‫اصول درمان دارویی دیس پپسی‬

‫گروه داخلی و گروه فارماکوتراپی دانشگاه علوم پزشکی تهران‬

‫ویژه دانشجویان پزشکی مقطع بالینی‬

‫ویرایش دوم پاییز ‪8931‬‬

‫دکتر علی عسگری‪ ،‬دکتر محبی‪ ،‬دکتر ابراهیم پور‪ ،‬دکتر نمازی ‪ ،‬دکتر خواجوی راد‪ ،‬دکتر صالح و دکتر امینی‬
 ‫به نام خدا‬
‫معرفی دوره تراپیوتیک فارماکولوژی‬

‫یکی از چالش های مهم دانشجویان پزشکی در دوره بالینی و حتی پس از فارغ التحصیلی تجویز صحیح دارو ها و مهارت کافی در نسخه نویسی‬
‫است و پس از فارغ التحصیلی مدت ها طول می کشد تا با مطالعه و تمرین به این مهارت دست یابند‪ .‬نقص در توانایی تجویز صحیح داروها علاوه بر‬
‫آسیب مستقیمی که به بیماران می رساند منجر به از دست رفتن اعتماد به نفس پزشک و ناتوانی وی در درمان بیماران نیز خواهد شد لذا دست‬
‫یابی به مهارت و دانش کافی در این زمینه در دوران تحصیل بسیار ضروری است‪.‬‬
‫دانشجویان پزشکی در دوره مبانی طب بالینی و تحت عنوان دوره فارماکولوژی به صورت بسیار مفصل با اصول این علم و انواع دسته های دارویی‬
‫آشنا می شوند و مهارت های پایه در این زمینه را کسب می کنند اما در دوره بالینی فرصت کافی برای مهارت آموزی در این حیطه برایشان فراهم‬
‫نمی شود و علیرغم اهمیت این موضوع‪ ،‬جای مشخصی در برنامه گروه های آموزشی بالینی برای این امر در نظر گرفته نشده است‪ .‬از سوی دیگر‬
‫حجم بالای مطالب درسی در دوره بالین نیز فرصت کافی برای مطالعه در این حیطه را از دانشجویان سلب کرده است‪.‬‬
‫با توجه به ضرورت حل این معضل‪ ،‬بر آن شدیم تا با همکاری جمعی از اعضای هیات علمی گروه داخلی و فارماکوتراپی برنامه مدونی را جهت‬
‫پوشش دادن درمان دارویی بیماری های شایع در دوره پزشکی عمومی آماده کنیم‪ .‬هدف نهایی این برنامه تربیت پزشکان عمومی است که در زمان‬
‫فارغ التحصیلی مهارت کافی در نسخه نویسی و تجویز داروهای شایع را دارند‪ .‬در تدوین این برنامه به موارد زیر توجه شده است‪:‬‬
‫*استفاده از منابع معتبر و به روز و خلاصه سازی مطالب و نکات مهم که تا حد زیادی بتواند محدودیت وقت دانشجویان را جبران نماید و‬
‫پس از فارغ التحصیلی نیز برایشان راه گشا باشد‪.‬‬
‫*پرداختن به داروهای شایع موجود در بازار ایران‪.‬‬
‫*پوشش دادن شایع ترین بیماری هایی که یک پزشک عمومی با آنها روبرو می شود‪.‬‬
‫*پرهیز از پرداختن به مطالب تخصصی و فوق تخصصی که برای یک پزشک عمومی ضروررتی ندارند‪.‬‬
‫*استفاده از روش های آموزشی تعاملی جهت ماندگاری بیشتر مطالب‪.‬‬
‫در نهایت باید تاکید نماییم تا در مورد هر یک از عناوین رفرنس های بسیار گوناگونی وجود دارد که می تواند در برخی مطالب تا حدی متفاوت باشند‬
‫و لذا مطالب ارائه شده در این برنامه به هیچ عنوان ناقض منابع دیگر نیست و به طور کامل دانشجویان را از مطالعه منابع دیگر بی نیاز نخواهد کرد‪.‬‬
‫ضمن آرزوی مفید و قابل استفاده بودن مطالب آموزشی این دوره از شما خواهشمندیم با ارائه نظرات خود در ارتقای این برنامه ما را یاری بفرمایید‪.‬‬
 ‫اصول تشخیص و درمان دیس پپسی‬

