Professional Documents
Culture Documents
ა ლა ფურშეტი
ა ლა ფურშეტი
ლაშა სურმავა
შავი კომედია
მოქმედი პირები:
ოტელო
იაგო
კასიო
ლოდოვიკო
დეზდემონა
ემილია
ბიანკა
დეზდემონას საძინებელი; სცენის სიღრმეში დგას საწოლი
ნახევრადდგამჭვირვალე ფარდით; ავანსცენასთან ახლოს - მაგიდა
და რამდენიმე სკამი; აღორძინების ეპოქის კოსტუმებში
გამოწყობილი მსახიობები თამაშობენ „ოტელოს“ საფინალო სცენას;
დეზდემონას ღამის პერანგი აცვია, სარკესთან ზის და თმას
ივარცხნის; მას ემილია ეხმარება
დეზდემონა: ემილია, რული არ მეკარება,
გული ცუდს მიგრძნობს, ავი რამ მოხდება თითქოს!
ემილია: აი, ეს ნაყენი დაგაწყნარებთ და მშვიდ ძილს მოგგვრით!
დეზდემონა (სვამს): მადლიერი ვარ შენი, ძვირფასო!
ემილია: ტკბილ ძილს გისურვებ, ქალბატონო, ღამე მშვიდობის!
ემილია გადის. ოტელო შემოდის
ოტელო: ხომ ილოცე ამაღამისთვის, დეზდემონა?!
დეზდემონა: დიაღ, ბატონო!
ოტელო: მოიგონე, თუ ცოდვა რამ გაქვს
და ზეცისგან მოტევება არ გითხოვია.
ითხოვე ახლავ, მოგიტევოს!
დეზდემონა: რაო, სიკვდილზედ ლაპარაკობ?!
ოტელო: შენი ცოდვები მოიგონე!
(ახრჩობს)
(ფარდას მიაწყდება)
. ყველა შეძრწუნებულია
**************************************************************
ბიანკა გამოდის სცენაზე და ჯდება. შეშინებული იყურება აქეთ-
იქით. ყოველ გაფაჩუნებაზე კრთება. ისმის ნაბიჯების ხმა. ბიანკა
წამოხტება, ფარდის უკან დამალვას აპირებს, მაგრამ საბედისწერო
ადგილის კიდევ უფრო შეეშინდება და მაგიდის უკან იმალება.
შემოდის კასიო
კასიო: ბიანკა, მანდ რას აკეთებ?
ბიანკა: მე?
კასიო: შენ
ბიანკა: არაფერს
კასიო: ასე თუ გეშინია, საგრიმიოროში დარჩენილიყავი
ბიანკა: იქ მარტოს უფრო მეშინია. ამიტომაც გამოვედი
კასიო: ახლა მარტო აღარ ხარ, ჩემთან ერთად ხარ... ნუ გეშინია, თუ
გაგგუდავ, მხოლოდ ჩახუტებისგან
ბიანკა: არ მეშინია. დანა მაქვს, ძეხვს რომ ვჭრიდი, ის
კასიო: ჭკვიანურია. ოღონდ მოაშორე აქედან. დაწყნარდი?
ბიანკა:(კასიოსგან მოშორებით ჯდება) ჰო
კასიო: ბიანკა, იცი, რა ვიფიქრე? რატომ ხარ ჩემი საყვარელი მხოლოდ
სცენაზე? ცხოვრებაშიც ხომ არ გვეცადა?
ბიანკა: მითხარი, თუ არის ამ თეატრში მსახიობი ქალი, რომლისთვისაც
იგივე არ შეგეთავაზებინოს
კასიო: რა შუაში აქ სხვები? ჩვენ ხომ ახლა პარტნიორები ვართ?
ლოდოვიკო ჩვენგან როლთან შეზრდას მოითხოვს. ჰოდა,
შევასრულოთ რეჟისორის მოთხოვნა. სცენაზე უმღლესი კლასის
მეძავი ხარ. და ცხოვრებაში როგორაა საქმე?
ბიანკა: ცხოვრებაშიც მშვენივრად ვარ. ხალხი კმაყოფილია
კასიო: და ჩვენ რატომ არ ვქნათ ეს? ნუთუ შენ არ გინდა ეს?
ბიანკა: მინდა, ძალიან მინდა. ოღონდ, შენთან არა
კასიო: რით დავიმსახურე ასეთი უმოწყალობა?
ბიანკა: (პრანჭვით) მოწყალება ჯერ არ დაგიმსახურებია
კასიო: თუ საქმე საჩუქრებში და მსგავს რაღაცებშია, უკან არ დავიხევ
ბიანკა: (თბილად) საინტერესოა, ამ ყველაფრისთვის ფული საიდან გაქვს?
შენ ხომ მსახიობი ხარ
კასიო: მე დიდი ხანია, მივხვდი, რომ მთავრობას ხელოვნება უყვარს
მხოლოდ სიტყვით, სინამდვილეში კი მხოლოდ ბიზნესი
აინტერესებს. ჰოდა, მეც ბიზნესი წამოვიწყე
ბიანკა: ვაა... და რა ბიზნესი?
კასიო: სტრიპტიზ-კლუბი მაქვს. გინდა, ჩემთან იმუშაო? ტანი კარგი გაქვს,
ფეხები -უკეთესი… ერთ ღამეში იმდენს იშოვი, რამდენსაც თეატრში
თვეში შოულობ. ცოტას დატრენინგდები და წავიდა!
ბიანკა: მე სხვა საქმიანობაც ვიცი, სადაც ერთ ღამეში კიდევ უფრო მეტის
შოვნა შეიძლება. და ტრენინგიც არ არის საჭირო.
კასიო: და შენ უკვე ეწევი მაგ საქმიანობას?
ბიანკა: ეს უკვე შენი საქმე არ არის
კასიო: ერთი მეორეს ხელს არ უშლის (ბიანკას გვერდით ჯდება.)
ბიანკა: შენი აზრით, დეზდემონა ვინ დაბრიდა? ნუთუ ოტელომ? ის ხომ
ასეთი საყვარელი დათუჩაა
კასიო: სწორედაც რომ დათვი. დაფიქრდი: პიესას „ოტელო“ ქვია, ყველგან
კიდევ დეზდემონაზე საუბრობენ, წერენ; ჰოდა, ისიც გამხეცდა
ბიანკა: მგონი, ოტელოს ვერ იტან. რატომ?
