Astrid Academy

CHAPTER I :

》》》THE BEGGININGeggining《《《

" What if, everything I believed that was truth were actually lie.And all the lie that I
thought were actually real."

Napatigil ako sa pagbabasa ng librong hawakhawak ng marinig ko ang usapan ng

dalawa kung kaklaseng babae di kalayuan sa kina-uupoan ko.Sa sobrang lakas ng
mga boses nila ay paniguradong rinig ito ng buong klase.

"Narinig mo na ba ang bali-balita?"

"Balita?anong balita?"

"Naku besh,di mo pa ba alam?Puponta daw ang mga taga Astrid dito!"

"Di nga?"

"Anong di nga?Gaga!usap-usapan na yun sa buong campus!Shunga-shunga ka na

naman eh!"

"Naniwala ka naman?Malay mo fake news!"

"Fake news fake news ka dyan!Gaga ka!minsan kasi maki-chika ka,ng may alam ka!
Confirm daw sabi ng Sumpreme Presedent!Puponta sila!"

"Talaga?"

"Oonga eh!Kakasabi lang besh,bingi lang?"

"Sorry naman"

"Oh sya sya!Cr muna tayo para makapag-retouch din ako!ayaw ko magmukhang
chaka no'h."

Everyone was so excited.Astrid Academy was the whole topic of the campus.Ito ang
laman ng balita mula lower year paputang higher year.

Mag tatapos na ang pasukan at mag momoving up na kaming mga nasa

fourthyearhighschool.

Every year may mga paaralan na bumibisita sa campus para i-promote ang mga
paaralan nila,pero ngayon lang ata nag promote ang Astrid.

Astrid Academy was a famouse school,ofcourse.Lahat ata ng mga mayayaman at mga

kilalang sorcerer sa loob ng bansa ay doon nag-aaral kasama na ang mga iilang anak
ng mga may dugong bughay,but the weird thing is,the school was a private
school,tanging ang mga nakaka-angat lang sa buhay ang nakakapasok sa paaralan na
iyon but here they are promoting their school in a public highschool?

That was kinda new and Interesting

No one expect that to happen.

No one did.

Halos hindi na mga magkamayaw ang lahat ng estudyante ng lumabas ang balita
kahit nga yung mga magulang namin ay alam ang balibalita.

Everyone knew about the news.

Everyone knew about the news.

Isang balita na maaaring magbago sa takbo ng buhay naming lahat kung papalarin ng
tadhana.

Bata palang ako nang mamulat ako sa tunay na kulay ng mundo.

Pagmahina ka talo ka.

Yaan ang mga katagang tinuro sa akin ng malupit na tadhana.

Nabuhay ako sa mundo kung saan pinapahalagahan ang mga masisilaw na

kagamitan kaysa sa buhay ng isang mamamayan.

Kung saan nabibili ng pera ang dignidad at respeto ng isang tao.

Isang mundo na kinikilala lamang ang nakaka-angat sa lipunan at binabalewala ang

mga dukhang kagaya ko.

Masasabing swerte na'h,kung makakatanggap ng baon sa isang araw.

Swerte kung makakain ng tatlong besis sa isang buwan.

Swerte na kung makatikim ng inuming may panglasa bukod sa kape.

Swerte na kung makatikim ng karne sa isang taon.

Masyadong malupit ang mundo sa mga taong pinagka-itan ng pagkakataon na

guminhawa katulad ko,at patuloy na naghihirap dahil sa mga taong mapang abusa at
gahaman sa kapangyarihan.

Napabuntong hinga na lamang ako at pilit ibinabalik ang konsentrasyon na librong

binabasa ko kahit maingay ang mga kaklase ko na lahat ganado.
Kung pede ko lang sana silang patahimikin gamit ng kapangyarihan ko ay baka
kanina ko pa iyon ginawa.

Magdadasal na sana ako natumimik na sana ang paligid ng....

Nahinto sa pag-uusap ang lahat ng mga kaklase ko ng bumukas ang pinto at niluwa
si Calvin.The top of our class and a childhood friend of mine.

Everyone's attention was directly focus on him.

Napa-iling na lamang ako.

Until now,I still can't help my self to look at him with full of amazement written in my
eyes.

No paired of eyes can't resist his beauty.

Calvin always had this angelic appearance that catch everyone's attention.

A pair of ocean deep blue eyes that can take your breath away and a silvery white
hair that really suit his pale white skin.

Not just his appearance that catches people's attention but the strong aura that
surrounds him aswell.

"I hate the way you look at me,Avalon."

"I hate the way you look at me,Avalon."

Nag-iinit ang makabilang pisngi ko ng mapansin kong kanina pa pala siya nakatayo
sa harapan ko.
"V-vin!"Na-utal na bigkas ko sa pangalan niya.

Umangat ang isang kilay niya at mariin akong tiningnan ng maayos.

"What?"Kunot noong tanong ko sa kanya.

"Staring is rude,Ava.I might kidnap those eyes of yours."

Maslalo namang kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Excuse me?!"Di makapaniwalang sabi ko.

"You look stupid."Dagdag pa nito at umopo sa upoan niya katabi ko.

Sinamangutan ko na lamang siya at inayos ang salamin kung tumabingi.

Time past at may mangilan-ngilang mga estudyantee na galing sa ibang school ang
nagpre-present ng mga paaralan nila. Iilan sa mga paaralan na ito ay sikat at mga
tanyag sa buong bansa.

May iba sa kanilang nagpakitang gilas gamit ang mga kapangyarihan nila habang ang
iba naman ay nag speech nang kay haba-haba.

But none of them catch my classmate's attention.

All of us were aiming at the top school of our country.

The Astrid Academy.The Academy for nobility,but for the firstime,they opened their
school for the poor,which is unexpected.
Isa-isa nilang pinupontahan ang mga paaralan para kumoha ng iilang estudyante
para makipagsabayan sa mga mayayaman and ofcourse no one decline the offer of a
life time.A free education until you graduated.That was Astrid.

Biglang tumahimik ang buong klase ng bumukas ang pinto at pumasok ang apat na
estudyante na nakakuha ng atensyon naming lahat.

Ibang-iba sila sa mga na unang estudyante,They carried themself with full of high
mighty and boldness.

Theirs no doupt they came from a noble school.

Mula sa matigas at walang emosyon na mukha ng babae a sweet flashly smiled arc on
her lips.

Her smile was so sweet,so sweet that it captured all the mens attention.Naghugis puso
ang mga mata ng mga kalalakihang kaklase ko bukod nalang ata kay Calvin na
humikab sa harapan niya at halatang walang ka interesado sa mga susunod na
gagawin nila.

He seems so bored at bagot na bagot na sa kina-uupoan niya.

Napatawa ako ng palihim,ng mawala ang ngiti ng babae at napalitan ng pagkabigla at

pagkainis sa inasta ng katabi ko.

Maybe she did not expect a kind of treatment like this from Calvin.

Nang makabawi ito ay bumalik ang matamis na ngiti nito na halata namang
pwersahan lang.

"Greetings!"Panimula nito sa isang masiglang pagbati. "Celeria Laylan Quinx in my

name."Pagpapakilala nito sa isang malakas na boses.
"And this people standing beside me are some of the member of the sumpreme
council of our school,Astrid Academy."Turo nito sa tatlong kalakihan.

Sininyasahan ng lalaking may salamin na tumabi siya na agad namang sinunod ng

babaeng nagngangalang Celeria at pumalit ang lalaking may salamin.

Sa mga kilos pa lamang nito ay alam ko nang pinapahalagahan nito ang bawat oras
sa mundo.

"Hello to all of you.I'm Celix,the supreme presedent of the Astrid Academy."He

Introduce himself infront of everyone."Alam ko na alam nyo na ang pakay namin dito
but actually where not here to promote our school to all the moving up section.We
only visit one section on every public highschool and that is the top section where
must skillful students are."He paused.

"Our slot are limited,so we will invite only the best among the best.You can say no to
the offer.This is actually our first time to invite some students in public school.Just
like you we are all shock.The headmaster of the Astrid change some law ,allowing the
students from the proverty to prove themselves,that they can also compete with the
noble child.This opening of the Academy for all those choosen will be one of the
greatest opportunity in your life and also one of the most difficult path you'll choose.I
warn you,Astrid was not for weak but for strong.To survive you must strive.Astrid was
heaven but home to the devils.I'm not scaring you but I'm stating the fact.To those
who will be choosen will be given a letter of invitation,That's all.And goodluck to all of
you."

~A.A~

Sa tabi ng kalsada sa gitna ng palayan tahimik kung binabagtas ang isang

kongkretong daan habang ang mata ay wala sa harapan kundi sa sulat na kanina ko
pa hawak hawak.

Hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala.

Isa ako sa mga naimbitahan nila.

I can't believe this.

Parang di totoo.

Parang panaginip lang.

Isa ako sa limang mapalad na nakatanggap ng sulat ng imbitasyon.Walang

mapagsidlan ng tuwa ang nadarama ko ngayon.

Hindi ako makapaghintay na ibalita ito sa magulang ko.

Tiyak na matutuwa sila.

"Watch your step Avalon,not the paper."

Nawala ang atensyon ko sa papel na hawak hawak ko ng magsalita ang isang lalaking
ngayon pala ay nakasabay na sa paglalakad ko.

My eyes landed on him then to his pocket kung saan may naka-usli ng papel ng
inbitasyon kagaya ng sa akin.

"Vin!"

"Meron ka din pala!?"Natutuwang sambit ko dito.

"Yeah so?"Kunot nuong tanong niya at binalingan ako ng tingin.

I can't read any happiness in his eyes.

Hindi ba siya natutuwa na napasama siya?

"Bakit di ka natutuwa?"Nagtatakang tanong ko dito.

"Isn't it Fishy?"Sambit niya imbes na sagutin ang sagot ko.

"Anong fishy?"Kunot nuong tanong ko dito.

"Something isn't right here,why would they let us in,in their Academy?Hindi kaba
nagtataka?"Tanong niya.

Napatawa ako sa tanong niya.

Calvin is Calvin.He always doubt someone's action,kahit sino ka man,kahit gaano pa

man kabuti ang nagawa mo para sa kanya,he would always doubt you,you and your
action.

He don't trust.

"Napaka ano mo!Baka gusto lang nilang tumulong,malay mo sinapian pala ng

mabuting espiritu yung hm nila kaya nakapag-isip ng matino."Nakangiting sambit ko
sa kanya sabay ang pagtapik-tapik sa likod niya pero hindi iyun kinbawas sa
pagkunot ng nuo niya.

"I hope so."

"Alam mo maysado kang praning!gutom lang yan!"Sabit ko dito.

Bigla akong napahinto sa paglalakad at napapiki ng mga mata when the cold breeze of
wind blows my hair.The sun was setting letting the moon invade the sky.

Lumalamig na din ang simoy ng hangin na nagpapahiwatig na mag gagabi na.

Rinig ko ang bawat pag galaw ng mga palay sa palayan sa gilid ng daang dinadaanan
namin.
Sa pagbuka ng mga mata ko,nasilayan ko kung paanoo tuloyang lumobog ang haring
araw at tuloyang inakin ng dilim ang paligid.

The sunset was such a beautiful view.

It proves that every ending couldn't be painful,it might be as breathtaking like the
sunset itself,and I hope my ending is as beautiful as the sunset itself.

Chapter II:

》》》The Astrid《《《

"We can't be afraid of change. You may feel very secure in the pond that you are in,
but if you never venture out of it, you will never know that there is such a thing as an
ocean, a sea. Holding onto something that is good for you now, may be the very reason
why you don't have something better."

Excited na nakakabahan.

Yaan ang nararamdam ko ngayon habang nasa loob ako ng umaandar na kalesa na
maghahatid sa amin papunta sa Astrid.

The three months vacation had already ended and now it's time for me to step out
from my little village,my comfort zone.

Nag-aalangan pa ako umalis nong una dahil sa mga magulang ko but their smile and
cheers for me just boost my confident up pero habang palapit kami ng palapit sa
Academy ay feeling ko anytime hihimatayin ako sa sobrang kaba.

My hands are shaking

"Your so pale,Avalon.For pete's sake,you'll just gonna enter in brand new school not
joining in a war."My eyes immediately landed on Calvin ng magsalita ito.

He was so calmn,so calmned that it makes me pissed!

Halos mamatay-matay na ako dito tapos siya pa easy-easy lang?

That was so unfair!

"I-I'm nervous "Utal na sambit ko dito.

His paired of Ocean deep blue eyes derictly look at me with full of coldness and
boredness on it.

"Don't be,Avalon.Just take a breath and let go on the things that are holding you
back."He said.

Napabuntong hinga ako sa sinabi niya bago yumuko at pilit kinakalma ang sarili.

"It's easy for you to say."I said in almost a wishper.

"To achieve every goals you wanted in life

,you need to let go on the things that are holding you back.Give space for the better
opportunity,Avalon.Don't keep shits on your arms when they bring nothing but failure
and hesitant."

My lips parted.

Yeah,indeed.

He had a point.
Tama nga naman siya.

"Yeah,you're right."

I clenched my fist before taking a deep breath na para bang duon ako humuhugot ng
lakas ng loob.

"You can do this Ava!" Bulong ko sa sarili pilit pinapalakas ang loob.

This will be just the beggining of everything. I still have a long way to go.

I can do this!

I shove every negative thoughts inside my head bago ngumiti at binaling na lamang
ang tingin sa labas ng umaandar na kalesa.

Sa buong byahe ay nakadungaw lang kami sa bintana,tinataw ang mga iilang

estrakturang na dadaanan namin sa labas hanggang sa.....

My eyes grew wider ng tuloyan na kaming makarating sa kabesera ng Remrose,the

Astrid City,the city of wealth.Remrose is the name of our nation or country,and Astrid
City is the Capital of it.

Wow

That is the only thing that came out from my mouth.

Everybuilding was made out of marble,and each of them were so hudge and tall.Mga
gusaling nagtataasan.
My eyes landed on some couple of witch na hawak hawak ang broom nila habang
papalabas sa isang gusali.They we're smiling.

Hindi rin nakalampas sa paningin ko ang iilang mga elf na nakasuot ng mamahaling
mga damit habang naglalakad sa kahabaan ng daan at mga Anghel nagsisiliparan sa
iilang paligid.Most of the Angel have this average pair of wings,they the are common
angels.

Angels are rare to see now,iilan na lamang sila kaya nakakatuwang isipin na may
nakikita pa akong pangilan-ngilan sa kanila.

I felt so blessed.

Nilibot ko ng tingin ang paligid hoping to see some rare race of an Angel like the
Seraphim,Archangel,and the Famous Fallen Angel but I failed to see any of them.

Mukhang mailap nga sila.

The Seraphim are the Angles with Six pairs of big white wings!While the Archangel
had this white pure hudge wings,and the Fallen Angels.Their are two types of wings in
Fallen Angel,the black feathered and the featherless.Yes,walang balahibo at literal na
buto na pakpak ang kinakampa nila,they are also known as the Devil's wing and the
Cursed Wings.

Lumiko ang sinasakyan naming kalesa sa isang parke kung saan naroon ang mga
iilang estudyanteng na nakasuot ng kulay asul na uniporme.They were laughing and
chitchatting each other as if they are greeting each other at nagkukumustahan mula
sa tatlong buwan na bakasyon.

"Imperial University."Mahinang sambit ko habang nakatingin sa kanila.

They are one of the famous school in the Remrose at isa din sila sa mga na ngunguna
sa destrito at nakikipag sabayan sa Astrid.
Just like the student in Astrid they carry themselves with full of nobility,no wonder
why they've become one of the elite school.

"Avalon look."Turo ni Calvin sa isang spell book shop na kinaluwa ng mga mata ko.

Oh my ghad!

They have this hugde Spell book store!

A store where you can buy some books for spell!well most witches use them but still
reading a spell book can boost your knowledge at isapa kahit hindi ka with you can
still cast some magic spell.

Halos tumalon-talon na ako sa loob ng kalesa ng makita ko ang isang wand

boutique,potion boutique,weapon and accessories store and more!

Hindi din nakatakas sa paningin ko ang iilang mga fastfood at mga restaurant.

Some of the stores I've seen sell some cloths na nakaka-akit sa paningin at mukhang
mahahalin sa tela at desenyo pa lamang nito ay alam mong mataas na ang kantidad
nito.

Sa buong buhay ko kahit kailan hindi pa ako nakasuot ng damit na magara.Halos

lahat ng mga salat sa buhay na kagaya ko ay kulay putik ang damit na pinagtagpi-
tagpi pa'h,ma'h swerte na kung makasuot ng kulay puting damit.

The Remrose nation maybe seem to be a wealthy country but behind the luxury city
hides the proverty.

Dahil daw sa aming mahihirap dinudungisan daw namin ang kagandahan ng isang
bansa at para maitago ang mga duming katulad namin,they build a rules na tanging
ang mayayaman lamang ang may karapatang makalabas pasok sa mga syodad
habang kaming mga mahihirap ay pinatapon sa liblib na lugar na hindi masyadong
pinupuntahan ng mga turista.
Ma swerte na nga dahil nalasap ko pa ang buhay estudyante at nakasuot ng
uniporme kahit halos mawala na ang kulay nito dahil sa kalumaan.

"WOAH!!!!Is that an Alecorn!"Manghang-manhang turo ko sa kabayong may pakpak at

may sungay na katulad ng sa unicorn.It had a nice white skin at puting-puting nag-
aalong buhok.

Alecorn was a combine species with the pegasus and unicorn and they were so rare!
like so rare na kahit sa wild wala kanang makikita.

Kadalasan sa mga naglalakad sa kahabaan ng daan ay normal na tao na

nagtratrabaho.

It's a busy street.

My eyes were so busy on roaming around the streets na hindi ko na pala na pansin
na huminto na pala ang sinasakyan namin.

Bigla akong nanigas sa kina-uupoan ko.

"Pull your self,Avalon.Where here."

In a blink of an eye ang kabang nararamdaman ko na kanina ay nagfly-fly away na ay

nag I shall return.

Sa maikling segundo ay agad binalot ng kaba ang buong sistema ko.

I was so nervous na hindi ako makagalaw sa kinauupoan ko.

Narinig ko ang pagbuntong hinga ni Calvin bago hatakin niya ako palabas ng kalesa.
Sa sobrang lakas ng pagkahila niya ay halos sumubsob na ako sa kongkretong daan
na mabuti ay hawak-hawak niya ang braso ko dahil kung hindi ay baka nag dive na
ako sa daan.

Binawi ko ang braso ko sa pagkakahawak niya at pinukol siya ng masamang tingin.

He just rolled his eyes.

I rolled my eyes aswell bago inayos ang salamin kung tumabingi ganon rin ang skirt
ng dress kung na nalukot dahil siguro sa kakalikot ko kanin.Correction a white dress
na limang taon kung pinag-ipunan.

Our uniform will be given or provided by the school.

Nang tuloyang maglanding ang mga pares ng mga mata ko sa harapan ko,my eyes
totally went out!

This was just beyond expection.

Infront of me was hugde Golden Gate.Some of it's part have precious stone na
kumikislap-kislap pa.The gate was so beautiful and every curle it had was just breath
taking.

Theirs no doubt I'm here,this is Astrid.

Sa mismong gate ay doon nakasulat ang logo ng paaralan.

'Astrid Academy'

Nakabukas ang malaking gate at sa gitna ng nakabukas na gate ay may banner na

nakalutang na nagsasabing
'Welcome for another year of learning'

"Let's go,Avalon.People are staring at you."

Biglang natigil ang pag-uusisa ko sa paligid ng mapansin ko ang iilang mga

estudyante na nakatingin na pala sa akin.

Isang nag-aalangang ngiti ang umukit sa mga labi ko bago tinakbo si Calvin na
ngayon ay umona nang pumasok sa akin.

"Vin!"Tawag ko dito pilit kinukuha ang atensyon nito ngunit patuloy lamang ito sa
paglalakad.

"Your are so mean,Vin!"Bulalas ko dito ng tuloyan na akong makahabol sa kanya.

Nakakainis siya!

Gusto ko pa sanang tumingin-tingin sa paligid at magobserba pero dahil sa kill joy na

kasama ko ay I have no choice but find our dorm first.

Habang palinga-linga ako sa paligid ay napapansin ko ang mabulaklak at mapuno na

paligid.

The place was full of flower and trees,sa tingin ko tuloy forest inspired ang Astrid
Academy dahil kahit saan kaman tumingin meron kang makikitang mga puno at ang
iilan sa mga ito ay naglalakihan at nagtataasan pa'h.

Feeling ko tuloy nasabakasyon ako kaysa sa mag-aaral.

Mula sa bulsa ni Calvin ay nilabas niya ang isang maliit na libro na binigay sa amin
noon ng supreme presedent kasama ang imbitasyon.
Binuklat niya ang libro sa pinakahuling pahina kung saan nakalagay ang isang kopya
ng mapa ng buong paaralan.

For the past few minutes wala akong ginawa kundi ang maging sunod-sunoran sa
kanya.

Kahit naman kasi may mapa ako ay for sure pa rin na maliligaw ako.

I'm one of those person who don't know how to use a map.

Calvin and I passed on a bridge mades of bricks na sa baba nito ay dinadaluyan ng

masaganang tubig na nagkukunekta sa kabilang parte ng Academy.

Hindi pa man kami tuloyang nakatawid ay tanaw na ko ang isang gusali.Isa ata ito sa
pinakamalaking gusali dito sa loob ng Astrid Academy.

I can see alot of Pine tree around the place at mangilan ngilang mga tambayan
katulad ng iilang mga bambo hat sa tabi ng ilog at mga bench sa paligid.Hindi rin
nakalampas sa paningin ko ang isang greenhouse at isang treehouse.

The place was full of students and it was lively.

Masmarami pa ata ang estudyante dito kaysa sa main campus.

Nang tuloyang lumapat ang mga paa ko sa dermuda grass ay nagulat na lamang ako
nang makita ko ang dalawang pixie na pasuray-suray na lumilipad pa puta sa amin
habang may dalang amulet.

Hindi na kinaya ng isang pixie ang dala nitong amulet kaya tuloyan na itong nahulog
na agad naman na salo ni Calvin.

