Czy ambicja ułatwia człowiekowi osiągnięcie zamierzonego celu?

Każdy człowiek stawia sobie w życiu różne cele. Niektóre z nich są mniejsze, jak
wstanie z łóżka i przygotowanie zdrowego śniadania, inne zaś są o wiele ambitniejsze, np.
obrona doktoratu. Co tak na prawdę oznacza „ambicja”? Czym ona jest i jak się objawia?
Najprościej mówiąc, można ją porównać do zawziętości w działaniu oraz wytrwałemu
podążaniu do celu. Przykładem ambicji jest chęć wspięcia się na szyt góry przez małego
chłopca, który na każdym etapie musi wdrapywać się na wyższe od siebie stopnie skalne.
Można powiedzieć, że jest to irracjonalne działanie, lecz nie można odmówić chłopcu
wielkich marzeń i uporu. Ambicja pomaga ludziom osiągać zamierzone cele.

Ludzie ambitni potrafią zignorować skierowaną w ich stronę krytykę i szyderstwa.

Każdy ma własne motywy oraz ideologię przez pryzmat których działa oraz ocenia innych
dookoła siebie. Jeżeli niepochlebne opinie są zbyt głośne lub źle wyrażone, potrafią zamienić
się w wyśmiewanie, a to skutecznie demotywuje większość ludzi. Ambicja umożliwia
zagłuszenie zdania innych ludzi, tak jak robił Stanisław Wokulski w „Lalce” Bolesława Prusa.
We wskazanym fragmencie powieści przedstawiona jest scena, w trakcie której towarzysze
bohatera naśmiewają się z jego planów. Obrał sobie za cel naukę w Szkole Przygotowawczej,
a w późniejszym czasie dostanie się i ukończenie edukacji w Szkole Głównej. Mało kto
wierzył w jego umiejętności, szydzono z niego i dokuczano mu, tak jak to zrobił jeden ze
stołowników Hopfera, który przytrzasnął mu ręce włazem do piwnicy. Wokulski usłyszał od
niego, że nie powinien pchać się do nauki na uniwersytecie, jeżeli nie potrafi nawet wyjść z
podziemia bez pomocy schodów. Wszechobecna krytyka nie zniechęciła subiekta Hopfera do
obranej drogi – pracował i uczył się tak długo, aż dostał się do wymarzonej szkoły.

Ambicja umożliwia wykonanie większej pracy, koniecznej do osiągnięcia marzeń.

Zignorowanie niesprzyjających głosów otoczenia nie jest dostateczna, gdy nie ma się
warunków i zdolności do pokonania innych trudności. Niektórzy potrzebują wyłożyć więcej
pracy, poświęcić więcej czasu i zużyć więcej energii by dotrzeć do mety, podczas gry innym
przychodzi to dużo łatwiej. Doskonale widać to na przykładzie Wokulskiego, który po
dostaniu się do szkoły musiał równocześnie pracować i udzielać korepetycji, by było go stać
na podręczniki i wszelkie opłaty. Postawił on sobie konkretny cel i nie poddawał się mimo
braku pieniędzy. W późniejszym etapie życia Wokulski podobne podejście wykazał do
zdobycia serca panny Łęckiej, dla której męczył się z udawaniem arystokraty. Dzięki swojemu
majątkowi wkupił się w łaski wyższej klasy społecznej i zaczął bardziej wystawne życie, które
nie pasowało do jego natury. Wielkie plany i jasno postawiony cel zdecydowanie ułatwiły mu
ten wyczerpujący, nienaturalny dla niego styl życia.

Seria porażek w osiągnięciu celu jest łatwiejsza do pokonania dzięki ambicji. Wiele
planów i marzeń poddanych jest w realizacji pod pewien element losowy, a brak szczęścia
może skończyć się jako powtarzające się niepowodzenia. Ludzie, których kolejne starania są
bezskuteczne, stopniowo odrzucają dalsze walki o upragniony cel. Mało kto jest chętny
ponownie poświęcać czas i energię na coś, co kilka, kilkanaście, kilkadziesiąt czy kilkaset razy
się nie powiodło. Mimo pewnej nieracjonalności, sytuacja taka jest mniej spotykana u ludzi
ambitnych, którzy są zdolni próbować mimo braku zamierzonych efektów. Odpowiednim
przykładem takich starań jest postawa rybaka Santaigo w opowiadaniu „Stary człowiek i
morze”. Jego kolejne próby pokazania ludziom i sobie, że mimo wieku jest w stanie coś
złowić, kończyły się niepowodzeniem, ale nadal wyruszał on w morze na swojej łódce. Widać
było w tym zarówno marzenie jak i desperację, których mieszanka umożliwiała mu
wypływanie każdego kolejnego dnia, aż pewnego razu jego żyłkę pochwycił marlin. Dzięki
ambicji wykazania swoich umiejętności oraz wierze we własne siły osiągną marzenie.

Ambicja wzmacnia siłę woli i charakter, ułatwiając drogę ku ukończeniu planów.

Często bywa tak, że ludzkie marzenia oraz cele wcale nie są zbyt dalekie od ich możliwości, a
przez to potencjalnie można je nazwać niskolotnymi. Nie należy jednak tego robić, gdyż
droga i starania często stają się ważniejsze niż sam cel. Wszelkie trudności w naszym życiu,
nieprzychylność sytuacji losowych oraz brak wsparcia innych ludzi mogą zostać pokonane
dzięki ambicjom, a dzięki temu wzmocnić pozytywne cechy i odporność psychiczny lub
fizyczny, co bezpośrednio ułatwia osiąganie następnych marzeń. Widać to na przykładzie
tytułowego bohatera „Hobbita” J. R. R. Tolkiena, który częściowo na siłę zostaje wcielony do
kampanii krasnoludów chcących odzyskać utracone królestwo ich przodków. Przyzwyczajony
do sielanki domowego życia, pełnej spiżarni i wielu wygód hobbit musiał pokonać niewygody
podróży konnej i pieszej, a także przezwycieżyć zagrożenia życia spotykane w kolejnych
tygodniach wędrówki. Stopniowo nauczył się on większej ciekawości świata, podstepności,
samoobrony, a nawet umiejętności motywowania innych, które przed spotkaniem
czarodzieja Gandalfa były mu obce. Dzięki nim łatwiej było mu przeżyć do końca wyprawy, a
także wesprzeć drużynę w osiągnięciu wymarzonego celu.

Życie niejednokrotnie pokazuje, że nic nie jest tak łatwe na jakie wygląda, a rzeczy
„zbyt trudne” nie istnieją, jeżeli ma się odpowiednio dużo siły woli i ambicji do pokonywania
trudności. Brak wsparcia rodziny czy przyjaciół nie powinien być w stanie powstrzymać nas w
drodze do jasno określonego celu, gdyż droga ku niemu staje się coraz bardziej wartościowa
w miarę jej poznawania. Podejmowanie kolejnych prób i zawziętość rozwijają charakter, a
silna osobowość przekłada się na wszysto co robimy w życiu. Ostatecznie ambicję ludzi
idealnie charakteryzuje powiedzenie „chcieć do móc”, gdyż to ona trzyma nas w wysokich
morale oraz chęci do stawiania sobie kolejnych wyzwań.