Wikipedia:Głupie dowcipy i czysty

bezsens/Zapomniani bohaterowie historii

< Wikipedia:Głupie dowcipy i czysty bezsens

George Braque
(fragment): "George Braque.Wielka niewiadoma w dziejach świata. Nikt nie wie kim był, co robił, nawet
nie znamy jego nazwiska."

Lord Lawrence Clifton

Lord Lawrence Clifton angielski pisarz, urodzony 12 października 1902 r. w Dewsbury (hrabstwo West
Yorkshire) - dzisiejszym Kirklees. Większość swego życia spędził w Bradford. Zmarł poprzez utonięcie 10
grudnia 1977 r. w Penzance.

Uważany za geniusza XX wieku, zasłynął z niekonwencjonalnych i nowatorskich konceptów. Jego dzieła

w ostatnich latach zdobyły uznanie wśród krytyków oraz czytelników. Jego proza dociera do najgłębszych
zakamarków ludzkiego umysłu. Jest to niespotykane dotąd zjawisko w literaturze. Nietuzinkowy język i
fabuła wprowadzają czytelnika w miejsca i zdarzenia niedostrzegalne, lecz które nieodwołalnie znajdują się
wokół nas. Jego debiut w połowie XX wieku powieścią "Kto ostatniego pochowie?" nie zyskał uznania
wśród ówczesnego społeczeństwa, które nie było w stanie pojąć myśli wyprzedzających swoją epokę. Na
szczęście w ostatnich latach twórczość Lorda Cliftona opublikowana ponowie dzięki zabiegom syna
Philipa zaistniała wśród czytelników.

Jego życie prywatne jest wielką niewiadomą, jak dotąd historykom i badaczom literatury XX wieku nie
udało się odkryć znacznych szczegółów na temat Lawrence'a. Wiedza, którą posiadamy współcześnie
stanowi tylko domysły biografów Cliftona od lat zmagających się z tym problemem.

Twórczość
Ostatni ze wsi (Last from the village, 1949) napisane pod pseudonimem Lorenzo
Kto ostatniego pochowie? (Who will burie the last?, 1953)
Dlaczego dziadek popełnił mezalians? (Why did the grandfather commit a misalliance?,
1956)
Duma i bieda (Pride and poverty, 1958)
Czyż woźnym nie śnią się elektryczne kosiarki? (Janitors sleep with electric mowers, don't
they?, 1969)
Granika (Granika, 2007)
Dlaczego osiem lat? (Why eight years?, 2007) biografia Lorda Cliftona napisana przez syna
Philipa
Autor: user:83.4.104.146

Weit Cugar
Weit Cugar (1898 - 1959)

Znany niemiecki socjolog żydowskiego pochodzenia. Autor wielu artykułów dotyczących rosyjskiego
panslawizmu. Kontynuator mysli Maxa Webera.

18 marca 1898 roku urodził się w Bonn. Podczas I wojny światowej został ranny. W wyniku obrażeń
stracił prawą nogę. Kalectwo jednak nie przeszkodziło młodemu Niemcowi w prowadzeniu normalnego
życia. Zdecydował poświęcić się karierze naukowej. Po wojnie, w 1920 roku, dostał się do pierwszej
założonej w Niemczech katedry socjologii w Monachium. Tam też poznał swojego późniejszego mentora
myśli socjologicznej - Maxa Webera.

Ojciec Cugara - Martin Cugar - był antyklerykałem a matka - Anna Cugar - praktykującą żydówką. Stąd
brały się kolejne problemy młodego Cugara. Surowy ojciec o konserwatywnych poglądach nie potrafił
zrozumieć fascynacji syna nauką i za wszelką cenę starał się odwieść Weita od zamiaru studiowania.
Natomiast przez swoje żydowskie pochodzenie i w wyniku pzreśladowań Weit był zmuszony opuścić
Manachium - miasto, które pokochał. Wyemigrował do Francji. Tam kontynuował swoja naukę oraz zaczął
uczyć się języków - francuskiego, hiszpańskiego i angielskiego. Po studiach - w wieku 27 lat - zamieszkał
w Awinionie, gdzie poznał swoją późniejszą żonę - Juliette Girard.

