[ DE - EN - ES - FR - IT - KO - PT - RU ]

ഇന്റർനാഷണൽ തിയോളജിക്കൽ കമ്മീഷൻ

സഭയുടെ ജീവിതത്തിലും ദൗത്യത്തിലും സിനോഡലിറ്റി

പ്രാഥമിക കുറിപ്പ്
ാം
അതിന്റെ 9- ക്വിൻക്വനിയത്തിൽ, ഇന്റർനാഷണൽ തിയോളജിക്കൽ കമ്മീഷൻ സഭയുടെ
ജീവിതത്തിലും ദൗത്യത്തിലും സിനോഡാലിറ്റിയെക്കുറിച്ച് ഒരു പഠനം നടത്തി. എംജിആർ
പ്രസിഡന്റായിരുന്ന ഒരു പ്രത്യേക ഉപസമിതിയാണ് പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തിയത്. മരിയോ
ഏഞ്ചൽ ഫ്ലോറസ് റാമോസ്, അവരുടെ അംഗങ്ങൾ സീനിയർ പ്രൂഡൻസ് അലൻ
ആർഎസ്എം, ലയോള കമ്മ്യൂണിറ്റിയിലെ സീനിയർ അലെങ്ക ആർക്കോ, എംജിആർ.
അന്റോണിയോ ലൂയിസ് കാറ്റലൻ ഫെരേര, എംജിആർ. പിയറോ കോഡ, റവ. ​കാർലോസ്
മരിയ ഗല്ലി, റവ. ​ഗാബി ആൽഫ്രഡ് ഹാചെം, പ്രൊഫ. ഹെക്ടർ ഗുസ്താവോ സാഞ്ചസ്
റോജാസ് SCV, റവ. ​നിക്കോളാസ് സെഗേജ മഹേല, ഫാ. ജെറാർഡ് ഫ്രാൻസിസ്കോ
ടിമോണർ III ഒപി.
2014 നും 2017 നും ഇടയിൽ നടന്ന കമ്മീഷൻ പ്ലീനറി സെഷനുകളിലും ഉപസമിതിയുടെ
യോഗങ്ങളിലും ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പൊതുവായ ചർച്ചകൾ നടന്നു. 2017 ലെ പ്ലീനറി
സെഷനിൽ കമ്മീഷനിലെ ഭൂരിപക്ഷം അംഗങ്ങളും നിലവിലെ വാചകം അംഗീകരിച്ചു. ,
രേഖാമൂലമുള്ള വോട്ട് വഴി. ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പയിൽ നിന്ന് അനുകൂലമായ പ്രതികരണം
-
ലഭിച്ചതിനെത്തുടർന്ന് 2018 മാർച്ച് 2 ന് പ്രസിദ്ധീകരണത്തിന് അംഗീകാരം നൽകിയ,
വിശ്വാസ പ്രമാണത്തിനായുള്ള കോൺഗ്രിഗേഷന്റെ പ്രീഫെക്റ്റ്, ഹിസ് എമിനൻസ് കർദ്ദിനാൾ
ലൂയിസ് എഫ്. ലദാരിയ എസ്.ജെ ഇത് പിന്നീട് അംഗീകരിച്ചു.

ആമുഖം
സിനോഡലിറ്റിയുടെ കെയ്‌റോസ്
1 . “കൃത്യമായും ഈ സിനഡലിറ്റിയുടെ പാതയാണ് മൂന്നാം സഹസ്രാബ്ദത്തിലെ സഭയിൽ
നിന്ന് ദൈവം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്” [1] : വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പോൾ മെത്രാന്മാരുടെ സിനഡ്
 -ാം
സ്ഥാപിച്ചതിന്റെ 50 വാർഷികത്തിന്റെ സ്മരണയിൽ ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പയാണ് ഈ
പ്രോഗ്രമാറ്റിക് പ്രതിബദ്ധത നടത്തിയത്. വി.ഐ. _ വാസ്‌തവത്തിൽ, സിനഡലിറ്റി "സഭയുടെ
ഒരു പ്രധാന മാനമാണ്" എന്ന് അദ്ദേഹം ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു, "കർത്താവ് നമ്മോട്
ആവശ്യപ്പെടുന്നത് ഒരു അർത്ഥത്തിൽ 'സിനഡ്' എന്ന വാക്കിൽ തന്നെയുണ്ട്" [2 ] .
2 . ഈ വാഗ്ദാനത്തിന്റെ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ അർത്ഥത്തിലേക്ക് ആഴത്തിൽ
പോകുന്നതിനുള്ള ചില ഉപയോഗപ്രദമായ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങളും അത് സഭയുടെ
ദൗത്യത്തിനായി എന്താണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചില അജപാലന
ദിശാസൂചനകളും വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നതാണ് ഈ പ്രമാണം . 'സിനോഡാലിറ്റി' എന്ന വാക്കിന്റെ
ഉള്ളടക്കത്തിന്റെയും ഉപയോഗത്തിന്റെയും പ്രാഥമിക വ്യക്തതയ്ക്ക് ആവശ്യമായ
പദോൽപ്പത്തിയും ആശയപരവുമായ ഡാറ്റയെ ആമുഖം സൂചിപ്പിക്കുന്നു; വത്തിക്കാൻ
രണ്ടാമന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഈ വിഷയത്തിൽ മജിസ്റ്റീരിയം നമുക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്ത
സുപ്രധാനവും പുതിയതുമായ ഒരു അദ്ധ്യാപനത്തെ അത് സന്ദർഭത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നു
.

സിനഡ്, കൗൺസിൽ, സിനഡലിറ്റി

3 . "സിനഡ്" എന്നത് സഭയുടെ പാരമ്പര്യത്തിലെ പുരാതനവും ആദരണീയവുമായ ഒരു
പദമാണ്, അതിന്റെ അർത്ഥം വെളിപാടിന്റെ ആഴമേറിയ വിഷയങ്ങളെ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. συν
(കൂടെ) എന്ന പദവും όδός (പാത്ത്) എന്ന നാമവും ചേർന്ന്, ഇത് ദൈവജനം ഒരുമിച്ച് നടക്കുന്ന
പാതയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അതുപോലെ, തന്നെത്തന്നെ "വഴിയും സത്യവും ജീവനും" (
യോഹന്നാൻ 14,6) അവതരിപ്പിക്കുന്ന കർത്താവായ യേശുവിനെയും അത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു,
അവന്റെ അനുയായികളായ ക്രിസ്ത്യാനികൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ "വഴിയുടെ അനുയായികൾ"
എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു ( cf. പ്രവൃത്തികൾ 9,2; 19,9.23; 22,4; 24,14.22).
സഭാപരമായ ഗ്രീക്കിൽ, യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്മാർ എങ്ങനെയാണ് ഒരു അസംബ്ലിയായി
ഒരുമിച്ചു വിളിച്ചതെന്നും ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഇത് സഭാ സമൂഹത്തിന്റെ പര്യായമാണ് [3] .
ഉദാഹരണത്തിന്, വിശുദ്ധ ജോൺ ക്രിസോസ്റ്റം എഴുതുന്നത്, "ഒരുമിച്ചു നടക്കുന്നതിന്റെ"
(σύνοδος) എന്നതിന്റെ പേരിലാണ് സഭ" [4] . യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു ഗായകസംഘം പോലെ
ദൈവത്തിന് നന്ദിയും മഹത്വവും അർപ്പിക്കാൻ വിളിച്ചുകൂട്ടിയ സഭയാണ് സഭയെന്ന് അദ്ദേഹം
വിശദീകരിക്കുന്നു. എല്ലാറ്റിനെയും ഒരുമിച്ചു നിർത്തുന്ന ഹാർമോണിക് റിയാലിറ്റി (σύστημα),
കാരണം, പരസ്പരവും ക്രമീകൃതവുമായ ബന്ധങ്ങളാൽ, അത് രചിക്കുന്നവർ αγάπη,
όμονοία (സാധാരണ മനസ്സ്) എന്നിവയിൽ ഒത്തുചേരുന്നു.

4 . ആദ്യ നൂറ്റാണ്ടുകൾ മുതൽ, ദൈവവചനത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ വിവേചിച്ചറിയാൻ വിവിധ

തലങ്ങളിൽ (രൂപത, പ്രവിശ്യ, പ്രാദേശിക, പുരുഷാധിപത്യ അല്ലെങ്കിൽ സാർവത്രിക)
സമ്മേളിച്ച സഭാ സമ്മേളനങ്ങൾക്ക് ഒരു പ്രത്യേക അർത്ഥത്തോടെ "സിനഡ്" എന്ന പദം
പ്രയോഗിക്കപ്പെട്ടു. പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ ശ്രവിക്കുന്നത്, സമയം കടന്നുപോകുമ്പോൾ
ഉയർന്നുവരുന്ന ഉപദേശപരവും ആരാധനാപരവും കാനോനികവും അജപാലനപരവുമായ
ചോദ്യങ്ങൾ.
ഗ്രീക്ക് σύνοδος ലാറ്റിനിലേക്ക് സിനോഡസ് അല്ലെങ്കിൽ കൺസിലിയം ആയി വിവർത്തനം
ചെയ്യപ്പെടുന്നു. കോൺസിലിയം, അതിന്റെ അശുദ്ധമായ ഉപയോഗത്തിൽ, ചില
നിയമാനുസൃത അധികാരികൾ വിളിച്ചുകൂട്ടിയ ഒരു അസംബ്ലിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. "സിനഡ്",
"കൗൺസിൽ" എന്നിവയുടെ വേരുകൾ വ്യത്യസ്തമാണെങ്കിലും, അവയുടെ അർത്ഥങ്ങൾ
ഒത്തുചേരുന്നു. വാസ്‌തവത്തിൽ, “കൗൺസിൽ” , കർത്താവ് വിളിച്ചുകൂട്ടിയ ഹീബ്രു
കോഹാൽ (ഖഹാൽ) യെ പരാമർശിച്ച് , ഗ്രീക്കിലേക്ക് έκκλησία എന്ന പേരിൽ വിവർത്തനം
ചെയ്തുകൊണ്ട് “സിനഡിന്റെ” അർത്ഥപരമായ ഉള്ളടക്കത്തെ സമ്പന്നമാക്കുന്നു, ഇത്
പുതിയ നിയമത്തിൽ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ക്രിസ്തുയേശുവിലുള്ള ദൈവജനത്തിന്റെ
എസകാറ്റോളജിക്കൽ സമ്മേളനം.
കത്തോലിക്കാ സഭയിൽ "കൗൺസിൽ", "സിനഡ്" എന്നീ പദങ്ങളുടെ ഉപയോഗം തമ്മിലുള്ള
വ്യത്യാസം സമീപകാലമാണ്. വത്തിക്കാൻ II ൽ അവ പര്യായങ്ങളാണ്, രണ്ടും കൗൺസിൽ
സെഷനെ പരാമർശിക്കുന്നു [5] . ഒരു പ്രത്യേക (പ്ലീനറി അല്ലെങ്കിൽ പ്രൊവിൻഷ്യൽ)
കൗൺസിലിനെയും [6] ഒരു എക്യുമെനിക്കൽ കൗൺസിലിനെയും [7] ഒരു വശത്ത്,
ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിനെയും തമ്മിൽ വേർതിരിച്ചറിയുന്ന ലാറ്റിൻ സഭയുടെ (1983)
കോഡെക്സ് യൂറിസ് കാനോനിസി ഒരു കൃത്യമായ വ്യത്യാസം അവതരിപ്പിച്ചു . 8] ഒരു രൂപതാ
സിനഡും [9] മറുവശത്ത് [10] .
5 . സമീപകാല ദശകങ്ങളിലെ ദൈവശാസ്ത്രപരവും കാനോനിക്കൽ, പാസ്റ്ററൽ
സാഹിത്യത്തിൽ, "സിനോഡൽ" എന്ന നാമവിശേഷണത്തിന്റെ പരസ്പര ബന്ധമായ
"സിനോഡലിറ്റി" എന്ന നാമം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, ഇവ രണ്ടും "സിനഡ്" എന്ന വാക്കിൽ നിന്ന്
ഉരുത്തിരിഞ്ഞതാണ്. അതിനാൽ ആളുകൾ സിനഡലിറ്റിയെ സഭയുടെ "ഭരണഘടനാപരമായ
മാനം" അല്ലെങ്കിൽ "സിനഡൽ സഭയുടെ" കോടതി കോടതിയായി സംസാരിക്കുന്നു.
സൂക്ഷ്മമായ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ വ്യക്തത ആവശ്യമുള്ള ഈ ഭാഷാപരമായ പുതുമ,
വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമന്റെ മജിസ്റ്റീ
‌ രിയം മുതൽ , കഴിഞ്ഞ കൗൺസിൽ മുതൽ ഇന്നുവരെ
പ്രാദേശിക സഭകളുടെയും സാർവത്രിക സഭയുടെയും ജീവിതാനുഭവത്തിൽ നിന്ന് ആരംഭിച്ച്
സഭാബോധത്തിൽ പക്വത പ്രാപിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പുതിയ ഒന്നിന്റെ അടയാളമാണ്. .
കൂട്ടായ്മ, സിനഡാലിറ്റി, കൂട്ടായ്‌മ
6 . വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമന്റെ പഠിപ്പിക്കലിൽ സിനഡാലിറ്റി ഒരു പദമായോ ആശയമായോ
വ്യക്തമായി കാണുന്നില്ലെങ്കിലും , നവീകരണ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ കാതൽ
സിനഡലിറ്റിയാണെന്ന് പറയുന്നത് ന്യായമാണ്, കൗൺസിൽ പ്രോത്സാഹജനകമായിരുന്നു.
ദൈവജനത്തിന്റെ സഭാശാസ്‌ത്രം സ്‌നാപനമേറ്റ എല്ലാവരുടെയും പൊതുവായ അന്തസ്സും
ദൗത്യവും ഊന്നിപ്പറയുന്നു, അവരുടെ ചാരിസങ്ങൾ, അവരുടെ തൊഴിലുകൾ, അവരുടെ
ശുശ്രൂഷകൾ എന്നിവയുടെ വൈവിധ്യവും ക്രമാനുഗതവുമായ സമൃദ്ധി പ്രയോഗിക്കുന്നു. ഈ
സന്ദർഭത്തിൽ കൂട്ടായ്മ എന്ന ആശയം സഭയുടെ നിഗൂഢതയുടെയും ദൗത്യത്തിന്റെയും
അഗാധമായ സാരാംശം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു, അതിന്റെ ഉറവിടവും ഉച്ചകോടിയും യൂക്കറിസ്റ്റിക്
സിനാക്സിസ് ആണ് [11] . ഇതാണ് സാക്രമെന്റം എക്ലീസിയയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ :
ത്രിത്വമായ ദൈവവുമായുള്ള ഐക്യവും മനുഷ്യർ തമ്മിലുള്ള ഐക്യവും,
ക്രിസ്തുയേശുവിൽ പരിശുദ്ധാത്മാവിലൂടെ യാഥാർത്ഥ്യമാക്കിയിരിക്കുന്നു [12] .
ഈ സഭാ സന്ദർഭത്തിൽ, സഭയുടെ, ദൈവജനമായ, സഭയുടെ പ്രത്യേക
പ്രവർത്തനരീതിയാണ് സിനഡലിറ്റി, അത് അവളുടെ എല്ലാ അംഗങ്ങളും ഒരുമിച്ച് യാത്ര
ചെയ്യുകയും അസംബ്ലിയിൽ ഒത്തുകൂടുകയും അവളുടെ സുവിശേഷ ദൗത്യത്തിൽ
സജീവമായി പങ്കെടുക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ അവളുടെ അസ്തിത്വത്തെ ഒരു കൂട്ടായ്മയായി
വെളിപ്പെടുത്തുകയും നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു . .
7 . സഭയുടെ ജീവിതത്തിലും ദൗത്യത്തിലും മുഴു ദൈവജനത്തിന്റെയും പങ്കാളിത്തത്തെയും
പങ്കാളിത്തത്തെയും സിനഡാലിറ്റി എന്ന ആശയം സൂചിപ്പിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, കൊളീജിയലിറ്റി
എന്ന ആശയം ദൈവശാസ്ത്രപരമായ പ്രാധാന്യത്തെയും രൂപത്തെയും നിർവചിക്കുന്നു a)
ബിഷപ്പുമാരുടെ ശുശ്രൂഷയുടെ ശുശ്രൂഷ അവരോരോരുത്തരുടെയും പരിപാലനം
ഏൽപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള പ്രാദേശിക സഭയുടെ, ബി) ബിഷപ്സ് കോളേജിലെ ബിഷപ്പുമായുള്ള
ശ്രേണിപരമായ കൂട്ടായ്മയിലൂടെ കൊണ്ടുവന്ന ക്രിസ്തുവിന്റെ ഏക സാർവത്രിക സഭയുടെ
ഹൃദയഭാഗത്തുള്ള പ്രാദേശിക സഭകൾ തമ്മിലുള്ള കൂട്ടായ്മയും റോം.
ഒരു പ്രദേശത്തെ പ്രാദേശിക സഭകളുടെ കൂട്ടായ്മയുടെ തലത്തിലും സാർവത്രിക സഭയിലെ
എല്ലാ സഭകളുടെയും കൂട്ടായ്മയുടെ തലത്തിലും ബിഷപ്പുമാരുടെ ശുശ്രൂഷയിലൂടെ സഭാ
സിനഡലിറ്റി പ്രകടമാവുകയും യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രത്യേക രൂപമാണ്
കൊളീജിയലിറ്റി. സിനഡലിറ്റിയുടെ ആധികാരിക പ്രകടനത്തിന് സ്വാഭാവികമായും
ബിഷപ്പുമാരുടെ കൊളീജിയൽ ശുശ്രൂഷയുടെ പ്രയോഗം ആവശ്യമാണ്.
വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഒരു പുതിയ പരിധി
8 . സഭാ കൂട്ടായ്മ, എപ്പിസ്കോപ്പൽ കൂട്ടായ്‌മ, 'സിനോഡായി' ചിന്തിക്കുകയും
പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിൽ വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്ത
നവീകരണത്തിന്റെ ഫലങ്ങൾ സമ്പന്നവും അമൂല്യവുമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, കൗൺസിൽ
മാപ്പ് ചെയ്ത ദിശയിൽ ഇനിയും ഒരുപാട് ദൂരം സഞ്ചരിക്കാനുണ്ട് [13] . വാസ്‌തവത്തിൽ, ഇന്ന്
ഒരു സിനഡൽ സഭയ്‌ക്ക് അനുയോജ്യമായ ഒരു രൂപം കണ്ടെത്താനുള്ള പ്രേരണ - അത്
വ്യാപകമായി പങ്കിടപ്പെടുകയും നല്ല രീതിയിൽ പ്രയോഗത്തിൽ വരുത്തുകയും
ചെയ്‌തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും - വ്യക്തമായ ദൈവശാസ്ത്ര തത്വങ്ങളും നിർണായകമായ അജപാലന
ദിശാസൂചനകളും ആവശ്യമാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
9 . അതിനാൽ ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ നമ്മെ കടക്കാൻ ക്ഷണിക്കുന്ന പുതിയ പരിധി .
വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ , തന്റെ മുൻഗാമികളുടെ കാൽച്ചുവടുകൾ
പിന്തുടർന്ന്, പാരമ്പര്യത്തോടുള്ള സൃഷ്ടിപരമായ വിശ്വസ്തതയിൽ ചരിത്രത്തിൽ ഇന്ന്
അവതാരമാകാൻ വിളിക്കപ്പെടുന്ന യേശുവിന്റെ സുവിശേഷത്തിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞ
സഭയുടെ രൂപത്തെ സിനഡലിറ്റി വിവരിക്കുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹം തറപ്പിച്ചുപറയുന്നു.
ലുമെൻ ജെന്റിയത്തിന്റെ പഠിപ്പിക്കലിനോട് അനുസൃതമായി , ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ പ്രത്യേകം
പ്രസ്താവിച്ചു, "ശ്രേണീകൃത ശുശ്രൂഷയെത്തന്നെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനുള്ള ഏറ്റവും
ഉചിതമായ ചട്ടക്കൂട് സിനഡലിറ്റി നമുക്ക് പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു" [ 14] എന്നും, അത് സെൻസസ്
ഫിഡെ ഫിഡെലിയം [15] എന്ന സിദ്ധാന്തത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ് . സഭയിലെ
അംഗങ്ങൾ സുവിശേഷവൽക്കരണത്തിന്റെ ഏജന്റുമാരാണ് [16] തത്ഫലമായി, ഒരു
സിനഡൽ സഭയെ യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുന്നത് ഒരു പുതിയ മിഷനറി ഊർജ്ജത്തിന്
ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത ഒരു മുൻവ്യവസ്ഥയാണ്, അത് മുഴുവൻ ദൈവജനത്തെയും
ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.
കൂടാതെ, ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ എക്യുമെനിക്കൽ പ്രതിബദ്ധതയുടെ കാതൽ
സിനഡലിറ്റിയാണ്: കാരണം അത് സമ്പൂർണ്ണ കൂട്ടായ്മയിലേക്കുള്ള പാതയിൽ ഒരുമിച്ച്
നടക്കാനുള്ള ക്ഷണത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു, കാരണം - അത് ശരിയായി
മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ - നിയമാനുസൃതമായ വ്യത്യാസങ്ങളുള്ള സഭയെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനും
അനുഭവിക്കുന്നതിനുമുള്ള ഒരു മാർഗം അത് പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു. സത്യത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ
സമ്മാനങ്ങളുടെ പരസ്പര കൈമാറ്റത്തിന്റെ യുക്തിയിൽ ഇടം കണ്ടെത്തുക.
പ്രമാണത്തിന്റെ ലക്ഷ്യവും ഘടനയും
10 _ ആദ്യത്തെ രണ്ട് അധ്യായങ്ങളിൽ, ഈ പ്രമാണം കത്തോലിക്കാ സഭാശാസ്ത്രത്തിന്റെ
മാതൃകയിൽ, വത്തിക്കാൻ II ന്റെ പഠിപ്പിക്കലിനോട് യോജിച്ച്, സിനഡലിറ്റിയുടെ
ദൈവശാസ്ത്രപരമായ അർത്ഥത്തിലേക്ക് ആഴത്തിൽ പോകേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയോട്
പ്രതികരിക്കാൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു . ആദ്യത്തേതിൽ, ചരിത്രത്തിലുടനീളം വെളിപാട്
വികസിച്ച രീതിയിൽ സഭയുടെ സിനഡൽ പ്രതിച്ഛായയ്ക്ക് അതിന്റെ വേരുകൾ
എങ്ങനെയുണ്ടെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നതിനും സങ്കൽപ്പത്തെ നിർവചിക്കുന്ന അടിസ്ഥാന
ആശയങ്ങളും നിർദ്ദിഷ്ട ദൈവശാസ്ത്ര മാനദണ്ഡങ്ങളും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാനും ഞങ്ങൾ
വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെയും പാരമ്പര്യത്തിന്റെയും മാനദണ്ഡ സ്രോതസ്സുകളിലേക്ക് മടങ്ങുന്നു.
അത് എങ്ങനെ പ്രായോഗികമാക്കാം എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക.
രണ്ടാം അധ്യായം വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമന്റെ സഭാ സിദ്ധാന്തത്തിന് അനുസൃതമായി
സിനോഡാലിറ്റിയുടെ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ അടിത്തറകൾ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്നു , അവയെ
തീർത്ഥാടകരുടെയും മിഷനറിമാരുടെയും ദൈവജനത്തിന്റെ വീക്ഷണവുമായും സഭയുടെ
രഹസ്യം കൂട്ടായ്മയായും സഭയുടെ വ്യതിരിക്തമായ സവിശേഷതകളുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി:
ഐക്യം, വിശുദ്ധി, കത്തോലിക്കാ, അപ്പോസ്തോലികത. അവസാനമായി ഇത് സഭയുടെ
ദൗത്യത്തിൽ ദൈവജനത്തിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളുടെയും പങ്കാളിത്തവും അവരുടെ
പാസ്റ്റർമാർ അധികാരം പ്രയോഗിക്കുന്നതും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിലേക്ക് പോകുന്നു.
ഈ അടിസ്ഥാനത്തിൽ, മൂന്നാമത്തെയും നാലാമത്തെയും അധ്യായങ്ങൾ ചില അജപാലന
ദിശകൾ നിർദ്ദേശിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണ്: മൂന്നാമത്തെ അധ്യായം എല്ലാ തലങ്ങളിലും,
പ്രാദേശിക സഭയിൽ, ഒരു പ്രദേശത്തെ പ്രാദേശിക സഭകൾ തമ്മിലുള്ള കൂട്ടായ്മയിൽ
'സിനോഡലിറ്റി ഉണ്ടാക്കുക' എന്ന പ്രായോഗിക ചോദ്യത്തെ സംബന്ധിക്കുന്നു. സാർവത്രിക
സഭ; നാലാമത്തെ അധ്യായം ആത്മീയവും അജപാലനപരവുമായ പരിവർത്തനത്തെയും
സഭയുടെ ഒരു ആധികാരിക സിനഡൽ അനുഭവത്തിന് ആവശ്യമായ വർഗീയവും
അപ്പോസ്തോലികവുമായ വിവേചനത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, അത് എക്യുമെനിസത്തിലും
സഭയുടെ സാമൂഹിക ഡയക്കോണിയയിലും അതിന്റെ നല്ല ഫലങ്ങളെ അഭിനന്ദിക്കുന്നു.
അധ്യായം 1
വേദത്തിലും പാരമ്പര്യത്തിലും ചരിത്രത്തിലും സിനോഡലിറ്റി
11 . ദൈവവുമായുള്ള ഐക്യത്തിനും അവനിലുള്ള ഐക്യത്തിനുമുള്ള ദൈവത്തിന്റെ
രക്ഷാപദ്ധതിയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് മുഴുവൻ മനുഷ്യരാശിയുടെയും ആഹ്വാനമാണ്
യേശുക്രിസ്തുവിൽ പൂർത്തീകരിക്കപ്പെട്ടതെന്നും ശുശ്രൂഷയിലൂടെ നടപ്പിലാക്കിയതാണെന്നും
തിരുവെഴുത്തുകളിലും പാരമ്പര്യങ്ങളിലും സഭയുടെ സിനഡൽ ജീവിതത്തിന്റെ മാനദണ്ഡ
സ്രോതസ്സുകൾ കാണിക്കുന്നു. ക്രിസ്ത്യൻ പള്ളി. സിനഡൽ ജീവിതത്തെയും അതിന്റെ
ഘടനകളെയും അതിന്റെ പ്രക്രിയകളെയും അതിൽ ഉൾപ്പെടുന്ന സംഭവങ്ങളെയും
സജീവമാക്കുകയും നിയന്ത്രിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ട ദൈവശാസ്ത്ര തത്വങ്ങൾ
വിവേചിച്ചറിയാൻ അവ നമുക്ക് ആവശ്യമായ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു. ഈ
അടിസ്ഥാനത്തിൽ, സഭയിൽ ഒന്നാം സഹസ്രാബ്ദത്തിലും പിന്നീട് രണ്ടാം
സഹസ്രാബ്ദത്തിലും കത്തോലിക്കാ സഭയിലും വികസിപ്പിച്ച സിനഡലിറ്റിയുടെ രൂപങ്ങൾ
കണ്ടെത്താൻ കഴിയും, മറ്റ് സഭകളുടെയും സഭകളുടെയും സിനഡൽ സമ്പ്രദായത്തിന്റെ ചില
വശങ്ങൾ മനസ്സിൽ വെച്ചുകൊണ്ട്. കമ്മ്യൂണിറ്റികൾ.
1.1 തിരുവെഴുത്ത് പഠിപ്പിക്കൽ
12 . ദൈവം മനുഷ്യനെയും പുരുഷനെയും സ്ത്രീയെയും അവന്റെ ഛായയിലും
സാദൃശ്യത്തിലും അവനോടൊപ്പം പ്രവർത്തിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെട്ട ഒരു സാമൂഹികജീവിയായി
സൃഷ്ടിച്ചുവെന്ന് പഴയ നിയമം കാണിക്കുന്നു, കൂട്ടായ്മയുടെ അടയാളത്തിൽ മുന്നോട്ട്
പോയി, പ്രപഞ്ചത്തെ പരിപാലിക്കുകയും അതിന്റെ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയ്തു (
ഉല്പത്തി 1,26-28). തുടക്കം മുതൽ, പാപം ദൈവത്തിന്റെ പദ്ധതിയെ ബാധിക്കുന്നു, സത്യവും
നന്മയും സൃഷ്ടിയുടെ സൗന്ദര്യവും പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന ക്രമീകരിച്ച ബന്ധങ്ങളുടെ ശൃംഖലയെ
കീറിമുറിക്കുകയും പുരുഷന്മാരുടെയും സ്ത്രീകളുടെയും ഹൃദയങ്ങളെ അവരുടെ വിളിയിൽ
അന്ധമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, കാരുണ്യത്താൽ സമ്പന്നനായ ദൈവം,
ചിതറിപ്പോയ എല്ലാറ്റിനെയും ഐക്യത്തിന്റെ പാതയിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്നതിനുള്ള
തന്റെ ഉടമ്പടി സ്ഥിരീകരിക്കുകയും പുതുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, മനുഷ്യ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ
സുഖപ്പെടുത്തുകയും ദൈവവുമായുള്ള ഐക്യവും നമ്മുടെ
സഹോദരീസഹോദരന്മാരുമായുള്ള ഐക്യവും എന്ന ദാനത്തെ സ്വാഗതം ചെയ്യുകയും
ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സൃഷ്ടിയിൽ, നമ്മുടെ പൊതു ഭവനം ( ഉദാ. ഉല്പത്തി 9,8-17; 15; 17;
പുറപ്പാട് 19-24; 2 സാമുവൽ 7,11).
13 . തന്റെ പദ്ധതി നടപ്പിലാക്കുന്നതിൽ, ദൈവം അബ്രഹാമിനെയും അവന്റെ
സന്തതികളെയും വിളിച്ചുകൂട്ടുന്നു ( cf. ഉല്പത്തി 12,1-3; 17,1-5; 22,16-18). ഈ അസംബ്ലി
(‫ֵע דה‬/‫ ָק ַח ל‬- ഗ്രീക്കിലേക്ക് έκκλησία എന്ന് വിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ആദ്യ പദം), സീനായ്
ഉടമ്പടിയിൽ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു ( cf. പുറപ്പാട് 24,6-8; 34,20ff), അടിമത്തത്തിൽ നിന്ന്
മോചിതരായ ആളുകളെ പ്രധാനവും സംസാരിക്കാൻ യോഗ്യരുമാക്കുന്നു. ദൈവത്തോട്;
പലായന യാത്രയിൽ അവർ ദൈവത്തിനു ചുറ്റും കൂടി അവന്റെ ആരാധനാക്രമം
ആഘോഷിക്കുകയും അവന്റെ നിയമം അനുസരിച്ച് ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, തങ്ങൾ
അവനു മാത്രമുള്ളവരാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു ( cf. ആവർത്തനം 5,1-22; ജോഷ്വ 8; നെഹെമിയ
8,1-18).

ദൈവത്തിന്റെ സിനഡൽ വിളിയുടെ ആളുകൾ വെളിപ്പെടുത്തുന്ന ആദ്യ രൂപമാണ് ‫ֵע דה‬/‫( ָק ַח ל‬

qahal /' edah ). മരുഭൂമിയിൽ, ദൈവം ഇസ്രായേലിലെ ഗോത്രങ്ങളുടെ സെൻസസ്
കൽപ്പിക്കുന്നു, ഓരോന്നിനും അതിന്റേതായ സ്ഥാനം നൽകുന്നു ( cf. സംഖ്യകൾ 1-2).
അസംബ്ലിയുടെ മധ്യഭാഗത്ത്, അതിന്റെ ഏക വഴികാട്ടിയും ഇടയനുമായി, മറ്റുള്ളവർ
സഹകരിക്കുന്ന മോശയുടെ ശുശ്രൂഷയിലൂടെ ( cf. സംഖ്യകൾ 12; 15-16; ജോഷ്വ 8,30-35)
സന്നിഹിതനാകുന്ന കർത്താവാണ്. ഒരു കീഴ്വഴക്കവും 'കൂട്ടായ്മയും': ന്യായാധിപന്മാർ ( cf.
പുറപ്പാട് 18,25-26), മൂപ്പന്മാർ ( cf. സംഖ്യകൾ 11,16-17.24-30), ലേവ്യർ ( cf. സംഖ്യകൾ 1,50-51).
ദൈവജനത്തിന്റെ സമ്മേളനത്തിൽ പുരുഷന്മാർ മാത്രമല്ല ( cf. പുറപ്പാട് 24,7-8) സ്ത്രീകളും
കുട്ടികളും വിദേശികളും ഉൾപ്പെടുന്നു ( cf. ജോഷ്വ 8,33.35). കർത്താവ് തന്റെ ഉടമ്പടി
പുതുക്കുമ്പോഴെല്ലാം അവൻ വിളിച്ച പങ്കാളിയാണ് അത് ( cf. ആവർത്തനം 27-28; ജോഷ്വ 24;
2 രാജാക്കന്മാർ 23; നെഹെമിയ 8).

14 . ഉടമ്പടിയിൽ വിശ്വസ്തതയോടെ ചരിത്രത്തിന്റെ പ്രയാസങ്ങളിലൂടെ

സഞ്ചരിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത പ്രവാചകന്മാരുടെ സന്ദേശം ദൈവജനത്തെ
പഠിപ്പിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് പ്രവാചകന്മാർ അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളെ ദൈവത്തിലേക്ക്
പരിവർത്തനം ചെയ്യാനും അവരുടെ അയൽക്കാരുമായുള്ള ബന്ധത്തിൽ നീതി പാലിക്കാനും
ക്ഷണിക്കുന്നത് , പലപ്പോഴും ദരിദ്രരും, അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവരും, വിദേശികളും, ദൈവത്തിന്റെ
കാരുണ്യത്തിന്റെ മൂർത്തമായ സാക്ഷിയായി ( cf. യിരെമ്യാവ് 37,21; 38, 1).
അത് സംഭവിക്കുന്നതിന്, ദൈവം അവർക്ക് ഒരു പുതിയ ഹൃദയവും ആത്മാവും നൽകുമെന്ന്
വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു ( cf. യെഹെസ്കേൽ 11,10), തന്റെ ജനത്തിനു മുന്നിൽ ഒരു പുതിയ
പുറപ്പാടിലേക്കുള്ള വഴി തുറക്കും ( cf. യിരെമ്യാവ് 37-38): അപ്പോൾ അവൻ പുറപ്പെടും. ഒരു
പുതിയ ഉടമ്പടി, ശിലാഫലകങ്ങളിലല്ല, മറിച്ച് അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിലാണ് ( cf. ജെറമിയ 31,31-
34). അത് സാർവത്രിക ചക്രവാളങ്ങളിലേക്ക് തുറക്കും, കാരണം കർത്താവിന്റെ ദാസൻ
ജനതകളെ ഒരുമിച്ചുകൂട്ടും ( cf. യെശയ്യാവ് 53), അവന്റെ ജനത്തിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളിലും
കർത്താവിന്റെ ആത്മാവ് പകരുന്നതിലൂടെ അത് മുദ്രയിടപ്പെടും ( cf. ജോയൽ 3,1-4).
15 . നസ്രത്തിലെ യേശുവിലും മിശിഹായിലും കർത്താവിലും ദൈവം വാഗ്ദത്തം ചെയ്ത
പുതിയ ഉടമ്പടി കൈവരിക്കുന്നു, അവന്റെ കൃപയിലും കാരുണ്യത്തിലും മനുഷ്യരാശിയെ
മുഴുവൻ ഐക്യത്തോടെ ആശ്ലേഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ദൈവം സ്നേഹത്തിന്റെ
കൂട്ടായ്മയാണെന്ന് അവന്റെ കെറിഗ്മയും ജീവിതവും വ്യക്തിയും വെളിപ്പെടുത്തുന്നു . യേശു
ദൈവപുത്രനാണ്, പിതാവിന്റെ ഹൃദയത്തെ സ്നേഹിക്കാൻ നിത്യതയിൽ നിന്ന്
വിധിക്കപ്പെട്ടവനാണ് ( cf. യോഹന്നാൻ 1,1.18), ദൈവത്തിന്റെ പദ്ധതി പൂർത്തീകരിക്കാൻ
സമയത്തിന്റെ പൂർണ്ണതയിൽ മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിച്ചു ( cf. യോഹന്നാൻ 1,14; ഗലാത്യർ 4,4).
രക്ഷയുടെ ( cf. ജോൺ 8,29; 6,39; 5,22.27). അവൻ ഒരിക്കലും ഒറ്റയ്ക്ക് പ്രവർത്തിക്കുന്നില്ല,
എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും പിതാവിന്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യുന്നു: പിതാവ് അവനിൽ വസിക്കുകയും
അവൻ ലോകത്തിലേക്ക് അയച്ച പുത്രനിലൂടെ അവന്റെ പ്രവൃത്തി നിർവഹിക്കുകയും
ചെയ്യുന്നു (cf. ജോൺ 14,10).
പുനരുത്ഥാനത്തിൽ ( cf. യോഹന്നാൻ 10,17) യേശു തന്റെ ജീവൻ നൽകുകയും അത് തന്റെ
ശിഷ്യന്മാരുമായി പുത്രന്മാരും പുത്രിമാരും സഹോദരിമാരും സഹോദരന്മാരുമായി
പങ്കുവെക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, പാസ്ചൽ മിസ്റ്ററിയിൽ പിതാവിന്റെ പദ്ധതി
അനന്തരഫലമായി പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടുന്നു. പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ "നിക്ഷേപമില്ലാതെ" ( cf.
ജോൺ 3,34). വിശ്വാസത്താൽ അവനിൽ വിശ്വസിക്കുന്ന ( cf. യോഹന്നാൻ 11,52)
സ്നാനത്തിലൂടെയും കുർബാനയിലൂടെയും അവൻ തന്നോട് അനുരൂപമാക്കുന്ന
എല്ലാവരെയും ഐക്യത്തിൽ (συναγάγη είς έν) ശേഖരിക്കുന്ന പുതിയ പുറപ്പാടാണ്
യേശുവിന്റെ പാസ്ചൽ മിസ്റ്ററി. യേശു തന്റെ അഭിനിവേശത്തിന് തൊട്ടുമുമ്പ് പിതാവിനോട്
അഭ്യർത്ഥിച്ച ഐക്യമാണ് രക്ഷാപ്രവർത്തനം: "പിതാവേ, നീ എന്നിലും ഞാൻ നിന്നിലും
ആയിരിക്കുന്നതുപോലെ അവരെല്ലാം ഒന്നായിരിക്കട്ടെ, പിതാവേ, അവരും നമ്മിൽ
ആയിരിക്കട്ടെ. എന്നെ അയച്ചത് നിങ്ങളാണെന്ന് ലോകം വിശ്വസിക്കാൻ വേണ്ടി" ( cf.
യോഹന്നാൻ 17,21).
16 . ദൈവരാജ്യത്തിന്റെ സുവാർത്ത പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന തീർത്ഥാടകനാണ് യേശു ( cf. ലൂക്കോസ്
4,14-15; 8,1; 9,57; 13,22; 19,11), "ദൈവത്തിന്റെ വഴി" (cf ലൂക്കോസ് 20,21) അതിലേക്കുള്ള
വഴി ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു ( ലൂക്കാ 9,51-19,28). വാസ്ത ‌ വത്തിൽ, പിതാവിലേക്ക് നയിക്കുന്ന
"വഴി" ( cf. ജോൺ 14,6) അവൻ തന്നെയാണ് ; പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ ( cf. യോഹന്നാൻ 16,13)
ദൈവവുമായും നമ്മുടെ സഹോദരി സഹോദരന്മാരുമായും ഉള്ള കൂട്ടായ്മയുടെ സത്യവും
സ്നേഹവും അവൻ എല്ലാവരുമായും പങ്കുവെക്കുന്നു. യേശുവിന്റെ പുതിയ കൽപ്പനയുടെ
നിലവാരമനുസരിച്ച് ജീവിക്കുക എന്നതിനർത്ഥം പുതിയ ഉടമ്പടിയുടെ ദൈവത്തിന്റെ
ആളുകളായി ചരിത്രത്തിൽ ഒരുമിച്ച് നടക്കുക എന്നതാണ്, ലഭിച്ച സമ്മാനത്തിന്
അനുയോജ്യമായ രീതിയിൽ (cf. യോഹന്നാൻ 15,12-15). എമ്മാവൂസിലെ
ശിഷ്യന്മാരെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ വിവരണത്തിൽ, ലൂക്കോസ് നമുക്ക് ദൈവജനമെന്ന നിലയിൽ
സഭയുടെ ഒരു ജീവനുള്ള ഐക്കൺ നൽകുന്നു, ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ കർത്താവ് അതിന്റെ
വഴിയിൽ നയിക്കപ്പെടുന്നു, അവൻ തന്റെ വചനത്താൽ അതിനെ പ്രകാശിപ്പിക്കുകയും
ജീവന്റെ അപ്പം കൊണ്ട് അതിനെ പോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു ( cf. ലൂക്കോസ് 24,13-35).
17 . പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ശക്തിയിൽ (δύναμις) എല്ലാ സൃഷ്ടികൾക്കും മീതെ അവൻ
പ്രയോഗിക്കുന്ന, പിതാവിൽ നിന്ന് യേശുവിന് ലഭിച്ച ശക്തി പ്രകടിപ്പിക്കാൻ പുതിയ നിയമം
ഒരു പ്രത്യേക പദം ഉപയോഗിക്കുന്നു: έξουσία (അധികാരി). നമ്മെ "ദൈവമക്കൾ" ആക്കുന്ന
കൃപ പകർന്നു നൽകുന്നതിൽ അതിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു ( cf. യോഹന്നാൻ 1,12).
പിതാവിന്റെയും പുത്രന്റെയും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെയും നാമത്തിൽ അവരെ സ്നാനം
കഴിപ്പിച്ച്, അവൻ കൽപിച്ചതെല്ലാം പാലിക്കാൻ അവരെ പഠിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ജനതകളെ
പഠിപ്പിക്കാൻ അയയ്ക്കുന്ന ഉത്ഥിതനായ കർത്താവിൽ നിന്ന് അപ്പോസ്തലന്മാർക്ക് ഈ
ദൈവവചനം ലഭിക്കുന്നു (cf. മത്തായി 28 , 19-20). സ്നാനത്തിന്റെ ഫലമായി, ദൈവത്താൽ
പഠിപ്പിക്കപ്പെട്ട "പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ അഭിഷേകം" (cf. 1 യോഹന്നാൻ 2,20.27)
സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട്, ദൈവജനത്തിലെ ഓരോ അംഗത്തിനും ഈ അധികാരത്തിൽ പങ്കുണ്ട് (
cf. ജോൺ 6 ,45) കൂടാതെ "പൂർണ്ണമായ സത്യത്തിലേക്ക്" നയിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു ( cf.
ജോൺ 16,13).
18 . കർത്താവിന്റെ ദൈവവചനം സഭയിൽ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നത് വിവിധ ആത്മീയ
ദാനങ്ങളിലൂടെയോ (τα πνευματικά) അല്ലെങ്കിൽ കരിസങ്ങളിലൂടെയോ (τα χαρίσμασματα)
ക്രിസ്തു
‌ വിൻറെ ഏകശരീരമായ ദൈവജനത്തിനുവേണ്ടി ആത്മാവ് പങ്കുവെക്കുന്നു. അവ
പ്രയോഗിക്കുമ്പോൾ നാം ഒരു വസ്തുനിഷ്ഠമായ ആശയത്തെ മാനിക്കേണ്ടതുണ്ട്, അതുവഴി
അവർക്ക് യോജിപ്പിൽ വികസിക്കാനും എല്ലാവരുടെയും നന്മയ്ക്കായി അവർ വഹിക്കേണ്ട
ഫലം കായ്ക്കാനും കഴിയും (cf. 1 കൊരിന്ത്യർ 12,28-30; എഫെസ്യർ 4,11-13) .
അപ്പോസ്തലന്മാർക്ക് അവരിൽ ഒന്നാം സ്ഥാനമുണ്ട് - യേശു ശിമോൻ പത്രോസിന്
സവിശേഷവും ശ്രേഷ്ഠവുമായ ഒരു റോൾ ആരോപിക്കുന്നു ( cf. മത്തായി 16,18f.,
യോഹന്നാൻ 21,15ff.): വാസ്തവത്തിൽ, അവർ ശുശ്രൂഷയിൽ ഏൽപ്പിക്കപ്പെട്ടവരാണ്.
സഭയെ ഡെപ്പോസിറ്റം ഫിഡെയോടുള്ള വിശ്വസ്തതയിൽ നയിക്കുക ( 1 തിമോത്തി 6,20; 2
തിമോത്തി 1,12.14). എന്നാൽ χάρισμα എന്ന പദം, ആത്മാവിന്റെ സ്വതന്ത്ര സംരംഭത്തിന്റെ
സൗജന്യവും വ്യത്യസ്‌തവുമായ സ്വഭാവത്തെ ഉണർത്തുന്നു, അവൻ പൊതുനന്മയെ
മുൻനിർത്തി ഓരോരുത്തർക്കും അവരവരുടെ സ്വന്തം സമ്മാനം നൽകുന്നു (cf. 1 കൊരിന്ത്യർ
12,4-11; 29-30 ; എഫെസ്യർ 4,7), എല്ലായ്‌പ്പോഴും പരസ്പര സമർപ്പണത്തിന്റെയും
സേവനത്തിന്റെയും കാര്യത്തിൽ ( cf. 1 കൊരിന്ത്യർ 12,25): ഏറ്റവും ഉയർന്ന
സമ്മാനമായതിനാൽ, എല്ലാവരെയും നിയന്ത്രിക്കുന്നത് സ്നേഹമാണ് ( cf. 1 കൊരിന്ത്യർ
12,31).

