ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ

( πρόγονοι των τέκνων του Ευαγγέλου Ν. Κωτσοβίνου 1903-

1981)

ΣΥΝΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ Ε. ΚΩΤΣΟΒΙΝΟ

Έκδοση 2023
ΧΑΛΚΙΔΑ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε΄ 17
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πολλές φορές έχω σκεφθεί , το κοινότυπο, ότι για να υπάρχω , υπήρξε μια αλυσίδα ανθρώπων πριν από μένα, που έδωσαν την
σκυτάλη στα δυο άτομα στα οποία εγώ οφείλω την ύπαρξη μου. Πολλές φορές σκέφθηκα, πόσες γενιές πίσω μπορώ να πάω
να αντλήσω στοιχεία. Ελάχιστα. Αυτά ελάχιστα των παλαιότερων γενιών , μαζι με τα πολύ περισσότερα δικά μου, θέλησα
να καταγράψω, για να διευκολύνω κάποιον απόγονο της ευρύτερης οικογενείας στο μέλλον να αντλήσει πληροφορίες.
Σκέπτομαι βέβαια , οτι για να υπάρχω , υπήρξε ένας μακρινός πρόγονος στην παλαιολιθική , στην νεολιθική εποχή. Όταν θέλω
να τραβήξω τον προβληματισμό, πηγαίνω ακόμη πιο παλιά, τότε που πρωτοξεκίνησε η ζωή στην γη. Αν θέλω να τραβήξω
ακόμη τον προβληματισμό , σκέπτομαι που βρισκόταν ένα στοιχειώδες σωματίδιο, ένα μόριο , έστω ένα άτομο, πριν την
δημιουργία της γης πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Επειδή η μια ζωή δίνοντας την σκυτάλη στην άλλη δίνει ένα
απειροελάχιστο δίκη της ύλη , θεωρητικά, κάποια "μόρια" ή άτομα" δικά μου , υπήρχαν κάπου στο αχανές συμπάν πριν
δισεκατομμύρια χρόνια.
Είναι ένα πραγματικό θαύμα , που εγώ , ύστερα από τόσα δισεκατομμύρια χρόνια, είμαι ένα κομμάτι ύλης που " σκέφτεται" ,
που προσπαθεί να "ερμηνεύσει" , που προσπαθεί να "δει" μέσα σε αυτό το πολύπλοκο άγνωστο.
Επειδή λοιπόν , μου πέφτει πολύ βαρύ αυτός ο προβληματισμός,. το αφήνω .
Σε αυτά τα θέματα συνεχίζεις υιοθετώντας " διασταλτικά" την μεθοδολογία της γεωμετρίας , που τόσο με συνάρπαζε στα νιάτα
μου. Δέχεσαι "αξιώματα" , δηλαδή κανόνες που έχουν μια λογική αλλά δεν αποδεικνύονται. Άλλος δέχεται τον θεό, και το
εξειδικεύει ανάλογα. Άλλος δέχεται την χριστιανική θρησκεία και τα σχετικά για την δημιουργία του κόσμου, και κλείνει
ήρεμα τις ανησυχίες μου . Άλλος προσπαθεί να καταλάβει την μεγάλη έκρηξη ,και τον σχηματισμό πρώτων μορφών ζωής
στον πλανήτη γη . Άλλοι μεταθέτουν τον προβληματισμό , θεωρώντας ότι η ζωή ¨σπάρθηκε" στη γη από άλλους πολιτισμούς ,
μεταθέτουν δηλαδή το πρόβλημα.
Αυτό βέβαια που μου δημιουργεί τεράστιο θαυμασμό είναι πως αυτή η πρωτόγονος ζωή δημιούργησε τον θαυμαστό ζωικό
και φυτικό κόσμο , με την τεράστια σοφία του .
Η τρομερή ( για μερικά είδη , ηρωική μέχρις αυτοθυσίας) ανάγκη των ζωντανών οργανισμών για αναπαραγωγή , με άφηνε
άναυδο. Υπάρχουν είδη που πεθαίνουν στην διάρκεια της πράξης αναπαραγωγής ( όπως οι κηφήνες) ή άλλα πεθαίνουν κατά
τη τεκνοποίηση ( κάποια ψάρια).
Τα αναπάντητα ερωτήματα , τα προσπερνώ. Θαυμάζω το ανθρώπινο πνεύμα και τις κατακτήσεις του
Εκμεταλλεύομαι ένα μικρό μέρος των κατακτήσεων αυτών για να δημιουργήσω αυτή την οικογενειακή παρακαταθήκη.
Χαίρομαι που υπάρχω , χαίρομαι που δημιουργώ αυτά τα ελάχιστα .
 Πρόγονοι και συγγενείς μας
ONOMA ΓΕΝΝΗΣΗ ΘΑΝΑΤΟΣ ΗΛΙΚΙΑ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ
ΠΑΠΠΟΥΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΣ ΤΟΥ 1869 1957 88 ΠΑΠΠΟΥΣ ΑΠΟ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ,
ΣΠΥΡΙΔΟΝΟΣ ΕΓΡΑΦΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ
ΚΟΤΣΟΒΙΝΗΣ
ΓΙΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΥ , ΓΕΝΟΣ 1870 1959 89 ΓΙΑΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΑΠΟ ΚΟΝΙΣΤΡΕΣ
ΣΟΦΙΑ ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΥ-ΤΟΣΟΥΝΗ , 1865 1969 104 ΑΔΕΛΦΗ ΠΑΠΠΟΥ ΝΙΚΟΥ (ΑΠΟ
ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΜΑΣ ΝΙΚΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΣΕΓΓΟΝΗΣ ΤΗΣ
ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΥ ΚΑΛΟΜΟΙΡΑΣ ΚΑΤΣΙΒΕΛΟΥ , κόρη
του Γιώργου ΤΟΣΟΥΝΗ )
ΠΑΠΠΟΥΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΡΑΚΑΣ ΤΟΥ 1876 1967 91 ΠΑΠΠΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ
ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΒΡΑΚΑ -ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΥ

ΓΙΑΓΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΒΡΑΚΑ , ΓΕΝΟΣ 1878 1972 94 ΓΙΑΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ
ΙΩΑΝΝΗ ΡΟΥΣΣΟΥ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ, ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ ΣΕ 1813? 1895? 82 ΠΑΤΕΡΑΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ

ΠΑΡΟ, ΗΛΘΕ ΕΥΒΟΙΑ-ΜΑΛΑΚΟΝΤΑ ΣΕ ΡΟΥΣΣΟΥ . ΌΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΦΤΗΚΕ H
ΗΛΙΚΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ 11 ΕΤΩΝ ΤΟ 1824, ΓΙΑΓΙΑ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 20 ΕΤΩΝ ( ?)
ΗΤΑΝ ΟΡΦΑΝΗ ΑΠΌ ΠΑΤΕΡΑ
ΜΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ , 1927 2022 95 ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
ΜΑΣ ΒΑΓΓΕΛΙΩΣ ΒΡΑΚΑ –
ΘΕΟΔΩΡΟΥ , ΠΡΩΤΗ ΞΑΔΕΛΦΗ ΜΑΣ
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ ΒΡΑΚΑ ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ 1916 2002 86 ΑΔΕΛΦΗ ΜΗΤΕΡΑΣ
ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ – 1922 ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕ 100 ΕΤΗ ΤΟ 2022
ΔΡΑΚΟΥΛΗ, ΠΡΩΤΗ ΞΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ
ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ
Πρόγονοι και συγγενείς απο τον πατέρα μας Ευάγγελο
Νικολάου Κωτσοβίνο
 ΓΟΝΕΙΣ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ

Όνομα γονέα πατέρα μας :

Νικόλαος Σπύρου Κωτσοβίνος ( Κοτσοβίνης) , γεννήθηκε το 1869 στο

Ερημόκαστρο ( Δήμος Θεσπιών) , απεβίωσε στην Χαλκίδα το 1957.

Όνομα της Μητέρας του πατέρα μας :

Δέσποινα Παναγωτιοπούλου (ή Παναγιώτου ) , γεννήθηκε στις

Κονίστρες το 1870 , απεβίωσε το 1959 στην Χαλκίδα
 Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΣ ( ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ) ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥ

Ο παππούς Νίκος Κωτσοβίνος γεννήθηκε το 1869 στις Θεσπιές .Η παλαιότερη ονομασία των Θεσπιών είναι
"Ρημόκαστρο" ή "Ερημόκαστρο"[2]. Το χωριό μετονομάστηκε σε Θεσπιές λόγω της θέσης του κοντά στα ερείπια
της ομώνυμης αρχαίας πόλης. Οι Θεσπιές είναι χωριό του Δήμου Αλιάρτου - Θεσπιέων[1] του Νομού Βοιωτίας, ενώ
έως το 2010 υπήρξε έδρα του τέως Δήμου Θεσπιέων κοντά στις Θήβες. Τον πατέρα του τον έλεγαν Σπύρο. Ήταν
φτωχοί και αγράμματοι . Ο παππούς έλεγε το όνομα του Κοτσοβίνης . Ο Μπαμπάς , από μαθητής Γυμνασίου το
μετέτρεψε στο πιο εύηχο Κωτσοβίνος . Η πορεία αλλαγής του ονόματος φαίνεται παρακολουθώντας πως υπέγραφε
ο μπαμπάς τα τετράδια του και βιβλία. Ο μπαμπάς ονομάσθηκε Ευάγγελος ( και όχι Σπύρος , το όνομα του παππού
του ) , γιατί τότε το όνομα το αποφάσιζε ο νονός .
Η άδεια ασκήσεως επιτηδεύματος που είχε ο παππούς Νίκος ( ως επαγγελματίας πρακτικός κτηνίατρος-
πεταλωτής ) τον αναγράφει ως Κοτσοβίνη. Από τους γονείς μου είχα ακούσει ότι η οικογένεια του παππού ειχε
έλθει από την Πελοπόννησο. Πράγματι , από μια έρευνα στο διαδίκτυο , βρέθηκε επίθετο στην Πελοπόννησο
Κοτσοβίνης (http://www.goumero.gr/index.php/istoria/articles-neoteri-elladas/161-onomatagoumerou.html , στο
χωριό Γούμερο Ηλείας . Δίνεται πίνακας επώνυμα και η καταγωγή αυτών σύμφωνα με το βιβλίο του Ιερέως Π.
Φωτακόπουλου, όπου αναγράφεται :
«Τα επώνυμα και η καταγωγή αυτών σύμφωνα με το βιβλίο του Ιερέως Π. Φωτακόπουλου……Ακολουθούν
αλφαβητικώς οι: ……….…Αναστασόπουλος η Κοτσοβίνης. Έχει μείνει και η έκφραση ο Αγγελής του Κοτσοβίνη εκ της
Αργολίδος» .
Το ΓΟΥΜΕΡΟ ανήκει, μετά το νόμο 3852/10 "Καλλικράτης" στο Δήμο Πύργου Ν.Ηλείας με έδρα τον Πύργο . Το Ν.
Ηλείας χωριό Γούμερο πρωτοεμφανίστηκε στην ιστορία το 1364 μαζί με το Χελιδόνι. Είναι ένα υστεροβυζαντινό χωριό
και το όνομά του φαίνεται να σχετίζεται με το όνομα του πρώτου οικιστή του ή φρούραρχου του κάστρου του .
Έστειλα στην Ιερά Μητρόπολη Ηλείας, και έλαβα απάντηση και από τον Μητροπολίτη ,και από τον ιερέα .
Η απάντηση του Ιερέα !
Ο παππούς είχε αδέλφια τον Κώστα , τον Αναστάσιο και την Σοφία , μεγαλύτερη του , ωραιότατη όπως μου ειπώθηκε
.
Ο Κώστας ήταν έγγαμος , αλλά δεν είχε παιδιά. Ο Αναστάσιος ήταν άγαμος .
Κοντινοί συγγενείς από το σοι του παππού ( πχ δεύτερα ξαδέλφια δηλαδή ) δεν υπάρχουν , μακρινοί πολλοί , αλλά
στοιχειωδώς «γνωστοί» πολύ λίγοι . Η αδελφή του παππού μας , η Σοφία , ήταν μεγαλύτερη , είχε παντρευτεί τον
Χαράλαμπο Τοσούνη ( με καταγωγή από Κωνσταντινούπολη , το όνομα ηταν Τούρκικο, Τοσσουν , και το έκαναν Τοσούνη )
και έμεναν στο Ερημόκαστρο, στο ίδιο σπίτι με τον παππού μας. Ένα γείτονας ενοχλούσε την πανέμορφη Σοφία
ερωτικά , παραπονέθηκε στο σπίτι, το άκουσε ο παππούς Νίκος , και σε ηλικία 16 ετών , βιαιοπραγήσει εναντίον του
γείτονα και είχε καταδικαστεί και έκανε στην φυλακή Θηβών περίπου 6 χρόνια . Η Σοφία Κοτσοβίνη-Τοσούνη με
τον Τοσούνη, έκαναν κατά πληροφορίες 9 παιδιά ! Πέθανε σε ηλικία 104 ετών, σύμφωνα με την μαρτυρία της
δισέγγονης της Καλομοιρας Τοσουνη-Κατσιβελου !! Από όλα αυτά τα παιδιά , πρώτα ξαδέλφια του πατέρα μας ,
επαφή διατηρήθηκε επαφή με ένα από αυτά , τον Μελέτιο Τοσούνη , ο οποίος επισκεπτόταν τον πατέρα μου στην
Χαλκίδα . Ο Μελέτιος έπαιζε κλαρίνο , ηταν μέλος Ο Μελέτιος είχε αρκετά παιδιά , δεύτερα ξαδέλφια μας, έχουν
όλοι πεθάνει. Τα δεύτερα αυτά ξαδέλφια από τον Μελέτη ηταν ο Γεώργιος, ο Σπύρος ( προφανώς ο Μελέτης έβγαλε
το όνομα του παππού του Σπύρου Κοτσοβίνη ) ,τον Πέτρο , τον Χαράλαμπο και την Σοφία ( όνομα μητέρας του ) , η
οποία ηταν ωραιότατη , έμοιαζε στην γιαγιά της Σοφία . Ο δεύτερος ξάδελφος μας Γεώργιος Τοσούνης είχε κόρη την
Μαρίνα , που παντρεύτηκε τον Ηλία Γράπα ( τελωνιακό) , την Καλομοίρα η οποία παντρεύτηκε τον Κατσίβελο (
αστυνομικό) και τον Βασίλη Τοσούνη. Η Μαρίνα ( γεννηθείσα πιθανώς το 1930 ) , η Καλομοίρα ( ή Μηλίτσα) το
1932 και ο Βασίλης , το 1935 ) είναι παιδιά του δευτέρου εξάδελφου μας Γεωργίου Τοσούνη και συνεπώς ανίψια
μας .Είναι βέβαια πολύ πιο μεγάλοι από εμάς γιατί στην δική τους σειρά παντρεύτηκαν μικροί. Η Μαρίνα Γράππα
είχε έλθει περίπου το 1952 ,νέα παντρεμένη , με τα παιδιά της και τον άντρα της για κάποια χρόνια στην Χαλκίδα ,
λόγω της υπαλληλικής δουλειάς του άντρα της και έτυχε να μείνουν κοντά στο πατρικό σπίτι μας , νοικιάζοντας
στην διπλανή οικοδομή του Τσωκου . Εγώ ήμουν περίπου οκτώ ετών , θυμάμαι όμως την ανίψια μου Μαρίνα ,
ωραιότατη , και θυμάμαι ότι είχε μικρά παιδιά .
 Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΣ ( ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ) ΚΑΙ
ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥ ( συνέχεια)
Η Μαρίνα είχε αναλάβει να σπουδάσει και τον μικρό της αδελφό Βασίλη Τοσούνη 17 ετών , τότε, , που σπούδαζε στην
Τεχνική Σχολή Δημόκριτος και είχε καθηγητή και τον πατέρα μου . Όπως μου διηγήθηκε ο Βασίλης Τοσούνης , μεγάλη
φτώχια στα παιδικά χρόνια στο Ερημόκαστρο, ουσιαστικά από 10 ετών τον είχε οικότροφο η αδελφή του Μαρίνα με τον
άντρα της Ηλία. Τον Βασίλη Τοσούνη τον θυμάμαι , είχε έλθει μάρτυρας υπεράσπισης μας στην δίκη που έκανε ύστερα
από μήνυση που έκανε ο πατέρας μας το 1951 εναντίον του γείτονα Τσώκου που τα παιδιά του μας πέταγαν πέτρες.
Μια πέτρα με είχε κτυπήσει λίγο πάνω από το μάτι, στο φρύδι. Ο μπαμπάς και τους μήνυσε. Θυμάμαι σαν τώρα το
δικαστήριο και την μαρτυρία του Βασίλη. Εγώ πρέπει να ήμουν 7-8 χρονών και ο Βασίλης 17 ετών ( είδε τον
πετροπόλεμο) . Ο «ανιψιός» μου Βασίλης Τοσούνης εγκαταστάθηκε στην Χαλκίδα , και έτσι διατηρήσαμε κάποια
επαφή. Τώρα που γράφω αυτά εγώ είμαι 76 ετών και ο Βασίλης 85 ! Ακμαίοι και οι δυο με εξαιρετική μνήμη ! Από ότι
μου είπε τα παιδιά της Μαρίνας Γράπα είναι δυο αγόρια ( εγγόνια του ξαδέλφου μας Γεωργίου Τοσούνη ) πρόκοψαν, ο
ένας μεγαλοδικηγόρος στην Αθήνα , Κωνσταντίνος Γράπας , και ο άλλος ο Γεώργιος Γράπας , Αρχιτέκτονας , Διευθυντής
Τεχνικών Υπηρεσιών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με τον οποίο το 2020 ήλθαμε σε ηλεκτρονική επαφή ( facebook) . Ο
Βασίλης Τοσούνης επαγγελματικά έμεινε στην Χαλκιδα , και πήγε καλά ( αντιπροσωπεία αυτοκίνητων ). Βρεθήκαμε με
τον Βασίλη Τοσούνη το 2017 , με τα αδέλφια μου Χρήστο και Βασίλη για καφέ στην γειτονιά μας , στην πλαζ
Παπαθανασίου. Ο Βασίλης Τοσούνης έχει ένα γιο , καθηγητή Γυμνασίου , στην Αμάρυνθο .

