MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...

Panimula [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Who would imagine that I'll survive this far? Magta-tatlong taon na din
simula nung pumasok ako sa Montenegro University.

Akala ko nung una magiging disaster ang lahat. Mabuti na lamang at hindi kumalat na
ikinasal kami ni Thunder pagka graduate ko ng high school, dahil pag nalaman lang
naman ng mga tao dito, lalo yung mga babae at baklang estudyante na AKO ang asawa
ng kinakabaliwan nilang professor, malamang mapaaga ang punta ko sa langit.

Arranged marriage lang naman ang nangyari samin ni Thunder. Business partner niya
ang magulang ko kaya naman napilitan syang pakasalan ako.

Sa tatlong taon naming mag-asawa, walang nangyaring kahit na ano, kahit yata
hawakan ang dulo ng daliri ko! Bukod sa di kami magkasama sa kwarto ay most of the
time, wala naman sya sa bahay.

Siguro masyado namang halata na gusto ko ang asawa ko. Sino ba namang hindi? Pero
malinaw pa sa sinag ng araw na one-sided love lamang ito. WALA LANG SYANG CHOICE
kaya pinakasalan nya ko pero hindi pa din naman ako nawawalan ng pag asa.

I'm Akira Sapphire Montenegro and my professor is my husband.

------
NO TO PLAGIARISM! It is indeed punishable by law.
No part of this story or any of my story may be copied or reproduced.
Any part or this story that is similar to anything is just pure coincidence.
Excel by your own originality.
Thank you!

- Noona KayeEinstein

Written by: @KayeEinstein

Book Cover by: puhhLyyys

Chapter 1: The Great Thunder Montenegro [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Akira, gumising ka na dyan at mag almusal, maaga pa ang klase mo tiyak magagalit
na naman si Thunder nyan sa iyo" narinig ko ang pagkatok at pagtawag sakin ni yaya.
Huminga ako ng malalim

Tss. Ang aga-aga, Thunder na naman, samantalang kagabi hindi na naman ako nakatulog
dahil hindi na naman umuwi, ang magaling na lalaking yun!
"Salamat ya" sabi ko ng magbukas ito ng pinto at pumasok ng kwarto ko. "By the way,
umuwi po ba si Thunder kagabi?" tanong ko.

"Hindi hija, pero dumating sya kaninang umaga para magbihis" sagot naman nito
sakin.

"Okay thank you po" walang ganang sabi ko. Bumangon lamang ako ng marinig kong
nagsarado na ang pintuan ng kwarto ko.

Humarap ako sa salamin dito sa kwarto ko. Maganda naman ako, sexy, at flawless pero
sa tatlong taon naming kasal ni Thunder, never as in never nya pa kong tinapunan ng
tingin, samantalang ako? Simula bata pa lang ako hanggang ngayon pantasya ko pa din
sya.

Napaka saya ko nga nung ipinakasal ako ng magulang ko sa kanya kahit pa ang
katotohanan wala lang syang choice kasi kailangan nya ang suporta ng magulang ko
para sa business nya.

Thunder is a man of your dreams. Nuknukan ng gwapo, gentleman (sa iba), matalino,
mayaman, as in total package. Professor sya sa Montenegro University na pagma may-
ari nya. Wala na syang magulang at wala din syang kapatid. Nagtataka nga din ako
kung bakit kailangan nya pang magturo samantalang business tycoon na sya, maybe
passion nya na talaga iyon.

Walang nakakaalam na kasal kami bukod sa pamilya ko at sa bestfriend ko, mabuti na

din yun dahil baka maubos ang ganda ko sa mga fan girls nya.

Ngayong taon ko pa lamang sya magiging professor. Philosophy professor sya. Mukhang
mas magiging madalas pa ang pagkikita namin sa school kesa sa bahay since hindi
naman sya laging umuuwi dito.

Naputol ang pag iisip ko ng muling kumatok si Yaya.

"Akira, tumawag na si Thunder para sabihing wag na wag ka daw mali-late sa klase"
sabi ni Yaya Minda habang nasa labas ng pintuan.

"Sige Yaya! Maliligo na ko at bababa na" sagot ko. I sighed. Mas madalas nya pang
kausap ang yaya namin kesa sakin.
Mabilis kong tinapos ang almusal ko dahil mahirap na pag napag initan na naman ako
ni Thunder.

"Manong, tara na po sa school" sabi ko sa driver namin.

Wala naman talaga akong driver pero since nasa out of town ang magulang ko ay
hiniram ko muna ang family driver namin dahil inaantok ako at delikadong mag drive
kapag inaantok.

Mabilis lang naman akong nakarating sa school.

Nasa harapan ako ng Unibersidad na ito. Hindi ito ang unang beses na papasok ako
pero this University never fails to amaze me.

Wala kang masasabi sa University na ito.

School for elites, modern, classy at sobrang hi-tech.

Bumaba na ko ng sasakyan

"Akira!" sigaw ng tao sa likod ko. Hindi na ko nag bother na lumingon dahil
kilalang kilala ko na sya. Kindergarten pa lang ata magkasama na kami.

Humikab ako, inaantok pa talaga ako dahil napuyat ako kaka-antay sa magaling kong
asawa.

"Oh, ano't puyat ka na naman Aki? Hinintay mo na naman si Sir?" Maagang sermon
sakin ng bestfriend kong si Sanya.

"Alam mo Sanya pag hindi mo tinahimik yang bunganga mo ipapakain ko sayo tong
stiletto ko"

She is the bestfriend I was talking about. Yung may alam na kasal ako kay Thunder.

"Ang aga-aga ang init ng ulo" sabi nito na tiningna ako ng maigi bago nagkibit
balikat. "Well hahayaan na lang kita pero tara na baka ma-late pa tayo" pagkasabi
nya nun ay hinatak nya na ko papunta sa room namin.

Umupo na ko sa upuan ko na malapit sa bintana.

Kilala ako dito bilang Akira Sapphire Santos lang. Hindi ko katabi si Sanya dahil
Delos Reyes ang apelyido nya.
You see, alphabetically arranged pa din kami kahit college na. Humikab ako ulit.
Antok na antok pa talaga ako. Idagdag mo pang air-conditioned ang lahat ng room
dito parang hinihila talaga ako ng antok.

"Ms. Santos!" Gulat akong napadilat ng marinig kong may tumawag sakin at mabilis
namang hinanap ng mata ko kung sinong hudas ang sumira ng tulog ko and there I
found him. Nasa harapan sya at naka crossed arms. Halos magbanggaan ang kilay nya
sa sobrang pagkakakunot ng noo nya na senyales na pikon na pikon na ito sakin.

"Sleeping on the first day of the class huh?" sabi nya habang ang sama ng titig
sakin.

Grabe naman, kung umuwi sana sya ng maaga, hindi sana ako napuyat. Kasalanan nya
kaya to!

"Oh mukhang hindi ka pa gising, baka gusto mo pang matulog, mukhang lutang ka pa
Ms. Santos" dagdag nya kaya nagtawanan naman ang mga blockmates ko.

Naramdaman kong nag iinit na ang pisngi ko, hiyang hiya na talaga ako.
But still I managed to smile.

"Sorry Sir Montenegro" nag apologize na lang ako baka mamaya kainin nya pa ko ng
buhay.

"Go to my office at lunch" matigas nitong sabi mali utos pala iyon.

Napanganga na lang ako. Alam ko na sobrang terror nya. Lagi syang bulung-bulungan
ng mga seniors namin at alam ko na sino mang estudyante nya ang mapatawag nya ay
siguradong matindi ang punishment.

Great start Akira.

Great start!
Talagang imposibleng magustuhan ka ng asawa mo.

"Hay naku sobrang gwapo ni Sir Thunder no?" Narinig kong sabi nung nasa harapan ko
her name is Athena, a total bitch flirt.

"Yep! Ang tagal ko ngang inantay na maging prof sya, gagawin ko lahat para
mapatawag nya ko sa office para naman masolo ko sya" sagot naman ni Gail, the
bully. Maganda sana kaso yung ugali hindi.
"Shut up girls, alam nyo namang akin lang si Sir Thunder kaya itigil nyo na ang
pag-iilusyon" mataray na sabi naman ng leader nilang si Venus. The queen bee!
laging Ms. Campus, crush ng bayan kahit pa war freak.

I just rolled my eyes at tumingin na ulit sa harap. Nakita kong nagsisimula ng

magsulat sa blackboard si Thunder. Well, hindi ko sila masisisi masyadong hot ang
asawa ko.

"Sans, sorry mukhang ikaw lang muna ang magla lunch mag isa" sabi ko kay Sanya.

"Okay lang girl, kaya ko na ang sarili ko. Atsaka tatawagan ko na lang si Josh,
mukha namang wala syang basketball practice ngayon" sagot nito sakin. Josh is her
long time-boyfriend.

"Sure ka ha? Sige pupuntahan ko na yung demonyo"

"Tsk! Bakit kasi sa tagal nyong kasal wala man lang mabuong sparks sa inyo? Bakla
ba yang si Sir Thunder? O kaya, alam mo Aki magpabuntis ka na lang kaya para bumait
na sayo yang mister mo-Aray!" sigaw nya dahil hinampas ko sya sa balikat.

"Manahimik ka nga Sans! Kung anu-anong sinasabi mo baka may makarinig sayo at isa
pa hindi bakla si Thunder no!"

"Whatever! Sige na aalis na ko, enjoy!" She waved bago sya nagpunta ng cafeteria.

Nagsimula na din akong maglakad papunta sa opisina ni Thunder.

I inhaled-exhaled bago ako kumatok sa pinto ng opisina nya. Pano ba naman kasi
kinakabahan lang naman ako kahit ang nakikita ko pa lang ay ang malaking signboard
na nakalagay sa pinto.

Mr. Thunder Rein Montenegro

Philosophy Professor / Member of Board of Directors.

Ewan ko ba parang literal na kulog si Thunder para sakin masyadong nakakakaba at

nakakatakot. Idagdag mo pa na unang beses ko pang makakapunta sa opisina nyang ito.

Naglakas loob na kong kumatok.

Bahala na. Ipagdasal nyo na lang ako kung dito na ko mamamatay.
"Come in" narinig kong sabi nya.

Geez ang cold cold naman ng boses ng nilalang na ito. Pinihit ko ang pintuan at
pumasok na. Pinagmasdan ko ang buong opisina nya. Grabe sobrang ang arranged ng
lahat. Black and white ang kulay nito. Sobrang linis hindi mo aakalaing lalaki ang
may ari nito. "Please do lock the door" dagdag pa nito. Mabilis ko namang ginawa
iyon dahil baka mapagalitan pa ko.

Hindi na ko nag iisip na kaya nya pina lock ay mag mo-moment kaming mag asawa!
Isang malaking NEVER! kahit nga sana sa bahay man lang di kami close.. ASA Akira.

"Aren't you going to sit down?" Tanong nya habang di pa din tumitingin sakin. Umupo
ako sa upuan na nasa tapat ng table nya.

Pagkaupong-pagkaupo ko ay sya namang pagtingin nya sakin. Napigil ko ata ang

paghinga ko dahil lang sa tinititigan nya ko.

Bakit sobrang gwapo nya?

"Are you not thinking Akira?" panimula nya.

"Huh?" Yun lang ang nasagot ko. Para naman akong eng-eng. Kinakabahan talaga ako sa
tagal naming mag asawa never pa kami nag usap ng ganito. Nang ganito kalapit.
Pakiramdam ko nauubusan ako ng oxygen.

"Nagpapa-pansin ka ba sakin or what at naisipan mong matulog sa klase ko?" Diretsa

nyang tanong kaya napataas ang kilay ko at once again nag init na naman ang pisngi
ko.

"How dare you?" tumawa ako "Ang kapal din ng mukha mo Sir Montenegro to accuse me
like that, bakit si Niall Horan ka ba?"

Kumunot naman ang noo nya.

"Well, hindi ako si Niall Horan pero alam ko naman kung gano ka kapatay na patay sa
akin so I think I can conclude that-"

"Shut up! Asa Thunder! Napuyat lang ako kagabi kakanood ng kdrama kaya ako late na
natulog at nakatulog sa klase mo. Tss! Hindi ko alam na ganyan ka pala ka assuming.
Malala ka na. Itulog mo yan"

"Yeah whatever. Ito yung detention slip mo. Pasalamat ka, hindi kita masyadong
pahihirapan. Sige na lumayas ka na at simulan mo ng maglinis ng bookshelves" sabi
nya pagkatapos ay ngumisi.
Hinatak ko yung slip sa kamay nya.

"Bwisit ka Sir Montenegro" pinagdiinan ko ang apelyido nya sa gigil bago tumayo at
padabog na naglakad.

"Enjoy dusting Ms. Santos or should I say Mrs. Montenegro" he said habang
binibigyan ako ng mapang asar na tingin.

Napahinto ako ngunit pinagpatuloy ko ang paglabas. Pagkasaradong pagkasarado ko ay

napasandal ako sa pinto.

Ayan na naman nagha hyperventilate na naman ang puso ko dahil sa sinabi ng hudas na
iyon.

Gusto kong sumigaw! Thunder masyado kang paasa. Alam na alam mo kung paano ako
paaasahin.

---------

-KayeEinstein

Chapter 2: Cloud Hermosa [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Sa wakas natapos din! Bwisit na Thunder yan. Kaka umpisa pa lang ng klase,
pinahirapan agad ako. Tumingin ako sa relo ko, 8pm na pala. Sa totoo lang hanggang
5pm lang ang pasok ko today pero dahil pinaglinis nya pa ko ng buong library inabot
na ko ng ganitong oras.

"Akira, ito na ang ID mo" She said as she handed me over my ID. "Sa susunod iwasan
mo ng pag initan ka ni Thunder, kilala yun dito bilang terror prof. I know you're a
good student. First time mong mapunta sa library not to read pero dahil sa
detention. You should be careful" dagdag ni Mrs. Bitancor. Sya ang librarian ng
school namin. Medyo close kami kasi naging tambayan ko na tong library.

You see, I like reading.

"Yes ma'am. Mag iingat na po ko sa susunod. Maraming salamat po" ngumiti ako at
sinuot ang ID ko.

Naku kung alam nya lang, in-born lang talagang masama ang ugali ng Thunder na yun
at gusto nya lang na pag initan ako.

Kinuha ko ang bag sa locker ko. I checked my phone. Nakita kong maraming missed
call si Sanya sakin. I dialled her number. Ilang ring lang ay sinagot nya din
naman.

"Oh bat ngayon ka lang tumawag?" tanong nya sakin.

"Ngayon pa lang ako natapos maglinis" sagot ko.

"What? Grabe naman di ka man lang pinauwi ng maaga nyang asawa mong bakla"

"Yep. Matindi talaga sya. Nakakabwisit sobra! Alam mo, naniniwala na ata ako sayong
bakla si Thunder, sobrang rude!" asar na asar talaga ako sa kanya. Kung hindi ko
lang sya mahal at di lang sya gwapo, naku talaga!

"Who are you calling gay and rude?"

Nagulat na lang ako dahil biglang sumulpot sa gilid ko si Thunder. Tumingin-tingin

ako sa paligid. Buti na lang wala ng estudyante dito dahil mga hindi naman sila
mahihilig magsipag-basa ng mga libro at yung iba naman nagsipag-uwian na.

"Patay ka girl, narinig ka!" pananakot na sabi sakin ni Sanya.

"Sige na, sige na. Ibababa ko na. Mamaya na lang tayo mag usap. Dumating ang
dragon. Ciao!" sagot ko sabay baba ng tawag.

Tumingin ako ng diretso kay Thunder na ngayon ay naka crossed-arms sa harapan ko.

"Why are you eavesdropping someone else's call? At bakit nandito ka pa? Tapos na
klase mo" mataray kong sagot. Bwisit kasi talaga ako sa kanya.

"Why? Is it right to gossip about me? Wala kang pake kung bakit nandito pa ko, pag
aari ko tong school na to" he smirked.

Bwisit na kulog to.

"FYI, pag-aari ko na din tong school na to since it's a conjugal property at isa pa
sigurado ka bang ikaw ang pinag uusapan namin ha?!"

"I clearly heard my name, Akira. Don't make a fool out of me, hindi ka ganoon
kagaling magsinungaling"
"Ikaw lang ba ang Thunder sa mundo ha?!" sabi ko trying to see if that will work
pero nakatingin lang sya ng diretso sakin. "Bwisit" I murmured. "Totoo naman na
napaka rude mo, kakasimula pa lang ng klase pinag iinitan mo agad ako" huminga ako
ng malalim dahil nakakainis ang titig nya "Bahala ka nga dyan.Sige na uuwi na ko
dahil nagugutom na din ako. Goodbye Prof. Montenegro, I should get going."
Tumalikod na ko at nagsimula ng maglakad. Totoong nagugutom na talaga ako.

"You stay there" sabi nya sa nakakakabang boses kaya awtomatikong napahinto ako.
Kapag seryoso na talaga sya, totoong nakakatakot si Thunder.

Dahan-dahan akong lumingon.

"What now sir?" tanong ko.

"Tomorrow dun tayo magbi-breakfast sa parents mo. They called me since hindi ka raw
nila makontak, I figured na busy line ka dahil ang hilig mong makipag chismisan
dyan sa bestfriend mo"

"Talaga?! Pupunta tayo kila mommy?" I exclaimed. "Grabe namimiss ko na sila! Ilang
linggo na din kaming di nagkikita" excited kong dagdag.

"Stop being childish kung ayaw mong napapag-initan kita, when will you freakin'
grow up? Kaya pwede ba umayos ka at umakto sa edad mo Akira"

"Whatever Thunder" sinabi ko iyon para tumigil na sya. "Sabay ba tayong pupunta?"
tanong ko. Gusto ko talagang sumakay sa kotse nya, pakiramdam ko ay mag-asawang
tunay kami.

"In your dreams. You have a car, you can drive, you go your own."

"Sabi ko nga." hindi ko napigilan ang lungkot sa tono ko, umasa ka na naman kasi
Akira, para ka naman kasing nakikipag usap sa bato. "Hindi ka ba uuwi sa bahay
ngayon? You didn't go home last night"

"Hindi. May importante akong dapat puntahan" mabilis nya kong binalingan ng
weirdong tingin at nakakapanuya iyon. "Wait, are you acting like a real wife now?"
tanong nya sakin.

"No" plain kong sagot.

"That's right! Let me remind you that this is just an arranged marriage. Once you
reached the agreed age pwede na tayong maghiwalay" ramdam ko ang sama ng loob nya
sa pagkakasabi nya noon. He never wanted to marry me. "I will never treat you like
a real wife so please do me a favor and don't get your hopes up"

Pakiramdam ko babagsak na ang luha ko pero I did my best to stop it from falling.
Pag umiyak ako malalaman nyang affected ako. Ako na naman ang talo sa aming dalawa.

"Don't worry Thunder, alam ko kung ano ako sayo lalong lalo na ang mga limitation
ko" huminga ako ng malalim. "May sasabihin ka pa ba?" umiling sya kung kaya
tumalikod na ko at naglakad.

Pigil na pigil ang pag iyak ko dahil may mga iilan pang estudyante akong madadaanan
bago mag parking lot.

Pinauwi ko na ang family driver namin dahil marunong naman talaga akong mag maneho.
Nagpasalamat akong ginawa ko iyon dahil ayokong panoorin nya kong mag-iiyak sa
kotse at baka makarating sa parents ko.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa sasakyan ko ay yumuko agad ako sa manibela. Hindi ko

na napigilan ang pagbagsak ng mga luha ko.

Masyado kasi akong umaasa, asang-asa ako na magiging maayos kami, na balang araw
magkaka chance ang marriage namin pero sa mga sinasabi nya at pakikitungo nya
sakin, pinaparamdam nyang napaka imposibleng mangyari nun.

Nasa kasunduan iyon na if I reach the age na napagkaunduan namin pero hindi pa din
namin natututunan na mahalin ang isa't-isa, pwede na kaming mag annulment. I am a
year away from that age, konting panahon na lang ay maghihiwalay na kami.

Hindi ko maintindihan kung saan ako nagkulang. Nung unang taon naman namin bilang
mag asawa, ginawa ko ang lahat para maging isang perfect wife pero ang ginawa nya
lang ay itaboy ako. He built these high walls around him kaya bandang huli, nagsawa
na din ako.

Ikaw kaya ang ma reject ng countless of time? Nakakapagod na din at nakakadurog ng

self-esteem.

Sana pati feelings napapagod.

Pinunasan ko ang luha ko at nagmaneho na paalis. May kalayuan ang eskwelahan namin
at ang bahay namin ni Thunder kaya kailangan talagang may kotse ka.

Kalahating oras na ko sa biyahe ng ma flat ang gulong. Kamalasan naman talaga!

Kinuha ko ang phone ko para tawagan na sana ang family driver namin kaso hindi yata
ako sinuswerte ngayon dahil dead batt naman ako. Asar! Ayoko namang iwan tong
sasakyan ko dito. Not to brag pero may kamahalan ang kotse ko at bago pa.

Umupo na lang ako sa side walk dahil sobrang naiinis ako. Bwisit talaga! Next time
talaga pag aaralan ko na ang pagpapalit ng gulong. Halos ilang minuto na ko sa
kinakaupuan ko pero di pa din ako makapag desisyon ng gagawin.
Nagulat ako ng may humintong sasakyan sa harapan ko. I was amazed ng makita kong
ferrari ito, spider-man customed. I love luxury cars kaya pamilyar na pamilyar ito
sakin. Doon ko lang napansin ang isang lalaki na nakasakay doon.

"Miss, you need help?" tumingin ako sa kanya at tinuro ang sarili ko.

"Are you talking to me?" I asked him.

"Hindi, yung sasakyan ang kausap ko"

pilosopo nyang sagot kaya tinarayan ko sya.

Feeling close! Close ba kami?

Bumaba sya ng sasakyan at nagulat ako ng makita ko ang logo ng university namin sa
uniform nya. From the looks of it mukha syang Entrepreneurship Student. To be
honest, gwapo at matangkad sya pero hindi ko binawi ang masama kong tingin sa
kanya, hindi ko alam kung anong modus nya.

"It looks like your tire is flat, let me help you" sabi nya.

Tumayo ako at narealize kong hanggang ilalim lang ako ng baba nya.

"No need, I can manage" mayabang kong sagot. Hindi ko sya kilala at hindi ko alam
bakit sya nag o-offer ng tulong all of a sudden.

"Really? I think almost half an hour ago nung hinatid ko yung barkada ko ay
nadaanan na kita. Kung kaya mo talaga, sana kanina mo pa nagawa." mas kumunit ang
noo ko nung marealize kong matagal na pala akong nakatunganga. "Look miss, gabi na
at hindi ako masamang tao, I just really wanna help you dahil baka pag mas lalo ka
pang tumagal dito ay mapahamak ka. I'll just help you then I'll go" ngumiti sya
sakin.

Tiningnan ko syang maigi. Mukha naman syang sincere at mabait.

"We are from the same school. Doon din ako nag aaral, sa tingin mo ba may magmumula
sa school natin na gagawa ng krimen?" tanong nya.

"You never know!" sabi ko at humalukipkip. "Sige na nga since wala akong option
pero tandaan mo na pag gumawa ka ng masama, malakas akong sumigaw at kahit saan ka
pa magtago ipapahanap kita, okay?"

Nahahawa na ata ako kay Thunder. Nahahawa ba ang kasungitan?

"Yes ma'am" sagot nya at ngumiti.

Hindi ko na lang sya pinansin. Agad-agad nya naman sinimulang ayusin ang sasakyan
ko.

Ilang minuto lang ay natapos sya ng palitan ang gulong ng sasakyan ko.

"Done" he said at tila natameme akong nagpapalit-palit ang tingin sa kanya at sa

kotse ko. Lumunok ako na para bang malulunok ko ang lahat ng arte at pride ko
kanina.

"Thank you" I sincerely told him. "Pasensya ka na pinag isipan pa kita ng masama"
nakakahiya naman kasi talaga ako, napaka OA ko na ata.

"No problem" sabi nya at ngumiti. "I understand your case, by the way I'm Cloud" he
added "Cloud Denver Hermosa" nilagad nya ang kamay, na tinanggap ko naman.

"Akira" I said "Akira Sapphire Santos" then we shook hands.

"It was nice meeting you Akira"

"You too Cloud" I smiled. "Salamat talaga sa tulong but I really should get going
now" pagpapaalam ko. I waved at him. "Bye!"

"Yeah. Ingat! See you in school"

"Sure." I smiled at sumakay na sa sasakyan ko.

May mabubuti pa palang tao na ubod ng gwapo no? Masaya siguro kung ganun din si
Thunder, yung gwapo na mabait pa ang kaso napakalabo noon dahil pinaglihi ata yun
sa sama ng loob.

Pagkauwing-pagkauwi ko ay sumalubong agad sakin si Yaya Minda with her worried

face.

"Akira, bakit ngayon ka lang umuwi? Saan ka nanggaling hija?" nag aalalang tanong
nya sakin.

"Sorry yaya, may ginawa pa ko sa school at nasiraan po ako sa daan. Hindi naman ako
nakatawag dahil nalowbat ako" paliwanag ko.

"Naku hija kanina pa tawag ng tawag si Thunder, tinatanong nya kung nakauwi ka na
at nasabi ko na-"

"Akira!" naputol ang sinabi ni Yaya Minda dahil sa malakas na pagtawag sakin ni
Thunder.
Nagulat naman ako dahil ang sabi nya ay hindi sya uuwi. Umalis na si Yaya Minda at
iniwan kami sa sala.

"I thought hindi ka uuwi?" tanong ko.

"Where have you been?! You are supposed to be home an hour ago. Tinatawagan ka
naming lahat pero cannot be reach ka?! Saan ka galing?!" galit nyang tanong.

Grabe nakakatakot talaga sya para nya kong kakainin ng buhay.

"Wait, chill naman Thunder. Can you lower your voice, nakikipag sigawan ba ko
sayo?"

"Stop fooling around and just answer me! San ka na naman ba lumandi?!" lumaki ang
mata ko sa sinabi nya.

Parang sinuntok ang dibdib ko at nanliit ako.

"What? Ako? Lumandi? Coming from someone who isn't home most of the time?! For your
information hindi ako lumandi, nasiraan ako sa gitna ng kalsada at dahil hindi mo
nagagawa ang responsibilidad mo bilang asawa ko to look after me, I was stranded
not until someone helped me out kaya thank you ha, thank you for being so
responsible!" I said that with full of sarcasm. "Wag mo kong pagsasalitaan na para
bang napakabuti mong tao, bakit kinukwestiyon mo ko? Bakit may karapatan na din ba
kong tanungin ka kung saan ka nagpupunta o natutulog tuwing wala ka dito sa
bahay?!"

Sumobra na ang galit ko. Ang galing nya din kasi magsabi ng masasakit na salita.
Akala ba nya hindi ako naaapektuhan ng bawat salitang nagmumula sa kanya?

"Shut up! You made Yaya Minda worried kaya nagagalit ako! Next time mag iisip ka
nga sa pinag gagawa mo at ito lang ang tatandaan mo wag kang gagawa ng ikakasira ng
pangalan ko. I'm so ashamed to be married to you!" pagkasabi nya nun tumalikod na
sya at lumabas. Lumabas na naman sya. Ano pa bang bago doon? Sa tuwing matatalo
kami ay lalayasan nya ko.

Walk out king goes to Thunder!

Umakyat na ko sa kwarto ko at sumubsob sa kama. Nag iiyak na naman ako dahil sa

pinagsasabi ng Thunder na yun. Habang tumatagal, mas nakikilala at nararamdaman ko
kung gaano sya ka cold-hearted. Wala na lang syang ibang ginawa kundi ang saktan at
maliitin ako.

Ewan ko ba hindi ako madala-dala.

Nagmamahal lang naman ako diba?

------

- Noona KayeEinstein

Chapter 3: The Request [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Cloud's POV.

"Pre, bakit late ka?" bungad na tanong sakin ni Bryan na ka teammate ko. By the
way, I'm a basketball player. Varsity player ako ng Montenegro University.

I'm Cloud Denver Hermosa.

"I've met someone" sagot ko at kusa akong napangiti ng maalala ko ang mukha nya.

She is an angel.

"Someone? Aba chickababe yan no? May lolokohin ka na naman no?" pang aasar sakin ni
Lemuel.

"Gago! Hindi ako katulad mo" sagot ko. Nagtawanan naman ang mga kasama namin.

"Sino naman yang nakilala mo? Maganda ba? Taga saang school?" Ian.

"Same school natin sya eh, Business Administration Department lang" napansin ko
kasi na yun ang department nya dahil sa uniform nya.

"Talaga? Sino nga? Para mapormahan ko na" sabi ni Kean sabay tawa.

"Grabe, para akong na starstruck kagabi nung nakita ko sya. Her name is Akira"
sagot ko ng nakangiti. Ewan ko ba, gandang ganda ako sa kanya at ang mga ngiti nya
ay nakakagaan ng loob kahit unang beses pa lang na pagkikita namin iyon.

"Akira? Her name is Akira? Do you mean Akira Sapphire Santos?" nagulat ako dahil
kilala sya ni Josh.

"You know her dude?" tanong ko.

"Oy mukhang magkaribal pa sila?!" pang aasar ni Lemuel kaya nagsitawanan na naman
yung mga kasamahan namin.
"Hindi! Alam nyo namang loyal ako kay Sanya, mga ugok to! Kilala ko si Akira kasi
best friend sya ni Sanya. Medyo close kami." sagot ni Josh.

"Talaga?" natuwa naman ako sa sinabi nya. "Ibig sabihin pwede mo kong ilakad sa
kanya? Do you know if may boyfriend ba sya? "

"Sa pagkakaalam ko wala, kasi wala naman akong nakikita na kasama or pinakilala nya
samin. Although to be honest, ang daming umaaligid doon kahit sa iba pang
department, maganda kasi talaga tapos mabait at matalino pa." mas nangiti ako
hearing this from someone else. "Yun lang pare, hindi nadadaan si Akira sa mga
lakad-lakad. Kilala yun na nambabasted on the spot pero kung gusto mo i-get to know
mo muna tapos kapag close na kayo, baka pwede mo na syang pormahan."

Napaisip naman ako sa sinabi ni Josh.

Papasa kaya ako sa isang Akira?
She is really someone who amazed me.

Akira's POV.

"Hay jusko po!" nagulat si Yaya Minda nung magbukas ako ng pinto bago pa man sya
kumatok. "Nagulat naman ako sa inyo Ma'am Akira, napaka aga nyo namang gumising"

"Maaga lang po talaga akong nagising Yaya Minda. Wag na po kayong maghanda ng
agahan dahil doon na po ako kila Mommy mag aagahan" sabi ko at tumango naman ito.

Bago pa mag 7 am ay nakaayos na ko. Nag uniform na ko dahil may klase din naman ako
mamaya at didiretso na ko ng school.

Maya-maya lang ay nakapag park na ko sa garahe ng bahay namin. Napansin ko ding

naroon na ang kotse ng magaling kong asawa.

Hindi ako ginising at hindi man lang ako isinabay, ang bait talaga!

Pagkapasok ko pa lang sa sala ay sinalubong agad ako ni Mommy.

"Akira! My beautiful daughter! Do you know how badly your mommy missed you?" sabi
nya habang yakap ako.

Niyakap ko din sya ng mahigpit. Iba talaga ang comfort na nakukuha ko kapag
nakikita or nakakasama ko ang magulang ko. Lalo na si mommy, dahil super close
kami.

"I missed you too mommy! Sorry bihira kaming makapunta dito, alam mo naman pong
napaka busy ko sa school at ganun din si Thunder sa business at pagtuturo nya" I
explained. "By the way mommy, nasaan si Thunder at si Daddy?" kanina ko pa kasi
hinahanap yung dalawa. Although inis na inis ako kay Thunder, hindi naman mawala-
wala ang pesteng affection at care ko sa kanya.

"Nandun sa tennis court sa likod. Naglalaro na naman ata sila. You know
nagpapapawis" sagot ni Mom akmang pupunta na ako doon ng magsalita ulit sya "By the
way hija, hindi na naman kayo sabay pumunta ni Thunder dito, hindi pa din ba kayo
ayos?" tanong nya.

I faked a smile. "Mommy, kelan ba kami naayos ni Thunder? We both know how aloof my
husband is"

Alam naman ng magulang ko na hindi naman na talaga payag ang asawa ko na maikasal
kami. I wanted this marriage. Ako lang.

"If it's not working, pwede naman na kayo mag annulment anytime. We can get the
best lawyers for you two." Nanigas ang buong katawan ko sa sinabi ni mommy.

"Mommy, I still have a year. Hindi ko basta-basta susukuan si Thunder, alam mo

naman yun diba? Alam mo namang ako ang nagpilit ng arranged-marriage na to because
you know how badly I want him. I just can't let him go like that. Maybe someday,
but not now or not soon enough"

"I know that pero hindi naman ako manhid anak para hindi malaman at mapansin na
nasasaktan ka na. Ayoko lang dumating sa punto na tuluyan kang masira dahil sa pag-
ibig na yan. I know that Thunder is a great guy but I don't want him to destroy
you. I don't want him to ruin you, to remove my daughter's precious smile" worried
na sabi ni mommy. Hinawakan nya ang pisngi ko.

"Mommy, wag ka ng mag-alala. Kung masasaktan ako, hindi yun kasalanan ni Thunder,
kasalanan ko yun. Ako ang nagpumilit ng lahat ng ito. Nahihirapan din naman sya sa
sitwasyon namin. May isang taon pa mommy. Malay mo mag work out" I smiled.
"Pabayaan nyo na po kami, kaya na naming i-handle to"

"If that is really what you want Akira" hinawakan nya ang buhok ko. "We will always
be right here for you. Kahit na puro business ang alam ng daddy mo" nagtawanan kami
sa sinabi nya dahil totoong masyadong workaholic ang mga lalaki sa buhay namin.

"Sige na mommy, pupuntahan ko na sila daddy doon. Yayayain ko na mag breakfast. May
klase pa kami mamaya" tumango si mommy kaya tumayo na ko para pumunta sa backyard.

Bago ako pumunta doon ay kumuha muna ako ng two towels para sa kanilang dalawa.

Pagdating ko sa backyard ay mukhang kakatapos lang nila maglaro.

"You beat me again son" sabi ni Daddy kay Thunder. Akbay-akbay sya ni daddy. My
father adores Thunder so much kaya hindi ako nahirapan na pilitin syang ipakasal
ako dito.
Gustong-gusto nya kasing magkaroon ng anak na lalaki. Hindi ko din alam bakit hindi
na lang sila nag anak ni mommy, para rin may kapatid ako.

"No dad, nagpatalo ka lang talaga" nakita kong nagtawanan sila. Buti pa sa daddy ko
nagagawa nyang ngitian or makipagtawanan.

Ano ba kasing mali sakin at ayaw sakin ng asawa ko?

Nagtama ang paningin namin ni Thunder.

"Akira! My princess, you're here!" pagbati sakin ni daddy.

"Good morning daddy" I kissed him on the cheeks at inabot ko sa kanya yung towel.

"Good morning too. Thank you for this anak" tiningnan nya kaming dalawa ni Thunder
ng nakangiti. "Papasok na ko at magpapalit ng damit para makapag-agahan na tayo,
sumunod na lang kayo" sabi ni Daddy bago pumasok sa loob ng bahay.

Great just great. Iniwan mo na naman ako sa dragon na ito.

Ngumiti ako ng awkward kay Thunder.

"Good morning! This is for you" I asked him sabay lahad ng tuwalya sa harap nya.

Tumingin muna sya sakin ng maigi tsaka kinuha yun sa kamay ko. Buti naman kinuha
nya dahil akala ko pati yun tatanggihan nya.

Bakit kaya ang gwapo pa din nya kahit na pawis na pawis? At take note! Mabango pa
din!

Stop it Akira! Masyado mo ng pinagnanasaan ang sarili mong asawa. Makasalanan kang
nilalang!

"You're late again" seryoso nyang sabi.

"Sorry, medyo mabagal talaga akong kumilos pero you see, I made it so there's no
reason to be mad." pag i-explain ko.

Pano ba naman ako hindi babagal kumilos kung ang katotohanan ay wala pa talaga
akong tulog. Para akong zombie. Simula ata nung ikasal kami wala na kong matiwasay
na tulog.
"Just make sure na hindi ka mahuhuli sa klase and also make sure that no one will
ever know about our marriage especially in school."

"And why?" nagulat din ako sa tanong ko.

"You don't need to know" tumalikod na sya at dumiretso ng pasok sa bahay. Naiwan
naman ako dito, nakatulala na naman.

Bakit ba ganyan yang si Thunder? I can never explain him. Masyado syang mysterious
or baka dahil sa hindi ko lang talaga sya kilala.

Kinuha ko ang phone ko at tinext si Sanya na hintayin nya na lang ako sa parking
lot para sabay na kaming pumasok.

Nag stay muna ko saglit sa backyard namin, nakakamiss maging bata! Walang problema
at walang heart aches!

Pumasok lang ako ng tinawag na ko ng yaya namin para mag agahan na.

Umupo ako sa tabi ni sungit. Bakit ba? Ka-careerin ko na to dahil minsan na nga
lang kami magsabay kumain. Lulubus-lubusin ko na.

"Pumapayat ka ata Akira" pagpuna ni daddy habang nasa gitna kami ng pagkain.

"Po? Hindi naman! Baka masyado lang maluwag itong uniform ko dad! Ipapa adjust ko
pa kasi to pero lagi ko na lang yun nakakalimutan!" pagdadahilan ko pero ang totoo
napapansin ko nga na pumapayat ako since last summer, simula ng di mag uuwi si
Thunder sa bahay. Masyado akong affected pag wala sya. He's like my whole system.

"Baka naman pinababayaan mo Thunder itong si Akira namin, alam ko naman na hindi ka
talaga sang-ayon sa pagpapakasal nyong dalawa pero sana wag mo syang pababayaan at
wag na wag ka din sanang mambababae hanggat nasa apelyido mo ang anak ko"

"Daddy!" suway ko kay Daddy.

Tiningnan ko si Thunder. I can see uneasiness in his face. Naku talaga Dad lagot ka
sakin kapag pinag-initan na naman ako nitong si kulog.

"Don't worry dad. Inaalagaan ko naman si Akira" he answered at bumaling sakin.

"Right Aki?" nagulat ako sa tinawag nya sakin.

Maka Aki naman sya akala mo naman super close kami pero ang totoo, halos lamunin
nya ko ng buhay kapag nagagalit sya. Tiningnan ako ni Thunder na para bang
sinasabing sumang-ayon ako kung hindi, maaga akong mamamatay.
"Hahahaha" I faked a laugh. "Ano ka ba naman Daddy. Inaalagaan naman ako ni
Thunder. Suuuupppperrrr bait nga nyan sakin kaya don't worry" pasalamat ka
Montenegro at mahal kita kaya nililigtas kita sa daddy ko.

Iba kasi magalit si Daddy at isa pa ayoko ng mag alala sila ni mommy since pupunta
sila ng US dahil kailangan ng magpagamot ni Dad dahil may sakit sya sa puso.

"Good! At least pag umalis kami ng mommy nya ay mapapanatag ako na hindi mo
pababayaan ang anak namin"

"Pasensya ka na Thunder, kilala mo naman itong si Rodrigo, masyado lang naming bini
baby itong si Akira, only child kasi kaya ganito kami" pagpa-paumanhin ni mommy.

"No worries mom, okay lang po. I understand" Thunder.

Sus! Akala mo sinong mabait.

"By the way, I know may usapan tayo na by the time Akira reach the agreed age at
hindi pa rin nagwo work ang relationship nyo is pwede kayong maghiwalay. I know you
don't forget that dapat bago man lang kayo maghiwalay ay mabigyan mo kami ng apo
kay Akira, Thunder"

*cough* *cough*

Nasamid ako sa pinaalala ni daddy. Grabe din kasi sya! Oo ako nagpumilit ng kasal
pero yung apo-apo na yan, Idea nya yan. Pakiramdam nya kasi tatanda akong dalaga at
isa pa daw maganda ang lahi ni Thunder. He only wants a grandchild na magiging
tagapag mana ng lahat ng yaman na meron kami.

And he sees no better genes daw than Thunder? Is he a demigod or what?

Pero anong tingin nya kay Thunder? Baby maker?

"Daddy naman! We are in the middle of breakfast! Why bring it up now?" sabi ko kay
daddy pagkatapos kong uminom ng tubig.

"Oo nga naman Rodrigo" mommy.

"Sana naman tuparin nyo yang hiling ko na yan. Ayaw nyo naman sigurong sumama ang
loob ko?" may paghihinampo sa boses nya. Porket may sakit sya sa puso tini take
advantage nya yung opportunity. Manipulative business man indeed!

Sinimangutan ko sya.
"Yes Dad. Don't worry, I'll do my best to give you what you want" literal na
nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Thunder.

Nababaliw na ba sya?

Akala nya ba nagjojoke tong si daddy? Rodrigo Santos is not someone to mess around!

"Good! Kami ng bahalang mag settle ng mommy nyo ng lahat in case it doesn't work
out pero mas okay sana kung hindi na kayo maghihiwalay at magkakatuluyan na talaga
para hindi naman lumaki sa broken family ang apo ko"

Wow maka apo! Akala mo naman buntis na ko at mangyayari yun.

Hays, nanahimik na lang ako. Ayoko ng sumali sa usapan nila. Nakaka stress!

Sana business na lang ang pinag usapan nila.

Buti na lang talaga natapos na ang pagkain namin. Kinulit pa kami ni daddy kaya
nagsabi na ko na kailangan na naming pumasok.

Papunta na kami sa kanya-kanyang kotse namin, ang awkward sobra dahil parehas
kaming tahimik.

Well, ano bang bago? Bihira lang naman kaming mag usap kaya sanayan na lang.

"Wag ka ng kung saan-saan pumunta. Kapag na late ka sa klase ko mamaya. I don't

know what I will do to you" Thunder.

"Seriously?"

"Yes" pagkasabi nya nun ay sumakay na sya sa Lamborghini nya at pinaharurot na yun.

Bastos talaga! Mapagtripan sana yang kotse mo!

Napakagaling ng asawa ko, hindi ko alam kung tao ba sya o alien at napakahirap
nyang palambutin at paamuhin.

Pano ko gagawing maayos ang pagsasama namin kung damang-dama ko naman na ayaw nya
sakin?

Thunder Rein Montenegro. I really don't know what to do with you.

---------

- Noona

Chapter 4: Wedding Ring [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Are you sure na ayaw mong sumabay samin ni Josh kumain sa labas? You said wala
naman si Yaya Minda sa bahay nyo, baka mag isa ka lang doon. If you want you can
sleepover sa amin." suggestion ni Sanya.

Napangiti ako, nakikita ko naman kasi talagang nag aalala sya pero kahit na gusto
kong sumama, may pride naman ako no! Malapit na nga akong mabansagan na pambansang
third wheel dahil dikit ako ng dikit sa kanilang mag jowa.

Isang buwan na kasi ang nakalipas simula ng mag start ang pasukan. Kami ni Thunder
ay ganun pa din, parang lumala pa nga dahil para lang akong hangin sa kanya.

Minsan sa bahay sya umuuwi, minsan hindi. Kung anong mapag-tripan nya. Minsan gusto
ko na nga lang syang yakapin at sabihing wag ng umalis dahil miss na miss ko na sya
kaso malamang sapakin ako nun kapag ginawa ko yun.

"Ano ka ba Sanya? Hindi na ko baby. I can manage myself. Sige na, mag date na kayo
ni Josh. Mag enjoy kayo" pag uudyok ko sa kanya kasi naman kitang kita sa mukha ng
best friend ko na ayaw nya kong iwan.

"Kasi naman Akira, bakit hindi ka pa mag boyfriend? Para lagi ka ng may kasama"
nagkatinginan kami ni Sanya sa sinabi ni Josh.

Hindi nga pala nya alam na may asawa na ko. Pero useless din naman ang pagpapakasal
naming dalawa ni sungit.

Hindi ko rin naman maipagsigawan sa mundo na, ako si Mrs. Montenegro, asawa ni
Thunder Rein Montenegro, yung prof na kinababaliwan nyong lahat!

I faked a laugh.

"Hayaan mo at maghahanap na ko para di na ko third wheel sa inyo" pagbibiro ko.

"Loka-loka ka talaga! Alam mo namang imposible yun, martyr ka kaya hindi mo keri"
hindi napigilang sabi ni Sanya kaya pinanlakihan ko sya ng mata.
"At bakit naman imposible? Grabe ka naman love! Ang possessive mo kahit sa kaibigan
mo, pano mapopormahan yan ng barkada ko?" napatingin kami ng sabay kay Josh.

"Sino namang poporma kay Akira?" nakataas na kilay na tanong ni Sanya sa boyfriend
nya.

"Pinagti-tripan mo na naman ako no, Josh? Wag ako, okay?" sabi ko.

"Hindi no! Basta makikilala mo din sya. Masyado pa kasing torpe, shy type kasi yun
pero sobrang gwapings"

"Naku Sanya, bitbitin mo na nga yang boyfriend mo at lumakad na kayo dahil baka
nababaliw na yan sa gutom. Kung anu-ano na ang sinasabi" utos ko kay Sanya.

"Oo nga! Baka mahamugan ang bunbunan at lalo pang lumala" sagot ni Sanya sakin kaya
natawa ako.

"Hoy! Grabe naman kayo saking dalawa. Lagi nyo na lang akong pinagtutulungan"
pagda-drama ni Josh.

"Mag iingat ka Aki, aalis na kami" bumeso muna sakin si Sanya bago umalis.
Pagkaalis nila ay sumakay na din ako sa kotse ko at nagmaneho.

Nung mai park ko ang sasakyan ko sa garahe ng bahay ay hindi ko malaman pero bigla
akong kinabahan. Pero di ko na inalintana yun dahil gusto ko ng matulog. Hindi pa
ko nakakabawi masyado sa mga araw na napuyat ako. Konting puyat pa at pwede na kong
mag cast na zombie sa walking dead.

Wala si Yaya Minda dahil bumisita ito sa isang kamag-anak sa probinsya.

Paakyat na ko sa hagdan ng mapansin kong bukas ang pintuan ng kwarto ni Thunder.

Napakunot ang noo ko, nakakapagtaka naman na umuwi sya pero wala ang kotse nya.
Kinakabahan na talaga ako pero nagtapang-tapangan pa din ako.

Tatapang ka kasi talaga kapag si Thunder ang asawa mo dahil para ka kasing may
everyday duel sa isang dragon.

Sumilip ako ng bahagya sa pinto. Laking gulat ko ng makitang may ibang tao sa loob
at mukhang hinahalungkat nya ang gamit ni Thunder. Dahan dahan kong pinindot ang
emergency buzzer na meron kami dito sa bahay.

Bawat bahay dito sa subdivision na to ay may emergency button na kapag pinindot mo

magbibigay ng signal sa mga guards at pulis na rumesponde sa bahay nyo.
Aalis na sana ako ng makita kong nasa table malapit
namin ni Thunder, as usual ay hindi nya isusuot iyon
para buksan ang aparador ni Thunder ay naglakas loob
na kuhanin ang singsing. Nakuha ko iyon at paalis na
kaya nakita nya ko.
sa pinto ang wedding ring
nung makita kong tumalikod sya
akong dahan-dahan at mabilis
sana ng mabilis itong humarap

Mabilis kong itinago sa bulsa ko ang singsing at tumakbo.

"Hoy bata! Bumalik ka dito!" rinig kong sigaw nito.

Mas binilisan ko ang pagbaba ng hagdan at patakbo na sana sa main door kaso
kamalasan ay bigla akong nadulas kaya naabutan nya ko.
Dali dali akong tumayo at nanginginig itong hinarap.

"Manong, please kunin nyo na lahat, wag lang tong singsing" pagmamakaawa ko pero sa
totoo lang kinakabahan ako.

Nakakatakot yung itsura nya, ang laki nyang tao, maraming tattoo at nanlilisik ang
namumula nyang mata.

"Masyado kang atribida!" nagulat ako ng mabilis itong lumapit sakin at hawakan ako
sa balikat "Perwisyo ka kaya ito ang nararapat sayo!" yung sumunod nyang ginawa ang
syang lubos na nakapagpagulat sakin.

Napasigaw ako sa sakit pero tila kasabay noon ay nabingi ako.

Naramdaman ko na lang ang pagbagsak ko sa lapag at unti-unting pagdilim ng paningin

ko.

Thunder's POV.

"I told you I cannot stay here tonight Ella" I told Ella. Bumaling ako ng tingin sa
kanya.

Ella is my girlfriend.

Girlfriend ko na sya bago pa kami maipakasal ni Akira.

Nakilala ko sya noong college palang kami. Hindi ko kayang hiwalayan si Ella kaya
hindi ko na lang sinabi sa kanya na may asawa ako at nagpakasal ako ng lihim.

Pero ang hindi ko maintindihan ay for unknown reason di ko alam kung bakit wala
akong guts para sabihin kay Akira ang about kay Ella.

"Please naman babe, dito ka na mag stay. Minsan ka lang naman mag sleepover dito,
usually doon ka naman sa office mo" pagmamakaawa sakin ni Ella.

That's true, yung mga gabi na hindi ako umuuwi sa bahay. Sa opisina talaga ako
tumutuloy.

Sa tatlong taon naming kasal ni Akira kahit kelan di mabasag basag ang awkwardness
at parang malaking pader na nasa pagitan naming dalawa. Pwede naman kasi kaming
maging magkaibigan kaso alam ko naman yung feelings nya para sakin. I just don't
want to give her false hope dahil baka mas lalo syang umasa na may patutunguhan ang
relasyon namin na to. Ewan ko ba sa babaeng yun, she is an all out and vocal. She
will say and do what she want. She is always full of surprise.

"Ella, I can't, I'm sorry, I'm going" nakita kong lumungkot ang mukha nya, pero
merong parte sa sarili ko na gustong gusto ng umuwi.

Nagpaalam si Yaya Minda na hindi sya makakauwi kaya mag isa lang doon yung babaeng
yun.

The night we fought na hindi sya nakauwi agad and she started talking about
responsibility ay tumatak sa isip ko. I hate her pero responsibilidad ko pa din
sya.

"Fine! Take care okay? I love you" lumapit ito at hinalikan ako sa pisngi.

"Thanks. Love you too"

Mabilis din naman akong nakarating sa subdivision namin dahil walang traffic.

Papasok na ko at dadaan na sa guard house at akmang lalampasan ko na ito ng makita

kong pinapahinto ako nung guard.

Nakakapagtaka naman dahil kilala naman nila ang sasakyan ko. Huminto ako at binaba
ang bintana ng sasakyan ko.

"Manong, ano pong problema?"

"Ay Sir Montenegro. Nasa bahay nyo po ba ang misis nyo?" tanong nito.

"Siguro po, bakit?"

"Kasi sir, may nag ring po ng emergency button sa inyo, nagpunta na po ang
respondents namin sa bahay nyo. Mag ingat na lang po kayo pauwi"

Kinabahan ako bigla kaya dali-dali kong nagmaneho pauwi. Hindi ko alam pero ramdam
ko ang pagkabog ng dibdib ko habang nagmamaneho ako.

Malayo pa lang ako ay tanaw ko na ang sasakyan ng pulis at barangay. Mukhang

nagkakagulo sila.

Pagkapark na pagkapark ko sa tapat ng bahay ay dali dali akong bumaba. Nakita kong
may inilabas silang naka posas na lalaki mula sa bahay namin.

"What the hell happened here?" tanong ko pero di nila ako inalintana.

"Nandyan na ang ambulansya? Buhay pa ba yung babae?" tanong nung isang pulis.

Mas kinabahan ako ng marinig ko iyon kaya hinatak ko sa kwelyo yung pulis kaya
nakuha ko ang atensyon nya.

"Teka sir, sino ba kayo? Bawal pa po ang outsider dito"

"Where is she? I'm her husband. Where's my wife?"

"Pasensya na po, dito sir" turo nya sa loob ng bahay.

Hindi pa man din nya natatapos ang sasabihin nya ay pumasok na ko sa loob ng bahay.

Sa unang beses sa buhay ko ay pinanlamigan ako ng husto.

Si Akira, nakahiga sya sa lapag, walang malay at duguan. Pinalilibutan sya ng mga
pulis.

"What are you staring at?! Bakit wala kayong ginagawa?! Magsitabi nga kayo!" sigaw
ko. Hindi na ko nagdalawang isip at binuhat na si Akira.

Sinubukan nila akong pigilan pero nagmamadali akong isinakay sya sa kotse.

While driving her to the hospital. I can't help but curse at myself. Pakiramdam ko
ay kasalanan ko ang lahat ng ito. Masyado akong naging pabaya, kahit pa hindi
pagiging asawa ang maging trato ko sa kanya dapat man lang hindi ko sya pinabayaan.

You are so damn selfish Thunder.

----------

- Noona KayeEinstein
 Chapter 5: Lights Off [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Minulat ko ng dahan-dahan ang paningin ko. Laking pasalamat ko ng pamilyar na lugar

ang kinagisingan ko, alam kong nasa ospital ako.
Naramdaman ko ang matinding pagkirot ng tagiliran ko. I was stabbed there.
Walanghiyang magnanakaw, sya na nga tong nagnanakaw sya pa tong may lakas ng loob
manaksak.

Inikot ko ang paningin ko. Wala akong nakitang tao, nalaman kaya nila mommy ang
nangyari sakin? Bakit wala akong bantay? Ano ba yan? Hindi ba alam ni Thunder na
napahamak ako?

Biglang bumukas ang pintuan ng kwartong kinalalagyan ko at laking gulat ko nung

iluwa nun si Thunder. Dahan-dahan syang pumasok. Nang makapasok sya ay doon ko lang
nakita ang kabuuan nya, dala dala nya ang isa sa mga bag ko.

Nakakatawang luxury bag ang dala nya pero lalaking-lalaki pa din syang tingnan.

"It's good that you're awake" he said. He sat down beside me. Marahan nya ding
nilapag ang bag sa gilid ko. "How are you feeling?" pero imbis na sumagot ay
tinitigan ko lang sya ng nakangiti. "Yan ba ang epekto ng pagkakasaksak sayo?"

"Grabe ka naman! Sino bang matutuwa ng nasaksak? Natutuwa lang ako dahil nandito
ka" sabi ko. Pi-noke nya ng marahan ang noo ko.

"You're crazy. Why wouldn't I be here, dinalhan pala kita ng damit just in case
uncomfortable ka sa hospital gown mo"

"Kumuha ka ng damit ko? Including-"

"Including what?"

"Alam mo na yun!"

"Underwear?" cool nyang sagot.

"Sshhhh! Ang lakas ng boses mo, pinakielaman mo ba yun?"

"Yes, what's the big deal?" naka kunot ang noo nyang sagot.

"Nakakahiya kaya!" namumula kong sabi pero di nagbago ang tingin nya "Sige na nga,
salamat talaga Thunder"

Tiningnan nya ko ng diretso sa mata na para bang sinusuri ang bawat parte ng mukha
ko. Pakiramdam ko ay matutunaw ako sa titig nya.

"Are you really okay now?" sincere nyang tanong.

"Masakit ang masaksak pero okay na ko" I smiled to show him I'm fine.

"Do you know na wala kang malay for the past two days?" nanlaki naman ang mata ko
sa sinabi nya.

"Talaga? Bakit naman ganun? Nasaksak lang naman ako"

"You loss too much blood kaya ganun buti na lang at naging okay ka at isa pa"
lumapit sya at pinoke ulit ang noo ko. "Why would you fight a criminal for a
ring?"

"Anong for a ring ka dyan?! Hindi lang basta-bastang ring yun. Wedding ring natin
yun. Akala ko nga tinapon mo na yun but I'm so glad na itinabi mo pala. Alam kong
hindi mo talaga ako gustong makasama pang habang buhay pero para sakin kasi wala na
kong gusto pang makasama bukod sayo kaya I value that ring that much because it
symbolize that I am married to you"

Natahimik sya at tila nag isip. Maya maya tumayo na sya at parang lalabas na.

Pero bago pa man sya tuluyang lumabas ay may sinabi sya.

"Lalabas lang ako to talk to your doctor and also to get you some food"

Tumango naman ako.

"Akira" he called me.

Napatingin ako ulit sa kanya dahil akala ko tuluyan na syang lumabas.

"I know the ring is important for you but it is not right to risk your life. I
might not be a good husband but know that I do care for you" he said bago tuluyang
lumabas.

Ako? naiwan lang naman akong nag uumapaw ang kilig sa katawan. Gusto kong
magsisigaw. Nag aalala na si Thunder sakin? Does it mean I'm important to him?
Hindi ko alam pero napakasaya ko.
In less than a week ay pinayagan na din naman ako umuwi ng doktor ko dahil mabilis
ang naging recovery ko. Hindi na namin pinaalam sa magulang ko ang nangyaring
insidente dahil ayaw kong mag alala sila habang nagpapagamot si daddy sa abroad.

Binisita ako ni Sanya habang nasa hospital ako, laking gulat nya nga ng malaman na
inaasikaso ako ni Thunder. Mas nagulat ako kasi nalaman kong di rin pala pumapasok
si Thunder pero umaalis sya pag umaga.

Naisip ko baka dahil sa business na mina-manage nya.

I did ask him and he told me na inasikaso nya ang bahay para mas mapa secure ito.

"Thunder, anong gusto mong lutuin ko para makakain na tayo ng dinner?" tanong ko sa
kanya habang nanonood sya ng TV sa sala.

Nanlaki naman ang mata nya ng makita ako.

"How did you get down here? I told you na magpahinga ka na lang sa kwarto mo diba?
Pano na lang kung bumuka yang tahi mo?" natuwa naman ako kasi nakakita ako ng nag
uumapaw na concern mula sa kanya.

Kung ganito lang din naman si Thunder sakin, ayos lang sakin kahit ilang beses
akong magpasaksak, joke lang! Jusko napaka gwapo nya lalo na kapag di naka salamin.

Napabalik naman ako sa realidad ng pumitik sya sa harapan ko.

"Hindi ka na magluluto, magpapa deliver na lang ako. Sige na maupo ka na lang dito
sa couch" sabi nya at Inalalayan nya pa kong makaupo ng maayos bago sya umalis para
tumawag.

Napaka caring palang tao ni Thunder, kanina din kasi nung pag uwi namin, inalalayan
nya ko paakyat hanggang makahiga ako para magpahinga.

Napahawak ako sa tiyan ko dahil sa sobrang busog. Whoo! Ang sarap talaga ng Berrie
Royal ng McDonald's.

Tatayo na sana ako para magligpit pero pinigilan ako ni Thunder and he told me to
just go to my room at magpahinga na. Gusto ko pa sanang tumanggi pero wala din
akong magagawa. Nakakatakot kayang magalit ang isang yun.

Nakahiga na ko sa kama at magpapahinga na sana ng biglang mamatay ang ilaw.

"Thunder!" sigaw ko dahil bigla na lang nawalan ng kuryente.

Nakakatakot at naiiyak ako. Takot pa naman ako sa madilim dahil naranasan ko ng

makidnap nung bata ako.

Business tycoon ang parents ko kaya naman napagdiskitahan akong kidnappin. Tinali
nila ako sa isang masikip at napakadilim na kwarto kung saan nararamdaman ko ang
mga insektong gumagapang sa paligid na kung saan ay kinakagat ako.

Bumaba ako ng kama ko at pilit na pinagsisiksikan ang sarili ko sa pagitan ng kama

at side table ko.

Parang sa iba ay kaartehan iyon pero sobrang na-trauma ako dahil sa pangyayaring
yun, pinipigilan ko mang umiyak pero hindi ko mapigilan.

Mas lumala ito dahil kailan lang ay napasok ang bahay namin at muntik na kong
mamatay.

Nagulat ako ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto since hindi ko pa nasasarado ang
kurtina ng kwarto, nagsisilbing liwanag ang buwan para makita ko ang humahangos na
itsura ni Thunder.

"Akira, what happened? Are you alright?" lumapit sya sakin at sinipat ako kung may
nangyari bang masama sakin.

"I'm fine, Natatakot lang ako Thunder, parang kailan lang nangyari ang lahat"
umiiyak kong sabi sa kanya. He gave me a worried look.

"Sssh tahan na" He hushed me at naramdaman ko ang pagtapik nya ng balikat ko. "Wag
ka ng matakot, as long as I'm here, I will protect you" napatingin ako sa mata nya.

Napakaganda ng mata ng asawa ko, pakiramdam ko malulunod ako sa titig nya.

"Really? Why would you protect me? Akala ko ba ayaw mo sakin?" medyo humuhupa na
ang luha ko. Ang simple-simple lang ng sinabi nya pero nababawasan agad yung takot
ko.

"Fine, let's say I do hate you pero gaya ng sabi ko sayo nung nakaraan, I am your
husband and I am here to take care of you. So you can stop crying. I'll stay with
you tonight"

Tumango ako at mabilis na yumakap sa kanya. Akala ko ay magagalit sya pero hinayaan
nya lang ako.

Napakasarap pala sa pakiramdam na nasa bisig ka ng taong pinakamamahal mo, lahat ng

takot at lungkot biglang mawawala. Pakiramdam ko may nagkakarera sa puso ko.

Nagising ako dahil tinatamaan na ng sinag ng araw ang mukha ko. Hindi ko nga pala
sinarado ang kurtina kagabi. Dahan dahan kong minulat ang mata ko at laking gulat
ko ng makitang may nakatabi saking gwapong nilalang.

Mala greek god naman ang itsura nitong asawa ko. Humarap ako sa kanya. Tulog na
tulog sya. Napaka peaceful ng pagkakatulog nya, marahil ay sobrang napagod at
napuyat sya sa pagbabantay sakin kagabi.

I touched his face gently.

"I am so lucky to be your wife and I just love you so much" I said in a very low
tone voice.

Sana lagi na lang kaming ganito.

Sana matutuhan na talaga akong mahalin ng nag iisang lalaking mahal ko. I hope my
professor which is my husband will really be lifetime partner.

I love you so much Thunder Rein.

---------
To be continued.

Vote and Comment para naman mas ganahan ako mag update hahaha.

Remember, I am not only a writer, I am also a reader so please understand if di

agad makapag update. Sorry guys. Just like you there are certain stories na
pinagkakalunuran ko.
Salamat sa pagbabasa!

- Noona

Chapter 6: Questions and Detention [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Cloud's POV.

"How do I look bro?" tanong ko kay Josh.

Ito kasi yung araw na nagkalakas na ko ng loob para magpakita at mas makilagkilala
kay Akira.

Dapat ay noong nakaraang linggo pa ito pero may nangyaring masama sa kanya, kaya
mas gusto ko syang makita ngayon, I wanna check and see personally na ayos na sya.
Sobra kasi akong nag-aalala para sa kanya.

"Ano ka ba naman tol? Ang OA mo na, don't worry dahil hindi nadadala ng pogi lang
si Akira. Sabi naman ni Sanya sakin, NBSB daw si Aki kaya kung liligawan mo sya at
malinis ang intensyon mo, we will support you" assurance sakin ni Josh. "Ayan na
pala sila"

Bumilis naman ang tibok ng puso ko ng makitang bumaba na ng sasakyan nya si Akira
at mula sa passenger seat nito ay lumabas si Sanya.

"Good morning babe!" bati ni Sanya kay Josh, bago pumunta at yumakap dito.

"Tss umagang-umaga ang aga ng landian, di pa ko nakapag breakfast pwede bang kumain
muna tayo sa cafeteria?" pagyaya ni Akira.

Tila nabagabag naman ko ng marinig kong hindi pa sya kumakain? Bakit nya naman
pinababayaan ang sarili nya ng ganyan? If she want, I can take care of her all my
life, I wanted to tell her that pero baka magulat sya at ano ang isipin nya sakin.

"Yes we will Aki, after you meet my teammate na isa rin sa mga close friends ko.
Akira, this is Cloud. Cloud, this is Akira" pagpapakilala samin ni Josh habang
binibigyan ako ng mapanuksong ngiti.

Bumaling si Akira sakin na tila nagulat pa

"Wait, OMG! Cloud! It's nice to see you again! Grabe, thank you talaga sa pagtulong
sakin dati!" nakangiting sabi sakin ni Akira.

Tila saglit akong na stuck while staring at her face, grabe ang ganda-ganda nya na
nga, mas maganda pa sya pag ngumingiti.
Napakamot ako ng batok dahil pakiramdam ko para akong kamatis nawawalan ako ng
sasabihin.

"Wala yun, I was just glad I was there to help you, pero ayos lang ba kung
makikipag-kaibigan ako sayo?" grabe buti nasabi ko din sa wakas.

"Ano ka ba naman? Tinatanong pa ba yan?Sure, no problem pero sa ngayon kasi kahjt

gusto kong makipagkilalahan pa sayo, I am really, really hungry kaya sumama ka na
samin, kumain na tayo!" pagyaya nya.

"Ako?" tanong ko.

"Oo naman! Let's go! Gusto ko na talagang kumain, feeling ko may dragon ako sa
tiyan" nagulat ako ng bigla nyang hawakan ang kamay ko at hatakin papuntang
cafeteria.

Sana mag freeze muna ang oras saglit. Napakasaya ko habang hawak ang malambot na
kamay ni Akira.

Akira, you really make my heart beats fast.

She is like an angel.

Akira's POV.

Grabe nabusog ako doon sa kinain ko, hindi kasi ako nakapag breakfast dahil late na
naman akong nagising. Puyat na naman kasi ako lagi. Hindi na naman kasi umuuwi ang
magaling kong asawa. Akala ko after nung nag black-out serye namin ay magiging okay
na kami pero mali pala ako.

Thunder is still cold as ice to me. Wala pa rin syang pake sa existence ko. Na-
guilty lang sya, yun lang yun!

Ang dami naming napagkuwentuhang apat, grabe ang saya palang kasama ni Cloud.
Napaka komportable ko sa kanya kahit kakakilala pa lang namin. He is genuine and
very transparent.

Kapag nagtatawanan kami ay pakiramdam ko lahat ng atensyon ng mga tao ay nakapukol

na samin.

Nasa kalagitnaan kami ng tawanan ng mapahinto ako dahil sa taong pumasok sa

cafeteria.

Nakatingin ng diretso sakin si Thunder and I don't know if it's my illussion pero
parang naiirita syang makita ako. Ngingitian ko sana sya pero mabilis syang umiwas
ng tingin.
Porket pogi, akala mo sinong famous!

"Aki, tara na! Magbi-bell na, pasok na tayo bago pa tayo ma-late" pagyaya sakin ni
Sanya na mabilis ko namang tinanguan ko naman. Tumayo na ako at akmang kukunin ang
bag ko ng magulat ako ng bitbitin ito ni Cloud.

"I'll carry this for you" nakangiti nyang sabi sakin.

"Hindi na Cloud, nakakahiya naman, ako na lang. Kaya ko naman" sabi ko habang
pinipilit bawiin ang bag ko.

Itinaas nya lamang ito sa taas ng ulo nya at since basketball player sya ay alam
nyo ng matangkad sya diba kaya ako ito tumitingkayad habang inaabot ng pilit ang
bag ko.

Konti na lang maaabot ko na yung bag kaso naramdaman kong tumama ang tungki ng
ilong ni Cloud sa noo ko, kaya naman napatingin ako sa kanya pero nakangiti lang si
Cloud habang nakatingin sakin. Tinigil ko na ang pagtingkayad ko at pagtatry na
kunin ang bag ko.

I sighed. I'm defeated.

"Fine, sige na nga dahil male-late na din ako kaya tara na" sabi ko na lang dahil
medyo na-awkward ako sa scene kanina.

"Good, let's go Aki!" sabi nya bago ako hinatak sa braso. Bago kami lumabas ng
cafeteria ay lumingon ako at nakitang nakatingin samin si Thunder.

OMG! Don't tell me nakita nya yun? Baka anong isipin nya, tiyak na malalagot na
naman ako nito.

Ano ba tong iniisip ko? Bakit naman ako malalagot? Wala nga naman palang pake sakin
yun atsaka as if naman na magseselos sya.

Hindi na ko nagpahatid pa kay Cloud sa building namin dahil male-late na din sila
sa klase nila.

As usual pag pasok namin sa classroom, naghiwalay na kami ni Sanya dahil nga sa
seating arrangement. Busy pa ang mga ka course namin at yung mga mean girls as
usual nagpapaganda na naman.

Nag headset na lang ako para makinig ng music dahil late si Thunder at first time
to.
Maya-maya lang ay dumating na si sungit, we greeted him good morning pero parang
wala lang sa kanya, halatang-halatang bad mood sya.

Pakiramdam ko nga ini-ignore nya ko na as if hindi nya ko nakikita sa klase. Ewan

ko, dati naman di nya din ako pinapansin pero iba kasi ngayon parang ramdam na
ramdam kong asar na asar sya sakin.

Nagsimula na ang klase nya at nagturo na sya ng philosophy.

Totoong magaling magturo si Thunder dahil passion nya talaga ito. Bata pa lang kami
alam ko ng gusto nya talaga ang pagtuturo.

Dahil short lesson lang ang tinuro nya mabilis naman nyang natapos ito.

"Did you get our lesson for today?" tanong ni Thunder.

"Yes prof!" sabay sabay naming sabi.

"Do you have any other questions?" tanong nya ulit.

Nagtaas ng kamay si Venus.

"Yes Ms. Candellara? What's your question?"

"Sir, are you in a relationship right now? May girlfriend ka po ba?" Venus asked.

Lahat kami nagulat sa tanong nya. Even Thunder was taken back.

Anong connect sa lesson ng tanong nya?

Nagagawa talaga pag puro ganda ka lang at di ginagamit ang utak.

"Seriously?" plain na sagot ni Thunder.

Yep super plain walang emotion. I was expecting that he would say that he has a
wife kahit na di nya na sabihing ako yun.

"Well sir kung hindi nyo pa po alam ay pantasya kayo ng halos lahat ng babae dito
sa campus" sabat naman ni Athena.

"At included kami dun sir! We really do like you" sabi ni Gail sabay beautiful
eyes.

Jusko ang lalandi naman ng mga to. Kumukulo ang dugo ko.

"What can you say Akira? Diba gwapo si sir, bilang isa sa mga magagandang students
dito sa campus for sure may opinion ka?" nagulat ako sa biglang pagsasalita ni
Sanya. Nagtaas baba pa ng kilay nya.

Bestfriend ko ba talaga to? Inaasar ata ako ng demonyita tong. Nakita ko namang
napataas ng kilay yung mga mean girls.

Tsk ganun talaga hindi nila matanggap na mas maganda ako sa kanila.

I cleared my throat

"Well, gwapo naman talaga si Sir Thunder pero why don't you all stop hitting on
him, mamaya may girlfriend o asawa pala yung tao" nagulat din ako sa sagot ko.

Grabe halata bang binabakuran ko siya?

"What? You bitch!" nagulat ako sa bulong ni Athena dahil sya ang pinakamalapit
sakin.

"Sino ka para sabihan kami to stop? Ikaw ba ang tinatanong namin?!" akmang lalapit
sya sakin para siguro sugurin ako pero hindi natuloy yun dahil

"Stop all of you and go back to your proper places!" biglang sumigaw si Thunder.

Ang nakakatakot nyang boses ang nagpatigil sa aming lahat. Napakaseryoso ng mukha
nya pero napaka gwapo pa din.

"I won't answer nonsense question that isn't connected to our lesson. Please know
that I won't tolerate fighting in class" bumaling sya sakin. "I wish to speak with
you Ms. Santos" pagkasabi nya nun ay lumabas na sya.

"Buti nga sayo, detention ka na naman, stop being so ma-epal kasi" sabi ni Gail
sakin before she flipped her hair na akala mo sinong kagandahan.

Lumapit sakin si Sanya.

"Sorry Aki, I don't mean it" mukhang takot talaga sya sakin.

"Napaka pasaway mo kasi Sans! Nakakaloka ka naman! Made detention na naman ako"
Bago mag uwian ay nagkalakas na ko ng loob na pumunta sa office ni kulog.

I knocked and he ordered me to come in.

Pumasok ako at sinarado ang pintuan.

"What was that back there?" diretsa nyang tanong sakin.

"What?" maang-maangan ko.

"Your answer I mean"

"Ano namang problema sa sagot ko?" sabi ko sabay taas ng kilay. Wow ang lakas ng
loob kong sumagot ngayon.

Appear tayo self choz

"You sound like a jealous girlfriend" sabi nya. Naka poker face pa din sya. Yun na
ata ang natural nyang itsura.

"What? Me? Jealous? Nag e-explain lang ako at isa pa, may katotohanan ang sinabi
ko. You are a married man! Baka nakakalimutan mong kasal ka sakin" maski ako ay
nagulat sa sagot ko sa kanya.

Ano ka ba naman Aki! Mag isip ka nga muna bago ka magsasalita baka kainin ka ng
buhay nyan.

Tumayo sya at lumapit sakin.

Parang may naghahabulang daga sa loob ng puso ko.
Jusmiyo bat naman napakabango nya. Nagulat ako ng ilapit nya sakin ang mukha nya at
mas dumoble ang kaba ko ng hawakan nya ko sa baba.

He stared at me directly. Ito na ba yung hinihintay kong kiss namin! Pero bat naman
sa lahat ng kiss na magaganap. I don't feel romantic, maybe its because of the way
he look at me. Masyadong cold.

"Akira, baka nakakalimutan mo din na napilitan ako sa kasal na ito, na hindi ko

ginusto o pinangarap na mapangasawa ang isang tulad mo" pagkasabi nya nun ay
binitawan nya ang baba ko at lumayo.
At ako? Para akong estatwa, hindi ako makapagsalita at hindi makagalaw. Pakiramdam
ko anumang oras ay babagsak na ang luha ko pero I am giving the best that I can
para pigilan yun.

Ang sakit. Ang sakit-sakit pala na marinig sa kanya na ayaw nya talaga sakin.
Pakiramdam ko ay pinipiga ang puso ko.

"You know what I don't get you, I saw you this morning, flirting or rather kissing
another guy in the cafeteria pero kung maka arte ka ay akala mo faithful wife ka"
he said na ikinagulat ko.

Akala nya ba naghahalikan kami ni Cloud?

"Mali ang iniisip mo Thunder, hindi kami naghahalikan gaya ng sinasabi mo. Cloud
and I are just friends!"

"Save it, I don't need your explanation. Next time please lang, don't act like you
own me, cause you don't. Remember that I don't love you nor see the way you see me"
cold nyang sabi.

Pakiramdam ko hindi ko na kakayanin pa kaya tumalikod na ko para lumabas. Dire-

diretso, walang paa-paalam. Hindi ko na kaya.

Hindi ko na maintindihan ang sarili ko, grabeng sakit ang binibigay nya sakin pero
hindi ko pa din sya maiwan-iwan. Hindi ko yata kaya dahil kahit bali-baliktarin ko
man ang mundo,

Iisang tao lang ang mahal ko.

At walang iba kundi ang asawa kong alam kong imposibleng mahalin ako.

-------
To be continued.

Dedicated to my fan Alexa! Iloveyou na girl haha, napaka supportive mo sobra nakaka
engganyo pag ganyan ang mga readers. Hindi yung demanding at nangba bash ng gawa ng
author! Ayun thank you ulit Alexa!

- Noona

Chapter 7: Missed Calls [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Weekend ngayon, meaning walang pasok. It's already 10 in the morning at ito ako,
nakatunganga sa kisame ko. Halata naman sigurong hindi pa ko bumabangon.

Pinaka ayaw ko na atang araw ang saturday and sunday, dahil buryong na buryong ako
sa bahay. Pakiramdam ko pumapatay ako ng oras for nonsense reason.

I sighed. If only my marriage worked the way I dreamt in to be, maybe my weekends
wouldn't be this lonely. Maybe Thunder and I are cuddling or watching a movie
together or talking about the things that we want to do or talk about the future.

I smile of that thought, grabe naman ang imahinasyon ko.

Hindi nga pala ako mahal ng asawa ko, ilang beses nya na bang ipina mukha sakin
yun. Hindi ko na yata mabilang.

Kasi kung mahal nya ko, dapat sakin sya umuuwi gabi-gabi pero katulad nga ng sabi
ko hindi. Hindi ako mahal ni Thunder kaya madalas syang wala katulad ngayon.

Naputol ang pagmu-muni-muni ko ng mag ring ang cellphone ko na nasa side table ng
kama ko. Dinampot ko yun at nakita ko na sa caller ID na si Cloud ang tumatawag.

Close na kami ni Cloud dahil super napaka komportableng kasama nya. Napaka bait at
gentleman kaya hindi na nakakapagtakang madaming babae ang nagkakagusto sa kanya.
Opposite na opposite sila ni Thunder ng ugali dahil kung anong sinungit ni kulog,
syang naging pagka friendly ni Cloud.

I answered his call.

"Yes cloud? Napatawag ka?"

Hi Aki! Ano e- Uhm yayayain sana kitang lumabas ngayon?

"Labas? Tayo lang dalawa?"

Ayoko naman mag assume na nagyayaya sya ng date diba? Pero iniiwasan ko lang kasi
dahil alam ko sa sarili kong may asawa na kong tao.

Ha? Hindi, kasama sila Josh at Sanya. Sine sana tayo nood tayo ng Wonder Woman.

Nakahinga ako ng maluwag ng malaman kong kasama naman pala si Sanya at the same
time pumalakpak ang tenga ko ng malamang Wonder Woman pala ang papanoorin namin,
grabe badly wanted kong panoorin yun. Pakiramdam ko kasi ang galing galing ni Gal
Gadot sa pag ganap sa role na iyon.

"Okay sige-sige mag aayos na ko, Sira auto ko kaya sunduin nyo na lang ako sa kanto
ng village namin, alam na ni Sanya yun. See you, Bye!"

Pagkasabi ko nun ay dali dali akong nag hang-up para makapag ayos na dahil nagtext
silang nearby lang naman daw sila. Nakakahiya naman kung paghihintayin ko sila.

Buti na lang talaga niyaya nila akong lumabas or else baka mabaliw na ko dito sa
bahay.

Paspasan kong ginawa ang mga seremonyas ko kaya within an hour ay palabas na ko ng
bahay. Magpapa-alam sana ako kay Yaya Minda pero mukhang wala sya baka namalengke
or nag grocery.

Ilang minuto lang din ay nakarating na ko sa gate ng village namin lulan ng

tricycle nakita kong nakaparada doon ang kotse ni Cloud.

Yung SUV ang gamit nya ngayon at hindi iyong ferrarri nya pero nonetheless di
nababawasan ang gwapo nung nagmamaneho.

Bumaba ako ng tricycle at nagbayad.

Palapit pa lang ako ng bumaba si Cloud para pagbuksan ako ng pinto pasakay sa
passenger seat.

"Thank you" I told him. Nginitian nya lamang ako.

Cloud is a true gentleman.

Umikot sya pasakay ulit dahil sya ang nagmamaneho natural kotse nya ito.

"So buti naman naisipan nyo kong isama sa gala nyo, akala ko buong weekends kayong
maglalampungan" asar ko kay Sanya at Josh na nakaupo sa backseat.

"Tse, manahimik ka na lang Aki! pasalamat ka niligtas kita sa preso mong tahanan, I
know how boring it is there kaya" maarteng sagot ni Sanya.

"If you want Aki, we can visit you in your house tas doon na lang tayong mag
bonding. Netflix?" suggestion ni Cloud.

Mabilis pa sa alas kuwatro ang pag iling namin ni Sanya.

"Ha? Naku! Wag na!" sagot ko.

"Tama, tama! Sobrang strict kasi ng dad nyang si Akira, alam mo na baka kainin tayo
ng buhay" dagdag ni Sanya, na alam ko naman na ang pino point na strict ay si
Thunder at hindi si Dad, like hello ang bait kaya ng Daddy ko sa mga kaibigan ko.
"Oh ganun ba? Sayang naman! May aakyat sana ng ligaw sayo sa bahay nyo" nagulat ako
sa sinabi ni Josh kaya nilingon ko sya.

"What do you mean?" nakataas ang kilay kong tanong.

Tumawa ito.

"Wala, hindi ka naman mabiro Aki!" tumatawang sabi ni Josh.

"It looks like strict nga ang dad mo. Mukhang takot na takot ka na even suitors are
not allowed" tumingin naman ako kay Cloud.

Hindi talaga pwede ang ligaw dahil baka ihagis ako ni Thunder sa balcony.

"Oo grabe nakakatakot kasi talaga yung si Dad" tumatango-tango ko pang dagdag. "By
the way change topic, bakit ka nga pala nasabit ka rin ng dalawang to Cloud?"

"Inlove kasi yang si loverboy kaya ayun gustong gumagala gala para makita ang the
one nya" sabat ni Josh. Nakita ko namang sinamaan sya ng tingin ni Cloud sa
salamin.

"OMG! Is it true inlove ka? Kanino? Huy bestfriends mo na kami kaya dapat ipakilala
mo yang lucky girl na yan! Ako na ang magsasabi ang swerte nya dahil inlove sa
kanya ang isang Cloud Hermosa! I am so happy for you" sabi ko habang tinatapik
tapik pa sa balikat si Cloud.

Cloud's POV.

"Inlove kasi yang si loverboy kaya ayun gustong gumagala gala para makita ang the
one nya" muntik ko ng maapakan ang preno dahil sinabi ng walang hiyang si Josh.

Ilalaglag nya ba talaga ako kay Akira, kanina pa kasi sya!

Sinamaan ko sya ng tingin dahil nakatingin din sya salamin na parang hinihintay ang
reaksyon ko.

"OMG! Is it true inlove ka? Kanino? Huy bestfriends mo na kami kaya dapat ipakilala
mo yang lucky girl na yan! Ako na ang magsasabi ang swerte nya dahil inlove sa
kanya ang isang Cloud Hermosa! I am so happy for you"

Hindi ko alam kung matutuwa ba ko o malulungkot sa sinabi ni Akira.

Dapat ko bang ikatuwa na hindi nya nahalata na sya ang gusto ko?
Or

Dapat ko bang ikalungkot na wala man lang syang nararamdaman na selos o lungkot ng
malaman nyang iba ang gusto ko?

I looked at her, she's smiling so brightly kaya mabilis napukaw ang lungkot na
nararamdaman ko. Sobrang positive nya, just by looking at her, I know kapag
nagmahal sya, she will be all out.

She really completes me and I will do anything for her to be my girl.

Akira's POV.

Since 1pm pa lang naman ng makarating kami sa Mall of Asia, napagdesisyunan namin
na mag star city na muna dahil malapit lang iyon.

Halos lahat ata ng rides ay nasakyan na namin ng paulit-ulit. Napili naming manood
ng Wonder Woman na last show na dahil 9:30pm na din naman kami nakabalik sa mall.

Kumain na muna kami sa isa sa mga fastfood restaurant dito bago tumuloy sa sinehan.

"Hi ma'am and sir ano pong order? May couple popcorn po kami para sa inyong mga
mag-couple" sabi samin nung cashier.

"Ha? Hindi kami couple" agad kong sabi at awkward na tumawa. Ano ba naman tong
kaherang to kung anu-ano ang iniisip? Bumaling ako kay Cloud na halata ang
awkwardness sa mukha.

"Ay ganun po ba sayang naman po dahil bagay pa naman kayo ni sir" dagdag pa nito
sabay ngiti kay Cloud.

"Narinig nyo yun? Bagay pala kayo" pang aasar ni Josh samin. Pinanliitan ko naman
sya ng mata pati na din si Sanya signalling her to stop her boyfriend from saying
nonsense things.

Nilingon ko naman si Cloud kita kong namumula sya marahil ay sobrang nahihiya na.

"Ano ka ba naman babe! Stop teasing Akira and Cloud. Alam mo namang may ibang
babaeng gusto si Cloud diba? Pasensya ka na Cloud, baliw kasi tong kaibigan mo" -
Sanya.

"Nope, it's okay, no problem" sagot ni Cloud sabay ngiti. Pasalamat talaga si Josh,
mabait tong isang to. "Miss, pa order na lang ng 4 na popcorn with large drinks"
sabi ni Cloud. Sya na ang umorder dahil tumatagal na kami at magsisimula na ang
movie. "Do you want anything else Aki?" bumaling sya sakin.

I just smiled at him at ngumiti.

Si Cloud na din ang nagbayad. Nag insist kasi sya kahit pa ayoko dahil nakakahiya,
ang dami nya ng nilibre samin. Pero yung dalawa naman go na go dahil libre daw.

"Lets go!" sigaw ni Sanya ng papasok na kami sa cinema.

We all put our phone in silent mode dahil patakaran ng cinema yun para hindi din
naman makaistorbo sa ibang nanonood.

Almost 1am na ng matapos ang palabas. Nagyaya munang mag restroom si Sanya kaya
sinamahan ko sya. Nasa labas lang ako ng restroom ng maisipan kong i check ang
phone ko.

At halos lumuwa ang mata ko ng makita kong may

82 Missed Calls from Thunder

At hindi mabilang na text. Nanginginig akong binuksan ang mga messages nya.

Fuck Akira! Answer the goddamn phone!

Where are you?!

I swear you're gonna regret this!

Hey! I will call the police now!

Damn it! Where are you?!

May I remind you that you are a married woman!

I am so pissed off right now!

Nasan ka ba? Just please answer the goddamn phone, yan ang purpose ng phone Akira,
for FCKING COMMUNICATION.

Binabasa ko pa ang sandakmak na text ni Thunder or should I say death threats ata
yung iba ng biglang mag ring at makita ko ang caller ID nya.
Caller ID pa lang nanginginig na ko sa takot.

Kinakabahan man ako ay nagawa ko itong sagutin.

"Thank goodness you answered! Where the hell are you?! Do you know what time is it
already?!"

"Almost 1 AM?"

"Yes it is! Uwi ba yan ng babaeng may asawa! Nasaan ka?!"

Sya nga hindi umuuwi sa bahay or sobrang late di ko naman sya tinanong ng ganyan.

"Nandito pa ko sa mall, pero pauwi na ko. Nagkayayaan lang naman kami ni Sanya na
lumabas"

"Reasons! Stay there I'm going to pick you up! Saang mall yan?"

"Ha?! You are? Wag na! Kaya ko namang umuwi, ihahatid ako nila Sanya"

"Saang mall nga?"

Ramdam na ramdam ko ang pagkawalang pasensya ni Thunder sa kabilang linya.

"MOA. Thunder, wag ka ng pumunta"

"Shut up and just follow what I said. Stay there and I will pick you up."

Tatanggi pa sana ako kaso narinig kong tumunog na ang sasakyan at binaba nya na ang
linya.

Napabuntong hininga ako. Patay na talaga ako. Pwede bang dito na lang sa sinehan
matulog?

"Ano? Si Thunder yun no? Ipapagdasal ko na ba ang kaluluwa mo?" nagulat ako kasi
biglang sumulpot si Sanya at nagsalita.

"Ano ka ba naman para kang kabute!" sigaw ko sa kanya pero tinawanan nya lang ako.
"Patay na naman ako kay Thunder, hindi ko naman alam na uuwi sya ngayon kaya
hinayaan ko ang oras pero Sans pano to? susunduin nya daw ako"
"What? Really? Aba mukhang napo fall na yang si hubby mo sayo ah!" pang aasar ni
Sanya sakin.

"Nagjo- joke ka pa?! Alam mo ba pano magalit yung isang yun? Tara na nga" yaya ko
sa kanya.

Pumunta na agad kami sa parking lot ni Sanya dahil nauna na yung dalawa doon.
Nakangiti kaming sinalubong ni Cloud.

"Tara na, it's getting late baka hinahanap ka na ng Dad mo Aki" sabi sakin ni
Cloud.

Napakamot ako ng ulo ko, kung si Daddy lang ang naghahanap sakin ay madali lang
sana kaso si Thunder yung papunta ngayon.

"Ayun nga, hindi na kasi ako makakasabay sa inyo kasi susunduin ako ni Dad" lumunok
ako "Mauna na kayo kasi parating na din naman siguro yun" pagsisinungaling ko.
Ilang beses ko na bang ginamit si Dad ngayong araw, idi date ko na lang sya kapag
nakauwi na sya ng bansa.

"Ganun ba? Pwede naman kaming mag explain sa dad mo para di ka nya pagalitan"
halata mo ang pag aalala sa mukha ni Cloud.

Nakonsensya naman ako.

Kung ganun lang sana kadali iyon Cloud, na pag in-explain nyo ay maiintindihan ni
Thunder yun, magpapasama talaga ako.

"Hindi, wag kang mag alala di nya ko papagalitan, talagang isasabay nya lang ako
pauwi since nearby sya kaya sige na mauna na kayo"

"Sure ka?"

"Yep super sure. Ingat!" sabi ko tas nag wave na ko para umalis at mabilis na
tumakbo. Sa entrance ko na kasi hihintayin si Thunder para di nya na kailangang
dumaan sa parking area.

Mabilis naman akong nakarating sa entrance. Dumaan pa nga sakin sila Cloud para
magpaalam na umalis.

Palakad lakad ako sa harap ng mall na to, pakiramdam nga ata ng security guard ay
baliw or magnanakaw ako, kundi lang maayos ang pananamit ko malamang pinalayas na
ko nito. Kinakabahan kasi talaga ako kaya palakad-lakad ako.

Maya-maya huminto na sa harapan ko ang kotse ni Thunder. Hindi ko alam pero parang
hindi ko makagalaw. Nakatitig lang ako sa kotse nya, grabe ganito ba ko matakot sa
kanya?

Nagulat ako ng bumaba sya ng kotse at tumayo sa harapan ko.

"Let's go home" walang emosyon nyang sabi.

Pinagbuksan nya ko ng pinto pero wala akong maramdamang kilig dahil nakakatakot
kasi ang aura nya na parang may nakaitim na nakabalot sa kanya.

Sumakay na sya at nagsimula na syang magmaneho pauwi.

"Thunder, I'm sorry" I don't know bakit ako nagso-sorry pero pakiramdam ko
kailangan ko.

Hindi ko alam, dapat nga di sya nagagalit sakin kasi sya lagi syang wala pero di
ako nagrereklamo.

"Let's discuss this when we get home" poker face nya pa ding sabi.

Buong biyahe ay tahimik lang kaming dalawa. Pakiramdam ko nga naririnig nya na ang
tibok ng puso ko na dulot ng kaba ko.

Pagka park na pagka park nya ng kotse sa garahe namin ay agad-agad akong bumaba.
Halos tumakbo ako. Magtatago na lang ako sa kwarto ko.

Nasa sala palang ako paakyat sa hagdan ng marinig ko ang boses nya.

"You stop right there Akira!" may awtoridad sa boses nya.

Bumalik ako at humarap sa kanya.

"Look Thunder, I said I'm sorry already diba? Nanood lang naman kami ng sineng
magbabarkada. Hindi ko naman alam na uuwi ka kaya hindi na ko nagpaalam na lumabas
kami ng mga kaibigan ko."

"With that entrepreneurship student? What's his name again? Oh Cloud, kasama nyo ba
sya?"

Nagtataka man ako sa tanong nya ay tumango ako. Sa dami ng sinabi ko bumalik parin
kami sa kung kasama si Cloud.

"Nice, is he your boyfriend?" prangka nyang tanong sakin.

"How many times do I have to tell you na he's just a friend"

"Really? Sya ba kaibigan ang turing sayo?"

"Ano bang problema Thunder?"

"You know what's the problem here!"

"I don't! So tell me!"

"Ang problema dito is napakalandi mong babae! May asawa ka ng tao!"

"What?"

"Baka dahil dyan sa kalandian mo, may makabuntis pang iba sayo at sa akin mo pa
ipa-ako!"

Nag walk out sya at umakyat na.

I was left there, I am so speechless.

Nasasaktan ako, pero parang pagod na ang mata ko sa kakaiyak.

The only person I love is him, gustong gusto kong isigaw sa kanya yun pero alam ko
namang balewala lang lahat ng sasabihin ko sa kanya.

Tumulo pa din ang luha ko kahit pa sinabi kong pagod na ko kakaiyak.

Kailan ba ko mapapagod? Kailan kaya ako matututong sumuko?

Pero hindi ko kayang mawala si Thunder sa buhay ko.

All my life nakaplano ng sya ang kasama ko.
Sya lang din ang minahal at minamahal kong lalaki.
Bakit parang kahit na I am giving my best, hindi pa rin sapat sa kanya?

------
TBC

As I promised hahaha. Thank you sa mga nagko comment. Suggest naman kayo dyan guys
or bigay ng opinion. Sino ang team cloud at team thunder dyan? Sino bang nararapat
talaga kay Akira? :) Hi kay kookie ߘͰߘ

By the way I changed Akira's course from nursing to business administration so wag
mako confused yung iba. Salamat ulit! Xoxo ͰߘͰߘ
- Noona
 Chapter 8: Cloud's Confession [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Pakiramdam ko sobrang lutang ko ngayon, hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa sama
ng loob dahil sa mga pinagsasabi sakin ni Thunder kagabi. Pakiramdam ko nga iiyak
pa din ako anytime.

Nasa parking lot na ko ng school. Kaka park ko lang ng kotse ko pero parang gusto
ko ng umuwi. Ayoko na munang makita si Thunder kahit sa klase mamaya.

But in the end, lumabas pa din ako ng sasakyan ko. Nagulat pa nga ako ng salubungin
ako ni Cloud.

"Are you okay?" tanong sakin ni Cloud ng magsalubong ang mata namin.

"I'm just not feeling well, that's all" pagsisinungaling ko pero partially true
medyo masama talaga ang pakiramdam ko dahil siguro sa puyat at emotional stress.

"Can we talk Aki?" nakita ko ang seryosong mukha ni Cloud at totoong nakakapanibago
iyon, buti na lang ngumiti sya kaya napangiti na din ako.

"Oo naman, about san ba? Sa cafeteria na lang ba or saan tayo? Balak ko din sanang
mag skip ng class dahil hindi ganoon kaganda ang pakiramdam ko" sagot ko.

Hindi na sya nagsalita at inalalayan na lang nya ko kaya nagulat ako ng pasakayin
nya ko sa kotse.

Sa isang nearby park kami nagpunta. Nag park kami sa isang gilid at tanaw na tanaw
ko ang fountain dito.

Tatanggalin ko na sana ang seatbelt ko para bumaba pero pinigilan ako ni Cloud.

"Dito na lang tayo mag usap" sabi nya at kahit nako confuse ay bumalik ako sa
pagkakaupo.

"Okay sige, about san ba pag uusapan natin?" tanong ko ba dahil ewan ko, pero
parang kinabahan ako bigla.

"I like you Akira"

"I like you too Cloud" sagot ko agad.͂ "You are such a good friend" sagot ko. Totoo,
napakabait nyang kaibigan kaya masaya akong naging magkaibigan kami pero hindi ko
alam kung mali ang pagkakaintindi ko.

"No, you don't get it. You might think na mabilis ang lahat pero sa ilang buwang
kilala kita, I am inlove with you."

Para akong naparalisado sa sinabi nya, did I just get a confession from him?

"Cloud, nagbibiro ka ba? Tama na ang joke, si Josh lang ang magaling dyan" tumawa
pa ko para maalis ang pagka tense ko.

Madalas naman na may nagko confess sakin pero napakadali lang nilang bastedin para
sakin dahil nga kay Thunder. Ayoko ng may malilink saking lalaki dahil si Thunder
lang ang gusto ko.

Pero ngayon iba, hindi ko agad-agad sya maturn down at di ko agad masabi na wala
syang pag asa maybe dahil naging magkaibigan kami, maybe dahil iba si Cloud sa
lahat ng nagkagusto sakin.

Cloud is a perfect guy, every girl will be lucky to have him. Kung hindi lang ako
kasal at hindi si Thunder ang mahal ko, malamang nagtatatalon na ko sa tuwa ngayon.

Sya yung tipo ng lalaking hindi mo lang magugustuhan dahil pogi kundi mas mamahalin
mo dahil sa kung paano ka nya itrato.

Pero iba ang sitwasyon namin ngayon. He is single and I am married kaya alam ko sa
sarili ko ang dapat gawin.

"I'm not kidding Aki, noong gabing una kitang makita sa daan, it all started there
hanggang sa hindi ko namalayan na mahal na kita at mas minamahal pa kita" tinitigan
ako ng seryoso ni Cloud.

"Cloud, you're a great guy, alam mo bang any girl will be blessed to have you"
lumunok ako "But I am really sorry kasi I am turning you down. Mas okay na
magkaibigan lang tayo at hindi na hihigit pa doon"

Umipon talaga ako ng lakas ng loob para sabihin sa kanya yun. Ayoko namang umasa
sya sakin dahil sinasabi ko sa inyo, hindi sya yung tipo ng tao na deserve ang
masaktan.

"Why?" tanong nya.

And he just dropped the one million question to me. Hindi ako makapagbigay ng rason
dahil hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya na may asawa akong tao diba?

I was biting my lips thinking of a lame lie or something.

"Is it because of Sir Thunder?"

Halos mapatalon ako sa upuan ko ng banggitin nya ang pangalan ni Thunder.

Napakalakas ng kabog ng dibdib ko na pakiramdam ko sasabog ito. Teka? May alam ba

sya samin? Nagkwento ba si Sanya?

Alam nya ba na hindi nagwo work out ang pagiging mag asawa namin ni Thunder kaya
ngayon nililigawan nya ko ngayon?

Naaawa ba sya sakin?

"Pano naman nasama si Sir Thunder dito?" I faked a laugh to deny it pero pakiramdam
ko ay iiyak ako.

Pumasok kasi sa isipan ko ang pagtatalo namin ni Thunder kagabi at kung gaano ka
dead-end ang relationship na meron kami.

Asawa lamang ako sa papel.

Grabe ang mixed emotions ko ngayon. Marahil sa puyat at pagod na dala ng matinding
pag-iisip.