19 . ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ കർത്താവിന്റെ ഹിതം വിവേചിച്ചറിയാൻ ദൈവജനം ഒരു സമൂഹമായി

വിളിക്കപ്പെടുന്ന അപ്പോസ്തോലിക സഭയുടെ പാതയിലെ ചില സുപ്രധാന നിമിഷങ്ങൾ
അപ്പോസ്തലന്മാരുടെ പ്രവൃത്തികൾ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു . പെന്തക്കോസ്ത് നാളിൽ സഭയിൽ
പകർന്ന പരിശുദ്ധാത്മാവാണ് വഴികാണിക്കുകയും മാർഗനിർദേശം നൽകുകയും ചെയ്യുന്ന
പ്രമുഖ വ്യക്തി ( cf. പ്രവൃത്തികൾ 2,2-3). ശിഷ്യന്മാർക്ക് അവരുടെ വിവിധ റോളുകൾ
നിർവഹിക്കുമ്പോൾ, ആത്മാവിന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കാനും പോകാനുള്ള വഴി വിവേചിക്കാനും
ഉത്തരവാദിത്തമുണ്ട് ( cf. പ്രവൃത്തികൾ 5,19-21; 8,26.29.39; 12,6-17; 13.1-3 ; 16,6-7.9-10;
20,22). നല്ല ഉദാഹരണങ്ങൾ ഇവയാണ്: "ആത്മാവിനാലും ജ്ഞാനത്താലും നിറഞ്ഞ,
സത്പ്രശസ്തരായ ഏഴുപേരെ" തിരഞ്ഞെടുത്തത്, "ഭക്ഷണം നൽകാനുള്ള" ചുമതല
അപ്പോസ്തലന്മാർ ഏൽപ്പിച്ച (cf. പ്രവൃത്തികൾ 6,1-6 ) ; വിജാതീയർക്കുള്ള ദൗത്യത്തിന്റെ
നിർണായക ചോദ്യത്തിന്റെ വിവേചനാധികാരവും ( cf. Acts 10).
20 . 'ജറുസലേമിലെ അപ്പോസ്‌തോലിക് കൗൺസിൽ' എന്ന് ഏത് പാരമ്പര്യത്തിലാണ് ഈ
ചോദ്യം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത് ( cf. പ്രവൃത്തികൾ 15, ഗലാത്യർ 2,1-10) അവിടെ ഒരു
സിനഡൽ സംഭവം ഉണ്ടാകുന്നത് നമുക്ക് കാണാൻ കഴിയും, അതിൽ അപ്പോസ്തോലിക
സഭ, അതിന്റെ വികാസത്തിന്റെ ഒരു നിർണായക നിമിഷത്തിൽ, ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ
കർത്താവിന്റെ സാന്നിധ്യത്താൽ പ്രബുദ്ധമായി, അതിന്റെ ദൗത്യത്തിന്റെ വീക്ഷണത്തിൽ
അതിന്റെ തൊഴിൽ നിലനിറുത്തുന്നു.നൂറ്റാണ്ടുകളിലുടനീളം, ഈ സംഭവം സഭ
ആഘോഷിക്കുന്ന സിനഡുകളുടെ മാതൃകയായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടുന്നു.
സംഭവം നടന്നതിന്റെ കൃത്യമായ വിവരണം അക്കൗണ്ട് നൽകുന്നു. അവർ
അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന പ്രധാനപ്പെട്ടതും വിവാദപരവുമായ ചോദ്യം കണക്കിലെടുത്ത്,
അന്ത്യോക്യയിലെ സമൂഹം ജറുസലേമിലെ സഭയിലെ "അപ്പോസ്തലന്മാരോടും
മൂപ്പന്മാരോടും" (15,2) കൂടിയാലോചിക്കാൻ തീരുമാനിക്കുകയും പൗലോസിനെയും
ബർണബാസിനെയും അവിടേക്ക് അയയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ജറുസലേമിലെ സമൂഹവും
അപ്പോസ്തലന്മാരും മൂപ്പന്മാരും സ്ഥിതിഗതികൾ പരിശോധിക്കാൻ ഉടനടി ഒത്തുകൂടുന്നു
(15,4). എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് പൗലോസും ബർണബാസും വിശദീകരിക്കുന്നു. സജീവവും
തുറന്നതുമായ ഒരു ചർച്ച പിന്തുടരുന്നു (έκζητήσωσιν: 15,7a). അവർ പ്രത്യേകിച്ച്
പത്രോസിന്റെ ആധികാരിക സാക്ഷ്യവും വിശ്വാസപ്രമാണവും ശ്രദ്ധിക്കുന്നു (15,7b-12).
പ്രവചനത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് ജെയിംസ് വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നു ( cf.
ആമോസ് 9,11-12; പ്രവൃത്തികൾ 15,14-18), അത് ദൈവത്തിന്റെ സാർവത്രിക രക്ഷാകർതൃ
ഇച്ഛയെ ഉറപ്പിച്ചുപറയുന്നു, കൂടാതെ അവൻ "വിജാതീയരിൽ നിന്ന്... ഒരു ജനത്തെ"
തിരഞ്ഞെടുത്തു (έξ έθνων λαόν: 15,14), പെരുമാറ്റത്തിന്റെ ചില നിയമങ്ങൾ നൽകിക്കൊണ്ട്
അദ്ദേഹം തന്റെ തീരുമാനം രൂപപ്പെടുത്തുന്നു (15,19-21). ദൈവിക പദ്ധതിയിൽ
ഉറച്ചുനിൽക്കുന്ന സഭയുടെ ദൗത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ദർശനം അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗം
കാണിക്കുന്നു, എന്നാൽ അതേ സമയം രക്ഷയുടെ ചരിത്രത്തിന്റെ ക്രമാനുഗതമായ
അനാവരണം ചെയ്യുന്നതിൽ അവനെത്തന്നെ സന്നിഹിതനാക്കുന്നതിന് തുറന്നിരിക്കുന്നു.
ഒടുവിൽ, എടുത്ത തീരുമാനത്തെ വിശദീകരിക്കുന്ന കത്ത് എടുക്കാൻ അവർ ചില
പ്രതിനിധികളെ തിരഞ്ഞെടുക്കുകയും പിന്തുടരേണ്ട നടപടിക്രമങ്ങൾ നിർദ്ദേശിക്കുകയും
ചെയ്യുന്നു (15,23-39); കത്ത് അന്ത്യോക്യയിലെ സമൂഹത്തിന് കൈമാറുകയും വായിക്കുകയും
ചെയ്യുന്നു, അവർ അത് സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക്കുന്നു (15,30-31).
21 . വ്യത്യസ്തമായ വേഷങ്ങളും സംഭാവനകളും ഉണ്ടെങ്കിലും എല്ലാവരും സജീവമായ പങ്ക്
വഹിക്കുന്നു. ഈ ചോദ്യം ജറുസലേമിലെ മുഴുവൻ സഭയ്ക്കും സമർപ്പിക്കുന്നു (παν τὸ
πληθος: 15,12), അത് ഉടനീളം നിലവിലുണ്ട്, അന്തിമ തീരുമാനത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു
σβυτέροις σύν όλη τη έκκησία: 15,22). എന്നാൽ ആദ്യ സന്ദർഭത്തിൽ ഉപദേശം തേടുന്നത്
അപ്പോസ്തലന്മാരും (പത്രോസും ജെയിംസും ഓരോരുത്തർക്കും ഓരോ പ്രസംഗം നടത്തുന്നു)
അവരുടെ പ്രത്യേക ശുശ്രൂഷ അധികാരത്തോടെ നിർവഹിക്കുന്ന മൂപ്പന്മാരുമാണ്.
യേശുവിന്റെ സുവിശേഷത്തോടുള്ള വിശ്വസ്തത ഉറപ്പുനൽകിക്കൊണ്ട് സഭയെ അതിന്റെ
പാതയിലൂടെ നയിക്കുന്ന പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ പ്രവർത്തനത്താൽ ജറുസലേമിലെ സഭയെ
നയിക്കുന്ന ജെയിംസ് ഈ തീരുമാനം എടുക്കുന്നു: "അത് പരിശുദ്ധാത്മാവാണ് തീരുമാനിച്ചത്.
നാം തന്നെ" (15,28). അത് ജറുസലേമിലെ മുഴുവൻ അസംബ്ലിയും (15,22) പിന്നീട്
അന്ത്യോക്യയിലെ സഭയും (15,30-31) സ്വീകരിക്കുകയും അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ദൈവത്തിന്റെ പ്രവൃത്തിയുടെ സാക്ഷ്യത്തിലൂടെ പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ എല്ലാവരും
ശ്രവിക്കുകയും ഓരോരുത്തർക്കും അവനവന്റെ വിധി നൽകുകയും ചെയ്യുന്നതിലൂടെ,
തുടക്കത്തിൽ വ്യത്യസ്തമായ അഭിപ്രായങ്ങൾ സമവായത്തിലേക്കും
ഏകാഭിപ്രായത്തിലേക്കും നീങ്ങുന്നു (όμοθυμαδόν: cf. 15.25 ) അത് ദൗത്യത്തെ സേവിക്കുന്ന
വർഗീയ വിവേചനത്തിന്റെ ഫലമാണ്. സഭയുടെ.
22 . യെരൂശലേം കൗൺസിൽ കൈകാര്യം ചെയ്ത രീതി, ദൈവജനം മുന്നോട്ടുപോകുന്ന വഴി
ക്രമവും നന്നായി ചിന്തിച്ചുമുള്ള ഒന്നാണെന്ന വസ്തുതയുടെ യഥാർത്ഥ ജീവിത പ്രകടനമാണ്,
അവിടെ ഓരോ വ്യക്തിക്കും ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥാനവും റോളും ഉണ്ട് (cf. 1 കൊരിന്ത്യർ 12 , 12-
17; റോമർ 12,4-5; എഫെസ്യർ 4,4).

അപ്പോസ്തലനായ പൗലോസ്, ദിവ്യകാരുണ്യ സിനാക്സിസിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ, ജീവിയുടെ

ഐക്യവും അതിലെ അംഗങ്ങളുടെ വൈവിധ്യവും വിശദീകരിക്കുന്നതിനായി, ക്രിസ്തുവിന്റെ
ശരീരമെന്ന നിലയിൽ സഭയുടെ പ്രതിച്ഛായ ഉണർത്തുന്നു. മനുഷ്യശരീരത്തിൽ എല്ലാ
അവയവങ്ങളും അവരുടെ പ്രത്യേക വിധത്തിൽ ആവശ്യമായിരിക്കുന്നതുപോലെ, സഭയിൽ
സ്നാനത്താൽ എല്ലാവർക്കും ഒരേ മാന്യതയുണ്ട് ( cf. ഗലാത്യർ 3,28; 1 ​കൊരിന്ത്യർ 12,13) ​
എല്ലാവരും നിർബന്ധമായും വേണം. "ക്രിസ്തുവിന്റെ ദാനത്തിന്റെ അളവനുസരിച്ച്"
രക്ഷയുടെ പദ്ധതി നടപ്പിലാക്കാൻ അവരുടെ സംഭാവന നൽകുക ( എഫെസ്യർ 4,7).
അതിനാൽ, സമൂഹത്തിന്റെ ജീവിതത്തിനും ദൗത്യത്തിനും എല്ലാവർക്കും തുല്യ
ഉത്തരവാദിത്തമുണ്ട്, കൂടാതെ ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ പ്രത്യേക മന്ത്രാലയങ്ങളുടെയും
കരിസങ്ങളുടെയും കാര്യത്തിൽ പരസ്പര ഐക്യദാർഢ്യത്തിന്റെ നിയമത്തിന്
അനുസൃതമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെടുന്നു, അവരിൽ ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ
ഊർജ്ജം കണ്ടെത്തുന്നു. കർത്താവ് ( cf. 1 കൊരിന്ത്യർ 15,45).
23 . ദൈവജനത്തിന്റെ യാത്രയുടെ അവസാന ബിന്ദു പുതിയ ജറുസലേം ആണ്, സ്വർഗ്ഗീയ
ആരാധനാക്രമം ആഘോഷിക്കപ്പെടുന്ന ദൈവമഹത്വത്തിന്റെ ഉജ്ജ്വലമായ തേജസ്സിനാൽ
പൊതിഞ്ഞതാണ്. അവിടെ അപ്പോക്കലിപ്‌സ് പുസ്തകം "ബലിയർപ്പിക്കപ്പെട്ടതായി
തോന്നുന്ന ഒരു കുഞ്ഞാടിനെ" വിചിന്തനം ചെയ്യുന്നു, അത് അതിന്റെ രക്തത്താൽ, "എല്ലാ
വംശത്തിലും ഭാഷയിലും ജനതയിലും ജനതയിലും" ഉള്ള ദൈവത്തിനായി വീണ്ടെടുക്കുകയും
അവരെ "രാജാക്കന്മാരുടെ ഒരു പരമ്പരയും" ആക്കുകയും ചെയ്തു. ദൈവത്തിനുവേണ്ടി
പുരോഹിതന്മാർ, ലോകത്തെ ഭരിക്കാൻ"; മാലാഖമാരും "അവരിൽ പതിനായിരം തവണ
പതിനായിരവും ആയിരക്കണക്കിന് ആയിരങ്ങളും" സ്വർഗ്ഗത്തിലും ഭൂമിയിലുമുള്ള എല്ലാ
ജീവജാലങ്ങളുമായും സ്വർഗ്ഗീയ ആരാധനയിൽ പങ്കെടുക്കുന്നു (cf. അപ്പോക്കലിപ്സ്
5,6.9.11.13). ദൈവത്തിന്റെ രക്ഷാപദ്ധതിയുടെ ആഴമേറിയ അർത്ഥം ഉൾക്കൊള്ളുന്ന
വാഗ്ദത്തം പിന്നീട് നിറവേറ്റപ്പെടും: "ഇവിടെ ദൈവം മനുഷ്യരുടെ ഇടയിൽ വസിക്കുന്നു.
അവൻ അവരുടെ ഇടയിൽ തന്റെ ഭവനം ഉണ്ടാക്കും; അവർ അവന്റെ ജനമായിരിക്കും,
അവൻ അവരുടെ ദൈവമായിരിക്കും, 'ദൈവത്തോടൊപ്പം- അവരെ'" ( അപ്പോക്കലിപ്സ്
21,3).

1.2 ഒന്നാം സഹസ്രാബ്ദത്തിലെ പിതാക്കന്മാരുടെയും പാരമ്പര്യത്തിന്റെയും സാക്ഷ്യം

24 . സ്ഥലങ്ങൾ, സംസ്കാരങ്ങൾ, സാഹചര്യങ്ങൾ, തലമുറകൾ എന്നിവയിലൂടെ

ഐക്യത്തിലേക്കുള്ള പാതയിൽ സ്ഥിരോത്സാഹത്തോടെ മുന്നേറുക എന്നത്
സുവിശേഷത്തോട് വിശ്വാസത്തോടെ പ്രതികരിക്കാനും വിവിധ ജനതകളുടെ അനുഭവത്തിൽ
സുവിശേഷത്തിന്റെ വിത്ത് പാകാനും ജനങ്ങളെ വിളിക്കുന്ന വെല്ലുവിളിയാണ്. അവളുടെ
അപ്പോസ്തോലിക ഉത്ഭവത്തോടും അവളുടെ കത്തോലിക്കാ വിളിയോടുമുള്ള സഭയുടെ
വിശ്വസ്തതയുടെ ഉറപ്പും അവതാരവുമായി സിനഡലിറ്റി തുടക്കം മുതൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.
ഇത് ഗണ്യമായി ഒരൊറ്റ അസ്തിത്വമായ ഒരു രൂപത്തിൽ സ്വയം അവതരിപ്പിക്കുന്നു, എന്നാൽ
ക്രമേണ വികസിക്കുന്ന ഒന്ന് - തിരുവെഴുത്ത് സൂചിപ്പിക്കുന്നതിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ -
പാരമ്പര്യത്തിന്റെ ജീവനുള്ള വികാസത്തിൽ. ഈ ഏക അസ്തിത്വത്തിന് വ്യത്യസ്തമായ
ചരിത്ര സന്ദർഭങ്ങൾക്കനുസരിച്ചും വൈവിധ്യമാർന്ന സംസ്കാരങ്ങളുമായും സാമൂഹിക
സാഹചര്യങ്ങളുമായും സംവദിക്കുന്നതിനനുസരിച്ച് പല രൂപങ്ങളുണ്ട്.
25 . രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ, അന്ത്യോക്യയിലെ ഇഗ്നേഷ്യസ് വിവിധ പ്രാദേശിക
സഭകളുടെ സിനഡൽ ധാരണയെ വിവരിക്കുന്നു, അവർ ഒരു സഭയെ സംയുക്തമായി
ഉൾക്കൊള്ളുന്നതായി കണ്ടു. എഫെസസിലെ കമ്മ്യൂണിറ്റിക്ക് എഴുതിയ കത്തിൽ,
സ്നാനത്തിന്റെ മഹത്വവും ക്രിസ്തുവുമായുള്ള അവരുടെ സൗഹൃദവും കാരണം അതിലെ
എല്ലാ അംഗങ്ങളും σύνοδοι, "യാത്രയിലെ കൂട്ടുകാർ" ആണെന്ന് അദ്ദേഹം പറയുന്നു [17 ] .
കൂടാതെ, സഭയെ ഏകശരീരമാക്കുന്ന ദൈവിക ക്രമത്തെ അദ്ദേഹം ഊന്നിപ്പറയുന്നു [18] ,
ക്രിസ്തുയേശുവിലുള്ള പിതാവുമായുള്ള ഐക്യത്തിന്റെ സ്തുതി പാടാൻ
വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു [19] : പ്രെസ്ബൈറ്റേഴ്‌സിന്റെ കോളേജ് ബിഷപ്പ് കൗൺസിലും [20]
അംഗങ്ങളുമാണ്. സമൂഹം, അവരുടെ വിവിധ റോളുകളിൽ, എല്ലാവരും അത്
കെട്ടിപ്പടുക്കാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. സഭാ സമൂഹം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതും അതിന്റെ ഏറ്റവും
വ്യക്തതയുള്ളതും ബിഷപ്പിന്റെ അധ്യക്ഷതയിലുള്ള ദിവ്യകാരുണ്യ സിനാക്സിസിൽ ആണ്,
അത് ചരിത്രത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ ദൈവം തന്റെ രാജ്യത്തിൽ ഇപ്പോൾ ജീവിക്കുന്ന എല്ലാ
സമൂഹങ്ങളെയും ഒരുമിച്ചുകൂട്ടുകയും വിശ്വാസത്തോടെ ആഘോഷിക്കുകയും ചെയ്യുമെന്ന
ബോധ്യവും പ്രതീക്ഷയും നൽകുന്നു . ] .
യഥാർത്ഥ സഭയുടെ വ്യതിരിക്തമായ സവിശേഷതകൾ ഇവയാണ്: അപ്പോസ്തലന്മാരുടെ
പഠിപ്പിക്കലുകളോടുള്ള വിശ്വസ്തത, അപ്പോസ്തലന്മാരുടെ പിൻഗാമിയായ ബിഷപ്പിന്റെ
മാർഗനിർദേശപ്രകാരം ദിവ്യകാരുണ്യ ആഘോഷം; മന്ത്രാലയങ്ങളുടെ ക്രമാനുഗതമായ
വ്യായാമം; പിതാവായ ദൈവത്തിന്റെയും പുത്രന്റെയും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെയും
സ്തുതിയ്ക്കും മഹത്വത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള പരസ്പര സേവനത്തിൽ കൂട്ടായ്മയുടെ
പ്രഥമസ്ഥാനം. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തിൽ ഈ പാരമ്പര്യത്തിന്റെ അനന്തരാവകാശിയും
വ്യാഖ്യാതാവുമായ കാർത്തേജിലെ സിപ്രിയൻ, പ്രാദേശികമായും സാർവത്രിക തലത്തിലും
അതിന്റെ ജീവിതത്തെയും ദൗത്യത്തെയും നിയന്ത്രിക്കേണ്ട എപ്പിസ്കോപ്പൽ, സിനഡൽ തത്വം
രൂപപ്പെടുത്തുന്നു: പ്രാദേശിക സഭയിൽ ഒന്നും ചെയ്യാൻ പാടില്ല. ബിഷപ്പ് ഇല്ലാതെ - നിഹിൽ
സൈൻ എപ്പിസ്‌കോപ്പോ - നിങ്ങളുടെ കൗൺസിൽ (പ്രെസ്‌ബൈറ്റേഴ്‌സ് & ഡീക്കൺസ്) -
നിഹിൽ സൈൻ കൺസിലിയോ വെസ്‌ട്രോ - അല്ലെങ്കിൽ ജനങ്ങളുടെ സമവായമില്ലാതെ -
എറ്റ് സൈൻ കൺസെൻസു പ്ലെബിസ് [22] - എല്ലായ്‌പ്പോഴും കൈവശം വയ്ക്കാതെ ഒന്നും
ചെയ്യാൻ പാടില്ല എന്നത് ഒരുപോലെ ശരിയാണ്. സോളിഡം പാർസ് ടെനെറ്റൂരിൽ
എപ്പിസ്‌കോപാറ്റസ് യുനസ് എസ് ക്യൂയസ് എ സിംഗുലിസ് (എപ്പിസ്കോപ്പറ്റ് ഒന്നാണ്, അതിൽ
ഓരോ അംഗത്തിനും അവിഭാജ്യ പങ്ക് ഉണ്ട്) [23] .
26 . നാലാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ, സഭാ പ്രവിശ്യകൾ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു; ഇവ പ്രാദേശിക സഭകൾ
തമ്മിലുള്ള കൂട്ടായ്മ പ്രകടിപ്പിക്കുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു, ഒരു
മെത്രാപ്പോലീത്തയുടെ നേതൃത്വത്തിലായിരുന്നു ഇവ. പൊതുവായ ആലോചനകളുടെ
വീക്ഷണത്തിൽ, സഭാ സിനഡലിറ്റി നടപ്പിലാക്കുന്നതിനുള്ള പ്രത്യേക ഉപകരണങ്ങൾ പ്രവിശ്യാ
സിനഡുകളുണ്ടായിരുന്നു.
കൗൺസിൽ ഓഫ് നൈസിയയുടെ (325) കാനൻ 6 റോം, അലക്സാണ്ട്രിയ, അന്ത്യോക്യ
എന്നിവിടങ്ങളിലെ ദർശനങ്ങളുടെ പ്രാമുഖ്യവും (πρεσβεία) പ്രാദേശിക പ്രാഥമികതയും
അംഗീകരിച്ചു [24] . കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിൾ I (381) കൗൺസിലിലെ പ്രിൻസിപ്പൽമാരുടെ
പട്ടികയിൽ കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിന്റെ ദർശനം ചേർത്തു: റോമിലെ ബിഷപ്പിന് ശേഷം കാനൻ
3 ഒരു ഓണററി പ്രസിഡൻസി നൽകി [25] , കൗൺസിൽ ഓഫ് ചാൽസിഡോണിൽ ( 451) ഈ
പദവി സ്ഥിരീകരിച്ചു . ] , ജറുസലേം ദർശനം പട്ടികയിൽ ചേർത്തപ്പോൾ. കിഴക്ക്, ഈ അഞ്ച്
അപ്പോസ്തോലിക ദർശനങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള കൂട്ടായ്മയുടെയും സിനോഡലിറ്റിയുടെയും
പ്രയോഗത്തിന്റെ രൂപവും ഉറപ്പുമായാണ് ഈ പെന്റാർക്കി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്.
കിഴക്കിലെ പാത്രിയർക്കീസിന്റെ പങ്ക് അംഗീകരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, പാശ്ചാത്യ സഭ റോമിലെ
സഭയെ മറ്റുള്ളവയിൽ ഒരു പാത്രിയാർക്കേറ്റായി കണക്കാക്കുന്നില്ല, മറിച്ച് സാർവത്രിക
സഭയുടെ ഹൃദയത്തിൽ അതിന് ഒരു പ്രത്യേക പ്രാഥമികത ആരോപിക്കുന്നു.
27 . മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനം വരെയുള്ളതും കിഴക്ക് അറിയപ്പെടുന്നതുമായ
അപ്പസ്തോലിക കാനോൻ 34, പ്രാദേശിക ബിഷപ്പിന്റെ കഴിവിന് അതീതമായ ഏത്
തീരുമാനവും ഒരു സിനഡ് എടുക്കണമെന്ന് സ്ഥാപിച്ചു: "ഓരോ രാജ്യത്തിന്റെയും ബിഷപ്പുമാർ
(έθνος ) അവരിൽ ഒന്നാമനായ (πρότος) ഒരാളെ തിരിച്ചറിയുകയും അവനെ അവരുടെ
തലയായി കണക്കാക്കുകയും വേണം (κεφαλή), അവന്റെ കരാറില്ലാതെ കാര്യമായ ഒന്നും
ചെയ്യാതെ (γνώμη) ... എന്നാൽ അവരിൽ ആദ്യത്തേത് (πρότος) എല്ലാവരുടെയും
സമ്മതമില്ലാതെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ പാടില്ല . 27] . പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ ക്രിസ്തുവിലൂടെ
പിതാവായ ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തുന്നതിനുവേണ്ടിയാണ് സഭ ഈ രീതിയിൽ
കൊണ്ടുവന്ന ഒരു സിനഡിന്റെ (όμονοία) കോൺകോർഡിന്റെ പ്രവർത്തനം. പ്രവിശ്യാ,
മെട്രോപൊളിറ്റൻ (ഒടുവിൽ പുരുഷാധിപത്യം) തലത്തിലുള്ള πρότος യുടെ പങ്ക്, പൊതുവായ
ചോദ്യങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിനും കർത്താവ് പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന അധികാരത്തിന്റെ
(έξουσία) ബലത്തിൽ ആവശ്യമായ പരിഹാരങ്ങൾ നൽകുന്നതിനും ഉചിതമായ തലത്തിൽ
സിനഡിനെ വിളിച്ചുകൂട്ടുകയും അധ്യക്ഷത വഹിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ്. ബിഷപ്പുമാർ
സിനഡിൽ ഒത്തുകൂടി.
28 . മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ രൂപതാ തലങ്ങളിലും പ്രവിശ്യാ തലങ്ങളിലും ആനുകാലികമായി
ആഘോഷിക്കുന്ന സൂനഹദോസുകൾ പ്രാദേശികമായി ഉയർന്നുവന്ന അച്ചടക്ക, ആരാധന,
ഉപദേശപരമായ കാര്യങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, എടുത്ത തീരുമാനങ്ങൾ എല്ലാ
സഭകളുമായുള്ള കൂട്ടായ്മയുടെ പ്രകടനമാണെന്ന് ഉറച്ച ബോധ്യമുണ്ട്. ഓരോ പ്രാദേശിക
സഭയും ഒരു കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ പ്രകടനമാണെന്ന അവബോധത്തിന്റെ അടയാളമാണ്
ഈ സഭാബോധം; സിനഡൽ കത്തുകളുടെ പങ്കുവയ്ക്കൽ, മറ്റ് സഭകളിലേക്ക് അയച്ച
സിനഡൽ കാനോനുകളുടെ ലിസ്റ്റുകൾ, വിവിധ ദർശനങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള പരസ്പര
അംഗീകാരത്തിനുള്ള അഭ്യർത്ഥനകൾ, പലപ്പോഴും മടുപ്പിക്കുന്നതും അപകടകരവുമായ
യാത്രകൾ ഉൾപ്പെട്ട പ്രതിനിധികളുടെ കൈമാറ്റം എന്നിവയിൽ നിന്ന് ഇത് വ്യക്തമാണ്.
റോമിലെ ബിഷപ്പ് അപ്പസ്തോലൻമാരായ പത്രോസിനെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിൻഗാമിയായി
അംഗീകരിക്കുകയും പൗലോസ് അവിടെ രക്തസാക്ഷിത്വം വരിക്കുകയും ചെയ്തു
എന്നതിന്റെ ഫലമായി, തുടക്കം മുതൽ, റോമിലെ സഭ പ്രത്യേക ബഹുമാനം ആസ്വദിച്ചിരുന്നു
[28 ] . അപ്പോസ്തോലിക വിശ്വാസം അവിടെ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്നു, സഭകൾ തമ്മിലുള്ള
കൂട്ടായ്മയുടെ സേവനത്തിൽ അവളുടെ ബിഷപ്പ് പ്രയോഗിച്ച അധികാര ശുശ്രൂഷ,
സുന്നഹദോസ് സംഘടിപ്പിച്ചതിന്റെ സമ്പന്നമായ ചരിത്രം: ഇവയെല്ലാം റോം സഭയെ എല്ലാ
സഭകൾക്കും ഒരു റഫറൻസ് പോയിന്റാക്കി മാറ്റുന്നു. തർക്കങ്ങൾ പരിഹരിക്കുക [29] ,
അങ്ങനെ അവൾ അപ്പീൽ സീഫ് ആയി പ്രവർത്തിക്കുന്നു [30] . കൂടാതെ, ഭരണപരമായും
കാനോനികമായും മറ്റ് സഭകളുടെ സംഘടനാപരമായ പ്രോട്ടോടൈപ്പായി പടിഞ്ഞാറ് ദി സീ
ഓഫ് റോം മാറിയിരിക്കുന്നു.
29 . 325-ൽ ചക്രവർത്തി വിളിച്ചുകൂട്ടിയ ആദ്യത്തെ എക്യുമെനിക്കൽ കൗൺസിൽ
നൈസിയയിൽ ആഘോഷിച്ചു. കിഴക്കിന്റെ വിവിധ പ്രദേശങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ബിഷപ്പുമാരും
റോമിലെ ബിഷപ്പിന്റെ ലെഗേറ്റുകളും സന്നിഹിതരായിരുന്നു. കൗൺസിലിന്റെ
വിശ്വാസപ്രമാണവും അതിന്റെ കാനോനിക്കൽ തീരുമാനങ്ങളും സഭയ്ക്ക് ‌ മൊത്തത്തിൽ ഒരു
മാനദണ്ഡമായ മൂല്യമുള്ളതായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, പ്രതികൂല പ്രതികരണങ്ങൾ
ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ചരിത്രത്തിലുടനീളം മറ്റ് സന്ദർഭങ്ങളിലും ഇത് സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ബിഷപ്പുമാർ
തങ്ങളുടെ ശുശ്രൂഷകൾ സിനഡായി നിർവഹിക്കുമ്പോൾ, ഉത്ഥിതനായ കർത്താവിന്റെ
ദൈവജനത്തെ പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ നയിക്കുകയും മുന്നോട്ടു നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന
സാർവത്രിക തലത്തിലുള്ള ആദ്യത്തെ സ്ഥാപനപരമായ ആവിഷ്കാരമായിരുന്നു നൈസിയ
കൗൺസിൽ. ഒന്നാം സഹസ്രാബ്ദത്തിലെ തുടർച്ചയായ കൗൺസിലുകളിൽ സമാനമായ
അനുഭവങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു, അത് ഒരു കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ സ്വത്വത്തിന് ആധികാരിക
രൂപം നൽകി. ആ കൗൺസിലുകളിൽ ഒരു എക്യുമെനിക്കൽ കൗൺസിലിന്റെ അധികാരം
വിനിയോഗിക്കുന്നതിന് ആവശ്യമായ മനോഭാവത്തിന്റെ ക്രമാനുഗതമായ വ്യക്തതയുണ്ടായി:
വിവിധ സഭകളുടെ തലവന്മാരുടെ συμφωνία (സിംഫോണിയ), റോമേ, ബയസോപ്പ് ഓഫ്
റോംυνεργεία νησις (സിംഫ്രോനെസിസ്) മറ്റ് ഗോത്രപിതാക്കന്മാരുടെയും മുൻ
കൗൺസിലുകളുടേതുമായി അതിന്റെ പഠിപ്പിക്കലിന്റെ ധാരണയും [31] .
30 . രീതിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം , ഒന്നാം സഹസ്രാബ്ദത്തിലെ പ്രാദേശിക
സുന്നഹദോസുകൾ, ഒരു വശത്ത്, അപ്പസ്തോലിക പാരമ്പര്യം പിന്തുടർന്നു, മറുവശത്ത്,
പ്രായോഗിക നടപടിക്രമങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, അവ നടന്ന സ്ഥലത്തിന്റെ
സംസ്കാരത്താൽ സ്വാധീനിക്കപ്പെട്ടു . 32] .
ഒരു പ്രാദേശിക സഭയിലെ ഒരു സിനഡിന്റെ കാര്യത്തിൽ, തത്വത്തിൽ മുഴുവൻ സമൂഹവും
പങ്കെടുത്തു, ഓരോരുത്തർക്കും അതത് റോളിന് അനുസൃതമായി ഗ്രൂപ്പുചെയ്യുന്നു [33] .
പ്രവിശ്യാ സിനഡുകളിൽ, പങ്കെടുക്കുന്നവർ വിവിധ സഭകളിലെ ബിഷപ്പുമാരായിരുന്നു,
എന്നിരുന്നാലും പ്രെസ്ബൈറ്റർമാരെയും സന്യാസിമാരെയും സംഭാവന ചെയ്യാൻ
ക്ഷണിക്കാമായിരുന്നു. ഒന്നാം സഹസ്രാബ്ദത്തിൽ ആഘോഷിച്ച എക്യുമെനിക്കൽ
കൗൺസിലുകളിൽ ബിഷപ്പുമാർ മാത്രമാണ് പങ്കെടുത്തത്. ഒന്നാം സഹസ്രാബ്ദത്തിൽ
സ്വീകരിച്ച സിനഡൽ നടപടിക്രമങ്ങൾക്ക് രൂപം നൽകിയത് പ്രധാനമായും രൂപതയുടെയും
പ്രവിശ്യാ സുന്നഹദോസുകളുമാണ്.
1.3 രണ്ടാം സഹസ്രാബ്ദത്തിലെ സിനോഡൽ നടപടിക്രമത്തിന്റെ വികസനം

31 . രണ്ടാം സഹസ്രാബ്ദത്തിന്റെ ആരംഭം മുതൽ, സിനഡൽ നടപടിക്രമങ്ങൾ കിഴക്കും

പടിഞ്ഞാറും ക്രമേണ വ്യത്യസ്ത രൂപങ്ങൾ കൈവരിച്ചു, പ്രത്യേകിച്ച് കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിൾ
ചർച്ചും ചർച്ച് ഓഫ് റോമും (11-ാം നൂറ്റാണ്ട്) തമ്മിലുള്ള കൂട്ടായ്മയുടെ തകർച്ചയ്ക്കും (11-ആം
നൂറ്റാണ്ട്) സഭാ പ്രദേശങ്ങൾ. അലക്സാണ്ട്രിയ, അന്ത്യോക്യ, ജറുസലേം എന്നിവിടങ്ങളിലെ
പാത്രിയർക്കീസ് ഇ ​ സ്ലാമിന്റെ രാഷ്ട്രീയ നിയന്ത്രണത്തിൻ കീഴിലായി.

