Zdalnie

Wybuch I Zegar z Zegarek Zegarek z Zegarek Wejście

Kongres Zegarek Zegar Wiosna Zegar Zegar Lądowanie sterowany Lech Wałęsa Smartwatch z Zegar
wojny cyfrowym kontrolowany panelem łączący się z Polski do Unii
Wiedeński naręczny elektryczny Ludów kwarcowy atomowy na księżycu zegarek na prezydentem aparatem pulsarowy
światowej wyświetlaczem radiowo słonecznym komputerem Europejskiej
1815r. 1839r. 1839/40 1848r. 1929r. 1949r. 1969r. rękę 1990r. 2000r. 2011r.
1914r. 2 poł. XX w. 1994r. 1994r. 2000r. 2004r.
1990r.
Zadanie 2
Wychwyt – mechaniczne urządzenie napędowe regulatora. To element mechanizmu zegarowego, który spełnia dwie
funkcje:
 kontroluje ruch przekładni chodu poprzez blokowanie i zwalnianie obrotu koła
wychwytowego o stały kąt w jednostce czasu, równej jednemu impulsowi – tzn.
wahnięciu wahadłowego lub balansowego regulatora chodu i zliczanie w ten
sposób jego wahnięć,
 przekazuje do regulatora chodu energię mechaniczną ze źródła napędu, otrzymaną
za pośrednictwem przekładni chodu, od sprężyny lub obciążnika, i w ten sposób
podtrzymuje jego ruch.
Wychwyt: koło wychwytowe (1), kotwica (2), paleta wejściowa (3), paleta wyjściowa (4)
Kotwica może występować jako jednoramienna lub dwuramienna. Podany mechanizm
dotyczy dwuramiennej.
ANALIZA SYTUACJI:
1. Regulator zbliża się do punktu równowagi
a. Kotwica uwalnia ząb koła wychwytowego, który wcześniej był oparty o
paletę (uwolnienie)
2. Ząb ślizga się po powierzchni palety
a. Ząb przekazuje impuls do regulatora
b. Po ześlizgnięciu ząb uwalnia się, a więc następuje tzw. odpad
3. Druga paleta wpada pomiędzy zęby koła wychwytowego
a. Jeden z zębów spada na nią, a więc następuje tzw. spad
 4. Następuje zablokowanie się na tym zębie i zatrzymanie koła wychwytowego, w wyniku czego następuje spoczynek
5. Regulator jednocześnie porusza się dalej, co powoduje dalsze przechylanie kotwicy, a więc trwającą współpracę
palety z zębem koła wychwytowego – ten proces nazywany jest drogą straconą i ruchem uzupełniającym
6. Regulator zaczyna ruch powrotny – następuje ponowne uwolnienie.
Właśnie na podstawie tego, co dzieje się podczas wspomnianego ruchu uzupełniającego wychwyty dzielone są na: cofające,
spoczynkowe oraz swobodne.

Zadanie 3
Najstarszym znanym zegarem w Radomiu jest ten usytuowany na głównej wieży ratusza. Został on zamontowany w końcu
lat czterdziestych XIX w., znajdując się w kolejnych
latach pod opieką licznych miejscowych
zegarmistrzów, obowiązanych m.in. do wnoszenia
umownej kary 1 rubla srebrnego za każde 10 minut
spóźnienia lub przyspieszenia pracy nadzorowanego
mechanizmu. Przez wiele lat pozostawał on jedynym
radomskim zegarem miejskim, opartym o tradycyjny,
mechaniczny napęd. Po drugiej wojnie światowej
pracę zegara oparto o napęd elektroniczny. W 1999 r.
środowisko radomskich społeczników
przeprowadziło, dzięki funduszom uzyskanym ze
zbiórek wśród mieszkańców miasta, renowację i
modyfikację zegara. Obecnie każdego dnia w
południe wygrywa on uroczysty hejnał - melodię skomponowaną przez najwybitniejszego kompozytora polskiego
średniowiecza Mikołaja z Radomia.
Zadanie 4.

