Naalala ko na naman.
Nakita ko kung paano siya saksakin ng isang
Panimula
Zhane
Labing-walong taon. Labing-walong tao na ang nakakaraan. Ang
daming pagbabago. Naglalakbay ang diwa ko. Iniisip kung paano na
kaya ngayon ang buhay ko ngayong isa na akong journalist, ang
pangarap ni mama para sa akin. Para sa amin.
"So, bakit ka nga jounalist?" tanong ni Claire bago uminom sa iced coffee
niya. Nandito kami ngayon sa isang sikat na Steak House sa Cavite. Ilang
ulit sa utak ko ang tanong niya. Ano pa ba dapat ang sagot sa tanong na
iyan? Dahil kay mama.
Dugo
Zhane
Napatigil ako sa pag-iisip nang aksidenteng mahiwa ng kutsilyo.
Tumutulo ang dugo mula sa aking hintuturo papunta sa aking
palapulsuhan.
Palapulsuhan.
Cable Ties.
lalaking hindi ko alam ang itsura. Ngunit isa lang ang tiyak ko, isa siyang
baliw. May mga salita siyang binubulong na hindi ko maintindihan.
Noong gabing iyon hindi ko alam ang gagawin, hindi ko alam kung
sisigaw ba ako o hindi. Pero wala akong nagawa kung hindi tumakbo at
lumayo sa lugar na iyon dahil sa takot ko na baka pati ako ay patayin
nya.
Bumalik ako sa katinuan nang biglang magsalita si Claire.
"Huy ano? Okay ka lang ba? Paano bang nangyari’t nasugat ka pa
niyan?" tanong ni Claire.
"Oo! may iniisip lang, ano nga palang nangyari kahapon? Balita ko
napagalitan ka raw?” pag-iiba ko ng usapan.
“Hinabol ko kasi yung magnanakaw imbis na cino-cover yung event
kahapon, e ano naman? Sinabi ko sa kaniya na mga journalist tayo kaya
dapat nandoon tayo kung nasaan ang aksyon. Madalas kasi sa mga
mamamahayag na kagaya natin ay tinatawagan lang kapag nangyari na
ang isang bagay o krimen, kinukuwento na lang ng mga pulis ang mga
pangyayari. Pero syempre iba ako e, gusto ko sa akin mismo
nagmumula. First hand informations ba kumbaga.” Paglalahad niya.
“Sa bagay, may punto ka naman,” pagsang-ayon ko.
“Ang daldal ko hano? E ikaw? Ano bang iniisip mo ha?” Tagpo
Zhane
“Halata nga, alam mo samahan mo na nga lang ako bumili ng bulaklak”
"Ms. Evangelista, pinapatawag ka sa opisina"
“Bakit mo naman kailangan ng bulaklak?”
Pumunta ako sa opisina at nautusang pumunta sa headquarters para
humingi ng mga impormasyon ukol sa mga napapanahong isyu. Agad
“May dadalawin lang tayong special someone”
naman akong nagtungo roon. Sa aking pagmamadali ay may
“Ay may paganon, sige, may alam akong bilihan ng bulaklak” nakabungguan ako.
"Sorry, miss." sabi nito. Malalim ang boses niya ha.
“’Huwag na, suki na kasi ako sa Petal Paradise Shop. Mabait ang may-ari
noon palaging may discount kaya nakakatipid.”
Ngunit sa pagmamadali ay nagpatuloy na ako sa paglalakad at hindi na
siya pinansin. Pumasok ako sa loob ng headquarters at kaagad hinanap
Patungo kami ngayon ni Claire sa bilihan ng bulaklak. Nais ko kasing
si Colonel Acosta.
dalawin si mama mamaya. Noong nakaraang Linggo kasi ay hindi ko siya
nadalaw dahil sa mga gawain.
“Colonel Acosta, ‘yong files daw po na pinapakuha.”
“Magandang umaga, Mang Austin.” Pagbati ko.
“Ah Ikaw ba yung pinadala ng Liberty Voice Company?”
“Oh ikaw pala Zhane, iyong dati pa rin ba?” Tanong nito. Madalas na kasi
akong bumili sa shop niya dahil sariwa ang mga bulaklak. “Opo,” sagot ko.

“Opo,” sagot ko naman. “Officer Zyriel, tara dito may ipakikilala ako sayo.”.

