Preparaty typu compositum

IAH AC Preparaty typu compositum

© IAH 2007

1
Cele

• Poznanie różnych postaci struktury preparatów „compositum”

• Powiązanie określonej struktury preparatu „compositum” z jego

zastosowaniem terapeutycznym

© IAH 2007 2

2
Nie mylić preparatów „compositum” z:

• Preparatami podstawowymi
• Homakordami
• Preparatami Injeel (z akordami potencji)
• Nozodami
• Katalizatorami
• Wyciągami z narządów świni
• Jednoskładnikowymi preparatami homeopatycznymi

© IAH 2007 3

3
 Choroby są czymś więcej niż tylko widocznymi
objawami. Są one przede wszystkim wynikami
procesów patologicznych

© IAH 2007 4

To, co obserwujemy u pacjenta jako objawy kliniczne jest tylko wynikiem

procesów zachodzących w organizmie, wierzchołkiem góry lodowej.
Objawy są jedynie wyrazem celowej, biologicznej obrony przed
homotoksynami obecnymi w organizmie. Procesy patologiczne
powodujące choroby, zaburzenia regulacji lub blokady układów
autoregulacyjnych powodują wystąpienie objawów ujawniających chorobę.
Główna masa góry lodowej leży pod wodą. Leczenie przyczynowe nie
stara się wepchnąć góry lodowej pod wodę, by nie było jej widać,
ponieważ po zwolnieniu nacisku wypłynie ona z powrotem na
powierzchnię. Prawdziwe leczenie przyczynowe jest skierowane przeciw
przyczynie choroby, która często jest głęboko ukryta. Po skutecznym
leczeniu objawy choroby winny ustąpić, ponieważ wyeliminowana będzie
przyczyna ich występowania.

Znów przypominamy izolowane leczenie objawowe nie prowadzi do

pełnego ani trwałego wyleczenia. W medycynie konwencjonalnej,
po przerwaniu leczenia, często obserwuje się nawroty choroby.

4
 Im bardziej złożone są procesy patologiczne
powodujące chorobę, tym mniej prawdopodobne
jest wyleczenie pacjenta jednym lekiem

© IAH 2007 5

Choroba degeneracyjna często ma wiele przyczyn. Najczęściej występuje

ona jako wynik działania złożonych czynników zewnętrznych (homotoksyny
egzogenne, środowisko, styl życia itd.) i wewnętrznych (środowisko
zewnątrzkomórkowe, macierz, homotoksyny endogenne, czynniki
genetyczne itd.). Im bardziej różnorodne są te czynniki,
tym bardziej złożone musi być leczenie. Będzie ono także wymagało
zastosowania bardziej różnorodnych preparatów. Złożone patologie bardzo
trudno jest wyleczyć jednym lekiem. Nie tylko konieczne jest wyeliminowanie
homotoksyny. W takich chorobach często obserwujemy uszkodzenie
komórek. Oprócz tego, przez interakcje wielu układów regulacyjnych
organizmu, dysfunkcja jednego układu powoduje zaburzenia regulacji
innych. Nawet ostra intoksykacja, z czasem może stać się bardzo złożoną
i trudną do leczenia chorobą przewlekłą.

5
Definicja

• Preparaty „compositum” są starannie zaprojektowanymi lekami

homeopatycznymi o silnym powinowactwie do narządów i
tkanek. Oprócz powszechnie stosowanych w homeopatii
substancji często zawierają one homeopatycznie przygotowane
wyciągi narządowe, nozody i katalizatory.

