Αραβικές λέξεις που έχουν κατακτήσει την ελληνική γλώσσα

Αλλάχ: ο θεός.Συγγενεύει με το εβραικό Eloh’El.Τελικά από την πρωτοσημιτική ρίζα*ʾil-.

Αλχημεία: η οποία με τη σειρά της προέρχεται από το ελληνικό χημεία και το αραβικό άρθρο αλ
μπροστά.

Αλκοόλ: Η πεμπτουσία ενός συστατικού.

'Αλγεβρα: Ολοκληρώνω ή ξαναφτιάχνω παλιά πράγματα.

Αλκάλι: Αλκαλική ουσία που προερχόταν από τις στάχτες φυτών,qali=ψήνω,καίω.

Αλγόριθμος: Παραφθορά της φράσης »από το βασίλειο της Xοραζμίας».

Αμάλγαμα: Κατάπλασμα.Από το ελληνικό μάγαλμα=μαλακτική ουσία.

Αζιμούθιο: Τα μονοπάτια,οι κατευθύνσεις.Πηγή,κείμενα αστρονομίας του μεσαιωνικού Ισλάμ.

Βενζίνη,βενζόλιο:Το βενζοικό ρετσίνι είναι μια ουσία που βγαίνει από ένα ινδονησιακό δέντρο.Οι
Άραβες έμποροι του Μεσαίωνα,το έστελναν με πλοία στη Μέση ανατολή όπου έφτιαχαν μ’αυτό
αρώματα και άλλες αρωματικές ουσίες.Η λέξη είναι μια πολύ μεγάλη παραφθορά του labān jāwī -
τσιχλώδες αρωματικό ρετσίνι.
Ελιξίριο: Αλχημιστική φιλισοφική λίθος,θεραπευτική ουσία.Οι Άραβες τη δανείστηκαν από την
ελληνική ‘ξηριον’ και πρόσθεσαν το αραβικό άρθρο αλ που μπήκε στα αραβικά πρώτα με την
έννοια της ξηρής σκόνης.
Ζάχαρη: Τελικά από το σανσκριτικό sharkara=ζάχαρη.

Ζενίθ: Το ζενίθ υψηλότερο σημείο,απόγειο,αποκορύφωμα αναφέρεται σε μεσαιωνικά ισλαμικά

κείμενα αστρονομίας.

Ιμάμης: Σιίτης μουσουλμάνος ηγέτης.

Καφές: Από το αραβικό qahwa,που είναι αβέβαιης προέλευσης προήλθε το τούρκικο kahveh,από
το οποίο προήλθε το ιταλικό caffè.Ο τελευταίος τύπος μπήκε στις δυτικές γλώσσες στις αρχές του
17ου αιώνα.Στις αρχές του 17ου αιώνα υπάρχουν πολυάριθμα αρχεία στα οποία ο τύπος της λέξης
είναι απευθείας από τα αραβικά:Cahoa το 1610, Cahue το 1615, Cowha το 1619.Ο καφές μότσα
πήρε το όνομά του από την πόλη Μότσα στην Υεμένη,η οποία ήταν ένας από τους πρώτους
εξαγωγείς του καφέ.

Κοράνι: Από το‫(قراءة‬qirā’a,“διάβασμα,απαγγελία”).

Λεμόνι: Τα λεμόνια,το κίτρο και τα πικρά πορτοκάλια εισήχθησαν στη μεσογειακή λεκάνη από
τους Άραβες κατά το Μεσαίωνα.Η προέλευση του δέντρου της λεμονιάς είναι από την Ινδία,αλλά η
λέξη ‘λεμόνι’ δεν φαίνεται να είναι ινδική.

Μακραμέ: Κεντημένο πέπλο.

Μαγαζί: Αποθήκες.Συναντάται μ’αυτή την έννοια στα λατινικά του 1228.Στη δύση η έννοια
εξελίχθηκε σε οπλοστάσιο,αποθήκη μπαρουτιού και σφαιρών καθώς επίσης και σε περιοδικό με
την έννοια της αποθήκης πληροφοριών για πολεμικά και ναυτικά θέματα.

Μουσώνας: “Σημαδεύω,μαρκάρω”.
μουσαφίρης: (Επισκέπτης στα ελληνικά) musafir =ταξιδιώτης.

Μούμια: Βαλσαμωμένο πτώμα,προγενέστερα μια ουσία για βαλσάμωμα,από το περσικό mūm

=κερί.

Σιρόπι: Αυτή η λέξη έχει δύο έννοιες στα αραβικά,ποτό και σιρόπι.Πέρασε στα μεσαιωνικά
λατινικά του 12ου αιώνα ως sirropus,ένα γλυκό ποτό,σιροπιαστό φάρμακο.
Σόδα: Από τις λέξεις suwwāda, suwayd, ή suwayda ένα ή περισσότερα φυτά που φύονται σε αλμυρά
περιβάλλοντα από τις στάχτες των οποίων παίρνουμε το ανθρακικό νάτριο,ένα συστατικό που
χρησιμοποιείται στην υαλοποιεία.

Σουλτάνος: (Sulṭān) στα αραβικά και τελικά από το αραμαϊκό (šūlṭānā) που σημαίνει δύναμη.