Inabot ni Mang Austin ang mga bulaklak na Camellia sa akin. Pagkatapos Agad na lumapit ang isang lalaking mukhang pamilyar. Napagtanto ko na
ay nagtungo na kami ni Claire kay mama. siya pala yung lalaki kanina na nakabungguan ko.
“Officer Alistair Zyriel Fuentes,” Kasabay nito ang pag-abot ng kamay
niya sa’kin habang nakangiti.
“Uhm Leahnna Azhane Evangelista,” pagpapakilala ko at inabot din ang
kamay.
Tao pa ba ‘to? Ganitong-ganito ang mga lalake sa nababasa kong nobela
e, ‘yon nga lang ay hindi sila totoo. Chinito, Mestizo, Matangkad. Ang
lakas ng dating niya idagdag mo pa ang salamin niya at dimples na
lumilitaw tuwing ngumingiti siya.
Hindi ko namalayan na napatagal na pala ang paghahawak kamay
naming dalawa, at nagulat na lamang ako nang biglang magsalita si
Colonel Acosta. Kikilalanin niyo lang dapat ang isa’t isa, bakit parang
ayaw mo ng kumawala? Pakikipag-usap ko sa sarili.
“Ehem, sa kaniya mo na lang kuhanin ang files, maiwan ko na kayong
dalawa.” sambit ni Col. Acosta, bago umalis.
“Ms. Evangelista,” bigla akong napatingin kay Officer Zyriel nang bigla
s’yang magsalita.
"Huh?"
“Iyong kamay ko kasi hehe," para akong napaso at biglang napabitaw
agad dito.
"Ito na ‘yong files na hinihingi mo." sabi niya.
“Salamat,” tugon ko.
Koneksyon
Alistair
Leahnna Azhane.
Azhane.
“Aking sinizhaneta HAHAHAHAHA!” Napatigil ako sa pagtawa ng
mapagtantuan na napalakas pala ang pagkakasabi ko. Ilang Linggo na
kasing nakatatak sa utak ko ang pangalan niya.
“Officer Fuentes, ano ba ‘yan? Mga journalist pala ang mga tipo mo ha.”
“Syempre naman! Basta journalist, ‘yan ang aking nais,” sabay-sabay
naman silang nagtawanan, mga uto talaga.
Napatingin ako sa orasan nang makitang ilang minuto na lang pala ay
mag-o-out na ako. Balak ko kasing mag-grocery dahil naubusan na ng
stock sa condo. Isama ko kaya si Ms. Zhane? Kaso hindi naman kami
close, siguro sa susunod na lang.
Dali-dali ko itong sinagot.

"Hello, sino po sila?" panimula ko.

Papunta ako ngayon sa hilera ng mga chichirya para bilhin ang paborito
kong Vcut nang makaramdam ako ng kakaiba. Para bang may
“Hello? Officer Fuentes?”
nagmamasid sa akin? Luminga-linga ako sa paligid at napansin ang isang
lalakeng naka jacket na itim, sumberong itim at naka-mask pa nga. Ay hala, yung crushiecakes ko tumatawag. Siguro crush ako nito.
Kainit-init sa Pilipinas ganito ang suot niya? Ayos lang kaya siya? Kahit
kasi hindi ko nakikita nang buo ang mukha niya ay para siyang nakakita “Uy, ikaw pala Ms. Zhane, este Journalist Evangelista. Ano ang ‘atin?”
ng multo.
“Ah...ano kase e, pwede bang ano-“
“Huwag ka nang mahiya, ano ba iyon?” pagputol ko sa kaniya.
“Okay lang ho ba kayo?” tanong ko.
“Pwede mo ba akong tulungan sa isang kaso?”
“Ah…oo n-naman. Sige ha u-una na ako,” pagmamadali niya.
Pagbabalik
Ano kayang problema noon? Killer

