Podstawy projektowania konstrukcji

Oddziaływania
tymczasowe, termiczne,
wyjątkowe, w czasie pożaru

OBCIĄŻENIA W CZASIE
WYKONYWANIA
KONSTRUKCJI
Obciążenia w czasie
wykonywania konstrukcji
●
Obciążania wykonawcze Qc
●
Oddziaływania w czasie stadiów wykonywania
(inne niż wykonawcze)

Obciążenia w czasie
wykonywania konstrukcji
 Obciążenia w czasie
wykonywania konstrukcji
Oddziaływania wykonawcze:
●
personel i narzędzia podręczne
●
składowanie przedmiotów przenośnych
●
urządzenia niestałe
●
przenośne ciężkie maszyny i sprzęt
●
skupienie materiałów zużytych
●
części konstrukcji w stanie przejściowym

Obciążenia w czasie
wykonywania konstrukcji

Dźwigar
w fazie
przenoszenia

Dźwigar
w położeniu
docelowym
 Obciążenia w czasie
wykonywania konstrukcji
Oddziaływania inne niż wykonawcze:
●
ciężar własny ●
wiatr
●
przesunięcie ziemi ●
śnieg
●
parcie gruntu ●
oddziaływania od wody
●
sprężanie ●
oblodzenie
●
odkształcenia wstępne ●
wyjątkowe
●
temperatura ●
sejsmiczne
●
skurcz i hydratacja

Obciążenia w czasie pożaru

 OBCIĄŻENIA
TERMICZNE

Obciążenia termiczne
Szczególnie narażone są:
●
budynki nieogrzewane
●
otwarte parkingi
●
budynki przemysłowe w razie awarii sprzętu
●
masywne elementy żelbetowe podczas wykonywania
●
miejsca łączenia materiałów o różnej rozszerzalności
termicznej
●
konstrukcje statycznie niewyznaczalne
Obciążenia termiczne

a) równomierna temperatura

b) liniowo zmienna składowa różnicy temperatur względem osi z

c) liniowo zmienna składowa różnicy temperatur względem osi y

d) nieliniowa składowa naprężeń samowyrównujących się

Obciążenia termiczne

Terminal 2E at Charles de Gaulle Airport

 Obciążenia termiczne

Obciążenia termiczne
Sposoby zapobiegania uszkodzeniom:
●
obliczenia uwzględniające
obciążenia termiczne
●
odpowiednio gęste dylatacje
 OBCIĄŻENIA
WYJĄTKOWE

Obciążenia wyjątkowe
Obciążenia wyjątkowe

OBCIĄŻENIA W CZASIE
POŻARU
Co oznacza pożar
dla budynku?
Pożar = sytuacja wyjątkowa → obciążenia rzeczywiste

Pożar → znaczna zmiana właściwości materiałów

Pożar → konieczność ewakuacji (potrzebny czas)

Klasy odporności pożarowej

budynku
W zależności od:
●
przeznaczenia (ZL I-V – budynki mieszkalne i użyteczności
publicznej, PM – produkcyjne, IN – inwentarskie)
●
obciążenia ogniowego (PM)
●
wysokości (ZL)
Budynek ZL I ZL II ZL III ZL IV ZL V

N
B B C D C
(niski)
SW
B B B C B
(średniowysoki)
W
B B B B B
(wysoki)
WW
A A A B A
(wysokościowy)
Klasy odporności pożarowej
elementu konstrukcji
W zależności od:
●
klasy odporności pożarowej budynku
●
rodzaju elementu (nośny, dach, strop, ściana wewnętrzna
i zewnętrzna, przykrycie dachu)

Klasy odporności ogniowej elementów budynku

Klasa
odporności główna
pożarowej konstrukcja ściana ze- ściana we- przekrycie
konstrukcja strop
budynku dachu wnętrzna1) 2) wnętrzna1) 2) dachu3)
nośna

A R240 R30 REI120 EI120 EI60 E30

B R120 R30 REI60 EI60 EI20 E30
C R60 R15 REI60 EI30 EI15 E15
D R30 b.w. REI30 EI30 brak wymagań
E brak wymagań

