5ο εξάμηνο , Μάθημα 3ο

Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Τοπική αναισθησία

Επιτυγχάνεται με:
 με την έγχυση διαλυμάτων τοπικών
αναισθητικών, σε άμεση εγγύτητα με την
περιοχή που θέλουμε να αναισθητοποιήσουμε
 απώλεια της αίσθησης στην συγκεκριμένη
περιοχή του σώματος
 χωρίς απώλεια της συνείδησης και εδώ είναι η
βασική διαφορά, της τοπικής από την γενική
αναισθησία
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Άλλες μέθοδοι τοπικής
αναισθησίας

 Μηχανικός τραυματισμός (συμπίεση των

ιστών)
 Χαμηλή θερμοκρασία
 Ανοξία
 Χημικός ερεθισμός
 Νευρολυτικοί παράγοντες (αλκοόλες,
φαινόλες)
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Είδη αναισθησίας

 Γενική αναισθησία: ο ασθενής βρίσκεται σε μια

κατάσταση που προσομοιάζει με αυτή του ύπνου, δεν
έχει συνείδηση και άρα αντίληψη του περιβάλλοντος,
και δεν αισθάνεται πόνο. Τα φάρμακα που μπορούν να
την προκαλέσουν ονομάζονται γενικά αναισθητικά,
διακρίνονται σε εισπνεόμενα ή ενέσιμα γενικά
αναισθητικά.
 Ενσυνείδητη καταστολή: ο ασθενής έχει τις αισθήσεις
του αλλά σε μειωμένο βαθμό. Η κατάσταση
προσομοιάζει με αυτή της μέθης, προκαλείται με τη
χορήγηση κάποιου ηρεμιστικού ή με χορήγηση
κάποιου γενικού αναισθητικού σε μικρότερη
δοσολογία από αυτή που απαιτείται για πρόκληση
γενικής αναισθησίας.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Είδη αναισθησίας

 Περιοχική αναισθησία: επιτυγχάνεται αναισθησία και αναλγησία μέσω

έγχυσης φαρμάκου στην αντίστοιχη περιοχή της σπονδυλικής στήλης που
τη νευρώνει αισθητικά (κεντρικός νευρικός αποκλεισμός). Στην περιοχική
αναισθησία περιλαμβάνεται η επισκληρίδιος και η νωτιαία ή ραχιαία
αναισθησία. Κατά τη διάρκεια της αναισθησίας αυτής ο ασθενής έχει
πλήρως τις αισθήσεις του και τη συνείδησή του, αλλά δεν αισθάνεται την
συγκεκριμένη περιοχή του σώματός του. Τα φάρμακα που εγχύονται στη
σπονδυλική στήλη και προκαλούν την κατάσταση αυτή, ονομάζονται
τοπικά αναισθητικά.
 Τοπική αναισθησία: προκαλείται αναισθησία και αναγληγία μιας
περιοχής μέσω έγχυσης φαρμάκου επάνω στο αντίστοιχο νευρικό
στέλεχος που τη νευρώνει αισθητικά (περιφερικός νευρικός
αποκλεισμός), ή με απευθείας διήθηση της περιοχής που πρόκειται να
χειρουργηθεί με το φάρμακο, ώστε να αποκλειστούς οι τελικές νευρικές
απολήξεις (επιφανειακή και δι΄ εμποτίσεως αναισθησία). Ο νευρικός
αποκλεισμός προκαλείται με χορήγηση τοπικών αναισθητικών
φαρμάκων.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Επιθυμητές ιδιότητες
τοπικού αναισθητικού
 Να μην προκαλεί εθισμό.
 Να προκαλεί πλήρη και αντιστρεπτή αναισθησία.
 Να μην ερεθίζει τους ιστούς, και να μην προκαλεί μόνιμες αλλοιώσεις
στις νευρικές δομές.
 Να έχει χαμηλή συστηματική τοξικότητα στο ΚΝΣ και το κυκλοφορικό.
 Να είναι αποτελεσματικό είτε όταν εγχέεται εντός των ιστών ή όταν
εφαρμόζεται επιφανειακά στους βλεννογόνους.
 Να έχει γρήγορη έναρξη δράσης.
 Η διάρκεια δράσης του να είναι αρκετή ώστε να επιτρέπει την
ολοκλήρωση της ιατρικής πράξης αλλά όχι υπερβολική ώστε να
παρατείνεται αρκετή ώρα μετά το πέρας της.
 Να έχει επαρκή δραστικότητα σε κλινικά ανεκτές συγκεντρώσεις και να
μπορεί να συνδεθεί με άλλα πρόσθετα (πχ αγγειοσυσπαστικό).
 Να μην προκαλεί αλλεργικές αντιδράσεις.
 Να είναι χημικά σταθερό ως διάλυμα, να είναι υδατοδιαλυτό, να μη
αλλοιώνεται με την θερμοκρασία και τον χρόνο και να μεταβολίζεται
εύκολα.
 Να είναι στείρο μικροβίων ή ικανό να αποστειρώνεται χωρίς να
αλλοιώνεται.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Ανατομία Νευρικού ιστού