Już w 1,5 roku po ślubie na świat przyszło pierwsze dziecko państwa Cugar - Sven Cugar. A po 2
kolejnych latach urodziła się dziewczynka - Sandrin. Szczęście rodzinne jednak nie trwało długo. W wieku
33 lat Weit dowiedział się, że cierpi na wyjątkowo gwałtowną i groźną odmianę cukrzycy typu 1.

Długotrwała walka z chorobą załamała psychicznie socjologa i wpędziła go w alkoholizm. Walcząc z

nałogiem i wiecznie myśląc o powrocie rodzinnego szczęścia i spokoju, Weit zaczął pisać. Jego
najsłynniejsze dzieła to:

"Panslawizm a ZSRR",
"Gorzka prawda o demokracji",
"Pele mele - jak do tego dopuszczono?",
"Uprawa komunizmu",
"Widziałem L. spadającego z nieba jak błyskawica",
"Kawa z mlekiem, czyli liberalizm i komunizm w ZSRR",
"Dzwony jednak biły nad oceanem",
"Lassie już nigdy nie wróci",
"I wiele innych",
"Konieczny komunistyczny kompromis",
"Życie jest ciągłą walką",
"Każdy dźwiga swój żydowski krzyż",

Podczas II wojny światowej dalej zajmował się pisaniem i pracą naukową. Po wojnie powrócił do
Niemiec, gdzie poznał Maxa P. Slawizma - niemieckiego przedsiębiorcę polskiego pochodzenia.
Zdecydowali się założyć swoją prywatną uczelnię wyższą we Frankfurcie - Graham Fischbenau. Niestety
nie cieszyła się ona popularnością wśród studentów i w 1950 roku została rozwiązana. Cugar - zmuszony
przez życie do zarabiania pieniędzy - postanowił pisywać do przeróżnych Niemieckich gazet felietowy
humorystyczne o zabarwieniu socjlogiczno - politycznym. Dzięki tej pracy był w stanie zapewnić swojej
rodzinie dość godziwy byt.

25 maja 1959 roku, w wieku 61 lat, po długiej walce z cukrzycą i również z alkoholizmem, Weit Cugar
zmarł. Jego ostatnią wolą był spoczynek na cmentarzu w Bonn - rodzinnym mieście socjologa - i tam też
został pochowany.

Autor: user:78.133.182.196

Habel
Habel- (Habellus), żył w IV wieku p.n.e. w małej greckiej wiosce. Od początku swego żywota pragnął
zrobić coś by być zapamiętany i podziwiany.

Mimo swych starań nie odniósł sukcesów takich jak chociażby Arystoteles. Uczył w szkołach filozofi,
arytmetyki i etyki. Jego poglądy są tematem bardzo kłótliwym.

Pogląd Habla na rzeczywistość

Już od początku swego nauczania Habel twierdził, iż istenieją dwie rzeczywistości. Pierwsza to ta w której
bytujemy. Wg Habla ta rzeczywistość nie jest idealna i spójna. Istnieją w niej liczne niedomówienia.
Weźmy na przykład sprawę Bogów. Habel był nie wierzący. Nie zastanawiał się nad tym w kogo ma
wierzyć i dlaczego. Twierdził, że jeśli nie jest jasno postawione : "kto, co i dlaczego" tematu nie ma
wogóle.

Drugą rzeczywistością Habla była bytność senna. Ta w której śnimy. Wg niego można skontaktować się w
tej rzeczywistości ze zmarłymi. To tam wędrujemy po śmierci.

Dzieciństwo Habla

Habel wychowywany był w ciężkich warunkach o czym możemy poczytać w jego dziełach. Jego rodzina
była bardzo biedna i należała do niczy społecznej. Rodzice musieli zarabiać jako garncarze. Z tego powodu
jak łatwo się domyślić wykształcenie Habla nie było łatwą sprawą.

Wykształcenie Habla

Habel uczęszczał do szkoły w której nauczono go podstaw. Resztę nauczyć się musiał sam. Najbardziej
opisywanymi dziejami z czasów kiedy Habel się uczył, są epizody z pobratyńcami z okolic.