Tumunong ang aking telepono at nakita ang isang unknown number na Hindi ko alam ang mararamdaman ko nang muli ko siyang makita. Buhay
tumatawag. pa pala ang anak ko ngunit parang hindi niya ako kilala. Bakit parang
*kring kring* may nangyari sa kaniyang kakaiba?
Sino naman kaya ‘to? Baka isa ‘to sa mga chicks ko, ha, sorry pero loyal
na ako ngayon kay Ms. Zhane.
Hindi ko alam ang gagawin ko nang bigla niya akong lapitan, wala akong
nagawa kung hindi magpanggap na ayos lang, dahil natatakot ako as am
maalala niya ang gabing iyon.
Aalis as am ako ngunit parang nakatadhana talaga ang lahat.
Biglang tumunog ang kaniyang telepono at may narinig ako sa kanilang
usapan, ang pagbubukas ng isang kaso patungkol sa pumapatay ng tao.
Matagal ko nang kinalimutan ang gawaing iyon, ngunit parang heto na
naman ako at bumabalik sa dating gawi.
“Zhane Evangelista, mag-ingat ka na at papatayin kita”.
Alas onse as a gabi nang may makabungguan ako sa isang eskinita.
“Ano ba ‘yan, ang lawak-lawak ng daan, nakikipagsisiksikan ka.”
Pagmamaldita ng isang babaeng mahaba ang buhok at balingkinitan ang
katawan.
Napadpad ang aking mga mata sa suot niyang ID.
“Jasmine Mendez, 11-STEM A,” bulong ko sa aking sarili.
“Ano ang tinitingin-tingin mo r’yan? May as am aka as a pangalan ko?”
At doon ko napagtanto na namumungay ang kaniyang mga mata at
namumula ang pisngi, halatang kaiinom lang.
“Hija, halatang kaiinom mo lang, halika ihahatid na kita. Saan ba ang
bahay n’yo?”
“Lumayo ka nga sa ‘kin! Baka kung ano pa ang masamang balak mo.”
Paglayo nito sa akin.
Sinubukan kong hawakan siya, ngunit hinawi niya ang kamay ko, na
naging dahilan ng pag-init ng ulo ko.
Hinatak ko siya nang marahas, dahilan ng pagsigaw niya.
“Bitawan mo ’ko! Tul-“
Ngunit huli na ang lahat, muli ko na namang ginawa ang gawi na
nakasanayan ko noon.
“O mahal kong Dahlia, kasalanan mo ‘tong lahat.” Sambit ko, sabay ngisi.
Pagkitil
Zhane
“Grade 11 student na 5 araw nang nawawala, natagpuan ang bangkay.
Natagpuan ang bangkay ng isang estudyante sa Dasmarinas, Cavite
nitong nakaraang Sabado pasado alas tres ng madaling araw.
Kinilala ang biktima na si Jasmine Mendez, 17, isang Grade 11 student
ng Dasmarinas National High School.
Ayon kay Police Major Juanito Peralta ng Dasmarinas City Police
Station, isang magsasaka ang nakakita sa bangkay.
Ayon dito ay naaagnas na ang bangkay at may nakataling mga cable ties
sa leeg, paa at kamay nito.
Samantala patuloy pa rin ang pag-iimbestiga ng pulisya kung sino ang
pumatay at ano ang kaniyang motibo”.
Nanigas ako sa aking kinauupuan nang marinig ang balitang iyon.
Nagsisimula na naman siya.
Ang mama ko.
Paano kung….
Paano kung iisa lang ang pumapatay sa kanila?
Natutuliro ako. Kung saan-saan na naman naglalakbay ang isip ko? May
mga katanungan pa rin na naiiwan sa utak na nananatiling blanko. Paano
ko mabibigyan ng hustisya ang pagkamatay ng nanay ko kung ganito?
Ngunit isa lang ang tiyak ko, bubuksan kong muli ang kasong ito.
Kaya ko na ba?
Kaya ko na ba talaga?
Kaya ko na.
Para sa ikatatahimik ng isip ko.
Kinuha ko ang aking telepono, nag-aalinlangan kung tatawagan ko ba
ang taong makakatulong sa akin sa pagbukas muli ng kaso.
Pinag-isipan kong mabuti ang gagawin kong desisyon.
Buo na nga ba ang loob ko? Handa na nga ba ako?
Oo, buo na, handa na ako, kaya ko na at kakayanin ko para kay mama.
Dali-dali kong tinawagan si Officer Fuentes.
“Officer Fuentes?” panimula ko.
“Ms. Evangelista, napatawag ka? May kailangan ka ba?”
Pero mukhang hindi ko pa ata kaya. Natatakot ako. Hindi ko na alam ang
gagawin ko. Bumalik ako sa katinuan nang magsalita ulit si Officer
Fuentes.
“Ms. Evangelista?”
“Officer Fuentes, may update na ba tungkol sa pumatay sa estudyante?"
Pagbunyag
Zhane
“Tatlong dalagita patay sa saksak sa Dasmarinas, Cavite”
Patay ang tatlong dalagita sa Dasmarinas, Cavite matapos
pagsasaksakin ng hindi pa nakikilalang suspek.
Kinilala ang biktimang sila Rose Ascuncion, 15, Daisy Bautista, 16, at
Iris Garcia, 16, mga estudyante sa Holy Redeemer School of Dasmarinas
Cavite.
Ayon sa ulat, nagtamo ng mahigit 34 na saksak ang mga biktima sa iba’t
ibang parte ng katawan.
Sa ngayon ay patuloy pa rin ang pag-iimbestiga at inaalam ang motibo
ng pagpatay.”
Nagulat na lamang ako nang biglang tumunog ang aking telepono at
nakitang tumatawag sa akin si Officer Fuentes.
“Ms. Evangelista, napanood mo na ba yung balita?”
“Yes, Officer Fuentes, sobrang dami na niyang nabibiktima at sunod-
sunod pa.”
“Mayroon akong mga update tungkol sa kaso. Maaari ka bang pumunta
sa headquarters, ngayon na?”
“Sige, Officer. May tatapusin lang ako at pupunta na ako dyan.”
“Ingat ka Ms. Evangelista.”
Katatapos ko lang sa aking ginagawa at papunta na sa headquarters
ngunit habang ako’y naglalakad ay may napansin akong parang
umaaligid sa akin.
Nakarating na ako sa headquarters at agad tumungo sa opisina ni Officer
Fuentes.
“Ms. Evangelista, andito ka na pala.” Nakangiting sambit niya.
“Officer Fuentes, anong balita?”
“Base sa naging imbestigasyon ko, ang lahat ng pinapatay niya ay
nagmula sa bulaklak ang pangalan.”
“Ha? Paanong sa bulaklak nagmula?” pagtataka ko.
“Rose, Daisy, Iris at Jasmine”
Camellia Evangelista. “Wala rin akong pakialam sa kung anuman ang dahilan ng pagpatuloy
mo sa kaso na yan! Bida-bida ka lang talaga!” sagot nito sa akin.
Hindi kaya iisa lang ang pumatay sa kanila? Paano kung ganoon din ang
rason kung bakit pinatay niya ang aking ina?
Lalong nag-init ang ulo ko dahil sa pagsigaw niya sa akin kaya’t hindi ko
Tsismis napigilan ang aking sarili kaya't napasigaw rin ako.