Η Καλομοίρα ( Μηλίτσα) Τοσούνη έχει εγγονό τον Γιάννη Κατσίβελο που το 2012-20123 ηταν δευτεροετής φοιτητής
στους Πολιτικούς Μηχανικούς Ξάνθης (ΔΠΘ) . Δηλαδή ο Γιάννης είναι δισέγγονος του δεύτερου ξαδέλφου μου Γεωργίου
Τοσούνη, που βέβαια ποτέ δεν γνωρίσαμε , ηταν πολύ πιο μεγάλος από εμάς . Γνώρισα τον φοιτητή Γιάννη , κρατήσαμε
επαφή , τον βοηθούσα όπου μπορούσα, τώρα που γράφω αυτό το κείμενο ( 2022 Μάιος ) είναι Διπλωματούχος Πολιτικός
Μηχανικός ΔΠΘ και μένει στον Βόλο . Αφιέρωσε πολύ χρόνο με τα συνδικαλιστικά, Πρόεδρος ΔΑΠ Ξάνθης (φοιτητές
προσκείμενοι στην Νέα Δημοκρατία) , και γραμματέας ΟΝΕΔ Βόλου.
Η Καλομοίρα Τοσούνη -Κατσίβελου , μένει στον Πρόδρομο Θήβας .Τηλεφωνηθήκαμε μαζί της εγώ και η αδελφή μου
Δέσποινα .Μας θυμάται η Καλομοίρα παιδιά, ( περίπου το 1951) ,ερχόταν και έμενε στην Μαρίνα , και επισκεπτόταν τους
γονείς μας. Θυμάμαι ότι η μητέρα μας ειχε πει ότι η γιαγιά Δέσποινα Κωτσοβίνου δεν ήθελε ( δεν συμπαθούσε) το σοι του
παππού Νίκου από την Θήβα . Όμως ο πάππους και ο πατέρας μας τους αγαπούσε. Οι δυσκολίες όμως της επικοινωνίας
τότε ηταν δύσκολες .
Συμπερασματικά , υπάρχει πληθώρα συγγενών (δικών μας) ανίψια τρίτης , τετάρτης κλπ συγγένειας , κανένας εν ζωή
δεύτερος ξάδελφος . Τυχαία γνωρίζει κανείς κάποιον , όπως εγώ τον Γιάννη Κατσίβελο. Ο παππούς μου Νίκος και η προ-
προ-γιαγιά του Σοφία αδέλφια ! Να μπορούσαν να δουν τα αδέλφια Νίκος και Σοφία Τοσούνη, ότι ο εγγονός του Νίκου
Κοτσοβίνη ( Νίκος Κωτσοβίνος) βοήθησε τον τετρασεγγονο της Σοφίας ( εγγονό της ανιψιάς μου Μηλίτσας, που τώρα
είναι εν ζωή στον Πρόδρομο, με ηλικία περίπου 86 ετών έτη ) , τον φοιτητή στο ΔΠΘ Γιάννη Κατσίβελο το 2012-2020 ,
όπως ο Νίκος Κοτσοβίνης υπερασπίστηκε ακόμη και με φυλακή την αδελφή του Σοφία , περίπου το 1885 ( πριν περίπου
135 χρόνια !!) .
 Από το τετράδιο της μητέρας μας για τους γονείς του πατέρα μας .

Ο παππούς του πατέρα σας καθώς είχα ακούσει, ήτο από την Πελοπόννησο, αλλά αργότερα ήλθαν στο
Ερημόκαστρο Θηβών και εγκαταστάθηκαν εκεί. Νομίζω ότι το μικρό του όνομα ήτο Σπύρος. Ο παππούς
Κωτσοβίνος είχε τρία παιδιά, καθώς είχα ακούσει, την Σοφία, το Νικόλαο (παππού σας) και τον Τάσο. Η Σοφία
είχε παντρευτεί έναν ονόματι Τοσούνη νομίζω ( 2022 :Σημείωση δική μου, μια χαρά θυμόταν η μητέρα μας)
:. Ένα παιδί της Σοφίας γέρων πια ( Σημείωση : Εικάζω ότι ήταν ο Μελέτης , ο οποίος ήταν οργανοπαίκτης ,
κλαρίνο ) είχε έλθει στο σπίτι μας το παλιό όταν μέναμε εκεί.( Σημείωση Ο Μελέτης και ο πατέρας μας ήταν
πρώτα ξαδέλφια ) . Ήλθε σε μας με τον παππού σας Νίκο, γιατί η γιαγιά σας και οι θείες σα δεν ήθελαν ούτε
να ακούσουν γι’ αυτούς τους συγγενείς τους. Έμεινε δύο ημέρες. Αργότερα ήλθε και ο γιος του Γεώργιος
Τοσούνης ( δεύτερος ξάδελφος μας ) που ήτο ο πατέρας της Μαρίνας Γράπα, που έμενε στου Τσώκου το
σπίτι. Ο παππούς σας ο Νικόλαος Κωτσοβίνος ήτο το δεύτερο παιδί. Παντρεύτηκε την γιαγιά σας Δέσποινα
στις αρχές του έτους 1902. Και τον Μάιο 1903 γεννήθηκε ο πατέρας σας όπως είχα ακούσει. Κατόπιν
γεννήθηκε η Μαρίκα και τελευταία η Γαρυφαλιά ή Λίτσα.Ο Τάσος το τρίτο παιδί δεν είχε παντρευτεί, γιατί
όπως είχα ακούσει να λένε δεν ήθελε να ταγίζει γυναίκα. Εγώ δεν τον είχα γνωρίσει, δεν είχε έλθει ποτέ στην
Χαλκίδα μετά τον πόλεμο του 40, ενώ πριν ερχόταν όπως έλεγε ο πατέρας σας. Ποτέ δεν έμαθα αν ζούσε ή αν
πέθανε.
 Ο άντρας της αδελφής του παππού Νίκου ( της Σοφίας) , ο Τοσούνης Χαράλαμπος έπαιζε κλαρίνο και φαίνεται ότι
αυτό το ταλέντο κληρονόμησε και ο γιος του Μελέτης, πρώτος ξάδελφος του πατέρα μας .Όπως μου μου είχε πει ο
«ανιψιός» μου Βασίλης Τσούνης , ο προπάππος του Χαράλαμπος Τοσούνης ήταν της διασκέδασης και του κλαρίνου,
και ότι στην Αμερική που πήγε με τον παππού μας , δεν έβγαλε χρήματα, γύριζε και έπαιζε κλαρίνο!, και τον «έβριζε»
η προγιαγιά του Σοφία !