Ο νευρώνας, είναι η βασική λειτουργική μονάδα του

νευρικού συστήματος, έχει την τυπική δομή ενός
κυττάρου και από το σώμα του ξεκινούν δύο ειδών
αποφυάδες: οι δενδρίτες και ο νευρίτης με τα έλυτρα
που τον περιβάλλουν. Ο νευρίτης ή νευράξονας ή
νευρική ίνα (1), είναι η μακρύτερη και λεπτότερη
αποφυάδα του νευρικού κυττάρου, που χρησιμεύει για
την αγωγή των διεγέρσεων, ενώ οι δενδρίτες (2) είναι η
κύρια δεκτική περιοχή των νευρικών ώσεων. Ένας
νευρώνας, χαρακτηρίζεται σαν εμμύελος, όταν ο
άξονας του περιβάλλεται από ένα ή περισσότερα
μεμβρανιακά στρώματα (έλυτρα) ενός ειδικού ιστού,
της μυελίνης (3). Αυτό το μυελώδες έλυτρο, είναι
λιποπρωτείνη που περιβάλλει ελικοειδώς την νευρική
ίνα, του οποίου το εξώτερο στρώμα συνίσταται απο
ένα κύτταρο Schwann (4) δίνει στην ίνα το άσπρο της
χρώμα και την χαρακτηρίζει σαν εμμύελη. Το
μυελώδες έλυτρο, διακόπτεται στην πορεία του, και
δημιουργεί χάσματα (περίπου κάθε 0.5 με 3 mm), που
ονομάζονται οζίδια του Ranvier (5). Στα οζίδια Ranvier
βρίσκεται συγκεντρωμένος μεγάλος αριθμός καναλιών
νατρίου. Ο πυρήνας του κυττάρου του Schwann,
βρίσκεται στο μέσο αυτού του διαστήματος και
δημιουργεί μια ελαφριά διόγκωση του ελύτρου σε
αυτήν την θέση. Η παρουσία της μυελίνης γύρω από
τον άξονα, έχει σκοπό την προφύλαξη και μόνωση του.
Οι αμύελες νευρικές ίνες δεν έχουν οζίδια του Ranvier,
περιβάλλονται και αυτές από κύτταρα του Schwann, με
την διαφορά ότι κάθε κύτταρο περιβάλλει πολλούς
άξονες.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία
Ανατομία Νευρικού ιστού

Στο περιφερικό νευρικό σύστημα,

χαλαρός συνδετικός ιστός (ενδονεύριο) (1)
συνδέει τις νευρικές ίνες (2) σε δεμάτια
(δεσμίδες) (3) για να σχηματίσουν με την
σειρά τους τα νεύρα (4). Οι δεσμίδες των
νευρικών ινών, περιβάλλονται από πυκνό
συνδετικό ιστό, που καλείται περινεύριο
(5). Το περινεύριο περιβάλλει ολιγάριθμες
έως και πολλές εκατοντάδες νευρικών
ινών. Το επινεύριο (6), αποτελείται από
ένα εξωτερικό ινώδες κάλυμμα από πυκνό
συνδετικό ιστό, συνδέει τις δεσμίδες
νευρικών ινών χαλαρά με τον
περιβάλλοντα συνδετικό ιστό. Τα νεύρα
λαμβάνουν αρτηρίες από κλωνία που
εκφύονται από γειτνιάζουσες αρτηρίες (7),
αυτά αναστομώνονται μέσα στο
επινεύριο, με αποτέλεσμα τα νεύρα,
ακόμα και όταν μετατοπίζονται ευρέως να
μην διατρέχουν σαφή κίνδυνο ισχαιμικής
νέκρωσης τους. Οι φλέβες των νεύρων
συνοδεύουν τις αντίστοιχες αρτηρίες.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Ταξινόμηση των νεύρων

