Vices X Virtues (AWESOMELY COMPLETED)

by HopelessPen

||RATED R|| Scenes may not be suitable for very young and innocent audiences.
Phoebe Madrigal has a dark past na gustong gusto na niyang takbuhan. When she was
in Germany, she met a man whose lifestyle is beyond average. Tall and gorgeously
handsome, Sandro Montreal is a living gift to all women, and thus Phoebe fell for
him. But Sandro never believed in love. Sandro never wanted anything to do about
love. But Phoebe is persistent. She left everything and joined Sandro into the
darkness. She turned her virtue into vice. And in the end it was not worth it
because Sandro left her when his first love came back..
Now, after playing hide and seek, Phoebe is now under Sandro's mercy because of
unavoided circumstances, and that way, the DOMINANT and the SUBMISSIVE had their
reunion.

=================

Vices X Virtues

VICES x VIRTUES

By: Ace Domingo (HopelessPen)

I was a willing victim of his charm..

I let him use my body for his own satisfaction..

His attention in exchange of my innocence..

My innocence in exchange of pain..

Pain because I was just nothing to him but a toy..

Marami raw ang mga taong nagpapakatanga dahil sa pag-ibig..

At isa na ako doon..

I am Phoebe Madrigal..
And I am Alessandro Joaquin Montreal’s SUBMISSIVE..

And that is all I’ll ever be..

Adik ako kay C. Grey sorry. Tribute ko sa nalalapit na 50 Shades The Movie.
Ahaha :)

*pen<3

=================

Prologue

VICES X VIRTUES

BY: Ace Domingo

“DAMN IT PHOEBE!!” sigaw ko sa sarili ko habang hindi magkamayaw sa pagsusuot ng
stockings ko. I am darn late for work today!

I really hate stilettos. All it did to me is to make my ankles suffer. Nasa taxi pa
lang ako, hinubad ko na ang pula kong sapatos at tumakbo ng nakastockings lamang. I
put my hands in the middle of the door of the elevator habang kagat kagat ko ang
hairpin ko.

“Late?”
I smiled at my officemate, Arthur, and nodded.

“Damn hair..” I muttered dahil hindi ko ito maipit ipit. Sa huli, sumuko na lang
ako and let my blond curly hair fall on my shoulders.

“Safe..” hingal kong sabi when I logged at sakto lang ako sa 9:00 o’clock na time
in. Sinuklay ko ang buhok ko gamit ang daliri ko and went to my desk. I sagged on
my chair and took a look at my workload for today.

Ang daming kailangang I proofread, peste! Bakit ba kasi naging script writer ako
ha?
“ATTENTION!!”

Mr. Alexander Montreal clapped his hands at napatingin kami sa kanya. He is the
owner of SMAM Publishing. Nakangiti ito sa aming lahat. Tumigil ako sa ginagawa
kong pagtatype and listened to him.

“All of you may know that SMAM Publishing is one of the most sought after
publishing company not only in Philippines but also worldwide. And for that I am
very thankful to all of you. Your efforts, along with mine, took the company to the
pedestal. And now, we have to reach another milestone. I am transferring the
ownership of SMAM Publishing to--“

Napayuko ako ng biglang kumalam ang sikmura ko. Ngumiwi ako and stood as quiet as I
can be para hindi makatawag ng pansin lalo pa at nagsasalit si Boss--
“Sandro Montreal, my son. The new CEO of SMAM Publishing.”

I whipped my head back and there I saw him, looking so illegally handsome with his
tux on. Napahakbang ako and was about to bolt into running when someone cleared his
throat.

“I don’t think it is wise for you to run without your shoes on Ms. Madrigal.”
Namulsa siya and grinned at me. I opened my mouth to talk pero walang lumalabas na
salita mula sa bibig ko. He walked to my direction and stopped on my desk, picked
my shoes and went to me.

“Miss me, my dear little Phoebe?” bulong niya sa akin. Nanlaki ang mata ko and my
heart went out of my mouth. Ngumisi siya bago lumuhod sa harap ko. He let his hands
ran down from my legs into my feet. Sinuot niya sa akin ang sapatos ko and did the
same thing on my other foot. Ng matapos siya ay kinuha niya ang kamay ko and kissed
the back of it before he stepped back and went to his father.
No. No this is not effin happening!! I blinked back my tears went they went out. He
looked at me and winked before closing the door. Dahan dahan akong bumalik sa desk
ko, only to see a black envelope on it. I opened it and took the note inside, and I
wished hindi ko na lang ginawa iyon dahil nawalan ako ng hininga sa nabasa.
Dearest Little Phoebe,

My cuffs, my ropes, my shackles and my gags misses you.

No more running this time baby.

-S.Montreal

Ow! I hate it! Dapat talaga tumakbo na lang ako kanina kahit walang sapatos!
*pen<3

=================

The Rule Of A Montreal

UNANG KABANATA
I watched her as she stared at me with horror. Kung hindi ko lang kasama si Papa,
baka hinila ko na si Phoebe, strip her, and bring her to my office to make love to
her until dawn. I missed her so much and just the thought of her getting naked
turns me on.

“Siya ba yun?” Papa disturbed my reverie. Nakangiti ito na parang baliw sa akin.
Tumango na lang ako. Papa pushed the button and tapped my shoulder.

“Remember the rules son.” He calmly said. I sighed.

“Yes Pa.”
“If a Montreal falls in love..” he said. I shook my head dahil paulit ulit na lang
ang ama ko sa pagsasabi niyan.

“...he gives everything he has. Come what may, a Montreal doesn’t quit until he
gets what he wants. A Montreal fights for the woman he loves, and no one, as in no
one can go between the two of them.” Mahaba kong litanya at tumatango tango lang si
Dad. I smirked. Minsan si Dad isip bata, manang mana si Alexa sa kanya. Pareho
silang magulo yung buhay.

Nung nabuksan yung elevator, muntik na akong matumba dahil ang mabait kong kakambal
nagwawala sa loob ng opisina ko.

“SANDZ!!! Bakit si Ali may sasakyan na?!” nagdadabog niyang sabi sa akin. tiningnan
ko lang siya bago pinitik ang noo.

“Sandro naman eh.” Nagdabog ulit siya. I rolled my eyes at her. para talagang bata.
Hindi siya mukhang 25 kung kumilos.
“Umuwi ka na nga.” umupo na ako sa tapat ng lamesa ko and searched for Phoebe’s
files.

“Is she here?” umupo siya sa lamesa ko at nakitingin sa papel na hawak ko. Hindi pa
yata nakapagpigil ang kapatid ko at hinila na ito and looked at it closely.

“She’s really pretty. Sigurado kang pumatol sayo to?”

“ALEXA!!”
“Sorry! Peace tayo!” tumayo na siya at lumas. Just when I think, I have all the
silence in the world, pumasok ulit ang kapatid ko, and what is worst? She is with
Naya, my cousin na kasing ingay ng kakambal ko. Seriously? Lahat ba ng Montreal
maingay? Pati si Tito Andrei at si Aunt Hannah walang tigil ang bibig.

“Oh my gee Sandz, yung girl!! I saw her!”

Tinaasan ko siya ng kilay. Bobo lang Alexa? Malamang, dito nagtatrabaho si Phoebe
eh.

“Geez Kuya Sandro!! Kuya Colton is already making his moves with her!” Naya said.
Napatayo naman ako sa sinabi nila at tiningnan ang nangyayari sa labas ng opisina
ko.

And then I felt my blood boiling when I saw them. Phoebe is on Colton’s arms at
buhat buhat siya ng pinsan ko. She has her arms wrapped on Colton’s neck at
nagtatawanan pa silang dalawa.
Naglakad ako papunta sa kanila and held Colton’s arms. Humarap siya sa akin and
smiled.

“May problema Sandro?”

Tinitigan ko lang siya and then to Phoebe. I felt my chest tightening as Phoebe
lowered her head at isiniksik ang ulo niya sa dibdib ni Colton.

“Tito Adam needs the report for the last quarter sales. Puntahan mo na daw siya sa
opisina niya. Urgent.” Colton looked at me. Tito Adam is very punctual, at kapag
sinabi nitong agad, dapat agad. And eventhough Colton is his son, he is still not
an excemption on that rule.
“But..” tumingin ang pinsan ko kay Phoebe.

“Akin siya.” I told him at inabot si Phoebe mula sa kanya.

“S-sir C-colton.” Tawag niya sa pinsan ko when she was already in my arms. Hindi ko
na hinintay sumagot si Colton at tumalikod na ako para bumalik sa opisina.

“Labas.” I told Naya and Alexa. Sumunod naman sila at sinipa ko ang pintuan pasara.
Ibinaba ko si Phoebe sa lamesa ko and settled myself in between her legs.

“S-sandro..”
“Ngayon ako naman ang tinatawag mo?” I removed my necktie at namutla siya sa
nakita.

“A-anong ginagawa mo?”

Hindi ako sumagot. Tinitigan ko lang siya sa mata, those gray eyes that I haven’t
seen for five years now. They are still the same. Bumaba ang tingin ko sa mga labi
niya. I remembered how those lips felt when they are travelling through my body. I
remembered the moans and sighs that came from it. And I remembered it was all
because of me.

“May trabaho pa ako.” Akma siyang baba ng tinulak ko siya pahiga sa lamesa, half
her body lying on the table.
“Do you want to play?” tanong ko habang hinahagod ang balakang niya.

Damn it Phoebe! I want you so bad.

-----------------------------------------------------------

Nagsimula nang maglakbay ang kamay niya sa balakang ko and I was alerted. I know
Sandro. Alam kong nagalit siya dahil nakita niya ako with Colton. But hell. That
was because I slipped on the elevator.
“N-no..”

Hindi niya ako pinansin at kinuha niya ang isa sa mga kamay ko at itinali iyon
gamit ang necktie niya.

“SANDRO!!” pumalag ako but he shifted his weight at dinaganan ako. I gasped when I
felt his thing on my tummy.

“No one ever shouts at me.” he hissed before sealing my lips with a kiss. I gasped
when I felt him squeezing my breast and he took that opportunity to delve his
tongue inside my mouth. I heard him groan. He started unbuttoning my blouse and I
wriggled beneath him pero wala itong epekto sa isang katulad ni Sandro.
I closed my eyes. I can’t let him do this. I am done with this. Tama na Phoebe. You
have to fight.

“What?” I stared at him habang sinusuot niya ang boxers niya. I twisted my arms na
namanhod dahil sa pagkakatali ko. Sandro looked at me.

“Uuwi na ako sa Pilipinas.”

“Sasama ako.”

Nilingon niya ako and shook his head.

“I’m going home with Natalia.” And that was enough for me to freeze. Tumayo ako,
not minding that I am naked as the day that I was born. I touched him and he faced
me.

“Nagkabalikan na kayo?” salamat at hindi nanginig ang boses ko. Sandro looked at me
with disgust.

“Wala kang pakialam doon Phoebe.” He took one of his polo on my closet and wore it.

“Paano tayo?”
He laughed as if what I said is a joke.

“Funny. I have to go. Thanks for the ‘adventures’. I really enjoyed it.” At lumabas
na siya, leaving me broken and shattered.

His kisses went down to me neck. He gently nibbled my skin pababa sa dibdib ko,
ripping my blouse in the process.

“LET ME GO!!” sumigaw na ako and my voice broke because of tears. Sandro stopped at
tinitigan niya ako.

“Phoebe?”
Tumayo ako at tinulungan niya akong alisin ang pagkakatali ng kamay ko. The moment
I was freed, mabilis ko siyang sinampal.

“I will never be her Sandro. Kahit ilang beses mo akong gamitin, hindi ako magiging
si Natalia. So stop using me!” I cried and hugged myself bago lumabas ng opisina
niya.
As the elevators closed, the sad truth opened. I will never be enough for Sandro.
*pen<3

=================

Prove It!

IKALAWANG KABANATA

Fussen, Germany

I parked my black Lamborghini Huracan Spyder at pumasok na sa bar. Dito gaganapin

ang audition para sa broadway show na gusto kong masalihan. I have always dreamed
to be the next Barbara. Gusto kong umarte sa entablado habang kumakanta.
I went inside the assigned room. Ngumiti ako sa mga german na magiging producer ng
show.

“Hallo, guten Abend” the man greeted me with a good evening.

“Gutend Abend.” I know how to speak german. Nasa Germany na ako since I was
fourteen at dahil anim na taon na rin naman akong nananatili dito. Natuto na ako sa
salita nila.

There were three men, all in suits, inside the room. They were looking at my body
at naconcious ako. I don’t think looking at me salaciously is needed. I am
audiotioning for the role of Odette in Swan Lake. Hindi naman ako maghuhubad pero
sa tingin nila ngayonsa akin parang tagos sa laman.

“Phoebe Thea Madrigal? No German?” I shook my head. Their smiles grew wider.
“You. Strip.” He motioned me to take off my vest. Humigpit ang hawak ko sa damit
ko. Hinila ko ang palda ko.

“No.” dumilim ang mukha nilang tatlo.

Nag usap silang tatlo sa lenguwahe nila. Sobrang bilis nilang magsalita at hindi
ako makahabol. The three of them stood kaya napahakbang ako palayo. The hell with
the role! I have to get out of here! Tinakbo ko ang pintuan, thankful that the bar
is almost full of people. Humalo ako sa mga tao. I saw the three men looking for
me. I went to the dancefloor. After several minutes, they all shook their head at
lumabas na. I sighed in relief.

“Natalia!”

I froze when I heard my sister--urhm, my halfsister’s name. One of the reasons kung
bakit ako pinatapon sa Germany dahil isa akong anak sa labas ng Papa. Tinuturing
akong kahihiyan sa pamilya ng mga Madrigal kaya tinago nila ako dito.

Nakita ko nga ang kapatid ko na hinahabol ng isang binata. I can’t see his face
clearly because of the neon lights. He is trying to reach Natalia but my sister
shrugs him off. Humabol ako sa kanila palabas.

“Just shut up!! Shut up Sandro!!! Umalis ka na!”

I raised my brows. Nagtagalog si Natalia, pinoy rin siguro ang kausap niya.
Tiningnan ko ang lalaki, only to gasp with what I saw.

His hair was brownish. His eyes were black. His chiseled nose os perfect and his
dimples shows because of him gritting his teeth. The guy is the perfect
representation of a sexy beast.
“You can’t be the guy that I want!! You can’t be a Dom!! I am tired of you! Leave
me alone!” Natalia stormed. Naiwang nakatayo ang lalaki sa gitna ng parking lot.
Hinabol nito ang sasakyan ni Natalia but he stopped midway at umupo sa gitna ng
daan. Hala! Baka masagasaan naman ito.

Nilapitan ko siya at hinawakan sa braso. He looked at me, eyes with so much anger.
Tumayo ito and held both of my shoulders.

“She hates me..” bulong nito. I smelled the scent of alcohol in his mouth.
Sinubukan kong tanggalin ang higpit ng pagkakahawak niya sa akin pero siya na mismo
ang kusang bumitaw. He took something from his pocket at naglakad palayo. Sinundan
ko pa rin siya.

Lumapit siya sa kotse ko, then pressed his keys. Tinitigan ko siya. I think he got
the wrong car. May katabi kasing parehong brand ang Lamborghini ko, pareho pang
black. Maybe napagkamalan niya na kanya yung akin.
“Uhm--“

“Damn car!” sinipa nito ang gulong at pinilit buksan ang kotse ko. Napaatras naman
ako dahil galit na galit siya.

“Yun yung kotse mo..” tinuro ko ang katabi ng kotse ko pero hindi niya ako
pinansin. He walked at muntik na siyang matumba. Agad ko siyang nilapitan at
inalalayan.

“Shit!” he cursed at kumapit lalo sa akin. I sighed and took my keys. Binuksan ko
ang kotse at pinasok siya sa loob. Hindi naman siya pwedeng umuwi ng ganito siya
kalasing. I strapped him with the seatbelt. Sa apartment ko na lang siya siguro
dadalhin. Atleast I could take care of him.
Pahirapan ko siyang dinala sa apartment. Ang bigat rin kasi nitong lalaking ito. Ng
makapasok kami, ilalagay ko sana siya sa sifa but he is too tall kaya hindi siya
magkakasya. Sa huli dinala ko na lang siya sa kwarto. Ako na lang sa sofa. I took
some towels and basin and started giving him a sponge bath.

Tinanggal ko ang polo niya pati na rin ang shoes at pants niya. I gasped in awe
when I saw his body. It is not the first time I saw a man half naked okay? Marami
na rin naman akong movies na napanood, this is just the first time to be personally
meeting packs of abs okay?

I shook my head at kinuha na ang bimpo at sinimulan siyang punasan. He stirred a

bit. Akala ko magigising na siya, but he just moved at nakatulog ulit.

I looked at him. Why did Natalia broke up with him. Mukha naman siyang mayaman. May
itsura din. Ang ganda ng katawan niya. May kulang ba dito? Baka naman masama ang
ugali niya. Masama rin naman yung ugali ni Natalia, bagay talaga sila.

Kumuha ako shirt at jammies. Pati na rin kumot at unan na gagamitin ko sa sofa.
Nang maayos ko na ang higaan ko, dumiretsyo na ako sa banyo para makaligo na rin.
I sighed. Hindi na kakasya ang per ako hanggang sa susunod na buwan. Ayaw ko naman
bumalik sa pagiging clerk. Gusto kong gawin ang passion ko. Gusto kong umarte. Pero
dahil na rin sa nangyari kanina, nadelay na naman ang pangarap ko.

Nagpatuloy ako sa pagsasabon ng katawan ko ng may marinig akong kaluskos sa loob ng

banyo. I gasped when I remembered the guy! Baka pumasok siya sa banyo! Hindi ko pa
naman ni lock! Gosh!

I peep at the curtain and I was just in time when the guy took his thing out of his
pants!

“AAH!!” I shouted at binato sa kanya ang pinakamalapit na bagay sa akin. nasapol

siya sa gilid ng noo niya and he looked at me.
“What the hell!!” sinapo niya ang tinamaan ko ng bote ng shampoo.

“Itago mo nga yang...yang...basta itago mo!!” nagpapanic ko ng sabi. He grinned.

Ohjusmeng mahabagin, bakit ang gwapo niya kapag gumanyan na siya. he looked at my
face then down to my body. I gasped when I remembered naliligo ako. Agad kong
kinuha ang shower curtain at tumalikod.

“LABAS!!”

“You act as if you’re a virgin.” He muttered. Napaharap ulit ako sa kanya pero
kipkip ko na ang shoer curtain sa katawan ko.

“I--“
“The shower curtain doesn’t help baby. Nakikita ko pa rin.” He grinned again. I
felt my blood slowly rising to my face.

“MANYAK! PERVERT--“

Inilang hakbang lang niya ako at nilapitan. Sumiksik ako sa tiles when he trapped
me on the wall.

“I know.” He inched his face closer to mine. Lalo akong pinamulahan ng mukha. I can
feel my heart almost beating out of my chest.
“U-umalis ka nga..”

His brows furrowed at lumayo ng konti sa akin.

“You really act as if you’re a virgin--“

“I am!” depensa ko sa sarili ko. Ngumisi lang ito bago umiling.

“No virgin in their right mind would take a stranger on their home.
Magsisinungaling ka pa.” mayabang niyang sabi. Kung kanina namumula ako dahil sa
nakita ko ang treasure niya, ngayon sigurado akong namumula ako dahil sa inis sa
sinabi niya!
“Aba’t!! Gusto mo patunayan ko sayo eh!” I shouted back. He laughed.

“How?” he smiled because of amusement. How nga ba? Magpapatest ako? May ganun ba?
Atsaka bakit ko ba iniisip kung paano?

“Ikaw lalaking walang utang na loob!! Wala kang pakialam kung V pa ako o hindi na!
lumayas ka nga sa harapan ko!”

He laughed harder and pressed me more against the wall.

“Sisigaw ka pa kunwari. Umamin ka na kasing hindi mo alam kung paano patutunayan na

virgin ka.”
I bit my lips hard. He looked at it and his eyes darkened.

“Asar ka alam mo--“

“I think I have a way for you to prove your virginity to me.” he whispered. Nanlaki
naman ang mata ko.

“What?”
“Like this.” Then he closed the distance between his lips and mine. I gasped when I
felt his tongue on the sides of my mouth before he entered.

“Let’s go to bed.” He murmured sexily between our kisses before carrying me. I
kissed him back and we are both lost with each other.
Next chapter will be in private. Don’t want to take any risks. Kung gusto ninyong
mabasa, follow niyo na lang ako. Pag tapos na kayo, click niyo yung unfollow.
Bahala na kayo. :P

*pen<3

=================

Tondo

IKAAPAT NA KABANATA

“Saang parte ng mundo ito Jackson?” nandidiri kong sabi sa assistant ko habang
nakatingin sa lugar na pinuntahan ni Phoebe. Sinundan namin siya at dito kami
napunta. Hindi kasi ako mapakali sa sinabi niyang may lalaki na siya na mas mayaman
sa akin. Nakakatawa. Isa akong Montreal, at walang kahit na sino ang kayang
pantayan ang panganay na apo ng pamilya namin. My dearest little Phoebe doesn’t
know how to lie.

“Sa dulo na ho ito ng Tondo youngmaster.” Sagot nito. Nilingon ko ang lugar bago
bumuntong hininga. How the hell did Phoebe managed to stay here for almost five
years? She is a freaking billionaire’s heiress for shit’s sake.

Binuksan ko ang pinto at mabilis na lumapit sa akin si Jackson.

“Sir?” Jackson readied his gun on his side dahil sa dami ng mga kahinahinalang tao
sa paligid. Nakita naming lumabas ulit si Phoebe mula sa apartment na tinutuluyan
niya. Pumara ito ng tricycle. Agad namin siyang sinundan ulit ni Jackson.

Nakarating kami sa isang night bar. Doon pumasok si Phoebe. Agad akong bumaba and
scanned the place. I saw her on the stage with two other women. She is in the
middle. I gritted my teeth ng makita ko ang suot niya. She is wearing only a bra,
with red and white straps, and a shorts with a stocking of the same color. Sa ulo
niya, there is a huge pink bunny ears at naghahanda na silang sumayaw ng mga kasama
niya.

The dance started and the crowd went wild. Isa isang lumalapit sa kanila ang mga
parokyano at nagdidikit ng mga paper bills sa katawan nila habang sumasayaw. May
ibang nagbibigay ng fifty, iba one hundread at five hundred. Pag naglagay na sila
ng pera, they would either touch or worst, kiss the girls. And no one!! No one
touches what is mine!

I am a Montreal. And Phoebe is mine.

“Jackson..” lumapit sa akin ang assistant ko.

“Sir?”
“Give me my cheque.” Nilahad ko ang kamay at nilagay niya roon ang tseke na
hinihingi ko. Agad kong sinulat roon ang mga salitang two hundred fifty thousand at
binigay kay Jackson.

“Alam mo na ang gagawin mo. Get it done in five minutes.” He nodded at lumapit sa
manager ng club at binigay ito. The manager stopped the music at marahang hinila si
Phoebe sa akin.

“Bakit p-po?” Phoebe is starting to panic. I smiled at dahil madilim, hindi niya
ako masyadong kita. The manager opened a private room for us at naunag pumasok si
Phoebe doon. Hinarap ko ang manager na bakla.

“Is two hundred fifty enough para tumigil na si Phoebe sa pagtatrabaho?” namulsa
ako. The manager smiled at me.
“Naku Ser. Marami ho kaming parokyano dito dahil kay Phoebe--“

“Then magkano?” I gritted my teeth and looked at this gay beside me.

“P-po? Si Phoebe? Uhm..”

“Magkano ang bar na ito? Yun ang tinatanong ko. Bibilhin ko.” Namutla ang manager
at tinaas ang kamay niya.

“P-pero Ser, hindi po n-namin binebenta ang--“

Huminga ako ng malalim at kinwelyuhan ang manager. I pushed him against the wall.
Hinawakan nito ang kamay ko but I pressed him harder and choked him. Nilapit ko ang
mukha ko sa kanya and looked at him straight into his eyes.

“Hindi ako nakikipaglokohan sayo. Itong bar na ito o ang babaeng iyon? Mamili ka.”
The manager wiggled pero hindi ko siya pinakawalan.

“I am a Montreal..” namutla ito ng marinig ang apeyido ko. “..I get what I want
when and where I want it. Kung magmamatigas ka pa, ipapapatumba ko itong bar na
ito, gusto mo ba yun?” tumango ito at binitawan ko na siya. inayos ko ang suot
kong suit at nilingon siya.

“Hindi na siya magtatrabaho rito, naiintindihan mo ba? Because that girl...” tinuro
ko ang silid kung nasaan si Phoebe ngayon.
“That girl is my freaking wife. Got it?” tumango ito at mabilis na pumasok sa loob.
I scanned the place, and made sure na walang nakarinig sa sinabi ko.

Kinasal kami ni Phoebe noong nasa Germany pa lang kami, not because we want to, but
because we have too. Kailangan ko ng babaeng magpapanggap na asawa ko para
pagselosin si Natalia at ng sa gayon ay balikan niya ako. And Phoebe is the right
person to use at that time. I know Natalia, malaki ang inggit nito sa anak sa labas
ng Papa niya. And if she will let herself be eaten by her jealousy over her sister,
then I will win her back.

The plan went out smoothly. Nagselos nga si Natalia sa kapatid. I had the time of
my life having sex with Phoebe. Siya na yata ang pinakasweet at thoughtful na babae
na nakilala ko, aside from my Mom ofcourse. Whenever I am with Phoebe, things get
so light. Nawawala ang problema ko. I just enjoy each moment I have with her, in
and out of the bed.

But when Natalia came back, all hell broke loose. I thought I still want her, kaya
iniwanan ko si Phoebe. But that is the greatest mistake I had ever done in my life.
My dad is right, malalaman mo lang ang halaga ng isang tao kapag wala na ito. He
only realized how much he loves my Mom when Mom went away. But thank Mom for her
big heart at muli niyang binalikan si Dad, dahil kung hindi, hindi sana siya lumaki
sa isang masayang pamilya, with two loving parents, a very childish twin, a
gorgeous baby sister and a very smart baby brother.
Pero kahit masaya siya, pakiramdam pa rin niya ay may kulang, may hindi sapat sa
pagkatao niya. And he knows what it is. He knows what is missing. And he plans to
get it back.

Pero hindi niya inakala na magiging ganito kahirap bawiin si Phoebe. Naging mailap
ito sa kanya. Ni ayaw nga siya nitong harapin. At nasasaktan siya kapag ganun ang
dalaga sa kanya. Alam niyang walang espesyal na nararamdaman si Phoebe para sa
kanya. Hindi katulad niya na buong puso itong minamahal. Phoebe only wants him
because he is a great lover. But Phoebe doesn’t love him. Kung kaya’t kapag nabawi
na niya ito, sisiguruhin niyang mapapaibig niya ang babae, and then, Phoebe and him
will have their happily ever after, just like his parents.

_____________________________
“Huling bayad ko na sayo ito Phoebe. May customer kasi na bumili na sayo.” Nanlaki
ang mata ko sa sinabi ni Manager.

“Hindi ako pwedeng bilhin!!” hindi ako katulad ng ibang babae rito sa bar na
pwedeng bayaran at maari ng maging babae ng taong bumili nito. Sumasayaw lang ako
para magkapera, hindi para humanap ng asawa. Isa pa, hindi niya makakayang gawin
iyon dahil nariyan si Stanley. Siguradong masasaktan ito kapag sumama siya sa ibang
lalaki.

Kinuha ng manager ang braso niya
niya rito na wag siyang ipagbili
may parking lot at ganun na lang
kotse na naroon. Lumapit sa akin
para matakpan ang katawan ko.
at hinila siya palabas. Kung todo ang pagmamakaawa
ngunit nagbingibingihan ito. Dinala niya ako sa
ang pagkagulat ko ng makita ko ang pamilyar na
ang isang lalaki at sinuotan ako ng itim na jacket

“Mrs. Montreal.” Bulong nito at yumuko sa akin bago humakbang ng kaunti palayo.
Napanganga ako at halos hindi na huminga ng bumukas ang pinto ng sasakyan at umibis
ang nakasakay roon.
Hindi. Hindi ito pwede. Paano niya ako natunton?

“Alam mong hindi pinapayagan ng kumpanya na magkaroon pa ang mga empleyado ng iba
pang trabaho sa loob ng SMAM. Pero dahil asawa ka naman ng may-ari, pagbibigyan na
lang kita--“

Hindi ko na pinatapos ang sinasabi ni Sandro. Mabilis akong tumakbo palayo sa

kanya.

“PHOEBE!!” sigaw nito bago humabol. Sumuot ako sa mga eskinita ng lugar namin, at
dahil gamay ko ito, mabilis ko silang nailigaw.
“Oy, Phoebe, ayos ka lang?” tanong sa akin ni Manong Delfin habang nagiinuman.
Nakita ko na ang papalapit na anino ni Sandro.

“Mang Delfin, may lalaki hong humahabol sa akin..” bulong ko. Tumango si Manong
Delfin at tumayo, kasama ang mga lasinggero. Kinindatan muna ako ni Manong bago ako
pumasok sa loob ng bahay nila.

“Nay Esper?” bulong ko. Lumabas si Nanay mula sa kwarto niya. Agad kong kinuha ang
bag ko at nagsuot ng shirt.

“Si Stanley ho?” ngumuso si Nanay sa loob ng kwarto. Pumasok ako at niyugyog ito.
“Sweetheart, gising ka na. Aalis tayo.” Dumilat ito bago kinusot ang mata.

“Sweetheart?--“ hindi ko na ito pinatapos at kinarga na. Nagtanong pa ito pero ng

makitang namumutla ako ay nagtagis ang mga bagang nito.

“May problema ka ba?” nag-aalala nitong tanong. Pati si Nanay Esper ay lumapit na
sa akin. Napatalon ako ng may marinig akong mga nabasag sa labas, then I heard
Sandro’s voice.

“Padaanin ninyo ako..” mapanganib ang boses nito. Tumawa ng malakas ang mga
lasinggero bago sabay sabay na sumigaw ng ‘tagay’.

“Nay..” kailangan kong makalabas ng hindi ako nakikita ni Sandro. Kung natunton na
niya ang tinitirahan ko, malalaman na niya ang sikreto ko. At delikado iyon. Mukha
namang naintindihan ako ni Nanay kaya hinila niya ako sa likod bahay. Doon kami
dumaan. Pinagpara niya ako ng traysikel at halos itulak na papasok.
“Salamat Nay..” tumango ito bago hinaplos ang pisngi ko. Ng umandar na ag sasakyan,
napahinga ako ng maluwag. Ganoon na lang ang panginginig ng katawan ko sa kaalamang
malapit lamang si Sandro sa akin at kay Stanley.

“Sweetheart? Wag ka ng manginig.” Diretsyong sabi nito. Yumakap ito sa leeg ko.
Doon na ako napaiyak at hinigpitan ang hawak sa kanya.

Stanley Philip Madrigal is my five year old son. Bunga siya ng lahat ng naging
paghihirap ko sa kamay ni Sandro noong nasa Germany pa ako. Alam ko kung ano ang
habol ni Sandro sa akin, kailangan na naman niya ng laruang magagamit dahil bumalik
na si Natalia. At gusto niyang ako na naman ang gagamitin niya. Pero hindi na pwede
ngayon lalo pa at kailangan kong protektahan ang anak ko sa sarili niyang ama.

Tumuloy muna ako sa bahay ng kapatid ni Manong Delfin. Dito muna kami tinanggap ng
anak ko. Lihim akong napangiti. Siguro nga, hindi kasing ganda ng mga magagarang
subdivision ang Tondo, hindi rin kasing gara ang mga muwebles sa bawat kabahayan
rito di katulad ng kinalakhan ko. Pero sa lugar na ito, dito ko naranasan kung
paano ba ang magkaroon ng tunay na pamilya. At dahil iyon sa mga squatters,
lasinggero at tsismosa na mas malaki pa ang puso kaysa sa mga Madrigal.

Kinabukasan, ipinagbilin kong wag palalabasin si Stan. Mabilis akong kumuha ng

ticket papuntang Davao para doon magtago kasama ang anak ko. Nag iwan rin ako ng
resignation letter sa trabaho.

Dapat, noon ko pa ginawa ito. Hindi ko naman inisip na gagawa si Sandro ng paraan
para mahanap ako. Ang akala ko, matagal ng tapos ang laro naming dalawa, pero hindi
ko namalayan, ngayon pa lang pala nagsisimula si Sandro Montreal.

Pero ngayon, hindi na ako magpapatalo. Gagawin ko ang lahat para hindi na bumalik
sa dating pamumuhay ko sa kamay ni Sandro.
_______________________________________

“SINONG NAG-RESIGN?!” sigaw ko sa pinsan kong si Drianna, anak ni Aunt Yana. Yumuko
ito bago sumagot.

“Si Phoebe Madrigal Kuya---“

“AT BAKIT KA PUMAYAG?! BAKIT PUMAYAG ANG HR?! HINDI BA’T KABILIN BILINAN KO
NABANTAYAN NINYO SIYA?!” hindi ko na hinintay pang sumagot ito. Lumabas ako dahil
baka ano pa ang magawa ko sa sarili kong pinsan dahil sa ngitngit na nadarama.
“Jackson..” lumapit ito sa akin.

“Hanapin mo ang asawa ko. Kung kailangang suyurin ang buong Pilipinas, gawin mo.
Nakuha mo?” tanong ko rito. Tango ang naging tanging sagot nito.

Pumunta ako sa main building mg kumpanya namin. Kailangan kong hingin ang tulong ni
Uncle Adam para mahanap si Phoebe. Ito lang ang makakatulong sa akin.

Ng makarating ako sa opisina nito, wala siya roon. Umupo na lang ako sa sofa pero
hindi ako mapakali. Lumibot ako sa loob ng buong kwarto at tinitigan ang malaking
painting ng kasal nila ni Aunt Hannah. Napabuntong hininga ako.
Bakit masaya silang lahat kasama ang taong mahal nila? Bakit ayaw bumalik ni Phoebe
sa akin?
I gritted my teeth. Hindi pwede ang ganito. Phoebe is mine. And I ought to keep
what is mine.

*pen<3

=================

Former

IKALIMANG KABANATA
“SANDRO!!” Mom was shocked ng biglaan kong binagsak ang kutsara sa lamesa while
having dinner. Even Dad looked at me wide eyed.

“Okay ka lang Kuya?” Ali asked me. I just looked at her and sighed. Tatlong araw na
mula ng tumakas si Phoebe at hanggang ngayon ay hindi ko alam kung saang lupalop ba
siya napunta. Wala pa rin kaming lead sa kung nasaan siya and it frustrates me even
more.

Nakakainis na wala man lang magawa ang buong security na pinapagalaw ko para makita
kahit man lang dulo ng buhok ni Phoebe. Ano pang silbi ng pera ko kung hindi ko
naman makasama ang pinakamahalagang tao para sa akin? Ilang gabi na akong hindi
makatulog, isipin ko pa lang na baka kung ano na ang nangyari kay Phoebe ay
kinakain na ako ng takot at pag-aalala.

If only she is here at my side, just like the times when we were in Germany..
“Totoo ba ito?” Xavier blurted habang nagbabasa ng dyaryo. Alexa snatched it from
our brother at tinitigan ito.

“Oh my gosh..Sandz..” inabot ni Alexa sa akin ang dyaryo. Tumayo si Dad at

tiningnan ang headline.

“Natalia Madrigal is not a Madrigal. Anong ibig sabihin niyan?” hindi ko pinansin
si Dad. I read the whole article

“No..” nalukot ang papel sa higpit ng pagkakahawak ko. Damn Natalia.

According to the newspaper I have read, nalaman ng mga Madrigal that Natalia is the
daughter of Amanda Madrigal sa isang empleyado ng kumpanya at hindi naman pala
tunay na anak ni Roberto Madrigal. Amanda wanted the fortune of the Madrigals kung
kaya’t she made everyone believe na si Natalia ang kaisa-isang tagapagmana ng lahat
ng yaman ng pamilya nila kung kaya’t nagpabuntis siya at kinuntsaba ang empleyado
na iyon to father her child para makuha ang pera ng mga ito.

I gritted my teeth sa nalaman. Natalia is a fake Madrigal pero siya ang nagpakasasa
sa yaman ng pamilya nila habang ang tunay na si Phoebe ang naghirap at nagtiis na
maging mag-isa sa Germany. Kinuha ni Natalia lahat ng dapat ay kay Phoebe. Hindi
ko siya mapapatawad.

“That’s a problem..” Alexa said while chewing piece of her mudpie. Tiningnan ko
siya at ngumiti siya ng nakakaloko. Tinuro niya ako gamit ang tinidor niya.

“Mas mahihirapan ka ngayong hanapin si Phoebe.”

“What?” tumawa lang ito bago umiling. Pinunasan niya ang bibig niya bago tumayo.
“Alexa! What do you mean by that--“

“What I mean is, sayang ang pagiging Magna mo straight from Stanford dahil ang
tanga mo lang para pakawalan si Phoebe. Ngayong ayaw na niya sayo, sinusundan
sundan mo naman siya. Pwede ba, mag isip ka nga! Sa tingin mo pagkatapos mo siyang
itapon abbalikan ka pa niya? For Pete’s sake Alessandro, give the poor girl a break
from you and your idiocracy!” sigaw niya. I furrowed my brows dahil ngayon lang
nagalit ng ganito sa akin ang kambal. At lalong uminit ang ulo ko sa sinabi niya.

“Wala kang alam Alexa. Shut it up--“

“I know everything Sandro. I know things that you can’t even imagine.” She grinned
bago tuluyan kaming iniwan sa kusina. I sighed. I felt my Mom’s hand on mine and
she smiled.
“Do you love her?” malamyos nitong sinabi. All of my frustrations drained because
of my Mom. Tumango ako bilang sagot sa tanong nito. Dad cleared his throat.

“Nasaktan ko rin ang Mama mo noon and I know you are very much aware of that son.
But, she gave me a second chance and that is the best gift she had ever given me
aside from the four of you. I know how you feel Sandro. But your sister is right.
You have to give your girl time to think. Hindi ko man alam kung ano ang problema
ninyo, alam ko kung anong pakiramdam mo. Pero hindi natin pwedeng madaliin ang
lahat. Hindi ibig sabihin na may pera tayo ay pwede na nating manipulahin ang mga
tao sa paligid natin. We have to wait. We have to learn how to crawl before we
could fly.” Mahaba nitong litanya habang binabasa ang dyaryo.

“And besides, mas lalo lang siyang magtatago ngayon lalo pa’t pati ang Papa niya ay
pinapahanap na rin siya. I bet Roberto is also using his resources to find his
rightful heir.” Napalunok ako sa sinabi ng Dad. ngayon may kakumpitensya pa ako sa
paghahanap sa asawa.

“Bakit mo pinatawad si Dad?” I asked my Mom noong kaming dalawa na lamang ang nasa
lamesa. She smiled at me before touching my cheeks.
“Because I love him Sandro. At gusto kong mabuo ang pamilya natin.”

That is our difference. Mom loves Dad. Phoebe doesn’t love me. Pakiramdam ko
binagsakan ako ng lupa sa kaalaman na iyon. Hindi ako mahal ni Phoebe noon, at mas
lalo niya akong hindi mamahalin pagkatapos ng mga nagawa ko.

“Sir?” Jackson approached me. iniwan ko muna si Mom at dinala si Jackson sa

library. He gave me an envelope. Binuksan ko iyon. It is all about Roberto
Madrigal’s attempt to find his daughter.

“She’s nowhere to be found Sir. Ang huling balita, dapat pupunta siya ng Davao. May
mga tao na tayo doon pero hindi siya nagpakita. Natunugan niya na nandoon na tayo
pati na rin ang mga Madrigal. And now, we don’t have any clue of her whereabout’s.”

Napaupo ako sa narinig. Ang pamilya ko na, pati na rin ang ama niya ang naghahanap
sa kanya pero hindi pa rin namin siya makita? Ano na lang ang gagawin ko?
“Sa tingin ko Sir, mas magiging maganda kung makikipagtulungan ka kay Mr. Madrigal.
Mas magiging madali ang paghahanap kapag ganoon.” Jackson said. I gritted my teeth.
Ayaw kong humingi ng tulong sa ama nito pagkatapos ng lahat ng ginawa nito kay
Phoebe.

“Hindi. Hindi tayo hihingi ng tulong sa kanila. Dapat natin siyang maunahang
mahanap si Phoebe, naiintindihan mo?” tumango lamang ito bago tuluyan ng lumabas.

Oh Phoebe, my little Phoebe, nasaan ka ba?

____________________________________________________

My phone rang kaya kinuha ko ito. Busy si Stanley sa panonood ng I-Bilib kaya hindi
ko ito mauutusang kunin ang telepono.

“Hey.”

“Phoebz! Gosh, thank you at sinagot mo na.” I giggled when I heard her voice.
Pumasok ako sa kwarto.

“Nice to hear from you Lexa. Thank you sa apartment, Stan loved it.” I sat on my
bed. Alexa laughed a little.
“Is that Ate Phoebe?” I heard Allison’s voice.

“Shut up Ali! Sandro will hear!” she hissed. I can imagine Ali pouting dahil sa
pagsita ng Ate.

“I have something to tell you, but you have to listen carefully Phoebe.” Alexa’s
serious voice caught me. tumango ako kahit hindi naman niya ako nakikita.

“I managed na lituhin si Sandro. His assistant told him already na wala ka sa

Davao--“
“Pero nasa Davao ako.”

“That’s it! That is my point. Kapag inisip ni Sandro na wala ka diyan, hindi na
niya hahalungkatin ang Davao. So stay there with my nephew a’right?” bossy nitong
sabi. I rolled my eyes. Mga Montreal talaga, napakabossy.

“But your Dad is the problem..” she trailed off. Napatayo naman ako.

“Ano?”

“Hinahanap ka na rin niya Phoebe. Nagkaroon ng problema tungkol kay Natalia. You
have to be extra careful there okay? Don’t worry. Ali and I are doing everything
para hindi ka mahanap ng halimaw kong kapatid. Even Mom is helping para pigilan
naman ang Daddy mo.” Napangiti ako sa sinabi nito.
Alexa and Allison became my friend noong minsan akong mag part time bilang teacher
sa drama school. Hindi ko alam na mga Montreal sila at nag click kaming tatlo.
Nakwento ko sa kanila lahat ng nangyari sa akin sa Germany at kung sino talaga ako.
Ng mabanggit ko ang pangalan ni Sandro, doon sila nagulat. Kahit ako ay halos
himatayin ng malamng kapatid ng lalaking iyon ang mga kaibigan ko. Alexa was so mad
at him at that time, ang sabi niya pa nga ay papatayin niya ang kakambal. Alam rin
nila ang tungkol kay Stan ngunit nagmakaawa ako na huwag nila itong sasabihin sa
kapatid. Ayaw kong malaman ni Sandro ang tungkol sa anak ko. They agreed on keeping
my secret, wala silang pinagsabihan. Nakilala ko na rin ang Mama ni Sandro pero
hindi nito alam ang tungkol sa apo. Tama na na alam ni Alexa at Allison ang tungkol
kay Stan.

So last night, I called the two of them. Humingi ako ng tulong at dahil may
airlines ang mga Montreal sa ilalim ng pamamalakad ni Ali, doon ako nakapagpa book
ng ticket. Isa pa, hindi maghihinala si Sandro na sa airline nila ako kukuha ng
ticket kaya mas safe kami ng anak ko doon. Alexa arranged for our apartment.
Nagpadala na rin ito ng pera para may magastos kami habang naghahanap ako ng
trabaho. Everything will be fine. Magsasawa rin si Sandro sa paghahanap sa akin.

“Hanggang kailan kaya ako magtatago Lexa?” natanong ko na lang. She sighed.
“Sandro really wants to see you Phoebe. I know my twin, seryoso siya sa paghahanap
sayo.”

“Magsasawa rin iyon.” Sumandal ako sa bintana at tiningnan ang buong Davao. I heard
Alexa sighed pagkatapos ay may kinausap sa kabilang linya.

“Ang gulo ni Ali..” I laughed at her. She cleared her throat, “...Sandro is
competing with your father. Mukhang naging amazing race na ang paghahanap kay
Phoebe Madrigal.”

“Pareho silang dalawa. Gusto lang nila akong mahanap dahil may kailangan sila sa
akin.” bitter kong sabi. I tried to keep my thoughts straight.

“Phoebe, malay mo nagbago na sila hindi ba?”

“Nope. Men doesn’t change. Sandro needs me because Natalia is back. Roberto wants
me dahil lumabas na rin ang totoo at kailangan niya ako bilang tagapagmana niya.
Lahat sila manggagamit lang.”

Tapos na ako sa parteng ito ng buhay ko. Hindi na ako magpapagamit pa kahit kanino.
Mabubuhay ako para sa sarili ko at para sa anak ko. I am done with men dictating me
and manipulating me. I have my own life now. Hindi ako puppet na pinapagalaw nila.
I can run my own world. I don’t need a man to become who I wanted to be.
Darating din ang panahon na makakaya ko na silang harapin ulit. Not as a former
submissive nor a runawar heiress. But as a strong single mother who learned from
her mistakes at hindi na uulitin pa ang mga iyon.

*pen<3

=================

Goodmorning

ANIM
“It has been days Ate. May panggastos pa kaya yung mga yun?”

I stopped on my tracks when I heard Ali talking to my twin. Nagtago ako sa pintuang
nakaawang.

“Kaya nga aalis ngayon hindi ba? Magpapadala ako.” Alexa answered. Magpapadala
kanino? Then an idea hit me. I clenched my jaw.

Magpapadala si Alexa sa lalaking iyon, Anton Macario, that gold digging,fortune

hungry guy. Ang kapatid ko, hanggang ngayon hindi pa rin natututo. I have to stop
her from making this decision again.
Noong palabas na siya, agad akong tumakbo para hindi siya makahalata. I asked
Jackson to tail her. Bumaba siya sa isang branch ng Cebuana. May isang lalaking
sumalubong sa kanya at may inabot itong sobra.

“That is not Anton, right?” paniniguro ko. Tango ang naging sagot ni Jackson. Alexa
said something to the man, and the man nodded bago pumasok sa loob. Alexa took her
phone at may kinausap doon bago pumasok sa kotse.

We waited for the man para lumabas. I nodded at Jackson at mabilis nitong hinila
ang lalaki papasok sa kotse ko. Jackson dragged him bago ito sapilitang ipinaupo sa
passenger seat.

“Sandali! Ano ba--“

“Sino ang pinadalhan ng pera ng kapatid ko?” walang gatol ko ng tanong. The guy
whipped his head and saw me sitting on the back.

“Sandro Montreal..” he whispered. I shook my head before grabbing his collar. He

choked kaya binitiwan ko siya.

“Sinong pinadalhan ng kakambal ko? Si Anton Macario ba?” galit ko ng tanong. Kapag
nalaman ko na ang lalaking iyon ang binigyan ni Alexa, makakapatay ako. Nobody
takes advantage of my sister.

“H-hindi p-po..”

“Then sino?” the man looked downward. I looked at Jackson at sinenyasang mag drive
na ito. The guy panicked dahil sa bilis ng takbo ng kotse.
“I’ll double Lexa’s payment, sabihin mo lang kung sino.”

“S-ser..kasi--“

“Triple, plus the fact that you will get out of this goddamn car alive.” I saw him
swallowed. Napangiti ako. I am the master of intimidation. Kawawa naman itong
lalaking ito.

“Sasagot ka?” lalo itong namutla bago hinila ang isang papel mula sa bulsa nito.
Inabot nito iyon sa akin.
“Sa kanya po nagpadala ang kapatid ninyo.” I furrowed my brows and open the paper.
Ganoon na lang ang gulat ko ng makita ang pangalan na nakasulat.

PHOEBE THEA MADRIGAL

“Shit..” nilamukos ko ang papel at tinapon ito palabas ng kotse. Alexa!! I will
wring your neck when I get home.

_______________________________________

“Phoebz, table 7.” Nilagay ni Tess ang tray at kinuha ko iyon para ibigay sa couple
na nakaupo sa table 7. They both smiled at me and I noticed their hands glued
together. Unconscioulsy, I smiled bitterly seeing the two of them like that. They
both look so happy and inlove with each other.
Too bad not all people had that kind of magic. Not all people are loved back. Dahil
kung ganoon nga, sana matagal na rin akong masaya.

“Phoebe, may naghahanap sayo.” Tess called me. I nodded. Tinanggal ko ang apron ko
at lumabas only to be stunned with what I saw.

“Phoebe.”

“Anong ginagawa ninyo dito?” Dad grimaced with my not so warm reception. The van
behind me opened and the great Minerva Madrigal went out.
“Apo.” She opened her arms pero hindi ko siya pinansin. Binalik ko ang tingin ko sa
ama.

“Umalis ka na.” tumalikod ako but Dad held my arms.

“Let’s go home anak--“ he pleaded but I only laughed at his words before jerking
away.

“Anak? Wow Mr. Madrigal, just wow.” I shook my head, pero bago ako pumasok ay
hinarap ko sila.

“Wala kayong aasahan sa akin. I will never be your heiress. Just go get Natalia
back.” At pumasok na ako. Nagpaalam ako sa boss namin para makapag out ako ng mas
maaga.
Hindi ko akalaing mahahanap nila ako. Isang buwan na kaming nagtatago ni Stan and I
thought Alexa handled them very well.

Alam ko kung anong gusto nila. I will be the picture of the daughter stripped with
her rights as a Madrigal. Alam kong gusto nila akong kaawaan ng mga tao para
makikisimatya sila sa ama ko. Then they would talk, become friends, and then we
would have new investors! Voila!

I so hate them. I am fed up with their antics. I am so tired being their rag doll.

Nagmadali akong umuwi dahil pinabantay ko lang si Stan sa kapitbahay namin. Iniwan
ko lang siya para makipaglaro sa anak ng landlady namin.
“Stan?” I opened the door, expecting my son watching his favorite, 24 oras. The
apartment is quiet as a mouse. Pumunta ako sa kusina.

“Stanley!!”

I started to panic. Wala ang anak ko kahit saan ko man ilagi ang tingin ko sa buong
apartment.

“Stan!!” I shouted again. Hoping his small voice would answer. Marahang mga katok
ang nagpabalikwas sa akin. I immediately opened the door and saw my landlady.

“Pasensya ka na Phoebe. Pilit nilang isinama si Stanley..” naiiyak na sabi ng

landlady ko. Napaupo ako sa sahig.
Sino? Sinong kumuha sa anak ko?

“Iniwan nila ito Phoebe.” Inabutan niya ako ng itim na sobre. Dali dali ko iyong
binuksan.

You made me so angry. I have a list of your misdemeanors baby.

P.S.
If you want to see your son, then come and see me.

-S.Montreal

Para akong kandilang naupos sa nabasa. Sandro found me too. Can this day get any
worse? At nasa kanya si Stanley. Isipin ko pa lang, para na akong nawawalan ng
hininga. Sandro and Stan, that would be a problem.

Sana hindi mahalata ni Sandro. Sana hindi niya maisip na sa kanya nagmula ang anak
ko. I can’t lose my child. Oh god!

Tumayo ako kaagad at kinuha ang maleta ko. I packed my things at lumabas na. Ganoon
na lang ang gulat ko ng makitang nasa labas ng apartment ang kanang kamay ni
Sandro, talking to my father.
“You did this?” I accused them. Binitawan ko ang maleta ko and open their cars.

“Nasaan ang anak ko?” tanong ko sa kanila. Jackson went near to me.

“Madam, hinihintay na po kayo ng young--“ hinampas ko ito. I glared at him.

“Nasaan ang anak ko?! Saan ninyo dinala si Stan?!” humagulgol na ako. My vision
blurred at nahirapan na akong huminga. I kept on punching his chest hanggang sa
dumilim na ang paningin ko.
I woke up with a funny feeling on my head. I moved my head and was about to stand
when I noticed that I can’t move. Tiningnan ko ang kamay ko at paa. I gasped when
there are leather cuffs on each of it. And what is worse? I am wearing nothing
except for a thin white sheet covering my flesh.

“Goodmorning, wife.”
 Unedited. Sareh XD

*pen<3

=================

Not Until Then

PITO

“S-Sandro?” namutla ako ng makita siyang nakatayo sa may bintana, holding a glass
and wearing nothing but a white linen pajama.
“Walang iba.” Mayabang nitong sabi. I tried pulling on my leather cuffs but it was
no use.

“Let me go!! Ano ba!” Sandro’s laugh echoed in the room. Umupo ito sa tabi ko and
touched my cheeks, I jerked away.

“Pakawalan mo ako Sandro, ah!” I shouted when Sandro pulled the sheets and revealed
my naked body.

“Goodness baby, your body didn’t even changed eventhough we already had our own
little Sandro.” He said. Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. The fact that I was
naked slipped on my mind with what he said.
“Anong sinabi mo?” I gawked at him. He smiled before kissing me on the lips. He
untied my hands at ako na ang nagkalag sa mga cuffs na nasa paa ko. Sandro gave me
his shirt and smiled.

“Y-you, you know about him?”

“Who? Stanley Philip?” ngumisi ito when my jaw dropped. Lumapit ito and closed my
mouth.

“Why? What came into your beautiful mind that you dared to keep my son away from
me?” his voice was harsh and an instant, he changed. Gone is the playful Sandro a
while ago. He was now emanating anger.
“Nasaan siya?” hindi ko pinansin ang sinabi nito. He stood straight and his
eyebrows shot up. Ngumisi ito.

“I am a businessman baby. And I always make sure that if I want something, I will
get it. Whatever means I should do. I will have it, you know that right?” he said
as his hands started wandering on my body. Pumiksi ako at lumayo. Sandro’s face
hardened.

“Nasaan si Stanley?!”

“If you want to see our son, then, you have to agree on my terms Phoebe.”
Mapanganib na nitong sabi. Napalunok ako. I know Sandro. At alam ko na kung ano ang
kasunod nito.

“Sandro--“
“I want you, to let me prove myself again to you Phoebe.” Natanga ako sa sinabi
niya. That is not what I was expecting for him to say. And what does he mean by
that?

“I don’t get you..” bulong ko na. Sandro pulled me and hugged me tight.

“I want you be my wife again Phoebe. Please--“

“NO!” tinulak ko siya. Lumayo agad ako. I knew it! He would use me again! He would
use me to get Natalia. Totoo nga ang sabi niya, he gets what he wants at kahit na
ano gagawin niya makuha lamang ang gusto niya. Kahit manggamit pa siya at masaktan
ako, gagawin niya makuha lang niya ang gusto niya. My tears started flowing with
the realization.
“Why can’t you just leave me alone? Hayaan mo na kami ni Stan--“

“Over my dead body Phoebe. Don’t you even try running again. Because I assure you,
if you do that again, I will tie you on my body. And I am hell so serious about
that.” He threathened me. Lumapit ito at hinawakan ng mahigpit ang kamay ko.

“Sige wag kang pumayag. Pero kapag nagmatigas ka, lalong hindi mo makikita ang anak
natin.” He said. Hinila niya ako palabas at doon ko lang napansin na nasa mansion
kami. I was greeted with his Mom and Allison, his sister.

“Ate Phoebe!” Ali shouted but Sandro dragged me hanggang sa labas. Sapilitan niya
akong pinasok sa kotse and he drove. Napahawak na lang ako sa headboard dahil sa
bilis niyang magpatakbo.

“Sandro, please, wag ganito..” I trembled. Hindi niya ako pinansin.

“Make me do anything, wag..wag lang yung ganun ulit..please I can’t pretend to be
your wife anymore--“ he suddenly stopped at muntik na akong maumpog dahil sa ginawa
niya. He glared at me, at sigurado na akong galit na nga siya ngayon.

“And who told you would pretend to be my wife?!” he shouted. Napasiksik ako dahil
sa sigaw niya.

“I want to see Stan..” I whispered. Pinaandar na niya muli ang sasakyan.

“No. Not unless you agree on my condition.” Lumiko siya at hindi ko alam kung saan
niya ba ako dadalhin. I was crying the whole time.
“I can’t be like that again Sandro. I can’t be a submissive. I can’t..I..” tumigil
ako and cried. Sandro kept on driving.

“I will never be her. Please, hindi ko naman itatago si Stanley ulit. If that is
what you are worried about. I promise you, ipapakilala na kita sa kanya. Hayaan mo
lang kaming magkita ulit.” I pleaded. Hindi sumagot si Sandro at nanatili lang
itong tahimik. Bumaba na ito at pinagbuksan ako. Sumunod ako and he opened a door
of a two storey house. Pumasok siya roon and we were greeted by rows of maids.
Bigla naman akong nahiya dahil sa suot kong shirt lang.

“Phoebe..” he called. Tumakbo ako papunta sa kanya. Baka narito si Stanley. When I
entered, I saw a great room. Nilibot ko ang mata ko and to my disappointment,
Stan’s not hear.

