„Miłość – źródło szczęścia czy cierpienia?

Każdy wie czym jest miłość. Jest to niesamowite uczucie, które towarzyszy większości ludzi na
świecie. Dla każdego miłość może być czymś innym , dla kogoś to coś niezbędnego do życia, a dla
kogoś innego jest tylko opcjonalna i nie odgrywa dużej roli w życiu. Poza tym nie każda miłość jest
taka sama. Często miłość jest oparta na pożądaniu , polega ona na potrzebie przebywania z
umiłowaną osobą, bliskości i cielesności. Innym rodzajem miłości jest na przykład miłość platoniczna,
w której fizyczność czy zmysłowość schodzi na dalszy plan. Wszystkie rodzaje miłości łączy jednak
fakt, że mogą one przynieść szczęście, radość, a nawet stanowić nasz sens życia, aczkolwiek oprócz
tego miłość jest w stanie spowodować żal, smutek i cierpienie. Według mnie pomimo wielu
pozytywnych aspektów tego uczucia uważam, iż miłość prowadzi, pośrednio lub bezpośrednio, do
cierpienia.

Negatywne skutki miłości można zaobserwować na przykład w „Romeo i Julii” Williama

Szekspira. Jest to dramat miłości tytułowego Romea i Julii. Kochankowie pochodzą z wrogich sobie
domów – Kapuletów i Montekich. Poznają się oni na balu u Kapuletów i od razu się w sobie
zakochują. Ich miłość jest tak mocna, że są w stanie wyrzec się dla niej nazwiska. Niestety bohaterom
nie udaje się zawrzeć potajemnie ślubu, ponieważ Romeo został wygnany i musi wyjechać z Werony.
Julia i popierający małżeństwo młodzieńców zakonnik wymyślili jednak plan dzięki któremu Julia
będzie mogła wyjechać z ukochanym z miasta. Wypiła ona płyn, który wywołał u niej stan podobny
do śmierci. Julia zostaje pochowana w grobowcu, a nie poinformowany o planie Romeo przybywa do
Werony i widząc Julię w grobie postanawia odebrać sobie życie. Julia po wybudzeniu się z letargu na
widok zmarłego ukochanego również popełnia samobójstwo. Romeo i Julia cierpią z powodu uczucia
do siebie, ale nie są w stanie tego zmienić – nie mogą przez to zaspokoić swoich potrzeb i powoduje
smutek i żal kochanków. Miłość głównych bohaterów przez przeciwności losu doprowadziła do
tragedii, która by nie nastąpiła gdyby nie to uczucie. Dramat Szekspira pokazuje, że nawet szczera
miłość nie jest w stanie zagwarantować nam szczęścia, a może być wręcz powodem cierpienia.

Podobnie wygląda to w powieści epistolarnej Johanna Wolfganga von Goethego pt.

„Cierpienia młodego Wertera”. W powieści tej tytułowy Werter od pierwszego wejrzenia zakochuje
się, niestety bez odwzajemnienia, w Lottcie, która kocha Alberta i jest z nim w związku. Werter
codziennie odwiedza Lottę, jednak nie podejmie żadnych akcji by odciągnąć ją od Alberta. Miłość
Wertera do ukochanej jest platoniczna, bez pożądania cielesności. Ostatecznie jednak dochodzi do
pocałunku Wertera i Lotty. Lotta obraża się przez to na Wertera, który pożycza pistolet od Alberta i
popełnia samobójstwo. Werter cierpi głównie przez nieodwzajemnioną miłość. Gdyby nie jego
uczucie do Lotty, może jego życie potoczyłoby się zupełnie inaczej. Miłość nie przyniosła mu szczęścia
a tylko wewnętrzny ból oraz żal.

Należy pamiętać, że kocha się nie tylko wybranki serca, ale też na przykład członków rodziny.
W tragedii Sofoklesa pt. „Antygona” pojawia wątek miłości tytułowej bohaterki i jej narzeczonego
oraz miłości Antygony do jej zmarłego brata. Brat ten zginął w bratobójczym pojedynku i został
uznany za zdrajcę, a ten kto go zakopał miał zostać skazany na śmierć. Według ówczesnych wierzeń
pochowani zmarli zaznają spokoju wiecznego – wiedziała o tym Antygona która by zagwarantować
spokój duszy brata postanowiła złamać zakaz króla i go zakopać. Ten akt miłości do brata
poskutkował w wydaniu przez króla wyroku śmierci na Antygonę. Antygona zostaje zamurowana
żywcem i by oszczędzić sobie cierpienia popełnia samobójstwo, co robi również jej narzeczony po
dowiedzeniu się o jej śmierci . Życie odbiera sobie również matka narzeczonego gdy dochodzi do niej
wieść o śmierci jej syna. Wszystkie te postacie giną przez nieszczęśliwą miłość, która powoduje, że
nie widzą już sensu w swoim dalszym życiu i postanawiają je przedwcześnie zakończyć.

Miłość wbrew pozorom jest więc źródłem cierpienia, a nie jak mogłoby się wydawać –
szczęścia.