5 Theory+of+Economic+Growth 2023

Machine Translated by Google
Teorie wzrostu gospodarczego
prof. Dr. Awudu Abdulai
Katedra Ekonomiki Żywności i Badań

nad Konsumpcją
1
Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai
Zawartość
Wprowadzenie
Wzrost gospodarczy według Adama Smitha
i Thomasa R. Malthusa
Neoklasyczna teoria wzrostu
Nowa (endogenna) teoria wzrostu
Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 2

Rozwój ekonomiczny
Wzrost gospodarczy to zmiana poziomu

produktu krajowego brutto (PKB), który
stanowi wartość pieniężną wszystkich
gotowych towarów i usług
wytworzonych w gospodarce w jednym okresie do

Rekordowo wysokie zatrudnienie, historycznie niskie stopy procentowe i niska inflacja

pobudziło wzrost gospodarczy Niemiec w 2015 r., jak podał urząd statystyczny.
Czynniki te miały jeden wspólny skutek: ludzie wydali więcej.

Kształtowanie się dochodu na mieszkańca w Niemczech
se
acńadkózh
5 cd
9o9)m
ia €.n
d
o
1r(
Rzesza+ Niemcy Zachodnie wschodnie Niemcy zjednoczone Niemcy
Źródło: zmodyfikowane na podstawie Blum, Wirtschaftsdienst, październik 2010 r

Wzrost i dobrobyt (Donges i Freytag)
Stale szybki wzrost gospodarczy pozwolił Niemcom i innym

krajom uprzemysłowionym zapewnić jeszcze więcej
wszystko
lepsza żywność i większe mieszkania, więcej kapitału
na obronę narodową i ochronę środowiska,
powszechna edukacja dla dzieci i gwarantowany
dochód dla emerytów.
Tym samym wzrost gospodarczy pozostaje kluczowym celem

gospodarczym i politycznym narodów
Ogólnie rzecz biorąc, najwyższym priorytetem jest zwiększenie dobrobytu,
mierzonej rozwojem dochodu na mieszkańca.

Rozwój ekonomiczny
Polecane przez prawie wszystkich:

Istnieją jednak różnice dotyczące najlepszego
sposobu osiągnięcia tego celu.
Niektórzy podkreślają znaczenie pobudzania
inwestycji kapitałowych.
Inne wspierają działania promujące badania i rozwój
oraz prowadzące do zmian technologicznych.
Kolejna grupa podkreśla rolę dobrze wyszkolonej siły
roboczej (zasobów ludzkich).
Jedna grupa podkreśla rolę instytucji.

Teoria wzrostu gospodarczego (1)
Podczas gdy starsza teoria wzrostu gospodarczego jest kluczowa

zajmuje się ustalaniem inwestycji w dobra inwestycyjne
… najnowsza teoria wzrostu gospodarczego skupia się na

ekonomicznych determinantach postępu technologicznego i
kształtowaniu kapitału ludzkiego.
Badania teoretyczne i empiryczne skupiają się na

następujące pytania:
Czy gospodarki krajowe lub regiony o niskim poziomie na mieszkańca

dochody będą w stanie dogonić wzrost gospodarczy, czy też
różnice pozostaną, a nawet będą się pogłębiać?

Ważne pytania dotyczące wzrostu

proces
Jaką rolę odgrywa kształtowanie kapitału ludzkiego

odgrywać w procesach wzrostu?
Czy interwencje polityki gospodarczej wspierają?

lub utrudniać wzrost?
Jak wygląda dystrybucja dochodów i majątku
rozwijać się w procesie wzrostu?
Czy istnieją związki pomiędzy specjalizacją międzynarodową

a wzrostem gospodarczym?

Niemcy: od „chorego człowieka” Europy do motoru wzrostu

(Financial Times, 2017)
Rosnąca konkurencyjność i W latach 90. i na początku

ekspozycja na rynki wschodzące XXI wieku wzrost gospodarczy
przyczyniły się do nadejścia dobrych czasów w Niemczech był niższy
niż w całej strefie euro,
głównie ze względu na
koszty zjednoczenia Niemiec
Zachodnich i Wschodnich
w 1990 r.
„Szok związany z wchłonięciem

gospodarki liczącej 16
milionów ludzi, tysięcy
przestarzałych fabryk z
kominami i 50-letnim
dziedzictwem
centralnego planowania
rzuciłby na kolana każdą gospod

Czynniki i wzrost gospodarczy
Czynniki wzrostu gospodarczego Przykłady
Zasoby ludzkie Wielkość siły roboczej, umiejętność czytania i pisania, umiejętności, dyscyplina
Zasoby naturalne Ropa naftowa i gaz, gleby i klimat
Tworzenie kapitału Urządzenia i fabryki, kapitał społeczny
Technologia i przedsiębiorczość Jakość nauki i inżynierii

wiedza, know-how menedżerskie, nagrody
dla innowacji
Wzrost gospodarczy nieuchronnie opiera się na czterech kołach pracy, zasobów naturalnych, kapitału i
technologia. Jednak koła mogą się znacznie różnić w zależności od kraju, a niektóre kraje łączą się
je skuteczniej niż inne.
Źródło: Samuelson i Nordhaus (1995). Makroekonomia, wydanie 15.

Klasyczna dynamika Adama Smitha i

Thomasa R. Malthusa
Pierwsi ekonomiści, tacy jak Adam Smith i Thomas Malthus,

podkreślali kluczową rolę ziemi we wzroście gospodarczym.
Ponieważ nie było kapitału, zakładano, że produkcja

krajowa podwoi się wraz ze wzrostem liczby
ludności . Cały dochód narodowy został uzyskany z wynagrodzeń
(od pracy), ponieważ nie było odejmowania renty gruntowej
ani odsetek od kapitału.
Poglądy Smitha i Malthusa na wpływ populacji

wzrostu gospodarczego różniły się.

Wzrost gospodarczy według Adama Smitha

Granica możliwości produkcyjnych to krzywa przedstawiająca różne kombinacje ilości dwóch dóbr, które
można wyprodukować w ramach danych zasobów i technologii
Granica możliwości produkcyjnych
ajcykżuedizodro
P
4 miliony pracowników
400
2 miliony pracowników
200
100 200 Produkcja jedzenia
W miarę podwajania się populacji: produkcja podwaja się

Wzrost gospodarczy według Malthusa

(grunt jako czynnik ograniczający)
ajcykżuedizodro
P
300 4 miliony pracowników
200 2 miliony
Malejące zyski
100 125
Produkcja jedzenia
Gdy populacja się podwaja: produkcja wzrasta mniej niż dwukrotnie

Malejące zyski: Przykład wykorzystania jednego wejścia

w procesie produkcyjnym
Liczba Produkcja (kukurydza) w Produkt Przeciętny produkt
pracowników kilogramach krańcowy
1 1000 1000 1000
2 2500 1500 1250
3 3800 1300 1267
4 4700 900 1175
5 5150 450 1030
6 5400 250 900
7 5400 0 771
8 4900 -500 612
*W tym procesie produkcyjnym malejące zyski pojawiają się po drugim pracowniku,

ponieważ trzeci pracownik daje mniejszy produkt krańcowy niż drugi.
15
Streszczenie
Na pierwszym rysunku Adama Smitha nieograniczona kraina na
granica możliwości produkcyjnych oznacza, że gdy populacja się
podwoi, siła robocza może po prostu się rozprzestrzenić i produkować
dwukrotność ilości dowolnej kombinacji żywności lub odzieży.
Jak pokazuje drugi rysunek Malthusa, ograniczone środki gruntowe
że wzrost populacji z 2 milionów do 4 milionów wyzwala
malejące zyski.
Należy pamiętać, że potencjalna produkcja żywności wzrasta jedynie o 25% przy podwojeniu
nakładu pracy.