“Sand--“ he locked the door at sumandal roon. His jaw was clenched and he gritted
his teeth. Nanlaki naman ang mga mata ko.
“Be my wife or lose your son. That is the only choice I am willing to give Phoebe.”
He said. I bit my lip and my blood boiled. Sinugod ko na siya at pinaghahampas ang
dibdib niya.

“HOW DARE YOU!! IF SOMETHING HAPPENED TO STANLEY, HINDI KITA MAPAPATAWAD!! YOU’RE A
MONSTER!!” Sandro didn’t even budge. Tinanggap lang lahat niya ng pananakit ko sa
kanya.

“I hate you...” bulong ko. He stiffenened at mahigpit na hinawakan ang braso ko.

“Bawiin mo ang sinabi mo.” Mas dumilim na ang mukha nito. I smiled menacingly.

“I hate you. I hate you. I hate you Alessandro Joaquin Montreal. I hate you.”
Paulit ulit kong sabi. Sandro clenched his jaw, tumalikod sa akin bago binasag ang
vase na nasa likuran niya. I stood straighter at hindi nagpatinag.
“Don’t you even say that! You can’t hate me!” he shouted. I laughed.

“Sino ka para pagbawalan akong mamuhi sayo? I begged and pleaded, Sandro. Pero
anong ginawa mo?! Pinipilit mo na naman ang gusto mo!! Pagkatapos tatanungin mo ako
kung bakit ako galit saiyo? Gusto mo bang isampal ko lahat ng ginawa mo sa akin
noon?! Baka sakaling kapag ginawa ko iyon, magising ka at maintindihan mo na kung
bakit ako galit sayo!!” I stepped to him. I grimaced ng may maapakan akong bubog.
Sandro looked at my feet.

“Phoebe..”

Idiniin ko lalo ang paa ko, my blood already gushing on my feet.

“I’m not the same Phoebe back then Sandro. Hindi na ako sunud sunuran. Hindi na ako
laging naka-oo sa mga sasabihin mo. I learned my lesson and I will not do it
again.” I bit my lips ng maramdaman ko ang pagtarak ng mga bubog sa paa ko.

“Tired chasing my sister huh Sandro?” I told him. He clenched his jaw at mabilis
akong binuhat papunta sa kama. He examined my feet pero iniiwas ko ito.

“Damn it Phoebe!” he hissed at hinila ulit ang paa ko.

“I want to see my son Sandro. Please..” I begged again. Unti unti na rin akong
nanghihina dahil sa mga sagutan naming dalawa. Sandro sighed.
“No.” matigas niyang sabi. Nanlumo naman ako.

“Hahanapin niya ako. Hindi siya kakain kapag hindi niya ako nakita. Hindi rin yun
matutulog.” Sabi ko, hoping that he would change his mind. I know Sandro. Wala
itong hilig sa mga bata dahil nagsawa na siya sa mga kapatid. Hindi niya
mapagtitiisan si Stanley. Lalo pa at parehong mainitin ang mga ulo nilang dalawa.

“So? He’s my son. I can handle him.” Confident nitong sabi habang ginagamot ang paa
ko.

“Ano bang gusto mo ha?” naiinis na ako. Why can’t he see the logic here? Hindi na
ako magpapagamit. I am done with that role of his play.

“Be my wife. Yun lang.” he put bandaged on my foot. Ng matapos iyon ay tumayo na
ako at lalabas na sana but Sandro ran and took the door.
“Tinanong mo ako kung anong gusto ko hindi ba?” he said. Napatigil ako at hinintay
ang susunod niyang sasabihin.
“Gusto kong mahalin ulit ako ng babaeng mahal ko Phoebe. Not until that happens,
you will not see Stanley.” And then he closed the doors. I tried to open it but it
was locked. Wala na akong nagawa kung hindi humagugol na lamang. So, it still boils
down to Natalia.

*pen<3

=================

She's Not Expecting That One

WALO
“Galit ka pa?!” I rolled my eyes at my twin. Nasa likod niya si Allison at
nagtatago.

“Come on Sandz, kausapin mo na kami.” nagbeautiful eyes pa siya. Allison made her
famous peace sign pero tinitigan ko sila.

“Tulog na si Stan?” I asked them. Allison nodded bago lumapit sa akin.

“Pareho kayo ng temper. Kakaloka. I can imagine you when you were young Kuya.” Ali
said. Alexa laughed.
“Stan is 100 times worse. Atleast naman noon, hindi nagsasalita si Sandro kahit may
temper. Si Stanley kulang na lang lumuwa yung vocal chords kakasigaw ng
sweetheart.” I sighed then bit my lips.

I am having trouble getting Phoebe, dumagdag pa si Stanley. Ni hindi nga ako

makalapit sa kanya dahil palaging bola ng basketball o kaya ng soccer ang
sasalubong sa akin. Ang mga kapatid ko lang na babae ang kinakausap niya, sapilitan
pa yun. Kakain lang rin siya kapag pancit canton at lucky me ang ulam niya na may
halong toyo. Seriously, I am worried for my son’s kidney. Alam ba niya kung gaano
kaalat ang kinakain niya?

“Manahimik ka Alexa.” Saway ko sa kanya. She rolled her eyes bago ako pinalo ng
tsinelas sa ulo.

“Ikaw ang arte mo ha?! Nagsosorry na nga ang tao. Sinabi ko na nga na anak mo si
Stanley tapos galit ka pa?” nameywang na ito sa harapan ko. I shook my head at
tinitigan ito. Wala ng nagawa ang dalawa kung hindi ang lumabas na lang. when the
two of them were out, mabilis kong pinuntahan si Stanley sa kwarto niya, hoping he
is really asleep now. Ang sakit kayang mabato ng bola sa mukha.
Dahan dahan kong binuksan ang pinto and crept inside. I sighed in relief when Stan
is already fast asleep. Lumapit ako sa kanya at inayos ang kumot nito. Tinitigan ko
siya and remembered Mom saying he looks exactly like me. Pati raw sa ugali.

“Sweetheart...” he mumbled. I furrowed my brows. Alexa said sweetheart ang tawag ng

anak niya kay Pheoebe and I don’t know why. I smiled bago hinalikan ito sa noo.

My son despises me. My wife doesn’t want to be with me. This is not getting better.
____________________________________

“Ma’am kumain na po kayo. Kami pong mapapagalitan ng youngmaster niyan.”

Pagmamakaawa ng isa sa mga katulong ko. Tiningnan ko lang ang pagkain bago ko
tinulak palayo.

“Wala akong gana.” Mahina kong sagot. Isang linggo na mula ng ikinulong ako ni
Sandro dito. Hindi na rin siya nagpakita pa sa akin magmula noong huli naming pag-
uusap. Siguro nawalan na siya ng interes sa akin at gumagawa na siya ng paraan para
makuha si Natalia kahit wala ang tulong ko.

Maybe he realized that I am of no use at all. O baka si Natalia na ang kusang

bumalik sa kanya at nakalimutan na niyang may isang babae siyang ikinulong.

“Ma’am kahit itong sabaw lang po. Sige na po.” I sighed bago nagtalukbong ng kumot.
They all drew breaths bago isa isang lumabas.

Hinahanap na ako ni Stanley, sigurado ako. Baka hindi na rin kumakain yun. Baka may
sakit na siya. baka napabayaan na yun ni Sandro. Baka sinasaktan na niya at
pinapalo ang anak. Makulit pa naman at maingay si Stanley.

Hindi ko na napigilan ang pagluha ng maisip ang anak. I have to get out of here. I
have to. Tumakbo ako sa bintana. Masyadong mataas ito kung tatalunin ko, my neck
will surely break if I will. Nakakandado rin ang pintuan ng kwarto. Napaupo ako and
cried harder.
Malalim na ang gabi pero hindi pa rin ako tumigil sa kakaiyak. Hindi ko na alam
kung ilang oras na akong umiiyak pero wala akong pakialam. I heaved heavy sobs when
I realized I can’t breathe properly. I gasped for air at sinubukang kumatok sa
pintuan.

I am having an asthma attack!

My vision started blurring. Hinanap ko ang bag ko but I can’t move because of lack
of air.

“Phoebe!!” I heard Sandro’s voice. Mabilis niya akong binuhat and he opened the
window. Bigla siyang nawala and when he is back, binigay na niya sa akin ang
inhaler ko.

“Breathe baby, breathe.” He instructed. Sumunod naman ako. Lumuwag na rin ang
dibdib ko after a moment at tinulak na ito palayo.

“Go. Ayos na ako.” Pagtataboy ko. Tumulo na naman ang luha ko but I immediately
brush it.

“Iiyak ka na naman? You are aware that when you cry it triggers your asthma
right?!” galit nitong sinabi bago ako nilapitan. He carried me and made me sat on
his lap. Hinilig niya ang ulo ko sa dibdib niya and cradled me.

“Gusto kong makita si Stanley..” ungot ko. He sighed bago umiling.

“Ganun ba talaga siya?” I asked in a very soft voice. Tumingala ako at tiningnan
siya. he was smiling but it is not enough to reach his eyes.
“You know, when Lexa introduced him to me, akala ko tatakbo siya and cry because of
having a dad. Ganun kasi kami when I met mine. But he didn’t. He threw his shoe
straight on my face bago tumakbo.” Pagkekwento niya. I straightened my back.

“He did that?”

“Yes. He’s got a strong arm. You trained him well.” Sabi pa nito. Napangiti naman
ako sa narinig.

“Kumakain ba siya ng maayos? Please, wag mo na siyang pakainin ng noodles.” I said.

Nanlaki naman ang mata nito.
“Yun nga lang ang kinakain niya sa loob ng isang linggo. He throws every food we
give him kung hindi ito canton.” He laughed when he saw me grimaced.

“Bakit mo pinapakain yung bata ng ganun? You’re spoiling him.” I told him. He
stopped laughing bago ako tinitigan.

“Please say yes Phoebe. I cannot handle Stanley alone. You have to be there with
me.” he said while caressing my face. Tinitigan ko siya.

“Yes on becoming your pretend wife again? No. Never.” I said with finality bago
gumapang pabalik sa kama.

If this happened without my Stanley around, I would have said yes. Pero hindi na
pwede ngayon. I can’t afford to say yes and end up hurting for the same reason. Mas
masasaktan si Stanley kapag nasaktan ako. And as his mother, I would feign from
everything that might hurt my only son.
Hihiga na sana ako when Sandro held my arm and made me sit up again.

“I’m sorry.” He whispered. Napanganga ako. Did? Did he say sorry? Sandro Montreal
said sorry?!

“I’m sorry kung si Natalia ang pinili ko. Sorry kung ang ang anak niya ang kinilala
ko. I don’t even know you were pregnant back then! God Phoebe kung alam ko lang--“
hirap na hirap nitong sabi. I stared at him.

“Stop saying sorry Sandro. You’re just wasting your precious saliva. Wala akong
pambayad sa mga masasayang mong laway.” I hissed. Umiling ako and Sandro stared at
me.
“All I am asking is for you to give me a second chance Phoebe..” mababa na ang
boses nitong sabi. Tiningnan ko siya bago natawa.

“If I would give you a second chance, for sure you will mess up again. And then,
you will ask for third chance then fourth and fifth. I can’t afford giving you that
Sandro. Hindi na lang ako ang masasaktan ngayon.” I hissed. Napanganga naman ito.

“Kung wala ka ng sasabihin, matutulog na ako.” I told him. Nanatili lang itong
nakatingin sa akin.

“Fine. Just one more chance. No numbers. Last chance na Phoebe. Please.” He
pleaded. His eyes shone beneath the moonlight.
“I am a jerk, I know that. But I have changed. Losing you..leaving you..it.. it
changed me Phoebe.” His voice broke at tumalikod ito. Napanganga ako dahil sa
pagkabasag ng boses nito.

“This.. everything that is happening right now is about us. No Natalia. Trust me.”
he said. I bit the insides of my mouth bago siya tinitigan. Lumapit ito and cupped
my cheeks.
“I love you..” he said. Nanlaki ang mata ko and my tongue rendered useless dahil sa
gulat sa sinabi nito.

*pen<3

=================

Funny

SAMPU
Ang salamin kapag nabasag na, hindi na pwedeng ibalik sa dati kahit pa isang libong
might bond at elmer’s glue ang ilagay. Ang tubig na natapon sa baso, kahit
ipagdasal mo pa, hindi mo na mababalik sa lalagyan. Ang buhay walang time machine,
hindi mo na marerewind ang mga panahong nawala, at kahit pa lumuha tayo ng dugo at
tubuan tayo ng apat na kamay, hindi mo na maibabalik lahat ng nasayang.

Nakikita ko ang efforts ni Sandro. Ikaw ba namang ikulong dito sa loob ng ilang
linggo, makikita at makikita mo kung gaano kadesperado ang tao na makuha ako. Pero
ang problema? Hindi ako naniniwala sa rason niya na kaya niya ginagawa ito ay dahil
mahal niya ako. I know Sandro. He doesn’t believe in love. He doesn’t want anything
to do about love. All he wanted is Natalia. I am just a toy, siya na nga mismo ang
nagsabi noon sa akin. He won’t give a toy like me the satisfaction of having his
love. Dapt daw ay makuntento na ako na nakakasama ko siya. I should not expect more
because he just simply can’t.

Tumayo na ako but my legs were woobly. Ilang araw na rin kasi akong hindi kumakain
ng matino. Hindi na rin ako nakakatulog ng maayos kakaisip kay Stan. I wanted to
see my son so much but I just can’t caved in to Sandro’s condition.

Marahang katok ang nagpatingala sa akin. I squinted my eyes when somebody emerged
from the darkness. He flipped the switch and the room was bathed in light.
“S-sir?” mabilis kong inayos ang sarili ko. Sir Xander smiled at me. Lumapit naman
sa akin ang asawa niya bago ako niyakap.

“Oh iha.” Ma’am Savannah uttered habang yakap ako ng mahigpit. Sir Xander chuckled.

“Hello Ms. Madrigal.” Sir said. I cleared my throat at nginitian ang dalawa. Ma’am
Savannah held my hand and touched my cheeks.

“I’m sorry for Alessandros’ behavior iha. Hindi ko talaga alam kung anong pumasok
sa isip ng anak ko at ginawa niya ito sayo.” Yumuko ako sa sinabi ni Ma’am. Si Sir
naman ay kumuha ng upuan at pumwesto sa harap namin. He took Ma’am’s hand and held
it. Tinitigan ko ito and sighed. I envy the two of them, they are so perfect for
each other.
“Hindi na ako magpapadalos dalos Phoebe, Montreal ang anak ko.” Sir Xander said.
Tiningnan ko siya. hindi lingid sa akon ang ginawa ni Ma’am Savannah noong
pinanlakihan niya ng mata ang asawa.

“Siya ang panganay sa lahat ng mga apo ng Montreal, Phoebe, at walang kahit na sino
ang may lisensyang saktan ang anak ko.”

“Alexander!” saway ni Ma’am Savannah. Tinaas ko ang ulo ko at tiningnan ang dating
boss.

“Wag ho ako ang pagsabihan ninyo Sir. Wala ho akong ginagawa para masaktan si
Sandro--“ Xander shook his head at mataman akong tiningnan. Napalunok ako. Xander
Montreal is known for his ruthless ways. Tanging ang asawa lamang nito ang
nakakapagpalambot sa kanya. And now, I am under his mercy, maari niya akong tirisin
kung gugustuhin niya at maging si Sandro ay walang magagawa.
“Normally, I would make you suffer hanggan sa lumuhod ka for Sandro’s forgiveness.
But my son would not like that. Isa pa, isa ka na rin sa amin. You are a Montreal.
You bore a Montreal in your womb...” he smirked pero tinuro niya ako gamit ang
forefinger niya.. “..payo lang iha. Sandro grew up getting everything he wanted in
just a snap. Isang sabi lang niya ay nakukuha na niya ang gusto niya. Because of
that, hindi siya marunong magpahalaga. But seeing him now, seeing how he pursue you
and how much efforts he give para makuha ang loob ni Stanley, mukhang natututo na
siya. And that is because of you my darling.” Tumayo na ito. Sumunod si Ma’am
Savannah.

“But I will not tolerate this kind of set-up. Hindi dapat ginagawa ni Sandro ito.
Pack your things. Sasama ka sa amin ng Mommy mo sa mansion.” He said. Napanganga
ako sa sinabi nito.

“P-po? Pero Sir--“

“Daddy Phoebe. I am now your Dad.” he said. I blinked back my tears as I heard
those words. For twenty five freaking years, inasam kong sabihin sa akin ng
sariling ama ko ang mga salitang iyan. And now, my boss said it. I felt a large
lump on my throat. He opened his arms at yumakap ako sa kanya. Ma’am Savannah
caressed my hair at inakay na kaming dalawa ni Sir palabas.
__________________________________________________

“Phoebe?” tumuloy ako sa kwarto nito at ng binuksan ko ay sobrang tahimik. I opened

the lights and saw that she is not here. Mabilis kong tinawag ang mga katulong pero
wala ni isang sumagot.

“Phoebe Thea!!” I started to panic. Walang bakas ng kahit na sino ang buong summer
house namin. Pinagbubuksan ko ang mga kwarto pero wala ang asawa ko.
“Jackson!!” sigaw ko. My assistant ran to me.

“Sir?”

“Phoebe’s missing!! Nasaan siya!!” I shouted. Jackson gulped bago yumuko.

“Find her, damn it!” inis kong sabi bago ito itinulak. Mabilis itong sumunod bago
ako pinagbuksan ng pinto. I called Colton but he is unattended. Bwisit na yun, nag
enjoy yatang maging bakla at nakalimutan na niya na may trabaho siya!!
“Sir, the security team is already dispatched. Hinahanap na po si Ma’am Phoebe.”
Jackson said. I massaged my temple. Paano kung tinakbuhan ako ulit ni Phoebe? What
will I do now? Fvck! Siniko ko ang salamin ng kotse bago niluwagan ang tie.

“Do everything Jackson. We can’t lose her again.” Pabulong kong sabi. Uuwi muna ako
para magpalit ng damit. Maybe after that, I’ll go to Tito Adam para humingi ng
tulong.

Nakarating na ako sa bahay and it is unusually loud. Rinig ko pati boses ng mga
pinsan ko na naghahalakhakan.

“Tawa much lang ha Naya?” Chloe teased Naya. My cousins laughed but there is
something wrong. Among those laugh is ay isang tawa na sobrang pamilyar ako. I
scanned the room and saw Phoebe laughing while talking to my cousins.

“Andyan na pala si Sandro!” Andrew said bago tinanggal ang pagkakaakbay sa asawa
ko. I narrowed my eyes pero parang wala lang iyon kay Phoebe. Binalik niya ang
tingin niya kay Stanley na kumakanta ng choco na gatas na gatas na may ice.

“Phoebe..” I called her. She laughed when Andrew whispered something to her.
Umiling ang asawa ko bago hinampas sa balikat si Andrew. I clenched my teeth bago
hinila si Phoebe.

“Anong--“

“Alis. Umuwi na kayo.” Sabi ko sa mga pinsan ko. Alexa was shocked with my behavior
at lumapit ito para hampasin ako ng tsinelas.

“Alessandro!!”
“UMALIS NA KAYO!!” sigaw ko. My hand gripped Phoebe’s wrist tightly. Why can she
laugh with Andrew that way? Why?

“Bitawan mo si sweetheart!” the quiet room became more quiet ng tumayo si Stanley
at pinandilatan ako. Tinitigan ko ito.

“Stanley wag makulit.” I said. Tinitigan lang ako nito bago ang kamay kong hawak
ang ina niya.

“Bitawan mo nga si sweetheart Manong.” Sabi pa nito. Phoebe tried to free herself
pero hinigpitan ko ang hawak ko sa kanya. Nanlisik ang tingin ni Stanley sa akin.
“Bibitawan mo siya o isusumbong kita kay Lolo?” tumaas ang kilay ko bago ito
pinitik sa noo. Phoebe gasped pero hindi natinag si Stanley.

“Ang Lolo mo, Daddy ko. Kaya ako ang kakampihan nun.” Sabi ko. Nalukot ang mukha
nito at namula ang ilong. Mukhang iiyak ito pero ganun na lang ang pagkabigla ko ng
iumpog nito ang noo niya sa noo ko bago tumakbo paakyat.

“Bakit mo pinatulan yung bata?!” mariing sigaw ni Phoebe sa akin. Hindi ko siya
pinansin. Tinitigan ko ang mga pinsan ko at isa isa silang umalis.

“Ano? Ayaw mong makipagbalikan sa akin dahil mas gusto mo yung mga pinsan ko?
Ganyan ka ba talaga ha Phoebe?!”

“Wala akong ginagawang masama Sandro!” she answered back. I hissed before pressing
her body more to mine.
“Walang ginagawang masama? You’re flirting with Andrew infront of my ver eyes!!” I
shouted but Phoebe didn’t even blinked.

“Bitawan mo ako!”

“You will never flirt with anyone else Phoebe. Sa akin lang. You flirt only with
me.” I hissed before nipping her earlobe. Galit niya akong itinulak. Lalong kumulo
ang dugo ko sa ginawa niya.

“Damn it! Ayaw mo na ba sa akin?! Ayaw mo na ba talaga ha Phoebe Thea?!” tumawa ito
bago ako tinalikuran. I grabbed her wrist.
“Nag uusap pa tayo Phoebe. Wag mo akong talikuran.”

“Okay, fine. Sige, mag usap tayo. Go! Tell everything you wanted to tell me!” she
shouted back. I gritted my teeth. I stared at her for seconds pero wala akong
nasabi. Hindi ko alam kung paano ako magsisimula.

“Oh ngayon. Wala kang masabi. Seriously Sandro..” she shook her head bago ngumiti
kay Andrew na tuwang tuwang nanunuod sa aming dalawa.

“LUMAYAS KA NGA DITO!!” I screamed. Tinaas lang nito ang mga kamay bago tumalikod
paalis. I faced Phoebe.
“Una si Colton, ngayon si Andrew. Sinong sunod ha Phoebe? SI Xavier? Ganyan ka ba
kalandi!? Uubusin mo ba muna lahat ng mga Montreal bago ka bumalik sa akin--“ I was
stunned when she slapped me so hard bago ako tiningnan ng punong puno ng galit ang
mga mata.

“Funny, for someone you love, ganyan pala kababa ang tingin mo sa akin.” tumawa ito
ng mapait bago ako tinalikuran. I was left there, knowing that I hurt her...again.

*pen<3

=================

Not Sorry

LABINGISA
Agad kong pinunasan ang luhang tumulo sa mga mata ko ng matalikuran ko na si
Sandro. Tumakbo ako paakyat pero ramdam ko ang paghabol niya sa akin. Isang baiting
na lang sana when he grabbed my arm.

“Phoebe--“

“May nakalimutan ka pa bang idagdag Sandro?” matapang ko itong hinarap and I saw
him swallowed bago namutla. He looked everywhere except for me. He was avoiding my
gaze habang ako ay nakatitig lang.

“Phoebe, iha. Your room is ready. Nasa kanan ng kwarto ni Stanley.” Sir Xander’s
voice rang on the room. Inayos ko ang sarili ko at hinila ang kamay na hawak ni
Sandro.
“She’ll be staying In my room Dad.” hinarap ko si Sandro. Tumawa si Sir.

“Do you want to stay with him Phoebe?” Sir--I mean Daddy asked me. Mabilis ang
ginawa kong pag-iling. Tumango naman ito bago ngumiti.

“Fine then. Sa guestroom ka iha.”

“But Dad--“

“Alessandro, my house, my rules. Wag mong pilitin ang asawa mo kung ayaw naman
niyang tumabi sayo. Goodnight Phoebe, and you, sa opisina Sandro.” He said before
walking away. Sandro clenched his jaw at tiningnan ako. Lumakad na palayo si Daddy
at naiwan kaming dalawa ni Sandro sa gitna ng hallway nila. I looked at him and he
was gritting his teeth. Halatang hindi nito nagustuhan ang ginawa ng ama.
I was about to walk away when Sandro reached for my nape and pulled me harshly. I
gasped ng magkadikit ang mga noo namin. I put my hands on his chest but he pressed
me more into his body.

“I’m going to kiss you now, Phoebe. I’m going to kiss you senseless and you would
regret you will not stay in my room tonight.” He said softly. I looked into his
eyes and there I saw the eyes of the man I fell inlove with five years ago. The man
who robbed me off my virtue. The man who used me. and I know, this is all part of
his trapped but I can’t move. I anticipate the feel of his lips, the comfort of his
warmth, the beating of his chest. Kung kaya’t ng magkadikit ang mga labi namin ay
pumikit na lamang ako at hinayaan si Sandro na halikan ako.

Memories rushed back into me as our lips touched. This is our first kiss without
him forcing me. this is the first time he kissed me as if he loved me.
“Just sign the papers.” He sadi at may tinulak na dalawang folders sa akin. I
looked at it and saw that the first one was a marriage contract while the other is
the terms of agreement.

“Can I read this first?” I asked him, pertaining to the contract. He ran his
fingers on his lip at napalunok ako. He nodded kung kaya’t binuksan ko na iyon.

“Tatlong buwan lang ang pagpapanggap mo Phoebe. After three months, we could go on
our separate ways. Within those three months, you will be compensated generously,
trust me.” he said. Sinara ko na ang folder bago huminga ng malalim.

“Ahm, kailan ang kasal?” I asked him. Tiningnan ko nito bago tumawa.

“Ngayon.” He answered. Kumunot ang noo ko at tiningnan ang paligid. Nasa opisina
kami. Walang pari, walang witness. Kami lang dalawa.
“P-pero--“

“We don’t need any fvcking ceremonies baby. Pirma lang natin ang kailangan. I have
my signature there. Sayo na lang ang kulang.” His voice was serious. Tiningnan ko
siya and his face was devoid of emotions. Para bang kahit na isang lamesa lamang
ang pagitan naming dalawa, mayroon pa ring malaking pader na naghihiwalay sa amin.

I breathe bago pinirmahan ito. When I am done, inabot ko ito kay Sandro at nilagay
naman niya iyon sa drawer niya. He stood bago ako inalalayang tumayo.

“Coffee?” he said. Hindi na niya ako hinintay na sumagot. Hinatak na niya ako
palabas at wala na akong nagawa kung hindi ang sumunod. I was aware of our skins
touching, his hand warm against mine. Napakagat ako ng labi when I felt my heart
beating ecstatically. Mukhang inaatake ako ng asthma ko.
We reached the elevators at nagsiusod ang mga empleyado para bigyan kaming dalawa
ng espasyo. Sandro still held my hand at diretsyo lamang nakatingin sa pintuan. I
gave him a sideway glanced at napalunok. Sandro is way beyond gorgeous. Baliw nga
talaga ang kapatid niya para pakawalan ito.

We talked between sips in our coffee. Tinanong lang niya ako ng mga bagay tungkol
sa akin. I think that is his way of knowing me. Kahit sa papel lang kasi ang kasal
namin, mag-asawa pa rin kami.

“Wait.” Hinawakan niya ang mga braso ko. Tiningnan ko siya ng may nagtatanong na
mga mata. Tinuro nito ang gilid ng labi niya.

“Ha?”
“You have something here.” He said. I felt my cheeks blushing at mabilis ko itong
pinunasan. Sandro sighed before pulling me.

“Anong--“

I gasped when he licked the side of my mouth. Mabilis lamang iyon pero pakiramdam
ko ay nagtambol ang buong dibdib ko. I looked at him and he grinned at me.

“God, you’re beautiful--“

“Sandro?”
Sabay kaming napaharap sa pinanggalingan ng boses. Nanlamig ang buong katawan ko
when I saw Natalia standing beside her car. Lumipat ang tingin nito sa akin kaya
napayuko ako. Sandro held me at nilagay niya ako sa likuran niya.

“Basurera ka na pala ngayon Phoebe.” I heard Natalia’s sharp voice. Nanliit ako sa
klase ng titig niya.

“Enough Natalia.” Sandro said. Tumawa ang kapatid ko bago lumapit sa amin.

“Desperate aren’t we huh? Hindi ka makakakuha ng yaman mula kay Lolo kaya kakapit
ka naman ngayon kay Sandro?” she said. I furrowed my brows dahil hindi ko
naintindihan ang sinabi niya.
“Don’t you dare talk to her that way Natalia.”

“Why, is she your new sub Sandro? Grabe ka. Papalitan mo na nga lang ako, yung gold
digger pa.”

Matagal na katahimikan ang namayani sa aming tatlo. Akala ko tapos na ang pag uusap
at umalis na si Natalia but Sandro broke the silence.

“She’s not my sub Nat. She’s my wife.”

Pabiling biling ako sa higaan at hindi pa rin makatulog ng maayos. Naglalaro pa rin
sa isipan ko ang lahat ng namagitan sa amin ni Sandro. I felt my lips at napapikit
ako. I can still feel his lips on mine.

Matapos niya akong halikan, walang sabing tumalikod ito at umalis na. Naiwan akong
nakatayo sa may hagdanan at parang wala sa sariling naglakad papasok sa kwarto na
sinasabi ni Daddy sa akin.

Why did I let him kiss me? Nasaan na ang huwisyo ko?! Now, Sandro will know that I
am still affected by him. This can’t be happening to me. Hindi na dapat ako
nagpapaapekto sa kahit na anong gawin o sabihin niya. I should have learned my
lesson. Hindi ba’t I should invest more on myself. I should love myself first. I
should accept myself first. Hindi na ako magmamahal ng sobra dahil ako lang din ang
masasaktan sa huli. Hindi ko na dapat hinahayaan ang mga ganito. Matagal ko ng
kinalumitan si Sandro. I’m over him. Am I?

Napatayo ako sa naisip. I shook my head wildly. No. No, no, no. Oh my gosh. Hindi
pwede ito. I am strong. I can’t waver. Hindi pwede! Ayoko ng bumalik sa nakaraan.
Ayoko ng mahalin ulit si Sandro. Hindi na pwede.

I breathe hard at binuksan ko ang bintana. I felt the cold breeze at nakalma ako
dahil sa hangin. But I am still trembling. This is bad. If Sandro will still be
around, there is a huge possibility na maulit ang nangyari noon. Dapat na kaming
lumayo ni Stan. Pero paano?

I can’t sleep that night so I decided I should make some milk. Kinuha ko ang roba
ng pantulog ko at bumaba para magtimpla ng gatas. I headed for the kitchen but I
was glued on the spot when I heard voices talking.

“Babae siya Sandz. At sinaktan mo siya. Wag mong asahan na dahil sinabi mong mahal
mo siya ay babalik na siya sayo. She’s scared. At nagiingat na siya ngayon.” It was
Alexa. Tiningnan ko at nandoon ang kambal.

“But I love her Lexa. Bakit hindi niya makita iyon?” his voice was strained. I
heard Lexa sighed.

“Dahil ayaw niya pang buksan ang mga mata niya Sandz. Phoebe is not yet ready.
Idagdag mo pa ang mga pinapakita mo sa kanya. You’re too possessive. Too
controlling. She’s not a ragdoll Sandz. Asawa mo siya. Learn to lose some grip
okay? Wag mo siyang sakalin.” Lexa said bago nagpaalam sa kapatid. Nanatili lang
akong nakatayo doon hanggang sa patayin na ni Sandro ang ilaw. Dahan dahan akong
lumabas sa pinagtataguan ko at pumunta sa kusina.
I cursed ng hindi ko maabot ang lalagyan ng gatas sa cupboard. Tatalikod na sana
ako para kumuha ng ng upuan when someone took it at inabot sa akin.

“Mahilig ka pa rin pala sa gatas.” My breathing hitched when I heard Sandro.

Napalunok ako bago inabot ang gatas at tumalikod na.

“I’m sorry for yelling at you. Pati na rin sa nasabi ko kanina. I didn’t mean to
hurt you. I’m sorry Phoebe.” I swallowed as I heard the sincerity on his voice.
Kahit madilim ay nakikita ko ang lungkot sa mga mata niya.

“But I am not sorry for telling everyone you’re mine Phoebe.” Napaharap ako sa
kanya at ganon na lang ang gulat ko when he is just behind me. Tinukod nito ang
braso sa magkabilang gilid ko bago lumapit lalo.
“I’m not sorry for locking you. I’m not sorry for kidnapping you. I’m not sorry I
punched Colton and Andrew because of flirting with you.” His palm skates on my
cheeks habang nagsasalita siya. yumuko ito and hugged me. He put his lips on my
ear.

“I am not sorry for doing those. Ginawa ko ang mga iyon dahil mahal kita Phoebe.”
He whispered, but it was more than enough to send shivers down and into my spine.

*pen<3

=================

Sweetheart And Manong

LABINGDALAWA
Mabilis ang ginagawang pagpapatakbo ni Sandro. Para bang may humahabol sa kanya na
siya lang ang nakakakita. I looked at him and he was gripping the stirring wheel so
hard his knuckles turned white. Pinaliit ko pa lalo ang sarili ko at nagsumiksik sa
upuan.

“I’m sorry about my sister. Malaki lang talaga ang galit niya sa akin.” I whispered
ng magkaroon na ako ng lakas ng loob. He gave me a glance bago tumango.

“Natalia thinks inaagaw ko sa kanya ang lahat. Maybe she thought inaagaw din kita
sa kanya. Pasensya na kung nadamay ka pa.” I added. Sandro didn’t answer.

“Have you heard of the BDSM lifestyle, huh Phoebe?” he said after a beat. Kumunot
ang noo ko bago dahan dahanh umiling.
“It is the Dom-Sub relationship. It is a kind of a relationship between a sadist
and a masochist. Where the partner takes pleasure in inflicting pain.” Dagdag pa
niya. Tiningnan ko siya. Just hearing the words masochist and sadist made me
shiver. Saan ba papunta itong usapan na ito?

“Uhm..”

“When I came here two years ago, I met Natalia. She’s an assistant librarian sa
university. We hang out. And I really like her. Then, after a year we started
dating, hanggang sa she introduced me how BDSM works. I enjoyed it at first. Ibang
level rin kasi ng pleasure ang naibibigay nun sa akin. But after a while, Natalia
grew tired with me being her Dominant so she broke up with me.” pagsasalaysay niya.
Nanatili lang akong nakanganga sa kanya.

“And then?”
“Then I met you. I thought you were just some random girl in the bar but I was
wrong. You’re different from the rest. You’re pure when everybody is not anymore.
So I made a research on you and found out you were the illegitimate daughter of
Natalia’s father. In case you don’t know, madalas makwento ni Natalia sa akin how
she hates you. So I thought, you could be the perfect pawn on this game of push and
pull.” He said. Napalunok ako. So he will really use me? Against my sister? I
shifted on my seat as another question popped on my head.

“Do you love her?” my voice was so little na kahit ako ay hindi na halos marinig
iyon. Sandro looked at me bago dahan dahang umiling.

“Naniniwala ka pala sa ganyan.”

“Bakit? What is not to believe?” I shrugged. Malakas na natawa si Sandro.

“Phoebe, love is for idiots. Hindi yan totoo.” He said. Nilingon niya ako and I
pouted.
“Don’t pout.” Pagbabawal nito sa akin. Tumaas ang kilay ko sa sinabi nito at
binalik sa normal ang bibig ko.

“You pouting makes me want to kiss you Phoebe. And if I kiss you, I will take you
here in the car.” Banta niya. Napatango na lang ako sa sinabi niya but I remembered
our conversation a while ago.

“Seryoso, hindi ka talaga naniniwala sa love?”

“Love is true. Pero hindi lang para sa akin ang ganoong bagay. Hindi ko pa
nararanasan so I won’t believe in it. Isa pa,my life is too complicated para
dagdagan pa ng mga ganyang bagay.” Tinitigan ko siya. How can someone so gorgeous
as him not believe in the only thing that has been keeping me alive? I didn’t think
anyway, I reached for his arms and touched his hand.
“Do you think the moon is not true when morning comes?” I asked him. Kumunot ang
noo nito.

“Ofcourse. The moon is there, nasa ibang lugar nga lang.” he answered pero halatang
lito pa rin sa sinabi ko.

“Do you think the sun is not true when the clouds cover it up?” I asked again.
Sandro laughed at me.

“Where is this conversation going?” tiningnan na niya ako. Yumuko ako and played
with my fingers.

“Hindi naman kasi ibig sabihin na hindi mo pa naranasan ang isang bagay, hindi na
iyon totoo Sandro. Just like the moon and the sun, andiyan lang sila sa tabi tabi.
Mawala man sila sa paningin natin, nandyan pa rin sila. All we have to do is to
believe. Love needs believing Sandro. Malay mo, sooner or later, mahanap mo na ang
babaeng tutulong sayo para maniwala. You just have to keep faith.” Mahaba kong
paliwanag. Hindi na sumagot si Sandro sa sinabi ko. We entered a building at hinila
na niya ako palabas, dragging me into the express elevator.

Ng makapasok kaming dalawa, kaagad niya akong idiniin sa pader. He took both of my
arms and put them above my head.

“Stop believing in love Phoebe. Hindi na yan uso. You will just end up hurting
yourself if you will keep on doing that. Believe me, I have been there, done that.
I tried, pero nasaktan lang ako.” His grip went tighter hanggang sa sumakit na. I
tried wriggling away but Sandro grabbed my chin and kissed me harshly.

Hindi ko na napigilan ang luha ko ng unti unti na itong mahulog mula sa mga mata
ko. Pity grips my heart so tight. Naawa ako kay Sandro dahil hindi siya naniniwala
sa pinakamagandang regalo ng Diyos sa mundo.

Sandro is a dark man. But I don’t care. I would lead him into the light. Tutulungan
ko siya para malaman niya na totoo lahat ng sinasabi ko. I will let him know that
love is true.

“Why do you have to cry Phoebe?” he hissed at bahagyang pinagdikit ang mga noo
namin. He touched my cheeks at umiling ako. I grabbed him and kissed me again. He
groaned with what I did.

“Phoebe..” he called my name as his hands wander behind me, cupping my buttocks and
letting my legs to wrap around him. Binuhat niya ako at mas lalong idiniin sa
pader.

“You’re just like them..you will leave me soon..” he whispered habang dahan dahan
akong ibinababa. The doors opened at nauna siyang lumabas. He gave me his hand at
tiningnan ko iyon.

And I know if I will take it there is no turning back. I know I will let him have
the power over me. I know he will hurt me. I know it, yet I took his hand and
didn’t care where he will take me. All I care now is to let Sandro learn how to
love. Bahala na kung saan man niya ako dalhin..
“SWEETHEART!!! KAILAN ba tayo aalis dito?” I opened my eyes ng maramdaman ko ang
pagalog ng kama na hinihigaan ko. I looked at Stanley na tuwang tuwang tumatalon sa
kama.

“Hmmn..” nagkunwari akong tulog at ibinaon ang mukha ko sa unan. I felt Stanley
move at bumaba sa kama.

“Sweetheart, miss ko na si Lola Ester..uwi na tayo.” He rubbed my cheeks. Hindi ako

sumagot at pinigil ang ngiti ko. I felt Stanley kissed me on my cheeks kaya mas
pinagbutihan ko ang pagpapanggap na tulog.
But I gasped when the kiss changed at dumako iyon sa bibig ko. My mouth parted and
he took advantage of it by sucking the air inside my mouth. Napadilat ako at
tinulak ang pangahas na humalik sa akin only to see Sandro covering Stanley’s
mouth.

“Bakit mo tinatakpan yung bibig niya?! Baka hindi yan makahinga!” sigaw ko. Bumaba
ako sa kama pero nilayo ni Sandro si Stanley.

“Aray!” Sandro screamed when Stanley bit his hand. Napangiwi ito habang ang anak ko
ay tumakbo papunta sa akin.

“MANONG!!” galit na galit na sigaw ni Stanley dito. Sandro raised his eyebrows at
yumuko para mapantayan ito.

“Bakit? Problema mo ‘tol?”

“Bakit mo hinalikan si Sweetheart?!” my son stomped his feet. Ngumuso ito at
tinitigan si Sandro. I looked at the two of them and saw the exact replica of each
one of them from the other. Napailing na lang ako.

“Kasi asawa ko siya. Masama?”

“Oo masama! Atsaka hindi ka asawa ni sweetheart!” sigaw pa nito. Lumapit na ako
dahil baka magising ang ibang nasa bahay dahil sa sigawan ng mag-ama.

“Asawa ko nga siya.”

“Ang kulit mo, sinabi na ngang hindi!” Stan said. Pumula na talaga ang mukha nito.
Lumapit ako sa kanya and hugged him.
“Stan.. that’s enough.” I told him. Nakatitig lang ito kay Sandro habang ang
halimaw ay tuwang tuwa na nakatitig sa anak. After a while ay tumayo ito at ginulo
ang buhok ng bata.

“Magbihis kayo. Pupunta tayong mall.” Namulsa ito at dumako na sa pinto.

“Dadalhin mo kami sa mall Manong?” Stan excitedly said. Tumaas ang kilay ni Sandro.

“Sinabi ko bang kasama ka?”

“Ang sama mo talaga Manong! Sige na, sige na gusto kong makita yung hagdan na
gumagalaw. Paano umaandar yun Manong?” Stan grabbed Sandro’s pants at nangulit na
ng nangulit. I just rolled my eyes at the two of them.

“Kapag malaki ka na, sasabihin ko na sayo.” He said. Stan pouted kaya binuhat ito
ni Sandro and threw him in the air.

“Sandro!”

Sandro was able to catch him and did it again. Wala na akong nagawa kung hindi ang
pumikit at higitin ang hininga.

“Bilhan mo rin ako ng Canton ha Manong?” ungot pa ni Stan na nagpatawa sa aming

dalawa ni Sandro ng malakas.
Oh well, mukhang hindi na ito masama.

*pen<3

=================

Escalator Marathon

LABINGAPAT

“Manong! Isa pa!” sigaw ni Stanley. Nagkatinginan na lang kami ni Sandro bago
umikot at pumunta sa escalator. Kanina pa kami ganito. Bababa,papanhik tapos bababa
ulit. Sampung minuto na yata na ganito lang ang ginagawa ni Stanley. Sinama pa niya
kami ni Sandro.
“Hindi ka pa ba napapagod?” tanong ni Sandro dito. Umiling lang si Stanley habang
mahigpit ang kapit sa action figure ni Natsu. I just sighed. Naramdaman ko rin ang
ginawang pagbuntong hininga ni Sandro.

“Dapat talaga binili ko na lang lahat ng gusto ng batang yan para naman lahat ng
atensyon niya nasa mga action figures. Hindi yung nagmamarathon tayo sa escalator.”
Pagmamaktol nito. I shook my head and eyed him.

“Kapag binili mo lahat ng gusto ng batang yan, masasanay yan. I don’t want my son
to be spoiled Sandro.” I shot back. Tiningnan ako nito.

“He’s a Montreal Phoebe. He deserves to be spoiled--“ itinaas ko ang kamay ko at

tumigil ito.
“Enough. End of discussion.” Sabi ko bago ito tinalikuran. He just sighed bago
lumapit ulit sa akin at hinawakan ang kamay ko. Sinubukan ko itong hilahin pero
hinigpitan niya ang hawak rito.

“Sandro--“

“Para hawak lang, ipagdadamot mo pa?” he pouted at nagulat ako sa ginawa niya. Did
he just pouted and made pacute to me? Ngumisi lang ito bago ako hinila palapit.

“Tol pagod na ako.” He said for the nth time to Stanley. Tinitigan lang siya ng
bata bago ngumisi.

“Suko ka na Manong?” my son challenged. And then I realized, this is not an

escalator marathon. This is Stanley’s test to Sandro. Sinusubukan niya kung
hanggang saan tatagal ang ama nito. My son wanted to see how long will Sandro
endure this test. My Stan is really brilliant.

“Asa ka pa.” sagot naman ni Sandro kahit halatang hinihingal na. I sighed. Hindi
kami matatapos rito with these two having an ego battle.

“Stan, tanghali na. Gutom na ako.” I said. Sabay na tumingin ang dalawa sa akin.
tumakbo si Stan sa direksyon ko and gave me a daggered look. Nameywang ito sa
harapan ko and stomped his feet.

“Bakit hindi mo agad sinabi?!” sigaw nito habang nakakunot ang mga noo. Tumingin
ako kay Sandro na natatawa sa reaksyon ng anak.

“Bakit nung ako ang nagsabing ako ang gutom, wala lang sayo?” he said. Stanley
stuck his tongue out.
“Iba si Sweetheart, iba ka. Tara na nga Manong, kain na tayo ng Canton!” hinila na
nito ang kamay naming dalawa. Sandro scratched his head at tumingin sa akin.

“Paano tayo naging magkaiba?” he asked me. I just smiled and shrugged. Kahit ako
hindi ko rin alam ang sagot.

“MANONG, HINDI ito Canton. Spaghetti ito. Spaghetti. Ang laki na ninyo hindi niyo
pa alam ang kaibahan.” Stan said habang sinusubuan ko ito. Sandro laughed at
kinurot ang pisngi nito.

“Pasensya na po.” He said. Stan nodded bago ngumanga para masubuan ulit. Tiningnan
ko si Sandro at nakatitig lang siya sa aming dalawa.
“May problema ba?” I asked. Umiling si Sandro bago pinagpatuloy ang pagkain. Kinuha
ko ang tissue at pinunasan ang bibig ni Stan.

“Phoebe? Iha?” I froze when I heard that voice. Tumingala ako and saw my
grandfather standing behind me.

“Mr. Madrigal.” Sandro stood. Yumuko ako at inayos si Stan. Ang lakas ng kabog ng
dibdib ko. Nanginginig ako sa tuwing mahaharap ako sa lalaking ito.

“Sandro. It’s nice to see you.” Nagkamay ang Lolo ko at si Sandro. Stan crawled to
me at bumulong sa akin.

“Sino yan Sweetheart? Bakit nakikipagholding hands sa kanya si Manong?” tanong ng

anak ko. I smiled when someone touched Stan’s head.
“Kamusta iho. Ako ang Lola ng Mommy mo. Lolo mo naman siya.” My grandmother smiled.
Hindi ko napansin na magkasama pala silang dalawa dito sa restaurant. Lumunok ako
dahil pakiramdam ko ay hihimatayin ako sa presensya nilang dalawa. Tumingin ako kay
Sandro at nakatitig ito sa akin. kinuha nito ang kamay ko and kissed it.

“Mauuna na ho kami. Mukhang masama ang pakiramdam ni Phoebe.” Sandro said at

inalalayan akong tumayo. I was about to walk away when Lolo held my hand. I
flinched bago yumuko ulit.

“Phoebe..”

“Sige ho.” My voice was so small. Agad na akong tumalikod sa kanilang dalawa. I
felt Sandro’s arm on my waist. Huminga ako ng malalim at pumikit ng mariin para
maalis sa isip ko ang lahat ng nangyari sa akin sa kamay ng mga Madrigal noon.
“Gusto mo na bang umuwi?” Sandro caressed my hair. Umiling ako at tumingin kay
Stanley na nakatitig sa akin.

“Sweetheart, ayos ka lang?” tanong nito. Ngumiti ako bago tumango. Niyakap ko ang
anak ko ng mahigpit as shudder raised into my spine.

“Stan, listen to me. Wag kang lalapit sa kanila ha?” sabi ko dito. Kumunot naman
ang noo niya.

“Bakit po? Sabi nila Lolo ko atsaka Lola ko sila.”

“Basta. Promise mo sa akin wag kang lalapit sa kanila ha?” pag-uulit ko. Tinitigan
lang ako ni Stan bago tumango. Sandro held my arm.
“Phoebe, anong problema?” he whispered worriedly. Umiling ako bago kumapit sa
kanya. I looked at him and smiled.

“Wala. Tara, grocery tayo. Nagpapabili si Stan ng canton hindi ba?” sabi ko na
lang. When Stanley heard the word Canton ay naging energetic na ito at hinila na
kami papuntang supermarket.

“MAS MASARAP nga kasi yung green!!” sigaw ni Stanley at pilit hinihila kay Sandro
ang isang pack ng pancit canton, yung calamansi flavor, mula kay Sandro.

“Puro green na yung laman ng cart oh! Ibang kulay naman!” Sandro shot back.
Napayuko na lang ako dahil pinagtitinginan na kami ng mga tao dahil nagsisigawan
sila over a pack of noodles.

“Ayokong ibang kulay! Green lang dapat para maasim! Vitamin B yun Manong! Healthy
yun!” dagdag pa nito. Nagulat ako sa sinabi ng anak. Paano nito nalaman iyon?

“Anong vitamin B? Vitamin C yun! Stanley naman!” Sandro screamed. Lumapit na ako sa
dalawa at inagaw ang pakete na pinagaagawan nila at binalik ko sa rack. Kinuha ko
rin ang iba pa na nasa cart hanggang sa anim na lang ang natira.

“Sweetheart!! Wag!! Wag mo silang kunin!” Stan screamed. Lalo akong napapikit dahil
mukha kaming mga taong gubat na sigaw ng sigaw sa buong supermarket.
“Stan tama na. Nakakahiya.” Sabi ko. Sandro looked at me.

“Nakakahiya kanino?” namulsa ito. Tumingin ako sa mga tao sa paligid pagkatapos ay
yumuko.

“Sandro..”

“Nahihiya ka sa mga tao Phoebe?” he said. Umiling ako but he eyed me intently. Maya
maya ay tinawag niya si Jackson.

“Sir?”
“Ring the firealarm. Isara ninyo ang buong mall. Wag kayong magpapapasok hanggang
naggogrocery ang asawa ko. I don’t wantmy wife getting shy in our own mall” he
said. Nanlaki naman ang mata ko lalo na ng tumango si Jackson at umalis na.

“Sandro, you don’t have to do that.”

“I already did. Gusto mo nito Tol?” tinaas ni Sandro ang isang Pringles. Tumango si
Stan at kumuha na naman sila ng kumuha hanggang sa napuno ulit ang cart.

“Hoy! Ano ba! Junk foods yan! Tama na!” sabi ko habang binabalik ang kinukuha nila.
Nagtinginan ang dalawa bago sabay na nag-pout.
“Tama na.” I glared at the two of them. Sabay silang tumango. Itutulak ko na sana
ang cart when the fire alarm rang at nagpanic ang mga tao sa supermarket. Agad din
naman iyong tumigil at wala ng nangyaring commotion. Ibinalik ko ang tingin sa
dalawa at yun, may mga ginagawa ng kabalastugan ang mag-ama. Tinitigan ko si Sandro
na naglalagay na ulit ng Pringles. I breath hard.

“SANDRO NAMAN EH!” I shouted. Stanley gasped at nabitawan na rin nito ang Canton na
kinuha niya ulit.

“Patay.” Sandro whispered.

“Lagot tayo Manong.” Stanley added. Umiling na lang ako sa kanilang dalawa. Binalik
nila lahat ng kinuha nila at malungkot na tinulak ang cart.

“Sensya na ‘Tol ha?Wala tayong magagawa. Boss natin siya eh.” Sandro whispered but
it was loud enough for me to hear.
Ang kulit nilang dalawa.

Maraming nalito about the pancakes and the approval of Yana’s Dad. Don’t worry,
lahat yan under sa pamimikot kuno ni Andrei.

At bakit ang dami daming nagkakagusto kay Stan? Haha

*pen<3

=================

The Past

LABINGLIMA

“Napagod talga siya.” Sandro said habang nakatitig kay Stan na lupaypay na ngayong
natutulog sa mga balikat nito. I smiled thoughfully at hinimas ang ulo ni Stan.
We arrived at Stan’s room at maingat siyang nilapag ni Sandro sa kama nito. He
smiled before looking at me.

“Stan is worse than me and Alexa combined.” He said habang natatawa pa. Tumango
ako, knowing how Alexa can behave the same way as Stan.

I tucked Stan on his bed at sabay na kaming lumabas ni Sandro. We are about to open
the door ng may malaks na lagabog kaming narinig. We saw Stan lying on the carpet
pero tulog pa rin. Sandro sighed bago binuhat ang bata.

“Goodnight Tol.” He kissed his forehead.

“Tay..”

We were both frozen on the spot when Stanley talked during his sleep. Tumalikod na
ito and hugged Natsu tightly. Mayamaya lang ay napuno na ang kwarto ng mumunti
niyang mga hilik. Nilingon ko si Sandro na nakatitig lang sa bata. Nilapitan ko
siya and touched his arm.

“Magpahinga ka na rin.” I told him bago lumabas. Ramdam ko namang nakasunod ito sa
akin. papasok na sana ako sa kwarto ko when he grabbed my arm.

“Sandro--“

“Can we talk?” his voice was laced with anxiety. Napayuko ako and stared at the
prints on the carpeted floor.
“Phoebe--“

“What we had will be limited only to Stanley. Wag ka ng umasa na magkakaroon pa

tayo ng higit doon Sandro.” I voiced out. Napatitig ito sa akin bago tumiim ang mga
bagang niya.

“You have to listen to me Phoebe.” He pleaded. Tiningnan ko siya bago tumawa ng

mapakla.

“No. The time for your explanation was five years ago Sandro. If you really mean
whatever you are saying now sana hindi mo ginawa ang mga ginawa mo sa akin noon.
Sana hindi mo ako tinapon noong bumalik si Natalia. Sana hindi mo ako tinalikuran.
Sana hindi mo ako iniwan. But you did. And I will not let you do everything again
Sandro. I learned my lesson.” Tuloy tuloy kong sinabi. Sandro gripped my arm
tightly. I stepped back at pumikit ng mariin as I remembered that night. That dark
night. When I almost lost everything I had because of him and Natalia.
“I’m sorry Phoebe.” His voice broke. Yumuko lang ako and shook my head. Memories of
the people who threatened me and my child flash into my mind. Naalala ko kung ano
ang ginawa ng Lolo ko sa akin. Naalala ko ang lahat.

“Umalis ka na Sandro. Gabi na. Gusto ko ng magpahinga.” I said as I opened the

door. He opened his mouth but I closed the door before he could say anything.
Napaupo ako sa sahig ng ako na lamang mag-isa sa kwarto. I was shaking profusely na
pakiramdam ko ay malalagutan na ako ng hininga ano mang oras.

Hindi ko na namalayan na umiiyak na pala ako. I absentmindedly clutched my tummy.

Hindi na pwedeng maulit ang lahat ng nangyari noon. I can’t let them get their
hands on my son.
UMAGA NA nang magising ako. Maliwanag na at rinig ko na ang tawanan ni Stan at ni
Daddy sa baba. I freshen up at pumunta na rin ako. Stan smiled widely to me ng
nakita na niya ako.

“Sweetheart!” sigaw nito. Yumuko ako and kissed him goodmorning. Inakay ko siya
pabalik sa lamesa.

“Goodmorning po.” I greeted Daddy Xander. Tumango lamang ito bago nakipagkwentuhan
ulit kay Stanley.

“Iha,malapit na ang pasukan. I would like to enroll Stan sa school nila Sandro
noon, if it is okay with you.” Paalam ni Mommy sa akin. I looked at Sandro na
tahimik lamang na katabi si Alexa.
“Ayos lang po sa akin.”

“But you can go back to work now that Stan will be studying.” Alexa said.
Napatingin si Sandro sa kakambal bago sa akin. I smiled bago tumango.

“Pwede na ba akong magtrabaho?” tumingin ako kay Sandro. He clenched his jaw bago
binalik ang tingin sa almusal niya.

“Just promise me you will not run again Phoebe.” He said. Tumango ako. Daddy raised
his hand and stood. Sumunod si Sandro sa kanya.

“Sandro. The house is done. Andrei called me a while ago. Pwede na kayong lumipat
nila Phoebe doon.” Daddy said. Napatingin ako dito. Sandro nodded bago hinalikan si
Mommy at si Stanley.
“Alis na muna ako Tol.” Ginulo nito ang buhok ng anak. Stan pouted bago hinampas
ang kamay ni Sandro.

“Wag mo nga akong halikan Manong. Kadiri ka. Dapat si Sweetheart ang hinahalikan
mo, hindi ako.” Sabi ng bata. Namula ako at yumuko. Sandro stiffened on his spot.

“Pwede ko ng halikan si Sweetheart?” paninigurado nito. Stan gave looks of dagger

bago tumango.

“Basta sa pisngi lang.” ngumisi si Sandro bago tumayo. Tiningnan ko siya at pulang
pula na talaga ang mukha ko. Mabilis na rin ang tibok ng puso ko at namamawis na
ang mga kamay ko. Sandro looked at me with sadness on his eyes pero mabilis naman
iyong nawala. He shook his head bago binalik ang tingin kay Stanley.
“Sige na Tol. Late na ako.” And then he turned back. Napanganga na lang si Alexa sa
ginawa ng kambal, habang ako..

Though I hate to say this, nanghinayang ako sa ginawa ni Sandro.

