Professional Documents
Culture Documents
3 Onkologija OM Specijalen Del 1 (Rak Na Dojka I Beli Drobovi)
3 Onkologija OM Specijalen Del 1 (Rak Na Dojka I Beli Drobovi)
д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Рак на дојка
Анатомија на дојката
1
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
немаат ниту еден фактор на ризик што може да се идентификува, освен постарата возраст
и женскиот пол. Семејните форми опфаќаат околу 20% од сите видови рак на дојка и
имаат карактеристична патогенеза, во зависност од конкретниот ген на подложност што
е засегнат 1,2
Иако гените одговорни за поголемиот дел семејни видови рак на дојка допрва
треба да се идентификуваат, речиси половина од семејните видови рак се предизвикани
од генетските мутации во тумор супресорните гените од кои поголемиот дел имаат
функции вклучени во зачувувањето на квалитетот на геномот. Овие гени ги вклучуваат
BRCA1 и BRCA2 гените, како и други тумор супресорни гени што се поврзани со ретките
семејни синдроми на рак како p53, PTEN и ATM и дополнителни гени со мал до умерен
ризик, како CHEK2, BRIP1, PALB2, NBS1, RAD50 и гените за репарација на погрешното
спарување MSH2 и MLH.3
Поголемиот дел канцери на дојка се спорадични, се јавуваат случајно и носат
соматски генетски измени. Наследните видови рак се јавуваат кај повеќе членови од
семејството поради герминативни мутации во високоризични гени што се наследуваат
на автосомален доминантен начин. BRCA1 и BRCA2 се двата главни високоризични
гени поврзани со наследниот рак на дојка.
2
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Оперативен третман
3
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
4
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Радиотерапија
5
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
6
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
7
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Метастатска болест
8
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Инциденција
Rакот на белите дробови е најчестата причина за смрт од малигна болест кај мажите и
кај жените. Инциденцијата на белодробниот канцер се разликува значајно меѓу
различните етнички популации низ целиот свет. Во сите регистри, кумулативните
ризици за белодробен канцер се повисоки кај мажите во споредба со жените. Глобалниот
пораст на инциденцијата на белодробниот канцер, заедно со фактот дека вкупното
петгодишно преживување на пацинетите со оваа болест е помало од 15%, ја нагласува
големината на проблемот.
Од тераписка гледна точка белодробниот канцер може да се подели во две големи
категории и тоа: не-ситноклеточен (не-микроцелуларен) канцер на белите дробови
(НСКБК) и ситноклеточен (микроцелуларен) канцер на белите дробови (СКБК). НСКБК
претставува приближно 85% од сите белодробни канцери. Тој дополнително се состои
главно од аденокарциноми, планоцелуларни карциноми и крупноклеточни карциноми.
Сите тие имаат приближно еднакви тераписки пристапи и прогноза но се разликуваат
по хистолошката презентација и клиничките карактеристики.
Скрининг на белодробниот канцер
9
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Етиолошки фактори
Пушење
Најновите студии укажуваат дека стапките на инциденција според возрасните
групи се движат од 174 до 362, и од 149 до 293 на 100.000 лица годишно кај мажите и
жените активни пушачи, споредено со стапка на инциденција меѓу 45 и 141 и меѓу 65 и
179 на 100.000 лица годишно кај мажите, односно жените, поранешни пушачи. Наспроти
ова, стапките на инциденција прилагодени според возрасните групи се движат од 4,8 до
13,7 односно од 14,4 до 20,2 за жените и мажите кои никогаш не пушеле.7,8
Околу 80% од смртните случаи од белодробни канцери кај мажите и кај жените
се должат на злоупотребата на пушењето. Генерално, инциденцијата на белодробниот
канцер низ светот ја одразува раширеноста на пушењето, а обрасците за развој на
белодробниот канцер барем делумно можат да се припишат на филтерите, содржината
на катранот и другите промени во мешавините на тутунот кои се прават за да се
произведе попријатен состав за испорака на никотинот.9 Чадот од цигарите содржи
повеќе од 300 хемикалии, од кои за 40 се знае дека се јаки карциногени супстанции.
