1.

Baheerathy a/p arumugam v v Gunaselan a/l v visvanathan - [2012] 6 mlj 868

- Maintenance, custody, child abuse

- Isteri plaintiff dan suami responden , yang telah berkahwin pada 12 Februari 1999,
mempunyai dua anak perempuan masing-masing berumur 10 dan 4 tahun. Sejak 12 April
2009 plaintiff dan dua anak telah meninggalkan rumah sepencarian secara tetap untuk
tinggal bersama ibu bapa Plaintiff. Plaintiff mendakwa dia telah dihalau keluar dari rumah
oleh Responden. Selepas itu, Plaintiff memohon hak penjagaan, penjagaan dan kawalan
kedua-dua kanak-kanak itu, manakala Responden memfailkan petisyen untuk pemisahan
kehakiman. Mahkamah memberikan hak penjagaan, penjagaan dan kawalan Plaintiff
kepada kanak-kanak itu tetapi Responden mendapat akses terkawal kepada kanak-
kanak itu pada setiap Jumaat dari 3 petang hingga 4 petang di premis mahkamah
keluarga. Plaintiff memfailkan petisyen cerai pembubaran perkahwinannya dengan
Responden, hak penjagaan tunggal, penjagaan, penjagaan dan kawalan kedua-dua anak
dengan akses terselia kepada Responden, nafkah bulanan. Pada pendengaran petisyen
cerai, Plaintiff memohon untuk menafikan akses Responden kepada dua anak itu. Plaintiff
berhujah bahawa kecuaian, keganasan dan penderaan Responden terhadap dirinya dan
kanak-kanak memudaratkan keselamatan, kebajikan dan kesejahteraan kanak-kanak.
Responden berhujah bahawa tiada unsur penderaan atau keganasan olehnya terhadap
kanak-kanak itu dan mendakwa jika berlaku penderaan kanak-kanak, kes itu akan dirujuk
kepada jabatan kanak-kanak, yang tidak berlaku di sini. Mahkamah memutuskan bahawa
tiada pertikaian berkaitan dengan isu hak penjagaan, kedua-dua pihak bersetuju untuk
menyerahkan hak penjagaab sepenuhnya kepada plaintiff. Merujuk kepada isu
penderaan yang dilakukan oleh responden, mahkamah memutuskan bahawa responden
berhak mendapat akses terhadap anak kedua. Manakala anak pertama diarahkan supaya
menjalani rawatan psikologi untuk membaiki hubungan dengan bapanya yang terjejas
akibat penderaan yang dilakukan oleh responden.

2. KKP v PCSP, [2014] 8 MLJ 757

- Family law, Divorce, Domicile
- Plaintif dan Defendan berkahwin di Malaysia dan dikurniakan lima orang anak. Keluarga
mereka berpindah ke Perth, Australia pada tahun 1982 dan anak anak mereka dihantar
ke Kanada untuk mendapatkan pendidikan disana. Plaintif menyambung untuk menetap
di Malaysia kerana pusat perniagaanya berada di Malaysia. Namun, dia kerap berulang
alik dari Malaysia ke Kanada untuk berjumpa dengan Defendan dan anak anak mereka.
Pada tahun 1997, Plaintif kerap ke England untuk menguruskan hal berkaitan
perniagaanya dan defendan selalu menemani Plaintif ke sana. Sepanjang perkahwinan
mereka, plaintif dan defendan kerap berdepan dengan masalah rumah tangga tetapi
mereka berjaya meneruskan hubungan rumah tangga mereka. Pada October 2012,
defendan telah pergi ke England bersama dengan plaintif dan tetap tinggal disana
walaupun plaintif telah meninggalkan England seminggu kemudian. Pada February 2013,
defendan telah memfailkan suatu petisyen cerai di England dan mendapat arahan di
mana, plaintif tidak dibenarkan untuk memasuki rumah matrimonial di England dan
perintah tidak mencabul terhadap plaintif. Sembilan hari kemudian, setelah menerima
 petisyen cerai dari defendan, plaintif membuat permohonan pada pihak Mahkamah di
Malaysia untuk pengecualian daripada dihantar ke badan pendamai untuk merujuk dan
berbaik semula dengan defendan mengikut s 106 Undang-Undang (Perkahwinan dan
Perceraian) 1976. Pada Mei 2013, defendan membuat permohonan agar semua
perbicaraan dijalankan di Malaysia sementara menunggu pendengaran dan pelupusan
petisyen cerai yang dibuat di England.