Αντιγράφω από το διαδίκτυο : Ο Γιάννης Μελισσάρης ή Τούρλος όπως τον ήξεραν όλοι, γεννήθηκε στις 6
Σεπτεμβρίου του 1913 στις Θεσπιές. Ήταν ένας πρακτικός οργανοπαίχτης (δεν ήξερε να διαβάζει μουσική) χωρίς
αυτό να τον εμποδίσει να γίνει γνωστός σε όλη την επαρχία της Θήβας και να έχει μια έντονη μουσική παρουσία για
περίπου 60 χρόνια. Μας μίλησε επίσης για τα όργανα που πλαισίωναν τότε μια λαϊκή ορχήστρα, καθώς και για τους
άλλους οργανοπαίκτες από τις Θεσπιές. Τον Στυλιανό Νέρη που έπαιζε κλαρίνο, τον Μελέτη Τοσούνη που έπαιζε
κλαρίνο επίσης, τον Κώστα Μελισσάρη που έπαιζε σαντούρι, και τον Βασίλη Μανούρλα που έπαιζε λαούτο.
ΑΠΟ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ ( ΤΟ 1978 ? ) ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΥ , ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ
Η μητέρα της γιαγιάς μας Δέσποινας Κωτσοβίνου ( πατρικό Παναγιωτοπούλου ή Παναγιώτου είχε όνομα Τριανταφυλλιά.
Ο Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος ( πατέρας της γιαγιάς Δέσποινας ) και τα αδέλφια του είχαν μεγάλη περιουσία στις Κονίστρες ,
την οποία την πήραν οι πρόγονοι του Υπουργού της ΕΡΕ Γεώργιος Βογιατζή. ( Από άλλες αφηγήσεις, ο μπαμπάς είπε
ότι την περιουσία την έχασε ο παππούς του παίζοντας χαρτιά—για αυτό η γιαγιά Δέσποινα και ο μπαμπάς ήταν εναντίον
της χαρτοπαιξίας) .
Δεν θυμόταν ο μπαμπάς πόσα αδέλφια είχε ο παππούς του Παναγιωτόπουλος.
Η μητέρα του Δέσποινα ( γιαγιά μας ) είχε αδέλφια τον Γιάννη, τον Χρίστο, και την Μαρίτσα
( που είχε παντρευτεί τον Δημήτρη Πάρτσαλη ).
Ο Γιάννης δεν είχε παιδιά. Ο Χρίστος είχε την Ελευθερία ( σύζυγο Νίκου Δρακούλη ) , την Βασιλική και άλλη μια
( δεν θυμόταν το όνομα). Ο Χρίστος είχε καταδικασθεί για διγαμία.
Η Μαρδίτσα ( σύζυγος Πάρτσαλη ) είχε την Ελένη, την Μαρίκα, ,τον Γιάννη ( που σκοτώθηκε από συνεταίρο του ) ,
τον Θωμά και την Σταμάτα. Ο Γιάννης Πάρσταλης είχε δυο παιδιά , τον Δημήτρη ( που σκοτώθηκε στο αντάρτικο,
θεωρήθηκε αριστερός ) , και την Μαρδίτσα . Η Μαρδίτσα Πάρτσαλη παντρεύτηκε τον Πολίτη και είχε δυο παιδιά,
τον Τάκη Πολίτη που ήταν στην Γερμανία , και μας είχε επισκεφθεί την δεκαετία του 1960-1970 ?. Ένας εγγονός του Θωμά
( πρώτου εξαδέλφου του μπαμπά ) μας επισκέφθηκε στην Ξάνθη , όπου υπηρέτησε στο ΙΓΜΕ το 1989 ως Γεωλόγος.
Ο παππούς Νίκος Κωτσοβίνος γεννήθηκε στο Ερημόκαστρο , κοντά στις Θήβες. Τον πατέρα του τον έλεγαν Σπύρο.
Ήταν φτωχοί και αγράμματοι . Ο παππούς έλεγε το όνομα του Κουτσοβίνης ή Κουτσοβίλης . Ο Μπαμπάς ,
από μαθητής Γυμνασίου το μετέτρεψε στο πιο ευηχο Κωτσοβίνος . Η πορεία αλλαγής του ονόματος φαίνεται
παρακολουθώντας πως υπέγραφε ο μπαμπάς τα τετράδια του και βιβλία.
Το επαγγελματικό βιβλιαράκι που είχε ο παππούς Νίκος ( ως επαγγελματίας πεταλωτής ) τον αναγράφει ως Κουτσοβίνη .Σε
Ο παππούς είχε αδέλφια τον Κώστα , τον Αναστάσιο και την Σοφία.
Ο Κώστας ήταν έγγαμος , αλλά δεν είχε παιδιά. Ο Αναστάσιος ήταν άγαμος.
Η Σοφία ήταν παντρεμένη με τον Π. Τοσούνη. Η Σοφία είχε γιο τον Μελέτιο Τοσούνη, ο οποίος
είχε γιο τον Γεώργιο Τοσούνη. Ο Γεώργιος Τοσούνης είχε κόρη την Μαρίνα , που παντρεύτηκε τον Γράππα.
Ο Βασίλης Τοσούνης , αδελφός της Μαρίνας είχε έλθει μάρτυρας υπεράσπισης στην δίκη που κάναμε ( μηνύσαμε )
εναντίον του Τσώκου που μας πέταγαν πέτρες.
Ο μπαμπάς ονομάσθηκε Ευάγγελος ( και όχι Σπύρος , το όνομα του παππού του ) , γιατί τότε το όνομα το αποφάσιζε ο νονός .
1904 Συμβόλαιο , αναγράφεται το όνομα του παππού Νικόλαος Κοτσοβίνης ( υπογράμμιση με κόκκινο) .
ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΓΕΝΝΗΣΗ ΠΑΠΠΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΥ . Στο πιστοποιητικό , εκδοθέν το 1913 , το επίθετο γράφεται
Κοτσοβίνος ( με όμικρον ), και όχι Κοτσοβίνης ( όπως θυμάμαι το πρόφερε ο παππούς ) .Το πιστοποιητικό γράφει μόνο το
έτος γέννησης 1869 και όχι μήνα και ημερομηνία. Το Ερημόκαστρο το λένε τώρα Θεσπιές .
 Σε ηλικία 16 ετών ο παππούς Νικόλαος
Κωτσοβίνος βιαιοπράγησε υπερασπίζοντας την
αδελφή του και καταδικάστηκε το 1888 σε 6
χρόνια φυλακής
 1916
ΑΔΕΙΑ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΝΙΚΟΥ, ειχε το κατάστημα στην οδό
Αρεθούσας .Έγραφε το ονομα του Κοτσοβίνης .
 1918
ΑΔΕΙΑ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΝΙΚΟΥ, ειχε το κατάστημα στην οδό Αρεθούσας
1916
.Έγραφε
ΑΔΕΙΑ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΟΣ το ονομα
ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΝΙΚΟΥ, τουστην
είχε το κατάστημα Κοτσοβίνης . το όνομα του Κοτσοβίνης .
οδό Αρεθούσας .Έγραφε
Ο παππούς Νίκος Κωτσοβίνος , μετα τον γάμο του είχε πάει στις ΗΠΑ, στην περιοχή της Νέας Υόρκης , μαζί με τον άνδρα
της αδελφής του , τον Χαράλαμπο Τοσούλη, με καταγωγή από Τουρκία . Εικάζω ότι o γαμβρός του , πήρε την
πρωτοβουλία για Αμερική , πιο ευκατάστατος , μεγαλύτερος στη ηλικία και με περισσότερες γνώσεις .Ήταν και
αυτοδίδακτος μουσικός , έπαιζε κλαρίνο, και πιο άνετος σε ταξίδια. ( σημείωση δική μου : και ο γιος του Μελέτης
Τοσούνης , πρώτος ξάδελφος του πατέρα μας αναφέρεται στο διαδίκτυο ότι ήταν μουσικός, έπαιζε κλαρίνο ). Το θεωρώ
πολύ απίθανο μόνος του ο παππούς , ( θυμάμαι με δυσκολία συλλάβιζε την εφημερίδα) , να έφευγε μόνος του για ΗΠΑ.
Από ότι μου μου είπε ο Βασίλης Τοσούνης , δισέγγονος του Χαράλαμπου Τοσούνη και δισέγγονος της αδελφής του
παππού , δεν τα πήγαν καλά στις ΗΠΑ και ότι η γιαγιά του παραπονιόταν ότι σπατάλησε ο προπάππος του λεφτά στις
ΗΠΑ στα γλέντια .
Δεν γνωρίζω πόσο έμεινε ο στις ΗΠΑ παππούς ο Νίκος . Θυμάμαι ότι μητέρα μας έλεγε ότι ο πατέρας μας αρρώστησε
παιδί , κινδύνευσε, και ότι η γιαγιά Δέσποινα τον πίεσε να γυρίσει.
Τώρα φαίνεται απλό, αλλά τα χρόνια εκείνα , χωρίς τηλέφωνα,, χωρίς να γνωρίζουν γράμματα, και η απλή επικοινωνία (
αλληλογραφία) ήταν κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Με εντυπωσιάζει που ο παππούς ο Νίκος έφερε από την Νέα Υόρκη
πολλές κάρτες, τόσο με τοπία της περιοχής όσο και εορταστικές για χρόνια πολλά . Μερικές είναι ανάγλυφες.
Εντύπωση μου έκανε που οι περισσότερες είχαν κατασκευασθεί στην Γερμάνια !
Ο παππούς Νίκος είχε ξενιτευτεί στην Αμερική , μαζί με τον άντρα της αδελφής του Σοφίας , τον Τοσούνη, και έφερε
κάρτες από την Νέα Υόρκη που έζησε. . Δεν γνωρίζω πότε και για πόσο χρονικό διάστημα. Έφυγε μετά την γέννηση
του πατέρα μας , πιθανώς το 1907 , και επέστρεψε σύντομα, σε ένα χρόνο γιατί αρρώστησε ο γιος του και πατέρας
μας. Έφερε πολλές κάρτες , μερικές ανάγλυφες , όπως παρακάτω. Εντύπωση μου έκανε ότι για εσωτερική
αλληλογραφία στις ΗΠΑ πληρωνόταν ένα cent !! Το άλλο εντυπωσιακό, μερικές κάρτες γράφουν ότι
κατασκευάσθηκαν στην Γερμανία !
Κάρτα από τον παππού μου στον πατέρα
μας , υποθέτω το 1915.
Οι ανάγλυφες κάρτες που αγόρασε ο παππούς από Νέα Υόρκη ( περίπου 1910) , ήταν τυπωμένες στην
Γερμανία !
 Ο παππους μας Νικόλαος Κωτσοβίνος του Σπυρίδωνα (1869-1957 ) , γενηθείς στο Ερημόκαστρο (Θεσπιές ) Βοιωτίας . Ειχε
καταστημα ως πεταλωτής αλόγων στην Χαλκίδα, κοντα στην κεντρική αγορά . Η φωτογραφλια δεν γράφει ημερομηνία, πιθανώς
να είναι το 1910 . Ο νεαρός διπλα (χωρις παπόυτσια )ειναι άγνωστος .Διακρίνεται η φτωχεια της εποχής.
Ο παππούς Νίκος είχε άδεια επιτηδευματία . Δεν ήταν τότε εύκολη η χορήγηση τέτοιων
αδειών, ηταν όπως ηταν τα φαρμακεία για πολλά χρόνια στην Ελλάδα , υπήρχε
περιορισμός στην χορήγηση αδειών. Υπήρχαν δυο τρία παρόμοια μαγαζιά στην Χαλκιδα
. Υποθέτω ότι ο παππούς μετα τον γάμο του με γιαγιά Δέσποινα , που τύγχανε της
προστασίας των Βαρατάσηδων, και με την επιρροή που είχαν οι Βαρατάσηδες ,του
χορηγήθηκε το δικαίωμα να έχει δικό του μαγαζί . Υποθέτω ότι πριν θα μαθητευσε σε
κάποιο επιτηδευματία . Ο παππούς ήταν πρακτικός κτηνίατρος, πεταλωτής και γενικά
περιποιόταν και φρόντιζε τα αλόγα ( ειχε και μια μεγάλη κουρευτική μηχανή ) .Την εποχή
εκείνη , ακόμη και μέχρις το 1950 , ηταν το βασικό μεταφορικό μέσο . Τα πρώτα μικρά
αυτοκίνητα στην Χαλκίδα ήλθαν μετα το 1920 . Οι άμαξες για τους πλουσίους ,οι
αραμπάδες και τα κάρα για μεταφορά προϊόντων κλπ. Ηταν τα κύρια μεταφορικά μέσα
μέχρις το 1940. Στα παιδικά μας χρόνια ( 1950-1960) , στην οδό Χαραλάμπους, που ήταν
διπλής κατεύθυνσης ,σπάνια περνούσε αυτοκίνητο. Όσο για παρκαρισμένα αυτοκίνητα
ούτε ένα . Στον δρόμο παίζαμε . Θυμάμαι μικρός ( περί το 1950-1955) τους αραμπάδες
να περνάνε έξω από το σπίτι μας , και εμείς να σκαρφαλώνουμε , και ο αμαξάς με το
καμτσίκι να μας φοβερίζει για μνα κατέβουμε. Θυμάμαι ότι την άμμο για την οικοδομή,
μας έφερνε ένας αμαξάς ( ο Σιμηστήρας !) με κάρο από το ποτάμι ! Δηλαδή , πήγαινε
στο ποτάμι, φόρτωνε ένα κάρο άμμο με το φτυάρι , και ερχόταν και το άδειαζε.
Συνεπώς , το να έχεις τότε άδεια να έχεις δικό σου μαγαζί «πεταλωτή» , ήταν
προσοδοφόρο. Θυμάμαι ότι ο έτερος παππούς μου Χρήστος , μιλούσε με εκτίμηση για
τον παππού μου Νίκο, μου είχε πει « με το σφυράκι του έκανε περιουσία».
Αι θεραπευτικαι ασθένειαι των ζώων , του Νικολάου Κουτσουβήνη
Το πρώτο βιβλίο από το σόι μας !!
Το βιβλιαράκι αυτό για τις ασθένειες των ζώων ( σώζεται μόνο το εξώφυλλο) είναι το πρώτο βιβλίο από το σόι μας !
Υποθέτω ότι ο παππούς υπαγόρευσε στον γιο του Ευάγγελο να γράψει μερικά βασικά για τις ασθένειες των ζώων, κυρίως των αλόγων .Ο
παππούς δηλαδή ήταν και ένας πρακτικός κτηνίατρος. Ο καλλιγραφικός γραφικός χαρακτήρας είναι του πατέρα μας , σε ηλικία
μικρότερη των δώδεκα ετών , το επώνυμο το αναγράφει ως Κουτσουβήνη ( μετα το άλλαξε, στο πιο εύηχο όπως μου είπε ,
«Κωτσοβίνος») , αλλά ο τρόπος που γράφει το καλλιγραφικό Ν είναι ο ίδιος στις δυο εικόνες !
1925 , Ο παππούς Νικόλαος Κωτσοβίνος
Ο παππούς Νικόλαος Κωτσοβίνος του Σπυρίδωνα.Πιθανώς τραβήχθηκε την 25 Μαρίου 1940,
λόγω των σημαιοστολισμών. Τραβήχθηκε στην οδό Χαραλάμπους.
Ο παππούς Νικόλαος Κωτσοβίνος του
Σπυρίδωνα.Πιθανώς τραβήχθηκε την 25
Μαρτίου 1940, λόγω των
σημαιοστολισμών, μερικούς μήνες πριν την
εισβολή των Ιταλών. Τραβήχθηκε στην οδο
Χαραλάμπους. Δρόμος χωματόδρομος, και
το αγοράκι πισω ξυπόλυτο. Εμφανής η
φτώχια της εποχής.
Ο παππούς Νικόλαος Κωτσοβίνος
1955 .Ο παππούς Νικόλαος
Κωτσοβίνος . Τραβήχθηκε
πιθανώς περι το 1955 . Ετσι τον
θυμάμαι τον παππού. Πολλές
φορές το κούρευα εγώ με μια
κουρευτική μηχανή που ειχε
αγορασει ο μπαμπάς για να
κουρεύει εμας. Παντως ο
παππους ειχε πυκνο μαλί, σε
αντίθεση με τον πατέρα μας. Με
το μπαστουνάκι του ανέβαινε τα
αρκετά σκαλοπάτια στον πρώτο
όροφο του νέου σπιτιού μας
στην Χαλκιδα Χαραλάμπους 13
Ο παππούς Νικόλαος Κωτσοβίνος με την Δέσποινα και τον Νίκο ,
στο παλιό πατρικό μας Χαραλάμπους 13.Tην τράβηξε ο πατέρας
μας τον Μαιο του 1947.
 Λίγες ημέρες μετα την συνημμένη
γνωμάτευση , ο παππούς απεβίωσε στον
ύπνο του. Θυμάμαι που ο πατέρας μου με
πηρέ μαζί με ένα καθρεφτάκι, και τρέξαμε στο
δωμάτιο που κοιμόταν ο παππούς στο σπίτι
του, απέναντι από εμάς. Ο παππούς ήταν
ανάσκελα στο κρεβάτι, σαν να κοιμόταν. Ο
πατέρας έβαλε το καθρεφτάκι να δει αν
αναπνέει. Συνεπώς απεβίωσε το 1957, σε
ηλικία 88 ετών.

