საზოგადოება ვერ ურიგდება ადამიანს,რომელიც მისგან განსხვავდება.

ადამიანი არის პიროვნება,ინდივიდი თავისი ღირებულებებით,იდეებით,მოსაზრებებით და

მისწრაფვებით.ეს ყველაფერი პიროვნების ხასიათს,ქცევას განაპირობებს და განსაზღვრავს მის
ადგილს საზოგადოებაში.ადამიანს თავის მე-ში ყველაფერი ნათქვამი აქვს,საკუთარ თავზე,რას
წარმოადგენს,რა უნდა ცხობრებაში და ასე შემდეგ.რატომ იცვლის, ადამიანი, ადამიანისგამო
თავის აზრსა და შეხედულებებს?საზოგადოების ეშინია ?თუ ამ ყველაფერთან გამკლავება,არ
სურს,არამედ მას ეშინია იმ ფაქტის,რომ საზოგადოებამ ვერ მიიღოს ისეთი როგორიც არის
მწარე რეალობაა, რომ წლების წინ ბავშვებს,მოზარდებს,ქალებს,ათხოვებდნენ ისე როგორც
მშობლებს უნდოდათ,ისე როგორც ბიჭს უნდოდა,გოგოს არარაობად თვლიდნენ და არც
იმჩნევდნენ მის არსებობას,მის აზრი კი სულ არ ადარდებდათ,მხოლოდ ხალხმა არ
გაიგოს,რომ შენ უმწეო ხარ.ოჯახს მხოლოდ ის საფიქრალი ჰქონდა,,საზოგადოება რასოტყვისს
გაუთხოვარ რომ ხარ ამხრლა გოგო,მეტი საქმე არმაქ მეზობლები ვალაპარაკოთ სახლში ზის
უსაქმურად და ბავშვიც კი არ ჰყავსო”სწორედ ეს არის დამოკიდებულება საზოგადოებასა და
საზოგადოების აზრის მიმართ,მათ შეულიათ იყონ ისეთი როგორიც უნდათ,მაგრამ ჩვენ ეს არ
შეგვილია,ჩვენ არ შეგვილი, რომ ვიყოთ ჩვენი ნამდვილი მე,რადგან საზოგადოება ვერ
მიგვიღებს ისეთს როგორიც ვართ,რათა ჩვენ მათგან განვსხვავდებით და განსხვავებული აზრი
გაგვაჩნია.ისეთი საზოგადოება, რომელიც ილია ჭავჭავაძეს მოღალატედ
და „ბნელეთის მოციქულად“ მიიჩნევდა, მხოლოდ იმიტომ, რომ ილიას
აზრით „ მოყვარეს პირში უნდა უზრახო, მტერს კი – პირს უკან.“

წაკითხულის გააზრება
1)გ
2)ბ
3)გ
4)გ
5)გ
6)ბ
7)ა
8)ა
9)გ

ტექსტის ანალიზი
,, სამოსელი პირველი”
როგორც ვხედავთ, ტექსთში მკაფიოდ არის ხაზგასმული, თუ როგორ უპატივცემლოდ
მოექცნენ პატიოსანი კაცი სიტყვას.მას ხომ არუთქვამს, რომ მისი ქალაქი არ
უყვარს,არამედ მან თქვა რომ მათზე უკეთესი ქალაქიც არის.ხშირად ექცევიან
ადამიანები,იმ ადამიანების ხელში ვისაც, ჩვენზე მაღლა ჰგონიათ რომ დგანან.პატიოსანი
ადამიანები ასეთ ადამიანებს არც კი ეწინააღმდეგებიან და თამამად ემორჩილებიან მათ
და მათ ბრძანებებს.პატიოსანი კაცი თავდაუზოგავად აკეთებდა მას რაც სურდა და რაც
სჭირდებოდა ბედნიერებისათვის,შეჰყურებდა მოფუსფუსე ქალაქს და თავისი თავით
ამაყი იყო რადგან ეს მას აბედნიერებდა და სწორედ ამას არ იკლებდა.მართალია
შეიძლება დღეს ჩვენ კაცობრიობა ვერ ვჯობნით იმ მაღალ საზოგადოებას,რომელსაც არა
ცოდნა არამედ არარაობა გააჩნია და ჩვენ სიკეთის ქვეშ ვხვდებით მაგრამ მთავარია იმ
ოცნებას გულით ვისრულებთ და არავის ვაზიანებთ.როგორც პატიოსანი კაცი გაწირეს
უსამართლოდ მაგრამ ,,სჯობს სიცოცხლესა ნაძრახსა სიკვდილი სახელოვანი” .