Habang ang isa namang pixie na may kulay rosas na buhok ay sapo-sapo ang dibdib
na dumapo sa balikat ko.
"Ayos ka lang ba'h?"Tanong ko rito.

"Thank you for your concern,miss Avalon."Sambit nito sa maliit na matinis na boses
at tumayo ng maayos bago lumipad pa punta sa harapan ko dala-dala parin ang
amulet na halatang hirap na hirap na siya dito dahil kung tutuosin mas malaki pa
ang kwentas kaysa sa kanya.

She was so tiny and in thesame time she was glowing like every part of her was
glowing.

"I'm Trixie and this is Lily!We are your personal servant!"Sambit nito sa maliit na tinig
bago inabot ang kwentas na dala-dala nito na agad ko naman ding
tinanggap."Welcome to the Astrid Academy!"Pahabol pa nitong bati sa isang masiglang
boses

~♤~

CHAPTER III:

》》》 MEETING THE NEW PEOPLE《《《

"I never knew I wound found such a wonder people in a chaotic place.They are totally
blessing to the kinds of me."

"Here we are!"Trixie exclaimed matapos nitong itulak ang pinto papasok.

Agad bumongad sa amin ang isang lalake na mukhang napahinto sa pinag gagawa
niya sa loob.May dala-dala pa itong kartoon na nakahinto sa ere.

"Um...hi?"Nag-aalalangang bati ko sa kanya.

Errrr....
Bakas sa mukha niya ang pagkagulat at mukhang hindi niya ina-asahan ang
pagdating namin.

Dapat pala kumatok ako.Mukha ko siyang naabala.

Parang gusto ko tuloy isirado ulitt ang pinto at tanungin si Trixie kung tama ba tong
dorm na pinagbuksan namin.

"Hello!"Bati ng isang lalake ng makabawi ito mula sa pagkagulat.Binaba nito ang

dalang kahon sa sahig bago pinagpagan ang sirili at pormal na nginitian kami.

His wearing plane brown shirt at isang kupas na pantalon.

"H-hi"Isang nag-aalangang ngiti ang umarko sa labi ko.

His smile grew wider.

"Come,don't be shy."Ani nito at isa-isang dinampot ang mga librong nagkalat sa sahig.

My eyes immediately scanned the whole area.

The place was so messy and I can see alot of big boxes and books all over the place.

"Pasenya kana kung medyo magulo,si Brianna kasi kung ano-anong hinahalungkat
kanina."Paghingi nito pasenya at sinirado ang pinto ng tuloyan na kaming
makapasok.

"Hindi,okay lang."Nakangiting saad ko dito."Para saan pala yung mga kahon?"Tanong

ko dito ng mapansin ko ang iba pang naglalakihang kahon sa paligid.
"Ohh yan,mga gamit yan.The academy provides eveery needs of the students kasama
nadoon ang mga gamit."Saad nito at kinuha ang isang kahon na nasa pinakababa ng
nagpapatong patong na mga kahon sa isang tabi.

"You must be Avalon,this is yours."Anito at pinatong ang isang malaking box sa mesa.

"Paano mo nalaman ang pangalan ko?"Nagtatakang tanong ko dito na kinatawa niya

lang na maslalong kinakunot ng nuo ko.

"It was written on the box."Turo nito sa box kung saan nakasulat ang pangalan ko.

Napa'ohh' na lamang ako.

"And you must be Calvin,here.It's yours."Sabay baba niya ulit sa isa pang kahon.

"Aren't boys and girls are supposed to be in differents dorms?"Kunot nuong tanong ni
Calvin.

Oonga noh?

Girls and Boys should be seperated yet...

Ginala ko ang tingin sa buong paligid.

The room was design for the both gender.

"Nah....we are ramdomly pick by numbers and divided in groups.Kung saan ka doon
ka.Kahit nag-iisa kapang babae sa loob ng dorm kung doon ka napunta doon ka.That
the rules and regulation.We have no choice but to fallow.Each dorm consist of five
students."He paused at mula sa mesa ay dinampot niya ang isang sulat at nilahad
ito."We are one group here.And you see it's hard to survive in this kind of place lalo na
pag nagsosolo ka.The people here prey on those who show weakness and
vulnerability.Teamwork is the best option in this kind of place."He said.
Calvin pick the letter at binuklat ito.

"Annual trial?"Patanong na sambit ni Calvin ng mabasa ang nakasulat.

"What is annual trial?" Tanong ko dito.

"It's a trial to make ourselves permanent in this Academy."

"Permanent?Anong ibig mong sabihin?"

"To be apart of the Academy you need to prove yourselfs and the only way to prove
ourselves is to pass the trials by groups.To those who failed will be kick out kahit sino
ka man,kahit dugong bughaw ka man."Pagpapaliwanag nito.

"Paano pag hindi nakapasa?anong mangyayare?"Tanong ko dito.

"No one knows.Walang nakaka-alam."

"When is this trial thing?"Tanong ni Calvin dito.

"Next sunday."Maikling sagot nito.

Hindi ko maintindihan.

He said we need to take the trials to make ourselves permanent.

So that is the reason why the headmaster collect the students from the public school.

He need a new batch of a strong students.

It's like he is recruiting a new batch of soldier.

Kaya pala hindi ganoon ka linaw ang paliwanag ni Celix.Kaya pala nagbabala ito.

Kaya pala hindi ganoon ka linaw ang paliwanag ni Celix.Kaya pala nagbabala ito.

It's like an exam na kailangan mong maipasa para makapasok sa isang paaralan.

"This is the first time they did such a thing like an annual trials,just like how they
open the academy to the poor."Napakibit balikat ito."Well,we still have some time to
prepare for that trials so hey don't be bother about that."Nakangiting sambit nito.

"We've been chitchatting here for a couple of minutes,would you mind introducing
yourselves?"Tanong ni Calvin dito.

A smile arc on his lips.

"Oh yes,you're right.I'm Gerret Stevan t---"

"Your a Duke?!"Hindi makapaniwalang bulalas ko.

"Correction a son of the duke,not literally the duke."Natatawang sambit nito."And

please treat me like how you treat a normal students or a friend for exact,and would
you mind Introducing those cute little pixie over there,aswell."Nguso nito.

"Sure!"Ani ko."This is Trixie,she's my pixie."Pagpapakilala ko kay Trixie with matching

ngiti.

Trixie bow her head for respect.

"And this is Lily,Calvin's pixie.We just meet them earlier."Dagdag ko pa dito.

"They are so adorable."Nakangiting saad nito."My Pixie's name is Villiana.She's
currently sleeping right now."Turo ni Garret sa isang doll house na nakapatong sa
isang kahon kung saan naka sulat ang pangalan niya."Well,I still have alot things to
do so maiwan ko na kayo."He exclaimed picking one of the box at dinala ito sa kwarto
niya.

"Just call me in my room if you need some help!"Pahabol pa na sambit nito.

Napa-iling na lamang ako at akmang bubuhatin ang isang kahon na hindi kalakihan
ng agad itong dinampot ni Calvin ng walang kahirap-hirap.

"Lead the way,ako na magbubuhat."Malamig na tugon nito.

Gusto ko man umapela pero alam ko naman kung paanon gumana ang utak ni
Calvin.

"Thank you."Pagpapasalamat ko nalang dito kaysa sa tumanggi pa ako sa tulong niya.

Huminto kami ni Calvin sa harap ng isang pintong na walang ka kulay kulay.It was
colorless.

Naka-ukit sa mismong pinto ang buong pangalan ko sa isang calligraphy.

Dahan-dahan kong inabot ang doorknob ng pinto at ganoon na lanh ang gulat ko ng
unti-unting nag-iba ang kulay ng pinto ng dumampi ang daliri ko dito.From colorless
to dip red.

"Woah."Manghang-manghang usal nila Trixie.

Tuloyan kung pinihit ang doorknob at tinulak ito papasok.

I was immedielty welcome by the bright colors of pink.

Manghang-mangha nilibot ko ang tingin sa paligid.

In my whole life I never knew I would sleep in this kind place.

Mabango,makulay,maliwanag,komportable,kaaya-ayang tingnan.

Ibang-iba sa tinutulogan ko noon na nasa papag lang,walang matinong kumot at

tanging brao ko ang pinang gagawa unan.Hindi maalikabok at lalong hindi masikip.

The place was far from my old house.

Hindi ko ina-aakalang makakatulog ako sa isang magara at malambot na higaan.

"I'll leave them here."Calvin set the box beside the door at agad lumabas ng kwarto
kasama si Lily.

"Thank you ulit!"Pasigaw na sabi ko bago sinirado ang pinto.

Agad akong lumuhod at binuksan ang kahon.

Isa-isang hinalungkat ni Trixie ang mga gamit sa loob ng kahon.

Nagsimula na kaming ayusin ang mga gamit na iyon.Trixie fly all around habang
bitbit nito ang isang libro.

"Trix...ilalagay mo nalang yan sa mesa."Utos ko dito na agad naman nitong sinunod.

Kinuha ko sa loob ng kahon ang tatlong pares ng uniporme at maayos itong nilagay sa
cabinet ng bigla na lamang kaming nakarinig ng sunod-sunod na katok.
"Si Garret to'h.Puponta kami ni Calvin sa cafeteria sama ka?"Tanong nito mula sa
likod pinto.

Sinenyasan ko si Trixie na buksan ang pinto na agad din naman nitong ginawa.

Garret was standing outside of my door wearing sweet smile arc on his lips.

"Sama ka?"Pagtanong niya ulit.

"Sure,magbibihis lang muna--"

"No,need.People won't mind if your not wearing a uniform today,it's first day of school
at isapa pa dadagsa ang tao sa cafeteria mayamaya,ayaw ko makisiksikan."Bago pa
man ako makatanggi ay agad niya na akong nahila palabas ng kwarto papunta sa
living room.

Bumongad sa akin si Calvin na nakatayo malapit sa pintuan at mukhang hinihintay

kami.

"Let's go"

~A.A~

"Phew,that was hard."Garret commented ng tuloyan na kaming makalabas sa

nagsiksikan na mga estudyante sa counter.

"You look devasted,Garret."Komento naman ni Calvin.

Napatawa nalang ako sa hitsura ni Garret.Para siyang na rape na ewan.

Haggard is real.
"First time sa siksikan?"Natatawang tanong ko sa kanya na kinatango niya lang.

"Hindi ako sanay na sumiksik para makakuha ng pagkain,people serve me all the
time,all I do is to sit down and eat."Untag nito at pinagpaggan ang damit na akala mo
naman nadumihan.

Rich kid

"Ang daming tao."Ani ko habang palinga-linga sa paligid para makahanap ng

bakanteng mesa.

The caferteria was hudge and wide pero sa dami ng estudyante ay mukhang
magkakaubusan ng mesa.

Naglibot-libot kami sa paligid dala-dala ang mga tray ng pagkain namin para
maghanap ng mauupoan pero wala talaga,the space was occupied.

Mukhang wala kaming choice kundi ang maghintay.

Napabuntong hinga na lamang ako.

Excited pa naman akong kumain ngayon.

The food looks tasty and delicious at sa tanang buhay ko ngayon lang ata ako
makakakain ng ganito pero kung mamalasin nga naman.

"Garret!dito!!"Nahinto kami sa paglinga-linga sa paligid ng marinig namin ang boses

ng babae na tinatawag ang pangalan ni Garret.

Our eyes landed on a girl waving her hands on us.

"Oh...look si Brianna."Turo ni Garret sa dalaga."Hi,Brianna!"Kaway kaway nito at agad
tinungo ang mesa .Agad naman kaming sumunod sa kanya.

Nagsusulo siyang naka-upo sa mesa kasama ang Pixie niya.

Hinila ni Calvin ang tatlong upoan sa kabilang mesa para may maupoan kami.

Pinalibutan namin ang bilog na mesa at isa-isang nilapag ang mga pagkain namin
dahil kung buong tray yung ilalagay namin ay hindi magkakaysa.

"Brianna,meet Calvin and Avalon.Sila yung dalawa pang kasama natin sa

dorm."Pagpapakilala ni Garret.

Brianna's eye twinkle in delight ng magtama ang mga mata namin.

"She'e a girl!!"Natutuwang sambit nito."Akala ko ako lang ang mag-iiisang babae sa

dorm,mabuti dalawa na tayo."Tuwang-tuwang sambit nito.

She look happy and full of energy.

Kapansin-pansin din ang pananamit niya na parang kakaiba.

She's wearing this doll like dress na makulay at isang mahabang medyas na lampas
tuhod na'h na binagayan ng brown shoes.
She look cute and crazy on her looks.

"Hindi kaba na-iinitan sa damit mo,Brianna?"Kunot noong tanong ni Garret ng

mapansin din nito ang damit na suot ni Brianna.

"Pake mo ba sa damit ko,ikaw nagsusuot?"Pataray na sagot nito kay Garret at

inirapan ito.
"Concern lang,galit agad?"

"Ewan ko sayo."Brianna rolled her eyes at sinubo ang isang meatball.

Natawa nalang ako sa dalawa.

Tahimik kaming kumakain sa isang banda ng bigla nalang tumahimik ang paligid
nang pumasok ang limang estudyante na nakasuot ng uniform ng Academy.Tatlo sa
kanila ay lalaki at dalawa naman ay babae na pawang nakataas ang nuo.

They carried themselves with full of power.

Agad nagsitabihan ang mga estudyanteng nagkukumpulan sa may counter upang

pagbigay daan sa lima.

Everyone's eyes was lock on them.

"Those Brats,again."Bulong ni Garret.

"Kilala mo sila Garret?"Pabulong na tanong ni Brianna kay Garret.

"Yeah,you guys should stay away from them,laman sila ng gulo sa dati kung
school.And I bet they did something messy again para lang magkakasama sila sa
isang dorm."Napa-iling nalamang si Garret at binaling ang tingin sa pagkain
nito,fallowed by Calvin na walang ka interesado sa mga nangyayari.

Nagsimula na ding galawin ni Brianna ang pagkain niya kaya nagpasyahan ko na din
na balewalain sila pero napakunot na lamang ako ng nuo nang mapansin ko na sa
amin ang punta nila.

Napalinga-linga ako sa mga katabi namiing mesa kung may bakante ba at baka doon
ang punta nila pero most of the table that surround us was fully occupied.
"Garret.Hindi ko alam na dito ka din pala mag-aaral.I'm shock."Bungad ng lalaki ng
tuloyan itong makalapit sa amin.

Garret take a deep breath bago nilingon ang lalaki.

"What do you want?"Walang ka buhay-buhay na tanong ni Garret dito.

"Nothing,I just want to say hello to you and your FRIENDS."Isang ngisi ang gumuhit
sa labi nito at isa-isa kaming binalingan ng tingin na para bang pinag-aaralan kami
ng mabuti.

"Well,you already did say your 'hello'you can leave now."Pagtaboy ni Garret dito.

Imbes na umalis ang grupo nito ay maslalo lamang lumawak ang ngisi sa labi nito.

Napasinghap na lamang ako sa gulat ng tinukod ng lalaki ang kamay nito sa sandalan
ng upoan ko at unti-unti itong natunaw dahil sa sobrang init na nang galing sa kamay
nito.

Agad akong napa-usog sa gawi ni Calvin na ngayon ay nakatingin sa kamay ng lalaki.

"Stop that,Val.Wag mong dalhin ang ugali mo dito.We're not in Weston anymore where
you can bully anyone just because your higher than them."May halong pagbabanta sa
boses ni Garret na kinatawa lang ng lalaki na mukhang leader ng grupo.

"Make me stop then."Mapanghamong usal ng lalaking nagngangalang Val.

Lihim akong napamura ng tumulo ang likidong bakal sa braso ko.

It was just a little single drop but it hurts like hell.

It's burning my flesh.

"Come on,Garret.Make me sto--

Before the guy named Val can finish his words bigla nalang itong tumilapon na
animo'y tinangay ito ng malakas na hanggin.

Bumagsak ang lalaki sa kabilang banda ng cafeteria.

Everyone was shocked lalo na ang mga kasamahan ng lalaki.

"Go fly,you bastard."Calvin said in pissed tone.

CHAPTER IV:

》》》SACRIFE FOR THE DEAD《《《

"A family won't always catch a bullet for you,sometimes they are the one who shoot
you."

I immediately create a force field around me and Brianna ng umulan na naman nag
pagsabog sa paligid.

In my whole life hindi ko inaakala na magiging ganito ang unang tagpo ng first day of
school ko.

It was hell.

Kami-kami nalang ata ang mga estudyante sa loob ng cafeteria dahil sa mga pinag
gagawa nila.

Napabuntong hinga na lamang ako.

Guidance is waving at you.

Calvin move his finger in a rhythm controling the flow of the wind,blocking any single
attack of the enemy.

"Hindi ba natin sila tutulongan?"Tanong ko kay Brianna na naka-upo lamang sa isang

upoan at pangiti-ngiti na nakatingin sa mga naglalaban.

Ngiti lamang ito ng ngiti habang kinakalikot ang straw sa juice nito.

Did she even care about the thing that would happen pagkatapos nito?

Pwede kaming ma'h suspended or worst expelled!

"No need,Avalon.And I also want to see your friend's capability.His something unique
by just staring on those angel eyes of him.So interesting."Nakangiting wari nito at
binalingan ako ng tingin.

"I never knew people like you would be something interesting."Dagdag nito bago
binalik ang tingin kay Calvin na nakikipag banggaan sa apoy ng lalaking nag
ngangalang Val.
Calvin move his finger in a motion at ang dating kalmadong hangin ay ngayon naging
mabingis.The winds were like knife.Isang matulis na patalim na kayang humiwa ng
kahit ano.

Val distance himself from Calvin at ngumisi ito na para bang na aaliw.

"You're good in bending air but let see if you can keep the heat!"Isang ngisi ang
lumandas sa mga labi ni Val at ganon nalang ang gulat namin ng unti-unting uminit
ang buong paligid na para bang nasa loob kami nang isang sinisilaban na pugon.

Val closes his eyes at tumayo ng matuwid.Mula sa paanan nito ay may kulay pulang
ilaw na lumalabas na nagmumukhang litra at mga linya.
A red magic circle was form exactly where Val was standing at.A magic circle consist
with pattern,words,and star like form at the middle.

Sa pagbuka ng mga mata nito ay ang pagusbong ng malaking at nagbabagang

apoy.Everyone went back pati na ang mga kasamahan nito.

Brianna wispher in amusement while I was left shock and impress.

Who would thought he can control a strong range of fire?

Kaya naman pala mayabang ito.

He's strong

Theirs no doubt about that....

But I know Calvin.

Napangiti ako.

His more than what people think about him.

"Bakit parang natameme ka?Can't hold the heatt?"Natatawang sambit ni Val at

maslalo pang pinalakas ang apoy hanggang sa maabot na nito ang ceiling ng cafeteria.

A smiled formed on Calvin's lips.

"Don't be so proud of yourself."Calvin said at tinapunan ng tingin ang apoy nito."Fire

might be hot and scary but it would never change the fact that a fire won't burn
without any oxygen.Even if it's magic,theirs always a law called 'science'and that is the
thing that you forgot."A genuine smile arc on Calvin's lips ng malukot ang mukha ni
Val.

"So you're telling me that you can take out the oxygen in my fire?"Natatawang sambit
ni Val but Calvin smile remain.

"Yes,I can."Kampanteng sagot nito.

"Oh really?What are you?A god--"

"I'm a Seraphim,the first order angel,more supreme than the so called 'wrath of the
heaven known as the archangel'.Seraphim are the burning ones,and we have the
ability to almost do everything what we wish.Even reality warping."Calvin snap his
finger an in instant Val's fire vanished at sa isang kumpas ng daliri nito ay umangat
si Val sa lupa sakal-sakal ang sarili nito.

Brianna clap her hands in amusement.

Tuwang-tuwa ito sa mga nangyayari habang ako naman ay kabado sa pwedeng

mangyari sa amin.

I hope Celix won't come.

Ayaw ko mah guidance.

First day of school kick out?

Ano nalang sasabihin ng nanay at tatay ko?

Garret jump backward ng akma siyang papatamaan ng dalawang babae ng spear nila
na hindi ko alam kung saan nila nakuha.
As he land perfect on the ground a staff came out from his palm and smile makes it
ways to his lips.

"You're a necromancer?"Gulat na turan ng babae na kayang palutangin ang mga

bagay bagay sa paligid.She's using physic.

A physic

Bakit di niya e try tulongan si Val tutal para namang may ibubuga siya?

She's already good.

She can even make her self float.

"I am and my friends really want to say hello to all of you."Garret tap the floor two
times with the edge of his staff at ganon nalang ang gulat namin ng bumuka ang bibig
ng bungo na nakadesinyo sa tungkod ni Garret kasabay non ang pamumuo ng kulay
berde na usok sa paligid nito.

Napatakip kami ng tenga ni Brianna at ganon na rin si Calvin ng bigla nalang gumawa
ng isang nakakakilabot na ingay ang tungkod ni Garret na para bang ng galing ito sa
hukay.Sa sobrang tinis ng tinig at napaluhod na ang dalawang babae sa harapan ni
Garret pilit tinatakpan ang mga tenga nila.

"Stop that,Garret.Your ruining not just their head but their souls aswell."Mula sa
kung saan bigla na lamang lumitaw ang isang lalaki na may isang ngiti na naka-ukit
sa labi nito.Isang ngiti na hindi nag papahiwatig ng tuwa o saya.

Everyone went stop,lahat ng mata namin ay nakatutok sa bagong datting.

I can sense a tremendous power around him.

Astrid was indeed a school of elite

"Requiem"Sabay na bigkas ni Val at Garret.

Agad umikot ang mata nito sa paligid.

"Messy eh?"Napa-iling na lamang ito.

The guy named Requiem flick his finger and in instant bumalik sa dati ang magulang
cafeteria.

Everything went back to what it used to be na para bang walang nangyare.

"Don't interfere here,Requiem."Val said at tumayo ito ng maayos at sinalubong ang

tingin ng lalaking kakarating.

"You're no longer in your territory,Valyentie.Everything is different starting

now."Malumanay na saad nito at tinalikuran si Val.