Παρακάτω συλλυπητήρια από τον

Μητροπολίτη Χαλκίδας Γρηγόριο, εξέχουσα
προσωπικότητά.
1951 11 ΜΑΡΤΙΟΥ .Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ
ΧΡΙΣΤΟ .
 ΚΑΡΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ , ΑΔΕΛΦΟ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ
ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ , ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟ ΤΟ 1906. ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ
ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ, Ο ΘΕΙΟΣ ΤΟΥ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ , ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ
ΜΑΡΑΓΚΟΣ, ΕΜΕΝΕ ΝΕΟΣ ΣΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ ,
ΤΟ 1906 ΠΙΘΑΝΩΣ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΝΙΚΟΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ .
Ο παππούς Νικόλαος Κωτσοβίνος
με την Δέσποινα και τον Νίκο ,
στην σιδερένια πόρτα εισόδου
στο παλιό πατρικό μας
Χαραλάμπους 13, που εχει και τα
αρχικά Ε. Ν. Tην τράβηξε ο
πατέρας μας τον Μαιο του
1947.
1951 11 ΜΑΡΤΙΟΥ .Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΡΑΤΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΒΡΕΦΟΣ , ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ Ο
ΝΙΚΟΣ , ΔΕΞΙΑ Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Η ΒΑΣΟΥΛΑ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΡΕΤΡΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ
ΓΙΑΓΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΒΡΑΚΑ .Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ ΛΕΧΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΣΚΑΛΑ .
 ΓΙΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ –ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΥ
• Η γιαγιά μας (μητέρα του πατέρα μας) γεννήθηκε στις Κονίστρες Ευβοίας το 1880. Η μητέρα της γιαγιάς μας Δέσποινας
Παναγιωτόπουλου ή Παναγιώτου , είχε όνομα Τριανταφυλλιά. Το επώνυμο της Τριανταφυλλιάς δεν το γνωρίζω , δεν μου το ανέφερε ο
πατέρας.

• Ο Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος ( πατέρας της γιαγιάς Δέσποινας , προπάππος μας ) και τα αδέλφια του είχαν μεγάλη περιουσία στις
Κονίστρες . Ο Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος είχε το ελάττωμα της χαρτοπαιξίας , και έχασε την περιούσια του στα χαρτιά. Την οποία
περιουσία την πήραν οι πρόγονοι του Υπουργού της ΕΡΕ Γεώργιος Βογιατζή. Για αυτό η γιαγιά Δέσποινα και ο μπαμπάς ήταν εναντίον της
χαρτοπαιξίας. Πολλές φορές ο πατέρας μας έλεγε, μακριά από τα χαρτιά, έτσι πέρασε μέσα μας . Μόνο την πρωτοχρονιά παίζαμε οικογενειακά
«31» και ξερή. Το πατρικό του πατέρα μας Χαραλάμπους 10 ( σύμφωνα με μαρτυρία της μητέρας μας ) το αγόρασε ο πατέρας της γιαγιάς
όταν φύγαν από τις Κονίστρες ( ίσως περί το 1890). Άγνωστο τι δουλειά έκανε στην Χαλκίδα .

• Δεν θυμόταν ο μπαμπάς πόσα αδέλφια είχε ο παππούς του Παναγιωτόπουλος. Η γιαγιά Δέσποινα , νεαρά, εργάσθηκε στην εφοπλιστική
οικογένεια Βαρατάση στην Χαλκίδα ( ένα μέλος της οικογένειας , ο Περικλής Βαρατάσης σπούδασε στη στρατιωτική ακαδημία του Βελγίου
και υπήρξε διοικητής της λεγεώνας των Φιλελεύθερων, Στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, στη μάχη του Δομοκού, σκοτώθηκε ηρωικά).
Δεν γνωρίζω περισσότερες λεπτομέρειες , σε ποια ηλικία κατέβηκε στην Χαλκίδα . Σύμφωνα με την μητέρα μας ( τετράδιο) η γιαγιά .
Δέσποινα Παναγιωτόπουλου παντρεύτηκε το 1902 τον Νικόλαο Κωτσοβίνος ( ή Κοτσοβίνη) και το πρώτο παιδί , ο πατέρας μας, γεννήθηκε
στις 19-5-1903 .Ο Νικόλαος Κωτσοβίνος ( ή Κοτσοβίνη ) , ηταν πολυτάλαντος επιτηδευματίας , ηταν πρακτικός κτηνίατρος , « πεταλωτής»
και σιδηρουργός, είχε κατάστημα στην Χαλκίδα, κοντά στην κεντρική πλατεία . Θυμάμαι στο σπίτι της θειας μου Λίτσας τα πορτραίτα-
φωτογραφίες τους , πιθανώς όταν παντρεύτηκαν, ωραιότατοι και οι δυο. Δεν ξέρομαι πως έγινε το συνοικέσιο. Υποθέτω ότι οι πλούσιοι
Βαρατάσηδες πήγαιναν τα άλογα τους στον κατάστημα του παππού , τον είδαν προκομμένο, και τον προξενέψουν με την νεαρά Δέσποινα.
Πιθανώς να βοήθησαν και οικονομικώς να αγοράσουν το σπίτι τους στην οδό Χαραλάμπους 10 . Είχα ακούσει από ότι οι η οικογένεια
Βαρατάση συμπαραστάθηκε στην γιαγιά μας όταν ειχε δυσκολίες , όπως στην βαριά ασθένεια του πατερά μας όταν ηταν μικρός
.Περισσότερες πληροφορίες δεν γνωρίζω , η οικογένεια Βαρατάση φρόντισε να φωνάξει καλούς γιατρούς
 ΓΙΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ –ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΥ ( συνέχεια)
Η γιαγιά ήξερε πολύ λίγα γράμματα, αλλά επειδή ηταν από καλή οικογένεια, εκτιμούσε τα γράμματα , και ειχε μεγάλα όνειρα και
φιλοδοξίες για τα παιδιά τους να σπουδάσουν. Ήθελε ο «Βαγγελάκης» , όπως έλεγε τον πατέρα μου μεγάλο πλέον και παντρεμένο, να
σπουδάσει . Όπως θα δούμε, την εποχή εκείνη ( 1915 ) υπήρχε μόνο ένα γυμνάσιο στην Εύβοια, από τοπ οποίο μαζι με τον πατέρα μου
απεφοίτησαν μόνο αλλά 17 μαθητές. Υποθέτω ότι υπήρχαν και άλλοι Ευβοείς , πιο ευκατάστατοι από τον παππού μου, που όμως δεν
σπούδασαν τα παιδιά τους. Η γιαγιά ηταν αυστηρή , γυναίκα της οικογένειας , οικονόμα, λιγομίλητη και σοβαρή. Έκανε θαυμάσια γλυκά
κουταλιού, η μαρμελάδα από κυδώνι ηταν νοστιμότατη. Ηταν όμως υπερβολικά σχολαστική με τους τοίχους, μικρά παιδιά καθισμένα
στο καρεκλάκια, δεν μας άφηνε να ακουμπάμε την πλάτη μας στον τοίχο, μην τον γδάρουμε. Βέβαια , τότε έβαφαν τους τοίχους με
ασβέστη, που δημιουργούσε κρούστα , που εύκολα ξεφλουδιζόταν. Εμάς όμως μας ενοχλούσε αυτή η αυστηρότητα.
Η μητέρα του πατέρα μας ( γιαγιά μας Δέσποινα ) ηταν η πρωτότοκη της οικογενείας Παναγιωτόπουλου, και ειχε αδέλφια τον Γιάννη,
τον Χρίστο (γεννηθέντα περίπου το 1880 ) και την Μαρδίτσα ( που είχε παντρευτεί τον Δημήτρη Πάρτσαλη ). Ο Γιάννης δεν είχε παιδιά.
Ο Γιάννης είχε καταδικασθεί για διγαμία.
Ο πατέρας μου θυμόταν ότι όταν ήταν περίπου 9 χρονών ( συνεπώς περίπου το 1912 ) ο αδελφός της Γιαγιάς Χρήστος ( ηλικία
περίπου 22 ετών ) , που ηταν μαραγκός , ειχε έλθει στην Χαλκιδα , και έμεινε μαζι τους κάποιο χρονικό διάστημα , και τους έφτιαξε
έπιπλα για το σπίτι.
Ο Χρίστος εγκαταστάθηκε στο Αγρίνιο , έγινε επιτυχημένος εργολάβος στο Αγρίνιο, , είχε κατασκευάσει τους στρατώνες Μεσολογγίου
,όμως από ατύχημα , πέθανε . ( Σημείωση : η θεία Ελευθερία, κόρη του , γεννήθηκε το 1922 ) .
Ο Χρίστος είχε παιδιά τρία κορίτσια , πρώτες εξαδέλφες του πατέρα μας , την Ελευθερία , την Θεοδώρα, και την Βασιλική . Από αυτές
τις εξαδέλφες , ο πατέρας ( και εμείς) κρατήσαμε επαφή με την Ελευθερία , που παντρεύτηκε τον αξιωματικό Νίκο Δρακούλη ,τον
οποίο γνώρισε στο Αγρίνιο , όταν νοίκιαζε στο σπίτι τους παντρεύτηκε μικρή, σε ηλικία 17 ετών. Διατήρησε αλληλογραφία με τον πατέρα
μας ,tτα έχω στον φάκελο αλληλογραφία πατέρα με συγγενείς ) . Η Ελευθερία , πρώτη ξαδέλφη του πατέρα μας και θεια μας, κράτησε
επαφή μαζι μας, έμενε στου Παπάγου στην Αθήνα . Η θεια Ελευθερία έχει τρία παιδιά , την Βασιλική ( Μπέσσυ) (παντρεμένη με τον
Αλέξη Παυλή, χωρίς παιδιά) , τον Γιώργο και τον Χρήστο Δρακούλη ( δεύτερα ξαδέλφια μας από την πλευρά της γιαγιάς Δέσποινας
Κωτσοβίνου). Σύμφωνα με αφήγηση της θειας μας Ελευθερίας ( την έχω σε βίντεο του 2011), ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος , πρώτος
θειος του πατέρα μας , κληρονόμησε το πάθος της χαρτοπαιξίας από τον πατερα του Παναγιώτη Παναγιωτόπουλο . Θυμάται η θεια
Ελευθερία ότι μια φορά ειχε χάσει 100000 δρχ., πολλά χρήματα . Το ίδιο πάθος ( κατά πληροφορίες) το κληρονόμησε ένα παιδί της.
•
 ΓΙΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ –ΚΩΤΣΟΒΙΝΟΥ ( συνέχεια)
• Όταν πέθανε ο αδελφός της , η γιαγιά μας Δέσποινα , για να διευκολύνει την χήρα γυναίκα του αδελφού της, φιλοξένησε στην
Χαλκιδα την κόρη του αδελφού της, την ανιψιά της Ελευθερία Παναγιωτόπουλου , σε ηλικία περίπου 12 ετών. Η θεια Ελευθερία
( αφήγηση σε μένα) θυμόταν εκείνα τα χρόνια , ότι ο πατέρας μας ηταν νεαρός καθηγητής και ντυνόταν πολύ ωραία . Όταν
πέρναγε, έβγαιναν οι κοπέλες στο παράθυρο και έλεγαν «περνά ο ωραίος». Στο δωμάτιο –γραφείο του στο πατρικό σπίτι
Χαραλάμπους 10, πήγαιναν συνάδελφοι του καιν κουβέντιαζαν. Θυμάται ότι η αδελφή του πατέρα μας Μαρίκα, ζωγράφιζε πολύ
ωραία ! Πάνω από τον καναπέ του γραφείου του , η θεια Μαρίκα ειχε ζωγραφίσει μια μεγάλη γοργόνα .

• Η αδελφή της γιαγιάς , η Μαρδίτσα ( σύζυγος Δημήτρη Πάρτσαλη ) είχε παιδιά την Ελένη, την Μαρίκα, ,τον Γιάννη ( που
σκοτώθηκε από συνεταίρο του ) , τον Θωμά και την Σταμάτα ( πρώτα ξαδέλφια του πατερα μας ) . Ο Γιάννης Πάρτσαλης είχε δυο
παιδιά , τον Δημήτρη ( που σκοτώθηκε στο αντάρτικο, θεωρήθηκε αριστερός ) , και την Μαρδίτσα ( δεύτερα μας ξαδέλφια ) . Η
Μαρδίτσα Πάρτσαλη παντρεύτηκε τον Πολίτη και είχε δυο παιδιά, τον Τάκη Πολίτη που ήταν στην Γερμανία , και μας είχε
επισκεφθεί την δεκαετία του 1960-1970 . Ένας εγγονός του Θωμά ( πρώτου εξαδέλφου του μπαμπά ) μας επισκέφθηκε στην Ξάνθη
, όπου υπηρέτησε στο ΙΓΜΕ το 1989 ως Γεωλόγος. Το είχα αναφέρει στην μαμά , και μου ειχε πει ότι ο εγγονός αυτός ηταν από
δεύτερο γάμο της γυναίκας του Θωμά , και δεν είχαμε εξ αίματος συγγένεια.

•
 Από το τετράδιο της μητέρας μας για την γιαγιά μας Δέσποινα .

