TS en 60947-7-3

TÜRK STANDARDI
TURKISH STANDARD
TS EN 60947-7-3
Mart 2006
ICS 29.120.99; 29.130.20
ALÇAK GERİLİM ANAHTARLAMA DÜZENİ VE KONTROL

DÜZENİ - BÖLÜM 7 - 3: YARDIMCI DONANIM – SİGORTA
BAĞLANTI UCU BİRİMLERİ İÇİN GÜVENLİK KURALLARI
Low - voltage switchgear and controlgear

Part 7 - 3: Ancillary equipment -
Safety requirements for fuse terminal blocks
TÜRK STANDARDLARI ENSTİTÜSÜ

Necatibey Caddesi No.112 Bakanlıklar/ANKARA
− Bugünkü teknik ve uygulamaya dayanılarak hazırlanmış olan bu standardın, zamanla ortaya çıkacak
gelişme ve değişikliklere uydurulması mümkün olduğundan ilgililerin yayınları izlemelerini ve standardın
uygulanmasında karşılaştıkları aksaklıkları Enstitümüze iletmelerini rica ederiz.
− Bu standardı oluşturan Hazırlık Grubu üyesi değerli uzmanların emeklerini; tasarılar üzerinde görüşlerini
bildirmek suretiyle yardımcı olan bilim, kamu ve özel sektör kuruluşları ile kişilerin değerli katkılarını
şükranla anarız.
Kalite Sistem Belgesi

İmalât ve hizmet sektörlerinde faaliyet gösteren kuruluşların sistemlerini TS EN ISO 9000 Kalite
Standardlarına uygun olarak kurmaları durumunda TSE tarafından verilen belgedir.
Türk Standardlarına Uygunluk Markası (TSE Markası)

TSE Markası, üzerine veya ambalâjına konulduğu malların veya hizmetin ilgili Türk Standardına uygun
olduğunu ve mamulle veya hizmetle ilgili bir problem ortaya çıktığında Türk Standardları Enstitüsü’nün
garantisi altında olduğunu ifade eder.
TSEK
Kalite Uygunluk Markası (TSEK Markası)
TSEK Markası, üzerine veya ambalâjına konulduğu malların veya hizmetin henüz Türk Standardı
olmadığından ilgili milletlerarası veya diğer ülkelerin standardlarına veya Enstitü tarafından kabul edilen
teknik özelliklere uygun olduğunu ve mamulle veya hizmetle ilgili bir problem ortaya çıktığında Türk
Standardları Enstitüsü’nün garantisi altında olduğunu ifade eder.
DİKKAT!
TS işareti ve yanında yer alan sayı tek başına iken (TS 4600 gibi), mamulün Türk Standardına uygun
üretildiğine dair üreticinin beyanını ifade eder. Türk Standardları Enstitüsü tarafından herhangi bir
garanti söz konusu değildir.
Standardlar ve standardizasyon konusunda daha geniş bilgi Enstitümüzden sağlanabilir.
TÜRK STANDARDLARININ YAYIN HAKLARI SAKLIDIR.

ICS 29.120.99; 29.130.20 TÜRK STANDARDI TS EN 60947-7-3/Mart 2006
Ön söz
− Bu standard, CENELEC tarafından kabul edilen EN 60947-7-3 (2002) standardı esas alınarak TSE
Elektrik İhtisas Grubu’na bağlı Elektroteknik ve Güvenlik Özel Daimi Komitesi’nce hazırlanmış ve TSE
Teknik Kurulu’nun 2 Mart 2006 tarihli toplantısında Türk Standardı olarak kabul edilerek yayımına karar
verilmiştir.
− Bu standard TS EN 60947-1 ve TS EN 60947-1-1 ile birlikte incelenmelidir.
− Bu standardda numaraları bulunmayan maddeler TS EN 60947-1 ve TS EN 60947-7-1’den alınmalıdır.
− Bu standardda kullanılan bazı kelime ve/veya ifadeler patent haklarına konu olabilir. Böyle bir patent
hakkının belirlenmesi durumunda TSE sorumlu tutulamaz.
İçindekiler
0 Giriş ........................................................................................................................................................ 1
1 Genel....................................................................................................................................................... 1
1.1 Kapsam ............................................................................................................................................... 1
1.2 Atıf yapılan standard ve/veya dokümanlar.......................................................................................... 2
2 Tarifler .................................................................................................................................................... 2
3 Sınıflandırma.......................................................................................................................................... 3
4 Karakteristikler ...................................................................................................................................... 3
4.1 Değiştirme elemanları ......................................................................................................................... 3
4.2 Beyan güç kaybı değeri....................................................................................................................... 3
4.3 Beyan ve sınır değerleri ...................................................................................................................... 4
5 Ürün bilgisi............................................................................................................................................. 4
5.1 İşaretleme............................................................................................................................................ 4
5.2 Ek bilgiler............................................................................................................................................. 4
5.3 Ambalâj birimi üzerindeki işaretleme .................................................................................................. 5
6 Normal işletme, montaj ve nakliye şartları ......................................................................................... 5
7 Yapılış ve performans kuralları ............................................................................................................ 5
7.1 Yapılış kuralları.................................................................................................................................... 5
7.2 Performans kuralları............................................................................................................................ 6
7.3 Elektromanyetik uyumluluk (EMU) ...................................................................................................... 7
8 Deneyler ................................................................................................................................................. 7
8.1 Deney türleri ........................................................................................................................................ 7
8.2 Genel................................................................................................................................................... 7
8.3 Mekanik karakteristiklerin doğrulanması............................................................................................. 7
8.4 Elektriksel karakteristiklerin doğrulanması.......................................................................................... 9
8.5 Isıl karakteristiklerin doğrulanması.................................................................................................... 13
8.6 EMU karakteristiklerinin doğrulanması ............................................................................................. 18
Ek A Mastarlar............................................................................................................................................... 19
Ek B (Bilgi için) PV ve PVK güç kaybı değerleri.......................................................................................... 20
Ek C Deneylerin sırası ve deney numunelerinin sayısı ............................................................................ 28
Ek ZA Atıf yapılan uluslararası standardlar ve bunlara karşılık gelenAvrupa standardları................... 29
Kaynaklar........................................................................................................................................................ 30
Alçak gerilim anahtarlama düzeni ve kontrol düzeni -

Bölüm 7-3: Yardımcı donanım -
Sigorta bağlantı ucu birimleri için güvenlik kuralları
0 Giriş
Sigorta bağlantı ucu birimleri için hazırlanan bu standard, sadece bağlantı ucu birimi kurallarını kapsamayıp,
aynı zamanda IEC 60127-1 ve IEC 60127-2’ye uygun kartuş tipi değiştirme elemanlarının özelliklerini de
dikkate almaktadır. Bu iki standard arasındaki bağlantı, kartuş tipi değiştirme elemanlarına ait temel özellikler
(farklı tepki karakteristiklerine sahip 5 mm x 20 mm veya 6,3 mm x 32 mm ölçülerindeki kartuş tipi değiştirme
elemanları için beyan akımı, beyan gerilimi, en büyük gerilim düşümü, dayandığı en büyük güç tüketimi)
bağlantı uçları birimleri ile ilgili kuralların yer aldığı IEC 60947-7-1’e eklenmek (uyarlanmak) suretiyle
sağlanmaktadır. Bu suretle,”sigorta bağlantı birimleri” ürün kalitesi hakkında hüküm vermek mümkün
olmaktadır.
Sigorta bağlantı birimlerine sahip kartuş tipi değiştirme elemanları kullanıldığında, sigortalar beyan yük
altında, aşırı yük şartları altında olduğundan çok daha az ısınması önemli bir olay olarak görülmektedir.
Beyan yük, beyan akımı ile en büyük gerilim düşümünden elde edilir. Ancak, aşırı yük şartları altında güç
tüketiminde önemli ölçüde artış meydana gelmekte ve bu tüketim IEC 60127-2’ye göre sürdürülebilen en
büyük güç tüketim kaybına eşit olmaktadır.
Sanayi uygulamalarında, tekli sigorta bağlantı ucu birimleri, bağlantı uçları birimleri düzeni içinde kullanılır
veya bunların pek çoğu kendilerine özgü bir düzen oluşturur. Bu durum, aynı akım ve değiştirme elemanın
farklı ısı yayılımları meydana getirmesi anlamına gelmektedir. Bunun da ötesinde, genel amaçlı tam aralık
sigortasında (aşırı yük ve kısa devre koruması için) başka, IEC 60364-4-43’e uygun olarak aşırı yüklerin
oluşmadığı durumlarda (meselâ, güvenlik bobinleri, gösterge ışıkları veya benzeri donanım), kısa devre
koruması amacıyla bazı sigorta bağlantı ucu birimlerinin özellikle kullanılması (örneğin, kontrol devrelerinde)
dikkate alınmalıdır.
Sonuç olarak, katalogda açıklanması veya bağlantı ucu birimi üzerinde gösterilmesine ihtiyaç duyulan dört
farklı uygulama tipi bulunmaktadır. Daha fazla bilgi için Ek B’ye bakılmalıdır.
1 Genel
1.1 Kapsam
Bu standard; öncelikle sanayi veya benzeri yerlerdeki, 1000 Hz’e kadar gerilimi 1000 V a.a.’ı veya 1500 V
d.a.’ı aşmayan devrelerde kullanılması amaçlanan ve en büyük kesme akım kapasitesi 1500 A olan, IEC
60127-2’ye uygun kartuş tipi değiştirme elemanlarının kabulü için rijit (som veya bükülü) ve bükülgen bakır
iletkenlerle bağlantısını sağlamak için vidalı veya vidasız tip sıkıştırma tertibatlı bağlantı ucu birimleriyle ilgili
kuralları kapsar.
Sigorta bağlantı ucu birimleri, sadece bir alet yardımı ile erişilecek mertebede olacak şekilde bu birimleri
çevreleyen mahfazalara sahip elektrik donanımına ait tesisatta kullanılması amaçlanmaktadır.
Bazı uygulamalarda, örneğin kontrol devrelerinde, sigorta bağlantı ucu birimleri kısa devre koruması olarak
tasarımlanabilir.
Not - Bu standard, IEC 60127-2’deki kuralları sağlamayan tipte kartuş değiştirme elemanlarını kabul etme
amacıyla kullanılan sigorta bağlantı ucu birimleri için bir kılavuz olarak kullanılabilir.
Bu standardın amacı, bağlantı ucu birimleri ile standard hale getirilmiş değiştirme elemanları arasında
uyumluluğu sağlamak için sigorta bağlantı ucu birimlerinin mekanik, elektriksel ve ısıl karakteristikleri ile ilgili
güvenlik kurallarını ve deney metotlarını vermektir.
Bu standard:
- İletkenlere düzenlerle tespit edilmesi istenen sigorta bağlantı ucu birimleri, örneğin çabuk bağlanan
bağlantı uçları veya sarmalı bağlantılar, vb.,
- Yalıtkana sokulan keskin ağızlı veya sivri uçlu aletler vasıtasıyla iletkenlerle doğrudan temas sağlayan
sigorta bağlantı ucu birimleri, örneğin yalıtkanı çıkarılan bağlantılar, vb.,
için bir kılavuz gibi kullanılabilir.
1
Bu standardda uygulanabildiği yerlerde, “bağlantı ucu” terimi yerine, “sıkıştırma tertibatı” terimi kullanılmıştır.
Bu husus, IEC 60947-1’e atıfta bulunulması durumunda dikkate alınmalıdır.
1.2 Atıf yapılan standard ve/veya dokümanlar

