GABRIEL NARUTOWICZ I

NAJWAŻNIEJSZE DLA
NIEGO ŻYCIOWE
WARTOSCI
 ŻYCIOWE
WARTOŚCI
NARUTOWICZA
Był przede wszystkim patriotą,
kochającym swoją ojczyznę, wszystkie
jego działania, również te poza
granicami, były wykonywane z myślą o
ukochanej ojczyźnie, której chciał
pomóc za wszelką cenę. Dzięki
wysokiemu wykształceniu, inteligencji
i niesamowitemu zdeterminowaniu
zaszedł bardzo daleko, był inżynierem
znanym na całym świecie, nadzorował
budowę mnóstwa hydroelektrowni,
pełnił wysokie funkcje kierownicze, aż
w końcu został prezydentem Polski .
 Na emigracji nie zapomniał o swoim
pochodzeniu, ani rodzinie.
Zdecydowanie powinien być wzorem
do naśladowania dla dzisiejszych
polityków, a jego nieskończone
ambicje powinny motywować młodych
ludzi do podążania jego śladami.
SPIS TREŚCI:
1.RODZINA
2.NAUKA
3.PRACA
4.OJCZYZNA
5.URZĄD MINISTRA
6.PREZYDENTURA
7. TRAGICZNA ŚMIERĆ
8. CIEKAWOSTKI
9.BIBLIOGRAFIA
 RODZINA
Gabriel Narutowicz urodził się 17 lub
29 marca 1865, w Telszach. Wywodził
się ze Żmudzi, był szlachcicem herbu
własnego. Jego ojciec-Jan Narutowicz
był sędzią powiatowym ziemskim,
osierocił Gabriela, gdy ten miał
zaledwie rok. Matka-Wiktoria ze
Szczepkowskich była bardzo dobrze
wykształcona i to właśnie ona zaczepiła
w młodym Gabrielu pasję do nauki.
Narutowicz miał również brata
Stanisława. Rodzina stanowiła dla
niego podparcie w trudnych chwilach,
zapewniała mu bezpieczeństwo i opiekę,
której potrzebuje każde dziecko
wychowujące się bez jednego z
rodziców.
BRAT GABRIELA-STANISŁAW
NARUTOWICZ ORAZ HERB
NARUTOWICZÓW

NAUKA
Gabriel Narutowicz był człowiekiem,
który chciał osiągnąć wiele, był
ambitny i dążył do spełnienia swoich
marzeń i osiągnięcia celów. Po
ukończeniu gimnazjum w Lipawie, na
Łotwie rozpoczął studia w
Uniwersytecie Petersburskim, na
wydziale matematyczno-fizycznym,
jednak choroba przeszkodziła mu w
kształceniu i musiał przerwać naukę.
Do nauki powrócił w 1887 roku, już na
Szwajcarskim uniwersytecie w
 Zurychu. Tam zdobył tytuł profesora
budownictwa wodnego, już w latach
90-tych XIX w. był powszechnie
znanym i szanowanym inżynierem. Na
uniwersytet w Zurychu powrócił w
1913 r., aby objąć stanowisko dziekana,
jego funkcję sprawował do 1919 r.

UNIWERSYTET W PETERSBURGU
DZISIAJ
POLITECHNIKA W ZURYCHU OBECNIE
 PRACA
Gabriel zdobywał niebywałe
osiągnięcia, w dziedzinie budownictwa
wodnego, jego projekty to m.in.
stanowisko szefa sekcji regulacji Renu,
zatrudnienie w biurze technicznym
Kürsteinera. Zyskał też sławę jako
pionier elektryfikacji Szwajcarii,
Kierował budową
wielu hydroelektrowni w Europie
Zachodniej, m.in.
w Kubel, Andelsbuch,
Refrain, Monthey , Montjovet,
Buitreres, Etzelwerk, a jego
największym dziełem była elektrownia
w Mühlebergu pod Bernem o mocy 48
MW . Z ogromnym zaangażowaniem
badał bieg Wisły i podejmował prace w
 sprawie jej regulacji. Nadzorował
również prace nad budową
hydroelektrowni w Porąbce na Sole.