പൗരസ്ത്യ സഭകളിൽ, സിനഡൽ നടപടിക്രമങ്ങൾ പിതാക്കന്മാരുടെ പാരമ്പര്യം തുടർന്നു,

പ്രത്യേകിച്ച് പാട്രിയാർക്കൽ, മെട്രോപൊളിറ്റൻ സിനഡുകളുടെ തലത്തിൽ, എന്നാൽ പ്രത്യേക
സിനഡുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു, അതിൽ പാത്രിയർക്കീസും മെത്രാപ്പോലീത്തമാരും പങ്കെടുത്തു.
കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിൽ സ്ഥിരമായ ഒരു സിനഡിന്റെ (Σύνοδος ένδημούσα) പ്രവർത്തനം
കൂടുതൽ ശക്തമായി സ്ഥാപിതമായി; നാലാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ അലക്സാണ്ട്രിയയിലും
അന്ത്യോക്യയിലും, ബൈസന്റൈൻ കാലഘട്ടത്തിലും, 1454 ന് ശേഷം, ഓട്ടോമൻ
കാലഘട്ടത്തിലും വിവിധ രൂപങ്ങളിലുള്ള ആരാധനാക്രമവും കാനോനികവും
പ്രായോഗികവുമായ ചോദ്യങ്ങൾ പരിശോധിക്കുന്നതിനുള്ള പതിവ് അസംബ്ലികളോടൊപ്പം
ഇത് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. ഓർത്തഡോക്സ് സഭകളിൽ സ്ഥിരമായ സുന്നഹദോസുകൾ ഇന്നും
നിലനിൽക്കുന്നു.
32 . കത്തോലിക്കാ സഭയിൽ, ഗ്രിഗോറിയൻ നവീകരണവും ലിബർട്ടാസ്
എക്ലീസിയയ്ക്കാ
‌ യുള്ള പോരാട്ടവും മാർപ്പാപ്പയുടെ അധികാരം പ്രൈമേറ്റ് ആയി
സ്ഥിരീകരിക്കുന്നതിന് കാരണമായി. ഒരു വശത്ത്, ഇത് ബിഷപ്പുമാരെ ചക്രവർത്തിയുടെ
കീഴ്വ‌ ഴക്കത്തിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിച്ചു, എന്നാൽ മറുവശത്ത്, ശരിയായി
മനസ്സിലാക്കിയില്ലെങ്കിൽ, പ്രാദേശിക സഭകളുടെ സ്വത്വത്തെ ദുർബലപ്പെടുത്തുന്നതിനുള്ള
അപകടസാധ്യത ഇത് സൃഷ്ടിച്ചു.
അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ, റോമൻ സിനഡ് റോമിന്റെ കൗൺസിലിന്റെ ബിഷപ്പായി
പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു, റോമൻ പ്രവിശ്യയിലെ ബിഷപ്പുമാർ മാത്രമല്ല, അത് നടക്കുമ്പോൾ
റോമിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ബിഷപ്പുമാരും പ്രസ്ബിറ്റേഴ്‌സ്, ഡീക്കൺമാരും പങ്കെടുത്തു.
മധ്യകാലഘട്ടത്തിലെ കൗൺസിലുകളുടെ മാതൃക. മാർപാപ്പയോ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലെഗേറ്റോ
ഇവയിൽ അധ്യക്ഷത വഹിച്ചു, എന്നാൽ അവ ബിഷപ്പുമാരും സഭാവിശ്വാസികളും മാത്രം
ഉൾപ്പെടുന്ന അസംബ്ലികളായിരുന്നില്ല; അവർ പാശ്ചാത്യ ക്രൈസ്‌തവലോകത്തിന്റെ ഒരു
ആവിഷ്‌കാരം കൂടിയായിരുന്നു, അവരുടെ വിവിധ റോളുകളിൽ, സഭാ അധികാരികൾ
(മെത്രാൻമാർ, മഠാധിപതിമാർ, മതപരമായ ക്രമങ്ങളുടെ മേലധികാരികൾ) മാത്രമല്ല, സിവിൽ
അധികാരികളും (ചക്രവർത്തിയുടെയോ രാജാക്കന്മാരുടെയോ ഉന്നത വ്യക്തികളുടെയോ
പ്രതിനിധികൾ) ഉൾപ്പെടുന്നു. ദൈവശാസ്ത്രപരവും കാനോനിക്കൽ വിദഗ്ധരും (പെരിറ്റി) .
33 . പ്രാദേശിക സഭകളുടെ തലത്തിൽ, പാശ്ചാത്യ റോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിൽ ചാൾമാഗ്നെ
അവതരിപ്പിച്ച വിശാലമായ സിനഡൽ നടപടിക്രമം ഭാഗികമായി തുടരുന്നതിനാൽ,
സിനഡുകൾക്ക് കേവലം സഭാ സ്വഭാവം നഷ്ടപ്പെട്ടു, രാജകീയ അല്ലെങ്കിൽ ദേശീയ
സുന്നഹദോസുകളുടെ രൂപം കൈവന്നു, അതിൽ ബിഷപ്പുമാർ രാജാവിന്റെ അദ്ധ്യക്ഷതയിൽ
പങ്കെടുത്തു. .
മധ്യകാലഘട്ടത്തിൽ ഉടനീളം, ഈ പദത്തിന്റെ വിശാലമായ അർത്ഥത്തിൽ സിനോഡൽ
നടപടിക്രമങ്ങളുടെ പുനരുജ്ജീവനത്തിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ക്ലൂനിയിലെ
സന്യാസിമാർ ഒരു കേസാണ്. കത്തീഡ്രൽ ചാപ്റ്ററുകൾ സിനഡൽ നടപടിക്രമങ്ങൾ
സജീവമായി നിലനിർത്താൻ സഹായിച്ചു, മതജീവിതത്തിലെ പുതിയ സമൂഹങ്ങൾ,
പ്രത്യേകിച്ച് മെൻഡിക്കന്റ് ഓർഡറുകൾ [34] .
34 . മധ്യകാലഘട്ടത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ, പാശ്ചാത്യ ഛിദ്രത്തിൽ (1378-1417) ഒരു
സവിശേഷ സാഹചര്യം ഉടലെടുത്തു, ഒരേസമയം രണ്ട് പേരും പിന്നീട് മൂന്ന് പേരും മാർപ്പാപ്പ
പദവി അവകാശപ്പെടുന്ന ആളുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. കോൺസ്റ്റൻസ് കൗൺസിൽ (1414-1418)
മധ്യകാല കാനോനിക്കൽ ചിന്തയിൽ മുൻകൂട്ടി കണ്ട അടിയന്തര കാനോൻ നിയമം
പ്രയോഗിച്ചുകൊണ്ട് സങ്കീർണ്ണമായ ഈ ചോദ്യം പരിഹരിച്ചു, നിയമാനുസൃതമായ
മാർപ്പാപ്പയെ തിരഞ്ഞെടുത്തു. എന്നിരുന്നാലും, ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, അനുരഞ്ജന ആശയം
വികസിച്ചു, അതിന്റെ ലക്ഷ്യം മാർപ്പാപ്പയുടെ പ്രാഥമിക അധികാരത്തിന് മുകളിൽ ഒരു സ്ഥിരം
കൗൺസിൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുക എന്നതായിരുന്നു.
കൺസിലിയറിസത്തിന്റെ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ ന്യായീകരണവും പ്രായോഗിക പ്രയോഗവും
പാരമ്പര്യവുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ലെന്ന് വിലയിരുത്തപ്പെടും. എന്നിരുന്നാലും, ഇത് സഭാ
ചരിത്രത്തിന് ഒരു പാഠം അവശേഷിപ്പിക്കുന്നു: പിളർപ്പ് എപ്പോഴും പതിയിരിക്കുന്ന ഒരു
അപകടമുണ്ട്, അത് ഒഴിവാക്കാനാവില്ല, സിനഡൽ നടപടിക്രമങ്ങൾ ശരിയായി
ഉപയോഗിക്കാതെ സഭയുടെ നിരന്തരമായ നവീകരണം നടക്കില്ല . അത് പാരമ്പര്യത്തിന്റെ
പശ്ചാത്തലത്തിൽ പിന്തുടരുകയും മാർപ്പാപ്പയുടെ പ്രാഥമിക അധികാരത്തെ അതിന്റെ
സ്വന്തം ഉറപ്പായി നോക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
35 . ഒരു നൂറ്റാണ്ടിനുശേഷം, പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് നവീകരണത്തിന്റെ ഫലമായി ഉണ്ടായ പ്രതിസന്ധിക്ക്
മറുപടിയായി, കത്തോലിക്കാ സഭ ട്രെന്റ് കൗൺസിൽ നടത്തി. ചില പ്രത്യേകതകളുള്ള
ആധുനിക കാലത്തെ ആദ്യത്തെ കൗൺസിലാണിത്: ഇത് മധ്യകാലഘട്ടത്തിലെന്നപോലെ
ക്രൈസ്തവലോകത്തിന്റെ ഒരു കൗൺസിലല്ല; പങ്കെടുക്കുന്നവർ ബിഷപ്പുമാരും
മതാചാരങ്ങളുടെയും സന്യാസ സഭകളുടെയും മേലധികാരികളുമാണ്, അതേസമയം
പങ്കെടുക്കുന്ന രാജകുമാരന്മാരുടെ ലെഗേറ്റുകൾക്ക് വോട്ടവകാശമില്ല.
ട്രെന്റിന്റെ പരിഷ്കാരങ്ങളുടെ പ്രേരണ മുഴുവൻ സഭയിലേക്കും കൈമാറുന്നതിനുള്ള ഒരു
മാർഗമെന്ന നിലയിൽ, രൂപതാ സിനഡുകൾ വർഷം തോറും, പ്രവിശ്യാ സുന്നഹദോസുകൾ
ഓരോ മൂന്നു വർഷത്തിലും നടത്തണമെന്ന മാനദണ്ഡം കൗൺസിൽ സ്ഥാപിച്ചു. മിലാനിലെ
ആർച്ച് ബിഷപ്പായി വിശുദ്ധ ചാൾസ് ബോറോമിയോ ചെയ്ത കാര്യങ്ങളിൽ ഇതിന്
ഉദാഹരണവും മാതൃകയും കാണാം. തന്റെ നീണ്ട ശുശ്രൂഷയിൽ അദ്ദേഹം അഞ്ച് പ്രവിശ്യാ
സിനഡുകളും പതിനൊന്ന് രൂപതകളും വിളിച്ചുകൂട്ടി. അമേരിക്കയിൽ, മൊഗ്രോവെജോയിലെ
വിശുദ്ധ ടൂറിബിയസ് സമാനമായ ഒരു കാര്യം ഏറ്റെടുത്തു: അദ്ദേഹം മൂന്ന് പ്രവിശ്യാ
സിനഡുകളും പതിമൂന്ന് രൂപതകളും വിളിച്ചുകൂട്ടി. അതേ നൂറ്റാണ്ടിൽ മെക്സിക്കോയിൽ മൂന്ന്
പ്രവിശ്യാ കൗൺസിലുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അക്കാലത്തെ സംസ്ക്കാരത്തിന് അനുസൃതമായി, ട്രെന്റ് കൗൺസിലിനുശേഷം
ആഘോഷിക്കുന്ന രൂപതാ, പ്രവിശ്യാ സിനഡുകൾ, മുഴുവൻ ദൈവജനത്തിന്റെയും -
കോൺഗ്രിഗേറ്റിയോ ഫിഡെലിയത്തിന്റെ - സജീവ പങ്കാളിത്തം ഉൾക്കൊള്ളാൻ
ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതല്ല, മറിച്ച് കൗൺസിലിന്റെ മാനദണ്ഡങ്ങളും നിലപാടുകളും കൈമാറാനും
നടപ്പിലാക്കാനും ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണ് . . പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് നവീകരണത്തിന്റെ സഭാ അധികാരത്തെ
വിമർശിച്ചതിനും നിരവധി ആധുനിക ചിന്താധാരകളിലെ സമാനമായ
പ്രതികരണങ്ങളോടുമുള്ള ക്ഷമാപണപരമായ പ്രതികരണം , ബിഷപ്പുമാരെയും അവർക്കു
മീതെ മാർപ്പാപ്പയെയും കാണുന്നത് വരെ, സമൂഹം തികഞ്ഞതും അസമത്വവും എന്ന
നിലയിൽ സഭയുടെ ശ്രേണിശാസ്ത്രപരമായ വീക്ഷണത്തെ ഊന്നിപ്പറയുന്നു. എക്ലീസിയ
ഡോസെൻസ് പോലെ , ബാക്കിയുള്ള ദൈവജനം എക്ലീസിയ ഡിസ്‌സെൻസ് ചെയ്യുന്നു .
36 . പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് നവീകരണത്തിൽ നിന്ന് ജനിച്ച സഭാസമൂഹങ്ങൾ ഒരു പ്രത്യേകതരം
സിനഡൽ സമീപനത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു, ഒരു സഭാശാസ്ത്രത്തിന്റെ
പശ്ചാത്തലത്തിൽ, കത്തോലിക്കാ പാരമ്പര്യത്തിൽ നിന്ന് വ്യതിചലിക്കുന്ന ഒരു കൂദാശ,
ശുശ്രൂഷാ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെയും പ്രയോഗത്തിന്റെയും പശ്ചാത്തലത്തിൽ.
മാമ്മോദീസയിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന പൊതുവായ പൗരോഹിത്യത്തിന്റെ ഫലമായി ഒരു
നിശ്ചിത എണ്ണം വിശ്വാസികൾ പങ്കെടുക്കുന്ന സഭാ സമൂഹത്തിന്റെ സിനഡൽ ഗവൺമെന്റ്,
ലൂഥറൻ അനുസരിച്ച് ക്രിസ്ത്യൻ സമൂഹത്തിന്റെ ജീവിതവുമായി ഏറ്റവും ഇണങ്ങുന്ന
ഘടനയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. കുമ്പസാരം. ശുശ്രൂഷകരുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ
പങ്കെടുക്കാനും സുവിശേഷ പഠിപ്പിക്കലുകളോടും സഭാ ക്രമങ്ങളോടും വിശ്വസ്തത
ഉറപ്പാക്കാനും എല്ലാ വിശ്വാസികളെയും വിളിക്കുന്നു. ഈ പ്രത്യേകാവകാശം പൊതുവെ
സിവിൽ ഭരണാധികാരികളാണ് പ്രയോഗിക്കുന്നത്, ഇത് സംസ്ഥാനവുമായി വളരെ അടുത്ത
ബന്ധമുള്ള ഒരു ഭരണത്തിലേക്ക് മുൻകാലങ്ങളിൽ നയിച്ചിട്ടുണ്ട്.
നവീകരിക്കപ്പെട്ട പാരമ്പര്യത്തിലെ സഭാ സമൂഹങ്ങൾക്ക് ജീൻ കാൽവിന്റെ നാല്
ശുശ്രൂഷകളുടെ (പാസ്റ്റർമാർ, അധ്യാപകർ, പ്രിസ്ബൈറ്റർമാർ, ഡീക്കൺമാർ) സിദ്ധാന്തമുണ്ട്,
അതനുസരിച്ച് പ്രിസ്ബൈറ്റർ എല്ലാ വിശ്വാസികൾക്കും മാമ്മോദീസയോടൊപ്പം നൽകുന്ന
അന്തസ്സിനെയും അധികാരങ്ങളെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. പാസ്റ്റർമാരോടൊപ്പം
പ്രെസ്ബൈറ്റർമാരും പ്രാദേശിക സമൂഹത്തിന് ഉത്തരവാദികളാണ്, അതേസമയം സിനഡൽ
നടപടിക്രമം അധ്യാപകരുടെയും മറ്റ് മന്ത്രാലയങ്ങളുടെയും അസംബ്ലിയിലെ സാന്നിധ്യം
മുൻകൂട്ടി കാണുന്നു, ഭൂരിപക്ഷം സാധാരണ വിശ്വാസികളും.
പ്രാദേശികവും ദേശീയവും അന്തർദേശീയവുമായ എല്ലാ തലങ്ങളിലും സിനഡുകൾ
എല്ലായ്പ്പോഴും ആംഗ്ലിക്കൻ കൂട്ടായ്മയുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. അവൾ
സിനഡിക്കലായി ഭരിക്കപ്പെടുകയും എന്നാൽ ബിഷപ്പ് നയിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന
പദപ്രയോഗം നിയമനിർമ്മാണ അധികാരവും (ദൈവജനത്തിന്റെ എല്ലാ മേഖലകളും
പങ്കെടുക്കുന്ന സിനഡുകളുടേതാണ്) എക്സിക്യൂട്ടീവ് അധികാരവും (നിർദ്ദിഷ്ടമായത്)
തമ്മിലുള്ള വിഭജനത്തെ സൂചിപ്പിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതല്ല. ബിഷപ്പുമാർ), ഒരു വശത്ത്,
ബിഷപ്പിന്റെ കരിസവും വ്യക്തിഗത അധികാരവും തമ്മിലുള്ള സമന്വയം, മറുവശത്ത്,
പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ സമ്മാനം മുഴുവൻ സമൂഹത്തിലും പകർന്നു.
37 . വത്തിക്കാൻ കൗൺസിൽ I (1869-1870) മാർപ്പാപ്പയുടെ പ്രഥമവും അപ്രമാദിത്വവും
സംബന്ധിച്ച സിദ്ധാന്തം അംഗീകരിച്ചു. "വിശ്വാസത്തിന്റെയും കൂട്ടായ്മയുടെയും
ഐക്യത്തിന്റെ തത്ത്വവും ശാശ്വതവും ദൃശ്യവുമായ അടിത്തറയും വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പത്രോസിൽ
സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു" എന്ന റോമിലെ ബിഷപ്പിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെ കൗൺസിൽ
അവതരിപ്പിക്കുന്നത്, സഭയുടെ ഐക്യവും അവിഭാജ്യതയും ഉറപ്പുനൽകുന്ന ശുശ്രൂഷയാണ്.
ദൈവജനത്തിന്റെ വിശ്വാസ സേവനത്തിൽ മെത്രാൻ സ്ഥാനം [35] . മാർപ്പാപ്പയുടെ എക്‌സ്
കത്തീഡ്ര നിർവചനങ്ങൾ പരിഷ്‌ക്കരിക്കാനാവാത്ത സൂത്രവാക്യം "സഭയുടെ യോജിപ്പിന്റെ
അടിസ്ഥാനത്തിലല്ല" [36] " സമവായം എക്ലീസിയയെ അമിതമാക്കുന്നില്ല ", എന്നാൽ
മാർപ്പാപ്പയുടെ അധികാര വിനിയോഗത്തെ സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രത്യേക
ശുശ്രൂഷയുടെ ഫലമായി [37] . ബിഷപ്പുമാർ മുഖേന ദൈവജനത്തിന് ഇടയിൽ നടത്തിയ
കൂടിയാലോചനയിലൂടെ ഇത് സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെടുന്നു, ഇമ്മാക്കുലേറ്റ് കൺസെപ്ഷൻ [38]
എന്ന സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ നിർവചനത്തിന്റെ വീക്ഷണത്തിൽ വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ഒൻപതാമൻ പയസ്
ആഗ്രഹിച്ചത് ഇതാണ്, പയസ് പന്ത്രണ്ടാമൻ സ്വീകരിച്ച സമീപനം മേരിയുടെ
അനുമാനത്തിന്റെ പിടിവാശിയുടെ നിർവ്വചനം [39] .
38 . ജോഹാൻ ആദം മൊഹ്‌ലർ (1796-1838), അന്റോണിയോ റോസ്മിനി (1797-1855), ജോൺ
ഹെൻറി തുടങ്ങിയ പ്രവാചക എഴുത്തുകാർക്ക് നന്ദി, പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തന്നെ
കത്തോലിക്കാ സഭയിൽ സിനഡൽ സമ്പ്രദായത്തിന്റെ പ്രസക്തവും സ്ഥിരവുമായ
പുനരാരംഭത്തിന്റെ ആവശ്യകത വ്യക്തമായി. ന്യൂമാൻ (1801-1890), തിരുവെഴുത്തുകളുടെയും
പാരമ്പര്യത്തിന്റെയും മാനദണ്ഡ സ്രോതസ്സുകളിലേക്ക് മടങ്ങി, ബൈബിൾ, ആരാധനാക്രമം,
പാട്രിസ്റ്റിക് പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്കൊപ്പം വന്ന പ്രൊവിഡൻഷ്യൽ നവീകരണത്തെ അറിയിച്ചു.
സഭയുടെ ജീവിതത്തിലെ പ്രാഥമികവും അടിസ്ഥാനപരവുമായ ഘടകമാണ് കൂട്ടായ്മയുടെ
മാനം എന്ന് അവർ ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു, ഇത് എല്ലാ തലങ്ങളിലും ക്രമീകരിച്ച സിനഡൽ
സമ്പ്രദായത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ഇത് ബിഷപ്പുമാരുടെയും പ്രത്യേക ശുശ്രൂഷകളുമായും
അന്തർലീനമായി ബന്ധപ്പെട്ട സെൻസസ് ഫിഡി ഫിഡെലിയത്തിന് അർഹമായ പ്രാധാന്യം
നൽകുന്നു. പോപ്പ്. മറ്റ് സഭകളുമായും സഭാ സമൂഹങ്ങളുമായും എക്യുമെനിക്കൽ
ബന്ധങ്ങളിൽ ഒരു പുതിയ കാലാവസ്ഥയുടെ ആവിർഭാവവും, സമൂഹത്തെ
പ്രവർത്തിപ്പിക്കുന്നതിൽ ഓരോ പൗരന്റെയും പങ്കാളിത്തത്തെ സംബന്ധിച്ച ആധുനിക
അവബോധത്തിന്റെ വിപുലമായ ആവശ്യങ്ങളെ കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മമായി മനസ്സിലാക്കുന്നതും,
പുതിയതും ആഴത്തിലുള്ളതുമായ അനുഭവത്തിനും രഹസ്യത്തിന്റെ അവതരണത്തിനും
ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു. ആന്തരികമായി സിനഡൽ ആയി സഭയുടെ.
39 . പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ രണ്ടാം പകുതി മുതൽ, ഒരു പുതിയ സ്ഥാപനം നിലവിൽ
വരികയും ഒരു പ്രത്യേക പ്രാധാന്യം നേടുകയും ചെയ്തു എന്നത് മറക്കരുത്: എപ്പിസ്കോപ്പൽ
കോൺഫറൻസുകൾക്ക് കൃത്യമായ കാനോനിക്കൽ പ്രൊഫൈൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, പക്ഷേ,
ബിഷപ്പുമാരുടെ ഒത്തുചേരൽ എന്ന നിലയിൽ ഒരൊറ്റ രാജ്യം, ഒരു പ്രത്യേക പ്രദേശത്തും
മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭൗമരാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യങ്ങളും കണക്കിലെടുത്ത് എപ്പിസ്കോപ്പൽ
ശുശ്രൂഷയുടെ ഒരു കൂട്ടായ വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ വീണ്ടും കണ്ടെത്തലിന്റെ അടയാളമായിരുന്നു
അവ. അതേ മനോഭാവത്തിൽ, ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തലേദിവസം, ലിയോ പതിമൂന്നാമൻ
ഒരു പ്ലീനറി ലാറ്റിൻ അമേരിക്കൻ കൗൺസിൽ വിളിച്ചുചേർത്തു, അത് ഭൂഖണ്ഡത്തിലെ സഭാ
പ്രവിശ്യയിലെ മെത്രാപ്പോലീത്തമാരെ ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുവന്നു (1899).
ദൈവശാസ്ത്രത്തിന്റെയും സഭാപരമായ അനുഭവത്തിന്റെയും അടിസ്ഥാനത്തിൽ, "സഭ
അവളുടെ പാസ്റ്റർമാരുമായി സാമ്യമുള്ളതല്ലെന്നും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ പ്രവർത്തനത്താൽ
മുഴുവൻ സഭയും പാരമ്പര്യത്തിന്റെ വിഷയമോ 'അവയവമോ' ആണെന്നും ഒരു അവബോധം
വളർന്നു. അപ്പോസ്തോലിക വിശ്വാസത്തിന്റെ കൈമാറ്റത്തിൽ ആളുകൾക്ക് സജീവമായ
പങ്കുണ്ട്" [40] .
40 . രണ്ടാം എക്യുമെനിക്കൽ വത്തിക്കാൻ കൗൺസിൽ വത്തിക്കാൻ ഒന്നാമന്റെ
മാതൃകയിൽ തുടരുകയും , ഇടക്കാലത്തെ നേട്ടങ്ങൾ കണക്കിലെടുത്ത്, പാരമ്പര്യത്തിന്റെ
വെളിച്ചത്തിൽ അവയെ സമ്പന്നമായ സമന്വയത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു .
സിനോഡാലിറ്റിയുടെ അനുയോജ്യമായ പുനരാരംഭത്തിന്റെ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ
മുൻധാരണകളോടെ, സഭയുടെ സ്വഭാവത്തെയും ദൗത്യത്തെയും കമ്മ്യൂണിയൻ എന്ന
നിലയിൽ ലുമെൻ ജെന്റിയം സജ്ജീകരിച്ചിരിക്കുന്നു . സ്വർഗ്ഗീയ മാതൃരാജ്യത്തിലേക്കുള്ള
ചരിത്രത്തിലൂടെ തീർത്ഥാടനത്തിൽ ദൈവജനമെന്ന നിലയിൽ അവളുടെ സ്വഭാവം, അതിൽ
അവളുടെ എല്ലാ അംഗങ്ങളും സ്നാനത്താൽ ദൈവമക്കളുടെ അതേ അന്തസ്സോടെ
ബഹുമാനിക്കപ്പെടുകയും അതേ ദൗത്യത്തിലേക്ക് നിയോഗിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു;
റോമിലെ ബിഷപ്പുമായുള്ള ശ്രേണീബദ്ധമായ കൂട്ടായ്മയിൽ എപ്പിസ്കോപ്പിന്റെയും
കൂട്ടായ്മയുടെയും കൂദാശയുടെ സിദ്ധാന്തം.
ക്രിസ്റ്റസ് ഡൊമിനസ് എന്ന കൽപ്പന , പ്രാദേശിക സഭ ഒരു വിഷയമാണെന്ന്
ഊന്നിപ്പറയുകയും, ഒരു പ്രത്യേക സെനറ്റിന്റെയോ പ്രിസ്‌ബൈറ്റേഴ്‌സ് കൗൺസിലിന്റെയോ
സഹായം പ്രയോജനപ്പെടുത്തി, അവരെ ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന സഭയുടെ അജപാലന
പരിപാലനം നിർവഹിക്കാൻ ബിഷപ്പുമാരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എല്ലാ
രൂപതകളിലും ഒരു പാസ്റ്ററൽ കൗൺസിൽ സ്ഥാപിക്കുക, അതിൽ പ്രിസ്ബൈറ്റർമാരും
മതവിശ്വാസികളും സാധാരണക്കാരും പങ്കെടുക്കണം. ഒരു പ്രദേശത്തെ സഭകൾ തമ്മിലുള്ള
കൂട്ടായ്മയുടെ തലത്തിൽ, സിനഡുകളുടെയും കൗൺസിലുകളുടെയും ബഹുമാന്യമായ
സ്ഥാപനം പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കപ്പെടണമെന്ന ആഗ്രഹവും അത് പ്രകടിപ്പിക്കുകയും
എപ്പിസ്കോപ്പൽ കോൺഫറൻസുകളുടെ പ്രോത്സാഹനത്തെ ക്ഷണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
പൗരസ്ത്യ കത്തോലിക്കാ സഭകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പാത്രിയാർക്കേറ്റിന്റെ സ്ഥാപനവും
അതിന്റെ സിനഡൽ രൂപവും ഓറിയന്റാലിയം എക്ലീസിയറം ഡിക്രിയിൽ മുന്നോട്ട് വച്ചിട്ടുണ്ട്.
41 . സാർവത്രിക സഭയുടെ തലത്തിൽ സിനഡൽ സമ്പ്രദായത്തെ
പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കുന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ, വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പോൾ ആറാമൻ
ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡ് സ്ഥാപിച്ചു. ഇത് "സാർവത്രിക സഭയ്ക്കാ‌ യുള്ള സ്ഥിരം
ബിഷപ്പുമാരുടെ കൗൺസിൽ" ആണ്, നേരിട്ടും ഉടനടിയും മാർപ്പാപ്പയുടെ അധികാരത്തിന്
വിധേയമായി, "വിവരങ്ങൾ നൽകുകയും ഉപദേശം നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു", "അത്തരം
അധികാരം നൽകുമ്പോൾ തീരുമാനങ്ങളെടുക്കാനുള്ള അധികാരവും ആസ്വദിക്കാനാകും.
റോമൻ പോണ്ടിഫ്" [41] . കൗൺസിലിൻ്റെ കാലത്ത് ജീവിച്ചിരുന്ന കൂട്ടായ്മയുടെ
പ്രയോജനങ്ങൾ ദൈവജനത്തിലേക്ക് തുടർന്നും വ്യാപിപ്പിക്കാനാണ് ഈ സ്ഥാപനം
ലക്ഷ്യമിടുന്നത്.
വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , 2000-ലെ ജൂബിലിയുടെ വേളയിൽ, അവതരിക്കാൻ
സഞ്ചരിച്ച പാതയെക്കുറിച്ച് ഒരു വിലയിരുത്തൽ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു - വത്തിക്കാൻ
രണ്ടാമന്റെ പഠിപ്പിക്കലുകൾക്ക് അനുസൃതമായി - സഭയുടെ വിവിധ രഹസ്യങ്ങളുടെ സത്ത.
കൂട്ടായ്മയുടെ ഘടനകൾ. വളരെയധികം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് - അദ്ദേഹം ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു - "എന്നാൽ
തീർച്ചയായും ഈ കൂട്ടായ്മയുടെ ഉപകരണങ്ങളുടെ എല്ലാ സാധ്യതകളും
സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നതിന് ഇനിയും വളരെയധികം കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുണ്ട് ...(ഒപ്പം) ഇവയിൽ
സഭ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ട പ്രശ്‌നങ്ങളോട് വേഗത്തിലും ഫലപ്രദമായും പ്രതികരിക്കുക.
അതിവേഗം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാലം" [42] .
കഴിഞ്ഞ കൗൺസിൽ മുതൽ ഇന്നുവരെ കടന്നുപോയ അൻപത് വർഷങ്ങളിൽ,
ദൈവജനത്തിന്റെ വിശാലമായ മേഖലകളിൽ സഭയെക്കുറിച്ചുള്ള അവബോധം വളരുകയും
രൂപതാ, പ്രാദേശിക, സാർവത്രിക തലങ്ങളിൽ സിനഡാലിറ്റിയുടെ നല്ല അനുഭവങ്ങൾ
ഉണ്ടാകുകയും ചെയ്തു. പ്രത്യേകിച്ചും, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിന്റെ പതിനാല് പൊതു
സാധാരണ അസംബ്ലികൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്; എപ്പിസ്കോപ്പൽ കോൺഫറൻസുകളുടെ
അനുഭവവും പ്രവർത്തനവും വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു; എല്ലായിടത്തും സിനഡൽ സമ്മേളനങ്ങൾ
നടന്നിട്ടുണ്ട്. പ്രദേശങ്ങളുടെയും ഭൂഖണ്ഡങ്ങളുടെയും തലത്തിൽ അജപാലന സമീപനങ്ങൾ
വികസിപ്പിക്കുന്നതിന് പ്രാദേശിക സഭകളും ബിഷപ്പുമാരും തമ്മിലുള്ള കൂട്ടായ്മയും
സഹകരണവും വളർത്തുന്ന കൗൺസിലുകളും നിലവിൽ വന്നിട്ടുണ്ട്.
അദ്ധ്യായം 2
സിനോഡലിറ്റിയുടെ ഒരു ദൈവശാസ്ത്രത്തിലേക്ക്
42 . സിനഡലിറ്റി സഭയുടെ ഒരു പ്രധാന മാനമാണെന്ന് തിരുവെഴുത്തുകളുടെയും
പാരമ്പര്യത്തിന്റെയും പഠിപ്പിക്കലുകൾ കാണിക്കുന്നു. സിനഡലിറ്റിയിലൂടെ, സഭ സ്വയം
വെളിപ്പെടുത്തുകയും രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നത് ദൈവത്തിന്റെ തീർത്ഥാടകരായ
ജനമായും ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ കർത്താവ് വിളിച്ചുകൂട്ടിയ സഭയായും ആണ്. അദ്ധ്യായം 1,
പ്രത്യേകിച്ച്, ജറുസലേം കൗൺസിലിന്റെ മാതൃകാപരവും മാനദണ്ഡവുമായ സ്വഭാവം
കാണിച്ചു ( പ്രവൃത്തികൾ 15,4-29). ആദിമ സഭയ്ക്ക് നിർണായകമായ ഒരു വെല്ലുവിളി
നേരിടുമ്പോൾ, സഭയുടെ സ്വഭാവത്തിന്റെ, പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ ക്രിസ്തുവുമായുള്ള
കൂട്ടായ്മയുടെ രഹസ്യമായ കമ്മ്യൂണിറ്റേറിയൻ, അപ്പോസ്തോലിക വിവേചന രീതിയാണ് ഇത്
കാണിക്കുന്നത് [43 ] . സിനഡലിറ്റി എന്നത് കേവലം ഒരു പ്രവർത്തന നടപടിക്രമമല്ല, മറിച്ച്
സഭ ജീവിക്കുകയും പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രത്യേക രൂപമാണ്. ഇത് കണക്കിലെടുത്ത്,
വത്തിക്കാൻ II ലെ സഭാശാസ്ത്രത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ , ഇപ്പോഴത്തെ അധ്യായം
സിനഡാലിറ്റിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലും ദൈവശാസ്ത്രപരമായ ഉള്ളടക്കത്തിലും ശ്രദ്ധ
കേന്ദ്രീകരിക്കും.
2.1 സിനോഡലിറ്റിയുടെ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ അടിസ്ഥാനം

43 . സഭ ഡി ട്രിനിറ്റേറ്റ് plebs adunata ആണ് [44] , "ദൈവത്തിലേക്കുള്ള, പുത്രനിലൂടെ,

പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ" [45] എന്ന തന്റെ ദൗത്യം ഏറ്റെടുക്കാൻ ദൈവത്തിന്റെ ജനം എന്ന്
വിളിക്കപ്പെടുകയും യോഗ്യത നേടുകയും ചെയ്തു . ഈ രീതിയിൽ, ക്രിസ്തുവിലും
പരിശുദ്ധാത്മാവിലൂടെയും, പരിശുദ്ധ ത്രിത്വത്തിന്റെ കൂട്ടായ്മയുടെ ജീവിതത്തിൽ സഭ
പങ്കുചേരുന്നു, അത് മനുഷ്യരാശിയെ മുഴുവൻ ആശ്ലേഷിക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു [46] .
കൂട്ടായ്മയുടെ ദാനത്തിലും പ്രതിബദ്ധതയിലും സിനഡലിറ്റിയുടെ ഉറവിടവും രൂപവും
വ്യാപ്തിയും കണ്ടെത്താനാകും, കാരണം അത് ദൈവജനത്തിന്റെ പ്രത്യേക
പ്രവർത്തനരീതിയും പ്രവർത്തനരീതിയും പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിനാൽ അതിന്റെ എല്ലാ
അംഗങ്ങളുടെയും ഉത്തരവാദിത്തവും ക്രമമായ പങ്കാളിത്തവും വിവേചനാധികാരത്തിലും
സ്ഥാപിക്കുന്നതിലും കാണാം. അതിന്റെ ദൗത്യം നിറവേറ്റുന്നതിനുള്ള പ്രായോഗിക വഴികൾ.
ആത്മാർത്ഥമായ ആത്മദാനത്തിലൂടെയും ദൈവവുമായുള്ള ഐക്യത്തിലൂടെയും
ക്രിസ്തുവിലുള്ള നമ്മുടെ സഹോദരീസഹോദരന്മാരുമായുള്ള ഐക്യത്തിലൂടെയും
ഉണ്ടാകുന്ന ജീവിത കൂട്ടായ്മയ്ക്കുള്ള മനുഷ്യ വ്യക്തിയുടെ ആഹ്വാനം യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുന്നു .
44 . രക്ഷയുടെ പദ്ധതി നടപ്പിലാക്കുന്നതിനായി, ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ യേശു
അപ്പോസ്തലന്മാർക്ക് പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ദാനം നൽകി ( cf. യോഹന്നാൻ 20,22).
പെന്തക്കോസ്ത് നാളിൽ, അവരുടെ ഉത്ഭവം എന്തുതന്നെയായാലും, കെറിഗ്മ കേൾക്കുകയും
സ്വാഗതം ചെയ്യുകയും ചെയ്ത എല്ലാവരുടെയും മേൽ ദൈവത്തിന്റെ ആത്മാവ് പകർന്നു ,
എല്ലാ ജനങ്ങളുടെയും സാർവത്രിക സമ്മേളനത്തെ മുൻനിഴലാക്കി ഏക ദൈവജനമായി ( cf.
പ്രവൃത്തികൾ 2,11). അവരുടെ ഹൃദയത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ, പരിശുദ്ധാത്മാവ് സഭയുടെ
കൂട്ടായ്മയും ദൗത്യവും രൂപപ്പെടുത്തുകയും ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരവും ആത്മാവിന്റെ
ജീവനുള്ള ആലയവും രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു (cf. യോഹന്നാൻ 2,21; 1 കൊരിന്ത്യർ 2,1-
11 ) . "സഭ 'വിശുദ്ധവും' 'കത്തോലിക്കാ'യും, അവൾ 'ഒന്ന'വും
'അപ്പോസ്തോലികവുമാണെന്നും (നിസീൻ വിശ്വാസപ്രമാണം കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നതുപോലെ)
വിശ്വസിക്കുന്നത് ദൈവത്തിലും പിതാവിലും പുത്രനിലും പരിശുദ്ധാത്മാവിലും ഉള്ള
വിശ്വാസത്തിൽ നിന്ന് വേർതിരിക്കാനാവാത്തതാണ്. " [48] .
45 . പരിശുദ്ധ ത്രിത്വത്തിന്റെ ഐക്യത്തിൽ അവളുടെ ഉറവിടവും മാതൃകയും അവളുടെ
ലക്ഷ്യവും ഉള്ളതിനാൽ സഭ ഒന്നാണ് ( cf. യോഹന്നാൻ 17,21-22). പരിശുദ്ധാത്മാവിലൂടെ
എല്ലാ ആളുകളെയും ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരത്തിന്റെ ഐക്യത്തിൽ
അനുരഞ്ജിപ്പിക്കുന്നതിനായി ഭൂമിയിലെ തീർത്ഥാടനത്തിലാണ് അവൾ ദൈവത്തിന്റെ ജനം
(cf. 1 കൊരിന്ത്യർ 12,4).

സഭ പരിശുദ്ധമാണ് , കാരണം അവൾ വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ത്രിത്വത്തിന്റെ സൃഷ്ടിയാണ് ( cf. 2

കൊരിന്ത്യർ 13,13): ഒരു മണവാളൻ തന്റെ മണവാട്ടിക്ക് സ്വയം നൽകുന്നതുപോലെ
ക്രിസ്തുവിന്റെ കൃപയാൽ വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടു ( cf. എഫെസ്യർ 5 ,23), പരിശുദ്ധാത്മാവിലൂടെ
നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ പകർന്ന പിതാവിന്റെ സ്നേഹത്താൽ ജീവിപ്പിക്കപ്പെട്ടു ( cf. റോമർ
5,5). കമ്മ്യൂണിയോ സങ്കോറം അതിന്റെ രണ്ട് ഇന്ദ്രിയങ്ങളിലും അവളിൽ
യാഥാർത്ഥ്യമാകുന്നു: വിശുദ്ധ വസ്തുക്കളുമായുള്ള കൂട്ടായ്മയും (സങ്കത) വിശുദ്ധരാക്കപ്പെട്ട
[49]
ആളുകൾ തമ്മിലുള്ള കൂട്ടായ്മയും (സാന്തി) . അങ്ങനെ, വിശുദ്ധ ദൈവജനം
വിശുദ്ധിയിൽ പൂർണതയിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുന്നു - അതിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളുടെയും വിളി -
നമ്മുടെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ട മാതാവിന്റെയും രക്തസാക്ഷികളുടെയും വിശുദ്ധരുടെയും
മധ്യസ്ഥതയോടെ, ഐക്യത്തിന്റെയും സാർവത്രിക കൂദാശയായി രൂപീകരിക്കപ്പെടുകയും
അയയ്ക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. രക്ഷ.
സഭ കത്തോലിക്കയാണ് , കാരണം അവൾ വിശ്വാസത്തിന്റെ സമഗ്രതയും സമ്പൂർണ്ണതയും
കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു ( cf. മത്തായി 16, 16) ഭൂമിയിലെ ജനങ്ങളെ ഒരു വിശുദ്ധ ജനതയിലേക്ക്
കൂട്ടിച്ചേർക്കാൻ അവളെ അയച്ചിരിക്കുന്നു ( cf. മത്തായി 28,19). അപ്പോസ്തലന്മാരുടെ
അടിത്തറയിൽ കെട്ടിപ്പടുക്കപ്പെട്ടതിനാൽ അവൾ അപ്പോസ്തോലികയാണ് ( cf. എഫെസ്യർ
2,20), കാരണം അവൾ അവരുടെ വിശ്വാസത്തിന്മേൽ കൈവച്ചതുകൊണ്ടും അവരുടെ
പിൻഗാമികളാൽ പഠിപ്പിക്കപ്പെടുകയും വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുകയും ഭരിക്കപ്പെടുകയും
ചെയ്യുന്നു ( cf. പ്രവൃത്തികൾ 20,19).
46 . ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരത്തിന്റെ കൂട്ടായ്മയിലും ദൈവജനത്തിന്റെ മിഷനറി യാത്രയിലും
ആത്മാവിന്റെ പ്രവർത്തനമാണ് സിനോഡലിറ്റിയുടെ തത്വം. യഥാർത്ഥത്തിൽ, ത്രിത്വമെന്ന
നിലയിൽ ദൈവത്തിന്റെ ജീവിതത്തിലെ നെക്സസ് അമോറിസ് എന്ന നിലയിൽ , ആത്മാവ്
ഇതേ സ്നേഹം സഭയ്ക്ക് നൽകുന്നു, കൂടാതെ അവൾ κοινωνία τοῦ ἁγίου πνεύματοῦ
πνεύματος πνεύματος . പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ദാനം, സ്നാനം സ്വീകരിച്ച എല്ലാവരിലും
ഒന്നുതന്നെയാണ്, അത് പല രൂപങ്ങളിൽ പ്രകടമാണ്: സ്നാനമേറ്റവരുടെ തുല്യ മാന്യത;
വിശുദ്ധിയിലേക്കുള്ള സാർവത്രിക വിളി [50] ; യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ പൗരോഹിത്യ, പ്രവാചക,
രാജകീയ പദവികളിൽ എല്ലാ വിശ്വാസികളുടെയും പങ്കാളിത്തം; ശ്രേണിപരവും
ആകർഷകവുമായ സമ്മാനങ്ങളുടെ സമൃദ്ധി [51] ; ഓരോ പ്രാദേശിക സഭയുടെയും
ജീവിതവും ദൗത്യവും.
47 . സഭയുടെ സിനഡൽ പാത രൂപപ്പെടുത്തുന്നതും പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതും കുർബാനയാണ്.
ഇത് "സഭയുടെ സാർവത്രികവും പ്രാദേശികവുമായ ക്രിസ്തീയ ജീവിതത്തിന്റെ കേന്ദ്രമാണ്,
അതുപോലെ തന്നെ ഓരോ വിശ്വാസികൾക്കും വ്യക്തിഗതമായി" [ 52] . സിനഡാലിറ്റിയുടെ
ഉറവിടവും ഉച്ചകോടിയും ആരാധനക്രമത്തിന്റെ ആഘോഷത്തിലാണ്. അതുല്യമായ
രീതിയിൽ - യൂക്കറിസ്റ്റിക് സിനാക്സിസിലെ പൂർണ്ണവും ബോധപൂർവവും സജീവവുമായ
പങ്കാളിത്തത്തിൽ [53] .ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരവുമായും രക്തവുമായുള്ള നമ്മുടെ കൂട്ടായ്മ
കാരണം, "നമ്മിൽ പലരും ഉണ്ടെങ്കിലും, നമ്മൾ എല്ലാവരും ഒരേ ശരീരമാണ്, കാരണം
നാമെല്ലാവരും പങ്കിടുന്നു. ഒരു അപ്പത്തിൽ" ( 1 കൊരിന്ത്യർ 10,17).
ക്രിസ്ത്യാനികൾ എന്ന നിലയിൽ നാം പരസ്പരം പങ്കിടുന്ന ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരത്തിലെ
നമ്മുടെ അംഗത്വത്തെ കുർബാന പ്രതിനിധീകരിക്കുകയും ദൃശ്യപരമായി കൊണ്ടുവരുകയും
ചെയ്യുന്നു ( 1 കൊരിന്ത്യർ 12,12). കുർബാനയുടെ മേശയ്ക്ക് ചുറ്റും പ്രാദേശിക പള്ളികൾ
രൂപീകരിക്കുകയും ഒരു സഭയുടെ ഐക്യത്തിൽ അവിടെ ഒത്തുകൂടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ദിവ്യകാരുണ്യ സിനാക്സിസ്, കമ്മ്യൂണിയോ സങ്കേതത്തിന്റെ സഭാപരമായ "ഞങ്ങൾ"
പ്രകടിപ്പിക്കുകയും കൊണ്ടുവരികയും ചെയ്യുന്നു , അതിൽ വിശ്വാസികൾ ദൈവകൃപയുടെ
വിവിധ രൂപങ്ങളിൽ പങ്കാളികളാക്കപ്പെടുന്നു. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ടോളിഡോ
കൗൺസിലുകളിൽ നിന്നുള്ള ഓർഡോ ആഡ് സിനഡം, 1984 - ൽ പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ട
സിറിമോണിയേൽ എപ്പിസ്‌കോപോറം എന്നിവ ഒരു സിനഡൽ അസംബ്ലിയുടെ
ആരാധനാക്രമ സ്വഭാവം കാണിക്കുകയും അത് കുർബാനയുടെയും ദിവ്യബലിയുടെയും
ആഘോഷത്തോടെ ആരംഭിക്കുകയും കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും ചെയ്യണമെന്ന് വ്യവസ്ഥ
ചെയ്യുന്നു. സുവിശേഷ പ്രഘോഷണം.
48 . തന്റെ ജീവിതം പങ്കുവയ്ക്കാനും ദിവ്യകാരുണ്യത്തിൽ ഭക്ഷണം നൽകാനും സിനഡൽ
കൂട്ടായ്മയിൽ അവരെ നയിക്കാനും ദൈവജനത്തെ അനുവദിക്കുന്നതിനായി കർത്താവ്
എല്ലാ സ്ഥലങ്ങളിലും എല്ലാ സമയത്തും അവന്റെ ആത്മാവിനെ പകരുന്നു. "യഥാർത്ഥത്തിൽ
'സിനോഡൽ' ആകുക എന്നതിനർത്ഥം പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ ഉത്തേജിപ്പിക്കപ്പെട്ട
ഐക്യത്തോടെ മുന്നോട്ട് പോകുക എന്നാണ്" [54] . സിനഡൽ നടപടിക്രമങ്ങൾക്കും
സംഭവങ്ങൾക്കും ഒരു തുടക്കവും ഒരു പ്രക്രിയയും ഒരു നിഗമനവും ഉള്ളപ്പോൾ, സിനഡലിറ്റി
സഭയുടെ ചരിത്രപരമായ വികാസത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു പ്രത്യേക വിവരണം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു,
അവളുടെ ഘടനകളിലേക്ക് ജീവൻ ശ്വസിക്കുകയും അവളുടെ ദൗത്യം നയിക്കുകയും
ചെയ്യുന്നു. സഭയുടെ നിഗൂഢതയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ദൈവത്തിന്റെ രക്ഷാപദ്ധതിയുടെ
ത്രിത്വ, നരവംശശാസ്ത്ര, ക്രിസ്റ്റോളജിക്കൽ, ന്യൂമാറ്റോളജിക്കൽ, യൂക്കറിസ്റ്റിക് മാനങ്ങൾ,
നൂറ്റാണ്ടുകളായി സിനഡാലിറ്റിയുടെ വികാസത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലമായ ദൈവശാസ്ത്ര
ചക്രവാളമാണ്.
2.2 തീർത്ഥാടകരുടെയും മിഷനറിമാരുടെയും ദൈവജനത്തിന്റെ സിനഡൽ പാത

