‫پرسشنامه های مطالعه‬

‫الف)مشخصات دموگرافیک ‪:‬‬

‫سن‪ ......:‬سال‬ ‫‪.1‬‬

‫جنس‪ :‬مونث ‪ ‬مذکر ‪‬‬ ‫‪.2‬‬

‫ب‪:‬اگر فرزند دارید‪ ،‬تعداد‬ ‫وضعیت تاهل‪ :‬الف‪ :‬مجرد ‪ ‬متاهل ‪ ‬بیوه ‪ ‬مطلقه ‪‬‬ ‫‪.3‬‬

‫فرزندان‪.....:‬‬

‫سطح تحصیالت‪ :‬کاردانی ‪ ‬کارشناسی ‪ ‬کارشناسی ارشد و باالتر ‪‬‬ ‫‪.4‬‬

‫وضعیت استخدام‪ :‬رسمی ‪ ‬پیمانی ‪ ‬شرکتی ‪ ‬طرحی ‪ ‬سایر ‪.....‬‬ ‫‪.5‬‬

‫سابقه خدمت‪......... :‬‬ ‫‪.6‬‬

‫سابقه کار در این بیمارستان‪.....:‬ماه ‪.......‬سال‬ ‫‪.7‬‬

‫سابقه کار در این بخش‪.....:‬ماه ‪.......‬سال‬ ‫‪.8‬‬

‫ازدیاد تعداد بیماران در شرایط حاد چه تأثیری بر توانایی شما در مراقبت دارد؟ خیلی کم ‪ ‬کم ‪‬‬ ‫‪.9‬‬

‫متوسط ‪ ‬زیاد ‪ ‬خیلی زیاد ‪‬‬

‫چه تجربیاتی از مراقبت در شرایط حاد داشته‌اید؟ تجربه‌ای ندارم ‪ ‬تجربه‌های کمی دارم ‪‬‬ ‫‪.10‬‬

‫تجربه‌های متوسطی دارم ‪ ‬تجربه‌های زیادی دارم ‪‬‬

‫آیا احساس می‌کنید در مراقبت در شرایط حاد خودکارآمدی دارید؟ بله‪ ‬خیلی بله‪ ‬تا حدودی نه ‪‬‬ ‫‪.11‬‬

‫تا حدودی نه ‪ ‬اصال ‪‬‬

‫آیا به نظرتان قدرت تصمیم گیری موثر برای مراقبت در شرایط حاد است؟ بله ‪ ‬تا حدی‪ ‬نه ‪‬‬ ‫‪.12‬‬

‫آیا همکاران شما در مراقبت در شرایط حاد به نظر شما دارای قدرت تصمیم گیری هستند؟ بله ‪‬‬ ‫‪.13‬‬

‫خیلی بله ‪ ‬تا حدودی نه ‪ ‬تا حدودی نه ‪ ‬اصال‪‬‬

 ‫آیا شما به کالس‌های آموزشی در خصوص مراقبت در شرایط حاد شرکت کرده‌اید؟ بله‪ ‬نه ‪‬‬ ‫‪.14‬‬

‫به نظر شما چه تدابیری برای بهبود توانایی مراقبت در شرایط حاد و قدرت تصمیم گیری پرستاران‬ ‫‪.15‬‬

