Fall to Forget (Estrevillo Series #3) by cinnderella

(!!!) TO BE EDITED.
URL: https://www.wattpad.com/story/81663859-fall-to-forget-estrevillo-
series-3
Chapter 1
Fall to Forget
This is a work of fiction and just a writer's imagination. Some scenes
are not suitable for very young readers. Read at your own risk. Thank
you.
Chapter 2
Simula
Simula
Nakatingin lamang ako sa mga batang masaya sa kanilang mga bagong laruan,
damit at school supplies na pinamigay ng team namin.
Napangiti ako.
"Nakakataba talaga ng puso kapag may mga batang sumasaya sa mga simpleng
bagay..." nakangiting sinabi ni Felia.
"Nike check! Mabuti na lang at nakasama ako ngayon, kahit papaano sumaya
ulit ako..." ani Diane sa malungkot na tono.
Napailing iling na lamang ako.
Mukhang broken hearted pa rin siya hanggang ngayon sa kanyang ex-
boyfriend, ang alam ko ay niloko siya noon at pinagpalit sa matalik
nitong kaibigan.
Open naman siyang nagkukwento sa amin kahit hindi namin siya tinanong
tungkol sa kanyang nobyo noon o sa ginawang panloloko.
Well, they said love is complicated. When you love, you're allowing that
person to hurt you and you cannot tell if that person will be contented
with you or not.
Umupo ako sa isang monoblock at saka nagpunas ng pawis sa leeg at batok
ko basa na ng pawis.
I'm enjoying charity events, always. Mas gusto kong binibigay na lang sa
charity ang mga perang sinusweldo ko tutal hindi ko naman kailangan
masyado at hindi ako maluho sa sarili.
Mas gusto kong nakikitang masaya ang mga bata sa ampunan tuwing
mabibigyan sila ng mga kagamitan at laruan. Their smile is priceless...
Doon lamang ay mapunan ko ang kalungkutan nila, ni minsan hindi nila
naranasan maaruga ng isang magulang.
Sitio Paraiso...
Iyon ang pangalan ng orphanage na ito, ang mga batang nakatira dito ay
mga sanggol pa simula ng iwanan rito.
Hindi ko alam kung paanong nakakaya ng isang ina na iwanan lang ang
kanilang anak sa gate ng Sitio Paraiso, God! They're blessings and angels
sent from God.
Huminga ako ng malalim at saka uminom ng tubig habang naglalakad-lakad sa
kahabaan ng malawak na espasyo.
Nagliligpit na ang ibang kasamahan ko ng mga tents na itinayo namin sa
malawak na lugar kung saan ginanap ang charity event na ginawa namin.
Isa isa na ring tinitipon ang mga bata, nakapila sila para makapasok sa
bus. Ang ibang bata ay nagtatakbuhan pa.
Namilog ang mata ko nang masalampak sa semento si Carlo, mabilis na
papalapit ako sa gawi noon pero naunahan na ako ng isang lalaki.
Hinawakan niya ang bata sa baywang at saka iyon itinayo. Lumuhod pa siya
para pagpagin ang mga dumi noon sa tuhod at palad.
"You should be careful next time, little boy..." ngumiti ang lalaki at
saka ginulo ang buhok ni Carlo.
He looks clean and neat, he's wearing a dark blue polo shirt and a pair
of black jeans. Pormal na nakaayos ang kanyang buhok kaya lalong
umaliwalas ang kanyang mala-anghel na mukha.
"Carlo, are you okay?" I asked softly and kneeled to check him.
Nakaluhod din ang isang tuhod ng lalaki habang hinahawakan ang tuhod ni
Carlo na parang minamasahe niya iyon.
"Ayos lang po ako..." medyo bulol na sagot ni Carlo at mabilis na tumakbo
na papunta sa mga madre na nag aayos ng pila.
Natawa ako at napailing iling. Nanlaki ang mata ko nang makitang malapit
ang mukha sa akin ng lalaki.
Napaupo ako sa semento para lumayo agad sa kanya, fuck. I'm not used to
be near with someone, especially with a man.
Kumunot ang kanyang noo at tumayo na, he's an angel I swear.
Magmula sa kanyang pormal na buhok, pormal na kasuotan, parang palagi din
nakangiti ang kanyang labing mapula, matangos na ilong at malalim na
maamong mga mata...
Lumapit siya sa akin para ilahad ang kanyang kamay upang matulungan ako.
Kumalabog ang puso ko sa kaba, hindi ko tinanggap ang kanyang alok.
Mabilis na tumayo ako mula sa pagkakaupo sa semento at saka tumakbo na
papalayo sa kanya.
Shit! I can't be near with them, I don't really trust boys. Alam kong
mukha akong tanga dahil doon, napapatakbo na lang ako tuwing may lalapit
sa akin lalo na kapag hindi ko kilala.
Trauma...
Mabilis na naglakad ako pabalik sa tent namin. Nakakainis, hindi ko alam
kung bakit hanggang ngayon nasa akin pa rin ang takot na iyon.
Huminga ako ng malalim at saka kinuha ang bag ko na nasa table, kumunot
ang noo ng mga kasama ko sa akin.
"Pawis na pawis ka naman, Heaven!" pamumuna ni Felia.
Pinakalma ko ang sarili ko at saka ngumiti sa kanila, umiinom ng tubig si
Diane habang nakatingin sa akin.
"Saan ka? Natatae ka?" she asked.
Umiling ako at sinukbit ang bag ko sa aking kanang balikat.
"Uhm... I'll go first..." paalam ko.
"Huh? Bakit hindi pa tayo magsabay? Malapit na rin naman matapos ang
pagliligpit, oh!" kontra ni Felia.
My heart was beating so fast that I couldn't breathe properly. Hindi ko
alam kung bakit ganito ako ka oa sa mga pangyayaring may kinalaman sa
takot ko.
Matagal ko nang trauma iyon at medyo kumalma na ako doon, bigla bigla
lang ulit bumabalik sa kahit na anong oras lang maisipang umatake.
Mabilis na naglalakad ako papunta sa kabilang street na pinaradahan ko ng
aking kotse, kailangan ko ng umuwi at makaligo para makalma ang aking
sarili.
Sa sobrang pagmamadali ko ay nabunggo ako sa matigas na dibdib, nanindig
ang balahibo ko. Damn boys, why are they anywhere!
Nalanghap ko ang mamahaling amoy noon. Humawak agad siya sa magkabilang
braso ko bilang pagsuporta na siyang dahilan ng panginginig ko.
"Shit, you're shaking..." malutong ngunit malumanay na himig ng lalaki.
"Do- don't touch me..." my voice is shaking, too. I immediately removed
his hands on my arms.
Fuck, this trauma.
Gulat ang rumehistro sa kanyang mukha, kunot ang kanyang noo habang
nakatitig sa akin. He's the man who helped Carlo earlier.
"What? Do you have a fever or what?" natatawang tanong niya pero bakas
ang pag-aalala.
Nanginginig na umiling ako. "No!"
Niyakap ko ang aking braso at mabilis na nilampasan siya, pero hinigit
niya agad ang braso ko para patigilin.
Hinila niya ako paharap at hinawakan ang aking noo. Mabilis na inalis ko
ang kamay niya sa akin.
"I said don't touch me!" I shouted.
Napataas ang dalawang kamay niya bilang pagsuko, natatawa. Kahit mainit
ang klima at may butil butil siya ng pawis sa noo ay wala iyon naging
kabawasan sa kanya.
His gentle expressive eyes does really do justice to his angelic face, I
can't describe his physique because he's really too much... too much to
describe and too much to mention how perfect he is.
Perfect jaw line that will be the death of all girls, high pointed nose,
pair of black doll eyes and perfect white teeth.
Damn this angel in front of me! I'm not into boys. They don't attract me
easily, but him? Damn, I don't know...
Napakurap kurap nang akmang lalapit siya sa akin. Hindi ko alam kung
bakit nilalapitan niya pa ako gayong binalaan ko na siya na h'wag akong
hawakan.
"Stop!" tinulak ko ang kanyang dibdib.
Ngumuso siya at humalukipkip, huminto siya sa paglapit at saka tumitig na
lang sa akin. Abot tahip ang kalabog ng puso ko sa malalim niya
paninitig.
Pakiramdam ko, hindi ko siya dapat katakutan dahil na pakalambot ng
kanyang mukha. Para bang hindi siya gagawa ng ikasasakit mo.
Pero dahil lalaki rin siya ay hindi iyon magiging excuse sa trauma ko.
Huminga ako ng malalim at muling humakbang paatras.
"Why are you so scared? I won't bite you..." he said calmly.
I can not calm if he's staring at me! Ang hirap na hindi pansinin ang
kanyang pisikal na kaanyuan.
Napakaamo ng kanyang mukha...
"I- I'm sorry, I need to go now..." kabadong tono ko at saka tumakbo na
papunta sa kotse ko.
Pagkasakay ko sa kotse ay sumulyap ako sa kanyang gawi, nakatayo lang
siya doon habang nakatingin sa aking sasakyan.
May isang lalaki na lumapit sa kanya at may binigay na papel, napanguso
siya at nailing bago binalingan ang lalaki.
May kung anong sinulat o pinirmahan siya doon, ngumiti ang lalaki at saka
tinapik ang kanyang balikat.
Napbuga ako ng hangin at pinakalma ang paghinga, I roared the engine and
drove away. I can't fucking calm.
Mahirap talaga ang nagagawa ng trauma sa akin. Gusto kong maiyak dahil
parati akong nagmumukhang tanga tuwing may lalapit sa aking lalaki.
Si Xendo lang ang tanging lalaki na pinagkakatiwalaan at nakakalapit sa
akin wala nang iba pa.
Pagkarating ko sa condo ay napaupo agad ako sa sofa at saka nagbagsakan
ang mga luha ko, hindi ko alam kung paano ko tatakasan ang takot sa akin.
I want to forget the past, I want to forget what's hurting me but I just
couldn't. It hurts me everytime I remember that.
Fuck.
I felt hopeless, pakiramdam ko wala na akong pag-asang makatakas sa
naiwang sakit ng kahapon sa akin.
It's been eight years since that happened but here I am staying from the
past...
When will I forget? When will I move and get over with it?
I woke up early the next day, I stare blankly at the ceiling for about an
hour before I decided to do my daily routine.
Nagbihis ako pagtapos maligo. I wore a formal long dress and a pair of
white gladiator sandals. Sinuot ko ang clear glasses at saka tumulak na
paalis.
Ngayon ang interview ko sa isang kumpanya bilang secretary. Sa sobrang
kaburyuhan ko ay naisipan kong maghanap ng trabaho.
I'm a fresh graduate of Business Administration but I prefer to work as a
secretary for now, I don't wanna be the CEO of our company yet.
Mas gusto ko munang mag-umpisa sa mababa para na rin sa experience, hindi
naman ako pwedeng sa mataas agad baka magmukha akong tanga.
"Miss Heaven Xinea Felizardo..." the woman in corporate attire called me.
Nakalahad ang kamay niya sa tinted glass door na opisina ng CEO.
FEST TOWERS AND COMPANY...
Tumikhim ako at saka tumayo na para pumasok doon, hawak ko ang aking
black envelope na naglalaman ng aking resume at iba pang kailangan.
Ngumiti ang babae sa aking at isinara na ang glass door. Huminga ako ng
malalim at bumaling sa CEO.
Nakaupo siya sa kanyang swivel chair at nakaharap sa malawak na glass
wall ng kanyang opisina, nilalaro niya ang kanyang ballpen sa kang kamay
niya.
"Good morning, Sir..." I greeted him.
Estrevillo, Cash Arrence, CEO.
Pinindot niya ang remote kaya unti-unting nagsara ang kurtina ng malawak
na glass wall, bumaling na rin siya paharap sa akin.
Napakunot ang noo ko dahil hindi ko pa gaanong maaninag ang kanyang
mukha, nakita ko ang pagkislap ng kanyang diamond earring sa kanang
tainga.
Damn it!
Nanlaki ang mata ko nang magsara ang kurtina at maliwanag na nakita ko
siya. What the hell? Siya iyong lalaking kinatakutan ko kahapon sa
charity event!
Bahagyang kumunot ang kanyang noo at unti unting naglaho ang ngiti sa
labi na parang inaalala ako.
Nanuyo ang lalamunan ko habang nakatingin sa kanyang maamong mukha.
He's wearing a black suit and tie. Kumpara kahapong pormal siya, ngayon
ay magulo ang kanyang buhok, mapungay ang mata at halatang inaantok pa.
I cleared my throat as I gave my black envelope to him. He blinked,
napahinga siya ng malalim at saka inayos ang kanyang suit.
"Good morning..." he formally greeted me with his soft voice.
He flashed a genuine smile. Butterflies fluttered on my tummy as I looked
at him, ngumuso siya at binalingan ang envelope ko.
Sinenyas niya lang na maupo ako sa harapan niya, I sat on the couch in
front of his office table.
I bit my lip while watching him checking and reading my resume. Damn,
hindi ko akalain na siya ang CEO rito.
I feel so nervous right now. Hindi kaya galit siya sa akin at hindi ako
tanggapin rito? Sana naman hindi, kasi nagsayang na ako ng oras para
hintayin ang interview ko rito.
Sana pala nagpasa na ako ng resume sa ibang company kung hindi naman pala
ako matatanggap dito.
Shit.
"Fresh graduate..." he murmured. "You are the daughter of Mister Han
Felizardo. Why are you applying here as my secretary?"
Kumalabog ang puso ko sa kaba nang bigla ay bumaling siya sa akin, sinara
niya ang folder ko at saka pinatong doon ang kanyang dalawang kamay
habang nakatitig sa akin.
Shit, bakit ba siya ganito? Parang hindi ko nakita sa kanya ang pagiging
strikto kahapon.
Ibang iba siya ngayon, kung kahapon ay angelic at gentle ang aura niya.
Now, he looks so strict and intense.
I inhaled sharply. "I want an experience, Sir. As you could see, I'm a
fresh graduate and I don't have any experience-"
Tumikhim siya kaya naputol ako sa pagsasalita. Fuck, kinakabahan talaga
ako. Napalunok ako at tumingin lang sa kanya.
His dark gentle eyes were intense now.
"You'll be the CEO of Felizardo company, right? Does Mister Felizardo
knows that you're applying here as a secretary?" he asked in a serious
tone.
I swallowed and shook my head.
His perfectly defined jaw clenched.
My heart thumped nervously.
Nakakaba siya, para bang hindi natural sa kanya ang pag igting ng panga,
parang hindi bagay iyon sa kanyang maamong mukha.
"Then, why are you choosing to work here, instead in your own company?"
he asked.
Natutop ang aking labi, I suddenly feel thirsty. Nanuyo ang lalamunan ko.
My mind was cloudy, I don't know how or what should I answer to his
questions.
Huminga siya ng malalim at saka sumandal sa back rest ng swivel chair
niya habang nakatitig lang sa akin gamit ang seryosong mata.
"Uhm..." I trailed.
Pinangkamot niya sa kanyang sentido ang ballpen na hawak niya. May kung
anong pinindot siya sa telephone na nasa gilid na bahagi ng office table
niya habang nakatitig pa rin sa akin.
Damn.
Iniwas ko ang aking mata. Wala na, bagsak na ang interview ko...
"You're hired..." he declared formally while looking at me.
My jaw dropped.
He just smiled.
"I have a secretary now, Aiza..." he said on the other line.
I gasped.
What!? Is he even real?
Chapter 3
FTF 1
Yugto 1
Today is my first day as a secretary of the CEO, Sir Cash Arrence
Estrevillo. I don't know what to feel, but I can sense my nervousness.
Sinuklay ko ang aking maikling buhok, humahaba na nga siya. Noon kasi ay
panglalaki ang aking haircut pero maraming nagsasabi na bumagay iyon sa
akin.
Lalo na't maliit ang mukha ko, I could say that my high pointed nose
highlighted my whole face. Makitid at talagang matangos ang aking ilong
kaya iyon ang angat sa akin.
Mas kamukha ko ang aking daddy na German-Filipino kesa sa mommy ko na
Chinese-Japanese.
I have a brother named Xendo, I'm one year older than him.
Nakuha naman niya ang mukha ng mommy ko, nakakainggit dahil nangangarap
akong maging chinita pero siya pa ang nakakuha ng kasingkitan ni Mommy.
I have a pair of deep hazel eyes. My mom's a Japanese and my dad was a
German-Filipino. Lahat ay nakuha ko kay daddy, si Xendo naman ay hati
pero halatang Japanese.
I wore a longsleeve casual dress, I'm not really used wearing revealing
dresses. You can call me Manang like what other's calling me.
I don't mind to be called like that, I won't deny it. Manang na kung
manang, as long as I am comfortable with it.
Bumaba ako ng taxi pagtapos kong magbayad sa driver. Bumuga ako ng hangin
habang tinitingala ang matayog na building ng FEST.
FEST towers... Follosco-Estrevillo. Iyon ang ibig sabihin noon. Follosco
is their middle name, I think... Estrevillo ang family name nila Sir
Cash, e. So...
Bahagyang tinaas ko ang aking eyeglasses at saka naglakad na sa hagdanan
patungo sa sliding glass door ng magarbong building.
Purong marmol na cream ang floorings nito, sa kaliwang bahagi nito ay may
grand staircase na parang ginawa lang disenyo dahil may elevator naman.
Huminga ako ng malalim at saka sumakay sa elevator.
Kalat ang mga staffs at mga foreigners na batid kong mamamalagi rito sa
hotel. May kaniya kanya silang pinag-uusapan at pinagkakaabalahan.
Bawat makasalubong kong empleyado ay ngumingiti sa akin, wala akong
magawa kundi ang suklian sila. They're nice, mukhang maganda ang
pagpapalakad rito.
Ngumuso ako.
Nagulat ako nang magbukas ang elevator sa second floor at nakita kong
nag-aabang si Sir Cash roon.
Nakayuko siya habang inaayos ang cuffs ng kanyang white longsleeves. Nag-
angat siya ng mukha nang madinig ang tunog ng elevator.
Nadinig ko agad ang impit na hagikgikan ng mga babaeng kasabay ko, hindi
sila mukhang mga empleyado o staff rito.
But then I remember that we're in a hotel, they might be some guests
here. But didn't they know that Cash is the owner of this hotel?
Siguro nga.
Hindi naman kasi mukhang CEO si Cash kung titingnan, para lang siyang
isang binatang kinababaliwan ng karamihan.
Hindi ko nga rin akalain na ganito kabata at ganyan ang itsura ng CEO,
naiisip ko kasi matanda na ang aking magiging boss.
"Good morning..." pormal na pagbati ni Cash sa apat na babaeng kasabay
namin or... probably he greeted us all here.
"Good morning!" the girl in a white mini dress greeted him back when he
went in.
He smiled and nodded, sa elevator button siya pumwesto. Magulo at medyo
basa pa ang kanyang buhok at halatang kagigising lamang.
Don't tell me he was sleeping here in the hotel? I mean, dito sa hotel
siya nananatili? For what? Maybe he do not want to be late...
Right!
"Are you a guest here? I mean, you checked in here?" the other girl
asked.
Nagyuko na lamang ako ng ulo para hindi naman halata na nakikinig ako sa
usapan nila at pinapanuod ang pagnanasa nila sa Boss ko.
Cash chuckled gently.
"Yes..."
The four girls giggled. Magaganda at mukhang mayayaman sila, pero bagsak
na agad sila para sa isang babaeng filipina.
"Oh, really? So... we could hangout pala?" patanong na sinabi ng babae.
"Sure... Of course..." Cash answered nicely.
Naghagikgikan ang mga babae. Tumunog ang elevator nasa fifth floor na
kami, nagsiayusan na sa pagkakatayo ang mga babae.
Bahagyang natapilok pa ang isang babae na papalabas na. Mabilis na
nahawakan naman ni Cash ang kanyang braso bilang pagsuporta.
"Oops, be careful..." marahan nitong sinabi.
Wow, is he really this nice?
Sabagay, he needs to be like that because he's a CEO. Dapat maganda siya
makitungo sa lahat ng guests niya sa sarili niyang hotel.
"Thank you!" hagikgik ng babaeng napanganga sa kanya.
Napahugot ako ng malalim na hininga pagkababa nilang apat, kaming dalawa
na lang ang natitira. We'll be in the same floor, of course!
Hindi ko pa alam kung saan ako maglalaging opisina, sana naman sa mga
ibang empleyado rin. I don't wanna be in his office the whole day.
"You should learn how to greet..." he said formally.
Damn, I forgot! Naunahan ako ng hiya at kaba.
"Uh... Good morning, Sir..." pormal at medyo kabado kong sambit.
Diretso lang ang kanyang tingin at hindi ako nililingon. Hindi siya
ganito kanina, mabait siya kanina sa apat na guests!
"Properly..." he commanded.
Kinagat ko ang labi ko. He's too formal and cold right now, not like what
he was awhile ago. He was smiling, now he's just really serious...
"Good morning, Sir Estrevillo..." pinilit kong maging pormal iyon.
Pormal na tumango siya.
"You should be polite to everyone, greet them and smile..." he smirked as
the elevator opened.
Nilahad niya ang kanyang kamay para paunahin ako sa paglabas roon, my
knees were shaking as I went out.
Lalo pa akong kinakabahan dahil pinapauna niya rin akong maglakad at
nakasunod lamang siya sa akin, mabagal na naglakad ako at sumabay lang sa
kanyang paglalakad.
That's the right thing to do.
Pormal na ngumiti at tipid na tumantango siya sa bawat makasalubong namin
na bumabati sa kanya, puro empleyado lang ang nakikita ko sa floor na
ito.
"Good morning, Sir Arrence..."
Parang ito ang palapag na main office ng lahat ng employees. Lahat ng
makita ko ay punong puno ng respeto at paghanga kay Cash.
"You're going to be with me the whole day, Miss Secretary..." pormal at
malamig pa rin ang kanyang tining.
What!?
Napasinghap na lamang ako habang sumusunod sa kanya.
"Uhm... Hindi po ba dapat kasama ako ng ibang employees sa isang office?"
lakas loob na tanong ko.
Tinapat niya ang kanyang card sa door handle ng opisina niya at kusang
bumukas na iyon. Nadinig ko ang tunugan doon, ang kusang pag-gana ng
aircon at pagbukas ng ilaw.
Napaitlag ako nang bumaling siya sa akin. Walang emosyong ang kanyang
mukha at mata, malamig na nakatingin siya sa akin.
"Secretary ka ba ng mga empleyado?" mahihimigan roon ang pagkasarkastiko.
Napahinga ako ng malalim, inayos ko ang aking eyeglass at sak marahang
tumango tango.
"Sabi ko nga po..." mahinang bulong ko. "Ehem, I mean... I'm sorry,
Sir..."
Tumaas ang kilay niya, saglit kaming nagkatitigan. Ako ang natalo, umiwas
agad ako ng tingin dahil sa kalabog ng dibdib ko.
Tumalikod na siya para pumasok sa opisina. Iminwestra niya ang single
couch, nahihiyang umupo naman ako roon.
Wala akong alam sa ganito kaya sumusunod na lamang ako. Hinahagod ko ng
tingin ang buong opisina niya, hindi ito ang opisina na nakita ko noon.
Prenteng umupo siya sa kanyang swivel chair, kinuha niya ang telepono at
tinapat sa kanyang tainga.
"Yes... She'll be here the whole day... Because that's what I want.. Just
do what I said..." mariing sinabi niya sa kausap sa kabilang linya ng
telepono.
Halos matutop ang aking mga daliri dahil sa kakapisil at kurot, alam kong
patungkol sa akin ang sinasabi niya.
"Come here..."
Malamig na sambit niya ang bumuhay sa aking kaba ulit, nakatingin lang
siya sa mga papel na nasa harapan niya at may binabasa roon.
Napalunok ako at saka kabadong napunta sa harapan ng kanyang office
table. Tinuro niya ang upuan na nasa harapan.
Walang angal na umupo ako roon, gamit ang isang kamay niya ay tinulak
niya ang may kataasan na bundok ng mga folders sa harapan ko.
"Arrange it, alphabetically..." he commanded coldly without even glancing
at me.
He's just busy reading the papers. Damn, makakatagal ba ako sa ganyang
ugali niya? Parang ang hirap naman!
Nag-umpisa kong pagsunud-sunurin ang mga folders sa harapan ko. Tumatakbo
ang oras na sobrang katahimikan ang namamagitan sa amin.
Not that I want him to talk but heck this is really insane!
Huminga ako ng malalim at pasimpleng sumulyap sa kanya, he opened the
Macbook and started typing there. Who knows what!
I simply stretched my arms. Nakakangalay pala, pero seryoso ba ito?
Ganito ang trabaho ng secretary?
Ganito LANG?
Muling inayos ko ang natitirang bundok ng folders when suddenly someone
knocked, interrupted our noisy ambiance. Tsk.
I'm being sarcastic.
Hindi pinansin iyon ni Cash, pangalawang katok noon ay nadinig ko na ang
pagbukas ng pintuan.
Hindi ko iyon nilingon, inabala ko lang ang sarili ko sa mga inaayos ko.
Twenty minutes na lang break na.
Huminga ng malalim si Cash pero hindi inaalis ang kanyang mata sa Macbook
sa harapan niya.
"What are you doing here, August?" pormal na tanong niya sa bagong
dating.
The man laughed. August...
"Whoah. You're too formal, brother..."
Brother? Does it mean...
Fuck.
Hindi siya pinansin ni Cash. Wala pa ring emosyon si Cash na nakabaling
lamang sa kanyang ginagawa na parang iyon ang pinakaimportanteng gawain
sa kanya.
"I guess you have a new secretary..."
"So?" malamig na untag ni Cash.
Napakurap kurap ako nang makita na iyong kapatid niya, tumungo siya sa
gilid ng swivel chair ni Cash.
Tinuko niya ang kanyang isang kamay sa office table habang ang isa naman
ay humawak sa gabundok na inayos kong folders.
Magulo ang kanyang buhok, he's wearing a black longsleeves and a slacks.
Mapungay ang kanyang mata katulad kay Cash, dark at expressive iyon.
Matayog ang pagkalahulma ng ilong at mapula ang labing manipis.
Halos magkaparehas lang sila ng pangangatawan, doon ko lang masasabi na
magkapatid sila.
But when you look at them, para lang silang magkaibigan dahil wala silang
pagkakahawig sa mukha.
Why is that?
Tumaas ang kilay ng kapatid ni Cash, pasulyap sulyap siya sa mga folders
na inaayos ko pagtapos ay magtatagal naman ang kanyang mata sa akin.
Gustuhin ko man mapasinghap dahil sa kanyang kaanyuan ay pinigilan ko na,
I closed my mouth and looked away.
Damn.
He's too gorgeous for a man but I could feel how playful and devilish he
is... that you don't want to be play with.
Mapanuya ang kanyang pagtitig na iginawad sa akin na pilit kong iniiwasan
pero paano ko maiiwasan kung nasa harapan siya ng mga folders na inaayos
ko?
"Get out of here, Rocket..." kaswal na pagtataboy ni Cash habang
nagtatype sa Macbook. "You see, we're busy. You cannot invite my
secretary for a lunch..." sarkastikong dagdag pa niya.
Tumawa iyong Rocket, August? Basta iyon.
"Really? Why? Dati naman hinahayaan mo akong kunin ang secretary mo..."
he grinned.
Seriously?
Kumunot ang noo ko pero hindi ko na sila binalingan muli ng tingin dahil
kabado na talaga ako sa presensya ni Rocket rito.
"Because, it was really lunch time..." bumaling si Cash sa kanya. "Why
don't you just stay on your fucking agency and invite all the models
there to eat with you?"
Fuck, hindi ako makafocus sa ginagawa ko kung may ganitong mga tao akong
kaharap.
Si Rocket makulit ang pag-uugali at mapang-inis, si Cash naman ay cold at
parang may galit sa mundo palagi.
Psh.
Rocket tsked.
"What are you saying, Arrence? I'm just here to visit you and check what
have you been doing..." he said in an amused tone.
"I'm working... Now, leave..." malamig na sambit ni Cash.
Sumipol si Rocket at nagpamulsa, kuryoso at mapanuya pa rin ang kanyang
tingin sa akin. He smiled.
"What's your name?" he asked me.
Kabado akong nag-angat ng tingin sa kanya.
"Uh... Heav- Heaven Xinea Felizardo, Sir..."
Kumunot ang kanyang noo pero agad ring nagtaas ang sulok ng kanyang labi.
"Felizardo, hmm..." he placed his index finger on his chin, he's
thinking. "Really? Why are you here as a secretary, then?" bakas doon ang
pagtataka. "When in fact, you can have your own secretary..."
He chuckled. Cash groaned.
"Shut the hell up, Rocket. I cannot concentrate when you're here. Get
out..." inis na sambit ni Cash.
Napalunok ako, binagalan ko pa ang pag-aayos ng folders para mas matagal
akong mamalagi rito.
I hope they won't touch me, damn! I'd definitely run out of this building
when it happened. Wag naman sana...
Fuck, I want to overcome this fear... para naman maayos akong
makapagtrabaho at makisama sa mga tao, lalo na sa mga lalake.
Lalake pa naman ang Boss ko, mabuti sana kung babae.
Ang hirap! Kahit mukhang harmless naman sila Cash, hindi lang maiwasan
talaga na kabahan at matakot ako...
Chapter 4
FTF 2
Yugto 2
Napahugot ako ng malalim na hininga nang makita ko si Cash na nakatayo sa
tapat ng elevator.
Kunot ang kanyang noo habang nakatingin sa wristwatch n'ya. Halos lahat
ng babaeng napapadaan at nag-aabang din ng elevator ay nakatunghay sa
kanya.
Napanguso ako at sinulyapan ulit si Cash.
He's just wearing a black v neck shirt and a faded ripped jeans. He looks
damn! Yes, damn perfect. His hair was brushed up, pero medyo messy iyon
sa tuktok.
And he looked more hot because of his clear eyeglasses wearing, he looks
like superman!
Hay.
Ang akala ko gwapo na siya sa kanyang corporate attire na suit and tie,
mas gwapo pala siya kapag simple at kaswal lang.
Hindi na ako magtataka sa mga babaeng nagkakandarapa sa oras na ito.
Bakit ganoon kaya ang suot niya?
Siguro 'di siya mags-stay sa office niya ngayon? Hmm, baka nga. Baka may
pupuntahan siya ngayon.
"Good morning, Sir Arrence..."
Weeks have passed simula pa nang maging secretary niya ako, palagi akong
nasa opisina niya. May table na nga rin ako roon.
Psh.
But still afraid that he might touch me, ganoon siguro talaga. Ang hirap
kasi na hindi matakot, masyado akong na trauma.
When will I get off the fear?
He smiled. The woman who greeted him gasped and smiled shyly, her cheeks
blushed.
The effect of my boss...
"Good morning..." kaswal na bati ni Cash.
Masyado yatang napasinghap sa pagbati ni Cash ng ngiti at magandang umaga
ang babaeng batid kong guest rito.
Huminga ako ng malalim at tumungo sa gawi din ng elevator.
Inipit ko sa aking tainga ang buhok ko, kailangan ko ng magpagupit ulit.
Humahaba na ang buhok ko.
Mas sanay ako sa boy haircut ko, e. Should I cut my hair or not? Hmm...
Bahagyang tumaas ang kilay ni Cash nang makita ako. My heart thumped
nervously.
Sa ilang linggo kong nagtatrabaho sa kanya, tipid ang mga reaksyon at
salita niya. Para bang may limitations when it comes to me.
We're totally strangers, still... ewan ko. Sa iba naman mabait siya at
palangiti. Pero sa akin parang ilag siya which is good naman, dahil ilag
din naman ako sa kanya.
It's kinda awkward but it's fine with me.
"Good morning, Sir..." I greeted him quietly.
He likes greetings, tama naman iyon para naman pagrespeto na rin. Hindi
ako sanay bumati noon, pero ngayon palagi na akong nagg-greet.
He bit his lower lip and nodded pagtapos ay muling tumingin siya sa
elevator.
Kita mo? Ganoon lang! Ni walang balik ang good morning ko!
Naghagikgikan ang nasa likuran ko. I felt insulted! Hindi ko alam kung
bakit pero ganoon ang nararamdaman ko.
Mahinang napatikhim ako at umiwas ng tingin. Salamat sa pagbukas ng
elevator at nawala ang malamig at nakakailang na hangin.
Gusto kong magulat dahil tatlo lang kaming sumakay sa elevator!
Seriously? Pinanuod lang pala ng iba si Cash?
Wow!
Tahimik ang loob ng elevator, si Cash ay nasa elevator button naman.
Pinindot niya ang sixth floor pagtapos ay nilingon niya ang isang guest
na babae sa kanyang tabi.
"What floor are you?" he asked the woman beside him.
Namula ang pisngi ng babae. She looks so pretty, mukhang bata pa siya
pero dalaga ang pangangatawan niya.
"Uh... Third..." she answered shyly.
Gusto kong mapairap doon. Ewan ko pero parang kunwaring mahiyan lang ang
babaeng ito, kumabaga may tinatago pa.
Cash nodded and gave her a light smile.
I'm used to it. Him, smiling to everyone except me! Tss. Sa pagkakaalam
ko wala naman akong pagkakamaling nagagawa sa kanya.
Maayos naman ang trabaho ko. It's just that if he doesn't like me as his
secretary, he should've fire me! Hindi iyong ganitong para akong hangin!
Napapahiya lang ako palagi tuwing babatiin ko siya, dahil tango lang ang
sagot niya. Gusto niya na maging polite ako pero siya nga hindi iyon
magawa gayong boss siya at owner nito!
Tapos kapag hindi binati, magrereklamo rin! Seriously!?
Tahimik lang ang buong elevator, huming ako ng malalim kasabay noon ang
pagtunog ng cellphone ko.
Shucks!
Mabilis na sinagot ko iyon para hindi na mag-ingay pa. Wrong timing naman
kasi ito!
"Hm, yes?" mahinang sagot ko rito.
A chuckled of a man on the other line sent shivers down my spine.
"Hi, Heav..."
Damn.
I inhaled sharply to calm myself.
"Vladimir..." nahihiyang paniniguro ko, hininaan ko ang boses ko ng
sobra.
"What? Where are you? Bawal ba ang maingay diyan?" natatawang wika niya.
Tss.
Si Vladimir ang doctor ko, para matreat ang trauma ko. Matagal tagal ko
na rin siyang kilala at kaibigan na rin.
"No. Hmm, why did you call?" I asked nicely.
"I'm gonna fetch you..." He said.
Nangunot ang noo ko. Fetch me? For what?
"Huh?"
"Huh? I said I'm going to fetch you. We're having a date..."
Namilog ang mata ko.
"A what?"
He laughed a bit.
"A date po..." pag uulit pa niya habang natatawa.
Gosh. Date? Nababaliw na ba siya? Bakit naman kami magdedate!
I gasped. "A date? Are you crazy?" impit na tanong ko.
Muling natawa siya sa kabilang linya.
"Anong masama doon?" tanong niya. "You're not afraid of me, there's
nothing to be. I'm your doctor, Heaven..."
Tumunog ang elevator, ngayon ko lang napansin na nasa third floor na
kami. Ngumiti ang babae kay Cash bago ito bumaba.
Cash smiled back.
Masyado pang maaga kaya siguro walang masyadong tao pa. Kinakabahan ako
tuwing maiiwan kaming dalawa sa iisang maliit na elevator na ito.
Pagkasara noon ay umayos ako ng pagkakatayo. Mabilis ang pintig ng puso
ko, sana naman maging mabilis na ang elevator at wag ng huminto sa iba
pang floor!
"Okay, Vlad." I sighed. "I'm out by lunch... But we could have a dinner,
instead..." nahihiyang sinabi ko.
Kung maglalunch kasi kami, baka ma-late pa ako pagtapos ng break!
Nakakahiya naman sa boss ko, dadalhan ko pa siya ng pagkain.
Ganoon naman ang gawain ko, dadalhan siya ng pagkain pag lunch o kaya
kapag may inutos. But then I realized that Cash wouldn't stay in his
office? I guess...
"It's up to you, Heav. Pwede rin namang lunch and dinner?" He chuckled
sexily.
Napalunok ako.
Bakit ba ang sarap sa tainga ng kanyang boses? Parang palaging soft at sa
kanya lang talaga ako 'di nakakaramdam ng takot.
Maybe because he's my doctor? He's trying to help me to get over with my
trauma.
"Pwe- pwede naman..." I said awkwardly.
Napasulyap ako kay Cash na nakapamulsa na ngayon sa jeans niya habang
nakaharap pa rin sa elevator door.
Gusto kong mapasinghap nang makita kong nakatingin siya sa repleksyon ko.
What the fuck?
Umiwas ako ng tingin, pasimpleng bumuga ako ng hangin at talagang
iniiwasan mapatingin sa repleksyon namin.
Pagtapos naming mag usap ni Vlad ay binaba ko ang tawag, sa ilang floors
na hinintuan ay wala kaming nakasabay.
Shucks, ang awkward!
Pagkarating sa sixth floor ay nauna na akong bumaba. Kinakabahan ako
tuwing maglalapit kami, masyadong intense ang aura ni Cash na parating
nakakakaba.
Binagalan ko ang paglalakad ko para masabay lang sa kanya, kahit naka
kaswal siya na kasuotan ay makikita mo pa rin sa kanya ang kapormalang at
kaseryosohan.
Ewan ko ba, may galit yata talaga sa mundo! Ni hindi ko pa siya nakitang
tumawa o nakipagtawanan!
Naging tahimik ang buong oras naming sa office, ang akala ko ay hindi
siya magtatagal pero mukhang nagkamali ako!
I stretched my arms. Sumandal ako sa aking upuan, kakatapos ko lang
ayusin ang iilang mga dokumento na binigay niya sa akin.
Pasimpleng sumulyap ako sa kanya, nakapangalumbaba siya sa office table.
Ang index finger niya ay nasa kanyang labi habang nakatingin lamang siya
sa Mackbook niya.
Bagay na bagay sa kanya ang nakaclear eyeglasses! Nakikita ko naman
siyang nakaganoon pero sa tuwing makikita ko siya ay namamangha pa rin
ako.
Ang liit ng mukha niya, kung tutuusin pwede siyang maging modelo at
artista! Siguradong dudumugin agad siya ng mga tao.
I'm really attracted on men with thick eyebrows, with deep and mysterious
eyes, fair skin, formal yet messy hair that you could comb with your
fingers, natural red lips...
And this Cash Arrence Estrevillo have it all! He's a God's gift! Really
ideal! Bonus the richness of their family!
Kahit maging mahirap naman siya kaya niyang kumita ng malaki! Mag modelo
lang siya, yayaman na agad siya.
Huminga ako ng malalim at iniwas ang tingin nang bahagya siyang sumandal
sa back rest ng swivel chair niya.
Tumikhim ako at tumayo para makalapit sa table niya. Nagtaas siya ng
kilay sa akin. Damn, his looks giving me chills!
Parang lahat ng balahibo ko ay nagtindigan doon.
"Uhm... I'm gonna get you a lunch..." I declared.
He bit his lower lip, huminga siya ng malalim at sumandal na sa back
rest. He was looking at me, his full attention was on me now.
"And?" he asked.
And?
Kumunot ang noo ko.
"And uhm..." Kinagat ko ang labi ko. "Para makakain ka."
Shit!
His lips rose, halos nagdeliryo ang puso ko doon.
What the heck!
"Get our lunch..." he emphasized "our."
"Our?"
Hindi siya sumagot, tumitig lamang siya sa akin.
"Yes, do you have a problem with it?" he asked.
I gasped.
"Uh, I'll be out for lunch." imporma ko.
Vladimir will fetch me at maglalunch kami sa labas, kaya bakit ako kakain
dito sa office niya?
Nag angat siya ng kilay.
"You can't..."
Mula sa gilid ng table niya at tinuro niya ang gabundok na mga papeles at
folders!
Namilog ang mata ko at tiningnan siya. Tingnan pa lang ang mga iyon ay
nakakapagod na!
Bahagyang ngumuso siya.
"Dito ka maglunch..." He said.
Gosh!
Panay ang pagsinghap ko habang naglalakad na papunta ng restaurant sa
ibaba ng hotel na ito, hindi ko akalain na papagurin niya ako ngayon sa
ganoon kadaming papel!
Hindi ba pwedeng bukas na ang kalahati? Parang hindi ko kayang tapusin
iyon hanggang mamayang gabi, e!
Kainis naman, paano kami matutuloy ni Vlad? Should I text him and tell
that? Of course!
Damn!
Ako:
Vlad, can we go out next time? I have a lot of works this day...
Tinabi ko ang cellphone ko, habang naghihintay sa pagkain namin ay umupo
muna ako sa isang couch.
Maraming tao ang narito para kumain ng tanghalian, halos lahat ng
nakikita ko ay puro bigatin. Maraming foreigners at iba pang mayayamang
tao.
Seriously? Pang mayaman lang ba ang hotel na ito?
Napakaraming maganda at sexy! Ang mga suot ay halos magpakita ng
kaluluwa, mapapasinghap ka na lang talaga habang tinitingnan sila.
"Shall we call Cash or Shield?" tanong ng isang lalaking malalim ang
boses.
Napatingin ako doon.
They were five, three girls and two boys. Ang mga babae ay mukhang may
lahing banyaga. Ang mga lalaki naman ay mukhang mga modelo ng isang sikat
na kumpanya!
Actually lahat sila.
Naglabas ng cellphone ang isang lalaki doon na matangkad at maganda ang
katawan, he's wearing a sleeveless shirt and a faded ripped jeans.
Mukhang kakagising lang dahil mugto pa ang mata. Moreno ang kulay at
mapula ang labi, gwapo!
Kumunot ang noo niya.
"Shield's busy..." he said.
"What about Cash?" tanong ng isang babaeng mukhang koryana.
Cash? Friends siguro nila?
"Zoriel, call your cousins! I want to see them..." humagikgik ang isang
babaeng kulay green ang mata.
She's damn gorgeous!
Humarap iyong isa pang lalaki na tinawag na Zoriel. The heck! Ang gwapo!
He's wearing a plaid white shirt and a jersey shorts! May nakasukbit ng
gym bag sa kanyang kanang balikat, simple yet ravishingly handsome!
Kaya pala halos mangisay sa kilig ang mga babaeng napapadaan sa gawi
nila! Gwapo ang parehas na lalaki pero nagliliwanag ang lalaking Zoriel.
He chuckled huskily.
"Zadriella have a welcome party later, you'll see them there. Easy,
Coleen..." he said, chuckling.
"Dude, it's your welcome party too..." sabi ng isang lalaki.
Zoriel shrugged. "Palawan welcomed me. Last week pa ko narito, si
Zadriella mamaya pa lang... Kanya na iyon..."
Umirap ang isa pang babae.
"Whoah! I wanna see your sister, personally..." tawa ng isang lalaki.
Ngumuso si Zoriel. Fuck that pout!
"She have a boyfriend here, Zac. You can't flirt, sorry to disappoint
you..." He laughed.
Pinasadahan niya ng daliri ang kanyang magulong buhok. Suminghap ang isa
niyang kasamang babae na halatang namula ang pisngi doon.
"Tss, who?" si Zac.
Namilog ang mata ng tatlong babae at naghagikgikan.
"Onyx Azdrake Saavedra." anang Coleen. "You don't have a chance to steal
Zadriella from him, gosh! That Onyx Saavedra is..." she gasped. "Is a
very much, no... Too much perfect! He was born perfect!"
Naghagikgikan sila. Kumunot ang noo ni Zac, napailing iling naman si
Zoriel.
"That Onyx is too cold for my sister, I don't know what so likable about
him. Damn, I even caught Zadriella gawking at him while he was asleep!"
natatawang ani Zoriel.
"Come on, Zadriella doesn't deserve the cold. She deserves someone warm
like me..." halakhak ni Zac.
Napairap ang mga babae.
"Gosh, who wouldn't want that kind of man? So what if he's cold? He's
more attractive like that. Well, Zadriella is warm. Kaya niyang tunawin
iyon..." si Coleen.
Napakamot si Zoriel sa batok niya.
"Hmm, as a brother. I'd be happy for her, I just don't want to see her
cry because of someone..." humikab siya pagtapos sabihin iyon.
Miski paghikab ay talagang nakakamangha! Sobrang pula ng labi, at ang
maputing ngipin. Shit!
"Uhh, what a sweet brother..." halakhak ni Zac.
"I guess Onyx won't make her cry, they looked sweet naman and contented
to each other..."
"If she cried, because of happiness siguro." tawa pa ng isang babae.
"Kahit walang gawin ang Onyx na iyon, maramdaman mo lang na iyo siya.
You'd be more than happy na, e..."
Who's that Onyx ba? Bakit parang napakaperpekto naman sa kanila?
"Oa mo na, Divine!" Zac gasped. "Lahat ng lalaki kayang pasayahin ang
babae, you can't just gave all the titles on that Onyx! Tss..."
Divine rolled eyes. "Whatever! Basta kapag si Onyx ang usapan, kanya ang
korona!"
"Uh-hmm, sinolo nga lahat ng crowns, e! Damn, he even got the unica hija!
The Gorgeous Vizconde! Come on, sino pang lalaban? Beauty Sachzna na lang
kulang! Well, nadate na rin pala n'ya iyon..." halakhak ni Coleen.
I know that Gorgeous Vizconde, who wouldn't? Kilala ko lang siya pero
hindi ko naman nabalitaan ang mga tungkol sa kanya. Kaya di ko kilala ang
Onyx na iyon.
But I know some Saavedras, mga doktor sa EGH. Si Ixerr and Zydein, naroon
rin si Blake Saavedra and Akizeo Saavedra.
Hmm, is that Onyx was a son of the perfect Akizeo? Ang perfect kasi ng
description nila! Si Akizeo ang pinakagwapo kong nakitang Saavedra. Kaya
baka siya ang ama ni Onyx?
Saavedras... Nakita ko na ang iba sa kanila at masasabi kong pamilya sila
ng magagandang lahi. Walang tapon.
"My dream woman..." sabay na singhap ni Zoriel at Zac.
Nagtawanan sila doon. Nakakalibang silang pakinggan mag usap. Kaya hindi
ko na napansin ang ginagawa ko rito!
Damn.
Pagtapos kong makuha ang mga order kong lunch para sa amin ni Cash ay
bumalik na ako sa opisina niya.
Naabutan ko siyang may kausap sa cellphone niya, sandaling sumulyap
lamang siya sa akin. Marahang nilapag ko ang mga pagkain sa table.
"Alright, I'm really busy, Hyan. I'm sorry, I'll call August to get
you... Nope, Shield wasn't here. He's in Busay... And Matrix is nowhere,
probably sleeping inside his unit the whole day..." he chuckled huskily.
"That boy is really weird..."
Chapter 5
FTF 3
Yugto 3
"Sumama ka na sa party, please..."
Bumuntong hininga ako at ngumiti kay Bella. She was pouting while wearing
her puppy eyes. She looks cute but it won't make me go to party with
them.
Kanina pa n'ya ako pinipilit na sumama sa party na magaganap sa darating
na sabado.
"Ayaw ko talaga, Bell. Rest day ko iyon..." ngumiti ako.
She rolled her eyes.
Napangisi ako at saka napailing, I tucked my hair behind my ear. Pumalo
siya sa lamesa at biglang padabog na pumangalumbaba na parang bata.
"Tss. Ano ka ba naman! Walang kakulay-kulay ang buhay mo! Minsan lang
naman iyon, birthday pa ni Sir Arrence."
Humawak naman si Helen sa braso ko.
"Pretty please? Ako ang magme-make up sayo!" pangungumbinsi pa niya
habang inaalog ang braso ko.
I smiled at them.
Inayos ko ang mga folders, dinala ko lang ang mga ito dito sa cafeteria
dahil wala akong kasama sa office ni Sir Cash. Naisipan kong magmeryenda
na lang muna habang inaayos ang mga ito.
To be honest, hindi ako napapagod sa gawain ko. Walang kahirap hirap...
Wala naman akong ibang nagagawa dahil puro ganito lang talaga. Aayusin
ang mga documents at iba pang papers. Iyon lang.
"Hindi naman ako kailangan doon, ayos na ako sa bahay para makapagpahinga
rin..."
Umismid si Helen. Ngumuso naman si Bella.
Sila ang naging unang kaibigan ko simula pa noong mag umpisa ako rito
isang buwan na ang nakakaraan. Mga empleyado rin sila.
"Wow naman. Para namang nakakapagod ang pagiging secretary ni Sir
Arrence?" she giggled. "Kung ganoon ang kaharap ko, wala siguro akong
pagod na mararamdaman miski katiting! Gosh!"
Natawa ako sa kanya. Umiling na lamang ako para hindi na humaba pa ang
usapan.
Birthday ni Sir Cash iyon, lahat ng empleyado ay imbitado. Pero wala
akong balak pumunta, besides, hindi naman required na pumunta roon.
Mas gugustuhin ko na lang magpahinga at matulog buong araw sa bahay, para
naman makabawi ako sa maagang paggising ko sa araw-araw na ginawa.
Hindi rin ako mahilig sa parties, kahit saan. Wala akong gana. Boring na
kung boring pero taong bahay lang ako at doon ako masaya.
Kung hindi lang ako nahihiya sa parents ko ay hindi talaga ako
magtatrabaho, kahit naman na hindi ko kailangan magtrabaho ay dapat pa
rin dahil para sa akin din ito.
I should make my own money, not from my parents. Tama na iyong mga pera
na ginastos nila sa akin para makapag-aral at makapagtapos.
"Hi, Miss secretary..."
Napalingon ako sa bumati sa akin, huminga ako ng malalim at ngumiti nang
makitang kapatid iyon ni Sir Cash na si Rocket Estrevillo.
Kaya naman pala kakaiba ang hagikgikan ng mga guests sa paligid.
He smirked at me and then winked. Damn, Rocket.
Beside him was a man, a perfect man to be exact. Nakapamulsa iyon at tila
walang pakealam sa paligid namin. He was just roaming around the lobby.
His pair of pitch black eyes were really breathtaking! Maganda rin ang
kanyang pangangatawan, animo'y isang sikat na modelo ng kilalang
kumpanya. Malambot ang kanyang itim na buhok.
But he's cold...
Napakagwapo. Seriously!
"Where are you up to? My brother's office?" tanong na mapaglaro ni Rocket
ang nagpaiwas sa akin ng tingin mula doon sa kasama niya.
Nagtaas siya ng kilay at saka walang salitang kinuha ang mga folders na
dala ko. Nanlaki ang mata ko dahil sa hiya at akmang kukuhanin muli iyon
pero iniwas na niya.
"Ako na ang bahalang magdala. Doon din naman kami..." he said. "Well,
anyway. This is my youngest brother, Matrix..." nguso niya sa katabi
niyang parang Diyos sa kagwapuhan.
Napalunok ako at hilaw na ngumiti doon.
Inosenteng tumingin iyong Matrix sa akin, kitang kita ko kung paano
gumala ang kanyang mata sa akin.
I swallowed hard.
Rocket whistled as he tapped Matrix' shoulder.
"Bunso, this is Heaven Felizardo. Your kuya's secretary..." he said
playfully.
Nagtaas ng kilay si Matrix.
Damn it, hindi ako palamura pero mapapamura ka na lamang sa bawat
reaksyong tipid na binibigay niya.
Kahit tipid ay talaga nakakatulala iyon. Para bang may bayad sa kanya ang
ngumiti o magbigay man ng atensyon.
Not that I want him to give me attention. Pero ganoon ang tingin ko sa
kanyang personalidad, he's really cold and... I don't know...
Napabuga ako ng hangin nang bumaling ang kanyang mata kay Rocket.
Rocket is devilishly handsome today, he's just wearing a playboy tshirt
and a pair of dark blue ripped jeans unusual in his daily attire.
Seriously? Pamilya ang mga ito? Sila ba ang sumalo ng magandang lahi
noong magpaulan?
Una si Cash, sumunod si Rocket at ngayon naman ay itong si Matrix. Wow,
sibling goals!
"And what are you up to now? Date her like what you did with his past
secretaries?" sarkastiko at malamig na tanong ni Matrix.
Damn. His voice was deep and cold.
Kumunot ang noo ko.
Lalo pa nang malakas na tumawa si Rocket at nakuha noon ang atensyon ng
mga taong nasa lobby. No, kanina pa pala talaga sila pansinin rito.
Matrix is taller than Rocket, hindi sila magkamukha. Miski si Cash ay
hindi kamukha ni Matrix.
Kapansin pansin ang dimple ni Matrix sa kanyang kaliwang ibaba ng mata,
konting salita niya lamang ay bumabalandra iyon.
Rocket laughed and pouted.
"Hindi, ah! You're really rude, Alcade. Hindi na ako ganoon ngayon..." he
said. "People change, you know..." playfulness was still evident on him.
Tumango si Matrix at bumuntong hininga. He looks so done on Rocket's
playfulness.
"Lumala kasi..." he snapped coldly. "Yeah, people change..." he smirked
sarcastically.
Shit. I can't believe someone like him exists! He's too much!
Napanguso si Rocket at mukhang tatawa pa pero pinipigilan niya lamang.
Walang anu-ano'y nilagpasan na kami ni Matrix para makapunta sa elevator.
Halos lahat ng kababaihan, foreigners man o hindi ay nakasunod ng tingin
sa amin habang naglalakad kami para sumunod na kay Matrix.
Geez, too much attention for this day! Being with them was really... Ugh!
Rocket and Matrix, paano pa kaya kung kasama pa si Cash? Seriously? Anong
mayroon sa kanila na talagang nakakakuha ng mata ng mga tao?
Sila iyong mga tipo ng tao na gwapong gwapo na nga ay may kasama pang
appeal! Damn.
"Where did you study nga pala?"
Huminga ako ng malalim at hilaw na nilingon ang kumakausap na si Rocket
sa akin habang nasa elevator kami. Si Matrix ay tahimik lamang sa kanyang
tabi habang nagse-cellphone.
"Ateneo..." tipid kong sinagot.
"Whoah, elite." he chuckled. "Matrix is studying there, hindi ka na
siguro n'ya naabutan..."
Hindi naabutan? Transferee siguro...
"Transferee?" kunot noong tanong ko.
Umiling siya.
"Nope, he just graduated highschool last year..."
Mabilis na napabaling ako sa kanila.
What!? Seriously? Kakagraduate lang ng highschool? What is he? Repeater?
Bulakbol ba siya sa eskwela?
"Repeater?" tanong ko sa gulat na tono.
Malakas na tumawa si Rocket.
Tumaas ang isang kilay ni Matrix pero hindi naman kami nilingon, sa
cellphone pa rin ang kanyang atensyon.
"Hindi..." giit ni Rocket habang natatawa pa.
"How old is he?" tanong kong muli.
"He's just sixteen, Heaven..." tawa ni Rocket.
He looked at me, gusto kong lumubog sa lupa dahil sa paninitig na
ginagawa niya sa akin. Sa kanilang tatlong magkakapatid na nakasalamuha
ko na ay si Rocket ang pinakanakakailang.
Para bang lagi siyang may balak na hindi maganda, mapaglaro at laging
nakangiti. I don't know if he's just jolly or what but everytime he
looked at me... It's really awkward. I feel awkward.
Natatakot ako. I don't know why... Maaaring sa trauma ko pa rin ito. Alam
mo iyong feeling na wala naman talaga siyang gagawing masama pero ang
pakiramdam mo iba.
Hay.
Seriously, when will this trauma go away? Ang hirap kasi. Ni hindi ako
nakikipag usap masyado sa mga tao dahil pakiramdam ko palaging may maling
mangyayari.
"Good morning, Sir..." namumula ang pisngi ng bawat empleyadong bumabati
sa dalawang Estrevillo.
Damn.
Tuloy tuloy lang ang paglalakad ko kahit na pahinto-hinto si Rocket sa
bawat nababati sa kanyang babae. Si Matrix naman ay patuloy na naglalakad
at walang pakealam.
Napanguso ako nang buksan niya ang pintuan ng opisina ni Cash. Malamig na
nilingon niya ako. Sign iyon na mauna akong pumasok.
Gentleman. Wow.
Hilaw na ngumiti ako at pumasok na lamang. Naabutan ko doon si Cash.
Napasinghap ako nang makitang may nakakandong na babae sa kanya.
Napalingon silang dalawa sa amin. Walang reaksyon si Cash. Sumilay naman
ang ngisi sa labi noong babae nang makita si Matrix.
"Oh my God, Matrix!" anang babae.
She looks like a model. Hindi ko matandaan kung saan ko siya nakita pero
napakapamilyar niya talaga. Sobrang ganda niya!
Naka messy bun ang kanyang buhok na brown, ang tanging suot niya lamang
ay sando at short shorts. Simple man ay napakagandang tingnan!
No wonder, girlfriend siya ni Sir Cash. Lumunok ako. Lalo pa nang
mapatingin si Cash sa akin, wala akong mabasang emosyon doon. Tanging
kalamigan lamang.
Kinuha niya ang kanyang eyeglass sa office table niya at sinuot iyon.
Damn.
Tumayo iyong babae mula sa hita niya at saka lumapit kay Matrix naman.
Marahang yumuko lang si Matrix para mahalikan siya sa pisngi ng babae.
"Zadriella..." malamig na wika niya.
Ngumuso iyong Zadriella.
"Hmp! When will you call me Ate, Matrix?" nagtatampong tanong niya.
Damn, ang ganda niya!
Ngumisi si Cash.
Gusto kong mapasinghap sa ngising iyon na hindi madalas makita sa kanya.
Katulad ni Matrix ay hindi siya madalas makitaan ng reaksyon.
"Zad, when will you accept that Matrix won't do that?" Cash chuckled.
Marahang tumungo ako sa table ni Cash para ilagay ang mga folders na dala
ko. Ang iba pa ay na kay Rocket.
Tumawa si Zadriella. "Grabe, ang guwapo talaga ni Matrix! Mukhang walang
makakatalo sa inyo..." baling niya kay Cash.
Gustong manginig ng tuhod ko nang mapatingin ako kay Cash na nakataas ang
kilay sa akin.
"Go- good afternoon, Sir..." hilaw na bati ko.
Umiwas agad ako ng tingin sa kanya. Shit. Hindi ko alam kung anong
mayroon sa tingin niya na wala sa iba.
Tipid na tumango lamang siya at saka ginilid ang mga folders.
"Have you eaten?" he asked.
Napakurap kurap ako nang itanong niya iyon. Bakit siya nagtatanong? Ito
yata ang first time, ah...
I nodded. "Yes..."
"Good afternoon, Everyone!"
Malakas na bati ni Rocket ang dumagundong sa buong opisina. Napalingon
kaming lahat doon. Ngumisi si Rocket at tumungo sa table ni Cash para
ilagay ang folders doon.
Tumaas ang kilay ni Cash sa akin. Lumunok ako. Shit! Baka isipin nito
ginagawa ko pang katulong ang kanyang kapatid.
"Rocket!" sigaw ni Zadriella at saka dumamba ng yakap kay Rocket.
Close pala siya sa pamilya ng Estrevillo.
Rocket laughed as he wrapped his arms around her waist.
"Zadriella Hyan..." tatawa tawang sambit niya.
"Sit, Xinea..." malamig at mahinang sinabi ni Cash ang gumimbal sa aking
kaba.
Huminga ako ng malalim at saka mabilis na tumungo na sa aking office
table. Hindi ko na sila muling tinapunan ng tingin.
Inabala ko na lang ang sarili ko sa pag a-arrange ng documents at sa
pakikinig sa kanilang usapan.
"Hindi mo ako sinundo!" ani Zadriella.
"What? Wala namang nagsabi sa akin!" tawa ni Rocket.
"What? Sabi ni Cash sinabi niya sa'yo?" iritadong tanong ni Zadriella.
"I told him about that..." malamig na sambit ni Cash.
"Told what?" si Rocket.
"About Zad's flight!" inis na wika ni Cash.
"Huh? Sa anong paraan?" inosenteng tanong pa ni Rocket.
"I texted you, idiot!"
Malakas na tumawa si Rocket.
"Tss, wala namang permanent phone 'yan..." si Matrix.
Muling natawa ng malakas si Rocket.
"You should know that, Arrence!" halakhak niya.
"I hate you!" natatawang sabi ni Zadriella.
No permanent phone? Tss, what do you expect? Si Rocket iyan, wala
talagang ganoon sa kanya dahil siguro sa dami ng babae niya.
Kinahapunan noon ay umalis rin ang tatlo. Si Cash at ako na lamang ang
natira sa apat na haligi ng kanyang opisina.
Si Zadriella pala ay pinsan nila. Zadriella Hyan Follosco... Kaya naman
pala close siya sa tatlong Estrevillo.
I wonder if they have a sister? Parang puro lalake na kasing Estrevillo
ang nakikilala ko pero wala pa kahit na isang babae.
"Kasabay mo si August kaninang lunch?"
Kumalabog ang puso ko nang madinig ang malamig at kuryosong boses ni
Cash. I looked at him and shook my head.
"Nope,"
He raised a brow. Waiting for my complete answer... Seriously?
"Uhm, nakasabay ko lang sila sa lobby..."
Tumango siya ng tipid. Nakakunot ang kanyang noo habang nakatitig pa rin
sa akin. Napakurap kurap ako sa kanya.
"Don't you wear make ups..." he commanded, it sounded more like a
warning.
Shit. Nakakainis dahil ang lakas ng epekto niya sa akin. Parang lagi
akong pinapakaba but unlike what Rocket made me feel. Kay Rocket kasi
awkwardness kay Cash naman ay hindi ko alam pero para iyong bumubuhay sa
kiliti sa aking tiyan.
Kumunot ang noo ko.
"What?"
"What, what?" he asked. "Ang sabi ko ay huwag ka na ulit mag-make up..."
Damn.
Chapter 6
FTF 4
Yugto 4
"Are you sure? Sinabihan ka talaga n'ya ng ganoon?"
Napanguso ako.
Bakit ba parang hindi sila makapaniwala na sinabihan ako ng ganoon ni
Cash? Besides, wala namang big deal kung sinabihan niya ko na huwag mag
make up.
Baka hindi lang talaga niya gusto ang naka make up na secretary. Malay ko
naman. E, ang sabi kasi ni Anastazia ay dapat daw palagi akong naka make
up dahil required iyon sa trabaho ko.
I nodded.
"Yup, sinabi niya iyon. Siguro ayaw niya talaga sa secretary na ma-make
up..." I shrugged.
Bella gasped. "Hindi, Heav. Alam mo ba na mas makakapal pang mag make-up
sa'yo ang mga dati niyang sekretarya?"
Tumango tango si Helen. Akmang isusubo niya ang Nachos pero hindi niya
itinuloy at bumaling sa akin.
"Maganda ka naman, may make-up man o wala... Bakit kaya sinabi ni Sir
sayo iyon?"
"Kaya nga, sa ibang sekretarya naman niya wala siyang reklamong ganyan!"
Napailing iling na lamang ako sa kanila, siguro hindi lang talaga
nagustuhan ni Cash sa akin ang may make-up.
Maybe because it doesn't suits me. Ganoon ba ako ka-pangit? Damn. Ang
sabi nila gumaganda ang tao kapag may make-up.
Tss. Hayaan na nga, nasabi naman na niya.
"Shit! Omg?" sabay na singhap nilang dalawa na parang may napagtanto.
Nagkatinginan muna silang dalawa bago bumaling sa akin, nanlalaki ang
mata nilang dalawa at nakanganga.
"May gusto si Sir sayo!"
What the heck? Seriously?
Napangiwi ako.
"What? Are you insane?" natatawang tanong ko.
Bakit naman nila maiisip iyon? Mga baliw. Sa daming nagkakandarapa doon
ay imposible nang magkagusto iyon sa ganitong itsura ko.
Mayaman nga ako, pero wala namang ganda. Psh...
Umiling si Bella.
"Totoo iyon! Hindi kami nagkakamali. Mayroong magazine kung saan si Sir
Cash ang featured! Nakalagay doon ang mga likes and dislikes, anything
about him!"
Sabay silang naghagikgikan at tilian. Halos mapatingin sa amin ang mga
tao sa Starbucks dahil sa tili nila.
"Omg! Totoo, Heaven! He likes simple woman! Simple ka! Hindi ka nagme-
make up! Sinabi rin doon na he's not into model types. Basta parang ikaw
na ikaw talaga!"
"Gusto niya siguro mga Maria Clara type like you!" kinikilig na sinabi ni
Bella.
Nag init ang pisngi ko dahil sa atensyon.
God!
Dahil lang doon? So what? Hindi naman lahat ng nasa magazines ay totoo.
Hindi naman noon alam ang nasa isip ng tao.
Naputol ang pagtunghay ko sa kanila nang tumunog ang cellphone ko.
Kumunot ang noo ko.
Unregistered number.
I answered it, baka importante.
"Hello?"
"Where are you?"
Kumalabog ang puso ko nang marinig ang boses na iyon. Pakiramdam ko
nagsama sama ang lahat ng kaba ko ngayon.
Hindi ako maaaring magkamali...
Kumunot ang noo ko.
Why did he call? May ipapasabay ba siya? Alam naman niyang lunch break
ngayon, bakit nagtatanong pa siya kung nasaan ako?
"Uh- Sir... Nagla-lunch lang po dito-"
"Lunch? Starbucks? Really..." putol niya sa akin sa sarkastikong tono.
Sa sobrang lamig ng malalim niyang boses ay pinanlalamigan rin ako. Hindi
ko alam kung anong mayroon sa kanya na wala sa ibang tao para maramdaman
ko lamang ito sa kanya.
Kinagat ko ang labi ko at saka huminga ng malalim para pakalmahin ang
sistema ko.
Lahat na lang ba alam niya? Tss.
"Get outside, I'm waiting here."
Nanlaki ang mata ko at luminga linga kaagad. Abala sa pag-uusap si Bella
at Helen tungkol pa rin sa magazine kaya hindi nila ako napapansin.
"Wha- what? I mean, why?" I stuttered.
Damn, wrong question! Napaghahalataang assuming!
"Tss, just get here. No more questions, my secretary..." pagdidiin pa
niya sa salitang secretary.
Ang yabang! Sinong 'di mapapasunod doon? Tss.
"O- okay-"
Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil nawala na ang linya niya.
Nakakainis! Napakahambog!
Dali dali kong sinukbit ang aking sling bag sa balikat ko. Tumingin
silang dalawa sa akin, nakakunot ang noo.
"Where are you going?" tanong ni Helen.
Sumimsim ako sa frappe bago ako nagpaalam sa kanilang dalawa. Ang saya
saya pa naman ng kwentuhan namin, tsh!
"May pinapagawa si Boss sa akin... I have to go..." I smiled.
Nanunuyang tumingin sila sa akin. Nag init ang pisngi ko at napairap sa
kanila, malakas na natawa naman sila.
"O s'ya sige na, namiss ka na siguro ng Boss mo... Yie!" Panunuya pa ni
Bella.
"Bye, Miss Secretary!"
Napapailing na lamang ako habang papalabas ng Starbucks. Bakit ba kasi
ang wrong timing ni Cash?
Wala na ba akong lunch break ngayon?
Nakita ko kaagad ang Range Rover ni Cash sa 'di kalayuang parking space
ng Starbucks.
Napakaagaw pansin niya, hindi ko alam kung alam ba na kanya iyon at siya
ang nasa loob o maganda lang ang sasakyan niya.
Inayos ko ang laylayan ng dress na suot ko. Habang papalapit doon ay
nakaramdam ako ng kakaibang kiliti sa tiyan at panginginig ng tuhod.
Shit.
What's this...
Huminga ako ng malalim at saka binuksan ang passenger seat. Nalanghap ko
agad ang amoy ng mamahalin na pabango doon at lamig ng aircon.
"I'm not a driver..." malamig na bungad niya.
Kumalabog ang puso ko at agad na isinara ang passenger seat nang hindi
siya tinatapunan ng tingin.
Damn it!
Bakit ba ilang na ilang ako pagdating sa kanya? Kakaiba ang awkwardness
na ito! Sa sobrang init ng araw at kaba ko na rin ay talagang nagbubutil
ang pawis sa aking noo.
Alam kong hindi siya driver! Psh! Siya nga ang may ari ng FEST towers!
May kayabangan din talaga.
Tahimik na sumakay ako sa front seat. Hindi man lang ako makanakaw ng
sulyap sa kanya dahil sa takot at kaba ko.
Bakit ba kasi kailangan pang mangyari ito? Araw araw na nga kaming
magkasama sa opisina pati ba naman lunch break siya ang kasama ko ngayon?
Huminga ako ng malalim at tinuon ang mata sa kalsadang tinatahak namin.
"We'll eat somewhere." he declared coldly.
Fuck.
We? We'll eat?
Kumunot ang noo ko at wala sa sariling napatingin sa kanya.
"Kumain na ako..."
Nagtaas siya ng kilay pero nasa daanan pa rin ang atensyon.
He's wearing a white longsleeves, iyong panloob niya sa kanyang coat
kanina. Naka black ripped jeans na rin siya ngayon. Pero bagay pa rin.
His hair was a bit messy but still formal. Damn, Mister CEO...
Magmula sa kanyang buhok, makapal at nakaayos na kilay, matang itim na
itim at mapungay, ilong na sobrang kitid sa katangusan at sa kanyang
labing manipis na mapula.
Alam mo na agad na maraming nagkakadarapa sa kanya at maraming baliw,
babae man o ibang gender.
Ang panga niya na talagang nakakapagpatulala sa mga babae. He looks like
a damn greek god! Lahat ay matutulala kapag natitigan siya.
I don't know what to say or to react, sa ilang beses ko siyang nakaharap
ngayon ko lang naigala ang aking mata sa kanyang buong magandang mukha.
Wala siyang clear eyeglasses na suot ngayon kaya naman kitang kita ang
buong mukha niya.
Hindi naman ako palapansin ng mukha ng lalake pero bakit gustong gusto
kong matitigan siya?
It's like something pushes me to check on him, always. Pero ngayon ko
lang nagawa, noong mga nakaraan kasi ay wala talaga akong lakas na
tingnan man lang siya.
"So?" he snapped.
Napakurap kurap ako at mabilis sa alas kuatro na umiwas ng tingin sa
kanya. Feeling ko nagkaroon ako lalo ng hiya ngayon sa kanya.
Gwapo pero mayabang!
"August wants to eat with you, that's it..." he shrugged.
Bahagyang niyang dina-drums ang kanyang daliri sa manibela habang
naghihintay sa na mag green light.
Kumunot ang noo ko.
Rocket?
"Rocket? Bakit ikaw ang nagsundo sa akin?" Damn question, Xinea.
Halos bawian ako ng hangin nang lingunin niya ako. Bwisit, mag green
light ka na please!
He looked at me coldly, I can't see any humor on it. Basta parang
tumingin lang siya sa isang bagay na walang buhay.
I'm still human!
"We'll meet him later, Xinea... Excited kang makita siya?" naging
sarkastiko ang kanyang tono sa katanungan.
Natutop ang labi ko sa kakakagat. Masyadong intense ang paraan niya sa
pagtitig. Ewan ko ba, kakaiba ang kanyang mata sa mga kapatid niya.
Nakikita ko sa mata niya na para siyang si Matrix, kulang na lang mawala
ka sa mundo dahil kung makatingin sila parang wala ka lang kwentang tao.
I shrugged.
"I was just wondering..." balewalang sagot ko kahit sobrang kabado na.
Nagtataka lang ako kung bakit siya pa talaga ang nagsundo sa akin? Kaya
naman kasi ni Rocket iyon.
Well, maybe Rocket asked him to do so? Kuya pa rin niya si Rocket, kaya
siguro sinunod niya?
"Wondering about? Why would he wants to eat with you?" natatawa at
sarkastikong tanong niya.
Fuck.
Is that an insult?
Lumunok ako at akmang magsasalita pero biglang nag green light kaya naman
umandar na muli ang sasakyan at nagsimula siyang maging abala sa kalsada.
Walang pagkalma ang puso ko sa oras na ito, pakiramdam ko naiiwan pa rin
iyong titig niya kanina sa akin.
"Wondering why did you fetch me when Rocket should do that..." kalmadong
sinabi ko kahit na inis na ako.
Totoo naman! Rocket texted me, na susunduin niya ako sa ganitong oras
pero nauna naman itong boss ko kaya ganito ang nangyari.
Alam ko din namang hindi ako maganda kaya bakit pa ako gustong makasabay
ni Rocket kumain at kung bakit ako laging inaaya lumabas.
Tsh!
Nagdilim ang ekspresyon niya sa 'di malamang dahilan.
Hindi ko na iyon binigyang atensyon dahil mukha pa rin naman siyang
anghel kahit ganoon ang ekspresyon.
Hindi nakakatakot.
Tumaas ang sulok ng labi niya, pagtapos at umigting naman ang panga bago
sumulyap sa akin.
Kumalabog ang puso ko. That smirk sent shivers down my spine, damn it!
What's with it?
"Just concern about your being, if August did this..." tukoy niya sa
pagsundo sa akin. "Malamang, hindi na kayo umabot sa restaurant, baka
ikaw ang maging lunch noon..." he smirked evilly.
Nagtiim bagang ako. Malakas ang pintig ng puso ko di ko alam kung sa
anong dahilan, sa kaba ba o dahil sa kanyang pagngisi.
I'm not stupid not to understand what he just said!
Nakaramdam ako ng kakaibang takot, natatakot ako na may ganoon ngang
mangyari. But could he do that? Could Rocket do that?
I don't trust men, simply because they are men! Wala akong tiwala sa
kahit na kanino. Lalo sa mga kalalakihan!
Hindi bale kung may mangyari namang masama sa akin o kung may gawin
silang masama sa akin ay may panlaban na akong pepper spray sa bag ko.
Hindi ko na siya kinibo hanggang sa marating namin ang isang fancy
restaurant, pagkahinto pa lang ng sasakyan ay lumabas na ako agad.
"Good afternoon, Ma'am..." the valet greeted me with a smile.
I smiled back. Tumayo lamang ako sa isang baitang ng hagdananan bago
makapasok ng restaurant.
Lumabas na rin si Cash mula sa front seat, inayos niya ang cuffs ng
kanyang longsleeve ang isang kamay niya ay inabot sa valet ang susi ng
kanyang sasakyan.
Halos mabali ang leeg ng mga kababaihang nakikita kong papasok pa lang
rin sa restaurant dahil sa kakatingin kay Cash.
Walang reaksyon at walang pakealam si Cash sa paligid. Sandaling sumulyap
lamang siya sa valet na nakatingin sa akin.
Parang napansin naman iyon ng valet kaya napatikhim siya at saka ngumiti
sa akin at kay Cash.
Hilaw na ngumiti rin ako.
"Thank you..." malamig na sinabi ni Cash sa valet.
The valet smiled and nodded.
Tss.
Napairap na lamang ako habang naghihintay sa kanya maunang maglakad. Ayaw
ko na sumabay pa sa kanya baka mamaya kawawa na naman ako sa mata ng mga
tao.
Marami na naman akong madidinig na bulungan, kesyo hindi bagay! Ganito,
ganyan. Ewan!
Huminto siya sa harapan ko habang inaayos ang isa pang cuff ng kanyang
loongsleeve. Abala siya sa pagtutupi noon hanggang sa siko niya.
Nakakunot ang kanyang noo at bahagyang nakanguso.
"Let's go..." He commanded coldly.
Hindi ako natinag, gusto kong siya ang maunang maglakad. Ayaw ko lang na
magkasabay kami lalo pa't pansin ko ang mata ng mga babaeng modelo sa
amin.
Tsh!
Tumaas ang isang kilay niya nang mapansin akong nakahinto pa rin.
"Mauna ka na, Sir..." I said.
Sumulyap siya sa paligid, napabuntong hininga siya nang makita ang mga
babaeng nagnanasa sa kanya.
He's aware how attention seeker he is! Tss.
"What's the problem?" he sighed. "Takot ka rin sa mga babae?" tanong pa
niya.
Namilog ang mata ko. Suminghap ako at napailing iling. So, hindi pala
siya aware na siya ang tinitingnan ng mga babaeng ito? At ang akala niya
natatakot lang ako?
Wow.
"Just walk, Xinea. I'll follow you..." he said. "Nothing bad will happen
here..." aniya, sumulyap muli sa mga tao.
Kumalabog ang puso ko.
Damn it! Bakit ang sarap sa pakiramdam ng sinasabi niya? Para bang wala
talagang mangyayaring masama kapag siya ang kasama ko.
Shit.
I bit my lower lip as I started to walk towards the glass door. Hindi ko
na siya tinapunan pa ng tingin dahil sa panginginig ng labi ko.
What the heck, Xinea?
Chapter 7
FTF 5
Yugto 5
Natanaw ko agad si Rocket at Matrix, sa 'di kalayuan nang makapasok kami
sa magarbong restaurant. Nakapwesto sila sa glass wall malapit.
Katulad sa labas, ganoon din dito sa loob. Agaw pansin ang dalawang
magkapatid doon. Rocket was smirking while Matrix wearing his poker face.
Paniguradong inaasar na naman siya o naasar siya kay Rocket base sa
ekspresyon niya. Nakakatuwa lang talaga na hindi sila magkakaparehas ng
ugali.
Mayroon kasing magkakapatid na magkakaparehas ng ugali dahil palagi
silang magkakasama.
Same with me and Xendo. Nagkakasudo kami madalas sa mga bagay bagay, kung
anong favorite ko, gusto niya rin at magugustuhan.
Walang bagay na hindi kami nagkasundo. Namiss ko tuloy bigla ang kapatid
ko, nasa US kasi siya ngayon. Doon siya kumuha ng masterals.
We've been separated for about six months now. Nakakalungkot dahil hindi
na kami nagkakasama, kung umuuwi man siya dito sa Pilipinas tumatagal
lang siya ng isang linggo.
Napangiti ako nang makita ang pangisi lalo ni Rocket nang sumimangot si
Matrix.
He's always like that! Itong magkakapatid na ito ay may kanya kanyang
ekspresyon ng mukha na palagi mong makikita sa bawat isa sa kanila.
The smirking Rocket, the poker face Matrix and uh... Cash? The always
formal expression. I don't know yet...
Pero parati lang siyang pormal sa lahat. Gentlemam but cold. Pormal
siyang makitungo sa lahat. Ganoon si Cash, sa ilang buwan nakasama ko
siya.
Iyon ang pansin ko sa ugaling mayroon siya, para bang may limitations sa
lahat ng kanyang gawin at galaw.
Samantalang si Rocket naman ay friendly at jolly. Nakakatuwa iyon, kahit
sinong tao ang bumati sa kanya kahit na hindi naman niya kakilala ay
nginingitian niya rin.
Matrix? Uh, hindi ko pa alam. Dahil isang beses ko pa lang naman siya
nameet noon. Sa opisina ni Cash. Pero tingin ko wala naman siyang
pakealam sa paligid.
Kumunot ang noo ko at napasulyap kay Cash.
What is this? Brother's lunch bonding? Bakit kasama pa ako? Psh.
Nangunot ang noo ko nang may isa pang lalaking lumapit sa kanilang
pwesto. Hindi ko maaninag ang kanyang mukha dahil nakatalikod siya mula
sa amin.
He's wearing a black tshirt and a faded jeans, sa isang kamay niya ay
nilalaro niya ang susi ng kotse.
Talagang agaw pansin siya dahil maganda rin ang pangangatawan, parehas
sila ng bulto ni Rocket. Matangkad at talagang maganda ang pagkakahulma.
"Slow motion?"
"God!" napasinghap ako nang higitin ni Cash ang siko ko.
Malakas na bumabo ang puso ko sa kaba. Damn it!
Kumunot ang noo niya at tiningnan ang siko ko. Gamit ang isang kamay niya
ay hinawakan pa ang braso ko para makita kung anong mayroon doon.
"You have wounds?" takang tanong niya habang sinisipat ang siko ko. "Wala
naman..." he then looked at me again.
Kumalabog ang puso ko sa nakahawak niyang kamay sa akin.
Dahan dahan kong iniwas ang siko ko sa kanya at umiling. Halos pagpawisan
ako sa noo dahil doon.
Fuck this trauma! Pwede bang huwag muna ngayon?
Ang OA masyado, e. Hinawakan lang ako, halos manginig na ako sa takot.
Cash is harmless for fuck's sake!
"Wala po..." Iling ko.
Kung ordinaryong tao lang ang humawak, I mean iyong hindi ko kakilala.
Baka nagwala na ako sa kakaiyak rito kanina pa.
Hay.
Napabuntong hininga ako.
Kumunot ang noo niya at nagpamulsa na lamang sa kanyang pantalon.
Pansin ko ang grupo ng mga modelo na nag-uusap usap habang tinitingnan si
Cash pagtapos ay humahagikgik. Hindi pa kuntento dahil sumusulyap rin sa
gawi nila Rocket.
"Oh gosh, kumpleto sila ngayon..." hagikgik ng isa pang babae.
Bakit ba kasi ang agaw pansin nila?
"Bakit kasi pahinto-hinto ka? Kanina lang excited kang makita si Rocket,
ngayon ayaw mo nang lumapit..." he shook his head. "Damn girls... I don't
get it..." he whispered, I didn't hear.
Ngumuso ako at saka mabilis na lumapit na lang patungo sa pwesto nila
Rocket. Hindi ko mapansin ang kagaraan ng restaurant dahil nawawala na
ako sa sarili.