‫دیس پپسی‬
‫در برخورد با بیماران مبتلا به دیس پپسی باید نکات زیر را در نظر داشته باشیم‪:‬‬
‫‪ ‬شناخت واژگان مجموعه علایم بالینی دیس پپسی شامل‪ :‬درد اپیگاستر‪ ،‬سوزش اپیگاستر‪ ،‬سیری زودرس و پری پس از غذا‬
‫‪ ‬تشخیص های افتراقی مرتبط با علایم دستگاه گوارش فوقانی‪:‬‬
‫‪GERD, peptic ulcer disease, non-ulcer dyspepsia, gastroesophageal malignancy, biliary‬‬
‫‪pain‬‬
‫‪ ‬توجه به تشخیصهای افتراقی غیرگوارشی دیس پپسی شامل درد قلبی و بیماری ریوی‬
‫‪ ‬تعیین استراتژی تشخیص و درمان بر اساس احتمال خطر بدخیمی گوارشی‪:‬‬
‫در بیمارانی که سن بالا (بین ‪ 04‬تا ‪ 04‬سال در منابع مختلف) یا علامت هشدار )‪ (alarm‬دارند (مانند‬ ‫‪o‬‬
‫خونریزی آشکار یا مخفی گوارشی‪ ،‬سابقه خانوادگی سرطان‪ ،‬کاهش وزن یا استفراغ مکرر)‪ ،‬بررسی تشخیصی با‬
‫اندوسکوپی در اولویت است‪.‬‬
‫در بیماران جوان بدون علامت هشدار درمان دارویی برای زخم پپتیک احتمالی و کنترل علایم گوارشی با یا‬ ‫‪o‬‬
‫بدون ریشهکنی هلیکوباکتر پیلوری در اولویت است‪.‬‬
‫در بیمارانی که بدنبال مصرف ‪ NSAID‬علامتدار شدهاند‪ ،‬قطع ‪ NSAID‬در صورت امکان در اولویت است‪.‬‬ ‫‪o‬‬

‫)‪Gastro Esophageal Reflux Disease (GERD‬‬

‫‪ ‬تعریف ‪ : GERD‬شرایطی است که در آن بازگشت محتویات معده باعث علائم آزاردهنده (سوزش معده) یا عوارض (تنگی و‬
‫زخم مری) می شود‪.‬‬

‫درمان علامتی بیماری ‪ GERD‬بر اساس شدت علایم انجام میشود‪:‬‬ ‫‪‬‬
‫‪ o‬علایم خفیف‪ :‬تغییر سبک زندگی‪ ،‬برنامه غذایی‪ ،‬آنتی اسیدها و ‪ H2 Blocker‬ها‬
‫‪ o‬علایم شدید یا طولانی مدت‪ PPI :‬خوراکی درازمدت یک یا دو بار در روز‬

‫‪ ‬همواره رژیم دارویی قبلی بیمار را مرور کنید (پایبندی به توصیه های دارویی و غیردارویی) و روشهای درمان "‪"step up‬‬
‫یا "‪ "step down‬را در نظر داشته باشید‪ .‬در روش "‪ "step up‬در ابتدا درمان با دوز پایین داروها شروع شده به تدریج‬
‫در صورت عدم پاسخ‪ ،‬افزایش می یابند و در روش "‪ "step down‬از ابتدا دوز داروهای بیمار را بالاتر انتخاب می کنیم و‬
‫به تدریج پس از بهبود علایم آن ها را کاهش می دهیم‪.‬‬