‫شاغل در اورژانس‪ ،‬اتخاذ شود؟‬

‫توانایی درک شده برای ارائه مراقبت در شرایط حاد – ‪PCAS‬‬

‫تا حدودی موافقم‬

‫به شدت مخالف‬

‫کامال موافقم‬

‫موافق‬

‫‪1‬‬ ‫من نگران ارائه مراقبت‪ ،‬در شرایط حاد هستم‬

‫‪2‬‬ ‫من به توانایی خود برای ارائه مراقبت در شرایط حاد اعتماد دارم‬

‫‪3‬‬ ‫من دانش کافی برای ارائه مراقبت در شرایط حاد را دارم‬
‫خیلی خوب‬

‫ضعیف‬

‫ضعیف‬
‫خوب‬

‫خیلی‬

‫‪4‬‬ ‫من تخمین می زنم به طور کلی می توانم در شرایط حاد مراقبت انجام بدهم‪.‬‬
‫من تخمین می زنم می توانم خواسته هایی که در موقعیت های حاد از خود دارم‬
‫‪5‬‬
‫را مدیریت کنم‪.‬‬
‫‪6‬‬ ‫من تخمین می زنم توانایی مدیریت خواسته های همکارانم در شرایط حاد را دارم‪.‬‬
‫‪7‬‬ ‫من تخمین می زنم توانایی تعیین مستقل اقدامات الزم در شرایط حاد را دارم‪.‬‬
‫من تخمین می زنم توانایی اولویت بندی مستقل بین اقدامات مورد نیاز در موقعیت‬
‫‪8‬‬
‫های حاد را دارم‪.‬‬
‫‪9‬‬ ‫من تخمین می زنم که توانایی گرفتن دستورات تلفنی در شرایط حاد را دارم‪.‬‬
‫من برآورد می کنم که توانایی اجرای دستورالعمل هایی که در شرایط حاد از‬
‫‪10‬‬
‫طریق تلفن دریافت می کنم‪ ،‬را دارم‪.‬‬
‫من تخمین میزنم که در شرایط حاد توانایی دریافت دستورالعمل از پزشک را‬
‫‪11‬‬
‫دارم‪.‬‬
‫من تخمین می زنم که در شرایط حاد‪ ،‬توانایی هدایت مستقل مراقبت های کنار‬
‫‪12‬‬
‫تخت را دارم‪.‬‬
‫من تخمین می زنم که در شرایط حاد‪ ،‬توانایی گزارش وضعیت بیمار به پرستار‬
‫‪13‬‬
‫را دارم ‪.‬‬
‫‪14‬‬ ‫من تخمین می زنم که در موقعیت حاد توانایی ایجاد مشارکت بیماران را دارم ‪.‬‬
‫‪15‬‬ ‫من تخمین می زنم که در شرایط حاد‪ ،‬توانایی درک نیازهای مراقبتی هر بیمار را‬
 ‫دارم ‪.‬‬
‫من تخمین می زنم که در شرایط حاد‪ ،‬توانایی درک نیاز های پزشکی هر بیمار را‬
‫‪16‬‬
‫دارم ‪.‬‬
‫من تخمین می زنم که در شرایط حاد توانایی ارائه اطالعات متناسب با نیاز های‬
‫‪17‬‬
‫هر فرد را دارم‬

‫پرسشنامه خودکارآمدی عمومی ‪GSE-17‬‬ ‫‪‬‬

‫کامال مخالفم‬
‫جمالت‬ ‫ردیف‬

‫وقتی طرحی می ریزم‪ ،‬مطمئن هستم می توانم آن را‬

‫‪1‬‬
‫انجام دهم‪.‬‬
‫یکی از مشکالت من این است که وقتی می بایست‬
‫‪2‬‬
‫کاری انجام دهم ‪ ،‬نمی توانم از عهده آن برآیم‪.‬‬
‫اگر نتوانم کاری را بار اول انجام دهم‪ ،‬به تالشم برای‬
‫‪3‬‬
‫انجام آن ادامه می دهم‪.‬‬
‫وقتی که اهداف مهم برای خود تعیین می کنم ‪ ،‬به‬
‫‪4‬‬
‫ندرت به آن ها دست می یابم‪.‬‬
‫قبل از انجام تمام کارهایم آن را رها می کنم‪.‬‬ ‫‪5‬‬
‫از روبه رو شدن با مشکالت ‪ ،‬اجتناب می کنم‪.‬‬ ‫‪6‬‬
‫در صورتی که کاری خیلی پیچیده به نظر برسد حتی‬
‫‪7‬‬
‫زحمت امتحانش را به خود نمی دهم‪.‬‬
‫هنگامی که کاری را باید انجام دهم نا مناسب است ‪،‬‬
‫‪8‬‬
‫ان قدر پایداری می کنم تا ان را تمام کنم‪.‬‬
‫وقتی تصمیم به انجام کاری گرفتم ‪ ،‬به طور جدی و‬
‫‪9‬‬
‫دقیق روی انجام همان کار تمرکز می کنم‪.‬‬
‫هنگامی که سعی می کنم چیز جدیدی بیاموزم اگر در‬
‫‪10‬‬
‫ابتدا موفق نشوم به زودی آن را رها می کنم‪.‬‬
‫وقتی مشکالت غیرمترقبه ای برایم رخ می دهد ‪ ،‬به‬
‫‪11‬‬
‫خوبی از پس آن برنمی آیم‪.‬‬
‫از یادگیری مطالب تجربه های جدید ‪ ،‬هنگامی که به‬
‫‪12‬‬
‫نظرم مشکل بیایند اجتناب می کنم‪.‬‬
‫شکست باعث تالش بیشتر من می شود‪.‬‬ ‫‪13‬‬
 ‫کامال مخالفم‬
‫جمالت‬ ‫ردیف‬

‫به توانایی خود برای انجام کارها اعتماد ندارم‪.‬‬ ‫‪14‬‬

‫به خود متکی هستم‪.‬‬ ‫‪15‬‬
‫به سادگی تسلیم می شوم‪.‬‬ ‫‪16‬‬
‫توانایی برخورد با اغلب مشکالتی را که در زندگی‬
‫‪17‬‬
‫برایم پیش می آید ‪ ،‬ندارم‪.‬‬

