Dekada 70 Script

Scene1: Proclamation of Marcos as President.

(Cast – Julian, Amanda at Tatlong anak)

(Props – TV at tasa)

Scene 2 - Kaguluhan welga – plakards

Scene 3 – Kris Aquino (Alice Badashe) isinisigaw gamit ang megaphone: If the university is to discharge
its mission to society which is the pursuit of truth and not profit then the students must be liberated for
the oppression of the administrative authority.

Makikitang kasama sa welga sa unibersidad si Jules (Jeamvell) at si Willy (Reynaldo)

Scene 4 : umpukan ang babaeng NPA, Willy, Jules at ilan pang aktibista

Babaeng aktibista (Pauline Malibiran) : Isang araw, sa isang komunidad na planong idemolished, humingi
sila ng suporta sa amin. Nandoon kami. Nagbarikada kami. Noong dumating ang mga pulis na ang
intensiyon ay hulihin ang aming lider. Hindi namin ito pinayagan. Lumaban kami pero sinaktan nila kami.
Si Nanay Violeta sinuntok nila at pinagtatadyakan. Ang masaklap pa doon ang kasama naming buntis,
hinila ng mga pulis at dinugo ito. Pero imbes na sa hospital dalhin isinama nila sa presinto.

Scene 5 (lider ng samahan) : Ang pagsanib ng inyong buhay ay ipapaloob sa lukob ng pulang bandila na
kakulay ng dugo ng sang katauhan, anumang lahi, anumang kulay. Ito’y ibayong patitibayin sa ilalim ng
mahigpit na pagkakaisa ng manggagawa, magsasaka at ng mga anak pawis.

Scene 6 : RALLY

Mga isisigaw: Marcos PUPPET.. Imperialismo ibagsak..

Scene 7: Julian( Kenneth Calosa)

Nakita niyo ba na meron na namang napatay. Hindi lang iyon. Sinuspinde na ang writ of habeas corpus.
Alam niyo ba ang ibig sabihin niyon. Pwede na kayong damputin ng walang warrant of arrest. Makulong
ng walang demanda. Mabuti kung ganun lang eh kung madampot kayo katulad noong isang student
leader na si Charlie del Rosario. Isang taon n ani bangkay hindi pa nakikita.

Scene 8: Freedom of expression..

Scene 9:

Willy (Reynaldo Ora ) : Lalabas na ako. Patay. Matagal na nila akong hinihingi. Ikaw ayaw mo pa.

Jules (Jeamvell) : Paano, ako magpapaalam.

Jhong: Ikaw, ikaw naman ang magdedecide niyan eh. Basta ako ang katwiran ko. Doon din naman ang
punta natin. Sa armadong pakikibaka.

(CHANT ! CHANT ! CHANT!)

Bingo (Cynell) nagpapalipad ng saranggola…

Amanda ( Rhovie) : Bingo, bumaba ka sinabi diyan eh… Halika nga rito, mapapalo kita!

Bingo (Cynell): Andiyan na! (pairitang sabi) (at ibinabababa ang saranggola)

(Amanda pupulutin ang saraggola at makikitang papel ito ng Samahan)

Julian : Loko talaga iyang anak mo.

Amanda: Yun lang ang sasabihin mo?

Na loko talaga yung anak mo.

Julian: Eh, nagbabasa lang ako dito ah. Anong masama doon? Estudyante yung bata gusto niya matuto.
Pagsasabihan ko ang anak natin…

Julian: Hindi ba’t si Marcos ang presidente ng lagdaan ang kasunduan sa pagitan ng America at Pilipinas.
Wala silang choice kundi kilalanin ang kasunduang ito.

Jules: At patuloy na makipagsabwatan sa gobyernong Kano.

Julian: No Jules. Hindi mga bobong tao ang nasa gobyeno. Mga ekspertong ekonomista yan, mga political
scientists.

Jules: (buntong hininga) ganun pala eh, bakit lalong naghihirap ang Pilipinas, bakit lalo tayong nababaon
sa utang. Narealize mo ba Dad? Na at this point, hindi pa man ako nag-aasawa ay may utang na ang
magiging anak ko? Hindi ka ba nagagalit na ang magiging anak ng bawat anak mo, ngayon palang
pambayad na ng utang. Na wala ka naming kinalaman? Suguro Dad talagang panahon na, para mamili an
tao, alinman, sa dito ka o doon walang neutral ground.

Amanda: Julian ! Julian ! dali Si Marcos nasa TV. Nagdedeclare ng Martial Law!

Short hair na anak: Kuya mag-gigyera na ba?

Kuya: Hindi ko rin alam kung anong nangyayari eh.

Sa telepono:

Jules: Si Willy nga sa labas inabot eh. Hindi na makabalik dito. Hindi ako makalabas. May mga guwardiya
sibil.

Hapagkainan:

Amanda: Oh ito pa. Oh, Jason bakit hindi ka kumakain?

