Khiane Audrey P.

Gamet
Grade-12 St. Anthony the Abbot

Buod ng “Ang Kwento ni Mabuti”

ni Genoveva Edroza-Matute

Ito ay tumatalakay sa buhay ng isang guro na kung tawagin ng kaniyang mga

estudyante ay “Mabuti” sapagkat sa bawat araw na siya’y nagtuturo, lagi niyang bukambibig
ang salitang “Mabuti”. Isa siyang guro na may mga matataas na pangarap para sa kaniyang
anak. Bukod dito, isa rin siyang huwarang guro at isa sa kaniyang mga mag-aaral na si Fe ang
labis na humahanga sa kaniya. Hindi man batid ng nakararami, sa kabila ng kaniyang
pagiging malakas ay may itinatago rin siyang kahinaan at dahil dito ay hindi niya maitatago
ang hubad na katotohanang pinakalilihim niya.

Nakita ni Fe ang kaniyang sarili sa kaniyang guro na si Mabuti. Pareho silang may
suliranin. Gayun nga lang ay mas mabigat o komplikado ang problema ni Mabuti dahil ang
kaniyang guro ay nasa totoong mukha na ng buhay.

Isang hapon, nang dahil sa pambatang dahilan ay naabutan ni Mabuti na umiiyak si Fe

sa isang madilim na sulok ng isa sa mga silid ng paaralang iyon at ang naisual lang ni Mabuti
ay ang “Mabuti at may makakasabay pala akong umiyak dito”…

Mula noon, mas lumaki ang paghanga ni Fe kay Mabuti at ang bawat pagtuturo nito
sa kanila ay isang magandang pahina ng kaniyang buhay estudyante…

Madalas ikuwento ni Mabuti ang tungkol sa kaniyang kaisa-isang anak na nais niyang
bigyan ng magandang buhay lalo na’t nais niyang matulad ito sa kaniyang ama na isang
manggagamot.

Ngunit matapos mamatay ang ama ng kaniyang anak, at hindi maiburol sa kaniyang
mismong bahay, doon niya napagtanto at nalaman ang katotohanang hindi si Mabuti ang
unang asawa ng manggagamot na iyon. Pangalawa lang siya at nauunawaan niya ang
sitwasyong ito. Kaya naman, napag-isipan niya na lamang na umiyak sa silid-aralan.

Sa paglipas ng mga panahon, hindi pa rin nawawala sa isip ni Fe ang larawan ng

kaniyang guro. Bagamat lumipas na ang mga araw ay nananatili sa kaniyang puso ang mga
payo at aral ng kaniyang guro na si Mabuti, ang itinuturing niyang inspirasyon.