Ризикот за белодробен канцер се поврзува со времетраењето и интензитетот на
пушењето. Пушењето на една кутија цигари дневно за период од 30 години го зголемува
ризикот за смрт од белодробен канцер за 20 до 60 пати кај мажите, и 14 до 20 пати кај
10
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
жените, во споредба со лицата кои никогаш не пушеле. Ризикот е речиси двоен доколку
пушењето трае 40 години.19 Ризикот за белодробен канцер кај пушачите може
значително да се намали и е временски зависен од престанокот на пушењето. Анализите
на големи кохорти на американските ветерани открија дека релативниот ризик за
белодробен канцер кај поранешните пушачи во споредба со лицата кои никогаш не
пушеле е поголем за околу 16 во првите пет години од апстиненцијата, 8 пати за следните
5 години, и постепено се намалува до 2 пати во период на следните 30 години.19,22 Овие
податоци го објаснуваат фактот дека речиси 50% од белодробните канцери во
Соединетите Американски Дрржави во моментот се јавуваат кај поранешните
пушачи.23,24 Дополнителни скорешни студии потврдија дека престанокот на пушењето
во средните години го намалува ризикот од подоцнежна појава на белодробен канцер.25
Генетска предиспозиција
Фактот дека канцерот на белите дробови се јавува само кај мал број на пушачи укажува
на генетската предиспозиција за оваа болест. Меѓутоа, до денес, гените кои ја
пренесуваат предиспозицијата за оваа болест остануваат нејасни. Одреден број на добро
дизајнирани студии покажа двократно или трократно зголемување на ризикот од канцер
на белите дробови кај роднините од прво колено на заболените од оваа болест.34 Ризикот
е најизразен кај членовите на семејството кои не се пушачи, кај кои белодробниот канцер
се јавува во рана возраст, и во семејства кај кои се погодени повеќе членови. 35 Нејасно
дефинираниот генски локус кој се мапира на хромозомот 6q23-25 ја пренесува
предиспозицијата за белодробниот канцер, особено кај лицата кај кои изложеноста на
тутунот е ограничена.36
Патологија
11
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Начини на метастазирање
12
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Клиничка слика
13
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
14
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
15
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Цитологија од спутумот
ПТАБ и кор биопсија се одлични метод за поставување на цитолошка (со ПТАБ) или
хистолошка (со кор биопсија) дијагноза на суспектини јазли во белодробниот
пареннхим. Тие може да се извршат со флуороскопски или КТ-наведувани техники.
Позитивните резултати во искусни раце надминуваат 95% дури и ако лезиите се помали
од 1 см во пречник. Меѓутоа, нејасните биопсии треба да се толкуваат претпазливо. Со
ПТАБ или со кор биопсијата не може да се исклучи малигнитет доколку не се воспостави
дефинитивна вистинска/позитивна бенигна дијагноза (на пример, хематом или
инфективен процес). Промените на коските, црниот дроб и надбубрежната жлезда кои
укажуваат на метастазирана болест можат лесно да се потврдат со ПТАБ или кор
биопсија водени ултрасонографски или со КТ во процедурата на утврдување на
стадиумот на болеста.
Бронхоскопија
16
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Торакоцентеза
Торакоскопија
Торакотомија
17
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Операција
18
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Радиотерапија
Радиотерапијата е вториот локорегионален тераписки метод кој се користи
поединечно или во комбинација со останатите тераписки модалитети (операција,
хемотерапија, целна терапија). Телерадиотерапијата (изворот на зрачење е поставен на
определено растојание од пациентот) се состои од високоенергетски фотони
произведени во линеарните акцелератори. Современите техники на зрачење
овозможуваат испорачување на висока доза на целниот волумен (туморот и зафатените
регионални лимфни јазли) со истовремена минимална доза на околното нормалнмо
ткиво. Пред да започне терапијата потребно е да се спроведе процесот на планирање на
радиотерапијата. Денес ова најчесто се реализира со претходно направен КТ на градниот
кош со т.н КТ симулатор во положба во која пациентот понатаму ќе се зрачи
потпомогната со имобилизациони справи за да се спречат секојдневните грешки
предизвикани со промената на положбата при зрачењето. Радиотерапевтот кој го
одредува зрачењето ја дефинира целта и околното нормално ткиво на КТ снимките со
помош на специјален софтвер за планирање на терапијата. Новите сликовни модалитети
како што е ПЕТ/КТ можат да бидат корисни во препознавањето на разликата меѓу
туморот и ателектазата и на зафатените наспроти незафатените лимфни јазли. Се прави
тродимензионална реконструкција на која се исцртува локацијата на целната регија и на
нормалните околни органи. Потоа се прави план за терапија. Тој го вклучува
насочувањето на зрачниот сноп, бројот на полињата, енергијата и тежинскиот однос на
дозата. Со помош на дозните волуменски хистограми, кои ја прикажуваат дозата во
целната регија и во критичните структури, можат да се споредат повеќе планови и да се
избере најдобриот со кој ќе се испорача максимална доза во целниот волумен, а
нормалните органи од ризик ќе останат максимално заштитени.
Хемотерапија
Хемотерапијата базирани на препаратите со платина (цисплатил и карбоплатин)
е стандардна терапија за лекување на напредниот НМЦБК, а хемотерапијата се
поддржува и како составен дел од комбинираните тераписки режими кај раните
стадиуми на болест. Најчесто се користат цитостаски протоколи кои се состојат од 2
цитостатика при што основата е платинскиот препарат (цисплатин или карбоплатин) кој
се комбинира со еден од следниве цитостатици: паклитаксел, гемцитабин, доцетаксел
или винорелбин. Најчесто се аплицираат 4 до 6 циклуси на хемотерапија на секој 3
недели.