Ograniczenia klasycznego modelu wzrostu
Ignorancja w odniesieniu do technologii: The

Klasyczny model wzrostu ignoruje rolę, jaką efektywny postęp
techniczny może odegrać dla sprawnego funkcjonowania gospodarki.
Postęp
technologiczny może zminimalizować malejące zyski.
Niedokładne określenie wynagrodzeń ogółem :

Klasyczny model wzrostu zakłada, że płace ogółem nie przekraczają
lub nie spadają poniżej poziomu minimum egzystencji.
Nie jest to jednak do końca prawdą.

Zmiany w strukturze przemysłowej i znaczny rozwój gospodarczy mogą
skutkować tym, że całkowite płace będą przekraczać lub spadać
poniżej poziomu minimum egzystencji.
Klasyczna teoria wzrostu nie uwzględnia tej roli

rolę związków zawodowych w procesie ustalania wynagrodzeń.

Jaka jest różnica między malejącymi zwrotami a

korzyściami skali?
Malejące zyski są efektem zwiększania nakładów, przy utrzymaniu stałej co
najmniej jednej zmiennej produkcyjnej, takiej jak praca lub kapitał, co
występuje w krótkim okresie.
Na przykład firma zatrudniająca więcej pracowników, zachowując jednocześn
ta sama przestrzeń biurowa może zwiększyć całkowitą produkcję, ale
każdy dodatkowy pracownik wytwarza mniej dodatkowej produkcji niż
poprzedni .
Korzyści skali są efektem zwiększania wkładu we wszystkie zmienne produkcji,

co następuje w długim okresie.
Na przykład, jeśli producent mydła podwoi swój całkowity

wkład, ale uzyska jedynie 60% wzrost całkowitej produkcji,
wówczas można powiedzieć, że odnotował malejące
korzyści skali. Jeśli ten sam producent podwoi także swoją
całkowitą produkcję, wówczas osiągnie stały efekt skali, gdzie
wzrost produkcji jest proporcjonalny do wzrostu nakładów produk

Neoklasyczny model wzrostu gospodarczego
Model Malthusa nie uwzględniał tej innowacji technologicznej

a inwestycje kapitałowe mogłyby przezwyciężyć prawo zmniejszania się
zwroty.
Ziemia nie stała się czynnikiem ograniczającym produkcję.
Wraz z wkroczeniem gospodarek rynkowych w XX wiek pojawiła się ważna nowość
Przemysł wyrósł wokół telefonu, samochodów i energii elektrycznej .
Akumulacja kapitału i nowe technologie stały się dominującą siłą

wpływającą na rozwój gospodarczy.
Zrozumieć, w jaki sposób akumulacja kapitału i technologia

zmiany wpływają na gospodarkę, musimy zrozumieć
neoklasyczny model wzrostu gospodarczego.

Model Harroda-Domara: Prekursor

neoklasyczny model wzrostu (Y= f(K)), gdzie
produkcja (Y) zależy wyłącznie od kapitału (K).
Robert Solow (1956):

„Wkład w teorię
rozwój ekonomiczny".
Komitet Nagrody Nobla (1987): „The

zwiększone zainteresowanie rządu ekspansją
edukacja oraz badania i rozwój
inspirował się tymi badaniami. W każdym raporcie
długoterminowym… dla dowolnego kraju

Roberta Solowa
zastosowano analizę typu Solowa.
Urodzony w 1924 roku
Nagroda Nobla w 1987 r

Neoklasyczny model wzrostu opisuje gospodarkę, w
której panuje jedna jednorodna gospodarka

Produkcja jest wytwarzana przez dwa rodzaje
nakładów: kapitał i pracę.
Najważniejszymi nowymi składnikami tego modelu są:
zmiany kapitałowe i technologiczne.

Lista innowacji, które stworzyły współczesną gospodarkę (Tim Hayford)

Ekonomia i biznes Rolnictwo i żywność TO
Stan dobrobytu Pług wyszukiwarka Google

Badania rynku Drut kolczasty Roboty
Domy towarowe Preparat dla niemowląt Gry wideo
Wymyślanie nowych systemów Kolacje telewizyjne kod kreskowy
Dynamo Proces Habera-Boscha Kryptografia klucza publicznego

Kontener wysyłkowy Antybiotyki w rolnictwie Komputer
Łańcuch chłodniczy iPhone'a
Zbywalny dług Papier
Księgowość podwójna
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Doradztwo w zakresie zarządzania
Własność intelektualna
Wynalazki
Widoczna ręka
Bank
Raje podatkowe
M-Pesa
Rejestry nieruchomości
Fundusze indeksowe
Papierowe pieniądze
Ubezpieczenie

Funkcja produkcji dla okresu t

(Postęp technologiczny neutralny w ujęciu
Hicksa) (Zmiana nie wpływa na interakcję między pracą a kapitałem w
funkcję produkcji. Tylko zmiany A):
Y = A (tf) ( , )
T Kt porucznik
Yt = moc wyjściowa w okresie t
A(t) = Postęp technologiczny
Kt = Kapitał w okresie t
Lt = liczba pracowników w okresie t
Obecność czasu (t) oznacza, że funkcja może zmieniać się w czasie , aby
odzwierciedlić zmiany technologiczne

Diagram wzrostu ze zmianą technologiczną

(przesunięcie funkcji produkcji)
Y/L
APF1995
(Y/L) 1995
aarn
kuodco
akaijncw p
P
E1995
APF1950
E1950
(Y/L) 1950
K/L
0
(K/L)1950 (K/L)1995
Kapitał na pracownika

Zmiany mocy wyjściowej w funkcji czasu (pochodna całkowita)
Pochodna funkcji produkcji po

czas:
I
==
Y Z KL f( )K f L + T , T k + L
T
I K L I I
Gdzie: I = K = L = Fk = FL =
T T T K L
Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 25 25

Podziel przez produkcję (aby otrzymać tempo wzrostu produkcji):
YA KL +
=( , ) f KL ff + K L
YY YY
T T
1
Gdzie = ( dla KL ) T , T
A I