Jason: Kinakabahan ako Mom. Hindi kaya pati kumain ng baboy bawal na rin?

(Nagtawanan ang pamilya.)

Jules: Wala naman sigurong masamang mangyayari. Hindi naman mag-mamartial law kung hindi naman
kailangan. Of course, may pagka-abnormal ang sitwasyon. Pero iyon naman, ay para sa kabutihan ng
ating bansa.

….……………………………………………………………………………………

Jason: Ay MOM, may sulat pala si kuya Jules dala ng kaibigan niya kay kuya EM.

Amanda: si JULES?? (habang karga ang sanggol)

(Pumasok sa bahay)

….……………………………………………………………………………………

Amanda: EM, nasaan yung sulat ng kuya mo??

Em: Ay hindi po para sa inyo, para po kay kuya Gani. Eto oh

(sabay abot kay Gani at binasa ito)

….…………………………………………………………………………………..

Gani: “Ang iyong anak ay hindi ninyo anak. Sila’y mga anak na lalaki’t babae ng buhay. At bagamat
nanggaling sa inyo, Sila’y hindi inyo…..”

Em at Gani: “..maibibigay niyo sa kanila ang inyong pagmamahal, ngunit hindi ang inyong paniniwala.
Mabibigyan niyo ng tahanan ang kanilang katawan, ngunit hindi ang kanilang kaluluwa. Sapagkat ang
kanilang kaluluwa, Ay namumuhay sa templong kinabukasan na hindi niyo madadalaw kahit sa
panaginip..”

(pumunta si Amanda sa kwarto ni Jules at inayos ang mga gamit nito)

Amanda: Oh Jason, dito ka na matulog. Sa iyo na itong kwarto na ito.

Jason: What’s the meaning of all this? Nagtatakwil ka na ng anak??

Amanda: ‘di ko daw anak yun. Nagdaan lang daw sa akin. Ang magiting na anak ng buhay.

(natutulog ang mag-asawang Bartolome, nang biglang may kumatok sa gate sa labas ng bahay)

Jules: Dad!! Mom!!

(nagising si Amanda)

Amanda: Daddy! Daddy! May kumakatok sa labas!

(bumaba sila at binuksan ni Julian ang gate)

Jules: DAD! Pasiyensya na, may sugat siya at wala na akong pwedeng pagdalhan pa.
….………………………………………………………………………………………

(pumasok sa bahay dala si Rene)

Jules: Sosorpresahin ko sana kayo, pero hindi sa ganitong paraan.

Amanda: Dito mo siya dahil, Dali!

Julian: Ang laki ng sugat niya. Kailangan mapunta siya sa ospital.

Jules: Dad sandal! Tama ng baril ang sugat niya. Hinabol kami ng mga sundalo kaya ‘pag sa ospital, baka
matunton siya. Kaya dito ko na po dinala. Alam kong sa ganitong paraan, kayo lang ang pwede kong
asahan.

….………………………………………………………………………………………

(at inoperahan na nga si Rene ng kaibigang doctor ni Julian)

….………………………………………………………………………………………

(tumawag si Julees sa telepono at nagkita si Jules at Amanda sa isang restawrant)

….………………………………………………………………………………………

Jules: MOM!!!

Amanda: May pa-date date ka pang nalalaman. Ba’t hindi ka na lang umuwi? Ano ba ang problema?

Jules: Malaki! Nahuli ang kilusan. Mom, kailangan niyong maglinis ng bahay. Alam niyo na kung anung
ibig kong sabihing. Maglinis. Kailangan tanggalin lahat ng delikado. May mga naibigay ako kay Em na
delikado, may naisulat siyang Delikado at may mga posters na delikado. At ‘pag may dumating, sabihin
ninyo na matagal na akong wala. Hindi niyo alam kung nasaan ako at taon na tayo ‘di nagkikita at wala rin
kayong balita sa akin.

Amanda: Ano ba talaga ang nangyari??

Jules: Mom, wag kayo magagalit sa akin. Wag kayong magsalita ng kahit anu please! Nasa public place
tayo.

….……………………………………………………………………………………….

(hinatid sa sakayan si Amanda)

….……………………………………………………………………………………….

Amanda: Saan ka uuwi?

Jules: Sa isang kaibigan ko mom.

Amanda: Ihahatid kita!

Jules: Wag na po kayong mag-alala sa akin. Ako na po bahala sa sarili ko.

Amanda: Tawagan mo ako ‘pag may problema ka at tiyakin mo na ikaw ay ligtas.

Jules: OO nga pala mom, may asawa at anak na ako. Mara ang pangalan niya. Isang taon na rin kami at
lalaki ang apo niyo. Hindi ko pa nga nakikita eh. At tsaka nga po pala, babalik na ako sa kilusan. Matagal
nanaman tayo hindi magkikita. Mahal na mahal ko kayo!

(at sila’y nagyakapan at sumakay sa jeep si Amanda)

SCENE 6

(may tumawag sa telepono at si EM ang nakasagot)

….……………………………………………………………………………………….