49 . സിനഡലിറ്റി സഭയുടെ 'തീർത്ഥാടക' സ്വഭാവത്തെ പ്രകടമാക്കുന്നു. രാഷ്ട്രങ്ങൾക്കിടയിൽ

നിന്ന് ശേഖരിച്ച ദൈവജനത്തിന്റെ പ്രതിച്ഛായ ( പ്രവൃത്തികൾ 2,1-9; 15,14) അതിന്റെ
സാമൂഹികവും ചരിത്രപരവും മിഷനറി സ്വഭാവവും പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു, ഇത് ഹോമോ വിയേറ്റർ
എന്ന നിലയിൽ ഓരോ മനുഷ്യന്റെയും അവസ്ഥയ്ക്കും തൊഴിലിനും യോജിക്കുന്നു .
ക്രിസ്തുവിന്റെ നിഗൂഢതയെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യത്തെ പിതാവിലേക്ക് നയിക്കുന്ന വഴി
വ്യക്തമാക്കുന്ന ചിത്രമാണ് പാത [55] . യേശു ദൈവത്തിൽ നിന്ന് മനുഷ്യനിലേക്കും
മനുഷ്യനിൽ നിന്ന് ദൈവത്തിലേക്കുമുള്ള വഴിയാണ് [56] . നമ്മുടെ ഇടയിൽ കൂടാരമിട്ട്
അവൻ തന്നെത്തന്നെ തീർത്ഥാടകനാക്കിയ കൃപ നിറഞ്ഞ സംഭവം ( യോഹന്നാൻ 1,14)
സഭയുടെ സിനഡൽ പാതയിൽ തുടരുന്നു.
50 _ സഭ ക്രിസ്തുവിനോടൊപ്പം, ക്രിസ്തുവിലൂടെയും ക്രിസ്തുവിലൂടെയും സഞ്ചരിക്കുന്നു.
അവൻ, വഴിപോക്കനും, വഴിയും, നമ്മുടെ മാതൃരാജ്യവും, അവന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ
ആത്മാവിനെ നൽകുന്നു ( റോമർ 5, 5) അങ്ങനെ അവനിൽ നമുക്ക് "ഏറ്റവും പൂർണ്ണമായ
വഴി" പിന്തുടരാനാകും ( 1 കൊരിന്ത്യർ 12,31). സഭ തന്റെ കർത്താവ് മടങ്ങിവരുന്നതുവരെ
അവന്റെ കാൽപ്പാടുകൾ തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു ( 1 കൊരിന്ത്യർ 11,26).
അവൾ സ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തിലേക്കുള്ള വഴിയുടെ ആളുകളാണ് ( പ്രവൃത്തികൾ 9,2; 18,25; 19,9) (
ഫിലിപ്പിയർ 3,20). അന്ത്യവിശ്രമത്തിലേക്കുള്ള അവളുടെ യാത്രയുടെ ചരിത്രപരമായ
രൂപമാണ് സിനോഡലിറ്റി ( എബ്രായർ 3,7-4,44). വിശ്വാസവും പ്രത്യാശയും സ്നേഹവും "ഭാവി
നഗരത്തിന്റെ ദൃഷ്ടിയിൽ" കർത്താവിന്റെ സമ്മേളനത്തിന്റെ തീർത്ഥാടനത്തെ നയിക്കുകയും
അറിയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു ( എബ്രായർ 11,10). ക്രിസ്ത്യാനികൾ ലോകത്തിലെ
"തീർത്ഥാടകരും അപരിചിതരുമാണ്" ( 1 പത്രോസ് 2,11), രാജ്യത്തിന്റെ എല്ലാ
സുവിശേഷങ്ങളോടും പ്രഘോഷിക്കുന്നതിനുള്ള സമ്മാനവും ഉത്തരവാദിത്തവും കൊണ്ട്
ആദരിക്കപ്പെടുന്നു.
51 . ദൈവജനം കാലാവസാനത്തിലേക്കും ( മത്തായി 28,20) ഭൂമിയുടെ അറ്റങ്ങളിലേക്കും (
പ്രവൃത്തികൾ 1,8) യാത്ര ചെയ്യുന്നു. സഭ വിവിധ പ്രാദേശിക പള്ളികളിൽ ബഹിരാകാശത്ത്
ജീവിക്കുകയും ക്രിസ്തുവിന്റെ പെസഹാ കാലത്ത് അവന്റെ പറൂസിയ വരെ
സഞ്ചരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവൾ ഒരൊറ്റ ചരിത്ര വിഷയമാണ്; ദൈവവുമായുള്ള
നിർണ്ണായകമായ ഐക്യത്തിന്റെയും ക്രിസ്തുവിലുള്ള മനുഷ്യകുടുംബത്തിന്റെ
ഐക്യത്തിന്റെയും അനന്തരഫലമാണ് അവളിൽ ഇതിനകം നിലവിലുള്ളതും
പ്രവർത്തിക്കുന്നതും . അവളുടെ യാത്രയുടെ സിനഡൽ രൂപം ഓരോ പ്രാദേശിക സഭകളിലും
അവയ്ക്കിടയിലുള്ള ഒരു ക്രിസ്തുവിന്റെ സഭയിലും കൂട്ടായ്മയുടെ വ്യായാമം
പ്രകടിപ്പിക്കുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
52 . സഭയുടെ സിനഡൽ മാനം, വിവിധ പ്രാദേശിക സഭകളുടെ പരസ്പര വിശ്വാസത്തിലും
റോം സഭയുമായുള്ള കൂട്ടായ്മയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ഒരു ഡയക്രോണിക് അർത്ഥത്തിൽ -
ആന്റിക്വിറ്റാസ് - ഒരു സമന്വയ അർത്ഥത്തിൽ - യൂണിവേഴ്സി ‌ റ്റാസ്. വിശ്വാസത്തിന്റെ
ചിഹ്നങ്ങളും പ്രാദേശിക, പ്രവിശ്യാ, - പ്രത്യേകവും സാർവത്രികവുമായ അർത്ഥത്തിൽ -
എക്യുമെനിക്കൽ സുന്നഹദോസുകളുടെ തീരുമാനങ്ങളും കൈമാറ്റവും സ്വീകരണവും,
എല്ലായിടത്തും, എല്ലായിടത്തും, എല്ലായ്പ്പോ‌ ഴും, സഭ ഏറ്റുപറയുന്ന വിശ്വാസത്തിലുള്ള
കൂട്ടായ്മ ഒരു മാനദണ്ഡമായ രീതിയിൽ പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ഉറപ്പ് നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു.
[58]
എല്ലാവരാലും (quod ubique, quod semper, quod ab omnibus creditum est) .

53 . സിനഡലിറ്റി സഭയിൽ മിഷൻ സേവനത്തിൽ ജീവിക്കുന്നു. എക്ലീസിയ പെരെഗ്രിനൻസ്

നാച്ചുറ സുവാ മിഷനേറിയ എസ്റ്റ് [59] ; അവൾ സുവിശേഷം പ്രഘോഷിക്കുന്നതിനായി
നിലവിലുണ്ട് [60] . ദൈവജനം മുഴുവനും സുവിശേഷ പ്രഘോഷണത്തിന്റെ ഒരു ഏജന്റാണ്
[61] . നാമെല്ലാവരും മിഷനറി ശിഷ്യന്മാരായതിനാൽ സ്നാനമേറ്റ ഓരോ വ്യക്തിയും
ദൗത്യത്തിന്റെ മുഖ്യകഥാപാത്രമാകാൻ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. സുവിശേഷവൽക്കരണത്തിന്റെ
വഴികൾ വിവേചിച്ചറിയുന്നതിനായി, അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ നിലവിലുള്ള ശുശ്രൂഷകളും
കരിസങ്ങളും സജീവമാക്കാനും ആത്മാവിന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കാനും സിനഡൽ
സിനർജിയിൽ സഭ വിളിക്കപ്പെടുന്നു.
2.3 കൂട്ടായ്മയുടെ സഭാശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഒരു പ്രകടനമായി സിനോഡലിറ്റി

54 . കമ്മ്യൂണിയൻ സഭാശാസ്ത്രത്തിന്റെ വീക്ഷണത്തിൽ സിനോഡലിറ്റിയെ ശരിയായി

മനസ്സിലാക്കുന്നതിനുള്ള അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങൾ ലുമെൻ ജെന്റിയം പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു.
അതിന്റെ ആദ്യ അധ്യായങ്ങളുടെ ക്രമം സഭ സ്വയം മനസ്സിലാക്കുന്ന വിധത്തിൽ ഒരു
സുപ്രധാന ചുവടുവെപ്പ് പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. ക്രമം - സഭയുടെ രഹസ്യം (അധ്യായം 1),
ദൈവത്തിന്റെ ആളുകൾ (അധ്യായം 2), സഭയുടെ ശ്രേണിപരമായ ഭരണഘടന (അധ്യായം 3) -
സഭാ ശ്രേണി ദൈവജനത്തിന്റെ സേവനത്തിലാണ് എന്ന് ഊന്നിപ്പറയുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ
രക്ഷാപദ്ധതിക്ക് അനുസൃതമായി സഭയ്ക്ക് അവളുടെ ദൗത്യം നിർവഹിക്കാൻ കഴിയും,
അതിന്റെ ഭാഗങ്ങളെക്കാൾ മൊത്തത്തിലുള്ള മുൻഗണനയും ഉപാധികളേക്കാൾ അവസാനം
എന്ന യുക്തിയും.
55 _ സഭ മുഴുവൻ ഒരു വിഷയമാണെന്നും സഭയിലെ എല്ലാവരും ഒരു വിഷയമാണെന്നും
സിനഡലിറ്റി അർത്ഥമാക്കുന്നു. വിശ്വസ്തർ σύνοδοι ആണ്, യാത്രയിലെ കൂട്ടാളികളാണ്.
ക്രിസ്തുവിന്റെ ഏക പൗരോഹിത്യത്തിൽ പങ്കുചേരുന്നതിനാൽ അവർ സജീവമായ പങ്ക്
വഹിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു [62] , പൊതുനന്മയെ മുൻനിർത്തി പരിശുദ്ധാത്മാവ്
നൽകുന്ന വിവിധ ചാരിസങ്ങൾ സ്വീകരിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണ് [63] . സ്വതന്ത്രവും
വ്യത്യസ്തവുമായ വിഷയങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു സഭയെ സിനഡൽ ജീവിതം
വെളിപ്പെടുത്തുന്നു, അത് മൂലക്കല്ലായ ക്രിസ്തുവിലും തൂണുകൾ പോലെയുള്ള
അപ്പോസ്തലന്മാരിലും നിർമ്മിച്ച ഒരൊറ്റ കമ്മ്യൂണിറ്റേറിയൻ വിഷയമാണെന്ന്
ചലനാത്മകമായി കാണിക്കുന്നു. "ആത്മീയ ഭവന"ത്തിലേക്ക് കല്ലുകൾ ( cf. 1 പത്രോസ് 2,5),
"ദൈവത്തിന്റെ ആത്മാവിലുള്ള ഒരു വാസസ്ഥലം" ( എഫെസ്യർ 2,22).

56 . എല്ലാ വിശ്വാസികളും അവരുടെ മാമ്മോദീസയുടെ ഫലമായി സത്യത്തിന്റെയും

ജീവിതത്തിന്റെയും വചനത്തിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കാനും പ്രഖ്യാപിക്കാനും വിളിക്കപ്പെടുന്നു,
കാരണം അവർ ദൈവത്തിന്റെ പ്രാവചനിക, പുരോഹിത, രാജകീയ ജനത്തിന്റെ
അംഗങ്ങളാണ് [64] . ദൈവജനത്തിന്റെ ദൗത്യത്തിന്റെ സേവനത്തിൽ തങ്ങളുടെ അജപാലന
ശുശ്രൂഷയിൽ ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന പ്രത്യേക സഭയെ പഠിപ്പിക്കുന്നതിലും
വിശുദ്ധീകരിക്കുന്നതിലും ഭരിക്കുന്നതിലും ബിഷപ്പുമാർ അവരുടെ പ്രത്യേക
അപ്പോസ്തോലിക അധികാരം പ്രയോഗിക്കുന്നു.
പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ അഭിഷേകം വിശ്വാസികളുടെ സെൻസസ് ഫിഡിയിൽ പ്രകടമാണ് [65] .
"സ്നാനമേറ്റ എല്ലാവരിലും, ആദ്യം മുതൽ അവസാനം വരെ, ആത്മാവിന്റെ വിശുദ്ധീകരണ
ശക്തി പ്രവർത്തിക്കുന്നു, സുവിശേഷവൽക്കരണത്തിലേക്ക് നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. ഈ
അഭിഷേകത്തിന് ദൈവജനം വിശുദ്ധരാണ്, അത് വിശ്വാസത്തിൽ തെറ്റുപറ്റാത്തതാക്കുന്നു.
അതിനർത്ഥം അത് ഇല്ല എന്നാണ് . ആ വിശ്വാസത്തെ വിശദീകരിക്കാൻ വാക്കുകൾ
കണ്ടെത്താനാകാതെ വരുമ്പോഴും വിശ്വാസത്തിൽ തെറ്റുപറ്റുക.ആത്മാവ് അതിനെ
സത്യത്തിൽ നയിക്കുകയും രക്ഷയിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.മനുഷ്യരാശിയോടുള്ള
നിഗൂഢമായ സ്നേഹത്തിന്റെ ഭാഗമായി ദൈവം വിശ്വാസികളുടെ സമ്പൂർണ്ണതയ്ക്ക്
വിശ്വാസത്തിന്റെ സഹജാവബോധം നൽകുന്നു - സെൻസസ് fidei - യഥാർത്ഥത്തിൽ
ദൈവത്തെ എന്താണെന്ന് വിവേചിച്ചറിയാൻ അവരെ സഹായിക്കുന്നു, ആത്മാവിന്റെ
സാന്നിധ്യം ക്രിസ്ത്യാനികൾക്ക് ദൈവിക യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളോടൊപ്പം ഒരു പ്രത്യേക
സ്വാഭാവികതയും, ആ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളെ അവബോധപൂർവ്വം മനസ്സിലാക്കാൻ അവരെ
പ്രാപ്തരാക്കുന്ന ഒരു ജ്ഞാനവും നൽകുന്നു" [66 ] . സഭയുമായി യോജിച്ച് അനുഭവിക്കാനും,
മനസ്സിലാക്കാനും, ഗ്രഹിക്കാനും, ഈ വൈരുദ്ധ്യാത്മകത സ്വയം പ്രകടമാക്കുന്നു . ഇത്
ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് മാത്രമല്ല, എല്ലാ വിശ്വാസികൾക്കും ആവശ്യമാണ്; അത്
ദൈവജനത്തിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളെയും അവർ ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു. അവരുടെ തീർത്ഥാടന
യാത്രയാണ് അവരുടെ 'ഒരുമിച്ചു നടക്കാനുള്ള' താക്കോൽ" [67] .
57 . വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമന്റെ സഭാപരമായ വീക്ഷണം എടുത്ത് , ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ ഒരു
സിനഡൽ പള്ളിയുടെ ചിത്രം "ഒരു വിപരീത പിരമിഡ്" ആയി വരച്ചു, അതിൽ ദൈവജനവും
ബിഷപ്പ് കോളേജും ഉൾപ്പെടുന്നു, അവരിൽ ഒരാളായ പീറ്ററിന്റെ പിൻഗാമിക്ക് ഒരു പ്രത്യേക
ശുശ്രൂഷയുണ്ട്. ഐക്യത്തിന്റെ. ഇവിടെ അടിത്തറയ്ക്ക് താഴെയാണ് ഉച്ചകോടി.
"സഭയുടെ ഒരു ഘടനാപരമായ ഘടകമെന്ന നിലയിൽ, ശ്രേണീബദ്ധമായ ശുശ്രൂഷയെത്തന്നെ
മനസ്സിലാക്കുന്നതിനുള്ള ഏറ്റവും ഉചിതമായ വ്യാഖ്യാന ചട്ടക്കൂട് സിനഡലിറ്റി നമുക്ക് പ്രദാനം
ചെയ്യുന്നു.... പത്രോസ് അപ്പോസ്തലൻ 'പാറ' ആയ അപ്പസ്തോലന്മാരുടെ കോളേജ്
അവളുടെ തലയിൽ സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ട് യേശു സഭ സ്ഥാപിച്ചു. ( cf. മത്തായി 16,18),
വിശ്വാസത്തിൽ തന്റെ സഹോദരങ്ങളെ "സ്ഥിരീകരിക്കേണ്ട" ഒരാൾ ( cf. ലൂക്കോസ് 22,32)
എന്നാൽ ഈ പള്ളിയിൽ, ഒരു വിപരീത പിരമിഡിലെന്നപോലെ, മുകൾഭാഗം അടിത്തറയ്ക്ക്
താഴെയാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. , അധികാരം പ്രയോഗിക്കുന്നവരെ 'മന്ത്രിമാർ' എന്ന്
വിളിക്കുന്നു, കാരണം, ഈ വാക്കിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥത്തിൽ, അവർ എല്ലാവരിലും
ഏറ്റവും ചെറിയവരാണ്" [68] .
2.4 കത്തോലിക്കാ കൂട്ടായ്മയുടെ ചലനാത്മകതയിലെ സിനോഡലിറ്റി

58 . സഭയിലെ കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ കൂട്ടായ്മ എന്ന നിലയിലുള്ള ഒരു സജീവമായ

ആവിഷ്കാരമാണ് സിനോഡലിറ്റി. സഭയിൽ, ക്രിസ്തു തന്റെ ശരീരത്തോട് ഐക്യപ്പെട്ട
ശിരസ്സായി സന്നിഹിതനാണ് ( എഫേസ്യർ 1,22-23) രക്ഷാമാർഗത്തിന്റെ പൂർണത അവനിൽ
നിന്ന് അവൾ സ്വീകരിക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവിന്റെ കർതൃത്വത്തിൻ കീഴിലും അവന്റെ
ആത്മാവിന്റെ ഐക്യത്തിലും സാംസ്കാരിക രൂപങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയിൽ മുഴുവൻ
മനുഷ്യകുടുംബത്തെയും ഒരുമിച്ചുകൂട്ടുന്നതിനായി അവൾ എല്ലാവരിലേക്കും
അയക്കപ്പെട്ടതിനാൽ സഭയും കത്തോലിക്കയാണ്. സിനഡൽ പാത അവളുടെ
കത്തോലിക്കാതയെ രണ്ട് തരത്തിൽ പ്രകടിപ്പിക്കുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു:
വിശ്വാസത്തിന്റെ പൂർണ്ണത ദൈവജനത്തിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളും പങ്കിടുന്നതിന്റെ
ചലനാത്മകമായ വഴി കാണിക്കുകയും അത് എല്ലാ ആളുകൾക്കും എല്ലാ ജനങ്ങൾക്കും
കൈമാറാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
59 . സഭ, അവൾ കത്തോലിക്കയായതിനാൽ, സാർവത്രികമായതിനെ പ്രാദേശികവും
പ്രാദേശികമായതിനെ സാർവത്രികവുമാക്കുന്നു. സഭയുടെ പ്രത്യേകത ഒരിടത്ത് സാർവത്രിക
സഭയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടുന്നു, സാർവത്രിക സഭ പ്രാദേശിക സഭകളിലും
പരസ്പരം റോമിലെ സഭയുമായുള്ള കൂട്ടായ്മയിലും പ്രകടമാവുകയും
യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
"സാർവത്രിക സഭയിൽ നിന്ന് സ്വമേധയാ വിച്ഛേദിക്കുന്ന ഓരോ സഭയ്ക്കും ദൈവിക
പദ്ധതിയുമായുള്ള ബന്ധം നഷ്ടപ്പെടും.... എന്നാൽ, അതേ സമയം, ശരീരവും ജീവനും
കൃത്യമായി എടുക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, ഒരു സഭ പൂർണ്ണമായി ഓർബെ ഡിഫ്യൂസയായി മാറും.
വ്യക്തിഗത സഭകൾ, സഭയുടെ ഈ രണ്ട് ധ്രുവങ്ങളിലേക്കുള്ള നിരന്തരമായ ശ്രദ്ധ മാത്രമേ
ഈ ബന്ധത്തിന്റെ സമ്പന്നത മനസ്സിലാക്കാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കൂ" [69] .
60 . ഈ രണ്ട് ധ്രുവങ്ങളുടെയും അന്തർലീനമായ പരസ്പരബന്ധം ക്രിസ്തുവിന്റെ സഭയിൽ
സാർവത്രികവും പ്രാദേശികവും പരസ്പരം ഉള്ളതുപോലെ പ്രകടിപ്പിക്കാം. കത്തോലിക്കാ
സഭയിൽ, വൈവിധ്യം കേവലം സഹവർത്തിത്വമല്ല, പരസ്പര ബന്ധത്തിലും
ആശ്രിതത്വത്തിലും ഉള്ള ബന്ധമാണ്: ത്രിത്വ കൂട്ടായ്മ അതിന്റെ സഭാപരമായ പ്രതിഫലനം
കാണുന്ന ഒരു സഭാപരമായ പെരികോറെസിസ് . ഒരു സാർവത്രിക സഭയിൽ സഭകൾ
തമ്മിലുള്ള കൂട്ടായ്മ , പെട്രോ എറ്റ് സബ് പെട്രോയുടെ ഐക്യത്തിൽ ഒത്തുകൂടിയ
എപ്പിസ്കോപ്പിന്റെ കൊളീജിയൽ "ഞങ്ങൾ" എന്നതിന്റെ സഭാപരമായ അർത്ഥം
പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു .
61 . പ്രാദേശിക സഭകൾ കമ്മ്യൂണിറ്റേറിയൻ വിഷയങ്ങളാണ്, അത് വ്യത്യസ്ത സാംസ്കാരിക
സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഒരു ദൈവജനത്തെ പുതിയ രീതിയിൽ യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുന്നു, കൂടാതെ
"അടുത്ത കൂട്ടായ്മയുടെ ബന്ധങ്ങൾ" പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനായി അവർ തങ്ങളുടെ
സമ്മാനങ്ങൾ പരസ്പര കൈമാറ്റത്തിൽ പങ്കുവെക്കുന്നു [70 ] . പ്രാദേശിക സഭകളുടെ
വൈവിധ്യം - അവരുടേതായ സഭാ അച്ചടക്കങ്ങൾ, ആരാധനാക്രമങ്ങൾ, ദൈവശാസ്ത്ര
പൈതൃകം, ആത്മീയ സമ്മാനങ്ങൾ, കാനോനിക്കൽ മാനദണ്ഡങ്ങൾ എന്നിവ - "അവിഭക്ത
സഭയുടെ കത്തോലിക്കാസഭയുടെ മഹത്തായ തെളിവാണ്" [71 ] . സെൻട്രം യൂണിറ്റാറ്റിസ്
ആയ പീറ്ററിന്റെ മന്ത്രാലയം , "നിയമപരമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നു, അതേ സമയം
അത്തരം വ്യത്യാസങ്ങൾ ഐക്യത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നില്ല, മറിച്ച് അതിലേക്ക് സംഭാവന
ചെയ്യുമെന്ന് ഉറപ്പുനൽകുന്നു" [72] . സഭയുടെ ഐക്യത്തെ സേവിക്കുന്നതിനും ഓരോ
പ്രാദേശിക സഭയുടെയും വ്യതിരിക്തമായ സ്വഭാവം ഉറപ്പുനൽകുന്നതിനും പെട്രൈൻ
ശുശ്രൂഷയുണ്ട്. സാർവത്രിക സഭയിലും ഓരോ പ്രാദേശിക സഭയിലും വ്യത്യസ്‌തമായി
ഒരുമിച്ചു പോകേണ്ട പാതകളുടെ വിവേചനബുദ്ധിയോടെ സഭയുടെ കത്തോലിക്കാതയെ
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിന് പിന്തുടരേണ്ട പാതയെ സിനഡാലിറ്റി വിവരിക്കുന്നു.
2.5 അപ്പോസ്തോലിക കൂട്ടായ്മയുടെ പാരമ്പര്യത്തിലെ സിനോഡലിറ്റി

62 . സഭ മൂന്ന് അർത്ഥങ്ങളിൽ അപ്പോസ്തോലികമാണ്: അത് അപ്പോസ്തലന്മാരുടെ

അടിത്തറയിൽ കെട്ടിപ്പടുക്കപ്പെട്ടതും തുടരുന്നതും ആയതിനാൽ ( cf. Ephesians 2,20);
പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ സഹായത്താൽ, അവൾ അവരുടെ പഠിപ്പിക്കലുകൾ സംരക്ഷിക്കുകയും
കൈമാറുകയും ചെയ്യുന്നു ( cf. പ്രവൃത്തികൾ 2,42; 2 തിമോത്തി 1,13-14); ബിഷപ്പുമാരുടെ
കോളേജിലൂടെയും അവരുടെ പിൻഗാമികൾ വഴിയും സഭയിലെ പാസ്റ്റർമാർ വഴിയും
അപ്പോസ്തലന്മാരാൽ നയിക്കപ്പെടുന്നത് തുടരുന്നതിനാൽ ( നടപടികൾ 20,28) [73] .
സഭയുടെ സിനഡൽ ജീവിതവും അപ്പോസ്തോലിക ശുശ്രൂഷയും തമ്മിലുള്ള
ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചാണ് ഞങ്ങൾ ഇവിടെ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത്, അത് ബിഷപ്പുമാരുടെ
ശുശ്രൂഷയിൽ പരസ്പരവും റോമിലെ ബിഷപ്പുമായുള്ള കൊളീജിയലും ശ്രേണിപരമായ
കൂട്ടായ്മയിലും യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുന്നു.
63 . യേശു പന്ത്രണ്ടുപേരെ "ഒരു കോളേജ് (കോളീജിയം) അല്ലെങ്കിൽ സ്ഥിരതയുള്ള ഒരു
ഗ്രൂപ്പിന്റെ (cœtus) പ്രകാരമാണ് നിയമിച്ചതെന്ന് ലുമെൻ ജെന്റിയം പഠിപ്പിക്കുന്നു, അതിൽ
നിന്ന് പീറ്ററിനെ തിരഞ്ഞെടുത്തു [74] . ബിഷപ്പുമാരുടെ സമർപ്പണത്തിലൂടെയാണ്
അപ്പോസ്തോലിക പിന്തുടർച്ച ഉണ്ടാകുന്നത്, അത് അവർക്ക് കൽപ്പനകളുടെ കൂദാശയുടെ
പൂർണ്ണത നൽകുകയും കോളേജിന്റെ തലവന്മാരുമായും അംഗങ്ങളുമായും കൊളീജിയലും
ശ്രേണിപരമായ കൂട്ടായ്മയിലും അവരെ ഉൾപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു [75 ] . അതിനാൽ,
അപ്പോസ്തലന്മാരുടെ ശുശ്രൂഷയുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നതും അതിൽ നിന്ന്
ഉരുത്തിരിഞ്ഞതുമായ ബിഷപ്പുമാരുടെ ശുശ്രൂഷ കൂട്ടായതും ശ്രേണിപരവുമാണെന്ന് അത്
പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. എപ്പിസ്‌കോപ്പൽ ശുശ്രൂഷയെ അതിന്റെ കൂദാശ വേരിൽ നിന്ന്
വേർപെടുത്തുകയും അതിന്റെ കൊളീജിയൽ മാനത്തെ ദുർബലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു
എന്ന വ്യാഖ്യാനത്തിന് അതീതമായി, എപ്പിസ്കോപ്പിന്റെയും എപ്പിസ്‌കോപ്പൽ
കൊളീജിയലിറ്റിയുടെയും കൂദാശയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നു [76 ] . ഈ
രീതിയിൽ, കൂട്ടായ്മയുടെയും കൂട്ടായ്‌മയുടെയും സഭാശാസ്ത്രത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ,
"മെത്രാൻമാരുടെയും വിശ്വാസികളുടെയും ഐക്യത്തിന്റെ ദൃശ്യ തത്വവും അടിത്തറയും" എന്ന
റോമിലെ ബിഷപ്പിനെക്കുറിച്ചുള്ള വത്തിക്കാൻ ഒന്നാമന്റെ സിദ്ധാന്തത്തെ ഇത്
പൂർത്തീകരിക്കുന്നു [77 ] .
64 . ദൈവജനത്തിന്റെ സെൻസസ് ഫിഡെയുടെ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെയും റോമിലെ
ബിഷപ്പുമായുള്ള ശ്രേണിപരമായ കൂട്ടായ്മയിൽ ബിഷപ്പിന്റെ കൂദാശ കൂട്ടുകെട്ടിന്റെയും
അടിസ്ഥാനത്തിൽ സിനോഡലിറ്റിയുടെ ദൈവശാസ്ത്രത്തിലേക്ക് കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ
പോകാൻ കഴിയും .
ഈ സഭാപരമായ ദർശനം "എല്ലാം", "ചിലത്", "ഒന്ന്" എന്നീ പദങ്ങളിൽ സിനഡൽ
കമ്മ്യൂണിയൻ വ്യക്തമാക്കാൻ നമ്മെ ക്ഷണിക്കുന്നു. പ്രാദേശിക സഭകൾ, പ്രാദേശിക
സഭകളുടെ പ്രാദേശിക ഗ്രൂപ്പുകൾ, സാർവത്രിക സഭകൾ എന്നിങ്ങനെ വ്യത്യസ്ത
തലങ്ങളിലും വ്യത്യസ്ത രൂപങ്ങളിലും, സിനഡലിറ്റിയിൽ, ബിഷപ്പ് കോളേജിന്റെ നേതൃത്വ
ശുശ്രൂഷയായ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റാസ് ഫിഡെലിയത്തിന്റെ (എല്ലാവരും) സെൻസസ് ഫിഡെയുടെ
വ്യായാമം ഉൾപ്പെടുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രെസ്ബിറ്റീരിയം (ചിലത്), റോമിലെ ബിഷപ്പിന്റെ
ഐക്യ ശുശ്രൂഷ (ഒന്ന്). അങ്ങനെ, ദൈവജനത്തെ മുഴുവനും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന
കമ്മ്യൂണിറ്റേറിയൻ വശം, മെത്രാൻ ശുശ്രൂഷയുടെ ഭാഗമായുള്ള കൂട്ടായ മാനം, റോമിലെ
ബിഷപ്പിന്റെ പ്രാഥമിക ശുശ്രൂഷ എന്നിവയുമായി സിനോഡലിറ്റിയുടെ ചലനാത്മകത ചേരുന്നു.
ഈ പരസ്പരബന്ധം വിശ്വസ്തരും അവരുടെ പാസ്റ്റർമാരും തമ്മിലുള്ള ആ ഏകാഗ്രമായ
ഗൂഢാലോചനയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു [78] , ഇത് ത്രിത്വത്തിനുള്ളിൽ ജീവിക്കുന്ന
ശാശ്വതമായ ഗൂഢാലോചനയുടെ പ്രതീകമാണ് . അങ്ങനെ സഭ "ദൈവിക സത്യത്തിന്റെ
പൂർണ്ണതയിലേക്ക് ദൈവവചനങ്ങൾ അവളുടെ പൂർണ്ണ നിവൃത്തിയിൽ എത്തുന്നതുവരെ
നിരന്തരം മുന്നോട്ട് പോകുന്നു" [79] .
65 . സഭയുടെ സിനഡൽ ജീവിതത്തിന്റെ നവീകരണം, മുഴുവൻ ദൈവജനത്തോടും
കൂടിയാലോചിക്കുന്നതിനുള്ള നടപടിക്രമങ്ങൾ ആരംഭിക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെടുന്നു.
"വിശ്വാസികളെ ഉപദേശിക്കുന്ന സമ്പ്രദായം സഭയുടെ ജീവിതത്തിൽ പുതിയതല്ല. മധ്യകാല
സഭയിൽ റോമൻ നിയമത്തിന്റെ ഒരു തത്ത്വം ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു: Quod omnes tangit, ab
omnibus tractari et approbari debet (എല്ലാവരെയും ബാധിക്കുന്നത് എല്ലാവരും ചർച്ച
ചെയ്യുകയും അംഗീകരിക്കുകയും വേണം. ) സഭയുടെ ജീവിതത്തിന്റെ മൂന്ന് മേഖലകളിൽ
(വിശ്വാസം, കൂദാശകൾ, ഭരണം), 'പാരമ്പര്യം ഒരു ശ്രേണീബദ്ധമായ ഘടനയെ
കൂട്ടുകെട്ടിന്റെയും കരാറിന്റെയും മൂർത്തമായ ഭരണകൂടവുമായി സംയോജിപ്പിച്ചു', അത് ഒരു
അപ്പോസ്തോലിക നടപടിക്രമമോ പാരമ്പര്യമോ ആയി കണക്കാക്കപ്പെട്ടു" [80 . ] . ഈ
സിദ്ധാന്തം സഭാ തലത്തിലുള്ള അനുരഞ്ജനത്തിന്റെ അർത്ഥത്തിലോ രാഷ്ട്രീയ തലത്തിൽ
പാർലമെന്റേറിയനിസത്തിന്റെയോ അർത്ഥത്തിലല്ല മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്. സഭാ കൂട്ടായ്മയുടെ
ഹൃദയത്തിൽ സിനഡലിറ്റി പ്രയോഗിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നത് കൂടുതൽ
സഹായകരമാണ്.
66 . സിനോഡാലിറ്റിയുടെ കത്തോലിക്കാ, അപ്പോസ്തോലിക ദർശനത്തിൽ കമ്മ്യൂണിയോ
ഫിഡിലിയം, കമ്മ്യൂണിയോ എപ്പിസ്കോപോറം , കമ്മ്യൂണിയോ എക്ലീസിയാറം എന്നിവ
തമ്മിൽ പരസ്പര ബന്ധമുണ്ട് . സിനഡാലിറ്റി എന്ന ആശയം കൊളീജിയലിറ്റിയേക്കാൾ
വിശാലമാണ്, കാരണം അതിൽ സഭയിലെ എല്ലാവരുടെയും എല്ലാ സഭകളുടെയും
പങ്കാളിത്തം ഉൾപ്പെടുന്നു. കൊളീജിയലിറ്റി എന്നത് കർശനമായ അർത്ഥത്തിൽ,
ബിഷപ്പുമാരുടെ റാങ്കിലുള്ള ദൈവജനങ്ങളുടെ കൂട്ടായ്മയുടെ ഉറപ്പിനെയും പ്രകടനത്തെയും
സൂചിപ്പിക്കുന്നു, മറ്റൊരു രീതിയിൽ പറഞ്ഞാൽ കോളേജ് ഓഫ് ബിഷപ്പ്സ് കം പെട്രോ എറ്റ്
സബ് പെട്രോ, അതിലൂടെ - എല്ലാ സഭകളും തമ്മിലുള്ള കൂട്ടായ്മ. സിനോഡാലിറ്റി എന്ന
ആശയം കൂട്ടായ്‌മയെയും തിരിച്ചും സൂചിപ്പിക്കുന്നു, അവ രണ്ടും വ്യത്യസ്തമായതിനാൽ,
പരസ്പരം പിന്തുണയ്ക്കുകയും ആധികാരികമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എപ്പിസ്‌കോപ്പിന്റെ
കൂദാശയെയും കൂട്ടായ്‌മയെയും കുറിച്ചുള്ള വത്തിക്കാൻ II ന്റെ പഠിപ്പിക്കൽ
സിനഡാലിറ്റിയുടെ ശരിയായതും സമ്പൂർണ്ണവുമായ ദൈവശാസ്ത്രത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന
ദൈവശാസ്ത്രപരമായ ആമുഖമാണ്.
2.6 സഭയുടെ സിനഡൽ ജീവിതത്തിൽ പങ്കാളിത്തവും അധികാരവും

67 . പങ്കാളിത്തത്തിന്റെയും സഹ-ഉത്തരവാദിത്തത്തിന്റെയും സഭയാണ് സിനഡൽ സഭ.