Shucks.
Hangga't maaari ayaw ko ng mahabang usapan sa pagitan namin ni Cash dahil
sobra sobra ang kalabog ng dibdib ko kapag kausap siya.
Ang masama pa ay napakahirap kontrolin noon. Everytime he looked at me, I
feel really nervous! Paano pa kaya kung usapan na 'di ba?
Nang makalapit kami ay napangisi agad si Rocket at tumayo mula sa upuan
niya.
"Heaven Felizardo... It's nice to see you..." he smiled devilishly.
Rocket could be an ideal man, kung sana lang ay hindi siya babaero. Ngiti
pa lang ni Rocket, panigurado hulog sa bitag ang mga kababaihan.
He's just wearing a plaid white shirt and a dark blue ripped jeans.
Napatingin agad sa akin ang kasama niya pang dalawang lalake. Si Matrix
at iyong isa.
Gusto kong mapasinghap nang makita ko pa ang mukha ng isang bagong lalake
na ngayon ko lang nakita.
Damn it.
Where am I right now!?
Bakit ang gugwapo naman yata ng nasa table na 'to? No wonder, most of the
girls here are gawking at them while giggling like there's no tomorrow!
He looks like an angel! Para bang lumabas siya sa isang telebisyon. But
unlike angels, he's just wearing this smug face. Mukhang hindi siya iyong
tipo ng tao na katulad ni Rocket na jolly at friendly.
Magulo ang kanyang buhok na kulay tsokolate. Mapungay at medyo singkitin
ang mga mata niya pero parehas din kila Rocket na pitch black ang kulay.
Damn. Don't tell me, kapatid rin ito? As I looked at them, the first
thing I noticed was their eyes. Kakaiba iyon, pero makikita mo ang
pagkakaparehas dahil parang parating inaantok ang itsura noon.
Sa sobrang pag-iinit ng pisngi ko dahil sa atensyon nila ay ngumiti na
lamang ako para hindi naman nakakahiya. Baka isipin pa nila...
"Good afternoon..." I greeted them.
Tumango si Rocket at kumindat sa akin bago ako ipaghila ng upuan. Iniwas
ko agad ang aking mata sa kanila. Tumingin ako sa table at inabala
kunwari ang atensyon sa table napkin doon.
Tumikhim si Cash at saka naghila rin ng upuan sa harapan namin.
Ang katabi ko ay si Rocket at Matrix, sa harapan naman ay si Cash at
iyong isa pang lalake na batid kong kapatid rin nila.
Seriously?
Nakikita ko ang bersyon ng pagkapormal ni Cash sa kanya at pagkapoker
face naman ni Matrix. Parang kahit sino ay lalamigin kapag kaharap siya,
lalo na kasama si Matrix.
Damn.
The cold angel looked at me. He raised a brow as his lips rose.
I swear, all girls would be damn.
"Nice to finally meet you, Miss Secretary..." he said in a very cold yet
playful tone.
Cash is a bit soft version of this man in front of me! Just a bit...
"Shield, huwag mong takutin..."
Gulat ako nang magsalita si Cash, seryoso lang ang kanyang mukha habang
nakatingin sa akin. Doon ako lalong kinabahan.
Marahas ang kalabog ng lintek kong puso, I don't even know why!
The man named Shield smirked and looked at Cash.
"What? Hindi ko naman tinatakot..." he chuckled.
Goodness!
Kakaiba rin ang isang 'to! Ano bang mayroon sa mga Estrevillo? Bakit
ganito sila? Intimadating and intense! Iyon ang pagkakatulad nilang
lahat!
Kainis. Ang hirap magpakalma kapag ganito ang mga kaharap!
Rocket laughed.
"Heav, he's my brother Shield Ailler..." pakilala ni Rocket. "Ailler,
this is Heaven..."
"My secretary..." Cash butted in coldly.
I heard Shield's tsked.
Napatingin sa kanya ang mga kapatid niya ganoon din ako. Tss, pinagkalat
pa talaga. Wala naman yatang balak sabihin si Rocket na ganoon.
Rocket laughed loudly while shaking his head.
"Damn, Arrence. Wala namang umaagaw sa kanya bilang secretary mo-"
"Just shut up and follow up the foods..." malamig na putol ni Cash.
Muling napatawa si Rocket sa sinabi nito. Napaawang ang labi ko at
nakinig na lamang sa kanilang pag-aasaran.
Si Matrix ang walang pakealam sa lahat ng pinag-uusapan nila. Si Shield
ay napapailing na lamang sa dalawa.
"Chill, Arrence. What kuya wants, kuya gets..." Rocket smirked and then
gazed at me.
Kumalabog ang dibdib ko. Dumilim ang ekspresyon ni Cash at umismid sa
kanya.
Hindi ko alam kung saan ba pinaglihi si Cash, sa sama ng loob ba? Pero
hindi pwede, kasi kung sa sama ng loob e 'di dapat ang pangit niya.
"You're just older..." balewalang sinabi niya. "Make it fast, I'm
starving..." tumingin siya sa wristwatch niya.
Shield chuckled. "Hmm, Heaven?"
Damn, heaven... Really! Feeling ko anghel ang tumawag sa pangalan ko!
Napatingin ako sa kanya. Halos manginig ang labi ko sa kabang dinadama
ngayon. Bakit ba kasi ganito sila?
Why am I even here? I'm not even their relative or what!
Bakit kasi sinama pa ako rito ni Cash? We're not friends, though.
"Po?" I asked.
Malakas na tumawa si Rocket, nakaagaw iyon ng atensyon ng mga customer.
Ngumisi naman si Shield at nagtaas ng kilay sa akin.
"Po? How old are you?" Shield asked.
Napalunok ako. Damn! Bakit kasi nag po pa ako! Nakakahiya!
"I'm 20..."
His lips rose.
"Oh, I'm just 18... You can't po me..." He chuckled playfully. "Maria
Clara, Cash' kind of girl..."
"My kind of girl, too..." Rocket smirked.
Napalunok ako. Bumambo sa kalabong ang puso ko. What the hell?
Umismid si Cash, he inhaled sharply. Sumandal siya sa back rest ng sofa,
he looked at Rocket and then smirked.
Gusto kong malagutan ng hininga doon. This is the first time I saw him
smirk! Gosh!
"Your kind of girl? I thought you want sexy with a big fat ass?" he said
sarcastically.
Nag init sa sobrang hiya ang mukha ko. Anong ibig niyang sabihin? Wala
akong big fat ass at hindi ako sexy?
Tss, sabi ko nga.
Nakakainit ng dugo. Insulto lagi ang natatanggap ko.
Chapter 8
FTF 6
Yugto 6
Naging maayos ang aming tanghalian. Hindi ako masyadong kumain dahil
hindi naman ako gutom, 'di talaga ako sang-ayon na kasama ako sa bonding
ng magkakapatid na ito.
Plus, Cash was extra cold and grumpy. I don't know what's his problem.
Pero nahihiya ako dahil boss ko pa din siya, naiisip ko tuloy na badtrip
siguro siya dahil kasama ako rito.
"Sawa ka na ba sa Cebu, Ail?" natatawang tanong ni Rocket kay Shield.
Kaya pala hindi ko pa nakita si Shield dahil hindi siya rito nakatira sa
Maynila kundi sa Cebu.
Maybe their family have a company there, but he said he's just eighteen?
Pwede na ba agad siya mamahala ng kumpanya sa ganoong edad?
Malamig na sumulyap si Shield kay Rocket.
"Course not, I have something important to do here..." he said coldly as
he sipped on his milkshake.
Sa ilang oras ko silang natitigan, ngayon ko lamang napansin na talaga
kahit hindi sila magkakamukha ay may pagkakapareho pa rin sila.
Basta ang alam ko, si Matrix at Shield talaga ang cold at parang walang
pakealam sa lahat o sa kung anong sabihin ng sino.
Si Cash, cold at grumpy pero nakikita ko pa rin sa kanya ang playful side
lalo na kapag nang aasar siya kay Rocket.
Kung titingnan sila ay masasabi mong magkakaedad lang sila dahil sa
pangangatawan at itsura.
Well, now I know that Rocket is the eldest, next is Cash, Shield and the
youngest is Matrix. Iyon ang pagkakasunod sunod. Nakakatawa na nga lang
dahil si Rocket pala ang eldest pero siya ang pinaka isip bata.
"What is it?" tanong ni Rocket at biglang napangisi. "And oh, I thought
you have girlfriend there? Mayor Brezuela's daughter, is it?"
"Charm Brezuela..." ani Cash sa nanunuyang tono. "I never thought that
you'd be a boyfriend of a politician's daughter..." he grinned.
Wala akong kilala sa mga pinag-uusapan nila, pero baka iyon ang nobya ni
Shield sa Cebu. Anak pa talaga ng Mayor? No wonder...
Kumunot ang noo ni Shield at napailing sa kanya.
Ano naman kung politician ang tatay? May issue ba sila sa mga
politicians?
Shield cleared his throat.
"Updated kayo masyado sa akin, huh. What made you think that I'd have a
girlfriend in just a span of time?" taas kilay niyang tanong, mukhang
inis. "And you know that I don't do girlfriends... Idiots..."
Gusto kong matawa sa pag-uusap nila, paminsan minsan ay nakikisali si
Cash pero si Rocket ang talagang maalam sa mga kapatid niya at madalas
niyang inaasar ang mga ito.
"He thinks you're just like him, iyong magkakaroon ng girlfriend sa
tatlong segundo lang..." naiiling na patungkol ni Matrix kay Rocket.
Wow, for the first time he butted in!
Napailing si Shield at bahagyang natawa nang makisali si Matrix. It's
unusual that I don't feel awkward now...
Nakakatawa talaga dahil ganito ang pakiramdam ko. Maybe because they
looked harmless naman. Mukhang mga anghel, e.
Nagtiim bagang ako para mapigilan ang tawa, halatang si Rocket ang
talagang trip nila ngayong pansinin. Pero wala naman iyon kay Rocket
dahil miski siya ay natatawa.
"Oa mo, bunso. Three seconds talaga? Posible ba iyon?" tawa ni Rocket.
"Oh come on, nothing's impossible when it comes to you, August..."
halakhak ni Cash. "You can change your girls like clothes, anytime you
want... That's how you do it..."
Napalunok ako at nakinig lamang. Seriously? Parang hindi naman talaga
bago iyon kay Rocket. Feel ko nga marami na itong ex at nawasak na puso.
Tumawa si Shield at nakipag highfive kay Cash.
Shield glanced at me. Ngumiti na lamang ako at saka sumimsim sa baso ng
juice. Sa pagtingin at sulyap lang nila ako nakakaramdam ng pagkailang
ngayon.
"Nagpaparinig." he whistled. "Kaya kung ako sa iba dyan, you all should
know that this Rocket August is a notorious slut in town..." Shield
laughed and then glanced at me again.
What's with it?
Ngumising aso siya sa akin.
"So, Heaven. I suggest you to stay away ten miles from August-"
"Shut up, you idiot!" halakhak ni Rocket. "Gusto kong malaman niyo na
it's time for me to be happy and contented now..." he smiled at me.
My forehead creased.
Wala akong maintindihan sa mga pasaring nila, bakit ako ang tinitingnan
nila at may kasama pang panunuya?
Crazy!
Kinahapunan noon nang magpaalam akong uuwi na, masyadong naging masarap
ang usapan ng magkakapatid at naging masaya din naman ako sa pakikinig sa
kanila.
They're really close, iyong parang palagi lamang silang magkakasama at
walang problema. Si Matrix ang pinakatahimik masyado, makikisali lang
siya kapag natatanga si Rocket at kung minsan ay nakikitawa rin.
Huminga ako ng malalim, inipit ko ang aking buhok sa tainga. The sky was
getting dark now...
"What village?" Cash asked me.
Yeah, siya ang nagpumilit maghatid sa akin. Gusto pa nga ni Rocket na
siya na lang kaso ay pinuno na siya ng pang-aasar ni Shield at Matrix.
Well, mas kumportable naman ako na si Cash ang naghatid sa akin.
Natatakot kasi ako kay Rocket base pa lang sa mga kwento at pang aasar ng
mga kapatid niya parang puro kalokohan talaga ang nasa isip noon.
"Elite..."
Tumaas ang sulok ng labi niya at tipid na tumango habang nasa kalsada pa
rin ang paningin.
"Good thing that you didn't let Rocket to take you home," kumunot ang noo
ko sa sinabi niya. "You're on the same village... Baka iuwi ka noon..."
Napasinghap ako sa ginamit niyang salita. I don't know but I think it's
an insult again, everytime he talked.
Tss.
Ewan ko ba!
"Stop insulting me..." I said cold as ice. "You think I'd let him do
that? Sa tingin mo pakawala akong babae na sasama agad kung kanino?" inis
na napatingin ako sa kanya.
Ayaw ko mang matingnan siya ay nagawa ko na at halos mawalan ako ng
hangin sa baga dahil sa kabang naramdaman ng magtama ang aming paningin.
Walang reaksyon ang kanyang mukha. It's like he didn't say anything
insulting!
I scoffed in awe.
Ang kaninang medyo magulo niyang pormal na ayos ng buhok ay naging bagsak
na ngayon. Animo'y naligo, malambot iyong nakabagsak.
"Malay ko..." balewalang tugon niya. "Well, Rocket can do that with his
own way..." he then smirked.
Gusto kong singhalan siya but I think it won't do any good. He's my boss!
Pero nakakainsulto talaga siyang magsalita, bakit ganoon ang tingin niya
sa akin? Kahit ba napakababaero ni Rocket. Hindi niya pa rin pwedeng
sabihin na sasama agad ako roon kapag naaya.
Hello, I don't trust men! Even Cash! Damn him!
Sinisisi ko tuloy sa isip ang mga babaeng madali nilang nakukuha dahil
lamang sa kanilang kaanyuan!
Pakiramdam ko basta babae, sa paningin nila ay mababa na ngayon.
I hate this feeling.
"Whatever you say..." I rolled my eyes. Couldn't help it.
I heard him chuckled.
"Whatever I say would be true..." he tsked. "So... Just stay away from
that asshole-"
Matalim na tingin ang ginawad ko sa kanya.
"Kapatid ka ba talaga? You can't just say that on your brother..." inis
pero kalmadong sinabi ko.
Tumaas ang isang kilay niya at ngumuso.
Fuck.
"I am but I'm just warning you, if you don't want to be one of his
sluts..." Walang kaabog abog niyang sinabi.
I wanted to cry but I couldn't let him see it! Damn him.
One of Rocket's slut, huh? Sa tingin niya ba ganoong babae ako? Ganoon
lang ba ang magiging tingin ni Rocket sa akin?
Hell!
I have no boyfriend since birth! Kung slut ako baka ngayon ay marami
akong lalake! Hindi naman sa mataas ang tingin ko sa sarili ko pero alam
kong malinis akong babae at pang seryosohan.
Then, him? It's like he's telling that I'm just a nobody...
I just can't believe that he would say that on my very own face!
"Damn you..." malamig na wika ko.
Nagtiim bagang ako para hindi na makapagsalita ng kung ano pa man.
He glanced at me. Walang bahid ng guilt sa kanyang itsura, iyon ang mas
lalong nakakainis.
So, this is his true color? Ruthless!
Hindi ako pinatulog noon kinagabihan. Magdamag lang akong nakatutok sa
aking laptop habang nanunuod ng kung anu-anong chartoon movie.
Watching chartoons can take my stress away. Ganoon lang ang gawain ko
tuwing stressed ako o kaya ay malungkot.
Hindi ako mapakali dahil sa disappointed look na binigay sa akin ni Cash
noong magsagutan kami kanina, hanggang sa makauwi ako ay naiwan sa aking
isip ang kanyang mga matang dismayado.
Hindi man halata iyon sa kanyang ekspresyon ay alam ko na agad dahil
nakita ko naman sa kanyang mata iyon.
Ewan ko ba, hindi naman dapat ako malungkot dahil doon pero iyon ang
nararamdaman ko. Para bang napakalaking impact sa akin ng kanyang
pagkadismaya.
Fuck.
Inis na kumamot ako sa ulo, padabog na isasara ko na sana ang laptop pero
bigla iyong nagring.
Someone's calling...
I immediately answered the call when I saw it was Xendo.
Bumungad agad sa aking laptop ang kanyang mukha. Magulo ang kanyang buhok
at halatang pawisan siya.
May white towel sa kanyang balikat, he's wearing a white v neck shirt.
Halatang pagod siya pero nakangiti.
"What's with the sad eyes, ate?" iyon ang bungad niya. He sounds worried.
Pinilit kong ngumiti. I waved my hands at him.
"Xendo! I missed you..." I exclaimed.
Ngumuso siya. Lalong naging maganda ang kanyang mapula pulang kutis roon,
mukhang maayos at nasanay siya sa US.
Natanaw ko ang mga babaeng naghahagikgikan sa isang table na nasa likuran
niya. Napailing ako at napangisi na lamang.
He raised a brow.
"You look so tired, Xin. And why aren't you sleeping? It's late..." he
said. Sumimsim siya sa frappe niya at muling tumitig sa screen.
Ngumuso ako.
Nakakamiss din talaga ang kapatid ko. Siya lang kasi ang nag aalaga
talaga sa akin kapag nandito siya sa Pilipinas, sila mommy naman ay
walang time masyado dahil may kanya kanyang work rin.
Naiintindihan ko naman.
"When will you go back here, Xen? I really miss you..."
"You're not answering my questions..." hindi niya pinansin ang sinasabi
ko.
Bumuntong hininga ako.
"I can't sleep, and I was watching-"
He gasped.
"A what? Korean drama again? Bumalik na naman ba ang korean syndrome mo?"
inis na tanong niya.
Halos matawa ako sa mga salitang ginamit niya. Seriously? Korean syndrome
talaga? Nababaliw na siya.
Umiling ako at malakas na tumawa.
"Of course not! Wala lang akong magawa sa oras na ito at hindi ako
makatulog kaya naman naisipan kong manuod ng chartoons. I missed watching
it with you..." I said sadly.
He frowned.
"I won't watch it, hindi na ako bata!" inis na sinabi niya.
I laughed. "Aba may sinabi ba akong manuod ka ngayon? Namiss ko lang
makasama ka manuod ng movies! Assuming mo..." pang iinis ko pa.
Marami pa kaming pinag-usapan ni Xendo tungkol sa kanyang kurso roon na
malapit na rin niyang matapos, makakauwi na rin siya rito at baka dito na
siya magtrabaho.
We talked until 5 AM, walang kapaguran ang aking bibig namg makausap
siya. Nakakatuwa lang na madaldal rin siya at kung ano anong tinatanong
sa akin.
Mayroon pa na siyang babaeng naikwento doon. Iyon daw ang nagugustuhan
niya.
Chapter 9
FTF 7
Yugto 7
"Bakit ba palagi kang umiiwas, Heaven? Ang tagal na nating magkatrabaho
rito..."
Napayuko ako ng ulo dahil sa sinabi ni Jeron. Pinaghalong hiya at kaba
ang naramdaman ko, hindi ko alam kung saan ako lulugar sa ganitong ugali
ko.
Mahirap makisama sa mga taong nasa paligid ko, kung tutuusin dapat nga ay
maganda ang pakikisama ko sa mga katrabaho ko kaso hindi, e.
I don't know...
Umiling ako.
"Nothing, I just don't want to talk."
His forehead creased, amusement was evident on his eyes.
Hindi ko alam kung matatawa ba siya o ano, pero halata sa kanya ang
pagkatuwa. Jeron is one of the employees here in FEST towers, mabait siya
base sa aking pagkakakilala sa kanya at nakwento na rin siya sa akin nila
Bella.
Isa rin siya sa mga hinahangaan ng kababaihan tuwing nakikita siya.
He has this jolly look on his face, he looks cool too. Singkitin ang mga
matang kulay tsokolate, manipis ang mapulang labi at maganda rin ang
pangangatawan.
"What? You don't wanna talk? Always?" taka at may panunuya niyang tanong.
"You're always avoiding me, pero palagi naman kitang nakikitang
nakikipag-usap sa iba. Hmm..."
Damn.
Napatingin ako sa mga guests na nasa lobby, pagkababa namin ng elevator
ay lalong hindi na siya tumigil sa pangungulit at pagtatanong sa akin.
Bakit ba kasi ang big deal sa kanya ng pag-iwas ko? Besides, we don't
have anything to talk to! Wala naman kaming pagkakakilanlan! Mabuti sana
kung childhood friend ko siya, pwede pa.
Huminga ako ng malalim at dire-diretso lang sa paglalakad, he's still
following me. Hindi ko na lamang siya pinansin at sinagot.
"Heaven, please?" Kasabay noon ang marahang paghigit niya sa aking siko
dahilan kung bakit mapangiwi at mapasinghap ako.
Shit.
Mabilis na hinawi ko ang kamay niya, gulat ang nakita ko sa kanyang
reaksyon dahil sa naging kilos ko.
I'm sorry. Damn it!
Nakakahiya!
"Don't touch me!" inis na wika ko, my voice is shaking.
Halos magtinginan ang ilang empleyado at mga guests sa amin. It's like
we're having a lovers quarrel here in the lobby.
Nag init ang pisngi ko at matalim na tiningnan siya.
"Come on, Heaven. Wala namang masama sa pag invite ko sayong maglunch
tayo today." He sighed, halatang naguguluhan siya sa akin at nagugulat.
I sighed.
"I don't want to..." Diretsang sinabi ko.
Nasa ugali ko na talaga na diretsuhin ang mga ayaw kong mangyari, gusto
kong wala ng pakipot pa dahil ayaw ko naman talaga at baka pilitin lang
ako lalo.
Kumunot ang noo niya, nasa mata pa rin ang pagkamangha.
"I need to hear your reasons..."
Nagkunot ako ng noo. Damn, medyo makulit rin pala ang isang 'to.
"I need your reasons, too. I don't get it why do you want to have a lunch
with me?" kaswal na katanungan ko.
Napangisi siya at napailing, marahang pinasadahan niya ng kanyang daliri
ang buhok niya. Muling bumgsak iyon dahil sa kalambutan.
Gusto ko rin malaman na kung bakit sa dinami-rami ng may gusto sa kanyang
babaeng katrabaho namin ay hindi iyon ang kanyang yayain maglunch?
Why me? I don't even want to!
"Because I want to know you more..."
Napataas ang kilay ko.
Gusto kong mapairap sa isip, ilang beses ko na bang narinig iyon? Ganoon
ba ang lahat ng dahilan ngayon? Wala bang iba?
Ayaw kong mangreject ng tao, lalo na kapag niyaya lang naman ako
maglunch. Kaya lang... Hindi talaga ako magusto sa mga lalake, mabuti
sana kung babae at kakilala ko.
"Tinanong mo ba kung gusto kong magpakilala sayo?" malamig na tanong ko.
Namilog ang mata niya at bahagyang natawa sa sinabi ko.
"Wow. I really like you-"
"May nagtanong ba?"
That voice...
Napalingon agad siya sa lalaking bagong dating na batid kong mula sa
likuran ko. Hindi ko na nilingon iyon dahil alam ko na kung sino.
"Rocket..." sambit ni Jeron.
Naramdaman ko ang pagtabi ni Rocket sa akin. Doon ko na siya nilingon,
nakanguso siya habang nakapamulsa sa kanyang shorts at saka sumulyap sa
akin.
"Hi, Heaven." aniya hindi pinansin ang pagbati sa kanya ni Jeron.
Tumango lamang ako at nagyuko ng ulo. Halos mabali ang leeg ng mga
babaeng napapadaan sa amin dahil sa kakatingin kay Rocket.
Napapasinghap at naghahagikgikan pa!
"Tinanong mo ba 'to kung may gusto siya sayo?" he sounded cocky.
Napasulyap ako kay Jeron na namumula na ang tainga at parang inis na.
Huminga ako ng malalim at tumingin kay Rocket.
He chuckled a bit.
"I have to go now, Rocket..." hinigpitan ko ang paghawak sa aking
shoulder bag bago sila lagpasan.
"Why in a hurry?" natatawang tanong pa ni Rocket.
"I need to bring a lunch for Sir Cash..." kaswal na sagot ko.
I don't wanna be rude. Dapat ay may respeto pa rin ako kay Rocket dahil
parang si Cash rin siya.
He whistled. "Whoah! Caring..."
"Samahan na kita, Heav..." ani Jeron.
Damn.
Tumaas agad ang kilay ni Rocket.
"Eh? Do you want to get yourself fired?" natatawang tanong niya.
Gusto kong matawa dahil pati paraan ng pananalita ni Rocket ay halatang
nang-aasar at mapaglaro.
"Stop it, Rocket..." iling ko.
Ayaw kong magkaaway pa sila, lalo na't halata na kay Jeron ang pagkainis.
Tumawa si Rocket.
Damn, bakit ang gwapo ng devil in disguise na ito? Sa sobrang gwapo ay
aakalain mong anghel na bumaba mula sa itaas.
Alangan bumaba sa ibaba? Tss.
Mukhang kagigising lang ni Rocket, ang gulo ng kanyang buhok. Tanging
white plain shirt at jersey shorts lamang ang suot niya, he's just even
wearing a nike slippers.
"You're stopping me? Nililigtas ko na nga siya para hindi siya masisante
ng ganito kaaga..." he smirked.
"I don't care..." inis na sinabi ni Jeron.
Kumunot ang noo ko. Nakakainis! Mukhang may balak pa silang magpayabangan
rito!
Hindi ko na sila pinansin, dumiretso ako ng lakad para malagpasan silang
dalawa. Bahala sila kung mag-away pa sila doon.
Kailangan ko ng maghatid ng lunch kay Cash!
Tumungo agad ako sa restaurant na nasa ibaba lamang ng FEST, pinuno ng
mga foreigners ang restaurant.
Mukhang puno rin ang hotel ni Cash dahil sobrang daming bakasyonista
ngayong summer.
Pagkabigay ng lunch ni Cash ay lumabas na ako ng restaurant para bumalik
na sa office niya. Gustong gusto ko na makawala sa office niya, sobrang
lamig doon.
Not literally but because of his coldness, napakasungit niya na hindi ko
maintindihan. Parati lang siyang nakaharap sa Macbook niya.
Seriously?
Wala sa itsura ni Cash na workaholic pala siya, ang akala ko kasi ay puro
lang siya party at pagwawaldas ng pera!
Pagbukas ng elevator ay may mga guests na mukhang mga modelo, naroon din
ang artistang si Beauty Sachzna.
She was smiling while talking to her friends. Can't help but get
starstruck! Damn, sobrang ganda!
She's wearing a plain white sando, medyo loose pa iyon at nakasuot siya
ng sweatpants! Sobrang simple, nakacap lang siya na may tsek at nakatali
ang mahabang buhok.
Magmula sa kanyang magandang kutis na parang umiilaw ay kapansin pansin
din ang kaliitan ng kanyang mukha! Mukhang anghel pero may aura pa rin ng
pagkamasungit dahil sa chinita niyang mata.
Hay.
"How's your new teleserye, Sachz? Who would be the leading man? Yie!"
kinikilig na hagikgik ng isa niyang kaibigan.
Lahat sila ay mukhang mga elite. Para bang mabangga mo lang ay mandidiri
na sayo.
Pumwesto ako sa gilid, medyo malayo sa kanila. Si Sachza ay nasa gitna ng
kanyang tatlong kaibigan.
She smiled. "Wala pang leading man, hindi pa rin nauumpisahan ang
shoot..."
"What? But I thought your leading man was Clein Grande?"
Umiling si Sachzna at ngumisi. Bumalandra ang dimple sa kanyang kanang
pisngi. Malalim iyon kaya kapansin pansin. Napakaganda!
"He quits."
Nagsinghapan ang mga babae.
"Huh? What do you mean? Nag quit siya sa teleserye o nag quit in other
way?"
Natawa si Sachzna. "Quit showbiz, D."
Hindi ko na nasundan pa ang pag-uusap nila nang bumukas ang elevator sa
ikaapat na palapag.
Gusto kong mapamura sa isip dahil ang ganda ng bumungad doon! Si Matrix
at Zoriel! Magkasama silang dalawa habang tumatawa si Zoriel ay naunang
pumasok ang malamig na si Matrix, sumunod naman si Zoriel at sumipol.
Damn it!
"Come on, Alcade. You have to keep me entertained while I'm here! Minsan
lang ito!" tawa ni Zoriel, medyo hininaan pa ang boses.
Sobrang gwapo! Katulad noong nakaraang nakita ko siya ay ganoon pa rin
siya kasimple ngayon. Naka jersey shorts at plaid shirt lang na fit sa
kanyang magandang braso. While Matrix is wearing a black ripped pants and
white tshirt.
Still, they looked more and more handsome and hot! Fuck...
"Why don't you keep yourself entertained? I'm not an entertainer,
Zoriel..." malamig at baritonong ani Matrix.
Pansin ko ang singhapan nila Sachzna nang makita ang dalawang binata.
Nagsitahimikan sila, as in! Para bang may dumaan na anghel!
Walang emosyon na napatingin si Matrix sa mga babae.
"Matrix..." bati ng isang babae habang nakangiti. "Hi, uh... and Zoriel!"
Parang hindi nila mapigilan ang paghagikgik dahil kila Zoriel at Matrix.
Magkakilala pala sila? Sabagay, noong unang kita ko pala kay Zoriel
naalala ko na sila Cash at iyong Shield ang hinahanap nila.
Are they related?
Kumunot ang noo ni Matrix nang sa akin na siya mapasulyap. Gusto kong
mapasinghap nang makita ko ang ngisi na sumilay sa kanyang labi. Ganoon
na lamang ang pagtataka sa mukha ng mga babae at ni Zoriel.
"Good afternoon, Miss secretary..." malamig na bati ni Matrix.
Hindi ako makapaniwala na ang walang pakealam na katulad niya ay babatiin
ako sa ganitong pagkakataon!
Nanindig ang mga balahibo ko. Tipid na tumango at hilaw na napangiti na
lamang.
"Good afternoon, Mister Estrevillo..." pormal na bati ko pabalik.
Nalaglag ang panga nila Beauty Sachzna nang mapatingin sa akin, halatang
gulat. Samantalang nakakunot naman ang noo ni Zoriel.
Hindi ako mapalagay kung nasaan ako ngayon.
"Miss secretary? Don't tell me..." nakakunot pa rin ang noo ni Zoriel
nang itanong iyon, napasulyap siya kay Matrix.
Matrix nodded simply. Huminga siya ng malalim at saka umiwas na ng
tingin, marahang bumuga ako ng hangin.
Shit. Hindi ko alam kung anong dapat maramdaman. Kapansin pansin ang
paninitig sa akin ng mga babae.
"Let's go..." anang isang babae kila Sachzna.
Bumaba sila sa ikalimang palapag. Nakita ko pa ang pagsulyap ni Sachzna
kay Matrix bago siya makababa.
Damn it! Ako na lang ang naiwan sa dalawang ito.
"Alcade, sumama ka na. Minsan lang ang party na iyon..." parang bata na
pamimilit ni Zoriel kay Matrix.
Umiling lamang si Matrix, mukhang walang balak sumang-ayon sa sinasabi ni
Zoriel.
Sobrang gwapo nilang dalawa!
Magkaiba sila ng bersyon ng kagwapuhan. Si Matrix ang masungit at malamig
habang si Zoriel naman ang cool at mukhang kalog.
Napahinga ako ng malalim nang tumunog ang elevator, hudyat na nasa
ikaanim na floor na kami kung saan ang opisina ng CEO.
Kasabay ko rin silang bumaba pero nagmadali na akong maglakad para mauna
sa kanila. Shit! Hindi ko alam kung paano makikitungo sa mga katulad
nila.
I opened the glass door, halos maitapon ko ang mga dala kong pagkain nang
maabutan ko ang isang babae na nakaupo paharap kay Cash na nasa kanyang
swivel chair naman.
They're kissing like there's no tomorrow!
Gumagapang ang kamay ni Cash sa makurbang baywang ng babaeng halos lumuwa
na ang buong katawan dahil sa malaswang dress.
"Ugh..." the woman grinded against him.
Fuck!
Namuo ang luha sa gilid ng aking mata, I couldn't even understand why!
Ramdam ko ang mga tusok sa aking dibdib.
Napakurap kurap ako nang madinig ang mahinang tawa ni Zoriel sa aking
likuran.
Fuck it!
"Damn, Arrence..." tawa ni Zoriel.
Doon napahinto ang paghahalikan ng dalawa! Hindi ko na nasundan pa ang
iba, mabilis na tumakbo ako palabas muli ng glass door.
Damn it!
What the fuck? Bakit umaasta akong ganito? Bakit ganito ang nararamdaman
ko?
Chapter 10
FTF 8
Yugto 8
Mabilis at dire-diretso ang naging paglakad ko nang makalabas ng
elevator.
Hindi ko alam kung saang lupalop ko nakuha ang ganitong pakiramdam. I
felt a sudden stabbed on my chest, it's hurting me.
Mayroon ba akong sakit sa puso? Ang tanong, literal ba o emotional?
Damn it. Why do I feel this kind of pain when I saw my Boss kissing a
girl? May epekto ba dapat sa akin iyon?
Shit. This is not good.
Muling tumulo ang luha sa gilid ng aking mata. Nagyuko ako ng ulo para
hindi ako makaagaw atensyon sa mga taong nakakasalubong ko.
Sa totoo lang, hiyang hiya na nga ako sa pag wo-walk out ko kanina doon.
Kabastusan ang nagawa ko sa kanila.
Bakit kasi doon pa sila gumagawa ng ganoon? Nakakainis lang dahil
naisipan ko pang mag-akyat ng lunch para sa kanya pero siya ay may
milagro palang ginagawa doon.
Tss.
Pinasadahan ko ng daliri ang aking buhok at saka huminga ng malalim pero
ganoon na lang ang pagkagulat ko nang may mahigpit na humawak sa akin
braso at sapilitan akong iharap sa kanya.
Damn, Cash!
"Ano ba?" Walang emoyson na naitanong ko.
Gulat ako maging sa sarili ko, wala akong maramdaman na takot ngayon! How
did this happened?
Paanong nangyaring wala akong maramdamang takot miski sa dampi ng balat
niya sa akin?
"Where do you think you're going?" baritono at inis na tanong niya.
Hindi napigilan ang pagkunot ng noo ko sa kanya. Halatang inis ang
kanyang ekspresyon dahil nakasalubong ang kilay niya at nakaigting ang
panga.
Gusto kong manampal ng tao dahil kita ko pa ang naiwang lipstick ng babae
sa gilid ng namumula niyang labi.
Seriously? Gusto kong manampal? Kailan pa ako naging sadista?
Nakakatawa dahil naiisip ko pa ang mga bagay na ganito!
Fuck it!
"Magla-lunch, bawal ba?" sarkastikong tanong ko sa pormal na tono.
Sandaling natigilan siya at tumitig lang sa akin. Agad natalo ang mata ko
kaya umiwas na lamang ako.
"Lunch where? Why are you here on the cab lane?" magkasunod na tanong
niya at sumulyap pa sa mga cabs na nakapila sa harapan ng FEST towers.
Anong pake niya? Bawal ba mag lunch sa mall?
"Mall." tipid na sagot ko.
Inis na lumingon siya sa akin.
"Mall?" he asked. "Bakit sa mall pa? And why did you brought my lunch?"
tumingin pa siya sa aking mga dalang paperbags na naglalaman ng pagkain.
Inis na binigay ko iyon sa kanya at saka binawi ang aking kamay mula sa
kanya.
"E, di 'yan na! Kainin mo, Sir!" singhal ko.
Should I be a bad girl and throw it on his face, instead? Nakakainis, e!
Nakakainit ng dugo lalo pa't ang itsura niya ngayon ay mukhang isang
lalaking kakagaling lang sa club!
Puro mantsa ng lipstick ang collar ng kanyang white longsleeves! Ganyan
ba ang ehemplo ng mabuting CEO? Tss, I guess not!
Tumaas ang kilay niya sa ginawa ko. Lalong dumilim ang kanyang mukha
animo'y hindi na talaga ako nagugustuhan sa oras na ito.
Napakurap kurap ako at tumikhim. Damn, ngayon ko lang naramdaman ang
pagkahiya. Bakit ba hindi ko naisip ang hiya!
"If you'll excuse me, Sir. Kailangan ko na pong maglunch..." kaswal na
sinabi ko at saka siya tinalikuran.
I walked towards the cab but he didn't let me, napasinghap ako nang
kaladkarin niya ako!
Yes! He's dragging me!
Halos manlaki ang mata ng mga empleyadong nakakasalubong namin na
kasalukuyang lunch break din ngayon.
Kaba ang pangunahing naramdaman ko dahil sa aura ni Cash, parang lahat ng
lalakeng tumitingin sa amin ay tumitiklop oras na masulyapan niya lang!
Ganoon katindi ang kanyang intense na mata!
Shit!
"Sir!" inis na piglas ko.
Parang wala lang siyang nadinig at diretso pa rin sa paghigit sa akin,
wala akong nagawa kundi ang madiliin din ang lakad ko dahil kundi ay
malamang nadapa na ako.
"One more look and you'll get fired..." malamig pa sa yelo na deklara
niya nang mapansin ang mga lalakeng empleyadong nakatingin sa amin o sa
akin!
Tsh!
Parang gatilyo naman iyon ng baril, nagsiiwasan sila ng tingin lahat sa
amin.
Kumunot ang noo ko nang may valet na lumapit sa gawi namin at mabilis na
binigay kay Cash ang isang susi ng kotse.
"Kailan ka pa natutong magdress ng kulang sa tela?" masungit na tanong
niya habang pinapatunog ang kanyang kotse.
Binuksan niya ang front seat, doon ako nagpumiglas sa hawak niya ulit.
Ano sa tingin niya ang ginagawa niya? Bakit kami sasakay sa sasakyan
niya?
"Let me go!" inis na singhal ko.
Tinaasan niya ko ng kilay. Kumalabog ang puso ko lalo pa nang tumaas ang
sulok ng labi niya.
"Wow, feisty ka na ngayon..." aniya. "Hindi lang pala pananamit ang
nabago sayo, pati ugali?" malamig na tanong niya.
Napahugot ako ng malalim na hangin.
"E, ano naman ngayon sayo? You'll fire me? Go..." matapang na sinabi ko.
Umigting ang kanyang perpektong panga at tumalim ang tingin sa akin.
"I will never do that now..." he sighed. "You're crying..."
Marahang dumampi ang thumb niya sa aking pisngi na hindi ko namalayang
may luha na pala.
Fuck it! Kahiya-hiya!
"Napuwing ako, e." pataray na sinabi ko at saka inalis ang kamay niya
bago yumuko ng ulo ko.
Inis na pinunasan ko ang luha sa pisngi ko at saka walang lingon lingon
na tinalikuran siya. Ganoon na lang ang pagkahiya ko lalo pa nang halos
lahat ng guests nakatingin sa eksena namin.
Damn it.
"Walk out again, Xinea..." he warned.
Hindi ko siya pinansin. Diretso na akong naglakad kahit na hindi ko alam
kung saan ako pupunta.
Naglakad lamang ako sa pedestrian lane, kahit na inis ako sa usok ng mga
sasakyan ay binalewala ko ngayon dahil sa sobrang panlulumong
nararamdaman ko.
Bakit ba kasi nakaramdam ako ng sakit? Bakit ako nasaktan makitang may
kahalikan siya? Bakit ang lakas ng kalabog ng puso ko tuwing malapit
siya?
Ang hirap intindihin.
Marahang sinipa-sipa ko ang nakita kong tansan sa dinadaanan ko. Hindi ko
na maintindihan ang sarili ko, gulong gulo ako.
Matagal ko nang napapansin ang kakaibang tibok ng puso ko kapag malapit
sa kanya pero ngayon ko lang lalo iyon naramdaman at may kasama pang
sakit.
Hay.
I sighed.
Nang mapagod ako sa mahabang paglalakad ko sa initan ay naupo ako sa
isang waiting shed ng bus stop.
Sobrang nanlulumo at nasasaktan ang puso ko sa oras na ito.
Nahihiya din ako sa mga masamang naiasta ko kanina sa kanya, paano kung
sisantihen niya nga ako? Sayang ang experience ko!
Kailangan ko kasing matapos ang contract ko sa kanyang six months,
pagtapos noon pwede na akong magtrabaho ulit sa ibang company.
E, four months na ako sa kanya. Two months na lang...
Panay pagbuntong hininga ang ginawa ko. Tumingin ako sa wristwatch ko,
namilog ang mata ko nang makitang 3 PM na.
Seriously? I walked for about two hours? Hindi ko naramdaman? Wow! Ni
hindi rin ako nakaramdam ng takot maglakad mag isa sa dami ng taong
nakasalubong ko?
Fuck, this is insane!
Nadinig ko ang pagbuntong hininga ng isang lalake. Nilingon ko iyon, I
gasped in awe.
Sa kabilang dulo ng aking inuupuan ay naroon si Cash! Halatang pagod siya
dahil pawisan na ang kanyang noo, medyo basa na rin ang kanyang buhok.
Ang black suit niya ay nakapatong sa tabi niya, halos basa na rin ang
white long sleeves niya dahil sa pawis.
Kumalabog ang puso ko. Damn, ito na naman tayo!
Bakit siya sumunod? Hindi sa nag aassume ako pero halata naman na sumunod
lang siya sa akin, naglakad din siya!
What the fuck?
CEO, boss ng karamihan, may-ari ng isang kilalang hotel naglakad ng
ganoon kalayo at katagal sa gitna ng mainit at tirik na araw?
No... No...
Hingal pa siya, nagpunas siya ng pawis sa noo gamit ang kanyang braso. He
ran his fingers through his wet hair. Nagulo iyon ng bahagya.
Napailing iling siya, halatang inis at saka bumuntong hininga bago ako
lingunin.
Naghurumentado ang puso ko nang magtama ang tingin namin. Shit!
Naging mabilis ang paghinga ko at umiwas ng tingin.
Ang iilang mga babaeng nag aabang ng bus na nakatayo lamang ay panay ang
hagikgikan habang nakatingin kay Cash.
Huminga ako ng malalim at tumayo. Bagsak balikat na naglakad ulit ako
palayo sa shed.
I don't know how to handle my feelings, gusto kong malaman kung ano ang
mayroon sa akin. Ano ang mayroon sa puso ko na si Cash lang ang
nakakapagbigay ng kakaibang kaba?
Pakiramdam ko parati akong nalulunod sa mga tingin niya. Ang akala ko
noong una ay talagang nakakalunod lang iyon.
But they has the same eyes with Rocket, Matrix and Shield. Hindi naman
ako nakaramdam sa kanila ng kakaibang tibok ng puso.
Ang hirap paniwalaan ng lahat.
"Walking again..." he sighed.
Mas lumapit ang kanyang malalim at malamig na boses sa aking likuran.
God, please!
Mas lalo kong binilisan ang paglalakad ko pero agad akong natapilok nang
may matapakan akong bato.
Nabali pa yata ang takong ng heels ko!
Napaigik ako sa sakit ng paa ko, naghanda na rin ako sa pagbagsak ko sa
semento pero mabilis naman na nakalapit si Cash sa akin at inalalayan
agad ako sa baywang.
"Damn it! Maglalakad lakad ka ng malayo, naka heels ka pa?" inis na wika
niya.
Mabilis ang paghinga ko. Nakangiwi ako habang sinusulyapan ang paa kong
pakiramdam ko nadislocate!
Shit, ang sakit! I wanted to cry because of pain but this isn't the right
time to be a cry baby!
Pumiglas ako sa kanya. Kumunot ang noo niya at inis na binalingan ang paa
ko.
"Stop moving!" He hissed on my ear.
Napasinghap ako. "Let me go!"
Napailing siya at saka niluhod ang isang tuhod niya, para hubarin ang
heels ko. Sa kabilang paa kong namumula na ay marahan niyang hinubad ang
heels.
Damn.
Huminga ako ng napakalalim habang nakatitig lamang sa kanyang ginagawa
iyon. Kahit may masakit sa akin pakiramdam ko isa akong prinsesa dahil sa
ginagawa niya.
Seriously, Heaven Xinea?
"Cash!" pigil ko.
Huminga siya ng malalim at salubong pa rin ang kilay. Ganoon na lang ang
pagkagulat ko nang itapon niya sa malayo ang pares ng heels ko.
"Ano ba!?" inis na sinabi ko. "Bakit mo ginawa iyon!"
Regalo pa ni Vladimir sa akin iyon! Hindi naman sira iyon kaya bakit niya
tinapon?
Umiling siya at mabilis na tumayo muli, nakahawak pa rin siya sa baywang
ko. He looked at me with his serious eyes.
Ang butil ng pawis sa kanyang noo at ilong ay hindi kabawasan sa kanya.
Halatang pagod pa siya dahil namungay lalo ang kanyang mata at hingal pa
rin siya.
"I can buy you a lot of pairs... Don't worry..." marahang niyang sinabi.
Napatili ako nang buhatin niya akong pangbagong kasal. Nag-init ang buong
mukha ko, batid kong kulay kamatis na ako ngayon.
Bwisit lang dahil mayroon pang mga babaeng nanunuod sa amin habang
kinukuhanan kami ng litrato!
Fuck.
"Cash!" singhal ko.
He smirked. Nag umpisa na siyang maglakad kung saan, hindi ko alam kung
saan kami pupunta.
Pero mukhang 'di ko na rin naman kayang maglakad dahil sa sakit ng paa
ko. Nakakahiya pa rin dahil kanina pa siya naglalakad ng malayo at pagod
na din siya!
"Cash, kaya kong maglakad." mahinang sinabi ko.
"Kaya rin naman kitang buhatin..." he said.
Nakatingin lang siya ng diretso sa daanan namin, doon ako nagkaroon ng
lakas na matitigan siya.
Habang tumatagal pala ay umaamo ang kanyang mata. Mahaba rin ang kanyang
eyelashes kaya lalo iyon magandang tingnan.
Habang tumatagal rin na tinititigan ko siya ay lalo akong nalulunod, unti
unti noong binubuhay ang tibok ng puso ko.
Then, it clicked! I realized one thing...
Damn. I'm doomed...
Chapter 11
FTF 9
Yugto 9
"Balikan mo 'yong heels ko..." malamig na pag uutos ko nang isakay niya
ako sa isang kotse.
Hindi ko alam kung paanong nakatawag agad siya sa driver, iba na talaga
pag CEO. Masyadong VIP.
Kumunot ang noo niya sa akin.
"Para sa heels pababalikin mo ako doon?" inis na tanong niya habang
inaayos ang seatbealt ko.
It's kinda awkward seeing him doing it. I can do it myself but he didn't
let me... Walang pagkalma ang puso ko.
Umiwas ako ng tingin.
Bakit ba may pake siya sa akin ngayon? Noong mga nakaraan naman ay parang
bagay lang akong walang kwenta sa kanya!
Nahiya ako nang makitang nakatingin sa amin ang driver sa salamin.
Halatang taka ang mukha noon.
"E, 'di huwag..." inis na sambit ko. "Ako na lang ang babalik doon dahil
importante sa akin 'yon..."
Mabilis na pinigilan niya ako sa balikat. Kumalabog ang puso ko at
mabilis na inalis ang kamay niya.
"Huwag mo nga akong hawakan!" sambit ko.
His jaw clenched.
"Tss... Gaano ba kaimportante iyon? I can buy you a lot of those! Pwede
bang manahimik ka na lang muna at magpahinga?"
Bwisit! Ang yabang! Siya na nga itong may kasalanan sa akin, siya pa may
ganang mag-utos sa aking manahimik?
Tss.
Umirap ako.
"Kahit bigyan mo pa ako ng maraming ganoon..." I trailed off. "Hindi ka
naman importante..." I shrugged.
Alam kong ang bastos ng pagkakasabi ko, I just couldn't help it. Bakit
kasi kailangan niyang itapon iyon?
Iyong ibang tao nga ay gustong magkaroon ng ganoon tapos siya itatapon
lang 'yon basta na parang wala ng kwenta.
Kumunot ang noo niya. Amusement was evident on his eyes.
"Uh-huh... Then, who gave you that? Pwede naman akong bumili at
ipabibigay ko rin sa kanya," He shrugged.
I suddenly want to slap him hard! Ganito ba lahat ng mayayaman? Bakit si
Xendo ay hindi naman ganito?
Mayaman kami at kaya ko rin bumili ng kahit anong gugustuhin ko! Pero
hindi naman ako katulad niyang magsalita!
I glared at him.
Akala niya ba nakakatawa siya sa oras na ito? Sobrang kayabangan!
Tumango tango ako.
"Sige, huh? Kapag hindi mo nagawa, ipapahanap ko ulit sayo ang heels na
iyon..."
Hah! Akala niya ba simpleng nabibili lang sa mall iyon? Pinasadya pa ni
Vladimir iyon para sa akin, may pangalan ko iyon sa pinaka takong!
He smirked and nodded.
"Then, you have to tell me, who gave it?" he asked.
Naghurumentado ulit ang puso ko.
Sadyang nakaka-ewan ang itsura niya! Nakakainis dahil ang hirap magalit
sa kanya kahit na puro siya kayabangan!
Hindi ko alam kung anong mayroon, e. Pero hindi talaga ako makaramdam ng
pagkamuhi sa kanya. Inis, oo. Pero hindi iyon sobra.
"Vladimir. Hanapin mo siya sa EGH, para malaman mo kung saan niya iyon
pinagawa..." inis na sambit ko.
Tumaas ang isang kilay niya, umayos siya ng pagkakatayo at hinawakan ang
ilong niya para mapunasan ang pawis doon.
"Vlad Rouseff? Doktor lang pala ang nagbigay noon, akala ko naman kung
sinong presidente ng ibang bansa... Tss..." umismid siya sa akin.
Namilog ang mata ko pagkainis.
"Hah!" Can't help but scoffed. "Doktor lang?" napapailing na tanong ko.
Hindi ako makapaniwala na sasabihin niya iyon! Ang sama ng ugali niya,
pinaghirapan pa rin ni Vlad ang pagiging doktor! Kaya 'di dapat nila-lang
iyon.
Tumango tango pa siya.
"Doktor lang..." pinagdiinan pa niya. "Heels lang din iyon... Paa mo ang
mas importante. Nakikita mo bang namamaga na ang paa mo?" inis na tanong
niya.
I hate him!
Hindi ko na siya pinansin. Nanahimik na lamang ako habang nasa byahe.
Umalis din iyong driver kanina, parang hinatid lang niya kay Cash ang
sasakyan. Halatang inis sa mundo si Cash habang nagmamaneho.
Wala akong pakealam, wala naman akong kasalanan. I should be the one
who's mad here! Siya ang may kasalanan. Kundi dahil sa kayabangan niya.
Hindi ko maintindihan, ganito pala ang matataas na tao katulad niya. Kung
makapagwaldas ng pera ganoon na lang.
Bigla kong naalala ang pagtulong niya sa mga charity event, maybe he's a
good man after all?
Ugh, Heaven! Kakaiba ka talaga!
Kung anu-ano lang naiisip ko, para bang ayaw ng sarili kong madisappoint
sa ugaling mayroon siya.
Because honestly, I didn't like his attitude. Hindi kasi ako iyong tipo
ng tao na mapagmataas at magsasayang.
Wala lang, hindi ko alam kung bakit nanlulumo ako ngayong nalaman ko na
ang ugali niya. Pero naiisip ko pa rin na marami siyang batang napapasaya
tuwing may charity event.
Balita ko kasi na siya ang pinakamalaking naiaambag sa mga events, lalo
na sa Sitio Paraiso. Iyon ang pinakapaborito kong ampunan.
Huminga ako ng malalim nang huminto kami sa Elite Global Hospital. Walang
salitang bumaba siya mula sa driver's seat.
Binuksan ko na rin ang front seat kung nasaan ako, hindi ko na siya
hihintaying pagbuksan ako.
Nakita kong binigay niya ang susi sa isang valet doon at saka pumunta sa
gawi ko.
"Let me do this." malamig na sambit niya.
Naunahan na niya akong magtanggal ng seatbelt ko. Bumuntong hininga ako.
"I can do it myself..." medyo inis pa na untag ko.
"I can do it myself, too. Don't bother..." he then grinned.
Marahang hinawakan niya pa ang paa kong nangangamatis na ngayon sa
sobrang pamamaga at pamumula.
Napangiwi ako ng makaramdam ng kirot.
"Ouch." Bulong ko.
"Hush..." hinipan niya pa ang paa ko.
Iniwas ko agad iyon dahilan kung bakit ako mapangiwi sa sobrang sakit.
"I told you stop moving. Napakakulit mo!" he hissed.
Maingat pa na inalalayan niya akong ibaba sa sasakyan, pagtapos ay
binuhat akong pangbagong kasal muli.
Ugh, I hate the attention!
Pikit matang tumahimik ako. Ayaw na ayaw ko ng atensyon, lalo na kung
hindi magandang atensyon ang binibigay nila sa akin.
Nakakainis naman kasi. Bakit kailangan pa akong buhatin? Kaya ko naman
maglakad kahit suportahan niya lang ako.
"So, sa atensyon ka pala takot..." he declared coldly.
Hindi ako dumilat. Pinagsalubong ko lang ang kilay ko para alam niyang
inis ako.
I heard him chuckled.
I opened my eyes, only to see he was looking at me. Marahas ang naging
pagpintig ng puso ko.
Hindi ko maiiwas ang tingin mula sa kanyang matang tila nanghihigop! Damn
it! Hindi lang pala siya nakakalunod, nanghihigop din pala ang mga mata
niya.
Bahagyang ngumuso siya at nagtaas ng kilay sa akin.
"It's better if you'll look at me like that..." he said.
Napakurap kurap ako.
Pati pagbuka ng labi niya ay hindi ko maiwasang tingna dahil sa sobrang
nakakamangha.
Ito ang kauna-unahang pagkakataon na may nakatitigan ako ng ganito
kalapit. Nakakapanghina pala, lalo na't ganito ang nakikita ko.
Ang sarap niyang pagmasdan. Ngayon lang din ako nakaramdam ng ganito!
Noon, ayaw na ayaw kong may malapit sa akin miski na sino.
Bakit ganito ako ngayon?
He chuckled a bit. Tinaas-baba pa niya ang kilay niya sa akin at saka
ngumisi.
Napasinghap ako at mabilis na inalis ang tingin ko sa kanya.
Mas lalo kong nadinig ang pagtawa niya. Bakit pakiramdam ko ang sarap
noon sa pandinig? Parang musika na hindi nakakasawa.
Damn!
Sobrang laking epekto pala niya sa akin! Anong nangyayari? Ang hirap
paniwalaan. Bakit ganito? Bakit siya pa? Bakit sa kanya pa?
"Dalhin mo na lang ako kay Vladimir..." kaswal na sinabi ko.
Panay ang bati kay Cash ng mga nurses na nakakasalubong namin.
Tinatanguan naman niya ang mga iyon bilang pagbati pabalik.
Tumaas ang isang kilay niya.
"As far as I can remember he's a neurologist..." he coldly said.
Of course I know it!
Hindi niya kailangan sabihin, pero alam ko rin naman na alam ni Vlad ang
kaso sa aking paa. Alam niya kung paano ako magamot dahil doktor siya at
maraming napag-aralan.
He wouldn't be called a doctor in-one for nothing!
Besides, wala akong ibang gustong humawak na doktor sa akin kundi siya at
si Doctor Akizeo Saavedra lang. Sila lang kasi ang nakakaalam ng trauma
ko at kung paano iyon matreat.
Sa madaling salita, sila ang pinagkakatiwalaan ng aming pamilya.
Huminga ako ng malalim.
"Neurologist nga, alam ko. Pero siya lang ang doktor na pwede sa akin..."
Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya sa ibang paraan. Wala
akong maisip na pwedeng idahilan kung bakit si Vlad lang ang pwedeng
doktor sa akin.
Umigting ang kanyang paa.
"Doktor sila pare-parehas. Bakit sa kanya lang pwede?" umiling siya.
"Manahimik ka na lang..." inis na dagdag pa niya.
Nakaramdam ako ng kaba. Hindi ko rin naman pwedeng pagpilitan ang gusto
ko dahil siya ang may dala sa akin ngayon.
At hinding hindi ko lalo pwedeng sabihin sa kanya ang dahilan kung bakit
ayaw ko sa ibang doktor.
Damn.
"Cash Estrevillo, sobrang pangit mo pa rin-" napahinto sa pagsasalita ang
doktora na nakasalubong namin nang mapatingin sa akin.
"Riz, where's Ixerr?" salubong ni Cash at biglang napailing rin. "No, si
ZD nasaan?"
Kumunot ang noo ng babaeng Riz ang pangalan. I saw the printed name on
her uniform.
Saavedra, Riziane.
"Nasa office nila, syempre..." sarkastikong sagot noon.
Umismid si Cash.
"Yeah right... Sige na, my future sister-in-law..." pang-aasar na tono pa
niya. "Sarap daw ng labi mo sabi ni August..."
Namula ang pisngi ni Riz at inis na nag middle finger kay Cash.
"Ulol, gago! Magsama-sama kayo mga kiss and tell! Magkakapatid kayong
fuck boys!" sigaw ni Riz.
Napatawa si Cash at umiling na lamang.
Tss.
Fuck boys? Seriously? Ang mga Estrevillo? Feeling ko naman si Rocket ang
ganoon sa kanila, pero noong makita ko si Cash... Parang parehas na nga
sila.
Si Shield at Matrix na lang ang hindi ko pa nakikilala sa kanila. Mukhang
walang pake din naman ang mga iyon.
Pansin ko nga sa kanila na si Rocket lang ang mapagpansin sa mga babae,
sila Cash naman ay hindi pero baka pakitang tao lang din.
Hay.
Nakakapanlumo ang naiisip ko.
Ang sakit sa puso.
Hindi ko kailanman naisip na maaapektuhan ako ng ganito sa ganoon
kadaling panahon lamang.
Kung alam ko lang talaga, sana naiwasan ko na agad.
Bakit kasi hindi ko pinansin! Nahihirapan tuloy ako ngayon kung paano ko
ito maaalis sa akin.
Nagising ang diwa ko nang may madinig akong nagtatawanan at sipol.
"Whoah! The CEO is here..."
Napalingon agad ako doon. Tumatawa si Ixerr Saavedra habang nanunuyang
nakatingin naman sa amin si Zydein Saavedra.
Damn, doctors.
Bakit ang ganda nila sa paningin? Para bang talagang napakatalino at
napakalinis nilang tingnan.
Magulo ang buhok ni Ixerr, nakahawak pa ang kamay niya sa kanyang chin.
Magkaparehas lang sila ng suot ni Zydein.
Sayang napakagwapo nila. Perpekto at talagang malinis.
Hindi maipagkakailang magpinsan silang dalawa. Malaki ang pagkakahawig
nilang dalawa.
Mas badboy look lang si Ixerr, parang Rocket ang datingan. Si Zydein
naman ay intense at mapaglaro, halatang babaero rin.
Basta chinito, manloloko. Tss...
"Anong maipaglilingkod namin sa iyong prinsesa?" natatawang tanong ni
Ixerr.
Umismid si Cash at saka ako maingat na inupo sa hospital bed.
"Check her ankle..." Cash commanded.
Zydein whistled.
"Right away, Mister CEO..." tawa pa niya. Lalong nawalan ng mata dahil sa
pagtawa.
"Ako na ang magchecheck, ZD..." ani Ixerr at akmang lalapit sa gawi ko.
"I asked for ZD, Ixerr..." pigil agad ni Cash sa malamig na tono.
Kumunot ang noo ko. Kinakabahan na ako sa oras na ito, hindi ko alam kung
safe ba ako o ano. Basta kung ano anong naiisip ko.
Tumawa si Zydein at napailing.
"Uh-hmm, oops! Let me check her, Ixerr. Baka mapilayan ka rin, e..."
Malakas na tumawa si Ixerr at kumamot sa ulo. Umirap siya kay Cash.
"Tss, watta possessive boss..."
"Shut up, fucker..." untag ni Cash.
Chapter 12
FTF 10
Yugto 10
Iniwas ko agad ang aking paa kahit nasasaktan ako ay kaba pa rin ang
nanaig sa akin. Hindi ko pa rin kayang magpahawak sa iba.
Mahirap pa rin para sa akin ang kumalma sa lagay na ito, kahit yata mag-
agaw buhay ako hindi mawawala ang trauma ko.
Napatingin silang tatlo sa akin. Nag-umpisang mag init ang gilid ng aking
mata, sobrang natatakot akong mahawakan.
"I need to check it..." malumanay na sinabi ni Zydein habang nakatingin
sa akin.
Umiling ako, tears rolled down my cheeks.
"Hindi pwede..." naiiyak na wika ko. "Hindi ko kaya..."
Sana ay maintindihan nila.
Kumunot ang noo ng magpinsan, sumulyap si Zydein kay Ixerr. Mataman na
tumitig lang si Ixerr sa akin na parang libro akong binabasa niya.
He sighed.
"Don't worry, ZD won't hurt you. He just need to inject you
anesthesia..." malumanay ang pagkakasabi ni Ixerr.
Muling napailing ako. Kunot na kunot ang noo ni Cash habang nakatingin sa
akin.
Inaasahan ko na ang ganoong reaksyon niya dahil halos lahat naman ng
nakakakita sa akin na ganito ako ay parehas ng reaksyon.
Hindi na nakakapagtaka na baka pati siya ay matakot sa akin. Sobrang
weirdo ng trauma ko na ayaw talaga maalis sa aking pagkatao.
"Xinea, kailangang macheck ang paa mo. Baka may ugat na naipit o butong
nabali dyan..." Hw said softly.
Mabilis ang naging pag iling ko ng ilang beses.
"Please... Hindi pwede, hindi ko kailangan macheck. Hindi ako baliw..."
wala sa sariling nasabi ko habang naiiling.
Nanlaki ang mata nila. Si Ixerr naman ay napasinghap at parang alam na
ang lahat sa akin. Sa ilang minutong magkasama kami ay parang basa na
niya ako.
"She have trauma..." he declared. "Alam namin, hindi ka baliw. Kailangan
lang icheck ang paa mo dahil baka nabalian ka..." malambing ang kanyang
tono at maingat na lumapit sa akin.
Muling napaurong ako sa kamang inuupuan ko.
Hindi pwede! Damn it!
"Xinea, please. Kailangan matingnan ang paa mo dahil baka lalo pang
mamaga..." si Cash.
Kumalabog ang dibdib ko, nakaramdam ako ng kakaibang kaba. Sobrang hirap
ng nararamdaman ko iyong tipong ayaw ko naman matakot pero natatakot pa
rin ako.
Ito lang ang hindi ko kayang kontrolin sa aking katawan, ang kaba at
takot na 'di ko maintindihan.
It frustrates me so fucking much!
Gusto ko palaging umiyak at magdasal na mawala ito sa akin. Pero wala,
ganito pa rin in the end. Nahihirapan pa rin ako.
Fuck.
Hindi na natuloy sa paglapit si Ixerr sa akin, mukhang alam niya na
talaga ang trauma'ng mayroon ako.
Nagsusumamong tumingin ako kay Cash. Nakakunot lang ang noo niya at
halatang gulat pa rin sa mga ginagawa ko.
"Cash, iuwi mo na ako. Hindi ako pwede dito, hindi ako pwede kahit saan.
Walang pwedeng humawak sa akin..." My voice is shaking big time.
Gulat ang bumalatay sa reaksyon ni Cash, samantalang parang alam na naman
ng magpinsan ang kaso sa akin.
Nakatingin lang sila sa akin. Huminga ng malalim si Ixerr at sumulyap kay
Cash.
"Dalhin mo siya kay Tito Aki, iyon ang alam kong doktor niya..."
Tumango tango ako at kahit iika ikaw ay nagpunta ako sa gawi ni Cash at
humawak ako sa laylayan ng longsleeves niya.
"Yes, please..." halos magmakaawang tono ko. "Promise, mananahimik na
ako..." pagsusumamo ko pa.
Hindi ko alam kung paano ko 'to nagagawa, ngayon ko lang ulit nagawa ang
bagay na ganito.
Sobrang nag iingat ako sa lahat ng taong nasa paligid ko pagtapos sa
isang iglap ganito lang?
Ganito kabilis lumabas ang trauma ko! Ang sakit sakit sa pakiramdam na
ganito ako, my heart was crying in so much pain.
Ang hirap gawin ng pagmamakaawa pero nagagawa ko iyon na parang isang
bagay lang na 'di importante.
Umigting ang panga ni Cash pero malamlam ang mga mata niyang nakatingin
sa akin. Awa ang nababasa ko doon.
Naipakita ko na talaga ang takot sa mata ko ngayon. Tumulo ang luha ko sa
pisngi, napakurap kurap siya at mabilis na pinunasan iyon gamit ang
kanyang daliri.
"Alright..." He sighed. "We'll go now, Ixerr, ZD..." paalam niya sa
dalawa bago ako muling buhatin.
Wala akong naging pag-angal, sa totoo lang siya lang ang pwedeng gumawa
nito.
Siya lang ang bukod tanging nakakagawa nito, walang iba. Miski si Xendo
ay ilang pang humawak sa akin dahil sa trauma ko.
Iba-iba kasi ang nagagawa ko oras na may humawak sa akin. Nakakapanakit
ako ng tao at saka sisigaw sa kakaiyak.
Ayaw ko nang umabot ako sa puntong ganoon kaya nagmamakaawa na lang akong
ilayo ako sa mga tao.
"Thank you." I said sincerely.
"Heaven..."
Nagtuluan na naman ang bwisit na mga luha ko nang madinig ang malumanay
na boses ni Vladimir.
"Vlad..." nanginginig ang labi ko nang humarap sa kanya.
Nakakapit lang ako sa leeg ni Cash. Panay ang mabibigat niyang paghinga
bago ilapit sa aking tainga ang labi niya.
Nanindig ang balahibo ko. Fuck!
"Doctor Akizeo, not your Doctor Vlad. Tsss..." nagpapaalala niyang
bulong.
Kumalabog ang puso ko. I bit my lower lip and closed my eyes then nodded
at him.
Para akong isang tutang maamo ngayon na susunod sa mga sinabi niya. Hindi
lang dahil sa trauma ko kundi dahil na rin sa authority sa kanyang tono.
"Heaven, what happened? Let me check you." nag aalalang boses ni Vlad. He
then looked at Cash. "Can you put her down?"
Naningkit ang mata ni Cash at tipid na umiling lamang.
"Doctor Akizeo will check her... If you'll excuse us, nagmamadali kasi
ako..." malamig at pormal na wika ni Cash.
Kumunot ang noo ni Vlad.
Mukhang kagagaling lang niya sa isang operasyon dahil kita ko pa ang mga
mantsa ng dugo sa kanyang white na polo at pantalon.
Magulo ang kanyang buhok, mukhang antok ang malalalim na mata niya.
Lalong naging light brown ang kanyang mata habang nakatitig sa amin.
Hindi ko talagang maitatanggi na sobrang tiwala ako sa kanya, kahit anong
oras ay kaya niya akong hawakan na wala akong magiging takot.
Sumulyap siya sa akin, tipid na ngumiti lang ako sa kanya. Huminga siya
ng malalim at saka tumango tango na rin.
"Take care, Heav..." he said softly.
Mabilis na nilagpasan siya ni Cash, sobrang bastos dahil hindi man lang
niya ko hinintay na makasagot kay Vladimir!
"You looked calm now..." sarkastikong puna niya sa akin.
Pumikit na lamang ako at bahagyang sumimangot. Hindi ako natutuwa sa
kabastusang mayroon siya.
"Wipe your tears, hindi ko kayang punasan baka maging muta..." he tried
to joke.
Inis na napadilat ako at matalim na tiningnan siya.
He chuckled.
"What? Concern lang ako sa mata mo, sayang kasi..." muling natawa siya.
Damn him.
"Hi, Cash!" bati ng isang nurse na nasalubong namin. "Oh, what happened
to your employee? Do you want me to check her?" tanong niya pa kay Cash.
Wow, akalain mong alam niya palang may masakit sa akin. Ang galing dahil
na kay Cash lang ang mata niya, kaya paano niya nalaman na may karamdaman
ako?
"I need Doctor Akizeo, not your nurse..." inis na bulong ko at saka inis
na pumikit.
He laughed.
"I know, I know... Chill, Miss Secretary..." he whispered. "Hmm, no. I
need to find where Doctor Akizeo's office is, can you help us na lang?"
baling niya pa sa nurse.
Namula ang pisngi ng nurse at mabilis na tumango.
"Alam ko kung saan iyon, bakit kailangan mo pa ng tour guide?" pormal na
tanong ko.
Nagulat ang nurse doon. Amused naman ang mukha ni Cash at halatang
natatawa na.
"Thank you, miss. Alam na pala namin..." aniya sa babae at saka naglakad
na siya ulit.
Tsss...
Pagdating namin sa opisina ni Akizeo ay naabutan namin doon ang isa pang
Saavedra na si Blake, iyong blue eyes din.
Pormal na nakaayos ang buhok ni Blake Saavedra, katulad ni Akizeo ay naka
white longsleeves lang din siya at black slacks.
Sobrang ganda ng mukha nilang dalawa, ang alam ko ay magpinsan lang din
sila pero malaki ang pagkakahawig nila.
Kaibahan lang ay mas malamig ang aura ni Akizeo kesa kay Blake. Mayroon
pang isang lalake doon.
Nakatalikod siya mula sa amin, sabay sabay silang napalingon nang
makapasok kami.
Nalaglag ang panga ko nang makita ang isa pang lalake. What in the world!
Bakit ganyan ang itsura niya!
Mangha na ako sa mukha ni Akizeo at Blake pero nang makita ko ang isa pa
ay hindi ko na alam kung ano pa ang salitang mangha! Para bang mas sobra
pa sa pagkamangha ang dama ko ngayon.
Sadyang kakaiba ang mukha! Alien! Alien sa kagwapuhan.
"Heaven Felizardo." si Akizeo ang unang nagsalita, tumayo siya mula sa
sofa at saka lumapit sa akin.
Suminghap ako sa sobrang lamig ng mata noon. Kakaiba ang pagka-asul noon,
icy blue.
Nakasuot lang siya ng school doctor's uniform ng Harvard University. May
stethoscope din siya sa bulsa noon, sa isang kamay niya ay may libro
siyang hawak.
Grabe! Alien talaga siya. Hindi ko na alam kung ano pang pamumuri ang
kailangan kong sabihin.
He's just too much.
Magmula sa kanyang malambot at natural messy hair, malamlam at maamong
mga mata, makitid na ilong, hindi manipis at makapal na labing mapula at
magandang built ng katawan.
Sobrang sobra na siya para sa perpekto! May ganyan pa lang itsura 'no?
Tumikhim si Cash.
"Stop gawking at Onyx." bulong niya bago ako iupo sa isang hospital bed.
What the heck? Siya iyong Onyx? Onyx na laging laman ng kwentuhan ng
kababaihan?
Damn. Now, I know why!
Wala kang makikitang badboy at playboy sa look niya. Malamig lang siya at
mukhang maamo, parang hindi gagawa ng pangit o masama. Ganoon ang itsura
niya.
Napalunok ako at umiwas ng tingin doon. Tumayo lang si Cash sa gilid ng
hospital bed. Lumapit na si Akizeo sa akin.
"This is the first time you got injured..." nilingon niya si Cash.
"Arrence, what did you do?" pabirong tanong pa niya.
Ngumuso si Cash at nagkibit balikat.
"Wala po, Tito Aki. Walk trip daw siya kanina, e. Iyan ang nangyari..."
He chuckled.
Matalim na tiningnan ko siya. Naramdaman ko ang paghawak ni Akizeo sa
aking paa, sobrang gaan ng kamay niya. Ni hindi na ako makaramdam ng
kirot.
Akizeo chuckled. Dang!
Nagtaas ng kilay si Cash sa akin at saka tumuro sa likuran niya kung
nasaan sila Blake at iyong Onyx sa sofa.
"I'll just sit there..." he mouthed.
Napanguso ako at tumango na lamang bago pumikit at sumandal sa headboard
habang chinicheck ni Akizeo ang paa ko.
Damn.
Kakaiba talaga ang pakiramdam ko, bakit kaya akong pakalmahin ni Cash?
Nawala na rin ang panginginig ko bagay na hindi ko kinasanayan noon.
Noon kasi kapag lumabas ang trauma ko, hindi na matitigil ang panginginig
ko hanggang kinabukasan, pagtapos ngayon parang ilang minuto palang
nawala na.
Humugot ako ng malalim na hininga at sumulyap sa gawi ni Cash. Katabi
niya si Onyx at nag-uusap silang dalawa.
Magkakakilala sila? Malamang! Kakilala niya nga rin ang mga pinsan, e!
Tss...
Nakaramdam ako ng luwag sa pakiramdam, ito ang kauna-unahang kumportable
ako sa mga taong nasa paligid ko. Ngayon lang.
Chapter 13
FTF 11
Yugto 11
I woke up early the next day, hindi ako makakpasok ngayon dahil sa aking
sprained ankle.
Pinaliwanag ni Doctor Akizeo ang nangyari sa akin, pero hindi ko na iyon
naintindihan dahil sa labi na pagkaantok.
Ni hindi ko nga alam kung paano ako nakauwi pero sure naman na si Cash
ang naghatid sa akin rito sa mansyon.
"Heaven hija, dinalhan na kita ng umagahan mo para hindi ka na umakyat-
panaog at baka lumala pa ang pilay mo..." si Manang Ester.
Pumasok siya sa aking kwarto at saka inayos niya ang tray na may mga
pagkain sa bedside table ko.
Nalanghap ko agad ang amoy ng butter doon, mukhang may pancakes. Iyon
talaga ang hinahanap ko kahapon pa mabuti na lang at may dala si Manang.
I smiled.
"Salamat ho, Manang..."
Ngumiti siya at tumango sa akin. Lumapit siya sa gawi ko para suportahan
ako sa pag-upo kahit na kaya ko naman talaga.
Ganito talaga sila sa akin, masyado akong bini-baby. Kaya kahit wala ang
parents ko ay hindi naman ako nangungulila dahil sa kanila.
Inaalagaan naman nila ako na parang isang anak na talaga.
"Kainin mo ang mga iyan, binilin din ng nobyo mo na pakainin ka ng
prutas..." nilagay niya ang mga prutas sa harapan ko.
Napatingin ako sa kanya. Si Cash?
"Siya ang nagbigay ng mga ito?" takang tanong ko.
Marahang tumango siya at natawa.
"Oo, hija. Marami siyang dalang prutas at may mga tsokolate pa. Kaninang
alas siyete ng umaga ay dinaan niya lang ang mga iyon dito, mabait pala
ang nobyo mo..."
Kumunot ang noo ko at unti unting napagtanto ang kanyang sinabi.
Nobyo?
Kumalabog ang puso ko.
Kayang pakalmahin ng pangalan niya ang puso ko pero siya rin ang dahilan
kung bakit ako laging kabado.
"Manang!" I exclaimed. "Hindi ko po nobyo ang boss ko..."
Namilog ang mata niya sa akin. Kumagat ako sa isang mansanas at saka
tumingin kay manang.
"Naku! Akala ko ay nobyo mo, aba'y wala rin naman siyang pag-tanggi
kanina kila Jen noong sabihing nobyo mo siya. Napakagandang lalaki ng
binatang iyon kaya naman pinagkaguluhan siya kanina ng mga dalagita."
Sila Jen at Dona ang tinutukoy niyang dalagita, iyon ang kanyang mga apo
na kasambahay din dito sa mansyon.
Pinag-aaral silang dalawa sa kolehiyo nila mommy. Mababait din at may mga
pangarap sa buhay kaya lalo silang nagustuhan nila daddy.
"Sinabi niya rin sa akin ang mga iinumin mong gamot, dala niya rin ang
mga iyon... O'siya, maiwan muna kita. Paakyatin ko rito si Dona para
maasikaso ka at bawal mo pang igalaw masyado ang paa mo..." Manang added.
Napabuntong hininga ako. Pinakalma ko ang puso kong hindi malaman ang
salitang kalma.
Nakakainis naman kasi, bakit kailangan niyang maging ganoon? Kundi pa
pala ako naaksidente, walang magaganap na ganito.
But I guess he is just guilty because he was with me that time. Pwede rin
naman, kasi ang kilala kong Cash ay walang pakealam sa lahat.
Kaya naninibago talaga ako sa kanya ngayon.
"Napakgwapo talaga noon, Heaven! Hindi ako makapaniwala na may ganoong
tao. Sa buong buhay ko kasi ay ngayon lang ako nakakita ng katulad n'ya."
manghang sambit ni Dona.
Magmula kaninang umagahan ay kakwentuhan ko na siya. Naghatid rin siya ng
tanghalian para sa akin pagtapos ay nakipagkwentuhan na.
Madaldal si Dona, parehas ng kanyang kapatid na si Jen. Pero hindi naman
sila iyong tipo na nakakainis, in fact ang saya nga nila kakwentuhan.
Natawa ako habang nagbabasa ng libro. Kahit hindi ko siya lingunin ay
alam kong kilig na kilig siya sa oras na ito.
"Hindi mo ba talaga boyfriend iyon? Naku! Akala ko pa naman may forever
na, bagay na bagay rin kasi kayo!" Tili pa niya.
Umiling ako, sinara ko ang libro at saka nilapag sa bedside table.
Mabuti na lang at hindi na malala ang pagkirot ng paa ko. Konti na lang
at nakakaya ko na ang sakit nito.
"Hindi, ah. Mukha bang papatol iyon sa katulad ko?"
Napanguso siya at napasimangot sa akin. Maingat na umupo siya sa likuran
ko at sinuklay suklay ang buhok kong maikli.
"Ano ka ba! Bakit mo naman naisip na hindi siya papatol sa katulad mo?
Ang perfect mo kaya, Heaven! Maganda, edukada at mayaman. Aba! Kung
magiging kayo noon ay hindi siya lugi!" aniya.
Napailing ako at natawa.
"No, I mean hindi ako ang tipo niyang babae-"
"Ay, ay. May panghihinayang sa tono?" halakhak niya. "Heav, hindi naman
sa tipo iyan, e. Nasa tao 'yan! Paano kung nakita niya sayo ang tipo
niyang ugali?"
"O 'di ba! Sus, paano rin kung ang tipo niyang babae ay pangit naman ang
budhi? Kaya hindi talaga natin masasabi na may kanya-kanya tayong tipo
dahil nasa tao iyan kung paano ka niya magugustuhan..."
"And take notebook, ugali ang minamahal hindi ang itsura. Sa sobrang
daming nagkakagusto sayo, hindi pa nila knows ang attituding mo. Naku,
lalong dadami ang admirers mo kapag nalaman pa nila."
Napahinga ako ng malalim at ngumiti na lamang sa kanya.
Lahat talaga ng sinasabi nilang magkapatid ay may sense, hindi sila iyong
madaldal na puro lang dakdak at kalokohan.
Ugali ang minamahal, hindi itsura. Iyon ang pinakatamang nadinig ko.
Totoo naman, e. Hindi lang nakabase sa pisikal na kaanyuan ng tao ang
lahat. Nasa sa iyo rin iyon kung paano mo dadalhin ang ugali mo sa kahit
sino o kahit saang lugar.
Maganda ka nga pangit naman ugali mo? Kahit ayaw mo ay madadamay ang
itsura mo sa pangit ng ugali mo.
Ganoon lang.
Huminga ako ng malalim habang nagbabasa ng libro. Alas siyete na ng gabi,
I'm a bit sleepy. Ganito talaga ang kadalasang oras na dinadalaw ako ng
antok.
Nakakabwisit dahil nagigising pa ako ng ala-una o alas dos ng madaling
araw at naghahanap ng pagkain. Iyon ang nakagawian ko.
My phone beeped.
Kumunot ang noo ko.
Ngayon ko lang napansin na may 18 messages doon at 15 missed calls. I
immediately clicked the message icon.
Unregistered number 1:
Don't skip a meal and drink your meds, Xinea...
Unregistered number 2:
Hi, Heaven. How are you?
Bella Santos:
Heav, I heard what happened. Magpagaling ka, namimiss ka na ni boss!
Ayie! Take care, we miss you!
Helena Ty:
Hey, Heav! Get well soon.
Unregistered number 1:
Xinea, I brought you fruits and chocolates there. Kapag bored ka kumain
ka lang, para naman magkataba ka. Get well soon, Miss secretary. Your
office table misses you... -C.
Nanlaki ang mata ko nang mapagtantong si Cash ang dalawang messages doon.
Damn, naghuhurumentado na naman ang puso ko sa kakaibang kaba.
Nanginginig ang kamay kong nilock ang cellphone ko, wala akong nasagot
miski na isang text doon dahil nawalan ako ng lakas.
Damn.
Hindi ko alam kung sweet ba siya o ako lang ang nagbibigay ng malisya sa
texts niya. Basta para sa akin ay nakakagaan iyon ng loob.
Damn, Xinea. Don't get too far you might get hurt in the end of the day.
The next three days ay hindi pa rin ako nakakapasok kahit na kaya ko ng
maglakad at magaling na ang injury ko.
Sa three days na iyon ay walang araw na hindi ako nakakatanggap ng texts
mula kay Cash. Every morning din siyang nagpupunta rito pero hindi ko na
naaabutan dahil sa tintanghali akong magising.