Wyznaczenie własnej pozycji jest równoznaczne z wyznaczeniem dwóch współrzędnych geograficznych, czyli szerokości
i długości geograficznej.
Wyznaczenie długości geograficznej jest zagadnieniem skomplikowanym, wymaga dokładnej znajomości czasu dla
południka zerowego (długość geograficzna jest to różnica czasu lokalnego i czasu południka odniesienia). Brak dostatecznie
dokładnych zegarów sprawiał, że do połowy XVIII wieku problem ten pozostawał nierozwiązany.
Po odkryciu przez Galileusza w 1610 roku księżyców Jowisza podjęto próbę wykorzystania ich w charakterze zegara,
sporządzając efemerydy ich ruchu, których porównanie z pozycjami obserwowanymi pozwalało na przybliżone wyznaczenie
czasu południka zerowego. Dokładność takich wyznaczeń była jednak bardzo mała.
W 1763 roku angielski astronom Nevil Maskelyne zaproponował alternatywną metodę wyznaczania czasu z obserwacji
odległości kątowej Księżyca i wybranych gwiazd (Księżyc wskutek swojego ruchu orbitalnego względnie szybko przesuwa się
na tle gwiazd a jego chwilowe położenia można stablicować z dostatecznie krótkim krokiem dla kolejnych momentów
czasu). Metoda ta była nazywana „lunar distance method”.
Definitywne rozwiązanie problemu przyniosło natomiast wynalezienie chronometru (zegara o dużej dokładności, mało
wrażliwego na czynniki zewnętrzne, występujące podczas długich rejsów morskich). John Harrison, zegarmistrz samouk,
zbudował w 1759 r. ważący prawie półtora kilograma zegarek kieszonkowy o nazwie H4. Dzięki wahaniom chodu na
poziomie sekundy miesięcznie H4 pozwalał bardzo dokładnie określić długość geograficzną.
Szerokość geograficzna nie stanowiła problemu, ponieważ wyznaczyć ją można już z pojedynczego pomiaru wysokości
górowania dowolnego ciała niebieskiego o znanej deklinacji, dlatego prawidłowe określenie tej współrzędnej nie
nastręczało większych trudności już w starożytności. Stosując np. kwadrant można też było ustalić przybliżoną szerokość
geograficzną mierząc kąt między horyzontem a Gwiazdą Polarną.
Zadanie 5
Jak działa mechanizm kwarcowy?
Mechanizm kwarcowy potocznie oznacza, że zegarek zasilany jest baterią. Tak naprawdę taki czasomierz działa w oparciu
o baterię i kryształ kwarcu. W dużym uproszczeniu: bateria wywołuje drgania kryształu, które są przeliczane przez
rezonator kwarcowy, dzięki czemu czasomierz wyświetla aktualną godzinę. Aby jednak dokładniej zrozumieć cały ten
proces, musimy zapoznać się z definicją rezonatora kwarcowego. Jest to element elektroniczny, którego działanie oparte
jest na zjawisku pizoelektrycznym w krysztale kwarcu. zjawisko pizoelektryczne natomiast oznacza, że pod wpływem
naprężeń mechanicznych, na powierzchi kryształu pojawia się ładunek elektryczny. Częstotliwość tak powstałych impulsów
jest zmniejszana o połowę, aby po piętnastu podziałach dokonywanych przez zespół dzielników częstotliwości otrzymać
jeden impuls na sekundę. Częstotliwość występowania drgań sięga prawie 33 tysięcy na sekundę, co sprawia, że takie
rozwiązanie charakteryzuje się wysoką dokładnością w odmierzaniu czasu.

Różnica w działaniu zegarków kwarcowych, a mechanicznych.

Zegarki mechaniczne, działają w oparciu o starannie wykonany, skomplikowany mechanizm. Podzespoły czasomierza
napędzane są odpowiednio naciągniętą sprężyną. Sercem napędu jest balans, a więc regulator chodu oraz wychwyt –
służący przekazywaniu energii niezbędnej do działania całości, a także zliczania regularnych odcinków czasu. Zegarki
kwarcowe,
a więc zegarki zasilane baterią stworzone zostały na bazie zupełnie innej technologii. W ich przypadku odmierzanie czasu
możliwe jest dzięki zjawisku piezoelektrycznemu, a więc pojawianiu się na powierzchni kryształu, za sprawą naprężeń
mechanicznych, ładunków elektrycznych. Zegarki stworzone w oparciu o mechanizm kwarcowy czerpią energię z baterii.
Energia ta wprawia kryształ w drgania o określonej częstotliwości, zliczane w następnej kolejności przez układ cyfrowy
i prezentowane na wyświetlaczu bądź tarczy zegarka.