"Hindi ba si Sir Thunder ang sumundo sayo kagabi? Don't tell me he's your dad?"
bumaling ng tingin sakin si Cloud at tinitigan ako ng diretso na animong binabasa
ang katotohanan sa mata ko.

"Ano ba Cloud? Paanong si Thunder, I mean Sir Thunder ang nagsundo sakin kagabi?
umalis na kayo nun"

"Bago kami umuwi napagdesisyunan ni Josh na mag stop-by muna kami sa isang kainan
dahil nagugutom daw sya. Hindi pa kami nakakalayo noon sa mall, kaya naisipan kong
balikan ka to check if nasundo ka na. Nag aalala kasi ako na baka mapano ka. Sanya
tried to stopped me which I don't get the reason why pero nagpatuloy pa din ako,
binalikan kita. Nakita kita sa entrance ng mall nakatayo, mag u-u-turn na sana ako
ng may humintong sasakyan sa harapan mo at bumaba mula dun si Sir Thunder, I even
saw that you are in a tensed situation. He even opened the door for you, so tell me
Akira, what is your relationship with him?"

Nabigla ako sa lahat ng sinabi nya, hindi ko alam na nakita nya pala kami ni
Thunder kagabi. Hindi ko alam anong sasabihin ko.

Pakiramdam ko iiyak na talaga ko dahil sa halu-halong kaba at takot. Kinakabahan

ako sa pwedeng gawin ni Cloud pag nalaman nya kung ano ang relasyon ko kay Thunder
at natatakot ako na pag nalaman ni Thunder na may nakaalam tungkol sa kasal namin
ay baka hiwalayan nya na talaga ako.

"Don't worry Akira, your secret is safe with me. Wag kang mag alala dahil wala
akong gagawin na makakasakit sayo dahil ganoon kita kamahal" sabi ni Cloud.

I looked at him. He tried to give me a smile. He is so sincere at nako konsensya

ako dahil napakabait nya pa din sakin.

Tumulo na ang luha ko.

"I'm sorry Cloud" I started.

"Don't be, it's okay. Please don't cry" pinunasan nya ang mga luha ko.

"Si Thunder kasi" I tried to calm myself down. "Si Thunder, he is my husband. We're
married"

Hindi na ko nagdalawang isip pa na sabihin sa kanya, alam ko naman na

mapapagkatiwalaan sya tulad ni Sanya.

Nabakas ko ang matinding gulat sa mukha nya, hindi nya siguro ini expect na asawa
ko si Thunder. Sino ba namang hindi mabibigla doon diba?

"I-I thought that you guys are just in a relationship or something, hindi ko alam
na kasal na pala kayo"

"Pasensya na talaga Cloud. Hindi ko kasi talaga alam kung paano ko rin sasabihin
sayo"

"Ano ka ba wag ka ngang mag sorry kasi wala ka namang kasalanan, ako ang
nagkakagusto sayo." he said. "But answer this one question, Bakit tinatago nyong
kasal kayo sa isa't-isa?"

Hindi ko alam kung dapat ko bang sagutin ang tanong nya dahil bukod kay Sanya may
iba ng makakaalam ng tunay na nangyayari sa relasyon namin ni Thunder.

"Dahil din sa school, alam mo naman kung gano kadami ang fan girl ni Thunder, tsama
diba bawal ang student-prof relationship pero as if naman ganoon talaga kami kasi
to be honest our marriage is not working like I hope it to be"
Buti na lang bago magsimula ang klase ay nakabalik na kami sa school. Nag decide na
lang akong pumasok dahil ayokong magmukmok sa bahay. Naglalakad na kami ng sabay ni
Cloud ngayon papunta sa building ko. He insisted na ihatid ako.

Nakwento ko na din sa kanya kung gaano kagulo ang married life ko at kung paano ang
relasyon na meron kami ni Thunder.

Alam kong nasasaktan sya pero mas pinili nya pa ring manatili sa tabi ko at
pakinggam ako, to be honest parang nakahinga ako ng maluwag na nasabi ko kay Cloud
lahat pati yung pagtato namin ni Thunder kagabi. I also told him na pwede nya kong
layuan or iwasan but he disagreed.

I even remembered what he said.

"I will always be here for you Akira, I am willing to take care of you and to catch
you over and over again. I will be just here hanggang marealize mo ba you don't
deserve this"

"Cloud, you don't need to do that"

"Please Aki, let me. Kahit hindi mo na ko mahalin as long as hayaan mo kong mahalin
kita. I would rather keep on loving you that just stood idly by and live with
regrets kaya sana maniwala ka pag sinasabi kong mahal kita kasi sa pagmamahal hindi
naman laging masaya, kasama ang sakit"

Hindi ko na sya sinagot, sobrang sakit na nga ang binibigay ko sa kanya pati ba
naman ang turing kong kaibigan sa kanya aalisin ko pa din.

I am just thankful to have Cloud around.

Hindi ko alam kung anong mangyayari sa future pero kahit papaano ay hopeful ako
dahil sa mga sinabi ni Cloud sakin.

-------
To be continued!

Comment and vote agad guys para post agad next chapter. Ayiiee. I love you all!

Sino na ang mga lilipat sa Team Cloud?

Sino naman ang mananatili sa Team Thunder?

Si Ulap o Si Kulog?

- Noona
Ps. Kinda sound jeje on this old AN hoho.
 Chapter 9: Midterm [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Grabe napakadami kong nireview kagabi, halos hindi na nga ako nakatulog" sabi ni
Sanya na hanggang ngayon ay nagbabasa pa din ng libro. Nagka cramming sya ngayon.

Midterm examination namin ngayon kaya halos lahat ng estudyante dito puspusan ang
pag aaral at pagrereview.

Maraming student ang nagkalat. Trying to catch up sa iba't ibang deadlines.

Students palang kami pero grabe na ang pressure.

I looked at the three of them na sobrang busy, nakita kong may tinatapos na
computations and reports si Cloud, si Josh naman ay may tinatapos na sketch dahil
engineering sya, while si Sanya ay busy sa mga ilang tasks na binigay ng profs
namin.

Nandito kami sa cafeteria ngayon, at every now and then ay may bumabati kay Josh at
Cloud, parehas kasi silang varsity player at kada may babati kay Josh, natatawa ako
sa mukha ni Sanya, mukhang makakapatay na.

"Bakit di ka nagre review Aki?" tanong sakin ni Cloud. Nasa akin na pala ang
atensyon nya. "Masama ba ang pakiramdam mo?" worried all over his face.

Ngumiti ako at umiling sa kanya.

"Hindi no, okay lang ako. Wala lang ako sa mood mag review kaya kumakain na lang
ako. Mahirap kasing pilitin ang utak ko mag-aral" sabi ko sabay taas ng kinakain
kong lasagna.

"Pa-humble palibhasa matalino, running for latin honors ng Business Administration

kaya pa chill chill na lang" nang aasar na sabi ni Josh.

"Baliw ka, tigilan mo nga ako at mag review na kayo, tapusin nyo na yan dahil
malapit na mag start ang class at exams"

"Hoy Aki, siguraduhin mo lang na nakapag review ka dahil sabi nila mahirap daw
magpa exam yung asawa mong kamag anak ni Hitler" sabi ni Sanya

"Bunganga mo naman, baka may makarinig na iba sayo" saway ko dito.

Alam na din ni Josh na asawa ko si Thunder, isang buwan na din halos ng mag confess
sakin si Cloud. I looked at Cloud. Nakita kong sumeryoso ang mukha nya. Mukhang
hanggang ngayon hindi nya pa din tanggap at katotohanang iyon. Nakakalungkot lang
kasi kahit hindi nya sabihin, alam kong nasasaktan ko sya.

Cloud then looked at me, nahalata nya sigurong nakatingin ako sa kanya. He smiled
at me, napangiti din tuloy ako ng di oras. Ang lakas kasi makagaan ng loob ng ngiti
ni Cloud.

Sa totoo lang, hindi talaga ako nag review, sa unang pagkakataon ay tamad na tamad
na kong mag aral, Dean Lister ako kaya naman talagang pinagbubuti ko ang pag aaral
ko pero ngayon, I am lost, parang gusto ko na lang bumagsak at mag drop.

Pwede ko namang hindi pasukan pero magagalit sakin si Sanya.

Biglang pumasok sa isip ko si Thunder dahil alam kong prof ko sya sa Philosophy.

Pa worst ng pa worst ang relasyon namin ni Thunder, tuwing magkikita kami ay lagi
na lang kaming nagtatalo. Hindi talaga kami magkasundo at isa pa, laging ang
sasakit ng mga binibitawan nyang salita kaya pakiramdam ko malapit na kong bumigay.
Halos walang gabi na hindi ko sya iniiyakan.

Hindi ko alam. Gusto ko ng sumuko. Ang toxic na masyado.

Ano ba kasing mali sa ginawa ko? Mali bang mahalin ko sya at ipakita yun sa kanya?

Ayaw man ng puso ko ay unti-unti ko na sigurong dapat tanggapin na talagang sa

hiwalayan din ang bagsak namin.

At ito na nga ang pagbagsak ko ang nakikita kong step 1, nagbabalak ako na if
bumagsak ako, magdadahilan na lang ako sa parents ko na ire-retake ko na lang yung
course ko sa ibang university.

Gustong gusto kong iwasan si Thunder, ayaw ko muna syang makita hanggat maaari
dahil sa tuwing makikita ko sya, nagsisimula na naman akong maging emosyonal at
tanga.

Nag bell na kaya napagpasyahan na naming pumasok sa kanya-kang klase.

Exam-exam-exam

Puro ganyan, nakakapagtaka na hindi pa din ako bumabagsak sa mga test kahit pa
hindi ako nag review.

Pagkatapos kasi mag exam, chini checkan agad yung papel.

Sumasagot na lang ako base sa mga naalala kong diniscuss.

Nag bell na at hudyat na Philosophy class na with my great husband. Halos ayokong
dumating ang oras na ito.

Pumasok na sya sa classroom. As usual we greeted him but he just gave as a nod.
Inayos ang sitting arrangement at thank God nasa tabi ako ng bintana.

"Okay class, no erasures, no cheating, no whispering, no talking, mind your own

paper, if you have any question, ask me. If you fail this examination, you might
fail my subject" anunsyo ni Thunder.

Nakasalamin sya ngayon na nakadagdag sa ma awtoridad na itsura nya. Nakita ko

namang kinikilig ang mga mean girls sa tabi, malamang ay gwapong gwapo na naman
sila kay Thunder.

"Yes prof!" sabay sabay na sabi ng mga classmates ko.

"Good" sagot ni Thunder, mabilis syang tumingin sya sakin pero nag iwas na ko ng
tingin.

Ayoko nga syang tingnan! Alam nyo bang masyadong pa fall ang mga mata ni kulog? Ang
lakas makapogi ng tantalizing eyes nya kaya wag na lang dahil baka mauto ako.

I looked at the test paper.

Nakikinig naman ako ng maayos sa kanya at paniguradong kayang-kaya kong sagutan

ito, pero sa totoo lang kung average student ka lang, mahihirapan ka talaga dito,
tiningnan ko ang mga classmates ko, nakita kong panay ang pagkamot nila ng mga ulo
nila.

Pasimple kong pinasak sa tenga ko ang isang earphone. Nakinig na lang ako ng tugtog
ng paramore.

Sinulat ko ang pangalan ko doon sa test paper.

Akira Sapphire Santos

Kailan ko kaya maiduduktong ang Montenegro sa pangalan ko? Parang napaka imposible
naman ng gusto ko.

Maya maya pa ay kinolekta nya na ang mga papel at nagsimula na kaming mag check.
"Okay who got 75-100 score?" tanong ni Thunder, na nakatayo na sa harapan ngayon.
Halos kalahati ng mga classmate ko ang tumayo para magpasa.

Inisa isa nyang sabihin ang mga pangalan nung nakakuha ng score na 75-100. Nakakuha
si Sanya ng 85. Ang laki ng ngiti ng gaga, palibhasa ay nakapasa sya sa
kinatatakutan nyang subject. Good for her.

Nakita ko namang nangungunot ang noo ni Thunder, marahil ay dahil sa hindi pa

nababanggit ang pangalan ko. Nasanay siguro syang outstanding ako sa class nya.

"50-74?" tanong nya ulit at may nagbigayan ulit. The same thing happened, once the
paper is submitted to him, he will read the name and the score.

"25-49"

"0-24?" tumayo yung isang classmate ko, I am pretty sure it is my paper dahil ako
na lang ang hindi natatawag.

"Santos-5" sabi ni Thunder.

Everyone in that room was shocked na para bang nakagawa ako ng malaking krimen.

Duh score lang yan guys!

"OMG! Lowest si Akira?" sabi ni Gail in a pabulong way pero rinig na rinig ko sila.

"Buti nga sa kanya, akala ko pa naman matalino, bobo pala" Venus.

"Too bad, running for cum laude tas ganyan score?" Athena.

Nakarinig pa ko ng ilan pang harsh comment at yung iba nagtataka why I failed that
freaking examination.

Isaksak nyo sa baga nyo yung latin honors.

I looked at Sanya, I can see how worried she is for me but I just smiled at her to
show that I'm okay.

Okay lang naman talaga ako, sinadya kong i fail ang exam. Yung first 5 questions
lang ang sinagutan ko the rest ipinagsa walang bahala ko na lang at hindi
sinagutan.1
I took a glimpse at Thunder and he was looking intently to me. I can't read his
facial expression, lagi naman. Nung nag bell, mabilis akong tumayo at kinuha ang
gamit ko. Philosophy ang last subject namin kaya uwian na. Narinig kong tinatawag
ako ni Sanya pero in-ignore ko na lang sya.

I wanted to be alone.

Gustong gusto ko ng umuwi, gusto ko na lang magkulong sa kwarto ko at magpahinga.

Pakiramdam ko malapit na kong sumabog. Lahat ng emosyon na hino hold-back ko.

Pagkasakay ko sa kotse ko, nakita kong tumatawag si Sanya but I declined it, I just
texted her that I'm fine and I just wanna go home. Alam ko namang maiintindihan
nya ko.

Within an hour ay nakauwi na ko pero maa nagulat ako ng pagka park ko ay sumunod na
pumasok ang kotse ni Thunder.

Anong ginagawa ng demonyo dito?

Nagmamadali akong pumasok sa bahay at paakyat na sana ako ng hatakin ako ni Thunder
sa braso.

Pumiglas ako at humarap sa kanya at sinalubong ang galit nyang tingin.

"Ano bang problema mo? Pwede ba pagod ako Thunder, wag ngayon next time ka na
sumabay" tatalikod na sana ako kaso hinarap nya ulit ako sa kanya.

"Why did you fucking fail my examination?" nakita ko ang inis sa mata nya.

Bwisit na bwisit sya dahil lang binagsak ko iyon?

"What's wrong with that? First time ba na may bumagsak na estudyante sa exam mo?
Masama bang bumagsak? Sa hindi ko alam ang sagot eh"

"Stop lying Akira, I know you! Sinadya mong ibagsak yun, you left the rest of the
question unanswered, so why? You must have a good reason"

"Kailangan may reason talaga? Hindi ba pwedeng bumagsak lang kasi mahirap exam mo?
Stop pretending that you know me, cause you never had time to do that! So please
just let me take a rest"

"Wag mo kong tatalikuran kapag kinakausap kita! I'm asking you, so answer me!"
sigaw nya sakin.
Napakalakas na ng boses naming dalawna even Yaya Minda has no guts to stop us kaya
nagtungo na lamang ito sa kusina at hindi kami pinansin.

Sanay na siguro sya araw-araw naming pag-aaway.

"You want an answer? Fine! Ibagsak mo na ko sa subject mo, or if ayaw mo magda drop
out na lang ako. Lahat gagawin ko, mawala lang ako sa klase mo"

"What? Why?" nakita ko ang confusion sa mata nya.

I am confused also on why I am acting like this.

"I will just transfer to another university, ayoko ng makita ka pa. Madalas na nga
tayong magtalo sa bahay, hanggang eskwelahan pa naman ba? Tama na Thunder! Ayoko na
nakakapagod na ding magpakatanga sayo kaya just fail me or I'll drop your damn
subject"

"No! You can't and I won't! Tandaan mo Akira, hanggang asawa kita, hanggang nasa
apelyido kita, wala kang karapatan na gumawa ng desisyon mag isa. You are my wife,
and you are damn mine so don't go around doing the things you want, without my
consent!"

Napagitla ako sa sinabi nya, nakikita kong galit na galit sya pero maski ako ay
ganoon na din. Wala akong panahon matakot or alalahanin ang nararamdaman nya.

"WOW!" I said that with full of sarcasm. "Asawa mo pala ako? Pag aari mo pala ako
ano? So ganun, pag ako ikaw ang masusunod pero pagdating sayo bawal kitang
pakielaman. Anong klaseng pagsasama ba to Thunder?!"

"You initiate this freakin marriage, I didn't! This is the consequences of your
action!"

"What consequences? consequence for loving you? Consequence for wanting to be with
you for the rest of my life? Ganun ba talaga kasamang mahalin ka? Ganito ba ang
hirap para lang maging asawa ng isang Thunder Montenegro?!" hindi ko napigilan at
may naglandas ng luha sa mga pisngi ko.

Nakatulala lang si Thunder sakin, he's too shock. Ito ang ayoko kaya iniiwasan ko
sya. Ayokong sumabog at magiging bobo na naman kinakabukasan.

"Pagod na pagod na ko Thunder" I said while trying to wipe my tears. "Konting konti
na lang malapit na kong sumuko, diba yun naman ang gusto mo?"

"Akira-
"Tao din ako Thunder, at may limitasyon ako sa pagtitiis" I bit my lip thinking it
will help me calm down. "And to be honest, malapit na malapit na yun" pagkasabi ko
noon ay tinalikuran ko sya at dali-daling umakyat na sa kwarto ko.

Sumandal ako sa pinto dahil pakiramdam ko tutumba ako.

Hindi ko alam na hahantong pala ako sa puntong gusto ko ng sumuko pero lintek na
pusong ito, nakita ko lang na nag soft ang emotion ni Thunder nung umiiyak ako, nag
assume na naman. Pakiramdam ko na naman nya may pag asa pa, na baka he truly cares
for me pero gaya ng iniisip ko na he is just afraid too.

May pag asa pa kayang maayos ang pagiging mag asawa namin ni Thunder bago pa ko
tuluyang sumuko?

Mamahalin din kaya ako ng asawa ko?

------
To be continued.

Sorry medyo late update, hindi nakatupad sa promise si Author. Maglilipat kasi kami
ng house at birthday ng baby Dianne Xymonette Grey ko bukas. Pang 3rd month nya so
ayun medyo naging busy pero babawi si Author promise. Nagustuhan nyo ba?

Btw thank you dun sa mga nagko comment lalo na last chapter grabe nakakataba ng
puso, kaya nae excite akong mag update e.

Comment kayo ng suggestion or what, hihi :) Salamat talaga. Dont forget to vote.
Nasa romance na tong story at #850 thanks.

- Noona KayeEinstein

Chapter 10: Birthday Gift [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Dedicated to: Kookieselle, SuperJunior_020 and 1Dark_143

Akira's POV.

"Class, you can go now. Class dismissed!" anunsyo samin ng professor namin sa Math.

I yawned dahil antok na antok ako na ko.

Isang buwan mahigit na naman ang lumipas at ito pa rin ako nasa university pa din
ng asawa ko.
Pathetic? Ang bobo no? I kept telling that to myself.

I know I said that I would quit pero heto ako at nagpapakatanga na naman. Natakot
ako kay Thunder at oo na sige na, umaasa na naman ako na nagwo work tong pesteng
relasyon na ito. Malapit na rin namam kaming maghiwalay, bakit hindi ko pa i-all
out diba?

"Tara na Aki, kain na muna tayo sa labas bago umuwi. Birthday mo pa naman" sabi
sakin ni Sanya.

"I told you Sans, wala akong ganang mag celebrate. Matutulog na lang ako"

"Porket hindi naalala ng magaling mong asawa yung birthday mo, wala ka ng gana?
C'mon cheer up! Sige na, tara na!" sabi ni Sanya habang nginingitian ako ng malaki
at hinahawakan ng pilit ang mukha ko.

"Oo na sige na, kakain na tayo, mauna na kayo sa parking lot at pakidala na din to"
turo ko sa sandamakmak na regalo at bulaklak na natanggap ko sa mga friends,
classmates at admirers.

"Okay fine, sa trunk na lang namin ilagay lahat, by the way saan ka pupunta?"

"Ilalagay ko lang tong mga libro ko sa locker at naiwan ko yung phone ko doon kaya
babalikan ko lang tas G na tayo"

"Fine, sige na, hintayin ka namin" pagkasabi nya nun ay binitbit na nila ang
sandamakmak na paperbags at regalo.

I smiled looking at Sanya. Alam kong nahihirapan syang dalhin lahat yun pero
sinunod nya pa din ako. She is really trying her best to make me happy.

Hindi kami perfect bestfriends, madalas kaming magtalo at magkapikunan pero by the
end of the day we still choose each other kesa sa ego at pride namin.

Pumunta na ko ng locker ko at pagbukas ko palang ay napatigil ako. Laking gulat ko

ng may makita akong kuwintas doon.

Isang kuwintas na may pendant na araw.

<img
src="https://img.wattpad.com/22c4ddda6040d93e83ed4c372f2724acd684c154/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f626959506334627a4a35364952673d3d2d3433353638333031332e313463653
364613838346366633162323339393434393838393333362e6a7067" style='max-width:90%'>
At may kalakip na note doon.

Happy birthday Akira

I really hope I you'll smile when you see this
You'll always be mon soleil
- Son fait par la foudre

Sino namang nagbigay nito? At pano nya nabuksan ang locker ko? Is it Cloud?
Nagpatulong ba sya kay Sanya since Sanya knows my passcode?
Bakit may pa mysterious effect pa?
French yung mga ginamit na word pero hindi ko alam ang meaning.
Pwede ko namang i google mamaya pagkauwi dahil lowbat din ang phone ko para mag
translate.
Itatanong ko na nga lang kay Cloud since sya naman nagbigay nito.

"Aki, happy birthday!" nagulat ako ng biglang sumulpot sa harapan ko si Cloud,

causing me to lose balance kaya natapilok ako. Naka heels kasi ako ngayon dahil nag
defense kami kanina.

"Ouch shoot" pakiramdam ko maiiyak ako sa sakit kaya napasandal ako sa locker door
ko. Nakita ko namang pababa ng hagdan si Thunder, papunta sa direksyon ko pero he
did looke at me but he turned away, did he just ignored me? Hindi nya ba alam
nakita ang nangyari sakin or wala talaga syang pake?

"Sorry Aki, hindi ko sinasadyang gulatin ka! Masakit ba sobra? Patingin nga?"
nakita ko ang worried face ni Cloud. If only I can see that look from my husband,
kahit siguro every minute akong matapilok.

"No, I'm okay. Ipapahinga ko lang saglit ang paa ko" sabi ko at inalalayan ako ni
Cloud hanggang makaupo ako sa bench dito sa loob ng locker area.

Pakiramdam ko maiiyak na naman ako hindi dahil sa masakit ang paa ko kundi dahil sa
ginawa ni Thunder sakin kanina. How could he do that? Birthday na birthday ko pero
wala syang pake!

"Sure ka bang okay ka na? Gusto mo dalhin muna kita sa clinic?" nabalik ang
atensyon ko ng magsalita si Cloud kaya naalala ko yung sa regalo na nakuha ko sa
locker ko.

"By the way, thank you nga pala Cloud doon sa regalo mong kwintas, may pa
mysterious effect ka pang nalalaman, akala mo hindi ko malalaman na ikaw nagbigay
noon" sabi ko at bahagyang tumawa.

"Ha? Anong kwintas?" nagulat ako sa tanong nya kaya inuha ko mula sa bulsa ko yung
kwintas at pinakita yun sa kanya.

"This one"
"It's not from me Aki" seryosong sagot nya kaya na weirduhan ako. "Ibibigay ko pa
lang sana sayo ang regalo ko" pagkasabi nya nun ay may nilabas syang mahabang box.
"Happy birthday my princess!"

I smiled at him bago tinanggap yun at dahan-dahang binuksan. Napa "o" form ang
bibig ko ng makita ko ang laman noon. It's an anklet na anchor ang pendant.

"Wow! this is beautiful, thank you Cloud!" sabi ko. He smiled at me.

"You are the anchor and I am the ship, if you stop, I'll stop and stay closely with
you. Hindi kita iiwan" he said sincerely na it almost touched my soul.

How can this guy be so cool and cheesy at the same time?

"Thank you Cloud, I'll treasure this, sobrang nagustuhan ko"

"Buti naman nagustuhan mo"

Totoong masaya ako dahil sa regalo ni Cloud pero iniisip ko pa din kung kanino
galing yung regalong kwintas, mukhang mamahalin yun at isa pa pano nya nabuksan ang
locker ko? Ang creepy ha!

Malamang galing yan sa isa sa mga may gusto sakin pero kahit kanino pa galing yan,
natutuwa ako at nag effort pa siya.
Pagkauwi ko na lang siguro ita-translate yung letter.

Ilang minuto pa kaming nagtagal doon bago naisipang pumunta na sa parking lot.
Pinagpahinga talaga ako ni Cloud and when my foot felt a little better, nagtungo na
kami kila Sanya. Umaambon na pala, inaaalalayan pa ako ni Cloud dahil makirot
talaga ang paa ko pero bago pa man kami makalapit kila Sanya ay nakita ko si
Thunder na may pinapayungan na babae, hinatid nya iyon hanggang sasakyan at
nakangiti sya dito.

Sana all! Iilang tao lang ang nginingitian nya at definitely hindi ako kabilang
doon.

I bit my lip. Bwisit ka talaga kulog!

Hindi ko alam pero parang may sumuntok sa dibdib ko at feeling ko iiyak ako, baka
manugod pa ko ng babae ng di oras. Buti na lang nakalapit na kami kila Sanya at
umalis na yung sasakyan ng babae at sumakay na din si Thunder sa sasakyan nya.

Sige lumandi ka lang ng lumandi! Pag ako naka move on sayo, bahala ka na sa sarili
mo. Panira ng birthday!
"So where are we gonna eat?" tanong ni Sanya na pumitik pa sa harapan ko para
mabalik ang atensyon ko sa kanya.

"Bilis decide na agad, umuulan na at grabe napagod kaya ako kakalagay ng mga regalo
sa sasakyan mo, halos di na kasi magkasya. Ang ganda mo kasi" sabi ni Josh na
inaasar ako. I faked a smile at nag roll eyes, ayoko namang mag iiyak sa harapan
nila at sirain din ang araw nila diba?

"Wait, what happened to your foot Aki?" nag aalalang tanong ni Sanya ng mapansing
iika-ika ako.

"It's my fault" sabi ni Cloud.

"No it's not! Ikaw talaga, aksidente yun" sagot ko.

"Ano pa kayang aksidente ang pwede nyong magawa?" Josh said.

Sabay sabay namin syang sinamaan ng tingin.

"Siraulo ka talaga! Ang waley mo mag joke!" Sanya said.

"Kasalanan ko, nagulat ka kasi sakin" Cloud said trying to change the topic.

"Hindi nga" pinanlakihan ko sya ng mata.

"Ang sweet nila, bagay talaga kayo" pang aasar pa rin samin ni Josh kaya sinamaan
ko sya ng tingin. Nag peace sign naman sya. "So saan nga tayo kakain?"

"Inom na lang tayo, I want to drink" lahat sila ay nagulat sa sinabi ko.

Grabe ayaw uminom? Mga banal? Char!

"Sure?" Sanya agreed right away.

"Yep! Let's go"

"Okay fine, I know a great place" sabi naman ni Josh.

Cloud's POV.
"Un-break my heart
Say you'll love me again
Undo this hurt you caused
When you walked out the door
And walked out of my life
Un-cry these tears
I cried so many nights
Un-break my heart
My heart"

"Kung hindi lang birthday nyang si Akira, ipapalunok ko talaga yung mic sa kanya"
sabi ni Sanya kaya nagtawanan kami ni Josh.

"Grabe totoo pala yung sinabi mo babe, pag nalalasing sya, she won't stop singing"
Josh.

Ngumisi lang ako. Si Akira nandoon sya sa tapat ng karaoke and singing her heart
out. Well, she don't have that angelic voice dahil lasing na talaga sya, at as you
know weird ang tunog ng boses ng mga taong lango na sa alak pero I still find her
voice and acts really beautiful, maybe because gusto ko sya kaya kahit anong flaw
nya ay kaya kong tanggapin. I looked at her, lasing na lasing na talaga sya dahil
tama naman ang tono pero naiiba nya na ang lyrics.

"Hindi ko alam pero naturingang matalino yan pero ang tanga-tanga pag dating doon
sa asawa nya. Bakit kasi di nya pa kayang hiwalayan, para once and for all matapos
na yang nararamdaman nya" sabi ni Sanya. May tama na sya pero hindi kasing lala ng
kay Akira.

"She must really love Thunder" yun lang ang nasabi ko while still looking at her.

Nilingon nila akong dalawa na para bang hindi dapat sa akin nanggaling iyon.

Oo masakit, sobra akong nasaktan ng malaman ko yung totoo pero para sakin, mas
masakit pag nawala si Akira sa buhay ko. Kaya just like her, ito ako
nagpapakatanga, umaasa na baka isang araw sakin naman nya ibaling ang atensyon nya.
I am still loving her even though it's crystal clear na mahal na mahal nya yung
professor na iyon.

"Bro, galingan mo kasi! I-all out mo na, pa inlove-in mo na kasi yang si Aki ng
magwakas na ang pighati nyo parehas" sabi ni Josh.

"Kung ganoon lang kadali bro, kung alam mo lang, gagawin ko lahat para sa kanya."
sagot ko.

Magsasalita pa sana si Josh ng ma-interrupt kami ng biglang pag iyak ni Akira kaya
agaran kaming lumapit sa kanya. Nakayuko ito at hawak ang mukha gamit ang dalawang
palad.
She is like a baby.

"Aki, what's wrong?" nag aalala kong tanong sa kanya dahil baka sumakit bigla yung
sprain nya.

"Hoy Akira, get a hold of yourself!" sigaw ni Sanya sa kaibigan, mabilis ko naman
syang inawat dahil alam ko ang nararamdaman ni Aki ngayon.

"I can't! I tried to but I can't! Hindi ba ko maganda, sexy, matalino? Hindi ba ko
worthy para mahalin?" umiiyak nyang sabi at nagtaas sya ng tingin para tingnan
kaming tatlo.

Seeing her crying like that, Hell! I wanna punch Thunder right now. Ayoko, ayokong
nakikitang ganito at nasasaktan si Akira. Di baleng ako, wag lang sya. Hindi ko
kayang makita ang mga luha nya dahil mas nadudurog ako.

I guess I love her deeper than what I thought.

"No, of course not" sagot ko unconsciously. "Hindi ka mahirap mahalin and you
deserve all the love" I added.

"Kung ganun, bakit hindi ako kayang mahalin ng asawa ko? Bakit parang basura lang
ako sa kanya? He never looked at me, ayoko na, ayoko na. Sawang sawa na ko. Pagod
na pagod na kong masaktan pero sa tuwing makikita ko sya, ito na naman ako umaasa,
ganun ko sya kamahal, na kahit ang sakit-sakit na, nandito pa din ako
nagpapakatanga sa kanya. I'm stupid"marahas nya pang kinamot ang ulo nya pero
mabilis kong hinawakan ang kamay nya.

And it hurt me, nasaktan ako sa sinabi nya pero alam ko mas nasasaktan sya ngayon.
Parehas lang kami ng posisyon. That's exactly what I wanna tell her pero ito sya at
sinasabi sakin ito ngayon.

"Take her home Cloud, lasing na yan. Kami ng bahala sa kotse nya" utos sakin ni
Sanya.

I nodded and immediately lift her up. Binuhat ko sya ng pang-bridal style na
ikinagulat nya.

"Hey! Where are we going?! I'm going to sing more!" sigaw ni Akira, lasing na
talaga sya.

"Wag na Aki, please lang" sigaw ni Josh. Naririndi talaga sya kanina pa dahil
iisang kanta lang ang kinakanta ni Aki simula dumating kami dito.

Palabas na kami ng bar ng magsalita ulit sya. Nakahilig ang ulo nya sa balikat ko.
Nakapikit.
"I don't know how to save myself from this foolishness" sabi nya bago may isang
butil ng luha ang naglandas sa pisngi nya.

I heard her tiny sobs hanggang sa mawala iyon at alam kong tulog na sya.

I kissed her in the forehead.

"I will save you, if only you'll let me" inupo ko sya ng maayos sa passenger seat
and just looked at her. "I love you Akira"

Tulog na tulog si Akira habang nagmamaneho ako pauwi sa kanila. Kasalukuyan akong
nakahinto ngayon sa guard house.

"Good evening sir" bati sakin nung guard.

"Good evening po" I answered.

"Saan po tayo sir? Medyo late na ho"

"Ihahatid ko lang po si Akira"

Gumilid ako ng kaunti para makita nya ang natutulog na si Akira sa passenger seat
ng kotse ko.

"Ay si Mrs. Montenegro pala, sige sir pasok na po kayo, dumiretso lang kayo at sa
pang unang kanto kumanan, yung malaking glass house po, doon ang bahay nila ni Sir
Thunder" sabi nito.

Mabilis kong sinarado ang bintana ko.

Mrs. Montenegro? I looked at Akira, how long will you be using his surname?
I think my surname suits you better.

Palapit pa lang ako sa bahay nila ng makita kong nakatayo si Thunder sa labas ng
bahay. Ngayon pa lang ako nakapunta dito. Hininto ko sa tapat nya ang sasakyan.
Nakakunot ang noo nyang tinitingnan ang sasakyan ko. Hininto ko ang makina at
bumaba mula sa kotse ko.

Nagtama ang paningin namin at halata mong nagulat sya sakin.

"What are you doing here?" seryoso nyang tanong sakin.

"Hinatid ko lang si Akira" plain kong sagot.

"So you know about us?"

"Yes" tiningnan ko sya ng matalim. "Everything about the two of you"

Tiningnan nya lang ako at nilagpasan ako na para bang wala ako doon at walang
pasabi nyang binuksan yung pintuan ng sasakyan ko kung nasaan si Aki.

Pipigilan ko pa dapat sya ng makita ko kung gaano kahimbing ang tulog ni Akira.

Binuhat nya ito gaya ng pagbuhat ko kanina.

"Thank you for taking her home, I'll take care of her, at sa susunod na uminom sya,
call me and I'll pick her up" sabi nya.

"Yeah you take care of her now" sagot ko sa kanya na nagpakunot ng noo nya.
"Hangga't hindi ko pa sya nakukuha sayo"

He chuckled bago sinalubong ang tingin ko.

"What do you mean?"

"You know what I mean"

Ngumisi sya, this guy is so full of himself.

"Don't even try. Alam mo kung gaano ako kamahal ni Akira, at kahit na anong gawin
mo, hinding-hindi mo makukuha ang asawa ko sakin" pagkasabi nya nun ay tinalikuran
nya na ko at pumasok na siya sa loob ng bahay, karga si Aki.

Why would he say that?

Ano bang problema nya? Akala ko ba ayaw nya kay Akira or is he being selfish now?

Did he just feel threatened?

Pero kung dahil sa pagiging selfish nya ay masasaktan si Aki, hindi ako
makakapayag. Gagawin ko ang lahat.
I won't give up Akira that easily.
Game on.

------
To be continued!

Ayaan! super bawi na si Author! Kahit no-no sleep ako haha.

Ayun sa mga nagko comment, magugulat na lang kayo kasi nagde dedicate ako bigla pag
natutuwa ako. So ayun wag mahihiya to say your something.

If you want me to dedicate a chapter for you, you can answer this questions.

Sa tingin nyo kanino galing yung kwintas and why?

Anong reaksyon nyo sa sinabi ni Thunder?

Sino ang team ulap or team kulog dyan?

Ayun. Madaming madaming salamat sa pagbabasa.

- Noona

Chapter 11: You and Me [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Minulat ko ang mata ko dahil may tumutunog na alarm clock sa tabi ko.

Dinilat ko ang mata ko at pinatay yun.

Kelan pa ko nagkaroon ng alarm clock?
Si Yaya Minda ang madalas na gumigising sakin. Tiningnan ko ang oras at mas
nangunot ang noo ko. Fvck! 7 AM pa lang nagising na ko dahil sa alarm na to, 12 PM
pa ang class ko today.

Napaupo ako sa inis at mabilis kong nasapo ang ulo ko dahil biglang kumirot iyon.

At dahan-dahan ng nag sink in sakin ang lahat ng mapansin ko ang kamang hinihigaan
ko.

Wala ako sa kwarto ko! Yun agad ang naisip ko kaya mabilis akong tumingin sa
paligid at doon ko na nakita ang naka crossed arms na si Thunder na nakasandal sa
hamba ng pintuan.
Bakit naman dito ako natulog sa kwarto nito! Yari na naman ako.

"Morning, it looks like na may hangover ka pa" seryoso nyang sabi sakin.

Ganun ba ko kalasing kagabi? Pano ako nakauwi? At bakit nasa kwarto ako ni Thunder?

"Ouch" naramdaman ko na naman ang pagkirot ng ulo ko.

"Drink the medicine beside you, it'll help, pagkatapos bumaba ka. Sa baba na tayo
mag usap" pagkasabi nya nun ay bumaba na sya.

Sinundan sya ng tingin ko hanggang makababa sya ng tuluyan.

Kahit masakit ang ulo ko at malala ang hangover ko, hindi ko pa rin naisipan i
admire si Thunder, grabe ang gwapo pala ng asawa ko pag umaga. Nakapang jogging
kasi syang outfit at bakat na bakat ang abs nito, grabe parang mas masarap pa ata
syang almusalin.

Tsk! Akira! Bad! Bad!

Ano ba? Kailan pa naging masarap ang abs?

Nilingon ko ang side table at may gamot nga at tubig doon. Ininom ko naman agad
iyon.

Nanatili pa ko ng ilang minuto sa kwarto nya dahil una, first time kong makatulog
dito at grabe ang bango bango at ang linis, yung scent nya nasa unan at kumot pa
nya. Pangalawa, masakit pa talaga ang ulo ko pero mukhang effective yung gamot
dahil medyo nai ease na ang pain, at pangatlo, alam ko na once na bumaba ako, I'm
going to war and Hitler is my enemy.

Nung maramdaman kong okay-okay na ko ay dahan-dahan akong bumaba.

"Good morning Aki, sa dining room ka na dumiretso hija at naghihintay si Thunder

sayo doon" sabi ni Yaya Minda.

Mabilis akong bumeso dito.

"Good morning ya, salamat po"

Pumunta na ko sa dining room at nakita kong kumakain na si Thunder. Nung nakita

kong bacon, hotdog, egg, at yang chow rice ang pagkain ay kumulo ang sikmura ko,
grabe takam na takam ako.
Umupo na ako at kumuha na ng pagkain.
Mamaya ko na iintindihin si Thunder pero nakakadalawang subo pa lang ako ng
magsalita na si sungit.

"Do you know what time did you got home last night?"

Umiling ako, nagi guilty ako pero kasalanan nya din naman bat ako uminom.
Hindi ko talaga alam pano ako nakauwi, ang natatandaan ko pa ay kasama ko sila
Sanya.

"Hindi, naparami kasi ang nainom ko kagabi"

"At bakit mo naman naisipang uminom?"

"It's because of you!"

"At ako pa ang sinisi mo?" nakakunot nyang sabi.

"You forgot it's my birthday yesterday, you even ignored me when I sprained my
ankle" I gave him a sad look.

Makonsensya kang dragon ka!

Napalunok naman sya at binalot kami ng nakakailang na katahimikan.

"I didn't forgot about your birthday, kagabi kung umuwi ka lang sana ng maaga, we
could've had your birthday celebration with Yaya Minda. I bought a cake at ilang
handa for you, na nasa ref ngayon. I did saw you yesterday pero ini-expect mo ba na
lalapit ako sayo habang nandoon yung manliligaw mo? But I still treated your foot
so be thankful" pagkasabi nya nun ay tumayo na sya at naunang umalis ng hapag-
kainan.

Naiwan naman akong nakatulala. Napasilip naman ako sa paa ko, at nagulat ako ng
makitang may benda nga iyon.

Hala! Bakit di ko napansin yun? Dahil kasi naka pajama na ko at masyadong masakit
ang ulo ko kaya hindi ko na napansin.

Mabilis kong nabagsak ang kubyertos ko ng maalala kong hindi naman pajama ang suot
ko sa party, sinong nagpalit ng damit ko?

"Thunder!" sigaw ko.

Nakasimangot naman na bumalik si Thunder, dahan-dahan nyang hinubad ang salamin
nya.

"What is it again Akira?"

"Who changed my clothes?" diretsa kong tanong sa kanya.

"Yan lang pala ang tanong mo, kung makasigaw ka-"

"Sino nga?!" sigaw ko sa kanya.

Ngumisi sya sakin na nagpalabas ng dimples nya. Naku tigil-tigilan nya yan dahil
nadi distract ako sa topic. Masyado na syang gwapo!

"I did" nanlaki ang mata ko at halos bumagsak ako sa upuan ko.

"You what?! Ibig sabihin, ibig sabihin, nakita mo?"

"Ang ano?" nakangisi pa din sya.

"Yung ano! OMG! Bakit ba kasi pinalitan mo pa ko?!" pulang pula na ko sa inis at
kahihiyan.

"May makikita ba sayo?"

"Thunder!"

At ang walanghiyang Thunder ay akmang tatalikuran na ko pero sinigawan ko sya ulit

kaya humarap sya.

"I'm just kidding, it's Yaya Minda who changed your clothes, so please finish your
breakfast, may klase ka pa at exams ngayon. You better do good in your exams this
time"

Pagkasabi nya nun ay tuluyan na syang umalis.

Bakit parang ang bait-bait ni Thunder ngayon sakin? May sakit ba sya?
Pero grabe buti na lang hindi sya ang nagpalit ng damit ko kung hindi habang buhay
akong mahihiya na sa kanya.

Mabilis kong tinapos ang breakfast ko para makapaligo na agad dahil baka pag na-
late ako ay magbago na naman ang timpla nya.
Kakatapos ko lang maligo ng marinig ko ang pag andar ng kotse ni Thunder. Umalis na
sya, ano ba yan! Susulitin ko na sana ang pagiging mabait nya at sasabay na sana sa
kanya papasok.

Finals namin ngayon, after nito is sembreak na namin for two weeks!
Makakapagpahinga na sa mga sunod-sunod na submissions at exams.

The whole day passed na puro exam lang ang ginagawa ng halos lahat sa university.
Luckily wala naman na kong binagsak at ito na nga ang paborito ko sa lahat, uwian
na!

Boring ang mag isa at nakatunganga sa bahay pero ayoko naman ng araw-araw na nagka
cramming para sa mga school works.

Since last day na ng pasok ngayon at magsi sembreak na nga kami ay nagkayayaan kami
nila Sanya na sa labas na lang kumain.

Sa isang restaurant na malapit sa seaside namin naisipang kumain. Maganda kasi ang
lugar at malapit sa dagat.

"Grabe ka Akira, akala ko talaga babasagin mo yung eardrums ko kahapon, na LSS ako
sa kanta mo kasi yun lang kinanta mo magdamag" pang aasar sakin ni Josh.

"Yan kasi yung sinasabi kong wag nyo papainumin yan lalo na pag may dinaramdam!"
bumaling sakin si Sanya "Nakaka stress ka literal Aki, muntik na kitang kalbuhin"
dagdag ni Sanya at nag roll eyes sakin.

"Sorry naman, wag ka ng mag inarte, ako naman nagbayad ng lahat kahapon" sagot ko.

"Buti na lang nandyan si Cloud para ihatid ka pauwi" sabi ni Josh.

Nilingon ko si Cloud at nakangiti lang sya.

Hiniwa nya na yung steak ko para sakin.

"Thank you, ikaw pala naghatid sakin kahapon" sabi ko.

"Ikaw pa ba? No problem Aki"

"By the way, since hinatid mo si Aki sa kanila, na meet mo na siguro si Yaya Minda.
She's lovely right?" tanong ni Sanya kay Cloud.
For sure ay kay Yaya Minda ako binigay ni Cloud dahil malamang wala or hindi
lumabas ng bahay si Thunder.

Napangiti ako ng maalalang, totoo pala yung sinabi ni kulog, may cake nga para
sakin sa ref. Gusto ko ngang ipa laminate sana dahil bihira nya kong ipaghanda.

"Apparently not, but I've met Thunder, sya ang kumuha kay Akira" sagot ni Cloud,
kaya nanlaki ang mata ko at nasamid si Sanya, tinapik tapik pa ni Josh sa likod.

"Si Thunder? Does that mean, hinintay ka nyang umuwi kagabi? Kakaiba yun! Baka
napalitan ng alien yung asawa mo" sabi ni Sanya ng makabawi mula sa pagkakasamid.

"Che, manahimik ka nga dyan" yun na lang ang sinabi ko dahil ayoko ng pag usapan
ang about kay Thunder while Cloud is here.

Oo aaminin ko, kinikilig ako sa tuwa ng malamang hinintay ako ni Thunder pero
syempre, Cloud is an important person for me, hindi naman lingid sa kaaalaman ko na
gusto nya ko at alam kong nasasaktan sya kapag bini-bring up ang marriage ko. I
just hope na sana mabaling sa iba ang nararamdaman nya sakin. I don't want him to
get hurt anymore because of me.

"Don't think of anything, I'm fine" pabulong na sabi sakin ni Cloud and then he
gave me smile.

I mouthed sorry to him.

"Don't be" sagot nya.

"Ayiee ang sweet nila o' nagbubulungan pa. Bagay talaga kayo" at ito na naman si
Josh at ang kanyang pag epal.

"Manahimik ka nga dyan Josh, by the way guys, where are you spending your
sembreak?" pag iiba ko ng topic.

"My family and I will be going to Josh's family in the province" sagot ni Sanya.

"Ano to? Namamanhikan na ba?" pang aasar ko sa kanila.

"Noob ka ba Aki? Ako ang babae, bat pamilya ko ang mamamanhikan?" sabi sakin ni
Sanya.

"Ay oo nga, sorry naman! Bakit galit ka?" sabi ko at tumawa.

"Magbabakasyon lang sila doon since may beach house kami" sabi ni Josh.

"How about you Cloud? Are you going somewhere?" tanong ko.

"How I wish to spend my sembreak with you" sabi nya sabay ngiti. Pabiro naman akong
hinampas ni Josh. "But I need to go to States dahil kailangan ng Dad ko ng tulong
sa company, at the same time para matuto na din akong mamahala nun" sabi nya.

"Wow naman, sige na kayo na mga may gagawin ngayong sembreak"

"How about you Aki?"

"Wala! Taon taon naman, taong-bahay lang ako pag sembreak kaya mukhang this year
ganoon pa din."

"Too bad, sama ka na lang sakin?" napatingin ako kay Cloud. "Just kidding" bigla
nyang dagdag.

Buti naman at nagbibiro lang sya dahil siguro alam nya na din ang magiging sagot
ko. Gusto ko din magpunta ng states pero hindi naman ako papayagan ni Thunder.

Nagkwentuhan lang kami ng nagkwentuhan hanggang mapagpasyahan naming umuwi dahil

baka abutan kami ng alanganing oras sa daan.

Pasakay na sana ako ng kotse ko para umuwi ng tawagin ako ni Cloud.

Nauna ng umalis sila Sanya dahil mag iimpake pa daw to ng gamit, bukas na kasi ng
umaga ang flight nila.

Lumapit ako kay Cloud at nagulat ako ng ilahad nya ang kamay nya. I gave my hand to
him and smiled.

Nagulat ako ng yakapin nya ko. Gusto ko sanang umalis pero masyadong mahigpit ang
pagkakayakap nya sakin na para bang ayaw nya kong pakawalan.

"Let's stay like this for awhile" sabi nya kaya hindi na ko pumiglas pa. Sinandal
ko na lang ang ulo ko sa chest nya.

Nagulat ako ng maramdaman kong dahan dahan kaming nagsu-sway at nagsimula na syang
kumanta.

0ߎ What day is it? And in what month?

This clock never seemed so alive
I can't keep up and I can't back down
I've been losing so much time

'Cause it's you and me and all of the people with nothing to do, nothing to lose
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you

All of the things that I want to say just aren't coming out right
I'm tripping on words
You got my head spinning
I don't know where to go from here

'Cause it's you and me and all of the people with nothing to do, nothing to prove
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you

Something about you now

I can't quite figure out
Everything she does is beautiful
Everything she does is right

'Cause it's you and me and all of the people with nothing to do, nothing to lose
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you

And me and all of the people with nothing to do and nothing to prove
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you ְߎ

Hinayaan ko lang syang isayaw ako habang kumakanta sya. Nakakarelax ang boses ni
Cloud, ewan ko ba kung bakit ko sya hinayaan, ni hindi ko na nga alam kung may mga
nanonood na ba samin.

Sobrang sarap pakinggan ng pagkanta nya.

Maya maya ay tumigil na sya at lumuwag na ang pagkakayakap nya sakin kaya lumayo
ako ng bahagya

Pero nagulat ako ng hawakan nya ang baba ko kaya napatingin ako sa kanya.

Nakita kong para syang naging emosyonal.

I bit my lip, totoong gwapo si Cloud.
Maganda siguro ang genes ng pamilya niya.

"I'm sorry if I hugged you without your consent" sabi nya.

"It's okay! Are you crying? Please wag, I told you, dapat iniwasan mo na lang ako
para hindi kita nasasaktan Cloud, I don't want to hurt you"

"I know" huminga sya ng malalim para siguro pigilan ang emosyon nya. Nakaramdam
naman ako ng kurot sa puso dahil ayoko syang nakikita ng ganito.

"I'm really sorry Cloud, I don't mean to hurt you" naiyak na ko at nauna pa ko sa
kanya.

"Sssshhh sshhh don't cry my princess, wala kang dapat ipag sorry, dapat pa nga
akong magpasalamat dahil since dumating ka sa buhay ko, I've never been this happy.
Kaya kahit masakit, kahit alam kong mahirap maging posible, hindi ko kayang sukuan.
I don't ever wanna give up on you Aki, you are my everything now"

"No! Hindi, wag mong hayaang umikot ang mundo mo sakin, masasaktan at masasaktan
kita"

"I don't care, kung makuha man kita o hindi, as long as I gave it my best shot. I
won't ever regret loving you. Cause you are worth it Akira"

"Cloud---" iyak na ko ng iyak,

Sa dami dami ng nanligaw sakin, tanging si Cloud lang ang nakapagparamdam sakin na
ganito ako ka importante kaya sobra akong nagi guilty dahil nasasaktan ko ang taong
wala namang ginawa kundi ang mahalin lang ako.

Kung natuturuan lang sana ang puso, siya na ang pinili ko pero kahit anong gawin
ko, si Thunder ang pilit na sinisigaw nito.

Love is foolish.

"Maybe I just got too emotional dahil two weeks tayong hindi magkikita, natatakot
din siguro ako dahil malaki ang posibilidad na wala na talaga akong balikan pag
balik ko, pero no matter what, I will always be here for you."

Pinunasan nya ang luha ko.

"Smile for me, ayoko namang magbakasyon sa amerika na ang huling memory mo sakin is
pinaiyak kita" he chuckled and encouraged me to smile.

I smiled at him. Oh God! How lucky the woman that is destined for Cloud.

"Ayan, mas maganda ka pa din pala kapag nakangiti" sabi nya.

"Baliw ka" sagot ka.

"I love you Akira, at sa pagbalik ko mas mamahalin pa kita at wala kang magagawa
para pigilan yun"

Magsasalita pa sana ako ng bigla nyang hawakan ang magkabilang pisngi ko at gawaran
ako ng halik.

Halik sa noo.

"See you soon my princess, take care. I love you" pagkasabi nya nun ay tumakbo na
sya papunta sa kotse nya. He is even waving goodbye while running.

Na froze na ata ako sa kinatatayuan ko. I smiled, if only Thunder can love me just
like how Cloud loves me.

Imposible.

They are two different person.

Yung isa mahal na mahal ako at

Yung isa mahal na mahal ko.

------
To be continued.

Sinong kinilig? Hahahaha

Team Ulap? Team Kulog?
Comment to motivate me!

- Noona KayeEinstein

Chapter 12: Mail [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

 Akira's POV.

"Aki, ito yung juice mo" sabi sakin ni Yaya Minda sabay lapag ng isang baso ng
orange juice.

"Thank you Yaya" sabi ko. I smiled at her. I looked at my juice and circle my
finger on its rim. I heaved a sigh.

"Mukhang bored na bored ka na anak" pagpuna sakin ni Yaya Minda.

"Sobra yaya, inggit na inggit ako kay Sanya, parang ang saya-saya sa pinag-
babakasyunan nya kasama si Josh. Gosh! Bakit pa kasi naimbento yang instagram na
yan! Panay tuloy ang share ng maldita, iniinggit talaga ako. I wanted to go out
pero ayoko namang mag isang magbakasyon. Gusto mo bang magbakasyon kasama ako ya?"
tanong ko habang nagpa puppy eyes sa kanya.

"Aba'y bakit ako ang niyayaya mo? Bakit di mo na lang yayain si Thunder na lumabas?
Magbakasyon din kayong dalawa" suggest ni Yaya.

"As if Yaya, parang di mo kilala si Thunder. Ang tagal ka na naming kasama at alam
mong imposible pa sa imposible yan. Isa pa, may teacher's conference sya kaya baka
magalit lang iyon kapag nagyaya ako ng bakasyon, buti pa sya may pinagkaka busy-
han, samantalang ako, ito nagbibilang ng strands ng buhok ko"

Tatlong araw na kong bored na bored, literally. Wala akong ginagawa kundi matulog,
kumain, mag surf sa internet, libutin itong bahay and repeat.

Gusto ko mang lumabas, wala naman akong mayayayang sumama sakin dahil lahat ng
kaibigan ko ay nasa bakasyon. So yeah, I'm spending my sembreak in this freaking
boring house.

Mabuti sana kung in a good relationship kami ni Thunder, e di sana kahit mag cuddle
kami buong maghapon, matutuwa pa ako pero nganga, inuuna nya talaga ang trabaho.
Sino nga ba naman ako?

"Ikaw talaga Aki, mapagbiro ka pero hindi mo ba alam na huling araw nya na doon sa
conference na yun. Nasabi nya sakin kahapon"

"Talaga? Buti na lang sayo sinabi nya" I sighed. "Kung tapos na ang conference nya
ibig sabihin, dito na lang din sya sa bahay?"

"Mukhang ganun nga Aki, kaya yayain mo na syang magbakasyon" pag uudyok pa din
sakin ni yaya.

"Yaya, seryoso, imposible talaga. Hindi na ko aasa lalo at si Thunder ang yayayain"
"Okay sige hija, magluluto muna ako sa kusina, ubusin mo yang juice mo at wag mong
laruin"

Tumango ako at ngumiti ng hawakan nya ang ulo ko bago umalis.

Ininom ko na lang ang juice ko. Pang 3rd day ko na at 2 weeks pa ang bubunuin ko.

Nanonood ako ng TV sa sala namin, hinihintay ko na lang na makaluto si Yaya Minda

para makakain na at makatulog na ko.

Nakailang lipat na ko ng channel dahil ultimo palabas ata ay nakakaboring. Narinig

kong may pumarada ng kotse at alam kong si Thunder na yun.

Lately ay napapadalas na ang pag uwi nya dito pero hindi ko na lang pinapansin
dahil baka mabati.

I heard the main door opened kaya lumingon na ko at nakita ko na ang pinaka gwapong
lalaki na nakita ko sa tanang buhay ko.

Patay na patay Aki?

Naka black suit sya ngayon. Napaka formal at ang lakas ng dating. I heard, speaker
sya dun sa conference na dinaluhan nya. Nangangamoy ang pabango nya. Napaka manly
at ang lakas maka gwapo. Nasabi ko na bang gwapo ang asawa ko sa kahit na anong
suotin nya? At much more gwapo sya pag naka formal.

"Quit staring, it's rude" napapitlag ako ng magsalita sya, grabe ganun ba ko
katagal akong nakatitig sa kanya?

"Sorry, I mean, good evening" sabi ko sa kanya at ngumiti.

"I didn't know you like watching series?" sabi nya kaya awtomatiko akong napalingon
sa TV, at ayun na nga, nasa isang channel sya na di ko alam na ang pinapalabas ay
yung series na hindi ko rin alam.

Magsasalita pa sana ako ng biglang sumulpot si Yaya Minda.

"Aki hija, ay nandyan ka na pala Thunder, tamang-tama at luto na ang hapunan.

Halina't kumain na kayo" pagtawag samin ni Yaya Minda.

Tumayo agad ako dahil nagugutom na ko. Nakita ko namang nilapag ni Thunder ang mga
gamit nya sa couch at mukhang susunod na din samin.
Umupo na kaming dalawa ni Thunder at nagsimula ng kumain. Napaka tahimik kaya
nakaramdam na naman ako ng matinding boredome at awkwardness.

"Thunder?" tawag ko sa kanya.

Huminto naman sya sa pagkain at tumingin sakin.

"What is it?" tanong nya.

"Sobrang boring kasi dito sa bahay baka pwede tayong lumabasor mas better mag
outing?" tanong ko sa kanya. Nag puffy eyes pa ko. I hope it will work.

Kinakapalan ko na talaga ang mukha ko, aba malay mo pagbigyan.

Hindi pa sumasagot si Thunder ng pumasok si Yaya Minda.

"Thunder, may dumating nga palang mail para sa inyo" sabi nito kay Thunder at sabay
abot ng envelope dito. "Maglilinis lang muna ako ng sala" umalis din naman agad si
Yaya Minda.

Napatigil ako sa pagkain dahil na curious ako kung ano bang laman nung mail. Normal
naman na nakakatanggap sya ng sulat dahil nga teacher sya.
Binuksan ni Thunder yun at ilang minuto pa magkatapos nya basahin ang nasa loob nun
ay bumaling ng tingin sakin.

"Akira, it looks like your wish has been granted" sabi sakin ni Thunder.

Naguluhan ako, anong wish? Yun bang aalis kami? Before pa ko magtanong ay inabot
nya sakin ang envelope kaya dali-dali ko itong tiningnan.

Dalawang plane ticket at isang letter.

To: Mr. and Mrs. Montenegro

Since it's your semestral break, you both deserve to have a good time. Spend some
quality time together. Have fun and of course we want our grandchild! Goodluck on
your first honeymoon.

- Mom and Dad

Halos mahulog ang panga ko, okay na sana na binigyan nila kami ng plane tickets at
magbabakasyon kaming mag asawa pero yung banggitin pa yung about sa grandchild at
honeymoon.
Naku pasalamat talaga sila at nasa ibang bansa sila.

Nakakahiya pero at the same time nakaka excite. Totoong first honeymoon namin ito,
dahil nung kinasal kami hindi naman kami nag honeymoon dahil we all know na
napipilitan lang si Thunder at masyado pa kaming bata nun. Na e-excite ako kasi I
will have Thunder all by myself for a couple of days baka ito na yung hinihintay
kong pagkakataon. Kung saka-sakali baka dahil dito mag work out ang marriage namin.

"I guess you better start packing now" sabi ni Thunder.

"Ha bakit?" awtomatiko naman akong napatingin sa plane ticket at naka indicate na
oras ng flight nito.

Napanganga ako sa date at oras? What?! Ganun kaaaga?! Nagbibiro ba ito? Hindi na ko
makakatulog nito! Pero actually, hindi rin naman ako makakatulog dahil sa
excitement.

Napahinto ang pagmununi ko ng tumayo na si Thunder, siguro para na rin mag ayos ng
gamit.

Vacation here I come!

Can this be the key?

Will this lead me to our happily ever after or will it end to another heartbreak
and rejection that I might not take anymore?

------
To be continued

Short update! Babawi later or bukas or kung kelan hindi busy si Author pero the
more na madaming nagko comment at vote namo motivate ako. Grabe pang #643 na ata
tayo sa romance. Not sure if nag rank down or up but still thankful!

Ayun, brace yourself sa mga susunod na update, ilan sa mga kahilingan nyo ay
magkakatotoo na. Not sure if some will stay with Team Ulap or Team Kulog. Ihanda
ang sarili hahaha!

Vote and Comment

- Noona

Chapter 13: Holding Hands [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

 Dedicated to: CynthiaPalmerolaGard, Super_girl020, Kookieselle, LeoQ03,
1Dark_143, and lairahme.

You guys rock my world as a writer, your comments are really motivating me. I
really love you guys. You are my forever bibies! xoxo ְߒ‫ߒװߒװ‬

----

Akira's POV.

Nakailang check na ko sa bag na dadalhin ko, actually isang maleta at may backpack
pa ko pero feeling ko nga kulang pa ito. Kaya check ako ng check kung may kulang pa
at nakalimutan ako.

Buti na lang, marami-rami akong swimsuit at sunblock na binaon. Sobrang ready at

excited na ko sa araw na ito.

Sinilip ko ang relo ko at nakita kong ilang oras na lang pala ay dapat nasa airline
na kami.

Napahinto ako sa ginagawa ko ng may kumatok sa pinto ko at walang sabing binuksan

yun. Sino pa ba? E di ang magaling na mister ko.

"Don't tell me you're not done yet?" tanong nya.

"Chinicheck ko lang naman kung may kulang pa" sagot ko sabay pout.

"What? May kulang pa dyan? That's two bag already Akira, hindi tayo doon titira!"
ramdam na ramdam ko ang pagka-iritable sa boses nya. "Akin na nga tong mga to"
nagulat ako ng bitbitin ni Thunder ang mga bagahe ko.

Napansin ko din na naka backpack sya pero yung kanya di hamak na maliit lang kesa
sakin at isa lang.

"Ako na maglalagay nito sa kotse, baka mamaya maisipan mo pang dalhin tong buong
bahay" pagkasabi nya nun ay bumaba sya.

Napangiti ako, what Thunder's doing right now is giving me hope, so much hope that
this vacation will be really great and that this can help fix our marriage.

Pagbaba ko ay narinig ko ng pinapaandar na ni Thunder ang makina ng sasakyan kaya

nagmamadali ako papunta sa kanya. Nakasalubong ko si Yaya Minda.

"Bye Yaya Minda! See you when we get back!" pasigaw kong sabi habang tumatakbo
papuntang garahe.

"Sige Akira, mag enjoy kayo ni Thunder" paalam nito sakin.

Agad agad akong sumakay sa kotse ni Thunder, grabe first time kong makakasakay dito
nang hindi injured. Alam ko kasi sinakay nya lang ako dito nung dinala ako sa
ospital at nung pauwi naman ay dito rin ako sumakay dahil di ko pa kayang
magnaneho.

Namangha ako while looking at his car, bukod sa high-end car ito ay dito ko
napapatunayan that Thunder is an OC. Sobrang linis nya at ang pabango nya ay amoy
na amoy rito.

"Umidlip ka muna, hindi ka yata natulog kakaayos ng gamit mo, one hour away pa
naman tayo mula sa airport" sabi sakin ni Thunder.

Tumango lang ako at isinandal ang ulo ko sa bintana.

Tiningnan ko sya pero diretso lang ang tingin nya sa daan. Masyado syang focus sa
pagmamaneho kaya nagkaroon ako ng chance para titigan sya.

Sa gwapo ba naman nitong asawa ko, sinong hindi mahuhulog. He's so damn perfect for
me.

"Quit staring Akira, I told you to go to sleep hindi ang titigan ako" pagkasabi nya
nun ay binalingan nya ko ng tingin pero mabilis din nya namang inalis yun at
binalik ang atensyon sa pagmamaneho.

Damn those chocolate eyes. You really can't resist them.

"Yes prof, oo na iidlip na po" yun na lang ang sinagot ko. Gusto ko sanang sabihin
na

Pwede bang i holding hands mo na lang ako habang nagmamaneho?

Yun ang usually kong napapanood sa palabas. Pero wag na lang baka masira ko pa mood
nya at iwanan nya ko sa kalsada.

Triny kong pumikit, triny kong umidlip pero no work dahil after 10 minutes ay
dumilat na ko, I can't sleep! I am so excited!

"Hindi ako inaantok" sabi ko kay Thunder.

"Hmm fine" maikling nyang sagot.

"Thunder?" tawag ko sa kanya.

"What?" nilingon nya ko ulit.

"Can we, can we?" hindi ko matuloy ang sasabihin ko dahil baka magalit sya.

"Can we what?" lumingon sya sakin at maya-mayang binabalik sa daan ang tingin.

"Uhm, I am just thinking if you know, if we can we hold hands?" whoo! Buti nasabi
ko din. Grabe kanina ko pa talaga gusto yung ilabas.

Hinihintay kong sumagot sya pero wala. Hala! Baka nagalit na sya sakin.

"Joke lang, wag ka ng magalit, napanood ko lang kasi sa isang kdrama na ganoon" yun
na lang sabi ko.

Patay ako, nasira ko na ang mood. Grabe ka naman kasi Akira! Masyado mong
pinapahalata kung gano ka kapatay na patay sa kanya.

I sighed at tumingin na lamang ako sa labas.

Magbibilang na lang ako ng color red na sasakyan.

Pero halos mapatalon ako sa upuan ng hinila ni Thunder ang kamay ko and held it.

He is driving using his left hand at hawak naman ng kanang kamay nya ang kamay ko.

Hindi pa masyadong nagsisink in sakin pero totoo ba to? Magkaholding hands kami?
Hawak nya ang kamay ko habang nagmamaneho sya? Totoo lahat ito diba?

"Don't say anything or I'll let go of it" sabi ni Thunder kaya sinign ko pang sini
zipper ko ang bibig ko.

Okay lang kahit habang buhay na kong hindi magsalita kung habang buhay naman syang
nandyan para hawakan ang kamay ko.

Yung puso ko parang sasabog kahit sa simpleng holding hands lang namin. I feel so
electrified. Does he feel it too? Ramdam nya kayang kinikilig ako?

Damn! Sana nag holding hands kami ng tanghaling tapat at sa Edsa kami nagdaaan para
traffic, para matagal nyang hawak ang kamay ko diba?
Pakiramdam ko mawawasak na ata ang bibig ko kakangiti.

Makalipas ang isang oras ay nagpark na kami malapit sa airlines at ayun na nga
binitawan na ni Thunder ang pagkakaholding hands namin pero binuhat nya pa din
naman ang mga gamit ko kaya ayos lang.

May sumalubong saming lalaki, inabot ni Thunder ang susi ng sasakyan. He will take
home the car for him.

Papasok pa lang kami sa entrance ay halos mabalian ng leeg ang mga babaeng
nadadaanan namin kakatingin kay Thunder.

Humanap nga kayo ng sarili nyong asawa!

Minsan di rin okay na may sobrang gwapong asawa, baka mapaaway ka.

Hindi ko namalayan ang oras kaya tuwang-tuwa ako ng makasakay na kami sa eroplano.

Naayos na ni Thunder ang gamit namin at nakaupo na kami ngayon.

Hindi ko napigilang humikab, jusko ngayon pa ko inantok. Ano ba naman yan!

Nakakantok kasi yung paligid at hindi nga ako nakatulog kaya ganito ang ending.

Napahikab na naman ako, kaya naisipan ko ng pumikit para matulog. Sumandal na ko sa

bintana dahil pumayag si Thunder na ako ang umupo dito.

Kaso bigla naman akong nauntog ng magsimulang umandar na ang eroplano. Napahawak
ako sa noo ko, kamalasan naman talaga.

Nagulat ako ng hawakan ni Thunder ang ulo ko at ihilig iyon sa balikat nya.

"I told you, dapat kasi natulog ka kanina" sabi nya.

"Thun--"

"Sshhh sleep" sabi nya at naramdaman kong hinawakan nya ang mga kamay ko.

I fell asleep while our hands are clasped together.

If this is a dream, papatayin ko kung sino man ang gigising sakin.

I don't understand why Thunder is doing this but I don't care. It makes my heart
flutter.

Sana talaga maging maganda ang bakasyon naming ito.

-------
To be continued.

Pinagbigyan ko lang kayo haha bukas pa dapat talaga ako mag a update.

Thank you talaga sa mga nagko comment at vote. Dahil sa inyo tumataas ang rank ng
MPMH
Please continue and do recommend it.

Mag a update agad ako pag madaming comments at vote. Hahaha.

So what can you say?

Dumadamoves na ba si Thunder?
Is this for reeeeeaaaaaalllll?
Sinong kinilig? Suggestions?

- Noona KayeEinstein

Chapter 14: Her Dream [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

We're finally here!

Nagtatakbo ako sa puting buhanginan.

Ang ganda talaga dito, one look at parang inaagaw ang hininga mo ng tanawin lalo na
ng asul na asul na dagat.

"OMG! OMG! Ang ganda talaga dito sobra!" sabi ko sa kanya at napansin kong napataas
ang boses ko dahil sa excitement.

"Keep it down Akira, di kailangang sumigaw. It's not like it's your first time
here" sabi ni Thunder.

"Kahit na, namiss ko mag Boracay no! Ang last na punta ko dito is hindi pa tayo
kasal, kaya tuwang tuwa akong makabalik dito" sabi ko habang sinisipa sipa pa ang
buhangin. Hawak ko ang sapatos ko na hinubad ko, pagkababang-pagkababa ko ng
sinakyan namin.

"Whatever" he said. "Pwede bang mag check in na muna tayo, kasi mabigat yung bag
mo, mukhang totoo yung sinabi kong dinala mo ang bahay" he added, hawak nya pa rin
ang gamit naming dalawa.

Nakalimutan ko iyon kaya nag peace sign na lang ako sa kanya.

Tumalikod sya at sumunod na ko sa kanya papasok sa hotel.

Nasa likod lang ako ni Thunder habang papasok sa hotel. Mangha-mangha ako sa itsura
at linis ng hotel pero nawala ang ngiti sa labi ko ng makarating kami sa front
desk.

Ngiting ngiti yung staff kay Thunder. Inipit pa nito yung buhok nya sa gilid ng
tenga nya at halatang nagpapacute. Kung warfreak lang talaga ako, sinabunutan ko na
agad to.

"Hi, good morning sir! How may I help you today?" sabi nito. May pa how may I- how
may I help you today pa syang nalalaman. Bakit pwede ba yung how may I help you
tomorrow? Bwisit.

Nakita kong may binulong sa kanya ang isang staff.

"I'm sorry to inform you sir but there's no more room vacancy but I know a place
where you can stay" sabi nito sabay bigay ng seductive look kay Thunder.

Please lang pigilan nyo ko, ipapalunok ko sa kanya lahat ng keycard na makikita ko.

"I'm also sorry to inform you miss whoever you are that I am not here to flirt you,
I am here with my wife" tumingin si Thunder sakin kaya tumabi ako sa kanya. "We
have a reservation under the name of Mr. And Mrs. Montenegro. Can we have the
keycard, so that you can stop whatever the hell you are doing?"

Spell savage? Gusto kong tawanan ng matindi yung babae kaso hindi na lang sobrang
pagkapahiya na ang inabot nya sa Thunder ko. OMG! Kinikilig ako sa I'm here with my
wife daw! Feeling ko tuloy ang ganda-ganda ko which is 99% true.

My goodness beat that!

"I apologize ma'am and sir. Here is your card" binigay nya kay Thunder yung card ng
nakayuko at kinuha naman ito nung huli.

Buti na lang talaga, sagot nila Mom and Dad tong honeymoon whatever namin dahil
bukod sa sagot na nila ang plane ticket namin, pati hotel reservation ay sila na
ang nag ayos dahil kung nagkataon wala kaming tutuluyan dahil peak season ngayon
dahil nga sembreak.
Pero isa lang ang keycard? Nanlaki ang mata ko sa realization. Iisa lang ang card
na inabot kay Thunder kaya ibig sabihin ay iisa lang ang kwarto? Magshe-share kami?
Totoo ba to? OMG! Makakasama ko sa iisang kwarto at isang kama si sungit for couple
of days.

Namula naman ang mukha sa realization ko na yun.

Tumigil ako sa pag iisip ng kung anu-anong bumukas na ang elevator sa floor kung
saan kami magche-check in.

Pagpasok ko sa loob ng suite namin, which is a presidential suite by the way ay

halos malaglag ang panga ko. Sobrang ganda at laki nito pero napadako ang paningin
ko sa may kama, iisa nga lang ang kama gaya ng ini-expect ko.

Matutulog ba ko sa sofa o si Thunder? Or magtatabi kami? The idea, almost electrify

my body. Kung saan-saan na ang narating ng utak mo Akira!

Nilapag ni Thunder yung mga gamit namin. Kinuha nya yung bag nya at inayos ang
gamit nya at maya maya tumayo na sya para pumunta sa banyo at magpalit.

Nilabas ko muna ang gagamitin ko. Since beach to, magsu-swimsuit ako at sanay naman
ako dahil nung dalaga pa ko ay madalas naka ganitong attire ako pag nagsi swimming
kasama si Sanya or pamilya ko.

I am actually proud of my body. I mean, we should all be! Hindi naman sa size mo
nagma matter yan, it is how you love yourself, doon nagsisimula ang confidence.

Pagkalabas ni Thunder ng banyo, naka rash guard na sya kaya bakat na bakat na naman
ang magandang built ng katawan nya, baka mapaaway na talaga ako sa mga babae dito.

Pumasok na lang ako sa banyo para mag ayos kesa kung anu-ano pa ang pumasok sa utak
ko.

Sumobra na siguro ang tagal ko sa banyo dahil narinig kong kumakatok na si Thunder.

"Wait lang, patapos na!" sigaw ko.

"Bakit ang tagal mo dyan? Tss. I'll just wait for you in the lobby." sabi nya.

Well that's Thunder, mabilis mag-init ang ulo at sobrang impatient.

"Okay!" sigaw ko at narinig kong lumabas na sya.

Binilisan ko na ang pagkilos dahil baka masira ang araw ng pinakamamahal kong asawa
at magdecide na mag-away na lang kami or worst, umuwi na.

I looked at myself in the mirror and I smiled, grabe kahit saan-saan kami nagkaka-
kain nila Sanya ay na-maintain ko ang katawan ko, I am wearing a red swimsuit tas
pinatungan ko sya ng see-through dress.

<img
src="https://img.wattpad.com/3c26ea562cf74e87f442a23adb636686ee411412/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f354977796c4338707443572d33413d3d2d3433383831363030342e313464303
436653938656666303537633932323736343832313235382e6a7067" style='max-width:90%'>

Sumakay na ko ng elevator para bumaba. Pagkalabas ko ng elevator ay tumingin halos

lahat ng nasa paligid ko.

Ako lang to guys? Charooot

"Gosh girl, ang ganda nya. Nakaka insecure"

"Oo nga, bakit ang unfair ng mundo satin."

"Grabe men, yung curves."

"Hindi lang curves, maganda pa."

"Mag isa lang ba sya? Single kaya? Lapitan natin"

"Just my type, she's gonna be my girl"

Naririnig ko ang mga usap-usapan habang naglalakad ako sa lobby pero hindi ko na
lang pinansin at nag pretend na hindi ko sila naririnig. Wag na silang umasa dahil
isang lalaki lang ang kinakabaliwan ko, yun nga lang di ako bet.

Speaking of him, nasaan na ba si Thunder?Luminga-linga ako sa paligid para hanapin

sya.

"Okay yes, I'm on a vacation right now, I'll sign the paperworks once I get back.
Thank you. Bye" napalingon ako sa likod ko dahil narinig ko ang boses ni Thunder.

Napangiti ako dahil nasa likod ko nga sya, at mukhang kakatapos lang ng tawag nya.
"Hi, nandyan ka lang pala!" bati ko sa kanya kaya napatingin sya sakin.

Am I imagining things right now, dahil nag jaw drop ata sya.

Sabi ko nga, ako lang to!

Pero bago ko pa sya maasar ay kumunot na ang noo nya na parang puzzle ako sa
harapan nya.

Shoot sabi ko nga, si Thunder lang to!

Sya lang ang malakas.

"What are you wearing right now?" sabi nya habang pino-point ang suot ko.

"What? Swimsuit?" sagot ko sa kanya while giving him a weird look, hindi ba
obvious? Hindi nya ba alam ang tawag dito? Pano sya naging professor?

"I know, what I mean is why are you wearing that?" nakita kong mas kumunot ang noo
nya. "People are looking at you"

"So what? This is a beach? I am not supposed to wear a gown right? Tara na? Gusto
ko ng mag swimming. Grabe dahil maaga pa ay maganda pa sa balat ang araw kaya tara
na!" sabi ko at tumalikod na ko para makalabas na dahil atat na atat na talaga ako
mag swimming.

Pero nagulat ako ng may magbalot sakin ng tuwalya at bigla bigla akong buhatin.

He is carrying me like a pig!

"Put me down Thunder! What's wrong with you?" sigaw ko. Hinahampas ko ang likod nya
dahil pinagtitinginan na kami ng tao.

Nagulat ako ng huminto sya sa harapan ng mga lalaking nagbubulungan kanina.

"I thought you we're talking about someone else, I didn't know that you're talking
about her. I'm sorry to informed you but my wife is off-limits" nanlaki ang mata ko
sa sa sinabi nya sa mga lalaki.

Ano ba naman to? Kulang na lang iisipin kong possessive sya.

Lumakad na kami ulit at sumakay sa elevator at kahit nasa elevator na kami ay hindi
nya pa din ako binababa.
Ano ba naman, magsu swimming lang!

Pagkapasok sa kwarto ay binagsak nya ko sa kama at mabilis ko syang sinimangutan.

"Ouch! Ano bang problema mo?!" naiinis kong tanong sa kanya.

"Hindi pa ba obvious? You! You change your clothes right now! Wala akong pake kung
mag gown ka, basta magpalit ka na" nakita ko yung galit sa mata nya.

"Thunder pero beach ka--"

"NOW!" I was interrupted by him. Nakita kong inis na inis sya. Napahilamos pa nga
sya sa mukha nya ng umupo sya.

"You will not go down, if you will wear those swimsuits" sabi nya. Kaya tumayo na
ko para pumasok sa banyo.

"I really wish I could lock you up in here, so no guy will be able to look at you"

Hindi ko na narinig yung sinabi nya dahil napakahina lang nun. Gusto ko sanang i-
clarify pero pumasok na lang ako sa banyo. Mamaya maging si hulk pa sya kapag
nagtanong pa ko.

Buti na lang talaga nakapagbaon ako ng rash guard ko kung hindi, malamang nakapang-
alis akong magsi swimming. Bigla bigla kasing umiinit ang ulo nung isang yun.

Napahinto naman ako sa realization ko. Hindi kaya ayaw ni Thunder na mag swimsuit
ako dahil nagseselos sya sa mga lalaking tumitingin sakin? Namula naman ako ng todo
sa naisip ko, so does that mean na nagkaka-feelings na sya para sakin?

Imposible, pero sana oo dahil sa loob ng tatlong taon namin, ngayon lang sya naging
ganyan sakin.

Pagkalabas ko ng banyo ay nakita kong tumingin sya sakin. Umiling sya pero tumayo
na din.

Sa wakas makakapag swimming din.

Buong araw ay nagtampisaw lang kami sa beach, nag jetski pa nga kami at hindi kami
tag-isa, pumayag sya na i-angkas ako! Ang sarap sarap sa pakiramdam na habang
nakasakay ako sa likod nya ay yakap yakap ko sya.

Buti at nawala ang pagka bad mood ni Thunder dahil tumatawa-tawa naman sya at
mukhang nag enjoy na din.
Nung sumapit ang gabi ay kumain kami sa seafood restaurant.

Nakakatuwa dahil si Thunder pa ang nagbalat ng mga hipon na kakainin ko dahil

lumaki akong ipinagbabalat ni Yaya or ni Mom, kaya hindi ako marunong. I never knew
he can be such a gentleman and sweet.

Maybe in our 3 years of marriage ngayon ko lang talaga tuluyan pang nakikilala ang
asawa ko kahit pa noong bata kami ay patay na patay na ko sa kanya. Mailap kasi sya
tao, he has this walls.

"Sige na sa kama ka na matulog, sa couch na ko" sabi nya habang kumukuha ng unan sa
kama.

"Wag na, ako na lang" sagot ko dahil nahihiya ako dahil sobrang ang caring nya na
simula ng umalis kami ng Manila at lahat halos ng gusto ko ay pinagbibigyan nya.

"Wag ng makulit Akira, okay? I'm being nice" sabi nya, tatalikod na sya pero
mabilis kong hinawakan ang braso nyakaya tiningnan nya ko.

"Okay sige dito na ko sa kama, pero dito ka na din, maglagay na lang tayo ng unan
sa pagitan? Okay ba yun?" pakiramdam ko nag akyatan lahat ng dugo ko sa mukha ko.

Hindi naman ako nag o-offer ng sex pero grabe yung hiyang nararamdaman ko.

Nakakahiya pero ilang araw lang din naman at susulitin ko na atleast makakatabi ko
sya sa isang kama. Hindi ko kasi alam baka pagkatapos nito, iba na naman ang ugali
nya. May pagka bipolar kasi sya kaya habang mabait at may pasensya pa sya ay ima-
maximize ko na.

"You sure?"

"Yeah" sagot ko at ngumiti pa sa kanya.

"Fine" pagkasabi nya nun ay inayos nya na ang kama, naglagay na nga sya ng unan sa
gitna. Buti na lang king size bed ito, kasya nga ang apat dito!

Humiga na sya at ako din parehas kaming nakatingala sa kisame.

Pagkahiga ko ay naramdaman ko ang pagod. Super nag enjoy ako ngayong araw na ito
kaya kahit ang dami naming ginawang activities ay ngayon ko lang naramdaman yung
kapaguran.

Nakakapagod pero sobrang fulfilled ako.

"Are you sleeping?" tanong nya. Dahil na din sa unan ay hindi kami masyadong
magkakitaan.

"Nope, why?" tanong ko.

"Tell me Aki, what do you really want?" tanong nya kaya bumilis ang tibok ng puso
ko. Unang beses yata naming mag usap ng hindi nagsisigawan at nag aaway.

Parang ang sincere ng talk na ito.

"What do you mean?" tanong ko dahil hindi ko kasi magets ang ibig nyang sabihin.

"Ano ba talaga ang gusto mong mangyari sa buhay mo?" tanong nya ulit.

Saglit akong napaisip. Ano nga ba talagang gusto ko?

"Dati, nung bata pa tayo, hindi naman lingid sa kaalaman mo na gusto kita, sobrang
gusto kaya ipinangako ko sa sarili ko na kung hindi ikaw ang mapapangasawa ko,
tatanda na lang akong dalaga kaya laking tuwa ko ng dahil sa magulang ko naipakasal
tayo. I know it's a selfish dahil alam kong napilitan ka lang, pero hindi ko
napigilan at nagpaka selfish na nga ako at ito na nga tayo mag asawa na. Gusto ko
lang naman kasi, yung makasama ka hanggang sa huling hininga ko, gusto kong
tumandang kasama ka. Magka anak at magkapamilya kasama ka. I wanna do all the
things with you. Noong una akala ko, absurd yung idea ni dad na magka anak tayo
pero later on napag isipan ko, if we are really gonna have a divorcement" a tear
fell from my eyes "mas okay sakin kung may anak tayo, kung magkaka anak ako from
you at least I have a remembrance from you na once I married the man of my dreams
na hindi lahat yun guni-guni lang" pinunasan ko ang luha ko and then I faked a
laugh. "Oh ayan alam mo na ngayon kung gano ako kabaliw sayo?"

"Do you really think I will be able to have a kid and leave you?"

I yawned kasabay ng pagsasalita nya kaya hindi ko na naman naintindihan.

"Ano yun?"

Hindi sya sumagot, nakatulog na ba sya?

"Goodnight Akira" yun lang ang sinagot nya at binalot na ng katahimikan ang hotel
room namin.
Ilang oras na ang nakalipas pero nakatulala pa din ako, hindi ko kasi alam kung
tama bang sinabi ko iyon kay Thunder lahat.

Gusto ko sanang bawiin dahil nahihiya ako.

Gisingin ko kaya tas sabihin ko na it's a prank lang lahat ito.

Sinilip ko sya kung tulog na sya at nakita kong mahimbing na syang natutulog kaya
lumapit ako and I gave him a kiss on the forehead.

Mabilis magising si Thunder pero sa tingin ko dahil sa pagod ay nakatulog agad sya.

"Goodnight. I love you" pagkasabi ko nun ay nahiga na ko.

Maya maya ay nakaramdam na ko ng antok kaya napagpasyahan kong matulog na dahil

paniguradong masayang araw ang bubungad sakin kinabukasan.

Sana hindi pa rin masungit si Thunder.

Sana magtuloy-tuloy.
Sana maging okay na talaga kami.

-----
To be continued.

Nawawalan ng motivation si Author. Give me some! Give me some! Motivate me please

thru your comments.

What can you say?

Comment kayo ng ideas and suggestions.

Maraming salamat.

- Noona KayeEinstein

Chapter 15: Can't Help Falling Inlove With You [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND
(M...]

Akira's POV.

"Aki, I will just answer this call, don't go anywhere and stay here, I'll be back"
sabi sakin ni Thunder kaya tumango ako at nginitian lang sya.

Himala at nagpapa alam na sakin ngayon!

Tumalikod na sya at sinagot ang kanina pang ring ng ring nyang cellphone.

Kung sino man ang tumatawag, magpatahimik naman sana sya dahil even in our
vacation, umeepal pa din talaga yang trabaho nya.

Almost half an hour na kong naghihintay kay Thunder pero hindi pa din sya
bumabalik. Don't tell me, nag meeting sya while on the phone? Sa sobrang bored ko
ay napagdesisyunan ko ng mag swimming.

Langoy lang ako ng langoy pero nagulat ako ng maramdaman kong palakas ng palakas
ang alon, hanggang sa hindi ko na kinakaya ang malalakas na hampas ng alon.

I was trying to swim back to the shore ng magulat ako ng hampasin ako ng malakas na
alon kaya mabilis akong inalon sa shore.

"Ouch!" napasigaw ako sa sakit dahil naramdaman at nakita ko ang sugat sa hita ko,
tumama ako sa coral reefs na tuyo ng nasa may shore. May mga ilang bakasyonista na
din ang lumapit to see me dahil dumudugo na nga ang cut sa legs ko. Alam ko ang OA
pero nakakaiyak dahil tumatama yung salt water sa wound ko.

"Miss are you okay?"

"Do you want us to take you to a clinic?"

Ang daming nagbo-volunteer na tulungan ako pero ang nasa isip ko lang ay si
Thunder.
Naiiyak na talaga ako dahil nahihiya na din ako. Nasaan na ba sya? Yumuko na lang
ako sa tuhod ko dahil sobrang makirot na yung sugat at ayoko sa atensyon ng mga tao
dito.

Nagulat na lang ako ng biglang may bumuhat sakin kaya napatingin ako sa kanya.

"Thunder" sabi ko.

Hindi sya nagsalita at mabilis lang ako na inalis sa lugar na iyon.

Buhat-buhat nya ko at hindi nilapag kahit papasok na kami sa hotel, lumapit sya sa
front desk.

"I need a first aid kit, send it to our room" sabi ni Thunder. Nakita ko naman yung
sunud-sunod na pagtango nung staff.

Pagkapasok namin ni Thunder sa kwarto ay nilapag nya ko ng dahan-dahan sa kama.

Nakita kong ring ng ring ang cellphone nya at nag a-appear ang pangalan ng
secretary nya doon. He must've been really busy.

Dahil ayaw tumigil kakaring nun ay kinuha ni Thunder yun at sinagot.

"Seinna for pete's sake, please stop calling me right now! I already said I'm on a
vacation, so tell all of them to wait or get lost!" sigaw ni Thunder bago hinagis
yung cellphone sa kama.

Biglang tumunog yung doorbell ng unit na to kaya dali dali nya iyong pinuntahan at
pagkabalik nya ay may bitbit na syang box, marahil ito yung hiningi nyang first aid
kit.

Lumapit sya at umupo sa kama at hinarap nya ang binti ko at nagsimula ng gamutin
iyon. Napapa aray ako dahil mahapdi talagaׂ pero sinasamaan nya ko ng tingin.

"Is it hard to follow my instruction?" tanong sakin ni Thunder sakin habang patuloy
na ginagamot ang sugat ko.

"Sorry na" yun lang ang nasabi ko dahil baka kainin nya ko ng buo.

"Sorry? Puro na lang ba sorry? Alam mo bang sobrang nag alala ako nung di kita
makita sa pinag iwanan ko sayo, only to find you like this" I am looking intently
on him. Pokus na pokus sya sa paglilinis ng sugat ko kaya naman nagkakaroon ako ng
chance na mas matitigan sya.

Gwapo talaga ang asawa ko, kahit saan atang anggulo ko tingnan ay perpekto pero
bumilis ang puso ko ng ma realize ko ang huling sinabi nya.

Nag alala sya sakin? Ang isang Thunder Rein Montenegro ay nagsisimula ng mag alala
para sakin?

At trumiple ang kabog ng dibdib ko ng magtama ang mata namin.

"Why aren't you answering?" tanong nya sakin.

"Ang gwapo mo"

Wait?! What?! Nasabi ko ba talaga yun?Gusto kong tapikin ang ulo ko dahil na blurt
out ko ang iniisip ko dahil nataranta ako. Nakakahiya! Nakakahiya! Itinatakwil ko
na ang sarili ko! Pakiramdam ko ay nag akyatan lahat ng dugo sa mukha ko pero
mukhang hindi lang ata ako ang naapektuhan dahil nakita ko ang pamumula ng tenga
nya pero malakas syang tumikhim.

"Stop being silly Akira" sabi nya sakin pagkatapos nyang mag iwas ng tingin. Nakita
ko namang nilalagyan nya na ng band-aid ang sugat ko.

"Ang galing! Pano mo natutuhan yan?" tanong ko sa kanya. Iniiba ko ang usapan dahil
nakakahiya talaga ako!

"I guess simple placing of bandaid sa wound ay hindi naman kailangan ng medicine
course, right?" sabi nya tapos nag small smille sya sakin. Sobrang tipid naman
nitong lalaking to na kahit sa pagngiti pinagdadamutan ako.

"Can you walk?" tanong nya sakin.

Tumango ako at dahan dahang tumayo. Makirot sa una pero kaya ko naman maglakad
sadyang grinab ko lang ata ang opportunity na buhatin ako ng love of my life ko.

Ang landi mo Akira! Bawasan mo yan sizz! Pinagalitan ko ang sarili ko.

I smiled ng mapansing naka-alalay pala sakin si Thunder. I never knew that I will
this side of him. Pakiramdam ko mas lalo lang akong naiinlove sa kanya.

Since injured ako ay hindi na ko pinayagan pang mag swimming ni Thunder sa halip
nag stroll na lang kami sa isla at alam nyo ang nakakatuwa? Habang naglilibot libot
kami ay magka holding hands kaming dalawa. Asawang-asawa lang ang dating ko!

Hindi kaya mahal na din ako ni Thunder? Baka naman nahihiya lang syang mag confess?
Napangiti ako sa isiping yun, sana nga.

Lord, isang Thunder Montenegro lang po.

Tumingin ako sa salamin, nag ayos talaga ako ngayon dahil magdi-dinner kami ni
Thunder ngayong gabi! Naka beige na may lining na black na fitted dress ako ngayon.
Sa sobrang saya at excitement ko ngayong araw ay hindi ko na masyadong inalintana
yung injury ko.

Sumilip ako sa relo ko at nakita kong oras na para bumaba dahil baka pag natagalan
ako ay ma ruined pa ang masayang gabi namin.

Mamaya magyaya pa iyong umuwi! Iba pa man din ang mood swings nung lalaking yun.
Yung restaurant na kakainan namin is nasa may tapat lang ng dagat at ang mga tables
at chair ay naka set up sa buhanginan. Open area sya kumbaga.

Nung makababa ako ay nag diretso ako sa restaurant at lumapit ako sa receptionist.

"How may I help you ma'am?" magalang na tanong nito sakin.

"I'm Mrs. Akira Montenegro, I have a reservation under my husband's name, Thunder
Montenegro" sagot ko dito.

Ngumiti sya ng malapad. I think nasa early twenties pa lang sya.

"Kayo pala ang asawa ni sir, pinagtitinginan po kasi sya ng mga babae dito kanina
akala siguro ay single, gwapo naman po kasi talaga ang asawa nyo ma'am but seeing
you, ang ganda ganda nyo po! Bagay kayo ni sir" sabi nya.

"Maliit na bagay" sabi ko. "Just kidding" natawa sya pero mas natuwa naman ako sa
sinabi nya.

"This way po ma'am" sabi nya sakin kaya sinundan ko sya.

Nakita ko si Thunder na nakaupo na sa mesa sa di kalayuan at mas napansin ko yung

tingin sa kanya ng mga babae dito.

Tsk! Yung iba may kasama pang boyfriend o asawa pero kung makatingin sa asawa ko
akala mo sya ang menu dito.

"Grabe ang gwapo nung nasa kabilang table"

"Oo nga sis, pero bakit mag isa lang sya?"

"Ewan ko nga, gusto nyo lapitan ko? Teka magpakilala ako?"

"Ang daya girl dapat ako din!"

Napa roll eyes ako sa apat na babaeng magkakasamang kumakain na nadaanan ko. Ang
babata pa pero ang haharot na!

I looked at my wedding ring, suot ko naman talaga ito madalas, kung hindi sa daliri
ay kinu kwintas ko, I value this so much. Nakita kong tumingin sakin si Thunder.
Tiningnan nya ko ng mataman atsaka binigyan ako ng ngiti.
I smiled back.

Gusto kong magtititili, nginitian ako ng isang Thunder? What is happening to the
world? I swear hindi ko sya ginayuma guys, maganda lang talaga ako.

Tumayo sya nung makalapit ako at pinaghila pa ko ng upuan. Grabe? Ano bang meron sa
araw na to at pakiramdam ko ang ganda-ganda ko lalo dahil sa pagiging sweet sakin
ni Thunder.

"Sino yan?"

"Ay may date pala"

"Girlfriend ata"

"Asawa yata girl, naka wedding ring sila parehas"

"Sayang naman! Akala ko pa naman single sya. So gwapo pa naman!"

Awtomatikong napatingin ako sa kamay ni Thunder at natuwa akong makita na suot nga
nya ang wedding ring namin.

"Buti suot mo?" puna ko sa singsing nya.

"Why? Bawal ba?" tanong nya.

Ngumiti na lang ako at umiling, ano ba singsing lang, kilig na kilig na ko?

Habang kumakain kami ay nagkwentuhan lang kami ni Thunder ng tungkol sa bagay bagay
na hindi naman talaga namin napapag-usapan before. Feeling ko mas nakikilala ko pa
sya at nagiging close kami.

Napatingin ako sa mga taong sumasayaw sa beach. Nasa gitna nila ang isang bonfire.
Couple dancing in the night.
Napangiti ako dahil madaming sumasayaw na magkapares.

Laking gulat ko ng makita kong nakatayo si Thunder sa harap ko at nakalahad na ang

palad nya.

Magha hyperventilate ako, wait lang guys!

"May I dance you Mrs. Montenegro?" sabi nya sakin.

Forget about hyperventilating, I am gonna die tonight.

"Of course, Mr. Montenegro" sabi ko sabay bigay sa kanya ng kamay ko.

Tumayo na kami at naglakad sa dance floor.

Malamig ang paligid pero na-o-over power yun ng kilig ko.

We started slow dancing at gustong gusto ko ang tugtog.

0ߎWise men say

Only fools rush in
But I can't help falling in love with you
Shall I stay?
Would it be a sin
If I can't help falling in love with you?

Like a river flows

Surely to the sea
Darling, so it goes
Some things are meant to be
Take my hand,
Take my whole life, too
For I can't help falling in love with youְߎ

Ewan ko parang sinasabi ng kanta yung nararamdaman ko para kay Thunder.

Grabeeeeee, ano ba? Kukunin na ba ako ni Lord, bakit parang umaayon sakin ang
tadhana?

"Thunder?" tawag ko sa kanya.

Yung pagsasayaw naming dalawa parang nakayakap na kami sa isa't-isa. Nakasandal ako
sa chest nya at hindi ko ma explain kung gano ka komportable yung nasa bisig nya
ko. I feel so safe and secured.

"Hmm?" yun lang ang sagot nya kaya tiningala ko sya. Mas matangkad kasi sya sakin
kaya nung pagkatingala ko ay nagtama ang paningin namin.

"Why are you doing all of this?" tanong ko sa kanya dahil nakakapanibago kasi,
kakaiba talaga sya simula ng umalis kami sa Manila. Sobrang sweet at caring nya,
malayong-malayo sa normal na ugali nya.
Isipin mo, first date pala namin ito dahik halos ngayon nya lang kasi ako niyayang
mag dinner at candlelight dinner pa talaga.

"Kailangan ba talaga may rason?" sagot nya ng hindi pa din nagbi break ang tingin
namin sa isa't-isa.

"Whatever your reason is, I want you to know that I am so happy na ganito ka, you
don't know how much you make me happy" sabi ko at ngumiti sa kanya.

"I'm glad that you're happy" sabi nya at binigyan ako ng ngiti. Pakiramdam ko tuloy
kami na lang ang tao dito.

"I love you so much Thunder" sabi ko sa kanya. I looked at him intently so does he.
I am waiting for his respond.

And he

He

He didn't answer me.

Instead

He closed the gap between our lips and kissed me.

Halos panglambutan ako ng tuhod dahil sa pagdampi ng labi nya pero mabuti na lang
at hawak nya ko. Unang pagkakataon ito! Our first kiss dahil kahit nung kasal namin
ay hindi naman nya ko hinalikan sa labi.

Parang ilang boltahe ng kuryente ang dumadaloy sa katawan ko habang hinahalikan nya
ko.

