Do podstawowych zajęć ludności w Grecji należało rolnictwo i hodowla - a właściwie

pasterstwo. Bliskość morza wykształciła rybaków i żeglarzy. Jednakże ciężkie

warunki życia wymuszały aktywność handlową, a potrzeba narzędzi i przedmiotów
codziennego użytku - rzemieślniczą.

Ludność mieszkała w osadach miejskich lub wiejskich, przy czym nie wiązało się to z
podziałem zajęć. W miastach greckich mieszkali zarówno kupcy i rzemieślnicy, jak i
rolnicy, którzy do swoich upraw musieli docierać pokonując niekiedy kilkanaście
kilometrów.

8. Grecy zaczęli się pojawiać na Półwyspie Bałkańskim na początku II tysiąclecia

p.n.e. (część badaczy przesuwa tę datę na przełom III i II tysiąclecia p.n.e.).

"Okazuje się bowiem, że ten kraj, który obecnie nazywa się Helladą, nie od razu
miał ludność osiadłą, lecz że w dawniejszych czasach odbywały się tu wędrówki, a
plemiona łatwo opuszczały swą ziemię, ulegając stale czyjejś przewadze liczebnej.
Nie było wówczas handlu, ani bezpiecznej komunikacji lądowej i morskiej; każdy
szczep wykorzystywał swą ziemię tylko celem zaspokojenia niezbędnych potrzeb; nie
gromadzono majątków ani nie uprawiano ziemi, gdyż nie było wiadomo, czy ktoś obcy
się nie pojawi i nie odbierze plonów. Murów obronnych nie było; ludzie, przekonani,
że wszędzie potrafią sobie zdobyć dzienne utrzymanie, bez przykrości opuszczali
swoje siedziby. Nie byli silni i nie mieli ani wielkich miast, ani innych czynników
potęgi. Największe zaś przesunięcia odbywały się zawsze na najurodzajniejszych
obszarach: dzisiejszej Tessalii, Beocji, większej części Peloponezu (oprócz
Arkadii), a w pozostałej Helladzie również na terenach, które były najżyźniejsze.
Albowiem wzrastające dzięki urodzajnej ziemi bogactwo poszczególnych jednostek
wywoływało walki wewnętrzne, które z kolei rujnowały mieszkańców kraju,
jednocześnie zaś obce plemiona bardziej zagrażały takiemu krajowi. Dlatego też w
Attyce, gdzie od najdawniejszych czasów z powodu nieurodzajnej gleby nie było walk
wewnętrznych, stale mieszkała ta sama ludność."
(Tukidydes, Wojna peloponeska, I. 2)