"Let's go Garret,Celix won't be happy if he'll know you pick a fight with that asshole
again."Ani nito at nagsimulang maglakad.

Garret fallowes him so naki sunod narin kami.

~A.A~

Maghahating gabi na'h pero gising parin ang diwa ko.

I tried every sleeping position pero ayaw talaga.

Hindi ako sanay sa ganitong kwarto.

Hindi ako sanay na matulog sa kama.

Napabuntong hinga na lamang ako at nilingon ang mesa kung saan nadon ang isang
maliit na bahay na kagaya ng kay Garret.

Mukhang mahimbing na ang tulog ni Trixie.

Dahan-dahan akong bumango mula sa pagkakahiga ko and I tried my best not to

make any sounds na ikakagigising ni Trixie.

Tahimik akong lumabas ng kwarto at nagpunta sa living room kung saan nandoon
ang balcony.

I need fresh air.

Sumandal ako sa railing ng balcony at dinaman ang ihip ng malamig na hangin.

Kumusta na kaya ang magulang ko?Ayos lang kaya sila?

Sana naman ayos lang sila.

"Can't sleep eh?"Napabalikwas ako mula sa kinatatayuan ko ng marinig ang boses na

iyon.

I glance at my back at doon ko nakita si Requiem.

May dala-dala itong pagkain or should I say snacks.

"R-requiem."Na utal na bigkas ko sa pangalan niya.

"Can't sleep?"Tanong nito at lumapit sa akin dala-dala ang pagkain."You want?"Pag-
alok niya.

"Hindi"Iling ko dito.

"Oh,then why are you awake?"Tanong nito at sumadal sa railing.

"Ah...wala nagpapahangin lang."Sagot ko dito.

"Ohh."He said at tumingin sa labas."It's kinda boring here,labas tayo."

Bago pa man ako magkapag react sa sinabi niya ay agaran niya nang nahigit ang
braso ko.He jump out of the railings of the balcony at dahil sa bigat niya ay nadala
ako.

Napatili ako ng makita ko ang sarili ko na nahuhulog.

Paniguradong lamay ang aabutin ko pag bumagsak ako.

Requiem laugh as if his enjoying..

Bago pa man kami tuloyang bumagsak ay may kinuha siyang balhibo.Actually di ko

talaga alam kung saan niya kinuha.

He let the feather slip on his palm at unti-unti itong lumaki at doon kami bumagsak.

"Oh mah god!"Bulalas ko ng tuloyang naglanding yung balhibo na sinasakyan namin

sa lupa.

I glared at him ng makabawi ako sa mga nangyari.

We just jump from the thirdfloor.

For heaven's sake

Thirdfloor!

"Gago kaba!"Bulayaw ko dito.

"It's fun"He exclaimed.

"Fun?We almost died!"

"Well,you're still alive so let's go.Gala tayo!"Paghila niya sa braso ko.

Gusto ko sanang sapakin siya at murahin pero hindi ko magawa dahil sa kakaladkad
niya sa akin.

"Saan ba tayo puponta?"Tanong ko dito ng magtago kami sa likod ng mga damu.

"Lalabas tayo."

"Gago kaba?Bawal yun!"

"Hindi bawal kundi tayo makikita."

"Eh paano pag nakita tayo?"

"Let's see about that"He exclaimed.

Tinapat niya ang isang kamay niya sa lupa at mula doon ay unti-unting umosbong
ang isang anino.

"Ano yan?"Kunot noong tanong ko.

"Clone ko."Sagot niya.

"Clone mo yan?Ang panget naman."I commented.

Naningkit naman ang mga mata niya sa sinabi ko.

"Isang dada pa ipapain kita."Pagbabanta niya.

Gusto ko sanang sagutin siya at batukan pero nagsimula nang gumalaw ang anino o
clone'kuno'niya para maging pain ito sa mga gwardya.

Nang tuloyan nang mawalan ng bantay ang gate agad kaming sumipot palabas.

Tuwang-tuwa pa siya kasi daw na uto niya yung mga gwardiya.

Babaw ng kalagiyahan niya.

"Tara!"Yaya niya at hinila na naman ako.

"Saan ba tayo puponta?"Ani ko sa kanya.

"Gagala tayo sa Astrid."Pagkasabing pagkasabi nito ay biglang nagliwanag ang mukha

ko at nawala ang pagkainis ko dito.

"Talaga?"Tuwang tuwang sambit ko dito.

"Yea--"

"Tara doon tayo!!"Hila ko dito.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Wow,mukha silang masarap!"Hirit ko at tumingin sa mga pagkain.

Una naming pinuntahan ang isang barbecue stands sa di kalayuan.

"Oo nga."Pag sang ayon nila.

Pero agad din nawala ang ngiti sa labi ko ng maalala kong wala pala akong
pera.Mukhang tingin at amoy lang ang magagawa ko.

"Hey what's wrong?"Tanong nito ng mapansin na malungkot ako.

"Wala,nakalimutan ko kasi na wala pa akong pera."

Tumawa siya.

"Hey it's okay.My treat."

"Talaga?"
"Yeah"

"Yu pala eh,Tara!!!foodtrip tayo!"

Fastfood by fastfood yuon ang ginawa namin.We visit every fastfood na nadadaan
namin.We taste every food we saw na para bang walang kabusugan.Minsan nga ay
tinitingnan na kami ng mga tao dahil sa ingay namin.It was so fun at mukhang enjoy
na enjoy naman siya.

It was a busy street and was so lively.I saw alot of different people to the shortest
dwarf to the noble elf.

Ngayon ko lang napansin na mas maganada pala ang Astrid pag gabi.Mas marami ang
tao.Mas makulay ang mga paligid.Mas maingay,at mas masaya.

Sa lahat ng mga gusaling pinasukan namin ay pansin ko na may mga lantern silang
pabilog na nakasabit sa labas,sa gilid ng mga pintuan nila.

Pumasok kami sa iisang damitan para bumili ng mga damit kasi nagreklamo siya.Ang
badoy daw ng damit namin.Since napagkasunduan namin na ako ang pipili ng style
sympre plain lang tapos same kami ng style.Ofcourse siya nag bayad.

"Oh yeah,about that friend of yours."Panimula niya dahilan para matigil ako sa
pagsubo sa pagkain.

"Si Calvin?"

"Yeah,him."

"Bakit ano meron kay Calvin?"Tanong ko dito matapos kung isubo ang pagkain na
kanina ko pa gustong-gusto tikman.
"His not an ordinary Seraphim isn't he?"Mahihimigan sa boses nito na seryoso siya.

Napakibit balikat lang ako.

"Ewan,di ko pa naman nakikita ang pakpak niya."Sagot ko sa tanong niya at kinamay

ko na ang pagkain.

Masarap magkamay pag masarap ang pagkain.

"Do you know about the seraph of the end?"Tanong niya sa akin na kina-iling ko lang.

Di ko siya kayang masagot,puno bibig ko baka mabulunan pa ako.

"Seraph of the end are the cross breed of the fallen angel and seraph.Just like
Nephelim they are more stronger than their parents.Calvin's scent smell neither
between the--

"Wala ako maintindihan."

Mukha siyang nagulat sa sinabi ko pero I'm saying the truth.

Wala naman akong alam sa mga pinagsasabi niya because Calvin never fly kahit yung
mga magulang niya.

Angels had nice reputation at halos sa kanila ay mga kaya sa buhay kagaya nila
Calvin pero kahit kailan di ko sila nakitang lumipad.

I don't know why

Maybe theirs a reason behind that pero ayaw kung makisawsaw pa.

It sounds private.
Matapos naming kumain sa isang resturant ay busog na busog kaming
lumabas.Feeling ko tumaba ako,sa damii ba naman nang kinain ko.

"Busog na busog na ako."I said.

"Ang lakas mo kumain."

"Ganyan talaga pag gutom."

"Ewan ko sayo,parang di ka babae."

Palakad lakad kami sa tabi ng daan naghahanap ng bagong makakainan.

Sabi niya gutom pa daw siya.

See

Feeling ko nga dragon na ata yung bituka niya.

Ako busog na busog na siya gutom parin.

Tss

Gusto ko tuloy umopo sa isang tabi at magpahinga.

Nangangalay na ang mga paa ko sa kakalakad.

Pasalamat siya libre niya.

Pinasok namin ang isang candy store at nakipag agawan si Requim sa natitirang
chocolate bars sa bata.Napa-iling na lamang ako.Nakipag taasan pa ito ng presyo
hanggang sa napagdesisyunan ko nalang na hatiin ito para sa kanila.He's like a kid
stuck in a body of teen.

"Ang sarap naman nito,ano toh?"Tanong ko sa kanya habang naglalakad kami sa

kahabaan ng daan habang ngumunguya nang nabili niyang pagkain na hindi ko alam
kung saan niya napulot,basta pag lingon ko sa kanya may dala na siya.Di naman siya
madamot kaya nakikain narin ako.

"I don't know,I just saw it then buy it."He said habang nginunguya ang pagkain.

"Oh...yaman naman."Tapik ko sa braso nito.

Napakibit balikat lamang siya.

"I'm abundant with money because that is the only thing that I have."He said habang
ngumonguya.

Nangunot naman ang noo ko sa sinabi niya.

"Anong ibig mong sabihin?"Tanong ko sa kanya.

"I'm Xevach Requiem,I'm the guy without a surname.My so called father never gave
me one."He said in a calmn voice but I can hear bitterness on it.

"Bakit?Bakit wala?"

"Xevach means sacrifice and Requiem means song for the dead.A sacrifice for the
dead."He paused."I'm the blacksheep of the family and no one should know about
me,that I was born as the successor,people know me as adopted son someone people
think i'm a bastard.Anak sa labas."
"Bakit naman ganon ang trato ng pamilya mo sayo?"Nagtatakang tanong ko
dito."Parang ang harsh naman,kahitt hindi kami mayaman hindi naman ako trinato
ng pamilya ko ng ganyan."Dagdag ko pa.

"Exactly,I was born in a noble family,my father needs to protect the family's image and
since I'm the dirt of the family he need to hide me."

"Why?"

"Let's just say that,my family keeps a little dirty secret.A secret of a tragic love story
and the beggining of our dirty bloodline.

Now that's interesting

.
.
.
.
.
.
.
.

"You look cute."Tuwa-tuwang turan niya habang pinapasuot niya sa akin ang isang
maskara ng may desenyo ng isang pusa.

Kanina pa kami nandito sa loob ng isang tindahan nang maskara.Sabi niya magsuot
daw ako at hinila niya ako papasok dito pero ang maskarang may desenyo ng pusa
lang ata ang pinakamatino dito.

Napansin kasi niya na halos lahat ng tao na nadadaan namin ay nakasuot ng

maskara o di kaya ay may dalang maskara.
"Ayos nayan,it suits you.Tara!"Aniya at hinila ako para bayaran ang maskara.

I pout bakit parang ako lang ata ang magsusuot?

It's unfair

Hinila ang isang maskara na may kagaya ng desenyo nang sa akin pero pang lalaki
nga lang at binigay sa kanya.

"Oh,sayo.Ayaw ko magsuot ng maskara mag-isa noh."Ani ko sa kanya at binigay ang

nadampot ko.

"Ayaw ko."Sabi niya at nilapag ito sa tabi pero hindi ako nagpatalo at dinampot ito
ulit.

"Bakit ayaw mo?ang cute kaya oh."Pakita ko sa maskara niya at nang sa akin."Oh
diba bagay!"Natutuwang sambit ko.

"Fine."

Requiem payed the two mask.

Bago pa kami lumabas ay sinuot na namin ito.

He immediately hold my hands at hinila ako sa kung saan saan niya man gusti at
nagpapahila lang ako.

This is a long night.

"Hurry,Avalon."He said habang hinihila ako papunta sa parke.

"Eh ang raming tao jan!"

"Come on,this willl be fun."He said at nakisiksik kami sa maramining errr di ko

naman sila lahat matatawag na tao dahil sari-sari ang mga nilalang na nandito.

Requiem dragged me to the center,where the fountain is located.

Pansin ko na mas marami ang mga supernaturals dito at mukhang may hinihintay na
mangyari.

Few minutes passed and everyone gasp ng bigla nalang namatay ang ilaw sa
paligid.Agad akong napakapit sa braso ng katabi ko.

"Anong nangyare?"Kalabit ko sa kanya.

"Just watch."

"Hu-

Everythings seems to stop ng bigla nalang nagliwanag ang paligid,hindi dahil sa ilaw
kundi dahil sa isang bagay na ngayon ko lang nakita o napagmasdan sa tanang
buhay ko.

A firework display.

They are so beautiful and bright that I can't help not smile everytime they shine up on
the sky.

Such a beautiful thing.

"Beautiful inst it?"Nakangiting sambit niya.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

"That was fun."Nakangiting sambit ko habang umaalis kami sa mga kumupulan ng

mga supernaturals

"Indeed"Pagsang ayon nito.

Tawa-tawa kami ng tawa habang naglalakad nang bigla na lamang may bumongga sa
akin,sa sobrang lakas ng pagkabangga niya ay napa-upo ako sa sahig at natagal ang
maskarang suot ko at nahulog sa lupa.

Diretso lang naglalakad ang lalaki na naka bangga sa akin na para bang walang
nangyari.

He did not even bother to look back.

her.

"Hey are you okay?"Requiem ask at tinulongan akong makatayo.

"I'm fine."Ani ko at dinampot ang maskara.

"Tss..let's go."

Bago pa man sumapit ang madaling araw ay agad na kaming naglakad pabalik sa
Academy.

Liliko na sana ako papunta sa isang kanto na dinaanan namin kanina ng pigilan ako
ni Requiem.

"Bakit?"Nagtatakang tanong ko sa kanya.

He put his pointy finger infront of his lips at nagpapahiwatig na wag mag ingay.

"So how's the students in Astrid?"Boses ng isang lalake.

"The new comers are great.Kani-kani lang ay may narinig akong usap-usapan na may
nagaganap na away sa looob ng cafeteria.I tried to enter but I failed.A powerful
witchcraft sealed the whole Cafeteria dahilan para hindi ko marinig o makita ang
mga nangyayari sa loob pero nakakasigurado ako na isa sa mga estudyante na
kasama sa gulo ang may gawa noon.That witch was powerful enough paan pa kaya
ang mga nasa loob?"

"I see,that would be great.Obeserve more,don't disappoint me."

CHAPTER V:

》》》THE LITTLE BATTLE《《《

"Power is always dangerous.Power attract the worst and corrupts the best."

"I see,that would be great.Obeserve more,don't disappoint me."

Sambit ng isang lalaki na nakasuot ng itim na cloack,dahilan para hindi ko makita
ang mukha niya habang ang kausap nito ay isang babae na sa palagay ko ay kasing
edad ko lang o di kaya ay mas matanda pa sa akin ng isang taon.
"So fishy eh?"Parang bubuyog na bulong ni Requiem.

"I shall take my leave now,Master."Wika ng babae sa isang magalang na tono at

yumuko para magbigay galang sa lalaking tinawag nitong master.

Napa-atras kami ni Requiem mula sa mismong kinatatayuan namin ng magsimulang

maglakad ang babae papunta sa deriksyon namin.

"Go!"Tulak ko kay Requiem ng hindi ito gumalaw aa kinatatayuan nito.

Nagtataka pa itong tumingin sa akin habang tinutulak ko siya papalayo dahil para
siyang tuod na nakatayo.

"Lakad bilis!"Wika ko with hand motion.

Mukhang naintindihan niya naman ang ibig kong sabihin dahil nagsimula na nitong
i-hakbang ang mga paa nito pero hindi pa man kami nakakalayo ay nasipa na niya
ang isang lata dahilan para gumawa ito ng isang ingay na alam ko na sapat na para
maka-agaw ng atensyon nila.

"Run!"Sigaw ko dito ng mapansing nakatingin na pala sa amin ang babae ganon rin
ang lalaking kausap nito na mukhang hindi pa nakaka-alis.

Requiem grab my hand at tumakbo kami papalayo sa lugar na iyon.

We are wearing a mask so paniguradong hindi nila kami namukhaan.

We continue on running away from that place pero bigla nalang kaming huminto ng
gumuho sa harapan namin ang lalaking nakasuot ng cloack.

Requiem immediately hide me from his back.

"Boy,I knew you heared a little tiny details about our talk earlier."Agarang sambit
nito.Wala akong mahimigang emosyon sa boses nito.

"We don't know what you are talking about."Requiem said in calmn voice.

I scanned the whole place around at doon ko lang napansin na nasa lugar pala kami
na kung saan mukhang iilang supernaturals lang ang dumadaan lalo na't may
pagkadilim ang paligid at nag papatay sindi pa ang nag-iisang ilaw.

Wala din akong nakitang dumadaan na mga supernaturals na pwede tumulong sa

amin and anytime the girl will arrive.Mas mahihirapan kami pag dalawa sila.

"You're emotion tells the opposite,boy."Mula sa hintituro nito ay may namuo ang
isang bola ng enerhiya,it's big enough to create a big destruction pag tumama ito sa
lupa.

Requiem gripped on my hand so tight.

Bigla akong kinabahan sa pwedeng mangyari.

We can't avoid fight.

We can't avoid it.

"Requiem."Pagtawag ko sa pangalan niya ng makita ko ang babae na tuloyan naring

nakalapit sa amin.

"Empath eh?"Ngumisi si Requiem sa lalaking nakatayo sa harap namin.

Empath is the ability to read someone's feeling or emotion.

Napapikit na lamang ako nang ibinato ng lalaki ang bola ng enerhiya papunta sa amin
but the girl behind me gasp in shock ng walang ano-anong nasalo ito ni Requiem
gamit ng kamay niya.From Requiem palmn the ball of energy slowly shrink hanggang
sa tuloyan itong mawala.

Hindi ko man makita ang mukha nang lalaking nasa harapan namin ay alam kung
nakangiti narin ito.

Just like what I heard earlier.

They are searching for a students with a strong ability to control magic.

And Requiem was a jackpot.

"For a boy like you to deflect that kind of attack and make it as your own was so
nice,so magnificent.Theirs no doubt your strong."May bahid ng saya sa boses nito at
binalingan ako ng tingin."And that girl behind you,I can smell an infinite source of
magic,such a rare type of girl."

"What do you want?"Tanong ni Requiem sa isang seryoso na boses.

"Work with me and I'll gonna train the two of you to master your magic."Alok nito at
nilahad ang kamay niya.

Requiem laugh mukha namang na insulto ang lalake sa ginawa ni Requiem.

He's making things more complicated.

"That was the most cheap offer I've ever get!"Requiem smiled in a teasing way kasunod
non ay ang pagyanig ng lupang kinatatayuan namin kasunod ay ang pagbitak-bitak
ng sementadong daan dahil sa malakas na pwersa na pilit kumakawala mula sa ilalim
ng lupa.
Napa-atras ang dalawa papalayo sa kinatatayuan nila nang isang itim na itim at
napakalaking ahas ang gumuho mula sa ilalim ng lupa.Agad nitong pinalibot ang
kawatan sa amin ni Requiem na para bang prino protektahan kami nito.The snake
"hssss"

"The serpent of death,how could you summon such a powerful being."Hindi

makapaniwalang bulong ng lalaki habang matiim na nakatingin kay Requiem na
nakataas ang isang kamay nito sa ere.

"Ask her then."Requiem moves his finger in motion na para bang inutosan niya ang
ahas gamit ang mga galaw ng mga daliri nito.

The serepent immediately shows its fang ng maglakas loob na saksakin ng babae ang
katawan ng ahas na nakapalibot sa amin.Sa sobrang gulat nito ay napa-upo pa ang
babae sa malamig na kalsada.Bakas sa mukha nito ang takot at pagkagulat lalo na
nang nilapit ng ahas ang mukha nito sa kanya kasabay ang paglabas ng dila nito.

Requiem's finger moves in motion again at tinuro ang lalaking ngayon ay nakatayo
parin sa harapan namin at mukhang hindi natitinag.

"Go."Requiem wishper and the snake face the guys in the cloack.Tinaas ng ahas ang
sarili dahilan para maslalo itong malaki tingnan.Doon ko lang napansin ang kakaiba
nitong marka sa katawan.

Requiem moves his pointing finger in command way at walang sabi-sabing umatake
ang napakalaking ahas.The serpent move so fast.Agad nitong nasakmal ang lalake at
pina-ikutan ng katawan nito.

"Let's go!"Requiem pulled my hand at agad tumakbo papalayo sa lugar na iyon.We

haven't manage to go far when Requiem hissed in pain.

A dagger just hit his shoulder.Biglang nabuwal ang pagkatayo nito kaya agad ko itong
inalalayan.

And their I saw a girl standing infront of us.She's holding three more daggers.
"Not so fast."She wishper."You two will be a good benifits in our team pero mukhang
mahihirapan kaming paamuhin kayo so maybe catching you for now will be the nicest
option."The girl exclaimed at binato ang mga dagger nito papunta sa amin na agad ko
naman nasalo gamit ng kamay ko.I tossed the dagger back at her but with force.

"Stand aside,Avalon.I'll fight her."Utos ni Requiem ng tuloyan itong makatayo mula sa

pagkabuwal nito kanina.

"But you're bleeding."

"I'm fine."He said and dashes to the girl attacking her with his abosolute combat skill.

One more kick from Requiem at tumilapon ang babae sa mga kumpol-kumpol ng
basura.

Requiem cursed ng muling mabuwal ang pagkakatayo nito.Agad ko naman siyang

inalalayan.

"Are you okay?"Tanong ko sa kanya.

"I'm fine,but we need to leave as soon as possible,I can't control the serpent for a
couple of hours,it drains alot of my energy."He said almost a murmur but I manage to
hear him out.

Nabaling ang atensyon naman ng bumangon ang babae mula sa pagkakabagsak nito
at galit na galit kaming tiningnan.

"I can cast an illusion on her to slow her down."Bulong ko kay Requiem.

"You can use illusion?"

Napatango ako sa tanong niya.

"How about highlevel illusion?"Tanong niya.

"I can use highlevel illusion but I don't have enough power to sustain it.It will fail,I'm
still weak"Sagot ko dito.