Wyjaśnienie wzoru
K
= Udział kapitału
I Do fK = Wyjście - elastyczność,
I
L w odniesieniu do kapitału
= Udział pracy
I
L
• fL I = Wyjście - elastyczność,
K
= Tempo wzrostu kapitału
K w odniesieniu do pracy
•
L
= Stopa wzrostu siły roboczej
L I I
FL = ; FK =
•
A
L K
= Tempo wzrostu A
A
27
Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai
Aby wyrazić równanie w sprężystościach , należy manipulować:
I K K L L
A = + FK + FL
I A I K I L
• Tempo wzrostu produkcji odpowiada średniej ważonej stopy wzrostu

nakładów i rezydualnej
• Ważenie to elastyczność wyjściowa pojedynczych wejść

Przykład zmian i wzrostu nakładów i wyników
ΔY ΔK ΔL
Więc Więc Więc Więc Więc Więc
Dane wyjściowe roku Kapitał Praca
(I) (K) (L)
1 (t0 ) 6700 4510 1060 - - - - - - - - -
2 (t1 ) 7500 5170 1200 800 660 140 800 660 140 0,119 0,146 0,132
3 (t2 ) 8200 5650 1270 700 480 70 700 480 70 0,093 0,092 0,058
4 (t3 ) 8800 5900 1300 600 250 30 600 250 30 0,073 0,044 0,023
5 (t4 ) 8600 5800 1280 -200 -100 -20 -200 -100 -20 -0,023 -0,017 -0,015
6 (t5 ) 8960 6220 1350 360 420 70 360 420 70 0,042 0,072 0,054
Tempo wzrostu produkcji

Tempo wzrostu produkcji jest średnią ważoną tempa
wzrostu nakładów.
Wagi stanowią elastyczność wyników w odniesieniu do danych

wejściowych i są mierzone jako udziały czynników poniżej ideału
konkurs.
Pozostałość to tempo wzrostu wydajności

parametry gospodarki.
Czasami nazywa się to wzrostem współczynnika całkowitego
wydajność.

Rola postępu technologicznego

Postęp technologiczny oznacza, że można wyprodukować większą wydajność
z tymi samymi nakładami kapitału i pracy lub taką samą mocą wyjściową
być produkowane przy mniejszych nakładach.
Neoklasyczny model wzrostu zakłada, że w dłuższej perspektywie stosunek

kapitału do pracy przestanie rosnąć, w przypadku braku
zmiana technologiczna.
Gospodarka wejdzie w stan ustalony , w którym następuje pogłębienie kapitału

(wzrost kapitałochłonności ) ustaje, płace realne przestają rosnąć, a zyski
z kapitału i realne stopy procentowe pozostają niezmienne.
Zatem jeśli wzrost gospodarczy polega wyłącznie na akumulacji kapitału

poprzez powielanie istniejących fabryk i metod produkcji, bez zmian
technologicznych, poziom życia w końcu przestanie rosnąć.

Schemat wzrostu z pogłębianiem kapitału i stałą

technologią
APF = Zagregowana funkcja produkcji
Y/L
W
• • APF
• •
I'
aarn
kuodco
akaijncw p
P
• I'''
(Y/L) 1 I''
I
(Y/L)0 przy V wydajność na
pracownika jest stała.
Stan ustalony
0 K/L
(K/L)0 (K/L)1
Kapitał na pracownika

Rozwój dochodów i bogactwa

dystrybucja w okresie wzrostu
W miarę pogłębiania się kapitału, zyski maleją

do założonego kapitału , przez co spada stopa
zwrotu z kapitału i realna stopa procentowa.
Ponieważ każdy pracownik ma do dyspozycji więcej kapitału
pracy, krańcowa produktywność

pracowników i realna stawka płac
wznieść się.

Zmiany technologiczne mogą spowodować przesunięcie granicy

możliwości produkcyjnych na zewnątrz, umożliwiając wzrost gospodarczy.

Egzogeniczny postęp technologiczny
Istnieją różne rodzaje postępu technologicznego:

Wynalazki mogą umożliwić producentom wytwarzanie tej
samej produkcji przy użyciu względnego mniejszego kapitału
lub stosunkowo mniejszej siły
roboczej. Technologia oszczędzająca kapitał lub oszczędzająca pracę

osiągnięcie.
Wynalazki, które nie mają większego wpływu na oba wejścia

nazywane są neutralnym postępem technologicznym.

Postęp technologiczny neutralny i stronniczy Hicksa
Neutralny postęp technologiczny: zwiększa wydajność

razem z danym wejściem, bez wpływu na
interakcje wejść.
Krańcowa stopa substytucji pomiędzy czynnikami będzie
pozostają niezmienione dla danego K/L .
Stronniczy postęp technologiczny: albo zwiększa

(a) względny krańcowy produkt pracy dla danego
K/L, lub (b) względny krańcowy produkt kapitału.

Postęp technologiczny neutralny i stronniczy Hicksa
K K
Yt = 1
Yt = 1
Yt+1 = 1 Yt+1 = 1
L L
(a) Neutralny (b) Oszczędności kapitału (stronnicze)

Przykłady wynalazków
Przykłady stronniczych zmian technicznych:

Maszyny i traktory zmniejszają zapotrzebowanie na siłę roboczą
i zwiększyć popyt na kapitał.

Nazywa się to zatem wynalazkami oszczędzającymi
pracę i zwiększającymi zyski w stosunku do płac.
Wynalazek zmniejszający wymóg kapitałowy
więcej niż zapotrzebowanie na siłę roboczą (np.
wprowadzenie wielozmianowych dni pracy) powoduje
oszczędność kapitału i podnosi płace w stosunku do zysków.

Konwergencja wzrostu gospodarczego

(Efekt nadrabiania zaległości)
Ważny wniosek neoklasyczny

Model wzrostu to konwergencja wzrostu
stóp procentowych we wszystkich krajach na przestrzeni czasu.
Należy dokonać rozróżnienia

zbieżność absolutna i warunkowa .

Absolutna konwergencja
Kraje o wysokich dochodach na mieszkańca lub wysokim kapitale

intensywności będą miały niższe stopy zysków kapitałowych (produkt
krańcowy ), dzięki czemu akumulacja kapitału i wzrost gospodarczy
będzie niski.
Kraje o niskim dochodzie na mieszkańca lub niskim kapitale

intensywności będą charakteryzowały się wyższą stopą zysków kapitałowych,
a tym samym wyższą akumulacją kapitału i wzrostem gospodarczym.
Biedniejsze kraje mogą powielać metody produkcji, technologie i

instytucje krajów rozwiniętych.
W dłuższej perspektywie dochody krajów biedniejszych i bogatszych

będą zbieżne.

