ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ

ΓΕΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ 2020-2021

2021-2022

1. Η λοιμώδης μονοπυρήνωση εκδηλώνεται ως εξής :

α. Καταβολή δυνάμεων
β. Φαρυγγίτιδα
γ. Λεμφαδενοπάθεια τραχήλου
δ. Πυρετός
ε. Όλα τα παραπάνω

2. Η διάγνωση του οξέος εμφράγματος είναι βέβαιη εάν:

α. Ο ασθενής εμφανίζει στηθαγχικό πόνο > 30 λεπτά που δεν υποχωρεί με
υπογλώσσια νιτρώδη
β. Το ΗΚΓ εμφανίζει ανάσπαση του τμήματος ST
γ. Τα καρδιακά ένζυμα είναι αυξημένα
δ. Απαιτούνται δύο από τα α, β και γ
ε. Απαιτούνται και τα τρία εκ των α, β και γ

3. Τα οξέα στεφανιαία σύνδρομα εκδηλώνονται κλινικά ως:

α. Αιφνίδιος θάνατος
β. Ασταθής στηθάγχη
γ. Οξύ έμφραγμα
δ .Σταθερή στηθάγχη
ε. Το α,β και γ είναι ορθά

4. Ποια όργανα συμμετέχουν στη διατήρηση της οξεοβασικής ισορροπίας ;

α. Πνεύμονες
β. Καρδιά
γ. Ήπαρ
δ. Νεφροί
ε. Τα Α & Δ

5. Άνδρας 59 ετών, βαρύς καπνιστής με πυρετό 38,9 C, ρίγος από 5μέρου και
παραγωγικό βήχα στην κλινική εξέταση έχει μη μουσικούς ρόγχους στις βάσεις, κυρίως
αριστερά. Ποιο είναι το επόμενο βήμα στη διαγνωστική προσέγγιση :
α. Αέρια αρτηριακού αίματος
β. Ακτινογραφία θώρακος
γ. Γενική αίματος
δ. Οξυμετρία
ε. Χρώση πτυέλων κατά GRAM

6. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ ανήκει στα συμπτώματα της οξείας σκωληκοειδίτιδας :
α. Kοιλιακό άλγος
β. Aνορεξία,
γ. Eξανθήματα
δ. Nαυτία
7. Ποιο από τα παρακάτω ανήκει στα όργανα-στόχους της αρτηριακής υπέρτασης :
α. Καρδιά
β. Αμφιβληστροειδής
γ. Νεφροί
δ. Εγκέφαλος
ε. Όλα τα παραπάνω

8. Στα συμπτώματα του μη ρυθμισμένου ινσουλινοεξαρτώμενου σακχαρώδους διαβήτη

δεν περιλαμβάνονται :
α. Πολυουρία, πολυδιψία
β. Απώλεια βάρους
γ. Πόνος στις αρθρώσεις
δ. Κοιλιακό άλγος

9. Ταχυκαρδία είναι η παρουσία μεγάλης καρδιακής συχνότητας :

α. Μεγαλύτερης από 80/λεπτό
β. Μεγαλύτερης από 100/λεπτό
γ. Μεγαλύτερης από 120/λεπτό
δ. Μεγαλύτερης από 150/λεπτό

10. Ποιο από τα παρακάτω ανήκει στα συμπτώματα αναιμίας :

α. Ατονία
β. Κόπωση
γ. Κεφαλαλγία
δ. Αίσθημα παλμών
ε. Όλα τα παραπάνω

11. Η νεφρολιθίαση προκαλεί κωλικό νεφρού που συνοδεύεται με :

α. Συχνοουρία
β. Μικροσκοπική αιματουρία
γ. Ναυτία –Έμετος
δ. Μετεωρισμός
ε. Όλα τα παραπάνω

12. Εκδηλώσεις της σιδηροπενικής αναιμίας είναι :

