Co się stało z dinozaurami?

„PALAEONTOLOGIA zajmuje się badaniem skamieniałości, a skamieniałości są pozostałościami życia z minionych

wieków”. Jednak, jak stwierdził pewien paleontolog, jest to „nauka wysoce spekulacyjna i pełna opinii”. Jest to
oczywiste w przypadku dinozaurów. Wymieniając pewne spekulacje na temat tego, co się z nimi stało, naukowiec z
Princeton, G. L. Jepson, stwierdził:

„Autorzy o różnych kompetencjach sugerowali, że dinozaury wyginęły z powodu pogorszenia się klimatu czy złej
diety. Inni autorzy zrzucali winę na choroby, pasożyty, zmiany ciśnienia lub składu atmosfery, trujące gazy, pył
wulkaniczny, nadmiar tlenu z roślin, meteoryty, komety, zmniejszanie się puli genowej przez małe ssaki zjadające
jaja, promieniowanie kosmiczne, przesunięcie biegunów rotacyjnych Ziemi, powodzie, dryf kontynentalny,
odwadnianie środowiska bagiennego i jeziornego, plamy słoneczne”.

Z takich spekulacji wynika, że naukowcy nie są w stanie z całą pewnością odpowiedzied na pytanie: co stało się z
dinozaurami?

Teoria nagłego wymierania

Nowszą teorię wysunęli zespół ojca i syna, Luis i Walter Alvarez. Walter Alvarez odkrył niedaleko miasta Gubbio w
środkowych Włoszech osobliwą cienką, czerwoną warstwę gliny umieszczoną pomiędzy dwiema warstwami
wapienia w formacji skalnej. Dolna warstwa wapienia dostarczyła mnóstwo skamieniałości. Górna warstwa była
prawie pozbawiona skamieniałości, co doprowadziło geologów do wniosku, że życie nagle zniknęło, a cienka,
czerwona warstwa gliny miała jakiś związek z wymieraniem.

Analiza wykazała, że glina była bogata w iryd (metal) 30 razy bogatszy niż stężenie normalnie występujące w skałach.
Wiedzieli, że tak wysokie stężenia tego rzadkiego pierwiastka mogą pochodzid wyłącznie z jądra Ziemi lub ze źródeł
znajdujących się poza Ziemią. Doszli do wniosku, że iryd został osadzony przez ogromną asteroidę, która uderzyła w
Ziemię, powodując nagłe wyginięcie dinozaurów.

Po odkryciu w Gubbio gliny wzbogaconej irydem podobne złoża odkryto w innych częściach świata. Czy potwierdziło
to hipotezę o asteroidzie? Niektórzy naukowcy pozostają sceptyczni. Ale jak przyznaje książka ‘Zagadka dinozaura’,
hipoteza Alvareza dodała „świeże drożdże do badao wymierania i ewolucji”. Paleontolog Stephen Jay Gould
przyznaje, że może to zmniejszyd „znaczenie konkurencji między gatunkami”.

Komentując tę nową teorię i pozornie nagłe wyginięcie dinozaurów, pewien autor publikacji naukowych przyznaje:
„Mogliby wstrząsnąd podstawami biologii ewolucyjnej i zakwestionowad obecną koncepcję doboru naturalnego”.

Naukowiec z Uniwersytetu w Arizonie, David Jablonski, podsumowuje, że „w przypadku wielu roślin i zwierząt
wyginięcie było nagłe i w jakiś sposób wyjątkowe. Masowe wymieranie to nie tylko skumulowane skutki
stopniowego wymierania. Stało się coś niezwykłego. Ich przybycie również było nagłe. W czasopiśmie Scientific
American zauważono: „Nagłe pojawienie się obu podrzędów pterozaurów bez żadnych oczywistych przodków jest
dośd typowe dla zapisu kopalnego”. Podobnie jest z dinozaurami. Ich stosunkowo nagłe pojawienie się i zniknięcie
jest sprzeczne z powszechnie przyjętym poglądem o powolnej ewolucji.
Datowanie dinozaurów
Kości dinozaurów regularnie znajdują się w niższych warstwach ziemi niż kości ludzkie, co prowadzi wielu do
wniosku, że pochodzą one z wcześniejszego okresu. Geolodzy nazywają ten czas okresem mezozoiku i dzielą go na
okresy kredy, jury i triasu. Ramy czasowe stosowane dla tych okresów są rzędu dziesiątek milionów lat. Ale czy
ustalono to z jakąkolwiek pewnością?