Wzrost realnego PKB, MFW (2022)

Źródło: Międzynarodowy Fundusz Walutowy, 2023
• Bazowa prognoza przewiduje spowolnienie światowego wzrostu z 3,5% w

2022 r. do 3,0% w 2023 r. i 2,9% w 2024 r., czyli znacznie poniżej
historycznej średniej (2000–2019) wynoszącej 3,8%.
Oczekuje się, że gospodarki rozwinięte spowolnią z 2,6% w 2022 r. do
1,5% w 2023 r. i 1,4% w 2024 r., gdy zacieśnienie polityki zacznie być
widoczne.
Przewiduje się, że gospodarki rynków wschodzących i rozwijających
się odnotują umiarkowany spadek wzrostu z 4,1% w 2022 r. do 4,0% w
latach 2023 i 2024.

Rola oszczędności i inwestycji w

neoklasycznym modelu wzrostu
Poprzednia dyskusja dotyczyła kapitału, pracy

i zmian technologicznych i pokazał ten kapitał
intensywność (k) ma decydujące znaczenie dla wzrostu gospodarczego.
Teraz rozważymy rolę oszczędności i

inwestycji.
Produkt krańcowy kapitału i produkcji na kapitał

jednostka pozostaje stała.

Rola oszczędności i inwestycji w neoklasycystyce
modelu wzrostu
Stałe oszczędności w danym okresie czasu: to znaczy, że w
każdym okresie gospodarka oszczędza część swoich
dochód na mieszkańca (y = f(k)),
i = sf (k).
W każdym okresie część ( ) zasobu kapitału
na osobę (k) jest niepełnosprawna (amortyzacja).
Populacja rośnie w tempie n w każdym

okres, w związku z czym należy zapewnić większą siłę roboczą
z kapitałem, aby utrzymać kapitał na osobę na poziomie a
stała stawka.

Zmiana zasobów kapitału na osobę ( k) w każdym okresie
k = sf (k) k - nk
• Jeśli k jest dodatnie, zasoby kapitału na osobę rosną, a wraz z

nimi dochód na mieszkańca.
• Jeśli k jest ujemne, kapitał na osobę i produkcja mają tendencję

zmniejszenie.
• Długoterminowa równowaga – poziom „stanu ustalonego”.

gospodarka – wymaga, aby inwestycje dokładnie odpowiadały
amortyzacji , przy k równym zero (z uwzględnieniem
wzrost populacji ):
sf (k) = ( + n) k
• Zasób kapitału na osobę k spełniający równanie wynosi
stałe zasoby kapitału państwowego w gospodarce.
Stan stacjonarny w neoklasycznym modelu

wzrostu: zbieżność absolutna
Oszczędności wymagane do zapewnienia
I stałą kapitałochłonność
seoiarm
acańjcakkuzd n
P
I*
L
K
(intensywność kapitału)
K* L
Stan stabilny
L

Stan stacjonarny w neoklasycznym modelu wzrostu:

zbieżność absolutna
Wymagane oszczędności: Kwota, którą należy zaoszczędzić, aby utrzymać zasób kapitału na osobę
na stałym poziomie
Punkt przecięcia funkcji oszczędności i wymaganych oszczędności określa
długookresowa równowaga zasobów kapitału (stan ustalony)
I
L
seoiarm
acańjcakkuzd n
P
K (intensywność kapitału)
Stan stabilny L

I
L
I*
L
Równowaga stosunku
kapitału do pracy
(stan ustalony)
(A) K
K* L
L
K
Źródłem tych wyników są malejące L
zwroty z kapitału
K
L
K*
L
(B) stan stabilny

Rachunkowość wzrostu
W ramach rachunku wzrostu,

wzrost gospodarczy jest statystycznie rozdrobniony, z
udziały czynników stosowane jako
wagi. Jest to zatem procedura stosowana do pomiaru udziału
różnych czynników wzrostu gospodarczego i można je bezpośrednio obliczyć
tempo postępu technologicznego.
Wzrost, którego nie można wytłumaczyć wzrostem

wejścia są określane jako solow-resztkowe (lub współczynniki
wydajność).

Rachunkowość wzrostu: przykład (1)

Załóżmy, że praca (L) rośnie o 1%, a kapitał (K) o 5%.
Jaki jest średni wzrost? (Uwaga: ¾ dochodu narodowego trafia do pracy

a ¼ trafia do kapitału).
Kuszące – ale błędne – jest przypuszczenie, że Y wzrośnie wówczas o 3%.
prosta średnia z 1 i 5.
Powodem jest to, że te dwa czynniki niekoniecznie się przyczyniają
jednakowo do wyjścia.
Fakt, że ¾ dochodu narodowego idzie na pracę, a tylko ¼ na pracę

kapitału, sugeruje, że wzrost siły roboczej w większym stopniu przyczynia się do produkcji niż
wzrost kapitału.

Rachunkowość wzrostu: przykład (2)
Jeżeli tempo wzrostu pracy stanie się 3 razy większe od wagi Ks (wzrost kapitału),
to odpowiedź możemy obliczyć w następujący sposób:
Y będzie rosło w tempie 2% rocznie (= ¾ z 1% + ¼ z 5%).
Do wzrostu nakładów dodajemy zmiany technologiczne , aby uzyskać wszystko

źródła wzrostu.
Zatem roczny wzrost produkcji jest zgodny z podstawowym równaniem

rachunkowość wzrostu:
% Y -wzrost = ¾ (% L-wzrost) + ¼ (% K-wzrost) + TC (Zmiana Techn.)

Wkład różnych elementów we wzrost realnego PKB,

Stany Zjednoczone, 1948-1990
W procentach rocznie Jako procent całości
Wzrost realnego PKB 3.2 100
Wkład wkładów 1.8 57
Kapitał 1.2 38
Praca 0,6 19
Całkowity współczynnik produktywności

1.4 43
wzrost
Edukacja 0,4 12
Postęp wiedzy i
innych źródeł
1,0 31

Rachunkowość wzrostu
Produkcja Fizyczny Edukacja na siłę

1960-1994 TFP
na siłę roboczą roboczą
kapitał na lf
Korea 5.7 3,4 (57,9%) 0,8 (14,0%) 1,5 (26,3%)
Singapur 5.4 3,4 (62,9%) 0,4 (7,4%) 1,6 (27,8%)
Tajwan 5.8 3,1 (53,4%) 0,7 (10,3%) 2,0 (34,5%)

wschodnia Azja 4.2 2,5 (59,5%) 0,6 (14,3%) 1,1 (26,2%)
południowa Azja 2.3 1,1 (47,8%) 0,3 (13,0%) 0,8 (34,8%)
Afryka 0,3 0,8 (266%) 0,2 (66,6%) -0,7 (-233%)
Bliski Wschód 1.6 1,5 (78,9%) 0,5 (31,2%) -0,4 (-19%)
Ameryka Łacińska. 1,5 0,9 (60,0%) 0,4 (26,6%) 0,2 (13,3%)
Stany Zjednoczone 1.1 0,4 (36,4%) 0,4 (36,4%) 0,3 (27,3%)

Empiryczne badanie zbieżności
Neoklasyczny model wzrostu można zbadać empirycznie, stosując
regresję logarytmu tempa wzrostu z logarytmem realnego
PKB na mieszkańca w okresie wyjściowym.
Jeśli współczynnik regresji jest ujemny, mamy do czynienia z
zbieżnością, w przeciwnym razie mamy do czynienia z rozbieżnością.