Nang maghiwalay ang labi namin ay sinuksok ko ang mukha ko sa dibdib nya.
Naramdaman ko namang ang bilis ng tibok nya. He chuckled dahil alam nya siguro na
nahihiya ako.

Nakakahiya kaya! Malamang madaming tao ang nakakita sa kiss namin..

Pero we kissed.

ְߎLike a river flows

Surely to the sea
Darling, so it goes
Some things are meant to be
Take my hand,
Take my whole life, too
For I can't help falling in love with you
For I can't help falling in love with youְߎ

Nakaupo kami ngayon sa seashore at nasa tapat ng bonfire.

Will you believe na naka akbay sakin si Thunder ngayon?

Tila ayoko ng matapos ang gabing to dahil baka bukas hindi na ganito.

Natatakot ako na bukas iba na naman sya.

"Thunder" tawag ko sa kanya.

He looked at me.

"Yes what is it Mrs. Montenegro?" sabi nya. Para namang may naghahabulang daga sa
loob dibdib ko dahil lang sa pagtawag nya sakin.

"Geez, wag ka ngang ganyan baka masanay ako, baka yan na gamitin kong apelyido sa
school" sabi ko sa kanya sabay tawa.

"Do you wanna use it?" tanong nya and then he chuckled ang gwapo-gwapo pala talaga
ni Thunder lalo na kapag tumatawa.

Nagiging 200% ang kagwapuhan nya.

I pouted. Bwisit kasi yung mga babae at bakla sa school. Nakakatakot sila, baka
mamaya sugurin ako ng fans nya if all of a sudden ay magpalit ako ng apelyido.

"Don't pout" sabi nya.

"Why?" sabi ko.

"Cause you look cute and I would like to kiss you if you will do that again"
Napangiti ako sa sinabi nya. Ano ka ba? Mahal na ba talaga ako ng isang to?

"Really?" I pouted.

At nagulat ako ng halikan nya ulit ako.

He kissed me. Hindi nga sya nagsisinungaling.

Pakiramdam ko nag akyatan lahat ng dugo ko sa mukha. Kaya tumingala ako sa langit.

"Thunder, do you know that I consider you just like that?" sabi ko sabay turo sa
may pinaka makinang na bituin.

"Why?"

"Well, you know how busy my parents are kahit nung bata pa ko at dahil doon
pakiramdam ko ang lungkot-lungkot ng mundo but not until you moved in with your mom
and dad as our neighbor"

Naging kapitbahay ko sila nung bata pa lang ako but unfortunately, namatay ang
parents ni Thunder when he was just 17 or 18. They died from a car accident pero
from that moment sya na ang namahala sa negosyo ng pamilya nya at a very young age.
Nagkaproblema noon kasi nag pull out ang iba nilang investor dahil nga namatay ang
parents nya at doon na pumasok ang parents ko. He needed their help para sa negosyo
at ang naging kapalit nun is papakasalan ako.

"I was very lonely, I felt like my world is full of darkness but just like that
star, you shone just to give me light. Kahit pa napakasungit mo lagi at lagi mo
kong pinagtutulakan. You were always there beside me, kahit hindi mo sabihin alam
kong pinoprotektahan mo ko kahit iritang-irita ka na sakin" I smiled on him. Nakita
kong nakatingin sya doon sa star na tinuro ko. "You are my star"

"Mon soleil"

Hindi ko masyadong narinig ang sinabi nya.

"Huh? What's that?"

He just smiled at me.

"Thunder" tawag ko ulit sa kanya kaya tumingin na sya sakin.

Kinakabahan man ay I grabbed that opportunity. I kissed him. Mukhang nagulat sya
kaya tumigil ako.

"I'm sorry, I just love you so much Thunder" sabi ko.

"I know" yun lang ang sinabi nya at nagulat ako ng halikan nya ko. Sobrang marahan
lang yun. I responded hanggang sa lumalimւ ang paghalik nya sakin.

---------
To be continued.

By popular demand MPMH CHAPTER 15: BS WILL HAVE ITS OWN CHAPTER.

- Vote and Comment

- Noona KayeEinstein

Chapter 16: Proud Soldier [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

THIS IS A SPECIAL CHALPTER ADDED BY POPULAR DEMAND, kahit sa book ay wala

nito! R-18 to kaya kung bata ka, skip na!

Akira's POV.

Para kaming teenager na tumatakbo ng magkahawak ang kamay.

Hindi namin parehas alintana ang taong nagtitinginan sa amin.

When the elevator closed ay mabilis nya kong hinalikan sa labi. It was the kind of
kiss na parang uhaw na uhaw kami sa isa't isa.

Damn! Hindi ako ganoon kagaling humalik dahil unang-una hindi pa naman ako
nakakahalik ng iba and I was just praying that I am doing it right.

Binuhat nya ko at mabilis ko namang iniyakap ang paa ko sa bewang nya.

Nung marinig ko ang hudyat ng pagbukas ng elevator ay nagulat ako when he bit my
lip before letting it go.

Hindi nya ko binaba at nanatili akong buhat nya hanggang sa bumukas na ang elevator
at mabungaran namin ang ilang nag i stay din sa hotel na iyon at ilang staff na
siguro ay pababa.
They we're giving us the kind of "what-the-hell-did-they-do-in-the-elevator look"

Isinubsob ko na lang ang mukha ko sa leeg ni Thunder as we are passing by.

"Clingy wife" sabi nya sa mga tao.

Clingy ka dyan! Naaamoy ko ang pabango ni Thunder dahil sa posisyon ko.

I can't believe this, lahat ng nangyayari, sa bakasyon at kung anong ginagawa namin
kanina lang.

He did kiss me right?

Sya ang unang humalik sakin?
Hindi naman siguro to wet dreams?

Nung marinig ko ang pag-insert nya ng keycard at pagbukas ng pinto ay pumasok kami
and even before the door closed ay naglapat na ulit ang labi namin.

His kiss is getting deeper and he will suck my lower lip from time to time. He bit
my lip again this time.

"Ouch" I said.

"Sorry" sabi nya and then he went back to kissing me. Naglalakad na sya inside the
unit. Nakapatay pa rin ang lahat ng ilaw dahil hindi na namin nagawang buksan iyon
sa sobrang pagka-abala sa ginagawa namin.

Naramdaman ko ng ipatong nya ko sa kitchen counter kaya naman naging magka level
kaming dalawa.

Bumitaw sya sa paghalik sakin and just stared at me for a while, mabuti na lang at
patay ang ilaw dahil kung hindi, malamang kasing pula ako ng kamatis ngayon.

"W-what?" I asked him.

He just smiled at me, this is a whole new Thunder to me. Para akong kinikilig na
kinakabahan, hindi kaya napalitan ang asawa ko?

"Nothing" he said as he gave me small kisses in the lips, it was as if he is

teasing me, well he is really teasing me!

Nothing will be more tempting than a Thunder Rein Montenegro.

Nung muli nya kong siilin ng halik ay kusa ko ng binaba ang lahat ng pag-
aalinlangan ko, after all, I am married to him.

Pero, sa kitchen talaga?

My hand started travelling from his shoulder, papunta sa batok nya at paminsan-
minsan ko syang nasasabunutan kapag kinakagat nya ang labi ko.

I gasp for air nung bumaba ang halik nya mula sa baba ko papunta sa likod ng tenga
ko pababa sa leeg ko na syang nagbibigay sakin ng kakaibang pakiramdam.

He was kissing my neck and then he went to bit my collarbone.

Isa pang kagat nya, kakabahan na ko at iisiping bampira sya.

"Aaaah" kusa kong natakpan ang sarili kong bibig ko when that came out of nowhere
after he started sucking some part of my neck. I heard him laugh kaya hinampas ko
sya ng mahina.

"Don't worry I am not judging you, I want you as much as you want me" sabi nya and
then he kissed me again.

Please self, wag kang himatayin ngayon!

His hand started roaming around my body as he switched from kissing my neck and
lips. I felt his hand touch one of my mountain and started massaging it.

And that's how I knew that this is what they call pleasure.

I felt his hand touch my back, he was giving me a sensual massage and before I new
it, he was able to unzip my dress using the zipper from the back.

He is back to kissing me at nakaramdam ako ng kaba. Dress lang ang suot ko, yung
bra kasi is naka include na sa dress mismo so when he unzip it and my dress slowly
fell down to my legs, revealing kung ano mang ipinagmamalaki ko ay napabitaw ako sa
labi nya.

I am half way naked.

Nung tumingin ako kay Thunder, he was just looking at me with so much desire in his
eyes.

"Yah, don't look at me like t-that, nahihiya ako" sabi ko dito.

"Do you even wanna know how much I am craving for you?"

Napatingin ako sa kanya.

"Thunder"

"Akira Montenegro, I want you" pagkasabi nya noon ay muling nagdikit ang labi namin
at mas naging mapusok ang mga paghalik nya.

WANT

Hindi ko alam pero umaandar yan sa isip ko, I mentally shook my head. Kami ang
importante ngayon.

I just found myself kissing him back, I felt so much heat from my body lalo na when
he started sucking one of boobs, his hand was massaging the other one and that
sends so much electrifying feelinga all throughout my body.

I was moaning and just hope na sana soundproof ang room namin ngayon.

Mabilis nya kong binuhat ulit and because of that my dress did fell down on the
floor, leaving me only in my underwear pero I am way passed the shy stage, I am
starting to feel that I just want us to do it.

He was still sucking one of my boobs as he walks to the bedroom carrying me.

Hiniga nya ko sa kama and I just watch him remove his summer polo, revealing his
perfectly curved abs.

Napahinga ako ng malalim when he pulled down the only thing I am wearing. I was
perfectly naked laying on the bed.

He went to the bed and started kissing me but then his hand travelled down to my
lady part.

I moaned when he started playing with it with his finger. He was focusing to the
center piece of it na syang nagpapabaling-baling sa ulo ko.

What the fck is he doing and why do I feel so good about it?

Nagiging malalim ang paghinga ko as I felt something was pushing in my stomach.

Pakiramdam ko ay may gustong lumabas sakin pero nahinto iyon ng tumigil sya.
He chuckled while I groaned.

"Don't come for me yet Akira"

"What?"

That's when he stood up and removed everything that his wearing.

Revealing his might and proud soldier.

Napalunok ako ng mapagmasdan ko ito.
It is huge.

Thunder Rein Montenegro is huge.

In other term said by Sanya, it's Daks.

OMG

Before I can say anything ay bumalik na sya to kissing me and he started rubbing
his hand to my flower and when I felt like I was producing some liquid thing that's
when he placed himself on top of me.

Saglit nya kong tiningnan.

"You sure about this?"

Tumango ako.

"This will hurt" he said that and then he positioned himself and in one swift
movement he entered me.

I bit my lip to stop myself from screaming, it is painful, really painful,

pakiramdam ko ay bumaon ang kuko ko sa likod nya.

"Sssssh" he hushed me.

Hindi sya gumalaw ng ilang segundo sa taas ko as if allowing me to adjust, he

started kissing my head and then my forehead before he kissed my lips again.

He was kissing me all over when he started moving again, it was really slow and
then our rhythm started to change as I adjust my body.
It was all painful but as we change our speed and how carefully he is on touching
my body part that will give me so much pleasure in no time, we are both saying our
name as we reach our climax.

I felt him released inside me.

"Sht" he said while still on top of me.

"What" tanong ko.

"Nothing" he said and just kissed me on the lips.

Gumilid sya sa tabi ko and pulled the comforter from somewhere, mabilis nyang
binalot iyon sa katawan namin.

Mabilis naman akong humiga sa braso nya and just stared at him looking at the
ceiling.

Ang gwapo nya talaga.

Marahil sa pagod ay nakatulugan ko ang seryosong mukha ni Thunder.

We made love.

--------
To be continued!

Please like my facebook page!

You can find it by searching

kayeeinstein

I will be releasing a series before the end of October 2020. Please support me!

Salamat!

- KayeEinstein

Chapter 17: Daniella Reyes [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

 Dedicated to: Kookieselle, shannclare, kayez18, AmigoTiffany, and
MarieKaylaAbellada

Akira's POV.

Nagising ako sa tunog ng cellphone kong nagri-ring. Kinusot ko muna ang mata ko
para makita kung kanino galing ang tawag.

Napangiti ako ng makita ko kung sino iyon kaya agad agad na sinagot ko naman iyon.

"Good morning princess! Rise and shine! Bawal ma late! See you in school!" sunod
sunod nyang sabi.

Napangiti naman ako, ang sweet nya talaga ng lalaking to. Walang pinagbago!

"Tsk! Oo na Mr. Cloud Denver Hermosa, babangon na po. See you in school. Thanks for
waking me up" sabi ko at narinig ko pa ang cute nyang chuckle bago ko in end ang
call.

Yup that's Cloud.

May iba pa bang gigising sakin ng ganoon kalambing? Buti pa sya hindi nagbago.

It's been 2 weeks since nung nag Boracay kami pero pakiramdam ko ay sensitive topic
pa rin sakin iyon kapag maaalala ko.

It was supposed to be a beautiful day!

Nagising ako nung umaga dahil sa sikat ng araw, bukas ang kurtina ng kwarto namin.
Hindi ko pa agad dinilat ang mga mata ko dahil I am still recalling kung totoo ba
yung mga nangyari kahapon at especially nung gabi. Pag dilat ko ng mata ko, I was
smiling widely at mabilis na hinanap ko agad si Thunder.

Pero wala sya.

Wala na si Thunder sa tabi ko pagkagising ko kaya naman mabilis akong bumangon at

nagbihis. Iniisip ko na baka naghanda sya ng pagkain or bumaba lang saglit.

Pagkalabas ko ng hotel para hanapin sya ay sinalubong ako ng dalawa sa mga tauhan
nya at sinabi nitong umuwi na si Thunder at uuwi na din ako.

Ang bigat ng loob ko while I was packing my clothes back. I felt like a joke.

We are supposed to stay there for a week pero hindi ko alam kung anong nangyari,
Inisip ko na lang na may emergency kaya nauna syang umalis.

Okay naman kasi kami. Okay naman kami diba?

Pero hindi, dalawang linggo na ang nakalipas. One week na din since mag resume ang
klase pero hindi pa din ako kinakausap ni Thunder, kahit nga tingnan ako ay hindi
nya magawa. Ramdam na ramdam kong iniiwasan nya ko. Hindi rin sya madalas umuwi sa
bahay kung uuwi man sya magkukulong lang sya sa kwarto nya at hindi ako papansinin
na parang hindi ako nage-exist sa buhay nya. I badly wanted to talk to him.

Ano bang nangyari? Akala ko kasi okay na kami pero mukhang mali na naman ako. Hindi
ko maintindihan.
Hindi ko sya maintindihan.
Hindi ko din maintindihan ang sarili ko kung bakit hinahanapan ko ng magandang
dahilan ang ginagawa nya sakin.

I sighed. Bago pa ko maiyak ay tumayo na ko para makapag ayos na, ilang araw na
kong ganito, umaasa na sana man lang makikipag usap sya ng maayos. Hay nako!
Makapasok na nga lang kesa mag emote na naman ako.

Kakatapos ko lang maligo at nagsusuklay sa tapat ng vanity table ko ng maalala ko

yung nangyari nung isang araw.

Nakaka stress talaga!

You know why?

Na carnap lang naman ang kotse ko, yung baby ko! Kabang kaba ako nun dahil akala ko
magagalit si Thunder, dahil regalo nya yun sakin pero alam mo ang sinabi nya lang
sakin?

"Wala akong pakielam Akira, kotse mo yun. Why should I mind your business?"

Pagkasabi nya nun ay tumalikod na sya at nag lock na ulit ng kwarto.

Bukod sa nawala na ang kotse ko, mukhang nawalan na din yata ulit ng pake sakin si
Thunder.

Kelan ba nagka pake sakin yun?

Nag ko-commute na lang muna akong pumasok. Minsan hinahatid or sinusundo ako ni
Sanya or Cloud kaya hindi na hassle sa pag travel but minsan lang ako nagpapasundo
or hatid dahil nakakahiya din.

Hindi ko pa alam kasi pano ako hihirit ng kotse kay mommy or daddy, may asawa n
akong tao pero nakaasa pa din ako sa magulang ko. Ayoko naman magpabili kay
Thunder, dahil baka ihampas sakin nun ang kotse.

Isa pa kaya hindi ako madalas magpasundo kay Cloud is dahil, the more na nagiging
close kami ni Cloud baka isipin nya na may pag asa sya sakin.

Ayoko naman nun. Ayoko syang masaktan at paasahin pero kapag nag i start na kong
umiwas, nararamdaman nya agad at mas nalulungkot sya.

Maybe if I never met Thunder, maybe nainlove na ko kay Cloud. He is such a great
guy. Literal na dream guy ng lahat!

Napaisip ako, if ever pero wag naman sana na mag divorce kami ni Thunder. Maiinlove
kaya ako kay Cloud? Matututunan ko din kaya syang mahalin? Kung ganun lang sana
kadali ang lahat.

Pero Cloud deserve the love yung walang pag aalinlangan, yung kaya syang mahalin ng
buo at totoo and sa panahon na ito, hindi ako yung tamang taong kayang magbigay
noon.

Pumara ako ng taxi at sumakay na doon para makapasok. Mabilis lang naman ang naging
biyahe papasok ng University.

Pagkababang pagkababa ko ay nakita ko agad si Cloud na, nakasandal sa sasakyan nya.

Bawat babae, kahit nga lalaki na dumadaan ay napapalingon sa kanya. Dahan-dahan
akong lumapit sa kanya pero bago ko pa sya magulat ay lumingon na sya sakin at
ngumiti.

Ano ba namang ngiti yan, pa fall!

Parang narinig ko yung sinabi ni Kathryn sa SDTG nung lumingon ito sakin.

"Hey, I told you, pwede naman kasi kitang sunduin bakit ba kasi pinipilit mo pang
mag commute?" sabi nya sakin. "Delikado"

Nginitian ko sya at pinoke ang noo nya, jusko napaka protective naman ng Hermosa na
to.

"Baliw ka, akala mo naman pwede kitang laging abalahin atsaka kaya ko naman at
marami pa naman akong pambayad ng pamasahe. Hayaan mo pag naubusan ako ng pera,
tatawagan kita" sabi ko at tumawa.

He chuckled bago ginulo na lang ang buhok ko.

"I would love not to just providethe fare for you, I would love to give you the
life and the love you deserve"
Saglit akong natigilan ng marinig ko ang sinabi nya, I felt the weird skip in my
heart and I just knew that this man just love me so much.

Hindi ko napansing napangiti ako kaya nagulat pa ko ng hawakan nya ang mukha ko at
muling guluhin ang buhok ko, sinamaan ko naman sya ng tingin.

"Ang cute mo pala kapag nakapang PE uniform" sabi nito sakin

"Tse! Alam mo bang pinaka hate ko pag PE day? Sabi kasi nila may bago na kaming PE
instructor namin, mabuti naman yun dahil matanda na kasi yung nakaraan na prof
namin sa subject na yun, pakiramdam ko makakalas na si Mrs. Colonel" sabi kaya
naman tumawa sya.

Hala pag tumatawa kailangan gwapo?

Requirements?

Nasabi ko bang gwapo si Cloud kapag tumatawa? Lumalabas kasi yung dimples nya and
basta yung tawa nya ay nakakahawa.

"Silly!" sabi nya.

Magkukulitan pa sana kami ng mag bell na. Kaya nagpaalam na kami sa isa't-isa dahil
may klase na din sya. Ako naman, dumiretso na ko sa gymnasium since PE subject na.

Pagpasok ko sa gym ay nakita kong nakaupo si Sanya sa bench kaya dali dali akong
lumapit sa kanya.

"Ang aga ngayon ah!" puna ko sa kanya, ang ganda ni Sanya pag naka PE. Sexy kasi
itong bestfriend ko.

"Tsk! Syempre magpapa goodshot ako sa bagong PE teacher natin para sa mga susunod
pwede na tayong mag skip ng class nya" sabi ni Sanya.

"Dinamay mo pa ko! Ayoko nga, mamaya malaman pa ni Thunder yun, malalagot pa ko"
sabi ko.

"Wow! Mahal? Mahal ka sis? As if naman may pake sayo yung dragon na yun. By the
way, bakit di mo pa rin kinukwento yung nangyari sa inyo sa Boracay?" tanong nito.

Bumilis na naman ang tibok ng puso ko nung maalala ko yung nangyari nung gabing
yun.

Pano ko ikukwento? Ito pa namang si Sanya may sakit na gusto detalyado ang kwento.
"Hala! Hala! Anong mukha yan Akira? Umamin ka na nga sakin" sabi ni Sanya kaya
hinampas ko sya.

"I told you Sans, walang nangyari. Wag ka ngang makulit" sabi ko.

"Weh? You're not good at lying Aki, sige na sabihin mo na, sabihin mo na"
pangungulit pa din nya sakin pero nahinto sya ng-

"Good morning class!" napako naman ang atensyon namin sa babaeng tumayo sa harap
namin.

Lahat kami ay lumingon sa kanya. Sya ba yung bago naming prof? Wow ang ganda nya
grabe! Pakiramdam ko matangkad lang sya sakin ng konti at ang kinis nya. Mala
anghel ang mukha.

"Ehem-ehem class" sabi ulit nung babae kaya lumingon ako sa paligid ko at nakita
kong in-ignore sya ng mga kaklase namin, mukhang kami lang ni Sanya ang umiintindi
sa kanya.

To be honest, mukha kasi syang student lang din. Hindi sya mukhang prof kung sya
talaga ang prof namin ha.

Ilang beses pa nyang triny kuhanin ang atensyon ng mga lapastangan kong classmates
pero walang nangyayari kaya tumayo na ko.

Sorry if I didn't mention this. Pero president ako ng class at hindi lang ng class
kundi ng buong Business Administration Department.

"Hey! All of you listen up!" sigaw ko sa kanila kaya nagtinginan sila sakin. "Good,
now sit down all of you and listen to our instructor, if you don't follow what I am
she will tell us to do, you are pretty much aware that MU is known for kicking
students out, even known and rich people" sabi ko.

Nakita ko namang nagsipagkamot sila ng mga ulo at nagsi upuan na.

Sino ba naman kasing gustong matanggal sa MU? Prestigious school ito at talagang
maganda ang pamamalakad dito.

Umupo na din ako at tiningnan na yung maganda naming instructor.

She smiled at me.

Tingin ko ay bata pa sya. Maganda ang katawan at napakaganda ng mukha.

"Thank you" she mouthed on me.

Nag nod lang ako at nag smile.

"So class, pleased to meet you all. I will be your new professor in Physical
Education. I hope that we all get along as we move forward. I am professor Daniella
Reyes but you can call me Ma'am Ella, understood?" pagpapakilala nito samin.

"Yes Ma'am!" sabay sabay naming sabi.

Wow ang ganda ng name nya, kung gano sya kaganda ganun din kaganda name nya.

3 hours ang klase namin sa kanya, buong class ay tinuro nya ang all about
basketball at pinag try pa kaming mag shoot and guard.

Pagkatapos ng PE ay nagdiretso na kami ni Sanya sa shower room para makapaligo at

makapagpalit ng normal uniforms namin.

"Ano ba Akira, lunch break na o' ang tagal mo maligo" sabi ni Sanya habang
kumakatok sa cubicle ko.

"Tsk! Ito na nga nagmamadali na nga" sigaw ko dito.

Bakit ba kasi ang bagal ko maligo?

"Aish! Pano ba yan nagtext na sakin si Josh, nasa cafeteria na daw sya, saglit lang
lunch nito kaya mauuna na ko. See you na lang sa next class ha" sabi nito sakin.

"Whatever, sige na" yun na lang ang sinagot ko at narinig ko na ang paglabas nya.

Pinagpalit ang bestfriend sa boyfriend.

Naku pasalamat sya hindi pa kami okay ni Thunder kundi snob din sya sakin. Joke
lang!

Pagkatapos ko maligo ay nagpalit na ko ng normal uniform at lumabas na ng shower

room.

"Oh My!" sigaw ko ng biglang sumulpot sa harap ko si "Ma'am Ella, ano pong ginagawa
nyo dyan, nagulat ako" sabi ko.

Nag smile sya sakin. Grabe ang ganda ng ngipin niya, pantay-pantay.
"Ay sorry! Kanina pa kasi talaga kita inaantay, ang tagal mo pa lang maligo, ikaw
pinakahuling lumabas" sabi nito at mahinhin na tumawa.

"Hindi ko alam na hinihintay nyo ko, pasensya na po pero bakit nyo nga po pala ako
hinihintay?" tanong ko.

"Yayayain sana kitang mag lunch. Pa thank you na din sa ginawa mo kanina"

"Naku ma'am! Okay lang po yun, everybody can do it naman po." sabi ko.

"I won't take no for an answer kaya tara na, isa pa wala din akong kaibigan o ka
close dito sa school dahil kakalipat ko lang kaya tara na. What's your name by the
way?"

"Si ma'am talaga mapagbiro, nakikipag close ka tas di mo pala ako kilala. I'm Akira
Sapphire Santos. Aki na lang" sabi ko.

"Your name sounds familiar" saglit tong humawak sa baba nya "Well nice meeting you
Akira, but I am really hungry now" sabi nya sabay hatak sakin.

Parang isip bata din pala itong teacher namin. Pakiramdam ko magkakasundo kami ng
husto.

Kakatapos lang namin kumain, hindi kami sa cafeteria kumain kundi sa isa sa mga
fast food chain dito sa labas.

"Grabe ang sarap talaga ng pagkain dito" sabi ni Ma'am Ella, habang kumakain ng
sundae.

"Oo nga, thank you nga po pala sa libre ma'am" sabi ko.

Ang ganda ganda nya na ang bait bait nya pa. Sana all talaga!

"Wala yun, atsaka wag mo na kong i-po at i-ma'am kung tayo lang dalawa. Ella na
lang, and Aki, you are not just my student, you are also one of my official friend"
sabi nya.

"Ay haha! Sige na nga, bawal yatang tumanggi" sabi ko tapos ay kinain ko yung
natitira ko pang french fries.

Nagkwentuhan kami ng nagkwentuhan. Feeling ko close na close na nga kami dahil sa

dami naming napag usapan.

Parang nakilala ko na agad sya.

Tiningnan ko yung relo ko. 20 minutes na lang pala magsisimula na next class ko
kaya nagyaya na akong bumalik, mabuti walking distance lang to.

"Okay, before we go. Let me ask you this question" sabi ni Ella sakin kaya nag nod
ako. "May boyfriend ka ba?"

Napa stop ako sa tanong nya pero maya maya ay umiling ako.

"Wala" sagot ko.

Well, totoo naman ang sinasabi ko. Wala naman talaga, dahil asawa ang meron ako.

"Seriously, sa ganda mong yan? Bulag ba ang mga lalaki sa campus or mataas ang
standards mo?"

Natawa ako sa tanong nya.

"Ewan" yun na lang ang sinagot ko. Well actually, medyo mataas nga yata ang
standards ko at isang Thunder Rein lang ang pumasa.
"Ikaw, how about you? May boyfriend ka?"

"Yup!" sagot nito. Nakita ko pang nagningning ang mata nya.

Inlove na inlove siguro sya.

Buti pa sya. Mukhang masaya ang lovelife nya. Sana ol (2)

"3 years na kami and I am so happy with him, so is he, sobrang caring at sweet nya
at idagdag mo pa na gwapo sya. Pakiramdam ko nga, malapit na mag propose sakin yu
pero di ko sya pini pressure, mahal na mahal kasi ako nun. Tagal din akong
niligawan nun nung college kami" sabi nya.

"Wow lucky girl! O sya, as much as I wanted to know this guy ay male late na tayo
parehas" sabi ko.

Totoo naman dahil sya magtuturo pa, ako mag aaral. Mamaya kainin ako ng iba kong
prof.

"Ay oo nga, let's go!" sabi nya. She even held my hand habang naglalakad.

Ang swerte nya sa boyfriend nya. Sana ganun din si Thunder sakin. I pouted, naalala
ko na naman yung masungit na yun. Kumain na kaya yun?

Nawala naman yung lungkot ko dahil nagsu sway sway pa ang magkahawak na kamay namin
ni Ella. Para syang bata. Ang cute!

It looks like magkakaroon na naman ako ng bestfriend. I am so happy to meet Ella.

She's so kind. She's a wonderful person.

Sana talaga lahat katulad nya.

--------
To be continued.

Nag update agad ako, dahil dun sa mga nagko comment. Grabe salamat sa effort nyo.
Nakakatuwa sobra! Keep it up guys at baka araw araw ako mag update or mas better
baka dalawang update pa isang araw haha.

So what can you say about Ella?

Comment and dont forget to vote!

By the way #Wattys2017 to. So yeah I kinda need your votes and comments. Thanks.
Iloveyouall

- KayeEinstein.

Chapter 18: Tiramisu [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Mukha yatang pinagpapalit mo na ko Akira?" napahinto naman ako sa pagkain dahil sa

sinabi ni Sanya.

I frowned at her. Napakaselosa talaga nito kahit kailan!

"Ang OA mo naman! Ikaw pa din naman ang bestfriend ko" sabi ko bago bumalik ulit sa
pagkain ng tiramisu.

"Hey slow down baka mabulunan ka na nyan, pang apat mo na yan and there still
plenty of that kaya dahan-dahan ka lang" sabi sakin ni Cloud kaya napatigil naman
ako sa pagkain.

Seriously? Pang apat ko na to? Ang lakas ko naman atang kumain ngayon? Well,
masarap kasi ito at sinusulit ko na din ang baon ko. Sayang naman ang yaman ng
parents ko.

I smiled at Cloud dahil pagdating sakin ay napaka attentive nya kaya lahat ng bagay
napapansin nya sakin.

"Tol, alam kong patay na patay ka kay Akira, pero male-late na kasi tayo alam mo
namang terror ang prof natin doon" paalala ni Josh.

Tumingin sakin si Cloud as if asking for permission na hindi naman nya kailangang
gawin.

"Ano ka ba Cloud, ayos lang ako kaya wag mo na kong tingnan ng ganyan. Pumasok na
kayo dali" sabi ko at halos itulak pa sya.

"Okay fine, I'll pick you up tomorrow. No buts! Bye! See you!" sabi nito as he run
to follow Josh na nagmamadali na, nagwe wave pa ito sakin habang tumatakbo.

May next subject pa naman kami pero hanggang 6pm na lang unlike kila Cloud na 8pm
or minsan 9pm pa kaya di nya na ko mahahatid. Ayos lang naman, sanay na ako mag
commute kahit papasok kaso nagsabi na syang susunduin na lang nya ko bukas.

Nung makaalis ang dalawa ay bumili pa ko ulit ng lima pang tiramisu para i-take
home. Pag aaralan ko ngang mag bake.

Pagkabalik ko sa table namin ay nakasimangot na nakatingin sakin si Sanya.

"Hoy babae, napakatakaw mo naman yata ngayon? baka mamaya lumobo ka at mas lalong
hindi ka magustuhan ni Sir Thunder" sabi nito sakin.

"Ngayon pa nga lang na sexy ako ayaw nya sakin, it doesn't matter anong size ng
katawan ko pero wag kang mag alala magda diet ako after nito. Parehas naman tayo
nila Ella, mabilis yata metabolism natin kaya nami maintain ang figure" sabi ko.

"Ella na naman, lagi na lang sya, tsk! Sabi ko na nga ba at itatapon mo yung since
kindergarten nating friendship sa Ella na yan na isang buwan mahigit mo pa lang na
kilala" nag pout sya after magsalita.

Yep! Isang buwan mahigit na
na kami at halos ituring ko
sobrang komportable kausap.
namin, baka masabi ko na sa
kasi ko prof nya yung asawa
simula ng magturo si Ella samin at naging super close
na din syang bestfriend. Mabait kasi sya sobra at
Pakiramdam ko nga pag tumagal pa tong pagkakaibigan
kanya yung about kay Thunder. Malamang magugulat sya
ko.
"Wag na sabing magtampo, sige bilang apology, bibilan na lang kita ng make ups mo"
pang uuto ko dito.

Biglang nagningning ang mata nya, hay nako! Akala mo hindi rin mayaman kung
mangburaot, akala mo ginugutom sya.

"Totoo yan Akira ha?" tanong nito kaya tumango na lang ako. "Yehey! Wala ng bawian,
pag binawi mo-"

Tumango na lang ulit ako, kumakain kasi ako at naiistorbo nya ko. Mahilig si Sanya
sa make up sobra, kaya kapag nagtatampo sya, ayan yung pang console ko at sobrang
effective. Pakiramdam ko nga sa dami ng make ups nya, makakapagtayo na sya ng
sarili nyang watson.

"Grabe ang takaw mo, nung nakaraang linggo, sandamakmak na crabs at seafoods ang
nilantakan mo. Hoy Akira, isang linggo kang puro crabs tas ngayon naman mag iisang
linggo mo ng nilalantakan yang tiramisu, konti na lang iisipin ko buntis ka"

Nabilaukan naman ako sa sinabi nya kaya ubo ako ng ubo at dali dali nya naman akong
pinainom ng tubig.

Nung makahinga ako ng maluwag ay binigyan ko sya ng death glare.

"Mga pinagsasasabi mo! Nawalan tuloy ako ng gana! Ayoko na nito" sabi ko.

"Sorry naman! At isa pa, alam ko namang imposible, si Sir Thunder papatulan ka?
Malamang ikaw pa ang mang rape" sabi nitong tumatawa.

Binato ko naman sya ng plastic spoon na nailagan nya.

"Cancel na ang make up na yan! Binubwisit mo ko!" sabi ko.

Napaka walang tiwala sa ganda ko itong bestfriend ko.

"Joke lang naman Aki, chill ka lang, pero maiba tayo ha? Ayoko dyan kay Ma'am Ella"
sabi nito na nagpataas naman sa kilay ko.

"Ano namang ayaw mo sa kanya? Ella is a nice person, once na makilala mo sya at
makasundo, malalaman mo how wonderful she is" pag defend ko doon.

"Tsk! Whatever basta, ayoko sa kanya"

"Why nga? May ginawa ba syang masama sayo?"

"Wala naman, pero ewan. Instinct ko lang, opinion ko naman yun, it doesn't mean you
have to hate her too, ano tayo bata? Basta ako, as long as she's not doing anything
to hurt or harm you, okay lang na kaibiganin mo sya." sabi nito.

Napangiti naman ako sa sobrang pagka protective sakin ng bestfriend ko.

"Trust me and trust her, hindi gagawa si Ella ng makakasakit sakin" I assure her.

Nag smile lang sya sakin. Narinig namin ang bell na hudyat na malapit na mag start
ang klase namin.

Dumaan na muna sa powder room si Sanya kaya nauna na ko para pumunta ng room.
Nakita kong makakasalubong ko si Ella kaya nag wave ako sa kanya pero parang di nya
ko nakita, nilagpasan nya lang ako. Parang ang lalim ng iniisip nya. May problema
kaya? Dadaanan ko na lang sya sa office nya bago ako umuwi.

Two hours lang naman ang klase kaya mabilis lang natapos. Nagpaalam na si Sanya
sakin na mauuna na syang umuwi dahil wala syang balak talagang makipag close kay
Ella. Ewan ko ba sa babaeng yun at iritang irita kay Ella.

Nung makarating ako sa office ni Ella ay kumatok ako.

"Come in" narinig kong sabi nya.

"Hi Ella!" bati ko sa kanya nung makapasok ako sa office nya.

Nagtaas naman sya ng tingin at ngumiti sakin.

"Aki! Thank goodnesss you're here, kahit papano mababawasan ang stress at pagka
badtrip ko" bungad nito sakin. Umupo naman ako sa harapan nya.

Nakita kong nakatingin sya sa kwintas na suot ko, ito yung regalo na nakuha ko sa
locker ko yung may pendant na sun at may note na hindi ko naman maintindihan, hindi
ko alam kung saan ko nalagay yung note na iyon, hindi ko naman kabisado ang
nakalagay, sayang di ko man lang na translate.

Inom pa Aki. Pagalit ko sa sarili ko.

"Your necklace looks familiar, parang nakita ko na sya sa kung saan" sabi nito na
tila nag iisip ng malalim.

"Talaga? Alalahanin mo, baka maalala mo ha, hindi ko kasi kilala kung sino ang
nagregalo sakin nito pero sobrang nagandahan ako at magpapasalamat lang ako." sabi
ko.

"Sige susubukan ko, kapag hindi na ko inis ay gagana na siguro ang utak ko." sabi
nya at tumawa.

"Bakit ka ba kasi naba badtrip? Kanina hindi mo ko napansin sa sobrang lalim ng

iniisip mo. I am here to listen"

Nag sigh sya at hinawakan ang kamay ko.

"Sorry Aki, hindi ko meant na hindi ka pansinin. Hindi siguro kita napansin sa
sobrang lalim ng iniisip ko."

"Wala yun, naiintindihan ko naman, we all have that moment. Ano ba kasing
problema?"

"Nakakainis kasi yung boyfriend ko, I asked him to stay at my condo at doon na
matulog pero tinanggihan nya ko. Ilang araw na syang ganoon, parang umiiwas!
Nakakainis kasi namimiss ko lang naman sya"

"Wait? Iniimbitahan mo ang boyfriend mo sa condo mo? Meaning ba nito madalas sya
doon nag i-stay sa condo mo?" tanong ko.

For unknown reason parang naging interesado ako sa lovelife ni Ella at kasabay pa
nito ay ang pagkabog ng dibdib ko.

Creepy.

"Yep! Madalas sya dati sa condo ko lately lang sya hindi dumadalaw. Alam mo ha
kulang na lang ang marriage certificate at legal na kaming mag asawa, para na kasi
kaming ganoon but now? He is making me furious! Nasobrahan ata ako sa inis at
nagpaka OA ako at winalk out-an ko pa sya kahit na nagpapaliwanag pa sya. Dapat ba
ganoon ang ginawa ko? Kasi ngayon hindi na sya sumasagot sa mga tawag at text ko,
nag aalala ako na baka may nangyari na sa kanya"

"Tsk! Wag ka ngang negative Ella. Baka nakatulog lang yun, for sure, tatawagan ka
nun pagkagising nya. Magkakaayos din kayo, diba nga sabi mo mahal ka nya?"

"Sobra at ganoon ko din sya kamahal"

Ngumiti pa sya pagkasabi nun.

"Ayun naman pala then just talk about it once na nag cool down na kayo" advise ko
rito.
"Okay, you're right. Thank you talaga Akira! Buti na lang nandyan ka"

I smiled at her.

"Wala yun, what friends are for?"

Nagtagal din ako ng ilang minuto sa office ni Ella bago napagdesisyunang umuwi.
Umaambon na habang naghihintay ako ng taxi pero ang swerte ko at nakasakay na ko ng
bumuhos ang malakas na ulan.

Pagkababa ko sa tapat ng bahay ay nagulat ako ng makita ang sasakyan ni Thunder.

Ang aga naman ata nyang umuwi ngayon? Ang weird ha.

Pagkapasok ko sa loob ay mas nagulat ako ng makita si Thunder na tulog sa couch.

Nilapitan ko sya para gisingin pero pagkahawak ko ay basa ang damit nya at

"OMG Thunder, inaapoy ka ng lagnat!"

"Hmm" tanging ungol lang ang sinagot nito sakin. Amoy alak din ito. Tsk! Uminom tas
naligo sa ulan? May sayad yata itong lalaking to!

"Yaya Minda, patulong naman po!" sigaw ko.

Pinaalis ko na rin yung ibang katulong dahil to be honest, di ako sanay na maraming
tao sa bahay ko. Pinalipat ko na lang sila sa mansion nila mommy, sabi naman ni
Yaya ay kayang-kaya nya kaming asikasuhin ni Thunder.

Pabagsak naming hiniga si Thunder sa kama nya, seriously ang bigat nya pala.

"Yaya, pakuha naman po ako ng bimpo, alcohol at maligamgam na tubig" utos ko sa

katulong namin.

"Sige Aki, jusko tong si Thunder" sabi pa ni Yaya as she headed out the room.

Nagsasalit-salitan ako ng tingin sa basin na nasa harap ko na may bimpo at kay

Thunder.
Kaya ko ba to?
Parang mas mahirap pa to sa exams ko!

Hell yeah Akira, it's not like the first time na makikita mo ang katawan nya

Tsk! Sigaw yan ng utak kong pasaway.

Umiling ako. Its now or never. Tinanggal ko ang pang ibabaw nya at magsisimula na
sana akong punasan sya ng magulat ako ng bigla syang umupo. His eyes are still
closed, tila ba nagulat lang ito.

"Thu-Thunder, pupunasan lang kita" sabi ko.

Defensive na kung defensive baka mamaya isipin nya nire rape ko sya.

Nagulat ako ng halikan nya ako sa labi. Ang init nun, marahil ay dahil sa may sakit
din sya. Magrerespond na sana ako ng magsalita sya.

"Sorry Dani, I love you, I love you Dani" sabi nya bago bumagsak ulit sa kama at
nakatulog ng mabilis.

Hindi ko napigilan ang mga luhang lumandas sa pisngi ko.

Hinalikan ako ni Thunder? I should be happy right?

Pangarap ko yung mga labi nya.

But NO!

He did kissed me pero ibang babae ang tinatawag nya at worst sinabi nya pang mahal
nya ito.

Parang dinudurog ang puso ko at pagkatao ko. Ako ang asawa nya pero iba ang
hinahanap nya.
May babae ba si Thunder?
Sino si Dani?

Tulo ng tulo ang luha ko habang inaasikaso sya.

Nagawa ko namang matapos iyon. Ewan ko nga pano ako huminto pansamantala sa pag
iyak para hindi nya makita dahil pinainom ko sya ng gamot.
Balak ko sanang dito na sa tabi nya magpahinga pero heto ako ngayon at nasa kwarto
ko at nag i-iiyak na parang bata.

May karapatan ba kong magalit o magtanong?

Sino yung babaeng yun?
Anong meron sya na wala ako?

Dani? Who the hell is she? Sya nga yata ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ay
hindi ako kayang mahalin ng asawa ko.

Ang totoong nagma may ari sa puso ng isang Thunder Rein Montenegro.

----
To be continued.

Sabog confetti! Another chapter done.

Comment and Votes para sa next chapter!

Anong masasabi nyo?

- KayeEinstein.

Please follow my facebook page @KayeEinstein

Chapter 19: Rain and Headlights [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Dedicated to: shannclare

Akira's POV.

"Akira hija, kainin mo na yang almusal mo at lumalamig" sabi sakin ni Yaya Minda
kaya napatingin ako sa pagkain ko.

Hindi ko pa pala nababawasan. Wala talaga akong ganang kumain at pakiramdam ko

gusto ko na nga lang magkulong sa kwarto at mag iiyak pero sadyang mapilit si Cloud
na susunduin daw nya ko ngayon.

Magaling na si Thunder, may sipon na lang daw sya ngayon. Yun yung sabi sakin ni
Yaya Minda. Maagang umalis si Thunder, wala man lang pa thank you sa pagiging bobo
ko sa kanya kagabi. Maaga syang umalis dahil pupuntahan nya malamang yung Dani na
yun.
Ayan na naman! Feeling ko iiyak na naman ako, bwisit na puso ito, lagi na lang
kumikirot. Tumayo na lang ako at iniwanan yung pagkain ko.

Narinig kong tinatawag pa ko ni Yaya Minda pero hindi ko na lang yun pinansin. Nag
tricycle na ko hanggang gate ng subdivision namin. Pagkababa ko doo ay nakita ko na
agad ang kotse ni Cloud.

Bumaba si Cloud mula dito at nakangiting lumapit sakin.

"Good morning princess!" nakangiting bati nito sakin.

Tumango lang ako, hindi ako makangiti. Sumakay na ko sa unahan dahil pinagbuksan na
ko ni Cloud. Cloud is such a gentleman and caring. Umikot na ito at sumakay sa
driver's seat.

"Are you okay Aki?" tanong nito sakin. Tiningnan pa ako nito ng mas maigi.

No, I'm not okay Cloud. Gusto ko na lang mag iiyak ngayon pero pinigilan ko ang
sarili ko. Alam kong malulungkot din si Cloud kapag umiyak ako.

"I'm fine" sagot ko.

"You don't look fine, nakatulog ka ba? Cause you don't look like you had any sleep"
sabi nya.

Hindi rin ako nakatulog. Feeling ko kung hindi dahil sa make up na in apply ko
mahahalata na talaga nyang mugto ang mata ko.

Bwisit na Thunder.

"Okay lang ako Cloud. Wag mo na kong alalahanin" sabi ko and then I faked a smile
para lang mapaniwala sya.

Nag sigh sya at nginitian din ako.

Sinandal ko ang ulo ko sa may bintana at hindi ko nalaman na nakaidlip pala ako.

"Aki, aki wake up, we're here" dali dali kong dinilat ang mata ko at tiningnan ang
labas.

OMG bakit ba kasi nakatulog ako? Imbis na before sa school pa ko mababa ni Cloud ay
nandito na kami sa parking lot at ang daming estudyante.

"Tara na Aki, male late ka pa sa klase mo" sabi ni Cloud at bumaba na ito ng
sasakyan. Inayos ko ang sarili ko. Bahala na, nandito na din naman. Pinagbuksan ako
ni Cloud ng pinto kaya bumaba na ko.

"Thank you Cloud, papasok na ko, pumasok ka na din" sabi ko.

"Yep. Just call me kung may problema" sabi nito kaya tumango ako. Naglakad na sya
papunta sa building nila at ganoon din ako.

Papasok pa lang sana ako sa room namin ng harangin ako ng mean girls.

"Tabi, dadaan ako" sabi ko at lalagpasan ko na sana sila ng hatakin ako sa braso ni
Athena at hinarap sa kanila.

Nagulat ako ng itulak ako nito kaya tumama sa pader

Nanlaki ang mata ko ng makaramdam ako ng sampal mula kay Venus.

"Bakit mo ko sinampal? Para saan yun?" galit kong tanong. I tried to compose
myself, hindi naman kasi ako yung tipo ng tao na warfreak.

"Ang lakas naman ng loob mo magtanong, You're so malandi Akira" sabi sakin ni
Athena.

"Ako? Ano bang ginawa ko sa inyo?"

"Yeah you are, bakit ka sumakay sa kotse ni Cloud! Ang landi mo para akitin yung
Campus Crush dito! Layuan mo si Cloud!" angil sakin ni Gail.

"Ang dudumi ng isip nyo, magkaibigan lang kami ni Cloud"

"Talaga lang huh? Mukhang hindi yun ang nakikita namin. Malandi ka! Lahat ng lalaki
gusto mo sayo!" sigaw ni Venus sakin.

Lahat? Isa lang naman ang gusto ko. Yun pang taong ayaw na ayaw sakin.

"Kung ayaw nyo maniwala, wala na kong pake" sabi ko at papasok na sana ako ng
idikit ako sa pader ni Athena.

"Tandaan mo to, isa pa Akira at malilintikan ka na samin" sabi nya.

"Hoy! Anong ginagawa nyo kay Akira!" binitawan naman ako ni Athena ng marinig nya
ang sumisigaw na papalapit.

Thank goodness! Sanya is here.

Nag alisan ang mean girls at pumasok na sa classroom.

"Tsk! Okay ka lang ba? Dapat pinagsasampal mo yung mga yun para natauhan" sabi nito
na galit.

"I'm not like you, ayokong nakikipag away" saad ko dito.

"Yeah right! Masyado kang mabait, tara na nga" sabi nito.

Pagpasok namin ay ang sama ng tingin sakin ng mean girls pero sinamaan din sila ng
tingin ni Sanya.

"Hoy kayong tatlo, tandaan nyo to ha? Isa pang makita kong binubully nyo si Akira,
kayo ang makakatikim sakin. Baka hindi nyo kilala yang binabangga nyo?" sabi ni
Sanya bago umupo. Natahimik naman yung tatlo.

Umupo na din ako.

Sino nga bang binabangga nila? Ako lang naman ang asawa ni Thunder na may ari ng
eskwelahan na to na pwede silang patalsikin pero imposible dahil wala ngang pake
yun sakin.

Naisip ko na naman yung nangyari kagabi. Ayokong makita si Thunder ngayon. Mag i
skip na lang sana ako ng class pero baka kuwestiyunin ako ni Sanya kaya wag na nga
lang.

Titiisin ko na lang kesa saluhin ko lahat ng tanong ni Sanya.

Nakaka tatlong subjects na kami pero ako? Ito nakatingin lang sa labas at wala ng
pake.

"Good afternoon class"

Mabilis na tumibok ang puso ko. Narinig ko pa lang ang boses nya ganyan na ang
epekto sakin.

Klase na pala ni Thunder.

Tiningnan ko sya, mukhang okay na din naman sya kaya umiwas na ko ng tingin.

Nagsimula na ang klase, nag attendance muna sya at kasalukuyang nagtututuro na.
Kunyaring nakikinig na lang ako para hindi nya ko masigawan.

Buti na lang ng matapos ang discussion ah umupo na sya at may pinakopya na lang
samin sa board.

Lahat kami napahinto dahil may kumakatok.

"Come in" sabi ni Thunder.

Ang lalim ng boses nya.

Kaya bumukas na ang pinto at pumasok doon si Ella na nakangiti. May hawak syang
starbucks coffeee. Inikot nya ang paningin nya at nagtama ang paningin namin kaya
ngumiti sya at nag wave pa sakin.

I smiled at her. Alam nya bang bawal mag visit ng student like me kahit na teacher
pa sya dahil magbi-beastmode si Thunder?

I felt uneasiness in me. Ano tong nararamdaman ko?

Bakit pakiramdam ko ay hindi para sakin ang pagbisita nya?

"Hi Thunder!" bati ni Ella sa asawa ko.

Si Thunder naman ay nakatingin lang kay Ella. Hala! Bakit hindi sya nagagalit kay
Ella dahil nag visit ito sakin?

Lumapit si Ella kay Thunder at hinipo ang noo nito.

Lahat kami na nasa room ay nagkaroon ng iba ibang reaksyon.

"Good, buti na lang magaling ka na. Akala ko napano ka na kagabi. Sobrang na guilty
tuloy ako" nilapag nito yung kape at naglapag din sya ng gamot sa table ni Thunder.

Ano to? Anong nangyayari? Anong meron sa kanila?

"Ang sweet naman ni Ma'am Ella" sabi nung isa kong classmate.
"Ayieee" yan ang sigawan sa room.

Tinutukso silang dalawa.

Tinutusok naman ang puso ko.

"Ma'am ano po bang meron sa inyo ni Sir Thunder? Kayo po ba?" tanong sa kanila ni
Gail.

At ako? Ito feeling ko pinagpapawisan ako kahit naka aircon naman ang classroom.
Ang bilis ng tibok ng puso ko pakiramdam ko sasabog iyon.

"Yes kami nga, girlfriend nya ko for 3 years na"

May mga sinasabi pa si Ella pero parang nabingi na ko or ito ang paraan ng utak ko
to prevent myself from hurting pero isa iyong epic fail dahil gusto ko ng mag-iiyak
doon.

Nakita kong nakatingin sakin si Thunder pero nag iwas ito ng tingin ng malingunan
ko sya.

Nagtaas ako ng kamay.

"May I excuse myself?" tanong ko, pero hindi ko na hinintay na sumagot si Thunder
at dumiretso akong lumabas ng room.
Narinig ko namang nagbalik sa panunukso ang mga classmate ko sa kanilang dalawa.

Maglalakad na ko papunta sa restroom ng tawagin nya ko.

"Aki!"

Kamalasan! Yan agad ang pumasok sa isip ko nung marinig ko ang pagtawag nya.
Mabilis kong pinunasan ang luha kong tumulo na pala at nung kumalma ay humarap ako
sa kanya.

"Saan ka pupunta?" tanong nito, lumapit ito sakin.

"Dyan lang sa restroom" sagot ko.

Buti na manage kong hindi mangatal ang boses ko or worst malalaman nyang umiyak
ako.

"Okay sige. Ayan nakilala mo na yung boyfriend kong sinasabi ko, sorry di ko nasabi
agad sayo kasi si Thunder, masyado iyong private na tao"

Oo sa sobrang private natago nyang asawa nya ko at girlfriend ka nya.

Ang amazing.
Ang sakit para sakin.
Ang talino mo talaga Montenegro.
Ang selfish mo.

"Alam kong kilala syang terror na prof dito pero believe me, mabait sya sobra"

Is this for real? Hindi ba nya talaga alam na may asawa si Thunder at ako yun?
Hindi nga ba intentional ang paglapit nya sakin?

If you ask me? Mukha kasing hindi. Hindi pa rin kasi nagbabago ang pakikitungo nya
sakin. Sya pa rin si Ella na kaibigan ko.

"I see. Hindi ko pala dapat sya jinudge agad" yun na lang ang naisagot ko. "Sige,
restroom lang ako" sabi ko.

I should have known dati pa, yung mga gabing wala sya sa tabi ko. Yung rason kung
bakit di nya ko magawang mahalin, yung rason doon ay nasa harapan ko. He loves Ella
pero he was tied to me.

"Okay, balik na muna ako sa loob. Ang kukulit ng classmates mo." sabi ni Ella,
tinapik nya ko sa balikat bago naglakad pabalik.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa restroom ay nilock ko iyon. Wala na kong pake kung

may iba pang gagamit doon.

Isinandal ko ang likod and I started crying.

So si Thunder pala yung kinukwento ni Ella na long time boyfriend nya? Yung sweet
at mahal na mahal sya.

Kaya ba atat na atat si Thunder na hiwalayan ako kasi totoo yung sinasabi ni Ella
na gusto na syang yayain nitong magpakasal.

At ako ang sagabal sa kanila?

So yung Dani na binabanggit at sinasabihan ni Thunder ng I love you is si Ella.

Napatapik ako sa ulo ko. Her real name is Daniella. Malamang doon galing ang Dani.
Bakit? Bakit hindi ko naisip yun? Ang tanga ko talaga. I feel so stupid.
Hindi ko na alam ang gagawin ko. Gusto kong magalit pero wala akong karapatan dahil
pinilit ko lang sya sa kasal na ito.

And walang kasalanan si Ella dito, wala syang alam. Parehas kaming walang alam kaya
hindi ko mahanap sa puso ko ang galit. She doesn't deserve it.

Iyak lang ako ng iyak doon. Hindi ko alam kung anong oras na pero for sure tapos na
ang klase. Ayoko ng bumalik pa doon.

Naramdaman ko ang pagba vibrate ng cellphone ko and when I pulled it out, it was
Sanya who's calling.

"Aaaaaaaahhhhh!" sigaw

I decided to just turn it off, ayoko na munang kumausap ng kahit na sino. Gulong-
gulo ang utak ko ngayon.

I slowly stood up at pinakiramdaman ko kung may tao pa sa labas, nung wala akong
marinig na ingay ay lumabas na ako ng restroom.

Napatingin ako sa digital na orasan na nasa taas ng pinto.

9:46 PM

Ganoon ako katagal na nag iiyak sa banyo pero tila hindi pa rin maubos ang luha ko.

Lumabas ako ng gate, dire-diretso lang ako. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng
paa ko, basta gusto ko lang maglakad.

Naiwan ko sa room yung bag ko, nandoon yung wallet ko kaya hindi din ako
makakasakay at ayoko ding umuwi samin. Hindi ko naman gustong puntahan si Sanya
dahil makakatikim pa ko ng panenermon at maraming tanong doon.

Lakad lang ako ng lakad hanggang sa masilaw ako dahil sa ilaw ng isang sasakyan.
Akala ko nga ay babanggain ako nito pero huminto ito. Hindi ko maaninag kung anong
sasakyan ito dahil sa nakakasilaw na liwag ng headlights nito.

Sino ba kasi to?

Nagulat ako ng makita kung sino ang bumaba mula rito.

Naglakad sya ng mabilis palapit sakin.

"God! You made me worried! Hinanap na kita kung saan-saan!" pagkasabi nya nun ay
hinila nya ko payakap kaya mas naiyak ako.

Gusto kong mag-isa pero sa yakap nya ay nakakapagpahinga ako kahit saglit, dahil
alam ko, sa bisig nya, ligtas ako.

"Cloud" sambit ko sa pangalan nya. Iyak lang ako ng iyak. "Ang sakit-sakit"

Niyakap nya ko ng mas mahigpit. He was trying to calm me down.

"I know, don't worry I got you. Iiyak mo lang lahat ng sakit. Hindi kita iiwan,
nandito lang ako."

"Cloud"

Umuulan ng malakas pero yakap yakap ako ni Cloud.

Nasasaktan ako pero natutuwa ako na merong isang taong hindi ako kayang saktan at
iwanan sa oras na ito.

May isang lalaki na maglalakad sa ulanan para lang sagipin ako.

For the first time aside from Thunder. I felt secured and safe by Cloud's hug.

Sign ba to na sya na ang dapat na mahalin ko?

Do I even deserve a Cloud Denver Hermosa?

----
To be continued.

Umaariba ang Team Ulap natin.

For sure may mga kinilig

Comment and Vote.

Para update na later.

Hi kay bibi shannclare, you are so kulit in the comment box, nakakatuwa ka. Kayong
lahat! Iloveyou readers!
- Karol Anne Louise.

Chapter 20: What? [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Sinarado ko ang locker ko at sumilip sa relo ko. Past 7pm na pala pero wala pa din
akong balak umuwi. By the way, hindi pala ako umuwi kagabi, kay Sanya na lang ako
tumuloy, doon na ko nagpahatid kay Cloud.

Sinabi ko na lang kay Sanya na ayaw kong pag-usapan ang nangyari kaya hindi na sya
nagsalita pa about doon kaya natahimik ako. Maingay, matapang, at pakielamerang
bestfriend si Sanya pero she is more than what I could ask for. I know how much she
cares and loves me. Sya rin pala ang nag uwi ng gamit na naiwan ko sa classroom.

Nakita kong nagri-ring ang cellphone ko kaya naman sinagot ko ito.

"Hey Aki, nasaan ka? Yung totoo ha" tanong nito.

"Pauwi na, ito na nga pasakay na ng taxi. Wag ka ng mag abalang ihatid ako dahil
may mga kailangan ka pang tapusin, kaya ko na." I told him.

"Okay, please just text me when you get home" sabi nito.

"Opo dad" biro ko dito. "Sige na, I promise, I'll text you" tas binaba ko na yung
tawag.

Nagsinungaling ako kay Cloud. Nandito pa din ako sa school. Hindi kasi ako makapag
decide kung uuwi ba ko or may pupuntahan pang iba.

Napagdesisyunan ko na lang na mag stay sa library. Mabuti pa tong library na to

till 10pm. Palibhasa may binili kasing condo na building si Thunder kaya ang mga
prof at staff ng school ay pwedeng tumira ng libre doon kaya maraming guro ang
gustong makapagtrabaho dito.

Masyadong maraming benefits aside sa mataas na sweldo, dahil na din siguro mataas
ang tuition fee dito at di naman nya kailangan yung kinikita rito dahil business
tycoon din sya kaya yung kinikita nito is sa pag-aayos at pagpapaganda ng school at
para sa mga teacher at staff.

Enough with that. Naghanap na lang ako ng mababasa at nung makakita ako nun ay
tumapat ako sa aircon at nagsimulan magbasa.
"Ms. Santos" nagising ako dahil may yumuyugyog sakin. Umayos agad ako ng upo ng
makita kong librarian pala namin ang gumigising sakin.

Nakatulog pala ako.

"Ms. Santos, 10pm na. It's time for you to go home. Magsasara na ko ng library"
sabi nito sakin.

Dali dali akong napatingin sa relo ko. 5 minutes before 10 na pala. Ano ba naman
yan napaka tulugin ko naman lately. Inayos ko yung inupuan ko at binalik yung
librong kaninang binabasa ko.

"Ma'am Bitancor, alis na po ako, salamat po" sabi ko dito.

"Okay sige. Mag iingat ka Akira" sabi nito. Ngumiti na lang ako at lumabas.

Dumaan ako ng locker ko para kunin yung cellphone ko.

Binuksan ko yun at laking gulat ko sa dami ng missed calls at text from Sanya,
Cloud, and Thunder.

Thunder's missed calls - 89

Cloud's missed calls - 73
Sanya's missed calls - 15

And to make it 90. Currently nagri-ring ang phone ko at tumatawag ang magaling kong
asawa.

Hindi ko sinagot yun. Magkikita at magkakausap din naman kami pagkauwi ko, so why
bother? Mas gusto kong sabihin ng personal ang lahat.

Lumabas na ko ng campus. Kumain na muna ako ng kwek kwek, fishball, kikiam, at

tokwa dahil nagugutom na ko. Natapos na kong kumain at uminom na ko ng palamig ng
makaramdam ako ng pagkahilo.

Tuwing umaga ay ganito din ako. Pakiramdam ko lagi lalagnatin ako.

Sa sobrang pagkahilo ko ay parang bumaliktad ang sikmura ko kaya nasuka ako. Buti
na lang nasa isang gilid ako at walang nakapansin.

Ang disgusting. Mabilis kong nilabas ang panyo ko to clean myself.

Kamalasan! Sumama pa ata ang pakiramdam ko.

Kahit nahihilo pa ako ay naglakad na ko para pumara ng taxi.

"Kuya sa Seacrest Village po." sinabi ko kung saan ang subdivision namin.

Hilong hilo ako at pakiramdam ko masusuka pa ko kahit na wala na akong isusuka.

Ilang minuto lang kahit na hilong hilo ako ay napansin kong hindi kami lumiko sa
dapat naming likuan kaya nagtaka ako.

Tanda ko pa naman siguro ang daan pauwi samin.

"Kuya bakit dito tayo dumaan? Mali po itong dinaanan nyo" sabi ko.

Lumingon naman sakin si kuya at nginitian ako ng nakakakilabot.

Tinaasan naman ako ng balahibo. Nagulat ako ng huminto sya at mas kumabog ang
dibdib ko ng bumukas ang left side ng pinto ko at may pumasok na isang lalaki pa
doon.

"Oh No!" nasambit ko ng tutukan nya ko sa tagiliran ng kutsilyo.

Bakit ba ang prone ko sa disgrasya? Leading lady ba ko ng isang pelikula?

"Mga kuya, holdap ba to? Kung oo willing akong ibigay lahat ng gamit ko kaya pease
wag nyo akong sasaktan." kinakabahan na sabi ko. Gusto ko ng umiyak pero ayokong
ipakita sa kanila na pinanghihinaan ako ng loob.

"Tsk! Hindi lang gamit mo miss, pati ikaw" sabi nung driver.

"A-Ako?" kinakabahan kong tanong.

"Oo miss! Ang kinis at ang bango mo, mukhang masarap ka" kinilabutan ako ng amuyin
nung katabi kong lalaki yung buhok ko kaya naitulak ko sya.

"Ouch!" sigaw ko at napaubo ako. Sinuntok lang naman nito ang tyan ko.

"Kung ako sayo miss, wag ka ng pumalag ha?" sabi nung katabi ko. Hinahawakan nya
ang buhok ko.

Naiiyak na talaga ako this time. Ang sakit sakit ng pagkakasuntok nya sakin.
Pakiramdam ko ay mawawalan ako ng ulirat.
"Sumunod ka na lang miss para di ka masaktan. Dadalhin ka namin sa langit" mas
gusto kong masuka sa sinabi ng driver.

"Langit baka impiyerno" hindi ko napigilan sumagot kaya nakatamo na naman ako ng
suntok mula doon sa katabi ko. Nagulat ako ng hawakan nya ko sa buhok at iharap sa
kanya.

"Wag ka ngang magsalita pag di kailangan" sigaw nito tas patulak na binitawan ang
buhok ko.

Ang sakit-sakit na ng katawan ko.

Makakaligtas pa ba ko?
Gamit ang huling lakas ko ay tumingin ako sa bintana.

Tumingin ako sa dadaanan. Sana dumaan kami sa maraming tao.

Lumaki ang mata ko ng makita ko na may toda ng tricycle kaming dadaanan. Gamit ang
lakas ko ay sinipa ko yung lalaking katabi ko at binuksan ang pinto.

Ang huli ko lang na natandaan ay ang pagbagsak ko sa labas at nagpagulong gulong.

May mga taong lumapit sakin at doon na ko nawalan ng malay.

Thunder's POV.

"I am so happy today, at least lahat ng tao sa school na tinuturuan natin, alam na
girlfriend mo ko at future misis! Pero sayang, although kilala mo si Akira as
student, I still wanted to introduce you to her formally" I looked at Ella when she
mentioned Akira.

"You know Akira?" I asked her.

"Of course naman! She's my BFF in school kaya nga I often talk about you sa kanya.
Kaya sayang, maybe next time" she answered.

"Dani I really need to go, may emergency meeting kami. I'll call you later na lang"
sabi ko.

"Okay fine" sabi nya. Lumapit sya sakin at hinalikan ako sa labi. "Bye babe! See
you tomorrow" sabi nito.

Tumango na lang ako at lumabas sa condo nya.

Umuwi ako agad dahil gusto kong makausap si Akira. I don't know why but I want to
explain to her even though there's nothing to explain. I am clearly cheating on her
because she is legally my wife but damn it! She is the only one who wants this
marriage!

Really? How about you?

Remember that night?

I stopped when my brain echoed something to me. I really don't know what happened
to me and that I am starting to feel something towards Akira but I must stop it. I
love Dani. I am also cheating on her because she doesn't know I'm married.

Aish! But I wanted to talk to Akira. I wanted to know her reaction and what she
will say now that she know I have Dani. Will she put an end on our marriage?

I called her several times already but damn it! She's not answering! Nasaan na
naman ba yung babaeng yun? Hindi sya umuwi kagabi kaya hindi na ko papayag na
ganoon ulit today. Don't tell me she is with that entrep guy since yesterday?

What's his name again?

Ah. Cloud.

I can clearly see she likes my wife. The way he looks at her. Aish! I wanna punch
him in the face.

But why?

My mind gave me that question.

Why?

Because Akira is mine. He should not touch nor be with her. Akira is mine. Am I
being unfair to her? I know I am being a jerk but I don't know what to do.

Ni sariling feelings ko hindi ko na maintindihan.

I called her again. It's already 10:30 in the evening! Aish! I will just look for
her, even if I need to knock down that Cloud's house. I will do it just to take her
home.

I am driving when my phone rang. I am happy to see Akira's name on it. I answered
it immediately.

"Where the hell are you?" inis kong tanong dito.

Even though I am happy she called but I can't hide my madness because it's already
late in the evening.

"Ay sir, hello po"

Nagulat ako ng ibang boses ang sumagot sakin. Babae din sya pero hindi sya si
Akira.

"Who the hell are you and why are you using my wife's phone?"

"Sir, mukhang tama po ang natawagan namin. Kayo po ba si Sir Thunder? Ako po si
Alexa, naaksidente po kasi yung asawa nyo. Nasa hospital po sya ngayon"

I almost dropped my phone? Is this for real?

"Which hospital did you brought her?"

Pagkasabi nito sakin kung saan dinala si Akira ay agad agad akong nagmaneho papunta
doon.

Damn it!

Mabilis kong tinakbo ang nurse station pagkababa ko ng sasakyan.

"I am looking for Mrs. Montenegro?" my heart was racing when I asked for her.

Nakita ko namang may tiningnan yung nurse sa computer nya.

"Nasa morgue na po sir" I frozed.

"What do you mean? That's impossible!" sigaw ko.

"Nasa morgue nga po sir. I'm sorry for your loss" sabi nito.

My mind can't process what she is saying. Is my Akira really dead? I felt a lump on
my throat. Sumandal ako sa pader dahil pakiramdam ko ay mawawalan ako ng balanse.
I never cried again after my parents died but it looks like my tears will start to
fall anytime. God! I feel so weak! Damn! Damn!

And when I'm about to cry.

May dumaan saking pasyente na nakahiga sa kama na tinutulak by a nurse.

"Akira!" I called her kaya huminto yung nagtutulak sa kanya.

"Relative po?" tanong nito sakin.

"I am her husband" sabi ko at agad na nilapitan sya. Hinawakan ko ang pulso nya at
halos magtatalon ako ng maramdaman ko iyon. She's alive!

"Hey you!" tawag ko doon sa nurse na nasa nursing station, mabilis naman itong
tumingin ito sakin. "You said that my wife is dead! You said Mrs. Montenegro is
dead? Look ito ba ang mukhang patay sayo?" I pointed on Akira.

Damn it! She almost made a fool out of me, I almost cried and here is Akira,
breathing and alive.

"Huh?" tumingin sya sa chart. "Hindi ba Mrs. Elenita Montenegro ang hinahanap mo?
Ms. Santos po kasi ang nakalagay sa record. Pasensya na po sir" sabi nito.

I want to get mad but I just sighed. I looked at Akira. I saw bruises in her body.
What happened? I held her hand.

"Sir?" tawag sakin nung nurse na nagtutulak kay Akira. "Isasalang po muna namin si
Ma'am sa mga test and laboratory. Pwede po muna kayong pumunta sa presinto doon
lang sa tawid para sa incident report kay Ma'am" sabi nito. I nodded before letting
go of her hand.

Pakiramdam ko ay sasabog ako sa galit dahil sa nangyari kay Akira.

Pumasok ako sa presinto.

"Good evening sir! Ano pong maipaglilingkod namin sa inyo?" magalang na tanong
sakin ng pulis.

"I'm Mr. Thunder Montenegro, husband of Akira Montenegro, the one that was brought
in the hospital, they asked me to go here. What happened?" tanong ko.

"Ay sir! Sunod na lang po kayo samin" pumasok ito sa mas loob pa ng headquarters.
Pagpasok namin sa isang kwarto ay may dalawang lalaking nakaupo at nakayuko.
May lumapit saking babae.

"Hi! Kayo po ba si Thunder?" I nodded. "Ito nga po pala yung cellphone at bag ni
Ms. Akira, ako po yung tumawag sa inyo kanina. I'm Alexa. Witness din po ako sa
insidente" sabi nito na inabot ang mga gamit sakin ni Aki.

"So tell me, what happened?" I asked her. My hands are already balled into a fist
at pakiramdam kong itong dalawang lalaking nasa harap ko ang may dahilan kung bakit
nasa ospital si Aki ngayon.

"Pasakay po sana ako para umuwi na ng may dumaan na taxi sa harap namin, tapos
biglang bumukas yung pinto at nalaglag doon si Ms. Akira, gumulong sya at nawalan
na lang ng malay. Mabuti na lang po at naharang ng mga tricycle driver yung taxi"
saad nung Alexa.

"Sir, itong mga to kasi kilala to bilang mga rapist at holdaper. Malamang ginamit
na naman nila yung tactic nila kunyari nagda drive ng taxi tas pag nakakuha ng
babaeng pasahero. Dadalhin kung saan at re rape-in. Baka yun ho ang balak nila sa
asawa nyo, mabuti at nakatakas" sabi naman ng pulis.

"It's not good. My wife is in the hospital. She hasn't gain consciousness yet, is
that what you call good?" natahimik naman yung pulis.

May pumasok pa na babaeng pulis.

"Ay sir, maistorbo ko lang kayo pero ito na po yung medicolegal ni Mrs. Montenegro.
Base sa report na to, aside sa injury na nakuha nya sa pagbagsak sa kalsada ay
mukhang binugbog pa ng mga halang na ito yung misis nyo"

Hindi na ko nakapagpigil at sinugod na yung dalawa. Pinagsusuntok ko silang dalawa

kahit pa yung mga pulis ay di ako maawat. Di ako tumigil hanggat hindi dumudugo ang
mukha nila.

"Let go of me! I'm gonna kill those bastards!" sigaw ko ng maawat na ko ng mga
pulis.

Duguan na yung dalawa at wala akong pakielam. Gusto ko na silang patayin.

Binitawan naman ako ng mga pulis. Dinuro ko yung dalawa.

"You and you! I'll make sure the both of you will suffer and rot in jail. How dare
you touch and hurt my wife. I swear you'll regret this!" sabi ko sabay talikod.

Hindi pa agad ako nakabalik sa ospital dahil inayos ko pa yung kaso dito sa
presinto.

Papasok na sana ako ng hospital ng may humintong sasakyan at mula doon ay bumaba si
Sanya, Josh and that so called Cloud.

Cloud's POV.

Sobrang kinakabahan ako hanggang makarating kami sa ospital. May tumawag kasi sakin
using Akira's phone saying na naaksidente ito.

Pagka park na pagka park ko ng kotse ay nakita ko ang Thunder na iyon na papasok ng
ospital.

Kung sana naging mabuti lamang syang asawa kay Akira, hindi sana mangyayari ito!

Pagkababang pagkababa ko ay mabilis ko syang sinugod at kinuwelyuhan.

"You!" sigaw ko.

"Ano ba Cloud! Tumigil ka nga dyan!" sigaw sakin ni Sanya pero wala na kong
pakielam.

Tumitig lang sakin si Thunder at inalis ang pagkaka kuwelyo ko sa kanya.

"What's your problem Mr. Hermosa?" pormal na tanong sakin nito kaya mas nainis ako.

"You are the problem! Kasalanan mo to! Kung hindi dahil sayo walang mangyayaring
masama kay Akira!"

"Wala akong panahon para pakinggan ka" sabi nito kaya mas lalo lamang akong
nagalit.

"Ikaw! Hiwalayan mo na si Akira, tama na ang panloloko at pananakit na ginawa mo sa

kanya! Hindi ka nya kailangan sa buhay nya!" sigaw ko.

Nakita kong kumunot ang noo nya pero agad agad yung nagbago. Nag seryoso and then
he smirked.

"Sorry, pero kami lang ni Akira ang pwedeng magdesisyon dyan. Kaya wag kang
mangielam dahil bali-baliktarin mo man ang mundo, ako pa rin ang legal na asawa" he
chuckled. "Don't you think na alam ko kung gaano mo kagusto si Akira? So stop
fooling around dahil mahirap akong kalaban"
I was speechless.
Damn this guy.
Damn his confidence.

"Here Sanya, take this" inabot ni Thunder yung gamit ni Akira kay Sanya. "Uuwi na
lang muna ako, kayo na muna ang bahala kay Akira" sabi nito at umalis na.

I hate him not just because of his guts and not because she is the one that Akira
loves. I hate him because he constantly hurt her, he kept torring Akira apart and
it hurts me to see Akira in that situation because she is everything to me.

Akira's POV.

Nagising ako na nasa hospital room ako. Alam kong ospital ito dahil amoy at kulay
pa lang.

"Thank God you're awake!" nagulat ako ng biglang magsalita si Sanya na nasa tabi ko
pala. "Are you okay now? Naalala mo ba yung nangyari kagabi?"

Tumango ako at nakaramdam na naman ng kaba. Buti nakatakas ako.

Lumilinga linga ako sa paligid. Wala sya? Bakit wala si Thunder sya ang nasa speed
dial ko kaya malamang sya ang unang tatawagan pero bakit wala sya? Wala ba talaga
syang pake sakin?

"Sinong hinahanap mo?" tanong sakin ni Sanya.

"Wala"

"Weh? If you're looking for Josh and Cloud, umuwi lang sila saglit para magpalit.
Nagbantay din sila kasi sayo kagabi but kung si Thunder ang hinahanap mo. Nandito
sya kagabi, nauna pa ata samin pero pagdating namin, ayunmalis din sya agad"

Pinuntahan ako ni Thunder? Pero bakit sya biglang umalis? Pinuntahan nya ba si
Ella? Sumasakit ang ulo at puso ko sa iniisip ko.

"Sans, pakuha naman ng pagkain" sabi ko kay Sanya dahil nakaramdam din ako ng
gutom.

"Okay ka lang ba dito mag isa?" worried nyang tanong. I smiled on her at tumango.
"Okay. Saglit lang ako atsaka baka dumaan na yung doktor mo, sabihin mo ko ano
resulta ng mga test mo if may fracture or broken bone ka, dadagdagan ko" sabi nito.
"Sira ka! Sige na, okay lang ako" sabi ko. She smiled at me bago lumabas.

Gusto ko muna sanang mapag isa. Nalulungkot ako dahil ini expect ko na nandito si
Thunder at sya ang mag aalaga sakin parang dati lang kaso iba talaga ang priority
nya.

Nagmumuni-muni ako ng makarinig ako ng katok, sabing gusto kong mapag isa.

Bumukas ang pinto at may pumasok ditong babaeng naka coat. I assume she is my
doctor.

"Hi Akira, good that you're awake" luminga linga sya sa paligid. "Wala kang
kasama?" tumango ako.

"Kumuha po kasi ng pagkain if may ibibilin po kayo sa gamot ako na pong bahala"
sabi ko.

"Buti na lang hindi ka pala na x-ray kahapon, atsaka itong mga ire recommend kong
gamot is safe naman pero mag iingat ka palagi. Doble ingat at iwasan mo ang stress"

Hindi ma absorb ng utak ko kung anong sinasabi nya.

Alien ba tong doktor na to?

"Wait dok, di ko kayo magets. Malala ba yung effect sakin nung aksidente?" tanong
ko.

"Ha? Didn't you know?"

"Didn't I know what?"

"Mrs. Montenegro, you're 6 weeks pregnant"

At para yung bombang sumabog at wala na kong masyadong narinig pa.

I am what?

-------
To be continued

So what can you say?

- KayeEinstein

Chapter 21: Coffee and Garlic [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Dedicated to: dannakatecasila and 1DARK_

Akira's POV.

Hinawakan ko yung ulo ko dahil pakiramdam ko ay sumasakit na naman ito. Naalala ko

na naman ang sinabi nung doktor.

Flashback

"Mrs. Montenegro, you're six weeks pregnant" anunsyo sakin nung doktor.

I refused to believe it, bakit ngayon pa? Hindi sa hindi ako masaya pero
nanganganib na mawalan sya ng isang ama at ang tanong is tatanggapin man lang ba
sya ni Thunder?

"I am what? No you're kidding right?" sabi ko.

"No, you're pregnancy test shows positive. I am an OB-Gyne. Aren't you happy? You
have a blessing on the way. I'm sure your husband will also be glad about this
news"

No!

I am definitely sure, he would not be happy dahil si Ella ang gusto nya, si Ella
ang gusto nyang makasama habang buhay at kay Ella nya gustong magka anak at hindi
sakin.

Nasaan sa salita na yun ang glad?

Natatakot ako, dumoble ang takot ko. Ilang rejection na ba ang natanggap ko mula
kay Thunder? What if he also rejects our baby? Kakayanin ko pa ba? Just thinking
about him rejecting our baby breaks my heart.

"Doc, pwede po bang atin na muna tong result at wag nyo na muna sabihin sa kanila?
Gusto ko po kasing ako ang magsasabi sa kanila, isu-surprise ko po kasi ang asawa
ko"

Ang tanong kaya ko bang sabihin?

Ngumiti sya at tumango-tango

"Sure Akira, mas maganda kung sayo manggagaling ang balita pero advice ko lang ha?
Muntik ka ng makunan dahil sa accident. Pinaka crucial kasi talaga yang first
trimester kaya mag iingat ka palagi. Iwasan mo ang stress at mga incident na
babagsak or madudulas ka or what dahil masama sa baby mo yun"

"Sige po. Salamat po" sabi ko.

Nag iwan sya ng mga gamot at reseta para sa mga injury at pregnancy ko.

I don't know what to do.

But I want to give my child a family he/she deserves

End of Flashback

"Aki, are you okay? May masakit ba sayo?" nabalik ako sa realidad ng hawakan ako ni
Cloud.

Lumingon ako sa kanya at nagtama ang paningin namin.

I realized something, pag nalaman ni Cloud na buntis ako. I would hurt him even
more. It would totally break him and I don't want to see that. Cloud is such a nice
guy and believe me when I say that I don't want him to get hurt because of me.

"Hey Aki, saan ang masakit?" tanong nya ulit.

"I'm sorry" hindi ko alam kung bakit kusa kong nasabi yun pero parang kailangan.

He smiled and that brought pain my heart.

"For what reason are you apologizing?" tanong nya sakin. Hindi pa rin napalis ang
ngiti sa labi nya.

Umiling na lang ako. Hinawakan nya ang ulo ko at ginulo yun.

"Pwede na ba kong umuwi?" tanong ko.

"Hoy! Hindi ka pa magaling!" sigaw sakin ni Sanya.

"Oo nga Akira, magpagaling ka muna ha?" dagdag ni Josh.

"Ayoko na dito. Okay naman na ko, galos lang naman baka pwedeng sa bahay na ko
magpapahinga, please?" kay Cloud ako tumingin at binigyan sya ng begging eyes.

Kailangan kong umuwi.

Gusto kong makausap si Thunder.
Kailangan namin mag-usap.

"Aki, dito ka muna? Baka mapano ka pa" nag-aalalang sagot sakin ni Cloud.

"Pero okay na ko, promise! Gusto ko ng umuwi dahil mas makakapagpahinga ako sa
bahay" sabi ko.

Cloud looked at me with so much hesitation and then he sighed.

"Okay sige. Ipagpapaalam ka muna namin sa doktor ha?" sabi ni Cloud.

Kaya ngumiti na ko. Hindi nya talaga ako kayang tiisin, nabaling ang tingin ko sa
bestfriend ko na parang niluluto ako ng buhay.

"Hay naku! Pag ikaw napano Akira, jusko! Saan ba gawa ang ulo mo at napakatigas?
Hampas ko na lang kaya sa pader ng mamamatay ka na?" sabi sakin ni Sanya na mukhang
konsimidong konsimido.

Nag puppy eyes na lang ako sa kanya pero nag roll eyes lang ito sakin.

Luckily pinayagan naman ako ng doktor kaya later that night ay umuwi na ko. Si
Cloud na ang naghatid sakin sa bahay.

Bumaba na ko ng sasakyan nya at humarap sa kanya, nasa driver's seat ito, hindi ko
na sya pinababa dahil nakakapaglakad naman ako.

"Bye Cloud! Thank you!" sabi ko habang nagwi wave.

Binigyan nya lang ako ng ngiti.

"Basta pag may problema or you're feeling unwell just call me, kahit anong oras
pupuntahan kita" sabi nito.

"Yep master, ingat ka po" sagot ko.

Tumango sya kaya sinarado ko na ang pinto ng sasakyan at pinaandar nya na ito.
Pumasok na ko ng mawala na sa paningin ko ang sinasakyan nya.
Mukhang wala pa si Thunder dahil wala pa kasi ang sasakyan nya.

Tsk. Mag se 7pm na pero wala pa din, uwi ba ng matinong asawa yan?

Pumasok ako sa loob.

"Akira! Hala bat umuwi ka agad hija?! Ang sabi sakin ni Thunder ay nasa ospital ka,
nagpahanda na nga ng mga damit nya at damit mo dahil alam ko mananatili kayo ng
ilang araw doon" bungad sakin ni Yaya Minda.

Napatigil ako dahil sa sinabi nya, so may balak naman pala syang bumalik? Anong
cause ng delay?

"Ayoko doon yaya, alam mo namang hindi ako fan ng ospital kahit favorite ako ng
accidents, at mas makakapagpahinga ako dito"

"Pero okay ka na ba talaga anak?" worried nyang tanong.

"Yes yaya, ayos na po ako, pahanda na lang po ng hapunan dahil nagugutom na po kasi
ako" sabi ko.

"Ay sya sige, ikaw ay maghintay na lang sa kwarto mo o dito sa sala" sabi nito
sakin at umalis na.

I love her so much, she is like a mom to me.

Naupo na lang ako sa sala at nanood ng TV.

Pinapanood ko si Chowder. Tuwang tuwa ako sa cartoons na to dahil favorite ko yun

ng biglang makaramdam ako ng hilo dahil sa kakaibang amoy.

Tumayo ako at sinundan ang masangsang na amoy na yun and it routed me to the
kitchen.

"Yaya, ano po ba yang niluluto nyo? Ang baho naman po, nakakasuka" sabi ko habang
tinatakpan ang ilong ko.

"Aki, naggigisa pa lang ako ng bawang" sagot nito kaya lumapit ako sa niluluto nya
at nanlaki ang mata ko ng makitang bawang nga ito.

"Yaya bawang yan? Ang baho naman!Nakakahilo yung amoy" sabi ko dahil pakiramdam ko
ay masusuka na talaga ako pero wala akong maisuka dahil hindi pa ko kumakain.
"Ayoko ng magluluto na may bawang yaya, please?" sabi ko.

Bumalik ako sa sala at nagtakip ng ilong. Bawang ba talaga yun? Ang baho naman!
Mabuti na lang maya maya lang ay nawala na ang amoy. Nagbukas na siguro ng exhaust
fan si Yaya sa kusina.

Nagising ako ng makaramdam ako ng tapik sa balikat ko.

"Yes yaya"

"Nakatulog ka na ng nakaupo, luto na ang pagkain halina'+ kumain ka na" sabi sakin
ni Yaya Minda.

"Ay pasensya na po! Sige sunod na lang ako sa dining yaya, salamat po" I said as I
am stretching my hands.

Nakaidlip pala ako. Hala! Napa antukin at tulugin ko naman sobra lately.

Tumayo na ko dahil nagugutom na talaga ako.

"Yaya, patimpla naman po ng kape" sabi ko rito.

"Sige magpapainit lang ako ng tubig, kumain ka na dyan at dadalhin ko na lang sa

iyo" sabi nito.

"Sige po salamat" sabi ko at naupo na sa hapag-kainan.

Nagsimula na kong kumain. Gutom na gutom ata ako at ang dami kong nakain.

"Aki, ito na yung kape mo" sabi ni yaya tas nilapag nya yung coffee cup sa tabi ko.

Kaso pagka-amoy ko nun ay hindi ko napigilan ang sarili ko kaya napahawak ako sa
bibig ko at tumakbo sa restroom at sumuka ng sumuka.
Bakit ang baho ng kape?
Pinagtitripan ba ko ni Yaya Minda?

Nakaramdam ako ng humahagod sa likod ko.

"Okay ka lang ba Aki? May masakit ba sayo? May nakain ka yatang hindi maganda" sabi
ni Yaya.

"Sige na yaya, kaya ko na po. Paki-tapon na lang ng kape. Ang baho sobra" sabi ko.
Hindi na sumagot si yaya at lumabas na. Inayos ko muna ang sarili ko bago bumalik
sa dining. Umupo ako sa table dahil balak ko sanang kumain pa pero nawalan na pala
ako ng gana.

Nakita kong nakatingin sakin si yaya as if ino-observe ako.

Nginitian ko sya.

"Yaya, aakyat na muna ako sa kwarto ko, salamat po" sabi ko. Ngumiti din sya at
tumango.

Umakyat na ko sa kwarto ko at nahiga sa kama.

Bakit? Wala pa din kaya si Thunder ngayon? Kasama pa din kaya nya si Ella? That
thought was a pain in my heart, parang tinutusok-tusok ng milyong karayom.

Thunder's POV.

I got home at ten in the evening. I had a late dinner business meeting with a
potential investor but I wasn't able to eat dinner because I didn't like the food
that was served there.

Pagka park ko ng kotse sa garahe ay pumasok na ko sa bahay.

"Good evening Thunder" Yaya Minda greeted me.

She is a 48 year old yaya. She's been my yaya since childhood so I kinda treat her
like a mother because she treated me and Akira like her own kids. She is very
caring and loving.

"Good evening yaya" I greeted her back. I put down my bag on the couch. "Ano nga
palang niluto nyo para sa hapunan Yaya? Dadalhan ko na lang kasi si Akira sa
hospital tapos yung nga gamit namin, naka ready na ba?"

After I have dinner, I am planning to go to Akira. I haven't seen her all day
because I am so busy at work. Being a professor and a business man is a tough work.
I wanted to check if she's okay and ako na ang magbabantay sa kanya tonight.

"Nandito na si Akira, nagulat nga ako ng umuwi na sya galing ospital" sagot naman
ng matanda sakin kaya kumunot ang noo ko.
"Really? That hard headed girl, nasa kwarto ba sya? Kakausapin ko po muna" I told
her, aakyat na sana ako ng pigilan ako ni Yaya Minda.

"Maghapunan ka muna hijo at may gusto din akong sabihin"

I stopped and just followed her into the dining room. Magre-resign na ba sya? Aish
if that is the case then mahihirapan akong makahanap ng kapalit nya.

Umupo na ko sa dining table at pinaghainan nya na ko ng makakain.

Yaya Minda is a very close to us kaya hindi na iba ang trato namin sa kanya ni
Akira.

Kumakain na ko ng magsimula ng magsalita si Yaya.

"Thunder, wala ka bang napapansing kakaiba kay Akira?" she asked. I shook my head.

Akira is kinda childish, she often act and say some weird things.

"Wala naman po, bakit may problema ba?" I asked her. Tapos na kong kumain at
umiinom na ng tubig.

"Sa tingin ko kasi buntis ang asawa mo Thunder"

Dahil sa sinabi nya ay naibuga ko ang iniinom kong tubig.. Mabilis namang tumayo si
Yaya at tinapik ang likod ko.
Imposibleng niloloko ako ni Yaya, she sounded so serious.

Nung maging okay na ko ay umupo na si Yaya sa harapan ko.

"Pano nyo naman po nasabi?" I asked.

I remained calm even though nervousness is already eating me up.

"Kasi kanina nababahuan ba naman sya sa bawang at kape. Nagsuka pa. Itong buwan na
ito ay laging tulog at inaatok, kilala ko ang alaga ko na yun, daig pa nun ang
nagko call center kakapuyat. Babae ako hijo kaya alam ko yan" Yaya said.

And I remained speechless.

"Pero hindi pa din naman ako sigurado, pero i check mo na lang hijo, diba ang mommy
ni Akira ay may history na sensitive magbuntis kaya nga wala syang kapatid,
natatakot ako na baka kasi namana nya yun, mabuti ng mapangalagaan natin sya ng
maaga" dagdag pa nito.

"Salamat po yaya" yun na lang ang sinagot ko.

I walked out of the kitchen and walked back and forth in front of the television.

Is it possible?

Aish! I didn't use any protection what am I thinking?

But what if she is really pregnant?

I don't know why but I smiled when I imagined Akira carrying our baby, all smiling
and looking at me but it immediately faded away when my phone vibrated.

From: Dani

Babe! I miss you already! That's why I hated weekend. Can you come over? I really
wish we're married already so that I can have you all day and night. I love you so
much babe! Goodnight!

I can't leave Daniella just like that. I have been with her for years and I don't
know what I feel for Akira. I am not sure about my feelings towards her.

But I know what to do, I must know the truth if she's really pregnant then I will
make the decision.

Akira's POV.

I was awakened by the sound of continous knocks on my door. Tiningnan ko ang orasan
ko. 11:23 PM na pala.

I stood up And went to the door, binuksan ko yun and I am shock to see Thunder.

"We need to talk" emotionless nyang sabi kaya binuksan ko ang pinto ko at pumasok
na ko sa loob, sumunod naman sya.

"Ano namang pag uusapan natin?" I asked him. Naka cross arms pa ko.

"I want to know something" he said staring straight at me. "and you must use this"
he added bago may inabot sakin na box kaya kinuha ko yun.

Nanlaki ang mata ko ng makitang pregnancy test yun.

Pinigilan kong manginig ang kamay ko.
How did he know?
Sabi ko na nga ba kaya ako ino-obserbahan ni yaya kanina.
I should have been careful!
Malamang sya ang nagsabi kay Thunder.
I cleared my throat dahil kinakabahan ako.

"Para saan to at bakit kailangan nito?" matapang kong tanong.

"Obviously Akira to know if you're pregnant or not, so just please use it so that I
can know the result?" pag-uutos nya.

"Ayoko" sabi ko, sumeryoso sya kaya huminga ako ng malalim "susundin lang kita if
sasagutin mo ang mga tanong ko"

"And what are those?"

Pinigilan kong maging emosyonal.

"Why didn't you tell me about Ella?"

He looked at me seriously. I am doing my best to hold back my tears.

"Am I supposed to tell you about her? Ikaw ang nagpumilit ng kasal and girlfriend
ko na sya even before we got married"

Lumunok ako.

That was the truth, hindi ako ang nauna.

"So you simply didn't care about me right? Alam mo bang kung sinabi mo lang noon
that you have a girlfriend, I won't insist this marriage" I faked a laugh. "Do you
love her?" lakas loob kong tanong sa kanya.

He sighed.

"Of course I do"

And that broke my heart into a million pieces. Hindi ko na napigilan ang pagluha
ko.
"And how about me? Hindi mo ba ko minahal kahit konti?" I asked him.

"You know the answer to that question" he answered right away

Fck. Obviously the answer is no.

A big fat NO.
Why am I hoping anyway that he would say na mahal nya ko? Sino bang niloloko at
pinapaasa ko rito?

"Kaya ka ba kating-kating hiwalayan ako dahil kay Ella? Kasi sya yung mahal mo, sya
yung gusto mong dalhin sa altar at makasama habang buhay pero dumating ako at ako
ang pinakasalan at asawa mo ngayon. I ruined everything"

Hindi sya sumagot.

"I am really a fool for making myself believe that this marriage would work"

Tuloy tuloy pa din ang pag agos ng luha ko. Ang sakit sakit na nasa harapan ko sya
ngayon at narinig ko ang lahat ng katotohanan sa kanya.

Kinuha ko yung pregnancy test na nilagay ko sa side table at pumasok sa banyo.

Ilang minuto lang din ay lumabas ako at inabot sa kanya yun.

Nakita kong nanlaki ang mga mata nya.

"O-one line?" he asked.

"Negative" I answered.

"H-how?"

My hands are trembling.

"Hindi ako buntis, mali ang iniisip mo"

"Aki-"

"Are you even disappointed?" I asked him.

Please say yes.

Please say yes.

"No" and that hurt me even more. Hindi nya gustong magka anak sakin.
"Actually I am relieved to know at least walang magiging problema kapag naghiwalay
na tayo"

That's what this baby means to him.

PROBLEMA.

After he said that ay lumabas na sya ng kwarto at doon na ko nag iiyak muli.

I knew it, tama ang desisyong ginawa ko. He will just definitely reject the child I
am carrying.

If only he said yes, maybe he would know that I am carrying his baby.

And I don't know if he will ever know about our baby cause I am so close to giving
up on him.

Ano pa bang kailangan ko para sumuko ako?

I just cried and cried till I fell asleep.

------
To be continued.

#280 in Romance

- Noona

Chapter 22: Little One [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Aki! Akira!" mas binilisan ko pa ang paglalakad ko ng marinig ko ang pagtawag nya
sakin.

I am pretending na hindi ko sya naririnig kahit ang lakas ng sigaw nya. Ayoko!
Ayoko muna syang makausap or makita ngayon kaya nga hindi ako pumasok sa klase nya.

Nagulat ako ng humawak sya balikat ko. Naabutan nya na pala ako.
"Uy! Ella" bati ko sa kanya. I faked a smile.

Dalawang linggo na din simula nung malaman ko yung tungkol sa kanila ni Thunder at
dalawang linggo ko na din syang iniiwasan.

"Didn't you hear me calling you? Kanina pa kaya kita tinatawag" sabi nya.

Na guilty naman ako. Wala naman kasing rason para magalit ako sa kany dahil wala
din naman syang alam sa about sakin, kaya napagdesisyunan ko na lang na umiwas sa
kanya.

But I can't help but feel hurt whenever I see her. I am also envious of her dahil
si Ella, sya yung mahal ni Thunder, sya yung gusto nitong makasama at hindi ako
yun.

"Ha? Sorry hindi kita narinig, malalim kasi yung iniisip ko. Bakit mo nga pala ako
tinatawag?" I asked her.

"Thank goodness akala ko galit ka sakin pero bakit hindi ka pumapasok sa class mo
sakin huh? Namimiss na kaya kita" sabi nya habang nakangiti sakin. She even held my
hand.

Oh Ella! You're making it more difficult for me. Ako ang nagi-guilty kahit ako pa
ang asawa. I can't help it she's so nice and I am afraid to hurt her.

She does not deserve the pain I am feeling.

"Ow! hindi mo pa ba natatanggap yung medical letter na pinapasa ko sayo? Hindi na

muna kasi ako pwedeng mag PE dahil may health condition ako" I lied.

Pinagawa ko lang yung medical letter na yun pero totoong hindi na muna ako magpi PE
dahil delikado din sa baby ko.

"Ay ganun ba? Dapat sinabi mo na lang sakin ng personal. Pwede ka namang written
exam sa class ko. Okay ka na ba? I heard may nangyaring aksidente" she looked at me
with a worried look. Hindi nya pa din binibitawan ang kamay ko.

"Okay na ko Ella, don't worry about me. Sige na bumalik ka na sa klase mo" sabi ko
sa kanya.

"Ugh! Idi dismiss ko na lang muna ang klase ko. Let's have meryenda! I missed you
na kaya! Gusto na kitang maka bonding"

I smiled. You would definitely not say that if only you know who really I am and it
would definitely hurt you just like how hurt I am right now.

Pero maswerte ka pa din dahil ikaw ang mahal ni Thunder. Alam kong ikaw ang
pipiliin nya kesa samin ng anak nya.

"You're lucky. Thunder loves you more than anyone" I said out of nowhere.

I am not supposed to say that but I blurted it out accidentally and my eyes are
heating, feeling ko maiiyak ako but I stopped myself.

She smiled sweetly on what I said.

"Pano mo naman nalaman yan?"

"I can see and feel it"

"Ikaw talaga Akira, mahal na mahal ko din naman sya but enough with my guy, so tara
na?" pagyaya nya ulit sakin.

"Sorry Ella, pass ako ngayon, kailangan ko na kasing umuwi dahil may emergency sa
bahay. Sorry! Maybe next time na lang" I told her.

Nakita ko namang nalungkot ang mukha nya pero pinalitan nya din iyon ng smiling
face.

"Okay fine, sabi mo yan! Next time na lang, sige na unahin mo na yung emergency nyo
sa bahay. I understand" sabi nya kaya tumango ako.

"Sige alis na ko. Bye Ella" sabi ko at naglakad na.

Pero hindi pa ko nakakalayo ng tawagin nya ko ulit kaya huminto ako at lumingon.
Patakbo syang lumapit sakin.

She hugged me and gave me a kiss on the cheek which shocked me.