Bu standarda, tarih belirtilerek veya belirtilmeksizin diğer standard ve/veya dokümanlara atıf yapılmaktadır.
Bu atıflar metin içerisinde uygun yerlerde belirtilmiş ve aşağıda liste halinde verilmiştir. Tarih belirtilen
atıflarda daha sonra yapılan tâdil veya revizyonlar, atıf yapan bu standardda da tâdil veya revizyon yapılması
şartı ile uygulanır. Atıf yapılan standard ve/veya dökümanın tarihinin belirtilmemesi halinde en son baskısı
kullanılır.
EN, ISO, IEC vb. Adı TS No1) Adı

No (İngilizce) (Türkçe)
IEC 60127-1 (1988) Miniature fuses – Part 1: TS EN 60127-1 Minyatür sigortalar - Bölüm 1:
Amendment 1 (1999) Definitions for miniature fuses Minyatür sigortalar için tarifler ve
and general requirements for minyatür sigortaların değiştirme
miniature fuse links elemanlarının genel özellikleri
IEC 60127-2 (1989) Miniature fuses – Part 2: TS EN 60127-2- Minyatür sigortalar - Bölüm 2:
Cartridge fuse links Kartuşlu değiştirme elemanları -
IEC 60216-1 (2001) Electrical insulating materials TS EN 60216-1* -
- Properties of thermal
endurance Part 1: Ageing
procedures and evaluation of
test results
IEC 60695-2-2 (1991) Fire hazard testing – Part 2: TS 5173 Yanma tehlikesi deneyi -
Amendment 1 (1994) Test methods – Section 2: EN 60695-2-2 Bölüm 2: Deney metotları - Kısım
Needle – flame test (2001) 2: İğne alev deneyi
IEC 60947-1 (1995) Low - voltage switchgear and TS EN 60947-1 Alçak gerilim anahtarlama düzeni
Amendment 1 (2000) controlgear - (1996 ) ve kontrol düzeni için kurallar -
Amendment 2 (2001) Part 1: General rules Bölüm 1: Genel kurallar
IEC 60947-7-1 (2002) Low - voltage switchgear and TS EN 60947-7-1 Alçak Gerilim Anahtarlama Düzeni
controlgear - ve Kontrol Düzeni-Bölüm 7-1:
Part 7-1: Ancillary equipment Yardımcı Donanım-Bakır İletkenler
– Teminal blocks for copper İçin Bağlantı Ucu Birimleri -
conductors
ISO 3 (1973) Preferred numbers – Series of TS 299- Standard Sayılar-Standard Sayı
preferred numbers Serileri -
ISO 4046 Paper, board, pulp and TS ISO 4046 Kağıt, karton, hamur ve ilgili
(1978) related terms - Vocabulary terimler - Sözlük
2 Tarifler
Bu standardın amacı bakımından, aşağıdaki tariflerle birlikte IEC 60947-7-1’de verilen tarifler uygulanır.
2.1 Sigorta bağlantı ucu birimi

Bir sigorta taşıyıcısına sahip bağlantı ucu birimi tabanı.
2.2 Bağlantı ucu birimi tabanı

Bir mesnede tespiti amaçlanan, sıkıştırma tertibatı ve kontakları taşıyan sigorta bağlantı ucu birimlerinin
yalıtkan bölümü.
2.3 Sigorta taşıyıcısı

Kartuş tipi değiştirme elemanlarını taşımak için tasarlanan ve değiştirilmesi imkânı bulunan sigorta bağlantı
ucu birimlerinin hareketli parçası.
Not - Sigorta taşıyıcısı, bağlantı ucu birimi tabanı ile mekanik olarak eşleştirilebilir.
1)
TSE Notu: Atıf yapılan standardların TS numarası ve Türkçe adı 3. ve 4. kolonda verilmiştir. ∗ işaretli
olanlar bu standardın basıldığı tarihte İngilizce metin olarak basılan Türk Standardlarıdır.
2
2.4 Kartuş tipi değiştirme elemanlarının en büyük güç kaybı
2.4.1 PV1 aşırı yük durumunda, IEC 60127-2’de verilen devam ettirilen en büyük güç kaybına eşit güç
kaybı.
2.4.2 PV2 anma yük durumunda, anma değerlerden, örneğin IEC 60127-2’ye uygun olarak en büyük gerilim
düşmesi ve beyan akımı, hesaplanan güç kaybı değerine eşit güç kaybı.
2.5 Sigorta bağlantı ucu birimlerinin ayrı olarak düzenlenmesi

Bitişik bağlantı ucu birimleri arasında tek bir sigorta bağlantı ucu biriminin düzenlenmesi (ek fonksiyonu
olmaksızın) (Şekil 2).
Not - Sigorta bağlantı ucu birimlerinin, herhangi karşılıklı ısıl etkileşimi güvenli bir şekilde önleyen aralıklarla
yan yana monte edilmesi, ayrıca ayrı bir düzenleme olarak kabul edilir.
2.6 Sigorta bağlantı ucu birimlerinin birleşik olarak düzenlenmesi

Ek fonksiyona sahip bitişik bağlantı ucu birimleri arasında iki veya daha çok sigorta bağlantı ucu birimlerinin
yan yana düzenlenmesi veya tek bir sigorta bağlantı ucu biriminin düzenlenmesi (Şekil 3).
Not - Bu standarda kastedilen ek fonksiyonlar, güç kayıplarından dolayı, sigorta bağlantı ucu biriminin
fonksiyonuna ısıl olarak etki eden bütün bileşenleri içermektedir.
2.7 Sigorta bağlantı ucu biriminin beyan güç kaybı değeri

Belirtilen şartlar altında, kartuş tipi değiştirme elemanı ile sürekli olarak yüklenilebilen sigorta bağlantı ucu
biriminde izin verilen en büyük güç kaybı değeri.
2.8 Beyan kesit değeri

Bazı ısıl, mekanik ve elektrik kurallarına atıfta bulunulan bir rijit (som veya bükülü) veya bükülgen iletkene ait
imalâtçı tarafından belirtilen değer.
2.9 Beyan bağlama kapasitesi

Sigorta bağlantı ucu biriminin tasarlanması için gerekli kesitler aralığı ve/veya iletken kesitleri sayısı.
3 Sınıflandırma
Sigorta bağlantı ucu birimleri ile ilgili sınıflandırma, aşağıdakiler gibi yapılır:
a) Sigorta taşıyıcısı ayrı olan sigorta bağlama ucu birimi, örneğin vidalı tip veya sokulup çıkarılabilen tip
(örneğin, fiş gibi),
b) Mekanik olarak eşleşmeli sigorta taşıyıcısı olan bağlama ucu birimi, örneğin menteşeli tip.
4 Karakteristikler
4.1 Değiştirme elemanları
Değiştirme elemanları IEC 60127-2’ye uygun olmalıdır.
4.2 Beyan güç kaybı değeri
4.2.1 Aşırı yük ve kısa devre koruması (PV)

Beyan değer (PV), 23 0C ortam sıcaklığındaki aşırı yük ve kısa devre şartları altında bir sigorta bağlantı ucu
biriminin izin verilen en büyük güç kaybıdır.
4.2.2 Yalnızca kısa devre koruması (PVK)

Beyan değer (PVK), kısa devre şartları altında kullanılan ve 23 0C ortam sıcaklığında devam ettirilen güç
kaybına eşit veya daha az bir güç kaybına sahip, bir değiştirme elemanını kabul eden sigorta bağlantı ucu
birimine ait izin verilen en büyük güç kaybıdır (Ek B).
3
4.3 Beyan ve sınır değerleri
4.3.1 Beyan gerilimleri

IEC 60947-7-1, Madde 4.3.1 uygulanır.
4.3.2 Boş bırakılmıştır.
4.3.3 Standard kesitler

4.3.4 Beyan kesitler

4.3.5 Beyan bağlama kapasitesi

IEC 60947-7-1, Madde 4.3.5 aşağıdaki ekle birlikte uygulanır.
Madde 8.4.5’e göre sıcaklık artış deneyi için belirtilen iletken kesiti, beyan kesme kapasitesi aralığında
olmalıdır.
4.3.6 Çalışma gerilimi

IEC 60947-1, Madde 2.5.52’ye bakılmalıdır.
5 Ürün bilgisi
5.1 İşaretleme
Bir sigorta bağlantı ucu birimi, aşağıdaki bilgileri ihtiva edecek biçimde dayanıklı ve okunaklı olarak
işaretlenmelidir:
a) İmalâtçının adı veya imalâtçının kolayca tanımlanabildiği tescilli ticarî markası,
b) İmalâtçıdan veya kataloğundan ilgili bilgileri elde etmek için bağlantı ucu biriminin tanıtımına izin veren
bir tip referansı,
c) Elektrik çarpmasına karşı koruma sağlamanın gerekli olması durumunda, Madde 7.1.8’e göre enerji akış
yönü, örneğin hat yük işaretlemesi veya
5.2 Ek bilgiler
Uygulanabilmesi durumunda, aşağıdaki bilgiler, örneğin imalâtçının veri föylerinde veya kataloglarında veya
ambalâjının üzerinde, imalâtçı tarafından belirtilmelidir:
a) İmalâtçı tarafından bu standarda uygunluğun beyan edilmesi durumunda, EN 60947-7-3,
b) Beyan kesit,
c) IEC 60647-7-1 Çizelge 2’den farklı olması durumunda, aynı anda bağlanabilen iletken sayısı da dâhil,
beyan bağlama kapasitesi,
d) Uygun olması durumunda, bağlantı ucu birimi tabanının ve sigorta taşıyıcısının beyan yalıtım gerilimi,
e) Çalışma gerilimi veya çalışma gerilimi aralığı, ilk önce değiştirme elemanı veya ek bileşenler (örneğin,
aydınlatmalı göstergeler) tarafından belirlenen,
f) Beyan anî darbe gerilimi,
Not - Beyan yalıtım gerilimi veya çalışma geriliminin sigorta bağlantı ucu birimi üzerine ayrıca işaretlenmesi
durumunda, bu değer sadece sigorta bağlantı ucu birimi üzerine işaretlenebilir, örneğin, 250 V/4 kV
veya 250/4 kV,
g) İmalâtçı tarafından aşağıdaki durumlar için açıklanan, değiştirme elemanına ait güç kaybı beyan değeri
(PV) ve beyan akımı;
4
- Ayrı düzenleme durumunda,

