1

1. Klasa betonu, oznaczenie, sposób określania.

2. Wytrzymałości betonu na ściskanie i rozciąganie, wytrzymałość obliczeniowa betonu i stali
3. Zależność s-e w betonach o rożnej wytrzymałości
4. Stany graniczne.
5. Moduł sprężystości betonu.
6. Skurcz betonu.
7. Pełzanie betonu.
8. Zależność s-e dla beton, dla nieliniowej analizy konstrukcji.
9. Zależność s-e dla betonu stosowane do projektowania.
10. Wykres s-e dla stali zbrojeniowej
11. Niezawodność konstrukcji
12. Trwałość konstrukcji.
13. Otulenie betonem
14. Przyczepność betonu i stali
15. Długość zakotwienia prętów zbrojeniowych.
16. Fazy pracy belki żelbetowe
17. Bezpieczeństwo konstrukcji
18. Metoda naprężeń liniowych
19. Metoda odkształceń plastycznych.
20. Metoda stanów granicznych
21. Stan odkształceń w przekroju żelbetowym w metodzie ogólnej
22. Kiedy zostanie osiągnięty stan graniczny nośności
23. Metoda uproszczona projektowania na zginanie.
24. Procedura projektowania na zginanie przekroju prostokątnego.
25. Procedura projektowania na zginanie przekroju teowego.
26. Wysokość użyteczna przekroju, względna wysokość strefy ściskanej, graniczna względna
wysokość strefy ściskanej, wyprowadzenie zależności Scc.
27. Minimalne i maksymalne pole przekroju zbrojenia.
28. Model kratownicowy Morcha, model kratownicowy wg PN-EN.
29. Odcinek ścinania, odcinek ścinania wymagający i nie wymagający zbrojenia na ścinanie, od
czego zależy. Maksymalny rozstaw strzemion.
30. Procedura projektowania na ścinanie.
31. Skręcanie
32. Stany graniczne użytkowalności.
33. Sprawdzenie zarysowania bez obliczania szerokości rys.
34. Sprawdzanie ugięć.
35. Analiza konstrukcji.
36. Obliczeniowa rozpiętość belek i płyt, szerokość półek.
37. Konstruowanie zbrojenia.
 2

1. Klasa betonu, oznaczenie, sposób określania.

Beton – „sztuczny kamień” materiał powstały ze zmieszania cementu, kruszywa grubego i

drobnego, wody oraz ewentualnych domieszek i dodatków, który uzyskuje swoje
właściwości w wyniku hydratacji cementu.

Klasa wytrzymałości betonu – oznaczenie wytrzymałości charakterystycznej betonu na

ściskanie oznaczanej na próbkach walcowych (o wymiarach 15 cm x 30 cm) po 28 dniach.

np. Cfck/fck,cube

fck wytrzymałość charakterystyczna próbki walcowej o wymiarach 15x30 [cm].

Wytrzymałość charakterystyczna wyrażona w MPa.

fck,cube wytrzymałość charakterystyczna próbki sześciennej o wymiarach 15x15x15 [cm].

Wytrzymałość charakterystyczna wyrażona w MPa.

2. Wytrzymałości betonu na ściskanie i rozciąganie, wytrzymałość obliczeniowa betonu

i stali.

Wytrzymałości betonu badane są po 28 dniach w warunkach laboratoryjnych.

Wytrzymałość betonu na ściskanie jest jego podstawową cechą decydującą o przydatności

do zastosowania w konstrukcji. Oblicza się ją jako obciążenie ściskające, niszczące próbkę
betonu, odniesione do jednostki powierzchni obciążanej w jednoosiowym stanie
naprężenia.

fcm = - wytrzymałość średni arytmetyczna

S= - miara rozrzutu wytrzymałości

Oznaczeniem wytrzymałości betonu na ściskanie jest klasa wytrzymałości betonu.