α. Πτώση τριχών κεφαλής
β. Κοιλονυχία
γ. Δυσφαγία
δ. Καταβολή δυνάμεων
ε. Όλα τα παραπάνω

13. Παράγοντες κινδύνου για πνευμονική εμβολή :

α. Προηγούμενο ιστορικό εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης, χειρουργικής
επέμβασης
β. Παρατεταμένη ακινητοποίηση
γ. Υποκείμενη κακοήθης νόσος, εκτεταμένα εγκαύματα, εγκυμοσύνη
δ. Όλα τα ανωτέρω

14. Με ποια από τις παρακάτω καταστάσεις θα πρέπει να γίνει η διαφορική διάγνωση
προκάρδιου άλγους :
α. Στηθάγχη
β. Οισοφαγικές διαταραχές
γ. Περικαρδίτιδα
δ. Πνευμονία
ε. Όλα τα παραπάνω

15. Ποιο από τα παρακάτω συμπτώματα δεν αποτελεί χαρακτηριστική εκδήλωση

υπογλυκαιμίας ;
α. Τρόμος
β. Εφίδρωση
γ. Αίσθημα παλμών
δ. Σύγχυση
ε. Υπόταση

16. Ποια από τα ακόλουθα ανήκουν στα αίτια χρόνιου βήχα :

α. Άσθμα
β. Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
γ. Φάρμακα (α-ΜΕΑ)
δ. Καρδιακή ανεπάρκεια
ε. α, β και γ
στ. Όλα τα παραπάνω

17. Στη διαφορική διάγνωση της χρόνιας κόπωσης περιλαμβάνονται οι παρακάτω

καταστάσεις ή νοσήματα :
α. Ιογενής ηπατίτιδα
β. Λοιμώδης μονοπυρήνωση
γ. Καρδιακή ανεπάρκεια
ε. Κανένα από τα παραπάνω
στ. Όλα τα παραπάνω

18. Οι παρακάτω αποτελούν εξετάσεις ρουτίνας σε υπερτασικούς ασθενείς εκτός από :

α. Ηλεκτροκαρδιογράφημα
β. Υπερηχοκαρδιογράφημα
γ. Εξετάσεις νεφρικής λειτουργίας
δ. Γενική αίματος
ε. Δοκιμασία αντοχής στη γλυκόζη
στ. 24ωρη συνεχής καταγραφή της αρτηριακής πίεσης

19. Μη φαρμακευτική αντιμετώπιση της ιδιοπαθούς υπέρτασης :

α. Ελάττωση σωματικού βάρους όπου χρειάζεται
β. Περιορισμός άλατος στη διατροφή
γ. Σωματική άσκηση
δ. Περιορισμός αλκοόλ και καπνού
ε. Όλα τα παραπάνω

20. Ο βασικός εργαστηριακός έλεγχος δεν περιλαμβάνει:

α. Γενική εξέταση αίματος
β. Γενική εξέταση ούρων
γ. Αμινοτρανσφεράσες
δ. Αυτοαντισώματα
ε.Ταχύτητα καθίζησης ερυθρών
21. Η γενική εξέταση αίματος περιλαμβάνει πάντα την εξέταση:
α. Αριθμού αιμοπεταλίων
β. Ταχύτητας καθίζησης ερυθρών
γ. Αριθμού δικτυοερυθροκυττάρων
δ. α και β
ε. α και γ

22. Σφάλματα κατά τον εργαστηριακό έλεγχο μπορεί να συμβούν λόγω:

α. Λήψης δείγματος σε λάθος σωληνάριο
β. Γραμματειακών λαθών
γ. Μη ανάδευσης σωληναρίου που περιέχει αντιπηκτικό
δ. α και β
ε. Όλα τα παραπάνω