- Birleşik düzenleme durumunda.
h) Değiştirme elemanına ait en büyük güç kaybı beyan değeri (PVK) ve beyan akımı;
- Ayrı düzenleme durumunda,

- Birleşik düzenleme durumunda.
i) Madde 6’da belirtilenden farklı olması durumunda, işletme şartları,
j) Değiştirme elemanının boyutu.
5.3 Ambalâj birimi üzerindeki işaretleme

a) Kısa devre koruması için tasarımlanan sigorta bağlantı ucu birimlerinin olması halinde “aşırı yük
koruması yoktur”,
b) Ayrı düzenlemede sadece aşırı yük ve birleşik düzenlemede kısa devre koruması için tasarlanan sigorta
bağlantı ucu birimlerinin olması halinde “birleşik düzenlemede aşırı yük koruması yoktur” şeklinde
işaretlenmelidir.
6 Normal işletme, montaj ve nakliye şartları

IEC 60947-1, Madde 6 aşağıdaki ekle uygulanır.
6.1.1 Ortam sıcaklığı

Güç kaybı beyan değerinin belirlenmesinde 23 0C ortam sıcaklığı uygulanır.
Ortam sıcaklığı 23 0C’dan farklı ise, bu durum fonksiyona göre hesaba katılmalıdır. Ek B’de verilen güç
harcama eğrilerine bakılmalıdır.
7 Yapılış ve performans kuralları

7.1 Yapılış kuralları
7.1.1 Sıkıştırma tertibatları

IEC 60947-7-1, Madde 7.1.1 aynen uygulanır.
7.1.2 Montaj
Bağlantı ucu birimleri, bir ray veya bir montaj yüzeyine güvenli biçimde tutturulmasını sağlayan düzenlerle
donatılmalıdır.
Deneyler, Madde 8.3.2’ye uygun yapılmalıdır.
Not - Raylara montaj hakkında bilgi, IEC 60715’te bulunabilir.
7.1.3 Yalıtma aralıkları ve yüzeysel kaçak yolu uzunlukları

Yalıtma aralıkları ve yüzeysel kaçak yolu uzunlukları, aşırı gerilim kategorisi III ve kirlilik derecesi 3 için
tasarımlanmalıdır.
IEC 60947-7 -1’e uygun kurallar, aşağıdaki eklerle birlikte uygulanır.
Yalıtma aralıkları ve yüzeysel kaçak yolu uzunlukları, sigorta bağlantı ucu biriminin normal kullanım için
monte edildiği (örneğin sigorta taşıyıcısı) ve 3 veya 6 numaralı mastarların, Çizelge A.1’e uygun olarak
bağlantı ucu birimi tabanına sokulu olduğu durumda kontrol edilmelidir.
Aşağıdaki hususlar göz önünde bulundurulmalıdır.
a) Fonksiyonel yalıtım:
- Farklı potansiyellere sahip gerilimli bölümler arasındaki yalıtım,

- Yapılış tipi ve boyutu aynı olan sigorta bağlantı ucu birimlerine bitişik gerilimli bölümler arasındaki
yalıtım.
5
b) Temel yalıtım:
- Gerilimli bölümlerle tespit mesnedi arasındaki yalıtım.
Bu kurala uygunluk ölçme ile kontrol edilir. IEC 60947-1, Madde 8.3.3.4 uygulanır.
7.1.4 Bağlantı ucu tanıtımı ve işaretlemesi

7.1.6 Beyan kesit ve beyan bağlama kapasitesi

7.1.8 Harekete geçirme şartları

Sigorta bağlantı ucu birimi, normal kullanım şartlarında birleştirilirken, tesis edilirken ve çalıştırılırken
gerilimli parçalara erişilemeyecek şekilde tasarımlanmalıdır.
Sigorta taşıyıcısının gerilimli bölümlerine parmak değme güvenliği, imalâtçı tarafından başkaca
belirtilmedikçe, değiştirme elemanının değiştirilmesi sırasında sağlanmalıdır. Parmak değme güvenliği,
sigorta taşıyıcısı ve değiştirme elemanı enerjisiz duruma gelinceye kadar sürdürülmelidir.
7.2 Performans kuralları
7.2.1 Harekete geçirme sırasındaki mekanik kurallar

Sigorta bağlantı ucu birimleri, çalışma sırasında oluşan zorlamalara dayanacak şekilde yeterli mekanik
dayanıklılığa sahip olmalıdır.
Bu kurala uygunluk, Madde 8.3.4 ve Madde 8.3.5’ göre kontrol edilmelidir.
7.2.2 Elektriksel kurallar
7.2.2.1 Dielektrik dayanım

Dielektrik dayanımı yeterli olmalıdır.
Doğrulama, Madde 8.4.3’e uygun olarak, normal kullanımdaki gibi mastarlar vasıtasıyla bir araya getirilen
sigorta bağlantı ucu birimi üzerinde anî darbe gerilim deneyi ve güç frekanslı dayanma deneyi ile
yapılmalıdır.
7.2.2.2 Kontak direnci

Deney, Madde 8.4.4’e uygun olarak yapılmalıdır. Başkaca belirtilmedikçe, kontak direncinin ortalama değeri
10 mΩ’u aşmamalıdır. Her bir ölçme değeri 15 mΩ’u aşmamalıdır.
7.2.2.3 Sıkıştırma tertibatındaki sıcaklık artışı

Sıkıştırma tertibatındaki sıcaklık artışı, 45 K’i aşmamalıdır.
Bu kurala uygunluk, Madde 8.4.5’ göre kontrol edilmelidir.
7.2.2.4 Yaşlandırmadan sonra elektriksel performans (sadece vidasız tip sigorta bağlantı ucu
birimleri için)
Sigorta bağlantı ucu birimleri, Madde 8.4.7’ye uygun 192 çevrimden oluşan yaşlandırma deneyine
dayanmalıdır.
7.2.3 Isıl kurallar
7.2.3.1 Güç kaybının beyan değeri

Bir sigorta bağlantı ucu birimi, 23 0C ortam hava sıcaklığında, beyan akımına ve IEC 60127-1’e göre sigorta
bağlantı ucu biriminin beyan güç kaybına eşit veya daha düşük olarak devam ettirilen en büyük güç kaybına
sahip bir değiştirme elemanını kullanabilecek şekilde tasarımlanmalıdır (Ek B).
6
Bu metotta, sigorta taşıyıcısındaki harekete geçirme elemanlarının yüzeyindeki 85 0C sıcaklık ve IEC 60216-
1’e uygun olarak imalâtçı tarafından belirtilen yalıtkan malzemenin bağıl sıcaklık indisi (BSİ) aşılmamalıdır.
Bu kurala uygunluk, Madde 8.5.2’ye göre kontrol edilmelidir.
Kısa devre koruması amacıyla tasarımlanan bağlantı ucu birimleri için Madde 8.5.2.2’ye uygun deneyler
uygulanmaz.
Genellikle, izin verilen sürekli en büyük sıcaklık, elektriksel özelliği göz önünde bulundurularak 20 000 saati
esas alan, IEC 60216-1’e uygun bir BSİ değeri ile tanımlanabilir.
7.2.3.2 Sağlamlık
Sigorta bağlantı ucu birimleri, normal kullanımda oluşabilen zorlamalara karşı yeterince dayanıklı olmalıdır.
Bu kurala uygunluk, Madde 8.5.3’e göre kontrol edilmelidir.
7.2.3.3 Olağan dışı ısı ve yanmaya karşı dayanıklılık

Sigorta bağlantı ucu birimlerine ait yalıtım malzemeleri, olağan dışı ısı ve yanmadan olumsuz yönde
etkilenmemelidir.
Bu kurala uygunluk, Madde 8.5.4’te belirtildiği gibi, IEC 60695-2-2’ye göre iğne alev deneyi ile kontrol
edilmelidir.
7.3 Elektromanyetik uyumluluk (EMU)

IEC 60947-7-1, Madde 7.3 aynen uygulanır.
8 Deneyler
8.1 Deney türleri
IEC 60947-7-1 Madde 8.1 aynen uygulanır.
8.2 Genel
IEC 60947-7-1 Madde 8.2 aşağıdaki değişiklikle uygulanır.
Deneyler, Ek C’de verilen sıraya göre yapılmalıdır.
8.3 Mekanik karakteristiklerin doğrulanması
8.3.1 Genel
Mekanik karakteristiklerin doğrulanması aşağıdaki deneyleri içerir:
- Sigorta bağlantı ucu biriminin, kendi mesnedi üzerine takılması (Madde 8.3.2),
- Sigorta bağlantı ucu birimindeki sıkıştırma tertibatlarının mekanik dayanımı (Madde 8.3.3),
- Sigorta bağlantı ucu birimleri ile değiştirme elemanı arasındaki uyumluluk (Madde 8.3.4),
- Bağlantı ucu birimi tabanı ile sigorta taşıyıcısı arasındaki bağlantının mekanik dayanımı (Madde 8.3.5).
8.3.2 Bağlantı ucu birimlerinin kendi mesnedi üzerine takılması

IEC 60947-7-1 Madde 8.3.2 aynen uygulanır.
8.3.3 Sigorta bağlantı ucu birimindeki sıkıştırma tertibatlarının mekanik özellikleri
8.3.3.1 Sıkıştırma tertibatlarının mekanik dayanım deneyi