Wytrzymałość charakterystyczna na ściskanie

fck0,05 = fcm – 1,64s – próbka walcowa

fck,cube = (1-1,64 ) fcm – próbka sześcienna

– współczynnik zmienności

fck = 0,8 fck,cube – przelicznik wytrzymałości walcowej na kostkową

Wytrzymałość betonu na rozciąganie definiuje się jako maksymalne naprężenie

rozciągające, które jest w stanie przenieść beton w stanie jednoosiowego rozciągania.
 3

Metoda brazylijska – ściskanie próbki walcowej wzdłuż tworzącej.

fct,sp =

F – maksymalne obciążenie przyłożone wzdłuż tworzącej

D,l – odpowiednio średnica i długość próbki walcowej

fct = 0,9 fct,sp

Metoda rozłupywania – zginanie betonowych pryzmatycznych beleczek o wysokości

przekroju poprzecznego d i rozpiętości l ≥ 3,5d. Badanie wykonuje się obciążając
elementy próbne dwoma siłami skupionymi przyłożonymi w jednej trzeciej rozpiętości lub
centrycznie – jedną siła skupioną.

fct,fl =

Fn – siła niszcząca próbkę

b,d – wymiary przekroju poprzecznego belki

 4

Wzór Fereta – zależność między średnią wytrzymałością betonu na rozciąganie fctm, a

wytrzymałością na ściskanie.

fctm = β

fck – wytrzymałość charakterystyczna na ściskanie

β – współczynnik liczbowy o wartości 0,3

Wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu

fctm,fl = max[(1,6- )fctm,fctm]

h – wysokość element w mm

fctm – średnia wytrzymałość betonu na rozciąganie

3. Zależność σ – ε w betonach o różnej wytrzymałości.

4. Stany graniczne.

Wytrzymałość obliczeniowa na ściskanie

fcd = αcc
 5

Wytrzymałość obliczeniowa na rozciąganie

fcd = αct

c – częściowy współczynnik materiałowy

αcc – współczynnik stosowany w celu uwzględnienia efektów długotrwałych oraz

niekorzystnych wpływów wynikających ze sposobu przyłożenia obciążenia, na
wytrzymałość betonu na ściskanie

αct – współczynnik stosowany w celu uwzględnienia efektów długotrwałych oraz

niekorzystnych wpływów wynikających ze sposobu przyłożenia obciążenia na
wytrzymałość betonu na rozciąganie

5. Moduł sprężystości betonu.

Ec = = tan α1 – chwilowy moduł sprężystości betonu

 6

α1 – kąt nachylenia stycznej do wykresu

Wg PN-EN 1992-1-1:2004
0,3
Ecm = 22,0 [GPa] – średni moduł sprężystości betonu – sieczna poprowadzona przez
początek układu współrzędnych oraz punkt o współrzędnej σ1 =0,4fck.

Ec0 – początkowy moduł sprężystości betonu – styczna w początku układu współrzędnych.

6. Skurcz betonu.

Skurcz betonu występuje w świeżym betonie i jest to proces zmniejszenia objętości

wywołany odprowadzeniem i wiązaniem wody. Zależy od składu betonu, wskaźnika w/c,
klasy betonu, wilgotności środowiska, wymiarów zewnętrznych. Zjawiskiem odwrotnym
w warunkach stałej i podwyższonej wilgotności jest zjawisko pęcznienia betonu.

Na skutek odkształceń skurczowych w elementach mogą pojawić się rysy przebiegające

wzdłuż zbrojenie lub nieregularnie.

Na odkształcenia skurczowe εcs składają się skurcz autogenicznym εca (początkowy) i

właściwy εcd spowodowany wysychaniem.
 7

7. Pełzanie betonu.
Pełzanie jest zjawiskiem powolnego odkształcenia się betonu pod wpływem obciążeń
długotrwałych. Przyrost odkształceń maleje z czasem i po kilku latach zanika. Pełzanie
jest zjawiskiem częściowo i odwracalnym, po zdjęciu obciążenia następuje
natychmiastowe zmniejszenie odkształceń.