ELEKTROWNIA W MUHLEBERGU
POD BERNEM
 RZEKA REN
OBECNIE

OJCZYZNA
W czasie I wojny światowej Narutowicz
brał udział w pracach Szwajcarskiego
Komitetu Generalnego Pomocy
Ofiarom Wojny w Polsce, należał do
stowarzyszenia La Pologne et la Guerre
w Lozannie. Chętnie pomagał ofiarom
wojny w trudnych sytuacjach, nawet
przebywając poza granicami państwa.
Po I wojnie przyjechał do Polski aby
zaangażować się w odbudowę
Rzeczpospolitej. Warto również
zaznaczyć, że Narutowicz w 1915
został przewodniczącym
 międzynarodowej komisji regulacji
Renu. Z czasem był coraz bliższy idei
politycznej forsowanej przez Józefa
Piłsudskiego. W czasie I wojny
światowej utworzył Polski Komitet
Pomocy Ofiarom Wojen, na którego
czele stanął Henryk Sienkiewicz.

LEON KAUFMANN, ZEBRANIE CZŁONKÓW

KOMITETU GENERALNEGO POMOCY OFIAROM
WOJNY W POLSCE
JÓZEF PIŁSUDSKI ORAZ HENRYK
SIENKIEWICZ

URZĄD
MINISTRA
23 czerwca 1920 objął stanowisko
ministra robót publicznych, był w
rządzie utworzonym przez Władysława
Grabskiego, do roku 1922. Później był
w rządzie Wincentego Witosa oraz
Antoniego Ponikowskiego. Angażował
się w projekty, takie jak na przykład
 inwestycje budowlane w Porąbce na
Sole. Wreszcie w roku 1922 przyjął
tekę ministra spraw zagranicznych,
pełniąc tę funkcję na tyle dobrze by
pozostawać na stanowisku w rządzie i
Artura Śliwińskiego i Juliana Nowaka.
Był przy tym autorem sojuszu z
Rumunią. W wyborach 1922 roku
poparł Unię Narodowo-Państwową,
związaną z Piłsudskim. Sam też
kandydował z listy Państwowego
Zjednoczenia na Kresach, jednak nie
uzyskał mandatu poselskiego.

WŁADYSŁAW GRABSKI
WINCENTY WITOS

ANTONI PONIKOWSKI

PREZYDENTU
RA
Narutowicz przyjął propozycję
kandydatury złożoną mu przez
działaczy PSL "Wyzwolenie". W
 pierwszej turze odpadł Ignacy
Daszyński, w kolejnych - Jan Baudouin
de Courtenay oraz Stanisław
Wojciechowski. W ostatniej turze
głosowano zatem nad dwoma
kandydaturami: Maurycego hr.
Zamoyskiego i Gabriela Narutowicza.
Kandydatura hr. Zamoyskiego była
jednak trudna do poparcia przez posłów
"Piasta", politycznie zbliżonych do
endecji, gdyż był on największym
posiadaczem ziemskim, a oba
stronnictwa chłopskie były
zwolennikami radykalnej reformy
rolnej. O wyborze Narutowicza
przesądziły głosy lewicy, mniejszości
narodowych oraz PSL "Piast", które,
wbrew oczekiwaniom, w ostatniej turze
głosowania poparło Narutowicza.
 TRAGICZNA
ŚMIERĆ

Niedługo przed śmiercią

wypowiedział te słowa do Józefa
Piłsudskiego : „ Ma pan rację, to nie
jest Europa. Ci ludzie lepiej się czuli
pod tym, kto karki im deptał i bił po
pysku”. Po jego wygranej
rozpoczęły się liczne manifestacje.
Narutowicz funkcję prezydenta
pełnił przez 5 dni. 16 grudnia 1922
roku, podczas wizyty w galerii
„Zachęta” Narutowicz został
zastrzelony przez malarza Eligiusza
Niewiadomskiego.
 Pochowany został w warszawskiej
Bazylice Archikatedralnej Św. Jana
Chrzciciela.

ELIGIUSZ
NIEWIADOMSKI
 CIEKAWOST
KI
1.Był żonaty z Ewą Krzyżanowską.
Mieli dwójkę dzieci, córkę Annę i syna
Stanisława.
2.Był właścicielem warszawskiej willi
przy ul. Parkowej23, wybudował ją w
1922 r.
3. Narutowicza wiązały z Piłsudskim
więzy rodzinne, ponieważ był on
bratem ciotecznym bratowej
Narutowicza
4. Można dziś powiedzieć bez
wątpienia, że Gabriel Narutowicz był
najlepiej wykształconym i
doświadczonym zawodowo
prezydentem w historii RP.
5. Był kawalerem Orderu Orła Białego
a także Wielkiej Wstęgi Orderu
Odrodzenia Polski.
6. Jest patronem Szkoły Podstawowej
nr. 88 w Warszawie
BIBLIOGRAFI
A:
1. WIKIPEDIA.ORG
2. OBLICZALUDZI.COM
3. WIKIQUOTE.ORG
4. ZYCIORYSY.PL
5. DZIEJE.PL
6. SP88.EDU