Klasy odporności pożarowej

elementu konstrukcji
●
R – nośność ogniowa – zdolność konstrukcji lub elementu
do przeniesienia oddziaływań pożarowych przez
określony czas
●
E – szczelność pożarowa – zdolność elementu (przegrody)
do zapobiegania przedostaniu się płomieni i gorących
gazów przez określony czas
●
I – izolacyjność pożarowa – zdolność elementu
(przegrody) poddanej działaniu pożaru z jednej strony do
ograniczenia wzrostu temperatury po drugiej stronie
ΔTm=140K, ΔTmax=180K przez określony czas
Klasy odporności pożarowej
elementu konstrukcji
Ustala się w zależności od:
●
klasy odporności pożarowej budynku
●
rodzaju elementu (nośny, dach, strop, ściana wewnętrzna
i zewnętrzna, przykrycie dachu)

Klasy odporności ogniowej elementów budynku

Klasa
odporności główna
pożarowej konstrukcja ściana ze- ściana we- przekrycie
konstrukcja strop
budynku dachu wnętrzna1) 2) wnętrzna1) 2) dachu3)
nośna

A R240 R30 REI120 EI120 EI60 E30

B R120 R30 REI60 EI60 EI20 E30
C R60 R15 REI60 EI30 EI15 E15
D R30 b.w. REI30 EI30 brak wymagań
E brak wymagań

Klasy reakcji materiałów

na ogień
A1 – oznacza, że materiał lub wyrób nie przyczynia się do rozwoju
pożaru, tzn. nie reaguje na oddziaływania termiczne rozwiniętego
pożaru (temperatura 800°C). Nawet w takich warunkach nie zapala się,
wydzielając ciepło czy dym.

A2 – oznacza, że wyrób może w warunkach pożaru rozwiniętego

wydzielać tylko nieznaczne ilości ciepła.

B – oznacza, że wyrób może się przyczyniać do rozwoju pożaru, ale w

sposób ograniczony. Podczas badania w skali naturalnej, nawet przy
źródle ognia o mocy cieplnej 300 kW (odpowiada płonącemu fotelowi),
wyrób tej klasy nie wydziela aż tyle energii, aby nastąpiło rozgorzenie.

C – oznacza, że podczas badania wyrobu w skali naturalnej, przy źródle

ognia o mocy 100 kW (odpowiadającym płonącemu koszowi na śmieci
wypełnionemu papierami) nie nastąpi rozgorzenie, ale gdy moc
cieplna źródła ognia zwiększy się do 300 kW, to rozgorzenie nastąpi.
Klasy reakcji materiałów
na ogień
D – oznacza, że podczas badania wyrobu w skali naturalnej rozgorzenie nastąpi
nie wcześniej niż po dwóch, ale przed 10 minutą działania źródła ognia o mocy
cieplnej 100 kW.

E – ta klasa oznacza, że podczas badania w skali naturalnej, rozgorzenie

nastąpiłoby przy źródle ognia o mocy cieplnej 100 kW bardzo szybko, jeszcze
przed upływem 2 minut. Dlatego jedynym wymaganiem wobec wyrobów tej
klasy jest, aby próbka wyrobu poddana oddziaływaniu płomienia o
intensywności mniej więcej palącej się zapałki nie spaliła się na długości
większej niż 150 mm. Przy większym płomieniu lub temperaturze, ogień może
objąć większą część lub cały wyrób. Wyroby tej klasy mogą wydzielać duże ilości
dymu i ciepła. Nie sprawdza się ich z uwagi na dymotwórczość, mogą więc
wydzielać bardzo duże ilości toksycznego dymu.

F – oznacza, że wyrobu nie można zaliczyć nawet do klasy E, czyli może się
bardzo łatwo zapalać oraz rozprzestrzeniać ogień na duże odległości i
powierzchnie, nawet poddany oddziaływaniom mniejszym niż płomień zapałki.
Klasą F oznacza się też wyroby, których nie poddano badaniom reakcji na ogień.

Dopuszczalne metody
projektowania
●
projektowanie tabelaryczne – zgodnie ze znanymi
rozwiązaniami projektowymi, wykorzystując dane
tabelaryczne lub wyniki badań;
●
uproszczone metody obliczeniowe – stosowane
do wybranych typów konstrukcji (analiza liniowa +
dominujące obciążenie liniowe)
●
zaawansowane metody obliczeniowe – symulacja
zachowania elementów, części lub całej konstrukcji
(np. modele numerycznej mechaniki płynów)