Projekt uprawy owsa w gospodarstwie

1. Założenia.

Przykładowe gospodarstwo położone jest w północno-wschodniej Polsce, w

województwie podlaskim. Gospodarstwo planuje uprawę owsa na powierzchni 2 ha ,
jako przedplonu dla pszenicy ozimej. Kompleks glebowy żytni dobry, pH 6. Na
podstawie przeprowadzonej analizy gleby stwierdzono średnią zawartość potasu ,
fosforu i magnezu. Przedplonem było żyto ozime zebrane pod koniec lipca. Odmiana
Bohun, przewidywany plon 5 t/ha. Zaprojektować uprawę owsa w gospodarstwie

2. Harmonogram prac.

Prace jesienne
Do wykonania orki przedzimowej pozostaje okres 2-3 miesięcy. Okres ten należy
wykorzystać na mechaniczne zwalczanie chwastów. Jesienna uprawa roli pod owies
ogranicza się do orki przedzimowej ( po koniczynie i innych wieloletnich roślinach
pastewnych orka przedzimowa powinna być poprzedzona podorywką lub
przynajmniej kultywatorowaniem albo talerzowaniem) Orkę przedzimową zaleca się
wykonać w miarę możliwości jak najwcześniej (październik) z pozostawieniem roli w
ostrej skibie.
Orkę wykonujemy pługiem trzyskibowym na głębokość 25-28 cm.

Prace wiosenne
Zespół uprawek pod owies wiosną jest ograniczony do niewielkiej liczby jej
zabiegów, gdyż czas na uprawę jest z reguły krótki. Uprawę należy zacząć jak
najwcześniej, kiedy warunki na to pozwolą. Przewidywany okres to przełom marca i
kwietnia.
Uprawy wiosenne na glebach lżejszych należy zacząć od agregatu uprawowego.
Uprawa wiosenna nie powinna być głębsza niż 4 – 6 cm,

3. Siew

Zasiew owsa w terminie możliwie najwcześniejszym jest jednym z

najważniejszych czynników warunkujących uzyskanie wysokich plonów ziarna.
Ziarno owsa kiełkuje w temperaturze 2 – 5 C, zatem nie ma bariery cieplnej przy
wczesnym terminie siewu. Przewidywany termin siewu - 5. 04.:
siewu dokonujemy siewnikiem rzędowym.
Owies wysiewa się w rzędach co 12- 15 cm, na głębokość 2 – 5 cm (w wilgotną glebę
płycej, zaś w suchą głębiej).
Użyto kwalifikowanego materiału siewnego odmiany – Bohun.

Obliczanie Ilości wysiewu:

195 kg/ha – ilość wysiewu na 1 ha

195 kg/ha x 2ha = 390 kg – ilość wysiewu na zakładany areał

4. Nawożenie

Azot jest składnikiem pokarmowym najbardziej wpływającym na liczbę kłosków

w wiesze (główny plonotwórczy element struktury plonu). Niedobór azotu w
środowisku glebowym we wczesnych fazach różnicowania generatywnego ogranicza
rozwój wiech pędu głównego i wpływa najsilniej na plon. Brak azotu w późniejszym
okresie wpływa niekorzystnie na wypełnienie ziarniaków.
Nawozy azotowe do poziomu 50 kg/ha N stosujemy jednorazowo przed siewem
owsa. Natomiast większe dawki należy dzielić na dwie części: 2/3 przed siewem, a
resztę na początku fazy strzelania w źdźbło w postaci saletrzaku dolomitowego 27%
N zawierającego także wapń i magnez.
Obliczenie zapotrzebowania na N:
Zapotrzebowanie na N-60 kg/ha
Zapotrzebowanie na N na planowanym areale- 60 kg/ha x 2 ha = 120 kg
Użyte nawozy mineralne: Przedsiewnie –Mocznik 46% N
Po głównie - saletrzak dolomitowy 27% N

Potrzebna ilość nawozu : Mocznik

120 kg N x 2/3 = 80 kg N 100kg 46 kg
X 80 kg
X= 100 x 80 /46 = 174 kg
Odp. Potrzeba 174 kg mocznika przedsiewnie
Potrzebna ilość nawozu : saletrzak dolomitowy
120 kg N x 1/3 = 40 kg N 100kg 27 kg
X 40 kg
X= 100 x 40 /27 = 148 kg
Odp. Potrzeba 148 kg saletrzaku dolomitowego pogłównie.