• Η γιαγιά Δέσποινα το γένος Παναγιωτοπούλου. Καταγόταν από τις Κονίστρες επαρχία Κύμης. Ποια εποχή
ήλθαν οι γονείς από τις Κονίστρες στην Χαλκίδα δεν ξέρω, πάντως όταν ήλθαν η γιαγιά Δέσποινα ήτο
μικρή. Η γιαγιά είχε δύο αδελφούς τον Χρίστο πατέρα της Ελευθερίας Νίκου Δρακούλη ( Σημείωση :
κρατάμε επαφή με την θεία Ελευθερία ,το 2021 είναι 99 ετών και τα έχει τετρακόσια, πάντα με ρωτάει τι
κάνουν τα αδέλφια μου, τα παιδιά μου κλπ.) , και τον Γιάννη που είχε ένα πανέξυπνο παιδί όπως έλεγε
η γιαγιά, αλλά πέθανε μικρό.

• Είχε και δύο αδελφές η μία είχε πάρει τον Πάτσαλη, παππού της Μαρίτσας Ιωάννου Πάτσαλη. Και η άλλη
της αδελφή, είχε πάρει έναν Παπαδημητρίου πατέρα του Σταύρου Παπαδημητρίου τελωνιακού.

• Ξέχασα να γράψω ότι οι γονείς της γιαγιάς σας Δέσποινας, όταν ήλθαν Χαλκίδα, το σπίτι που είχαν
αγοράσει ήτο αυτό που είναι απέναντί μας που είχε κρατήσει η Λίτσα και το πούλησε. Εκεί είχαν γεννηθεί
ο πατέρας σας, η Μαρίκα, η Λίτσα, εκεί παντρεύτηκα και εγώ με τον πατέρα σας, εκεί γεννήθηκε ο Νίκος.

•
Η γιαγιά Δέσποινα
Παναγιωτοπουλου-Κωτσοβινου
(1880-1959)
γεννήθηκε στις Κονίστρες Ευβοίας. Η
φωτογραφια τραβηχθηκε στο πατρικο
σπίτι του πατέρα μας ,οδος
Χαραλάμπους 10 , Χαλκίδα, στη
σκάλα προς κήπο.Τωρα εχει πουληθει
απο την κληρονόμο θεία Λίτσα και
εχει γινει πολυκατοικια.
Η γιαγιά Δέσποινα
Παναγιωτοπουλου-Κωτσοβινου.
Πισω η θεια Μαρίκα, κόρη της.
Η γιαγιά Δέσποινα Κωτσοβίνου με
τις αδελφές του μπαμπά Μαρίκα
και Λίτσα . Τραβήχθηκε στην οδο
Χαραλάμπους, απο τον πατέρα μας
με την φωτογραφική μηχανή του ,
που για την εποχή ηταν σπάνιο.
Πάσχα 1940, απο δεξιά , η θεια Γαρυφαλια(Λιτσα) ,η γιαγιά Δέσποινα, η θεια
Μαρίκα,και διπλα ο άνδρας της Λουκάς Αναστασιάδης.
1940 .Ο παππούς Νίκος , σε
ηλικία άνω των 70 ετών, η γιαγιά
Δέσποινα , η θεία Μαρίκα (
αδελφή του πατέρα μας) και η
κόρη της Βασιλική ( Λίλα) . Το
παιδί πίσω άγνωστο γειτονάκι.
Πάσχα 1940, απο αριστερα , η θεια Γαρυφαλια(Λιτσα) ,η γιαγιά Δέσποινα, η
θεια Μαρίκα,και διπλα ο άνδρας της Λουκάς Αναστασιάδης.
1940 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ Η ΓΙΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΞΑΔΕΛΦΗ ΜΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΑΚΙ. Η ΓΙΑΓΙΑ ΗΤΑΝ
ΤΟΤΕ 60 ΧΡΟΝΩΝ .
1940 NOV Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΝΙΚΟΣ ( 71 ετων ) , η γιαγια Δεσποινα 60 ετων
, ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΑΔΕΛΦΗ ΜΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΑΚΙ και την υπηρέτρια απο την Σέτα .
Η γιαγιά Δέσποινα Κωτσοβίνου στον
κήπο του πατρικού του πατερα μας ,
στην οδό Χαραλάμπους 10. Tην
τράβηξε ο πατέρας μας το 1934, οπότε
ο μπαμπας αγόρασε την φωτογραφική
μηχανή λιγο πριν, πολύ προχωρημένος
για την εποχή του.Η γιαγια ηταν 54
ετών .
1958 Η ΓΙΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΤΟΥ
ΜΠΑΜΠΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ 10 . Η ΓΙΑΓΙΑ ΗΤΑΝ
ΤΟΤΕ 88 ΧΡΟΝΏΝ , ΣΤΗΤΗ ΚΑΙ ΚΑΜΑΡΩΤΗ
.ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΗΨΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΔΡΑΚΟΥΛΗ (ΘΕΙΑ ΜΑΣ).
Στην αστυνομική ταυτότητα της η γιαγιά Δέσποινα Κωτσοβίνου εμφανίζεται
ως γεννηθείσα το 1870 στις Κονίστρες Κύμης , με πατέρα τον Παναγιώτη
Παναγιώτου και μητέρα την Τριανταφυλλιά . Στο εκλογικό βιβλιαράκι την
γράφουν εσφαλμένα και το επίθετο και το έτος γέννησης 1880, αντί του
ορθού 1870.
Κάρτα από τον αδελφό της γιαγιάς Δέσποινας Ιωάννη στον αδελφό του Χρήστο . Έγραφε το
επίθετο Παναγιώτου ( και όχι Παναγιωτόπουλος).Ο Χρήστος ήταν πατέρας της θείας
Ελευθερίας.
1951 H ΓΙΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΡΑΤΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΝ
ΕΓΓΟΝΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΤΣΟΒΙΝΟ
Πάσχα 1940, απο αριστερα ο παππους Νίκος , η κόρη του Γαρυφαλια(Λιτσα) , δασκάλα,
η γιαγιά Δέσποινα, η μητερα του ανδρα της θειας Μαρίκας, η θεια Μαρίκα(αδεφή
Μπαμπά) και διπλα ο άνδρας της Λουκάς Αναστασιάδης, υπάλληλος σε υπουργείο.
Πάσχα 1940, απο αριστερα ο παππους Νίκος , η κόρη του Γαρυφαλια(Λιτσα) , η γιαγιά Δέσποινα, η
μητερα του ανδρα της θειας Μαρίκας, η θεια Μαρίκα(αδεφή Μπαμπά) και διπλα ο άνδρας της Λουκάς
Αναστασιάδης. Ο πατερας μας ειχε αγορασει φωτογραφική μηχανή ( την εχω σαν ιστορικό κειμήλιο )
και τραβηξε την φωτογραφία στοη κήπο του πατρικού σπιτιού οδος Χαραλάμπους 10.
Το πατρικο σπίτι του πατερα μας στην οδο Χαραλάμπους 10 , οπου συγκατοίκησε και ο
πατερας μας με την μητερα μας μέχρι το 1945 . Η όψι αυτη ειναι νεότερη , εγινε περι το
1955 .Εκει γεννήθηκα εγώ ( Ο Νίκος) με την μαμή Νίτσα, οπως το περιγράφει ο πατέρας
στο ημερολόγιο.
1951 ΠΑΣΧΑ .Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ .ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ
ΜΠΑΜΠΑ Ο ΝΙΚΟΣ , Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ Η ΒΑΣΟΥΛΑ.
Πιθανώς τραβήχθηκε απο την Μαμά στην αυλή του παλιού
πατρικού μας, Χαραλάμπους 13
Απο αριστερά , Ο ΠΑΠΠΟΥΣ, η μαμά , η Βασούλα, ο Νικος , η Δέσποινα , και
διπλα η ΓΙΑΓΙΑ Δέσποινα .Πιθανώς τραβήχθηκε απο τον μπαμπά το Πάσχα
του 1951, στην αυλή του παλιού πατρικού μας, Χαραλάμπους 13 .
1956
Ιατρική εξέταση του παππού Νικόλαου Κωτσοβίνου στις 18 Νοεμβρίου του 1957 , καρδιακή ανεπάρκεια, υποσυστολή .
Πέθανε μέσα στο 1957. Δεν έχω ακριβή ημερομηνία. Έμενε στο πατρικό του πατέρα μας, Χαραλάμπους 10. Θυμάμαι ότι μας ειδοποίησε
η θεία Λίτσα ότι δεν ήταν καλά, τρέξαμε με τον πατέρα μου , με ένα καθρεφτάκι, για να δει αν υπάρχει αναπνοή. Θυμάμαι την
συγκίνηση αλλά και την εξοικείωση με τον θάνατο. Ότι ο θάνατος είναι μέρος της εγκόσμιας ζωής. Τον αγαπούσαμε πολύ τον παππού !
Βρήκα συλλυπητήρια κάρτα από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Χαλκιδας Γρηγόριο.

Ο παππούς Νικόλαος Κωτσοβίνος απεβίωσε το 1957.

Ο οικογενειακός τάφος των γονέων μας και των προγόνων μας από
τον πατέρα μας στην Χαλκίδα , στο παλιό κοιμητήριο Χαλκιδας , στον
Άγιο Ιωάννη . Πριν αρκετά χρόνια ο Δήμος αποφάσισε να το
ισοπεδώσει , να το κανει κήπο, ύστερα από αντιδράσεις των
κατοίκων και της Αρχαιολογίας σταμάτησε η καταστροφή . Η
ημερομηνία γέννησης που αναγράφεται για την γιαγιά μας είναι
λάθος, το σωστό είναι 1870 .
 Στο παλιό κοιμητήριο Χαλκιδας βρίσκεται και ο οίκος Βαρατάση, έτος κατασκευής το 1904 . Η πλούσια αυτή οικογένεια
γνώριζε την γιαγιά μου και την βοήθησε πολύ οικονομικά και ιατρικά όταν ήταν μικρός ο πατέρας μας και αρρώστησε , και ο
παππούς Νίκος ηταν στις ΗΠΑ.
Η αδελφή του πατέρα μας Μαρίκα, είχε ταλέντο στην ζωγραφικά. Αυτοδίδακτη , ζωγράφιζε από 16 ετών.
Παρακάτω μερικοί πίνακες από τα έργα της.
Πρόγονοι μας απο την μητέρα μας
Παναγιώτα Βράκα-Κωτσοβίνου
ΣΥΝΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ Ε. ΚΩΤΣΟΒΙΝΟ
Πρωτη έκδοση 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016
ΧΑΛΚΙΔΑ
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε 17
 1870 Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΟΥΣΟΣ ,ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΡΟΥΣΣΟΥ-
ΒΡΑΚΑ. Παππούς της μητέρας μας Παναγιώτας Βράκα και προπάπος δικός μας.

Αναφέρεται η μαμά μας για τον παπού της στα βιντεο –

αφηγήσεις.Εικάζω ότι γεννήθηκε το 1813 .Δίπλα του η
δεύτερη γυναίκα του , πολύ μικρότερη σε ηλικία απο τον
άνδρα της , με την οποία έκανε το στερνοπαίδι του το
1878 την Βασιλική Ρούσου, μητέρα της μητέρας μας. Η
μητέρα μας, γεννηθείσα το 1913 δεν τον πρόλαβε εν ζωή,
δεδομένου ότι όταν παντρεύτηκε η γιαγιά μας σε ηλικια
22 ετών ( το 1900 σύμφωνα με την μητέρα μου) ήταν
ορφανή από πατέρα. Ένας ξένος περιηγητής ζήτησε να
τον φωτογραφήσει , και μετά του έστειλε αυτή την
φωτογραφία .
Σύμφωνα με διήγηση του δευτέρου ξαδέλφου μας
Ανδρέα Ρούσσου ( παραθέτω αντίγραφο από κείμενο
του ξαδέλφου μου Ανδρέα Ρούσσου) ο Βασιλεύς
Οθωνας με την γυναίκα του επισκέφθηκαν τα Νέα
Ψαρά ( Ερέτρια) , στην υποδοχή ήταν ο προπάππος
Παναγιώτης Ρούσσος με την γυναίκα του , που φορούσε
ένα καταπληκτικό δαχτυλίδι, προέλευσης αρχαιότητας
,πού το είχαν βρει στην Ερέτρια . Η Βασίλισσα Ολίγα ,
λέει στην προγιαγιά μας, « καταπληκτικό δαχτυλίδι !!» ,
και ο προπάππος Παναγιώτης της λέει δώσε το στην
Βασίλισσα, αυτή αρνήθηκε και ο προπάππος το έβγαλε
από το δάχτυλό της και το έδωσε.
 Από τα γραπτά της μητέρας μου για καταγωγή προπάππου Παναγιώτη Ρούσου