‫‪ ‬متوکلوپرامید یا دمپریدون در درمان ریفلاکس توصیه نمیشوند‪.‬‬

‫‪ ‬در بیمارانی که پاسخ مناسبی به درمان ندارند (معمول ًا ظرف یک ماه)‪ ،‬ارزیابی تشخیصی دقیق ضروری است‪ .‬تشخیصهای‬
‫افتراقی در این بیماران شامل طیف متفاوتی از بیماری ها مثلاً سرطان گوارشی یا اختلال سوماتوفرم است که نیاز به بررسی‬
‫یا درمان روانپزشکی دارد‪ .‬لذا تجویز داروهایی از دسته های ‪ TCA‬یا ‪ SSRI‬بعضاً در برخی بیماران مبتلا به ریفلاکس یا‬
‫دیس پپسی عملکردی (که اختلالات سوماتوفرم برایشان مطرح است) ضرورت می یابد‪.‬‬

‫‪ ‬کاربرد اندوسکوپی در بیماران مراجعهکننده با ریفلاکس رد تشخیصهای افتراقی (مثلاً بدخیمی‪ ،‬ازوفاژیت ائوزینوفیلی و‬
‫بیماریهای نادر) یا عوارض (مانند تنگی پپتیک) است و آندوسکوپی به عنوان روش تشخیص ‪ GERD‬به کار نمی رود‪.‬‬

‫آشنایی با داروهای کاهنده ترشح اسید‬

‫‪ H2‬بلوکرها‬
‫این داروها در درمان حاد و نگهدارنده زخم معده و دوازدهه‪ ،GERD ،‬ترشح بیش از حد اسید معده‪ ،‬درمان حاد و نگهدارنده‬
‫ازوفاژیت فرسایشی‪ ،‬پیشگیری از استرساولسر و زخم گوارشی ناشی از ‪NSAID‬ها بکار میروند‪.‬‬

‫یکی از شکایتهای شایع بیماران در مراجعه به داروخانه سوزش سر دل‪ ،‬ترشکردن یا احساسی است که تحت عنوان پری معده‬
‫پس از صرف غذا بیان میشود که در این حالت بیشتر احتمال ‪ GERD‬یا ‪ Heart Burn‬مطرح است‪.‬‬

‫اشکال دارویی موجود‪:‬‬

‫‪Cimetidine: Tab 200 mg, Amp 200 mg/2ml‬‬

‫‪Ranitidine: Tab 150, 300 mg, Amp 50 mg/2ml, Syrup 75 mg/5ml‬‬
‫‪Famotidine: Tab 20, 40 mg‬‬

‫نکات مهم‪:‬‬

‫‪ ‬اگرچه تجویز یک بار در روز این داروها (شبها قبل از خواب) در بهبود زخمهای گوارشی موثر است‪ ،‬این داروها به دلیل‬
‫نیمهعمر سرمی کوتاه معمولاً به صورت منقسم دوبار در روز تجویز میشوند‪.‬‬

‫‪ H2 Blocker ‬ها را میتوان به صورت منقسم و یا یک جا شبانه تجویز کرد‪ ،‬اما برای ریفلاکس حتما باید به صورت‬
‫منقسم مصرف شوند‪.‬‬

‫‪ ‬تزریق این داروها باید به صورت آهسته وریدی صورت پذیرد‪ .‬مصرف رانیتیدین تزریقی هر ‪ 8‬ساعت میباشد‪ .‬با توجه به‬
‫اثربخشی بهتر خانواده ‪ PPI‬امروزه از فرم تزریقی این داروها کمتر استفاده می شود‪.‬‬
‫‪ ‬مصرف طولانیمدت (بیش از ‪ 2‬سال ) ‪ H2‬بلاکرها (در خانمها و افراد زیر ‪ 04‬سال بیشتر اتفاق میافتد) و ‪PPI‬ها می‪-‬‬
‫تواند باعث کمخونی به علت کمبود ویتامین ‪ B12‬گردد‪ .‬این عارضه با ‪PPI‬ها شدیدتر است‪.‬‬