I know what he thinks on me know.

I'm weak.

"Use mine then."Nangunot ang noo ko sa sinabi niya."Use my life force as the source
of your energy."Paglilinaw nito.

"What?Is that possible?"

"I'll channael my life force on you and you can convert it as the source of power from
the illusion you'll cast."

"But what it I--

"Trust me,Avalon.We need to try."

"Hindi ko alam kung anong pinagbubulongan ninyo pero masama ang kutob ko!'The
girl hissed at mabilis nitong nilakad ang distansya namin ni Requiem at hanggang sa
ang lakad ay naging takbo.Mula sa kamay nito ay namuo ang isang spear na
mukhang ibabato nito sa amin.

Requiem put his hands on my shoulder at naramdaman ko na nalang ang kakaibang

lakas na dumadaloy sa katawan.

It was so strong and I never felt this kind of power before in my entire life.
Requiem's hair turns into a silvery white at kahit naka maskara ito ay nakita ko kung
paano magbago ang mga mata nito.His eyes change color to crimson bloody red.The
colour that symbolize death.

"Now Avalon!"Requiem exclaimed.

Agad kung ipinikit ang mga mata ko at inipon ang enerhiyang nakalap ko sa palad ko.

"I'm Nyx Avalon Espiritu and I shall gave you the nightmare of death and despair it
self."I said and huge unfamiliar magic circle just appear beneath our feet kasunod non
ang isang nakakasilaw na ilaw na bumalot sa buong paligid.

~A.A~

[[[THE LIBRARY]]]

"Anyare kay Requiem?Kanina pa yan nakalugmok ah."Nguso ni Brianna kay Requiem

ng mapansing nitong tulog na naman ito at nakasubsob ang ulo sa libro.

"Ewan ko."Sagot ni Garret kay Brianna habang isa-isa nitong binaba ang mga libro sa
mesa dito sa library.

Requiem seems so tired ang putla-putla rin nito.

Kala ko nga mamatay nato kanina kasi ayaw na nito gumising.Kailangan pa siyang
inisin ni Garret para lang sumama sa amin papunta sa library.

Pagod na pagod ito at halatang hindi talaga maganda ang pakiramdam niya.Kanina pa
lipad ng lipad ang pixie niya na mukha na ding nag-aalala.

"Bibili mo na kami ni Calvin ng pagkain,nagugutom na ako ako eh."Sambit ni Garret

sa isang mahinang boses.
"Sama ako."Brianna raise her hand with a big smile on her face.

"How about you,Avalon?"Tanong ni Calvin sa akin na kina-iling ko lang.

"Ano kaya nangyari sa kanya."Rinig kung sambit ni Trixie habang binubuklat nito ang
isang libro.

Napabuntong hinga na lamang ako at inisog ang upoan ko papalapit sa kanya.

"Ayos ka lang?"Tapik ko sa braso niya.

Requiem lift his head up para tumango.

"So exhausted."He said.

"I'm sorry about what happen last night."Paghingi ko ng paumanhin dito.

I drained his energy last night kung tutuosin I did nothing.He support me so my
illusion works,beside that wala nah.Wala na akong ginawa but atleast the illusion
work and that girl sure had a bad nightmare.

Now I'm starting to wonder kung ano ang napapanaginipan niya ngayon.

"Last night?"Kunot noong lumipad si Trixie papalapit sa amin at dumapo ito sa isang
libro di kalayuan sa amin."Anong ibig nyong sabihin na last night?"Naningkit ang mga
mata nitong nagpabalik-balik ang tingin kay Requiem at sa akin.

"Nothing happen last night little pixie.The way you look at me makes me
shiver."Requiem exclaimed at Trixie.

Tumaas naman ang kilay ni Trixie at lumipad ito papalapit sa tungki ng ilong ni
Requiem.
"Eh ano nanyare kagabi?Bakit lantang gulay ka aber?"Her voice sounds suspicious.

"Wala namang nangyari sa amin kagabi."Pagpasok ko na sa usapan nila.

"Siguraduhin nyo lang dahil kung hindi nako lagot kayo sa akin."Trixie said in tiny
voice bago lumipad papalapyo sa amin habang lumipad naman papalapit ang pixie ni
Requiem na may dala-dalang bote ng kasing laki na nito ay may laman na kulay asul
na likido.

"Nothing happen last night little pixie.The way you look at me makes me
shiver."Requiem exclaimed at Trixie.

Tumaas naman ang kilay ni Trixie at lumipad ito papalapit sa tungki ng ilong ni
Requiem.

"Eh ano nanyare kagabi?Bakit lantang gulay ka aber?"Her voice sounds suspicious.

"Wala namang nangyari sa amin kagabi."Pagpasok ko na sa usapan nila.

"Siguraduhin nyo lang dahil kung hindi nako lagot kayo sa akin."Trixie said in tiny
voice bago lumipad papalapyo sa amin habang lumipad naman papalapit ang pixie ni
Requiem na may dala-dalang bote ng kasing laki na nito ay may laman na kulay asul
na likido.

"Maybe because your body was not used to the magic within you.You must learn how
to use that infinite source of magic you have.For example is the thing that happened
last night.The illusion you cast was more beyond than what you think.It's just not a
nightmare,she experience hell it self.That is how powerful you are.You can make
simple things worse,I won't be shock if one day you can manipulate the magic of
chaos,the nothingness and the magic of destruction."He smiled at me at inabot ang
isang maliit na libro.

"Wow pocket book."Tuwang-tuwa ko itong tinanggap.Maslalo lang lumawak ang ngiti

at napa-iling.
"It's more than want you think."He chuckled at binuklat ang libro ng para bang isang
papel na tinupi.Binuklat niya iyon ng binuklat hanggang sa lumaki ito ng malaki.

"Ay!"Turan ko ng mabitawan ko ang libro sa sobrang bigat.Agad niya naman itong

nasalo at nilapag sa mesa.

"I told you it's more than what you think."He laugh.

"Anong klaseng libro bato?"Tanong ko sa kanya nang mapasin ko na mas kakaiba ang
pagkakagawa ng libro.The book was so old and the carve on it was so enchantic.

"Encantos,the book of knowledge and all.In cotains all the complicated magic and its
all yours I need the book of shadow not the encantos."

"Book of shadow?Ano na naman yun?"

Pansin ko lang ah.

He knows alot

Like alot.

"It's like a book of necromancer but more complicated."Pagpapaliwanag nito.

"Guys the prof ask as to assemble on the plaza!"Biglang sigaw ni Brianna na

ikinagulat ko.

Requiem snap his finger and book return to a tiny one.Agad ko naman iyong dinampot
at pinasok sa bulsa ko.

"Avalon let's go."Pagtawag ni Calvin sa akin.

Agad naming dinampot ang mga gamit namin sa mesa at tumakbo papunta kila
Calvin na nakatayo sa labasan ng library kung saan sila naghihintay.

"Ano daw meron?"Tanong ko kay Garret.

"May announcement daw para sa darating na annual trial."Sagot ni Garret.

"I don't really like the trial thing."Ngumuso si Requiem."

"Well,we have no choice but fallow anyway."Walang kabuhay buhay na tono ni Calvin.

"Tss,fuck that damn society.They just make our life complicated"Requiem

exclaimed."If I just have the power to change the world I already change it."

CHAPTER VI:

》》》THE LADY IN WHITE《《 《

"Don't give up too fast.Just because you don't.See things work.Sometimes it just
needs.A little bit more time and a little bit more PATIENCE"

"Dodge!"Biglang napayuko si Calvin mula sa pagkakatayo nito sa ilalim ng puno ng

tumalsik ang bola ng enerhiya na ginawa ko papunta sa gawi niya.

Calvin glare at me

"That was the tenth time you killed that tree,Avalon."Calvin said at sa isang iglap
bumalik ang puno sa kung ano ito bago pa man ito sumabog at mabili."I can't always
warp reality,I have my own limits."Pagpapahabol pa nito bago muling sumandal sa
puno na para bang wala lang nangyari.
"Sorry."Paghingi ko dito ng tawad.

Sigh

Bakit kasi ang hirap-hirap.

"Don't be so mean Vin,Avalon was just practicing her magic.We are here to
help."Nakangiting sambit naman ni Garret sa isang gilid habang ng tea-tea party
kasama si Brianna sa lilim ng mga naglalakihang mga puno

"You called that help?All you did was to drink a motherfucker tea!for pete's sake!"Bato
ni Calvin kay Garret ng bato na nadampot nito.

Naningkit naman ang mata ni Brianna ng ma'h shot ang bato sa tea cup nito.

"Don't mind them Avalon.Focus on making an energy ball.That's one of the basic
offensive attack that will help you in many ways."Mula sa kamay ni Requiem ay nabuo
ang isang bola ng enerhiya ng walang kahirap hirap.Even how big or small the energy
ball is, kayang-kaya niya itong kontrolin ng walang kahirap-hirap habang ako ay
halos sumuko nah.I can't even make a medium size energy ball.

"Bakit sayo madali lang tapos akin hirap."Ani ko.

So unfair.

Sila pa'h easy easy lang kasi may kaya na silang gawin habang ako ay illusion lang.

"Your body was not used on releasing energy,maybe that's the reason why it's hard for
you to control some basic stuff."He said and the energy ball on his hand vanish.

"Start."
I take a deep breath bago before focusing all the energy I gather both in my palm.

Isang ngiti ang lumandas sa labi ko ng unti-unti itong nabubuo at naging isang maliit
na bola.

My hands start to be shaky ng unti-unti itong lumaki.

"Hold it,Avalon.Fight the focre."Rinig kung sambit ni Calvin sa di kalayuan.

I tried to make the ball even more bigger pero nagulat nalang ako ng bigla itong
tumalbog at tumama kila Garret na nasa kalagitnaan ng pag-iinom ng tea.

"What the?"Hindi makapaniwalang bulalas ni Garret habang nakatingin sa damit nito

na natapunan ng tea na dapat ay iinumin niya sana.

"Sorry"Agad kung paghingi ng tawad at tinakbo si Garret na nalukot na ang noo na

nakatingin kay Requiem na ngayom ay pa ngiti-ngiti na nakatingin sa kanya.

Mukhang natutuwa pa ata ito sa nangyari kay Garret.

"Hahahahahaha that suck,she can't even make a proper energy ball."

"What is she doing here anyway?Marami na akong nakikitang bobo but she's the
worst."

"Ang lakas ng loob niya naman pumasok dito tapos basic lang di niya magawa."

"Ohh geez guys,what do you expect ?She's a shit just like her friends."

"Maghinayhinay ka sa sinasabi mo.She's with Garret baka marinig ka."

"I heard Calvin and her came from the proverty."

"Ohh?kaya naman pala amoy basura."

"Should I turn them into frogs?"Biglang tanong ni Brianna dahilan para mabaling ang
atensyon ko sa kanya na ngayon ay may dala-dalang wand at mukhang handa nang
gumawa ng witchcraft.

"Ignore them,Avalon.Wala lang silang magawa sa mga buhay nila."Nakangiti namang

saad ni Garret at tinapik ang brasok ko.

Unti-unti namang umangat ang mga nabasag na tea cup at picnic basket at sa isang
kumpas lang ng daliri ni Calvin ay bumalik na sa ayos ang lahat even the stain on
Garret's shirt.

Sa aming lima ako lang ata ang pinaka kulelat.

I mean look.

Offensive magic is not really my thing.

I'm good on illusion.

A weak type of magic

While Calvin,Garret,Requiem even Brianna.Kaya nilang makipagsabayan ng walang

kahirap-hirap.

They can manipulate their magic in a way na di ko kayang gawin.

They were so strong

That I felt so small.

I just have an infinite source of magic that's all.

I can just make things worse

Like the eff?

If I just own a powerful magic.

"Let's take a break."Ani ni Requiem at naglakad pa tungo kila Brianna at umopo sa

damuhan katabi ni Garret na ngayon ay may hawak-hawak na tea cup.

Napabuntong hinga na lamang ako at sininamahan sila sa pinag gagawa nila.

Umopo ako sa tabi ni Brianna na ngayon ay isa-isang nilalabas ang mga pagkain
mula sa loob ng picnic basket.

Na ngunot ang noo ko ng mapansin ang dami ng pagkain na nilatag niya habang ang
liit-liit naman ng basket na pinaglagyan niya.

Another product of magic eh?

Well she's witch.

Baka isa na naman to'h sa mga witchcraft niya.

"It's not a part of my withcraft,Avalon.It's a simple basket na mabibili mo sa kung

saan."Untag nito na kinagulat ko.

She can read my minds?

"She's a witch,Avalon.She can use empath and more."Sambit naman ni Garret na
ngayon ay ngumungoya na ng sandwhich.

"Ah,ganon ba'h"Tango-tango ko rito.

So she can read my thoughts aswell?

That's kinda cool

I hope I can read someone's mind aswell.

"Don't worry,Avalon.I respect everyone's privacy.Nagkataon lang talaga na gusto kung

basahin ang nilalaman ng utak mo lalo na't mukhang hindi ka masaya sa mga
nangyayari ngayon,you look sad."Malumanay na sambit nito kasabay non ang
paglandas ng ngiti sa labi nito.

"Is it about what the bastards said earlier,Avalon?I can still warp the time for them to
take back their words."Sabat naman ni Calvin na kina-iling ko lang.

For him to manipulate time and reality,theirs no doubt his powerful.

His a seraph.

"No need,Calvin.I'm fine really."Nakangiting saad ko dito.His left eyebro raised in

disapproval.

Mukhang hindi talaga ito sang-ayon sa sinabi ko.

Convincing Calvin on something is really hard.

~A.A~
Mag gagabi na ng mapagdesisyunan kong maglakad-lakad muna sa paligid ng Astrid
since wala naman masyadong tao dahil halos lahat ng estudyante ay nasa library o di
kaya ay nasa training arena para mag inasayo sa darating na trials.

Iniwan ko muna sila sa library since I felt out of place sa mga pinag gagawa nila.

Well Requiem is with me earlier pero pinatawag ito ni Celix sa hindi ko alam na
dahilan.

Pansin ko rin na medyo magkahawig sila at magkatulad ang postura nila kaso nga
lang Celix looks like a serious type of guy na para bang hindi mo pwedeng biruin
habang si Requiem naman ay go sa lahat ng kagagohan basta ang importante masaya
at nakalilibang.

Iniwan ko muna sila sa library since I felt out of place sa mga pinag gagawa nila.

Well Requiem is with me earlier pero pinatawag ito ni Celix sa hindi ko alam na
dahilan.

Pansin ko rin na medyo magkahawig sila at magkatulad ang postura nila kaso nga
lang Celix looks like a serious type of guy na para bang hindi mo pwedeng biruin
habang si Requiem naman ay go sa lahat ng kagagohan basta ang importante masaya
at nakalilibang.

Napabuntong hinga na lamang ako bago sinipa ang isang maliit na bato na nakita ko
sa daan habang naglalakad ako at sinusundan ang kongkreto na daan na hindi ko
naman talaga alam kung saan papunta.

Habang sinisipa-sipa ko ito ay bigla nalang itong nawala sa paningin ko kaya agad ko
itong hinanap.Yumuko pa ako at hinawi ko ang ilang halaman sa paligid para
mahanap ito pero hindi ko talaga makita.

Imposible namang mawala yuin dahil kongkreto ang daan at wala itong ibang
pupontahan.
Yun na nga lang pinaglilibangan ko nawala pa.

Hay nako.

"Are you looking for this?"Agad akong natigil sa pinag gagawa kung paghawi sa mga
halaman sa tabi-tabi ng mapansin ko ang isang pigura ng babaeng nakasuot ng
simpleng puting kasuotab na sumayad na sa lupa.

The woman look elegant and beautiful by just the simple dress she's wearing.

"H-hello po!"Na utal na bati ko dito kasabay ang pag ngiti koo dito ng alangan.

She laugh in gentle way.

Parang nabingi ako sa tawa niya.

It was so sweet.

"Did I scared you?"She ask in the most gentle tone na sinagot ko lang ay iling.

My tongue was tied up.

A sweet smile arc on her lips at pilit nito inabot ang ilang hibla ng buhok ko na
nagpalunok ng laway ko.

"I can sense a powerful magic within you,are you a princess?"Tanong niya sa isang
malumanay na boses.

"H-hindi po ako prinsesa,isang normal na mamayanan lang po ako."Na-iilang na sagot

ko dito.
"How about a duchess?a heiress?"

"Hindi po."

Bigla pa siyang natigilan sa sinagot ko pero agad din siyang nakabawi.

"You're quite a unique girl,but why I can see sadness in your eyes?"She said in
almost a wishper.

"May problema lang po."Magalang na sagot ko dito.

"And you let that little problem drag you down?"Nakangiting turan nito at tumalikod
sa gawi ko."Fallow me."Malumanay na sambit nito at nagsimulang maglakad.

Tahimik lamang akong sumusunod sa kanya hanggang sa lumiko kami sa isang

kanto papunta sa likuran ng dormitory.

"You felt small and insecure just because you're surrounded with such an amazing
person."

Nangunot ang noo ko sa sinabi niya.

She can read my feelings and mind?

"How many times did you tried to create that little ball of energy?"Tanong niya na
maslalo pang kinakunot ng noo ko.

She knew?

How?
Nandon ba siya noong ginagawa ko iyon?

"I tried 10 times I guess--"

"And you gave up after that?"Patanong na sambit niya at huminto ito sa paglalakad
at binalingan ako nito ng tingin."Do you know a person named Thomas
Sebastain?"Tanong niya na kina-iling ko lang.

"Thomas Sebastian was the legend among the legends.He was the unfamous legends
on his era."She said and a seven crystals float around her."His name can never be
found in any history book and someone people says,he's just a product of a creative
mind of a people."She said in a gentle voice."A great man without no title,in short he
was born in proverty.To achieve the title of legend he strive,because he believe that
even a commoner can take a king."

"Ano pong ibig ninyong sabihin?"Nagugulohang tanong ko dito.

"Gusto kung sabihin sayo na walang nagsimula sa itaas.All the great wizards
encounter failure,and from that failure they learned.They are not perfect and so you
are.So if you try a little bit harder their might be a chance for you to surpass them."

"Even if my magic is not that strong enough?"Halos pabalong na tanong ko dito.

A soft laugh came out from her mouth.

"And who said illusion weak?"Napa-iling siya."Illusion is the type of magic that attack
the brain of the person directly.It destroy the mind,and without the mind that person
can't process leading to mental illness and death."She said."Illusion is magic that you
don't want to mess with.Having illusion magic as your own was a gift.Accept it and
nature it.And someday I want to see you grow up with that magic,achieving your
dream with that magic.I want you to show the world how power you are with that
illusion you have."

I was about to ask her a questiob about whp she is ng bigla nalang akong makarinig
nag sunod-sunod na pagtawag ng pangalan ko.
Agad akong napalingon sa likuran ko at doon ko lang napansin sila Calvin at Requiem
na tumatakbo papalapit sa akin.

"Hey,Avalon what are you doing here?We've been looking for you."Wika ni Requiem ng
tuloyan na itong makalapit sa mismong kinatatayuan ko.

"Ah...nakikipag-usap lang ako ka--"

"Who?"Kunot noong tanong ni Calvin as his eyes roamed around my back na tila may
hinahanap ito.

"Her"Turo ko sa mismong kinatatayuan ng babae na kausap ko pero laking gulat ko

ng wala na ito doon.Agad kung nilibot ng tingin ang buong paligid but theirs no her.

Kahit bakas manlang nito ay nawala akong makita.

She vanish with no trace

Like a bubble that just pop.

"Who Avalon?"Tanong ni Calvin at nilibot ang tingin sa paligid.

"I can't sense any presence of a living being except for the plants and some little
creature,Avalon.Are you sure you're talking to someone?"Bakas sa boses ni Requiem
ang pagtataka.

"Yes,we did talk.She even knew what happen earlier."Ani ko sa kanila habang
lumilinga sa paligid.

"Maybe it's just your imagination,Avalon."Rinig kung sambit ni Requiem.

"We should better head back."Calvin suggested at umona ng maglakad papalayo sa
lugar na iyon na agad naman iyon.

"Hey don't get upset,maybe she teleported away before we could see her."Nakangiting
turan nito as he gentle pat my head to make me feel better.

Strange thing.

I know I just talk to her earlier.

My eyes and mind won't betray me.

Pero

I glance everywhere pero wala talagang bakas ng babae.

Weird.

Super weird.

Super miga,giga,ultra weird.

Maybe she's just a product of my mind.

Samantala.....

"And what do you think you are doing,Uno?"Taas kilay na tanong ng isang lalake na
may piklat sa kilay pababa sa mata nito.
Prente itong nakasandal sa isang tabi at matiim na tiningnan ang kadadating na si
Uno.Dahil sa nababalot ng kadiliman ang paligid ay halos hindi na'h maaninag nino
man ang hitsura nito.

Uno laugh in teasing way nang bumongad sa kanya ang supladong mukha ni Lazarus

Sinalubong niya ang mga nagbabaga nitong mga tingin gamit ang mga nakakarindi
niyang ngiti.

"I just say hello to her,is it bad?"Mapang-asar na tanong niya dito at tinapat ang isang
bolang crystal sa harapan niya upang kahit papaano ay magliwanag ang paligid.

"You know it's forbidden."Lazarus hissed.

Uno playful smile vanish in instant and her pure white dress turns into pitch black
representing the nightmare.

"Oh?forbidden?"Napatawa ito,isang nakakakilabot na tawa."She's no princess,not a

duchess,not a heiress,not even born with a title but it doesn't mean she's weak just
like what you all think."Malumanay na sambit nito ngunit nababakas sa boses nito
ang panganib.Her voice was gentle yet dangerous.

"You really don't know your limits aren't you?"Taas na kilay na tanong parin nito.

"Limits?No one tell's me my limits,no one tell's me what's right and wrong !no one tell's
me what's forbidden.Theirs no right no rules for me!"She said in almost a wishper.

Uno's finger gently caress every little details of the wall like a body of a man habang
ang mata nito ay nakatingin kay Lazarus na ngayon ay taas noong nakatingin sa
kanya.