Ο παππούς της μάνας μου καταγόνταν από την Πάρο. Για το όνομα Ρούσσος , δες παρακάτω την
αφήγηση του ξαδέλφου μου Ανδρέα Ρούσσου. Εκείνη την εποχή της Τουρκοκρατίας, μαζί με
άλλους Έλληνες, εκυνηγούσαν τους Τούρκους, τους έκαναν μεγάλες ζημιές. Όταν οι Τούρκοι τους
εκυνήγησαν, έφυγαν από την Πάρο και πήγαν στην Ερέτρια . Σύμφωνα με την απογραφή του
1834 υπήρχαν δυο οικογένειες στην Ερέτρια οι Ρουσοι και Φουρμουζοι ( δες παρακατω
σημειωμα του ξαδέλφου μου Ανδρέα ) . Ο προπάππους μου, παππούς της μάνας μου ηταν
πλουσιος , άρχοντας , επήρε μια έκταση στον Μαλακόντα Ερέτριας και έκτισε σπίτι, και έμενε με
τα παιδιά του στον Μαλακόντα. Ένα βράδυ ο μεγάλος του γιός Βασίλης θέλησε να βγει έξω από το
σπίτι και επήρε να φορέσει τη ζώνη με τα φυσίγγια και να πάρει το όπλο του, διότι η Εύβοια ήτο
ακόμα Τουρκοκρατούμενη. Τότε οι αδελφές του τον ειρωνεύτηκαν και οι δύο λέγοντάς του «Βρε το
παλικάρι μας και για κατούρημα να πάει παίρνει τα όπλα του». Τότε ο Βασίλης τ’ άφησε όλα και
βγήκε έξω αφήνοντας την πόρτα ανοικτή. Δυστυχώς απ’ έξω καιροφυλακτούσε μια ομάδα
Τούρκων, εμπήκαν στο σπίτι και έγινε χαμός, επήραν και τις αδελφές αιχμάλωτες και όλους. Ο
πατέρας της μάνας μου ( Παναγιωτης Ρουσσος ) που ήτο παιδί γύρω στα 15 δέκα πέντε χρονών,
φοβήθηκε και με το κακό που γινόταν εβγήκε έξω και κρύφτηκε στα σκίνα. Ήτο ο μόνος που
εγλύτωσε. Γι’ αυτό όταν αργότερα κατά την απελευθέρωση ο Νικόλαος Κριεζώτης οργάνωσε
ομάδα και κυνηγούσαν τους Τούρκους, ο παππούς ήτο ένας από τα παλικάρια του Κριεζώτη.
Μετά την απελευθέρωση ο παππούς Παναγιώτης Ρούσος, παντρεύτηκε και έμεινε τον Μαλακόντα, είχε
και δύο παιδιά την Σταματία και τον Κωνσταντή. Δυστυχώς πέθανε η γυναίκα του πολύ νωρίς.
Τότε ο παππούς ήλθε στην Ερέτρια αγόρασε δύο εκτάσεις κτημάτων μια εις θέσιν Μαντρί ή Τούμπα,
περίπου 600 στρέμματα και μια έκταση μικρότερη εις θέση Κρεμάλα. Αγόρασε και ένα ωραίο
οικόπεδο γωνιαίο επί της Δημοσίας οδού και έκτισε ένα πολύ ωραίο διώροφο αρχοντικό για την
εποχή του, που υπήρχε ως το έτος 1992 που το κατεδάφισαν. Μετά ο παππούς παντρεύτηκε για
δεύτερη φορά τη γιαγιά μου, μάνα της μάνας μου, που ήτο από ένα χωριό της επαρχίας Κύμης και
ονομαζόταν Κυπαρισσού.
 Από τα γραπτά της μητέρας μου για καταγωγή προπάππου Ρούσου

Με την γιαγιά Κυπαρισσού ο παππούς Παναγιώτης έκανε τέσσερα παιδιά, τον Γιάννη, τον Ανδρέα, τον Δημήτρη και τη μάνα μου,
που ήτο η μικρότερη απ’ όλους και είχε γεννηθεί το έτος 1878.
Ο θείος μου ο Γιάννης όστις με υπέρ αγαπούσε, δεν έκανε παιδιά, ο θείος μου ο Δημήτρης έκανε πέντε παιδιά, ένα αγόρι που
ονομαζόταν Παναγιώτης και σκοτώθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο που εγώ δεν τον εγνώρισα και τέσσερα κορίτσια
την Κυπαρισσού, την Σταμάτα, την Ελένη και την Ευαγγελία.
• Ο θείος μου Ανδρέας είχε τρία παιδιά, τον Παναγιώτη Ρούσο διακεκριμένο Δικηγόρο, τον Αντώνη Δασάρχη και τον Γιάννη.
Η Σταμάτα , κόρη του παππού μου από τον πρώτο του γάμο, καθώς έλεγε η μανα μου ( η Βασιλικη Ρουσσου-Βράκα) ήτο
αρραβωνιασμένη με ένα καλό και πλούσιο παιδί από τα Φύλλα ( Ευβοίας) που τον έλεγαν Τσατάνη, ήτο και αυτός
πλούσιος , ως και καπέλο είχε φορέσει στην θεία Σταμάτα τότε (εγώ το είχα δει που το είχε η μάνα μου, ήτο σαν τα
τούρκικα φέσια με φούντα να κρέμεται) τις είχε φορέσει και πολλά χρυσαφικά. Αλλά δυστυχώς, λίγες ημέρες πριν το γάμο,
τον πόνεσε ένα δόντι, επήγε στην Χαλκίδα σε γιατρό, ο γιατρός του το έβγανε το δόντι και ο άνθρωπος έπαθε ακατάσχετη
αιμορραγία και πέθανε. Η θεία μου έπαθε μελαγχολία. Ο παππούς για να ξεχάσει, την πάντρεψε, αλλά αυτή αγαπούσε τον
αρραβωνιαστικό που πέθανε. Έτσι μετά από λίγο καιρό πέθανε χωρίς να κάνει παιδί με τον άντρα που την πάντρεψαν. Ο
θείος Κωσταντής δεν παντρεύτηκε, τον είχαν μαζί μας, ο πατέρας μου με την μάνα μου, ήτο ένα πολύ καλό ανθρωπάκι,
ολιγόλογος, ως φαίνεται από τα πολλά κτυπήματα της μοίρας. Να χάσει μικρός τη μάνα του, μετά την αδελφή του, κατόπιν
τον πατέρα του (παππού μου Παναγιώτη) ήτο μικροσκοπικός, καθώς όλοι οι Ρουσαίοι δεν ήταν πολύ ψηλοί, αλλά μετρίου
αναστήματος και καστανοί, αλλά ήταν ατρόμητοι, δυνατοί και πανέξυπνοι.
Θυμάμαι όταν μέναμε στο γωνιαίο καινούργιο τότε σπίτι μας εγώ τότε ήμουν 13 ετών. Ο πατέρας μου απουσίαζε σε ταξίδι, εν τη
απουσία του πατέρα μου, κάποιο μικροκλεφτρώνι, επήγε απάνω στην μάντρα που είχαμε το φούρνο και δίπλα τις κατσίκες
να κλέψει την κατσίκα.
Η κατσίκα άρχισε να βελάζει. Η μάνα μου κατάλαβε πως θα ήτο κλέφτης, και χωρίς να φοβηθεί κατέβηκε τρέχοντας φωνάζοντας
«Άντε και στην άναψα λωποδύτη που θα μου πας, θα σε προφτάσω στα χέρια κρατάω το όπλο του άντρα μου». Ο κλέφτης
φοβήθηκε μήπως η μάνα μου τον προφτάσει, γιατί η κατσίκα δεν βάδιζε. Και σε μικρή απόσταση από τη μάντρα άφησε την
κατσίκα φεύγοντας τροχάδι, μήπως τον γνωρίσει η μάνα μου η ατρόμητη.
Πώς τα θυμάμαι όλα σαν νάταν τώρα.
Αχ νάταν να γυρνούσαμε πάλι στα περασμένα, να θυμηθώ τα νιάτα μου που είναι πια χαμένα. Τα περασμένα νιάτα μου
δροσάτα μυρωδάτα που τώρα είναι φευγάτα.
Από διηγήσεις της μητέρας μου , ο Παναγιώτης Ρούσσος υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του οπλαρχηγού της Ευβοιας Νικολάου Κριεζώτη, . Βρήκα από το διαδίκτυο
ότι ένας πολεμιστής με το όνομα αυτό έλαβε μέρος το 1843 σε συνέλευση στο Ναύπλιο :

Στις Πέμπτη, 28 Ιανουαρίου 2021, 12:22:27 π.μ. EET, ο χρήστης Nikos Kotsovinos <kotsovin@civil.duth.gr> έγραψε:

Προς την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη

Καλημέρα σας

Όντας συνταξιούχος, γράφω την οικογενειακή ιστορία , και θέλω να ρωτήσω το εξής :

Ο προ-προ παππούς μου Παναγιώτης Ρούσσος , γεννηθείς περίπου το 1813 ( στην Πάρο) , ζούσε στην Εύβοια ( Ερέτρια) και ηταν ένας από
τους άνδρες του οπλαρχηγού Ευβοίας Νικολάου Κριεζώτη.
Είδα το όνομα Παναγιώτης Ρούσσος στο παρακάτω έγγραφο της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης , και θέλω να σας ρωτήσω αν μπορείτε
να ερευνήσετε αν ο Παναγιώτης Ρούσσος που αναφέρεται στο παρακάτω έγγραφο ( από την βιβλιοθήκη σας) είναι ο Παναγιώτης Ρούσσος που
ηταν συμπολεμιστής μαζί με τον Κριεζώτη και ( πιθανότητα ) με τον Βάσσο Βάσσο .
Σας στέλνω και μια φωτογραφία του προ-προ -πάππου μου , βγαλμένη από Γερμανό ( νομίζω) περιηγητή στην Ερέτρια Ευβοίας , περί το 1870

Με εκτίμηση

Νίκος Κωτσοβίνος
τηλ 6937258381

Παραθέτοντας από Argolikos archival library And culture <argolikoslibrary@yahoo.gr>:

Αξιότιμε Κωτσοβίνο,

Τα αρχεία που διατηρούμε, δεν μας διαφωτίζουν, σχετικά με το ερώτημα που μας θέτετε.

Ίσως να πρέπει να απευθυνθείτε στα ΓΑΚ Ναυπλίου.

Τάσος Τσάγκος

Γενικός Γραμματέας
( από την Αργολική Βιβλιοθήκη,
στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://argolikivivliothiki.gr/2016/06/13/ekloges-1843/
βρίσκεται ένα έγγραφο που αναφέρει το όνομα Παναγιώτης Ρούσσος , Ο Κριεζώτης με τα παλληκάρια του είχε
ανάμειξη στις πολιτικές διεργασίες και είχε μεταβεί στην Πελοπόννησο).

Προς την εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσιν

Σημ: Η παρούσα αναφορά συνίσταται από φύλλα δέκα και ήμισυ γεγραμμένα και σελίδες είκοσι και μία
Εν Αθήναις την 6 Νοεμβρίου 1843 (Τ.Υ.) Γ.Μ. Αντωνόπουλος και Ν. Σπηλιάδης

Δυνάμει του Νόμου και των διατεταγμένων από το Υπουργείον της 3 Σεπτεμβρίου της Επαρχίας Ναυπλίας να
εκλέξωμεν, και εξελεξάμεθα τους εκλογείς, οίτινες ώφειλον να εκλέξουν τους πληρεξουσίους μας διά την εθνικήν
Συνέλευσιν. Προσδιωρίσθη δε τόπος της συναθροίσεως των εκλογέων μας η Μονή του Καρακαλά διά
προγράμματος καθώς πραγματικώς εγένετο κατά το 1829. Αλλ’ αίφνης και παρ’ ελπίδα μεταποιείται το πρόγραμμα
και αντί του Καρακαλά προσδιορίζεται τόπος συναθροίσεως η Πόλις της
……………………………………………..

Χωρίον Δαλαμανάρα
Γεώργιος Κολιάτζης Ανδρέας Μόρος
Παναγιώτης Ρούσσος Λάζος Βούργαρης και
Ιωάννης Κρανιδιώτης διά χειρός Ηλία Δεληγραμμάτη
Τζίριος Μουσταήρας Γεώργιος Μουσταήρας
 Εχει λάθος η αφήγηση , ο αδελφός του «παππού» του ηταν
Κωνσταντίνος , όχι Βασίλης. Επίσης , τυπογραφικό, κάτω , τα ονόματα
των κοριτσιών Παναγιώτα ( αντι Παναγιώτη) .
 Παραθετω στην συνέχεια τις παρακάτω πληροφορίες για το γενεαλογικό κλάδο της μητέρας μας . από
«τετράδιο αναμνήσεων» που έγραψε η μητέρα μου σε ηλικία περίπου 80 ετών , με προτροπή δική μου .
ΜΕΡΟΣ Ι : Η μητέρα μας αναφέρεται στους πρόγονους από το γένος του πατέρα της Βράκα