‫‪ ‬جذب این دسته دارویی در مصرف همزمان با آنتیاسیدها ‪ 04-24‬درصد کاهش مییابد‪.‬‬

‫‪ ‬مصرف سایمتیدین در افراد زیر ‪ 01‬سال و جنس مرد به علت عوارض آنتیآندروژنیک توصیه نمیشود‪ .‬این دارو با مهار‬
‫سیتوکروم ‪ P450‬تداخلات دارویی فراوانی دارد و امروزه استفاده از این دارو تقریبا منسوخ شده است‪.‬‬

‫مهار کنندههای پمپ پروتون (‪)PPI‬‬

‫موثرترین داروها برای کاهش ترشح اسید معده هستند‪ .‬در پروتکلهای درمان ترکیبی هلیکوباکترپیلوری‪ ،‬درمان زخم معده و‬
‫دوازدهه‪ ،GERD ،‬سندروم زولینجرالیسون و ازوفاژیت فرسایشی استفاده میشوند‪ .‬بالاترین دوز مصرفی ‪ PPI‬ها در سندرم زولینگر‬
‫الیسون بکار برده می شود که بیماری نادری بوده و تنها ‪ Pantoprazole‬برای استفاده در آن تایید شده است‪.‬‬

‫اشکال دارویی موجود‪:‬‬

‫‪Omeprazole: Cap 20 mg‬‬

‫‪Pantoprazole: Tab 20, 40 mg, Amp 40 mg‬‬
‫‪Rabeprazole: Tab 20 mg‬‬
‫‪Esomeprazole: Tab 20,40 mg‬‬
‫‪Lansoprazole : Cap, Tab 15,30 mg‬‬

‫نکات مهم‪:‬‬

‫‪ ‬همه این داروها در ایران به فرم ژنریک تولید میشوند‪.‬‬

‫‪ ‬کارایی این داروها در صورت مصرف ‪ 04‬تا ‪ 14‬دقیقه قبل از وعده غذایی و معده خالی حداکثر خواهد بود‪.‬‬

‫‪ ‬در بسیاری از بیماران تجویز یکبار در روز (صبح ناشتا) برای مهار مناسب ترشخ اسید کافی میباشد‪ .‬در صورت نیاز دوز‬
‫دوم‪ ،‬قبل از وعده غذایی شب تجویز شود‪.‬‬

‫‪ ‬تداخلات دارویی و غذایی‪ :‬در بین ‪ 0‬داروی پر مصرف ‪ Omeprazole, Pantoprazole, Rabeprazole‬داروی‬
‫‪ Omeprazole‬بایستی با معده خالی مصرف شود چرا که جذبش با غذا کاهش می یابد‪.‬‬

‫‪ ‬داروی ‪ Omeprazole‬با آنتیاسیدها تداخل داشته ولی ‪ Rabeprazole‬و ‪ Pantoprazole‬این تداخلات را ندارند‪.‬‬
‫امپرازول مهار کننده ‪ CYP 2C19‬است‪ ،‬پس نسبت به دو داروی دیگر تداخلات بیشتری دارد‪.‬‬

‫‪Omeprazole‬در بارداری رده ‪ C‬و داروهای ‪ Pantoprazole‬و ‪ Rabeprazole‬در بارداری رده ‪ B‬هستند‪ .‬لذا‬ ‫‪‬‬
‫درمان ریفلاکس در بارداری معمولاً با یکی از این داروها انجام میشود‪.‬‬
‫‪ ‬با توجه به اینکه این داروها می توانند منجر به کاهش جذب ریزمغذی هایی مانند آهن‪ ،‬کلسیم‪ ،‬منیزیم و ویتامین ب‬
‫‪ 02‬شوند‪ ،‬لذا باید در بیمارانی که در ریسک قرار دارند مانند بیمار با علائم پوکی استخوان با احتیاط مصرف شوند‪.‬‬
‫‪ ‬این داروها ریسک پنومونی و عفونت های روده ای را افزایش می دهند‪.‬‬
‫‪ ‬در نهایت اثربخشی هیچ کدام از داروهای این دسته با هم تفاوت ندارند‪.‬‬

