Życie w średniowiecznym mieście.

Życie w tamtych czasach było bardziej różnorodne niż w dzisiejszych czasach.

Miasto było podzielone na grupy społeczne. Te bogate i trochę bardziej ubogie.
Najbogatsi była szlachta i magnateria, ale magnaci bardziej żyli w swoich
prywatnych zamkach, lecz dość często przebywali w miastach z powodu
bardziej rozwiniętego handlu. Pod szlachtą oraz magnaterią znajdują się
mieszczanie. Tych bogatszych nazywali patrycjuszami z starożytnego Rzymu.
Najczęściej mieszczanami nazywano rzemieślników, piekarzy, szewców, czyli
ogólnie wszystkich tych, którzy wykonywali jakąś prace. Naszła pora na tych
najbiedniejszych, czyli chłopów, lecz w miastach bardziej mieszkali żebracy.
Chłopi mieszkali na ziemiach szlachty lub magnaterii i wykonywał u nich
pańszczyznę, czyli obowiązkową prace na polu pana. Najważniejszym miejscem
w mieście był rynek oraz znajdujący się na nim ratusz. Na placu odbywały się
targi, umowy handlowe itp., lecz w ratuszu urzędowała rada miejska, czyli
dzisiejszy sejm, tylko, że dla miasta. Im dalej rynku, tym mniej bogaty byłeś np.
magnaci mieszkali na rynku, a żebracy bardzo daleko, w tak zwanych
„slumsach”. Higiena była na bardzo niskim poziomie, w zasadzie jej nie było.
Ludzie wylewali nieczystości po prostu przez okno, więc lepiej było nie chodzić
pod oknami. W nocy obowiązywała kompletna cisza nocna, w sumie podobnie
jak dzisiaj. Największymi miastami w tamtym okresie był Toruń, Gdańsk,
Kraków oraz Poznań. Ważny w tamtych czasach był dostęp do rzeki. Najczęściej
była to Wisła, lecz w Poznaniu była to Warta. W większych miastach były mury
obronne oraz fosa, lecz fosa nie była cały czas w wodzie. Polegało to na tym,
aby utrzymać czystość w fosie. W momencie dostrzeżenia nieprzyjaciela,
wartownik powiadamiał przeznaczone do tego osoby, aby wylały wodę do fosy.