Slajd 2 Prawie powszechną praktyką jest, że Głusi nie mogą skorzystać z usług tłumacza w

licznych kontaktach (lekarz, pracownik socjalny, nauczyciel dziecka, policjant, psycholog lub
psychiatra). Bariery komunikacyjne utrudniają lub uniemożliwiają korzystanie z usług
publicznych. Programy telewizyjne nie uwzględniają ich potrzeb - napisy lub tłumacz występują
bardzo rzadko.

Placówki ochrony zdrowia nie są przygotowane do kontaktów z głuchym pacjentem. Personel nie
zna problemów i potrzeb głuchych i to na nich zrzuca się obowiązek zapewnienia tłumacza. Nie
wszystkie placówki umożliwiają kontakt mailowy lub za pomocą smsów. W Polsce nie ma
szpitala psychiatrycznego dostosowanego do potrzeb głuchych. Nie ma ani jednej placówki
zajmującej się problemami zdrowia psychicznego osób głuchych.

Stopniowo upowszechnia się korzystanie ze szkół ogólnodostępnych przez dzieci głuche.

Wymaga to bardzo dobrego przygotowania całego środowiska szkolnego. Tymczasem w
szkołach brakuje logopedów, bardzo ważnych specjalistów.

System kształcenia zawodowego niesłyszących w żaden sposób nie odpowiada ani ich
preferencjom i zdolnościom, ani rynkowi pracy. Oznacza to brak prawa Głuchych do wyboru
kierunku kształcenia zawodowego oraz ich mniejsze szanse na rynku pracy.

Głuchota w Polsce utrudnia zatrudnienie, a nawet uniemożliwia wykonywanie wielu zawodów. Są

zawody niedostępne w Polsce dla osób głuchych, a dostępne za granicą. Ośrodki szkolno-
wychowawcze nie przygotowują do samodzielności, zbyt wiele lekarzy wydaje orzeczenia
ograniczające możliwość wykonywania pracy lub zabraniające pracy na niektórych stanowiskach
itp.

Slajd 4 Procedury dla osób z wadą słuchu - W praktyce jednak, na co dzień brakuje tłumaczy
języka migowego lub poziom umiejętności pracowników jest zbyt niski, by się dogadać w
wygodny dla obu stron sposób. Wojewodowie prowadzą rejestry tłumaczy, ale wpisanie do
rejestru nie jest żadną gwarancją i nic nie mówi o doświadczeniu osoby tam zarejestrowanej.
Brakuje standardów pracy polskiego języka migowego. Często się też zdarza tak, że te osoby
nie mają pojęcia o takich możliwościach. Zamiast tego najczęściej przychodzą z osobą
pośredniczącą (dzieckiem, rodzeństwem, rodzicem itp.).

Slajd 5 - Słyszące dziecko G/głuchych rodziców (CODA) w roli pośrednika językowego - Należy
podkreślić, że aż 90% głuchych rodziców ma słyszące dzieci. Oznacza to, że w codzienność
zdecydowanej większości dzieci z takich rodzin wpisana jest dwujęzyczność i dwukulturowość,
co wywiera zazwyczaj ogromny wpływ na całe ich życie. Wynikają z tego naturalne wyzwania i
trudności. Największym z nich jest rola pośrednika, w którą wciela się takie dziecko. Zjawisko
nieprofesjonalnego pośredniczenia językowego w tym przypadku oznacza bycie
„nieprofesjonalnym asystentem” dla swoich rodziców. Zaczyna się to od pośredniczenia w
kontaktach z dalszą rodziną, przez…(wymienić to co zapisane na slajdzie).

Parentyfikacja czyli odwrócenie ról w rodzinie, w wyniku czego dziecko pełni rolę opiekuna,
partnera i powiernika w stosunku do swych rodziców.

Dzieci KODA nie otrzymują właściwego wsparcia pedagogicznego i psychologicznego w

procesie edukacji i wychowania. Do tego głusi rodzice nie mają właściwego kontaktu ze szkołą i
nie mają pełnej wiedzy o szkolnej rzeczywistości swojego dziecka.

Slajd 6 - PFRON czyli Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Dofinansowania na aparaty słuchowe, turnusy rehabilitacyjne, sprzęty elektroniczne ułatwiające
komunikację i kontakt ze światem. Dostępna administracja publiczna, czyli organ adm publicznej
musi udostępnić możliwość kontaktowania się poprzez formy odpowiadające osobom z wadą
słuchu (smsy, maile, faksy, strony internetowe, dostęp do tłumacza).