Nawożenie azotem odbywa się przedsiewnie, przed agregatem uprawowym za pomocą

rozsiewacza nawozów. Nawożenie pogłównie odbywa się w końcu fazy krzewienia,
lub strzelania w źdźbło za pomocą rozsiewacza nawozów.
Niedobór fosforu i potasu niekorzystnie oddziaływuje na wzrost owsa
powodując istotne ograniczenie ich możliwości plonotwórczych oraz zwiększa
podatność roślin na choroby i na wyleganie. Potas spełnia ważne funkcje fizjologiczne
w organizmie poprzez regulację gospodarki wodnej roślin, co wiąże się nie tylko z
pobieraniem składników pokarmowych z roztworu glebowego, ale również z ich
transportem i przemieszczeniem wewnątrz rośliny. Niedobór wilgoci utrudnia
pobieranie potasu z gleby i wywiera szczególnie niekorzystny wpływ w okresie
krzewienia i strzelania w źdźbło, hamuje tworzenie się nowych pędów lub
obumieranie pędów już wytworzonych.
Obliczenie zapotrzebowania na P:
Zapotrzebowanie na P-50 kg/ha
Zapotrzebowanie na P na planowanym areale- 50 kg/ha x 2 ha = 100 kg
Użyte nawozy mineralne: Przedsiewnie – superfosfat potrójny granulowany P2O5 - 46%

Potrzebna ilość nawozu

100kg 46 kg
X 100 kg
X= 100 x 100 /46 = 218 kg
Odp. Potrzeba 218 kg superfosfatu potrójnego granulowanego przedsiewnie.

Obliczenie zapotrzebowania na K:
Zapotrzebowanie na P-80 kg/ha
Zapotrzebowanie na P na planowanym areale- 80 kg/ha x 2 ha = 160 kg
Użyte nawozy mineralne: Przedsiewnie – sól potasowa K2O 60%
Potrzebna ilość nawozu
100kg 60 kg
X 160 kg
X= 100 x 160 /60 = 267 kg
Odp. Potrzeba 267 kg soli potasowej przedsiewnie.
Nawożenie fosforem i potasem odbywa się przedsiewnie, przed agregatem uprawowym za
pomocą rozsiewacza nawozów.

5. Ochrona

Owies jest zbożem łatwo zachwaszczającym się w stopniu ograniczającym jego

plon. W uprawie owsa duże znaczenie ma mechaniczna pielęgnacja, gdyż jest on
wrażliwy na większość herbicydów. Pierwsze bronowanie może być wykonane
jeszcze przed wschodami lub o okresie tzw. szpilkowania roślin. Zabieg ten
przeciwdziała zaskorupieniu się gleby, szczególnie ciężkiej, a także skutecznie
niszczy większość młodych chwastów. Następne bronowanie przeprowadza się
(zawsze w poprzek lub ukos rzędów) dopiero w fazie krzewienia się roślin i w razie
konieczności powtarza się go po około 2 tygodniach. W okresie między
szpilkowaniem a fazą krzewienia (4 – 5 liść) owies jest bardzo wrażliwy na
uszkodzenia mechaniczne, zatem nie należy bronować zasiewów w tym czasie.
Bronowanie przeprowadza się broną lekką.
W warunkach silnego zachwaszczenia upraw, jako zabieg uzupełniający należy
użyć herbicydów, a przy ich doborze należy uwzględnić gatunek chwastów
dominujących w łanie. Herbicydy w owsie stosuje się od fazy 5-6 liści do końca
krzewienia. Dla najczęściej występujących chwastów dwuliściennych będzie to
Chwastox 500 SL.
Dawka na 1 ha – 1,1 litra
Dawka na areał – 2 x 1,1 l = 2,2l

Środek stosuje się od fazy 5-6 liścia do końca fazy krzewienia. Zabieg wykonuje
się opryskiwaczem ciągnikowym.

6. Zwalczanie chorób i szkodników

Siewu dokonano kwalifikowanym materiałem siewnym, zabezpieczając uprawę

przed chorobami.

7. Zbiór.

Zbiór owsa jest dosyć trudny ponieważ dojrzewa on nierównomiernie, zarówno

w obrębie wiech jak i całej rośliny, zwłaszcza w przypadku wtórnego krzewienia się,

które może nastąpić w warunkach niedoboru opadów w fazie krzewienia się roślin lub

nadmiaru opadów w późniejszym okresie wegetacji. Ponadto ziarno owsa ma

skłonność do osypywania się, dlatego owsa nie można przetrzymywać na pniu.

Najodpowiedniejszym momentem do rozpoczęcia zbioru jest osiągnięcie dojrzałości

pełnej ziaren znajdujących się na szczycie wiech pędów głównych.

Zbiór kombajnem należy przeprowadzić trochę później w okresie dojrzałości

pełnej całych wiech ( przełom lipca i sierpnia). Ziarno należy wysuszyć do

wilgotności 15 %.

Bibliografia:

- Podręcznik dla techników rolniczych, praca zbiorowa; Warszawa 1999 – „Technologie

produkcji roślinnej”
 Załączniki:

Tabela 1.

Tabela 2
Tabela 3.

Tabela 4