Łatwopalność Wodór w stanie gazowym jest bardzo łatwopalny, co skutkowałoby
dużą ilością wypadków takich jak wybuch sterowców napełnionych wodorem. obrona: Wybuch sterowca Hindenburg wypełnionego wodorem w roku 1937. Stacja paliw wodorowowych w Norwegii: w jednej z norweskich stajci doszło do wycieku wodoru podczas tankowania. Obyło się bez strat ale incydennt i tak podkreślił wyzwania związamge z bezpieczeństwem wodoru.
Produkcja wodoru: W dzisiejszcych czasach najczęściej stosowaną metodą produkcji
wodoru jest reforming parowego gazu ziemnego. Reakcja ta wykorzystuje parę wodną do rozdzielenia gazu ziemnego na wodór i tlenek węgla IV CO2, co znacznie obniża korzyści środowiskowe. Wyprodukowanie kilograma wodoru emituje 10 kg CO2
Skomplikowana infrastruktura: Wodór ma niższą gęstość energetyczną niż tradycyjne
paliwa, co oznacza, że wymaga większych zbiorników i bardziej zaawansowanej infrastruktury do składowania, transportu i dystrybucji. To może stanowić wyzwanie w zakresie kosztów i skomplikowania systemu.
Problemy z magazynowaniem: Wodór jest trudny do przechowywania ze względu na swoją
małą masę cząsteczkową. Wymaga zaawansowanych technologii, aby zapobiec wyciekowi, co może zwiększać koszty magazynowania i ryzyko bezpieczeństwa.
Aby przechowywać wodór w sposób bezpieczny i skuteczny, konieczne jest utrzymywanie
go pod wysokim ciśnieniem lub bardzo niską temperaturą.
Koszty produkcji i zużycia energii: Produkcja wodoru i jego przechowywanie są
kosztowne zarówno pod względem energii, jak i finansów. Wydajność energetyczna procesów związanych z produkcją wodoru może być niższa niż w przypadku innych technologii, co zmniejsza korzyści ekologiczne.