Zhane
“Mas mabuting manahimik ka na lang dahil hindi ikaw ang
nakakaramdam sa mga pinagdadaanan ko, at kung sa iyo man ito
“Huy nalaman ko na tinuloy ni Evangelista yung kaso, hindi ba matagal nangyari sa tingin ko ay gagawin mo rin itong ginagawa ko!”
nang nakasarado ang kaso na ‘yon?”

Natahimik siya sa aking sinabi at kasabay nito ang aking pag-alis sa lugar
“Oo nga masyado siyang straw, sipsip” na iyon.

Pagpasok ko sa opisina ay ‘yan agad ang bumungad sa akin. Ang daming Buong araw kong nilaan ang oras sa pagtatrabaho at hindi pinansin ang
sabi-sabi. Bakit ko raw itinuloy ang kaso na matagal nang sarado? mga sabi-sabi ng mga asungot dito. Bahala sila r’yan. Wala naman silang
Hindi ko na napigilan ang aking sarili, biglang uminit ang aking ulo at alam. Ang alam lang nila ay makialam at tsumismis sa buhay ng ibang
sinagot ko sila. tao para may mapag-usapan sila.

“Walang kayong alam sa dahilan kung bakit ko pinagpapatuloy ang Pauwi na ako at sa hindi inaasahan ay nakita ko na naman ang aking
kaso.” kinakatakutan. Nakita ko kung paano niya patayin ang iba, kagaya ng
pagpatay niya sa aking ina.
Hindi ko alam ang aking gagawin. Ilang araw na ang nakalipas, ilang araw na rin noong huli kong makausap
si Zhane.
Tungkol pa sa kaso. Badtrip. Hindi ko man lang siya naaya na lumabas.
Hindi ako makagalaw.
Nakakamiss na ang malambing niyang boses, ang kaniyang mga mata na
napakaganda, at lalo na ang kaniyang mga matatamis na ngiti sa akin.
Hindi ko alam kung tatakbo ba ko o sisigaw.
Paano kung bigyan ko kaya siya ng bulaklak?
Kaagad akong naghanap ng flower shop na malapit sa aking tinutuluyan.
Ngunit mas lalo akong kinabahan nang tumingin siya sa akin at kasabay
Petal Paradise Shop.
nito ang kanyang pag-ngisi.
Kaagad akong pumasok dito. Meron pala silang bagong binebenta.
Hyacinth.
Wala akong nagawa kundi ang tumakbo sa takot na baka pati ako ay
patayin niya. Bago ito ha, ang ganda pakinggan. Bibilhin ko ito.
Kaagad kong hinanap ang may-ari para bumili, nang biglang may
magsalita sa aking likuran.
Tumakbo ako nang tumakbo hanggang sa hindi ko na alam kung saan
ako napadpad. “Magandang hapon Hijo, anong sa i-“ bakas sa kaniyang mukha ang
pagkagulat. Ganito na ba talaga ako kapogi?

Kilig “Ay magandang araw po, magkano po sa hyacinth?” tanong ko.