EM: Mom!

Amanda: Bakit?

Em: Si kuya Jules daw NAHULI!

(pumunta sila sa presinto)

….………………………………………………………………………………………..

Jules: Dad! Hindi ako nagsalita kahit anung gawin nilang pahirap sa akin wala akong inamin.

(at pinakita kung paano naghirap si Jules sa mga pulis)

Jules: Kinondisyon ko ang sarili ko na kapag hinuli nila ako, bablankuhin ko ang isip ko. Na kahit
magtanung sila, wala akong isasagot. Natatandaan mo yun mom, yung condition reflexes nung mga bata
pa kami. Na kondisyon ko ang sarili ko. Na kapag mamatay ako, mamatay ako sa paninindigan ko. You
should be proud of me dad!

Julian; Of course, I’m proud of you son! I’m always proud of you.

Jules: Mom, Dad iwanan niyo muna kami ni Jason..

Amanda: Oo, nang makausap mor in itong kapatid mo.

Jason: Bakit ako pang pinaiwan mo eh ang dami-dami nila oh.

Jules: Eh ano yan, tumitingin ka sa oras eh

Jason: Eh kasi kuya, may practice pa kami ng basketball.

Jules: Nagmamadali ka kung tutuusin Pasko naman ngayon ah. Pwede nga kayo rito hanggang mamaya.

Jason: Hanggang mamaya pa!

Jules; Sorry ah, ikaw lang kasi meron ako ngayon eh kung magagawa ko nga lang ihihinto ko muna ang
oras para hindi muna kayo umalis.

Ang sabi ni Mom lagi ka raw nag-aawra sa … Baka mapasugo ka sa maagang pag-aasawa

Jason: Huy hindi ah .

Jules: Iyan ang wag na wag mong gagawin tol, ang bata bata mo pa. Wag kang magmamadali.

(Gabi na wala pa si Jason)

Telepono ringing

Amanda: Anong oras na ah, ano si Jason. Nakita niyo ba. Wala sa mga listahan. Akin na , akin na ang mga
telepono ng mga kaibigan niya.

Darating si Eman

Julian: Oh ayan na naman ang isa mong anak na magaling. Diyos ko Eman nawawala na ang kapatid mo
dadagdag ka pa. \

Eman: Si Jason! Si Jason (tumatangis)

Julian (magwawala)

Pinatay nila ang anak ko . Pusang gala

Amanda: Jason! Jason! Umiiyak

Amanda at Julian

Amanda umiiyak habang yakap ang bangkay ni Jason:

Anak , anak gumising ka na nandito na si Mama.. Ang anak ko…

Julian : Hindi kasi kita maintindihan eh tingnan mo ang sarili mo. Hawak hawak mo pa rin yang bandana
ni Jason.. at tsaka anong sabi kanino mo ilalapit kay Enrique. Anong sasabihin mo doon na ang anak mo
hinuli, pinalaya tapos pinatay.

Amanda: Hindi bat ganun naman talaga ang nangyari

Julian: Eh sinong sasabihin mong may kagagawan.. Mga pulis?

Amanda: Ano mananahimik na lang tayo.

Julian: Hindi natin Hinahayaan na ganun lang Amanda, gagawin natin lahat ng makakaya natin pero wag
kang umasa na malulutas ang kasong ito dahil Hindi maasasahan ang gobyerno na lutasin ang kaso ng
walang pangalang mamamayan. Punyeta ! Amanda. Hindi lang anak ko ang pinatay, libo libo na yan.
Tinotorture.. Sinasalvage.

Amanda: Kung mananahimik tayo dito sige anong pinagkaiba natin sa enabler ng gobyerno na tinutukoy
mo?Anong pinagkaiba ko sa mga taong hinayaang mamatay ang anak ko.. Anong pinagkaiba ko sa mga..
sa mga punyetang pulis na walang awang tinorture si Jules.. Sabihin mo hanggang saan makakarating ang
pananahimik mo..

Julian: Ano bang gusto mo anong gusto mo ha sumama sa mga nagrarally sa labas!Babae ka
Amanda,babae ka babae ka lang.
Amanda: Ang kapal ng mukha mo.Babae ako oo, asawa mo ako at higit sa lahat ina lang ako ng mga anak
mo. Babae akong parte ng Lipunan na magpahanggang ngayon inaangkin na pamumuno niyong mga
kalalakihan.. Babae akong titindig sa Lipunan.Sasama ako sa mga nagdedemonstrasyon. Sige , sige
gagawin ko iyan. Kasi katulad ng sinabi mo hindi lang ang anak natin ang nagging biktima. Tingnan mo,
tingnan mo ang mukha anak mo. Tingnan mo ! Marami sila.. Bilang isang sibilyan na naghahangad ng
katarungan at bilang isang ina, isang ina naghahangad ng hustisya.. Kailangan natin silang ipaglaban.
Nandito na tayo Julian .. . wala ng mararating ang pananahimik…