23. Σε ασθενή με χαμηλή αιμοσφαιρίνη βρέθηκε υποχρωμία και μικροκυττάρωση. Ποιο

από τα παρακάτω είναι σωστό;
α. Ο ασθενής έχει υψηλό δείκτη MCV
β. Ο ασθενής έχει ερυθροκυττάρωση
γ. Ο ασθενής έχει χαμηλό δείκτη MCV
δ. Ο ασθενής έχει υψηλό δείκτη MCH
ε. Ο ασθενής έχει υψηλό δείκτη MCHC

24. Ποιο από τα παρακάτω είναι σημαντικό εύρημα στη γενική ούρων;
α. Κρύσταλλοι ουρικού αμμωνίου
β. Πλακώδη επιθήλια
γ. Ερυθροκυτταρικοί κύλινδροι
δ. όλα τα παραπάνω
ε. κανένα από τα παραπάνω

25. Ποιος είναι ο ρόλος του γενικού ιατρού όσον αφορά στα χειρουργικά περιστατικά;
α. Αναγνώριση χειρουργικών παθήσεων & έγκαιρη καθοδήγηση στην διαγνωστική και
θεραπευτική αντιμετώπιση
β. Τραύμα – Πρωτοβάθμια & δευτεροβάθμια αντιμετώπιση (ATLS)
γ. Οξεία κοιλία – αναγνώριση, διάγνωση, έγκαιρη & ασφαλή μεταφορά για χειρουργική
αντιμετώπιση
δ. Όλα τα παραπάνω
ε. Κανένα από τα παραπάνω

26. Τι σημαίνουν τα αρχικά ABCDEκατά την αρχική εκτίμηση του πολυτραυματία;

(Συμπληρώστα τα αρχικά δίπλα από την αντίστοιχη φράση)
__ Έκδυση - Υποθερμία
__ Κυκλοφορία και έλεγχος της αιμορραγίας
__ Αεραγωγός με προστασία ΑΜΣΣ
__ Ανικανότητα ( νευρολογική κατάσταση )
__ Αερισμός και επαρκής οξυγόνωση

27. Ποιο από τα παρακάτω αποτελεί αίτιο οξείας κοιλίας;

α. Φλεγμονή ενδοκοιλιακού οργάνου
β. Απόφραξη λεπτού εντέρου
γ. Διάτρηση παχέος εντέρου
δ. Ισχαιμική κολίτιδα
ε. Ρήξη αορτικού ανευρύσματος
ζ. Όλα τα παραπάνω
στ. Κανένα από τα παραπάνω

28. Σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας που προσέρχονται στα επείγοντα ιατρεία με

οξεία έναρξη άλγους ΔΕ λαγονίου βόθρου πρέπει να εκτελείται εξέταση β-
χοριακήςγοναδοτροπίνης (β - HCG).
α. Σωστό
β. Λάθος
γ. Κάποιες φορές

29. Ποιο/α από τα παρακάτω σημεία κατά την αντικειμενική εξέταση είναι δηλωτικά
οξείας χειρουργικής κοιλίας:
α. Οξύ κοιλιακό άλγος που προκαλεί ακούσια σύσπαση των κοιλιακών μυών.
β. Έντονη ευαισθησία κατά την εν τω βάθει ψηλάφηση, η οποία επιτείνεται κατά την απότομη
άρση της πίεσης (παλίνδρομη ευαισθησία)
γ. Ο ασθενής είναι σε εμβρυική στάση, διότι η κινητοποίησή του επιτείνει το άλγος της κοιλίας.
δ. Όλα τα παραπάνω
ε. Κανένα από τα παραπάνω

30. Αναφορικά με τις καμπύλες ανάπτυξης παιδιών:

α. Είναι χρήσιμες για την παρακολούθηση ψυχοκινητικής εξέλιξης
β. Μας ενδιαφέρει τα παιδιά να είναι μεταξύ 10ης -90ης εκατοστιαίας θέσης
γ. Δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στην ανάπτυξη της περιμέτρου κεφαλής συγκριτικά με την
ανάπτυξη σε βάρος και ύψος
δ. Σημασία έχει η διαχρονική παρακολούθηση της καμπύλης ανάπτυξης
ε. το ΒΜΙ μας ενδιαφέρει μετά την ενήβωση