Habel i Herostrates - spalenie efeskiej świątyni

Habel w jednym ze swoich dzieł opisał kolegę z liceum i kolegę, którego imię stało się synonimem. Habel
podobnie jak Herostrates pragnął stać się osobą o której pamięć nie zginie przez długi czas. Dosłownie rzut
monetą zadecydował kto spali świątynię Artemidy, jeden z siedmiu cudów świata. Jednak Habel nie
odważył się tego dokonać, o czym później pisał, jako o jednym z jego większych błędów życiowych.

Koniec życia Habla

Habel zmarł mając 68 lat, i zostawiając po sobie wiele dzieł które inspirowały pokolenia. Mimo starań,
które włożył w swoją pracę nie został zapamiętany i okrzyknięty. Nigdy nie miał oficjalnej żony ani dzieci.

Autor: user:83.24.88.113

Klanek
Klanek z łac.(Klanus-przekręt)Grec.(Klankunis-oszust) Niem.(Das Klonek-wałkarz).urodził się 14 maja na
polu kapusty niedaleko miasteczka Klanków.Już od dziecka wykazywała ponadprzeciętne zainteresowanie
psami oraz ilością paprykarza szczecińskiego we własnej diecie.W wieku 22 lat postanowił zmienić płeć,
by już po roku podjąć studia na Wyższej Akademii Pieprzenia o Niczym. Po rozpoczęciu II wojny
światowej uciekł do Kazachstanu przez Chiny. Około 1996 roku, w związku z chwilowym impulsem,
przeprowadził się do Polski, gdzie zamieszkał pod Mostem Gdańskim.

Jego okrzyk bojowy to: młoże ja płanu garusowi płiwo płostawie?

Przez wiele lat poczciwy klanek wędrował z Kazachstańską mafią po Pakistanie sprzedając tanie używane
rajstopy. Był osobą dobrotliwą. Pomagał sprowadzać zakonnice na dobrą drogę. Bezrobotnych wysyłał na
marchewkowe pole

działacz społeczny, publicysta, dziennikarz, pisarz, recenzent, przywódca religijny, filozof, antyprymas,
muzyk.Klanek niechodzi do szkoły ponieważ jego wiara to Islam.W wieku 2 lat napisał książke " 100
sprawdzonych sposobów jak wywałkować człowieka " i sok z gumigruszek.Notoryczny podrywacz i
uwodziciel.(Startował do ok. 20 lasek i wszystkie go albo zlewały albo twierdziły że jest pusty) W wieku
24 lat fanklub Klanka liczył już kilka milionów Pasztetów. Lubi Pasztet z kogutkiem i różnego rodzaju
zaliczki pieniężne. Sprzedaje Potostopy na straganie przy warzywniaku " U Haliny ". Ostatnio
sprzysiężony z niejakim Rydzykiem, dzięki czemu zyskał większą ilość pasztetów. Jego ulubioną potrawą
jest bułka z pasztetem. Zna wiele języków między innymi łacinę, starohebrajski, perski,
wczesnobizantyjski, elficki i hindopakistański. Obecnie pracuje nad opanowaniem klingońskiego i
migowego. Klanek kiedyś się chwalił że księżyc sprzedał Chińczykom w zamian za 2kg mąki, grabie
ogrodowe duże, 3 paczki zapałek fluorescencyjnych i prawie nowe, abażurowe kalesony). Klanek to
człowiek który jest bardzo znerwicowany. Po znerwicowaniu używa starego zwrotu " Ale Zaraz Ci
Wypi*rdole lub Ale Zaraz Mu Wypi*rdole ". Po przybyciu na Ziemię nauczał ludzi swojego tajnego i
niejawnego zwrotu "Ale zaraz ci wypi*rdole". Wiedza ta jednak przepadła setki lat temu a Klanek nie chce
się nią podzielić jeszcze raz ... Ten kto próbuje posiąść wiedzę na temat tego słowa lub książki " jak
najlepiej przekręcić człowieka " ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Niektóre, anonimowe źródła
podają, iż Klanek zginął tragiczną śmiercią 16 maja 2005 zagryziony przez Garusa Kumpla Przemka z
parkowego, gdy ten dowiedział się że jest pół-Wietnamczykiem i że kręci z przedszkolanką-
weteranką.Naukowcy prowadząc wykopaliska doszli jednak do wniosku, że Klanek żyje, i ukrywa się w
jaskiniach w Afganistanie. Klanka podejrzewa się o związek z tajną organizacją o nazwie Klan i że jego
prawą reką jest bardzo dobrze znany Maciuś z Klanu. klanek jest głównym podejrzanym o ataki na World
Trade Center, ktore ponoć były zemstą za to ze został poraz pierwszy w życiu wywałkowany w w wyniku
czego został zmuszony do zamieszkania z Jackiem z Klanu. klanek Do dzis jest idolem nastolatek i
zbuntowanej Młodzieży WszechMałoPolskiej. klanek słynie z nielegalnej konsumpcji alkoholu w toalecie.
KLANKOCENTRYZM