IEC 60947-1, Madde 8.2.4.1 ve Madde 8.2.4.2 aşağıdaki ilâvelerle birlikte uygulanır.
IEC 60947-1, Madde 8.2.4.2’deki deney, vidasız-tip sıkıştırma tertibatlarına aynen uygulanır.
Deney, imalâtçı talimatlarına göre uygun mesnet üzerine normal kullanımdaki gibi monte edilen beş adet
sigorta bağlantı ucu biriminde iki adet sıkıştırma tertibatı üzerinde gerçekleştirilmelidir.
7
Diş çapı 2,8 mm’ye kadar olan (2,8 mm dâhil) vida - tipli sıkıştırma tertibatları için, sıkma döndürme momenti,
IEC 60947-7-1, Çizelge C.1’de belirtilen veya imalâtçı tarafından belirlenen döndürme momentinin % 110’u
(hangisi daha büyük ise) olmalıdır.
Beyan kesitli rijit iletkenler beş kez bağlanmalı ve beş kez çıkarılmalıdır.
8.3.3.2 Bir sigorta bağlantı ucu birimi iletkeninin hasarlanması ve rastgele gevşemesi deneyi
(bükülgenlik deneyi)
IEC 60947-7-1, Madde 8.3.3.2 aynen uygulanır.
8.3.3.3 Çekip çıkartma deneyi

8.3.3.4 Beyan kesit ve beyan bağlama kapasitesinin doğrulanması

8.3.4 Sigorta bağlantı ucu birimleri ile değiştirme elemanı arasındaki uyumluluk
Çizelge A.1’e uygun olarak 1 numaralı veya 4 numaralı en büyük mastar, sigorta taşıyıcısına 10 kere
sokulup çıkarılmalıdır.
Mastarın her sokuluşundan sonra, sigorta taşıyıcısı normal çalışmada olduğu gibi, bağlantı ucu biriminin
tabanına bağlanmalıdır. Vida tipli sigorta taşıyıcılarına sahip sigorta bağlantı ucu birimlerinin olması
durumunda, sigorta taşıyıcıları, Çizelge 1’de belirtilen değerlerin üçte ikisine eşit bir döndürme momenti ile
bağlanmalıdır.
Çizelge 1 - Deney kuvvetleri
Sigorta taşıyıcısının (d) çapı Döndürme momenti Eksenel çekme kuvveti
Nm N
16 mm dâhil 16 mm’ye kadar 0,4 25

16 mm’nin üzerinde, 25 mm dâhil 25 mm’ye kadar 0,6 50
Gözle görülebilen bir hasar veya bölümlerde gevşeme gözlemlenmemelidir. Çizelge A.1’e göre 2 numaralı
veya 5 numaralı en küçük mastarın, en elverişsiz konumda sigorta taşıyıcısından düşmesi önlenmelidir.
2 numaralı veya 5 numaralı en küçük mastar, daha sonra, sigorta bağlantı ucu birimine sokulmalı ve Madde
8.4.4’e göre kontak direnci ölçülmelidir.
Kontak direncinin ortalama değeri 10 mΩ’u aşmamalıdır. Her bir ölçme değeri 15 mΩ’u aşmamalıdır.
8.3.5 Bağlantı ucu birimi tabanı ile sigorta taşıyıcısı arasındaki bağlantının mekanik
dayanımı
8.3.5.1 Vidalı tipteki sigorta taşıyıcılarına uygulanan döndürme momenti deneyi

Çizelge A.1’e uygun, 1 numaralı veya 4 numaralı en büyük mastar ile donatılan sigorta taşıyıcısı, Çizelge
1’de belirtilen döndürme momenti tek tek uygulanmak suretiyle, bağlantı ucu biriminin tabanına 5 kere
vidalanmalıdır.
Sigorta taşıyıcısı, deneyden önce ve sonra bağlantı ucu biriminin tabanında sımsıkı kalmalı ve normal
kullanımını bozmaya yönelik değişiklikler görülmemelidir.
8.3.5.2 Vidalı ve süngü tipindeki sigorta taşıyıcılarına uygulanan çekip çıkarma deneyi
Çizelge A.1’e uygun, 1 numaralı veya 4 numaralı en büyük mastar ile donatılan sigorta taşıyıcısı, bağlantı
ucu birimi tabanına sokulmalıdır.
8
Vidalı tip sigorta taşıyıcıları, Çizelge 1’de belirtilen değerin üçte ikisine eşit bir döndürme momenti ile
sıkılmalıdır.
Sigorta taşıyıcısı, daha sonra 1 dakika için Çizelge 1’de belirtilen eksenel çekme kuvvetine maruz
bırakılmalıdır.
8.3.5.3 Fiş tipi veya menteşeli tip sigorta taşıyıcıları üzerindeki harekete geçirme kuvvetleri
Sigorta taşıyıcısı, Çizelge A.1’e göre 1 numaralı veya 4 numaralı en büyük mastarla birlikte, bağlantı ucu
birimi tabanına sokulmalı ve bağlantı ucu tabanından çekilerek veya döndürülerek çıkarılmalıdır.
Uygun ölçme düzenleriyle, harekete geçirme kuvvetleri ölçülmelidir. Bu deney 10 kere yapılmalıdır.
Her bir ölçme değeri, imalâtçı tarafından belirtilen sınır değerler içinde olmalıdır.
Deney sırasında ve deneyden sonra sigorta taşıyıcısı bağlantı ucu birimi tabanında sımsıkı kalmalı ve
normal kullanımını bozmaya yönelik değişiklikler görülmemelidir.
8.4 Elektriksel karakteristiklerin doğrulanması

8.4.1 Genel
Elektriksel karakteristiklerin doğrulanması aşağıdaki deneyleri içerir:
- Dielektrik deneyi (Madde 8.4.3),
- Kontak direnci deneyi (Madde 8.4.4),
- Sıkıştırma tertibatının sıcaklık artış deneyi (Madde 8.4.5),
- Vidasız tip sigorta bağlantı ucu birimleri için yaşlandırma deneyi (Madde 8.4.7).

8.4.3 Dielektrik deneyi
8.4.3.1 Genel
a) İmalâtçı tarafından, beyan anî darbe dayanım gerilimi, Ua. darbe ile ilgili bir değer belirtilmiş ise, anî darbe
dayanım gerilimi deneyi, uygulanmayan Bend 2) c) dışında, IEC 60947-1, Madde 8.3.3.4.1, Bend 2)’ye
uygun olarak yapılmalıdır.
b) Beyan yalıtım gerilimine uygun olarak, güç frekanslı dayanma gerilim deneyi, EC 60947-1, Madde
8.3.3.4.1, Bend 3)’e uygun olarak yapılmalıdır.
Deney geriliminin değeri, IEC 60947-1, Çizelge 12A’da (IEC 60947-1, Madde 8.3.3.4.1, Bend 3) b) i))
belirtildiği gibi olmalıdır.
8.4.3.2 Deney düzeni ve deney geriliminin uygulanması

8.4.3.2.1 Genel
Her bir deney, aşağıdaki şartlar altında beyan kesitli iletkenlerle bağlanan ve metal bir mesnede monte
edilen beş adet bitişik sigorta bağlantı ucu birimi üzerinde gerçekleştirilmelidir:
- İletkenlerin uçları, imalâtçı tarafından belirtilen bir uzunlukta soyulmalı,
- Farklı metal mesnetlerin kullanılmasının mümkün olduğunun imalâtçı tarafından belirtilmesi durumunda,
en elverişsiz mesnet kullanılmalıdır.
8.4.3.2.2 Deney A
Çizelge A.1’e uygun olarak, 3 numaralı veya 6 numaralı mastar, sigorta bağlantı ucu biriminin boyutuna bağlı
olarak normal kullanımda olduğu gibi, düzgün bir şekilde sokulmalıdır. Varsa, göstergeler deney sırasında
çıkarılmalı veya bağlantıları ayrılmalıdır.
Göz önünde bulundurulan sigorta taşıyıcısına ait beyan anî darbe dayanım gerilimi, Ua. darbe’ye uygun anî
darbe dayanım gerilimi ve sigorta taşıyıcısının beyan yalıtım gerilimine karşılık gelen güç frekanslı dayanma
deney gerilimi, sırasıyla her bir sigorta bağlantı ucu biriminin kontak elemanları arasına uygulanmalıdır.
9
8.4.3.2.3 Deney B
Çizelge A.1’e uygun olarak, 1 numaralı veya 4 numaralı mastar, sigorta bağlantı ucu biriminin boyutuna bağlı
olarak normal kullanımda olduğu gibi, düzgün bir şekilde sokulmalıdır.
Bağlantı ucu birimi tabanına ait beyan anî darbe dayanım gerilimi, Ua. darbe’ye uygun anî darbe dayanım
gerilimi ve bağlantı ucu birimi tabanının beyan yalıtım gerilimine karşılık gelen güç frekanslı dayanma deney
gerilimi, sırasıyla;
- Aynı tip ve boyuttaki bitişik sigorta bağlantı ucu birimlerinin gerilimli bölümleri arasına,
- Farklı kutuptaki gerilimli bölümler arasına,
- Birbirine bağlanan gerilimli bölümler ile mesnet arasına
uygulanmalıdır.
8.4.3.3 Anî darbelerin biçimi ve sayısı

1,2/50 µs’lik anî darbe gerilimi, her kutup için münferit darbeler arasında en az 1 s aralıklar olacak şekilde üç
kere uygulanmalıdır.
Not - Darbe üretecinin çıkış empedansı 500 Ω’u aşmamalıdır. Deney donanımın açıklaması için, IEC
61180-1 ve IEC 61180-2’ye bakınız. Bu deneyler sırasında, atlama veya hasar verici boşalma
olmamalıdır. Bir delinme gerilimine yol açmayan korona ve benzeri olaylar dikkate alınmaz.
8.4.4 Kontak direnci
8.4.4.1 Ölçme ile ilgili genel kurallar