മാർപ്പാപ്പയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ബിഷപ്പ്സ്
‌ കോളേജിൽ ക്രിസ്തു നൽകിയ അധികാരം
ഉപയോഗിച്ച്, ഓരോരുത്തരുടെയും ആഹ്വാനം അനുസരിച്ച്, എല്ലാവരുടെയും പങ്കാളിത്തം
പ്രകടിപ്പിക്കാൻ സിനോഡാലിറ്റി പ്രയോഗിക്കുന്നതിൽ അവൾ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. എല്ലാ
വിശ്വാസികളും പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച ദാനങ്ങളിലൂടെ പരസ്പരം സേവിക്കാൻ
യോഗ്യതയുള്ളവരും വിളിക്കപ്പെട്ടവരുമാണ് എന്ന വസ്തുതയെ
അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ് പങ്കാളിത്തം. പാസ്റ്റർമാരുടെ അധികാരം മുഴുവൻ
ശരീരത്തിന്റെയും പുനർനിർമ്മാണത്തിനായുള്ള ശിരസ്സായ ക്രിസ്തുവിന്റെ ആത്മാവിന്റെ ഒരു
പ്രത്യേക ദാനമാണ്, അല്ലാതെ ജനങ്ങളുടെ നിയുക്തവും പ്രാതിനിധ്യവുമായ പ്രവർത്തനമല്ല.
ഈ അവസരത്തിൽ രണ്ട് കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമാക്കുന്നത് മൂല്യവത്താണ്.
68 . സഭയിലെ എല്ലാവരോടും കൂടിയാലോചന നടത്തുന്നതിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെയും
മൂല്യത്തെയും കുറിച്ചാണ് ആദ്യത്തേത് . വിവിധ സിനഡൽ അസംബ്ലികളിലും
കൗൺസിലുകളിലും പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന അഭിപ്രായങ്ങളെയും വോട്ടുകളെയും വിലകുറച്ച്
വിലയിരുത്താൻ ആലോചനാ വോട്ടുകളും കൺസൾട്ടീവ് വോട്ടുകളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം
ഞങ്ങളെ അനുവദിക്കരുത്. അത്തരം ആഗസ്റ്റ് അസംബ്ലികളിലെ മൂല്യനിർണ്ണയങ്ങളുടെയും
നിർദ്ദേശങ്ങളുടെയും ഭാരം സൂചിപ്പിക്കുന്ന Votum tantum consultivum എന്ന പദപ്രയോഗം ,
അതിന്റെ വിവിധ പദപ്രയോഗങ്ങളിൽ സിവിൽ നിയമം അനുസരിച്ച് മനസ്സിലാക്കിയാൽ
അപര്യാപ്തമാണ് [81] .
സിനഡൽ അസംബ്ലികളിൽ നടക്കുന്ന ആലോചന യഥാർത്ഥത്തിൽ വ്യത്യസ്തമാണ്,
കാരണം അവയിൽ പങ്കെടുക്കുന്ന ദൈവജനത്തിന്റെ അംഗങ്ങൾ കർത്താവിന്റെ
ആഹ്വാനത്തോട് പ്രതികരിക്കുന്നു, ആത്മാവ് വചനത്തിലൂടെ സഭയോട് പറയുന്നത് ഒരു
സമൂഹമായി ശ്രവിക്കുന്നു. അവരുടെ അവസ്ഥയിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുകയും വിശ്വാസത്തിന്റെ
കണ്ണുകളാൽ കാലത്തിന്റെ അടയാളങ്ങളെ വ്യാഖ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ദൈവത്തിന്റെ.
സിനഡൽ സഭയിൽ, മുഴുവൻ സമൂഹവും, അതിന്റെ അംഗങ്ങളുടെ സ്വതന്ത്രവും
സമ്പന്നവുമായ വൈവിധ്യത്തിൽ, പ്രാർത്ഥിക്കാനും കേൾക്കാനും വിശകലനം ചെയ്യാനും
സംവാദം ചെയ്യാനും വിവേചിച്ചറിയാനും ദൈവഹിതത്തോട് കഴിയുന്നത്ര അടുത്ത് കഴിയുന്ന
അജപാലന തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഉപദേശം നൽകാനും ഒരുമിച്ച്
വിളിക്കപ്പെടുന്നു. അതിനാൽ, സ്വന്തം തീരുമാനങ്ങൾ രൂപീകരിക്കാൻ വരുമ്പോൾ, പാസ്റ്റർമാർ
വിശ്വാസികളുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ (വോട്ട) ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം ശ്രദ്ധിക്കണം. കാനൻ നിയമം
അനുശാസിക്കുന്നത്, ചില കേസുകളിൽ, നിയമപരമായി സ്ഥാപിതമായ
നടപടിക്രമങ്ങൾക്കനുസൃതമായി വിവിധ അഭിപ്രായങ്ങൾ തേടുകയും നേടിയതിനുശേഷവും
മാത്രമേ അവർ പ്രവർത്തിക്കാവൂ എന്നാണ് [82] .
69 . രണ്ടാമത്തെ വ്യക്തത പാസ്റ്റർമാർക്ക് ശരിയായ ഭരണത്തിന്റെ പ്രവർത്തനത്തെ
സംബന്ധിച്ചാണ് [83] . ഒരേയൊരു പാസ്റ്ററുടെ പേരിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെടുന്ന
സമൂഹവും അതിന്റെ പാസ്റ്റർമാരും തമ്മിൽ അകലമോ വേർപിരിയലോ പാടില്ല, എന്നാൽ
കൂട്ടായ്മയുടെ പാരസ്പര്യത്തിൽ ചുമതലകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം. ഒരു സിനഡിനോ
അസംബ്ലിക്കോ കൗൺസിലിനോ അതിന്റെ നിയമാനുസൃത പാസ്റ്റർമാരില്ലാതെ തീരുമാനങ്ങൾ
എടുക്കാൻ കഴിയില്ല. ശ്രേണീകൃതമായ ഘടനാപരമായ ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ
ഹൃദയഭാഗത്താണ് സിനഡൽ പ്രക്രിയ നടക്കേണ്ടത്. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു രൂപതയിൽ ,
വിവേചനാധികാരം, കൂടിയാലോചന, സഹകരണം എന്നിവയുടെ സംയുക്ത
വ്യായാമത്തിലൂടെയുള്ള തീരുമാനമെടുക്കൽ പ്രക്രിയയെ വേർതിരിച്ചറിയേണ്ടത്
ആവശ്യമാണ്, അത് അപ്പസ്തോലിസിറ്റിയുടെ ഉറപ്പ് നൽകുന്ന ബിഷപ്പിന്റെ
കഴിവിനുള്ളിലാണ്. കാത്തലിസിറ്റിയും. കാര്യങ്ങൾ പരിഹരിക്കുക എന്നത് ഒരു സിനഡൽ
ദൗത്യമാണ്; തീരുമാനം മന്ത്രിമാരുടെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ്. സിനഡലിറ്റിയുടെ ശരിയായ
വ്യായാമം, സമൂഹത്തിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്ന് വിവേചനാധികാരത്തിന്റെ വ്യക്തിപരവും
കൂട്ടായതുമായ ശുശ്രൂഷയുടെ ശുശ്രൂഷയുടെ മികച്ച ആവിഷ്കാരത്തിന് സംഭാവന
നൽകണം.
70 . ചുരുക്കത്തിൽ, 1-ഉം 2-ഉം അധ്യായങ്ങളിൽ നാം അനുസ്മരിച്ച അതിന്റെ മാനദണ്ഡ
സ്രോതസ്സുകളുടെയും ദൈവശാസ്ത്രപരമായ അടിത്തറകളുടെയും വെളിച്ചത്തിൽ, സഭയുടെ
അനിവാര്യമായ മാനമെന്ന നിലയിൽ സിനഡാലിറ്റിയെക്കുറിച്ചുള്ള കൃത്യമായ
വിവരണത്തോടെ നമുക്ക് അവസാനിപ്പിക്കാം.
എ. ഒന്നാമതായി, സുവിശേഷം പ്രഘോഷിക്കുന്നതിനായി കർത്താവായ യേശു
പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ശക്തിയിൽ വിളിച്ചുകൂട്ടിയ ദൈവജനം ഒരുമിച്ചു യാത്ര ചെയ്യുകയും
സമ്മേളനത്തിൽ ഒത്തുകൂടുകയും ചെയ്യുന്ന അവളുടെ സ്വഭാവം പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന, സഭയുടെ
ജീവിതത്തെയും ദൗത്യത്തെയും യോഗ്യമാക്കുന്ന പ്രത്യേക ശൈലിയെയാണ് സിനഡലിറ്റി
സൂചിപ്പിക്കുന്നു . . സഭയുടെ സാധാരണ ജീവിതരീതിയിലും പ്രവർത്തനരീതിയിലും
സിനഡലിറ്റി പ്രകടിപ്പിക്കണം. വചനം ശ്രവിക്കുന്ന സമൂഹത്തിലൂടെയും കുർബാന,
കൂട്ടായ്മയുടെ സാഹോദര്യം, അതിന്റെ ജീവിതത്തിലും ദൗത്യത്തിലും, എല്ലാ തലങ്ങളിലും,
വിവിധ ശുശ്രൂഷകൾക്കിടയിൽ വേർതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന മുഴുവൻ ദൈവജനത്തിന്റെയും
സഹ-ഉത്തരവാദിത്തവും പങ്കാളിത്തവും ഈ രീതി വിവണ്ടിയും പ്രവർത്തനവും
പ്രവർത്തിക്കുന്നു . വേഷങ്ങൾ.
ബി. ദൈവശാസ്ത്രപരവും കാനോനികവുമായ വീക്ഷണകോണിൽ നിന്ന്
നിർണ്ണയിക്കപ്പെടുന്ന കൂടുതൽ പ്രത്യേക അർത്ഥത്തിൽ, സഭയുടെ സിനഡൽ സ്വഭാവം ഒരു
സ്ഥാപന തലത്തിൽ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന ഘടനകളെയും സഭാ പ്രക്രിയകളെയും സിനഡലിറ്റി
സൂചിപ്പിക്കുന്നു, എന്നാൽ വിവിധ തലങ്ങളിൽ സമാനമാണ്: പ്രാദേശികവും പ്രാദേശികവും
സാർവത്രികമായ. ഈ ഘടനകളും പ്രക്രിയകളും ഔദ്യോഗികമായി സഭയുടെ
സേവനത്തിലാണ്, അത് പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ ശ്രവിച്ചുകൊണ്ട് മുന്നോട്ട് പോകാനുള്ള വഴി
കണ്ടെത്തണം.
സി. അവസാനമായി, പ്രാദേശികവും പ്രാദേശികവും സാർവത്രികവുമായ തലങ്ങളിൽ വിവിധ
രീതികളിൽ ദൈവജനത്തെ മുഴുവനും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന, സഭാ അച്ചടക്കത്താൽ
നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള നിർദ്ദിഷ്ട നടപടിക്രമങ്ങൾക്കനുസൃതമായി, യോഗ്യതയുള്ള അധികാരികൾ
സഭയെ ഒരുമിച്ച് വിളിക്കുന്ന സിനഡൽ പരിപാടികളുടെ പരിപാടിയാണ് സിനഡലിറ്റി
നിയോഗിക്കുന്നത് . റോമിലെ ബിഷപ്പുമായുള്ള കൂട്ടായ കൂട്ടായ്മയിൽ ബിഷപ്പുമാർ നേതൃത്വം
നൽകി, മുന്നോട്ടുള്ള വഴിയും മറ്റ് പ്രത്യേക ചോദ്യങ്ങളും വിവേചിച്ച് അതിന്റെ സുവിശേഷ
ദൗത്യം നിറവേറ്റുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ പ്രത്യേക തീരുമാനങ്ങളും നിർദ്ദേശങ്ങളും
കൈക്കൊള്ളുന്നു.
അധ്യായം 3
സിനോഡലിറ്റി നടപ്പിലാക്കുന്നു:
സിനഡൽ വിഷയങ്ങൾ, ഘടനകൾ, പ്രക്രിയ, സംഭവങ്ങൾ
71 . വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമന്റെ സഭാശാസ്ത്രത്തിന്റെ വീക്ഷണത്തിൽ
സിനഡലിറ്റിയെക്കുറിച്ചുള്ള ദൈവശാസ്ത്രപരമായ ധാരണ അത്
പ്രായോഗികമാക്കുന്നതിനുള്ള പ്രായോഗിക വഴികളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ നമ്മെ
ക്ഷണിക്കുന്നു. കാനോനികമായി അതിന്റെ അർത്ഥവും സാധ്യതകളും
പുറത്തുകൊണ്ടുവരുന്നതിനും അതിന് പുതിയ ഊർജ്ജം നൽകുന്നതിനും, അതേ സമയം
അത് ശരിയായി വികസിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ദൈവശാസ്ത്ര വീക്ഷണം വിവേചിച്ചറിയുന്നതിനും,
വിശാലമായ ബ്രഷ്-സ്ട്രോക്കുകളിൽ അവലോകനം ചെയ്യേണ്ട കാര്യമാണ്. ഈ അധ്യായം
ദൈവജനങ്ങളുടെ സിനഡൽ വിളിയിൽ നിന്ന് അതിന്റെ സൂചനകൾ എടുക്കുന്നു, പ്രാദേശിക,
പ്രാദേശിക, സാർവത്രിക തലങ്ങളിലെ സിനഡൽ ഘടനകളെ വിവരിക്കുന്നു, കൂടാതെ
സിനഡൽ പ്രക്രിയകളിലും സംഭവങ്ങളിലും ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന വിവിധ വിഷയങ്ങളെ
സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
3.1 ദൈവജനത്തിന്റെ സിനഡൽ വിളി

72 . ദൈവത്തിന്റെ മുഴുവൻ ജനങ്ങളും അതിന്റെ അടിസ്ഥാനപരമായ സിനഡൽ വിളിയാൽ

വെല്ലുവിളിക്കപ്പെടുന്നു. എല്ലാ വിശ്വാസികൾക്കും നൽകുന്ന സെൻസസ് ഫിഡെയുടെ
വൃത്താകൃതി, സിനഡലിറ്റി പ്രവർത്തിക്കുന്ന വിവിധ തലങ്ങളിൽ നടത്തുന്ന
വിവേചനാധികാരം, ഐക്യത്തിന്റെയും ഭരണത്തിന്റെയും അജപാലന ശുശ്രൂഷ
നടത്തുന്നവരുടെ അധികാരം എന്നിവ സിനഡാലിറ്റിയുടെ ചലനാത്മകത കാണിക്കുന്നു . ഈ
സർക്കുലറിറ്റി എല്ലാവരുടെയും സ്നാന മഹത്വവും സഹ-ഉത്തരവാദിത്തവും
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു, പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ചാരിസങ്ങളുടെ
ദൈവജനത്തിൽ സാന്നിദ്ധ്യം പരമാവധി പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നു, റോമിലെ ബിഷപ്പുമായുള്ള
കൂട്ടായ, ശ്രേണിപരമായ കൂട്ടായ്മയിൽ പാസ്റ്റർമാരുടെ പ്രത്യേക ശുശ്രൂഷയെ
അംഗീകരിക്കുന്നു. സിനഡൽ പ്രക്രിയകളും സംഭവങ്ങളും ഡെപ്പോസിറ്റം ഫിഡെയ്ക്ക് ‌
അനുസൃതമായി വികസിക്കുന്നുവെന്നും സഭയുടെ ദൗത്യത്തിന്റെ നവീകരണത്തിനായി
പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ ശ്രവിക്കുന്നത് ഉൾപ്പെടുന്നുവെന്നും ഉറപ്പ് നൽകുന്നു.
73 . ഈ വീക്ഷണത്തിൽ സാധാരണ വിശ്വാസികളുടെ പങ്കാളിത്തം അനിവാര്യമാണ്. അവർ
ദൈവജനത്തിൽ ബഹുഭൂരിപക്ഷമാണ്, സഭാ സമൂഹങ്ങളുടെ വിവിധ ജീവിത രൂപങ്ങളിലും
ദൗത്യങ്ങളിലും, ജനകീയ ഭക്തി, പൊതു അജപാലന പരിപാലനം, വിവിധ മേഖലകളിലെ
അവരുടെ പ്രത്യേക കഴിവ് എന്നിവയിൽ നിന്ന് ധാരാളം കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കാനുണ്ട്.
സാംസ്കാരികവും സാമൂഹികവുമായ ജീവിതം [84] .
സിനോഡൽ ഘടനകളുടെ ചട്ടക്കൂടിൽ വിവേചന പ്രക്രിയകൾ ആരംഭിക്കുന്നതിന്
അവരുമായി കൂടിയാലോചിക്കുന്നത് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. അതിനാൽ,
രൂപീകരണത്തിന്റെ അഭാവവും സാധാരണ വിശ്വാസികൾക്ക് സ്വയം പ്രകടിപ്പിക്കാനും
പ്രവർത്തിക്കാനും കഴിയുന്ന അംഗീകൃത ഇടങ്ങളും, അവരെ സഭാ ജീവിതത്തിന്റെ
അരികുകളിൽ നിർത്താനുള്ള അപകടസാധ്യതയുള്ള ഒരു വൈദിക മനോഭാവവും സൃഷ്ടിച്ച
പ്രതിബന്ധങ്ങളെ നാം മറികടക്കേണ്ടതുണ്ട് [85 ] . പക്വമായ ഒരു സഭാബോധം
രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിനുള്ള ദൗത്യത്തിൽ ഇതിന് മുൻ‌ഗണനാ പ്രതിബദ്ധത ആവശ്യമാണ്, അത്
സ്ഥാപന തലത്തിൽ, ഒരു സാധാരണ സിനഡൽ പ്രക്രിയയായി മാറ്റേണ്ടതുണ്ട്.
74 . വത്തിക്കാൻ II [86] ന്റെ പഠിപ്പിക്കലുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ സഭയിൽ ശ്രേണിപരമായ
സമ്മാനങ്ങളും കരിസ്മാറ്റിക് സമ്മാനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള സഹവർത്തിത്വ തത്വത്തിന്റെ
നിർണായകമായ പ്രചരണവും ആവശ്യമാണ് . സമർപ്പിതരായ സ്ത്രീകളുടെയോ
പുരുഷന്മാരുടെയോ കമ്മ്യൂണിറ്റികൾ, പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ, പുതിയ സഭാ സമൂഹങ്ങൾ എന്നിവ
ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഇവയെല്ലാം, സഭയുടെ ജീവിതത്തിന്റെയും ദൗത്യത്തിന്റെയും
നവീകരണത്തിനായി പരിശുദ്ധാത്മാവ് നൽകിയ ചാരിസങ്ങളാൽ പ്രചോദിപ്പിക്കപ്പെട്ടവയാണ്,
കൂട്ടായ്മയുടെ ജീവിതത്തിലും സാമുദായിക വിവേചനത്തിന്റെ ചലനാത്മകതയിലും
സിനഡൽ സമീപനങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധേയമായ അനുഭവങ്ങൾ നൽകാൻ കഴിയും. അവരുടെ
ജീവിതത്തിന്റെ കേന്ദ്രം, അതുപോലെ സുവിശേഷവൽക്കരണത്തിന്റെ പുതിയ രീതികൾ
കണ്ടെത്തുന്നതിനുള്ള ഉത്തേജനം. ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ, കമ്മ്യൂണിയൻ സഭാശാസ്ത്രത്തിന്റെ
വീക്ഷണകോണിൽ വ്യത്യസ്ത സഭാ തൊഴിലുകളെ സമന്വയിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള
ഉദാഹരണങ്ങളും അവർ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു.
75 . സഭയുടെ സിനഡൽ വൊക്കേഷനിൽ, ദൈവശാസ്ത്രത്തിന്റെ ചാരിസം ഒരു പ്രത്യേക
സേവനം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു: അതിൽ ദൈവവചനം ശ്രവിക്കുക, ജ്ഞാനപരവും
ശാസ്ത്രീയവും പ്രാവചനികവുമായ വഴികളിൽ വിശ്വാസം മനസ്സിലാക്കുക,
സുവിശേഷത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ കാലത്തിന്റെ അടയാളങ്ങൾ വിവേചിച്ചറിയൽ എന്നിവ
ഉൾപ്പെടുന്നു. സമൂഹവുമായും സംസ്കാരങ്ങളുമായും സംവാദത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നു, എല്ലാം
സുവിശേഷ പ്രഘോഷണത്തിന്റെ സേവനത്തിലാണ്. വിശ്വസ്തരായ ജനങ്ങളുടെ
വിശ്വാസത്തിന്റെ അനുഭവവും സത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ധ്യാനവും, പാസ്റ്റർമാരുടെ പ്രസംഗവും
ചേർന്ന്, ദൈവശാസ്ത്രം സുവിശേഷത്തിലേക്കുള്ള എക്കാലത്തെയും ആഴത്തിലുള്ള
കടന്നുകയറ്റത്തിന് സംഭാവന ചെയ്യുന്നു [87] . കൂടാതെ, "എല്ലാ ക്രിസ്ത്യൻ
തൊഴിലുകളുടെയും കാര്യത്തിലെന്നപോലെ, ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ ശുശ്രൂഷയും
അതുപോലെ തന്നെ വ്യക്തിപരവും വർഗീയവും കൂട്ടായതുമാണ്" [88] . അതിനാൽ,
പരസ്പരം ശ്രവിക്കാനും സംവാദം നടത്താനും വിവേചിച്ചറിയാനും അവരുടെ
വൈവിധ്യമാർന്ന സമീപനങ്ങളും സംഭാവനകളും സമന്വയിപ്പിക്കാനുമുള്ള അവരുടെ കഴിവ്
വികസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞർ ഒരു സിനഡൽ രീതിയിൽ ദൈവശാസ്ത്രം
ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.
76 . എല്ലാ സഭാ തീരുമാനങ്ങൾക്കും പ്രചോദനം നൽകുന്ന കൂട്ടായ്മയുടെ ചലനാത്മകതയ്ക്ക്
സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്ന വിവേചന പ്രക്രിയകൾ നടപ്പിലാക്കുകയും നയിക്കുകയും
ചെയ്തുകൊണ്ട് സഭയുടെ സിനഡൽ മാനം പുറത്തുകൊണ്ടുവരണം. സിനഡൽ ജീവിതം
വിവിധ ഘട്ടങ്ങളിലൂടെ (തയ്യാറെടുപ്പ്, ആഘോഷം, സ്വീകരണം) വഴി നയിക്കുന്ന ഘടനകളിലും
പ്രക്രിയകളിലും, സഭയെ അവളുടെ അനിവാര്യമായ സിനഡലിറ്റി നടപ്പിലാക്കുന്നതിന്റെ വിവിധ
തലങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായി ഒരുമിച്ച് വിളിക്കുന്ന സിനഡൽ ഇവന്റുകളിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.
പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ ശ്രദ്ധാപൂർവം ശ്രവിക്കുക, സഭയുടെ പഠിപ്പിക്കലുകളോടുള്ള
വിശ്വസ്തത, അതേ സമയം, സർഗ്ഗാത്മകത, എല്ലാവരുടെയും ക്രമമായ പങ്കാളിത്തത്തിന്,
പരസ്പര വിനിമയത്തിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ ഉപകരണങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതിനും
ചലിപ്പിക്കുന്നതിനും ഈ ദൗത്യം ആവശ്യപ്പെടുന്നു. സമ്മാനങ്ങൾ, കാലത്തിന്റെ
അടയാളങ്ങളുടെ തീവ്രമായ വായനയ്ക്ക്, ദൗത്യത്തിനായുള്ള ഫലപ്രദമായ
ആസൂത്രണത്തിന്. ഇതിനായി, സഭയുടെ സിനഡൽ മാനം നടപ്പിലാക്കുന്നത് , വത്തിക്കാൻ II
പ്രചോദിപ്പിച്ച സിനഡൽ ഘടനകൾ മുഖേന സഭയുടെ പുരാതന ക്രമത്തിന്റെ പൈതൃകം
സമന്വയിപ്പിക്കുകയും നവീകരിക്കുകയും വേണം, കൂടാതെ പുതിയ ഘടനകൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ
തുറന്നതായിരിക്കണം [89] .
3.2 പ്രാദേശിക സഭയിലെ സിനഡലിറ്റി

77 . സിനഡലിറ്റി പ്രയോഗിക്കുന്ന ആദ്യ തലം പ്രാദേശിക സഭയാണ്. ഇവിടെ "സഭയുടെ

മുൻനിര പ്രകടനമാണ് ഈ ആരാധനക്രമ ആഘോഷങ്ങളിൽ എല്ലാ ദൈവജനങ്ങളുടെയും
പൂർണ്ണമായ സജീവ പങ്കാളിത്തം ഉൾക്കൊള്ളുന്നത്, പ്രത്യേകിച്ച് അതേ കുർബാനയിൽ,
ഒരൊറ്റ പ്രാർത്ഥനയിൽ, ഒരു അൾത്താരയിൽ, ബിഷപ്പ് അദ്ധ്യക്ഷത വഹിക്കുന്ന,
അദ്ദേഹത്തിന് ചുറ്റും. വൈദികരുടെ കോളേജും അദ്ദേഹത്തിന്റെ മന്ത്രിമാരും" [90] .
പ്രാദേശിക സഭയിൽ പരസ്പര ആശയവിനിമയം രൂപപ്പെടുത്തുകയും അതിന്റെ പ്രത്യേക
സവിശേഷതകൾ വിവരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ചരിത്രപരവും ഭാഷാപരവും
സാംസ്കാരികവുമായ ബന്ധങ്ങൾ അതിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിൽ ഒരു സിനഡൽ
ശൈലി സ്വീകരിക്കാൻ സഹായിക്കുകയും ഫലപ്രദമായ മിഷനറി പരിവർത്തനത്തിന്
അടിസ്ഥാനമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രാദേശിക സഭയിൽ, ക്രിസ്ത്യൻ സാക്ഷ്യം പ്രത്യേക
മാനുഷികവും സാമൂഹികവുമായ സാഹചര്യങ്ങളിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു, ഇത് ദൗത്യത്തെ
സേവിക്കുന്ന സിനഡൽ ഘടനകളുടെ തീവ്രമായ തുടക്കത്തിന് അനുവദിക്കുന്നു. ഫ്രാൻസിസ്
മാർപാപ്പ ഊന്നിപ്പറഞ്ഞതുപോലെ , "ഈ സംഘടനകൾ 'അടിത്തറ'യുമായി
ബന്ധപ്പെട്ടുനിൽക്കുകയും ആളുകളിൽ നിന്നും അവരുടെ ദൈനംദിന പ്രശ്‌നങ്ങളിൽ നിന്നും
ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നിടത്തോളം മാത്രമേ ഒരു സിനഡൽ സഭ രൂപപ്പെടാൻ തുടങ്ങൂ" [91 ]
.

3.2.1 രൂപതാ സിനഡുകളും എപാർച്ചിയൽ അസംബ്ലികളും

78 . ലത്തീൻ-ആചാര സഭകളിലെ രൂപതാ സിനഡുകളും പൗരസ്ത്യ-ആചാര സഭകളിലെ

എപാർച്ചിയൽ അസംബ്ലികളും [92] "ബിഷപ്പിന്റെ ഭരണത്തിൽ പങ്കാളിത്തമുള്ള എല്ലാ രൂപതാ
ഘടനകളിലും ഏറ്റവും ഉയർന്നതാണ്" [93] . അവ യഥാർത്ഥത്തിൽ കൃപ നിറഞ്ഞ ഒരു
സംഭവമാണ്, അതിൽ ഒരു പ്രത്യേക സഭയിൽ വസിക്കുന്ന ദൈവജനം ഒരുമിച്ചു വിളിച്ച്
ക്രിസ്തുവിന്റെ നാമത്തിൽ ബിഷപ്പിന്റെ അദ്ധ്യക്ഷതയിൽ ഒത്തുകൂടുന്നു, അജപാലന
വെല്ലുവിളികൾ തിരിച്ചറിയാനും ഒരുമിച്ച് വഴികൾ തേടാനും. ദൗത്യത്തിൽ പോകുകയും,
ആത്മാവിനെ ശ്രവിക്കുകയും, ഉചിതമായ തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നതിൽ സജീവമായി
സഹകരിക്കുകയും ചെയ്യുക.
79 . അതേ സമയം "എപ്പിസ്കോപ്പൽ ഭരണത്തിന്റെ ഒരു പ്രവൃത്തിയും കൂട്ടായ്മയുടെ ഒരു
സംഭവവും" [94] , ഒരു രൂപതാ സിനഡ് അല്ലെങ്കിൽ ഒരു എപാർച്ചിയൽ അസംബ്ലി, സഹ-
ഉത്തരവാദിത്തത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ദൈവജനത്തിന്റെ അവബോധം പുതുക്കുകയും
ആഴത്തിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. "എല്ലാം", "ചിലർ", "ഒന്ന്" എന്നിവയുടെ യുക്തിക്കനുസരിച്ച്
ദൗത്യത്തിൽ ദൈവജനത്തിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളുടെയും പങ്കാളിത്തത്തിനായി ഒരു യഥാർത്ഥ
പ്രൊഫൈൽ നൽകാൻ അവർ രണ്ടുപേരെയും വിളിക്കുന്നു.
പ്രാദേശിക സഭയിലെ ദൈവജനത്തിന്റെ പ്രകടനമായ എല്ലാ ശബ്ദങ്ങളിലും എത്തിച്ചേരുക
എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ, "എല്ലാവരുടെയും" പങ്കാളിത്തം സിനഡ് തയ്യാറാക്കുന്ന പ്രക്രിയയിൽ
കൂടിയാലോചനയിലൂടെ ചലിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു . അസംബ്ലികളിലോ സിനഡുകളിലോ എക്‌സ്
ഒഫീഷ്യോയിൽ പങ്കെടുക്കുന്നവരും , ബിഷപ്പ് തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരോ നിയമിക്കപ്പെട്ടവരോ
ആയ "ചിലർ" രൂപതാ സിനഡ് അല്ലെങ്കിൽ എപാർച്ചിയൽ അസംബ്ലി ആഘോഷിക്കുക
എന്നതാണ്. മൊത്തത്തിൽ, പങ്കെടുക്കുന്നവർ പ്രാദേശിക സഭയുടെ അർത്ഥവത്തായതും
സന്തുലിതവുമായ ഒരു ചിത്രം നൽകേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്, വ്യത്യസ്ത തൊഴിലുകൾ,
ശുശ്രൂഷകൾ, ചാരിസങ്ങൾ, കഴിവുകൾ, സാമൂഹിക പദവി, ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ ഉത്ഭവം
എന്നിവ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. അപ്പോസ്തലന്മാരുടെയും ഇടയന്റെയും പിൻഗാമിയായ ബിഷപ്പ്,
പ്രാദേശിക സഭാ സുന്നഹദോസ് [95] വിളിച്ചുകൂട്ടുകയും അതിന്റെ അദ്ധ്യക്ഷത
വഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അവിടെ തനിക്കുള്ള അധികാരത്തോടുകൂടിയ ഐക്യത്തിന്റെയും
നേതൃത്വത്തിന്റെയും ശുശ്രൂഷ നിർവഹിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെടുന്നു.
3.2.2 പ്രാദേശിക സഭയിൽ സിനഡൽ ജീവിതം സേവിക്കുന്ന മറ്റ് ഘടനകൾ

80 _ പ്രാദേശിക സഭയിൽ, രൂപതയുടെ സാധാരണ അജപാലന നേതൃത്വത്തിൽ ബിഷപ്പിന്റെ

ശുശ്രൂഷയെ വിവിധ രീതികളിൽ സഹായിക്കുകയെന്ന ചുമതലയുള്ള വിവിധ സ്ഥിരമായ
ജീവികൾ ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്ന് വ്യവസ്ഥ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്: രൂപത കൂരിയ, കൺസൾട്ടേഴ്സ്
കോളേജ്, ചാപ്റ്റർ. കാനോനുകളുടെയും ഫിനാൻഷ്യൽ കൗൺസിലിന്റെയും. വത്തിക്കാൻ
കൗൺസിൽ II, കമ്മ്യൂണിയൻ, സിനഡാലിറ്റി എന്നിവയുടെ പ്രയോഗത്തിനും
പ്രോത്സാഹനത്തിനുമായി പുരോഹിതരുടെ കൗൺസിലിനെയും രൂപത പാസ്റ്ററൽ
കൗൺസിലിനെയും [96] സ്ഥിരമായി സ്ഥാപിക്കണമെന്ന് വ്യവസ്ഥ ചെയ്തു.
81 . വൈദിക സമിതിയെ വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമൻ അവതരിപ്പിച്ചത് " പ്രസ്ബിറ്റീരിയത്തെ
പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന വൈദികരുടെ കൗൺസിൽ അല്ലെങ്കിൽ സെനറ്റ് " ആയിട്ടാണ്, അതിന്റെ
ലക്ഷ്യം "രൂപതയുടെ ഭരണത്തിൽ ബിഷപ്പിനെ സഹായിക്കുക" എന്നതാണ്. ബിഷപ്പ്,
വാസ്തവത്തിൽ, വൈദികരെ ശ്രദ്ധിക്കാനും അവരോട് കൂടിയാലോചിക്കാനും "അജപാലന
ആവശ്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും രൂപതയുടെ നന്മയെക്കുറിച്ചും" അവരുമായി സംവദിക്കാനുമാണ്
വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് [97 ] . പ്രാദേശിക സഭയുടെ മൊത്തത്തിലുള്ള സിനഡൽ
ചലനാത്മകതയിൽ പ്രെസ്ബിറ്റീരിയത്തിന് ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥാനമുണ്ട്, അതിന്റെ ആത്മാവ്
അതിനെ സജീവമാക്കുകയും ആരുടെ ശൈലി രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു .
രൂപതാ പാസ്റ്ററൽ കൗൺസിലിന്റെ ചുമതല ബിഷപ്പും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രെസ്ബിറ്റീരിയവും
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന മൊത്തത്തിലുള്ള അജപാലന സമീപനത്തിന് യോഗ്യതയുള്ള
സംഭാവന വാഗ്ദാനം ചെയ്യുക എന്നതാണ്; ചില അവസരങ്ങളിൽ ബിഷപ്പിന്റെ പ്രത്യേക
അധികാരത്തിൻ കീഴിലുള്ള തീരുമാനങ്ങൾക്കുള്ള ഇടം കൂടിയാണിത് [98] . അതിന്റെ
സ്വഭാവം, മീറ്റിംഗുകളുടെ ആവൃത്തി, അതിന്റെ നടപടിക്രമം, പ്രതിജ്ഞാബദ്ധമായ ലക്ഷ്യങ്ങൾ
എന്നിവ കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ, പ്രാദേശിക സഭയിൽ സിനഡലിറ്റി നടപ്പിലാക്കുന്നതിനുള്ള
ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ സ്ഥിരമായ ഘടനയായി രൂപതാ പാസ്റ്ററൽ കൗൺസിൽ
നിർദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നു.
82 . വിവിധ പ്രാദേശിക സഭകളിൽ, വത്തിക്കാൻ II ന്റെ പഠിപ്പിക്കൽ നടപ്പിലാക്കുന്നത്
വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിന് , കൂട്ടായ്മയും സഹ-ഉത്തരവാദിത്തവും പ്രകടിപ്പിക്കുകയും
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും സംയോജിത അജപാലന ആസൂത്രണത്തിനും അതിന്റെ
വിലയിരുത്തലിനും സംഭാവന നൽകുന്ന അസംബ്ലികളുണ്ട്. രൂപതാ സിനഡ്
നിയമമാക്കുന്നതിനുള്ള ക്രമീകരണവും സാധാരണ തയ്യാറെടുപ്പും എന്ന നിലയിൽ സഭാ
സമൂഹത്തിന്റെ സിനഡൽ യാത്രയിൽ ഈ അസംബ്ലികൾക്ക് വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ട്.
3.2.3 ഇടവക ജീവിതത്തിൽ സിനോഡലിറ്റി

83 . സഭയുടെ നിഗൂഢതയെ പ്രത്യക്ഷമായും ഉടനടിയും ദൈനംദിന രൂപത്തിലും

അവതരിപ്പിക്കുന്ന വിശ്വാസികളുടെ സമൂഹമാണ് ഇടവക. സാഹോദര്യ ബന്ധങ്ങളുടെ ഒരു
ശൃംഖലയിൽ കർത്താവിന്റെ ശിഷ്യന്മാരായി ജീവിക്കാനും വിവിധ തൊഴിലുകളിലും
തലമുറകളിലും ചാരിസങ്ങളിലും ശുശ്രൂഷകളിലും കഴിവുകളിലും സഹവർത്തിത്വം
അനുഭവിക്കാനും നാം പഠിക്കുന്ന ഇടവകയാണ് ഇടവക. സേവനം, എല്ലാവരുടെയും പ്രത്യേക
സംഭാവനകൾ സമന്വയിപ്പിക്കുന്നു.
84 . ഇടവകയിൽ സിനഡൽ സ്വഭാവമുള്ള രണ്ട് ഘടനകളുണ്ട്: ഇടവക പാസ്റ്ററൽ
കൗൺസിലും സാമ്പത്തിക കൗൺസിലും, കൂടിയാലോചനയിലും അജപാലന
ആസൂത്രണത്തിലും സാധാരണ പങ്കാളിത്തത്തോടെ. ഈ അർത്ഥത്തിൽ, റോം രൂപതയുടെ
അവസാന സിനഡ് ചെയ്തതുപോലെ, നിലവിൽ ഒരു ഇടവക പാസ്റ്ററൽ കൗൺസിൽ
ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്നും അത് നിർബന്ധമാക്കണമെന്നും നിർദ്ദേശിക്കുന്ന കാനോനിക്കൽ
മാനദണ്ഡം അവലോകനം ചെയ്യേണ്ടത് ആവശ്യമാണെന്ന് തോന്നുന്നു [99 ] . ഒരു പ്രാദേശിക
സഭയിൽ ഫലപ്രദമായ ഒരു സിനഡൽ ചലനാത്മകത കൊണ്ടുവരുന്നതിന് രൂപതാ പാസ്റ്ററൽ
കൗൺസിലും ഇടവക പാസ്റ്ററൽ കൗൺസിലുകളും ഒരു ഏകോപിത രീതിയിൽ
പ്രവർത്തിക്കുകയും ഉചിതമായ രീതിയിൽ നവീകരിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് ആവശ്യമാണ് [100
].

3.3 പ്രാദേശിക തലത്തിലുള്ള പ്രാദേശിക സഭകളിലെ സിനഡലിറ്റി

85 _ സിനഡലിറ്റിയുടെ പ്രവർത്തനത്തിലെ പ്രാദേശിക തലം ഒരേ പ്രദേശത്ത് നിലവിലുള്ള

പ്രാദേശിക സഭകളുടെ ഗ്രൂപ്പിംഗിൽ അനുഭവപ്പെട്ടതാണ്: ഒരു പ്രവിശ്യ, എല്ലാറ്റിനുമുപരിയായി
ആദ്യ നൂറ്റാണ്ടുകളിലെ സഭയിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു രാജ്യം, ഒരു ഭൂഖണ്ഡം
അല്ലെങ്കിൽ ഒന്നിന്റെ ഭാഗം. ഇത് "ജൈവപരമായി ഏകീകൃത" ഗ്രൂപ്പുകളായിരുന്നു, അവിടെ
ബിഷപ്പുമാർ "പൊതുനന്മയ്ക്കായി അവരുടെ കഴിവുകളും ഇച്ഛകളും സമാഹരിച്ചു",
"സാഹോദര്യപരമായ ചാരിറ്റിയുടെയും സാർവത്രിക ദൗത്യത്തിനായുള്ള തീക്ഷ്ണതയുടെയും
കൂട്ടായ്മയിലൂടെ" നീങ്ങി [101 ] . പങ്കിട്ട ചരിത്രപരമായ ഉത്ഭവം, സാംസ്കാരിക ഏകത,
ദൗത്യത്തിൽ സമാനമായ വെല്ലുവിളികളെ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത, വിവിധ
സംസ്കാരങ്ങളിലും സന്ദർഭങ്ങളിലും ദൈവജനത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു പുതിയ
മാർഗം അവർക്ക് നൽകി. ഈ തലത്തിൽ സിനോഡാലിറ്റി ജീവിക്കുക എന്നത് പ്രാദേശിക
സഭകൾ ഒരുമിച്ച് നടത്തുന്ന യാത്രയെ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നു, അവരുടെ ആത്മീയവും
സ്ഥാപനപരവുമായ ബന്ധങ്ങൾ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു, സമ്മാനങ്ങൾ കൈമാറുന്നതിന്
സംഭാവന നൽകുന്നു, അവരുടെ അജപാലന തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ സമന്വയിപ്പിക്കുന്നു [102 ] .
പ്രത്യേകിച്ചും, സിനഡൽ വിവേചനാധികാരത്തിന് "സംസ്കാരത്തെ
സുവിശേഷിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള പുതിയ പ്രക്രിയകൾ" എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത് .
86 . ആദ്യ നൂറ്റാണ്ടുകൾ മുതൽ, കിഴക്കും പടിഞ്ഞാറും, ഒരു അപ്പോസ്തലനോ
അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹപ്രവർത്തകരോ സ്ഥാപിച്ച പള്ളികൾ അവരുടെ പ്രവിശ്യയിലോ
പ്രദേശത്തിലോ ഒരു പ്രത്യേക പങ്ക് വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്, കാരണം അവരുടെ ബിഷപ്പ് അവരുടെ
സാഹചര്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു. മെത്രാപ്പോലീത്ത അല്ലെങ്കിൽ
പാത്രിയർക്കീസ്. ഇത് പ്രത്യേക സിനഡൽ ഘടനകൾക്ക് കാരണമായി, അതിൽ വ്യക്തിഗത
സഭകളിലെ പാത്രിയാർക്കീസ്, മെത്രാപ്പോലീത്തമാർ, ബിഷപ്പുമാർ എന്നിവരെ സിനഡാലിറ്റി
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിന് വ്യക്തമായി വിളിക്കുന്നു [104] ; എപ്പിസ്‌കോപ്പൽ
കൂട്ടായ്‌മയെക്കുറിച്ചുള്ള വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന അവബോധത്തിലൂടെ ഈ ദൗത്യം കൂടുതൽ
വലുതായിത്തീരുന്നു, അത് പ്രാദേശിക തലത്തിലും പ്രകടിപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
87 . ലത്തീൻ-ആചാര കത്തോലിക്കാ സഭയിലെ പ്രാദേശിക സിനഡൽ ഘടനകളിൽ ഇവ
ഉൾപ്പെടുന്നു: പ്രൊവിൻഷ്യൽ, ജനറൽ കൗൺസിലുകൾ, എപ്പിസ്കോപ്പൽ
കോൺഫറൻസുകൾ, എപ്പിസ്കോപ്പൽ കോൺഫറൻസുകളുടെ ഗ്രൂപ്പിംഗുകൾ, ചിലപ്പോൾ
ഭൂഖണ്ഡാന്തര തലത്തിൽ; പൗരസ്ത്യ-ആചാര കത്തോലിക്കാ സഭയിൽ: പാത്രിയാർക്കൽ
ആൻഡ് പ്രൊവിൻഷ്യൽ സുന്നഹദോസ്, വിവിധ കിഴക്കൻ സഭകളിലെ ഹൈറാർക്കുകളുടെ
അസംബ്ലി sui iuris [105] , കൗൺസിൽ ഓഫ് ഈസ്റ്റേൺ കാത്തലിക് പാത്രിയാർക്കീസ്.
ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ ഈ സഭാ ഘടനകളെ കൊളീജിയലിറ്റിയുടെ ഇന്റർമീഡിയറ്റ്
അവയവങ്ങളായി പരാമർശിക്കുകയും "അത്തരം സ്ഥാപനങ്ങൾ മെത്രാൻ കൂട്ടായ്‌മയുടെ
ചൈതന്യം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ സഹായിക്കുമെന്ന്" വത്തിക്കാൻ II ന്റെ പ്രതീക്ഷ
ആവർത്തിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട് [106] .
3.3.1 പ്രത്യേക കൗൺസിലുകൾ

88 . പ്രാദേശിക സഭകളുടെ ഒരു ഗ്രൂപ്പിൽ സിനഡലിറ്റി നടപ്പിലാക്കുന്നതിനുള്ള പ്രത്യേക

ഘടനയാണ് പ്രാദേശിക തലത്തിൽ ആഘോഷിക്കപ്പെടുന്ന പ്രത്യേക കൗൺസിലുകൾ [107] .
യഥാർത്ഥത്തിൽ, ബിഷപ്പുമാർക്കിടയിൽ മാത്രമല്ല, "ദൈവജനത്തിന്റെ ആ ഭാഗത്തെ എല്ലാ
ഘടകങ്ങളോടും" ഭരമേല്പിച്ചിട്ടുള്ള കൂട്ടായ കൂട്ടായ്മ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന വിധത്തിൽ
വിവേകപൂർണ്ണമായ തീരുമാനങ്ങൾക്കുള്ള പ്രക്രിയകളിൽ ദൈവജനത്തിന്റെ പങ്കാളിത്തം
അവർ വിഭാവനം ചെയ്യുന്നു. , "സഭകൾ തമ്മിലുള്ള കൂട്ടായ്മ", അവയെ "കൂടുതൽ
പ്രാധാന്യമുള്ള തീരുമാനങ്ങൾക്ക് അനുയോജ്യമായ സ്ഥലമാക്കി മാറ്റുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച്
വിശ്വാസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്" [108] . ഈ കൗൺസിലുകളിൽ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെയും
നയത്തിന്റെയും മേഖലകളിൽ സിനഡൽ വിവേചനം എത്രത്തോളം ഉചിതമാണെന്ന്
സ്ഥിരീകരിക്കുന്നതിനൊപ്പം, കാനൻ നിയമ കോഡ് അവരുടെ അജപാലന സ്വഭാവത്തെ
ഊന്നിപ്പറയുന്നു [ 109] .
3.3.2 എപ്പിസ്കോപ്പൽ കോൺഫറൻസുകൾ