Alistair “Ah ito ba? Bago lang kasi ito kaya libre na lang sa iyo. Sa totoo, ay ikaw
ang unang bibili niyan.”
Hala ang lakas talaga ng dating ko. Dahil sa itsurang ‘to nakakalibre na
ako ng bulaklak.
“Seryoso ho ba kayo? Nakakahiya naman ho pero salamat po.”
“Oo naman, hijo. Sino ba ang balak mong pagbigyan niyan?” tanong
nito.
“Ah…‘yong siniZHANEta ko lang po,” pagbibigay diin ko sa pangalan niya.
“Naku! Siguradong matutuwa ang pagbibigyan mo niyan.”
“Ah hehe, salamat po ulit, mauuna na ‘ko. Labyu kuys.” Pahabol ko at
umalis na.
Kinakabahan ako. Ano kaya ang magiging reaksyon niya kapag binigay ko
‘to?
In love na nga yata ako. Hayss, Zhane, mukhang ikaw lang talaga ang
aking sizhanetahin.
Tawagan ko kaya? Tawagan ko na ba?
Walang magagawa ‘tong katorpehan ko, tatawagan ko na siya.
*kring kring*
Nanlaki ang aking mga mata sa aking nakita.
UYY!! SI ZHANE!? TUMATAWAG!? TOTOO BA ‘TO!!!??
Tingnan mo nga naman, ang tadhana pa talaga ang gumagawa ng
paraan para magkausap tayo.
HAYYY, ZHANE, KAUNTI NA LANG, AAKALAIN KO NA TALAGANG MAY
GUSTO KA SA AKIN.
Bumalik ako sa katinuan at sinagot ang tawag.
“Ms. Evangelista, napatawag ka?” Miss mo ko, ‘no? Sabi ko sa aking
sarili.
“Officer Fuentes, pasensiya na at biglaan, ah? May ginagawa ka ba
ngayon?”
“Wala naman,” hala aayain mo ba ko sa date? Pero bakit parang.. tunog
pagod at hingal siya?
“Officer, pwede bang magpasundo sa Dasmarinas High School?”
“Ah sige sige.” Napahinto ako nang may mapagtanto, “teka, may
anak ka na?” Sayang naman.
“Ay hindi, officer. Ikukwento ko na lang sa ‘yo mamaya”
“Sure, Ms. Evangelista. Papunta na ako.”
“Ingat, Officer Fuentes.” Ani niya.
AY TALAGA NAMAN, GRABE, MAG-IINGAT TALAGA KO NIYAN, ZHANE.
Nasa gate na ako ng school at nakita ko si Zhane. May nakita rin akong “May nakita akong pinapatay kanina. Nakita niya ako. Mukhang pamilyar
isang lalaki na pamilyar. Iyon yata ‘yong lalaki na nakita ko noon sa yung tao na iyon.”
grocery store.
“HA? Hindi ka naman ba nasundan?”
Pero bakit parang nakamasid siya kay Miss Zhane? Ano kaya ang pakay
“Sa tingin ko ay hindi naman ngunit iba ang kutob ko. Iyong lalaki na iyon
niya?
ay parang nakita ko na noon. Pamilyar na pamilyar sa akin ‘yong mga
mata niya.”
Patay “Kapag may nakita kang nagmamasid sa iyo, sabihin mo lang sa akin at
Zhane ako na ang bahala. Para saan pa na Alistair ang pangalan ko kung hindi
kita kayang protektahan. Baka defender of the people ‘to,” sambit nito
sabay kabog sa dibdib na tila nagmamalaki pa.
Nakasakay na ako sa sasakyan ni Officer Fuentes. Pagod na pagod ako “Corny mo.” Nakangiti kong sabi.
kakatakbo. Hingal na hingal.
“Ms. Evangelista”
“Ms. Evangelista, ayos ka lang ba? Ano bang nangyari sayo?” Tanong
nito na tila nag-aalala. Nagulat ako sa biglang pagsasalita niya.

“Officer..Fuentes…” Hingal na hingal ako habang nagsasalita. “May gusto sana akong ibigay sa iyo.”

“Ito may tubig ako rito, uminom ka muna.” Binigyan niya ako ng tubig at “Ano naman ‘yon?” Tanong ko dahil nagtataka na rin. Ano ba kasi iyon?
agad ko itong ininom.
“Salamat, Officer.” Lumabas siya ng kotse at may kinuha sa likod.

“Walang anuman, Ms. Evangelista.” Ngumiti ito sa akin. Pero bakas pa

rin sa kaniyang mukha ang pag-aalala. LAKING GULAT KO NANG MAKITA KONG MAY BITBIT SIYANG BULAKLAK.
“Ano? Okay ka na ba? Ano ba kasing nangyari at hingal na hingal ka?” HALA HYACINTH!
Ang cute niya, ang sarap niya picture-ran. “Officer Fuentes, nahuli na ang taong may kagagawan ng lahat ng
patayan.”
Inabot niya sa akin iyon at hindi ko napigilang mapangiti.
“Para saan naman ito?” tanong ko.
Nang matapos ang aming usapan ay agad ko itong binalita kay Zhane.
“Wala lang hehe, para mabawasan ang stress.”
“Ms. Evangelista, good news! Nahuli na ang suspek na hinahanap natin.”
Biglang nabuhayan ng loob ang kaninang hingal na hingal at pagod na
“Thank you!” Nakangiti kong sambit.
pagod na si Zhane. Ang cute niya talaga.
Sa sobrang tuwa niya ay bigla niya akong niyakap. Natuod ako sa
*RING RING* kinauupuan. Pero mayamaya ay niyakap ko rin siya.
“Uy sorry, Ms. Evangelista, masyado lang akong natuwa para sa atin.”
“Sandali lang, Ms. Evangelista sagutin ko lang ‘to.” “Okay lang, sorry rin, natuwa lang din ako masyado.”
Tumango na lamang ako. Nagkahiyaan kami at kumawala na sa yakap ng isa’t isa.
Hindi ko napigilang mapangiti. Kinikilig ang bituka ko. Tumatalon ang
Alistair puso ko. Huy ang OA.
PERO ANG SARAP NIYA YAKAPIN.

