Ang sanaysay na ito ay tumatalima sa mga kabataang kababaihan na nagpupunyagi
para maabot ang pangarap na makapag-aral ng wikang Espanyol. Bagamat mayroong mga pagbabawasang naranasan, hindi sila nawalan ng pag-asa na isang araw, matutupad din ang kanilang hangaring makamit ang edukasyon. Noong mga panahong iyon, hindi kinikilala ang boses ng kababaihan sa lipunan, at lalo pang nadagdagan ng dikta ng Simbahan kung ano ang mga akto ng babae ang tinatanggap at hindi. Ang pagkakataon na makapag-aral ng wikang Espanyol ay isang malaking kagalakan para sa kanilang lahat.
Sa pamamagitan ng sanaysay na ito, ipinahayag ni Jose Rizal ang kanyang suporta
at paggalang sa tapang na ipinakita ng mga kababaihan sa kanilang pagtutol para sa karapatan sa edukasyon. Ayon kay Rizal, napagtanto niya na ang mga kababaihang Pilipino ay kaakibat sa layunin ng pagsusulong ng kabutihan para sa bayan. Aniya, ang hangarin ng mga kabataang babae ng Malolos para sa karunungan ay patunay ng kanilang pagiging mulat sa tunay na kabutihan - isang kabutihang nakatuon sa mabuting asal, mabilisang isipan, at matuwid na pag-iisip. Binigyang diin ni Rizal ang papel ng kababaihan - bilang dalaga at asawa - sa pagtataguyod ng kanilang dignidad at halaga sa lipunan. Inilarawan niya ang katangian ng babaeng Sparta bilang isang huwaran ng mabuting ina. Ipinayo ni Rizal na gamitin ang halimbawang ito bilang inspirasyon para sa pagpapalaki ng isang anak na may dangal at handang ipagtanggol ang bayan. Isinama rin ni Rizal sa sanaysay ang hindi kanais-nais na gawain ng mga prayle at ang pangangailangan ng masusing pagsusuri sa tunay at huwad na relihiyon. Pinapaalala rin ni Rizal sa lahat ang paggamit ng isipan na ibinigay ng Diyos upang matukoy ang katotohanan at huwag maging alipin sa sinuman. Sa sanaysay na ito, ipinakita ni Rizal ang kagitingan ng mga kababaihan. Sa kasalukuyan, pantay na ang karapatan ng mga kababaihan at kalalakihan. Nakikita natin ang kanilang lakas sa iba't ibang larangan, tulad ng pagsasakay ng trisikel, jeep, at taxi, at ang paglilingkod sa pulisya at militar. Pangalawa ay ang pangarap na makapag-aral, na noon ay hadlangan ng mga prayle at ngayon ay dulot ng kahirapan. Ang lahat ng Pilipino ay nangarap na makapagtapos ngunit hindi lahat ay may kakayahan dahil sa kahirapan. Minsan, mas pinipili ng iba na magtrabaho na lang sa murang edad upang makatulong sa pamilya kaysa mag-aral. Subalit, may mga kabataan pa rin na nagpapakita ng determinasyon tulad ng mga kababaihan sa Malolos, na handang gawin ang lahat at hindi nawawalan ng pangarap na makapagtapos ng pag-aaral. Ipinakita rin ni Rizal ang iba't ibang paraan ng pagsusumikap ng mga kabataan, tulad ng pagtatrabaho sa umaga at pagsusunog ng kilay sa gabi para makapag-aral. May mga iskolar rin na pinapaaral ng iba't ibang ahensya, pribado man o sa gobyerno, na nagbibigay ng mataas na grado at serbisyong pampubliko pagkatapos ng kanilang pag-aaral.