© IAH 2007 6

6
 Ewolucja
Niewydolność choroby
komórki

Compositum Degeneracja
komórek

Zaburzenia Intoksykacja
wydalania wewnątrzkomórkowa

© IAH 2007 7

Istnieje szereg zastosowań preparatów „compositum”:

Niewydolność komórki: homotoksyny znajdujące się w przestrzeni
zewnątrzkomórkowej mogą na odległość zaburzać regulację procesów
wewnątrzkomórkowych. Niewydolność komórki jest często końcowym
rezultatem kaskady czynników zaburzających regulację.
Ewolucja choroby: ewolucja od wyższych do niższych rejonów Tabeli
Ewolucji Choroby lub z lewej strony na prawą nazywana jest ewolucją
choroby. Z homotoksykologicznego punktu widzenia, sytuacja pacjenta
pogarsza się i należy rozważyć zastosowanie środków chroniących
narząd/komórkę.
Degeneracja komórek: na dalszym etapie, dysfunkcja komórki może stać się
degeneracją komórki, co jest podstawową cechą przewlekłych procesów
degeneracyjnych. Preparaty „compositum” często stosuje
się w celu zahamowania procesu degeneracyjnego.
Intoksykacja wewnątrzkomórkowa: niektóre homotoksyny wnikają
bezpośrednio do komórki (np. wirusy, metale ciężkie itd.) i powodują jej
dysfunkcję. Oprócz środków hamujących proliferację wirusów, preparaty
„compositum” stosuje się w celu ochrony komórki przed dalszym
uszkodzeniem oraz celem spowodowania regeneracji komórek.
Zaburzenia wydalania: głównie mechaniczne, stanowiące końcowy efekt
zaburzeń regulacji. W takiej sytuacji ograniczona możliwość detoksykacji
może w krótkim czasie spowodować ciężkie uszkodzenie komórek
(np. w kamicy nerkowej). Inne zaburzenia wydalania mogą być wynikami
nagromadzenia homotoksyn w wyniku niewydolności narządu
(np. w rozedmie płuc).

7
 Architektura preparatu
„compositum”

© IAH 2007

Przyjrzyjmy się teraz bliżej budowie preparatów „compositum”.

Jakie składniki wykorzystuje się, aby lek spełniał swoje funkcje?

8
Składniki preparatu „compositum” dobiera się
w zależności od:

• Leczonego narządu i jego środowiska

• Mechanizmu wystąpienia choroby
• Profilu składnika zgodnie z zasadą podobieństwa
• Tropizmu składnika
• Wzajemnej synergii poszczególnych składników

© IAH 2007 9

9
Leczony narząd i jego środowisko (1)

• Jakość życia komórki zależy od czystości jej środowiska

zewnątrzkomórkowego (macierzy zewnątrzkomórkowej)

• Czystość tego mikrośrodowiska zależy od czystości

makrośrodowiska (pokarm, używki, „złe nawyki”, praca itd.)

• Czystość makrośrodowiska zależy od czystości środowiska

kosmicznego (promieniowanie słoneczne, ozon,
zanieczyszczenie radioaktywne itd.)

© IAH 2007 10

10
 Leczony narząd i jego środowisko (2)

• Składniki leku dobiera się stosownie do różnych działań wobec

komórki:

• Ochrona komórki
• Detoksykacja
• Stymulacja komórki
• Usprawnienie procesów energetycznych komórki

• Te wszystkie działania wspomagają cały narząd

© IAH 2007 11

Składniki preparatów „compositum” dobierane są zgodnie pod kątem ich

działania wobec komórki. Mogą one mieć działanie chroniące komórkę,
detoksykacyjne (zewnątrz- lub wewnątrzkomórkowe), stymulujące
czynność komórki lub nawet usprawniające procesy energetyczne komórki.
Wszystkie komórki razem tworzą narząd, więc poprawa ich jakości życia
ostatecznie poprawia czynność narządu.