"You have a soft heart,Uno.No wonder why you DIE in vain."Matigas na sambit nito
habang may diin sa salitang'die'.
Maslalo lamang lumawak ang ngiti sa labi ni Uno habang ang kamay nito ay patuloy
na naglalakbay sa dingding papunta sa kinaruroan ng binata.

"It's really funny how you come up with that topic everytime you felt threaten by
me."Uno said in gentle voice at huminto sa tapat ng binata."Aren't you tired in opening
thesame topic everyday?Your words are always repeating like shit in my ears."

"Until now you don't really know how to recognise a king."Untag ni Lazarus na
kinatawa lamang ni Uno.

"Don't be so boastful,Lazarus.You're no longer a king in my eyes.You don't have the

crown and the title anymore,lower your pride before I'll end up crushing them
apart."Nakangising wika ni Uno dito."Don't try me,Laz.I can murder all of your
bloodline in instant."Pagbabanta ni Uno dito.

Lazarus grinned in the most dangerous way.

"Don't you dare,Uno."

Biglang bumigat ang aura sa paligid na tila ba dalawang malakas na pwersa ang
nagbabanggaan.Nagsimula naring yumanig ang paligid.

Everything well fall apart soon.

"You're just a spirits Laz and thanks to the kinds of her,we can still roamed around
the world with our bodies.She support us,she gave us life,she's the extension of all of
us.Withou the kinds of her we already vanish!And the only way to repay her is to
protect her,to guide her!You know the reason why we can't reach the border of life.All
of us died in a tragic ways and because of the avenge we seek in the past we turn
ourselves into a living being like this!A spirit stuck in this world."

"Stop,both of you.You're ruining our place."Mula sa pintuan ay lumusot ang pigura ng

isang lalakeng nakasuot ng kulay abo na kasuotan.
Nagmumukha itong dukha at kaawa-awa sa hitsura nito.Lalo na't medyo may
pagkadungis ang mukha at damit nito.

"Primo!"Sabay na banggit nila sa pangala ng lalake.

"Yollo!"Masiglang bati nito at sa isang kumpas ng daliri nito ay nagbago ang kasuotan
nito.Isang magara at mamahalin na kasuotan na nagkakahalaga ng sako-sakong
pilak.

"What's with the outfit,Primo?You look poor."Komento ni Lazarus dito.

Uno step back a little bit at tinupi nito ang dalawang braso nito sa harap ng dibdib
bago sumulyap kay Primo

"Oh,gusto ko lang malaman kung anong uri ng pamumuhay ang nalalasap niya.I just
want to see how hard and cruel her life is."Nakangiting turan nito at umopo sa isang
upoan.

"Who?"Kunot noong tanong ni Lazarus.

"Her,Nyx Avalon."Sagot nito kay Primo.

"Don't tell me you like that girl?What if she's thesame with our former master who
used us in his evil shits!No way Primo!I would never gave her my marks."Nagtagis ang
baggang ni Lazarus.

"Oh come on,Laz.Give her a chance!she looks kind and I can't feel any evilness around
her."Uno said.

"But that Requiem does!"Lazarus hissed.

Natawa naman si Primo.

"He had the mark of a shadow,and his magic was all about darkness,hindi naman
kasalanan niya na pinanganak siya na ganon.He was born with it.He can't deny his
magic.Denying what he had was denying his self.His magic doesn't define him.Even
the most holy people in the world commit a sin."Natatawang sagot ni Primo.

"But hey Immma ask a question beyond our topic.Nasaan ang iba?"Nagtatakang
tanong ni Uno na ngayon ay bumalik na ang dating kulay ng damit.

"Hmmm well you know them,masyado silang lagalag."Sagot ni Primo.

~A.A~

Papalabas na ako sa banyo ng mapansin ko ang dalawang pangalan na para bang

nakasulat sa balikat ko gamit ang isang itim na tinta.

It's look like a tattoo carve on my skin.

Saan ko naman kaya nakuha toh?

Wala naman akong naalala na nagpatattoo ako kanina.

Agad kung tingnan ang sarili sa salimin but I can't see any reflection of the words on
my shoulder,pero pag mismong ang mga mata ko ang tumingin dito ay nakikita ko ito.

The words were written in an unfamiliar alphabet pero hindi iyon naging hadlang para
hindi ko iyon mabasa o maintindihan.

"Trixie nababasa mo ba ang nababasa ko?"Tanong ko dito at tinuro ang balikat ko.

Agad naman lumipad papalapit sa akin si Trixie na may dala-dala ng damit ko at

lumipad papaikot sa akin.
"Anong ibig mong sabihin?"Tanong nito matapos nitong huminto ito sa harapan ko.

"Ito oh"Turo ko sa nakasulat na 'Uno'

Nalukot naman ang maliit na mukha nito at mas nilapit pa ang tingin sa balikat ko.

"Wala naman akong nakikitang nakasulat,Avalon.Ano ba ang tinutukoy

mo?"Naguguluhan na tingin nito.

"Wala ka bang nababasa?"Kunot noong tanong ko dito.

"Wala naman,gutom kalang ata."Sambit nito at inabot ang isang pangtulog na damit.

"Ito oh,suotin mo para makapagpahinga kana.Nakahanda na din ang pagkain mo sa

mesa."Nakangiting sambit nito saka kinuha ang tuwalya na nakalagay sa ulo ko bago
ito lumipad papalabas ng banyo.

Bumalik ang tingin ko sa pangalan na naka ukit sa balikat ko pero laking pagtataka
ko ng wala na ito doon.

Weird

CHAPTER VII:

》》》TRIALS《《《

"Trials makes our life even more memorable and accomplishing them makes it's worth
it to live for."

A satisfied smile makes it's way to my lips matapos kung itali ang buhok ko habang
nakaharap ako sa salimin.
Today was the day of trials and for the past few days,I can say that I improve, thanks
to Requiem.

He become my instant teacher at naging posible ang lahat ng iyon dahil sa libro na
binigay niya.

Theirs so much to learn and every magic written in that book was so
awesome,kabilang na doon ang ilang ancient magic na hindi mo na makikita sa
panahon ngayon.

Requiem teach me secretly,and I can say,we've become very close.

Lalo na't meron kaming mga bagay na natuklasan na kami lang ang nakaka-alam
tulad ng sa babaeng nakita namin noong isang araw.

Hindi naman pwedeng e-report namin iyun sa headmaster,edi nalaman nila na

lumabas kami ng Academy ng walang paalaman.Baka matanggal pa kami ng wala sa
oras.

We already know who the girl is.

She's from the second year na nasa kabilang parte ng academy.

Nakita siya ni Requiem noong araw na pinatawag siya ni Celix.

Sa ngayon ay tahimik naman ang buong Academy pwera nalang sa mga bullies.

Even how beautiful an academy is may bully at may bully parin talaga,hindi naman
nawawala ang mga kontrabida like Val and his friends.Isa ata sila sa mga sikat na
bully sa buong first year division.

Halos lahat ng mga pinuponterya nila ay ang mga katulad ko na galing sa hirap at
naimbitahan lamang para makapasok sa paaralan na ito unlike them na talagang nag
pa reserve ng slot at bumayad ng malaki,but the bad thing is,they can't bully me.Lalo
na't alam nila na may ibubuga ako.

I can fight back.

I maybe I'm bad in magic but hand to hand combat is my thing.At hindi naman ako
pipiliin ni Celix ng walang rason.

He choose me because he saw a pontenial in me,and I can't let him down.I have my
family on my shoulders and my surname for them to know.

"Should I put sparkle in your hair?"Tanong ni Trixie na may dala-dalang glitters.

"Hindi na."Nakangiting ani ko dito at tumayo mula sa kina-uupoan ko.

"I see then."Nakangiting wika nito at binaba ang dala-dala nitong glitters sa mesa at
lumipad papaikot sa akin.

"Goodluck in your trails,Avalon."She said in a tiny voice.

"Thank you."Pagpapasalamat ko dito bago tuloyang lumabas mula sa kwarto ko at

nagtungo sa sala.

Unang bumongad sa akin ang pigura ni Brianna na nakasuot ng dress na kulay sky
blue at puti.Isang dress na lampas tuhod na pinaresan niya ng black and white na
medyas.

Nakalugay ang makulot na buhok nito habang sa buhok nito ay may ribbon na
nakatabingi.Her pixie was on the table kasama ng pixie ni Calvin at ng kay
Requiem.About Garret's pixie.Nasa doll house parin tulog.

"Oh,Hi Avalon."Bati niya ng mapansin niya ang presenya ko kasabay non ang pag
ngiti niya.
"Hi!"Pabalik na bati ko dito.

Everyone was already ready except for Garret.

"Nasaan si Garret?"Tanong ko kay Brianna na panay ang kulikot sa bracelet nito.

"May kinuha lang sa kwarto niya."Sagot nito at nag cross arm kasabay ang panguso
niya."Kanina pa nga siya balik ng balik sa kwarto niya.Kinakabahan ata."

"Eh?E-halos hindi na nga makatulog yun kagabi sa sobrang excitment."Natatawang

sambit ko dito.

"Ewan ko dun,natae na ata sa sobrang kaba."Halakhak nito.

Ilang segundo lang ang lumipas ay lumabas si Garret mula sa kwarto niya na nag-
aayos ng manggas ng damit nito.

He's just wearing a plain cloths,pero alam kona ang damit na suot niya ay
nagkakahalaga ng ilang piraso ng pilak.

Iba ang tela nito kaysa sa mga damit na nasusuot ko,lalo na ang pagkaburda nito.

"Let's go."Calvin open the door at agad kaming nagsilabasan.

Agad naming tinungo ang entrance ng academy kung saan naroon ang mga kalesa na
maghahatid sa amin papunta sa pyer o sa daungan ng barko na siya namang
maghahatid sa amin sa island of trials na isa sa mga isla na pagmamay-ari ng
paaralan.

Island of trials,doon gaganapin ang una trials.

"Paano tayo makakasakay e ang dami nila?"Tanong ko kay Garret habang nakatingin
sa kumpol ng mga estudyante.

"Ganon ba talaga karami ang first year batch natin ngayon?"Kunot noo namang
tanong ni Brianna.

"Chillax guys,lemme handle this."Wika ni Garret at tinaas ang manggas ng damit niya
at nakipagsiksikan sa iba pang estudyante.

Natawa pa kami ng masiko siya ng isang lalake at bumangga sa iba pang estudyante.

"Poor Garret."Natatawang saad ni Requiem.

"We should better help him."Sambit ni Calvin nang makita na halos lumangoy na si
Garret.

"Nah let him be,his no longer in his castle."Naaliw na sambit ni Requiem dito.

Ilang minuto lang ang lumipas ay natanaw na namin si Garret na nakasakay sa isang
kalesa habang kinakaway nito ang kamay nito.

"Ayon siya oh!"Turo ko kay Garret na tuwang-tuwa.

Agad naming pinuntahan ang kalesa na sinaksayan niya.

The carriage was open,walang bubong at hinihila ito ng dalawang kabayo unlike dati
na sirado at aapat lang ang pwedeng pumasok.

Bigla na naman akong inatake ng kaba ko.

Calmn down self!

Calmn down!

"You're pale again,Avalon.Don't let that nervous bring you down."Bulong ni Calvin sa
tenga ko na siyang kinatango ko dito."Just stick by my side."Pahabol pa nito.

I take a deep breath bago kinurot ang sarili ko.

Unlike noon na halos himatayin na ako sa kaba,iba ngayon.

I have my confidents at isapa I believe on my ability.

Siguro naman I deserve a place in the academy.

I have my family to fight for.

Theirs no time for me step back at magtago sa isang tabi.

"Tara!"Sambit ni Garret sumampa sa kalesa sumunod naman si Brianna na inilalayan

ni Garret at si Requiem.

"Let's go,Avalon."Calvin exclaimed at sumakay na rin sa kelasa na agad ko ding

ginawa.

Bago pa man umandar ang kalesa na sinasakyan namin ay nahagip ng mga mata ko
ang grupo ni Val na nakangising nakatingin sa gawi namin na para bang may
masamang binabalak.

They look creepy.

~A.A~
Nang tuloyan dumaong ang barkong sinakyan namin sa isla ay isa-isa kaming
bumaba dito.Agad rin namang umalis ang barko ng makababa ang lahat ng
estudyante na siya namang pagtunog ng serena.

Sa sobrang lakas ng tunog na ginawa nito ay agad nitong naagaw ang atensyon
naming lahat danilan para mapatingala kami sa kalangitan at mula doon ay unti-
unting namuo ang itim na ulap at naghuhugis mukha ng isang lalake.

"Welcome students."Pambungad na sambit nito sa isang barito ngunit malakas na

boses."Your first trials will start any seconds.The gate for the second trials where
located at the other side of the island.Theirs no rule,all you need do is to
pass.Goodluck."Wika nito at unti-unti nawala ang pamumuo ng ulap at bumalik ito
sa dati.

Akmang kakalabitin ko sana si Calvin ng bigla nalang yumanig ang lupang

kinatatayuan namin dahilan para magsigawan ang mga ibang estudyante sa paligid.

Kasunod ng pagyanig ng lupa ay ang paglitaw ng isang magic circle mula sa mismong
kinatatayuan ng bawat estudyante at kasunod noon ay ang pag liwanag nito dahilan
para mapapikit ako.

Napasinghap na lamang ako ng sa pagmulat ng mga mata ko ay nasa ibang lugar na

ako.

Agad kung nilibot ng tingin ang paligid.

I was in the middle of grassy land.

Isang malawak na damuhan na mukhang parte parin ng isla.

Agad akong tumakbo papunta sa pinakamalapit na kakahuyan para nahapin sila pero
laking gulat ko na lang ng may kung anong atungal akong na narinig.Isang atungal na
sapat na para tumayo ang balhibo ko sa takot.

That sound.
A sound of beast wanting to feast on something.

Pinihit ko ang ulo ko para makita kung tama ba ang hinala ko at ganon nalang ang
takot na naramdaman ko ng makita ko ang mga warg na naglalaway habang matalim
na nakatingin sa akin.

Oh God.

I never dream to be meal!

I'd rushed to the nearesr forest ng magsimula na silang magtakbuhan sa gawi ko.

Kahit anong bilis man ng takbo ko ay naririnig ko parin ang mga alulong at mga
yapak nila sa bawat takbo nila.

Agad kung inabot ang isang sanga ng isang kahoy na may matulis na dulo at hinarap
ang isang warg na akmang lalapain ako at hinampas ito dito.Nabali ang sanga pero
napatumba ko naman ang isa.

Tumalon ako papunta sa isang sanga ng puno at lumikha ng bola ng enerhiya mula
sa kamay ko at binato ito sa kanila.

I've made countless of energy balls pero bilang lang ang napapatumba ko,may ibang
natamaan at nakakabawi sa pinsalang ginawa ko.

I hissed ng tumalon ang isang warg papunta sa gawi ko at bago niya pa man ako
maabot ay tumalon na rin ako papunta sa isang sangga ng puno.

I jump from one branch to another para lang makalayo sa kanila but they keep on
fallowing me.

A prey would always be a prey.

Warg are more faster than me

I can't run nor hide from them.

I need to fight Pinihit ko ang ulo ko para makita kung tama ba ang hinala ko at ganon
nalang ang takot na naramdaman ko ng makita ko ang mga warg na naglalaway
habang matalim na nakatingin sa akin.

Oh God.

I never dream to be meal!No way no way!!!No way in hell

I'd rushed to the nearesr forest ng magsimula na silang magtakbuhan sa gawi ko.

Kahit anong bilis man ng takbo ko ay naririnig ko parin ang mga alulong at mga
yapak nila sa bawat takbo nila.

Agad kung inabot ang isang sanga ng isang kahoy na may matulis na dulo at hinarap
ang isang warg na akmang lalapain ako at hinampas ito dito.Nabali ang sanga pero
napatumba ko naman ang isa.

Tumalon ako papunta sa isang sanga ng puno at lumikha ng bola ng enerhiya mula
sa kamay ko at binato ito sa kanila.

I've made countless of energy balls pero bilang lang ang napapatumba ko,may ibang
natamaan at nakakabawi sa pinsalang ginawa ko.

I hissed ng tumalon ang isang warg papunta sa gawi ko at bago niya pa man ako
maabot ay tumalon na rin ako papunta sa isang sangga ng puno.

I jump from one branch to another para lang makalayo sa kanila but they keep on
fallowing me.
back.

Hindi ko alam kung gagana ang illusion sa mga hayop o kahit sa mga warg na tulad
nila dahil kahit kailan naman ay hindi ko ito ginamit sa mga katulad nila but I need
to try.

I run toward the nearest hudge rock I saw at tinalon ito.As my feet touches the the
rock I immediately create a ball of energy in my palm at wala anong-ano na binato ko
ito sa lupa sa mismong harapan ko.

It cause an explotion dahilan para gumawa ito ng makapal na usok.

Tinaas ko ang isang kamay ko sa ere kasabay ng pagkawala ng usok ay ang pagbuo
ng kulay lila na magic circle sa paanan ng mga warg.

The magic circle lighten up in violet ray of light at tuloyan ng umungol ang mga warg
na tila na hindi nila nagustuhan ang ginawa ko,seconds past at unti-unting nawala
ang ilaw na nakapalibot sa kanila at unti-unti naring nawala ang magic circle.

Isang matagumpay na ngiti ang umarko sa labi ko ng makita ko kung paano nila
dambahin ang isat-isa.

They are fighting each other.

My illusion won't last long so bago pa man sila mataohan sa pinag gagawa nila ay
agad na akong tumakbo papalayo.

I need to find the gate at my friends.

Hindi naman siguro ganoon ka lawak ang isla na ito para hindi ko sila mahanap.

I cross a little creek ng bigla nalang akong nakarinig ng malakas na pagsabog

kasunod noon ay ang paglagablab ng malaking apoy na tinutupok ang mga
kakayuhan.
That heat

That fire

Ang kulay ng apoy na iyon.

Hindi ako pwedeng magkamali.

That was Val's fire.

His fire was so destructive,agad itong kumalat sa paligid.

Nabubulabog niya din ang mga halimaw na naninirahan sa paligid.

What is planning?

Napa-atras ako bigla ng magsilabasan ang mga halimaw sa gubat.

Their are countless of them at mukhang papalapit sila sa ilog kung saan ako mismo.

Kung minamalas nga naman oh.

"Avalon!"Napatingala ako sa himpapawid ng makita ko si Brianna na nakasakay sa

walis nito.

"Brianna!"Pagtawag ko sa pangalan niya.

She wave her wand and I mist appear kasunod ay ang pag-angat ko sa lupa papunta
sa kanya.
"Ang galing."Manghang sambit ko rito habang nakatingin sa baba.

"I know right?"Hagikhik nito bago inangkas ako sa likod nito."The gate of the trials
was just beyond that forest na sinunug ni Val.Sinadya niyang sunugin iyan para hindi
makadaan ang iba."

"Talaga?Parang ang dali naman."

"Wag mong sabihin yan,nagsisimula palang ang trials.Entering the gate will be the
hardest part of it."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Even how powerful you are,even how talented you are,kahit may dugong bughaw ka
man basta tinaggi ka mismo ng gate na iyon ay wala kanang magagawa.A gate of
judgement.Only those deserving can pass."

~A.A~

Brianna and I land in part of forest kung saan hindi ito masyadong naapektuhan ng
apoy ni Val.

Naabot ng apoy ang dulo ng walis ni Brianna kanina dahilan para masunog ang dulo
nito at magpagiwang-giwang kami.The Fire just went big.Maslalo itong tumaas na
para bang may nagcocontrol dito but good thing we land in a safe place.

"The gate was beyond the forest."Turo niya sa bungad ng gubat na tanaw na tanaw
mula sa kinatatayuon namin ngayon.

"Sa tingin mo na nandoon na sila,Calvin?"Tanong ko sa kanya.

"Malalaman lang natin yun pag nakarating tayo."She said at hinila ako.Tumakbo kami
papalabas ng gubat at bumongad sa amin ang dulo ng isla.Isang malawak na grass
land at sa pinaka dulo ng pangpang ay isang malaking gate na sa likod nito ay dagat
nah.

Marami-rami nah ang estudyante sa paligid ganoon rin si Val at mga goons niyang
kaibigan na naka-upo sa damuhan.

"Brianna,Avalon!"

Napalingon kami ni Brianna sa bandang kaliwa namin kung saan tumatakbo si

Garret papalapit sa amin dala-dala ang staff niya habang sa likod niya naman ay
nandoon sila Calvin at Requiem.

"Garret!"Mayasang wika naman at sinalubong siya.

"Damn,akala ko kung napano na kayo.Balak na sana naming balikan kayo ng makita

namin maglagablab yung isang parte ng gubat."Nakangiting turan nito at inakbayan
si Brianna.

"Where's your glasses Avalon?"Tanong ni Calvin.Napansin niya ata na nawawala ang

salamin ko.

"Ah nawala ko."

I drop it somewhere else ng nakikipaghabulan ako sa mga warg kanina.Hindi naman

talaga ganoon ka labo ang mga mata ko.

"You look pretty without those nerdy glasses,Avalon."Requiem commented.

"So ibig mong sabihin hindi maganda si Avalon nong may suot pa siyang
salamin?"Nakanguso namang wika ni Brianna dito kay Requiem.
"Did I say that,Brianna?"Pagbalik tanong ni Requiem sa kanya na kina-irap na lamang
nito.

"Kanina pa kayo?"Tanong ko sa kanilang tatlo.

"Halos sabay lang kami ni Calvin kanina."Requiem answerd.

"Alam nyo ang panget ng ogre na nakasalamuha ko kanina!"Pag shashare ni Garret

dito.

"Tinanong namin? tinanong namin?"Pagmamaldita ni Brianna.

"Nag shashare lang bawal?"

"Oo,bawal!Don ka nga wala ako sa mood."Pagtulak nito papalayo kay Garret.

Natigilan kaming lahat sa pag-uusap at napatakip sa mga tenga namin ng makarinig

kami ng isang kakaibang ingay na nagmula mismong gate.
"Halos sabay lang kami ni Calvin kanina."Requiem answerd.