3. Lee Sea King v Chung Li Ling [2021] MLJU 3035

MAINTENANCE - HABITUAL DOMESTIC VIOLENCE
Facts :
- The Respondent/Plaintiff and the Appellant/Defendant are lawfully married and have 2
children. On 8 September 2018, following an incident of domestic violence at the
Matrimonial Home, the Respondent/Plaintiff and the 2 children left the Matrimonial Home
to stay with the Respondent/Plaintiff’s mother at the latter’s residence.

- The Affidavit evidence shows that the parties’ matrimonial difficulty first happened
sometime in 2010 when the Appellant/Defendant was apparently having an affair with
his then secretary. When the Respondent/Plaintiff confronted the Appellant/Defendant
about the matter, the Appellant/Defendant had retaliated and caused the
Respondent/Plaintiff to suffer physical injury. Since then, the Respondent/Plaintiff has
often lived in fear of the Appellant/Defendant and his verbal and physical abuse.

- Due to the verbal, physical and emotional abuse repeatedly suffered by the
Respondent/Plaintiff at the time, the Respondent/Plaintiff had to receive psychiatric
evaluation. The final incident happened on 8 September 2018 when the
Respondent/Plaintiff was once again physically abused by the Appellant/Defendant in
the presence of his mother known as Tan Kim Eng (“TKE”) and the children.

Keputusan : Based on the aforesaid reasons, the appeal herein is partly allowed. The orders
made by this Court in this appeal are as follows:

(1)The order of maintenance made in respect of the Respondent and her 2 children is affirmed
save that the said order shall take effect on 19.2.2021.
(2)The order made in respect of the payment of a lump sum (RM72,000.00) by way of arrears is
set aside.
(3)The order for payment of maintenance into the Respondent’s bank account at Public Bank
Bhd and costs in the sum of RM3,000.00 made by the learned Magistrates are affirmed.
(4)As both parties did not fully succeed in their respective contentions, this Court makes no
order as to the costs of the appeal.

4. Shireen a/p Chelliah Thiruchelvam v Kanagasingam a/l Kandiah (Sureshan

Marcandan, party cited) [2012] 7 MLJ 315
5. Gurvindar Kaur a/p P Karnail Singh v Balvinder Dillon [2011] 7 MLJ 100
 6. Dang Chooi Ping v Lim Eng Kok [2012] 6 MLJ 401
Fakta kes

Sementara menunggu pemfailan petisyen penceraian, plaintif memfailkan saman pemula ('SP')
memohon, antara lain, penjagaan dan kawalan terhadap kedua-dua anak lelakinya yang berumur
lima dan empat tahun; suaminya ('defendan') diberi hak akses yang terhad kepada mereka; bahawa
dia membayar RM2,000 penyelenggaraan bulanan interim untuk kanak-kanak tersebut dan bahawa
dia akan diinjunksi daripada menghampiri plaintif dan kanak-kanak untuk melakukan tindakan
agresif. Sebelum pendengaran SP tersebut, Mahkamah Tinggi memberi penjagaan dan kawalan
interim kanak-kanak tersebut kepada defendan dan memberikan kepada plaintif akses pengawasan
kepada mereka. Dalam pendengaran SP tersebut mahkamah mendapati bahawa bertentangan
beberapa tuduhan yang dibuat oleh plaintif terhadap defendan, keterangan afidavit — yang mana
termasuk laporan daripada doktor dan psikiatri dan laporan polis yang dibuat oleh defendan —
dan temuduga dengan kanak-kanak oleh hakim sendiri menunjukkan bahawa kanak-kanak takut
kepada plaintif yang pernah secara fizikal dan mental menganiaya mereka. Kanak-kanak tersebut
lebih suka tinggal dengan defendan.

Keputusan

(1) Mahkamah berpuas hati kebajikan dan kepentingan terbaik kanak-kanak akan dilindungi
jika mereka dibenarkan terus tinggal dengan defendan. Adalah salah jika mahkamah
memaksa mereka untuk tinggal bersama ibu mereka apabila mereka takut terhadapnya dan
mereka benar-benar yakin yang mereka hanya hendak tinggal bersama ayah mereka.

(2) Anggapan yang boleh dipatahkan dalam s 88(3)Akta Membaharui Undang-Undang

(Perkahwinan dan Perceraian) 1976, bahawa adalah untuk kebaikan kanak-kanak di bawah
umur tujuh tahun untuk tinggal dengan ibunya, telah dipatahkan. Plaintif telah secara
fizikal menganiaya kanak-kanak tersebut dalam pelbagai bentuk. Dia tidak layak untuk
mempunyai penjagaan dan kawalan ke atas mereka. Pada peringkat ini, apabila kanak-
kanak tidak berdaya dan takut kepada ibu mereka, adalah tidak patut untuk mengganggu
kehidupan mereka dengan memindahkan mereka daripada penjagaan interim defendan
kepada plaintif. Ia akan memudaratkan kebajikan mereka.