კასიო: მე მას არ ვერ ვიტან. მშურს მისი. თუ ხვალ ის ჩაფლავდება, ისევ
მეყვარება, როგორც საკუთარი ძმა, შემეცოდება, გავამხნევებ. მაგრამ
თუ ისევ წარმატებულ იქნება, მაშინ მიფრთხილდეს
ბიანკა: და ეს იმიტომ, რომ შენ გინდოდა ოტელოს თამაში?
კასიო: ვითამაშებ კიდეც. აი, ნახავ. იმუშავებ ჩემთან კლუბში?
ბიანკა: არ ვიცი, მოვიფიქრებ
კასიო: როგორც გინდა, ძალას არ დაგატან
ბიანკა: ჩემთვის ძალის დატანება შეუძლებელია; მე თვითონ, ჩემი ნებით
ვეძლევი, როცა საჭიროა
კასიო: და რატომ არ უნდა მომეცე მე? მე, ანუ ჩემს კლუბს
ბიანკა: ჯერ შევხედავ, ვის ერგება დეზდემონას როლი
კასიო: (გაკვირვებით) დეზდემონას თამაში გინდა?
ბიანკა: რატომაც არა? ადგილი ვაკანტურია
კასიო: რა ამბიციური გოგო ყოფილხარ
ბიანკა: სხვანაირად ვერ გაიქაჩები. მხარი დამიჭირე და, თუ დეზდემონა
გავხდები, მოვითხოვ, რომ ოტელო შენ იყო
კასიო: და შენი მოწყალების იმედი მქონდეს?
ბიანკა: (თბილად) ასეთ წვრილმანებზე ლაპარაკი ღირს? ყოველთვის
შეიძლება მორიგება
კასიო ბიანკას ეხვევა, ამ დროს შემოდიან ოტელო და იაგო
************************************************************************************
იაგო: არის რამე ახალი?
კასიო (ბიანკას ხელს უშვებს) არაფერი. ახალი რა უნდა იყოს
შემოდიან ემილია და ლოდოვიკო
ლოდოვიკო: აბა, ყველანი ვართ? (ყველანი ჩუმად არიან, განაგრძობს) აბა,
ვინმეს რამის თქმა სურს?
ყველა ჩუმადაა
მაშინ ასე დავსვამ შეკითხვას: რა წინადადებები გაქვთ?
იაგო: მე ასე ვფიქრობ: ჩვენ რატომ უნდა ვიქექოთოთ ამ საქმეში?
არსებობენ კომპეტენტური ორგანოები, პროფესიონალები - მათ
მიხედონ ამ სააქმეს
ლოდოვიკო: მოკლედ რომ ვთქვათ, პოლიცია გამოვიძახოთ?
იაგო: დიახ. თვიდანვე ასე უნდა მოვქცეულიყავით
ოტელო: და სასწრაფოც გამოვიძახოთ
იაგო: აბა, რა
ლოდოვიკო: არის სხვა წინადადება?
ყველა ჩუმადაა. ლოდოვიკო იღებს მობილურს
ვინ დარეკავს?
პაუზა
იაგო: თქვენ დარეკეთ, თქვენ ხომ აქ მთავარი ხართ. (ამატებს) პასუხიც
თქვენ უნდა აგოთ
ლოდოვიკო ტელეფონს დაუშვებს
ლოდოვიკო: მე რატომ? რა შუაში ვარ აქ მე? და რატომ, მაგალითად, არა
ოტელომ?
იაგო: დარეკეთ, პოლიცია გაარკვევს
ლოდოვიკო კვლავ აპირებს დარეკვას
კასიო: მოიცადეთ. წინადადება მაქვს. რა მოხდება, თუ პოლიციას
გამოვიძახებთ? მოვლენ გამომძიებლები, ფოტოგრაფები,
ჟურნალისტები... დაიწყება შეკითხვები, დაკითხვები, ოქმები... რას
აკეთებდი ამ დროს, სად იდექი, გქონდა თუ არა ინტიმური კავშირი
დაზარალებულთან... აგორდება სკანდალი. გვინდა ჩვენ ეს?
ლოდოვიკო: აბა, არ დავრეკო?
იაგო: არა, რატომ... დავრეკოთ. ოღონდ ახლა არა. ამ ყველაფრის
დილამდე გადადებაც შეიძლება
ემილია: სწორია, საჩქარო არაფერია . მართალია, დეზდემონა იმ ქვეყნად
გაემგზავრა, მაგრამ ეს არ უნდა გახდეს იმის მიზეზი, რომ პრემიერა
არ აღვნიშნოთ. ამდენი თვე ოფლი ვღვარეთ რეპეტიციებზე, ამხელა
წარმატებას მივაღწიეთ და აღარც აღვნიშნოთ?
ოტელო: მართალია: ვჭმოთ, ვსვათ და მერე შევატყობინოთ; და მერე
მოვიდნენ.
ბიანკა: ბოლოს და ბოლოს, ამდენი შრომის მერე ხომ გვაქვს გართობის
უფლება?
კასიო: დარწმუნებული ვარ, დეზდემონაც მხარს დაუჭერდა ამ
გადაწყვეტილებას; ბოლოს და ბოლოს, ჩვენ ხომ მის წარმატებასაც
აღვნიშნავთ
ემილია: ჩავთვალოთ, რომ აზრობრივად იგი ჩვენთნაა
ოტელო: მშვენიერია!(წამოდგება ჭიქით ხელში) მოდით, დეზდემონას
წარმატებას გაუმარჯოს!
ყველანი მხიარულად სვამენ
ლოდოვიკო: მოიცათ! მერე, როგორ ავუხსნით პოლიციას, რომ მაშინათვე
არ გამოვიძახეთ?
იაგო: არც არაფერი არ იქნება ასახსნელი. ჩვენ მშვიდად ვისხედით
დილამდე და წყნარად ვსვამდით. როცა დაშლას ვაპირებდით,
შევამჩნიეთ, რომ დეზდემონა გაუნძრევლად წევს საწოლზე, მაშინვე
დავრეკეთ, მორჩა და გათავდა
ლოდოვიკო: თუ მასეა... (ჭიქას წევს) დეზდემონას გაუმარჯოს!
ჯანმრთელობა და დღეგრძელობა ვუსურვოთ!
ყველა შესამჩნევად გამხიარულდა
ემილია: მოდი, ჩვენს რეჟისორს გაუმარჯოს, რომელმაც ერთ დიდ
შემოქმედებით მუშტად შეგვკრა და მიგვიყვანა დამსახურებულ
წარმატებამდე!
ბიანკა: ბრავო!
