FRANCJA W KRYZYSIE

W XVIII wieku, pod rządami Ludwika XVI sytuacja we Francji

pogorszyła się.
Do kryzysu przyczynił się nieurodzaj, drożyzna, hamowanie przemysłu
rodzimego (spowodowany wprowadzeniem towarów angielskich) – głód,
bieda.
Prowadzone kosztowne wojny oraz wystawne życie dworu spowodowały
zadłużenie państwa.
Ucisk podatkowy (zwolniono stany: duchowieństwo i szlachtę).
Doszło do rozruchów ulicznych (wybuch Rewolucji Francuskiej).
Obalono monarchię (Monarchę wraz z rodziną uwięziono).
Francję ogłoszono republiką.
Rządy przejęli zwolennicy radykalnych reform, których zwano JAKOBINAMI,
którzy bezwzględnie postępowali z politycznymi przeciwnikami (egzekucje).
Po upadku rządu jakobinów Francja była jeszcze dziesięć lat republiką.

NA DRODZE DO DYKTATURY
Francja pogrążona w kryzysie i tocząca wojny popadła w kłopoty.
Chaos polityczny i gospodarczy ułatwił młodemu i ambitnemu generałowi
Napoleonowi Bonaparte przeprowadzenie w 1799r zamachu stanu. W wyniku
przewrotu objął władzę dyktatorską jako pierwszy konsul.

FRANCJA STAJE SIĘ CESARSTWEM

Obecności papieża w 1804r samodzielnie koronował się na cesarza
Francuzów, podkreślając tym niezależność od Kościoła.
Działania Bonapartego sprawiły, że Francja stała się potęgą w Europie:
– ustabilizował sytuację w kraju
– zreorganizował armię
– odnosił zwycięstwa w wojnach
– wprowadził zbiór prawa cywilnego, czyli KODEKS NAPOLEONA
– przeprowadził reformy gospodarcze
– zawarł konkordat z Kościołem

ZWYCIĘSTWA NAD AUSTRIĄ, ROSJĄ I PRUSAMI

Wielka Brytania porozumiała się z Austrią i Rosją, ponieważ z niechęcią
patrzyli na nowego cesarza Francuzów. W 1805 w bitwie pod Austerlitz (bitwa
trzech cesarzy) – Napoleon pokonał armie: austriacką i rosyjską. W wyniku
zwycięstw nad Austrią, Rosją oraz Prusami, doprowadził do rozpadu
Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego (Rzeszy), w którego miejsce
utworzono Związek Reński, podporządkowany Francji.
 Większość Europejskich państw została zmuszona do uznania
zwierzchnictwa napoleońskiego. Na tronach tych krajów Napoleon osadzał
członków swej rodziny lub wiernych marszałków Francji. W niektórych krajach
wprowadzono konstytucje wzorowane na francuskiej, a przede wszystkim
„Kodeks Napoleona”.
Kampania rosyjska – Napoleon był rządny kolejnych podbojów. W 1812 na
czele 600-tysięcznej armii (skład oddziałów wielu krajów podporządkowanych
Francji) wyruszył na podbój Rosji. Wydawało się, że wyprawa ma ogromne
szanse na sukces. Jednak francuskie oddziały nie były przystosowane do
temperatur panujących w Rosji. Żołnierzom brakowało żywności. Rosjanie
stosowali taktykę spalonej ziemi oraz podjazdy, przecinające linie
zaopatrzenia.
„Bitwa narodów” i abdykacja Napoleona – Napoleon wracał w
pośpiechu do Francji formować nowe oddziały. Tymczasem Prusy i Austria
przeszły na stronę Rosji i Wielkiej Brytanii. W 1813 pod Lipskiem – odbyła się
wielka trzydniowa bitwa, w której armia Napoleona poniosła klęskę. Ta tzw.
bitwa narodów (żołnierze z wielu państwa Europy) przypieczętowała
przegraną Napoleona. Wiosną wkroczono do Paryża. Napoleon abdykował.
Francja stał się królestwem.
Sto dni Napoleona – Na początku 1815 Bonaparte powrócił do Francji i
odzyskał Paryż. Nowa armia została jednak rozgromiona w czerwcu 1815 w
wielkiej bitwie po Waterloo. Powtórnie abdykował.