Badanie empiryczne: zbieżność absolutna
Rozważmy grupę krajów, z których wszystkie mają dostęp do tej samej technologii, tego
samego tempa wzrostu populacji (n) i tej samej skłonności do oszczędzania (s), a różnią
się jedynie początkowym stosunkiem kapitału do pracy, k.
Robert Barro i Xavier Martin testowali teorię

konwergencję absolutną na podstawie danych ze 114 krajów.
Wzrost realnego PKB na mieszkańca w latach 1960-85 uległ

regresji w stosunku do realnego PKB na mieszkańca w 1960 r.:
stwierdzili dodatnią korelację na poziomie 0,22.
Doszli do wniosku, że wbrew przewidywaniom

modelu stopy wzrostu w poszczególnych krajach zwykle się różnią.

Brak zbieżności
Oczywiście w przypadku świata jako całości hipoteza

zbieżności absolutnej na pewno się nie sprawdzi,
ponieważ narody nie są do siebie tak podobne, jak w
powyższym przykładzie.
Trudno zakładać, że np. Burkina Faso i Szwecja

powinny „dojść” do tych samych wskaźników i stóp
wzrostu.
Ich skłonność do oszczędzania, możliwości

technologiczne i tempo wzrostu populacji są po
prostu bardzo różne.

Wielka ucieczka Angusa Deatona
„Oczywiście posiadanie wspólnej wiedzy nie oznacza, że wszystkie

kraje powinny mieć taki sam poziom życia.
Aby móc korzystać z metod produkcji w bogatych krajach, wymagana jest
infrastruktura bogatego kraju – drogi, linie kolejowe, telekomunikacja, fabryki i
maszyny – nie wspominając o poziomie edukacji w bogatym kraju, a
osiągnięcie tego wszystkiego wymaga czasu i pieniędzy.
Jednak różnice między bogatymi i biednymi dostarczają wielu zachęt do
inwestowania w tę infrastrukturę i sprzęt, a jak pokazał Robert Solow w
jednym z najsłynniejszych artykułów w całej ekonomii, średni poziom życia
powinien z czasem się zbliżać.
Dlaczego tak się nie stało, jest głównym pytaniem ekonomii.
Być może najlepszą odpowiedzią jest to, że biednym krajom brakuje instytucji –
potencjał rządu, funkcjonujący system prawny i podatkowy,
bezpieczeństwo praw własności i tradycje zaufania –
stanowią niezbędne tło dla zaistnienia wzrostu.

Wielka ucieczka Angusa Deatona

• Stopa wzrostu w krajach biednych nie jest niższa, a czasami wyższa
niż w krajach bogatych.
Jednak choć niektóre kraje szybko się rozwijają i są na dobrej drodze
do nadrobienia zaległości, inne pozostają w tyle i dalej. Różnorodność
doświadczeń w zakresie wzrostu gospodarczego była znacznie
większa w krajach biedniejszych.
• Niektórym krajom udało się wykorzystać możliwości nadrobienia

zaległości.
• Grupa krajów azjatyckich Chiny, Hongkong, Malezja,

Singapur, Korea Południowa, Tajwan i Tajlandia, a także jeden kraj
afrykański, Botswana, odnotowały wzrost w tempie ponad 4
procent rocznie od 1960 do 2010 r., co stanowi ponad siedmiokrotny
wzrost średniego dochodu w ciągu pięciu dekad.
Warunkowa zbieżność
Hipoteza warunkowej konwergencji stwierdza, że jeśli kraje posiadają te same
możliwości technologiczne i tempo wzrostu populacji, ale różnią się skłonnością do
oszczędzania i początkowym stosunkiem kapitału do pracy, to w dalszym ciągu
powinna występować konwergencja w kierunku tej samej stopy wzrostu, ale
niekoniecznie w tym samym kapitał-praca, gdyż mogły one charakteryzować się różną sto
Krótko mówiąc, hipoteza warunkowej konwergencji zakłada, że kraje mogą

różnić się wskaźnikami stanu ustalonego.
Uwzględniając różne położenia równowagi (heterogeniczność

między gospodarkami) wykazano, że dochody lub poziom rozwoju są zbieżne,
jeśli rozwój odbywa się bez nich
ograniczenia.
Główną ideą jest to, że gospodarka rośnie szybciej, im dalej jest od własnej
stan stabilny

Niektóre ograniczenia rozwoju w trybie warunkowym

zbieżność (heterogeniczność)
Wstrząsy
(szoki wewnętrzne i zewnętrzne)
Należą do nich stopa inflacji, deficyty budżetowe, świat

ceny rynkowe towarów, warunki pogodowe, dobre
zarządzanie, stabilność polityczna itp.
Tarcia instytucjonalne transferujące technologie
Niska stopa oszczędności
Niska początkowa produktywność czynników produkcji

Zbieżność warunkowa
Nawet jeśli kraje różnią się stopą oszczędności, liczbą ludności
stopy wzrostu i funkcje produkcji (ze względu na nierówny dostęp
do technologii) w dłuższej perspektywie zbiegną się do różnych
stanów stacjonarnych , o różnych stosunkach kapitału do pracy i
różnych standardach życia.
Jeżeli kraje różnią się podstawowymi cechami, model Solowa

przewiduje zbieżność warunkową.
Oznacza to, że standardy życia będą zbieżne jedynie w obrębie

grup krajów o podobnych cechach.
Na przykład, jeśli występuje zbieżność warunkowa, niski poziom

Kraj dochodowy o niskiej stopie oszczędności może pewnego
dnia dogonić bogatszy kraj, który również ma niską stopę
oszczędności, ale nigdy nie dogoni bogatego kraju o wysokiej
stopie oszczędności.