"I really miss you Aki! Sana mag bonding na ulit tayo bestfriend" sabi nya sabay
patakbong umalis.

She is waving her hand while running away.

Bestfriend? Am I supposed to be your bestfriend when we love the same man?

Pakiramdam ko ay maiiyak ako dahil nasa sitwasyon akong wala akong magawa. I can't
bear to lose Thunder lalo na ngayong magkaka baby na kami.

Ang tanga ko diba? Hindi ko pa nga nasasabi sa kanya yet umaasa ako na tatanggapin
nya to at magiging masaya kaming pamilya.

Umaasa na naman ba ako?

Naglakad na ako. I texted Sanya to meet me in the locker area.

Mabilis akong naglakad papunta sa locker area dahil nandoon na si Sanya.

Papalapit pa lang ako ng matanaw ko sya, buti naman mag isa sya at walang kasama.

"Aki, may problema ba?" salubong na tanong nya sakin. Mababakas mo yung pag aalala
sa mukha nya.

"Wala naman" sagot ko.

"O' bakit mo ko pinatawag dito?" tanong nya sakin.

"May importante akong sasabihin sayo"

Kinakabahan talaga ako.

Pakiramdam ko mommy ko si Sanya.
Speaking of mommy, hindi ko pa din nasasabi sa parents ko ang kalagayan ko dahil
malamang pag sinabi kong buntis ako ay makarating na agad kay Thunder yun.

"Speak up" sabi ni Sanya na naka serious face.

"I'm pregnant"

"You're what? OMG! Are you being serious now? Buntis ka? How? When?" sunod sunod
ang naging tanong nya.

"Anong how? Don't ask me how! Eight weeks na sya. Remember nung umalis kami ni
Thunder?" sagot ko.

Sinandal ko ang balikat ko sa locker room. Ang bilis kong mangalay at mapagod.

"Totoo nga?! Alam na ni Thunder?" umiling ako kaya nakaramdam ako ng mahinang
hampas mula sa kanya. "Bakit hindi nya alam?! May balak ka bang sabihin sa kanya?
Bakit di mo sinabi?"
"Ella" simple kong sagot sa kanya.

"Tsk! Sabi ko na sayo kaya hindi ko bet yang Ms. Reyes na yan diba? Nara radar ko
na kasi! Kita mo na kaagaw mo pala kay Thunder"

"Nauna sya sakin"

"Pero ikaw ang asawa at ngayon, magkakaanak na kayo. Dapat malaman ni Thunder yun"
nakita ko yung inis sa mukha nya.

"Sa tingin mo ba sasaya ako at ang baby namin kapag nalaman namin na kaya lang ako
pinili ni Thunder is because magkaka anak kami? Gusto ko piliin nya ko as me,
bilang asawa nya. I wanna fight Ella fair and square. Honestly, I don't wanna hurt
her pero wala akong magawa sa sitwasyon naming tatlo."

Nakaramdam naman ako ng tuktok sa ulo mula sa kanya. Mapanakit tong bestfriend ko
kahit kailan.

"You don't wanna hurt her kaya okay na ikaw masaktan? Nasan na ba ang martyr award
at ng maibigay ko na sayo. Aki, hindi uubra yang sobra kang bait dahil kailangang
isipin mo naman yung baby mo"

"I know, Iniisip ko sya kaya nga hindi ako nagpapadalos dalos sa desisyon. Ayokong
lumaki sya sa broken family pero mas ayokong lumaki sya sa buong pamilya nga pero
hindi naman masaya. Isa pa, alam ko kung gaano nila kamahal ang isa't-isa, ako
naman talaga ang kontrabida dito"

Tumulo ang luha ko ng maaalala ko yung mga naging sagot nya sakin kahapon. Ano bang
meron si Ella na wala ako?

Hahampasin dapat nya ko pero tumigil sya.

"Naku! Pasalamat ka talaga dahil hahampasin sana kita kung hindi ka lang buntis"
magsasalita na dapat ako ng

"Sinong buntis?" I froze when I heard his voice.

He was not supposed to hear that, ako dapat ang magsasabi sa kanya. Hindi pa din
ako humaharap sa kanya at kay Sanya lang ako nakatingin. Nakita ko ang shocked face
ni Sanya.

"A-are y-you Aki? Are you pregnant?" his voice is trembling.

I looked at him.
"Cloud" I only managed to say his name because devastation is written all over his
face.

"I really need to go, pupuntahan ko muna si Josh. Sorry Aki, hello Cloud, bye!"
pagkasabi nun ni Sanya ay nagmamadali syang tumakbo paalis.

Tsk! Anong klaseng kaibigan? Gusto ko sanang nandito sya dahil pinanghihinaan ako
ng loob.

Cloud is still looking at me. I held his hand and pulled him upstair, sa may
rooftop.

Buti walang tao dito ngayon. Bibitawan ko na sana ang kamay nya but he held my hand
tightly. Hinarap nya ko sa kanya kaya nakita ko na naman ang mga titig nya sakin.

"Tell me Aki, tell me the truth please?" sa sinabi nyang yun ay napaiyak na ko
sobrang guilt.

I've inflicted too much pain on him already. He doesn't deserve this!
Cloud is such a good and loving guy.

Umiling ako.

"I can't"

"Please, be honest with me" he looked at me sincerely.

Tuloy tuloy lang ang pag agos ng luha ko at dahan-dahang tumango ako sa kanya.

"Cloud, I'm sorry" I started trying to stop my sobs. "I'm really sorry. I'm
pregnant. I'm carrying Thunder's child"

Parang nawalan ng pwersa si Cloud at napaupo sya sa bench doon. Hindi nya pa din
binibitawan ang kamay ko pero nakayuko na sya.

And what I heard next, broke my heart.

He's sobbing.

"Cloud" tawag ko sa kanya.

Wala syang ginawa sa akin. Minahal nya lang ako at ito ang naging sukli ng
pagmamahal nya sakin. Sinaktan at pinaiyak ko sya.

Ang sama-sama kong tao.

"Cloud, I am so sorry. You don't deserve any of this at maiintindihan ko kung di mo

ko mapapatawad, ako na ang kusang lalayo sayo. I'm really sorry Cloud but please
know that I didn't mean to hurt you" hingi ako ng hingi ng tawad sa kanya.

Umiiyak sya pero hindi pa din nya binibitawan ang kamay ko.

He stood up and looked at me with so much pain in his eyes.

What have I done to this guy?

Nagulat ako ng yakapin nya ko at ibaon ang mukha nya sa balikat ko.

Akala ko ba, mahina kapag umiiyak ang isang lalaki pero bakit ngayong umiiyak si
Cloud sakin, he looks more tough to me because he is showing his emotions?

Nararamdaman kong nababasa na ang uniform ko na mas nakapagdagag sa guilty ko.

"Please just stay still" sabi nya. Umiiyak pa din ako dahil nasasaktan ako para kay
Cloud. I hugged him back, hoping that will ease the pain I brought along the news I
gave him.

Yayakapin ko na sya ng mahigpit dahil baka huling pagkakataon na ito dahil baka
tuluyan ng mawala sa buhay ko si Cloud.

Hindi ko sya nakikita pero inangat nya na ang ulo nya mula sa balikat ko at mukhang
nagpupunas na ng luha.

Pagkatapos nun ay tinitigan nya ko.

He already stopped crying.

"Cloud, I'm sorry" sabi ko. Pinunasan nya naman ang luha ko.

"Wag ka ng umiyak. You are just breaking me even more if you are crying like that
because of me" sabi nya.

He tried to plaster a smile. Alam kong pilit lang yun pero nag try pa din sya to
lessen my guilt.

Kahit na nasasaktan ko na sya ako pa rin ang inaalala nya.

How can I deserve him?

"Hindi ako magsisinungaling, masakit. To be honest sobrang sakit. Lalo na dito"

tinuro nya yung puso nya. "Pero mas masakit para sakin kung mawawala ka ng tuluyan
sakin Akira. Ganoon kita kamahal. I just can't live without you"

Nagsimula na namang mamuo ang luha sa mga mata ko. Why is he like this?

"Wag na sabing umiyak, sige ka hahalikan kita kapag umiyak ka pa" sabi nya at
pinunasan muli ang luha ko.

I know he is just teasing me to make me feel better.

"Cloud, you don't need to do this"

"I need to, not because I am a masochist but because loving you fulfill my whole
existence Akira. I told you diba? Let me just love you, bakit ba ang tigas ng ulo
mo? Oo anak nya nga yan pero that doesn't mean that I should let go of you Akira. I
can be a better father than him" sabi nya kaya mas nagulat ako.

"What do you mean?" I asked.

"Aakuin ko ang responsibilidad. Akin yung bata. I will take care of the both of
you. Hindi ko kayo pababayaan. If you will just let me Aki"

"But I can't be that selfish! Sobra sobra na yung sakit na naibigay ko sayo"

"Kahit anong sabihin mo, nandito lang ako. I know that you are not ready and that
you love him but know that anytime, sasaluhin kita kahit ilang beses mo pa kong
masaktan"

"Cloud"

"I love you Akira" at lumapit sya sa tyan ko. "And I will also love this little
one"

Gusto kong umiyak pero pinigilan ko dahil sa banta sakin ni Cloud.

Lumapit si Cloud at niyakap ako ng mahigpit.

Ang swerte ko siguro pagdating kay Cloud. Nakakatuwa yung ginawa nya at sinabi nya
para sa baby ko even though hindi naman nya talaga anak to.
Ganito din kaya ang maging reaksyon ni Thunder pag nalaman nya to? Pano kung hindi?
Pano kung i reject nya ang baby namin at si Ella pa din ang piliin nya?

I'm afraid to know the answer.

Naramdamn kong hinalikan ni Cloud ang tuktok ng ulo ko.

I looked at him.

Oh god! He's such a blessing to me!

Why can't I just fall inlove with him?

---------
To be continued.

Team Ulap, mag ingay!

Akin na nga lang si Cloud kung ayaw mo sa kanya Akira.

Sinong may gusto kay Cloud? Ipapa take home ko muna sya sa inyo

- Noona

Chapter 23: Excuse Letter [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Dedicated: to all my readers na ang sipag sipag mag comment. Aylabyu all.

Akira's POV.

"Akira hija kumain ka na ng almusal mo, ipinagbilin ka sakin ni Thunder na alagaan

kita kapag wala sya" sabi sakin ni yaya habang nakahiga pa din ako sa kama.

"Bakit kailangan nya pa kong ipagbilin, hindi ba sya ang asawa ko? Sya dapat ang
nag aalaga sakin pero anong ginagawa nya? Hindi sya umuuwi at parang hangin lang
akong dinadaan-daanan nya" sagot ko.

Umagang-umaga ay napaka emosyonal ko. Pagkagising ko parang gusto ko na lang umiyak

dahil lang sa maaga na namang umalis si Thunder at hindi ko sya naabutan. Tsk!
Parang hindi pa naman ako sanay pero dahil siguro sa buntis ako ay ang sensitive ko
sa konting bagay lang. Madalas din akong antukin, minsan masandal lang ako tulog na
agad ako. Aish! Miss na miss ko na si Thunder, palaging sya ang gusto kong makita,
sya ata ang pinaglilihian ko.
Hindi ko pa rin sinasabi kay Thunder na buntis ako dahil obviously busy sya kay
Ella. Hindi na rin ako nagko commute dahil hatid-sundo ako ni Cloud. Pinilit nya
yun, para daw safe kami ni baby. Kung si Cloud lang sana si Thunder, di ang saya ko
na sana.

I'm 9 weeks pregnant.

"Naku Aki, wag ka ng magtampo, alam mo namang busy lang talaga yang si Thunder sa
trabaho, workaholic iyon"

Busy sa trabaho? Baka busy sa babae! I wanted to say that pero hindi ko gustong
siraan si Thunder.

"Ano kayang mali sakin? Kaya siguro ayaw sakin ni Thunder dahil hindi ako ganoon
kaganda?" sabi ko.

"Ano ka ba hija, ang ganda ganda mo kaya kahit nung bata pa lang kayo ni Thunder ay
bagay na bagay na kayo kaya nga tuwang tuwa ako ng ikaw ang pakasalan nya" sabi ni
yaya.

Umupo ako at lumapit sya para suklayin ang buhok ko. Si Yaya Minda para syang si
mom. Gustong gusto nya kong inaalagaan at nilalambing. I smiled at her and mouthed
I love you, she just laughed.

Kung hindi lang sana sya masyadong faithful kay Thunder ay malamang sinabi ko na sa
kanya ang totoo.

Pagkababa ko ng sasakyan ni Cloud ay nakaramdam ako ng matinding hilo kaya

napakapit ako sa pinto ng sasakyan.

"Okay ka lang ba Akira?" nakita kong nakaalalay agad sakin si Cloud. Sobrang
worried ng tingin nya sakin.

Unti-unti namang nawawala ang pagkahilo ko kaya nakabwelo ako.

"Okay na ko Cloud, medyo sumakit lang ang ulo ko pero ayos na wag ka ng mag alala
baka sa biyahe lang" sabi ko sa kanya. I gave him a assuring smile.

"Sure ka? Kasi kung hindi mo kaya, iuuwi na lang kita" suggest nya.

"Kaya ko naman, at isa pa exam ngayon. Sayang naman yung mga nireview ko" sabi ko.

Sa totoo lang ay hindi ako nakatulog kagabi dahil inantay ko pa kasing umuwi si
Thunder pero late na syang dumating at worst pagkatapos ay umakyat na sya at hindi
na lumabas doon ulit. I missed him, hanggang kailan kaya sya iiwas sakin?

Nag review na lang ako at kinaumagahan nung umalis si Thunder ay kasalukuyang

naliligo naman ako kaya hindi ko sya nakita.

Hindi ako makatulog ng tuloy tuloy this past few days dahil natatakot ako sa mga
posibleng mangyari.

Sa aming tatlo nila Ella.

"Hay mukhang pinapahirapan na ni baby si mommy. Sige ka magagalit si Daddy Cloud at

hindi ka na nya dadalhin sa amusement park paglabas mo" sabi ni Cloud habang
mahinang nagsasalita.

He is talking to my tummy.

My cheek turned red. Sobrang natutuwa ako dahil sobrang pag aalaga ang ginagawa
samin ni Cloud.

"Thank you" sabi ko sa kanya kahit nahihiya ako. Nag smile sya sakin.

"Anong gusto mong kainin?" tanong nya sakin.

Everyday kasi kapag lunch break nya na is pupunta pa sya doon sa italian restaurant
para ibili ako ng Mac N Cheese na pinaglilihian ko. Nakakatuwa si Cloud dahil araw
araw yun, walang palya.

"Hindi mo na kailangang pumunta pa doon. Naaabala na kita masyado, nakakahiya na"

sabi ko.

"Who said so?" cool nyang sagot. "So I'll take that as Mac N Cheese then?"

"Thank you talaga"

Ginulo nya lang ang buhok ko at nag smile sya sakin.

"Pumasok ka na baka at baka ma late pa tayo" sabi ko at naglakad na. I waived to

him. Nakangiti pa rin syang nakatingin sakin, checking if maayos akong makakapasok
sa building.

Nakasakay ako sa elevator ng maramdaman ko ang pagkahilo pero inalintana ko na lang

yun dahil bumukas na ang elevator kung nasan ang classroom namin.
Naglakad na ko papasok sa classroom. Nakita ko namang subsob si Sanya sa
pagrereview kaya nung nag angat sya ng ulo ay nginitian ko na lang sya at naglakad
na papunta sa upuan ko.

Nagsimula na ang klase at exam. Tatlong subject na ang nagdaan at lunch break na
namin. Kasunod nito ay ang klase ni Thunder. Tumayo ako pero napaupo ulit ako dahil
parang yumuyugyog ang mundo ko.

Nakita kong nagmamadaling lumapit sakin si Sanya.

"Okay ka lang ba?" nag aalala nyang tanong.

Huminga ako ng malalim at tumango. Tumayo na ko kahit nahihilo ako at pakiramdam ko

ay babagsak ako anytime.

Pregnancy is really weird.

Baka gutom lang ako.

Pagkapasok pa lang namin sa cafeteria ay natanaw ko na si Cloud na nakangiti sakin.

Paglapit namin ay tinaas nya yung paperbag na hawak nya.

"Tada! For my princess, Mac N Cheese" masaya nyang sabi.

I laughed. I don't know if it will be considered as one dahil ang weird ng

pakiramdam ko.

"Akira, okay ka lang ba? You look pale" sabi ni Cloud he even placed the back of
his hand on my forehead.

"Kaya nga, kanina pa sya ganyan p-"

Hindi ko na masyadong narinig ang sinabi ni Sanya dahil dumilim na ang paligid ko
pero ramdam kong may sumalo sakin at naririnig ko pa ang pagtawag ni Cloud sa
pangalan ko bago ako tuluyang mawalan ng malay.

Thunder's POV.

"Babe, let's go out tonight. May alam akong masarap na restaurant nearby. Mamayang
gabi doon tayo mag dinner" Ella asked me.
"I can't. I'm busy" I answered her.

I can still hear her saying something but I was drowned by my thoughts.

Actually, I was pretty disappointed to know that Akira is not pregnant.

I was hoping that the child may be the key for us to start anew

But I guess we're not really meant to be together after all, maybe it's Ella that I
should spend my whole life with.

Akira will be okay without me, she has that Cloud. I know he loves her and he will
take care and love Akira which I failed to do for many years now.

And I don't know for what reason. It pinched my heart. Imagining Akira walking down
the aisle and that bastard is her groom.

Hindi kami kinasal sa simbahan kaya sigurado akong matutuwa si Akira kung
pakakasalan sya ni Cloud roon.

I sighed.

Naramdaman kong malakas akong tinapik ni Ella kaya nabalik ang atensyon ko sa
kanya.

"Babe!" sigaw nya sakin. "Are you even listening?" galit nyang tanong.

"Sorry, what was that?"

"My goodness Thunder! I said lagi ka na lang busy lately, pakiramdam ko nagbago ka
na sakin after sembreak. May nagawa ba kong masama?" nakita kong lumungkot ang
mukha nya

"No Ella! Wala" I answered her.

It's me who had done something wrong.

Did I really change ever since Akira and I went to Boracay? Maybe? I just realized
later on that I have this territorial feelings for Akira.

I might not love her but weirdly, I don't want any other man to have her. I am so
selfish and I sound so stupid.

"Sure ka ha? Buti na lang talaga nandyan si Akira, kung hindi dahil sa kanya, mabo
bored na ko. She understands me"

She and Akira are friends.

Fck coincidence.

Pero bakit hindi nagsasalita si Akira tungkol sa pagiging asawa nya sakin kay Ella?
Alam nyang girlfriend ko ito and yet, what's going on with your mind? I sighed once
again. Akira is a very complicated woman.

"May problema ka ba? Nakailang buntong hininga ka na dyan" pagpuna sakin ni Ella.

"Nothing, so how was Akira as a friend?" I don't know why I asked her that.

"Well she's nice and thoughtful, aside from being beautiful and intelligent, she is
a lovely lady" mababakas mo sa mukha ni Ella ang kasiyahan habang nagsasabi sya ng
about kay Akira.

Maybe Akira is a really good friend to her, masyado kasing mabait yung isang yun
kaya kahit alam kong nasasaktan sya sa situation nya she remained silent and still
treated Ella as a friend. I smiled when I remembered her smiles.

"That's how Aki is"

Damn it! Did I just say that?

Nakita ko kung pano tumaas ang kilay ni Ella dahil sa sinabi ko.

"Do you like her?"

I was about to answer when we were interrupted by a knock and my door opened.

It's Sanya.

Nakita ko kung pano tumaas ang kilay rin nito ng makita si Ella.

Unlike her bestfriend, mukhang hindi sila good terms ni Ella.

Sanya is always the vocal one. She will say what she needs to say.
"Yes Ms. Delos Reyes? What brought you here in my office?" I asked her.

May inabot sya saking letter.

At tinanggap ko yun.

Date

To whom it may concern,

Please excuse Ms. Akira Sapphire Santos for having fainted this twelve in the
afternoon, I hope you give her an excuse to not take the examination today.

Montenegro's University Clinic

Bumalik ang tingin ko sa pangalang in-excuse sakin and the reason why.

"What happened to Akira?" nag aalala kong tanong.

"Well sir yun nga yung purpose ng letter pero sige, hinimatay sya kaya dinala namin
sa clinic tas in advice ng clinic na pauwiin para mas makapagpahinga kaya baka
hindi po sya makapag exam today" sagot ni Sanya sakin.

"Is she still in the clinic? I need to see her"

"Over fatigue lang naman sir, I think there is no need for a hospital. Aalis na po
muna ako at babalikan sya" pagkasabi nito ay umalis at lumabas na sya.

Nilabas ko ang cellphone ko at dinial ang number nung hospital na under sa group of
companies namin.

I ordered them to prepare for Akira's arrival sa hospital but later on decided to
cancel it, Akira doesn't like hospital.

Pagkababa ko ng tawag ay napansin kong tinitingnan ako ng maigi ni Ella.

Fvck! I totally forgot she's here.

"What was that Thunder?" tanong nya sakin.

"W-wala. Student ko si Akira, ako ang may ari ng school kaya pananagutan ko kung
may mangyayaring masama sa kanya" I lied.
Obviously I am damned worried about that girl. Ano na namang ginawa nun?

"Really? Yan lang ba ang rason?"

"Ano bang ini expect mo?"

"Just answer me! Student lang ba talaga ang tingin mo kay Akira? May relasyon ba
kayo? Akala mo ba hindi ko napapansin ang mga tingin mo sa kanya!" galit na sabi ni
Ella

But I don't give a damn. I just wanna make sure if Akira is fine.

She has been acting up lately, madalas maputla and I am thinking she is having a
hard time with acads this year.

"You don't want me to answer that" sabi ko.

Nawawalan ako ng pasensya, hindi ko alam bakit ang bilis mag init ng ulo ko.

Tumayo na ko para lumabas na sana pero pinigilan nya ko.

"Tell me Thunder! Tell me! Ano kayo ng babaeng yun or I'll go to her and fcking
make her spill the information I want"

Is she crazy?

"Damn it Ella! She's my wife! We are in a arranged marriage for 3 years now. I
don't want you to know but she is obviously not fine right now, so I need to go" I
said leaving her speechless.

I know I'm gonna regret this later but I just wanna know if she's okay. I'll deal
with Ella later.

Ella's POV.

Naramdaman kong tumulo ang luha ko.

What did he just say?

Akira's her wife?

How? Paanong nangyari yun?

Iyak ako ng iyak pero isa lang ang sigurado ko sa lahat ng ito.

Plinano ni Akira ang lahat, alam nya sigurong ako ang girlfriend ni Thunder kaya
nya ko kinaibigan.

She's a back stabbing bitch.

Akala ko kaibigan ko sya pero mali pala ako. Malandi sya! Inagaw nya lang ang
magiging asawa ko sakin.

If she thinks she has won already. She's wrong! I am not giving up Thunder without
giving a fight.

Makikita ng Akira na yan, ako pa rin naman ang mahal ni Thunder at ramdam ko yun.

Humanda ka sakin Akira at matitikman mo ang galit ko.

Mang aagaw.

Ilalagay kita sa posisyon kung saan ka dapat!

---------
To be continued.

OMG! Anong masasabi natin sa reaksyon ni Thunder at sa galit na galit na si Ella.

- Noona

Chapter 24: Responsibility [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"What are you all doing? Move! We hired you not to chitchat all day, I guess you
both know that, right?"

Nagising ako dahil naririnig ko yata ang boses ni Thunder na sumisigaw.

Ang aga-aga ang init agad ng ulo.

"Where did they come from Yaya Minda?"

Nananaginip pa ba ako? Parang klarong klarong boses ni Thunder ang naririnig ko.
Nasaan ba ko?

Dinilat ko ang mata ko at bumungad sakin ang black and white na kwarto. I
automatically know where I am. Thunder's room.

"Pagpasensyahan mo na Thunder, nataranta lang ang mommy nyo ni Akira kaya nagpadala
ng katulong dito, akala nya siguro ay hindi ko na kayo kayang alagaan, hayaan mo at
sinasabi ko ng ibalik yang dalawa sa mansyon dahil hindi naman kayo alagaing mag-
asawa"

Narinig kong sagot ni Yaya Minda. Mukhang nasa labas lang sila ng pintuan ng
kwarto. I am confused, bakit biglaang nagpadala ng katulong sila mommy sa bahay?

Teka ano bang nangyari? Bakit ba ako nandito? Pinilit kong alalahanin pero hindi ko
masyadong maalala. Nakita kong umiilaw ang cellphone ko at si Sanya ang tumatawag.

Sinagot ko iyon.

"Thank god you're awake sleeping beauty, grabe 24 hours kang tulog" sabi nito sa
kabilang linya kaya nanlaki ang mata ko.

"What?!"

Seryoso ba sya sa sinasabi nya sakin?Tumingin ako sa bintana at tirik ang araw.
Pina prank ba ako nitong si Sanya?

"You think I am joking? May amnesia ka ba? Anyway let me tell you na lang,
hinimatay ka ng lunch break kahapon at noon na din today. God, you scared the hell
of us"

"Sorry, hindi ko agad naaalala, nahihilo na kasi ako pagpasok pa lang."

"Ang tigas kasi ng ulo mo! Grabe ang kulit ni Cloud, nag aalala talaga sya sayo
kaya please tawagan mo yung isang yun"

"Yeah, I would call him. Pero bakit nasa bahay na ko?"

"Aish! Oo nga pala hindi mo alam, buti na lang talaga tulog ka kahapon. Alam mo ba
na ang tindi ng tensyon sa pagitan ng man of your dreams at your knight in shining
armor. Mabuti pinalabas ni Thunder yung staff ng clinic bago sila nagtalo"

"W-what happened?" kinakabahan kong tanong.

Both Thunder and Cloud and unpredictable.

"Well, Cloud kept insisting na sya ang mag aalaga sayo, na sya na ang bahala sayo
pero you know what, kinilig ako kay Thunder kahit papano, may pa She's my wife, so
she's my responsibility, so back off Mr. Hermosa! Ay jusko day, muntik ng sapakin
ni Cloud buti pinigilan namin"

Parang may nagtatambol sa puso ko dahil sa narinig ko kay Sanya.

Why would Thunder say such thing?
Is he caring for me?
Or am I assuming again?
Aish! That man!

"Hindi namin alam pano ka nya nalabas without anyone noticing or what pero I'm glad
na okay ka na and one more thing, na convinced ko sya na wag ka ng ipatingin sa
iba, I told him na nakita ka na ng family doctor namin and it's just fatigue, I
figured na ayaw mo pang malaman nya ang about sa baby nyo."

"Sanya, I love you"

"Aww! I love you too. O' sige na, may klase na ko. Don't forget to call Cloud" sabi
nya tas binaba nya na ang tawag.

Ida-dial ko na sana ang number ni Cloud ng bumukas ang pinto ng kwarto ni Thunder
at niluwa ang may-ari nito.

"Oh good you're awake" lumapit sya sakin at nung dumampi ang likod ng palad nya sa
noo ko, my heart skipped a beat at para din akong nakukuryente.

Hawak palang yan Akira ha.

I reminded myself.

Damn Thunder's effect on me. Hinahawakan nya pa lang ako, kinikilig na ko. Ganito
na ba ko kauto-uto sa kanya na after nya kong iwasan at di kausapin at sa mga
masasakit na sinabi nya ay konting hawak lang sakin ay pakiramdam ko mababaliw na
agad ako?

Ang rupok ko friend!

I'm such a fool.

"It's good your fever gone down. You're burning yesterday. Ano bang nangyari at
hinimatay ka?" Thunder asked me.

Yung tsokolate nyang mata na nakatingin sakin ang nagpapa blangko sa isip ko.
Napadako naman ako ng tingin sa labi, cherry red lips, mas maganda pa ata ang labi
nito sakin. I missed those lips. I badly wanted to kiss him. Haven't I mention how
hot my husband is?

"A-ah h-hindi kasi ako nakakakain ng maayos lately at napuyat pa ko kakareview

kahapon" I told him.

Part of it was true dahil hindi ako makakain at makatulog ng maayos dahil sa hindi
nya pag uwi. Aside from that fainting is quite normal for a pregnant woman like me.

Shoot! I haven't told him about it. Paano ko sasabihin? Hindi ko alam. Pano kung
ipamukha nya saking si Ella ang mahal nya and it doesn't matter kung buntis ako,
baka hindi ko na talaga kayanin.

"Why? Ayaw mo ba ng luto ni Yaya Minda? Magpapakuha ako ng personal chef natin dito
sa bahay" sabi nya. I can see concern in his eyes.

Personal chef talaga?

Why Thunder? Why are you doing these to me? How am I suppose to let you go if every
moment you act like that you give hope to this stupid heart of mine.

"N-no!" ano ba yan bat ba ko nauutal? "Wala lang talaga akong gana nitong mga
nakaraang linggo. Na stress lang din siguro ako sa paperworks sa school and the
examination that's why I fainted, mainit din pero I am okay now" sabi ko.

He just sighed.

"Wait, may klase ka ngayon diba? Bakit hindi ka pumasok?" I asked him.

He avoided my look.

"I can't, no one will look after you, ano na lang ang sasabihin sakin ng mayabang
na Hermosa na yun. Isa pa, I wanna make sure you're alright. I still don't want
anything bad to happen to you"

Wala na, ayan na naman hulog na hulog na naman ako sa salita nyang yan. Para akong
nahulog sa 75th floor at sinalo ng ulap.

Pakiramdam ko ay namumula ako sa kilig ngayon. Gosh! Kung para sa kanya ay wala
lang ang sinasabi nya sakin, pero sakin, ang tindi ng impact nun.

"T-thank you" I said to him.

"It's okay. Kung kaya mo na, bumaba ka na lang. Sabay na tayong mag lunch"
pagkasabi nya nun ay lumabas na sya ng kwarto.

Niyakap ko ang kumot at unan nya kung saan amoy na amoy ko yung scent ni Thunder.
Grabe nakakaadik talaga! Binaon ko yung mukha ko dito dahil sa sobrang kilig ko.

Nag ayos muna ako ng kaunti bago ako bumaba. Pagbaba ko ng hagdanan ay may napansin
akong dalawang bagong tao sa paningin ko. Marahil ito yung dalawang bagong maid na
pinagagalitan ni Thunder kanina.

Pababa pa lang ako sa hagdan ng mapatingin sila sakin. I smiled at them at ganoon
din sila. Hindi pa ko nakakarating ng kusina ng marinig ko ang pagchichismisan
nila.

"Ayan pala si Ma'am Akira, ang ganda naman pala"

"Kaya pala halos mabaliw si Sir Thunder para lang alagaan sya buong magdamag"

"Bagay na bagay pala sila"

"Hindi nga nagsisinungaling si Manang Minda sa sinabi nyang nakakapukaw talaga ang
atensyon ang mga amo natin"

Hindi ko na pinakinggan pa ang pinag uusapan nila at nag diretso na sa kusina.

Natutuwa akong malaman na si Thunder pala ang nag alaga sakin buong magdamag.
Pakiramdam ko ay walang paglalagyan ang saya sa puso ko.

"Kamusta ka naman Aki, okay ka na ba talaga? Lagi mo na lang ako pinakakaba sa mga
nangyayari sayo" sabi sakin ni yaya habang hinahainan ako ng plato.

"Pasensya na po yaya, mag iingat na po ako sa susunod" sabi ko. Nginitian lang
naman ako ng matanda.

Nabaling ang atensyon ko kay Thunder na kumakain.

"Wag ka na munang pumasok sa mga susunod na araw, magpahinga ka na munang maigi

dito sa bahay. Iiwanan na lang kita ng kopya ng mga lectures na idi discuss sa
lahat ng subject na meron ka, I'll have you excused." sabi ni Thunder ng hindi
tumitingin sakin.
Nangiti naman ako ng malawak.

No school for couple of days?

Who is saying NO to that?

"Talaga? Pwede mong gawin yun?" masaya kong sabi. Kino confirmed ko baka kasi
nagjojoke sya.

"Tss! Of couse I can! Did you forget, I own that school?" ang cool ng pagkakasabi
nya. Mayamang-mayaman ang dating. I laughed at the back of my head.

Well, I am married not just to my professor but to a multi-billionaire businessman

too. Thunder is so perfect in every way except maybe in his attitude. I wonder how
he close his deals being a short tempered man.

"Well, oo nga pala. Salamat" I said to him with a smile.

"Tsk! Seryoso ako Akira, magpagaling ka habang nandito ka sa bahay. I am not always
around and I cannot assure you that I will be by your side forever" sabi nya.

And it hit me. I can feel stabbing pain in my heart. I know what he means. I know
he's talking about the time when we will divorce.

I looked at Thunder who is busy eating, can I let go of this man?

I just erased the sad thought that almost drowned my mind. I should be happy.
Thunder is with me, I still have a lot of time to make him fall for me.

One week akong nagpapahinga sa bahay, as in. Walang pasok. Minsan dinadalaw ako
nila Cloud at Sanya pero syempre pag wala si kulog dahil hindi nga sila good vibes
ni Cloud. Ayoko namang magsapakan silang dalawa sa harapan ko.

Well, as if naman makikipag away para sakin si Thunder. Ang assuming ko talaga.

But I can't help it. Sa nagdaang linggong ito ay sobra ang pagkamaalaga at sweet ni
Thunder. Lagi na syang umuuwi at take note lagi syang may pasalubong sakin
pagkarating nya.

Nagpaplano na nga akong sabihin sa kanya ang about sa baby namin dahil mukhang ito
na ang hinihingi kong sign kay Lord para mag start kami.
I touched my tummy. Hindi pa rin ito ganoon kalakihan kahit na 10 weeks na ito.
Maliit din siguro ako magbuntis like my mom pero I hope hindi kasing selan ako
magbuntis ni mommy.

"Baby, sa ginagawa ni daddy pakiramdam ko ay kapag nalaman nya ang about sayo ay
matutuwa sya ng husto. Panigurado magiging isa na tayong masayang pamilya" sabi ko
sa baby namin.

Hindi ko alam kung naririnig na ba ko ng baby namin pero masayang masaya kasi ako
ngayon.

Daniella's POV.

"Akira! Akira na naman! Puro na lang sya! Thunder paano naman ako? Paano ako? Paano
tayo?" tuluyan ng pumatak ang luhang kanina ko pa pinipigil.

Nakita kong lumapit si Thunder sakin at pinunasan iyon.

He loves me.

"Daniella, don't cry. It is not easy for me too. I want you to know the truth and
there is no better way to tell you this" sabi nya habang pinupunasan ang luha ko.

"You can make it easy for us babe! Bakit hindi mo pa hiwalayan si Akira? Ako naman
ang mahal mo diba?" I looked at him in the eyes but he avoided it.

Natatakot ako. Natatakot ako sa nakikita ko sa mata nya.

"Hindi pwedeng ganoon na lang, she's weak right now, madalas syang magkasakit. I
don't want to make it harder for her, may pinagsamahan din kami" sabi nya.

"What if Akira is using her so called weakness to get you away from me?! I can't
afford to lose you Thunder, alam mong mahal na mahal kita"

"I know, I know"

"Selos na selos na ko Thunder, may hangganan din ang pagtitimpi ko. Wag mong
hayaang harapin ko yang babaeng yan!"

"What? Tumigil ka nga Ella, hindi mo na kailangan pang ganunin si Akira. Alam mong
hindi sya lalaban sayo"
Why do I feel like he's protecting her? Why do I feel like he cares more about that
stupid, boyfriend-stealer, back-stabber Akira?

Malandi pala talaga sya gaya ng sabi ng mga student dito.

Akala ko boyfriend nya yung Hermosa pero ang kinakalantari nya pala ay ang
boyfriend ko at worst kasal pala sila.

"Ang sakit na Thunder, please tell me naman. Tell me you love me, it can really
calm me down. Do you love me?" I asked him. Hinawakan ko ang mukha nya at hinarap
ang titig nya sakin.

"Y-yeah" he answered.

I smiled and kissed him on the lips.

Ikaw nga ang asawa Akira pero nasa akin ang puso nya.
Ako ang mahal nya.
Anong laban mo?
You're just a pathetic wife who is going to be divorced.
That's all you will be.

--------------
To be continued.

Chapter 25: Empty Room [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

After a week ng pamamahinga sa bahay ay pumasok na ko. Masyadong boring sa bahay

dahil naiiwan lang ako sa mga katulong pag school days.

Pinark ko ang kotse ko sa parking spot ko. Yup! May bago akong kotse, nagpabili na
ko sa magulang ko, tutal naman mayaman sila haha.

Hirap na hirap ako mag commute at delikado para sa amin ni baby.

Pagbaba ko ng kotse ay sinalubong ako ni Cloud na nakangiti ng malawak. Nag open

arms sya kaya lumapit ako para yakapin sya. Sa one week kong bakasyon ay once lang
ata sya nakadalaw dahil iniiwasan nya ding magpang abot sila ni Thunder.

They are both uncomfortable with one another.

"I missed you princess" sabi nya sakin kaya bumitaw na ko sa pagkakayakap at
ngumiti sa kanya. Tiningnan nya ang kotse ko. "Is it safe for you to drive? Pwede
naman kitang ihatid-sundo" he said with a concerned tone.

Grabe ang daddy-material ni Cloud honestly.

Kung sino man ang mapapangasawa nito, sobrang swerte. Siguro hahanap si Cloud ng
misis na sobrang bait at mahinhin, yung ka match nya ng personality.

"No worries, natanong ko na yan sa OB ko pero kailangan lang mas maingat ako, mas
okay na yan kesa mag commute ako" I answered him.

"As if I'm gonna let you commute again" he said.

"Buti naman at pumasok na ang mahal na reyna" narinig kong sabi ni Sanya habang
papalapit kaya lumingon ako sa kanya.

"Sorry na, okay? Hindi naman kita pinipilit na dalawin ako everyday sa bahay" sabi
ko.

"You know she's addicted to you, mas mahal ka yata nyan kaysa sakin" sabi ni Josh.

"Of course! Sayang naman ang pagiging magkaibigan namin since kindergarten, matagal
na panahon na din ang tiniis ko sa mga kalokahan ni Akira" sabi ni Sanya na
humalukipkip.

"You should have known that already Josh" sabi ko bago tumawa.

"Kung lalaki lang si Aki or ako, kami magjowa ngayon" Sanya joked

"You two!" Josh said.

"As much as I wanna keep teasing you, hindi pa ko nag breakfast, tara sa canteen?"
yaya ni Sanya.

"Kayo na lang, busog pa ko. Nag almusal na ko sa bahay" sagot ko sa kanila.

"Sasamahan ko na lang si Akira" sabi ni Cloud.

"Asus, gusto mo lang masolo si Akira, baka mag away na naman kayo ni Sir
Montenegro" sabi ni Josh.

"I don't care about him" simpleng sagot lang ni Cloud.

Nginitian ko na lang si Cloud para mawala ang inis nya at masaya syang nag smile
back sakin.

"Sige na kain na muna kami, sa klase na lang Aki ha?" sabi ni Sanya na tinanguan ko
at nagsimula na silang maglakad palayo.

"Sa garden na lang tayo, may 20 minutes pa naman" sabi ko.

"Let's go to the garden then" sabi nya.

Paalis na kami ng mahagip ng dulo ng mata ko ang tatlong babaeng masasamang

nakatingin sakin ngayon. Are they watching me? Whatever! I don't get those mean
girls. Ako na lang lagi ang pinagtitripan. Wala ba silang life?

Nakarating kami sa garden at naupo ako sa bench habang nakatayo lang si Cloud sa
harapan ko.

"So how was he to you? Did he treat you well?" nagulat ako sa tanong ni Cloud.

He was pertaining to Thunder.

Tumango ako at ngumiti.

"I don't know, pero sobrang naging maalaga sakin ni Thunder" sabi ko.

His face turned serious.

"That's good then" sabi ni Cloud.

"Sorry Cloud"

Nawala sa isip ko ang naging sagot ko.

"No, okay lang. He's still your husband, so wala naman akong magagawa if kayo
talaga ang magkakatuluyan"

"Cloud"

"And I am just thankful you let me love you, I am more than happy pero hindi pa rin
magbabago ang isip ko sa sinabi ko. Once na saktan ka ulit ni Thunder at yang si
baby. I am more than glad to catch you. I can be a better father than him, that is
one thing I can assure you aside from I can love you better, unfortunately you love
him" sabi nya. I can sense sadness in his voice.
At nalungkot ako sa katotohanang masasaktan ko na naman sya.

"If I could just take all the pain" I said to him.

"Then you are also taking away my happiness. I know from the start na masasaktan
lang ako sayo pero I wanted to risk it because you're worth it. When you said na
tatanggaling mo ang sakit, it means I should forget you and why would I do that to
someone I really love?"

"Thank you Cloud"

I smiled at him. I am lucky to have a guy who loves me so much. If I could just
return the love he is giving me, why wouldn't I do that.

Tumambay muna kami ni Cloud hanggang sa nagbell na hudyat na magsisimula na ang

klase.

Dumaan ang mga subject na parang hangin lang sakin dahil hindi naman ako nakikinig
at naka headset lang ako buong umaga.

At last! Lunch break na, nagugutom na din ako dahil dalawa kaya kaming kumakain.

Baby, anong gusto mong kainin today? Sana may dalang Mac N Cheese si Cloud.

Grabe ang cravings ko.

Lalapit na sana ako kay Sanya ng may lumapit saking classmate ko.

"Akira, pinapatawag ka pala ni Sir Thunder" lumapit sakin si Gail. "Sabay yata
kayong maglalunch" sabi nito sakin na nakapagpagulat sakin.

Niyayaya ako ni Thunder kumain ng lunch?Is this for real? Pero bakit kay Gail nya
pa sinabi? Baka anong isipin nito at mabuko kami!

"Ow! Baka pag uusapan na namin yung mga gagawin ko since 1 week akong absent,
salamat Gail" nagdahilan na lang ako para hindi na mag isip pa tong si Gail. Nag
smirk lang sya sakin at naglakad palayo.

Lumapit sakin si Sanya.

"Anong sinabi sayo ng maldita? Inaway ka ba?" tanong nito sakin.

"Hindi naman. Hindi muna ako sasabay sa inyo ngayong lunch Sanya, pupuntahan ko
kasi si Thunder sa office. Sorry, pasabi na lang."

"Okay lang"

"Alis na ko, alam mo namang bugnutin yung lalaking yun" sabi ko. Tumawa lang sya
bago naunang lumabas. Dumaan ako ng locker ko at nilagay doon yung gamit ko.

Akala siguro ng mga nakakakita sakin ay baliw ako. Dahil ngiting-ngiti ako ngayon.
Bakit ba? Masaya ako! Niyaya lang naman ako ng pogi kong asawang mag lunch.

Baby, mukhang matutuwa ka sa kakainin mo ngayon dahil family date natin to. Let's
eat well anak!

Inayos ko muna ang sarili ko ng makarating ako sa pintuan ng opisina ni Thunder at

dali dali kong binuksan ang pinto nito since alam ko namang nandyan sya, waiting
for me.

Mabilis kong tinulak ang pinto at pumasok doon.

And it's the biggest mistake I have ever made.

Nabitawan ko ang cellphone ko dahil sa nakita ko.

Agad naman silang naghiwalay ng dahil sa tunog ng pagbagsak nito.

Tuluyan ng tumulo ang luha ko.

I just saw them making out.

Thunder and Ella is kissing passionately.

Hindi ko na kinaya ang nakita ko at tumakbo na ko ng tuluyan.

Pakiramdam ko ay dinukot ang puso ko at inapak-apakan yun.

Kaya nya ba ko pinatawag para makita ko yun? Gusto nya bang ipamukha sakin na si
Ella ang pinili at mahal nya?

Alam ko naman yun pero umasa pa din ako!

Tuloy tuloy lang ang pagtakbo ko.

Nanlalabo lang ang mata ko kaya napaupo ako sa isang hagdan at umiyak ng umiyak.

Walang tao sa floor na iyon dahil nirerenovate ang building na ito.

Binaon ko yung mukha ko sa tuhod ko at mas umiyak. Ang tanga-tanga ko.

Alam ko naman kung ano ako sa buhay nya pero umasa pa din ako!

Ang tanga-tanga ng puso ko.

Sinuntok suntok ko ito.
I feel so numbed.
I feel destroyed.

Thunder's POV.

"Akira!" tawag ko sa pangalan ng babaeng lumabas mula sa opisina ko.

What is she doing here?

"Damn it" lalabas na sana ako para habulin sya ng pigilan ako ni Ella.

Akira just caught us kissing and I don't know what's gotten into me that I want to
follow her and explain everything.

I felt an unfamiliar pain when I saw her crying like that.

Maybe I always felt that, sa tuwing nasasaktan at nadi-disappoint ko sya.

"Stop Thunder! Ano ba? Girlfriend mo ko at wag mong kakalimutan yan" nakita ko ang
galit sa mata nya.

"I don't know, mamaya na tayo mag usap Ella. Kailangan kong sundan si Akira"

"You're not going anywhere!"

"But I need to talk to her!" napalakas ang boses ko.

"But why?! Mahal mo na ba sya?! Sya na ba ang mahal mo?!" napahinto ako sa tanong
ni Ella.

I don't know what to answer.

I felt blank
What do I really feel for Akira?
I still don't know.
I haven't figured it out yet.
I just don't want to lose her.

Hindi ako sanay or hindi ko ma imagine na wala sya sa paligid ko.

"N-no" sagot ko.

"Good. You stay here kung ayaw mong ako ang mawala sayo"

I sat down. I just don't want to have an argument with Ella now. Aish! I am so
complicated!

"Just leave me alone Ella" I coldly told her.

"What?" I can see she's shocked.

"Just go, I am not going to follow her. I just need to think"

Hindi ko na tiningnan si Ella hanggang sa narinig ko na lang ang malakas na

pagbagsak ng pintuan ng opisina ko.

Akira's phone is still lying on the floor. Screen is broken at kitang kita ang
lockscreen photo nya which is our wedding photo na tila basag dahil sa screen.

It sent something cold to my spine.

Napahawak ako sa sentido ko.

What a mess I made.
I sighed.
I will just talk to Akira at home.

Aayusin ko na lahat ito.

Ella's POV.

Nanggigigil akong lumabas ng opisina ni Thunder at naglakad. Nasaan ba yung babaeng

yun?!

Nakita ko yung inutusan ko para papuntahin si Akira sa opisina ni Thunder.

Tama! ako ang nagplano ng lahat. Sinadya ko ang lahat para ipamukha sa kanyang wala
syang pwesto sa buhay ng lalaking mahal ko.

Thunder is mine in the first place.

She should have known her position.

"Good job! I won't give you a fail mark. All the three of you" sabi ko dito at sa
mga kasama nya.

"Have you seen Akira?" I asked them.

My hand balled into a fist when I remembered her.

That bitch.

"Nandoon sa stairs at ngawa ng ngawa" sagot sakin nung Venus.

"What's with them ba?" curious na tanong sakin nung Athena.

"If you really want to know, meet me at the empty room" sabi ko bago naglakad.

Headed to where that woman is.

Yung empty room ay dating library pero tanging mga book shelves na lang at iilang
teacher's table ang nandoon.

Naglakad na ko at hinanap ang babaeng maninira ng buhay.

Nakita ko syang umiiyak sa hagdan.

Lumapit ako.

"Stand up Akira" nagulat sya ng marinig ang boses ko at nag angat sya ng ulo.
Mabilis nyang pinunasan ang luha nya at tumayo.

"What do you want Ella?"

Hindi ako makapaniwalang kinaibigan ko ang babaeng to.

She's such a slut! A boyfriend stealer.

"Let's talk. Follow me" sabi ko bago naglakad. Napangiti ako ng makitang sinundan
ako nito.

Stupid.

Pumasok ako sa empty room at ganoon din sya.

"Ano pa bang hindi klaro satin Ella? Alam ko naman ng panalo ka na" sabi nya.

Lumapit ako sa kanya at binigyan sya ng malakas na sampal. Napahawak naman sya sa
mukha nya at umiyak na naman.

So weak.

"Para yan sa pang aagaw mo sa boyfriend ko"

Sinampal ko ulit sya sa kabila.

"Para naman yan sa pagpapanggap na kaibigan kita. Traydor!" galit na galit kong
sabi sa kanya.

"Hindi ako nagpanggap Ella. Kaibigan talaga ang turing ko sayo. Lately ko lang
nalaman ang tungkol sa inyo ni Thunder nung pumasok ka sa classroom namin"

Sinampal ko ulit sya.

"Liar! Ang galing mong umarte talaga! Mang aagaw!"

"Ako pa? Ako pa talaga ang mang aagaw? Ako ang asawa ni Thunder and yet hindi ako
nanggulo!"

Nagulat ako sa sinabi nya. Mas lalong napuno ng galit ang dibdib ko. I am going to
kill you btch!

"Narinig nyo ba yun girls?" sabi ko.

Nakita kong naguguluhan ang mukha ni Akira. Isa-isa ng lumabas sa pinagtataguan

nila si Venus, Athena, at Gail.
"OMG! Sineduce mo siguro si Sir Thunder!" sabi ni Gail.

"Malandi ka pala talaga! Nung una si Cloud ngayon pati si Sir Thunder!" sabi nung
Athena. Palapit sila ng palapit kay Akira.

Nagulat ako ng hampasin at sabunutan na sya ng mga to.

I wanted to do that myself but a little help will do.

"Inagawan mo pa si Ma'am Ella! Malandi! Malandi!" sigaw ni Venus.

I smirked. Totoo ang lahat ng yan. Mang aagaw ang babaeng yan.

"Tama na!" napatigil sila ng biglang sumigaw si Akira. "Wala kayong alam! Hindi ako
nang agaw. Hindi ko alam na girlfriend nya si Ella, wala kayong karapatan
pagbintangan ako ng kahit na ano dahil ako ang asawa nya at girlfriend nya lang si
Ella"

Nagdilim ang paningin ko dahil sa narinig ko at mabilis akong lumapit para sampalin
at itulak sya.

Tumama sya sa isang table bago bumagsak sa sahig.

"Ang kapal ng mukha mo Akira. Oo kasal kayo ni Thunder pero malinaw pa sa tubig na
ako ang mahal nya!"

"Ouch" narinig kong umiiyak nyang daing. "Ang sakit ng tiyan ko"

Napatingin ako sa hita nya na ngayon ay may dumadaloy na dugo. Nanlaki ang mata ko
at ganoon din ang mga kasama ko.

"Ouch! Oh my god! Oh my god! Ang baby ko! Ang baby ko! Tulungan nyo ko! Ella.
Tulungan nyo ko please! Yung anak ko!" umiiyak nyang sabi habang nakahawak sa tyan
nya. "Ang baby ko. Ang baby ko"

I am frozen from where I am standing. Baby?

Baby?

"Aki, where are you?!"

Nakarinig ako ng sigaw sa labas.

"Cloud!" she shouted.

Nagulat ako ng pabalibag na may pumasok sa room na to at nakita ko yung Cloud na

agad-agad pumasok.

Mabilis syang lumapit kay Akira.

"Akira sht! Akira hang on." natataranta nyang sabi.

Mabilis nitong binuhat si Akira.

"Cloud, cloud yung baby ko" nanghihinang sabi ni Akira bago ito nawalan ng malay.

"I'll save the baby" sabi nito. Nung dinaanan nya ko ay napakasama ng tingin nya.
"You are a monster"

Sinundan ko sila ng tingin at nagulat na lang ako ng makatanggap ako ng isang

malakas na sampal.

"Ms. Delos Reyes!" sigaw ko.

"How dare you! Kapag may nangyari sa bestfriend ko at sa batang dinadala nya, kaya
mo bang panagutan?! Murderer!" sabi nito. Nakita kong hinahatak sya ng isang lalaki
dahil susugod ulit sya sakin. "Pasalamat ka at kailangan nya ko dahil kung hindi
kakalbuhin ko kayong apat" dagdag pa nito bago nagpahatak sa lalaking kasama nya.

Hindi ma process ng utak ko ng maayos ang lahat.

Buntis si Akira.

It will definitely not be Thunder.

Walang alam si Thunder.

Walang nangyari sa kanila.

Malamang nabuntis sya nung Cloud na yun kaya iyon lang ang may alam.
Maybe she is planning to pin this to Thunder and ruin us.

Malanding tunay!

You deserve it!

----------
To be continued.

OMG! Kawawa naman si baby!

Ano ng mangyayari?

#191 in Romance

- KayeEinstein

Chapter 26: Someday [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

PS: Listen to the multimedia attach para feel haha.

Akira's POV.

Nagising ako sa tunog ng makina na patuloy ang pag beep.

Dinilat ko ang mata ko. Puting paligid. Ospital na naman. Tila naging paborito ko
na ito ngayong taon

Unti-unting nag sink in sakin ang lahat ng nangyari.

Pinilit kong ibangon ang sarili ko sa kama.

Nakita kong agad naglapitan sakin ang mga kaibigan ko.

"Aki, mabuti naman at gising ka na" bumungad sakin ang nag aalalang mukha ni Sanya.

"Sanya, Sanya yung baby ko? Okay lang ba sya?"

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Kinapa ko ang tiyan ko. Okay lang naman ang baby
ko diba?
Nararamdaman kong ayos lang sya.

Hindi agad sumagot si Sanya kaya tumingin ako kay Josh at Cloud.

"Aki, hindi pa dumadating ang doktor mo kaya wag kang mag panic, baka parating na
rij yun. Relax ka lang" sabi ni Josh.

Gusto ko sanang hanapin si Thunder dahil kailangan ko sya dito ngayon pero naalala
ko ang nakita ko na naging sanhi ng lahat ng ito.

How can he do that to me?

Wala sanang mangyari sa baby ko dahil kung meron ay parehas ko silang hindi
mapapatawad.

"Cloud, kinakabahan ako" sabi ko dahil tila maiiyak na ako.

Lumapit sakin si Cloud. Umupo sya sa tabi ko at hinila nya ko payakap at hinalikan
sa ulo. He is trying to calm me down.

Bumukas ang pinto at pumasok dito ang sa tantya kong nasa mid 40's ng doktor.
Nananatili pa rin syang maganda sa kabila ng edad nya.

Lumapit sya sakin at chineck ang mga vitals ko.

"Dok, kamusta ang baby ko? Okay naman po sya diba?" pinilit kong ngumiti kahit pa
tinatambol na ang puso ko.

Kabang-kaba ako pero kailangan kong maging positive.

Alam kong okay ang baby ko.

"I'm so sorry Akira" yun palang ang sinasabi nya ay gusto ko ng umiyak. "We tried
our best but your baby is still weak. I'm sorry but your baby didn't survive. I'm
so sorry for your lost" walang emosyon at diretso nya lang na sinabi sakin iyon.

Ganito na ba ang mga doktor ngayon?

"S-stop joking around dok, a-alam kong o-okay ang b-baby ko. Ramdam ko na ayos lang
sya" nanginginig na ang boses ko at pakiramdam ko ay may nakabara na sa lalamunan
ko.
"Sorry Akira, wala na talaga sya"

Tuluyan ng nagbagsakan ang luha ko.

"Hindi-hindi! Nagsisinungaling ka diba?! Hindi pa patay ang anak ko!" nagwawala na

ko doon pero pinipigilan ako ni Cloud dahil yakap yakap nya ko.

"Lalabas na muna ako, I know how difficult this is for you hija kaya kayo muna ang
bahala sa kaibigan nyo" sabi nung doktora at tuluyan na itong lumabas kahit pa
tinatawag ko sya.

"Akira, wala na ang bata. Huminahon ka, nasasaktan mo na ang sarili mo" sigaw sakin
ni Sanya.

Nahatak ko na pala ang mga dextrose at dumudugo na ang kamay ko.

"Hindi totoo yan! Hindi pa patay ang anak ko!" sigaw ko pabalik.

"Kailangan tanggapin mo dahil makakasama sa lagay mo kung ipagpapatuloy mo ito, I

know it is difficult pero nandito ako, kami" Sanya.

"Wala akong pakielam. Gugustuhin ko na ding mamatay tutal wala naman na ang anak
ko!"

"Akira, wag kang magsalita ng ganyan" Josh.

Hindi nila alam kung gaano ako dinudurog ngayon. Iyak lang ako ng iyak habang yakap
ako ni Cloud.

Tumingin ako kay Cloud.

"Cloud, di ko na kaya, hindi ko kaya na wala ang anak ko" sabi ko sa kanya.
Umiling-iling sya.

"Kailangan mong kayanin to Aki" sunud sunod ang ginawa kong iling.

"Panong nangyari to Cloud? Baby pa sya, hindi pa nya nakikita ang mundo. Binawi na
agad sya sakin" humagulgol pa ko lalo.

"Everything will be alright, trust me and kayanin mo Akira" sabi nya.

Kahit anong comfort words ata na binigay nila ay hindi umepekto sakin.
Ito ako ngayon nakatulala.
Napasabunot ako sa buhok ko ng maalala ang nangyari nitong umaga.

Because of them.
I lost my baby.
They killed an innocent child.

Dapat umalis at nakipaghiwalay na ko nung nalaman ko palang na sila ni Ella. Hindi

sana napahamak ang anak ko. Hindi sana sya nawala. Nagpakatanga kasi ako ng sobra
kay Thunder and look what it took in exchange?

BUHAY NG ANAK KO.

Hindi ko alam kung nanadya ba ang tugtog pero saktong pinatugtog sa loob ng
hospital ang kantang someday ni Nina.

Someday you're gonna realize

One day you'll see this through my eyes
By then I won't even be there
I'll be happy somewhere even if I cared

Dapat ko na talagang tigilan ang kalokohan kong ito. Dahil sa sobrang pagmamahal ko
sayo Thunder, anak ko ang nawala.

Masakit at nakakadurog, masakit na mawalan ng anak at madadagdagan pa ito sa

paghihiwalay natin pero alam kong darating ang araw na magiging masaya din ako.

I know you don't really see my worth

You think you're the last guy on earth
Well I've got news for you
I know that I'm not that strong
But it won't take long, won't take long

Isang malaking kasinungalingan at pagpapakitang tao lang lahat ng pinakita nya

sakin. Pinaasa nya lang ako at akong tanga, umasa naman. Ano bang mali sa
pagmamahal ko sa kanya?

Huwag kang mag alala Thunder, makakalimutan din kita.

Cause, someday someone's gonna love me

The way I wanted you to need me
Someday someone's gonna take your place
One day I'll forget about you
You'll see I won't even miss you
Someday, someday
Wala ng maghahabol sayo, wala ng magpapakatanga sayo. Nakakapagod din pala yung
tatlong taon na ipinagsisiksikan ko sayo ang sarili ko bilang asawa mo.
Tumulo na naman ang luha ko, hindi ko na alam, tila masisiraan ako ng ulo.

Right now I know you can't tell

I'm down and I'm not doing well
But one day these tears, they will all run dry
I won't have to cry sweet goodbye

Kung pinaubaya ko na lang sana kay Ella si Thunder, wala sigurong masamang nangyari
sa anak ko.

I'm so sorry baby, I wasn't able to protect you. Sorry anak, walang nagawa si mama.

Cause, someday someone's gonna love me

The way I wanted you to need me
Someday someone's gonna take your place
Oh, one day I'll forget about you
You'll see I won't even miss you
Someday, I know someone's gonna be there

Someday someone's gonna love me

The way I wanted you to need me
Someday someone's gonna take your place
One day I'll forget about you
You'll see I won't even miss you
Someday, someday

Siguro isa akong malaking talunan kay Ella at isa akong malaking tanga para kay
Thunder pero darating yung araw na titingnan ko sya ng wala na kong nararamdaman na
kahit na konting pagmamahal.

Tama na, suko na ko. Ititigil ko na ang kahibangan ko na ito.

Tapos na kong mahalin ka.

Bumukas yung pinto ng hospital room ko at iniluwa nito ang huli at unang taong
gusto kong makita.

I stared at him coldly.

And he also looked back at me coldly.

"Anong ginagawa mo dito?" I asked him.

"Kamusta ang baby? O-okay lang sya diba?" I can see nervousness in his eyes.
"Do you really care about the baby?"

"So totoo nga Akira, buntis ka nga!" He is mad. "Tell me? Kamusta ang anak ko?" his
hands are balled into fist. Alam kong nauubusan na sya ng pasensya, so am I!

Anak? Anak nya? Tumulo ang luha ko. Ang sarap sigurong pakinggan noon kung nasa
ibang sitwasyon kami.

Kung saan buhay ang anak namin.

Kaso sinaktan nya ko at hindi magbabago yun, dahil doon, nawala ang anak ko.

"Akira! I am asking you, tell me!" sigaw nya sakin.

"Wala na! Wala na yung baby ko! Nang dahil sa inyo nawala ang anak ko! Dahil sayo,
dahil sa inyo ni Ella, wala na sya!" sabi ko habang umiiyak.

Hinawakan nya ang kamay ko at tinitigan ako. I can see hurt in his eyes at
pinalitan nya agad yung ng galit na tingin.

"It's your fault too! You are selfish! Why did you hide it! Edi sana naalagaan ko
kayo kung sinabi mo sakin yung totoo! But you chose to lie!"

"Sa tingin mo ba ginusto ko yun?! If only you loved me or even tried to love me in
the first place hindi ako matatakot na i reject mo ang bata, hindi ba pinili mo si
Ella, ilang beses mo na bang ipinamukha sakin yun?!"

Galit na galit ako, pakiramdam ko sasabog ako.

"That doesn't change the fact that you hid my child from me! You are selfish, dahil
sayo namatay ang bata" he blurted that out loud.

Sinampal ko sya.

He looked shock at ganoon din ako.

Ito ang unang beses na sinaktan ko sya, all these years puro pagmamahal lang ang
binigay ko sa kanya.

But I had enough.

"How dare you! I'm such a fool! I wasted my three years with a man like you. All I
did was to love you and what did I get in return? Sinaktan at niloko mo ko! Hindi
mo ko pinili at patuloy na ipinagtabuyan! I waited and tried my best para mag
success tong marriage na to pero sinampal na sakin na isa itong kalokohan. Ayoko na
dahil pagod na ko. Nasasaktan na ko ng sobra at para na kong mababaliw! Tama na
Thunder, tapusin na natin to. I am annuling our marriage. Ako na ang bahala sa
magulang ko cause I can't stand the sight of you. I am no longer your wife and you
are no longer my husband. This stupid marriage is over" I firmly said.

My heart is breaking into million pieces.

Pakiramdam ko ay nanghihina ako.
Masakit ang desisyon na ito pero alam ko, na pag pinagpatuloy ko pa ito, mas
sasaktan ko lang ang sarili ko.

I won't be able to move on.

"Akira" he called me. Tumingin ako sa kanya. I can see defeat in his eyes.

"Go! Leave me alone Thunder" sigaw ko gamit ang huling lakas ko.

He sighed atsaka tumalikod na at naglakad.

I am watching his back.

I am watching the man I love since childhood walk out the door.
And walking out that door means walking out of my life.

I should accept the fact that we are not really meant to be together
Pinilit ko lang ang lahat,
Kaya ito nasasaktan ako.

I love you Thunder

And this is the last time that I will say that before I move on.

Goodbye my love.

Thunder's POV.

Napahampas ako sa manibela ng sasakyan ko.

I don't know where I am going.

Hindi ko alam kung saan ba ko nasasaktan

Sa pagkawala ba ng anak ko

O
Sa tuluyang pagbitaw sakin ni Akira.

Siguro parehas.

It's all my fault

I've hurt her

And that cost our baby's life.

I know, I don't deserve her.

I should let her go.

I am so sorry Akira

Sorry for being a man who don't deserve you.

----------
To be continued.

Follow me on instagram "‫ݤ‬

- KayeEinstein

Chapter 27: Deserve [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Ella's POV.

Nakailang back and forth na ko sa harapan ng bahay ni Thunder.

Sa bahay nung malanding Akira na yun at ni Thunder.

Ngayon pa lang ako nakapunta dito, nung araw na malaman ko yung tungkol sa kanila
ni Akira. Sinundan ko si Thunder noon at nalaman kong dito sya nakatira.

Hindi ko matanggap ang lahat hanggang ngayon, na kasal sila at tila tuluyan ng
nawawala ang pagmamahal sakin ni Thunder.

Pumunta ako dito dahil gusto kong makausap si Thunder, kailangan naming mag usap.
Aayusin na namin ito lalo na at alam ko na ang sikreto ni Akira.
"Sino ka? Sinong hinahanap mo?" nagulat ako ng may magsalita sa likod ko, dali dali
ko itong hinarap.

"Si Thunder po?" tinanong ko na lang kahit alam kong wala pa ito dahil wala pa ang
sasakyan nya.

"Wala pa si Thunder, pinuntahan nya si Akira sa ospital baka gabihin iyon dahil
nung huling naospital ito ay ayaw nyang iniiwan ang asawa" sabi nito na agd akong
tinalikuran at pumasok na sa bahay.

What does she mean? na totoong tinatrato ni Thunder na asawa ang haliparot na iyon?
I will kill her, hindi na sya dapat nanggulo pa samin. Ako ang nararapat na
tawaging misis, ako ang nauna, ako ang mahal nya.

Naghintay pa ako ng ilang minuto at dumating na nga si Thunder, see? Wala syang
pake sa babaeng yun, iniwan nya nga sa ospital. Alam na kaya nya?

Bumaba ito ng sasakyan nya kaya sinalubong ko sya. Amoy alak sya at tila lasing.
Hindi nya ko pinansin at dinaanan lang ako na parang hindi nya nakita pero maagap
ako at hinawakan ko sya sa braso para pigilan.

"Umuwi ka na Ella, ayokong makausap ka ngayon" ang cold ng pagkakasabi nya pero di
ko inalintana ito.

Ako ang pinaka-kailangan nya ngayon.

"No Thunder, mag usap tayo, kailangan mong malaman ang totoo. Hindi ko alam na
nabuntis pala ni Cloud si Akira, you see niloloko ka lang nya nabuntis sya ng ibang
lalaki-" magsasalita pa sana ako ng makatikim ako ng sampal mula sa kanya.

Unang beses nyang napagbuhatan ako ng kamay kaya naiyak ako.

"Thunder" pagtawag ko sa kanya, hindi ko in-expect ang ginawa nya. Lasing lang sya
hindi ba, kaya nya ko napagbuhatan ng kamay?

Hindi nya magagawang saktan ang taong mahal na mahal nya.

Nanghihina sya at tila hindi ko malaman kung saan nanggagaling ang emosyon nya.

"That child, that unborn child" he looked at me straight in the eyes. Nagulat ako
ng may pumatak na luha mula sa mata nya. "Hindi yun anak ni Cloud, Ella" halos
napigil ko ang paghinga ko. "It's mine! you just killed my child! Namatay ang anak
ko ng wala man lang akong nagawa!" sigaw nya sakin.
Pakiramdam ko ay na estatwa ako sa kinatatayuan ko.

He and Akira had an unborn child.

Anak nya ang bata?

at namatay ito ng dahil sakin?

"Pero sabi mo, walang nangyari sa inyo ni Akira?!"

"Do you think I will tell you that, sa tingin mo ba kaya ko? Nanahimik na sya yet
sinugod mo pa din sya! Alam naman nya at tanggap nya na ikaw ang paulit-ulit kong
pinili pero hindi ka pa rin nakuntento, sinaktan mo pa din sya at anong nangyari?
Nalaglag ang bata! Ehla, walang kasalanan yung anak ko rito, yet my child paid for
it all, how would I be able to live with that?"

"Thunder I'm sorry"

"Maibabalik ba ng paghingi mo ng sorry ang anak ko?"

Umiling ako.

Bakit parang kasalanan ko?

That child deserves to die, magiging hadlang sya saming dalawa.

"Bakit ka ba talaga nagagalit? Dahil ba sa nawala ang bata o dahil sa sinaktan ko

si Akira?"

Iyak lang ako ng iyak. ibang iba ang Thunder na nasa harap ko ngayon. He's cold and
mad na para bang hindi nya ko mahal.

"Why did you have to do it?! Why?!" sigaw nya sakin kaya nanginig ako sa takot. "I
kept choosing you even though Akira needs me, sya ang asawa ko pero sya ang
nagtatago sayo, nagpapaubaya sya dahil kaibigan ka nya yet ito ang ginawa mo!"

"Thunder sorry"

"It's my fault too, kalokohan ko ito kaya dapat akong magdusa. Ako ang puno't dulo
ng lahat and if I was just honest enough, maybe hindi ito nangyari, it's just that
hindi ko inakala na kaya mong gawin to. I kept choosing you, but it looks like I
chose the wrong person"
Hinawakan ko na sya sa balikat, alam ko na kung saan ito patungo at ayokong
humantong pa doon. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang maghiwalay kami.

"Thunder don't do this please, don't. You know how much I love you"

"At kahit sya pa ang piliin ko ngayon, hindi na pwede pa, dahil si Akira na mismo
ang tumapos samin. I need her Ella and because of my selfishness I lost her"

Nadurog ang puso ko, hindi ko akalaing maririnig ko kay Thnder ang mga salitang
ito. Mahal nya si Akira. Mahal nya na ito. Halata ko na ito noong una pa lang pero
nagbulag-bulagan ako dahil hindi ko kayang tanggapin at ganoon pa rin ngayon.

"Thunder, nandito ako, hindi kita pababayaan" tumingin sya sakin ng diretso,
sobrang lungkot ng mukha nya.

"I'm sorry Ella, sorry fo dragging you into this mess but we're over. Tinatapos ko
na ano mang mayroon sa atin" tumalikod na sya pero mabilis akong lumapit at niyakap
sya sa likod.

"No Thunder, wag mong gawin sakin to, hindi ko kaya ng wala ka, mahal na mahal
kita, you love me right?" iyak lang ako ng iyak habang nakayakap sa kanya. Ayokong
mawala sya sakin.

Naramdaman kong inalis nya ang kamay ko sa pagkakayakap sa kanya.

"Sorry" that's the last thing I've heard from him bago sya mawala sa paningin ko.

Bumagsak ako sa kalsada dahil pakiramdam ko ay nawalan ako ng lakas. Iyak lamang
ako ng iyak doon. Hindi pa tapos ang lahat, wala na si Akira mas kaya ko ng bawiin
si Thunder at akin na lamang talaga sya.

Nararapat lang sa babaeng yun ang lahat ng nangyari, maski sa anak nya.

--------------

To be continued.

CHARACTERS:

THUNDER REIN MONTENEGRO

<img
src="https://img.wattpad.com/51c0dc13d00480953b44da7d1265554670e473cd/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f5150714745743769464a76466f513d3d2d3434333737363936
352e313464333365376432303565303262643738353539373336363931342e6a7067" style='max-
width:90%'>

<img
src="https://img.wattpad.com/fd4aee4c8be5b733f977b3497867cacd96836eb3/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f78686452766d50564d4b694b71773d3d2d3434333737363936352e313464333
365383231333839613930353131343734373733333234392e6a7067" style='max-width:90%'>

AKIRA SAPPHIRE SANTOS-MONTENEGRO

<img
src="https://img.wattpad.com/22d7c1198531ae0af0d3cb2462c36276fd9bf6bf/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f6b50343468726d6e4b5a4e6f39413d3d2d3434333737363936
352e3134643333653933306463336432303335393731393630383231312e6a7067" style='max-
width:90%'>

<img
src="https://img.wattpad.com/4c28f9703031569767a72d55cbfc24eb9a5acda9/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f58493145375461724a2d4d5432673d3d2d3434333737363936352e313464333
365396566356537616465623934363539353335323036362e6a7067" style='max-width:90%'>

CLOUD DENVER HERMOSA

<img
src="https://img.wattpad.com/d574e75953ac225eb3e635b98843d3f70413b8da/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f5f6563434953746e4f596a4178413d3d2d3434333737363936
352e313464333365613862346365396235313131373533323031303339392e6a7067" style='max-
width:90%'>

<img
src="https://img.wattpad.com/0d2e814f5959aacadbd82a672b6d3a812330a9c9/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f585137375344324734794c5f4c673d3d2d3434333737363936352e313464333
36561653066663737653864353735393636323130322e6a7067" style='max-width:90%'>

DANIELLA REYES

<img
src="https://img.wattpad.com/b96068e8139fb707f61f481d6fb7203eb19fdd51/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f6341313032694d553535506f55413d3d2d3434333737363936352e313464333
365623533353330373836613839313934393532333336382e6a7067" style='max-width:90%'>

<img
src="https://img.wattpad.com/3589a48ee09f3f72f059fa7bd01636c24563a7e2/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f675131727a414839525f436e6c673d3d2d3434333737363936352e313464333
3656265633666643065376133353032393639333039392e6a7067" style='max-width:90%'>

AKIRA AND THUNDER

<img
src="https://img.wattpad.com/2ff23756365570958270916f0e2dc8d5889b5285/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f335765635f57316e63624c765f513d3d2d3434333737363936352e313464333
365636138303934383061633333383432383038393239322e706e67" style='max-width:90%'>

<img
src="https://img.wattpad.com/d5562de60f1044a00e4990d52c1c5c4b1967ec67/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f773974796b49337a786b353341513d3d2d3434333737363936352e313464333
365636633633233393938653932303232363539373335302e6a7067" style='max-width:90%'>

<img
src="https://img.wattpad.com/9e22ea94cdeb03625d0608f5236f88f9043b575c/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f61364359546e6b6a3574577770513d3d2d3434333737363936
352e313464333365646239653865356665393939303534363435393137312e6a7067" style='max-
width:90%'>

AKIRA VS. ELLA

Sinong mas maganda? hahaha

<img
src="https://img.wattpad.com/3c3fdea83b78b6983b3f15b3dc1de9730a454594/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f67304868563045646f58644435413d3d2d3434333737363936352e313464333
365653962646130373664353733383339363831373036392e6a7067" style='max-width:90%'>

Hope you like the artists that I chose to portray my characters.

Vote and Comment!

- Kaye

Chapter 27 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

 Akira's POV

"Come in" sabi ko nung makarinig ako ng katok sa pinto mula sa bago kong opisina.

Pumasok rito si Cloud na nakangiti sakin, ngumiti din ako pabalik sa kanya.

"Ang ganda ng opisina ah, mas maganda at mas malaki ito kumpara dun sa dati"
lumapit si Cloud at hinawakan ang babasagin na nasa harapan ko kung nasan nakaukit
ang pangalan ko. "Akira Sapphire Santos, Chief Executive Officer" binasa pa ni
Cloud ang nakasulat doon habang tini trace ng kamay nya ang bawat letra doon.

"Hindi ko talaga expected na bigla na lang ibibigay sakin ni dad itong posisyon"
sabi ko.

"Because you deserve it Aki, pinaghirapan mong matutunan lahat ng ito kaya hindi na
nag alangan si tito na ibigay sayo ang kompanya" sabi ni Cloud

Pagka graduate ko sa course kong Business Adminitration ay nagsimula na kong

magtrabaho sa kompanya una bilang normal employee hanggang tumaas ng tumaas ang
posisyon ko at ito na nga ako na ang presidente ng kompanya namin. 5 years na ang
lumipas simula ng ma annul ang kasal namin ni Thunder at naka move on na ko.
Actually, masaya na ko. Hindi na din kami nagkita or nagkausap pa after nun at mas
okay na din yun dahil mabilis ko na din syang nakalimutan.

"5 years na pala ang lumipas, ang bilis na panahon pero mas gumanda ka pa" sabi ni
Cloud. Umupo sya sa table ko habang nakaupo naman ako sa swivel chair ko.

"Bolero ka pa din kahit 5 taon na ang lumipas" sabi ko.

"Hindi yun bola, have you seen yourself in the mirror, late bloomer ka ata" sabi
nya sakin.

Hindi ko alam kung may pinagbago ba ako sa pisikal na anyo pero sure akong maayos
na maayos na ko emotionally. Siguro nagbago lang sakin ay pinakulayan ko ang itim
na itim kong buhok noon.

<img
src="https://img.wattpad.com/c3fb9ea71648072413503a958de0d756b91e3d56/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f45305558645a777061624e6445413d3d2d3434333835313730362e313464333
436656164653630396337363231313336373338343239362e6a7067" style='max-width:90%'>

Di na ko nagsalita at tiningnan na lang ang kabuuan ng opisina ko. May malaki itong
bintana kung saan tanaw mo ang iba pang naglalakihang building sa lungsod na ito.
Bago kasi ako maging CEO ay pina renovate na ito, kaya beige and white ang kulay ng
mga gamit dito.
"5 years na ang lumipas Akira, mukhang magkikita na kayo ulit" sabi ni Cloud kaya
napatingin ako sa kanya. Hindi ko alam pero mabilis na tumibok ang puso ko.

"S-sino?" Fvck, nauutal ako!

"Who else? You're ex husband" cool nyang sabi bakit sya ang cool pa din samantalang
nakakaramdam ako ng kaba ngayon. Hindi ko maintindihan kung bakit, naka move on na
ko. Okay na ko.

He's just a nightmare to me.

"Bakit naman kami magkikita ni Thunder?" I asked him.

"Did you forgot na itong kompanya nyo ay isa lang naman sa mga kompanya na under
S&M (Santos&Montenegro) Group of Companies na kung saan ang CEO nitong kumpanya na
to which is you ay automatically vice presidenf ng S&M kung saan nandun si Thunder
na currently presidente nito" pag e explain sakin ni Cloud.

"Damn it, ayoko syang makita" nagulat ako dahil sa sinabi ko. Pero yun ang totoong
nararamdaman ko.

"Bakit ka naman matatakot?" tumayo si Cloud sa pagkakaupo nya sa table ko. "Is it
because natatakot ka na bumalik ang nararamdaman mo sa kanya or dahil mahal mo pa
sya?"

"Of course not!" sigaw ko. "Natatakot ako dahil sa mga nakakalungkot na nangyari
nung magkasama pa kami. You know that those horrible moments are kept taunting me
even in my sleep" I sighed. Naalala ko na naman lahat ng katangahan ko noon.

Lumapit sakin si Cloud at hinawakan ang kamay ko.

"At isa pa, mahal na kita Cloud. Mahal na mahal" dagdag ko. Sumilay ang ngiti sa
mga labi nya.

He bent down his body at nagkatapat ang mukha namin.

"And I love you more" sabi nya bago sinarado ang distansya at hinalikan ako sa
labi.

It's just a couple of seconds pero ramdam kong mahal na mahal nya ko at ganun din
ako.
It turns out my knight in shining armor is also my prince.
My real prince.
"Pano yan, lagi ka pa namang wala dahil sa business nyo, how am I supposed to face
him" nagpangalumbaba ako sa table ko.

"I know you can face him, you and him are over a long time ago, wag kang mag alala
gagawin kong parang manila-bulacan lang ang states at pinas" sabi nya habang
nakangiti.

Hinampas ko sya.

"Sira ka talaga, hayys bakit kasi sa US pa naka based ang business nyo. Madalas
tuloy kitang mamiss" I pouted. He kissed me once again but just a quick one.

Madalas nyang gawin yun kapag sumisimangot or nagpa pout ako, para daw kasi akong
nagpapakiss which is not true!

"Sisihin mo ang magulang ko, but I miss you more baby halos minu-minuto kitang
namimiss kahig nandito pa ko, alam mo namang kailangang nandun ako para sa business
at isa pa, gustong gusto ko ng mahanap ang kapatid ko, gusto ko lang na bago man
lang mawala ang sinuman sa magulang namin ay nakita man lang sya ulit" naramdaman
kong lumungkot ang boses ni Cloud.

"But more than 20 years na syang nawawala, sa tingin mo ba mahahanap nyo pa sya?"

"Hindi ako nawawalan ng pag asa Aki, sayo nga hindi ako nawalan ng pag asa e, lalo
pa kaya kay Skyler, alam mo naman na yung kwento diba?" sabi nya kaya tumango ako.

Dati daw kasi hindi pa mayaman sila Cloud at nagkasakit sya ng matinding-matindi at
near death na sya halos he was just 3 years old that time.

Dahil sa ayaw syang mamatay ng magulang nya ay napagdesisyunan nito na ipa ampon
ang kapatid nya na 5 years old.

Sa underground market daw pina ampon ang kapatid nya, kaya hirap na hirap sila ma
trace ito kung sakaling buhay pa nga ito. Dahil sa pagpapa ampon kay Kuya Skyler
naipagamot si Cloud. Nung time na babalikan na dapat ng magulang nya si Skyler
dahil nagka negosyo na sila. Wala na ito at worst, kasama daw ito sa barko na nag
sink kaya hindi talaga nila alam kung buhay pa si Skyler.
But their mom keep insisting na ramdam nyang buhay ang panganay nyang anak. Hindi
pa daw sila nakakahingi ng tawad dito dahil sa ginawa nila.

Pero ang pinaka guilty sa lahat ay si Cloud, sinisisi nya ang sarili nya dahil kung
hindi sya nagkasakit, malamang daw kasama nila si Skyler. Kaya grabe ang
pagpupursige nyang hanapin ito.

"Kahit anong sabihin nyong lahat, alam ko at hindi matatanggi kasalanan ko kung
bakit nawala si Kuya Skyler" sumobra ang lungkot nya.
Tumayo ako at niyakap sya.

"Hindi mo kasalanan yun. Bata ka pa nun. Sorry to say this pero pano kung namatay
na nga dun sa shipwreck ang kapatid mo?" sabi ko.

"No Aki! Hindi lang si mama ang nakakaramdam na buhay si Kuya Skyler, even me
nararamdaman ko kaya hindi ako susuko hanggat hindi ko sya nahahanap, gagawin ko
ang lahat para makabawi sa kapatid ko." sabi nya.

"Sorry, basta nandito lang ako palagi. Okay? Mahahanap mo si Kuya Skyler" sabi ko.

"Thank you Akira" sabi nya. "I love you so much"

"I love you too" sagot ko. And we kissed again.

It's been 5 months already since magsimula kaming mag date ni Cloud at totoong
masaya ako sa kanya dahil napaka mapag alaga at mapagmahal nyang tao. Napaka swerte
ko sa isang tulad nya.

Nung umalis ng tanghali si Cloud ay bumalik na naman sa akin ang realidad.

Magkikita kami ni Thunder.
Magkikita na kami ng dati kong asawa.
Kakayanin ko kaya?

Of course you can Akira! Naka move on ka na!

Sigaw sakin ng isip ko, pero itong puso ko kabadong kabado.

Ano na lang ang iaakto ko pag magkaharap na kami.

Aish! Bakit pa kailangan pa kasing mag krus ang landas namin ulit.

Okay lang yan Akira.

Kaya mo yan
Wag mo ng isipin na dati mo syang asawa.
He's just your former professor in Philosophy.
Wala ng iba.

Tama tama.
Kaya ko to.
Kayang kaya.
Sana nga kayanin.
---------
TBC

Pasensya na sa mga naiiklian sa update ko. Ganito kasi yan ha? Araw araw kasi ang
update ko. Minsan twice or thrice pa kaya pagtiyagaan nyo na ha. Sorry talaga. Kaya
ako ganito kasi nadala na din ako dun sa ang haba haba ng tinype ko tas biglang
mabubura. Ayun sorry haha.

Ayan 5 years later na! Ganda na ni Akira ano? Malapit na sila ulit magkita ni
Thunder. Tapos mag jowa na si Cloud at Akira hihi.

Ano kayang mangyayari?

Hehe comment and vote people.
Hindi lang kayo ang nae excite sa update. Ako din kaya!
Excited ako na basahin ang comments and reactions nyo. Hihi.

Sino na may mga guess sa mangyayari haha?

Comment and vote.

Thanks.

-Kaye

Chapter 28 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Dedicated to: dannakatecasila and CynthiaPalmerolaGard

Akira's POV.

Bumaba ako ng sasakyan ng minamaneho ko at tumambad sakin ang malaking mansyong ito
kung saan ako lumaki kasama ang mapagmahal kong magulang.

Ang bilis pala talaga ng panahon, akala ko talaga noon mananatili lang akong bata
at baby ni mom.

Nag door bell ako at pinagbuksan ako ng yaya namin dito.

"Ma'am Akira, good evening po. Tamang-tama ang dating nyo, dito na kayo maghapunan,
kakatapos lang po nilang kumain" sabi nito sakin.

Pumasok ako.

"Hindi na yaya, kakatapos ko lang din mag dinner e, galing ako sa business meeting"
sabi ko bago nag diretso papasok.
Mabilis na hinanap ng mata ko ang pinunta ko rito at nakita ko itong nakaupo sa
couch at nakatalikod.

Ngumiti sakin si mom ng makita nya ko.

"Look who's here to fetch you" sabi nya sa malambing na tono dito.

Agad agad naman akong nilingon nito at nagtatakbo sakin, sinalubong ko sya ng
yakap.

"Mommy! Mommy you're back"

"Yes baby, galing lang sa work si mommy, I missed you" I said. Bumitaw sya sa
pagkakayakap sakin at hinalikan ang pisngi ko.

"I missed you more mommy" sabi nya.

"Para naman ang tagal nyong hindi nagkitang dalawa, kakahatid lang sayo ni mommy mo
this morning" sabi ni Dad.

"Akira, sa dining table na tayo mag usap" sabi sakin ni mom.

"Come Celestine, dito ka muna kay grandpa, kakain lang si mommy" sabi ni dad kaya
mabilis na tumakbo sa kanya si Celestine at kumandong.

Napangiti naman ako sa pagiging sweet ng anak ko.

Yes she's Celestine Snow, my 4 year old daughter.

<img
src="https://img.wattpad.com/28df1b0c446c635633c1b6fea4d9bf3897555972/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f4b6c7871675057767845524d6a773d3d2d3434333935383532322e313464333
539333738633237366139393130393237393934373734382e6a7067" style='max-width:90%'>

"Akira, lumalaki na ang apo ko, hindi pa ba sya nagtatanong tungkol sa ama nya?"
tanong sakin ni mama kaya napaupo ako sa dining table. I sighed.

Celestine is my daughter, at anak din sya ni Thunder. How can I hide that fact when
our daughter and him have the same eyes, eye color, and nose. Kung pagdidikitin
silang dalawa, malalaman mong anak nya talaga ito.
Kaya I am doing my best to hide her dahil ayoko ng magkaroon pa ng komplikasyon at
mawala ang anak ko sakin.
Pano nga bang nandito si Celestine at buhay when the doctor clearly said that I had
a miscarrige.

Flashback

5 years ago.

Kakalabas lang ni Thunder ng hospital room ko at nag iiyak pa din ako.

Lumabas ako sa veranda ng hospital room ko.
Depressed na depressed ako dahil parehas ng nawala ang dalawang taong mahal na
mahal ko.
I should die.

Sumampa na ko sa railings at handa ng tumalon ng biglang may humatak sakin pabalik.

"What were you thinking Akira!" sigaw sakin ni Cloud. Sumalubong sakin ang galit
nyang mukha. Unang beses ko itong makita.

Patuloy pa rin akong umiiyak.

"Let me be, let me be! Gusto ko ng mamatay. I am alone now!"

"No you're not! Anong hayaan ka? Sa tingin mo ba papayag ako na makita kang tumalon
dyan?"

"Ayoko na Cloud, pakiramdam ko ay hindi ko na kakayanin pa to" sabi ko sa kanya.

Hinawakan nya ang magkabilang pisngi ko at hinarap ako sa kanya

"Kayanin mo para sa baby mo"

"Pero wala na sya Cloud! Patay na ang anak ko!"

"Hindi, hindi sya patay. Dinadala mo pa din ang bata" pagkasabi nya nun ay
binitawan nya ko at nag iwas ng tingin.

Hindi ko naman maintindihan kung ano ang sinasabi nya.

"W-what do you mean Cloud?"

"Buhay pa ang bata Akira, nasa sinapupunan mo pa ang bata, hindi sya nalaglag" sabi
nito na labis kong ikinagulat. Mabilis kong hinawakan ang tyan ko.
Totoo ba ang sinasabi nya? Kaya ba pakiramdam ko ay may buhay pa rin sa loob ng
sinapupunan ko?

"Pero ang sabi nung doktor, wala na ang baby ko"

"I asked her to do that, I asked my mom to lie to you. That doctor is my mother
Akira. I'm sorry" I can see guilt in his eyes.

"Ano? Bakit mo to ginawa?!" galit ko syang hinahampas. Hindi nya ba alam na halos
mabaliw na ako.

"Dahil kapag nalaman mong okay ang bata, baka hindi ka pa rin matauhan. I did that
so I could protect the both of you! Kapag bumalik ka kay Thunder hindi tayo
makakasigurado na lulubayan ka na nung Ella. Pano kung may gawin na talaga syang
masama at tuluyang malaglag ang baby mo? Kung gusto mo talagang protektahan ang
bata, isipin mo ang kapakanan nito Akira"

End of Flashback

Noong una, nagalit ako kay Cloud pero later on ay nagkaayos naman kami.
Naiintindihan ko din. Para sakin ay tama din na lumayo kami ng anak namin kay
Thunder.

I don't want to risk nor lose her dahil lang sa walang kwentang pag ibig ko noon sa
ama nya.

Hindi ko na rin sinabi kay Sanya na buntis ako. Bigla na lang akong nawala, mas
okay din pala na ganun ang ginawa ko dahil naging close si Josh at Thunder. Pano na
lang kung sinabi ko kay Sanya e di nasabi nya kay Josh at sinabi naman ni Josh kay
Thunder.

"Hindi naman nagtatanong si Celestine, mom. Satisfied naman sya na si Cloud muna
ang tumatayong ama nya"

Yes. Alam ni Celestine na hindi si Cloud ang tunay nyang ama pero hindi nagbabago
ang turingan nilang dalawa para parin silang mag ama. Celestine call Cloud as Papa.
I know Cloud loves my daughter just like how he loves me and I am truly grateful.

"Pero kahit na Akira, alam mo naman na hindi mo habang buhay maitatago ang apo ko.
Pano kapag nalaman ni Thunder?"

My heart skipped a beat with that thought.

"Magkakamatayan muna kami bago nya makuha si Celestine" I firmly said.

I almost lost her dahil sa kagaguhan ng ama nya, hinding hindi ako makakapayag na
makuha nya ang anak nya sakin.

She's my everything.
Nung panahon na hirap na hirap akong kalimutan si Thunder, kay Celestine ako
humugot ng lakas.
Tinapos ko ang pag aaral ko para maging maganda ang kinabukasan nya.

"Pero dapat mo na ding kausapin si Thunder about her para hindi na magkaroon ng
komplikasyon in the near future" sabi ni mom samin.

Sumimangot ako.

"Mom, I know what you are doing, alam ko naman na hanggang ngayon gusto nyo pa din
ni Dad na magkabalikan kami ni Thunder, pero imposible na yun ma. Nadala na ko,
masyado na kong nasaktan sa kanya"

"But think about Celestine! Mas makakabuti kung magkakaroon sya ng buong pamilya"

"Mom!" I interrupted her ng mukhang may sasabihin pa sya. "I am thinking about
Celestine, kaya mas mabuti kung di na malalaman ng ama nya ang tungkol sa kanya.
Buo nga ang pamilya pero hindi naman nagmamahalan ang magulang nya. Ang anak ko
lang ang magiging miserable"

My mom sighed. Hinawakan nya ko sa balikat.

"Just think about it hija"

"No need mom" I said. Tumayo na ko. "Uuwi na kami mom, salamat sa pagbabantay kay
Celestine"

"Wala yun anak, apo ko yan. Masaya nga kami pag nandito sya e. Ayaw mo bang dito na
kayo magpalipas ng gabi?" my mom asked in a concerned tone.

Umiling ako.

"Maaga ang meeting ko bukas mom, maybe next time" sabi ko.

Malapit kasi ang condo ko kung saan kami nakatira ni Celestine sa kompanya namin.
Kaya ko lang naman iniwan si Celestine dito ay dahil nag day off ang baby sitter
nya pero uuwi na din naman mamayang madaling araw.

"Okay, you take care hija, I love you" sabi ni mom at niyakap ako. I hugged her
too.
"I love you too mom"

Paglabas namin ni mom sa sala ay nakita kong buhat buhat ni dad ang natutulog kong
anak.

Lumapit ako kay dad at kinuha si Celestine. Humalik ako sa pisngi ni dad.

"Mag iingat kayo ah" sabi ni Dad.

Tumango ako.

"Yes dad"

Sinakay ko sa back seat ang natutulog kong anghel. Naglagay ako ng unan para
siguradong hindi sya mahuhulog.

Bago ako pumasok sa driver's seat ay hinarap ko ang magulang ko.

"I hope you don't tell anything about her to Thunder" sabi ko bago sumakay at
nagmaneho na.

Hinawakan ko ang kwintas na suot ko. Ito yung may pendant na araw.
Hanggang ngayon pala hindi ko pa rin kilala ang nagbigay nito. Pakiramdam ko ay
lucky charm ko itong kwintas kaya lahat ng pagsubok sa buhay ko ay nalampasan ko.
Naisip ko bigla yung naka engrave at letter na natanggap ko kasama dito, hanggang
ngayon hindi ko pa din alam ang meaning nun. Hahaha. Pabayaan na nga.

Tumingin ako sa backseat at nakita kong himbing na himbing pa din ang anak ko.

Maswerte pa ako dahil hindi nya hinahanap masyado ang real dad nya, siguro dahil na
din kay Cloud. Ayokong masaktan ang anak ko dahil sa ama nya.

Hindi naman lingid sa kaalaman ko na gustong gusto nila na magkabalikan kami ni

Thunder. For them that jerk is the best son in law ever. Tsk. They are blinded.
They even accused Cloud na mina manipulate daw ako nito kaya ako nakipaghiwalay.
Which is not true. It's my decision to protect my child and also to protect my
heart.

But it looks like I'll have to strengthen the walls surrounding my heart because
it's about to be invaded by that handsome catastrophe.

Nakauwi din kami, kinarga ko ang anak ko hanggang marating ko ang condo ko.
Pumasok ako sa kwarto nya at nilapag sya dun. Pinunasan at pinalitan ko na din sya
ng damit pantulog pero himbing na himbing pa din sya. Napagod siguro sya kakalaro
sa bahay ng magulang ko.

Tumabi ako sa kanya at niyakap sya.

Mababaliw siguro ako kapag may kumuha kay Celestine.
Gagawin ko ang lahat para protektahan ang anak ko.

"I love you mommy" nagulat na lang ako ng bigla syang magsalita. Nag i sleep talk
pala sya.

I kissed her.

"I love you more baby" I said.

There is no place more comfortable than my daughter's side and I would do

everything to keep her beside me, safe and sound.

--------
TBC

Ayun dedicated kay dannakate dahil sya agad ang nakahula na buhay ang baby ni Akira
at Thunder hahaha ang galing galing.
Tas kay Cynthia naman dahil grabe ang gaganda ng comment nya. Nakaka motivate. Keep
it up.

New story cover hahaha :)

Thank you all.

Vote and comment for next chapter.

Compensate my hard work haha.

-Kaye

Chapter 29 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Thunder's POV.

"Sir, may board meeting po with the Board of Directors ng S&M at 2pm" my secretary
informed me.

I just gave her a bored look.

"Okay, you can go now, thank you Helen" I told my secretary.

She even blushed by just what I said.

Pang ilang sekretarya ko na ba sya na nagka ganyan mukhang malapit na syang
masisante.

"Sir, are you free tonight? I know a great place" pagyaya nito sakin.

"No, I'm not free tonight, you can go" I coldly said to her before I focused my
attention to my paper works.

Tinaas ko lang ang tingin ko ng marinig kong nagsara na ang pinto ko. Mabuti naman
at lumabas na ang magaling kong sekretarya. Kung hindi lang maraming trabaho ngayon
at time consuming ang paghahanap at pagpapalit ng sekretarya, I will fire her right
away.

It's been 5 years since Akira left and since then, hindi na ko nag date ng iba or
nagka girlfriend. Ella and I remained friends.

I would lie if I would say that I don't miss Akira. I missed her so badly. Going
home into our home for the last 5 years not seeing her there makes me feel empty
and lonely.

I am still longing for my wife

Everyday I am still expecting that the woman I love will come home.
I love Akira and I realized it when she left me. I am too late already.
Nasaktan ko na sya ng sobra.
She must really hate me right now.
Kamusta na kaya sya?
Ganun pa din kaya sya ngumiti at tumawa?
Isa lang ang sigurado ko, magandang maganda pa din siguro sya hanggang ngayon.

Binuksan ko ang drawer ko kung saan saan nakalagay ang picture namin nung kumain
kami sa isang restaurant sa boracay.

Ayaw ko pa sana nung una magpa picture pero kinulit nya ko ng kinulit at lahat na
ng tactics ay nagamit nya na kaya pumayag na ako.

Her smiles is some sort of epidemic, ang bilis makahawa kaya no wonder, marami ang
nagkakagusto sa kanya.

Nilabas ko din ang wedding ring namin, I remember how she fought for it. She must
really love me yet I destroyed her.

Hindi ko alam kung bakit ako ganito, bata pa lang ako I pushed people who shows
affection to me, natatakot kasi ako na hindi totoo yun at by the end of the day ay
iiwan din nila ako.

Hindi nagalit ang magulang sakin ni Akira dahil sinabi kong aayusin ko ang marriage
namin. Binibigyan ko lang ng panahon na mag unwind at mag heal na muna sya.

Masakit para sakin na mawala ang anak ko and I know mas masakit para sa kanya yun.

Nagulat ako ng biglang bumukas ang pintuan ng opisina ko.

"What's up bro?" bungad sakin ni Josh, kasunod nitong pumasok ang asawa nyang si
Sanya.

"As usual" I said. Lumapit sya sa table ko, umupo naman sa couch si Sanya.

"Namimiss mo na naman si Akira no?" pang aasar sya sakin.

"Shut up Josh" I said.

"Kasalanan mo yan, pinabayaan mo yung bestfriend ko e, ayan tuloy nawala sayo. Pati
ako nawalan na ng connection" sabat naman ni Sanya.