Ölçmeler, doğru akım veya alternatif akımda yapılabilir. Ölçmelerin alternatif akımla yapılması durumunda,
frekans 1 kHz’i aşmamalıdır. Şüphe edilmesi durumunda, doğru akım ölçmeleri kullanılmalıdır.
Ölçme cihazının ölçme doğruluğu ± % 5 içinde olmalıdır.
Kontak direnci, sigorta bağlantı ucu biriminin, Çizelge A.1’e göre 2 numaralı veya 5 numaralı mastarla
donatılmasından sonra ölçülmelidir.
Vida tipli sigorta taşıyıcısı olan sigorta bağlantı ucu birimlerinde, taşıyıcı Çizelge 1’de belirtilen değerin üçte
ikisine eşit bir döndürme momenti ile normal kullanımda olduğu gibi monte edilmelidir.
Fişli tip veya menteşeli tipte sigorta taşıyıcıları olan sigorta bağlantı ucu elemanları, normal kullanımda
olduğu gibi monte edilmeli ve bu şartta deneye tabî tutulmalıdır.
8.4.4.2 Ölçme çevrimi ve ölçme performansı
8.4.4.2.1 Genel
Kontak direnci normal olarak, Şekil 1’e uygun olarak ölçülen gerilim düşmesinden hesaplanır.
10
Şekil 1 - Kontak direncinin doğrulanması ile ilgili deney düzeni
Ölçmenin tamamı, peş peşe yapılan beş ölçme çevriminden oluşmaktadır.
Ölçme aşağıdaki şartlarda yapılmalıdır:

a) Deney gerilimi: Akım kaynağının açık devre gerilimi 60 V d.a. veya a.a’yı (tepe değer) aşmamalı, en az
10 V olmalıdır,
b) Deney akımı: 0,1 A,
c) Ölçmeler, deney akımının uygulanmasını takiben 1 dakika içinde yapılmalıdır.
d) Ölçmeler, deneye tabî tutulan kontaklar üzerinde olağan dışı basınç oluşması ve iletkenlerin yerinden
çıkması önlenecek şekilde gerçekleştirilmelidir.
8.4.4.2.2 Doğru akım ölçme çevrimi

Bir ölçme çevrimi aşağıdaki gibi oluşur:
a) Mastarın sigorta bağlantı ucu birimine sokulması,
b) Bir yönde akan akımın ölçülmesi,
c) Tersi yönde akan akımın ölçülmesi,
d) Mastarın sigorta bağlantı ucu biriminden çıkarılması.
8.4.4.2.3 Alternatif akımlı ölçme çevrimi

Bir ölçme çevrimi aşağıdaki gibi oluşur:
a) Mastarın sigorta bağlantı ucu birimine sokulması,
b) Ölçme yapılması,
c) Mastarın sigorta bağlantı ucu biriminden çıkarılması.
8.4.4.3 Kabul kriterleri

Kontak direnci, Madde 7.2.2.2’ye uygun değerleri aşmamalıdır.
11
8.4.5 Sıkıştırma tertibatlarında sıcaklık artışı

Beş adet sigorta bağlantı ucu birimi, normal kullanımdaki gibi, Sekil 1’e uygun olarak yan yana, gerekli
aksesuarlar ve Çizelge A.1’göre sokulmuş 2 numaralı veya 5 numaralı en küçük mastarlar ile birlikte, bir
mesnet üzerine monte edilmelidir.
İletkenler ve deney akımları Madde 8.5.2.4’e uygun olmalıdır.
İletkenler, diş çapı 2,8 mm’ye (2,8 mm dâhil) kadar olan vidalı tip sıkıştırma tertibatı için IEC 60947-1,
Çizelge 4’te ve ayrı ayrı IEC 60947-7-1, Çizelge C.1’e uygun veya uygulanabildiğinde imalâtçı tarafından
belirtilen daha büyük bir değerdeki bir döndürme momentiyle sıkılmalıdır.
Deney tek fazlı a.a akımla yapılmalı ve sıcaklık sabit bir değere erişinceye kadar devam edilmelidir.
Merkezdeki sigorta bağlantı ucu biriminin iletken sıkıştırma tertibatında, Madde 7.2.3.3’e uygun sıcaklık artış
sınır değerleri aşılmamalıdır.
8.4.7 Vidasız tipteki bağlantı ucu birimleri için yaşlandırma deneyi

Deney; Şekil 2’de gösterildiği gibi, Madde 8.5.2.4’te belirtilen iletkenlerle seri olarak bağlanan, Çizelge A.1’e
uygun olarak 2 numaralı veya 5 numaralı mastarla donatılan bitişik beş adet sigorta bağlantı ucu birimi
üzerinde aynı anda yapılır.
“Normal işletme şartları” (IEC 60947-1, Madde 6.1.1’e uygun olarak en fazla 40 0C) altında kullanılması
amaçlanan sigorta bağlantı ucu birimleri için, PVC yalıtımlı iletkenler kullanılmalıdır.
İmalâtçı, “40 0C’un üstünde en ağır işletme şartları” (IEC 60947-1, Madde 6.1.1’deki Not 1) olarak belirttiği
sigorta bağlantı ucu birimleri için, ısıya dayanıklı yalıtılmış veya yalıtılmamış iletkenler kullanılmalıdır.
İletken köprülerin en kısa uzunluğu 300 mm olmalıdır.
Sigorta bağlantı ucu birimleri, ilk olarak (20 ± 2) 0C’luk bir sıcaklıkta tutulan bir ısıtma dolabına yerleştirilir ve
daha sonra kontak direnci deneyinin doğrulanması işlemine tâbi tutulur.
İletkenlerle birlikte deney düzeneğinin tamamı, kontak direnci deneyi tamamlanıncaya kadar hareket
ettirilmemelidir.
Sigorta bağlantı ucu birimleri, aşağıda ifade edildiği biçimde 192 sıcaklık çevrime tâbi tutulur.
Isıtma dolabının sıcaklığı, IEC 60947-1, Madde 8.3.3.3.1’e göre 40 0C’a veya “en ağır işletme şartları” için
imalâtçı tarafından belirtilen sıcaklık değerine yükseltilir.
Sıcaklık, yaklaşık 10 dakika süreyle, ± 5 0C toleransla bu değerde tutulur.
Bu deney periyodu süresince, Madde 8.5.2.4’e uygun bir akım uygulanır.
Sigorta bağlantı ucu birimleri, sonra yaklaşık 30 0C sıcaklığa kadar soğutulur, cebrî soğutmaya müsaade
edilir; sigorta bağlantı birimleri yaklaşık 10 dakika bu sıcaklıkta tutulur ve gerilim düşümü ölçmesi için
gerekirse, (20 ± 5) 0C’luk bir sıcaklığa soğutulmasına müsaade edilir.
Not - Yol göstermesi bakımından, ısıtma dolabının, ısıtma ve soğutma hızı ile ilgili olarak yaklaşık 1,5
°C/dakikalık bir değer esas olarak alınabilir.
Her bir bağlantı ucundaki kontak direnci, her 24 sıcaklık çevriminden sonra ve 192 sıcaklık çevrimi
tamamlandıktan sonra Madde 8.4.4’e uygun olarak belirlenir. Kontak direnci, her seferinde (20 ± 5) 0C
sıcaklıkta belirlenir.
Her halükârda kontak direnci 15 mΩ’u veya 24. çevrimden sonra ölçülen değerin 1,5 katına eşit olan değeri
(hangisi daha küçükse) aşmamalıdır.
Sigorta bağlantı ucu birimlerinden biri bu deneye dayanamadığı takdirde, deney ikinci bir sigorta bağlantı ucu
birimi takımı üzerinde tekrarlanır, bu durumda tüm birimler, tekrarlanan deneyde olumlu sonuç vermelidir.
Ayrıca, Madde 8.3.3.3’e göre çekme çıkarma deneyi yapılmalıdır.
12
8.5 Isıl karakteristiklerin doğrulanması
8.5.1 Genel
Isıl karakteristiklerin doğrulanması aşağıdaki deneyleri içerir:
- Güç kaybının beyan değeri (Madde 8.5.2),

- Sağlamlık (Madde 8.5.3),
- İğne alevi deneyi (Madde 8.5.4).
8.5.2 Beyan güç kaybı
8.5.2.1 Deney düzeni

İki farklı deney düzeni (ayrı düzenleme ve birleşik düzenleme), sigorta bağlantı ucu birimlerinin beyan güç
kaybının araştırılarak belirlenmesi amacıyla kullanılmalıdır.
8.5.2.2 Aşırı yük ve kısa devre koruması ile ilgili deney düzeni
8.5.2.2.1 Ayrı düzenleme

Çizelge 2’ye uygun, PV1 beyan güç kaybı değerine sahip bir yapay değiştirme elemanı ile donatılan, aynı
yapılış tipi ve boyuttaki 4 adet geçiş bağlantı ucu birimi ile merkez bağlantı ucu olarak davranan ve gerekli
aksesuarları (kapak tablası, son tutucular vb.) içeren bir sigorta bağlantı ucu birimi, bir mesnet üzerine
monte edilmeli ve Madde 8.5.2.4’e göre iletken halkalar oluşturacak şekilde seri olarak bağlanmalıdır.
Şekil 2 - Ayrı düzenleme ile ilgili deney düzeni
8.5.2.2.2 Birleşik düzenleme

Beş adet sigorta bağlantı ucu birimi, gerekli aksesuarları ile birlikte, normal kullanımda olduğu gibi bir mesnet
üzerine monte edilmelidir.
13
Kablaj, Şekil 3’te görüldüğü gibi, merkezdeki sigorta bağlantı ucu biriminin güç kaybı, ayrı akım kaynakları
vasıtasıyla bir diğerinden bağımsız olarak yerleştirilebilen dıştaki sigorta bağlantı ucu birimlerine karşı olacak
şekilde yapılmalıdır.
Sigorta bağlantı ucu birimleri, Çizelge 2’ye uygun olarak en büyük güç kaybı PV1 ve PV2 olan yapay
değiştirme elemanları ile donatılmalıdır.
Şekil 3 - Birleşik düzenleme ile ilgili deney düzeni
8.5.2.3 Yalnızca kısa devre koruması ile ilgili deney düzeni
8.5.2.3.1 Ayrı düzenleme

Madde 8.5.2.2’ye uygun, Şekil 2’de gösterilen, PV2 güç kaybına sahip yapay değiştirme elemanı ile
donatılmış deney düzeni kullanılmalıdır.
8.5.2.3.2 Birleşik düzenleme