Konwergencja w OECD (1950-1992)
Japonia
6,5
5,5 Niemcy
4,5
3,5
e%
w1
T
jeleń
uo
299 tsp
1 om
-0 rz9
5
2,5
1,5
0,5
-0,5
-1,5
-2,5
0 2000 4000 6000 8000 10000
PKB na mieszkańca 1950 (1985 USD)

Konwergencja w USA (1929-1990)
0,07
Południowa Dakota
0,065
0,06
uo
0 9 om
-9
tsp 2 ew
rz9 1
T
0,055
0,05 Dystrykt Kolumbii
0,045
2,4 2,6 2,8 3 3,2
log dochodu na mieszkańca w 1929 r

Rola polityki gospodarczej w neoklasycznym

modelu wzrostu
W modelu nie można wpływać na postęp

technologiczny (zewnętrznie określony).
Kapitał ludzki nie jest uwzględniony w modelu Solowa.
Zewnętrznie określona stopa oszczędności, która

pozostaje stała w czasie.
Wniosek: konieczne jest rozwinięcie teorii.
Stopa oszczędności endogenicznych: model Ramseya-Cassa-Koopmansa
Technologia endogenna: Romer-Aghion-Grossman-Helpman

Nowa teoria wzrostu

(model wzrostu endogennego)
Neoklasyczny model wzrostu wykorzystuje pojęcie kapitału

to jest po prostu za wąskie .
Czynniki takie jak kapitał ludzki, krajowy

nakłady pośrednie i kapitał wiedzy
nieuwzględnione w modelu podstawowym.
Klucz do wzrostu endogenicznego w nowym wzroście

Teoria zakłada brak malejących przychodów
czynniki, które można kumulować.
Oznacza to, że nie ma malejących zysków z kapitału.
Źródło: Barro i Sala-i-Martin (1995). Rozwój ekonomiczny.

Nowa teoria wzrostu (model

wzrostu endogennego)
Cechą wspólną nowych modeli wzrostu jest

że długoterminowa stopa wzrostu gospodarki lub
region jest wyjaśniony endogennie.
Oznacza to, że wszystkie istotne czynniki produkcji, które

są akumulowane celowo w gospodarce
uważany za.
Oznacza to, że poza kapitałem fizycznym brane są pod uwagę inne czynniki.

Nowa teoria wzrostu

(model wzrostu endogennego)
Ważne elementy podłoża mikroekonomicznego

teoria ma pozytywne skutki uboczne, wzmacnia
proces wzrostu jako efekty uczenia się.
Efekty uboczne są rzeczywistymi efektami zewnętrznymi , ponieważ zwiększają
możliwości produkcyjne strony trzeciej bez rynku

odszkodowanie.
Najważniejszym czynnikiem jest obecność pozytywnych skutków ubocznych lub efektów zewnętrznych
argument wielu nowych modeli teorii wzrostu zakładający stałą

krańcową stopę zwrotu z kapitału.
Wiedza jako wkład: ma cechy nie-

rywalizacja , a także częściowo niewykluczalność (dobro publiczne).

Przekazywanie wiedzy i „uczenie się przez działanie”
„Każda nowa wyprodukowana i

oddana do użytku maszyna
jest w stanie przy ciągłych
bodźcach zmienić środowisko,
w którym odbywa się produkcja.“
Kenneth Arrow (Nagroda Nobla 1972)
Efekty „uczenia się przez działanie” są wynikiem inwestycji firmy .
Zwiększenie kapitału akcyjnego powoduje równoległy wzrost kapitału akcyjnego

wiedza.
Znaczące: Efekty uczenia się, które zwiększają wiedzę branży

kapitału, a tym samym jego całkowita produktywność czynników produkcji może nastąpić
poprzez inwestycję w kapitał realny.

Transfer wiedzy z inwestycji prywatnych
Podobnie jak w neoklasycznym modelu wzrostu, patrzymy na

funkcję produkcji firmy i i wprowadzamy parametr A
jako parametr wejściowy, reprezentujący stan wiedzy
technicznej.
Wyjście Y firmy i wynosi:
Yi (t) = A(t) F[Ki (t), Li (t)]

Transfer wiedzy z prywatnych inwestycji Jeśli
teorię „uczenia się poprzez działanie” zastosuje się do

inwestycji, wiedza branży lub gospodarki jest równa
sumie wszystkich poprzednich inwestycji I.
Wiedza , a raczej doświadczenie E w chwili t wynosi:

T
Et( ) TO
()
=
T =
0
(Oznacza to, że E wzrasta wraz ze wzrostem inwestycji)

Wpływ doświadczenia (E) na całkowitą produktywność

czynników produkcji (A) można opisać następująco:
A(t) = E(t)σ… σ < 1 (σ jest parametrem)
Zagregowaną funkcję produkcji w postaci Cobba-Douglasa ze stałymi

efektami skali można przedstawić w następujący sposób:
Y(t) = K(t)α L(t)1-α E(t)σ
W przeliczeniu na mieszkańca (czyli Y/L = y i K/L = k) funkcja daje:
y(t) = k(t)α E(t)σ

Do dalszej analizy stan wiedzy można wyrazić w

jednostkach kapitałochłonności k .
Wiedza całkowita ( E) jako suma wszystkich poprzednich

inwestycje są równe całkowitemu kapitałowi akcyjnemu (K), co oznacza E(t) = K(t).
Całkowita produktywność czynników produkcji (A(t)=E(t)) na mieszkańca wynosi:
Dzielenie K(t) przez L i następnie

E(t)σ = K(t)σ = k(t)σ Lσ mnożenie przez L


Daje to dochód na mieszkańca (slajd 71): [y(t) = k(t)α E(t)σ ]
y(t) = k(t)α k(t)σ L(t)σ (Podstawienie E(t)σ= k(t)σ Lσ )
k(t) można uznać za przelewy. Odpowiednio równanie

wygląda następująco:
y(t) = k(t)α+σ L(t)σ
Obecność efektów ubocznych [k(t) ] prowadzi do różnicy pomiędzy
prywatny i społeczny krańcowy produkt kapitału.
Badania i rozwój prowadzące do powstania nowych technologii to także

potencjalny produkt uboczny produkcji, z którego mogą skorzystać inne firmy.
Firmy zazwyczaj starają się chronić swoje wynalazki, ale nowe technologie mogą
szybko stają się udostępniane i generują szerokie korzyści.

Inwestorzy prywatni zwykle biorą pod uwagę jedynie

dodatkowy dochód z kapitału prywatnego.
Korzyści, jakie strony trzecie osiągają dzięki zwiększonej

wiedzy, są pomijane w indywidualnej optymalizacji.
Zatem prywatny krańcowy produkt kapitału (wyprowadzenie y(t)

= k(t)α k(t)σ L(t)σ ) wynosi:
y(t) = k(t)α+σ L(t)σ
MPKp = α k(t)-(1-α-σ) L(t)σ

Rozprzestrzenianie się wiedzy z inwestycji prywatnych
Natomiast społeczny krańcowy produkt kapitału obejmuje wzrost wiedzy

publicznej (rozlewanie się) i dlatego można go wyrazić w
następujący sposób:
MPKS = (α+σ) k(t)-(1-α-σ) L(t)σ
Ze względu na występowanie efektów ubocznych (σ) społeczny

krańcowy produkt kapitału jest większy od prywatnego krańcowego
produktu kapitału MPKp = α k(t)-(1-α-σ) L(t)σ
Jeśli rynek jest doskonale konkurencyjny, tożsamość

prywatny krańcowy produkt kapitału i stopy procentowej dostosuje się
sam (wartość produktu krańcowego = cena wejściowa).

