01

The greatest glory in living lies not in never falling, but in rising every time we fall. -
Nelson Mandela
This is one of the best quotation I’ve ever read that caught my attention, as I scroll on my IG or should I
say Instagram.

Life has never been fair to me since I was born in this cruel yet beautiful world. I’m Davina Alesia Miller
daughter of Mrs. Benjamin Miller, husband of Andrea Miller, mother of Daniel, Lucas and Matthew
Miller. I’m an outcast in the family you can say that.

Simula ng magkamalay ako sa mundong ginagalawan ko ni minsan diko naramdaman na may magulang
ako. Ako daw ang pinkaswerteng babae sa balat ng lupa dahil anak ako ng isang Miller ang hindi nila
alam ang pagigiging isang Miller ay madaming respondibilidad na hindi mo pwedeng talikuran.

Sa mundong ibabaw na ginagalawan natin dapat marunong tayong tumayo sa sarili nating mga paa.
Marunong dumiskarte at higit sa lahat marunong makisama at makihalubilo sa ibang tao.

Pitong gulang pa lang ako ng sinabihan na ako ng mama ko na mamumuhay na akong malayo sa kanila
kasama ang isang driver, butler at isang katulong na katuwang ko na daw sa buhay.

Natatandaan ko pa kung paano ako umiyak noon, magmakaawa na wag nila akong iwan pero para silang
bingi na walang naririrnig at bulag na hindi ako makita wala silang pakialam sa’kin dahil babae lang daw
ako.

Ang mga kapatid ko lang ang bumibisita sakin kada isang linggo para kamustahin at pasayahin ako, sa
loob ng labing pitong taon ganun ang buhay ko sanay na ako na nag pamilya ko lang ay ang mag kasama
ko sa bahay at mga kuya ko.

Sa pagtira ko sa malayo, malayo sa mga magulang ko madami akong natutunan na aral na ako mismo
ang dumiskobre.

Na dapat matuto tayong pahalagaan ang bawat meron tayo dahil hindi lahat ng tao sa mundo ay meron
din sa kanila ang meron tayo.

Natuto ako sa mga napagdaan nila kuya, hindi mo naman dapat maranasan ang mga naranasan nila para
matuto ka, matututo at matututo ka sa mga karanasan nila.

“ I love my life.” I said as I look myself in front of the mirror in my bathroom.

Kagigising ko lang at nandito ako ngayon para maghilamos. Kung titigan mo ang mukha ko hindi mo
maipagkakaila na nakuha ko ang mukha ko sa papa ko.

Pointed nose, thick eyebrows, long eye lashes, hard yet soft face samantalang kay mommy naman ay
nakuha ko sa kanya ang malaporcelanang kutis, mapupulang labi at rosy cheeks.

I sighed.
Bumaba na ako at nagtungo sa kusina para magluto ng umagahan ko.

I just eat 2 boiled eggs with fried rice and of course my favorite drink, milk. Hinugasan ko na rin ang mga
pinagkainan ko bago ako umakyat upang maligo at mag ayos.

After almost 836828365 years naka ligo na din ako.

I chucked at myself.

I just wore a high waisted pants paired with black sleeveless backless shirt with a polo jacket to look
sexy, and of course a nike rubber shoes, with a cute sling bag.

I just put a lipgloss and a powder then I’m done.

Sinigurado kong naka lock lahat ng pinto bago ako umalis ng condo papuntang station.

Oh, I forgot I’m a police officer pala captain to be exact, nagtataka siguro kayo kung bakit ganito ang
ayos ko na pupuntang precinto, well it’s my off and I will just drop some files to the station and then I’m
good to go.

Pagkatapos kong idaan ang mga files sa presinto ay dumeretso na ako sa bahay ampunan, ngayon araw
na ata ang pinakamasayang araw ko, dahil after 3 months na pabalik- balik ako para ilakad ang mga
papeles na kakailangain sa pag-adopt ng bata legally, sa wakas approved na.

I sighed as I get out on the car.

Kinakabahan ako na na-natatae ewan ko, hindi ko alam ang nararamdaman ko kabado ako na masaya.

“ Good morning maam, medyo tense po ata kayo a” bati sa akin ng guard sabay ngiti.

“ Good morning too kuya, oo nga po e masaya ako na kabado” sagot ko.

Habang naglalakad ako papunta sa office ni sister Leyna ay kita ko na ang mga batang naglalaro sa
playground.

Kumatok muna ako ng tatlong beses bago ako pumasok sa loob ng opisina ni sister Leyna.

“ Good morning sister Leyna” bati ko pagkaupo ko sa visitor’s chair.

Tipid lamang na ngumiti ang madre sa’kin.

“Adapting a child is a long process Miss Miller”.

“Alam ko po sister” tugon ko.

“And you are very lucky that your request has been approved” sabi nito sabay ngiti ng malapad sa’kin.

Impit naman akong napasigaw sabay kurot ko sa sarili ko.