ქალები კოცნიან ლოდოვიკოს, მამაკაცები ხელს ართმევენ
ოტელო: (ფეხზე წამოდგომით.) ჩვენს სამსახიობო საძმოს გაუმარჯოს!
იაგო: ეგ უკვე დავლიეთ
ოტელო: მართლა? არა უშავს, კიდევ დავლიოთ. ხომ იცით, ეს ჩემი
საყვარელი სადღეგრძელოა. არ ვიცი, რატომ, მაგრამ ცოტა მომეშვა.
მერაბ, მომაწევინე, რა... უფრო სწორად, ძვირფასო კასიო... ნება
მიბოძე... სიგარის უტკბესი კვამლით... მოკლედ. სიგარეტი მომე, რა
კასიო: გატყობ, უკვე მოგეკიდა სასმელი
ოტელო: აბა, რა, რატომაც არა? ასეთი სასიხარულო დღეა: პრემიერა,
მთვარი როლი, წარმატება... ხვალ უკეთესად ვითამაშებ
იაგო: „ხვალ“... ჯერ არ ვიცით, ხვალ რა იქნება. შეიძლება დილით შენც და
ჩვენც დაგვაპატიმრონ. ამ შემთხვევაში სპექტაკლის მოხსნა მოგვიწევს
ლოდოვიკო: (დარდიანად) მოხსნა? ამხელა წარმატების შემდეგ?
იაგო: პროკურორს არ აინტერესებს არც შენი წარმატება და არც შენი
ჩაფლავება... სანამ ბოლომდე გაერკვევიან ვითარებაში, ვირის
აბანოდან არ გამოგვიშვებენ.
ლოდოვიკო: რას გავს ეს?! ხვალინდელ სპექტაკლზე მოვიწვიე
კრიტიკოსები, ტელევიზია, ერთი ჟურნალისტი თბილისიდანაც
ჩამოდის. ჩემზე ერთ-ორ სიტყვას დაწერდნენ, იტყოდნენ, ბოლოს და
ბოლოს ვეღირსებოდი ჩემს თეატრს...
იაგო: ნუ ღელავთ, თქვენზე იმდენს ილაპარაკებენ...
ლოდოვიკო: არა, არა, სპექტაკლის მოხსნა ყოვლად დაუშვებელია
ემილია: არავითარ შემთხვევაში! მეც ჩემთის ძალიან მნიშვნელოვანი
ხალხი დავპატიჟე!
ბიანკა: მეც მინდა სცენაზე გასვლა. ისეთი მაგარი კოსტუმი მაქვს.
ტყუილად შემიკერეს?! ვერ გავიგე!
ოტელო: არ ვიცი, დამიჭერენ თუ არა, მაგრამ მაგრად მინდა კიდევ ერთი
სპექტაკლის თამაში.
კასიო: ახალი იდეა დამებადა! გაინტერესებთ?
ყველა ჩუმდება
ემილია: აბა?
კასიო: რა იქნება, რომ არავის არაფერი არ შევატყობინოთ? ბოლოს და
ბოლოს, ჩვენ არ ვიყავით ვალდებული, მის ლოგინში ჩაგვეხედა.
დარაჯმა თქვა, დეზდემონა თეატრიდან გავიდაო და მორჩა. ჩვენ
არაფერი ვიცით. აღვნიშნეთ პრემიერა და დავიშალეთ
პაუზა. ყველანი გაიაზრებენ კასიოს ნათქვამს
ლოდოვიკო: და ეს რას მოგვცემს?
კასიო: დეკორაცია დგას და სცენაზე არავინ შემოვა. დეზდემონას გვამს
მხოლოდ ხვალ საღმოს აღმოაჩენენ. სანამ გადახარშვენ, რა მოხდა,
სანამ დირექტორს შეატყობინებენ, სანამ გამომძიებელს გამოიძახებენ,
სანამ ის-ეს, სპექტაკლის მოხსნას ვეღარ მოასწრებენ და, მინიმუმ
ერთხელ კიდევ ვითამაშებთ ამ ჩვენს „ოტელოს“ !
ემილია: არ არის ცუდი აზრი
კასიო: გარდა ამისა, ხვალ ყველანი მოვასწრებთ პირადი საქმეების
მოწესრიგებას. რა იცი, რა მოხდება, როცა ყველაფერი გაირკვევა...
თავის დაზღვევა არ გვაწყენს
იაგო: იდეა კარგია, მაგრამ ვიღაცას სადღაც მაინც წამოცდებაც ეს ამბავი.
ბიანკა როგორ მოითმენს, რომ სამ-ოთხ დაქალს არ ჩაუჟღურტულოს
ყველაფერი. სხვანაირად ხომ გასკდება საიდუმლო ინფორმაციის
გადაჭარბებული დოზისგან
ბიანკა: მე, რა, შტერი ვარ?
კასიო: მოდი, დუმილის ფიცი დავდოთ
ლოდოვიკო: ის, თუ რა შეიძლება მოყვეს ამ ამბის გამჟღავნებას, ფიცის
გარეშეც კარგად უნდა გვესმოდეს. თუ გაირკვევა, რომ ყველაფერი
ვიცოდით და არ ვთქვით, ყველას დაგვიჭრენ დანაშულის
დაფარვისთვის და თანამონაწილეობისთვის
კასიო: რა გადავწყვიტოთ?
ოტელო: არ შეატყობინოთ
კასიო: ვინ არის წინააღმდეგი?
ყველა ჩუმადაა
მიღებულია ერთხმად!
ოტელო: ძალიან კარგი. აი, ასეა, ვსხედვართ, ვსვამთ და თავში ნელ-ნელა
ნათელი აზრები მოგვდის (ჭიქას არყით ივსებს და ბოლომდე სვამს)
ემილია: მეც მომივიდა ერთი აზრი; არ ვიცი, ნათელია თუ არა...
კასიო: აბა, გისმენთ
ემილია: არ ვიცი, ღირს თუ არა თქმა
ოტელო: მიდი, ამოალაგე
ემილია: ისე უნდა ვქნათ, რომ დეზდემონა თეატრიდან გაქრეს
ყველა შოკირებულია
ოტელო: რაღაც ვერ მივხვდი. ეს შესაძლებელია?
ემილია: რატომაც არა.. გვამი აქედან უნდა წავიღოთ და მორჩა
კასიო: სად?