W monumentalnym dziele "Poradnik Kręciwała", wydanym nakładem wydawnictwa Prószyński i spółka,

klanek przedstawił tzw. Aksjomaty kręciwała, dzisiaj uznawane za teoretyczne podstawy prądu
filizoficznego zwanego klankocentryzmem lub Teorią kręciwała, zakładającą m.in. uwolnienie kreta
poprzez długotrwałem, transcendentalne rozważania, post i grę na Atari.

DZIAŁALNOŚĆ MUZYCZNA KLANKA Klanek występuje gościnnie na nowej płycie wykonawca

klanus - rymus. klanek użył imienia jako że jest on jednym z najbardziej znanych kręciwałów w Polsce.
Kawałek o klanku można usłyszeć w piosence pt: klanek ponad klankiem.

Autor: user:62.141.203.91

Jan Ptaszyński
Urodzony w 1293 roku. W wieku 4 lat został porzucony przez rodziców do klasztoru Franciszkanów.
Kilkanaście lat póżniej uciekł z zakonu do tajgi syberyjskiej gdzie schronił się w domu myśliwego Dersu
Uzały, którego uważał za ojca, przejął od nigo prorosyjskie poglądy, nauczył się wielu sztuk niezbędnych
do życia w tajdze. W 1332 roku Ptaszyński w niewyjaśnionych okolicznosciach znalazł się na dworze
króla Henryka Karynckiego, gdzi był nadwornym błaznem. Podczas jednej z bitew krzyżackich Jan
Ptaszynski zaginął, aczkolwiek jego ciała nie odnaleziono. Uważa się że w jakiś sposób dostał się do
Francji.

Autor: user:83.24.149.143

Sedes z Bakelitu
znany grecki chemik, alchemik, filozof, nauczyciel. V wiek p.n.e. Twórca reakcji prowadzących do
otrzymania pierwszych tworzyw sztucznych. Jego odkrycie doprowadziło do wynalezienia "Bakelitu"
(nazwa tworzywa pochodzi od rodzinnej miejscowości). (...) Wielu uznaje go za postać fikcyjną, naprawde
jednak odegrał on ważna rolę w historii świata.

Autor: user:83.25.212.82

Klęska Żywiołowa
Słynna bitwa II wojny światowej, pomiędzy wojskami radzieckimi a niemieckimi (w 1944r., pod Bzurą).
Bitwę przegrały wojska radzieckie, dowodzone przez gen. Aleksieja Żywiołowa.

Autor: user:62.121.70.216

Stefan Nowicki
Stefan Nowicki (ur. 15 maja 1869 w Wilnie, zm. 2 sierpnia 1944 w Krakowie) - Działacz polskiego ruchu
narodowego, uczestnik wojny domowej w Rosji (po stronie carskiej), I wojny światowej (w szeregach
Austro-Węgier) oraz wojny domowej w Hiszpanii (w Falandze), w czasie II wojny światowej kolaborant
III Rzeszy.

Dzieciństwo i młodość

Stefan Nowicki urodził się 15 maja 1869 roku w Wilnie jako syn polskiego szlachcica oraz niemieckiej
szlachcianki. Wychowywany był w duchu patriotyzmu oraz tęsknoty za utraconą Rzecząpospolitą Obojga
Narodów. W 1893 roku skończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas studiów zaangażował
się w działalność ruchów patriotycznych oraz nacjonalistycznych z którymi współpracował aż do
odzyskania przez Polskę niepodległości.