"Alam nyo ba ang panget ng ogre na nakasalamuha ko kanina!"Pag shashare ni Garret

dito.

"Tinanong namin? tinanong namin?"Pagmamaldita ni Brianna.

"Nag shashare lang bawal?"

"Oo,bawal!Don ka nga wala ako sa mood."Pagtulak nito papalayo kay Garret.

Natigilan kaming lahat sa pag-uusap at napatakip sa mga tenga namin ng makarinig

kami ng isang kakaibang ingay na nagmula mismong gate.
Ng mag angat ako ng tingin doon ko lang napansin ang unti-unti nitong pagbukas.

Every inch it makes creates a very very bad sound na masakit sa tenga.

Nawala din naman kaagad ang nakasakit na tunog.

The gate was widely open.

Nakabukas ito ng malaki na para bang winewelcome ang lahat.

"The only rule is to pass the gate right?"Tanong ni Rqueim."But why I can feel like they
up on something."He said.

Isang lalaki ang naglakas loob na pumasok sa gate.Lahat ang atensyon ng lahat ay
nakatingin sa kanya.Hinihintay ang magiging kahinatnanan nito.

Bago pa man makapasok ang lalaki sa loob ng gate ay sumabog ang katawan nito.

Napasinghap kaming lahat sa nangyari.

Terrified.

Napa-atras ako.

Sunog ang katawan ng lalaki na bumagsak sa lupa.A teleportation magic circle appear
on the guys body and sa isang kisap mata ay naglaho ang katawan nito.

Wala sino man ang naglakas loob na sundan ang lalaki.

No one knows if that guy is dead or alive.

Isang nakakabinging katahimikan ang umukupa sa paligid na agad din namang
nabasag ng mga alulung ng mga halimaw.

Lahat kami ay napalingon sa gubat kung saan ng galing ang mga alulong.

Humangin ng malakas kasusunod noon ang paglabasan ng mga halimaw mula sa

gubat.The wind suddenly change.Nag-iba ang ihip ng hangin naging makulimlim ang
langit at naging maalon ang dagat.

Our eyes grow big ng lumipad ang isang buong puno papunta sa amin at sumadsad
ito sa lupa.

"Ahhhh!!!"Sigaw nang babae ng magmistula itong isang maliit ng ensekto ng

mahampas ito puno ma dala-dala ng isang dambuhalang nilalang na nag-iisa ang mga
mata.

Para kaming napakosa kinatatayuan namin ng isa-isang maglabasan ang mga cylops
mula sa kagubatan at ganon rin ang mga wargs na mukhang nauulol nah.

"Run!!"Sigaw ng lalaki dahilan para mataohan kami.

The five of us directly runned to the gates habang may iba namang mas pinili makipag
tuos sa mga cylops.

Tuloy lamang kami sa pagtakbo ng papalapit sa gate ng mapansin namin ang

pamumuo ng itim na usok sa harapan namin.We've stop ng mula sa usok ay lumabas
ang isang scythe.

Ngayon ko lang napasin na most of the angel that survive were fighting with shadow
like creature.

"A reaper."Sambit ni Requiem.

"Paanong nandito ang mga reaper?They live in the pit of tantalus."Singhal ni Brianna
na bakas sa boses ang kaba.

Reaper were known for their reputation pero ang nakapagtataka ay kung bakit sila
nandito.

They never leave tantalus.

Tantalus was a place for the creature like reapers who can strive in such a lifeless
place.

Kaya nakapagtatakang nandito sila ngayon.

Reaper never leave their realms for no reason.

"Parte pa ba talaga to'h ng trials?"Garret ask as he shove one warg away at sinaksak
ito gamit ng dulo ng tungkod niya.

"Yuko!"Brianna exclaimed ng winasiwas ng reaper ang scythe na dala nito.

Dahil sa nangyare ay nagkahiwalay hiwalay kami.

I lift mah hand up to create an illusion spell.A an illusion na malapit na sa

katutuhan.An illusion of fire came out from the ground dahilan para mapa-atras ang
mga warg na nagtangkang lumapit sa akin.

Everyone had their own opponents using all their skill to survive.

Napahinto kaming lahat sa paglalaban ng mula sa kamay ng reaper ay may usok na

lumabas at unti-unting nawala ang magbagsik na ihip ng hangin.The whole place
suddenly covered with mist dahilan para wala akong nakita.
Napa-aray ako sa akit ng maramdaman ko ang pagbaon ng kung anong pangil mula
sa braso ko na ginamit kung pangharang.

I create a energy ball in my palm at pinasabog ang ulo ng warg.Nagsitalsikan ang mga
dugo nito at kumalat sa damit ko.

Sa sobrang takot na naramdaman ko ay napa-upo na lamang ako sa lupa.

Rinig ko ang bawat paghiyaw ng mga estudyante at mga pagsabog.Dehado

kami,walang duda roon.Hindi ko kayang makipagsabayan sa ganitong klaseng
labanan.

Limitado lang ang nakikita ko.

"Uno"A sweet and tender voice wishper in my ears.

Napakunot noo ako.

"Say my name,Uno."Pag-ulit nito.

Napalinga-linga ako sa paligid para hanapin kung saan ng galing ang boses na iyon
pero wala akong makitang babae na nagmamay-ari ng ganoon ka lambing na boses.

"Uno"She said once again.Her voice so gentle that it reminds me of someone pero
hindi ko na maalala.

Her voice was so familiar.

"Uno?"Kunot noong bigkas ko.

A soft gentle laugh entered in my ears.Kasunod non ay ang paglitaw ng isang pigura
ng babae.
Sa sobrang kapal ng fog ay wala akong makita kundi ang pag galaw nito.

She moves in a very graceful way,para itong sumasayaw habang nakikipaglaban.

The cloth she wear were like waves of calmn ocean sa bawat pag galaw nito.

Ilang minuto ang lumipas at unti-unting nawala ang fogs.Tumayo ako mula sa kina-
uupoan ko at ganon nalang ang paglaki ng mata ko ng tuloyan kung makita ang
paligid.

Every monster where dead,even the reapers where lying helpless on the ground at ang
maslalong kinanlaki ng mata ko ay ang mga espadang nakatarak sa mga dibdib nito.

Isang espada na naiiba.

A pure sword.

What the hell just happen?

Samantala....

Mula sa isang sanga ng puno ay naka-upo ang isang babaeng nakasuot ng itim na
damit.

A smirk arch on her lips ng tuloyan ng mawala ang usok sa paligid.

She might not clearly saw what really happens but she can clearly sense the presence
of the unwanted visitor who just crashed in the party.

"An interesteng visitor just show up eh?"Nakangising wika nito habang nakatingin sa
mga estudyante na ngayon ay hindi makapaniwala sa nasaksihan nila.
Someone even tried to pull out the swords para magamit sa ito sa pangalawang trials
but the swords refused to be taken away.

"I wonder who's the owner of that spirit."She mumble."The game become more and
more interesting than before."Naaliw na wika nito at naglaho na parang bula.

CHAPTER VIII

》》》II TRIAL II《《《

"It takes a great deal of bravery to stand up to our enemies, but just as much to stand
up to our friends."

After we successfully passed the first gate of trial ay agad kaming nagpatuloy para sa
ikalawa.

The second phase of the trials.

The gate was like a portal.Sa mismomg pagpasok namin dito ay agad kaming nalipat
sa ibang lugar.

Isang lugar na hindi pamilyar para sa amin.

The scenery where diffrent from the island at mas matayog ang mga puno dito.

Mukhang nasa bundok.

Ang pinoprobolema lang namin ay kami mismo ang maghahanap sa second gate ng
wala manlang kahit anong impormasyon.

And this forest was so big.

As in malawak.

Napabuntong hingga na lamang ako habang binababa ang mga dala kung panggatong
sa loob ng maliit na kweba na napili namin para paglipasan namin ng gabi.

"Sa tingin mo kasya nato?"Tanong ni Requiem habang inaayos ang panggatong.

"Okay na siguro yan."Ani ko habang nakatingin sa mga kahoy tinatansiya kung kasya
bato sa magdamagan.

Ako at si Requiem ang naatasan para maghanap ng mga panggatong habang ang tatlo
naman ay ang mag hanap ng mga makakain.

"Earlier,did you see the woman?She came from your direction."Tanong nito at nilingon
ako matapos nitong ayusin ang mga panggatong.

"Anong ibig mong sabihin?"Tanong ko sa kanya.

"She's not a living being but I can sense an over flowing aura from her and she appear
not far from you."Untag nito."Nagbabasakali akong nakita mo ang taong tumawag sa
kanya."

Napa-iling ako.

Kahit ako ay nagulat sa mismong paglitaw ng babae sa mismong harapan ko at wala

akong ka alam-alam kung saan ito nang galing.The place was to foggy.Limitado ang
paningin ko noon at ni katiting ng hitsura ng babae ay hindi ko man lang nakita.

"Wala eh,hindi ko alam kung saan siya ng galing."Sambit ko sa kanya na kinatanguan

niya lang ito.

After our little talk napagdesisyunan naming hanapin sila Calvin.

Requiem's eye turns to pale white na ang ibig sabihin ay ginagamit niya na naman ang
abilidad niya,it's his inborn ability.Isang kakayahan na kayang makita ang mga bagay
bagay na nakatago o nasa likod ng isang bagay,his sight can travel in long distance
ranges kaso nga lang ay malabo ito,his eyes can also see the heat na nagmula
katawan ng isang buhay na nilalang na mahahagip ng mga mata niya.g bagay,his
sight can travel in long distance ranges kaso nga lang ay malabo ito,his eyes can also
see the heat na nagmula katawan ng isang buhay na nilalang na mahahagip ng mga
mata niya.

For the few days of observing him napagtanto ko nah magka-iba ang lebel namin.

Hindi niya man sinasabi but I know he had noble blood.His rank was higher than
Garret na anak ng isang duke.Hindi niya man pinapahalata pero nong minsan ko
silang mag-usap ng dalawa,I can hear formality in Garret's voice which make sense.

And his ability and power.

Napahinto kami sa paglalakad at unti-unting bumalik sa dating kulay ang mata ni

Requiem.

"Bakit?"Kunot noong tanong ko sa kanya.

"Shhhh"He coverd my mouth.Ginaya niya ang paningin niya sa mga pares ng mga
mata na nakalutang sa madilim na parte ng kagubatan.

Their eyes are glowing from the dark at matalim na nakatingin sa amin.

Bigla akong kinabahan ng dumami pa ang pares ng mga mata at tila sa pagdaan ng
mga segundo ay nadadagdagan ang mga ito.

A hairless like dog creature step out from the dark nakalabas ang mga pangil nito na
tila binabalaan kami na lumayo.
A focus a small amout of energy in my palmn para humanda sa possibleng pag atake
nito ng umiling si Requiem.

"She had a pup and one of them was badly injured."He wishper.

Now that's why.

Kaya pala naging agrisibo ito.

May mga anak itong prinoprotektahan.

Requiem speak in a language na hindi ko maintindihan habang nakikipag banggan ng

tingin sa a dog like creature sa harapan namin.

Ilang minuto lamang ang lumipas at tumayo ng maayos ang aso at unti-unting
nagpalit ng anyo.Ang dating mabangis nitong itsura ay ngayong naging maamo.

She gained a golden furr and a pair of beautiful violet eyes na parang dyamente dahil
sa kinang nito.

Isang ngiti ang umarko sa labi ni Requiem.

Requiem kneeled resting it's one knee on the ground at mula sa kasuotan nito ay may
nilabas itong supot.

Isang supot na naglalaman ng mga biscuit.

So may baon pala siya?

Nilagay niya ito sa damuhan bago tumayo at hinila na ako papalayo.

Bago pa man kami tuloyang makalayo ay nakita ko ang pag tangay ng kung ano mang
nilalang sa supot ni Requiem.
Isang supot na naglalaman ng mga biscuit.

So may baon pala siya?

Nilagay niya ito sa damuhan bago tumayo at hinila na ako papalayo.

Bago pa man kami tuloyang makalayo ay nakita ko ang pag tangay ng kung ano mang
nilalang sa supot ni Requiem.

"Ano ang mga yun?"Tanong ko sa kanya matapos niyang bitawan ang mga kamay ko.

"Those are hwy."He exclaimed.

Nangunot naman ang nuo ko sa sinabi niya.

Hwy?

Sa tanang buhay ko ngayon ko lang narinig iyon.

"They are one of the most rare species of mythical creature,and one of the most gentle
one.Kaya nakapagtataka na naging agrisibo ito kanina."Untag nito at binagalan ang
paglalakad para makasabay ako sa kanya.

Sa ilang minutong paglalakad ay napadpad kami sa isang ilog.

And there they are having a hard time catching a fish,well kung tutuosin si Calvin at
Brianna lang naman talaga ang nagpapakahirap.

Mula sa malaking bato na nasa tabi ng ilog ay hayun si Garret,nakahiga.His being a

noble son of a duke again.Sa sobrang sarap ng tulog nito at hindi na nito na pansin
na tumutulo na pala ang laway na ito.
"Need some hand?"Tanong ni Requiem kay Calvin matapos nitong iangat sa tubig ang
dalawang kamay na nakahawak sa isang isda.

"I'm fine."Sagot nito at initsa ang isda sa tabi kasama pa ng isdang nahuli nito.

"Sinong mag-aakalang mahirap pala manghuli ng isda."Brianna said habang pilit ina-
angat ang nabasa na nitong damit sa tubig.Her cloth become heavy dahilan para
hirap itong maglakad.

One by one I pick the fresh fish na nahuli ni Calvin at nilinisan ito sa ilog.Tumigil na
rin si Calvin sa panghuhuli at ngayon ay naghahap ng pwedeng pagtuhugan namin
dito since gagawin namin silang parang barbecue style.

Matapos kung linisin ang mga isda ay bumalik na kami sa maliit na kweba para doon
magluto.

As the sun set Requiem set fire on the dry wood at isa-isang sinalang ang mga isda
namin.

"Did you attack the hwy?"Tanong Requiem habang kinokontrol ang pagtaas ng apoy
gamit ang stick nito.

"Hwy?"Kunot noong tanong ni Garret."Why would we attack such a mythic

creature?"Kunot noong tanong ni Garret.

"Wala naman kaming nakitang hwy kanina."Ani pa Brianna."And no one would dare
to attack such a creaturw like hwy,they are one of the important creatures in the cycle
of life,they support the life of the forest with their life force kaya bakit naman namin
sila gagambalain?tanga lang?"Untag nito at tinusok-tusok ang isda nito gamit ang
wand niya.

"Pero the hwy attack us."Untag ko dito na kinalukot ng nuo ng tatlo.

"Hwy are gentle creature's Avalon.They don't attack."Sambit ni Calvin

"But they are,thank God they accept my biscuit."Pagnguso ni Requiem."I spend alot of
my money just to buy a pouch of it."Ani pa nito.

Expensive eh?

Matapos maluto ang mga isda ay kanya-kanya naminh kinuha ang amin at
nagsimulang tumikim bukod nalang siguro kay Garret na mukhang nagdadalawang
isip pa ko kakain ba o hindi.

Siguro ito ang unang besis nitong kumain sa ganitong klaseng lugar at ganitong
klaseng pagkain.

"You said you guys were attack by hwy,right?"Tanong ni Calvin na kinatango ko."And
it's not far from here."Dadag pa nito."Isang nilalang ang alam ko na walang habas na
pumapatay ng hwy,it's beast who devoured mythical creature.It's a chimeara."Sambit
ni Calvin.

Chimeara?

Akma na sanang magsasalita si Requiem ng makarinig kami ng pagkalabog na para

bang nadapa.

We glance at Garret na ngayon ay nakasalampak na sa lupa ganon rin ang pagkain

nito.

"Anyare sayo?"Tanong ni Requiem dito.

"Natalapid ako."Sambit nito at dinampot ang kung ano mang kahoy na tumalapid sa
kanya at binato ito papunta sa amin na nasalo naman ni Requiem.

Nalukot ang noo ni Requiem ng tuloyang nitong makita ang kabuuan ng kahoy na
binato ni Garret.
"Calvin,where does the Chimeara usually stay?"Tanong ni Requiem kay Calvin habang
ang mga mata ay naka focus parin sa kahoy na hawak-hawak nito.

"They usually lived in cave,bakit mo natanong?"Agad bumalikwas si Requiem mula sa

pagkaka-upo nito at kumuha ng nag-aapoy na kahoy sabay non ay ang pagtayo nito
at isa-isang nilapitan ang dingding ng kweba na para bang may hinahanap ito
hanggang sa huminto ito sa pinakadulo ng kweba.

"We need to leave"Bulong nito at binalingan kami ng tingin

"Ano?"Sabay na bigkas naming tatlo.

"We need to go!"

Napatayo kami sa sinabi niya at sinalubong ang mga mata.

"Bakit?Anong problema?"Tanong ko dito.

"Where inside's the Chimeara's den."Sambit nito at nilapit ang apoy sa pader ng
kweba at doon lumitaw ang mga claw marks sa pader at mga buto sa gilid.

Hinagis din ni Requiem ang kahoy na dala-dala niya na binato ni Garret sa kanya.

My eyes grew winder na magtanto kung hindi pala iyun kahoy kundi isang buto.Isang
buto ng kung anong hayop.

Bakit hindi namin ito napansin kaninang may araw pah?

Agad winasiway ni Calvin ang kamay nito at pinatay ang apoy.Agad kaming lumabas
ng kweba pero hindi pa man kami nakakalayo ay nahagip ng mga ko ang buntot ng
isang alakdan.Isang malaking alakdan.
Bago ko paman sila masabihan ay walang ano-anong hinampas nito si Calvin na
walang ka alam-alam.

Dahil sa lakas na paghampas nito at tumilapon si Calvin at bumagsak sa isang puno.

"Vin!"Pagtawag ko sa pangalan niya.

"Don't move."Requiem said in a wishper at nag-iba ang kulay ng mata ito.It turn pale
white again.

Nilibot nito ang tingin sa paligid hanggang sa napako ang paningin nito sa harapan
namin.

Kung tama ang hinala ko theirs something dangerous infront of us.

Pero sa dilim ng paligid ay hindi ko ito makita.

Requiem only had the ability to see and feel the creature.

Ito lang.

"Duck!"Sigaw ni Requiem na agad naming sinunod ng akmang hahapansin na naman

kami ng buntot nito.

Isang punyal ang nabuo sa kamay ni Requiem at agad itong sinaksak sa buntot ng
halimaw

Napa-atungal ito sa sakit habang kami naman ay napa-atras dahil sa lakas ng

atungal nito.

If the monster can produce a big sound walang duda malaki itong halimaw.
"Backward!"Sigaw ni Requiem na agad din naman naming sinunod.Agad kaming
umatras ng marinig namin ulit atungal nito.

Everyone of us was ready to battle ang kaso nga lang hindi namin alamn kung saan
kami susugod.

The cloud was compeletely cover the moon dahilan para lalo pang masdumilim.

Brianna cast a spell dahilan para umilaw ang dulo ng wand niya at magbigay ng
liwanag na hindi naman ganoon ka lawak ang naabot.Sapat na para may makita at
maaninag kami sa dilim.

My eyes landed on a big lion like creature.Ang kawatan nito ay lion habang ang buntot
nito ay buntot ng alakdan o scorpion.It's first set of leg were the leg of the tiger while
his back leeg were the leeg of the goat.It's head was no longer a head of lion ngunit
isang halimaw na may nanlilisik na mga mata.

A spear came from Requiem's hand at tumalon ito ng mataas para maiwasan ang
buntot nito at walang ano anong sinaksak nito ang chimeara.

The chimeara shake it's body dahilan para mabitawan ni Requiem ang spear niya at
tuloyan siyang mahulog.

Nagmukhang isang maliit na insekto si Requiem ng dinaganan siya ng paa nito.

He was pinned down on the ground.

I created a ball of energy in my palmn at binato ito sa chimeara pero dahil sa kunant
ng balat nito ay parang walang nangyari.Napapikit ako sa takot ng biglamg
bumulusok ang talim ng buntot nito at akmang sasaksakin ako when Calvin appeared
infront of me.He twist his finger in motion making the wind bend a fallowed on his
command.
Bago pa man tumama ang buntot nito at huminto na ito sa ere na para bang may
pwersa na pumipigil dito.

Calvin twist his finger again at sumabog ang buntot nito at nagkakapiraso.

Brianna cast a spell and a violet magic circle appeared beneath the monster habang sa
taas ng kalangitan ay umosbong ang mga nagbabagang bola ng apoy.Sa dami nito ay
nagliwanag ang buong paligid.

The fire light up the dark place and they really look magical yet dangerous.

As Brianna point her wand on the monster isa-isang bumulusok ang mga bola ng
apoy papunta sa chimeara

Nagmistula itong mga kometa na babagsak sa lupa.

Requiem stab the chimeara's paw dahilan para lumuwag ang pagakakadagan
nito.Agad siyang umalis sa pagkakahiga niya bago pa man siya madamay sa bolang
apoy ni Brianna.

Explotion by explotion I can heard how the chimeara growled.Mukhang naiirita na ito
sa pinag gagawa namin.

Ng tuloyang mawala ang usok sa paligid ay lumabas ang kabuan ng chimeara.

Ni walang gasgas ang balat nito at hindi ini-inda ang bawat pagtama ng mga bola ng
apoy ni Brianna.

"It's useless!masyadong makunat ang balat niya!"Brianna hissed at habang

ginagalawang ang wand at hintuturo niya sa bawat pagbagsak ng mga apoy niya.

Requiem cursed.
"Let's see about that."Requiem stood straight at tinaas ang isang kamay nito."I
summoned you!the monster of the abyss the guardian of the gate
underworld.CERBERUS!"

Napakapit ako sa braso ni Calvin ng yumanig ang lupa kasunod nito ay ang pagbiyak
nito.

What suprise me the most was that a gate of hell just appeard at mula doon ay
lumabas ang isang napakadambuhalang halimaw.

The Cerberus.The dog of hell with the three head.Nag-aapoy nito.

The monster growled each other na para bang nagsusukatan ito ng lakas.

They stood still.

Full of power and pride.