ემილია: არ ვიცი. მთავარია არა სად, არამედ საიდან. მთავარია, რომ ის აქ
არ იყოს
ლოდოვიკო: აგვიხსენი
ემილია: თუ ხვალ გვამს აქ აღმოაჩენენ, ჩვენ, ასე თუ ისე, გარეული
ვიქნებით ამ საქმეში. დაკითხვა ფიცის ქვეშ, გემომძიებელთან
საუბრები, სასამართლოში გამოძახებები, გაზეთებში ხმაურიანი
სტატიები... და თუ გვამი აქ არ იქნება, ჩვენც არაფერ შუაში ვიქნებით;
არ არის დეზდემონა - არ არის პრობლემა
ლოდოვიკო: ეს, მართლაც, ნათელი აზრია. დეტალები უნდა განვიხილოთ
ოტელო: და გვამი სად წავიღოთ? დავმარხოთ?
იაგო: ჩვენ ქალაქში ვართ. წერაქვი და ძალაყინი გაქვს, რომ ასფალტი
ვამტვრიოთ?
კასიო: და გუდრონი, რომ საფლავი ისევ მოვაასფალტოთ
ბიანკა: მდინარეში რომ გადავაგდოთ?
იაგო: აი, რას გთავაზობთ. ჩენი პრიმადონა თეატრში ძვირფასი კაბით და
პალტოთი მობრძანდა.
ემილია: რომელიც საყვარელმა აჩუქა
იაგო: ეგ რა შუაშია?
ემილია: იმის თქმა მინდოდა, რომ ასეთ რამეებს შენ ვერ აჩუქებდი
ლოდოვიკო: ემილია, ნუ აწყვეტინებ (იაგოს) მერე?
იაგო: ოტელოს მანქანა ყავს. დეზდემონას ტანსაცმელს გავხდით, აქედან
წავიყვანთ და დავტოვებთ ქუჩაში, თავის სახლთან. ყველას ეგონება,
რომ ქუჩაში მოკლეს, გაძარცვის მიზნით
ოტელო: გენიალურია! ვიცოდი, რომ იაგო ჩვენში ყველაზე ჭკვიანი იყო
კასიო: და, შენი აზრით, ყველაზე სულელი ვინ არის ჩვენში?
ოტელო: ვის გულისხმობ?
კასიო: არავის არ ვგულისხმობ, ვკითხულობ
ლოდოვიკო: კასიო, გეყოფა. მასხრობის დრო არ გვაქვს
იაგო: ანუ, ეს გეგმა მიღებულია?
ემილია: ერთხმად
იაგო: მაშინ მივხედოთ გვამს. ქალებო, მაგიდა გაათავისუფლეთ,
მამაკაცებო გვამი მოიტანეთ!
***********************************************************************************************
ემილია და ბიანკა მაგიდიდან ჭიქებს, თეფშებს და ბოთლებს
აალაგებენ. კასიო, ლოდოვიკო და ოტელო მიდიან ფარდის უკან
საწოლთან და იქიდან დეზდემონას გვამს მოათრევენ. ღამის
პერანგზე სისხლის ლაქებია
ოტელო: აბა, საით წავიღოთ?
იაგო: მაგიდაზე დადეთ
მამაკაცები გვამს მაგიდაზე დებენ
კასიო: ახლა რა ვქნათ?
იაგო: ახლა გრიმი უნდა მოვაშოროთ და პერანგი გავხადოთ. ბიანკა, მიდი,
სველი სალფეთქები, წყალი და პირსახოცი მოიტანე
ემილია დეზდემონას პარიკს - ლამაზ ოქროსფერ დალალებს -
ხსნის
ემილია: პარიკი გადავაგდოთ?
იაგო: არა. ხვალ ახალ დეზდემონას გამოადგება
ემილია პარიკს იკეთებს და სარკეში საკუთარი თავით ტკბება.
მამაკაცები დეზდემონას პერანგს ხდიან. ბიანკა მოდის სველი
ხელსახოცების შეკვრით, წყლით და პირსახოცით
ბიანკა: სისხლი ჩამოვბანოთ?
იაგო: არა, მხოლოდ გრიმი
ბიანკა: პერანგი გადავაგდოთ?
იაგო: არავითარ შემთხვევაში! უნდა გავრეცხოთ, დავაუთოვოთ და
პარიკთან ერთად დეზდემონას საგრიმიოროში დავდოთ, ვითომ
ხვალინდელი სპექტაკლისთვის მოამზადა
ბიანკა: მაშინ ბრილიანტის ბეჭედიც უნდა მოვხსნათ
ემილია: და საყურეებიც
ბიანკა: თეთრეულიც მენანება. თეატრისაა?
ემილია: არა, თავისია. სულ ტრაბახობდა, ძალიან ძვირფას სექსუალურ
თეთრეულს ვატარებო
ლოდოვიკო: გოგოებო, ნუ გაუტიეთ. თეთრეულს ხელს არ ვახლებთ
ბიანკა: ბეჭედი და საყურეები უნდა მოვხსნათ, თორემ ვინ დაიჯერებს,
რომ გაძარცვეს?
იაგო: ჯანდაბას, მოხსენით
ქალები დეზდემონას ძვირფასეულობას ხსნიან. ბეჭედი არ
ძვრება
ლოდოვიკო: (უყურებს, როგორ წვალობენ ქალები) საინტერესო
სპექტაკლია
იაგო: არ გინდათ, სცენაზე დადგათ? რეჟისორი ბრძანდებით, ბურთი და
მოედანიც თქვენია
ლოდოვიკო: არა, ბატონო, თქვენ უკეთ გამოგდით. განაგრძეთ განკარგვა!
კასიო: (ქალებს) ამდენი ხანი რას ჩალიჩობთ? დრო ისედაც ცოტა გვაქვს.
მალე გათენდება
ემილია: ბეჭედი ვერაფრით ვერ მოვხსენით
კასიო: დატოვეთ, როგორც არის
ბიანკა: გაგიჟდი შენ? ბრილიანტებია
ოტელო: თითი მოაჭერით და ეგაა
კასიო: ვანდალი ხარ
ოტელო: რა მოხდა? თითი მაინც აღარ დაჭირდება
ემილია: აი, მოვხსენით (ბეჭედს თითზე იკეთებს) ხო ლამაზია?
ბიანკა: მე საყურეებს დავიტოვებ
იაგო: გაგიჟდით, ქალო, თქვენ?! ვინმემ რომ ამ ძვირფასეულობით გნახოთ,
ხომ დაგვერხა ყველას!
ემილია: ნუ გეშინია, კარგად გადავმალავთ
იაგო: ოტელო, გამოართვი ბეჭედი და საყურეები, თორემ ყველას
ჩაგვსვამენ
კოპშეკრული ოტელო ქალებისკენ მიემართება. ისინი
უხალისოდ აწვდიან ძვირფასეულობას. ოტელო საყურეებს და
ბეჭდს იაგოს გადასცემს. ის ჯიბეში იდებს
ემილია: რა უნდა უყო მაგ ბეჭედს და საყურეებს?