Basag trip, sayang, ‘yon na yung pagkakataon ko para ayain sya. Wala Parang…. gusto ko siyang protektahan buong buhay ko.
akong nagawa kung hindi sagutin na lang ‘tong telepono na ‘to. Ano na Parang gusto ko siyang.. mahalin.
naman kayang problema nitong si Colonel Acosta? BADTRIP NAMAN OH!
Pumunta kami sa headquarters at pagdating namin doon ay nakita
namin ang isang lalaki na parehong pamilyar sa amin.
“MANG AUSTIN?!”
“IKAW YON?!”
Korte
Zhane
Dumating ang araw ng paghaharap. Ito ang hinihinay ng lahat. Ito ang
araw na hinding-hindi namin palalagpasin. Ang araw ng paghahatol.
Hindi ko pa rin lubos maintindihan. Bakit siya pa? Bakit si Mang Austin
pa?
Austin
“Bakit ka pumapatay?” Tanong ng prosecutor sa akin.
Bakit nga ba ako pumapatay?
Iyan din ang tanong ko sa aking sarili, siguro pumapatay ako para maging
masaya? O pumapatay ako nang dahil sa kaniya?
Nagulantang ako sa isang malakas na sigaw.
"BAKIT KA PUMAPATAY? NAKATUTULONG BA SA IYO ANG PAGPATAY?"
Ngumisi lang ako bilang sagot sa tanong niya.
Dahil sa kaniya kaya ako pumapatay, sinira niya ang lahat. Bulong ko sa
sarili.
Oo ako ang pumatay sa aking asawa. Sa aking asawang si Dahlia.
-NAKARAANG LABING-WALONG TAON-
“PAANO MO NAGAWANG MAGLOKO SA AKIN, DAHLIA??”
“TIGILAN MO AKO, AUSTIN! HINDI NA KITA MAHAL! HINDI NA AKO
MASAYA SA IYO!”
Hindi ko alam ang sumunod na nangyari. Nakita ko na lamang ang aking
sarili na may hawak na cable ties habang si Dahlia ay nasa sahig at
punong-puno na ng dugo.
-KASALUKUYAN-
Hindi ko alam kung bakit ko iyon nagawa. Ang alam ko lang ay nandilim
ang aking paningin at sa isang iglap.. ay wala nang buhay si Dahlia.
Napatay ko na ang aking asawa. Wala na ang Dahlia kong mahal.
Kasalanan ko ito.
Hindi.
Kasalanan niya ito.
Ang gabi na iyon ang pinakapinagsisisihan ko sa lahat, ngunit sa tuwing
maalala ko ang pangyayaring iyon para akong nababaliw. Nawawala ako
sa katinuan at naghahanap ng mabibiktima.
"Mostly ang mga pinapatay/binibiktima mo ay may mga pangalan ng
bulaklak, bakit?”
Bakit nga ba? Isa lang ang sagot sa tanong na iyan, dahil kay Dahlia.
Tapos na ang paghaharap.
Handa na ba akong bayaran ang aking mga ginawa? Sa tingin ko ay oo,
para sa ikakatatahimik ng lahat.
Zhane
Natapos na ang lahat. Nagkaroon na ng kasagutan ang lahat ng aking
mga katanungan. Nabigyan na ng hustisya ang pagkamatay ni mama,
ngunit hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o malungkot.
Ala-ala
Alistair
“AUSTIN BALIW KA!!! TIGILAN MO NA AKO”
“DAHLIA ‘WAG MO AKONG IWAN. PAANO NA ANG MGA
PINAGSAMAHIN NATIN? PAANO NA ANG ANAK NATIN? SI ALISTAIR?”
Rinig na rinig ko ang sigawan nila mama’t papa. Maghihiwalay na ata
sila. Nahuli ni papa na may iba nang kinakasama si mama. Bakit niya
ginawa iyon? Hindi niya na ba kami mahal?
CRASH
Nagulat ako sa tunog ng nabasag na bagay. Tumingin ako sa sala at
nakitang nagkagulo ang mga gamit doon. Basag na tv, nagkalat na mga
damit, nakatumbang lampshade at puro mga papel. Parang may
dumaan na bagyo.
“DAHLIA SAAN KA PUPUNTA? HINDI KA PWEDENG UMALIS!” nanlilisik
ang mga matang sabi ni papa. Nakakatakot siya, parang mayamaya lang
ay may gagawin siyang hindi maganda.
Nakatali rin siya ng puting bagay na tinatali sa mga wires. Kung hindi ako
nagkakamali ay cable ties ang tawag doon. Ano bang nangyayari at
nakatali si mama? Wire ba siya?
Nagmamadali akong lumapit sa kaniya ngunit huminto nang makita si
papa na paparating at may dala-dalang hori hori, iyong kutsilyong
ginagamit niya sa pagtatanim. Amoy na amoy ko ang alak mula sa
kaniya.

