ACCIÓN GALLEGA PAZ

Hino
É a man da paz a santa man que enxoita
¡Irmáns! ¡Irmáns gallegos! bágoas do dor en sangue da ferida,
¡Dende Ortegal ó Miño
reconforto da alma esmorecida
a folla do fouciño
fagamos rebrilar! polos estragos da mundana loita.

Que vexa a Vila podre, É a man da paz a santa man recoita

coveira da canalla,
a Aldea que traballa
disposta pra loitar.
Antes que ser escravos,
¡irmáns, irmáns gallegos!
que corra a sangre a regos
dende a montana ó mar.
que acolle a ovella no breñal perdida
e pondo os lobos irtos en fuxida
verte a mel do consolo encol da coita.
Trouxo, ó baixar do ceo, unha roseira
da que fixo ó silenzo xardineiro
coa soedade por guión e freira.

¡Ergámonos sin medo! E a chantou, con acerto milagreiro,

¡Que o lume da toxeira
na terra máis doada e criandeira:
envolva na fogueira
o pazo siñorial! o recatado craustro do mosteiro.

Xa o fato de caciques, Samos

ladróns e herexes, fuxe
ó redentor empuxe
da alma rexional.

Antes que ser escravos,

¡irmáns, irmáns gallegos!
que corra a sangre a regos
dende a montaña ó val.

Vento mareiro