***

I keep on fumbling on contracts I have to sign pero wala rin akong nagawa dahil
wala doon ang isipan ko. My mind kept on repeating the last conversation I had with
Phoebe. Akala ko ayos na kami after what happened in the mall pero hindi pa rin
pala. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. I can’t explain to her everything
without revealing my dark past. But I don’t want to lose her too. I can’t choose
between the two because the result will still be the same. Mawawala pa rin si
Phoebe sa akin.

“Sir, may naghahanap po sa inyo. Natalia Madrigal--“

“Sandro!” Natalia ran to me and hugged me tight. Sinara ng secretary ko ang pinto
habang kumandong naman si Natalia sa akin. I tried pushing her away.

“What--Natalia!” I tried pushing her pero pilit ako nitong hinahalikan. She pouted
and looked at me straight into my eyes.
“Hey baby, anong problema? Didn’t you miss me?”

“No. Go away bago pa may makakita sa--“ I was cut off with my speech when Natalia
unbuttoned her dress and revealed her breast to me. Mabilis kong kinuha ang dress
niya at sinusuot sa kanya ito but she just kept on avoiding my hands.

“NATALIA!” my patience is not that long. Inis akong tumayo at nahulog ang babae sa
sahig. She stood abruptly at galit na galit din akong tiningnan.

“So the rumors are right. Nagkakaganyan ka ba dahil kay Phoebe?!” she screamed.
Tumalikod na lang ako at kinuha ang damit niyang nahulog malapit sa upuan ko.
“Answer me Sandro goddamn it!” she shouted. I just looked at her before sighing.

“Oo. Satisfied now?” she gritted her teeth before laughing wickedly.

“So, alam na ba niya?” she challenged me. I felt my blood boiling as I grip her
chin.

“Don’t you dare.”

Tumawa lang ito bago nilapit at idinikit ang katawan niya sa akin. she traced her
finger on my chest, drawing patterns on it.
“Aw, so hindi niya pa pala alam. Poor Phoebe.” She laughed. Tinulak ko siya but she
tiptoed and looked at me.

“You want me to stop huh Sandro? Then tell my sister the truth about your past.
Tell her at kapag nanatili siya sa tabi mo pagkatapos niyang malaman ang totoo then
I would concede at iiwan ko na kayo. But if she walks away, which I am sure she
will, then you’re mine.” I gritted my teeth. Kumapit siya sa akin at niyakap niya
ang mga braso niya sa leeg ko.

“You’re mine. You’re first mine. And I accepted you kahit na alam ko ang nangyari
sayo noon. I know your past Sandro and I accepted you. Ang tanong, tatanggapin ka
rin ba ni Phoebe kapag nalaman niya? Will she accept you the same way that I did?”
patuloy nitong pagsasalita. I stood there frozen as I realized the weight of her
words. She closed her eyes and kissed me fully on the lips pero wala na akong
pakialam. Kinain na ang pagkatao ko ng takot sa mga salita niya.

And that was then a huge crashing sound erupted, an a horror stricken Phoebe
standing on the doorway looking straightly to the two of us.
 I am thinking on deleting TSL muna for the mean time to do some major editings on
the parts na may kaparehong pocketbook. So, On-Hold muna ito.

*pen<3

=================

Wrath

LABINGANIM

Ace’s Notes:

Mga tao, on-going po ang VxV. Ang The Sweetest Lie ang on-hold because of
revisions. May mga scenes kasi akong papalitan but the flow will still be the same.
Thank you. Sa mga nagPM sa akin at labis ang pag-aalala kay Sandro at Phoebe dahil
baka maon-hold sila, no need to worry po. Mahaba pa po ang kwento na ito, probably
my longest, aside from TFS. So, thank you sa inyo friends.
BTW I really had fun reading your comments sa previous chapter. But no, no one got
the correct answer about his past. READ THIS IF YOU ARE TOO CURIOUS: THE TITLE HAS
THE CLUE. Then again, salamat.

Nagmamahal kay Stanley-chos

-Ace

***

Stan popped his head at ngumiti sa akin. “Sweetheart, niluto ko yung isang canton
sa kitchen. Yung yellow.” He smiled at me at kumunot ang noo ko.

“Akala ko ba ayaw mo ng yellow na canton? Bakit mo niluto?”

“Hindi naman ako yung kakain eh. Si Manong. Papadala ko sana sayo sa trabaho niya.”
Sagot nito sa akin sabay nguso. Kumunot ang noo ko then smiled fondly at my son. I
sighed dahil napapalapit na si Stanley sa ama, not that I have a problem with that.
Maganda ngang magkalapit sila. Ayaw kong maranasan ni Stanley kung paano lumaki ng
malayo sa ama. But I am still afraid Sandro will mess things up between the three
of us. He has the tendencies to do so.

“Pinapapunta mo ako kay Manong Sandro?” I clarified. Kinagat nito ang labi niya
bago tumango.

“Opo sana Sweetheart. Kaso hindi na kita masasamahan kasi sabi ni Tito Xavier
tuturuan niya daw akong magbasa tsaka magsulat. Papahiramin din daw niya ako ng
libro.” Sagot nito sa akin. Ginulo ko ang buhok nito bago tumango. I sat para
magkapantay kaming dalawa.

“Bakit mo ba siya gustong padalhan ng canton ha? Uy..” tukso ko dito. Nalukot ang
mukha niya bago ako tiningnan ng matalim. I held him in arm’s length bago ngumiti
at hinimas ang buhok niya.
“Pasensya ka na ha Stan? Kung noong una pa lang sana, pinakilala na kita kay
Sandro, sana lumaki ka ng may tatay--“

“Ayos lang yun Sweetheart. Kahit kailan naman hindi ako magagalit sayo! Promise.”
Tinaas pa nito ang kamay niya bago ngumiti ng malapad. I tried blinking the tears
away bago ito pinapunta na kay Xavier para mag-aral magbasa. Ako naman ay nagbihis
na para mapuntahan at mabigay kay Sandro ang niluto ni Stanley para dito.

Mabilis akong nakarating sa building dahil ipinahiram ni Allison sa akin ang

sasakyan niya. Minsan, hindi ko mapigilang hindi mapangiti kapag naiisip ko ang mga
kapatid ni Sandro. Alexa and Ali were both lively and energetic. Xavier on the
other hand is quiet pero approachable naman, parang si Daddy Xander. But Sandro is
of different case. Kung hindi lang sila magkamukha ni Daddy at hindi sinabi ni
Alexa na kambal sila, hindi ako maniniwalang parte siya ng pamilya nila. He is too
ruthless. Too dominant. Possessive din siya at bossy. Lagi rin siyang nakasigaw sa
lahat at parating aburido.

Napangiti ako sa sarili ko ng maisip ang mga katangian niyang iyon. Those traits of
him made me fall for him even harder back then. Noong mga panahon na hindi ko pa
alam kung ano ba ang pakiramdam ng totoong sakit. I tried believing someone can
love me kahit anak lang ako sa labas. Na may tatanggap sa akin kahit may baldado
akong ina at pinatapon ako sa Germany para itago at hindi maging rason ng kahihiyan
ng pamilyang Madrigal. And I thought that someone is Sandro. But he isn’t.

Kilala na ako sa Publishing House, considering I was once a writer here. Marami pa
nga akong kakilala na nakita habang paakyat ako sa opisina ni Sandro. We shared
some small talks kaya medyo natagalan akong nakarating sa taas.

When I reached his office, wala ang sekretarya niya pero nakasindi naman ang PC
nito. Mukhang lumabas ito saglit kaya nagtuloy tuloy na lang ako. I knocked, pero
walang sumagot. Pinihit ko ang seradura and entered.

“Sandro--“

I felt the blood running on my veins turned cold ng makita ko ang sitwasyon ni
Sandro ngayon. I bit my lips hard at nabitawan ko ang canton na dala ko.
Here is the man who tries to have another chance with me kissing an almost naked
woman in the secrecy of his office. Nasaan ang delikadesa niya sa mga salita niya?

“Phoebe?!” his face was ashen. Malakas nitong itinulak ang babae. I looked at the
girl and I felt my heart leaped out of my throat. Agad akong napahawak sa tiyan ko
at tumakbo at the sight of her.

“Phoebe!!” tawag ni Sandro sa akin. Patuloy lang ako sa pagtakbo at pumasok agad sa
elevator. Sandro almost reached it at pipindutin sana ng isang empleyado ang button
but I pressed closed at sumarado na ang pintuan.

“DAMN!” I heard him curse. I just stared at the wall, shaking at the sight of the
two of them. I tried breathing pero hindi ko magawa. Gusto kong sumigaw pero walang
boses na lumalabas sa akin. I wanted to cry but I can’t. I was numb. I can’t feel
anything.
Mabilis akong naglakad when I reached the groundfloor. Saktong bumukas ang kabilang
elevator and Sandro emerged from it.

“P-Phoebe, that was n-nothing.” He said, trying to hold me. I kept my face straight
at tuloy tuloy sa paglalakad.

“Phoebe--“

“No. You don’t have to explain Sir.” Sagot ko sa pinakamalamig na tono na nagawa ko
sa buong buhay ko. We stopped walking at hinarap ko siya. He looked at me wide
eyed, alert na para bang ano mang oras ay tatakbo ako.

“That..” tinuro ko ang direksyon papunta sa opisina niya. “That wasn’t nothing
Sir.” I said, giving pressure on every word that I say. Huminga ako ng malalim bago
nagpatuloy.
“The two of us..” sabi ko naman sabay turo sa mga dibdib namin. “ We are the ones
who are nothing Sandro. I should have known it.” I spat bago tumalikod na. Sandro
just stood there, frozen on the spot.

Lumabas na ako at doon ko lang napansin na nanginginig pala ako. Mabilis kong
tinakbo ang kotse ni Ali at sumakay roon. I maneuvered the car and saw Sandro
running after me. My tears fell at the sight of him habang hinahabol ako at
pinipigilang umalis. Doon ko lang naramdaman ang sakit. Ang pagtataksil. But I
laughed to myself. Kahit hindi ko aminin sa sarili ko, umasa akong totoo na nga ang
pinapakita ni Sandro. Noong mga panahon na sinabi niya sa aking mahal niya ako, the
insane part of me believed him. I thought he was genuine when he made me feel that
I was his and only his. And I am wrong.

I should have known this one would be coming. Dapat hindi ko na nilagay ang sarili
ko sa alanganing sitwasyon na ito. Sana noon pa lang na kinuha ako ni Daddy at
Mommy sa summerhouse ni Sandro umalis na ako at nagpakalayo layo kasama ni Stanley.
Dapat hindi na ako sumugal. Dapat natuto na ako sa nangyari noon.

Hindi ko na napark ang kotse ng maayos. Tuloy tuloy lang akong tumakbo papasok sa
mansion. Stan jumped from Xavier’s lap ng makita ako.
“Sweetheart, anong sabi ni Mano--umiiyak ka?” my son’s voice was of immediate
concern. Maging si Xavier ay lumapit sa akin.

“Ate, ayos ka lang?” he asked. Tumingin lang ako sa kanya bago tumango at
dumiretsyo sa kwarto.

“Sweetheart, ayaw ba ni Manong nung canton kaya umiiyak ka?” Stan caressed my hair
at tiningala ko siya. Umiling ako and tried calming myself. I can’t let this worry
my son.

“Inaway ka ba niya?” his voice hardened. Maging ako ay natakot sa expression ni

Stanley Philip ngayon. He looked so murderous as his jaw clenched.
“Stan--“

“Inaway ka niya hindi ba?!” my son shouted. Hindi ako nakasagot ng tumakbo ito at
tinapon ang regalo ni Sandro dito na si Natsu. Bumaba rin ito at ng bumalik ay dala
na niya lahat ng pagkain na binili ni Sandro para dito.

“Stanley--“

“Phoebe!!” I gasped when Sandro was already in the doorway. Natigil lang ito sa
pagpasok when Stanley threw his action figure at nasapol nito ang mukha sa ama.
Napahinto si Sandro sa pagpasok ng makita ang anak.

“Tol..”
Stan stood and kicked his father’s knee. Napauklo si Sandro at ngumiwi. Stan
gritted his teeth.

“NANGAKO KA NA HINDI MO PAPAIYAKIN SI MAMA!! NANGAKO KA!” my son screamed.

Napanganga ako dahil sa galit sa boses nito at sa tinawag niya sa akin. I cried
harder. Stan would never call me Mama kung hindi ito galit. At hindi ito magagalit
kung hindi ito nasasaktan.

“Stanley..” Sandro tried reaching him pero binato ulit siya ni Stanley, this time,
ang canton naman ang hinagis nito.

“SAYO NA YAN! SAYO NA LAHAT NG BINIGAY MO! WAG MONG LALAPITAN SI MAMA!!” patuloy
ito sa pagbato ng kung ano ano sa ama. Wala akong nagawa kung hindi ang tumingin
lang sa kanilang dalawa dahil maging ako ay hindi ko alam kung ano ba ang dapat
kong gawin kay Stanley.
“BAD KA! SINUNGALING KA! UMALIS KA DITO! AYAW NA KITANG MAKITA MANONG!” Stan’s
voice broke. Umupo na ito at humagulgol. Dahan dahang lumapit si Sandro dito.

“Son, I--I’m sorry. Hindi ko--“ tinutulak siya ni Stanley at hindi makalapit si
Sandro dito. He looked at me so helplessly pero umiwas ako ng tingin. Dapat sa
kanya yan. Sana bago man lang siya nakipaglandian kay Natalia, naisip muna niya na
may anak na siyang tao. Kahit si Stanley man lang sana naisip niya. He should have
known na kung may masasaktan man sa amin, si Stanley iyon.

“Ayoko na..” Stan whispered. Sandro sucked his breath. Maging ako man ay gugustuhin
na sumigaw pa si Stanley at magpakita ng emosyon kaysa sa ganitong kalmado ito at
may diin ang bawat salita niya.

“Galit ako sayo Manong.” He looked straightly into his father’s eyes.
“Stanley, baby.” tawag ko sa anak at nilapitan ito pero hindi ito natinag sa
pagtitig sa ama.

“Diba nangako ako sayong tatawagin na kitang Papa?” he said. Sandro opened his
mouth and looked at my son. Namutla na ito at pulang pula na ang mga mata na para
bang ano mang oras ay iiyak na.

“Stanley naman..”

“Sinira mo yung promise mo. Sabi mo hindi mo papaiyakin si Mama.”

“Tol--“
“Sinira mo yung pangako mo. Sisirain ko rin yung sa akin para parehas lang Manong.
Kahit kailan, hindi kita tatawaging Papa.” Stanley said at tumalikod na sa ama.
Hinila ako nito patayo at lumabas kami ng kwarto, leaving Sandro behind.

Naiiyak ako habang ginagawa ko ito. My heart is breaking for Stan.

*pen<3

=================

Yes

LABINGPITO
“Sandro..”

I looked up and saw my twin on my doorway. Tumalikod ako at binalik ang tingin sa
alak na hawak ko. Alexa sat beside me bago inagaw ang beer ko.

“Akina nga yan Lex.” I spat. Tiningnan lang ako ng kambal bago inilayo sa akin ang
bote. Yumuko ito before sighing.

“Sandro you have to tell her the truth.”

“No.” I firmly said. Alexa stood and inched her face closer to me.

“Okay. In case you don’t notice, your son hates you and your wife is heartbroken
because of you and your secret!” she shouted. Umiling ako bago kinuha ang bote ng
alak.

“I’ll explain to Phoebe that Natalia came there for a visit. Yun naman talaga ang
nangyari. Nagkamali lang siya ng--“

“When will you learn Sandro? Kung patuloy mong itatago kay Phoebe ang totoo
magiging paikot ikot lang ang lahat. Natalia will forever have a hold on you at
kahit kailan hindi ka na makakatakas sa nakaraan mo. You have to be brave and
face--“

I whipped my head at binato ang beer malapit sa uluhanan ng kapatid ko pero hindi
man lang ito natinag. I kept walking back and forth in my room knowing that my
sister is right. But sometimes, it is not enough to do the right thing. You have to
settle on the wicked way but atleast you will be ensured that the people that
matters to you will be there beside you.
“And face losing Phoebe and Stanley?! Hell no Alexandra! Can’t you see? Maayos na
kami. Malapit na. I can see it. Stan will accept me as his father and Phoebe will
love me again.” Pahina ng pahina ang boses ko as I say those words. I know,
everything is messed up now.

Seeing Stanley behave the way he did a while ago, it was as if my heart was ripped
into two. Sanay na ako. I heard people calling me ruthless, a jerk a monster and a
devil but nothing mattered to me. but hearing those same words on my five year old
guy, it hurts the most. Pakiramdam ko napakalaki kong gago. Seeing Phoebe cry and
yet wala akong magawa, nakakabaliw. I know if I explain to her everything I have to
tell her the truth. And I have to avoid that. I can’t tell her my past. I can’t
lose her.

“You’re already losing them Sandro. Tell her the truth bago mahuli ang lahat. I t-
think she will still accept you after..” hindi nito natuloy ang sinasabi at kusa ng
tumigil. Natawa ako ng mapakla.

“Seriously Alexa? Sino ang nasa matinong tao ang tatanggap sa akin pagkatapos ng
nagawa ko? Sagutin mo ako? Sinong tatanggap sa akin kung ako mismo hindi ko
matanggap ang sarili ko? As long as this mark is on my back it will always remind
me of what I did! Of what I did to..of what I have done to her..Alexa she will
leave me, alam ko iyon.” Tuluyan ng tumulo ang luha ko ng maisip ko ang posibilidad
ng pag-iwan sa akin ni Phoebe. Alexa cried and hugged me too.

“Sorry Sandz. Kasalanan ko eh.” She whispered. Umiling ako bago tumalikod sa kanya.
I went to my bathroom and stripped my shirt off. Tinakpan ko ang salamin sa banyo
para hindi na ulit makita iyon.

I can’t afford seeing it. That huge mark on my back.

That X-mark.
***

“LOLO, GUSTO ko na pong umuwi kami ni Sweetheart sa Tondo bukas. Pahiram po muna
kami ng kotse. Wala kasi kaming pamasahe.” Tuloy tuloy na sabi ni Stan habang
kumakain na kami ng hapunan. I saw hos Sandro’s fork froze in the air. Lahat ng
nasa lamesa ay napatahimik sa sinabi ng bata.

“Stanley--“ I tried stopping him but Stan laughed and giggled just like the little
boy that he is. But I know my son, his laugh is a silent threat to his father.
Sandro tried reaching him pero mabilis si Stanley. Kinuha nito ang tinidor niya at
tinusok ang espasyo sa pagitan ng kamay ni Sandro at ng plato niya.

“Tol..”

“Anong nangyayari dito?” Mommy looked at the three of us. Stanley cleared his
throat bago ngumiti sa Lola niya.
“Lola ganda, miss ko na po kasi yung mga katropa ko sa Tondo kaya iuuwi ko na si
Sweetheart.” I looked at my son before swallowing. Sandro sighed at yumuko. I
silently thanked my son, dahil kahit galit man ito sa ama niya, pinagtakpan niya pa
rin ito.

I know Stanley is just five years old, but I guess it runs on the blood of a
Montreal. Iilang beses ng naikwento ni Alexa sa amin na bata pa lamang silang
magpipinsan, matured na silang mag-isip. They were trained to see the world as
early as they can. And eventhough Stan didn’t grew up with them, its innate with
him. Bata pa lamang ito ay sinanay na niya ang sarili niyang maintindihan lahat ng
bagay. Katwiran niya, dapat lamang daw iyon para maprotektahan ako.

“Pero dapat--“ Daddy held Mommy’s hand and she stopped. Daddy cleared his throat
and smiled at Stanley.

“Sige. Ligpit mo na yung gamit ninyo ng Sweetheart mo pagkatapos ninyong kumain ng

cake ha? Papahatid ko kayo kay Caloy.”
“Daddy--“ Sandro intervened but Daddy glared at him. He took his napkin and wiped
his mouth before looking daggers at his son.

“Tingnan mo ang ginagawa ng takot mo Sandro.” He said before standing. My brows

knotted sa sinabi ni Daddy. Anong takot? Ang isang Sandro Montreal, may
kinatatakutan?

“SWEETHEART, PWEDE pa naman tayong tumira doon sa dati nating bahay hindi ba? Sabi
naman ni Nay Esper, pwede tayong bumalik doon.” Daldal ni Stanley. I patted his
hair para mtulog na ito pero patuloy pa rin ito sa pagpaplano ng mga gagawin namin
kapag bumalik na kami sa Tondo.
“Oo. Tumawag na ako sa kanila kanina Stan. Inayos na daw ni Nanay yung bahay. Tulog
ka na.” I said. He nodded and kissed the tip of my nose.

“Goodnight Sweetheart. Love you.”

My heart melted and I kissed him back. Umunan siya sa mga braso ko and I listened
to his little snores. I sighed. Maybe I was hurt but I know Stan is devastated. He
was beginning to open up to his father and now, he was deeply hurt when he saw me
crying.

I know I shouldn’t cry. Pero hindi ko napigilan. Umasa na kasi ako eh. I thought
everything is true and genuine. Though I don’t like it, I ended up going back into
the Phoebe na madaling maniwala. I became Phoebe na nagtiwala ulit kay Sandro. And
this is where it got me.

Idagdag mo pang si Natalia ang naroon. Kung ibang babae siguro, hindi ganoon ang
magiging reaksyon ko. But Natalia is my living nightmare. I almost died on her
hands back in Germany noon. At tingin ko hanggang ngayon ay takot pa rin ako sa
kanya. Not for myself, but for my son.

MAAGA KAMING nagising ni Stanley. My son was unusually quiet na para bang may
hinihintay ito ng paalis na kami. I think, he is still waiting for Sandro to stop
us from leaving. Pero nakaalis na kami lahat lahat, walang anino ni Sandro ang
nagpakita.

“Tara na nak?” I said noong nasa tapat na kami ng apartment ni Nanay Esper. Tumango
lamang ito at kinuha na ang bag niyang Ben 10.
“Sweetheart..” tawag niya sa akin noong inaayos na namin ang mga damit namin sa
closet. Tiningnan ko siya.

“Makikita pa ba natin siya?”

“Sino?”

Matagal bago sumagot si Stan. He looked at me before biting his lips. He fiddled
with his fingers bago umiling.

“Wala po. Labas muna ako Sweetheart. Bibili lang akong candy.” He said. Tumango ako
and gave him some coins. Tumakbo na ito papunta sa sala and I stayed in the room to
arrange our things.
“LAYAS!!” Stan shouted. Napatakbo ako sa sinigaw ng anak.

“Stanley! Ayos ka lang--“ I stopped on my tracks and gasped when I saw huge
luggages na nakakalat sa bukana ng pintuan namin. May mga maleta na nakakalat din.

“Umalis ka dito Manong, maliit lang yung bahay namin hindi ka kasya!” Stanley said.
I sighed bago kinarga ang bata.

“Sa kwarto ka muna ha Stan?” I said. He was about to say something but I smiled and
kissed him.

“Hindi ako iiyak. Sige na, maguusap lang kami.” I told him. Tumango lang ito bago
sinara ang pinto. I faced Sandro na nagiikot na sa bahay.
“Anong ginagawa mo dito?”

“Why did you cry back then Phoebe?” he said, straight into the point. Napatid ang
dila ko at tinitingnan siya.

“Ano bang sinasabi mo?”

“You cry because you are hurt right? Tell me Phoebe, nasaktan ka ba ng hinalikan
ako ni Natalia?”
I shook my head wildly. Ano bang ipinupunta nito? Na nagselos ako? Nagselos ako
dahil mahal--

Mahal ko pa siya?

I grimaced as my heart fluttered and shook. He stepped towards me and I stepped

back. No, this is no so happening to me. No, it can’t be. Hindi pwede ito.

“Phoebe, you promised me you won’t run away from me again hindi ba?” he said.
Napatanga ako and my blood boiled.

“Anong gusto mong gawin ko?! Tumanga na lang doon habang pinapanood kayo?” I shot
back. Sandro smiled and touched my cheeks. Kinuha nito ang kamay ko at nilagay ito
sa tapat ng dibdib niya.
“Mahal kita.” He said. I rolled my eyes bago siya itinulak but he did not budge.

“Kay Natalia mo sabihin yan.” Bitter kong sabi. Sandro laughed out loud and pinned
me on the wall.

“Mukha bang si Natalia ang nasa harap ko ngayon Phoebe?”

“Just go.” I said, dahil sa kawalan ng sasabihin. Sandro laughed again before
grinning.

“No. Actually, I am planning to stay here with the two of you.” He said bago umikot
ulit sa bahay. Sinundan ko siya.

“Why? Stan will not agree into that! I will not agree into that!” I spat. Umupo
lang ito sa sofa bago kinalkal ang bag niya at kumuha ng shirt. He took of his suit
infront of me at nagpalit ng damit. Napanganga ako as I caught sight and came face
to face with his six slapping abs.

“You’re drooling baby.” he teased me. I stuck my tongue out.

“ Never! Umalis ka na nga!”

“I’ll stay here.” He said at tinanggal na ang medyas niya at sapatos. I rolled my
eyes at him at nilapitan siya.
“Bakit mo ba kasi ginagawa ito Sandro? Just go now.” I said. Wala rin naman kasing
point kung makikipagsigawan ako while Sandro is on the mood for teasing. Ako lang
din ang matatalo sa huli.

“Bakit? You’re asking me why Phoebe?” he asked me. Now, I am not sure what to say.
Do I want to know why? I felt like his next word would be a bomb.

“Before I answer that, I have a question first Phoebz..” he said while standing up.
Napasiksik ako sa pader sa ginawa niya.

“Anong--“

“Mahal mo ba ako kaya ka tumakbo at umiyak?” he asked me. napanganga ako but I
closed my mouth after. Sandro grinned and scratched his head.
“No comment baby?” he said. I rolled my eyes at him at tinalikuran na siya para
pumasok sa kwarto, my heart beating so fast and hard on my chest dahil sa tanong
niya. Dapat sinabi ko hindi diba? Bakit hindi ako nakasagot? Naman eh.

“I’m going to stay here Phoebe. Itulak mo ako. Layuan mo ako. Bahala kang mapagod.
But I’ll stay here. I’ll stay and make you fall for me Phoebe. And when that
happens, tatanungin ulit kita kung mahal mo ba ako and I’ll be sure as hell, oo na
ang sagot mo. That is my reason for staying here.” He said. Napalunok na lang ako
as my heart leaped out of my chest and went straight to him. I closed my eyes
tightly as realizations hit me.

Mahal ko ba siya?

Mahal ko pa rin siya.

A/N

I was thinking of posting a story for Stanley but I have to tell you what will
happen if I do. Kung gagawan ko si Stanley ng sarili niyang kwento, that would be
the last book in the series of the Montreal’s and the first book for a new series
that I will be calling AEGIS. Meaning, yung mga anak ni Colton, Alexa and the
others will not have their story na. Yun lang. Talamats. May pasok na ako bukas, so
updates will not be frequent. I'll try posting something every 2-4 times a week
maybe?

Suggest kayo ng name ng heroine ni Stanley baby :)

*pen<3

=================

It All Started

LABINGWALO

“Sweetheart, bakit nandito yan?” tanong ni Stanley sa akin habang nakatingin kay
Sandro na nagaayos na ng mga gamit niya sa sala. Ngumiti lang ako sa anak at
binigay ang tatlong pinggan dito. Mabilis naman nitong inilagay iyon sa bilog
naming lamesa bago bumalik sa tabi ko.
“Konti lang ulam natin. Pati kanin natin konti lang. Atsaka wala tayong cake dito.”
Sabi pa nito. Natawa na lang ako at yumuko para mapantayan ang bata.

“Stanley, hindi naman malakas kumain si Sandro. Atsaka hindi naman siya mahilig sa
cake kaya okay lang din. Wag ka ng magalala.” I said then smiled. Stanley pouted
bago nameywang sa akin.

“Hindi naman ako nag-aalala eh.” Bulong pa nito bago bumalik sa lalagyan ng pinggan
at kumuha ng tatlong baso roon.

“Tawagin mo na siya.” utos ko dito habang nagsasandok ng kanin. Stan looked at me

bago padabog na bumaba sa upuan niya.

“Bakit ako Sweetheart? Hindi naman kami bati noon.” Sagot nito. Natawa na lang ako
at umiling.
Naglakad na ito papunta sa sala at lumapit sa ama niya. Hinila nito ang pantalon ni
Sandro. Sandro looked down and greeted his son with a smile.

“Kakain na.” yun lang ang sinabi ni Stanley bago tumalikod at bumalik sa akin.
Sandro tailed behind him.

Lihim akong napangiti. The house looked smaller with the presence of Sandro
Montreal inside. Kapag kasi nakikita ko o naririnig ang pangalan ni Sandro, parang
kadikit na noon ang mga salitang big, grand and luxurious. Isa siyang Montreal,
apelyido pa lang niya ay kinatatakutan na. everything about him speaks of fortune,
pagkatapos ngayon ay sumisiksik siya sa maliit na lugar na ito just to have our
forgiveness. It is not like him.

I really don’t think that he is serious about saying that he loves me. Hindi ko rin
alam kung kaya ko pa bang magbigay ng isa pang pagkakataon ulit, knowing that my
sister and my family is just right around the corner. I don’t want to go through
that hell again. Natatakot ako na baka kapag sumubok ako ay maulit lang ang lahat.
Sandro only wanted Natalia back then, ano bang iba ngayon?

“Aray!” nawala ako sa pagiisip when Stanley spanked Sandro’s hands na kukuha na
sana ng kanin.

“Problema mo Tol?”

“Magdasal ka muna! Hindi ka nga nagwash ng kamay! Magkakabulate ka niyan sa tyan,

diba Sweetheart?” humingi pa ng confirmation si Stanley sa akin. I nodded at wala
ng nagawa si Sandro kung hindi ang tumayo at maghugas ng kamay sa lababo. Stanley
led the prayer. Ng matapos ang bata ay kinuha ko ang pinggan nito at nilagyan ng
ulam at kanin.

“Sweetheart, ako na kasi. Malaki na ako. Hindi na ako bata.” Stan tried taking the
serving spoon away from me.
“Stanley Philip, anong sabi ko? Wag maingay kapag nasa harap ng pagkain hindi ba?
Quiet ka na lang diyan. Kapag may sasabihin ka wag ka ng sumigaw.” Sabi ko dito
bago inabot ang plato nito sa kanya. I was about to take my plate para ako naman
ang kukuha ng pagkain ko when I noticed na may laman na ito. I looked at Sandro na
tahimik na kumakain.

“Sweetheart, tubig oh.” Stan said bago tiningnan ng masama ang ama. I furrowed my
brows. Naano si Stanley at ang sama na naman ng dugo sa ama niya, wala namang
ginagawa si Sandro dito ah?

“Phoebe, ulam pa?” Sandro offered me. Umiling ako. Stanley cleared his throat.

“Gusto mo pa ng kanin Sweetheart?” Stan said. Umiling rin ako. When I am done,
tumayo din ang dalawa at nagsimulang iligpit ang lamesa. Nag-agawan pa sila sa
basahan para magpunas.
“Ako na nga kasing magpupunas. Hindi mo naman abot yung buong lamesa.” Sandro said
while pulling the rag.

“Ako na lang nga kasi. Doon ka na. Umuwi ka na. nakakain ka na rin naman.” Stan
added. I just rolled my eyes at the two of them. Sandro looked at me bago ko
sinenyasan na ibigay na kay Stanley ang basahan. Hindi sila matatapos dalawa kung
pati basahan pagaagawan pa nila.

Pumatong si Stanley sa upuan para maabot ng malilit niyang mga braso ang buong
lamesa bago nagpunas. Sandro stood beside me.

“He’s really smart.” He said. Napahagikgik ako sa sinabi nito.

“Ikaw ba namang magkaroon ng ama na katulad mo, ewan ko lang kung magkakaanak ka pa
ng mahina ang ulo.” I answered as I soaped the plates. Sandro laughed with what I
said.

“And hard headed, and possessive, and bossy, and ruthless.” Dagdag pa nito. I
rolled my eyes at him at hinarap siya.

“Are you describing Stanley, o ang sarili mo?” I teased. Ngumisi lang ito bago
nilapitan si Stanley at kinarga.

“Ano ba Manong! Di pa ako nakapagwalis!”

“Mamaya na yan. Tulungan mo akong ayusin yung higaan ko para mamaya ha?” he said to
his son. Stanley stuck his tongue out pero tinulungan din ang ama na kumuha ng
unan. Lumabas ako and checked on the two of them.
“Kakasya ka ba sa sofa?” I asked. Sandro looked at me before scratching his head.

“Hindi. Sa lapag na lang ako. Maglalatag ako.” He said. I sighed bago tumango.
Ginusto niya yan, bahala siya. kung gusto niyang makuha ang tiwala namin, dapat
paghirapan niya. Everything that is hardwhile is worthwhile.

“Sweetheart, magbibilang lang ako ng stars sa labas ha?” paalam ni Stanley. Tumango
ako. Marami pa namang tao sa daan, at kilala si Stanley dito. Isa pa, naroon din si
Nay Esper na pwedeng magbantay rito.

“Hinahayaan mo ang bata na lumabas kahit gabi na?” bakas ang iritasyon sa boses ni
Sandro. Tumalikod ako at sinimulang ayusin ang higaan naming mag-ina.
“Maraming nagbabantay sa kanya sa labas Sandro--“

“Sino? Mga sanggano? Lasinggero? Tsismosa? Yun ba yung mga nagbabantay sa anak ko?”
tumaas na talaga ang boses nito at nakaramdam na ako ng inis. Ibinagsak ko ang unan
and faced him.

“Wag mong kwestyunin ang paraan ko ng pagpapalaki kay Stanley, Sandro. Maayos ang
mga tao na yun at wala kang karapatan na husgahan sila. Wala ka ring karapatan na
husgahan ako at ang pagpapalaki ko kay Stanley!” I spat. Sandro clenched his jaw.

“If you are against this then leave. Umalis ka na at itigil mo na itong kabaliwan
mo Sandro. Bumalik na na sa mansion ninyo. Just stop.” I said. Sandro held my arm
and jerked me towards him, making me crash my body in his hard chest.

“Don’t you dare tell me to stop Phoebe. I didn’t wait for you for five fvcking
years para tumigil na lang ngayong abot kamay ko na kayo. My love for you and
Stanley doesn’t have a trigger button. Wala itong switch na pwede mong pindutin at
titigil na lang. Dahil kung mayroon, sana noon ko pa pinigilan kung ano man itong
nararamdaman ko to spare myself from complications, pero wala.” He hissed at me.
nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya.

Itinulak ko ito at humakbang palayo sa kanya. I shook my head and looked at him
straight into his eyes.

“Mahal mo ako?” I asked him. Sandro’s face light up. Lumapit ito sa akin at hinapit
ako palapit.

“Oo Phoebe. Walang tulak kabigin. Walang katapon.”he said. My chest heaved at
nanginig ako. My soul is starting to crumble as doubts slowly crept inside me.
tumingin ako ng diretsyo dito.

“Then why did you leave me Sandro? Bakit mo ako iniwan sa Germany noon?” my voice
broke. Namutla si Sandro at napahakbang palayo sa tanong ko.
“Phoebe...” he trailed off bago yumuko. Mukhang wala itong maisagot sa akin.

“Forget it. Matulog ka na lang.” sabi ko dito at tinalikuran siya.

I stopped on my tracks when Sandro called my name. humarap ako sa kanya.

“Promise me you would not hate me when I tell you everything Phoebe.” He said.
Kumunot ang noo ko.

“Sandro?”
“If I tell you the truth you would leave me. And I don’t want that.” He said bago
yumuko. Napakagat ako ng labi.

“Ano bang sinasabi mo?”

“Mangako ka muna sa akin Phoebe.”

Tinaas ko ang noo ko bago tumingin ng diretsyo sa kanya.

“I’ll try.” I said. He looked as if he was contemplating on something bago huminga
ng malalim.

“Well..it all started when me and Alexa first came in Germany..”

*pen<3
=================

Wounds

LABINGSIYAM

“Sandro, are you sure about this?” Alexa asked me for the nth time. Tiningnan ko
lang ang kakambal bago inalalayang sumakay sa trailer truck na nasa likod ng condo
namin. I scanned the place and made sure that no one saw us. Itatakas ko ang
kapatid ko. I learned that the reason why Dad brought us to Fussen, Germany is to
make arrangements for Alexa’s wedding with a certain guy I don’t even know. Ayaw
kong ipagkatiwala ang kakambal ko sa kung sino lang.

At sixteen pa lang kaming dalawa, for pete’s sake! I don’t even know what gotten
into my immatured father at itinakda na niya ang kasal ni Alexa kahit masyado pa
kaming mga bata. Ni hindi pa nga kami nakakapagtapos ng pag-aaral pero si Daddy ay
ang pag-aasawa na ang nasa isip niya?
“Shut up Lexa.” I hissed at pinayuko ito para matakpan kami ng mga kahon na nasa
sasakyan.

“But Dad will get mad--“

“Stop being a Daddy’s girl for a second Alexa and be a woman. You’re already
sixteen and yet sunod sunuran ka pa rin sa bawat sasabihin ni Daddy.” I snapped.
Napatahimik ang kakambal ko. We sat there in silence when the truck started its
engine. Alexa reached for my hand at kumapit sa akin. I scooted closer and hugged
my sister.

Hindi ko alam kung saan kami dadalhin nito. Bahala na. ang mahalaga ay mailayo ko
si Alexa pansamantala sa condo para mapurnada ang engagement. Saka ko na lang
iisipin iyon kapag bumalik na kami sa Pilipinas.
I slept at nagising na lang ako ng may biglang lumagabog sa unahan ng kotse. Alexa
gasped when a gun shot rang at ilang mga lagabog ang nangyari. I covered Alexa’s
mouth at hinila ko siya papunta sa likod. I put my finger infront of my mouth and
tried listening to their conversation.

There were muffled voices pero nangingibabaw ang mga salitang hapon. I tried
listening more when the backdoor opened and a flashlight shone on us.

“Daijobu deyo nee-chan.” A guy said while looking at Alexa. Hinarangan ko ang
kapatid ko at nawala ang ngiti ng hapon na nasa labasan. He tsked and pointed his
gun at me. lalong sumiksik si Alexa sa likod ko. My breathing hitched and my
heartbeat raced.

“Sandro..” Alexa whispered. Umakyat ang hapon sa loob ng cargo truck at hinila ako
palabas.

“Alexa!” my sister cried ng may isang lalaking sumalo sa akin at tinulak ako pahiga
sa semento. I scanned the place at napansin kong nasa liblib na kaming lugar.
Walang katao tao roon at ang driver ay duguan ng nakahandusay sa daan.

“You? You’re with them?” the guy pinning me asked me. Malakas ang pag-iling ko.
Tiningnan ko pa ang paligid and saw that there are only two men there, armed with a
gun. Ang isang lalaki ay hinila na si Alexa palabas ng sasakyan. Alexa cried as she
was dragged outside. I gritted my teeth at the sight of my sister pero idiniin lang
ako ng lalaki sa lupa.

“S-sandro..” Alexa cried. Sinubukan niyang magpumiglas ngunit hinila lang siya ng
lalaki palapit at tinutukan ng baril.

Nag-usap ang dalawang lalaki sa hapon. All the while, lumuluwag ang pagkakatapak sa
akin ng lalaki. I took that chance and gripped his ankles and twisted it. Napasigaw
ito sa sakit and I took that opportunity para makuha ang baril nito. Mabilis kong
tinutukan ang kasama nito at binaril sa hita. Alexa screamed at tumakbo papunta sa
akin. Kinuha ko ang kamay nito at tumakbo na kami palayo.

We saw the other guy running after us. Tiningnan ko ang kapatid kong hanggang
ngayon ay nanginginig pa. I stopped running at lumiko sa isang kanto. May nakita
akong abandonadong building at doon hinila si Alexa.

“Stay there. Use the gun if they will find you.” I said at inabot ko dito ang
baril. She was shaking while taking it.

“Paano ka?”

“I’ll be fine. If we will stay together, mas madali nila tayong mahahanap. I’ll let
them run after me and you, you make sure the place is safe at humingi ka ng tulong.
Nakuha mo Lexa?” I asked and smiled at my sister. She gripped the gun tightly bago
ako nagmamadaling lumabas. I ran towards the block. I looked at my left and right
when somebody hit the back of my head and I lose it. Dumilim ang buong paligid ko
at wala na akong naalala pagkatapos noon.
I WOKE up with a fuzzy head. Luminga ako sa paligid. Sinubukan kong tumayo but I
failed. I looked at my hands and they were tied. Tiningnan ko ang lugar at nalaman
kong nasa isang mansyon kami. a few men round the places. Bumukas ang pintuan at
pumasok roon ang isang matabang hapon na punong puno ng tattoo sa buong katawan. I
narrowed my eyes ng lumapit ito sa akin. He immediately grabbed my hair and tilted
my head.

“Are you a spy?!” he asked me. Nanlaki naman ang mata ko sa tanong niya and shook
my head wildly.

“N-no..” the guy smiled dangerously. Sumenyas ito sa mga tauhan niya at pinatalikod
ako. Sinubukan kong tumingin paharap sa mga hapon na nasa likod ko pero hindi ako
makagalaw dahil sa higpit ng pagkakahawak sa akin.

I felt my shirt was ripped away from me. Naramdaman ko ang malamig na hangin ng
matanggal na ang pangitaas ko.
“You..torture until you say yes!” sigaw nito. Napaigik ako sa sakit ng maramdaman
ko ang talim ng kutsilyo na idiniin nila sa likod ko.

“Are you a spy?” tanong ulit nito. Umiling ako.

“N-no..AAAAH!” I shouted ng tinuloy tuloy niya ang blade hanggang sa may balakang
ko. My system was immediately filled with pain from the wound on my back. Unti unti
akong napapaluhod dahil sa sobrang panginginig ng mga tuhod ko sa sakit ng sugat ko
sa likuran.

Napasinghap ako when I felt the tip of the blade on the other side of my back.
Diniin na naman ito ng matabang hapon sa likuran ko and asked the same question. I
closed my eyes, I know if I say yes they will kill me right away. Baka maniwala
sila sa akin kung mananatili ako sa pagsasabi ng totoo. I explained to them
everything but the Japanese only laughed at me before slicing my back with another
slash.
“Yoshiko! That’s enough.” A woman shouted. Tumakbo ito papunta sa akin at
inalalayan akong tumayo.

“Penelope, I am just playing.” The Japanese answered. The woman helped me to stand
at inalalayan akong tumayo.

“You know he can’t be Tamashi’s spy! He is too young!” the woman said again. The
Japanese guy laughed and shrugged.

“I know. I am bored Penelope, and you don’t want to give your daughter to me that
is why I played with that boy.” He said. Hindi na sumagot ang babae at hinila na
ako palabas.
“Are you alright?” she asked me.

“O-opo.” I answered. Bahagyang lumaki ang mga mata nito.

“Pilipino ka?” tumango ako. She hissed through her teeth bago ako isinakay sa
kotse.

“Iuuwi kita sa amin. You can’t stay here. Sasaktan ka ulit ng matabang iyon.” She
said. Ipinasok niya ako sa passenger’s seat. Umikot siya at sumakay na sa driver’s
seat. She buckled my seatbelt and started driving.

“Yoshiko is a Mafia Lord. At ibinebenta niya ang mga Pinoy na nakukuha niya dito sa
Germany para maging katulong ng mga German dito.. May mga pulis ng naghahanap sa
kanya kaya ganyan na lang siya kung makaasta.He thought you’re a spy..” pagkekwento
nito sa akin but I am not listening. The pain on my back is unbearable. Pakiramdam
ko ay malalagutan ako ng hininga sa sakit dahil dito.

Pumikit ako at pinakiramdaman ang sarili ko. I can feel the blood gushing out of my
wound. Nanginginig na ako sa sobrang sakit ng nasa likod ko.

“Damn it!” the woman muttered. May narinig akong parang nahulog sa sahig. Dumilat
ako ng kaunti and saw the woman trying to reach something on the floor of the car.
I narrowed my eyes and saw a small necklace shining in the dark.

The woman tried reaching the necklace while driving. Sinubukan kong gumalaw para
matulungan ito pero hindi ko makaya sa sakit ng likod ko.
“Got it!” she happily said at tinaas ang kwintas.

“My daughter gave this to me--“

Malalakas na busina ang narinig ko. The woman whipped her head and a blinding light
shone. She screamed and tried maneuvering the car. A huge truck was approaching our
car. She tried stepping on the brakes pero hindi ito gumagana. I blinked back when
the horror of the situation dawned me. Mababangga kami!

I closed my eyes and prepared myself for the impact. The woman called me at
naramdaman ko ang pagtakip niya ng katawan niya sa akin bago pa man tuluyang
bumangga ang truck sa amin.
Ng magising ako, naroon na ang mga magulang ko. Alexa was crying inconsolably
habang inaakap ako. Mom sobbed at halos mahimatay na ng magising ako. I tried
moving my arms when I saw that my whole body was bandaged. Luminga ako sa paligid
when the door opened. Dad ran to my side.

“Maayos ka na ba Sandro?” he took my hand at tumango ako. Yumuko si Daddy para

itago ang luha niya.

“Y-yung b-babae?” paos kong tanong. Naaalala ko pa kung paano niya itinakip ang
katawan niya para hindi ako masaktan sa banggaan. She even saved me from the Mafia.
She saved my life.

Daddy swallowed bago yumuko. Tumahip ang dibdib ko sa reaksyon nito.

“Our family will help her daugh--“

“Anong nangyari sa kanya Dad?!” pinilit kong tumayo but the pain lashed through me
at napahiga ako. Agad umalalay sa akin si Mommy at Alexa.

“She’s in coma. Makina na lang ang bumubuhay sa kanya.”

And those words were more painful than the pain on my back. Pakiramdam ko ako na
rin ang pumatay sa babaeng iyon. She is as good as dead. And that is because of me.
She saved me. Kasalanan ko. And I can’t forgive myself for that.

And eversince that day, nabuhay na ako ng may daladalang bangungot. Sinsisis ko ang
sarili ko dahil sinira ko ang buhay ng babaeng nagligtas sa akin.
Gets na ninyo o konting push pa tayo?

Sa nagtatanong pala kung si Roberto Madrigal sa recent update ng TBP ay ang Papa ni
Phoebe, the answer is dyaran! Malaking yes! Tatay po no Phoebe yun. Salamat. :)

*pen<3

=================

Goodnight

DALAWAMPU
“Thank you for saving me Ma’am.” I touched the window and looked at the girl who
saved me. Maraming mga nakakabit na aparato sa kanya and she was covered with
bandages all over her body. I turned my back away, feeling the nagging guilt inside
me as I stare at her. Ako ang may kasalanan ng lahat ng nangyari sa kanya. Ako
dapat ang nasa kalagayan niya, hindi siya.

“Mama!” a girl ran to her. she was wearing huge glasses and her hair was
disheveled. She was crying unconsollably habang nagpupumilit na papasukin siya sa
loob ng ICU. May mga nurse na na pumigil sa kanya.

“Sandro, let’s go. Darating na yung doctor mo.” Alexa nudged me. tumango lang ako
pero hindi maialis ang paningin sa babaeng umiiyak na ngayon.

Siya ba ang anak na sinasabi ng babaeng nagligtas sa akin?

When I realized that, agad akong napatalikod at nagmamadaling bumalik sa kwarto ko.
I can’t face her daughter. Wala akong mukhang maihaharap sa anak niya pagkatapos ng
nagawa ko sa Mommy niya.

My parents decided na iuuwi nila ako sa Pilipinas to undergo Psychiatric help at

matanggal ang trauma ng nangyari sa akin. I went from one therapy into another pero
hindi nabura ang bakas ng kasalanan ko sa babaeng iyon at sa anak niya. Sa bawat
umagang nagigising ako at nakikita ko ang sugat ko sa likuran ko, naaalala ko ang
lahat. And I know, as long as the mark is on my back, hinding hindi ko
makakalimutan ang nangyari sa akin.

Nagpasya akong bumalik sa Germany two years later after that incident para hanapin
ang babaeng tumulong sa akin. gusto kong malaman kung maayos na ba ang kalagayan
niya. I know Dad helped her, pero gusto kong ako mismo ang makatulong sa kanya sa
sarili kong paraan.

Ipinahanap ko siya and found out that she is still alive. Pinuntahan ko ang tahanan
niya and my heart broke when I saw her. she was sitting on a wheelchair at halos
hindi na siya gumagalaw. Mukhang paralisado na ang kalahati niyang katawan at hindi
na makakayang makalakad pa. their home was shabby at mukhang konting hangin na
umihip ay magigiba na ito. Siguro ay dahil na rin iyon sa kawalan nito ng trabaho
kaya naghirap siya.
I sighed at nagpasyang hindi na lang magpakita dito. Napakalaki talaga ng kasalanan
ko sa babaeng iyon at kahit kailan ay hindi ko siya mababayaran.

A few weeks later, the classes started and I took up my MBA in a University in
South Germany. I tried acting normal there, keeping myself away from people and
acting as if no one matters to me.

Until I met Natalia..

***

Inis kong sinipa ang bato na nasa paanan ko habang naglalakad sa kanto para hanapin
si Stanley. I am really frustrated on myself now.

I had the chance kanina, but I let it slipped away. Just when I was about to tell
Phoebe my secret, bigla namang naumid ang dila ko at tumigil na sa pagkekwento and
excused myself para hanapin na lamang si Stanley sa labas. Alam kong nagtataka si
Phoebe sa ikinilos ko pero hindi ko na siya hinayaang makapagsalita. Lumabas na
lamang ako.

I spent a few minutes before deciding to go back. Baka kasi umuwi na rin ang anak
ko at nagkasalisi na kami. nasa may bandang gate na ako when I saw Phoebe standing
outside at nakikipagtawanan sa isang lalaki. Mabilis na kumulo ang dugo ko at
lumapit sa kanilang dalawa.

_______________________________________________
“The car crashed and..” tumigil si Sandro sa pagkekwento at mariin akong tinitigan.
His eyes were cautious at mukhang natatakot ito sa susunod na mga salitang
sasabihin. Tumaas ang kilay ko at tinitigan rin ito.

“Pagkatapos?” I urged him to go on. Umiling lang ito bago tumayo.

“Hahanapin ko muna si Stanley. Gabi na.” sabi na lang niya at nagmamadaling

lumabas. Sinundan ko siya hanggang sa makita ko ang pagsipa niya sa isang batong
nakakakalat sa daan.

“Why would I hate you for that Sandro? Niligtas mo ang kapatid mo. Wala akong
makitang rason para kamuhian ka..” tanong ko sa sarili ko. Alam ko, ramdam ko. May
iba pang itinatago si Sandro. May kwento pa na hindi niya sinasabi sa akin. At kung
ano man iyon, hindi ko alam.

“Aba, may boypren ka na ata Ganda?” tanong sa akin ni Nonoy, isa sa mga tenants sa
apartment na tinutuluyan namin. Kalaro din siya ni Stanley.
Tumawa lang ako sa sinabi nito at hindi na nagkaila pa para hindi na humaba ang
usapan. Sumandal na lang ako at hinintay bumalik ang mag-ama ko.

“Ganda, kapag ikakasal ka na, abay ako ha?” malanding sabi nito at nagkunwari pang
nagflip ng buhok nito. I rolled my eyes at him at malakas na tumawa.

“Ikaw talaga Nonoy..” napapailing ko na lang na sabi. He laughed too bago ako
pinandilatan.

“Gabi na, bakit nasa labas ka pa?”

I looked at Sandro na nakatitig kay Nonoy na para bang nais nya itong tirisin.
Napalunok naman ako sa klase ng titig niya rito. He looked so murderous. Namulsa
ito at lumapit sa akin para akbayan ako.

“You’re mine. And I don’t like sharing what is mine Phoebe. Kaya pumasok ka na sa
loob.” He hissed through my ear bago niya ako isinandal sa pader and trapped me by
putting his arm on my side. Biglaan rin niyang inilapit sa akin ang mukha niya kaya
ganun na lamang ang panlalaki ng mga mata ko.

“Ay shet! Kinikilig ako!” tili ni Nonoy sa ginawa nito. Biglang napalayo si Sandro
sa akin at tiningnan si Nonoy na halos mangisay na sa kilig. Tumawa ako at
sinenyasan ang kaibigan na iwan na kaming dalawa dahil mainit na naman ang ulo ni
Sandro.

“Bakla siya?” he asked me. I shrugged at tinulak ito palayo pero mas lalo lang niya
akong inipit.
“Phoebe..bakla ba yun?” tanong naman nito. Tinitigan ko lang siya at napangiti ng
makitang irita na siya sa hindi ko pagsagot. He hissed and cursed under his breath.
Lalo lang akong napatawa sa akto nito.

“Answer me para alam ko kung sasaktan ko ba siya o hindi!” he gritted his teeth.
Tumawa lang ako ulit. Bahala siya sa buhay niyang mag-isip kung ano ba talaga si
Nonoy. Masyado na ngang obvious na baklita iyon. Masyado lang talaga si Sandro.
Gusto niya ng sigurado.

His eyes sparkled as he saw the mischievousness I had in mine. Ngumisi ito and made
me looked at him.

“I think, you’re deliberately making me jealous my dear wife..” he said habang

lumalapit ang mukha nito sa akin. Kaagad kong nahigit ang hininga ko sa ginawa
nito. His breath is already fanning my face and my heartbeat is racing in my chest.
Hindi ko na napigilan ang pamumula ng pisngi ko dahil sa pagkakalapit naming
dalawa.
His hand went into my left cheek and gently touched it.

“Try my patience Phoebe and you will find what you are looking for. Make me jealous
and I swear, I’ll take you down on your knees and make love to you para ako na lang
ang titingnan mo. Nakuha mo?” he threatened me. Wala sa loob na napatango ako dito.
He grinned at me.

“Now, I am going to punish you..” he whispered at tuluyan ng pinutol ang distansya

ng labi ko sa labi niya. His mouth covered mine and we both groaned. Automatic ng
tumaas ang mga braso ko papunta sa braso niya at hinila siya palapit sa akin.

He kissed me with fervent ardor na para bang nakasalalay sa halik na iyon ang buhay
niya. He gasped when I opened my mouth for him. Kinuha niya ang pagkakataon na iyon
at ginalugad niya ang loob ng bibig ko with urgency.

Lihim kong pinagalitan ang sarili ko. Alam kong tinatapon ko ang sarili ko ngayon.
But I still love Sandro. I still love him despite of everything that I have gone
through because of him. Mahal ko siya at ang puso ko muna ang susundin ko sa
ngayon.

“Bakit nasa labas pa kayong dalawa Sweetheart? Gabi na ah..”

Bigla kaming naghiwalay ng marinig namin ang maliit na boses ni Stanley. Humarap si
Sandro sa kanya habang ako ay napayuko.

“Bakit nasa labas pa kayo? Nagbilang din ba kayo ng stars?” tanong ulit nito.
Lumapit si Stanley sa akin habang may hilahilang kung ano.

“Ano yan Tol?” tanong ni Sandro dito at kinuha iyon mula sa anak. Stan looked at
him bago nagpakarga sa akin.
“Banig yan Manong. Sweetheart, alam mo nagbilang ako ng stars kaso hindi ko sila
maubos, bakit ganun?” tanong ulit nito sa akin.

“Kasi madami sila masyado.” Sagot ko na lang at pumasok na kami. tiningnan ko si

Sandro na nakatitig sa banig na dala ni Stanley.

“Hiniram mo ba yan kay Nanay Esper?” magiliw kong tanong sa bata. Hindi nito ako
pinansin, bagkus pumunta ito sa gilid at isinalang ang DVD ng Fairytail sa player.

Napangiti ako sa ginawa ni Stanley. Hindi siguro ito pansin ng anak, but he cares
for his father. Ayaw nitong matulog ito sa semento na tanging kumot lang ang sapin.

“Ilatag mo yan dito Sandro. Kung may kailangan ka pang mga kumot o unan, kumuha ka
na lang sa closet. May electricfan din dyan para magamit mo para hindi ka lamukin.”
Sabi ko dito. Tumango lamang si Sandro bago nagsimulang ilagay ang banig.

“Manong!” sigaw ni Stanley at patakbong lumapit sa aming dalawa. Tinulak nito si

Sandro at itinaas ang banig.

“Walisan mo muna yung sahig bago mo ilagay yung banig!” sabi nung bata. Napakamot
ng ulo si Ssandro.

“Sorry po.” Sagot nito at kinuha ang walis sa anak. Lumapit si Stanley sa akin.

“Uhm.. Sweetheart, tatabi akong matulog kay Manong ha?” paalam nito. Napakunot
naman ang noo ko.
“Hindi ka sa akin tatabi nak?”

“Kasi Sweetheart, dapat tabi kami kasi babantayan ko siya. Baka may kunin siya sa
mga gamit natin.” Palusot nito. Alam ko naman na mas gusto na niya kay Sandro noon
pa man. Pero hindi pwede, nakalatag lang sila ng banig, baka mapulmonya ang bata.