11
Powiązanie narządu z preparatem

• Aesculus compositum • Krążenie obwodowe

• Hepar compositum • Wątroba
• Solidago compusitum • Drogi moczowe
• Mucosa compositum • Błony śluzowe
• Cerebrum compositum • Ośrodkowy układ nerwowy
• Cor compositum • Serce
• Cutis compositum • Skóra
• Euphorbium compositum • Nos i zatoki

© IAH 2007 12

12
 Powiązanie narządu z preparatem

• Coenzyme compositum
• Ubichinon compositum
• Glyoxal compositum

© IAH 2007 13

Kilka preparatów „compositum” bezpośrednio poprawia procesy

energetyczne komórki. W rzeczywistości zawierają one kluczowe
katalizatory, kofaktory lub chinony usprawniające funkcjonowanie cyklu
kwasu cytrynowego zapewniając prawidłowe oddychanie komórkowe.
Coenzym compositum i Ubichinon compositum należą do takich
preparatów.
Glyoxal compositum jest nieco innym środkiem. Zawiera on dwa składniki:
metyloglioksal i glioksal. Według prof. W. Frederika Kocka, dzięki swoim
grupom karbonylowym, oba te składniki wywierają działanie przeciw wielu
chorobom degeneracyjnym. Mogą one odblokowywać zablokowane
komórkowe układy dostarczania energii. Glyoxal compositum stosuje się
często w skojarzeniu z Coenzym compositum i Ubichinon compositum
w celu pełniejszej regeneracji komórek.

13
 Podobieństwo i profil leku

• Podobieństwo etiologiczne
• Podobieństwo objawowe
• Podobieństwo wywiadu

© IAH 2007 14

Homeopatyczne składniki leku można wybierać zgodnie z 3 typami

podobieństwa pomiędzy objawami występującymi u pacjenta a profilem leku.
Wyróżniamy podobieństwo etiologiczne, objawowe i podobieństwo wywiadu.
Podobieństwo objawowe jest często wykorzystywane w homeopatii.
Obserwowane u pacjenta objawy porównuje się z objawami wywoływanymi
przez potencjalne leki. Składniki cechujące się największym podobieństwem
stosuje się w recepturze leku.
Większość składników homeopatycznych stosowana jest w oparciu
o podobieństwo objawowe.
Podobieństwo etiologiczne zachodzi pomiędzy objawami występującymi
aktualnie u pacjenta a objawami wywoływanymi przez czynnik wywołujący
chorobę. Jeśli choroba jest powodowana przez np. paciorkowca,
w leczeniu można zastosować preparat zawierający nozody tego
mikroorganizmu. UWAGA! Nozod stosowany zgodnie z podobieństwem
etiologicznym nigdy nie powinien być stosowany w ostrej fazie choroby,
ponieważ może spowodować zaostrzenie choroby i być przyczyną powikłań.
Podobieństwo etiologiczne często stosuje się podczas wyboru nozodów lub
preparatów narządów świni.
Podobieństwo wywiadu oznacza obecność w wywiadzie zebranym
od pacjenta pewnych schorzeń lub objawów, które stanowią przyczynę
aktualnej choroby (np. obserwowane obecnie znużenie, które rozpoczęło się
po stłumionej infekcji przed dwoma laty – infekcja minęła,
ale jej stłumienie przed dwoma laty najprawdopodobniej spowodowało
znużenie). Podobieństwo etiologiczne często stosuje się podczas
wyboru nozodów lub preparatów narządów świni.

14
 Tropizm leku homeopatycznego (1)

• Organotropizm: lek jest ściśle związany z określonym narządem

Preparaty o działaniu organotropowym wspomagają dany
narząd, hamują jego degenerację, a nawet mogą wspomagać
jego regenerację.

• Funkcjotropizm: lek jest ściśle związany z fizjologiczną

czynnością określonego narządu. Większość tych leków ma
działanie regulacyjne. Stymulują one lub hamują czynność
określonego narządu.