 Ανάλογα με την φορά με την οποία άγονται οι νευρικές διεγέρσεις, τα νεύρα

ταξινομούνται σε:
 Αισθητικά (1). Έχουν μόνο αισθητικές ίνες, που άγουν διεγέρσεις από τα
διάφορα όργανα, προς το ΚΝΣ. Οι αισθητικές ίνες διακρίνονται σε
εξωδέκτριες ίνες (προσλαμβάνουν εξωτερικά ερεθίσματα π.χ. δέρμα),
ιδιοδέκτριες ίνες (προσλαμβάνουν εσωτερικά ερεθίσματα π.χ. σπλάχνα)
 Κινητικά (2). Έχουν μόνο κινητικές ίνες, μεταφέρουν ώσεις από το ΚΝΣ
στην περιφέρεια, στους σκελετικούς, στους οποίους μεταβιβάζουν
ερεθίσματα που προκαλούν την σύσπαση τους.
 Μικτά. Είναι τα περισσότερα νεύρα έχουν και τους δύο τύπους ινών. Αυτά
τα νεύρα έχουν αμύελες και εμμύελες ίνες
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία
Ταξινόμηση νευρικών ινών
Σύμφωνα με το μέγεθος και τις
ιδιότητες αγωγής, οι νευρικές ίνες
μπορούν να χωριστούν, σε 3
κατηγορίες: Α, Β, C. Οι τύπου Α
εμμύελες ίνες, έχουν μεγάλη
διάμετρο και μεγάλα διαστήματα
ανάμεσα στα οζίδια και
μεταφέρουν ώσεις με μεγάλη
ταχύτητα. Οι ίνες τύπου Β έχουν
μικρή διάμετρο, μικρότερα
διαστήματα ανάμεσα στα οζίδια και
μέτρια ταχύτητα αγωγής, ενώ οι
ίνες τύπου C, είναι οι πιο λεπτές και
αμύελες, με αργή ταχύτητα αγωγής
του ερεθίσματος .
Αα μύες
Αβ αφή, πίεση, θέση
Αγ κίνηση
Αδ πόνος, θερμότητα, αφή
Β συμπαθητικές
C καρδ. Ρυθμός, πίεση αίματος,
εφίδρωση
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Το μέγεθος του νεύρου

 Ο τύπος και το μέγεθος του νεύρου παίζει ένα σημαντικό

ρόλο στην ανάπτυξη επαρκούς αναισθησίας.
 Έτσι τα εμμύελα νεύρα απαιτούν μεγαλύτερη
συγκέντρωση και περισσότερο χρόνο για να αποκλειστούν,
αφού προστατεύονται από το μονωτικό στρώμα μυελίνης
και τα μόνα τμήματα που επηρεάζονται από το
αναισθητικό είναι τα οζίδια Ranvier.
 Επίσης το μέγεθος και η διάμετρος του νεύρου παίζει
σημαντικό ρόλο, διότι όσο μεγαλύτερη είναι η διάμετρος
της νευρικής ίνας, τόσο μεγαλύτερη είναι η συγκέντρωση
του αναισθητικού που απαιτείται για να παρεμποδιστεί η
αγωγιμότητα του ερεθίσματος.
 Αυτή η διαφορετική ευαισθησία στον αποκλεισμό της
αγωγιμότητας τους, ονομάζεται διαφορικός νευρικός
αποκλεισμός.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Η δομή της νευρικής
μεμβράνης
Οι βιολογικές μεμβράνες συντίθενται από
δύο κύρια συστατικά: φωσφολιπίδια
(25%) και πρωτεΐνες (55%). Το μοντέλο
του ρευστού μωσαϊκού (fluid mosaic
model) έχει προταθεί για την δομή των
μεμβρανών Το μοντέλο αυτό προτείνει
μία λεπτή διπλοστιβάδα από
φωσφολιπίδια, που δρουν ως υδρόφοβος
φραγμός στην δίοδο μορίων, στην οποία
οι διάφορες πρωτεΐνες σχηματίζουν ένα
μωσαϊκό. Οι πρωτεΐνες (γλυκοπρωτείνες)
αυτές είναι τοποθετημένες μέσα στη
διπλοστιβάδα των λιπιδίων, άλλες σε όλο
το πάχος της μεμβράνης και άλλες
διεισδύουν στη διπλοστιβάδα μέχρι σε
ένα σημείο. Τέλος μερικές διαπερνούν τη
διπλοστιβάδα πέρα για πέρα και
προέχουν και από τις δύο επιφάνειες της,
σχηματίζοντας διαύλους ή πόρους ή
αντλίες, μέσα από τους οποίους μόρια
νερού και υδατοδιαλυτές ουσίες,
ιδιαίτερα ιόντα, μπορούν και
ανταλλάσσονται, μεταξύ του
ενδοκυττάριου και εξωκυττάριου χώρου
με διάχυση.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία
Η ιονική βάση του ερεθίσματος

