Gesprekje in de tram “Zal ik nou Donald Duck eens voor je doen?

”
40 “Ja, graag.” Maar hij produceerde hetzelfde
1 In de Amsterdamse tram vond ik een zitplaats
geluid als daarnet
vlak bij de draaischijf, waar je per se geen
“Dat was Donald Duck toch niet!” zei ik. “Dat
koffertje mag neerzetten. Na een tijdje deden
was weer die tijger.”
we de volgende halte aan en het werd er voller.
“Ik maakte ook maar een grapje,” zei hij, met
5 Maar de stilte werd verbroken door een klein
45 een klein lachje.
blond jongetje van een jaar of zes, dat naar mij
“Ik ga maar weer eens naar mijn vader.” In die
toe kwam hollen en tegen mij riep: “Ik ga
richting kijkend, voegde hij eraan toe: “Mijn
draaien hier!” Gelukkig maakte de tram een
vader is verhuisd, zie je. Want anders maken
kleine bocht.
mijn vader en moeder altijd zo’n ruzie.”
10 Hij vroeg: “Vind jij dat ook zo leuk?”
50 Daarop holde hij weg en werd het weer stil.
“Nou,” riep ik maar.
“Mijn vader zit voorin,” zei hij. “We gaan naar
de bioscoop samen. Weet je waar de film over – Simon Carmiggelt
Welverdiende onrust (1982)
gaat?”
15 Ik wist het weer niet.
“Over een heks op een bezemsteel. Daar vliegt
ze mee door de lucht. Zo...”
“Ga jij ook naar de bioscoop?” vroeg hij.
“Nee...”
20 “Naar Artis dan?”
Ik schudde mijn hoofd. Ik zei maar niet dat ik
naar het redactiebureau van mijn krant moest.
Zo’n klein jongetje gelooft niet dat kranten
ergens vervaardigd worden. Die zijn er
25 gewoon.
“Was jij wel eens in Artis?” vroeg hij.
“Ja, zondag nog,” antwoordde ik.
“Daar is maar één Artis!” riep hij met het
chauvinisme van de ware Amsterdammer.
30 “Mijn school is er vlak bij. Daar is een tijger in
Artis en die kan brullen!” Heb jij die tijger
gezien zondag?”
“Ja, een heel grote!”
“En brulde hij?”
35 “Nee, hij hield zijn mond...”
“Dan zal ik het even voordoen,” zei hij. En hij
deed het voor, fortissimo. Toch klonk het als
een klein tijgertje. Maar hij deed wat hij kon.