Naghahatid lang naman siya ng mga pagkain at kung anu-ano pa, ewan ko ba
kung bakit niya pa kailangang gawin iyon. Alam na rin naman niyang
magaling na ako.
I wore a stripes t shirt and black ripped jeans, pupunta ako ngayon sa
Sitio Paraiso para dumalaw dahil nitong mga nakaraan ay hindi na ako
nakakapunta.
Nahihiya tuloy ako kila Sister Gia, dati-rati palagi akong naroon.
Samantalang ngayon hindi na ako nakakadalaw.
Ang gulo-gulo ng isip ko nitong nakaraang araw, sobrang nakakaramdam ako
ng kaba at kiliti tuwing naiisip ko ang mga ginagawa ni Cash.
Cash Estrevillo:
You should eat well and sleep early, para naman naaabutan kitang gising
sa umaga kapag nagpupunta ako dyan.
Cash:
I know you're fine now, bakit hindi ka pa rin pumapasok? Should I fire
you, instead?
Cash:
Just kidding but yeah I hope you're fine, miss secretary.
Napahugot ako ng malalim na hininga. Kaninang umaga niya iyon texts, it's
kinda awkward.
Ang hirap naman kasi paniwalaan na si Cash ang nagtetext ng ganoon! Noong
una ay ayaw ko talagang maniwala, pero unti unti kong napapatunayan na
siya nga iyon.
Pagkababa ko ng kotse ay sumalubong agad si Carlo sa akin, sumunod din
ang iba pang bata na kilala na ako.
"Ate! Ate!"
Napangiti ako nang makita sila, yumakap sa baywang ko si Carlo. Bahagyang
yumuko ako para mayakap siya.
"Hi!" I exclaimed happily. "I missed you all..."
"Ate langit, bakit ngayon ka lang ulit nagpunta dito? Namiss ka namin ng
sobra pati sila Sister Netty at Sister Gia palagi kang hinahanap!" si
Carlo.
Malaki ang tinaba ni Carlo ngayon kaya nakakatuwa siya lalong tingnan,
lahat naman sila ay tumaba at lumaki na rin.
"Ganoon ba? Wait lang, may pasalubong pala si Ate sa inyo..." hinawakan
ko ang kamay ni Carlo at saka ko binuksan amg compartment ng kotse ko.
"Wow!" sabay sabay nilang tili.
Dumaan kasi ako sa isang mall para bilhan sila ng mga bags at toys, may
mga school supplies na rin doon at mga libro para magamit nila.
Iyon naman kasi ang hilig nila, magbasa, coloring books at pagpapainting.
Wala na rin akong maisip na ibigay.
Bumili rin ako ng cakes at donuts para sa kanila. Halatang tuwang tuwa
naman silang lahat doon.
"Naku! Tuwang tuwa sila, maraming salamat, hija..." si Sister Netty.
"Ngayon ka lang yata ulit nagawi rito, Heaven, ah? Anong
pinagkakaabalahan mo, huh?" mapanuyang tanong ni Sister Gia.
"May nobyo ka na, ano?" pang tutukso pa niya.
Nag init ang pisngi ko at mabilis na umiling.
"Wala po, Sister! May trabaho na kasi ako kaya medyo madalang na rin
makabisita, pasensya na..." paumanhin ko.
"Ay, ganoon ba? Ayos lang iyon. Naiintindihan naman namin," Sister Gia
smiled. "Sadyang namiss ka lang namin dito lalo na ni Carlo."
Napangiti ako at tumingin kay Carlo. Puro kalat pa ng icing ang paligid
ng labi niya habang nakikipagtawanan sa isa pang bata.
May balak talaga akong ampunin si Carlo kaya lang mukhang masaya pa siya
rito dahil may mga kalaro naman siya.
Kung sa akin o sa amin siya titira ay wala siyang masyadong makakasama
doon, baka malungkot lang siya.
Siguro ngayon pwede ko na siyang ampunin, dahil wala na akong balak
magtrabaho at bumalik doon sa FEST.
Hindi ko alam, basta ayaw kong makita muna si Cash. Alam ko kasing lalo
lang niya akong lulunurin.
Simpleng pagtingin nga lang niya ay naghihingalo na ako, paano pa kaya
kung magkakasama ulit kami?
Ang hirap na.
Sana hindi na ito lumalim pa. Sana wala ng mas ilalalalim pa ang
pagkalunod ko dahil baka hindi na ako makaahon pa.
Bumuntong hininga ako at saka tumalikod para pasadahan ng tingin ang
buong garden ng Sitio Paraiso.
Napatitig ako sa isang bulto ng katawan na nakaside view mula sa gawi ko.
Nakangisi siya habang kausap ang isang lalake.
He's wearing a denim longsleeves, nakatupi iyon hanggang sa kanyang siko.
Ang buhok niyang parating pormal noon ay kakaiba ngayon dahil sa bagong
gupit.
Nakataas iyon patagilid at magulo lang, shaved sides at talagang napaka
playboy niyang tingna sa ganoong gupit.
He looks really really clean!
Kung noong una ko siyang makita ay talagang malinis na siyang tingnan,
lalo pa ngayon. Iyon nga lang ay mukha na talaga siyang wawasak ng puso
ng kababaihan.
"Kuya Pera!" sigaw ni Carlo at saka mabilis na tumakbo papunta kay Cash.
Napanguso si Cash at saka lumingon kay Carlo, he smiled and kneeled down.
"Kuya Pera! Nandito na si Ate Langit!"
Kumunot ang noo ni Cash.
"Wow, talaga? Nasaan ba iyan si Ate Langit? Ang tagal tagal ko na siyang
inaabangan dito, e..." tawa ni Cash.
Hinila ni Carlo ang kamay niya. Nanigas ako sa kinatatayuan ko dahil sa
nagdedeliryong puso ko.
Damn it!
Shit!
"Dito! Dito!" ani Carlo habang hinihila ang laylayan ng polo ni Cash.
Tumatawa lang si Cash habang aliw na nagpapaakay lang kay Carlo.
Ngumiti ng malapad si Carlo sa akin habang papalapit. I wanted to run but
seeing Carlo smiled at me like that made me stayed.
I'm really doomed.
Huminga ako ng malalim para magpakalma kahit konti.
"Ate Langit!" Tawag ni Carlo. "Kuya Pera, ito si Ate Langit!"
Napasinghap ako at hilaw na ngumiti kay Carlo. Doon na bumaling sa akin
si Cash, kumunot ang noo niya nang makita ako.
Damn, damn!
Lupa kainin mo ako, ngayon na!
Ngayon malapitan ko na siyang nakikita ay talagang hindi na napigilan ng
puso ko ang maghurumentado. Sobrang kalabog nito ay parang gusto ng
lumabas.
He then smiled.
Fuck that smile!
"Hi, Ate Langit."
Chapter 14
FTF 12
Yugto 12
Panay ang pagkagat ko sa labi ko habang nagmamaneho. Sobrang nahihiya ako
sa naging asta ko.
Kanina noong batiin ako ni Cash ay mabilis ko silang tinalikuran at
umalis na ng Sitio Paraiso, hindi ko na kasi talaga kaya.
Kung magtatagal pa ako ay baka sa iba na ako pulutin. Alam ko namang
walang pag-asa sa pagitan naming dalawa.
At lalong alam kong hindi ako ang tipo niya, I know his type. I know his
standards when it comes to women!
He likes a high standard, sexy body, tall, fair skin. Sa madaling salita,
wala iyon lahat sa akin! High standard ako, yes because our family's
rich, nothing more.
Huminga ako ng malalim. My phone rang, I checked it. Halos maipreno ko
ang aking kotse nang makitang si Cash ang tumatawag.
Inis na tinapon ko ang cellphone sa backseat. Damn it!
H'wag ka ng tumawag! Text mo pa nga lang halos himatayin na ako, what
more sa phone call?
Ugh, I really hate myself!
Takot ako sa lalaki. Takot ako, kaya bakit nararamdaman kong gusto kong
palagi siyang makikita?
Padabog na bumaba ako ng kotse, kinuha ko sa backseat ang cellphone ko at
saka dumiretso na papasok sa loob ng Shangrila.
Malling ang pangunahing stress reliever ko, lalo na kapag ganitong
nakakaramdam ako ng frustrations.
Hindi naman ako magastos sa pagsha-shopping pero okay na sa aking
makapaglakad lakad sa ganitong lugar.
Wala namang masyadong tao rito, hindi katulad sa ibang malls na dinarayo
talaga. Dito kasi ay kadalasan puro mga artista o di kaya'y modelo.
Ewan ko ba kung anong mayroon rito na wala sa ibang mall.
Habang naglalakad ako ay binabasa ko ang mga texts na hindi pa nababasa.
Wala sa sariling binasa ko ang kay Cash.
Cash Estrevillo:
Xinea, do you have a problem with me?
Cash Estrevillo:
Did I do something wrong or bad? Tell me, please...
Cash Estrevillo:
Walking out again, huh? So you like chasing that's why you keep on
walking out?
Cash Estrevillo:
And oh I forgot, you have a six month contract on FEST. You can't run or
even walk away from me... Haha.
Cash Estrevillo:
I will chase you, no matter how long the road you want to walk in...
Damn it!
Pakalmahin mo naman ang sarili mo, Heaven Xinea! It's just a texts! Bakit
sobra naman yata ang pagkakiliti mo sa tiyan?
Shit, this can't be!
"Ouch! Are you blind?"
Inis ang boses ng babaeng nabangga ko. Grabe, hindi ko akalain na
makakagawa pa ako ng katanghan dahil lang sa mga texts niya.
Nakakainis!
"I'm sorry..." nagyuko ako ng ulo.
Tumaas ang tingin ko sa babaeng nabangga ko. She's really pretty despite
of his bitch face. She has this bitchy look on her face lalo pa't
nakalipstick siyang dark.
"May magagawa ba ang sorry mo? Mawawala ba niyan ang sakit ng nabangga
mo?" sarkastiko at inis niyang tanong sa akin.
Nangunot ang noo ko.
What the! Nagsosorry na nga ako, ano bang gusto niyang gawin ko? Sorry
lang naman ang talagang pwedeng masabi.
"What do you want me to do, then?" pormal na tanong ko sa kanya.
Gusto ba niya lumuhod pa ako para lang mawala ang inis niya? Tss, nakita
naman siguro niya na may mababangga siya dapat siya ang umiwas.
Tumaas ang isang kilay niya. Maganda talaga ang babaeng ito, bitch face
with the same bitch attitude.
Matangkad, maganda ang kurba ng katawan parang modelo, singkitin ang mga
mata, maputi, itim na itim ang kanyang mahabang buhok.
Ang malditang tingnan.
Ayaw kong magjudge pero iyon talaga ang nakikita ko sa kanya.
"Magagawa mo ba ang gusto kong mangyari? Dahil kung hindi h'wag ka nang
magtanong." pataray pa rin na sinabi niya.
What? Ang kitid naman yata ng utak nito.
Childish!
"Kaya ko nga tinatanong, e. Paano ko malalaman kung kaya ko iyon kung
hindi mo sasabihin?" marahang tanong ko.
Hangga't maaari ay ayaw kong magkaroon ng kaaway, kung kailangan
magpakumbaba ako ay gagawin ko tutal kasalanan ko naman iyon.
She smiled evilly.
"Oh really?"
I nodded. Para naman mawala ang inis niya.
"Queendall!"
Napalingon ako sa lalaking sumigaw mula sa likuran ng babaeng kaharap ko.
Hindi niya iyon nilingon pero batid kong siya ang tinatawag noon.
"Then, punch the flirt man behind me..." she smirked, nanghahamon ang
kanyang tono.
Nangunot ang noo ko sa pinapagawa niyang kaewanan sa akin. Nang makalapit
ang lalaki sa likuran niya ay doon ko na nakita iyon ng malinaw.
Magulo ang tayu-tayong buhok niya, matangkad, maganda at sakto ang
pangangatawan, halos mapasinghap ako nang mapatingin sa pares ng mapungay
noong mata.
What the hell, si Rocket?
Nangunot ang noo ni Rocket nang makalapit sa amin.
"Heaven?" takang tanong niya.
Napataas ulit ang kilay noong tinawag niyang Queendall.
Tumingin siya sa akin mula ulo hanggang paa, dalawang beses iyon at saka
nakakainsultong napailing kay Rocket.
"Wow! Seriously? Babae mo rin ang low class na ito?" turo pa sa akin ng
babae at saka tumawa.
Hah! Low class?
Nagkaroon ako ng kagustuhang isampal sa kanya ang apelyidong mayroon ako.
Napahugot ako ng malalim na hininga.
H'wag nang patulan, Heaven...
Rocket gasped, his jaw clenched. Halatang inis na talaga siya at hindi
nagugustuhan ang pinagsasabi ng babae.
Sino ba kasi ito?
"Stop insulting her, Queen-"
"I'll do whatever I want! I want to insult all your fucking sluts, wala
kang magagawa at hindi exempted sa akin ang ganitong low class at manang
kuno na itsura!" mariing sinabi ni Queendall.
Nag-init ang pisngi ko sa inis.
I had never been insulted like this in my whole life! Sino siya para
pagsalitaan ako ng ganoon? Anak ba siya ng isang presidente? Wala siyang
karapatan kahit na sino pa siya.
Maganda nga, baho naman ng ugali.
"Queendall Fricxy!" singhal ni Rocket at mariing hinawakan ang braso
nito. "Stop it, will you! Fuck it! Heav, I'm-"
Umiling ako, tears pooled in my eyes.
Ang sakit sakit mainsulto ng ganoon, kahit kailan ay hindi ako nainsulto
ng sobra ng kahit na sino!
"I don't need your sorry here, Rocket. Hindi naman ikaw ang mapagmataas
rito..." kaswal na sambit ko at saka tumingin kay Queendall.
She raised a brow.
"What a cry baby..." iling pa niya.
"What a bitch." bulong ko.
Naningkit ang mga mata niya.
"So what if I am? Bitch with a class..." she said, nagyayabang.
Ayaw ko siyang patulan pero ang sakit lang talaga niyang mang insulto
gayong mukha rin naman siyang low class na susyal sa kanyang ugali.
At least, I can call myself classy. Dahil hindi naman ako katulad niyang
nagsayang pa yata ng tatlong oras ng buhay niya sa pagkikilay at luwa ang
dibdib sa suot na dress!
Psh.
"Fuck." inis na bulong ni Rocket, inis na rin ang kanyang mukha at parang
gusto akong lapitan.
Umiling ako at ngumiti, pinahiran ko ang luha sa mata ko at saka tumingin
ulit kay Queendall.
"Your dirty mouth doesn't make you high class, whoever you are... Okay
nang magmukhang low class at manang kesa naman magkaroon ng ugaling
mayroon ka, mas mabaho pa sa basura..." I smiled.
Nagsalubong ang kilay niya. Halos malukot rin ang mukha niya sa sobrang
inis habang nakatitig sa akin.
Sumulyap siya kay Rocket at parang nagsusumbong pa.
Napailing lamang si Rocket. Lumamig ang kanyang mapaglarong aura ngayon.
Seriously? How old is she? Ang childish ng ugali niya. Pikon pa!
Bumuntong hininga si Rocket at saka tumingin sa likuran ko. Hinawakan
niya sa braso si Queendall.
"Ano ba? Don't touch me, dirty man! Low class kayo parehas ng mga babae
mo!" inis na piglas noon. "At ikaw low class cry baby, wala akong
pakealam sa mga pinagsasabi mo! Mananatili kang low class- fuck!"
Napamura siya ng inis na higitin siya ni Rocket papalayo.
"Zoriel, I'll just take this brat home... And do me a favor, pakihatid
rin si Heaven..." malamig na sinabi ni Rocket sa likuran ko.
"Heav, I'm really sorry about this. Tatanggapin ko ang suntok ni Cash..."
he even winked at me at saka hinila na palayo ang nagpupumiglas na babae.
Kumunot ang noo ko.
Bakit ba kasali na naman ang pangalan noon?
The man behind me chuckled.
"Alright, your favor is my command... Ihatid mo na ang batang 'yan!"
Inis na nagmiddle finger si Queendall doon at saka umirap sa akin.
Napabuga ako ng hangin at saka humarap sa lalaki. Nangunot agad ang noo
niya nang makita ako.
Si Zoriel.
Mayroon pa rin naman palang magandang makikita sa araw na ito. Nakakawala
ng inis ang inosente niyang reaksyon.
"Whoah, miss secretary. So, heaven is your name..." he nodded slowly,
nakangiti siya habang nakatingin sa akin. "I'm Zoriel, pinsan nila..."
tukoy niya kila Rocket.
Napangiti ako at tumango-tango.
"Alright, noted. Uhm, Zoriel. Don't bother to drive me home. Thank
you..." marahan kong sinabi.
Ngumuso siya at sumulyap sa malayong sila Rocket.
"But August asked me to..." giit pa niya.
Ngumiti ako, napanguso siya at tumitig sa labi ko.
Damn it!
Nag iwas ako ng tingin.
"Hindi na, may dala naman akong kotse and I have something to buy in
here..." sabi ko.
Tinaasan niya ako ng kilay.
"Are you sure? Dadaanan ko lang iyong kapatid ko sa boutique, after that
I can be with you and carry all the paperbags until you wanna go home..."
he said softly and smiled.
Ngumiti ako.
Ang bait pala ng isang 'to!
Kung kay Rocket lagi kang may makikitang malisya? Kay Zoriel wala,
malinis at talagang alam mong walang mapaglarong balak sayo.
"Yeah, I'm sure. Mukhang matatagalan din ako, besides kaya ko namang
umuwi mag-isa. Thank you..."
He smiled. The dimples under his eyes showed up.
Cute!
"Alright and sorry again for what Fricxy did awhile ago. She's really a
brat..." he chuckled.
Tumango tango ako at saka luminga-linga. Ganoon na lang ang pagkahiya ko
nang makitang nakatingin sa amin ang mga nadadaan.
"I'll go now..." nakayukong sinabi ko at saka naglakad na palayo.
"Bye, Heaven. Take care..."
Habang tumitingin ako sa mga bedsheets na nakadisplay ay nag-isip pa ako
ng maaaring bilhin na makakawala talaga sa stress ko.
Hindi ko alam kung ano pang pwede kong bilhin, e. Wala na akong maisip.
Nakabili na nga ako ng pillow cases, bedsheets, blanket, carpet at
comfoter.
Aayusin ko na lang siguro ang kwarto ko maghapon para hindi ko na maisip
si Cash o kahit na sino.
Pumunta ako sa counter para bayaran ang mga nasa cart. Hindi sinasadyang
napatingin ako sa isang unan na pera ang design!
Napangiti ako at mabilis na lumapit doon para kumuha ng dalawang pares.
Sinama ko na rin iyon sa mga pinamili ko.
Chapter 15
FTF 13
Yugto 13
"Heaven, ang galing mo pa rin!" Renza giggled.
"Oo nga, nahinto ka ba talaga sa billiards o keme mo lang iyon?" halakhak
ni Sidney.
Ngumiti ako.
Totoong nahinto ako sa billiards. Actually, I wasn't playing billiards
professionally. Natuto nga lang ako mag billiards simula noong may mga
charity events at kasama ko ang ibang kaibigan.
Well, I played it before but highschool pa iyon. Hindi ko alam na kaya ko
pa rin pala hanggang ngayon.
Ito lang nga ang kaya kong laruin, e. Wala nang iba.
"I haven't played it since we stopped seeing each other. Ngayon lang
ulit..."
Umupo ako sa isang sofa. They texted me yesterday, today is Vision's
birthday and they planned to surprise him.
I don't think Vision would like it. Masaya naman na iyon sa simpleng
presensya namin sa birthday celebration niya.
It feels like first time, parang ngayon lang ang unang pagkakataon na
makakapunta ulit ako sa celebration niya.
We've been friends since elementary and highschool, schoolmates kaming
lahat. Nagkakasundo sa lahat ng bagay, sa pagkain, charity events at kung
anu-ano pa.
Dream squad ika nga, ganoon kasi kaming magkakaibigan. Si Vision and the
Fuentabellas Sean, Kieffer and Volt lang naman ang lalaki kong mga
kaibigan ever since.
Masaya kami noong highschool days dahil parati kaming magkakasama sa
lahat. Kahit sa group study, break times, sa mga gala at sa night
parties.
Yes, I was once a party goer. Lahat kaming magkakaibigan, doon ako masaya
pero doon din ako takot ngayon.
Sobrang saya na mayroon akong mga kaibigang gaya nila. Masaya kami noon,
walang problema sa pag-aaral at puro pagsasaya lang.
Noon iyon...
Until the incident happened...
Kumalas na ako sa mga kaibigan ko, sa lahat. Wala akong kinakausap kahit
na sino, wala rin silang naririnig about sa akin. As in.
I sighed remembering the past...
It broke me too many times, even I was just remembering it. Umiiyak ang
puso ko sa tuwing maiisip iyon.
I was so broke, depressed, scared of everything and I don't have the guts
on telling it to my friends because of disgust.
Namumuo ang galit sa aking puso sa tuwing maiisip ang lahat. I suddenly
wanted to go to the hospital and talk to Vlad.
Pakiramdam ko ay hindi ko na naman kayang mag-isip ngayon.
Kinahapunan ay pinag-usapan na nila ang surprise na gagawin nila mamaya.
Hindi ko sila maintindihan dahil hindi ako masyadong nakikinig.
Lutang ang buong utak ko at naglalakbay kung saan until I heard my name.
"Hindi naman totally surprise ang gagawin natin, Vision won't be
surprised. Asa pa tayo." tawa ni Yvone.
Tumawa sila.
"Si Heaven ang pang-surprise natin. That's it! Ito lang naman ang
kailangan natin, e. Ang mapasama si Heaven." ngumising aso si Yvone.
"Si Heaven kasi ang matagal ng kulang sa atin, biruin mo six years siyang
missing in action! Tapos ngayon, sa atin lang siya nagpapakita."
malungkot na wika ni Sidney.
Nangunot ang noo ko at nakuha na noon ang atensyon kong lumilipad kanina
pa.
Why me?
"Oh! Please! Don't give us that look, Heav. Alam mo kung bakit ikaw. You
know that we missed you so much as much as the boys misses you..."
ngumiti si Renza.
Tinikom ko na lamang ang aking bibig. Hindi ko alam kung anong masasabi
ko, basta ang alam ko ay malapit nang mag-unahan ang luha ko.
I nodded slowly. They all sighed in unison.
"We're not used seeing you like that, iyong hindi madaldal, hindi
palatawa at tahimik..." Yvone said sadly.
"But you're still really good on playing billiards, we missed you..." si
Sidney.
Renza inhaled.
"And we're really happy seeing you right now. Thank you, Heaven. Kumpleto
tayo ngayon..."
Napangiti na lamang ako.
I don't know how to express my feelings, I don't even know what exact
words should I say. Ang sakit pa rin kasi sa akin na naiwan ko sila noon
ng walang miski katiting na paliwanag.
My best friends... They are treasure...
They smiled, too. Alam kong may pagtatanong pa rin sa isip nila but this
is not the right time to share it, I know they will be furious.
I don't wanna ruin this reunion.
Puro pagbuga ng hangin ang nagagawa ko habang inaayos ang aking laylayan
ng aking mini dress.
I wore a black longsleeve mini dress, net ang karamihang parte nito. Ang
dibdib ko ang pinaka may tela lamang at iyong sa bandang hips hanggang sa
upper thighs.
"Wow! Sobrang ganda mo, Heav! Ikaw pa rin talaga ang barbie doll namin."
manghang sinabi ni Sidney at saka nilingon si Yvone. "Yv, light make up
will do her..." She smiled.
Kumindat si Yvone. "Copy!"
Ito talaga ang hilig nilang gawin sa akin, ginagawa nila akong dress up
barbie. Lalo na kapag may night out kami noon.
Sadyang nakakamiss ang lahat ng nakaraan, pero nakakatakot balikan ang
iba roon. Gusto kong bumalik sa oras na masaya lang kaming lahat.
Isang nakaraan lang naman ang pinakaayaw at pinakakinakatakutan ko, ang
insidenteng iyon lang. Hindi ko ginusto iyon!
Fuck, here we go again. Please, stop eating my mind. Sana hindi ako
maapektuhan, sana hindi masira ang lahat ng mangyayari ngayong gabi dahil
lang sa sumusuksok iyon sa isip ko.
"So, what would be the plan? Yay! I'm so excited!" Renza exclaimed.
Sidney's doing my hair, she blow dried it and then straight it. Mas
lalong naging bagsak ang buhok ko.
Mukhang maganda naman ang bagong gupit ko, maikli lang rin at fade ang
nasa kaliwang bahagi.
Maraming nanghihinayang sa dating mahabang buhok ko, but I'm not. Sa
totoo lang, mas naging kumportable ako.
Mas masarap matulog at hindi na ako nag aabala pang gumamit ng suklay
dahil kamay ko lang ay kaya ng maayos ito.
"Ang cute mo pa rin kahit boy cut, try mo kaya magpakalbo!" halakhak ni
Yvone habang inaayos ang necklace niya.
Humagalpak sa tawa si Sidney at Renza na parang may naalala.
"Kapag nainlove iyan, baka magpakalbo rin!" si Renza.
"Volter Khalil ang peg?" hagalpak ni Sidney.
Kumunot ang noo ko sa kanila. They all laughed.
"Seriously! Alam mo ba last year, nagpakalbo si Volt..." tumawa si Yvone
at nailing. "And you would never believe it why!" she gasped in awe.
"Why?" tanong ko. "Hindi ba't my hair syndrome iyon at ayaw niyang
nagagalaw ang buhok niya?"
Malakas na tumawa silang muli.
"Kaya nga! Exactly! You'd never believe it!" si Renza. "Nagpakalbo siya,
semi-kalbo..."
Napanguso ako.
Si Volt kasi iyong tipo ng tao na sobrang sungit, ayaw niyang nahahawakan
ng iba ang buhok niya. Naalala ko pa noong Elementary days namin,
nagsuntukan sila ni Kieffer dahil binato siya nito ng itlog sa ulo.
"Nagpakalbo siya dahil lang sa inutos iyon ng girlfriend n'ya! Hanep..."
napapailing at natatawang sambit pa ni Yvone.
"Iba talaga kapag in love..." Sidney laughed.
Nanlaki ang mata ko at saka malakas na natawa na rin sa sinabi nila.
Nagtawanan lang kaming lahat.
"Di ba? Iba na talaga ang Kuya Volt natin. I'm waiting for Vision, Sean
and Kieffer to do the same!" tawa ni Yvone.
Hindi ako makapaniwala na magagawa ni Volt iyon. Sobrang mahal niya ang
buhok niya at talagang bagay na bagay sa kanya.
Naiisip ko naman ang itsura niya kapag kalbo, he's perfect. Hindi
kabawasan sa itsura niya iyon pero mahirap paniwalaan na nagpakalbo siya
dahil lang sa inutos ng girlfriend niya.
Who would do that? Only Volter!
Ang galing dahil hindi rin naman halatang magseseryoso siya sa isang
babae o may magugustuhan ba o papasa sa standards niya pero base sa mga
kwento nila Sidney ay talagang nalunod na daw si Volt ng pag-ibig.
"Wala, e. Nilaman na ng sistemang pag-ibig. Magagawa mo talaga ang mga
ayaw mo oras na utusan ka ng mahal mo..." si Sidney.
Si Renza ang nagmamaneho ng aming sinasakyan. Papunta na kami kung saan
gaganapin ang selebrasyon ng kaarawan ni Vision.
I couldn't help but being nervous. I don't know! Dapat nga ay mas
kumportable akong makikita sila ngayon.
Pero hindi pa ako sigurado kung hindi aatake ang trauma ko ngayon sa
lalaki, I hope not. Siguro naman ay hindi? Dahil kilala ko sila at
talagang malapit kaming lahat sa isa't isa.
So, why would I be thrilled?
Ang plano namin ang nakakakaba! My God! They pushed me to sing a song for
Vision. Yes, I know how to sing but hell, hindi ako sanay kumanta sa
harapan ng maraming bisita.
I'm really damn tonight. Sana ay walang mangyaring nakakahiya dahil naku!
Kaonting pahiya ko lang ay baka bumuhos na ang luha ko doon.
"This is it, pancit! Heav, dito ka na muna. Papasok kami sa loob para
batiin siya pagtapos ay susunduin ka ni Yvone rito para dalhin sa back
stage..."
Paalala ni Sidney sa akin, humalik sila sa noo ko bago ako iwanan sa
frontseat ng sasakyan. Huminga ako ng malalim at sinundan sila ng tingin.
Marami pang bagong dating na mga kotse ang nagparadahan sa parking space
ng mansion nila Vision.
Pinasadahan ko ng tingin ang buong mansion. All white iyon, animo'y isang
kaharian. Hindi ito ang bahay nila Vision, ang alam ko'y rest house nila
ito.
Engineers at Architects ang karamihang tinapos ng kanilang pamilya. Hindi
ko lang alam kung ano ang tinapos ni Vision.
Si Vision at Volt ay magpinsan, ang mom ni Volt at daddy ni Vis ay
magkapatid. Ganoon na rin siguro sila Sean at Kieffer dahil pinsan naman
sila ni Volt sa father side.
Napatingin ako sa tatlong kotse na magkakasunod lamang dumating. Magagara
ang mga sasakyang iyon.
Mula sa unang kotse ay bumaba ang nakikilala kong si Ixerr Saavedra,
wearing his dark blue longsleeves folded on his elbows and black pants.
Si Zydein ang lumabas mula sa front seat, katulad ni Ixerr ay naka
longsleeves rin siya at nakatupi hanggang sa kanyang siko.
Bumaba rin mula sa isa pang kotse ang isa pang lalaki na sumobra sa
gwapo! Damn. He's no other than Kaizellus Sy. Kilala ko siya dahil pinsan
rin sila nila Volt at Vision.
He's just wearing a Armani t shirt, sakto sa hubog ng kanyang katawan.
Hindi naman sila kalayuan sa gawi ng kinaroroonan ko kaya kita ko pa rin
ang kanyang malamig at asul na mata.
Siya ang pinagsamang Volt at Vision, iyon nga lang ay asul ang kanyang
mata. Lumamang lang si Volt sa violet niyang mata dahil sobrang unique
noon.
Damn boys...
Sa sumunod na sasakyan pa ay bumaba naman sa front seat ang isang
lalaking hindi pamilyar sa akin.
Walang emosyong makikita sa kanyang mukha pero salubong ang kanyang kilay
at parang iritado.
Napasinghap ako nang makitang asul rin ang kanyang mata. Nakaayos ang
kanyang buhok pataas, medyo magulo sa tuktok iyon. He's effortlessly
wearing a white t shirt and black sweatpants.
Tumawa agad si Ixerr nang makita siya. Halatang aliw sa pagkairita.
Napapailing naman sila Kaizellus at ngumisi.
"Ten, Tita Elli will punch us if we do let you drive! You don't have a
license yet, h'wag kang bumusangot dyan." halakhak ni Zydein.
Inis na inayos noong Ten ang kanyang tshirt na medyo nalukot pa. Damn,
effortless! Pupunta siya ng party na ganyan ang suot? Grabe, pero walang
kabawasan.
Ibang klase rin ang kagwapuhan. Ngayon ko nakikita ang isa pang bersyon
ng perpektong si Akizeo Saavedra.
Wala ng pagtatanong pa, Saavedra ang isang ito.
"Scared of Mom's punches? Tsss, gays..." iritadong sambit niya.
Bumagsak pa ang isang pintuan sa driver's seat at doon naman lumabas ang
alien, damn it! Si Onyx iyon.
Mukhang kakagising lang niya, bahagyang nakayuko pa ang kanyang ulo
habang kinakapa ang kanyang mata.
He's effortless, too! Naka black tshirt at sweatshorts lang siya na
black, may tsek iyon sa ibabang bahagi at nakatsinelas lang rin na may
tsek!
What the hell? Bakit napakalakas pa rin ng kasimplehan niya!
"Ten, we're here. Stop acting like a kid, I'll let you drive later..."
malamig na untag niya.
Nangunot ang noo ng tatlo sa sinabi niya. Ten smiled devilishly and
nodded.
"Kid naman talaga, sixteen pa lang iyan. Isusumbong ka namin kay Tita
Elli, Azdrake!" untag naman ni Ixerr.
"I'm a teen!" giit ni Ten.
Walang pakealam na sumulyap si Onyx kay Ixerr.
"You, too. Stop acting like a kid. Tell it, then. I would take the
punches... Tsss." malamig na sinabi ni Onyx.
Nakitaan ko ng multo ng ngisi ang labi ni Ten at saka pinaglaruan ang
kanyang ibabang labi gamit ang index finger niya.
Naunang maglakad si Onyx sa kanila, sumunod naman ang nakangising si Ten.
Umismid si Ixerr at kumamot sa ulo. Tatawa tawang tinapik ni Kaizellus
ang balikat ni Ixerr at saka sumunod na rin.
"Fuck. Ang tapang magsalita, lahat naman tayo damay. Tss..." inis na
reklamo ni Ixerr.
Nakangusong pumipindot sa kanyang cellphone si Ixerr.
"I'll call Dyze, tingnan natin kung umubra ang isip batang Xythen na
iyan!"
Zydein laughed.
"Damn it, Ixerr. You're the one who's childish here! Let him drive, we
won't tell Tita Elli para walang masapak sa atin..."
Napahugot ako ng malalim na hininga ng dumaan sila sa gawi ng
kinaroroonan ko. Damn, ibang klase pala talaga sila.
Chapter 16
FTF 14
Yugto 14
"Heav, let's go!" hagikgik ni Sidney nang buksan ang frontseat. "Nasa
harapan na sila Vis..."
Kumalabog ang dibdib ko sa kaba. Humawak sa kamay ko si Sidney at saka
ako inakay papasok sa likurang gate.
Bawat papalapit ay nakakaramdam ako ng sobrang kaba, paulit ulit akong
huminga ng malalim at buga para magpakalma.
I don't think I can sing well right now, bakit naman kasi iyon pa ang
naisip nila. Wala naman akong magiging pagtanggi dahil mas lalo iyong
nakakahiya sa kanila.
Fuck, mapang-asar pa naman si Vision at Sean! Mukhang hindi talaga ako
makakababa ng stage na walang pang-aasar na matatanggap.
"Ano ka ba! Si Vision lang 'yon! H'wag kang kabahan masyado, six years ka
lang naman hindi nagpakita..." sarkastikong sinabi niya sabay tawa.
Shit, sinong hindi mapapasunod kapag ganyan ang mga sumbat n'ya? Tss.
Syempre kakanta talaga ako kapag ganyan.
"I don't think I can, ang hirap kapag kinakabahan..." bulong ko.
Marami ang dumalo sa selebrasyong ito at mukhang mga bigatin pa, may mga
modelo at artista akong nakilala. Plus, the Saavedras!
Damn it.
Napahinto ako sa paglalakad nang huminto si Sidney. Kumunot ang noo ko
dahil sa labis na pamumula ng mukha niya.
"Shit! Shit!" She muttered. "Naroon na rin si Kaizellus..." aniya habang
tinatanaw ang harapang bahagi ng mga tables.
Maingay na tunog ng speaker ang dinig sa buong maluwang na espasyo ng
hardin. May disco lights din at marami ang tables na ukupado na ng mga
bisita.
Sa stage ay may live band. So, kaya pala may stage dahil ganito?
Natanaw ko na rin ang tinitingnan ni Sidney, una kong nakilala roon si
Kieffer at Sean. Nasa isang malapad at mahabang table sila.
Namutla ang labi ko nang makitang naroon rin ang mga Saavedra. Damn!
Hindi lang iyon, nandoon pa si Rocket Estrevillo na nakikipagtawanan kay
Vision.
Hinanap agad ng mata ko ang isang Estrevillo na nakakapagpawala sa akin
sa katinuan, napabuga ako ng hangin ng wala nang ibang Estrevillo doon.
Oh God! Bakit ako pumasok sa isang plano na hindi ko alam kung sino ang
mga bisita?
Shit.
Nagpumiglas ako sa hawak ni Sidney. Napatingin siya sa akin at parang
nagtatanong.
"What? Huy, you can't back out now..." she grinned. "It's okay, Heav. Mga
Saavedra at Estrevillo lang naman ang naroon sa long table!" pagdidiin pa
niya habang kinikilig.
Suminghap ako nang sapilitang hilahin na niya ako sa back stage.
Nagtinginan sa amin ang iilang member ng band na bumaba.
"Hi, uhm... Ito na siya, siya iyong magiging guest vocalist n'yo for
tonight..." ngumiti si Sidney sa kanila.
"Gosh! Naeexcite ako, 'di na ako makapaghintay!" sumulpot si Yvone sa
likuran namin.
Tumingin sa amin ang mga members ng band. They all smiled at us and
nodded.
"Alright, mauuna na kaming pumunta sa stage then we'll call you after..."
anang isang lalaking mukhang foreign.
Huminga ako ng malalim at marahang napatango.
He gave me an okay sign then he went on the stage together with the other
members.
Kinikilig na hinampas ni Yvone si Sidney. Naghagikgikan silang dalawa.
"Geez! Mga friends din ni Vision iyon, hindi sila totally band. Nagsama-
sama lang sila ngayon dahil pinagtripan daw sila ni Vis..." Sidney
giggled. "Wala pa si Spade, kaya ikaw muna ang vocalist nila..."
"Kyah! Kinikilig ako!" hagikgik ni Yvone na parang inasinan na bulate sa
kilig. "Sana invited din si Speed... Gosh! Kumpleto ang mga hotties
rito!"
Damn.
Mas lalo lang nila akong pinapakaba sa mga pinagsasabi nila, alam kong
maraming bisita ang dumalo rito.
Ugh. How can I back out now?
"Happy birthday to our dearest fucker friend, Vision Kayne Sy. I just
wanna say that I want to punch your face right now for dragging us in
this stage, wala ka man lang pasabi para naman ready kami... Fuck you!"
"We will have a guest vocalist for tonight-"
"What? Where's the fucker Spade?" sigaw ng batid kong si Vision.
Naghalakhakan ang mga nakikinig sa usapan nila.
Kinagat kagat ko ang labi ko.
Patuloy naman sa paghagod sa likuran ko si Sidney at Yvone bilang
pagpapakalma habang natatawa rin.
"As you can see, he's not here! Kaya nga may guest vocalist 'di ba? H'wag
mo nang hanapin ang wala. Parang lovelife mo lang iyan,"
"Wala!" sabay sabay na sinabi ng tatlong lalaki.
Damn, akala ko talaga banda sila. Bumuo lang pala sila ng members ngayon.
Well, ibig sabihin talented ang magkakaibigan.
Hindi ko magawang matawa sa usapan nila dahil sa lakas ng bambo sa dibdib
ko. Humaplos sa aking balat ang lamig ng hangin ngayong gabi.
"So, here we are. We'll sing you a song..." halakhak ng isa pang boses
doon.
May isang lalaki na bumaba sa hagdanan ng backstage at saka lumapit sa
akin. He looks Chinese, chinito ang mata at may katangkaran din.
Kutis mayaman.
He smiled.
"Let's go?" anyaya niya pa sa akin. "What song?" tanong pa niya.
Wala akong maisip na kakantahin, iyon ang malaking kahibangan! Damn it!
Napatingin ako kila Sidney at Yvone. Nanlaki ang mga mata nila at
nangunot ang noo sa akin.
"God, Heaven!" Sidney gasped.
Totoo naman na wala akong maisip, miski sa oras na ito ay wala akong
makuhang kanta sa utak ko.
Seriously? Sa dami ng kantang alam ko bakit wala akong maisip sa oras na
ito?
"Geez! Maybe this time! Yes! That!" aligagang suhestiyon ni Yvone. "Tama!
Tutal old friends naman kayo!"
Napangiwi ako. Mabilis na tumango tango si Sidney sa akin bilang pagsang-
ayon.
Wala na akong nagawa. Iyon na nga lang, it's my favorite song. Pero hindi
ko alam kung tama ba iyon na kantahin sa isang birthday celebration.
Tss, bahala na!
Napatawa ang lalaki sa amin. Muling sumulyap siya sa akin, he looks good.
Maayos manamit at mukhang bigatin rin.
Napangiti na lang ako at saka lumakad patungo sa stage. Naunang lumabas
ang lalaking sumundo sa akin.
Nagtatawanan pa ang dalawang kasama niya sa stage at saka tumahimik nang
may ibulong siya.
Napatingin ang dalawang lalaki sa gawi ko, doon na ako tuluyang tumungo
sa gitna ng stage.
Damn, sobrang hiya at ilang ang ramdam ko lalo na't masyadong maliwanag
ang stage na ito.
Huminga ako ng malalim at saka tumingin sa long table kung nasaan sila
Vision.
Gulat ang reaksyon nila Vision, Volt, Kieffer at Sean nang makita ako.
Hindi ko madalas makita sa reaksyon ni Volt ang pagkagulat pero ngayon ay
kita ko iyon.
I inhaled sharply and then smiled at them. Nakatingin lang rin sa akin
ang mga naroon at iba pa.
"Sit here..." binigyan ako ng upuan noong Chinese.
"Adam, give this to her..." binato ng isang lalaking gray ang mata iyong
dark blue na jacket.
Umupo na agad ako sa isang high chair para hindi na niya ako alalayan at
hawakan pa, inabot niya rin ang jacket sa akin at saka nginuso niya ang
aking binti.
Ngumiti ako at nagpasalamat. Tinabon ko sa aking binti ang jacket na
pinahiram nila, hindi na ako muling tumingin sa long table.
"Harvey, ayusin mo ang mic!" sabi ni Adam.
Sila mismo ang nag-ayos ng mic sa aking harapan. Nagpapasalamat ako doon
dahil kahit paano ay nagiging kumportable ako.
Mabait ang mga ito dahil kung iba iyan baka hinayaan lang nila akong
kumilos sa sarili ko, partida pa na hindi nila ako kilala pero
tinutulungan nila ako.
Ngumiti sila sa akin. Iyong Harvey pala ay guitarist, iyong isa ay
drummer at si Adam ay guitarist rin.
Tumango sa akin si Harvey, hudyat na mag-uumpisa na.
"She's our guest vocalist. Oh! Vision, tulo mo lumalaway!" humagalpak sa
tawa iyong drummer.
I chuckled a bit and looked at the long table, walang naging pagganti si
Vision.
Gulat pa rin ang reaksyon pero nakakunot na ang noo niya, nakikita ko ang
malaking pagbabago niya. Dati siyang payat, ngayon ay binatang binata na.
He's wearing a red shirt, his name was printed on the middle of it.
Bagsak lang ang kanyang itim na buhok.
Tumikhim ako at saka nagsalita.
"Happy birthday, Vis-vis..." I greeted with a smile.
He didn't react, he stayed still. Iyong kunot ang noo niya habang mataman
na nakatitig sa akin. Ganoon din sila Kieffer, Sean at Volt.
Malamig at matamang nakatingin rin si Volt sa akin na parang ako lang ang
nasa espasyong ito.
"We missed you, Langit! Bilisan mong kumanta dyan! Patay ka sa amin!"
sigaw ni Sean habang natatawa pa pero halatang seryoso ang mga mata.
I nodded.
Nag-iinit ang gilid ng mata ko lalo pa nang makita kong kakaupo lang nila
Yvone, Sidney at Renza. They were looking at me while smiling.
This is so precious... I couldn't help but gets emotional.
I'm so sorry...
Gusto kong isigaw sa kanila iyon para lang mailabas ko ang sama ng loob
ko, hindi ko ginustong iwanan o iwasan sila sa mahabang panahon.
I left for US six years ago for some serious reason... Leaving them
hanging, may pangako kami na hindi mag-iiwanan pero ako ang nang-iwan at
bumuwag noon.
Pero masaya ako na ito pa rin sila, magkakasama at malalapit. Samantalang
ako ay parang estranghero na ulit.
Oh...
Two old friends meet again
Wearing older faces
And talk about the places they've been
Unang stanza pa lang ay pumikit na ako para hindi mailang at kabahan sa
mga paninitig na ginagawa nila sa akin.
Two old sweethearts who fell apart
Somewhere long ago
How are they to know
Someday they'd meet again
And have a need for more
Than reminiscin'
This song will be my most favorite... Hindi ko alam kung bakit, hindi ko
pa naman naranasan ang magmahal noon.
E, ngayon ba, Xinea?
Tss...
Nagmulat ako ng mata at ginala ang paningin kila Vision, they looked
relaxed now. Ewan ko, basta nahihiya pa rin ako sa kanila.
Halos mawalan ako ng hangin nang madako ang tingin sa napakapamilyar na
mukha sa isip ko.
Sa sobrang pamilyar ay pinagdedeliryo nito ang tibok ng puso ko. Fuck,
bakit pati siya narito?
He's wearing a black round neck casual t shirt and black pants. Ganoon pa
rin ang ayos ng kanyang buhok, pataas at medyo magulo sa tuktok.
Nang magtama ang mata namin ay naging lalong intense ang mata niya, mas
lalong naging madilim ang itim noon.
Napalunok ako. Nagpatuloy ako sa pagkanta kahit na kabado ako ay kataka-
takang kaya ko pa rin.
Humalukipkip siya, marahang naglalaro ang thumb at index finger niya sa
kanyang mapulang labi.
Nakakainis!
Cash was looking at me with his serious eyes while playfully smirking.
Damn it!
Sari-saring kaba ang naramdaman ko sa oras na ito, but I can't just stop
from singing! Nakakahiya iyon! Baka tawagin na talaga niya akong walk out
girl.
Marahang napapikit ako, wala na muna akong balak dumilat para hindi
maghurumentado ang puso ko.
Maybe this time
It'll be loving they'll find
Maybe now they can be more
Than just friends
She's back in his life
And it feels so right
Maybe this time, love won't end...
Hindi ko natapos ang aking pagkanta nang maramdaman ko ang mahigpit na
pagyakap sa akin.
"God! I missed you, Langit. This is the best gift for my birthday!"
mabibigat ang paghinga ni Vision sa aking tainga.
Nanlaki ang mga mata ko. Gusto kong tumakbo sa sobrang takot pero hindi
ko magawa.
Fuck, calm down, Heaven! Vision won't hurt me!
Naghiyawan ang mga kaibigan niya, huminto na rin sa pagtugtog ang mga
kasama ko.
Malakas ang pintig ng puso ko sa kaba, agad hinanap ng mata ko si Cash.
He's my comfort zone or most especially my safe zone!
I need to see him, siya ang pangpakalma ko.
Nakakunot ang noo niya habang pinapanuod kami ni Vision.
Damn, bakit ganito?
Huminga ako ng malalim at marahang binalik ang yakap ni Vision, so that's
it? Nawawala ang takot ko when Cash is around?
What the hell? Why!
I don't get it...
"I missed you, too, Vision..." I said while my eyes were on Cash.
Napahugot ako ng malalim na hangin at unti unti na akong kumakalma...
Chapter 17
FTF 15
Yugto 15
Sa hagdanan pa lang ay sinalubong na agad ako nila Kieffer, Sean at Volt.
They were standing there waiting for me to come down.
Huminga ako ng malalim at ngumiti sa kanila. Vision held my hand bilang
pagsuporta, may kataas rin kasi ang heels na pinasuot sa akin nila
Sidney.
Naghagikgikan sila Sidney nang makalapit ako. Ganoon na lang ang
pagkagulat ko nang mahigpit na yakapin ako ni Sean.
Langhap ko ang amoy ng ng kanyang mamahaling pabango.
"Oh God, Langit! Hindi mo sinabing gusto mong maging si Nemo..." He
chuckled on my ear.
Panay ang pagsulyap ko kung saan naroon si Cash. Fuck, He's my calming
place. When he's around every damn thing inside me goes away.
Kaba, pangamba o takot man iyon...
Nagpapasalamat akong narito siya ngayon. At least, kahit mayakap ako ng
mga kaibigan ko ay panatag ako dahil nakikita ko naman si Cash.
Damn.
Gusto kong matawa sa aking sarili, hindi naman oras-oras na makikita ko
siya sa paligid lang. Pero salamat pa rin sa kanya.
Now I know where would I be safe... And that is in his sight...
Napangisi ako kay Sean nang hawakan niya ako sa balikat at saka titigan.
Napalunok ako at hilaw na ngumiti.
Ito talaga ang hindi ko kinasanayan ang titigan ng kahit na sino, miski
noon naman, e.
"Damn, Langit. I don't know what to say. Only I missed you so much..." he
said while shaking his head.
Katulad ni Vision ay malaki ang nagbago kay Sean.
He's still the same "cocky green eyed" but unlike before, ngayon ay mas
lalo siyang tumangkad at nagkaroon na ng hubog ang patpatin niyang
katawan noon.
His wet looking hair made him looked more hot! Medyo mahaba na iyon na
kulay brown, natural na iyon sa kanya noon pa man.
"I missed you, too, Sean..." iyon lang ang nasabi ko.
"Oops! Enough with him, it's my turn!" sumingit si Kieffer sa pagitan
namin ni Sean at saka ako kinulong sa kanyang mainit na bisig.
"Our dearest Langit is back, you owe us an extreme explanation!" parang
bata na bulong niya sa aking tainga.
He kissed the top of my head. Napapikit ako ag napangiti doon. "You don't
know how much we missed you..."
Huminga siya ng malalim at muling humalik sa noo ko bago huminto sa akin
ang kanyang matang kulay abo.
Marami na talaga ang nagbago, lalo na sa kanilang mga itsura. Si Kieffer
na batang bata at bunso sa amin noon ay mukhang nagpapaiyak na ng
kababaihan ngayon.
Mas ahead kami sa kanya ng two years pero palagi din namin siyang
nakakasama noon pa man. Ni wala nga siyang kaibigan na kabatch niya,
purong kami lang na ahead na sa kanya.
Tumangkad rin siya at gumanda ang katawan, seriously? Mga kabataan ngayon
hindi mo na makikilala, parang magkakaedad na.
"Playboy ka na ngayon, 'no?" pabirong sinabi ko.
He smiled at me and shook his head.
"Nope, I'm waiting for you..."
Nanliit ang mga mata ko sa katagang iyon. Palagi kong naririnig sa kanya
iyon dati pa, kaya natatawa na lang talaga ako.
Our past memories suddenly came up on my mind...
Malakas na nagtatawanan kami habang naglalakad sa gitna ng isang parke
malapit sa aming school.
Sumimangot ang nakasalamin na si Kieffer, padabog na naglalakad siya sa
tabi ko.
"Kiddo ka pa lang!" halakhak ni Sidney.
Nakabraid ang buhok niyang mahaba, nilalaro laro niya iyon. May lollipop
pa sa kanyang bibig.
Nagtawanan sila Sean at Vision.
Umismid naman si Kieffer.
"Stupids, kaya nga I said 'I will wait for her' 'di ba?" sarkastiko at
inis na tanong niya.
I chuckled and pinched his cheeks.
Pinagtatawanan siya dahil bigla niyang sinabi kanina sa akin na gusto
niya ako at hihintayin niya ako, kung sakaling ayaw ko pa daw
magboyfriend.
Malakas na tumawa si Vision.
"What are you saying? Stop daydreaming, Kieff. Bata ka pa and one more
thing... You can't court her," umiling siya.
"Walang talo-talo, Kieffer Lance..." Tatawa tawang pakikisali pa ni Sean.
Napahinga ako ng malalim at napailing na lamang. Nauna akong umupo sa
tambayan naming open hut.
Sumunod naman agad sila sa akin. Nag upuan din sila Sidney, samantalang
sila Sean ay inaasar pa si Kieffer.
His forehead creased.
"Why Volt's allowed to like her? Tapos ako hindi? You're unfair!" inis na
sinabi ni Kieffer.
Nawala ako sa malalim na pag-alala sa nakaraan nang humiyaw si Sidney.
Lahat ng iyon ay parang naging sariwa muli sa aking utak.
Ang sarap balikan ng nakaraan...
"Volter's turn! Yie!" hiyaw ni Sidney at saka tinulak si Volt sa akin.
"Tsss..." si Volt.
Suminghap ako.
He looked at me with his serious and cold violet eyes. I couldn't help
but looked at him, too.
Maikli ang kanyang buhok ngayon, faded ang magkabilang gilid noon.
Mukhang army cut pero maganda ang pagkakaayos noon, magulo ang tuktok.
Bumabagsak sa kanyang noo.
Lumapad lalo ang kanyang balikat, sa kanilang mga lalaking kaibigan ko ay
siya ang may maganda na talagang katawan noon pa.
I don't know, siguro nakuha niya ang genes talaga ng mga Fuentabella.
Huminga siya ng malalim. Amusement was evident on his eyes.
Damn, he's still the same cold Volt. Ganoon pa rin, pero kakaiba sa
pakiramdam ko ngayon dahil hindi naman siya ganoon sa akin noon.
Maybe I'm now a stranger to them. This is my fault, I can't blame them.
Huminga ako ng napakalalim at ngumiti sa kanya.
"Hi, uhm..." I greeted him first.
Nakatingin lang siya sa akin hindi pinapansin ang panunukso nila Sidney,
malakas na nagtatawanan din sila Vision, Sean at Kieffer dahil sa mga
hiyaw nila Sidney.
Napatingin lamang ako kay Volt, hanggang ngayon ay poker face pa rin siya
at talagang hindi naglalabas ng labis na ekspresyon.
He was looking at me intently, para bang ako lang ang tao sa harapan
niya. Lalo akong giniginaw sa kanyang violet na mata.
He's really tall, kumpara kila Sean ay mas matangkad siya. Maganda ang
katawan niya noon pa man, kaya wala ng nakakapanibago ngayon.
He's still the "perfect Volter Khalil."
Volt sighed.
"How's our Langit?" he asked. "It's been a long time, I don't know how to
feel but..." he sighed. "Yeah, only I missed you so much would do,
Venven..." he said as he leaned towards me and embraced me with a tight
hug.
"Where have you been hiding all these years?" he whispered, asking me.
Napahugot ako ng malalim na hininga.
Aside from Cash, only Volter can calm me down. Pero dati iyon, si Volt
kasi ang madalas na nagpapakalma sa akin kapag umiiyak ako.
Naalala ko pa tuloy na sobrang iyakin ko noon, konting pitik, hampas o
asar lang sa akin ay umiiyak na ako at si Volt ang taga tanggol at
nagpapakalma sa akin.
"I missed you more, I missed you all..." pigil emosyon na bulong ko.
Hindi ko na alam kung paano ko pa mapipigilan ang bugso ng emosyon ko sa
oras na ito.
Reunited.
I smiled unconsciously.
Nangilid ang luha sa aking mata nang lahat sila ay yumakap na sa akin,
nagpalibot sila para mag group hug kami.
Gusto kong umiyak na hindi ko malaman, ang sarap sarap sa pakiramdam na
magkakasama at buong buo kami sa gabing ito.
Hindi ako makapaniwala dahil sa panaginip ko na lang ito naiisip noon,
hindi ko akalain na mabubuo pa kaming magkakasama ng ganito.
Ang saya lang to the point na gustong maglabasan ng luha sa aking mata,
we have so many memories together.
Ilang taon na kaming magkakaibigan at ilang taon na rin akong bumuwag sa
kanila. Ang hirap pakawalan ng mga memories lalo na kung puro masasaya
iyon.
Mahirap pakawalan ang past, kaya nga hirap na hirap ako ngayong makawala.
Hirap akong makawala sa masalimuot na kahapon...
Pagtapos ng picture taking ay niyaya nila akong umupo kasama nilang lahat
sa long table at sa 'di inaasahan ay nasa harapan ko pa ang safe zone ko.
Napangiti ako sa isip.
Panay ang pag-uusap nila Sidney, kadalasan ay naghahagikgikan sila habang
nagbubulungan. Sinong hindi hahagikgik at kikiligin kapag ganito ang mga
kaharap?
Pinakilala kami ni Vision sa mga kaibigan niya.
Rocket smiled at me.
"Small world, Miss secretary..."
Ngumiti lamang ako.
Kumunot ang noo ni Vision, ganoon din ng ibang Saavedra.
"What do you mean small world? I don't think Langit would be one of the
fuckboy's girl!" kunot noong sinabi ni Vision.
Humagalpak sila sa tawa. Rocket made a face. Napangisi ako at nailing
doon.
Hindi ko rin nakikita ang sarili ko na papatol sa isang babaero o badboy.
Wala naman akong ideal man, basta mahal ko iyon na 'yon! Wala nang
kailangan hanapin pa.
"Fuck boy naman si Cash, ah?" ngumising aso si Rocket. "May nagmamay-ari
na sa Langit n'yo, you can't just hug or kiss her like what you did
lately!" he smirked and then took a shot.
Nanlaki ang mata ko, ganoon din ng mga kaibigan ko. Wala sa sariling nag-
init ang pisngi ko ng sobra.
Hindi ako makatingin sa kahit na sino, na kay Rocket nahinto ang mata
kong gulat.
Hindi ako makapaniwala na sasabihin niya iyon sa harapan ng marami!
Heck.
Pasinghap na natawa sila Vision at saka tumingin kay Cash na ngayon ay
mukhang walang pakealam, nakatutok lang ang kanyang mata sa cellphone
niya.
Fuck.
Nakaramdam ako ng inis dahil nakangisi pa siya habang abala doon.
Ang sarap ibuhos sa kanya ng Black Label na nasa harapan niya. Bakit pa
siya nagpunta rito kung ganyan ang gagawin n'ya?
"Seriously, Rocket? Fuckboy ka na nga barbero pa!" halakhak ni Vision,
hindi naniniwala.
Napabuga ako ng hangin at sa sumimsim sa juice na nasa baso.
Rocket smirked.
"Just accept the fact that your dream Langit is taken now! Taken by the
CEO..."
"Shut the hell up, August." Cash butted annoyingly.
"Torpe!" hagalpak nila Ixerr.
Umismid si Cash, kabado ako sa lahat ng maaaring maitanong nila sa amin
kahit na wala naman talagang dapat ikakaba!
"Is it true, Heav?" gulat na tanong nila Sidney sa akin.
Nag init ang pisngi ko.
"She's just a secretary... Nothing more, nothing less..." he then smiled
lightly and drank a shot.
Lahat ng sinabi niya ay tumusok sa aking puso, ang sakit noon marinig
mula sa kanya. Para bang balewala lang ako at walang bilang sa lahat ng
bagay.
"Ouch!" halakhak ni Yvone. "Just? You can't 'just' a Felizardo..." iling
niya.
Kumunot ang noo ni Cash. Tinikom ko na lamang ang aking bibig, wala naman
ng magagawa kung magsalita pa ako.
Nasaktan na ako, e.
Damn, ang sakit. Sakit sa puso.
"Alright, future CEO na lang..." he grinned and nodded.
Fuck, he's really hurting me.
May parte sa akin na gusto ng umalis sa pagiging secretary niya pero may
parte rin na gusto kong manatiling makita siya.
Chapter 18
FTF 16
Yugto 16
Ilang minuto matapos ang tuksuhan nila ay nagpaalam ako na magbabanyo
lang.
"Sure ka? Ikaw na lang?" si Sidney.
"Yes..." I nodded.
Huminga siya ng malalim at tumango na sa akin. Naglakad na ako paalis sa
long table para tumungo sa comfort room.
Hindi ko alam kung bakit nawalan ako bigla ng gana makipag usap at
makinig sa usapan nila, masyado akong naapektuhan sa sinabi ni Cash.
Tama nga naman. I'm just his secretary, nothing more, nothing less... Ano
pa bang aasahan ko?
I inhaled sharply.
Bakit kailangan kong maapektuhan sa simpleng bagay na iyon? Bakit ang big
deal noon sa puso ko?
Nasasaktan ako, sa totoo lang.
Naintindihan ko na naman na nahulog na ako sa kanya, last week pa.
Nandoon na tayo, e. Wala na akong magagawa, I fell.
Masyadong malalim si Cash kaya hindi ko alam kung paano ako makakaahon
mula sa kanya, kung tatagal na ganito ang nararamdaman ko.
Sigurado akong puro sakit lang ang makukuha ko, kasi wala, e. Walang ni
katiting na pag-asa. Sigurado ako doon.
Cash is a high standard kind of man, he won't see me. He won't see me as
an ideal for him! Come to think of it, how could he see me if there are
so many fish around him?
Iyong mga mas matataas pa sa akin, mas magaganda, mas mayaman ang
pamilya, prinsesa at lahat ng mas sa akin.
Syempre si Cash iyon, alam ng lahat na kahit sinong gustuhin niyang babae
ay makukuha niya sa isang iglap lang.
Hay.
Lahat ng naiisip ko ay tumutusok ng sobra sa puso ko, hindi ko alam kung
malapit na ba akong madurog o kaya ko pa ba?
Kaya ko pa bang maghintay na makita niya rin ako?
Kaya ko ba tanggapin lahat ng sakit na mararamdaman ko?
Kaya ko bang makitang may kasama siyang iba?
I don't even know my answer...
Fuck, ang hirap palang mahulog sa sahig. Iyong tipong wala na ngang
sumalo sayo, nasaktan ka pa.
Tsss...
Cut the crap, Heav.
Ang malas ko, ngayon na nga lang ako nahulog wala pang sasalo...
Masyado yatang naging mataas ang nahulugan ko.
Nakakatawa na lang.
Huminga ako ng malalim at saka mahinang inugoy-ugoy ang swing na inuupuan
ko. Mabuti na lang at may ganito sa likurang bahagi ng rest house nila
Vision.
Ang ganda dito at nakakahinga ako ng payapa, wala akong nararamdamang
sikip dito. Hindi katulad doon sa long table, bawat galaw ko pakiramdam
ko may sisinghal sa akin.
"Langit, I'm so sorry. Hindi talaga ako makakapunta sa celebration mo..."
iyon ang sinabi ni Volt sa kabilang linya.
Bagsak ang balikat ko dahil doon. Napatango tango ako kahit hindi naman
niya nakikita. Pakiramdam ko pinagsakluban ako ng langit at lupa.
It's my 16th birthday today but all of my friends won't be coming. Ang
tanging alam ko lang na pupunta ay si Kieffer.
Sari-sari silang rason sa groupchat namin.
Sidney: I'm sorry, Xin. I can't come, we have a family outing today 'till
sunday... Happy birthday again and I love you.
Vision: Hi, Langit. Happy birthday, I hope you enjoy and I'm sorry.
Kanina ay tumawag rin siya sa akin at sinabing hindi siya makakapunta
dahil may group study silang kailangan puntahan.
What's the use of my celebration without my friends? Sana pala hindi na
ako nagpahanda.
Yvone: Happy birthday our dear bunso, have a blast and always remember
that we love you so much. I won't say sorry because I will be seeing you
tomorrow and I'll treat you. I love you. Mwa!
Sean: Langit namin, I can't go din. Volt, Vis and I have the same reason.
May training kami sa Manila and we can't skip it even if we want to...
See you on sunday.
Gusto kong mapamura sa lahat ng rason nila. Bakit ganoon? Bakit sa
importanteng araw ko pa sila wala?
"Mom, I don't want a celebration tonight..." malungkot na sinabi ko
habang nilalaro ang aking tinidor sa pasta.
Kumunot ang noo nila ni Daddy nang tumingin sa akin, parehas silang
nahinto sa pagkain. Kasalukuyan kaming kumakain ng tanghalian.
Xendo looked at me.
"Why?" siya ang unang nagtanong.
Umiling ako.
"Oo nga naman, Heaven. Bakit ayaw mo ng celebration?" tanong ni Mommy.
"Ven, it's your 16th birthday and it's all set. We can't just cancel the
celebration..." si Daddy naman.
Huminga ako ng malalim. Lalo lamang nag-iinit ang ulo ko dahil sa
kalungkutan na nararamdaman ko.
Ibinaba ko ang tinidor at saka walang ganang tumayo mula sa upuan ko.
"Cancel it, I said I don't want a celebration tonight and it's my final
decision..." inis na sambit ko at saka padabog na tinalikuran sila sa
hapag kainan.
Hindi ako magcecelebrate ng birthday ko kapag hindi kasama ang mga
kaibigan ko, hindi iyon pwede sa akin.
I want them to be with me on this special day but if they won't come.
Celebration won't come, too.
Anong silbi ng celebration ko kung wala sila?
Nakakainis naman kasi, bakit ang malas ng araw na ito? Bakit ngayon pa
sila wala?
I texted Kieffer.
Ako:
Kieff, I cancelled my celebration for tonight. I'll just sleep, thank you
and good afternoon.
Kieffer Lance:
Oh! Is that so? Can I just take you out today? We'll go home at 6 PM.
Sandaling napaisip ako bago sagutin ang kanyang text. Hindi iyon masama,
wala rin naman akong magawa at gagawin sa mga oras na ito hanggang
mamaya.
Alas tres ng tanghali ay sinundo niya ako sa bahay, kung saan saan kami
pumunta at kumain.
Napunta din kami sa isang eco park. Tuwang tuwa ako dahil sa mga animals
na nakita ko doon, hindi ko alam na masaya pa lang pumasyal sa ganoong
lugar.
Kung tutuusin mas bata si Kieffer sa akin pero parang mas marami pa
siyang alam na lugar kesa sa akin.
"Did you enjoy?" he asked.
Sumakay kami sa kanilang kotse. Napabuga ako ng hangin at malapad na
napangiti.
Kasama namin ang driver niya, hindi naman kasi siya marunong pang
magdrive or kahit marunong siya ay hindi pwede dahil wala naman siyang
lisensya at higit sa lahat ay minor siya.
"Sobra!" I exclaimed. "Thank you so much, Kieff. Memorable ang birthday
ko na ito..." I smiled.
Tumango siya at ngumisi.
Butil butil ang pawis sa kanyang noo, halatang pagod rin siya sa
kakalakad namin simula pa kanina.
Ang dami na naming narating, lahat ng gusto ko ay siya pa ang nagbayad.
Bumili kasi ako ng mga damit at mini dresses. Well, hindi naman niya
kailangan magbayad dahil kanila ang mall na pinuntahan namin.
"I'm glad you look happy now..."
Ngumiti na lamang ako at tumingin sa labas ng bintana.
"Bakit hindi ka kasama sa trainig nila? Hindi ba't varsity player ka rin
ng CEU? Ang sabi kasi nila Vision ay may training ang mga Blue fighters
ngayon." kunot noong naitanong ko.
Kumurap kurap siya, kinagat niya ang kanyang pang-ibabang labi at nag
iwas ng tingin sa akin.
Naguluhan ako doon.
"Uhmm. Hindi kasi ako pinayagan ni Mommy, masyado raw kasing malayo ang
Manila..." nagkibit siya ng balikat.
Ngumuso ako.
What? E, sa Singapore nga noon pinayagan siya! How come sa Manila ay
hindi siya pinayagan?
Nakakapagtaka naman.
"Huh? Cebu to Manila lang? Bakit sa Singapore pinayagan ka noon?"
naguguluhang tanong ko.
Noon sa Singapore nga ay wala pa siyang kasama, wala ang mga pinsan niya
dahil nagbakasyon sa Maynila. Siya lang ang nagtraining sa Singapore at
si Sean.
Napasinghap siya.
"Uh, well... I didn't attend..." aniya.
Kumunot ang noo ko at naghintay pa sa sasabihin niya.
"I knew that they cannot come, kaya gusto kong may makasama ka ngayong
special day mo..." he smiled. "Training lang naman iyon, mas importante
ka para sa akin..." he added softly.
What the heck!
Nag-init ang pisngi ko.
Ito na naman ako sa pagbibigay ng malisya sa mga aksyon at lumalabas sa
bibig niya. Masyado naman kasing malisyosa ang utak na mayroon ako.
Ugh! Lahat na lang ba, Heaven?
Madilim na ang kalangitan nang makarating kami sa mansion. Sobrang
tahimik ng mansyon, nakakalungkot lang na walang buhay ang mansyon ngayon
kahit na kaarawan ko.
Noon kasi palaging masaya ang mga birthdays ko kasama sila. Sumakto lang
talaga ngayon na puro busy sila sa kani-kanilang buhay.
"Let's go, papaalam ako kila Tito at Tita after that I'll go home..." ani
Kieffer.
Gusto kong mapasinghap dahil sa sobrang ganda ng kanyang abong mata na
nasisilayan ng ilaw ng kanilang sasakyan.
Tumango na lamang ako at saka lumakad sa double doors ng mansyon.
Pagkabukas ko noon ay kataka-takang walang ilaw, as in! Sobrang dilim at
nakakatakot na, wala rin ang mga kasambahay namin.
Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na nilingon si Kieffer.
"Kieff! May hostage taking yata dito! Nasaan sila Mommy? Baka may
nakatutok na baril sa kanila!" nagpapanic na sinabi ko. "Fuck! Ang malas
ng birthday ko! Bakit nangyayari ito?"
Ngumuso si Kieffer, halatang nagpipigil ng tawa. Lumabas ang dimple sa
kanang pisngi niya nang kagatin niya ang labi niya.
"Hala ka! Baka nariyan si Mang Ongkiko! Naku, Langit! Bilis buksan mo ang
ilaw!" seryosong sinabi niya, nananakot.
Nanlaki ang mata ko.
Si Mang Ongkiko iyong baliw sa labas ng Cebu Estate University, palagi
siyang nagsasalita doon kahit wala namang kausap.
Nakakatakot maalala ang kanyang itsura dahil madungis siya at puti ang
isang mata, marami din siyang balbas at bigote.
Naalala ko pa nga noong isang araw ay naglapag si Vision ng shave at
gunting sa inuupuan ni Mang Ongkiko. Tawanan ang mga nakakita noon na
schoolmates namin.
"Kieffer naman! H'wag kang manakot! Paano makakapunta si Mang Ongkiko
rito? E, hindi nga nakakalakad iyon!" inis na singhal ko.
Malakas na tumawa siya, hinawakan pa niya ang kanyang tiyan sa kakatawa.
"Malay mo naman nagkatotoong naging si Superman siya." malakas na tawa pa
niya.
Kumunot ang noo ko.
"Huh? Pero nakapanty si Mang Ongkiko, malabong maging si Superman siya!"
singhal ko.
Hindi ko alam kung anong utak mayroon si Kieffer, kilala at halos araw
araw naman niyang nakikita si Mang Ongkiko pero bakit ang tanga niya
ngayon?
Humagalpak siya sa kakatawa.
"Fuck you, Kieffer!" nadinig ko ang patawang singhal ni Vision.
Si Vision? Paanong narinig ko siya? Na hostage din ba siya?
Namilog ang mata ko lalo at saka mabilis na pinihit ang door knob, doon
lumiwanag ang buong mansyon.
"Happy Birthday, Langit!" malakas at sabay sabay na bati ng kumpleto kong
mga kaibigan.
Nasa harapan ko sila at may kanya kanyang party hat sa ulo. Nagpaputok ng
confetti si Sean, napasinghap ako sa itsura ng buong living room ng
mansyon.
Hindi ako makapaniwala, sobrang nakakagulat ang lahat ng ito. Sari saring
pink na lobo ang nagkalat sa aming sahig. Sa ceiling ay mayroon din!
Para akong nasa isang ulap, napakaganda noon. Sa wall ng grad staircase
ay may mga lobo rin na "Happy 16th birthday, Heaven Xinea! We love you!"
Nag init ang gilid ng mata ko dahil sa emosyon. Gumaan ang puso kong
malungkot kanina, napalitan iyon ng kakaibang saya!
Hindi ako makapaniwala na isusurprise nila ako ng ganito. Sa isang long
table ay may mga cake din at kung anu ano pang pagkaing paborito ko.
Napanguso ako at pumikit ng mariin habang nag uunahan na ang luha pababa
sa aking pisngi.
Mahigpit na niyakap ako ni Volt at hinalikan ang noo ko pagtapos ang mga
luha sa pisngi ko.
"Happy birthday, Ven. Don't cry." He chuckled. "I love you..." he then
kissed my forehead.
Damn, ang sarap sarap at sobrang saya ng pakiramdam ko sa oras na ito!
"Are you crying because you made me jealous?"
Napahugot ako ng malalim na hininga at nawala ako sa flashback dahil sa
malamig na boses na iyon.
What the fuck?
Unti unti akong napadilat, ni hindi ko nga naramdaman na umiiyak na pala
ako dahil sa naiisip ko ang mga masasayang nakaraan ng buhay ko.
Nakita ko si Cash na nakaupo sa swing na nasa aking tabi. He was just
sitting there while looking at me.
Nangunot ang noo ko dahil sa matinding tibok ng puso ko na tila
nakikipagkarera.
"What?" I asked, pinunasan ko ang mga luha sa aking pisngi at saka
lumingon sa kanya.
Why would I do that? Nahihibang na ba siya?
His jaw clenched. His piercing eyes darted on me.
"You're making me jealous, insensitive woman..." he said coldly.
Kumunot ang noo ko.
"Bakit ko naman gagawin iyon?" tanong ko sa inis na tono.
Naalala ko ang mga kabwisitan na ginawa niya kanina, naalala ko kung
paano niya ako sinaktan kanina gamit ang matalim niyang dila.
Huminga siya ng malalim at tumayo mula sa swing. Inayos niya ang suot
niyang poloshirt at saka malamig na tumingin sa akin.
Kumalabog ang baliw kong puso.
Hindi ako nagpatalo sa kanyang tingin.
"Nakuha mo pa talagang tumingin sa akin habang nagpapayakap at
nagpapahalik sa iba, huh?" he smirked.
Chapter 19
FTF 17
Yugto 17
"Nakuha mo pa talagang tumingin sa akin habang nagpapayakap at
nagpapahalik ka sa iba, huh?"
Kumalog ang puso ko. Suminghap ako, wala akong masabi doon. Hindi ko
maitanggi dahil totoo naman na tumitingin ako sa kanya.
But it does not mean that I am making him jealous!
Para saan? Pagseselosin ko siya? At bakit?
Bigla ay napagtanto ko ang kanyang mga sinabi.
What the hell?
I gasped as I looked at him.
He was looking at me, too. Walang ekspresyon ang kanyang mukha pero ang
mata niya ang nagpapakita ng labis na inis.
"Wh- what?" naguguluhan at nagugulat kong tanong.
He was jealous? Why would he be? Damn it!
Kaba ang bumalot sa aking buong katawan, hindi maipaliwanag na kaba.
Bakit ganoon siya magsalita? Nagseselos siya?
Oh God! Tell me, I'm not dreaming!
Nagtaas siya ng isang kilay sa akin habang unti unting naglalakad patungo
sa akin.
Nanigas ako sa swing na inuupuan ko, I couldn't even move a bit. Habang
papalapit siya sa akin ay siyang paghuhurumentado ng puso ko.
"You don't get it, do you?" His voice was husky.
Hindi ako nagsalita, nagyuko ako ng ulo at sa sapatos niya lamang
tumitig. Hindi ako makagalaw sa labis labis na kaba.
Fuck.
"Hmm, Xinea Felizardo?" he huskily asked.
"Do you want me to say it again para makuha mo ang gusto kong iparating?"
Shit!
May sasalo na ba sa akin? Damn it, Heaven! You're dreaming! Iyan na naman
ang utak mong puno ng malisya!
Bakit naman siya magseselos? E, wala naman siyang gusto sa akin!
Sana naman h'wag niya akong pahirapan ng ganito!
Please lang, Cash. Hindi ko kailangan ng mga salita mo, I need your
actions. He was only saying it but his actions says otherwise!
Kanina lang ang sabi niya ay secretary lang ako at wala nang iba pa...
Pagtapos ganito ang madidinig ko sa kanya?
Where's the justice in here? Hah!
Wala pa ngang hustisya ang trauma ko, ngayon may panibago na naman at
mukhang hindi rin ako makakakuha ng hustisya!
Sige po, God. Okay nang sahig ang sumalo sa akin. Mas matatanggap ko po,
kesa naman ang mga salita ni Cash na patuloy lang akong pinapaasa.
Ugh, I hate this feeling. Pakiramdam ko wala akong confidence sa katawan.
Purong insecurities lang.
Napatigil ang paghinga ko.
Ang likod ng index finger niya ay dumampi sa aking chin, marahang inangat
niya ang aking mukha para magtama ang aming mga tingin.
Naging mabilis lalo ang karera sa puso ko. Ang hirap huminga, shit!
Gusto kong umiwas ng tingin pero wala akong lakas magawa iyon dahil sa
labis na kaba.
Makislap ang mata niyang parang bituin habang nakatitig sa akin na tila
kinakabisado ang bawat parte ng mukha ko.
What the heck, Cash? What are you doing? Why are you doing this to me?
Fuck, ang hirap!
"You still don't get it..." He said softly. "Feel me, Heaven Xinea. Just
feel me and you'll find out what's really bothering me these days..."
And yeah, I still don't understand what he wanted to say!
Dalawang araw magmula noong kaarawan ni Vision ay talagang hindi ako
pinapapasok ng aking kaba.
Hindi pa rin ako nakakapasok sa FEST, dalawang araw walang Cash. Apat na
haligi ng aking silid ang katitigan ko sa buong dalawang araw na iyon.
Hindi ako umuuwi sa mansyon dahil alam kong pupuntahan ako ng mga
kaibigan ko doon. Ang kapal talaga ng mukha ko, hanggang ngayon ay
tinataguan ko sila.
Pero sa ibang rason naman ngayon.
Hay.
Cash, anong ginawa mo sa akin?
Pinatibok mo ang puso ko, hindi kita sinisi. Ngayon binaliw mo naman ako
sa kakaisip sayo...
Gusto kong tanungin kung ano bang gusto niyang mangyari, e. Lahat na yata
ng pagpapahirap ginawa niya sa akin nitong mga nakaraang linggo at araw.
Umahon ako mula sa bathub. Hindi ko alam ang gagawin ko pa sa mga susunod
na araw, hindi naman kasi pwedeng manatili ako rito ng matagal.
Nagawa ko nang magtago ng matagal, hindi ko na uulitin iyon ngayon. I
want to enjoy my life now, I want to explore. I wanna travel, I want to
feel what freedom is...
I want to be human... Again...
Inalis ko ang lahat ng bumabagabag sa akin, hindi ko na inisip ang mga
panggulong salita ni Cash.
"Heaven! Haba ng bakasyon natin, ah?" hagikgik ni Bella.
Napangiti ako at nailing na lamang.
"Ang sabi ni Miss Jane ay nag leave ka lang daw, ang akala kasi namin ay
nagresign ka na..." si Helen.
Umiling ako. "Hindi, sayang naman kasi. Two months na lang ang kontrata
ko..."
Bumuntong hininga sila.
"Aalis ka talaga? Hindi ka magrerenew contract?"
Huminga ako ng malalim at wala sa sariling umiling.
"Hindi na siguro..."
"Hay, sayang naman. Mamimiss ka namin dito, lalo na nila Jeron! Paulo at
TJ! Ayie!" Helen giggled.
"Ay nako, basag iyong mga 'yon kapag nalaman na malapit ka ng matapos sa
contract!" si Bella.
Napailing iling ako at natawa. Nagbukas ang elevator sa ikatlong palapag.
Nagsinghapan sila Bella at Helen nang makitang pumasok si Cash at ang isa
pang babaeng artista!
Veron Rouseff, siya ang kasama ni Cash. Nakasuot siya ng purple tank top
at high waist ripped jeans! Modelong tunay. Ang buhok niya ay naka messy
bun lang.
She was smiling all ears. Natatawa siya sa pinag uusapan nilang dalawa.
"Really, huh? Don't make me jealous naman, Cashew! Hmp!" parang bata na
wika ni Veron.
Cash smirked.
"Pinagseselos ba kita? I was just telling the truth..."
Nawala ang ngisi sa labi niya nang makita ako.
Bahagyang nangunot ang noo niya nang magtama ang tingin namin.
Umayos ako ng pagkakatayo at umiwas ng tingin sa kanila.
See that, Heaven? Slapping you the reality! He will never like you!
Never! Sana naman magising ka na sa mga panaginip mo!
Gising na talaga ako, sa ganda ba naman ng babaeng isinampal sa harap ko,
e! May angal pa ba ako?
Ito ang tinatawag na 'truth slap'
"Uhmm, Heavz. Sabay tayo mamayang lunch, ah?" awkward na sinabi ni Bella.
Siniko siya ni Helen. "Syempre! Sasabay satin si Heaven. Sabay sabay tayo
nila Jeron at TJ!" she giggled.
Nangunot ang noo ko pagkalingon sa kanya. Pinandilatan niya ako ng mata
at parang sinasabi niyang makisabay na lang ako.
Huh? Bakit? Gusto ba nila si Jeron o Tj para sa akin?
Napatango na lang ako nang lalong mandilat ang mata ni Helen sa akin.
"Uh, oo. Sige..."
Mahinang natawa si Bella.
"Yie! Sino kayang mananalo sa puso ni Heaven Xinea Felizardo? Hmm, alam
mo Heaven. Loyal at faithful sayo ang dalawang iyon!" pandidiin pa niya
sa huling sinabi.
"Yes yes! Alam mo kahit kailan simula noong makilala ka nila, hindi ko na
sila nakitaan na may kasamang babae unlike before. Kaya naman obvious
talaga na seryoso sila sayo, sama mo pa si papa Paulo!" hagikgik at
nilalakasan pang sinabi ni Helen.
Tumikhim si Veron.
Napatingin kami sa kanya, nakita kong nasa akin ang kanyang atensyon.
"You're Heaven?" patanong na sambit niya.
Umangat ang dalawang kilay ko.