 Το νευρικό κύτταρο έχει την ικανότητα

να μεταδίδει παλμούς μεταβάλλοντας
την διαφορά δυναμικού που επικρατεί
σε κατάσταση ηρεμίας στις δύο
πλευρές της μεμβράνης του.
 Σε όλα τα διεγέρσιμα κύτταρα του
οργανισμού (νευρικά, μυϊκά) υφίσταται
μια διαφορά δυναμικού μεταξύ
εσωτερικής και εξωτερικής επιφάνειας
της μεμβράνης (Εm), με το εσωτερικό
του κυττάρου να είναι αρνητικό. Το
δυναμικό αυτό είναι γνωστό σαν
δυναμικό μεμβράνης ή ηρεμίας του
κυττάρου και είναι -90 millivolts.
Μάθημα 3 Οι δυο βασικές αιτίες δημιουργίας
Νευροφυσιολογία των δυναμικών αυτών της
μεμβράνης
 η ενεργητική μεταφορά ιόντων δια μέσου της μεμβράνης
(αντλία καλίου-νατρίου), που δημιουργεί ανισότητα
αρνητικών και θετικών φορτίων στις δύο επιφάνειές της.
Η λειτουργία της αντλίας καλίου-νατρίου στη μεμβράνη,
ενεργητικά μεταφέρει 2 Κ+ μέσα στο κύτταρο και 3 Na+
έξω από το κύτταρο, καταναλώνοντας ενέργεια την οποία
λαμβάνει από την υδρόλυση του ΑΤΡ σε ADP.
 σε κάθε κύκλο λειτουργίας της αντλίας, ένα θετικό φορτίο
μετακινείται από το εσωτερικό προς το εξωτερικό του
κυττάρου, δημιουργώντας έλλειμμα θετικών ιόντων στο
εσωτερικό του κυττάρου, δηλαδή ηλεκτραρνητικότητα.
 επιλεκτική διάχυση ιόντων δια μέσου της μεμβράνης που
και πάλι δημιουργεί ανισότητα φορτίων. Έτσι για
παράδειγμα, στην ήρεμη μεμβράνη του άξονα, τα ιόντα
Κ+, έχουν μια τάση να κινηθούν από το εσωτερικό του
κυττάρου προς το εξωτερικό, ενώ τα ιόντα Cl- αντίθετα.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Άνιση κατανομή ιόντων

Αποτέλεσμα αυτής της άνισης

κατανομής ιόντων είναι η
συγκέντρωση των ιόντων
καλίου στο εσωτερικό του
κυττάρου είναι περίπου 27
φορές μεγαλύτερη από τη
συγκέντρωση του
εξωκυττάριου καλίου και το
αντίθετο συμβαίνει για τα
ιόντα νατρίου (14 φορές)
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Δυναμικό δράσης