იაგო: ნუ გეშინია, არ მივითვისებ. ჯერჯერობით დავმალავ და მერე
ვნახოთ. აბა, მზადაა? ოტელო, მიდი, მანქანა შემოსასვლელთან
მოაყენე. ლოდოვიკო. თეატრის გასაღები მიეცით, რა
ლოდოვიკო: მთვრალმა მანქანა როგორ უნდა ატაროს?
ოტელო: მართალია, შეიძლება „პრავა“ ამახიონ. მერე სოფელში ვეღარ
წავალ
კასიო: მარტო ეგ განაღვლებს?
იაგო: დეზდემონას სახლამდე ნახევარი კილომეტრია. ორი წუთის
სავალიც არაა. თან ღამით პატრულიც არ დადის
ოტელო: მეშინია. მიცვლებული არასდროს მიტარებია
ლოდოვიკო: ნუღარ სვამ. შენთვის გეუბნები
ოტელო: კარგი. მოდი, გამზავრების წინ თითო დავლიოთ,
გასამხნევებლად
ემილია: გეყოფა, გათიშული ხარ უკვე
ოტელო: ნუ ნერვიულობ, კრისტალივით ვარ
ყველანი მაგიდასთნ სხდებიამ და ჭიქებს ავსებენ
ბიანკა: გვამი ცოტა გაწიეთ, თეფში სად დავდო?
გვამს მაგიდის კიდეში ჩააჩოჩებენ
ემილია: ოტელო, დააყოლებ რამეს?
ოტელო: კაი ძეხვზე უარს არ ვიტყოდი.
კასიო: (ჭიქას აწევს) აბა, საქმის წარმატებით დაგვირგვინებისა იყოს
ყველანი სვამენ და ძეხვს აყოლებენ
იაგო: მიდი, ოტელო, მანქანა გაამზადე
ოტელო გადის
ბიანკა, მიდი, მალე ამორეცხე პერანგი და დააოთოვე!
ბიანკა: უთო სად ვნახო?
იაგო: გარდერობში
ბიანკა გადის
ემილია, დეზდემონას საგრიმიოროში წადი და მისი კაბა, პალტო და
ჩანთა წამოიღე. და ფეხსაცმელებიც - ვითომ სახლში წავიდა
ემილია გადის
კასიო, გვამი მანქანამდე მიმათრევინე, რა,
კასიო: მეც მოვდივარ?
იაგო: არა, ჯობია ქალებს მიხედო, რომ რამე სისულელე არ ჩაიდინონ. მე
იმ დათვს გავაკონტროლებ, თორემ, ხომ იცი... აბა, ავწიეთ!
იაგო და კასიო დეზდემონას ხელ-ფეხში ჩაავლებენ და ასწევენ,
თან ამ დროს ჭურჭელს გადაყრიან მაგიდიდან
ლოდოვიკო: ნელა! არაყი არ დააქციოთ!
კასიო: (გვამს ხელს უშვებს.) ერთი წამი! (სიგარეტს იღებს და უკიდებს)
ბრუნდება ბიანკა დეზდემონას გარეცხილი პერანგით და
უთოთი, მაგიდაზე იწყებს დაუთოვებას. იაგო და კასიო
დეზდემონას გვამს მიათრევენ, გზადაგზა რაღაცებს ედებიან,
ამტვრევენ. სცენაზე რჩებიან ბიანკა და ლოდოვიკო
****************************************************************
ბიანკა: აქ დავაუთოვებ, რა... იქ მარტოს მეშინია
ლოდოვიკო: რა თქმა უნდა
ბიანკა: (აუთოვებს) რა უნდა გკითხოთ: დეზდემონას ვინ ითამაშებს?
ლოდოვიკო: მეც ამაზე ვფიქრობ
ბიანკა: და ვინ შეარჩიეთ?
ლოდოვიკო: ემილიას შევპირდი ამ როლს...
ბიანკა: როდის მოასწარით?
ლოდოვიკო: რამდენი ხანია... უფრო სწორად... ახლახან…
ბიანკა: და მე რომ მომცეთ ეს როლი?
ლოდოვიკო: შენ?
ბიანკა: ხო, რით ვარ ემილიაზე ნაკლები?
უთოს თავს ანებებს, ლოდოვიკოს პირდაპირ ჯდება, თავის
უზადო ფეხებს გამოაჩენს
ლოდოვიკო: არაფრით ნაკლები არ ხარ, მაგრამ...
ბიანკა: აბა, რაშია საქმე? (უფრო მომნუსხველ პოზაში ჯდება.)
ლოდოვიკო: ხვალ უკვე სათამაშოა... იცი მაინც ეს როლი?
ბიანკა: ზეპირად ვიცი! (ლოდოვიკოს ეტმასნება) მე სხვანაირი
დეზდემონა ვიქნები. არა ფერმკრთალი და უბედური, არამედ,
მაცდუნებელი, სექსუალური, ეროტიკული... (ლოდოვიკოს მჭიდროდ
ეკვრის) არ ინანებთ, აი, ნახავთ!
ლოდოვიკო: კარგი, თუ თანახმა იქნები, რომ ხანდახან ვირეპეტიციოთ
ხოლმე... ჩემთან... სახლში...
ბიანკო: რასაკვირველია. აბა, რა? მე ყველაფერი მესმის
ლოდოვიკო: მაგრამ ადრე არ იყავი თანახმა
ბიანკა: ახალგაზრდა და გამოუცდელი ვიყავი, და მაშინ ვერ ვხვდებოდი,
რომ ძალიან მომწონხართ (ლოდოვიკოს ეხვევა)
ლოდვიკო: მოიცა... და ბიანკას ვინ ითამაშებს?
ბიანკა: მე
ლოდოვიკო: შენ?! ორივე როლს?!
ბიანკა: რატომაც არა: ისინი ხომ ერთდროულად სცენაზე არ არიან; აბა, რას
იტყვით? ოღონდ არ მითხრათ „არა“. ისე ვღელავ... ნახეთ!
(ლოდოვიკოს ხელს მკერდზე დაიდებს) გრძნობთ, როგორ ფეთქვს ჩემი
გული?
ამ დროს შემოდის ემილია, ხელში დეზდემონას კაბა, პალტო,
ფეხსაცმელები და ჩანთა უჭირავს.ლოდოვიკო და ბიანკა სწრაფად
შორდებიან ერთმანეთს
ემილია: სად წავიღო ესენი?