31. Εργαστηριακά ευρήματα όπου τα παιδιά διαφέρουν από τους ενήλικες:

α. Αιματοκρίτης στη γέννηση
β. Επίπεδα ανοσοσφαιρινών στην εφηβεία
γ. Επίπεδα ασβεστίου στη νηπιακή ηλικία
δ. Όλα τα παραπάνω
ε. Κανένα από τα παραπάνω

32. Ο πυρετός μας ανησυχεί όταν:

α. Αφορά βρέφος < 3 μηνών
β. Όταν συνυπάρχουν συμπτώματα ανώτερου αναπνευστικού
γ. Όταν συνυπάρχουν συμπτώματα κατώτερου αναπνευστικού
δ. Επαναλαμβάνεται >5 φορές το χρόνο
ε. Α+Γ

33. Η διάγνωση του διαβήτη τίθεται όταν

α. Το σάκχαρο νηστείας είναι >115 mg/dl σε μια μέτρηση
β. Η τιμή της HbA1c(γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης) είναι >5,7%
γ. Το μεταγευματικό σάκχαρο είναι 140-160 mg/dl
δ. Το σάκχαρο νηστείας είναι ≥ 126 mg/dl σε 2 μετρήσεις δύο διαφορετικές ημέρες

34. Η πρόληψη του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 επιτυγχάνεται με

α. Υγιεινοδιαιτητικά μέτρα
β. Χορήγηση σουλφονυλουριών
γ. Χορήγηση ακαρβόζης
δ. Χορήγηση αναλογωνGLP-1

35. Φάρμακο πρώτης γραμμής στη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι
α. Οι αναστολείς του ενζύμου DPP-4
β. Η πιογλιταζζόνη
γ. Η μετφορμίνη
δ. Οι σουλφονυλουρίες

36. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες για τη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη
τύπου 2, σε άτομα με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια η βέλτιστη αγωγή είναι
α. Η χορήγηση μετφορμίνης και πιογλιταζόνης
β. Η χορήγηση μετφορμίνης και σουλφονυλουρίας
γ. Η χορήγηση μετφορμίνης και αναστολέων DPP-4
δ. Η χορήγηση μετφορμίνης και αναστολέων SGLT-2

37. Σε ότι αφορά την εξωτερική ωτίτιδα:

α. Το πιο συχνό μικρόβιο είναι ο σταφυλόκοκκος
β. Θα πρέπει να λαμβάνεται καλλιέργεια ωτικού εκκρίματος πριν την έναρξη της θεραπείας
γ. Σε περίπτωση συνυπάρχουσας διάτρησης της τυμπανικής μεμβράνης, συνίσταται η
χορήγηση Αμοξυκιλλίνης από το στόμα, 500 mgx 2 για 5 ημέρες
δ. Σε περίπτωση ωτομύκωσης χορηγούνται αντιμυκητιασικές σταγόνες για 14 τουλάχιστον
ημέρες

38. Ποια από τις παρακάτω παρεμβάσεις δεν έχει θέση στην αντιμετώπιση των εμβοών:
α. Ακουστικά βαρηκοΐαςσε περίπτωση συνοδής απώλειας της ακοής
β. Συσκευές ηχοκάλυψης
γ. Θεραπεία εμβοών με επανεκγύμναση
δ. Χορήγηση αγγειοδιασταλτικών φαρμάκων τύπου trimetazidine
ε. Χορήγηση SSRIόταν συνυπάρχει κατάθλιψη ή διαταραχές ύπνου

39. Η συχνότερη αιτία ιλίγγου είναι:

α. Ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης
β. Η νόσος Meniere
γ. Η αιθουσαία νευρωνίτιδα
δ. Η αιθουσαία ημικρανία