Kilala niya ba ako o dahil nadinig lang niya dito kila Bella?
May kakaiba sa paninitig niya, e. Para siyang iyong si Queendall! Oo,
ganoon siya tumingin sa akin.
"Uh, yes?" alinlangang sinabi ko pa.
Tumaas ang isang kilay niya at saka pinasadahan ako ng tingin mula ulo
hanggang paa.
Taliwas siya sa ugali ng kanyang kapatid na si Vladimir, kahit kailan
hindi ko pa nakitaan ng ganyang ugali si Vlad.
Iyong mapagmataas at mukhang mayabang! Kagandang babae, pero ganyan?
Tsss.
"Uh-huh... Ikaw pala iyong pasyente ni Vlad?" muling tumingin siya sa
mukha ko. "Maganda ka naman pala. Secretary ka rin ni Cash, right?"
Napatango na lang ako.
Ayaw kong magsalita o kausapin siya dahil wala akong gana kumausap sa mga
may lahing Queendall. I mean bitch.
Sumipol siya at tinaasan ako ng kilay bago sumulyap siya kay Cash na
nakatingin din sa akin.
Amusement was evident on him. Umiwas na lamang ako ng tingin.
Masakit pa rin isipin na may mga babaeng magaganda talaga at bagay na
bagay kay Cash, katulad ng kasama niya ngayon.
Pero masakit lalong isipin na mapupunta lang siya sa kalahi ni Queendall.
Seriously?
Ganoon ba ang tipo nilang magkakapatid? Pretty face with a bitch
attitude? Hindi naman sa nangingialam ako, pero parang kawawa naman sila
kung mapupunta sa ganoong ugali.
Well, hindi ko naman sila masisisi dahil magaganda talaga ang napili
nila. Iyon nga lang sumobra din sa ganda ng ugali. Note the sarcasm.
I unconsciously rolled my eyes.
I heard Cash chuckled.
Damn it! Sira ka talaga, Heaven! Nakakahiya!
Hindi ko siya pinansin, salubong ang kilay na pumikit ako at hinipan na
lamang ang buhok na tumatabon sa aking noo.
"Damn..." mahinang halakhak ni Cash.
Napadilat ako at sumulyap sa kanya. Nakangiti siya habang naiiling, hindi
naman siya nakatingin sa akin kaya siguro hindi ako ang pinagtatawanan
niya 'di ba?
Dumaan ang mga oras na puro pag aayos lang ng dokumento ang ginagawa ko
sa aking office table.
Hindi ko alam kung nasaan si Cash ngayon, pero kanina ay nandito siya at
kakaalis lang niya.
Saan naman kaya pumunta iyon?
Psh!
Ilang minuto pa akong nakatengga na lamang dahil natapos ko na ang mga
inaayos ko.
Nag unat ako ng mga braso dahil sa pagangalay. Napahikab din ako na agad
naman naputol dahil sa pagbukas ng glass door.
Si Cash na iyon.
May mga dala-dala siyang paperbags. Napanguso siya nang tumingin sa akin.
Tss...
Ewan ko ba, nababaliw na talaga ako sa mga ekspresyon ng mukha niya. Ang
hirap hindi punahin.
"Let's eat together..." he said simply.
Nangunot agad ang noo ko. Huh?
Baliw ba siya?
"Hindi na, may mga kasabay ako..." tumayo ako at saka sinukbit ang sling
bag sa aking balikat.
Tumaas ang isang kilay niya.
"Sa tingin mo may pake ako?" he asked sarcastically. "And you think I
would let you eat with them, huh?"
Nanliit ang mga mata ko sa kanya.
"Sa tingin mo rin may pake ka?" inis na tanong ko.
Ngumuso siya, nagpipigil ng ngisi.
"Sa tingin ko may pake ako, I'm the boss here..." he said.
Nagtaas ako ng kilay. Sinusupalpal talaga ako palagi nito, e! Nakakainis!
"Boss lang kita, required ba sa boss na pilitin ang ayaw? Tsss..."
Letse! Napapasagot tuloy ako ng bastos.
"Hmm, hindi naman. But I want to eat with you..." He pouted like a kid.
Napasinghap ako at umiwas ng tingin.
"Just this one please, maawa ka naman. Hindi pa ako kumakain ng
breakfast-"
"Ano? Is it my fault?" Singhal ko.
Ngumuso siya, nagpigil ng ngisi at saka tumango na parang bata.
"Yes it is. Naexcite kasi akong makita ka, kaya inagahan ko talagang
pumunta rito..." he grinned. "Two days without seeing you made me lazy,
ngayon lang ulit ako sinipag..."
Nag init ang pisngi ko.
H'wag kang maniwala. Binobola ka lang niyan, boys will be boys!
I frowned.
"Don't fool me, Sir..." iling ko. "Baka naman uminom ka ng Milo?"
Energy drink iyon, e.
Nangunot ang noo niya at napasinghap sa kawalan.
He then shrugged it off.
"You are my milo, then..." he grinned.
Chapter 20
FTF 18
Yugto 18
Sa sobrang inis ko ay hindi talaga ako sumabay kumain sa kanya, hindi ko
nga rin alam kung sa inis ba o sa sobrang pagkailang dahil sa sinabi
niya.
Maybe both.
I'm bothered...
Why does his words feel so good?
Bakit ang dali ko maniwala sa mga ilusyon? Ang hirap hindi maisip ni
Cash, ang hirap na balewalain ang lahat ng mga kilos at salita niya.
Ah! Basta, hindi ako magpapaniwala sa mga ganoong salita n'ya. He's stiil
my boss, nothing more, nothing less ika nga n'ya.
Tulala ako habang naghihintay sa lobby, iniwan ako saglit nila Bella
dahil may ihahatid daw sila sa fourth floor na mga documents kay Miss
Weng.
"There's something wrong..." halakhak ng isang boses ng lalaki.
"What's that something?" tawa naman noong isa pa.
Nangunot ang noo ko at saka nilingon ang mga nagdadaanan sa gitna ng
looby patungo sa front desk.
Iilan lang ang mga tao rito, maaaring tulog o namasyal na ang ibang mga
guests. Kapag sunday kasi rito pansin ko ang dami ng tao na nagbababaan
mula sa kanilang mga suite.
"Basta, there's something wrong in her! And it's really really hard to
understand..."
Napasinghap ako nang makitang si Matrix at iyong Ten Saavedra ang
dalawang nag uusap na iyon.
Tumungo silang dalawa sa isang sofa malapit sa aking inuupuan at
pinaghihintayan. Mukhang magtatambay lamang sila doon.
Galing din sila mula sa elevator, kakababa lang siguro dito. Ang mga
kasunod nilang babae doon ay napapako ang tingin sa kanilang dalawa.
Matrix is wearing a white sleeveless shirt, a gray sweatshorts and a
black adidas slippers while Ten is wearing a white loose v neck shirt, a
black sweatshorts and a white adidas slippers.
Halos magkamukha na sila dahil sa outfit nilang sobrang simple, gayun pa
man ay walang naging kabawasan. Lalo pa nga silang kapansin pansin sa
kasimplehan.
Mukhang hindi alam ng mga babae ang salitang "pinis" at "hinhin" dahil sa
kanilang mga inaasta habang nakatitig sa dalawang binata.
Mayroong naghahagikgikan at nagtutulakan. Hindi ko alam kung mga
mayayaman ba ito o ano... Pero dahil sa asta nila, parang walang class.
Mga babae nga naman, makakita lang ng gwapo akala mo inasinan na bulate.
"Ano ba kasing mali?" tanong ni Ten sa pantay na tono.
Pabagsak na sumandal siya sa malambot na back rest ng sofa, huminga ng
malalim si Matrix at ganoon din ang ginawa.
"I don't even know what's wrong! But she's not my kind of-"
Sumipol si Ten bilang pagputol.
"Not, really not? Don't fool me, dude 'cause I'm not. Alam kong wala kang
tipo. Maybe you fell, you just didn't noticed it..." he shrugged.
Napaiwas na lamang ako ng tingin sa kanilang dalawa, binaling ko ang
tingin ko sa glass door ng hotel.
I shouldn't eavesdropping. Hindi tama, nakakahiya kapag nahuli pa nila
ako. Ang lapit lang nila sa akin. Isa pa hindi talaga tama na makinig sa
usapan ng iba.
"Tsss, it's kinda frustrating. I notice every damn thing and I noticed
that she's not really an ideal for me..."
"Whoah! Come on, Trix. Hindi ideal? Are you serious? Beauty Sachzna isn't
an ideal for you? Baka ikaw ang hindi ideal sa kanya..." halakhak ni Ten.
"Tss, go marry her, then..."
"Hindi na kailangan, dude. Hindi pa ako handa magpakasal at
magpasakal..." tawa ni Ten.
Naputol ang pagtulala ko nang may kakapasok lang sa glass door. Sobrang
liwanag at pansinin niya sa kanyang itsura. Gusto kong mapanganga dahil
sa pagkamangha.
Really? Panaginip ba ito or what? Kasi ang hirap paniwalaan ng mga
nakikita ko these days at dito lang sa lugar na ito pati noong birthday
ni Vision.
Kumunot ang noo ko nang ngitian niya ang mga babaeng nabati sa kanya.
Mukha siyang masungit pero namamansin pala?
Really...
Lalo pa akong napanganga nang lumapit siya sa gawi nila Ten. Tumaas ang
kilay ni Matrix.
"What is an angel doing here?" sarkastikong tanong niya sa lalaki.
Tumawa ang lalaki at napailing sa sinabi niya.
Angel! Damn it!
"Grandpa, I just came to visit the CEO..."
Kumunot ang noo ko.
CEO? Ibig sabihin kaibigan din n'ya si Cash? Or may appointment lang siya
with him?
Umismid si Matrix. "That CEO doesn't deserve a visit from you..."
Gusto kong matawa kung paano makipag usap si Matrix, napakasarkastiko at
pilosop na ewan. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maiinis, e.
Tumawa si Ten at ang lalaking anghel.
Napakaguwapo!
Napakabait at hinhin ng kanyang aura, hindi ko man lang makitaan ng
pagkadismaya sa mga pagsagot sa kanya ni Matrix.
He's wearing a black polo shirt and a black ripped jeans. Payat ang
kanyang mga binting mahahaba at sakto lang ang kanyang katawan. Hindi
payat o mataba.
Magulo lamang ang kanyang buhok na bagsak at itim na itim, he looks like
a mannequin! Sobrang puti at pula ng kanyang pisngi kaya hindi naman
pangit tingnan.
Chinito ang mga mata niya at may dimples siya sa ibaba ng kanyang mga
mata, napakatangos rin ng kanyang ilong.
Retokado ba siya? Hindi kasi makatotohanan. Pagtapos ay mukha pa siyang
korean, alam ko naman na legal sa korea ang surgery.
"Why so grumpy?" halakhak noon. "Where's the CEO's office here?"
Inosenteng luminga linga siya sa paligid.
"Hindi ako front desk, Ryle. Doon ka magtanong baka sakaling sagutin
ka..." inis na wika ni Matrix.
Shit. Anong klaseng sagot iyon?
"Oh yeah?" nilingon noong Ryle ang front desk. "Sabi ko nga, lolo Matrix.
Month mo ba?" tawa pa niya.
Napangisi ako at napailing dahil hindi man lang makitaan ng pagkainis
iyong Ryle.
Nang hindi pa dumating sila Bella ay nawalan na ako ng gana maghintay,
halos 30 minutes na ako rito. Sobrang nakakaburyo.
Huminga ako ng malalim at sinukbit ang bag sa aking balikat bago
naisipang tumayo.
Medyo sumama din ang pakiramdam ko dahil sa gutom, nakakaramdam na ko ng
pagkulo sa tiyan.
Bakit ba kasi ang tagal nila Bella? Hindi man lang din nagtext o tumawag
para naman alam ko kung maghihintay pa ako o hindi na.
Huminga ako ng malalim at napasulyap sa gawi nila Matrix.
Abala siya sa pagcecellphone doon, habang si Ten naman ay nakahilig na
ang batok sa back rest at mukhang nakatulog na.
May hinihintay ba sila o ano? Ang akala ko kanina si Ryle ang hinihintay
nila, hindi naman pala dahil umakyat na iyong Ryle kanina pa.
Halos mapaigik ako sa sakit nang mabangga ako.
"Oh! Shit! Sorry, Miss!"
Hinawakan niya ang balikat ko dahilan kung bakit ako mapaiwas ng sobra
kahit masakit ang naging pagbangga ko sa katigasan ng kanyang katawan.
Fuck!
I'm shaking and I'm in the verge of crying. Naiiyak ako dahil sa init ng
kanyang kamay na humawak sa akin.
The bad incident happened years and years ago suddenly came up...
"No, please! Don't touch me!" hagulgol na iyak ko.
Halos mapatid ang aking litid sa kakasigaw na huwag akong hawakan at
tigilan nila ang paghawak sa akin.
I'm a bit drunk, pero nawala ang kalasingan ko dahil sa malalagkit na
paghawak sa akin ng dalawang lalaki.
I don't really know them but I've seen them at school. They were my
schoolmates! Hindi ako magkakamali!
Napatili ako nang marahas na hilahin ng isang lalaki ang kamay ko,
sumunod ang isa pang lalaki na nakangisi. Dinadarag niya ako papalayo sa
bar na pinaggalingan ko.
"Help me! Please! Don't touch me!"
"Let me go! Oh God!"
Sigaw ako ng sigaw pero parang wala silang naririnig. Nagtatawanan lang
silang dalawa at nagngingisian.
"Stop screaming, save your throat. Later you'll scream heaven, Heaven
Felizardo..." the man who was dragging me said.
Shit! I need to get out of here!
Sobrang takot ang nararamdaman ko dahil hindi ako tanga at alam ko ang
balak nilang gawin sa akin.
Hindi ko matandaan kung paano ako napasama sa kanilang dalawa, ang hirap
maalala ng lahat. Kanina lang ay kasama ko sila Jecka at ang mga present
classmates ko this school year.
Naalala ko lang na nawala sila dahil magsasayaw sila sa dance floor,
naiwan akong mag isa sa table namin at ito na ang sumunod na naalala ko.
How did this happen? Hindi ko maalala!
Fuck!
My head hurts like I'm in a roller coaster! Hilong hilo ako sa oras na
ito at walang lakas pero alam kong matatandaan ko ang lahat ng ito.
Pinagdadasal ko ang kaligtasan ko, kahit na wala akong kasiguruhan kung
mabubuhay pa ako pagtapos nilang gawin ang binabalak nila.
"Please! Please!" hagulgol ko.
Ramdam ko ang pamamaga ng buong mukha at mata ko dahil sa sobrang pag
iyak na ginagawa ko.
Hindi ko akalain na magagawa nila akong gawan ng kababuyan. Kilala ako sa
school namin at nirerespeto ako dahil isa ang daddy ko sa board members.
Damn.
Wala pala talagang magagawa ang kayamanan kapag may ganitong pangyayari.
Ang sakit sakit ng puso ko.
"Shh! Please what, Heaven?" ngisi noong isa.
Parehas silang galing sa magandang pamilya, sigurado ako doon dahil wala
namang nakakapag aral sa school namin na hindi galing sa marangyang
buhay.
Bakit ako pa ang napili nilang ganituhin? Bakit hindi sila kumuha sa bar
na willing sa gusto nila?
"Why me! Please! Patakasin n'yo na ako, bibigyan ko kayo ng pera just
please don't rape me!" I cried.
Nagtawanan lalo sila habang dinadarag pa rin ako, puro sugat na ang tuhod
ko dahil paminsan minsan ay nadadapa ako sa pagdarag na ginagawa sa akin.
"What? Are you fucking insane? We have money and all, hindi namin
kailangan ng kayamanan mo..." tawa noong nasa likuran ko.
"At kaya namin kumuha ng babae kahit saan, ikaw lang naman ang pakipot sa
lahat. You should be happy with this!" halakhak ng dumadarag sa akin.
"Heaven, heaven, heaven. The dream girl of all our schoolmates... Don't
worry, mararating mo ang heaven ngayong gabi..."
Wala akong nagawa kundi ang magpumiglas ng magpumiglas sa kaba at takot.
I can reach heaven on my own!
Gusto kong mamatay na lang kesa babuyin pa nila! Fuck!
"Please just kill me!" Iyak ko.
Iyak ako ng iyak, hindi ko alam kung saan pa ako nakakakuha ng lakas sa
oras na ito. Ang sakit ng puso ko at gusto ko ng mamahinga na lang.
Muling nakatanggap ako ng malademonyong pagtawa galing sa kanilang
dalawa.
"Hey, miss. Stop crying, I sais sorry..." marahang boses ng lalaki ang
nagpagising sa diwa ko.
Alaalang ayaw kong maalala o mabalikan kahit na kailan pero unti unti na
namang sumusuot sa aking isip ng 'di inaasahan.
Napahagulgol ako at napaupo sa lapag dahil sa panghihina ng aking tuhod,
hinang hina ang puso ko sa alaalang iyon.
Pakiramdam ko ako na ang pinakamaruming babae, hindi ko maramdaman ang
lahat ng panlabas na anyo ko.
Ang alam ko lang ay sobrang pangit ko at walang karapatang umarte.
Fuck.
Please...
Napasinghap ang lalaking nakabungguan ko at madaling inalalayan ako sa
aking braso pero winaksi ko agad ang aking braso para hindi niya
mahawakan.
Niyakap ko ang aking sarili at saka nanginginig na luminga linga sa
paligid. Parang baliw ako sa mga naiisip ko pero hindi ko na ito
makontrol.
I need my safezone!
Kailangan kong kumalma!
Naglapitan ang iilang guards ng FEST at nagtanong sa lalaki pero lumapit
ulit sa akin ang lalaki para suportahan ako.
"Miss, miss! What's happening? Are you okay? May masakit ba or what?"
hinawakan niyang muli ang braso ko.
I cried loudly. Nagtitinginan na ang bawat dumadaan sa amin dahil agaw
atensyon talaga ang ginagawa ko.
"Don't touch me!" nanginginig at utal na sigaw ko.
I tried to stand up but I'm too weak to do that, muling nabagsak ako sa
lapag. Nagsinghapan sila dahil sa ginawa ko.
Naglapitan ang mga guards sa akin at sinubukan akong hawakan, may mga
sinasabi sila sa akin pero wala akong marinig.
Masyado akong bingi sa kalabog ng dibdib ko, sobrang sakit na puro iyak
ang nagagawa ko. Yakap yakap ko ang aking sarili at patuloy na iniiwas
ang aking braso kapag may nagtatangkang humawak sa akin.
"NO! I SAID DONT YOU TOUCH ME!" I yelled.
Nakita ko ang paglapit ni Matrix at ni Ten sa gawi ko. Ang daming guests
at mga employees na nakatingin sa akin, mukhang ninerbyos sila sa
pinapakita ko.
Umiyak ako ng umiyak at nagtakip ng mukha ko dahil sa sobrang pag iyak.
Hindi ko maisip ang hiya sa oras na ito.
"Heaven..." malamig na boses ni Matrix, mukhang malapit siya sa akin
dahil dinig ko iyon sa kabila ng mga ingay ng bulungan sa paligid ko.
Umiling ako, nanginginig lahat sa akin miski ang labi ko. Puno ng luha
ang pisngi ko nang mag angat ng tingin kay Matrix.
"Don't touch me please... Oh God!" Pagmamakaawa ko.
Kumunot ang noo niya at labi na pagkagulat ang nakikita ko sa mga mata
niya.
"I won't, Heaven." iling niya, tinaas ang dalawang kamay bilang
paniniguro.
"Ma'am... Tumayo na ho kayo!" muling hinawakan ako ng isang guard dahilan
kung bakit mapasigaw ako sa takot.
"Don't touch me!" mariing pagsigaw ko habang humahagulgol.
Nakakunot ang noo ni Matrix at sinenyasan ang lahat ng guards na lumayo
mula sa akin.
"Heaven, come on. They won't touch you again, we won't... Come on, stand
up..." mahinahon niyang sinasabi sa akin.
Umiyak ako at dahan dahang sinusubukang tumayo pero sadyang matindi ang
panginginig ko kaya muling nasasadlak ako.
"Don't go near her..." paalala ni Matrix sa mga guard o mga tao sa
paligid naming dalawa.
Napaupo akong parang bata muli, sobrang sakit na ng katawan ko dahil
pabagsak lagi ang nangyayari sa akin.
Doon na lumapit si Matrix sa akin. Sinubukan niyang hawakan ang kamay ko
pero agad ko iyong hinawi dahilan para mapailing siya at mapahugot ng
hininga.
"Lumayo ka!"
Huminga siya ng malalim at tinaas ulit ang dalawang kamay niya at umatras
ng konti.
Umiiyak na napagapang ako gamit ang aking tuhod at ang kamay kong nasa
sahig, I just want to escape now. Gusto kong mawala dito, gusto kong
umalis at tumakbo.
But I couldn't... Ang hirap hirap hirap.
Ang labo ng mata ko dahil sa mga luha habang gumagapang ako, naglalayuan
ang mga nasa paligid ng dadaanan ko dahil sumesenyas si Matrix.
Ang sakit ng puso ko, sobra. Pakiramdam ko pinagkakaisahan ako ng buong
mundo, sobrang nahihiya ako. Pero wala akong magawa.
"Xinea!" malakas na tawag sa akin ng isang boses.
Napatingin agad ako doon. Nakatingin siya sa akin, kunot na kunot ang noo
at mukhang hinihingal pa.
Mabilis ang paglakad niyang nilapitan ako, napahinga ako ng malalim.
"Cash..." mahinang naiusal ko na lamang.
Wala na akong lakas, nanghihina ako ng sobra pero ramdam ko ang naging
pagginhawa ng aking puso dahil nakita ko siya.
"Xinea, ano bang nangyayari sa'yo? Damn it..." nag aalala ang kanyang
boses ganoon din ang ekspresyon niya.
Walang isang salita na binuhat niya akong pangbagong kasal, hindi katulad
ng iba na natatakot pa sa akin.
Napahinga ako ng malalim at doon nakaramdam ng hindi maipaliwanag na
antok. Bumagsak ang aking mata.
"Damn it, you will all pay for this..." malamig na sambit ni Cash habang
mabilis na naglalakad.
"Xinea, open your eyes. Come on, no one will hurt you now..."
mahinahanong bulong niya sa aking buhok.
Chapter 21
FTF 19
Yugto 19
Nagising ako nang may maramdaman akong malamig na bagay sa aking braso.
Pupungas pungas na nagmulat ako para makita kung sino ang humahawak sa
akin.
Kabado ako dahil sa ramdam ko ang kakaibang init parati dahil sa mga
palad ng kung sino. I don't know, para bang may pinipili talagang kamay
ang aking isip.
Napapikit muli ako nang makitang si Doctor Akizeo Saavedra naman iyon,
huminga ako ng malalim at pinabayaan siya sa mga kailangang niyang icheck
sa akin.
I'm comfortable with Doctor Akizeo. Sa kanya at kay Vladimir lang ako
naging kumportable, wala nang iba.
Kaya hindi ko talaga maintindihan kung bakit at paanong nangyari na
naging kumportable at wala akong maramdamang kaba kay Cash.
Ang hirap kainin lahat iyon sa isip ko dahil simula noong may kahalayang
nangyari sa past ko ay wala na akong tiwala sa lahat ng lalake sa paligid
ko.
"You're awake..." si Dr. Aki.
Kumurap kurap ako at marahang napatango sa kanya, tumulala ako sa kisama
at pilit na tinanggal sa isip ko ang lahat ng kahihiyan na nangyari sa
akin sa FEST towers.
Masyadong ginagambala noon ang buong utak ko ngayon dahil hindi biro ang
nangyaring iyon. Nakakahiya talaga ng sobra pero iyon ang dahilan kung
bakit ilag ako sa mga tao.
Ganoon ako, iyon ako.
"What happened? I told you talk to me when you need someone, you need a
peace of mind, Xinea." he coldly said. "Para saan pa at naging doktor mo
ako?"
Umiling ako at wala sa sariling tumulo ang luha sa gilid ng aking mata, I
shifted my gaze.
"I'm so sorry, I'm really sorry. I don't know when or where it would
strike again... I thought I was fine..." malungkot na nasabi ko.
He just looked at me intently. His sky blue eyes were cold and intense, I
couldn't help but get shivers.
"What I meant is you should talk me, hindi iyong binabalewala mo ang
iyong kalagayan. I know that you found comfort these past few weeks but
you should consult what's been happening..."
What's been happening about my sickness? Yeah.
He's right, my mom told me that I should consult my doctors. Hindi naman
kasi dapat binabalewala ang aking sakit dahil mahirap iyon umatake.
Ang hirap kasi sa akin, nakahanap lang ako ng safe zone ko ay naging
kumportable na ako masyado. Akala ko wala na ang sakit at trauma ko.
Isang malaking kalokohan iyon, alam ko dahil sinabi sa akin ni Vladimir
na hindi madaling itreat ang aking trauma.
Sinabi niya rin na imposibleng mawala iyon sa akin dahil sobra ang naging
traumang natamo ko.
Siguro umasa lang talaga ako na nawala na iyon dahil kumportable naman
ako sa mga nasa paligid ko, iba pa din pala talaga kapag nahawakan na
ako.
Huminga ako ng napakalalim bago umahon mula sa higaan. Tumungo ako sa
salamin para tingnan ang repleksyon ko.
Ganoon pa rin ang buhok ko, pakiramdam ko nagtatampo na ang tubo ng buhok
ko dahil sa pinapagupitan ko ito parati.
Hindi ko masasabing maganda ako pero alam ko sa sarili ko na maraming
nagkakagusto sa akin dahilan kung bakit din ako napahamak.
Naisipan kong magpagupit ng boy cut dahil ayaw ko na maging sobrang
girly, dati kasi mahaba ang aking buhok at ang akala ko ay doon sila
nahuhumaling.
Pati pala sa pananamit ko. Kaya sinubukan kong magbago ng mga nakasanayan
ko, tama lang iyon.
Napanguso ako nang may kumatok ng dalawang beses.
"Ma'am Heaven, may bisita ho kayo..."
Nangunot ang noo ko.
Hindi agad ako nakapagsalita dahil sa pagtataka. Sino namang bibisita sa
akin? Hindi kaya sila Sidney? Alam na nila kung saan ako ngayon?
Probably!
Ilang araw na magmula noong may mangyaring kahihiyan sa akin sa FEST,
hindi na ako pumasok simula noon.
Hindi dahil nahihiya ako kundi dahil lalo lamang akong naging ilang at
takot sa tao ngayon.
Araw araw akong tinatawagan nila Daddy at Mommy dahil sa nabalitaan nila
ang nangyari sa akin ganoon din si Xendo na sobrang nag aalala.
Gusto nga niyang umuwi rito para daw mabantayan na ako at maalagaan. Alam
niya kasi na kailangan ko ng kausap parati para kahit papaano ay masanay
ako sa trauma ko at mawala ito kung sakali.
Pagtapos kong magsipilyo at maghilamos ay bumaba ako para harapin kung
sino man ang bisitang sinasabi ni Manang.
Nangunot ang noo ko dahil nakita kong humahagikgik at nagbubulungan sila
Dona sa isang tabi habang nakatingin sa aming sala.
Hindi ko makita kung sino ang naroon dahil mayroon pang dibisyon na
naghaharang doon. Narito rin ba sila Vision?
Bakit wala akong marinig na ingay mula kila Yvone?
Napailing ako at maingat na lumapit sa likuran nila para tanawin kung
sino ang kinakikiligan nilang dalawa.
"I think I've seen her somewhere..." boses iyon noong isang lalaking
nakatalikod mula sa gawi namin.
Nakatingin siya sa aking litrato na nakadisplay sa istante roon. Maraming
pictures doon, si Xendo ay mayroon din at may family picture. Naroon din
ang litrato naming magkakaibigan noong highschool.
Kumunot ang noo ng lalaki at mabilis na napaharap doon sa isa pang lalaki
na nakaupo sa sofa.
Kumalabog ang puso ko.
Damn it!
Anong ginagawa nila rito?
"Volt and Vision? What are they? Highschool friends? Wow, small world..."
Si Ryle iyon!
He's wearing a white vneck shirt and a black skinny ripped pants. Bagay
na bagay iyon sa kanya, a typical korean outfits. Hindi talaga
makatotohanan na nasa iisang bubong kami at humihinga kami sa iisang
hangin.
Shit.
Fuck! Kaya naman pala ganito makahagikgik ang dalawang ito dahil may mga
bisita palang ganito.
"Elem and highschool friends sabi ni Volt..." Cash shrugged.
Huminga siya ng malalim. Mahinang natawa si Ryle sa kanya at saka umupo
sa single sofa. Lalong humagikgik sila Dona.
"What's her name again? Heav? Xinea?" kunot noong tanong niya.
"Heaven will do, Ryle. Bakit ang daldal mo ngayon?" kunot noong tanong
naman ni Cash habang napapailing.
"Akin iyong koreano," mabilis na humagikgik si Dona at saka lumingon.
"Ay, dyosa!" napatili siya sa gulat nang ako ang malingunan niya.
Halos manlaki ang mga mata ko nang mapatingin sa amin ang dalawang lalaki
sa sala. Napatili din si Jen sa gulat nang makita ako.
"Hala, Heaven. Pasensya na!" aligagang nag alisan silang dalawa sa
harapan ko at hiyang hiya.
Nag init ang pisngi ko, hindi ako makagalaw at makaalis man lang sa
kinatatayuan ko. Huminga ako ng malalim at pumikit ng mariin dahil sa
embarrassment.
What the fuck?
Sabay iniwan ako sa ere ngayon? Uso pala ang iwanan sa ere, sana sinabi
nila para ready ako!
Bwisit!
"Hey, are you okay?" malamig na boses ni Cash ang nadinig ko at alam kong
malapit siya sa akin ngayon.
Napaihip ako ng hangin sa buhok kong nakakalat sa noo ko at saka ngumuso
habang nakapikit.
Ganito talaga ang gawain ko kapag nahihiya ako.
Damn it!
He chuckled. "Cute..."
"Kyeopta..." I heard Ryle chuckled.
What the fuck.
Wala sa sariling tumalikod ako mula sa kanila habang nakapikit, pagpihit
ko patalikod ay dumilat na ako at saka muling humarap sa kanila.
Si Cash ay nasa harapan ko na, si Ryle ay nakaupo pa rin sa single sofa
habang nakangiting nakatingin sa akin.
"Hi, Heaven. Sorry for intruding inside your home..." he said.
Napanguso ako at tumango tango, todo ang kalabog ng puso ko dahil sa
paninitig na ginagawa ni Cash sa akin.
Napahinga ako ng malalim at saka umupo na rin sa single sofa na katapat
ni Ryle. Nilagpasan ko si Cash na nakatayo doon.
Napailing iling siya at ngumisi bago sumunod sa akin, umupo siya sa
mahabang sofa na nasa gitna.
"What are you doing here?" maingat na tanong ko.
Umangat ang dalawang kilay ni Ryle at mahinang natawa, he pointed Cash.
"He wants to visit you..."
Napakabait talaga ng aura ni Ryle, hindi ko makita ang sarili kong
mailang kapag nakikita ang presensya niya. Kung maiilang man ako ay dahil
iyon sa kagwapuhang taglay niya.
Ngayon ko lang siya nakilala at nakaharap ng ganito pero kinakausap na
niya ako sa magandang paraan.
Sobrang kinis, pino at puti ng kanyang balat. Parang gatas na sa puti,
ang ganda ng kanyang dimples kapag ngumingiti at ang ngipin niyang
sobrang ganda rin.
Bagsak lang ang malambot at itim niyang buhok, bahagyang nagagalaw pa
iyon kapag kumikilos siya.
Malamlam at maamo rin ang kanyang chinitong mga mata, sobrang kitid ng
pagkakahulma ng kanyang ilong at ang bibig niya ay maliit na mapula
lamang.
"Done checking him?"
Napaiwas ako ng tingin kaagad at nilingon si Cash, nakataas ang isang
kilay niya sa akin at mukhang inis.
Napalunok ako.
"Ehem..." I cleared my throat. "Uhmm, where are we? I mean, Ayun. Anong
ginagawa niyo dito?" wala sa sariling nasabi ko na lang.
Ryle chuckled. Cash tsked and glared at me.
"I guess you're not supposed to be here, Ryle..." walang pakudangang
sinabi ni Cash habang nasa akin pa rin ang tingin.
Bastos talaga ang isang ito!
Ryle pouted a bit. "I guess you're right, pinairal mo kasi ang katorpehan
mo kaya nagsama ka pa... Tsss." naiiling at natatawa siya.
Napakunot ang noo ko.
Wow! Nagtatagalog pala siya? Hindi ko iyon nahalata kahit kailan, para
kasi siyang fluent sa language niya lang.
Wala rin sa mukha niyang marunong siya magtagalog at take note! Hindi pa
bulol.
"Shut up, Hilaw!" Cash hissed. "Umalis na nga tayo, istorbo ka lang..."
tumayo siya at inayos ang suot niyang white longsleeves.
Nangunot ang noo ko at napatingin sa kanya, tumayo din si Ryle.
"Ihatid mo na muna ako at bumalik ka na lang ulit dito..." Ngisi niya.
"Ulol, maglakad ka palabas ng village. Ayaw ko ng kasabay na katulad
mo..." singhal ni Cash bago sumulyap sa akin.
Nakakatawa ang mukha niya dahil mukhang naiinis talaga at minsan ko lang
makita sa kanya iyon.
Ryle on the other side was laughing. Hindi niya pinansin ang kasungitan
ni Cash.
"Dinala ko lang ang mga gamit mo na naiwan sa office..." malamig na
sambit niya.
Tumayo ako.
"Huh? Why?" takang tanong ko.
May one month contract pa ako!
Nagkibit siya ng balikat at huminga ng malalim.
"You're not my secretary anymore, your contract is ended..." malamig na
sinabi niya at saka tumalikod na para lagpasan ako.
Kumunot ang noo ni Ryle doon. Ganoon din ako, kasabay noon ang pagkapunit
ng puso ko.
Wala akong balak magresign kahit na hindi ako nakakapasok ng mabuti, pero
siguro nahihirapan na siya na walang secretary kaya siya na mismo ang
tumapos sa kontrata ko.
Ramdam ko ang panlulumo at pagkainis sa aking sarili, hindi ko kasi
pinagtutuunan ng pansin ang trabaho ko sa kanya.
It's my fault, I know. Pero masakit din pala. Mayroon kasi sa akin na
gustong manatili lamang sa tabi niya bilang sekretarya niya.
Tulala ako sa ceiling habang nag iisip kung paanong babalik ulit sa FEST,
o mananatili na lang ba dito sa mansyon habang nagpapalipas sa trauma ko?
Ang hirap mamili, kung magtatrabaho akong muli kay Cash alam kong unti
unti talagang mawawala ang takot ko. Kapag narito naman sa mansyon ay
maiiwasan ko ang mga katulad ng nangyari sa akin noong nakaraan.
Sidney: Hey, Heaven! I added you here, we want to see you! We miss you so
much.
Yvone: Didn't you missed us? Bakit nagtatago ka na naman sa amin? We
don't even know your address.
Sean: Hey, Langit. Pakita ka naman please? You made us missed you and
starved for your presence! Ganyan ka na ba talaga?
Napangiti ako ng malungkot, ang hirap talaga kapag may takot.
Hindi ko man lang sila mapagbigyan, wala akong makuhang tapang sa katawan
ko dahil takot pa rin ako na malapit sa mga tao kahit pa sa mga matalik
kong kaibigan.
Napapatanong talaga ako kung bakit mas may ginhawa pa akong natatamo kay
Cash samantalang sa mga kaibigan ko ay takot ako.
My phone beeped.
Cash Arrence:
You made me crave for your soft voice, eyes, lips, hair, scent, your
whole face and the whole you. I'm craving, Heaven... I missed you in my
office, Miss secretary...
Napasinghap ako ng sobra. Hindi ako makahinga ng maayos dahil sa kanyang
text!
The fuck, Cash?
You made me feel stupid! Hindi kita maintindihan! Sobra! Ang hirap mong
intindihin.
Damn, nakikisabay pa ang bwisit na puso kong mapagpaniwala!
Chapter 22
FTF 20
Yugto 20
Nakayuko ako habang naglalakad sa kahabaan ng BGC, kanina pa ako palaboy-
laboy rito. Hindi ko alam kung saan ako pupunta o dapat pumunta.
Unti unti na ring dumidilim ang kalangitan. Ni hindi ko man lang
maramdaman ang mga paa ko na sumasakit na sa kakalakad.
Alas sais y media ay naisipan kong pumasok sa isang salon, matagal tagal
na rin kasi simula noong makapag hair treatment ako at hindi na rin ako
nakakadalaw ng salon.
I want to change my hair color.
"Hi, Ma'am! What can I do for you?" bati ng isang bakla pagkapasok ko.
Marahang inayos ko ang specs na nasa aking mata, I roamed around the
Salon only to see that everyone's looking at me.
Why?
Miski iyong nagpaparebond ay napataas pa ang kilay sa akin. Pamilyar ang
mukha niya, bigla kong naalala na siya pala iyong isang empleyado sa FEST
katulad ko noon.
Sa kanyang tabi ay ang isa pang empleyado ng FEST, mga kasamahan ko pala
sila dati doon na hindi ko naman masyadong nakausap.
Bigla akong nahiya at saka huminga ng malalim, hinarap ko ulit ang bakla
para sabihin sa kanya ang gusto kong gawin sa buhok ko.
"I want to change my hair color..." I said as I sat on the salon chair.
"I want it gray, pwede ba?" marahang tanong ko pa ulit.
Ngumuso siya at ngumiti sa akin, marahang hinawakan niya ang buhok ko at
bahagyang sinuklay suklay pa gamit ang kanyang daliri.
"Of course, Ma'am! Mariah Carry 'yan!" He said.
Pumikit na lamang ako habang inaayusan niya ng kung anu-ano. Wala akong
regular salon na pinupuntahan, sa iba iba lang ako basta maisipan kahit
saang salon lang pwede na.
"Napakaganda mo, Ven! No wonder you're the crowd's favorite! At pak ang
body shape oh!" pumalakpak si Sidney habang inaayos ang aking suot na two
piece.
Humagikgik sila Yvone at pinagyayakap pa ako na parang gigil na gigil
sila sa akin.
I giggled.
Nasa dressing room kami, kakatapos lang ng competition. Ginanap ito sa
school's arena ng Davao State University, hanggang ngayon ay walang
mapaglagyan ang aking kaba kahit natapos na ang lahat.
Hindi ako makapaniwala na kinaya kong maglakad sa gitna ng napakaraming
estudyante na naka swim suit lang!
God! Ni hindi pa ako nakapagsabi sa parents ko na sasali ako sa ganitong
competition! Paano ko nga ba naman masasabi kung parati silang busy 'di
ba?
I wanted to tell them about this, I want them to watch me walking in the
middle of the stage but I just couldn't bear another rejection from them.
Ganoon pala iyon 'no? Kapag paulit ulit kang narereject, mawawalan ka na
lang talaga ng gana sa susunod.
Wala, e. Ganoon ang buhay na mayroon ako. Mayaman kami, nakukuha ko ang
lahat ng gusto ko ng walang kahirap-hirap pero ramdam ko naman ang
pangungulila sa parents ko.
A warm hand scooped my tiny waist, I'm wearing a crop top and a low waist
shorts. Kaya ramdam na ramdam ko sa aking tiyan ang init ng kamay na
iyon.
Oh! That scent!
Malapad ang ngiti ko ng lingunin siya.
"Migo!" I exclaimed.
Mahigpit na yumakap ako sa kanya. He chuckled and hugged me even tighter!
My heart is beating so fast that I couldn't help but giggle.
"I hate you!"
"What!? I watched you!" He chuckled, he then kissed my nose and pinched
it.
He likes doing that. Napanguso ako at hinampas ang kanyang dibdib.
Hindi ko naman siya nakita sa crowd kanina, alam kong sobrang daming tao
kanina kaya malabong makita ko siya o ang iba pang kaibigan ko pero
binigyan ko naman siya ng ticket na malapit sa unahan para makita ko siya
kaagad, at wala siya doon!
I was disappointed and sad! Hindi ko nga masagot ng maganda ang question
kanina, pero thankful pa rin ako na nakita ko si Volt doon.
"Migo Henderson in the house!" humiyaw sila Vision nang makita si Migo.
"Naku! Naku! What the hell are you doing here, huh? Hindi ba't kanina pa
tapos ang competition!"
"And Migo Henderfuckingson, mananalo si Heaven namin kahit hindi ka
pumunta! Kaya please lang?" hinila ni Yvone si Migo na natatawa na.
"Layo-layo po muna, bawal yakap yakap dahil hindi mo deserve ang hug from
Miss University!"
Iritado ang mukha ni Yvone at saka ako hinarangan mula kay Migo,
napailing at natawa na lamang ako. Malakas na nagtawanan sila Vision.
"Oh, jealous ang isa nating kapatid rito." halakhak ni Sidney. "Kieff?
Anong kaganapan diyan sa puso mo? May lumagutok na veins ba o arteries?"
Napatingin kami kay Kieffer, he was looking at me. His expression is
irritated and with those sad eyes, I suddenly wanted to hug him but I
can't.
Ayaw kong mabuhayan siya ng pag-asa, alam ko sa sarili ko ang limitations
sa circle namin. Alam kong hindi kami pwede kahit anong mangyari.
Just like I was in loved with Volter before but I didn't tell them,
sinikreto ko iyon kahit na sobrang sakit sa puso.
Alam mo iyong, nagmamahal ka ng walang mapagsabihan? Pangarap ko pa naman
noon na kapag nagmahal ako, gusto ko may kasama akong kiligin. Gusto kong
kiligin din ang mga kaibigan ko.
Hindi ko nagawa iyon dahil si Volt nga ang minahal ko. Sobrang hirap.
He was my first love, hindi ko makakalimutan ang alaala na iyon. Siya ang
kauna unahang minahal at nakakuha sa puso ko.
Pinigilan ko iyon dahil hindi pwede, sa aming pagkakaibigan ay walang
talo-talo. Kahit pa gustong gusto mo. Wala kang magagawa kundi ang
pigilan at mag move on na lang.
Nilagok ko ang isang shot.
"Tanginang 'yan, Miss U! Walang wala sayo si Miss CEU, ikaw ang nakakuha
ng korona, bes! Miss University! Biruin mo sa lahat ng universities ikaw
ang nagwagi!" malakas ang boses ni Sidney.
Napangiti ako at nagkibit ng balikat.
"Sinuwerte lang..."
Sumipol si Vision at saka ako inakbayan, madiing hinalikan niya ang
pisngi ko. Amoy na amoy ako ang mint sa kanyang hininga na may halong
vodka.
"Baby, hindi ikaw ang sinuwerte! Sinuwerte ang crowd, the fuck! They saw
you wearing a swim suit! Isn't that so lucky?" he laughed.
Ngumuso ako at siniko siya. Naghiyawan sila Yvone. Nag init ang pisngi ko
dahil nanunuya na naman sila at tinutukso kami ni Vision.
Hindi ko alam kung bakit pagdating kay Vision ay todo push sila sa akin,
gusto daw nila na kami ni Vision. As if naman 'di ba?
Vision is a notorious playboy here in Cebu! Oa na kung Oa pero totoo! Ex
siya ng bayan, iyon nga lang hindi niya alam na may mga ex pala siya.
Nakakatawa na lang.
"Tanginers, prends! Papayag na akong magjowa ka, babe! Basta si Vision!"
hagikgik ni Renza.
Kieffer scoffed. "What!? Kay Vision pa talaga?" hindi makapaniwalang
singhap niya.
Humalakhak si Vision at Sean, ganoon din sila Yvone. Napangiwi ako at
lumagok muli ng isang shot bago makinig sa kanila.
"Baby boy, wala ka pa sa tamang edad. Vision and Heaven is on the same
age, bagay sila unlike you..." nagpapaintinding sinabi ni Renza.
"Tsss, I don't like Vision for my baby..." malamig na pakikisali ni Volt.
Napangisi na lamang ako. Umismid siya sa akin.
"That Migo Henderson, too. I would allow you when you turned 18, but now?
No boyfriends yet, Ven..." sumulyap siya kila Renza. "So girls, stop
pushing Heaven. Kahit kay Vision pa..."
Sa paninitig pa lamang niya gamit ang kanyang malalamig na violet eyes ay
talagang manginginig ka na at hindi makakaangal pa sa mga gusto niya.
Ever since, siya na talaga ang tumatayong kuya sa lahat kahit na
magkasing edad lang naman silang lahat except sa amin ni Kieffer.
Napasinghap sila Sidney, napailing na lamang ako at napangiti.
"Ma'am Heaven, you're so stunning!"
Napadilat ako sa isang malakas na tili ng bakla, hindi ko ramdam na
nakatulog ako. Hindi naman talaga dahil sinariwa ko lang ang mga memories
namin noon.
Minsan talaga ang sarap balik-balikan ng nakaraan, iyong masasaya at
talagang masarap sa pakiramdam.
Huminga ako ng malalim at tumingin sa aking repleksyon. Kumunot ang noo
ko, hindi ko mapigilan ang mamangha sa itsura ng buhok ko.
It has a shade of black, iyong tuktok ay black. Sobrang ganda dahil hindi
over ang pagkakakulay doon.
Kulay abo siya at hindi masakit sa mata. I combed it using my fingers.
Lumambot pa lalo ang buhok ko dahil sa treatment.
"Wow, thank you..." papuring sambit ko sa bakla.
Ngumiti siya sa akin at mangha ang mga matang nakatitig.
Pagtapos niya akong puri-puriin ay dumiretso ako sa counter nila para
tingnan ang resibo at kung magkano ang lahat lahat.
Napanguso na lamang ako.
Sixteen thousand pesos? Really...
I swiped my ATM card to pay the bills, mas maganda talaga na may ganito
kesa cash ang bayaran. Hindi pa hassle.
Pagtapos kong magbayad ay tumungo na ako sa glass door ng salon para
makalabas na, akmang bubuksan ko pa lamang iyon nang bumukas na.
Damn it!
Ang ganda ng pagkakataong ito! Seryoso!
Si Cash ang nagbukas noon at pumasok ang isang babae na hindi pamilyar sa
akin. Her hair was blonde, hanggang sa kanyang balikat lamang, she's
wearing a red floral dress tightly hugging her body.
Lumamig ang tiyan ko, para akong binuhusan ng tubig. Insecurities crept
in me, I don't know what to react.
Basta ang sarap na lang manampal ng tao ngayon.
Wow! After what he texted me? Ganito ang makikita ko? Nasaan ang "I'm
craving for your blah blah!" Niya? Nasaan?
Agad nagtama ang tingin naming dalawa, nakaawang ang kanyang labi nang
makita ako. Hindi ko alam kung sa akin ba siya mangha o sa babaeng kasama
niya na sobrang sexy!
Nagtiim bagang ako, pero sa loob loob ko ay nagtitimpi lang ako sa oras
na ito at gusto kong sabunutan siya dahil sa inis ko.
Nakatingin lamang siya sa akin, takang taka ang reaksyon ng babaeng
kasama niya habang nakatingin na rin sa akin ngayon.
Her smokey eyes does justice to her sexy looking outfit, mapula ang
kanyang makapal na lipstick.
"Arrence?" tawag pansin ng babae kay Cash.
Ngumiti na lamang ako ng plastik, ang hirap para sa akin marinig na
ganoon ang tawag sa kanya ng babae. Halatang malapit sila sa isa't isa.
"Excuse me..." I said.
Nagkamot ng kilay si Cash at parang natauhan na sa pagharang harang niya
sa glass door. Tsss.
Napahugot ako ng malalim na hininga at saka lumabas na ng salon.
Mabuti na lang talaga at natapos na ako roon, kung hindi makikita ko pa
silang maglandian doon o kaya naman makikita ko pa na patiently waiting
siya sa babae niya.
Magagawa rin kaya niya iyon sa akin? I mean ang hintayin ako kapag
matagal ako?
Shiz, Heaven! What are you thinking?
Madilim na ang kalangitan, napaitlag ako nang kumulog. Damn it!
Seriously? Kasabay ba ng kulog ang pagsakit ng puso ko?
Psh! Ang corny!
Bakit kasi ang hirap maniwala?
Well, naniwala pala ako kaagad sa text ni Cash kasi nga naman hindi ko
siya nakilalang playboy like his brother Rocket at ang akala ko ay
seryosong tao siya na may paninindigan.
Tsah!
Katulad din pala siya ng iba. Mahirap at nakakahiya man aminin pero kay
Cash ako kampante, I mean, he's my ideal man! Very very.
Umupo ako sa isang waiting shed, sumilong na muna ako dahil naramdaman ko
ang patak ng ambon.
Ayaw ko pa naman umuwi dahil wala din akong gagawin, may condo ako nearby
pero wala talaga akong gana mag stay at magkulong sa kahit saan.
I sighed.
Pinanuod ko ang mga kotseng nagdadaanan, mabuti at hindi naman delikado
sa BGC. Malamang, mayayaman ang tao rito at hindi magtatangkang masama.
Sa sobrang inip ko ay naglakad na lamang ako sa walking area, lalakarin
ko na lang ang condo ko para naman pag dating ko doon at matutulog nalang
ako at wala ng iisipin pa.
Medyo lumalakas na ang ambon pero wala iyon sa akin, nagyuko ako ng ulo
at sinipa sipa ang maliit na puting batong nadaanan ko.
"Rain rain go away, come again another day..." mahinang bulong ko.
"Hey, Miss. Free ride here, baka magkasakit ka kasi..."
Napalingon ako sa isang kotse na sumusunod pala sa paglalakad ko magmula
pa kanina, he's a doctor!
Yeah, I've seen him in EGH! Doktor rin siya doon. A chinito, tall guy.
Ang alam ko ay Optalmologist siya.
Ngumiti ako sa kanya nang may biglang humigit sa aking palapulsuhan.
Ang lamig na nararamdaman ko dahil sa ulan ay napalitan ng init ngayon,
langhap ko ang amoy ng humigit sa akin.
"Free ride or free sightseeing at her boobs? Seriously, Doc? What you're
looking at is mine..." A cold baritone voice said.
Namutla ang doktor doon, halatang kilala niya si Cash dahil sa kanyang
reaksyon.
Hindi niya hinintay makasagot ang doktor, mabilis na hinila niya ako
paalis doon. Kumunot ang noo ko at hindi makapaniwala na narito siya sa
aking tabi.
Napapailing na sumingap siya, tinanggal niya ang coat niya at saka
tinabing sa aking balikat.
Hininto niya ako sa paglalakad, halata ang pagkairita sa mukha niya
habang sinasara ang butones ng coat niya sa bandang dibdib ko.
"Cash!" Sambit ko. "Anong ginagawa mo rito?"
Inis na nagtaas siya ng kilay sa akin, basang basa rin ang kanyang buhok
at damit. Ang puting longsleeves niya ay basa kaya bakat na bakat ang
hubog ng kanyang abs at chest doon!
What the fuck?
"Sinusundo ka, obvious ba?" sarkastikong himig niya. "Bakit ba parati
kang nanlalalake, huh?" inis na dagdag niya.
Nanlaki ang mga mata ko, wala akong maiganti sa sinabi niya. Gusto kong
suntukin siya sa mukha pero malakas makapigil ang itsura niya.
Bumuntong hininga siya at nailing, inayos niya ang buhok na nakakalat sa
aking noo at saka ako muling hinila sa kamay.
He even entwined our fingers! We are holding hands! Damn it, Cash!
Nagdedeliryo ang puso ko sa kaba at hindi maipaliwanag na kilig. Shit!
"My very first holding hands with my dream woman..." he chuckled a bit.
"Xinea, please... Don't bring too much attention, you're so unfair..."
Kumunot ang noo ko.
"Ano bang pinagsasabi mo?" natatangang tanong ko.
Nilingon niya ako gamit ang malungkot niyang mata, umigting ang panga
niya at pinasadahan ng kanyang daliri ang basang buhok niya.
Oh God!
"I said your attention belongs to me, so don't talk to another man or
even smiled at them..."
He sighed.
"Alam kong naguguluhan ka sa mga pinagsasabi ko, kaya gusto kong
malinawan ka na ngayon dahil ako mismo ang nahihirapan..." he said.
Hinawakan niya ang dalawang kamay ko, hinarap niya ako at humugot ng
malalim na hininga.
Kumalabog ang puso ko.
Wala akong ibang makita kundi siya lang sa oras na ito, hindi ko makita
ang mga nasa paligid. Miski pandinig ko ay natatabunan ng kakaibang
kalabog ng puso ko.
"I'm in love with you, Xinea. No questions and explanations why, I just
felt it since the first day I laid my eyes on you... Do you remember
that? The charity event, hmm?"
Fuck!
Nanghina ang tuhod ko. Nanginginig ang labi ko dahil sa sobrang
paghuhurumentado ng lahat sa akin.
Huminga siya ng malalim at tumingala, kita ko ang paglunok niya at saka
siya napapikit habang sinasalo ang mga patak ng ulan.
Ilang sandali pa siyang ganoon bago muling dumilat at saka ako titigan,
he cupped my cheeks.
Napatigil ang paghinga ko nang maingat na dumampi ang labi niya sa aking
noo, ilong at halos manlaki ang mata ko nang sumunod ay sa aking labi na.
What the hell?
Hindi ako makagalaw, kalabog ng puso ko lang ang ramdam kong gumagalaw sa
buong katawan ko.
Napalunok ako, bahagyang tumagilid ang ulo niya at lalong sinakop ng
kanyang malambot na labi ang labi ko, sa sobrang ingat niya doon ay
ramdam na ramdam ko ang bawat paghalik niya.
Tumulo ang luha sa gilid ng aking mata, hindi ko maintindihan ang
nararamdaman ko para akong sasabog.
Sa panghihina ko ay napahawak ako sa laylayan ng longsleeves niya. Muling
gumalaw ang malambot niyang labi.
I tried to move my lips but I couldn't, ngumiti siya at isang beses pang
sinipsip ang pang ibabang labi ko bago kumalas at saka ako mahigpit na
yakapin.
Fuck.
I'm in love... Too...
Chapter 23
FTF 21
Yugto 21
Umiling ako ng umiling sa kanya.
Kumunot ang noo niya at kinagat ang kanyang ibabang labi, naramdaman ko
ang unti unting panlalambot ng mga kamay niyang nakahawak sa aking
pisngi.
Shit. Gusto kong manlumo dahil alam kong nasasaktan siya. Ni hindi ako
sigurado kung sigurado ba siya sa mga sinasabi niya.
"I'm sorry..." Iling ko.
Tumitig siya sa akin, gusto kong umalis sa harapan niya ngayon din at
iiyak ang puso hanggang sa magsawa ito.
Alam kong hindi pwede, hindi kami pwede hangga't ganito ako. Hangga't
maraming gumugulo sa utak ko.
Oo, mahal ko rin siya at hindi ko inaasahan na mahal niya rin ako.
Bakit ganoon 'no? Kung kailan okay ang lahat, mahal namin ang isa't isa
pero may parte sa akin na manghihila para hindi ko iyon pagbigyan.
"I don't get it..." naiiling na sambit niya.
Muling umiling ako.
Mas lalong lumakas ang ulan, sumabay doon ang luhang nagbabagsakan sa
aking pisngi. Napayuko ako ng ulo at saka suminghot.
"Hindi pwede, Cash. Hindi tayo pwede, hindi maaaring maging tayo..."
Damn, ang sakit.
Kumunot ang noo niya, bakas ang pait sa mga mata niya. Alam kong
nasasaktan siya ngayon, ramdam ko naman iyon.
Naguguluhan siyang tumingin sa akin. Sa tingin ko alam naman niya ang
ibig kong sabihin pero nagbibingi-bingihan pa rin siya.
"What? Bakit kailangan mong pangunahan ang mga bagay? Xinea," he sighed.
"Hindi ako, ikaw. Nasa sa akin iyon kung kaya kong maghintay o hindi, you
can't just say that we can't be together!"
Damn it.
Mas lalo akong napaiyak, tinakpan ko ang aking bibig para mapigil ang
paghikbi. Ayaw kong ipakita na hindi ako sang-ayon sa desisyon ko.
Hindi niya ako naiintindihan dahil hindi naman niya alam ang trauma na
mayroon ako, hindi niya alam na hindi magiging maayos.
Hindi alam kung kailan ako magiging maayos, sigurado ba siya na kaya niya
ang maghintay ng matagal? Hanggang sa maging maayos ako?
"Cash, hindi mo ako naiintindihan. Marami akong issues sa past-"
"I don't care about the issues, Xinea. Will you get out of the past? Past
is past, hindi na maibabalik ang mga iyon..." mariing sinabi niya.
Huminga ako ng napakalalim at saka siya tinitigan sa mata. He looked at
me with nothing but seriousness.
Hindi niya talaga naiintindihan at wala akong balak ipaintindi ang lahat
sa kanya. Para saan pa? Para kaawaan ako?
At alam ko rin naman na hindi ako matatanggap ng kahit na sinong matinong
katulad niya ang nangyari sa past ko.
Sadyang napakahirap noon tanggapin dahil ang unfair sa side niya, lalo na
sa side ni Cash na sobrang successful at deserve ng maayos na babae,
iyong walang past na masalimuot.
Mahal ko siya, nahulog ako sa kanya nang hindi namamalayan kaya kasalanan
ko iyon. Hindi ko agad napigilan ang sarili kong mahalin siya.
"I can't love you back, Cash. That's why I am sorry..." mahinang naiusal
ko.
Labag man sa kalooban ko.
Sobrang sakit sabihin sa kanya ng mga salitang iyon, hindi ko akalain na
ako mismo ang mananakit sa kanya.
Dati rati nangangarap ako na makita o mapansin niya kahit papaano,
ngayong napansin na niya ako at sinabi niyang in love siya sa akin. Hindi
ko na kayang tanggapin.
Miski sarili ko kasi ay hindi ko matanggap, I know that past should be
stay on the past. Hindi ko na dapat sinama iyon sa present pero ang past
ay may repleksyon sa kasalukuyan ngayon.
Huminga siya ng malalim, napailing siya ng bahagya at saka nagyuko ng
ulo.
Gusto kong yakapin siya dahil ramdam ko ang sakit na naibigay ko sa kanya
ngayon. Why me? Masasaktan ko lang siya.
Fuck.
Sinasaktan ko rin ang sarili ko. Ang sakit sakit na hindi ko siya kayang
panindigan ngayon. Hindi ko kayang ipaglaban ang nararamdaman ko sa kanya
dahil hindi pwede.
Napalunok ako at humikbi.
He looked devastated and hurt. His stayed silent and stern, nag igting
ang kanyang panga.
I'm sorry, Cash.
"You can't love me back, because? Damn..." naiiling na aniya. "Xinea, I
need to know why! You're fucking hurting me..."
Lumunok ako at umiling, mabilis na lumakad ako habang umiiyak para
lagpasan siya pero wala pa man ay mariing hinigit niya ang aking braso at
saka kinulong ang aking pisngi para siilin ako ng halik.
Oh my God!
I can't fucking breathe! My heart is beating so fast as he kissed me
tenderly, ramdam na ramdam ko ang bawat paggalaw ng labi niya sa akin.
Nanindig ang balahibo ko ng gumapang ang kamay niya patungo sa aking
batok para lalo akong mahalikan.
Matagal bago ako nakabawi doon pero nagulat ako sa sariling aksyon, I
kissed him back! Our lips met with the same rythm and move.
Damn, this is impossible!
Nananaginip ba ako sa oras na ito?
Humikbi ako at ginantihan lamang siya, hindi ito ang first kiss ko dahil
nakuha iyon ni Volt noon. He was my first kiss.
Ramdam ko ang pagmamahal sa halik na iginagawad niya, hindi ko
maintindihan iyon dahil hindi ko naman nahalata sa kanya noon na in love
siya sa akin.
If he's really in love with me, why did he kissed another woman? Noong
nakita ko siya sa kanyang opisina!
Nagtagis ang bagang ko dahil sa naisip, what if he was just using me?
Paano kung katulad din siya ni Rocket na pinapaniwala ang mga babae na
mahal niya ang mga ito pero iiwanan rin kapag naikama na!
Inis na hinampas ko ang dibdib niya, nanigas siya at napahinto sa
paghalik sa akin. Tinkom ko ang bibig ko at saka kumalas ng halik.
"Manyakis!" singhal ko. "Kung totoong in love ka sa akin, hindi mo ako
mamanyakin!" I accused.
Nangunot ang noo niya, tumaas ang isang kilay niya at hinawakan ang
kanyang labi. Nangingisi siya pero pinipigilan niya iyon.
Nag init ang pisngi ko, wala akong mapapala sa pagpapacute niya! Pumikit
ako ng mariin at hinipan ang buhok ko bago mabilis na tinalikuran siya.
Damn him and his reactions! Ang hirap hindi pansinin.
"Don't you dare follow me..." I warned him.
Nakakainis! Obvious ka masyado, Heaven!
"What!?" singhal niya, natatawa pa.
"Cash!"
Napahinto ako sa paglalakad ng may madinig akong tumawag sa kanya, boses
ng babae iyon kaya napalingon ako doon.
Lumabas mula sa isang sasakyan ang babae, may hawak siyang payong at
lumapit kay Cash para payungan siya.
The heck!
Kumunot ang noo ni Cash, nakataas ang sulok ng labi niya at saka ako
muling nilingon. Bahagyang napanguso siya at nagtaas ng kilay sa akin.
Damn it!
Nakaramdam ako ng kakaibang inis, baliw ba siya? Anong akala niya
magseselos ako? Neknek niya!
"Bakit nagpapaulan ka? Magkakasakit ka!" sabi noong babaeng nagpayong sa
kanya.
Ngumisi si Cash, his eyebrow wiggle.
"Thanks for your concern, Disney. Naliligo lang talaga ako sa ulan, kami
ng girlfriend ko..." nginuso niya pa ako at saka mabilis na nagpaalam
doon sa babae.
Kumalabog ang puso ko ng sobra. Tumingin sa akin ang babae, napanguso
siya at napangiti na rin ng naiiling.
Tsss. Babaero! Kainis! Ang nakakainis pa, ang gaganda ng mga babae na
nakikita kong kalandian niya!
Wala akong karapatan pero nasasaktan ako!
Mabilis na tumalikod ako nang papalapit na siya. Halos kaming dalawa lang
ang nasa walkway ng BGC, puro sasakyan ang nakikita ko. Walang mga taong
naglalakad.
"Selosa! Huy!" pang iinis niya.
"Bakit ba sunod ka ng sunod?" inis na tanong ko.
Hindi ko siya nililingon dahil baka lalo lang akong mainis sa pagmumukha
niya.
Seriously! After he confessed may babae na naman siyang ipapalit agad?
Just wow, mister CEO!
Hinawakan niya ako sa braso.
"I didn't know that you're a jealous type, baby..." he chuckled. "That
woman is Shield's girlfriend..."
Napakurap kurap ako, hindi ko pinansin ang pagkapahiya ko. Shield's
girlfriend? Wow! Bakit mukhang mahinhin iyon? Hindi katulad ng type ni
Rocket na sobrang maldita!
Naiba naman pala ng taste si Shield sa kanila.
"Wala akong pake! Hindi ko naman tinatanong!" inis na singhal ko at
hinawi ang kamay niya.
Sa inis ko ay inalis ko ang heels ko at iniwan na lang iyon sa kalsada,
mabilis na naglakad ako para pumunta sa cab lane.
Gusto ko ng umuwi at magpahinga! Kanina pa ako palakad lakad, kumusta
naman pagtapos magpasalon. Naligo sa ulan?
He laughed a bit. Inis na nilingon ko siya, nasa isang kamay niya ang
pares ng heels ko habang nakasunod pa rin sa akin.
"Oh no, Xinea. I bought you these, bakit tinatapon mo lang?" halakhak
niya.
Nanlaki ang mga mata ko.
Binigay lang sa akin ni Manang Belen iyon, noong una ay akala ko galing
kay Vladimir dahil mayroon din iyong initials ko!
Damn it!
Marami iyon, nasa walong pares ng heels at flats! Siya pala ang may bigay
noon? Shiz! Nakakahiya!
Kaya pala nagtanong si Vlad kung bakit ako nagpapasalamat sa kanya! Damn!
"Pwes! Binabalik ko na sayo 'yan!" Singhal ko at saka sumakay na sa isang
cab.
Agad niyang napigilan ang pagsara ko ng pinto noon, umiling siya at
hinigit ang braso ko para palabasin muli sa cab.
Fuck!
"Manong, pasensya na sa abala!" paumanhin niya sa driver at saka ako
hinila sa braso.
"Ano ba! Cash!"
"Ihahatid kita, h'wag ka nang makulit." aniya at saka tinutok ang kanyang
cellphone sa tainga niya.
"7th avenue, BGC corner..." he said and then he hung up.
Huminto kami sa street corner, panay ang pagpiglas ko ng aking braso pero
mahigpit ang pagkakahawak niya kaya hindi ako makapalag.
"Let me go!"
Umiling lang siya at kinagat ang ibabang labi niya, he ran his fingers
through his wet hair.
Gosh!
I gasped and looked away.
Hindi ko na mapigilan talaga ang puso ko sa pagpintig, sobra sobra ang
galak na nararamdaman ko pero ayaw ko iyon ipakita o ilabas sa ngayon.
Alas nuwebe ng gabi nang makarating kami sa FEST towers, we even took the
private elevator. Walang masyadong tao sa lobby. Marahil ay tulog o nasa
bar around sila at nagpaparty.
Ganoon naman ang kadalasan na guests rito sa FEST, puro mayayaman at
bakasyonista kasi kaya hindi nagtatambay lang rito sa lobby.
Nangunot ang noo ko nang sa pinakaitaas kami ng FEST dinala ng elevator!
Purong glass wall ang lahat rito kaya tanaw na tanaw ang kadiliman ng
langit, puro bituin ang nagkikislapan.
I gasped in awe.
"Take a quick shower, Xinea..."
"Don't tell me what to do! Tsss..." untag ko.
He chuckled.
Nilagay niya sa ulo ko ang isang puting towel at siya mismo ang nagpunas
ng basang buhok ko. Malambot na pinupunasan niya iyon at nakangiti pa!
Napanguso ako at pumikit na lamang.
Damn, I like this feeling. Hindi ko alam pero ang sarap sa pakiramdam.
Lahat bawat ginagawa niya ay masarap sa pakiramdam para sa akin.
Dumampi ang towel sa magkabilang pisngi ko at marahang pinupunasan niya
ang mukha ko, he traced my nose line using his thumb down to my lips.
Nagtigil ako sa paghinga dahil doon, hindi ako makadilat dahil sa kaba.
Ilang sandali pa ay naramdaman at naamoy ko na ang kanyang malamig na
hininga.
Napalunok ako.
Fuck! Ang bilis ng tibok ng puso ko dahil doon, lalo pa nang dumampi ang
labi niya sa itaas ng labi ko at maingat na bumababa iyon patungo sa labi
ko.
Napapikit ako ng mariin at tinanggap ang kanyang halik.
Shit.
Bakit wala akong maging pag angal sa kanya? To be honest, I like his
kisses!
Bahagyang umawang ang labi ko dahil sa kalambutan ng paghalik niya, his
lips rose as he sucked my lower lip.
"Damn, Xinea..." naghabol kami parehas ng hangin. "Xinea, give me at
least a chance to prove myself..."
Pinagdikit niya ang noo namin, ramdam na ramdam ko ang kanyang paghinga.
Pati ang paghuhurumentado ng puso ko ay sobrang kakaiba.
Wala sa sariling napatango ako sa kanya bago ipikit ang aking mata.
I pray that he's not just good at first, ayaw kong masaktan. Gusto kong
pagbigyan siya dahil sinunod ko lamang ang gusto ng puso ko.
Damn, I'm really really damn right now...
Chapter 24
FTF 22
Yugto 22
"Let's go, Ven..."
Padarag na hinihila ako ni Sidney at Yvone patungo sa bleachers malapit
sa pinakaunahan ng basketball court.
Nagmamadali at nakikipagsiksikan kami sa mga taong manunuod rin ngayon.
Nandito kami sa MOA arena, dito gaganapin ang semi-finals ng dalawang
university teams.
Napangisi na lamang ako at binilisan ang paglalakad.
"Gosh, I'm so excited!" tili ng mga babaeng nagtatakbuhan pa sa
kakamadali.
Sobrang daming estudyante ang nanunuod ngayon dahil semi-finals ng
basketball, naisipan ko lang sumama kila Sidney ngayon.
Nag aaral kasi ulit sila ni Yvone sa Harvard University, hindi ko alam
parang nakakainggit na mag-aral muli pero sayang naman iyong natapos ko
kung mag aaral lang ako ulit.
Fashion Design ang kurso ni Sidney, samatalang si Yvone naman ay Nursing.
"Kyah!"
Punong puno ng sigawan ang nadinig ko nang isa isang pumasok ang mga
players ng magkabilang University.
"Omg! Omg!" tili din nila Sidney nang maupo kami.
Tanaw na tanaw namin mula rito ang mga players. Nasa unahan lang kasi
kami, sabi nila Yvone ay si Volt ang nagbigay sa kanila ng special
tickets.
"Oh shit! Bebe Onyx!" malakas at paulit ulit na tili nilang dalawa.
"Fuck! Si Matrix at Xythen! Omg! Hindi ko akalaing lumipat pala si Ten ng
school!" nanlalaki ang mata ni Yvone, halatang gulat.
Napanguso ako at tumingin sa mga players na naglalakad na patungo sa
kanilang mga bench. Sa sobrang lakas ng tilian ay hindi ko na
maintindihan ang malakas rin na sounds ng speaker.
Damn.
Si Ten Saavedra at si Matrix Estrevillo ay nasa iisang team lamang,
Brethren University!
Silang dalawa ang nahuling lumabas, nag-uusap lang sila at mukhang walang
pakealam sa paligid. Nakikipag highfive din sila sa mga teammates nila.
They're wearing a gray jersey, naka nike kicks at halatang bagong gising
lamang dahil naghikab pa si Ten. Mugto pa rin ang mga mata at magugulo
ang buhok.
Silang dalawa lamang ang effortless na pumunta rito sa Arena, iyong mga
teammates nila ay puro nakaayos.
"Shoot! Go, Onyx Azdrake!"
"Ryle Eissen! Oh my God!"
"HU! HU! HU!"
Napangiwi ako sa tilian nila. Nakikisabay pa ang dalawang katabi ko,
naipit pa ako sa dalawang maingay na 'to.
Sa kabilang HU team ay nakilala ko kaagad si Onyx breathtaking Saavedra!
Damn it! Naka jersey siyang kulay itim at may numerong 10 sa likuran.
O.A. Saavedra...
May white towel siyang hawak sa kanang kamay at sa kabilang kamay naman
niya ay isang bote ng energy drink.
Damn it.
Sobrang angat niya sa lahat, lalong nagtitilian ang mga tao lalo pa nang
lumabas rin si Ryle kasunod ni Onyx!
What the fuck? Seriously?
Si Ryle?
Nakangiti na agad si Ryle habang naglalakad pasunod kay Onyx, katulad ni
Onyx ay naka black jersey rin siya at may numerong 21 sa likuran.
R.E. Choi...
Damn.
Seriously? Ibig sabihin college students lang sila? Mas ahead pa ako?
Unang panunuod ko ng basketball league ganito pa ang mga players na
mapapanuod ko? Just wow!
Sinobrang swerte naman yata ang league na ito, no wonder punong puno ang
MOA arena tapos may mga nasa labas pa dahil hindi na makapasok dito sa
sobrang puno na.
Parang PBA lang, ah?
"Gosh! Si Ryle!" Tili ni Yvone.
Nagtutulakan silang dalawa ni Sidney nang maupo sila Ryle malapit sa
amin, sa likuran lang kasi ng mga players ang pwesto kung saan kami.
"Goodluck, Nyx..." Ryle said as he tapped Onyx' shoulder.
Umupo silang dalawa, nag uusap usap ang iba nilang teammates. Samantalang
silang dalawa naman ay may sariling mundo at nagbabatian pa.
Malamig na tumango si Onyx at saka luminga.
"Where's Kaizellus and Dyze? Hindi ba maglalaro?" tanong niya kay Ryle.
Bahagyang napanguso si Ryle.
"Dyze will play, not sure if Kai will..." iling niya.
"Shutames, Sissies! Ryle and Onyx! Tiba na tayo! Solve ang eyes natin!"
tilian ng mga bading sa likuran namin.
Natawa ako doon.
"Tsss, good thing you transfered in HU..." mahinang halakhak ni Onyx.
Napailing si Ryle at natawa rin.
"Xythen and Matrix on the same team, you think we can beat them?"
Onyx smirked.
Gosh!
Napasinghap ako at napatitig na lamang sa kanilang dalawa, I didn't know
that they're close! Lahat na lang yata ng nasa paligid ko magkakakilala
at magkakaibigan lang!
"Silang dalawa lang naman ang gagawa diyan at si Devyll, we should double
team them..." malamig na wika ni Onyx.
"Oh our God! Buhayin niyo pa po kami hanggang mamaya!" Sidney giggled
like a kid.
Kumunot ang noo ni Ryle at nangisi, tumingin siya sa gawi ng kabilang
bench kung nasaan sila Matrix at Ten.
Sobrang gwapo ni Ryle, anghel sa lupa kung may gusto man akong ibansag sa
kanya. Talagang napakarangya niyang tingnan.
He looks hot and cute at the same damn time, may mga gestures at
reactions kasi siyang cute. Pero kadalasan sa kanya ang pagka good guy
look.
Smiling face lang parati.
Halos matawa ako nang makitang mag middle finger si Matrix, napatawa ng
malakas si Ryle doon.
Onyx chuckled.
Mukhang nasa good mood siya ngayon, ah? Hindi katulad noong unang nakita
ko siya na purong cold at kasungitan lang.
"I guess he is bitter about Sachzna who got linked with you..."
Tumawa si Ryle at kumindat pa kay Matrix.
Nakakatawa lang talaga na hindi siya marunong mapikon o maasar sa mga
ginagawa sa kanya ni Matrix.
Nangunot ang noo ni Matrix at halatang naiirita na ngayon. Ten grinned
and tapped his shoulder.
"Tangina, bitter..." naiiling na wika ng bagong dating.
I looked at him. He sat down beside Onyx, nakipag high five siya sa
dalawa.
Damn!
"Oh my gosh! Gosh! Dyze Perzeus!" malakas na nagtilian pa lalo ang mga
nasa side namin.
He looks like a fucking doll! Hindi ko alam kung naka contact lenses siya
or what! But heck, his doll eyes were really breathtakingly stunning!
Katulad iyon kay Onyx, nagkaiba lang sa kulay dahil icy blue ang kay
Onyx.
Gosh!
He's wearing a black jersey, too. Magulo ang kanyang buhok at halatang
kaliligo lang dahil basa basa pa iyon, may mga butil rin ng tubig sa
kanyang panga at noo.
"Dyze fucking Saavedra!" tili nila Yvone.
D.P. Saavedra...
Shoot!
What the fuck! What's with the fucking Saavedras? Bakit ganito sila
kagagwapo!
Hindi ko alam kung bakit sa lahat ng Saavedrang nakita ko simula noon ay
siya na ang pinakanatipuhan ko!
Don't get me wrong, type in a way of an ideal for me!
Namangha na ako noon ng sobra kay Onyx at Xythen, hindi ko akalain na
mayroon pa pala silang pasabog na kamag-anak at itong Dyze iyon.
Grabe!
Nagsimula ang kanilang laban, hindi ko alam kung sino talaga ang
sinusuportahan ng mga students ng HU.
Kung sino lang kasi ang makapuntos sa pagitan nila Matrix, Ryle, Ten,
Onyx, Dyze at iyong Ferris Dy ay talagang nagsisigawan sila! Mapaibang
team man!
Iyong Ferris Dy ay kateam nila Onyx, he's really cute! Chinito, tall,
fair skin at talagang masasabi mong may kaya sa buhay.
Halos lahat naman ng players ay ganoon ang mga itsura, rich kid at mga
sosyal. Hindi na iyon maaalis sa kanila.
Miski ang mga nanunuod nga ay talagang mga babaeng maaarte at akala mo
kung sino umasta.
Mayroon pang nag aaway sa likuran namin at nagpaparinigan dahil lamang
nagkakagusto sila sa iisang lalaki at iyon ay si Onyx.
"Ang galing ni Ryle!" hagikgik ni Yvone. "Go! Ryle Eissen!"
Bumuntong hininga ako, simula pa lang sa first quarter ay puro na sila
pagtili. Hindi ko alam kung may matitira pa silang boses bukas dahil sa
kakatili nila.
"The Marvel's MVP 2016, Volter Khalil Fuentabella is here watching our
semis!" anang announcer nang magtime out.
May mga cheerleaders pa na nagsasayaw sa gitna ng court, pawisan na ang
mga players ng magkabilang team.
"Si Volt!" hiyaw ni Yvone.
Napatingin din ako sa malaking monitor sa itaas mg arena. Si Volt ang
naroon, he's with a girl!
Maganda ang babaeng kasama niya, straight na straight ang kanyang itim na
buhok. Batid kong wala namang siyang kolorete sa mukha tanging check eye
lang at kaonting lipstick.
Sobrang ganda na niya.
"Oooh! With his stunningly beautiful girlfriend, Miss Tia Saavedra! Enjoy
watching, couples!"
"And for our face of the day! Mister camera man!" maligayang sinabi ng
announcer. "Tententententen!"
Nagsisigawan ang mga kababaihan habang papalit palit ang mga babaeng
tinututukan ng camera sa monitor doon sa itaas.
"Oooh! We have a total three beautiful faces of the day!"
Nahinto ang camera sa isang babae, what the heck?
She's no other than Queendall! Iyong girlfriend ni Rocket na ininsulto
ako ng sobra! Tumaas agad ang isang kilay niya nang makita ang sarili sa
monitor.
"Queendall Fricxy Dy, wow! The popular highschool student of Rockwell
University!" the announcer said.
"Iyong malditang nobya ni August!" mangha na sinabi ng mga nasa likuran
namin.
"Pretty nga maldita naman ang girlalu!"
Muling nalipat ang monitor sa ibang babae. Hindi ko alam kung anong
magiging reaksyon ko nang makita ko ang pangalawang tinutukan na babae.
Sobrang ganda!
Hindi ko alam kung matitibo ba ako o ano, e. Sobrang ganda dahil talagang
mahahalata mo ang kasimplehan.
Simple yet extremely elegant!
Naka messy bun lang ang kanyang kulay brown na buhok, nakapangalumbaba
siya habang umiinom sa frappe na hawak niya at nakikipag usap sa katabi.
Halatang hindi niya alam na sa kanya na nakatutok ang camera.
"The heck! Our second face of the day! Miss Gorgeous Eliteia Vizconde!
Hi!" mangha na mangha ang boses ng announcer na iyon.
Napanganga sila Yvone at Sidney, bahagyang natahimik rin ang mga nasa
likuran namin at naghagikgikan.
Seriously?
Ang lakas ng impact ng Gorgeous Vizconde na iyon! Para bang may dumaang
anghel nang madinig ang pangalan niya.
Nakatingala rin ang mga players sa bench para panuorin ang monitor sa
itaas. Nadinig ko ang halakhak ni Ryle at saka tinapik ang balikat ni
Onyx.
Walang pakealam na sumulyap si Onyx sa monitor. Kinalabit si Gorgeous ng
kausap niya kaya napatingin din siya sa monitor, only to see that she's
in there!
Kumunot ang noo niya sandali at pagtapos ay naging pormal siya at
marahang tumango lamang bilang pagbati doon.
"Jesus! She nodded at me!" halakhak ng announcer halatang kinikilig pa
talaga.
Damn it.
Lahat mapapanganga talaga sa mukha ng isang iyon. Kakaiba sa kasimplehan
at kaelegantehan, e. Iyong parang kahit anong gawin o magsuot ng kung ano
ay hindi mo pwedeng mainsulto.
Napahinga ako ng malalim.
Ngumuso ako at pumikit para hipan ang buhok na nakakalat sa aking noo.
"Wow! This last face of the day isn't really familiar to me, guys! I
didn't know that a cute little angel would be here..."
"Hi there, Miss Cutie!"
Napanguso ako at mabilis na napatingin sa monitor para tingnan ang last
face of the day.
Nanlaki ang mata ko nang makitang ako ang nasa monitor, nakatingala pa
ako at nakanguso. Mabilis sa alas kwatrong nagtago ang sa likuran ni
Sidney dahil sa hiya.
"Damn, Ven! Ang benta mo talaga!" halakhak nila.
Damn it! Nakakahiya!
Nakangiti si Ryle at tumingin sa monitor, luminga linga pa siya sa gawi
namin na parang may hinahanap.
"Miss cutie! Hey there! I think you should date me after this game,
panagutan mo po ako!" halakhak ng announcer.
Napahugot ako ng malalim na hininga, tinulak tulak ako nila Sidney para
maipakita lalo sa camera doon.
Wala na akong nagawa kundi ang ngumiti ng tipid at tumango na lamang din
bilang pagbati. Nakakahiya talaga!
Sa dinami dami ng maganda rito! Ako pa talaga!
"Hi, Xinea!"