‫آنتی اسید ها‬

‫هنگامی که بیمار دچار علایم حاد دیسپپسی یا ‪ Heart Burn Reflux‬میشود‪ ،‬بهترین درمان استفاده از این دسته دارویی‬
‫است‪.‬‬

‫اشکال دارویی موجود‪:‬‬

‫‪Aluminium Hydroxide: susp 320 mg/5ml, Chewable Tab 300 mg‬‬

‫‪Aluminium Mg: susp 225+200 mg/5ml, Tab 200+200 mg‬‬
‫‪Aluminium MgS: susp 225+200+25 mg/5ml, Tab 200+200+25 mg‬‬
‫)‪Magnesium Hydroxide: susp 8% (400 mg/5ml‬‬

‫نکات مهم‪:‬‬

‫‪ ‬به منیزیم هیدروکساید شیر منیزیوم یا )‪ M.O.M (Milk of Magnesia‬هم میگویند‪.‬‬

‫‪ ‬محتوای منیزیم آنتی اسیدها می تواند باعث اسهال و محتوای آلومینیوم آن می تواند باعث یبوست گردد‪ .‬لذا در عمل‬
‫انتخاب فرآورده بر اساس وضعیت اجابت مزاج بیمار انجام می شود‪ .‬مثلاً برای بیماران مبتلا به یبوست منیزیم تجویز می‪-‬‬
‫شود و برای بیماران دارای اجابت مزاج طبیعی ترکیب آلومینیوم و منیزیوم تجویز میشود‪.‬‬

‫‪ ‬حرف ‪ S‬در ‪ AlMgS‬مخفف سایمتیکون است که برای اثرات ضدنفخ به این فرآورده افزوده شده است‪.‬‬

‫‪ ‬مصرف ترکیبات حاوی آلومینیوم و منیزیم در بیماران با نارسایی کلیوی بایستی با احتیاط و کنترل شده صورت پذیرد‪.‬‬

‫‪ ‬فرآورده های حاوی آلومینیوم در بارداری رده ‪ C‬هستند‪ .‬اما منیزیوم در بارداری رده ‪ B‬است‪.‬‬

‫‪ ‬مصرف طولانی مدت آنتی اسید ها می تواند منجر به ‪ hypersecretion rebound‬وابسته به دوز شود‪ ،‬پس فقط‬
‫باید برای درمان علایم حاد از این فرآورده ها استفاده شود‪.‬‬

‫‪ ‬نحوه مصرف‪ 04 :‬تا ‪ 24‬سی سی از شربت یا ‪ 2‬تا ‪ 0‬قرص بین ‪ 04‬دقیقه تا ‪ 2‬ساعت پس از صرف غذا و قبل از خواب‬
‫است‪.‬‬

‫‪ ‬خاصیت آنتیاسیدی که ‪ pH‬معده را بالا میبرد با داروهایی که برای جذب نیاز به اسید معده و ‪ PH‬پایین دارند تداخل‬
‫ایجاد میکند‪.‬‬
 ‫سایر داروها‬

‫بیسموت‪:‬‬

‫دو فرم ساب سیترات و ساب سالیسیلات دارد‪ .‬فرم ساب سالیسیلات آن در درمان اسهال های مسافرتی استفاده می شود که در‬
‫ایران موجود نمی باشد‪.‬‬

‫شکل دارویی موجود‪:‬‬

‫‪Bismuth subcitrate: Tab 120 mg‬‬

‫‪Ranitidine: Tab 150, 300 mg, Amp 50 mg/2ml, Syrup 75 mg/5ml‬‬
‫‪ Famotidine:‬و گاستریت‬
‫هلیکوباکتر پیلوری‬
‫های‪Tab‬‬
‫پروتکل‪20,‬‬
‫‪40 mg‬‬ ‫مورد مصرف فرم ساب سیترات موجود در ایران تنها زخم دوازدهه ‪ ،‬درمان کمکی در‬
‫است‪ .‬از عوارض شایع آن تغییر رنگ مدفوع (خاکستری)‪ ،‬تیرهشدن زبان و سردرد است‪.‬‬