 Στον νευρικό ιστό, η λειτουργία ενός νεύρου, είναι η μεταφορά μηνυμάτων

από το ένα κύτταρο στο άλλο. Αυτά τα μηνύματα είναι με την μορφή
ηλεκτρικών δυναμικών δράσης.
 Το δυναμικό δράσης, είναι ένα κύμα ηλεκτρικής δραστηριότητας, που
παράγεται στην νευρική μεμβράνη και μεταδίδεται κατά μήκος του
νευράξονα, διατηρώντας το μέγεθος του σταθερό.
 Τα δυναμικά δράσης, είναι παροδικές εκπολώσεις της νευρικής
μεμβράνης, από μια ελαφριά αύξηση στην διαβατότητα της μεμβράνης στα
ιόντα Na+ και επίσης από μια καθυστέρηση της αύξησης της διαβατότητας
της μεμβράνης στα ιόντα Κ+.
 Οι διεγέρσεις αυτές έχουν σαν προέλευση χημικά, θερμικά, μηχανικά ή
ηλεκτρικά ερεθίσματα.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία
Αδιέγερτο νεύρο

 Στο αδιέγερτο νεύρο, τα περισσότερα από τα κανάλια

νατρίου είναι σε μια κλειστή ήρεμη κατάσταση. Τα ιόντα
νατρίου εμποδίζονται από την δίοδο μέσω του καναλιού
από έναν φραγμό που ορίζεται σαν πύλη ενεργοποίησης
m. Αυτή η πύλη φαίνεται σαν στένωση της διαμέτρου του
καναλιού και εξαρτάται ισχυρά από το δυναμικό.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Εκπόλωση
Κατά την νευρική διέγερση,
αυξάνεται η διαβατότητα της
νευρικής μεμβράνης στα ιόντα Na+.
Αυτό επιτυγχάνεται με το άνοιγμα
ενός μικρού στην αρχή αριθμού
καναλιών ιόντων νατρίου. Τα ιόντα
Na+ που τείνουν να ρεύσουν στο
εσωτερικό του άξονα εκπολώνουν την
νευρική μεμβράνη από την
κατάσταση ηρεμίας της στο λεγόμενο
κρίσιμο δυναμικό (περίπου -50 με -60
mV). Καθώς το δυναμικό της
μεμβράνης φτάνει στο κρίσιμο
δυναμικό, συνέχεια αυξάνει απότομα
η διαβατότητα της μεμβράνης για τα
Na+, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των
καναλιών νατρίου ανοίγουν, η
αγωγιμότητα στο νάτριο μπορεί να
είναι από αρκετές εκατοντάδες μέχρι
αρκετές χιλιάδες πάνω από το
φυσιολογικό και έτσι περισσότερα
ιόντα Na+ εισέρχονται στο κύτταρο
και η εκπόλωση επιταχύνεται. Το
μεγάλο προς το εσωτερικό του
κυττάρου ρεύμα των ιόντων Na+
εξηγεί την φάση ανύψωσης και την
τελική αιχμή του δυναμικού δράσης
(δυναμικό αιχμής), ολοκληρώνοντας
την φάση της εκπόλωσης (2) (+40 mV,
διάρκεια φάσης 0.3 msec).
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία
Επαναπόλωση

Το δυναμικό δράσης τερματίζεται

με την επαναπόλωση της νευρικής
μεμβράνης και την επαναφορά της
στην αρνητική τιμή ηρεμίας
(διάρκεια φάσης 0.7 msec). Αυτό
συμβαίνει εξαιτίας 2 παραγόντων :
Τα κανάλια καλίου ανοίγουν και
επιτρέπουν ένα μεγάλο προς τα έξω
ρεύμα Κ+ το οποίο επαναπολώνει
και μεταστρέφει το δυναμικό προς
την τιμή ηρεμίας του. (3)
Η δύναμη που ωθεί τα ιόντα Na+
μέσα στο κύτταρο ελαττώνεται
λόγω: (α) θετικοποίησης του
εσωτερικού του κυττάρου και
ηλεκτροστατικής κατά συνέπεια
απώθησης των ιόντων Na+, (β) του
ότι τα κανάλια νατρίου
αδρανοποιούνται και τελικά
κλείνουν. Δηλαδή, η μείωση στην
διαπερατότητα του νατρίου,
οφείλεται στην έγερση ενός
δεύτερου φραγμού που εξαρτάται
από το δυναμικό της
αδρανοποίησης, της πύλης h.
Ενεργοποίηση της αντλίας Κ-Na
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Ανερέθιστη περίοδος