Odkształcenia pełzania zależą od klasy betonu, składu betonu, wieku w chwili obciążenia
oraz warunków środowiskowych.
 8

a - odkształcenie sprężyste
b- odkształcenie opóźnione – (pełzanie +skurcz)
c – odkształcenia odwracalne
d- odkształcenia odwracalne opóźnione
e – pełzanie, skurcz
 9

8. Zależność σ – ε dla betonu, dla nieliniowej analizy konstrukcji.

9. Zależność σ – ε dla betonu stosowane do projektowania.

 10

Prostokątny rozkład naprężeń

= 0,8 dla fcd ≤ 50 Mpa

= 0,8 - dla 50 < fck ≤ 90 MPa

η = 1,0 dla fck ≤ 50 MPa

η = 1,0 - dla 50 < fck ≤ 90 MPa

 11

10. Wykres σ – ε dla stali zbrojeniowej.

11. Niezawodność konstrukcji.

Konstrukcja z betonu powinna być tak zaprojektowana, aby spełniała z pewnym

prawdopodobieństwem założenia niezawodności wynikające z nośności, stateczności i
użytkowalności, bez ryzyka ponoszenia nadmiernych kosztów.

12. Trwałość konstrukcji.

13. Otulenie betonem.

 12

Otuliną betonu nazywamy najmniejszą odległość pomiędzy powierzchnią zbrojenia (z

wyłączeniem połączeń i strzemion oraz zbrojenia powierzchniowego ), a powierzchnią
betonu (zbrojenia głównego).

Nominalnie otulenie Cnom należy podać na rysunkach i jest ono sumą minimalnego Cmin
i dodatku ze względu na odchyłkę Δc.

Cnom = Cmin + ΔCdev

Otulenie minimalne Cmin powinno zapewnić:

- bezpieczne przekazywanie sił przyczepności,

- ochronę stali przed korozją

- odpowiednią odporność ogniową (EN 1992 – 2)

Cmin = max (Cmin,b;Cmin,dur + ΔCdur,y - ΔCdur,st - ΔCdur,add; 10 mm)

Cmin,b – oznacza minimalne otulenie ze względu na przyczepność

Cmin,dur – oznacza minimalne otulenie ze względu na warunki środowiska

ΔCdur,y – jest składnikiem dodawanym ze względu na bezpieczeństwo

ΔCdur,st – oznacza zmniejszenie minimalnego otulenia ze względu na stosowanie stali

nierdzewnej

ΔCdur,add – oznacza zmniejszenie minimalnego otulenia ze względu na stosowanie

dodatkowego zabezpieczenia

Minimalna otulina 10 mm.

np. ø20 + 10 mm = 30 mm otuliny

14. Przyczepność betonu i stali.

Przyczepność jest to opór stawiany na powierzchni styku betonu i stali.

Na zjawisko przyczepności ma wpływ:

- tarcie stali o beton spowodowany skurczem betonu

- docisk wzdłuż pręta do betonu, wywołany nierównomiernością powierzchni zbrojenie

- adhezja (przyciąganie międzycząsteczkowe) materiałów

- chemiczne związanie się stali i betonu

 13

Współpraca stali i betonu jest zapewniona jeżeli nasycenie stalą jest prawidłową, twz.
muszą być zachowane zasady rozstawu prętów i spełniony jest warunek minimalnego
zbrojenia.

15. Długość zakotwienia prętów zbrojeniowych.

Długość zakotwienia prętów zbrojeniowych jest zależna od rozkładu naprężeń

przyczepności.

lb,rqd = - podstawowa długość zakotwienia

– naprężenia obliczeniowe w miejscu od którego mierzy się długość zakotwienia

– graniczne naprężenie przyczepności

lbd = α1 α2 α3 α4 α5 lb,rqd – obliczeniowa długość zakotwienia, lecz nie mniej niż lb,min

lb,min – minimalna długość zakotwienia, gdy inne przepisy nie implikują większej długości

16. Fazy pracy belki żelbetowej.

 14

Faza Ia – przy małych obciążeniach, wynoszą do 0,1 sił niszczących wywołujących

odkształcenia w betonie rzędu 0,005%, naprężenia maja przebieg liniowy, współczynnik
sprężystości betonu jest wielkością stałą, udział stali w przenoszeniu momentów jest
znikomy

Faza Ib – zwiększenie obciążenia powoduje, że w strefie rozciąganej wykres naprężeń

zaczyna odbiegać od liniowego. W strefie ściskanej przebieg naprężeń jest nadal liniowy,
udział zbrojenia w przenoszeniu obciążenia zwiększa się, ale nadal jest znikomy

Faza I trwa do chwili osiągnięcia przez beton wytrzymałości na rozciąganie,

odpowiadający temu stanowi moment zginający osiąga wartość graniczną nazywany jest
momentem rysującym.