Beş adet sigorta bağlantı ucu birimi, gerekli aksesuarları ile birlikte, normal kullanımda olduğu gibi bir mesnet
üzerine monte edilmelidir.
Kablaj, Şekil 2’de gösterildiği şekilde yapılmalıdır. Beş sigorta bağlantı ucu biriminin hepsi, Çizelge 2’ye
uygun olarak, PV2 güç kaybına sahip yapay değiştirme elemanı ile donatılmış olmalıdır.
14
Şekil 4 - Kısa devre koruması ile ilgili birleşik düzenleme için deney düzeni
8.5.2.4 Kablaj ve deney akımları

iletkenler sigorta bağlantı ucu birimlerine veya bitişikteki geçiş sağlayan bağlantı ucu birimlerine aşağıdaki
gibi bağlanmalıdır.
a) Uzunluk: 1 m,
b) Som bakır iletkenin kesiti:
- 6,3 A’e kadar (6,3 A dâhil) tasarımlanan ve deney akımı 6,3 A olan sigorta bağlantı ucu birimleri için
1 mm2,
- 6,3 A’in üzerinde, 10 A’ya kadar (10 A dâhil) tasarımlanan ve deney akımı 10 A olan sigorta
bağlantı ucu birimleri için 1,5 mm2,
- 10 A’nın üzerinde, 16 A’ya kadar (16 A dâhil) tasarımlanan ve deney akımı 16 A olan sigorta
bağlantı ucu birimleri için 2,5 mm2,
c) Yalıtım: Siyah
İletkenler, diş çapı 2,8 mm’ye (2,8 mm dâhil) kadar olan vidalı tip sıkıştırma tertibatı için IEC 60947-1,
Çizelge 4’te ve ayrı ayrı IEC 60947-7-1, Çizelge C.1’e uygun veya uygulanabildiğinde imalâtçı tarafından
belirtilen daha büyük bir değerdeki bir döndürme momentiyle sıkılmalıdır.
Bir ısıl çift veya sıcaklık üzerinde önemli etkisi olmayan başka bir ölçme metodu, deneyden geçirilen
bölümün sıcaklığının ölçülmesinde kullanılmalıdır.
8.5.2.5 Kartuş tipindeki değiştirme elemanları için yapay değiştirme elemanı

Yapay değiştirme elemanı, Çizelge 2’ye göre tarif edilen bir dirence sahip ve ölçüleri kartuş tipi için belirtilen
toleranslar içinde olan kartuş tipi bir deney değiştirme elemanıdır.
Uçtaki başlık malzemesi: Nikel kaplı pirinç, nikel kaplamanın kalınlığı en az 2 µm’dir.
15
Çizelge 2 - Yapay değiştirme elemanlar
En büyük güç kaybı değerleri ve ilgili direnç değerleri

Boyut Akımc
Aşırı yük Anma yükü
mm PV1a R1d
PV2b R2 d A
W mΩ W mΩ
1,6 256 0,7 112 2,5
1,6 40 0,7 18 6,3
5 x 20
2,5 63 1,0 25 6,3
4,0 101 1,3 33 6,3
1,6 1600 0,5 500 1,0
6,3 x 32 2,5 400 0,6 96 2,5
4,0 40 2,0 20 10,0
a
Diğer değerlerin istenmesi durumunda, bu değerler ISO 3, R10 temel dizisinden seçilmelidir.
b
Gerilim düşümü ile çarpılan değiştirme elemanının beyan akımından türetilen anma şartlar için
.
c
5 mm x 20 mm kartuş tipi sigorta değiştirme elemanları için 10 A’dan 16 A’ya kadar olan değerler
inceleme aşamasındadır.
d
Tolerans değeri ± % 10’dur.
8.5.2.6 Sıcaklık ölçme noktası

Sıcaklık, sigorta bağlantı ucu biriminin yalıtkan bölümünün (TS2), sigorta taşıyıcısının harekete geçirme
elemanın (TS1) yaklaşık en sıcak noktasında ölçülmelidir. Şüpheli bir durumda, söz konusu noktalar, önceden
yapılan bir deneyle belirlenmelidir.
8.5.2.7 Deney işlemi

Deney için sağlanan yapay değiştirme elemanları (ayrı düzenleme ve birleşik düzenleme) Çizelge 2’den
seçilmeli ve sigorta bağlantı ucu birimine sokulmalıdır.
Deneyden geçirilen sigorta bağlantı ucu birimleri ile ilgili akımlar, Madde 8.5.2.2 ve Madde 8.5.2.3’deki deney
düzenlerine uyularak erişilen, Çizelge 2’ye uygun en büyük PV1 ve/veya PV2 güç kaybı elde edilecek şekilde
ayarlanmalıdır. Beyan değerler, tüm deney süresince sabit kalmalıdır.
Sıcaklıkta denge sağlanıncaya kadar deney sürdürülmelidir.
En az 5 dakikalık zaman aralıkları ile peş peşe yapılan üç okumada fazla sıcaklık artışı görülmediği taktirde,
sıcaklık dengesine erişilmektedir. Ortam sıcaklığında belirlenen ölçme sonuçları, Ek B’de gösterilen örneğe
karşılık gelen güç harcama eğrileri vasıtasıyla 23 0C referans sıcaklığa göre düzeltilmelidir.
8.5.2.8 Kabul kriterleri

Ölçülen sıcaklık değerleri, Madde 7.2.3.1’de belirtilen iki değeri aşmamalıdır.
8.5.3 Sağlamlık
Sigorta bağlantı ucu birimleri, normal kullanımda ortaya çıkması muhtemel olan ısıl ve mekanik zorlamalara
karşı dayanıklı olmalıdır. Bunun ötesinde Madde 8.5.2’deki kurallar göz önünde bulundurulmalıdır.
Bu kurallara uygunluk, aşağıdaki deneyle kontrol edilmelidir.
Sigorta bağlantı ucu birimi, uygulanabilmesi durumunda, Madde 8.5.2.2.1 veya Madde 8.5.2.3.1’e uygun ayrı
düzenleme için deneye tabî tutulmalıdır. Çizelge 2’ye uygun olarak, yapay değiştirme elemanına karşılık
gelen ilgili beyan akımı, deney düzeninden geçirilmelidir (aşağıdaki örneklere bakınız). Deney 186 saatlik
periyot boyunca sürekli olarak yapılmalıdır.
Örnek 1: Bir aşırı yük kısa devre koruması bulunan, PV‘si 2,5 W olarak açıklanan, 5 mm x 20 mm’lik
değiştirme elemanı için: 6,3 A ve 2,5 W’lık güç kaybı olan kullanılır.
16
Örnek 2: Yalnızca bir aşırı yük kısa devre koruması bulunan PV’si 2,5 W olarak açıklanan 5 mm x 20 mm
değiştirme elemanı için; 6,3 A ve 1 W’lık güç kabı olan kullanılır.
Deneyden sonra, sigorta bağlantı ucu biriminde normal kullanımdaki gibi, fonksiyonunda azalmaya yönelik
değişiklikler görülmemelidir. Aşağıdaki kurallar karşılanmalıdır:
- Madde 8.4.3’e uygun dielektrik deneyi,

- Madde 8.4.4’e uygun kontak direnci deneyi; ortalama değeri 10 mΩ’u ve münferit ölçme değeri ise 15
mΩ’u aşmamalı,
- Madde 8.3.4’e uygun olarak, sigorta bağlantı ucu birimi ile değiştirme elemanı arasındaki uyumluluk
deneyi.
8.5.4 İğne alev deneyi

Deney, üç adet sigorta bağlantı ucu biriminin değiştirme elemanının bulunduğu bölgede, sıra ile
IEC 60695-2-2’ye göre yapılır.
Deney odası, yeterli hava beslemesini sağlamak için, pratik olarak hava akımı oluşturmayan boyutlara sahip
olmalıdır.
Deneyden önce, sigorta bağlantı ucu birimleri, sıcaklığı 15 °C ilâ 35 °C arasında ve bağıl nemi % 45 ilâ % 75
arasında bulunan bir ortamda 24 saat bekletilir.
Bu ön şartlandırmadan sonra, sigorta bağlantı ucu birimleri; kendisine ait uygun mesnet üzerine monte
edilmeli ve bir yan yalıtım duvarının, alta yerleştirilen plakaya paralel olmasını sağlamak amacıyla, uygun
düzenlerle tespit edilmelidir (Şekil 5).
İletkenler bağlanmaz.
Tek katlı kâğıt mendil (ISO 4046, Madde 6.86’ya göre gramajı 12 g/m2 ilâ 30 g/m2 arasında olan) ile kaplı
yaklaşık 10 mm kalınlığındaki çam ağacı tahtasından yapılan bu plâka, bağlantı ucu biriminin (200 ± 5) mm
altında bir uzaklıkta konumlandırılır.
IEC 60695-2-2, Şekil 1a)’ya uygun olarak ayarlanan deney alevi, yan yalıtım duvarına 450’lik bir açıyla
yönlendirilmelidir.
Alevin ucu, değiştirme elemanının bulunduğu alandaki yalıtım duvarıyla temas etmelidir (Şekil 6).
Alev, 10 saniye süreyle uygulanır. Yalıtım duvarları < 1 mm ve/veya alanı < 100 mm2 ise, alev 5 saniye
süreyle uygulanır.
Alev çekildikten sonra, tutuşma durumunda yanma süresi ölçülür.
Yanma süresi; alevin çekildiği andan, bağlantı ucu birimindeki alevlerin veya kızarıklığın sönmesine kadar
olan zaman aralığını gösterir.
Tutuşma hâlinde yanma süresi < 30 s ise, sigorta bağlantı ucu birimlerinin deneyde olumlu sonuç verdiği
kabul edilir.
Ayrıca, çam ağacından yapılmış tahtanın üzerindeki kâğıt mendil, sigorta bağlantı ucu biriminden düşen
yanan veya kor haldeki parçacıklardan tutuşmamalıdır.
17
Şekil 5 – Deney düzeni
Şekil 6 - Deney alevinin temas noktası

(Sigorta bağlantı ucu biriminin altına yerleştirilen plâkadan görünüş)
8.6 EMU karakteristiklerinin doğrulanması

IEC 60947-7-1, Madde 8.6 aynen uygulanır.
18
Ek A
Mastarlar
Şekil A.1 – Ölçüler
Çizelge A.1 – Ölçüler ve malzeme
Kartuş tipi Mastar Bölüme ait