“Stan, hindi pwede. Malamig yung semento.” Sagot ko naman. Ngumuso ito at tiningnan
si Sandro na hirap na hirap sa pagwawalis. He looked at his father with pity on his
eyes.

“Mayaman siya hindi ba Sweetheart?”tumango ako bilang sagot sa tanong ni Stanley.

“Iparansom kaya natin siya kila Lolo para yumaman na tayo?” tanong ulit ng anak ko.
Napasinghap ako sa sinabi nito at lumaki ang mga mata ko.
“STANLEY!”

“Goodnight Sweetheart!” natatawa na nitong sagot. Napailing na lang ako at sumunod

na rin sa kanya papasok sa kwarto.

I opened the doorknob but I felt an arm enclosed around my elbow. Tiningala ko si
Sandro na nakangiti na sa akin. He smiled at me before lowering his head and
kissing me on the forehead.

“Goodnight Phoebe..”
Tumango na lang ako at tuluyan ng pumasok sa loob. Nasa loob na ng kulambo si
Stanley at hinihintay na ako. Kinuha ko ang libro at binasa na iyon para makatulog
na rin si Stan.

MALALIM NA ANG gabi ng maalimpungatan ako. Nagpasya akong lumabas para makakuha ng
maiinom na tubig. Patay na ang ilaw sa sala at rinig na ang mumunting hilik ni
Sandro. Lumapit ako rito at inayos ang kumot niya. I saw something flashing beside
his pillow at nakita ko ang cellphone niya. I took it at namatay ang tawag. Ibaba
ko na sana ang hone when the notification rang at lumabas ang isang message box.

I gasped when I saw the name of the sender. Binuksan ko ang text at binasa.
From: Natalia Madrigal

Babe? Still up? I’m laying naked on my bed now, wanna join me?

I gritted my teeth at tiningnan si Sandro na tulog pa rin. Lumabas ako and dialed
Natalia’s number.

“I know you can’t resist me.” malandi nitong sabi sa kabilang linya. I faked a
laugh.

“Oh, on the other hand, it is I who Sandro can’t resist.” sabi ko at pinagdiinan
ang salitang I. Natali gasped on the other line.
“One piece of advice sister. Sandro is already naked beside me. So, magbihis ka na
dahil baka sipunin ka--aw, sabagay, hindi naman madaling kapitan ng virus ang mga
malalandi.” I said.

“Damn you Phoebe! You bitch!” she hissed at me. natawa na lang ako.

“Goodnight Natalia. Ooh, Sandro!” I gasped and faked a moan bago pinutol ang linya.
Natatawa akong tinitigan ang phone bago pumihit pabalik sa bahay. Pero ganun na
lang ang gulat ko ng makita si Sandro na nakatayo sa may pinto, with a huge, amused
grin plastered on his face.
*pen<3

=================

Goodnight [2]

DALAWAMPU’T ISA

Hindi ko alam kung tatakbo ba ako o magkukunwaring walang sinabing kahit ano na
maaring narinig ni Sandro kanina habang kausap ko si Natalia. Nakatitig lang ako
dito at ganun rin siya, idagdag mo nga lang ang pilyo niyang ngiti sa mga labi
niya.

Nakakahiya! Sa mga ganitong pagkakataon, sana lamunin na lang ako ng lupa o kaya
bagsakan na lang ako ng langit. Wag lang ganitong nakaharap ako kay Sandro na
ngiting ngiti sa mga narinig niya. Kung pwede nga lang sanang magkunwari na lang
akong nahimatay ay gagawin ko na.

“Why are you moaning my name Phoebe?” he said. Nakangiti ang labi niya pero kitang
kita ko kung ano ang nasa mata niya. It has desire. Iilang beses ko ng nakita yan
sa mga mata ni Sandro noon. I know what that means.

“H-ha? Uhm..” I trailed off at napakagat ng labi. He looked at my lip and cursed
hard. Inilang hakbang lang niya ako and grabbed my waist. Idiniin niya ang katawan
niya sa akin at naramdaman ko siya sa may bandang puson ko.

“Sandro!” I gasped when he looked at me and freed my lip from biting. Hindi ito
nagsalita at hinila ako papasok. Pinasok niya ako sa banyo at isinandal sa pader.
Pinaraan niya ang ang daliri niya sa baba ko papunta sa pisngi ko and cupped my
cheeks. He held my legs at pinulupot niya iyon sa balakang niya.

“Totohanin natin yung sinabi mo kay Natalia, Phoebe. Pero hindi lang ungol ang
gagawin natin, kung hindi sigaw. Shout my name Phoebe. Scream it.” He said habang
hinahalikan ang ilalim ng tenga ko. Napahawak ako sa balikat niya at kinagat ang
labi ko para mapigilan ang mapaungol.
Bumilis ang paghinga ni Sandro habang hinahalikan ako. His hand fisted on my hair
para hindi ko maigalaw ang mukha ko. Hinalikan niya ang noo ko, ang mga mata ko at
ang tungki ng ilong ko bago niya ako tinitigan ulit.

“Nothing’s going on between Natalia and I, Phoebe..” bulong nito sa akin habang
busy ang mga kamay niya sa pagtatanggal sa butones ng pajama top ko. Napaungol
naman ako ng marahan niyang pinisil ang dibdib ko.

“T-then.. bakit k-kayo naghahalikan..aah!” hindi ko na naituloy ang sasabihin ko

when Sandro bit my neck and sucked it. Wala na akong nagawa kung hindi ang umungol
na lang habang patuloy ang kamay niya sa pagdama sa akin.
“She kissed me Phoebe. I didn’t kiss her back. My lips are exclusively yours to
keep.” He hissed ng pinaloob ko ang kamay ko sa loob ng suot niyang shirt.
Tinanggal na niya ang suot kong pantaas bago ako tinitigan. Nahihiya kong tinakpan
ang dibdib ko mula sa kanya but he removed my arms. He went near me and cupped
both of my breast before burying his face between them.

“Oh my babies, I missed you!” he uttered. Natawa na lang ako. Sandro is such a
perv. Ganyang ganyan rin siya noong nasa Germany pa kami. Oh, the goodtimes with
him. Yun ang mga panahon na sobrang saya ko.

He sucked one nipple habang pinaglaruan niya ang kabila. Wala na akong nagawa kung
hindi ang umungol na lang ng umungol sa bawat galaw ng bibig niya. His hands worked
its way down until he reached my feminity. Napasinghap ako ng marahan niya akong
kinalabit.
“Sandro..” pakiramdam ko ay nababaliw na ako sa bawat pagkilos ng daliri niya sa
ilalim ko. Hindi ko na alam kung saan ako kakapit o kung paano ko kakagatin ang
labi ko para hindi mapasigaw, knowing that our son is just around the corner.

“You’re wet baby..” he smirked at me before tugging my pajama away with my

underwear. I am now fully naked infront of Sandro. His eyes roamed around my body
before pulling me towards him.

“Five years Phoebe..” he whispered in my ears. Binuhat niya ako at inilapag niya
ako sa sink. I reached for the end of his shirt para matanggal iyon. I reached for
his back and felt that scar he is telling me. ngayon ko lang makikita ang peklat na
iyon. Whenever we share some intimate moments then, madalas na patay ang ilaw o di
kaya ay nakapiring ako.

“D-don’t..” he stepped back and I withdrew my hand away. Sandro’s eyes were wide
and cautious. Lumapit ulit ito sa akin and cupped my face lovingly.
Pinagdikit niya ang noo naming dalawa, both of our breathing ragged and shallow. He
removed his shorts and boxer before carrying me. He sat on the lid of the toilet
bowl before letting me sit on his lap. He hovered the head of his shaft in my
entrance and in one swift move, he filled me.

“Fvck!” he hissed habang isinusulong niya ang sarili para mas lalong maidiin sa
loob ko. My mouth formed an “O” as Sandro plunged himself deeply into me.

“Sandro..faster.” I demanded. He growled bago tumayo at idiniin ako sa pader before

thrusting harder and deeper. I traced the sweat bead from his neck down to his
chest. Binaba ko pa lalo para mahawakan ko ang abs niya pero pinigil niya ang kamay
ko.

“Matatapos tayo agad kapag nagpatuloy ka sa paghawak sa akin Phoebe..” he hissed

before moving so slowly again.
“Come on Sandro, bilisan mo.” I tried moving but he pinned me on the wall harder
and stopped.

“Sandro..” I whined. Tinitigan ako nito bago ngumisi.

Pakiramdam ko ay mababaliw na ako sa nadarama. He is still inside me pero hindi

siya gumagalaw.

“Do you want me to move now Phoebe?” he asked. Tumango ako and tried moving to
create friction but he restrained my hips.
“Then give me another shot Phoebe.” He hissed and pulled his shaft slowly.
Napasinghap ako ng binigla niya na naman iyong ipinasok. This is what I want. This
is what I wanted to feel. But he stopped again.

“One chance Phoebe..” he hissed again. Kinagat ko ang labi ko bago umiling.

“No..AH!” I screamed when he plunged deeper into my hilt. Sagad na sagad at

pakiramdam ko mababaliw na ako.

“One chance..” he hissed and started pounding. I wrapped my arms around his neck.
She was owned by Alessandro. Owned by no other than his contract husband.

Mas lalong dumiin ang pagkakalapat ng mga kamay nito sa akin as he growled with
utmost ferocity. My walls tightened at tumigil na naman siya sa paggalaw. I rolled
my eyes. Binibitin talaga niya ako!

“Say yes, Phoebe, one chance. And I’ll let you come.” He said to me. his eyes were
painted with desire pero nasa likod noon ay pag-asam na sana oo ang maging sagot ko
sa kanya.

“Sandro..” I bit his lip and kissed him fervently and passionately. Umungol ito
bago ako hiniwalay.

“Binibitin mo ako!”
“You deny me of my chance and so I’ll deny you of your orgasm Phoebe. Give and take
baby.” he said while putting stray locks of my hair behind my ear.

“I love you...” masuyo nitong sinabi. I gasped as tears started spring from his
eyes. “I love you and just the thought of losing you makes me feel suffocated
Phoebe. Say yes please..” he whispered. Tinitigan ko siya bago tumango.

“One last chance Sandro...don’t mess up.” Buong puso kong sinabi. Magpapaipokrita
pa ba ako? Minahal ko ng sobra si Sandro noon sa kabila ng katauhan niya. At mahal
ko pa rin siya ngayon kahit na sinaktan niya ako noon. Siguro ganoon talaga, you
always have to forgive and forget. Sumilay ang ngiti sa mukha niya and kissed me
deeply. She felt as if she is swayed in the bosom of heaven as Sandro rocked their
body in a rhythm only the two of the can hear. She felt something building on the
pit of her abdomen and her walls tightened.

“Shit..baby...you’re so tight..aaah..”
 “Ooooh..Sandro..”

The CR was filled with our moans. I felt Sandro jerked inside me and I know he was
about to come too.

“Sabay tayo.” He said. Napatango ako.

“SWEETHEART!! SI MANONG NAWAWALA!! KINIDNAP SIYA!!”

Napatigil kaming dalawa ng bigla kong narinig ang iyak ni Stanley sa labas.
Tiningnan ko si Sandro. Akma akong bababa mula sa pagkakabuhat nito but he stopped
me.

“Just a second.” He said and he started moving again.

“Sandro....ooh, si Stan..” sabi ko pero napapasabay ako sa galaw nito.

“SWEETHEART!! NASAAN KAYO!! NIKIDNAP KA DIN?!” humikbi ito habang tuloy tuloy ang
pagkatok sa pintuan ng banyo. Sandro moved like a beast.
“Baby...ah! Sandali lang!” sagot ko. Sandro grinned at me.

“SWEETHEART!” halos gibain na ni Stan ang pinto.

“Fvck...Tol sandali lang..heto na..aah” Sandro whispered. He plunged his

superlative thrust at sabay kaming nakaraos. My legs were trembling at dahan dahan
ako nitong ibinaba.

Mabilis kaming nagbihis at ni Sandro. Binuksan ko ang pinto at nakita ko si Stanley

na akap akap ang unan at sobrang pula na ng mukha sa kakaiyak.
“SWEETHEART!! MANONG!” Stan ran to us. Sinalo siya ni Sandro at kinarga. I patted
Stanley’s back.

“Bakit nagising ka Tol?” Sandro caressed his hair. Itinago ni Stanley ang mukha
niya sa leeg nito.

“Nanaginip ako...may alien daw na kumuha sa inyong dalawa ni Sweetheart...tapos

nagising ako, wala kayo...akala ko totoo na..” pahikbi hikbi nitong sinabi. I
kissed Stan’s hair.

“Andito lang kami.” sabi ko dito. Tumango ito bago pinunasan ang luha niya bago
kami tiningnan dalawa.
“Anong ginagawa ninyong dalawa sa banyo?” inosente nitong tanong. Nasamid si Sandro
habang pinamulahan ako ng mukha.

“Manong..anong ginawa ninyo?” tanong ulit nito. Tiningnan ko si Sandro na ngiting

ngiti na sa sitwasyon.

“Tiningnan namin kung may alien sa banyo.” Sabi nito. Pinanlakihan ko siya ng mata
dahil natakot si Stanley.

“May nakita kayo?”

“Oo. Kaya dapat matulog ka na para hindi ka na niya lapitan.” Sabi ulit ni Sandro.
Kumapit si Stanley dito bago tumingin sa akin. Hinila ko na silang dalawa papasok
sa kwarto. Inilapag na ni Sandro si Stan pero hindi pa rin ito bumibitaw sa ama.

“May gusto ka pa Tol?” yumuko si Stan bago umisod sa papuntang gitna ng kama.
Tinapik nito ang side at tumingin sa tatay.

“Dito ka na matulog..” sabi nito bago nagkumot. Napangiti ako at humiga na rin sa
tabi nito. Sandro smiled gratefully at humiga na rin. Umunan si Sandro dito bago
ako hinalikan sa tungki ng ilong.

“Goodnight po, Nanay, Tatay.” He said before dosing to sleep again. Pareho kaming
napangiti ni Sandro bago nagkatinginan.
Sabaw ng BS. Peace :)

*pen<3

=================

Stanley

DALAWAMPU’T DALAWA

Nagising ako na wala na yung dalawa sa tabi ko. Tumayo ako pero napaupo rin ako ng
makaramdam ako ng kirot sa pagitan ng hita ko, considering Sandro was so rough when
he took me dahil na rin sa pagmamadali naming mapuntahan si Stan. I sighed at
pinilit na lang tumayo.
“Hindi nga kasi ikaw sasama sa amin ni Nanay!” sigaw ni Stanley habang inaabot ang
bayong na hawak ni Sandro.

“At bakit hindi?”

“Kasi ayoko!” sigaw ulit ng anak. Sumandal ako sa pinto at tiningnan kung anong
gagawin ni Sandro.

“Hoy, ikaw bata ka, bakit ba ang sungit mo sa akin. Kagabi ang bait mo sa akin ah.”
Tinuktok ni Sandro ang tungki ng ilong ng anak at naiinis namang inalis ni Stan ang
kamay nito.
“Kasi nagkaroon lang naman ng alien sa bahay namin nung dumating ka Tatay! Ikaw may
kasalana--“ natigil si Stanley sa paghihimutok ng kinuha siya ni Sandro at kinarga.

“Ulit nga Tol.” Sabi ni Sandro. Ngumiti si Stanley.

“Sabi ko dumating lang yung mga alien--“

“Hindi yun. Yung isa. Yung tawag mo sa akin. ulitin mo yun Tol.” Ungot ni Sandro.
Natawa na lang ako ng ngumisi si Stanley at naglahad ng kamay.
“Pahingi munang limang piso po.” Sabi nito. Natawa si Sandro at ginulo ang buhok ng
bata. Nagpasya na akong lumabas sa pinagtataguan ko.

“Ayos ka rin ah.” Natatawa nitong sabi kay Stan bago nilahad ang kamay niya sa
akin. Yumakap ako kay Sandro bago tiningnan ang dala nitong bayong.

“Bakit hawak niyo yan?”

“Mamamalengke daw kami sabi ni Tatay, Nanay. Wala pa daw kasi tayong ulam eh.”
Sagot ni Stan na pinaglalaruan yung limang piso na hawak niya.
“Sa palengke? Sandro hindi ka pwede doon.” Pagbabawal ko. Hindi naman sanay si
Sandro sa mga ganoong lugar. Isa pa, pakiramdam ko kahit kailan hindi pa
nakakatapak iyang si Sandro sa wet market. Sa yaman ba naman ng mga Montreal, duda
na lang ako kung nakarating na ba ito sa palengke.

“Bawal ba yung gwapo doon?” seryoso nitong tanong. Stanley smirked bago tumingin sa
ama.

“Hindi naman Tatay. Pwede ako doon eh.” Sagot nito. Napatawa ako ng malakas sa
sagot ng anak. Ang talino talaga ng baby ko!
“Ang yabang nito ah.” Sabi ni Sandro bago inilipat sa kabila niyang braso si
Stanley. Hinawakan naman ako ni Sandro sa beywang gamit ang isa niya pang braso.

Nagpumilit pa rin si Sandro na pumunta kami sa palengke at isama siya. Wala na

akong nagawa dahil kumampi si Stanley sa kanya. I looked at the two of them habang
naglalakad silang dalawa papunta sa sakayan ng jeep. Lihim na lang akong
napapangiti kapag naririnig ko ang hagikhik ni Stan o di kaya ay ang pambubuska ni
Sandro sa anak.

Hindi naman siguro masamang sumubok ulit hindi ba?

____________________________________________

I was looking at her habang kausap niya ang tindera ng bawang. Her hair was flowing
freely from her shoulders and she was smiling so vibrantly. Dumako ang mga mata ko
sa labi niya and she bit it unconsciously. My member down there reacted kaya
huminga ako ng malalim pero sumiit naman sa ilong ko ang amoy ng mga karne at isda.

“Tatay gusto ko ng itik.” Ungot ni Stan sa akin habang nakaturo sa itik na nakatali
sa bandang unahan ng palengke. Binuhat ko si Stan at naglakad kami papunta doon.

“Gusto mo yan?” turo ko dun sa kulay brown. Umiling si Stan at bumaba sa akin para
ituro ang puti.
“Gusto ko yung white Tatay. Para pwede kong pinturahan.” Sabi nito. Tiningnan ko
ang mga itik. Tatlo ang puti.

“Magkano po?” tanong ko sa tindera.

“Alin dito ang bibilhin mo pogi?” tanong matanda. Kumunot ang noo ko.

“Lahat. Magkano?” pag uulit ko. Ganito ba talaga sa palengke? Ang daming tanong ng
mga tindera. Hindi ba pwedeng ibigay na lang nila agad?
“Lahat?!”

“Ayaw mo?” paghamon ko. Ang arte naman nito. Stan looked at me with pleading eyes
at yumuko dito.

“I’ll buy you a duck farm na lang Tol. Para wala ng magiinterview pa sa ating
dalawa.” Sabi ko. Lumiwanag ang mukha ng bata bago tumango at nagpahila na sa akin
pabalik kay Phoebe.

“Nanay!” sigaw ni Stan. Nilapitan ko si Phoebe at binuhat ang lahat ng dala niya. I
looked at my hand when I felt something wet on the bayong. Inamoy ko ito at
napangiwi when I smelled blood.

“Sandro?” Phoebe called me. tiningnan ko ito at nagkunwaring okay lang ako.
Pasimple kong pinunas ang kamay ko sa likod na pantalon ko bago lumapit sa mag-ina
ko.

“So, this is your life for the past five years?” tanong ko dito. Ngumiti siya bago
tumango at kumapit sa braso ko.

“I love you Phoebe.” Bulong ko dito. Napatigil siya sa paglalakad at tiningnan ako.
Namula ang pisngi niya bago ngumiti sa akin.
“To the moon and back Phoebe. Tagos na tagos.” Dagdag ko. Hinampas na niya ako sa
braso bago sumandal sa akin habang naghihintay kami ng masasakyan.

When we got home, agad kong tiningnan ang phone ko to check on my office when it
beeped. I looked at Phoebe na busy sa pagluluto. I opened the message Mr. Madrigal
sent me.

Sandro, I need Phoebe back.

I closed my phone and turned it off. No. hindi ko na ibibigay ulit si Phoebe sa
kanila. I learned my lesson then, I will make things right now.

________________________________
Nakakainis si Tatay. Sabi niya bibilhan niya ako ng itik, hindi naman natuloy.
Tapos sabi pa niya may alien daw sa bahay, noong hinanap ko naman, wala naman akong
nakita. Nagpapacute pa siya kay Nanay, akala mo naman gwapo siya, eh mas pogi kaya
ako. Gusto nga ng mga kapitbahay namin, sasali ako sa Showtime, kaso ayaw ko. Baka
kasi sumikat ako.

“Tan Tan!!”

Ngumuso ako ng marinig ko na naman yung sigaw ng batang iyon. Lagi na lang siyang
sumisigaw. Nakakainis na siya.
“Alis ka nga!” sagot ko bago tumakbo papasok sa bahay pero hinarangan ako ni bungi.
Pinaglaruan niya pa yung bulaklak niya sa ulo niya.

“Laro tayo Tan.” Hinawakan niya ang kamay ko. Binelatan ko siya.

“Alis ka nga Toryang!”

“Tan naman eh..” nagdabog na ito. Tinitigan ko lang siya bago tinanggal ang kamay
niya. Ngumuso siya para pigilan ang luha niya.
“Kapag lumaki ako, papakasalan kita Tan Tan! Akala mo! Tutubo din ngipin ko!” sigaw
niya bago tumakbo palayo.

Haaay. Tama nga si Tatay, mahirap talaga maging gwapo. Lagi kang iniiyakan hindi ka
naman patay. Kawawa naman ako.
 Pinakasabaw na UD ko, ever. Minadali ko lang kasi eh. :)

POV na ng kinababaliwan ninyong si Stan yung nasa dulo. :)

*pen<3

=================

Pandesal

DALAWAMPU’T DALAWA

“Sige na. Gisingin mo na si Tatay mo.” Sabi ko kay Stan habang hawak hawak nito ang
mga pandesal na pinagpatong patong niya para magmukhang cake.
“Nanay naman. Bakit ako lang manggigising po?” he pouted. Natawa na lang ako at
ginulo ang buhok nito. Yumuko ako para mapantayan siya.

“Kasi Father’s Day ngayon. Kasama mo naman ako eh. Sige na.” tinulak ko siya ng
marahan. Huminga ito ng malalim bago lumapit sa higaan ni Sandro na hanggang ngayon
ay naghihilik pa rin.

“Tatay gising na! Tanghali na nakahiga ka pa rin! Magluto ka na po!” sigaw ni

Stanley habang tumatalon talon sa kama. Sandro didn’t move. Bagkus, hinila lang
niya si Stanley at kiniliti sa tiyan.
“Tol...” sabi ni Sandro at tinitigan ang anak na tawa ng tawa. Kiniss niya ang
tungki ng ilong ng bata at nalukot ang mukha ni Stanley.

“Yuck! Di ka pa nagtoothbrush eh.” Sabi ng bata. Natawa ako ng malakas. Tumayo na

si Sandro at kinuha ang kumot para itupi. Binuksan ko naman ang mga kurtina habang
si Stanley ang nagsalansan ng mga unan para maayos.I smiled as I watched my boys
doing chores at their own ease. Kahit isang linggo pa lang si sandro dito ay
nasanay na siya sa pamumuhay namin. Yung simple lang. Yung walang maarteng
chandeliers sa ibabaw ng mga ulo namin. Walang kama na sa sobrang ayos ay
nakakahiya ng higaan. Walang mga pagkain na ang hirap sabihin ng pangalan.

“Halina kayo. Luto na yung almusal.” Tawag ko sa dalawa. Tiningnan ko si Stanley at

sinubo nito ang daliri. Tinanguan ko siya at kinuha naman nito ang mga pandesal
niya.

“Tatay oh.” Sabi nito at inabot kay Sandro ang pinggan. Kumunot ang noo ni Sandro
bago tiningnan ng malapitan ang mga pandesal.
HAPPY FATHER’S DAY TATAY KO

-POGING STAN XD

Tumawa ako ng malakas habang humilig sa balikat ni Sandro. Si Stanley talaga,

napakalokong bata. Greetings na nga lang, may halong kalokohan pa talaga. Tiningnan
ko si Sandro at seryoso lang itong nakatingin sa mga pandesal na may greetings na
gawa sa cheesewiz.

“Ikaw may gawa nito Tol?” nabasag ang boses ni Sandro. Yumuko si Stanley bago
tumalikod.
“Tay, pogi ako kaya kita ginawan ng ganyan. Please lang po wag ninyong iyakan.”
Tapos ay lumabas na ito. Tinitigan ako ni Sandro. Lumapit ako dito at yumakap sa
leeg niya.

“Happy Father’s Day Sandro.” Buong puso kong sabi. Ngumiti ito and grabbed my nape
to kiss me hard. I answered his kisses back. I always loved how Sandro can make me
feel just by a simple kiss. Ganoon pa rin ang epekto ng halik niya sa akin.
bumibilis pa rin ang tibok ng puso ko at nanlalambot pa rin ang mga tuhod ko.

“TAN TAN KISS DIN KITA!”

“LUMAYAS KA NGA!”
Naghiwalay kaming dalawa ni Sandro ng mapansin namin sina Toryang at si Stan sa
pintuan ng kwarto namin. I smiled at the cutest little girl I have ever seen.

“Hello Toryang.” Bati ko dito. Tumakbo ito papunta sa akin at niyakap ako sa binti.

“BITAWAN MO NGA NANAY KO!” sigaw ni Stanley pero ngumuso lang si Toryang.
“Siya po ba yung tatay ni Tan Tan?” she smiled at lumabas ang ngipin nitong bungi
bungi. Tumango ako. Bumitaw siya sa akin at lumapit kay Sandro.

“Hello po.” She waved at Sandro. Ngumiti siya rito at binuhat ang bata.

“TATAY WAG MO SIYANG BUHATIN! AKO LANG!” Si Stanley na naman ang sumigaw. Tiningnan
lang namin siya ni Toryang.

“Ang gwapo po ninyo.” Ngumiti si Toryang dito. Natawa ng malakas si Sandro dito at
pinisil ang ilong niya. Ngumiti ang bata pabalik.

"Hindi naman masyado Toryang. Wag mong pagkalat ha?" natatawang sabi ni Sandro.
Humagikgik si Toryang at hinalikan si Sandro sa pisngi. Napangiti ako. Ang lambing
talagang bata nitong so Toryang.
“TATAY!” sumigaw na naman si Stanley. Nilapitan ko ang anak pero tumakbo ito
papunta kay Sandro. Napangiti ako habang masamang masama ang tingin ni Stanley kay
Toryang.

“Pwede ko po bang ligawan si Tan Tan?” nasamid ako sa sinabi ni Toryang. Tumawa
naman ng malakas si Sandro bago tumango.

“Gusto mo pakasalan mo na agad eh.”

“Sandro!” I screamed. Hala, ke bata bata pa, kasal na agad? Baliw talaga itong si
Sandro. Stanley stomped his feet at nagmamadaling lumabas. Bumaba si Toryang mula
kay Sandro at hinabol si Stanley.
“Tan Tan sandali!”

Sinundan ko ang dalawa hanggang labasan but I stopped on my tracks when an

unfamiliar black Sedan opened and the people I fear the most went out.

“Anong ginagawa ninyo dito?” tanong ko. Roberto Madrigal went to me to hold me pero
pumiksi ako.
“Umalis na kayo!”

“Phoebe Thea, come with us.” He insisted. Tinitigan ko si Natalia na nakatitig lang
sa akin with her mom standing on her side. Lola smiled to me while Lolo nodded.

“Umalis na kayo--“

“Come on Roberto, ayaw niyang sumama sayo. Napaka arte.” Amanda snapped. I glared
at her then tumingin ako sa Papa.
“Is Sandro inside?” Natalia said habang diring diri na humawak sa gate namin.
Hinarangan ko siya.

“Just go away!” I screamed. Natalia glared at me. Lumapit siya sa akin and touched
my face. Napapiksi ako lalo na ng hinawakan niya ang bandang tiyan ko.

“Kung alam ko lang, sana ako na mismo ang gumawa noon . Sana wala ka ng anak at
hindi ka na hinahabol ni Sandro---“ I slapped her hard na napatanga na lang ito.
Hinawakan ko ng mariin ang buhok nito.

“Oh my god! Baby!” Amanda shouted pero pinigilan siya ng Daddy. I pulled Natalia in
the center of the street.
“You. You will always be the second best Nat. Ako lagi ang una. Ako ang tunay. I am
a Madrigal and you are nothing but a worthless, gold-digging, desperate, insane
bitch. And I am telling you this, lay a finger on my son and you will see how
ruthless I can be.” Bulong ko dito. She looked at me wide eyed at pinilit akong
itulak. Binitiwan ko ito at nangudngod siya sa lupa.

“Sandro is mine. He was first mine. At walang magbabago kahit pa na may anak na
kayo.” Sagot nito. My jaw clenched and I was about to hurt her again when somebody
pulled me. I crashed into Sandro’s hard body. I looked at him and his gritting his
teeth.

“Go. Hawakan mo ulit si Phoebe and I'll kill you honey.” Pinagdiinan ni Sandro ang
tinawag niyang honey rito at namutla si Natalia. Hinila na ako nito pabalik sa
bahay. Dinaanan namin ang Lolo at Lola ko pero hindi sila pinansin ni Sandro.

“I’m taking Phoebe with us Montreal.” My dad said. Sandro faced them and looked at
each one of them.
“No. She’ll stay here.”

“Isa siyang Madrigal. Isasama namin siya sa amin Alessandro.” My grandfather said.
Huminga ng malalim si Sandro at itinaas ang kamay ko para ipakita ang singsing na
suot ko.

“She’s not a Madrigal. She’s a Montreal. She’s my wife. So back off o ako mismo ang
makakalaban ninyo. Ayaw naman siguro ninyong harapin ang buong pamilya ko?”
paghahamon nito. Dad glared at him before shaking his head in defeat.

“Fine. You don’t want to go with us Phoebe?” he asked me. hindi ko siya sinagot.
Ngumiti ito bago pumasok sa kotse pero tumigil ito at muli kaming hinarap.

“I have your mother in my custody Phoebe. If you want to see Penelope, then be a
Madrigal.” He said bago sila pumasok sa kotse nila. Nanigas ako sa kinatatayuan ko
when I heard my Mom’s name.

“S-sandro..” napayakap ako dito. How did they find my Mom? Maingat ko siyang
itinago sa Bulacan, paanong nangyari iyon? Sandro caressed my hair and I looked up
at him.

“It will be fine.” He said. Tumango ako but I am still worried about my Mom.
Niyakap ako ng mahigpit ni Sandro and I felt the rigidness of his body. Tiningala
ko siya at kitang kita ko ang takot sa mukha niya.

*pen<3

=================

Questions

DALAWAMPU’T TATLO
Nakaupo ako sa gutter habang iniisip ang sinabi ng Daddy sa akin kaninang umaga. I
just can’t let my Mom rot in there. Naroon ang Lolo at Lola niya, pati na rin si
Amanda Madrigal. Ano na lang ang gagawin nila sa ina niya kung sakaling hindi siya
sumunod sa gusto ng ama?

Can she embrace the name of the people who threatened her and her child’s life back
then? Makakaya niya bang magtiwala ulit sa mga ito? She can’t risk Stanley again
pero hindi niya pwedeng pabayaan ang Mama niya.

Naramdaman ko ang isang tela na pumatong sa mga balikat ko. I looked up and saw
Sandro sitting beside me.

“I’ve already talked to my Dad, Phoebe. He’s very willing to help your Mom.” He
smiled pero hindi sapat iyon para umabot sa mga mata niya. I touched his hand at
ganoon na lang ang pagtataka ko ng maramdaman ang panlalamig niyon.

“I’m scared. I love my Mom Sandro. And I will hate those who will hurt her or cause
her pain. Kahit sino na manakit sa kanya, hinding hindi ko mapapatawad.” Sabi ko.
Nanigas ito sa tabi ko. Isinandal ko ang ulo ko sa mga balikat niya and looked at
the stars.

“Phoebe..”

“Hmmn..”
“Will you hate me?” bulong nito. Tiningala ko siya pero nakatitig rin ito sa mga
bituin. I sighed before shaking my head.

“No. Siguro maghihinanakit ako sayo, pero ang magalit. Hindi Sandro. Hindi ko
kaya.” I said. His face glowed as he kissed my hair.

“Kahit na masama ako?”

“Sandro you’re not evil. You’re ruthless, but not evil.”

“I have a dark past Phoebe, you know that.” Pagpipilit nito. Nalukot ang noo ko sa
ipinupunto nito but I tried to assure him.

“Past Sandro. Tapos na ang lahat ng iyon. Kung ano man ang kinatatakot mo, then
kalimutan mo na. I promise you, I will always be here for you. I’ve turned my
virtue into a vice for you. I sacrificed my innocence for you. Everything that I am
and everything that I will do, it will always be for you and Stan.” Mahabang kong
sinabi. Nakatitig lang ito sa akin at humigpit ang kapit niya sa mga kamay ko.

Kinuha niya ang daliri ko and I felt something cold slipped on it. Tiningnan ko ito
and gasped when I saw a ring on my finger.

“Sandro..”
“Mommy gave that to me nang umalis ako sa mansion. She wanted me to give that to
the woman who I think will complete me.” huminga ito ng malalim bago ipinulupot ang
mga braso niya sa beywang ko.

“Mom once told me that loving someone is not about having your own fairytale. It’s
not about finding the girl who owns the glass shoes. It is not about kissing a
princess expecting her to wake up. There is no happily ever after guaranteed at the
end so we have to make the most out of the moment that we have.” Humingi ito ng
malalim bago ako pinihit upang maiharap sa kanya. He tucked a stray hair and kissed
my forehead.

“When I first met you, I thought na katulad ka lang ng mga babae na iiwanan ako
kapag nagsawa na sila sa akin. Akala ko, sasaktan mo lang din ako. But you sticked
with me. You forced yourself to me. You guided me back into the light. You erased
every bit of that darkness I had in me.”
“Sandro..ano bang sinasabi mo?” naguguluhan kong tanong. Tumitig lang siya sa akin
bago lumunok.

“I don’t want you to be Madrigal Phoebe. Hindi na kita ibabalik sa kanila. Hindi ko
na uulitin ang pagkakamali na nagawa ko noon..” I furrowed my brows. What does he
mean by that?

“Once in a while, in an ordinary life, LOVE gives us a fairytale. And I want to be

your prince Phoebe. I want you to marry me. Again. This time, may ceremony na. May
gown. May mga bulaklak. A true wedding a princess like you deserves.” He said
habang pinaglalaruan ang singsing na nasa kamay ko. Tiningnan ko siya at
napanganga. Is he proposing to me?
“I know I messed up the first time I asked you to marry me. Pumirma lang tayo and
that is it. But I wanted us to start again Phoebe. I love you so much and I wanted
to spend the rest of my life having you by my side Phoebe. I don’t want to go
through that same hell again I went through nung nawala ka sa akin dahil sa natakot
ako.” He whispered and rubbed my tears away.

“Marry me Phoebe. Please. Hindi kita inuutusan. I am begging you. Please, give
this marriage another shot. Wala ng time limit. Wala ng kontrata. Just you, me and
Stanley.” He said. I looked at the ring. I smiled as I nodded at Sandro. He smiled
back at niyakap ako ng mahigpit.

Tumayo na kaming dalawa when a clap erupted at the edge of our apartment. Kumapit
ako kay Sandro as I heard a laughing sound from that part.

“Sino yan?” tanong ni Sandro. I gasped when Natalia came out and looked at the two
of us. Sumandal siya sa pader and eyed the two of us.
“You’re asking her to marry you Sandro?” she snapped. Sandro held me tight.

“Umalis ka na Natalia.” He said. Tumawa lang ang kapatid ko bago ako tiningnan.

“And you agreed on marrying him?” she said.

“Why Nat? Naiinggit ka ba dahil inalok niya ako ng kasal habang ikaw desperadang
sunod ng sunod sa kanya?” I shot back. Pero imbes na mawalan ito ng sasabihin ay
tinitigan lamang ako nito.
“Alam na ba niya Sandro?”

“Shut up Natalia!”

Nanigas ako sa kinatatayuan ko when Natalia shook her head at tinitigan ako mula
ulo hanggang paa.
“Do you know the reason why Sandro became a Dominant Phoebe?” she challenged me.
pakiramdam ko ay naumid ang dila ko. Tinitigan ko si Sandro na putlang putla na
ngayon.

“Tumigil ka na Natalia.” Sandro threatened her. tumawa lang si Natalia bago

tumalikod sa akin.

“Natanong mo na ba sa sarili mo Phoebe. Mahal ka ba talaga ni Sandro? If yes, then

why can’t he tell you the truth?” she said. Sandro went to her and held her arm.

“Sandali lang. Anong ibig niyang sabihin doon Sandro?” tumigil silang dalawa and
Sandro faced me.
“T-that was n-nothing..” Sandro said. Lumapit ako kay Natalia. She looked at me and
smiled wickedly.

“Ask yourself Phoebe. Bakit ang dali kang nahanap ni Sandro? Bakit kasama niya ang
Papa nang makita ka niya sa Davao? Bakit nagkainteres siya sayo magmula noong
malaman niyang ikaw ang tunay na Madrigal sa ating dalawa--“

“Shut the fvck up Natalia Madrigal!!” Sandro shouted. I looked at the two of them.
Sandro went to me and cupped my cheeks.

“Don’t listen to her, Phoebe. Mahal kita.” He said. Tiningala ko siya and my tears
fell from my eyes. Punong puno ako ng agam agam. Totoo ba lahat ng sinabi ni
Sandro? Lahat ba ng ito ay dahil sa pagiging Madrigal ko. Nagpapagamit lang ba siya
sa Daddy ko para makuha ako?
“Mahal kita. Mahal na mahal kita Phoebe. Trust me.” his voice broke at kusang
tumulo ang isang luha mula sa mata niya. I sighed and closed my eyes. I tried
asking my heart and my mind and they both arrived at the same decision.

Alam ko. Ramdam ko. Totoo ang sinasabi ni Sandro. Sa kanya ako magtitiwala.

HAPPY BIRTHDAY TO ME BUKAS!

*pen<3
=================

Behind Closed Doors

DALAWAMPU’T APAT

Pabiling-biling ako sa higaan at hindi talaga ako makatulog. I trust Sandro, but I
can’t get Natalia’s words out of my head. Gumilid ako and looked at Sandro who is
sleeping soundly beside Stanley. I sighed at tumayo para kumuha ng tubig.

I put the glass down at bumalik na sa kwarto. I closed my eyes and willed myself
into sleeping. As I drift into sleep, memories from my past haunted my dreams.
I stared at the pregnancy test I am now holding. Nanlulumo akong napaupo sa
nakitang resulta.

Two lines. I am pregnant with Sandro. Ano na ngayong gagawin ko?

Napahilamos ako sa mukha as I realized my situation. Sandro is now back with Nat,
sa malamang ay paalis na ang dalawa ngayon pabalik sa Pilipinas. At gustuhin ko
mang sumunod sa kanila, gustuhin ko mang ipaalam kay Sandro ang nararamdaman, hindi
ko na magagawa dahil hindi ako papayagan ng mga Madrigal na bumalik sa Pilipinas.

I tried closing my eyes at hinimas ko ang impis ko pang puson. How can this happen?
Paano na ang magiging anak ko? Ano ng mangyayari sa amin ngayon? I gasped in sobs
as I remembered the last conversation Sandro and I shared.
“I’m leaving you Phoebe. Thank you for the service.” He said as he pulled his self
out of me. Kinalag niya ang pagkakatali sa akin bago tumayo at nagsimula ng
magbihis.

“S-sandro..”

“Tapos na ang tatlong buwan Phoebe. This is your last day as my wife. Maayos na rin
kami ni Nat.” he said and looked at me.
“What?” I stared at him habang sinusuot niya ang boxers niya. I twisted my arms na
namanhid dahil sa pagkakatali ko. Sandro looked at me.

“Uuwi na ako sa Pilipinas.”

“Sasama ako.”

Nilingon niya ako and shook his head.

“I’m going home with Natalia.” And that was enough for me to freeze. Tumayo ako,
not minding that I am naked as the day that I was born. I touched him and he faced
me.
“Nagkabalikan na kayo?” salamat at hindi nanginig ang boses ko. Sandro looked at me
with disgust.

“Wala kang pakialam doon Phoebe.” He took one of his polo on my closet and wore it.

“Paano tayo?” he laughed as if what I said is a joke.

“Funny. I have to go. Thanks for the ‘adventures’. I really enjoyed it.” At lumabas
na siya, leaving me with a shattered heart. Naglakad na siya papunta sa pinto.
Mabilis kong kinuha ang roba ko at isinuot.

“Sandro, sandali lang. I...” I love you, gusto sana niyang sabihin iyon when Sandro
slapped her hand at inis siyang tinabig. Humarap ito sa kanya and eyed her from
head to toe.

“Bakit ba ang kulit mo ha?! Binayaran kita to fulfill my need in bed and to help me
have Nat back. I made it clear to you na hanggang tatlong buwan lang tayo hindi ba?
I have been generous to your payment Phoebe, and this is the end. When I tell you
that we are done, we are done. Clear?” he snapped. Isa isa ng tumulo ang mga luha
ko. I thought we already have something this past three months. Bakit bigla na lang
naging malamig si Sandro sa kanya? Talagang wala ba itong maramdaman para sa kanya?
Kahit kaunti man lang.

“Alam mong hindi ko habol ang pera mo Sandro..” mahina kong sinabi. Tinitigan lang
ako nito bago bumuga ng hangin because of frustration.
“Isa akong Montreal Phoebe, lahat ng tao, ang yaman namin ang habol. What makes you
different?” malamig nitong sabi. Napalunok ako sa bawat salita niya. Yumuko ako at
dahan dahan na siyang binitiwan. He took an envelope from his pocket at inabot sa
akin iyon.

“Huling bayad ko na saiyo yan. Thanks for the fvck, by the way.” He said at lumabas
na. Napaupo ako sa sahig and cried my heart out.

Loving someone who can’t love you back. loving someone who loves someone else.
Loving someone who only sees you as a toy. Ganoon kaming dalawa ni Sandro. At kahit
masakit mang tanggapin, I will only be his contract wife, his submissive. And that
is all I’ll ever be. Kahit anong gawin kong pilit, hindi niya ako magagawang
mahalin.
Nagising ako kinabukasan na basang basa ang pisngi ko dahil sa luha. Tumayo ako at
inayos ko ang pagkakahiga ni Stan. Nilingon ko ang kwarto and saw Sandro dressing
up. Tumaas ang kilay ko.

“Magtatrabaho ka?” he looked at me bago tumango.

“Dad called. Nagkaroon daw ng problema sa printing ng mga libro.” He answered

before taking his attaché case. Lumapit ito at hinalikan ako sa noo.

“I love you. Alis na ako.” He hastily said. Nangunot ang noo ko dahil sa
pagmamadali sa kilos niya. Baka malala talaga ang problema sa publishing house.
Hinatid ko siya at ganoon na lang ang pagtataka ko ng tuloy tuloy lang ito sa
pagsakay sa kotse at walang lingon likod ng umalis. Ano bang hinahabol niya?
Noong pumasok na ako, I saw Stan scratching his eyes. Lumapit ito sa akin at binuka
ang mga braso. Kinuha ko siya at kinarga.

“Goodmorning baby.” I smiled and kissed his hair. Ngumiti ito sa akin.

“Goodmorning po Nanay. Si Tatay nasaan?” inikot nito ang mga mata sa kwarto. I
smiled and ruffled his hair.

“Pumasok siya sa trabaho.” Sagot ko. Stan pouted and sulked on my neck.
“Bakit hindi siya nagpaalam sa akin?” he said. Hala! Nagtampo kaagad ang binata
namin.

“Babalik rin naman iyon agad.” Sagot ko na lang. tumango na lang ito. I prepared
for his breakfast at sumabay na ako sa kanya sa pagkain when my phone buzzed.
Kinuha ko iyon and saw a text message.

From: Roberto Madrigal

Pumunta ka sa mansion ngayon Phoebe, your Mom needs you.

Nabitawan ko ang phone ko at kaagad napatayo. Stan looked at me. yumuko ako dito at
sinabihan siyang pumunta muna sa bahay nila Nanay Esper at makipaglaro kay Toryang.
Nagtataka man ay sumunod sa utos ko ang anak. Mabilis akong nagbihis at dumiretsyo
sa mansion ng mga Madrigal.

Pagkarating ko doon ay mga katulong ang sumalubong sa akin. Napatingala ako and saw
Amanda on the top of the stairs, smiling like an evil villain that she is. Nanigas
ang mga panga ko at nilayo ko ang tingin ko sa kanya.

“Nasaan ang Nanay?” I asked one maid. Kumunot ang noo nito bago umiling.

“Po?” she said. Nilagpasan ko ito at umakyat sa hagdan, ignoring Amanda as I pass.
Hinawakan niya ako sa mga braso at natigilan ako.

“You don’t belong here.” She hissed. Tinitigan ko siya bago tinabig ang kamay
niyang nakahawak sa akin. tumawa ako and looked at her.

“Ako pa talaga ang hindi nararapat dito Ma’am? Sa pagkakaalam ko, ako ang Madrigal
at hindi ikaw.” Sagot ko. She gritted her teeth. I pulled my arm at pumunta sa
unang pintuan na pinakamalapit. Binuksan ko iyon and saw no trace of my Mom.

Pinagbubuksan ko ang mga pintuan pero walang bakas ng Nanay. I was already on the
fourth floor pero bigla akong kinabahan ng mahawakan ko na ang doorknob. I breathed
hard at pinihit ko na ito. Dahan dahan ko iyong binuksan at pumasok na.
“Ooooh...”

I froze on my spot when I heard someone moaning. Bumaling ako pakaliwa and my jaw
dropped when I saw Natalia holding a whip and grinding her body while stripping.
Nagawi ang tingin ko sa lalaking nasa ilalim niya.

“Sandro...”
SALAMAT SA LAHAT NG NAG-GREET SA AKIN. SORRY HINDI KO KAYO NAREPLYAN LAHAT. :)

LOVELOTS! MWAAH!

*pen<3

=================

Gone

DALAWAMPU’T LIMA
“S-sandro..” naibulong ko. Sandro didn’t even budge at nanatili lang itong
nakapikit, anticipating Natalia. My sister looked at me and winked bago siya
gumapang papunta kay Sandro.

Napahakbang ako palayo at tumakbo palabas ng kwarto na iyon. I bumped into Amanda
and she screamed pero hindi ko siya pinansin. Nagtuloy tuloy ako sa pagtakbo
hanggang sa makalabas ako sa mansyon. Napakapit ako sa pader at sumandal roon. I
closed my eyes tightly and tried to erase the images I saw a while ago. Huminga ako
ng malalim as I felt my body shaking. Napadausdos ako paupo and hugged my knees.

Why? Why should everything turn out like this? He told me he loves me. He told me
he will make things right, for me and for Stan. He told me he will never waste the
last chance that I gave him. Pero bakit nangyari ito? Bakit niya nagawa sa akin
ito?

Sa nanghihinang tuhod, tumayo ako at nagsimulang maglakad palayo sa bahay na iyon.

I shook my head bitterly. I have been fooled, again.

Maybe happy endings are not really true. Siguro hindi ako kabilang sa mga
masuswerteng mga tao na nakakahanap ng kaligayahan. Maybe I don’t belong to them.
Ako lang naman kasing mapilit eh. Ako lang naman ang pilit na sumisiksik. Ako lang
naman ang hanggang ngayon ay hindi pa rin natututo ng leksyon ko.

Pero ang sakit kasi eh. Naniwala ako na magiging maayos na kami ni Sandro. I
believed that we can already have a family. Maling akala lang pala ang lahat.
I stayed in the park hanggang dumilim na. I can’t let Stan see me crying again.
Hindi na siya pwedeng madamay pa sa gulo na ito. Hindi ko na ulit ipapakita sa
kanya na mahina ako. Hindi ko na hahayaang makita ng anak ko na wala namang
pagmamahal na namamagitan sa amin ng Tatay niya. That everything between the two of
us were all for showmanship and entertainment. Nothing is true. Umusbong ang galit
sa dibdib ko para kay Sandro. Para kay Natalia. At para sa apelyido na dala dala
ko.

Kung hindi ako naging anak sa labas ni Roberto Madrigal, hindi sana ako napansin ni
Sandro. Hindi ko sana pagdadaanan ito. Buong buhay ko, lagi na lang sakit ang
nararanasan ko. Hindi ba ako pwedeng sumaya?

I breathed hard at tumingala. Doon ko lang napansin na ako na lang pala ang tao sa
buong parke. Madilim na rin ang daan at halos wala ng mga dumadaan. Tumayo na ako
at lulugo lugong naglakad na pauwi sa bahay.
Habang naglalakad ako, hindi ko pa rin mapigilan ang mga luha ko sa pagtulo. Kahit
ilang oras na magmula noong nakita ko silang dalawa, ganoon pa rin ang ramdam kong
sakit. Presko pa rin ang sugat. Napakagat ako ng labi at huminga ng malalim. I have
to be strong. For Stanley.

I decided na dumaan muna sa bahay ni Nanay Esper para sunduin si Stanley. Nasa
eskinita na ako when somebody grabbed me and put a handkerchief right into my face.
I smelled something odd at agad akong nawalan ng malay.
______________________________________________

“WHAT HAVE YOU DONE NATALIA!!” galit kong sigaw sa kanya. Tatawa tawa lang itong
nakaupo sa sofa habang tinitigan ako. Tumayo ito and ran her fingers on my cheek.
Pumilig ako and tried pulling on my restraints.

“Kung nakita mo lang ang reaksyon niya Sandro, it was really epic.” Humalakhak ito.
I gritted my teeth.
“Oras na makalaya ako rito Natalia, sisiguraduhin kong babagsak ang mga Madrigal.
Oras na lumayo si Phoebe sa akin---“

“Oh dream on Sandz. Phoebe now thinks that you have cheated. Kahit anong gawin mong
paliwanag, hindi na siya maniniwala sa iyo, knowing how dumb my sister is. Ni hindi
man lang niya napansin na tulog ka and everything was just a show.” Tumawa na naman
ito. I screamed in frustration ng hindi pa rin ako makalaya sa pagkakatali ko.

Tinawagan ako ng sekretarya ni Tito Robert at pinapapunta ako kaagad sa mansyon

dahil may nangyari daw sa Mama ni Phoebe. Nagmadali akong umalis sa bahay at
nagpaalam na lang kay Phoebe at sinabing nagkaroon lang ng problema sa kumpanya.
Pero ang hindi niya alam, sa mga Madrigal ako pumunta.

Balak ko na sanang humingi ng tawad kay Penelope, ang mama ni Phoebe at ang babaeng
nagligtas sa akin noon. Kung kailangan kong lumuhod at magmakaawa, gagawin ko,
maibigay lang niya sa akin ang kapatawaran niya.

Gusto ko na ring sabihin kay Phoebe ang totoo mamayang gabi, regardless of her
Mom’s decision. I want to come clean now. I want to be bared to her,yung tipong
wala na akong maitatago. Wala na akong mga lihim. Gusto ko ng sabihin na ako ang
dahilan kung bakit naging baldado ang Mama niya. Na pumayag akong makipagkasundo sa
Papa niya para mahanap lang siya. Na ibabalik ko siya sa mga Madrigal para mabuo na
ang pamilya na matagal nang ipinagkait sa kanya ni Amanda at ng Lolo niya. Phoebe,
Penelope and Robert together, alam kong iyon na ang matagal niyang pangarap kaya
tutulungan ko ang Papa niyang tuparin iyon.

Roberto kept Natalia and Amanda within his arms reach para masigurong wala na
silang gagawing kahit na anong maaaring makasakit kay Phoebe. Pero kabaligtaran ang
nangyari.

Pagkarating ko sa mansyon, si Natalia ang sumalubong sa akin. She hugged me and

apologized. I thought she was sincere kaya sumunod ako sa kanya ng akayin niya ako
sa kusina nila. She offered me coffee at nakipagkwentuhan sa akin na parang normal
lamang kaming magkaibigan. Pero hindi ko alam na may nilagay pala siyang pampatulog
sa kape at nahulog ako sa patibong niya.
Nang magising ako, nakatali na ako sa kama niya at wala ng suot na kahit na ano. I
even saw Nat wearing nothing too. And I swear, I would wring her neck kapag
nakawala na ako.

Sa malamang nakita kami ni Phoebe. Sigurado akong magakakaroon siya ng

misunderstandings sa nangyari. Siguro iniisip na niya na hindi totoo ang kahit na
ano na sinabi ko. But hell be damned but I won’t let her run now. I would make her
believe me that everything was just a set-up para mapaghiwalay kaming dalawa.

Pumasok si Amanda sa kwarto at may ibinulong sa anak. Namilog ang mga mata ni
Natalia bago ngumiti ng malademonyo. Tumawa rin si Amanda bago tumingin sa akin.
“Kalagan mo na siya baby. Hindi na natin siya kailangan.” Sabi nito. Mabilis na
gumalaw si Natalia. Agad niyang tinanggal ang pagkakatali ko. Nang makalaya ako ay
agad ko siyang dinakma at sinakal. Tumili si Amanda at pinigilan ako pero itinulak
ko lang ito.

“Anong ginawa ninyo kay Phoebe?” I hissed. She became blue and almost choked. She
clung on me for dear breath.

“M-mommy..” lumingon ito sa ina niya. Amanda screamed at nagsisisigaw para humingi
ng tulong. The door opened and Robert came inside.
“Anong nangyayari dito?” he asked, astounded with the scene he saw. I gritted my
teeth at idiniin ko ang kuko ko sa leeg ni Natalia.

“I would, certainly kill you Natalia.” I said bago siya binitawan. I took my
clothes at dali daling nagbihis. Humarap ulit ako sa kanila and looked at the two
of them.

“But not now. I am Sandro Montreal, and no one messes with me that comes out alive
after. Makikita ninyo, pagbabayaran ninyo kung ano man ang ginawa ninyo kay
Phoebe.” Banta ko. Tumawa lang si Amanda.
“It’s too late now Alessandro..” nakangising sabi nito. I felt shivers running down
on my spine dahil sa pagkakasabi niya. Lumapit si Roberto dito at hinila si Amanda
bago ito sinampal ng mariin.

“Daddy!”

“Lumayas na kayo sa pamamahay ko.” Malamig nitong sinabi bago tiningnan si Natalia
at Amanda.

“Anak mo si Natalia Roberto! She’s your rightful heir--“

“Hindi. She’s not my child nor my heir. She’s nothing to me now. I only kept you
para mabantayan ko ang ikinikilos ninyo. But now that you have laid a finger on my
dear daughter, hinding hindi ko na kayo mapapatawad. Umalis na kayo bago ko pa kayo
ipakaladkad.” He hissed at lumabas na ng kwarto. He held my shoulders and dragged
me into the library. I gasped when I saw a lady sitting on the benches, reading a
book.

“Penelope..” tumingala ito and smiled at Robert. Her eyes darted into mine at
nanlaki ang mata nito. She stood at paika ikang naglakad. Napahakbang ako palayo at
yumuko.

“Thank god you were safe.” Her voice was so gentle. Gulat akong napatingin dito.
She smiled at me at tumulo ang mga luha niya ng makita niya ako.
“Tama ang naging desisyon kong iligtas ka noon. Because you love my daughter.” She
said. Hinila niya ako para yakapin and I hugged her back.

“S-sorry p-po..” I bursted into tears. Humigpit ang yakap nito sa akin. She cleared
her throat at humiwalay na sa akin. lumapit siya kay Roberto and held his hand.

“Gusto ko ng makita si Phoebe, Robert.” She said. Robert nodded and kissed her
hair. Tumunog ang cellphone nito at lumayo ito saglit kay Penelope to answer the
call. Penelope looked at me bago hinawakan ang kamay ko. I was about to open my
mouth when we heard Robert’s phone crashing on the floor. Napaluhod ito sa lupa at
yumuko.
“Robert..” tawag ni Penelope dito. Patakbo akong lumapit dito at hinawakan ko ang
braso niya. I felt him shaking. Tiningnan kami nito, punong puno ng luha ang mga
mata.

“Anong problema?” Penelope’s voice were shaking. Inatake na rin ako ng kaba.

“P-Phoebe..” he said at humagulgol na ito. I shook and held his shoulders.

“Anong nangyari sa kanya?” I said, my voice was barely audible.

“S-she’s...P-Phoebe’s gone..” he cried and I felt my world crumbled in parts.

KAPIT TAYO. WE WILL BE HAVING A 360 DEGREE TURN ABOUT.

