Podejmowanie decyzji

Klasyczna teoria decyzji KTD – opisuje zachowanie idealnego, doskonale racjonalnego sprawcy w
warunkach wymagających wyboru jednej spośród pewnej liczby dobrze znanych opcji. Wybiera on
opcje, które niosą jakąś korzyść, odrzuca opcje mało realne.
Oczekiwana subiektywna użyteczność SEU – oznacza wartość konkretnej opcji jako funkcję
subiektywnego prawdopodobieństwa jej wystąpienia i subiektywnej użyteczności jej skutków.
Odmiana KTD – model kompensacyjny – dostępne nam opcje oceniamy wg szeregu kryteriów, a
następnie wybieramy to, co uzyskuje wyższą globalną sumę ocen.

Strategie w podejmowaniu decyzji

 Strategia zadowolenia – przeglądanie dostępnych opcji w przypadkowym porządku i wybranie
pierwszej, która nas wystarczająco satysfakcjonuje.
 Strategia eliminacji wg aspektów – odrzucamy niektóre opcji i nie bierzemy ich pod uwagę,
nawet gdyby niektóre z jej aspektów były bardzo atrakcyjne.

Heurystyki podejmowania decyzji powinny być szybkie (czas) i oszczędne (złożoność).

Porównanie umysłu do skrzynki narzędziowej – czyli zestawu modułów służących rozwiązywaniu
konkretnych problemów.

Teoria perspektywy – wiąże się z efektem obramowania, czyli wpływu mentalnej reprezentacji
problemu decyzyjnego ma treść podejmowanych decyzji.
Asymetria pozytywno-negatywna – ludzie inaczej wartościują zyski niż straty, nawet jeśli są one
wyrażone w porównywalnych jednostkach, np. pieniężnych.