“AUSTIN LALAYO NA AKO SA IYO AT ISASAMA KO SI ALISTAIR!”

Nagulat ako sa mga sumunod na nangyari.
“SASAMA KA NA SA LALAKE MO!?”
“OO, MAS MAKAKABUTI NA ITO SA AMIN. BALIW KA AUSTIN!
Pinagsasaksak niya si mama gamit ito.
MAGBAGO KA NA!”
Baliw si papa? Natatakot na talaga ako. Hindi ko alam kung kanino ako
sasama sa kanilang dalawa. Bata pa ako. Bakit kailangang maging Puro dugo.
ganito?
Sa aking inis ay nagtungo ako sa kwarto. Sinubukan akong tawagin ni
“Sinabi ko naman sa iyo Dahlia na huwag mo akong iiwan. Sa akin ka
mama pero pinagwalang bahala ko na ito.
lang Dahlia. Sa akin lang.”

Nang umayos na ang aking pakiramdam ay bumababa na ako.

Zhane
Ngunit laking gulat ko nang makitang may tape si mama sa bibig at
umiiyak.
“Yanna, anak nasan ka? Kakain na.” “Oo naman ‘nak, alam mo sabi niya sa 'kin bibilhan ka niya ng maraming
Barbie dolls.”
Si mama.
BARBIE DOLLS? BIBILHAN NIYA RIN KAYA AKO NG BESTIDANG KULAY
Nandito na si mama.
PINK?
Namiss ko siya.
“TALAGA PO?”
Araw-araw man siyang nandito pero hindi ko naman siya madalas
“Oo, balak ko nga sanang ipakilala ka sa kaniya ngayon,”
nakakausap. Tulog kasi siya sa umaga at tuwing gabi naman ay kung
saan-saan siya pumupunta. Tinanong ko siya minsan kung saan siya
nagpupunta dahil gusto ko ring sumama. Gusto ko siyang kasama.
Sinuot ko ang paborito kong bestida na kulay rosas at ang hair clip na
Pero ang sagot niya lang palagi sa akin ay madilim doon, mausok at may kaparehong design para tumerno rito. Nasasabik na ako. Sana hindi
maingay kaya tiyak daw na hindi ko magugustuhan. Sa ihawan kaya nila niya kami ayawan at ipagtabuyan ni mama.
Aling Oda? Maingay kasi roon, mausok at madilim pa ang pwesto kaya
hindi mabili.
Pagdating ay nagulat ako dahil malaki ang bahay nila. Ito na ba ang
Hindi bale, nagugutom na kasi ako kaya kung ano-ano na naman ang
titirhan ko?
pumapasok sa isip.
Ngunit bago pa man ako makapasok ay napunta na ang mga mata ko sa
“Papunta na po,” sagot ko sa kaniya.
lalakeng kasing edad ko rin na ngayon ay nakatutok ang mga mata sa
“Anak, 'di ba sabi mo gusto mo ng tatay?” akin.
Tatay? Syempre naman. Gusto kong malaman ang pakiramdam na “Hello! Ano ‘ngalan mo?” tanong ko sa kaniya.
mayroong tatay.
“Huwag kang papasok sa bahay na iyan. Baliw ang tao r’yan”
“OPO! MAY TATAY NA PO BA AKO?” pagbabanta niya.
“Ha? Eh tatay ko nakatira r’yan eh. Baliw ba tatay ko?” inosenteng
tanong ko.
“Basta kung ayaw mo maniwala edi ‘wag”
Sungit naman nito.
Hindi ko na siya pinansin at pumasok na sa loob. Pero bawat hakbang ko
ay nakasunod naman ang bata sa akin. Dati ba siyang aso? Bakit niya ako
sinusundan?
“TULONG!!! ANONG GINAGAWA MO?”
Nagulat ako sa biglaang pagsigaw ni mama. Tumakbo ako para puntahan
siya pero pinigilan ako ng bata. Hinila niya ako papunta sa likod ng
cabinet para magtago pero sapat na iyon para makita ko kung anong
nangyayari.
Lalaking naka jacket.
Tinatali si mama gamit ang cable ties.
“MAM-,“ tinakpan ng batang lalake ang bibig ko.
“Shhh..huwag kang maingay kung ayaw mong isunod ka niya,” pabulong
na sabi nito.
Naiiyak na ako. Gusto ko lang naman magkaroon ng tatay pero bakit sa
lagay na ito ay parang mawawalan na rin ako ng nanay.
Wakas
Alistair
Isang taon na ang lumipas nang makulong si tatay. Nandito kami ngayon
ni Zhane sa presinto para kumustahin siya.
“Kumusta ka na, ‘tay?” tanong ko sa kaniya.
“Alistair, patawarin mo sana ako. Alam kong mali ang mga nagawa ko at