ბიანკა: მართლა მაგარი კაბაა... მოვირგებ, რა... ლოდოვიკო, თუ შეიძლება,
მიტრიალდით
ლოდოვიკო მიტრიალებას ვერ მოასწრებს და ემილია - აზრზე
მოსვლას, რომ ბიანკა თავის კოსტუმს სწრაფად შემოიძარცვავს,
დეზდემონას კაბას დასტაცებს ხელს და ჩაიცმევს
ბიანკა: (სარკის წინ ტრიალებს) როგორია?
ემილია: ჩამოკიდებული გაქვს, მე ზუსტად მომერგება
ბიანკა: შეიძლება, ცოტა ჩაიკეროს.. შენ არ ჩაგეტევა, ძალიან სავსე ხარ
ემილია: მე ვარ სავსე?! ზოგიერთივით გაჩხიკინებული არ ვარ, მაგრამ არც
სქელი ვარ. მომეცი, ჩავიზომო, და მიყურე! (ცდილობს, ბიანკას კაბა
გახადოს)
ბიანკა: გეუბნები, ვერ ჩაეტევი შიგ! (განაგრძობს სარკის წინ გრეხვას)
ემილია თავს ანებებს ბიანკას, დეზდემონას პალტოს და
ფეხსაცმელებს იცმევს და ლოდოვიკოს მიმართავს
ემილია: აბა, შემომხედეთ, მიხდება?
ლოდოვიკო: ძალიან
ბიანკა: (ემილიას შურის თვალით უყურებს.) ცოტა გრძელი გაქვს
ემილია: საერთოდაც არა, ზუსტად ჩემი ზომაა (სარკის წინ ტრიალებს.)
ბიანკა: (პალტოს ეპოტინება) კაბა აიღe და ჩaიზომე, არ გინდა?
ემილია: რა ჯანდაბად მინდა ეგ ძონძი? პალტოს დავიტოვებ
ბიანკა: ჩანთა სად არის? ალბათ, ძვირფასი კოსმეტიკა უდევს შიგ. ხომ არ
გადავყრით
ორივე ქალი დეზდემონას ჩანთაში იქექება. შემოდის კასიო
ლოდოვიკო: აბა, რა ხდება, სად ხარ ამდენ ხანს?
კასიო: ვერაფრით ვერ ჩავტენეთ ობიექტი მანქანაში. იმ ლოთი ოტელოს
ბრალია
ლოდოვიკო: რა ჩაიდინა?
კასიო: როცა გვამს მანქანაში ვდებდით, ოტელომ ხელი ამოუგდო ჯერ,
მერე იდაყვი ხია თვალში, მერე კარში ფეხი მოაყოლა,
ემილია: არა უშავს, ეგრე ჯობია კიდეც. ძალადობის კვალი ექნება ძარცვის
დროს წინააღმდეგობის გაწევის გამო
ლოდოვიკო: ახლა სად არიან?
კასიო: გზაში. 5-10 წუთში დაბრუნდებიან ალბათ
ლოდოვიკო: საჭესთნ ვინ ზის? იმედია, ოტელო - არა
კასიო: არა, იაგო. ოტელო გვერდით უზის და არიებს მღერის, ვერაფრით
ვერ გავაჩუმეთ, თქვენთნ რა ხდება?
ლოდოვიკო: აი, ქალბატონები ძონძებს იზომავენ
ბიანკა: (კასიოს) როგორ მოგწონს ჩემი კაბა?
კასიო: გადაირიეთ თქვენ?! ჩქარა გაიხადეთ! ეს ხომ ნივთმტკიცებებია! აი,
ამეების გამო მოკლეს დეზდემონა! პალტო და კაბა მძარცველებმა
წაიღეს! დაგავიწყდათ?!
ბიანკა: უი, მართალია! (სწრაფად იხდის კაბას და თეთრეულის ამარა
რჩება)
კასიო: სადმე დამალეთ. და ჯობია, საერთოდ დაწვათ
ემილია: არა, რა, დილამდე მაინც მეცმევა, რაა (ბიანკას ჯიბრზე
დეზდემონას კაბას იცმევს)
კასიო: ბიანკა, ღამის პერანგი დააუთოვე?
ბიანკა: არა, ვერ მოვასწარი
კასიო: ჩქარა!
ბიანკა: აქ ვერ ვაუთოვებ კარგად. საგრიმიოროში წავიდეთ, რა. ჩემთან
იყავი, რა, მარტოს მეშინია. (ჩუმად) არ მოგაწყენ
კასიო: (ჩუმად) იმედია
ბიანკა: (ჩუმად) ოღონდ ჩემთან კი არა, შენს საგრიმიოროში წავიდეთ. შენ
ცალკე საგრიმიორო გაქვს, ჩემთან კიდევ ემილიაცაა. შეიძლება,
ნებისმიერ დროს შემოვიდეს
კასიო: (უთოს იღებს) კარგი. გელოდები
კასიო გადის, ბიანკა მიჰყვება. გზად ლოდოვიკოს თეძოს
გაჰკრავს და ინტიმურად გადაუჩურჩულებს
ბიანკა: მზად ვარ, რეპეტიციები დავიწყო ნებისმიერ დროს. თუნდაც
ამაღამ (გადის)
სცენაზე რჩებიან ემილია და ლოდოვიკო
***************************************************************************
ემილია: ახლა, როცა მარტონი ვართ, შეიძლება, გკითხო, შენ და ბიანკა რას
აკეთებდით?
ლოდოვიკო: (შეიშმუშნება) მე და ბიანკა? არაფერს, რა უნდა გვეკეთბინა?
ემილია: არ იცი? ის, რასაც ახლა კასიო და ბიანკა აკეთებენ
ლოდოვიკო: (იმ მხარეს გაიხედავს, საითაც ბიანკა და კასიო
გავიდნენ) კასიო დაუთოებაში ეხმარება
ემილია: ვიცი, ვინ ვის და როგორც აუთოებს. თავს ნუ ისულელებ
ლოდოვიკო: ძალიან გთხოვ, ცოტა წესიერი ტონით მელაპარაკე. ჩვენ,
უბრალოდ, ვრეპეტიციობდით
ემილია: დეზდემონას როლს ხომ არა?
ლოდოვიკო: და ასეც რომ იყოს, რა?
ემილია: შენ ხომ მე შემპირდი ამ როლს?!
ლოდოვიკო: როგორ უნდა შეგპირებოდი, როცა ეს როლი უკვე
დაკავებულია?