"That would hold it back."Asik ni Requiem at pinatunog ang leeg nito."Garret bind that
monster,it's mine."Utos ni Requiem dito.

Nagsalpukan ang dalawang halimaw.Sa bawat galaw na ginagawa nila ay naglilikha

ito ng malakas na pagyanig ng lupa.

Calvin take me to the safest place.Sa kinaruruoan nila Garret.

A staff formed on Garret's hand at winasiwas ito kasunod non ay ang pagbuo kulay
berde na magic circle sa paanan nito.

"Hear my call the spirits of the dead.I'm Garret Stevan the son of the duke and I shall
ask for a power to bind this monster."He said and beam of light just hit him from the
sky.Napapikit si Garret.Nawala ang staff niya dahil sa ilaw na tumama dito.
"Third judgement,binding spell!"Mula sa pares ng kamay nito ay lumabas ang
dalawang chain.A chain surrounded with a green aura.

Agad pumulupot ang mga kadenag iyon sa katawan ng chimeara habang ginamit
naman ni Requiem iyon na tulay iyon para makarating ito sa chimeara nang walang
kahirap hirap.

Ng tuloyang na siyang makarating sa chimeara ay may kung anong binulong ito sa

hanggin at tinapat ang kamay nito sa noo ng chimeara.

Nilubog ni Reqiuem ang dalawang daliri nito sa nuo ng chimeara kasabay non ang
paglabas muli ng magic circle.

"Your know mine."Bulong nito at umilaw ang nuo ng chimeara habang ang Cerberus
namin ni Requiem ay umtras at nanahimik sa isang tabi.

Requiem's hand fully entered the forehead.Lumubog ito ng tuloyan.

Seconds by seconds ay unti-unting dumaloy ang itim na likido sa braso ni Requiem

hanggang sa tuloyan ng mahigop nito ang chimeara.

Napa-upo ito sa lupa.Tanda na pagod na ito.

Agad namin siyang dinaluhan.

"That was intense."Sambit ni Brianna.

"We can no longer stay here.I'm sure the other monster had already an idea kung
nasaaan tayo.We need to go."Sambit ni Calvin dito.

"Pero paano?Hindi tayo makaka-alis ng ganon ka bilis.Maabutan parin nila tayo."Saad

ko sa kanila.
Everyone's eye landed on the Cerberus.

"Well,we can use him for transportation."Sambit ni Garret.

Naningkit naman ang mata ni Requiem.

"I've used alot of stamina on that chimeara.I have no strenght left to support him
anylonger."Sambit nito at ng bumukas muli ang tarangkahan papunta sa impyerno at
wala ano-anong pumasok doon ang cerberus.

"I'll deal with that."Nakangiting saad ni Brianna at kumuha ng ilang dahon ng

puno.Hinipan ito.

The leaft become as hudge as I can't imagine.

"Calvin can lift it up with his wind."Ani nito at sumakay sa dahon ganon rin ang
ginawa ni Garret akay-akay si Requiem kaya naki sakay narin ako.

Calvin move his finger in motion at unti-unti kaming umangat sa ere hanggang sa
tuloyan na itong liparin ng hanggin.

Nagbago naman ang kulay ng mata ni Requiem para hanapin ang gate

CHAPTER IX:

》》》III TRIAL III《《《

"Isn't it painful?We destroy things that we love for our own satisfaction,and I realise
that hate is not the opposite of love,it's power.It's our greediness,we keep the things
that we love ,until they are compeletely destroyed by our own hands."
Calvin move his finger in a gentle motion kasabay non ay ang pagbanayad ng lipad
namin mula sa sinasakyan naming malaking dahon.

We've been flying in the middle of air for an hours,searching for the second gate na
hanggang ngayon ay hindi parin namin mahanap-hanap ito.

Tirik na ang araw at halos lahat kami ay walang matinong tulog

It was not that easy,the place was just to big.Sa sobrang lawak nito ay hindi na ako
nag taka ng mahirapan kami sa paghahanap nito.

It was just to hard.

Hindi ko akalain na ganito pala kahirap ang second trial.

Searching for the second gate was enough to eat alot of our time.

Requiem said earlier, theirs something blocking in he's ability to see the gate.

The second gate was seem to be surrounded with a powerful barrier dahilan para
hindi niya ito makita.A barrier that was strong enough to stand against Requiem's
eye.Isang mahikang kayang labanan ang abilidad ni Requiem.

Requiem was already powerful enough,walang duda iyon,but the creature who can
block his ability to see throught was far beyond powerful more than him.

Everyone's magic and capability were not a joke.The students of Astrid were already
powerful and supreme,kayang kaya nilang makipagsabayan sa kahit anong
eskwelahan.They can compete and win with no doubts.

There, napapa-isip nga ako kung ano pang matutunan nila

Garret,Brianna,Requiem,at Cavil gayong ang dami na nilang alam.They can bend their
magic in away that I can't even imagine.Kontrolado na nila ito higit pa sa alam ko.
"Sinong mag-aakalang mahihirapan pala tayong hanapin ang pangalawang
gate."Napa-iling na lamang si Garret habang naka-upo sa isang tabi."Baka naman
talaga wala iyon dito.Pinapahirapan lang natin ang sarili natin.What if,it was hidden
somewhere!kahit gaano pa kalaki yun may paraan at may paraan parin param
maitago iyon.What is magic for anyway kung hindi mo naman pala kayang paglahuin
ang isang malaking bagay sa natural nitong kinalalagyan."Dagdag pa nito.

Bigla akong napa-isip sa sinabi niya.

Oonga noh?

The first gate was very very easy.Walang kahirap-hirap na nahanap namin ito.Ang
tanging nagpahirap lamamg dito ay ang mga nilalang na nakatira sa isla at ang mga
reaper na naki sama sa firt trial.Bukod doon ay ayos lang,it was easy peasy kung
hindi lang sana umepal ang apoy ni Val at sinugnug ang kagubatan.

Siguro ay nag expect kami na ang second gate ay katulad lang nang na una.Hindi
mahirap hanapin at nakalantad lang sa isang tabi.Theirs no need for you to spend
alot of time to searcg for it dahil sa simula pa lang ay sinabi na ng lalaki ang lokasyon
nito ang tanging gagawin na lamang namin ay puntahan ito at pass the first trial.

Siguro ay ina-akala rin namin na nakalantad lang din ang pangalawang gate sa isang
tabi naghihintay na mahanap o makita namin.But the thing is,no one have gave us
the location at napunta pa kami sa isang lugar na hindi pamilyar sa amin.

It was so difficult.

"Actually Garret had a point "Wika ko.

Napalinga naman sa gawi ko si Garret mukhang nagulat sa sinabi ko.Ganon din ang
iba.

"My point ako?"Hindi makapaniwalang bigkas ni Garret habang nakaturo ang

hintuturo nito sa sarili nito mismo.
"What's on your mind,Avalon?"Tanong ni Calvin sa akin matapos nitong ibaba ang
kamay nitong na ngangalay.

"Napa-isip lang ako.Paano kung nakatago pala ang gate sa isang lugar na hindi pala
natin akalain na doon pala nakalagay.The gate might be surrounded with a powerful
barrier or anything that can block against the type of creature like Requiem dahil sa
ganitong klaseng pagsusulit Requiem had the advantage since he can see throught the
things hidden in each another."Saad ko sa kanila.

Bigla namang bumalik ang dating kulay ng mata ni Requiem at binalingan ako ng
tingin.

"She's actually have a point."Bulalas ni Requiem."But where would they hide the gate?
and it will be still hard for us."Napa-iling si Requeim.

Brianna stood up mula sa pagkaka-upo nito at inakbayan si Garret na ngayon ay

nakatayo na rin.

"Actually I have a spell here that can boost Requiem's ability to see through
anything."Lumaki ang ngiti sa labi nito."It will only take a few seconds but it will
work."

"Then let's do it!"Nakangisi naring saad ni Requiem.

"Widen your sight."Nakangiting saad ni Brianna na kinatango lamang ni Requiem.

Pinatunog ni Brianna ang mga daliri niya bago umilaw ang dulo ng hintuturo niya.

"Let's create some magic!"Nakangiting saad nito at mula sa ere ay ginalaw niya ang
hintuturo niya na para bang may sinusulat ere.

Second by second a letters written in latin appeared one by one at the middle air with
a color of gold sparkling with full of enchantic in it.
Kinumpas ni Brianna ang daliri nito at unti-unting nabuo ang kulay dilaw na magic
cirle sa paanan nila mismo habang ang mga letra naman na nakalutang sa ere ay
unti-unting pumaloob sa magic circle.

The letters float around them in rythm.

"Lighten my way."She said almost a wishper.

Requiem's eye slowly change it's color to pale violet like,his sight travel in speed of
light searching and gathering information in every little part of the forest leaving no
rock unfold in a mili seconds.

Until, a vision of a gate appeared in his mind.

Somewhere deep in the forest hidden in the mountain there was this gate,surrounded
by an abundant magic.Hindi rin nakatakas sa paningin niya ang mga estudyenteng
humahakbang papasok sa loob ng tarangkahan.Victory was written all over their faces
ng tuloyang silang makalampas sa gate.

Requiem's sight start to roamed once again memorizing every important details of the
forest inside his head.

A smiled formed on Requiem's lips ng tuloyan pumikit ang talukap ng mga mata niya
at unti-unting bumalik sa dati ang paningin niya.

Sa muling pagbuka ng mga mata ni Requiem ay bumongad sa kanya ang mga mata
ng mga kaibigan niya na naghihintay sa sasabihin niya.

Everyone eyes was on him waiting for him to say the magic words.

"Ano nah?"Tanong ni Brianna kay Requiem.

"I know where it is."Nakangiting saad ni Requeim at walang ano anong tinuro ang
bundok na hindi kalayuan sa kanila."

"What are we waiting for!Tara!let's slay that gate!"Masayang wika ni Garret.

"Go,vin."Kalabit ko sa braso ni Calvin.

"Hold on,Imma go full speed."Bago pa man magsink ink sa mga utak namin ang ibig
niyang sabihin ay halos humiwalay na sa katawan ko ang kaluluwa ko ng bigla nalang
tumulin ang lipad namin.

Sa sobrang tulin ng lipad namin ay halos hindi ko na maibuka ang mga mata ko at
napakapit na lamang ako sa braso ni Calvin.3

In a short period of time we have reach the mountain.Naging banayad ang paglipad
namin.

Napa-upo ako sa sahig ng dahon.

Feeling ko kalahati ng kaluluwa ko ay nainwan ko sa kung saan.

My legs can't barely support me.

Naningkit ang mata kong binalingan ng tiningnan si Calvin na ngayon ay deritso

lang ang tangin but his lips arc na mukhang tuwang-tuwa ito sa mga nangyari.

Even Requiem was on his feet.Mukhang hindi nito inaasahan ang mangyayari

"What?"Tumaas ang isang kilay ni Calvin ng mapansin nitong nakatingin ako sa gawi
niya.
"You can just atleast give us time to hold on something!paano pagnahulog
kami?"Naningkit ang mata na bulayaw ko sa kanya.

"Well,you guys survive so it's fine."Napangiwi ako sa sinabi niya.

This guy is hopeless.

"I can't feel mah legs."Rinig kung bulong ni Garret habang nakadapa.

I feel sorry for him.

He look devasted.

Napa-iling na lamang ako.

"Go low beneath the tree,Cal."Utos ni Requiem."Their are thunderbirds beyond.We can
afford another fight."Napatango si Calvin sa sinabit ni Requiem.

Calvin,move his finger in a motion once again at unti-unting bumaba ang lipad namin
hanggang sa halos sumayad na sa lupa ang dahon na sinasakyan namin.

Tinukod ko ang isang kamay ko sa dahon na sinasakyan namin at nagcast ng illusion

spell mula doon.

An illusion spell that can cheat someone's eye sight.

We've passed coutless of monster in the forest at mukhang ni isa sa kanila ay walang
nakakapansin sa amin.

That was a good thing.

I don't want to face another monster again.

Thanks to Requiem's eye and Calvin's magic we reach the gate safetly.

Huminto ang sinasakyan naming dahon sa isang madamong parte,hindi kalayuan sa

second gate na ngayon ay nakabukas.

Agad kaming bumaba mula sa sinasakyan namin.The leaf turns back to it's original
form ng tuloyan na kaming makababa.

"Oh,look who's here?The losers."Agad hinanap ng mata ko ang pag-aari ng boses na

iyon.

My eyes landed at Val and his goons.Their eyes were full of digust ng magtama ang
mga mata namin.

Royalties are indeed boastful.

Masyado silang mayayabang.

Chin up,and with their pridedul look agad nilang tinahak ang daan papunta sa second
gate.

"You luck will be out soon,losers."Pahabol na wika ng isang babae at umarko ang
sulok ng labi nito para ngitian kami.Isang ngiting nakaka-inis.

"Gagawin ko nabang palaka?"Tanong ni Brianna na ngayon ay hawak hawak ang

wand nito.

"Ignore her,wala naman tayong mapapala pag pinatulan pa natin sila."Wika ni

Requiem at nagsimula maglakad patungo sa gate na agad din naming sinundan.
We make our way to the second gate.

Marami rami naring mga estudyante ang nakakapasok.

I take a deep breath ng huminto ako sa tapat ng tarangkahan.

Mula dito sa mismong kinatatayuan ko ay tanaw na tanaw ko ang kabilang banda ng

tarangkahang ito.The gate will lead us to another forest.A forest full of darkness.

Napalunok ako sa sarili kung laway.

The forest beyond the gate was creepy.It was so foggy and scary in thesame time.

"The Vetron forest,I see."Rinig kung sambit ni Requiem sa tabi ko."You should better
watch Calvin,his presence would lure every monster.Vetron was not a place for
him."Sambit nito at tuluyan ng pumasok sa pangatlong bahagi ng pagsusulit.

~A.A~

As I step in the second gate where the third phase was held the gate immedietely close
at unti-unti itong nag shrink na para bang hinihintay na lamang nitong makapasok
ako bago magsarado ito ng tuloyan.

I was immediately welcome by the cold breeze of the wind making my body shiver in
cold.

Kahit saan ko man ibang ang paningin ko,I can see nothing but the lifeless view of the
place na para bang pinagkakaitan ito ng pagkakataon na mabuhay.

The place might be lifeless pero bakit ganon.

Behind the lifeless view of the forest I can see beauty in it.
Dead yet beautiful.

What amaze me the most was the tree.

They are dead but the structure and the curve they have was seem so magical.

Napa-isip tuloy ako kung anong hitsura nito kung maybuhay lamang ang gubat na
ito.

Vetron forest might be one of the most beautiful forest I've ever seen.

Agad akong naglakad papalapit kila Calvin sa may tabi.

Nangunot ang mga nuo ko ng mapansin kung parang hindi komportable si Calvin sa
paligid.

He seems so irritate at kanina pa nagkakasalubong ang mga kilay niya habang

nakasandal sa malaking puno.

Lahat ng mga estudyante na nakapasa sa pangalawang trial ay nagkanya-kanyang

upo sa paligid na parang bang nagpapahinga.

"Avalon,sit here."Pag tap ni Brianna sa isang malaking ugat ng kahoy na naka-alsa.

Agad akong umopo sa tabi niya at nginitian siya.

"It's a good time to have a tea party kaso nga lang..."Ngumuso ito."Wala akong dala
maski manlang baso o kahit picnic basket."

Napatawa ako sa sinabi niya.

Kung hindi ako nagkakamali Brianna come from a wealthy family.Halata naman ito sa
galaw at pananamit niya.

"Hayss miss ko na kama ko."Bulong ni Garret.

Akmang magsasalita na sana ako para kausapin siya ng mula sa kung saan ay
lumitaw ang isang mala ginting portal at mula doon ay lumabas si Celix kasama ang
iba pang taga council.

Napatayo kami mula sa kina-uupoan namin.

"It seems like we have a new batch of talented student this year."Malumanay na
sambit nito."Who would thought commoners could survive such a
trial,interesting."Pabulong na sambit nito nang mapansin ang mga dukha na
nagkukumpulan sa isang tabi.

"To all the students who reach this far,I congratulate you all.I know all of you were
exhausted after your long journery,so I Celix the sumpreme president of the Academy
will gave you a peaceful night for today."Saad nito at sa isang pitik ng daliri nito ay
isa-isang naglitawan ang mga tent.Mga picnic table at kung ano ano pa'h.

Nakatuon ang pansin ko sa neckline niya kung saan nakatatak ang tatlong pangalan
na katulad ng nakita ko sa mismo sa akin ang kaso nga lang iba ang nakalagay.

The first name on his neck shine pero ang nakapagtataka ay parang ako lang ata ang
nakakakita noon.

"Avalon."Pagatawag ni Calvin sa pangalan ko dahilan para maagaw nito ang atensyon

ko.

Hindi rin nagtagal sila Celix sa lugar at agad din itong bumalik sa Academy dahil may
aasikasuhin pa daw itong mga bagay bagay kasama ng kasamahan niya.
Matapos naming maghapunan ay nagkanya-kanya narin kaming punta sa mga tent
namin.Wala din naman kasing gagawin at masyadong nakakatakot ang paligid para
pasyalan namin.

Baka maligaw pa ako kung lalayo ako.

Hati kami ni Brianna sa isang tent at ganon rin sila Garret,Requiem at Calvin.

Tuloyan ng sumapit ang dilim at halos lahat na ng mga estudyante ay nasa loob na ng
mga tent nila.

Nasa kalagitnaan ako ng masarap na tulog ko ng daganan ako ni Brianna.

Bumangon ako mula sa pagkakahiga ko at binalingan ng tingin si Brianna na ngayon

ay tuloyan nang inukupa ang buong paligid ng tent.

Napabuntong hinga na lamang ako.

"Mukhang mabibitin na naman ang tulog ko ah".Bulong ko sa sarili.

Napa-iling na lamang ako ng marinig ko ang paghilik niya.

Mukhang napasarap ang tulog niya.

Nakakahiya naman kung gigisingin ko siya.

Umopo ako sa isang tabi at tahimik na nakikirinig sa paligid.

The whole place was so silent at malamin narin ang gabi at mukhang ako nalang ata
ang gising.
Hinilig ko ang ulo ko sa dingding ng tent at akmang ipipikit ang mga mata para
matulog nang biglang may naaninag akong anino na para bang dumaan sa pagitan
ng tent namin at sa tent sa kabila.

Nangunot ang noo ko sa nakita.

Ilang besis pang dumaan ang anino sa pagitan ng tent namin at kabila na para bang
nag oobserba.

Isang mahabang buntong hinga ang pinakawalan ko.

Alam ko na hindi isa sa amin ang anino na iyon but I need to deal with it.

I checheck ko lang kung anong klaseng nilalang ang bumisita sa amin ngayon.

Isapa pang buntong hinga ang pinakawalan ko bago tuloyang lumabas ng tent.

Agad kung sinilip ang pagitan ng tent namin at ng tent nila Calvin.

Nangunot ang noo ko ng makita ang isang aninong may kung anong dala-dalang
butil ng enerhiya.

Kung hindi ako nagkakamali that energy in that crytalball he or she had was a life
force of an angel.

Saan niya naman gagamitan iyan?

At mukhang si Calvin ang pakay niya ngayon.

"Anong ginagawa mo?"Pag-agaw ko sa atensyon nito na kinatagumpay ko dahil

napalingon ito sa gawi ko.
Agad kung hinanda ang sarili ko sa isang laban.

"I mean no harm."Malumanay na sambit nito at unti-unting nag-anyong tao.

The shadow become a guy with a bloody red clothing.

He had the most beautiful yet deadly appearance I've ever seen in my entire life.

Parang nererepresent niya ang mismong kagubatan na ina-apakan namin ngayon.

He had the most beautiful pair of green eyes my eyes ever seen.As green as the
forestgreen and as beautiful as a jewel of life.

His hair was black as the night sky at kasing puti ng nyebe ang balat nito dahilan
para maslalo pang tumingkad ang mata niya.

His appearance really represent the life and death of the forest.

"Sino ka?"Tanong ko sa kanya.

"I'm someone you don't know."Sagot nito.His gaze landed on my neck.

"A mark"Bulong niya pero hindi naging dahilan iyon para hindi ko marinig ang
sinasabi niya.

"Mark?"Kumunot ang noo ko sa sinabi niya."What mark?"Nagtatakang tanong ko sa

kanya na kinataas lang ng kilay niya.

"You have no idea?"Tanong niya.

"Hindi ko alam ang pinagsasabi mo."Ani ko dito.

"You have no idea about the mark you have on your neck?"

Agad lumapat ang palad ko sa leeg ko kung saan naroon ang tinutukoy niya.

He can see it?

How?

"You have Uno and Primo's mark yet you have no Idea in what they are?Now now i'm
starting to think why.Why did they choose you?"Napa-iling ito.

Maslalo pang kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Ano bang pinagsasabi mo at paanong nakikita mo ang nasa leeg ko?"

A soft low laugh came out from his mouth.

"I'll take my leave now."Sambit nito at tinalikuran ako.

Mula sa kung saan ay may kung anong usok na unti-unting lumamon sa kanya.

"Teka!!"Bago pa man ako makapag-isip ng matino ay agad ko na siyang tinakbo at

hinawakan ang braso niya para pigilan siya sa pag-alis niya pero napasinghap na
lamang ako ng pati ako ay lamunin ng kulay itim na usok niya.

In just a blink of an eye ay napunta ako sa isang lugar na hindi pamilyar sa mga mata
ko.

Nandidiring kinuha niya ang kamay ko mula sa pagkakahawak ko sa braso niya at

binalingan ako ng tingin habang sa kabilang kamay niya ay nandon ang bola ng
enerhiya na nakalutang na sa palad niya.
"What are you thinking?"Tumaas ang isang kilay niya at mariin akong tiningnan
habang ako ay gulat na gulat parin sa mga nangyayari.

Gusto ko lang naman sana siyang pigilan dahil may gusto lang akong itanong sa
kanya pero

Hindi ko naman inakala na pati ako ay madadala niya.

Agad kung hinila ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya at nagpabaling-baling ng

tingin.

My eyes widen ng mapagtanto kung hindi pamilyar ang lugar na napuntahan ko.