*pen<3

=================

What Doesn't Kill You Makes You Stronger

DALAWAMPU’T ANIM

I stood frozen on the door of the hospital’s morgue. Penelope ran at niyakap niya
ang isang katawan na nakabalot ng puting tela and cried. Roberto came to her and
hugged her tight.
“P-Phoebe ko..” hagulgol ni Penelope. My chest tightened habang unti unti akong
lumalapit sa kanya.

Hindi si Phoebe yan. Hindi si Phoebe ang babaeng yan. Hindi siya yan. Hindi pwede.
Hindi ko pa naipapaliwanag ang lahat. Hindi ko pa naayos lahat ng nasira. Hindi
pwede ito.

“Phoebe.” I said. Akma kong itataas ang tela na nakabalot sa kanya pero pinigilan
ako ng nurse.
“Sir, you might ruin the body. Masyado ho itong nasunog and any slight movement can
break it.” She said. Napahakbang ako palayo, afraid that I might cause another
damage that might ruin things again.

“Robert..si Phoebe..” Penelope cried. Yumuko lamang si Tito Robert and led Tita
Penelope out of the morgue. Nanatili lang akong nakatayo roon.

“Duwag ka kasi Alessandro..”

Napalingon ako sa nagsalita. I saw my twin with her mascara already smudged. Madali
itong lumapit sa akin at sinampal ako ng pagkalakas lakas.

“Ate!” Xavier pulled Alexa away. Pumunta naman si Ali sa side ko at hinawakan ako
sa braso. Dinuro ako ni Alexa at galit na galit akong tiningnan.

“ Ang gago mo! Nakalaki mong duwag Alessandro! Phoebe doesn’t deserve any of this!
She doesn’t deserve any pain when all along ang tanging ginawa lang niya ay ang
mahalin ka at ang paulit ulit kang patawarin. Heard that Sandro? Paulit ulit. Kahit
anong gawin mong pagkakamali, tanggap ka niya. Nagtiwala siya sayo..pinagkatiwalaan
ka niya. Pero anong ginawa mo Sandro? Tinapon mo lahat! Tinapon mo because you are
so damned afraid! Tingnan mo kung saan ka dinala ng takot mo.” Tears sprung from
her eyes. Nanlumo ako at lumabas ng morgue. She hissed at sinundan ako sa hallway.

“Sige! Run away Sandz. Diyan ka naman magaling eh. Ang tumakbo at ang magtago! It
is clearly your area of expertise! Ayaw mong marinig ang totoo? Na kasalanan mo ang
lahat? That Phoebe is fvcking dead because of you---“
“Shut up Alexandra!” I shouted back. My palms formed into a fist at nanginig ako.
Alexa shook her head at napaupo sa benches niya.

“All she wanted was a happily ever after Sandro. Kaya lumaban siya para sa inyong
dalawa. But you were weak. You don’t have the balls to protect her and fight for
her. Pinagmamalaki mo na isa kang Montreal pero anong nagawa ng apelyido mo? Wala
Sandro. It is just a name.” sabi nito bago lulugo lugong tumayo. Ali tapped my
shoulders at iniwan ako sa gitna ng hallway. Umupo ako sa benches and buried my
face in my hands.

Her body was found burned in an abandoned factory. Sabi ng mga pulis, mukhang
nagtago roon si Phoebe dahil may mga lalaking nagtangkang humalay rito. There were
flammable debris left inside the factory at dahil sa init ng panahon, nagliyab ang
mga iyon at unti unting nasunog ang pabrika. Phoebe was trapped at hindi na
nakalabas pa ng buhay.

My tears rolled down one by one. Alexa was right. Napakaduwag ko. At tanga. At
gago. Wala akong kwenta. Wala akong silbi. And Phoebe was the price to pay. Nawala
siya ng dahil sa katangahan ko. Kung noong una pa lang, sinabi ko na ang totoo,
kung hindi sana ako natakot, Natalia will not have a hold on me anymore.

I am such a shit. Naiinis ako sa sarili ko. Ang tapang tapang ko dahil alam kong
walang mananakit sa akin dahil sa dal akong apelyido, pero hindi pala. Mali ako. I
broke the rules.

“If a Montreal falls inlove..” I shook my head at naalala ko ang mga salita ni
Daddy sa akin. Back then, I thought those words were just nonsense, isang pauso ng
Tatay kong walang magawa sa buhay. But now, now that Phoebe is all gone..ngayon ko
lang nalaman anghalaga ng bawat salitang iyon. But it’s too late now.
“Sir..” the nurse approached me. Tumingala ako at may inabot ito sa akin. I looked
at it and saw the ring I gave Phoebe the other night. I took it. Nilabas na nila
ang katawan ni Phoebe sa morgue at sumunod na ako dito.

My Dad was right. Nasa hulihan nga talaga ang pagsisisi. Pero kahit anong gawin ko
ngayon, kahit lumuha man ako ng dugo, alam kong hindi na nito maibabalik ang lahat
ng nawala ko. Hindi ko na makukuha ulit lahat ng nasayang ko. Phoebe will not be
here again.

Kung nakaya ko lang sana siyang pagkatiwalaan. Kung hindi lang sana ako nagpakain
sa takot ko. Baka kasal na kami ngayon. Baka isa na kaming masayang pamilya. Baka..
puro ako baka. I’m filled with what if’s and could have been’s. Mga bagay na alam
kong hindi na matutupad.
Maybe I am a Montreal. But I am not my father. Hindi ko nagawang ipaglaban ang sa
amin ni Phoebe. Montreal is just a name. I was not able to live up to the traits
the men of my family has back then. Hindi nila ako katulad dahil hindi ako lumaban
para sa kaligayahan ko.

And now Phoebe’s gone, and I don’t know what is worth fighting for anymore..

***
“From ash we came from, and from ash shall we return..” basbas ng pari sa kabaong
ni Phoebe. Napalunok ako at kumapit kay Ali. Alexa gave me a cold look and threw
her white lily sa hukay. Sumunod na rin ang iba pa naming kamag-anak.

“Stanley, ilaglag mo na yan.” I heard Xavier said. Humarap ako sa anak ko na

naglalaro lang ng iPad habang nasa tabi nito ang bulaklak.

“Ayoko.”
“Stan--“

“Sinabi na nga kasing ayoko po eh! Bakit ko ilalaglag yan? Hindi naman patay si
Nanay! Nagovertime lang siya! Uuwi siya! Babalik siya!” sigaw nito. Alexa ran into
him but Stan shrugged everybody away.

“Na traffic lang si Nanay! Uuwi siya! diba Tatay, uuwi si Nanay?” tumingin ito sa
akin. napayuko na lang ako. Mommy came to Stanley and carried him.
“Stanley, wala na ang Nanay, Nasa heaven na siya.” My Dad said. Tinitigan lang siya
ni Stanley bago nalukot ang mukha nito at tuluyan ng tumulo ang mga luha.

“Sinungaling po kayo. Nangako si Nanay na hindi niya ako iiwan. Babalik siya! Uuwi
siya!” sigaw nito bago bumaba mula sa pagkakakarga ni Mommy. Sumunod ang mga
kapatid ko rito at hinabol siya. Humarap naman ako sa hukay ng libingan niya.

I looked at the white tulip and I felt the great hollow on my chest. I grasped the
flower tightly at halos madurog na ito. Pumatak ang kaisa isang luha sa mga mata ko
bago ko nilaglag ang bulaklak sa puntod niya.
I’m sorry Phoebe.. I was not able to protect you. I was not able to trust you. I
was not able to love you enough. I am sorry I was consumed of my ego and my fear.
But if I could turn the hands of time back, gagawin ko.

Isang beses pa. Just to see you smile again. To hear your voice and to touch you.
Isang beses pa,and I assure you. I will now be brave.I will tell you all my
secrets, no matter how dark they are. Magtitiwala na ako sa iyo at hindi ko na
sasayangin ang pagmamahal mo. Lalaban na ako. Just,one last chance Phoebe Thea.
Just this once..please.

Just this one last time..

________________________________________________

At sa ganoong paraan, namatay si Phoebe Thea Madrigal.

She smiled bitterly habang nakikinig sa mga kwento ni Brick. She reached for her
hankie at pinunasan ang mga luhang tumulo mula sa mata niya. She winced when she
felt the pain on her left arm.

“Kamusta ka na?” Don Ricardo Madrigal said as he entered the room. Tumingin lang
siya rito bago tumalikod.
“Why are you doing this Sir?” I asked in a very cold manner. Narinig ko ang pagtawa
nito.

“To teach you that the things that doesn’t kill you, makes you stronger. Learn how
to stand now. Wag ka ng magpapaapi. You are a Madrigal. And no one hurts us.” He
said.
Kapag po may missing chapter, paki PM na lang ako. Wag na po sa comments kasi
nagloloko yung wattpad sa phone ko, hindi lumalabas yung mga comments. Thankies :)

*pen<3

=================

Ruthless

DALAWAMPU’T PITO

“Nanay..” Stan muttered in his sleep. Napahinga ako ng malalim as I caress his
hair. Kinumutan ko ito when somebody cleared his throat behind me. Lumingon ako sa
likod ko and saw Jackson on the doorway. Tumuloy ako sa library namin at pumasok
ako doon. Jackson handed me an envelope. Mabilis ko iyong binuksan.

“Any findings?” I asked him as I review the report. May mga nakakita daw sa mga
lalaking nagtangka at nagtulak kay Phoebe para magtago sa factory na iyon. I
gritted my teeth kapag naalala ko kung ano ang itsura ng bangkay ni Phoebe. Surely,
those men will pay with their lives in hell.
The DNA test results confirmed my fear. Si Phoebe nga ang may-ari ng katawan na
iyon. Tito Robert made sure that he will personally see the DNA Testing, kaya
sigurado akong hindi iyon magkakamali. Masakit mang isipin, pero si Phoebe nga
iyon.

“These men has messages on their phones directed to Mrs. Amanda Madrigal Sir. The
network has provided us a report about the exchanges. Upon interrogation, umamin
silang binayaran sila ng mag-ina para dukutin si Ma’am Phoebe.” Sabi ni Jackson. I
looked at him, my breathing ragged. My head is pounding at ganoon na lang ang
panginginig ko sa nalaman.

Them.. the two of them.. it was them.

Nagngitingit ang kalooban ko sa nalaman. Agad akong tumayo and took my suit.
Jackson followed behind me.

“Get Natalia.” I said. Tumango ito at may tinawagan sa cellphone nito. Pinagbuksan
niya ako ng pintuan at pumasok ako. He waited for my further instructions.

“Tell your men na dalhin si Natalia sa Ocean Park. Ngayon na. gusto ko pagkarating
ko roon, nandoon na siya.” I said. Tumango ito at nagmaneho na.
I was not able to protect Phoebe, but I will surely avenge her. That’s the least I
can do.

_______________________________________________

“SANDRO!” Natalia shouted. Putok na ang labi nito habang nakatayo kami sa gilid ng
aquarium. Ngumiti ako dito bago lumapit sa kanya at mariin itong sinampal.
“You.Dirty.Bitch.” I hissed before dragging her hair para makatayo siya. I looked
at her straight into her eyes and she shook. Lumuha ito at hinawakan ang mga kamay
ko.

“Sandro please.. sinunod ko lang ang gusto ni Mommy..I--“ I slapped her again
before wringing her neck. She choked at namutla siya. napaupo siya sa gilid and
looked at me.

“Walang ginawang masama si Phoebe sa iyo Natalia! Everything that you have, sa
kanya dapat!! You should thank her dahil nagkaroon ka ng magaang buhay!”
“Mang-aagaw siya! Inagaw niya si Daddy! Inagaw ka niya! Palagi na lang akong
manghihingi sa tira tira ni Phoebe! She’s the real Madrigal at hindi ako!” she
shouted back. I gritted my teeth. Nilingon ko si Jackson at lumapit ito sa akin
dala dala ang mga posas na pinakuha ko.

Lumapit ako dito at kinuha ang mga braso niya. Gumapang ito palayo sa akin.

“S-sandro..p-parang a-awa mo na..” nanginginig nitong sabi. Natawa na lang ako and
looked at her before shaking my head.
“Awa? A Montreal never takes pity.Montreal’s are born ruthless. Lalo na sa mga
taong nanakit sa mahal namin.” I answered and grabbed her hair before putting the
handcuffs on her hands. She gasped when I pressed her cheeks tightly.

“S-SANDRO!!”

I dragged her on the edge of the aquarium and smiled at her bago ito itinulak para
mahulog sa tubig. She screamed and tried to swim upward but her hands were tied.
Tinitigan ko siya habang naghihirap itong makatakas sa nalalapit niyang kamatayan.

Nahirapan akong huminga habang tumitindi ang galit na nararamdaman ko habang

nakikita kong naghihirap si Natalia. I imagine Phoebe trying to run away from the
flames, being as helpless as she is right now. I gritted my teeth and stared at
Natalia fighting for her life.

Hindi ko napigilan ang luhang tumulo sa mga mata ko habang nakatingin kay Natalia.
She looked at me with pleading eyes pero nanatili akong matigas.

Natalia has to pay the price. Her life in exchange with Phoebe’s life. That is what
I wanted.

“NATALIA!” a woman shouted behind me. humarap ako and saw Amanda running towards
us. Umiiyak ito at lumapit sa akin bago lumuhod.
“A-Alessandro..w-wag ang anak ko..” she cried while hugging my legs. Iniwas ko ang
tingin ko dito. Humagulgol si Amanda and tried jumping inside the aquarium but my
men stopped her. hinawakan ko ang braso nito. I looked at Jackson while dragging
Amanda.

“Ilabas na ninyo.” I said. Tumango ang mga tauhan ni Jackson. Hinila ko si Amanda
na hanggang ngayon ay umiiyak pa rin. Gusto nitong makita at malaman kung ayos lang
ba ang lagay ni Natalia pero hindi ko ito pinayagan.

Dinala ko si Amanda Madrigal sa presinto at doon, pinilit ko siyang umamin sa

ginawa niyang kasalanan. She was convicted for Murder and was sentenced for
reclusion perpetua or life imprisonment.
Natalia was nowhere to be found pagkatapos ko itong nilunod sa Ocean Park. Some
says na nagtago na ito para hindi na madamay sa kaso ng ina niya. Well, I don’t
really care. Kung hindi naman dumating si Amanda, baka tuluyan ko na siyang
pinatay.

I sighed and looked at the sky. Finally, I was able to give Phoebe her justice.
________________________________________________________

“Never make a slurping sound when you eat a soup. The movement of the spoon should
be inward and never burp infront of everyone on the table..”

I looked at my tutor na hanggang ngayon ay tinuturuan pa rin ako ng etiquette.

Yumuko ako and looked at the window. Tumayo ako at iniwan ang teacher ko bago
lumabas.
I went to my room and stared at the mirror. I touched my face and felt the bandaged
covering it. I sighed at pinigilan ang pagluha ko.

Half of my face was ruined because of the fire in the factory kung saan ako dinala
ng mga lalaking nagtangkang dumukot sa akin. if it was not because of Brick, baka
tuluyan na akong nasunog.

“You’re thinking again..”

I looked at Brick na nakasandal sa pintuan ko. I tried smiling pero hindi ako
sigurado kung nakita man niya iyon dala na rin ng bend ako sa mukha. He walked to
my side and looked at me.
Brick was hired by my grandfather para bantayan ako. Natunugan na kasi ng Lolo na
balak ni Amanda na patayin ako para mawalan na ng tagapagmana ang mga Madrigal. And
Lolo saved me because he wanted to save an asset, not a granddaughter.

He looked at me bago sinubukang hawakan ang mukha ko. I flinched at tumalikod dito.

“Sowing anger on your heart will never solve anything Ma’am.” He said. Tinitigan ko
ito and I narrowed my eyes.
“Wala kang alam Brick. Just shut up.” I answered at tumayo na. Naglakad ako palayo
rito bago pumunta sa fountain ng garden. I stared at the water and looked at my
reflection.

And no. I don’t see Phoebe anymore..

But someone more dangerous than her.

Pa-try lang ha, Next UD on 50 comments. Para naman may moment akong makapag-isip ng
UD. :)

*pen<3

=================

Gray Eyes

DALAWAMPU’T WALO

Inilagay ko ang kandila sa puntod ni Phoebe and sat beside it. Hinawakan ko ang
pangalan na nakaukit dito and smiled sadly. I tried brushing my tears pero
bumabalik lang din ito.
“Baby..” I muttered as my heartbeat raced. Apat na taon na mula ng mawala si Phoebe
but the pain is still there, pakiramdam ko nga ay mas dumaragdag pa sa bawat araw
na dumadaan. If there only one consolation I have, that is Stanley. Ang anak ko na
lamang ang tanging nakakapagpasaya sa akin. We became each other’s rocks. Kumapit
kami sa isa’t isa noong mga panahon na naging mahirap pakawalan ang alaala ni
Phoebe.

“Tatay..” ngumiti si Stanley sa akin at umupo sa tabi ko. He is nine years old na.
And he really looks exactly like me, pasensya na lang Phoebe. But those gray eyes,
nakuha niya sa ina niya. Whenever I look at Stan, I am always reminded of her. Kaya
siguro hanggang ngayon, siya pa rin.

“Marami pa akong assignments Tay. Hindi pa ba tayo uuwi? Kanina ka pa nakatambay

diyan kay Nanay.Baka magsawa na si Sweetheart sayo.” He pouted. Tumawa ako at
ginulo ang buhok nito. Tinitigan lang niya ako bago ngumisi at tumakbo na papasok
sa kotse.
Kami na lang dalawa ang nasa mansyon. Ali is now on US habang si Xavier naman ay
may sarili ng condo at doon na tumutuloy. Alexa is already married and my parents
are on their sixth honeymoon now.

Kaagad kumuha si Stanley ng pinggan at pinaghain niya ako. I took the rice at sabay
na kaming umupo. He grinned while watching his favorite anime, Fairytail.

“Tay.. bakit ang gwapo ko?” tanong nito habang naghuhugas ng pinggan. Tinitigan ko
siya bago siya binasa ng tubig.

“Asa ka Tol. Mas gwapo ako sayo.” Sagot ko. Ngumisi lang ito bago umiling.
“Alam mo Tay, magsalamin ka na. Ang labo na ng mata mo eh. Baka sapukin ka ni Nanay
para magising ka. Lakas mo kasing managinip. ” Tukso nito bago ako tinalikuran at
kinuha na niya ang bag niya. Umakyat na ito sa kwarto niya para gawin na ang
homeworks niya. I sighed and scanned the whole place. I feel so empty.

It has been four years but I never tried dating anyone else. Si Stanley at ang
trabaho ko lang ang bumubuhay sa akin, especially now that I am the new CEO of the
whole empire of the Montreal’s.

I took my attaché case and started working when Stan entered the library. Kipkip
nito sa tenga niya ang handphone.
“Tay, si Tita Chloe tumatawag.”inabot nito sa akin ang phone. I took it and
answered my cousin’s call.

“Chloe..”

“Kuya! Kuya Colton can’t go to my launching, I need someone to escort my star

model, pwede ka ba?” she hastily said at halos wala na akong maintindihan. Napaoo
na lang ako dahil mahirap tanggihan ang bratinellang katulad ng pinsan ko. Manang
mana talaga siya kay Auntie Hannah.
Nagpaalam muna ako kay Stan at pumayag naman ito. Hinatid ko muna siya sa bahay
nila Uncle Andrei para mabantayan. Auntie Ericka greeted me at nakipaglaro na agad
kay Stanley. Umalis na ako para iescort ang pinsan ko. Nasa parking lot na ako ng
hotel when something bumped the edge of my car.

“WHAT THE FVCK!” I screamed. Agad akong lumabas and looked at my now perfectly
damaged Audi R8. My headlights were smashed at natupi ang kotse ko. Lumapit ako sa
kotseng nakabangga sa likod ng sa akin and was about to knock when the driver
stepped outside.

“Oh my! I am so sorry..” the woman said. Mabilis itong bumaba at hinawi niya ang
buhok niya para tingnan ang sira ng kotse ko. I squinted when I saw how short her
dress is. Mabilis itong lumapit sa akin and I was stunned when I saw her eyes.

She has grey eyes. Katulad ng kay Phoebe. Pakiramdam ko ay napatid ang dila ko ng
makita ko siya. lumunok ito at pinunas ang kamay niya sa damit niya before
extending it to me.
“I am really sorry. Here’s my calling card. Call me to pay for the damages--“ she
said pero tinalikuran ko lang ito. Naramdaman ko ang paghabol niya sa akin.

“Please, hindi ko talaga sinasadya. Wag mo na sanang palakihin yung--“ humarap ako
and took the card bago ito tinapon sa pinakamalapit na trash can. I heard her gasp
bago lumapit sa akin. I gritted my teeth sa kakulitan ng babaeng ito. Humawak siya
sa braso ko at hinihingal pa ng magsalita ulit.

“I’m new here in the Philippines. I don’t want some petty news to ruin my career.
Just accept my card and call me para sa bayad.” Tuloy tuloy nitong sabi. Tiningnan
ko ulit siya pero kaagad din akong nag-iwas ng tingin when I saw her eyes.
I bit my lip and scratched the bridge of my nose before sighing. Kinuha ko ulit ang
bagong calling card niya and put it in my pocket. Akala ko ay titigil na ang babae
sa kakasunod sa akin pero nasa tabi ko pa rin siya hanggang sa makapunta na ako sa
function hall. Before I open the door ay hinarap ko ulit ito.

“Bakit nakasunod ka pa rin?” I snapped. Napanganga ito before smiling again, her
eyes shining with mirth. I looked at other places. Hindi ko siya kayang titigan.

“Dito rin ba yung punta mo?”

I nodded. She giggled bago kumapit sa braso ko at hinila na ako papasok. I saw
Chloe standing in the middle at parang may hinahanap. When she saw us ay agad itong
tumakbo papunta sa amin.

“KUYA--Oh my gee! Selene, I am so sorry for the inconvenience. My brother cannot

make it tonight.” Chole apologized. Ngumiti yung babae and nodded.

“Okay lang. I don’t need an escort--“

“Oh no! Kuya Sandro will accompany you tonight, hindi ba Kuya?” she looked at me.
napanganga naman ako. Ang babaeng ito ang sasamahan ko ngayon?
“My, we’re really meant to be huh?” she chuckled bago na naman hinawakan ang buhok.
I swallowed when I heard her laugh.

Bakit lahat ng bagay tungkol sa babaeng ito ay nakakapagpaalala sa akin kay Phoebe.
Agad kong tinanggal ang braso nito sa pagkakahawak sa akin at tumalikod na.

My heart is beating so fast right now na pakiramdam ko ano mang oras ay pwede na
itong sumabog. Nakakainis ang babaeng iyon. I don’t feel good around her.
“Kuya naman..” Chloe whined at hinarang ako. Kinamot ko ang ulo ko and looked at my
cousin.

“Nasaan ba si Colton?” I snapped. Yumuko si Chole.

“He’s with Diamond. Nag-away yata sila eh..”

“Si Andrew. Siya na lang ang papuntahin mo to babysit her!” I shouted. Tumingin si
Selene sa amin kaya hinila ako ni Chloe.
“May taping si Andrew. Isa pa, you wouldn’t babysit her. She’s my model Kuya. Sikat
siya sa New York. She could give me the break I have been waiting for my whole
life..please, isang gabi lang naman eh.” Chloe pleaded at mangiyak ngiyak na ito.
Someone cleared her throat and I saw Selene.

“Chloe, ayos lang kahit wala akong date--“

“No. I’ll escort you. Let’s go.” I said. Ngumiti si Chloe sa akin then waved us
goodbye. Lumapit ako kay Selene and she looked at me again. Tumigil ito sa
paglalakad and made me face her.
“Can we go outside? I just want to breathe some fresh air.” She smiled again.
Tumango na lang ako. When we were outside, yinakap niya ang sarili niya. Siguro ay
nilamig siya sa hangin. I took my coat off and put it on her. tumingala siya sa
akin bago ngumiti at umupo sa fountain na naroon. Sumunod ako sa kanya at tumabi
rito.

“Ganyan ka ba talaga?” she broke the silence. Tiningnan ko siya at nakatitig pala
ito sa akin. binaling ko sa ibang lugar ang tingin ko so as to avoid her eyes.

“What do you mean by that?”

“Wala lang. You seem so cold around people, why? Wala bang nagpapainit sayo?” she
teased me. My head whipped back to look at her and she was wearing a smug smile on
her face. My eys darted into her eyes and I saw mischief painted there. Her hands
travelled to my leg and gently caressed it. Mabilis kong pinigilan ang kamay niya.

“Stop this--“ I said. Hinawakan niya ang kamay ko na pumipigil sa kanya and she
gently touched the ring I am wearing. It was the pair of Phoebe’s ring na pinagawa
ko para lamang sa aming dalawa.

“Are you married?” she asked. Hinila ko ang kamay ko at tumingin sa malayo.

“Yes..so fvck off Selene..” I hissed. Tumawa lang ito bago inayos ang buhok niya.
“Oh my..your wife is lucky to have a faithful hisband.” She said. Kumunot ang noo
ko when I heard a hint of hatred on her voice. Tiningnan ko siya at nakangiti siya.
siguro ay guni guni ko lang ang narinig.

“Ako ang maswerte because she was my wife.” I said.

“Was?” tumayo na ako at pinagpagan ang pangupo ko.

“She’s dead. For four years now.” I answered. Tinitigan lang ako nito. Nilahad ko
ang kamay ko para alalayan ito but I was shock on what she did next.

She pulled me and kissed me deeply on my lips.

Kakaloka. Nanghingi ako ng 50 comments para hindi ako makakapagupdate ngayon. Pero
ang bilis naman ninyong nakumpleto. :)

Naks, the best talaga kayo.

*pen<3

=================

Kandungan

DALAWAMPU’T SIYAM
I brushed my hands all over my face at sumandal sa upuan ko. I closed my eyes
tightly as I remembered last night.

Umiling ako para masubukang mabura sa isipan ang babaeng iyon. I don’t know why but
somethinga bout her bugs me off. I can feel that she will only brought danger, alam
ko iyon sa paraan ng paghalik niya. Her kiss was purely carnal, her tongue was evil
that it could take any man down on his knees and beg for more. She was dark and yet
so pure at the same time. She’s different from Phoebe pero naalala ko ang asawa ko
sa kanya. They are different but at the same time similar.
Maybe it is the eyes. They both have gray eyes. Pero bukod doon, wala na silang
pagkakapareho. Phoebe looks like an angel while Selene is more of the seductress.

Napahinga ako ng malalim. Selene is not Phoebe. Dapat ko ng itigil ang ginagawa
kong pagkukumpara sa kanilang dalawa.

I straightened on my chair when Chloe peeked on my door. Tuloy tuloy itong pumasok
and greeted me with a smile. Awtomatiko ang pagtaas ng kilay ko sa ginawi nito.

“Kuya Sandro may bisita ka..” she made her infamous puppy eyes. Tinitigan ko lang
ito ng bumukas ulit ang pinto. My eyes widened when I saw Selene approaching my
table. She tapped Chloe’s shoulder at umupo sa upuan sa tapat ko. Chloe went out at
naiwan kaming dalawa sa loob.
“What are you doing here?” I snapped. Tumaas ang kilay nito bago siya ngumiti ng
matamis.

“Hello too.” She said. Napakamot ako sa batok and took the contracts I am reading
and tried to ignore her.

She just giggled at yumuko siya para titigan ako habang nagtatrabaho. I glared at
her pero parang wala naman itong pakialam sa ginawa kong pagsusungit.
_________________________________________

I looked at him while his brows are being furrowed because of annoyance.
Napapangiti ako sa bawat reaksyon ng mukha niya. Pakiramdam ko, kaunti na lang ay
titirisin niya ako.

Huminga ito ng malalim at binalik ang tingin niya sa mga papel na binabasa niya.
Tumayo ako and looked at it. I rolled my eyes when I saw tons of business proposal.
Man! Does this guy have a life?
Tumingin ito ng matalim sa akin ng kumapit ako sa sandalan ng upuan niya and inched
my face closer to him. He stayed far at marahan niyang inilayo ang upuan niya mula
sa akin. I giggled dahil halata namang nagpipigil lamang si Sandro sa akin. Mabilis
akong kumandong dito at iniyakap ang mga braso ko sa leeg niya. Nanlaki ang mata
nito sa ginawa ko.

“Selene!”

I moved above him and looked at him straight into his eyes. His breathing labored
at pinilit niya akong itulak pero nanatili ako sa kandungan niya. I smiled at
tumitig ito sa akin.
“Are you still inlove with your wife Sandro?” I asked. Napalunok ito at hindi ako
sinagot. Mas lalo kong inilapit ang mukha ko sa kanya, with our noses almost
touching. I can feel his fast heartbeat. Bumilis rin ang tibok ng puso ko ng
magkalapit kami.

“Get off me Selene.” Matigas nitong sabi na para bang hindi naman ito naaperktuhan
sa pangaakit ko. Tumaas ang kilay ko at lumayo ng kaunti sa kanya, but still
sitting on his lap.

“So you still love her.” I said. He breathed hard at tinitigan ako.
“Ano bang gusto mo?”

“Ikaw. I liked you ever since I saw you last night. And I am challenged by you
pushing me away.” I answered. Tuloy tuloy lang ako sa pagsasalita at napanganga
ito.

“Ikaw na rin ang may sabi. Your wife is dead. And a man has needs Sandro. Needs
that I can satisfy for you.” Umiwas ito ng pagkakatitig sa akin at kinuha niya ang
litrato ng asawa niya sa lamesa niya. I swallowed when I saw her picture. Sandro
gave her picture to me at napatitig ako dito.
“I love her. End of story. Now go away.” Matigas nitong sabi. I looked at the
picture of his wife and smiled bitterly. She was glowing and happy at the picture.
And her face was extraordinary.

“Why did she die?” I asked him. Napatigil ito sa pagtitig rin sa litrato and sighed
heavily.

“Umalis ka na Selene--“
“Maybe she died because she saw you on bed with another woman? She was so
heartbroken and she decided to kill---“

“I SAID GO!” he shouted at napatayo na. At dahil nakakandong ako dito ay muntikan
na akong mahulog. But instead of being angry, I laughed harder at inilapag ang
litrato sa lamesa niya. Tinitigan ko ito and played with his tie.

“So your story is like the same, old, boring tale. Manloloko ka rin pala ng
babae--“

“Shut up!” he hissed. Hinawakan nito ang baba ko at napatigil ako.

“Wala kang alam. Wala kang kahit na anong ideya sa mga nangyari kaya wala kang
karapatang pagsabihan ako na katulad lang ako ng iba diyan. Minahal ko si Phoebe.
Mahal ko ang asawa ko so shut the shit up Selene. I love her and I will, not even
for a single second of my life, will never stop loving her.” sabi nito habang
nakatitig sa mga mata ko na punong puno ng galit. I swallowed as I stare at the
intensity of his brown eyes. Yumuko ako at humakbang palayo mula rito.

“Umalis ka na.” he dismissed me. I licked my lips and looked at him.

“Hindi ako susuko Sandro. You will be mine.” I declared. Tiningnan lang ako nito
bago bumalik ang tingin sa lamesa. I sighed at inayos ang dress ko na nalukot mula
sa pagkakakandong ko sa kanya.
“Dream on Selene.” He muttered. Natawa na lang ako. I put both of my hands on his
table and stared at him, my eyes glinting with mischief.

“No Sandro. What Selene wants, Selene gets. That is just the way my life goes. And
I don’t care if you are still inlove with that dead wife of yours. Magiging akin
ka. And when that happens, I will make sure, mabubura na si Phoebe sa sistema mo at
ako na ang papalit sa kanya.” I challenged him. Tumaas ang sulok ng bibig nito. I
straightened my back and smiled sweetly again.

“Maswerte ang asawa mo to have a man like you as her husband.” I shrug at naglakad
na papunta sa pintuan. I faced him again before twisting the knob.
“If I was your wife, I would fight for you until the end. Hindi ako basta basta na
lang tatakbo. Too bad I am not her.” I said and closed the door tightly.

Naglakad na ako papunta sa elevator. Sinalubong ako ni Brick at agad niyang kinuha
ang bag ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko habang naglalakad ako papasok.

“Kamusta?” Brick said. Tiningala ko ito bago ko inayos ang buhok ko.
“Well, I guess. Mahal niya pa rin si Phoebe.” Sagot ko habang binubura ko ang make-
up ko. Brick chuckled at sinimangutan ko siya. the elevator door opened at mabilis
kaming lumabas. He held my shoulders and put his mouth near my ear.

“You’re betting everything that you have in this game Selene. At kapag natalo ka,
wala ng matitira sayo.” He whispered. Tumango ako and scratched my eye.

“I know. Pero kailangan. I have to keep them safe. And this is the only way.” I
said bago pumasok sa kotse. Brick sighed at sumunod na rin. Pinaandar na nito ang
kotse pauwi.
*pen<3

=================

Imagine

TATLUMPO

I stared at Brick na nakatitig lang sa mudpie niya. I pouted at luminga linga sa

paligid before taking his hand.

"Snap out of that mood Brick. Ano bang problema mo?" I hissed. He looked at me
before sighing. Tumaas ang kilay ko bago tinitigan ang kaibigan. Sumandal ako sa
upuan habang si Brick naman, halos putulin na ang tinidor sa higpit ng pagkakahawak
niya dito. He glared tsomething at sinundan ko iyon ng tingin. I gasped ng makita
ko kung sino ang tinititigan niya.

"So she's the girl on your story?" mangha kong tanong. Tumingin si Brick sa akin.

"Shut up." He hissed. Natawa na lang ako sa ginawi nito. Nangalumbaba ako habang
tiningnan ulit ang babae.

"Too bad she is a Montreal right Brick?" I said. Hindi ito sumagot kaya tumayo na
ako. I caught the girl's attention and she waved at me. Nagpaalam ito sa kadate at
nilapitan ako.

"Selene!" she exclaimed. We kissed each other's cheeks bago ko hinarap si Brick. I
saw how stunned she is at ganoon rin ang reaksyon ni Brick. I smiled and touched
her arm.

"Brick, she's my designer, Chloe Samanigo. Chloe he is Brick, my boyfriend." I

said, emphasizing the word. Namutla si Chloe habang nakatingin kay Brick. Tumayo si
Brick at akmang aalis when I grabbed his arm and kissed him fully on his lips. I
heard Chloe gasped. Lumayo ako ng kaunti kay Brick bago hinawakan ang pisngi nito.

"Bye babe." I said. I winked at Chloe na hanggang ngayon ay nakatitig pa rin sa

aming dalawa at mukhang maiiyak na. I rolled my eyes. Halata namang mahal pa nila
ang isa't isa. I hope Brick will not act like an idiot. Sana ayusin na niya ang
buhay niya---

"AAW!" I screamed when somebody grabbed my arm at ibinalya ako sa pader. Madilim sa
parteng iyon ng diner kaya hindi ko siya napansin.

"Sino ka?" tanong ko. My head was pounding dahil sa takot. I can remember things
about my past dahil na rin sa lalaking nakatayo sa harapan ko.

"You have a boyfriend?" sabi nito. I narrowed my eyes ng makilala ko ang boses
nito.

"Sandro?" tawag ko dito. He clicked his teeth at nagpigil ng inis sa akin. Lumayo
ito at tumalikod sa akin bago muli akong hinarap. He pointed at me before he ran
his fingers through his hair.

"You! You're not her! You're not her but you remind me of her!" he hissed bago
hinawakan ang mga braso ko. Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya.

"You're not her but why am I so drawn in you the way I was drawn in her?"
nanghihina nitong sinabi. Yumuko ako and took my bag. Hindi ko kayang harapin si
Sandro kapag ganyan siya. Tumawid ako and went into the bar just right across the
street.

I shook my head bago ko kinalma ang sarili ko. Neon lights greeted me ng pumasok na
ako. Agad akong lumapit sa bar and ordered some Jack Daniels. I wiped my tears
harshly ng maalala ko ang sinabi ni Sandro sa akin. Pabalibag kong ibinaba ang baso
ko and went into the dance floor.

Tinaas ko ang kamay ko sa ere habang yumuyugyog ako sa tugtugin. I closed my eyes
tightly as my system was taken over by the alcohol I am drinking.

"Hey sexy." Someone whispered on my ear. Hindi ko ito pinansin at nagpatuloy lang
sa pagsayaw. I threw my hair back and forth. Hinawakan namana ko ng lalaki sa
beywang ko and I glared at him.

"Stop." I warned. Ngumisi lamang ito at napangiwi ako dahil sa amoy ng hininga
niya. Itinulak ko ito but he held my wrist tightly.

"You're such a tease." He said. I was about to open my mouth when someone spoke
behind me.

"Maybe you're not just her type dude."

Humarap ako and saw Sandro looking so murderously under the neon lights. I gasped
ng biglaan ako nitong hinawakan sa isang braso. The guy held my other arm at mukha
na akong living rope sa isag tug of war.

"Hey, sino ka ba ha?" the guy challenged Sandro. Tinignan ko ito and the corner of
his lip twitched.
"Fvck off." Sandro said. Mabilis ako nitong hinila papunta sa kanya at nabitawan
ako ng lalaki. Dinala ako ni Sandro sa likod niya.

"She's my date!" the guy bellowed. Tumawa si Sandro bago ito sinuntok sa kaliwang
pisngi. Nakita kong tumilapon ang ilan sa mga ngipin ng lalaki at kung paano dumugo
ang bibig nito. Humandusay ito sa sahig at hindi na nakatayo. Sandro grabbed my
wrist at walang sabi sabing binuhat ako na parang sako. I felt dizzy sa paraan ng
pagkakahawak niya kaya nanlaban ako.

"Put me down!" I screamed. Nasusuka na ako dahil nakabaligtad ako. Sandro ignored
me. biglaan niya akong ibinaba sa hood ng kotse niya.

"Ano bang--"

I was cut off when he kissed me angrily. Napasinghap ako when he harshly grabbed my
breast and squeezed them tightly. Napaigtad ako sa sakit at pilit itong itinutulak.

"Ano ba!"malakas ko ng sinabi. Sandro stopped and slammed the hood bago itnuro ang
bar.

"Ano! This is what you want right? You want men to treat you like this hindi ba?
Kung makaasta ka parang walang nagmamay ari sayo Selene!" sigaw nito.

Inilang hakbang lang ako nito before tilting my chin. I gasped when I saw his eyes.

"You said you liked me. Pero bakit ganon? Malingat lang ako sandali iba na ang
kasama mo?" namamalat nitong tanong sa akin. Binuksan ko ang bibig ko pero walang
salitang lumalabas mula rito.

"Do you want me Selene?" he asked again. Hinawakan nito ang pisngi ko and lightly
touched it. Tumango ako.

"Say it." He demanded. Tinitigan ko ang mga mata niya and nodded again.

"Yes. Yes I want you. So bad." I admitted. He grinned.

"That's good." He said as he lower his face into mine. He brushed his nose against
my cheek as he cupped my legs and wrapped them around his waist.

"I want you too Selene. So badly damned." He said before taking my lips and kissing
me again, this time, with utmost gentleness.

Hinila niya ako papasok sa kotse niya. When we entered, he hitched my skirt up and
ran his hand against my legs. I gasped ng pinagbaligtad nito ang posisyon namin.
Ngayon ay nasa kandungan na niya ako.

"You have the same eyes. Kapag tinitingnan kita, nakikita ko siya." he said.
Ngumiti lang ako before nodding.

"Then imagine that I am her." I said while unbuttoning his suit. Ngumisi ito bago
ako hinila papalapit sa kanya.

*pen

=================

Who You Are + AUTHOR's NOTE

TATLUMPO’T ISA

“Selene..” Sandro stopped me from kissing him. Napatuwid ako ng upo mula sa
pagkakakandong sa kanya at tinitigan ito. Hinawakan niya ako sa braso at marahan
akong inilayo mula sa kanya.

“May problema ba?” kunot noo kong tanong. He shook his head at inayos ang
pagkakabutones ng polo niya. Inalis niya ako sa pagkakakandong sa kanya and cussed
under his breath. Bumaba ito ng kotse niya at umikot sa driver’s seat. He brushed
his hands against his face bago ako tiningnan.

“Sorry.” He muttered bago nagmaneho. Napanganga naman ako sa ginawa nito. Is he

apologizing for making out with me? I scoffed with that thought at napasandal na
lang sa upuan ng kotse niya.

“Just, don’t flirt Selene.” Dagdag pa nito. Tinitigan ko lang ito na seryoso sa
pagmamaneho. I pouted and sulked behind.
“I don’t understand you Sandro. Bakit ka tumigil?” tanong ko dito. He sighed before
turning left. Matagal itong hindi sumasagot kaya pumikit na lamang ako at hindi na
siya kinulit pa.

I silently brush my tears. Pakiramdam ko ay pinipiga ang puso ko. Ganito pala ang
pakiramdam. You are so close to the person you love the most and yet you are so
far. Nakakabaliw lang. if I could only tell Sandro the truth..if only I could tell
him, but I can’t. Not yet. Patawarin niya ako pero hindi pa pwede sa ngayon.

“I love my wife Selene. At kahit patay na siya, hindi ko pa rin magagawang tumingin
sa ibang babae.” Sabi nito. Nakatigil na ang sasakyan niya sa isang parke at pareho
kaming nakaupo sa swing. I played with my feet and sighed.
“What if she is alive Sandro?” I said out of the blue. Ngumiti ito pero hindi iyon
umabot sa mata niya. He shook his head and looked at the sky. I smiled bitterly.
Kilala ko si Sandro. Kapag tumitingala na siya, ibig sabihin noon ay pinipigilan
niya ang luha niya sa pagtulo.

“Then I would be the happiest man alive. Ibibigay ko lahat. Lahat ng mayroon ako
makita ko lang ulit ang asawa ko Selene. But it is impossible. Patay na si Phoebe.”
Nabasag ang boses nito at iniwas ko ang tingin ko sa kanya.

“You’re right. A-ako ang rason kung bakit siya namatay. But I was n-not able to e-
explain. I w-was drugged. What she s-saw, it doesn’t mean a thing t-to me. Namatay
siya na..na iniisip na h-hindi ko siya minahal. N-ni hindi ko man lang siya
naprotektahan n-noong mga panahon na may n-nanakit sa kanya. I-I am a great f-
failure Selene. I am a f-failure.” Humagulgol na ito. Napatakbo ako sa harapan niya
at agad itong niyakap. He hugged me tightly and I can feel him shaking. Pinigilan
ko ang mapaiyak but I can’t help my tears from falling. Kinagat ko ang labi ko
habang patuloy sa pag-iyak si Sandro.
“Mahal ko siya Selene. I love her so damned much but it is already impossible. It’s
impossible.” Sabi nito. Yumuko ako at itinapat ko ang mukha ko sa kanya para
pagkatitigan kaming dalawa. I cupped his face and looked at him straight into his
eyes.

“Nothing is impossible Sandro. Even the word itself says it. I’m possible.” Sabi
ko. He looked straight into my eyes. Bumilis ang tibok ng puso ko ng matitigan niya
ako. I remembered I was crying and my make-up was a bit smudge. Tumayo agad ako at
yumuko. I let my hair fall on my face at tumalikod na dito.

“Selene!”

Naglakad ako palayo at pumikit ng mariin. No. Sandro can’t know. Not yet. Not until
everything is done.
“You..” hinawakan nito ang braso ko at pinilit akong iharap sa kanya. Pinilit niya
akong tumingala sa kanya pero nanatili akong nakayuko. He cupped my chin and forced
me to look at him.

“S-Selene..” nanginginig nitong sabi. I swallowed at inalis ang pagkakahawak niya

sa akin.

“I-I’m going.” Sabi ko bago tumakbo palayo. My tears were flowing and I am shaking.
Sumandal ako sa isang pader and texted Brick para sunduin niya ako. Minutes later
ay dumating na ang kaibigan ko.

“Selene?!” tumakbo ako papunta dito at niyakap siya. he hugged me back at

inalalayan akong pumasok sa loob ng kotse. He gave me his hankie at tinaggap ko
iyon.
Luminga ito sa paligid bago siya nagmaneho. I was crying the whole time at hindi
nagsasalita si Brick.

“Is it because of that Montreal again?” sabi nito ng marinig na tumigil na ako sa
pag-iyak. Dahan dahan akong tumango. Naramdaman ko ang paghawak niya sa akin.

“He is a Montreal Selene. Alam mong hindi pa pwede.” Sabi nito.

“Alam mo rin naman iyon hindi ba? Hindi rin kayo pwede ni Chloe.” Sabi ko. I heard
him sigh.
“It’s too complicated.”

“So much.” Pinunasan ko ang luha ko at tinitigan si Brick.

“Paano kung mahuli na tayo Brick? Paano kung pagkatapos nito, wala na tayong
balikan? Wala ng Chloe para sayo at wala ng Sandro para sa akin. Paano na?”

Brick shook his head bago hininto ang sasakyan.

“I don’t know. Basta ang alam ko lang, kailangan natin silang ilayo sa Lolo mo.
We’re just assets Selene. Pawns to take down the whole Montreal clan. At kung
hahayaan natin ang Lolo mo, we will lose everything. I will lose Chloe and you will
lose Sandro. Ayokong mangyari iyon kung alam ko namang may magagawa akong paraan
para pigilan ito.”

I sighed at sumandal sa upuan. Napahikbi na naman ako ng maalala ko ang anak ko.

“I-I miss Stanley..” tumulo na naman ang luha ko but I brushed it off.

I know. Eventhough Stanley is my child, he still bears the blood of a Montreal. The
blood my grandfather loathes the most.
Back when I was in Germany, tinangka ng Lolo ko na ipalaglag ang anak ko ng malaman
niya kung sino ang ama nito. When he found out that it was Alessandro Montreal who
fathered my child, kaagad niya akong pinakuha at pinilit painumin ng kung ano.
Tinulungan pa siya ni Natalia para mailaglaga si Stanley. Mabuti na lamang at
naroon ang isang katulong nila at tinulungan akong makatakas. Kung hindi..malamang
wala na si Stanley ngayon.

At yun ang rason kung bakit ganoon na lang ang takot ko kapag nakikita ko ang
pamilya ko dati. But that was then. Iba na ngayon. Kung noon, wala akong nagawa
kung hindi ang tanggapin lahat ng pananakit nila sa akin, pwes iba na ngayon. I
would protect everyone that I love. At hindi ko hahayaan kahit na sino, even if it
is my family, hurt Sandro and Stanley.

“You have to endure Selene. Kaunting panahon na lang.” Brick assured me, pero
ramdam ko ang pagkabahala sa boses niya. I stared at his rearview mirror and saw
the scars on my face na nattakpan lang dahil sa make-up.

I went through reconstructive surgery pero hindi na nagawang tanggalin lahat ng

paso na nakuha ko mula sa sunog. Yes, my face was changed dahil na rin sa
kagustuhan ng Lolo ko. At siyempre, sinunod ko siya para makuha ko ang tiwala niya.
I made him believe that me and Brick was on his side when the reality is, humahanap
lang kami ng butas para mapabagsak siya. this is the reason why I can’t tell Sandro
the truth yet.

Alam ko lahat ng nangyari. Alam ko naset-up lang ang lahat. Aaminin ko, nagalit ako
kay Sandro noong hindi ko pa alam ang lahat. But after my surgery, my father talked
to me and told me everything from A to Z. Isa lang ako sa puzzle piece na kailangan
ng Lolo para makuha ang yaman ng mga Montreal kaya pinaniwala niya ako na hindi ako
mahal ni Sandro.

My Lolo hated the Montreal eversince. Laging sila ang mas angat, ang mas mayaman at
ang mas magaling. Lolo never wanted to be just the second greatest. He wanted to be
on top. That is why he hired people to hurt the Montreal. Hindi lang kami ni Brick.
Marami pang iba diyan.
But you know what is the funny part of this whole charade? Ang mga taong dapat ay
mananakit sa mga Montreal, sila pa ang mga taong nagtitiis ngayon para lamang sa
ikabubuti ng buong angkan nila. Maybe this is the way love goes. It never follows
the plan. It goes under it’s own flow.

No. You are wrong. I am not Phoebe Thea Madrigal. I am someone who rose against
those flames para lamang maprotektahan ang mga taong mahal ko. Dahil ilang beses
man akong madapa, babangon ako para sa pamilya ko. I am Selene Ferrer. And I will
fight until the end for my family.

This is the real strength of a woman.

_____________________

A/N

PA-AUTHOR’S NOTE HA? NGAYON LANG NAMAN.

LET ME START WITH APOLOGIZING FOR THE LAST CHAPTER OF VXV AND TSL. I BACKREAD AND
SAW NA MASYADONG NAGING MABILIS ANG MGA HAPPENINGS. I ADMIT, FAST PACED TALAGA ANG
MGA KWENTO KO PERO OA ANG PAGKABILIS NG DALAWA. REASON KO? ATAT NA AKONG TAPUSIN
ITO AT ANG TSL. PAGOD NA AKO SA MGA BASHES NA NATATANGGAP KO. KESYO CORNY. KESYO
ANG ARTE. KESYO ANG DAMING PAKULO. KESYO HERE, KESYO THERE. NAKAKAIRITA NA. MASYADO
AKONG PINAPANGUNAHAN.

SERYE PO ITO. SIGURO PAGKATAPOS NINYONG MABASA ITONG CHAPTER NA ITO, GETS NA NINYO
KUNG SAAN PAPUNTA YUNG IBANG MGA KWENTO. MAGKAKADUGTONG PO SILA AT LAHAT NG MGA
PLOT NG IBA PANG MONTREAL, MAGSISIMULA SA PLOT NI SANDRO. KUNG HINDI KO GAGAWIN
ITO,MAWAWALAN NA AKO NG PLOT PARA SA IBA. AT AYAW KONG MAGISIP NG WALONG PANIBAGONG
PLOT JUST TO PLEASE THOSE WHO CANNOT BE PLEASE.

TFS PA LANG, NABABASH NA AKO. PERO DITO LANG TALAGA SA VXV TUMINDI. TO THE POINT NA
SOBRANG KABA NA YUNG NARARAMDAMAN KO KAPAG NAGBABASA NA AKO NG COMMENTS NINYO. SABI
NGA NUNG FRIEND KO, TIGILAN KO NA. ANO BA NAMAN KASI YUNG MAKUKUHA KO DITO. SANA
NAG-ARAL NA LANG AKO O KAYA NAGDRAWING KESA SA NAGSAYANG AKO NG ORAS PARA MAG-ISIP
LANG NG UD NA HINDI NAMAN PALA MAGUGUSTUHAN.

HINDI KO KAYO PINIPILIT MAGBASA. HECK! ILANG KWENTO BA ANG SABAY SABAY KONG
GINAGAWA? APAT DIBA? ISANG BESES LANG AKONG NANGHINGI NG CERTAIN NUMBER OF
COMMENTS, HINDI DAHIL SA GUSTO KONG SUMIKAT KUNG HINDI DAHIL GUSTO KONG MAGBREAK SA
PAGUUD. OTHER THAN THAT, WALA NA.

HINDI KO KAYO PINIPILIT MAGBASA KAYA WAG NINYO AKONG DIKTAHAN SA KUNG PAANO BA
DAPAT ITO MAISULAT. SA MGA KINUKUMPARA ITO SA TSB,PLEASE LANG. KUNG NAGANDAHAN KAYO
SA TSB AT NAPAPANGITAN KAYO DITO, SENSYA NA LANG. TSAMBA LANG YATA YUNG TSB.

LAST,PATAPOS NA ITO. PATI TBP, TSL AT TFS. EWAN KO KUNG ITUTULOY KO PA YUNG MGA
PENDING KO. HINDI KO NA ITO PAHAHABAIN. NAWALAN NA AKO NG GANA.

YUN LANG. SALAMAT. PASENSYA NA DAHIL MAHABA. AYAW KO NAMANG MANAHIMIK LANG. I AM
THE WRITER. KAHIT HINDI AKO MAGALING MAGSULAT, SA AKIN PA RIN YUNG KWENTO AT
DESISYON KO KUNG ANO ANG SUNOD NA MANGYAYARI. HINDI AKO MAGALING NA WRITER. HINDI
AKO KALEVEL NG IBA DIYAN. KAYA KUNG AYAW NA NINYO, EDI AYAW NINYO, MAY MAGAGAWA BA
AKO?

BUKAS NA YUNG UPDATE NG KILA ANDREI. LAST FIVE CHAPTERS NA LANG YUN.

- ACE DOMINGO
=================

Slipped

TATLUMPO’T DALAWA

“What do you think of this Selene? Komportable ka ba sa tela?” Chloe asked me

habang inaayos niya ang laylayan ng design niya na imomodel ko mamaya. I touched
the smooth fabric and nodded. The girl really has the eye for a good dress.

“Yes.” Sagot ko bago humarap sa salamin. Chloe stared at me and I saw sadness
crossed her eyes. Hinarap ko siya and I was about to talk when I heard the door
opened. Naya entered at mukha siyang iritable.
“Nasaan si Kuya Sandro? Pati si Kuya Andrew wala din!” she stomped her feet at
pabagsak na umupo sa sofa. She looked at Chloe and then to me.

“Kuya Sandro will not come Naya. May meeting siya with Ricardo Madrigal right?”
Chloe answered. Tiningnan ko ang dalawa. I sighed at inayos ang kulot ng buhok ko.
I bit my lips ng marinig ko ang pangalan ng Lolo ko.

“Excuse me. CR lang ako.” Paalam ko sa dalawa. Tumango ang magpinsan. Dalidali
akong tumakbo papunta sa banyo and scrolled for Sandro’s number.

Hindi. My grandfather cannot win.

“Hello?”

“Sandro..” I breathed. Napatigil si Sandro sa pagsasalita. I can almost hear my

grandfather at the background.

“Selene..may problema ba?” his voice was full of urgency. Narinig ko ang paggalawa
ng upuan niya tanda ng pagtayo niya.

“S-sandro.. I need your help..” umarte akong parang nahihirapan. I heard Sandro
cussed under his breath.

“Nasaan ka? Anong nangyayari sayo?”

“Nasa fashion show ako ni Chloe. Nakulong ako sa dressing room. My phone is about
to be drained and you were the first person that came into my mind para tawagan.”
Sabi ko.

“Okay. I’ll be there. I will call Chloe. Hang--“ pinutol ko na ang linya para
maniwala siyang palowbatt na nga ako. I straightened. Sandro has to stay here all
night. Hindi na niya dapat balikan ang Lolo.

“Hey, Sandro called. Nakulong ka daw sa dressing room? Akala ko ba sa CR ka

pumunta?” salubong ni Chloe sa akin. naumid ang dila ko, mabuti na lamang at
lumapit ang floor director, hudyat na malapit na magsimula ang fashion show.

I wore my angel’s wings pati na rin ang maskara ko. I will be the last one to ramp.
When Naya went out, huminga na ako ng malalim. Sana narito na si Sandro..

“Selene, your turn.” Chloe said. I smiled and walked on the runway. My hair was
tumbling at ramdam ko ang pagtitig sa akin ng mga tao. I slowly took my white silk
robe off at humantad ang two piece bikini na gawa ni Chloe. I walked and emphasized
my long legs covered with the lacey white stockings. Tumigil ako sa gitna and saw
Sandro at the back of the hall. I blew a kiss to him pero mas lalong dumilim ang
mukha nito. Tumalikod na ako at rinig ko ang palakpakan ng mga tao.
Hinihingal ako when I was done with my walk. Chloe went to me and hugged me tight.

“Gosh! Selene! Thank you!” she kissed my cheeks. Ngumiti ako and hugged her back.

“Ehem..” somebody cleared his throat. May lalaking nakatayo sa likod ni Chloe na
may hawak na bulaklak. Chloe shrieked at tumakbo doon sa binata.

“Congratulations C.” he said. Tumawa si Chloe at hinila ang lalaki papalapit sa

akin.
“Denver, si Selene, my model. Selene, he’s Denver. My bo--“

“Boyfriend. Nice to meet the great Selene Ferrer.” He said loudly at naglahad ng
kamay sa akin. I extended my hand and was about to shake his ng may kumuha nito.
Tumingala ako and saw Sandro on my side.

“Nice to meet you too. Alessandro Montreal, Chloe’s cousin.” Ito na ang kumuha sa
kamay nung Denver. Chloe looked at me questioningly at nagshrug na lang ako. Naya
came running to us pero napatigil ito ng makita si Denver.

“Bakit nandito ka?!” sigaw ni Naya. Sandro cringed ng marinig ang pagsigaw ng
pinsan niya.

“Binibisita ko ang girlfriend ko, bakit?” Denver answered. Natatawa na lang ako sa
tatlo especially when Chloe’s eyes widened.

“Denver--“

“Chloe Andrea! Isusumbong kita kay Tito Adam! Bawal pa tayong mag-boyfriend! Diba
Kuya Sandro?” Naya said. Sandro chuckled at tinitigan ko siya. He seems so happy
whenever his family is around him. Hinigpitan ko ang hawak ko sa mga kamay niya
kaya yumuko siya at tiningnan ako.