Wiedza jako wejście i wyjście w

procesy produkcji
Nie tylko prywatnie inwestowany prawdziwy kapitał jest tu kluczowy
wzrostu gospodarczego, ale wszystkie formy kapitału lub powiązanych akcji
które mają wartość produkcyjną dla gospodarki i

dlatego należy je uważać za czynniki produkcji.
Najważniejszą formą kapitału jest człowiek

kapitał, wiedza lub kapitał wiedzy i kapitał
zapewnianych przez sektor publiczny.
Kapitał wiedzy: opiera się głównie na talentach ludzi
a nie praca maszyn. Na przykład tajny przepis na Coca-
Colę lub projekt następnego iPhone'a są wynikiem
badań, prób i błędów, ciężkiej pracy i talentu.

Następuje przelewanie wiedzy
Jeśli firmy lub projekty generują wiedzę lub produkują

Wyniki badań i rozwoju prowadzące do wzrostu produktywności
innej firmy lub projektu.
Zmiana pracy
Niewystarczająca ochrona wiedzy, np. brak

poufności lub rejestracji patentu, a także… gdy
specyfikacja patentu jest zbyt szczegółowa, co prowadzi
do naśladownictwa przez
konkurencję. Zamierzona i niezamierzona wymiana
wiedzy pomiędzy współpracującymi partnerami.

Transfer wiedzy i gospodarka oparta na wiedzy

• Gęsto zaludnione, zróżnicowane obszary miejskie sprzyjają eksperymentom i
innowacji i ułatwiają bezpośrednie interakcje, które pomagają w rozpowszechnianiu
nowych pomysłów.
• Kapitał ludzki innych osób znajdujących się w pobliżu może podnieść kapitał ludzki
wszystkich osób i zwiększyć produktywność firmy poprzez dzielenie się wiedzą i
szybsze wdrażanie innowacji. • Wiedza jest bardziej
prawdopodobna w przypadku osób z wyższym wykształceniem

pracowników ze względu na posiadaną wiedzę i być może pracę, którą wykonują.
• Transfer wiedzy może stanowić dla lokalnych decydentów uzasadnienie podjęcia prób tworzenia
lub przyciągania wykwalifikowanych pracowników – na przykład poprzez tworzenie lub
wspieranie instytucji edukacyjnych, być może w szczególności uniwersytetów. T
• Właściwości wiedzy podstawowej związane z dobrem publicznym racjonalizują w ogóle

dotacje publiczne dla uniwersytetów badawczych, ale potencjał lokalnego
rozprzestrzeniania się wiedzy może racjonalizować politykę ukierunkowaną terytorialnie.
• Jeśli wraz z bliskością geograficzną nasilają się skutki uboczne, a firmy są tego świadome,
wówczas inwestycje w uniwersytety mogą posłużyć do przyciągnięcia innowacyjnych
firm do danej lokalizacji.
Akumulacja i dochód w nowej teorii wzrostu

Zatem uzyskany dochód można wykorzystać na konsumpcję w celu maksymalizacji użyteczności lub
zaoszczędzić na finansowaniu inwestycji
Użyteczność
u = u (c)
Czynniki skumulowane
Konsumpcja
Produkcja (dochód) Y
Prawdziwy kapitał K
Dochód
Wiedza publiczna Kn
Kapitał ludzki H
Krajowe nakłady pośrednie Q
Funkcja produkcji Pracy L
Kluczowe dla akumulacji:
Y = F (K, Kn, H, Q, L, ...)

pozytywne skutki uboczne

Struktura modelu innowacji produktowych
Pracę można wykorzystać do produkcji dóbr pośrednich lub do badań, które

przyczyniają się do pozytywnych efektów ubocznych
Produkty Dobra konsumpcyjne

1 pośrednie (korzyści dla gospodarstw domowych)
Praca
2
Badania: projekty
(dostarczanie firmom know-how)
Wiedza jako
produktywny pozytywne
wkład w skutki uboczne
laboratorium badawcze
Wiedza publiczna

Akumulacja i dochód
Na podstawie ogólnych założeń kumulacja konkretu

komponentu (np. kapitału ludzkiego) z biegiem czasu
prowadzi do wzrostu produktywności pozostałych komponentów .
Na przykład kapitał ludzki może sprawić, że maszyny będą bardziej produktywne, lub
dobra infrastruktura zwiększająca produktywność pracy i kapitału.
Z tego powodu zachęta do gromadzenia tych innych

składników wzrasta z biegiem czasu.
Ze względu na współzależności pomiędzy produkcją

czynników, następuje proces akumulacji, który ma ogólnie
pozytywny wpływ na wzrost.

Efekty produkcyjne krajowych nakładów pośrednich
Różne krajowe nakłady pośrednie (badania państwowe,
infrastruktura) są ważne dla długoterminowego rozwoju gospodarczego.
Państwowe badania podstawowe mają na celu podniesienie ogólnego poziomu wiedzy
wiedzy wszystkich zainteresowanych stron w kraju.
Wygenerowana dodatkowa wiedza jest dostępna dla gospodarki
jako niekonkurencyjny wkład.
Czasami towary te podlegają całkowitemu lub częściowemu wykluczeniu.
Istotne jest, aby krajowe nakłady pośrednie miały charakter produktywny
wartość dla gospodarki prywatnej.

Wydatki publiczne (krajowe nakłady pośrednie) a

wzrost gospodarczy
=
G = całkowite wydatki rządowe; Y = PKB; γ tempo wzrostu na mieszkańca
γmaks Istotne jest, aby

krajowe nakłady
pośrednie wynoszą
wartość produkcyjna
do gospodarki
prywatnej .
τ = G/Y
T*
Wraz ze wzrostem τ nasila się niekorzystny wpływ zniekształcenia opodatkowania,

przy czym τ* jest optymalnym punktem.

Pakt stabilności i wzrostu Unii Europejskiej

Pakt Stabilności i Wzrostu (PSW) to zbiór zasad mających na celu
zapewnienie, że kraje Unii Europejskiej utrzymują zdrowe finanse
publiczne i koordynują swoją politykę fiskalną.
Dyscyplinę fiskalną zapewnia Pakt, nakładając na każde państwo
członkowskie obowiązek prowadzenia polityki fiskalnej mającej na celu
utrzymanie się kraju w granicach deficytu budżetowego (3% PKB) i długu
(60% PKB); a w przypadku posiadania poziomu zadłużenia powyżej 60%
powinno ono co roku spadać w zadowalającym tempie do poziomu poniżej.
W marcu 2005 r. Rada UE pod naciskiem Francji i
Niemcy złagodziły zasady; KE stwierdziła, że ma to odpowiedzieć na krytykę
dotyczącą niewystarczającej elastyczności i zwiększyć wykonalność paktu.
UE zgodziła się na reformę paktu stabilności i wzrostu. Utrzymano pułapy

deficytu budżetowego na poziomie 3% i długu publicznego na poziomie 60% ,
jednak decyzja o stwierdzeniu nadmiernego deficytu może obecnie
opierać się na pewnych parametrach: zachowaniu cyklicznie dostosowywanego
budżetu, poziomie zadłużenia, czasie trwania okres powolnego wzrostu oraz
możliwość powiązania deficytu z procedurami zwiększającymi produktywność.