40. Σε ότι αφορά την οξεία ρινοκολπίτιδα, ποιο από τα παρακάτω είναι λάθος:
α. Η καλλιέργεια του ρινικού εκκρίματος από το έδαφος της ρινός έχει πολύ μικρή διαγνωστική
αξία
β. Η χρήση α/α κόλπων προσώπου δεν έχει καμμία διαγνωστική αξία
γ. Συνίσταται η χορήγηση αντιβιοτικών σε περίπτωση μη βελτίωσης των συμπτωμάτων 3
ημέρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων (Αμοξυκιλλίνη +/- κλαβουλανικό οξύ)
δ. Συνίσταται η χρήση αγγειοσυσπαστικών ρινικών spray αλλά για λιγότερο από 5 ημέρες
41. Γυναίκα 75 ετών με ιστορικό ΑΥ & ΣΔ προσέρχεται στις Α΄ Βοήθειες του Κέντρου
Υγείας λόγω αριστερής ημπάρεσης, πτώσης γωνίας στόματος αριστερά, δυσαρθρίας
από 24 ώρου. ΗΚΓ: κολπική μαρμαρυγή. ΑΠ 180/102. Τι χορηγείτε στην ασθενή;
α. Salospir 100 mg
β. Clexane 0,6 sc
γ. Lasix 40mg iv
δ. DW 5%
ε. όλα τα παραπάνω
στ. κανένα από τα παραπάνω

42. Τι δεν ισχύει για το παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο;

α. Η διάρκειά της συμπτωματολογίας δεν ξεπερνά τις 24 ώρες
β. Είναι καλοήθης κατάσταση και δε χρειάζεται να γίνει άμεσα αξονική εγκεφάλου
γ. Ανήκει στη διαφοροδιάγνωση της επιληπτικής κρίσης
δ. Πρέπει να γίνει διερεύνηση και αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου για εμφάνιση
ισχαιμικού ΑΕΕ
ε. Δεν απεικονίζεται βλάβη στην αξονική ή τη μαγνητική εγκεφάλου.

43. Σε ασθενή με συνεχιζόμενη γενικευμένη τονικοκλονική κρίση διάρκειας 5 λεπτών,

χορηγείτε ως πρώτο φάρμακο:
α. Διαζεπάμη peros
β. Διαζεπάμη iv
γ. Φαινυτοΐτη iv
δ. Βαλπροϊκό iv
ε. Λεβετιρασετάμη iv
στ. Όλα τα παραπάνω

44. Σε ασθενή 60 ετών με ισχυρή κλινική υποψία μηνιγγίτιδας, χορηγείται:

α. Ceftriaxone 2 g q12h
β. Vancomycin 1-2 g 12h
γ. Ampicillin 2 g q4h
δ. Acyclovir 750mg x 3 iv
ε. Dexaton iv
στ. Όλα τα παραπάνω

45. Τι δεν ισχύει: για τη διάγνωση του οργανικού ψυχοσυνδρόμου, θα πρέπει να

αποκλείσετε:
α. εστιακή νευρολογική σημειολογία
β. υποξυγοναιμία
γ. υπερκαπνία
δ. υπογλυκαιμία
ε. υποκαλιαιμία
στ. υπονατριαιμία
ζ. ουρολοίμωξη

46. Όλα τα παρακάτω αποτελούν αίτια αιμόπτυσης εκτός από :

α. Καρκίνος πνεύμονα
β. Πνευμονία
γ. Φυματίωση
δ. Σ.Δ
ε. Πνευμονική εμβολή

47. Ποιο από τα παρακάτω αποτελεί αντένδειξη στη χορήγηση αντιαιμοπεταλιακής

αγωγής με ακετυλοσαλικυλικό οξύ ;
α. Ενεργό πεπτικό έλκος
β. Αιμορροφιλία
γ. Βρογχικό άσθμα
δ. α και β
ε. Όλα τα παραπάνω