“Why?” he asked me. hindi ko siya sinagot, instead, I pulled him and kissed him on
the lips. I heard the gasps of his cousins pero wala akong pakialam. At mukhang
ganoon rin si Sandro because he is answering my kisses.

“Oh my gosh! Kayong dalawa?” Naya said habang pinipicturan kami. Naghiwalay kaming
dalawa ni Sandro at inakbayan ako nito.
“Chloe, where’s the dressing room? Para makapagbihis na si Selene.” Sandro said.
Tinuro ni Chloe ang kwarto at hinila na niya ako papunta doon. Mahigpit ang
pagkakahawak niya sa akin at ramdam ko ang inis niya.When we were inside, I saw
that there were only the two of us. Nauna itong pumasok and I immediately locked
the room at sumandal roon. Tinanggal ko ang suot kong robe and I was left with my
two piece bikini.

“Why do you have to wear that kind of thing infront of--“ natigil si Sandro sa
pagsasalita nang humarap ito sa akin. I smiled seductively at lumapit dito.

“Don’t.” mabuway nitong sabi. I pressed my body more to his. I felt him growing
under his pants and I smiled.

“You’re hard.”
“SELENE!”

“I think I can do something about that.” Sabi ko bago lumuhod sa harapan nito.
Hinawakan niya ang braso ko para pigilan ako but I ran my hands into his growing
manhood. He groaned.

“Fvck!” he hissed. Sinamantala ko ang pagkakataon na iyon. I immediately unbuckled

his pants at nilabas ang pagkalalaki niya mula roon. I gasped when I saw him again.
Kinuha ko ito and ran my hands to it. Up and down. Nakita kong napapikit si Sandro.

“Selene..tama na.” he said at hinawakan na naman ang braso ko. Tinabig ko ang mga
kamay niya at tinulak ito paupo sa sofa. I immediately knelt infron of him and
played with his shaft.

“Ugh..oh shit! Selene..tama na.” he cursed. nakita ko ang butyl ng pawis niya. Alam
kong malapit ng mapatid ang gahibla niyang pasensya. I know Sandro. He is no saint.
Makakaya ko siyang akitin para hindi na siya bumalik sa meeting niya kila Lolo at
ng walang mangyaring pirmahan.
I looked at him when I licked the head of his shaft. I let my tongue swirl around
it. Naramdaman ko ang pag higpit ng hawak niya sa mga braso ko. Mas pinalalim ko
ang ginagawa ko and I can feel him at the back of my throat.

“Oh fcvk! Don’t deepthroat me Selene..” he hissed at tiningnan ako habang subo ko
siya. I chuckled and it vibrated.

“Ooooh.. stop Selene.” He said. Umiling ako at lalo lang iyong gumawa ng
vibrations. Tumirik ang mga mata ni Sandro at wala ng ginawa para mapigilan ako. I
started getting fast. I was holding his shaft and ran my hands up and down into him
habang abala ang bibig ko on pleasuring him.

“Ohhh, that’s so good..” he held my hair and looked at me.

“Fcvk baby, you’re so good at this..” he hissed. Ilang sandali pa, he was already
thrusting himself in my mouth. He went into his own pace at halos mabulunan na ako
sa bilis niya.

“Shit baby! I’m close.. oh yeah...fvck..” he cursed as he came inside my mouth. His
juices flowed from my mouth up until my chin. He pulled me at pinunasan iyon.

“Damn you Selene..” he said habang niyakap ako ng mahigpit. I hugged him back and
kept him close to me.

“I’m not yet done with you. Tara sa condo.” He said as he fixes himself. Kinuha
niya ang blouse ko at isinuot iyon sa akin bago ako mabilis na hinila palabas.

“Sandro..akala ko ba may meeting ka ngayon? Bakit tutuloy pa tayo sa condo mo?”

Kunwari kong tanong habang nasa elevator kami. Tumingin lang ito sa akin bago
lumingon ulit sa elevator.
“You know what, I have a son Selene. And he loves his Mom so much.” Imbes ay sabi
nito sa akin. Napatigil ako at nanigas as he smiled dangerously to me.

“And he made me went through hell para lang magkabalikan kami ni Honey--“

“Sweetheart.” Sabi ko. My words slipped into my mouth bago ko pa man marealized
kung ano ang lumabas sa bibig ko. Nanigas ako sa pagkakatayo when Sandro chuckled.
In one swift move, he pinned me on the wall and made me looked into him.

“Who are you Selene Ferrer? Paano mong nalaman na hindi naman Honey ang tawag ni
Stanley kay Phoebe kung hindi Sweetheart?” he said. Nanlaki ang mata ko at ramdam
ko ang panlalamig ng balat ko sa sinabi nito.
---------

Nyah! Onting push na lang itey!

Sorry, nagalit ako last chapter! Labyou guys :*

Baka after ng mga on-going ko, Music Academy ang iuupdate ko. Hindi muna yung mga
Montreal. Less pressure kasi yung Music.A.

Salamat ulit.

*pen<3

=================

Drumsticks

TATLUMPO’T LIMA

“Selene..” Brick snapped a finger in front of me kaya nagulat ako. Tiningnan ko ito
and he was staring down at me.
“You’re spacing out. May problema ba?” ibinaba nito ang binoculars at lumapit sa
akin. Umiling lang ako and took a sip of my coffee. I sighed and rested my head
against the back of my chair.

Sandro has been acting really weird these past few days magmula noong may mangyari
sa aming dalawa. He acts as if he owns me. he became so possessive to the point na
halos itago na niya ako sa bulsa ko. Hindi na siya humihiwalay sa akin and I fear
that he will discover who I really am.

Hindi ako naghintay ng apat na taon para masira lang ang lahat. I know Sandro so
well. Yes, he’s the smartest guy I have known, pero when he is angry, he loses his
cool and act recklessly. He could ruin everything na pinagpaguran ko.

“Hey, have you seen this?”

Inabot ko ang dyaryo na bigay ni Brick. I looked at the picture at napatigil ako ng
makita ang balikat.

“Sandro may be a bastard, pero napalaki niya ng maayos ang anak ninyo Phoebe..”
Brick said. Tinitigan ko siya ng masama and looked at the article. Stanley won a
drumming competition. She felt her heart brusting out of her chest because of
proudness.
Gusto ko ng makita si Stan. Gusto ko ng marinig na tawagin niya ulit akong
sweetheart. I wanted to hold my son again. Kamusta na kaya siya? Siguro, matangkad
na siya, manang mana kay Sandro yun eh. I could even imagine the both of them with
their brows furrowed. Pareho nilang mannerism yun whenever they don’t understand
something.

“We could end this now Selene.”

Nilingon ko si Brick pero nakatingin ito sa malayo. Napatuwid ako ng upo at

tinitigan ito.

“I’ve found her. Pwede siyang tumestigo laban sa Lolo mo. Kapag nakulong na siya,
we could stop his plans against the Montreal’s. They will be safe now Selene. At
last.” Bumuntong hininga ito. Napangiti ako and looked at Brick.

“Nasaan siya?” I asked. Ngumiti lang ito before skating his fingers through his
long black hair.
“Sa safe house. Tinago ko muna. Come on, let’s go. May pictorial ka pa hindi ba?”
inalalayan ako nitong tumayo. sumunod naman ako and uttered my thanks. Brick just
nodded bago dumiretsyo na sa loob ng bahay para makapaghanda na rin sa paghatid sa
akin sa set.

Malungkot ko siyang sinundan ng tingin habang papasok ito sa guest room. Napahinga
ako ng malalim as I remembered him crying over Chloe. Maswerte ang pinsan ni Sandro
dahil may isang lalaking katulad ni Brick na handang gawin ang lahat para sa kanya.

I went to my room at nagsimula ng magbihis. I took off my blouse and saw hickeys. I
sighed, mabuti na lamang at hindi na sila ganoon kapula. Sandro gave me a dozen of
them. Nakakainis nga dahil ilang beses akong nagpareshcedule ng photoshoot dahil
halatang halata sa balat ko. Mabuti na lamang at mascara ang ieendorse ko. Hindi na
nila kailangan pang tingnan ang buong katawan ko. Kung kinakailangan man, may
concealer naman para matakpan ito.

Lumabas na ako sa kwarto at nakita kong si Brick na naghihintay na sa akin. sabay

kaming bumaba. Nang nasa parking lot na kami, pinagbuksan niya ako ng pintuan ng
kotse.

We reached the set in no time. Mabilis na umikot si Brick para pagbuksan ako ng
pinto. Binigay niya ang kamay niya sa akin para alalayan akong makababa.
“Don’t you dare take his hand babe.”

Napatigil ako sa pagbaba and whipped my head to the direction kung saan ko narinig
ang banta. Napanganga ako when I saw Sandro sitting on the hood of his Ferrari.
Ngumisi ito at maangas na humakbang papalapit sa akin. Unlike Brick, hindi niya
nilahad ang kamay niya para maalalayan ako. Rather, he held my wrist at hinila ako
patayo. Muntik pa akong matumba dahil sa lakas niya at napasubsob ako sa dibdib
nito. Tiningnan ko si Brick na nagulat sa inasta ni Sandro.

“Bibingo ka na sa akin.” sabi ni Sandro at tiningnan ng masama si Brick. Napailing

na lang ang kaibigan ko at namulsa na lang.

“She’s not your girl. Don’t act as if you own her.” sagot nito. Nanlaki naman ang
mata ko sa ginawa ni Brick. Tiningnan ko si Sandro na napangiti na lang. Alam ko
ang ngiti na iyan. Bumalik ang tingin ko kay Brick at umiling dito. You would never
like Sandro when he smiles like that.

“Nobody owns her. She owns herself. Walang nagmamay-ari kay Selene.” Dagdag pa ni
Brick na mukhang tuwang tuwa na sa pinaggagagawa. Oh my! They are both ego tripping
here!

“You’re right. No one owns her.” sagot ni Sandro. Tiningala ko ito at nandoon pa
rin ang mapanginis niyang ngisi. Pakiramdam ko ay pinagsakluban ako ng lupa sa
sinagot nito kay Brick. Parang gusto ko siyang untugin and make him remember that
this is the perfect moment to be possessive and ruthless.

“Kung ganoon pala--“

“No one but me. She’s my property so keep your filthy hands off my girl.” Pagputol
nito sa sasabihin pa sana ni Brick.

Hinila ako ni Sandro palayo dito at kinaladkad ako papunta sa tent kung nasaan ang
make-up artist. Pumasok kami and I was greeted by Sheena, my gay friend, na siyang
mag-aayos sa akin. I was about to hug him ng bigla akong hinila ni Sandro sa gilid
niya.

“Just do what you are supposed to do. Do her make-up.” Parang hari nitong utos at
hinila na ako paupo sa stool. Sheena opened his mouth but Sandro gave him a death
glare kaya sinara na lang niya ang bibig. He sighed at lumapit na sa akin bago
kinuha ang mascara.

“Kayo na?” tanong nito habang nilalagyan na ako ng foundation sa mukha. Nakatalikod
kami kaya hindi kami nakikita ni Sandro. I fear that he might see the scars under
my foundation.

“Ha? Hindi.”

“Hala? Eh bakit ganyan siya? grabe ha? Ang hot pala ni Sir Sandro kapag possessive
siya.” kinagat pa nito ang labi niya and I rolled my eyes at him.

“Sira ka talaga.” Sagot ko na lang at hindi na nagsalita pa ulit.

---------------------------------------------------

I squinted as another flash from the camera was made. Masyadong tutok ang lens sa
akin kaya kaunting flash lang ay sumasakit ang mata ko. Pinagpapawisan na rin ako
dahil sa init ng mga reflector na nakatapat sa akin. I ushered my P.A para humingin
ng tissue at lumapit ito sa akin. pinunasan niya ang pawis ko sa noo. When she was
done, tinignan ko si Sandro na nakaupo lang sa isang gilid at nakatingin sa akin.
“Selene, isa pang frame.” My photographer said. Tumango ako and started posing.
Kanina pa ako nangangalay sa pagkakatayo. Masakit na rin ang mata ko dahil sa bigat
ng eye makeup na mayroon ako.

“That’s enough.” Tumayo na si Sandro. Tumingin ang photographer dito at nangunot

ang noo.

“Pero hindi pa--“

“Kapag sinabi kong tapos na, tapos na.” tiningnan nito ang lalaki bago lumapit sa
akin. He touched my neck and gently massaged it.

“Ayos ka lang?” he asked me. Napatitig ako dito bago yumuko at tumango.

“Let’s go now.” Sabi pa nito. Napatigil naman ako.

“Sandro hindi pa tapos yung photoshoot.”

“So?”

“I have to stay here and finish this--“

“No. Masyado na kitang nashare sa iba. Tama na. I don’t want to display you in
public Selene.” Sabi pa nito at walang habas na naman akong hinila. Hindi na ako
nakapagsalita dahil sa bilis ng lakad nito. Dumiretsyo kami sa kotse niya. Binuksan
niya ang pintuan and waited for me to climb in.

“I have my own car--“

“Sakay na.” may diin nitong sabi. Napasinghap ako at sumakay na. Utos na ng hari
eh. May magagawa pa ba ako?

“Sandro naman. Yung kotse ko eh.” Sabi ko pa dito habang isinusuot ko na yung
seatbelt ko. Nilingon lang ako nito bago nagmaniobra para mailabas na ang sasakyan
niya sa parking.

“You want your car? I’ll buy you a hundred. Basta wag ka na lang magstay doon.” He
coldly said. I rolled my eyes at him at pinagkrus ang mga braso ko sa tapat ng
dibdib ko.

“You’re being unreasonable.”

“And you act as if no one owns you.” He snapped. Napanganga ako sa sagot nito sa
akin.

“Hindi mo ba nakikita? Everybody their wants you. Yung kaibigan mo. Yung
photographer. Pati yata yung baklang iyon may gusto sayo! Hindi mo alam kung ilang
lalaki yung nababali yung leeg sa bawat galaw mo kanina habang kinukuhanan ka ng
litrato. If you stay there a minute longer, I might have killed somebody.” Inis
nitong sabi. Umiling na lang ako at sumandal sa sasakyan.

“Trabaho ko ito Sandro.”

“You don’t have to work. Mayaman ako.” We were now in the middle of Alabang.
Nastuck kami sa traffic and the ambience inside the car was really suffocating.
Ramdam ko ang inis ni Sandro and the tension was radiating in the car.

“You don’t understand! This makes me happy!” katwiran ko. Tiningnan ako nito at
walang emosyon na binalik ang tingin sa daan.

“I can make you happy Selene.” Napalabi na lang ako sa sagot nito. Seriously, ang
clingy ni Sandro! Ni wala nga kaming relasyon eh!

“Ewan ko sayo! Ang labo mong kausap.” Bulong ko na lang. Tumingin ako sa labas ng
daan and gasped when I saw my billboard na unting unti ng ibinababa. Nilingon ko si
Sandro na nakangiti ring nakangiti habang tinitingnan ang billboard ko. I narrowed
my eyes as I realized kung sino ang nag-utos na ipatanggal ang litrato ko.

“Sandro..”
Ngumisi ito and stepped on the gas. Wala itong sinabi sa pagaalburoto ko tungkol sa
billboard ko. Binaba niya ako sa harap ng isang park. Agad akong lumabas at
binagsak ang pintuan niya. I heard him laughed. Lumapit ito sa akin at nilagay niya
ang kamay niya sa beywang ko and pulled me closer.

“For my eyes only Selene.” He huskily said. Nanayo ang balahibo ko at tiningala
ito.

“TATAY!!”

Napadiretsyo ang likod ko ng makita ko ang batang patkbo sa direksyon ni Sandro. My

breathing labored at muntik na akong matumba when Sandro released my waist para
salubungin ang anak.

“Wala yata kayong rehearsal ngayon Tol?” tanong ni Sandro sa anak at inakbayan ito.
Ngumuso lang si Stanley at kumapit sa drumsticks na hawak niya.
“Sabi kasi ni teacher, wag na kaming masyadong magrehearse dahil baka sumobra na
daw yung galing namin. Kawawa yung kalaban namin nun Tay. Sabi nga diba, give
chance to everyone?” he smiled. Tumawa si Sandro at ginulo ang buhok ng bata.

“Give chance to others yun. Anong give chance to everyone ka diyan?” tumawa ng
malakas si Sandro. Sumabay din si Stanley dito. Nanikip ang dibdib ko at the sight
of them. Pakiramdam ko ay aatakihin na ako ng asthma ko lalo pa at lumingon na si
Stanley sa akin bago namilog ang mata. Bumitaw ito mula sa pagkakaakbay sa ama at
lumapit sa akin. Halos maiyak ako when I noticed na tumangkad ito ng husto. Halos
nasa balikat ko na siya, kumpara noon na nasa bandang beywang ko lang siya. at
humaba na ng kaunti ang buhok niya at lalong umitim. He looked like the exact copy
of Sandro. Except for his eyes. They were gray. Just like mine.

Ngumiti ito sa akin bago pinaikot ang mga drumstick sa daliri niya.

“Hehe. Tatay! Kamukha nga niya!” tumingin ito sa ama bago tumakbo ulit papunta sa
mga kaibigan niya.
---------------------

*pen<3

=================

Neon Lights

35

“Tatay, wag mo na nga kasi ako sabing samahan! Diyan ka na lang! ang laki laki ko
na eh!” tumaas lang ang kilay ni Sandro bago pinitik ang noo ni Stanley.
Napasinghap ako at agad nilayo yung bata sa kanya.

“Wag mo nga! Alessandro naman eh! Wag mong patulan yung bata.Para kang ewan--“
naramdaman ko ang pagyakap ni Stanley sa beywang ko kaya napatigil ako sa
pagsasalita. Yumuko ako at nakangiti itong nakatingin sa akin.
“Hihi. Thank you Sweetheart! Tay, narinig mo yun?” he stuck his tongue put and
glared at his father bago tumakbo na papuntang backstage. Nanatili akong nakatitig
sa kanya. Lumunok ako ng ilang beses dahil naiiyak ako nang marinig ko kung ano ba
ang itinawag niya sa akin.

“Let’s go.” Sandro held my hand at hinila ako papalapit sa upuan ng mga magulang.
He smiled to a lady with chinky eyes. Lumapit ito sa amin.

“Hey!Kanina pa kita hinihintay Sandro. Akala ko hindi ka na darating.” The woman

smiled sweetly at nakipagbeso kay Sandro. Tumaas naman ang kilay ko when Sandro
smiled at her back.

“Excuse me--“

“Where’s Gian? Nasa likod na?” Sandro said at naputol ang dapat kong sasabihin.
Tumango ang babae bago umupo na. Sandro sat beside her at hinila ako para magkatabi
kami. bale, he is in between me and that chinky-eyed woman.
“Sandro.” Nagsalita ako. Tumingin si Sandro sa akin. tinaasan ko siya ng kilay and
I opened my mouth to speak.

“Maganda yung mga kanta ngayon ng mga bata.” The woman said again. I bit the sides
of my mouth ng muling bumaling sa kanya si Sandro at hindi na naman ako pinansin.
Tuluyan ng kumulo ang dugo ko because of Sandro’s action. How dare him to ignore
me! Bwisit siya!

Nag-kwentuhan lang silang dalawa habang nakahalukipkip lang ako sa upuan ko.

“Hey.”

Tumingala ako and saw Brick grinning at me. Narinig ko ring napatigil sila Sandro
sa pag-uusap.

“Hey,upo ka.” Sabi ko. Umiling si Brick at tinitigan ako. Somehow, I understood
kaya tumayo na ako pero muntik pa akong madapa when Sandro held my wrist.
“Saan ka pupunta?”

“Sa pupuntahan.” At mabilis kong hinila ang braso ko. I held Brick’s shoulder.
Naglakad kami papunta sa sasakyan niya. Tiningnan ko siya at mabilis niya akong
niyakap.

“It’s done. It’s almost done Selene.” He whispered. Nanigas ako at naramdaman ko
ang pagtulo ng luha ko. Naghiwalay kami ni Brick at pinunasan niya ang luha ko.

“Pumayag na siya Selene. She will file a case against your grandfather. But she’s
asking for something in return.”

“Ano yun?”

“Gusto niyang mapatawad mo siya. And her mother.”

Napatingin ako kay Brick noon. Kaya ko ba? After everything that they did to me,
makakaya ko bang kalimutan iyon?

“Hindi kita minamadali Selene. But please, consider it. We need her.” Brick said.
Tiningnan ko siya bago lumunok. Pinunas ko ang kamay ko sa mukha ko before nodding.

“Puntahan natin siya bukas Brick.”

Lumawak ang ngiti ni Brick at lumapit sa akin. He kissed my forehead and I smiled
at him.

“Ikaw talaga--“

Hindi ko alam kung gaano kabilis ang pangyayari. Bigla na lang may nanghila sa akin
at nakabulagta na si Brick sa semento. Nilingon ko si Sandro na madilim na
nakatingin dito.
“S-sandro..” hindi na niya ako pinatapos at bigla na lang akong hinila pabalik sa
covered court. Halos madapa ako sa bilis ng paglalakad nito. Feeling ko, seconds
lang ang lumipas bago kami nakabalik sa court dala na rin sa laki ng mga hakbang ni
Sandro.

“Upo.” He hissed at me. napatanga ako at nanatiling nakatayo sa gilid ng mga upuan.

“Goddamn it! Uupo ka ba o hindi?!” diniinan niya lalo ang pagsasalita. Kumulo ang
dugo ko.

“You!” inis kong sabi bago umupo sa tabi niya, not because sunod sunuran ako. I sat
there dahil nasa publiko kami at alam kong walang pakialam si Sandro sa mga tao. He
will do what he wants to do. At mukhang konting tulak pa, sasabog na ito sa galit.
I just crossed my arms at hindi na ito tiningnan pa.

Nagbukas na ang stage at lumabas na si Stanley. Napatuwid ako ng upo ng pumwesto na

ito sa tapat ng drums at nagsimulang tumugtog. Bumilis ang tibok ng puso ko ng
makita kong nageenjoy ang anak ko sa ginagawa. He looked at me and waved one of his
hands and mouthed ‘Sweetheart’. Tumango ako and made a heart sign using my hand,
the one that I always do when he was younger. Especially the times na kailangan
kong iwan siya para magtrabaho. Whenever he sees that heart sign, titigil na ito sa
pagiyak at gagayahin ako.
Lumawak ang ngiti ni Stanley at lalong naging bigay todo sa pagtugtog ng drums.
Napatayo pa ako ng matapos ang performance ng mga bata. Mabilis na tumakbo ang mga
kasama ni Stan. Naglakad si Sandro para salubungin ang bata at ganun na lang ang
gulat ko ng lampasan siya ni Stanley at tumakbo ang bata papunta sa akin.

“Magaling po ba ako?” tanong nito sa akin habang yumakap sa mga beywang ko.
Hinalikan ko ang tungki ng ilong niya.

“Sobra.”

Ngumisi siya ng malaki at niyakap ako ng mahigpit.

“Pogi din po ako hindi ba Sweetheart?” bulong niya sa akin at tumawa ako ng malakas
bago siya hinalikan sa pisngi.

I love you Stanley.

--------------------------------------------

Pagod na pagod ako matapos kong umuwi from Stan’s school. I was about to change
into my jammies when I remembered I have an appointment in Bullet Bar tonight about
my photoshoot. Mabigat man ang katawan ko, pinilit ko pa ring tumayo at nagbihis na
lang ng damit na komportable at tumuloy na sa bar.

I looked around the room. Neon lights bathed the whole bar at halos may makabangga
na akong mga tao dahil sa sobrang siksikan. I took my phone to check if may nagtext
na sa akin pero wala naman. I ended up going to the second floor. Sumandal ako sa
barandilya and watched everyone dancing from above. Nasa madilim akong parte
because neon lights hurt my eyes.

I so missed my son. Whenever I am around him, all of my defenses are melting.

Walang kahirap hirap para kay Stanley na tunawin ang pader na itinayo ko sa sarili
ko. Yes, I could hide myself from Sandro, but with Stanley, it is impossible--

“Oh my--“
Napasinghap ako when somebody held my waist. Sa amoy pa lang nito, kilala ko na
agad kung sino iyon. Pinilit kong humarap dito when I gasped as he nibbled my
earlobe.

“S-sandro..”

His hands went into my breast and massaged them. Napaungol ako at pinilit kong
humarap dito pero mas idiniin niya ako sa barandilya.

“Anong--“

“You.Never.Make.A.Montreal.Jealous.” he said. May diin ang bawat salita niya habang

dahan dahan niyan itinataas ang skirt ko. Pinigilan ko ang kamay niya at tiningnan
ito.

“Sandro..”
“Sinabi ko na sayo. Wag kang papahawak sa kahit na kanino.” Mariin niyang sinabi.
Pinasok niya ang kamay niya sa damit ko at hinawakan ang tiyan ko.

“Wag kang papahalik kahit kanino.” He said as he kissed the sensitive part of my
neck. Napasinghap ako sa ginawa nito. Tiningnan ko siya at matalim din niya akong
tiningnan.

“Makinig ka naman sa akin Selene. Don’t let any other guy touch you.” He pleaded.
Napatanga ako dito. His face was covered with the different lights of neons.
Naalala ko kung paano kami unang nagkita noon sa Germany. He was also under the
lights of neons then.

“You’re mine.” Sabi nito bago hinuli ang mga labi ko at hinalikan ako. I gasped
when he wrapped my legs around his waist.

“Sandro..b-baka may makakita.” I whispered ng itinaas nito ang laylayan ng dress

ko. Tiningnan lang niya ako na para bang may dalawa akong ulo.
“I don’t care.” He hissed and palmed my center. My mouth formed an ‘O’ at what he
did. Napangisi siya at tumingin ulit sa akin as he plunged one finger inside me.

“S-sandro..” I moaned as he added another finger. Napapikit ako as I savored his

movements but he stopped.

“Tell me you will never let any guy near you again.” He said. Tumango ako. Idiniin
niya ang daliri niya sa loob ko and I almost screamed.

“Say it.”

“I-I won’t..oh please Sandro..” I whimpered. I reached for his pants and unzipped
it pero hinawakan niya ang kamay ko. He kissed each finger and looked straight into
my eyes.

“Who owns you Selene?” he hissed as he brush the tip of his manhood on my core.
Nangunyapit ako sa balikat niya. Mabuti na lamang at nasa madilim kaming parte ng
bar at walang nakakakita sa amin.
“S-sandro naman eh.”

Tumitig lang ito sa akin at ngumisi.

“Promise me first.” He hissed and continued torturing me.

“Naman eh.”

“Promise me or I won’t let you come!” he said. Niyakap ko siya and nodded.

“Yes. You. You own me Sir. You own me Mr. Montreal--“

I was not able to finish what I was saying when he entered me, with our clothes on.
Narinig ko pa ang mahina niyang pagtawa sa tenga ko.

“I love you Phoebe..”

“I love you too Sandro.”

He groaned and laughed as he heard my answer. Anong nakakatawa?

---------------------

Sa mga hindi pa nababasa ang TSB, please read it. KAhit yung last chapters lang.
You need it to understand the next chapters to come.

Last, prelims ko next week until the week after. On-hold muna ito pati yung tatlo
ko pang on-going. Two weeks lang naman.That’s all. Lab you!

*pen<3

=================

When A Montreal Fights

36

I woke up naked in an unfamiliar bed. Gumilid ako and saw Sandro dressing up for
work. Napaupo ako as I recalled how many times he made love to me last night. He
was insatiable. Napangiti ako habang nakatingin sa kanya na nagbubutones ng damit
niya. I propped my head in the bed and stared at him. Mukhang napansin na niya ako
at nginitian niya ako.

“Goodmorning sleepy head.” He said and kissed me on my forehead. I collected the

duvet and wrapped it to myself bago tumayo at nilapitan na ito.

“Selene..Stanley’s asking if you could join us for lunch later? That is if it’s
okay with you.” He asked me as he shrugs his suit on. Napangiti ako just by the
mere mention of Stan’s name at kaagad naman akong tumango.

“Sure. Just text me the place.” I said. Napatitig ako sa kanya when he wore his
necktie. When you look at Sandro, you will know he is dangerous and ruthless..but
there is something that would pull you to him. Especially when he looks so edible
just like he is right now.
“You always dress to impress girls Sandro..” I muttered. Napatigil ito sa pagtatali
ng necktie niya at ngumisi sa akin. he walked a few, seductive strides to me.
Before I knew it, nasa likod ko na ang kama at napahiga na ako roon. Sandro grinned
before covering my body with his.

“Oh no darling..you got it wrong..” he huskily said as he nibbled my earlobe.

Pumasok na rin ang kamay niya sa ilalim ng kumot ko. I tried suppressing a moan
when he gently massaged my body.

“I undress to impress girls Selene..” he untie his necktie at itinapon na lamang

iyon sa kung saan.

“And I am about to do that now..” he said and gave me an earth shattering kiss.
---------------------------------------------------------------------

I played with my pen habang nakatingin sa mga pinsan ko. Chloe straightened her
blouse before shaking her head at me.

“You’re crazy Sandro. We can’t hack someone else’s file server!” Colton almost
screamed at me pero hindi ko siya pinansin. My twin looked at me na para bang isa
akong malaking problema.

“Hindi pa lumalabas ang DNA test Alessandro. How can you be so sure that Selene is
Phoebe. Nakita mo mismo na namatay siya.”

Tumingin lang ako sa kapatid ko. Xavier scratched his head before looking at me.

“Padalos dalos ka na naman Kuya. You should think--“

“She is Phoebe. Even Stanley believes that she is his Mom. Ano pa bang kailangan
ninyong pruweba? The DNA Test is just an add-on.” Tumayo na ako sa swivel chair ko
at tumalikod sa kanila.

“Mag-ama nga kayo ni Stan .You’re letting your gut feel rule over you! And even if
she is really Phoebe, mukhang mali pa rin na agawin mo ang kumpanya ng Lolo niya
just because you think na may ginagawang masama si Don Madrigal sa--“

I glared at Andrew at napatigil na ito. Tiningnan ko ang mga pinsan ko isa isa.
Umupo ako ulit and took something on the drawer.

“Ricardo Madrigal had a daughter back then. But she committed suicide 22 years
ago.” Pagkekwento ko. Naya went to me and took the folder.

“Colleen Madrigal? Sino siya?” my cousin asked me. Alexa straightened her back at
tiningnan ako. Sumabay ang pagkawala ng kulay sa mukha niya nang paglapit niya sa
akin.

“Colleen?” pabulong nitong sabi. Tumango ako and looked at them.

“Who’s Colleen?” Drianna voiced out the unsaid question of the others. Colton
looked at me before sighing.

“Colleen Madrigal almost killed Tito Xander back then. She was so obsessed with
Tito kaya ng magkabalikan sila ni Auntie Vannah, Colleen became almost crazy. She
kidnapped Auntie at sinagasaan niya si Tito.” Pagkekwento ni Colton. Alexa took the
folder that Naya has at siya na mismo ang nagbasa nito.

“Sandro..are you saying that..Ricardo Madrigal is exacting revenge on our father?

And Selene is doing something to prevent him kaya hindi pa siya makabalik sa inyo
ni Stan?”

I looked at my sister before scratching my forehead. Tumango ako at tiningnan ang

mga pinsan ko.

“Hindi lang kay Daddy Lexa. Sa buong angkan ng mga Montreal balak maghiganti ni Don
Madrigal.”
“How can you be so sure?” Xavier asked again. Huminga ako ng malalim and looked t
the second generation of the Montreal’s.

“I investigated okay? Noong mga panahon na naghihinala na ako sa totoong katauhan

ni Selene, nagsimula na akong alamin lahat ng tungkol sa kanya. While I was in her
condo, I overheard her and her grandfather talking about their plan. Sa
pagkakaintindi ko, pinapasakay lang niya ang Lolo niya to protect us.”

“Anong plano mo?” Andrew asked me.

“Plano ko? Hindi lang ako ang sangkot dito. Lahat tayo.” I looked at each of them.
Chloe stopped brushing her hair and looked at me.

“Tayong lahat?”

“Yes. Tayong lahat. But before that, we need Ali. Call our sister Xav and Chloe..”
“Ano na naman Kuya?” inis na nitong tanong sa akin. Ngumisi lang ako sa kanya.

“Pauwiin mo na si Chance..”

“Oh no. no no no! Sandro naman! Imposible naman iyang gusto mo--“ Drianna
stammered. Napahilot ako sa sentido ko. We can’t execute the plan with two of the
Montreal’s missing. Allison is the only person I know who is capable of hacking and
taking over a whole file server. Chance is an undercover agent and he could get the
evidences we need. Isa pa, madalang lang itong umuwi at hindi ito ganoon kakilala
dito sa Pilipinas.

“Anong imposible?”

“Christian!!” Alexa screamed at agad niyang sinalubong si Chance na nakangiti nang

nakatayo sa pintuan ng opisina ko. Tumayo rin ako at nilapitan siya.

“Akala ko ba hindi ka na uuwi?” Naya excitedly asked him. Ngumiti lang si Chance
bago niya binato ang bag niya sa sofa.
“That’s mahogany Chance. Mag-ingat ka naman.” Drianna said. Umiling lang si Chance.

“Ang sungit mo pa rin Dri. Why did you drag me back home?” bumaling naman ito sa
akin. I shrugged at umupo na ulit.

“Pauuwiin pa lang sana kita. Bakit ang bilis mo yata?” tanong ko dito. Umupo si
Chance sa sahig at tinanggal ang boots niya.

“Bakit hindi mo tanungin yung kapatid mo? Halos basagin na niya yung eardrums ko
hanggat hindi ako nagpapabook ng flight. Buti na lang wala akong assignment ngayon
sa headquarters.”

“Kapatid ko?”

“Si Allison. Chloe baboy, kape nga.” utos nito sa kapatid.

“Bwisit ka talaga Christian!” Ngumuso lang si Chloe bago nagtuloy sa pantry.

“Kasama mo si Allison?” Xavier excitedly asked. Lihim kaming nagkatinginan ni

Alexa. Xavier and Ali are really closed. Pero tatlong taon ng hindi umuuwi ang huli
pagkatapos ng nangyari rito at---oh well..past is past.

“Nasa CR pa. Nagreretouch daw muna.” Natatawang sagot ni Chance. Agad nagsitakbuhan
lahat ng mga babae papuntang banyo para puntahan ang kapatid ko at naiwan kaming
limang lalaki doon.

“Hoy Chance! Bakit ngayon ka lang umuwi! Kung narito ka lang sana, hindi ako
napagkaisahan ng mga yan para kuhanin yung kwintas ni Lola!” sumbong ni Colton sa
kapatid. Tumawa lang si Chance bago pumikit ulit.

“And have Diamond for myself?”

“Damn you Chance! Don’t you even dare!” asik ni Colton dito. Natawa na lang kaming
tatlo. Si Colton talaga, isang malaking patola.
“KUYA!!!”

Napapikit ako ng marinig ko na ang matinis na boses ni Allison sa labas ng opisina

ko. Xavier almost jumped out of his seat and opened his arms wide for our sister.

“Hey Ali!”

“Xav! Ang pangit mo!” tukso nito. Natawa na lang ako dahil parang walang pakialam
si Xavier sa sinabi ni Allison.

We had our greetings with our two resurrected cousins. Nakakamiss talaga itong
dalawang ito. Lalo na si Chance na halos isang dekada ring nawala.

“So what do you want from us Kuya?” Ali said at umupo pa ito sa lamesa ko.
Tiningnan ko lang siya.
“Hack their main system Allison. Plant a bug and transfer all their profits to us.
But make sure hindi nila mahahalata--“

“Would I get my helicopter in return?”

“ALEVANNAH!” Alexa stood at pinagalitan na ang kapatid namin. I sighed and looked
at my twin, asking for help.

“What? Come on. Helicopter lang naman hinihingi ko eh.” She pouted and looked at
me.

“Dad would not agree to this. Hindi ba Sandro?” Alexa glared at me. Allison looked
at me too before shrugging.

“Okay. Hindi naman ako mahirap kausap. Just find another hacker--“
“Fine! You want a helicopter? I’ll give you one.” I surrendered. Ngumiti si Allison
sa akin. halatang masaya sa pagkapanalo niya sa amin.

“A pink helicopter with glitters on it?” paninigurado pa nito. Alexa shook her head
at me pero wala na akong magawa. Tumango na lang ako and Ali shrieked.

“Geez! I love you Sandz!” sigaw nito bago ako tinulak at siya na ang umupo sa
lamesa ko. She took her laptop and trapped herself in her own bubble.

I breathed hard and sighed in relief. I would start the fight now. But I would not
go through this alone. I have all of the Montreal behind me. And we are all the
same. We are all ruthless.

____________________________________________

Naalala ninyo si Colleen?

UD on Tuesday!

*pen<3

=================

Fake

36

“Ano?” asik ko kay Sandro. Kanina pa kasi ito nakatitig sa akin. Ngumiti lang ito
sabay iling. Binalingan na niya si Stanley na tuwang tuwa sa spaghetti na inorder
ng ama niya para sa kanya.

Hindi ko na pinansin ang pinaggagagawa ni Sandro. I focused on my food kahit pa

ramdam ko talaga ang malagkit na tingin ng katabi ko sa akin.

“Tatay, may sauce si Sweetheart sa bibig niya oh.” Natatawang sabi ni Stan. Tumaas
ang kilay ko at akma na sanang aabutin ang tissue when Sandro stopped me.

“Ako na.” he said. He tilted my head and kissed the side of my mouth. I gasped in
what he did at talagang nanlaki na ang mata ko.

“Ang sarap.” He licked his lower lip at lahat na ng dugo sa katawan ko ay umakyat
na sa mukha ko. I just rolled my eyes at him at nagpanggap na wala lang ang ginawa
niya sa akin. Narinig ko pa ang mahinang pagtawa ni Sandro bago niya binalingan
ulit si Stanley.

“Tay, diba mayaman ka?” tanong ng anak ko dito. Tiningnan ko si Sandro na busy sa
paginom ng coke niya.

“Ano na namang ipapabili mo?” walang ganang tanong ni Sandro. Nanlaki ang mata ko
at tiningnan ang katabi.

“Binibili mo lahat ng gusto ng bata?”

“Oo naman. May pera akong tao Selene. I could do anything I want to do with my
money.” Mayabang nitong sabi. Napailing na lang ako sa sagot niya at hinarap siya.
“Sandro, Stanley is just a nine year old boy. Hindi mo dapat siya iniispoil. Dapat
turuan mo siya kung paano ba matutong limitahan ang sarili niya. It doesn’t mean
that you have the money eh gagasta ka na lang---Are you listening?” tanong ko dito.
Parang walang pakialam si Sandro na nagsasawsaw lang ng fries sa sundae ni Stanley.
Hindi nga siya nakikinig sa akin.

“TATAY!” sigaw ng bata at nilayo ang sundae niya kay Sandro.

“Ang damot nito. Ako naman nagbayad niyan Tol.”

“Kahit na. Bayaran ko pa ito sayo Tay.” Mayabang na sagot ni Stanley dito. I gasped
at the two of them and shook my head. Bakit ba nagmana ang anak ko sa ama niya?

Kinuha ni Stan ang tinidor niya pati na rin ang tinidor ni Sandro at ginawang mga
drumsticks iyon.

“Ako na yata ang pinakamagandang lalaki sa mundo~” kanta ng anak ko. Natawa na lang
ako sa pinaggagagawa niya lalo pa’t pinagtitinginan na siya sa loob ng McDo.
“Saan siya natutong tumugtog?” tanong ko kay Sandro na nakatitig lang sa anak.

“Xavier. My brother taught him how to use a guitar. Then eventually, Stan loved
music kaya nag-aral rin siya ng drums..” kwento nito. Tumango ako at kinuha ang
coke ko.

“Stanley was..he was really devastated when Phoebe left..”napatigil ako sa pag-inom
ng nagsalita ito ulit.

“He loves his Mom so much. At nung nawala si Phoebe, nadepressed siya. Lagi siyang
galit sa mundo. Kahit ako hindi niya nilalapitan. Si Toryang lang yung kinakausap
niya. And then Xavier sat with him one night and played a guitar. Doon lang umiyak
si Stanley magmula ng libing ni Phoebe.”

I bit my lip and played with my fingers.

“Sandro..”
Gusto ko ng sabihin. Gusto ko ng umamin..

“I love Phoebe and Stan loves her Mom so much. Kahit anong mangyari, she will be
our queen. Sana, maisip niya na lagi lang kaming nakaantabay sa kanya. That we
would never leave no matter how tough the situation is.” Nakatitig na ito sa akin
at napalunok na ako.

“Alam po ba ninyo Sweetheart? Sabi ni Nanay dati, ang pamilya hindi nagiiwanan.”
Sumabat na si Stanley sa usapan. I bit my lip and breathed hard.

They are making things so hard. I..I want to be with them.. I want to be trapped
against Sandro’s arms again..gusto ko ng makasama si Stanley..pero.. ayoko na
silang madamay.. gulo ng pamilya ko ito..Lolo ko ang kalaban ko.. ayokong isali
sila dahil ayoko nang dagdagan pa lahat ng sakit na binigay ko sa kanila noong araw
na kinalimutan kong ako si Phoebe..

Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako habang nasa McDo kami. Nagulat na lang
ako ng tumingkayad si Stanley at pinunasan ang luha ko bago bumalik sa upuan niya.
Tiningnan ko si Sandro ng hinawakan niya ang kamay ko. I swallowed hard and closed
my eyes.

“Mauuna na ako Sandro. Thanks for the lunch Stanley..” I touched his cheeks. He
beamed at me and hugged my neck.
“Mamimiss ko po kayo Sweetheart. Uwi ka na.” sabi nito. Nanigas ako sa kinatatayuan
at tiningnan si Sandro. Tumayo na rin ito at pinatayo na rin si Stanley.

Hinatid nila ako sa condo ko. I waved the two of them goodbye. Half of my heart
wants to be with them. But half of it wants to be keep them safe. And their safety
is my utmost priority.

-------------------------------------------------------

“Kuya.”

I peeked at Allison and summoned her to enter. Lumapit ito sa lamesa ko at nilapag
ang laptop niya.

“You see this?” turo niya sa isang parte ng blue screen sa laptop. Tiningnan ko
siya and back to the gadget.
“I see blue. Why?” tanong ko dito. The door opened again and Chance entered.

“I told you Ali. Your brother’s hopeless.” Sabi ni Chance at nilapag niya ang paa
niya sa center table ko.

“Why?” tanong ko ulit. Allison rolled her eyes at me.

“Alevannah..ano ba kasing pinapakita ninyo?” inis ko ng tanong. Ali sighed and

pointed again at the screen.

“I found a way to breach their system. Katulad ng inutos mo sa akin. This small dot
is a lapse on their security system Kuya. Just tell me kung kailan ko gagawin yung
gusto mo. And oo nga pala, I also told Chance to install some CCTV’s on their
building. They are now being watched like a hawk by Chance’s team. Diba Christian?”
tanong nito sa pinsan na prenteng nakaupo sa sofa ko.
“But we need the helicopter right away--“

“The pink glittery helicopter Sandro. Siguradong hindi na papayag yung mga
matatanda na gamitin namin yung airlines kaya kailangan namin ng private plane.”
Putol ni Allison dito. My eyebrow raised and I sat straighter.

“Why? Aalis ulit kayo?”

“We can’t stay here forever Sandro. We have our own lives already. Chance has his
in London and I have mine in Spain. Pagkatapos ka naming tulungan, pagkatapos
naming masigurado na maayos na yung pamilya, aalis din kami ulit.” Mahinahon na
sabi ni Allison. Napakamot ako ng ulo ko and looked at Chance.

“You’re agreeing into this Chance?”

“Yes.” Maikling sagot nito. Napapunas na lang ako sa buhok ko at wala nang nagawa
kung hindi ang tumango.
“Mom will be saddened if you go again Alevannah.” Sabi ko dito. Ngumiti lang ng
malungkot si Ali at umiling. She typed something on her laptop at hindi na
nagsalita pa. Chance was busy staring at my window at hindi rin nagsasalita.

I sighed and went back to my work. Some people really don’t recover after being so
broken. It is true, that when a Montreal falls inlove, they never fall out. Kahit
gaano pa katagal ang lumipas, mananatili ang pag-ibig na iyon.

“Sir. Mr. Ricardo Madrigal is here.”

I looked at my secretary and nodded. Tumayo na rin si Allison at sumunod sa akin.

Chance stayed behind.

I opened the door and let Allison enter first. Sumunod ako and was stunned when I
saw Selene sitting with her grandfather. Her face was ashen at nanginginig ito.

“Please close the door.” Sabi ng matanda sa akin. I looked at my secretary and
nodded. Sumunod ito at lumabas na.
“Sandro..” Selene called me. Umiling ito sa akin na para bang may ipinapahiwatig. I
held Allison’s wrist and whispered to her.

“Do it Ali.” Tumango lang ito. Pumunta ako sa lamesa and sat.

“What brings you here Mr. Madrigal?” tanong ko dito in a business like tone. Selene
was fidgeting infront of me and I looked at her.

She was biting her lip at umiiling. I furrowed my brows. What do you want?

“Four years ago, your wife died..am I right Alessandro?” pukaw sa akin ng Lolo
niya. I raised my brow and shrugged.

“Talaga? Did Phoebe really die then?”

Nawala ang ngiti nito and stared impassively at me.

“Sinasabi ko na nga ba. He knows.” Bumaling ito kay Selene at pinandilatan niya ang
babae.

“L-lolo..”

“I thought you wanted revenge Phoebe Thea?! Bakit nalaman niya?!” sigaw nito. My
wife just looked at me then shook her head.

“L-lo..sorry p-po..I’m sorry--“

“Hindi ko alam kung paano nalaman ni Sandro..pasensya na p-po..patawarin niyo ako

Lolo..”

“Enough of the drama here.”

Napalingon ako sa babaeng pumasok sa loob. I looked closely and saw several
policemen with her. naroon na rin si Chance at kumakain pa ito ng butterfinger
habang kinukuha ang posas niya sa likod.

“Akala ko hindi ka na darating Nat.” Phoebe said at tumayo kaagad. Mabilis niyang
pinahid ang luha sa mukha niya and regained her poise. Nagtaka naman ako sa inasta
niya.

“I’m sorry Phoebz. Nagtagal pa kasi sa paghahanap ng ebidensya. You acted so well
pala.” Natalia answered and kissed Phoebe’s cheeks.

“A-anong?” Don Madrigal stammered. Phoebe faced him and smiled.

“Game over Lolo.”

---------------------------------------------------

Listahan ng mga Montreal para sa mga nalito sa last UD.

Sandro, Alexa, Allison and Xavier are the children of Xander.

Andrew,Drianna and Naya naman kay Andrei.

Colton, Chance and Chloe kay Hannah.

I’ll edit How To Train A Guy kasi namention doon na apat lang yung lalaki. Hindi
naman kasi talaga nakaplano si Chance. It just came to me noong sinusulat ko yung
end ng TSL. BTW, andiyan na siya so, sama na natin siya.

Si Colton po yung bida sa How To Train A Guy, hindi si Xavier. Di ko pa napost yung
teaser ni Xavier.

Yun lang.

Ay ngapala, ending na. Malapit na! See you sa How To Train A Guy!

*pen<3

=================

Over And Done

38
She shook her head at me and stared at the window again. Pinunasan niya ang luha
niya sa mga mata at niyakap ang sarili niya.

“I am not asking for you to treat me as your sister Phoebe. Alam kong pagkatapos ng
ginawa ko sayo, wala na akong karapatang hilingin pa sayo yun. All I am asking is
for your forgiveness. I am sorry for everything that I did to you Phoebe. I was
blinded by anger and revenge. Hindi ko namalayang namuhi na pala ako sa maling
tao.”

I kept quiet while listening to her. She looked at me and smiled bitterly.

“I can’t say that everything is already fine Nat. But don’t worry, handa naman
akong magsimula ulit pagkatapos ng lahat.”

“That’s very good to hear Phoebe. Thank you.” Taos sa pusong sabi nito. Tumango
lang ako at lumapit para tumabi sa kanya.

We are currently at the safe house arranged by Brick for Natalia. I decided that I
would talk to her bago ko puntahan ang Lolo at gawin na ang plano namin ni Brick.
Natalia will go with the police to present her statement tungkol sa ginawa ng Lolo
sa kanya. Sana matapos na ito. Gusto ko ng makasama ang mag-ama ko.
“He loves you Phoebe..” bulong ni Natalia kahit hindi ito nakatingin sa akin.

“Nakakainis ka. Kasi minahal ka ni Sandro ng ganyan katindi, that he actually

waited for you. At kahit iniisip niyang patay ka na ay mahal ka pa rin niya.”

Nanatili lang akong tahimik.

“Noong naging kami, he said so many times that he loves me. And then you came, that
was the moment Alessandro learned what is the real feeling of being inlove. I was
so pissed off at that time Phoebe, kasi lahat na lang ng meron ako naagaw mo. And
when I learned the story behind SAndro’s past, nagkaroon ako ng pagkakataon na
sirain kayong dalawa..”

“He loves you Phoebe. He loves you so much kaya natatakot siyang kamuhian mo siya.
Lumayo siya sayo not because he loves me but because he was afraid--“

“Nat. I understand. Dad explained everything to me..” sansala ko sa sasabihin pa

sana niya. Tumango ito at kinuha ang kamay ko.
”You don’t Phoebe. Hindi mo naiintindihan.” Sabi nito. Tiningnan ko siya at kumunot
ang noo ko.

“I knew about the incident Nat. I knew about my Mom--“

“He’s your husband Phoebe. Through thick or thin, lagi siyang nandyan para sayo.
Yes, I understand that you’re protecting him pero hindi mo ba nakikita? Marriage is
a partnership deal Phoebe. You must learn to trust Sandro. Bakit mo ba sinasarili
kung pwede naman ninyong gawin ng sabay?” she said. Napatanga lang ako sa sinabi
niya.

I was about to answer her when the door opened and Brick entered.

“Papunta na ang Lolo mo Selene.”

Tumayo na ako and fixed my hair. Sumakay na ako ng kotse at pumunta sa building
nila Sandro. Saktong pagkababa ko ay nakita ko na ang Lolo ko. I immediately ran to
him.

“Lolo.” I made my voice shake para maniwala siyang takot pa rin ako sa kanya.

“L-lo.. I’m sorry.. hindi ko po nagawang akitin si Sand--“

“He knew about you right?” malamig nitong sabi sa akin. napatigil ako sa paglalakad
at tiningnan siya. nanginig ako at natakot na ng tunay.

“Ano?”

“He knew you were Phoebe. He knew it!” mariin niyang bulong. Umiling ako at lumapit
dito. Imposible na malaman ni Sandro iyon. Naging maingat ako sa pagtatago ng
katauhan ko.

“He knew everything! Sinabi mo sa kanya ano? You traitor!” dinuro ako ni Lolo bago
dinakma ang siko ko at binalya ako papasok sa elevator.
“You ruined everything Phoebe Thea! Hindi ba’t may usapan tayo! Maghihiganti tayo!
Ipaghihiganti ko ang anak ko at ipaghihiganti mo ang ginawang panloloko sa iyo! But
what did you do?! You succumb to him again!” sigaw nito ng kaming dalawa na lang
ang nasa elevator. Yumuko lang ako. Does Sandro really know?

The elevator halted at hinila na ako ni Lolo papunta sa conference room.

“Itikom mo ang bibig mo Phoebe.” Banta ng Lolo bago bumukas ang pinto at pumasok si
Allison. Nakasunod na si Sandro dito and my breathing hitched. Nagulat pa ito ng
makita ako.

Ipinasara ni Lolo ang pintuan at naiwan kaming apat sa loob.

“Sandro..” I shook my head to silently ask him to keep calm. Kitang kita ko sa
kilos niya ang galit niya sa Lolo ko and he might sabotage my plan. Baka makagawa
pa ang Lolo ko ng palusot sa mga kasalanan niya kaya hindi pwedeng padalos dalos
kami. We need solid evidences.
He held Ali’s wrist and whispered something to his sister bago pumunta sa lameasa
at umupo doon.

“What brings you here Mr. Madrigal?” I fidgeted at my seat. I know that tone.
Sandro was holding on to his tiny patience. Kating kati na itong labanan ang Lolo
ko. I bit my lip and shook my head again. Just wait Alessandro..please..be
patient..kahit ngayon lang.

“Four years ago, your wife died..am I right Alessandro?”

My breathing hitched at agad kong tiningnan ang reaksyon ni Sandro. Ni hindi man
lang ito natinag o nagulat sa narinig.

“Talaga? Did Phoebe really die then?” sagot nito. Nanlaki ang mata ko.

He knew. He knew it, damn it.!

“Sinasabi ko na nga ba. He knows.” Sabi ng Lolo sa akin. napalunok ako. This is not
the way I planned it. Nasaan na ba si Natalia at ang mga pulis?

“L-lolo..” nagpanggap ulit akong natatakot rito.

“I thought you wanted revenge Phoebe Thea?! Bakit nalaman niya?!” he shouted at me.
I looked at Sandro who was looking worriedly at me. I shook my head at him when he
was about to call for Ali.

“L-lo..sorry p-po..I’m sorry--“ pinagtuklip ko ang dalawang palad ko rito and force
tears out of my eyes.

“Hindi ko alam kung paano nalaman ni Sandro..pasensya na p-po..patawarin niyo ako

Lolo..”

Nasaan na ba si Brick at Natalia?!

I was about to say another scripted line when the door burst open at pumasok na ang
kanina ko pa hinihintay.

“Enough of the drama here.”

Napangiti ako ng makita ko na ang mga pulis na nasa likuran ni Natalia at Brick.

“Akala ko hindi ka na darating Nat.” sabi ko at tumayo na kaagad. Pinunasan ko ang

luha ko and fixed myself. I looked at Lolo na wala ng kulay ang mukha ngayon.

“I’m sorry Phoebz. Nagtagal pa kasi sa paghahanap ng ebidensya. You acted so well
pala.” Natalia said as she kissed my cheeks. Napangiti na lang ako and flipped my
hair. I looked at Lolo na hindi na malaman ang gagawin sa ngayon.

“A-anong?” hindi nito matuloy tuloy ang sasabihin. Hinarap ko siya at ubod tamis na
ngumiti.
“Game over Lolo.” Sabi ko rito. Pumasok na ang mga pulis at pinalibutan siya.
Pumalag si Lolo and looked at everybody.

“Anong ibig sabihin nito Phoebe?!” sigaw niya. Umupo ako sa lamesa and crossed my
legs.

“Attempted murder. You were the one who hired the gang na nanakit kay Sandro sa
Germany noon hindi ba Lolo? Those Japanese are already in the custody of the
police.” Sabi ko. Tumaas ang sulok ng labi nito.

“Rape. Hinalay mo si Nat when she was thirteen. Noong nalaman mo na hindi siya
tunay na Madrigal, ginahasa mo siya para pambayad sa kasinungalingan na ginawa ng
mommy niya.” Dagdag ng lalaking kumakain ng butterfinger kanina.

Tumaas ang kilay ko at nangunot ang noo ko. Paano nalaman ng lalaking ito ang
nangyari kay Natalia?

“You don’t know what you are saying. Sino ka para akusahan ako?” Lolo snapped.
Tiningnan ko ulit ang lalaki na ngumisi. I gasped when i saw his smirk. Kamukhang
kamukha ng ngisi niya ang ngisi ni Colton. Could it be.. he was the infamous lost
Montreal?

“Christian Montreal Samaniego. Nice meeting you.” Nilahad niya ang kamay niya sa
Lolo na puno ng bahid ng tsokolate na kinakain niya. When he noticed it, agad
niyang binawi ang kamay and licked his fingers clean before offering his hand to
Lolo again.

“Come on. Just a shake.” He persuaded. Tiningnan ito ng Lolo pero hindi niya
pinansin. Ngumiwi ang pinsan ni Sandro at tumalikod na.

“Arson and kidnapping. Sinunog mo ang factory na pinagtaguan ni Phoebe noong gabing
pinagtangkaan mo siyang dukutin.” Colton entered with Naya and Drianna behind him.
I gasped when I realized everything. Pinagtutulungan ng mga Montreal ang Lolo!

“Drug trafficking. To earn money para mapantayan ang yaman ng mga Montreal.” Brick
added. Nakatingin ito sa may pinto and I saw him looking at Chloe who is standing
beside Mr. Butterfinger.

“And lastly, ilang milyon ba ang ninakaw mo sa lahat ng empleyado mo Mr. Madrigal?”
Drianna asked as she adjusted her glasses. Namumutla na ang Lolo nang tiningnan ko
siya.
“You..wala kayong ebidensya.” sabi ng Lolo. Sandro chuckled and walked towards us.
Tumapat siya kay Lolo and smiled. Kahit ako ay napahakbang palayo ng ngumiti na si
Sandro. He has that huge, annoying grin on his face but his eyes were dark and
dangerous. Oh god, fear Alessandro Montreal when he smiles like that.