© IAH 2007 15

Jak już wspomniano wiele substancji wykazuje tropizm, który można

określić na podstawie profilu ich toksyczności opisanego w Materia Medica.
Substancja o działaniu A+ w wysokich stężeniach (toksycznych) wykazuje
fizjologiczne działanie A- w niskich stężeniach (rozcieńczeniach
homeopatycznych mikro- i nanodawkach). Powinowactwo substancji do
różnych elementów i czynności organizmu (tkanek/narządów, czynności
fizjologicznych, czynności umysłowych) nazywane jest tropizmem.
W homeopatii istnieją trzy tropizmy oraz konstytucja.
Kiedy substancja wykazuje organotropizm, oznacza to, że wpływa ona na
określony narząd. Preparaty narządów świni są najlepszym przykładem
takich leków. Przepisuje się je w celu wspomagania danego narządu (np.
Hepar suis w celu wspomagania wątroby, Cor suis w celu wspomagania
serca itd.).
Funkcjotropizm polega na wpływaniu substancji na czynności fizjologiczne
tkanki lub narządu. Substancje funkcjotropowe stymulują lub hamują jedną
lub więcej takich funkcji. Często wyciągi roślinne wykazują funkcjotropizm
(np. Coffea (kawowiec) ma działanie moczopędne, Carduus marianus
(ostropest plamisty) poprawia czynność detoksykacyjną wątroby itd.).

15
 Tropizm leku homeopatycznego (2)

• Psychotropizm: lek wpływa na emocje (objawy psychiczne)

występujące u pacjenta.

• Konstytucja: lek (zwany też lekiem konstytucjonalnym) jest

ściśle związany z konstytucjonalnym typem pacjenta.
Konstytucją nazywamy zespół psychicznych i fizycznych cech
człowieka.

© IAH 2007 16

Substancje wykazujące psychotropizm działają na poziomie „umysłu”

człowieka. Opisano rozmaite działania psychotropowe: ogólne uspokojenie
lub pobudzenie, złagodzenie lęków itd.
Działanie psychotropowe leków homeopatycznych nie powinno być mylone
z działaniem substancji psychofarmakologicznych stosowanych w
medycynie konwencjonalnej. Większość leków homeopatycznych nie może
zastąpić leków psychofarmakologicznych, ponieważ uzyskanie skutecznego
działania wymaga zastosowania wysokich dawek blokujących lub
hamujących działanie układów neuroprzekaźnikowych. Niemniej jednak
wiele schorzeń umysłowych bardzo negatywnie wpływa na jakość życia
pacjenta, czemu można przeciwdziałać stosując
mikro- lub nanodawki leków homeopatycznych.
W chorobach psychicznych często kluczowe znaczenie ma czynnik czasu,
więc nie można ryzykować długotrwałego leczenia (np. ryzyko samobójstwa
w depresji endogennej, halucynacje, agresja wobec innych osób lub
samookaleczenia itd.).
Leki konstytucjonalne również mogą być częścią preparatów „compositum”.
Konstytucja jest zestawem cech fizycznych i umysłowych
i jest ona silnie uwarunkowana dziedzicznie, ponieważ w większości jest ona
wrodzona i w niewielkim stopniu zmienia się w ciągu życia. Leki
konstytucjonalne działają na podstawowe procesy organizmu i wykazują
ogólne działanie regulacyjne. Każdy człowiek cechuje się konstytucją,
do której pasuje odpowiedni lek konstytucjonalny (np. Calcarea
carbonicum).

16
 Preparaty „compositum” stanowią
zintegrowaną metodę leczenia
większości narządowych procesów
prowadzących do aktualnej choroby

© IAH 2007

Preparaty „compositum” stworzono w celu leczenia przewlekłych,

w większości degeneracyjnych schorzeń określonej tkanki lub narządu, zatem
ich receptury zapewniają zintegrowane wspomaganie tkanki lub narządu,
usprawniają jego fizjologiczne funkcje i wywierają działanie ochronne
w stosunku do komórek.
Aktualna choroba pacjenta często jest skutkiem przebytej ewolucji choroby.
Preparat „compositum” zawiera składniki pozwalające na odwrócenie
tej niekorzystnej ewolucji. Ponieważ, w większości przypadków, czynniki
powodujące chorobę są złożone, złożony musi być również skład preparatu.
Jak już wspomniano, w składzie preparatu znajdują się składniki
wspomagające określone komórki i narządy, składniki usprawniające ich
funkcjonowanie, składniki odtruwające,
a nawet immunomodulacyjne.
Większość preparatów „compositum” jest dostępna w postaci wstrzyknięć,
ale niektóre są dostępne w innych postaciach (np. Euphorbium compositum
w postaci aerozolu do nosa i kropli doustnych).

