1. What actions were taken in the case? / Apakah tindakan yang diambil dalam kes tersebut?

 Pengeluaran minyak kelapa sawit perlulah dihadkan mengikut permintaan pasaran.

Pengeluaran minyak sawit secara insentif akan memberi kesan terhadap
kemusnahan alam sekitar, termasuk pencemaran udara, air serta tanah sehingga
boleh menyebabkan hakisan tanah dan tanah bertoksik kerana semakin luas
kawasan pertanian kelapa sawit sehingga 5,900,157 hektar pada tahun 2019 di
Malaysia. Oleh itu, ia memberi impak yang besar terhadap hidupan liar seperti gajah,
harimau, orang hutan dan badak sumbuh. Tidak dilupakan juga terhadap penghuni
hutan iaitu orang asli di mana tanah mereka di ambil lalu mereka di halau. Mereka
kehilangan tempat mata pencarian untuk kelansungan hidup dan juga tempat
tinggal.
2. Were these action the most appropriate and why? / Adakah tindakan ini paling sesuai dan
mengapa?
 Tindakan untuk menghadkan penanaman kelapa sawit mengikut hektar maximum
hendaklah di jalankan kerana dengan cara itu ia mampu untuk mengurangkan
pencememaran udara, dan mengurangkan ancaman hidupan flora dan fauna serta
ancaman kehidupan warganegara sendiri teruatama orang asli kita. Penanaman
kelapa sawit tanpa had akan menyebabkan penggunaan racun semakin berleluasa.
3. Were there any consequences of the action taken? / Adakah terdapat sebarang akibat
daripada tindakan yang diambil?
 Dasar itu termasuk menghentikan penanaman sawit di kawasan tanah gambut dan
mengetatkan pengawalseliaan berkaitan penanaman sawit di kawasan tanah
gambut sedia ada. Dengan menghadkan keluasan penanaman kelapa sawit,
permintaan pasaran yang tinggi menyebabkan hasil yang kurang lalu harga barangan
juga meningkat kerana separuh daripada semua produk yang dibungkus
mengandunginya – daripada ais krim dan makanan segera kepada syampu dan
gincu.
4. Was anything amitted or not considered? / Adakah sesuatu yang dilakukan atau tidak
dipertimbangkan?
 PUTRAJAYA: Malaysia mengamalkan beberapa dasar penting untuk memastikan
penanaman sawit yang lestari, termasuk mengehadkan jumlah kawasan tanaman
kepada 6.5 juta hektar, kata Menteri Industri Utama, Teresa Kok. Beliau berkata,
kesemua dasar itu menunjukkan komitmen dan tindakan serius Malaysia untuk
membuktikan industri sawit adalah lestari, mematuhi keperluan antarabangsa dan
piawaian nasional bagi menghentikan persepsi negatif terhadap minyak sawit.
Malaysia sentiasa mengamalkan amalan pertanian baik, termasuk penilaian
terhadap kesan alam sekitar dalam pembangunan serta operasi industri minyak
sawit.
5. Were action/ procedures in the line with existing codes of practice, policy or theories? /
Adakah tindakan/ prosedur selaras dengan kod amalan, dasar atau teori sedia ada?
 Program Suai Kenal Minyak Sawit (POFP) ke-39 pada 2019, yang dihadiri 34 peserta
dari 19 negara, adalah anjuran MPOB serta disokong Program Kerjasama Teknikal
Malaysia di bawah Kementerian Luar dalam persetujuan untuk menghadkan
keluasan penanaman kelapa sawit.
 Tindakan ini masi lagi mengikuti dasar atau teori yang sedia ada di mana deklarasi
Amsterdam yang ditandatangani pada 7 Disember 2015 bertujuan untuk
menghentikan penebangan hutan bagi tujuan pertanian komersil dan
pembangunan economi secara lestari. Deklarasi ini juga menyatakan komitmen
 Kesatuan Eropah bagi penggunaan 100% minyak sawit lestari. Parlimen Eropah
pada 17 Januari 2018 (EU) telah bersetuju untuk menghentikan penggunaan
minyak sawit di dalam biodiesel sektor pengangkutan di Eropah menjelang tahun
2021. Bagi mengatasi permasalahan global ini, amalan pengurusan terbaik boleh
meningkatkan hasil minyak dan secara serentak boleh mengurangkan kesan negatif
kepada persekitaran (R. Khatun et al., 2017). Usaha memperkenalkan amalan
pertanian baik kepada pekebun-pekebun telah dipelopori oleh Lembaga Minyak
Sawit Negara (MPOB).