Przekrój w facie I składa się z przekroju betonowego i n - krotnego przekroju zbrojenia,

zwanego łącznie przekrojem sprowadzonym.

n=Es/Ecm

Dla przekroju prostokątnego wysokość strefy ściskanej wynosi

bh 2
 nAs 2 as 2  nAs1h1
xI  2
bh  n As1  As 2 
 15

Faza IIa – następuje zarysowanie betonu w strefie rozciąganej, początkowo rysy są

krótkie i małe. Ze wzrostem obciążenia rozszerzają się i wydłużają w kierunku strefy
ściskanej, naprężenia w strefie ściskanej przebiegają nadal prostoliniowo, niewielka część
przekroju pracuje na rozciąganie. Przeważająca część sił rozciągającej przejmuje
zbrojenie.

Faza IIb – beton w strefie rozciąganej ulega bardzo silnemu zarysowaniu, w strefie
ściskanej następuje uplastycznienie betonu. Wykres naprężeń przebiega krzywoliniowo.

n As1  As 2   2b As1h1  As 2 as 2  

xII   1  1  
b  n  As1  As2 2

Faza III – stan graniczny zniszczenia, beton osiąga wytrzymałość na ściskanie fcd, wykres
naprężeń jest krzywoliniowy. Ziszczenie belki następuje, gdy moment osiągnie wielkość
maksymalną nazywaną momentem niszczącym.

17. Bezpieczeństwo konstrukcji.

Konstrukcje żelbetowe powinny być tak zaprojektowane aby z dostatecznym zapasem

bezpieczeństwa przeniosły wszystkie obciążenia montażowe i eksploatacyjne i nie
przekraczały dopuszczalnych odkształceń (dopuszczalnego ugięcia i zarysowania).

Celem obliczeń jest wykazania, że prawdopodobieństwo wystąpienia określonego stanu

granicznego jest niższe od pewnych założonych wielkości.

Uwzględniając współczynniki bezpieczeństwa wyróżnia się dwie metody projektowania

1. naprężeń dopuszczalnych 2.stanów granicznych

18. Metoda naprężeń liniowych.

 16

Wymiarowanie metodą naprężeń liniowych opiera się o założenia pracy w pracy

przekroju w fazie IIa. Dla elementów, które nie mogą ulec zarysowaniu należy
wymiarować wg fazy Ia.

Warunek bezpieczeństwa ma postać

19. Metoda odkształceń plastycznych.

Wymiarowanie przekroju odbywa się w fazie zniszczenia. Przyjmuje się że beton osiąga w
momencie zniszczenia osiąga wytrzymałość średnią na ściskanie, a stal granice
plastyczności

20. Metoda stanów granicznych.

Wymiarowanie przekroju odbywa się w fazie zniszczenia, faza III

Założenia:

1) obowiązuje prawo płaskich przekrojów Bernoulliego, odkształcenia włókien

przekroju w obciążonym elemencie są proporcjonalne do ich odległości od osi
obojętnej

2) beton w strefie rozciąganej nie pracuje na rozciąganie

3) zakłada się równość odkształceń stali zbrojeniowej i betonu na styku obu

materiałów es=ecs
 17

4) Obowiązuje obliczeniowy wykres s-e w strefie ściskanej pozwalający określić

rozkład sc w strefie ściskanej betonu oraz jej wypadkową

5) Obowiązuje obliczeniowy wykres s-e dla stali zbrojeniowej

n – wykładnik potęgi wg tabl. 3.1

ec2 – najmniejsze odkształcanie, przy którym osiąga się wytrzymałość betonu wg

tabl.3.1

ecu2 – odkształcanie graniczne wg tabl.3.1

 18

21. Stan odkształceń w przekroju żelbetowym w metodzie ogólnej.

Stan odkształceń w przekroju żelbetowym w metodzie ogólnej

a) w części przekroju występują naprężenia rozciągające

b) w przekroju nie występuje rozciąganie

c) cały przekrój jest równomiernie ściskany

d) cały przekrój jest równomiernie rozciągany

22. Kiedy zostanie osiągnięty stan graniczny nośności.

Stan graniczny nośności zostanie osiągnięty gdy zostanie spełniony jeden z warunków
 19