Nalaglag ang panga nila Sidney at Yvone, miski ako ay nagulat nang
madinig ko ang boses ni Ryle.
Nakalingon siya sa amin, ganoon din iyong si Ferris Dy! Nakanguso lamang
siya habang nagpupunas ng pawis, si Ryle naman ay pinasadahan ng daliri
ang buhok niya at saka ngumiti sa akin.
Napakamot ako sa ulo at saka ngumiti din sa kanya.
Damn, too much attention for this day.
Hinay hinay naman tadhana.
Chapter 25
FTF 23
Yugto 23
Cash Arrence:
Hey, can you go outside?
Kumalabog agad ang puso ko nang makatanggap ng message mula sa kanya.
Nangunot ang noo ko sa text niya.
Go outside? Why?
Napabalikwas ako ng higa, kinagat ko ang labi ko at nagtipa ng reply sa
kanya.
Ako:
Why?
Medyo inaantok pa ako dahil 6:30 AM palang. Napakaaga naman yata niyang
magising. Napanguso ako. Oo nga pala, maaga talaga siya dahil
nagtatrabaho siya.
Cash Arrence:
Wala lang, I just want to see you before going to work.
Nanlaki ang mga mata ko.
Napatayo agad ako sa kama at saka sumilip sa bintana. What? Ginawa na
yata niyang daily routine ang pagbisita sa akin sa umaga, ah?
Dapat na ba akong masanay?
It's been one week since I gave him a chance, hindi ko alam kung nasaang
stage kami. Ni hindi ko nga alam na binigyan ko siya ng tsansa!
But we were dating, iyon nga lang hindi ko alam kung courting stage ba
ito or what.
I feel so happy everyday, hindi ko alam kung bakit pero masaya talaga ako
parati. Lalo na kapag nakikita ko siya at nakakasama.
I note myself not get too attached. Sabi kasi nila Yvone ay mahirap ang
masanay na lagi siyang kasama.
Paano mangyayari sa amin iyon?
One week na kaming laging magkasama at lalo lamang akong nahuhulog sa
kanya, hindi naman ako mahuhulog dahil sa parati lang kaming magkasama.
Iba kasi si Cash, pinapakita niya sa akin kung sino talaga siya at kung
ano talaga siya. Iyong walang halong kaplastikan sa akin.
Mas nagugustuhan ko siya sa ganoong mga aksyon niya. And hell! He's
really caring, palagi niya akong iniispoil sa mga pagkain at kung anu-ano
pa.
Bagay na hindi ko kinasanayan. Ganito pala ang pakiramdam na mayroong
nag-aalaga at nag-aalala sayo kapag hindi ka pa kumakain.
He always reminding me to eat on time, kapag nalaman niyang hindi ako
kumain sa tamang oras ay pumupunta kaagad siya dito sa mansyon at may
dalang mga prutas at pagkain.
Basta! Hindi ko ineexpect na magiging ganito kami.
Never in my wildest dream!
Me, walking towards him with my heart pounding so fast that I couldn't
see anything but him, he's the brightest star in this place.
He's my brightest Cash...
Hindi ko talaga pinangarap ang lahat ng ito, ang akala ko walang pag-asa
sa pagitan namin. Sobrang hirap niyang abutin para sa akin.
He smiled when he saw me walking towards him.
Huminga ako ng malalim.
Fuck, pakiramdam ko kailangan ko palagi ng maraming oxygen tuwing
magkikita kami.
He's wearing a casual navy blue polo shirt and a black pants. Magulo ang
medyo basa niyang buhok, langhap ko ang amoy ng kanyang pabango,
namumungay ang kanyang mga mata at halatang kagigising lang.
Bakit kaya ganoon lang ang suot niya? Hindi ba siya magtatrabaho ngayon?
Kadalasan kasing suot niya ay suit ang tie, pag sa trabaho niya bilang
CEO. Well, he's the boss. Kaya kahit anong isuot niya ay ayos lang.
Damn, nakakahiya namang magpakita sa kanya ng ganitong itsura ko.
Nakapakajama pa akong Baymax, sando na pinatungan ko ng blazer para hindi
makita ang balat ko masyado.
Ngumuso siya.
"Hi..."
I inhaled sharply and shyly smiled at him.
"Uhm, Hi."
Darn, awkward!
Nakakahiya, shucks.
He chuckled a bit.
"Xinea, hanggang ngayon nahihiya ka pa rin?"
His chuckle was like a music to my ears, ang sarap pakinggan noon. Lahat
sa kanya ay masarap sa pakiramdam.
Ang boses, ang tawa, the way he talks, the way he smiles and all.
Damn, hindi ko alam kung gusto ko lang ba talaga siya o adik na ako!
Ngumuso ako at bumuga ng hangin.
"Uh, no. It's just... Uh..." nailing ako sa kahihiyan.
I was stuttering big time!
Malakas na natawa siya habang napapailing. Nag init ang pisngi ko, he was
laughing as he pinched my cheek.
Gosh!
"You're really cute..."
Bahagyang nakanguso siya nang sinabi iyon. Huminga ako ng malalim at nag
iwas ng tingin sa kanya.
Kung tatagalan ko ang pagtitig sa kanya ay tuluyan akong malulunod sa
tibok ng puso ko. Kakaiba talaga si Cash.
Nakakalunod pero ang hindi ko maintindihan, bakit sobrang kumportable ko
sa kanya? Bakit hindi ako natatakot o ano?
Anong ginawa niya para maging ganito ako sa kanya? I mean, paanong
nangyari? Ni doktor nga ay hindi magawang alisin ang trauma ko.
Kinahapunan noon ay kumain kami sa isang mamahaling restaurant. Sa hapon
pagtapos ng kanyang trabaho ay nagpupunta siya dito sa amin para yayain
akong kumain.
Hindi naman ako maluho pagdating sa mga kainan, maybe him.
Everytime we were eating palaging sa mamahaling restaurant, hindi ko pa
siya nakitang kumain ng street foods, rich kid it is.
Napangiti ako nang makita ang mga stall na puro street foods, pagtapos
kasing kumain ay nagpunta kami sa isang park.
Napakapayapa at maganda ang simoy ng hangin. Nagliliparan ang mga
kalapating kumakain lamang sa isang espasyo, sobrang dami nila.
Aakalain mong nasa ibang bansa ka dahil doon. Ang ganda ring tingnan ng
mga dahong naglalaglagan galing sa mga puno.
Huminga ako ng malalim at lumapit sa stall ng street foods.
Nilingon ko si Cash, nakakunot ang noo niya at sumunod sa akin. He looked
at the foods, ngumuso siya at hinawakan ang kamay ko.
Nag init ang pisngi ko.
Fuck.
"Kakain ka nyan?" nginuso niya pa ang fishball doon.
Samu't saring mga pagkain ang naroon, may mga isaw, barbeque, bananaque,
fishballs, kikiams at iba pa. May sago't gulaman rin doon.
Ngumuso ako at binawi ang kamay ko.
"Masama ba?" tanong ko.
Ngumiwi siya at muling sumulyap sa mga pagkain.
"Hindi ba masama sayo iyan? Used oil na ang ginagamit nilang pangluto sa
mga iyan, kaya baka marumi at sumama pa ang tiyan mo..."
Hah!
Paborito ko ang mga ito, hindi naman marumi at hindi masama kung paminsan
minsan lang. Isa pa, pare-parehas lang na mga pagkain ito.
Hinipan ko ang aking buhok at saka sandaling napapikit.
"Hindi naman marumi iyan! You should try it, minsan lang naman..." I
smiled.
Lumapit siya sa mga pagkain at tiningnan iyon isa isa, napailing siya at
sumulyap sa akin.
"I can't..." Aniya.
Bahagya akong napanguso at kumuha ng isang fried isaw, pinakita ko iyon
sa kanya at saka ako kumagat doon.
Ang sarap talaga, sa lahat ng street foods ito ang pinapaborito ko. Hindi
ko naman masisi kung ayaw niya sa ganito.
Baka hindi siya sanay kumain ng ganito, kaya ako na lang ang kakain.
Nakakunot ang noo niya habang pinapanuod ang pagnguya ko.
His lips rose.
"Mukhang masarap, I should try..." he then said.
Nagulat ako nang agawin niya ang kinakain ko at mabilis na kinagatan niya
rin iyon sa mismong kinagatan ko.
Ang paggalaw ng panga niya habang ngumunguya ay napakagandang view para
sa akin.
Napakurap kurap ako.
Ang cute niya! Nakanguso siya habang nanguya.
"Masarap pala talaga lalo na pag galing sayo..." he said while chewing
fried isaw.
I gasped in awe.
I rolled my eyes.
"Tumigil ka!"
He laughed. "What? Totoo naman!"
Tsss. Malandi talaga minsan si Cash, e. Hindi na bago iyon.
Isang isaw lang ang nakain niya at bumili siya ng bottled water para sa
aming dalawa pero mas pinili kong uminom ng gulaman.
"Do you want a take out?" tanong niya.
Mabilis na tumango tango ako.
"Oo, sana..."
Tumango siya at ngumiti.
Binalingan niya ang vendor at saka niya sinabi ang mga bibilhin doon.
Kumuha siya ng sampung pirasong fried isaw, tokneneng, itlog pugo at
barbeque, halos maubos ang paninda doon.
Sumakay kami sa chevrolet niya at saka napagpasyahang umalis na sa park.
Tahimik lang siya habang nakatuon ang atensyon sa daanan.
"Sa penthouse na muna tayo, ah? Wala ka namang pupuntahan 'di ba?"
Nagpapaalam pang tanong niya.
Ngumuso ako at umiling.
Minsan naiinis ako sa mga nagiging reaksyon ko, hindi ko alam kung
nakakairita ba o ano. Basta palagi akong napapanguso bilang pagtugon.
He chuckled.
"Buti na lang hindi ako katulad ni August, when he saw you pouting he'd
kiss you. He wouldn't care if you get mad." he chuckled. "You were always
pouting, that's not so good, Xinea. Parang gusto ko na rin tuloy gumaya
kay August..."
Napalunok ako. Naging mabilis ang pintig ng puso ko, hindi ako makahinga
ng maayos dahil doon.
But I remained silent. Wala akong masabi, e. Hindi na talaga ako
makakapagsalita kapag ganyan siya.
To be honest, noong unang hinalikan niya ako ay hinanap hanap ko na iyon.
Hindi ko rin alam kung bakit, pero iyon ang totoo. Inaamin ko.
Namangha ako nang makarating kami sa penthouse na sinabi niya. Purong
salamin iyon mula ibaba hanggang itaas.
Kitang kita ko ang mga bulaklak sa ibaba, animo'y hardin iyon. Sobrang
daming bulaklak. Sa pinakagitna noon ay may stone pathway na patungo sa
elevator.
Dang! Ang ganda sobra!
Hanggang ikalawang palapag lang iyon pero mataas kaya kailangan talaga ng
elevator.
"This is my Mom's garden..." he said while we're walking towards the
elevator.
Namilog ang mata ko.
"Wow! Seriously? Garden lang ito?"
Ngumiti siya at tumango.
"She really loves flowers and trees, this garden was my Dad's gift for
their 26th anniversary..." he chuckled.
Wow!
That's a goal! Grabe, napakatagal na ng parents ni Cash. Ang tagal na
nilang mag asawa at sobrang sweet ng daddy niya para magregalo pa ng
ganito sa mom niya.
I gasped.
"Ang galing, 26th anniversary! Ang sweet..." I commented.
Tumunog ang elevator hudyat na nasa itaas na kami.
Napasinghap ako sa tanawin mula rito sa itaas, nakakatakot na ewan kasi
parang malalaglag ka oras na humakbang ka sa glass flooring ng ikalawang
palapag.
Mula rito ay kitang kita ang mga bulaklak, para akong nasa twilight
movie. Iyong bahay nila Edward Cullen doon. Mas pinaganda nga lang ito.
"Did you like it?" He asked.
Ngumuso ako at napatango ng mangha.
Grabe! Maganda na sa ibaba mas lalo pa rito sa itaas.
Ginala ko ang aking paningin sa buong palapag. May apat na hagdanan sa
apat na sulok nito. Parang mga kwarto ang bawat isa na iyon.
Apat?
Ang galing ng pagkakagawa sa buong penthouse na ito! Sobrang ganda talaga
na miski ako ay gustong magpagawa ng ganito.
May round sofa sa pinakasentro at naroon din malapad na flatscreen
television.
Napalingon agad ako nang may madinig akong kalampag, nanlaki ang mata ko
nang makita si Rocket na kakalabas lang mula sa batid kong kusina.
Wala siyang pang itaas na damit at naka dark blue boxer shorts lang. He
has an six pack abs! His arms are firm and mascular in a hot way. Hindi
iyong gaya sa iba na hindi na magandang tingnan!
Damn that body!
He smiled evilly when he saw me!
Agad uminit ang pisngi ko.
"Heaven!" he chanted.
Seriously! Damn!
"Putangina, August!"
Nadinig ko ang inis na pagmura ni Cash at saka tumayo sa harapan ko,
napakurap kurap ako sa kanyang malapad na likuran.
Humalakhak si Rocket.
"Chill, brother..."
Napapikit ako ng mariin at nagyuko ng ulo. Sobrang init ng pisngi ko,
damn nakakahiya! Hindi pa agad ako umiwas ng tingin sa kanya!
Napasinghap ako nang hilahin ni Cash ang palapulsuhan ko at saka ako
pinaupo sa round sofa.
Kinagat kagat ko ang pang ibabang labi ko at pinaglaruan ang mga daliri
kong nakapatong sa aking hita.
Damn, nakakahiya!
"Are you okay?" tanong ni Cash, halatang inis pa rin ang tono.
Tumango tango ako.
Rocket was laughing as he sat, sa tapat namin siya umupo at alam kong may
suot na siyang white tshirt pero naka boxer shorts pa rin.
"What's this?" tanong niya at saka binuksan ang mga plastic na dala namin
ni Cash.
"That's not yours!" Agap ni Cash.
"Wow!" mangha na ani Rocket. "Tokneneng at fried isaw..."
Napasulyap ako sa kanya. Mukhang gusto niya ang mga iyon. He glanced at
Cash.
"Alam kong hindi sayo mga ito dahil hindi ka naman kumakain nito,
maarte!" halakhak niya. "Heav, pahingi ako!" he pouted like a kid.
Ngumiti ako at tumango.
Nakakatuwa siyang tingnan dahil halatang wala siyang kaarte arte
pagdating sa mga pagkain. Nilantakan niya agad ang fried isaw, kumuha pa
siya ng bowl at sinalin ang sukang sawsawan ng tokneneng.
"Tsss..." si Cash.
Napatingin ako sa kanya, matalim ang kanyang tingin sa akin kaya nagtaka
ako doon.
"Bakit?"
"Bakit? Bakit ka ba nakatingin sa kanya?" inis na bulong niya.
Nangunot ang noo ko at sumulyap kay Rocket ulit, abala siya sa pagtuhog
ng mga pipino sa suka.
Nakakatawa talaga siya!
Napatingin ako sa isang pintuan na bumukas, mula doon ay lumabas si
Matrix!
Damn it!
He's just wearing a black ripped pants and he's topless! Nakasampay sa
kanyang balikat ang isang tshirt na puti.
Malamig na napatingin siya sa amin, magulo ang kanyang buhok, mapungay
ang mga mata niyang medyo singkitin. And God! Maganda ang dibdib niya,
katulad kay Rocket ay mayroon din siyang six pack abs at hindi iyon
pangit tingnan!
Mahinang nagmura na naman si Cash at saka tinakpan ang mata ko.
Nag init ang pisngi ko.
Fuck!
Nakakahiya na talaga, Heaven! Kailangan pa ba na sila ang magtakip sa
mata mo para lang iiwas?
Damn it!
"Bakit ba nandito kayong dalawa?" singhal ni Cash bago inalis ang kamay
sa mata ko.
Napakurap kurap ako, para akong istatwa na nanigas na lamang. Hindi na
makapagsalita.
Nakadamit na rin si Matrix, umupo siya sa tabi ni Rocket at saka kumuha
ng isang fried isaw. Bawat pagnguya niya ay lalong nadedepina ang kanyang
panga.
He's really intense! Lahat ng galaw niya ay pino at parang hindi
makakagawa ng isang maling kilos.
Sobrang gwapo din niya!
Malamig na sinulyapan niya si Cash at saka nahinto iyon sa akin. Marahas
na kumalabog ang dibdib ko sa kaba.
Darn it!
"Long time no see, Miss secretary..."
He fucking greeted me!
Chapter 26
FTF 24
Yugto 24
Sumusunod ang galaw ng aking buhok sa simoy ng hangin. Madilim pa rin ang
kalangitan, alas kuatro pa lang kasi ng madaling araw.
Mayroon kaming usapan nila Sidney at isasama nila ako sa isang resort na
pagmamay-ari nila Renza.
Noong una ay ayaw ko pa dahil akala ko sa Cebu iyon, hindi ko na kasi
gugustuhing bumalik pa doon. Iniwan ko na ang masakit sa damdamin na
lugar na iyon.
My phone beeped.
Cash Arrence:
Can you update me where you are?
Napanguso ako sa text niya at nagtipa ng sagot.
Hindi ko naman obligasyon na impormahin siya kung nasaan ako, pero gusto
ko ring gawin iyon kanina kaso nga lang ay baka wala siyang pake kung
nasaan man ako.
Ako:
Of course, Cash.
Kinagat ko ang labi ko at nagtipa muli ng isa pang text.
Ako:
Uhm, can you update me what you are doing, too?
Nag init ang pisngi ko.
Ako:
But it's okay if you can't...
Bumuga ako ng hangin at saka hinipan ang aking buhok.
"Hoy! Let's go, babe!" si Yvone iyon, nakabukas ang bintana ng isang van
na huminto lamang sa harapan ko.
She was smiling. I smiled and waved my hand.
"Hey..."
Tumayo ako mula sa porch swing at tumungo na sa van. Bumukas ang pintuan
noon, nakita ko si Sidney na naroon at mahimbing ang pagkakatulog.
Si Renza naman ay nasa harapan katabi ni Yvone, sa likuran ni Sidney ay
naroon si Sean at mahimbing din ang tulog. Si Kieffer ang nagdadrive.
"Pagod kaming lahat, hello from Cebu to Manila!" Yvone rolled her eyes.
Cebu to Manila? Isang oras lang naman ang byahe ng eroplano.
"Bakit pagod kayo?" takang tanong ko.
Sa tabi ako ni Sidney naupo. Ngumiti si Kieffer sa akin, nagkamot siya ng
batok at saka sumimsim sa kape niya.
"By land kami, Babe. Si Sean nakaisip na huwag na kami mag airplane para
mas enjoy daw!" inis na tono ni Yvone.
"What?" singhap ko. "Anong trip niyo?"
Damn, by land? Grabe naman yata ang naisip ni Sean. Ang hassle at mukhang
dalawa lang sila ni Kieffer na palitan sa pagdadrive!
Ang babaliw nila!
Taga Cebu kasi sila, si Sean, Kieffer, Renza, Yvone at Sidney.
"Trip ni Sean, nag inarte pa iyan! Sabi niya hindi daw siya sasama dito
kapag hindi by land. Gosh!" si Yvone.
I chuckled.
"Grabe na ang trip niyo ngayon, pagudan..." mahinang halakhak ko.
"Sinabi mo pa, kung demonyo lang ako masasapak ko na iyang si Sean. Ang
haba pa sana ng bakasyon namin dito kung nag eroplano kami hindi iyong sa
buong byahe namin ginugol ang oras namin!"
"Easy, Vone. We're here, stop ranting now..." Kieffer chuckled.
"Bwisit talaga ang mga Fuentabella, e!" singhal ni Yvone.
Napahalakhak na lamang kami ni Kieffer. Sa kanilang dalawa ni Sean, siya
ang nakakuha ng kalahating ugali ni Volt. Hindi katulad ni Sean na puro
kalokohan lang.
Kieffer was once a nerd, palagi pa siyang nakasalamin noon na
pangmalabong mata. Kahit ganoon siya ay kilala siya sa aming school noon,
hindi na mawawala sa mga Fuentabella iyon.
Ako:
Mom, I'm going out with my friends. I won't be home for four days. I love
you.
Hindi na kasi ako nakapagpaalam, besides they weren't home. Hindi ko alam
kung saang country sila ngayon may conference meeting.
Nagreply siya agad.
Mommy:
Will you be okay with those people? Heaven Xinea, your rehab isn't done
yet. Huwag kang masyadong pakampante, alright? I love you, more and enjoy
your outing.
Huminga ako ng malalim.
Nakakalungkot pero tama naman si Mommy, hindi ko kailangan makampante
dahil walang kasiguruhan ang lahat sa paligid ko.
Mommy:
And one more question, is Cash with you?
Kumalabog ang puso ko. Hindi pa nila nakikilala si Cash personally, kahit
na palagi namang naroon si Cash sa mansyon. Kaya paano niya nakilala si
Cash?
Maybe from Manang! Yeah right!
Nakatulog ako buong byahe dahil na rin sa kaantukan ko, naramdaman ko na
lang ang pagpisil sa aking magkabilang pisngi kaya napabalikwas ako.
Nag unat agad ako ng buto sa batok, nakakangalay pala!
"Hey, sleepyhead..." malumanay na boses ni Kieffer ang nadinig ko.
Pupungas pungas na ngumuso ako at saka nagtakip ng bibig para humikab.
Kieffer chuckled.
"You're still a sleepy cutie..." he said.
Ginulo niya ang buhok ko at saka pinisil ang ilong ko. Ngumiwi ako,
malakas na tumawa siya.
Lalong gumwapo si Kieffer, hindi nakakataka na hindi na siya maadd sa
facebook dahil sa dami ng followers niya. Paano ba naman kasi, model na
siya ngayon ng clothing line nila. Lalo din siyang sumikat.
"Ikaw nga binata na..."
Binuhat niya ang bag ko at sabay kaming nagtungo sa isang white mansion
na batid kong kila Renza.
Pagkabukas ng gate ay naroon na ang malapad at mahabang swimming pool.
Ang ganda rin ng pagkakadisenyo sa mansyong ito.
Ginastusan ng sobra.
My phone beeped.
Cash:
Hey, Xinea. Are you asleep? You're not replying...
Cash:
Until when will you be there?
Cash:
I miss seeing you every morning, I miss you. Good morning...
Napangiti ako sa mga messages niya, malakas na nagtatawanan sila Yvone
habang nagtatampisaw na sa pool.
"Damn it, Vone!" singhal ni Sean na nakahiga sa isang sun lounger at
mukhang antok na antok.
Muling sinabuyan ng tubig ni Yvone si Sean dahilan kung bakit ito tumakbo
at habulin siya, malakas na natawa ako ng parang sako na buhatin niya si
Yvone na tumitili at saka niya hinagis sa pool.
"Damn you! Sean!!!" sigaw ni Yvone.
Ngumisi si Sean. "Serves you right, bad girl!"
Inis na humampas sa tubig si Yvone.
"You! Hindi mo ba alam kung gaano kamahal ang shoes ko? Bwisit ka
talaga!"
"Oh! I didn't know, kung alam ko sana tinapon ko na iyan!" halakhak ni
Sean.
Napailing ako at natawa habang nagtitipa ng reply kay Cash.
Ako:
I'm sorry, nakatulog ako sa byahe. We're here at the resort.
Ilang minuto pa ay biglang tumunog ang cellphone ko, it's a call from
Cash.
Tumayo ako at saka naglakad patungo sa likurang bahagi ng mansyon. Purong
bermuda grass ang palapag na ito.
Sinagot ko ang tawag.
"Hm?"
He sighed.
Napangiti ako.
"Where was that? I mean what resort? What place?"
"Batangas, and this a private resort of my friend..."
"Uh-huh, so how many you guys are there? May mga lalaki ba?"
Gusto kong matawa dahil parang nalugi ang kanyang tono.
"Of course, my highschool friends Kieffer and Se-"
"Nariyan ba si Vision? Si Volter?" putol niya sa akin. "Do you have your
own room there?"
Napahalakhak ako.
"What? Vision and Volt aren't here yet and yes, we do have a girls room
here..."
He sighed.
"Good to know, don't go too close to Vis..."
Napanguso ako para magpigil ng ngiti.
It's obvious that he's jealous!
"Pwede ba iyon?" tanong ko.
"Bakit naman hindi? Iiwas ka lang naman, Xinea. Please..."
Napakurap kurap ako at kinagat ang labi ko. Wala akong ibang madinig
kundi ang boses niya lang at tibok ng puso ko.
I'm in love, I'm aware. I trust him, lahat ng dapat kong ingatan ay nasa
kanya na. I mean, iyong tiwala na hindi ko basta pinamimigay ay nasa
kanya na.
Ganoon naman talaga kapag nagmahal ka, kailangan mong magtiwala sa kanya.
Sana lang talaga ay ingatan niya iyon at hindi sirain dahil iisa lang
iyon sa katulad ko.
One chance is enough, I won't give second chances...
Kinagabihan ay napagpasyahan nilang mag inuman, iba't ibang klase ng
expensive liquors ang nasa wooden table.
Akala mo talaga ay may party at sobrang dami namin dito, hanggang ngayon
nga ay wala pa sila Vision at Volt.
"Patay na! Hindi yata pinayagan si Khalil ni Yazinttia, ah?" halakhak ni
Sean.
They are all wet, kakatapos lang nilang magswimming at hindi pa sila
nagpapalit ng damit hanggang ngayon.
Hindi ako nagswimming dahil sabay na daw kami ni Sidney mamaya. Kumuha
ako ng isang slice ng pizza at nakinig sa kanila.
"Huh? I thought they broke up?" takang tanong ni Renza habang nilalapag
ang mga Nachos sa table namin.
Kumunot ang noo ni Sean, binatukan siya ni Kieffer.
"They broke up, idiot!" he said.
Napasinghap kami nila Yvone at Sidney.
"What? Are you serious?" gulat na tanong ni Yvone.
Tumango si Kieffer.
"I don't know why until I took him inside his room because he was drunk.
I saw the newspaper about Eliteia and him..."
"What? Hindi ko naman nabalitaan iyon!" ani Yvone.
"Vone, nagpapatawa ka ba? You don't even know how to watch!" halakhak ni
Sean. "So, kaya naman pala umuwi ng Cebu si Volt at pabalik balik lang?
Dahil wala na pala sila. Wow! May pag-asa na ako-"
Malakas na binatukan siya ni Sidney.
"Siraulo ka na talaga! Pati ba naman ex ng pinsan mo susulutin mo?" inis
na singhal ni Sidney.
Totoo? Break na sila?
Hindi ako makapaniwala doon, pero siguro ay may malaking dahilan kung
bakit iyon nangyari. Knowing Volt, he wants his first girlfriend to be
his last.
Si Tia ang first girlfriend niya kaya umaasa na talaga akong sila
hanggang huli.
Well, tao lang tayo at nagbabago. Siguro pinagtagpo sila pero hindi
nakatadhana iyon hanggang sa huli.
Medyo naniniwala na tuloy ako sa walang forever na kasabihan ng mga
bitter sa relationships.
People change, feelings, too. This world is full of temporary people...
One day, he loves you and then the second day he fell out of love and
leave you hanging.
Sobrang galing 'di ba?
Tumunog ang cellphone ni Sean. Napangiwi siya at sinagot iyon.
"What's up, Bleautooth?" si Sean.
Batid kong si Kaizellus iyon. Siya lang naman ang tinatawag naming
ganoon.
Naghagikgikan si Yvone at Sidney agad at tinuon ang atensyon kay Sean,
napailing iling si Sean sa kanila.
"Two giggling girls are waiting for you here... Oh! My bad! You do have a
girlfriend na pala?" kunwaring nagugulat na sinabi ni Sean. "Aw, that's
sad. Well, anyway go drive your ass here. Isang sasakyan lang ba kayo?"
Tumango tango si Sean. "Alright, bye!"
Napangisi ako nang ibaba ni Sean ang cellphone at saka ngumising nang
aasar kila Sidney.
Bagsak ang balikat nilang dalawa, nag middle finger si Yvone kay Sean at
saka binato iyon ng nacho.
"Bwisit ka!"
I missed this bonding of us, parang bumabalik ako sa masasayang alaala
naming magkakaibigan.
Alas dose ng madaling araw ay dumating na rin sila Volt, Vision at
Kaizellus. Mayroon pa silang isang kasama na hindi pamilyar sa akin.
"Third, my buddy!" sigaw ni Sean.
Malamig na lumingon iyong Third sa kanya at parang hindi niya kilala si
Sean.
Damn his pair of green eyes! Napakaganda!
"Buddy your ugly face, Sean." malamig na tugon niya rito.
Nagpigil ako ng tawa. Humahagikgik naman sila Sidney at Yvone habang
nakatingin kay Kaizellus at doon sa Third.
Si Kaizellus ay talagang nag iba na din ang itsura at pangangatawan,
hindi ko siya gaanong naging kalapit noon pero nag uusap naman kami dati.
Nagbatian lamang sila pagtapos ay umupo na rin sa pwesto namin.
"Baby Heaven!" Vision hugged me and kissed my cheeks.
"Oh fuck! Stop flirting, Vis!" singhal ni Kieffer.
Napanguso ako.
"Hi, Vis!" bati ko at saka nilingon si Volt. "Volt..."
Huminga siya ng malalim at saka tumango sa akin at tipid na ngumiti.
"Glad you're here..." he greeted back as he hugged me.
Mukha siyang malamig ngunit malungkot ang mga mata, nanghihinayang ako sa
ganoong itsura niya dahil sayang lang ang maganda niyang pares ng mata.
Sa lahat lahat ng taong nakilala ko, si Volt ang may pinakamagandang mata
para sa akin. Makita mo lang kasi iyon ay mapapangiti ka na, except
ngayon.
Ngumuso ako at saka nakaramdam ng paghilab ng tiyan kaya nagmadali akong
talikuran sila para magpunta sa comfort room at isuka ang mga kinain ko
doon.
Ilang minuto lamang akong umupo sa saradong bowl ng isang cubicle para
magpalipas ng hilo at paghilab ng tiyan.
Sumama talaga ang pakiramdam ko, parang bigla nalang akong dinapuan ng
antok dahil sa vodka na ibinigay sa akin ni Renza kanina.
To think na hindi naman ako umiinom kanina pa, bakit sila wala pang tama.
Ako ganito na agad?
Damn.
"You wanna see who took you inside the jail?"
Napatingala ako nang madinig ko ang boses ni Renza, mukhang kakapasok
lang niya at may kausap siya.
Lalabas na sana ako pero mukhang kakaiba ang nadinig kong sumunod niyang
sinabi kaya naman hindi ko na tinuloy ang paglabas.
"She's here, Lex. Heaven Felizardo. Nakakainis siya dahil lahat nalang
talaga ay kinukuha niya ang atensyon! Yeah! Hindi siya nagtanda sa set-up
na ginawa ko para mapalayo siya sa Cebu! Fuck it!"
Naging mabilis ang paghinga ko. Naghalo halo ang nararamdaman ko dahil sa
mga nadidinig ko, hindi ako makapaniwala!
Gusto kong isiping hallucinations ko lang ang lahat pero hindi, e.
"Nandito si Volt at gusto kong manahimik na si Heaven, siya na naman ang
bida ngayon! Damn! I even put a drug on her vodka! So, ano? You want a
revenge?"
"You can go here together with your friends. Pero malinis dapat ang
trabaho mo this time, kung gusto mo ay ituloy mo na ang pagtikim sa
kanya. Naawa pa kasi ako sa kanya noong una,"
Napapikit ako at walang naging pagtigil sa pagluha ang aking mga mata.
Sobrang nasasaktan ako sa lahat.
Hindi ko alam kung paano makakain ng sistema ko ang lahat. Of all people
si Renza pa ang may pakana ng lahat? Of all people, bakit ang kaibigang
pinagkatiwalaan ko pa ang gumawa noon?
She tricked me! Akala ko tunay ang lahat sa pagitan namin, pagtapos
ganito pala? Ang sakit malaman na mayroon siyang planong hindi maganda sa
akin.
Sobrang sakit na halos ikamatay na ng puso ko.
Damn...
Chapter 27
FTF 25
Yugto 25
Hindi ako nagpahalata sa kanilang lahat, sumali pa rin ako sa kanila.
Ayaw kong ipakitang nasasaktan ako kahit na sobrang sakit na ng puso ko.
Bakit ganoon?
Ang sakit naman yata ng tadhanang ito? Ganoon ba talaga ako kaayaw ni
Renza kaya nagawa niya ang mga ganoong bagay at balak niya pa ulit
ipagawa iyon?
Ang daming tanong sa isip ko, kung bakit niya nagawa iyon? Sa pagkakaalam
ko wala naman akong nagawang mali o kasamaan sa kanya.
Tulala lamang ako at pinakikiramdaman ang paligid ko. Hindi na ako uminom
ng alak, binibigyan ako ni Renza pero dahil alam ko na kung anong mayroon
doon ay hindi ko dapat tanggapin.
"Mukhang mahina ang Heaven natin ngayon, ah? Come on, Heav!" si Renza at
pilit binibigay sa akin ang isang baso ng vodka.
Huminga ako ng malalim at tipid na ngumiti. I wish I could smile at her
sincerely, gusto ko pa rin maging tunay na kaibigan sa kanya.
Hindi naman masusuklian ng pagganti ang kamaliang nagawa niya sa akin
noon. So instead of taking a revenge, I would still accept that she was
just blinded by her insecurities.
Alam kong naging totoong tao ako sa kanilang lahat at sa lahat ng
nakakakilala sa akin. Kaya hindi ko maintindihan ang nangyari kay Renza.
"Stop it, Renz. Baka wala lang sa hulog si Heav ngayon..." saway ni
Sidney at saka hinagod ang likuran ko.
Kumunot ang noo ni Renza at natawa. Totoong tawa iyon pero para sa akin
ay pakitang tao lang iyon.
"What? We're here to enjoy and drink our ass out!" she said.
Ang sakit talaga.
One of my treasure betrayed me.
Nag aalangan ako ngayon kung tunay pa rin ba ang mga nasa paligid ko
ngayon. Ang hirap hirap maniwala sa oras na ito.
Namuo ang luha sa gilid ng aking mata pero kunwaring humikab ako para
hindi mahalata iyon.
Umismid si Yvone kay Renza.
"Renz, kung lasing ka na, matulog ka na. Huwag kang mamilit ng ayaw nang
uminom..."
Renza rolled her eyes.
"Tsss, so anong ginagawa ni Heav dito? Minsan na nga lang siya nakakasama
at ngayon na nga lang siya nagpakita, hindi pa niya tayo pagbibigyan?"
Agad umalma si Sidney pero pinigilan ko na. Huminga ako ng malalim at
saka ngumiti kay Renza, kinuha ko ang isang bote ng Smirn-Off at saka
iyon ininom.
"I would take this, not that one, Renza..." Iling ko. "Mahina ako sa
Vodka..." I smiled.
Kumurap kurap siya at hilaw na ngumisi, nilapag niya ang isang baso ng
vodka at saka tumango tango sa akin.
Naghiyawan sila Vision.
"That's our baby!" he cheered.
Hanggang alas tres ng umaga ang tinagal namin, halos lahat sila ay tipsy
na pero ako ay matino pa. Hindi naman kasi masyadong nakakalasing ang
ininom ko.
Ang natitirang matino ngayon ay sila Volt, Third, Kaizellus, Renza at
Yvone. Sila Sean naman ay nagkukwentuhan pa rin pero halatang mga antok
na.
Naisipan kong umalis na muna at maglakad lakad sa likurang bahagi ng
mansyon, nagpaalam ako kay Volt para alam niya kung nasaan ako.
Wala naman si Renza dahil nagpaalam na ihahatid niya lang sa kwarto sila
Sidney. Tinuturing ko pa ring kaibigan si Renza, naniniwala akong nabulag
lang siya kaya niya nagawa iyon.
Or mayroon akong nagawang kasalanan sa kanya noon na lingid sa kaalaman
ko.
Maybe...
Sa pinakalikod ng mansyon ako napunta. May stone stairs doon pababa sa
beach, madilim ang kalangitan. Tanging mga bituin sa langit ang
nagbibigay liwanag at ang buwan.
Bumaba ako sa stone stairs, pagkababa ko doon ay naramdaman ko ang
malambot na buhangin.
Mabagal na naglakad lakad ako, gusto kong pumayapa ang kung ano mang
mayroon sa utak ko.
Gusto kong madama ang kapayapaan habang narito ako, plano ko nang umalis
mamaya kapag tulog na silang lahat dahil alam kong hindi nila ako
papayagang umalis kapag nagpaalam pa ako.
Huminga ako ng malalim at niyakap ang aking sarili.
Muling nagbagsakan ang mga luha sa aking pisngi. Tumingala ako sa langit
at taimtim na nagdasal, pinanalangin kong gabayan ako ng Diyos pati na
rin si Renza.
Sana ay magising siya sa lahat ng mga kasamaang nagawa niya, gusto kong
maibalik ang pagkakaibigan namin sa maayos na paraan.
Suminghot ako at saka tumayo mula sa pagkakaupo ko sa buhangin.
Someone chuckled behind me.
Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Hindi ako makagalaw dahil sa sobrang
takot at kaba.
Hindi ako maaaring magkamali, I heard that chuckle six years ago. The
sound of his chuckle! Fuck!
Umawang ang labi ko para maghabol ng hangin dahil hindi ko na alam ang
salitang kalma ngayong siya na talaga ang nadidinig ko.
So, ngayon? Ngayon pala mismo mangyayari ang lahat ng ito?
"Do I deserve a welcome back from you?"
"Hmm, Heaven Xinea Felizardo?"
He said it in a very seductive way. I gasped, napahagulgol ako dahil sa
takot. Sobrang natatakot ako sa oras na ito.
God, please...
Hindi ko na po kaya, natatakot na po ako.
"Please..." I cried.
"Face me..." nag uutos na wika niya. "Face me, Heaven... Face your
rapist..." he laughed.
Walang tigil ang pag iyak ko at unti unting hinarap siya.
Napasinghap ako at napapikit ng mariin.
Takot ang bumalot sa buong katawan ko. Nanginginig ang kalamnan ko at
walang ibang magawa, ni hindi ako makatakbo.
Napatingin ako sa paligid, sa likuran niya banda sa stone stairs ay may
iilang lalake pa at halatang bantay sila doon para kung sakaling tumakas
ako.
"Tigilan niyo na ako, please..."
Hinawakan niya ang pisngi ko, he touched my lips using his thumb. He
smirked and looked into my eyes.
"Do you remember the kisses we shared? My kisses on your neck, shoulders
down your legs? Sayang lang hindi ko talaga natikman ang gustong gusto
ko..."
Lahat nang nangyari years ago ay bumabalik sa alaala ko na pilit kong
inalis at halos ikabaliw ko pa para lang makalimutan.
Parang batang napahagulgol ako, hinaplos niya ang buhok ko. Punong puno
ng takot ang puso ko na walang mapaglagyan.
Lumapit siya ng bahagya at saka inamoy amoy ang buhok ko.
"You changed your perfume?" malungkot kunwari niyang saad.
Pumikit ako ng mariin. Naramdaman ko ang paghawak niya sa aking baywang
at saka nilapit ang labi niya sa pisngi ko.
Halos manginig ako dahil doon. Mahinang napahawak ako sa dibdib niya at
saka nanghihinang tinutulak siya. Iniwas ko ang aking pisngi.
"Please! Let me go!" I cried.
"I did let you go, bakit nandito ka pa rin at nagpakita pa sa akin?
Hinahanap mo ba iyon?" halakhak niya.
Umiling ako.
"No! Pakawalan mo na ako, hindi na ako ulit magpapakita. Please please!"
pinagdikit ko ang mga kamay ko at nagmakaawa sa kaya.
Hanggang sa mapaluhod na ako dahil sa pagmamakaawa sa kanya, humahagulgol
ako pero pakiramdam ko ay walang sinuman ang makakadinig sa akin mula
dito.
Fuck.
"Ano ako tanga? Ang tagal din kitang hinanap, hindi ko akalaing ikaw pa
ang lalapit sa akin ngayon. Ang sarap pala sa pakiramdam..." he smiled
devilishly.
Yumukod siya at saka ako hinawakan sa wrist para patayuin. Sa panghihina
ko ay hindi ako makatayo ng maayos.
Pakiramdam ko ito na ang katapusan ko. Hindi na ako makakawala katulad
noong nauna, wala nang tutulong sa akin.
Huminga ako ng malalim.
"Volt! Please!" buong lakas kong isinigaw iyon.
Hindi ko alam kung maririnig ako pero iyon na ang buong lakas ko at wala
nang ilalakas pa.
I feel so helpless that I wanted to die now, I want them to kill me.
Gusto ko nang mamatay para lang hindi nila mababoy.
Malakas na tumawa si Alex, siya ang rapist. Sa lahat lahat ng tao siya
ang pinaka ayaw ko nang makita pa pero ito siya ngayon sa harapan ko.
"You think they will hear you? Oh come on!" he laughed.
"Bakit niyo ba ito ginagawa? Pera ba?" tanong ko habang umiiyak.
Tumingin siya sa wrist watch niya at saka pinasadahan ng tingin ang buong
beach.
"Hmm, I'll give you a chance to run now, Heaven. I'm not that bad guy
afterall. So, run, Heaven. 5 minutes, I like the thrill before tasting
you... Fully..." he licked his lower lip.
Gusto kong mabuhayan ng pg-asa pero sa lagay kong ito? Nanginginig at
wala sa sarili? Paano ako makakalayo at makakatakbo ng maayos.
"Run! Now!" Sigaw niya at malademonyong tumawa.
Wala akong nagawa kundi ang matakot, kahit walang lakas ay tumakbo ako
papalayo. Hindi ko alam kung saan ako pwedeng magtago pero maraming
malalaking batuhan ang narito na pwedeng pagtaguan ng tao.
Ang sakit sakit.
Ang hirap makulong sa sitwasyon kong ito, nagmamakaawa ako para sa buhay
ko. Alam ko namang pagtapos niya akong babuyin ay mamamatay na rin ako.
Humikbi ako at nadapa sa isang batuhan, malaki ang batong ito at kasya
ako sa parang pakwebang disenyo.
Pinigilan ko ang mapaiyak ng malakas at huwag gumawa ng kahit anong
ingay. Ilang minuto akong nakaupo lamang at pinapakiramdam ang paligid.
Gustong gusto kong umiyak at magsumbong sa lahat ng tao. Gusto kong
sumigaw para humingi ng tulong pero hindi ko magawa dahil wala namang
makakarinig sa akin.
Nagtuluan ang mga luha sa aking pisngi. Until I heard a beep. Napakurap
kurap ako nang magvibrate ang nasa bulsa ng aking shorts.
Kinapa ko iyon at saka mabilis na inilabas! Oh God! Thank you so much!
Nakita ko ang pangalan ni Cash, siya iyong tumatawag! Damn it! Napaiyak
ako ng tahimik at saka sinagot iyon.
"Xinea!" maligayang sambit niya.
Humikbi ako at napapikit, naiiyak ako dahil baka ito na ang huling beses
na madinig ko ang boses ng mahal ko.
Gustuhin ko man humingi ng tulong ay alam kong hindi niya ako maaabutan.
"Cash..." I whispered. "Cash, I love you..." mahinang humikbi ako.
"Xinea, why are you crying? Nasaan ka?" aligagang naitanong niya.
Gusto kong lumaban para madinig pa muli ang boses ni Cash at masilayan pa
siya. Pero ano pang pag asa ko ngayon?
"Cash, I need your help. Please... Nasa beach ako nila Renza-"
"Heaven, Heaven, Heaven, where are you?" nadinig ko ang malakas na
halakhak ni Alex.
Alam kong hindi pa siya malapit sa akin dahil pasigaw niya iyong sinabi.
Nadinig ko agad ang tunog ng isang makina ng sasakyan mula sa kabilang
linya.
"Cash, where is she?" tanong ng isang lalaking kasama ni Cash.
"Baby, don't make any noise please..." mahinang sinabi niya.
Napahikbi ako at tumango kahit hindi niya nakikita.
"Fuck! Trace her, Ryle. Faster!" mahinang singhal ni Cash.
"Don't hang up, Xinea..." boses na ni Ryle. "Put your phone inside your
brassiere, please."
Suminghap si Cash. "It's okay, baby. Do what he said."
Aligagang sinunod ko ang inutos nila, hindi ko na madinig ang kung anong
usapan nila. Huminga ako ng malalim, nabubuhayan ako ng pag asa dahil kay
Cash.
Nadinig ko ang boses niya, gusto ko pang madinig iyon at gusto ko siyang
makita para mawala ang takot ko.
Ang sakit sakit. Ang bigat bigat sa pakiramdam ng mga nangyayari ngayon.
Lalo akong sumiksik sa malalim na bato para hindi ako makita.
"Where are you, Heaven?"
Kumalabog ang dibdib ko. Tinakpan ko agad ang bibig ko para mapigilan ang
anumang ingay.
"Hindi ko masisisi ang lahat ng lalaking nahuhumaling sayo. Alam mo bang
matagal na kitang pinapangarap? Kaya lang ay masyado kang pihikan at
mahirap abutin..."
"Sabi ko nga noon, gagawin ko ang lahat mapasaakin ka lang. Kapag nahuli
kita ngayon ay dadalhin kita sa lugar na walang nakakaalam kundi ako
lang, I was so obsessed with you that I couldn't get you out of my mind."
He chuckled a bit.
"Sino ba ang hindi mao-obsessed sa isang katulad mo? Maganda, mahinhin,
mabait, mayaman at matalino. Wala, Heaven. At dapat mong panagutan iyon.
Sumama ka sa akin ngayon at hindi ka magsisisi, pangako..."
Nagtuluan ang mga luha sa pisngi ko, pinipigil ko ang paghikbi. Nilabas
ko ang cellphone at saka tinapat sa aking tainga.
Please talk, Cash. Gusto kong madinig ang boses mo. Alam kong wala nang
pag asa ngayon dahil malapit na akong mahuli ni Alex.
Damn...
"Fuck him..." impit na mura ni Cash.
Huminga siya ng malalim.
"I love you, Xinea. Hold on, please. I will get you, no matter what
happens. Damn, please. I love you so much."
Nanlaki ang mga mata ko nang may humila sa aking paa. Humagulgol ako at
nadinig ko pa ang marahas na pagmumura ni Cash at Ryle.
Binitiwan ko ang cellphone para hindi makita ni Alex iyon.
Fuck.
"Ah!" tumili ako nang sapilitang itayo niya ako at saka sinandal sa
batong malaki.
Mabilis ang paghinga ko dahil sa takot. Malakas na sinampal ko siya nang
halikan niya ako.
"Fuck you!" humahagulgol kong iyak.
Malademonyong tumawa siya.
"Lumalaban ka na ngayon. Come on, let me taste you. Susunod ang mga
kaibigan ko..." halakhak niya at saka marahas na hinalikan ang leeg ko.
Humagulgol ako. "Please! Let me go! Oh my God!"
"Walang pinagbago ang leeg mo, Heaven. Masarap pa rin..."
"Help me please!" sigaw ko.
Tumawa lang siya at saka pinagpatuloy ang paghalik sa aking leeg.
Buong lakas na sinipa ko ang binti niya dahilan kung bakit mapakalas siya
sa akin. Mukhang may iniinda siyang sakit sa binting iyon.
Mabilis na pinulot ko ang cellphone ko at saka muling sinipa ang kanyang
binti at sumunod ko siyang sinipa sa ari niya kaya napahiga siya sa
buhangin.
"Putangina! Malilintikan ka talaga sa akin!" sigaw niya.
Mabilis na tumakbo ako kahit hirap sa buhangin. Nakita kong naglalakad na
si Alex at saka sinenyasan ang mga tauhan niya.
Humagulgol ako at tinapat sa tainga ko ang cellphone.
"Baby! Baby! Talk please..." aligagang boses ni Cash.
"Cash, I love you so much..." bulong ko habang tumatakbo, nakita ko ang
pagtutok ng baril sa akin ni Alex. "And goodbye..."
Kasabay noon ang pagkalabit ni Alex sa gatilyo ng baril. Nasadlak ako sa
buhangin.
Chapter 28
FTF 26
Yugto 26
Napaupo ako habang humahagulgol dahil sa pagpapaputok ni Alex ng baril.
Tinanguan niya ang dalawang lalaking malaki ang katawan.
Hinawakan nila ako sa magkabilang braso ko para suportahan sa pagtayo.
Their straight face gave me chills.
Mabilis na hinakbang ni Alex ang aming pagitan. Mariing hinawakan niya
ang panga ko at saka nakakalokong ngumisi sa akin.
"Anong akala mo sa akin? Tanga?! Ikaw ang tanga!" he gritted his teeth.
I flinched.
Humikbi ako sa sobrang sakit ng pagkakahawak niya sa aking panga. Tumitig
siya sa akin at saka malakas na tumawa.
Nasasaktan ako sa lahat ng ginagawa niya. Gusto kong lumaban pero
nangunguna ang takot sa akin.
"Napakaganda mo talaga, hinding hindi ako magsasawang tingnan ang mga
litrato mo sa kwarto ko. Ngayon nasa harapan na kita..." he kissed my
cheek.
Kumalabog ang dibdib ko sa sobrang kaba. Sa sobrang kaba ko ay parang
gusto ko nang mawalan ng malay para hindi maalala ang lahat ng ito.
"Idaan 'yan sa likuran!" biglang utos niya sa dalawang tauhang may hawak
sa akin.
Medyo nagliliwanag na ang kalangitan ngayon. Nawawala na rin ang mga
bituin.
Umiiyak na tumingala ako sa langit habang dinadarag ng dalawang lalaki
papaakyat sa stone stairs.
"Ako na ang hahawak sa kanya." ani Alex at saka ako binawi mula sa
dalawa.
Hinawakan niya ako sa palapulsuhan, hindi pa siya nakuntento at inakbayan
ako para mahalikan niya ang aking tainga.
Damn!
Bawat pagdidikit ng balat o labi niya sa akin ay gusto kong ikamatay.
Parang pinapatay ang puso ko tuwing madidikit siya sa akin.
Ngayon ko lang kukuwestiyonin ito. Bakit sa dinami-daming tao na gumagawa
ng masama ay ako pa ang nakakaranas ng ganito?
Bakit ako pa na takot gumawa ng miski maliit na kasalanan? Wala naman
akong mabigat na kasalanan pero bakit grabe naman yata ang nangyayari sa
aking ito?
Nauuna kaming maglakad patungo sa kabilang bahaging daanan, salungat kung
saan ko iniwan sila Volt kanina.
He laughed a bit.
"Siguro nagtataka ka kung bakit kabisado ko ang mga daanan rito 'no?
Well, may I informed you that your dear friend named Renza is my
cousin..."
Nagtuluan ang mga luha sa aking pisngi.
Sobrang sakit ng katawan ko sumasabay pa ang masakit na damdamin ko.
Naghalo halo ang lahat ng maaaring maramdaman ko ngayon.
Bakit nagawa ni Renza iyon? Hindi lang ako ang niloko niya pati na rin
ang iba pa naming kaibigan.
I cannot believe she did that! Wala kaming pinakitang masama sa kanya
para iutos niya ito sa pinsan niyang rapist!
Huminto kami sa paglalakad, kunwaring nalungkot ang mukha ni Alex at saka
pinahiran ang mga luha sa pisngi ko.
Iniwas ko ang mukha ko. Mabilis ang paghinga ko dahil sa kaba at kakaiyak
ko.
"Uhh... Don't cry, blood is thicker than water. Renza knows how much
obsessed I am with you, so bilang mabuting pinsan ay ibinigay ka niya sa
akin..." he smirked.
Mga walang hiya!
Gamit ang isang kamay ko ay marahas na sinampal ko siya.
Nagtagis ang bagang niya sa galit, napangiwi ako nang sabunutan niya ako
at saka gantihan din ng sampal.
Fuck!
Naramdaman ko ang pagdudugo ng aking labi. Hindi ko ininda ang masakit na
pagsampal niya sa akin at matalim na tiningnan lamang siya.
"Iyan ang bagay sayo! Namumuro ka na sa 'kin! Kanina ka pa!" he said.
"Baliw ako sayo, pero masakit na ang mga ginagawa mo!" he laughed evilly.
Napaiyak ako at umiwas ng tingin sa kanya, humalakhak siya at saka ako
sapilitang hinalikan sa leeg.
Damn it!
This is disgusting!
Hiyang hiya ako sa sarili ko dahil wala akong magawa para ipagtanggol ang
puri ko. Wala akong magawa para maisalba ang sarili ko!
Nagulat ako nang may marahas na humila sa kanyang damit at saka siya
sapakin noon sa mukha. Marahas na kinwelyuhan siya noon at sinuntok sa
panga.
Kumalabog ang puso ko, nag unahan na naman ang walang tigil na luha sa
mga mata ko. Sa panghihina ko ay napaupo na lamang ako sa semento.
Dumating siya...
Iyon ang nagpapagaan sa puso ko. Dumating siya, dumating si Cash!
Nawawalan ako ng lakas magmula pa kanina pero ngayong nasa harapan ko na
siya ay nabubuhayan ako ng kakaibang pag-asa.
"Fuck!" marahas na sambit ni Alex.
Gigil na gigil at nanggagalaiti sa galit si Cash, wala siyang ginawa
kundi ang suntukin si Alex sa mukha.
Ilang sandali pang ganoon bago ako nakarinig ng pagkasa ng baril. Nanlaki
ang mga mata ko at napasigaw ng itutok nila kay Cash iyon.
"No!" sigaw ko. "Please!"
Umigting ang panga ni Cash, huminto siya sa pagsuntok at saka tumingin sa
akin. Anger was very evident on his eyes.
He expression softened. Bumaba ang tingin niya sa labi ko muling nakita
ko ang galit sa kanya.
Umiling ako at tumulo ang luha ko habang nakatitig din sa kanya.
Para akong batang nagsusumbong sa kanya sa pamamagitan lamang ng aking
mga mata.
"Are you okay?"
Mabilis na napatango ako.
Nagpapasalamat ako na hindi nagpapaputok ng baril ang mga tauhan ni Alex,
pero nakatutok lang iyon kay Cash.
Parang walang pakealam si Cash doon.
Huminga siya ng malalim at pumikit ng mariin, pagdilat niya ay walang
pasubali na nagtaas siya ng dalawang kamay bilang pagsuko at saka lumapit
sa kinaroroonan ko.
Hinawakan niya agad ang pisngi ko na parang may chinicheck siya doon,
mahinang nagmura siya at saka pinunasan ang dugo sa labi ko ganoon din
ang mga luha sa pisngi ko.
"They hurt you, fuck." singhap niya.
"I'm here now, baby. Stop crying..." he whispered.
Puro mura ni Alex ang nadinig ko habang dumudura siya ng dugo. Sumulyap
si Cash doon, naging madilim ang mukha niya at nag igting ang panga.
Hinawakan ko ang kamay niya para pakalmahin siya. Ayaw kong mapahamak pa
siya, armado sila Alex at hindi sila magdadalawang isip na pumatay.
"Mga inutil!"
Kahit ayaw kong kabahan ay kinabahan ako. Lalo pa nang pulutin ni Alex
ang baril sa semento at saka siya nanghihinang tumayo.
Basag ang kanyang mukha at puro dugo na iyon dahil sa ginawa ni Cash.
Hindi 'yon nakakapagtaka dahil halatang buong lakas ang pagsuntok ni Cash
sa kanya.
"Sino ka namang putangina ka?!" nanggagalaiting sigaw ni Alex at
tinutukan ng baril si Cash.
Nagtaas ng isang kilay si Cash sa kanya. Hindi ko man lang makitaan ng
takot si Cash, kahit armado pa ang mga iyon.
Nakakainis! Hindi niya ba alam na kaya siyang barilin ng mga 'yan?
Umiyak ako at saka humarang kay Cash.
"Please, let him go."
Umalma agad si Cash, hinila niya ako sa likuran niya at hinarap si Alex.
"What? No!" pagkontra niya sa inis na tono.
Malakas na humalakhak si Alex at muling tinutok ang baril kay Cash.
Kung kaninang kabado na ako. Mas naging triple ang kabang nararamdaman ko
ngayon dahil buhay ni Cash ang nakataya rito.
Wala siyang kasalanan at wala siyang kaalam alam kaya hindi naman pwede
iyong madamay siya sa gulong mayroon ako.
"Cash, please!" nagmamakaawang sinabi ko at hinila ang kamay niya.
Bumuntong hininga siya at humarap sa akin. He looked at me intently,
huminga ako ng malalim at umiling sa kanya.
Mabibigat ang kanyang paghinga at saka ako mahigpit na niyakap. Nilapit
niya ang kanyang labi sa tainga ko.
"Go to the main door, Ryle's there..."
Napasinghap ako, hindi ko magawang umangal dahil alam kong mahahalata
kami ni Alex. Konting takbo at hakbang lang sa likuran ko ay ang main
door na.
Ayaw kong sundin dahil maiiwan siya dito, ayaw kong iwanan siya sa
ganitong sitwasyon. Ayaw kong mag isa siyang haharap sa gulong hindi
naman kanya.
Muling niyakap niya ako ng sobrang higpit at saka hinalikan ang sentido
ko.
"Susunod ako, pangako..."
Napahikbi ako. Sobrang napapagod na ako sa lahat ng ito.
"Wow! Dito pa talaga kayo sa harapan ko naglampungan! Hindi mo ba alam na
akin ang niyayakap yakap mo, bastardo?"
Umigting ang panga ni Cash at matalim na tiningnan siya.
"Hindi ko alam na may tangang nang aangkin sa pagmamay-ari ko, ah..." he
chuckled a bit.
Mukhang nainis si Alex doon. Hinakbang niya si Cash at saka tinutukan ng
baril sa mukha.
"Sino ka ba? Ikaw ba ang nobyo niya? Gago! Hindi pwedeng mangyari iyon
dahil akin na siya noon pa!" sigaw niya.
"Tigilan mo na 'to!" sigaw ko.
Sobra sobrang galit ang nararamdaman ko ngayon, hindi ko alam kung ano
ang lamang. Basta ang alam ko ay durog na durog ako ngayon.
"Ihanda ang sasakyan!" Utos ni Alex sa isang tauhan niya.
Mabilis na sumunod iyon sa kanya, sinenyasan niya pa ang isa na tutukan
ng baril si Cash. Lumapit si Alex sa akin at hinawakan ang braso ko.
Nagtagis ang bagang ni Cash nang makita iyon. Mabilis ang naging pagkilos
niya pero agad siyang sinikmuraan ng lalaki.
Fuck!
Bigla ay gusto kong maging mamamatay tao sa oras na ito, ang lahat ng
manakit sa kanya ay gusto ko ring saktan ng higit pa.
"Fuck you! Don't touch him!" Galit na sigaw ko sa lalaki.
"I'm fine, stop crying!" Cash voice softened.
"Cash! Huwag ka na, please!" I cried.
Marahas na hinila ni Alex ang braso ko, nanghihina ako pero hindi pwede
dahil narito si Cash at hindi ko siya hahayaan masaktan ng mga ito.
"Take me..." I said, nilingon ko si Cash na ngayon ay nagpupumiglas mula
sa nakahawak sa kanya.
"No!" He said.
Humalakhak si Alex at saka inamoy ang buhok ko, marahang hinaplos haplos
pa niya ang balikat ko.
"Tangina mo!" nanggagalaiting sigaw ni Cash. "Let her go! Hindi ako
magdadalawang isip na basagin ang mukha mo ulit oras na madikit ang labi
mo sa kanya!"
Dalawa na ang nakahawak ngayon sa kanya, iyong isa ay nakatutok pa ang
baril kay Cash. Pero parang wala kay Cash iyon dahil lalo siyang
nagpupumiglas mula sa kanila.
Pakiramdam ko nadurog ng sampung beses ang puso ko habang nakikita siyang
walang magawa kahit galit na galit na siya.
"Iyan ang gustong gusto ko sayo, mapagparaya!" halakhak ni Alex. "Walang
kwenta ang nobyo mo, puro sugod ang alam..."
Tumulo ang luha ko.
Nagulat ako nang mapasigaw si Alex sa sakit, napabitiw rin siya sa akin.
Nakita ko si Ryle doon, mabilis na hinawakan niya ang kamay ni Alex na
may baril at saka niya iyon pinihit patalikod dahilan kung bakit mapaigik
sa sakit si Alex. Nabitawan niya ang baril, sinipa ni Ryle iyon patungo
sa paanan ko.
Nanginginig na pupulutin ko sana iyon pero may mabilis na kumuha noon, si
Kaizellus. Hinigit niya agad ang kamay ko at nilagay ako sa likuran niya.
Pupungas pungas pa ang mga mata niya. Mabilis na tinutukan niya ng baril
si Alex na hawak ni Ryle ngayon.
"Let him go, Ryle..." malamig na sinabi ni Kaizellus, binitiwan naman ni
Ryle iyon. Sinipa niya ang likuran ng tuhod noon kaya naman napaluhod
iyon.
Kinamot ni Kaizellus ang nguso ng baril sa ulo niya at saka lumapit kay
Alex na nakaluhod ngayon sa semento.
Nanlaki ang mata ko nang itutok niya iyon sa noo ni Alex. Nanlilisik ang
malamig na mata ni Kaizellus, nilingon niya ang dalawang tauhan ni Alex.
"Bitaw." malamig na sambit niya.
Wala sa sarili at aligagang napasunod ang dalawa dahil alam nilang
seryoso si Kaizellus at talagang nakakatakot sa oras na ito. Nakatutok pa
rin sa noo ni Alex ang baril.
"Putangina mo, you drugged us!" nagtatagis bagang na sinabi niya at saka
dinuldol ang baril sa noo ni Alex.
Kakaibang galit ang nakikita ko kay Kaizellus ngayon. Cash' arms wrapped
around me, humikbi ako at yumakap sa kanya.
"Huwag ka nang umiyak..." pag aalo niya habang hinahalikan ang tuktok ng
ulo ko.
"Alam mo bang mapaparusahan ako ng pamilya ko dahil sa ginawa mo?"
malamig na tanong muli ni Kaizellus, nilingon niya pa ang dalawang tauhan
ni Alex. "Posasan niyo ang amo n'yo..." utos niya at saka tumayo.
Napangisi si Ryle at napailing kinuha niya ang mga baril noon, halatang
mga takot pa sila at menor de edad kaya hindi pumapalag.
Inis na kumamot si Kaizellus sa ulo niya at saka humarap sa amin.
"Sorry, Heaven. They drugged us, hindi ko alam kung ano ang mga nangyari.
Damn it!"
Umismid si Cash.
"Kanina ko pa kayo tinatawagan! They hurt Heaven!" singhal niya, hinarap
niya ako at pinunasan ang mga dumi sa mukha ko.
"Si Volt kagabi pa wala, hindi ko alam kung nasaan. Wala na rin dito ang
mga kaibigan niya, ako at si Third lang ang natira..." naiiling na sinabi
niya at parang walang alam sa lahat.
Kumunot ang noo ko at huminga ng malalim.
"Nasaan sila?"
Nanlaki ang mga mata ko nang hilahin ako ni Cash dahilan para mapaupo ako
sa semento. Kasabay noon ang putok ng baril na hindi ko alam kung saan
nagmula.
Napaiyak ako. Kitang kita ko ang pagbagsak ni Cash sa lupa, nakapikit na
ang kanyang mata at walang malay. Napuno ng dugo ang puting longsleeve
niya.
Sobrang sakit makita noon! Libo libong mura ang naisigaw ko at mabilis na
nilapitan siya, nilagay ko ang ulo niya sa hita ko at saka marahang
sinampal sampal ang pisngi niya.
"Cash! Cash! Oh God! Please!" I cried.
Mabilis na nagkilusan si Kaizellus at Ryle, hindi ko na pinansin ang nasa
paligid ko. Tanging si Cash ang pinagtuonan ko.
Damn! Hindi pwede! Panaginip lang ito! Gisingin niyo ako!
Nanghihina ako lalo at napaiyak dahil sa dami ng dugong nawawala mula sa
kanya.
Lumapit agad si Ryle kay Cash, his worried face made me cry more.
Hinawakan niya ang braso ni Cash at saka iyon walang hirap na inakbay sa
kanyang balikat.
"Heaven, hold my hand. Hindi ka pwedeng mawala..." nag aalalang sinabi
niya at saka ako hinawakan sa kamay.
Umiyak ako ng umiyak.
"What the fuck?" nagugulat na tanong ni Vision na kakalabas lang ng
kanyang kotse. "Ryle! Anong nangyayari!?" aligagang tanong niya.
Mabilis na tinulungan niya si Ryle na buhatin si Cash, binuksan agad niya
ang passengers seat t doon sinakay si Cash.
Agad hinawakan ni Ryle ang kamay ko at saka sinakay din doon.
Mabilis na sumakay si Ryle sa driver's seat. Si Vision ay naiiling at
nagulat nang makadinig ng putok ng baril.
"Si Kai?!" sigaw niya kay Ryle. "Nasaan? Fuck!" halatang nag aalala siya
doon.
"He's inside! I called the police! We need to go now!" nagmamadaling
sinabi ni Ryle at saka pinaandar ang kotse ni Vision.
Sa sobrang pag iyak ko ay hindi ko na maramadaman ang buong katawan ko.
Para akong lantang gulay at lumilipad ang isip ko.
Sobrang sakit nito. Hindi pa talaga sapat ang nangyari sa akin? Pati si
Cash ay napahamak pa?
Damn it!
Save him, please...
Chapter 29
FTF 27
Yugto 27
Malamig ang silid nang makapasok ako, hindi ko alam kung nilalamig ako
dahil sa airconditioned room ito o dahil nakita ko lang ang pamilya ni
Cash na naroon.
My breathe hitched. Hindi ko alam kung paano sila pakikiharapan ngayon,
sa dalawang araw na hindi ako nakapunta rito para dalawin si Cash ay
ngayon ko lang sila naabutang narito.
And damn, I'm really really nervous. Nasasaktan ako ngayon pa lamang sa
maaari nilang masabi. Panigurado akong alam nilang lahat na ako ang
dahilan kung bakit nakaratay si Cash dito.
Nanlalamig ang mga kamay ko habang pinagdidikit ko ang mga ito. Pag
kinakabahan ako kung ano lang ang naiisip kong kilos.
They all looked at me as I went in, sa isang malawak na silid ay kumpleto
silang narito. Ang Ina at Ama, ang mga kapatid niya. Ang minsan ko lang
nakikita na si Shield ay narito rin.
Napalunok ako.
I don't know if I should smile or what! I wanted to leave the room right
away but it's not the proper thing to do when I'm involved.
"Heaven..."
Si Rocket ay napatayo kaagad nang makita akong pumasok. Bilib ako dahil
kaswal pa rin siya sa akin.
He walked towards me, halos maupos ako sa kinatatayuan ko.
Ngumuso siya at saka ako hinawakan sa balikat na tila nang-aalo. Gusto ko
na agad maiyak dahil sa pag-aalalang nakita ko sa mga mata niya.
Pag aalala ba sa kapatid niya o sa akin? Maybe for the both of us.
"Are you okay?" tanong niya sa nag aalalang tono.
Huminga ako nang malalim at saka tumango sa kanya, tipid na ngumiti ako
para ipakitang ayos naman ako.
Si Cash ang hindi ayos...
"Nagising na ba siya?" unang naitanong ko.
Sumulyap ako sa hospital bed kung saan naroon si Cash. He's still
unconscious, hindi ko alam kung nagising na ba siya o hindi pa.
Sana nagising na...
Rocket sighed and shook his head. Pinaglaruan niya ang kanyang mapulang
labi gamit ang daliri. Magulo ang kanyang buhok, halatang kagigising
lang.
"Not yet... But he will, soon. Let's just wait. Don't worry..."
Pampalubag loob pa niyang sambit.
Halos manlumo ako sa nalaman ko, kahit nanghihina at wala pa akong lakas
na makalabas o makihalubilo sa tao ay pinilit ko talagang madalaw siya
ngayon.
Kahit napakalambot at nakakagaan sa loob ang sinabi sa akin ni Rocket ay
hindi pa rin iyon sapat para mawala ang sakit na nararamdaman ko ngayon.
Gusto kong gising siya sa oras na magpaalam ako...
Gusto kong magpaalam ng maayos sa kanya dahil ngayon ang alis ko... I am
so thankful that he saved my life from that fucking rapist.
But how can I thank him if he's still unconscious?
Hindi na ako nahiya sa mga parents at kapatid niya, bumati na lamang ako
sandali sa Mommy at Daddy niya na tinanguan at nginitian din naman ako.
Nakaupo si Analissa Estrevillo sa isang upuan malapit sa kama ni Cash. Si
Mr. Estrevillo naman ay katabi ni Matrix sa isang mahabang sofa.
I felt relieved. Inaasahan ko kasing iignorahin lang nila ako dahil ako
ang may kasalanan kung bakit napahamak si Cash.
Analissa Estrevillo stood up, bahagyang humakbang siya papalapit sa aking
direksyon. Rocket was standing beside me.
"Mama, this is Heaven Felizardo..." pakilala pa niya sa akin.
Parang binambo ang dibdib ko nang bahagyang kumunot ang noo ni Analissa
Estrevillo. Inaasahan ko na ito, handa na akong tumanggap ng mga
masasakit na salita galing sa kanila.
It was all my fault, I can't blame them.
Huminga siya ng malalim . I slightly bowed my head, nakakahiya.
Nababahiran ako ng kahihiyan. Kung hindi ako humingi ng tulong kay Ryle
at Cash ay hindi aabot sa ganitong sitwasyon ang lahat.
"Are you okay, hija? Wala na bang masakit o ano sayo?"
Gulat ako sa naging pakikitungo ni Analissa Estrevillo sa akin. Iyong Ina
nila Cash.
Damn, I wasn't expecting this kind of treatment from them! I thought they
would yell at me and kick me out of here!
I nodded in awe.
Hindi ko mapigilang humanga sa ugaling mayroon ang magulang nila, kasi
kung sa ibang magulang iyan ay baka kinaladkad na nila ako paalis rito.
"Maraming salamat po, ayos lang po ako..." iyon ang lumabas sa aking
bibig.
"That's good to hear, Hija. How about trauma? Hindi ka naman ba natatakot
ngayon? Ryle told us what exactly happened. Mabuti na lang at nakahingi
ka agad ng tulong sa kanila..." si Analissa, malungkot at nag aalala ang
kanyang tinig.
Tipid na ngumiti ako sa kanya.
"I'm just fine, Ma'am..."
May trauma pa ako, oo. But that is not important now, hindi ko na
kailangan ng simpatya pa galing sa kanila.
Umigting ang panga ni Rocket at saka siya napabuga ng hangin.
"Good thing they were just around Batangas that day..." Rocket Estrevillo
butted. "And I wasn't there. Nakakapanggigil..." anger was evident on it.
Nakita ko pa ang pagkuyom ng kanyang kamao bago tumunog ang kanyang
cellphone. Nangunot ang noo niya pero sinagot rin iyon at saka naglakad
para talikuran kami.
"I'm at the hospital right now, Frix..." he sighed.
"I won't forget about that, I'm going now..." iyon ang nadinig ko bago pa
siya makalabas ng silid.
Huminga ako ng malalim. Ang mag asawa na ang nasa harapan ko ngayon.
Pakiramdam ko nasa hot seat ako kahit wala pa man silang naitatanong.
Ngumiti silang mag asawa.
Arren Estrevillo's arm wrapped around Analissa's small waist. Kahit nasa
ganitong sitwasyon ay hindi ko mapigilan ang mapahanga sa kanilang mga
matang nagmamahalan.
Sa kanilang magkakapatid si Cash ang nakakuha ng mukha ng kanilang Daddy.
His intense pitch black eyes, narrow nose, thin reddish lips and his jet
black hair. Halos magkamukhang magkamukha kung nasa parehas lang silang
edad.
While Analissa Estrevillo is Rocket's girl version. Ang dalawa pa nilang
kapatid na sina Shield at Matrix ay walang naging kamukha sa kanila. But
their features resembles from Cash and Rocket.
How did that happened? Ang galing!
Nakita ko ang pagtayo ni Shield Estrevillo mula sa single couch, malalim
siyang huminga at saka napasulyap sa akin pagtapos ay sa Mommy niya.
"Ma, I'll go now..." si Shield iyon habang nakatingin sa wristwatch niya,
he stood up and looked at Cash' direction.
Nakakapanlamig ang kanyang aura. Hindi ko alam kung galit, inis o
natutuwa siyang narito ako sa oras na ito.
Napatingin ang parents niya sa kanya at saka tumango na lamang ang mga
ito. Humalik si Tita sa pisngi ni Shield. Pagtapos noon ay lumabas na si
Shield.
"Maiwan ka na rin muna namin dito, Heaven. Talk to him, baka sakaling
magising na siya..." she said, hesitant.
Tumango na lamang ako at ngumiti sa kanila, kasabay nilang umalis sila
Rocket at Matrix. Mukhang hindi naman sila nag aalala pero siguo sa loob
na lang nila iyon.
Pagkaalis nila ay mabigat na napabuntong hininga ako at hinarap ang
kamang kinalalagyan ni Cash.
Gustong gusto kong mag-iiyak ngayong oras dahil hindi pa rin siya
nagigising, noong iwanan ko siya ay ganyan na siya at hindi ako
mapalagay.
Ang sabi ni Kaizellus ay maayos na raw siya at magigising din pero bakit
wala pa rin? Bakit hindi ko pa rin masilayan ang mga mata niyang
nagbibigay lakas sa akin? Ang nagpapagaan sa loob ko? Ang nagwawala ng
takot sa akin?
Nagpapasalamat ako sa mga kaibigan ni Cash, sa kanilang lahat na
nakatulong sa amin. Iyon nga lang nakatadhana siguro talagang mangyari
ang lahat.
Napaligiran ng luha ang aking mga mata.
I just can not contain my emotions seeing him like this because of me.
Ang hirap lang makita ang mahal ko na ganito ang kalagayan.
I sighed.
Nakatadhana iyon, nakatadhana na iiwan ko siya para hindi na siya muling
mapahamak. Sila ng mga kaibigan niya.
Lalo na ngayon na hindi naman nahuli ng mga pulis sila Alex at ang mga
tauhan niya. Hindi ko alam kung bakit, maaaring may kapit si Alex gayong
dating pulis rin ang kanyang Ama.
Ang iiba lamang doon ang nahuli, I think to cover up.
And Ryle got shot, too. Minor lang naman pero hindi maaalis na kasalanan
ko iyon. Parang may malamig na tubig na bumuhos sa akin.
That was all my fault, if only I didn't asked them for help wala sana
sila sa kalagayang ito.
Pagkahatid kasi sa amin ni Ryle dito sa ospital noong naganap ang barilan
ay nagmadali ulit siyang bumalik para makatulong kila Kaizellus. Iyon
lang ang nalaman ko, hindi na nasundan pa.
Basta si Ryle ay may minor shot din, si Kaizellus, Vision, Third at Volt
ay walang miski anong natamo kundi mga galos lamang na malayo naman sa
bituka dahil nakipagbuno.
Damn.
I inhaled sharply. I feel so broken and emotional, hindi ko alam kung
saan ako kukuha ng kasiyahan pagtapos nito.
I held his hand. Malamig at hindi ko maramdaman ang init niya, lalo akong
pinalulungkot noon.
"Cash... Gising na..." I said softly, almost breaking.
Mukhang hindi maganda ang tama ng bala kay Cash, nadamay kasi ang kanyang
baga kaya hirap siyang huminga ngayon.
Tanging machine at ang tube na nasa kanyang ilong at bibig ang nagbibigay
hangin sa kanya.
Tumitig ako sa kanyang mukha. Kahit tulog ay hindi ko makita ang
kapayapaan doon, ang hirap tingnan sadyang nakakapanlumo.
Tumulo ang luha sa aking pisngi, pinalis ko iyon gamit ang aking daliri
at saka pilit na ngumiti. Huminga ako ng malalim.
"Cash, wake up. I want to talk to you... Talk about us," I whispered.
Nakakapanghina.
Nakakalungkot lang na wala pa nga kaming nauumpisahan ay iiwan ko na agad
siya...
Umupo ako sa upuang malapit sa kanyang kama, hinilig ko ang aking ulo sa
kanyang balikat at doon tahimik na umiyak.
"Wake up, please. I need to see you awake, nanghihina ako. Paano ako
makakaalis kung ganito ka?" I whispered, crying.
Ilang araw na akong hindi nakakakain ng maayos dahil siya palagi ang nasa
isip ko. Kung okay na ba siya o hindi pa.
Nagpapaumanhin ako sa ilang araw na nawala ako sa tabi niya dahil lang sa
sarili kong trauma. Hindi ko naisip na kailangan ko siyang alagaan.
Ngayon nadalaw lang muli ako rito para magpaalam, hindi ko na
maipapangakong maaalagaan ko siya dahil aalis na ako.
For good. For his safety.
Hindi ko alam kung paano ako mag uumpisang muli, mahal ko si Cash. Paano
ako mag uumpisa na walang Cash? Babalik na naman ako sa una.
It's the only way, Heaven.
Mas nakakabuting wala na ako sa kanyang tabi kaysa naman nasa tabi ko nga
siya pero maaaring ikapahamak niya.
Hindi ko iyon kakayanin.
"You're spacing out..."
Kumurap kurap ako. Nilingon ko si Xendo na nakatingin na pala sa akin
ngayon. Umuwi siya para sunduin ako sa mansyon and I decided to go with
him in the States.
Kumunot ang noo ko nang mapansin ko rin na nakahinto kami sa gilid ng
kalsada. Nasa tapat kami ng Elite Global Hospital.
"Why did you stop?" I asked stupidly.
Nakakatawa!
He sighed heavily.
"Xin, do you really want to leave?"
I nodded unconsciously.
"Of course."
Umiling siya. "Not?"
"I need to..."
"You don't need to, Xinea. If you're worried about the assholes, you
should stop..." anger lashes on his tone. He then shook his head. "I got
your back. Hindi na ako babalik ng US, dito ko na ipagpapatuloy ang aking
pag-aaral..."
Damn.
Isa pa iyong hindi ko hahayaang mangyari, alam kong mapapahamak rin siya
oras na malapit siya sa akin.
How I wish that Alex would stop wanting me. Kailan ba siya titigil? Halos
ilang taon akong nawala sa aking sarili dahil sa pakana niya.
And where's Renza? Did she finally made her mind clear? Does she regrets?
Xendo and I flew in Davao. Hindi na naituloy ang flight namin patungong
US dahil na rin sa pamimilit niya.
Tama na lang na lumayo ako ng lugar na hindi alam ni Cash kung saan. Ni
hindi ko nga inaasahang hahanapin niya pa ako after that.
It's been three days. Sobrang nabuburyo ako dito sa condo, si Xendo ay
parating wala dahil sa school activities. Last year na niya ito sa
college, malapit na ang graduation niya kaya naman patayan na daw talaga
ang kanilang plates, projects at thesis pa.
I wore a beige long dress and flat doll shoes. Sa sobrang pagkaburyo ko
ay naisipan ko na lamang lumabas, mayroon namang place to relax here.
Sa ibaba lang nitong condominium. Kumpleto ang lahat sa ground floor
nito. Parang mall na iyon na may mga cafe and restaurants sa loob kaya
hindi ko na kakailanganin pang lumayo dito.
Xendo chose this five star condotel here in Davao. Ito iyong tipo ng
condominium na sobrang private, hindi sila nagbibigay ng information
basta basta lang.
Kaya kampante ako na narito lamang. Sa isang relaxing cafe ako nagpasyang
maglunch at magpalipas ng oras. I ordered an organic juice and an italian
pasta for lunch.
Hindi karamihan ang narito, sakto lang at piling mga tao ito panigurado.
Siguro may mga katungkulan sa lugar na ito o kaya naman ay mga
celebrities o models.
Natuko ang mata ko sa librong nasa table ko, ganito ang pinagkakaabalahan
ko tuwing mapupunta ako sa tahimik na lugar.
Masarap kasing magbasa sa tahimik at relaxing na lugar, mas gusto ko
naman rito kesa magstay ako sa condo. At least dito ay may mga nakikita
akong tao.
I stopped reading when my phone rang.
Unregistered number? Who's this?
Nagtataka man ay sinagot ko ang call na iyon.
"Hello, who's this?"
I heard a soft curse.
Kumunot ang noo ko. May ilang bulungan pa akong nadidinig mula sa
kabilang linya na tila may pinagtatalunan sila roon.
"Hello?" agaw pansin kong muli.
"Where are you, Heaven?"
Namilog ang mata ko sa boses na iyon. I swallowed hard. Hindi ko alam
kung ano dapat ang maramdaman, pero nanlalamig na ako ngayon.
Matinding kaba ang bumalot sa akin, I bit my lower lip and then gasped.
"Who is this?" inosenteng pangungumpirma ko.
He sighed softly.
"This is Ryle, Heaven..." malumanay na sinabi niya.
Darn. Confirmed!
"Where are you? Cash was looking for you..."
Kumalabog ang puso ko. Gising na siya! Fuck, ang saya na bumalot sa akin
ay hindi napigilan. Sumilay ang tipid na ngiti sa labi ko, nangilid ang
luha sa aking mga mata.
"Gising na siya..." nanginig ang boses ko.