Γράφει η μητέρα μας ( γεννηθείσα το 1913) : «Ο προπάππος μου ,παππούς του πατέρα μου, καταγόταν από το Μέτσοβο Ηπείρου.
Γύρω στα 1821 με τον ξεσηκωμό των Ελλήνων, έκαναν μεγάλες ζημιές στους Τούρκους, μαζί με τ’ αδέλφια του. Τότε οι Τούρκοι,
έστειλαν στρατό να τους συλλάβουν. Όμως αυτοί ξέφυγαν. Ο προπάππος ο δικός μου ήλθε στο Μακρυχώρι Ευβοίας, ένα πολύ
ορεινό χωριό με ελάχιστα σπίτια. Ο προπάππος ήτο άρχοντας μεγαλοτσέλιγγας την εποχή εκείνη. Έκτισε στο Μακρυχώρι ένα
διώροφο πετρόκτιστο σπίτι, με μεγάλη πρόσοψη που υπάρχει ακόμα.
Ο προπάππους μου είχε 5 παιδιά, 4 αγόρια και ένα κορίτσι , τον Γιάννη (πατέρα του πατέρα μου), τον Γιώργο, τον Πέτρο, τον
Σταύρο και την Μαρία. Ο παππούς μου Γιάννης Βράκας παντρεύτηκε στο Μακρυχώρι , ήτο κάπως μεγάλος , περίπου 40 ετών ,όταν
παντρεύτηκε (πλούσιος και λεβέντης , ), καθώς όλοι οι Βρακαίοι ήταν και είναι αρρενωποί, ψηλοί, μελαχρινοί και λεβέντες και
παλληκάρια σωστά, ο παππούς λοιπόν όλο στριφογυρνούσε. Μια μέρα καθώς κατέβαινε στο χωριό, είδε μια λεβεντοκοπέλα να
πηγαίνει στην πηγή για νερό ( κρατώντας ένα τουλούμι) με τον αδελφό της και η κοπέλα καθώς πήγαιναν έδειχνε στον αδελφό της
πώς χορεύουν. Ο παππούς κρύφτηκε να μην τον δουν και τους παρακολουθούσε. Του άρεσε η κοπέλα, η οποία ήτο μικρότερη δέκα
έξι (16) χρόνια, αλλά και φτωχή, όταν την ζήτησε ο παππούς μου την πήρε. Ήτο το γένος Τσολάκου, το όνομά της Σταμάτα. Ο πατέρας
μου ( Χρήστος Βράκας , παππούς των αδελφών Κωτσοβίνου) ήτο το πρώτο παιδί γεννήθηκε στο Μακρυχώρι το έτος 1876 και ήτο
και αριστερόχειρας. Και ο αδελφός του παππού μου Πέτρος παντρεύτηκε στο Μακρυχώρι. Μετά λίγα χρόνια όλα τα αδέλφια του
παππού μου κατέβηκαν στο Κοτρόνι Ερέτριας. . Αγόρασαν όλοι μαζί μια έκταση γύρω στα δυόμισι χιλιάδες στρέμματα και έμειναν
στο Κοτρόνι.
Ο τρίτος αδελφός του παππού μου ,ο Γιώργος, έφυγε και εγκαταστάθηκε στο Αλιβέρι (ήτο ο παππούς της Ναυσικάς : Σημείωση
δική μου : η Ναυσικά και η μητέρα μας ήταν δεύτερα ξαδέλφια , και φίλες . Η Ναυσικά είχε γιο τον Κώστα Τατλα , που σπούδασε
Πολ.Μηχ. Στο ΑΠΘ, τρία χρόνια μικρότερος μου ) και των Βρακαίων που είναι εκεί. Τα άλλα αδέλφια του παππού μου ( Πέτρος και
Μαρία ) έμειναν Ερέτρια. Ο τέταρτος αδελφός Σταύρος πέθανε νέος δεν είχε παντρευτεί. Η Μαρία παντρεύτηκε έναν ονόματι
Αργύρη. Εκτός λοιπόν από τους Βρακαίοι έχετε συγγένεια και με τους Αργύριδες. Η μάνα του Κώστα Κοραχάη ήτο πρώτη εξαδέλφη
του πατέρα μου. Η πεθερά του Σπύρου Μπενέτου και αυτή πρώτη εξαδέλφη του πατέρα μου, ήταν κόρες του Αργύρη και αδελφές
του Κώστα Αργύρη και του Δημήτρη Αργύρη, που τα παιδιά τους μένουν Ερέτρια. Ο Πέτρος Βράκας ήτο ο παππούς του δεύτερου
ξαδέλφου μου Γεωργίου Βράκα , μεγάλο γιατρού γυναικολόγου , που παντρεύτηκε την Σάσα»
 ΜΕΡΟΣ Ι : Η μητέρα μας αναφέρεται στους προγόνους από το γένος του πατέρα της Βράκα

«Όταν ο παππούς μου Ιωάννης Βράκας με τα αδέλφια του ήλθαν στο Κοτρόνι έκτισαν σπίτια όχι πολύ μεγάλα, γιατί
ήθελαν αργότερα να κατέβουν Ερέτρια (εγώ πρόλαβα τα σπίτια και του παππού μου και των άλλων). Στο Κοτρόνι που
έμεναν, δεν ήταν τα σπίτια όλων μαζί, αλλά σε απόσταση περίπου 500 μέτρα μακριά ο ένας από τον άλλον. Ο καθένας
είχε το σπίτι του, στην έκταση την δική του. Αργότερα χώρισαν σε κομμάτια την έκταση, που είχαν αγοράσει.

Ο πατέρας μου ήτο 12 ετών όπως μας έλεγε, ήτο ο μεγαλύτερος όπως γράφω, τα άλλα αδέλφια του ήταν μικρότερα. Η
Κατερίνα, ο Κώστας, η Βασιλική και ο Γιώργος. Όταν έμεναν στο Κοτρόνι ένα βράδυ ερημιά καθώς ήτο, επήγαν ληστές
να ληστέψουν τον παππού μου. Ο παππούς κοίταξε μήπως κανένα παιδί ήτο έξω ώστε να ανοίξει πόλεμο με τους
ληστές που σε περίπτωση σκοτωθούν, θα υπήρχε ένας απόγονος, κληρονόμος, αλλά τα παιδιά ήταν όλα μέσα στο
σπίτι. Έτσι ο παππούς αναγκάσθηκε να δώσει πέντε (5) χιλιάδες πολλά λεφτά για την εποχή. Ο πατέρας μου γνώρισε
τον ένα μετά από μερικά χρόνια όταν τον είδε στην Ερέτρια, ήτο όπως μας είπε ένας Γιάννης Ρόγγας. Μετά από αυτή
την επίθεση ληστών ο παππούς Γιάννης Βράκας κατέβηκε στην Ερέτρια, αγόρασε οικόπεδα και έκτισε σπίτι να μένουν
την ημέρα στο Κοτρόνι και το βράδυ να κατεβαίνουν στο χωριό. Το σπίτι που έκτισε ο παππούς είναι το σπίτι το
διώροφο με την πέτρινη σκάλα προς το δρόμο , δίπλα στο γωνιακό διώροφο που έκτισε αργότερα ο πατέρας μου .
Και συνεχίζω ο πατέρας μου ήτο 12 χρονών, δεν είχε πάει σχολείο , ήταν πολύ έξυπνος . Όταν λοιπόν έβλεπε τον
ξυλουργό να γράφει τα διάφορα νούμερα των κουφωμάτων τον ρωτούσε για το κάθε τι. Και ο πατέρας μου, με
μεγάλη θέληση, να μάθει και έξυπνος όπως ήτο, έμαθε όχι μόνο να μάθει γράμματα από τον μαραγκό, αλλά και
αριθμητική έμαθε, να λογαριάζει τόκους κ.λπ. Ήτο όχι μόνο μεγαλογαιοκτήμων, αλλά και επιχειρηματίας,
εμπορευόταν τα πάντα.»
 Η μητέρα μας αναφέρεται με λεπτομέρειες στους γονείς της και τους συγγενείς της

« Ο πατέρας μου ( Χρήστος Βράκας) παντρεύτηκε την μάνα μου ( Βασιλική Ρούσσου ) το έτος 1900 σε ηλικία 25 ετών και η μάνα μου
ήτο 22 ετών, όπως μας έλεγε. Ο πατέρας μου ήτο φίλος με τον αδελφό της μάνας μου, Γιάννη Ρούσσο ) και ένα βράδυ που κάθονταν στο
καφενείο κάποιος επήγε και είπε στον πατέρα μου που κάπου τον ζητούσαν, «τον ήθελαν για να του πουν για μια κοπέλα». Όταν γύρισε στο
καφενείο του είπε ο θείος μου ο Γιάννης, ξέρω τι σε ήθελαν, μη μου λες τίποτε, είμαστε φίλοι θα γίνομε αδέλφια, θα σου δώσω την αδελφή
μου Βασιλική. Αλλά εν τω μεταξύ ο θείος ο Γιάννης, για κάτι αδικήματα που έκανε τον κυνηγούσαν και κρυβόταν στα βουνά . Ο πατέρας
μου, με την μάνα μου, αγαπιόντουσαν, η μάνα μου ήτο ορφανή από πατέρα, μόνο η μάνα της ζούσε. Ο πατέρας μου, ένα βράδυ φύλαξε
που πήγε η μάνα μου να πάρει νερό από το πηγάδι, στο οικόπεδο του σπιτιού της (γιατί τότε δεν υπήρχαν νερά βρύσης) την έκλεψε όπως
ήτο με τα ρούχα που φορούσε. Φυσικά ο πατέρας μου εστηρίζετο στον αδελφό της μάνας μου Γιάννη που τον αγαπούσε και, του το
πρότεινε ο ίδιος να παντρευθεί την αδελφή του Βασιλική. Αρχάς Μαρτίου 1901 γεννήθηκε ο αδελφός Γιάννης. Ήτο το μόνο αγόρι . Η
μητέρα μου έκανε και άλλα παιδιά, όλα κορίτσια .Νομίζω έκανε (13) δέκα τρία το αριθμό παιδιά .Από όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν,
επέζησαν έξη . Η . Εν ζωή μείναμε ο Γιάννης , η Βαγγελιώ, η Τουλα, η Βούλα, εγώ ( Παναγιώτα) και η Κυπαρισσία .Η μάνα μου είχε κάνει
και τρίδυμα, κορίτσια όλα. Εγώ θυμάμαι και τα βαφτίσια των τριδύμων και που πέθαναν μετά λίγες ημέρες, όχι όλα μαζί. Θυμάμαι και ένα
άλλο παιδί κοριτσάκι ενός έτους περίπου. Η μάνα μου όμως είχε χάσει και το δεύτερο παιδί της που γεννήθηκε μετά τον Γιάννη και ήτο έξι
ετών όταν το έχασε, είχε χάσει και ένα άλλο μικρό.
Ο πατέρας μου Χρήστος Βράκας είχε και άλλα (4) τέσσερα αδέλφια,
α) τον Κώστα Βράκα, ο οποίος είχε επτά παιδιά, πέντε αγόρια τον Γιάννη, τον Γιώργο, τον Βαγγέλη, τον Χρήστο και (τον Σταύρο που
σκοτώθηκε το 40 στον πόλεμο) και δύο κορίτσια την Κατίνα και την Ελευθερία.
Β) Τον Γεώργιο Βράκα που είχε τέσσερα παιδιά, τον Σωτήρη, τον Σταύρο, την Σοφία και την Μαρία. ( Σημείωση δική μου : Μένανε διπλά
στον παππού μου, τους θυμάμαι .Η Μαρία είχε παντρευτεί ένα ονόματι Ψαριανό , ο γιος της Δημήτρης Ψαριανός έχει το κατάστημα με
σιδερικά, χρώματα, εργαλεία κλπ. μπαίνοντας στην Ερέτρια , είναι δεύτερος ξάδελφος μας)
. Γ ) Την Κατερίνα που πέθανε νέα
Δ) την Βασιλική που είχε παντρευτεί τον Κώστα Μπιλίρη και είχε δύο παιδιά. Τον Νίκο Μπιλίρη που τον σκότωσαν το 44 οι αντάρτες και
την Ευαγγελία που είχε παντρευτεί τον Αθανάσιο Μανή από την Βάθια. Το σπίτι της θείας μας Βασιλικής (ένα ωραίο διώροφο που είναι
δίπλα στο καμένο ιατρείο το έχουν τώρα τα παιδιά της πρώτης εξαδέλφης μου Ευαγγελίας Μανής, που έχουν γίνει νομίζω αρχιτέκτονες.(
Σημείωση δική μου : Υπάρχει Μάνης Μηχανικός , είμαστε συνεπώς δεύτερα ξαδέλφια )»
 ΜΕΡΟΣ Ι Ι : Η μητέρα μας αναφέρεται στους προγόνους από το γένος της μητέρας της Βασιλικής Ρούσου. Τα παρακάτω είναι
αντιγραφή από το ημερολόγιο της
«Εδώ γράφω για το γένος της μητέρας μου , Βασιλικής –Ρούσσου –Βράκα
Ο παππούς της μάνας μου ( Βασιλικής Ρούσου) κατάγονταν από την Πάρο ( Σημείωση δική μου : Εικάζεται ότι το όνομα Ρούσσος που
είναι συχνότατα στην Πάρο και σε άλλα νησιά, προέρχεται από το «Ρώσσος» , ήταν Έλληνες της Ρωσίας που έλαβαν μέρος στα
Ορλοφικα, περί το 1770, στην αποτυχημένη επανάσταση των Ελλήνων υπό τον Ρώσο Ορλώφ , απέτυχε η επανάσταση και πολλοί
πολεμιστές δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν και παρέμειναν στα νησιά. Οι ντόπιοι τους ονόμασαν «Ρούσσους» ) .Πιθανότατα από
την Πάρο πήγαν στα Ψαρά . Το 1824, μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης και την καταστροφή των Ψαρών τον
Ιούνιο του 1824, ήλθαν στην περιοχή της Ερέτριας επιζώντες από τα Ψαρά, οι οποίοι της έδωσαν το όνομα Νέα Ψαρά (Γι’ αυτό
η Ερέτρια ονομαζόταν Νέα Ψαρά ακόμα και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο). Ο προπάππους μου, παππούς της μάνας μου
γνωστός άρχοντας αγόρασε μια έκταση στον Μαλακό ντα Ερέτριας και έκτισε σπίτι, και έμενε με τα παιδιά του στον Μαλακό ντα , που
ακόμη δεν είχε απελευθερωθεί .Ένα βράδυ ( Εικάζω περί το 1828 ) ο μεγάλος του γιός Βασίλης θέλησε να βγει έξω από το σπίτι και
πήρε να φορέσει τη ζώνη με τα φυσίγγια και να πάρει το όπλο του, διότι η Εύβοια ήτο ακόμα Τουρκοκρατούμενη. Τότε οι αδελφές του
τον ειρωνεύτηκαν και οι δύο λέγοντάς του «Βρε το παλικάρι μας και για κατούρημα να πάει παίρνει τα όπλα του». Τότε ο Βασίλης τ’
άφησε όλα και βγήκε έξω αφήνοντας την πόρτα ανοικτή. Δυστυχώς απ’ έξω καιροφυλακτούσε μια ομάδα Τούρκων, μπήκαν στο σπίτι
και έγινε χαμός, πήραν και τις αδελφές αιχμάλωτες και όλους. Ο πατέρας της μάνας μου , δηλαδή ο παππούς μου Παναγιώτης Ρούσσος
ήτο παιδί γύρω στα , 15 δέκα πέντε χρονών, φοβήθηκε και με το κακό που γινόταν βγήκε έξω και κρύφτηκε στα σκίνα. ( Εικάζω
συνεπώς ότι ο φουστανελοφόρος παππούς της γιαγιάς μας Βασιλική Βράκα γεννήθηκε περί το 1813 . Έχω την το κάδρο με την
φωτογραφία του στο σπίτι του Μαλακόντα ) . Ήτο ο μόνος που γλύτωσε , και πήγε και εντάχθηκε στο οπλαρχηγό της Ευβοίας
Νικόλαο Κριεζώτης και στον φίλο του οπλαρχηγό Μαυροβουνιώτης Βάσσο . που πολεμούσε τους Τούρκους , για την
απελευθέρωση της Ευβοίας ,που απελευθερώθηκε το 1830 .Σε λίγο καιρό , ο Παναγιώτης Ρούσσος έγινε ένα ήτο ένας από τα πρώτα
παλικάρια του Κριεζώτης.
Μετά την απελευθέρωση ο παππούς Παναγιώτης Ρούσος, παντρεύτηκε και έμεινε τον Μαλακόντα, είχε και δύο παιδιά την Σταματία και
τον Κωνσταντή. Δυστυχώς πέθανε η γυναίκα του πολύ νωρίς. Η Σταματία Ρούσσου ( καθώς έλεγε η μάνα μου ) ήτο αρραβωνιασμένη
με ένα καλό και πλούσιο παιδί από τα Φύλλα Ευβοίας, νομίζω με επίθετο Τσατάνη, ήτο και αυτός πλούσιος . ως και καπέλο είχε φορέσει
στην θεία Σταμάτα τότε (εγώ το είχα δει που το είχε η μάνα μου, ήτο σαν τα τούρκικα φέσια με φούντα να κρέμεται) τις είχε φορέσει και
πολλά χρυσαφικά. Αλλά δυστυχώς, λίγες ημέρες πριν το γάμο, τον πόνεσε ένα δόντι, επήγε στην Χαλκίδα σε γιατρό, ο γιατρός του το έβγανε
το δόντι και ο άνθρωπος έπαθε ακατάσχετη αιμορραγία και πέθανε. Η θεία μου έπαθε μελαγχολία. Ο παππούς για να ξεχάσει, την
πάντρεψε, αλλά αυτή αγαπούσε τον αρραβωνιαστικό που πέθανε. Έτσι μετά από λίγο καιρό πέθανε χωρίς να κάνει παιδί με τον άντρα που
την πάντρεψαν. Ο θείος Κωνσταντής Ρούσσος δεν παντρεύτηκε, τον είχαν μαζί μας, ο πατέρας μου ( Χρήστος Βράκας) με την μάνα μου (
Βασιλική Ρουσσου-Βρακα) , ήτο ένα πολύ καλό ανθρωπάκι, ολιγόλογος, ως φαίνεται από τα πολλά κτυπήματα της μοίρας. Να χάσει μικρός
τη μάνα του, μετά την αδελφή του, κατόπιν τον πατέρα του (παππού μου Παναγιώτη) ήτο μικροσκοπικός, καθώς όλοι οι Ρουσαίοι δεν ήταν
πολύ ψηλοί, αλλά μετρίου αναστήματος και καστανοί, αλλά ήταν ατρόμητοι, δυνατοί και πανέξυπνοι.