1) Odkształcenia es w zbrojeniu rozciąganym osiągną wartość graniczną – 10%

2) Odkształcenia ec w skrajnym włóknie ściskanym betonu osiągnie wartość +3,5%

3) Odkształcenia ec we włóknach betonu położonych w odległości 3/7h od krawędzi

bardziej ściskanej przekroju osiągnie wartość +2%

23. Metoda uproszczona projektowania na zginanie.

W metodzie uproszczonej następuj redukcja rzeczywistego zasięgu strefy ściskanej x do

0,8 x

 
 0,0035 
 lim  0,8 
 0,0035  f yd 
 Es 

  0,8 dla f ck  50MPa
f ck  50
  0,8  dla 50  f ck  90MPa
400

  1,0 dla f ck  50MPa

f ck  50
  1,0  dla 50  f ck  90MPa
200
 20

24. Procedura projektowania na zginanie przekroju prostokątnego.

 21

As2 fyd
xlim b fcd  M (A ''
s1 )0 M  As 2 f yd (d  a)
M
+ A s2 
'
A s1 f yd
M ''
A s1 fyd f yd (d  a)

A s1  A  A
' ''  M (A
s2 )0 M  As''1 f yd (d  a)
M
s1 s1

A s2
''
A s1 
f yd (d  a)
 22

25. Procedura projektowania na zginanie przekroju teowego.

 23

26. Wysokość użyteczna przekroju, względna wysokość strefy ściskanej, graniczna

względna wysokość strefy ściskanej, wyprowadzenie zależności Scc.

Wysokość użyteczna d przekroju w elemencie zginanym określa się jako rzut odcinka
łączącego najbardziej ściskany punkt przekroju z najbardziej rozciąganym prętem
zbrojenia podłużnego na zginanie.

d = h – a1

h – wysokość przekroju

a1 – odległość środka ciężkości zbrojenia rozciąganego od najbliżej krawędzi przekroju

Względna wysokość

ξeff = 1  1  2Scc

Graniczna względna wysokość strefy ściskanej (obliczona ze wzoru lub przyjęta z normy)
0,0035
 lim  0,8
ξeff,lim =  f 
 0,0035  yd 
 Es 

   lim - przekrój pojedynczo zbrojony

Wyprowadzenie zależności Scc

M
Scc 
b d 2 f cd
39,32
Scc   0,070
0,2  0,46 2 13,33 103
0,8   cu 0,8  0,0035
 lim    0,534
f yd 347,83
 cu  0 , 0035 
Es 200 103

Scc ,lim   lim 1   lim   0,5341  0,534   0,391

 2  2
Scc  Scc ,lim
  1  1  2  Scc  1  1  2  0,07  0,073

Scc ≤ Scclim – przekrój pojedynczo zbrojony

 24

27. Minimalne i maksymalne pole przekroju zbrojenia.

28. Model kratownicowy Morcha, model kratownicy wg PN-EN.

 25

a- kąt miedzy zbrojeniem na ścinanie i osią belki prostopadłą do siły

poprzecznej

Q– kąt między betonowym krzyżulcem ściskanym i osią belki

prostopadłą do siły poprzecznej

Ftd – wartość obliczeniowa siły rozciągającej w zbrojeniu podłużnym

Fcd – wartość obliczeniowa siły ściskającej w betonie, działającej w

kierunku osi podłużnej elementu

bw - najmniejsza szerokość części przekroju leżącej między pasami

ściskanymi i rozciąganymi

z – ramię sił wewnętrznych, można przyjąć z = 0,9 d

Statycznie wyznaczalna kratownica składa się z pasa górnego przenoszącego siłę

ściskającą Fc oraz pasa dolnego przenoszącego siłę rozciągającą Ft.
 26

Pasy połączone są ściskanymi krzyżulcami betonowymi oraz rozciąganymi krzyżulcami

stalowymi.