"Uh-hmm, an hour ago. You're the first one he looked for. So..." he
sighed. "Where are you?"
Naging mabilis ang paghinga ko. Nasisiyahan ako na nalulungkot rin dahil
wala akong balak magpakita pa sa kanila. Not until Alex was just around.
I know... Maaaring na Maynila siya para maghanap sa akin.
Napailing ako, tears rolled down my cheeks. Huminga ako ng napakalalim.
"Not now, Ryle. I'm so sorry..." then I hang up.
Chapter 30
FTF 28
Yugto 28
Huminga ako ng malalim pagkatapos maibaba ang tawag ni Ryle. Habang
nagtitipa ako ng message sa kanya ay mayroong bumati sa akin.
"Hi, Miss. Good afternoon..." a deep masculine voice greeted.
Napaangat ako ng tingin sa kanya.
Sa tatlong araw kong narito ay hindi na bago sa akin ito, sa bawat
pagpapalipas ko ng oras sa isang lugar ay parating may nag-aapproach sa
akin.
He was all smiles while looking at me.
Abo ang kulay ng kanyang mga mata, maayos at pormal ang buhok at makitid
ang ilong nito. It reminds me of Kieffer. Magkapareha sila ng kulay ng
mga mata kaya siguro ganoon.
Pero dito sa lalaking ito ay halatang may lahing banyaga, si Kieffer
naman kasi ay walang lahi pero sumobra na sa kagwapuhan lalo na ngayon.
Kumunot ang noo ko at saka siya binalingan.
"Yes?" I asked nicely.
Mukhang hindi naman siya manyakis o nakakatakot tingnan, as if naman na
magkakaroon ng ganoon dito. Piling pili ang mga guests rito. Kaya may
tiwala ako sa mga taong nakakasalumuha ko rito.
He smiled.
He's wearing a casual clothes, black v-neck t-shirt and a khaki shorts.
Still, he looks dashing. Ang manly ng kanyang itsura. Firm at masculine,
makisig ang pangangatawan at mukhang maamo.
Napahinga ako ng malalim nang may maalala, I suddenly remembered Cash. He
was always formal even just wearing a casual clothes.
Hindi na mawawala iyon sa Cash na nakilala ko, kahit na anong suotin
niya. Pang-bahay man o pangtulog ay makikita pa rin ang kapormalan sa
kanya.
I missed him. I am missing him right now. Kumusta na kaya siya? Ayos na
ba siya? Natutuwa ako noong sabihin ni Ryle na nagising na siya.
Kahit ako naman ang may desisyon na lumayo ay hindi maiwasan ang
mangulila sa espesyal na taong nakasanayan ko nang makasama at makita sa
araw araw.
"Uhm, can I sit here?" tukoy niya sa upuang nasa aking harapan.
Pinagkunutan ko lang siya ng noo. Pasimpleng iginala ko ang aking mga
mata sa buong Cafe. Lahat ng tables ay okupado na ng mga customers.
Pero mayroon din namang mga ibang katulad ko na nag-iisa lamang sa
kanilang table, so why me?
Nakakahiya naman siguro kung tatanggihan ko siya, pero kung hindi ko siya
tatanggihan ay mas lalo namang awkward para sa akin!
Hindi naman ako sanay makihalubilo sa mga ganitong klase ng tao, I mean
sa lalake. Bakit kasi sa akin pa niya napili?
Huminga ako ng malalim. I think I should let him sit here, this isn't my
cafe afterall. Tatango na sana ako upang payagan siya sa pag upo roon.
"That's my sit, dude. Sorry to disappoint you..."
Napaangat ako ng tingin sa lalaking malalim at mariin ang boses na
nagsalita noon.
Nanlaki ang mga mata ko nang makita iyon. Kumalabog ang puso ko sa
sobrang kaba at hindi maipaliwanag na kiliti sa aking tiyan.
He's wearing a navy blue polo shirt and a black jeans. Ang buhok niyang
bagsak at malambot na itim ay bago sa aking paningin dahil sanay ako sa
pormal na ayos noon.
Kumunot ang noo ng lalaking nakikiupo sa aking pwesto at nilingon ang
bagong dating. Nagpalit palit ang tingin niya sa aming dalawa.
Damn.
I bit my lower lip.
Nakatingin siya sa akin, marahas na kumalabog ang puso ko. Nagbaba ako ng
tingin, nakita kong may bandage pa siya sa kanyang kanang balikat
hanggang sa kanyang braso ang pagkakabalot noon at nakasabit sa kanyang
batok.
I don't know what to react. I'm... I'm just... Ugh!
"Oh! My bad. I'm gonna find another, sorry..." malumanay na sinabi ng
lalaking banyaga at saka ngumiti sa akin bago tuluyang umalis.
Walang naging pagkalma ang aking isip at puso. Para bang sabay itong
nagsasalita at inuutusan ako kung anong gagawin o sasabihin ko kay Cash.
Napalunok ako at hindi man lang makatingin kung nasaan si Cash. Nanatili
siyang nakatayo sa gilid ng upuang nasa harapan ko.
Hindi ko alam kung anong reaksyon ang pinaparamdam ng puso ko ngayong
narito siya at humihinga kami sa iisang hangin.
I really really missed seing him! But I couldn't fucking even talk!
Sobrang nakakaewan, naiisip kong nanaginip lang ako kaya ganito ang tago.
Come on, Ryle only said that he's awake. Ni hindi ko alam kung malakas na
ba agad siya pagkagising niya, e.
Pero hindi ko naisip na agad agad siyang makakapunta kung nasaan ako?
Paano iyon?
I heard him sighed. Kumalabog ang puso ko.
Damn! Damn!
"What are you doing here?" punong puno ng sakit ang kanyang boses,
tinapalan niya iyon ng pagkapormal.
Huminga ako ng napakalalim at saka nag angat ng tingin sa kanya. Para
akong binubuhusan mg malamig na tubig sa tiyan.
I couldn't look at him straight. Sadyang napakahirap noon gawin dahil
alam kong maiiyak ako oras na tumagal ng minuto ang aking pagtitig sa
kanya.
Para bang gumawa ako ng napakalaking kasalanan sa kanya.
Kitang kita ko ang lungkot ng mga mata niya habang nakatingin lamang sa
akin. Para bang nangulila siya sa akin. Para bang gusto niya akong
yakapin pero malakas ang pagpipigil sa sarili.
"Cash..." Sambit ko.
"Uh-hmm, kilala mo pa pala ako?" natatawang tanong niya may bahid ng
pait.
Sumulyap ako sa paligid. May iilang babaeng nakatingin kay Cash at saka
napapatingin rin sa akin pero agad iyong nagagawi muli kay Cash.
Seriously?
Pati ba naman dito habulin pa rin siya ng atensyon? Tsss.
I inhaled sharply.
"Cash... H'wag dito..." umiling ako. "H'wag ngayon..." Mahinang dagdag ko
pa.
Kitang kita ko ang iritasyon sa kanyang reaksyon. Fuck! Ano ba 'yan!?
Bakit ngayon pa kasi? Bakit dito pa sa Davao? Bakit kailangan may
makakita na naman sa kanyang ibang mga babae?
Hay, Xinea your jealousy won't do you any good right now! Stop being
possessive he's not yours!
"Hah!" He scoffed. Naiiling siya at saka matalim ang tingin na ibinigay
sa akin. "Bakit h'wag dito? Para saan?"
Hindi ako nakasagot. Kinakabahan ako sa kanyang iritasyong ipinapakita
ngayon. Alam kong masungit siya at madaling mainis pero ngayon ay
kinakabahan talaga ako.
He laughed sarcastically.
"Para makapag-entertain ng ibang assholes?" inis na tono niya. "Well,
sorry to disappoint you, too but the day you said you love me, sa akin ka
na..." mahigpit na hinigit niya ang palapulsuhan ko.
Napasinghap ako.
"Cash!" Impit na saway ko.
He glared at me and the he glanced at the american gray-eyed man.
Napalunok ako.
His jaw clenched as he shifted his gazed on me again. Fire and anger was
very evident on his pitch black eyes.
Naliliyo ako dahil doon. Parang may hipnotismo sa pares na matang iyon.
"Tangina naman, Xinea. Hindi ko sinabing magpaganda ka at lumayo sa
akin..." mariing sinabi niya at saka ako dinarag papalabas ng Cafe.
Damn it!
Sumabay ang mainit na pisngi ko sa mainit at matayog na sikat ng araw
pagkalabas namin. Sobrang init ng hampas ng hangin, pero dahil kasama ko
siya ay gusto kong maenjoy ang bawat oras.
Shucks, Heaven! Baliw na baliw, a?
"Cash, hindi ako nagpapaganda!" inis na sambit ko.
Sarkastikong natawa siya habang hinihila pa rin ako. Ang bawat babaeng
nadadaanan namin ay napapatingin sa kanya. Sumusunod pa talaga ang
kanilang mga mata.
"Dahil maganda ka na talaga, ganoon ba?" sarkastikong tanong niya. "I'm
so lucky, then. Pero sana naman ay matuto kang tumanggi sa ibang
lumalapit sayo!"
Kumunot ang noo ko.
"Tumatanggi ako!" giit ko. "Nauna ka lang tumanggi kanina..."
Gusto kong matawa dahil doon. Naalala ko na naman ang ginawa niya kanina,
hindi naman talaga ako tatanggi.
Iiwanan ko na nga sana iyong banyaga doon at aalis na lang ako para
bumalik sa condo unit, e. Pero ang ending nauna pa si Cash tumanggi.
Napunta kami sa parking area ng restaurant. Hindi niya pa rin ako
binibitawan sa palapulsuhan ngunit lumambot na iyon at saka unti unting
bumaba patungo sa aking kamay, marahang pinagsiklop niya ang aming mga
daliri.
Fuck it!
Ang hirap magpigil ng ngiti! Hindi ko alam kung bakit sobrang sarap nito
sa pakiramdam, masyadong kakaiba parati na para bang ito ang kauna-
unahang ginawa niya ito.
Damn.
"Really, huh?" sarkastiko pa rin siya. Huminto kami sa tapat ng isang
sports car at saka siya humarap sa akin.
Napakurap kurap ako, napatigil ang aking paghinga dahil doon.
"Kahit patango ka na?" his eyebrows shot up.
Ngumuso ako at hinipan ang aking kalat na buhok sa noo. Pinilit kong
alisin ang kanyang kamay sa akin.
"Uuwi na kasi ako noon!" giit ko.
Nagtaas siya ng kilay at sumulyap sa kamay kong nabitiwan niya. Huminga
siya ng malalim at muling kinuha ang kamay ko, but this time he held my
both hands.
"Hindi mo ba alam na seloso ako?"
Nanlaki ang mga mata ko, umiwas ako ng tingin.
"Ano- ano namang pake ko?" mahina at utal na tanong ko.
"Tsss, don't you still get it?" He asked. "Seloso ako dahil akin ka na,
hindi ka na pwedeng tumanggi dahil nag-I love you ka sa akin!" iling niya
at saka ako hinigit papalapit sa kanya.
Damn it!
Kanya ako? Kailan pa? Nasa bingit ako ng kamatayan noon kaya ko nasabi
iyon! Tss, assuming!
Panay ang paglunok ko dahil sa lapit naming dalawa.
"Hindi, ah!" tanggi ko. "Hindi ka naman nanliligaw!"
Kumunot ang noo niya ng sobra.
"What? Nagka-amnesia ka ba? Baka nakakalimutan mong binigyan mo ako ng
chance bago mangyari ang lahat ng iyon? Sagot mo na lang ang hinihintay
ko, Xinea."
Fuck! Oo nga!
Huminga ako ng malalim at bahagyang lumayo sa kanya pero agad niya ako
hinigit muli, nakitaan ko ng multo ng ngisi ang kanyang labi.
His other hand wrapped around my waist, lumapit siya at bahagyang yumukod
para magpantay ang aming mukha.
Fuck, kuryente ang naramdaman kong dumaloy sa aking buong katawan. Grabe!
Hindi ko maiiwas ang aking mata sa kanyang mga mata na pinapakita ang
lahat ng pagmamahal doon.
"One more talk to other guys, Xinea..." May pagbabantang sinabi niya.
"I'll show you how I get jealous..."
Damn it!
Nanindig ang mga balahibo ko sa kaba. Kusang napatango tango ako bilang
pagsuko sa kanya.
Damn it talaga!
Alas sais ng hapon ay narating namin ang isang mansyon. Hindi ko alam
kung paanong napasama ako sa kanya ng walang pagtatanong ng kahit na ano.
Basta kusang loob lang iyon.
This is what Cash did to me. Ang maging tanga at alipin sa bawat oras na
nasa tabi ko siya. Hindi ko inasahan na mababaliw ako ng ganito sa isang
lalaki.
Naramdaman ko ang paglapit niya sa akin, humilig siya ng bahagya at
marahang inalis ang aking seatbealt.
Ngumuso siya at inayos ang buhok ko na nakakalat sa aking noo. Nagpigil
ako ng ngiti at umiwas ng tingin.
Baliw baliw! Nakakainis!
He chuckled.
"Where are we?" I asked.
Pinasadahan ko ng tingin ang buong paligid. Nasa tapat kami ng isang
beige mansion, magara iyon at aakalain mong may nakatirang isang hari at
reyna dahil sa sobrang karangyaan ng itsura.
"That is my Aunt's,"
"What?!" gulat na putol ko sa kanya.
Anong ginagawa namin dito kung ganoon? Isa pa ngayon ko lang naalala na
baka nakauwi na si Xendo! Hahanapin ako noon!
Ano ba naman Xinea!
"Relax, baby. Wala siya dyan. Mga pinsan ko lang ang nariyan... Dito ako
tumuloy noong isang araw."
Huh?
Kumunot ang noo ko sa kanya.
Noong isang araw? Akala ko ba kanina lang siya nagising? Ano 'yon
naglakad siya habang tulog?
Tumawa siya at hinawakan ang pisngi ko. He nodded slowly.
"Noong isang araw pa ako nagising, ang sabi ng Mommy mo ay narito ka sa
Davao." he shrugged. "Nagpunta ako rito para hanapin ka without the help
of others. Pero sadyang magaling ka magtago, kaya nagpatulong na ako kay
Ryle. I missed you so much, gustong gusto na kitang makita kaya hindi na
ako nakatiis..."
Tsss.
Napakurap kurap ako. Bigla ay mahigpit na niyakap niya ako, ramdam na
ramdam ko ang aking lugar.
This is my home, Cash is my home.
I'm in love with him before I admit it to myself. Hindi siya mahirap
mahalin kaya naman nahulog ako ng walang pag aalinlangan sa kanya.
Ang sarap sa pakiramdam na parehas na kami ngayon. Para bang nanalo ako
sa lotto dahil dito. Siya ang prize ko...
Pumikit ako at sumiksik sa kanyang dibdib. I smiled. Mabibigat ang
paghinga niya, nadinig ko ang mahinang pagtawa niya na para bang relieved
na siya ngayon.
Sana lang talaga... Sana maging maayos na lamang kami, iyong walang gulo
at mapapahamak. Lalo na siya.
He then kissed my temple.
"I love you, baby... So much in love with you that I couldn't sleep at
night thinking of your beautiful face..." he inhaled and then he slowly
leaned on me to claim my lips.
Kumalabog ang puso ko na sobrang naliligayahan ngayon. Fuck, I wanted to
cry but I do not want to spoil this magical kiss.
I kissed him back without hesitation. Nakakagigil ang lambot ng kanyang
labi, hindi ko alam kung dapat ko ba iyong ingatan o panggigilan na
lamang.
I felt him smile when I accidentally sucked his lower lip.
"My baby is hungry..." He teased, we're both panting.
Huminga ako ng napakalalim para maghabol ng hangin. I looked at him.
Lalong pumula ang kanyang mga labi, ang mga mata ay parang bituin na
kumikinang.
"I love you, Cash..."
Ngumisi siya at nagtaas baba ang kilay bago ako muling halikan. Hinawakan
niya ang aking magkabilang pisngi at lalong idiniin sa kanya upang
mahalikan pa.
Oh God.
Chapter 31
FTF 29
Yugto 29
Sumalubong sa amin ang isang kasambahay na may dalang coat, mukhang mga
bago pa iyon dahil may covers pa.
Ang isang kasambahay pa ay may dalang tray na mayroong waffles at juice
sa baso. Dumiretso siya sa batid kong living room ng mansyong ito.
"Sir Cash!" bumati ang kasambahay na may dalang coat at lumapit sa aming
gawi. "Sir, kanina pa ho kayo hinihintay nila Sir Devious. Nasa sala po
sila..." turo niya kung nasaan ang kanyang sinasabi.
Ngumisi si Cash at naramdaman ko ang pagpisil niya sa aking kamay. It
felt so surreal! Medyo awkward din ang pakiramdam ko dahil parang ito ang
kauna-unahang may mga taong nakakakita sa amin.
"Thank you," tipid na tango ang sinukli niya sa kasambahay bago ako
higitin kung saan.
The centralized aircon touched my skin, kahit na malamig ang hangin na
dulot noon ay pinagpapawisan ako dahil sa sobrang kaba lalo pa't
nadidinig ko ang tawanan ng iilan habang papalapit kami.
"Cash!" mahinang tawag ko.
Hindi niya iyon pinansin o napansin dahil sa sobrang hina. Sa halip ay
paulit ulit na bumuga na lamang ako ng hangin para mawala ang kabang
nagsusumiksik sa aking dibdib.
"What the fuck, Devious!" halakhak ng isang boses.
"Dude, wrong move! Checkmate!" mayabang na sinabi ng isa pang malalim na
boses.
"Fuck you, Denver! Cheater!"
Naghagalpakan sila sa tawa.
Three men in their twenties were sitting on the long and white sofa while
playing chess. Ang isa doon ay ibinato ang king sa isa pang lalaki na
tawa ng tawa.
"I didn't cheat? Just accept your defeat, Devyll!" the other man said
with amusement.
Halos manigas ako sa paghila ni Cash sa akin dahil sa sobrang kaba at
hiyang nararamdaman ngayon.
"Ulol! Fucking cheater!" iritadong sinabi noong chinky eyes at medyo
namumula ang pisngi.
"Bro, accept it. Denver's a chess monster. Manok ko talaga 'yan!"
naiiling na tawa ni Devious.
The Devious Estrevillo is here! I didn't expect this! I didn't expect
that they're related! Gosh!
Devious Estrevillo's one of the famous and hottest Calvin Clein model!
Ugh no, he's the most popular among them all! Lalo na sa US.
Hindi ko akalaing magkamag-anak sila ni Cash, mukhang malapit pa talagang
relative!
Natigil sila sa pagtatawanan nang mapansin si Cash. Devious' cocked his
head to one side as he shifted his gazed at me.
Ang butil ng pawis ko ay tila lalong naipon sa aking ilong. Ngumuso si
Cash at saka nagtaas ng kilay kay Devious.
"Whoah..." manghang sambit noong isa pang lalaki na si Denver. "You
finally found her..."
Hindi pamilyar sa akin ang dalawa pang lalake, iyong isa ay singkitin ang
mga mata at namumula ang pisngi.
Itong Denver naman ay kayumanggi lamang ang kulay, pero hindi nalalayo
iyon sa itsura nila Devious. Mukhang kamag-anak rin ang isang ito.
Nakatingin sila sa akin na para akong si Nemo na nahanap na. Damn it!
Hindi ko alam kung bakit iyon agad ang naisip ko. Alam din pala nilang
hinahanap ako ni Cash.
"Ginalingan masyado, may nanalo na..." halakhak ni Devious.
Nakitawa na lamang rin si Cash habang naiiling, hinigit niya ang kamay ko
patungo sa isang sofa na nasa tapat nila Devious at doon kami naupo.
Nanatiling malamig ang mukha noong singkit, tila ba'y wala siyang
pakealam sa nasa paligid niya. Bahagyang ngumuso siya at saka kinuha ang
isang baso ng juice sa center table at sumimsim siya roon.
Pinisil ni Cash ang aking kamay dahilan para mapatingin ako sa kanya. He
wiggled his eyebrows and then he smiled.
"This is Xinea," pakilala niya. "Xinea, they're my cousins. Devious and
his brother Devyll at si Denver..."
Napalunok ako at kaswal na ngumiti sa kanila bilang pagbati man lang.
Okay lang naman sigurong hindi na ako magsalita 'di ba?
"So... Finding Heaven is over now..." halakhak ni Denver.
Ngumiti na lamang ako. Humalakhak naman si Cash dahil doon. Marahang
ibinigay niya sa akin ang isang baso ng juice na kakalapag lang ng
kasambahay sa table.
Sumimsim ako roon at nilapag muli sa lamesa.
"Saan mo s'ya nahanap?" inosenteng tanong ni Devious.
Nagkibit ng balikat si Cash habang sumisimsim sa kanyang juice pagtapos
ay inilapag niya ulit iyon sa lamesa.
"Ryle tracked her, she's in a private condominium..."
"Akala ko pa naman ginalingan mo kaya nahanap, 'yon pala nagpatulong ka
sa Kpop..." kunwaring disappointed na sinabi ni Devious.
Nagtawanan kami doon. Pagtapos naming magmeryenda kasama sila ay naunang
umalis at nagpaalam iyong si Devyll na matutulog muna.
Hindi sila mahirap pakisamahan kahit na sobra ang kasikatan lalo na ni
Devious ay hindi siya nagyayabang, hindi rin siya iyong tipo na katulad
ng ibang nasa showbusiness.
Si Denver Frezto ay pinsan pala nila Devious sa side Mom nila, sila ni
Cash naman ay sa father side. Pero nakikita kong pinsan na rin ang
turingan nila kahit na ganoon.
"Tita Olga offered me to cover a magazine, ayaw ko namang magmodelo kaya
hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. You know Tita Olga..." si Denver.
Tumawa si Devious.
"Why don't you at least try?"
"Ayaw niyang makita ang balat niya sa dibdib!" halakhak ni Cash,
pumalupot lalo ang kanyang braso sa aking baywang.
Kumalabog ang puso ko. Bawat pagdidikit ng aming balat ay lalo akong
nakukuryente. Kuryente na hindi ko kayang iwasan kahit nakakakiliti na.
"It's my charm, idiot. Hindi ko lang talaga ginusto ang pagmomodelo dahil
ayaw ko ng atensyon." si Denver.
Nagtaas ng kilay si Devious.
"Talaga ba? Kaya naman pala CEO ka ng agency ninyo at nilalandi mo lahat
ng talents doon!" halakhak niya.
Nagmiddle finger si Denver. Nakikitawa na lamang kami ni Cash sa pag-
aasaran nilang dalawa.
"Lakad mo ako kay Brenda!" si Devious.
Seriously?
Kumunot ang noo ni Denver at nangising aso.
"Seriously? Dude, makukuha mo 'yon sa isang kindat lang. Mamili ka naman,
mabuti sana kung kay Reanna na lang!" halakhak ni Denver.
Sumipol si Devious. "Brenda muna, save that Reanna for the last."
"Ano 'yon gutom na gutom ka? Bakit 'di ka magbar? Mamaya maakusahan pa
'yong agency ko na bugaw!"
Napuno ng tawanan ang buong sala. Mukhang pamilya ng babaero ang mga ito,
magmula pa lang kay Rocket naaamoy ko na. Pati ba naman kay Devious?
Pero hindi na ako magtataka doon, ang mga ganyang lalaki ay talagang
babaero lalo na't sa showbiz pa! Naku! Sure na iyon.
"Let's go back to Manila..." ani Cash habang naglalakad kami patungo sa
unit namin ni Xendo.
Nagyaya na akong umuwi dahil baka hinahanap na ako ni Xendo, hindi naman
ako makatawag o makapagtext sa kanya dahil namatay na ang cellphone ko.
Hindi ko rin kabisado ang kanyang numero para sana makitawag kay Cash.
Pinasadahan ko ng daliri ang aking buhok. Huminga ako ng malalim at
huminto sa harap ng unit ko, tumayo lamang siya sa harapan ko at
tinitigan ako.
"Bumalik ka na sa Manila, Cash. May mga kailangan pa akong ayusin rito
bago bumalik doon..."
"I should stay here, then."
Damn!
Umiling ako.
"Cash naman, alam nating hindi pa nahuhuli ang gumawa sa'yo niyan. Kapag
nanatili tayong magkasama may possibility na mapahamak ka na naman!"
His forehead creased.
"As long as you're with me, I don't care. Mas gusto kong magkasama tayo
at nakikita kita sa malapit." malungkot na sinabi niya at hinawakan ang
aking kamay. "And about that asshole, pina-imbestigahan ko na. So, you
don't have to worry..."
I sighed.
Hindi ako nakakasiguro sa lahat ngayon. Mas natitiyak ko sa aking sarili
ang takot para sa sarili ko, sa taong nakapaligid at takot para kay Cash.
Hindi siya pwedeng mapahamak muli nang dahil sa akin. Hindi ko na
matatanggap ako ganoong klase ng pangyayari.
Ang daling sabihin na safe zone ko siya pero safe nga ba siya kapag
kasama ako?
Hindi.
Kinabukasan ay naabutan ko si Xendo na nasa sala, nasa armrest ang
Macbook niya at abala siyang nakatigin doon habang nagtitipa ng kung ano.
Napatingin siya sa gawi ko nang marinig ang pagbukas ko ng pintuan.
Umayos siya ng pagkakaupo at isinara ang kanyang Macbook.
Humalukipkip siya at malamig ang tingin na iginawad sa akin. Alam kong
galit siya sa oras na ito.
Alam ko naman kung bakit, hindi kasi ako nakapagsabi sa kanya. 'Tsaka
kagabi ay hindi ko rin siya naabutang gising para sana magpaliwanag kung
bakit ako nawala buong araw.
Marahil ay pagod din siya kagabi kaya nakatulog na rin agad sa silid
niya. Maalalahanin kasi si Xendo lalo na pagdating sa akin at kay Disney.
Si Disney iyong nobya niya, hindi ko pa siya nakikita sa personal at wala
akong alam kung ano ang kanyang itsura dahil hindi pa naman siya
naipakita sa akin ni Xendo.
"Where have you been?" seryosong tanong niya.
Umupo ako sa single sofa na nasa harapan niya lamang. Wearing his white
v-neck t-shirt and gray sweatshorts, it looks like he doesn't have a
class today.
Kagigising niya lang rin dahil mugto pa ang kanyang singkit na mga mata,
namumula ang pisngi at ilong. Nakakatuwang tingnan.
Tumikhim ako.
"Kasama ko si Cash." diretsa kong sinabi.
Kumunot ang noo niya.
"What? He's here? At sumama ka naman?" inis na tanong niya. "Xinea naman!
Hindi pa tayo sigurado kung nasa paligid lang ang mga hayop. Paano kung
nasundan nila ang Estrevillo'ng 'yon? E 'di napahamak na naman kayo!"
Ugh! Shit, this is it!
Alam kong kasalanan ko kaya kailangan kong tanggapin ang lahat ng
sasabihin ay sermon niya sa akin ngayon.
Natural naman talagang mag-alala siya dahil binilin ako ni Mommy't Daddy
sa kanya. Imbes na sila ang kasama ko, ngayon kaming dalawa lang tuloy ni
Xendo ang nagdadamayan.
Nakakalungkot isipin.
"You're really careless! Hindi mo ba naisip na papatayin mo ako sa pag-
aalala? Even Mom and Dad! They kept on calling me yesterday if you're
already home!" iritadong sambit niya.
Tama siya. Tama lahat ng sinasabi niya, mali ako. Nakakaluwag sa
pakiramdam na siya ang umaaruga sa akin at ako pa itong mas matanda sa
amin.
He looks concern!
"I'm sorry..." emosyonal na sinabi ko.
He sighed.
"God, Ate. Please, call or text me where you are exactly if you'd go
outside... Hindi ko naman sinasabing magkulong ka rito buong maghapon.
Ang akin lang, sana naman h'wag mo 'kong masyadong pag-alalahin."
Tumango tango ako at malungkot na tumingin sa kanya.
Hindi ko alam kung paano matatabunan ang pag-aalala niya. Ayaw ko namang
maging alalahin pa sa kanya, e. Hindi ko rin naman kasi inaasahan na
magkikita kami ni Cash kahapon.
Akmang magsasalita pa sana ako nang biglang tumunog ang doorbell.
Kumalabog agad ang puso ko, hindi dahil sa kaba kundi dahil sa excitement
na nararamdaman ko.
Alam ko naman kung sino iyon. Wala naman kasing ibang nakakaalam nito
kundi siya lang.
Nagulat ako nang naunang tumayo si Xendo, mariing sumulyap pa siya sa
akin bago tuluyang buksan ang pintuan.
Damn it.
Natanaw ko agad si Cash doon. Nakatingin siya kay Xendo, kunot na kunot
ang kanyang noo at parang hindi makapaniwala rito. Kumuyom ang kanyang
kamao.
Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na lumapit sa kanila, humawak ako sa
braso ni Xendo para mabigyan ako ng espasyong makita si Cash.
Umigting ang panga ni Cash nang makita ako at saka sumulyap muli kay
Xendo.
Seriously? Magkakilala ba sila? Bakit parang may galit sila sa isa't isa?
"Xendo." I called. "Cash..."
Napansin ko ang mga dalang paperbags ni Cash. Sa isang kamay niya naman
ang susi ng kanyang kotse, nakakuyom iyon at parang nagpipigil na
manuntok.
"What are you doing here?" tanong ng malalim na si Xendo.
Darn!
Huminga ako ng malalim. Nangunot ang noo ni Cash na parang nagtataka sa
tinanong nito.
"What are you doing here at my girlfriend's unit?" balik tanong ni Cash
sa mariing tono. "I should be the one asked you that!"
Nanlaki ang mga mata ko.
"Cash!" saway ko.
"Girlfriend? Really!" Xendo scoffed.
Cash' jaw clenched. Matalim ang naging pagsulyap niya sa akin,
disappointed was very evident on it. Hindi ko alam kung para saan pero
masakit iyong tanggapin.
Tumayo ako sa pagitan nilang dalawa na mukhang nagkakainitan na.
Pagkalapit ko pa lang ay mahigpit na hinawakan na ni Cash ang aking
palapulsuhan.
"Sino ito, Xinea? Huh?" mariing tanong niya.
Napangiwi ako sa higpit noon pero agad ding lumambot ganoon din ang
kanyang ekspresyon nang mapansin ang pagngiwi ko.
Bigla ay nagsink in sa akin ang lahat!
Fuck it, ang tanga ko talaga!
"Cash, kapatid ko si Xendo!" paliwanag ko.
Kumunot ang kanyang noo at sumulyap kay Xendo. He exhaled sharply. Hindi
ko alam kung anong reaksyon pero halata gumaan ang kanyang madilim na
mukha kanina.
Umismid si Xendo at pinakatitigan ang bawat kilos ko at ni Cash.
Damn. Xendo being Xendo!
"Xendo si Cash..." pakilala ko pa.
Napailing si Xendo sa iritasyon.
"Pwede bang magbihis ka muna, Ate? Humaharap ka sa bisita mo ng ganyan?"
inis na tanong niya.
Nag init ang pisngi ko. Marahang pinagkalas ko ang kamay namin ni Cash at
nahihiyang tumingin ako sa kanya.
He smiled and nodded.
"Go... I'll wait here..." he whispered.
Damn it!
Nakapantulog pa akong damit at walang bra na suot! Mabuti na lamang at
malaki ang t-shirt ko kaya hindi halata iyon.
Tsss.
Chapter 32
FTF 30
Yugto 30
Pagtapos kong maligo ay lumabas na ako ng kwarto, naabutan ko sila Cash
at Xendo na seryoso lamang na nag-uusap.
"So, what's your plan? Why are you here?" walang kaabog-abog na tanong ni
Xendo.
Kumurap kurap ako at nagtago muna sa likod ng istante para makinig sa
kanila.
Huminga ng malalim si Cash, kumamot siya sa kanyang kilay at
nakipaglabanan pa ng matalim na tingin kay Xendo.
What's this?
"It's my plan. You don't need to know what it is..." he casually said.
Nalukot ang mukha ni Xendo, halatang hindi nagustuhan ang kanyang sagot.
Hindi na talaga mawawala kay Cash ang kapormalan at kawalan ng pake kung
may galit man sa kanya o wala.
Pero hindi ba pwedeng umayos muna siya ngayon at makipag usap ng maayos
kay Xendo?
"She's my sister, it's my concern if I let her with you! Kaya ako pa rin
ang magdedesisyon kung gusto o ayaw ko siyang makikitang kasama ka."
I gasped.
Kumunot ang noo ni Cash, umayos siya ng pagkakaupo at sumandal sa back
rest ng sofa. He looked at Xendo with nothing but seriousness.
"Are you kidding me?" he asked. "Come on, Xendo Felizardo. I know you
already know me, h'wag mo akong idamay sa gulo ninyo ng kapatid ko. Galit
ka sa kanya? Wala akong pakealam, pero hindi mo pwedeng iiwas sa akin ang
kapatid mo..." malamig ngunit may inis na sinabi niya.
Nangunot ang noo ko.
Anong mayroon sa kapatid ni Cash at kay Xendo? Gulo? Anong gulo iyon?
Bakit parang hindi ko nabalitaan?
Kaya ba tuwing tungkol sa Estrevillo ang pinag-uusapan ay galit si Xendo?
Hindi ko rin maintindihan kung bakit ganoon na lang ang galit ni Xendo
everytime I was talking about Estrevillos.
Hindi ko na hinayaang humaba pa ang pagtatalo nila, lumabas na ako at
umupo sa single sofa na katabi ni Cash.
Ayaw ko na nang gulo lalo na sa pagitan pa ng kapatid at ni Cash. Hindi
ko alam kung ano nang mayroon sa amin ni Cash.
I mean, yeah he said that I'm his. Pero hindi ko alam kung ano ang dapat
kong gawin o maging kilos. Ang hirap humanap ng lugar gayong bago pa lang
kaming ganito.
I'm in love with him but... Ugh! Bahala na nga.
Cash looked at me, naging malambot ang ekspresyon niya. Pero bakas pa rin
ang iritasyon.
Huminga ako nang malalim at tumingin kay Xendo. Nakatingin na rin siya sa
akin ngayon, mariin at madilim ang kanyang mukha.
"Xendo, anong problema?" marahang tanong ko.
He inhaled sharply.
"You're not going out with him, dito ka lang at hihintayin mo akong
umuwi..." mariin niyang deklara.
Hindi nagsalita si Cash, naramdaman ko na lang na hinawakan niya ang
isang kamay ko at pinatong iyon sa armrest.
Kumalabog ang puso ko.
Naningkit ang mga mata ni Xendo sa akin.
"Xendo, ano ba kasing problema? Hindi naman ako ipapahamak ni Cash!" I
said.
Totoo naman iyon, siya nga halos magbuwis na ng buhay sa akin tapos
ipapahamak ako? Parang malabong mangyari iyon.
May personal issues lang talaga sila Xendo at ang kapatid ni Cash. Sino
kaya? Si Rocket lang naman ang maangas sa kanila kaya siguro nga si
Rocket.
"Just do what I said, Ate. Sa tingin mo ba ipapahamak rin kita? Ayaw ko
lang na umalis ka sa lugar na ito, dahil dito lang ang safe hangga't
hindi pa nahuhuli ang suspects..."
Wala akong nagawa sa sinabi ni Xendo. Pero hindi naman niya pinaalis si
Cash, kahit na pumasok na siya sa klase niya.
Medyo malayo rin ang school ni Xendo rito dahil wala namang malapit na
university dito. Basta ang konti lang talaga ng nakakaalam ng lugar na
ito.
Sabay kaming kumain ng tanghalian ni Cash, lutong bahay iyon. Ang iba
doon ay order sa restaurant, may sarili palang restaurant sila Devious
dito sa Davao.
Gaano ba kalaki ang pagmamay-ari ng kanilang pamilya?
Pumulupot ang braso ni Cash sa aking baywang, napahugot ako ng malalim na
hininga at sumulyap sa kanya.
Hinilig niya ang kanyang batok sa backrest ng sofa, mukhang antok siya at
pagod. Napanguso ako at pinagpatuloy ang panunuod ko ng A walk to
remember.
Hinawakan niya ang ulo ko at hinilig ako sa kanyang dibdib.
"I love you." He murmured.
Tumaas ang sulok na labi ko at sinulyapan siyang muli. Nakapikt ang mga
mata niya, medyo nakaawang pa ang kanyang mapulang labi.
Parang kuryente siyang kumikiliti sa akin tuwing tititigan ko siya,
nakakatuwa lang talaga at nakakakilig na natitigan ko siya ngayon na
hindi ako gaanong naiilang.
Hindi ko na nabilang kung naka ilang I love you na siya simula pa kanina,
kahit na habang kumakain kami ay sinasabi niya iyon tuwing magtatama ang
tingin namin.
Ako naman, ayun kilig na kilig! Tsss.
Sobrang saya sa pakiramdam! Hay.
"Bakit mukhang pagod ka ba?" tanong ko habang nakanguso.
Bahagya niyang idinilat ang kanang mata niya para makita ako. He flashed
a genuine smile and held my cheeks.
"Kasi po galing pa ako ng Manila,"
Kunot noo ko siyang tiningnan.
"Anong ginawa mo roon? E, 'di ba kahapon nandito ka pa?"
"May importanteng meeting kasi sa kumpanya, so... I need to be there even
if I badly wanted to be with you last night." He sighed.
Umayos siya ng pagkakaupo at saka ako hinigit sa baywang, napatawa ako ng
malakas nang bigla'y kagatin niya ang pisngi ko.
Shit! Nakakakiliti iyon dahil sa malambot niyang labi ang ginagamit
niyang pangkagat sa pisngi ko.
He chuckled.
"Fluffy baby! Tumataba ka na, ang sarap ng yakapin lalo." Mas lalo niyang
hinigpitan ang pagkakayakap sa akin at saka hinalikan ang ilong ko.
Tumawa ako at hinampas ang dibdib niya. Langhap ko ang mabango niyang
hininga, seriously! Hindi ba bumabaho 'to? Parati na lang mabango, e.
Nakakahiya! Pansin ko naman din na tumataba ako nitong nakaraang araw
dahil wala akong ginawa kundi ang kumain lang at matulog dito sa unit
buong araw.
Sinong hindi tataba sa ganoong gawain?
"Matulog ka na muna kaya?"
Umiling siya at humalik sa kamay ko.
He's just too cheesy! Ugh!
Sige pa, Cash. Ihulog mo pa ako lalo sayo, baka hindi na kita mapakawalan
niyan.
Ang sarap sa pakiramdam na may nagmamahal na ganito sa akin.
Napapatunayan ko iyon base sa mga kilos niya, e.
Sana talaga...
"Sa bahay na lang, baby. Mamaya maabutan pa ako ng kapatid mo rito..." He
grinned.
"Ano bang mayroon? Narinig ko kanina na mayroon silang gulo ng kapatid
mo? Sino?"
Kumunot ang noo niya.
"Eavesdropping, eh?" kinurot niya ang ilong ko. "Wala 'yon, sa kanila na
lang 'yon." He shrugged.
Nangunot ang noo ko.
"Ano nga kasi 'yon?" pangungulit ko.
Hirap kasinh manghula kung bakit galit si Xendo sa kanila, e. Ayaw ko
sana ng kumplikasyon. Gusto ko kasing maging maayos si Cash at Xendo para
maging masaya ako.
He sighed, he entwined our fingers and hugged me from behind. He rested
his chin on my shoulder.
Napasinghap ako. Nakakakiliti ang bawat pagtama ng kanyang hininga sa
leeg ko.
"You know Shield, right?" he asked, giving little kissed on my shoulder.
It made me shivers.
Huminga ako ng malalim at hindi na siya nasagot dahil sa pagkailang ko sa
mga maliliit niyang halik sa aking balikat.
"He has a girlfriend who got a heart surgery, they broke up because she
had changed. 'Yong puso niya ay galing sa matalik na kaibigan ng kapatid
mo..." He said.
Hindi pa rin siya tumitigil sa kakagawad ng maliliit at matamis na halik
sa balikat ko pababa sa braso ko.
Napapikit ako dahil doon. Ito ang kauna unahang may humalik sa akin na
nagugustuhan ko, iyong walang halong pandidiri at disgusto.
Tanging kiliti ang nararamdaman ko ngayon at kagustuhan pa.
"T-talaga?" kakaibang tono ang lumabas sa aking bibig.
Napatigil siya sa paghalik, namumungay ang mga matang nilingon ko siya.
Shit! Nakakaliyo ang ginawa niya, parang nakakabaliw na hindi
maipaliwanag.
Nakakunot ang noo niya sa akin, he cupped my cheeks. Nalito ako doon.
Bakit siya huminto?
Tsss.
"Talaga, baby..." he boyishly grinned. "Na-in love si Disney sa kapatid
mo, pero hindi iyon nagtagal dahil may kinikilala pa rin pala siya..."
nagkibit siya ng balikat.
Napanguso ako at tumango tango na lamang. Hindi ko alam kung bakit nag
aabang pa akong mahalikan niyang muli.
He gave a peck on my lips.
"End of story..." He smiled. "Let me kiss you na..." ngumuso siya at
sinakop ang labi ko.
Napalunok ako, abot tahip ang tibok ng puso na parang lalaba na iyon mula
sa akin.
Iginiya niya ang kamay ko sa kanyang batok. Dahan dahan niya akong
inihiga sa sofa na inuupuan namin, humawak siya sa magkabilang panga ko.
Napahugot ako ng malalim na hininga at saka sabik na ginantihan siya ng
halik. Hindi ko alam kung marunong ba akong humalik o hindi basta ganti
lang ang ginagawa ko.
God! I love this man very much.
Wala na akong hahanapin pa dahil lahat naman ay nasa kanya na. Alam kong
kahit sinong babae ay matututong makuntento kapag si Cash ang kanilang
minahal.
Minsan masungit pero alam mong may itinatagong lambot naman lalo na sa
kanyang mahal.
Sana ako iyon.
"God, baby. Stop kissing me back..." He huskily mumbled, his lips went
down.
He kissed my neck, I gasped when it touched the sensitive part of it.
Bumaba pa ang halik niya sa aking collar bone, marahang kumagat siya doon
at ramdam ko ang ginawa niyang pagsipsip doon.
Naghabol ako ng hangin, nakahawak lang ako sa malambot niyang buhok
habang abala siya sa paghalik sa kung saang parte ng dibdib ko.
"Cash..." I called, panting.
"Hmm..." He hummed.
Nanlaki ang mga mata ko nang matagpuan ng kanyang mainit na kamay ang
aking dibdib. Napasinghap ako nang marahan niyang pisil-pisilin iyon.
Oh God!
Napapikit na lamang ako dahil sa init na ibinibigay noon sa aking
katawan. Hindi ko alam kung anong pakiramdam ito pero batid kong butil
butil na ang pawis sa aking noo.
Mabilis na humalik siya sa noo ko at saka sa labi ko. Naghahabol lamang
ako nang hangin dahil patuloy na naglalaro ang kamay niya sa aking
dibdib.
"Cash..."
"Baby..." he called huskily. "You're driving me crazy..."
Muling humalik siya sa labi ko, his tongue entered my mouth. Huminga ako
ng malalim at tinanggap lamang iyon.
Ugh! Shit!
Ang init!
Mahinang natawa siya, humawak pa siya sa pisngi ko at saka siniksik ang
kanyang mukha sa gilid ng leeg ko.
"Ca- Cash..." A moan escaped me when I felt his touch on my wetness.
Damn it!
Wala pang nakahawak noon kundi siya! Nanindig ang balahibo ko habang
dinadama ang bawat matamis niyang haplos doon.
Fuck!
"Ah..." I moaned.
Sumipsip siya sa gilid na parte ng leeg ko. Hindi na mapakali ang ulo ko
kung saan ba babaling dahil sa sarap na nararamdaman ko dala ng kanyang
malikot na kamay.
Humihingal ako habang nagdedeliryo sa kanyang ginagawa, napaliyad ako
dahil sa kiliti noon. Hindi pa siya nakuntento at pinasok ang kanyang
kamay sa aking pajama.
Gosh!
Ang isang kamay niya ay ibinababa na ang garter ng pajama ko, napaliyad
ako para maayos niya iyong maibaba.
Damn it.
Ibang klase si Cash, lahat napapasunod niya sa gusto niya. Bumaba ang
kanyang mukha sa aking dibdib, ni hindi ko naramdaman na nakataas na pala
ang aking sando!
Napahawak ako sa buhok niya nang bumaba ang mapanuya niyang labi sa aking
puson, habang humahalik siya doon ay ibinibaba niya rin ang aking panty.
"Oh... Cash..." Mahinang sambit ko sa kakaibang tono.
His eyes were serious, namumungay at parang nag aapoys iyon ngayon.
Tinanggal niya ang kanyang t-shirt, suminghap ako sa ganda ng kanyang
tinatagong katawan.
Six pack abs, that v-line? He looks so really really hot and sexy! Oh
damn! I don't know where should I focus now!
I want to just look at him forever naked...
Muling humalik siya sa aking puson bago iyon mapunta sa pagitan ng hita
ko.
Damn... This is...
Kusang naghiwalay ang aking hita para bigyan siya ng espasyo, naramdaman
kong sumipsip siya sa v line ko bago iyon tuluyang dumampi sa aking
pinakaiingatan.
Sobra sobrang init ang tinatamo ko ngayong oras na ito. Parang kahit
anong oras ay makakatulog ako dahil sa antok.
And hell! Damn! Shit!
Napapamura na lamang talaga ako ng hindi inaasahan.
"Fuck... Ah..." Napaliyad liyad ako.
Pinikit kong mabuti ang inaantok kong mga mata at dinama lamang ang pag
angkin niya roon.
Bawat paghaplos ng dila niya doon ay nagbibigay ng kuryente sa akin,
pakiramdam ko'y may sakit akong panginginig.
Damn it.
"Damn it, Cash..." naimura ko paungol.
Fuck!
Naramdaman ko ang mahinang pagtawa niya at lalong ginalingan ang ginagawa
doon, lalo akong nagdeliryo sa sarap.
Nanginig ang buong katawan ko nang maramdaman ang peak ko. Shit! Hingal
na hingal ako.
He held my legs, he guided it to wrapped around his hips. Kahit
nanginginig ay pinilit kong ipalupot iyon sa kanyang baywang.
Sinuportahan niya ang aking likuran at paharap akong inupo sa kanya. Nag
init ang pisngi ko nang makita ang paninitig niya sa akin, seryoso at
mapungay ang kanyang mga mata na parang ako lang ang pwede niyang
pagtuonan ng kanyang atensyong mahal.
Pumikit ako at siniksik ang mukha sa kanyang leeg.
Gosh!
He chuckled on my shoulder.
"I love you, cursing machine..."
Fuck it!
Nanlaki ang mga mata ko nang idiin niya ako sa kanya lalo, tumindig ang
lahat ng balahibo ko nang maramdaman ang kanyang naghuhumindik na alaga,
mayroon man siyang jeans ay bukol na bukol iyon.
"Ugh!" Impit na ungol ko nang paulit ulit niyang ginawa iyon.
Hanggang sa ako ang bumigay, humalik ako sa leeg niya at kusa akong
kumiskis doon. Nakakagat ko pa ang kanyang leeg dahil sa sarap ng
pakiramdam doon.
This is the first time I felt this kind of hotness!
"Cash! Ah..." I moaned while grinding my hips against his giant bulge.
Mabibigat ang paghinga niya habang nakasuporta lamang sa aking balakang.
Pareha kaming hingal dahil sa init na pinagsalo na aming nararamdaman.
"Baby, I- I can't take this..." napapaos niyang sinabi at hinalikan ang
labi ko. He sucked my tongue.
Lalo akong dumiin doon, damn Heaven! Shit this is really really insane!
Hindi ko ito... Fuck!
"I love you so much," mahinang sinabi ko sa hingal na boses.
"And I want you to be my lifetime, baby..." his voice was husky.
Chapter 33
FTF 31
Yugto 31
Naging mabilis ang araw ko, hindi ko alam kung bakit kapag kasama ko si
Cash ay bumibilis ang takbo ng oras samantalang pag hindi kami
magkasama'y napakabagal naman.
Sadyang nakakamiss ang oras na magkasama kaming dalawa. Ang hirap masanay
na wala ang presensya niya, hindi madali iyon dahil nakakaadik ang
kanyang presensya.
Talagang hahanap-hanapin.
"Mom, ayos lang ako dito sa Maynila ulit. Please, stop worrying..."
Nasulyap ako kila Sidney na abala sa pagkain ng Nachos. Ngayon ko balak
ikwento sa kanila ang nangyari sa pagitan namin ni Renza at noong pinsan
niya.
Masyado na kasi silang nag-aalala at nalulungkot kung bakit parati na
lang akong nawawala at umiiwas sa kanila.
Ngayon nga'y hindi ko inaasahan na maaabutan ko sila rito sa mansyon. Ang
sabi nila Manang Esme ay pabalik balik na raw rito ang mga kaibigan ko at
parating nag-aabang sa pagdating ko.
"Xinea, hindi pa yata nakakabuti sa'yo ang malapit sa mga taong sangkot
sa mga-"
"Mom, hindi sila sangkot roon. Mga kaibigan ko pa rin sila, please,
Ma..." nawawalang pasensyang agap ko.
She sighed.
"Heaven, Anak. I hope you understand me, I am your mother. Nag aalala ako
sa mga taong nakakasama mo lalo pa't alam kong sangkot ang kaibigan mong
si Renza. I just want you to be more careful now, hindi lahat ng tao ay
pagkakatiwalaan mo."
Nanginginig ang kanyang boses, halata ang pag-aalala niya. Gusto kong
bawiin ang lahat ng nasabi ko at sundin na lamang ang mga gusto niya.
Nahihiya na kasi ako sa kanila, pakiramdam ko parati ko na lang silang
pinag-aalala. Kakabalik lang nila kahapon sa US, nanggaling sila sa Davao
kung nasaan kami ni Xendo kahapon.
Nagpasya at nagpaalam ako sa kanila na uuwi ako ng Maynila, naalala ko pa
kung paanong umalma si Xendo kahapon. Inis siya sa naging desisyon ko.
But what can I do? My life is here in Manila, Cash is here. He's my life.
Mahirap ang malayo sa taong mahal mo, hindi ko nakakaya na palaging sa
telepono lamang kaming magkausap sa dalawang linggong lumipas.
Naiintindihan kong narito sa Maynila ang kanyang buhay, narito ang
kanyang pamilya at ayaw kong mapagod pa siya sa kakabalik sa akin sa
Davao.
Nagugulo ko na nga ang buhay niya, masyado pa siyang napapagod. Sobrang
ayos ng simula namin ni Cash, walang away at walang miski kahit anong
tampuhan.
"Ven, would you please make us understand you? Why?" magkasunod na tanong
ni Yvone sa frustrated na tono.
Huminga ako nang napakalalim. Sinulyapan ko ang mga kasambahay namin na
nag aayos ng meryenda sa center table.
Si Jona ay nagsasalin ng juice sa mga baso namin. Si Letlet naman ay
inaayos ang mga waffles sa lamesa. Ngumiti sila sa akin bago umalis ng
living room at iwan kaming tatlong magkakaibigan.
Paulit ulit na napalunok ako.
They deserve to know the truth. I don't know if they would believe me
because Renza is a friend, too. Close friend, we're like sisters. Kaya
mahirap paniwalaan ito, miski ako nga'y hindi makapaniwala.
I brushed my hair, kinakabahan ako sa maaaring masabi nila o maging
reaksyon nila. Baka maisip nila na gumagawa lamang ako ng kwento.
"Sid, Von... Hindi ko alam kung paanong mag uumpisa." napailing ako. "Sa
totoo lang ang hirap, sobrang hirap..." malungkot na sabi ko.
Kumunot ang noo nila at hindi nagsalita. Umayos silang dalawa sa
pagkakaupo at binaling ang buong atensyon sa akin.
Huminga ako nang malalim. Ang sakit sa puso na masasabi ko sa kanila...
"I was molested... Someone molested me..." Mahina ang bawat pagbigkas ko.
Nagsalubong ang kilay nilang dalawa, suminghap si Yvone.
"What? When?" mariing wika niya sa nag aalalang tono. "Six years ago?
Kaya ka ba nawala noon at naging mailap sa aming mga kaibigan mo?"
Tumango ako, bawat pagtatanong niya sa nag aalalang boses ay pinapalambot
ng tuluyan ang puso ko. Bumabalik ang lahat sa akin na parang mababaliw
na ako pero dapat kong pigilan at sabihin sa kanila ang lahat.
Nangilid ang luha sa aking mga mata.
"Muntikan na akong marape ni Alex at ng mga kaibigan niya. At nito lang,
the last time we were together. They..." nagpanic ang boses ko. "They...
T- they! Fuck! No!"
Naging blangko ang aking isip. Sumakit ng sobra ang aking ulo at saka
nakita ang mga pangyayari na hindi ko kailanman nagustuhan.
Hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong nawalan ng lakas magsalita
at nagsisigaw. Alam kong mukhang nababaliw ako.
Bumuhos ang lahat ng luhang kanina ko pa pinipigilan. Nanginginig ang
lahat sa akin ngayon.
Nanlaki ang mga mata nila Sidney habang nakatingin sa akin. Mabilis ang
naging pagkilos ni Yvone at lumapit sa akin.
Napahagulgol ako. Lahat ng ginawa ni Alex sa akin ay pumasok sa utak ko
ng walang pasintabi.
Ang haplos, ang mga halik sa aking leeg, sa aking labi...
"Damn it! Goddammit! Fuck! Umalis kayo!" nagsisigaw ako habang
humahagulgol na parang bata.
"HEAVEN!" sigaw ni Sidney, animo'y ginigising ako. "Ven!" her voice
broke.
Bumuhos ang luha sa mga mata nila Yvone at Sidney. Mahigpit na yumakap si
Yvone sa akin, kahit na puro pagpiglas ang ginagawa ko.
"Heaven! Shh! Calm down!" nagpapanic at naiiyak na pagpapakalma ni Yvone.
Nag init ang ulo ko, para akong sinisilaban ng apoy na hindi ko alam kung
saan nanggaling. Buong lakas na tinulak ko siya papalayo sa akin.
Napatili siya sa sakit nang sumalampak siya sa center table. Napapikit
siya sa sakit!
"Oh my God! Yvone!" tili ni Sidney na umiiyak na talaga.
"Leave! Leave me alone! Stay away!" sunod sunod na sigaw ko.
Oh God! No!
Nanlaki ang mga mata ni Sidney sa gulat dahil sa sigaw ko, punong puno ng
luha ang kanyang mga mata. Humahagulgol na si Yvone, lumapit agad si
Sidney sa kanya para tulungan siyang itayo.
"Leave!" sigaw kong muli.
Tinakpak ko ang tainga ko dahil para akong nabibingi sa lahat ng ingay na
nadidinig ko miski tunog ng mga paghakbang ay nakakabingi.
Nagtatakbuhan ang aming mga kasambahay papunta sa amin. Nanlalaki ang mga
mata nila habang nakatingin sa akin.
I was just crying like a kid while screaming. Hindi ko alam kung anong
sumapi sa akin, alam kong galit at pagkamuhi sa sarili ko ang
nararamdaman ko.
"Leave! Don't you dare come near me!"
Nagsinghapan ang tatlo naming kasambahay, ang isa sa kanila ay tinulungan
si Yvone. Nanlilisik ang mga mata ko, niyakap ko ang aking sarili.
"Ven! Wake up! Please!" sigaw ng umiiyak na si Sidney.
"Ma'am Heaven!" tawag ng mga kasambahay.
Tumayo ako mula sa sofa pero agad akong napaupo sa carpeted floor, my
knees were like jellies. Hindi ko kayang tumayo dahil sa panlalambot.
Napakasakit na kahit sarili ko ay hindi ko kayang pakalmahin. Ang utak ko
ay nakafocus lamang sa mga past memories, bad memories.
Ayaw ko na, napapagod na ako.
Akala ko ayos na ako, ang akala ko mabuti na ang lagay ng utak ko.
Mayroon pa rin pala...
Parang bata na humahagulgol ako, habang gumagapang gamit ang aking tuhod
at kamay.
"Diyos ko, Ma'am Heaven!" aligagang lumapit sa akin ang dalawang
kasambahay pero agad ko silang sinigawan.
"Lumayas kayo! Hindi ko kayo kailangan! Damn it!"
Nag iyakan sila Sidney, awa ang nakita ko sa mga mata nila habang
nakatitig sa bawat kilos na ginagawa ko. Alam kong gusto nilang lumapit
pero wala silang magawa dahil sa pagwawala ko.
Baliw pa rin ako...
Baliw pa rin...
Kulong pa rin...
Ang sakit naman, ang hirap maging maayos sa kabila ng ganitong sakit ko.
Kailan ako magiging maayos? Hindi na yata, it's been six years since I
got into rehab. I thought I was fine and back to the old me.
But this happened...
God, help me.
"Heaven! Diyos ko naman, nagdudugo na ang mga tuhod mo!" umiiyak na
sinabi ni Jona.
Nakita ko ang tuhod kong nagdudugo pati ang palad ko dahil sa nabasag na
mga baso kanina. Humagulgol lamang ako at hindi siya pinansin.
Lumapit si Sidney sa akin, mukhang natatakot pero hinawakan niya ako sa
braso para itayo. Marahas na tinulak ko siya, napasalampak lamang siya sa
armrest ng isang sofa.
Tinakpan niya ang kanyang bibig para pigilan ang pag iyak.
"Heaven, please. Wake up. Ano bang nangyayari sayo? Hindi ko
maintindihan! Hindi namin maintindihan!" She cried.
"They harassed me! Fuck it! Fuck!" sunod sunod na sigaw ko.
Sinabunutan ko ang aking sarili at saka nilumpasay ang mga paa ko, hindi
ko ininda ang mga bubog. Nagsigawan sila Sidney.
"Oh my God! Please! No!" si Sidney.
"Ma'am!"
Wala akong maramdaman kundi ang takot, galit at iba pa. Gusto kong
magkulong sa isang silid na walang kahit na sino.
"What the hell! Ate!"
Nadinig ko ang boses ni Xendo, galit at nag aalalang boses. Mabilis na
lumapit siya sa akin at hinawakan ako sa braso.
Nanindig ang balahibo sa aking braso. Bakit parang hindi tama?
Buong lakas na hinawi ko ang kanyang kamay dahilan para mapaupo akong
muli sa lapag. Humagulgol ako.
"Fuck!" He muttered. "Ate! Ate! Calm down!"
"Umalis ka!" Sigaw ko. "Hindi ko kayo kailangan! Kaya ko mag-isa!"
Wala na akong lakas, pagod na pagod na ako sa kakaiyak at kakasigaw pero
hindi ko alam kung saan pa nanggaling ang mga pagpapaalis ko sa kanila.
Damn.
Ang hirap kumalma.
Sa bawat hapding nararamdaman ko dahil sa mga sugat ay lalo akong
napapaiyak at pakiramdam ko ay wala akong kakwenta kwentang tao ngayon.
"Ate! Will you please calm your mind down! Please! I know you can do it!"
frustrated na ani Xendo at muling lumapit.
"No! Don't you dare!" sigaw ko.
Huminga ako nang malalim at pumikit pero agad ding napadilat dahil sa mga
masasamang pangyayaring nagflashback.
Napasabunot si Xendo sa kanyang buhok, napayuko siya ng ulo at pag angat
noon ay nakita ko ang pamumula ng kanyang mata at ilong.
Pinasadahan niya ako ng tingin, nang makita ang mga dugo ay napapikit
siya ng Mariin at bumuga ng hangin.
"Ate! Kumakalma ka naman sa akin 'di ba? Come on, Ate. Look at me, hindi
kita sasaktan. Please..." nanghihinang sinabi niya habang inaabot ang
kamay ko.
Hindi ako natinag noon, humagulgol lamang ako at iniwas ang kamay ko sa
kanya. Suminghap siya at napamura. Wala sa sariling kinuha ko ang isang
basag na plato.
"Heaven!"
"Ate! Damn it!"
Sabay sabay silang napasigaw doon. Nagtiim bagang ako, ayaw kong lumapit
ang kahit na sino ngayon. Hindi ko kayang mahawakan ng kahit na sino.
Tinapat ko iyon sa aking pulsuhan. Nanlaki ang mga mata nila at napatili,
si Xendo naman ay marahas na nagmura.
"Putangina! Bitawan mo 'yan!"
Umiling ako at wala sa sariling idiniin sa aking pulso ang matulis na
parte noon.
"Ate!" frustrated na sigaw ni Xendo.
Gustong gusto ko na mamatay dahil sa sobrang pagod ko. Gusto kong mawalan
ng malay na lamang para mawalan ng panandaliang alaala.
Pumikit ako at akmang igigilit iyon sa aking pulsuhan.
"Xinea!" sigaw ng pamilyar na boses.
Kumalabog ang puso ko. Bigla ay parang natauhan ako at napamulat. Direkta
ang aking mga matang napatingin sa pinanggalingan ng boses.
Nakita ko si Cash na nakatayo, nasa pintuan siya ng mansyon at bakas ang
gulat sa kanyang mga mata sa nakikitang sitwasyon ko.
Umigting agad ang panga niya at agad namula ang mga mata. Sobrang pag-
aalala ang nakita ko sa kanya habang papalapit sa gawi namin.
Mabibilis ang naging paghinga ko, biglang tumahimik ang aking mundo.
Hindi ko alam kung anong mayroong pero nawala ang lahat ng gumugulo sa
aking tainga kanina.
Humikbi ako at tumitig lamang sa kanya.
My calming place... My safezone...
Umawang ang kanyang labi nang makitang duguan ang aking mga tuhod at
kamay. Nanlaki ang mga mata niya nang mabaling naman sa aking hawak na
bubog.
Pumikit siya ng mariin at pagdilat noon ay namumula na ang mga mata niya,
halatang nagpipigil ng luha.
"Cash, h'wag kang lumapit!" I said.
Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag nasaktan ko siya.
His jaw clenched tightly.
"Hurt me, it's okay, baby..." malumanay na sinabi niya.
Mabilis na lumuhod siya sa aking tabi at hinawakan ang kamay ko.
Naramdaman ko agad ang init noon na nagpapakalma sa akin.
Kumalabog ang dibdib ko.
"No!" sigaw ko.
Nanlaki ang mga mata ko, kasabay ng paghawi ko sa kanyang kamay. Ganoon
na lamang ang pagngiwi niya nang madaplisan siya sa braso ng hawak kong
bubog.
"Sir!" tumili sila Jona.
Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang pagdudugo noong kaagad, kumalat
na iyon sa kanyang white sleeves.
Fuck! Why!
"No! No!" sunod sunod na iyak at iling ko.
Huminga siya ng malalim, nakaigting lang ang kanyang panga. Hindi
pinansin ang sugat na tinamo niya, mariing hinawakan niya ang kamay kong
may hawak na bubog at tinapon iyon.
Humagulgol ako.
"Cash..." I cried. "I'm so sorry... Sorry, sorry..."
Namumula na rin ang ilong niya ngayon, huminga siya ng malalim at tipid
na ngumiti sa akin.
Humagulgol akong muli at umiling ng umiling.
"It's okay, just calm down now. Magagawa mo ba 'yon?" marahang tanong
niya, suminghot siya at pinunasan ang mga luha sa aking pisngi.
Kinuha niya ang panyo sa kanyang bulsa at pinunasan ang mga dugo na
kumalat na rin sa aking mukha.
Malamlam ang kanyang mga mata.
"Calm down, baby..." kalmadong sinabi niya.
Wala sa sariling napatango tango ako habang napapahikbi, ngumiti siya ng
malungkot at tumango sa akin.
"Breathe," he said.
Tumango ako, huminga ako ng malalim habang nakatitig lamang sa kanya.
He nodded as he gave a peck on my forehead. Marahang hinaplos niya ang
buhok ko.
"Very good, baby..." he whispered.
Humikbi ako.
He really is my calming place, siya ang kapayapaan at pangpakalma ko.
Damn.
Maingat na binuhat niya akong pangbagong kasal, hinilig niya ang aking
ulo sa dibdib niya.
"I'm gonna take her to the hospital..." malamig na saad ni Cash nang
madaanan namin si Xendo.
Huminga ng malalim si Xendo at sinulyapan ako bago tumango kay Cash.
Nagpatuloy na si Cash maglakad palabas ng mansyon.
Tumingin siya sa akin gamit ang malamlam na mga mata. Nakita ko muli ang
malungkot niyang ngiti.
"I love you so much." he said softly.
Chapter 34
FTF 32
Yugto 32
Naramdaman ko ang matinding kirot ng aking ulo sumabay pa ang pagkirot
din ng aking tuhod at mga palad.
Nangilid ang luha sa aking mga mata.
Sariwa sa akin ang lahat ng nangyari, lahat. Iyong tinangka kong
magpakamatay at nakita lahat ni Cash iyon.
Nahihiya ako sa lahat ng tao, sa mga kaibigan ko, kapatid ko at lalo kay
Cash. Paano ko ba pipigilan ito?
Akala ko okay na ang lahat dahil ayos naman ako, wala na akong
nararamdamang pagkailang sa mga nasa paligid ko.
Pero bakit nangyari ulit iyon? Nangyari ulit ang pinakatatakutan ko.
"Baby..." A bedroom voice called out.
Naramdaman ko ang paglubog ng kamang hinihigaan ko, huminga ako ng
malalim at nagmulat ng mga mata kahit na nanlalabo iyon dahil sa mga
luha.
Cash was sitting beside me, marahang hinawakan niya ang kamay kong may
bandage at huminga siya ng napakalalim.
"Why are you crying?" malungkot ang kanyang boses.
Natagpuan agad ng mata ko ang braso niyang may nakaikot din na bandage.
Mukhang malalim ang nagawa ko roon dahil kung hindi naman ay dapat
bandage lang ang mayroon doon.
Damn!
Hindi ko na talaga mapapatawad ang sarili ko. Napatunayan ko na ngayon na
hindi ko kayang magtino, hindi natreat ng rehab ang sakit ko.
Siguro'y dapat sa mental na ako. Hindi na tama ang pag-iisip ko, wala
nang kontrol sa sarili. Nagagawa ko na ulit ang mga bagay na nagagawa ko
noon.
I even stabbed our dog way back, iyong pinakapaborito ko pang aso ang
napatay ko. Hindi biro ang lahat ng nagawa ko noon kaya kahit ayaw nila
Mommy ay napilitan silang iparehab ako dahil sobra na talaga.
Ngayon, hindi ko na hahayaang mangyari pang muli iyon. Hindi ko na dapat
hintayin pang lumala ito at mapunta na naman sa kabaliwan.
I pity myself...
Pinilit kong umupo ng maayos. Pinilit kong pigilan ang mga luhang bumuhos
habang kaharap ang pinakamamahal ko.
I shouldn't be weak in front of him. Ang bawat kahinaan ko'y maghahatid
lamang ng sakit sa kanya.
"Cash, I'm so sorry..." I said quietly.
Nangunot ang noo niya at bahagyang natawa.
"For what, baby? Sa pagkakaalam ko wala ka namang masamang ginawa..."
Huminga ako nang malalim, lalo lamang akong nahihirapan sa ganitong
pinagsasabi niya at pagmaang maangan.
Bakit kailangan pang sabihin na wala akong masamang ginawa? Hindi ba
masama na nasugatan at nasaktan ko siya?
"Cash, alam mo kung para saan ang paghingi ko ng pasensya sa'yo. You
don't have to cover it dahil naalala ko ang lahat..." malamig na sinabi
ko.
Binawi ko ang aking kamay mula sa kanya, gulat ang nakita kong ekspresyon
niya. Pumikit siya ng mariin at saka muling tumingin sa akin gamit ang
seryoso niyang mata.
"Alright, baby... Hindi ka man humingi ng pasensya ay ayos na. Ayos na,
wala ka nang dapat ikagalit-"
Nag init ang mga mata ko at mariing pinutol siya.
"Ayos? Sa tingin mo ayos lang ang lahat ng ginawa ko? Sa tingin mo ayos
lang na tangkain kong saktan ang sarili ko? At lalo pa ang saktan ka?"
Hindi ayos ang lahat, walang ayos sa akin. Lahat ay palyado at hindi ko
ito makontrol gamit ang sarili kong utak.
Lumunok siya at umiling, hinawakan niya ang balikat ko at saka ako
niyakap ng napakahigpit. Kumalabog ang puso ko sa sobrang pangungulila
doon.
"I told you, you can hurt me physically. Oo, masakit ang sugat pero alam
kong mas masakit kapag nawala ka sa akin. So please? Don't you dare do
that again, 'yong saktan ang sarili mo."
Napapikit ako at tahimik na nagbagsakan ang mga luha sa aking mga mata.
Katulad nito, hindi ko talaga makontrol kung dapat bang umiyak o hindi.
Lahat ng pagpapagaan sa loob ko'y nasabi niya, nakakagaan ng loob na
nakakabigat at the same time.
Hindi naman kasi sugat lang ang magagawa ko, kung kaya kong alisan ng
buhay ang sarili ko. Kaya ko rin gawin sa kanya iyon pag nawalan ako ng
tino.
"Shhh, stop crying..." hinagod niya ang buhok ko at ginagawaran ng
matamis na halik ang aking sentido.
"I love you so much, baby..."
Dumilat ako at malungkot na tumulala sa pintuan habang yakap niya lamang.
"I love you..." I whispered.
Mahal na mahal ko siya, hindi ko kayang mawala siya sa akin. Gusto kong
magdesisyon ng para sa amin, ayaw kong iwan siya katulad ng mga
nangyayari sa mga librong nabasa ko.
Masakit iyon para sa kanya, sobra. Siya pa naman iyong tipo na hahanapin
at susundan ka kung nasaan ka man. So, what's the use of leaving him,
right?
Days passed, nakauwi na ako mula sa ospital. Medyo gumaling na rin ang
mga sugat sa aking kamay at tuhod.
"Sa tingin mo kailangan natin mag catch up?" nahihiyang tanong ni Sidney.
Hindi ko maintindihan kung bakit narito pa rin sila kahit na alam na nila
ang trauma ko. Umasa ako na mawawalan na ako ng kaibigan dahil sa
nangyari.
But no, they said that they've understand my situation. Hindi ko alam
kung sino ang nagtuloy ng kwento sa kanila pero parang alam na nila ang
lahat.
Yvone giggled.
"Tama! What do you think, Heav? We could go to South Kor or to any other
country you want!"
Huminga ako ng malalim. Lumapit si Sidney sa akin at binigyan ako ng
isang tasa ng gatas.
Walang nagbago sa kanilang dalawa, ganoon pa rin ang pakikitungo nila.
Walang awkwardness at takot.
It somehow comfort me!
Huminga ako nang malalim at sumimsim sa gatas na iyon.
Mas dumagdag lang ngayon ang pag-aalaga nila sa akin. Para bang gusto
nila na maging maayos ako at maging kumportable pa rin sa kanila.
Marahil ay naiisip nilang natatakot na ako sa kanila dahil nga si Renza
ang dahilan ng lahat ng ito. Nawalan ako ng tiwala sa mga tao, kahit pa
sa kaibigan.
Sa ngayo'y pamilya at si Cash ang pinagkakatiwalaan ko, wala nang iba.
Ayos lang naman iyon dahil minsan na akong nagtiwala sa lahat pero ano
ang naging sukli? Napasama.
"Gusto n'yo ba?" I asked.
Nanlaki ang mga mata nilang dalawa sa excitement.
"Of course! We really do!" si Sidney.
"Saan mo ba gusto, Heav?" tanong ni Yvone.
Napangiti ako, malungkot pero hindi ko pinahalata sa kanilang dalawa.
Gustuhin ko man sumama sa kanila'y hindi pupwede.
I nodded.
"South Korea? Doon niyo naman talaga gusto, e..." ngumisi ako.
Napanguso silang dalawa.
"Yehey!" masiglang sigaw ni Yvone. "But, Heav. Kahit naman saang mo gusto
sasamahan ka namin. I mean, if where you are comfortable. Iyong marerelax
ka..."
Kahit saan marerelax ako basta walang kasamang iba, alam ko kung saan ako
relaxed. Alam ko kung saan ako kumportable.
Pumayag ako sa gusto nila, nagpabook na sila agad ng flight noon to South
Korea. Next week ang alis namin patungo roon.
"Hindi ba talaga ako pwedeng sumama?" pamaktol na tanong ni Cash.
Seriously? Hindi ba siya nagsasawang magtanong noon kanina pa? Sinabi ko
na sa kanyang puro magkakaibigan lang kaming magkakasama.
"Kasama yata roon sila Volter at Vision!" singhal pa niya nang parang may
naalala. "Sinasabi ko sayo, Xinea! Kaya pala ayaw mo akong pasamahin
'no?"
Namilog ang mata ko at suminghap. Matalim na tiningnan ko siya,
naniningkit ang mga mata niya habang mapang akusang nakatingin sa akin.
What the hell!
"Wala nga kasi kaming kasamang iba! Tatlo lang kami!" singhal ko.
"Eh, bakit ayaw mo ako isama? Nakakainis! Hindi naman kita guguluhin,
gusto ko lang na bantayan ka roon. Mahirap na baka makuha ka pa ng mga
Kpop!" inis na sambit niya.
Napapikit ako ng mariin.
Seriously, Kpop? Baliw na talaga ito!
"Ang kulit mo naman! Hindi ka nga pwede sumama! Cash naman, hindi kita
ipagpapalit at hindi ako magpapaagaw kahit kanino pa!"
Tingin na hindi naniniwala ang sinukli niya sa akin.
Hah! Grabe!
"Tsss, talaga lang ha? Kaya pala halos mangamatis ka sa pula everytime na
nakikita mo si Ryle! Haynako, baby, ah? Hindi mabuti 'yan..."
What the eff!
May hindi mabuti pa iyan siyang nalalaman! Parang siguradong sigurado
talaga siya sa mga kabwisitang pinagsasabi niya!
Nag init ang pisngi ko, sa inis ay kinurot ko siya sa braso at hinampas
ang kanyang dibdib.
Nakakainis siya!
"Seriously, Cash? Sinong mas gwapo sa inyo ni Ryle? Sige nga."
"Ako!" sagot niya agad sa inis na tono. "Bakit sino ba sa tingin mo, huh?
Of course si Ryle! Tsh!"
Suminghap ako at sinampal siya.
"Aray naman, baby!" Himas niya sa kanyang pisngi.
"Idiot! Syempre ikaw! Kailangan pa bang itanong? E 'di sana siya ang
binoyfriend ko una palang!" I rolled my eyes.
Sumilay ang ngisi sa kanyang labi at saka ako hinapit sa baywang, he
hugged me from behind as he buried his face on my neck.
"Baby, kahit naman mas gwapo talaga ang Kpop na 'yon sa akin hindi mo
siya magiging boyfriend. Una sa lahat, may kinababaliwan na 'yon at alam
niyang may nagmamay-ari na sayo! Asa ka pa kay Ryle, ha!"
The hell! Napakabaliw talaga niyang mag-isip!
"Leche ka talaga, Cash! Hindi ako umaasa doon! Sayo lang naman ako umasa,
e..."
Nanlaki ang mga mata ko sa biglaang nasabi ko. Shit! Nakakahiya!
He laughed wholeheartedly.
"The fuck, baby? Pinaasa ba kita?"
Ngumuso ako at nag init ang pisngi ko.
Marahang hinarap niya ako sa kanya paupo. Gosh! Hindi ako makatingin ng
diretso dahil may panunukso pa rin sa kanyang ekspresyon!
Bwisit!
"Biro lang 'yon!" giit ko.
Nang aasar na ngumisi siya at kiniliti ang tagiliran ko. Napatawa ako
dahil doon.
"Sus, deny pa. Saan ka banda umasa, hmm?" he asked.
Hinaplos niya ang buhok ko at ngumuso siya.
"Hindi mo ba alam na noong una palang kitang makita, nahulog na ako? Tsh,
syempre hindi mo alam 'yon dahil manhid ka at takot sa akin."
Napangiti ako. Abot tahip ang kabang dinadama ko, lumilipad na naman ang
mga paru-paro sa aking tiyan na parang kinikiliti ako.
Umigting ang kanyang panga at malamlam ang mga matang tumitig sa akin.
Lalo noong pinapaikot ang mga paru-paro sa tiyan ko.
Heck!
Humawak ako sa batok niya at ngumuso lamang habang pinapakinggan siya sa
mga sasabihin.
Bawat salita ni Cash ay importante sa akin. Bawat paninitig niya ay
nakakakilig para sa akin, bawat halik ay nakakaadik at bawat yakap ay
ramdam ko ang init ng pagmamahal niya.
"Ikaw ang nagpaasa sa akin, pero worth it naman kasi narito tayo ngayon.
Nayayakap at nakikita kita, mahal kita at mahal mo 'ko!" he chuckled and
kissed my forehead.
Humugot ako nang malalim na hangin at niyakap siyang mahigpit. Mahinang
natawa lamang siya at niyakap rin ako.
I want to feel this moment forever, iyong hindi na kami aalis sa pagiging
maayos. Iyong puro na lang kami ganito, nakakausap niya ako ng maayos
dahil napakasarap sa pakiramdam.
Every moments with Cash should be treasured, palagi ko lang siyang
iisipin at pupunuin ko ng Cash ang aking puso at utak dahil para lang ako
sa kanya.
"Mahal na mahal kita..." I said softly while hugging him.
Huminga siya ng malalim at natawa, iyong tawa na hindi makapaniwala at
halata ang kasiyahan sa nadinig.
Damn. Paano ko maiiwan ang ganitong klase ng lalaki?
"Kung ganoon, pakasalan mo ako..."
Tumindig ang balahibo ko sa kanyang sinabi. Nagdeliryo rin sa kaba ang
puso ko, hindi malaman kung ano ang sasabihin.
Damnit!
Hinaplos niya ang braso ko pababa sa aking kanang kamay, ilang saglit
pa'y naramdaman kong sinuotan niya ng singsing ang ring finger ko.
The fuck!
Namilog ang mga mata ko, kasabay nang panlalabo noon dahil sa luhang
bumubuhos mula roon.
Hinarap niya ako at tinitigan, pumikit siya ng mariin nang makitang
lumuluha ako at saka niya pinunasan ang aking luha gamit ang daliri niya.
He sighs.
"Baby, hindi ko alam kung bakit umiiyak ka na naman! Sabi ko naman sayo,
ayaw kong nakikitang may luha ang mga mata mo-"
Pinutol ko siya ng halik, hindi ko na hinayaang makapagsalita pa siya na
tuluyang magpapalambot sa puso ko at baka maiyak na naman akong parang
bata.
Pumikit ako at binigyan lang siya ng matamis na halik, una'y gulat pa
siya pero kalaunan ay gumanti na rin.
I love him so much!
Mahal na mahal ko siya at siguro'y tama na sa kanya ako mapunta habang
buhay.
Bumaba ang halik niya sa leeg ko, pumikit lamang ako at dinama ang bawat
gagawin niya. Hinding hindi na ako aatras ngayon dahil sa kanya ang
bagsak ko at handa na ako para sa kanya.
Ganoon siguro talaga ang love, lahat ay ibibigay mo sa kanya ng willing
at walang halong pangamba.
"Sir Arrence, maghapunan na ho kayo..."
Nanlaki ang mga mata ko at nagising sa pagkalasing dahil sa katok ng
kanilang kasambahay.
"Cash!" saway ko bigla dahil hindi siya tumitigil sa paghalik at sipsip
sa leeg ko.
"Kumakain na 'ko!"
Lalong nanlaki ang mga mata ko dahil sa pasigaw na sagot niya roon.
Kinurot ko ang braso niya.
Shit!
"Ano ho, Ser? May pagkain na ho kayo riyan?"
He chuckled and kissed my shoulders. Hindi talaga siya tumitigil,
siraulo!
"Yes, we have a food here. Baba na lang kami kapag nagutom ulit...
Salamat!" natawang sagot niya pa.
Napairap ako sa kawalan at hinawakan ang buhok niya, mas lalo siyang
humalik doon at bumaba sa aking dibdib.
"Ugh..."
Bawat paghaplos niya'y parang kuryenteng dumadaloy sa aking buong
katawan.
He caressed my breast and planted a soft kisses on the other, I moaned in
pleasure. He was sucking it like a hungry baby for milk.
Napasabunot ako sa kanyang buhok dahil sa pagdedeliryo ng init sa akin.
Mabibigat na paghinga lamang niya ang naririnig ko.
Damn.
"Ahh..."
Bumaba ang isang kamay niya sa aking gitna, my wet core willingly gave
him access. Bumuka ako sa kanya para mabigyan siya ng sapat na espasyo
doon.
"Damn, baby. Honeymoon first before the wedding, huh?"
Nag init ang pisngi ko, ganoon na lamang ang paungol na sigaw ko nang
punitin niya ang undies ko at saka niya ako halik halikan doon.
I arched my back as his tongue rock in and out inside me, it feels so
much pleasure.
Inabot ko ang kanyang tshirt para mahubad iyon. Hindi naman niya ako
binigo dahil siya mismo ang naghubad noon.
I'm shaking big time, nakakapanghina pero kailangan maging malakas sa
oras na ito. Damn it!
Natatakot ako sa mga mangyayari pa pero para sa kanya'y ayos ang lahat
kahit na maging masakit pa.