Kütle,
değiştirme no. L D1 D2 B malzeme
Boyut yaklaşık
elemanı mm mm mm mm
g C T
mm
En a
1 0 +0 , 01 4,2 ± 0,1
+0 ,1
-
Çelik
büyük 20,54 −0 , 04 5,3 0 50
En +0 ,1 b
5 x 20 2 +0 , 04 0
4,2 ± 0,1 50 2,5
Pirinç
küçük 19,46 0 5,0 −0, 01
Cam veya
0 +0 , 01 +0 ,1 Pirinç uç
3 - 20,54 −0 , 04 5,3 0 4,2 6,2 0 - başlıklar
b seramik
tüp
En 0 +0 , 01 +0 ,1 a
4 32,64 −0 , 04 6,45 0 5,5 ± 0,1 60 - Çelik
büyük
En +0 , 04 0 +0 ,1 b
5 30,96 0 6,25 −0 , 01
5,5 ± 0,1 60 6
Pirinç
6,3 x 32 küçük
Cam veya
0 +0 , 01 +0 ,1 Pirinç uç
6 - 32,64 −0 , 04 6,45 0 5,5 8,3 0 - başlıklar
b seramik
tüp
Not - Bütün deney mastarları erimeksizin fonksiyonlarını yerine getirmelidir.
a
Sertleştirilmiştir.
b
Bakır muhtevası % 58’den % 70’e kadardır.
Not - Bu çizelge IEC 60127-6’dan alınmıştır.
Mastarlar veya pirinçten yapılan bölümleri, 8 µm kalınlığında nikel ve 4,5 µm kalınlığında altın ile
kaplanmalıdır.
Mastar ucunda delik olmamalıdır.
3 numaralı ve 6 numaralı mastarlar hariç, mastarların bileşimi homojen olmalıdır.
19
Ek B
(Bilgi için)
PV ve PVK güç kaybı değerleri
B.1 Sigorta bağlantı ucu birimleri ile ilgili PV ve PVK beyan güç kaybı değerlerinin
incelenmesi
Yalnızca kısa devre koruması olanlar için beyan güç kaybı PVK‘nın incelenmesi, aşırı yükün ortaya çıkma
ihtimali bulunmayan devrelerde kullanılan sigorta bağlantı ucu birimlerinin, sadece PV2 beyan şartları altında
kartuş tipi değiştirme elemanlarına ait en yüksek güç kaybı ile yüklenmesi durumunda göz önünde
bulundurulur.
Kartuş tipi değiştirme elemanının en büyük beyan güç kaybı değeri PV1‘e, kısa devre olayında sigorta
bağlantı ucu biriminin beyan güç kaybı PVK’nın tahsisi gerekmektedir. Çünkü sadece, devam ettirilen en
büyük güç kaybı değeri PV1, aşırı yük şartları altında kartuş tipi değiştirme elemanları için IEC 60127-2’de
tarif edilmektedir.
B.2 Güç tüketim eğrilerinin tasarımlanması

Numunenin deney sırasında belirlenen TS1 ve TS2 yüzey sıcaklıkları ve deney sırasındaki ortam sıcaklığı,
güç tüketim eğrilerinin tasarımında esas alınmaktadır.
Bir koordinat sisteminde X eksenine paralel olarak yapay değiştirme elemanına ait en büyük güç kaybı (PV1)
seviyesinde yardımcı bir çizgi çizilir.
Ayrıca yalnızca kısa devre koruması olanlar ile ilgili deney yapılması durumunda, (PV2) yardımcı çizgisi
yerine Çizelge 2’ye göre ilişkilendirilen PV2 değeri için, X eksenine paralel olarak bir (PV1) yardımcı çizgisi
çizilir.
TA ortam sıcaklığı (23 0C’luk referans sıcaklığı), Madde 7.2.3.1’e uygun erişilebilen parçaların 85 0C’luk en
büyük yüzey sıcaklığı ve yalıtkan malzemenin beyan sıcaklık indisi (BSİ) X ekseni üzerinde işaretlenir.
Deney sırasında Madde 8.5.2’ye uygun olarak ∆TS1 = TS1 – TA sıcaklık artışı ölçülür. TS1 = yedek olarak
seçilen bir TA ortam sıcaklığında (örneğin çizimlerde TA = 23 0C’dir) ölçülen, erişilebilen bölümlerde ölçülen
en yüksek sıcaklıktır.
Erişilebilen parçalar için izin verilen en yüksek sıcaklıkta (85 0C) izin verilen en yüksek ortam sıcaklığı T1
aşılmamalıdır. Sigorta bağlantı ucu birimlerinin kullanılan yapay değiştirme elemanı ile tarif edilen tam güçte
çalışması durumunda, T1 sıcaklığı, erişilen parçaların izin verilen en yüksek sıcaklığından (85 0C), ölçülen
∆TS1 değerinin çıkarılması ile hesaplanır.
T1 = 85 0C – ∆TS1 = 85 0C – (TS1 – TA)
T1’den geçen düşey bir çizginin, yedek olarak seçilen PV1 çizgisini kestiği X1 noktası ile X ekseni üzerindeki
85 0C noktasından geçen bir çizgi çizilir. Bu çizginin altında kalan alan, erişilen bölümlerde izin verilen en
yüksek sıcaklığın (85 0C) aşılmayacağı çalışma şartlarını tanımlamaktadır.
Yalıtkan malzemenin incelenen en büyük yüzey sıcaklığı (TS2) ile karşılaştırma yapılmak suretiyle devam
edilir.
İzin verilen en yüksek ortam sıcaklığı,
T2 = BSİ - ∆TS2 = BSİ - (TS2 – TA)
yalıtkan malzemenin ölçülen en yüksek yüzey sıcaklığı TS2’den elde edilir. BSİ değeri, yalıtkan malzemeye ve
TA ortam sıcaklığına bağlıdır. X ekseni üzerindeki BSİ değeri ile yedek çizgi üzerindeki T2 (X2 noktasında
kesen) arasındaki düz çizgi, yalıtkan malzemenin izin verilen en yüksek sıcaklığının altında aşılmayacak
çalışma şartlarını tanımlamaktadır.
20
B.3 Değerlendirme
Örnekte kalın tip çizgilerle sınırlandırılan alanın altı, sigorta bağlantı ucu birimine monte edilen kartuş tipi
değiştirme elemanına ait devam ettirilen en yüksek güç kaybının (IEC 60127-1’e göre) kabul edilen
değerlerinin yer aldığı alanı belirlemektedir.
Sınır çizgilerini doğru olarak belirleme deneyinde, TS2 için BSİ değerine mümkün olduğunca yakın yüzey
sıcaklıklarının ve TS1 için 85 0C‘in elde edildiği bir yapay değiştirme elemanının en büyük güç kaybı
kullanılır. Çizelge 2’de tanımlanan yapay değiştirme elemanlarını bulmak amacıyla birden fazla deney
yapılması gerekebilir.
Sınır çizgilerinden birisinin 23 0C‘un ötesinde (referans sıcaklık), yedek çizgiyi (PV1) kesmesi durumunda,
deney daha sonra en büyük güç kaybının en az olduğu bir başka yapay değiştirme elemanı ile tekrarlanır.
23 0C referans sıcaklığı ile sınır çizgilerinin kesişmesi, yedek çizginin (PV1) üst tarafında, ancak uzakta
olması durumunda, uygulanabilmesi halinde, sigorta bağlantı ucu biriminin, en yüksek güç kaybına sahip bir
başka yapay değiştirme elemanına ait kuralları karşılayıp karşılamadığı kontrol edilebilir.
B.4 Örnekler
B.4.1 Örnek 1 – Uygulama alanı: Yalnızca kısa devre koruması olan (PVK)
21
B.4.1.1 Ayrı düzenleme
Açıklama:
PV1 Aşırı yük şartlarında, kartuş tipi değiştirme elemanının en büyük güç kaybı
PV2 Beyan şartlarında kartuş tipi değiştirme elemanının en büyük güç kaybı
BSİ Bağıl sıcaklık indisi
TA Ortam sıcaklığı
TS = TA + ∆ TS1 (erişilebilen yalıtkan malzeme yüzeyinde ölçülen sıcaklık)
∆ TS1 Erişilebilen yalıtkan malzeme yüzeyinde ölçülen sıcaklık artışı
TS = TA + ∆ TS2 (yalıtkan malzeme yüzeyinin en sıcak noktasında ölçülen sıcaklık)
∆ TS2 Yalıtkan malzeme yüzeyinin en sıcak noktasında ölçülen sıcaklık artışı
PVK Yalnızca kısa devre koruması olan (Madde 4.2.2)
T1 Sigorta bağlantı ucu biriminin, kullanılan yapay değiştirme elemanı ile tanımlanan tam yükle
çalışması durumunda, erişilen bölümlerde izin verilen en yüksek sıcaklığın (85 0C) aşılmayacağı
sıcaklıkta izin verilen en yüksek ortam sıcaklığı
çalışması durumunda, yalıtım bölümlerinde izin verilen en yüksek sıcaklığın (BSİ) aşılmayacağı bir
Şekil B.1 – Ayrı düzenleme ile ilgili yalnızca kısa devre koruması olan durum için güç kaybı azalma eğrisi
22
B.4.1.2 Birleşik düzenleme
Açıklama:
TS1 = TA + ∆ TS1 (erişilebilen yalıtkan malzeme yüzeyinde ölçülen sıcaklık)
TS2 = TA + ∆ TS2 (yalıtkan malzeme yüzeyinin en sıcak noktasında ölçülen sıcaklık)
PVK Yalnızca kısa devre koruması olan (Madde 4.2.2)
Şekil B.2 – Bir birleşik düzenleme ile ilgili yalnızca kısa devre koruması olan durum için
güç kaybı azalma eğrisi
23
Kısa devre koruması olması durumunda, araştırılarak belirlenen PVK = 4,2 W (ayrı düzenlemede) ve PVK =
2,9 W (birleşik düzenlemede) beyan güç kaybı değerine sahip bir sigorta bağlantı ucu biriminde, IEC 60127-
2’ye uygun 5 mm x 20 mm ölçülerinde kartuş tipi değiştirme elemanlarının1 kullanılması uygundur.
Çizelge B.1 – Yalnızca kısa devre korumasının olması halinde güç kaybı azalma eğrilerinden elde edilen
sonuçlar
Uygulama alanı
Düzenleme Kısa devre koruması olmayan Aşırı yük kısa devre koruması olan
En büyük TA Beyan değerler En büyük TA Beyan değerler
Ayrı 27 0C 4 W/6,3 A - -
- -
Birleşik 37 0C 4 W/6,3 A
1
Standard hale getirilmemiş kartuş tipi değiştirme elemanlarının kullanıldığı yerlerde, değiştirme elemanının
güç kaybı, bağlantı ucu biriminin PV ve/veya PVK beyan değerini (referans sıcaklık 23 0C) aşmamalıdır.
Daha yüksek ortam sıcaklıklarının söz konusu olması durumunda, izin verilen en büyük güç kaybı, güç
kaybını azaltma eğrilerinden elde edilmelidir.
24
B.4.2 Örnek 2 – Uygulama alanı: aşırı yük kısa devre koruması olan
B.4.2.1 Ayrı düzenleme
Açıklama:
TS2 TA + ∆ TS2 (yalıtkan malzeme yüzeyinin en sıcak noktasında ölçülen sıcaklık)
PV Aşırı yük ve kısa devre korumasının olması (Madde 4.2.1)
Şekil B.3 – Bir ayrı düzenleme ile ilgili aşırı yük kısa devre koruması olan durum için güç kaybı azalma eğrisi
25
B.4.2.2 Birleşik düzenleme
Açıklama:
TS2 = TA + ∆ TS2 (yalıtkan malzeme yüzeyinin en sıcak noktasında ölçülen sıcaklık)
PV Aşırı yük ve kısa devre korumasının olması (Madde 4.2.1)
Şekil B.4 – Bir birleşik düzenleme ile ilgili aşırı yük kısa devre koruması olan durum için
güç kaybı azalma eğrisi
26
Aşırı yük kısa devre koruması olması durumunda, araştırılarak belirlenen PVK = 4,2 W (ayrı düzenlemede) ve
PVK = 2,9 W (birleşik düzenlemede) beyan güç kaybı değerine sahip bir sigorta bağlantı ucu biriminde, IEC
60127-2’ye uygun 5 mm x 20 mm ölçülerinde kartuş tipi değiştirme elemanlarının1 kullanılması uygundur.
Çizelge B.2 – Aşırı kısa devre korumasının olması halinde güç kaybı azalma eğrilerinden elde edilen
sonuçlar
Uygulama alanı
Düzenleme Kısa devre koruması olmayan Aşırı yük kısa devre koruması olan
En büyük TA Beyan değerler En büyük TA Beyan değerler
Ayrı - - 36 0C 2,5 W/2,5 A
Birleşik - - 30 0C 1,6W/1,0 A
1
Standard hale getirilmemiş kartuş tipi değiştirme elemanlarının kullanıldığı yerlerde, değiştirme elemanının
güç kaybı, bağlantı ucu biriminin PV ve/veya PVK beyan değerini (referans sıcaklık 23 0C) aşmamalıdır. Daha
yüksek ortam sıcaklıklarının söz konusu olması durumunda, izin verilen en büyük güç kaybı, güç kaybını
azaltma eğrilerinden elde edilmelidir.
27
Ek C
Deneylerin sırası ve deney numunelerinin sayısı
Çizelge C.1 - Deneylerin sırası ve deney numunelerinin sayısı
Uygun
Deney Deney numune
Deney no. Deney olduğu
grubu sayısı
Madde no.
1 1.1 1 İşaretleme 5.1
2 2.1 5 Yalıtma aralıkları ve kaçak yolu uzunlukları 7.13
2.2 Dielektrik deneyleri 8.4.3
2.3 Sigorta bağlantı ucu biriminin kendi mesnedine 8.3.2