17
 Poprzez zastosowanie licznych
składników osiąga się
wielokierunkowe działanie lecznicze
przeciw pierwotnym przyczynom
chorób

© IAH 2007

Wiele odpowiednio dobranych składników pozwala na leczenie większości

przewlekłych procesów degeneracyjnych. Dzięki temu wiele przyczyn
chorób i objawów można leczyć w podobny sposób, a zatem możemy
stwierdzić, że preparaty „compositum” działają przeciw pierwotnym
przyczynom chorób.
Większość preparatów „compositum” jest przeznaczona do długotrwałego
stosowania. Działanie regeneracyjne osiąga się jedynie poprzez ciągłe
stosowanie środków organotropowych
i funkcjotropowych.

18
 Oprócz swojego działania
wspomagającego narządy, preparaty
„compositum”, silniej niż inne
preparaty złożone wywołują ewolucję
zdrowia według Tabeli Ewolucji
Choroby.

© IAH 2007

Najlepszymi lekami antyhomotoksycznymi powodującymi ewolucje

zdrowia według Tabeli Ewolucji Choroby są preparaty „compositum”
działające według trzeciego filaru homotoksykologii. Po oczyszczeniu
środowiska wewnętrznego pacjenta (oczyszczanie i detoksykacja) oraz
immunomodulacji (choroby przewlekłe często przebiegają
z obecnością zapalenia lub innej reakcje immunologicznej), preparaty
„compositum” zapewniają wspomaganie narządowe i komórkowe.
Chociaż wiele preparatów „compositum” zawiera składniki
immunomodulacyjne i oczyszczające, stosowanie ich w monoterapii
w celu działania w ramach wszystkich trzech filarów homotoksykologii
w chorobach przewlekłych byłoby błędem terapeutycznym.
Jak już wspomniano, pierwsze dwa filary (IAH AC Oczyszczanie i
detoksykacja oraz IA AC Immunomodulacja) same w sobie są złożonymi
działaniami terapeutycznymi, które należy stosować ostrożnie, wiedząc jak
unikać niepożądanych i nieoczekiwanych działań.

19
 Przykład: Hepar compositum

Wskazanie

Stymulacja czynności detoksykacyjnej wątroby w ostrych

i przewlekłych schorzeniach tego narządu

© IAH 2007 20

Przyjrzyjmy się dla przykładu preparatowi Hepar compositum

i przeanalizujmy go. Wskazaniem do jego stosowania jest stymulacja
detoksykacyjnej czynności wątroby w jej ostrych i przewlekłych
schorzeniach. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że Hepar compositum
jest po prostu bardzo złożonym lekiem oczyszczającym i odtruwającym
wątrobę. Jest on jednak czymś więcej. Wątroba jest narządem
detoksykacyjnym. Usuwa ona wiele substancji bezpośrednio, inne
pośrednio (przetwarza homotoksyny rozpuszczalne w tłuszczach
do postaci rozpuszczalnych w wodzie, dzięki czemu mogą one być
wydalone przez nerki).
Jak przekonamy się w dalszej części wykładu Hepar compositum
wspomaga komórki wątroby i narząd jako całość, poprawiając jego
czynność detoksykacyjną.

20
Przykład: Hepar compositum

Składniki narządowe

• Hepar suis
• Duodenum suis
• Thymus suis
• Colon suis
• Vesica fellea suis
• Pankreas suis
• Fel tauri