89 . ദേശീയ അല്ലെങ്കിൽ പ്രാദേശിക എപ്പിസ്‌കോപ്പൽ കോൺഫറൻസുകൾ സമീപകാല

സ്ഥാപനമാണ്, അത് ദേശീയ രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ ഉദയത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഉയർന്നുവന്നു,
അത്തരത്തിൽ വത്തിക്കാൻ II [110] കൂട്ടായ്മയുടെ സഭാശാസ്ത്രത്തിന്റെ
വീക്ഷണകോണിൽ ഉയർന്ന സ്ഥാനം നൽകി. അവർ എപ്പിസ്കോ ‌ പ്പൽ കൂട്ടായ്മ
‌
പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു, അവരുടെ പ്രധാന ലക്ഷ്യം ബിഷപ്പുമാർ തമ്മിലുള്ള സഹകരണമാണ്
തങ്ങളെ ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന സഭകളുടെ പൊതുനന്മയ്ക്കാ ‌ യി, അതത് രാജ്യങ്ങളിലെ
അവരുടെ ദൗത്യത്തെ പിന്തുണയ്ക്കു ‌ ക. അവരുടെ സഭാപരമായ പ്രാധാന്യം ഫ്രാൻസിസ്
മാർപാപ്പ വീണ്ടും പ്രസ്താവിച്ചു , അവരുടെ സ്വഭാവസവിശേഷതകളെക്കുറിച്ച് ഒരു സിദ്ധാന്ത
പഠനത്തിനും അദ്ദേഹം ആഹ്വാനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് [111] . എപ്പിസ്കോ ‌ പ്പൽ
കോൺഫറൻസുകളുടെ സഭാപരമായ സ്വഭാവം, അവയുടെ കാനോനിക്കൽ പദവി,
അവയുടെ പ്രത്യേക സവിശേഷതകൾ, എപ്പിസ്കോ ‌ പ്പൽ കൂട്ടായ്മ‌ യുടെ വ്യായാമം, പ്രാദേശിക
തലത്തിൽ കൂടുതൽ യോജിച്ച സിനഡൽ ജീവിതം സ്ഥാപിക്കൽ എന്നിവയെ പരാമർശിച്ച്
പ്രതിഫലിപ്പിക്കുക എന്നതാണ് ഇതിനുള്ള മാർഗം. ഈ വീക്ഷണകോണിൽ, കഴിഞ്ഞ
ദശകങ്ങളിൽ കെട്ടിപ്പടുത്ത അനുഭവങ്ങളും പൗരസ്ത്യ സഭകളുടെ പാരമ്പര്യങ്ങളും
ദൈവശാസ്ത്രവും നിയമവും ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട് [112] .
90 _ ദൈവജനത്തിന്റെ സിനഡൽ യാത്രയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിൽ എപ്പിസ്കോപ്പൽ
കോൺഫറൻസുകളുടെ പ്രാധാന്യം "വ്യക്തിഗത ബിഷപ്പുമാർ ഓരോരുത്തർക്കും
അവരവരുടെ സഭയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു" [113] . എപ്പിസ്കോ
‌ പ്പൽ കോൺഫറൻസുകളിൽ
നിന്ന് ഉണ്ടായിട്ടുള്ള അജപാലന ആഭിമുഖ്യങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തുന്ന ഘട്ടത്തിൽ
വിശ്വസ്തരുമായി കൂടിയാലോചിക്കുന്നതിനും വ്യത്യസ്ത സഭാ അനുഭവങ്ങളുടെ
സ്വീകാര്യതയ്‌ക്കും ഉചിതമായ നടപടിക്രമങ്ങളോടെ ഫലപ്രദമായ പങ്കാളിത്ത രീതി
വികസിപ്പിക്കുന്നത്, വിദഗ്ധരായി സാധാരണക്കാരെ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നത് ഈ ഘടനകളെ
മെച്ചപ്പെടുത്താൻ സഹായിക്കുന്നു. സിനഡാലിറ്റി നടപ്പിലാക്കുന്നതിൽ സഹായിക്കാൻ ബിഷപ്പ്
കൊളീജിയലിറ്റി. എപ്പിസ്‌കോപ്പൽ കോൺഫറൻസുകൾ സംഘടിപ്പിക്കുന്ന സഭാ
കൺവെൻഷനുകൾ, ഉദാഹരണത്തിന് ഇറ്റലിയിലെ സഭയുടെ പത്തുവർഷത്തെ
കൺവെൻഷനുകൾ, ദേശീയ തലത്തിൽ സിനഡൽ പ്രക്രിയകൾ ആരംഭിക്കുന്നതിന്
പ്രധാനമാണ് [114] .
91 . സാർവത്രിക സഭയുടെ തലത്തിൽ, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിന്റെ അസംബ്ലികൾ
തയ്യാറാക്കുന്നതിനുള്ള കൂടുതൽ കൃത്യമായ നടപടിക്രമം, എപ്പിസ്കോ
‌ പ്പൽ
കോൺഫറൻസുകളെ മുഴുവൻ ദൈവജനത്തെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സിനഡൽ
പ്രക്രിയകൾക്ക് കൂടുതൽ ഉൽപാദനപരമായി സംഭാവന ചെയ്യാൻ അനുവദിക്കുന്നു.
തയ്യാറെടുപ്പ് ഘട്ടം.
3.3.3 പൗരസ്ത്യ കത്തോലിക്കാ സഭകളിലെ പാത്രിയാർക്കേറ്റുകൾ

92 . പൗരസ്ത്യ കത്തോലിക്കാ സഭകളിൽ, ഒരേ ദൈവശാസ്ത്രപരവും ആരാധനാക്രമപരവും

ആത്മീയവും കാനോനികവുമായ പാരമ്പര്യമുള്ള ഒരു പ്രവിശ്യയിലോ പ്രദേശത്തിലോ ഉള്ള
സഭകൾ തമ്മിലുള്ള കൂട്ടായ്മയ്ക്ക് രൂപം നൽകുന്ന ഒരു സിനഡൽ ഘടനയാണ്
പാത്രിയാർക്കേറ്റ് [115 ] . പാത്രിയാർക്കൽ സുന്നഹദോസിൽ, കൂട്ടായ്‌മയും സിനഡാലിറ്റിയും
പ്രയോഗിക്കുന്നത് പാത്രിയാർക്കീസും മറ്റ് ബിഷപ്പുമാരും അവരുടെ സഭകളെ
പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നതിനാൽ അവർക്കിടയിൽ ഐക്യം ആവശ്യപ്പെടുന്നു. റോമിലെ
ബിഷപ്പുമായും സാർവത്രിക സഭയുമായും ഒരേ പാത്രിയാർക്കൽ സഭയിലെ വിശ്വാസികളുടെ
കൂട്ടായ്മയിലൂടെ ഒരു പാത്രിയർക്കീസ് നാ ​ നാത്വത്തിലും കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസത്തിലും
ഏകത്വം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു.
3.3.4 എപ്പിസ്‌കോപ്പൽ കോൺഫറൻസുകളുടെ റീജിയണൽ കൗൺസിലുകളും
പൗരസ്ത്യ കത്തോലിക്കാ സഭകളിലെ പാത്രിയർക്കീസിന്റെ റീജിയണൽ
കൗൺസിലുകളും
93 . ദേശീയ എപ്പിസ്‌കോപ്പൽ കോൺഫറൻസുകളുടെ പിറവിക്ക് കാരണമായ അതേ
കാരണങ്ങൾ മാക്രോ-റീജിയൻ അല്ലെങ്കിൽ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളുടെ തലത്തിൽ എപ്പിസ്കോ
‌ പ്പൽ
കോൺഫറൻസുകളുടെ കൗൺസിലുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിലേക്കും പൗരസ്ത്യ
ആചാരപരമായ കത്തോലിക്കാ സഭകളുടെ കാര്യത്തിൽ, സഭകളുടെ ഹൈറാർക്കുകളുടെ
അസംബ്ലി സുഐ ജൂറിസിലേക്കും നയിച്ചു . പൗരസ്ത്യ കത്തോലിക്കാ സഭകളിലെ
പാത്രിയാർക്കീസ് ​കൗൺസിലിന്റെയും. ഈ ഘടനകൾ ആഗോളവൽക്കരണത്തിന്റെ
വെല്ലുവിളിയെ മനസ്സിൽ വെച്ചുകൊണ്ടും വിവിധ സന്ദർഭങ്ങളിൽ സുവിശേഷത്തിന്റെ
സംസ്‌കരണത്തെ പരിഗണിക്കാനും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും കത്തോലിക്കാ ഐക്യത്തിൽ
"സഭയുടെ വൈവിധ്യമാർന്ന മുഖത്തിന്റെ ഭംഗി" പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിൽ തങ്ങളുടെ പങ്ക്
വഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു [116 ] . അവരുടെ സഭാപരമായ പ്രാധാന്യവും കാനോനിക്കൽ
പദവിയും ആഴത്തിൽ പഠിക്കണം, "ഓരോ പ്രധാന സാമൂഹിക-സാംസ്കാരിക മേഖലയിലും"
സിനഡൽ പങ്കാളിത്ത പ്രക്രിയകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനാകും എന്ന വസ്തുത മനസ്സിൽ
വെച്ചുകൊണ്ട്, ജീവിതത്തിന്റെയും സംസ്കാരത്തിന്റെയും പ്രത്യേക വ്യവസ്ഥകളിൽ നിന്ന്
ആരംഭിക്കുന്നു . അവരുടെ ഭാഗമായ പള്ളികൾ.
3.4 സാർവത്രിക സഭയിലെ സിനഡലിറ്റി

94 . സഭയുടെ അനിവാര്യമായ മാനം എന്ന നിലയിൽ സിനഡലിറ്റി സാർവത്രിക സഭയുടെ

തലത്തിൽ സമവായ ഫിഡിലിയം, എപ്പിസ്കോപ്പൽ കൊളീജിയലിറ്റി, റോമിലെ ബിഷപ്പിന്റെ
പ്രാഥമികത എന്നിവയുടെ ചലനാത്മക വൃത്താകൃതിയിൽ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. ഇതിന്റെ
അടിസ്ഥാനത്തിൽ, പ്രത്യേക സാഹചര്യങ്ങളോടും വെല്ലുവിളികളോടും - ഡെപ്പോസിറ്റം
ഫിഡെയോടുള്ള വിശ്വസ്തതയിലും ആത്മാവിന്റെ ശബ്ദത്തോടുള്ള ക്രിയാത്മകമായ തുറന്ന
മനസ്സിലും - പ്രതികരിക്കാൻ സഭയോട് കാലാകാലങ്ങളിൽ ആവശ്യപ്പെടുന്നു ; സത്യം
വിവേചിച്ചറിയുന്നതിലും സ്വീകരിക്കേണ്ട മിഷനറി പാതയിലും യോജിക്കുന്നതിനായി
ദൈവജനമായി രൂപപ്പെടുന്ന എല്ലാ വിഷയങ്ങളെയും ശ്രദ്ധിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു പ്രക്രിയ
ആരംഭിക്കാൻ അവൾ വിളിക്കപ്പെടുന്നു.
95 . ഈ സഭാപരമായ സന്ദർഭമാണ് സാർവത്രിക തലത്തിൽ സിനോഡാലിറ്റി
നടപ്പിലാക്കുന്നത് സംബന്ധിച്ച റോമിലെ ബിഷപ്പിന്റെ പ്രത്യേക ശുശ്രൂഷയുടെ പശ്ചാത്തലം.
"എനിക്ക് ബോധ്യമുണ്ട്" - ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ പറഞ്ഞു - "ഒരു സിനഡൽ സഭയിൽ,
പെട്രൈൻ പ്രാഥമികതയുടെ പ്രവർത്തനത്തിൽ കൂടുതൽ വെളിച്ചം വീശാൻ കഴിയും.
മാർപ്പാപ്പ തനിയെ, സഭയ്ക്ക് മുകളിലല്ല, മറിച്ച് അതിനുള്ളിൽ ഒരാളാണ്. മാമ്മോദീസ
സ്വീകരിച്ചു, ബിഷപ്പുമാരുടെ ഇടയിൽ ബിഷപ്പ് എന്ന നിലയിൽ ബിഷപ്പ്സ് കോളേജിനുള്ളിൽ,
അതേ സമയം - പീറ്ററിന്റെ പിൻഗാമിയെന്ന നിലയിൽ - എല്ലാ പള്ളികളിലും ചാരിറ്റിയിൽ
നേതൃത്വം നൽകുന്ന റോം സഭയെ നയിക്കാൻ ആഹ്വാനം ചെയ്തു" [118 ] .
96 . സാർവത്രിക തലത്തിൽ സിനഡലിറ്റി നടപ്പിലാക്കുന്നതിൽ പകരം വയ്ക്കാനാവാത്ത
ശുശ്രൂഷയാണ് ബിഷപ്പ്സ്
‌ കോളേജ് നടത്തുന്നത്. വാസ്ത ‌ വത്തിൽ, അതിന്റെ തലവനായ
റോമിലെ ബിഷപ്പിനെ അത് അന്തർലീനമായി ഉൾക്കൊള്ളുകയും അദ്ദേഹവുമായി
സഹവർത്തിത്വത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിനാൽ, അത് "സാർവത്രിക സഭയുടെ
പരമോന്നതവും പൂർണ്ണവുമായ അധികാരത്തിന്റെ വിഷയമാണ്" [119 ] .
3.4.1 എക്യുമെനിക്കൽ കൗൺസിലുകൾ

97 . എക്യൂമെനിക്കൽ കൗൺസിൽ എന്നത് സാർവത്രിക സഭയുടെ തലത്തിൽ

എപ്പിസ്കോപ്പൽ കൂട്ടായ്മ
‌ യും സഭാ സിനഡലിറ്റിയും പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന ഏറ്റവും സമ്പൂർണ്ണവും
ഗൗരവമേറിയതുമായ സംഭവമാണ്: ഇക്കാരണത്താൽ, വത്തിക്കാൻ II അതിനെ
സാക്രോസാൻക്താ സിനഡസ് എന്ന് നിർവചിക്കുന്നു [120] . ബിഷപ്പ്സ് ‌ കോളേജിന്റെ
അധികാരം അതിന്റെ തലവനായ റോമിലെ ബിഷപ്പിന് മുഴുവൻ സഭയുടെയും സേവനത്തിൽ
ഏകീകരിക്കുന്നതിന് ഇത് ആവിഷ്‌കരിക്കുന്നു [121] . വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പോൾ ആറാമൻ
വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമന്റെ രേഖകൾ പ്രഖ്യാപിക്കാൻ ഉപയോഗിച്ച "una കം പാട്രിബസ്" എന്ന
ഫോർമുല , സാർവത്രിക സഭയുടെ അജപാലന ശുശ്രൂഷയുടെ വിഷയമായി കോളേജിന്
നേതൃത്വം നൽകുന്ന മാർപാപ്പയുമായുള്ള അടുപ്പത്തിന്റെ വ്യക്തമായ അടയാളമാണ്.
98 . പ്രാദേശിക സഭകളുടെ കൂട്ടായ്മയുടെ അർത്ഥത്തിൽ ഏക കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ
പ്രത്യേക പ്രതിനിധാന രൂപമാണ് എക്യുമെനിക്കൽ കൗൺസിൽ: "വ്യക്തിഗത ബിഷപ്പുമാർ
ഓരോരുത്തർക്കും അവരവരുടെ സ്വന്തം സഭയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു, എന്നാൽ എല്ലാവരും
ചേർന്ന് മാർപ്പാപ്പയോടൊപ്പം മുഴുവൻ സഭയെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു" [122 ] ] .
മാർപ്പാപ്പയുടെ തലവനായ ബിഷപ്പ്മാരുടെ കോളേജിലൂടെ അത്തരമൊരു കൗൺസിൽ
ദൈവത്തിന്റെ മുഴുവൻ ആളുകളെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു എന്ന വസ്തുത
ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്, എപ്പിസ്കോപ്പൽ സ്ഥാനാരോഹണം ഒരു പ്രാദേശിക സഭയുടെ ബിഷപ്പിനെ
പ്രസിഡന്റാക്കുകയും കൂദാശപരമായി അദ്ദേഹത്തെ അപ്പോസ്തോലിക പിന്തുടർച്ചയുടെ
ഭാഗമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്ന വസ്തുതയിൽ നിന്നാണ്. കോളേജ് ഓഫ് ബിഷപ്പ്സ്.
ഇതിനർത്ഥം , സാർവത്രിക സഭ പോകേണ്ട വഴിയെ വിവേചിച്ചറിയാൻ, പ്രാദേശിക
സഭകൾക്കിടയിൽ തങ്ങളുടെ പാസ്റ്റർമാർ മുഖേനയുള്ള കൂട്ടായ്മയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന
ബിഷപ്പുമാർ മാർപ്പാപ്പയുമായുള്ള കൂട്ടായ്മയിലെ സഭാ സിനഡലിറ്റിയുടെ പരമോന്നത
ഉദാഹരണമാണ് എക്യൂമെനിക്കൽ കൗൺസിൽ എന്നാണ്.
3.4.2 ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡ്

99 . വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പോൾ ആറാമൻ ഒരു സ്ഥിരം സിനഡൽ ഘടനയായി സ്ഥാപിച്ച

ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡ് , വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമന്റെ ഏറ്റവും വിലയേറിയ
പൈതൃകങ്ങളിലൊന്നാണ് . ഇത് രചിച്ച ബിഷപ്പുമാർ മുഴുവൻ കത്തോലിക്കാ
മെത്രാൻത്വത്തെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു [123] , അതിനാൽ ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡ്,
സാർവത്രിക സഭയുടെ പരിപാലനത്തിൽ, മാർപ്പാപ്പയുമായുള്ള ശ്രേണിപരമായ
കൂട്ടായ്മയിൽ, ബിഷപ്പുമാരുടെ കോളേജിന്റെ പങ്കാളിത്തത്തിന്റെ തെളിവാണ് [124] . "
സമ്പൂർണ സിനഡൽ സഭയ്ക്കുള്ളിലെ എപ്പിസ്കോപ്പൽ കൊളീജിയലിറ്റിയുടെ പ്രകടനമാണ് "
[125] .

100 . ഓരോ സിനഡൽ അസംബ്ലിയും തുടർച്ചയായ ഘട്ടങ്ങളിൽ വികസിക്കുന്നു: തയ്യാറെടുപ്പ്,

ആഘോഷം, നടപ്പാക്കൽ. പാസ്റ്റർമാരുടെയും വിശ്വാസികളുടെയും അഭിപ്രായങ്ങൾ
സ്വീകരിക്കാൻ ലക്ഷ്യമിടുന്ന കൺസൾട്ടേഷൻ പ്രക്രിയയുടെ പ്രാധാന്യത്തിന് സഭയുടെ ചരിത്രം
സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു. ഇത് നേടുന്നതിന് ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ ഒരു സമീപനം നിർദ്ദേശിച്ചു:
പ്രാദേശിക സഭകളുടെ തലത്തിൽ കൂടിയാലോചനയുടെ നടപടിക്രമങ്ങൾ
സ്ഥാപിക്കുന്നതിലൂടെ, ദൈവജനത്തിന്റെ സെൻസസ് ഫിഡിയെ കൂടുതൽ വിശാലമായും
കൂടുതൽ ശ്രദ്ധയോടെയും കേൾക്കുക. ബിഷപ്പുമാർക്ക് "സഭയുടെ ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ
തലങ്ങളിലും നടത്തുന്ന ഈ ശ്രവണ പ്രക്രിയയുടെ സംയോജന ബിന്ദുവാകാം" [126] .
ദൈവജനവുമായി കൂടിയാലോചിക്കുന്ന പ്രക്രിയയിലൂടെയും ബിഷപ്പുമാരുടെ സഭാ
പ്രാതിനിധ്യത്തിലൂടെയും റോമിലെ ബിഷപ്പിന്റെ അധ്യക്ഷസ്ഥാനത്തിലൂടെയും, സഭയുടെ
എല്ലാ തലങ്ങളിലും സിനഡാലിറ്റി നടപ്പിലാക്കുന്നതിനും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനുമുള്ള ഒരു
പ്രത്യേക ഘടനയാണ് ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡ്. കൂടിയാലോചനയിലൂടെ ദൈവജനത്തിൽ
സിനഡൽ പ്രക്രിയയ്ക്ക് അതിന്റെ പുറപ്പാട് ഉണ്ട്, സംസ്‌കൃതമായ നടപ്പാക്കലിന്റെ
ഘട്ടത്തിലൂടെ, അത് അവിടെയും എത്തിച്ചേരുന്നു.
ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡ് മാത്രമല്ല സാർവത്രിക സഭയുടെ അജപാലന ശുശ്രൂഷയിൽ
പങ്കുചേരാൻ ബിഷപ്പുമാരുടെ കോളേജിന് സാധ്യമായ ഏക മാർഗം. കാനൻ നിയമസംഹിത
ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നു: "റോമൻ പോണ്ടിഫാണ്, സഭയുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച്,
സാർവത്രിക സഭയെ സംബന്ധിച്ച് ബിഷപ്‌സ് കോളേജ് അതിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ
ഏകോപിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള വഴികൾ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതും" [127 ] ]
.

3.4.3 പ്രാഥമികതയുടെ സിനോഡൽ വ്യായാമത്തിന്റെ സേവനത്തിലെ ഘടനകൾ

101 . റോമിലെ സഭയിലെ വൈദികരും ഡീക്കൻമാരും സബർബിക്കേറിയൻ രൂപതകളിലെ

ബിഷപ്പുമാരും ഉൾപ്പെട്ട കർദ്ദിനാൾമാരുടെ കോളേജ്, റോം ബിഷപ്പിന്റെ പ്രത്യേക
ശുശ്രൂഷയിൽ അദ്ദേഹത്തെ സഹായിക്കുന്നതിനുള്ള ചരിത്രപരമായ സിനഡൽ
കൗൺസിലാണ്. ഈ പ്രവർത്തനം നൂറ്റാണ്ടുകളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ
നിലവിലെ കോൺഫിഗറേഷനിൽ, അത് സാർവത്രിക സഭയുടെ മുഖത്തെ
പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു, അതിന്റെ പേരിൽ മാർപ്പാപ്പയെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശുശ്രൂഷയിൽ
സഹായിക്കുന്നു, ഈ ലക്ഷ്യത്തോടെ ഒരു കോൺസിസ്റ്ററിയിൽ ഒരുമിച്ച് വിളിക്കപ്പെടുന്നു.
റോമിലെ ബിഷപ്പിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനായി കോളേജ് കോൺക്ലേവിൽ ഒരുമിച്ച്
വിളിക്കുമ്പോൾ ഈ ചടങ്ങ് സവിശേഷമായ രീതിയിൽ നടത്തപ്പെടുന്നു.
102 . റോമൻ കൂരിയ, സാർവത്രിക സഭയ്ക്ക് അനുകൂലമായ മാർപ്പാപ്പയുടെ
ശുശ്രൂഷയ്ക്കുള്ള സ്ഥിരമായ സേവനമാണ് [128] അത് അതിന്റെ സ്വഭാവമനുസരിച്ച്,
എപ്പിസ്കോപ്പൽ കൂട്ടായ്മ ‌ യുമായും സഭാ സിനഡാലിറ്റിയുമായും അടുത്ത
ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. കൂട്ടായ്മയുടെ സഭാശാസ്ത്ര
‌ ത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ അതിന്റെ
പരിഷ്ക ‌ രണം ആവശ്യപ്പെട്ട്, വത്തിക്കാൻ രണ്ടാമൻ സിനഡലിറ്റിയുടെ വർദ്ധനവിനെ
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന ചില ഘടകങ്ങൾക്ക് ഊന്നൽ നൽകി: രൂപതാ ബിഷപ്പുമാർ ഉൾപ്പെടെ,
"ചിന്തകളും ആഗ്രഹങ്ങളും ആവശ്യങ്ങളും കൂടുതൽ പൂർണ്ണമായി പരമോന്നത പോണ്ടിഫിനെ
അറിയിക്കുക." എല്ലാ സഭകളുടേയും"" കൂടാതെ "സഭയുടെ ജീവിതത്തിൽ അവർക്ക്
ഉചിതമായ പങ്ക് ലഭിക്കത്തക്കവിധം" അൽമായരോട് കൂടിയാലോചിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു
[129] .

അധ്യായം 4
സിനോഡലിറ്റി പുതുക്കുന്നതിനുള്ള പരിവർത്തനം
103 . "രണ്ടോ മൂന്നോ പേർ എന്റെ നാമത്തിൽ കണ്ടുമുട്ടുന്നിടത്ത് ഞാൻ അവരുടെ ഇടയിൽ
ഉണ്ട്" ( മത്തായി 18,20) എന്ന് വാഗ്ദത്തം ചെയ്ത കർത്താവായ യേശുവിന്റെ
മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശത്തോടും കൂടിയും സഭയുടെ ജീവിതവും സുവിശേഷ ദൗത്യവും
ഊർജസ്വലമാക്കുന്നതിനാണ് സിനഡലിറ്റി സ്ഥാപിക്കുന്നത്. ; "നോക്കൂ. ഞാൻ എപ്പോഴും
നിങ്ങളോടൊപ്പമുണ്ട്; അതെ, ലോകാവസാനം വരെ" ( മത്തായി 28,20). സഭയുടെ സിനഡൽ
നവീകരണം സംഭവിക്കുന്നത് സിനഡൽ ഘടനകളുടെ പുനരുജ്ജീവനത്തിലൂടെയാണ്, പക്ഷേ
ചരിത്രത്തിലൂടെ രാജ്യത്തിന്റെ പൂർത്തീകരണത്തിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കുന്ന തന്റെ ജനമായി
ജീവിക്കാനുള്ള ദൈവത്തിന്റെ കൃപയുള്ള ആഹ്വാനത്തോടുള്ള പ്രതികരണമായി ആദ്യം അത്
സ്വയം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. ഈ പ്രതികരണത്തിന്റെ ചില പ്രത്യേക ഘടകങ്ങൾ ഈ അധ്യായം
ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു: കൂട്ടായ്മയുടെ ആത്മീയതയ്ക്കും കേൾക്കൽ, സംഭാഷണം,
സാമുദായിക വിവേചനം എന്നിവയുടെ സമ്പ്രദായങ്ങൾക്കും വേണ്ടിയുള്ള രൂപീകരണം;
സാഹോദര്യം, ഐക്യദാർഢ്യം, ഉൾപ്പെടുത്തൽ എന്നിവയിൽ അധിഷ്ഠിതമായ ഒരു സാമൂഹിക
ധാർമ്മികത കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിൽ എക്യുമെനിക്കൽ യാത്രയ്ക്കും പ്രവാചക
ഡയകോണിയയ്ക്കും അതിന്റെ പ്രസക്തി.
4.1 സഭയുടെ ജീവിതത്തിന്റെയും ദൗത്യത്തിന്റെയും ഒരു സിനഡൽ
നവീകരണത്തിനായി
104 . "സഭയുടെ ഓരോ നവീകരണവും അടിസ്ഥാനപരമായി അവളുടെ സ്വന്തം വിളിയോടുള്ള
വിശ്വസ്തതയുടെ വർദ്ധനവിലാണ്" [130] . അതിനാൽ, അവളുടെ ദൗത്യം
നിർവ്വഹിക്കുമ്പോൾ, സഭ നിരന്തരമായ പരിവർത്തനത്തിന് വിളിക്കപ്പെടുന്നു, അത്
"അജപാലനവും മിഷനറി പരിവർത്തനവും" ആണ്. അവളുടെ തൊഴിലിനോട് കൂടുതൽ
വിശ്വസ്തത പുലർത്തുന്നതിനായി മാനസികാവസ്ഥകൾ, മനോഭാവങ്ങൾ, സമ്പ്രദായങ്ങൾ,
ഘടനകൾ എന്നിവ പുതുക്കുന്നത് ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു [131] . സിനഡൽ ചിന്തയാൽ രൂപപ്പെട്ട
ഒരു സഭാ മാനസികാവസ്ഥ, സ്നാനമേറ്റവരെല്ലാം മിഷനറി ശിഷ്യന്മാരാകാൻ
യോഗ്യതയുള്ളവരും വിളിക്കപ്പെടുന്നവരുമായ കൃപയെ സന്തോഷപൂർവ്വം സ്വാഗതം
ചെയ്യുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇതിലൂടെ സഭയുടെ ജീവിതത്തിനായുള്ള
അജപാലന പരിവർത്തനത്തിനുള്ള വലിയ വെല്ലുവിളി, സാധാരണക്കാരെ
വൈദികവൽക്കരിക്കാതെ, വൈദികരെ അല്മായരാക്കി മാറ്റാതെ, എല്ലാവരുടെയും
ദാനങ്ങളിലും റോളുകളിലും അധിഷ്‌ഠിതമായ സാക്ഷ്യപ്രസംഗത്തിൽ എല്ലാവരുടെയും
പരസ്പര സഹകരണം ശക്തമാക്കുക എന്നതാണ്. "തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നതിൽ നിന്ന്
അവരെ [സാധാരണക്കാരെ] അകറ്റിനിർത്തുന്ന അമിതമായ വൈദികവാദം" [132] എന്ന
പ്രലോഭനം ഒഴിവാക്കുന്ന കേസ് .
105 . സിനഡാലിറ്റി നടപ്പിലാക്കുന്നതിനുള്ള അജപാലന പരിവർത്തനം അർത്ഥമാക്കുന്നത്,
സഭാ സംസ്കാരത്തിൽ ഇപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്ന ചില മാതൃകകൾ റദ്ദാക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്,
കാരണം അവർ കൂട്ടായ്മയുടെ സഭാശാസ്ത്രത്താൽ പുതുക്കപ്പെടാത്ത സഭയെക്കുറിച്ചുള്ള
ഒരു ധാരണ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. ഇവ ഉൾപ്പെടുന്നു: പാസ്റ്റർമാരുടെ ശുശ്രൂഷയിൽ ദൗത്യത്തിനുള്ള
ഉത്തരവാദിത്തത്തിന്റെ ഏകാഗ്രത; സമർപ്പിത ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചും കരിസ്മാറ്റിക്
സമ്മാനങ്ങളെക്കുറിച്ചും വേണ്ടത്ര വിലമതിപ്പ്; സ്ത്രീകൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള സാധാരണ
വിശ്വാസികളുടെ പ്രത്യേകവും യോഗ്യതയുള്ളതുമായ സംഭാവനകൾ അവരുടെ
വൈദഗ്ധ്യത്തിന്റെ മേഖലകളിൽ അപൂർവ്വമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.
106 . കൂട്ടായ്മയുടെയും സിനോഡലിറ്റി നടപ്പിലാക്കുന്നതിന്റെയും വീക്ഷണകോണിൽ,
അജപാലന പ്രവർത്തനത്തിലെ ഓറിയന്റേഷന്റെ ചില അടിസ്ഥാന ലൈനുകൾ
സൂചിപ്പിക്കാൻ കഴിയും:
എ. പ്രാദേശിക സഭയിലും പാസ്റ്റർമാരുടെ ശുശ്രൂഷയും തമ്മിലുള്ള വൃത്താകൃതിയിലുള്ള
ബന്ധത്തിന്റെ എല്ലാ തലങ്ങളിലും നടപ്പിലാക്കൽ, സാധാരണക്കാരുടെ പങ്കാളിത്തവും സഹ-
ഉത്തരവാദിത്തവും, "ഒന്ന്", "ചിലത്" തമ്മിലുള്ള ചലനാത്മക വൃത്താകൃതിയിലുള്ള ലിങ്ക്
അനുസരിച്ച് കരിസ്മാറ്റിക് സമ്മാനങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ഉത്തേജനം " ഒപ്പം "എല്ലാം";
ബി. സാർവത്രിക സഭയ്ക്കുള്ളിലെ പ്രാദേശിക സഭകൾ തമ്മിലുള്ള കൂട്ടായ്മയുടെ
പ്രകടനമെന്ന നിലയിൽ പാസ്റ്റർമാരുടെ കൂട്ടായ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ സമന്വയവും ദൈവജനം
മുഴുവൻ ജീവിച്ചിരുന്ന സിനഡലിറ്റിയും;
സി. എല്ലാ പ്രാദേശിക സഭകളുടെയും കൂട്ടായ്മയിൽ റോമിലെ ബിഷപ്പ് സാർവത്രിക സഭയുടെ
ഐക്യത്തിന്റെയും നേതൃത്വത്തിന്റെയും പെട്രൈൻ ശുശ്രൂഷയുടെ വിനിയോഗം,
ബിഷപ്പുമാരുടെ കൂട്ടായ ശുശ്രൂഷയും ദൈവജനത്തിന്റെ സിനഡൽ യാത്രയും
സമന്വയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്;
ഡി. മറ്റ് സഭകളോടും സഭാ സമൂഹങ്ങളോടും ഉള്ള കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ തുറന്ന മനസ്സ്,
അതത് പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ അനുരഞ്ജനമായ വൈവിധ്യത്തിൽ സമ്പൂർണ്ണ ഐക്യത്തിലേക്ക്
ഒരുമിച്ച് സഞ്ചരിക്കാനുള്ള മാറ്റാനാവാത്ത പ്രതിബദ്ധത;
ഇ. സാമൂഹിക ഡയകോണിയയും വ്യത്യസ്ത മതപരമായ ഏറ്റുപറച്ചിലുകളും ബോധ്യങ്ങളും
ഉള്ള പുരുഷന്മാരോടും സ്ത്രീകളോടും കൂടിയുള്ള ക്രിയാത്മക സംഭാഷണവും ഏറ്റുമുട്ടലിന്റെ
ഒരു സംസ്കാരം ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുവരുന്നതിന് വേണ്ടി.
4.2 സിനഡൽ ജീവിതത്തിനായുള്ള കൂട്ടായ്മയുടെയും രൂപീകരണത്തിന്റെയും
ആത്മീയത
107 . സഭയുടെ ധാർമ്മികത, ദൈവജനം പിതാവിനാൽ ഒരുമിച്ചുകൂടുകയും
പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ നയിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു, ക്രിസ്തുവിൽ "ഒരു കൂദാശ പോലെ
അല്ലെങ്കിൽ ദൈവവുമായും ഐക്യത്തിന്റെയും വളരെ അടുത്ത ബന്ധത്തിന്റെ അടയാളവും
ഉപകരണവും ആയിത്തീരുന്നു. മുഴുവൻ മനുഷ്യരാശിയുടെയും" [133] , സമൂഹത്തിന്റെ
ആത്മീയതയിലേക്കുള്ള വ്യക്തിപരമായ പരിവർത്തനത്തിൽ നിന്ന് പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടുകയും
പരിപോഷിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു [134] . ഈ പരിവർത്തനം ആത്മാവിന്റെ ദാനമായും
പ്രതിജ്ഞയായും സ്വീകരിക്കാൻ എല്ലാ സഭാംഗങ്ങളും വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അവന്റെ
മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾക്കനുസൃതമായി ജീവിക്കാനും, മാമ്മോദീസയിൽ ലഭിച്ച കൃപയും
കുർബാനയിൽ നിവൃത്തിയേറിയതും കൂട്ടായ്മയിൽ ജീവിക്കാൻ പഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു:
പെസഹാ "ഞാൻ" എന്നതിൽ നിന്ന് സ്വയം കേന്ദ്രീകൃതമായ രീതിയിൽ സഭാപരമായ
"ഞങ്ങൾ" എന്നതിലേക്കുള്ള മാറ്റം മനസ്സിലാക്കി, അവിടെ ഓരോ "ഞാനും" ക്രിസ്തുവിൽ
വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നു (cf. ഗലാത്യർ 3,27), ഉത്തരവാദിത്തമുള്ള തന്റെ
സഹോദരീസഹോദരന്മാരോടൊപ്പം ജീവിക്കുകയും യാത്ര ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു.
ദൈവജനത്തിന്റെ ഏക ദൗത്യത്തിന്റെ സജീവ ഏജന്റും.
അതിനാൽ, സഭ "കൂട്ടായ്മയുടെ ഭവനവും വിദ്യാലയവും" ആകേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത [135]
. ഹൃദയവും മനസ്സും പരിവർത്തനം ചെയ്യാതെയും പരസ്പരം സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നതിനും
കേൾക്കുന്നതിനുമുള്ള അച്ചടക്കത്തോടെയുള്ള പരിശീലനമില്ലാതെ കൂട്ടായ്മയുടെ
ബാഹ്യോപകരണങ്ങൾ പ്രയോജനപ്പെടുകയില്ല; നേരെമറിച്ച്, അവ ഹൃദയശൂന്യവും
മുഖമില്ലാത്തതുമായ മുഖംമൂടികളായി രൂപാന്തരപ്പെടാം. "നിയമത്തിന്റെ ജ്ഞാനം,
പങ്കാളിത്തത്തിന് കൃത്യമായ നിയമങ്ങൾ നൽകിക്കൊണ്ട്, സഭയുടെ ശ്രേണീകൃത ഘടനയെ
സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുകയും ഏകപക്ഷീയത അല്ലെങ്കിൽ അന്യായമായ അവകാശവാദങ്ങൾ,
കൂട്ടായ്മയുടെ ആത്മീയത എന്നിവയിലേക്കുള്ള ഏതെങ്കിലും പ്രലോഭനങ്ങൾ
ഒഴിവാക്കുകയും, അന്തസ്സിനു യോജിച്ച വിശ്വാസവും തുറന്ന മനസ്സും പ്രേരിപ്പിക്കുകയും
ചെയ്യുന്നു. ദൈവജനത്തിലെ ഓരോ അംഗത്തിന്റെയും ഉത്തരവാദിത്തം, സ്ഥാപനപരമായ
യാഥാർത്ഥ്യത്തെ ആത്മാവിനൊപ്പം നൽകുന്നു" [136] .
108 . എല്ലാ വിശ്വാസികൾക്കും നൽകിയിട്ടുള്ള സെൻസസ് ഫിഡിയെ ജീവിക്കാനും
പക്വതയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാനും ആവശ്യമായ അതേ മനോഭാവങ്ങൾ അത് സിനഡൽ
പാതയിൽ ഉപയോഗിക്കേണ്ടതുണ്ട്. സുവിശേഷത്തിന്റെ ആവശ്യങ്ങളും മാനുഷിക
സദ്‌ഗുണങ്ങളും പോലും പലപ്പോഴും വിലമതിക്കാനോ വേണ്ടത്ര തയ്യാറെടുപ്പുകൾക്കോ ​
ഉദ്ദേശിക്കാത്ത ഒരു സംസ്‌കാരത്തിലാണ് നാം ജീവിക്കുന്നത് എന്നതിനാൽ, ഒരു സിനഡൽ
സ്പിരിറ്റിൽ ആളുകളെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ ഇത് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ് [137 ] . ഈ
മനോഭാവങ്ങൾ ഓർക്കുന്നത് മൂല്യവത്താണ്: കുർബാനയിലും അനുരഞ്ജന കൂദാശയിലും
കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള സഭയുടെ ജീവിതത്തിൽ പങ്കാളിത്തം; ദൈവവചനവുമായി ഒരു
സംഭാഷണത്തിൽ ഏർപ്പെടാനും അത് പ്രയോഗത്തിൽ വരുത്താനും വേണ്ടി അത് ശ്രവിക്കുക;
വിശ്വാസത്തെയും ധാർമ്മികതയെയും കുറിച്ചുള്ള അതിന്റെ പഠിപ്പിക്കലുകളിൽ മജിസ്റ്റീരിയം
പിന്തുടരുന്നു; ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരം എന്ന നിലയിൽ പരസ്പരം അംഗങ്ങൾ
ആയിരിക്കുന്നതിനും നമ്മുടെ സഹോദരീസഹോദരന്മാർക്കും അയക്കപ്പെടുന്നതിനുമുള്ള
അവബോധം, ഒന്നാമതായി, ഏറ്റവും ദരിദ്രർക്കും ഏറ്റവും പുറംതള്ളപ്പെട്ടവർക്കും. "
ദൈവജനത്തിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളും അവരുടെ തീർത്ഥാടന യാത്ര നടത്തുമ്പോൾ അവരെ
ഒന്നിപ്പിക്കുകയും" "സഭയുമായി യോജിച്ച് അനുഭവിക്കുകയും അനുഭവിക്കുകയും
മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുക" എന്ന സൂത്രവാക്യത്തിൽ സംഗ്രഹിച്ചിരിക്കുന്ന
മനോഭാവങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് ഇത് . അവരുടെ 'ഒരുമിച്ചു നടക്കുന്നു'" [138] . യഥാർത്ഥത്തിൽ,
"വ്യക്തികളും ക്രിസ്ത്യാനികളും എവിടെ രൂപപ്പെട്ടാലും, അൾത്താരയുടെ ശുശ്രൂഷകരും,
സമർപ്പിതരും, അജപാലന തൊഴിലാളികളും എവിടെയൊക്കെ പരിശീലിപ്പിക്കപ്പെടുന്നുവോ,
എവിടെയെല്ലാം കുടുംബങ്ങളും സമൂഹങ്ങളും കെട്ടിപ്പടുക്കപ്പെടുന്നുവോ അവിടെയെല്ലാം
വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശ തത്വം" എന്ന നിലയിൽ അത് കൂട്ടായ്മയുടെ ആത്മീയത
വെളിപ്പെടുത്തുകയാണ്. ] .
109 . കൂട്ടായ്മയുടെ ആത്മീയതയുടെ ഉറവിടവും മാതൃകയുമാണ് യൂക്കറിസ്റ്റിക്
സിനാക്സിസ്. അതിൽ ക്രിസ്തീയ ജീവിതത്തിന്റെ പ്രത്യേക ഘടകങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു,
അവ സിനോഡലിസ് എന്ന ഇഫക്റ്റസ് രൂപപ്പെടുത്താൻ വിളിക്കപ്പെടുന്നു .
എ. ത്രിത്വത്തിന്റെ അഭ്യർത്ഥന . വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ത്രിത്വത്തിന്റെ പ്രാർത്ഥനയിൽ നിന്നാണ്
യൂക്കറിസ്റ്റിക് സിനാക്സിസ് ആരംഭിക്കുന്നത്. പിതാവിനാൽ ശേഖരിക്കപ്പെട്ട,
പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ഒഴുക്കിൽ സഭ ക്രിസ്തുവിന്റെ ജീവനുള്ള കൂദാശയായി മാറുന്നു:
"രണ്ടോ മൂന്നോ പേർ എന്റെ നാമത്തിൽ കണ്ടുമുട്ടുന്നിടത്ത്, ഞാൻ അവരുടെ ഇടയിൽ ഉണ്ട്"
(മത്തായി 18,19 ) . മൂന്ന് ദൈവിക വ്യക്തികളുടെ കൂട്ടായ്മയിൽ വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ത്രിത്വത്തിന്റെ
ഐക്യം ക്രിസ്ത്യൻ സമൂഹത്തിൽ വെളിപ്പെടുന്നു, അത് "സത്യത്തിലും കാരുണ്യത്തിലും
ദൈവമക്കളുടെ ഐക്യം" [140] ജീവിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെടുന്നു, വിവിധ സമ്മാനങ്ങളുടെയും
ചാരിസങ്ങളുടെയും പ്രയോഗത്തിൽ. പൊതുനന്മയ്ക്കായി പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ നിന്ന്
സ്വീകരിച്ചു.
ബി. അനുരഞ്ജനം . ദൈവവുമായും നമ്മുടെ സഹോദരീസഹോദരന്മാരുമായും
അനുരഞ്ജനത്തിലൂടെ കൂട്ടായ്മയ്ക്ക് വഴിയൊരുക്കുന്നതാണ് യൂക്കറിസ്റ്റിക് സിനാക്സിസ്.
കുമ്പസാരക്കൂട് പിതാവിന്റെ കരുണാർദ്രമായ സ്നേഹത്തെ ആഘോഷിക്കുകയും പാപം
മൂലമുണ്ടാകുന്ന ഭിന്നിപ്പിന്റെ വഴിയല്ല, ഐക്യത്തിലേക്കുള്ള പാത പിന്തുടരാനുള്ള ആഗ്രഹം
പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു: "നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ വഴിപാട് ബലിപീഠത്തിലേക്ക്
കൊണ്ടുവരികയും അവിടെ നിങ്ങളുടെ സഹോദരന് നിങ്ങളോട് എന്തെങ്കിലും
വിരോധമുണ്ടെന്ന് ഓർക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെങ്കിൽ ... , പോയി ആദ്യം നിന്റെ
സഹോദരനുമായി രമ്യതപ്പെടുക, എന്നിട്ട് മടങ്ങിവന്ന് നിങ്ങളുടെ വഴിപാട് സമർപ്പിക്കുക" (
മത്തായി 5,23-24). സിനഡൽ സംഭവങ്ങൾ നമ്മുടെ ബലഹീനതകൾ തിരിച്ചറിയുകയും
പരസ്പരം ക്ഷമ ചോദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പുതിയ സുവിശേഷവൽക്കരണം ജീവിക്കാനുള്ള
വഴിയാണ് അനുരഞ്ജനം.
സി. ദൈവവചനം ശ്രവിക്കുന്നു . യൂക്കറിസ്റ്റിക് സിനാക്സിസിൽ നാം വചനം ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്
അതിന്റെ സന്ദേശം സ്വീകരിക്കുന്നതിനും അത് നമ്മുടെ പാതയെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതിനും
വേണ്ടിയാണ്. തിരുവെഴുത്തുകളിൽ ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട്, പ്രത്യേകിച്ച് സുവിശേഷം, കൂദാശകൾ,
എല്ലാറ്റിനുമുപരിയായി കുർബാന, നമ്മുടെ സഹോദരീസഹോദരന്മാരെ, പ്രത്യേകിച്ച് ദരിദ്രരെ
സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നതിലൂടെയും ദൈവശബ്ദം എങ്ങനെ കേൾക്കാമെന്ന് നാം പഠിക്കുന്നു.
അജപാലന ശുശ്രൂഷ നിർവഹിക്കുകയും, കുർബാന അപ്പത്തോടൊപ്പം വചനത്തിന്റെ അപ്പം
മുറിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നവർ, സമൂഹത്തിന്റെ ഇവിടെയും ഇപ്പോഴുമുള്ള
ജീവിതത്തിൽ ദൈവിക സന്ദേശം അറിയിക്കുന്നതിന്, സമൂഹത്തിന്റെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച്
പരിചിതമായിരിക്കണം. ദിവ്യകാരുണ്യ ആരാധനക്രമത്തിന്റെ സംഭാഷണ ഘടന സമൂഹ
വിവേചനത്തിന്റെ മാതൃകയാണ്: പരസ്പരം കേൾക്കുന്നതിനുമുമ്പ്, ശിഷ്യന്മാർ വചനം
ശ്രദ്ധിക്കണം.
ഡി. കൂട്ടായ്മ . ദിവ്യബലി ദൈവവുമായും നമ്മുടെ സഹോദരീസഹോദരന്മാരുമായും
"കൂട്ടായ്മ സൃഷ്ടിക്കുകയും കൂട്ടായ്മ വളർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു" [141] .
പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ ക്രിസ്തു സൃഷ്ടിച്ച, സ്നാനമേറ്റവരെന്ന നിലയിൽ തുല്യ
അന്തസ്സുള്ളവരും പിതാവിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ തൊഴിലുകൾ സ്വീകരിച്ച്
ഉത്തരവാദിത്തത്തോടെ ജീവിക്കുന്ന പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും കൂട്ടായ്മ പങ്കിടുന്നു - സ്നാനം,
സ്ഥിരീകരണം, വിശുദ്ധ കൽപ്പനകൾ എന്നിവയിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന തൊഴിലുകൾ.
പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ദാനങ്ങൾ - അനേകം അംഗങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒരൊറ്റ ശരീരം
രൂപപ്പെടുത്താൻ. ഐക്യത്തിൽ ഈ ബഹുസ്വരതയുടെ സമ്പന്നവും സ്വതന്ത്രവുമായ
സംയോജനമാണ് സിനഡൽ പരിപാടികളിൽ ചലിപ്പിക്കുന്നത്.
ഇ. ദൗത്യം . കുർബാനയിൽ യാഥാർത്ഥ്യമായ കൂട്ടായ്മ നമ്മെ ദൗത്യത്തിലേക്ക്
പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരത്തിലും രക്തത്തിലും പങ്കുചേരുന്നവർ അതിന്റെ
സന്തോഷകരമായ അനുഭവം എല്ലാവരുമായും പങ്കിടാൻ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. എല്ലാ സിനഡൽ
സംഭവങ്ങളും സഭയെ ക്യാമ്പിന് പുറത്ത് പോകാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു ( cf. Hebrews 13,13)
ക്രിസ്തുവിനെ അവനാൽ രക്ഷിക്കപ്പെടാൻ കാത്തിരിക്കുന്ന ആളുകളിലേക്ക്
എത്തിക്കുന്നതിന്. വിശുദ്ധ അഗസ്റ്റിൻ പറയുന്നു, " ദൈവത്തിലേക്കുള്ള നമ്മുടെ യാത്രയിൽ
നാം ഏകഹൃദയവും ഏകമനസ്സും ആയിരിക്കണം " [142] . "ദൈവം എല്ലാവരിലും
ആയിരിക്കട്ടെ" ( 1 കൊരിന്ത്യർ 15,28) എന്നതിന്റെ കാലാന്തര ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് കാലത്തിന്റെ
പാതകളിലൂടെ നയിക്കുന്ന ഈ ആന്തരിക ടെലോസ് ഇല്ലാതെ സമൂഹത്തിന്റെ ഐക്യം
യഥാർത്ഥമല്ല . നാം എപ്പോഴും ഈ ചോദ്യത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കണം: ദൈവത്തിങ്കലേക്ക്
ഒരുമിച്ചു പോകുന്നതിനായി എല്ലാവരിലേക്കും "പുറത്തേക്ക് നീങ്ങുന്ന" പക്ഷം നമുക്ക്
എങ്ങനെ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു സിനഡൽ സഭയാകാൻ കഴിയും?
4.3 വർഗീയ വിവേചനത്തിനായുള്ള ശ്രവണവും സംഭാഷണവും