48. Ποια άτομα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν διαβήτη τύπου ΙΙ;
α. Οι υπέρβαροι και οι παχύσαρκοι ΒΜΙ>25kg/m2
β. Όσοι έχουν συγγενή πρώτου βαθμού με διαβήτη τύπου ΙΙ
γ. Οι γυναίκες που παρουσιάζουν διαβήτη κυήσεως
δ. Όσοι έχουν χαμηλά επίπεδα χοληστερόλης HDL ( < 35 mg/dl) και αυξημένα
τριγλυκεριδίων (>250 mg/dl)
ε. Όλα τα παραπάνω

49. Ο προληπτικός καρδιολογικός έλεγχος των αθλούμενων νέων περιλαμβάνει:

α. Τη λήψη ιστορικού όπου εξετάζεται το ατομικό ιστορικό του αθλούμενου και το
οικογενειακό ιστορικό και των δύο γονέων
β. Το ηλεκτροκαρδιογράφημα
γ. Η κλινική εξέταση με ακρόαση για την τυχόν ανεύρεση φυσημάτων που μπορεί
να υποδηλώνουν καρδιοπάθεια
δ. Ιδιαίτερη σημασία θα πρέπει να δίδεται σε συμπτώματα όπως προκάρδιο άλγος
ή απώλεια αισθήσεων που εμφανίζονται κατά την διάρκεια της σωματικής
άσκησης
ε. Όλα τα παραπάνω

50. Σε αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ισχύει ότι :

α. Η άμεση και μεγάλου βαθμού ελάττωση της αρτηριακής πίεσης είναι αναγκαία
β. Η αντιμετώπιση είναι ίδια ανεξαρτήτως της φύσης του επεισοδίου
γ. Η αξονική τομογραφία βοηθά ιδιαίτερα κατά την οξεία φάση
δ. Συνήθως είναι αιμορραγικής αιτιολογίας
ε. Δεν χρειάζεται δευτερογενής προληπτική θεραπεία μετά την οξεία φάση

51. Ποιά από τα παρακάτω ανήκουν στις επιπλοκές του ΣΔ :

α. Καταρράκτης
β. Αμφιβληστροειδοπάθεια
γ. Έμφραγμα μυοκαρδίου
δ. Νευροπάθεια
ε. Τα α, β, δ
στ. Όλα τα παραπάνω

52. Ποιό από τα παρακάτω ανήκει στα κλινικά χαρακτηριστικά του υποθυρεοειδισμού :
α. Δυσκοιλιότητα
β. Αύξηση σωματικού βάρους
γ. Βράγχος φωνής
δ. Λήθαργος
ε. Όλα τα παραπάνω

53. Επιθυμητή τιμή LDL χοληστερόλης όταν υπάρχει στεφανιαία νόσος ή ισοδύναμα
αυτής θεωρείται η :
α. <116 mg/d
β. <100 mg/dl
γ. <70 mg/dl
δ. <55 mg/dl

54. Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Επιλέξτε τη λάθος πρόταση.

α. Το σιωπηρό έμφραγμα είναι πιο συχνό στους διαβητικούς.
β. Το σιωπηρό έμφραγμα έχει πολύ καλή πρόγνωση.
γ. Οι διαβητικοί ασθενείς συχνότερα εμφανίζουν σιωπηρή ισχαιμία.
δ. Ο πόνος του εμφράγματος έχει συνήθως την ίδια εντόπιση με τον στηθαγχικό
πόνο αλλά είναι μεγαλύτερης έντασης και διάρκειας.