Новите податоци укажуваат дека хемотерапијата ги подобрува резултатите кај
пациентите со локорегионална болест. Кога се користи по радиотерапијата или
истовремено со неа, терапијата базирана на платина го продолжува преживувањето и го
зголемува делот на пациентите со стадиум III кои преживуваат долгорочно. Иако некои
од овие предности се резултат на подобрената локална контрола, ерадикацијата на
микрометатстатската болест е главен механизам со кој хемотерапијата го подобрува
преживувањето кај пациентите со локално напреднат белодробен карцином.
Неодајувантната (индукциска) хемотерапија која се реализира пред
дефинитивната локална терапија (операција или радиотерапија) со одреден утврден број
на циклуси е корисна за пациентите со локално напреднат НМЦБК. Симултаната
употреба на хемотерапијата и радиотерапијата (истовремена хеморадиотерапија) исто
така се применува. Во теорија, адјувантната и индукциската хемотерапија се
применуваат со цел да се подобри контролата врз скриената метастатска болест.
Целна терапија
Во изминатите неколку години направен е значителен прогрес во лекувањето на
немикроцелуларниот карцином на белите дробови што се базира на индивдуализирање
на третманот кај одредени пациенти врз основа на податоци добиени со испитувањата
19
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
Епидемиологија
Околу 20% од пациентите со белодробен канцер имаат СКБК. Во преку 95% од случаите,
причина за СКБК е изложеноста на пушењето.
Природниот тек на болеста на ситноклеточниот карцином се карактеризира со
брз раст на туморот и рано метастазирање. Од овие причини дијагностицирањето на
СКБК кај асимптоматичните пациенти е ретко. Манифестните симптоми кај пациентите
со СКБК можат да бидат општи, пулмонални, резултат на екстраторакалното ширење на
болеста или да се должат на паранеопластичните синдроми.8,9 Најчести симптоми се
замор со намалена физичка активност, кашлица, диспнејата, намалениот апетит, загуба
на тежината и болка која се јавува во одредена фаза во текот на болеста кај повеќето
пациенти и хемоптизии.9 Примарниот тумор често се манифестира како голема
централна маса која го зафаќа или го притиска медијастинумот. Опструкцијата на вена
кава супериор се манифестира при дијагностицирањето кај 10% од пациентите10 и во
овие случаи симптомите често се влошуваат како последица на тромбоза во
компромитираните крвни садови. Снимањето на градниот кош често покажува хиларна
и медијастинална аденопатија. Една третина од пациентите имаат присутна ателектаза.8
Периферната локација или зафатеноста на ѕидот на градниот кош со туморот е ретка и
тој ретко се манифестира како солитарен пулмонален јазол.11,12
Повеќето пациенти со МЦБК имаат метастази при дијагностицирањето. Зафатеноста на
коските обично се карактеризира со остеолитички лезии, често без болки во коските, или
со зголемување на алкалната фосфатаза во серумот.14 Меѓутоа, кај некои пациенти може
да се јават и остеобластни метастази на коските. Хепаталните или адреналните лезии се
обично асимптоматски. Понекогаш, во тек на болеста, кај повеќето пациенти кај кои се
идентификувани метастази на црниот дроб се откриваат зголемени нивоа на билирубин,
алкална фосфатаза или на хепаталните трансаминази. Наспроти ова, мозочните
метастази се симптоматски кај повеќе од 90% од случаите. Заради брзото и често
метастазирање на оваа болест за одредување на стадиумот не се користи класичниот
ТНМ систем туку болеста поденоставено се класифицира како ограничена или
проширена. При тоа ограничена болест се дефинира како болест ограничена на еден
хемоторакс која може да биде „опфатена“ во „толерабилно“ зрачно поле и овие пациенти
денес се лекуваат со комбинирана радиохемотерапија.. За сите други пациенти се смета
дека имаат проширена болест. При дијагностицирањето околу две третини од
пациентите имаат проширена болест, а една третина ограничена болест.2
Откако ќе се постави патолошката дијагноза на МЦБК следниот чекор е
добивањето на комплетната анамнеза и спроведувањето на физикален преглед. Особено
внимание треба да се посвети на анамнезата на пушењето цигари. Доколку пациентот е
активен пушач, треба најенергично да му се советува веднаш да прекине со пушењето и
да му се понудат најагресивните достапни методи за прекин.52 Доколку пациентот
никогаш не бил пушач, патолошката дијагноза на МЦБК треба да се провери, бидејќи
МЦНК се јавува само кај 1% од лицата кои никогаш не пушеле.
20
Проф. д-р Снежана Смичкоска, Специјална онкологија, рак на дојка и бели дробови, февруари
2018
21