I just sighed. Sinong mag e expect na magiging kaibigan ko sila.

Members din sila ng board of directors ng S&M kaya siguro sila nandito ay dahil
magsisimula na ang meeting any moment.

"Kelan mo ba balak hanapin at harapin si Akira?" tanong sakin ni Josh.

"Ako ng bahala dun, mind your own business"

"Masungit ka pa din, habaan mo nga yang pasensya mo Thunder, ayaw ni Aki ng ganyan"
sabi ni Sanya.

Hindi na ko sumagot.
Kapag ba inayos ko yung ugali ko, may kasiguraduhan bang babalik na sakin si Akira?

"It's good that okay kayo ng Father ni Akira kaya hindi ka nahihirapan sa mga board
meeting"

"Parang hindi naman lingid sa kaalaman natin na gusto ni tito na magkabalikan si

Akira at Thunder, kaso ang problema is si Akira, does she want Thunder back?"

I felt numbed by what Sanya said. What if she doesn't want me back because she has
Cloud.

"I don't care, I will still have her back" I said firmly.

Maya-maya lang ay lumabas na kaming tatlo at nagtungo sa conference room.

Pagpasok namin dito, the board of directors greeted me, for I am the president of
this corporation.

"Good morning" I greeted them back

"Shall we start?"

"Wala pa ang vice president, we should wait a little longer dahil maaga pa naman
kesa sa call time" sabi ng isang BOD. The vice president is Akira's father.

"Okay" doon ko nga lang din napansin na wala pa ngang nakaupo sa kabilang dulo ng
mesa na to na katapat ko which is the vice president's seat.

Nagulat na lang kami ng bumukas ang pinto at pumasok dito ang nagmamadaling babae.

"Sorry I am late" muntik na kong malaglag sa upuan ko. Akira?

Pumunta sya sa vice president's seat at humarap sakin ng nakangiti.

"Good morning everyone, I'm Akira Sapphire Santos, the new CEO of Santos Company, I
am now officially taking over my father's position as the vice president of S&M. I
am gladly to finally be working with you all" sabi nya.

Binati at kino congratulate pa sya ng ibang mga BOD, but all I did was look at her
from my seat.

She's still smiling like before but why do it feel empty?

Nagtama ang tingin naming dalawa pero mabilis syang nag iwas ng tingin.

"Shall we start?" tanong nya. Nakita kong nagtinginan sakin ang mga BOD.

I playfully smiled.

"Yeah, I was just thinking should we start over again?" I looked at Akira, nakita
kong umarko ang kilay nya.
"We were about to start before, so I was asking if we will start over again" I
smirked ng makita kong tiningnan nya ko ng masama.
Nagsimula na ang meeting and all I did was stare at her.

Kung akala kong namiss ko sya noon, mas namiss ko pala sya. I am longing for her
badly. Pagpasok pa lang nya gusto ko na syang yakapin at halikan.

Tiningnan nya ko at binigyan ng what-the-heck-are-you-looking-at-look.

Nginitian ko lang sya.
I even see my friend Josh, smiling at us.

Akira's POV.

Hindi ko alam kung nambubuwisit ba talaga tong lalaking to o ano. Kanina pa sya
nakatitig sakin. This is insane. It's making me uncomfortable and my heart is
racing again. Fvck! Maghulis dili ka Akira, baka hindi ka pa nadadala? Sinamaan ko
lang sya ng tingin pero nginitian nya ko.

Is this Thunder? The Thunder I knew would definitely not be smiling like that.

Nagkunyari akong nakikinig sa sinasabi ng board of director na nagpi present ngayon

but I can still see him in my peripheral view.

Magsisinungaling ako kung sasabihin kong ang pangit nya dahil ever since noon pa
man ay ang gwapo nya na, kaya nga nabaliw ako sa kanya diba?
But looking at him. Mas gwapo na sya sayo, mas well built ang katawan, idagdag mo
pang nakakadagdag sa kagwapuhan nya yung ma awtoridad nyang itsura pero mas gwapo
sya ngayon lalo na kapag nakangiti. Pansin na pansin ko nga na kinikilig pa ang mga
babaeng miyembro ng BOD dahil sa kanya.

Sht. What am I doing? Parang kino compliment ko ang ex husband ko. I must be crazy.

"That's all for today" sabi nya, bago tumayo at naunang lumabas.

I see, he's still rude. Naglabasan na ang mga BOD at nagulat ako ng may malakas na
humampas sakin.

"Aray!" sabi ko at nilingon ang may sala nito. "Sanya naman bat ka ba
nanghahampas!"

Sumimangot sya. "You're so mean! Kinalimutan mo na kong bestfriend mo. You didn't
attend our wedding"

"Oo nga, sobrang lungkot ni Sans dahil sayo" dagdag ni Josh.

"Sorry na, sorry na. I have my reasons pero hindi ko pwedeng sabihin. All I can say
is sorry" sabi ko. I held Sanya's hand.

Nag pout sya. God! I missed her! Kung hindi lang dahil sa asawa nya, malamang
matagal ko na syang tinawagan lalo na nung panahon na dinadala ko pa lang si
Celestine.

Nagulat ako ng bigla nya kong yakapin.

"I missed you Aki, didn't you know that?"

"I know, and I miss you more Sans. Sorry na ha?" naramdaman kong tumango sya.
Humiwalay sya sakin at ngumiti.

"Eh ako, hindi mo ba ko namiss Aki?" tanong ni Josh. Kaya natawa kami ni Sanya.

"Of course I do! I see, close na kayo ni Thunder"

"Ako nga din di ako makapaniwala na magiging kaibigan ko yung masungit na yun e.
But believe me he's cool. Di mo ba sya namiss?"

Nawala ang ngiti ko sa tanong ni Josh.

Ano nga ba ang isasagot ko?
I should not miss him cause I am completely over him but that is not what I feel.
And I should restrain myself from feeling it.

"Ano ka ba Josh!" saway ni Sanya.

"Joke lang haha. Wag mo ng sagutin pero ako sure ako namiss ka ni Thunder" sabi
nya.

Hindi ko alam pero parang lumundag na naman ang puso ko. Ano ka ba naman Akira.
Ayan ka na naman! Masyado ka na namang apektado sa lalaking yun. Do you remember
how he crushed you? Hahayaan mo bang maulit ulit yun.

"Silly. Stop kidding" sabi ko na lang at binaling ko na ang atensyon ko kay Sanya.

Nag ring ang cellphone ko, habang hinihintay ko ang elevator na bumukas para
makasakay na ako at makabalik sa kompanya ko.

Tumatawag pala si Cloud.

I answered it.

Aki, lalabas kami ni Celestine ah.

Saan naman kayo pupunta?

Dyan lang sa mall, gusto nya kasi ng ice cream. Okay lang ba?

Oo naman, hawakan mong maigi yan ah. Baka mawala.

Yep. Bye. I love you.

I love ----

Naputol ang pagsasalita ko ng may biglang tumapik sa cellphone ko kaya umangat ito
sa ere at nawala sa tenga ko. Nakita kong sinalo nya ito. Mabilis na kumunot ang
noo ko at nadagdagan pa ng inis yun ng sya ang nag call end ng tawag.

"Thunder! What the hell is wrong with you! Bakit mo ginawa yun?" sabi ko habang
pinipilit na kuhanin ang cellphone ko.

Nagulat ako ng hawakan nya ko sa magkabilang balikat kaya nagkatitigan kami. He

smiled kaya nag iwas ako ng tingin. Ito na naman ang puso ko. Ano ba to?

Inalis ko ang pagkakahawak nya sa braso ko. Inabot nya naman yung cellphone sakin
kaya hinablot ko ito at tiningnan sya ng masama.

"Long time no see Mrs. Montenegro" sabi nya habang may naglalarong ngiti sa labi
nya.

"I think you're mistaken. I am MS. SANTOS" sabi ko na ini emphasize ang apelyido ko
sa pagka dalaga.

"If that is what you believe, then feel free to call yourself like that" sabi nya
habang tinalikuran ako at naglakad na.

Anong ibig nyang sabihin. Hindi ko magets?

Mabilis ko syang hinabol. Humarang ako sa daraanan nya. Tiningnan nya ko ng
nakangiti. Bakit ba ngiti ng ngiti to? Naka drugs ba to.

"What do you mean?" I asked him. Kung nakakapatay lang ang masamang tingin, kanina
pa sya tumumba.

Nag crossed arms sya

"I never filed the annulment papers you sent" cool nyang sagot na nagpataas ng
kilay ko.

"What? Are you serious? You're joking right?" sabi ko. Ang pangit nya pa din
magbiro. Ang corny!

Nagulat ako ng hawakan nya ang kamay ko. Pinilit kong kuhanin yun pero ang lakas
nya.

"I'm not. I am damn serious Akira. You're still my wife, sa mata ng diyos at sa
mata ng batas, kasal pa din tayo. I'm so sorry to informed you that you are still
Mrs. Akira Sapphire Santos-Montenegro, my wife. You're mine and always will be"
sabi nya bago hinalikan ang kamay ko.

Pakiramdam ko ay na froze ako sa kinatatayuan ko. Hindi ko alam kung bakit hindi
agad ako makapag react. He even touched my cheek before he went to his office
leaving me standing like a fool there.

Asawa nya pa ko?

Totoo ba to?
Binabangungot na naman ba ako?
Imposible to.
Maling mali.
I am being dragged in the mess again by that jerk!
How dare he!
Gusto nyang magkasabukan kami.
Fine! Game on, Thunder.
Mauuna kang sumuko at hihiwalayan mo na talaga ako.

But will I be able to win kung itong puso ko mukhang hindi na naman nakikisama.

------
TBC

Sanya Delos Reyes

<img
src="https://img.wattpad.com/59d566965468ac67582c388557c8d1a420ee4061/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f63654e496e7376625161713367513d3d2d3434343334353339362e313464336
261646134613130643339653635313037363231363132322e6a7067" style='max-width:90%'>

Sanya and Josh

<img src="https://img.wattpad.com/a522c2dd9266bb924b07762eb4fd75721955a22f/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f4a3937616f5a6c62394e4f637a413d3d2d3434343334353339
362e313464336261646530363662366431343534383134393830343036342e6a7067" style='max-
width:90%'>

Sanya and Akira

<img
src="https://img.wattpad.com/c9213a7ed4f4cafad20f09d4563da25362751e19/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f504e2d5241436a775473464c44673d3d2d3434343334353339362e313464336
261653162353531316335323230363732343636353633392e6a7067" style='max-width:90%'>

<img
src="https://img.wattpad.com/54e7bb85be7016fd08ccb8e08b8450d6128339c5/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f445f4f67576e72575f4c5f4950673d3d2d3434343334353339362e313464336
261653330633835366437383832393133333431343237382e6a7067" style='max-width:90%'>

Sorry late update, may pinagka abalahan lang si Author.

Comment and Vote po

Please encouraged me for I am losing motivation again hahaha

- Kayeng

Chapter 30 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"What?!" sigaw ni Cloud ng sabihin ko sa kanya ang hindi natuloy na pag annul ng
kasal namin ni Thunder.

"Ssshhhh. Wag kang maingay baka magising si Celestine!" sabi ko.

Nakita kong huminga sya ng malalim para makontrol ang sarili.

"Ano ba talagang gusto ng gag*ng yan? Pagkatapos ka nyang saktan, ano to? Gusto nya
atang magka ayos kayo"

"Hindi, wala naman syang sinabing ganun. Can you calm down!" sabi ko. Mali ata na
sinabi ko pa sa kanya ang kalokohang ginawa ng kulog na yun.

"Wala nga syang sinabi pero mukhang yun ang pinamumukha nya. Pinapamukha nya sakin,
na kayang kaya nya kayong kuhanin sakin ni Celestine dahil sya pa rin ang legal
mong asawa" hinawakan nya ang noo nya.

"That won't happen. Alam mo naman how traumatized I am dahil sa ginawa nya" sabi
ko.

"How can I be sure na hindi mo na sya babalikan or hindi mo na sya mamahalin kung
minahal mo na sya noon at hindi imposibleng mahalin mo na naman sya"

Nawalan ako ng sasabihin. Imposible. Hindi ko na mamahalin ang isang tulad nya na
puro pasakit lang ang binigay sakin.

"No. Mahal na kita" I said.

"But you used to love him more, right?" tiningnan ako sa mata ni Cloud kaya mabilis
akong nag iwas ng tingin. Para kasi itong nangko corner.

"O-of course not!" I defensively answered. "Wag na nga natin syang pag usapan"

"I need to go" sabi ni Cloud.

"San ka naman pupunta?" tanong ko.

"I'm gonna deal with that as*hole" sabi nya na nagmamadaling lumabas. Tinatawag ko
pa sya pero hindi sya huminto. Damn it!

Mabilis kong kinatok ang pintuan ni Wendy, ang baby sitter ni Celestine. Halos same
age ko lang sya.

"Ate, bakit?" tanong nya sakin.

"Ikaw muna ang bahala kay Celestine ha? Lalabas lang ako, susundan ko ang kuya
Cloud mo" sabi ko.
"Sige ate." sabi nya at lumabas na sa silid nya at nag diretso sa kwarto ng anak
ko.

Mabilis naman akong pumasok sa silid ko at hinanap ang bag at susi ng kotse ko.
Nang makita ko ito ay dali dali na kong lumabas.

Nagda drive ako habang paulit ulit na tinatawagan si Cloud pero hindi nya ko
sinasagot. Dapat talaga hindi ko na sinabi sa kanya.

Hindi ko alam kung saan ko sya hahanapin. Seryoso ba syang susugurin nya si
Thunder?

Halos isang oras din akong nag drive bago ako makarating dito.

Nakatayo ako sa harapan nito, hindi ko alam kung ilang minuto na ko sa ganoong
posisyon. Para kasing nanghihina ang mga tuhod ko habang nakatingin ako dito.

Ang bahay namin ni Thunder.

Wala pa rin itong pinagbago, ganoon pa din ang itsura at kulay. Bagong pintura
lamang ang lahat.

Pakiramdam ko ay may bumara sa lalamunan ko. Unti-unti kasing bumabalik sa ala-ala

ko ang mga malulungkot na nangyari sakin dito, pero mas ikinababahala ko ang
pagbabalik sakin ng masasayang memories dahil nakakaramdam pa din ako ng tuwa. At
yun ang kinakatakot ko. 5 taon ang binuno ko para maka move on. Wag naman sanang
mapunta lang yun sa wala. I can't let that happen.

Nagdadalawang isip akong pumasok kaso nakarinig ako ng nabasag mula sa loob at
sigawan. Boses ni Cloud yun. Dali-dali akong pumasok.

Nakita kong may mga bodyguards dito sa loob ng bahay. Pero pinapanood lang nila
habang sinasapak ni Cloud si Thunder.

"Cloud! Stop it!" sigaw ko. Nagtinginan silang dalawa sakin.

Lalapit na sana ako ng makita kong sumenyas si Thunder.

Nagulat ako ng bigla akong hawakan ng dalawa nyang bodyguard.

"Fvck. Let me go!" sigaw ko.

Nakita kong ngumisi si Thunder kay Cloud.

"Tapos ka ba na Hermosa?" mayabang nyang tanong dito.

"Hindi! Hinding-hindi ako matatapos hanggat hindi ka pa namamatay" galit na galit

na sabi ni Cloud bago nya pinagsasapak si Thunder.

Pinipilit kong kumawala sa may hawak sakin pero mas malakas sila sakin.

Pinagtataka ko kung bakit hindi lumalaban si Thunder at hinahayaan nya lang si

Cloud na bugbugin sya.

Hindi sya mahina or hindi marunong makipaglaban. I know Thunder. He's good at
fighting dahil napatunayan nya na sakin yun nung bugbugin nya nung highschool ako
ang mga bumabastos sakin. Kaya I don't understand why he is letting Cloud beat him
up.

"Ano ha? Ano? Sumagot ka! Bakit ka pa bumalik? Bakit hindi mo pa din pinapa annul
ang kasal nyo ni Akira?!" galit na galit na tanong ni Cloud.

"Ano ba! Bitawan nyo nga ako! Gusto nyo bang mabugbog ng tuluyan yang amo nyo?!"
sigaw ko sa mga walang silbing bodyguards ni Thunder.

"Pasensya na pero utos ni boss to, wag daw namin silang pakielaman" sagot nung isa.

"Ano napipi ka na ba?!" nakita kong sinapak ulit ni Cloud si Thunder kaya dumugo na
ang labi nito.

And I don't know but it pained me to see him hurt. Ano to? Pakiramdam ko maluluha
na ko.

Hinawakan ni Cloud si Thunder sa kwelyo.

"Sagot!" sigaw ulit ni Cloud.

Inalis ni Thunder ang pagkakahawak sa kanya ni Cloud.

"Bakit? Bakit di ko pa rin pinapa annul ang kasal namin?" sagot ni Thunder at
tumingin sya sakin ng diretso. "Cause I want her back, dahil mahal na mahal ko sya"

Tuluyan ng nagbagsakan ang mga luha ko. Ano bang mga pinagsasabi nya?

My heart pounded by what he just said. Don't tell me, naniniwala na ako agad sa
simpleng salita nya na yun.

Nakita kong mas nagalit si Cloud.

"Siraulo ka pala e! Papatayin muna kita bago mo makuha si Akira sakin! Don't you
get it? Kami na! Girlfriend ko na sya!"

Nakita kong nagulat si Thunder. He looked at me as if confirming it.

"Tama na! Tumigil na kayong dalawa pwede ba!" sigaw ko. Binitawan lang ni Cloud si
Thunder nung makita nyang umiiyak na ko.

"Totoo ba?" Thunder asked me.

"Tama na Thunder. Totoo yung sinabi nya" sabi ko.

Pinunasan ni Thunder ang dugo nya sa labi at naupo sa couch. Humawak sya sa ulo nya
at yumuko lang.

"Go" cold nyang sabi.

Magsasalita pa sana ako kaso

"Go! Leave me alone, all of you!" sigaw ni Thunder.

Hinawakan na kami nung mga guards nya. I looked at him once more before I went out.

Hindi ko alam. Iba ang iniisip ng utak ko sa gustong gawin ng katawan ko.

Sinasabi ng utak ko na tama lang na nangyari to para maipamukha kay Thunder na

tapos na kami.
Pero hindi iyon ang gusto ng katawan at ng puso ko.

It clearly wants to stay and to check if Thunder's okay. Parang may part pa sa puso
ko na gustong mag explain pero hindi ito dapat. Mali to. Maling mali.

Sumakay na ko sa kotse ko, at ganun din si Cloud. Si Cloud na ang nagmaneho.

Habang bumibiyahe kami ay iniisip ko pa din ang mokong na yun. Sana gamutin nya ang
sarili nya or magpagamot sya kay yaya minda.

"You're quiet" pagbasag ni Cloud sa katahimikan namin.

"Bakit pa kasi kailangang sugurin mo sya sa bahay?" I said.

"Kasi mali ang ginawa nya"

"Kahit na ba, kailangan bang dumating sa punto na to?"

"Are you mad?" tanong nya.

Hindi ako sumagot sa halip at tumingin na lang ako sa labas.

"Don't tell me napaniwala ka na nya agad sa sinabi nya Aki?"

Hindi agad ako sumagot.

Ayaw kong maniwala. Ayoko. Dahil baka masaktan na naman ako. Pero hindi ko
itatanggi na may kakaiba na naman akong nararamdaman.

Sa tatlong taon naming mag asawa noon. Halos araw araw kong hiniling na marinig sa
kanya yun. Kaya hindi ko alam ang magiging reaksyon ko ng marinig ko ito ngayon.

"Let's not talk about it. Pagod ako" I said.

Narinig kong nag sigh sya pero hindi na muli pang nagsalita.

I must stop myself.

Don't let yourself be fooled again Akira! Masasaktan mo si Cloud at baka masaktan
ka na naman at baka madamay pa pati ang anak ko.
Tama na.
Once is enough.

Siguro naman hihinto na si Thunder ngayong alam nyang may relasyon na kami ni
Cloud.
Dapat lang.

---------
TBC

Mag a update me ulit later so walang magagalit.

Comment and vote :)

- Kaye

Chapter 31 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Pinark ko ang sasakyan ko sa parking lot ng building na to.

Tiningala ko ang mataas na building sa harap ko. Maganda naman ang building.
Mukhang alaga kaya mukha pa ring bago pero napaka boring tingnan. It really depicts
it's owner.

The look of Montenegro's Company is so boring just like it's owner. Dahil sa boring
tingnan hindi mo iisipin na sobrang high tech sa loob nito.

I sigh. Naiinis ako. Halos araw araw na kong nandito.

Isang buwan na ang nakalipas simula ng magsapakan or should I say magpabugbog si

Thunder kay Cloud. Akala ko titigil na sya pero hindi pala.

Isipin mo sa nakalipas na buwan e halos every other day syang nagpapa board
meeting. Kahit yung ibang mga board of directors ay nagtataka na pero wala silang
magawa or makuwestiyon si Thunder. He's the president. He owns about 70% ng S&M.
25% naman ang hawak ko as vice president. The remaining 5% ay pinaghahatian na ng
iba pang BOD.

I sighed bago pumasok sa loob.

Dumiretso ako sa receptionist.

"How may I help you ma'am?" magalang na tanong nya sakin.

"I am here to see Mr. Montenegro. I have an appointment at 3pm" I answered.

"Ma'am, Sir Montenegro is currently in a meeting, can you wait?" tanong nito sakin.

Tumango ako. Maaga pa naman. 2:45pm pa lang actually. Umupo na muna ako sa bench
dito.

Napatingin ako sa mga janitress dito, pano naman kasi naka postura sila kahit
naglilinis. Natigilan ako ng makilala ko sila. Tumingin sila saking tatlo at
mukhang gulat na gulat.

Tumayo at para lumapit sa kanila.

"A-Akira" nauutal na sabi ni Venus.

I smirked. How can I forgot them? They almost killed my Celestine. Tinaasan ko sila
ng kilay.

"Long time no see, how come na nandito kayo at" tiningnan ko ang suot nila "Mga
janitress?"

Hindi naman sa nilalait ko ang trabaho na janitress. Marangal yun actually pero
dahil sa mayayabang ang tatlo na ito, idagdag mo pa ang kasalanan nila sakin.
Nakakahiya ang kinabagsakan nila.

"A-Akira sorry. Pasensya na talaga sa nagawa namin noon, hindi namin alam na buntis
ka" sabi ni Gail.

"Patawarin mo na sana kami Akira, hindi namin ginusto na malaglag ang baby nyo ni
Sir Thunder. Inutusan lang kami nung Ella na yun" sabi ni Athena

Nakuyom ko ang palad ko ng maalala ko na naman ang babaeng yun. She almost ruined
my life.

"Tapos na, nangyari na. Bakit kayo nandito at ganyan ang trabaho nyo?" I asked
them.

"Ito kasi ang kaparusahan namin" malungkot na sabi ni Gail.

"Kaparusahan?" naguguluhan kong tanong sa kanila..

"Sobrang nagalit si Sir Thunder samin. He kicked us out of the school, at

sinigurado nyang wala ng tatanggap pa saming school at ganun din sa trabaho. Even
yung kumpanya ng pamilya namin ay babagsak kapag tinulungan kami ng pamilya namin"
Athena.

"At dito lang kami sa kumpanya nya nakakuha ng trabaho pero as janitress lang. Kung
alam lang namin na ganito ang mangyayari Akira, hindi ka na sana namin sinaktan"
Venus.

Hindi ko napigilan ang sarili ko. Nakaramdam ako ng awa. Bumabalik na naman ata ako
sa pagiging ako 5 years ago.

Thunder must really love Celestine kaya nung inakala nyang nalaglag ito ay ganito
ang ginawa nya.

"Kakausapin ko si Thunder about dito, magtino na kayo" I said.

"Totoo?" Venus

Tumango ako.

"Totoo talagang mabait ka. Mas lalo tuloy kaming nagsisi dahil sa ginawa namin sa
baby mo" Gail.

I want to say na okay na dahil buhay ang anak ko pero hindi pwede no.

Tumango lang ako.

"Salamat talaga Akira" Athena.

Tinalikuran ko na sila at bumalik na sa receptionist. May kausap sya sa telepono

kaya sinenyasan nya na lang ako na umakyat na.

Nag elevator ako at tinungo ang 28th floor kung nasan ang opisina ng kumag na yun.

Hindi board meeting ngayon. Pinapunta nya lang talaga ako dahil may meeting daw
kaming dalawa at importante daw yun para sa kompanya.

Buti na lang at nasa US si Cloud ngayo dahil malamang pagtatalunan na naman namin
to.

Bumukas ang elevator. Mabilis kong tinungo ang pintuan ng opisina nya. Nadaanan ko
pa ang sekretarya nya na nagpapaganda.

Papasok na sana ako sa loob ng harangin ako bigla ng secretary nya.

"Anong kailangan mo miss?" mataray na tanong sakin nito.

"I am here to see Mr. Montenegro, so please get out of my way" mataray kong tanong
sa kanya.

"Sorry miss. I can't let you. Ilang babae na ang nagpupunta dito para lang landiin
si Sir and I can't let you do that. You see I don't entertain my rivals" tinaasan
nya pa ko ng kilay.

I chuckled atsaka nag smirk.

"Sino ka nga ulit?" I asked her.

"I'm Helen Garcia, I'm the secretary slash soon to be girlfriend of Mr. Montenegro"
mayabang nyang sabi.

Inaasar talaga ako nito.

"Well, Helen. Kung ayaw mong matanggal sa trabaho. Lumayas ka na sa daraanan ko

bago mo pa ko tuluyang mabuwisit"

I am trying to be patient here. I am doing my best here kaya wag nya sana akong
piliting patulan sya.

"Sa ayoko nga at hindi nga pwede diba? At sino ka para tanggalin ako sa trabaho?"
galit nyang sabi.

"You want to know?" tanong ko.

Nagsukatan pa kami ng tingin. She smirked kaya napuno na ko. Tinabig ko sya at dire
diretso na binuksan ang pinto ng opisina ni Thunder.

Nakita kong nagulat sya.

"Sir, I'm sorry. Mapilit po sya e" maarteng sabi ng Helen na to.

"You're late" sabi sakin ni Thunder. I faked a smile on him. Lumapit ako kay
Thunder at kunyaring pinapagpag pa ang dumi sa suit nya. I even fix his neck tie.

Fvck. Ang landi ko ngayon pero bahala na. Binubwisit ako ng sekretarya nya.
Tiningnan ko yung malandi este Helen pala.

"Can you fire her?" I asked Thunder.

Ngumisi naman ang sekretarya nya. Sinusubukan talaga ako nito.

"Why?" tanong ni Thunder na nagsasalit salitan ang tingin saming dalawa.

"But before that, pwede bang ipakilala mo ko sa babaeng to, hindi nya yata alam
kung anong meron satin e?" sabi ko. I give a fake smile on Thunder.

Nakita kong na confused sya tas huminga sya ng malalim. Hinawakan nya ko sa
balakang ko at pakiramdam ko ay nakuryente ako.

Pero bakit parang init naman ng braso ni Thunder.

"Helen. Meet Akira, she's my wife" sabi ni Thunder.

Nakita ko namang na shocked si Helen. Tiningnan ko si Thunder at binigyan sya ng

go-on-look.

"And you are fired" dagdag ni Thunder.

Lumapit ako kay Helen. Nilahad ko ang palad ko. Nung di nya inabot ay hinawakan ko
ang kamay nya. Nanginginig pa nga iyon.

"Hi Helen, I am Akira Sapphire Montenegro, WIFE of your boss" pinagdiinan ko pa

talaga ang wife para sumaksak sa kokote nya. Tinalikuran ko sya. "Feel free to go.
You're fired anyway" dagdag ko.

Narinig kong padabog itong lumabas.

"Okay, what was that?" tanong ni Thunder. Umupo ito sa swivel chair nya. Ewan ko
parang may iba sa kanya parang ang putla nya na ewan.

"Binuwisit ako nyan, hindi ba halata" sabi ko.

"I see" ngumiti sya ng nakakaloko sakin.

"What?!" angil ko sa kanya.

"I like how you said it"

"What?" pagma maang-maangan ko.

"You said your my wife, well it's true, you really are Mr. Montenegro, so bakit
hindi mo pa pangatawanan and just come back to me"

"Shut it Thunder" sabi ko na binigyan sya ng masamang tingin.

"E di kung ayaw mo, ikaw na lang dapat ang pumalit sa secretary ko, you fired her"
he smiled playfully. "Tama, mas ok yun pag secretary kita e di araw araw kitang
makikita"

"Tse! Bukas na bukas magpapadala ako sayo ng 40 years old na secretary!" sabi ko.

"Why 40? Nagseselos ka no? Don't worry, I told you already. Ikaw lang ang mahal ko"
sabi nya.

At pakiramdam ko nag akyatan ang dugo sa mukha ko. Damn! Magtu 25 na ko don't tell
me kinikilig pa din ako. At bat naman ako kikiligin?!

"You're blushing" puna nya sakin.

"I'm not! Mainit dito sa opisina mo. Bukas ba ang aircon?" pagsisinungaling ko.

This guy is driving me crazy.

"Excuses"

"Shut up. Bakit mo ba kasi ako pinapunta dito?" pag iiba ko ng topic.

"Let's have lunch together" sabi nya.

"Lunch?! Nagbibiro ka ba? Alas tres ng hapon, Lunch?" I sarcastically asked him.

"E sa hindi pa ko nagtatanghalian e. Kakatapos lang ng business meeting ko and I am

not feeling well" sabi nya

"So, pinapunta mo ko dito para lang mag lunch? Panong importante to at na involve
pa ang company?"

Naka crossed arms ako habang nasa harapan nya.

"Syempre, if the president and the vice president of the company have a good
working relationship it will benefit the company" nakangiti nyang sagot.

Napahawak ako sa sentido ko.

Matalino, masyadong matalino ang mokong na to. He's using his position.

"So what you say? Tara na?" sabi nya.

"Whatever! Bilisan na natin" sabi ko.

Nakita kong ngiting ngiti naman sya habang inaayos ang gamit nya.
Pumayag na ko sa dahil balak ko dun na sya kausapin about dun kila Gail.

Lumabas kami ng opisina nya at nakita kong nag aayos na ng gamit yung malandi nyang
sekretarya habang umiiyak. She deserves it anyway.
Sumakay na kami ng elevator para bumaba.

At sa kamalas malasan talaga.

Huminto pa ito.

"Fvck" I heard him cussed. Pinindot nya yung emergency button.

"Yes sir?" sagot ng lalaki sa intercom

"We're stuck. Kindly send the maintenance here and get us out of here quickly"
galit na sabi ni Thunder.

"Yes sir, right away"

I heard him sighed.

Namatay pang bigla ang ilaw at yumugyog ang elevator kaya napakapit ako sa kay
Thunder.

"Don't worry, I got you" sabi nya kahit hindi ko sya nakikita dahil sa dilim, alam
kong nakangiti sya.

Mabilis akong bumitaw sa kanya.

"Tse"

Yun na lang ang sinabi ko.

Mga 30 minutes na kaming nandito sa loob yet hindi pa din naayos. Nakakailang
buntong hininga na nga si Thunder e. Dahil din sa walang kuryente dito sa loob ay
hindi na sya makapag reklamo dun sa may intercom.

"Akira" tawag nya sakin. Hindi ako sumagot. "I am really sorry for what happened"

"Hindi mo kasalanang ma stuck tayo dito sa elevator" sagot ko.

"That's not what I mean, I'm sorry for hurting and pushing you away 5 years ago,
sorry for blaming you for our child's death. I am just so devastated dahil dun ko
lang nalaman na buntis ka pala talaga at nalaman ko lang nung patay na ang bata and
I know that it wouldn't happen if I just chose you. If I didn't cheat and chose
Ella. I am so sorry for hurting you, for making you cry every single time that you
are with me. I know, I don't deserve you, I know you have Cloud. But just so you
know, I love you and I will do everything to have that chance to be with you again"
sabi nya.

Hindi ako nagsalita. Tulo lang ng tulo ang luha ko. Hindi ko alam parang sinasaksak
ang puso ko habang naalala ko ang mga nangyari noon pero at the same time natutuwa
ako dahil sa sinasabi ni Thunder. Akala ko ba naka move on na ko, mukhang hindi pa
rin pala talaga.

Pinipigilan kong humikbi para hindi nya malaman na umiiyak ako.

Pero nagulat ako ng yakapin nya ko.

"Sssh. Don't cry, I'm sorry" sabi nya. He even planted a small kiss on the top of
my head.

"Hindi mo alam kung gano mo ko nasaktan Thunder, ang sakit sakit sobra" sabi ko.

That 3 years of my life is hell and yet here I am in the arms of the man that
brought me that pain. I'm insane.

Ilang minuto din bago humupa ang pag iyak ko. Hindi na ko yakap ni Thunder.

Nakakapagtaka ang bigla bigla nyang pananahimik.

"Thunder?" pagtawag ko sa kanya.

"Hmm" ungol lang ang sinagot nya kaya agad ko syang nilapitan at nagulat ako.

"You're burning" sigaw ko. Nilalagnat pala talaga sya kaya pala kanina ko pa
nararamdaman na mainit sya.

Nagpa panic na ko dahil pakiramdam ko ay nanghihina na talaga sya.

And thankfully bumukas na ang ilaw at bumukas na din ang elevator.

I helped Thunder stood up.

Sinalubong agad kami ng mga bodyguards nya. Inalalayan agad sya ng mga ito.

"Sige na Akira, umuwi ka na. Kaya ko na" nanghihina nyang sabi.

I am a fool really pero I need to do this. Hindi ako matatahimik hanggat hindi ko
alam na okay sya.
"Hindi, sige na sumakay ka na sa kotse, susunod ako" sabi ko. Sinakay na sya sa
kotse at sumakay na din ako sa kotse ko.

Nakarating naman agad kami sa bahay.

Inalalayan sya paakyat ng mga guards nya at ako naman ay nagtungo sa stock room
para kumuha ng alcohol, bimpo, planggana at gamot. Pagkatapos ay nag diretso ako sa
kusina at nagpa init ng tubig.

"Ma'am Aki!" nagulat ako sa sigaw ni yaya minda. Nabagsak nya pa ang mga pinili
nya.

Dali dali akong tumakbo para yakapin sya.

"Yaya I missed you!" sabi ko. Bumitaw sya sa pagkakayakap sakin at hinawakan ako sa
mukha.

"Aba, pagka ganda ganda na ng Akira namin ah. Mabuti naman at bumalik ka na kay Sir
Thunder" nakangiti nyang sabi.

"Hindi po yaya, hindi kami nagkabalikan, nagkataon lang po na no choice kaya ako
ang mag aalaga sa kanya. May sakit po kasi sya e" pagdadahilan ko. Bahagyang
lumungkot ang mukha ng matanda.

"Akala ko e nagka ayos na kayo, masyado kasing naging miserable yang alaga ko nung
nawala ka" sabi nito.

Pakiramdam ko ay may sumuntok sa puso ko.

"Pano pong miserable?" tanong ko.

"Basta, lagi na lang syang malungkot. Hindi ko ma explain" sagot nito.

Sakto namang pumito na ang takure kaya nahinto ang pag uusap namin. Dali dali ko
itong nilagay sa planggana.

"Yaya, mamaya na po tayo mag chikahan ah. Baka kasi kinukumbulsyon na yung alaga mo
doon" sabi ko.

Tumawa sya.

"O sige, doon ka na sa kwarto mo dumiretso. Doon na kasi nagku kuwarto si Thunder.
Namimiss ka kasi nya palagi"
Napahinto ako dahil sa sinabi ni yaya. Ayoko mang maniwala pero itong puso ko
parang mababaliw na.

Umakyat ako sa kwarto ko. Nakita kong nakahiga si Thunder dun at nakabalot ng
comforter.

Inayos ko si Thunder. Una ay nagdadalawang isip pa ko kung pupunasan ko sya pero

tinuloy ko na. Pinunasan ko sya at pinalitan ng damit.

"Thunder" pag gising ko sa kanya.

"Hmm" sagot nito.

"Bumangon ka muna dyan at kumain nitong nilutong lugaw ni yaya tas uminom ka na ng
gamot" sabi ko.

Kahit nanghihina sya ay bumangon pa din sya at umupo. Inabot ko sa kanya ang tray
ng pagkain.

Pero ilang minuto na ay hindi nya pa din ito ginagalaw.

"Bakit hindi ka pa din kumakain? Ayaw mo ba nyan? Magluluto ako ng iba" sabi ko.

"I'm too weak. Subuan mo na lang ako" sabi nya.

"Ano ka bata?!" galit kong sabi. Si Celestine nga hindi na nagpapasubo sakin e.

"E di wag, di na ko kakain. Matutulog na lang ako" sabi nya at umaktong mahihiga na
ulit pero pinigilan ko sya.

"Fine, fine sige na. Susubuan na kita" I said in defeat. Ngumiti naman sya.

May sakit ba talaga to.

Sinubuan ko sya at ang ginawa nya lang all the time ay titigan at ngumingiti ng
ngumiti.

"Isa pang ngiti mo dyan, ipapasok ko sa lalamunan mo tong kutsara" sabi ko.

Nag pout sya and god! He just looks so adorable.

"I'm just happy" sabi nya.

"Sa lahat ng may sakit, ikaw ang masaya" sabi ko at sinubo na sa kanya ang huling
kutsara ng lugaw.

Inabot ko naman mula sa side table ang gamot at inabot ito sa kanya.

Luckily sya na ang uminom ng kusa non. Akala ko pati yun ako pa magpapainom.

Nilibot ko ang tingin ko sa kwarto ko dati. Nandito pa din pala lahat ng gamit ko.
Even yung mga pabango at abubot ko ay nasa vanity table ko pa din.

"Hindi ko inalis yung mga gamit mo kasi pag nandyan sila feeling ko nandito ka pa
din"

Ayan na naman ang puso ko, konting salita nya lang halos magwala na ito.

Nagulat ako ng hawakan ni Thunder ang kamay ko.

"You're real, nandito ka talaga. I'm so happy na nandito ka ngayon" sabi nya. He
smiled.

And I don't know for what reason I can't help but smile back.

"Sige na, matulog ka na para gumaling ka na" sabi ko.

Sunud sunod ang ginawa nyang pag iling na parang bata.

"Ayoko, pag gising ko, wala ka na naman e"

Ewan ko parang nasaktan ako ng makita ang malungkot nyang mukha.

"Wag kang mag alala. Pag gising mo nandito pa din ako"

Gusto kong bawiin ang sinabi ko. Fvck! Sinabi ko ba talaga yun? I am in deep
trouble.

"But I am here only as a concerned friend" defensive kong dagdag.

Ngumiti naman sya.

"Whatever. Wala ng bawian. Don't break your promise" sabi nya at humiga na.

Tumayo na ko, nagulat ako ng bigla nya kong hawakan sa kamay.

"Saan ka pupunta?"

"Ano ka ba naman Thunder? Magpapalit lang ako ng damit at may tatawagan lang ako" I
said.

"Bumalik ka Akira, seryoso ako" sabi nya bago pumikit.

I sighed. Bossy as ever.

Lumabas ako ng veranda at tinawagan si Wendy para sabihing di ako makakauwi, sabi
ko na lang may business conference akong pupuntahan at maaga yun kaya sa hotel na
ko mag overnight.

Nung makapagpalit ako ay pumasok ako sa kwarto ko para i check si Thunder, hininaan
ko ang aircon at lumapit ako para ayusin yung kumot nya.

Laking gulat ko ng hilahin nya ko kaya bumagsak ako sa tabi nya at halos lumundag
naman ang puso ko ng yakapin nya ko.

Nasa likod ko sya at nakaharap ako sa side table.

My body frozed ng ilagay nya ang baba nya sa balikat ko. Sht nararamdaman ko ang
paghinga nya sa tenga ko.

"T-Thunder, ano ba? Bitawan mo ko, matutulog na ko sa kabilang kwarto" sabi ko.

Bat ka nauutal Akira? Kinikilig ka agad, may I remind you, sinaktan ka nyan

Bulong sakin ng utak ko.

So what Akira? Binalikan ka naman nya at mahal ka na nya don't you think he
deserves a chance?

Sagot naman ng puso ko.

Gustong gusto kong sundin ang puso ko but my heart is dominating and I hate it.
Triny kong pumiglas pero mahigpit ang pagkakayakap nya sakin.

"Let me sleep like this, I know in the morning you'll be gone" sabi nya sa
malungkot na tono kaya hindi na ko pumalag pa.

Naramdaman kong hinalikan nya ko sa ulo

"Goodnight Akira"

Akala ko ay hindi ako makakatulog dahil nagwawala ang puso ko pero hinatak pa din
ako ng antok.

Damn why is it so comfortable and relaxing beside him.

This is definitely wrong at baka mag lead na naman to sa panibagong pagkasira ko.

Thunder's POV.

Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko.

Pagdilat ko ay ang natutulog na mukha ni Akira.

I touched it.

Para pa rin syang batang matulog.

God! I missed her.
Totoong nandito sya sa tabi ko.
And I felt so happy and contented.

Yinakap ko pa sya ng mahigpit at hinalikan sa noo.

Hanggang sa hilahin ulit ako ng antok.

Pagkagising ko ay wala na si Akira sa tabi ko.

I cussed, sana pala hindi na ko nakatulog ulit para na enjoy ko man lang na nandito
sya.

Nalungkot ako, I am once again lonely.

Pero nawala ang lungkot ko nung may mapansin akong note sa side table ko, katabi
noon ay pagkain at gamot
Thunder,

Rise and shine! You must get well okay? Bawal ng magkasakit. Hilig mo talaga akong
pinag aalala. Kumain ka at inumin tong gamot na to, bawal ang pasaway okay?

Akira

Napatawa naman ako ng mabasa ko ang note. She still cares for me and it's more than
enough for me to have the will to get her back.

------
TBC

Hinabaan ko na hahaha. Sorry sa late update, may pinagkaka abalahan lang si Author.

Vote and Comment.

I need a good comment para sa next chap.

Sino ang Team Thunder?

Sino ang Team Cloud?
And why is that?

Sino ba talaga ang mas bagay kay Aki?

- Kaye ߘ°ߘ

Chapter 32 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Baby, come here, susuot ko na tong shoes mo sayo" sabi ko kay Celestine. Tumatakbo
naman syang palapit sakin.

"Mommy, mommy! I am so excited" masayang sabi ni Celestine kaya napangiti ako.

Sinuot ko na ang sapatos nya at mabilis naman syang tumakbo kay Cloud at binuhat
sya.

"Papa, are we going to the amusement park now?" tanong ng bulinggit ko.

Napangiti naman si Cloud sa kanya. Hinalikan nya ito sa ulo.

"Yes princess. I missed you, kaya I'm taking you and your mommy out" sabi ni Cloud
na nilahad ang kamay nya sakin. Kinuha ko iyon, nagulat ako ng yakapin nya kami.
"You two are my treasures"

"Hmm. Masyado ka ng corny. Tara na" sabi ko.

"Let's go, let's go, let's go" paulit ulit na sabi ni Celestine.

"Wendy, Ikaw na muna ang bahala dito ah" bilin ko sa baby sitter ni Celestine.

"Oo ate, ako na bahala. Mag enjoy kayo nila kuya" sabi nito.

"Yaya, I'm gonna bring pasalubong for you ah, so don't go anywhere" sabi ni
Celestine sa yaya nya.

Tumawa naman si Wendy.

"Yes baby, wag magpapasaway ah" sagot nito.

Celestine loves her yaya, tinatrato na naming pamilya si Wendy dahil nakikita at
ramdam ko ang pagmamahal at pag aalaga nya sa anak ko.

Bumaba na kami sa parking lot at sumakay ng kotse, walang ginawa si Celestine sa

sasakyan kundi paulit ulit na tanungin si Cloud kung sa amusement park ba kami
pupunta at ilang beses nya na din pinaulit ulit na excited sya.

Kababalik lang ni Cloud galing amerika kaya sabi nya idi date nya kami dahil namiss
nya daw kami ng sobra.

Isang linggo na din matapos kong alagaan si Thunder.

Napagpasyahan kong iwasan na lamang sya.
Tama iyon, dahil baka masaktan na naman ako ulit
Masasaktan din si Cloud
At baka magkataon na malaman nya pa ang about kay Celestine at kunin nya ito sakin.
Ayoko, mahirap na.

Dapat ngayon pa lang ay iniiwasan ko na sya cause falling for that jerk the second
time around is really dangerous. Ayoko ng sumugal.

Maya maya lang ay nag park na si Cloud sa loob ng Star City.

Pagbaba pa lang namin ay wala ng paglagyan ang saya ni Celestine.

"Mommy! It's so wonderful here! Can we live here?" tanong nya sakin na binigyan pa
ko ng pagpapacute na mukha.

"No baby, pero pwede naman tayong pumunta lagi dito" I said.

Nag pout sya.

God! Kamukhang kamukha nya si Thunder. Ano ba naman to?

"Sayang naman but it's okay mommy. Let's go in na?" sabi nya.

"Yes princess" sabi ni Cloud at kinarga nya na si Celestine. Hinawakan nya naman
ang kamay ko.

Nagtitinginan samin ang ilang mga tao.

Grabe ang ganda nung bata, parang manika.

Oo nga e, gwapo naman kasi yung tatay. Kita mo kahawig.

Parang hindi naman. Medyo mas hawig nya yung nanay.

Sana pag nagka pamilya ako ganyan din kami kagandang tingnan

Asa!

Natawa na lang ako sa sinasabi nila. Even si Cloud ay napapangiti. Si Celestine

naman ay tumitingin tingin lang sa paligid.

Sinilip ko naman si Cloud na karga si Celestine, kamukha daw?

"Gwapo ko no?" mapang asar na sabi sakin ni Cloud.

"Asa!" sabi ko. Naglakad na kami papunta dun sa bilihan ng ticket.

Tuwang tuwa si Celestine ng makita nya na ang iba't ibang rides.

Medyo nalulungkot lang sya dahil may mga rides na hindi sya pwede dahil sa edad at
height nya.

Hanggang magdilim ay sakay lang kami ng sakay ng rides. Hindi naman ako bininitawan
ni Cloud na animo'y bata rin akong mawawala.

"Hindi kaya ako bata" sabi ko kay Cloud.

"Baka kasi mawala ka, ayokong may makakaagaw sayo sakin" sabi nya at tinitigan ako
sa mata.

Nakasakay kasi si Celestine ngayon sa kiddie train kaya kaming dalawa lang ang
magkasama ngayon ni Cloud habang nakatingin sa anak kong enjoy na enjoy.

"Malaki na ko, di na ko mawawala" sabi ko. I tried to laugh para mawala ang pagka
seryoso nya.

"You know what I mean Akira, I won't easily give you up to Thunder, unless ikaw
mismo ang magsabi saking sumuko na" nabakas ko ang lungkot sa boses nya.

How can I hurt this man?

"A-ano ka ba Cloud? Hindi mangyayari yun. Tapos na kami ni Thunder, boyfriend na

kita diba?" I said.

"Then, kaya mo bang pilitin si Thunder na ipa annul na ng tuluyan ang kasal nyo at
pakasalan mo ko?"

Parang na estatwa ako sa sinabi nya. Ano? Mapipilit ko ba si Thunder?

Pero hindi yun ang tanong talaga dito. Ang tanong is
Gusto ko pa rin ba talagang ma annul kay Thunder?

Fvck! What am I saying. Dapat lang na ma annul na kami dahil nandito na si Cloud sa
buhay ko.

Hindi agad ako nakasagot.

"No need to answer now, think about it. Hinintay nga kita ng 5 taon e. Basta
anytime na um-oo ka. Ready na ko mag propose" sabi nya.

Niyakap ko si Cloud.
Hinalikan nya naman ang ulo ko.

"Thank you for always understanding me Cloud" sabi ko.

"Ikaw pa ba? You know I love you" sabi nya.

Natigilan ako ng ilang segundo. Dati naman, nasasabi ko agad ang I love you too
pero parang ngayon naipit ang dila ko.
"I-I love you too" I finally said.
But when I said that a picture of Thunder flashed into my mind.

Sigurado ka bang yang I love you na yan ay para kay Cloud o dun sa isa.

Yan lang naman ang sinisigaw ng taksil kong puso.

Maya maya lang ay natapos na ang ride ni Celestine at lumapit sya samin.

"Mommy I'm so tired. I want to eat" sabi nya kaya kinarga na agad sya ni Cloud.

"Okay, daan na lang tayo sa restaurant tas take out na lang then uwi na. Pagod na
ang princess natin e" sabi ni Cloud.

Hinalikan naman sya sa pisngi ni Celestine.

"Thank you papa" sabi ng anak ko bago humilig sa balikat ni Cloud. Pagod na nga
ito.

Nung nasa sasakyan na kami ay nagsabi si Celestine na ang gusto nyang dinner is
yung chicken and spaghetti sa favorite nyang italian restaurant.

Papunta doon ay nanonood lang si Celestine ng offline videos nya sa youtube na

cartoons habang naka headset.

Bumaba ako ng sasakyan pagkarating namin sa tapat ng restaurant. Nagulat ako ng

bumaba din si Cloud. Ako na kasi ang dapat oorder.

"Ako na lang ang bibili, ikaw na lang ang maghintay dito kasama si Celestine"
nakangiti nyang sabi.

"Sure ka? Ako na lang" sabi ko. Tiningnan ko ang anak ko na nasa passenger seat sa
likod. Nakatingin sya samin at parang nalilito. Napukaw yata nya ang atensyon
namin. I smiled on her. She smiled back at me and then she focused her attention on
what she's watching.

"Wag ng makulit Akira, ako na okay?"

"Okay. I surrender" sabi ko. Sinarado ang pintuan sa back seat at binuksan na ang
sa may tabi ng driver seat para pumasok na.

"Look who we have here" na froze ako sa kinatatayuan ko ng makita ko syang

papalapit.
Ella

And she's not alone, mula sa likod nya ay lumabas si Thunder.

Why are they together?

Nagsasalit salitan ang tingin ni Thunder sa amin ni Cloud.

"Mukha yatang nagde date kayo" sabi ni Ella. Mabilis kong sinarado ang pintuan ng
kotse.

Lihim akong nagdadasal na sana wag mapunta samin ang atensyon ng anak ko na
kasalukuyang nasa sasakyan.

Mahirap ng makita sya lalo na't nandito ang ama nya.‚

"You guys don't care kung nagde date kami o hindi ni Akira. We're in a relationship
so mind your own business" galit na sabi ni Cloud.

Nakita kong na confused si Ella at lumingon kay Thunder.

"I thought you guys are still married?" tanong ni Thunder. "Ikaw, Thunder ah.
Nagsisinungaling ka para siguro tigilan na kita" malanding sabi nya kay Thunder.

Kumunot ang noo ni Thunder.

"Just go home Ella" sabi nito.

Nakita kong nag roll eyes pa si Ella.

"Okay, see you Thunder" sabi nya at nag flying kiss pa. Humarap sakin ang malandi
este si Ella pala at nag smirk. "It's nice to see you again Akira" sabi nya bago
naglakad at sumakay sa kotse nya.

Maya maya ay umandar na ito.

Hindi ako makapagsalita or kahit gusto ko ng sampalin si Ella ay di ko pa din

nagawa dahil natatakot ako na pagka nagkagulo ay biglang lumabas or magwala si
Celestine.

"So, nagkabalikan na pala kayo ni Ella, why still want my Aki?" maangas na tanong
ni Cloud.
"Cloud tama na" sabi ko dahil baka san na naman ito humantong.

"It's just a business meeting hindi gaya ng iniisip nyo, unlike you two na talagang
nagde date" ang itim ng aura ni Thunder, alam kong galit na sya.

"Isa pa, don't act as if you own Akira. You know who she truly belongs to at hindi
ko na sana kailangan pang ipamukha yun sayo. So enjoy why you still have her by
your side" sabi ni Thunder bago kami nilagpasan at sumakay na din sa kotse nya.

Nung makaalis lang ang kotse nya ay doon lang ako nakahinga ng maluwag.

Nakita ko ang inis na inis na mukha ni Cloud.

Naiinis din ako, parehas sa kanila.

Itong si Cloud humahanap pa ata ng gulo, alam nya namang kasama namin ang anak ko.
Pano na lang talaga kung lumabas ito?

At itong si Thunder akala nya ba mapapaniwala nya ko sa business-business meeting

na yan? Kahit na ba totoo, pero bakit yung Ella pa no yun?

God! Am I being jealous now? Nababaliw na talaga ako.

Hanggang makauwi kami ay hindi na kami nagkibuan ni Cloud, alam ko rin kasing
nabadtrip sya sa sinabi ni Thunder. Jusko wag ko lang malalaman na nagsapakan na
naman sila, kung hindi malalagot sila sakin.

Bago umalis si Cloud ay binigyan nya lang kami ni Celestine ng halik. Magpapalamig
lang daw sya ng ulo.

I was tucking in my daughter para matulog na sya ng bigla itong magsalita.

"Mommy is that man outside our car earlier is my dad?" nabitawan ko ang hawak hawak
kong stuff toy nya dahil sa tanong nya. Agad agad ko naman itong pinulot.

"H-ha? San mo naman nakuha yan? Hindi sya ang daddy mo" pagsisinungaling ko.

I am sorry Celestine.

"Wala lang, sabi kasi ni yaya. Malamang daw pogi ang daddy ko dahil maganda daw
akong bata, that man earlier mommy, he's handsome so I thought he's my daddy"
Napangiti naman ako, anu ano kasi ang sinasabi ni Wendy dito.

"Ano ka ba naman anak" sabi ko at tumabi sa kanya sa kama. "Hindi lahat ng pogi ay
daddy mo just like that man" sabi ko.

"Yes mommy I know now. Atsaka imposibleng sya ang daddy ko, ang sama ng tingin sa
kany ni Papa Cloud e. I know that my daddy and papa are friends kaya nga
pinaalagaan muna tayo ni daddy kay papa e" sabi nya.

If only you know.

I just kissed her.

"Matulog ka na nga" sabi ko.

"Mommy, sana umuwi na si daddy. Matagal ko na syang gustong makita at makasama"

sabi nya bago pumikit.

At nasasaktan ako. Nasasaktan ako para sa kanya dahil pinagkakaitan ko sya ng ama
pero ano ba talaga ang tama kong gawin?

Hindi ko na alam. Ang alam ko lang, ayoko syang masaktan.

Masyado pang magulo lalo pa't nagbalik na pala si Ella baka ano na naman ang gawin
nyang masama kay Celestine.

I can't bear to lose her.

She's my life

-------
TBC

Update later!
Muntik ng magkita ang mag ama!
Whatchasay?

- KayeEinstein2898

SURVEY FORM / PRE ORDER FORM [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

For those who wish to order a personal copy of my book "MY PROFESSOR IS MY
HUSBAND"

Please click on this link and fill up the form

https://forms.gle/FX1vvX8oqkDn1XyX6

This is not the pre-order form, I will be dropping that after V-Day (prolly)

This is to help me and my team estimate, sa honest lang, para alam ko kung may
bibili ng book ko HAHAHAHA send help guys. Mwaa!

I'll put the link on the comment section or you can go to my wall, it is posted
there so you can fill up the form.

Book page is around 300-400 pages. Mukha lang di mahaba MPMH, no cut scene, with
special chap lol. BUMILI KAYOOO

Estimated cost: without SF - 300-400

HINDI PA PO YAN FINAL, AS WE ARE DOING FINAL EDITING SA BOOK.

Wag pong mag-alala dahil, on my part, I will do my best to make this affordable and
worth it dahil ang gusto ko lang makarating sa bahay nyo si Thunder and Aki.

May freebies toooo!

So fill up the form and see you after V-Day.

You can also like my page and add me on facebook to be more updated.

<img
src="https://img.wattpad.com/e400bd1af9af4d91cc084a34737a023b601fad65/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f4854727151315a5270666f5176513d3d2d3434353333323232322e313636333
434383138363937376437393137313234343034313033392e6a7067" style='max-width:90%'>

Salamat! Padayon!

- KayeEinstein

Chapter 33 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Papasok pa lang ako ng building ng kompanyang pinamamahalaan ko ay sunud sunod na

pag gi greet na ang natanggap ko mula sa mga empleyado. I greeted them back.
Masyado akong good mood ngayon.
Isang linggo na ang lumipas pero hindi pa din ako ginagambala ng halimaw na Thunder
na yun.

Nakakapagtaka nga at walang board meeting or personal meeting na bigla bigla na

lang nyang tinatakda para mabuwisit ako.

Di mo namimiss?

Pang aasar sakin nitong traydor kong puso. Bwisit kahit pa anong sabi kong naiinis
ako sa mga pa meeting nya e hindi ko maiwasang malungkot.

Sumakay na ko ng elevator ng bumukas ito. Pinindot ko ang 16th floor kung nasaan
ang opisina ko.

Ano na kaya ang nangyari sa gunggong na yun?

Natauhan na ba sya at naisipan ng sumuko dahil nandyan na si Cloud or baka naman
nagkabalikan na si Ella.

Napapikit ako dahil naramdaman ko ang inis. Pag nalaman ko lang talagang
nagkabalikan na sila, ihahampas ko sa kanya tong stiletto ko. Aba! Pagkatapos nya
kong landiin, iiwanan nya na naman ako sa ere.

Eh anong ginagawa mo sa kanya? Iniiwan mo din naman sya sa ere dahil kay Cloud
diba?

Once again, ito na naman ang puso ko, napakahilig sumabat.

Naalala ko na naman tuloy ang sinabi ni Cloud na once na ma annul kami ni Thunder
ay magpo propose na sya sakin.

Aish! Naguguluhan ako.

Bakit ba kasi nag iba si Thunder?
Aside from mas gumawapo sya, naging palangiti na din sya at nabawasan na ang
pagiging masungit nya and that makes him more hard to resist.

Mas okay na sana kung sinungitan nya na lang ako at hindi na pinansin. Mas okay pa
sana yun para hindi ako nahihirapan ng ganito.

Tiingg

Bumukas na ang elevator. Palabas pa lang ako ay nakita kong may mga palabas na
parang mga construction worker.
WTF? Anong meron? ang alam ko ang 16th floor ay para lang sakin dahil ako ang CEO.
Pero bakit parang ginagawan ng isang kwarto pa dito?

Naglakad na ko palapit sa sekretarya ko na si Gina.

"Gina, what's happening here?"

"Ah ma'am, nirerenovate po yung stock room dito, gagawin pong opisina"

"Opisina? For whom? Ako lang ang CEO nyo? Who permitted this?" naiinis ko ng
tanong.

Dapat kung may gagawin sila dito ay humihingi muna sila ng permiso ko.

"I did" kusa akong napaharap sa boses nya na kahit nakatalikod pa lang ako e alam
kong sya.

Tinaasan ko sya ng kilay.

"You what?! Anong problema mo at nagpagawa ka pa talaga ng opisina rito Thunder?"

inis kong sabi.

"It will be my office" cool nya lang sabi.

Naka business suit sya ngayon pero akala mo kung maka akto ay teenager pa kami.

Tiningnan ko ang sekretarya ko.

"Bakit pinayagan mo agad tong lamang lupa na to ng di man lang ako tinatawagan?"
tanong ko kay Gina

"Ma'am, tumawag po sakin si Sir Rodrigo, sya po ang nagbigay ng permission" sagot
nito na halatang takot.

Damn! Si Dad na naman. I knew it! Gustong gusto talaga nilang magkabalikan kami.
Mabuti na lang talaga at hindi nila sinasabi sa kulog na to ang about kay Celestine
dahil kung hindi tatalikuran ko na talaga sila.

Napahilot ako sa sentido ko, pakiramdam ko ay maha high blood ako.

"Akira, don't be stubborn. May I remind you na conjugal property natin ang lahat.
So basically, co owner ako ng kompanyang to and so are you to my company"
Nakita kong nanlaki ang mata ni Gina sa narinig nya. Hindi naman kasi batid nito na
may asawa ako dahil ang alam nya lang is boyfriend ko si Cloud.

"Thunder!" saway ko dito na nginitian lang ako. Nakatingin na sya sa sekretarya ko.

"Mukhang di yata alam ng secretary mo na ako ang asawa mo" she smiled at her at
kahit naiilang ay ngumiti pabalik si Gina. "Gina right?" tumango naman ito. "Ayan,
kilala mo na ko, ako ang legal nyang asawa kaya wag mo ng papasukin yung panget na
lalaking umaaligid-aligid sa asawa ko or else I'll fire you"

"Thunder!" galit ko ng suway sa kanya.

Halatang natakot sa kanya si Gina.

"Gina, pasensya ka na hindi ka nyan tatanggalin" pag explain ko dito and then nag
ease na yung mukha nito.

"Ikaw walang hiya ka. Tara dito, dito tayo mag usap. Malilintikan ka talaga sakin.
Ilang beses mo na bang ginagamit yang posisyon mo to get what you want" sabi ko
habang bara-barang hinili sa tenga si Thunder papasok sa opisina ko.

"Aray!" sigaw nya nung finally makapasok na kami sa opisina ko.

"Ano ba talagang gusto mo?! Bakit kailangang magpagawa ka pa ng opisina dito?!

Nababaliw ka na ba? Hindi pa ba klaro ang lahat sayo?" naiinis kong sabi. Naka
cross arms na ko.

"I told you Akira, I would do anything to get you back, ikaw yata ang hindi
nakakaintindi? I don't care if you have that boyfriend of yours. Quits na kami"
seryoso nyang sabi.

"What do you mean?"

"Sa tingin mo ba pumayag akong bugbugin nya ko nung sumugod sya sa bahay ng walang
dahilan?" umupo sya sa couch dito sa opisina ko. "I am grateful na inalagaan ka nya
at alam ko namang mahal ka nya and to compensate the pain that I will bring him
once na bumalik ka na sakin, nagpasapak na lang ako when I can kill him right away"

Napalunok ako, so yun pala ang dahilan kaya pala hindi sya lumaban nung gabing yun.

"Why so confident na babalik ako sayo?" I asked him.

"I know and I feel it. I know you do too" a smile played on his lips.
"Really?" I faked a laugh. "I don't want you back, you see, masaya na ko kay Cloud
at sya na ang mahal ko. I am completely over you Thunder"

Kinakabahan ako habang sinasabi ko yan. Totoo naman diba? Totoo naman na mahal ko
na si Cloud diba? Na hindi na si Thunder.

Lies

Ayan ang pilit na dinudukdok sakin.

"Really?" tumayo si Thunder at lumapit sakin. Umatras naman ako ng umatras para di
sya makalapit sakin kaso tumama na ko sa mesa. Dead end. He bent his head towards
me.

Sobrang lapit na ng mukha namin sa isa't isa. Nakangiti pa din sya pero ako halos
hindi na makahinga. Para kasing gusto ng lumabas ng puso ko.

"A-ano b-bang g-ginagawa mo Thunder!" sabi kong na nauutal utal.

"You said that you are completely over me? Let's see, what if I kiss you?" tanong
nito sakin.

I don't know if it's a joke or he's saying that he will really do it pero parang
aatakihin na ko sa puso.

"W-wag mong gagawin yan! Isa Thunder!" suway ko sa kanya.

Yung mata nyang kulay chocolate are making him more hard to resist. Damn!

Naramdaman kong palapit ng palapit ang mukha nya sakin kaya napapikit na lang ako.

5 years ang ginugol ko sa pagmu move on at ito ako magpapahalik sa taong dahilan ng
lahat.

Baliw ka Akira.
Baliw na baliw ka sa lalaking yan!
Itigil mo na yan.

Ilang segundo na kong nakapikit pero wala pa din akong nararamdamang mga labi kaya
dumilat na ko. Nakita kong taimtim syang nakatitig sakin. Ngumiti sya ng dumilat
ako at lumayo na sakin

Sa wakas nakahinga din ako ng maayos.

Kumunot ang noo ko. Anong problema nitong lalaking to? Akala ko hahalikan nya na ko
tas biglang hindi

Sus na disappoint ka lang na di ka nya hinalikan e

FYI hindi no! Katangahana kung magpapahalik ako sa kanya.

May boyfriend kaya ako.

Pero sya ang asawa mo? Anong masama don?

Lecheng puso to, malapit na kitang dukutin at itapon.

"You look beautiful Akira" seryoso nyang sabi.

And here we go again mga kababayan. Naghuhurumentado na naman ang loko loko kong
puso.

"Let's have lunch together later, I'll just check on how is it going outside" sabi
nya.

Tatanggi sana ako pero walang lumalabas na salita sa bibig ko.

He smiled at me bago lumabas ng opisina ko.

Why is it like this?

Why do I kept being dragged in this mess?
Mali to. Maling mali.
Tapos na kami ni Thunder 5 years ago but here he is. Invading my peaceful life and
my stupid heart.

Pabagsak akong umupo sa swivel chair ko. Mabuti pa at magtrabaho na ko dahil wala
akong matatapos kung puro yung kulog na yun ang iisipin ko.

Ilang minuto na lang ay magla lunch na, alam kong anytime ay dadating na ang kulog
na yun kaya inayos ko na ang mga gamit ko. I even went to the bathroom para mag
retouch.

Gosh Akira! Lunch lang to! Hindi ito date.

Ito kasi ang unang lunch namin, diba nga hindi natuloy yung lunch namin dahil
nagkasakit sya.

Lumabas na ko sa restroom ko at nagulat ako

"Cloud" pagtawag ko sa kanya.

Tumayo naman sya at ngumiti. Maya maya ay niyakap nya ko.

"Are you going somewhere?" tanong nito sakin na nakayakap pa din.

"N-no. Nag restroom lang ako" pagsisinungaling ko.

"Namiss kita" sabi ni Cloud.

"Magkasama lang tayo kaninang umaga" sabi ko.

Hindi pa din sya bumibitaw sa pagkakayakap sakin.

"Kahit na, namimiss kita every second. Ganun kita kamahal Akira" seryoso nyang
sabi.

And it pained me.

Ito ako at nagsisimula na namang mabaliw kay Thunder nang hindi man lang iniisip si
Cloud.
Pag nahulog na naman ako sa kulog na yun ay masasaktan ng husto si Cloud.

"What brought you here?" tanong ko, kumakawala ako sa pagkakayakap nya pero mas
yinakap nya pa ko ng mahigpit kaya hindi na ko pumalag.

"Let's have lunch together?"

Damn. Naka oo na ko kay Thunder at any moment parating na yun.

Narinig kong bumukas ang pintuan ng opisina ko.

Pinilit kong humiwalay kay Cloud and I succeed but it's too late, nakita nya na
kaming magkayakap.

Heck! Why do I care kung makikita nya yun?

Nakita kong ang sama ng tingin ni Thunder kay Cloud habang si Cloud naman ay
nakangiti.

"What brought you here Thunder? Sa pagkakatanda ko hindi dito ang opisina mo?"
panimula ni Cloud.

"You don't care. Isa pa. Dito na ko mag o-opisina. Didn't Akira informed you?"
sagot ni Thunder.

Nakita kong nawala na ang ngiti sa labi ni Cloud.

"You mean, yung nire renovate na kwarto ay para sa kanya?" tanong sakin ni Cloud.

Tumango ako.

"My father permitted him" sagot ko. His hands balled into fist.

"Mukha yatang ayaw sayo ni dad kaya he still supports me para magka ayos kami ni
Akira" mayabang na sabi ni Thunder.

"Thunder, tumigil ka!" suway ko dito.

Alam ko kasing pag pinabayaan ko sila ay hahantong na naman ito sa sapakan. Mahirap
na dahil opisina ito.

"Tsk. Let's go Akira, I thought we're having lunch" sabi ni Thunder sakin.

My body frozed, nakatingin lang samin si Cloud.

Hindi ko alam ang gagawin ko nagsalit salitan ang tingin ko sa kanila.

But I have to make a decision.

A wise one.

"No. I'm having lunch with Cloud, he's my boyfriend" I coldly said.

Nakita kong ngumiti si Cloud.

Lumapit sya sakin at hinawakan ako sa kamay.

Nakita kong nakatingin sa magkahawak na kamay namin ni Cloud si Thunder.

"Tara na Akira" pagkasabi nya ni Cloud nun ay hinila nya na ko palabas.

Nagtama pa ang tingin namin ni Thunder and I can see pain in his eyes and kahit
ayoko ay nasasaktan ako.

Habang nakasakay kami sa elevator ni Cloud ay bigla syang nagsalita.

"You wanted to be with him, right?" nagulat ako.

"Ano ka ba naman Cloud. Of course Ikaw ang gusto kong makasama" sabi ko sa kanya.

I don't care if I am lying. Ayoko lang syang masaktan.

"You chose me dahil pinapangatawanan mo na boyfriend mo ko. I can see it in your

eyes Akira. Pero hanggang kelan mo kaya ako pipiliin. Natatakot ako na dumating ang
panahon na hindi na ako at sya na ulit"

"Cloud" sabi ko at niyakap na lamang sya.

Thunder's POV.

Who the hell he think he is. Pasalamat sya at sya ang pinipili ni Akira ngayon.

Fvck I wanted to punch him nung hawakan nya pa lang si Akira.

That woman is mine!

He better start praying na hindi kami magka ayos ni Akira dahil susuntukin ko sya
once he lays even the tip of his finger on her.

Damn. I am burning from anger just thought that she's kissing that guy.

I need to thoroughly cleanse her then.

I am not giving up Akira

No matter what you do.
I know. I know I still have a place in your heart and you are just too scared to
admit it.

------
TBC
Whatchasay?
Si Cloud na naman ang pinili :(

- Kaye

Chapter 34 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Okay is everyone here?" tanong ko sa mga empleyado ko.

Company outing ng Santos Company ngayon. Ako ang CEO kaya kahit ayokong sumama at
gusto ko na lang manood ng barbie kasama si Celestine. Ito ako ngayon at
namamahala.

"Ma'am may kulang pa" sabi sakin ni Gina.

"Okay. Maaga pa naman. Let's wait for them" sabi ko.

Totoong maaga pa, hindi pa nga pumuputok ang araw dahil alas kwatro pa lang ng
umaga.

Mag a outing kami sa may tagaytay. Beach resort yun.

Isang bus kami ngayon. Buti na nga lang at kasya kami dahil may mga ilan ding di
sumama. Hindi na ko nagdala ng kotse ko ngayon dahil nga makikisakay na ko sa bus
nila.

Tatlong tao na lang ang hinihintay namin. Si Cynthia na head ng financial

department, Si Ken na head ng marketing at si Danna na head ng technical support
namin.

Maya maya pa ay nagulat ako at ang mga empleyado ko dahil may huminto lang namang
sports car sa harapan namin.

At hindi lang basta bastang sports car kundi isang Koenigsegg Regera

<img
src="https://img.wattpad.com/4e4eae1853432f251420b6bb8453b6c8b6522016/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f6957466b54435f616b52684572773d3d2d3434353837343839322e313464346
237383530343965323961643533313235393030363430382e6a7067" style='max-width:90%'>
"Wow ang gandang sasakyan!" namamanghang sabi ng mga empleyado ko.

"Mukhang mamahalin ah. Magkano kaya yan?"

How can I not know kung magkano ang sasakyan na to kung ito ang dream car ko.
Pagkalabas pa lang nito ay gusto ko ng bilhin kasi masyado syang mahal. Hindi naman
sa hindi ko kaya. Nagpapaka kuripot lang ako.

A koenigsegg regera cost about $1.9 million. Sa peso halos 95,000,000.

Sinong siraulo ang magwawaldas ng ganong kalaking pera para sa isang kotse.
Malamang siraulo tong driver.

At halos malaglag ang panga ko ng lumabas ang tinutukoy kong siraulo.

"Sir Thunder!" magiliw na pagbati ng mga empleyado ko sa kanya.

Kilala na kasi sya ng mga ito dahil nga diba? Doon na sya nag o-opisina sa kompanya
namin. Mga 2 weeks na din sya dun. Kaya 2 weeks na kong asar sa kanya.

"Buti nakarating kayo Sir Thunder" napatingin ako sa nagsalita si Cynthia sa wakas
dumating din sila.

At napanganga ako dahil di lang silang tatlo ang bumaba mula sa taxi. Anim sila.
Akala ko ba hindi magsisi sama tong mga to?

Hindi ako prepared. Hindi ko nadala ang kotse ko. San ako sasakay?

"Hey Aki!" napatingin ako kay Thunder kaya nabalik ang atensyon ko sa kanya.

Nag crossed arms ako.

"Anong ginagawa mo dito?" Hininaan ko lang ang boses ko dahil ayokong mapansin ng
mga empleyado na nagtataray ako.

Nag smirk sya.

"Bakit bawal ba? Isa pa. I am a co owner so pwede akong sumama sa outing na to"

Nag roll eyes na lang ako. Ito na naman sya using his position.

"Ma'am Akira, bagay talaga kayo ni Sir Thunder" mapanuksong sabi ni Danna.
Hindi kasi nila alam na itong sinasabi nilang bagay sakin e asawa ko talaga. Nakita
kong ngumisi si Thunder. Aso ba to?

"Sayang nga lang at may boyfriend na tong si Ma'am Akira" sabi ni Ken

"Oo. Si Sir Cloud" sagot naman ni Danna.

"Di bale ma'am, pag ayaw nyo na kay Sir Cloud akin na lang sya" makulit na sabi ni
Cynthia.

Nagtawanan naman kami dahil sa pagbibiro nya.

"Sige na. Sakay na sa bus para maaga tayong makarating sa pupuntahan" sabi ko.

Nagsisakayan naman sila. Nakita ko namang kulang na sa upuan sa loob dahil may
dalawa na lang na nakisiksik at halos kumandong na.

I sighed. No choice. Pinaglalaruan talaga ako ng tadhana.

Hinarap ko si Thunder.

"Sasabay ako sayo" sabi ko sa kanya habang nakasimangot.

"Did I agree on that?" sabi nya kaya tumaas ang kilay ko.

"Ayaw mo?" tanong ko.

Tumawa sya.

"I'm just kidding. Hop in Mrs. Montenegro"

Pinanlakihan ko sya ng mata. Nilingon ko yung mga empleyado ko at buti na lang ay

nagkukulitan sila dahil kung hindi ay narinig nila tong hinayupak na to.

I signalled the bus driver na umandar na at sinunod naman nya yun.

Sumakay na ko sa loob ng sasakyan ni Thunder at ganun din sya. Nag start na syang
mag drive. Naka sunod lang kami sa bus.

Tahimik lang kaming dalawa. Nakakapagtaka dahil hindi nya ko dinadaldal marahil
alam nyang asar pa din ako sa kanya.

Idagdag mo pa yung huling pagkikita namin ay kasama nya ang impaktang Ella.

"Why so quiet Akira? It's not like you" sa wakas binasag nya din ang katahimikan.
Why so quiet pala ha?

"It's not like me talaga. Naiinis ako sayo kaya tumahimik ka na dyan. Bakit ba kasi
nandito ka ha?! Dun ka dapat kay Ella!" sabi ko sabay humalukipkip.

I heard him chuckle kaya tiningnan ko sya ng masama.

"Stop that, nagmumukha kang nagseselos" sabi nya.

"Aba ang kapal naman ng mukha mo! Ako? Magseselos? In your dreams"

Mukha ba kong defensive masyado dahil tinawanan nya lang ako.

"As I said before, purely business meeting lang iyon. Daniella and I are just
friends"

"Siguro ikaw friends ang tingin mo sa kanya pero sya hindi ganun"

"But she is to me. No need to be jealous. Ikaw lang ang mahal ko"

He said. Pakiramdam ko ay nag akyatan lahat ng dugo ko sa mukha dahil sa sinabi

nya.

"Stop kidding Thunder" sabi ko.

Binuksan ko na lang ang radyo nitong sasakyan.

At sa kamalas malasan ang tugtog e yung lagi kong kinakanta sa kanya noong panahong
patay na patay

Ililipat ko na sana kaso tinapik ni Thunder ang kamay ko. Tiningnan ko sya ng
masama pero nginitian nya lang ako. Bwisit! Dapat pala nakisiksik na lang ako sa
bus.

I have loved you only in my mind

But I know that there will come a time
You'll feel this feeling I have inside
Although magkababata na kami halos, nalaman ko lang na unti-unti na kong
nagkakagusto sa kanya is nung high school kami. 2nd year ako at 4th year naman sya.

Dati pa lang crush na sya ng bayan pero dahil nga magkababata kami kahit na madalas
syang masungit, ako pa din ang madalas nyang kasama.

Pero nung nag confess ako sa kanya nung graduation nya, doon na nag iba ang lahat.
Naging cold na sya at kahit maikasal kami, grabe na ang galit nya sakin.

You're a 'hopeless romantic' is what they say

Falling in and out of love just like a play
Memorizing each line I still don't know what to say
What to say...

Don't know what to do whenever you are near

Don't know what to say my heart is floating in tears
When you pass by I could fly
Every minute every second of the day
I dream of you in the most special way
You're beside me all the time

Pagka graduate nya ng high school, nag college na sya but still gustong gusto ko pa
din sya. He was already starting to learn and manage the Montenegro's company at
that age. Pansamantala kasi munang pinamahalaan ito ni dad dahil namatay nga sa
isang car accident ang magulang nya.

Tandang tanda ko since magkapitbahay lang kami. Ang aga aga kong gigising para lang
makita syang naka business suit, ang gwapo nya kasi pag naka ganun. Sa umaga nag
aaral sya ng business nila at sa gabi naman ay nag aaral sya, kaya ang ending kahit
ang aga ko gumising ay late naman ako natutulog dahil gusto kong maka sure na umuwi
sya.

I have loved you and I'll always will

Call it crazy but I know someday you'll feel
This feeling I have for you inside

I'm a hopeless romantic I know I am

Memorized all the lines but here I am
Struggling for words I still don't know what to say

Nalaman kong may nililigawan sya sa college, dahil one time I saw him bought a
bouquet. My world was shattered. 4th year high school na ko nun. Mukhang si Ella
pala ang nililigawan nya by that time.

Iyak ako ng iyak. I begged my parents to let me marry him at nagkataon naman na
nagkaroon ng problema sa Montenegro's Company kaya kinailangan nya ang tulong ng
magulang ko at ang hininging kapalit is pakasalan ako.
I remember how mad Thunder is nung gabing nag usap kami bago kami ikasal
kinabukasan sa huwes. He said wag daw akong mag e expect na magiging maayos ang
pagsasama namin at itatrato nya kong asawa. Kahit masakit ang salita nya ay masaya
pa rin ako dahil ikakasal na kami.

Don't know what to do whenever you are near

Don't know what to say my heart is floating in tears
When you pass by I could fly
Every minute every second of the day
I dream of you in the most special way
You're beside me all the time

Every minute every second of the day

I dream of you in the most special way
You're beside me all the time

All the time...

All the time...
All the time...

And somehow I regret na pinilit ko syang magpakasal and minsan di ko rin nire
regret. Ang gulo ko diba?
Nire regret ko sya dahil sa mga sakit na naranasan ko and that time na muntik ng
mawala si Celestine but hindi ko pinagsisihan yung mga panahong pinaramdam ko sa
kanyang mahal na mahal ko sya. I gave it my best shot, sinayang nya.

And now, I don't know if he's serious na sinasabi nyang mahal nya na ko. Natatakot
ako na panandalian na naman ito katulad nung nangyari sa boracay. Naniwala ako na
magiging okay na kami noon. Tas pag gising ko sumobrang gulo ang lahat. Natatakot
ako na maulit na naman yun.

I sighed. Sinandal ko ang ulo ko sa bintana at pinagmasdan ang dinadaanan namin.

Nagulat ako ng hawakan ni Thunder ang kamay ko.

Pilit ko yung hinahatak pero ang lakas nya.

"Nana-nanching ka ba ha?" sabi ko sa kanya.

"Is it still called chansing when I am just holding the hand of the woman I love
specifically my wife"

Ramdam na ramdam ko ang kabog ng dibdib ko dahil sa sinabi nya buti na lang may
tugtog dito sa sasakyan dahil natatakot ako na marinig nya ito.

"Tse! Bitawan mo na nga ako" sabi ko sa galit na tono. I am doing my best kahit pa
gustong gusto kong hawak nya ang kamay ko.

5 years had passed pero para pa rin akong nakukuryente.

Tumingin sya sakin at ngumiti.

"I thought you like me holding your hand while driving?" sabi nito

"Focus on the road Thunder! Ano ka ba? Wala pa kong balak mamatay" singhal ko sa
kanya at ibinalik nya na ang tingin nya sa daan yet di nya pa din binibitawan ang
kamay ko. "Dati ko yun gusto noong mahal pa kita" sabi ko at nag iwas ng tingin.

"Bakit, hindi na ba?" mayabang nyang tanong.

Simple lang ang tanong nya. Oo o hindi lang ang sagot pero hindi ako makasagot.
Punyemas.

"Leche ka. Wag mo na kong kausapin. Matutulog na lang ako" sabi ko.

Narinig kong tumawa sya kaya tiningnan ko sya.

Aba, nahihilig sa pagtawa at paghalakhak tong isang to ah. Anong nangyari sa laging
nakasimangot at poker face na Thunder?

Hindi na ko nag bother magtanong pa at sinandal ko na lang ang ulo ko sa bintana

hanggang hatakin na ko ng antok.

"Hey sleepyhead, wake up" nagdilat ako ng mata dahil narinig ko ang boses ni
Thunder nakita ko syang malapit lang ang mukha sakin at nakangiti.

"I-Ilayo mo nga yang mukha mo Thunder" sabi ko.

Ngumiti lang sya at tinulungan akong magtanggal ng seatbelt ko.

Nakita kong nagbababaan na ang mga empleyado ko mula sa bus nila kaya lumabas na
kami ni Thunder.

Pagkababa namin ni Thunder ay binigyan ako ng mapanuring tingin ni Sanya.

Yep nandito si Sanya at Josh. Pag aari kasi nila Sanya tong hotel na tutuluyan
namin.
Nakita kong nag apir si Thunder at Josh. Kelan pa naging sobrang close tong
dalawang to?

Tumabi ako kay Sanya. Apat kaming nasa harap nila.

"Good morning everyone" maganang bati ni Sanya

"Good morning" mas masiglang bati ng mga empleyado ko na mukhang excited na excited
na.

"I am Sanya, I own this hotel--

"And she's married" pagduduktong ni Josh kaya nagtawanan kami. Masyado namang
possessive.

"Yeah, I am. So I'll be your guide. Sa whole stay nyo dito ay madami tayong
gagawing activity but before that, breakfast is ready na sa loob so kumain muna
tayo bago ibigay ang assigned room sa inyo"

"Yehey! Yehey! Pagkain" paulit na ulit na chant ng empleyado ko habang papasok.

Natawa naman kami sa kakulitan nila. Naglakad na din papasok ng magkasabay si Josh
at Thunder. Nagpahuli naman kami ni Sanya.

"Ano yan ha? Bakit nandito si Thunder? Bat magkasam kayo?" sunud sunod na tanong ni
Sanya habang kinukurot ako ng mahina sa braso.

"Ano ka ba? Di ko expected na pupunta yan, atsaka puno na bus kanina kaya sa kanya
na ko nakisabay" sagot ko.

"At hindi ko din sya expected. Peak season ngayon, alam mo naman yun. So limited
ang kwarto. Mukhang yung apat na employee mo na biglang sumama ay makiki share ng
room"

Napag usapan kasi na two person in one room kaya iniisip ko kanina pa din kung saan
ilalagay tong apat na empleyado ko na biglang sumama. Pero mukhang may magta-
tatlong tao kada room.

At ang problema ko pa ay itong si Thunder. Bwisit. Hindi naman kami pwedeng mag
share ng room ko kahit pa mag isa lang ako don.

Napa sigh ako.

"Don't worry. Tayo na lang mag share ng room, at si Thunder and Josh na lang dun sa
room namin dapat ni Josh" sabi ni Sanya.
"Sure ka ba? Okay lang ba yun kay Josh? Baka magalit sya" sabi ko.

"Konti na lang iisipin ko na gusto mong makasama si Thunder sa isang room. Hoy
akala ko ba hiwalay na kayo baka mamaya pag nagsama kayo e magkaroon ng bagong
baby"

Nag init ang pisngi ko dahil sa sinabi ni Sanya kaya nahampas ko sya at napa aray
naman sya.

"Siraulo ka, kung anu ano ang pinag iisip mo!" sabi ko sa kanya.

Tumawa naman sya.

"Joke lang naman pero seryoso, okay lang naman kay Josh yun pag sinabi ko. Atsaka
namiss kita. 5 years kang nawala. It's time para mag bond. Madami kang dapat
ikwento sakin" sabi ni Sanya.

Hindi pa rin pala alam ni Sanya ang tungkol kay Celestine, malamang makalbo ako pag
nalaman nya yun. Nagdadalawang isip tuloy akong sabihin lalo na't asawa nya si Josh
na halos bestfriend na ni Thunder.

Tumango na lang ako ngumiti. Magka angkla ang braso naming pumasok sa loob ng hotel
nila.

Nung mabigay ang assigned rooms sa aming lahat ay nagsi akyat na kami para malagay
at maayos ang mga dala naming gamit.

Nagsuot na lang ako ng black na two piece at pinatungan ko ito ng cover up. Palabas
na sana ako dahil nakalabas na din si Sanya ng makatanggap ako ng text mula sa
kampon ni lucifer.

From: Thunder

Dearest wife, don't even think of wearing a swim suit, if you don't want me to kill
all the man down here. Ayaw mo naman sigurong mawalan ng mga empleyado right?

Ps. I'm dead serious

WTF!
Bwisit na Thunder. Bwisit! Bwisit!
At kahit na anong inis ko ay nandito pa din ako sa banyo at nagpapalit na.
Kilala ko sya, mabilis syang mainis lalo na kapag hindi sinusunod.
Ayoko namang manapak sya ng empleyado ko. Mahirap na.

Ending lumabas ako ng naka shorts at polo na parang crop top dahil tinatali ito.
Hindi na lang ako magsu swimming. Bahala na nga!

<img
src="https://img.wattpad.com/de62854de0b9c3adfe70ee405492cf46b60dfe61/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f4650576b354930565566436d44513d3d2d3434353837343839322e313464346
237636530623764353932323436393531343533373231392e6a7067" style='max-width:90%'>

Pagbaba ko ay nag diretso na ako sa beach mismo. Nakita kong nandoon na halos lahat
ng empleyado namin.

At hindi sa kalayuan ay may nakita akong god na bumaba mula sa olympus. Kapatid ata
to ni Ares e. Joke lang!

<img src="https://img.wattpad.com/b3206661bc9305c956070400515c2c5d380d6e8a/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f6b3074504e7771577973565934413d3d2d3434353837343839
322e313464346237653162613366646564383430333334353132363934362e6a7067" style='max-
width:90%'>

Hindi na ko magsisinungaling at sasabihing panget sya diba? Kasi ang gwapo gwapong
nilalang ni Thunder hindi ba? Hindi pa ito nagpapalit ng damit. Naka shades pa.

Nakita kong papalapit sya sakin. Inangat nya ang shades nya sa ulo nya at alam mo
ang ginawa?

Pinipilt lang naman nyang hatakin pababa ang polo ko para hindi matakpan ang tyan
ko.

Tinapik ko ang kamay nya at sinamaan sya ng tingin.

"Ano ka ba Thunder? Mamaya makita pa tayo ng mga empleyado ko. Ano pa ang isipin"
suway ko sa kanya

"I don't care, think whatever they want, your my wife anyway. And one more thing,
naghihirap na ba ang mga santos?"

Nalito naman ako sa tanong nya at umiling ako.

"Hindi naman pala pero bakit kulang sa tela tong suot mo, sabihin mo lang ibibili
kita ng damit" sabi nya.
Nag roll eyes na lang ako pero ang totoo ay kinikilig na ko.

He sighed. Hilig naman naming magsibuntong hininga.

"Pagbibigyan ko to Akira dahil mas ayos to kesa sa nag swimsuit ka, pero ngayon
lang to. Last na ito" seryoso nyang sabi kaya napatango ako ng sunud sunod.

Ngumiti sya at tinap ang ulo ko bago nagpunta sa kumpol ng mga empleyado ko.

Lumapit na din ako dahil mukhang mag i start na ang mga activities.

Ang first activity ay tug of war.

Hindi ako sumali dahil nakakawala ng poise para sakin. Pero sumali si Josh at
Thunder. Magkalaban sila dahil parehas silang leader ng magkabilang grupo.

Nanalo sa first round sila Josh pero ang second at third ay sila Thunder na ang
nanalo.

Tawa lang kami ng tawa ni Sanya dahil ang kukulit nila at puro buhangin na ang
damit nila.

Marami pang ginawang activity. Sumali lamang kami ni sanya sa beach volleyball.

Mga 3pm after namin mag meryenda ay oras na para sa pinaka huling activity.
Nakapagpalit na din pala si Thunder dahil naka t-shirt at khaki shorts na lang sya.

10 pares ang kailangan sa game na ito. Flag huntint ang game. Paunahan makahanap ng
flag na naka assign sa inyo, ang unang tatlong makakabalik dala ang sampung flag ay
ang panalo.

9 na pares na at kulang na lang ng isa.

"Ma'am Akira, partner na lang kayo ni Sir Thunder" sabi ni Danna.

"Ay wag na. Dito na lang ako" sabi ko.

"Sige na ma'am para mag start na tayo. Okay lang naman sa inyo diba Sir Thunder?"
tanong ni Cynthia kay Thunder.

Nagulat ako ng tumango ito. He even smiled. Pahamak ka talaga!

Wala na kong nagawa kundi ang sumali.

Nung nag start na ang timer ay naglakad na kami ni Thunder papasok sa gubat na ito.
Red flag ang na assign samin.

"Isip bata ka ba? Bakit ba pumayag ka pang sumali dito?" angil ko kay Thunder.

He just chuckled.

"Wag ka ng magalit Akira, just enjoy the game. Ayaw mo bang nakaka bond ang mga
empleyado mo?"

"Sila gusto kong maka bond, ikaw hindi" sabi ko sa kanya.

"Ayun!" sigaw ko ng makita ko ang pang 5 flag namin. Pinipilit kong inaabot ang
flag pero masyado akong maliit. Nagulat ako ng hawakan ni Cloud ang kamay ko at
kuhanin nya ang flag na nasa taas ko.

Dumampi naman ang ilong ko sa damit nya. Grabe, halos isang oras na kami dito pero
bakit ang bango bango pa din nya?

"5 flags" nakangiti nyang sabi sakin.

Ngumiti din ako.

Binabawi ko na ang pag ayaw ko sa game na ito dahil sobrang nakaka enjoy.

Hindi ko namalayan na magka holding hands na pala kaming naglalakad ni Thunder.

Hinihigit ko ang kamay nya pero mahigpit lang ang hawak nya dito.

8 flags na ang nahahanap namin pero parang mas nag e enjoy pa ko sa holding hands
namin kesa sa dami ng nahanap namin na red flag.

Dahil sa sobrang enjoy ko ay natapilok ako sa isang bato na di ko nakita.

"Ouch" sigaw ko at napaupo ako.

Agad agad namang lumapit sakin si Thunder at chineck ang paa ko.
Nakita kong natataranta nyang kinuha yung isang red flag at tinali nya sa paa ko.

Habang inaayos nya ang sprain ko ay nagkaroon ako ng pagkakataong titigan maigi ang
mukha nya. Hindi na nakakapagtaka kung bakit ako nabaliw sa kanya noon, as I said
he's close to being a god because of his looks.

"Pano mo natutunan yan?" tanong ko sa kanya ng matapos nya ang pagtatali doon.
"Pinag aralan. Diba bata pa lang tayo, lagi ka ng nadadapa at natatapilok kaya
naisip ko na dapat alam ko to dahil may pagka tanga ka" sabi nya at ngumiti e.

Nasa level 99 na yung kilig ko kaso lang sinabihan ako ng tanga e. Bwisit to!

Nagulat ako ng kargahin nya ko ng pang brildal style.

"Ano ba Thunder, ibaba mo kaya ako?" sabi ko sa kanya habang hinahampas sya pero
parang wala lang sa kanya yun.

"Tsk. You're injured. Ibabalik na kita sa hotel" sabi nya.

"How about the game. 8 flags pa lang ang nahahanap natin" sabi ko sa kanya.

"I don't care about the game, you're more important to me" sabi nya.

And my heart melted.

Ano ba tong nangyayari sakin?
Kahit anong pigil ko, nararamdaman kong nahuhulog pa din ako kay Thunder for the
2nd time around or maybe mahal ko pa talaga sya pero tinatanggi ko lang sya all
these years.
Pano kung masaktan na naman ako?
Pano kung paggising ko na naman isang umaga na wala na naman sya sa tabi ko?
Ayoko na. Ayoko ng masaktan pa muli nya. Natatakot ako.

Nagulat sila Sanya na bumalik kami agad pero sinabi ni Thunder na may injury ako
kaya pumayag sila na magpahinga na muna ako.

Hinatid ako ni Thunder sa room namin ni Sanya. Nagpa akyat pa sya ng doktor para
lang ma sure na okay ako.

Hindi muna ako lumabas ng suite namin ni Sanya dahil gusto kong makapag isip muna.

Hindi ko alam kung ano ng gagawin ko. Hindi ko ini expect na sa muli naming
pagtatagpo ni Thunder ay magiging ganito kagulo.

Hindi kami pwedeng magkabalikan dahil ayokong saktan si Cloud at idagdag mo pa na

takot ako na masaktan ulit sa kanya at ganun na din ang takot ko para sa anak ko.

I am so confused.
It's a battle between my loving heart and doubting mind.

Hindi ako nakatiis at kahit may injury ako ay bumaba ako dahil nagugutom na ko.
Pagbaba ko sa restaurant e wala sila doon kaya kumain na ko mag isa. Mula si
kinauupuan ko ay tanaw ko ang mga empleyado ko at sila Thunder, Sanya, at Josh na
masayang nakikipaglaro sa kanila.

Hindi mo iisiping mga big boss sila dahil sa pakikitungo nila sa mga empleyado.

Kahit iika-ika ay nakalapit ako sa kanila. Nakita kong nagulat si Thunder. Hindi
nya siguro expected na bababa pa ko.

Nakapalibot kami nina Gina, Cynthia, Danna, Ken, Thunder, Josh, Sanya at Ako sa
isang bonfire.

Nakita kong may hawak na gitara si Ken at tumutugtog. Kumakanta si Sanya. Nasabi ko
na ba sa inyong bukod sa maganda yang bestfriend ko e maganda din ang boses nya.

Pagkatapos kumanta ni Sanya ay pinilit nila akong kumanta.

"Ayoko hahaha. Pagsisisihan nyo lang" sabi ko sa kanila.

"Tama. Please lang, wag si Akira ang pakantahin nyo. Gusto nyo bang mabasag ang
eardrums nyo" pang aasar sakin ni Josh kaya hinampas ko siya at nagtawanan naman
ang lahat.

"Okay sige kung hindi pwede si Ma'am Akira, ikaw na lang Sir Thunder" sabi ni Ken.

Gusto kong matawa at sabihing 'in your dreams Ken!'

Si Thunder kakanta? Di ko pa naririnig kumanta yan kahit isang beses.

Nakita kong may binulong si Thunder kay Ken. Malamang sasabihin nito na ayaw nya at
nahihiya sya hahaha.

Kaso nagulat ako ng mag strum ng gitara si Ken. Napatingin ako kay Thunder.
Nginitian nya lamang ako.

You give me hope

The strength the will to keep on
No one else can make me feel this way
And only you
Can bring you all the best I can do
I believe you turn the tide
And make me feel real good inside

You pushed me up
When I'm about to give up
You're on my side when no one seems to listen
And if you go
You know the tears won't help but show
You'll break this heart and tear it apart
Then suddenly the madness starts

It's your smile, your face, your lips that I miss

Those sweet little eyes
That stare at me and make me say
I'm with you through all the way
'Cause it's you, who fills the emptiness in me
It changes ev'rything, you see
When I know I've got you, with me

You pushed me up
When I'm about to give up
You're on my side
When no one seems to listen
And if you go
You know the tears won't help but show
You'll break this heart and tear it apart
Then suddenly the madness starts

Titig na titig lang sakin si Thunder na para bang sinasabi ng mata nya na para sayo
tong kantang to. Ang puso ko halos lumabas na sa katawan ko dahil sa sobrang lakas
ng kabog nito.

Sa tagal kong kilala si Thunder, ngayon ko lang sya narinig kumanta pero yung 25
years kong paghihintay na marinig ang boses nya ay sobrang worth it!

He's voice is so good that kahit paulit ulit mong naririnig ay maganda pa din sa
pandinig at hindi nakakasawa.

It's your smile, your face, your lips that I miss

Those sweet little eyes
That stare at me and make me say
I'm with you through all the way
'Cause it's you, who fills the emptiness in me
It changes ev'rything, you see
When I know I've got you, with me

It's your smile, your face, your lips that I miss

Those sweet little eyes
That stare at me and make me say
I'm with you through all the way.
'Cause it's you, who fills the emptiness in me
It changes ev'rything, you see
When I know I've got you, with me...
With me...

Nung matapos si Thunder ay nagpalakpakan kaming lahat. Pinuri sya ng lahat dahil
napabilid ang mga ito sa boses nya.
Sinisiko pa nga ako ni Sanya. Marahil ay nakita nya ang titigan namin ni Thunder.

Nagku kuwentuhan kami ng mga nakakatawang bagay ng

"Okay let's play a game" biglang sabi ni Gina.

"Ano naman yang game na yan Gina?" tanong ni Cynthia.

"Ganito, magbibigay tayo ng message kahit kanino, nandito man o wala. Basta yung
gusto mong sabihin sa taong yun. Sasabihin mo"

Sasagot sana ako na wag na yun dahil pakiramdam ko ay masamang ideya yun.

Kaso nagtanguan sila

"Oo maganda yun. Tara game. Sino magsisimula?" sabi ni Danna.

Nagtaas ng kamay itong magaling kong bestfriend.