Tumaas muli ang halik niya sa puson ko at sumipsip roon, pati sa hips ko.
Hilig niya talagang maglagay ng kiss mark roon.
I don't know why.
Namumungay ang mga mata kong tumitig sa kanya, parang may sariling isip
ang kamay ko dahil inabot ko ang kanyang boxer shorts para maibaba iyon
ng tuluyan.
His pitch black eyes were nothing but a fire now. Kitang kita ko ang
kanyang init doon, hindi mapantayang init.
Umigting ang kanyang panga at saka ako muling hinalikan sa labi.
Napahugot ako nang malalim na hangin dahil doon.
Sobrang init ko na tila may trangkaso!
Hinawakan niya ang isang kamay ko at dinala iyon sa kanyang buhay na
buhay na bulge! The fuck, gusto kong umtras ngayon dahil doon.
Mukhang magiging masakit talaga ang gabing ito...
Pumikit ako at hinaplos siya doon pero sa kakabahan ko ay inalis ko agad
iyon. Damn it! Hindi ko kayang hawakan dahil nakakatakot na parang
mangangagat iyon sa bawat haplos ko.
Gusto kong matawa dahil sa mga naiisip ko.
Tumawa siya at pinaglandas ang mga hita ko, nanlaki ang mga mata ko nang
idiin niya iyon sa akin.
Mapungay ang mga mata niya habang nakatitig sa akin, napanganga at
naghabol ng hangin dahil paulit ulit niyang diniin sa akin iyon.
Fuck! Fuck!
"Oh goodness, Cash! Ahh!" I was moaning in so pleasure.
Sumilay ang ngisi sa labi niya at saka tumingala, hingal lamang ako
habang dinadama siya. Hindi ko na makaya iyon dahil paulit ulit niya
akong pinapasabik!
"Cash!" I hissed.
Napapikit ako ng mariin nang maramdaman ko ang tuktok noon na dahan dahan
at maingat na pumapasok sa akin.
Shit!
"Oh! Fuck!"
Lalo akong napakapit sa kanyang braso sa bawat pagpasok noon ng dahan
dahan dahil sa sakit.
Naghabol ako ng hininga, nagmulat ako ng mata at nakita kong pawis ang
leeg at noo ni Cash. Pumikit siya ng mariin at saka ako hinalikan sa
labi.
Tumulo ang luha sa gilid ng aking mga mata. Masakit pala talaga sa una.
Pakiramdam ko ay may nawalang parte ng katawan ko.
"Ahhh..." I moaned, gasping.
"Damn, baby. Sorry..." he said in between kisses.
He kissed my neck leaving love bites, hingal akong napatango lamang sa
kanya at hindi sadyang nakagat ko ang kanyang balikat.
Hinawakan niya ang magkabilang hita ko at saka siya gumalaw sa mabagal na
kilos palabas-masok sa akin.
The fuck!
Walang naging silbi ang aircon ng kanyang kwarto dahil sa init na
ibinibigay ng aming pag-iisa.
"Ah... Ahhh..."
Mabibigat ang naging paghinga ni Cash habang gumagalaw sa aking ibabaw.
Humalik siya sa aking tainga.
"I love you... Ugh..."
Suminghap ako.
Bawat pagpasok noon ay napapahugot ako ng malalim na hangin at bawat
paglabas naman ay napapasinghap ako.
Fuck!
I didn't know this would be this pleasurable!
Sa buong buhay ko'y puro pandidiri sa usapang sex ang nararamdaman ko,
hindi ko akalaing magiging ganito kasarap ito dahil hindi ako umasa na
mararamdaman ko ito.
Napanganga ako at naghahabol lamang ng hininga sa bawat paglabas-pasok
niya na bumibilis na ngayon.
"Fuck!" He muttered.
Hinapit ko ang baywang niya gamit ang magkabilang hita ko na nakapulupot
sa kanya. Lalo akong napasigaw nang dumiin siya lalo sa aking loob.
"Oh shit! Ahhh..." lalo siyang bumilis na parang magigiba na ang kanyang
kama dahil doon.
"Ahh. Ahhh, baby!" Impit na ungol ko at humalik sa kanyang leeg.
He chuckled huskily as he kissed my temple.
Hindi ko na masundan ang bawat ginagawa niya dahil masyado akong
nalalasing sa bawat ulos niya sa aking looban.
Naramdaman ko ang paghugot niya kaya napadilat ako at naghabol ng hangin.
Gulat ako nang marahang buhatin niya ako at iupo patalikod sa kanya,
muling naramdaman ko ang pagpasok niya.
"Uhhh..."
He planted a soft kisses on my back, he held my hips as he controlled it
up and down on him. I swear, I'm gonna faint. This posistion is a must!
Damn it.
"Ugh..." mabigat na paghinga niya at napapasinghap siya sa bawat pagpasok
sa akin.
"Uhh, Cash... I'm close..." I moaned.
Hindi niya ako pinansin, mas lalo niya lang akong pinataas-baba sa kanya
ng sobrang bilis. We were both panting as we reached our climax.
But he didn't stop from moving inside me, sa sobrang pagod ko ay wala
akong naging pagtanggi sa kanya. Napahiga ako padapa sa kama, he was
rocking me from behind.
"Ugh!" habol hininga ko.
Nakakapagod pero mainit pa rin amg bawat galaw niya, hindi ba siya
napapagod? Fuck.
"Ahh... Ahhh. Oh, Cash!" Ungol ko namg lalo niyang diinan at laliman ang
pagpasok ng mabilis.
Ilang sandali pa ay naramdaman ko ang mainit niyang likido sa aking loob.
Panay ang paghahabol ko ng hangin dahil sa sobrang hingal.
I gasped.
Bumagsak siya sa aking tabi at mahigpit na yumakap sa baywang ko.
Nakapikit siya at pawisan habang may ngisi sa labi.
Hingal na napangiti na lamang ako at saka pumikit.
"I love you, Xinea."
Chapter 35
FTF 33
Yugto 33
Alas kuwatro ng madaling araw ang flight namin patungong South Korea,
nagising ako ng maaga hindi para dahil sumama kila Yvone at Sidney.
Napag-usapan nilang kasama namin ang iba pa nilang pinsan, bali anim sana
kaming magbabakasyon doon but sadly, I can't go there with them.
Paulit ulit na binabasa ko ang mga texts namin ni Cash last night
pagkauwi niya noon galing sa amin.
Cash Estrevillo:
I think I'm having a disease and it's called, missing you disease,
possessing you disease and most especially jealous disease. I will miss
you, two weeks, baby ko.
Cash:
Don't you dare look at the K-pops there, huh? Hay nako, baby hindi mo
alam ang gagawin ko pag nagselos ako.
Cash:
Makonsensya ka sana palagi at isipin mong may naghihintay kang groom sa
Pinas. Isipin mo laging may asawa ka na't hindi na pwede sa iba. Alright?
Cash:
It's been forty minutes since I went home, pero namimiss na kita kaagad.
Nalulungkot ako dahil matagal kitang hindi makakasama dahil lang sa
pagkokorea mo! Hmp, nanggigil ako sayo! Dapat sayo ikulong dito sa kwarto
ko!
Cash:
Message me when you landed, I love you very much. Wag mo kong pagselosin,
kung magpopost ka ng pictures dapat walang mga lalaki. Haha.
Napangiti ako doon. I wore my jacket, umupo ako sa isang upuan sa waiting
area. Four thirty am ang aking flight to US. Pinasadya ko ang aking
flight para hindi magduda si Cash.
Bumuntong hinga ako at hinaplos ang engagement ring na isinuot sa akin ni
Cash three days ago. Kahit balak kong iwanan siya'y gusto kong nasa akin
pa rin ang singsing na ito.
Walang kasiguraduhan ang lahat ngayon, alam kong mula ngayo'y hindi na
ako pwedeng umasang may babalikan pa akong Cash dito.
Suminghot ako at kumurap kurap para pigilan ang mga luha sa aking mata na
nagbabadyang bumagsak na.
Napakasakit nito, wala nang mas sasakit pa sa pang-iiwan sa mahal ko.
Tumunog ang cellphone ko. Si Sidney iyon. Hindi ko sinagot iyon at
pinatay na lamang ang cellphone ko.
Kanina pa sila text ng text sa akin, nag text naman ako na hindi na ako
makakasama sa kanila dahil sa personal na bagay. Isa pa itong ginawa kong
'to, nakakahiya dahil pati sila'y naabala ko pa.
"Hay..." I sighs.
Ginugol ko ang oras sa pagtulog sa eroplano, antok na antok ako kagabi pa
dahil sa pag-iisip ko sa lahat ng mga desisyon ko.
Sa lahat lahat, kay Cash. Napakalaking katangahan ko na iwan siya
pagtapos ng lahat. Napag-isip isip ko kasi na hindi pa healthy para sa
amin ang kung anong mayroong sakit sa utak ko.
I will try to be a better person for him kahit na hindi ako siguradong
maghihintay pa siya sa akin pagtapos nitong ginawa ko.
Kasi sino nga ba namang matutuwa sa ginawa kong pang-iiwan na 'to 'di ba?
Pinakita ko ang lahat, pinaramdam ko ang lahat ng pagmamahal ko sa kanya
pero ito pa rin sa huli.
Gumaya ako sa mga babaeng nang iiwan sa libro, ang akala ko'y hinding
hindi ko siya iiwan kasi gusto kong maramdaman iyong magkasama kami sa
lungkot at masasayang araw.
"Anak, let's eat..." nakangiti si Mommy nang pumasok sa library.
Tumango na lamang ako at sumunod sa kanya pababa sa dining area. Naabutan
ko doon sila Xendo, Daddy at ang hindi ko inaasahang bisita ngayon.
Ang mga matang mapungay niya at kulay tsokolate, ang buhok niyang
parating nasa malinis na gupit at ayos. Ang ilong at mapulang labi niya.
Damn!
Nanlaki ang mga mata ko. Natawa si Mommy sa naging reaksyon ko.
"Migo!" Gulat na sambit ko.
He's wearing an all white uniform, he looked tired but manage to smile at
me. He stood up and walked towards me.
Sa one week ko rito sa US ay hindi ko siya nakita kahit na alam kong dito
siya nagtatapos ng kursong medisina.
He smirked.
"How are you, Langit?"
Napahugot ako nang malalim na hininga at saka tinalon siya ng mahigpit na
yakap.
I missed him.
He chuckled and hugged me back.
"I missed you more!" tawa niya.
Nakaismid si Xendo sa amin habang pinapanuod kami, nakangiti naman si
Mommy at Daddy na parang natutuwa kay Migo.
Kinurot ko ang braso niya.
"Tsss, more ka dyan!"
Ngumuso siya at hinarap ako. Halata ang pagkaaliw sa kanya habang
pinapasadahan ako ng tingin.
Sobrang tagal na simula noong huli naming pagkikita, sa sobrang tagal
noon ay hindi ko na matandaan kung kailan.
Hindi ako makapaniwala na bibisitahin niya pa ako dahil ang alam ko'y
nagkalimutan na kami. Nakalimutan na niya ako.
"Graduate ka na ba, huh?" tanong ko.
Kumunot ang noo niya. Malakas na tumawa naman si Daddy.
"Of course, Anak. Magkabatch lang naman kayo 'di ba? He's a licensed
doctor here in US." si Daddy.
Napamaang akong tumingin kay Migo.
Hindi ko akalaing makakapagtapos siya ng pag-aaral gayong puro lang siya
pagbubulakbol sa eskwela noon. Tapos ngayon doktor na? Wow!
"Seriously?" I asked in disbelief.
"Bakit parang hindi ka naniniwala?" tawa ni Migo.
"Tsss, if I know you're just cheating on your exam days. Bobo ka kaya
matagal na!" si Xendo.
"Xendo!" saway ni Mommy.
Kinagat ni Migo ang labi niya, parang nagpipigil ng ngisi.
Tama si Xendo pero hindi dapat ipamukha iyon sa harap ng aming mga
magulang. Parang wala lang naman kay Migo ang mga sinabi ni Xendo dahil
humalakhak pa siya.
Nagpunas siya ng table napkin sa kanyang bibig at sumulyap sa akin ng
nakanguso.
"Thanks to your sister, hindi ako makakatapos kung walang inspirasyon.
You know, Heaven is my inspiration. I keep in mind that there's Heaven,
kailangan makagraduate bago siya ligawan, ganoon!"
What the heck was he saying? Sa harap pa talaga ng mga magulang ko, huh?
Xendo gasped and he laughed.
"A piece of advice, Migo Yamashita. H'wag ka nang umasa, masasaktan ka
lang..."
Parang batang ngumuso si Migo sa akin. Bumuntong hininga ako, I think
Xendo's advice is right!
Alam ko namang nagbibiro lang rin si Migo ngayon, sa tagal ba naman ng
panahon na sinabi niyang maghihintay siya sa akin? Imposibleng tumagal
iyon ng ganito katagal!
Almost seven years? No. That's impossible!
Hilaw na tumawa si Mommy.
"It takes time, Xendo. Ano ka ba naman, hijo. Stop embarrassing Migo..."
"No, it's okay, Tita Zel..."
"As I've said, it's just a piece of advice..."
"Xendo, stop it..." sambit ko.
Ngumisi si Migo. "Bitter pa rin talaga si Xendo, tsss..."
Bumuntong hininga ako nang magdilim ang mukha ni Xendo. Tipid na umiling
ako kay Migo para hindi na niya dagdagan pa ang kanyang sasabihin.
Yeah, I think Xendo is still bitter. Nadinig ko kasi sa kanya na ex
girlfriend pala nitong ni Migo ang kanyang bestfriend na namayapa na
ngayon dahil sa isang car accident.
Si Migo ang talagang minahal ng sobra noon kaya hindi siya mapansin
pansin at niloko lang iyon ni Migo, hindi ko alam ang tunay na kwento
pero matik na sa akin iyon at naiintindihan ko ang lahat ng hinanaing ni
Xendo.
Nakakatawa lang na ang liit ng mundo. Naalala ko tuloy iyong kwento ni
Cash, na iyong girlfriend ni Shield ay nainlove kay Xendo dahil galing sa
bestfriend niya ang pusong ibinigay doon.
Kaya pala galit din si Xendo kay Cash dahil sa ganoong nangyari, hindi ko
akalain na ganito kaliit ang mundo.
Humilab ang aking tiyan, nanlaki ang mga mata ko nang makaramdam ako ng
hilo. Umiikot ang buong paligid ko.
Huminga ako ng malalim at saka tumakbo papuntang banyo. Agad akong nasuka
nang maamoy ko ang freshener doon. Parang may lason iyon na nagpapasuka
sa akin ng sobra.
Fuck!
Sumunod na araw ay bumisita ulit si Migo dito, doktor din siya kaya naman
nakakatulong siya sa akin. Alam niya kung anong trauma ang mayroon ako.
Mayroon akong private doctor na pumupunta parati dito sa mansyon para
paunti unting itreat ang aking trauma.
Lahat ng kanilang gusto ay sinusunod ko para mapabilis ang lahat at gusto
ko nang balikan si Cash.
"Do you think you can go to a bar now?" tanong ng doktor ko.
Huminga ako ng malalim at nag isip ng malalim.
Of course not.
Hindi ko pa rin kaya ang lahat, hindi ko pa rin kayang harapin ang mga
ganoong lugar.
Tumango tango siya at ngumiti sa akin.
"It's okay, soon you can try it again. You will be treated, just be
strong, Miss Felizardo..."
Sadyang matagal tagal na treatment ang kailangan ko. Ayon kila Mommy,
hindi na sila nagsinungaling about doon.
Gusto kong marehab muli pero tumutol na sila doon lalong lalo na si
Xendo.
"Hindi, Ate. Hindi ka pwedeng bumalik sa lugar na 'yon! Just face your
fears! Hindi mo kailangan makulong sa ganoon!" Inis na agap niya habang
nag uusap usap kami.
Hindi ko maintindihan. Pero ang alam ko'y doon naman ako gagaling, para
sa akin din naman iyon. Sabi ng doktor mas malaking tulong iyon para
mapagaling.
"Pero, Xendo! Doon ako mabilis na gagaling! Hindi rito! Mas maganda at
nakabubuti iyon!"
Umigting ang bagang niya.
"Are you stupid? Hindi mo alam kung saan ka mabilis na gagaling at hindi?
Syempre mabilis kang gagaling rito sa labas, hindi sa rehab! Mas gusto mo
pang makulong? Kapag nandito ka sa labas mas mabilis dahil unti unti mong
mahaharap ang lahat, ang mga nasa paligid mo nang hindi natatakot!"
pagalit na anas niya.
"Why don't you just focus on your pregnancy, huh?"
Nangilid ang luha sa aking mata. Halos mapasinghap sila mommy sa nasabi
ni Xendo, si Manang ay ngumiti lamang sa akin.
Damn! Paanong nalaman ni Xendo?
Nag igting ang bagang niya habang nakatitig sa akin at walang anu-ano'y
initsa ang PT sa center table.
Nanginginig ang kamay ni Mommy nang kuhanin iyon. Dalawang PT iyon, na
parehong may dalawang pulang linya.
Hindi ko naisip iyon, ang naiisip ko lang ngayon ay ang pagpapagaling ko.
Gagaling naman ako kahit buntis ako 'di ba?
Gusto ko iyong sa mapapabilis ang paggaling ko, gusto kong maging mabilis
na ito!
Miss na miss ko na si Cash pero wala akong magawa para makita man lang
siya kahit sa litrato. Gusto kong ibalita sa kanya na magkakaroon kami ng
baby. Nakakabaliw isipin kung paano kong magagawa iyon.
Nababaliw ako kung paano ko maaalagaan ng mabuti ang nasa sinapupunan ko.
Wala akong mapagsabihan ng mga problema ko. Wala akong kaibigang
masasandalan sa oras na nalulungkot ako.
Naiiyak pa ako lalo dahil may mga cravings na ako, nag uumpisa na akong
maging moody at ayaw kong lumabas ng kwarto dahil sa sobrang pagsusungit
ko ay baka masungitan ko lang ang lahat.
Months have passed, still not treated. Eight months na ang baby ko sa
tiyan, sobrang laki at bigat na niya para sa akin.
Napakalungkot, hindi ko alam kung paano sumaya sa ganitong pagbubuntis
ko. Tama lang naman, umayon sa kagustuhan ko ang lahat.
Ganoon naman ang plano ko, gusto kong may maiwan si Cash sa akin kahit na
magkahiwalay kami at wala siya sa tabi ko.
Hindi ako nagsisisi. Nalulungkot lang, oo. Pero walang pagsisisi.
Napapangiti ako sa tuwing mararamdaman ko ang pagsipa ng baby ko.
"Good morning, baby..." ngumiti ako at uminom ng gatas.
Umupo si Xendo sa aking tabi sa porch swing. Napanguso ako at sumulyap sa
kanya, marahang ginulo niya ang buhok ko at saka tumingin sa tiyan ko.
"It's your month next month, lalabas na si baby girl. What would you name
her?" he asked.
Huminga ako nang malalim at umiling.
"Mag-iisip pa lang ako..." I said.
"Name her after her Dad's, kung sakaling wala kang balak ipaalam sa kanya
na mayroon kayong anak..." he said quietly.
Napalunok ako, nag iinit ang gilid ng aking mga mata dahil sa sinabi
niya. Hindi na kasi ako umasa na masasabi niya iyon.
Ngumisi siya at pinahiran ang luha ko, humalik siya sa noo ko.
"Tsss, iyak na naman. Mabuti na lang talaga at hindi si Migo ang Ama
niyan, baka hindi ko matanggap!" he joked.
Natawa ako doon.
"But seriously, Ate? He's been looking for you, I just know. Kasi
nasasabi sa akin ni Disney,"
"How's he?" tanong ko ng biglaan.
Huming siya nang malalim at tumitig sa akin.
May kung ano sa kanyang mga mata na hindi ko masundan. Hindi ko alam. Ang
hirap mabasa noon.
"He's doing good..." marahan niyang sinabi. "Still, the CEO of his
company..."
Dumaan ang isang buwan at iyon na ang aking kabuwanan. Isang liggo akong
laboring sa ospital. Si Mommy at Xendo ang palitang nagbabantay sa akin.
Nahihiya ako dahil naaabala ko sila, si Xendo ay mayroong trabaho pero
hindi na siya nagwowork since he knows that I'm pregnant. Siya ang lahat
lahat na sumalo sa akin, I mean iyong naghahanap ng cravings ko every
midnight. Siya ang parang naging tatay.
Nanganak ako nang hindi ko naramdaman at hindi namamalayan. Tanging saya
ang naramdaman ko nang makita ko ang aking baby girl.
Hindi ko alam kung ano ang mga pagbabago sa akin pero pakiramdam ko'y
wala naman. Ganoon pa rin ako, Iyong dating Xinea na may trauma.
"You should try to face your fears now, Langit. Kung saan ka natatakot,
kung ano iyong mga bagay na hindi mo nagawa dahil sa takot mo..." si
Migo. "Lahat, pero syempre hindi iyong harapin ang dahilan ng lahat, ah?
Baka mamaya itext mo iyon, e." he joked.
Humalakhak ako at hinampas siya sa braso.
"Sira! Wala na ang mga 'yon, nasa kulungan na raw sabi ni Xendo..." I
chuckled.
Good news iyon, last year nahuli na pala sila Alex at ang mga kasamahan
niya. Pero si Renza ay out of nowhere parin. Hindi ko naman gustong
makulong siya kaya bahala na lang sila.
He smiled, a genuine one.
"I have a bad and good news..." malungkot na aniya.
Kumunot ang noo ko at tumingin sa kanya, ibinaba ko ang mga papeles na
hawak ko.
"What is it?"
"What? The bad or the good?" he asked.
Kinakabahan ako sa kanyang ekspresyon, kinakabahan ako sa lahat ng maaari
niyang ibalita.
Sawang sawa na akong umiyak tuwing gabi everytime na may binabahagi siya
sa akin.
"Kahit ano..." kabadong sambit ko.
Huminga siya ng malalim at tumitig sa akin.
"Alright, bad news first..." he sighed as he took his phone out.
Mas lalo akong kinabahan, binuksan niya iyon pagtapos ay inilapag sa
aking lamesa. Nanginginig na kinuha ko iyon, hindi ko alam kung titingnan
ko ba o ano.
Halos mabiyak ang puso ko nang makitang si Cash iyong nasa litrato, nasa
isang white yacht sila.
Isang babaeng naka two piece ang nakaupo sa kanyang hita, Cash is topless
there only wearing his boardshorts. Batid kong silang dalawa lang ang
nasa yateng iyon.
Nangilid ang luha ko sa sumunod na litrato, nakangiti si Cash habang
kahalikan ang babaeng iyon.
"It's a private yacht, nasa Japan sila ngayon for vacation..."
Tumango tango ako at doon na tumulo ang luha sa aking mga mata.
Nakakadurog ng puso ang lahat.
Nabuhay ako ng tatlong taon na walang kahit anong koneksyon sa social
media, as in. Nabuhay ako na walang kahit na anong balita.
Ngayon ko lang naisipan na manghingi ng balita mula kay Migo dahil alam
kong siya ang makakapagtago noon. Ngayon lang din ako nakahanap ng lakas
makibalita kay Cash.
Migo sighed.
"Shh, may good news pa, Langit. Iyakin ka talaga! Sabi ko na e, dapat
hindi talaga ako ang nag volunteer na maging spy mo!" pinahiran niya ang
luha ko.
Suminghap ako at hindi maalis sa litrato ang aking mga mata. Hindi ko
nakikilala ang babaeng iyon.
Siguro ay nabighani na si Cash noon? Siguro ay mahal na niya iyon at
hindi na ako. Ang sakit isipin ng lahat.
Bumuhos ang luha ko.
Ang sakit malaman na may mahal na siyang iba. Ang sakit makitang may
humahawak ng iba sa kanya.
"Stop crying, Nyx might see you crying! Sige ka! Pauwi na daw sila ni
Sandra..." He warned.
"Mama!" sigaw ng maliit na boses.
Napapikit ako ng mariin, hinagisan agad ako ng panyo ni Migo at siya ang
sumalubong kay Nyx. I wiped my tears away and looked at her.
Buhat buhat ni Migo ang dalawang taong gulang kong anak. Naka pigtails pa
siya at nakasuot ng jumper na denim.
She looks so fashionable, as always. Napangiti ako sa kanya. Ngumuso siya
at tinuro ako kay Migo, nagpapababa siya para mapuntahan ako.
"Gosh! Tuwang tuwa sa kanya ang mga scouts na nagkalat sa mall kanina,
mga bwisit! Ang sabi ko hindi pwede si Xinea sa mga commercials!
Kaimbyerna ang mga iyon!" si Sandra na nagpapaypay pa sa kanyang pawisang
mukha.
Kinuha ko si Nyxinea mula kay Migo, aliw na aliw ang lahat kay Nyxinea
dahil talagang bibo at madaldal ito.
Matalino rin siya, hindi siya madalaa makipaglaro sa mga batang nakikita
niya. Instead, nagpupunta siya sa park para magdrawing at magsulat
lamang. Hindi ko alam kung saan siya natutong mag ganoon pero siguro'y
kay Xendo dahil iyon naman ang parati niyang nakakasama.
"Oh, galit ka na naman, Sands. Siguro dahil hindi ikaw 'yong napansin ng
scouts 'no?" hagalpak ni Migo.
Matalim na tiningnan siya ni Sandra. Si Sandra ang naging kaibigan ko,
siya ang nagpaanak sa akin noon sa ospital na siyang kaibigan din naman
ni Migo.
"Tumigil tigil ka, Migo, ha! Baka tirisin ko 'yang nag iisa mong pimple
sa noo!"
Tumawa ako.
"Away na naman kayo, mamaya kayo magkatuluyan!"
"Asa ka!" sabay na sambit nila, si Migo ay natatawa pa.
"Ay naku, hindi mangyayari 'yon! Alam nating baliw na baliw si 'yang si
Migo sa'yo! Gusto nga niya maging tatay ni Xinea, ayaw lang ni Xinea."
humagalpak sa tawa si Sandra.
"Siraulo ka talaga, Sandra!" halakhak ni Migo. "Baby Nyx, 'di ba Dade
tawag mo sa akin?"
Humagikgik si Nyxinea at umiling. Malakas na tumawa si Sandra doon at
patuyang pinag aasar si Migo.
I shrugged, laughing.
Bumaling ako kay Nyxinea at ngumiti, ngumiti rin siya at saka humalik sa
ilong ko.
"Mommy, I want to go to school na..." bulol pa niyang sinabi sa akin.
Kumunot ang noo ko.
"You will, soon. When you turned three, baby..."
Her pitch black tantalizing eyes reminds me so much of her father's.
Hindi ko maikakaila iyon sa kanya, lahat ng na kay Nyxinea ay nakuha kay
Cash.
Tanging ilong ang nagkaparehas sa aming dalawa at gustong gusto niya na
parating maikli ang buhok niya pero hindi ko pinapayagan dahil gusto kong
mahaba lamang iyon.
Hindi ko na siguro itutuloy ang pagdala sa kanya sa Pilipinas, ayaw kong
makagulo pa kami kay Cash. Engage na si Cash sa nobya niya ngayon, iyon
ang sinabi ni Migo.
But still, he's my best love.
No bitter feelings, hindi naman niya kasalanan na magmahal ng iba. Tama
na ang sakit na naibigay ko sa kanya noon.
Tama na rin siguro ang pag-asa ko sa kanya, ang pag asa kong may
babalikan pa akong Cash.
Chapter 36
FTF 34
Yugto 34
Napilitan akong umuwi ng Pilipinas dahil sa isang conference meeting na
doon gaganapin, pagtapos ay may isang event pa na kailangan rin puntahan
doon kaya wala na akong naging pagtanggi.
I left Nyxinea in US with Migo and Sandra, hindi naman ako hahanapin noon
dahil naroon lang naman siya sa bahay at sigurado akong aalagaan siya
nila Migo, plus naroon naman si Mommy para gumabay rin.
"Ma'am, the meeting will start in ten minutes..."
Kumunot ang noo ko.
This early? Wow! Ten minutes na lang pala ang natitira sa akin. May mga
hindi pa ako naaayos sa aking mga papers.
Well, wala naman akong gagawin doon kundi ang tumunganga at makinig sa
presentation ngayon. Bukas pa siguro ang presentation ko, ganoon lang
naman ang parating gawain ko.
Ang pumunta sa iba't ibang bansa kung saan may meeting ang aming
kumpanya. Mas confident na ako ngayon humarap sa mga tao dahil ang good
news pala ni Migo noon ay wala na ang trauma ko.
Naalala ko noon na kapag nagkukwentuhan kami ay tinatawanan ko na lang
ang mga pabirong nasasabi niya about that incident. Iyon pala talaga ang
ginagawa niya para maovercome ko iyong kinatatakutan ko.
"Naroon na ba ang mga investors?" tanong ko sa aking sekretarya.
"Yes, Ma'am. They already arrived..."
Tumango na lamang ako at napagdesisyunan kong dumiretso na sa conference
room, kahit na hindi ako sigurado kung kumpleto ba ba doon o hindi pa.
Sumalubong sa akin ang malamig na hangin mula sa conference room. Malapit
lapit na rin palang makumpleto, nasa tatlong swivel chairs na lang ang
walang tao.
"Good morning..." batian sa conference room.
Nakibati na rin ako sa kanilang lahat at nginitian sila. Nakita ko pa ang
iba na mukhang namamangha habang nakatitig sa akin.
So, puro lalaki pala ang investors at stock holders? Wala man lang
representatives na babae rito.
It's a bit awkward because I'm the only girl in here.
Nilapag ko ang aking Macbook sa table at saka nilabas ang aking cellphone
para kumustahin sila Migo sa US.
Ako:
Migo, how's Nyxinea there?
Naseen agad ni Migo iyon.
Migo Yamashita:
She's busy writing, I don't know what is it. Kakagising lang rin niya ng
8 AM here.
Migo:
So, how's the meeting? What time it'd start?
Napangiti na lamang ako. Tumingin ako sa paligid, abala sa pag-uusap ang
iba sa kanila. Ang iba naman ay mayroon ding kung anong pinagkakaabalahan
sa kanilang cellphone.
Napakunot ang noo ko nang makita ko ang dalawang batid kong Engineers ng
kumpanya, mukhang head of the Engineers sila.
Umiwas sila ng tingin nang makita akong nakatingin sa kanila. I shrugged
it off and type a reply to Migo.
Ako:
May mga hinihintay pang ibang stock holders, mukhang late. Well, may 5
minutes pa naman.
Migo:
Uhuh, makinig ka sa presentation para naman may mapulot ka! Haha!
I rolled my eyes.
Ako:
Court Sandra para hindi ako ang kinukulit mo, baliw! Take care of my
Nyxinea, thank you!
Migo:
Our Nyxinea? Much better. Well, I will of course even if takes my life.
Lol. You're always welcome, Langit. Take care of yourself, too. See you
in three days...
Napailing ako dahil sa mga biro niya. Maloko talagang magsalita itong si
Migo. Siraulo! At alam ko namang aalagaan niya si Nyxinea kahit hindi ko
na sabihin.
Napangisi ako at nilapag na lamang ang cellphone sa tabi ng Macbook.
Nakita ko ang pagpasok ng dalawang hinihintay pa namin umupo sila sa
dalawang swivel chair at bumati sa iba pa.
Dalawang babae sila na naka formal dress. May kanya kanyang Macbook rin
sila na inilapag sa table.
Bumuntong hininga ako.
Akala ko ako lang talaga ang babae rito, e. Good thing na mayroon naman
palang dalawa.
Muling nagbukas ang double doors ng conference room, pumasok ang
sekretaryang babae at ang isang lalaking nakikinig sa kanyang mga
sinasabi doon.
Wearing his black tuxedo, black undershirt and a black slacks! He's
screaming man full of success and formality.
Napakurap kurap ako nang mag angat na iyon ng tingin sa mga investors na
narito.
"Sir Arrence, here's your seat..." turo ng sekretarya kaya naputol ang
pagpasada niya ng tingin sa buong meeting area.
Halos mawalan ako ng hangin dahil doon. What the fuck? Hindi ko alam na
isa siyang investor ngayon! Hindi ko inaasahan na makikita ko siya sa
ganitong pagkakataon pa!
Damn it!
Walang pagtigil sa pintig ang puso kong naghuhurumentado. Ibang klase pa
rin ang epekto niya sa akin, hindi nabawasan miski konti.
Fuck it!
Binati siya ng mga investors at stock holders na parang siya ang
pinakaimportanteng tao sa meeting na ito.
Nakaramdam ako ng matinding kaba, umayos ako ng pagkakaupo at
pinanatiling pormal ang aking reaksyon at mukha.
Hindi ako pwedeng maapektuhan sa ganito. I'm still into him, yes but I
don't wanna stay in love because he had moved on now. Ano pang ii-stay
ko, right? I shouldn't be affected by just his presence.
Kinaya ko ng tatlong taon 'diba? Kakayanin ko sa isang araw na ito.
"The presentation will start..." anang sekretarya at saka nag dim ang
ilaw ng buong silid.
Bumuga ako ng hangin.
The presentation started, hindi ko maihinto ang paningin ko sa
nagpepresent ng kung anong wala akong maintindihan.
Lumilipad ang isip at mga mata ko kung nasaan si Cash nakaupo, nasa
dulong bahagi siya sa gitna ng lamesang ito.
Napalunok ako, bahagyang inikot niya ang swivel chair niya habang
pinaglalaruan ang ballpen sa kanyang labi.
Damn.
Please.
Pumikit ako ng mariin at pilit na bumaling na lamang sa presentation na
nasa harapan. I focused myself on the presentation but I just couldn't!
Ang hirap!
Damn it!
Sana ay hindi niya ako makita kahit na imposible pa iyon, ayaw kong
magtagpo ang aming mga mata dahil baka bumagsak agad ako at mawala sa
katinuan.
Mahal ko siya, mahal ko pa siya. Mahal na mahal kaya mas mabuti na siguro
iyong h'wag na muna kaming magkita, masakit pa sa akin samantalang siya'y
mukhang maayos na at maraming achievements.
Panay pagbuntong hininga lamang ang nagagawa ko magmula nang mag-umpisa
hanggang sa matapos.
"Do you think it would attract more tourists?" tanong ng isa sa mga
investors.
The presenter nodded.
She's an architect at mga designs niya ang prinesent niya sa aming
harapan, she looks confident and young. But with her achievements mukhang
napakataas na niya.
Base naman sa mga designs na nakita ko'y alam kong professional na siya
pagdating sa larangang iyon. Pero sa tingin ko rin ay mahal ang kanyang
kagustuhan.
Para kasi iyon sa isang five star hotel na kasalukuyang nirerenovate
ngayon sa isang isla. Nagustuhan ni Daddy iyon kaya naman nag invest siya
at ako ang representative niya ngayon.
"Of course, Mister de Menezes. I will assure you..." ngumiti si Architect
de Leon.
Gusto kong magtaas ng kamay upang makapagtanong pero hindi ko kaya iyon
sa ngayon. Wala akong lakas para umapila sa lahat.
Nagtaas ng kamay iyong isang babae.
"Hindi ba masyadong magastos ang naisip mo?"
"Oh that? Of course it would be. Pero aanhin mo naman ang malaking
nagastos kung mababawi mo naman pagdating ng araw?"
Damn it!
Hindi ko alam kung tama ba iyon o hindi, pero mayroong mga sumang-ayon sa
kanya at mayroon ding hindi.
Napailing ang dalawang babaeng magkatabi.
Napansin ko ang pagsandal ni Cash sa kanyang swivel chair at marahang
pinapaikot sa kanyang dalari ang ballpen habang nakikinig sa Architect na
babae.
"That's so very expensive, Architect de Leon. We're not even sure kung
magiging mabenta 'yan sa mga mata ng tourists. O kung mabibighani sila sa
kamahalan niyan..." Pormal na sinabi ng isang babae.
That's right!
Hindi pa naman kasi maayos ang renovation pero iniisip na niya'y mga
mamahaling pang disenyo at materyales para doon. Hindi ko nakikitaan ng
pagka-praktikal ang kanyang presentation.
Natutop ang labi ni Architect de Leon. Hinawi niya ang kanyang buhok sa
likuran at akmang magsasalita pero naunahan na siya.
"Engineer Yu is right, Architect. My hotel isn't fully renovated yet
you're suggesting an expensive materials for the interiors. Hindi ko pa
'yon gagastusan ng ganyan dahil kailangan pa ng survey kung ano ang
maganda sa mata ng mga turista..." pormal na boses ni Cash.
Namula ang pisngi ng Architect doon, she looked at Cash. Bahagyang
nagyuko siya ng ulo na parang humihingi ng paumanhin.
Nagtaas ng kilay si Cash.
"So, you do you have other presentation?"
Nagliwanag ang mukha ni Architect de Leon. Seriously!? Is he hitting on
this Architect?
"We don't have much time, Mister Estrevillo..." pormal na sinabi ng isa
pang Engineer.
Napatigil ako sa paghinga nang lingunin ni Cash ang Engineer na nasa
tapat ko lamang. Mukhang pormal pa rin siya, hindi na talaga nawala iyon.
Ngayon ko lang napansin na ang dating buhok niyang pormal ay nagbago na
ngayon. He looks like a playboy now, may ahit ang kanyang buhok pero
pormal naman ang pagkakaayos noon.
"You can leave now, Engineer Lasera..." malamig na sinabi niya.
Bahagyang nagulat ang engineer na iyon sa kanyang sinabi. Tumahimik ang
buong silid dahil sa sinabi ni Cash na iyon.
Alam kong importanteng tao rin ang Engineer na iyon at hindi niya dapat
pinagsasalitaan ng ganoon.
What happened to Cash?
Parang biglang hindi ko na siya makilala, siya kasi iyong tipo ng tao na
nakikisama sa mga investors at businessmen na nakakasalumuha niya kaya
nakakapanibago talaga.
Nanlaki ang mga mata ko nang tumunog ang cellphone ko sa gitna ng
katahimikan.
What the effin' fuck?
Pero mas lalo akong kinabahan, alam kong naka silent ang aking cellphone
except na lang pag emergency number iyon galing sa aming bahay sa US.
Mabilis na tumayo ako. Nakatingin silang lahat sa akin na parang hindi pa
makapaniwala, nakitaan ko ang iba ng pagkadismaya at pagngiwi.
Umirap pa ang dalawang babae sa akin. Sinadya kong hindi madapo kay Cash
ang aking mga mata dahil sa kaba.
"E- excuse me, I'm sorry but this is an emergency."
Mabilis na lumabas ako na walang dalang kahit na ano kundi ang aking
cellphone at katawan lang.
Hindi ko na sila tinapunan ng kahit na anong atensyon, nahihiya man ako
ay mas importante ang anak ko kesa sa business meeting na ito at
maiintindihan naman ako ni Daddy.
"God! Heaven!" pasinghal na bungad ni Sandra iyon.
"What?!" pasigaw na anas ko habang patakbong naglalakad patungo sa
elevator. "What happened, Sandra?"
Nadinig ko ang paghagulgol ni Mommy, humihikbi naman si Sandra mula sa
kabilang linya.
Mas lalo akong kinabahan doon.
"Heaven, Nyxinea got kidnapped!" humagulgol siya nang sabihin iyon.
Agad bumuhos ang luha ko at paulit ulit na pinindot ang elevator button
patungong ground floor.
"What? How! Fuck! Please! Nasaan siya?" histeryang tanong ko.
Walang mapaglagyan ang sakit at bigat ng nararamdaman ko, nanginginig ang
buong kalamnan ko na parang hindi na ako makakalakad dahil sa
panlalambot!
God, please!
"Hindi namin alam! Please!" nagpapanic niyang hagulgol. "Kasama niya si
Migo but he got shot and he's in coma right now!" mas lalo ulit siyang
humagulgol.
Fuck!
Kausap ko lang siya two hours ago! Paanong nangyayari ang lahat ng iyon
sa ganoon kaikling oras?
Tinakpan ko ang aking bibig dahil sa hindi mapigilang paghagulgol. Wala
sa sariling bumaba ako sa elevator, sumalubong agad ang driver ko.
"Ma'am! Anong nangyari?" aligagang tanong niya.
Kinagat ko ang aking labi.
"Manong, ihatid niyo ako sa US. Ngayon, please..." napahagulgol ako
pagkasabi noon.
Muntikan pa akong matapilok dahil sa panlalambot pero inalalayan niya ako
kaagad. Nagtitinginan ang mga tao sa amin dahil sa pag iyak ko.
Nanginginig man ay dumiretso ako palabas ng hall, nakasunod ang driver sa
akin na mukhang nagpapanic na rin sa oras na ito.
Ang anak ko! Fuck!
Gusto kong magwala! Ang hirap nang malayo sa kanya, ngayon lang ako
nalayo sa kanya pagtapos ay ganito pa?
"Ma'am, hindi ko po masusunod ang pinapagawa ninyo. Kumalma ka muna,
Ma'am... Gagawan ho natin ng paraaan."
Sumakay kami sa kotse at pinasibad niya. Natanaw ko pa sa rearview mirror
si Cash na mukhang hingal at nakatingin sa kotse namin.
Lalo akong napaiyak. Hindi ko naalagaan at nabantayan ang anak namin. Ito
ba ang kapalit lahat ng masamang nagawa ko sa past?
Bakit naman anak ko pa?
Ang sakit sakit!
"Please, Manong! I will pay you kahit magkano pa, just please bring me
back to US. Baka mapahamak ang anak ko!"
Nakitaan ko ng takot ang kanyang mga mata at pag aalala.
Malungkot siyang umiling.
"Kung may magagawa lang ako, Ma'am. Hindi ko na kayo hahayaang umiyak pa
ng ganyan. Pasensya na ho..."
I was so helpless, hindi ko alam kung saan ako kukuha ng eroplano para
makabalik doon at hanapin ang anak ko!
My phone rang. Aligaga kong sinagot iyon.
"Hello! Sandra! Ano? Natrack na ba ang kidnappers?!" umiiyak na tanong
ko.
"Anak, mag iingat ka. Just calm down please, hindi makakabuti ang pag-
aalala mo. Gagawan namin agad ng paraan ito. We called the cops. Just be
safe, anak. Please..." umiiyak na sinabi ni mommy.
Humikbi ako.
"Alam kong nag-aalala ka ng sobra ngayon pero sana'y maging malakas at
matatag ka para sabay nating mahahanap si Nyxinea. Please, anak..."
"Book her a flight back here, Hazel." si Daddy iyon.
Humikbi ako at napatango tango na lamang.
Bumubuhos patuloy ang luha ko. Hindi ko alam kung anong dapat kong gawing
kilos ngayon, hindi ko kayang mawala pa sa akin si Nyxinea.
Hindi ko alam kung anong mayroon sa kanya bakit siya pa ang napiling.
Ugh! Fuck!
Hindi ko mapapatawad ang gumawa nito sa kanya. Inosenteng bata pa talaga?
Damn it!
And Mi- Migo! Damn! He's comatose!
Naalala ko pa iyong chat ni Migo sa akin kanina na aalagaan niya si
Nyxinea kahit na kuhanin pa ang kanyang buhay, alam kong biro niya iyon
pero.... Fuck!
Ang sakit! Sobra!
Ayos lang ba ang anak ko? Ang daming nakakabaliw na tanong sa isip ko
pero walang masagot kahit na isa.
Tinakpan ko ang aking mga mata gamit ang dalawang palad ko. Sobra akong
nasasaktan, hindi na biro ang lahat ng ito.
Hindi ko matanggap na bakit pati si Nyxinea? Pati si Migo? Bakit
nangyayari ito?
Chapter 37
FTF 35
Yugto 35
Iyak ako ng iyak hanggang sa eroplano, kinagabihan noon ay pinabook agad
ni Daddy ang flight ko pa-US kaya naman mabilis ang naging byahe ko at
kinabukasan ako dumating sa mansyon.
Ramdam ko ang kabagalan ng oras, ramdam na ramdam ko iyon at bawat oras
ay sakit ang nananaig sa aking puso.
Hindi ako nakaramdam ng pagod, tanging kahinaan lamang pero hindi ako
pwedeng mapagod para sa anak ko.
Gusto kong maging malakas pero mahirap.
Napakasakit ng nangyayaring ito, ganoon ba talaga iyon? Sumaya ako nang
makita si Cash kahapon pagtapos ito ang kapalit?
Ang bawat kasiyahan ay may kapalit na kalungkutan, pero bakit grabe naman
ang naging kapalit?
Bakit ang buhay ko pa? Bakit ang dahilan pa ng paglakas ko ang kapalit?
Aligaga ang mga tao sa mansyon, may mga pulis at agent din na narito at
patuloy na tinatrack ang kidnappers.
Walang kahit na anong iniwan ang mga kidnappers kaya napakahirap para sa
kanilang gawan ng paraan iyon.
Hindi rin namin matanong si Migo dahil wala pa rin siyang malay at
lantang gulay sa ospital. Sinisisi ko ang aking sarili dahil nagpabaya
ako.
Nadamay pa tuloy si Migo at walang may alam kung magigising pa siya o
hindi na, may natamaang parte sa puso niya kaya hirap talaga siyang
huminga ngayon.
Tanging machine ang nagbibigay buhay sa kanya na lalong nagpapalambot sa
akin, ang hirap isipin.
My system couldn't eat it. My brain was stucked and empty.
Napahikbi ako.
Lumapit si Sandra sa akin, namumugto ang mga mata dahil sa kakaiyak.
Katulad ko'y hindi siya natigil sa pag iyak magmula pa kahapon.
"Maging matatag ka, Heav." marahang inalo niya ang likuran ko.
"Salamat, Sandra..." mahinang sambit ko.
Tumango siya at malungkot na ngumiti sa akin bago ako niyakap mg
mahigpit. Dapat comfort iyon pero wala akong maramdaman kundi bigat
lamang sa aking puso.
Lumapit rin si Mommy sa amin. Her eyes were puffy, nag aalala ako sa
kalagayan ni Mommy. Hindi naman siya malakas sa mga ganitong bagay at
baka atakihin siya sa puso.
"Xinea, Anak. Mahahanap natin si Cazierre, tutulungan tayo mg awtoridad
para maibalik siya sa atin. Okay? Dapat ay maging malakas ka lang."
Malungkot na napabuntong hininga ako dahil sa kawalan ng lakas.
"How can I do that if Nyxinea is my strength, Ma?"
Napaiyak ako nang makitang humahagos si Xendo na pumasok sa double doors,
baka ang pag aalala sa kanya.
Nahanap agad ako ng kanyang mata, mabilis na lumapit siya sa akin at
mahigpit na niyakap ako.
"Xendo..." I broke.
"I'm sorry, Ate. I'm sorry..." He said.
I cried.
"Xendo, hindi naman ikaw ang may kasalanan. Stop saying sorry..."
Umiling siya, nasa leeg ko ang kanyang mukha. Ramdam ko ang pagtulo ng
kanyang luha roon.
Damn.
"Wala ako rito para mabantayan siya, I'm sorry..."
Paano ako magiging matatag kung ang dahilan ng pagpapakatatag ko ay
nawawala at hindi ko alam kung ayos ba siya o ano?
Hindi ko alam kung ano ang pakay ng mga walang hiyang kidnappers na iyon!
Hindi ba nila alam na napakasakit ng ginagawa nila?
Gusto kong malaman kung sino ang mga iyon at gusto kong gumanti sa kanila
para lang maramdaman nila kung gaano kasakit mawalan ng anak.
Dumaan ang mga oras na walang natanggap na tawag magmula sa kidnappers,
labis na nagtataka ang agents at mga pulis doon.
"They should've called the time they took the kid!" naiiling nag uusap
usap ang dalawang pulis sa isang tabi.
Nakaupo lang ako sa isang sofa at umaasang tumawag ang kidnappers, kahit
magkano o kahit ano'y ibibigay ko para lang ibalik sa akin ang anak ko.
Goddammit, I love Nyxinea so much that I couldn't bear to lose her! I
couldn't bear to lose my daughter! Damn it!
I already lost her father, please not my Nyxinea now. Hindi ko na
kakayanin! Baka tuluyan na talaga akong mabaliw.
Nadinig ko ang harurot ng isang sasakyan na animo'y may hinahabol na kung
ano, nagtayuan agad ang mga pulis para tingnan kung sino at saan galing
ang sasakyan na iyon.
Iyon ba ang kidnappers? Kasama ba nila si Nyxinea?
Napahugot ako nang malalim na hininga at tumayo mula sa sofa para tingnan
ang nangyayari sa labas.
Pero laking gulat ko nang padabog na bumukas ang double doors ng mansyon.
Nagulat ako lalo nang galit na mukha ni Cash ang iniluwa noon.
What the hell is he doing here?
Namumula sa galit ang kanyang mukha at tainga, his bloodshot eyes were
telling he's about to cry at this moment!
He's broken, I know...
Why? Does he know?
"Cash, hijo!" si Mommy ang humawak sa kanyang braso pero hindi iyon
pinansin ni Cash.
Mabilis at mabibigat na hakbang niya ang nagpapakabog ng sobra sa dibdib
ko. Kabang hindi maintindihan. Kabang parang ako ang may kasalanan ng
lahat.
"Sir! You can't just trespassed here!" mariin na sinabi ng isang pulis na
umaawat sa kanya papalapit sa akin.
Umiling si Daddy sa mga pulis na parang pinapatigil nila ang mga iyon sa
pagpigil at paghawak sa braso ni Cash na halos nagwawala na magmula sa
kanila.
"Let me fucking go!" he hissed.
They did, mabilis na lumapit si Cash sa akin at mahigpit na hinawakan ang
aking braso. Ramdam ko ang galit na dinadala niya ngayon.
I flinched.
Nanlilisik ang mga mata, madilim ang mukha bakas sa kanya ang kapaguran
at kalituhan.
Para saan iyon?
Did my parents told him?
Mukhang alam na niya. Nakakagulat lang talaga na wrong timing ang
pagsugod niya rito dahil wala akong balak magpaliwanag sa kanya sa oras
na ito.
Umiiyak ang puso ko sa tuwing maaalalang wala ang Nyxinea ko rito at wala
man lang akong magawa kundi ang hintayin siyang mahanap ng awtoridad.
"Totoo ba!?" dumagundong ang boses ni Cash sa buong mansyon, frustrated
at sobrang galit iyon.
Binawi ko ang aking kamay at malamig na tiningnan siya.
Bakit tinatanong pa niya?
"Wala siya rito..." malamig na sinabi ko sa nanginginig na boses
patungkol sa aming anak.
Gusto kong yakapin siya para gumaan ang pakiramdam ko, naalala ko ang mga
mata ni Nyxinea sa kanya. Lalo akong nangungulila roon.
Silang dalawa ang lakas ko, si Cash ang lakas at pangpakalma ko noon.
Ngayo'y si Nyxinea, hindi ko alam kung kaya pa ba akong pakalmahin at
pagaanin ang loob ko ni Cash.
Sobrang sakit naman!
His perfect jaw clenched tightly. Mas lalo niyang hinigpitan ang paghawak
sa aking braso at gigil na niyugyog iyon.
Masakit pero tinitiis ko iyon. Namamanhid ako sa lahat ng pangyayari!
Walang importante ngayon kundi ang anak ko lang.
Ang galit ni Cash ay balewala sa ngayon. Anak namin ang pinag-uusapan,
hindi ang galit niya.
"Alam ko! The kidnappers called me!" Pinakita niya ang cellphone niya,
nanginginig ang kamay niya sa gigil habang hawak iyon.
Nanlaki ang mga mata ko.
"Wh- what? W- why!?" nautal kong tanong dahil naguguluhan ako. "They
called you? H- how?"
Una sa lahat, bakit siya ang tinawagan?
Gulat rin ang rumehistro sa mukha ng mga nakarinig. Suminghap si Mommy at
humagulgol, si Daddy naman ay namumula na ang mga mata.
Pumikit siya ng mariin dahil sa galit at saka suminghap. Kumislap ang
kanyang mga mata dahil sa napapaligiran iyon ng luha.
"Putangina! Hindi ko alam na may anak ako pagtapos sa putanginang mga
kidnappers ko pa malalaman?" Parang nababaliw at frustrated niyang
sambit.
Nanlilisik sa galit ang mga mata niya.
Napahagulgol ako dahil sa sakit, poot at hirap na nakikita ko sa mga mata
niya.
Hindi ko makayang tingnan iyon dahil pati ako ay nababagabag at lalong
pinabibigat noon ang aking kalooban.
Napakasakit!
"Tangina! Putangina!" gitil na anas niya habang gigil na napasabunot sa
kanyang buhok.
"I'm sorry..." usal ko.
Nilingon niya ako, nangingilid ang luha sa kanyang mga mata pero malakas
ang pagpipigil niyang huwag ipakita ang kahinaan niya.
"What did I do to deserve this, Xinea? What the fuck did I do to deserve
this fucking pain!?" sigaw niya sa sobrang galit.
Kumalabog ang puso ko.
Umling ako at umiyak lamang habang iniiwas ang aking tingin sa kanya.
Humahagulgol si Sandra sa isang tabi. Halatang gulat siya.
Napakasakit tingnan ni Cash sa oras na ito.
"I'm so sorry..." muling usal ko.
He laughed mockingly.
"Too late for your sorry, I'm already broken, Xinea..." malamig na sambit
niya.
Bumuhos ang luha sa aking mga mata, walang kapaguran maglabas ng luha
dahil sa sobrang sakit ng dinarama ko.
Nangako ako na hindi siya sasaktan pero ano itong ginagawa ko ngayon?
Pati ako'y damay sa sakit na ginawa ko. Sakit na naidulot ko.
Paghikbi mula kay Mommy at Sandra ang nadinig ko ganoon din sa iba naming
kasambahay na nanunuod sa aming dalawa.
"I'm so sorry, Cash..."
I wanted to hold him, I want to hug him tight just to give him comfort
but I just couldn't. It looks like he might burn if I did.
Ganoon kadisgusto ang nakikitang kong ekspresyon mula sa kanya. Para bang
mapapaso siya kung hahawakan o lalapitan ko siya.
Sadyang napakasakit.
He then scoffed.
"Sabihin mo sa akin! Ano bang mali ko!? Ano bang ginawa ko? Nasaktan ba
kita? The fact that you've hurt me wayback? Bakit ako pa ang
nakakatanggap ng ganitong sakit ngayon?" basag ang kanyang boses.
Fuck!
He laughed a bit, a sarcastic one. His laugh was full of pain and
sadness.
I couldn't help but cry.
"I don't know why did you keep my daughter away from me! Akin rin siya!
Damn it! Hindi mo alam kung anong nararamdaman ko ngayon, Felizardo!"
Tinuro niya ang kanyang dibdib at muling umigting ang kanyang panga.
Namumula na ang kanyang mga mata at tuluyan ng bumagsak doon ang luhang
kanina pa niya pinipigilan.
Napahikbi ako at umiling ng umiling.
Nadudurog na ako sa pagkawala ni Nyxinea pagtapos ay lalo pa akong
nadudurog sa Cash na kaharap ko ngayon.
He looks really really broken.
"Ilang beses mo na ba akong sinaktan? Akala ko iyon na 'yon! Pero
magaling ka pala talaga sa pananakit, tangina. Sa lahat ng pananakit mo,
dito mo ako dinurog ng husto. Durog na durog..." his voice broke.
Napaitlag ako doon at humagulgol na parang bata. Ramdam ko ang sakit
doon. Sobra sobrang sakit at lungkot.
Gamit ang likod ng kanyang palad ay pinahiran niya ang mga luha sa
kanyang mga mata.
Ang sakit makitang umiiyak siya... Ang sakit isipin na ako ang nananakit
sa kanya.
Ano nga bang ginawa niya para gawin ko sa kanya iyon? Anong ginawa niya
at bakit hindi ko man lang ipinakilala ang anak niya sa kanya?
All my conscience eating me now.
Napakasakit!
Napakasama kong nilalang para gawin iyon! Walang masama o maling nagawa
si Cash, kung tutuusin ay ako pa nga ang masama dahil ako ang nang iwan
nang walang paalam.
Ilang beses ko na siyang nasaktan? Damn it! Ang sakit sakit!
Pabalyang binitiwan niya ang kamay ko. Halos mamanhid na iyon dahil sa
sakit pero mas masakit ang puso ko ngayon.
Kung durog siya, alam kong mas durog ako.
Tumalikod siya sa akin at akmang aalis na pero agad kong hinawakan ang
kanyang braso.
Magmamakaawa ako!
Sa kanya nakasalalay ang lahat dahil sa kanya tumawag ang mga kidnappers!
Maraming tanong sa isip ko kung bakit sa kanya at hindi rito sa akin
tumawag?
"Cash! Tulungan mo ako! Tulungan mo kami!" hagulgol ko at tuluyang
nanlambot, napaupo ako sa sahig.
Nag igting ang bagang niya, nilingon niya ako gamit ang malamig niyang
ekspresyon. Bigla ay parang naging yelo siya ngayon, sobrang lamig ng
kanyang paninitig sa akin.
Ang mapupungay niyang mata'y nging blangko sa ganoong kaikling oras.
Pero bakas doon na durog na durog siya ngayon at maraming katanungan.
Lalo akong nanghina dahil doon, nagyuko ako ng ulo at umiyak.
"Please! Please..." nanghihinang iyak ko.
Inalis niya ang kamay ko sa kanyang braso at muling tumalikod para
umalis.
At ang kanyang huling sinabi ang pinakadumurog sa akin.
"Kaya kong hanapin ang anak ko nang hindi ka katulong..." He said coldly.
"This time, I'm the one who will keep her away from you..." he said
blankly and he walked out.
Chapter 38
FTF 36
Yugto 36
"You cannot make my private life be your fucking topic of the year..."
malamig ngunit pormal na sinabi ni Cash sa mga reporters na gumugulo sa
kanya habang pumapasok sa FEST towers.
Nagkislapan muli ang mga camera flashes dahil sa kanyang pagmumura sa
public.
Sobrang nagbago...
Sobrang bigat ng aking damdamin, wala akong magawa dahil sobrang nagi-
guilty ako sa lahat ng ginawa ko.
Tatlong araw nang makuha niya si Nyxinea sa kidnappers, hindi ko alam
kung bakit napakabilis noong nangyari. Basta nabalitaan ko na lang na
nasa kanya na si Nyxinea.
He gave the ransom like the kidnappers wanted. Iyon ang nasa balita, ni
wala akong nakitang Cash sa telibisyon. Masyadong privado ang nangyaring
negosasyon sa pagitan nila.
Hangga't maaari ay ayaw ko ring makita si Nyxinea sa telibisyon, hindi ko
alam kung ano ang pakay ng mga iyon sa anak ko. Pero kataka-takang si
Cash ang tinawagan nila para hingan ng ransom!
Damn it!
Kaya ko rin naman ibigan ang ransom na hihingin nila! Bakit kay Cash pa?
I wore a black mini dress and a beige flat shoes. Sinuot ko ang aking
wayfarers to cover up my puffy eyes.
Ilang araw na ba akong umiiyak? Isa? Dalawa? Tatlo? Simula noong mawala
si Nyxinea at makuha siya ni Cash na hindi man lang pinaalam sa akin
kundi lang dahil sa telibisyon!
Ang sakit sakit!
Ganito ba kasakit ang naramdaman niya? Para namang sobrang sakit na nito!
I'm a mother! Bakit ipinagkakait sa akin ito?
"Where are you going?" salubong na tanong ni Xendo.
"Pupuntahan ko si Nyxinea..." napapabuntong hiningang sinabi ko.
He looked so tired and exhausted, pumikit siya ng mariin at bumuntong
hininga. Mukha siyang malungkot at dala lahat ng problema.
Gusto kong icomfort siya at sabihin magiging maayos rin ang lahat at
h'wag niyang alalahanin ang mga problemang mayroon ako.
"I have a surprise for you..." he said.
Napakurap-kurap ako.
Mula sa likuran niya'y nakita ko ang isang babae, si Disney dos Santos!
Wearing her polka dress, nakaumbok ang kanyang tiyan. Hindi pa gaanong
kalakihan iyon.
Mukha siyang kabado na ewan, bakit siya narito? Ano ang pakay niya?
Mabigat ang loob ko sa kanya pagtapos niyang paasahin si Xendo sa kanyang
pagmamahal.
Gusto ko man tanungin kung bakit siya nandito ay hindi ko ginawa dahil
wala ako sa hulog ngayon para komprontahin pa siya.
Huminga ng malalim si Xendo at tumabi na sa akin.
Kumunot ang noo ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin.
Seriously? Sa kanya ba ang dinadala ni Disney dos Santos? Mukhang hindi
naman dahil alam kong ora-mismo ay pakakasalan siya ni Xendo kung sa
kanya nga iyon.
Gusto ko si Disney para sa aking kapatid, matino si Xendo sa kanya at
alam kong mahal na mahal siya ni Xendo. The fact that Xendo's best friend
once owned the heart na ngayo'y nasa kanya na.
Hindi ko inaasahan ang sumunod na pumasok mula sa aming double doors.
Sumunod na pumasok sa double doors ay si Shield Estrevillo.
Nanlaki ang mga mata ko kasabay ng pangingilid ng aking luha dahil buhat
niya ang aking anak!
Bigla'y gusto kong tumakbo sa kanya para yakapin siya ng sobrang higpit
at hindi na pakawalan pa.
Ayaw ko na siyang malayo sa akin! Napakahirap!
"Baby!" I gasped.
Ngumuso si Nyxinea sa akin at saka pinaglaruan ang kwelyo ni Shield.
Tumulo ang luha sa aking mga mata. She looks so comfortable with him!
"Mama!" She giggled.
Nakaramdaman ako ng luwag sa aking puso. Hindi ko alam kung ano ang
magiging reaksyon pero tanging iyak lamang ang nagawa ko habang lumalapit
kay Nyxinea.
Malamig na nakatingin lamang si Shield sa akin, wala namang siyang naging
pagtutol nang sumama sa akin si Nyxinea.
"Ma, why are you crying?" nakanguso at bulol na tanong niya.
Humikbi ako at tinitigan siya.
God! I want to just look at her forever, iyong hindi siya mawawala sa
aking paningin at tabi.
"I'm not..." pilit na ngumiti ako sa kanya.
Ayaw niya na umiiyak ako, masyado siyang naaapektuhan kapag nakikita niya
akong malungkot at umiiyak.
Labis na pangungulila ang nararamdaman ko.
Bawat anggulo at parte ng kanyang mukha ay hindi ko pinalampas, huminga
ako ng napakalalim at pinigilan ang luha ko pagtapos at mahigpit na
niyakap siya.
"I'll give you a minute, Heaven..." malamig na sambit ni Cash.
"A minute? Are you serious?" nanginginig ang aking boses, basag ako sa
oras na ito at lalo pang nababasag dahil sa kanyang sinabi.
Minuto? Tangina! Sapat ba iyon sa pangungulilang nararamdaman ko? Ni
hindi ko nakita ang anak ko noong makuha siya mula sa mga kidnappers
pagtapos ay ganito lang?
Wala ako sa tabi niya noong natatakot siya sa mga kumuha sa kanya.
Napakasakit sa isang Ina noon! Hindi ba nila ako naiintindihan?
I'm still human, I feel pain and sadness!
He raised his eyebrow. Bahagyang tumigilid ang kanyang ulo na parang
kinikilala ako.
Damn it!
Nakikita ko ang kapormalan at kalamigan ni Cash tuwing ginagawa niya
iyon. Mas lalo pa akong kinokonsensya kahit na ganoon lamang ang kanilang
ekspresyon!
"I shouldn't brought her here in the first place-"
"Shield please..." putol ni Disney. Mukhang nahihirapan rin siya sa aming
sitwasyon ng anak ko.
Of course! Naiisip niyang paano kung mangyari sa kanya ito! Sobrang hirap
malayo sa mahal kong anak!
Pumikit ng mariin si Shield at tumalikod para lumabas ng double doors.
"A minute..." he coldly said. "Come on, Yslah. Hindi na kita
mapagbibigyan pa. I'm sorry..." aniya sa kanyang asawa.
So kaya pala dinala dito si Nyx ay dahil lamang sa kagustuhan ni Disney?
Kung ganoon ay wala talaga silang balak ipakita sa akin ang anak ko?
Gusto kong magdemanda laban sa kanila, laban kay Cash! Bakit napakawalang
puso naman nila para gawin sa akin ito!
Bumuntong hininga si Disney at malungkot na ngumiti sa akin bago sumunod
kay Shield palabas ng mansyon.
Nakita ko ang kanilang sasakyan doon, may tatlo pang convoy doon na black
mazda. Mukhang delikado talaga ang ilabas si Nyxinea sa ngayon.
Thank God that she's here with me now, hindi man magtatagal ay nakasama
at nayakap ko pa rin siya.
Malungkot na ngumiti ako at niyakap ng mahigpit si Nyxinea, naupo kami sa
sofa at pinakatitigan ko siya.
Nakanguso lamang siya habang nilalaro ang kanyang pigtails. Hinalik-
halikan ko ang kanyang pisngi dahil sa panggigil at pagkamiss.
Ang sarap sa pakiramdam!
Gustuhin ko mang matuwa na narito siya ay naalala kong hindi naman siya
magtatagal sa piling ko.
"How are you, baby?" I smiled.
Naiiyak na ako. Ang sakit sa puso, hindi ko matanggap na mawawalay na
naman siya sa akin sa kahit anong oras ngayon.
"I'm fine, Ma. When will you go to the mansion? You should meet Daddy!"
masayang sinabi niya.
Nag-init ang paligid ng aking mga mata dahil mukhang masaya siya na
nakasama niya ang kanyang Ama.
Nakakaguilty na hindi ko man lang siya nakwentuhan about her father,
pinagkait ko sa kanya iyon. Ang sama ko pero para sa kanya rin naman iyon
para hindi niya na hanapin pa si Cash.
Hinawakan ni Xendo ang maliit na kamay ni Nyxinea at marahang pinisil
pisil iyon. Halata ang pag-aalala at pagkamiss niya kay Nyx.
He then sighed.
"Baby, are you happy there?" he asked.
Mabilis na tumango si Nyxinea at ngumiti.
Nakakadurog ng puso iyon dahil parang mas masaya pa siya doon kesa sa
akin.
"But I'd be more happy if Mama's there, why don't you live with us
Mommy?" inosenteng tanong niya.
Malungkot na ngumiti ako at hinaplos ang kanyang buhok. Ang oras na ito
ay dapat kong suliting kasama siya.
Gusto na ayaw ko ang mapunta at matira si Nyxinea sa kanyang Daddy pero
anong magagawa ko kung doon masaya ang anak ko?
Naputol ang mahigpit na pagyakap ko sa aking anak nang bumukas na ang
double doors at si Shield na ang iniluwa noon.
Napakalamig ng ekspresyon ng kanyang mukha, wala akong ibang makita sa
kanya kundi ang kablangkuhan at wala siyang balak maawa sa akin.
Damn it!
"Come on, Cazierre..."
Humakbang siya papalapit sa amin at inilahad ang kamay niya kay Nyxinea,
gusto kong maiyak dahil parang hipnotismo na kumapit si Nyxinea sa kanya.
Masaya akong makita ang aking anak.
"Can- can I visit her?" my voice was shaking.
His lips pursed.
"Ask Cash, not me..."
Napasinghap ako at nawalan ng pag-asa. What happened last week came
flashing back, those eyes full of pain. Ang matinding galit niya sa akin.
Umaasa pa rin ako na mabibisita ko si Nyxinea doon, I was so guilty that
I keep my daughter away from him.
Ngayon ay parang martilyong pumupukpok iyon sa akin, ito ba ang kapalit
ng lahat ng sakit na naidulot ko sa kanya?
Sumunod na araw ay sinadya kong magpunta sa mansyon nila Cash.
Napakaraming nagbago magmula noong iniwan ko siya.
Mabuti na lang at kilala ako ng guard sa kanilang village, nagpapasalamat
ako na sa dumaan na tatlong taon ay siya pa rin ang guwardiya at
nakikilala pa rin niya ako kaya hindi na ako nahirapan makapasok.
Magkakasunod ang limang mansyon na nakahanay sa kanilang malawak na
lupain, bagay na talagang nagbago. Noon kasi ay isang malaking mansyon
lang ang naroon.
Napapalibutan din iyon ng mga iba't ibang bulaklak, naalala ko pa noong
dalhin niya ako sa rest house nila. Iyong nagsilbing garden ng kanilang
Ina.
Nanghihina ako habang naglalakad sa pathway patungo sa mansyon na nasa
pinakasentro. Bawat hakbang ay bumabambo ang aking dibdib sa kaba.
Sobrang bigat sa pakiramdam na matungtong akong muli rito. Our happy
memories came flashing back.
At ang sakit noon maalala.
Tatlong araw na ako rito sa Pilipinas, sinundan ko si Cash noon. Hindi ko
alam kung bakit napunta sila sa Pilipinas ganoon din ang mga kidnappers
na iyon.
Hindi kaya si Cash talaga ang kanilang pakay? At alam nila ang tungkol sa
anak namin? Fuck, ang hirap isipin ng lahat.
Natanaw ko agad sa kanilang hardin si Disney, nasa porch swing siya at
mayroong hawak na libro. Nakangiti siya habang nakatingin sa dalawang
batang naglalaro sa damuhan.
Napangiti ako nang makitang si Nyxinea iyon at ang isa pang bata na
mukhang kasing edad niya rin.
Parehas silang naka pigtails, ang denim jumpsuits nila ay magkapareha rin
pati ang kanilang sapatos.
Nangunot ang noo ko nang mula sa isang mansyon ay lumabas si Shield
Estrevillo, nakapasan sa kanya ang isang batang lalaki. Mas bata iyon
kila Nyxinea.
Tumayos si Disney nang makita sila at saka nakangiting lumapit sa kanyang
mag-ama. Lumabas din mula sa gitnang mansyon naman ay iyong babaeng
mataray na nakita ko noong sa mall!
Siya iyong nang insulto sa akin dahil inakalang babae ako ni Rocket.
Seriously? Sila ang nagkatuluyan?
"Roccien! Cazierre! Stop running!" natatawang saway niya sa dalawa at
saka bumaba siya ng hagdanan para lapitan ang dalawang bata.
Nakakatuwa silang tingnan, nakakatuwa na mukhang inaalagaan naman nila
ang anak ko.
Huminga ako ng malalim at pinindot ang doorbell doon. Gusto kong
magpakain sa lupa dahil nakuha noon ang atensyon nilang lahat.
"What are you doing here?"
Narinig ko ang malamig na boses mula sa aking likuran. Nanigas ako sa
kinatatayuan ko, I couldn't even utter a word.
Humakbang siya sa aking tabi, langhap ko ang kanyang mabangong amoy.
"I said what are you doing here? You're not even welcome here, Heaven..."
kaswal niyang sinabi sa malamig na tono.
Sobrang sakit.
Ang simpleng pagtawag niya sa pangalan ko na hindi ko kinasanayan, ang
kanyang mga sinabi sa akin.
Seriously? Is this his revenge?
Ang sakit sakit.
Mapait na nilingon ko siya, binuksan niya ang kanilang gate pagtapos ay
nilingon niya rin ako. Halos mapasok ako sa kuryenteng nararamdaman ko.
"I want to s- see my daughter..." nauutal kong sinabi.
"Nakita mo na siya, pwede ka nang umalis..."
Putangina! Bakit ganito?
Bakit ang sakit sa puso lahat ng sinasabi niya? Bakit kailangan niya kong
saktan ng sobra?
Hindi ko kaya. Ang sakit.
Tears pooled my eyes. Hindi na ako makapagpigil, napakasakit na talaga ng
mga nangyayari sa akin.
Hindi pa ba sapat lahat ng nangyaring trahedya noon sa akin? Bakit
kailangan paulit ulit pa akong masaktan?
Ako lang ba ang tao sa mundo?
"Pagbigyan mo naman akong makita't makausap siya, Cash. Gusto kong
makasama ulit ang anak ko." nagsusumamong sinabi ko.
Umigting ang kanyang panga. Dumaan na naman ang pait at sakit na nakita
ko sa kanyang malungkot na mga mata.
"Why?" he asked. "Pinagbigyan mo ba akong makilala siya? Pinagbigyan mo
ba akong malaman na mayroong Nyxinea? Pinagbigyan mo ba akong makasama
siya noong kailangan niya ng Ama?" mariin ang bawat tanong niya.
Bumuhos ang luha ko.
Umiling siya at tumaas ang sulok ng kanyang labi na para bang nasisiyahan
siyang makitang lumuluha ako.
Damn...
"You did not. Hindi mo alam kung gaano kasakit malaman na may anak ako,
halos mabaliw ako nang malamang nasa panganib pa siya! Seriously? Kung
hindi pa siya napahamak, hindi ko pa malalaman!" galit ang naroon.
Hindi ako makapagsalita dahil sa aking paghikbi. Alam kong basag ako
kapag nagsalita ako.
Bawat salita niya ay parang kutsilyong tumatagos sa akin.
"I'm sorry..." I said sincerely.
Kumunot ang noo niya, he tilted his head and looked at me.
"Your sorry can not fix what's already broken..." iling niya. "You can
talk to my daughter but you can't take her away from me again." malamig
na dagdag niya bago pumasok sa kanilang malawak na hardin.
Huminga siya nang malalim at napangiti ng malungkot habang sinasalubong
siya ng tumatakbong si Nyxinea.
Walang pagtigil sa pagtulo ang luha ko. Hindi ko mahaharap si Nyxinea na
ganito ang itsura ko.
Huminga ako nang napakalalim at saka tumalikod na para umalis.
Damn! Ang sakit sakit!
Ang sakit na wala akong magawa...
Chapter 39
FTF 37
Yugto 37
"Anak, how's Cazierre? Nakasama mo na ba siya?" Mom on the other line.
She sounds worried.
Gusto kong manlumo sa tuwing may magtatanong sa akin tungkol kay Nyxinea.
Migo is still unstable and unconscious, hindi ko alam kung ano ang dapat
kong maramdaman.
Purong panlulumo lamang. Napakahirap ng sitwasyon ko ngayon, hindi ko
akalain na ang tatlong taon na kasama ko ang aking anak ay mawawala lang
sa akin ng ganito kabilis.
Wala akong lakas magdemanda o labanan si Cash, alam kong may kasalanan
ako. Kasalanan ko kung bakit siya ganito ngayon. Kasalanan ko...
I sighed.
"Hindi pa rin po, Ma..." My voice is shaking. "Hindi ko na siya nakikita
three days na..."
"What? Nasaan siya? Ang akala ko ba'y pinayagan ka nang bisitahin siya sa
mansyon ng Estrevillo?" takang tanong niya.
She's right, pinagayan ako ni Cash na bisitahin si Nyxinea kung kailan ko
gusto pero hindi ko inaasahan na hind niya man lang pinaalam sa akin na
mawawala sila.
He's really ruthless! Hindi niya alam ang nararamdaman ko! Hindi niya
alam ang sakit na nararamdaman ko ngayon.
I inhaled sharply.
"Hindi ko alam, Ma. Pumunta ako kila Cash para makita at bisitahin si
Nyxinea, pero ang sabi ng mga kasambahay nila ay wala sila..." frustrated
kong sinabi. "Hindi ko na alam ang gagawin ko, Ma. Miss na miss ko na ang
anak ko..."
Naiiyak na ako sa sobrang bigat ng puso ko. Parang sa kahit anong oras ay
maiiyak na lamang ako at magbebreakdown.
Napakasakit malayo sa anak, nasanay na ako na parati kaming magkasama at
parati ko siyang katabi sa pagtulog.
Pero lahat iyon ay mga alaala na lamang. Bakit ba nila ginagawa sa akin
ito? Bakit kailangan nilang ilayo sa akin ang lakas ko?
Sobrang sama ng loob ko sa pamilya nila. Hindi nila iniisip na mayroon
silang nasasaktan. Inaamin ko naman sa sarili ko na may mali rin ako,
pero dapat bang ganito ang bumalik sa akin?
Bumukas ang pintuan ng kwarto ko, si Xendo ang iniluwa noon. Wearing his
black undershirt and a slacks. Magulo na rin ang kanyang kwelyo.
"Xendo..."
Huminga siya nang malalim at hinagis sa kama ang kanyang cellphone.
"Wala ka bang social account?" he asked.
Nangunot ang noo ko at kinuha ang cellphone niya.
Nakita ko roon si Nyxinea, karga karga siya ni Matrix. Naka side view
silang dalawa habang naglalakad.
Matrix was half smiled while looking at my daughter. Mukhang stolen shot
iyon pero maganda ang pagkakakuha.
Yslah Disney: Matrix and Nyxinea's first bonding...
Iyon ang nakalagay na caption sa Instagram post ni Disney. Mukhang nasa
ibang bansa sila doon. Maraming comments doon at nagtatanong kung sino si
Nyxinea.
Gusto kong maiyak.
"Nasa Greece sila, family reunion ng Estrevillo..." naiiling na saad ni
Xendo. "Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw mong mag file ng case. Anak
mo 'yon, Xin. Hindi man lang nagsabi ang gago!"
Umiling ako at tinitigan lamang ang masayang mukha ni Nyxinea sa litrato.
"Magiging magulo lang, Xendo. Kasalanan ko rin naman kung bakit kinuha
niya si Nyxinea. Sa kanya din naman si Nyx, pero nalulungkot ako na hindi
kami nagkakasama ngayon..."
Totoo naman, ayaw ko nang magkagulo pa dahil alam kong maaapektuhan rito
si Nyxinea. Masyado pang bata ang anak ko para maipit sa gulo namin ng
kanyang Ama.
Sumunod na picture ang nagpalambot sa aking puso.
Disney Estrevillo: The very first reunion with our Nyxinea Cazierre
Estrevillo. Welcome to the family, baby Caz.
Cash was carrying Nyxinea on his shoulder, si Rocket at ang kanyang anak
na babae ay ganoon din ang itsura, pati si Shield at ang kanyang anak na
lalaki.
Napakagandang tingnan noon dahil lahat sila ay nakangiti sa litratong
iyon, miski si Shield na bihirang ngumiti ay nakangiti.
Mukhang kuntento at masaya silang lahat. Hindi ko alam kung ano ang dapat
maramdaman pero nasasaktan na gumagaan ang pakiramdam ko sa magkaibang
dahilan.
"Kailan ba namin makikita si Nyx?" nagmamaktol na tanong ni Yvone.
Napabuntong hininga na lamang ako at naglapag ng mga baso sa kanilang
harapan. Sumunod si Jona sa akin na naglalapag naman ng donuts at cakes
sa table.
Kakarating lang nila galing Cebu at dito sila dumiretso para bisitahin
ako.
Suminghap si Sidney.
"Nabalitaan namin 'yong nangyari, Ven. At alam mo ba kung ano talaga ang
pakay ng kidnappers?" She asked.
Nangunot ang noo ko.
Posibleng may alam itong si Sidney about that dahil isa siyang reporter!
"What?" kuryosong tanong ko.
"Si Cash, of course. Ginamit nila ang anak ninyo para pahinain si Cash
but Cash is powerful..." She shrugged. "Damn, hindi ko akalain na wala
kang alam all this time!"
"Pero nagbigay siya ng ransom para makuha ang anak ko hindi ba?"
"Oh! That! Actually no, dahil maraming koneksyon si Cash ay hindi natuloy
ang negosasyon, instead the kidnappers got caught! Sobrang galing ng
nangyari, masyadong pribado ang lahat lahat pero nakakuha pa rin ang team
namin ng balita doon..."
Kumalabog ang dibdib ko.
Wala akong maintindihan, naguhuluhan ako ng sobra. Ang hirap paniwalaan
ng lahat! Kaya pala kay Cash tumawag?
Damn it!
"Pero paano nila nalamang ang tungkol sa anak ko? Hindi ko naman pinaalam
kay Cash na mayroon kaming anak!" naguguluhang tanong ko.
Kumunot ang noo nilang dalawa. Sumimsim sa baso ng tubig si Yvone habang
nakikinig lang sa amin ng seryoso.
"Siguro ay marami ring koneksyon ang may pakana ng lahat, we don't
know..." nagkibit ng balikat si Sidney.
"Nahuli ba ang ulo ng lahat?" si Yvone.
Umiling si Sidney.
Napasinghap ako dahil doon.
Lalo akong kinabahan dahil may posibilidad na mapahamak pang muli si
Nyxinea kung ganoon!
Oh God! No please!
Tumingin sila sa aking dalawa.
Huminga ng malalim si Sidney at lumunok.
"I think Nyxinea should stay with her father for now, Ven. I'm sure
ginagawan na nila ng paraan ang lahat para mahuli iyon..."
This is a serious matter, hindi ko alam ang dapat kong isipin at
maramdaman. Ang alam ko lang ay sobrang kinakabahan ako sa mga maaring
mangyari sa bawat araw na dadaan sa amin hangga't hindi nahuhuli ang mga
iyon.
So, all this time si Cash pala ang pakay ng mga iyon? Ang kayamanan niya
at ng kanyang pamilya!
Mabilis na tumayo ako mula sa sofa, napatingala sila sa akin na parang
nagtatanong.
"Saan ka?" tanong ni Yvone.
"Stay here, may pupuntahan lang ako..." nagmamadaling sinabi ko at saka
lumabas ng mansyon.