55. Στα ηλεκτροκαρδιογραφικά ευρήματα της οξείας φάσης του διατοιχωματικού

εμφράγματος του μυοκαρδίου περιλαμβάνεται:
α. Ανάσπαση του ST διαστήματος
β. Κύματα Q
γ. Βαθιά κύματα S
δ. Πτώση του PR διαστήματος

56. Για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της υπερχοληστερολαιμίας το πρώτο φάρμακο

εκλογής είναι:
α. Το νικοτινικό οξύ
β. Οι φιμπράτες
γ. Η θυροξίνη
δ. Οι στατίνες
ε. Τα ω-λιπαρά οξέα

57. Πολύ μεγάλη αύξηση των τιμών της αμυλάσης μπορεί να έχουμε :
α. Στην οξεία παγκρεατίτιδα
β. Στη διάτρηση του πεπτικού έλκους
γ. Στο έμφρακτο του εντέρου
δ. Σε όλα τα παραπάνω
ε. Σε κανένα από τα παραπάνω

58. Το κάπνισμα σχετίζεται με όλα τα παρακάτω εκτός από :

α. Αντίσταση στην ινσουλίνη
β. Επιτάχυνση θρομβογένεσης
γ. Αύξηση HDL
δ. Αύξηση των επιπέδων ενδοθηλίνης
ε. Ενίσχυση των βλαβών της υπέρτασης

59. Βραδυκαρδία είναι η παρουσία χαμηλής καρδιακής συχνότητας :

α. Μικρότερης από 100/λεπτό
β. Μικρότερης από 80/λεπτό
γ. Μικρότερης από 60/ λεπτό
δ. Μικρότερης από 40/ λεπτό
60. Η φυσιολογική συγκέντρωση του Na+ στο πλάσμα είναι :
α. 112 mEq/L
β. 122 mEq/L
γ. 142 mEq/L
δ. 162 mEq/L
ε. 182 mEq/L

61. Κύρια αιτία μειωμένων επιπέδων HDL χοληστερόλης :

α. Κάπνισμα
β. Παχυσαρκία
γ. Έλλειψη άσκησης
δ. Όλα τα ανωτέρω.

62. Τα κριτήρια διάγνωσης της καρδιοαναπνευστικής ανακοπής είναι :

α. Απώλεια συνείδησης
β. Απουσία καρωτιδικού σφυγμού
γ. Απουσία αναπνοής
δ. Όλα τα παραπάνω

63. Ποιό από τα παρακάτω ανήκει στους παράγοντες κινδύνου πνευμονικής εμβολής σε
ηλικιωμένους:
α. Ακινησία
β. Χειρουργικές επεμβάσεις
γ. Τραυματικά αίτια
δ. Όλα

64. Ποιό από τα παρακάτω δεν ανήκει στα διαγνωστικά κριτήρια της ρευματοειδούς
αρθρίτιδας :
α. Πρωινή δυσκαμψία
β. Αρθρίτιδα σε τρείς ή περισσότερες ομάδες αρθρώσεων
γ. Πυρετός
δ. Αρθρίτιδα άκρων χειρών
ε. Υποδόρια ρευματοειδή οζίδια

65. Στη στένωση της αορτικής βαλβίδας μπορεί να υπάρχουν :

α. Δύσπνοια
β. Στηθάγχη
γ. Συγκοπτικά επεισόδια
δ .Όλα τα παραπάνω

66. Ποιο από τα παρακάτω βιοχημικά ευρήματα δεν αναμένεται σε ασθενή με οξύ
έμφραγμα του μυοκαρδίου από δίωρου:
α. Αύξηση της CPK
β. Αύξηση της τροπονίνης
γ. Αύξηση της LDH
δ. Κανένα από τις ανωτέρω

67. Παχύσαρκο ονομάζεται το ενήλικο άτομο που έχει δείκτη μάζας σώματος :
α. Πάνω από 30
β. Από 20 έως 27
γ. Από 18,5 έως 25
δ. Κάτω από 30
ε. Από 25 έως 30

68. Στην υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια (2 σωστές απαντήσεις):

