Факултетза правни науки, меѓународни односи и дипломатија

Работна задача по предметот:

Вовед во Право на Европската Унија

ТЕМА:
Европска Заедница – Договорот од Рим

Ментор: Студент:
Проф. Д-р Марјан Маџовски Мартин Илиевски
Бр. Индекс 070/19

Скопје, 2020
Европска Заедница – Договорот од Рим

На 25 март 1957 година, во Рим биле потпишани два договори од кои се

раѓа Европската економска заедница (ЕЕЗ) и Европската заедница за
атомска енергија (Евроатом): Договорите од Рим. Потписници на
историскиот договор биле Кристијан Пинеа во име на Франција, Жозеф
Лунс од Холандија, Пол Анри Спаак од Белгија, Жозеф Бех од
Луксембург, Антонио Сегни од Италија и Конрад Аденауер од Сојузна
Република Германија. Договорите биле ратификувани од страна на
Националните Парламенти во текот на следните месеци и стапиле во сила
на 1 Јануари 1958 година.

Договорот за основање на ЕЕЗ во својата преамбула потврдиле дека

државите потписнички биле „Решени да ги постават темелите на сè
поблиска унија меѓу народите во Европа“. На овој начин, земјите-членки
конкретно ја потврдија политичката цел на прогресивна политичка
интеграција.Всушност, новата институција беше царинска унија. Како
последица на тоа, ЕЕЗ беше колоквијално позната како „Заеднички
пазар“.

Земјите-членки се согласиле да ги демонтираат сите тарифни бариери во

текот на 12-годишниот преоден рок. Со оглед на економскиот успех што ги
донеле послободните трговски размени, преодниот рок бил скратен и во
Јули 1968 година сите тарифи меѓу државите на ЕЕЗ биле укинати. Во исто
време, била утврдена заедничка тарифа за сите производи кои доаѓаат од
трети земји.Всушност, заедничкиот пазар значел исклучиво бесплатен
промет на стоки. Слободното движење на лица, главни градови и услуги
продолжил да биде предмет на бројни ограничувања.
Требало да се почека до Единствениот европски акт, во 1987 година, кога
конечно бил даден поттик за воспоставување на вистински унифициран
пазар – сето ова било донесено со договорот за Европската унија во 1992
година.Друг суштински договор вклучен во Римскиот договор бил
усвојување на Заедничка земјоделска политика (ЗЗП). Во суштина, ЗЗП
изнела слободен пазар на земјоделски производи во рамките на ЕЕЗ и
воспоставила протекционистички политики кои гарантирале доволно
приходи на европските земјоделци, избегнувајќи ја конкуренцијата од
производите на трети земји со гарантирање на цените на земјоделството.

Со цел финансирање на ЗЗП, Европскиот земјоделски фонд за насоки и

гаранции (EAGGF) е основан во 1962 година. ЗЗП продолжил да го
апсорбира поголемиот дел од буџетот на заедницата, а нејзината реформа
била една од најпотребните во последните години.

Договорот од Рим, исто така, утврдил забрана на монополи, некои

вообичаени транспортни политики и доделување на некои трговски
привилегии на колонијалните територии на земјите-членки. Договорот од
Рим го означил триумфот на многу реалистичен и постепен пристап кон
градењето на ЕУ.

Овој метод бил персонифициран од Жан Моне. Неуспехот на ЦЕД покажал

дека огромни пречки лежат на патот на последната изградба на политичка
унија. Како резултат на тоа, новата стратегија се обидувала да донесе
процес на интеграција што постепено инкорпорирал разновидни
економски сектори и воспоставил над национални институции со сѐ повеќе
политички компетенции.

ЕЕЗ од своето раѓање се засновала на низа институции: Европската

комисија, и сл. Европското собрание, подоцна познато како Европски
парламент, Судот на правдата и Економско-социјалниот комитет, чии
надлежности биле зголемени и изменети во разните договори и договори
што го наследиле Римскиот договор.Да сумираме, започнатиод процес во
кој прогресивната економска интеграција го отвора патот кон
долгорочната цел - Политичката Унија.