“We have collected footages about everything Lolo. Just drop it.” Sabi ko. Tumingin
ito sa akin bago lumapit. He raised his hand and I closed my eyes, anticipating the
blow of the slap he was about to give.

“Oh no..No. don’t you even dare. Baka makalimutan kong mas matanda ka sa akin.”
Sandro said. He twisted my grandfather’s arms at unti unting napaluhod na si Lolo
sa sakit.

“Hindi ninyo pwedeng gawin sa akin ito!” sigaw ni Lolo kahit namimilipit ito sa
sakit.

“Paano ba yan Kuya? I think the old man wants to have it the hard way.” Allison
said habang busy pa rin sa pagtatype sa computer niya.

“We’re linked in the television now. Isang tawag ko lang kay Andrew, everything
about your crimes will be revealed for all the people to see. Gusto mo bang tuluyan
ka na naming sirain?” banta ni Sandro dito.

“Isa pa, we’re in control of your whole system. In just a snap, makakakuha na kami
ng kahit ilang milyon mula sa kumpanya ninyo Mr. Madrigal. At sa bawat segundo na
pinapatagal mo, lalo naming sisirain ang buhay mo. Kaya kung ako sa iyo, umamin ka
na. Sumuko ka na. Kung gusto mo pang may matira sa iyo.” Dagdag nito. Lolo looked
straight into Sandro’s eyes. Tumawa ito ng malakas.

“YOU CAN’T DO THIS TO ME! I AM RICARDO MADRIGAL! HINDI NINYO AKO--“

I gasped when somebody punched my grandfather who is now lying on the ground.
Tiningnan ko kung sino ang mga iyon.

The whole room became suffocated by the presence of the whole Montreal clan inside,
including the patriarch, Alfonso Montreal, Sandro’s grandfather, who is responsible
for the punch. Daddy Xander, Tito Andrei and Tita Hannah were there too.

“Pasalamat ka at hindi pumapatol sa matanda ang apo ko Ricardo. Pero pasensya na,
dahil ako hindi.”
“This is for almost killing my grandson!” sigaw ni Don Alfonso at sinaktan ulit si
Lolo. Napapikit ako sa ginawa nito.

“This is for threatening my whole family!” sinipa naman niya ang Lolo.

“And this one! This is for every hurt you caused on my grandchildren!”

“Dad, that’s enough.” Daddy said at pinigilan na si Don Alfonso.Napahiga na si Lolo

sa sahig at hindi na umalma ng kinuha na siya ng mga pulis para dalhin sa kulungan.

Napaupo ako sa sahig. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako.

It’s over and done.

-------------------------------------------

*pen<3

=================

Borrow

39

It has been days since my grandfather was sent into jail. Magsisimula na rin ang
hearing niya sa susunod na araw. Everything has finally fallen into place, except
for one thing..

I sat at the middle of the conference room, crying. Napakalaking tinik ang nabunot
sa dibdib ko, knowing that my family is already safe. Nilabas na nila si Lolo and
everyone went with them.

“Why?”
Tiningala ko si Sandro. His voice was passive and he doesn’t show any emotion right
now. Napakagat ako ng labi bago tumayo at naglakad palabas.

“Give me your reason now Phoebe. Bakit mo ako pinagtaguan?” he hissed at me. hindi
ko siya pinansin. Tinalikuran ko siya but he held my arm and made me faced him. He
was now seething in anger.

“You were alive for the past four years Phoebe! Bakit ka nagtago?!”

“I was protecting you okay! I wanted you safe! I wanted you to be unharmed--“

“You could have told me--“

“And then what? Anong gagawin mo Sandro? Ipagmamalaki mo na isa kang Montreal,
ganoon ba? Reality check, hindi takot ang Lolo ko sa apelyido mo! And you, knowing
you and your attitude, kapag nalaman mo, lalo mo lang ipapahamak ang sarili mo.”
Tumaas baba na ang dibdib ko. I brushed the tears away. We shouldn’t be having this
kind of talk right now. Akala ko kapag nalaman niya ang totoo, he would hug me and
say that he missed me. hindi yung ganitong nakasigaw siya sa akin na para bang may
mali akong ginawa when all along I was just protecting him.
He brushed his hands on his hair and kicked the chair. Napaatras ako sa sobrang
galit na nagmumula sa kanya.

“You..wala ka bang tiwala sa akin Phoebe Thea?”

Hindi ako nakapagsalita sa sinabi niya. I wasn’t expecting that one from him.

“I admit, masyado akong naging kampante dahil sa pangalan na dala ko. But that was
just a part of me Phoebe. It doesn’t compose the whole me. I thought you believed
in me. Sa buong pagkatao ko. Akala ko... I was wrong..” he shook his head at
nilampasan na ako.

“S-sandro..”

“I’ll keep you updated about your grandfather Ms. Madrigal.” He said as he left,
looking so disappointed and broken.
I tried contacting him. Pumunta na nga rin ako sa mansion at pinakilala ko ang
sarili ko kila Mommy pero hindi ako nilabas ni Sandro. Ang sabi ni Mommy Vannah,
nag out of town daw ang mag-ama ko at hindi nila alam kung saan pumunta. Mamaya pa
lang ang balik nilang dalawa from I-don’t-know-where.

Nagbihis na ako at nagbakasakalin baka maabutan ko na sila Stanley sa bahay. I

drove past at nakarating kaagad ako sa mansion.

Pinapasok ako ng katulong at tumuloy ako sa sala.

“Phoebz!” Alexa called me. Ngumiti ako. I was back being Phoebe to everyone now,
and it rather feels good.

Niyakap ko siya. Dinala niya ako sa sofa and we sat there.

“Where’s Mom?”
“Date. With Dad. Ang tanda na pero daig pa kami ni Luke.” Natatawang sabi ni Alexa,
her eyes shining with just mere mention of her husband.

“Oh gosh, you’re so inlove with him.” Natatawang tukso ko. Namula ito at hinawakan
ang pisngi niya.

“Hindi kaya.”

“Sige deny pa.”

Hindi na ito sumagot at bumuntong hininga na lang. She played with her dress and
bit her lip.

“Love is complicated. You’re lucky my twin is head over heels in love with you.”
Tukso niya pabalik.
“He’s mad at me right now.”

“Is he? Why?”

Kinwento ko ang lahat kay Alexa,knowing that no one can understand Sandro better
than her. I mean, come on, they’re twins.

“I..gusto ko lang naman kayong protektahan..hindi ko naman inisip na masasaktan

siya--“

“Hell Phoebe! Wala ka sa tabi niya sa apat na taon? It’s like trying to breathe
when you don’t have any air for four years. He was beyond repair when you were gone
up until now. Umayos lang siya when he met a girl named Selene who reminds him of
you.” Inis nitong sabi sa akin. Napayuko na lang ako.

“Sandro will never forgive me. Will he? Iniwan ko sila ni Stanley..”
I know Sandro. He’s not the forgiving kind. I looked at everywhere except Alexa.
Ayaw kong makita niya ang takot sa mga mata ko. I knew it. Sinasabi ko na nga ba
kay Brick. Wala na nga kaming babalikan pagkatapos nito.

Hindi na ako tatanggapin ni Sandro.

“Tita!!”

I was alerted when I heard that tiny, sweet voice. Pinunasan ko ang luha ko and
looked at the door. Humahangos na pumasok si Stanley doon. Napahinto ito ng makita
akong nakaupo sa sofa.

“Sweetheart.” Tawag ko dito. Lumawak ang ngiti niya at tumakbo sa akin.

“Nanay!”
Sinalubong ko siya ng yakap at hinalikan ang tuktok ng ulo niya. Hindi ko na rin
napigilan ang luha na tumulo sa mata ko.

“Namiss kita Nanay. Kaso sabi ni Tatay dapat tahimik lang muna kami. Miss na miss
kita Nanay.” Sumbong ng anak ko sa akin. Humiwalay ako sa kanya at yumuko para
magkapantay kami.

“Sorry ha? Umalis si Nanay..” my voice broke. Ngumiti si Stanley sa akin at nagpogi
sign.

“Nanay, okay lang po. Atleast po bumalik na kayo. Dito na po ba ulit ikaw? Kasama
na po ba namin kayo ni Tatay?” masiglang tanong nito. Nawala ang ngiti ko.

“H-ha? Stanley kasi..”

“Stan, magbihis ka na. Pawis na yung likod mo.” Alexa said, saving me from the
agony of explaining my situation.

Tumango lang si Stanley at hinalikan ang tungki ng ilong ko bago tumakbo paakyat. I
looked at Alexa and she smiled back.

“Anong oras uuwi si Sandro?” I asked her. Gusto ko kasing makausap ang lalaking
iyon. Gusto kong linawin ang lahat at humingi ng tawad sa ginawa kong pagtatago.

Alexa shrugged at umupo sa sofa.

“Baka gabihin na kami.” sagot nito sa akin. tumaas ang kilay ko.

“Kayo?”

“It’s Chance’s engagement tonight. Attendance is a must para sa lahat ng Montreal.

Ngayon lang kami ulit nakumpleto.” Sabi niya. Lalo akong naguluhan.

“Chance..”pilit kong inaalala ang pangalan. Kilala ko lahat ng pinsan ni Sandro.

Pero hindi ko maalala ang Chance na iyon.

“Oh. He was the guy at Sandz’s office the other day.”

“The one with the butterfinger?” I clarified. Tumawa ng malakas si Alexa and
nodded.

“Yes. Kakauwi lang rin kasi niya. Twelve years siyang nasa London for military
training. He’s getting married now, I think it’s Aunt Hannah’s way para hindi na
umalis si Chance ulit, kaya pinapakasal na niya.” Natatawang kwento ni Alexa. I
smiled. I know Aunt Hannah. Kahit matanda na ito, bratinella pa rin at sunod ang
gusto.

“If you want, you can come. Pwedeng doon na kayo mag-usap ni Sandro. Just prepare
for a mask.” Paanyaya nito. Hindi na ako nagdalawang isip at pumayag na kaagad.
Pagkauwi ko, agad akong nag-ayos at nagbihis. I wanted to be really pretty for
Sandro tonight. Malay natin, maakit siya at makalimutan na niya na inis siya sa
akin dahil sa ginawa ko.

“You have a date?” Brick asked me. Muntik ko pang mabitawan ang mascara ko sa
sobrang gulat dito.

“Sort of. It’s Chance Samaniego’s engagement tonight.”

“Chance?”

“Chloe’s brother. Nagulat nga ako at may iba pa palang kapatid yang girlfriend mong
hilaw.” Tukso ko. Brick’s mouth twisted in wry smile.

“So it’s a party?” he asked me.

“Yes.”

“There will be boys there?” tanong niya. I rolled my eyes at naglagay ng blush on.

“Yes.”

“Chloe will be there. And there are boys too?That’s bad. Can I come Phoebe?” tuloy
tuloy nitong sabi. Natawa na lang ako at kinuha ang clutch bag ko.

“Possessive.” Sabi ko.

“Shut your pretty mouth Miss.”

I wore my mask pagkarating namin sa venue. Brick managed to have his own too. Tuloy
tuloy na kaming pumasok. Hindi pa naman nagsisimula ang party kaya hinanap ko na si
Sandro. Nagpaalam na rin si Brick na hahanapin si Chloe.
I was about to go to the garden when I saw him sitting on the bar, talking to
someone. At kahit may suot siyang itim na maskara, nakikilala ko pa rin siya.
Nagmamadali akong lumapit sa kanilang dalawa.

Kumulo ang dugo ko when the girl reached for Sandro and straightened his mask.

Kaya pala nagalit sa akin yung mokong! Akala ko pa naman, nainis siya kasi
pinagtaguan ko! Yun pala, may iba na kaya nakikipaghiwalay na!

Akala mo hahayaan ko na lang na mangyari yun? Dream on Sandro.

I walked seductively towards them. Una kong nakuha ang atensyon ni Sandro at
nanahimik na ito. He was looking at me as if I was some prey. Well, thanks to my
red emperor cut dress, atleast I looked appetizing to my dominant.

Pinulupot ko ang braso ko sa balikat ni Sandro and smiled at the girl.

“Excuse me bitch. Can I borrow my husband?”

And all I heard was Sandro’s sharp intake of breath.

--------------------------------------------------------

*pen<3

=================

I Love The Way You Love Me

40
I walked seductively toward them. Una kong nakuha ang atensyon ni Sandro at
nanahimik na ito. I tried exposing my right leg under the slit on my gown. He was
looking intently at me at ramdam ko ang intensidad ng mga titig niya sa akin.

Ng makalapit na ako sa kanya, agad kong pinulupot ang braso ko sa braso niya at
inihilig ang ulo ko sa balikat niya. I smiled sweetly at him and his gaze darkened
even more. Napalunok ako and tried to keep calm. Damn the effect this Montreal has
with me. Bakit niya ako kayang patiklupin sa simpleng pagtitig lang?

“Excuse me bitch. Can I borrow my husband?”

Sandro gasped beside me. Ngumiti lalo ang babae sa akin. I glared at her at
tinitigan siya with her pink, glittery mask. Nakakainis.

“Oh my gee! You’ve grown some claws Ate Phoebe.”

Napatanga ako sa sinagot nito sa akin bago tiningnan si Sandro sa tabi ko na

pinipigilan ang tawa. I looked at the girl again.
“I’m back!” she opened her arms at me and pulled me into a hug. Yayakapin na sana
niya ako when Sandro held me closer.

“Alevannah..” he said. Napatingin ako kay Sandro pagkatapos ay pabalik kay Ali.
Pakiramdam ko ay nawala lahat ng dugo ko sa mukha. Did I actually curse Sandro’s
sister?!

“Para yakap lang naman Sandro.” Ngumuso ito bago tinanggal ang maskara and
confirmed it. She is really Allison. Hala! Pinagselosan ko pa naman siya.

“Kahit na. I don’t want anyone touching her.” pasupladong sabi ni Sandro. Sasagot
pa sana si Allison ng may tumapik sa microphone. Napatingin kami sa stage and saw
the ever beautiful Alhannah Montreal-Samaniego infront, smiling so widely.

“Goodevening everyone.” Pasimula nito. Pupunta sana ako sa harap para marinigi ng
maayos ang speech ng hinila ulit ako ni Sandro.

“Dito Phoebe.” He whispered. He inched his face closer into mine.

“You belong here. Beside me.”

My breathing hitched at hindi ko na narinig ang sumunod na sinabi ni Tita Hannah.

“...been away for almost twelve years and now he is back here for good.” Sabi nito
sa microphone at nginitian si Chance na nakaupo sa table sa harap. I looked at
Sandro and Allison. Hindi rin ba sila susunod sa lamesa ng pamilya nila?

“I can’t believe Chance will marry that bitch.” Allison muttered. Napatingin ako
dito lalo na nang may magandang babae na huminto sa mismong tapat naming tatlo.
Lumingon ito kay Allison bago halos tumakbo na papunta sa banyo na namumula ang mga
mata.

“Iiyak pa. This is your fault Sandro. Hindi mo agad binigay yung helicopter ko para
sana nakaalis na kaming dalawa! Ayan tuloy! Chance will be forced to marry a gold
digging frog!” she hissed at napapadyak pa bago nagtuloy sa harap. Hindi na sumagot
si Sandro dito.
“H-hindi pa ba tayo susunod sa kanya?” mahina kong bulong. Sandro looked at me from
head to toe. Nagtagal ang tingin niya sa mga labi ko bago bumalik ang tingin niya
sa mata ko.

“This is dangerous.” He muttered. Napakunot ang noo ko.

“What’s dangerous?”

“Being this close to you. Let’s go.” Hinila na niya ang kamay ko papunta sa harap.
Inalalayan niya akong maupo.

“I presume I was not introduced properly. Chance Samaniego pala.” Salubong ng

pinsan ni Sandro sa akin bago niya nilahad ang kamay. Inabot ko iyon and shook it.
Marahan namang pinisil ni Chance iyon.

“Congratulations.” I said. Ngumisi lang ito at tiningnan si Sandro habang hawak pa

rin ang kamay ko.
“Chance. The hand.”

“Thank you for coming here Phoebe.” Hindi niya pa rin binibitawan ang kamay ko.

“Wag mo akong galitin Christian.”

“Anong gusto mo sa buffet? Ipagkukuha kita--“

“Should I call Daphne now Christian?”

Napatigil na si Chance sa paghawak sa kamay ko at binitiwan na ito. Agad akong

hinila ni Sandro paupo sa lamesa. Nilagay niya ang kamay niya sa upuan ko at hinila
ito palapit sa kanya.

“Bakit ba lahat na lang ng pinsan ko gusto ka?” inis nitong sabi. Natawa na lang
ako.
“Sandro naman. They’re just being friendly.”

“They’re flirting Phoebe. May kaibahan iyon.”

“So what? I didn’t flirt back.” I rolled my eyes at him. Kumunot lang ang noo niya
bago huminga ng malalim.

“That’s good. I only want you flirting with me Phoebe Montreal. Sa akin lang.”
mahina nitong sabi. Ngumuso ako para pigilan ang ngiti ko. Sandro’s hand started
skating through my back until my arms. My breathing started to hitch at his bare
touch.

“S-sandro..”

“You have been a very..very..bad..girl..” dahan dahan nitong sabi as he started

kissing my cheeks down to my neck.
“S-sandro may mga tao..”

“As if I care.” Sagot nito sa akin. He nibbled my earlobe and I bit my lip to keep
my moan to myself.

“Let’s dance.” Paanyaya nito sa akin bago ako hilahin patayo at dinala sa
dancefloor. Para naman akong robot na sumunod lang dito.

Agad niya akong hinapit papunta sa kanya. Magkadikit na magkadikit ang mga katawan
namin na kahit hangin ay mahihiya na yatang dumaan sa pagitan naming dalawa.

I like the feel of your name on my lips

And I like the sound of your sweet gentle kiss

The way that your fingers run through my hair

And how your scent lingers even when you're not there
The music started playing pero hindi pa rin kami sumasayaw ni Sandro. We just kept
on looking at each other as if we were trapped in our own private bubble.

And I like the way your eyes dance when you laugh

And how you enjoy your two-hour bath

And how you've convinced me to dance in the rain

With everyone watching like we were insane

“I was dead for four years Phoebe..losing you..living without you.. it was the
extreme torture..mas masakit pa noong nawala ka kumpara noong sinugatan ang likod
ko.”

Napahinga ako ng malalim at tinitigan siya. he was bared to me. nakikita ko lahat
ng sakit at hirap na itinago niya sa loob niya sa buong apat na taon. And how I
wanted to reach up to him and comfort him. I wanted to assure him that I won’t go
away now. That I will always be there for him, no matter what happens.

But I love the way you love me

Strong and wild, slow and easy

Heart and soul so completely

I love the way you love me

“If I didn’t hide the truth from you..sana hindi ka na nahirapan Phoebe. God knows
kung gaano ko pinagsisisihan ang nangyari sa Mama mo--“

“Sandro..”

“I was scared then Phoebe. Hulog na hulog na ako sayo. Paano kung iwan mo ako dahil
sa nangyari sa Mama mo? Ano na lang ang gagawin ko? So I tried keeping the truth
from you. But Natalia and your grandfather learned about it. They used it para
lumayo ako sayo. Para saktan kita.” Niyakap niya ako ng mahigpit and kissed the top
of my hair.

And I like the sound of old R 'n' B

And you roll your eyes when I'm slightly off key

And I like the innocent way that you cry

At sappy old movies you've seen thousands of times

“Sabi ko sa sarili ko.. fling lang naman kita..fubu lang naman tayo..kaya wala
namang mangyayaring kahit na ano sa akin kapag iniwan kita sa Fussen..kapag
karating ko dito sa Pinas, madali lang kitang makakalimutan..pero iba yung
nangyari.. kasi kahit wala na tayo..ikaw pa rin yung nandito..” kinuha niya ang
kamay ko at nilagay niya iyon sa tapat ng dibdib niya.

Maluhaluha na ako sa mga sinasabi ni Sandro. I reached for him and ran my fingers
on his hair.

“I love you Phoebe Thea Montreal. Nobody has ever loved somebody as much as I love
you..and I am very thankful that you love me too.. I am very thankful for
everything that you did for me and for my family..”

But I love the way you love me

Strong and wild, slow and easy

Heart and soul so completely

I love the way you love me

“Pero sana wag mong kakalimutan na nandito lang ako palagi para sayo Phoebe. Na
kahit anong pagdaanan mo, gaano man kahirap iyon o kasakit, nandito lang ako. Hindi
mo kailangang magsolo dahil kahit kailan hindi kita iiwanan. Wala akong pakialam
kung magsawa ka sa akin.”

Natawa na lang ako sa pagbabanta nito before nodding.

“Ayoko lang madamay ka sa gulo ng pamilya ko Sandro.”

“Idamay mo ako. Idamay mo na ako sa lahat ng bagay basta wag mo lang akong iwan
ulit Phoebe.” Mariin niyang sabi. Napasinghap ako ng hilahin niya ako palapit lalo
sa kanya before inching his face closer into mine.

(Listen to me now..)

And I could list a million things

I love to like about you

But they could all come down to one reason

I could never live without you..

“I don’t care how painful it is. Wala na rin akong pakialam kung ano man ang
mawawala sa akin kapag idinamay mo ako. Basta ang mahalaga, hindi ka na bibitaw sa
akin para lang ingatan ako. Because I wanted to take care of you too Phoebe. This
is a give and take relationship baby.” he hissed. Ngumiti ako.

“You took care of me Sandro. Kung hindi dahil sayo, baka hanggang ngayon malaya pa
si Lolo.” I said. Ngumisi lang ito sa akin.

“That’s because I am a Montreal. Do you want me to explain further?” mayabang

nitong sabi. Umiling na lang ako at yumakap rito.

But I love the way you love me

Strong and wild, slow and easy

Heart and soul so completely

I love the way you love me

Kinanta niya ang huling chorus sa akin habang yakap ako ng mahigpit. Ramdam ko ang
bilis ng tibok ng puso niya habang nagsasayaw kami. I looked up at him and he
smiled.
“I won’t ever let you go. I love you little Phoebe.” Humigpit ang yakap niya sa
akin.

“I love you too Sir. And I won’t ever leave. Never.”

And that's a promise.

------------------------------------------------------------------------------

Bow. Hindi pa ending. Meron pa yan.

*pen<3

=================

Shivers And Shakes

41

At dahil mas mahal niya si Stanley kesa sa akin na kapatid niya. Eto na che!
----------------------------------------------------------------

“Ate Phoebe! Come here! Hindi pa tapos yung make-up mo!”

Napatingin ako kay Allison na patakbo nang papunta sa akin habang hawak ang
laylayan ng gown niya. Hinarap ko siya bago ngitian.

Today is Xavier’s birthday. Nandito ang buong pamilya nila sa simbahan and everyone
was wearing their best dress.

“I’m done Ali. Okay na ako.” Sabi ko dito. They we’re playing with me. Ginagawa
nila akong manika at inaayusan para ipakita kay Sandro mamaya.
Napangiti ako ng sumagi ang lalaking iyon sa isip ko. Eversince the night of
Chance’s engagement, bumalik na ako kay Sandro at Stan. And now, I am having the
time of my life being with the two of them. Masaya ako na kahit iniwan ko sila ay
nahintay pa rin nila akong bumalik.

“Iih.. Ate..” she whined. Tumawa na lang ako and saw Daphne walking to our
direction.

“Si Daphne na lang ayusan mo.” Sabi ko dito. Biglang umasim ang mukha ni Allison
bago umiling at walang sabi sabing iniwan ako. I sighed and just looked at her.
Daphne, Chance’s fiancée came to me.

“Hi.” Mahina nitong sabi sa akin. I smiled at her.

“Can I sit beside you?”

“Sige.” Umisod ako ng kaunti para makaupo siya. She smiled at me again bago
tiningnan ang mga lalaki na nagluluto ng barbeque. I looked at Sandro na inis na
inis dahil hindi pa rin niya mapaliyab ang uling. Andrew was just sitting pretty at
the lounge chair at hindi tumutulong. Si Xavier naman ang kumukuha ng mga litrato.
“Gusto mong pumunta doon?” tanong ko kay Daphne. She smiled before shaking her
head.

“Wag na. I’ll stay here.”

“Come on. Chance will be happy if you will stay at his side.” Sabi ko dito pero
marahan lang siyang umiling.

“Sige na. Puntahan mo na si Sandro. Nag-aaway na sila ni Stanley doon sa karne.”

Sabi nito. I looked at her bagp tumayo at iniwan ito. She seems so sad. Bakit kaya?

“Nanay!” sigaw ni Stanley hindi pa man ako nakakalapit dito.

“Bakit?”
“Si Tatay, ang kulit! Di ba ako pwedeng tumulong mag-ihaw?”

Yumuko ako para punasan ang pawis sa noo nito.

“Sandro, yung bata oh. Patulungin mo naman sayo.”

Nilingon lang ako nito bago nagpunas ng pawis sa noo.

“Phoebe, baka mapaso yan.” Inis nitong sabi. Ilang beses din niyang nabitawan ang
pamaypay dahil hindi siya mapakali. Lumapit ako dito at hinawakan ang braso niya.

“Ayos ka lang?”

“Just, go away first Phoebe. Baka mainitan ka. Pumasok ka muna sa loob.” Sabi nito.
Napanganga ako sa inasta niya. Did he tell her to get lost?
Tinitigan ko ito bago padabog na naglakad papasok. Naramdaman kong may umakbay sa
akin and I saw Andrew.

“Sandro’s being an ass today.” He muttered. Hindi pa man ako nakaksagot ay may
humila na sa akin. Bumangga ako sa dibdib ni Sandro na sobrang higpit ang hawak sa
akin.

“Hi Sandro!” tuwang tuwang sabi ni Andrew at tinaas pa ang kamay para makipagapir
dito. Sandro glared at him bago binigay ang toyo. Hinawakan nito ang kamay ko at
hinila ako palayo sa pinsan niya. Hindi ito nagsasalita kaya nagtaka na talaga ako.

“S-sandro..”

Hindi siya sumasagot. Huminga ito ng malalim at dinala ako sa kusina. Naroon si
Alexa at si Mommy sa loob.
“Stay there.” Sabi nito bago mabilis na tumalikod ulit. I heard Alexa giggled.

“He’s tensed today.” Narinig kong sabi ng kambal niya. Tiningnan ko ito bago
lumapit sa kanila ni Mommy Savannah.

“Well, you have to keep up with him. Sandro has the worst moodswings sa lahat ng
mga Montreal Phoebe. Even worse than Dad.” sabi ni Alexa na ikinatawa ni Mommy.

“That’s what we get for loving a Montreal Phoebe. Learn to live with it.”
Natatawang sabi niya. Tumango na lang ako bago lumingon ulit. I wanted to ask
Sandro what is wrong pero ayokong itulak ng sobra ang pasensya niya. He seems upset
about something and I wanted to help--

Napatalon ako ng mabuhos sa buong hita ko ang juice na itinitimpla ni Alexa.

“Sorry Phoebz. Nadulas sa kamay ko eh.”

“Ayos lang. Ito naman.” Sabi ko na lang.

“Take her upstairs Lexa. Magbihis ka Phoebe. Baka magalit si Alessandro kapag
binabad ka namin sa juice.” Biro ni Mommy sa akin. agad akong namula at hindi na
nakasagot when Alexa dragged me.

“Chloe, what do you think she should wear?” Naya asked. Nasa loob na kami at andito
lahat ng pinsan at kapatid ni Sandro na babae.

“This!” itinaas ni Allison ang pink na damit na maraming ruffles.

“Ang pangit.” Drianna said. Ali pouted bago binalik yung damit. I sighed.

“I think she should wear this.”

I looked at Daphne holding a baby blue dress. It was lacey at hanggang siko ang
haba ng manggas niyon. Everybody squealed at the sight of the dress except for
Allison. Agad nila akong itinulak sa loob at pinagbihis na.

Ano ba yan. Ginagawa talaga yata nila akong manika. Para nabasa lang naman ako ng
juice eh.

Lumabas na ako at agad akong hinila ng mga babae. They did my hair. Nilagyan rin
nila ako ulit ng make-up. Nang matapos na kami agad nila akong hinila pababa.

I stopped at the middle of the garden. Ganon na lang ang pagtataka ko ng ako na
lang mag-isa doon. Lumingon lingon ako sa paligid ko but there was no one else.

“Tatay! Ang torpe mo!”

Nagulat ako sa boses ni Stanley. Naglakad ako papunta sa direksyon na

pinanggalingan ng boses niya nang bigla na lang lumabas si Sandro, wearing a
tuxedo, in the middle of a sunny day. Hindi ba ito naiinitan?
“A-ahm..” inayos niya ang necktie niya bago tumingin ulit sa akin.

“Come on Sandro!” si Colton naman ang nagsalita. Nasaan ba nagtatago yung mga yun?

“Ano ito?” tanong ko. Sandro breathed hard at nagkamot ng ulo. Pinagpapawisan na
rin siya dahil sa init ng suot niya.

“Phoebe..”

“Sandro?”

Huminga ito ng malalim. Namutla na siya bago tumalikod sa akin.

“Tol, tubig nga!” sigaw niya. Tumawa ng malakas lahat at isa isa nang lumabas sa
pinagtataguan nila.
“Anak naman!” Daddy Xander hissed pero natatawa na rin ito. Inabutan ni Stanley si
Sandro ng tubig at nanginginig niya itong tinanggap. Tumaas na ang kilay ko. Ano ba
talagang nangyayari?

“Shit.” Bulong ni Sandro sa sarili niya bago tinaggal ang necktie. Lumapit siya sa
akin and stopped infront of me.

“I..ahm..Phoebe..I just wanted to say that.. It’s been nine years eversince..damn
it! Andrew! Bakit ang bakla ng lines na sinulat mo?!” inis na sigaw nito at may
nilukot na papel.

“Anoba kasing problema mo? May sasabihin ka ba--“

“All I wanted to say is that I love you okay! Yan! Sinabi ko na!” pasigaw nitong
sabi sa akin.

“Sandro..alam ko naman yun--“

“I love you and I wanted to marry you again Phoebe.”

Pakiramdam ko tumigil ang oras ng marinig ko ang sinabi niya. Tinitigan ko pa siya
para alamin kung pinagtitripan lang ba niya ako o hindi.

“Seryoso?” hindi ko mapigilang hindi ito itanong.

“Hindi. Nagbago na isip ko.” Tumalikod ulit ito. Kumulo ang dugo ko sa inis sa
ginawa niya.

“Loko ka talaga Alessandro.” Narinig ko pang sabi ni Chance dito habang tumatawa.
Tinanggal ni Sandro ang suit na suot niya bago humarap sa akin.

I gasped when I saw him holding a ring on his right hand. Agad siyang lumapit sa
akin.
“I’m.. I don’t deserve someone as you Phoebe Thea. I was dark and you were just so
pure. Hindi ako mabait..o pasensyoso..wala akong kahit na ano sa dalawa. I am
ruthless and impatiend but you still loved me despite of my past and my dark side.
You turned your virtue into a vice for me. I took your innocence and gave you pain
and yet.. nandito ka pa rin..”

Kinuha niya ang kamay ko at hinawakan ito. He was ice cold and shaking at the same
time.

“I never believed in love..or second chances..hindi ako naniwala sa lahat ng mga

yun even though my parents were a living proof of it.. and then you came.. you..you
were the best thing that has ever happened to me..”

Tumulo na ang luha ko sa huling sinabi niya. Huminga ito ng malalim at tiningnan
ako sa mata.

“You’re mine. And I am yours. I wanted to spend my life waking up beside you,
sitting on the stool at the kitchen while you’re cooking..brushing your hair after
shower..and making love at the middle of everything--AAW!” hinampas ko siya sa huli
niyang sinabi.
“Pervert.” I whispered. He just grinned.

“Gwapo eh.”

Tumawa na lang ako at napailing.

“Phoebe..”

“Marry me. Or pakasalan mo ako. Choose.” Sabi nito. Tumawa na lang ako ng malakas
and hugged him tight.

“Alessandro.. you’re so domineering sometimes. Hindi mo ako binigyan ng choice.”

“As if I would give you the chance to say no to my proposal. Hell no! Now kiss me
and tell me you’ll marry me.” utos niya. I rolled my eyes at him.

“I’ll marry you--“

Hindi na niya ako pinatapos. Bigla na lang niya akong hinila at hinalikan ng
mariin. I closed my eyes and smiled.

I will never regret turning my virtue into a vice. I will never regret surrendering
my innocence in exchance of pain. Wala akong pagsisisihan kung ang kapalit naman ay
ang makasama si Sandro.

I am Phoebe Thea Montreal. And I am Alessandro Joaquin Montreal’s wife..

And that is all I ever wanted to be.

Finally, it is me and Sandro.. with a happily ever after.

_____________________________________________

Last chapter then epilogue! Salamat guys!

*pen<3

=================

Thousand and More

42

*please read my letter for you at the end*

“You’re shaking.” Biro ni Colton sa akin. Pinilit kong itali ng maayos ang necktie
ko pero labis ang panginginig ng mga kamay ko. Inis kong tinanggal na lang iyon
nang lumapit sa akin ang kambal ko na ngiting ngiti.

“Para kang sira, nasa kabilang kwarto lang si Phoebe eh. Kinakabahan ka ba Sandz?”
biro ni Alexa sa akin at siya na ang nagayos ng necktie ko. I just rolled my eyes.

“A Montreal never gets nervous Lexa.”

“SIge. Kunwari naniniwala ako. Kunwari hindi ka talaga kinakabahan. Baka

nakakalimutan mo Alessandro, fetus ka pa lang magkasama na tayong dalawa. Kilalang
kilala kita. FYI lang kasi, kambal tayo hindi ba?” Biro niya sa akin. Pinitik ko
lang ang noo niya at humarap ulit sa salamin.

I closed my eyes tightly. Wala na akong dapat ikatakot. Because today, Phoebe and I
will have a brand new start. Together.
_________________________________

“Stanley, wag ka na kasing umiyak.” Pag-aalo ko sa anak ko na hanggang ngayon ay

hindi pa rin matigil sa pagluha. Hindi tuloy matapos tapos ang pag-aayos sa akin
dahil na rin sa biglaang pagtatantrums ni Stanley.

“Nanay..wag ka na lang kasing magpakasal.” Ungot niya. Natawa sila Allison sa likod
ko.

“Stanley, kasal na kami ni Tatay hindi ba? Uulitin lang namin dito sa simbahan.”

“Bakit pa? Gastos lang yan. Wag na. Uwi na lang tayo.” Hinila niya ang laylayan ng
damit ko at namula ulit. Mukhang iiyak na naman siya.

“Ayaw mo bang makasal ako kay Tatay?”

“Ayaw ko. Pagdadamot ka na niya sa akin niyan.” Ngumuso siya at kumunot ang noo.
Tumawa ako ng malakas dahil sobrang kamukha ni Stanley si Sandro kapag ganoon na
ang mukha niya.

“Hindi naman ganun si Tatay mo.”

“Ayaw ko ngang magpakasal ka! Hindi na papayag si Tatay na tumabi ako sa inyo kapag
gabi na!” sumigaw na siya. Bigla akong namula at napapikit na lang sa sinigaw ng
anak ko. Pati sila Alexa ay napatawa ng malakas sa sinabi ng anak ko.

“Bakit ba ayaw ng Tatay mong tatabi ka kay Sweetheart?” dagdag ni Allison. Umikot
ang mata ko at pinandilatan ang magkapatid.

“Kasi sabi ni Tatay maglalaro silang dalawa ni Nanay kapag gabi na. hindi daw ako
pwedeng sumali. Ano ba kasing lalaruin ninyo Nanay? Jack en Poy ba? Magaling ako
doon. Isali na ninyo ako.” Pumadyak padyak pa siya sa sobrang inis kay Sandro.
Pakiramdam ko lahat ng dugo ko ay umakyat na sa mukha ko sa pinagsasasabi ni Sandro
kay Stanley.
“Atsaka bakit ba sa gabi kayo maglalaro Nanay? Diba dapat sa umaga para may energy
pa? Kapag gabi na pagod na kayong dalawa.”

“I doubt that.” Maarteng sabi ni Allison na tuwang tuwa sa reaksyon ni Stanley.

Pinaglaruan niya yung buhok ko bago yumakap sa akin.

“Ang tagal mong natraffic Nanay. Tapos kakabalik mo lang sosolohin ka na agad ni
Tatay.” Humikbi ulit siya sa sinabi. Namasa ang mata ko at pinigilan kong umiyak
dahil ayaw kong masira ang make up ko.

“Stanley Philip, hindi na aalis si Nanay. Dito na lang siya palagi. Hayaan mo
kakausapin ko si Tatay para pumayag na siyang tatabi ka sa amin kapag matutulog
na.” hinaplos ko ang pisngi niya at hinalikan ang noo. Doon pa lang lumiwanag ang
mukha niya.

“Talaga Nanay?”

“Hindi. Joke lang ng Nanay mo yun.”

Napatingin ako sa pinto at nakita kong nakasandal si Sandro doon. Dahan dahan
siyang lumapit sa amin bago lumuhod sa harap ni Stanley.

“TATAY!” sumigaw na si Stanley at halos mabingi na talaga ako. Nakakunot ang noo
niya at inis na inis na. Lumalabas tuloy ang dugong Montreal niya.

“Stanley natandaan mo yung hiningi mo sa akin noong nagbirthday ka?” sabi ni

Sandro. Tumigil si Stanley sa pagwawala.

“Drums? Atsaka kapatid.” Ngumuso ito at tumingin sa ama. Sandro grinned then he
winked at me. mukhang alam ko na kung saan mapupunta itong usapan na ito.

“Hindi lang drums binili ko. May gitara na yun tsaka piano.”

“Yung kapatid Tay? Kailan mo ibibigay?” paninigurado ni Stanley. Lumayo na ako sa

dalawa at tumalikod na.
“Mamaya. Sisingilin ko pa kasi si Sweetheart kasi ang tagal niyang nawala. Wag ka
munang tatabi sa amin ha? Para sure na may kapatid ka na bukas.” Ngiting ngiti na
sabi ni Sandro sa bata. Masayang tumango si Stanley at nagtatatalon pa siya.

“Pwede ko na bang pakasalan si sweetheart Tol?”

“Basta ba pwede na akong tumabi kapag tapos na kayong mag Jack en Poy.”

Napailing na lang ako dahil sa usapan nang mag-ama ko.

______________________________________________

“Geez! Ito na!” impit na sigaw ni Allison. I licked my bottom lip at pinigilan ko
ang paghinga ko. I looked at my Dad and my Mom. Silang dalawa ang maghahatid sa
akin kay Sandro.
“I knew that boy would be someone who is important Phoebe. Masaya ako at iniligtas
ko siya noon.” Bulong ni Mama sa akin. Bumitaw ako kay Papa at niyakap siya ng
mahigpit.

“Love you Ma.” Ngumiti lang ito at inayos ang belo ko.

“Come on. Ayokong magbura ng mga mascarang nasira dahil sa kakaiyak.” Pagbibiro ni
Papa. I rolled my eyes at him.

My Dad was the mastermind kaya ako naging si Selene.Siya ang naglabas ng pekeng DNA
ng bangkay na pinakilalang ako. Siya rin ang gumawa ng kwento para maniwala sila
Sandro na patay na nga ako. If it was not for him, baka nga gumanti na ako kay
Sandro kahit wala naman siyang nagawang kasalanan. Kung hindi dahil sa ama ko, baka
nga ginawa ko na ang gusto ng Lolo. Siguro nga ay magulo ang relasyon namin noon,
but when he helped me on protecting Sandro, unti unti kaming nagkaayos. It really
feels good to have a father beside you.

“Don’t let me fall Pa.” sabi ko dito. Hinigpitan niya ang hawak niya sa balikat ko.
Bumukas na ang pintuan ng simbahan at nagsimula na kaming maglakad.

“I won’t.” sagot niya.

The day we met

Frozen I held my breath

And right from the start

I knew that I’ve found a home

I tried not to cry when the song started. I closed my eyes as I remembered that
fateful night. Noong una ko siyang nakita. He’s the most dark, intimidating and
ruthless man I have ever known. And yet, without hesitation, I fell.

For my heart beats fast

Colors and promises

How to be brave

How can I love

When I’m afraid to fall

I looked at Natalia sitting beside Chance. I smiled at her and she nodded before
wrapping her arms around Christian. Ngumiti ulit ako sa kapatid ko. I know we have
been through a lot, but if it was not for Natalia, baka hanggang ngayon nagtatago
pa rin ako. Mahirap magpatawad, lalo na kung sobra kang nasaktan. Mahirap, pero
hindi imposible. It’s a long process, but we were able to forgive each other.

But watching you stand alone

All of my doubts

Suddenly goes away somehow

Allison brushed a stray tear from her eyes. She told me naiingit siya sa akin, sa
amin ni Sandro. Naiingit siya sa kung ano man ang mayroon kami. Naiingit siya kasi
kahit hindi raw mabait si Alessandro, nagkaroon pa rin siya ng happily ever after.
Hindi perfect si Sandro, marami siyang pagkukulang. Hindi rin siya mabait, pero
hindi siya masamang tao. Natanggap ko siya. And Allison wishes to have someone who
can accept her for who she is, no matter how bitchy and bratty she would be.

Masaya ako na kahit ganito lang ako, na hindi ako kasingganda ni Natalia, o kasing
talino ni Allison. Hindi rin ako kasinghinhin ni Mommy Savannah, o kasing
sopistikada ni Alexa pero minahal ako ng isang Alessandro Montreal. And even though
I know I am not enough for someone as great as Sandro, minahal niya pa rin ako. He
made me feel I was more than enough. He made me feel whole, he made me feel that I
was a part of him.

One step closer..

I have died everyday waiting for you

Darling don’t be afraid

I have loved you

For a thousand years

I’ll love you for a thousand more

I almost stumbled when my eyes searched his. And right then and there it was as if
the world had shifted. Pakiramdam ko tumigil ang lahat. Ako lang at si Sandro.
Walang ibang tao. Walang ibang ingay. Walang kahit na ano. Kaming dalawa lang.

Pakiramdam ko bumalik ako noong gabi sa bar. It was as if I saw him the first time,
sitting at the middle of the parking lot, running after my sister. Ang tagal na
mula nang nangyari iyon, pero parang kahapon lang ang lahat.

We have been through hell. Ilang beses kaming nagkasakitan. Ilang beses kaming
naghiwalay. But as the saying goes, you always go back to the place where you
belong. I belong to him, noong unang gabi pa lang na nakasama ko na siya, pag-aari
na niya ako. I am his, and he was mine.

Time stands still

Beauty in all she is

I will be brave

I will not let anything take away

What’s standing infront of me

Every breath, every hour has come to this..

One step closer..

I took one step closer to him. Agad niyang kinuha ang kamay ko before shaking the
hands of my father. Nang mahawakan ko siya ay ramdam ko ang panlalamig niya at
panginginig. Pagtatawanan ko sana siya, pero hindi ko kaya kasi pareho lang kami ng
nararamdaman ngayon.

I have died everyday waiting for you

Darling don’t be afraid

I have loved you

For a thousand years

I’ll love you for a thousand more

“Phoebe..” napatigil si Sandro sa pagsasabi ng vows niya when his voice broke.
Tiningala ko siya at napansin kong pulang pula ang mata niya at mukhang kaunti na
lang ay iiyak na siya. he shook his head and smiled at me. He reached out at
hinawakan ang pisngi ko.
“Hindi ko alam kung anong nagawa kong tama. O kung may nagawa man lang ba akong
tama. Hindi ko alam kung anong nagawa ko to deserve someone like you Phoebe.”

Tumigil siya sa pagsasalita bago huminga ng malalim.

“People knew that I am a heartless bastard. I think that’s true. Because of my

past, I became heartless. I tried shielding myself away from others so that I
wouldn’t get hurt again. So that I wouldn’t get someone be hurt again because of
me.” tumingin siya sa Mama ko and smiled.

“And then you came. Phoebe, you loved me even though I am not the prince charming
you have always dreamed of. Ang dami kong sira pero inayos mo ako. Ang dami mong
sinakripisyo para sa akin. I am not deserving of you Phoebe but I wouldn’t let you
go. I can’t let you go. I tried, believe me. Akala ko kaya ko na wala ka, and when
I realized I couldn’t, you were already gone.”

Tumulo na ang luha ni Sandro at pumiyok na siya.

“I would trade anything and everything I have not to experience leaving without you
again Phoebe. With you, I always wanted to play with the hands of time to
experience how I felt when I first saw you. You will always be my definition of
love Phoebe. And whatever happens now, I won’t let you go. I will never let you go.
You gave me hope when everything was hopeless for me Phoebe. You gave me faith when
I was so broken because of my past. And I love you for that.” And he slipped the
ring on my finger. Pinunasan ko ang luha ko and breathed hard.

“I love you Phoebe.” He said and kissed my hand. Ngumiti ako sa kanya.

“All my life, I only wanted to be loved Alessandro. Gusto kong may tumanggap sa
akin sa kung sino at ano ako. And then you came into the picture. You were so..you.
I fell for you kahit na yung relasyon natin ang pinakamagulo na yatang set-up sa
buong mundo. If it was not for you, baka hanggang ngayon Sandro, naghahanap pa rin
ako ng pagmamahal.” Madamdamin kong sabi sa kanya.

We always look for happiness when all along, nasa harap na natin ito. Sometimes, we
are BLIND on things that are really ESSENTIAL.

“When I have found what I have been looking for, when I found it with you,
kinailangan ko namang lumayo. Not because I want to, but because I have to. Hindi
ko naintindihan noon Sandro. Akala ko mas magiging maayos kapag malayo ako sayo.
But I was wrong. A relationship is composed of two partners acting and breathing as
one. Kaya magmula ngayon, sa ayaw mo man o sa gusto, I will always be here for
you.”
There is always a two side on everything. Kapag may pababa, laging may pataas.
Kapag may pakaliwa laging may pakanan. Kapag may saya, laging may sakit. One cannot
exist without the other. A relationship cannot work without two hearts beating as
one. We have to learn to hold hands with our partner. That is the essence of
loving.

“Thank you for seeing me Sandro. Thank you for accepting and loving me. Thank you
for waiting for me. I can’t promise you anything to a man who has everything. I can
only give you the whole me.”

Ngumisi siya sa sinabi ko na para bang tuwang tuwa siya sa narinig.

“I love you Alessandro Montreal. And whatever happens now, hinding hindi na ako
bibitaw.”

HOLDING ON, being with each other through thick or thin. Loving is like hugging a
cactus, palagi kang masasaktan. But the question is, will you give up at the first
touch of pain? Or will you hold on?

“And with the power vested in me, I now pronounce you, man and wife. You may now
kiss the bride.”
Lumapit si Sandro sa akin as he lifted my veil. Ngumiti siya and stooped low to
kiss my forehead.

“Forever?”

Who said that love is a fairytail? I could say that love is more of a challenge
rather than that of a children’s story. Love is all about fixing each other’s flaws
and accepting their limitations. Love is all about waiting and enduring. Love is
all about sacrificing.

Hindi madaling magmahal. Dahil kung madali man nga ito, sana marami ng sumaya. Sana
marami nang may kwento katulad ng sa mga magulang ni Sandro o sa iba pang Montreal.
Ang bilis kasi nating tumakbo kapag nasaktan na tayo. Ang bilis nating tumalikod.
We never wanted to take the risk because we are afraid of getting hurt again.

We always choose the safe and sure way out. We never take the initiative to jump
into the unknown. Gusto lagi natin, yung sigurado. Gusto natin yung walang sakit.
Gusto natin yung katulad sa mga novels na nababasa natin at sa mga pelikula na
napapanuod natin. We never wanted the painful yet sweet reality.
“Forever.” And he kissed me infront of our whole family.

We will both take the risk now. Ako at siya, sabay naming gagawin ang kwento naming
dalawa.

Because when Sandro is with Phoebe, and when Phoebe is with Sandro, no one can ever
take their happily ever after away.

They will make sure that their love will remain...

FOREVER.
=WAKAS=

----------------------------------------------------------------------------

Dear you,

Ilang beses ko na nga bang nasabing salamat? A countless of times maybe? But I
still feel it was never enough to express how grateful I am because you gave me the
chance to do something that I really love. Writing.

Alam ninyo kung anong pinagdaanan ko during the course of VXV. There were times
that I almost gave up on this story. But you were there and you pushed me to
continue. You trusted me even though nawalan na ako ng tiwala sa sarili ko.

Kayo ang totoong nagligtas sa mga Montreal. Dahil kung wala kayo, matagal ko na
sana itong tinigilan.

All I wanted to say was that I am really, really, way beyond my esophagus, thankful
for giving me this opportunity. Nagpapasalamat ako sa inyo dahil sinuportahan ninyo
ako hanggang sa dulo ng kwento ni Sandro at Phoebe.
I love you guys. Forever.

Yours truly,

Ace Domingo <3

=================

Epilogue

EPILOGUE

"Phoebe, I'll go ahead." Paalam sa akin ni Lizzy, kaisa isa kong kaibigan dito sa
Germany. Tumango na lang ako at nagpatuloy sa pagbabalik ng mga libro sa stacks.

Inayos ko ang salamin ko sa mata at luminga. Sinigurado ko munang wala na ang boss
ko at Malaya na akong makakapagbasa kahit na working hours ko pa. Gusto ko na
kasing malaman ang ending ng novel na binabasa ko. How will Elizabeth Bennet
overcome her pride kaya? Agad kong kinuha ang libro no Jane Austen at agad na
binuksan iyon sa kasalukuyan kong page.

Nagtago ako sa pinakalikurang shelf pero napahinto na lang ako sa paglalakad nang
may makita akong lalaking nakasandal sa may shelf at nakasuot ng sunglasses.
Luminga ako sa paligid. Grabe ha? Ang taas naman yata ng araw sa loob ng library?

"Uhm.." I tried poking the guy's head pero hindi ito gumalaw. Lumapit ako sa kanya
at tumapat sa mukha niya. Tulog ba siya?

Akma ko na sanang tatanggalin ang salamin niya sa mata ng bigla niyang hinawakan
ang kamay ko. Napasinghap na lang ako sa sobrang pagkabigla.

"What do you think you're doing?" malamig niyang tanong sa akin. hindi ako
nakasagot dahil sa takot ko sa kanya. Ibang iba ang aura niya sa mga normal na
lalaki na nakikita kong bumibisita sa city library. Lalayo sana ako sa kanya pero
hinigpitan niya ang hawak niya sa akin.

"You can't sleep inside Sir. You have to go out." Sabi ko dito. Siguro naman
nakakapagsalita siya ng English? Nag-english siya kanina eh.
"And you can't read a book while you're still working Miss." Maangas niyang sagot.
Binitawan niya ako at sinandal ulit ang ulo sa book shelves.

"Ang kulit nito." I muttered. Inis kong kinuha ang libro ko at akma na sanang
tatayo when I heard the guy chuckled behind me.

"Ikaw ang makulit."

"Pilipino ka rin?!" gulat kong sabi. Bigla akong nakaramdam ng excitement ng

malaman ko na Pinoy pala itong lalaking ito. Ang tagal ko na rin kasi sa Germany at
wala pa akong nakikilala na Pinoy na halos kasing edad ko na lamang.

"Siguro. Nagtatagalog ata ako eh." Sarkastiko niyang sabi. Biglang nawala ang ngiti
ko sa klase ng sagot niya sa akin. tinitigan ko ang siya at tumalikod na.

"Miss!"

Hindi ko siya hinarap. Mainit ang dugo ko sa mga antipatiko at sakastikong lalaki,
kahit pa na Pilipino sila! Mga bwisit!

"Miss!"

Wag kang lilingon Phoebe. Wag kang lilingon.

"Miss!"

Malapit na ako sa pintuan ng maramdaman kong may yumakap sa beywang ko at may bagay
na itinali doon. Tiningala ko kung sino man ang lapastangan na iyon at nakita ko
ang lalaking antukin. Umismid ako at sinubukan siyang itulak pero yumuko siya para
bumulong sa akin.

"May tagos ka."

Pagkasabi niya nun ay naglakad na siya at iniwan ako. Doon ko lang napansin na
ibinalot niya ang leather jacket niya sa pang upo ko para hindi mahalata na may
tagos ako. Kaya pala ang daling mag-init ng ulo ko ngayon.

Tumakbo ako papuntang banyo para sana maayos ko ang sarili ko. Tinanggal ko ang
jacket and inspected it. Infairness, ang bango niya. Mayaman siguro yung may-ari
nito.

Kinalkal ko ang mga bulsa, baka kasi may credit card o pera siyang naiwan. Muntik
na sana akong mapasigaw when I felt something on one of the pockets, pero ganoon na
lang ang panlulumo ko nang makita kong puting papel lang iyon. Itatapon ko na sana
pero nang binaligtad ko ay may mga letrang nakasulat. Nilapit ko iyon sa mata ko at
binasa.

Alessandro Montreal

------------------------------------------------------------

"Tatay, kapag malaki na ako, gusto kong pakasalan yung babaeng kamukha ni Nanay."
Sabi ni Stanley kay Sandro.

"Asa ka pa. walang katulad ang Nanay Tol."

Napaupo si Stan sa kama at ngumuso. Kinuha niya ang unan at akma sana niya itong
ihahampas kay Sandro.

"Alam mo Tatay, ang laki ninyong patola!" he crossed his arms at lalo pang ngumuso.
Napatawa ako ng malakas at umayos ng higa para pagmasdan mag-away ang mag-ama ko.

"Ang sabihin mo, wala ka lang talagang panalo sa akin." humalakhak si Sandro.
Nawalan na nang pasensya si Stanley at hinampas na talaga ang tatay niya ng unan.

"Nakakainis ka!"

"At ikaw, ang init ng ulo mo ha? You have to learn to be patient Stanley." Pangaral
ni Sandro. Umikot ang mata ko sa sinabi niya.

"Nagsalita ang pasensyoso at hindi mainitin ang ulo." Sabi ko. Tumingin si Sandro
sa akin at niyakap ang beywang ko.

"May sinasabi ka Phoebe?" pananakot niya. Tinulak ko siya dahil nandito pa si

Stanley sa kwarto at nagsisimula na namang umandar ang kapilyuhan niya. Tumingin
siya kay Stanley at walang sabi sabing binuhat ito at inilabas sa kwarto namin.

"Matulog ka na Tol." Sabi niya sa anak. Kumunot ang noo ni Stanley.

"Hindi pa ako inaantok. Dito muna ako kay Nanay." Pilit ni Stanley. Tumingin naman
si Sandro sa akin na para bang nanghihingi na siya ng tulong.

"Matulog ka na para tumalino ka--"

"Matalino na ako Manong."

"O para tumangkad ka. Sige na, punta ka na sa kwarto mo Tol." Tinulak na ni Sandro
ang anak pero tumatakbo lang pabalik si Stanley sa pintuan ng kwarto namin.

"Ang tangkad ko na kaya!"

"Stanley!"

"Gusto ko nga kasing tabi kami ni Nanay!"

Napapikit na lang ako sa sigawan nilang dalawa. Nagsama na ang dalawang maikli ang
pasensya. Tumayo na ako at lumapit na sa kanila.

"Matulog ka na para gumwapo ka! Ang pangit ng mukha mo!" sigaw ni Sandro pabalik.
Puamdyak padyak si Stanley.

"Tatay, gwapo ako. Hindi ako magiging crush ng mga kaklase ko kung hindi ako gwapo!
Mas gwapo pa ako sayo! Asa ka pa Tatay!" sagot ni Stanley. Napanganga si Sandro sa
sinabi ni Stan at wala ng nagawa pa ng tumakbo ang bata papasok sa kwarto.

I just shrugged at Sandro na mukhang namatayan dahil sa naudlot na plano. Napatawa

na lang ako ng malakas at yumakap sa beywang nito.

"Akala ko pa naman.." he mumbled. I just rolled my eyes at him and pinched his
waist.

"Sandro, bata lang yan."

"Kapag malaki na yan, bibilhan ko yan ng condo para hindi na niya magulo yung Jack
en Poy natin." Ngumisi si Sandro sa akin pagkasabi niya ng jack en poy. Hinampas ko
siya at umilag lang siya sa akin.

Humiga na ako sa kama at pinagitnaan naming dalawa si Stanley. Agad akong yumakap
sa bata at hinalikan ang noo nito.

"Goodnight sweetheart."

"Goodnight Nanay." Malambing niyang sagot sa akin bago sumiksik.

"Hoy, ako walang goodnight?" tanong ni Sandro kay Stanley.

"Bilhan mo muna akong canton Tatay. Na diet na ako doon eh." Inaantok nang sagot ni
Stan sa ama. Tumingin na lang si Sandro sa akin.
"May favoritism talaga yang anak mo Phoebe Thea." Natatawang sabi na lang ni Sandro
at nagkumot na. Napailing na lang ako at sinubukan na ring matulog.