(3) Akses pengawasan diperintahkan kerana kanak-kanak takut bersendirian dengan plaintif
semasa akses. Ini akan memastikan mereka tidak akan dianiaya secara fizikal oleh plaintif
semasa akses.

Custody-maintenance

7) Thanaletchimy a/p Batamallai v Vijaya Kumar a/l Kassinathan

Fakta kes:
Perayu (‘plaintif’) dan responden (‘defendan’) berkahwin pada 2013 dan dikurniakan seorang
anak lelaki. Menurut plaintif: (a) defendan agresif terhadapnya sepanjang perkahwinan mereka
dan ketegangan ini bertambah teruk apabila plaintif mengandungkan anak mereka; and (b) dia
sentiasa dalam ketakutan akan serangan dan keganasan dan tiada pilihan lain melainkan keluar
dari rumah kelamin mereka dengan anak mereka yang berumur sepuluh bulan. Satu hari,
defendan telah ke rumah ibu bapa plaintif dan membawa anak tersebut keluar. Plaintif dinafikan
akses melihat anaknya. Anak tersebut lahir dengan kecacatan dan telah melalui dua pembedahan.
Plaintif menghujahkan bahawa akibat keadaan spesifiknya, anak tersebut memerlukan jagaan
dan perhatian khas. Plaintif memulakan satu tindakan di Mahkamah Tinggi, memohon
penjagaan, jagaan dan kawalan anak tersebut. Menolak saman pemula plaintif, hakim Mahkamah
Tinggi memutuskan, antara lain,anak tersebut berada bawah penjagaan dan jagaan ibu defendan
sejak lahir dan berada di bawah penjagaan dan jagaan plaintif bagi tempoh masa sekejap sahaja.
Diputuskan selanjutnya bahawa jagaan dan kawalan anak tersebut harus kekal dengan nenek
sebelah bapa anak tersebut kerana anak tersebut
terpisah daripada plaintif buat beberapa lama. Oleh itu, rayuan ini.

Keputusan mahkamah:
Diputuskan, membenarkan rayuan:
(1) Penjagaan dan jagaan anak di bawah tujuh tahun biasanya berat pada ibu melainkan anggapan
di bawah s 88(3) Akta Membaharui (Perkahwinan dan Penceraian) 1976 disangkal. Selain
dakwaan-dakwaan tidak berasas oleh defendan terhadap plaintif, tiada keterangan yang
mencadangkan plaintif tidak sesuai menjadi ibu buat anaknya. Malah anak tersebut berada di
bawah penjagaan dan jagaan plaintif selama kira-kira 22 hari semasa defendan merampas anak
tersebut daripada plaintif. Plaintif dihalang akses anaknya oleh defendan dan keluarganya. Hakim
Mahkamah Tinggi terkhilaf apabila beliau memutuskan bahawa ada terbaik untuk mengekalkan
status quo dan tidak mengganggu persekitaran yang anak tersebut sudah terbiasa, iaitu dengan ibu
defendan
(2) Jagaan dan penjagaan anak tersebut harus diberi kepada plaintif. Siapa yang lebih baik menjaga
anak dengan keperluan khas selain ibu kandung anak tersebut. Berdasarkan umur anak tersebut,
yang baru berusia dua tahun dan sepuluh bulan semasa pemfailan rayuan ini dan keadaan
perubatannya, plaintif adalah pengasuh terbaik anak tersebut. Fakta bahawa anak disebut dijaga
dengan baik oleh nenek sebelah bapanya tidak mengurangkan tuntutan plaintif bagi penjagaan dan
jagaan anak tersebut
(3) Penjagaan, jagaan dan kawalan anak tersebut diberi kepada plaintif. Defendan dan/atau ahli
keluarganya yang mempunyai penjagaan, jagaan dan kawalan fizikal atas anak tersebut
dikehendaki mengembalikan dan mengemukakan anak tersebut dalam jagaan plaintif. Satu
injunksi diperintah untuk menghalang defendan, baik dirinya mahupun ahli keluarganya dan/atau
wakil-wakilnya, membawa keluar anak tersebut dari Malaysia. Hak defendan untuk melawat
dibenarkan