‫سوکرالفیت‪:‬‬

‫نمک آلومینیوم ساکاروز سولفاته شده می باشد‪ .‬سوکرالفیت به عنوان یک جاذب عمل کرده و یک پوشش محافظ ایجاد نموده و با‬
‫تمایل بالایی به نقاط زخم شده در معده و دوازدهه می چسبد (بار مثبت آن به بار منفی پروتئین های موجود در موضع می‬
‫چسبد)‪.‬این دارو باعث افزایش ترشح بیکربنات معدی و کاهش فعالیت پپسین می شود‪.‬‬

‫شکل دارویی موجود‪:‬‬

‫‪Sucralfate: Tab 500 mg‬‬

‫‪Ranitidine: Tab 150, 300 mg, Amp 50 mg/2ml, Syrup 75 mg/5ml‬‬
‫‪ Tab‬تنها ‪%40440‬‬
‫‪Famotidine:‬آلومینیوم آن‬ ‫‪20,‬دارو و‬ ‫‪%0mg‬‬
‫‪ 40‬این‬ ‫این دارو آنتی اسید نمی باشد چرا که اثرش در خنثی سازی اسید معده ناچیز است‪.‬‬
‫جذب می شود‪ ،‬پس نگرانی از عوارض ناشی از آلومینیوم با آن حداقل بوده در بارداری رده ‪ B‬است‪.‬‬

‫مقدار مصرف روزانه‪:‬‬

‫زخم دوازدهه و معده (حاد)‪ 8 :‬قرص در ‪ 2‬تا ‪ 0‬دوز منقسم‬

‫زخم دوازدهه و معده (نگهدارنده)‪ 0 :‬قرص در دو دوز منقسم‬

‫درمان بایستی ‪ 0‬تا ‪ 8‬هفته ادامه یافته و دارو یک ساعت قبل از غذا و قبل از خواب مصرف شود‪.‬‬
 ‫داروهای ضد نفخ‬
‫در این گروه داروی دایمتیکون وجود دارد‪.‬‬
‫اشکال دارویی موجود‪:‬‬

‫‪Dimethicone: Chewable Tab 40 mg, Pearl EC 125 mg, Oral drop 40 mg/ml‬‬
‫‪Ranitidine: Tab 150, 300 mg, Amp 50 mg/2ml, Syrup 75 mg/5ml‬‬ ‫نکات مهم‪:‬‬
‫‪Famotidine: Tab 20, 40 mg‬‬
‫‪ ‬این دارو در بزرگسالان بین دوز ‪ 40 mg‬تا ‪ 250 mg‬سه الی چهار بار در روز پس از غذا تجویز می شود‪.‬‬

‫‪ ‬این دارو جذب بسیار ناچیزی دارد‪ .‬مکانیسم اثر آن کاهش کشش سطحی حباب های گاز پوشیده با موکوس است‪.‬‬

‫‪ ‬برای رفع مشکل نفخ از فرآورده های دیگری همچون قطره عصاره نعناع و زیره و کلپرمین و بی کربنات سدیم نیز‬
‫استفاده می شود‪ .‬قطره حاوی عصاره نعناع با نام های قطره سوپرمینت و کارمینت در بازار دارویی ایران وجود دارد‪.‬‬