29. Odcinek ścinania, odcinek ścinania wymagający i nie wymagający zbrojenia na

ścinanie, od czego zależy. Maksymalny rozstaw strzemion.

Jeżeli w elemencie występuje strefa działania naprężeń ścinających, to długość tej strefy
nazywamy odcinkiem ścinania.

Wyróżnia się odcinki ścinania wymagający obliczenia zbrojenia na ścinanie i nie

wymagający zbrojenia na ścinanie

jeżeli VEd ≤ VRd,c – przekrój nie wymaga obliczenia zbrojenia na ścinanie

jeżeli VRd,c < VEd ≤ VRd,max – przekrój wymaga obliczenia zbrojenia na ścinanie

jeżeli VEd ≥ VRd,max – należy zmienić wymiary przekroju

VRd,c – obliczeniowa nośność na ścinanie bez zbrojenia na ścinanie

VRd,s- obliczeniowa wartość siły poprzecznej, która powstaje, gdy

w zbrojeniu na ścinanie osiągnięta jest granica plastyczności

VRd,max- obliczeniowa wartość maksymalnej siły poprzecznej, która

może być przeniesiona przez element (max. siła jaka może

przenieść ściskany krzyżulec betonowy)

VEd
VEd VRd,c
VRd,c
VRd,c
a b
VEd
a b VRd,c b a
VEd
b a
 27

a – odcinek wymagający obliczenie zbrojenia na ścinanie

b - odcinek wymagający obliczenie zbrojenia na ścinanie

Maksymalny rozstaw strzemion

Maksymalny podłużny rozstaw zbrojenia na ścinanie dla belek

sl ,max  0,75d 1  cot  

30. Procedura projektowania na ścinanie.

jeżeli VEd ≤ VRd,c – przekrój nie wymaga obliczenia zbrojenia na ścinanie

jeżeli VRd,c < VEd ≤ VRd,max – przekrój wymaga obliczenia zbrojenia na ścinanie

jeżeli VEd ≥ VRd,max – należy zmienić wymiary przekroju

28
29
 30

35. Stany graniczne użytkowalności.

Sprawdzenie stanów granicznych użytkowalności polega na sprawdzeniu

- naprężeń – porównanie naprężeń z naprężeniami granicznymi

- szerokości rozwarcia rys – oblicza się szerokość rys i porównuje

z szerokościami granicznymi

- ugięć – obliczone ugięcia porównuje się z ugięciami granicznymi

36. Sprawdzenie zarysowania bez obliczania szerokości rys.

Żelbetowe i sprężone płyty budynków, zginane bez istotnego rozciągania siłami

podłużnymi, których wysokości nie przekracza 200 mm, nie wymagają podejmowania
szczególnych koków w celu ograniczenia zarysowania, jeżeli zastosowano postanowienia z
pkt. 9.3

Jeżeli zastosowano minimalne zbrojenie to wystąpienie rys o nadmiernej szerokości jest

mało prawdopodobne jeżeli średnica prętów nie są większe niż w tabl. 7.2.N oraz gdy w
przypadku zarysowania spowodowanego głównie przez obciążenia stałe są wymagania w
Tabl. 7.3.N
 31

37. Sprawdzanie ugięć.

Odkształcenie elementów lub konstrukcji nie powinno wpływać niekorzystnie na ich

działanie i wygląd.

Przypadki kiedy można pominąć obliczenia

Obliczanie ugięć nie jest konieczne jeżeli stosunek rozpiętości do wysokości leży w
granicach określonych w pkt. 7.4.2 . Graniczny stosunek rozpiętości do wysokości można
oszacować ze wzorów
 3

    
 3,2 f ck   1  dla   o
l 2
 K 11  1,5 f ck o o
d      
 
l  o 1 ' 
 K 11  1,5 f ck  f ck  dla    o
d     ' 12 o 

fck wyrażona w MPa

Wzory wyprowadzano przy założeniu że wytrzymałość obliczeniowa zbrojenia wynosi 310

MPa, dla innego poziomu naprężenia wyniki uzyskane ze wzoru mnoży się przez 310/ss.
 32