Lumulutang ang isip ko habang nagmamaneho patungo sa mansyon ng mga
Estrevillo. Gusto kong malinaw ang lahat, gusto kong masiguro ang
kaligtasan ni Nyxinea doon.
Kaligtasan ng anak ko ang pinakaimportante sa lahat, hindi na siya
pwedeng makuha pa muli ng masasamang tao!
Alam kong kaya nilang saktan ang anak ko, hindi ko matatanggap pag
nangyari iyon.
Sobrang daming trahedya na ang nangyari sa akin, napakasakit noon at
nakakabaliw. Ayaw kong maranasan ni Nyx iyon.
Ayaw kong matulad siya sa akin na magkaroon ng trauma na halos nagpawala
sa akin sa katinuan.
Alam kong ngayon ang dating nila galing Greece dahil iyon ang sinabi ni
Disney nang tanungin siya ni Xendo kaya kung sakaling wala pa sila'y
maghihintay na lamang ako rito.
Sumalubong sa akin ang isang kasambahay na nakauniporme. Ngumiti siya sa
akin na parang kilala kung sino ako.
Ngumiti ako.
"Nakauwi na ba sila?"
"Nasa byahe na ho sila, Ma'am Heaven. Baka ho alas singko y media'y
narito na sila..."
Napabuntong hininga ako at umupo na lamang sa sofa.
-
This chapter is bitin! I'm sorryyy...
Chapter 40
FTF 38
Yugto 38
It's getting dark outside. Halos dalawang oras na akong naghihintay rito
sa mansyon ng mga Estrevillo.
I want to clear things up, not between me and Cash. It's about the
kidnapping happened, hindi ko rin kasi maintindihan kung bakit hindi
naman ako kilala na naging karelasyon noon ni Cash ay nalaman pa rin ng
mga kidnappers iyon.
Na ikinadamay pa ng aking anak, natatakot ako na maaaring mayroon na
namang mangyaring masama sa kanya.
Inosesnte si Nyxinea kaya hindi dapat siya nadadamay sa mga ganoong
klaseng pangyayari. What more sa mga susunod na araw? Buwan?
Paano kung bumalik ang mga iyon! Nakakaramdam ako ng kakaibang kaba
tuwing makakaisip ng ganoon.
Hindi na ako mapalagay. Damn!
Napahugot ako nang malalim na hininga nang bumukas ang malapad na double
doors ng mansyon. Narito ako sa mansyon ng kanilang magulang.
Iniluwa noon ang si Analissa Estrevillo, ang Ina ni Cash.
"Ma'am, narito ho si Ma'am Heaven..."
"What is she doing here?"
Kinabahan agad ako sa pormal at sopistikadang boses na iyon. Para bang
pinaririnig noon na hindi ako welcome rito sa kanila.
Kahit kailan ay hindi ko pa nakausap ng maayos at desente ang mga
magulang ni Cash. Naalala ko noon na kahit narito ako sa mansyon nila'y
hindi ko naaabutan ang kahit sino sa parents niya kaya naman kabado ako
ngayon.
Wearing her white polo, mayroong nakaprint na "Estrevillo." sa sleeves
noon. Napaka elegante niyang tingnan, mukha siyang strikta at mataray na
lalong nagpapakaba sa akin.
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin o ibungad sa kanya oras na
kausapin niya ako. Hindi ko rin maintindihan kung bakit wala pa ang ibang
kasama niya!
Wala pa sila Cash, hindi ba dapat magkakasabay lamang silang uuwi ngayon?
Damn.
Mula sa pintuan ay pumasok rin ang ilan pang kasambahay at dala nila ang
mga bagahe mula sa labas.
"Ah, e. Ma'am... Naghihintay ho siya sa pagdating nila Ser Arrence..."
Hindi pa man siya nakakaharap ay pormal na tumayo na ako. Pagkaharap niya
sa akin ay napalunok ako.
Walang emosyong mababa sa kanyang mukha, tanging pagkalamig at pormal
lamang.
"Ma'am..." marespeto kong panimula.
Dinig ko ang takong ng kanyang mamahaling heels bawat paghakbang niya
papalapit sa akin.
Hilaw na ngumiti sa akin ang kasambahay na nakasunod sa kanya at saka
dumiretso na iyon papaakyay sa grand staircase.
Nang makalapit siya ay nagyuko ako ng ulo, hindi ko makaya ang kanyang
kapormalan. Ang hirap noon balewalain.
Bahagyang nagtaas siya ng kilay at pinasadahan ako ng tingin mulo ulo
hanggang paa.
Damn it!
Bakit ganoon?
"Heaven Felizardo..." pormal na sambit niya.
"Oho..." I nodded.
Damn, para akong pusa na takot ngayon sa isang tigre!
"Cazierre's mother..." she trailed off. "Who took her away from this
family..."
Fuck.
Alam ko ang kasalanan ko! Bakit kailangan maulit ulit? Bakit kailangan
ibasura iyon muli sa aking pagmumukha?
Alam kong naging selfish ako sa lahat, sa aking anak, sa paligid niya at
lalong lalo na sa pagpapakilala sa kanya sa pamilya ni Cash at sa sarili
niyang ama.
Huminga ako ng malalim at nagtiim bagang na lamang.
She then inhaled sharply and looked away.
"Well anyway, what are you doing here? My son and Cazierre is not here.
Pero kung gusto mong maghintay pa'y mapagbibigyan ko naman..." pormal na
sinabi niya.
Kumalabog ang puso ko. Kitang kita at ramdam ko ang ugali at presensya ni
Cash mula sa kanya. Para akong nakaharap ng babaeng bersyon ni Cash.
Nakakaintimidate...
"Maraming salamat ho..."
Tumaas ang kilay niya.
"Take a seat..."
Huminga ako ng malalim at umupo na lamang sa sofa gaya ng kanyang utos.
Ewan ko ba, parang mayroon sa kanila na mapapasunod ka na lang oras na
mayroon silang ipag-utos.
Pinong umupo siya sa sofa na nasa aking tapat. Galing sa kanilang
kusina'y lumabas ang dalawang kasambahay na may dalang dalawang juice at
dalawang slice din ng cake.
Inilapag nila iyon sa center table sa pagitan namin ni Analissa
Estrevillo. Umalis rin agad sila pagkalapag noon.
Sumimsim siya sa baso ng juice pagtapos ay tumikhim at bumaling muli sa
akin.
"You raised her alone, hindi ka ba nahirapan?" Iyon ang kanyang panimula.
Huminga ako ng malalim at tipid na ngumiti, I shook my head.
"Hindi naman ho siya mahirap palakihin dahil-"
Bahagya siyang natawa na parang may naalala.
"Dahil hindi iyakin, hindi alagain, palaging tahimik kapag may libro,
coloring books at sketch pad..." pagpapatuloy niya.
Nanlambot ang puso ko doon. Hindi ko alam kung bakit pero lahat ng
kanyang sinabi ay iyon ang mismong sanang sasabihin ko.
Tumango ako at sinserong ngumiti.
Huminga siya ng malalim habang nakatitig sa akin, may kung anong
pagkalungkot akong nakikita sa mga mata niya.
"I know you, I know you very much, Hija. Parati kang kinukwento ng aking
anak noon, wala siyang ibang bukambibig kundi ikaw. Gusto ko na ngang
marindi dahil halos lahat ay tungkol na lamang sa'yo..." She chuckled.
Napakurap kurap ako, nag iinit ang paligid ng aking mga mata dahil sa
emosyon.
Mahal niya ako, iyon 'yon 'di ba? Hindi naman niya ako ikukwento kung
hindi. Napakasarap lang sa pakiramdam na ganoon.
Hindi ako nagsalita.
Ngumiti siya.
"Three years ago, you left him. Hindi ko maintindihan kung bakit nawala
na lang bigla ang kinilala kong anak. Ang kinilala kong matino at
parating seryoso kong anak..." umiling siya.
"And that's because of you, Hija. Maniwala ka man sa hindi, nawala ang
anak ko. Magmula noon ay hindi na kita naririnig mula sa kanya. Umuuwi
siyang lasing, umiiyak at binabanggit ang pangalan mo but the other day
he doesn't remember, bumagsak ang kumpanya dahil sa kapabayaan niya..."
"Naging pasaway siya, parating nasa bar. Naging mas malala pa kay August.
Kung sino sino ang babaeng nakakasama, pagtapos ay ikaw pa rin naman ang
naririnig ko tuwing umiiyak at lasing siya... alam mo 'yon? Napakahirap
para sa akin makitang nagkakaganoon ang anak ko."
Tears rolled down my cheeks, walang paalam iyong nagsituluan lamang.
Sobrang nasasaktan ako sa mga ganoon. Na iyon pala ang naging Cash nang
maiwan ko siya.
Sobrang selfish ko na sarili ko lamang ang naisip ko nang mga oras na
iyon. Mayroon pala akong iiwanan na Cash, Cash na mahal na mahal ako.
Huminga siya nang malalim, mukhang nasasaktan siya habang kinukwento ang
mga iyon.
"Ang sakit, hija. Ang bigat bigat ng damdamin ko habang nagkakaganoon
siya. Gusto kong magalit sayo, dahil sayo nagkaganoon ang anak ko..."
"Pero hindi ko magawa dahil alam kong mahal na mahal ka n'ya, hindi man
niya sinasabi 'yon ay ramdam ko. I don't understand why did you leave him
just like that? Nagkulang ba siya-"
"Hindi po..." I sobbed.
"Niloko ka ba, mayroon ka bang hindi nagustuhan o sinaktan ka ba para
gawin mo ang pananakit na ganoon sa kanya. Kung ang dahilan mo'y dahil
nawawala ka na sa iyong sarili?" Umiling siya ng mariin.
"Hindi katanggap tanggap dahil alam mong tanggap ka ni Cash, lahat ng
tungkol sayo'y tanggap niya. Alam nating lahat 'yon."
Kumunot ang noo niya sa akin, nangingilid ang luha niya at matindi ang
pagpipigil niya samantalang patuloy ang pagbuhos ng mga luha ko.
Walang mapaglagyan ang bigat ng puso ko, sobra akong nasasaktang malaman
ang mga iyon ang lahat ng mga sinabi niya ay masasakit sa puso.
Ang tanga tanga ko, iniwan ko ang lalaking nagmamahal at tumanggap sa
akin nang walang pag-aalinlangan at pagdadalawang isip.
Wala siyang miski isang kasalanang nagawa sa akin, nagmahal lang siya.
Minahal lang niya ako.
Sarili ko lang ang naisip ko, kung paano ako magiging maayos para kay
Cash pero hindi ko naisip kung maayos ba siya kapag iniwan at nasaktan ko
siya.
Fuck.
Sorry...
"I'm sorry, Ma'am..." yumuko ako para magpunas ng luha.
Mabigat siyang bumuntong hininga.
Naiintindihan ko kung galit siya sa akin, hindi naman kasi tama ang
ginawa ko sa anak niya. Kung nasasaktan ang anak niya mas lalo siyang
nasasaktan makitang ganoon si Cash.
"But thank you for bringing Nyxinea to our lives, alam mo bang noong
malaman ni Cash na mayroon siyang Nyxinea ay sobrang masaya siya kahit
alam niyang nasa kidnappers iyon..." she chuckled. "Knowing him, he has
so many connections. Masaya pero masakit sa kanya na nasa panganib si
Nyxinea doon pa niya nalaman na mayroon siyang anak."
"Ang akala niya ginagamit lang iyon sa kanya pero nang madinig ang
pangalan mo, 'yon nawala na naman sa kanyang sarili-"
Napatigil kami sa pagkukwentuhan nang biglang bumukas ang kanilang double
doors at iniluwa noon ay si Matrix, buhat niya ang tulog na anak ni
Rocket.
Kumunot ang noo niya nang makita ako, kumalabog ang puso ko namg sumunod
na pumasok ay ang mag-ama ko na.
Damn it!
Malamig na lumapit si Matrix sa Mommy niya at humalik sa pisngi noon.
Patagilid na tumingin si Analissa sa akin at tipid na ngumiti.
Kitang kita at rinig ko ang pagtawa ni Cash at Nyxinea, kumakanta si
Nyxinea kaya naman natatawa si Cash dahil medyo bulol pa iyon.
"I love Daddy pogi, Tito Trix shungit, Tito Gust pangit and Tito Ler
baho..."
Nagpigil ako ng tawa dahil sa boses ni Nyxinea. Napatawa nang mahina si
Matrix doon at tumingin kay Nyxinea.
"Who's your boyfriend, baby ko?"
"Daddy pogi!" hagikgik ni Nyxinea.
Kumalabog ang puso ko nang unti unting mawala ang ngiti sa labi ni Cash
nang mapatingin sa akin.
Kumunot agad ang noo niya at sumulyap sa kanyang Mommy. Nanlaki ang mga
mata ni Nyxinea nang makita ako, bumitiw agad siya sa pagkakahawak ni
Cash at mabilis na tumakbo papunta sa akin.
Hilaw na ngumiti ako at tumayo para salubungin ang maliit na si Nyxinea.
"Baby..." I called.
She giggled happily as she hugged me tight.
"Mymy!" she chanted. "Mymy baliw..."
Nanlaki ang mga mata ko at pinagkunutan agad ng noo si Nyxinea.
Matrix chuckled. "Shh, baby Caz. Your Dydy might get scold by Mymy baliw,
sige ka!"
Ngumuso si Nyxinea at tumingin sa akin. Nakakunot lang ang noo ko, nag
iinit ang pisngi ko dahil sa mga tinuturo nila kay Nyxinea.
Mahinang natawa si Analissa doon.
"Who told you that, baby girl?" tanong na malambing niya.
Lalo pa akong nainis nang ituro ni Nyxinea si Cash, painosente lamang
siyang nakapamulsa habang lumalapit sa gawi namin.
Malakas na tumawa si Matrix habang napapailing.
"Okay, exit..." malamig na sambit niya pero halatang natatawa bago
umakyat na sa grand staircase.
Hindi na napigilan na matalim kong tingnan si Cash. Tumaas ang kilay niya
ag umismid bago humalik sa pisngi ng mommy niya.
"I'm gonna set our dinner, Cash, Heaven hija..." pormal na paalam ni
Analissa at saka hinawakan ang pisngi ni Cash bago siya pumunta na sa
dining area.
Inis na tiningnan ko siya pagkaalis ni Analissa.
"Kung anu-anong tinuturo mo sa anak ko!" singhal ko.
Hindi ko alam kung bakit ang lungkot ko kanina'y napunan ng saya ngayon
habang nakikita ko siya nang harapan.
Wala man siyang emosyong pinapakita ay nasisiyahan akong pagmasdan lamang
siya.
Damn.
He raised a brow.
"Anak ko!" Giit niya.
"Kung anu-anong tinuturo mo sa anak ko!" ganti ko pabalik sa inis na
tono.
Bakit niya ba sinosolo ang anak ko? Tsss.
"Anak ko sinabi, e! At 'tsaka wala akong tinuturong masama sa anak ko."
Nag init ang pisngi ko.
"Hindi masama na tawagin n'ya akong baliw!?" inis na tanong ko.
Naaaliw ako sa itsura ni Cash, tulad ng pagkaaliw ko tuwing makikita si
Nyxinea. Nakakatuwa at nakakaluwag sa damdamin 'yon.
Parang gusto kong pagmasdan lang silang mag-ama ko ay sasaya ako anumang
oras.
Umigting ang panga niya.
"Our daughter! She's not yours alone! She's mine, too..." aniya.
"Magkakaroon ka ba ng ganyan kung walang nangyari satin?"
Nanlaki ang mga mata ko.
What the fuck!
"Cash may bata!" singhal ko.
Nagpalit palit lang ng tingin sa amin si Nyxinea habang nagtatalo kami.
Napakaepal niya! Alam niyang nasa harap namin ang bata ganoon magsalita!
He chuckled as he looked at Nyxinea. Kinurot niya pa ang pisngi noon.
"She knows that! Right, baby?" halakhak niya pa.
Kumunot ang noo ko nang tumango si Nyxinea at ngumuso.
"Your Tita Heaven and I made love, that's why you're here, baby..." He
then smirked.
Nag init ang pisngi ko.
"Anong Tita!" I hissed in annoyance. "Ang kapal mo!"
He pouted.
"Tsss, ang arte! Buti nga Tita, e. It should be Heaven baliw..."
Sa inis ko ay kinurot ko ang tagiliran niya. Tumalim ang tingin niya sa
akin pero halata ang pagpipigil ng ngisi.
"Dapat ikaw ang tawagin niyang Tito! Epal ka!"
"Tsh! Kita mo? 'Yan ang matututunan ni Cazierre sa'yo, iyang mga
pinagsasabi mo..." irap niya. "At bakit ba kinakausap mo 'ko? Bati na ba
natin 'yan, byby?" bigla'y kinuha niya si Nyxinea mula sa akin.
Halos matawa ako nang makitang parehas silang matalim ang tingin sa akin,
ginaya ni Nyxinea ang kanyang ekspresyon!
What the heck?
"Hindi ka naman namin bati, e!" malamig na sinabi niya.
Humalukipkip si Nyxinea, pinagkrus niya ang kanyang braso sa dibdib at
nakatitig sa akin na masama.
"Hindi ikaw bati Dydy!" bulol na aniya.
Hindi ko napigilan ang pagtawa nang malakas.
"Bakit naman?" tanong ko, natatawa.
"Because your eyes are puffy and red! You cried!" matalim na sinabi ni
Nyxinea habang nakanguso.
Napakurap kurap ako at pinagmasdan silang dalawa. Good heavens! Ang cute!
I giggled.
"No, baby. I didn't cry! Kakagising lang kasi ni Mommy kaya ganito..."
"She's a liar, by..." Bulong ni Cash.
"Liar, Mymy!" Nyxinea chanted.
Malakas na tumawa ako at napailing na lamang.
Hindi ko alam kung bakit napakagaan ng aking kalooban, napakasarap sa
pakiramdam nitong first time na ito!
Sa lahat ng first time mangyari sa akin, ito ang pinakamaganda at masarap
sa pakiramdam...
Chapter 41
FTF 39
Yugto 39
"Heaven, bakit hindi ka sumama sa amin?" Rocket asked suddenly.
Sabay sabay kaming kumakain ng hapunan, ayaw ko na sanang abutin ako rito
pag nagkainan na sila dahil sa nahihiya ako.
Pero sadyang mapilit si Analissa, gusto raw niya na magkakasabay kami
kumain dahil matagal na rin noong nakasabay ko ang anak ko.
Ngumiti na lamang ako dahil wala akong maisagot sa katanungang iyon.
Hindi nga nagpaalam si Cash tungkol doon! At hindi rin naman ako sasama
kung sakali dahil mahirap iyon, masyadong awkward.
Wala ang daddy nila Cash na si Arren Estrevillo dahil nasa isang meeting
daw iyon sa Canada ngayon. Pero nakasama naman siya sa family reunion,
iyon nga lang ay hindi nagtagal.
"Siya nga pala, August. Kumusta ang agency mo? Hindi mo na raw 'yon
nadadalaw, dinig ko kay Miss Ara." biglang tanong ni Analissa.
Napanguso si Rocket at nagkibit ng balikat. Sumulyap siya sa asawa niyang
nasa kanyang tabi lamang.
"Mayroon naman akong pinagkatiwalaan noon, Ma. Queendall and I just got
back together, I don't want to make her jealous..." si Rocket habang
nilalaro laro ang kanyang pasta.
Umismid si Fricxy.
"Bakit naman ako magseselos?" mataray na tanong niya. "Kagwapuhan ka ba?"
Naubo ako roon. The heck!
Napatingin sa akin si Cash, mabilis na inurong niya ang tubig sa akin
pero walang emosyon. Bumaling siyang muli sa kanyang pinggan at saka
kumain.
Sumimsim ako sa baso ng tubig at nagpunas ng labi pagkatapos.
Ngumisi lamang si Analissa at nag aabang pa sa usapan ng mag-asawa.
Rocket laughed. "Babalikan mo ba ako kung hindi?"
Fricxy rolled her eyes.
"Jerk..." she whispered. "At kahit naman suyurin mo ang mga modelo mo'y
hindi ka makakakita ng katulad ko. Nag-iisa lang ako, nasa sa'yo na kung
sasayangin mo..."
Her guts and her class... I don't know what to say...
Noon pa lang ay alam kong nakakainsulto na siyang magsalita, medyo
nabawasan pa nga yta ngayon dahil hindi na siya mukhang bitch na palaging
naghahanap ng gulo.
Ngayon ay mukha na siyang matured at iniisip ang bawat sasabihin.
Tumawang muli si Rocket at napailing.
"See that, Ma? Sinong gaganahang pumunta sa modeling agency kung ganito
ang asawa? She's really feisty and mayabang..." halakhak niya.
Napatawa din ako ng mahina at pinagpatuloy ang pagkain ko. Tumawa si
Analissa at umiling.
"Finally, may nakapagpatino sa August ko..." She chuckled and shifted at
Matrix. "Ikaw naman, Bunso. How's your life? Mahirap ba ang medisina?"
Tahimik na sumubo ng ham sa carbonara niya si Matrix at saka prenteng
bumaling sa Mommy nila.
"No," he coldly said. "And I'm good, Ma..."
Gusto kong mabulunan sa kanya, iyong tipo ng pagsasalita niya'y parang
palaging nabuburyo at walang pakealam.
Tumango si Analissa.
"How's your girlfriend?" bigla'y tanong niya.
His eyebrow shot up.
"I don't have one, Ma. Are you asleep?"
The fuck!
Rude!
Tumawa sila Cash, Shield at Rocket dahil doon. Parang tuwang tuwa sa
kabastusan ni Matrix. Seriously? Hah!
Analissa rolled her eyes.
"Am I asleep? My eyes were wide open!" She mocked. "I'm talking about
your celebrity girlfriend! The Cojuangco..."
Napailing ng tipid si Matrix at umismid.
"She's not my girlfriend, who told you that?"
Ganyan ba talaga si Matrix? Sila Cash ay sobrang magalang naman sa Mommy
nila makipag usap kapag nadidinig ko.
Humalakhak si Rocket.
"NGSB 'yan, Ma. At hindi magkaka girlfriend dahil sa sungit!"
Humalakhak din sila Shield.
"Right, Ma! Matrix is an ultimate snob! Matagal ka pang magkakaapo dyan,
Ma..." si Shield.
"He's still a virgin at the age of eighteen..." Cash butts in.
"Arrence!" saway ni Analissa.
Naghagalpakan sa tawa sila Rocket.
"Damn right!"
Matrix frowned.
"Annoy me all you want, at least I'm not a fuck boy like you, three young
Daddies..." malamig na sambit niya.
Nag init ang pisngi ko. Mukhang nahiya rin sila Disney at Fricxy sa
sinabi niya.
Ganyan talaga siyang magsalita, e. Ano pang magagawa ng hiya namin! Dapat
siguro masanay ang mga magiging asawa nilang magkakapatid.
"Bunso!" nahihiyang saway ni Analissa sa anak.
Natigil sa pagtawa ang tatlong magkakapatid dahil sa sinabi ni Matrix,
para silang nalugi na ewan doon. Sabay sabay nilang nilingon si Matrix na
tahimik na ngumunguya ngayon.
"What? I was just being honest..." malamig na sambit niya at tiningnan
isa isa ang mga kapatid.
"Tsss..." ungot ni Shield. "At least we're happy with the one we love.
What about you?"
With the one they love...
Ang sarap pakinggan pero hindi naman ako ang mahal ni Cash. Kung masaya
man siya ay dahil iyon kay Nyxinea, sa anak namin.
Nakakalungkot na hindi ako katulad nila Fricxy at Disney na ikakasal na
sa kanilang mga mahal.
Ewan ko kung aasa pa ba ako o hindi na. Pero alin man doon ay kailangan
kong tanggapin dahil desisyon niya iyon.
Hindi naman ako ang magdedesisyon ng kagustuhan niya at nasaktan ko na
siya mg sobra.
Masaya na ako kung anong mayroon sa amin. Pwede naman kami maging
magkaibigan para kay Nyxinea.
Syempre nangangarap pa rin ako na mabigyan mg kumpletong pamilya ang anak
namin.
Tumaas ang kilay ni Matrix.
"I'm happy being single and hot..."
Napakagat ko ang labi ko para pigilan ang pagtawa.
Tama naman siya! Masaya siya doon, e. Tama din na gwapo at hot siya kaya
wala akong tutol doon.
Ngumiwi si Rocket. "Really? Happy ka rin ba na nagpapaasa ka ng babae?
Happy ka maging bading, ganoon?"
Humalakhak si Cash.
"Walang basagan ng trip, bunso. Nakashoot kami, e. Ikaw kasi 'di pa
nakakashoot kaya ganyan ka, bitter. Pagnakatikim ka baka sabihin mo 'isa
pa'"
Nanlaki ang mga mata ko dahil, nag init ang pisngi ko dahil doon.
Analissa gasped. "Arrence, ah! Your mouth!"
"Tsss, stop comparing me to fuck boys like you! Hindi ako sabik sa sperm
shooting. Basketball shooting is enough..." Matrix shrugged.
Nagsinghapan kaming tatlong babae dahil doon. Napangiwi si Fricxy.
WHAT THE FUCKING HELL!
"What a virgin jerk..." pasinghap na bulong ni Fricxy.
Matrix smirk at her remarked.
I don't know what to say anymore, masyadong malikot ang dila ni Matrix.
Ewan ko kung inosente ba siya o ano, e. Pero ganoon talaga siya inosente
na sasabihin ang lahat ng gusto.
Matrix is an innocent rude boy.
Prangka siya, para bang wala siyang natatamaan sa mga sinasabi niya. Mga
kapatid lang niya ang kausap niya at kaasaran pero nadadamay ang ibang
tao.
Nilingon naman ni Analissa si Shield at Disney. Napasulyap ako kay
Nyxinea at sa ibang bata pa na pinapakain ng kanilang mga yayas.
Napangiti ako.
Ang cute nila. Nakikita ko na para doon talaga si Nyxinea, nasa tamang
pamilya siya ngayon. Nasa tamang lagay siya bilang Estrevillo.
"Ikaw naman Ailler? Kumusta ang pagbubuntis ni Yslah?" ngiti ni Analissa.
Ngumuso si Shield, pinunasan niya gamit ang kanyang thumb ang gilid ng
labi ni Disney at saka napangiti.
Damn, in love. I see too much love into Shield's eyes.
Lalo siyang gumagwapo dahil sa pagmamahal na obvious sa kanya. Para
siyang isang tubig na sobrang linaw ngayon at transparent.
"Mabuti naman, Ma. It's a boy again..." he then said.
Ngumiti si Disney.
"Kailan ang month mo, hija?"
"October ho, Ma..." ani Disney.
"Matrix' birthmonth..." Analissa chuckled. "Hindi ba't kay Matrix ka rin
naglilihi?"
"Tsss..." si Shield.
Wala namang reaksyon si Matrix habang nakikinig lamang.
Tumango si Disney. "Opo, Ma. Sana nga'y maging October 20 rin..."
"Yslah! Hindi naman kailangan 'yon. Tss, mamaya magaya pa ang anak natin
sa ugali ni Bunso..." tumikhim si Shield. "I mean, Matrix. Tsss..."
"Tsss, you can't do anything about it. I assure you, he would be my
twin..." Matrix grinned.
Umismid na lamang si Shield doon.
"Ikaw naman Arrence?"
Kumalabog ang puso ko nang bumaling sa amin si Analissa, tila nananantya
ang kanyang paninitig na ginagawa sa amin.
Fuck.
Ang sakit ng dibdib ko, parang tumatalon sa di maipaliwanag na kaba.
"What?" malamig na tanong ni Cash. "I'm fine, I love my daughter so
much..." he chuckled.
"Like you love her Mymy?" biglang singit ni Matrix.
"Psh! Don't start, Alcade..." Cash sneered.
Dumaloy ang inis sa pisngi ko. Gusto kong paypayapan ang pisngi ko dahil
sa sobrang init nanparang nilalagnat na ako.
Baliw na Matrix 'to! Ugh!
Huminga ako nang malalim at uminom na lang ng tubig. Ayaw kong makisali
kahit na gusto kong sawayin si Matrix sa pang aasar.
Tatahi-tahimik, may itinatago pa lang ganyan! Mapang-asar, sobra.
Umismid si Matrix. "Torpe..." bulong niya na hindi ko masyadong nadinig.
Tumawa si Rocket at parang aliw na tumingin sa aming dalawa na para
kaming daga sa mata nilang malapusa.
"Wala na ba, Heav?" tanong niya bigla.
"H- huh?" naguguluhang tanong ko.
Ngumising aso si Rocket.
"You know, second chance? Wala na ba?" nanunuyang tanong niya.
"Tsss, stop it, child abuser!" asik ni Cash.
Namilog ang mga mata ni Rocket. Tumalim naman ang tingin ni Fricxy.
"Child abuser your face, I'm not a child!" inis na sambit niya.
Tsss. Pikon! Hindi naman siya ang kinakausap!
Ngumisi si Cash. "Si Rocket naman iyon, hindi ikaw. Adult abuser ka,
gurang na asawa mo..."
Tumaas ang kilay ni Analissa.
"Tumigil na kayo, ako ang magtatanong kay Heaven..." aniya.
Naghurumentado ang puso ko.
"P- po?" mahinang sambit ko.
Ngumiti siya. "Bakit may engagement ring ka, hija? Mayroon ka na bang
mapapangasawa?"
Napalunok ako. Uminit ang buong mukha ko! Damn it! Nakalimutan kong
tanggalin ito!
The engagement ring Cash gave me!
Fuck! Ang tanga!
Napasinghap si Rocket habang natatawa nang makita ang kamay ko.
"Oh God! You two are engaged?" biglang tanong niya. "That ring! I saw it
inside Cash's drawer three years ago!"
Huminga ng malalim si Cash, he looks stunned. Hindi makapagsalita. Parang
humahanap ng tamang sasabihin kagaya ko.
"Oh really?" tanong ni Analissa. "So, you two didn't break up?"
Napalunok ako.
"Nakalimutan ko lang hong tanggalin..."
Pagtapos maghapunan ay nagpaalam akong uuwi na dahil tumawag na si Xendo
sa akin kanina at hinahanap na ako.
Inihatid ako ni Cash, buhat buhat niya si Nyxinea na mahimbing na ang
tulog sa kanyang balikat.
Gusto kong iuwi sa amin si Nyx pero alam kong hindi pa siya safe sa aking
piling, alam kong maaari na naman siyang malagay sa pahamak kapag
nangyari iyon.
"Aalis na ako," Namamaalam na sinabi ko sa kanya.
Tumitig lamang siya sa akin bago malalim na bumuntong hininga.
"Gusto mo bang isama si Caz? Magpapasunod na lang ako ng bodyguards..."
he said.
Lumunok ako at ngumiti.
"Mas safe siguro kung dito muna siya sa'yo..." I said.
"Of course hangga't wala pang kasiguruhan..." aniya. "But you can take
her with you tonight, pababantayan ko na lang ang paligid ninyo..."
Umiling ako at tumingkayad para mahalikan si Nyxinea sa noo at pisngi.
Hinaplos ko ang pisngi niyang matambok at namumula.
"I love you, baby..." I whispered.
Huminga nang malalim si Cash.
"You can visit her anytime..."
Tumango ako at ngumiti.
Sandaling pinasadahan ko ang mukha ni Cash, gusto kong hawakan siya pero
natatakot ako sa magiging reaksyon niya.
Miss na miss ko na ang yakap at halik niya, miss na miss ko na siya. Ang
buong siya...
Ang sakit sa puso na hanggang tingin na lamang ako sa kanya ngayon.
Chapter 42
FTF 40
Yugto 40
"Come on, baby..." tawag ko kay Nyxinea na naglalaro sa damuhan.
Kailangan na niyang kumain dahil kanina pa siya laro ng laro at basa na
rin siya ng pawis dahil sa kalikutan. Naglalaro sila maghapon ni Heidden
at Roccien.
It's been a week, naging maayos ang pakikitungo ni Cash sa akin. Parang
kaibigan para na rin sa aming anak.
Hindi ko maintindihan kung bakit hindi ako kuntento sa ganitong sitwayson
sa pagitan namin.
I'm still hurting...
I still love him, nothing's changed.
Lahat ng kiliti, kilig, tibok ng puso sa tuwing makikita siya'y walang
pagbabago sa akin. Mas lumala pa nga iyon ngayon.
But still I've hurt him, it's like I'm waiting for something magic that
isn't going to happen.
Ang sakit lang.
I don't know how to less the pain I am feeling now, I love him so much.
I guess love isn't enough for us, we need to love ourselves first...
Hay buhay.
Hirap masaktan. It's hard to pretend that I'm happy when I'm not.
Iyong tipong dapat mo na lang tanggapin ang lahat kahit na masakit pa
rin. To be honest, I don't wanna go back in here but I miss my
daughter...
Nasa hardin kami ni Nyxinea, I brushed her wer hair. Pagtapos ko siyang
paliguan ay nagyaya siyang pumunta rito sa garden dala ang kanyang
drawing pad at colors.
Nakakatuwa ang anak ko, kahit naadik sa paglalaro ay naiisip pa rin niya
ang kanyang pagdo-drawing.
Natanaw ko sa gate si Cash, wearing his white polo shirt, ripped black
jeans and a cap. Nakatawa siya habang kausap ang isang babaeng naka white
fitted mini dress.
Mayroon siyang scarf hairband sa ulo, nakangiti rin siya kay Cash. Ramdam
na ramdam ko ang tusok sa puso ko habang pinagmamasdan silang naglalakad
sa pathway patungo sa mansyon.
Huminga ako ng malalim.
Fuck, why does he have to bring that woman here?
Nagsabi naman ako sa kasambahay at Tita Analissa na magpupunta ako. Or
they didn't informed Cash about it?
Damn, mas naging masakit lalo ang puso ko ngayong oras na ito.
I know that I can't let him go just like that, I cant let him go even if
I'm hurting so much. The pain I'm feeling is not enough to let go.
My love for him is too much, and it hurts me.
"Nope, I'm good!" halakhak ng babae. "Andyan ba si Tita? Puro ka
pambobola, e! Masumbong nga."
Fuck.
Tumawa si Cash. "Wow, you think Mom would scold me because of
appreciating your beauty? Hmm, I don't think so..."
Damn you, my love. Why are you doing this?
"Dydy!" tumayo si Nyxinea sa kanyang maliit na upuan at tumakbo na
papunta kay Cash.
Umaliwalas ang mukha ni Cash nang makita si Nyxinea na lumapit sa kanya,
nakangiti ang babae kay Nyxinea.
"Byby namin!" Cash giggled and kissed Nyxinea's cheek.
"Mymy's here!" bulol na chant ni Nyxinea.
Kumalabog ang puso ko. Hindi dahil sa galak kundi dahil sa sakit na may
halong kaba. Ayaw kong makita ni Cash na mahina ako ngayon.
Kumunot ang noo ni Cash, nang magtama ang tingin namin ay nawala ang
ngiti sa kanyang labi. Umiwas ako ng tingin at napasulyap sa katabi
niyang babae.
Cash' kind of girl. Beautiful and sexy... But I thought Maria Clara was
his ideal woman? Why that woman with him looks like... Ugh nevermind!
"Xinea..." Pormal na sambit ni Cash.
Huminga ako ng malalim at pilit na ngumiti pagkatayo para lapitan sila.
Nakita ko ang pagpasada ng tingin sa akin ng babae.
Gusto kong magtaas ng kilay pero wala naman akong karapatang magselos!
I'm just a mother of his daughter, not a wife.
"Good afternoon..." I greeted them. "Dumating ka na, aalis na ako..."
hindi naiwasan ang pait doon.
Dahil doon gusto kong sampalin ang bibig ko. Damn it! Ang tanga naman!
Tumikhim ako at ngumiti kay Nyxinea na nakatitig sa akin, her lips
pouted.
"Byby, Mama's going home na. H'wag ka papasaway, ah?" Kinurot ko ang
pisngi niya.
Walang reaksyon si Cash, his eyes were nothing but full of seriousness.
He was looking at me intently.
"Why so early? Hindi ba't hanggang dinner ka rito?"
Tumaas ang kilay ko.
"I have a date," sabi ko.
Damn it! What the hell, Xinea!? Anong pumasok sa isip mo para sabihin
iyon? Shit! Hindi ko mapapatawad ang sarili ko!
Kumunot ang noo niya, kitang kita ko ang pag-igting noon.
"A what?" mariin na tanong niya.
"A date, Dy!" Nyxinea said.
Kumalabog ang puso ko. Sandaling sumulyap siya sa kanyang kasama, ngumiti
lamang ito sa kanya at tumango.
"Date? Are you kidding me? You're a Mom! Nakuha mo pang magkaroon ng oras
para sa date?"
Damn it! Nakakahiya!
Pinaglalaruan ni Nyxinea ang kwelyo ni Cash, galit ang nakikita kong
ekspresyon sa mukha niya habang nakatitig sa akin.
Baliw ba siya? Siya nga nagdadala pa ng babae rito! Nandito pa ang anak
niya! Kapal!
I smiled sweetly.
"Why? May oras pa rin naman ako sa anak ko, ah? I'm always here, ngayon
lang naman ako makikipag dinner date..."
His jaw clenched tightly.
"Will you fucking stop dating? Mahiya ka naman sa anak mo..." malamig
ngunit mariin na sinabi niya.
Nag init ang pisngi ko sa inis. Pinapahiya ba talaga niya ako sa harap ng
babae niya? Aba!
"Wow! Coming from you..." I chuckled. "At least hindi ako nag uuwi ng
lalaki sa amin 'di ba?" I mocked.
Namula ang pisngi ng babae.
"Miss, look-"
"I don't need your explanation..." putol ko sa babae. Tumingin ako sa
wristwatch ko. "I'll get going, mag-aayos pa ako..." I smiled and kissed
Nyxinea. "Bye, baby... Cash and... Miss..."
Pagtapos kong magpaalam ay diretso ako naglakad papalabas na ng gate
nila, doon ko lang naman pinarada ang aking kotse para hindi hassle.
Kirot sa aking puso ang nararamdaman habang nagmamaneho. Napakurap kurap
ako nang tumunog ang cellphone ko.
Si Cash iyon.
Hindi ko sinagot iyon kahit nakakailang tawag na siya. Ano bang pake niya
sa akin? Siya nga itong hindi nahihiya sa anak namin! Nagdadala pa siya
ng babae roon.
For what? For his needs? Tsss.
Muling tumunog ang cellphone ko. This time si Fricxy na iyon. Yeah,
naging close kami dahil kay Disney na naging malapit talaga sa akin.
Hindi ko alam pero parang bumait talaga ang asawa na ito ni Rocket,
parati niya kaming inaaya ni Disney magpunta ng mall para magshopping o
kaya kumain.
"Fricxy..."
"Hey, Ate Heaven. Are you free tonight?" tanong niya sa maarteng boses.
Napanguso ako.
Bakit kaya?
"Mm, why?"
Wala naman kasi talaga akong date, naiinis lang talaga ako dahil
pinapamukha ni Cash sa akin na may ipinalit na siya at nakakapagdate na
siya ng babae ngayon! At sa harap ko pa!
Sinasaktan talaga ako noon.
"Great! Punta ka rito sa SD! Birthday kasi ng isang kaibigan ko and he
wants to know you! Alam mo na, babaero naman si Cash at mukhang wala
naman na kayong balak magbalikan, right?"
Damn.
Baliw talaga.
Napalunok ako.
I can try it, right? Wala naman akong balak makipagkilala, pero tama lang
ang timing ni Fricxy dahil gusto ko talagang maalis sa isip ko si Cash at
ang babae niya.
Madilim na ang kalangitan nang makarating ako sa SD. Hindi ako sanay sa
mga ganitong lugar, I went to bar twice pero sa bar na mahinahon iyon.
I mean, alam kong trauma ko ang bar. Alam kong hindi ko kayang pumunta ng
bar, pero para mapatunayan ko na wala na talaga ang sakit ko'y
nagpapasama ako kay Xendo na mapunta sa bar.
Pero hindi sa ganitong sobrang maingay at crowded!
But they're right! Ngayon hindi na ako nakakaramdam ng takot dito.
Dumiretso ako papasok sa loob ng maingay na Southwest District kung
tawagin.
Ang sabi ni Fricxy ay nasa second floor sila, kaya naman umakyat ako
doon. Hindi ko alam kung pinayagan ba siya ni Rocket na pumunta sa
ganitong lugar o ano, e.
Knowing Rocket? Napakaclingy at possessive niya pagdating sa pag alis
alis ni Fricxy. Noong magpupunta nga lang kami ng mall ay todo ang
pagpili niya ng susuotin ni Fricxy!
Tsss.
Abot tahip ang kalabog ng dibdib ko. Grabe, hindi ito ang first time ko
pero parang dahil ngayon na lang ulit ako nagkaroon ng lakas ng loob na
tumungtong sa ganitong wild bar.
Natanaw ko agad sila Fricxy at ang mga batid ko ng kaibigan niya. Kambal
na babae, isang bading, at nasa tatlong lalaki ang naroon.
Damn kiddos!
Ngumisi agad si Fricxy nang makita ako, gusto kong matawa dahil nakasuot
siya ng jeans ngayon! White plain shirt at skinny jeans!
Wow, pinayagan siya ibig sabihin.
"Heaven, these are my friends. Ang kambal ang may birthday, Siv and Liv
this is Heaven..." she introduced.
Nangunot ang noo ko nang makita si Devyll Estrevillo sa dulong upuan at
katabi niya ang iba pang lalaki.
"Hi, Heaven!" Sabay na bati ng kambal.
"Taray! Bagay 'yong name mo sa'yo, mukha ka kasing angel sa lupain!"
malanding tono noong bakla. "I'm KC, welcome to the group! Charing!"
Natawa ako doon.
"Hi..." nahihiyang bati ko.
Pinaupo ako ni Fricxy sa kanyang tabi at saka bumulong sa akin.
"Wala pa si Karl, siya iyong gustong makilala ka!" she whispered.
"No, Frix. Gusto ko lang talagang uminom ngayon kaya ako nagpunta, pero
hindi para sa kaibigan mo..." Natatawa kong sabi.
Ngumuso siya.
"What the fuck, Fricxy?" singhal bigla ni Devyll Estrevillo nang makita
ako.
"What? Ininvite ko lang! Gusto siya makilala ng kaibigan ko, e!"
balewalang ani Fricxy.
Shit!
Pinsan nila Cash si Devyll! Malamang maiinis siya!
"Baliw ka ba?" inis na sambit ni Devyll. "Kapag nalamang ni Cash ito,
malalagot ka talaga! Tsss!"
"Ano? Mas baliw ka! Wala na sila 'no! Ano pang pake ni Cash sa kanya?
Tsss..." si Fricxy.
It hurts.
Puta, ano pang pake nga sa akin ni Cash? Oo nga naman! Wala nga siyang
pake na nasasaktan ako, e!
Habang lumalalim ang gabi ay inilalabas ko ang sama ng loob ko sa pag-
inom ng alak, gusto ko talagang mawala sa utak ko si Cash panandalian.
Gusto kong ma free sa sakit na nararamdaman ko sa oras na ito, sa oras na
nakita kong may ipinalit na talaga siya sa akin at isampal sa akin iyon.
Halos hindi ko na napagtuonan ng pansin ang lahat ng kasama namin rito sa
aming pwesto. Nagtatawanan at nag uusap sila pero hindi ako makarelate at
wala akong maintindihan ni isa.
"Huy, tama na!" halakhak ni Fricxy. "Time's up! Rocket called me na,
pinapauwi na ako..."
Huminga ako ng malalim at nilingon siya pero ganoon na lamang ang pag
ikot ng paningin ko. Napangiwi ako sa sakit.
"I wanna dance!" I said unconsciously.
"Whoah! Getting wild, e?" natatawang tanong ni Fricxy, hinawakan niya ang
braso ko. "Hindi na pwede, gustuhin ko man makita kang maging wild ay
hindi pwede dahil malalagot ako..." She giggled.
Lumunok ako ng paulit ulit, hindi pumapasok sa utak ko ang lahat ng aking
nadidinig. Instead, tumayo ako at hindi siya pinansin.
Pumunta ako sa gitna ng maraming tao para makisali sa mga nagsasayawan
doon. Tawag ng tawag si Fricxy sa akin habang hinahabol ako.
Nakikipagsiksikan rin siya para mahabol ako.
"Goodness, Heaven! Umuwi na tayo!" she said.
Napaitlag ako nang may humawak sa aking baywang, sumasayaw siya mula sa
aking likuran.
The hell!
Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob para harapin kung
sino iyon, humawak ako sa kanyang batok. Malabo ang aking paningin dahil
madilim ang ilaw at medyo hilo na ako.
Ngumisi ako sa lalaki.
"Whoah, angel..." He said huskily. "Where you from? Heaven?" halakhak
niya habang marahang sumasabay saa music.
Shit.
Hindi ko siya sinagot at sumabay na lamang din sa kanyang galaw. Hindi ko
na nakita si Fricxy, ewan ko kung nasaan na.
Hindi kaya nakipagsayaw na rin?
Habang sumasabay sa tugtog ng DJ ay wala na ako sa sarili, masyado nang
mainit ang paligid ko dahil sa sobrang daming tao rito.
Ibinaba ko ang aking flannel na suot pero ganoon na lang ang pagkagulat
ko nang may magtaas muli noon.
Nakita ko kung paanong tinulak ng lalaking nasa likod ko ang lalaking
kasayaw ko!
Seriously!?
"Oh God! I'm sorry!" bulol na sinabi ko sa lalaking nasa harapan ko.
Matalim ang tingin ng lalaking kasayaw ko sa nasa likuran ko, bigla ay
marahang itinabi niya ako at tinulak din ang nasa likod ko.
Nanlaki ang mga mata ko nang makaramdam ng kaba, malabo man ang paningin
ay nakuha kong makilala si Cash!
"Anong problema mo? Ang daming babae rito! Maghanap ka ng iyo!" sabi
noong lalaki.
Umigting ang panga ni Cash, isang sulyap ang ginawa niya sa akin.
"Yeah, ang daming babae 'di ba? Bakit hindi ikaw ang maghanap ng iba?"
asik ni Cash.
"Gago pala 'to, e!" turo ng lalaking nagyayabang. "Sino ka ba? Ako ang
nauna, e! Tigang ka sa maganda, pre?" halakhak pa.
Naghiyawan ang mga kaibigan noon at parang hinahamon na suntukin si Cash.
Kumalabog ang puso ko sa kaba, para akong nabuhusan ng malamig na tubig.
Bahagyang napailing si Cash at natawa.
"Bobo pala 'to, e. Bobo na gago pa, ang ganda ba ng asawa ko?" Baka ang
galit doon. "Sinong nauna ngayon, tarantado?"
Nangunot ang noo ng lalaki.
"Nagbibiro ka ba? Tangina, nangangarap ka ng gising. Asawa ka? Bakit
naghahanap pa ng iba?" malakas na tumawa iyon.
Nagtigil siya sa pagtawa nang biglang suntikin siya ni Cash sa bibig.
Nanlaki ang mga mata ko, nagdugo agad ang labi ng lalaki.
"Fuck!"
Nagkagulo na agad sa dance floor, hindi ko alam kung anong gagawin ko.
Galit na galit ang lalaki, ganoon din ang mga kaibigan nito!
Damn! Mag isa lang si Cash! At lima sila!
Nakita kong sinuntok ulit ni Cash ang lalaki, bawat sumusugod sa kanya ay
sinusuntok niya. Pero nang hawakan siya nang isang kaibigan noon ay
nasikmuraan siya.
Bumuhos na ang luha ko dahil sa kaba. Hidi ako makasigaw dahil wala ring
talab at nanghihina ako ng sobra habang nakikitang nasusuntok si Cash.
"Cash!" sigaw ko. "Oh my God!"
Nang akmang susuntukin siya muli ng lalaki ay biglang may sumuntok na
doon mula sa likuran at ganoon na lang ang pasasalamat ko dahil si Rocket
iyon!
Nakawala si Cash mula sa isang lalaki, may humila sa akin sa gilid. Si
Fricxy iyon.
"Go, baby!" nagchicheer pang sinabi niya.
What the hell?
"Awatin mo sila!" sigaw ko.
"Awatin mo! Ikaw iyong pinag awayan dyan, e!" mataray na sinabi niya.
"Putangina! Pag nasuntok ang asawa ko dyan, mamatay kayo!"
Kitang kita ko kung paanong makipagbuno sila Cash at Rocket doon. Ngayon
ko lang napansin na naroon na rin si Devyll at nakikipag away.
"Cash! Please! Tama na!" sigaw ko at mabilis na lumapit sa kanila.
Nagdudugo na ang gilid ng labi ni Cash at namumula ang kaliwang pisngi.
"Stay away!" sigaw niya sa akin.
"Putangina mo!" sigaw ng lalaki at saka sumapak kay Rocket pero naunahan
na iyon ni Cash.
Shit! Nagtitilian na ang mga babae dahil sa pagbubuno nila sa gitna ng
dancefloor. Biglang nag alarm ang buong SD, mabilis na nagpuntahan ang
mga bouncers sa kanila para awatin sila.
Fuck!
Thank God!
Nanginginig na lumapit ako kay Cash na hawak ng isang bouncer pero inalis
niya agad iyon.
"Ser Rocket!" tawag ng isang bouncer.
"Banned them!" inis na wika ni Rocket habang pinupunasan ang kanyang
labi. "Tangina n'yo!"
Pagkalapit ko kay Cash ay matalim na ang tingin niya, walang anu-ano'y
dinarag niya ang braso ko.
Iyak ako ng iyak habang mabilis na dinadarag niya ako, nakatingin sa amin
ang mga taong nagsisitabihan para bigyan kami ng daan makalabas.
"Cash! Sorry..." mahina at umiiyak na sinabi ko.
"'Yon ba? Iyon ba ang kagaguhang date na sinasabi mo, ha!?" pasigaw na
tanong niya, padabog na binuksan niya ang pintuan ng kanyang kotse. "Get
the fuck in!" He hissed.
Nagtakip ako ng mukha at sumakay doon, walang tigil ang pagbuhos ng luha
ko sa pinagsama samang dahilan.
Hiya, inis sa sarili at sakit.
"Tangina, may pahubad hubad ka pa!" he was hissing while driving. "Anong
sasabihin ng anak ko kapag nalaman niyang ganoon ka ha?"
"Cash! I'm sorry! Nahilo-"
"Lasing ka! Nahilo? Ano nahilo ka kaya bumaba ang flannel mo? Wow! Nahilo
ka kaya humawak ka sa lalaking iyon? Ganoon?"
"Tangina pano kung mahilo rin ako at sirain ang damit mo ngayon? Damit
mong kulang sa tela!
Hindi ka na lang naghubad 'no?" sarkastikong aniya.
Nag init ang pisngi ko sa hiya. Humikbi ako at tumingin sa aking mga
kamay. Sobrang nahihiya ako sa lahat ng nagawa ko at pagsisinungaling ko.
"Hindi ko sinasadya! Nainitan ako kaya ganoon-"
Biglang preno ang ginawa niya na halos ikabuwal ko kundi lang dahil sa
seatbealt.
"Nainitan ka sa ibang lalaki? The hell with you, Xinea!"
"That's not it! Fuck!" inis na sinabi ko. "Ang bastos ng isip mo! Hindi
ako ganoong babae!"
"Tangina!" frustrated na sinabi niya nang tumingin sa dibdib at leeg ko.
"Saan ka nagpahalik, huh? Unang una sa lahat, bakit ka ba nandoon?"
Suminghot ako at umiling.
Dahil sayo, idiot!
"Bakit ka nagpapakalasing? Nawala lang ang trauma mo, gumaganoon ka na?
May pasayaw sayaw ka pang nalalaman!"
"Cash!" Impit na sambit ko.
Ngumisi siya.
"Dahil sa selos? Nagselos ka 'di ba?"
"Ang kapal mo! O ano naman ngayon sayo? At wala ka na ring pakealam sa
akin! Ikaw nga nangbabae! Manlalaki rin ako! Para fair!" Walang prenong
sinabi ko.
"Fair mo mukha mo! Sino nagsabing pwede kang manlalaki? Nangbabae ako?
Nasaan ang patunay mo!"
"You're flirting with that bitch! Dinala mo pa talaga sa bahay ninyo?
Hindi ka na rin nahiya sa anak ko! Gago! Babaero!" pagalit na sigaw ko.
Nasa basement parking area kami ng condo na inuuwian ko! Paano niya
nalaman na dito ako?
Amusement was evident on him.
"Tsss, gwapo lang ako pero hindi gago. Sa tingin mo maghahanap pa ako ng
babae? Puta, si Nyxinea lang ang babae ko simula nang makilala ko siya.
Don't accuse me!"
"Wala akong pake!" Singhal ko at binuksan ang pintuan ng kotse.
Pero mabilis na bumaba rin siya para hilahin ang kamay ko at saka ako
sinandal sa kotse. Nanlaki ang mga mata ko.
"Cash! Ano ba!" inis na sinabi ko.
Nakatitig lang siya sa akin ng seryoso, walang mabakas na kahit ano kundi
kaseryosohan at galit na hindi ko makuha.
Huminga ako ng malalim at pumikit dahil sa pagod at sakit na naramdaman,
hinilig ko ang aking batok sa kotse at paulit ulit na huminga ng malalim.
Napadilat ako nang maramdaman ko ang pagdampi ng labi niya sa aking leeg.
Paulit ulit niyang ginawaran ang leeg ko ng maiinit na halik.
Shit!
Tinulak ko ang dibdib niya pero hindi sapat ang lakas noon, naliliyo ako
sa kanyang ginagawa. Lalo pa nang humawak siya sa aking baywang at
hapitin ako palapit sa kanya.
"Fuck, Xinea. I missed you so much, tinigilan ko ang babae 'cause you're
not them. Maniwala ka't sa hindi, yes I tried but your face always waking
me up..." he said huskiliy.
Kumalabog ang dibdib ko.
Nanlaki ang mga mata ko nang siilin niya ako ng halik, halik na sabik at
mainit talaga! Iyong tipong nalalasahan ko ang pagdudugo.
Ginantihan ko siya ng walang pagdadalawang isip. Fuck!
Nag iinit ang buong katawan ko dahil sa ginagawa niya, marahas na inalis
niya ang flannel na suot ko at saka inatake ang aking leeg.
Ramdam ko ang pagsipsip niya kung saan saang parte ng aking leeg. Humawak
ako sa kanyang batok at marahas na siniil siya ng halik.
Naramdaman ko ang pag angat ko, pinalupot ko ang binti ko sa kanyang
baywang. Binuksan niya ang passenger seat ng kotse niya.
"This can't wait... Damn..." namamaos na tinig niya pagkasara ng pintuan.
Mapungay ang mga mata kong nakatitig sa kanya, inihiga niya ako sa upuan
at saka siniil muli ng hayok na halik. Inabot ko kaagad ang tshirt niya
para hubarin, ganoon din ang ginawa ko sa sweatshorts na suot niya.
"Fuck!" He muttered huskily.
He was caressing my left breast and he was sucking the right one. Damn
it! Hindi ko alam kung bakit napakabilis niyang mahubad ang saplot ko.
Napaarko ang likuran ko nang bumaba ang halik niya sa aking puson
hanggang sa aking gitna. He rolled down my undies.
"Ahh..." I moaned when he started teasing my wet hole with his hot
tongue.
Damn it!
Ang sarap!
Panay ang paghahabol ko ng hangin dahil sa sobrang init kahit pa mayroong
aircon ang kotse.
"Cash..." Paungol na pagtawag mo nang bumilis ang paghalik niya doon at
yumanig ang buong katawan ko.
Hinang hina ako sa nararamdaman pagtapos ng climax pero hindi pa iyon
sapat sa kanya, hinalikan niyang muli ang labi ko.
Yumakap ako sa kanyang leeg, inalalayan niya ang aking likuran at saka
siya umupo. Ako naman ay paharap sa kanya.
Nag init ang pisngi ko nang maramdaman ang kanya sa aking gitna, mahigpit
na niyakap ko siya at sumipsip sa gilid na parte ng leeg niya nang
marahang iangat niya ako.
Mabibigat na paghinga niya ang dinig ko, maliliit na mura niya ang lalo
pang nagpapainit sa aking katawan. Kumiskis ako sa kanyang buhay na buhay
na giant.
Damn!
Damn!
"Ahh... Oh goodness..." I moaned.
He chuckled huskily. "Come on, baby. Ride me..." at saka ako muling
ikiniskis sa kanya.
Fuck!
Lasing na pumikit ako, mahigpit ang yakap niya sa aking baywang. Huminga
ako ng napakalalim at saka dumagan sa kanya.
"Ugh..." Daing ko sa sakit ng pagpasok noon sa akin ng buo.
Oh God!
Marahang gumiling ako sa ibabaw niya na siya g ikamura niya naman at lalo
akong diniin sa kanya, napasigaw na lamang ako dahil doon.
"Oh fuck... Ahhh..." Maingay na ungol ko nang mabilis na itaas baba niya
ako sa kanya.
"Damn it, baby!" Daing niya habang sumisipsip sa aking dibdib.
Sa sobrang bilis ng pagtaas baba ko sa kanya ay talagang hinihingal na
ako, sa sarap at init na nararamdaman. Bawat pagpasok noon ay talagang
ikinakasigaw ko.
"Ahh, Cash..." Ungol ko at saka siniksik ang aking mukha sa leeg niya.
Ramdaman ko ang pawis na tumutulo mula sa kanyang noo at panga. Inihinto
niya ang pagtaas baba sa akin dahil doon ay nakagat ko ang kanyang leeg.
Paos na tumawa siya nang kusang ako ang magtaas baba mula sa kanyang
ibabaw, sobrang sarap na hindi maipaliwanag ang damang dama ko sa oras na
ito.
Naramdaman kong muli ang pagyanig at panginginig ng katawan ko. Bagsak na
napahilig ako sa kanyang dibdib.
Nakakawala ng lakas... Hinang hina ako...
He chuckled, panting.
Humaplos siya sa pisngi ko at niyakap ako ng mahigpit, ang isang kamay
niya'y humawak sa aking palapulushan.
Nakapa niya doon ang singsing na bigay niya three years ago, muli kong
naramdaman ang paglalagay niya ng isa pang singsing doon.
Napatigil ako sa pagkahingal dahil doon. Tiningnan ko ang kamay ko, it's
a gold ring. Mayroon iyong diamond sa gitna at ang pinaka ring noon ay
purong diamond rin!
"Cash..." My voice is shaking.
Ngumiti siya at isinuot sa akin ang tshirt niya.
"Wedding ring..." he said sweetly. "That woman you're jealous of? She
designed it, hindi ko siya babae..." he smirked.
Bumuhos ang luha sa aking mga mata, hindi maipaliwanag ang sayang
nararamdaman ko. Siniil ko ng halik ang labi niya. Ngumisi siya at
gumanti din.
"I love you so much, Heaven Xinea Estrevillo..."
"I love you so much!" parang bata na iyak ko.
Damn it!
Chapter 43
Wakas
Cash Arrence Estrevillo
"Mister Estrevillo, maraming salamat. Napakalaking tulong sa mga bata ng
inyong charity event."
Ngumiti ako at marahang nakisabay sa paglakad ni Sister Fely. Patungo
kami sa malawak na parke ng kanilang bahay ampunan.
"I'm happy helping orphans, masaya rin akong nakatulong sa inyo, Sister.
You're always welcome..."
Ganito ang pinagkakaabalahan ko nitong nakaraang linggo. Hindi ko alam
kung bakit aliw na aliw ako sa batang si Carlo.
Kaya ako nagagawi rito'y para sa kanya. Isa siyang 8 year old na batang
lalaki at napakabibo niyang kausap kaya talagang nakakatuwa.
Nang maburyo ako sa panunuod ng mga pamimigay ng supplies at laruan sa
mga bata'y naisipan kong lumabas na muna at magmuni-muni sandali.
Naglakad ako sa kahabaan ng kalsada na tahimik, may isang bus sa 'di
kalayuan. Naalala kong pupunta nga pala ang mga bata sa Ocean Park
ngayon. Kaya siguro naroon sila at iyon ang gagamiting service nila.
Pasipol sipol ako habang naglalakad patungo sa mga batang handa at
nakapila na papasok ng bus.
Nagulat ako nang may madapang bata sa aking harapan.
"Hey... Are you okay?"
Mabilis na nilapitan ko iyon para itayo. Napangisi pa ako nang makita
kong si Carlo pala ang nadapa.
"Ayos lang po ako..." sagot niya sa napapangiwing tono.
Gusto kong matawa dahil parang pinipigilan niya pa ang masaktan dahil sa
pagkadapa niya.
"Are you okay, Carlo?"
Mahinhin at nag aalalang boses ng isang babae ang nagtatanong rin.
Huminga ako nang malalim at tumayo mula sa pagkakaluhod ko. Mabilis na
tumayo si Carlo at mabilis na tumakbo papalayo papunta sa pila ng mga
bata.
Nangunot ang noo ng babae at sinundan ng tingin si Carlo.
Gusto kong mamangha sa mukha niya.
She has this angelic cute face, tiny narrow nose, tantalizing eyes,
blushing cheeks, pinkish lips and the very first thing I've noticed was
her faded boy cut hair!
Kulay itim na bagsak ang buhok niya pero ang magkabilang gilid ay shaved.
She's sweating because of heat, hindi nakabawas sa kanyang magandang
mukha ang kanyang pawis sa noo, ilong at leeg.
One word to describe her? No, two words pala dapat.
Very beautiful.
Iyong tipong mawawalan ka ng dila oras na kausapin ka niya dahil maaaliw
ka ng sobra.
Her coke bottle body is to die for, she's wearing a white fitted tshirt
and a skinny faded jeans.
Damn.
Bahagyang yumuko ako para sana iabot ang aking kamay sa kanya at tulungan
siyang tumayo pero mabilis sa alas kuatro siyang tumayo dahilan ng pag
uuntog ng mga noo namin.
Napangiwi ako sa sakit.
What an epic timing, beautiful woman!
Mahahawakan ko na sana ang kamay, e! I wanted to feel her hand but this
shit happened!
Mukhang magkakabukol pa yata kami sa biglaang impact.
"Ugh!" She flinched.
Napakurap kurap ako, wala bang pangit na anggulo ang anghel sa lupa na
ito?
Kahit halata ang sakit sa kanya at nakalukot ang mukha parang plantsado
pa rin dahil sa kagandahang taglay niya.
Nang makabawi ay tumingin siya sa akin, nangunot ang noo ko nang makitaan
siya ng matinding takot at muling napaupo sa semento.
She's trembling for God knows why!
"Hey, Miss..." I said. "Are you okay?"
She shook her head. Marahang yumukod ako para alalayan siyang muli sa
pagtayo, gusto kong mahibang dahil sweet scent niya.
God! She's sweating yet her scent is still sweet!
Nilanghap ko ang amoy ng mabangong buhok niya. She pushed my chest, I
chuckled.
My kind of girl.
Nasanay na kasi ako sa mga babaeng tuwing malalapitan o aalalayan ko ay
bigla na lang mamumula ang pisngi at kikiligin.
I don't know, I don't really like that kind of women. Gusto ko iyong
babaeng tatanggi sa akin, iyong hindi naaapektuhan sa aking presensya.
Gusto ko iyong babaeng mahirap makuha.
"Whoah..."
"I'm o- okay..." nanginig ang kanyang boses at nauutal pa.
Nangunot ang noo ko.
Hindi ko alam kung anong mayroon sa kanya na wala sa ibang nakakasalamuha
kong babae, pero takot ang nababakas sa kanyang mga mata at reaksyon.
Hindi ako pinatulog ng mala-anghel niyang mukha, dumaan ang ilang gabi na
tinigilan ko ang pagbabar dahil lang sa palaging sumusulpot sa isip ko
ang kanyang maamong mukha tuwing hahalik ako ng ibang babae.
Fuck, I don't even understand it. Bakit ganito ang pakiramdam ko? Bakit
parang hindi na maalis sa aking utak ang kanyang itsura.
My prayer answered! Damn, thank you so much, God.
Nasa harapan ko ang babaeng matagal ko nang hinahanap! Ang ganda naman
talaga ng timing ng Diyos.
She's applying for a secretary position!
She really is my kind of girl! Napakadisente niyang manamit, walang
gaanong exposed na balat. Ang manang tingnan pero talagang nakakahanga.
Every girls in this generation is exposing too much of their skin for
fame. Para mapansin ng kalalakihan.
Ewan ko ba.
"Tangina, brader. Kapansin pansin ang pamamalagi mo sa FEST, ah? Parang
dati lang wala ka namang pakealam sa FEST at pagiging CEO mo."
Rocket shook his head. He's annoying me, hindi talaga ako natutuwa sa mga
ginagawa niya these days.
Parati siyang narito sa opisina ko at alam ko ang dahilan kung bakit,
because of my secretary of course!
Mabuti na lang at hindi pumasok ngayon si Xinea Felizardo.
"Will you stop being an attention seeker? Hindi ka type ng secretary ko,
h'wag ka nang mangarap." I said coldly while typing on my Macbook.
I'm vocal about my feelings for her. Alam kong nahahalata iyon ng mga
kapatid ko lalo na nitong gagong Rocket.
Kaya nga nandito siya palagi para asarin lang ako at lumandi kay Xinea.
Siraulo talaga ang tarantado.
Malakas na tumawa siya. Napangisi si Ryle at nailing sa aming dalawa.
"Wow, Cash. Iba na 'yan..." halakhak ni Ryle.
Ryle Eissen Choi is my bestfriend, well he's a best friend of everyone!
Bestfriend siya ni Rocket at Shield. Except Matrix. Ilag masyado si
Matrix sa lahat, e. That's why...
Umismid ako at isinara ang aking Macbook. Binalingan ko silang dalawa
dahil sa aking inis.
Humalakhak si Rocket at sumimsim sa baso ng juice. Sarap sapakin ng
ngising aso niya, masyadong malademonyo at nakakainis.
"So in love~" mapang asar na pagkanta pa niya.
"Fuck you..." mariing sambit ko.
Malakas na tumawa si Ryle.
"Balita ko weird daw ang secretary mo, sabi ni Rocket..."
Tsss.
"Weird because she was afraid of him, malandi kasi 'yan. Takot siya sa
malandi..." I smirked.
Humagalpak sila sa tawa. Tinapik ni Ryle ang balikat ni Rocket, tawa ng
tawa si Rocket akala mo walang bukas.
"Damn, mag ingat ka mamaya killer pala 'yang secretary mo!"
"Crazy..." iling ni Ryle, natatawa.
Tumaas ang kilay ko.
"What are you still doing here, Ryle? Nakuha mo na ba ang dream girl mo,
huh?"
Humalakhak lalo si Rocket, binatukan niya si Ryle.
"Tangina sa torpe niyan? Impossible! Check his camera, halos puro
pictures ni Zinderela ang naroon. Tangina ano, Ryle? Sightseeing lang?"
Napapailing akong natawa. Totoo iyon! Nakita ko ang DSLR ni Ryle na puro
stolen pictures ni Zinderela Yu. He likes photography so much, kaya naman
iyon ang hobby niya.
Umismid siya.
"Gago, ikaw nga napapaiyak ng highschool student, e. Mas malala ka, Rock!
It's okay to be a torpe than a cry baby..."
Malakas na tumawa ako. Rocket smirked.
"It's okay..." He shrugged. "At least I'm not denying that I'm in
love..."
Months passed.
Napapansin ko ang pagiging hindi ko kuntento sa kung anong mayroon kami
but I know that she's jealous everytime she will see me flirting!
Gusto kong mabuhayan dahil napakaganda niya kapag nagseselos!
Come on, my dream girl. Just fall and forget everything's bothering you,
I'll show you what's the true meaning of love.
Tsss.
Gusto kong maluha nang makita kong umiiyak siya dahil sa takot, hindi ko
alam kung anong mayroon sa kanya. Hindi ko alam kung bakit ganoon ang
reaksyon niya.
Dinala ko agad siya sa EGH noong araw na iyon, takot na takot siya sa
bawat taong nakapaligid. Para siyang baliw. Ayaw ko man sabihin pero iyon
ang nakikita ko.
"She have a trauma, Cash..." si Ixerr ang nagsalita nang makalabas kami
ng private room na pinagdalhan sa kanya pagtapos niyang kumalma.
"I don't know..." iling ko. "Basta ang nakita ko sa CCTV footage ay hindi
ko maintindihan. Masyadong kakaiba ang naging kilos niya..."
Bumuntong hininga si Ixerr at ZD. Tinapik ni Ixerr ang balikat ko.
"In her case, I guess there's something bad incident happened in her
past. Maybe, she got molested, raped or whatsoever. Mukha kasing sa tao
siya takot..."
Para akong nanlambot dahil doon. Kumunot ang noo ko, parang tusok sa
aking puso ang lahat ng nalalaman ko.
Being raped? Being molested? How the fuck?
Fuck! Is this some kind of nightmare?
Simula noong malaman ko iyon ay nanatili na lamang ako sa kanyang tabi,
magkalayo o nawawala man ako'y pinababantayan ko siya.
Ang kadalasang nagbabantay sa kanya ay si Ryle at Matrix, maaasahan naman
sila kapag kinausap ng maayos.
Hangga't maaari ay ayaw kong maulit pa ang nangyari sa kanya, gusto kong
maging maayos siya. Ang sabi kasi ni ixerr ay matitreat daw ang trauma ni
Xinea paunti unti kapag naging kalmado o panatag siya sa kanyang paligid.
"May nakakausap ba siya? O nakakasabay kapag lunch break?" tanong ko kay
Matrix sa kabilang linya.
Gusto ko malaman ang lahat ng ginagawa niya. Hindi ako panatag na malayo
sa kanya, mamaya makuha pa ng iba.
"Tsss, wala malamang. I informed your employees, I told them that Xinea's
your fiance and you don't want to see anyone near her..."
Napahugot ako ng malalim na hininga.
"What the hell!? Paano kung makarating sa kanya 'yon, idiot!" Singhal ko.
"So girly..." he mocked. "I'm not stupid, Rence. I know what I did and it
won't go anywhere..."
Napangiti ako nang makita ang inosente niyang mukha, naglalakad siya sa
gitna ng white sand.
She's wearing a white long beach dress, mayroon siyang flower crown at
mukhang naiiyak na sa oras na ito.
Damn, I've seen Fricxy and Disney on their wedding day! Why are they
crying? Ano bang nakakaiyak sa surprises?
Wala siyang alam tungkol rito, ang alam niya lamang ay mayroong family
outing ngayong linggo, hindi pa nga siya makapaniwala noon. Mabuti na
lang ay magaling umarte sila Fricxy at ayun naniwala siya kaya napasama.
Matagal ko nang pinagplanuhan ang lahat ng ito, hindi pa man siya
nakakabalik galing ng US. Alam kong may anak ako sa kanya, alam ko na rin
na aalis siya.
I had to let her go. Kahit naman malayo ako'y mayroon siyang bantay, ewan
ko ba. Hinayaan ko siyang umalis kahit masakit para sa akin malaman na
mayroon pala siyang planong ganoon.
Alam kong gusto niyang harapin ang kanyang takot, ang masakit lang ay
hindi niya magagawa iyon kapag kasama ako.
I was her safezone. Kapag nasa tabi niya ako palagi siyang maayos, pero
kapag wala ako bumabalik ang kanyang trauma.
Paano kung mawala ako ng tuluyan? Hay. What I did is the right thing to
do. Hayaan siya to face her fears without me, mas gugustuhin ko iyon para
kahit mawala ako ay maayos siya.
Mabuti na lang talaga at nagbunga ang lahat.
I was damn sure. Alam kong magkakaroon kami ng anak dahil planado rin
iyon! Sinadya ko ang lahat, pati ang pagkidnap sa aking anak!
Yeah!
And about her friend Migo Yamashita? Hindi na mga tauhan ko ang may gawa
noon, hindi ko alam ang totoong nangyari dahil wala naman ako sa tagpong
iyon.
Hell! Iyon ang akala ko, akala ko mga tauhan ko talaga ang nakadakip sa
anak ko. Hindi ko mapatawad ang sarili ko noong mangyari iyon!
"The fuck! Migo Yamashita's family! Sila ang may pakana ng lahat! Set up!
Puta!" frustrated na sinabi ni Shield.
Humingi na ako ng tulong sa mga koneksyon ko, narito kami sa security
agency ng mga Vizcondes.
Tinapik ni Gyro ang aking balikat.
"Everything will be okay, Cash..."
Tangina, kung hindi dahil sa kanila hindi ko pa malalaman ang totoong
nangyayari. Puro mura ang naimura ko sa isip.
Napakasakit!
Alam kong nasa panganib ang anak ko ngayon. All these time? Yamashita?
Pamilya ng Migo na iyon? Hindi ko alam kung kasali ba ang Migo na iyon!
What the fuck!?
Napasabunot ako sa aking buhok. Nangingilid ang luha sa aking mga mata.
Walang mapaglagyan ang bigat ng damdamin ko.
Gusto kong ako mismo ang makahanap sa kanila, sa anak ko.
"Hindi ba pwedeng bilisan ang pagtrack sa kanila!?" I yelled in too much
frustrations.
Aligaga ang mga agents ng Vizcondes na nagtatrack, mabilis silang gumawa
ng paraan dahil sa mataas na pamilya ang kailangan ng kanilang seguridad
sa kahit anong oras lalo na't mainit sa mata ng mga kalaban nila, ang
Unica hija na si Gorgeous Elitiea.
Sinisisi ko ang sarili ko, kung hindi dahil sa katangahan ng plano ko'y
hindi iyon maseset up! Pati anak ko nadamay pa!
"Cash, please! Pagbigyan mo akong makita ang anak ko..." nagmamakaawang
sinabi ni Xinea habang mabilis na hinaklit ang laylayan ng coat ko.
Nakatingin na halos lahat ng mga empleyado rito sa FEST towers dahil sa
paghagulgol niya. Gusto kong sapakin ang sarili ko para matauhan.
I don't want this, damn it my heart is crying at the sight of her crying
and full of pain face. Punong puno ng luha ang kanyang pisngi.
"Will you leave? Hindi mo siya pwedeng makita..." malamig na sambit ko.
Tangina.
Hindi mo siya pwedeng makita, hindi pa. Masyado pang mainit sa mata ng
mga tao ang anak namin. Ayaw kong may makakita sa kanya dahil may
kasiguruhan na kukuhanin siyang muli.
Inis na sinuntok ko ang pader ng aking opisina. Sobrang sakit ng puso ko
makita siyang nagmamakaawa at umiiyak sa harapan ko.
I'm still in love with her.
Pero hindi ko siya mapagbibigyan sa kanyang gusto dahil alam kong mas
nakakabuti ito.
Simula noong iwan niya ako, sinusuksok ko parati sa utak ko na LDR lang
kami. Long distance but we're still together. Hindi naman kasi siya
madaling kalimutan at pakawalan sa puso ko.
Sobrang hirap.
"Baby, nasaan ka na?"
I smiled, madinig pa lamang ang boses niya nakakabaliw na. Kinikilig ako
sa bawat pagtawag niya sa akin, sa lahat ng sinasabi niya.
Damn gay!
"Kakatapos lang ng meeting, I'll fetch you..."
"Tsss, narito ako sa inyo. I'm with Nyxinea..." she said.
"Dydy! Go home!" biglang chant ni Nyxinea sa kabilang linya.
God!
Ang sarap pakinggan ng ganito araw araw, ang sarap maramdaman ng ganito.
Gusto ko na palagi lang kaming magkakasama ng maayos.
Marami man akong napagdaanan na sakit dahil sa kanya? Lahat iyon ay
nabura nang malaman kong mayroon akong Nyxinea.
Lahat ng galit, poot, hinanakit na naramdaman ko ay parang bulang nawala.
Mahal ko pa rin ang Ina ng anak ko, mahal na mahal.
Walang naibawas doon.
"What!?" gulat na sigaw ni Xinea. "Hindi, please! No! Sabihin mo sa aking
hindi totoo, Sandra!"
Bumuhos ang luha sa kanyang mga mata. Nangunot agad ang noo ko at
hinawakan siya sa baywang.
"Baby..." I called worriedly.
Damn, what's happening?
Tumawag lang ang kaibigan niyang si Sandra! Ano bang sinabi noon? Hindi
ko makuha ang kanilang pinag uusapan!
Suminghap siya habang naiiling, nag umpisang umalog ang kanyang mga
balikat dahil sa kakaiyak.
"Paanong nangyari? Bakit ganoon? Fuck! Hindi ko matanggap! I'm so
sorry..." Hagulgol niya.
Napakurap kurap ako at kinabahan. Mahigpit na niyakap ko siya para
patahanin sa pag iyak. Damn, hindi ko kayang makita siyang nagkakaganito.
Seeing her cry is my biggest weakness, I might cry with her if she won't
stop crying!
Wala sa sariling ibinaba niya ang kanyang cellphone at nanghihina na
naupo sa aming kama.
I hugged her from behind and buried my face on her neck.
"What happened, Baby?"
She sobbed.
"M- Migo's... Dead..." Muli siyang naiyak.
Fuck!
I knew this would happen!
Pamilya niya ang may kagagawan ng lahat! Hindi ko talaga alam kung bakit
at paanong sariling pamilya niya pa ang maglalagay sa kanya sa hukay! Mga
walang puso.
Hinalikan ko ang kanyang sentido.
"Shh, baby. Maybe it's his time..."
Humikbi siya.
"No, someone turned of the machine. Stable na siya last week, Cash.
Sinabi ni Sandra na sa kahit anong oras ay magigising na siya- bakit!
Damn!" napahagulgol siyang muli.
Si Migo Yamashita talag ang pakay ng mga kidnappers noon dahil alam
nilang may alam ang Migo na iyon sa kanilang plano!
Kilala ako ni Migo, alam niyang may balak na ganoon sa akin ang pamilya
niya. Lahat ng texts na natatanggap ko ay napag alaman kong sa kanya
galing.
Nagtetext siya sa akin about the kidnapping, kaya ko nga napagplanuhan na
ako na lang ang kikidnap kay Nyxinea para maunahan sila but shit
happened!
Plano namin magkita ni Migo at ibibigay niya sa akin si Nyxinea para sa
ikabubuti, pero mukhang walang sinasanto ang kanyang pamilya kaya siya ay
nabaril at nalagay sa kapahamakan.
Damn.
"Iiyak na 'yan!" halakhak ni Rocket.
"Stop it, August!" tawa ni Mommy na luhaan na ang pisngi.
Tsss.
See? Crying again! Ano bang nakakaiyak sa ikakasal?
Mahal ko ang pakakasalan ko, magpapasakal na ako sa oras na matali ako sa
kanya ngayong araw!
Damn it!
Nag iiyakan ang mga Aunties ko na katabi ni Mommy. Umiiyak rin si Tita
Hazel, ang mommy ng asawa ko.
Xendo tapped my shoulder.
"Ingatan mo, alam ko namang ganoon ang gagawin mo but I wanna make
sure..." He then smirked.
Ixerr whistled.
"Puta, Ryle. Ano hanggang best man ka nalang? Best man ka na ni Rocket,
pati ba naman kay Cash?"
Naghalakhakan sila.
Napailing at nangisi ako.
"I don't even know why me! The best rin naman ang mga Saavedra, ah?" si
Ryle.
Sumipol si Rocket.
"Sige, Ryle. Push pa sa pang-uuto sa mga Saavedra... 7-0 boto niyan!"
Binatukan ko agad si Rocket.
Gago, e. Wala pang alam ang mga Saavedra tungkol kay Ryle. Sa
pagkakagusto ni Ryle sa kanilang pinsang babae! Napakadaldal lang talaga
ni Rocket.
Umismid si Ryle, namumula na ang kanyang tainga dahil sa inis kay Rocket.
"Don't make me curse you, Rocket Estrevillo..." he hissed.
Halos matawa ako doon. Humagalpak sa tawa dahil sa inis ni Ryle.
Bibihira lang kasi siyang makitaan ng ganoon inis. Kaya nakakatawa
talaga! Noong una akala ko bading pa siya, e. Sobrang bait niya para sa
isang lalake.
"Tsss, curse, then. Feeling good boy talaga!" halakhak ni Ixerr.
Malakas na binatukan siya ni Ryle.
"Fucking stop..."
Humagalpak kami sa tawa.
"Oh God! He cursed! He cursed! News flash!" si Rocket habang tawa ng
tawa.
"Ryle Eissen Choi 'di umano'y nagmura sa araw na 'to, everybody mark your
calendars! This would be a holiday for us!"
Tangina!
Naghagalpakan kami sa tawa dahil sa tarantadong si Ixerr.
"Walang iyakan, bes!" tapik ni Ixerr sa balikat ko nang mag umpisang
tumgtog ang theme song.
Natanaw ko na papalapit na rin ang pinakamamahal ko, umaalog ang balikat.
Nagsilabasan ng camera kanya kanya ang mga dumalo at kinukuhanan siya ng
litratro at video habang naglalakad.
Napangisi ako.
Tears of joy, still I might cry in front of her.
Kumurap kurap ako at sa kanya lang ang aking paningin.
Today, I will claim her as mine. Mine alone, no one can break us apart.
She will be the most beautiful wife! My lifetime partner and the mother
of my adorable daughter.
I love you, Heaven Xinea Felizardo Estrevillo.