‫آموزش به بیمار‬

‫*تغییر سبک زندگی‪:‬‬

‫کاهش وزن مهمترین مداخله غیردارویی در درمان ریفلاکس است‪.‬‬

‫*ماهیت مزمن بیماری و نیاز به سازگاری بیمار با علایم گوارشی‪:‬‬

‫بیماران باید بدانند که ریفلاکس و دیس پپسی عملکردی تاثیری در سرنوشت سلامت بیمار‪ ،‬مرگ و میر یا سرطان ندارند و تنها‬
‫باعث علایم آزاردهنده می شوند‪ .‬لذا هدف از درمانهای دارویی و غیردارویی کنترل علایم است‪ .‬آگاهی بیمار از ماهیت غیرخطرناک‬
‫این بیماری ها به سازگاری و تطابق او با این بیماریهای مزمن کمک می کند‪.‬‬

‫*رژیم غذایی‪:‬‬

‫باید حتی الامکان از ارائه فهرست مفصل محدودیت غذایی خودداری کرد‪ .‬میتوان توصیه کرد که تا حد امکان از غذاهای اصلی‬
‫ایجادکننده ریفلاکس پرهیز شود (غذاهای چرب‪ ،‬شکلات‪ ،‬ادویه و الکل) و سپس بیمار بطور انتخابی از غذاهایی پرهیز کند که می‬
‫داند در گذشته او را دچار علایم کردهاند‪.‬‬

‫*برنامه پیگیری‪:‬‬

‫ویزیت دوره ای برای ارزیابی پاسخ به درمان و پایبندی به توصیههای غیر دارویی‪ ،‬رژیم دارویی مصرفی و عوارض احتمالی داروها‬
‫مهم است‪ .‬گاهی استرسهای زندگی باعث تشدید علایم میشوند‪ .‬در این شرایط اطمینان بخشی به بیمار در کنار ‪step-up‬‬
‫درمان دارویی مهمترین اقدامات هستند‪.‬‬
 ‫*تداخلات دارویی‪:‬‬

‫سایمتیدین از گروه ‪H2 Blocker‬ها و امپرازول از گروه ‪ PPI‬بیشترین تداخلات را دارند‪ .‬لذا در بیمارانی که داروهای متعدد مصرف‬
‫می کنند‪ ،‬بویژه بیماران فلبی مصرف کننده کلوپیدوگرل یا وارفارین‪ ،‬از تجویز همزمان این داروها خودداری می کنیم‪ .‬پانتوپرازول‬
‫در این شرایط انتخاب بهتری است‪.‬‬

‫*تاثیر داروهای مصرفی بیمار بر علایم دیس پپسی‪:‬‬

‫علاوه بر عارضه مشهور داروهای ‪ NSAID‬در ایجاد اروزیون و زخم در سرتاسر لوله گوارش‪ ،‬بسیاری از داروها عوارض آنتی‬
‫کولینرژیک دارند که می تواند باعث تشدید ریفلاکس یا یبوست شود‪ .‬همچنین داروهای گروه نیترات‪ ،‬کلسیم بلوکر و بتاآگونیست‪-‬‬
‫های مورد استفاده در درمان آسم می توانند ریفلاکس را تشدید کنند‪ .‬دیس پپسی ناشی از آهن خوراکی گاهی برای بیماران علایم‬
‫غیرقابل تحمل ایجاد می کند که با تجویز آهن همراه با غذا کاهش می یابد‪.‬‬

‫*تاثیر داروهای گوارشی بر بیماری های قلبی‪:‬‬

‫در گذشته گزارش هایی مبنی بر افزایش خطر حوادث قلبی‪-‬عروقی در بیماران مصرف کننده ‪ PPI‬بویژه امپرازول منتشر میشد‪.‬‬
‫شواهد جدید نشان می دهند که این خطر جدی نیست و استفاده از این داروها (بویژه در افرادی که سابقه زخم پپتیک در زمینه‬
‫داروهای آنتی پلاکت یا آنتی کوآگولان دارند) منعی ندارد‪.‬‬

‫‪References:‬‬
‫‪1- Applied Therapeutics: The Clinical Use of Drugs 11e, 2018.‬‬
‫‪2- Harrison's Principles of Internal Medicine, 20e, 2018.‬‬
‫‪3- Uptodate 2019.‬‬