Życie pod zaborami

Po zakończeniu studiów wrócił do rodzinnego Wilna, gdzie zaangażował się w działalność dziennikarską,
naukową oraz w krzewienie ducha polskości, a także tęsknoty za RON wśród mieszkańców Wilna
różnych narodowości. W 1914 roku przedostał się przez granicę i wstąpił do Armii Austro-Węgier, gdzie
dzięki odwadze i inteligencji dosłużył do stopnia Tiszthelyettes (Podchorążego). Po wybuchu rewolucji
październikowej uzyskał pozwolenie przełożonych na opuszczenie frontu I Wojny Światowej. Udał się do
Moskwy, gdzie zadeklarował się walczyć razem ze swoją kompanią przeciwko komunistom. W lipcu 1918
roku po śmierci Cara Mikołaja II Romanow wrócił do Polski, gdzie opowiadając się po stronie endeków
doczekał odzyskania niepodległości 11 listopada.

II Rzeczpospolita

Od 1919 roku działał w Związku Ludowo-Narodowym. Do 1926 roku angażował się politycznie oraz
kulturalnie. Był cenionym w Polsce, na Węgrzech, w Rumunii oraz w Czechosłowacji aktorem teatralnym.
W maju 1926 roku oficjalnie sprzeciwił się przewrotowi zorganizowanemu przez Józefa Piłsudskiego,
który nazwał bandyctwem i zbrodnią przeciwko Narodowi Polskiemu.

Życie na emigracji

W 1926 roku w obawie przed represjami wyemigrował do Włoch rządzonych przez Benito Mussoliniego.
Zaangażował się w działalność polityczną w Narodowej Partii Faszystowskiej. W dalszym ciągu brał
udział w przedstawieniach teatralnych. W 1933 roku wyjechał na wakacje do Węgier w czasie których
zdecydował się na zamieszkanie tam na stałe. Był powszechnie szanowanym oraz rzetelnym
dziennikarzem najbardziej poczytnych gazet w Królestwie. Wielokrotnie wyjeżdżał do Berlina na liczne
spotkania służbowe. W czasie jednej z wizyt w 1938 roku poznał Rudolfa Hessa, który był fanem jego
stylu pisma, a jak się okazało także jego talentu aktorskiego. Postanowił zamieszkać w III Rzeszy na stałe.

Życie w Generalnym Gubernatorstwie i śmierć

1 września 1939 roku oficjalnie sprzeciwił się atakowi na Polskę, co pokazał m.in. publikując antywojenne
artykuły w licznych gazetach węgierskich, włoskich, niemieckich i polskich. Jednakże po licznych
rozmowach w wysoko postawionymi politykami i wojskowymi III Rzeszy pogodził się z tym i 12
października po utworzeniu Generalnego Gubernatorstwa zaangażował się w jego walkę o zwiększenie
niezależności. Starał się przedstawić Hitlera jako osobę, która ochroniła Polskę przed agresywnym
Związkiem Radzieckim. W czasie walki III Rzeszy ze Związkiem Radzieckim gorąco starał się o
utworzenie Polen Waffen SS, co nie udało się ze względu na opór ludności polskiej. 2 sierpnia 1944 roku
napisał list protestacyjny przeciwko pacyfikacji powstania warszawskiego w którym m.in. odmówił udziału
w walce z powstańcami oraz nazwał Adolfa Hitlera zdrajcą rasy i ideologii. Po wysłaniu listu udał się do
swojego dworku, gdzie powiesił się na pasie od spodni.

Pamięć

Po wojnie niesamowite losy Stefana Nowickiego zostały zapomniane za sprawą komunistów

cenzurujących wszystkie wzmianki o tym antykomunistycznym działaczu. Po 1989 roku niewiele się
zmieniło. Przez historyków, postać ta jest oceniana niejednoznacznie. Część, tak jak Andrzej Czarniewski i
Andriej Rybakow uważa Stefana Nowickiego za zdrajcę Polski, natomiast mniejsza część, jak Hans Wolff
i Julian Siwiński za bohatera narodowego. Autor: user:83.25.213.94

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?
title=Wikipedia:Głupie_dowcipy_i_czysty_bezsens/Zapomniani_bohaterowie_historii&oldid=36871863”