"Ako na mauuna ah" nagtanguan naman kaming lahat. "I never really thought na
magkakatuluyan tayo, grabe kakapasok ko pa lang ng high school, crush na crush na
kita. Lagi nga akong inaaway ng bestfriend ko dahil bihira ko na lang syang samahan
non dahil lagi akong nanunuod ng basketball game or kahit practice game mo lang.
Sobrang saya ko nung naging girlfriend mo ko. Dumaan sa up and downs, muntik ng
maghiwalay and I just can't believe I am married now to you. I am just so happy.
You are my dream come true" sabi ni Sanya.

Nakita kong mangiyak ngiyak na halos si Gina, Cynthia, at Danna.

"Sana pinangalanan mo na lang no? Hahaha. Hindi halatang si Josh e" sabi ko.

Nagtawanan naman ang lahat.

"Bwisit ka Akira" sabi ni Sanya sakin.

Nag share pa ng nag share ang lahat pero kaming dalawa ni Thunder ay tahimik lang.
Umiiwas ako ng tingin pag magtatama ang mata naming dalawa.

"Ma'am Akira. Ikaw naman mag share ka" udyok sakin ni Danna.

"Ayaw. Ayaw ko" sabi ko na sunod sunod na umiling.

"Ay wag KJ. Ma'am Akira. Please na" sabi ni Cynthia.

Binigyan ako ng go on look ni Sanya.

I sighed in defeat.
I knew this is a bad idea pero panahon na din siguro para ilabas ko itong nasa loob
ko.
I looked at Thunder.
He is looking at me intently.
Titig nya pa lang para nang may nagtatambol sa puso ko.

"Hindi ko alam kung paano to sisimulan. Hi! It's been 5 years isn't it?" nakita ko
sa peripheral vision ko na napatingin sakin si Sanya at Josh. Kilala na agad nila
ang sinasabi ko.
Huminga ako ng malalim.

"5 years na ang nakalipas pero hanggang ngayon nararamdaman ko pa din yung sakit.
Sabi nila time heals all wounds pero parang hindi ganun para sakin?" pinipigilan
kong umiyak. "Hindi ko kasi maintindihan kung bakit sya yung pinili mo kahit na mas
matagal mo na kong kilala at kasama. Ever since high school mahal na kita, pero
nung nag confess ako sayo bigla ka na lang nagbago, kaya ginawa ko ang lahat para
mapasakin ka at nag success ako" mapait akong ngumiti. Nakatitig lang sakin si
Thunder at ganun din ako sa kanya.

"Success nga ba talaga kung ang naging impiyerno ang buhay ko habang nasa tabi
kita. Every moment pinaparamdam mo sakin na I don't deserve you. Akala ko magiging
maayos na tayo nung umalis tayo pa boracay pero kinabukasan bigla ka na lang umalis
at doon na nagsimulang gumuho ang mundo ko. Na meet ko yung babaeng mahal mo,
naging kaibigan ko pa. Kahit ang sakit sakit na tiniis ko kasi ayokong masaktan sya
at ayokong magalit ka sakin at mawala ng tuluyan. Sa sobrang takot ko na wag
masaktan yung babaeng mahal mo, hindi ko inakala na sasaktan nya ko na nahantong sa
paghihiwalay nating dalawa. Akala mo ba madali sakin na iwan ka? Hindi! Pero alam
kong pag nanatili ako sa tabi mo mas masasaktan lang ako. Ngayon sabihin mo sakin?
Pano ko aalisin yung takot sa puso ko at magawang mahalin ka ulit kung bawat minuto
sinasaksak sa kukote ko lahat ng nangyari? Pano? Kasi kung papipiliin ako ayoko ng
masaktan ulit kaya dapat itigil mo na ang ginagawa mo. Tama na ang minsan. Tama na
ang isa. Wag mo ng dalawahin pa"

Pigil na pigil ang pag iyak ko. Alam kong any moment babagsak na ang luha ko kaya
tumayo na ko at nag walk out.

Nagulat naman sakin sina Danna na nag iiyakan na.

Kahit nahihirapan akong maglakad ay lakad lang ako ng lakad. Gusto kong lumayo.
Tumulo na ang luha ko. Shemay naman.

Nagulat ako ng biglang may humablot sa braso ko at nakita kong si Thunder yun.
Sinundan nya pala ako. Pilit kong pinupunasan ang luha ko pero patuloy pa din ito
sa pag agos. Pasaway talaga.

"I'm sorry Akira" malungkot nyang sabi.

"Sorry? Sorry lang Thunder? Mabuti sana kung sa isang sorry mo e maayos yung 8 taon
na lumipas. Mabuti sana kung sa isang sorry mo lang okay na ko e. Kaso hindi
nandito pa din" turo ko sa puso ko. "Akala ko nakalimutan na kita e kaso nandito ka
ngayon at pilit ipinaaalala sa puso ko ang lahat!"

"Akira, I know I'm a jerk. I hurted you so bad and I can't take all the pain away
but let me prove it to you na kaya kong ayusin ang lahat" his eyes are pleading

"Gago ka talaga! Alam mong hindi na yan pwede ngayon. Alam mong nandyan na si
Cloud! Ano ba talagang gusto mong mangyari ha? Bakit ka ba bumalik?! Para san? Para
ano? Para saktan ulit ako? Kung OO, tumigil ka na Thunder. Tama na. Please lang
ay--

Nahinto ang pagsasalita ko ng halikan nya ko bigla.

Itinutulak ko syang palayo pero nawawalan na ko ng lakas.

Pilit sinisigaw ng isip ko na pigilan sya pero itong katawan at puso ko ay gusto
ang ginagawa nya.
Kilalang kilala ng katawan ko si Thunder and it badly wants him.

And I just found myself responding to his kiss.

My heart is pounding so hard.

Sabi ko iiwasan ko na sya.
Sabi ko lalayuan ko na sya
But how can I do that when it is clear as crystal that I want him.

I don't know how long we've been kissing each other o kung may nakakita ba samin
basta naghiwalay lang kami dahil halos kapusin na kami sa hininga.

He held my face.
And he looked at me in the eyes.

"I don't care if you have Cloud. I would do anything to get you back and to make
you mine again. Just give me a chance Aki, let me prove how much I love you this
time" sincere nyang sabi sakin.

Give him a chance?

Should I?
Am I ready?
Should we try again?
I badly want to but I am too scared.

I didn't answer him. Hindi ko pa alam ang isasagot ko.

"Give me time to think" I said and he just smiled and nodded.

Naglakad na ko palayo. Nagulat na lang ako ng hilahin nya ko at yakapin. He planted

a kiss on my forehead.

"I miss you Akira, come back home. Goodnight" pagkasabi nya nun ay binitawan nya na
ko at pinanood na lamang maglakad hanggang makapasok sa hotel.

Come back home?

-------
TBC

Longest update I've ever done in my entire life hahah. 5500 words all for you my
lovely readers. Hope you like it!

Comment and votes naman dyan para mabilis next update.

Sorry nga pala kanina kasi na publish ko to ng di pa tapos so baka may nag appear
sa inyo tas di nyo makita ayun. Sorry din kasi late update.

Hehe

Whatchasay?

Our Thunder in his business suit

<img
src="https://img.wattpad.com/914cdb0bbd7ecc48413b3bb66568bc08fa1e29e0/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f30314b3331695a624249577a44413d3d2d3434353837343839322e313464346
330313532326362396639653937343737393532333436382e6a7067" style='max-width:90%'>

<img
src="https://img.wattpad.com/be76ea096dd56c5204da4cf9149b304aaec83d87/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f4e4e5f7553566d395634593970413d3d2d3434353837343839322e313464346
330313733613837663038633930363730343534363935352e6a7067" style='max-width:90%'>

The song that Thunder sang awhile ago.

<amp-youtube data-videoid="pYeHnV0XvDM" layout="responsive" width="480"

height="270"></amp-youtube>
- Kaye

Chapter 35 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Maaga akong nag out sa trabaho dahil uuwi ngayon si Cloud galing US at sa bahay sya
magdi dinner.

Palabas pa lang ako ng opisina ay nakasalubong ko na si Thunder.

"Where are you going?" seryoso nyang tanong sakin.

"Bye" yun na lang ang sinabi ko at nagmamadali akong dinaanan sya at pumasok na sa
loob ng elevator.

"Akira!" narinig kong tawag sakin ni Thunder bago sumarado ang elevator.

Buti naman naiwasan ko na sya. Ilang araw na kong ganito. Sobrang nagi guilty kasi
ako dun sa nangyari samin sa company outing. Nagi guilty ako para kay Cloud dahil
boyfriend ko pa rin sya and somehow there's a part of me that loves him aside from
that hindi naman tama na iwanan ko na lang sya bigla for Thunder, dahil marami na
syang nagawa para sakin.

Although I badly wanted to be with Thunder, hindi ako sigurado sa kanya. We need
time.

Sabi nga nila diba? Kung kayo, kayo!

Nagmamadali akong sumakay ng kotse ko dahil 5pm na at baka parating na si Cloud

dun.

Pagkarating ko sa condo ko ay sinalubong agad ako ni Celestine ng yakap at kiss.

"Mommy why are you so early home today?"

Nilapag ko sa kitchen counter lahat ng pinamili ko sa nadaanan kong supermarket

kanina.

"Because uuwi today si Papa Cloud mo, gusto nya ditong mag dinner"

"Really? Darating na si papa?" excited na excited sya. "Mommy can I help you?"
Napangiti naman ako sa anak ko at binuhat sya at iniupo sa kitchen counter.

"Baby ka pa e, why don't you just watch mommy and yaya wendy cook?" sabi ko at
pinaghahalikan sya ng madami.

She giggled.

"Okay, okay mommy"

"Wendy, pakihiwa na yung dapat hiwain dyan, magpapalit lang ako ng damit" saad ko
dahil naka office attire pa din ako.

"Sige ate" sabi nito na kumuha na ng chopping board at kutsilyo.

"And ikaw my darling beautiful princess" baling ko anak kong mabait. "Don't move,
wag malikot. Dyan ka lang at baka mahulog ka. Wait for mommy"

"Yes mommy" I pinched her face before I head to my room.

Mabilis lang akong nagpalit ng off shoulder na white at maong shorts.

Nagluto na lang ako ng sinigang at adobo dahil paborito ni Cloud yun. Pag sa tuwing
umuuwi sya yun lagi ang request nyang lutuin ko.

Nagse set na ng table si Wendy, habang pinalitan ko naman ng damit si Celestine

nang may mag door bell.

"Ako na" sabi ko at naglakad na papuntang front door.

Pagbukas ko ay nakangiti kong sinalubong si Cloud.

"Cloud!" niyakap ko sya pero nakakapagtaka dahil hindi nya rin ako niyakap pero
pinagsawalang bahala ko na lang yun. Naka suit pa sya. Ngumiti ako sa kanya. "Tara
na, nakahain na"

Naglakad na kami papuntang dining table.

"Papa!" sigaw ni Celestine at sinalubong si Cloud. Mabilis namang nawala ang

seryosong mukha ni Cloud at napalitan iyon ng ngiti. Hinalikan nya sa ulo ang anak
ko.

"I missed you princess" sinserong sabi ni Cloud. Yinakap naman sya ng mahigpit ni
Celestine at hinalikan sa pisngi. They really love each other, para na talaga
silang mag ama.

"I missed you more papa! You didn't face time me that you'll be coming home today,
late na tuloy ako naayusan ni mommy" sabi ng anak ko sabay pout.

Ginulo ni Cloud ang buhok ni Celestine.

"Sorry na princess, papa is just busy. Hindi na mauulit. Hindi mo naman siguro
ipagpapalit si papa no?" sabi ni Cloud pero nakatingin sya sakin ng diretso. There
is coldness in his stares and it's fcking making me uncomfortable.

Anong ibig nyang sabihin?

Ano ka ba Akira? Baka paranoid ka lang. Masyado ka lang stress dahil sa Thunder na
yun.

"Of course not, your my only papa" sabi ni Celestine. Nginitian naman sya ni Cloud.

"Ate, Kuya. Kain na ho tayo" sabi ni Wendy kaya nabaling ang atensyon namin sa
kanya.

Umupo na kami sa dining table.

Pakiramdam ko ay nakatitig samin si Cloud habang kumakain ako kaya nag angat ako ng
ulo at tama nga ako.

"Why?" I asked him.

"What did you do while I was gone?" tanong nya.

Kumabog ang dibdib ko, I don't like where this is going. Tiningnan ko si Wendy na
kasalukuyang pinapakain si Celestine. Buti na lang wala samin ang atensyon nila
dahil kung hindi ay mararamdaman din nila ang tensyon sa pagitan namin ni Cloud.

Uminom ako ng tubig dahil pakiramdam ko ay natuyuan ako ng lalamunan.

"Work. I worked" simpleng sagot ko.

"Okay" bored nyang sagot.

Natapos ang pagkain namin na hindi na kami nag uusap ni Cloud pero alam kong may
dapat kaming pag usapan.

"Wendy, ikaw na ang bahala kay Celestine" sabi ko.

"Goodnight baby, sweet dreams" sabi ko sa anak ko bago sya hinalikan sa pisngi.

Nag yawn sya.

"Goodnight mommy, I love you. Goodnight papa, I love you" sabi nya kay Cloud.

"We love you too princess" sabi ni Cloud bago hinalikan sa ulo ang anak ko.

Antok na antok na sya dahil naglakad na agad sya papasok sa kwarto nya, sinundan
naman sya ni Wendy to tuck her in.

"Let's talk" seryosong sabi ni Cloud.

Pumasok sya sa kwarto ko at nag diretso sa balcony doon.

Kinakabahan man ay nakasunod pa din ako.

"Ano bang problema Cloud?" I asked him.

Hindi sya sumagot, sa halip ay may nilapag syang mga litrato sa mini table ko.

At halos manlaki ang mata ko dahil ito yung mga picture namin ni Thunder nung nag
company outing, may picture din na naghahalikan kami. Fvck! Where did he get this?

"Pinapasundan mo ba ko Cloud?" pinipilit kong kumalma dahil ayokong magsalubong ang

galit naming dalawa.

"The fvck Akira! I am busy handling our business in the US and here you are
flirting with that ex husband of yours!" galit na galit nyang sabi.

First time nya kong sigawan, first time syang magalit ng ganito sakin. Naiiyak ako.
Natatakot din ako sa itsura nya. My body is literally shaking.

"Cloud, sorry" I can't defend myself dahil tama sya at may pruweba sya.

"Sorry?! Bakit hindi mo na lang ako hiniwalayan?! Bakit ginagamit mo pa din ako!"

Hindi ko napigilan at nasampal ko sya. Umiiyak na ko.

"Hindi ginamit! I am doing my best to avoid Thunder, alam mo yan! Iniisip kita sa
bawat desisyon ko dahil ayokong masaktan ka!"

"Nasasaktan na ko Akira, I never knew you can be like this!" sabi nya at nag walk
out.

"Cloud!" tawag ko sa kanya pero dali-dali syang lumabas.

Sinilip ko si Celestine sa kwarto nya at nakitang mahimbing na itong natutulog.

Dali-dali akong lumabas ng unit ko at nagtungo sa sasakyan ko.

Paulit ulit kong tinatawagan si Cloud ngunit hindi ito sumasagot. Tsk. Bahala na
nga.

Hinanap ko ang location nya thru GPS at nalaman kong nasa paborito nya itong bar
kaya dali dali akong nagtungo doon.

Ayoko ng ganito, ayokong magtalo kami. I feel so guilty about that kiss dahil
sobrang nagalit si Cloud dito.

Pinark ko ang kotse at lumabas na. Napatapik ako sa noo dahil hindi pala ako
nakapagpalit ng damit at naka shorts at off shoulder pa din ako.

Bahala na nga, nandito naman si Cloud.

I was greeted by the bouncer of this bar dahil pag aari ni Josh ito. Malamang
makarating kay Thunder na nag bar ako.
But who cares about Thunder? Ano ka ba naman Akira, sya ng ang reason bakit galit
at hinahanap mo ngayon dito si Cloud.

Pumasok na ko sa loob. Masyadong maingay dahil napakaraming tao. Nahihirapan tuloy

akong hanapin si Cloud.

Nagulat ako ng biglang may umakbay sakin.

"Hi miss, ang sexy mo naman" sabi nito. Agad agad ko namang inalis ang pagkakayakap
nya sakin at tinulak sya ng malakas.

"Bastos! Lumayas ka nga sa harapan ko!" sigaw ko dito.

"Playing hard to get huh?" nagulat ako ng hawakan nya ko sa braso at pilit na
hinatak palapit sa kanya.

Once again, tinulak ko sya at binigyan ng malakas na sampal.

"Gago ka pala e, pumili ka ng babastusin mo ah!" inis na inis na ko dahil sa

kamanyakan ng hayop na to.
Lalapit pa sana sya kaso humarang na ang mga bouncer sa kanya.

"Ma'am Akira, pasensya na po. Ilalabas na po namin sya" pagpapaumanhin sakin nung
bouncer. Tumango na lang ako.

"Wait. Where are you taking me?! I'm a customer!" rinig kong sigaw nung hinayupak
na yun.

Naku talaga Cloud pag nahanap kita at nagka ayos tayo, babatukan kita ng malakas
dahil nabastos lang naman ako. That's why I hate going to places like this.

Nag ikot-ikot pa ko pero hindi ko makita si Cloud. Nasaan kaya yun? It clearly says
sa GPS nya na nandito sya.

Dahil pakiramdam ko ay dumikit sa balikit at braso ko yung amoy ng manyak na yun ay

napagdesisyunan kong mag restroom.

Pagpasok ko pa lang ng restroom ay nakarinig na ko ng parang ungol pero pinagwalang

bahala ko dahil baka may nagme make out sa isang cubicle. Dali dali na kong
nagpunta sa wash area na may salamin at dahil sa salamin ay makikita mo yung mga
pinto ng cubicle.

Mabilis kong hinugasan ang braso ko. Napansin kong may pasa pala ito dahil sa
sobrang higpit ng pagkakahawak sakin.

Nagulat ako ng bumukas ang isang cubicle at mula doon ay may lumabas na
naghahalikan.

Napako ako sa kinatatayuan ko ng makita ko kung sino yung kahalikan nung babae.

"Cloud" hindi ko napigilan ang pagtawag ko sa kanya. Nanginginig ako dahil

pakiramdam ko ay iiyak na ko.

Mabilis naman na humiwalay si Cloud dun sa babae at tarantang napatingin sakin.

"Aki-"

Hindi ko na sya hinintay makapagsalita at dali dali na kong lumabas ng restroom.

Hindi ko napigilan at tumulo na ang luha ko. Ilang tao na ang nabangga ko pero wala
akong pakielam hanggang makalabas ako ng bar na iyon.

Ilang beses pa ba akong may makikitang ganoong eksena. Palagi na lang akong
biktima.
Akala ko hindi magagawa sakin ni Cloud yun but look what happened.
Pinamumukha ba sakin ng tadhana na wag na kong magtiwala sa kahit na sinong lalaki
dyan dahil pare parehas lang sila?

Nagulat ako ng higitan ni Cloud ang braso ko kaya napaharap ako sa kanya.

"Sht Akira, don't cry" sabi nya pero hindi ko napigilan ang sarili ko at sinampal
ko sya. Pinunasan ko ang luha ko.

"Why Cloud? Why did you do this? Gumaganti ka ba?"

"No Akira, let me explain"

"Save it dahil kahit anong i explain mo hindi magiging reasonable yung nakita ko
kanina" pinunasan ko ang luhang patuloy pa din ang pag agos mula saking mata.

"Sorry Aki, nasaktan lang ako at nagalit"

"So ganun? Pag nasaktan ka, saktan mo din? Tinanggap ko na nga yung thought na
pinapasundan mo ko, aminado naman akong may kasalanan ako kaya nga hinanap kita
para magka ayos tayo, nabastos pa ko dahil sa pagpunta ko sa ganitong klaseng
lugar, tas yun ang maaabutan ko?"

"What? Sinong nambastos sayo?"

"I never thought na kaya mong gawin sakin to, akala ko pa naman ikaw yung huling
taong kayang saktan ako, kaya kahit ang hirap hirap, patuloy kitang pinipili cause
I think you deserve it. But as I can see now, I was mistaken. Ayoko na Cloud. Tapos
na tayo"

"Aki"

"Wala ka ring pinagkaiba sa kinakaayawan mong tao, parehas lang kayo ni Thunder"
sabi ko bago sumakay sa kotse ko at pinaandar yun.

Iyak lang ako ng iyak habang nagmamaneho.

Why do men cheat?

Why?

-------
TBC

Bakit nga kaya nanloloko or nanakit ang isang tao hahaha.

Do you like it?
Vote and comment!

- Kaye

Chapter 36 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Dedicated to: shannon

Happy birthday my bibi reader!

Greet her because it's her birthday today and she is a lovely reader "‫ݤ‬

Akira's POV.

"Good morning Ma'am" pagbati sakin ni Gina pagpasok ko. Tinanguan ko lang sya dahil
wala talaga ako sa mood ngayon for the past 3 days ay ganito lang ako.

Tatlong araw na ang nakalipas simula ng mahuli ko si Cloud yet I am still affected.
Minahal ko na din sya sa 5 taon naming magkasama and yet he chose to cheat on me.

What a fool I am.

Hindi ako nagagambala ni Cloud o ni Thunder dahil pinapaharang ko agad sila kay
Gina. Ayokong makita o makasama ang isa sa kanila. They remind me of each other.
Bagay silang magkapatid.

Sa condo naman ay pumupunta si Cloud. Hindi ko naman sya pwedeng pagbawalan dahil
magtataka si Celestine. So ang ginagawa ko, nag i stay lang ako sa opisina hanggang
sa umalis na sya at dun lang ako uuwi.

Papasok na sana ako ng opisina ko ng

"Ma'am sandali po" tawag sakin ni Gina.

"Why?" I asked her.

"Ma'am may emergency po kasi sa bahay. Pwede po ba kong umuwi?" nakikita ko na

hindi mapakali si Gina, malamang talaga emergency ito.

"Go ahead. Mas mahalaga yan. Mag iingat ka" sabi ko.

"Salamat po ma'am" sabi nya.

Pumasok na ko sa loob ng opisina ko dahil kailangan ko ng asikasuhin ang ipi
present ko sa board meeting sa S&M in 2 weeks.

Type lang ako ng type sa laptop ko at kung hindi naman ako nagta type ay nagpapaka
busy ako kakabasa ng mga document.

Huminto lang ako ng mapatingin ako sa orasan at malamang magla lunch break na pala,
pero binalik ko na lang ang atensyon ko sa pagtatrabaho dahil wala din naman akong
gana.

Nagulat ako ng bumukas ang pintuan ng opisina ko at niluwa noon si Cloud.

Nagsalubong ang kilay ko.

Ugh! Why did I let Gina go home?

Nakapasok na ang isa sa mga kampon ni Lucifer.

"Akira, let's talk please" sabi nya na nagsusumamo.

"What for? We're done anyway" I said.

"Kahit na, hindi ko kaya na galit ka parang ang imposible na kasi talagang magka-
ayos tayo kapag ganyan ang trato mo sakin"

Napahawak ako sa ulo ko at tiningnan ko sya sa mata.

"Mag uusap tayo pero hindi ngayon, hindi pa ko handa at baka mas lalong lumala ang
galit natin sa isa't isa"

Magsasalita sana ako ng pumasok si Thunder. Nagtawag pa ng isang kamag anak ni

Lucifer.

"Why are you here at my wife's office? Diba break na kayo?" mapang asar na sabi ni
Thunder.

Wait? Pano nya nalaman? Tsk. Malamang dahil dun sa mga bouncer sa bar ni Josh.
Kalalaking tao, chismoso.

"May pinagtalunan lang kami at pwede ba wag kang mangielam?" asar na sabi ni Cloud.
"At bakit hindi? Alam mo bang muntikan ng mapano si Akira dahil sa ginawa mo?!"
nakikita ko na ang galit sa mukha ni Thunder even in Cloud.

"Wow nagsalita ang perpektong lalaki, hindi ba ikaw ang unang hiniwalayan sating
dalawa?"

Fvck I sound like a two-timer here. Mas nag iinit lang ang ulo ko.

"You two!" sigaw ko sa kanilang dalawa kaya nabaling ang atensyon nila sakin.

Ngumiti pa silang dalawa ng sabay.

"Get the hell out of my office! Kung gusto nyong magsapakan o magpatayan wag dito
sa opisina ko o sa makikita ng empleyado ko. Lumayas kayong dalawa! Nakakainis ang
mga pagmumukha nyo" sigaw ko sa kanila.

"Akira" sabay pa nilang sabi at nagkatinginan pa sila.

"Kambal ba kayo?" tanong ko sa kanila. "Out! Now!" sigaw ko kaya dali dali silang
lumabas dalawa.

Nakaka stress. Sa totoo lang mas napapagod pa ko sa kanilang dalawa kesa sa trabaho
ko sa kompanya.

Cloud's POV.

Bwisit na lalaki to! Kung hindi sya umepal malamang nakausap ko ng maayos si Akira
at baka nagka ayos na kami ngayon pero dahil dumating sya, napalabas tuloy kami.

Actually kung hindi sya bumalik, magiging smooth ang relationship namin ni Akira.

Asar na asar ako dahil doon sa picture na yun.

How dare he kiss my Akira?

Those lips are mine ever since he left her.

At sobrang laking kagaguhan ko yung pagpunta ko sa bar na yun. I even kissed a

cheap girl.

Hanggang ngayon naaasar pa din ako sa thought na ginawa ko yun kay Akira.
Pumasok ako ng elevator at nagulat ako ng sumakay din tong si Thunder.

Hindi ako nagsasalita at ganun din sya hanggang makarating kaming parking lot.

Lumabas na ko at ganun din sya.

Pasakay na sana ako sa sasakyan ko ng hilahin nya ko sa braso at sapakin.

"That's for that douche bag who touched Akira! Kung hindi dahil sayo ay hindi sya
pupunta sa ganoong lugar!" galit na galit nyang sabi.

Nang makabawi ako ay sinugod ko din sya at sinapak. Kung galit sya, galit din ako.

"Hindi ko yun gagawin kung hindi mo sya hinalikan! Mapagsamantala ka kasi! Alam
mong sa akin na, kinukuha mo pa din!"

"Who told you, you owned her? May I remind you that she's still married to me!"
sabi nya at sinapak ulit ako.

"Gusto nya ng maghiwalay kayo diba? Why don't you respect that!" sabi ko sabay
sapak sa kanya.

"Sorry I can't do that because iba ang kinikilos ni Akira sa sinasabi mo. You know
how badly she wants to go back to me right? Ikaw lang ang humahadlang!" sinapak na
naman nya ko.

"Eh gago ka pala e!" sinapak ko sya.

Nagsapakan lang kami ng nagsapakan hanggang sa mapagod kaming dalawa.

Sobrang dumi ng mga suit namin dahil sa ginawa namin.

Nakaupo kami pero malayo sa isa't isa.

Tumayo na ko at ganun din sya. Pinagpag nya ang suit nya at sasakay na sa kotse
nya.

"Where are you going?" tanong ko dito dahil diba nga dito na nag o opisina ang
gagong to.

"Uuwi muna ako, magpapalit ako dahil may gagong nagdumi ng suit ko, I'm sill a
business man. I always need to be presentable" sabi nya sabay ngisi sakin.

"Makinig ka Thunder, hindi mo basta basta makukuha sakin si Akira"

"Dream on cause I am not born to lose to you" sabi nito bago sumakay sa sasakyan
nya at pinaharurot yun.

Napakayabang ng gago.
Sorry Akira, the battle begins.

Akira's POV.

Inayos ko na yung mga gamit ko dahil 10pm na pala. Wala pa sana akong balak umuwi
kaso tumawag sakin si Wendy at nilalagnat daw si Celestine.

As a paranoid mom I am. Natataranta na kong umuwi ka agad.

Mabilis akong sumakay ng elevator at tinungo ang parking lot. Sasakay na sana ako
sa kotse ko kaso kamalasan talaga!

Ngayon pa ko na flat-an ng gulong. Anong gagawin ko? May taxi pa ba ng ganitong

oras?

"Akira" napalingon ako sa tumawag sakin.

"Bakit nandito ka pa?" tanong ko kay Thunder at nakakapagtaka nagpalit ito ng suit.

"May tinapos lang ako" sabi nya habang papalapit sakin at doon ko lang napansin na
putok pala ang labi nito.

"What happened to that?" turo ko sa labi nya at bigla namang nag pop up ang idea
sakin "Wag mong sabihing nagsapakan talaga kayo ni Cloud?"

Nagkibit balikat sya.

"Hoy tinatanong kita Thunder?!" sigaw ko sa kanya.

"Kailan ka pa naging bossy Akira?" sabi nya at nakangiting tumingin sakin.

"Shut up!" lumapit ako sa kanya at chineck yung labi nyang namamaga. "Nagpabugbog
ka na naman ba kay Cloud?!"

"Hindi na no, nilabas lang namin yung init namin sa isa't isa. Men tend to be like
that"
"Yeah right, tend to be cheater?" sabi ko sa kanya ng nakataas ang kilay.

"Nagbago na ko" sabi nya.

"Talaga lang huh?"

Sunud sunod ang ginawa nyang pagtango habang nakatitig sa gulong ng sasakyan ko.

"Guess I'll be taking you home tonight?" sabi nya at nag cross arms.

"Who told you that?" nakataas kilay kong sagot.

"You have no choice. Your tire is flat. Come on it's getting late already. Hindi
naman kita papayagan mag commute. Remember what happened to you?" sabi nya.

I sighed. Kailangan ko na talagang umuwi. Nag aalala na ko ng sobra kay Celestine

kapag may sakit pa naman iyon ay ako ang hinahanap.

Pero bakit sa dinami dami ng taong pwedeng maghatid sakin si Thunder pa.

Kahit alam kong delikado at mas pinapaliit ko ang mundo ng anak ko at ama nya ay
wala na kong nagawa kundi sumakay na sa sasakyan nya.

"That day nung sumakay ako ng taxi at naaksidente ako, yun yung araw na nalaman
kong buntis ako"

Hindi ko alam, out of nowhere ay nasabi ko iyon.

Nakita ko sa peripheral view ko na lumingon si Thunder sakin pero binalik nya ang
tingin nya sa daan. I heard him sighed.

"I was supposed to tell you that pero natakot ako na baka i reject mo ang bata at
dahil nga nalaman ko din na kayo ni Ella"

"I'm sorry because of the things I've said and done, natakot ka. Kasalanan ko rin
naman kung bakit namatay ang baby natin" narinig ko ng may bahid ng lungkot ang
boses nya.

"If only I wasn't jerk, maybe hindi ka nawala sakin at baka siguro nandito pa ang
anak natin. Masaya siguro tayong pamilya. I'm really sorry. Just so you know even
though I didn't meet our baby, ni hindi ko nga alam kung babae or lalaki sya but I
already love that unborn child and I felt truly devastated nung nawala sya kaya
nasisi kita" sabi nya at binigyan nya ko ng malungkot na ngiti.
Pakiramdam ko ay may humaplos sa puso ko. He loves our daughter? Pero anong
kasiguraduhan ko na hindi sya magagalit sakin at hindi nya kukunin si Celestine
kapag nalaman nya.

"Palagi akong pumupunta dun sa pinaglibingan nya especially whenever I missed you
both"

Pakiramdam ko ay nanuyo ang lalamunan ko at maiiyak ako. We faked her death at

sinabing inilibing sya pero wala naman talagang nakalibing doon. I feel so guilty.

"Wag ka ng malungkot. I don't mean to bring that topic up. May good news na lang
ako para sayo well to be true, hindi sya good news para sakin" sabi nya.

I cleared my throat.

"Ano yun?" tanong ko.

"Those three, I gave them a chance to go back to college"

"Sila Gail?"

Tumango naman sya. Napangiti ako. Mabuti naman at pinagbigyan nya ko sa hiling ko
dito.

"I still hate those girls. Maswerte sila at sa Montenegro University ko pa din sila
pinadala. I just can't resist your request. Why so nice to them Akira?"

"Nagsisi naman na sila. By the way bakit hindi ka na nagtuturo sa MU?" I asked him.

"Well technically, I violated one of the university's rule and that is having an
affair with my student. I violated that for three years. So I decided na mag quit
na lang sa pagtuturo kesa naman mawala ang lisensya ko as a professor"

"Sorry" I felt too bad.

"Don't be. Wala ka namang kasalanan" sabi nya at nginitian ako.

Why so gwapo Thunder?

Ano ka ba naman Akira.

"But I know how badly you wanted to teach" sabi ko.

"But I like being a business man more, but I like you the most"

Nag init ang mga pisngi ko. Bumabanat na pala ito?

"Ang corny mo bwisit!" sabi ko at nag roll eyes sa kanya.

"I'm dead serious"

"Whatever" sabi ko.

Tumahimik na kami hanggang makarating kami sa building ng condo ko.

Bumaba pa sya at pinagbuksan ako ng pintuan.

"Since break naman na kayo ni Cloud, are you thinking of coming back to me?"

"Thunder"

"I badly want to be with you Akira"

"Hindi ganoon kadali yun Thunder. Marami ng maaapektuhan and it's better if wag na
lang tayong magkaayos. We can be friends" sabi ko.

Specifically, I'm talking about Celestine. Natatakot ako na baka kuhanin sya ni
Thunder.
Sino ba ang makakasigurado na magiging maayos na talaga ang pagsasama namin at
hindi na kami maghihiwalay pa ulit.
Baka pag naghiwalay ulit kami e kunin nya sakin ang anak ko.

"Sorry" sabi ko.

Hindi sya sumagot at sumakay na sa kotse nya at pinaandar yun.

Hindi mo ko maiintindihan Thunder.

Even I can't understand myself.
Masyado na kong natatakof.

-------
TBC

Whatchasay?
#57 in Romance na tayo.
Higher higher higher please!

- Kaye

Chapter 37 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Pinark ko na ang kotse ko sa parking lot at nagdiretso na papasok sa opisina ko.

Magsi 6 am pa lang pero nandito na ko. 8am kasi ang start ng working hours dito sa
kompanya.

Sinadya kong agahan dahil kailangan kong mag prepare para sa unang presentation ko
sa board meeting mamaya ng S&M.

Pagbukas ng elevator ay sumalubong agad sakin ang nakangiting si Gina.

Almost 1 week na kaming ganito ka busy dahil sa preparation. Inaagahan din ng

sekretarya ko ang pagpasok para matulungan ako.

I am so grateful, she's a great help.

"Hi ma'am, good morning po" bati nya sakin.

"Good morning too" I greeted her.

"Ma'am. Flowers po" napatingin ako sa kanya ng may binigay syang bouquet ng
bulaklak sakin.

"Kay Thunder na naman galing to?" sabi ko habang inabot ang bulaklak. Tumango ito
at ngumiti.

Ano pa bang bago? 2 weeks had passed since hinatid nya ko sa bahay at isang linggo
naman ang nakalipas ever since maging busy sya Montenegro's company kaya hindi muna
sya nakakapag opisina dito ngayon pero araw araw nya naman akong pinadadalhan ng
bulaklak.

Halos manlaki ang mata ko ng makita kung anong klaseng bulaklak ang binigay nya
sakin ngayon. It's not the usual red rose or tulips.

Damn it's my favorite flower and it is damn expensive. How did he get this?

It's a Juliet Rose

<img
src="https://img.wattpad.com/f21f700710f4a869f598a9a81ae9f74bd4b5d875/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f41634850566a3852744d59564c773d3d2d3434373439323931392e313464353
830393137623538663338643633303838303533323936392e6a7067" style='max-width:90%'>

Napatingin ako sa note na nakakabit doon at binasa ko.

To my very own Juliet,

I still remember how you like this rose, so I got it for you today as my goodluck
flower for your presentation later. I know you can do it! I love you!

Napangiti naman ako sa note na yun. Namiss ko tuloy sya bigla. Kahit pa sinabi kong
maging magkaibigan na lang kami pero heto pa rin sya at never give up.

Don't let your guard down Akira, maniniwala ka na naman ba kay Thunder?

Bulong ng isip ko kaya nawala ang ngiti sa mga labi ko.

I know I am being too negative right now but you can't blame me, I spent my 3 years
in pain beside him and I just dont want to experience it again.

"Ang sweet naman po ni Sir Thunder" kinikilig na sabi ni Gina.

"If only you know how he used to be 5 years ago, I'll bet you won't say that" sabi
ko.

Ngumiti na lang ako.

"Papasok na ko sa loob Gina, paki check na lang yung powerpoint na ipi present
natin mamaya"

"Yes ma'am" sabi nito kaya pumasok na ko sa loob.

Basa lang ako ng basa ng mga documents na kailangan ko pang aralin.

Huminto lang ako ng mag beep ang cellphone ko.

It's a text from Cloud.

Okay na kami, nagka ayos na din. He explained na dahil sa galit sya kaya nya nagawa
yun pero who gives a damn about his excuse. Cheating will never have a valid reason
pero okay na ko. Move on na. Sinabi ko na lang na maging magkaibigan din muna kami
pero he insist na liligawan nya daw ako ulit. Ano ba naman daw yung 5 taon nyang
paghihintay? Bahala sya.

Bahala silang dalawa ni Thunder sa buhay nila. Hindi na lang sila ang magligawan.

From: Cloud

Hi baby! Celestine is having fun right now. How's work? Goodluck sa presentation
mo.

Napangiti ako, kaninang umaga kasi bago ako umalis ay sinundo nya si Celestine at
isinama sa magulang nya.

Dahil only child lang si Cloud dahil nga nawala ang Kuya Skyler nito ay tuwang tuwa
si Tita Sunshine at si Tito Saros kay Celestine dahil wala naman silang apo.

Sila din ang kumumbinsi sakin if pwede daw na the next day after tomorrow ko na
sunduin ang anak ko.
Hindi naman ako makahindi dahil napakabait ng magulang ni Cloud. They treat us like
a family. Sobrang close kami ni Tita Sunshine to the point na alam kong sobra syang
nalulungkot sa pagkawala ni Kuya Skyler. Nung inatake nga ito sa puso ay dahil na
din sa sobrang disappointment dahil akala nila ay makikita na nila si Kuya Skyler
but it turned out na peke pala yung nakuha nilang detective at pekeng Skyler ang
hinarap sa kanila just to gain money.

Nag prepare pa ko para sa meeting mamaya ng katukin ako ni Gina.

"Ma'am. It's time to go" sabi ni Gina kaya awtomatikong napatingin ako sa orasan.
Fvck. 1pm na agad? Alas dos ang board meeting.

"Sige" sabi ko at inayos na ang mga gamit na dadalhin ko.

Goodluck Akira

Dumaan muna ako ng restroom dahil may 5 minutes pa naman bago mag start ang
meeting. Nag retouch na muna ako. Huminga ako ng malalim bago ngumiti sa salamin na
kaharap ko.

"Kaya mo yan Akira, don't be nervous" sabi ko at lumabas na.

Pagpasok ko sa kwartong pagdadausan ng meeting ay kompleto na ang board of

directors.

Nakita kong nakaupo sa dulong upuan si Thunder. Poker face lang sya. Seryoso talaga
sya pag business matter.

Mataman naman akong tinitingnan ng BOD

"Hi good morning everyone. I will be presenting a new way to increase our sales"
sabi ko.

Nagsimula na kong mag discuss ng mga paraang naisip ko.

"And lastly. 15% ng makukuha nating pera sa sales ay mapupunta sa mga ampunan at sa
research for cure ng cancer"

"What?!" sigaw ni Mr. Tan

"Why do we need to give that 15% sale. That's billion of peso!" sigaw naman ni Mrs.
Cuevas.

"Your presentation is insane!" galit na sabi ni Mr. Herrera.

Si Thunder naman ay seryoso lang na nakatingin sakin. He's tapping his pen on the
table.

Pakiramdam ko ay nanuyo ang lalamunan ko pero pinilit ko pa ding ngumiti.

"15% lang naman ng sales for 3 months. Masyado ng malaki ang kinikita ng kompanya.
Pag launch pa lang ng product natin sa market ay halos 100% na agad ang kikitain
natin. Ano ba naman yung 15%? Isa pa thos orphanage has been begging for your help
for years already. They need our help" sagot ko.

"No I won't agree to this stupid project of yours Ms. Santos! Puro empathy at
kabobohan. Kung ganyan ka lang din naman might as well kick yourself out as the
vice president of this company" galit na sabi ni Mr. Tan

Ang sakit ng sinasabi nya pati na din ang mga tingin sakin ng ibang BOD.
Napatahimik ako dahil pakiramdam ko ay maiiyak na ko.

Nagulat ako ng ihagis ni Thunder ang baso ng kape nya malapit kay Mr. Tan at
nabasag yun. May mga ilang kape pa ang tumalsik sa suit nun.

Even the others BOD are shocked.

"Don't you dare shout at my wife like that! Who told you to call her and her
project like that?!" galit nyang sigaw.
"W-wife?" nauutal na sabi ni Mr. Tan at tiningnan ako.

"Yes you asshole! You just called Mrs. Akira Sapphire Santos-Montenegro stupid in
front of me! Umalis sya as vice president? May I remind you Mr. Tan and all of you
here na 5% lang ng S&M ang pagmamay-ari nyo. If I want to, I can kick you all. We
don't need you and most of all I don't need you to insult my wife! I am signing
this project whether you like it or not, at kung against kayo dito, feel free to
pull out your fvcking investments!" sigaw ni Thunder before he stormed out of the
room.

Nakita kong dali-dali namang pinirmahan ng ibang BOD ang project na ginawa ko.

"Akira, I'm really sorry. Stressed kasi ako sa bahay kaya nasigawan kita. I don't
mean that" sabi ni Mrs. Cuevas. She even held my hand and smiled at me.

"Hindi ko agad nabasa ang project at medyo mahina kasi ang pandinig ko kaya
nagkamali ako Akira. This project is brilliant! Congratulations" sabi ni Mr.
Herrera na kanina lang ay sinabihan ng insane ang proyekto ko.

"Akira, I am really sorry for what I said, I don't really mean that. Patawarin mo
ko at hindi na mauulit. Hindi ko alam na ikaw pala ang asawa ni president. Pasensya
na talaga. I hope you don't hold grudges on us. Babawi kami sayo" sabi ni Mr. Tan
na halos lumuhod na sa harap ko.

"Okay na po" sabi ko na lang kahit na nagalit at nasaktan ako ay marunong pa din
naman akong gumalang at tumanggap ng sorry.

Ilang BOD pa ang nag sorry sakin bago ako lumabas ng meeting room.

So that's how powerful is Thunder? Ang bilis nabaligtad ng pangyayari.

Isang sabi nya lang na ako yung asawa nya parang naging maamong tuta yung BOD.

I can't help but smile. Ang sarap sa pakiramdam na ipinagtanggol nya ko. Akala ko
hahayaan nya lang ako lapastangin ng mga yun yet he stood up for me.

Pumasok ako sa opisina nya at nakita kong tumitipa na ito sa laptop nya. Nakasuot
sya ng eye glasses nya. Nung mapansin nya ko ay sinarado nya ang laptop nya at
hinubad ang salamin nya.

He looked at me intently.

"Thunder"

"What?"
"Salamat. Thank you for defending me in front of those people"

Tumayo sya at lumapit sakin.

He smiled at me.

He held my chin at tinaas iyon kaya nagtama ang mata namin.

How I love his chocolate colored eyes.

"It's my job afterall. I'm your husband"

"But I don't know how to compensate you" sabi ko nung binaba nya na ang
pagkakahawak nya sa mukha ko at naglakad na pabalik sa table nya.

Humarap sya sakin at ngumiti.

"I know hindi ka papayag kapag sinabi ko na ang compensation is umuwi ka na sa

bahay"

"No way!" agad kong sabi.

"Then just have a date with me" nakangiti nyang sabi.

Nginitian ko sya.

"It's a date then" sabi nya.

-----------
TBC

Anong gusto nyong mangyari sa date nila? Hahahaha

Comment below!
Whatchasay?

Don't forget to vote and comment!

-Kaye

Chapter 38 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Sobrang gulo na ng closet ko dahil hanggang ngayon ay hindi pa din ako nakakapili
ng isusuot.

Kailangan bang magpaganda Akira? Friendly date lang to diba sabi mo?

Sabi na naman ng isip ko na punong puno ng negativity.

Kahit papano kailangang maging maganda ako or presentable dahil ang ka date ko lang
naman ngayon ay walang iba kundi ang isang Thunder Montenegro.

A well known businessman. Na feature na nga sya sa isang magazine kaya kilalang
kilala na sya ng publiko.
Aside from being mayaman, he's undeniably handsome kaya kung may makakakita man
saming magkasama at wag naman sana ay hindi naman iisiping katulong o sekretarya
nya ko.

Bukas pa ang uwi ni Celestine, kasama nya si Wendy don sa bahay ng magulang ni
Cloud.

Napatingin ako sa orasan. Damn Akira 12:30 pm! 2 pm ka nya susunduin at heto ka pa
din at walang mapiling damit.

In the end I chose a black dress at dumiretso na ko sa paliligo.

Nasabi ko na bang kulang isang oras ako maligo at hindi pa kasama doon ang pag
aayos.

And thankfully nung may mag doorbell ay nagsusuot na ko ng stiletto ko.

<img src="https://img.wattpad.com/2403e1b479ad594c5cead04024d5bd1a394edfac/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f6e72396a2d70664a7339646b32413d3d2d3136392e31346435
6234316333656465323233373830393939393239343630352e6a7067" style='max-width:90%'>

"Sandali" sabi ko at binuksan ang pintuan. At halos mapanganga ako dahil sa demigod
este taong nasa harapan ko.

He looked so devishly handsome.

Drop dead gorgeous.

<img src="https://img.wattpad.com/5295f51c23ba591dd538b3f2ef37036c30a6973a/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f7652455f496349576c644e4171673d3d2d3434373835383833
372e313464356237663461616139383038643132393937373939353336382e6a7067" style='max-
width:90%'>

"You look beautiful" natigil ang pagpapantasya ko kay Thunder dahil sa sinabi nya
pero nag init naman ang mga pisngi ko dahil sa compliment nya.

"Tse! Tigilan mo ko. Tara na nga" sabi ko at sinarado na ang condo ko at nagdiretso
na sa elevator"

Tahimik lang kami habang nakasakay ng elevator at halos sumakit naman ang ulo ko ng
makita ko kung anong gagamitin naming sasakyan.

"Seryoso ka ba? Ito ang sasakyan natin?" turo ko sa kotse ko.

"Yes. Problem?" sabi nya binuksan nya na ang pinto ng shotgun seat.

"Seryoso ka? Lamborghini veneno ang gagamitin mo sa mall?"

<img src="https://img.wattpad.com/5a3b96b2d5580d57bfadd36ac5a4aa2470f16e2c/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f3537416c485a46715433656450773d3d2d3434373835383833
372e313464356239376263656631376266653335333132323638353836332e6a7067" style='max-
width:90%'>

"So? Para saan pa at binili to? Gusto mo bang ipa museum ko?" sarcastic nyang sagot
sakin kaya tinaasan ko sya ng kilay.

"Basta pag yan na carnap or what, hindi ko yan babayaran" sabi ko at sumakay na sa
kotse nya.

Sumakay na din sya sa driver seat at naka smirk sakin.

"Safe sa mall okay?" sabi nya at ini start na ang engine.

Tiningnan ko ang paligid ng kotse nya at napansin kong ang daming sun na design
doon.

"Bakit ang daming sun?" tanong ko sa kanya habang nagmamaneho sya.

"Isn't it beautiful? I am so fascinated with it, it does remind me of someone" sabi

nya.

Kaya napatahimik ako.

Pakiramdam ko ay bumigat ang pakiramdam ko.
Of course it does reminds him of her Daniella.

"Ah" sabi ko. I tried to fake a smile.

"You know who I am talking about right?" sabi nya.

"Of course" nakangiti ko pa ding sabi.

Of course it's Ella. Sino ba namang magkakamali doon?

Gusto ko na tuloy umuwi at sabihing masama ang pakiramdam ko kaso nandito na kami
sa mall.

Tama na Akira! Yan na nga ba ang sinasabi ng isip mo, ipapamukha lang sayo ni
Thunder ang lahat for the second time around. You are fvcking letting your guard
down!

But no matter how hurt I feel right now, I wanted to be with him.

Maybe I'll just let this day pass.

I'll enjoy and treasure this last date with him and after this I'll end my
foolishness.

"Aki" napatingin ako kay Thunder na sobrang lapit sakin ngayon. Tinatanggal nya na
pala ang seatbelt ko. Ang bango talaga ng pabango nya. Pabango pa lang gwapo na
hays.

Everything about him makes me crazy over and over and over again.
And I should stop that, I am being addicted to him again.
Baka matagpuan ko na naman isang araw ang sarili ko na nagpapakatanga para lang
makasama sya.

Pinagbuksan nya ko ng pinto. At napapitlag ako ng hawakan nya ang kamay ko. Hinila
ko iyon.

"K-kailangan ba naka holding hands?" tanong ko sa kanya.

"You're my date today, so just play with it" sabi nya at hinawakan pa din ang kamay
ko.

Play with it?

Hindi na ko pumiglas. Pagpasok pa lang namin sa mall, akala mo nakakita ng artista

tong mga babaeng to. Kung makatingin. Yung isa nga nabitawan pa yung hawak na kape.

Buti na lang pala holding hands kami dahil baka nakasapak na ko ng isa dito.
"OMG isn't he Thunder Montenegro?"

"Gosh he's so gwapo in personal"

"Sino yung kasama nya? Yaya nya o sister nya?"

Napahinto ako sa inis. So mukha akong katulong? Tatlong oras ako sa wardrobe ko
para lang sabihang mukhang katulong.

"Hindi naman mukhang yaya, ka holding hands nga e"

"Baka girlfriend"

"Whatever, whoever she is. Tara papicture tayo kay Thunder"

Narinig ko pang naghagikgikan ang mga lapastangang malandi!

Nakita kong tiningnan ako ni Thunder ng nakakunot ng noo. Maybe he's wondering why
I stopped suddenly. Nginitian ko na lang sya at nagsimula ng maglakad. Ayokong
maabutan kami ng mga pusit na babaeng yun.

Pero isang malaking FAIL dahil naharang pa din nila kami.

I tried my best to smile dahil ayokong magmukhang walang pinag aralan kahit pa
gusto ko na silang pagsasampaling apat.

"Hi" bati nung isa na akala mo mapupunit na ang bunganga sa kakangiti.

"Your Thunder Montenegro right? Yung gwapong business man na na-feature sa isang
magazine" sabi naman nung isa.

Tiningnan ko si Thunder na nakakunot ang noo.

"I'm not him miss" masungit na sabi ni Thunder bago sila pinilit nilagpasan pero
fail na naman dahil humarang pa din sila.

Hala! Sige galitin nyo itong si vegeta para ma sample-an kayo ng matindi. Ubod pa
naman ng sungit itong isang to.

"I'm sure ikaw si Thunder! How can we forget that handsome face of yours" sabi nung
isa na kilig na kilig.
"Pwede bang papicture kami!" sabi naman nung isa.

"Oh miss, paki kuhanan naman kami" sabi nito sakin sabay abot ng camera.

Photographer ba ko? So nag dress ako today para mag picture taking kayo ganun?

Pero kahit gusto ko ng i voice out yun ay ngumiti na lang ako. Pipicturan ko na
sila para magsilayas na itong mga to bago ko pa sila sipain.

I was about to get the camera ng pigilan ni Thunder ang kamay ko.

He gave me a look na what-the-hell-are-you-doing?

"Can you please just go, your disturbing my date with my wife. Excuse us" sabi ni
Thunder at hinawakan ako sa kamay at hinila na ko.

"May asawa pala si Thunder?"

"Sabi ko sa inyo hindi yaya e, maganda naman kasi"

"Sayang di natin napicturan yung girl, maganda pa namang balita yun"

"Whatever, mas maganda naman tayo sa kanya"

"Yes naman!"

Tsk. Mga kabataan ngayon oozing with confidence kahit wala namang ka confi-
confident sa kanila.

Pasalamat sila medyo lumamig ang ulo ko dahil sa sinabi ni Thunder.

Naisipan na lang naming kumain ni Thunder sa favorite restaurant ko yung MESA. It's
a restaurant that serves filipino dishes and I assure you guys. Super sarap talaga
dito!

Nung matapos kami kumain ay lumabas na kami. Still, people are looking at Thunder
pero he's ignoring them.

Tumingin sya sa relo nya.

"Ang tagal ng oras" sabi nya kaya napatingin ako.

"May pupuntahan ka ba? Pwede naman na tayong umuwi" sabi ko.

Ngumiti lang sya at umiling.

"It's a surprise"

Iniisip ko naman kung ano yung sinasabi nyang surprise kaso napatingin ako sa ice
skating ring dito sa mall.

"Marunong ka?" Thunder asked me.

Umiling ako. Nagulat ako ng hilahin nya ko and before I knew it nandito na kami sa
entrance ng ice skating ring. Nagbayad na sya ng ticket at umarkila na din sya ng
skating shoes.

"Thunder, ayoko" sabi ko habang mahigpit ang hawak ko sa skating shoes na hindi ko
pa din nasusuot.

"Why?" he asked.

"Hindi nga ako marunong! Pano kung madapa ako sa harap ng maraming tao? Nakakahiya
yon! Basta ayoko!" sabi ko. Nagulat ako nung kunin nya ang skating shoes sa kamay
ko.

Nagulat ako ng lumuhod sya at tinanggal ang stiletto ko.

"A-ano bang ginagawa mo?!" sigaw ko sa kanya.

"Sshh you're too noisy, you're getting people's attention" sabi ko.

Tumingin naman ako sa paligid at nakita kong nakatingin nga sami ang mga tao.

"Ang sweet naman nung guy, sya pa nagsuot dun sa girl"

"Bagay na bagay sila"

"Pero parang namumukhaan ko yung lalaki e"

"Ako din pero I'm sure I've seen him somewhere"

Panay ang pag uusap ng tao sa paligid namin but Thunder pretended not to hear them.
At nagulat ako ng suot ko na nga ang skating shoes pero nanatili pa din akong
nakaupo sa bench.
"Tara na" yaya sakin ni Thunder.

Umiling ako.

"Ayoko talaga Thunder, natatakot ako" sabi ko.

"Don't be. I won't let you fall, sa tingin mo ba hahayaan kitang masaktan?"

Tumambol na naman ang puso ko.

Hindi mo nga ba ako hahayaang masaktan Thunder? Kung ngayong kababalik mo pa lang
sa buhay ko nasasaktan na agad ako.

In the end, I gave my hand to him.

"Ayoko na, ayoko na! Babagsak talaga ako" sigaw ko sa kanya nung nasa ice skating
ring na kami.

"Humawak kang maigi, don't worry pag bumagsak ka, babagsak din naman ako"
nakangiting sabi ni Thunder.

Nung una ay gegewang gewanga ako at para bang any minute ay babagsak ako pero nung
kinalaunan nung gina guide ako ni Thunder ay medyo nakakaya ko na hanggang sa

"Ayan kaya mo na" masayang sabi ni Thunder. He's smiling like a kid and that makes
him 1000x more handsome.

Tuwang tuwa sya dahil nababalanse ko na mag isa ang sarili ko.

"Wow ang galing" sabi ko dahil hindi na ko bumabagsak. Ang dali lang pala, pero
bakit hindi ko agad to natutunan? Wala nga pala akong panahon sa ganito dahil ang
ginawa ko lang is habulin ng habulin si Thunder.

Pagkatapos naming mag ice skating ay binili ako ni Thunder ng ice cream. I insist
na ako na ang magbabayad yet pinilit nyang sya.

And you know what's awkward? Habang kumakain ako ng ice cream e nakatitig lang sya
sakin.

<img
src="https://img.wattpad.com/30509a3ea3418bee98f916af373491861cdaf7f1/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f42686c366e3448373861574356673d3d2d3434373835383833372e313464356
335336561623534613639663635303238323738373532362e6a7067" style='max-width:90%'>
"A-ano ba? Wag mo nga akong titigan ng ganyan" sabi ko sa kanya.

"You're still beautiful even when you're eating" sabi nya at jusko halos tumalon
ang puso ko sa kinakain kong ice cream, jusko mag hulis-dili ka Akira!

"Tumigil ka nga, busog na ko" sabi ko.

"Tama, it's time. Let's go" sabi nya sa akin at tumayo na.

"Hindi pa ba tayo uuwi?" I asked him.

Umiling sya.

"We're not even in the main event yet. Tara na at medyo late na tayo. Masyado ng
mahal pag nag extend pa ko" sabi nya.

"Huh?" lito ko namang tanong sa kanya pero nagpahila pa din ako sa kanya.

Sumakay kami ng kotse nya at nagtungo kami sa park malapit sa dating tirahan namin
nung mga bata pa kami.

"Wow, namiss ko dito" sabi ko pagkababang pagkababa namin.

Ganoon pa din ang itsura ng park, bagong pintura lang ito.

Nadako naman ang tingin ko sa kumpol ng maraming tao sa stage dito. Anong meron?

"Let's go, we're late" sabi nya at hinila na ako.

Nagulat ako ng salubungin kami ng guards ni Thunder. They led a way for us para
makarating kami sa harap ng entablado at halos malaglag ang pang ko ng makita ko
kung sino ang nagpe perform.

"OMG! Is this true?! Si Taylor Swift ba ang nakikita ko?!" sigaw ko dahil sobrang
nae excite ako.

Nakita kong ngumiti lang sakin si Thunder.

"This would be my last song for tonight for this is not a concert, I am just
invited by Thunder. He said this song that I will sing is her wife's favorite song
of mine. So Akira, this is for you" sabi nya.

OMG! Si Taylor Swift, tinawag ang pangalan ko. Halos mapaos na ko kakasigaw doon.

Ibig bang sabihin nito si Thunder ang nagbayad para lang kumanta sya for me today?
Yun ba ang sinasabi nyang mahal na pag nag extend.

Making a Taylor Swift come to the Philippines just to sing a few songs, involves a
lot of money and yet he did that to make me happy.

Sobrang saya ko na sana kaso

Hindi pa nagsisimulang kumanta si Taylor Swift ay narinig kong nagriring ang

cellphone ni Thunder. He pulled it out at hindi sinasadyang makita ko ang caller ID
ng tumatawag.

It's Ella.

"I just need to answer this, I'll be back" sabi nya sakin bago tumalikod.

And once again prinioritize na naman nya yung babaeng yun.

Ako ang kasama nya yet, it is still Daniella who's winning. Who am I fooling?

I walked through the door with you, the air was cold,
But something 'bout it felt like home somehow.
And I left my scarf there at your sister's house,
And you've still got it in your drawer even now.

Oh, your sweet disposition and my wide-eyed gaze.

We're singing in the car, getting lost Upstate.
Autumn leaves falling down like pieces into place,
And I can picture it after all these days.

When I first met Thunder, I found the warmth I am looking for in him. Dahil nga
wala akong kapatid at madalas busy ang magulang ko. Ang lahat ng atensyon ko ay
nasa kanya ang bilis bilis bilis kong nahulog sa kanya.

And I know it's long gone,

And that magic's not here no more,
And I might be okay,
But I'm not fine at all.

Akala ko sa pagbabalik nya sa buhay ko ay malaki ang chance na maayos na ang lahat
dahil no matter how much I deny it, I still love him and I am falling more and more
deeply.
I know I looked fine and I used to believe that, not until we've met again because
that very moment na magtama ang paningin namin deep down inside me, I know I
haven't moved on.

'Cause there we are again on that little town street.

You almost ran the red 'cause you were looking over at me.
Wind in my hair, I was there, I remember it all too well.

And here we are. I thought we're gonna be okay but the past kept on getting between
us. He still have Ella and I still have my fear.

Photo album on the counter, your cheeks were turning red.

You used to be a little kid with glasses in a twin sized bed
And your mother's telling stories about you on a tee ball team
You taught me 'bout your past, thinking your future was me.

I don't know if I should believe him that he wants me to go back na magkaayos na

kami na bumalik na kami sa dati at kami ng dalawa ang magiging magkasama sa
hinaharap.

And I know it's long gone

And there was nothing else I could do
And I forget about you long enough
To forget why I needed to...

But I am too damn scared. I don't want to get hurt again. Ayoko ng paasahin ang
sarili ko dahil baka lokohan na naman ito at in the end ay biktima na naman ako.

'Cause there we are again in the middle of the night.

We're dancing around the kitchen in the refrigerator light
Down the stairs, I was there, I remember it all too well, yeah.

Naalala ko na naman yung mga design ng araw sa sasakyan nya it obviously speaks na
si Ella ang gusto nya and he's just using me for unknown reason. Ano ba ang gusto
ni Thunder?

Well, maybe we got lost in translation, maybe I asked for too much,
But maybe this thing was a masterpiece 'til you tore it all up.
Running scared, I was there, I remember it all too well.

Everything was fine 8 years ago, kung minahal nya lang sana ako or sana pinag
aralan nya lang akong mahalin. Hindi siguro kami hahantong sa ganito, hindi siguro
kami maghihiwalay at hindi ako makakaramdam ng kahit na anong takot na mahalin sya
ulit.

Hey, you call me up again just to break me like a promise.

So casually cruel in the name of being honest.
I'm a crumpled up piece of paper lying here
'Cause I remember it all, all, all... too well.

And maybe he's just here to break me again. Tinatry nya siguro kung hanggang saan
ang tibay ko sa kanya.

Time won't fly, it's like I'm paralyzed by it

I'd like to be my old self again, but I'm still trying to find it
After plaid shirt days and nights when you made me your own
Now you mail back my things and I walk home alone

I wanted to be old myself again kung saan napakalaya ko na gawin ang lahat ng
walang takot. Yung Akira kasi dati 8 years ago ay hindi natatakot masaktan basta
kasama nya lang si Thunder.

But you keep my old scarf from that very first week
'Cause it reminds you of innocence and it smells like me
You can't get rid of it 'cause you remember it all too well, yeah

But that Akira is long dead, natuto na ko and I won't commit the same mistake
again. 5 years had passed, marami na kong natutunan yet that wound is still not
healed.

'Cause there we are again, when I loved you so

Back before you lost the one real thing you've ever known
It was rare, I was there, I remember it all too well

Wind in my hair, you were there, you remember it all

Down the stairs, you were there, you remember it all
It was rare, I was there, I remember it all too well

And here I am again, making myself a fool. How can I love him and how can we be
happy if I remember all the bad things that happened in the best. I remember it all
too well that is and that is what blocking me from wanting to be with him aside
from that I am not sure he really wants me if I still see that Daniella around him.

Hindi ko napansing nakabalik na pala sya dahil sa lalim ng iniisip ko.

"Thank you once again for your warm welcome. See you again! Bye!" sigaw ni Taylor
Swift bago sya maglaho sa paningin ko she even waved goodbye to me.

"And for the finale" sabi nya at nagulat ako ng hatakin nya ko at sumakay kami ng
kotse nya ulit. Almost 30 minutes din ang biyahe namin at huminto ang sasakyan
namin dito sa may Montenegro University.

Seeing this school makes it worst, mas naaalala ko lang ang lahat and it makes me
feel bitter.
Naluluha na ko.

"Look up" sabi ni Thunder kaya tumingin ako sa langit.

Pagtingin ko ay samu't saring fireworks ang sumalubong sakin.

"Happy supposedly 8th anniversary Akira" at dahil sa sinabi ni Thunder ay tumulo na

ang luha ko. "You forgot no?" sabi nya hindi nya pa siguro napapansing umiiyak na
ko.

I looked at him.
I smiled bitterly.

"How can I forget?" sabi ko.

"Fvck! Why are you crying?!" sabi nya pupunasan nya sana ang luha ko pero tinabig
ko ang kamay nya.

"How can I forget Thunder? Tell me? Pano ko kakalimutan ang lahat ng sakit?"

"Akira"

"The wound is still here!" turo ko sa puso ko. "And it won't just go away! How can
I come back to you if whenever I see you, all I remember was all the terrible
things that happened?"

"Akira, can't you forgive me? Hanggang ngayon ba hindi mo pa din ako napapatawad?
Ano pa ba ang kailangan kong gawin para mapatunayan sayo na nagsisisi na ko at
mahal kita"

"You don't need to do anything Thunder" cold kong sabi.

"What?" kitang kita ko na ang frustration at lungkot sa mukha nya. Nakailang padaan
na din sya ng kamay nya sa buhok nya.

"You don't need to do anything dahil kahit anong gawin mo hindi ako maniniwala at
hindi magbabago ang desisyon ko na hiwalayan ka na"

"Don't do this Akira"

"Mas gugustuhan ko pang si Cloud ang makasama ko kesa ikaw. I just don't want to
come back to you Thunder. Naiintindihan mo ba?! Ayoko na sayo!" sigaw ko sa kanya.
Tulo lang ng tulo ang luha ko.
And my heart is being crumpled right now. Napahawak si Thunder sa mukha nya at
ilang minuto rin syang nakaganun.

It hurts me to say things like that to him but it's the only thing that I can do to
protect myself. I don't wanna be ruin again.

"I understand" nagulat ako ng biglang magsalita si Thunder. There is coldness in

his eyes and there I met again the Thunder 5 years ago. "Sumakay ka na, I'm taking
you home" sabi nya.

Wala naman akong nagawa kundi ang sumakay na lang dahil ayokong mag commute.

Sobrang tahimik lang namin sa sasakyan hanggang makarating kami sa condo ko.
Pagkababa ko ay hindi na ko nakapag paalam pa kay Thunder dahil mabilis nya iyon
pinaharurot paalis.

I'm sorry Thunder but it's the best for the both of us.
I will always doubt you and I don't want that.
Masakit pero ito ang tamang desisyon.
I hope this will be the end for the both of us.

---------
TBC

What have you done Akira? :(

Is it the right choice or the wrong choice? Why o why?

Did I tell you how much I love Taylor.

Swifties ever since hahaha!

Comment and Vote!

- Kaye

Chapter 39 Part 1 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

I am so damn frustrated now. Tatlong araw na kong hindi pumapasok sa kompanya at

kaninang umaga, hindi ko rin in-attend-an yung board meeting ng S&M. Ayoko syang
makita. Natatakot ako kung ano ang magiging trato nya sakin, magiging ganun pa din
ba sya ka sweet at caring or babalik na sya sa Thunder 5 years ago?

Ano bang iniisip mo Akira? After what you said ay okay na agad sya? Na he will
never give up? Hindi kayo parehas that guy has a limited patient and you consumed
it all.

Pero ako ever since high school hanggang 3 years of our marriage hindi ako sumuko.

Then why did you pushed him away? If you really want him, bakit mo yun ginawa?

Damn! I am so scared, so scared! Aside from that hindi ko na kilala si Ella,

kinakabahan ako sa kanya. Nagawa nya kong saktan noon, kayang kaya nya yung gawin
kay Celestine and I wouldn't risk my child for my own happiness.

But I missed him so badly.

"Ate, matanong lang kita" sabi ni Wendy sakin. Si Celestine kasi ay nasa kwarto nya
at natutulog. Natutulog kasi yun kapag hapon pero maya maya siguro ay gigising na
iyon.

"Ano yun?"

"Sino ba talaga ang daddy ni Celestine?"

"Bakit mo natanong?" I said at kumain ng home made mojos.

"Eh kasi ate, hindi man halata pero lagi akong tinatanong ni Celestine about sa
daddy nya, tinatanong nya kung mahal daw ba sya nun? Kung babalik daw ba? Bakit
wala daw picture?"

Natigilan ako, pakiramdam ko ay humapdi ang puso ko para sa anak ko. All along,
akala ko contented sya kay Cloud but still, hinahanap nya pa din pala ang ama nya.

At patuloy ko iyong ipinagkakait sa kanya.

"Mas okay na hindi mo malaman, mamaya ay madulas ka pa kay Celestine" sabi ko.

"Eh ate tanong ko na lang, sinong mas gwapo si Kuya Cloud o yung Daddy ni
Celestine?"

Muntik na kong mabilaukan sa tanong ni Wendy. Uminom ako ng tubig.

"Ano bang klaseng tanong yan Wendy? I don't know" sabi ko.

Well I really don't know, as I think of them both. Napansin kong may ilan silang
similarities sa itsura like the nose, lips and eyebrows. Iba nga lang sila ng
itsura at color ng mata. Thunder has this strong looking and chocolate colored eyes
while Cloud has this sweet looking and black colored eyes. Pero konti na lang pwede
na silang magkapatid. Lalo na sa pag uugali!

"Ay si ate hindi makapili! Siguro gwapo ang daddy ni Celestine" sabi ni Wendy.

"Bakit mo naman nasabi?"

"Eh kasi para sakin si Kuya Cloud na ang pinaka gwapong nilalang na nakita nitong
mata ko and for someone na tatapat sa kagwapuhan ni Kuya means gwapo din talaga"
sabi nya.

"Ewan ko sayo, ikaw lang ang makakasagot nyan kung makikilala mo nga ang daddy ni
Celestine" sabi ko.

"Oo nga pala ate, lalabas kami ni Celestine pagkagising nya ha? Ipinanangako ko
kasi na manonood kami ng parada dyan sa may park"

"Sige, basta hawakan mo ng maigi yang batang yan ha?" bilin ko.

"Oo ate"

Makikilala kaya ni Wendy si Thunder or will Celestine meet her father?

Thunder's POV.

I am currently drinking with Josh. I only got the chance to get out of the office
at magmukmok ngayon after Akira rejected me.

So this is how she felt 5 years ago whenever I pushed her?

Don't she know how serious I am now.

Tatlong araw na din syang hindi pumapasok, as much I want to talk to her, alam kong
iniiwasan nya ko. I just want to see her. I missed her.

Narinig kong nagri ring ang cellphone ko at nakita kong si Ella ang tumatawag doon.

Damn this woman.

"Tawag pa din ba ng tawag sayo yan?" nakangising tanong sakin ni Josh.

Instead na sumagot ay nilagok ko na lang ang alak na nasa harapan ko.

"She wouldn't stop, she kept saying na hindi sya titigil hangga't hindi ko
binibigay ang project sa kanya" I answered.

Daniella shift her profession from being a teacher to architecture.

May tinatayo kaming bagong building and she badly wants that project dahil once na
makuha nya yun ay magiging popular na sya. It's a huge project.

"Then why don't you just give it to her? You guys are long done right? Ibigay mo na
para tigilan ka na kakakulit"

"But I haven't asked Akira, baka ano pang isipin nun"

"You should explain that to Akira na you guys are just friends and soon to be
architect na lang sya ng kompanya"

"But she don't talk to me, she doesn't even go to her company"

"Then make her" sabi ni Josh at nginitian lang ako.

I was driving on my way to Akira's condominium. I need to make her come to the
office. We need to talk.

Hindi pa naman ako masyadong lasing kaya nakakaya ko pang magmaneho.

Naapakan ko ng mabilis ang preno ng may humarang sa daraanan ng sasakyan ko.

Mabilis akong bumaba ng sasakyan at nagulat ako na isang batang babae iyon at iyak
sya ng iyak.

Lumuhod ako para magpantay kami.

Natuwa naman ako sa itsura nya, she's so cute and beautiful.

I felt weird dahil pakiramdam ko ay excited na excited akong makita ang batang to
but I haven't met her before.

"Hey what's wrong?" tanong ko sa kanya.

"Mister do you know the way back to classic condominium? I got lost and I can't
find my way back" she's crying hardly and I felt like stabbing.

Weird. I am being so weird. Dala na siguro ito ng alak.

"I want to go home. I want to see my mommy" sabi nya pa.

"Sshh wag ka ng umiyak" pinunasan ko ang luha nya at ngumiti sa kanya. "Alam ko
kung saan yung condominium na yun, tara na ihahatid na kita so that you can go to
your mommy, for sure nag aalala na sayo yun" sabi ko.

She smiled at me and it does remind me of Akira.

"Thank you mister"

<img src="https://img.wattpad.com/ec4f0fa315176f4bec77e7666cf9ddadc9d2883c/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f71677a656d6e574e4f63683030773d3d2d3434383237383236
342e3134643566373637313536656636343435363636323838333730362e6a7067" style='max-
width:90%'>

Kinarga ko sya at sinakay sa kotse ko.

Ang layo naman ng narating ng batang to. Alam ko kung saan ang condominium na
sinasabi nya dahil doon nakatira si Akira.

"What's your name mister?" tanong nya sakin

I saw her yawned. Napagod siguro kakaiyak.

"I'm Thunder, how about you kid?" I asked her back.

"I'm Celestine Snow" nakangiti nyang sabi sakin.

Her name is beautiful just like her.

Pero bakit naman pinababayaang lumabas mag isa ang batang to. Pano na lang kung
hindi ako ang nakakita sa kanya? What if masamang tao ang nakakuha sa kanya or
nasagasaan sya.

"Sa susunod wag mo ng gagawin yung ginawa mo na humaharang ka sa tapat ng sasakyan,

dahil baka masagasaan ka. It's too dangerous" sabi ko.

Nakita kong tumango sya at humikab.

Ilang minuto pa ay natanaw ko na ang condominium.

"We're here, by the way, what's your mom's name?" tanong ko kaso paglingon ko sa
kanya ay mahimbing na syang natutulog.

Napangiti ako. She's cute!

Bumaba ako ng sasakyan at kinarga ko na lang sya.

Pagpasok ko sa condominium ay nakita ko ang hindi mapalagay na mukha ni Akira, and

her face turned pale ng magtama ang mata namin.

------
TBC

Sinadya kong bitinin kayo cause I wanna hear what you guys thought?
Hahaha comment and vote agad para sa next update.
Gandahan nyo naman po comment kesa sa bitin po, update agad hahaha pero kung wala
na kayong maisip okay na din yun atleast nag comment haha.

Compensation nyo na yung comment nyo sa pag a update ko everyday hahaha. Salamat!

What you think?

Vote and Comment!

- Kaye

Chapter 39 Part 2 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Kumabog agad ang dibdib ko pagkabukas ko pa lang ng pinto at ang bumungad sakin is
si Wendy na umiiyak at hindi ko makita ang anak ko.

"Wendy, nasan si Celestine?" tanong ko. Abot abot na ang kaba ko nung humagulgol
sya. "Wendy umayos ka! Nasan si Celestine? Anong nangyari?"

"Ate, ate nawawala po si Celestine" umiiyak nyang sabi.

Muntik na kong bumagsak dahil nawalan ako ng lakas, mabuti na lang at nakahawak ako
sa door knob.
Huminga ako ng malalim. Kinakalma ko ang sarili ko dahil baka hindi ko mapigilan at
mag panic ako.

"S-saan nawala?" tanong ko.

"Doon lang sa park ate, hinanap ko na sya bawat sulok dun pero hindi ko talaga
makita" sabi nya.

"Tara na, hanapin na natin si Celestine, hindi pwedeng di ko makita ang anak ko"
sabi ko. Nanginginig na ko at pakiramdam ko ay iiyak na ko.

Sinuyod namin ang park pero wala talaga si Celestine doon, pakiramdam ko ay
pinanghihinaan ako ng loob.

Pumasok na ulit kami sa loob ng condominium.

"Ma'am. Magru route po ang mga guard nitong condominium natin para mahanap ang anak
nyo, kaya wag na po kayong mag alala" sabi nung head ng security sakin.

"Pano ako kakalma kung alam kong mag isa ang anak ko doon sa kalsada ngayong gabi
na, please help me" sabi ko.

"Sige ma'am, mag iikot na po kami" sabi nito.

"Ate, pasensya na po. Hindi ko po talaga sinasadya bigla po kasi syang bumitiw
sakin e napakadaming tao sa park kaya nawala sya sa paningin ko agad" umiiyak pa
din si Wendy.

Kahit gusto ko ng umiyak ay hindi ako makaiyak dahil walang mangyayari kung
magpapaka frustrated ako.

"Wendy, tumahan ka na. Mag focus ka, kailangan ko na huminahon ka. We need to find
Celestine" sabi ko sa kanya.

Sunud-sunod naman ang naging pagtango nya.

Nanatili kami sa lobby habang hinihintay yung mga security na bumalik.

I am walking back and forth dahil hindi na ko mapalagay habang tumatagal ang oras
na wala sa tabi ko ang anak ko e baka ano na ang nangyari doon.

At para akong binuhasan ng makita ko kung sino ang pumasok sa entrance ng lobby.
It's Thunder, he's carrying Celestine.

Nagtama ang paningin namin.

Oh no god! Not now. I am not ready.

I don't think I will ever be ready.

"Celestine!" hindi pa ko nakakapag react ay tumakbo na si Wendy sa lugar na

kinatatayuan ni Thunder.

Nakita kong tiningnan maigi ni Thunder si Wendy.

Lumapit na ko sa kanila.
Dumadagundong ang puso ko.

"Are you her mother?" seryosong tanong ni Thunder kay Wendy.

Ibig sabihin hindi alam ni Thunder na anak ko si Celestine?

Bago pa makasagot si Wendy ay nagsalita na ko.

"O-oo sya ang ina, Wendy kuhanin mo na yung a-anak mo, kanina po sya hinahanap
diba?" sabi ko.

Napalingon sakin si Wendy at binigyan ko na lang sya ng go-with-the-flow-look

Naguguluhan man ay

"Oo ako nga ang ina. Akin na ang bata" sabi nito kay Thunder.

"I found her in the street, iingatan mo na sya sa susunod. You're lucky you have a
beautiful and smart daughter" sabi ni Thunder at binigay na nya na ang natutulog na
Celestine kay Wendy.

"S-sige na umakyat na kayo Wendy, for sure nag aalala na ang asawa mo, sa anak nyo"
pagsisinungaling ko.

"Salamat" sabi ni Wendy kay Thunder at tumalikod na.

Nanginginig at kinakabahan man ay hinarap ko pa din si Thunder.

Nakita kong nakangiti pa din sya habang sinusundan ng tingin si Celestine.

Kaso napalis ang ngiti nya ng magtama ang mata namin.

"A-anong ginagawa mo dito?" tanong ko.

"You!" turo nya sakin. "Why do you keep lying to me?"

Pakiramdam ko ay nahulog ang puso ko. Alam nya ba? Alam nya bang anak nya si
Celestine.

"Thunder, I'm sorry may balak naman akong sa-"

"I don't need explanation. Sabi ng sekretarya mo may sakit ka kaya hindi ka
nakakapasok but looking at you, you're perfectly fine"

"Ha?" naguguluhan kong tanong.

"Nagsinungaling ka kako, sabi mo you're sick even if you're not" sabi nya.

"Yun ba yung ibig mong sabihin sa lying?" tanong ko.

Tumango sya.

"Why? May iba pa ba?" sabi nya.

Nakahinga ako ng maluwag.

"Wala"

"I'm serious here Akira, not because you're my wife you'll use that priviledge to
get away from your responsibility in your company and in S&M. I swear to you if I
don't see you in office tomorrow, I'm gonna kick you out of your position"

Sunud-sunod ang ginawa kong pagtango.

"Better make sure of it"

"Papasok ako" sabi ko.

He sighed bago ako tinalikuran.

3 days ago I literally dumped him. Why is he still showing up to me?

That was close Akira. Muntik na muntik na silang magkakilala ni Celestine.

Kinabukasan ay nag insist si Cloud na ihatid ako kaya ito lulan ako ng sasakyan
nya.

Pagkarating namin sa kompanya ay pinagbuksan nya pa ko ng pinto.

"Wow nagpapaka gentleman" sabi ko.

"Syempre nagpapalakas, seryoso ako Akira, gusto ko ng maayos tayo" sabi nya sakin.

"Maayos naman na tayo" sabi ko.

"I mean like before, you know what I mean" sabi nya.

I just smiled at him.

Nagulat ako ng yakapin nya ko.

"I miss you so badly Aki"

Magsasalita pa sana ako ng makarinig ako ng pagtikhim.

Awtomatiko akong napahiwalay kay Cloud.

"May I remind you that this is a working place and not a flirting place. Kung
maglalandian kayo, doon kayo sa bar" malamig na sabi samin ni Thunder bago kami
tinalikuran.

"Kita mo yung lalaking yun, masyadong -"

"Tama na Cloud" suway ko dito. "Sige na papasok na ko"

"Okay" he smiled at me. "Susunduin kita mamaya"

Tumango na lang ako at pumasok na sa building.

Pagkabukas ng elevator kung nasaan ang opisina namin ay mabilis akong naglakad para
puntahan ang opisina ni Thunder.

Hindi ba nya magets na ayaw ko na.

He shouldn't interfere with my life.

Pabalibag kong binuksan ang pinto ng opisina nya pero wala pala sya doon.

Lalabas na sana ako ng mapansin ko ang frame na may disenyong araw. Nagulat ako ng
makita kong picture pala namin ang nakalagay dito.

Absent minded ay tiningnan ko ang likod ng picture.

Mon soleil

Parang nabasa or narinig ko na ito noon.

Bago pa bumalik si Thunder ay lumabas na ko sa opisina nya at nag diretso na sa

opisina ko.

Mon soleil

Tama! Nabasa ko yun sa card na kalakip ng kwintas na natanggap ko nung araw ng

birthday ko.

Kinuha ko agad yung card na laging nasa drawer ng table ko.

Happy birthday Akira

I really hope I you'll smile when you see this
You'll always be mon soleil
- Son fait par la foudre

Nanginginig man ay naglakas loob ako na buksan ang google at mag punta sa
translator.

Una kong tinype ang ibig sabihin ng mon soleil

It's french word meaning

My sun

Sinearch ko ang pangalawang french word.

Sound made by lightning

A sound that is made by lightning is a thunder.

Halos maluha ako nung marealize kong kay Thunder galing ang kwintas.

I remember what he said nung bata pa kami.

He said

"My favorite in this world is the sun, so I compare it to the person I value the
most because whenever I wake up in the morning the sun will be the first one I will
meet. It gives me hope, comfort, strength and love. The person that will be my sun,
I want to see her every waking day of my life. I want to be with that person for
the rest of my life because she will be the reason why I'm breathing. My sun will
be my life"

Tears came strolling down my face.

Am I really his sun?

I pushed him when all he wanted was to be with me.

-------
TBC

Ayan na ayan na.

Whatchasay?
Kill me na ba hahaha?

- Kaye

Chapter 40 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Dear Ms. Santos,

You are invited to join the annual ball of S&M Group of Companies this saturday at
8:00 in the evening. Hoping to see you there.

Nakailang basa na ko pero totoo nga ito may ball nga sa sabado at miyerkules na
ngayon.

After kong malaman yung tungkol sa necklace. As much I want to talk to Thunder, ay
parang naging mailap ang panahon. Sunud-sunod ang naging out of town and out of the
country business nya kaya hindi kami nagkausap.

Pero sigurado akong a-attend sya sa annual ball na to dahil sya ang presidente ng
S&M.

And I am obliged to attend this ball for I am the vice president.

Dito ko na lang siguro sya kakausapin.

"Ate" tawag sakin ni Wendy kaya napalingon ako.

"Yep?"

"Alam ko na ang sagot" sabi nya sakin kaya napakunot ang noo ko.

"I don't get what you're saying" sabi ko dito.

"Sabi ko alam ko na yung sagot sa tanong kung sino ang mas gwapo, kung si Kuya
Cloud ba o ang Daddy ni Celestine" sabi nya.

"And?" tanong ko.

"Mas gwapo ang daddy ni Celestine, ate! Grabe ang sarap papakin, masyadong yummy"
sabi nito sakin kaya natawa ako dahil may pag aksyon pa na akala mo tigre sya.

"At pano mo naman nasabing gwapo ang daddy ni Celestine. You haven't met him" sabi
ko.

"Si ate talaga nagde deny pa. Halatang halata naman na yung nagbalik na gwapong
nilalang sa alaga ko nung nakaraan e yun ang daddy ni Celestine"

"Talaga lang ha? Pano mo naman nasabing yun ang daddy nya?"

"Aside from the fact na kamukha nya ang anak mo ate, e yung itsura mo nung gabing
yun super epic, super kabang kaba ka, tinuro mo pa kong nanay ng anak nyo" sabi
nito.

"Tse! Pero muntik na talaga yun" sabi ko.

"Pero ate, walang sikretong hindi nabubunyag. Bakit ba kasi ayaw mo pang i-pa knows
kay sino bang name nun?"

"Thunder" plain kong sagot. "Thunder Rein Montenegro"

"Tingnan mo name pa lang masarap na, oo nga pala medyo popular yang daddy ni
Celestine kasi nakikita ko sya sa magazines. So ayun ate bakit ba ayaw mo pa
sabihin?"

I looked at her seriously.

"Natatakot ako, ang alam nya kasi namatay ang anak namin and he's grieving about
that lie. Natatakot ako na baka magalit sya. Pag nagalit pa naman yun sobra and he
might take Celestine from me" sabi ko.

"In my opinion ate, mukhang mahal ka pa naman nya. I believe he will understand
you"

Nginitian ko na lang sya.

"Pero gwapo talaga sya ate" dagdag nito kaya napatawa ako.

"Loka loka"

Mabilis na lumipas ang araw at yes! Today is saturday.

"Mommy, where are you and Papa going?" tanong sakin ng anak ko habang nagme make up
ako. Na ayos ko na din ang buhok ko.

Nag white gown na lang ako.

Nagulat ako na invited din pala sila Cloud. Yung kompanya pala nila is associated
somehow sa S&M.
Kaya sabi nya sya na lang daw ang escort ko.
"May pupuntahan lang na party si mommy at papa pero uuwi din kami agad" sabi ko.

"Okay. Don't forget my pasalubong!" excited nyang sabi.

"Yes baby" sabi ko. Ngumiti sya sakin at lumabas na ng room ko.

I looked at myself in the mirror.

Okay na mukha na kong tao.

<img src="https://img.wattpad.com/9a5aaab680462c4e12af5ab301c158f7d9797c4f/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f6b73353975326e316149725566773d3d2d3434383835373939
352e313464363730626533393030633564643237333134363036353737362e6a7067" style='max-
width:90%'>

Mabilis kaming nakarating sa hotel kung saan gaganapin yung event.

Inalalayan ako ni Cloud bumaba ng sasakyan nya.

"Why do I have a goddess beside me?" nakangiti nyang tanong sakin.

"Wala tayong magagawa, pinagpala e" mayabang kong sabi sa kanya kaya natawa kaming
dalawa.

"Where did you buy that confidence of yours tonight?" sabi nya.

"Secret" sabi ko.

Nagkukulitan pa kami ng mapahinto ako dahil nakita kong nag park ang sasakyan ni
Thunder.

Halos hindi ako huminga nung bumaba sya dito.

<img
src="https://img.wattpad.com/0f866af5bbec2fd0690889404a932eb07bcc1761/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f5a414169413536733533775267413d3d2d3434383835373939352e313464363
730633331326233643430613536373732323433393038322e6a7067" style='max-width:90%'>

Bakit kaya pinababayaan ni Zeus yung kalahi nya dito sa lupa?

Tama nga si Wendy, gwapo nga

Quit the act Akira, matagal mo ng alam na gwapo sya, kaya ka nga nabaliw diba?
Bakit diba manahimik tong mga epal kong puso. Sabat ng sabat e.

Kaso nawala ang ngiti ko ng bumaba din mula sa sasakyan nya ang babaeng pinaglihi
sa linta.

Why is he with Ella AGAIN?

Feeling ko kapag di ako nagpigil baka masabunutan ko itong babaeng to at baka
ibuhol ko sa kanya yung color violet gown nya.

"Tara na" sabi ko kay Cloud.

Tumalikod na ko para pumasok sa loob ng venue dahil pakiramdam ko ay nag iinit ang
ulo ko.

"Thunder, wait up. I came as your date"

I made faces while mimicking what she just said in a very low tone.

Ang arte-arte magsalita, akala mo ang bait bait. I used to like her before, she was
nice but I don't know what happened and she turned to be this low type of girl.

Nagulat ako ng may biglang humila sakin and that is no other than Thunder.

He's looking at me seriously but I fought back.

"What the hell is your problem Mr. Montenegro?" sigaw ko.

"You are the problem" sabi nya kaya napataas ang kilay ko.

"Me? How come?" tanong ko.

"This is the annual ball of the S&M, yet you came with a date" he looked at Cloud.

Nakita kong naiinis na si Cloud. I signalled him to calm down.

"So? Anong problema kung may date ako? Ikaw din naman" sabi ko at tiningnan si Ella
na nag roll eyes sakin.

"Who told you she's my date? Tsk. Whatever. What I am saying is the S&M board of
directors know you are my wife and yet you will come with another guy, ano sa
tingin mo ang iisipin nila?"
Gusto kong tapikin ang noo ko. Why did I forgot that. Instead na tapikin ang noo ay
huminga na lang ako ng malalim.

"Kung ayaw nyang sumama sayo, pabayaan mo na lang sya" sabi ni Cloud na hinawakan
sa balikat si Thunder. Nakita kong marahas na inalis ni Thunder yun.

Nagtitigan sila at ramdam kong anytime ay magsasapakan na sila.

"Thunder kung ayaw nya, ayos lang. I can be your date" sabi ni Ella again with her
maarte/malandi tone.

I rolled my eyes nung tumingin sya sakin.

"Cloud" tawag ko dito. Tumingin naman sila parehas sakin.

"Sige na, sasama na ko kay Thunder" sabi ko. Nakita kong huminga ng malalim si
Cloud and then he smiled at me. I mouthed sorry before Thunder pulled me. Nakita
kong tumango sya.

Nakita ko namang nag cross arms si Ella. Gusto ko sanang asarin pa sya kaso
nagmamadali tong hinayupak na may hila sakin.

Sumakay kami ng elavator dahil sa 18th floor pa ang venue.

Tinanggal ko ang pagkakahawak nya sakin at lumayo sa kanya.

"I don't get you Akira, niloko ka din naman nya but why are you still giving him a
chance" pagsasalita ni Thunder.

"I also don't get you Thunder, niloko mo na nga ako dahil sa kanya yet you are with
her" sagot ko.

"Let me explain okay? Nakisabay lang sya, wala daw syang dalang sasakyan"

"At naniwala ka naman? Ano ka ba kinder?" sarcastic kong sagot.

"Fine. Sorry" sabi nito. I heard him sighed pero di pa din ako nagsalita. "And what
are you wearing?" pagpuna nya sa suot ko.

"Ang dami mong problema" sabi ko.

"I can almost see your-" hindi natuloy ang sasabihin nya dahil nag ting na ang
elevator hudyat na bubukas na ito dahil nasa floor na kami ng venue.

Mabilis nyang hinatak ang kamay ko at inangkla yun sa braso nya.

Pagkabukas ng elevator ay sumalubong na agad samin ang maraming tao.

"Here they are" sigaw nung isang business partner ng S&M.

Sinong kasama ni Mr. Montenegro?

Isn't she Ms. Santos?

Ms. Santos of Santos Company?

Are they dating?

Naririnig kong bulungan ng mga guest na nadaraanan namin. I smiled at them kahit na
rinig na rinig kong pinag uusapan nila kami.

Sinenyasan si Thunder nung host na pumunta na sa stage. Kakawala na sana ako kaso
hinawakan nya ko ng mahigpit kaya hanggang makaakyat sya sa stage ay kasama ako. I
just smiled kahit na kinakabahan na ko ng todo! Ang daming tao and they are all
looking at me. Erase that! Doon sa kamay namin ni Thunder na magkahawak.

"Good evening everyone. I welcome you to the 15th anniversary of S&M. All of you
are part of the continious success of our company so I thanked you all. I would
like you all to meet the beautiful woman beside me who looks stunning tonight and
always" hinila pa ko ni Thunder ng mas malapit sa kanya. He smiled at me and I
can't help but smile. My heart is racing. "Everyone meet my wife, Mrs. Akira
Sapphire Santos-Montenegro" pakiramdam ko ay lumabas na ang puso ko dahil sa sinabi
nya. Pinakilala nya ko sa lahat. All these years, yun lang ang pinapangarap kong
mangyari and now that it happened pakiramdam ko ay bawat kalamnan ko ay nagtatalon
sa tuwa.

Nakita ko ang shocked na itsura ng ibang mga guest. Yung iba naman ay natutuwa
basta iba iba.

"Enjoy the party everyone" masayang sabi ni Thunder.

Kahit sa pagbaba namin ng entablado ay hindi nya binibitawan ang kamay ko.

"I told you my surname suits you well" sabi nya.

"Thunder"
Magsasalita sana ako kaso may mga lumapit na saming mga business partners.

Halos buong party ay magkasama kami ni Thunder at hindi naghihiwalay.

Ngayon lang ako nakahiwalay dahil sabi ko ay magre restroom ako pero actually
hinahanap ko si Cloud. I came with him so I should check with him kaso hindi ko sya
makita.

Kinuha ko ang cellphone ko sa dala kong pouch at nakita kong may message doon.

From: Cloud

Aki, I need to go home may emergency lang about doon sa naghahanap kay Kuya Skyler
but susunduin kita.

Kaya pala hindi ko sya mahanap dahil umuwi muna pala sya. Sana mahanap nya na
talaga si Kuya Skyler. It's Cloud's greatest dream.

Napagdesisyunan ko ng mag restroom talaga dahil pakiramdam kk ay kailangan kong mag

retouch.

Pagpasok ko pa lang sa restroom ay parang gusto ko ng lumabas.

Lalabas na sana ako kaso biglang nagsalita si Ella.

"Enjoying the attention honey?" mapang asar nyang sabi.

Hindi ko na lang sya pinansin at nag diretso na sa salamin para ayusin ang lipstick
ko.

"Cat got your tongue?" pagsasalita nya ulit. "You know what, Ako dapat ang date ni
Thunder ngayon but bigla kang umepal"

Naiinis na ko kaya hinarap ko sya.

"Talaga? E di sana sinabi mo yan kay Thunder. Ako ba ang pumilit sa kanya?" I
smirked at her.

Nakita kong nagulat sya sa pagsagot ko.

"Wow. Time made you confident Akira"

"Time turned you to be a bitch" sagot ko.

"How dare you! May I remind you, ikaw ang sumira ng relationship namin ni Thunder.
Malandi ka!" sinugod nya ko at sasampalin nya sana ako kaso sinalo ko ang kamay
nya.

"Did I? Or did you? Sa ating dalawa, ikaw ang malandi. Klaro pa sa tubig sakin kung
pano mo pinipilit na landiin si Thunder. Hindi ka ba nahihiya para sa sarili mo?
Limang taon akong nawala, it's a sufficient time to get Thunder but why does he
still want me? Kasi ako ang gusto nya" nakita ko na nanggigil na sya sakin. Marahas
kong binitiwan ang kamay nya.

"Tandaan mo Ella, kahit magpakamatay ka pa dyan, ako pa rin ang asawa and you will
remain a filthy bitch mistress. So wag mong ubusin ang pasensya ko" sabi ko bago
lumabas ng banyo leaving her shocked.

Hindi naman talaga ako pala away na tao bilang lang ang pakikipag sagutan ko at yun
ay kapag punung puno na ako. And Ella has reached my limit.

Papasok na sana ulit ako sa venue. Nagulat ako ng may magpatong sa balikat ko ng
suit.

Thunder.

"I told you about your gown. Isuot mo yan kung ayaw mong ipatigil ko ang party or
iuwi kita. I don't like the way those assholes look at you" sabi nya at pumasok na
sa loob ng venue.

Is he being possessive right now?

Napangiti ako.
His ears was so red while he's giving me his coat.

Natapos ang party ng almost 12am

"Thank you for coming" sabi ni Thunder sa isa business partner namin na si Mr.
Calderon.

"It's a great party. Thank you Mr. Montenegro and by the way you have a very
beautiful wife. You two suits each other" sabi nito.

"Thank you" sabay naming sabi ni Thunder.

Nagtungo na kami sa parking lot at nakita ko na ang kotse ni Cloud.

Binaba na ni Cloud ang bintana at sinenyasan ako na sumakay na.
Pupunta na sana ako kay Cloud nang
"I'm taking you home" sabi ni Thunder.

Nagsalit salitan ang tingin ko sa kanilang dalawa.

"If you will choose him again Akira, I don't know what to do with you anymore" sabi
nito.

"Thunder" sabi ko.

"Akira!" narinig kong sigaw ni Cloud and heard him beeped

"What?" sagot ni Thunder.

"I'm sorry. Nakakahiya na kasi kay Cloud" pagpaaliwanag ko.

I heard him sighed. He looked at me sadly.

"He won again" he looked at Cloud. "Go" cold nyang sabi.

Wala na kong nagawa at lumakad na.

Nung makasakay ako sa kotse ni Cloud ay pinaandar nya na iyon.

I looked at Thunder.
I can see defeat in his eyes.
I didn't chose him again.
And I don't know what will be the consequence of my decision.

-------
TBC

May sakit si Author kaya late update. Sorry! Sorry talaga!

Babawi na lang ako tomorrow.
At ang clue is
Ang pinakahihintay nyong mangyari ay mangyayari na!
Ano kaya yun?
Hula hula hahaha

Vote and comment!

- Kayeng :)

Chapter 41 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

 Akira's POV.

"Gina, paki notify na lang si Thunder na maaga akong uuwi ngayon ulit" sabi ko sa
sekretarya ko.

After kasi ng annual ball which happened last week, I felt as if Thunder is
avoiding me. Kahit sa board meeting ay naka poker face lang sya. He doesn't say
anything or smile at me and I know it's my fault. I pushed him again and again.
Sino bang hindi mapapagod sa ginagawa ko?

"Sige ma'am" sagot ni Gina.

Pero hindi si Thunder ang problema ko ngayon. It's Celestine, maglilimang araw na
syang nilalagnat. Mawawala tas babalik. Ayaw nyang magpadala ng ospital dahil
natatakot sya. Sanay kasi sya na ang family doctor lang namin ang gumagamot sa
kanya. But unfortunately ay nag out of town vacation si Dra. Victorio with her
husband Dr. Rick.

Napatingin ako sa lumabas sa elevator at si Thunder yun. Nakapamulsa sya.

