[Vroegere p.

880-891]

IV-1 LOUIS – PRIOR DEEL 2

Een dag later. Louis bibberend van de kou op een bank in het park.
LOUIS
Hi
PRIOR
Flikker toch op.
LOUIS
Ga nou geen energie verliezen door op mij in te hakken, okay? Doe ik zelf wel.
PRIOR
Ik zie nergens wonden.
LOUIS
Van binnen.
PRIOR
Wat zeg jij dat weer prachtig. Wonden van binnen. Maak je niks wijs, Louis.
Okay. Jij hebt dit gearrangeerd. Zeg het maar.
LOUIS
Ik ben zo blij je te zien. Ik miste je.
PRIOR
Kom op.
LOUIS
Dacht... misschien kunnen we het uitpraten.
PRIOR
Uitpraten.
LOUIS
Ja. Maar...
PRIOR
Aha. Maar.
LOUIS
Maar je hoeft niet zo vijandig te doen. Krijg ik geen credits als ik een oplossing probeer te
zoeken?
Misschien is het ook onvergeeflijk wat ik gedaan heb...
PRIOR
Precies.
LOUIS
Maar. Ik probeer m’n verantwoordelijkheid te nemen. Prior. Maar het houdt een keer op. Er

1
 [Vroegere p.880-891]

zijn grenzen. En jij moet redelijk zijn.

Waarom heb je zo’n rare jas aan?
(pauze)
PRIOR
Je had het over redelijk.
LOUIS
Ik heb zwaar nagedacht. Ja, ik heb het verpest. Duidelijk. Maar misschien heb jij het ook wel
verpest. Nooit heb jij vertrouwen in mij gehad. Nooit gaf je mij een kans om houvast te
vinden, nooit echt. Altijd meteen in de aanval en zelf in de slachtofferrol. Passief.
Afhankelijk. En volgens mij bepalen mensen toch zelf hoe ze omgaan met...
PRIOR
Je wit terugkomen. Waarom?
LOUIS
Ik zei niet dat ik...
(pauze)
PRIOR
O.
Nee, dat is waar.
LOUIS
(zachtjes, haast smekend)
Kan ik niet. Weer intrekken, helemaal opnieuw beginnen. Het zou weer net zo zijn.
(korte pauze)
PRIOR
Heb je een nieuwe vriend.
LOUIS
Wat? Nee.
PRIOR
Wel.
LOUIS
Nietwaar! Nou ja, wel eens eh... Dat is een... scharrel. Hoe weet jij...
PRIOR
De eindtijd. Okay: vraag dan eens hoe ik weet dat het een mormoon is.
(Pauze. Louis kijkt verbaasd)
Is het een Mormoon?
(Korte pauze)
Wel godverdomme. Vraag hoe ik dat weet.
LOUIS
Hoe?

2
 [Vroegere p.880-891]

PRIOR
Lul. Ik ben profeet.
(woedend)
Redelijk? Grenzen? Zeg dat tegen m’n longen, trut, tegen de kaposi, tegen de mist in m’n
ogen!
LOUIS
Prior, ik... heb hem al weer in geen dagen gezien...
PRIOR
Ik haak af. Er zijn grenzen. Ook bij mij.
(Wil weggaan, krijgt een aanval van benauwdheid, valt zwaar terug op de bank. Louis wil
naar hem toe. Prior gebaart hem weg te gaan. Hij kijkt Louis aan.)
Als jij huilt, heeft het niet kwetsbaars. Het is alleen het idee van huilen.
Het idee van liefde.
(pauze)
Dus die nieuwe vriend van je...
LOUIS
Hij is niet m’n...
PRIOR
Nou, waar heb je hem ontmoet?
LOUIS
In het park. Nee, eerst op werk, hij...
PRIOR
Jurist?
LOUIS
Jurist.
PRIOR
Een roze Mormoonse jurist.
LOUIS
Ja. Republikeins ook.
PRIOR
Een roze Republikeinse Mormoonse jurist.
(smalend)
Louis...
LOUIS
Hij is ook een beetje – is dat nou het goeie woord? – ja, ergens ook gevoelig en ik...
PRIOR
Een gevoelige roze Republikeinse jurist.

3
 [Vroegere p.880-891]

LOUIS
Voor de gezelligheid. Kameraadschap.
(pauze)
PRIOR
Kameraadschap. O.
Denk net: erger kan niet of hij vindt er wat op: kameraadschap. Knap hoor. Nee, zou ik niet
kunnen aanzien, dat jij vereenzaamde.
Duizende nichten in New York City met AIDS, bijna allemaal verzorgd door vrienden of... een
vaste vriend die niet wegloopt ook al zijn ze verder heen dan ik... so far. Iedereen heeft dat,
behalve ik. Ik heb jou. Waarom? Wat is er mis met mij?
(Louis huilt)
Louis?
Heb jij echt wonden van binnen?
LOUIS
Ik kan niet meer tegen dit soort redeneringen.
PRIOR
Een waslijst van dingen waar je niet tegen kan. Kwetsbaar! Zeg op: wonden van binnen?
LOUIS
Ja.
PRIOR
Kom terug als er iets te zien is. Dat bont-en-blauwe wil ik, Louis, bloed wil ik zien. Heb jij
bloed in je aderen? Ik geloof er niks van tot ik het gezien heb. Niet terugkomen voor je wat
kan laten zien.
(Af)