hindi sapat ang pagkakakulong ko ngayon dito. Ngunit hindi ko kasi
lubos na maintindihan kung bakit ako nagawang lokohin ng mama mo.
Kahit ano pa man ang isipin mo Alistair ay minahal ko kayo ng mama mo.
Mahal na mahal. Kaya’t ganoon na lamang ang takot ko nang malamang
iiwan niyo na ako at sasama sa lalake niya. Aaminin kong talagang
nabaliw ako noon kaya pinatay ko lahat ng taong galing ang pangalan sa
mga bulaklak, dahil naalala ko ang ginawa ng mama mo.”
“Naiintindihan ko po ‘tay. Pero sana po ay maintindihan niyo rin na hindi
ko pa kayo kayang patawarin sa ngayon dahil hindi po iyon ganon kadali,
gayong hindi pa masyadong bumabalik ang ala-ala ko. Ni-hindi ko nga po
alam na may magulang pala ako, dahil siguro sa pinilit kong kalimutan
ang pangyayaring iyon ay nawala nga sa utak ko ang lahat. Saka
maraming tao ang nadamay at namatay sa ginawa n'yo.”
Papunta kami ngayon ni Zhane sa puntod ng mga mahal namin sa buhay.
Dahlia at Camellia.
Kung nasaan man sila ngayon nawa’y maging matahimik ang kanilang
kaluluwa at maging masaya.
“Kumusta po, mama?” pangangamusta ni Zhane.
“Nandito po kami ngayon ni Alistair para dalawin kayo. Sana po nakamit
niyo na po ang hustisyang hinahangad n'yo,”
“Tapos na Zhane, nakamit na ang hustisya.”
“Kaya nga, hayyy, mama, kung nandito ka lang sana siguro may kasama
akong mag-aalaga sa mga apo mo.”
Apo?
Tama ba ang dinig ko? Apo?
“Z-Zhane? Anong apo?” pagtataka ko.
“Magiging tatay na ako?” pagtatanong ko at bakas pa rin sa mukha ang
pagtataka.
“Hindi, Alistair. Ako, ako ang magiging tatay.” Sarkastikong sagot niya.
Teka, magiging tatay na ba talaga ako? Hala ano bang magandang
ipangalan sa bata? Diba dapat pagsasamahin ang pangalan namin ni
Zhane? Alizhane? Alin ang aalisin?
“Hoy! Kung ano-ano na namang iniisip mo r’yan.” Bumabalik ako sa
reyalidad nang magsalita siya. Pero hindi pa rin naalis sa isipan na
magiging tatay na talaga ako.
Lumuhod ako sa harapan niya.
Bigla namang namuo ang luha sa mata ni Zhane.
“Magpoprose ka na ba? OO, YES, I DO.” Sabi niya habang tumatalon-
talon pa.
“Hindi, itatali ko lang itong sapatos ko. Kumalas kasi ‘yong sintas”
pangloloko ko.
Bigla naman siyang pinamulahan. Ang cute talaga.
“Nakakainis naman ‘to, oh! Sabihin mo lang kung ayaw mo itong
panindigan, kaya ko naman itong buhayin mag-isa.” Pagalit niyang
sambit at ngayon ay umiiyak na talaga.
“Huy joke lang! Sorry na Zhane. Huy, ito na nga oh,” Pang-aalo ko sa
kaniya.
Sinuot ko sa kaniya ang singsing at niyakap siya nang mahigit. Tumawa
naman siya kaya napangiti na rin ako.
“Ayaw na kitang pakawalan Zhane. Pwede na ba tayong magpakasal
ngayon?” Parehas naman kaming natawa.
Sa buhay ng tao ay may nawawala ngunit may pumapalit. Oo,
nawawalan ako ng pag-asa at minsa'y natutuliro kung ano ba ang tama
at mali, pero ngayon ay hindi ko na kailangang problemahin 'yon dahil
nandito ka na, pinapangako ko sa 'yo, Leannah Azhane Evangelista
Fuentes, na ako ay magiging tapat, mapagmahal, at maarugang haligi ng
tahanan ng ating pamilya, at bilang tanda ng aking wagas na
pagmamahal ay sinasangla ko sa iyo ang singsing na ito na magiging
simbolo ng ating pagmamahalan.

Pero mukhang nainis talaga siya kaya tinalikuran ako.

Kinuha ko ang singsing sa bulsa at lumuhod.
“Will you marry me, Leahnna Azhane Evangelista?”
Humarap siya sa akin at hindi ko mabasa ang ekspresyon sa kaniyang
mukha.
“Sinagot naman na kita kanina diba?” sagot niya at halatang naiinis pa
rin.