-------------------------------------------------------

I heard Stan's little snores kaya tumayo ako. Tiningnan ko kung tulog din ba ang
asawa ko. I smiled naughtily nang makita kong tulog na tulog nga si Sandro. Marahan
akong lumapit sa kanya at hinalikan ang labi niya.

Napasinghap na lang ako ng kumapit siya sa leeg ko at sinagot ang mga halik ko.
Wala siyang sinayang na oras. Agad siyang tumayo at inakay ako papasok sa banyo.
His eyes were glistening with mischief habang tinatanggal niya ang T-shirt niya.

Napangiti na lang ako at dahan dahan na ring tinanggal ang pantulog ko. Sandro
pulled me closer into him as he sniffed my hair.

"Dapat tahimik tayo Phoebe. Baka bigla na namang magising yung isa at akalain na
kinidnap tayo ng alien." Sabi niya. Tumango na lang ako at bahagyang lumayo sa
kaniya.

"I love you." Sabi ko dito. Ngumiti siya sa akin at inabot ang kamay ko. Hinalikan
niya ang singsing ko bago tumingin sa akin.

"Ako din. I love myself too."

"Sandro--"

He immediately pulled me into a hug bago ako isinampa sa ibabaw ng bath tub.

"I love you more than my life Phoebe Montreal."

"Kung gusto may paraan~" kanta niya habang hindi maalis alis ang ngisi niya sa
mukha.

"Ready, my dearest wife?" sabi niya habang kumukuha ng isang tali ng robe sa
cabinet ng banyo. Ngumiti ako sa kanya at yumakap sa leeg nito.

"Always Sir." I said as he blindfolded me before kissing my lips.

And the rest was history.

=WAKAS=
-------------------------------------------------------------

Oyta! Tapos na! Haha!

Hi sa kapatid ko! Pham! Eto na! Talagang pinressure mo ako para mapush itong
epilogue ha? Haha! Love you che!

Kaway kaway din kay Khit (kasamahan ko sa fraternity ng mga adik sa Fairytail),
kahit hindi mo ito binabasa, hello!

Kay Shaira Kate Banag! Haha, salamat sa libre ko! Wala na sanang blackmail ha?
Bibigay ko na yung drawing na pinapagawa mo!

Kay Lanvin, Fanreader, Ate Noreen, Diosy, Nicole, Alegnaelle, MoonlightPuppet, Jean
Matias, at sa lahat ng sumuporta sa Vices X Virtues mula simula hanggang huli, sa
mga readers ko na nag-push sa akin! Salamat po!

Salamat sa lahat ng nag comment at bumoto. Sa lahat ng nagsabi ng mga points kung
saan ako dapat mag-improve, pati na rin doon sa mga nangbash sa akin, salamat kasi
tinulungan ninyo ako!

Salamat po talaga!

Meron na rin pong story si Chance sa mga nagtatanong. Siya po yung sunod, sa mga
hindi pa nakakakita ng story niya, pakitingnan na lang po yung profile page ko.

May group rin po tayo sa FB! Join na po kayo :)

And lastly, BABAE PO AKONG TUNAY!! Hahaha! Love you :*

Salamat ulit ng marami!

Sensya sa spacing. Ayaw maayos. :(

Salamat again.

*Ace Domingo

=================

STANLEY #1
STANLEY

Namiss ko lang si Stan kaya nasulat ko ito.

------------------------------------------------------

Hiningi ko ba talaga kay Manong yung kapatid? Pwedeng bawiin? Ayoko na. Gusto ko
tuloy itapon si Shana sa knato o kaya sa bukid kasi ang ingay niya. Naiinis pa ako
kasi siya na lang laging karga ni sweetheart. Eh ako naman nauna hindi ba? Ako lang
dapat karga ni sweetheart.

Tapos si Tatay, lagi niya akong tinutukso. Baby sister ko daw si Shana kaya dapat
alagaan ko. Kaso, ang problema ko, may yaya naman si Shana. At nag-aaral ako. Kung
aalagaan ko si Shana, anong trabaho ng Yaya niya? At paano ako makakapag aral kung
ako yung magbabantay kay Shana?
Bakit ba ang gulo ni Tatay?

Diba dapat kapag gwapo ka hindi ka magulo?

Hay, nasestressed na ako. Titingin nga muna ako sa salamin para makita ko yung
gwapo kong mukha. Sayang naman kasi kung hindi ko maalagaan. Gwapo ko kaya.

Lalapit na sana ako sa salamin noong marinig ko na namang umiyak si Shana. Agad
akong lumabas ng kwarto para puntahan siya.

“Tigil ka no oy.” Sabi ko sa kapatid ko. pero hindi niya ako pinansin. Umiyak lang
tuloy siya ng umiyak. Kinawag kawag niya pa yung kamay niya.

“Uy, wag ka na ngang umiyak!” sigaw ko. tumigil ito at tiningnan ako. Wow,
effective pala yung sigaw. Kumurap kurap si Shana sa akin bago nalukot ulit ang
mukha. Tapos umiyak na naman siya ng malakas.

“Shana Maria, anong gusto mo, canton? Ubos na canton natin eh.” Napadabog na ako.
Pulang pula na ang mukha niya pero hindi pa rin siya tumitigil. Lumabas ako. Nasaan
na ba yung Yaya ni Shana. Dapat talaga si Tatay at Nanay hindi na nagdadate! Sayang
sa pera! Ang gastos nilang dalawa!

“Tan tan bakit umiiyak si Shana? Inaway mo na naman noh?”

Tiningnan ko si Toryang bungi na nakasilip sa pintuan ko. May kain kain siyang
lollipop habang lumalapit sa crib ni Shana.

“Nakita mo ba si Ising---Aray Toryang!” napasigaw ako ng bigla akong hampasin ni

Toryang sa ulo. Napanguso talaga ako kasi ang sakit niyang manghampas. Tomboy kasi
yan eh.

“Ate Ising Tan Tan. Matuto kang gumalang! Nasa labas siya, inutusan siya ng Mama
mong pumunta sa bayan hindi ba? Kaya nga andito ako para bantayan ka.” Natatawang
sabi niya. Ngumiti siya sa akin at nakita ko ang kulang kulang niyang ipin.

“Alam mo, tapik tapikin mo lang si Shana na parang ganito oh. Ikaw kasi, napaka
mainitin ng ulo mo. Agad kang nakasigaw.” Sabi niya habang hinihele si Shana.
Tinitigan ko lang siya.

“Ang dami mong daldal.” Sabi ko na lang sa kanya. Tumawa lang siya ng mahina.

“Dapat Tan matuto ka ng magalaga ng bata. Paano na lang tayo kapag nagkaanak na
tayo?”

Napakurap kurap ako sa sinabi niya. Tapos natawa akong malakas. Bago sumigaw ng..

“ASA KA PA! BUNGI KA KAYA!”

-------------------------------------------

I’ll put all the childhood memories of Stanley here para wala na tayong flashback
sa Seducing The Bad Boy. Isa pa, namiss ko na sila eh. Maiikli lang ang mga ito.
Salamat

*pen<3

=================

STANLEY #2

STANLEY #2

“Ayaw ko nga kasing sumama Tatay!” sigaw ko na rinig sa buong bahay. Binaba ni
Tatay yung maliit niyang maleta.
“Tol, maganda pa lang na bata ka pa lang natututo ka na sa kumpanya--“

“Ayaw ko nga kasi! Gusto ko dito lang ako! Magdadrums lang ako!”

Nagtitigan lang kaming dalawa ni Tatay. Siguro iniisip niya kung sino ang mas gwapo
sa aming dalawa. Asa pa siya.

“Ano na naman ito? Ang aga aga, sigawan agad.” Natatawang sabi ni Nanay habang
lumalapit sa amin ni Tatay. Agad akong tumakbo sa kanya at yumakap sa beywang niya.

“Nanay!”
“Oh bakit po Manong ko?” natatawang sabi ni Nanay. Ang ganda talaga ni Nanay. At
ang bait pa. Katulad ko.

“Si Tatay sinasama niya ako doon sa bahay na maraming hagdan!” sumbong ko. Tumingin
si Nanay kay Tatay dahil hindi niya ako naintindihan.

“Sa building Phoebe. I’ll teach him how to handle the business.”

“Sandro, he’s just ten.”

“So?” maang na tanong ni Tatay. Napanguso ako dahil hindi na sumagot si Nanay.
Ganyan naman talaga eh. Laging si Tatay ang nasusunod. Kapag talaga ako malaki na,
palalayasin ko siya dito sa bahay.
“Phoebe, it’s for the better. At ikaw, wag ka ng makulit.” Tinuro niya ako bago ako
nilampasan. Tiningnan ko si Nanay. Yumuko siya para magpantay kaming dalawa.

“Makinig ka na lang kay Tatay ha?”

“Ang daya naman eh!” sigaw ko bago tumakbo palabas. Kinuha ko ang bente ni Tatay sa
may vase bago dumiretsyo sa tindahan para bumili ng canton. Pero dumiretsyo muna
ako sa bahay ni Toryang. Gusto ko siyang makita. Iinisin ko siya para pareho na
kaming bad trip ngayon.

“Si Toryang po?” tanong ko sa Tatay niya.

“Nasa tindahan. Bumili ng suka Stan.” Sagot nito. Napangiti ako. Sakto. Pareho lang
pala kami ng pupuntahan.

Malapit na ako sa tindahan ng makita ko si Toryang na humahalik sa semento. Lalapit

pa sana ako para lalo siyang ingudngod sa lupa ng lumapit sa kanya si Greg at
inalalayan siya. Napataas ang kilay ko sa ginawa nito kay Toryang.

At eto namang isa, ngumingiti pa kay Greg, kulang naman ipin niya. Nakakainis
silang dalawa.

“Greg!” sigaw ko dito. Lumingon siya sa akin at ngumiti.

“Ano Stan? Practice na?” tanong nito sa akin. At mas lalo akong nainis ng maalala
kong kasama ko pala siya sa banda. Siya ang gitarista. Pero mabuti na lang din yun.
Kapag magkatabi kami ni Greg, lalong lumalabas ang kagwapuhan ko. Effortless.
“Bakit nakabusangot ka Tan Tan?” sabat naman ni Toryang. Tiningnan ko lang silang
dalawa. Mas nainis ako dahil dumidikit si Toryang kay Greg.

“Pangit ka kasi.” Sagot ko. nawala ang ngiti niya. Tiningnan ko si Greg.

“Wag kang pupunta sa bahay. Bawal ang panget doon. Si Toryang lang pwede.” Sabi ko
bago ako tumalikod.

Bwisit sila. Tss.

Hindi ko alam kung bakit pero mas naasar ako lalo. Katulad na lang ng pagkaasar ni
author dahil hindi siya nanalo sa poetry. Sayang exposure ng legs niya.
Inis. Kasalanan kasi ito ni Toryang. Bungi kasi siya.

-------------------------------------------------------

*pen<3

=================

STANLEY #3

STANLEY #3

“Happy birthday sweetheart.” Bati ni Nanay sa akin hindi pa man ako nakakababa ng
hagdanan. Ngumiti lang ako at binuksan ko ang mga braso ko para mayakap siya.
“Happy birthday halimaw!”

Napapikit naman ako ng marinig ko ang boses ng kaisa isa kong kapatid. Bakit kahit
limang taon pa lang siya, maloko na siya? bakit hindi ko siya katulad? Noong ako
yung nasa edad niya, sobrang bait kong bata. Hanggang ngayon pala. Mabait pa rin
ako.

Pero ibang kaso si Shana. Manang mana siya kay Tatay. Pareho sila ng ugali. Buti na
lang kay Nanay talaga ako nagmana. Sobrang bait ko, minsan nga iniisip ko, anghel
siguro talaga ako. Grabe lang kasi yung kabaitan ko. Tapos ang sweet ko pa. Ganyan
talaga, gwapo. Kaya ang dami kong manliligaw eh.

Baka ampon lang ni Nanay si Tatay? Hindi naman kasi ako mana sa kanya. Ang yabang
kaya ni Tatay. Tapos mainitin ang ulo. Maikli ang pasensya. Gwapo-- ah doon, kuhang
kuha ko iyon. Pero, hindi naman ako katulad ni Tatay diba? Diba?
Haist. Sigurado talaga ako, ampon lang si Tatay.

“Kuya!!” sigaw ulit ng alien na tinatawag nilang kapatid ko.

“Ano?!”

“Eh, init ng ulo nito. Birthday na birthday nakasigaw agad?” tuloy na tuloy na sabi
niya. Alien talaga ang kapatid ko. Masyado siyang advance sa edad niya. Pero mas
matalino pa rin ako. Gwapo ako. Walang tatalo sa akin.

“Isa, sisipain talaga kita--“

“Tatay! Death threat!” sigaw ni Shana bago tumakbo kay Tatay. Napailing na lang si
Nanay sa inasta ng bunso namin.
“Asan?! Ilabas ang canton pampatay sa halimaw!” sigaw din ni Tatay at nilabas na
nila ang canton na--ehem-- paborito ko. Handa akong ipagpalit si Shana at si Tatay
magkaroon lang ako ng unlimited na supply ng canton.

Tumakbo ako para kumain na pero hinila ni Nanay ang kwelyo ng shirt ko.

“Si Toryang nasa labas.”

Masama ang loob ko ng lumabas ako. Nahiwalay ako sa pag-ibig ng buhay ko. grabe
talaga si Toryang. Ang galing ng timing niya. Palakpakan!

“Bakit--“

Bigla siyang tumingkayad at hinalikan ako sa labi. Mabilis lang pero nagulat pa rin
ako.
“Happy birthday Stanley.” Nakangiti niyang sabi bago tumakbo palayo.

At gusto kong umiyak sa ginawa ni Toryang.

Hinalikan niya ako.

Kahit na hindi pa ako nagtutooth brush.

---------------------------------------

Lima lang ito. :)

*pen<3

=================
STANLEY #4

STANLEY #4

Hanggang ngayon hindi ko pa rin matanggap na wala na akong first kiss. At nawala pa
iyon mismo ng araw ng birthday ko. Nakakasakit lang ng loob. Nanakawan pa ako ng
halik. Ano ba yan. Kung alam ko lang na si Toryang ang gagawa ng first move,
inunahan ko na sana siya. Montreal ako. Hindi dapat ako naiisahan.

Napansin kong nakatitig si Nanay sa akin habang nilalagyan niya ang pinggan ko ng
pancit canton. Kinuha na rin ni Shana ang toyo at nilagyan ang canton ko. Ngumiti
si Nanay sa akin. Tumayo ako niyakap siya sa beywang.

“Ang tahimik mo yata.” Nangingiting sabi ni Nanay sa akin. Ngumuso ako.

“Nag-iisip po ako--“

“Wow. Gumagana pala yang utak mo Kuya! It’s a miracle!” nakataas pa ang kamay ni
Shana habang sinasabi niya iyon. Kinuha ko ang isang slice ng gardenia at binato sa
kanya iyon.

“Alien.” Asar ko dito. Nilabas lang niya ang dila niya.

“Halimaw.”

“Bansot!”

“Pangit.” Nakangisi niyang sabi. Nabulabog ang buong pagkatao ko.

Ako?

Si Stanley Philip Montreal..

Pangit?

Hindi agad ako nakarecover sa sinabi ni Shana. Hindi ko matanggap. Imposible.

Imposibleng gamitin sa iisang sentence ang pangalan ko at ang salitang pangit.
Hindi pwede dahil perpekto ang mukha ko. hindi ako pangit. Alien talaga ang kapatid
ko. Baligtad ang mata niya.

“Ay, tumigil na kayong dalawa.” Natatawang sabi ni Nanay. Tiningnan niya ng masama
si Tatay na nagbabasa ng dyaryo. Lumapit siya dito at pinitik ang ulo ni Tatay.

“At ikaw, wala ka bang balak pumasok ngayon?” pangsisita niya kay Tatay. Binaba ni
Tatay ang dyaryo at hinila si Nanay para kandungin ito. Niyakap niya si Nanay at
binaon ang mukha niya sa leeg. Mukhang may binulong siya pero hindi namin narinig
ni Shana. Ang alam ko lang ay namula ng husto si Nanay.
“Alessandro!” gulat na gulat na sabi ni Nanay. Tumawa lang si Tatay bago ako
tiningnan.

“Tol, kinse ka na diba?” tanong niya sa akin. tumango lang ako dahil busy na ako sa
pagkain ko ng canton. The love of my life. Ang canton. Bow.

“Bakit hindi ka pa nagkakagirlfriend? Noong ako yung nasa edad mo, may tatlo ako.
At sabay sabay--aray ko Phoebe!” bigla siyang napatigil ng hilain ni Nanay ang
buhok niya. Tiningnan ko si Tatay ng masama.

“Tatlo lang?” nanunukso kong sabihin. Ayaw ko namang mapahiya si Tatay kaso ang
yabang niya eh. Tatlo lang pala ha?

“Bakit ikaw ba?” natatawang sabi nito.

“Alin bang gusto mong bilangin Tatay? Yung tumagal ng linggo o ng buwan? By
alphabetical order o by chronological? By height o by weight?” walang pakialam kong
sabi. Tawa lang ng tawa si Tatay sa sinabi ko. hala? Bakit siya tumatawa? Hindi
naman yun joke. Seryoso kaya ako. Marami akong babae. Maraming marami.

“Sige. Alphabetical, by weight at yung tumagal ng linggo sayo.” Paghahamon ni

Tatay. Dumiretsyo ako ng upo.

“Hmmn, I had Alaine, Bianca, Carla, Dianne, Ehra, Felize, Ginger, Henley--“

“Toryang.” Sabat ni Shana. Pinandilatan ko lang siya.

“Wala pa tayo sa letter T.” sabi ko. Ngumisi ang kapatid ko at napapalakpak.
“Tatay oh! Girlfriend nga ni Kuya si Ate Toryang!” sigaw ng maingay kong kapatid.
Nanlaki naman ang mata ko.

“Hindi ah! Bungi kaya yun!”

“Kumpleto na ipin ko Tan Tan. Matagal na.”

Bigla akong napatingin sa pinto at nakita ko si Toryang na nakatayo sa pintuan ng

kusina namin. Nagmano siya kay Nanay at Tatay bago umupo sa tapat ko.

Tinitigan niya ako bago tiningnan ang labi ko. Bigla akong kinabahan sa klase ng
titig niya. Yumuko siya habang nakangiti. Nayakap ko naman ang sarili ko. Grabe
itong si Toryang.

“Pero ako na lang mag-isa ang girlfriend mo ngayon hindi ba Tan?” Nakangiting sabi
ni Toryang. Napakurap ako.

“Ano?”

“Pero wag kang mag-alala. Tatay, gusto ko po sanang hingin ang kamay ni Stanley.
May nangyari na po sa amin.”

Nabitawan ni Nanay ang hawak niyang kutsara habang si Tatay naman ay napatitig kay
Toryang. Ako naman ay namutla. Tinuro ko si Toryang.
“Siya ang nauna!” sabi ko. Kumakabog na talaga ang dibdib ko.

“Ako po talaga ang nauna. Pananagutan ko po ang dignidad ng anak ninyo.” Seryosong
sabi ni Toryang. Pakiramdam ko ay hihimatayin na ako.

Masyado pa akong bata.

Hindi pa naexposed ang gwapo kong mukha.

Hindi pwede ito.

Hindi ako pwedeng mapikot.

Magluluksa ang mga babae.

---------------------------------

Okay, hindi na ito lima. Nag-eenjoy ako kay Stanley eh.

Pakabasahin na ninyo ito kasi sa Seducing The Bad Boy, POV ni Toryang ang gagamitin
ko. masyado daw kasing pogi si Stanley kaya magpapakamysterious siya sa kwento
niya.

*pen<3

=================

STANLEY #5

STANLEY #5
Minsan nagtataka na ako sa inyo PO. Bakit ba kapag nababasa na ninyo ako, lagi
kayong tumatawa PO? Hindi naman ako nagpapatawa PO. Seryoso po ako kapag sinasabi
kong gwapo ako. May nakakatawa ba doon PO?

Pero hindi yun ang problema ko ngayon. Ang problema ko, si Toryang. Siya kasi eh.
Bakit ganyan siya magpropose? Hindi ako ready. At sa harap pa ng magulang ko? Agad
agad? Hindi ba pwedeng kaming dalawa muna? Solo flight? Haay.

“Toryang, anong sinasabi mo?” gulat na gulat na sabi ni Nanay. Seryosong tumingin
sa kanya si Toryang.

“Papakasalan ko po si Tan Tan. Kahit saan pong simbahan. May namamagitan na po sa

aming dalawa.” Hindi man lang siya kumurap. Tiningnan ko si Tatay na nakatingin na
ngayon sa akin. Ibinaba niya ang tasa ng kape niya at huminga ng malalim.

“Toryang, kinse pa lang kayong dalawa ni Stanley. Bata pa kayo at hindi mo pa alam
ang sinasabi mo iha. Kapag tumanda na kayo, ako pa mismo ang magpopropose sa iyo
para pakasalan mo si Tol.” Nakangising sabi ni Tatay. Nanlaki ang mata ko.

Ibinebenta na ba ako ni Tatay? Tapos na ba ang maliligayang araw ng kagwapuhan ko?

At ang pinakamasama, kay Toryang pa ako babagsak. Bungi siya. Wala na bang mas
maganda? Yung kamukha ni Nanay, tapos nagtatrabaho sa factory ng canton?

“Sigurado na po ako. Mahal ko po ang anak ninyo. Malinis po ang intensyon ko. Hindi
ko po siya sasaktan.” Dagdag ni Toryang. Nagkatinginan sina Nanay at Tatay. Ngumiti
si Nanay kay Toryang.

“Iha, bata ka pa. Hindi mo pa alam ang ibig sabihin ng pagmamahal. Lilipas din
yan.” Sabi ni Nanay. Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Nanay. Lilipas ang
pagkakagusto ni Toryang sa akin? Tss. Imposible.
“Hindi naman po problema ang edad Nanay. Wala naman pong age requirement hindi po
ba? Hihintayin ko naman po si Tan Tan.” Nakangiti siyang tumingin sa akin. Muntik
na akong mabilaukan kahit wala akong kinakain. Grabe si Toryang. Tumayo ako at
lumapit sa kanya. Hinawakan ko ang kamay niya at tumingin kay Tatay.

“Mag-uusap lang kami Manong.” Sabi ko bago siya hinila palabas.

“Tan Tan, wag mo na akong hilain. Lakad lang dapat para mas matagal yung holding
hands.”

“Manahimik ka nga!” sigaw ko na. Huminto kami sa paglalakad. Hinarap ko siya at

pinandilatan.

“Ang init na naman ng ulo mo. Mana ka talaga kay Tatay.” Nakangiti pa rin niyang
sabi. Tumaas ang kilay ko.
“Hindi ako mana kay Tatay! Anak ako ni Nanay! Ampon lang si Tatay!” sigaw ko ulit.
Si Toryang naman, tuwang tuwa lang na nakatingin sa akin.

“Hinila mo pa ako dito, sisigawan mo lang pala ako. Sana sinabi mo na lang na gusto
mo akong masolo Tan.” Yumakap siya sa braso ko at biglaang tumalon para halikan ang
pisngi ko. hindi agad ako nakagalaw sa gulat. Oo sa gulat. Nagulat lang ako kaya
bumilis ang tibok ng puso ko. nagulat lang ako. Ulit ha? Nagulat lang ako. Wag
kayong malisyoso, nagulat lang ako.

“Haay, Toryang. Ang tigas ng ulo mo.”

Nawawalan na ako ng pag-asa.

Ganito pala kapag may babaeng obsessed sa iyo.

Ang hirap talagang maging gwapo. Kawawa naman ako. PO.

---------------------------------------------

*pen<3

=================

STANLEY #6

STANLEY #6

Pinapasabi ni author, mahal daw ako ni Ate Sweet. Pasensya na po Ate, masyado na po
akong maraming stalkers, di ko na po kayo maeentertain. Wag po sana kayong
magtampo. Peace po tayo. Tita naman kita diba?
Ngayon ko lang narealize, andami pa lang nagmamahal sa akin? Mukhang dadami ang
manliligaw ko ha? Nakakatuwa naman.

“Anong nginingiti mo diyan?” tanong ng kaibigan kong si Athan sa akin. Kasama ko sa

banda yan. Gwapo din siya. Pero mas gwapo ako. Walang tatalo sa akin. Minsan nga
gusto ko ng magtago para naman magkaroon ng chance yung iba, tulad na lang ni
Athan, na mapansin ng mga babae. Hindi na lang yung puro ako. Mapagbigay naman
akong tao eh. Isa lang ang gusto kong ipagdamot. Yun ay ang pag-ibig ng buhay ko--
ang canton.

Akala ninyo sino na noh? Asus, hindi po ako maiinlove sa babae. Ayokong matulad kay
Tatay na sunud sunuran kay Nanay. Gusto ko, ako ang masusunod. Ayaw kong
kinokontrol ako. Montreal kaya ako.

“Inggit ka noh? Killer smile kasi.” Ngumisi ako at inakbayan si Athan. Tumaas lang
ang kilay niya bago ako iniwan. Adik talaga yun. Buti na lang yung kambal niya,si
Ethan, hindi masyadong seryoso ang buhay. Si Athan pinaglihi sa sama ng loob, yan
tuloy, di niya naabot ang level ko. Mas gwapo pa rin ako.
Pero minsan PO, napapaisip ako, lagi kasing may nagcocomment na mahangin daw ako?
Ano pong ibig ninyong sabihin doon? Hindi po ako binabagyo. Salamat po sa concern.
Love talaga ninyo ako. Hihi.

“Toryang!” sumigaw si Greg sa tabi ko. Agad akong napatingin sa tinatawag niya.
Nakaupo si Toryang sa isang bench. Kumaway siya kay Greg. At dahil gwapo ako,
nainis ako. Tumakbo papunta si Greg kay Toryang pero tinawag ko siya. Huminto siya
sa pagtakbo at tumingin sa akin.

“Bakit Stan?”

“May tagos ka.” Balewalang sabi ko. Natawa bigla si Iñigo sa sinabi ko, pati na rin
ang kambal. At si Greg, tiningnan talaga ang pantalon niya para makita kung may
‘tagos’ nga ba siya. Tanga talaga. Kaya nga alam kong mas gwapo ako. Tanga si Greg,
di niya dapat kausapin ang Toryang ko.

Toryang lang pala. Walang ko. Di ko siya inaangkin. Po.

“Anong tagos?” nagtataka pa niyang tanong. Hindi na ako sumagot. Nilampasan ko siya
at pinuntahan si Toryang. Tumabi ako sa kanya sa bench niya at kinuha ang baon
niya.

“Akin yan Tan Tan eh!” sigaw niya habang inaagaw sa akin ang hotdog at itlog na
baon niya. Tinaas ko naman iyon at hindi ibinigay sa kanya. Nakakatuwa kasi si
Toryang kapag namumula na ang pisngi niya sa inis at kumukunot ang noo niya. At mas
natutuwa ako kapag ako ang rason ng pagkainis niya.

“Alam ko.” sagot ko. tiningnan lang ako ni Toryang bago kumurap kurap. Tinitigan ko
din siya.

“Kumpleto na ba talaga ipin mo?” walang abog kong tanong. Bigla siyang tumayo at
yumuko para mapantayan ang mukha ko. nabigla ulit ako sa ginawa niya, lalo pa’t
sobrang lapit ng mukha niya. Bigla siyang ngumiti, tapos binuka niya ang bibig
niya.
Totoo nga. Kumpleto na ipin niya. Kaya siguro ganun na lang kabilis ang tibok ng
puso ko, lalo pa ngayon at malapit ang mukha niya sa akin. Siguro proud lang ako
kasi kumpleto na ang dating kulang niyang ipin. Oo, tama, proud lang ako.

Wala sa loob na tinaas ko na lang ang kutsara at tinapat sa bibig niya. Kumunot
naman ang noo niya.

“Anong gagawin ko diyan?”

“Susubuan kita. Wag kang tanga Toryang.” Naiinis kong sabi. Pakiramdam ko kasi
nanginginig ako. Hindi ko alam kung bakit. Biglaang ngumiti si Toryang at dumukwang
para masubuan ko siya. Wala sa loob na pinakain ko siya.Tuwang tuwa naman si
Toryang sa ginagawa ko. ngumiti pa siya sa akin at kumindat.
“Wag ka ngang pacute. Di mo bagay.”

At ngumiti lang siya lalo. Adik talaga.

-------------------------------------------------

Eh, kinikilig ako. :)

Iba po ang series ni Stanley sa mga Montreal kaya di ko pa masimulan.

AEGIS po ang title ng series niya. A for Athan, E for Ethan, G for Greg, I for
Iñigo and S for Stanley. Series naman po ito ng banda niya.

*pen<3

=================

STANLEY #7

STANLEY# 7

“Lalabas kayo ni Toryang mamaya?” tanong ni Iñigo kay Greg. Bigla akong napatingin
kay Greg na tumitipa lang sa piano niya. Napahigpit ang hawak ko sa drumsticks ko.
Parang gusto kong itusok iyon kay Greg. Ang pangit niya. Nakakainis siya.
“Nagpapatulong siya sa akin bumili ng regalo.” Sagot ni Greg. Tumaas ang kilay ko.

Tapos na ang birthday ko ah? Bakit naman ako reregaluhan ni Toryang?

“Bakit hindi siya sayo nagpatulong?” tanong naman sa akin ni Ethan. Tiningnan ko
siya ng masama. Ang sarap naman niyang hampasin ng gitara niya. Bwisit siya.

“Pakialam ko. Mas gusto sumama ni Toryang sa katulad ni Greg na panget eh. Hobby
niya yun, pabayaan na natin.” Matabang kong sabi. Tumayo na ako at umalis. Baka
makasapak lang ako ng di oras kapag nanatili lang ako doon.

Agad akong pumunta sa canteen at nagpaluto ng canton. Yung kumukulo pa. Yung
mausok. Para kapag may nanginis sa akin ibubuhos ko ang sabaw. Yung sabaw lang,
titira ko yung noodles, yun yung masarap eh. Lagyan mo pa ng toyo tsaka konting
sili.
Nasa canteen lang ako buong araw. Hindi na ako pumasok. Maiinis lang ako kapag
nakita ko si Greg at si Toryang na sabay umalis pagkatapos ng klase. Mamayang pag-
uwi, isusumbong ko si Toryang sa Tatay niya. Sasabihin ko hindi dapat nakikipagdate
si Toryang. Dapat aral muna. Bata pa lang kami. Dapat kapag lalabas siya ako ang
kasama niya. Hindi si Greg. Ako dapat. Bwisit talaga.

Nahinto ako sa pagkain ng makita ko si Toryang na tumatakbo papasok sa canteen.

Hindi pa ba siya uuwi? Diba may date--bwisit talaga--may date sila ni---naaasar
talaga ako. Basta! Magkasama sila ni Greg! Pareho silang panget!

Ngumiti siya sa tindero at bumili ng dalawang bottled water. Tinitigan ko siya at

napahawak ako sa dibdib ko. Sumobra na yata ang asin ng kinakain ko. Sasamahan ko
na lang si Toryang sa pagbili ng regalo para matunaw yung asin.

“Toryang!” tawag ko sa kanya. Napatingin siya sa akin at nagulat pa. Hindi pa man
ako nakakalapit ay agad na siyang tumakbo. Tumaas naman ang dugo ko sa ginawa niya.

Atat lang makipagdate kay Greg?

Hindi ko na siya hinabol. Baka makaistorbo pa ako sa date nilang dalawa ng panget
na yun.
Pero paano na lang kung mahulog si Toryang kay Greg? Kawawa naman ang magiging anak
nila kapag nagkataon. Pareho silang panget. Atleast kung ako ang makakatuluyan ni
Toryang, malaki ang tsansa na maging sobrang sobrang gwapo at maganda ng mga anak
namin. Gwapo ko kaya. Ako ang eighth wonder of the universe. Isa akong biyaya sa
kalawakan.

Naalerto ako sa naisip. Agad akong lumabas ng canteen para sundan sila Toryang.

Gagawin ko ito para na rin sa kinabukasan ng mga anak ni Toryang.

Ayaw ko silang maging bungi at pangit kapag si Greg ang nakatuluyan niya.

Isa pa, tutunawin ko lang ang canton na kinain ko ng buong araw.

Yun lang ang rason ko bakit ko sila susundan.

Yun lang. Yun lang talaga. Promise. Yun lang talaga PO.

------------------------------------------------

*pen<3

=================

STANLEY #8

STANLEY # 8

Sira pa rin boyfriend ni author. Kawawa naman siya. Di kasi siya mayaman tulad
namin eh. Sayang.

Ayun nga, sumunod ako kila Toryang hanggang sa mall. Banas nga kasi nagjeep silang
dalawa ni Greg. Kaya ayun, sumakay din ako sa kasunod na jeep nila. Ang init init.
Ang lagkit sa pakiramdam. Tapos pinagtitinginan pa ako ng mga nakasakay. Ngayon
lang siguro sila nakakita ng katulad ko. Grabe talaga ako. Haay. Sa sobrang gwapo
ko, napapanganga na lang yung mga tao sa akin.
Nilabas ko ang pitaka ko at kinuha ang five hundred ko. Ito lang kasi ang barya ko
eh. Inabot ko ang bayad sa driver. Napanganga naman siya ng makuha iyon.

“Bata, wala ka bang barya?” tanong nung driver. Uminit lalo ang mainit ko ng ulo.
Alam ko naming hot talaga ako—pero nakapagpainit sa akin lalo ang sinabi ng driver
na bata ako.

“Wala. Keep the change na lang.” sagot ko. Tumingin lalo sa akin ang mga tao.
Bakit? Ngayon lang ba sila nakakita ng gwapo na limang daan ang pinangbabayad sa
jeep? Asus.

Pawis na pawis ako ng makaabot na ako sa mall. Tinakbo ko ang entrance dahil hindi
ko na makita kahit anino man lang ni Toryang. Nag-ikot ikot pa rin ako sa pag-asang
makikita ko ang bungi na iyon. Pero nakaabot na ako sa dulo ng mall, wala pa rin
sila.

Kinuha ko ang iPhone ko. Yung 6. Yung bendable. Yung kahit sobrang mahal ang daling
matupi. Alam ninyo yun? Ay basta, yun na yun. Tinext ko agad si Manong.
“Problema mo?” sagot ni Manong sa kabilang linya. Diba ang sweet niya?

“Tatay kong gwapo, may hihingiin ako.” paglalambing ko. Halos masuka suka naman ako
ng sinabihan ko siyang gwapo. Naiimagine ko na siyang napapangisi niyan. Uto uto
yan eh.

“Bait mo yata ngayon Tol.” natatawang sabi niya. Napanguso ako. Mabait lang ako
dahil may kailangan ako sayo Tatay.

“Tay, nasa opisina ka,po?” pahabol ko sa po. Nakalimutan ko eh. Para kunwari
magalang akong bata.

“Bakit?”

“Nasa mall ako.”

“Stanley! Hindi ka na naman pumasok?!” sigaw niya sa kabilang linya. Napangiwi ako
sa lakas ng boses niya.

“Very good Tol. Ganyan din ako noon,hindi ako nag-aaral pero valedictorian pa rin
ako. Magaling kasi tayo.” mayabang niyang sabi. Tumaas ang kilay ko. Akala ko
mapapagalitan ako, hindi pala. Proud pa siyang hindi ako nag aaral. At ang yabang
pa niya. Pasalamat siya Tatay ko siya. Hindi ko talaga maintindihan, lahing
sinasabi ni Nanay na buong buo akong Alessandro. Na wala akong nakuha kay Nanay.
Pero hindi naman ako mayabang eh. Si Manong lang ang mayabang sa pamilya namin.

“Tss. Tay!” pumadyak na ako dahil ang dami niyang sinasabi sa buhay niya.
Nakakainis na talaga. Hindi ko na Makita sila Toryang at kailangan ko na silang
mahanap bago mahuli ang lahat.

“Ano nga kasi?”

“Pasara mo yung mall. Ngayon na. Nawawal si Toryang. Kasama niya si Greg. Kailangan
ko silang mahanp pero ang daming tao. Naiinis na ako Tay. Kanina pa ako
naglalakad---“
“Hay, Tol. Gusto mo talaga si Toryang ano?” biglaang sabi niya. Napahinto ako sa
paglalakad lakad at bigla na lang natawa.

“Asa ka Tay! Patawa ka. Hindi ko siya gusto. Kadiri ka.” naiinis ko ng sabi.
Napatigil ako sa paglalakad ng makita ko na si Toryang na may hawak na box at
papalabas sa isang music shop. Nakangiti siya kay Greg habang nakaakbay naman ang
pangit na iyon sa kanya. Napahigpit ang kapit ko sa cellphone ko at natupi.

Wow. Bendable nga. Nasira agad.

Lumapit ako sa kanilang dalawa at napahinto sila sa paglalakad ng makita ako. Gulat
na gulat si Toryang at agad niyang tinago ang box na hawak niya sa bag niya.

Agad ko siyang hinila at walang sabi sabing kinaladkad papalabas. Naiinis ako.
Naiinis ako na nakangiti siya kay Greg. Ang lakas ng loob niyang ngumiti. Hindi
ibig sabihin na kumpleto na ipin niya ngingiti na siya. Dapat sa akin lang siya
ngumiti para lagi ko siyang maasar.

“Tan Tan, si Greg, iniwan natin.” sabi niya. Lalong humigpit ang hawak ko sa pulso
niya. Malapit na kami sa exit ng salubingin ako ng guard.
“Sir.” nakangiti nitong sabi. Kilala nila ako. Si Manong ang may-ari ng mall eh.
Dito kami bumili ng mga action figure ni Natsu noon.

“Toryang!”

Napalingon ako kay Greg na papalapit na sa amin. Agad kong hinarap ang guard.

“Sabi ng Tatay ko, wag na ninyong papapasukin iyong lalaking yu. Lalo na kapag
kasama ito.” turo k okay Toryang. Kumunot naman ang noo niya sa sinabi ko. Pati na
rin ang guard nagtaka.

“Wag mo na silang papapasukin sa mall KO ng magkasama ulit. Nakuha mo?” tanong ko

ulit. Tumango na ang guard bago sinalubong si Greg. Nakita kong nakaabang na ang
driver ko sa harap. Agad kong dinala doon si Toryang.

“Pasok.”
“Tan Tan si Greg—“

“Victoria! Papasok k aba o itutulak kita?!”

Nakita kong nanlaki ang mata niya sa sobrang lakas ng sigaw ko. Pinagtitinginan na
rin kami ng mga tao sa paligid pero wala akong pakialam. Napayuko si Toryang.

“Hindi natin pwedeng iwan si Greg. Sinabi mo pang magnanakaw siya, adik ka ba?
Hindi mo pwedeng gawin yun.” naiinis din niyang tanong.

“Montreal ako. Pwede kong gawin kahit anong gusto kong gawin. Sapat ng rason yun.
Ngayon pumasok ka na sa loob ng kotse bago ako tuluyang magalit.” banta ko sa
kanya. Tumigas ang mukha ni Toryang bago nilabas ang box sa bag niya at binato sa
akin.

“Nagpatulong ako kay Greg kasi gusto kong bilhan ka ng bagong drumsticks. Hindi ko
naibigay nung birthday mo dahil kulang pa ipon ko kaya ngayon lang ako nakabili.
Bwisit ka! Siya pa yung ginanyan mo! Wala naman siyang ginagawang masama!” sigaw
niya bago ako nilampasan. Tinawag ko siya ulit.

“Saan ka pupunta?!”

“Babalikan ko si Greg.” at tuluyan na siyang naglakad papasok. Agad akong tumakbo

at hinila siya. Kinarga ko siya bago tinawag ang guard kanina. Agad siyang lumapit
habang hawak si Greg.

“Joke lang yung kanina Kuya. Hindi magnanakaw yung pangit na yan.” sabi ko bago
pinasok si Toryang sa loob ng kotse ko. Agad kong inutusan ang driver na umalis na.

“Baliw ka talaga.” bulong niya. Ngumiti lang ako bago binuksan ang kahon. Kinuha ko
ang drumsticks na bigay niya at pinaikot ikot iyon sa daliri ko. Nakatingin naman
siya sa akin habang ginagawa ko iyon.
“Grabe kang Montreal ka. Daig mo pa ang Tatay mo.” sabi niya. Hindi na ako sumagot.
Totoo naman eh.

Isa akong Montreal. I’ll just let my surname speak for itself. Hindi na kailangang
ipaliwanag. Montreal ako. At makukuha ko kahit na anong gustuhin ko.

At sa lahat po ng nagtatanong kung buo na ba akong lalaki, ang sagot ko—OO. Buong
buo na po. Baby pa lang ako tuli na ako. Kaya nga gwapo na ako, bata pa lang ako.

-------------------------------------------

Last 2. :)

May naisip ako. Tutal ibang serye naman ang AEGIS, tutuloy ko na ang Seducing The
Bad Boy pagkatapos ng mga special chapter. Pero baka pa lang. Baka lang ha?
Tinatamad pa ako eh.

Nagmamahal kay Tao,

*pen<3

=================

STANLEY #9
STANLEY #9

May ikekwento po ako.

Wag na lang. Nagbago na isip ko. Hihi.

Hindi joke lang, Ito na talaga, magkekwento na.

Nasak kotse na kami ni Toryang ngayon. Inagaw--lakas makakontrabida ng inagaw ah?

Iba na lang para tunog gwapo-- kinuha ko lang ang akin mula kay Greg, yan mas
maganda na. Ayun nga, kinuha ko lang ang akin mula kay Greg. Akin naman talaga si
Toryang eh. Bestfriend ko siya. Akin siya. At hindi marunong magpahiram ang mga
Montreal.

Pero nagtataka na po ako sa inyo. Bakit po ba kayo kinikilig sa ginawa kong

pagkuha? Iniisip ba ninyong gusto ko si Toryang?
Eh, haha, nakakatawa kayo. Hindi ko siya gusto, PO. Kaibigan ko si Toryang, ayaw ko
lang magkaanak siya ng pangit. Pangit si Greg eh. Kawawa naman. Ayaw ko ng dumagdag
pa ang lahi ng halimaw na iyon. Iniingatan ko lang si Toryang.

At isa pa, hindi rin naman ako gusto ni Toryang eh. Nakakalungkot-- este, okay
lang. Sa gwapo kong ito, maraming babae diyang luluhod sa harapan ko. Kaya okay
lang kung di ako gusto ni Toryang. Okay lang talaga. Okay na okay lang. OKAY NGA
LANG SABI EH!

Hindi niya ako gusto. Iniisip lang niya yun. Masyado lang siyang mapagbasa ng
wattpad. Iniisip niyang mangyayari rin sa kanya yung mga nangyayari sa mga bida ni
HopelessPen. Astig ng author na yan, maganda yan. Crush ko. Liligawan ko yan.
Tatlong taon lang naman tanda sa akin niyan eh.

Pero hindi naman talaga ako gusto ni Toryang diba? Akala lang niya yan. At ayaw
kong bigyan ng ibig sabihin lahat ng kinikilos niya. Mahirap na. Maagang masasawi
ang gwapo kong puso.

"Salamat." sabi ko sa kanya habang pinaglalaruan ko ang drumsticks na regalo niya.

Tiningnan lang niya ako bago ako inismiran. Galit pa rin talaga.
"Toryang.." tinusok ko ang tagiliran niya. Pinalo lang niya ang kamay ko at hindi
na naman ako pinansin.

"Toryang!!" sumigaw ako sa tapat ng tenga niya. Nilapit ko pa talaga ang mukha ko
para mas malakas at para mas maamoy niya ang hininga ko. Magaling ako eh. Nag
Lysterine pa ako para lang dito.

Humarap siya bigla sa akin at muntik pa akong mapaatras ng mabunggo ang ilong niya
sa ilong ko. Pero bakit ba ako kinakabahan? Eh..

At dahil gwapo ako, hindi ako dapat kabahan kahit malapit ang mukha ni Toryang sa
akin. Nakipagtitigan lang din ako sa kanya.

"Pansinin mo na ako.." ungot ko. Nagpacute pa ako niyan. Mangingisay na si Toryang

sa kilig niyan. Grabe, effortless na ngang lumalabas ang kagwapuhan ko namamatay na
siya sa kilig, paano pa kaya ngayong nag eeffort pa ako?

Tumaas lang ang kilay niya sa sinabi ko. Hindi pa rin siya ngumingiti. Nagulantang
ang buong pagkatao ko.
Anong..

Hindi effective?!

Hindi effective ang pagpapacute ko?! IMPOSIBLE!

Huminga ako ng malalim. Hindi pwedeng magalit si Toryang sa akin. Ako lang
mahihirapan kapag uminit ulo niya sa akin. Kailangan ko ng ilabas ang huli kong
alas.

"Pag di mo ako kinausap, hahalikan talaga kita."

Binaling lang niya ang mukha niya sa kablang side. Hindi pa rin siya nagsasalita.
"Seryoso ako Toryang." binigyang diin ko ang salita ko. Humarap ulit siya sa akin.

"Talaga?" tanong na niya. Napangiti ako.

"Talaga!"

Bigla siyang lumapit sa akin at kinulong ako sa mga braso niya. Muntik na akong
mapahiga sa upuan dahil sa biglaan niyang ginawa.

"Sige nga Tan Tan, halikan mo ako." biglaan niyang sinabi. Napakurap kurap naman
ako.

"Toryang.."

"Hahalikan mo ba ako o hindi?" seryoso niyang sinabi. Nagtambulan na ang tibok ng

puso ko sa sinasabi niya. Nasusuffocate na ako dahil nakadagan siya sa akin at
mataba siya. Baboy yan eh!

"Naghihintay ako Tan." sabi ulit niya. Napalunok naman ako at tumingin sa labi
niya.

Ano pong gagawin ko?

Sunggaban ko na ba?

---------------------------------

*pen<3

=================

STANLEY #10

STANLEY #10
Haha, last na si Tan Tan. See you sa Seducing The Bad Boy. :) Magpapakilig na si
Tol.

Maraming salamat sa suporta mga tao. Love you, mwah :*

_________________________________________________

Curious po ba kayo?

Siguro nagpupustahan na kayo noh?

Hinalikan ko ba si Toryang?

Gusto niyo sagutin ko po?

Pero minsan kasi sa buhay, magandang magpaka mysterious di po ba? Para basahin
ninyo yung kwento ko, hindi ko na po sasabihin kung sinunggaban ko si Toryang.
Hihihi. Libreng advertisement di po ba? Naku, ganyan talaga. Alam naman po ninyo
ako, naninigurado lang na may magbabasa sa kwento ko. Baka kasi si Tatay lang at si
Nanay ang gusto ninyong basahin. Ayaw ko naman pong hindi ninyo maranasan ang
kagwapuhan ng gwapong katulad ko.

Pero po kasi, napepressure na ang love of my life ko. Baka po magpasagasa na lang
si Baby Ace ko kasi nga ang dami ko ng manliligaw.Ewan ko ba kay HopelessPen,
masyado niya akong binebenta. Ayan tuloy, kumalat na ang kagwapuhan ko sa mga
kababaihan. Pasalamat siya, mahal ko siya. pero mas mahal ko ang canton. Kaso nga
lang, problema ko ang mga babaeng may crush sa akin. lagi kayang may comment na
“Stanley akin ka na lang” o kaya “Ang cute mo Tan Tan”. Meron ding “Haha, si Tan
Tan laughtrip XD XD. Hahahaha” Grabe kayo po. Fifteen pa lang ako pero ang haba na
ng pila ng mga babae ko. Talaga naman oo. Crush niyo ba talaga ako? Kiss ko kayo,
gusto niyo?

Kaya heto na ako ngayon. Guguluhin ko na naman si Toryang. Binuksan ko ang bintana
ng kwarto ko at kumuha ng goma at bato. Inilagay ko ang bato sa goma at pinatamaan
ang bintana ni Toryang. Tatlong beses ko iyong ginawa bago niya binuksan ang
bintana niya.

“Bakit?” tanong niya. Ngumisi ako bago siya sinagot.

“Pupunta ka mamaya Toryang?”

Ngumuso lang siya bago niya kinuha ang libro niya.

“Ang dami nating projects Tan. Uunahin ko pa ba ang prom?”

“Hindi ka pupunta?” paninigurado ko. Ano ba yan. Nakakainis naman. Bakit hindi
pupunta ang Toryang ko--si Toryang pala?

“Ang kulit mo. Marami nga kasi akong gagawin diba?” natatawang sabi niya. Tinitigan
ko lang siya. Nagbabasa na siya ng mga notes namin sa school.

“Toryang..gusto ko nandoon ka.”

“Sus. Andoon naman sila Athan.”

“Pero gusto ko nga nandoon ka.”

Tumawa lang siya bago niya kinuha ang calculator niya. Nagpipipindot siya doon.

“Hindi ka talaga pupunta?”

“Kulit. Hindi nga po.”

Matagal akong nanahimik. Ngumuso ako bago bumaba ng walang paalam. Lumabas ako ng
bahay at pumunta sa kabilang bahay. Kumatok agad ako at pinagbuksan naman ako ng
Tatay ni Toryang. Ngumiti lang ako dito bago walang paalam na pumasok sa bahay
nila. Pumasok ako sa kwarto ni Toryang na hanggang ngayon ay nagbabasa pa rin.

Ano bang nakakatuwa sa pagbabasa? Boring kaya. Tss.

Nagulat pa siya ng makita ako sa loob ng kwarto niya. Agad ko siyang hinila sa
braso at kinaladkad pababa. Lumabas kami at dinala siya sa bahay.
“Tan--“

Kinuha ko ang cellphone ni Tatay na maraming load. Agad kong tinawagan si Tita
Chloe at nagpahatid ng gown na pwedeng suotin ni Toryang.

“Tan Tan naman--“

“Tahimik!” sita ko. Nilapitan ko ang pinakamagandang Nanay ko.

“Stan, bakit di pa kayo bihis ni Toryang? Malalate na kayo sa prom ninyo.”

“Nay, pakiayusan po si Toryang. Parating na rin po yung gown niya. Maliligo lang po
ako.” Tuloy tuloy kong sabi. Hindi na nakaangal si Toryang at hindi ko na rin
narinig ang sinagot ni Nanay. Agad akong dumiretsyo sa kwarto ko at naghanda na.
Yung taong yun. Ang dami pa niyang dahilan. Bakit hindi niya na lang sabihin sa
akin ang totoo na wala siyang susuotin? Kunwari pa siyang nagbabasa, nagiiwas lang
naman siya ng tingin sa akin.

Kinuha ko na ang pinakasimple kong suit. Mageeffort pa ba akong magsuot ng

mamahaling suit? Mukha ko pa lang, talong talo na kahit na sinong lalaki sa hall
mamaya. Kahit nga maghubad pa sila, ako pa rin ang pagkakaguluhan. Ayaw ko mang
maging mangaagaw ng spotlight, wala naman akong magagawa para solusyunan ang
napakalaking problema dala na rin ng kagwapuhan ko.

Ng makita kong halos mabasag na ang salamin dahil sa perpekto kong mukha, bumaba na
ako. Nakita kong inaayusan na ni Nanay si Toryang pero hindi pa ito nakadamit.
Tumingin ako sa relo.

“Tan Tan..” tawag ni Toryang sa akin. napatingin naman ako sa kanya.

“Wag mo na lang kasi akong isama.” Ngumuso siya bgao yumuko. Kinuha ni Nanay ang
pin at inilagay iyon sa buhok niya.
“Wag ka ng maarte. Sumama ka na para naman may maasar ako mamaya kapag nainip na
ako.”

Hindi na siya sumagot. Pinatayo na siya ni Nanay. Sabay silang pumasok sa kwarto ni
Nanay habang dala dala ang gown na galing kay Tita.

Kinuha ko ang iPhone ko. Yung bendable? Nagpabili na ako ng tatlo kay Tatay para
kapag nainis ako may babaliin ulit ako. Tinext ko sina Athan para sabihin malalate
na ako--

“Nanay, hindi po ba pangit?”

Napaharap ako ng marinig ko na si Toryang at Nanay. Nakasuot na ang damit kay

Toryang. Tumaas ang kilay ko. Agad akong tumalikod sa kanilang dalawa at
nagkunwaring may tinatawagan. Bigla akong nanginig at pinagpawisan.

“Batang ito. Ang ganda mo nga eh. Bagay sayo ang blue Toryang. Hindi ba
sweetheart?” tanong ni Nanay sa akin. napilitan akong humarap. Hindi ko naman
kayang pahiyain si Nanay eh. Huminga muna ako ng malalim para makalma ko ang sarili
ko.
Bakit po ba ako nagkakaganito? Side effect na po ba ito ng gwapo kong mukha?

“Ano po?”

“Ang sabi ko, bagay kay Toryang hindi ba?”

Tinitigan ko si Toryang mula ulo hanggang paa. Nanuyo ang lalamunan ko ng makita ko
siya at matitigan. Pinilit kong tumingin ulit kay Nanay.

“Una na po kami Nanay. Late na po kami.” sabi ko bago hinila si Toryang papunta sa
kotse. Nakayuko lang siya habang nagbabyahe kami. Ng makarating kami sa school ay
agad akong bumaba. Sumunod naman si driver para pagbuksan si Toryang. Ng makababa
na siya ay agad kong hinawakan ang siko niya at hinila na siya papasok.

“Tan, uuwi na lang ako.” Bulong niya sa akin. tinitigan ko siya.

“Kakarating pa lang natin, uuwi ka na?”

“Eh kasi naman eh. Hindi ako bagay dito.” Pagmamaktol niya. Napangiti ako dahil sa
ginawa niya. Mukha siyang batang maliit doon. Napailing iling na lang ako.

Maya maya ay may mga estudyanteng nagaabot ng bulaklak sa lahat ng mga babae.
Tumaas ang kilay ko ng may mag abot ng bulaklak kay Toryang. Kukunin na sana ni
Toryang iyon ng agawin ko ang bulaklak.

“Sa akin na lang.” sabi ko.

“Para po sa mga babae yan.” Sabi nung pusit na mukhang lalaki. Tumaas lang ang
kilay ko.

“Hindi pwedeng bigyan ng bulaklak si Toryang. Bawal. Bata pa siya. Kakatubo pa lang
ng ngipin niya.”
Napasinghap si Toryang sa sinabi ko bago niya hinila ang bulaklak sa kamay ko.

“Para mamaya ito Tan Tan. Ibibigay ng mga babae yung bulaklak sa lalaking gusto
nila. Wag ka ngang adik.” Naiinis niyang sabi habang inaayos pa ang ribbon ng
bulaklak. Tumaas naman ang kilay ko.

Ibibigay sa lalaking gusto niya?

Ako yun diba?

“Kanino mo ibibigay yung sayo?” tanong ko. Tiningnan lang niya ako ng masama.

“Kanino sa tingin mo?”

“Sa akin.” walang gatol kong sagot. Magpapakaipokrito pa ba ako? Alam ko namang
lahat ng bulaklak ng mga babae ngayon dito sa hall, sa akin mapupunta. Gwapo ko
kaya.

Huminga lang ng malalim si Toryang bago tumalikod. Hindi ko na siya sinundan. Baka
nagiisip siya ng sweet na paraan kung paano iaabot sa akin ang bulaklak na nakuha
niya.

Lalapitan ko na sana sina Ethan ng may mabangga akong isa pang estudyante. At dahil
naturuan ako ng tamang asal sa mga babae ni Tatay, inalalayan ko ang nabangga ko.

“Stanley..” bulong niya ng makita niya ako. Ngumiti lang ako at hinawakan siya
hanggang sa makatayo na siya ng maayos.

“Georgina.”

“Sinong date mo?” malambing niyang tanong. Napangiti ako ng wala sa sarili at
tumingin sa buong lugar para hanapin si Toryang.
“Nag CR yata.” Sabi ko na lang ng hindi ko siya makita. Tumango lang si Georgina
bago may kinuha sa pouch niya.

“Stanley, para sayo.” Nahihiya niyang sabi habang inaabot sa akin ang bulaklak.
Napataas naman ang kilay ko. ngumiti ako sa kanya at lalo siyang namula. May
sasabihin pa sana siya ng may lumapit ulit sa aming tatlong babae para ibigay naman
sa akin ang bulaklak nila. Padami na sila ng padami hanggang sa magmukha na akong
garden dahil sa dami ng bulaklak. Nginitian ko slang lahat pero nawala iyon ng
makita ko si Toryang.

Inaabot niya ang bulaklak niya kay Greg.

Nag-init ang ulo ko. wala akong pakialam kung magmukha na akong garden sa dami ng
bulaklak na binibigay ng mga babaeng ito.

Ang gusto ko lang ay ang bulaklak mula kay Toryang.

Pero ang masama binigay niya pa iyon sa iba.

----------------------------------------------------------

Seducing The Bad Boy, coming soon! :)

*pen<3