"Thunder uuwi ako ng maaga ngayon, may emergency. Pag may ipagbibilin ka sabihin mo
na lang kay Gina, sya ng bahalang magsabi sakin" sabi ko dito.

Huminto ito sa harap ko at binigyan ako ng bored look.

Yung puso ko halos lumabas na sa lakas ng kabog nito.
Jusko, malapit pa lang sya sakin, ganito na ang epekto sakin.

"Do whatever you want Akira, as if you are considering me in all of your decisions"
sabi nya bago ako nilagpasan at magtungo sa opisina nya. He's like that I told you.

Nasaktan ako sa sinabi nya but I can't blame him. He will not understand me.

I bit my lip to stop myself from crying. Sumakay na ko ng elevator para makauwi na.

Focus Akira. Wag kang maging emotional. May sakit ang anak mo. Think! She need you.

Huminga ako ng malalim at thankfully hindi tumuloy ang luha ko.

Mabilis akong nakauwi dahil hindi naman kalayuan ang opisina na namin sa condo ko.

Papasok pa lang ako sa condo ay nakita kong karga ni Cloud ang walang malay na si
Celestine.

"A-anong nangyari?" sabi ko, nanginginig kong hinawakan si Celestine. "Ang taas ng
lagnat nya Cloud!"

Hindi nagsasalita si Cloud batid ko din na natataranta sya. Mabilis itong naglakad
habang buhat ang anak ko patungong parking lot. Binigay nya sakin ang inaapoy ng
lagnat na anak ko dahil sya ang magda drive.

Sumakay kami ni Wendy sa back seat.

"Dadalhin na natin sya sa ospital. Seryoso na ang kondiyon nya Akira" sabi ni Cloud
na nagsisimula ng magmaneho.

Sunud sunod lang ang ginawa kong pagtango dahil nagpa panic na ko. Pakiramdam ko ay
maiiyak ako, natatakot ako sobra para sa anak ko. Sabi ko na nga ba dapat pinilit
ko na syang dalhin sa ospital.

"Ate, dumugo na ang ilong ni Celestine at nagsuka na sya. Ang taas din ng lagnat
nya nasa 40° na ate" naiiyak na sabi ni Wendy.

Lord please, pagalingin mo ang anak ko. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag may
mangyaring masama sa kanya.

Habang nasa biyahe ay panay ang pagdarasal ko.

Mabilis naman kaming nakaratibg sa ospital. Inihiga agad sa stretcher si Celestine

at ipinasok na sa emergency room. Tahimik kaming nakaupong tatlo sa bench sa labas
ng ER.

"She will be fine. Wag kang umiyak. Tatagan mo ang loob mo Aki" nagulat ako ng
akbayan ako ni Cloud at hindi ko napansing tumutulo na pala ang luha ko. Pinunasan
ko iyon. Of all times dapat ngayon ako maging matatag.

"I hope she will" sagot ko dito.

Halos isang oras na din ang lumipas ng may lumabas na doktor mula sa ER.

"Relatives of Celestine Santos?" tanong nun kaya mabilis kaming naglapitang tatlo.

"Ako! I'm the mother" sabi ko dito.

"Ma'am your daughter has dengue at stage 3 na iyon. She's in critical state right
now dahil may bleeding in her gastrointernal which is called dengue haemorrhagic
fever at kapag hindi naagapan ay pwede syang mag suffer from dengue shock syndrome
and it's deadly" pagpaliwanag nito samin. Muntik na kong tumumba mabuti na lang at
nakaalalay sakin si Cloud.
"A-ano pong dapat gawin? Please help my daughter" sabi ko.

"As of now po, may mga gamot na kaming in-inject sa kanya pero ang kailangan po
natin dito ay blood transfusion dahil bumaba ang platelet counts nya"

"Ako po! Pwede ako!" sabi ko.

"Anong blood type mo ma'am?" tanong nito sakin.

"O+" sabi ko.

"How about you ma'am and sir?" tanong nya kay Cloud at Wendy.

"Same ako ng blood type kay Akira. I'm O+" sagot ni Cloud.

"B+ po ako" sagot ni Wendy.

Nakita kong napailing ang doktor.

"Ano pong problema?" tanong ko.

"Wala sa inyo ang pwedeng mag donate ng dugo. Hindi kayo compatible sa bata. AB-
ang blood type nya and it's the rarest one. I suggest since ikaw ang mother at O ka
and this guy is not the father dahil O din sya. I believe yung father ng bata ang
ka match nya ng dugo. You should inform him about the situation. We need to do
transfusion as soon as possible dahil di natin alam ang pwedeng mangyari. Your
daughter is currently in the ICU. Just inform us kung mag start na ang transfusion.
Excuse me" sabi ng doktor.

Tuluyan na kong nawalan ng lakas at napaupo sa bench.

Sinubsob ko ang mukha ko sa mga palad ko at nag iiyak na. I don't know what to do.

Inalis ni Cloud ang kamay ko sa mukha ko.

"Akira. Look at me" sabi nito sakin.

"Cloud. I don't know what to do" sabi ko.

"Listen Akira. Focus. Don't lose focus. Celestine is in grave danger. Focus Akira"
Tumango tango at pinunasan ang mga luhang patuloy sa pag agos.

"What should I do?"

"You need to tell Thunder"

Sunud sunod ang ginawa kong pag iling.

"Ayoko. Ayoko! What if kuhanin nya sakin si Celestine?"

"Akira, that is not what important here. Ang importante mailigtas ang bata and only
Thunder can help her"

Tumulo na naman ang luha ko. If I tell Thunder right now? Anong sasabihin at
gagawin nito? He's so mad at me right now at mas madadagdagan ang galit nito.

"I can't. I don't know how to tell him"

Huminga ng malalim si Cloud.

"Gusto mo bang ako na ang magpunta at magsabi sa kanya?" sabi ni Cloud.

Nanatili akong nakatahimik ng ilang minuto. Iniisip kong maigi kung ano ba ang
dapat gawin. Huminga ako ng malalim para mawala ang pagpa panic ko.

"Hindi na. Ako na" sabi ko.

"Gusto mo bang samahan kita?" pagbo volunteer ni Cloud.

"Hindi na. Mas gugulo at magagalit yun kapag isinama pa kita. Kaya ko na. Ako na
ang bahala. This is for Celestine" sabi ko.

I must do this even though this is what I feared in all these years. Tadhana na
talaga ang gumagawa ng paraan para magkakilala silang dalawa.

Mabilis akong nakabalik sa kompanya ko. Papasok na sana ako ng opisina ni Thunder
ng lumabas mula rito si Sanya.

"Oh Aki! Akala ko umuwi ka na. Yun ang sabi ni Thunder. Kaya nga kami nagpunta dito
kasi niyaya nya si Josh na uminom na naman" sabi nito sakin. She hugged me. "Are
you crying? Mugto ang mata mo"
"Umuwi na ko, I just came back. Galing akong ospital" sabi ko.

"Sinong na hospital?" nag aalala nyang tanong.

"Celestine" sabi ko.

"Sinong Celestine?" nawe weirduhan nyang tanong sakin.

Hindi nya pa kasi alam or kilala ang anak ko. I'm sorry Sanya.

"You'll know" sabi ko at pumasok na sa loob ng opisina ni Thunder. Nakita kong nag
uusap sila ni Josh at napahinto sila ng makita ako.

Sobra sobra ang kaba ko at pakiramdam ko ay may bumabara sa lalamunan ko pero

kailangan ko itong gawin. Buhay ng anak ko ang nakasalalay.

"Thunder" tawag ko dito. Poker face nya kong tiningnan. "She needs you"

"Who needs me?" nagtataka nitong tanong.

"Sumama ka na lang please" sabi ko.

I heard him sighed pero tumayo na sya at sumunod sakin.

Thankfully sumama sya at hindi lang sya pati si Sanya at Josh.

Nung makarating kami sa ospital ay tinungo namin ang ICU.

Hindi kami pwedeng pumasok sa loob pero may window kung saan makikita mo ang
pasyente.

"She needs your help" turo ko kay Celestine. Pakiramdam ko babagsak na ang luha ko
dahil sa itsura ng anak ko. She looks so weak.

"Panong tulong? Diba sya yung anak nung kapitbahay mo sa condominium? She's
Celestine right?" tanong ni Thunder.

Umiling ako at nagsimula ng umiyak.

"Aki, why are you crying?" nag aalalang tanong ni Sanya.

"Sorry. Sorry Thunder I lied" sabi ko.

"What do you mean?" seryosong sabi ni Thunder. Natatakot man ay sinalubong ko ang
tingin nya.

"She's yours. She's your daughter" sabi ko.

Nakita kong lahat sila nagulat.

"What does she need?" tanong ni Thunder.

I led him to the transfusion room.

"He's the father" sabi ko sa doktor.

"Come sir, your daughter needs blood and you're the only compatible one. Let's
start the transfusion" sabi nito kay Thunder.

Nagtama ang paningin namin ni Thunder bago magsarado ang pinto and I can see
madness in his eyes.

"Why? Why did you lie? Totoo ba to? Anak ba talaga ni Thunder ang bata?" tanong ni
Sanya.

"Sorry Sanya. I am so scared that time, muntik na syang malaglag nun and I decided
na itago na lang na buhay pa sya. Yes anak namin sya ni Thunder" sagot ko.

"You don't know how much Thunder grieved nung akala nyang namatay ang bata. All he
did is blame himself tapos buhay pa pala. I bet Thunder is so damn furious and at
the same time happy right now" Josh.

"Sorry. Ako na lang ang bahala kay Thunder" sabi ko.

Nung lumabas si Thunder sa transfusion room ay sinenyasan ko sya na sa roof top na

lang kami mag usap.

Nung maka akyat kami ay walang nagsasalita. Tanging kabog lang ng dibdib ko ang
naririnig ko.

"Totoo ba? How come she is my daughter when you said you had a miscarriage 5 years
ago?" sabi ni Thunder. Ramdam kong tina try nyang pakalmahin ang sarili nya.

"I lied. Natakot ako na baka talagang malaglag ang bata kung ipagpapatuloy ko pa
ang makisama sayo" sagot ko.
"So kaya nagsinungaling ka?! Fvck Akira! You don't know how much I suffered
thinking and believing that I am the reason why my child died when the truth is
she's alive!"

"Thunder hindi mo ko maiintindihan-

"Hindi talaga kita maiintindihan! I am doing my best to fix this relationship and
here you are hiding my daughter! Anong balak mo? Sasabihin mo na lang sakin pag
patay na sya?! I doubt na may balak kang sabihin sakin to kung hindi lang may
mangyaring masama kay Celestine!"

Galit na galit sya.

"Sorry" yun lang ang tanging lumabas sa bibig ko.

"Sorry?! May pagkakataon ka na noon nung nagkita kami na sabihing anak ko sya and
yet you lied again! Bakit ba pinagdadamot mo sakin ang anak ko? Why Akira?! Why?!"

"Dahil natatakot ako na kunin mo sya sakin!"

Natulala sya sa pagsigaw ko.

"Is that what you fear?" tanong nya.

Tumango ako. Iyak na ko ng iyak.

"Don't worry. I am not taking Celestine only" sabi nya kaya napatingin ako sa
kanya. "I am also taking you back no matter what"

"Ha?"

"Keep this in your head Akira, soon enough you'll both come home" sabi nito bago
ako tinalikuran at bumaba.

What? I don't get him.

Later that night ay nilipat na si Celestine sa private room dahil nag stabilize na
ang condition nya.
Lahat kami ay nandito.

Ako, si Thunder, si Cloud, si Wendy, si Sanya at si Josh.

"Baby" tawag ko ng magmulat ang mata ng anak ko. She smiled at me. "Hi baby, are
you feeling well?" tanong ko.

Tumango tango sya.

"Mommy, can you help me sit down?" tanong nya kaya tumango naman ako at inalalayan
namin sya ni Cloud sa pag upo. "Wow! Who are they?" sabi ni Celestine ng makita si
Sanya at Josh.

"Celestine, yan si Tito Josh at Tita Sanya. Friend namin sila ng mommy mo" sabi ni
Cloud.

"Oh wow you have a beautiful and handsome friend papa" sabi ni Celestine.

"Akira, masyadong honest itong anak mo" sabi ni Sanya.

Nakita kong napakunot ang noo ni Thunder.

"Oh! You're here too Mr. Nice Guy!" natawa naman kaming lahat sa tinawag ni
Celestine kay Thunder.

Mabilis na nawala ang kunot na noo ni Thunder dahil nginitian nya ang anak namin.

"Mommy. I had a wonderful dream" baling sakin ng anak ko.

"Anong dream?" tanong ko.

"In my dream. My daddy and I went to a amusement park. We had so much fun! But I am
not able to see my dad's face even in dream. Mommy will my daddy come now that I am
in the hospital? Did you tell him what happened to me?" nakita kong lumungkot ang
mata ng anak ko.

Nakita kong lumunok si Thunder. Cloud has this serious face.

Sinuklay ko ang buhok ng anak ko at hinalikan iyon.

"Mommy when will I meet my daddy?" tanong nito sakin.

I smiled at her.

"Now" sagot ko. Nakita kong nag bright up ang mukha ng anak ko.

"For real?!" masaya nyang sabi. Tumango ako. Sinenyasan ko si Thunder na lumapit.

"Hi baby" tawag nya sa anak ko. He sat down beside her. "I'm your daddy" he smiled
at her.

Now I know who can tame the dragon

Nakita ko ang gulat na ekspresyon ni Celestine.

"Totoo po ba? Kayo ang daddy ko?"

"Yes baby"

Nakita kong mabilis na yumakap si Celestine kay Thunder.

"Finally! Ang saya saya ko na mommy! Nandito na si daddy" sigaw nya kaya nagtawanan
kaming lahat.

"So now that I am here. Now that daddy is here. You don't need a papa. You can just
call him Tito Cloud" nagulat ako sa sinabi ni Thunder. Nagtinginan si Thunder at
Cloud.

"Okay, nagugutom na si Celestine. Pakainin kaya muna natin sya" mabuti na lang ay
sumabat si Sanya.

"Yep. I'm hungry but I want my daddy to feed me" sabi ni Celestine na hindi pa din
bumibitaw kay Thunder.

"Of course baby. Hindi na aalis sa tabi mo si daddy" sabi nito bago hinalikan sa
ulo ang anak ko.

Buong araw nasa hospital si Thunder and guess what hindi na ata sya pinatayo sa
hospital bed ni Celestine. Pakiramdam daw kasi ng anak ko pag binitawan nya ang
daddy nya ay aalis ito at iiwan sya.

The smiles on their faces is priceless and somehow I am starting to regret the
years that I seperated them.

I've never seen Celestine so happy like that as well as Thunder. I can feel how
much he loves our daughter and it's making me fall over and over again.

How can a Thunder Rein Montenegro be so perfect?

--------
TBC

As I promised. Magwala na ang magwawala hahaha ߘ°ߘ

I need good comments for next update.

I am now feeling better, thank you for all your concerns. I am grateful to have you
all as my readers.

Vote and Comment :)

- Kayeng

Chapter 42 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Mommy when will daddy come?" tanong sakin ng anak ko habang naghihikaw ako.

Papasok ako sa opisina ko ngayon. 2 weeks na simula nung makalabas si Celestine sa

ospital.

During her stay in the hospital ay laging nandun si Thunder. Halos hindi mo na nga
sila mapaghiwalay.

2 days na ding hindi bumibisita si Thunder dahil nag out of the country to for
business kaya itong chikiting ko ay tanong ng tanong kung kelan daw ba sya
pupuntahan ng daddy nya.

"I miss daddy" sabi nito at nag pout.

"But it's just been two days baby, miss mo na agad si daddy? Nandito naman si
mommy" sabi ko. I put her in my lap.

"But ngayon lang kami nagkasama ni daddy. Mommy bakit hindi ba dito umuuwi si
daddy? Or bakit hindi tayo ang umuuwi sa house nya? Family is supposed to stay
together" dagdag nya.

Parang may sumuntok sa dibdib ko. Am I really preventing my daughter to have a

family?

I tried to smile.

"If you really want to see daddy, gusto mo bang sumama na lang sa office nya?"
tanong ko.

Nakita kong nag light up ang mood nya.

"Really mommy?! Pwede akong pumunta sa office nyo ni daddy?"

"Yep basta ba behave ka" sabi ko at sunud sunod ang ginawa nyang pagtango.

"I promise mommy! I promise" sabi nya at nakangiti pa.

"Wendy paki bihisan nga itong si Celestine at isasama ko sa pagpasok" sabi ko.

Dali dali namang pumasok si Wendy sa kwarto ko.

"Ate ako? Di mo sasama? Gusto ko din makikita ang gwapong daddy hahaha" sabi nito.

"Loka loka ka talaga" sabi ko habang tumatawa.

"Bad yaya. My daddy is only for my mommy and me" sabi ni Celestine.

"Ganun? Kahit pa kurot lang?" pang aasar pa din ni Wendy.

Umiling ng sunud sunod si Celestine at nag pout.

"Okay sige na sa inyo na si Kuya Thunder. Tara na nga at bibihisan kita" sabi nito
at kinarga na ang anak ko.

Habang bumibiyahe kami ay excited na excited si Celestine. Sa Montenegro company

kami pupunta ngayon dahil may board meeting ang S&M. Alam ko kakauwi pa lang ni
Thunder this morning galing singapore pero didiretso agad sya sa board meeting.
He must be tired.

Dahil na din sa traffic ay na late kami. Tsk. 20 minutes ago na nag start ang board
meeting.

Halos makaladkad ko na si Celestine dahil sa pagmamadali ko.

"Mommy slow down" sabi nito sakin. Nakita kong hinihingal na sya.

"Sorry baby. Kakargahin ka na lang ni mommy ha?" sabi ko at binuhat na sya.

Pagpasok pa lang namin ng kompanya ay napako na sa amin ang atensyon ng lahat.

OMG. Si Ma'am Akira

Diba sya yung asawa ni president?

Oo sya nga. Ang ganda no?

Sobra!

Sino yung batang karga nya?

I heard tinawag nya si Ma'am Akira ng mommy

Hala anak nya?

Oo mukhang anak nila ni president.

Kahawig nila parehas e.

Hala mukhang manika naman yung bata!

Ang cute sobra! Sana ganyan din ang look ng anak ko.

Hindi ko na inintindi ang pagtsitsismisan nila dahil nagmamadali na ko. Mabuti na

lang at bukas ang elevator kaya mabilis kaming nakasakay doon.

Nung makarating kami sa floor ay inabisuhan ako ng secretary ni Thunder na

nagsisimula na ang meeting.

At heto ako ngayon nandito sa labas ng pintuan. Hindi ko kasi alam kung pano
papasok lalo na't

"Damn that idea! How do you supposed it will benefit our company!" rinig na rinig
ko sa labas ang pagsigaw ni Thunder. Mukhang badtrip sya. Naku naman.

Aatras na sana ako at magsasabi na lang na sumama ang pakiramdam ko kaya hindi ako
tumuloy ng walang sabi sabing bumitaw sa kamay ko si Celestine at mabilis na
binuksan ang pintuan kung saan nagmi meeting.

Nahinto ang diskusyon sa loob at lahat sila ay napunta ang atensyon sa anak ko na
basta na lang pumasok.

Nakita ko pa ang kunot noong itsura ni Thunder. Mukhang badtrip talaga sya nakita
kong napatingin sya kay Celestine.

"Daddy!" sigaw ni Celestine at mabilis na tumakbo sa kinaroroonan ni Thunder.

Nakita kong mabilis na nawala ang kunot noo ni Thunder at umaliwalas ang mukha nya.

"Celestine!" suway ko but it's too late na reach nya na ang daddy nya.

Nahihiya akong naupo sa upuan ko dahil nagsasalit salitan ang tingin samin ng BOD.

"Why are you here?" malambing na tanong ni Thunder sa anak namin.

Tingnan mo nga naman kanina lang akala mo ay kakainin nya na ang mga BOD pero nung
makita nya si Celestine daig nya pa ang maamong kuting.

"Mommy brought me here because I missed you" sabi ni Celestine at yumakap sa daddy
nya.

"I missed you too baby" sabi nito. Napansin naman ni Thunder na nakatingin sa
kanila ang BOD.

"Any problem?" tanong nito.

"Who is she Mr. President?" tanong ni Mr. Tan

"She's Celestine, our beautiful and charming daughter" sabi ni Thunder. Nagtawanan
pa ang mag ama. Nakita kong kinarga ni Thunder si Celestine at inupo sa lap nya.
"You have a very beautiful daughter Akira" sabi sakin ni Mrs. Cuevas

"Thank you" tipid kong sagot.

"Okay let's resume" nagulat ako ng sabihin iyon ni Thunder? This is a board
meeting, our daughter is not supposed to be here.

Magsasalita na sana ulit ang nagpi present ng

"Daddy I'm thirsty" sabi ni Celestine kaya napahinto kaming lahat.

Anong nangyari sa behave? Nasan na? Nasaan?!

"What do you want?" nanlaki ang mata ko dahil ini spoiled naman ni Thunder itong
bata.

"I want a strawberry frappe and mocha cake" sabi ni Celestine. Akala ko ba thirsty
lang? Bat may cake pa? Itong bata talagang to.

"Shannon kindly get what my daughter want" utos ni Thunder sa sekretarya nya na
agad naman tumalima para sundin sya.

"Mommy was so fast, she almost dragged me that's why I got so thirsty" What? Omo!
Nag pout pa talaga sya.

Nagtawanan naman ang BOD dahil sa inakto ng anak ko.

Nakita kong sinamaan ako ng tingin ni Thunder.

Wow? I'm the bad mom now? If I know nagpapa cute lang yang anak nya sa kanya.

Nung dumating ang pagkain ni Celestine ay nagsimula na ang meeting.

Can you believe it? Board meeting ito ng isang malaking kompanya and yet may
chikiting na naka kandong sa presidente ng kompanya at kumakain ng cake.

Mabuti na lang at natapos ng maayos ang meeting ng hindi na nangungulit si

Celestine.

Pagkatapos na pagkatapos ay naglapitan na ang mga BOD sa anak ko. Cute na cute daw
kasi sila, kung hindi ko pa kukunin kay Thunder ay hindi mahahawakan ng BOD si
Celestine, ayaw kasing ipahawak ni Thunder.

"Mabuti na lang at dumating yang cute na chikiting na yan kung hindi, patay na
naman ako kay Thunder. Sobrang init na ng ulo nya kanina, mabuti na lang at
dumating kayo. You guys saved me" masayang sabi ni Mr. Trinidad.

Tinawanan ko na lang sya. Nung makauwi na ang BOD ay kaming tatlo na lang ang
naiwan dito.

Bumalik na si Celestine sa pagkain ng cake at pag inom ng frappe nya.

"Bakit ka naman kasi nagmamadali, halos makaladkad mo na tuloy si Celestine" sabi

ni Thunder.

"Late na kasi ako" sagot ko.

"Kahit na ma late ka ng ilang beses ayos lang. May I remind you, aside from being
the vice president, you are also the wife's president" sabi nito.

"I don't want to abuse that fact" sabi ko.

"But I want you to" sabi ni Thunder. "It's lonely at home. Kelan ba kasi kayo
uuwi?" sabi nito. He went near me.

Pakiramdam ko ay naririnig nya na ang pagtibok ng puso ko.

"Thunder"

"Never mind, I'll do what it takes to see you both at home. Yaya minda is dying to
see our princess" sabi nito at tinalikuran na ko

Dito lang ako nakahinga ng maluwag.

"Baby, where do you want to go today? Free si daddy until 7pm" sabi nito sa anak
namin.

"Really?! Let's go to the amusement park daddy!" sigaw ni Celestine.

"Bakit 7pm lang? Are you going somewhere?" nagulat ako dahil natanong ko na pala
ang nasa isip ko.

Curious kasi ako dahil baka imi meet nya pa si Ella.

Nakita kong nag smirk si Thunder.

"Don't worry Aki, it's just a business meeting with a GUY" in-emphasize nya pa
talaga na lalaki ang ka meeting nya. "Don't think too much. I told you, I love you"
sabi nito.

Pakiramdam ko ay nag akyatan ang dugo sa mukha ko.

"Mommy's blushing" pang aasar sakin ng anak ko.

"Just finish your food Celestine" sabi ko dito.

"She's blushing" dagdag na pang aasar ni Thunder.

Mag ama nga sila.

Sinamaan ko na lang ng tingin si Thunder na tumatawa.

Pagkatapos kumain ni Celestine ay nagtungo na kami sa amusement park.

Sobrang enjoy na enjoy si Celestine. She even said that she enjoys this more dahil
kumpleto kami.

At mukhang hindi lang si Celestine ang nag e enjoy even Thunder. Simula lang naman
ng dumating kami dito ay hindi nya na binitawan ang kamay ko. I tried to pull it
pero fail.

At hanggang makauwi kami ay hawak nya pa din ang kamay ko. Nakakaloka!

Hinatid nya kami mga bandang 7pm sa unit.

"Goodnight baby" sabi nito sa anak namin at hinalikan ito sa noo.

"Goodnight daddy. I love you" sabi ng anak ko na nag yawn na. Napagod kasi sya kaka
rides kaya inaantok na.

"I love you too baby" sabi ni Thunder.

Pumasok na si Celestine sa loob and yet here I am hindi pa din binibitawan ng

mokong ang kamay ko.
"Hindi mo pa ba ko bibitawan?" tanong ko sa kanya.

Umiling sya at ngumiti sakin.

"I will never let you go Akira, you're mine and mine only. So please come home with
me" sabi nya na may pleading eyes.

"Pag iisipan ko" sabi ko.

He sighed.

"It's better than a no" sabi nito. He smiled at me and I smiled back to him.

"Sige na. Matutulog na ko" sabi ko.

Nakita kong nag hesitate pa sya pero tumango din.

"Fine. Goodnight" sabi nito sakin still not letting go of my hand.

"Goodnight" sabi ko.

"I love you" sabi nya sakin.

"I said goodnight" sabi ko.

"But I said I love you" pangungulit nya sakin. Sinamaan ko sya ng tingin kaya
binatawan nya na ang kamay ko. "Good night" he said in defeat.

Hindi na ko sumagot at pumasok na sa loob ng unit. I smiled at sinarado na ang

pinto.

Gosh! We're like teenagers!

I can't believe that at my age I will still feel these butterflies on my stomach.
Thunder's effect on me is really unpredictable.

Cloud's POV.

"Totoo ba talagang nahanap mo na si Kuya Skyler?" tanong ko sa detective na kasama

ko ngayon sa sasakyan.
"Yes sir. Napag alaman namin na nung lumubog ang barkong sinasakyan ni Skyler
Hermosa 22 years ago ay isa sya sa mga nakaligtas at inampon sya ng mayamang mag
asawa. They changed his name kaya nahirapan tayong hanapin sya but finally sir
after all these years makikita nyo na ang kapatid nyo"

Sobrang kinakabahan at excited ako dahil ngayon na nga kami magkikita ni Kuya
Skyler. Nag set ng appointment ang detective na to sa kanya.

"Na informed na ba sya na magkikita kami? Alam nya ba na kapatid nya ko?" fvck
excited na excited na ko.

I badly want to reunite with him. I wanna make up to him for all his sacrifices and
all these years na hindi namin sya nakasama.

"Yes sir" sabi nito.

Inayos ko muna ang damit ko bago bumaba ng sasakyan dahil nandito na kami sa
restaurant.

I want Kuya Skyler to meet Akira. I'll bet she will say that I found a lovely
woman.

"This way sir" sabi sakin nung detective ng makapasok kami sa restaurant.

Ni lead nya ko sa private section ng restaurant.

"Sir behind this door ay naghihintay na ang kapatid nyo. Pumasok na po kayo"
masayang sabi sakin nung detective.

"Salamat" sabi ko. Tinanguan nya ko bago umalis.

Nag inhale-exhale muna ako dahil kinakabahan ako nung medyo kumalma na ako ay
pinihit ko ang pinto.

I saw a man standing. Nakatalikod sya sakin dahil nakatingin sya sa bintana kung
saan makikita ko ang view ng city.

Tumikhim ako at halos ma froze ako sa kinatatayuan ko ng makita ko kung sino ang
nandito.

"Thunder?" gulat kong tanong.

"I don't recall you calling that name 22 years ago. I believe you used to call me
Kuya Skyler" sabi nito.
I can't find the words to say. He's standing in front of me.

The Skyler Hermosa I am looking for is now the Thunder Montenegro.

I can't believe this.

This is nightmare!

---------
TBC

Omo! Ano kayang mangyayari?! Na reveal na! Na reveal na kung sino si Skyler hahaha.

Whatchasay?

Vote and Comment

#33 in Romance na us.

Higher! Higher!

- Kaye

Chapter 43 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Aren't we going? Malamang inis na sa atin si Thunder" tanong sakin ni Sanya.

Magsi swimming kasi kami ngayon dahil request ni Celestine. Nauna na doon si Josh
at Thunder dahil may mga dapat pang asikasuhin doon sa resort.

"Wala pa si Cloud, in-inform ko na sya na may swimming ngayon" sabi ko.

"What? Sinabihan mo si Cloud na magsi swimming tayo?" tumingin sya kay Celestine na
ngayon ay nakasuot na agad ang bathing suit at may nakasuot na salbabide. Excited
na excited ito.

<img
src="https://img.wattpad.com/4c50d8a67ba81096a8d92c18279e1415601b6503/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f634b684a6f794d54787a453655773d3d2d3137352e313464366566313761336
134616534393132343139393330373234372e6a7067" style='max-width:90%'>
Hininaan ni Sanya ang boses nya
"Gusto mo ba talagang magsapakan na si Thunder at Cloud sa harap ng inaanak ko?"

I rolled my eyes.

"Si Thunder kaya ang nagsabi na isama si Cloud" sagot ko.

"Totoo?! Bakit daw? Bati na ba sila?" tanong nito sakin.

I just shrugged my shoulder.

Hindi ko din alam kung bakit niyayaya ni Thunder si Cloud. I'm curious why.

"Dadaanan ko na lang si Cloud. Malapit lang naman yung tinitirhan nyang condo dito.
Kung gusto nyo mauna na kayo nila Celestine" sabi ko kay Sanya.

Nag sigh sya.

"Fine. Bilisan mo na lang, sumunod ka agad dahil yung asawa mo pag na badtrip baka
ipagiba yung condo ni Cloud" sabi nya.

Natawa naman ako sa sinabi nya.

"Sige na aalis na ko, mag ingat kayo ah" sabi ko.

Tumango naman sya kaya lumabas na ko ng unit at bumaba na para magtungo sa sasakyan
ko.

30 minutes away lang naman yung bagong biling condo ni Cloud mula sa amin kaya
mabilis akong nakarating doon.

Nakakailang doorbell na ko pero wala pa ring nagbubukas. Wala bang tao dito?

Aalis na sana ako ng magulat ako ng biglang magbukas ito.

Sumalubong sakin ang frustrated na mukha ni Cloud. Ang gulo gulo ng buhok nya.

"Cloud" pagtawag ko sa kanya. I smiled at him.

Pero tiningnan nya lang ako ng diretso parang ang laki ng bumabagabag sa kanya.
"Aki, why are you here?" sabi nya sakin.

"Are you okay?" tanong ko dito. "You look sick" nag aalala ako dahil baka ano ng
meron sa kanya.

"I'm fine Aki, I'm just troubled" sabi nya sakin.

"Ano naman yung bumabagabag sayo?" tanong ko.

Umiling sya.

"I can't tell you right now but it's so damn complicated" sabi nya. I can sense
sadness in his voice.

Triny ko syang hawakan pero umiwas sya.

"Cloud, what's wrong? Sabihin mo na nga sakin" sabi ko.

He looked at me intently.

"You, being near to me makes it more complicated for me. I just can't let you go"
sabi nito.

Naguluhan naman ako.

"Ano bang sinasabi mo? Magbihis ka na nga, magsi swimming daw tayo" sabi ko.

"Sinong tayo?" tanong nya.

"Thunder is asking you to come. I don't know the reason why, nagka ayos na ba
kayo?" tanong ko dito.

Umiling sya.

"I don't know if that is possible" sabi nya. He heaved a sigh. "Aki, I'm sorry I
can't come" sabi nya.

"Why?" tanong ko.

"It's just, it's just I want to be alone. Just leave me alone" sabi nya, pipigilan
ko pa sana sya kaso isinarado nya na ang pinto.
What the heck is happening to him.
Kakatukin ko sana ulit si Cloud ng mag ring ang cellphone ko.

Basta basta ko na lang iyong sinagot ng di man lang tinitingnan ang caller ID.

"Hello" sabi ko.

"Where the hell are you?" mababakas ko ang galit sa boses nya.

It's Thunder.

"A-ano, ano sinundo ko si Cloud" sabi ko.

Narinig kong huminga sya ng malalim. Mukhang nagpipigil ng galit ang dragon.

"If you don't come here this instant, I'll really have to crush that Hermosa" galit
na sabi nya bago in end call ang tawag.

Tsk. Why is he like that?

Nakasimangot akong sumakay ng kotse ko. Next time ko na lang nga kakausapin si
Cloud. He really seemed troubled and I am worried.

Kaibigan ko pa din naman si Cloud at isa pa napakalaki ng natulong nya sakin aside
from naging father figure sya ni Celestine nung mga panahong wala pa si Thunder.

He's such a great help at hindi ko sya dapat pabayaan.

Pagkababa ko ng sasakyan ay nag diretso na agad ako sa beach area. Nakita kong
masayang masaya si Celestine habang kasama si Thunder. Kasalukuyan silang gumagawa
ngayon ng sand castle.

Hindi pa nila ako napapansing dalawa. They look cute together.

And I literally stopped breathing when Thunder took off his polo.

<img
src="https://img.wattpad.com/3ed614091cbcb7ef2ce4f12281dc65b1f274f957/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f7474535067794a785f4146664b413d3d2d3434393837343531342e313464373
037643835376438396336383636323835353334303437392e6a7067" style='max-width:90%'>
Muntik ng malaglag ang panga ko. Bakit may pa-pandesal si mayor?
Pengeng kape! Penge!
Tsk tsk Akira!
No! No! That's bad. Bawal yan kahit masarap syang papakin.
Gosh what am I saying?
Where is my humanity?

"Laway! Ang laway" natigil ang pagmamanyak ko este pagtitig sa katawan ni Thunder
dahil umepal lang naman ang dakila kong bestfriend.

"Tse! Epal!" sabi ko kay Sanya. Tumawa naman sya.

"Kitang kita ko yung mga tingin mo haha masabi nga kay Thunder" sabi nito na akmang
lalakad na pero mabilis ko syang hinawakan.

"Hoy! Subukan mo. Friendship over talaga tayo" sabi ko. Humagalpak sya ng tawa kaya
napatingin na samin ang mag ama.

"Mommy's here" narinig kong sigaw ni Celestine.

"You stay here with Wendy and finish our castle okay?" narinig kong bilin ni
Thunder.

"Yes daddy" sabi ng anak ko.

He smiled at her.
Only a Celestine Snow can tame a Thunder Rein.

"He's walking, he's walking, he's walking. Malapit na sya, sasabihin ko ha?" pang
aasar sakin ni Sanya.

Pinanlakihan ko sya ng mata.

"Seryoso ako, itatapon ko ang higit na 20 years nating pagkakaibigan" sabi ko.
Tumawa ulit sya. Loka loka na ata to.

"I'm just kidding" sabi nito at tumawa. "Sige na maiwan ko muna kayo ng ulam mo,
este ng asawa mo, doon muna ako sa love ko" sabi nito. Sinamaan ko sya ng tingin.
She just winked at me at tumakbo na sa kinaroroonan ni Josh na currently nagsu
surf. Buti pa sya pinapayagan ni Josh mag swimsuit huhu.

<img
src="https://img.wattpad.com/04e0c0e15f2434526008dd98a6a2a6b7ab7e4432/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f2d4c416f4a62686865746b5f36413d3d2d3434393837343531342e313464373
038623766306337656637643339393033353134343439322e6a7067" style='max-width:90%'>
"Good you're here" sabi nya. Gosh! Nadi distract ako masyado sa topless nyang
katawan.

God why is a Thunder Montenegro so damn perfect? Why? Unfair masyado! Unfair!

"Hey" untag sakin nito. Mabuti naman at hindi nya napansin na napupukaw ng maganda
nyang katawan ang atensyon ko.

Get a hold of yourself Akira! I inhaled-exhaled para mawala ang pagka tense ko.

"Ano bang problema mo? Doon ka na nga!" sigaw ko dito.

Please tukso, layuan mo ako!

"Why?" sabi nito. Kumuha sya ng sandwich at kinain to.

Gosh! Pati ba naman sa pagkain, gwapo pa din.

"Tsk bakit mo nga pala niyaya si Cloud?" tanong ko dito.

Nakita kong sumeryoso ang mukha nya.

"Cause I know he wouldn't come, if he knows I'm here" sabi nito at tinuloy ang
pagkain.

"What's with you two? You're both acting weird" tanong ko.

"If you'll know the reason, you will definitely regret it" sabi nya at nginitian
ako.

Damn that seductive smile! Ilang daang babae na ba ang nahulog dyan? Mukhang pang
nth time ko ng nahulog dyan.

"By the way, don't tell me you'll wear a swimsuit again" sabi nya sakin.

"Bakit ba? Pabayaan mo nga ako" sabi ko dito.

"Tsk hard headed. Don't worry, I'm prepared" sabi nito at nag smirk sakin bago
bumalik sa kinaluluguran ng anak namin.
Nung maayos ko ang pagkain ay mabilis akong nag restroom. Naisipan ko na lang na
magsuot ng white na two piece.

Bahala ka Thunder! Wala akong pakielam kung magagalit ka. Ang laki laki ko na
ginagawa pa kong bata.

Nung makapag bihis ako ay lumabas na agad ako. Hindi pa ko nakakalapit sa dagat ay
may kung ano ng bumalot sakin.

Napaupo ako sa bigat.

<img
src="https://img.wattpad.com/4cb3c158b8393557a6869a53c9ce22bb7e1fad42/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f6167415a337347624539645552513d3d2d3434393837343531342e313464373
038656232663661393837313933303437373438393336302e6a7067" style='max-width:90%'>

"Ano to?!" sigaw ko kay Thunder.

"I told you, I came prepared" sabi nya.

Aalisin ko sana pero hinigpitan nya ang pagkakabalot nun sakin.

"Akira" seryoso nyang tawag sakin kaya napatingin ako sa kanya.

Pengeng hangin! Ang lapit lang ng mukha namin sa isa't isa. Isang hipan na lang ay
mahahalikan ko na ang labi nya.

Napalunok ako. Jusko! He's so tempting.

"A-ano?" nauutal kong tanong.

"If you want to take this off, you'll have to
buong araw na nakabalot sayo yan kahit na mag
sakin at halos pigilin ko na ang paghinga ko.
your body. I will be the only one to have the
Understood?"
change your outfit. Kung ayaw mo e di
swimming ka pa" mas lumapit pa sya
"I'm jealous when men like me look at
priviledge to look at your body.

Hindi ko namalayan na tumatango tango na pala ako.

"Good girl" sabi nya at halos mapatalon ako ng maramdaman ko ang labi nyang dumampi
sa noo ko.

Mabilis syang tumayo at lumakad.

How disappointing. Akala ko pa naman hahalikan nya na ko sa labi.

Tumayo ako kahit bigat na bigat ako sa nakabalot sakin.

Pero nagulat ako ng may humila sakin‚ kaya napaharap ako.

And before I knew it ay halos magwala na ang buong kalamnan ko.

Thunder is kissing me.

OMO

I was about to respond when he stopped and looked at me.

He seductively smiled at me.

"Baby you're too tempting and I just can't help it" sasagot pa sana ako kaso

Muli kong naramdaman ang mga labi nya and this time I responded.

And after 5 years I won't regret this kiss.

Thunder is so damn perfect.

Damn perfect.

---------
TBC

Late update hahaha may inasikaso lang sorry!

Whatchasay?

Thanks for making it #29 in romance category! Aja!

Guys last 10 chapters na lang! Huhu malapit na magtapos ang MPMH.

Can we make it's ranking higher?
Pretty please haha!

Vote and comment

- Kaye

Chapter 44 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Ayan ate, nasabi ko na kay Kuya Thunder na wala ka" sabi ni Wendy.

Nakahinga naman ako ng maluwag at dahan-dahang lumabas sa aparador na pinagtataguan

ko.

"Wala na sya dyan sa labas?" mahina kong tanong.

"Oo ate, isinama nya na lang si Celestine. Ipapakilala daw nya sa parents nyang
namatay sa car accident at baka mamasyal na din daw sila mall" sabi ni Celestine.

Tumango naman ako.

I've been avoiding him for like 4 days. Gosh! I just kissed him back!
I'm supposed to test him. I'm ought to know if he's really serious this time.
And yet the stupid me kissed him at pag hindi ko sya iniwasan malamang sa malamang
ay malalaman nito na I badly want him.

Gosh Akira!
You have a very tempting man in your life. Lakasan mo naman ang fighting spirit mo!
Nakakaloka ka!

"Bakit ba kasi tinataguan mo si kuya, ate? Kung ako ang asawa nun, magdidikit ako
na parang linta sa kanya kasi naman sa sobrang gwapo baka may makadagit na
manananggal" sabi nito.

"May nakadagit na sa kanyang manananggal before, Ella ang pangalan kaya nga hindi
kami magkasama ngayon diba?" sabi ko.

"Ay ganun pala! Maganda ba yung Ella? Dapat pinapatay mo na lang ate, marami ka
namang pera" sabi nito.

Natawa naman ako at binatukan sya.

"Sira ka talaga no? Doon ka na nga! Linisin mo ang room ni Celestine" sabi ko.

"Oo na ate" sabi nitong tumatawa at lumabas na sa kwarto ko.

I looked at myself in the mirror. I'm 25 and I still have the same kilig feeling
when it comes to Thunder.

Akala ko pinatay ko na 5 years ago ang lahat ng affection cell ko kay Thunder and
yet here I am, still loving the same man.

Who would not fall inlove with him? Makita mo pa nga lang ang gwapo nyang mukha,
mapupukaw na agad ang atensyon mo. Lalo na kapag ginawa nya na yung mga bagay na
totoong makakapagpa kilig sayo, surely you'll fell deeply.

Thunder is equivalent to damn perfect.

Once you are in his web, there's no escape. Mababaliw ka na lang talaga.

Natigil ang kalandian ko dahil biglang sumagi sa isip ko si Cloud. Hindi ko

maintindihan kung ano ang problema nya, biglang parang ang layo layo nya and I
don't get the reason why he is doing that.

I tried calling him pero kung hindi nya nire reject ay out of reach sya.

Kahit alam kong dapat kong i respect ang privacy nya. I need to find him thru GPS.
Kailangan ko syang kausapin. I need to know why he's like this.

Based sa GPS ko ay nasa bar na naman sya ni Josh. Hays! Mukhang mabigat nga ang
problema nya, dahil hapon pa lang nasa bar na agad sya.

Inayos ko ang sarili ko bago ako tuluyang lumabas ng unit ko.

Mabilis naman akong nakarating sa bar ni Josh.

Pababa pa lang ako ng sasakyan ay nakita ko na agad si Cloud na palabas dito. He

looked so down. Nakapamulsa sya. Mabilis kong sinarado ang sasakyan ko.

"Cloud!" pagtawag ko sa kanya.

Huminto sya at humarap sakin kaya mabilis ko syang nilapitan.

"Aki, why are you here?" seryoso nyang sabi sakin. He's avoiding my stare. "Go
home"

Pagkasabi nya nun ay tinalikuran nya na ko pero maagap akong pumunta sa harapan
nya.
"Wait. Stop right there" sabi ko at itinaas pa ang kamay ko para huminto sya.

Huminga sya ng malalim.

"Aki, just go. Let's talk some other time" cold nyang sabi.

"Ano bang problema?! Why do you keep on avoiding and pushing me away! I'm here as a
frie-"

Hindi ko natuloy ang sasabihin ko dahil kinabig nya ko at hinalikan sa labi.

Nagulat ako sa ginawa ni Cloud pero mabilis kong inilayo ang sarili ko.

"Damn it Cloud! What's wrong with you?!" sigaw ko sa kanya.

"I am so frustrated Aki, all I wanted was to find Skyler and to be with you"

"I don't get you, Ano ba Cloud!" sigaw ko sa kanya.

"Tell me Aki! Tell me! How can I win against my brother?" nanghihinang sabi nya,
napahilamos sya sa mukha nya.

"Teka, ang gulo. Nagkita na kayo ni Kuya Skyler mo? Nahanap mo na sya?" naguguluhan
kong tanong sa kanya. Kung nahanap nya na si Skyler hindi ba dapat masaya sya?

"I don't want to lose you, you know how much I love you, I can't lose you to him
until I found out who's my brother" sabi nya.

Kinakabahan ako ng hindi ko alam ang dahilan.

"S-sino bang kapatid mo?" tanong ko.

He looked at me in the eyes.

"Akira, Thunder is my brother" pakiramdam ko ay nawalan ako ng balanse pero maagap

akong nahawakan ni Cloud.

Imposible. Panong nangyari yun?

Is that why they have similar facial feature at kahit sa galaw ay may
pagkakaparehas sila.

"Panong nangyari?"
"I can't believe it myself too, nung mga nakaraang araw na wala ako, ayun ang
iniisip ko. How come my rival is my older brother" bumuntong hininga sya.

"Alam nya na ba na sya ang kapatid mo?" tanong ko.

Tumango sya.

"Nagkita na kami, and it didn't turn out well obviously. Thunder's mad at our
family" sabi nya.

Magtatanong pa sana ako kaso tumunog na ang cellphone nya dahil may tumatawag dito

"Ma"
"Yes I'm with her"
"But hindi na kailangan pang masali ni Akira dito"
"Ma, you should rest, dahil baka magkasakit ka pa"
"Hays, I'll ask her"
"Bye"

Cloud looked at me na parang nagdadalawang isip kung may sasabihin o wala.

"Spill it" sabi ko.

"Si mama, gusto ka nyang makausap ngayon na" sabi sakin ni Cloud. "Okay lang naman
kung ayaw mo, I can make an excuse for you"

"Hindi. Si Tita Sunshine yun, she's like a mother to me. I can't say no to her.
Tara na, sa kotse mo na lang ako sasakay" sabi ko.

He exhaled at tumango sakin.

Buong biyahe ay tahimik lang kami ni Cloud.

Masyadong magulo ang lahat para sakin. Ang alam ko namatay sa car accident ang
magulang ni Thunder and how come na sya pala ang nawawalang Skyler Hermosa.

At kung alam na pala ni Thunder na kapatid nya si Cloud. Bakit di nya sinabi nya
sakin?

Does that mean he really don't consider Cloud's family his real family? Ganun ba
sya kagalit sa mga to? Hays this is getting more and more complicated.
"I told you, you would regret it" sabi nya habang nagmamaneho.

"I am really regretting it" sabi ko. I sighed.

"We're here" sabi nya at nakita kong bumukas na ang gate ng mansyon nila. Pumasok
na ang sasakyan nya doon sa loob at nag park.

Pagkababa namin ng sasakyan ay sinalubong agad kami ng isa sa mga katulong dito.

"Sir Cloud, sabi po ni madam, sa sala na daw po kayo dumiretso, doon po sila
naghihintay" sabi nito.

"Sige salamat" sagot ni Cloud dito.

Pumasok na kami sa loob at nag diretso sa sala.

Nakita kong nakaupo doon si Tita Sunshine at Tito Saros. Tita is looking depressed.
Masama pa naman kapag dinadamdam nya ang mga bagay bagay.

"Ma" sabi ni Cloud. Napatingin ang mag asawa samin. Nakita kong ngumiti silang
dalawa nung makita ako.

Tumayo agad si Tita Sunshine at sinalubong ako ng yakap. I hugged her back.

"Mabuti naman at sumama ka Akira" nakangiti nyang sabi pero ramdam ko ang
pagkabahala nya.

I smiled at her, I can't believe, I am actually close to Thunder's real mom.

"Kayo pa ba tita? Hindi ko kayo matatanggihan" sabi ko.

Nakita kong umupo si Cloud sa tabi ni Tito Saros at nag usap sila.

"Salamat Akira, no wonder my two boys fell head over heels to you" sabi nya.

"Ikaw talaga tita, mapagbiro ka" sabi ko. Ni lead nya ko para maupo ako sa sala.

"Pero hindi kailangan gawin ni Akira yun, kung ayaw satin ni Kuya Skyler I mean
Thunder, let him be!" medyo tumaas ang boses ni Cloud.

"Cloud calm down!" suway ko dito dahil magulang nya pa din itong mga ito.
"Sorry ma, pa" sabi ni Cloud.

"Aki, we need your help" sabi ni Tito Saros.

"Basta ba kaya ko po, ano po ba yun?" tanong ko.

"Si Skyler kasi which is Thunder now, he's mad at us. He doesn't even want to meet
us. Hindi sya nagalit dahil pina ampon namin sya, nagalit sya dahil nung mga
panahong hinahanap nya kami, hindi nya kami mahanap" malungkot na sabi ni Tita
Sunshine.

"Ha? Bakit po?"

"Nagpalit kasi kami ng apelyido hija, dahil din lumalago na ang business namin and
our family has a bad reputation way back then, kaya nagpalit kami ng apelyido" Tito
Saros.

"Hindi ko alam na hinahanap nya pala kami and nung hindi nya kami mahanap naisip
nung Thunder na yun na kaya kami nagpalit ng apelyido is because ayaw naming
mahanap nya kami" Cloud.

"Pasensya na po kayo, alam kong hindi nyo maiintindihan si Thunder, pero kaya sya
ganun kasi maaga din pong namatay ang adoptive parents nya dahil sa car accident,
magkababata kami kaya alam ko how much he longs for a family" paliwanag ko.

Nakita kong napatakip si Tita Sunshine sa bibig nya at umiyak.

"My poor Skyler, he must've felt so miserable and we're not there for him" sabi
nito.

"Kasalanan ko naman, kung hindi ako sakitin noon, hindi nyo ipapa ampon si Skyler"
sabi ni Cloud.

"But there's one thing you didn't know Cloud" saad ni Tito Saros kaya napatingin
kami sa kanya. "Nung panahong nasa ospital ka, tinanong namin si Skyler nun kung
okay lang bang ipa ampon ka na lang sa mayamang pamilya para maipagamot ka, but
your kuya insisted na sya na lang ang ipa ampon dahil masyado ka pa daw bata,
kailangan mo pa daw ang mama nyo. Bago namin sya ipa ampon nun, pinilit nya kaming
mangako na balikan sya at nung may kakayahan na kaming balikan sya, wala na. Hindi
ba na namin mahanap si Skyler. It turns out he's Thunder Montenegro" sabi ni Tito
Saros.

Napatingin ako kay Cloud. Nakayuko sya. He must be feeling guilty and I can't do
anything about it.
Umiiyak pa din si Tita Sunshine.

"Akira, I'm begging you. Please help us" sabi ni Tita Sunshine. Lumapit sya sakin
at hinawakan ako sa kamay. "Please help us get back our Skyler" sabi nito.

Pakiramdam ko mommy ko ang nasa harapan ko at nalulungkot ako pag may umiiyak na
ina. Dahil isa na din akong ina.

"Sige tita, I will help you" sabi ko na lang. Nakita kong ngumiti si Tita Sunshine
at Tito Saros.

"Aki" tawag sakin ni Cloud.

Nginitian ko sya.

"Okay lang Cloud. Kaya ko si Thunder" sabi ko dito.

Well, kakayanin ko nga ba? Gaano nga ba kahirap pakiusapan ang isang kulog? I know
he would not give up easily, so am I. I will do everything to fix his relationship
with his family. Especially the relationship between h and Cloud, his brother.

---------
TBC

What can Akira do to make Thunder meet his real family again?
Abangan!

So, ayun last 6-8 chapters na lang!

Sino ang gusto ng book 2 if ever na gawan ko? Hahaha.

So if yes answer this question.

Why do you like to have a book 2? And ano ang gusto nyong mangyari doon.

Simple!
Vote and comment

- Kaye

Chapter 45 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Pinark ko ang kotse ko sa tapat ng magarang bahay na ito, sa buong subdivision ay

talagang mapupukaw yung atensyon mo ng bahay na ito.

<img
src="https://img.wattpad.com/e28e52fa1e7deafc4b14f0b15294b36993fc7991/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f44693852706766754765386770773d3d2d3137372e313464376131316465376
665633738313431383837333931353431352e6a7067" style='max-width:90%'>

Ang bahay namin ni Thunder.

Anong oras na, alas nuwebe pasado na pero nagpunta pa din ako.

Kagagaling ko lang sa bahay nila Tita Sunshine at ito na nga, susubukan ko ng

tuparin ang gusto nito na makausap at makita ang panganay nyang anak which is my
husband Skyler.

Nag doorbell ako at pinagbuksan ako ni Yaya Minda. Umaliwalas agad ang mukha nito
ng makita ako.

"Ma'am Akira!" bati nito sakin. "Uuwi ka na ba?"

"Yaya talaga, tuwing magkikita tayo, yan ang tanong nyo sakin. Ganun pa din po,
hindi pa" sagot ko.

Pumasok na kami sa loob.

"Ay ganun ba, hindi na ko makapaghintay na umuwi ka dito, para lagi ko ng makikita
iyong magandang bulinggit" masayang sabi nito.

"Nakita at nakilala nyo na po si Celestine?" tanong ko.

Nakangiti syang tumango.

"Dinala ni Sir Thunder dito yun nung isang araw at kanina, manghang mangha nga sya
dito sa bahay nyo, sabi pa nga nya sana dito na sya umuwi para kasama daw nya ang
daddy nya" sabi nito.

Nginitian ko na lang si yaya dahil wala na kong masabi.

"Nga pala yaya, nasaan si Thunder? Kakausapin ko sya" tanong ko.

"Nandoon sya sa loob nung working out room nya" sabi nito.

"Ha? Kelan pa nagkaroon ng ganun dito yaya?" tanong ko.

"Ay oo nga pala hindi mo alam, yun yung stock room dati, nahilig sa pagwo work out
yang alaga ko kaya pinaayos nya" sabi nito.

"Ah ganun pala, sige yaya. Puntahan ko na lang sya" sabi ko. Tumango naman ito
sakin kaya naglakad na ko patungo dun sa kwartong yun.

Kaya pala well toned ang body nya kesa 5 years ago dahil mahilig syang mag work
out.

Kaya pala yummy este healthy sya.

Ano ka ba Akira? Pumunta ka dito para mapagkasundo siya at ang pamilya nya, hindi
para manyakin sya. Okay?

Anong nangyari sa hiya factor mo after ng halikan nyo sa beach? Wala na! Wala na!

Huminga ako ng malalim bago kumatok. Kaso hindi pa lumalapat ang kamay ko sa pinto
ay bumukas ito.

At sinong babae nga naman ang hindi mababaliw kapag nakita mo yung ganitong
blessings?

Gosh! Thunder is topless and he's sweating which made him 10000x hotter. Pakiramdam
ko ay nalunok ang dila ko at hindi ako makapagsalita.

It's getting hot here, pakiramdam ko ay nasu suffocate ako. Air! I need air!

"Akira, what brought you here?" untag nya sakin.

"Ah ano ah" gosh! Wala akong masabi.

"Nahatid ko na si Celestine sa condo mo, is that why you're here?" tanong nya
sakin.

Umiling ako.

"Okay" weird nya kong tiningnan. "Whatever brought you here, let's talk about it
later, maliligo lang ako" sabi nya at nginitian ako. Bago ako nilagpasan at umakyat
na sa taas.

At nung mawala lang sya sa paningin ko, doon lang ako nakahinga ng maluwag.

Kita nyo na? Kita nyo na ang epekto sakin? What else can I say?
Thunder is damn perfect.

Nung matauhan na ko ay naglakad na ko papuntang sala at naupo sa couch.

Actually, aside from pinagpapantasyahan ko sya ay kinakabahan ako. I don't know how
he will react kapag brinought up ko na ang topic about sa family nya.

Halos 30 minutes din akong nakatunganga sa flower vase dito sa center table ng
marinig ko ang yabag ni Thunder na pababa kaya napatingin ako sa kanya.

Hindi na sya naka topless pero ang gwapo gwapo pa din nya.

Naka white hoodie at tokong shorts sya, nakababa din ang buhok nya hindi katulad ng
usual na ayos nito. Ngumiti sya ng makita ako.

<img src="https://img.wattpad.com/81f027a61bf15a26887c236097426ddcea55d54e/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f4f4363446e35494f4c70507846413d3d2d3435303934343936
322e313464376134346334393362643838303232353533323338313030382e6a7067" style='max-
width:90%'>

"So? What brought my beautiful wife here?" sabi nya at inayos pa ang ilang hibla ng
buhok ko at inilagay iyon sa gilid ng tenga ko.

At para akong nakuryente ng dumampi pa lang ang kamay nya sa tenga ko. Thunder
effect is so dangerous.

"Thunder" tawag ko dito, nginitian nya lamang ako. Huminga muna ako ng malalim bago
nagpatuloy. "Alam ko na ang totoo, alam kong kapatid mo si Cloud"

Mabilis na napalis ang ngiti sa labi nya ng marinig ako.

Umupo sya sa couch at pinagsaklop ang mga palad nya.

Narinig ko ang paghinga nya ng malalim at tumingin sya sakin.

"So you know, tell me, have you met my parents? Malamang oo, matagal na kayong
magkakilala ni Cloud" cold na sabi nito.

"Thunder, gusto ka nilang makita at makausap, they missed you and they love you"

"Love me?! If they really love me, they should have come back for me! I waited for
fvcking 12 years Akira for them to find me and yet they failed!" galit na sabi ni
Thunder.
"I know, alam kong galit ka dahil hindi ka nila binalikan agad pero maniwala ka,
hinanap ka nila kaya nga nila nalaman na ikaw si Skyler" sabi ko, hindi ko alam
kung pano ko nagagawang sumagot, ngayong alam kong galit na galit sya.

"Skyler" mapait nyang sabi. "That man is long dead, I'm not him! Nabuhay ako ng 22
years ng wala sila, pinabayaan nila ako, and then out of sudden, babalikan nila ako
na parang walang nangyari?!"

"Thunder, they have their reasons, napakinggan mo na ba yun?" tanong ko. For sure
kapag nalaman nya ang dahilan ng pamilya nya ay mapapatawad nya ito.

"I already did Akira, that Cloud already told me and I don't care about their
reasons!"

"Thunder, kapatid mo si Cloud, magulang mo si Tita Sunshine at Tito Saros. Masyado

ka lang binubulag ng galit mo kaya hindi mo makita ang pagsisisi nila. You are
choosing to shut your door to them kesa intindihin sila at patawarin!"

"Patawarin? Do you hear yourself Akira? Madali bang magpatawad? You doesn't forgive
me until now even 5 years had passed and yet you are telling me to forgive them?!"

Nagsukatan kami ng tingin, pakiramdam ko ay nasaktan ako sa sinabi nya.

Tama naman sya, pinipilit ko syang patawarin ang pamilya nya, samantalang ako,
hindi ko sya magawang patawarin. I'm still pushing him away.

"Thunder, this is not about us! Magkaiba ang sitwasyon. Just meet them and talk,
baka sakaling magka ayos kayo" sabi ko.

"Do you know what I felt, when I received the annulment papers 5 years ago?"
seryoso nyang sabi.

Hindi ko nagawang makapagsalita.

"I felt the same misery I felt, when they gave me away and never came back. I felt
so lost thinking that you'll be gone. Nawala ang tunay kong pamilya, namatay naman
sa aksidente ang umampon sakin, tapos iiwan mo din ako? I'm so tired of being left
alone Aki! Kaya I held firmly to you kasi ayoko ng mawalan or maiwan ng minamahal
ko. Natatakot ako Akira, sa tuwing nagpapahalaga ako sa tao, iniiwan din nila ako.
They chose to left me and it's my choice to not let them in my life again"

Lumapit ako kay Thunder. I tried to hold him pero umiwas sya.

"Meet them Thunder" sabi ko.

"I said no Akira! Ayoko nga diba?!" galit nyang sabi.

Huminga ako ng malalim.

"Meet them Thunder, at ang kapalit nun, uuwi na kami ni Celestine dito, and I
promise that you'll never be alone" sabi ko.

Napaawang ang bibig nya.

Ilang minutong katahimikan ang nanaig samin.

I had to do this! I know how much his family wants to be with him and I know how
much he wants to be with them again pero pinipigilan nya ang sarili nya.

Aside from that, gusto ko din na umuwi na dito. Baka habang nandito ako ay maibalik
na ang tiwala ko sa kanya at maging maayos na talaga kami.

"Fine" sabi nito. "I'm meeting them, so pack your things and go home here first
thing tomorrow" sabi nito.

"Totoo? Wala ng bawian Thunder ha?!" masaya kong sabi.

"Yeah, just keep your promise" sabi nito.

"Oo. Sige na uuwi na ko, tatawagan ko pa sila Tita" sabi ko. Tumalikod na ko kaso
nagulat ako ng pigilan ako ni Thunder. "Why?"

"Just call them, and stay here tonight" sabi nya. He's eyes are pleading.

Why is he so hard to resist?

Nginitian ko sya, at tumango.

"Sige na dito na ko matutulog, tatawagan ko lang sila para sa appointment bukas

tapos si Wendy para kay Celestine" sabi ko.

"Thank you" sabi nya at tumalikod na.

I made my phone call to Tita and she is so glad and excited for tomorrow. Tinawagan
ko din si Wendy para sabihing hindi ako makakauwi at sya ng bahala kay Celestine.

Naligo ako at nagpalit lang ng damit since may mga damit pa naman ako dito.
Nagdiretso ako sa kwarto ni Thunder dahil alam kong sa kwarto ko sya natutulog,
kaso triny kong buksan pero naka lock. Ano ba yan? Binuksan ko naman yung pinto ng
guestroom at nakitang bagong ayos ito pero walang kama.

"Why are you here?" halos tumalon ang puso ko dahil naramdam ko ang hininga ni
Thunder sa tenga ko ng bumulong sya.

"Ano ba Thunder! Nakakagulat ka!" hinampas ko sya.

He chuckled.

"Tinanong lang naman kita bakit nandito ka? Doon ang kwarto" turo nya sa kwarto ko.

"Doon ako matutulog?" tanong ko.

"Yep, doon TAYO matutulog" sabi nya, magsasalita pa sana ako kaso hinila nya na ko.

Pumasok na kami sa kwarto ko and as usual ganun pa din ang ayos.

Nauna syang humiga sa kama.

Tinap nya yung tabi nya kaya lumapit ako at umupo doon.

"No funny business Thunder, uuwi talaga ako" banta ko sa kanya.

"Hahaha don't worry, I won't rape you. Although it's been 5 years since we've done
that" sabi nya kaya hinampas ko agad sya.

Nag init ang mukha ko. Why bring that topic?!

"MVP yata ako sa forte na yan, look one shot lang may Celestine agad" sabi nya na
tumatawa pa.

"Montenegro!" sigaw ko at hinahampas hampas sya.

"Ouch. I'm just kidding!" sabi nya at hinawakan ang dalawa kong kamay na
inihahampas ko sa kanya. Nagulat ako ng yakapin nya ko.

Pakiramdam ko ay natuod ako at tumahimik ang lahat. Tanging tibok lang ng puso ko
ang naririnig ko.

"Actually I'm nervous for tomorrow, hindi ko alam kung paano ko sila haharapin or
kakausapin. It's been 22 years Aki, and it's not easy for me" sabi nya habang
nakayakap sakin.

I just found myself hugging him back.

"Don't worry, I'm with you always. Magiging maayos din ang lahat" sabi ko sa kanya.

Naramdaman kong huminga sya ng malalim at bumitaw na sa pagkakayakap sakin.

Nanood pa muna kami ng series ng walking dead bago napagpasyahan matulog. Mag aalas
singko na ata ng umaga kami nakatulog.

Kinabukasan nagising ako na nakahiga ako sa chest ni Thunder, samantalang

nakapulupot ang kamay nya sakin.

Ninanamnam ko pa ang sandaling yun dahil likas nga na malandi ako pag dating kay
Thunder kaso napahinto ako sa pagmo moment ng tumama ang paningin ko sa orasan.

"OMG! Thunder bangon na!" sigaw ko at humiwalay na sa kanya at tumayo na.

Nakita kong umupo na si Thunder.

"Ano ka ba Thunder?! Bumangon ka na at maligo na! Jusko 2 pm na pala! 4:00 pm ang

meeting natin kila Tito Saros" sabi ko.

Nakita kong nag sigh sya.

"Why rush love? Let them wait if they really want to see me, they will wait" sabi
ni Thunder.

Nahinto ako sa paghahanda ng marinig ko ang tinawag nya sakin. Napatingin ako sa
kanya.

"Pasaway" yun lang ang nasabi ko dahil kinikilig ako na parang 16 years old.

"Why? Don't you like love as our endearment?" sabi ni Thunder.

Tumayo na sya.
"Tse! Maligo ka na nga!" sabi ko at binato ang tuwalya sa kanya.

Love? Gosh! Pakiramdam ko ay maiihi ako kapag yan ang patuloy nyang itatawag sakin.

As expected late na kami ng 30 minutes. Kasalukuyan pa lang na nagpaparada si

Thunder ng sasakyan nya dito sa tapat ng restaurant.

Pagkapark nya ay pumasok na kami sa loob at nag diretso na sa private room na

inookupa ng pamilya nya.

Napansin ko ding sumeryoso ang mukha ni Thunder.

Pinagbuksan kami ng waiter at nakita na nga namin doon si Tita Sunshine, Tito
Saros, at si Cloud.

Nakangiti ng maganda si Tita Sunshine.

Umupo kami sa tapat nilang tatlo.

Kinakabahan ako, una ay dahil baka ano ang di magandang sabihin ni Thunder sa
pamilya nya at pangalawa ay ang tensyon sa pagitan ni Cloud at Thunder. Kanina ko
pa nakikita ang pagbibigayan nila ng masamang tinging.

"Mukhang na late kayo anak ha?" paninimula ni Tita Sunshine.

Please please please wag po sanang barubal ang isagot ni Thunder.

"Sorry, late na kami nagising ni Akira, napasarap kasi ang tulog namin" sabi ni
Thunder. Pakiramdam ko ay nag akyatan ang dugo ko. Nakita kong tiningnan nya si
Cloud at nag smirk sya dito, humigpit naman ang hawak ni Cloud sa tinidor nya.

"Mabuti naman, kamusta ka naman anak? Alam mo bang matagal ka naming hinanap?" Tito
Saros.

Huminga ng malalim si Thunder at binitawan ang kutsara at tinidor nya.

"This is hard for me actually. I'll be honest. I don't want to be here pero dahil
kay Akira, susubukan ko. Susubukan kong intindihin at patawarin kayo" sabi ni
Thunder.

Nag bright up naman ang mukha ni Tito Saros at Tita Sunshine.

"Tara Skyler, ay mali pala Thunder, mag usap tayo doon" sabi ni Tito Saros.

Tiningnan ako ni Thunder at binigyan ko sya ng go ahead look kaya nag exhale sya at
tumayo na para sumunod kay Tito Saros na pumunta sa isang gilid.

Kumain na lang muna kaming tatlo dahil mukhang masinsinan ang pag uusap ng mag ama.

"Maraming maraming salamat Akira, malaking bagay para sa amin ang makita at
makasama ulit si Skyler" sabi ni Tita Sunshine.

"Wala po iyon tita" sabi ko, napatingin ako kay Tito Saros at Thunder. Nakita kong
tinapik ni Tito Saros ang balikat ni Thunder at natuwa ako ng makitang niyakap sya
ni Thunder.

"I want to hug him too" sabi ni Tita Sunshine kaya napatingin ako sa kanya.

"Go tita, I know he wants to hug you too" sabi ko.

Nginitian ako ni Tita at tumayo na. Sinundan ko sya ng tingin.

"Ma" narinig kong tawag ni Thunder bago niyakap ng mahigpit si Tita Sunshine.

"Anak, miss na miss ka ni mama. Hindi mo alam kung ilang taon ang hinintay ko para
mayakap ka ng ganito" Tita Sunshine.

"Pano mo sya napilit Aki?" napatingin ako kay Cloud.

"Sinabi kong uuwi na kami ni Celestine sa kanya. Sorry Cloud, that is the only way
I know para kausapin nya kayo ng matino and look I think it's working" sabi ko.

"Siguro para kila mama, pero para sa aming dalawa. Mukhang malabo. We used to be so
close nung bata pa kami at nung nagkita naman kami ulit, isang babae lang pala ang
mahal namin" sabi ni Thunder.

Parang sinaksak naman ng karayom ang puso ko ng makita ko ang malungkot na mukha ni
Cloud.

"I'm sorry" sabi ko.

"I know naman Aki, alam ko naman na mahal mo pa rin sya kahit limang taon na ang
lumipas. He won again." sabi nito.

"Cloud"

"I don't know how we will accept each other" sabi nito.

"Ayaw mo bang magkasundo na kayo ni Thunder. Kuya mo pa din sya." sabi ko.

"You don't know how badly I want to Aki. But that guy is still seeing me as his
rival even though I started giving up on you the moment I found out he's my
brother" mapait syang ngumiti sakin. "But I'm not gona lie Aki, mahal pa din kita.
Mahal na mahal pero alam kong sya ang mahal mo and all I want is for you to be
happy" sabi nito.

"Cloud sorry" bumibigat ang pakiramdam ko at pakiramdam ko ay maiiyak na ko.

"Don't be. Having to know and love someone like you Akira, is one of the greatest
thing that ever happened to me. Wag kang mag alala. Makaka move on din ako sayo,
may maipapakilala din ako sayo na mas mamahalin ko ng higit pa sa pagmamahal ko
sayo"

"Thank you Cloud. Thank you for loving me and everything" sabi ko.

Tumawa sya.

"I guess I will never be your prince charming but I will always be your charming
brother in law" sabi nya kumindat pa sya.

Natawa naman ako.

"Let's go" nahinto naman ang pagtatawanan namin ni Cloud dahil hinawakan na ko ni
Thunder sa balikat. Tumayo ako.

"Aren't you two going to talk?" turo ko sa kanilang dalawa ni Cloud.

"Ayoko" cold na sabi ni Thunder.

What's wrong with this guy?! Bakit ayaw nya pa din makipag ayos sa kapatid nya.
Dalawa nga lang sila.

"Tara na" sabi ni Thunder at hinatak na ko sa braso kaso hindi pa kami nakakalabas
ng pinto ay
"By the way bro, didn't you know I kiss Aki yesterday?" biglang sabi ni Thunder.

Kaya napahinto kaming lahat.

OMG

"In the lips" dagdag nito.

Sinamaan ko ng tingin si Cloud pero nginitian nya lang ako.

Kinakabahan namang nakatingin sa kanilang dalawa ang magulang nila.

"Can you leave us alone" sabi ni Thunder.

Umiling ako at ganun din ang magulang nya.

"We'll talk. Diba gusto nyong mag usap kami?" sabi ni Thunder. "Ma, Pa, and Aki.
Get out"

Kahit nag aalangan ay lumabas na sila Tito at Tita.

"Didn't you hear me Akira?! Get out!" sigaw ni Thunder.

Dahil natakot ako ay lumabas na din ako, pabalibag na sumarado ang pinto.

Sa parking lot na lang ako naghintay na lumabas sila.

"Akira, uuwi na kami ni Tito Saros mo, may check up pa kasi sya ngayon. Ikaw ng
bahala sa dalawa ha?" sabi ni Tita Sunshine sakin.

"Sige po. Mag ingat po kayo" sabi ko.

"Oo sige hija, basta pagpasensyahan mo na lang si Thunder, bata pa lang talaga sya
ay mainitin na ang ulo nun" sabi ni Tito Saros na tumatawa.

Nakitawa na lang ako kahit kinakabahan na ko.

Maya maya lang ay naiwan na ko mag isa. 30 minutes na ang lumipas ng makita kong
unang lumabas si Cloud.

Minamasahe nya ang panga nya at putok ang labi nya.

"God! Anong nangyari sa inyong dalawa?! Nagbugbugan ba kayo?!" sabi ko.

Tumawa lang si Cloud.

"Hindi sya lang ang nanapak, but don't worry we talked. Inasar ko lang talaga sya
kaya sinapak nya ko" nakangiting sabi ni Cloud.

Masaya pa talaga sya ha? Sya na nga itong nasuntok.

"Akira!" narinig kong sigaw ni Thunder sa malayo.

"Bye Aki, let's talk some other time, masakit na ang panga ko kaya hindi na muna
ako magpapasapak" sabi ni Cloud na nagmamadaling sumakay sa kotse nya at pinaalis
yun. He waved at me before he go.

Kinabahan naman ako ng hinarap ako ni Thunder sa kanya.

At mas nagulat ako ng binuhat nya ko.

"Ano ba Thunder?! Ibaba mo nga ako!" sigaw ko dito.

At ibinaba nya nga ako pero inupo nya ko sa hood ng sasakyan nya kaya magka level
lang kami.

"You!" turo nya sakin. "You allowed that jerk to kiss you" galit na sabi nito.

"S-sorry! Bigla nya lang naman akong hinalikan kaya--

Naputol ang sasabihin ko ng bigla nyang angkinin ang labi ko.

Halos ilang segundo rin kaming naghahalikan. For pete's sake! Parking lot to!

"No one is ever allowed to kiss you or touch you again beside me. You, all of you
only belongs to me Akira. I don't share what's mine love" pagkasabi nito ay
hinalikan ulit ako.

Even the possessive side of him makes me love him even more.

That damn perfect Thunder completes my very existence.

-----------
TBC

Who completes your existence haha

OMG! Ano ng mangyayari?
Road to happy ending na ba ito?
Wag bibitaw readers!
Marami pang pasabog sa nalalabing mga chapter.

#19 in romance na tayo. Yey!

Please continue to vote and comment for higher rank! Thank you readers!

-Kaye

Chapter 46 Part 1 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Wendy, nasaan si Celestine?" tanong ko dito habang pababa ako ng hagdan.

Napahinto sya sa paglalakad at may hawak pang baking pan. Ano na naman kaya ang
gagawin ng mga ito.

"Ate, nandoon sa kusina kasama si Yaya Minda" sagot nito at nginitian ako bago
maglakad papasok sa kusina.

Yes, nandito na kami sa bahay namin ni Thunder. 2 weeks had passed already at
masaya naman kami at walang problema.

Thunder is more caring and loving than before. And yes if you're curious, tabi kami
natutulog but it doesn't mean we're that okay. I still don't trust him.

Lalo na't nalaman ko kay Shannon (sekretarya ni Thunder) na nagpunta na naman pala
ang malanding babaeng nagngangalan na Ella sa opisina nito kahapon.

But Thunder said na kaya lang naman nagpupunta ito dahil ito ang pinagbigyan nya ng
project as an architect. Kinulit daw kasi sya nito kaya pinagbigyan nya na and he
also said na tapos na sila. Maybe for him but not for her. I know her.

"Mommy!" sigaw ni Celestine habang papalapit sakin.

"Yes baby" sabi ko at bumaba para maging magka level kami.

"Can you bake red velvet cookies mommy for us? I want to eat it before I go to bed
tonight" sabi nito at binigyan pa ko ng pleading look.

Kamukhang kamukha talaga sya ni Thunder.

By the way, hindi ako ganun kagaling sa pagluluto pero forte ko naman ang baking.

"Sige baby, don't worry gagawa si mommy" sabi ko.

"Yehey! Let's go mommy! Everything is settled already in the kitchen, Yaya Wendy
and Lola Minda helped me" masayang sabi nito habang ginigiya ako papuntang kusina.

Pagpasok ko sa kusina ay ready na nga ang lahat.

"Let's get started para matulog na itong batang to" sabi ko at tumawa naman sila.

Nagsimula na kong mag bake at ang dami kong assistant kaya hindi ako masyadong
nahirapan. Kasalukuyan ko ng ipinapasok sa oven itong red velvet cookies.

Napatingin ako sa orasan, 8pm na, pero wala pa din si Thunder. Sabay lang kaming
pumasok kanina pero ako sa kompanya ko at sya naman sa S&M kaya hindi kami sabay
umuwi.

Nililigpit ko na ang mga pinag gamitan ko sa pagbe bake ng

*Ting!*

Tumunog na ang oven, sign na luto na ang bine bake ko.

"It's done! It's done!" sumisigaw na sabi ni Celestine habang papasok ng kusina.

Naka pajama na sya dahil ito na lang talaga ang inaantay nya bago matulog.

"Wait a bit, mainit pa yan" sabi ko at inalis na sa baking pan isa isa ang mga
cookies.

"Daddy's here!" sigaw ulit ng anak ko at pag tingin ko ay nandun nga si Thunder.

Looking devishly handsome in his black business suit.

Lumapit sya samin ng nakangiti.

"Sorry I'm late, may business dinner meeting lang" sabi nito at hinalikan sa ulo si
Celestine.

Sus! Siguraduhin nyang hindi si Ella ang ka business meeting nya dahil baka ituktok
ko sa kanya tong baking pan.

"With whom?" tanong ko.

Lumapit sya sakin at hinalikan ako sa pisngi and because of that, pakiramdam ko ay
nawawala na agad ang galit ko.

Ngumiti sya sakin.

"I have a jealous wife, welcoming me home. Don't worry, lalaki yung ka meeting ko"
sabi nya.

"Fine. Nag dinner ka na ba? Sabayan mo na tong si Celestine" sabi ko.

Tumango sya.

"Kumain na ko, but I like to eat with my beautiful baby" sabi nito at umupo na sa
upuan at kinarga ang anak naming tumatawa.

I looked at them,
My Celestine really changed Thunder. Ibang iba ang personality nito kapag ang anak
na namin ang kausap at kaharap nya. Even he is in the verge of getting furious pag
nakita nya or natanaw nya si Celestine ay kumakalma sya.

Habang masayang kumakain ang dalawa ay napagpasyahan ko ng umakyat at maligo na

dahil inaantok na rin ako.

Masyadong maraming project ang Santos Company kaya naman napagod ako ngayon ng
husto.

Pagkatapos ko maligo ay nakita ko si Thunder na nakapang tulog na din. Grabe ganun

ba ko katagal maligo at nauna pa sakin to?

"Si Celestine?" tanong ko sa kanya, umupo ako sa tapat ng vanity table ko at nag
start na mag blower.

"I already tucked her in, ang tagal mo maligo" sabi nito. Nakatayo sya sa likod ko.

Napatingin naman ako sa jewelry box ko na nakabukas, at kita rito ang kuwintas na
may pendant na araw.

"By the way" sabi ko at kinuha ang kuwintas sa box at pinakita ito sa kanya. "Thank
you for this"

Ngumiti sya.

"How did you know it was from me? At kelan mo nalaman?" tanong nya.

"Well, lately ko lang nalaman nung nakita ko yung picture natin sa office mo, may
nakasulat sa back nun na mon soleil, so naalala ko na ganun din ang nakalagay sa na
received kong sulat kasama nito and I google translate it" sabi ko. "Sound made by
lightning, gosh your riddle is too simple to answer" sabi ko ng tumatawa.

"Really?" napahinto ako at napigilan ang paghinga ko ng idantay nya ang baba nya sa
balikat ko. "I really want you to find out it's me but it took you 5 years"

Amoy na amoy ko sya at bakit kahit wala syang pabango, ang bango-bango pa din nya?
Masyado naman itong gifted.

"You're nervous" sabi nito. "Do I still make your heart race?" mula sa salamin ay
kita ko ang pag ngiti nito.

"D-dream on!" sabi ko.

He chuckled.

"Yeah right. If I still have the same effect on you, why don't you just say it"
umalis na sya sa pagkakadantay sakin pero hinarap nya ko sa kanya.

Hindi na yata kailangan ng blower dahil kusa na atang matutuyo itong buhok ko dahil
sa hotness ng nilalang sa harap ko.

"Aki, look ate me" tiningnan ko sya. "Is it that hard to forgive me?" malungkot
nyang tanong.

"No" sagot ko. "Hindi yung pagpapatawad ang mahirap Thunder, yun yung pagtitiwala.
Nahihirapan ako pagkatiwalaan ka and that's the reason why I can't give you my
heart"

"But I sincerely love you, I'm a jerk for hurting you, and you don't know how much
I regret it up to now. But please Aki, let's fix this. We're living in one house,
sleeping in one bed but I still feel you're too far and I don't like it" malungkot
na sabi nito.
"I don't like it too, believe me but I can't just trust you right away, give me
time okay?" sabi ko.

He looked at me at tumango.

"Thank you" sabi ko. "At pwede ba, layuan mo si Ella. She's making things harder
for us. Babae ako at ayokong may kapwa babae, especially your ex na nasa paligid
mo" sabi ko.

Ngumiti sya at hinawakan ang kamay ko.

"Okay. If that is what will take for us ti be okay again" sabi nito.

I smiled.

"Matulog ka na" sabi ko. "Tatapusin ko pa ang pagbo blower ko"

Tumango sya.

"By the way, na inform ba kita na pupunta tayo sa 25th anniversy ni Mr. Tan?" sabi
nito na humiga na sa kama.

"What?! Hindi mo sinabi sakin. Kelan ba ang party?" tanong ko.

"Bukas ng gabi" sagot nito.

"Wow! You're kidding me right?" tanong ko. Umiling sya. "Bwisit ka talaga! Anong
susuotin ko? Hays" sabi ko.

Ngumiti lang sya.

"You look beautiful in what ever you wear, even naked" sabi nito at tumawa.

Binato ko sa kanya yung isa sa mga make up brush ko pero hindi iyon tumama sa kanya
kundi sa headboard lang ng kama.

"Manyak" sabi ko.

Tumawa lang sya.

"Goodnight love" sabi nya at pumikit na. Nag roll eyes lang ako pero sa totoo lang
ay kinikilig ako ng husto.

Ayan na naman yung love-love na yan.

Nagsimula na kong mag blower at nung matapos ako ay tulog na si Thunder. Mukhang
pagod din sya sa trabaho.

Dahan-dahan akong umupo sa kama.

Tinitigan kong maigi ang mukha nya.
Gwapo kahit anong anggulo.

If only Ella didn't exist between us, masaya siguro tayong dalawa.
I kissed him in the forehead.

"Magiging okay din tayo Thunder, babalik din ang lahat sa dati" sabi ko at humiga
na.

I'm definitely captivated by this damn perfect man and I kept on falling inlove
over and over again.

--------
TBC

May part 2! mamaya ko na update hahaha I need your comments!

And by the way for my young readers at hindi open minded, wag nyo ng basihin ang
part 2 nito dahil SPG sya.
Klaro ba? Ayokong ma bash. I don't tolerate rude readers :)

So brace yourself!

Vote and comment.

-Kaye

Chapter 46 Part 2 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Dedicated to: Angelie Amida

Akira's POV

"Ay ate ang ganda mo sobra" sabi ni Wendy. She helped me zip my gown dahil hindi ko
ito abot at nasa likod ito.

"Thank you" sabi ko. "Ikaw na muna ang bahala kay Celestine ah, biglaan kasi ang
lakad namin ng kuya mo" sabi ko.

"Ako pa ba ate? Atsaka hindi naman mahirap alagaan si Celestine" sabi nito. "O sya
ate, tapusin mo na ang retouch mo at baka magalit pa si Kuya Thunder sa tagal mo"
sabi nito. Tumawa naman ako.

Nung maiwan ako mag isa ay sinimulan ko na ang pagpa final touch ng make up ko.

Sobrang biglaan kaya naman itong black dress ko na lang ang sinuot ko.

<img
src="https://img.wattpad.com/8ace816dd06b16d890ca40fa35b72a3bda0b8824/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f676657533141487a5353467858673d3d2d3435313431333138392e313464383
032306165646130653537333837343033383233343631342e6a7067" style='max-width:90%'>

Nang maisuot ko na ang heels ko ay bumaba na ko.

Pababa na ko ng hagdan at nakita kong tumingin sakin si Thunder.

He's looking at me as if I'm the most beautiful woman he had ever seen.

I smiled at him and he smiled back.

"You look stunning" sabi nya.

Hinampas ko naman sya ng mahina.

"Kailan ka pa naging bolero?"

"I'm serious" sabi nya.

"Whatever! Tara na nga, late na tayo. Nakakahiya kay Mr. Tan" sabi ko.

Tumango sya.

Habang bumibiyahe kami ay kinukulit pa din ako ako ni Thunder.

Mabuti naman nung makarating kami sa venue ay marami rami ng tao at hindi na
napansin na late kami.

Lumapit kami kay Mr. Tan at sa asawa nito.

"Dazzling as ever" bungad sakin ni Mr. Tan.

Ngumiti naman ako.

"Happy anniversary po sa inyo" sabi ko.

"Happy anniversary" sabi naman ni Thunder.

"Thank you and thank you for coming" sabi ni Mr. Tan.

"Sya ba yung sinasabi mong asawa ni Thunder, she's beautiful" sabi ni Mrs. Tan
sakin.

"Hindi naman po, masyado lang po itong nadala ng make up" sabi ko.

"Don't believe her, she's really beautiful, kita nyo pinakasalan ko agad" sabi ni
Thunder. Nagtawanan silang tatlo, samantalang pakiramdam ko ay namumula na ang
pisngi ko.

Palihim kong kinurot si Thunder nung magpaalam samin sina Mr. Tan to entertain some
other guests.

"Ouch! What was that for?" tanong nya.

"Pwede ba tigilan mo muna yung kalandian mo, formal party kaya ito" sabi ko.

He chuckled.

"Don't tell me, kinikilig ka kaya ganyan ka kapula?" mapang asar nyang sabi.

Sinamaan ko sya ng tingin.

"Thunder isa! Umayos ka na" sabi ko.

Tumawa sya.

"Oo na, oo na love" sabi nito.

Pwede ba? Pwede bang tigilan nya muna yang love-love na yan dahil pakiramdam ko ay
lalabas ang puso ko.
"Mag restroom lang ako" sabi ko.

"You want me to accompany you?" tanong nya.

"Tse!" sabi ko at naglakad na papunta sa restroom.

Naiihi na talaga ako, peste kasing Thunder to, kung anu ano ang sinasabi! Sa
sobrang kilig naiihi tuloy ako.

Pagkatapos ko sa restroom ay bumalik na ko sa venue.

Marami rami ding tao, may mga politician at artista din. Sa tingin ko around 200
people ang bisita kaya nahihirapan ako ngayon na hanapin si Thunder.

At nung mahanap ko sya ay nanliit ang mata ko. Ang hinayupak pinapaligiran ng mga
babaeng akala mo ay lalamunin sya.

Nakatalikod sya sakin nung makalapit ako.

"So Thunder, what you say? Labas naman tayo some other time" sabi nung isang
babaeng akala mo pinaglihi sa mangga dahil ang haba ng baba.

"Wag na Thunder, tayo na lang, we can go out then to my condo after nitong party"
sabi naman nung isang maputing intsik.

"No, kami ni Thunder ang lalabas" sabi nung isang babaeng mukhang model pero hindi
na sya mukhang model sakin dahil nilalandi nya ang asawa ko.

Hindi na ko nakapag pigil at gumitna na sa kanila. Nasa harapan ako ni Thunder.

"Excuse me ladies, but my husband is off limits. Ang daming lalaki dito sa party,
humanap kayo ng ibang lalandiin" sabi ko.

"Dream on girl, asawa daw sya ni Thunder. Nagpapatawa ata sya" sabi nung intsik.

"Miss, imposibleng magpakasal ang isang Thunder sa isang tulad mo" sabi ni mangga.

"Yep. Compared to me, ako ang pipiliin ni Thunder. Right Thunds?" sabi ni model.

Fvck. Maka Thunds sya akala mo super close sila! Tiningnan ko si Thunder. He
chuckled.
Anong tinatawa tawa nya dyan? Gusto nya bang sapakin ko sya.

Pumunta sya sa gilid ko at hinawakan ang kamay ko.

"Believe it girls, I'm married to her. She's more beautiful and lovely than all of
you" sabi nito.

Ipinulupot nya ang kamay nya sa bewang ko at hinalikan ako sa ulo. Nakita ko namang
nagsi simangot ang mga babae dito at isa isang nag alisan pero wala akong pakielam
dahil pakiramdam ko ang ganda ko dahil sa ginawa ni Thunder.

Hinarap ako ni Thunder sa kanya. I frowned.

"Nawala lang ako saglit, nambabae ka agad" sabi ko.

"Hindi ako ang lumapit. Sila kaya" sabi nito.

"So hindi pwedeng umiwas?"

Tumawa sya.

"Sorry, selosa ka pala talaga" sabi nito.

"Ever since" sagot ko. Nginitian nya ko.

"Let's dance para mawala yang init ng ulo mo" sabi nya at hinila na ko.

Madami dami na ding mga couples ang nagsasayaw.

0ߎForever can never be long enough for me

To feel like I've had long enough with you
Forget the world now, we won't let them see
But there's one thing left to do

Now that the weight has lifted

Love has surely shifted my way

Marry me
Today and every day
Marry me
If I ever get the nerve to say "Hello" in this cafe
Say you will
Mm-hmm
Say you will
Mm-hmm

Nakahilig ako sa dibdib nya at para na kaming nagyayakapan habang sumasayaw.

"I want to marry you again" biglang sabi ni Thunder kaya napatingin ako sa kanya.

"Kinasal na tayo ah" sabi ko.

Together can never be close enough for me

To feel like I am close enough to you
You wear white and I'll wear out the words "I love you"
And you're beautiful

Now that the wait is over

And love has finally shown her my way

"I know, pero I want to marry you in church" sabi nya.

"Bakit naman?" tanong ko.

"I still want to see you walk down the aisle, looking beautiful in your wedding
gown" sabi nya kaya napangiti ako.

Marry me
Today and every day
Marry me
If I ever get the nerve to say "Hello" in this cafe
Say you will
Mm-hmm
Say you will
Mm-hmm

"Totoo?" tanong ko.

Sa totoo lang, pakiramdam ko ay sasabog ang puso ko dahil sa sinasabi ni Thunder.

He don't know how I wanted to hear this from him noon pa and now that I finally
heard it, pakiramdam ko ay sasabog ako sa tuwa.

Promise me
You'll always be
Happy by my side
I promise to
Sing to you
When all the music dies

And marry me
Today and everyday
Marry me
If I ever get the nerve to say "Hello" in this cafe
Say you will
Mm-hmm
Say you will
Mm-hmm

Marry me
Mm-hmm

"Totoong totoo" sabi nya.

Tumingkayad ako at hinalikan sya sa pisngi.

Almost 10pm na kami nakauwi sa bahay.

"Mauna ka ng maligo, magkakape muna ako sa veranda" sabi ko kay Thunder.

Tumango sya, halata mo ang pagod sa mukha nya.

Pumunta akong kusina at nagtimpla ng kape bago umakyat sa kwarto namin at nagtungo
sa veranda.

Kahit naka dress pa ko ay ramdam ko ang lamig ng hangin.

(Author's Notice!
The following scenes is SPG!
So kung may bata at hindi open minded. Chupi! Hanggang dito ka na lang hahaha)

Kasalukuyan akong umiinom ng kape at paubos ko na ito, nakatayo ako sa may railings
ng veranda dahil tinatanaw ko ang kabuuan ng bahay namin ni Thunder.

Muntik ko ng mabitawan ang tasa ng kape ko ng maramdaman kong may yumakap mula sa
likod ko.

"Fvck Thunder! You scared the hell out of me!" sabi ko. He chuckled at isinandal
ang baba nya sa balikat ko.

Kinuha nya din sa kamay ko ang tasa at inilapag ito sa center table dito bago nya
ibinalik ang kamay nya sa pagkakayakap sakin.

Hindi ako makagalaw at nararamdaman ko lang ay ang nagwawalang puso ko.

Naramdaman kong isiniksik ni Thunder ang mukha nya sa leeg ko and fvck I think I'm
frozen.

"You smell good" sabi nito.

I smell good e sya nga tong bagong paligo.

Huminga ako ng malalim dahil I am feeling the same thing na feel ko nung nasa
boracay kami.

Don't lose control Akira. Don't! Baka pagsisihan mo!

Humarap ako sa kanya pero ikinulong nya lang ako sa pagitan ng mga braso nya.
Nagkatitigan kami.

"T-Thunder, a-ano ba?" nauutal kong sabi. Pakiramdam ko ay nauubos ang lakas ko.

He's my very own kryptonite.

Huminga sya ng malalim at tumitig sakin.

"I badly want you Aki" sabi nya.

"T-Thunder"

And before I am able to fight back with all my strength. Thunder closed our gap and
kissed me passionately in the lips.

And because of that kiss, I lost all my remaining sanity. I started kissing him
back until that passionate kiss went deeper and deeper.

Naglalakad na kami papasok sa kwarto at hindi pa rin naghihiwalay ang mga labi
namin.

I let out a moaned when he bit my lower lip.

Fvck this is driving me insane!

He stopped kissing me and looked at me.

"I can't stop now Akira, you're making me want you more" sabi nya.

He kissed me again and then I felt he unzipped my dress at naramdaman ko na lang na

bumagsak ito sa lapag.

If he wants me, he don't know how much I want him more.

Naramdaman kong binuhat nya ko at inilapag sa kama.

"Fvck Thunder!" nasabi ko ng maramdaman kong he bit my neck.

The sensation is making me lose myself.

He removed his shirt, bago ako hinalikan muli at bumaba sa leeg ko.

His kisses are terribly awesome.

Naramdaman kong tinanggal nya ang bra ko. Hindi ko agad natakpan ang dibdib ko
because he started sucking on it already.

At halos mapasigaw ako dahil sa sarap na dala nun.

"Sssshh love, magigising si Celestine" sabi nya at tumawa.

"Sht" sabi ko. I forgot na katabing kwarto lang pala namin ang anak ko.

I managed na hinaan ang pag moan ko even when Thunder removed the last piece of
cloth I am wearing. He went between my thighs and play with my weakness. Napapa
arko ang katawan ko dahil pakiramdam ko ay may gusto ng lumabas sakin..

"Fvck Thunder. I want you! I want you!" sabi ko. Umakyat sya sakin at hinalikan
ako.

"Coming love" sabi nya.

At hindi pa lumipas ang isang minuto ay naramdaman ko na sya sa pagitan ko.

Impit na napasigaw ako ng pumasok sya. Masakit, it's like the first time!
Gosh! It's been 5 years since we've done that. What can I expect?

His rhythm was slow at first as if letting me adjust.

"Faster" I said.

And then he went wild. The thudding went fast and fast, hanggang sa parehas na
kaming nagmo moan because of the pleasure we are receiving in what we are doing.

Naramdaman ko na parang may kung anong sasabog sa loob ko at hindi ko mapigilang

magpabaling baling ang ulo ko.

"I'm almost there love" sabi nya.

"Thunder!" sigaw ko.

And then I felt it, I reached my climax. We both reached it.

Humiga sya sa tabi ko and looked at me intently. Hinatak ko naman ang kumot para
mabalot ang hubad kong katawan.

"Your 10x hotter when you're sweating and 100x hotter when you moan or you mention
my name while having s-"

Hindi nya natuloy ang sinasabi nya dahil tinakpan ko ang bibig nya.

"Ssshh! Tama na, matutulog na ko!" sabi ko at akmang tatayo na para magbihis kaso
hinila nya ko kaya napahiga ako ulit.

Inihiga nya ko sa chest nya at dahil dito ay ramdam na ramdam ko ang built ng
katawan nya.

Iniyakap nya naman ang isa sa mga braso nya sakin.

"Thank you Aki" sabi nya at hinalikan ako sa ulo. "I love you love, go to sleep"
sabi nito.

Ipinikit ko na ang aking mga mata.

I just gave myself AGAIN to him.

Ang ipinangangamba ko na lang ay hindi sana matulad ito ng dati, na pag gising ko
ay wala na sya at iba na naman ang trato nya.

I love him and I want us to start again. Sasabihin ko na lang sa kanya bukas kapag
nagkausap na kami.

Dahil na din siguro sa pagod dala nung party at sa nangyari samin ay hinatak na ko
ng antok.

I fell asleep in the arms of the man I love.

----------
TBC

Ayun kung lame para sa inyo ang scene haha e di sorry! Sorry for the late update
ngayon lang natulog ang baby ko!

I dedicate this to Angelie because nahulaan nya ang birthday ko haha! Aside from
that talagang hinihintay nya ang update ko xD

If you want a dedication. Feel free to message me! By the way sinong mga taga
Caloocan at Bulacan dito?

Whatchasay?
Forever na itu?

Vote and Comment!

I assure you na magugustuhan nyo next chap!

- Kaye

Chapter 47 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Gina, pakilipat naman yung appointment ni Mrs. Garcia sakin ng Wednesday. Hindi ko
na talaga kaya ang pagod" sabi ko.

"Sige ma'am ako na pong bahala, gusto nyo na po bang umuwi?" tanong sakin nito.

"May tatapusin lang akong report tas uuwi na din ako, gusto ko ng humiga sa kama"
sabi ko.
Magse 7 pm na pero tambak pa din ang papeles sa table to.

Almost 1 week na kaming ganito. Parehas kaming sobrang busy ni Thunder kaya hindi
na namin nagagawang makapag usap after nung nangyari samin.

Minsan late syang umuuwi at maabutan nya na tulog na ko, minsan naman ako ang late
at sya naman ang tulog. Sa umaga naman, parehas kaming nagmamadaling pumasok.

Nagka problema kasi sa expansion ng branch ng S&M sa Korea and since kami ang
namamahala doon kaya inaasikaso naming pilit.

Kagabi umalis si Thunder papuntang Korea. One stop flight lang naman yun kaya 6
hours lang ang biyahe nya dahil private jet ang gamit nya.

