Rhonelie D.

Baccay
STEM 12 - St. Philomena

“Mapa”

Marahil ay maari ninyo akong tawaging “walang kwentang mag-aaral”. Sa

mahigit sampung taon kong pamamalagi sa loob ng paaralan mula kinder hanggang
grade 10 ay wala akong kongkretong plano para sa aking kinabukasan. Wala akong
ibang inisip kundi ang makalabas sa paaralan at pumapasok lamang dahil sa utos ng
aking mga magulang. Dahil sa kagustuhan ng aking mga magulang ay nagsikap pa rin
ako upang mapahanga ko sila at hindi dahil interesado ako. Hanggang sa natapos ko
ang elementarya bilang balediktoryan at nagkamit ng ‘With High Honors’ sa
pagtatapos ng junior high school. Subalit sa kabila ng lahat ng ito, wala akong
malinaw na mapa na aking tatahakin sakali mang matapos ko ang kolehiyo.

Sa pagtungtong ko ng senior high school ay kinailangan kong pumili ng strand

kung saan nakapaloob dito ang nais kong maging kurso sa kolehiyo na siya namang
magiging trabaho ko kapag nagtapos ako. Nais ko bang maging accountant o nais
kong maging inhinyero na siyang magtatayo sa matatayog na gusali? Sa pag-apak ko
sa paaralan ng Our Lady of the Pillar College-Cauayan, isinampal sa akin kung paano
ako naging pabaya sa pag-aaral. Mahigit apatnapung estudyante ang nagpatunay sa
akin kung gaano kalabo ang aking hinaharap. Bukod sa katalinuhang taglay ng aking
mga kamag-aral ay mas humanga ako sa kanila ng minsang tinanong kami kung bakit
STEM ang aming napiling strand. Kahangahanga ang kanilang naging sagot sapagkat
naramdaman kong pinag-isipan, pinag-aralang mabuti at pangarap nila ito noon pa
man samantalang ako ay hindi man lang sigurado sa strand na aking napili.

Dito ko napagtanto na hindi ko binigyang halaga ang papel ng edukasyon sa

aking buhay. Hindi ko naisip na edukasyon pala ang susi upang mabuksan ko ang
mundo na naghihintay sa akin sa kabilang ibayo. Ang nais ko lamang noon ay
makawala sa paaralan at tamasahin ang buhay na mayroon ako ngayon. Ang buhay
natin ay pabago-bago at hindi tayo makakasiguro na kung anong meron tayo ngayon
ay siya ring mayroon tayo sa mga susunod pang araw. Natutunan kong mahalin ang
pag-aaral sa kabila ng mahihirap na gawain. Bukod sa ito ay iaalay ko sa aking mga
magulang, habang ako’y tumatanda ay lumilinaw sa akin ang aking mga tungkulin.
Naging malinaw sa akin ang mga nakaatang na pananagutan sa sandaling
makapagtapos ako kaya pinagbubuti ko ang pag-aaral upang magkaroon ako ng
magandang buhay. Mahirap kung tutuusin ang pag-aaral ngunit walang madali sa
panahon ngayon kaya’t mas gugustuhin kong sumuong sa hirap sa ngayon at akin
namang tatamasahin ang ginhawa kapag nakapagtapos na ako. Nasubukan ko nang
maglakbay nang walang mapa at para akong ikinulong sa isang malaking palaisipan at
hindi alam ang gagawin. Nahuli man ako ng plano, tatahakin kong muli ang
destinasyon ng may determinasyon upang marating ko ang kabilang ibayo.