ემილია: შენ ხომ თქვი, თუ დეზდემონა მოგვშორდებოდა, ეს როლი ყველა
შემთხვევაში ჩემი იქნებოდა. ჰოდა, აჰა, ისიც ჩამოგვშორდა და ახლა,
რა?!
ლოდოვიკო: ვნახოთ, ვიფიქროთ
ემილია: ყურების და ფიქრის დრო აღარ არის. ხვალ სპექტაკლია. და ერთი
გაბედე და ამ როლზე ბიანკა დანიშნე; ინანებ!
ლოდვიკო: რით ხარ უკმაყოფილო? მე რომ არ მექციე მსახიობად, ახლა
ისევ შენს უბადრუკ აფთიაქში იქნებოდი და პრეზერვატივებით
ივაჭრებდი
ემილია: მე სულაც არ ვვაჭრობდი პრეზერვატივებით
ლოდოვიკო: ჰოო? დაგავიწყდა, შენ თვითონ რომ მომყიდე ორი შეკვრა? და
მასე გაგიცანი და ვახშმზეც დაგპატიჟე?
ემილია: რა ვიცოდი მაშინ, რომ ის 6 ცალი პრეზერვატივი 3 თვე
გეყოფოდა.
ლოდოვიკო: ასეა თუ ისე, მე გამოგიყვანე ხალხში
ემილია: შენ გგონია, უმაღლეს კატეგორიის აფთიაქში ფარმაცევტად
მუშობას ჯობია პროვინციული ქალაქის ნესტიან თეატრში
მეორეხარისხოვანი როლების თამაში? იქ შემოსავალი მაინც იყო
წესიერი!
ლოდოვიკო: რატომ „მეორეხარისხოვანი როლები“? შარშან დედოფალს
თამაშობდი. თანაც თამაშობდი გულგრილად და მოსაწყენად. იმ
დროს ალბათ როლზე კი არ ფიქრობდი, არამედ იმაზე, თუ ვის
ერგებოდა ყველაზე მეტი აპლოდისმენტი
ემილია: ტყუილია! ამ დროს ჩემს მათხოვრულ ხელფასზე ვფიქრობდი!.
დედოფალს ვთმაშობდი და პალტოს საყიდელი ფულიც არ მქონდა.
შიშველი დავდიოდი. აი, ასე ექცევიან ჩვენს ქვეყანაში ხელოვან
ადამიანს!
ლოდოვიკო: შენ გგონია, მე, ვენეციელ სენატორს და დოჟის
წარმომადგენელს, მეტს მიხდიან?
ემილია: რაში მაინტერსებს, რამდენს გიხდიან? პირდაპირ მითხარი: ვინ
ითამაშებს დეზდემონას?
ბრუნდებიან კასიო და ბიანკა, ძალიან კმაყოფილები. კასიოს
მუნდირი არ აქვს ბოლომდე შეკრული, ბიანკას თმა აჩეჩილი აქვს,
კაბას ისწორებს. ემილია გვერდზე გადის. ლოდოვიკოს და ბიანკას
ჩუმი დიალოგი
ლოდოვიკო: დააუთოვე პერანგი?
ბიანკა: (დარცხვენილად) ვერ მოვასწარი. უთო არ გაცხელებულა ჯერ
ლოდოვიკო: სამაგიეროდ შენ გახურებულხარ ძალიან სწრაფად
ბიანკა: ტყუილად ბრაზობთ
ლოდოვიკო: სულაც არ ვბრაზობ. მაგრამ ახლა მგონია, რომ დეზდემონას
როლს ვერ გაქაჩავ. მეძავის როლში დარჩი, ძალიან შეგეფერება
ნაწყენი ბიანკა ტუჩს იკვნეტს. შემოდის იაგო, ყველა მას
უყურებს
ემილია: როგორაა საქმე?
იაგო: ყველაფერი წესრიგშია, სახლთან დავაგდეთ
ლოდოვიკო: ვინმემ დაგინახათ?
იაგო: მგონი, არა; დარწმუნებული არ ვარ
ლოდოვიკო: ოტელო სადაა?
იაგო: დარაჯის ტახტზე დავტოვე. ცოტა გამოიძინოს. საერთოდ არ უნდა
წამეყვანა. ხელს მიშლიდა. როცა დეზდემონა მანქანიდან
გადმოგვქონდა, თავი კაპოტზე დაარახუნებინა. კიდევ კარგი, კაპოტს
არაფერი დაეტყო
ბიანკა: ე.ი. აღარაფერი გვემუქრება?
იაგო: ეგრე გამოდის!
ბიანკა: ვაშა! (ტაშს შემოკრავს)
კასიო: ახლა მშვიდად შეგვიძლია, გავაგრძელოთ ჩვენი ფურშეტი
ემილია: (ჩაის ასხმამს) იაგო, ჩაი დალიე. ალბათ, ძალიან დაიქანცე გვამის
აქეთ-იქით თრევით
ბიანკა: ნამცხვარს მოგიჭრი
იაგო: კასიოსაც მოუჭერი, მანაც იშრომა
ლოდოვიკო: ვიცით, ვიცით, როგორც იშრომა.
კასიო: „ნამიოკები“ არ გვინდა, რა, თუ შეიძლება! (ჭიქას აწევს) როგორც
ჩვენი მამა შექსპირი იტყოდა, უილიამი, „დასასრული აგვირგვინებს
საქმეს“ ; ჰოდა, ჩვენს „ჰეფი ენდს“ გაუმარჯოს!
ლოდოვიკო: საქმე სრულიადაც არ დასრულებულა; მთავარი პრობლემა
გადასაჭრელია
კასიო: რა პრობლემა?
ლოდოვიკო: მთელი საღამო ერთ რამეზე ვფიქრობ, ვინ ითამაშებს
დეზდემონას?
ემილია: და რა არის აქ საფიქრალი? ცხადია, რომ მე ვითამაშებ
დეზდემონას. ეს საკითხი, ხომ დიდი ხანია, გადავწყვიტეთ.
ბიანკა: საინტერესოა, ერთი, ვინ გადაწყვიტა და როდის? დეზდემონას
სიკვდილამდე ხომ არა? ეს უკვე საეჭვოა
ემილია: ახლახან გადავწყვიტეთ, მე და რეჟისორმა! (ლოდოვიკოს) ხომ
მართალია?
ლოდოვიკო დუმილს ამჯობინებს
ბიანკა: ვეღარ გავიგე, დიდი ხანია, რაც გადაწყვიტეთ თუ ახლახან?