tutturulması
3 3.1 5 Kontak direnci 8.4.4
3.2 Sigorta bağlantı ucu birimleri ile değiştirme 8.3.4

elemanının uyumluluğu
Bağlantı ucu birimi tabanı ile sigorta taşıyıcısı 8.3.5

arasındaki bağlantının mekanik dayanıklılığı
Sigorta bağlantı ucu birimine ait sıkıştırma 8.3.3

tertibatının mekanik özellikleri
4 Beyan güç kaybı 8.5.2
4.1 1 ayrı/ 5 birleşik a) Aşırı yük ve kısa devre koruması 8.5.2.2

düzenleme
4.2 1 ayrı/ 5 birleşik b) Yalnızca kısa devre koruması olan 8.5.2.3

düzenleme
5 5.1 3 Sağlamlık 8.5.3

6 6.1 5 Sıkıştırma tertibatlarının sıcaklık artışı 8.4.5
7 7.1 5 Vidasız tip sigorta bağlantı ucu birimleri ile ilgili 8.4.7
yaşlandırma deneyi
8 8.1 3 İğne alevi deneyi 8.5.4
Not - Aynı yapılış tipine ve boyutuna sahip ilâve geçiş bağlantı ucu birimleri, deney düzenlerini uygun hâle
getirmek için gerekli olabilir
28
Ek ZA
Atıf yapılan uluslararası standardlar ve bunlara karşılık gelen
Avrupa standardları
Bu standardda ve/veya dokümanda, tarih belirtilerek veya belirtilmeksizin diğer standard ve/veya
dokümanlara atıf yapılmaktadır. Bu atıflar metin içerisinde uygun yerlerde belirtilmiş ve aşağıda liste halinde
verilmiştir. Tarih belirtilen atıflarda daha sonra yapılan tâdil veya revizyonlar, atıf yapan bu standardda da
tâdil veya revizyon yapılması şartı ile uygulanır. Atıf yapılan standardın tarihinin belirtilmemesi halinde ilgili
standardın en son baskısı kullanılır (düzeltmeleri dâhil).
Not - Bir uluslararası standard genel değişikliklerle değiştirildiği zaman, bu durum (mod) ile gösterilir, ilgili
EN/HD uygulanır.
Yayın Yılı Başlık EN/HD Yılı

IEC 60127-1 1988 Miniature fuses – Part 1: Definitions for miniature EN 60127-1 1991
+ corr. March 1990 fuses and general requirements for miniature fuse
links
A1 1999 A1 1999
IEC 60127-2 1989 Miniature fuses – Part 2: Cartridge fuse links EN 60127-2 1991
+ corr. March 1990
IEC 60216-1 2001 Electrical insulating materials - Properties of EN 60216-1 2001

thermal endurance Part 1: Ageing procedures and
evaluation of test results
IEC 60695-2-2 1991 Fire hazard testing – Part 2: Test methods – EN 60695-2-2 1994
Section 2: Needle – flame test
A1 1994 A1 1995
IEC 6060947-1 1999 Low - voltage switchgear and controlgear - EN 6060947-1 1999
(mod) Part 1: General rules + corr. October 1999
A1 2000 A1 2000
A2 2001 A2 2001
IEC 60947-7-1 2002 Low - voltage switchgear and controlgear - EN 60947-7-1 2002
Part 7-1: Ancillary equipment – Teminal blocks for
copper conductors
ISO 3 1973 Preferred numbers – Series of preferred numbers - -

ISO 4046 1978 Paper, board, pulp and related terms - Vocabulary - -
29
Kaynaklar
- IEC 60127-6: 1994, Miniature fuses – Part 6: Fuse – holders for miniature cartridge fuse-links
- IEC 60364-4-43: 2001, Electrical installations of buildings – Part 4: Protection for safety – Chapter 43:
Protection against overcurrent
Amendment 1 (1997)
- IEC 60715: 1981, Dimensions of low - voltage switchgear and controlgear - Standardized mounting on
rails for mechanical support of electrical devices in switchgear and controlgear installations
Amendment 1 (1995)
- IEC 61180-1: 1992, High – voltage test techniques for low – voltage equipment – Part 1: Definitions, test
and procedure requirements
- IEC 61180-2: 1994, High – voltage test techniques for low – voltage equipment – Part 2: Test equipment
30

TS en 60947-7-3

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

TS en 60947-7-3

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

TS en 60947-7-3

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

TÜRK STANDARDI

ICS 29.120.99; 29.130.20

ALÇAK GERİLİM ANAHTARLAMA DÜZENİ VE KONTROL

Low - voltage switchgear and controlgear

TÜRK STANDARDLARI ENSTİTÜSÜ

Kalite Sistem Belgesi

Türk Standardlarına Uygunluk Markası (TSE Markası)

Standardlar ve standardizasyon konusunda daha geniş bilgi Enstitümüzden sağlanabilir.

TÜRK STANDARDLARININ YAYIN HAKLARI SAKLIDIR.

− Bu standard TS EN 60947-1 ve TS EN 60947-1-1 ile birlikte incelenmelidir.

− Bu standardda numaraları bulunmayan maddeler TS EN 60947-1 ve TS EN 60947-7-1’den alınmalıdır.

Alçak gerilim anahtarlama düzeni ve kontrol düzeni -

1.2 Atıf yapılan standard ve/veya dokümanlar

EN, ISO, IEC vb. Adı TS No1) Adı

2.1 Sigorta bağlantı ucu birimi

2.2 Bağlantı ucu birimi tabanı

2.3 Sigorta taşıyıcısı

2.4 Kartuş tipi değiştirme elemanlarının en büyük güç kaybı

2.5 Sigorta bağlantı ucu birimlerinin ayrı olarak düzenlenmesi

2.6 Sigorta bağlantı ucu birimlerinin birleşik olarak düzenlenmesi

2.7 Sigorta bağlantı ucu biriminin beyan güç kaybı değeri

2.8 Beyan kesit değeri

2.9 Beyan bağlama kapasitesi

4.2 Beyan güç kaybı değeri

4.2.1 Aşırı yük ve kısa devre koruması (PV)

4.2.2 Yalnızca kısa devre koruması (PVK)

4.3 Beyan ve sınır değerleri

4.3.1 Beyan gerilimleri

4.3.2 Boş bırakılmıştır.

4.3.3 Standard kesitler

4.3.4 Beyan kesitler

4.3.5 Beyan bağlama kapasitesi

4.3.6 Çalışma gerilimi

a) İmalâtçının adı veya imalâtçının kolayca tanımlanabildiği tescilli ticarî markası,

a) İmalâtçı tarafından bu standarda uygunluğun beyan edilmesi durumunda, EN 60947-7-3,

f) Beyan anî darbe gerilimi,

- Ayrı düzenleme durumunda,

- Ayrı düzenleme durumunda,

i) Madde 6’da belirtilenden farklı olması durumunda, işletme şartları,

j) Değiştirme elemanının boyutu.

5.3 Ambalâj birimi üzerindeki işaretleme

6 Normal işletme, montaj ve nakliye şartları

6.1.1 Ortam sıcaklığı

7 Yapılış ve performans kuralları

7.1.1 Sıkıştırma tertibatları

Deneyler, Madde 8.3.2’ye uygun yapılmalıdır.

Not - Raylara montaj hakkında bilgi, IEC 60715’te bulunabilir.

7.1.3 Yalıtma aralıkları ve yüzeysel kaçak yolu uzunlukları

IEC 60947-7 -1’e uygun kurallar, aşağıdaki eklerle birlikte uygulanır.

Aşağıdaki hususlar göz önünde bulundurulmalıdır.

- Farklı potansiyellere sahip gerilimli bölümler arasındaki yalıtım,

- Gerilimli bölümlerle tespit mesnedi arasındaki yalıtım.

7.1.4 Bağlantı ucu tanıtımı ve işaretlemesi

7.1.6 Beyan kesit ve beyan bağlama kapasitesi

7.1.7 Boş bırakılmıştır.

7.1.8 Harekete geçirme şartları

7.2 Performans kuralları

7.2.1 Harekete geçirme sırasındaki mekanik kurallar