110 _ സഭയുടെ സിനഡൽ ജീവിതം അതിന്റെ എല്ലാ അംഗങ്ങൾക്കിടയിലും

വിശ്വാസത്തിന്റെയും ജീവിതത്തിന്റെയും മിഷനറി പ്രതിബദ്ധതയുടെയും യഥാർത്ഥ
ആശയവിനിമയം നടപ്പിലാക്കുന്നതിന് നന്ദി പറയുന്നു. പ്രാർത്ഥനയിൽ നിന്ന് ജീവിക്കുന്ന,
കൂദാശകളാൽ പരിപോഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന, പരസ്‌പരവും എല്ലാവരോടും സ്‌നേഹത്തിൽ
വിരാജിക്കുന്ന, ക്രിസ്തുവിന്റെ മണവാട്ടിയുടെ സന്തോഷങ്ങളും പരീക്ഷണങ്ങളും
പങ്കിട്ടുകൊണ്ട് വളരുന്ന കമ്മ്യൂണിയോ സങ്കേതത്തിന് അത് ആവിഷ്‌കാരം നൽകുന്നു .
"ആത്മാവ് സഭകളോട് എന്താണ് പറയുന്നത്" ( അപ്പോക്കലിപ്സ് 2,29) അറിയാൻ
ദൈവവചനം കേൾക്കുന്ന സമൂഹത്തിലൂടെ ആശയവിനിമയം വ്യക്തമാകേണ്ടതുണ്ട് . "ഒരു
സിനഡൽ സഭ എന്നത് കേൾക്കുന്ന ഒരു സഭയാണ്.... വിശ്വസ്തരായ ആളുകൾ,
ബിഷപ്പുമാരുടെ കോളേജ്, റോമിലെ ബിഷപ്പ്: എല്ലാവരും പരസ്പരം ശ്രദ്ധിക്കുന്നു; എല്ലാവരും
പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ ശ്രവിക്കുന്നു" [143 ] .
111 _ സിനോഡൽ ഡയലോഗ് സംസാരിക്കുന്നതിലും കേൾക്കുന്നതിലും ധൈര്യത്തെ
ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു പ്രഭാഷകൻ മറ്റുള്ളവരെ മികച്ചതാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതോ
അവരുടെ നിലപാടുകളെ ക്രൂരമായ വാദങ്ങളിലൂടെ എതിർക്കുന്നതോ ആയ ഒരു
സംവാദത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നതിനെക്കുറിച്ചല്ല, മറിച്ച് വർഗീയ വിവേചനത്തിന്
ഉപയോഗപ്രദമെന്ന് പരിശുദ്ധാത്മാവ് നിർദ്ദേശിച്ചതായി തോന്നുന്നതെന്തും പ്രകടിപ്പിക്കുക
എന്നതാണ്. "പൊതുനന്മയ്ക്കായി" ( 1 കൊരിന്ത്യർ 12,7) മറ്റുള്ളവരുടെ സ്ഥാനങ്ങളിൽ അതേ
ആത്മാവ് നിർദ്ദേശിക്കുന്നതെന്തും സ്വീകരിക്കാൻ തുറന്നിരിക്കുന്നു.
ഒരു സംഭാഷണം നടത്തുന്നതിനും വ്യത്യസ്ത അഭിപ്രായങ്ങളും അനുഭവങ്ങളും കൈകാര്യം
ചെയ്യുന്നതിലും "ചരിത്രം നിർമ്മിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു ശൈലി പഠിക്കുന്നതിലും
"സംഘർഷത്തെക്കാൾ ഐക്യം നിലനിൽക്കും" എന്ന മാനദണ്ഡത്തിന് പ്രത്യേക മൂല്യമുണ്ട്,
സംഘർഷങ്ങളും പിരിമുറുക്കങ്ങളും വിപരീതങ്ങളും സൃഷ്ടിക്കുന്ന ഒരു പ്ലൂറിഫോം
ഐക്യത്തിൽ എത്തിച്ചേരാൻ കഴിയുന്ന ഒരു സുപ്രധാന മേഖല. പുതിയ ജീവിതം",
"വിയോജിപ്പുകൾക്കിടയിൽ കൂട്ടായ്മ കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നത്" സാധ്യമാക്കുന്നു [144] .
യഥാർത്ഥത്തിൽ, സംവാദം പ്രശ്നത്തിന്റെ പരിഹാരത്തിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശുന്നതിന് പുതിയ
കാഴ്ചപ്പാടുകളും കാഴ്ചപ്പാടുകളും നേടാനുള്ള അവസരം നൽകുന്നു.
"ലോകത്തെ വീക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു ആപേക്ഷിക മാർഗം സ്വീകരിക്കുന്ന ഒരു കാര്യമാണ്,
അത് പിന്നീട് പങ്കിട്ട അറിവിന്റെ ഒരു രൂപമായി മാറുന്നു, മറ്റൊരാളുടെ കണ്ണിലൂടെയുള്ള
ദർശനം, നിലനിൽക്കുന്ന എല്ലാറ്റിന്റെയും പങ്കിട്ട കാഴ്ചപ്പാട്" [145 ] . വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പോൾ
ആറാമന്റെ യഥാർത്ഥ സംഭാഷണം ആത്മീയ ആശയവിനിമയമാണ് [146] , അതിന് പ്രത്യേക
മനോഭാവങ്ങൾ ആവശ്യമാണ്: സ്നേഹം, ബഹുമാനം, വിശ്വാസം, വിവേകം [147] ;
"സംഭാഷണം സൗഹൃദത്തിൽ വളരുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് സേവനത്തിൽ" [148] . കാരണം സത്യം -
ബെനഡിക്ട് പതിനാറാമൻ ഊന്നിപ്പറഞ്ഞതുപോലെ - " ഡയ-ലോഗോകളും അതിനാൽ
ആശയവിനിമയവും കൂട്ടായ്മയും സൃഷ്ടിക്കുന്ന ലോഗോസ് ആണ്" [149] .
112 . സിനഡൽ സംഭാഷണത്തിലെ ഒരു പ്രധാന മനോഭാവം താഴ്മയാണ്, അത്
ഓരോരുത്തരെയും ദൈവഹിതം അനുസരിക്കാനും ക്രിസ്തുവിൽ പരസ്പരം
അനുസരിക്കാനും പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു [150] . അപ്പോസ്തലനായ പൗലോസ് ഫിലിപ്പിയർക്കുള്ള
കത്തിൽ, "ഏകമനസ്സോടെ (φρόνησις), ഒരു സ്നേഹത്തിൽ (άγάπη), ഹൃദയത്തിൽ
ഒരാളായിരിക്കുക എന്നതിന്റെ അർത്ഥമെന്തെന്നും കൂട്ടായ്മയുടെ ജീവിതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്
അത് എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്നുവെന്നും വ്യക്തമാക്കുന്നു. മനസ്സ്" (2,2). സമൂഹത്തിന്റെ
ജീവിതത്തെ തുരങ്കം വയ്ക്കുന്ന രണ്ട് പ്രലോഭനങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു:
അസൂയയുടെ ആത്മാക്കൾ (έριθεία), മായ (κενοδοξία) (2,3a). നേരെമറിച്ച്,
ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ട മനോഭാവം വിനയമാണ് (ταπεινοφρυσύνη): ഒന്നുകിൽ മറ്റുള്ളവരെ
നമ്മേക്കാൾ പ്രാധാന്യമുള്ളവരായി കാണുന്നതിലൂടെ, അല്ലെങ്കിൽ പൊതുനന്മയ്ക്കും
താൽപ്പര്യത്തിനും ഒന്നാം സ്ഥാനം നൽകുന്നതിലൂടെ (2,3b-4). വിശ്വാസത്താൽ നാം ഒരു
സമൂഹമായിത്തീർന്നവനെ പൗലോസ് ഇവിടെ അനുസ്മരിക്കുന്നു: "ക്രിസ്തുയേശുവിന്റെ
മനസ്സ് സ്വന്തമാക്കുവിൻ" (2,5). നാം ക്രിസ്തുവിൽ ജീവിക്കുന്നവരാണെങ്കിൽ ശിഷ്യന്മാരുടെ
φρόνησις പിതാവിൽ നിന്ന് നമുക്ക് ലഭിക്കുന്നത് ആയിരിക്കണം. ക്രിസ്തുവിന്റെ
കെനോസിസ് (2,7-10) പിതാവിനോടുള്ള അവന്റെ അനുസരണത്തിന്റെ സമൂലമായ
രൂപമാണ്, ഗുരുവിനെയും നാഥനെയും അനുഗമിക്കുന്നതിലെ ദൈവഹിതം വിനയത്തോടെ
അനുഭവിക്കാനും ചിന്തിക്കാനും വിവേചിക്കാനും ശിഷ്യന്മാർക്കുള്ള ആഹ്വാനമാണ്.
113 . വിവേചനാധികാരം പ്രയോഗിക്കുന്നത് സിനോഡൽ പ്രക്രിയകളുടെയും
സംഭവങ്ങളുടെയും ഹൃദയമാണ്. സഭയുടെ സിനഡൽ ജീവിതത്തിൽ എന്നും അങ്ങനെയാണ്.
കൂട്ടായ്മയുടെ സഭാശാസ്ത്ര ‌ വും അതിൽ നിന്ന് പിന്തുടരുന്ന പ്രത്യേക ആത്മീയതയും
പ്രാക്സി
‌ സും മുഴുവൻ ദൈവജനത്തിന്റെയും ദൗത്യം ഉൾക്കൊള്ളുന്നു, അതിനാൽ അത്
"എപ്പോഴത്തേക്കാളും (...) ഒരു വഴിയുടെ തത്വങ്ങളിലും രീതികളിലും രൂപപ്പെടുന്നതിന് ഇന്ന്
അനിവാര്യമായിത്തീരുന്നു. വ്യക്തിപരം മാത്രമല്ല, സാമുദായികവുമാണ്" [151] .
പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ മാർഗനിർദേശത്തിൻ കീഴിൽ, കാലത്തിന്റെ അടയാളങ്ങളുടെ
ദൈവശാസ്ത്രപരമായ വ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെ, ക്രിസ്തുവിൽ എകാത്തോളജിക്കൽ
നിവൃത്തിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന ദൈവിക പദ്ധതിയുടെ സേവനത്തിൽ പിന്തുടരേണ്ട
പാതയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നത് സഭയുടെ കാര്യമാണ് [152 ] , ചരിത്രത്തിലുടനീളമുള്ള എല്ലാ
കൈറോസുകളിലും ഇത് നിറവേറ്റേണ്ടതുണ്ട് [153] . സാമുദായിക വിവേചനം ഒരു പ്രത്യേക
ചരിത്രസാഹചര്യത്തിൽ ദൈവത്തിന്റെ വിളി കണ്ടെത്താൻ നമ്മെ അനുവദിക്കുന്നു [154] .
114 . സാമുദായിക വിവേചനം സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ദൈവജനത്തിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവരുന്ന
വ്യക്തമായ അല്ലെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ നിശബ്ദമായ നിലവിളിയിലൂടെ ഉയർന്നുവരുന്ന
ആത്മാവിന്റെ "ഞരക്കങ്ങൾ" ( cf. റോമർ 8,26) ശ്രദ്ധയോടെയും ധൈര്യത്തോടെയും
കേൾക്കുക എന്നാണ്: "ദൈവത്തെ ശ്രവിക്കുക, അങ്ങനെ അവന്റെ ജനത്തിന്റെ നിലവിളി
നമുക്ക് കേൾക്കാം; ദൈവം നമ്മെ വിളിക്കുന്ന ഇച്ഛയ്ക്ക് അനുസൃതമാകുന്നതുവരെ അവന്റെ
ജനത്തെ ശ്രദ്ധിക്കണം" [155] . ക്രിസ്തുവിന്റെ ഒരു ശിഷ്യൻ ഒരു പ്രസംഗകനെപ്പോലെ
ആയിരിക്കണം, അവൻ "വചനത്തെ ധ്യാനിക്കേണ്ടതുണ്ട്, എന്നാൽ അവൻ തന്റെ
ജനത്തെയും ധ്യാനിക്കേണ്ടതുണ്ട്" [156] . ആത്മാവിന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കേണ്ട
പ്രാർത്ഥനയുടെയും ധ്യാനത്തിന്റെയും പ്രതിഫലനത്തിന്റെയും പഠനത്തിന്റെയും ഇടത്തിലാണ്
വിവേചനം നടപ്പിലാക്കേണ്ടത്; നമ്മുടെ സഹോദരീസഹോദരന്മാരുമായുള്ള ആത്മാർത്ഥവും
ശാന്തവും വസ്തുനിഷ്ഠവുമായ സംഭാഷണത്തിലൂടെ; ഓരോ സമൂഹത്തിന്റെയും എല്ലാ
സാഹചര്യങ്ങളുടെയും യഥാർത്ഥ അനുഭവങ്ങളും വെല്ലുവിളികളും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട്;
ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരം കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിനും സുവിശേഷം പ്രഘോഷിക്കുന്നതിനും വേണ്ടി
സമ്മാനങ്ങൾ കൈമാറുന്നതിലും എല്ലാ ഊർജ്ജങ്ങളുടെയും ഒത്തുചേരലിലും;
കർത്താവിന്റെ ഇഷ്ടം മനസ്സിലാക്കാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുന്ന വികാരങ്ങളുടെയും
ചിന്തകളുടെയും ഉരുകിപ്പോകുന്ന കലത്തിൽ; ആത്മാവിനോടുള്ള നമ്മുടെ തുറന്ന മനസ്സിനെ
ദുർബലപ്പെടുത്തുന്ന ഏതൊരു തടസ്സത്തിൽ നിന്നും സുവിശേഷത്താൽ സ്വതന്ത്രരാകാൻ
തിരയുന്നതിലൂടെ.
4.4 സിനഡലിറ്റിയും എക്യുമെനിക്കൽ യാത്രയും

115 . ക്രിസ്തുവിന്റെ സാർവത്രിക ചർച്ച് [157] നിലനിൽക്കുന്ന കത്തോലിക്കാ സഭ പല

കാരണങ്ങളാൽ സ്നാനമേറ്റ എല്ലാവരുമായും ഐക്യപ്പെടുന്നതായി കാണുന്നു [158] എന്നും
"ക്രിസ്തുവിന്റെ ആത്മാവ് ഉപയോഗിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിന്നിട്ടില്ല" എന്നും വത്തിക്കാൻ II
പഠിപ്പിക്കുന്നു. സഭയെ ഭരമേൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന കൃപയുടെയും സത്യത്തിന്റെയും പൂർണ്ണതയിൽ
നിന്ന് അവയുടെ ഫലപ്രാപ്തി നേടുന്ന രക്ഷാമാർഗ്ഗമായി" [159] . അതിനാൽ, ചരിത്രത്തിൽ
ഉടനീളം ശരീരത്തിനേറ്റ മുറിവുകൾ സുഖപ്പെടുത്താനും സമ്മാനവുമായി വ്യത്യാസങ്ങൾ
പൊരുത്തപ്പെടുത്താനും കഴിയുന്ന ക്രൂശിക്കപ്പെട്ടതും ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റതുമായ
കർത്താവിന്റെ സാന്നിധ്യത്തിൽ പൂർണ്ണവും ദൃശ്യവുമായ ഐക്യത്തിലേക്ക് മറ്റ്
ക്രിസ്ത്യാനികളോടൊപ്പം ഒരുമിച്ച് സഞ്ചരിക്കാനുള്ള കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസികളുടെ
പ്രതിബദ്ധത. പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ, സത്യമനുസരിച്ച്, സ്നേഹത്തിൽ.
നൂറ്റാണ്ടുകളായി ക്രിസ്ത്യാനികളെ പരസ്പരം വേർപെടുത്തിയ വൈരാഗ്യത്തിന്റെ മതിലുകൾ
പൊളിക്കുന്നതിനും കണ്ടെത്തുന്നതിനും പങ്കിടുന്നതിനും സന്തോഷിക്കുന്നതിനും വേണ്ടി,
ദൈവജനത്തെ മുഴുവനും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു യാത്രയെ എക്യുമെനിക്കൽ പ്രതിബദ്ധത
അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. നാം പങ്കുവയ്ക്കുന്ന സ്നാനത്തിന്റെ ഫലമായി ഏക കർത്താവിന്റെ
ദാനങ്ങളായി നമ്മെ ഒന്നിപ്പിക്കുന്ന നിരവധി സമ്പത്തുകൾ: പ്രാർത്ഥന മുതൽ വചനം
ശ്രവിക്കുകയും ക്രിസ്തുവിൽ പരസ്പരം സ്‌നേഹം അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുക,
സുവിശേഷത്തിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നത് മുതൽ ദരിദ്രരെയും പുറത്താക്കപ്പെട്ടവരെയും
സേവിക്കുന്നത് വരെ. നീതിയുടെയും ഐക്യദാർഢ്യത്തിന്റെയും സമൂഹത്തോടുള്ള
പ്രതിബദ്ധത, സമാധാനത്തിനും പൊതുനന്മയ്ക്കും വേണ്ടിയുള്ള പ്രതിബദ്ധത.
116 . നമ്മുടെ കാലത്ത്, എക്യൂമെനിക്കൽ ഡയലോഗ്, സഭയുടെ സ്വഭാവം വെളിപ്പെടുത്തുന്ന
ഒന്നായി, അതിന്റെ വിവിധ പ്രകടനങ്ങളിൽ അതിന്റെ ഐക്യത്തിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമായ
ഒന്നായി സിനഡാലിറ്റിയെ തിരിച്ചറിഞ്ഞുവെന്നത് സന്തോഷത്തോടെ അംഗീകരിക്കേണ്ടത്
പ്രധാനമാണ്. ഓരോ പ്രാദേശിക സഭയിലും മറ്റ് സഭകളുമായുള്ള ബന്ധത്തിലും, പ്രത്യേക
സിനഡൽ ഘടനകളും പ്രക്രിയകളും മുഖേന, സഭയെ കൊയ്നോണിയ എന്ന സങ്കൽപ്പത്തിൽ
ഒത്തുചേരൽ ഉണ്ട്.
കത്തോലിക്കാ സഭയും ഓർത്തഡോക്‌സ് സഭയും തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണത്തിൽ, സമീപകാല
ചിയെറ്റി പ്രമാണം പറയുന്നത്, ഒന്നാം സഹസ്രാബ്ദത്തിൽ, കിഴക്കും പടിഞ്ഞാറും, പരിശുദ്ധ
ത്രിത്വത്തിൽ ഉറച്ച വേരുകളുള്ള സഭാ കൂട്ടായ്മ [160] , "സിനോഡാലിറ്റിയുടെ ഘടനകൾ
അഭേദ്യമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. പ്രാഥമികതയോടെ" [161] ; ഈ ഘടനകളുടെ
ദൈവശാസ്ത്രപരവും കാനോനികവുമായ പൈതൃകം "മൂന്നാം സഹസ്രാബ്ദത്തിന്റെ
തുടക്കത്തിൽ അവരുടെ വിഭജനത്തിന്റെ മുറിവ് ഉണക്കുന്നതിന് ആവശ്യമായ ഒരു റഫറൻസ്
പോയിന്റാണ്" [162] .
വേൾഡ് കൗൺസിൽ ഓഫ് ചർച്ചസ് കമ്മീഷൻ ഓഫ് ഫെയ്ത്ത് ആൻഡ് ഓർഡറിന്റെ രേഖ,
ചർച്ച്. ഒരു പൊതു ദർശനത്തിലേക്ക് , ഊന്നിപ്പറയുന്നത്, "പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ
മാർഗനിർദേശത്തിൻ കീഴിൽ, സഭാജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ തലങ്ങളിലും: പ്രാദേശികവും
പ്രാദേശികവും സാർവത്രികവുമായ എല്ലാ തലങ്ങളിലും സിനഡൽ / അനുരഞ്ജനമാണ് സഭ.
ദൈവത്തിന്റെയും സഭയുടെ ഘടനകളും ഈ ഗുണം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നത് സമൂഹത്തിന്റെ
ജീവിതത്തെ ഒരു കൂട്ടായ്മയായി യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുന്നതിനാണ്" [163] .
117 . സഭയുടെ ഈ ദർശനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സമവായം, ഇനിയും അഴിച്ചുവെക്കേണ്ട പ്രധാന
ദൈവശാസ്ത്ര കെട്ടുകളിൽ നമ്മുടെ ശ്രദ്ധയെ ശാന്തമായും വസ്തുനിഷ്ഠമായും
കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നു. ഒന്നാമതായി, ക്രിസ്തുവിന്റെ ആത്മാവ് സെൻസസ്
ഫിഡിയെ ഉണർത്തുകയും പോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സ്നാനമേറ്റ എല്ലാവരുടെയും
സിനഡൽ ജീവിതത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നതും അതിന്റെ ഫലമായി ദൗത്യത്തിന്റെ
വിവേചനാധികാരത്തിലുള്ള കഴിവും ഉത്തരവാദിത്തവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള
ചോദ്യമുണ്ട്. കൂദാശയായി നൽകപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രത്യേക ചാരിസത്തിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞ
പാസ്റ്റർമാർക്ക്; രണ്ടാം സ്ഥാനത്ത്, പ്രാദേശിക സഭകളും സാർവത്രിക സഭയും തമ്മിലുള്ള
കൂട്ടായ്മയുടെ വ്യാഖ്യാനമുണ്ട്, അവരുടെ പാസ്റ്റർമാരും റോമിലെ ബിഷപ്പും തമ്മിലുള്ള
കൂട്ടായ്മയിലൂടെ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു, വിവിധ സംസ്കാരങ്ങളിലും വിശ്വാസം പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന
രൂപങ്ങളുടെ നിയമാനുസൃതമായ ബഹുസ്വരതയുമായി എത്രത്തോളം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു
എന്ന ദൃഢനിശ്ചയത്തോടെ. അതിന്റെ ശാശ്വത സ്വത്വത്തിനും കത്തോലിക്കാ ഐക്യത്തിനും
ഉള്ളത്.
ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, സിനഡൽ ജീവിതത്തിന്റെ നടപ്പാക്കലും അതിന്റെ
ദൈവശാസ്ത്രപരമായ പ്രാധാന്യത്തെ ആഴത്തിൽ വിലയിരുത്തുന്നതും നമ്മുടെ
എക്യുമെനിക്കൽ യാത്രയിൽ തുടരുന്നതിനുള്ള ഒരു വെല്ലുവിളിയും വലിയ അവസരവുമാണ്.
ഡിപ്പോസിറ്റം ഫിഡെയോടുള്ള ക്രിയാത്മകമായ വിശ്വസ്തതയിലും ഹൈരാർക്കിയ
[164]
വെരിറ്റാറ്റത്തിന്റെ മാനദണ്ഡത്തിന് അനുസൃതമായും , സിനോഡാലിറ്റിയുടെ ചക്രവാളം
യഥാർത്ഥത്തിൽ സമ്മാനങ്ങളുടെ കൈമാറ്റം എത്രത്തോളം വാഗ്ദാനമാണെന്ന് നമുക്ക്
കാണിച്ചുതരുന്നു, അതിലൂടെ നമുക്ക് ഐക്യത്തിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ പരസ്പരം
സമ്പന്നമാക്കാൻ കഴിയും: അനുരഞ്ജനം ക്രിസ്തുവിന്റെ രഹസ്യത്തിന്റെ അക്ഷയമായ
സമ്പത്തിന്റെ ഐക്യം, സഭയുടെ മുഖത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്നു.
4.5 സിനോഡലിറ്റിയും സോഷ്യൽ ഡയകോണിയയും
118 . സുവിശേഷത്തിന്റെ എല്ലാ പുളിമാവ്, ഉപ്പ്, വെളിച്ചം എന്നിവയുമായി പങ്കുവയ്ക്കാൻ
ദൈവജനം ചരിത്രത്തിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ്
"സുവിശേഷവൽക്കരണത്തിൽ സംഭാഷണത്തിന്റെ പാതയും ഉൾപ്പെടുന്നു" [165] അത്
എല്ലാവരുടെയും തുറന്നുകൊടുക്കുന്നതിനായി, സത്യത്തിനായി അന്വേഷിക്കുകയും നീതിയെ
കെട്ടിപ്പടുക്കാൻ സ്വയം പ്രതിജ്ഞാബദ്ധമാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വിവിധ മതങ്ങളിലെയും
ലോകവീക്ഷണങ്ങളിലെയും സംസ്കാരങ്ങളിലെയും നമ്മുടെ
സഹോദരീസഹോദരന്മാരുമായി ഞങ്ങൾ കൊണ്ടുപോകുന്നു. നമ്മുടെ അരികിലൂടെ
നടക്കുന്ന ക്രിസ്തുവിന്റെ സാന്നിധ്യം തിരിച്ചറിയാൻ ഹൃദയങ്ങളും മനസ്സുകളും. ഏറ്റുമുട്ടലും
സംവാദവും സഹവർത്തിത്വവും ഉൾപ്പെടുന്ന സംരംഭങ്ങൾ നമ്മുടെ പൊതു
തീർത്ഥാടനത്തിലെ വിലപ്പെട്ട ഘട്ടങ്ങളായി വിശ്വാസ്യത നേടുന്നു, ദൈവജനത്തിന്റെ
സിനഡൽ യാത്ര, എല്ലാവരുമായും സംവാദം നടത്തുന്നതിന് ആവശ്യമായ ധാർമ്മികത
കൈവരിക്കുന്ന ഒരു ജീവിത വിദ്യാലയമാണെന്ന് സ്വയം കാണിക്കുന്നു . വിട്ടുവീഴ്ച.
വാസ്‌തവത്തിൽ, ഇന്ന്, ജനങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള പരസ്പരാശ്രിതത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള
അവബോധം വളരുന്നു, ലോകത്തെ നമ്മുടെ പൊതുഭവനമായി ചിന്തിക്കാൻ നമ്മെ
പ്രേരിപ്പിക്കുമ്പോൾ, അവളുടെ കത്തോലിക്കാ സഭയും അവൾ ജീവിക്കുകയും
പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സിനഡൽ രീതിയും നാനാത്വത്തിൽ ഏകത്വത്തിന്റെ
ഉത്തേജകമാണെന്ന് തെളിയിക്കാൻ സഭയെ വിളിക്കുന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലെ
കൂട്ടായ്മയുടെയും. ഏറ്റുമുട്ടലിന്റെയും ഐക്യദാർഢ്യത്തിന്റെയും ബഹുമാനത്തിന്റെയും
സംവാദത്തിന്റെയും ഉൾപ്പെടുത്തലിന്റെയും സമന്വയത്തിന്റെയും കൃതജ്ഞതയുടെയും
സമ്മാനത്തിന്റെയും സംസ്‌കാരത്തിന്റെ ഉന്നമനത്തിന് ദൈവജനത്തിന്റെ ജീവിതവും
സിനഡൽ പരിവർത്തനവും നൽകുന്ന സുപ്രധാന സംഭാവനയാണിത്.
119 . സഭയുടെ സിനഡൽ ജീവിതം, പ്രത്യേകിച്ച്, നീതിയുടെയും ഐക്യദാർഢ്യത്തിന്റെയും
സമാധാനത്തിന്റെയും ബാനറിന് കീഴിൽ എല്ലാ ജനങ്ങളുടെയും സാമൂഹികവും
സാമ്പത്തികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ജീവിതം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിൽ ഡയക്കോണിയയായി
സ്വയം അവതരിപ്പിക്കുന്നു. "ദൈവം, ക്രിസ്തുവിൽ, വ്യക്തിയെ മാത്രമല്ല, അവർക്കിടയിൽ
നിലനിൽക്കുന്ന സാമൂഹിക ബന്ധങ്ങളെയും വീണ്ടെടുക്കുന്നു" [166] . ജനാധിപത്യ
പങ്കാളിത്തത്തിന്റെ നടപടിക്രമങ്ങളിൽ ഘടനാപരമായ പ്രതിസന്ധിയും അതിന്റെ
തത്വങ്ങളിലും പ്രചോദനാത്മക മൂല്യങ്ങളിലും ആത്മവിശ്വാസം നഷ്‌ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന
സാഹചര്യത്തിൽ, സമാധാനത്തിനും നീതിക്കും വേണ്ടി നാം സ്വയം പ്രതിജ്ഞാബദ്ധരാകുന്ന
സംവാദ പരിശീലനവും ഫലപ്രദമായ സംയുക്ത പരിഹാരങ്ങൾക്കായുള്ള അന്വേഷണവും
സമ്പൂർണ്ണ മുൻഗണനയാണ്. , സ്വേച്ഛാധിപത്യപരവും സാങ്കേതികവുമായ വ്യതിയാനങ്ങളുടെ
ഭീഷണിയോടെ. ഈ സന്ദർഭത്തിൽ, സമൂഹത്തിന്റെ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളും പദ്ധതികളും
നിർണയിക്കുന്നതിൽ, പാവപ്പെട്ടവരുടെ നിലവിളികളും ഭൂമിയുടെ നിലവിളികളും
കേൾക്കുകയും ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നത് ദൈവജനത്തിന്റെ എല്ലാ
സാമൂഹിക പ്രവർത്തനങ്ങളുടെയും ഒരു പ്രധാന കടമയും മാനദണ്ഡവുമാണ് . , ദരിദ്രരുടെ
സ്ഥാനവും പദവിയും, ചരക്കുകളുടെ സാർവത്രിക ലക്ഷ്യസ്ഥാനം, നമ്മുടെ പൊതു
ഭവനത്തിനായുള്ള ഐക്യദാർഢ്യത്തിന്റെയും കരുതലിന്റെയും പ്രാഥമികത.
ഉപസംഹാരം
ആത്മാവിന്റെ പാരീസിയയിൽ ഒരുമിച്ച് യാത്ര ചെയ്യുന്നു
120 _ ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ പഠിപ്പിക്കുന്നത്, "ഒരുമിച്ചു നടക്കുക എന്നത് സഭയുടെ
ഘടനാപരമായ മാർഗമാണ് ; യാഥാർത്ഥ്യത്തെ ദൈവത്തിന്റെ കണ്ണുകളാലും ഹൃദയത്താലും
വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുന്ന വ്യക്തിത്വമാണ് ; ഈ മുറിവേറ്റ കാലത്ത് യേശുവിനെ
അനുഗമിക്കാനും ജീവിതത്തിന്റെ ദാസന്മാരാകാനുമുള്ള വ്യവസ്ഥ . സിനഡിന്റെ ശ്വാസവും
വേഗവും നാം എന്താണെന്ന് കാണിക്കുന്നു, നമ്മുടെ തീരുമാനങ്ങളെ സജീവമാക്കുന്ന
കൂട്ടായ്മയുടെ ചലനാത്മകത; ഈ രീതിയിൽ മാത്രമേ നമുക്ക് നമ്മുടെ അജപാലന
ശുശ്രൂഷയെ യഥാർത്ഥമായി പുതുക്കാനും ഇന്നത്തെ ലോകത്തിലെ സഭയുടെ ദൗത്യവുമായി
പൊരുത്തപ്പെടുത്താനും കഴിയൂ; ഈ സമയത്തിന്റെ സങ്കീർണ്ണതയെ ഞങ്ങൾ
അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നു, ഇതുവരെ പൂർത്തിയാക്കിയ യാത്രയ്ക്ക് നന്ദി, ഒപ്പം അത്
പാരീസിയയിൽ തുടരാൻ തീരുമാനിച്ചു " [ 168] .
121 . ആത്മാവിന്റെ പരേസിയ , ദൈവജനത്തെ അതിന്റെ സിനഡൽ യാത്രയിൽ
ആവശ്യപ്പെട്ടത്, "ദൈവത്തിന്റെ ചക്രവാളത്തിന്റെ വിശാലതയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാനുള്ള"
വിശ്വാസവും തുറന്നുപറച്ചിലും ധൈര്യവുമാണ്, "ഐക്യത്തിന്റെ ഒരു കൂദാശ ലോകത്ത്
നിലനിൽക്കുന്നുവെന്നും അതിനാൽ മനുഷ്യൻ അങ്ങനെയാണെന്നും " ചിതറിപ്പോകുന്നതിനും
ആശയക്കുഴപ്പത്തിനും വേണ്ടിയുള്ളതല്ല" [169] . സിനഡലിറ്റിയുടെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതും
നിലനിൽക്കുന്നതുമായ അനുഭവം, ദൈവജനത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, യേശു വാഗ്ദാനം
ചെയ്ത സന്തോഷത്തിന്റെ ഉറവിടമാണ്, പുതിയ ജീവിതത്തിന്റെ ഉത്തേജകമാണ്, മിഷനറി
പ്രതിബദ്ധതയുടെ ഒരു പുതിയ ഘട്ടത്തിന്റെ സ്പ്രിംഗ്ബോർഡാണ്.
ദൈവമാതാവും സഭയുടെ മാതാവുമായ മറിയം, "പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ വരവിനായി
പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതിൽ ശിഷ്യന്മാരോടൊപ്പം ചേർന്നു ( cf. പ്രവൃത്തികൾ 1,14), അങ്ങനെ
പെന്തക്കോസ്ത് കാലത്ത് നടന്ന മിഷനറി പൊട്ടിത്തെറി സാധ്യമാക്കിയ" [170] ] ,
ദൈവജനത്തിന്റെ സിനഡൽ തീർത്ഥാടനത്തോടൊപ്പം, വഴി ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുകയും
സുവിശേഷവൽക്കരണത്തിന്റെ ഈ പുതിയ ഘട്ടത്തിന്റെ മനോഹരവും ആർദ്രവും
ശക്തവുമായ ശൈലി നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

കുറിപ്പുകൾ
-ാം
[1] ഫ്രാൻസിസ്, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ 50 വാർഷികം
അനുസ്മരിക്കുന്ന ചടങ്ങ് , 17 ഒക്ടോബർ 2015, AAS 107 (2015) 1139.
[2] ഐബിഡ് .