‫پرسشنامه تصمیم گیری بالینی (لوری و همکاران ‪)2001‬‬

‫سواالت‬

‫‪.1‬تا آنجا که امکان دارد آخرین اطالعات موجود را از پرونده بیمار جمع‬
‫آوری می کنم ‪.‬‬
‫‪.2‬شرایط بیمار را با تکیه بر تفاسیر شخصی خویش بیان می کنم‪.‬‬
‫‪.3‬بر مبنای اطالعات قبلی خود سواالتی را که باید از بیمار بپرسم تعیین‬
‫می نمایم ‪.‬‬
‫‪ .4‬در اولین برخورد با بیمار تشخیصهای پرستاری احتمالی را در نظر می‬
‫گیرم‪.‬‬
‫‪ .5‬بر اساس مشکل احتمالی بیمار و اطالعات قبلی خویش به جستجوی‬
‫عالئم بیماری می پردازم ‪.‬‬
‫‪.6‬برای من تمایز قائل شدن میان اطالعات مرتبط و غیر مرتبط در بیان‬
‫وضعیت بیمار کاری آسان است‪.‬‬
‫‪ .7‬اطالعاتی را که در مورد یک بیمار بدست آوردم با دانش قبلی خود که‬
‫از بیماران مشابه بدست آوردم ‪،‬مقایسه می کنم‪.‬‬
‫‪ .8‬اطالعاتی را که از بیمار بدست می آورم با تجارب شخصی خویش در‬
‫زمینه پرستاری مقایسه می کنم‪.‬‬
‫‪.9‬اطالعاتی را که درمورد بیمار بدست آورده ام با نتایج تحقیقات مرتبط با‬
‫مراقبتهای پرستاری و عوارض آن مقایسه می کنم‪.‬‬
‫‪.10‬برای من حتی بدون تجزیه و تحلیل دقیق دریافتن اینکه کدام بخش از‬
‫اطالعات برای تعریف مشکالت پرستاری ارزش بیشتری دارد ‪ ،‬کاری‬
‫آسان است‪.‬‬
‫‪.11‬مشکالت پرستاری بیمار را بر اساس شکایات بیمار و عالئم مشاهده‬
 ‫شده از بیماری تعریف می کنم‪.‬‬
‫‪.12‬ایجاد یک تصویر کلی از موقعیت بیمار و مشکالت عمده پرستاری او‬
‫برای من کاری آسان است ‪.‬‬
‫‪.13‬طبق مراحل فرآیند تصمیم گیری پرستاری ‪،‬طرحو برنامه پرستاری‬
‫بیمار را طراحی می کنم‪.‬‬
‫‪.14‬طرح و برنامه پرستاری بیمار را بر اساس دیدگاه پرستاری خودم و‬
‫نقطه نظرات بیمار در مورد مراقبت و نگهداری از او پایه گذاری می کنم‪.‬‬
‫‪.15‬طرح وبرنامه پرستاری بیمار را بر مبنای رژیمهای کلی تجویز شده‬
‫برای بیمار پایه گذاری می کنم‪.‬‬
‫‪.16‬بدون هرگونه مشکلی ادراکات مرتبط به مراقبت از بیمار را در‬
‫گزارشات مربوط به بیمار ثبت می کنم‪.‬‬
‫‪.17‬اهدافی را برای مراقبت از بیمار تعیین می نمایم که اندازه گیری آنها‬
‫آسان باشد‪.‬‬
‫‪.18‬عوارض مداخالت پرستاری بر بیمار را پیش بینی می کنم‪.‬‬
‫‪.19‬تا آنجا که امکان دارد به صورت دقیق طرح پرستاری موجود از بیمار‬
‫را در مورد بیماری و موقعیت او پیگیری می کنم‪.‬‬
‫‪.20‬بدنبال عالئم اختصاصی و فردی بیمار قبل از مشاهده هرگونه عالمت‬
‫واضح ‪،‬تغییرات موجود در شرایط بیمار را پیش گویی میکنم‪.‬‬
‫‪.21‬هنگام تصمیم گیری در مورد مراقبت پرستاری از اطالعات خاص در‬
‫مورد درمان بیماری بیمار استفاده می کنم‪.‬‬
‫‪.22‬بر اساس عکس العمل بیمار با انعطاف پذیری روش کار خویش را‬
‫تغییر می دهم ‪.‬‬
‫‪.23‬تالش می کنم برای مشاهدات خویش از تغییرات شرایط بیمار دالیلی‬
‫بیابم‪.‬‬
‫‪.24‬بررسی آثار مداخالتم بر روی وضعیت بیمار کار آسانی است‪.‬‬