Τότε ο παππούς ήλθε στην Ερέτρια αγόρασε δύο εκτάσεις κτημάτων μια εις θέση Μαντρί ή Τούμπα, περίπου 600 στρέμματα και μια
έκταση μικρότερη εις θέση Κρεμάλα. Αγόρασε και ένα ωραίο οικόπεδο γωνιαίο επί της Δημοσίας οδού και έκτισε ένα πολύ ωραίο
διώροφο αρχοντικό για την εποχή του, που υπήρχε ως το έτος 1992 που το κατεδάφισαν.
«Με την γιαγιά Κυπαρισσού ο παππούς Παναγιώτης έκανε τέσσερα παιδιά, τον Γιάννη, τον Ανδρέα, τον Δημήτρη και τη μάνα
μου, Βασιλική ,που ήτο η μικρότερη απ’ όλους και είχε γεννηθεί το έτος 1878 ( Σημείωση δική μου : Ο Παναγιώτης Ρούσσος
πρέπει να ήταν 65 ετών όταν γεννήθηκε η κόρη του και γιαγιά μας Βασιλική Ρούσσου ) .Ο θείος μου ο Γιάννης όστις με
υπέρ αγαπούσε, δεν έκανε παιδιά, ο θείος μου ο Δημήτρης έκανε πέντε παιδιά, ένα αγόρι που ονομαζόταν Παναγιώτης και
σκοτώθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο που εγώ δεν τον γνώρισα , και τέσσερα κορίτσια την Κυπαρισσού, την Σταμάτα, την
Ελένη και την Ευαγγελία . Ο θείος μου Ανδρέας είχε τρία παιδιά, τον Παναγιώτη Ρούσο , διακεκριμένο Δικηγόρο ( Σημείωση
δική μου : ταξιδεύοντας αεροπορικώς με τον φίλο δικηγόρο Ξάνθης και βουλευτή ΝΔ Βαγγέλη Κουρτίδη , περί το 1992 , πάνω
στην κουβέντα , χωρίς να ξέρει ότι έχω συγγένεια με τους Ρουσσαίους, ακούγοντας ότι είμαι από την Εύβοια, μου λέει από την
Εύβοια ήταν ο Παναγιώτης Ρούσσος, δεινός ρήτορας, εξέχων δικηγόρος , ταλαντούχος ) , τον Αντώνη Δασάρχη και τον Γιάννη,
που έμεινε στα κτήματα . Η ετεροθαλής αδελφή της μητέρας μου ,η Σταματία πέθανε νέα χωρίς παιδιά .Ο ετεροθαλής
αδελφός της , ο θείος Κωνσταντής δεν παντρεύτηκε, τον είχαν μαζί μας, ο πατέρας μου με την μάνα μου, ήτο ένα πολύ καλό
ανθρωπάκι, ολιγόλογος, ως φαίνεται από τα πολλά κτυπήματα της μοίρας. Να χάσει μικρός τη μάνα του, μετά την αδελφή του,
κατόπιν τον πατέρα του (παππού μου Παναγιώτη) ήτο μικροσκοπικός, καθώς όλοι οι Ρουσσαίοι δεν ήταν πολύ ψηλοί, αλλά
μετρίου αναστήματος και καστανοί, αλλά ήταν ατρόμητοι, δυνατοί και πανέξυπνοι» .Εδώ τελειώνει η γραπτή αφήγηση της
μητέρας μας» .

. Γιος του Γιάννη Ρούσσου ( πρώτου ξαδέλφου της μητέρας μας ) είναι ο Ανδρέας Ρούσσος, διακεκριμένος δικηγόρος (
συμφοιτητής του Σάββα Τσαρτσίνογλου) , δεύτερος ξάδελφος μου , που σαν συνταξιούχοι βλεπόμαστε τα καλοκαίρια στην
Ερέτρια . Ο θειος Γιάννης Ρούσσος ηταν για πολλά χρόνια Πρόεδρος της Ερέτριας. Ο γιος του Ανδρέα είναι Δικηγόρος, με το
όνομα Γιάννης.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗ ΒΡΑΚΑΣ , ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΑΣ
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΡΟΥΣΣΟΥ , Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΑΣ
 Ο παππούς Χρήστος Βράκας με την γιαγιά Βασιλική και τα 6 παιδιά τους. Η μητέρα μας πρώτη αριστερά
.Όρθιος ο θείος Γιάννης .Δίπλα η Βούλα , που ακουμπά τον παππού. Δεξιά όρθια η Τούλα , κάτω καθιστή η
Βαγγελιώ , και η μικρή με την ανθοδέσμη η Κυπαρισσία .
1943 Αριστερά ο πατέρας της μητέρας μας , ο παπους Χρήστος Βράκας του Ιωάννη
( γενήθηκε το 1876, πέθανε το 1967 σε ηλικία 91 ετών ), σε ηλικία 67 ετών. Δίπλα
η κόρη του Παναγιώτα ( και μητερα μας) , και ο μπαμπας μας που κρατα αγκαλια
την Δέσποινα.Φωτογραφια εξω απο το πατρικό της μητερας μας στην Ερέτρεια.
1943 Αριστερά ο πατέρας της μητέρας μας , ο παπους Χρήστος Βράκας του Ιωάννη, σε ηλικία
67 ετών. Δίπλα η κόρη του Παναγιώτα ( και μητερα μας) , και ο μπαμπας που κρατα
αγκαλια την Δέσποινα.Φωτογραφια εξω απο το πατρικό της μητερας μας στην Ερέτρεια
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΡΑΚΑΣ ΣΤΟ
ΜΕΣΟΝ .
1958 . Ερέτρεια .Ο παππους Χρηστος Βρακας , αριστερα με το καπέλο, χορευει
τσαμικο σε ηλικία 82 ετών.
1948 , 17 Οκτωβρίου
Η ΓΙΑΓΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΡΟΥΣΟΥ-ΒΡΑΚΑ ΜΕ
ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΤΗΣ στην Χαλκίδα (απο
αριστερα) με τα εγγόνια της Δεσποινα
και Νικο και δεξιά της την αείμνηστη
Βασούλα.
Η γιαγια γεννήθηκε το 1878 ,
παντρευτηκε το 1898 , πέθανε το 1974
σε ηλικία 94 ετών . Στη φωτογραφία
ηταν τοτε 70 ετών.Καλοστεκούμενη για
την ηλικία της.
ΕΤΟΣ 1970 ? Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ , Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
.ΚΑΘΙΣΜΕΝΗ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
1965 Αύγουστος η γιαγια Βασιλική Βράκα ( ηλικία 87 ετών ) καθαρίζει τα μύγδαλα από τις
αμυγδαλιές στην αυλή της. Στα αριστερά της η μητέρα μας . Εργασιομανής , προφανώς δεν
είχε ανάγκη να καθαρίζει μύγδαλα. Τότε βγάζαν βαρέλια μύγδαλα.
1970 ? ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ , Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΒΡΑΚΑ, Ο ΞΑΔΕΦΟΣ ΜΟΥ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΡΑΚΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΑ
1970? Από αριστερά , καθιστοί , μητέρα, Βασίλης, Γιαγιά Βασιλική, Σταύρος, Βούλα ,
Δέσποινα , Χρήστος , όρθια η θεία Κυπαρισσία .
1967 Ο παππους Χρήστος Βράκας 91 ετων.
1967 Χρήστος Βράκας , παππούς
1967, καλοκαίρι , στην Ερέτρια . Ημουν στην Ερέτρια με τον παππού μου Χρήστο Βράκα , ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ 91
ΕΤΩΝ.ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΠΕΣΕΙ ΠΡΟ ΜΕΡΙΚΩΝ ΗΜΕΡΩΝ. Μου είχε πει κάποτε , ο γέρος από πέσιμο ή
από χέσιμο. Τον Οκτώβριο 1967 , στρατεύθηκα , πέθανε ο παππούς όταν ήμουν στρατιώτης στην Κόρινθο , το 1967.
Τα είχε «τετρακόσια» μέχρις τέλους . Θυμάμαι κουβεντιάζαμε και τον ρώτησα ,πως έγινε πλούσιος . Μου ειπε «
με το εμπόριο, πχ μου λέει πήγαινα στα Τρίκαλα , είχαν φτηνά τα πρόβατα τα έφερνα στην Ερέτρια και τα
πουλούσα . Επίσης μου λέει , να προσαρμόζεσαι στην εποχή σου. Είχα βάλει κάποτε καπνά. Με πληροφορούν
ότι οι εργάτες είχαν απεργία . Δεν ήξερα τι σημαίνει αυτό. Καβαλάω το άλογο πάω στο χωράφι , μου λένε θέλουν
αύξηση στο μεροκάματο τους. Βγάζω το περίστροφο μου , βαρώ μερικές πιστολιές στον αέρα και λέω φύγετε
όλοι, δεν φυτεύω τίποτα. Αυτοί αμέσως άρχισαν τα παρακαλετά, εντάξει κύριε Χρήστο , δεν θέλουμε αύξηση.
Άλλα , συνεχίζει , οι εποχές έχουν αλλάξει, τώρα τον εργάτη τον κερδίζεις με το φιλότιμο» .Με εντυπωσίασε η
ευελιξία στην σκέψη του παππού μου .
1971
ΑΡΙΣΤΕΡΑ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ, ΙΣΩΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 92 ΕΤΩΝ. ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ
ΜΥΓΔΑΛΑ.ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ.
1971
1971, η γιαγιά με την θεία Κυπαρισσία
1971 , Ερέτρεια ,απο αριστερα η αδελφή μου Δέσποινα, η μητερα μας, η θεια μας ,
ο αδελφός Βασίλης.Καθιστή η γιαγιά μας Βασιλική σε ηλικία 93 ετών.
1971, ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Η ΘΕΙΑ ΜΟΥ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ,Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ, Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο
ΒΑΣΙΛΗΣ
1971. Ο ΝΙΚΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ηλικιας 93 ετων) .ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΦΥΓΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ , ΕΚΟΨΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΥΛΗ
ΤΗΣ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΥΡΩΔΙΚΑ ( τα είχα μαζι μου στο CALTECH και μετα στην Ελλάδα για πολλά χρονια) . ΣΑΝ ΤΩΡΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ
ΜΟΥ ΕΥΧΗΘΗΚΕ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ «ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΝΙΚΟ».
Η γιαγιά πέθανε την επόμενη χρονιά, το 1972 , σε ηλικία 94 ετών , όταν ήμουν στην Αμερική . Μέχρις τέλους τα είχε « τετρακόσια» !!
Απομαγνητοφωνώ τις βιντεοσκοπήσεις της μητέρας μας που διηγείται περισσότερα
ιστορικά για τα σόγια, και θα τα δώσω για δακτυλογράφηση, οπότε μελλοντικά θα
υπάρξουν προσθήκες/διορθώσεις.