Anda mungkin tidak tahu apa itu atau dari mana asalnya, tetapi anda hampir pasti makan atau
menggunakan minyak sawit secara tetap. Ia adalah minyak sayuran yang paling banyak digunakan di
planet ini dan separuh daripada semua produk yang dibungkus mengandunginya – daripada ais krim
dan segera kepada syampu dan gincu. Apabila populasi global kita bertambah dan menjadi lebih
kaya, permintaan untuk minyak sawit dijangka meningkat.

Indonesia dan Malaysia menghasilkan 86% daripada minyak sawit dunia dan ia adalah penting untuk
ekonomi mereka. Ia telah mewujudkan pekerjaan yang luas, mengangkat ramai orang daripada
kedalaman kemiskinan. Minyak sawit murah dan mempunyai pelbagai aplikasi yang menjadikannya
pilihan yang sangat popular oleh pengilang dan peruncit.

Tetapi mengapa minyak sawit dianggap 'jahat'?

Kelapa sawit ditanam di kawasan tropika, dan pembersihan untuk ladang telah memusnahkan
kawasan hutan hujan hijau yang kaya. Ladang kelapa sawit berkembang lebih pesat daripada hampir
semua komoditi pertanian lain. Spesies pemastautin seperti gajah, orang utan, badak sumbu dan
harimau telah kehilangan tempat tinggal dan beberapa orang Asli telah mengalami nasib yang lebih
baik, telah dipaksa keluar dari tanah mereka dan dirampas mata pencarian mereka. Penebangan dan
pembakaran pokok juga memburukkan lagi perubahan iklim.

Pengeluaran dan permintaan global untuk minyak sawit meningkat dengan pesat. Perladangan
merebak ke seluruh Asia, Afrika dan Amerika Latin, yang mengancam habitat beberapa spesies
terancam seperti orang utan, gajah dan harimau. Sekitar 90% daripada pokok kelapa sawit dunia
ditanam di beberapa pulau di Malaysia dan Indonesia – pulau yang mengandungi beberapa
biodiversiti terbesar di Bumi. Di sini, terdapat hubungan langsung antara pertumbuhan ladang
kelapa sawit dan penebangan hutan.

Pengeluaran minyak sawit secara intensif juga mewujudkan semua jenis kemusnahan alam sekitar,
termasuk pencemaran udara, tanah dan air, dan hakisan tanah. Pada skala serantau, pengeluaran
minyak sawit juga telah dikaitkan dengan merompak tanah dan mata pencarian Orang Asli. Di
peringkat global, ia memberikan sumbangan yang besar kepada perubahan iklim.

 Kehilangan habitat kritikal bagi spesies terancam

Kesan terbesar pengeluaran minyak sawit yang tidak mampan ialah kemusnahan besar-besaran
hutan tropika. Selain kehilangan habitat yang meluas untuk spesies terancam seperti badak sumbu
Asia, gajah, harimau dan orang utan, ini boleh menyebabkan hakisan tanah yang ketara. Ia juga
menghasilkan konflik manusia-hidupan liar yang lebih besar kerana haiwan besar dihimpit keluar.
Malah di dalam Taman Negara Tesso Nilo, yang ditubuhkan di Sumatera untuk menyediakan habitat
kepada harimau Sumatera yang terancam, 43% daripada taman itu telah dibanjiri dengan
penanaman kelapa sawit haram.

 Pencemaran udara, tanah dan air

Pembakaran biasanya digunakan untuk membersihkan hutan untuk ladang. Kebakaran di tanah
gambut sukar dipadamkan, dan asapnya mempunyai kesan kesihatan di seluruh Asia Tenggara.
Kilang kelapa sawit juga menjana banyak efluen, yang boleh menyebabkan pencemaran air tawar
dan menjejaskan biodiversiti hiliran dan manusia. Penggunaan racun perosak dan baja secara
sembarangan boleh mencemarkan sumber air permukaan dan bawah tanah.