ემილია: და შენი რა საქმეა? შენ ახალი შემოზელილი ხარ თეატრში. შენი
საქმე მხოლოდ ესაა: მოკეტო და მოისმინო
ბიანკა: ჩემი საქმე დეზდემონას თამაშია
ემილია: შენ სრულ ჭკუაზე ხარ? შენ ხომ სრული, სრულყოფილი,
ასპროცენტიანი, აბსოლუტური უნიჭობის განსახიერება ხარ!
ლოდოვიკო: ემილია, დაწყნარდი
ემილია: (მიმართავს იაგოს და კასიოს) რას გაჩუმებულხართ?! ნუთუ
გინდა, რომ დეზდემონა ამ კახპამ განასახიეროს? ეს ხომ სპექტაკლის
ჩავარდნა იქნება!
კასიო: (ემილიას) იცი... როგორ გითხრა… დეზდემონა ახალგაზრდა და
ლამაზი უნდა იყოს. არც შენ ხარ ასაკოვანი და ლამაზიც ხარ... შენი
ასაკისთვის...
ემილია: (აწყვეტინებს) და ჩვენი აწგარდაცვლილი პრიმადონა
ახალგაზრდა და ლამაზი იყო, არა?! ის ჩემზე უფროსი იყო! და უფრო
სქელიც! ბოლო სცენაში კორსეტსაც იცვამდა, რომ წელი ჰქონოდა
კასიო: ჰოდა, ამიტომაც გადაწყდა მისი შეცვლა. და როცა ყველაფერი ასე
იღბლიანად...
ემილია: როცა ყველაფერი ასე იღბლიანად მოხდა, მე სხვის ბედნიერებას
ვუცქირო?!
კასიო: ბიანკაც... უდაოდ ნიჭიერია
ემილია: საინტერესოა, სხეულის რომელ ნაწილში აღმოუჩინე ნიჭი და
როდის? წეღან ხომ არა, საგრიმიოროში რომ ჩაიკეტეთ?!
ლოდოვიკო: დაგვეთანხმე, რომ ასაკი...
ემილია: (აწყვეტინებს) და ამას რა მნიშვნელობა აქვს? მსახიობს, თუ
გინდათ იცოდეთ, სამი ასაკი აქვს!
ბიანკა: მართლა? რა საინტერესოა. გისმენთ. მიყვარს უფროსების მოსმენა
ემილია: პირველი - ასაკი საბუთების მიხედვით, რომელსაც
სინამდვილეში არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს; მეორე - როგორც
გამოიყურება - ეს, როგორც წესი 10-15 წლით ნაკლებია პირველ
ასაკზე; და მესამე- სასცენო ასაკი; მე 42-ის ვარ, გამოვიყურები 32-
ისად, და სცენაზე, სადაც მეხმარება გრიმი, პარიკი, კორსეტი,
განათება - 22, 22 წლის ვარ!
ბიანკა: ჯერ ერთი 42-ის კი არა, 50-ის ხართ, მეორეც - გამოიყურებით 50-
ისად და მესამეც, სცენაზე ყველას 60-ის გონიხართ!
ემილია: ბიანკა, ხმა გაკმინდე. შენ ახალგაზრდა ხარ. კიდევ მოასწრებ
თამაშს. ეს კი ჩემი უკანასკნელი შანსია. და მე მას ხელიდან არ
გავუშვებ, გასაგებია?!
პაუზა
*****************************************************************************
იაგო: გთავაზობთ, მოვაწყოთ კასტინგი. ემილიამ და ბიანკამ გვაჩენონ,
როგორ ითამაშებენ დეზდემონას. ჩვენ გავარკვევთ, რომელი მათგანი
შეეფერება ამ როლს
ემილია: (ამრეზით) ვიღაც ბიანკას უნდა გავეჯიბრო?
იაგო: ამაზეც შევთანხმდეთ: ვინც უარს ამბობს კასტინგზე, ის უარს ამბობს
როლზეც...
ემილია: (მცირეოდენი ყოყმანის შემდეგ) კარგი, თანახმა ვარ
ბიანკა: მეც
ლოდოვიკო: ვინ დაიწყებს?
ბიანკა: მე!
ემილია: რატომ შენ?
ბიანკა: იმიტომ, რომ მე!
კასიო: იყოს ბიანკა; რა მნიშვნელობა აქვს?
ლოდოვიკო: ბოლო სცენა წარმოგვიდგინე – დეზდემონას სიკვდილი
სამი მამაკაცისგან შემდგარი „სამხატვრო საბჭო“ ბიანკას
სანახავად ემზადება. ბიანკა მიდის საწოლთან
კასიო: ამ სცენაში ოტელოც საჭიროა
იაგო: გავაღვიძო?
ბიანკა: არა! მისი მეშინია, დამახრჩობს!
ლოდოვიკო: ნუ სულელობ!
ბიანკა: არა, არა! მასთან ერთად ვერ ვითმაშებ! კასიო იყოს მის მაგივრად
ლოდოვიკო: ნუ კაპრიზობ!
ბიანკა: (ჯიუტად) კასიო მინდა!
ემილია: წეღან არ გყავდა საგრიმიოროში? უკვე ისევ გინდა?
ლოდოვიკო: ბიანკა, პერანგი ჩაიცვი და დაიწყე
ბიანკა: (იშმუშნება.) პერანგი სველია
იაგო: არ დააუთოვე?
ბიანკა: არა
ლდოვიკო: რას აკეთებდით კასიოს საგრიმიოროში?.
ემილია: ვერ მიხვდით ჯერ? ბიანკამ წარმოუდგინა, როგორ უნდა ითამაშო
შიშველი მახა
ლოდოვიკო: ბიანკა, თუ პერანგს არ ჩაიცვამ, დეზდემონას ითამაშებს
ემილია
ბიანკა პერანგს იღებს და გადის
ემილია: (ლოდოვიკოს, ჩუმად) გაფრთხილებ: ამ როლს თუ არ მომცემ,
ინანებ!
ლდოვიკო: ნუ მემუქრები და წესიერად მოიქეცი. შენ თვითონ არ ინანო
ბრუნდება დეზდემონას პერანგში გამოწყობილი ბიანკა, სარკის
წინ ტრიალებს
იაგო: დაიწყეთ, რა!
მსახიობი ქალები საწოლთან განაწილდებიან
ბიანკა: (დეზდემონას როლში)
ემილია, რული არ მეკარება,
გული ცუდს მიგრძნობს, ავი რამ მოხდება თითქოს!