Okay,I'm lost.

Panic starts to attack my whole system.

"Nanasaan ako?!"May pagkataranta sa boses ko at nagpabaling-baling ng tingin sa

paligid nagbabasakaling mahagilap ng mga mata ko ang mga kasamahan ko.

Pina-ikot niya ang mga mata niya at tinalikuran ako.

Nag-angat ako ng tingin sa isang malaking puno na nasa harapan namin.

The tree was so hudge.As in ang laki nito.Kailangan ko pang tumingala para lang
makita ko ang kabuuan nito.

Sa paligid ng puno ay may isang tuyong batis.

Naka-alsa ang isang malaking ugat nito na nagsisilbing tulay para makatawid ka sa
mismong puno nito.
"Beautiful"Bulong ko dito.

The tree seems to be an enchanted at ito lang ata ang natatanging puno sa kagubatan
na may dahon.

Yes,may mga dahon ito ang kaso nga lang ay nalalanta ito.

"It's the tree of life."Sambit niya na ngayon ay nakatayo na sa mismong harapan ng

puno.

Tree of life?

But...I roamed my eyes around the place.

The place was lifeless but how come a tree of life excist in such a cruel place like this?
at ni wala manlang akong buhay na nilalang na nakikita.

A tree of life where like hwy

They are the source of life.

The representation of rebirth and hope.

But for a tree of life to excist in such a place like this,Isa lang ang ibig sabihin
nito.This place was once abundant of life.Dati itong masagana at maybuhay.

"Anong nangyare?"Tanong ko dito at tinuon ang pansin sa malaking puno na sinasabi

nitong tree of life.

Mukhang may dumaang isang matinding dilobyo na sumira sa ganda nito.

"Someone took it's center,the heart,the life itself."Tanging sambit nito at nilahad ang
kamay kung saan nakalutang ang bola ng enerhiya na nakolekta niya.

Umangat ang crystal na naglalaman ng enerhiya na nako lekta niya at sumabog

causing a white smoke.

The smoke immediately scatterd around forming a cloud na umikot-ikot palibot sa

puno bago tuloyang maglaho.

Pansin ko ang pagtubig ng puno hanggang sa magkaroon ng kulay berde ang iilang
parte nito pero hindi parin nagbago ang kulay mg dahon nito.It remains lifeless.

So obviously he collect the life force to save this tree.

A tree of life without a life.

A tree of hope without a hope.

The representation of birth yet it cannot support a life.

"Bakit ayaw mong umalis?"Out of no where na tanong ko.

Nambilog naman ang mga mata ko ng mah realise ko kung ano ang tinanong
ko.Akmang babawiin ko ito pero na udlot ito ng magsalubog ang mga mata namin.

Ay!naka-inis ka talaga Avalon!

Bakit mo tinanong yun?!

Napabuntong hinga siya."Cause I'm still hoping,hoping that maybe one day,everything
will return to what it used to be and I want to be the witness of that comeback.Of that
comeback when everything was still beautiful and innocent.Where the world was still
young and kind,where hate and pain can never be seen in anyone's eyes.Where love do
still excist.But who am I fooling?"Napatawa ito ng mapakla."That's the thing about
people.We pick flower cause we find them beautiful.We lock birds in cage cause we
want them to stay.We get excited when we saw falling star so we could make
wishes.You see,that's what we do best.We kill the things we love."

Bigla akong nakaramdam ng lungkot sa sinabi niya.He might not say it but his voice
was full of pain,sorrow,grief,and loneliness.

"And you've been hoping for years?"

"A thousand years and still hoping."Namilog ang mga mata ko sa sinabi niya.A
thousand years?Ganon naba talaga siya katanda?

Pero bakit ganon.

Tiningnan ko siya mula sa ulong hanggang sa paa.

Mukha naman siyang bata.

"Your expression was so funny."He exclaimed.

Humugot ako ng isang malalim na hininga at tinawid ang tulay patungo sa tree of life
at tumayo sa tabi niya at pinanlakihan siya ng mata.

Parang kung may anong pwersang humila sa akin para hawakan ko ito.

As my hand touches the trunk of the tree I immediately felt something weird.

Napa-atras ako ng kunti sa pagkabigla ng makaramdam ako ng kung anong koryente

na dumaloy mula sa katawan ko papalabas sa kamay ko.
The tree suddenly change it's color to dirty brown to green.Nagkakulay narin ang mga
damo at kung ano-ano pang halaman na nakadikit sa katawan nito.

"A-anong nanyare?"Nagtatakang tanong ko dito at binalingan siya ng tingin.

Baka din sa mukha niya ang pagkabigla pero agad din naman siyang nakabawi.

"You have an inifite source of magic?"Tanong niya imbes na sagutin ang tanong ko na
kinatango ko lang."I see,that answers everything.The other reason why Primo and Uno
choose you because you have an infinite source of magic.Walang katapusang
kapangyarihan.And the tree of life likes you."Ani nito at umatras ng ilang metro sa
puno.

"Come,fallow me.I wanna show you something."Saad niya .

"Hindi pwede.Kailangan ko ng umalis.Baka mapagiwanan ako."Sambit ko dito at

nilampasan siya.

Masyado akong na aliw.

Hindi ako pwedeng magtagal dito.

I still have a trial to accomplish!

Bakit ba minsan ang malas ko?

"I will answer every question in your mind,ihahatid din naman kita pabalik sa mga
kaibigan mo."Sambit niya na kinalingon ko sa kanya.

~A.A~
"Nawawala na ata tayo eh."Ani ko dito dahil kanina pa talaga ako na ngangalay sa
kakalakad.Gusto ko nang bumalik sa mga kaibigan ko at mag-uumaga na oh.Baka
napansin na nila na nawawala ako at pinaghahanap na nila ako.

"Where here."Sambit niya at huminto ganon rin ang ginawa ko at nag-angat ng tingin
sa harapan ko.

Nangunot ang noo ko ng wala naman akong makitang ka espesyal-espesyal na lugar

na ito.It was just an empty foggy valley.

"Jinojoke time mo ba ako?"Tanong koo dito dahil kanina pa talaga ako napipikon dito.

Kung pede ko lang sana siyang batukan ay baka nagawa ko nah pero hindi
pwede.Baka magalit siya at iwanan pa ako dito.

Kung pede ko lang sana siyang batukan ay baka nagawa ko nah pero hindi
pwede.Baka magalit siya at iwanan pa ako dito.

Sasakyan ko na lang muna ang mga trip niya.

"Patientce,little dear."Saad niya at kinumpas ang daliri niya.

Nagulat na lamang ako ng mag-iba ang hitsura ng paligid.

The whole place become a city.Isang syudad na siya talagang kinaluwa ng mga mata
ko.

The whole place was just beautiful as hell!wait!slash the hell thing it's heaven!

Theirs no words that can describe the place.

Theirs no words that can describe the place.

Para itong syudad na kaming dalawa lang ang tao.Buong-buo ang mga estraktura at
mga gusali at matayog itong nakatayo.

Maslalo pang lumawa ang mga mata ko ng makita ko ang isang kastilyo na matayog
na nakatayo sa hindi kalayuan.

Sa sobrang laki nito ay tanaw na tanaw ito dito.

Angat na angat ito kaysa sa ibang gusali at ito lang din ang naiiba sa lahat.

It was so beautiful like what the hell.

Am I in heaven?

Sinong mag-aakalang may ganitong klaseng lugar pala sa ganitong klaseng lugar

"Welcome to Lunae Lumen."Nakangiting saad nito."The lost ancient kingdom of the

moon."

Lunae Lumen

I once read an article about that kingdom.

It's says that Lunae Lumen was created in 200Bc or something by the magic of the
God of life and death.

Yun din ang dahilan kung bakit binayayaan ang mga tao doon ng kakaibang lakas at
kapangyarihan.

They were unique and the Lunae Lumen was place kung saan nag uumapaw ang
kapanyarihan at mahika sa paligid.
Many kingdom tried to take them down but everyone failed.

They said that a powerful spirit, descendants from the gods itself, he/she was born to
protect that kingdom and the gift it had.

Lunae Lumen was our worlds Eden.

Ang kaso nga lang sa kung anong rason ay bigla nalang daw itong naglaho at walang
nakaka-alam kung nasaaan ito ngayon.

Even the spirit who protect the kingdom vanish with no trace yet here I am.

Pero heto ako at nakatayo sa mismong lupa ng Lunae Lumen.

Gusto ko sanang magyaya na gumala pero wala na akong sapat na oras at isapa hindi
naman talaga ang syudad ang pakay namin kundi ang kastilyo.

May ipapakita daw siya sa akin.

Hindi ko naman alam yun pero nakakaramdam ako ng tuwa.

"Where here."Aniya at binuksan ang dalawang naglalakihang pinto ng kastilyo.

"Ano ba kasing gagawin natin dito?"Tanong ko sa kanya ng tuloyan na kaming

makapasok.

"Uno and Primo choose you for something.They gave you their mark for
something.They saw something on you.So I bet your something speacial."Sambit niya
habang tinatahak namin ang isang mahabang pasilyo
"Puro ka something something eh hindi ko nga sila kilala at isa pa normal citizen lang
ako.Walang dugong bughaw ang nanalaytay sa ugat ko.I'm no princess okay."Saad ko
dito.

"You don't need to be a royalty to be special.Sometimes you just need to be yourself.To

be who you are,is special it self."Ani nito.

Matapos naming tahakin ang napakahabang pasilyo ay narating namin ang likod ng
kastilyo.

He lastly pull the door at bumungad sa akin ang isang harden.

A lifeless garden at sa ginta nito ang isang nakaka-agaw pansin ng fountain na wala
ng katubig-tubig.

"This way."Aniya ng mapansin nitong napahinto ako sa paglalakad.

"Saan mo ba kasi ako dadalhin?"Tanong ko sa kanya at nagsimulang sundan siya.

The sky was already clear at isa lang ang ibig sabihin non.

They are already awake.

At mukhang aalis sila ng wala ako.

Kung minamalas nga naman oh.

Huminto kami sa tapat ng Green house.

A green house made of glass wall na pa'h curve.Parang bowl ng mangkok na naka
taklob.
Binuksan niya ang pinto papasok at ginaya ako papasok.

Marami akong nakikitantang mga put at mga lalagyan ng halamana na tanging lupa
nalang ang mga laman tulad ng mangilang-ngilang mga hangging plant na nakasabit
pero wala naring buhay.

Ngunit ang talagang naka-agaw ng atensyon ko ay ang isang fountain na literal na

may tubig at sa tutoktok nito ay nandon ang isang lotus flower na naka lutang sa ere.

Ito lang ata ang nag-iisang buhay na halaman bukod nalang sa naghihingalong tree of
life.

"This is the Lotus Flower."Ani niya.

"Why are you showing this to me?"Tanong ko sa kanya ng tuloyan akong makalapit sa
tapat ng lotus flower na ngayon ay nakalutang parin sa ere habang siya naman ay
naka-tayo sa tabi nito.

The flower was floating on top of the the fountain na hindi sumasayad sa tubig.

The flower was so magical and beautiful.

Napakaganda nitong pagmasdan.

Habang titig na tigtig ako sa bulaklak na nakalutang sa ere ay bigla kung nalang na
alala ang nabasa kung article ng Lunae Lumen.

A powerful spirit, descendants from the gods itself, he/she was born to protect that
kingdom and the gift it had.

Spirit?A gift?
And inside the Lunae Lumen's castle.

Nabaling ang tingin ko sa lalaking kanina ko pa kasama pero hanggang ngayon ay

hindi ko parin alam ang pangalan niya.

Don't tell me he is the spirit and the flower was the gift?

"Sino kaba talaga?"Tanong ko sa kanya.

"I can sense something from you,you're different from the rest and the tree of life
wants you."Tumaas ang kilay nito.

Akmang magsasalita ako ng tinapat niya ang hintuturo niya sa labi ko.

"Bakit?!"Kunot noong tanong ko dito.

"May iba pang naka-pasok bukod sa atin."

He grinned in the most dangerous way.

Binalingan niya ng tingin ang lotus flower at kinumpas ang daliri nito.

Agad namang lumutang ang bulaklak papalapit sa gawi namin.

Kinumpas niya muli daliri niya at naging pendant ito ng kwentas ko na bigay ni Trixie.

"Let's go"Sambit nito at hinila ako papalabas ng kastilyo.

With his power he sealed the gate of the castle at sa kumpas ng daliri nito ay lumubog
sa lupa ang kastilyo.
"Sino ba kasi ang nakapasok?at paano siya nakapasok?"Nagtatakang tanong ko rito.

"A lower the wall,maybe that's the reason."Wika niya at binalingad ako ng tingin ng
tuloyang maglaho ang kastilyo.

"Anong plano mo?"Tanong ko dito.

"I'll sunk the whole kingdom beneath the ground,it's the safest way to hide the
kingdom."Saad niya at hinila ang braso ko papaalis sa lugar na iyon.

"Edi dapat sinaman mo na tong bulaklak!mas safe yun kasya naman nandito siya sa
kwentas ko!"Saad ko dito.

"I can't do that!"Ani niya habang kinakaladkad ako.

Sa sobrang bilis ng takbo niya ay halos magkanda tapilok-tapilok na ako.

Mabuti talaga at hawak niya ako dahil kung hindi ay baka kanina pa ako ng dive sa
lupa.

We already saw the exit of the kingdom pero napahinto na lamang kami sa pagtakbo
at napatalon pa atras ng may mga patalim na biglang nagsiliparan sa amin.

We've dodge the knife pero parang wala itong katapusan.

As he snap his finger the knife vanish in instant na para bang walang nangyare.

Mula sa kung saan ay lumitaw ang isang matipunong lalaki na balot na balot ng isang
balote.

"Sain,the spirit of weaponry and equipment?"Bulong niya.

Napasinghap ako ng makita kung maglitawan ang mga matatalim na espada na
nakalutang sa ere at nakatutok mismo sa amin.

Mula sa kamay ng lalaking kasama ko ay lumitaw ang kulay bughaw na sandata nito.

"Stay back,I'll deal with him."

Pitik ni Sain ang daliri nito,para namang may mga isip ang espada nito na bumulusok
papunta sa kinatatayuan namin mismo.

Pero parang bulag naman ata tong kasama ko na walang ano-anong sinalubong ang
mga espada nito.

Bago pa man tumama ang mga espada nito sa katawan niya at para mga pulbos itong
unti-unting nadudurog hanggang sa napipino ito sa bawat paglapit nito.

The guy named Sain hissed at mula sa kamay nito ay lumitaw ang isang espada.

Sain and the guy who accompany me fights.

Nagsalpukang ang dalawa.

The move incredibly fast.I knew that their swords were clanging.Pero hindi ko ito
marinig.Ang pagkikislapan lang ng mga espada nila ang nakikita at nahahagip ng mga
mata ko.

Nabiyak ang sementadong daan kung saan nakatayo ang lalaking kasama ko ng iingat
nito ang hintuturo nito at mula doon ay nabuo ang isang bilog na enerhiya na kasing
katulad ng sa haring araw ang pagkakaiba nga lang ay may kung anong kulay itim na
tuldoo sa gitna nito.

Walang ano-anong binato niya ito kay Sain na sinangga naman nito gamit ng espada
nito pero na bigo ito dahil sa init at kapal nito.
Tumalsik si Sain at umusok ang katawan nito.

"That was no fun."Rinig kung bulong ng lalaking kasama ko."I'm just starting for
pete's sake."Dagdag pa nito.

Sain's body become a smoke at naglaho na lamang na parang bula.

Mula sa isang poste ay lumitaw ang isang babae na nakasuot ng isang damit na hapit
na hapit ang katawan nito.

She had this annoying smiled plasterd on her face.

"Oh my,oh my."Maslalong lumawak ang ngiti nito."I'm so lucky to meet one of the key
spirit."Ani nito at binalingan ng tingin ang lalaki na kanina po ka kasama.

"What do you want?"Tanong niya.

"I want your mark."Walang preno-prenong sambit nito."and the lotus."

Tumaas naman ang kilay ng katabi ko.

"And do you really think I will gave you both of them?foolish girl."Taas noong sambit
nito.

Napatawa lang ang babae sa sinabi niya.

"Oh come on.Do you really think I will leave this place empty handed?ofcourse not.If
you can't surrender both then I'll just take it by force."Marahas na wika nito at
tinanggal ang scarf sa leeg nito.

Doon ko lang napansin ang tatlong pangalan na naka-ukit sa leeg nito.

"Saiha!"She called the first named on her neck.

Mula sa kalangitan ay unti-unting nagdilim ang kalangitan kasabay non ay ang

pagbuo ng isang buhawi na tumama sa lupa.

Sa sobrang lakas ng hangin ay halos tangayin na ako ng buo mabuti nalang at

nahawakan ako ng lalaki na kanina ko pa kasama.

Hindi rin nagtagal ang ipo-ipo.

Isang babae na nakasuot ng kulay berde na kasuotan ang unti-unting humakbang

papalabas sa ipo-ipo na unti-unti naring nawawala.

"Meet Saiha.The spirit of the wind and healing."Nakangising sambit nito.

Nagtagis naman ang baggang ng lalaking katabi ko.

"What the hell?You knew Saiha is a free spirit,you can't own her.She's no one's
property"He hissed.

"Well to bad she's mine now.At nakakapanghinayang naman kung hindi niya
gagamitin ang kapangyarihan niya.She had talents in battle."Ngumisi ito.

"We have laws to be fallowed."

"Laws are meant to be broken,Sweety."Napakibit balikat ang dalaga.

"Saiha.Go"Utos ng babae dito.

Lumitaw naman ang dalawang naglalakihang pamaypay sa magkabilang kamay ng

babaenv nag ngangalang Saiha.
Lumitaw naman ang dalawang naglalakihang pamaypay sa magkabilang kamay ng
babaenv nag ngangalang Saiha.

Maslalo lamang akong nakaramdam ng takot ng makita ko ang pagdating ng ilan

pang mga lalaki na nakasuot ng itim nah cloak katulad ng sa nakita namin ni
Requiem.

Mukhang gulo ata ang napasukan ko.

"Stay behind me."Rinig kung bulong nito.

Mula sa kung saan ay lumitaw ang isang lalaki na nakasuot ng puting kasuotan.

Agad nagsitabihan ang mga taong nakasuot ng cloak para bigyan ito ng daan.

"So you are the great spirit they mumbling about."Ngumiti ito ng tuloyan itong
huminto sa harapan naming dalawa."It's an owner to finally meet you."Nakangiting
saad nito.

"What do you want from me?"Walang mababakas na emosyon sa boses nito.

"You and your power and gift of the Gods.Surrender it and I promise you,we will leave
this place peacefully."

Tumaas lang kilay nito.

"What if I decline?"

"Then so be it."Napasinghap na lamang ako at halos kapusin ako sa hininga ng

magsimulang iwasiwas ni Saiha ang pamaypay niya dahilan para mag-iba ang ihip ng
hangin.
She's bending the wind just like Calvin.

Sa sobrang lakas ng hagupit ng hangin niya ay rinig ko ang mga kalabog ng kung
ano-ano mang mga bagay na nasisira ng hangin niya.

Napahawak ako sa laylayan ng damit nang lalaking kanina ko pa kasama ng maslalo

pang tumindi ang hangin.

The wind blow so hard pero para atang tuod itong kasama ko dahil hindi manlang
nito ininnda ang malakas na hangin.

Halos liprin na nga ako tapos siya prente lamang nakatayo.

"Enough."Saad nito at sa isang kisip mata ay parang kung may anong pwersa ang
nagpaluhod kay Saiha sa lupa.

"You already invade my place without my permission and now you want me to
surrender my self to you?"Umarko ang gilid ng labi nito."That was rude."Ani nito.

"You guys can take your leave now."Dagdag pa nito at may kung anong pwersa ng
hangin na humigop sa kanila papalabas ng syudad na ito.

Inis na kinalampag ng babae ang invisible na harang ng tuluyan din itong napalabas
sa Lunae Lumen ng walang kahirap-hirap kasama ng mga kasamahan nito.

Nanlilisik ang mga mata nitong binalingad kami ng tingin.

Umilaw ang pangalawamg tatoo nito at mukhang magtatawag na naman ito.

The guy with greenish eye faced me at hinawakan ang magkabilang balikat ko.
"Bare my mark."

"Huh?"Nagugulohang sambit ko.

Biglang umilaw ang paanan naming dalawa at lumitaw ang isang magic circle na
ngayon ko lang nakita sa tanang buhay ko with an ancient writting and style.

He step back a couple of metters away from me leaving a space between the two of us.

His clothing suddenly change to white and gold.Ganon rin ang hitsura nito.His hair
turns to silvery white at may ma ngilang-ngilang kulay asul.

Kung dati ay parang nererepresenta niya ang kamatayan now he resemble life itself.

"Hear my call the Gods and Goddess of the celestial world.Bless my magic,strong my
will."

Natulala ako sa mga nangyayari.

"Standing at this sacred circle,I bring you Nyx Avalon Espiritu.The woman I choose to
bare my mark."

Tama pa naman siguro tong pinasukan ko diba?

Parang gusto ko na tuloy tumakbo para makalayo sa lugar nato.

Sino ba naman kasing mag-aakalang aabot pala sa ganito?

For heaven's sake!

Hindi pa nga nagsisimula ang unang klase kalbaryo na agad ang nararanasan ko.
"I honor you to witness this rite.Taken all your guide.This girl is mine."

Mine?

Naningkit ang mga mata ko sa sinabi niya.

Ano toh kasal?

Pansin ko ang pamumuo ng kung anong ginintuang palamuti sa kamay niya.

"As long as I live,as long as I breath,I shall protect her with all my will."

Maslalo pang lumukot ang mukha ko sa pinagsasabi niya.

"Hear me mighty ones.Our spell has ended,but for if I cause her pain,sorrow,and
hate.Death will be my punishment."

Death?Bakit death?

Wala akong alam sa spell niya pero naiintindihan ko naman siya.

"I am Avillus,the spirits of birth and begging of everything.And this my solemn vow
and I shall sealed it with a kiss."

Nambilog ang mata ko sa sinabi niya.