Από την στιγμή που ένα ερέθισμα θα

προκαλέσει μια νευρική διέγερση, το
νεύρο για ένα χρονικό διάστημα δεν
μπορεί να ανταποκριθεί σε ένα άλλο
ερέθισμα, ανεξάρτητου μεγέθους.
Αυτό το διάστημα ορίζεται ως απόλυτη
ανερέθιστη περίοδος (5) και διαρκεί
από την έναρξη του δυναμικού δράσης
έως κάποιο χρόνο μετά την αιχμή του,
όταν η επαναπόλωση έχει σχεδόν
επιτευχθεί. Αυτό το φαινόμενο
αποδίδεται στην αδρανοποίηση των
καναλιών νατρίου.
Η περίοδος αυτή ακολουθείται απο την
σχετική ανερέθιστη περίοδο, όπου μια
νευρική διέγερση μπορεί να ξεκινήσει
αλλά με ένα ισχυρότερο από το
φυσιολογικό ερέθισμα. Αυτό το
φαινόμενο οφείλεται, στο ότι για μια
ορισμένη περίοδο μετά την
επαναπόλωση, υπάρχει αυξημένη
αγωγιμότητα στα ιόντα Κ+ ή καλύτερα
μια υστέρηση χρόνου στο κλείσιμο των
καναλιών καλίου, από την στιγμή που
το κύτταρο επαναπολωθεί, το οποίο
προκαλεί μια περίοδο υπερπόλωσης
της μεμβράνης γνωστή σαν θετικό
μεταδυναμικό.(5) Έτσι απαιτείται ένα
ισχυρότερο εκπολωτικό ερέθισμα, για
να ενεργοποιήσει τα κανάλια νατρίου.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία Επέκταση της διέγερσης

 Η νευρική διέγερση κινείται κατά μήκος του νευράξονα. Διαταράσσει το δυναμικό

ηρεμίας προκαλώντας του μια αναστροφή, με το εσωτερικό του κυττάρου να
αλλάζει από αρνητικό σε θετικό και το εξωτερικό από αρνητικό σε θετικό. Η νέα
ηλεκτρική ισορροπία σε αυτό το τμήμα του νεύρου δημιουργεί τοπικά ρεύματα
από το εκπολωμένο τμήμα προς την γειτονική αδιέγερτη ήρεμη περιοχή της
νευρικής μεμβράνης. Αποτέλεσμα αυτών των τοπικών ρευμάτων, είναι το
εσωτερικό της γειτονικής περιοχής να γίνει λιγότερο αρνητικό και το εξωτερικό
λιγότερο θετικό και όταν φτάσει το κρίσιμο δυναμικό αρχίζει η ταχεία εκπόλωση.
Το νεοεκπολωμένο γειτονικό τμήμα δημιουργεί με την σειρά του νέα τοπικά
ρεύματα προς την γειτονική του αδιέγερτη ήρεμη περιοχή της μεμβράνης και η
όλη διαδικασία αρχίζει από την αρχή.
Μάθημα 3
Νευροφυσιολογία
Επέκταση της διέγερσης
τις εμμύελες ίνες
 Στις εμμύελες ίνες, η επέκταση της διέγερσης διαφέρει από τις αμύελες
στο ότι τα τοπικά ρεύματα, εισέρχονται στον άξονα μόνο στα οζίδια του
Ranvier. Το έλυτρο μυελίνης δρα σαν μόνωση, καθώς αποκλείει την ροή
ιόντων κατά μήκος της μεμβράνης του άξονα. Τα τοπικά εκπολωτικά
ρεύματα τα οποία σχηματίζονται, αναπτύσσονται μόνο από οζίδιο σε
οζίδιο και κατά συνέπεια η αγωγιμότητα του ερεθίσματος αναπτύσσεται
με άλματα.
Αυτή η κατά άλματα αγωγή είναι αξιοσημείωτη για 2 λόγους:
 (α) αυξάνει την ταχύτητα αγωγής και
 (β) εξοικονομεί ενέργεια για τον νευράξονα, επειδή εκπολώνονται μόνο
τα οζίδια και έτσι ελαττώνονται σημαντικά οι απώλειες σε ιόντα οι οποίες
θα ήταν αναγκαίες αν η μετάδοση ήταν συνεχής.