Zwiększanie efektów skali

na niskim etapie
Funkcja produkcji
Y/L (produkcja
Nowa teoria wzrostu
na mieszkańca )
g(k)
Neoklasyczna
pierdolić
funkcja produkcji
k/L (intensywność kapitału)

k0 k1
Gospodarka, której zasoby kapitałowe są mniejsze niż k0 , nie jest w stanie akumulować
kapitału (pułapka ubóstwa) pomoc rozwojowa („big-push”)

Kluczowe implikacje polityki endogenicznej

Teoria wzrostu
• Polityka rządowa może podnieść tempo wzrostu
gospodarki, jeśli jest ukierunkowana na egzekwowanie
większej konkurencji na rynku i pomaganie w stymulowaniu
innowacji w produktach i procesach.
• Coraz większe korzyści skali wynikają z inwestycji kapitałowych

w „przemysłach wiedzy” takich jak edukacja, zdrowie i
telekomunikacja.
• Inwestycje sektora prywatnego w badania i rozwój są istotnym
źródłem postępu technologicznego dla gospodarki.

Empiryczny przykład teorii wzrostu
Aby empirycznie potwierdzić

założeń Nowej Teorii Wzrostu, Barro
przeprowadził (1991) regresje m.in
98 krajów w okresie od 1960 r. do
1985.
Szczególną uwagę zwrócono na

znaczenie dostępnego kapitału ludzkiego
w szacowaniu.

Wyniki empiryczne dotyczące zbieżności warunkowej

(Barro, 1991)
GY60-85 = 0,035*** – 0,0068*** PKB60

*
+ 0,0133 SEC60 + 0,0263*** PRIM60
– 0,094*** GOV/R – 0,0167***REV
– 0,020 ASS – 0,0140***PPIDEV60

– 0,0114*** AFRYKA – 0,0129*** LATAM
R2 (przym.) = 0,62, nr Obs. = 98
SEC60 (wskaźnik zapisów do szkół

średnich), PRIM60 (szkoły
podstawowe…), REV (liczba obrotów
na rok), ASS (liczba zabójstw na milion mieszkańców
rocznie), PPIDEV (odchylenie PPI od próby )
Znaczenie i skuteczność oszacowania

Wszystkie zaprezentowane wpływy są istotne statystycznie.
Poziom istotności każdego wpływu wynika z
oznakowania współczynników:
*
prawdopodobieństwo błędu 10 %
** prawdopodobieństwo błędu 5%
*** prawdopodobieństwo błędu 1%
Model jest w stanie wyjaśnić 62% zmienności zmiennej

endogenicznej (średni wzrost gospodarczy w latach
1960-1985) skorygowany R² = 0,62.

GY60-85
= 0,035*** – 0,0068*** PKB60 + 0,0133* SEC60 + 0,0263***
PRIM60 – 0,094*** GOV/R – 0,0167***REV – 0,020 ASS –
0,0140***PPIDEV60 – 0,0114* **AFRYKA – 0,0129*** LATAM
Wysoki PKB w 1960 r. zwykle prowadzi do niższego wzrostu gospodarczego
(znak ujemny)
Potwierdzono zbieżność warunkową
Uczęszczanie do szkoły sprzyja wzrostowi gospodarczemu
(znak dodatni)
Akumulacja kapitału ludzkiego pozytywnie wpływa na wzrost gospodarczy
Wysoki udział rządu w PKB zmniejsza wzrost gospodarczy
Niestabilność polityczna skutkuje niższym wzrostem

5 Theory+of+Economic+Growth 2023

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

5 Theory+of+Economic+Growth 2023

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

5 Theory+of+Economic+Growth 2023

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Machine Translated by Google

Teorie wzrostu gospodarczego

prof. Dr. Awudu Abdulai

Katedra Ekonomiki Żywności i Badań

Wzrost gospodarczy według Adama Smitha

Neoklasyczna teoria wzrostu

Nowa (endogenna) teoria wzrostu

Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 2

Wzrost gospodarczy to zmiana poziomu

Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 3

Rekordowo wysokie zatrudnienie, historycznie niskie stopy procentowe i niska inflacja

Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 4

Kształtowanie się dochodu na mieszkańca w Niemczech

Rzesza+ Niemcy Zachodnie wschodnie Niemcy zjednoczone Niemcy

Źródło: zmodyfikowane na podstawie Blum, Wirtschaftsdienst, październik 2010 r

Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 5

Wzrost i dobrobyt (Donges i Freytag)

Stale szybki wzrost gospodarczy pozwolił Niemcom i innym

Tym samym wzrost gospodarczy pozostaje kluczowym celem

Ogólnie rzecz biorąc, najwyższym priorytetem jest zwiększenie dobrobytu,

mierzonej rozwojem dochodu na mieszkańca.

Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 6

Polecane przez prawie wszystkich:

Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 7

Teoria wzrostu gospodarczego (1)

Podczas gdy starsza teoria wzrostu gospodarczego jest kluczowa

… najnowsza teoria wzrostu gospodarczego skupia się na

Badania teoretyczne i empiryczne skupiają się na

Czy gospodarki krajowe lub regiony o niskim poziomie na mieszkańca

Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 8

Ważne pytania dotyczące wzrostu

Jaką rolę odgrywa kształtowanie kapitału ludzkiego

Czy interwencje polityki gospodarczej wspierają?

Jak wygląda dystrybucja dochodów i majątku

rozwijać się w procesie wzrostu?

Czy istnieją związki pomiędzy specjalizacją międzynarodową

Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 9

Niemcy: od „chorego człowieka” Europy do motoru wzrostu

Rosnąca konkurencyjność i W latach 90. i na początku

„Szok związany z wchłonięciem

Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 10

Czynniki i wzrost gospodarczy

Czynniki wzrostu gospodarczego Przykłady

Zasoby naturalne Ropa naftowa i gaz, gleby i klimat

Tworzenie kapitału Urządzenia i fabryki, kapitał społeczny

Technologia i przedsiębiorczość Jakość nauki i inżynierii

Źródło: Samuelson i Nordhaus (1995). Makroekonomia, wydanie 15.

Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 11

Klasyczna dynamika Adama Smitha i

Pierwsi ekonomiści, tacy jak Adam Smith i Thomas Malthus,

Ponieważ nie było kapitału, zakładano, że produkcja

Poglądy Smitha i Malthusa na wpływ populacji

Źródło: Samuelson i Nordhaus (1995). Makroekonomia, wydanie 15.

Wykład Ekonomia Rozwoju prowadzony przez prof. dr Awudu Abdulai 12

Wzrost gospodarczy według Adama Smitha

Granica możliwości produkcyjnych

100 200 Produkcja jedzenia

W miarę podwajania się populacji: produkcja podwaja się