Jedną z metod pomiaru wieku skamieniałości jest datowanie radiowęglowe. Ten system datowania mierzy szybkośd
rozpadu radioaktywnego węgla od momentu śmierci organizmu. „Kiedy organizm umiera, nie absorbuje już nowego
dwutlenku węgla ze swojego otoczenia, a w miarę upływu czasu proporcja izotopu zmniejsza się w miarę rozkładu
radioaktywnego” – czytamy w Science and Technology Illustrated.

Istnieją jednak poważne problemy z systemem. Po pierwsze, gdy uznaje się, że skamielina ma około 50 000 lat, jej
poziom radioaktywności spadł tak nisko, że można ją wykryd z wielkim trudem. Po drugie, nawet w przypadku
nowszych okazów poziom ten spadł tak nisko, że nadal niezwykle trudno jest go dokładnie zmierzyd. Po trzecie,
naukowcy mogą zmierzyd obecne tempo tworzenia się radioaktywnego węgla, ale nie mają możliwości pomiaru
stężenia węgla w odległej przeszłości.

Zatem niezależnie od tego, czy do datowania skał zastosują metodę radiowęglową, czy inne metody, takie jak
radioaktywny potas, uran czy tor, naukowcy nie są w stanie ustalid pierwotnego poziomu tych pierwiastków na
przestrzeni wieków. Dlatego profesor metalurgii Melvin A. Cook zauważa: „Można się jedynie domyślad tych stężeo
*materiałów radioaktywnych+, a uzyskane w ten sposób wyniki dotyczące wieku nie mogą byd lepsze od tego
przypuszczenia”. Byłoby tak zwłaszcza, gdy weźmiemy pod uwagę, że potop za czasów Noego ponad 4300 lat temu
spowodował ogromne zmiany w atmosferze i na ziemi.

Geolodzy z Dartmouth College, Charles Officer i Charles Drake, jeszcze bardziej wątpią w dokładnośd datowania
radioaktywnego. Stwierdzają: „Dochodzimy do wniosku, że iryd i inne powiązane pierwiastki nie osadziły się
natychmiast, ale raczej, że miał miejsce intensywny i zmienny napływ tych składników w stosunkowo krótkim
geologicznym przedziale czasu, rzędu 10 000 do 100 000 lat”. Twierdzą, że rozpad i ruch kontynentów zakłócił
działanie całego globu, powodując erupcje wulkanów, blokowanie światła słonecznego i zanieczyszczanie atmosfery.
Z pewnością takie przełomowe zdarzenia mogą zmienid poziom radioaktywności, zniekształcając w ten sposób wyniki
współczesnych zegarów radioaktywnych.
Opis z Księgi Rodzaju a dinozaury
Chociaż metoda datowania radioaktywnego jest innowacyjna, nadal opiera się na spekulacjach i założeniach.
Natomiast relacja biblijna zawarta w pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju po prostu podaje ogólny porządek
stworzenia. Pozwala na powstanie Ziemi prawdopodobnie przez tysiące milionów lat i wiele tysiącleci w sześciu
epokach twórczych, czyli „dniach”, przygotowujących ziemię na zamieszkanie przez ludzi.

Niektóre dinozaury (i pterozaury) rzeczywiście mogły powstad w piątej epoce wymienionej w Księdze Rodzaju, kiedy
to Biblia mówi, że Bóg stworzył „latające stworzenia” i „wielkie potwory morskie”. Byd może w szóstej epoce
powstały inne typy dinozaurów. Ogromna liczba dinozaurów o ogromnym apetycie byłaby odpowiednia, biorąc pod
uwagę bujną roślinnośd, która najwyraźniej istniała w ich czasach (Rodzaju 1:20-24).

Kiedy dinozaury spełniły swój cel, Bóg zakooczył ich życie. Biblia jednak milczy na temat tego, jak i kiedy to zrobił.
Możemy byd pewni, że Jehowa stworzył dinozaury w określonym celu, nawet jeśli obecnie nie do kooca rozumiemy
ten cel. Nie były one pomyłką ani produktem ewolucji. To, że nagle pojawiają się one w zapisie kopalnym,
niepowiązane z żadnymi kopalnymi przodkami, a także znikają, nie pozostawiając łączących się ogniw kopalnych, jest
dowodem przeciwko poglądowi, że takie zwierzęta ewoluowały stopniowo przez miliony lat. Zatem zapis kopalny nie
potwierdza teorii ewolucji. Przeciwnie, harmonizuje z biblijnym poglądem na Boże dzieła stwórcze.