CZERWONE BRYGADY

1. GENEZA
Czerwone Brygady zostały założone w 1970 roku twórcami byli
student Renato Curcio i jego żona Margherita Cagol jako
ugrupowanie marksistowsko-leninowskie. Ich celem było obalenie
kapitalistycznego systemu i ustanowienie państwa socjalistycznego
we Włoszech.

2. HISTORIA
Początkowo celem ataków Czerwonych Brygad były wielkie zakłady
przemysłowe. Atakując wielki przemysł, chcieli zastraszyć
kapitalistów oraz ożywić konflikt między robotnikami a ich
pracodawcami Pierwsze akcje Brygad polegały na podkładaniu
ładunków wybuchowych w budynkach fabryk. W kwietniu 1974 roku
porwany został sędzia Maria Sossi, grupa ogłosiła, że jej celem stali
się funkcjonariusze państwa włoskiego. 5 czerwca 1975 roku
Margherita Cagol zginęła w strzelaninie z karabinierami. 16 marca
1978 roku przeprowadziły swoją najsłynniejszą akcję jaką było
porwanie Alda Moro. Samochód, w którym jechał, polityk został
zatrzymany przez, a polityk został zamordowany 9 maja 1978 roku.
Ostatnią wielką akcją Czerwonych Brygad było porwanie
amerykańskiego generała Jamesa L. Doziera w grudniu 1981 roku.
 3. RELACJE Z INNYMI
GRUPAMI
TERRORYSTYCZNYMI
Czerwone Brygady współpracowały z zagranicznymi grupami
terrorystycznymi. Wśród nich znajdowały się niemiecka Frakcja
Czerwonej Armii, hiszpańskie Grupy Oporu Antyfaszystowskiego 1
Października, baskijska oraz prawdopodobnie francuska Akcja
Bezpośrednia.

4.STRUKTURY I LICZEBNOŚĆ
Były zbudowane hierarchicznie. Najniżej znajdowały się brygady
liczące 2–5 członków. Istniały brygady odpowiedzialne za między
innymi logistykę, sporządzanie fałszywych dokumentów,
organizowanie broni, zakonspirowanych mieszkań czy samochodów
oraz odpowiedzialne za zamachy. Wyżej niż brygady znajdowały się
kolumny. W 1980 roku istniało pięć kolumn, każdą z nich kierował
jeden dowódca. Przywódcy kolumn decydowali o podejmowaniu
zamachów terrorystycznych o znaczeniu regionalnym.
 1970: 50 członków
 1979: 1000 członków i 2000 współpracowników
 1983: 100 członków i 200 współpracowników