 Perubahan iklim

Penyaliran dan penukaran hutan gambut tropika di Indonesia amat merosakkan kerana hutan ini
menyimpan lebih banyak karbon sehektar berbanding ekosistem lain di dunia. Kebakaran hutan yang
digunakan semasa pembersihan membebaskan karbon dioksida yang diasingkan ke atmosfera,
menyumbang kepada perubahan iklim, dan kadar penebangan hutan yang tinggi di Indonesia telah
menjadikannya pemancar gas rumah hijau global ketiga terbesar.

Kesan sosial dan alam sekitar ladang kelapa sawit di Malaysia Pengeluaran minyak sawit telah lama
dikaitkan dengan laporan penebangan hutan tropika, kehilangan biodiversiti, pencemaran air, dan
pencabulan hak tanah adat (Anon. 2004, 2009; Koh dan Wilcove 2008; T hen 2009). Pada masa lalu,
Malaysia adalah antara 14 negara dengan kadar penebangan hutan tahunan melebihi 250 000 ha
setahun (Wood 1990). Sebahagian besar daripada ini berpunca daripada industri perkayuan besar
negara dan sektor perladangan kelapa sawit yang semakin berkembang. Analisis oleh Koh dan
Wilcove (2008) mencadangkan bahawa dalam tempoh 1990–2005, hampir 60% daripada
pengembangan kelapa sawit di Malaysia telah mengorbankan penukaran hutan, dengan selebihnya
datang dari kawasan tanaman sedia ada (contohnya, getah, koko. ). Toh dan Grace (2006)
berpendapat bahawa kehilangan besar hutan di Sabah adalah disebabkan terutamanya oleh
penuaian yang berlebihan, amalan pembalakan yang lemah, kitaran pembalakan yang singkat dan
ketiadaan pemulihan selepas penuaian. Aktiviti ini mengakibatkan pengurangan besar-besaran
tutupan hutan primer antara 1975 dan 1995, daripada 2.8 juta ha kepada 300 000 ha, dan
peningkatan yang sepadan dalam hutan terdegradasi, yang mencecah 2.5 juta ha (Mannan dan
Yahya 1997, dipetik dalam Toh dan Grace 2006). Sabah kemudiannya beralih ke arah pembangunan
ekonomi ladang tanaman tunai, di mana persatuan negeri yang berkuasa (Yayasan Sabah) diberikan
kuasa untuk memperuntukkan tanah dan mengawal perdagangan produk utama seperti kayu dan
minyak sawit. Hutan di tanah negeri yang tidak dikenal pasti sebagai hutan simpan tidak dilindungi.
Negeri mempunyai hak untuk mengasingkan1 tanah tersebut untuk pembangunan; dan mereka
biasanya dibalak dan dibersihkan untuk pertanian (Toh dan Grace 2006). Pada 1980-an, kawasan
besar hutan terdegradasi di Sabah telah dinyahwartakan dan dibersihkan untuk penanaman kelapa
sawit (Jomo et al. 2004). Dari 1973 hingga 1992, litupan hutan Sabah di luar kawasan perlindungan
menurun daripada 51% kepada 15% (Tanner dan Kirk 2008). Menjelang 2003, kira-kira 87% daripada
jumlah tanah yang diusahakan di Sabah adalah di bawah kelapa sawit (Toh dan Grace 2006).
Menjelang akhir dekad pertama 2000-an, kelapa sawit meliputi kira-kira 1.36 juta hektar di Sabah
(Wahid 2010). Negeri ini merupakan pengeluar minyak sawit terbesar di Malaysia, menyumbang
kira-kira 31% daripada jumlah keluaran negara (POIC 2010). Penebangan hutan diikuti dengan
penubuhan ladang mempunyai kesan yang ketara ke atas stok karbon dan pelepasan gas rumah
hijau. Henson (2005) menganggarkan bahawa pengembangan ladang pertanian dari tahun 1981
hingga 2000 membawa kepada penurunan keseluruhan stok karbon biojisim dalam hutan dan
tanaman pokok di Malaysia.