Miłość to towarzyszka życia człowieka.

Jest ona z nami od chwili kiedy przychodzimy na

ten świat. Jest natchnieniem i muzą wielu pisarzy. W literaturze bardzo często spotykamy
motyw miłości. Jednym z takich przykładów może być uczucie jakim darzą się bohaterowie
książki Henryka Sienkiewicza pod tytułem „Quo Vadis”, a mianowicie Ligia i Winicjusz.
Wydaje mi się, iż ich uczucie jest czymś niedoścignionym, czymś do czego każdy z nas z
pewnością dąży i sam chciałby doświadczyć takiej miłości.

Czytając o losach tej pary wydaje nam się, iż ich miłość jest w stanie przetrwać każde
przeciwności. Jednak nie jest tak od samego początku ich znajomości, wpierw Marek
Winicjusz jest zainteresowany wyłącznie wyglądem zewnętrznym swojej późniejszej damy
serca. Podoba mu się ona jedynie wizualnie, budząc w nim ogromne pożądanie i tylko
dlatego chce się z nią związać. Dla Ligii natomiast miłość to coś znacznie ważniejszego,
postrzega ona ją jako szczególną więź, która łączy ją z Bogiem. Wynika to przede wszystkim z
jej religijności. Dla niej związek z poganinem jest niejako obrazą jej Pana.

Marek z miłości do Ligii porzuca swoje dotychczasowe, bezproblemowe życie i ze

przechodzi na wiarę chrześcijańską. Kierowany uczuciami nie obawia się sankcji jakie
spotkają go za ten czyn, tego, że z pewnością popadnie w niełaskę Nerona. Bohater, który
początkowo był zły i okrutny, pod wpływem chrześcijan i przede wszystkim wybranki swego
serca, jej zachowania, wrażliwości oraz tego jak postrzega otaczający ją świat, staje się
pokorny, wrażliwy na ludzką krzywdę i miłujący bliźniego. Staje się on także bardzo oddany
Ligii. Zresztą wie również, iż i ona jest mu wierną i oddaną, że w każdej chwili może liczyć na
jej pomoc i wsparcie. Winicjusz, aby udowodnić szczerości uczucia, chce nawet poświęcić się
na Igrzyskach i pozostać w więzieniu by w ten sposób ocalić ukochaną. Ta jednak nie zgadza
się na to i postanawia poddać się temu, co zaplanował dla niej Bóg, ufając w jego
bezgraniczną dobroć.

Reasumując, uważam, iż miłość Marka i Ligii jest niedoścignionym ideałem. Rzadko

zdarzają się ludzie, którzy w imię uczucia są w stanie poświęcić własne życie czy ideały jakie
im przyświecają. Jednak niewątpliwie niezmierzonym szczęściem jest, jeśli ktoś taki kiedyś
stanie na naszej drodze. Myślę, iż bohaterowie powieści Sienkiewicza pokazali nam, że jest
to możliwe, że jest możliwa miłość, która przezwycięży wszelkie przeciwności losu i którą
będziemy mogli cieszyć się i obdarowywać innych aż do śmierci.