© IAH 2007 21

21
Przykład: Hepar compositum

Składniki homeopatyczne wykazujące organotropizm

• China
• Lycopodium
• Chelidonium
• Carduus marianus
• Taraxacum
• Cynara

© IAH 2007 22

22
Przykład: Hepar compositum

Składniki homeopatyczne wykazujące funkcjotropizm wobec wątroby

• Vitaminum B12
• Acidum oroticum
• Cholesterinum

© IAH 2007 23

23
Przykład: Hepar compositum

Składniki homeopatyczne odtruwające wątrobę

• Histaminum
• Sulphur

© IAH 2007 24

24
Przykład: Hepar compositum

Katalizatory poprawiające dostarczanie tlenu do komórek

• Natrium oxalaceticum
• Ac. alpha ketoglutaricum
• Acidum DL-malicum
• Ac. fumaricum
• Ac. alfa lipoicum

© IAH 2007 25

25
Przykład: Hepar compositum

Ogólne stymulatory homeopatyczne stosowane w chorobach

wątroby objawiających się osłabieniem, znużeniem i nerwowością

• Avena sativa
• Calcium carbonicum
• Veratrum

© IAH 2007 26

26
Zastosowanie terapeutyczne
preparatów „compositum”

© IAH 2007

27
Zastosowanie: rzadziej w chorobach ostrych,
częściej w przewlekłych

• Choroby ostre: ochrona komórek narządu przed zatruciem

w ostrych zapaleniach lub infekcjach (np. ochrona wątroby
w zapaleniu tego narządu)

• Choroby przewlekłe: hamowanie degeneracji zajętej tkanki.

Ponowne uruchomienie aktywności komórek. Usprawnienie
czynności komórek (np. w stwardnieniu wątroby)

© IAH 2007 28

28
 © IAH 2007 29

Przewlekłe schorzenia degeneracyjne znajdują się po prawej stronie Tabeli

Ewolucji Choroby. Ponieważ od fazy impregnacji homotoksyny znajdujące się
w przestrzeni zewnątrzkomórkowej wywierają wpływ na komórkę lub nawet
znajdują się w komórce, ryzyko uszkodzenia narządu jest poważne.
W celu zapobieżenia powikłaniom komórkowym lub uszkodzeniu komórek,
preparaty „compositum” stosuje się niekiedy w schorzeniach znajdujących
się po lewej stronie Tabeli Ewolucji Choroby, szczególnie w przewlekłej fazie
odkładania, ponieważ wtedy obecne homotoksyny na wiele sposobów
zaburzają działanie układów sprzężenie zwrotnego, a nawet mogą blokować
transmisję mediatorów, składników odżywczych oraz drogi eliminacji
produktów ubocznych metabolizmu.

29
 Preparaty „compositum” zapewniają leczenie
skierowane na określony narząd i jego działanie
w ramach terapii „gwiaździstej”

Preparat „compositum”
Organiczna ekspresja choroby

Preparat objawowy
Homakord
Ekspresja objawów
Ekspresja czynnościowa

Preparat
metaboliczny Preparat oczyszczający
Ekspresja zaburzeń Ekspresja intoksykacji
hormonalnych

© IAH 2007 30

30
 Preparaty „compositum” mają tak
pełny skład, że porównywanie ich do
zwykłych, złożonych leków
homeopatycznych jest jak
porównywanie orkiestry
symfonicznej do kwartetu

© IAH 2007

Chociaż preparaty „compositum’ są złożonymi lekami z zastosowaniem

homeopatycznych rozcieńczeń wielu substancji, są one czymś znacznie więcej
niż tylko złożonymi lekami homeopatycznymi. Złożone leki homeopatyczne są
mieszankami składników wskazanych w danej sytuacji według Materia Medica.
Preparaty „compositum” są czymś więcej, ponieważ ich skład odzwierciedla
konsekwencje intoksykacji lub uszkodzenia narządu. Nie leczą one objawów,
lecz mają działanie ochronne wobec komórek. Niektóre z nich mają działanie
oczyszczające, a nawet swoiste działanie wobec skutków przebytych chorób.
Tych wszystkich cech nie mają złożone leki homeopatyczne.

31
Preparaty „compositum” - wnioski

• Synergia działania jest czymś więcej niż sumą działania

wszystkich składników

• Integracyjna koncepcja leku pozwala mu na działanie wobec

pierwotnych przyczyn wielu chorób

© IAH 2007 32

32