Dla zainteresowanych Szymon Ratajczak klasa 5c

Pyt 4 str 127

Polskim księciem, który w XII wieku wyruszył do Ziemi Świętej, aby uczestniczyć
w walkach o Jerozolimę był książę Henryk Sandomierski.
Henryk Sandomierski urodził się ok. 1130 roku. Był piątym dzieckiem Bolesława III
Krzywoustego i jego drugiej żony Salomei. Henryk otrzymał imię po swoim dziadku, hrabim
Bergu, Henryku. W chwili śmierci Bolesława Krzywoustego (1138) Henryk Sandomierski
znalazł się pod opieką matki. Pomagała mu ona w zarządzaniu księstwem sandomierskim
(wraz z Lublinem i Wiślicą). Dopiero około 1146 roku Henryk Sandomierski objął
samodzielne rządy w wydzielonej mu dzielnicy.
Henryk Sandomierski wyprawił się do Ziemi Świętej w 1154 roku. Wyruszył na
krucjatę, ponieważ pragnął walczyć przeciwka niewiernym Saracenom. Była to jedna z
najważniejszych pielgrzymek średniowiecza, która przyniosła polskiemu księciu nie tylko
prestiż ale i miano rycerza broniącego wiary. Wyprawę Henryka opisywał Jan Długosz, który
wskazywał m.in. na to, że Henryk przyłączył się do wojska króla jerozolimskiego Baldwina
oraz na chęć zdobycia przez Henryka palmy męczeńskiej.
Podczas pobytu w Ziemi Świętej nawiązał stosunki z rycerskim zakonem joannitów, których
sprowadził do Polski i osadził w swej włości (Zagość w Sandomierskiem), gdzie ufundował
klasztor i szpital.
Książę Henryk Sandomierski zmarł w 1166 roku na skutek ran odniesionych podczas
zorganizowanej wspólnie z princepsem Bolesławem Kędzierzawym wyprawy przeciwko
pogańskim Prusom.