[3] Cf. ജി. ലാംപെ, എ പാട്രിസ്റ്റിക് ഗ്രീക്ക് ലെക്സിക്കൺ, ഓക്സ്ഫോർഡ് (ക്ലാരെൻഡൻ

പ്രസ്സ്) 1968, 1334-1335.
[4] Έκκλησίασυνόδουέστίνόνομα ( Exp. സങ്കീർത്തനത്തിൽ, 149, 1: PG 55,493); cf.
-ാം
ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ , ബിഷപ്പ് സിനഡിന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ 50 വാർഷികം
അനുസ്മരിക്കുന്ന ചടങ്ങ് , AAS 107 (2015) 1142.
[5] Cf. വത്തിക്കാൻ II , ദൈവിക വെളിപാടിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ഡീ
വെർബം 1; ആരാധനാക്രമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭരണഘടന 1 .
[6] CIC 439,1; 440,1.

[7] CIC 337,1.

[8] CIC 342.

[9] CIC 460.

[10] പൗരസ്ത്യ സഭകളുടെ കാനോനുകളുടെ കോഡ് ( 1990) ഒരു വശത്ത്, എക്യുമെനിക്കൽ

കൗൺസിൽ ( CCEO 50), മറുവശത്ത്, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡ് ( CCEO 46,1), പാത്രിയാർക്കൽ
ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡ് പരാമർശിക്കുന്നു. ചർച്ച് ( CCEO 192), പ്രധാന ആർക്കിപ്പിസ്കോപ്പൽ
സഭയിലെ ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡ് ( CCEO 152), മെട്രോപൊളിറ്റൻ സുന്നഹദോസ് (C CEO
133,1), പാത്രിയാർക്കൽ കൂരിയയുടെ സ്ഥിരം സുന്നഹദോസ് ( CCEO 114,1).

[11] Cf. കോൺഗ്രിഗേഷൻ ഫോർ ദി ഡോക്ട്രിൻ ഓഫ് ദി ഫെയ്ത്ത്, കമ്മ്യൂണിയൻ 1 (മെയ്

28, 1992) ആയി മനസ്സിലാക്കിയ സഭയുടെ ചില വശങ്ങളെക്കുറിച്ച് കത്തോലിക്കാ സഭയിലെ
ബിഷപ്പുമാർക്കുള്ള കത്ത് വത്തിക്കാൻ II (Cf. Lumen Gentium 4, 8, 13- 15 . _ _ _ _ _ . II, C, 1):
"രണ്ടാം വത്തിക്കാൻ കൗൺസിലിന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ ഒരു പ്രത്യേക പ്രാധാന്യത്തോടെ
പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന കൂട്ടായ്മ (കൊയ്നോനിയ) എന്ന ആശയം , സഭയുടെ രഹസ്യത്തിന്റെ
കാതൽ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിന് വളരെ അനുയോജ്യമാണ്, അത് തീർച്ചയായും ആകാം.
കത്തോലിക്കാ സഭാശാസ്ത്രത്തിന്റെ നവീകരണത്തിനുള്ള ഒരു താക്കോൽ".
[12] Cf. വത്തിക്കാൻ II, ഡോഗ്മാറ്റിക് കോൺസ്റ്റിറ്റ്യൂഷൻ ഓൺ ദി ചർച്ച് ലുമെൻ ജെന്റിയം 21
നവംബർ 1964, 1.
[13] Cf. സെന്റ് ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , അപ്പോസ്തോലിക് ലെറ്റർ നോവോ മില്ലേനിയോ
ഇനിയൂന്റെ , 6 ജനുവരി 2001, 44: AAS 93 (2001) 298.
[14] 2015 ഒക്ടോബർ 17, എഎഎസ് 107 (2015) 1141, ബിഷപ്പ് സിനഡിന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ
-ാം
50 വാർഷികത്തെ അനുസ്മരിക്കുന്ന ചടങ്ങ് ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ .
[15]ഇന്റർനാഷണൽ തിയോളജിക്കൽ കമ്മീഷൻ, സെൻസസ് ഫിഡെ ഇൻ ദി ലൈഫ് ഓഫ്
ദി ചർച്ച് (2014), 91.
[16] Cf. പോപ്പ് ഫ്രാൻസിസ് , അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചെലി ഗൗഡിയം , 24
നവംബർ 2013, 120: AAS 105 (2013) 1070.
[17] അന്ത്യോക്യയിലെ ഇഗ്നേഷ്യസ്, ആഡ് എഫെസിയോസ് IX, 2; FX Funk (ed.), Patres
apostolici I, Tubingen, 1901, p. 220.

[18] അന്ത്യോക്യയിലെ ഇഗ്നേഷ്യസ്, ആഡ് സ്മിർനെയോസ് VIII, 1-2 (ഫങ്ക്, I, പേജ് 282); Ad
Ephesios V, 1 (Funk, I, p. 216); III, 1 (പേജ് 216); Ad Trallianos IX, 1 (Funk, I, p. 250).

[19] അന്ത്യോക്യയിലെ ഇഗ്നേഷ്യസ്, ആഡ് എഫെസിയോസ് IV (ഫങ്ക്, !, പേജ് 216).

[20] അന്ത്യോക്യയിലെ ഇഗ്നേഷ്യസ്, ആഡ് ട്രലിയാനോസ് III, 1 (ഫങ്ക്, I, പേജ് 244).
[21] ഡിഡാഷെ IX, 4 (ഫങ്ക്, I, പേജ് 22). പിന്നീട് ഈ നടപടിക്രമം ഒരു പരിധിവരെ
സ്ഥാപനവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടു. Cf. അന്ത്യോക്യയിലെ ഇഗ്നേഷ്യസ്, ആഡ് സ്മിർനയോസ് VIII, 1-
2 (ഫങ്ക്, I, പേജ് 282); സിപ്രിയൻ, എപ്പിസ്റ്റുല 69, 5 (CSEL III, 2, പേജ് 720); De catholicae
ecclesiae unitate 23 (CSEL III, 1; p. 230-231); ജോൺ ക്രിസോസ്റ്റം, ഇയോഹാനെം
ഹോമിലിയയിൽ 46 (പിജി 59, 260); അഗസ്റ്റിൻ, സെർമോ 272 (PL 38, 1247f.).
[22] സിപ്രിയൻ, എപ്പിസ്റ്റുല 14,4 (CSEL III, 2, പേജ് 512).
[23] Cyprian, De catholicae ecclesiae unitate 5 (CSEL III,1, പേജ് 214).

[24] കോൺസിലിയോറം ഒക്യുമെനികോറം ഡിക്രെറ്റ, ബൊലോഗ്ന 2002, പേജ് 8-9.

[25] കോൺസിലിയോറം ഒക്യുമെനികോറം ഡിക്രെറ്റ, ബൊലോഗ്ന 2002, പേ. 32.

[26] കോൺസിലിയോറം ഒക്യുമെനികോറം ഡിക്രെറ്റ, ബൊലോഗ്ന 2002, പേജ് 99-100.

[27] അപ്പോസ്തലന്മാരുടെ കാനോനുകൾ (മാൻസി, സാക്രോറം കോൺസിലിയോറം നോവ

എറ്റ് ആംപ്ലിസ്സിമ ശേഖരം I, 35).
രണ്ടാം
[28] നൂറ്റാണ്ടിൽ തന്നെ , അന്ത്യോക്യയിലെ ഇഗ്നേഷ്യസ്, ആഡ് റൊമാനോസ് IV, 3
(ഫങ്ക്, I, പേജ്. 256-258); Irenaeus, Adversus haereses III, 3, 2 (SCh 211, പേജ് 32).

[29] റോമിലെ ക്ലെമന്റ്, 1 ക്ലെമന്റിസ് V, 4-5 (ഫങ്ക്, I, പേജ്. 104-106).

[30] Cf. സിനഡ് ഓഫ് സാർഡിക്ക (343), കാനോനുകൾ 3 ഉം 5 ഉം, DH 133-134.
[31] Cf. എക്യൂമെനിക്കൽ കൗൺസിൽ ഓഫ് നൈസിയ II, DH 602.
[32] ആഫ്രിക്കയിൽ റോമൻ സെനറ്റിന്റെയും കോൺസിലിയ മുനിസിപ്പാലിറ്റിയുടെയും
നടപടിക്രമങ്ങൾക്ക് തെളിവുകളുണ്ട് (ഉദാഹരണത്തിന് 256 ലെ കൗൺസിൽ ഓഫ്
കാർത്തേജ്). സാമ്രാജ്യത്വ ഗവൺമെന്റ് പ്രവർത്തിച്ച രീതിയിലൂടെ അറിയപ്പെടുന്ന നടപടിക്രമ
രീതികൾ ഇറ്റലിയിൽ ഉപയോഗിച്ചു (cf. കൗൺസിൽ ഓഫ് അക്വിലിയ 381 ൽ).
വിസിഗോത്തുകളുടെ രാജ്യത്തിലും പിന്നീട് ഫ്രാങ്ക്സി
‌ ലും സിനഡുകൾ സംഘടിപ്പിച്ച രീതി
അവിടെ അറിയപ്പെടുന്ന രാഷ്ട്രീയ നടപടിക്രമങ്ങളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു (cf. ഏഴാം
നൂറ്റാണ്ടിലെ ഓർഡോ ഡി സെലിബ്രാൻഡോ കോൺസിലിയോ ).
[33] പ്രാദേശിക സിനഡുകളിൽ സാധാരണക്കാരുടെ സാന്നിധ്യത്തിൽ, cf. ഒറിജൻ,
ഡയലോഗസ് കം ഹെറാക്ലിയോ IV, 24 (SCh 67, പേജ് 62); വടക്കേ ആഫ്രിക്കയിൽ
ഉപയോഗിക്കുന്ന നടപടിക്രമത്തിന് cf. സിപ്രിയൻ, എപ്പിസ്റ്റുല 17, 3 (CSEL III, 2, പേജ് 522);
എപ്പിസ്റ്റുല 19, 2 (CSEL III, 2, പേജ് 525-526); എപ്പിസ്റ്റുല 30, 5 (CSEL III, 2, പേജ് 552-553). 256-
ലെ കാർത്തേജിലെ സിനഡിനെ സംബന്ധിച്ച് അത് നടന്നതായി പറയപ്പെടുന്നു "പ്രെസെന്റ
എറ്റിയാം പ്ലെബിസ് മാക്സിമ പാർട്ടെ" ( സെന്റൻഷ്യ എപ്പിസ്കോപോറം ന്യൂമെറോ LXXXVII,
CSEL III, 1, പേജ്. 435-436). എപ്പിസ്റ്റുല 17,3 കാണിക്കുന്നത്, സിപ്രിയൻ തന്റെ
കോപ്പിസ്കോപ്പിയുടെ പ്രത്യേക മൂല്യം അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ട് , മുഴുവൻ പ്ലബുകളുമായും
യോജിച്ച് തന്റെ തീരുമാനം എടുക്കാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നു എന്നാണ് .
[34] അവരുടെ കോൺവെന്റുകൾ പ്രവിശ്യകളിൽ ക്രമീകരിച്ചു, ഒരു സുപ്പീരിയർ ജനറലിന്
വിധേയമായിരുന്നു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ അധികാരപരിധി ഉത്തരവിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങൾക്കും
വ്യാപിച്ചു. കൂടാതെ, ഓർഡറിന്റെ മേലധികാരികൾ - ജനറൽ, പ്രൊവിൻഷ്യൽ, വ്യക്തിഗത
കോൺവെന്റുകളുടെ പ്രതിനിധികൾ - ഒരു നിശ്ചിത കാലയളവിലേക്ക് ഓർഡർ അംഗങ്ങളുടെ
പ്രതിനിധികൾ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുകയും ഒരു ചാപ്റ്റർ അല്ലെങ്കിൽ കൗൺസിൽ അവരുടെ
അധികാരം വിനിയോഗിക്കാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്തു.
[35]വത്തിക്കാൻ I, ഡോഗ്മാറ്റിക് കോൺസ്റ്റിറ്റ്യൂഷൻ ഡി എക്ലീസിയ ക്രിസ്റ്റി പാസ്റ്റർ
എറ്റെർനസ് , ഡിഎച്ച് 3059; Cf. വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം
18.

[36]വത്തിക്കാൻ I, ഡോഗ്മാറ്റിക് കോൺസ്റ്റിറ്റ്യൂഷൻ ഡി എക്ലീസിയ ക്രിസ്റ്റി പാസ്റ്റർ

എറ്റെർനസ് , ഡിഎച്ച് 3074; വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 25.
[37] "അത്തരം നിർവചനത്തിന് അതിന്റെ ആധികാരിക പദവിക്ക് ഒരു വ്യവസ്ഥയായി ഈ
സമ്മതമോ മുൻഗാമിയോ അനന്തരഫലമോ ആവശ്യമാണെന്ന സിദ്ധാന്തമാണ് അത്
ഒഴിവാക്കുന്നത്" (ഇന്റർനാഷണൽ തിയോളജിക്കൽ കമ്മീഷൻ, സെൻസസ് ഫിഡെ ഇൻ ദി
ലൈഫ് ഓഫ് ചർച്ച് (2014), 40).
[38] വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പയസ് IX, എൻസൈക്ലിക്കൽ ലെറ്റർ Ubiprimum nullus (1849), n. 6.
[39] പയസ് XII, എൻസൈക്ലിക്കൽ ലെറ്റർ ഡെയ്പാരെ വിർജീനിസ് മരിയേ , AAS 42 (1950),
782-783.

[40]ഇന്റർനാഷണൽ തിയോളജിക്കൽ കമ്മീഷൻ, സെൻസസ് ഫിഡെ ഇൻ ദി ലൈഫ് ഓഫ്

ദി ചർച്ച് (2014), 41.
[41] വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പോൾ ആറാമൻ , മോട്ടു പ്രോപ്രിയോ അപ്പോസ്‌ലിക്ക സോളിസിറ്റുഡോ ,
15 സെപ്റ്റംബർ 1965: AAS 57 (1965), 776.

വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , അപ്പസ്തോലിക കത്ത് നോവോ മില്ലേനിയോ

[42]
ഇനിയൂന്റെ , 6 ജനുവരി 2001, 44; AAS 93 (2001), 298.
[43] ബെനഡിക്ട് പതിനാറാമൻ , ലാറ്റിനമേരിക്കയിലെയും കരീബിയൻ ദ്വീപുകളിലെയും
ബിഷപ്പുമാരുടെ അഞ്ചാമത് ജനറൽ കോൺഫറൻസിന്റെ ഉദ്ഘാടനത്തിനായുള്ള
കുർബാനയിൽ ഹോമിലി , അപാരെസിഡ 13 മെയ് 2007, AAS 99 (2007), 435: “ഇതാണ്
ഞങ്ങൾ പ്രവർത്തിപ്പിക്കുന്ന രീതി. സഭയിൽ, ചെറിയ സമ്മേളനങ്ങളിലായാലും വലിയ
സമ്മേളനങ്ങളിലായാലും. ഇത് നടപടിക്രമങ്ങളുടെ ഒരു ചോദ്യം മാത്രമല്ല: പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ
ക്രിസ്തുവുമായുള്ള കൂട്ടായ്മയുടെ രഹസ്യമെന്ന നിലയിൽ സഭയുടെ സ്വഭാവത്തിന്റെ
പ്രതിഫലനമാണിത്. "പരിശുദ്ധാത്മാവിനും നമുക്കും".
വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് കോൺസ്റ്റിറ്റ്യൂഷൻ ലുമെൻ ജെന്റിയം 2-4; 1965
[44]
ഡിസംബർ 7, 2-4, ചർച്ച് ആഡ് ജെന്റസിന്റെ മിഷനറി പ്രവർത്തനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഉത്തരവ്.
വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 51; ഡോഗ്മാറ്റിക്
[45]
ഭരണഘടന ഡീ വെർബം 2; ഭരണഘടന സാക്രോസാൻക്റ്റം കൺസിലിയം 6.
[46] Cf. വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 4, 8, 13-15, 18, 21, 24-25;
ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ഡീ വെർബം 10; പാസ്റ്ററൽ കോൺസ്റ്റിറ്റ്യൂഷൻ ഓൺ ദി ചർച്ച് ഇൻ
ദി മോഡേൺ വേൾഡ് ഗൗഡിയം എറ്റ് സ്പെസ് , 7 ഡിസംബർ 1965, 32; 1964 നവംബർ 21, 2-
4, 14-15, 17-18, 22, എക്യുമെനിസം യൂണിറ്റാറ്റിസ് പുനർനിർമ്മാണം സംബന്ധിച്ച ഉത്തരവ്

[47] വത്തിക്കാൻ II , പാസ്റ്ററൽ കോൺസ്റ്റിറ്റ്യൂഷൻ ഗൗഡിയം എറ്റ് സ്പെസ് 24.

[48] ​കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ മതബോധനം 750.
[49] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 49.
[50] അതേ ., 39-42.

[51] Ibid ., 4, 12b; cf. കോൺഗ്രിഗേഷൻ ഫോർ ദി ഡോക്ട്രിൻ ഓഫ് ദി ഫെയ്ത്ത്,

കത്തോലിക്കാ സഭയിലെ ബിഷപ്പുമാർക്കുള്ള കത്ത് യുവനെസ്സി ‌ റ്റ് എക്ലെ
‌ സിയ, 15 മെയ്
2016, 12-18.

[52] റോമൻ മിസ്സാലിന്റെ പൊതു നിർദ്ദേശം 16.

[53] Cf. വത്തിക്കാൻ II , ഭരണഘടന സാക്രോസാൻക്റ്റം കൺസീലിയം 10, 14.

ജെ. റാറ്റ്‌സിംഗർ, “ലെ ഫൺസിയോണി സിനോഡലി ഡെല്ല ചീസ: എൽ'ഇംപോർട്ടൻസ
[54]
ഡെല്ല കമ്യൂണിയൻ ട്രാ ഐ വെസ്‌കോവി”, എൽ ഒസ്‌സർവേറ്റോർ റൊമാനോയിൽ, 24
ജനുവരി 1996, 4.
[55] Cf. തോമസ് അക്വിനാസ്, സുമ്മ ദൈവശാസ്ത്രം I, 2; III, prol.

[56] Cf. വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , എൻസൈക്ലിക്കൽ ലെറ്റർ റിഡംപ്റ്റർ ഹോമിനിസ്
7-14.

[57] Cf. ഇന്റർനാഷണൽ തിയോളജിക്കൽ കമ്മീഷൻ, സെലക്ട് തീമുകൾ ഓഫ്

എക്ലീസിയോളജി (1984), II
[58] Cf. വിൻസെന്റ് ഓഫ് ലെറിൻസ്, കോമോണിയോറിയം II, 5; CCSL 64, 25-26, പേജ്. 149.
[59] വത്തിക്കാൻ II , ഡിക്രി ആഡ് ജെന്റസ് 2.

[60] വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പോൾ ആറാമൻ , അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചെലി നുണ്ടിയാണ്ടി,

8 ഡിസംബർ 1975, 14, AAS 68 (1975) 14.

[61] വത്തിക്കാൻ II , ഡിക്രി ആഡ് ജെന്റസ് 35.

[62] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 10.

[63] അതേ ., 12, 32.

[64] Cf. കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ മതബോധനം 783-786.

[65] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 12a.

[66] ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചലി ഗൗഡിയം 119 , AAS CV (2013)

1069-1070.

[67] ഇന്റർനാഷണൽ തിയോളജിക്കൽ കമ്മീഷൻ, സെൻസസ് ഫിഡെ ഇൻ ദി ലൈഫ് ഓഫ് ദി

ചർച്ച് (2014) 90.
-ാം
[68] ഫ്രാൻസിസ്, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ 50 വാർഷികം
അനുസ്മരിക്കുന്ന ചടങ്ങ് , AAS 107 (2015) 1139, 1141-1142.
[69] വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പോൾ ആറാമൻ , അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചെലി
നുണ്ടിയാൻഡ് i 62, AAS 68 (1975) 52; cf. കോൺഗ്രിഗേഷൻ ഫോർ ദി ഡോക്ട്രിൻ ഓഫ് ദി
ഫെയ്ത്ത്, സഭയുടെ ചില വശങ്ങളെ കുറിച്ച് കത്തോലിക്കാ സഭയിലെ ബിഷപ്പുമാർക്കുള്ള
കത്ത് കമ്മ്യൂണിയൻ അദ്ധ്യായം II ആയി മനസ്സിലാക്കുന്നു.
[70] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 13 സി.

[71] ഐബിഡ് . 23.

[72] ഐബിഡ് . 13 സി.

[73] കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ മതബോധനം 857.

[74] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 19.

[75] Ibid . 21

[76] ഐബിഡ് . 22a: "സുവിശേഷത്തിലെന്നപോലെ, കർത്താവ്

വിനിയോഗിക്കുന്നതുപോലെ, വിശുദ്ധ പത്രോസും മറ്റ് അപ്പോസ്തലന്മാരും ഒരു
അപ്പോസ്തോലിക് കോളേജാണ്, അതുപോലെ പത്രോസിന്റെ പിൻഗാമിയായ റോമൻ
പോണ്ടിഫും അപ്പോസ്തലന്മാരുടെ പിൻഗാമികളായ ബിഷപ്പുമാരും, ഒരുമിച്ച്
ചേർന്നിരിക്കുന്നു".
[77] ഐബിഡ് . 23എ.

[78] Cf. വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ഡീ വെർബം 10.

[79] ഐബിഡ് . 8.

[80] ഇന്റർനാഷണൽ തിയോളജിക്കൽ കമ്മീഷൻ, സെൻസസ് ഫിഡെ ഇൻ ലൈഫ് ഓഫ്

ചർച്ച് (2014) 122.
[81] Cf. F. Coccopalmerio, La 'consultività' del Consiglio pastorale parrocchiale e del Consiglio
per gli affari Economi della parrocchia, in "Quaderni di Diritto ecclesiale" 1 (1988) 60-65.

[82] കാനൻ നിയമത്തിന്റെ കോഡ് വ്യക്തമാക്കുന്നു : "ഒരു നിയമപരമായ പ്രവൃത്തി

നിർവഹിക്കുന്നതിന്, ഒരു ഉന്നതന് ചില കോളേജിന്റെയോ വ്യക്തികളുടെ ഗ്രൂപ്പിന്റെയോ
സമ്മതമോ ഉപദേശമോ ആവശ്യമാണെന്ന് നിയമം നിർദ്ദേശിക്കുമ്പോൾ, കോളേജോ ഗ്രൂപ്പോ
അതനുസരിച്ച് വിളിച്ചുകൂട്ടണം. കാനൻ 166 പ്രകാരം...ആക്ടിന്റെ സാധുതയ്ക്ക്,
ഹാജരായവരിൽ ഒരു കേവലഭൂരിപക്ഷത്തിന്റെയും സമ്മതം നേടേണ്ടതുണ്ട്, അല്ലെങ്കിൽ
എല്ലാവരുടെയും ഉപദേശം തേടേണ്ടതുണ്ട്." (കാനോൻ 127 §1) ( cf. കാനോനുകളും 166-173).
[83] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 27.

[84] ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചലി ഗൗഡിയം 126 , AAS 105 (2013)
1073.

[85] അതേ. 102 .

[86] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 4; cf. കോൺഗ്രിഗേഷൻ
ഫോർ ദി ഡോക്ട്രിൻ ഓഫ് ദി ഫെയ്ത്ത്, ലെറ്റർ യുവനെസ്സി
‌ റ്റ് എക്ലീസിയ 10.

[87] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ഡീ വെർബം 8.

[88] ഇന്റർനാഷണൽ തിയോളജിക്കൽ കമ്മീഷൻ, തിയോളജി ടുഡേ: വീക്ഷണങ്ങൾ,

തത്വങ്ങൾ, മാനദണ്ഡങ്ങൾ (2012) 45.
ാം
[89] ഫ്രാൻസിസ്, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ 50- വാർഷികം
അനുസ്മരിക്കുന്ന ചടങ്ങ് , AAS 107 (2015) 1143.
[90] വത്തിക്കാൻ II , ഭരണഘടന സാക്രോസാൻക്റ്റം കൺസിലിയം 41; cf. ക്രിസ്റ്റസ്
ഡൊമിനസ് 11 ഡിക്രി .
ാം
[91] ഫ്രാൻസിസ്, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ 50- വാർഷികം
അനുസ്മരിക്കുന്ന ചടങ്ങ് , AAS 107 (2015) 1143.
[92] Cf. CICകാനോനുകൾ 460-468; CCEO കാനോനുകൾ 235-243. പൗരസ്ത്യ
പാരമ്പര്യത്തിൽ 'സിനഡ്' എന്ന പദം ബിഷപ്പുമാരുടെ അസംബ്ലികൾക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നു; cf.
ബിഷപ്പുമാർക്കുള്ള കോൺഗ്രിഗേഷൻ - ജനങ്ങളുടെ സുവിശേഷവൽക്കരണത്തിനായുള്ള
കോൺഗ്രിഗേഷൻ, Istruzione sui sinodi diocesani (1997); പാസ്റ്ററൽ മിനിസ്ട്രി ഓഫ്
ബിഷപ്‌സ് അപ്പസ്‌തോലോറം സക്‌സസേഴ്‌സിന്റെ ഡയറക്ടറി (2004) 166-176.
[93] ബിഷപ്പുമാർക്കുള്ള കോൺഗ്രിഗേഷൻ, പാസ്റ്ററൽ മിനിസ്ട്രി ഓഫ് ബിഷപ്‌സ്
അപ്പസ്തോ
‌ ലോറം പിൻഗാമികളുടെ ഡയറക്ടറി (2004) 166.
[94] ഐബിഡ് .

[95] Cf. വത്തിക്കാൻ II , ക്രിസ്റ്റസ് ഡൊമിനസ് 11ബിയുടെ ഉത്തരവ്.

[96] Cf. ibid . 27.

[97] വത്തിക്കാൻ II , ഡിക്രി പ്രെസ്ബൈറ്ററോറം ഓർഡിനിസ് 7.

വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , സഭയിലെ അല്മായ ജനതയുടെ വൊക്കേഷനും

[98] Cf.
മിഷനും സംബന്ധിച്ച അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ക്രിസ്റ്റിഫിഡെലെസ് ലൈസി , 1988, 25,
AAS 81 (1989) 437.

[99] ലിബ്രോ ഡെൽ സിനോഡോ ഡെല്ല ഡയോസി ഡി റോമ - സെക്കണ്ടോ സിനോഡോ

ഡയോസിസാനോ, 1993, പേ. 102.
[100] Cf. വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം
ക്രിസ്റ്റിഫിഡെലെസ് ലൈസി 27, AAS 81 (1989) 441.
[101] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 23 സി; ക്രിസ്റ്റസ്
ഡൊമിനസ് 36 ഡിക്രി .
[102] വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , അപ്പോസ്തോലിക് ലെറ്റർ നോവോ മില്ലേനിയോ
ഇനിയൂന്റെ 29, AAS 93 (2001) 285-286.
[103] ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചലി ഗൗഡിയം 69 , AAS 105 (2013)
1049.

[104] "മെട്രോപൊളിറ്റൻ കാണുന്നത് സഭാ പ്രവിശ്യയുടെ തലവനായതിനാൽ, സഭയിലെ

സിനോഡാലിറ്റിയുടെ സുസ്ഥിരവും വ്യതിരിക്തവുമായ അടയാളമായി കാലാകാലങ്ങളിൽ
വേറിട്ടുനിൽക്കുന്നു" (ഫ്രാൻസിസ്, മോട്ടു പ്രോപ്രിയോ മിറ്റിസ് ഐഡക്സ് ഡൊമിനസ്
ഈസസ് , മാനദണ്ഡം V : AAS 107 [2015] 960). പൗരസ്ത്യ ആചാരപരമായ കത്തോലിക്കാ
സഭകളിൽ, രണ്ട് തരത്തിലുള്ള മെട്രോപൊളിറ്റൻ സ്ഥാപനങ്ങൾ ഉണ്ട്: ഒരു പാത്രിയാർക്കൽ
സഭയുടെ ഭാഗമായുള്ള പ്രവിശ്യയും മെട്രോപൊളിറ്റൻ ചർച്ച് sui iuris ( cf. CCEO കാനോനുകൾ
യഥാക്രമം 133-139, 155-173); രണ്ടാമത്തേതിന്റെ ius se regendi സിനോഡാലിറ്റിയുടെ ഒരു
പ്രത്യേക സൂചകമാണ്, അത് മുഴുവൻ സഭയ്ക്കും ഉത്തേജനം ആകാം ( cf. Unitatis
Redeintegratio 16 ; Orientalium Ecclesiarum 3 ഉം 5 ഉം).

[105] CCEO യുടെ കാനോൻ 332 ൽ ലത്തീൻ സഭയെ കുറിച്ച് പരാമർശിച്ചിട്ടുണ്ട് . അതിനാൽ,
ഇത് പരസ്പര ആചാരപരമായ സിനോഡാലിറ്റിയുടെ വിശാലമായ രൂപത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു
ചോദ്യമാണ്.
-ാം
[106] ഫ്രാൻസിസ്, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ 50 വാർഷികം
അനുസ്മരിക്കുന്ന ചടങ്ങ് , AAS 107 (2015) 1143.
[107] 1917-ലെ കാനൻ നിയമസംഹിത 20 വർഷത്തിലൊരിക്കലെങ്കിലും ഒരു പ്രവിശ്യാ
കൗൺസിൽ ആഘോഷിക്കാൻ വിഭാവനം ചെയ്തു (കാനൻ 283); അത് "ഉചിതമെന്ന്
തോന്നുമ്പോഴെല്ലാം" ആഘോഷിക്കാമെന്ന് നിർദ്ദേശിച്ചു (കാനോൻ 440).
[108] വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , ലോകത്തിന്റെ പ്രത്യാശയ്ക്കായി
യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ സുവിശേഷത്തിന്റെ സേവകനെന്ന നിലയിൽ ബിഷപ്പിനെക്കുറിച്ചുള്ള
സിനോഡൽ അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം, പാസ്റ്റേഴ്സ് ഗ്രെഗിസ് , 16 ഒക്ടോബർ 2003, 62.
[109] Cf. CIC കാനോനുകൾ 753, 445. പ്രത്യേക കൗൺസിലുകളിൽ: കാനോനുകൾ 439-446.
വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 23; ഭരണഘടന
[110] Cf.
സാക്രോസാൻക്റ്റം കൺസിലിയം 37-38; ക്രിസ്റ്റസ് ഡൊമിനസ് 36, 39 ഉത്തരവ് .
[111] Cf. ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചലി ഗൗഡിയം 32 , AAS 105
(2013) 1033-1034.

വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 23; ഓറിയന്റലിയം

[112] Cf.
എക്ലീസിയരം 7-9.
[113] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 23.

ഫ്രാൻസിസ്, ഇറ്റാലിയൻ സഭയുടെ അഞ്ചാം കൺവെൻഷനിൽ

[114] Cf.
പങ്കെടുത്തവരുമായുള്ള മീറ്റിംഗിൽ പരിശുദ്ധ പിതാവിന്റെ വിലാസം , AAS 107 (2015) 1286.
[115] CCEO കാനോൻ 28.
[116] വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , അപ്പോസ്തോലിക് ലെറ്റർ നോവോ മില്ലേനിയോ
ഇനിയൂന്റെ 40, AAS 93 (2001) 295.
[117] വത്തിക്കാൻ II , ഡിക്രി ആഡ് ജെന്റസ് 22.

-ാം
[118] ഫ്രാൻസിസ്, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ 50 വാർഷികം
അനുസ്മരിക്കുന്ന ചടങ്ങ് , AAS 107 (2015) 1144.
[119] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 22.

[120] cf. ibid . 1, 18.

[121] Cf. ibid . 25; ഡിക്രി ക്രിസ്റ്റസ് ഡൊമിനസ് 4; CIC കാനോൻ 337 §1.

[122] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 23a.

[123] വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പോൾ ആറാമൻ , മോട്ടു പ്രോപ്രിയോ അപ്പോസ്തോലിക്ക

സോളിസിറ്റുഡോ I ആൻഡ് ഐബി, AAS 57 (1965) 776; cf. വത്തിക്കാൻ II , ഡിക്രി ക്രിസ്റ്റസ്
ഡൊമിനസ് 5; CIC കാനോനുകൾ 342-348.
[124] വത്തിക്കാൻ II , ക്രിസ്റ്റസ് ഡൊമിനസ് 5 ഉത്തരവ്.

-ാം
[125] ഫ്രാൻസിസ്, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ 50 വാർഷികം
അനുസ്മരിക്കുന്ന ചടങ്ങ് , AAS 107 (2015) 1143.
[126] ഐബിഡ് . 1140.

[127] CIC കാനോൻ 337 §3.

[128] "കൂറിയയുടെ സേവനത്തിന്റെ സാർവത്രിക സ്വഭാവം... പെട്രൈൻ ശുശ്രൂഷയുടെ
കാതോലിക്കറ്റിയിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവരുകയും ഒഴുകുകയും ചെയ്യുന്നു" കൂടാതെ അതിന്റെ
"ഡയകോണൽ പ്രൈമസി" വിശദീകരിക്കുന്നു (റോമൻ കൂരിയയ്ക്ക് ക്രിസ്തുമസ്
ആശംസകൾ, വിശുദ്ധ ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പയുടെ വിലാസം, 21 ഡിസംബർ 2017 ).
[129] വത്തിക്കാൻ II , ക്രിസ്റ്റസ് ഡൊമിനസ് 10 ഡിക്രി.

[130] വത്തിക്കാൻ II , ഡിക്രി യൂണിറ്റാറ്റിസ് പുനർനിർമ്മാണം 6.

[131] Cf. ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചലി ഗൗഡിയം 25-33 , AAS 105
(2013) 1030-1034; വി ജനറൽ കോൺഫറൻസ് ഓഫ് ലാറ്റിൻ അമേരിക്ക ആൻഡ് കരീബിയൻ
എപ്പിസ്കോപ്പറ്റ്, അപാരസിഡയുടെ അന്തിമ രേഖ, 365-372.
[132] ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചെലി ഗൗഡിയം 102 , AAS 105 (2013)
1062-1063.

[133] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് കോൺസ്റ്റിറ്റിയൂഷൻ ലുമെൻ ജെന്റിയം 1.

കോൺസെക്രറ്റഡ് ലൈഫ് ആൻഡ് സൊസൈറ്റീസ് ഓഫ് അപ്പോസ്തോലിക് ലൈഫ്,
ഫ്രറ്റേണൽ ലൈഫ് ഇൻ കമ്മ്യൂണിറ്റി. "കോൺഗ്രെഗവിറ്റ് നോസ് ഇൻ ഉം ക്രിസ്റ്റി അമോർ", 2
ഫെബ്രുവരി 1994, 9: "ഈ ലോകത്തിലൂടെയുള്ള അവളുടെ തീർത്ഥാടനത്തിൽ, ഏകവും
പരിശുദ്ധവുമായ സഭ, ഫലപ്രദമായ ഐക്യത്തിനായുള്ള പിരിമുറുക്കവും പലപ്പോഴും
വേദനാജനകവുമാണ്.… രണ്ടാം വത്തിക്കാൻ കൗൺസിൽ സഭയുടെ നിഗൂഢവും
സാമുദായികവുമായ ഈ മാനം ഒരുപക്ഷേ മുമ്പെങ്ങുമില്ലാത്തവിധം
പുറത്തുകൊണ്ടുവന്നിരിക്കുന്നു.
സെന്റ് ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , അപ്പോസ്തോലിക് ലെറ്റർ നോവോ മില്ലേനിയോ
[134] Cf.
ഇനിയൂന്റെ 43, AAS 93 (2001) 297.
[135] അതേ .

[136] അതേ . 45.

[137] Cf. ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചലി ഗൗഡിയം 64, 77 , AAS 105
(2013) 1047, 1052.

[138] ഇന്റർനാഷണൽ തിയോളജിക്കൽ കമ്മീഷൻ, സെൻസസ് ഫിഡെ ഇൻ ദി ലൈഫ് ഓഫ്

ദി ചർച്ച് (2014) 90.
[139] വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , അപ്പോസ്തോലിക് ലെറ്റർ നോവോ മില്ലേനിയോ
ഇനിയൂന്റെ 43, AAS 93 (2001) 297.
[140] വത്തിക്കാൻ II , പാസ്റ്ററൽ കോൺസ്റ്റിറ്റ്യൂഷൻ ഗൗഡിയം എറ്റ് സ്പെസ് 24.

[141] സെന്റ് ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , എൻസൈക്ലിക്കൽ ലെറ്റർ എക്ലീസിയ ഡി

യൂക്കരിസ്റ്റിയ , 17 ഏപ്രിൽ 2003, 40, AAS 95 (2003) 460.
[142] ഹിപ്പോയിലെ അഗസ്റ്റിൻ, റെഗുല I,3: PL 32, 1378.

-ാം
[143] ഫ്രാൻസിസ്, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ 50 വാർഷികം
അനുസ്മരിക്കുന്ന ചടങ്ങ് , AAS 107 (2015) 1140.
[144] ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചലി ഗൗഡിയം 228 , AAS 105 (2013)
1113.

[145] ഫ്രാൻസിസ്, എൻസൈക്ലിക്കൽ ലെറ്റർ ഓൺ ഫെയ്ത്ത് ലുമെൻ ഫിഡെ , 29 ജൂൺ

2013, 27, AAS 105 (2013) 571.

[146] വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പോൾ ആറാമൻ , എൻസൈക്ലിക്കൽ ലെറ്റർ എക്ലീസിയം സുവാം , 6

ഓഗസ്റ്റ് 1964, 83, AAS 56 (1964) 644.
[147] ഐബിഡ് . 83-85.

[148] ഐബിഡ് . 87.

[149] ബെനഡിക്റ്റ് XVI , എൻസൈക്ലിക്കൽ ലെറ്റർ കാരിത്താസ് ഇൻ വെരിറ്റേറ്റ് , 29 ജൂൺ

2009, 4, AAS 101 (2009) 643.

[150] ബെനഡിക്റ്റ് ഓഫ് നോർസിയ, റൂൾ 72, 6.

[151] വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , 1995 നവംബർ 23-ന് ഇറ്റാലിയൻ സഭയുടെ III സഭാ
കൺവെൻഷന്റെ ആഘോഷവേളയിൽ നടത്തിയ പ്രസംഗം.
[152] വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ഡീ വെർബം 4.

[153] Cf. വത്തിക്കാൻ II , പാസ്റ്ററൽ കോൺസ്റ്റിറ്റ്യൂഷൻ ഗൗഡിയം എറ്റ് സ്‌പെസ് 4, 11.

വിശുദ്ധ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ , പോസ്റ്റ്-സിനോഡൽ അപ്പസ്തോലിക്
[154] Cf.
പ്രബോധനം പാസ്റ്റേഴ്സ് ഡാബോ വോബിസ് , 25 മാർച്ച് 1992, 10, AAS 82 (1992) 672.
-ാം
[155] ഫ്രാൻസിസ്, ബിഷപ്പുമാരുടെ സിനഡിന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ 50 വാർഷികം
അനുസ്മരിക്കുന്ന ചടങ്ങ് , AAS 107 (2015) 1141.
[156] Cf. ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചലി ഗൗഡിയം 154 , AAS 105
(2013) 1084.

[157] Cf. വത്തിക്കാൻ II , ഡോഗ്മാറ്റിക് ഭരണഘടന ലുമെൻ ജെന്റിയം 8.

[158] Cf. ibid . 15.

[159] വത്തിക്കാൻ II , ഡിക്രി യൂണിറ്റാറ്റിസ് പുനർനിർമ്മാണം 3.

[160] Cf. റോമൻ കത്തോലിക്കാ സഭയും ഓർത്തഡോക്‌സ് സഭയും തമ്മിലുള്ള

ദൈവശാസ്ത്ര സംഭാഷണത്തിനായുള്ള ജോയിന്റ് ഇന്റർനാഷണൽ കമ്മീഷൻ, ഒന്നാം
സഹസ്രാബ്ദ കാലത്ത് സിനഡലിറ്റിയും പ്രൈമസിയും: സഭയുടെ ഐക്യത്തിനായുള്ള
സേവനത്തിൽ ഒരു പൊതു ധാരണയിലേക്ക്, ചീറ്റി, 21 സെപ്റ്റംബർ 2016, 1.
[161] അതേ. 20.

[162] അതേ. 21.

[163] വേൾഡ് കൗൺസിൽ ഓഫ് ചർച്ചസ് കമ്മീഷൻ ഓൺ ഫെയ്ത്ത് ആൻഡ് ഓർഡർ, ദി

ചർച്ച്: ടു എ കോമൺ വിഷൻ (2013) 53.
[164] Cf. വത്തിക്കാൻ II , ഡിക്രി യൂണിറ്റാറ്റിസ് പുനർനിർമ്മാണം 11c.
[165] ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചലി ഗൗഡിയം 238 , AAS 105 (2013)
1116.

[166] നീതിക്കും സമാധാനത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള പൊന്തിഫിക്കൽ കൗൺസിൽ, ചർച്ച് ഓഫ്

സോഷ്യൽ ഡോക്ട്രിൻ സംഗ്രഹം , 2 ഏപ്രിൽ 2004, 52; ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക
പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചലി ഗൗഡിയം 178 , AAS 105 (2013) 1094.
[167] Cf. ഫ്രാൻസിസ്, നമ്മുടെ സാധാരണ ഭവനത്തിന്റെ പരിപാലനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കത്ത്
Laudato sì , 24 മെയ് 2015, 49, AAS 107 (2015) 866.

[168]ഫ്രാൻസിസ്, 2017 മെയ് 22-ന് ഇറ്റാലിയൻ എപ്പിസ്‌കോപ്പൽ കോൺഫറൻസിന്റെ 70-ാ

മത് ജനറൽ അസംബ്ലിയുടെ ഉദ്ഘാടന വേളയിൽ നടത്തിയ പ്രസംഗം .
[169] ഫ്രാൻസിസ്, ബിഷപ്പുമാരുടെ സഭയോടുള്ള വിലാസം , 27 ഫെബ്രുവരി 2014.

[170] ഫ്രാൻസിസ്, അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം ഇവാഞ്ചലി ഗൗഡിയം 284 , AAS 105 (2013)
1134.