I received a phone call from Thunder kaninang lunch at sinabi nyang pauwi na sya
since naayos nya na ang problema sa branch sa Korea. Thankfully mababawasan na ang
load of work. Expected arrival nya ay 7:30 pm sa airlines dahil hindi na sya
sumakay sa private jet namin dahil missing in action ang piloto namin at since
gusto nya na din umuwi ay nag book na lang sya ng flight sa airlines doon. Ma said
magluluto ako and then mag usap kami.

I guess he really wants us to talk kaya kahit labag sa loob nyang sumakay sa hindi
naman nya eroplano ay sumakay na sya rito para makauwi.

One week lang kaming naging busy pero miss na miss ko na agad sya.

I want to tell him that I am ready na maging maayos na ulit ang lahat. Nasira na
kami noon, hahayaan ko pa bang masira kami ngayon.

Kahit marami pa kong gagawiin ay nagpasya na kong umuwi kailangan ko na ring

makapagluto.

Nung makauwi ako ay sinalubong agad ako ng stress reliever ko.

"Mommy!" bati sakin ni Celestine.

Binuhat ko sya at agad agad na pinugpog ng halik.

"How's my baby?" tanong ko.

"I'm fine mommy! Mommy, kabisado ko na ang flag at capital city ng iba't ibang
country" masiglang sabi nito.
"Really. So anong capital ng Spain?" tanong ko habang karga ko sya at naglakad
papuntang kusina.

"Madrid" bibong sagot nito.

"How about Belgium?"

"City of Brussels"

"Wow. Last na kapag tama ito, sasabihin ko sa daddy mo na i enroll ka na sa nursery

next year" sabi ko.

Nag lit up ang mukha nya. Gustong gusto nya kasing mag aral na.

"Really mommy. Pinky swear?" tanong nya at iniharap sakin ang hinliliit nya.
Kinabit ko naman doon ang hinliliit ko para mag pinky swear kami.

"Pinky swear. So anong capital ng Netherlands?" tanong ko. Ngumiti sya sakin at
proud na sumagot.

"Amsterdam"

"Wow! Ang galing ng baby ko! I'll tell your daddy about it. Sino nagturo sayo?"
tanong ko.

"It's Yaya Wendy and Lola Minda" masayang sabi nito.

"Wow. Good girl. Nag dinner ka na?" tanong ko.

"Yes mommy, nag order na lang kami. I couldn't wait for you mommy because I got
hungry in all what I've learned today" sabi nya.

Inupo ko sya sa kitchen counter. I touched her face.

"Sorry kung busy si mommy at daddy lately ah" sabi ko.

Ngumiti lang sya sakin.

"It's okay mommy, alam ko namang para sakin yang ginagawa nyo. I understand" sabi
nya.

"Whoa my baby is like a grown up already" sabi ko at tumawa.

Tumawa din sya pero maya maya ay humikab na.

"Inaantok ka na?" tanong ko.

Tumango sya.

"I never knew learning could be this tiring mommy but it's worth it"

Humikab ulit sya.

"Is daddy coming home today?" tanong nya.

"Yes baby" sabi ko kay Celestine.

"I think I will just see him in the morning. I'm too sleepy mommy" sabi nya.

"Sige baby, sleep ka na. Wendy!" tawag ko sa yaya nya.

Agad namang pumasok ito sa kusina.

"Yes ate?" sabi nito ng nakangiti.

"Paki ayusan na si Celestine at inaantok na daw" sabi ko.

"Sige ate, ako ng bahala" sabi nito.

Yumakap sakin si Celestine at hinalikan ako sa pisngi ng dalawang beses.

"Mommy, my other kiss is for daddy just give it to him okay?" sabi nito.

"Oo" sabi ko at tumawa.

"Ibigay mo daw ate ah" pang aasar ni Wendy kaya pinanlakihan ko sya ng mata, tumawa
lang ang huli at binuhat na ang anak ko.

"Goodnight baby, I love you" sabi ko.

"I love you too mommy" she said in a sleepy tone.

Nung maiwan ako mag isa sa kusina ay nagsimula na kong magluto. Nag adobo na lang
ako dahil yun ang mabilis lutuin.

Alas otso na nung matapos ako sa pagluluto.

Siguro ay nag land na ang eroplano na sinasakyan nya. Maliligo nga lang ako ng
mabilisan.

Binilisan ko talaga ang paliligo ko dahil ayokong dumating si Thunder na nasa banyo
pa ako.

At yes! 30 minutes lang ang paliligo ko. Nagsuot na lang ako ng long sleeves dahil
malamig, dahil tag ulan na din.

Narinig ko ang sunud sunod na pag doorbell kaya nagmamadali akong bumaba.

Nakita kong papalapit na sa maindoor si Yaya Minda kaya inunahan ko na sya.

"Ako na yaya, si Thunder yan" sabi ko.

"Sige, magtutulog na ko" sabi nito sakin kaya nginitian ko sya.

9:30 pm na pala agad.

Lumakad ako papuntang main door at nakangiting binuksan yun.

"You're late!" sabi ko dahil akala ko si Thunder ang mapapagbuksan ko.

Ngunit si Cloud ang nasa harap ko.

He looked terrified.

"Aki" pagtawag nya sakin.

Nginitian ko sya.

"Uy Cloud napadalawa ka! Tulog na si Celestine atsaka hindi pa dumadating yung kaya
mong praning" sabi ko.

Dumadalaw din si Cloud minsan dito sa bahay pero dahil kay Celestine, madalas pa
rin nya kasi itong ipinapasyal at minsan pinupuntahan nya din si Thunder for
business matter or para buwisitin lang.
"Aki, hindi sila ang ipinunta ko dito. Ikaw" sabi nya sakin.

"Teka? Bakit parang wala ka sa sarili mo? Okay ka lang ba? Ano bang sadya mo? Gusto
mo bang pumasok muna sa loob?" tanong ko.

Umiling sya.

"Kailangan mong sumama sakin Aki" sabi nito.

"Saan? Late na atsaka pauwi na si Thunder baka hanapin ako nun" sabi ko.

"We need to go Aki!" sigaw nya kaya nagulat ako. "Nag crash ang eroplanong
sinasakyan ni Kuya!"

Pakiramdam ko ay nabingi ako.

Imposible.
Yung kabang nararamdaman ko sobra sobra.

"A-ano bang sinasabi mo? Uuwi yun!" sabi ko.

"Don't you watch news? Wala ka bang na receive na phone call? The plane crashed in
the nearby ocean. Kailangan nating pumunta doon, cause we don't know kung isa ba
sya sa mga nakaligtas, nawawala o namatay" sabi nya.

"No! That's impossible!" sigaw ko.

Ngayon ko lang naalala na naiwan ko pala ang cellphone ko sa opisina dahil sa

kamamadali kong umuwi.

Hindi ko napansin na nagbagsakan na pala ang luha ko. Iyak na ko ng iyak.

"Aki, get a hold of yourself. Mag focus ka" sabi ni Cloud.

Tumango ako kahit na nahihirapan na kong intindihin ang sitwasyon.

"Tara na" sabi nya at inakay na ko papuntang sasakyan nya.

This is a nightmare.
Please lord, Iligtas nyo sya.
I need him.
I haven't told him how much I still love him.
I kept pushing him away, ngayon pa lang namin maaayos ang lahat.
Why do this need to happen?
----------
TBC

OMG! What happened to Thunder?

Please do wait for my next update.
Sinasadya ko talagang bitinin kayo haha sorry!
I need your comment and reactions

So vote and comment para sa next chap!

- Kaye

Chapter 48 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Bago ako bumaba ng sasakyan ni Cloud ay kinalma ko muna ang sarili ko.

Okay lang si Thunder. Okay lang sya. Nasa hospital sya at nagpapagamot lang. Yun
ang paulit ulit kong sinasabiւ iyon sa isip ko para tumigil ang pag iyak ko.

Binuksan na ni Cloud ang pintuan ng kotse.

"Let's go Aki, tara na we have to check if he's here" sabi ni Cloud sakin.

Tumango ako at lumabas na ng sasakyan.

Sa labas pa lang ng hospital ay nagkakagulo na ang mga tao at mga reporters.

Nakita ko si Shannon na ini interview. Sya ang unang nakarating dito samin dahil
inutos ko sa kanya na ipadala ang mga guards ni Thunder para maiwasan ang
pagkakagulo ng mga tao.

Nakita kong hirap na hirap ang mga bodyguards ni Thunder dahil sa dami ng
reporters.

"Are you the secretary of Mr. Montenegro? Anong sitwasyos sa loob? Nandoon ba sya
sa mga survivor?" tanong ng isang reporter.

Nakita kong napatingin sakin si Shannon.

"Ma'am Akira" tawag sakin nito. Sinenyasan nya ang mga bodyguards na tulungan
kaming makadaan.

Nabaling ang atensyon ng media samin ni Cloud.

"Sino ho sya?" tanong ng media kay Shannon.

"Sya po ang asawa ni sir" sabi ni Shannon.

Tsk. Bakit sinabi nya pa? Nagpuntahan samin ang mga media.

"Kayo po ba ang misis ni Thunder?"

"Bakit ngayon lang po kayo lumabas?"

"We didn't know that Mr. Montenegro is married. What's the reason for hiding the
marriage?"

"Hindi po ba kayo si Ms. Akira Sapphire Santos the CEO ng ----

"Shut up all of you!" hindi ko na napigilan ang sarili ko at sumigaw na. Bumaling
ako sa security namin. "Take them all away, nakakaabala sila! Hindi oras para
makipag chismisan ngayon!"

Pakiramdam ko ay ang init ng ulo ko. I am supposed to be in the hospital already

pero dahil sa pagharang nila ay nandito pa din kami ngayon.

"Chill Akira, I'm sure kuya's okay" sabi ni Cloud.

Hinarang na ng mga security ang mga reporter kaya nakapasok na kami.

Pagpasok pa lang ng hospital ay ang dami ng pasyente.

"Ilan ang pasahero nung sinakyan ni Thunder?" tanong ko kay Cloud.

Palinga linga ako para hanapin si Thunder.

"Around 120 passengers Aki"

Lumapit ako sa nursing station. May mga nurse doon at ilan pang rescuer.
"Excuse me. I'm Mrs. Akira Montenegro. Can I know where's my husband? Anong room
nya? He's name is Thunder Rein Montenegro" tanong ko.

Tumango ang nurse at tila may tinitingnan sa mga papel na hawak nya.

Yung kabog ng dibdib ko ay palakas ng palakas.

"Ma'am wala pong Thunder sa listahan ng dumating na mga survivor. Sila na lang po
ang kausapin nyo" turo nya sa mga rescuer kaya lumapit kami doon.

"Excuse me, may balita na ba tungkol kay Thunder Montenegro? Sa ibang hospital ba
sya dinala?" tanong ni Cloud.

Tumayo yung isang rescuer at lumapit samin.

"Out of 120 passengers 90 pa lang ang nakukuha naming survivors. 18 katao na ang
patay. The remaining 12 people ay still missing at kasama doon si Mr. Montenegro.
Sorry to say this pero kung hindi sila makikita ngayon hanggang bukas ng umaga,
they are good as dead" sabi nito.

Napatumba ako sa isa mga upuan dahil nawalan ako ng lakas. Agad namang lumapit
sakin si Cloud.

"Cloud, si Thunder" nag uunahan ng pumatak ang luha ko.

"Tahan na Aki, mahahanap natin sya. Uuwi sya" sabi nito.

Tumayo si Cloud at hinarap muli ang rescuer habang patuloy lang ako sa pag iyak.

Hindi ko kayang wala si Thunder.

Anong sasabihin ko kay Celestine?
Anong gagawin ko kapag wala na talaga sya?
Just the thought of it ay parang dinudurog ang puso ko.

"Wag mong sabihin na ang mga nawawala ay good as dead kaya nga kayo nandito diba?
To rescue them. Kung pera lang din naman ang problema nyo, equipment etc. Our
family will foot the bill" galit na sabi ni Cloud. Hinawakan nya sa damit yung
rescuer. "Don't give up until you find my brother. Find him!" atsaka nya binitawan
ang damit nito.

Nag-usap pa silang dalawa pero para na kong nabibingi dahil puro negative thoughts
na ang pumapasok sa isip ko. Nabalik lang ako sa realidad ng inakay ako patayo ni
Cloud.

"Iuuwi na kita Aki" umiling ako.

"Ayoko, dito na lang ako Cloud baka biglang dumating si Thunder" sabi ko.

Gusto ko ako ang una nyang makita.

I want to hug him tightly.

"Aki, hindi maganda para sayo na nandito ka. Tara na. Iuuwi na kita. Tatawagan
naman nila tayo kapag may balita na kay Thunder" sabi ni Cloud sakin pero muli
akong umiling.

"Wag, ayokong umuwi dahil kapag nakita nila na ganito ako, they will question me at
baka hindi ko mapigilan ang sarili ko. Baka mag break down ako and I can't afford
to let Celestine see me like that and to know about what happened to his dad" sabi
ko na patuloy na umiiyak.

"Okay, doon ka na muna sa bahay namin. Mas mapapakalma ka ni mama" sabi nito kaya
tumango na lang ako.

Inaalalayan pa rin ako ni Cloud hanggang makasakay kami ng kotse dahil pakiramdam
ko ay na drain ang energy ko dahil sa balita.

Buong biyahe ay umiiyak ako pero pakiramdam ko ay naubos na ata ang luha ko kaya
kahit nung malapit na kami ni Cloud sa bahay nila ay nakatulala lang ako.

Wala sa sarili akong lumabas sa sasakyan at pumasok sa loob.

Kinakausap ako ni Cloud pero hindi ko maintindihan ang sinasabi nya.

Pagpasok namin sa sala ay bumungad sakin ang umiiyak na si Tita Sunshine, pilit din
syang inaalo ni Tito Saros.

Nung makita nya ko ay nagpunas sya ng luha at tumayo para lapitan ako.

"Aki, anong balita? Nasa ospital ba si Thunder? Dali at samahan nyo ko at

pupuntahan ko syaa" sabi nito.

Hindi ko alam pero nakatitig lang ako kay Tita Sunshine at hindi makapagsalita.

"Ma, pagpahingahin muna natin si Akira. Wala si kuya doon sa hospital, nawawala pa
din sya pero gagawin lahat ng rescuer para mahanap sya. Okay lang si kuya kaya wag
kang mabahala" sabi ni Cloud sa mama nya.

Tumango naman si Tita Sunshine, lumapit samin si Tito Saros at tinapik ang balikat
ko.
"Akira be strong hija, uuwi din iyong anak ko, nakaya nya ngang mabuhay sa lumubog
na barko" sabi ni Tito Saros trying to cheer me up pero pakiramdam ko ay namanhid
ako.

I tried my best to smile.

"Doon lang muna po ako sa couch" sabi ko at naupo na doon.

Nag ring ang telepono sa bahay nila kaya dali-daling tumakbo doon si Tita Sunshine.

Kumakabog ang dibdib ko dahil ang inaasam ko na sana yung tawag na yun ay tungkol
kay Thunder na okay ito at uuwi na.

Pero hindi, isa lang palang kamag anak na nakiki kamusta kay Thunder.

Akala ko naubos na ang luha ko pero ito at naiiyak na naman ako.

I don't want to lose hope. Ayoko! Pero natatakot ako sa posibleng mangyari. Hindi
ko ata kakayanin kapag nawala sya baka mawala ako sa sarili ko.

I regret not saying how much I love him. I regret not saying sorry for the time I
pushed him away. I regret not coming home earlier. I regret the 5 years I left him.

Tumutulo na pala ang luha ko at napansin ko lang yun ng pinunasan na iyon ni Cloud.

"Cloud, pano? Pano kung -" hindi natuloy ang sinasabi ko.

"Ssshh. Don't think too much Aki, baka mamaya anong maging epekto sayo nyan. He'll
be okay" sabi nito.

Gustong gusto kong maniwala sa sinasabi ni Cloud pero hanggat hindi ko nakikita at
nahahawakan si Thunder ng buhay ay parang mawawala na ko sa sarili ko anytime.

What if the last time that I will receive a kiss from him is nung last night pa and
yet I didn't kiss him back.

I'm such a fool, masyado akong nagpapakain sa takot ko.

Hindi ko alam kung ilang oras na kong nakaupo doon. Nakatungtong sa couch ang
dalawa kong paa at nakatiklop yun habang naka dukdok ang ulo ko sa mga tuhod ko.

I even remember na sinasabi sakin ni Tita Sunshine na magpahinga na muna para may
maging lakas ako but I refused.
Ilang oras pa ko sa ganoong posisyon, paulit ulit din ang pag iyak ko at nung
matulala ako sa bintana ay napansin kong pasikat na pala ang araw.

Almost 12 hours na syang nawawala pero wala pa ring tawag mula sa rescuer.

Thunder nasaan ka ba?

Ilang oras pa ang lumipas at tumabi sakin si Cloud.

"Aki, 10 am na gusto mo man lang bang mag breakfast?" nag aalalang tanong sakin
nito pero umiling ako. "Aki, don't be like that, kung gaano katagal na nawawala si
kuya, ganon ka na din katagal hindi kumakain"

"Why? Sa tingin mo ba kumain na ang kuya mo kung nasaan man sya. Cloud pumunta na
lang tayo dun sa mismong pinagbagsakan ng eroplano" sabi ko.

"Hays Akira, hindi tayo pwede don. Kumain ka na muna. Ako ang mamamatay kapag
bumalik si kuya at nalaman nyang pinabayaan kitang walang tulog at kain" sabi nito.

"How sure are you na babalik sya?" sabi ko.

I bit my lip. Namumuo na naman ang luha sa mga mata ko. Kinakain na ko ng mga
negativity thoughts ko habang tumatagal ang oras at wala pang balita kay Thunder.

"Ayan na nga ba ang sinasabi ko dapat magpahinga ka na muna, kung anu ano na ang
pumapasok sa isip mo"

"Ayoko. Just leave me alone Cloud" sabi ko.

"Hays" sabi nya at narinig kong nagri ring ang cellphone nya. Sinagot nya to.

"Yes this is Cloud Hermosa, ako ang kapatid nya"

"Totoo?"

"Saang ospital? Pupunta na agad kami" sabi nito bago binaba ang tawag.

Tiningnan nya ko ng nakangiti, palakas ng palakas ang kabog ng dibdib ko.

"Anong balita anak? May balita na ba kay Skyler?" tanong ni Tita Sunshine.

"Natagpuan na daw si kuya pero unconcious sya nung dinala sa hospital" sabi ni
Cloud kaya napatayo ako.

"Tara na, puntahan na natin sya please" sabi ko.

Tumango naman sila at maya maya lang ay lulan na kami ng sasakyan ni Cloud.

Panay ang pagdarasal ko na sana okay si Thunder, na sana tamang tao talaga ang
nakuha nila at pupuntahan namin.

Nung makarating kami sa ospital ay ipinagtanong agad namin sa nurse station kung
nasaan si Thunder.

He is in the private room.

Pagpasok namin ay nagsimula ng mamuo ang luha ko. Thunder is seating there. Gising
sya ngunit may benda ang ulo, kasalukuyan syang chini check up ng doktor.

Nung lumabas ang doktor at mga nurse ay lumapit na kami sa kanya.

He gave as a weird look.

"Sino kayo?" naguguluhang tanong nya.

Pakiramdam ko ay na froze ako sa kinatatayuan ko dahil sa tanong nya.

"Seriously kuya, hindi mo kami kilala?" tanong ni Cloud. Umiling si Thunder.

"Sino ba kayo?" tanong nito ulit.

"Hijo, kami to. Magulang mo kami" sabi ni tita at sabay turo kay Tito Saros at
sarili nya. "Sya naman ang nakababata mong kapatid" turo nya kay Cloud. "At sya
naman ang asawa mo, si Akira" tinuro ako ni Tita Sunshine.

"Sorry, hindi ko kayo kilala at imposibleng magka asawa ako" sabi ni Thunder in a
cold tone.

"Wait lang, pupuntahan ko lang ang doktor ni Kuya baka mamaya nagka amnesia sya
dahil sa aksidente" sabi ni Cloud at lumabas ng hospital room.
I remained standing there, nanginginig na ko at nanlalabo na ang paningin ko dahil
maiiyak na ko.

"Don't you remember anything son?" tanong ni Tito Saros.

"I don't know you all" sabi nito kaya hindi na ko na nakapagpigil at lumapit na ko
sa kanya.

Halatang nagulat sya dahil umupo ako sa kama nya, sa tapat nya.

Tumulo na ang luha ko.

"Hindi mo ba talaga ako naaalala? Ako to si Akira, we're married for 8 years now,
may anak tayo. Ano ba Thunder? Kakalimutan mo lang ba yun?" umiiyak kong sabi.

Blangko lang syang nakatitig sakin.

"Kung alam ko lang na magka crash ang eroplano na sasakyan mo e di sana pinilit na
lang kitang hintayin yung piloto ng private jet mo, e di sana hindi mo ko
nakalimutan. We're supposed to have dinner last night. I was supposed to tell you,
that I am giving us the chance to start again" iyak lang ako ng iyak.

"I was not able to tell you how much I still love you, hindi nagbago yun, hindi
nabawasan. I even loved you more but how come you forgot about me, about us"

Hinampas hampas ko ang chest nya.

"Why?! Why did you forget about me?!" umiiyak ko pa ding sabi.

Napatingin ako sa kanya ng hawakan nya ang dalawang kamay ko na humahampas sa

dibdib nya.

"How can I forget about my lovely wife" sabi nito at ngumiti.

"Naaalala mo na ko?" tanong ko.

Tumawa sya.

"I was just joking, hindi naman ako nagka amnesia" sabi nito habang tumatawa.

So joke lang pala yun. Grabe na ang iyak ko. Pinunasan ko ang luha ko at
pinaghahampas sya ng malakas.

"Ouch! Ouch! Akira masakit! Mama, pigilan mo nga tong si Aki, binubugbog ako!" sabi
nito, na nagpapahingi pa ng saklolo kay Tita Sunshine.

Tumawa lang si Tita Sunshine.

"Hay naku, sige lang Akira bugbugin mo yang lalaking yan, pati ako pinakaba ng
husto" sabi ni Tita Sunshine.

"Manang mana ka talaga sakin nak, pilyong pilyo" sabi ni Tito Saros at nagtawanan
pa sila kaya kinurot ko si Thunder.

"Pasaway ka sobra! Hindi ako nakatulog dahil sa sobrang pag aalala tapos
nagmamadali kaming pumunta dito, akala ko talaga may amnesia ka!" galit kong sabi.

Hinawakan nya ang kamay ko at kinulong ako sa mga braso nya.

"Sorry, I'm just kidding" sabi nito at tiningnan ako sa mukha. "At least I know
what you feel towards me. I love you too love" sabi nito at hinalikan ako sa ulo.

Magsasalita pa sana ako kaso biglang bumukas ang pinto at pumasok ang humahangos na
si Cloud.

"Wala naman daw problema sa ulo ni kuya, slight injury lang daw pero walang
amnesia" sabi nito. Nagtawanan naman kaming lahat dahil late sya sa balita.

Kumaway sa kanya si Thunder at nginitian ito.

"Hi bro" mapang asar na sabi ni Thunder.

"Nakakaalala ka?" tanong nito.

"Nakakaalala naman talaga tong loko lokong to! Nagjo joke lang sya" sabi ko.

"What?!" asar na tiningnan ni Cloud si Thunder na tumatawa. "Iwan nyo muna kaya
kami at bubugbugin ko muna to hanggang mawalan talaga ng alaala" sabi ni Cloud.

"Wag, masakit pa ang katawan ko because of that stupid plane crush" sabi ni
Thunder.

Kinurot ko ulit sya.

"Humanda ka talaga sa akin kapag nakalabas ka dito" sabi ko.

He chuckled at lumapit sa tenga ko.

"I think may mali sa sinabi mo" bulong nya.

Kumunot naman ang noo ko.

"Ano naman?"

"Hindi ba dapat ikaw ang patay sakin kapag nakalabas ako dito?" sabi nya at pilyong
ngumiti sakin.

Pakiramdam ko ay nag akyatan ang dugo sa mukha ko. Hinampas ko ulit sya.

Why is he like this?

Why does he kept making my heart flutter.
I'm crazy in love with these guy at wala na kong pakielam kung patay ako sa kanya
kapag nakalabas sya dito sa hospital.
All I want is to be with him.
Forever.

-------
TBC

Hi! So base doon sa AN ko kanina kung saan kayo nag comment kung book 2 ba o side
story. Ang nanalo is book 2 ni Thundekira. Almost 80% sya.

BUT

As the author, choice ko po na gawin muna ang side story ni Cloud.

Bakit?

Because ang pangit naman kung sa book 2 ay may struggle ulit ang Thundekira at
magha happy ending ulit sila yet si papa cloud natin ay wala pang ka forever. Ang
unfair naman diba? So I decided na hanapan muna ng leading lady ang ating second
lead.

Ayun! I hope you respect that. Hindi ko sinasabi na hindi na ko gagawa ng book 2
pero baka after pa ng side story ni Ulap. Let him find his own happy ending haha.

Salamat!
So whatchasay about this chapter?
Asar ba si kulog hahaha.

Comment and vote for next chap!

- Kaye

AUTHOR'S NOTE [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

You need to answer this.

A. Do you want a book 2 for MPMH na umiikot pa din kay Thunder at Akira

Or

B. You want a side story for Cloud.

Sagot agad hahaha.

Importante to! XD

I need your feedback.

Thanks

I need comment in here rather than votes. But votes will be highly appreciated!

Edited:

I made the choice and I'm making Cloud's side story. My reason is in the author's
note of chapter 48

- Kaye

Chapter 49 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Pagpasok ko pa lang sa bahay dahil kakauwi ko lang galing opisina ay sumalampak ako
sa couch.

I felt tired dahil pinilit kong tapusin na ang mga trabaho ko so that Thunder,
Celestine and I can go out tomorrow. Aabsent talaga ako at pipilitin ko na lang na
umabsent si Thunder bukas.

"Wendy, ang kuya mo nasa kwarto na ba?" tanong ko kay Wendy ng dumaan ito sa
harapan ko.

Tulog na si Celestine dahil 10pm na din ako nakauwi.

"Ay ate, wala pa po" sabi nito. "Ate, akyat na ko, matutulog na din ako"

"Sige" sagot ko.

Late na kong umuwi pero mas late pa din sya. Ilang araw na syang ganito. Isang
buwan na ang lumipas matapos ang aksidente nya. Naging maayos naman kami. Mas
masaya unlike 5 years ago. But lately ginagabi ng uwi si Thunder at ang aga naman
kung umalis. Kinukutuban ako sa hindi ko malamang dahilan.

Ano ka ba Akira? Don't think like that! Thunder loves you! You should trust him.

Huminga ako ng malalim para mawala ang mga bagay bagay na gumugulo sa isip ko.

But I can't stop thinking fvck!

I need to talk to Thunder about this. Kung trabaho ang dahilan kung bakit halos
mawalan na sya ng oras sa aming asawa at anak nya, well then he needs to tell me,
baka matulungan ko sya.

Dahil sa iritable kong pakiramdam ay nag decide na lang ako na maligo na.

Nagbabad ako sa bathtub ng halos isang oras para mawala ang pagka asar ko.

Pero mas nadagdagan ang inis ko ng lumabas ako sa banyo ay wala pa din ang hudyo.

11 pm na pero wala pa din ang magaling kong mister.

Padabog akong umupo sa vanity table ko. Humanda talaga sakin yun pag umuwi sya.
Grabe namang work load yan at inaabot sya ng ganitong oras.

Past 12 na ata nung makaramdam ako ng antok at wala pa rin si Thunder. Nagpasya na
kong matulog.

Around 2 am nung maramdaman kong may humalik sakin. I know it's Thunder pero kahit
gusto ko syang awayin at tanungin ay tinangay na ulit ako ng antok.
Kinaumagahan nung magising ako ay agad kong hinanap si Thunder pero wala na sya
tabi ko.
Gosh he's frustrating me!
Late na syang umuwi, and yet ang aga nyang pumasok?
I don't want to doubt him pero sa mga kinikilos at ginagawa nya ay nag iisip ako ng
kung anu ano.

Pagkatapos ko maligo at makapagbihis ay kinuha ko ang cellphone ko. Matawagan nga

ito at sasabihin kong umuwi na.

Pero nakakailang tawag na ko ay wala namang sumasagot. What the hell? Hindi naman
sya mahilig mag silent ng phone kaya dapat ay sinasagot nya ito.

Bahala na nga! Pupuntahan ko na lang sya sa opisina nya.

Nagpalit ako ng damit at nag ayos

Hindi ko alam pero parang kinakabahan ako at atat na atat akong pumunta ng opisina
nya.

Mabilis akong nag drive papuntang opisina nya. Yayain ko na din syang mag lunch sa
labas bago umuwi.

Pinark ko ang kotse ko at pumasok na sa loob ng building ni Thunder.

Umakyat agad ako sa floor nya, hindi ko na binati si Shannon na halatang nagulat sa
pagdating ko. Nginitian ko na lang sya at pumasok ng diretso sa loob ng opisina ni
Thunder.

Pero laking gulat ko ng madatnan kong walang tao sa loob. Where is he? Napatingin
ako sa table nya at nakitang nakalapag doon ang cellphone nya. Why would he leave
his phone in here? Nagsimula na akong kabahan.

Lumabas ako ng opisina nya at pumunta sa table ni Shannon.

Taas kilay ko syang tinanong dahil nagsisimula ng mag init ang ulo ko.

"Nasaan si Thunder?" tanong ko.

Hindi agad sya nakapagsalita at tumingin muna sa baba. "Shannon, I'm asking you
kung ayaw mong hugutin ko yang dila mo. Nasaan ang magaling mong boss?"

Hindi naman talaga ako mataray pero dumadating sa point na sa sobrang inis at galit
ay hindi ko na napipigilan ang sarili ko.

"M-ma'am Aki" sabi nya at nauutal sya. For heaven's sake! Is she hiding, no are
they hiding something from me?

"Alam ko ang pangalan ko, so tell me, dahil paulit ulit na tayo, nasaan si Thunder
when I thought he's busy working here and yet he's nowhere to be found in his
office" sabi ko.

"Nasa restaurant po ma'am sa tawid" sabi nito.

Hindi na ko sumagot at mabilis na naglakad at sumakay sa elevator.

Ang aga naman ata ng lunch out nya, hindi man lang nya ko hinintay.
Ito namang si Shannon tinatanong ko lang kung nasaan ang boss nya, hindi pa agad
masabi, kumakain lang pala.

Pagbaba ko sa lobby ay lumabas agad ako. Fvck! Saglit lang ako sa taas tapos ang
lakas na agad ng ulan?

Bahala na nga! Mabilis na lang akong tatawid.

Sumugod na ko sa ulan at hindi pa ko nakakatawid pero napahinto na agad ako.

Nagsimulang mag unahan ang luha ko sa pagbagsak. I was frozen

<img
src="https://img.wattpad.com/f97274d6cdf9586b5cd04a46ae7a38e3e05f4490/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f3568384b6a4a70564a4c504f76673d3d2d3435323431313235342e313464383
962633035666639353132613131373039303839353937372e676966" style='max-width:90%'>

What's this?
Tama ba ang nakikita ko.

Si Thunder, kasama nya si Ella. They are so sweet and happy together.
Mas dinurog ang puso ko nung maghalikan sila.

Hindi ko na kaya, hindi ko kayang makita. Hindi ko kayang tanggapin na nangyayari

to. Hindi ko kayang tanggapin na niloloko nya lang ako.

Tumakbo ako hanggang sa makarating ako sa kotse ko, mabilis ko iyong minaneho.

I was so happy believing it was all real, and yet Thunder shuttered my world again.
Akala ko ba mahal nya ko? Akala ko ba totoo na ang lahat? Bakit? Bakit magkasama
sila? Sila pa rin ba at pinaglalaruan lang nila ako all this time?

Damn! it's breaking me apart.

Iyak ako ng iyak habang nagmamaneho.

Why? Why do I deserve to be cheated on over and over again? Mali ba talagang
binigyan ko sya ng pagkakataon? Mali ba talagang minahal ko sya?

Umpisa pa lang naman alam ko na, na hindi nya ko mahal. Hindi ko maintindihan sa
sarili ko kung bakit pinaabot ko pa sa puntong to.

Ang tanga tanga ko!

That damn perfect man is also the damn perfect key to ruin my life.

At ang sakit sakit

Sobrang sakit!
Parang pinapatay ako sa sakit.

Kaya pala lagi syang late umuwi, kaya pala maaga syang umaalis at kaya pala hindi
nya sinasagot ang tawag ko because he's with the woman he really loves.

Ang galing nyang umarte. Ang galing galing nya! Napaniwala nya ko at nagpakatanga
na naman ako sa kanya.

Pinark ko ang kotse ko sa tapat ng bahay. I'm soaking wet but who cares?

Pinunasan ko ang luha ko at bumaba ng sasakyan.

Mabilis akong pumasok ng bahay at nag diretso sa kwarto namin ng lecheng lalaking
yun.

Agad agad akong nag impake ng damit ko, sinunod ko naman ang kwarto ni Celestine,
nag pack ako ng mga damit nya at bumaba na.

Naabutan kong nanonood ng cartoon ang anak ko.

"Celestine, let's go" sabi ko. Napatingin naman sakin si Yaya Minda at Wendy.

Binuhat ko si Celestine kahit pa nabibigatan na ko sa dala ko.

"Where are we going mommy?" tanong nito sakin.

"Oo nga, san ba kayo pupunta Akira?" tanong ni yaya

"Hindi ba ko sasama ate?" tanong ni Wendy.

Umiling ako at pilit ngumiti.

"Magbabakasyon kasi kami nila Thunder. Pinauwi nya lang ako saglit para makapagdala
ng gamit at kunin tong si Celestine. Hinihintay na nga kami ni Thunder sa private
jet" sabi ko.

I had to lie dahil kapag nalaman nila ang totoo ay pipigilan nila ako.

Ngumiti naman sila.

"Ay family bonding pala, dito na lang ako kasama ni nanay, mag ingat kayo ate ha
atsaka pasalubong!" sabi ni Wendy at tumawa.

"Mabuti naman kung ganun at magkaka time kayong pamilya, lately kasi busy kayo,
tama ipasyal nyo yang bata" sabi ni yaya.

Tumangi na lang ako.

"Sige po alis na kami" sabi ko.

"Bye lola and bye yaya!" sabi ni Celestine at kumaway sa mga ito.

Nung maisakay ko na si Celestine at ang gamit namin ay nagsimula na kong magmaneho.

"Mommy, malayo ba ang pupuntahan natin? Nandoon na ba si daddy?" tanong ng anak ko.

She's so innocent. Kung hindi ko lang sana pinairal ang katangahan ko e di sana
hindi madadamay ang anak ko.

Pilit akong ngumiti kahit pakiramdam ko ay maluluha ako.

"Yep" I lied once again.

"Can I sleep mommy? Rainy season is making me sleepy" sabi nito at nag yawn na.

I gently touched her face with my right hand habang nagmamaneho naman ang kabilang
kamay ko.

"Go to sleep baby, I love you" sabi ko.

"I love you too mommy" sabi nito bago pumikit.

I am running away again.

Hindi ko na alam ang gagawin ko pero ito lang ang naisip kong paraan.
I can't be with him knowing that he's cheating on me.
I had enough of this stupidity.

Maging masaya na sana sila ni Ella.

Muli na namang nagbagsakan ang luha ko.

All I wanted was to be happy with him. Bakit ba laging ipinagkakait yun? Maybe
hindi naman kasi kami ang para sa isa't isa and yet pinipilit ko and I'm facing its
consequences.

Consequences of loving a Thunder Rein Montenegro.

-------
TBC

Whatchasay?
I won't spoil anything for tomorrow's update.

By the way for my readers who adds me on facebook, kindly message me na reader kayo
dahil kapag in add nyo ko and hindi ko naman kayo kilala personally or hindi kayo
nag message, hindi ko po kayo maa accept but I prefer kung i follow nyo na lang po
ako dito sa watty at dito na lang din kayo mag message like my other lovely readers
na nakaka chitchat ko xoxo!

Ano sa tingin nyo ang mangyayari?

Ang makahula ay dedicated ang next chap sa kanya. Hahaha!

Vote and comment!

Be a fan of Thundekira

#16 in romance!
Higher! Higher!

- Kaye

Chapter 50 Part 1 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

 Akira's POV.

Halos 4 na araw na ang nakalipas simula ng umuwi kami dito ng anak ko sa rest house
na lihim kong binili dito sa baguio.

Halos araw araw ding umiiyak si Celestine saying how much she misses her cheating
father. Hindi nya pa rin kasi alam ang totoo. Ang sinabi ko lang ay may business
trip ang daddy nya sa ibang bansa for a month. I know how much it is hurting her
but I just can't go back home and pretend that we are a happy family.

Muli na namang tumunog ang cellphone ko, akala ko ay si Thunder na naman ang
tumatawag sakin dahil nakailang missed call na ito. I don't want to talk to him.

Tiningnan ko ang caller ID ibang number ang tumatawag kaya sinagot ko.

"Hello" sabi ko.

Walang sumagot agad sa kabilang linya kaya nag init ang ulo ko.

"Hoy kung nangpa prank call ka, wag ako ha! Wala ako sa mood makipaglokohan sayo"
sigaw ko.

Ibaba ko na sana ang tawag ng

"Where are you?"

Halos maibagsak ko ang cellphone ko dahil lang sa narinig ko ang boses nya.
Pinabilis nya at the same time ay winawasak ng patuloy ang puso ko.

Who else can make me like this?

It's the great Thunder Rein Montenegro. Gumamit pa talaga sya ng ibang number.
Smart jerk.

"Nasaan kayo ni Celestine? Akira let's talk. Susunduin ko kayo"

Nagbagsakan na naman ang luha ko.

His voice is pleading and he's drunk.
I badly wanted to be in his arms pero sino bang niloloko ko?

"Hindi na kami babalik, I found out about you and Ella and I am not stupid enough
to be fooled by you for the third time"

He let a frustrated sigh.

"You got it wrong Aki, let me explain"

"I don't need your explanation Thunder. I had enough!" sigaw ko at napatingin ako
sa bintana dahil bumuhos ang malakas na ulan.

Narinig ko rin sa kabilang linya ang pag honk ng mga sasakyan at pag buhos ng ulan.
Is he driving?

"Please Aki, bakit ba hindi mo ko mapagkatiwalaan? I am doing my best to earn your

trust"

"Do you deserve it? No, the question is do you even deserve me? Tama na Thunder,
pangalawang beses mo na kong nasaktan dahil kay Ella"

"Aki, please. Let's fix this. I love you, I really do"

I laughed bitterly.

"If you really love me, we would not be in this situation. I do love you, but I
believe this is the end for the two of us. Goodbye" I said before hanging up the
phone. Iyak lang ako ng iyak habang hawak ang cellphone ko.

It's just 8 pm pero tulog na si Celestine. I got her a temporary nanny since hindi
ko naisama si Wendy.

It's a good thing na tulog sya, so that she can't see how miserable I am because of
her father. I know how much she loves Thunder and I don't want to ruin Thunder's
image.

He's a good father but not a good and faithful husband. Ako ang minalas dahil
maling tao ang mahal ko at hindi ko alam kung hanggang kelan ko patuloy na
mamahalin.

Sa sobrang sama ng loob ko ay nakatulog na ako.

I was awakened by the ringtone of my cellphone. Damn! I forgot to turn it off.

Napatingin ako sa orasan sa tabi ko. 2:15 am na and yet may umiistorbo pa sakin.
For sure it's Thunder.

Kaso pag tingin ko sa caller ID ko it's Sanya.

Kahit ayokong sagutin, sinagot ko pa din because she's still my bestfriend kung
kakausapin man nya ko tungkol kay Thunder. I'll tell her my side and I'm sure
maiintindihan naman nya yun.
"Hello Sans. Napatawag ka?" sagot ko.

Hindi rin agad sya sumagot. Ano ba tong mga to? And then I heard her crying on the
other line.

Naalarma ako, hindi naman kasi palaiyak yang bestfriend ko.

"Sans, why are you crying? Calm down. Anong nangyari? Nag away ba kayo ni Josh?"
tanong ko.

Hindi pa rin sya sumagot, she just continued sobbing.

"Sanya! What the hell! Why are you not answering, pano ko malalaman ang problema mo
kung iiyak ka lang!" sigaw ko.

I know I sound rude at walang pake pero hearing her crying makes me damn nervous.

"A-Akira" tawag nya sakin sa kabilang linya.

"Oh? Ano ikwento mo na yan, ano bang problema?"

"Akira, si Thunder kasi-"

"Ano bang drama to? Kung pakikiusapan mo ko na makipag ayos kay Thunder, sorry pero
kahit kaibigan kita, ayoko! I have my reasons Sanya, and I hope you'll understand
me" sabi ko.

Huminga ako ng malalim pero patuloy pa rin ang malakas na kabog ng dibdib ko.
Kinakabahan pa rin ako.

"Akira, si Thunder, naaksidente sya, nabangga yung sasakyan nya. Dead on arrival na
sya dito sa hospital"

Nabagsak ko ang cellphone ko at bumagsak na ako ng tuluyan sa sahig.

Nagpatakan na ang luha ko.

Hindi, magkausap lang kami kanina. Hindi sya pwedeng mamatay.
Iling ako ng iling habang umiiyak.

Totoo ba lahat to?

Nanaginip lang ako.
Pinagsasampal ko ang sarili ko.
I need to wake up.
Pag nagising ako, I'm sure nasa kwarto ako at katabi kong natutulog ang buhay na si
Thunder.

Pero nakakailang sampal na ko ay hindi pa rin ako magising.

I cried harder, this is the reality.
The reality where there will be no Thunder anymore.

Kasalanan ko kung bakit sya namatay, Nung tinawagan nya ko, I sensed na lasing sya
at nagdadrive and yet I pushed him away, kung sana sinabi ko na lang kung nasaan
kami or sinabi ko na lang na bukas na kami mag usap. Siguro hindi sya naaksidente,
siguro buhay pa sya.

Thunder, okay na.

Okay na kahit si Ella ang piliin mo.
Magpapakatanga na ko, as long as buhay ka.

God! I must be dreaming.

Ayoko, hindi ko kakayanin kung wala sya sa tabi ko.

What will I tell Celestine? Makakaya ba ng anak ko kung sasabihin kong patay na ang
daddy nya.

It's breaking me more.

Ang selfish selfish ko!
This would never happen kung hindi ako umalis ng bahay.
If only I let him explain his side.

I'm sorry Thunder.

I'm sorry!
It's not you who don't deserve me.
It's me who don't deserve you.

---------
TBC

It does break my heart as the Author to kill my own character pero I must do it.

Whatchasay?

Final Chapter will be posted in 30 minutes to 1 hour.

Vote and comment!

- Kaye
 Final Author's Note [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

My Professor is my husband will be ending today. Thank you for all those
who supported this story. Thank you for loving Thunder, Akira, and Cloud. Now that
their story is about to end.

Gusto ko sanang humingi ng favor, one last time if you really love this story. Can
you post in facebook or twitter or even here answering the question "Anong mamimiss
nyo sa MPMH?" Please do add the hashtag sa end ng sagot nyo #MPMHTheEnd

<img
src="https://img.wattpad.com/8cba703bc9798ff4050f2d8d390dc97968640513/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f68495767535235612d6e573649413d3d2d3138352e313464386431346639633
039363135343734393235333634363432352e6a7067" style='max-width:90%'>

Thank you!

Marami pa sana akong sasabihin pero tsaka na hahaha. Salamat!

Once I get the minimum comments I want to achive ipo post ko na po ang final
chapters.

Vote and comment

Be a fan!

- Kaye

Chapter 50 Part 2 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Nakikisabay yata ang tugtog sa pagiging emosyonal ko ngayon.

I can't help but remember Thunder while I was listening to this song.

0ߎI can't remember when you weren't there

When I didn't care for anyone but you
I swear we've been through everything there is
Can't imagine anything we've missed
Can't imagine anything the two of us can't do

I've always been lonely ever since nung bata ako, wala akong kapatid kaya nasanay
akong mag isa. I don't have any friends, si Sanya lang at madalas sa school lang
kami nagkikita dahil hindi naman kami magkapitbahay.

And then Thunder came, masyado akong natuwa na finally may kaibigan na ko although
lagi syang cold. I smiled bitterly because of the memories.
Through the years
You've never let me down
You turned my life around
The sweetest days I've found
I've found with you
Through the years
I've never been afraid
I've loved the life we've made
And I'm so glad I stayed
Right here with you
Through the years

And even though lagi syang nakasimangot at nuknukan ng sungit. He was there beside
me all these years. Kahit alam kong nabu bwisit ko sya ng madalas, still he
remained by my side.

I can't remember what I used to do

Who I trusted whom, I listened to before
I swear you've taught me everything I know
Can't imagine needing someone so
But through the years it seems to me
I need you more and more

I just didn't fell inlove with his face, everything about him makes me fall over
and over again. I love his smiles na bihira lang nyang ipakita, his laughs that can
send butterflies to your stomach, his cheesy lines that will flutter your heart,
everything about him can make you go crazy in love with that damn perfect man.

Through the years

Through all the good and bad
I knew how much we had
I've always been so glad
To be with you
Through the years
It's better everyday
You've kissed my tears away
As long as it's okay
I'll stay with you
Through the years

And now that he's gone, I am in my worst state. I want to be with him and knowing
that I can't do that anymore, makes me regret all the decision that pushed him
away.

Through the years

When everything went wrong
Together we were strong
I know that I belong
Right here with you
Through the years
I never had a doubt
We'd always work things out
I've learned what life's about
By loving you
Through the years

Through the years

You've never let me down
You turned my life around
The sweetest days I've found
I've found with you
Through the years
It's better everyday
You've kissed my tears away
As long as it's okay
I'll stay with you
Through the yearsְߎ

Hindi ko alam kung kaya kong makita ang katawan nyang wala ng buhay. Iniisip ko pa
lang ay pinanghihinaan na ko ng loob.

Isang buong araw na ang lumipas simula ng malaman kong namatay na si Thunder. Hindi
agad ako pumunta dahil natatakot ako at ayokong tanggapin ang katotohanang pilit na
isinasampal sakin.

Wala na sya.
Wala na yung lalaking mahal ko.
I lost him even before we became happy.

Ang sabi nila Sanya sakin ay sa dating bahay namin nakaburol ang labi ni Thunder.
At ngayong nandito na ko ay nanginginig akong lumabas ng sasakyan ko.

Mula rito sa pinagpark-an ko ng kotse ay tanaw ko na maraming tao na. They are all
wearing white.
Naiyak na naman ako. Hindi ko yata kakayaning lumapit.

"Anak" napalingon ako. Nandito si Mom and Dad.

"Mom, Dad!" hindi ko napigilan at yumakap ako sa kanila. I need someone to be there
for me, dahil pakiramdam ko ay bibigay na talaga ako.

Tinapik tapik ni mommy ang likod ko.

"Ssshh wag ka ng umiyak, be strong okay?" sabi ni mom sakin.

Dad held both of my shoulders.

He smiled at me which is weird. Maybe pinapalakas nya lang ang loob ko which is
ineffective dahil patuloy pa din ang pag iyak ko.
"Aki, look at daddy. I am so proud of you in whatever you do. I know how hard it
has been for you and I believe you deserve this" sabi ni dad.

"What? I deserve this? Deserve ko bang mamatay ang asawa ko?" tanong ko at
humagulgol ulit.

Hinawakan ako ni mommy sa mukha.

"Listen Aki, sige na pumunta ka na doon. You should see him" sabi ni mommy.

Tumango na lang ako. I need to see him while he's still here.

Huminga ako ng malalim at naglakad na. Nagtaka ako ng hindi sumama sakin ang
magulang ko.

Pero wala na kong pake. I just want to see him. I want to apologize before sya
ilibing.

Hindi pa ko nakakalapit ng magsimulang may humarang sakin at mag play na ang

tugtog.

Marry me ng train.

Burol ba tong napuntahan ko? Para atang nagkamali ako ng napuntahan. They look so
happy and excited.

Si Mr. Tan and he gave me a rose at may nakasabit na letter T sa dulo nito.

Isinayaw ako ni Mr. Tan

"Wait Mr. Tan, what's this? Burol ni-

Hindi natapos ang sasabihin ko dahil pinasa na ko ni Mr. Tan.

Another man held me and gave me a rose while dancing and passing me again.

Hindi ko na alam kung ilang tao ang nagsayaw sakin.

Natigil lang ito nung magpalit na ng tugtog. Nalilito na ko. I dont get it.

ְߎI'll be your dream

I'll be your wish I'll be your fantasy
I'll be your hope I'll be your love
Be everything that you need
I'll love you more with every breath
Truly, madly, deeply do
I will be strong I will be faithful
'cause I'm counting on
A new beginning
A reason for living
A deeper meaning, yeah

I want to stand with you on

a mountain
I want to bathe with you in the sea
I want to lay like this forever
Until the sky falls down on me

And when the stars are shining

brightly in the velvet sky,
I'll make a wish send it to heaven
Then make you want to cry
The tears of joy for all the
pleasure and the certainty
That we're surrounded by the
comfort and protection of

The highest powers

In lonely hours
The tears devour you

I want to stand with you on

a mountain
I want to bathe with you in the sea
I want to lay like this forever
Until the sky falls down on me

Oh can you see it baby?

You don't have to close your eyes
'Cause it's standing right
before you
All that you need will surely come

I'll be your dream I'll be your wish

I'll be your fantasy
I'll be your hope I'll be your love
Be everything that you need
I'll love you more with every breath
Truly, madly, deeply do

I want to stand with you on a

mountain
I want to bathe with you in the sea
I want to live like this forever
Until the sky falls down on meְߎ

Habang patuloy ang pagtugtog ay inisa isa ko na ang roses na hawak ko.

May mga letters na nakakabit dito.

At nung pag dugtung dugtungin ko ang mga letra ay nakabuo ako ng salita.

T-U-R-N A-R-O-U-N-D L-O-V-E

Turn around? Love?

My heart is drumming and then I turned around.

At nung makita ko kung sino ang nasa harapan ko ay nagbagsakan na ang mga luha ko.

Why? How?

"Thunder" I called him.

He smiled at me. How come he was standing in front of me alive? Napansin ko ang
isang babaeng tumatawa sa gilid.

This wicked witch. Susugurin ko na sana si Sanya ng magsalita si Thunder.

"Miss me love?" tanong ni Thunder sakin kaya binalingan ko sya ng tingin. Pinunasan
ko ang mga luha ko at masama syang tiningnan.

Lumapit ako sa kanya at pinaghahampas sya.

Nagtawanan naman ang mga tao.

"How dare you! How dare you! You scared the hell out of me again! Alam mo bang
halos mabaliw na ko!" sabi ko at patuloy syang hinahampas.

Hinawakan nya ang dalawa kong kamay. He looked at me intently.

"I'm more scared to lose you, that's why I did this. Isa pa idea yan ng bestfriend
mo" sabi nito sakin.

"Sanya!" sigaw ko sa kaibigan ko.

Maang maangan nya kong tiningnan.

"Wala akong alam dyan" sabi nito.

"So let me explain myself, bago mo sya awayin" sabi nito.

Paharap na sana ako kay Thunder ng mahagip ng mata ko si Ella. Damn it. Anong
ginagawa nya dito? Inaasar nya ba talaga ako.

"Akira, listen!" sabi ni Thunder kaya napatingin ako sa kanya. "What you saw is
wrong, hindi kami ni Ella. She just kissed me and I didn't expect that. She just
bid her goodbye to me because she's going abroad. She said it's our closure. I'm
sorry about it at kaya ako nale late ng uwi or maaga umaalis is because I am busy
preparing for this" sabi ni Thunder.

Huminga ako ng malalim.

"You should have told me that in the call!" asar kong sabi sa kanya.

"I told you already, gusto ko in person ako mag explain because you wouldn't listen
nor believe me! So I had to do the trouble on paying your bestfriend for her so
called acting" sabi ni Thunder.

Muli ka na namang tiningnan si Sanya at nag iwas lang sya ng tingin sakin.

Ang galing kaya pala ang husay umiyak dahil may bayad. Mautak talaga itong
bestfriend ko.

Muli na naman akong napatingin kay Ella.

Magsasalita pa sana si Thunder pero tinaas ko ang kamay ko signing him to stop.
Nagulat sya.

"Wait" sabi ko. Naglakad ako sa direkyon ni Ella at huminto sa harap nya. Halatang
gulat ito sa paglapit ko.

"Hi" sabi ko at sinampal sya. "I don't care kung yung halik ay para sa closure nyo,
but that slap is for kissing my husband" huminga ako ng malalim. "Now, kiss him
again and I wouldn't think twice to slap you 10x more" natakot ata sya at tumango
sakin. "Good. Bye"

Naglakad na ko pabalik kay Thunder. He looked so shock. I smiled at him at sinuntok

sya sa dibdib.

"Ouch. What was that for?" tanong nito sakin.

"That's for making me nervous!" nagsimula na namang mamuo ang luha sa mata ko. "I-I
really thought na patay ka na. Do you know how much I regretted everything I did!
Nakakainis ka!"

"Sorry Akira. And that sorry is not just for what I did but also for everything
I've done that hurted you. I will never be the perfect husband for you and I can
not promise you that I will never hurt you but I will try my best to make you happy
for the rest of our lives. I wanna be the right man for you, I wanna start being
the right guy by doing this" sabi nya at lumuhod sa harapan ko.

Nagbagsakan na ang luha ko. My heart is pounding.

"Akira, my love. Will you marry me?"

Sunud sunod ang tango ko habang umiiyak.

"Of course I am marrying you, again!" sabi ko at sinuot nya na ang singsing sa
daliri before he stood up and hugged me tightly.

"I love you so much" sabi nya.

"I love you even more" I answered.

Bumitaw na kami ng yakap sa isa't isa. Before he pulled me, at nagulat ako ng
binuhat nya ko para maging magka level kami. I smiled at him. He smiled at me too.

And we sealed the proposal with the kiss.

Wala na kong pake kung maraming tao ang nandito.

I am so happy right now.
It was all worth it.

I am marrying the damn perfect Thunder Rein Montenegro again and this time it's
because of love.

------
TBC

EPILOGUE NEXT!

Vote and comment!

If anyone is asking ano ang work ko at hindi na magiging madalas ang update. Ayun I
am currently working in the BPO industry actually around SM North lang. So HI sa
mga call center agents kong reader! :)
- Kaye

EPILOGUE [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Mommy, you look wonderful!" pagpuri sakin ni Celestine.

"Talaga? Ang ganda ng mommy mo no? Syempre ako ang make up artist" sabi ni Sanya. I
smiled at both them.

"You two look gorgeous today" sabi ko.

"Really mommy?" tanong sakin ni Celestine kaya tumango ako.

Bumukas ang pinto at iniluwa nito si Mom, Dad, Mama Sunshine, Papa Saros at Cloud.

"Okay, ilalabas ko na muna tong bulinggit natin para makapag ready na" sabi ni
Sanya before carrying Celestine out while waving to my parents.

"Akira, napakaganda mo anak" sabi ni Mama Sunshine sakin before she hugged me.

"My eldest son is one lucky man to have you hija, napaka swerte namin" sabi naman
sakin ni Papa Saros tapping my shoulder.

Pakiramdam ko ay naiiyak ako pero pinigilan ko ang sarili ko dahil magagalit sakin
si Sanya.

"Thank you, thank you po sa warm welcome nyo" sabi ko.

They both smiled at me.

"I knew it, tama na ipinakasal namin kayo. We knew it na kayo talaga" sabi ni Dad
sakin before hugging me tightly. "It's my dream come true to walk you down the
aisle my one and only princess"

"Daddy, thank you. Thank you for everything. Kung hindi dahil sa inyo ni mommy. I
will never be here" sabi ko.

"My princess, you deserve all the love in the world, you deserve Thunder. You both
deserve to be together and I'm more than happy that this day finally came" sabi ni
mommy na maluluha na.
"Mommy" sabi ko at niyakap sya.

"Okay tama na yan! It's time to go at baka mapaiyak pa natin ang bride. We will see
you at the wedding anak" sabi ni daddy bago ako hinalikan sa ulo.

"We love you" sabi ni mommy.

And the four of them went out. Nabaling ang atensyon ko kay Cloud. Sya na lang ang
naiwan dito.

He went near me.

Nagulat ako ng ilahad nya ang palad nya sa harap ko. Kunot noo ko syang tiningnan.

"May I have this last dance before you become Mrs. Montenegro again" sabi nya.

I smiled and give him my hand.

We gently swayed together.

"You are the most beautiful bride I've ever seen" sabi nya.

Naiiyak na naman tuloy ako. I know how Cloud sacrifice for my happiness. Alam kong
nasasaktan sya and yet he's still smiling at me.

"Cloud, I'm sorry" sabi ko.

"I told you, don't be. Diba nga sabi ni Regine sa kanta nya, you made me stronger
by breaking my heart" sabi nya. He chuckled and look at me.

I smiled at him even though I wanted to cry. I am lucky to have Cloud Denver
Hermosa in my life. She's my knight in shining armor but apparently his brothe is
my prince charming.

"Thank you Akira, as you walk down that aisle later. I will also start walking away
from loving you. But I will always be your bestfriend and your charming brother in
law" sabi nya at kinindatan pa ko.

Tumawa ako.

"Silly, but I really hope, mahanap mo na ang tamang babae para sayo. Magiging
sobrang saya at mapapanatag ako kapag nangyari yun" sabi ko.
"She's just out there somewhere, waiting me to find her at kapag nahanap ko na sya,
ipapakilala ko agad sya sayo" sabi nya.

"Promise?" tanong ko.

"I promise" sabi nya before giving me a kiss in the forehead. "Let's go, your beast
este your prince charming is waiting" sabi nya kaya nagtawanan kaming dalawa.

Tinaas nya ang braso nya at inangkla ko naman ang braso ko doon.

Here we go.

Third person's POV.

"Do I look okay?" tanong ni Thunder sa ama nya.

"You look incredibly handsome son" Saros.

"Ma, si Akira? Nandoon ba sya sa suite nya? Aattend ba sya?" tanong nito sa ina nya
dahil labis syang kinakabahan.

"Oo nga anak, wag ka ngang kabahan dyan hindi ka nya i-indianin okay?" sabi ni
Sunshine na tumatawa.

Maya maya ay nakarinig sila ng katok.

"Ma'am and sirs magsisimula na po ang wedding" sabi nung wedding crew.

The 3 of them head down to the garden kung saan gaganapin ang kasal. It's a garden
wedding.

<img src="https://img.wattpad.com/5cf6300e154a9f16a5f599bd2fbe8d7673cc93ae/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f785f6f4f526755556c4a323236773d3d2d3435323935313432
342e313464393039383530663835356533353232303235343833373736312e6a7067" style='max-
width:90%'>

Nag start na ang wedding hymn at nagsimula ng mag martsa ang groom kasama ng
parents nya.

Thunder is looking devilishly handsome in his wedding suit.

<img src="https://img.wattpad.com/7dcad911df721a9eea1e6326bbfa02bd2df1f9db/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f61722d535931444348314c475f513d3d2d3435323935313432
342e313464386537663764383231376133343831313638323830303631372e6a7067" style='max-
width:90%'>

Sumunod na nag martsa ang ilan pang guest na puro mga business partners, kamag anak
at kaibigan.

Then Josh walked down the aisle kapartner ang pinsan ni Akira. (hindi po kasi
allowed na magkapartner ang mag asawa or in a relationship sa kasal, paniniwala
lang po)

<img
src="https://img.wattpad.com/2f2277ef3a96500358df1227000f5668e08c0669/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f714370527a764c4770694b2d42413d3d2d3435323935313432342e313464386
537666166363036373465303533383938303736303535312e6a7067" style='max-width:90%'>

Then Cloud walked in, his the best man. He is undeniably handsome!

<img
src="https://img.wattpad.com/fac15a6ce02a1c823264f61a0ef565ff72bccd53/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f6b50686c385a5861772d787048513d3d2d3435323935313432342e313464386
537666563366137383331393536333530383932363834312e6a7067" style='max-width:90%'>

Sumunod naman na nag martsa ay ang maid of honor na si Sanya. Her angelic face
suits the wedding theme.

<img src="https://img.wattpad.com/fd47010354484ea5af2e93a464507aca0213647d/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f4e786261354277415632465552413d3d2d3435323935313432
342e313464386538303231626262353434323639383232303636383034372e6a7067" style='max-
width:90%'>

At napangiti si Thunder ng makita si Celestine. He really loves her daughter so

much.

<img src="https://img.wattpad.com/6d900f37172db562f12291d8636badc16dbb321f/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f685f7668654e6d726d6332754f413d3d2d3435323935313432
342e3134643865383036336530373465303733373531343634333339342e6a7067" style='max-
width:90%'>

The wedding song ended. Lahat ng mga tao ay nagtayuan at humarap na sa aisle. It's
time for the bride's entrance.
Thunder held the microphone tightly.

Si Akira ay kinakabahan ng sobra.

She's finally walking down the aisle.
The wedding coordinator signalled her to enter.

All people are amused to see the bride. And then they we're all shocked to see that
the bride and groom are both holding microphones

Thunder smiled before he began to sing.

ְߎForever seems like a long time

But nothing seems like a long time When I'm with you
I feel like I'm walking on waters
Since the day that I asked your father To let go of his daughter
Give me your blessing, sir
I'll give her all that I've got
It doesn't looks like much
But it sure feels like a lot

Let her take my heart and take my hand

Take my heart and take my hand
Take my heart and take my hand again and again
Right where we standְߎ

Yes. Sya ang kumakanta while her beautiful bride is walking down the aisle.

<img
src="https://img.wattpad.com/f0561a516fce0c8710953dde77be3b6ce25eb751/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f6232385a396758612d6a6b5a58413d3d2d3435323935313432342e313464386
538313137353932303434313534303331343331353536342e6a7067" style='max-width:90%'>

<img src="https://img.wattpad.com/93d8d39550258aa5747437136d3defa783487b5d/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f5542443058307844484a376450413d3d2d3435323935313432
342e313464386538313537386136356266313531383238313933323434332e6a7067" style='max-
width:90%'>

And it's Akira's time to sing while walking.

ְߎI've never really know what love is

But whatever it is I feel it in your kiss You waltzed in like somebody planned it
all
I feel right where I belong
My knees are weak
My heart is strong
So gimme your word and I'll you all I've got
No we don't have much
But it sure feels like a lot

So take my heart and take my hand

Take my heart and take my hand
Take my heart and take my hand again and again
Right where we standְߎ

They looked at each other. You can feel so much love in the way they look at each
other.

And then sabay nilang kinanta ang last part

ְߎ Take my heart and take my hand

I'll be your lover and I'll be your friend
Take my heart and take my hand again and again
Right where we stand

Ooh... too good to be true

I wanna spend my life with you
I wanna spend my life with you
Ooh... too good to be true
I wanna spend my life with you
I wanna spend my life with youְߎ

As the song ended, Akira and her parents has finally reached Thunder.

Akira's POV.

Maraming ginawa before we reached my favorite part. The wedding vows. So ako ang
mauuna.

"Thunder, my love I promise lagi kong iiwanang bukas ang ilaw ng banyo.
I promise to leave the cap of toothpaste beside it.
I promise to take more time in the bathroom" nagtawanan naman ang mga guest.

Thunder smiled, so I smiled back before I continue.

"You are my lover and my teacher,

You are my partner and my saviour,
And you are my true bestfriend.
I will love you, hold you and honor you,
I will respect you, encourage you and cherish you,
In health and sickness,
Through sorrow and success,
And not even death can do us part, because in my next life, I would still find you
and foolishly fall in love again."
It's Thunder turn. He cleared his throat before he began.

"I promise na hindi ko na kakalimutang magreply sa text mo, no matter how short it
is at kahit, nasa meeting pa ko, sasagutin ko pa rin ang tawag mo, cause you are my
priority. Both you and Celestine.
I promise na hindi ko na pababayaan na kitang kumanta lalo na kapag lasing ka na.
I promise to be always there by your side whenever you need me.
I vow to cuddle you as often as possible
I vow to make you really really laugh out loud
I vow to always eat the food you make, no matter how burnt or salty it is
I vow to be the best man that fit perfectly to be with you, because my love you're
the best in everything for me.
Although I will be imperfect, I pledge to be sensitive and respectful of your
unique talents, abilities and actions.
I pledge to always support you in whatever decisions you make
Through our union we can be stronger than ever.
I love you.
I pledge to listen to your advice, even if you combined it with silliness
I pledge to always let you win even if I'm totally winning
I pledge to always admire you, your looks, your attitude, everything about you.
I pledge that I will love you"

Hindi ko napigilan ang maiyak dahil sa sinabi nya.

"I love you" sabi ko.

"I love you more" he said.

We exchanged rings and did other stuff until

"Do you Thunder Rein Montenegro take Akira Sapphire Santos as your lawfully wedded
wife?" tanong ni father.

"Forever and always, I do" sagot ni Thunder. The guest clapped their hands.

"Do you Akira Sapphire Santos take Thunder Rein Montenegro as your lawfully wedded
husband?"

"Forever and always, I do!" they clapped again. We both smiled at each other.

"You may now kiss the bride" sabi nung pari.

Thunder looked at me, we locked eyes at each other. He held my face since wala
naman akong belo.

Thunder kissed me, and I kissed back.

The kiss is blissful and wonderful.
When our kiss ended

"I love you" sabi nya.

"I will always love you" sabi ko.

"I now present you Mr. And Mrs. Thunder Rein Montenegro!" sabi ni father kaya
nagpalakpakan na ang mga tao.

Im so happy right now.

After all that happened, we still end up together.

I am married to the damn perfect Thunder Rein Montenegro.

I married my professor.
I can say to the whole word now that my professor is my husband.
I am Akira Sapphire Santos-Montenegro and this is where I'll end our story for now.

THE END

Thank You [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Maraming maraming salamat sa pagbabasa ng MPMH. Bilang author, masaya akong

matapos ang kwentong ito na nasa mataas na ranking. It's my first time to reach #13
in watty so thank you. I am really grateful. Thank you for your support and for
that. Here's the preview of Cloud's story.

Title: I married my killer.

As she gracefully walks down the aisle, my heart is breaking but I needed to smile.
She's now happy and I should be too. I'm finally moving on.

While moving on, a woman named Luna came into my life.

What if the woman I married, entered my life with the purpose of killing me?

Will it be love or blood?

-----

The updates will start next week sa story ni Cloud. And yes! If kaya ko, sisimulan
ko na din ang book 2 nito if kaya hahaha. So ayun! Let's make this story higher in
ranking and sana makapasok sya sa Wattys2017.

If you have time, you can go to my wall and browse my works.

So that you will know Klaire, Dwayne, Xymon, Alex, Lily, and Ethan.

Muli ako ay nagpapasalamat ng lubos.

My professor is my husband is officially signing off.

- Kaye

ANNOUNCEMENT [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

The side story of Cloud has been made already. Nasa works ko po sya feel
free to add it on your library or what para updated po kayo kapag nag update na ko.
Salamat! Ayun lang :)

Special Chapter Part 1 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Dedicated to: Joanna

Akira's POV.

Nakailang doorbell na ako at wala pa ring lumalabas na tao sa bungalow na bahay na

to. Bungalow lang ang bahay pero ang ganda pa din tingnan. Alam mo na agad na may
kaya ang may ari. Wala pa rin sigurong nakatira dito. Akala ko ngayon na sila
lilipat.

Bakit pa kasi pinasama ko si Celestine sa bakasyon nila mommy. Ang boring tuloy sa
bahay. I already miss my daughter at 1 month pa sila doon dahil cruise ship yun na
nagtu tour sa iba't ibang bansa.

Aalis na sana ako ng bumukas ang pinto at bumungad sakin ang babaeng may wavy na
buhok, maputi, matangkad, maganda, sobrang ganda nya but her personality is
screaming of authority.

"Aki" she smiled at me.

"Hi Luna!" sabi ko at nginitian sya.

<img
src="https://img.wattpad.com/85760169f8a8488b123d0432b72cb8a4be768038/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f54455f464470306f63764b7933413d3d2d3436323232333930352e313464656
631376533376438633933323937313131383936323736342e6a7067" style='max-width:90%'>

Luna, she's Luna Serenity Hermosa, asawa ni Cloud.

Oo, asawa sya. Maniwala man kayo o hindi. Kahit ako nagulat. As in gulat na gulat
ako dahil parang last week lang ata nung makatanggap ako ng sampal sa kanya dahil
akala nya ay into Cloud pa din ako.

I guess he really loves Cloud kaya ganun ang naging reaksyon nya. I understand her.
Nag apologize naman sya later on kaya okay na kami.

"You need something? Wala si Cloud nasa office sya. Ako lang nandito kasi
naglilinis ako para makalipat na kami next week" Luna said.

Ah hindi pa paoa sila nakatira dito. Ano ka ba naman Aki nabobobo ka na talaga,
puro na lang kasi si Thunder ang iniisip mo.

"Hindi, ikaw talaga ang sadya ko. Buti nga at naabutan kita dito" sabi ko sa kanya.

"Ha? Why? May problema ba?" concerned nyang tanong sakin pero mabilis akong umiling
at ngumiti.

"Nabo bored na kasi ako sa bahay. Maybe gusto mo kong samahan mag mall" sabi ko.

Tumawa sya.

"You look cute Aki, no wonder only you can tame the dragon" sabi nya.

Dragon. She's talking about Thunder. Si Luna kasi yung tipo ng babaeng palaban pero
wala pa rin syang panama kapag na beast mode si kulog. That man kahit na ang tagal
na naming mag asawa. Nakakatakot pa din sya kapag nagagalit.

"Ikaw talaga Luna! Pretty please? Sumama ka na. Malungkot kumain gumala mag isa" I
said.

"Fine. Saglit lang kukunin ko lang yung gamit ko" sabi nya at pumasok na sa loob.

Paglabas nya ay dala nya na ang bag nya. We used my car and drove to my favorite
mall.
Nag ikot ikot lang kami ni Luna. I stopped nung makita ko si Luna na parang hindi
mapakali.

"Are you okay?" tanong ko.

Lumingon sya sa paligid at ngumiti sakin.

"Yeah" sabi nya.

"Daan na muna tayong botique, may bibilhin lang ako" sabi ko. Tumango naman sya
kaya hinila ko na sya sa boutique ng paborito kong designer.

Nag ikot ikot lang kami ni Luna at ang dami na naming napamili. Tiningna ko ang
wrist watch ko. 5:46 pm na pala.

"Pagod na ko" sabi ko.

"Akala ko hindi pa e" sabi ni Luna at tumawa.

Masarap kasama si Luna sa totoo lang. Hindi sya mareklamo although hindi sya pala
kwento about herself pero willing to listen naman sya sa lahat ng kwento ko. No
wonder Cloud fell inlove with her.

Alam kong mahal sya ni Cloud. Minahal nga siguro ako ni Cloud pero hindi gaya ng
pagmamahal nya kay Luna. Yung mga tingin nya pa lang dito, ramdam mo na agad na
mahal nya to.

"Hmm. Kain muna tayo. Nearby lang yung isang chain ng hotel ni Cloud dito. Masarap
ang pagkain sa restaurant nun. Tara" sabi ko.

"Tara, I'm also hungry" Luna.

15 minutes away lang ang mall sa hotel ni Cloud kaya mabilis kaming nakarating.

We headed to the restaurant.

Habang kumakain ay masaya lang kaming nagkukwentuhan ni Luna.

Nung matapos kami ay nagpasya na kaming umuwi dahil parehas na kaming pagod ni
Luna.

Papalabas na sana kami ng hotel ni Luna ng bumukas ang elevator at napatda ako sa
kinatatayuan ko.
Na froze ata ako at hindi ako nakagalaw pakiramdam ko ay nanuyo ang lalamunan ko at
parang maiiyak ako.

Lumabas ng elevator si Thunder at may naka angkla pa ditong babaeng intsik. Mukha
itong model. Maganda sya and they are laughing together.

"Thunder, thank you for coming. I really had a great time. Till next time?" narinig
kong sabi nung intsik kaya mas lalong parang sinaksan ang puso ko.

They had a great time?

Anong ginagawa ng asawa ko sa hotel kasama ang isang babae?

Ano pa ba Akira?

"It's Thunder right?" Luna.

Hindi ako nakasagot. Nakatingin lang ako sa kanila. Hindi pa siguro ako napapansin
ni Thunder dahil busy syang makipaglandian sa babaeng to.

"Thunder!" Nagulat ako ng sumigaw si Luna kaya napalingon samin si Thunder at hindi
ko na napigilan ang sarili ko. Tumakbo agad ako. Ayoko! Ayoko ng nakikita ko at
malalaman ko. Ano na naman ba to? Kakakasal pa lang namin ulit diba?

Takbo lang ako ng takbo ng magulat ako ng may humila sakin kaya napaharap ako and
to my disappointment. It's not Thunder but Luna.

So talagang mas prinioritize nya pa yung babae kesa sakin. Mas lalo lang akong
nadurog.

"Aki, let's go. Ako na magmamaneho sayo pauwi" Luna.

Hindi ko na napigilan at umiyak na ko. Wala na kong pake kung I look weak. I am
weak when it comes to Thunder.

That damn perfect cheating husband of mine.

"Aki"

"Just take me anywhere Luna. Ayoko munang umuwi" I managed to say in between my
sobs.

Ayoko na. Gusto ko pa sana syang hintayin para makapag explain sya pero hindi nya
ko sinundan.
I am never his priority. He's still the same Thunder and I'm starting to feel
afraid again.

-------
Tbc

Ayun dahil birthday ko ngayon. Naisip ko na mag update ng special chapter hahaha

Yung part 2 later na kasi nagloloko ang phone na gamit ko. Later I promise
bibies :)

Basahin nyo po sana ang side story ni Cloud. (I MARRIED MY KILLER) So that you will
know who ane what kind of person Luna is.

Sa mga nagtatanong po. Yes may book 2 po itong MPMH. Nasa works ko na po sya ang
title is THE FORGOTTEN ONE
I will start updating that as soon as matapos ang IMK

Add nyo na lang sa library nyo para pag nag update ako nano notify kayo hehe

Ayun happy birthday sakin.

19 na ko hahaha :)

Vote and comment as my gift please? Haha

- Kaye

Special Chapter Part 2 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

"Akira nandito na tayo" sabi ni Luna. Tumango lang ako parang hinang hina ako at
masyadong lutang ang isip ko.

Dahil hindi ako gumalaw ay si Luna na ang nagtanggal ng seatbelt ko mismo.

"I'm sorry. I can't do anything for you. Hindi ako magaling mag comfort ng tao.
Tell me what can I do to help you?" concern na sabi sakin ni Luna.

"Thank you Luna" sabi ko at pinilit ngumiti. Binuksan ko na ang pintuan ng kotse at
lumabas na.
Hindi ko alam kung nasaan kami.

"Nasan tayo Luna?" tanong ko.

"Bahay ko to, dito kami nakatira pansamantala ni Cloud. Tara na" sabi nya at
iginiya na ko papasok sa bahay nya.

"Nagugutom ka ba?" Luna

Umiling ako.

"Kakakain lang natin Luna. Please wag kang mataranta sakin. Treat me as a normal
visitor" sabi ko.

"Well, as if you're a normal visitor. You're Akira Sapphire Montenegro. Asawa lang
naman ng billion dollar man na si Thunder" sabi nya.

Thunder.
By just hearing his name is already crushing my heart.

Hindi ko napigilang mapaiyak ulit. Akala ko ba hindi na ko iiyak at masasaktan? Ano

na naman ba to?
What is he doing in that freakin hotel with a girl.

"Gosh gosh! Sorry Aki, hindi ko sinasadyang banggitin sya. Sorry!" Luna

Umiling ako at pinipilit na punasan ang mga luhang patuloy na nagbabagsakan mula sa
mata ko.

"Do you want me to leave you alone? Pero wag kang magpapakamatay ha! May mga
kailangan pa din kasi akong tapusing paper works" sabi ni Luna.

Napakabait at maaalalahanin nyang tao. Hindi ka nya pipilitin sa bagay na ayaw mo.

"Yes please. Sige na Luna, tapusin mo na lang yung trabaho mo" sabi ko sa kanya.

She tapped my shoulder bago sya pumasok sa isa sa mga kwarto dito. Nung magsarado
na ang pinto ay doob ko lang muli binuhos ang lahat ng sama ng loob ko.

Why Thunder?
Why again?
Hindi ko napansin na nakatulog na pala ako dahil sa kakaiyak at nagising lang ako
dahil sa sigawan na naririnig ko.

"No Thunder! Pabayaan mo na muna si Akira. We clearly saw you with our own eyes!"
galit na sabi ni Luna.

Nandito si Thunder

"Damn it! I don't need to explain myself to you Luna! Kami na ng asawa ko ang mag
uusap" Thunder.

Naririnig ko pa lang ang boses nya ay bumibilis na agad ang pintig ng puso ko
ngunit kasabay nun ang paghapdi nito dahil sa nangyari kanina.

"Kuya, magpalamig muna kayo. Baka hindi pa ready si Akira. You know her, she's
sensitive dahil na din sa nangyari dati" Si Cloud

"Don't bring up the past Cloud!" Thunder.

Hindi na ko nakapagpigil kaya tumayo na ko at tinungo ang front door kung saan sila
nagtatalo.

Binuksan ko ang pinto at lahat sila ay tumigil at gulat na tumingin sakin.

"Aki, you're awake" Cloud.

"Sige na Aki, kung ayaw mo pang umuwi dito ka na muna" Luna

Pilit akong ngumiti kay Luna at Cloud. Sobrang abala na ang ginawa ko sa kanila.

Nabaling ang tingin ko sa lalaking mahal na mahal ko pero paulit ulit lang akong
sinasaktan.

"Love" he called me.

Love? May love bang niloloko.

I cleared my throat dahil pakiramdam ko ay nanuyo iyon.

"Gusto ko ng umuwi" sabi ko.

"What?" gulat na sabi ni Luna.

"Are you sure Aki?" Cloud

Tumango ako.

"Salamat Luna, Cloud" sabi ko.

"Wala yun" Luna said while smiling at me. Si Cloud naman ay worried akong
tiningnan.

Naglakad na ko at nilagpasan na si Thunder. Hinahanap ng paningin ko ang kotse ko

pero hindi ko makita.

Lakad lang ako ng lakad ng hinatak ako paharap ni Thunder.

"Love, mag usap tayo. Pag explain-in mo naman ako" Thunder said in a pleading
voice.

"Nasaan ang kotse ko?" tanong ko pero hindi sya sumagot agad. "Where's my fcking
car Thunder?! Gusto ko ng umuwi!" sigaw ko.

"Pinauwi ko na, tara na ako na ang mag uuwi sayo" he said.

Dahil hindi naman ako sobrang tanga para maglakakad ay sumunod na ko sa kanya at
pumasok sa sasakyan.

Sobrang tahimik lang naming dalawa sa kotse. Nag uumapaw ang galit at selos sa
katawan ko and I badly wanted to cry it out loud pero ayoko namang maging weak
sobra sa paningin ni Thunder.

I am weak
I am fcking weak when it comes to him, kaya ganito ang epekto sakin ng nakita ko
kanina.

Nagulat ako ng biglang ihinto ni Thunder ang sasakyan. Ilang minuto na kaming
nakahinto pero hindi pa din ako kumikibi. Nasa may sea side pala kami.

"Fck Aki! Say something! Magsalita ka naman, hindi ako sanay ng ganyan ka" sabi ni
Thunder. Bumaling ako sa kanya ng tingin. He looks so frustrated but I don't give a
damn, nasasaktan ako ngayon.
Hindi ako sumagot.

"Aki, love please"

Hindi ko na napigilan ang maiyak. Iyak lang ako ng iyak.

Lumabas ng sasakyan si Thunder at umikot. He opened the door and led me out. Iyak
pa din ako ng iyak.

Nung makalabas kami, mabuti na lang at wala ng masyadong tao dito.

"Aki" tawag nya sakin.

"Why?! Why did you do it again?!" galit kong sigaw sa kanya habang pinaghahampas
sya. "Ang sakit sakit! Lagi mo na lang akong sinasaktan! Laruan mo ba ko?!"

Hinawakan ng magkabilang kamay nya ang mukha ko.

"Love, you got it wrong. Okay? Yung kasama kong babae si Ms. Vera yun. Secretary at
soon to be wife ni Mr. Sy na client natin. Sya yung pumirma sa contract kaya nandun
ako. Please believe me"

Si Mr. Sy? Sya ang big client ng S&M.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. So anong dinadrama ko all along?

"Totoo?" I managed to ask.

"It's true. Look love, I may not be the perfect husband for you, but I will remain
faithful and loyal to you, dahil ikaw lang ang mahal ko" he said before wiping my
tears. "I love you, I love you, I love you Akira"

Hindi ako nakapagsalita because his lips met mine.

Damn! What's wrong with me? Wala akong tiwala lagi.

"I-i love you too" I said.

A smile formed into his lips.

"I love you more, and nothing or no one can change that. You're mon soleil right? I
just can't live without you"
He said and then he kissed me again.
Wala na kong pake kung maraming nakakakita.

I am crazy in love with Thunder Rein Montenegro.

----------

Patawad mga beshie at ngayon lang na update to. Naglokoko po ang internet namin.

My usernane is KayeEinstein
You can follow me at makikita nyo po ang mga works ko mga beshie

Nandun na po sa works ko ang THE FORGOTTEN ONE at I MARRIED MY KILLER

Feel free to add it on your RL or Library para updated kayo mga bes!

Kung may katanungan feel free to message me bes, di ako nangangagat

Salamat!

Vote and comment

- Kaye

Special Chapter 2.0 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Akira's POV.

Nagising ako sa tunog ng alarm clock sa tabi ko hindi na talaga ako nasanay dito.
Ayoko pa rin ng alarm clocks.

But no choice, alarm clock type si Thunder kaya keri na kesa hindi ko sya katabi.

Speaking of Thunder, but wala na sya sa tabi ko? Napabangon ako at napangiti ng
makita kong may rose sa side table ko at mas lalong lumawak ang ngiti ko ng makita
kong may note iyon.

Mon soleil,

See you at 6 pm
Happy 10th anniversary love!
Geez how can I forget?! Talagang si Thunder pa ang nakaalala na anniversary namin
ngayon.

Wala na naman si Celestine dito dahil na kila mama sunshine ito ngayon dahil
sunday, bukas ng umaga na sya ihahatid.

Nasa mall kami ngayon ni Sanya, hindi available si Luna kaya kami lang dalawa ang
magkasama ngayon.

"Anong nakain nyang si sungit at mukhang bongga ata ang pa 10th year anniversary
nya sayo" sabi ni Sanya.

"Ewan ko, yearly naman may surprise sya" sagot ko, pumipili ako ng dress na
susuotin ko para mamaya.

Sa totoo lang sobrang excited ko na para bang isa akong teenager at hindi 27 years
old na babae.

"Ah oo nga pala, niregaluhan ka lang naman pala nya ng yatch last year, sabagay
what can you expect from your billionaire husband"

"Yeah right, pero iba ngayon parang nakaka excite kasi sabi nya sa text sakin.
Dress nicely, mukhang sa bahay ang event dahil wag na daw ako umuwi muna don"
ngiting ngiti kong sabi.

"Para kayong mga bata. Young love kumbaga" sabi nya.

"Tse, sige na tulungan mo na lang akong maghanap ng susuotin" sabi ko.

"Ayan, dapat may TF na ko sa kada make up ko sayo e" sabi ni Sanya ng matapos akong
make up-an.

"Ano bang gusto mo? Lahat naman ata meron ka, yaman kaya ni Josh" sabi ko. Tumayo
na ko at sinilip ang sarili sa salamin.
֯߼

I am wearing a red dress na above the knee pinarisan ko na lang din ito ng red
stilettos.

I look hot

"Ang seductive ng peg" pang aasar ni Sanya kaya sinamaan ko lang sya ng tingin.
"What?" tumawa sya.

"What ka dyan!"

"Haha ang sexy mo kaya, baka mamaya masundan nyo na si Celestine. Tama lang naman
dahil 6 years old naman na sya baka naghahanap na yun ng kapatid" pang aasar ni
Sanya sakin kaya nag init ang pisngi ko.

Ito talagang babaeng to, napaka taklesa!

"Sanya, quit it nakakaasar ka!" sabi ko at nag pout.

"Ay sus sakin pa nagpa cute, doon mo gamitin sa asawa mo yan ng makarami kayo"
hindi nako nakapagpigil at hinampas ko sya. "Ouch! Haha pikon mo masyado. Sige na,
hindi ka pa ba gogora, anong oras na"

Napatingin ako sa relo ko at nakita kong 5:53 pm na pala. Hala! Late na ko!

"Ikaw kasi e!" sabi ko habang papalabas ng bahay nila. Magda drive pa ko asar
naman!

"Goodluck!" sigaw ni Sanya ng makasakay na ko sa sasakyan ko.

6:30 na ko nakarating sa bahay. Sobrang tahimik nun. Nandito pa kaya si Thunder?

Hindi kaya na beast mode sakin yun at natulog na lang.

Pagpasok ko pa lang sa gate ay nakita kong may mga rose petals na nagkalat at mga
kandila.

Nagmukhang mas elegante ang itsura ng bahay dahil sa mga desenyo nito ngayong gabi.

Hindi ko mapigilang mapangiti dahil sa excitement na nararamdaman ko. Para akong

bata na niyaya ni crush na makasayaw sa prom.

Sinundan ko lamang ang mga petals na yun hanggang sa marating ko ang garden. May
table sa garden na maganda ang pagkaka ayos.

Namangha ako sa ganda ng mga ilaw at design na nakikita ko sa garden. Hinahanap ko

si Thunder pero hindi ko sya makita kaya naupo na lamang ako doon sa mga table.

At halos mapatalon ako ng may marinig akong mag strum ng gitara.

Lumingon ako at dito ko na nakita ang pogi kong asawa.

<img
src="https://img.wattpad.com/5251f3172370fb35dc2e07cf233aaa5a58ee1fe3/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f72486f46566465415a74335a56413d3d2d3436333734393333312e313464666
665393338653839663537373934383931303831363135372e6a7067" style='max-width:90%'>

At mas lalo lang akong nahulog ng magsimula na syang kumanta.

Nasabi ko bang bihira lang kumanta si Thunder?

"The strands in your eyes that color them wonderful

Stop me and steal my breath
Emeralds from mountains and thrust towards the sky
Never revealing their depth"

Gustong gusto kong maihi sa sobrang kilig na nararamdaman ko.

"Tell me that we belong together

Dress it up with the trappings of love
I'll be captivated, I'll hang from your lips
Instead of the gallows of heartache that hang from above
I'll be your cryin' shoulder
I'll be love suicide
I'll be better when I'm older
I'll be the greatest fan of your life"

Isang Thunder Rein Montenegro lang naman ang kumakanta, sinong babae ang hindi
mababaliw?

"And rain falls angry on the tin roof

As we lie awake in my bed
You're my survival, you're my living proof
My love is alive and not dead
Tell me that we belong together
Dress it up with the trappings of love
I'll be captivated, I'll hang from your lips
Instead of the gallows of heartache that hang from above
I'll be your cryin' shoulder
I'll be love suicide
I'll be better when I'm older
I'll be the greatest fan of your life"

He came close to me. Binitawan nya na ang gitara nya at inalalayan nya ko patayo.
Hindi mapalis ang ngiti sa mga labi ko. Jusko nagha hyperventilate ang lahat ng
malalanding cells ko.

Thunder placed my hand on his shoulder.

"And I've dropped out, burned up, fought my way back from the dead
Tuned in, turned on, remembered the thing you said
I'll be your cryin' shoulder
I'll be love suicide
I'll be better when I'm older
I'll be the greatest fan of your life
I'll be your cryin' shoulder
I'll be love suicide
I'll be better when I'm older
I'll be the greatest fan of your life
The greatest fan of your life
The greatest fan of your life"

We kept swaying habang kinakantahan ako ni Thunder.

Pakiramdam ko ang ganda ganda ko dahil habang kumakanta sya ay titig na titig sya
sakin.

Nung matapos ang pagkanta nya ay hindi ko na napigilan ang sarili ko at hinalikan
sya sa labi nya.

"I love you love, happy anniversary!" sabi ko.

"You're late" sabi nya.

Hindi ko naman napigilan ang matawa, naaalala ko kasi yung mga panahong professor
ko pa sya at lagi syang nagagalit dahil late ako.

"Why are you laughing?" tanong nya.

"Well naalala ko lang naman yung mga time nung professor pa kita, I really lost
hope nun kasi 3 years na tayo pero wala ka pa ring feelings sakin"

"You're wrong. I love you all along, natatakot lang ako na sabihin sayo at i admit
sa sarili ko dahil baka iwan mo din ako. All the people I loved left me behind kaya
to defend myself, I pushed you. I'm a jerk and I regretted it. I regret not showing
you how much I love you"

"Love" sabi ko sa kanya.

Pumapalakpak ang tenga ko dahil sa mga sinasabi nya at halos lumabas na ang puso ko
dahil sa saya na nararamdaman ko.

"But don't worry love, hanggang nabubuhay ako, at kahit sa susunod na buhay,
hahanapin pa rin kita at tayo pa rin ang magkakatuluyan. Mamahalin pa rin kita.
Forever and always"

"Ako din, hinding hindi kita ipagpapalit kahit napakasungit at moody mo minsan,
kahit pa dragon ka. You'll always be my superman. My savior. Thank you love for
everything. I am really happy to be your wife. I love you"

"I love you even more"

He said and then kissed me torridly.

Bayani siguro ako sa past life ko kaya binigyan ako ng isang Thunder sa buhay.
Mahirap man lahat ng pinagdaanan namin pero worth it lahat.

I know may mga darating pang struggles pero makakayanan namin.

He will always be my first and last love.
I will always be his soleil

This love is everlasting

It cannot be turned off, tear down, ruined, nor forgotten.
We will always end up with each other.

I am deeply and madly inlove with my professor which is my husband.

My one true love.

--------
Last special chapter na to ng book 1 mga beshie if hindi pa po kayo nai inform.
Nagsimula na po ang book 2 nito ang The Forgotten One.

Itong special chap na to is nangyari after nung story ni Cloud at Luna at before
ang book 2 ng TFO. So wag ma confused mga beshie. Feel free to message me kung may
tanong.

At uulitin ko po ulit. Wala akong pinagkopyahan or pinag gayahan ng kwento na to or

anything so wag makulit kung may pagkakapareha man po coincidence lang po iyon :)
Intiendes?

Vote and comment mga beshie!

See you sa book 2

#3 in romance

- Ate Kaye

Book 2 [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Hey guys!

Available na po ang book 2 ng MPMH

<img
src="https://img.wattpad.com/6b83322d67cf7609c79f8a1cc1e807d2705a9cb7/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f677a707a47746a576c70737031413d3d2d3230332e313465306564323539376
333326637383536353237303136393636312e6a7067" style='max-width:90%'>

Title is: THE FORGOTTEN ONE

I advice na basahin nyo po muna yung side story ni Cloud, para wala kayong ma miss
out na character ganern hahaha.

Cloud's side story title is

I MARRIED MY KILLER

<img
src="https://img.wattpad.com/ca5b789456481bdd503500805f5d1457d2a39b95/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f57364645554252733753687a38673d3d2d3230332e313465306564336262356
131626466623137313136373531363935382e6a7067" style='max-width:90%'>

Completed na po yan. So ayun

Add it on your library!

Salamat!
See you in TFO

Edited
Sa mga hindi po makahanap ng TFO at IMK. Hanapin nyo na lang po ang account ko

@KayeEinstein

Makikita nyo po yan sa WORKS ko.

Yan po ang book cover at available na po yan na mabasa. Actually tapos na ang IMK
at on going ang TFO so ayun sana mahanap nyo dahil may mga readers din po ako na
nakahanap at nagbabasa na nun. Salamat!

- Kaye

Promotion [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Hi guys! Ate Kaye is in the house haha

Please take time to read!

Gusto ko lang po sana nai PROMOTE

Ang dalawang novel na gagawin ko this coming October.

Tapos na po ang I married my killer (Cloud's story)

And patapos na din ang The forgotten one (Book 2 of MPMH)
So it's time to make a new one.

Please read

The Revenge of my Nerd Husband

<img
src="https://img.wattpad.com/01075fc330e093650ae767756c99b728298b2a86/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f346c5037656b30563344315a5f773d3d2d3437323430313835302e313465363
532353837653130343933373337363832363235323430352e6a7067" style='max-width:90%'>

Ito po yung link nyan: http://my.w.tt/UiNb/L4Hdrm9dCG

At ang novel ko na magiging real tear jerker ay sisimulan ko na po ulit na i

update.

Ang title po nun is

My Other Half
Here's the link: http://my.w.tt/UiNb/2AbL2K3dCG

(Nabura yung book cover sorry haha)

Sana po basahin at suportahan nyo ko dyan. Hope to see all of you there!

Here's the link for

TFO: http://my.w.tt/UiNb/G4Rem8neCG

IMK: http://my.w.tt/UiNb/kpatkj9gCG

If anyone is asking ano ang work ko at hindi na magiging madalas ang update. Ayun I
am currently working in the BPO industry actually around SM North lang. So HI sa
mga call center agents kong reader! :)

Once again salamat!

- Kaye

New Book [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

Hi guys! I just wanna invite you all to read my new novel! Naka publish na
sya at may chapter one na! This will be on going so sana suportahan nyo.

<img src="https://img.wattpad.com/5e339c44b86ce927adb2ea9d0482b1906234ea3c/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f6f336e6f385761494e70486a30513d3d2d3236392e31353330
3632353261363936363631323532363034303730333837342e6a7067" style='max-width:90%'>

Here is the prologue:

"Watch where you're going!" nakasimangot nyang sabi sakin but I just looked at him
intently. Ang bilis-bilis ng kabog ng puso ko. Hindi ko napigilang mapangiti at
alam kong konti na lang ay babagsak na ang luha ko. "Ano? Will you just stare at
me?" dagdag nya pa.

"We meet again" yun ang unang lumabas na mga salita sakin na mas lalong nagpakunot
ng noo nya.

"Anong sinasabi mo? Are you crazy?!" sabi nya bago ako nilampasan.
"I'm glad we meet again Kaspian Miguel" pahabol kong sabi sa kanya.

"How did you know my name?" tanong nya at talagang weird nya na kong tiningnan.

I just smiled at him bago tumalikod at sa pagtalikod ko ay tuluyan ng nagbagsakan

ang luha ko.

How did I know his name? Cause I never forgot it not even for a second in my whole
life. Hindi katulad nya pero atleast buhay sya.

I'm Aisha Lorraine Garcia, I've been living for a very long time and I waited 400
long years to meet again the man I love, hoping na baka sa pagkakataon na to,
masabi ko na kung gaano ko sya kamahal.

Pero pano ko gagawin yun kung hindi nya na ko nakikilala at ibang-iba na ang
pagkatao nya? Pero isa lang ang sigurado ko.

When we met again I will do everything for us not to meet the same ill-fate ending.

Here is the link guys!

https://www.wattpad.com/574235463-till-we-meet-again-prologue

You can also find it pagpunta nyo sa profile ko under sa works!

Ayiee hope you will also support Aisha and Kaspian's love story just like what you
did for Mia and Dylan as well as Akira and Thunder.

The OST for my new book is

THE CALL by Regina Spektor

nasa multimedia sa taas.

Ayun, mag update ako later ng TRNH. Just let me know guys what you think about my
new book! Mwa! Iloveyou!

- Kaye

PRE-ORDER FORM [MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (M...]

PRE-ORDER FORM for MY PROFESSOR IS MY HUSBAND by KayeEinstein.

BOOK DETAILS

Estimated Number of Pages: 500 Pages

Book Size: 5.5 x 8.5

Paper: White Paper

BOOK PRICE, SHIPPING FEES, TIMELINE, AND FREEBIES.

Book Price: 580php

SHIPPING FEE:

- Shopee Checkout - Link will be provided to you once all order is confirmed.
- LBC Branch Pickup - 250php

TIMELINE

Pre-order Period for First Batch (April 26 - May 10, 2021)

Printing Period - First or Second Week of March
Target Distribution Period: Last Week Of March

FREEBIES

1 bookmark, stickers, 1 illustration, and a special letter from the author.

FOR WATTPAD USER: Please visit my wattpad wall or my facebook profile for the link

You can find me: KayeEinstein / KayeEinstein Stories - or send me a DM here on

Wattpad and my admins will provide you the link.

Maraming Salamat,

KayeEinstein

<img
src="https://img.wattpad.com/8107e72d6160ebc8f5734c69d560984cbe8392c7/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f79503533616c33467831726f6e413d3d2d313033313535393138302e3136373
93461616233326633323264613432343935363839343533302e6a7067" style='max-width:90%'>
<img
src="https://img.wattpad.com/1d511074c0ca7968b1657580cf51c0247c4c0e05/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f58626a646e6347566577315138413d3d2d313033313535393138302e3136373
93461616436373639643165333332383136393035303739372e6a7067" style='max-width:90%'>

<img
src="https://img.wattpad.com/ed1de7bcee797a6bcb98a2e27218086685631ea8/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f557a6333536844316b74544934413d3d2d313033313535393138302e3136373
93461623030343966323931343438343939343432333132392e6a7067" style='max-width:90%'>

<img
src="https://img.wattpad.com/c2723396d2508ee7aee17cf0985638c8a69323c5/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f56704345386135744e2d4e336c773d3d2d313033313535393138302e3136373
93461623166386566386362323636333930313935383138352e6a7067" style='max-width:90%'>

<img src="https://img.wattpad.com/17750fef4a0de67fe6ec22c848d81446dfa659fe/
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d73657
2766963652f53746f7279496d6167652f4946454c732d494f6838497263413d3d2d3130333135353931
38302e313637393461623436633961326636323737393034373539313234382e6a7067" style='max-
width:90%'>