W płytach płaskich, w których większa z dwóch rozpiętości przekracza 8,5 m,

podpierających ścianki działowe podatne na uszkodzenia na skutek nadmiernych ugięć,
wartość l/d należy przemnożyć przez 8,5/leff

38. Analiza konstrukcji.

Analiza konstrukcji obejmuje obliczenia statyczne, których celem jest wyznaczenie

uogólnionych sił wewnętrznych (sił normalnych, porzecznych, momentów zginających i
skręcających) oraz uogólnionych przemieszczeń (liniowych, ugięć, kątów obrotów i
skręcania)
 33

Schemat blokowy procesu analizy konstrukcji

Model geometrii (idealizacja geometrii) obejmuje określenie wymiarów elementów oraz

wymiaru przestrzeni w którym jest usytuowany. Można wyróżnić elementy
jednowymiarowe, dwuwymiarowe i trójwymiarowe oraz przestrzeń jednowymiarowa,
dwuwymiarowa i trójwymiarowa. Model geometrii wymaga przyjęcia charakterystyk
geometrycznych: zastępczych lub rzeczywistych wymiarów elementów (obliczeniowych
długości, wymiarów przekroju, szerokości półek). Ustala się również czy iperfekcje będą
brane pod uwagę.

Model materiału

- Model sprężysty

- Model sprężysta z ograniczoną redystrybucją

- Model nieliniowy

- Model plastyczny

W zależności od przyjętego modelu stosuje się odpowiednie obliczeniowe założenia

dotyczące właściwości fizycznych, mechanicznych i reologicznych.
 34

Model obciążenia – uwzględnia możliwe przypadki obciążeń i kombinacji wg EC1 w celu

obliczenia ekstremalnych wielkości sił wewnętrznych lub przemieszczeń w odniesieniu do
stanu granicznego nośności i uzytkowalności

39. Obliczeniowa rozpiętość belek i płyt, szerokość półek.

leff  ln  a1  a2

ln – rozpiętość w świetle podpór

35
 36

Obliczeniowa szerokość półek

beff   b eff ,i  bw lecz nie więcej niż b

beff ,i  0,2bi  0,1lo lecz nie więcej niż 0,2lo i nie więcej niż bi
beff ,i  bi

40. Konstruowanie zbrojenia.

Rozstaw prętów

• Odległość w świetle (w kierunku poziomym i poprzecznym) między pojedynczymi

równoległymi prętami lub między poziomymi warstwami równoległych prętów nie
 37

powinna być mniejsza od max średnicy pręt pomnożonej k1. od dg+k2 mm i od 20 mm,
dg – max wymiar ziaren kruszywa, k1=1, k2=5 mm

• Jeżeli pręty zbrojenia są rozmieszczone w kilku warstwach poziomych, to pręty

kolejnych warstw powinny leżeć w jednym pionie, jeden nad drugim. Odległości miedzy
prętami powinny być dostateczne do zapewnienia dostępu wibratorów i do uzyskania
dobrego zagęszczania betonu.

Zakotwienie zbrojenia dolnego na podporach skrajnych

• Przy podporach skrajnych, na których występuje nieduży moment zamocowania, a

także przy podporach na których moment zginający jest równy zero, pole przekroju
dolnego zbrojenia powinno być nie mniejsze niż pole przekroju w prześle
pomnożona przez b= 0,25

• Długość zakotwienia jest długością lbd mierzoną od linii styku belki i podpory

Zakotwienie dolnego zbrojenia na podporach pośrednich

• Długość zakotwienia powinna być nie mniejsza niż 10 F (dla prętów prostych), nie
mniejsza od średnicy wewnętrznego zagięcia (dla haków półokrągłych i prostych
przy średnicy pręta co najmniej 16 mm) i nie mniejsza od dwóch średnic
wewnętrznego zgięcia w innych przypadkach ( rys. a)

• Zbrojenie potrzebne do przeniesienia ewentualnych momentów dodatnich (np.

spowodowanych osiadaniem podpór, wybuchem itd.) powinno być ciągłe i można to
osiągnąć za pomocą prętów łączonych na zakład Rys b i c.
 38

Jak drukować 4 na 1