α. Η υπερτροφία του μυοκαρδίου μπορεί να είναι εντοπισμένη στο μεσοκοιλιακό διάφραγμα
β. Μπορεί ως πρώτη εκδήλωση να προκαλέσει συγκοπτικό επεισόδιο ή αιφνίδιο θάνατο κατά τη
νεαρή ενήλικο ζωή
γ. Κατά την ακρόαση διαπιστώνεται διαστολικό φύσημα στην εστία ακρόασης της αορτής
δ. Σπάνια αφορά το μεσοκοιλιακό διάφραγμα

69. Όλα είναι σωστά για τον ίλιγγο εκτός από:

α. Η διάγνωση του καλοήθους παροξυσμικού ιλίγγου γίνεται με τη δοκιμασία Dix-Hallpike
β. Η θεραπεία του καλοήθους παροξυσμικού ιλίγγου συνίσταται στο χειρισμό Epley
γ. Η ακτινογραφία ΑΜΣΣ και το triplex καρωτίδων μπορεί να βοηθήσουν στη διάγνωση του
ιλίγγου.
δ.Η διάκριση των ομάδων ιλίγγου γίνεται ανάλογα με τη διάρκεια των συμπτωμάτων.
ε. Όλα τα παραπάνω είναι σωστά.

70. Ποιο από τα παρακάτω χαρακτηριστικά των ασθενών μπορεί να επηρεάσει την
επικοινωνία με τον ιατρό :
α. Ηλικία
β. Φύλο
γ. Διαταραχές προσωπικότητας
δ. Κοινωνική τάξη - μόρφωση
ε. Όλα τα παραπάνω

71. Ποιο από τα παρακάτω αποτελεί αντένδειξη της δοκιμασίας κόπωσης :

α. Οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου τις πρώτες 3 μέρες
β. Βαριά καρδιακή ανεπάρκεια
γ. Ενδοκαρδίτιδα
δ. Περικαρδίτιδα
ε. Όλα τα παραπάνω

72. Παράγοντες που πρέπει να συνεκτιμώνται κατά την εξέταση ενός υπερτασικού
ασθενή είναι :
α. Υπερλιπιδαιμία
β. Παχυσαρκία
γ. Σακχαρώδης διαβήτης
δ. Το κάπνισμα
ε. Όλα τα παραπάνω

73. Ποιο είναι το συχνότερο σύμπτωμα σε χολολιθίαση :

α. Το άλγος πείνας
β. Το άλγος μετά από λήψη τροφής
γ. H πικρή γεύση στο στόμα
δ. Οι όξυνες ερυγές
ε. Όλα τα παραπάνω

74. Σε ποιες περιπτώσεις οι ασθενείς με υπερλιπιδαιμία θα πρέπει να παραπέμπονται

σε ειδικό ιατρείο λιπιδίων :
α. Όταν πάσχουν από ανθεκτική υπερλιπιδαιμία
β. Όταν συνυπάρχουν άλλα καρδιακά συμπτώματα
γ. Μη συμμορφώσιμοι ασθενείς
δ. Όταν πάσχουν από δυσανεξία στις στατίνες
ε. Α+Δ
στ. Όλα τα παραπάνω

75. Αντενδείξεις χορήγησης β-αναστολέων είναι :

α. Βρογχικό άσθμα
β. Έντονη βραδυκαρδία
γ. Α+Β
δ. Στεφανιαία νόσος
ε. Όλα τα παραπάνω

76. Ποια από τις παρακάτω προτάσεις είναι λάθος για την κολπική
μαρμαρυγή :
α. Συνήθης εκδήλωση αποτελεί το αίσθημα παλμών
β. Μπορεί να αποβεί επικίνδυνη για τον ασθενή
γ. Εμφανίζεται συνήθως σε ασθενείς με οργανική καρδιοπάθεια
δ. Μπορεί να εκδηλωθεί ως αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο
ε. Χρήζει αντπηκτικής αγωγής σε όλες τις περιπτώσεις

77. Ο στηθαγχικός πόνος :

α. Εντοπίζεται συνήθως στην περιοχή του στέρνου
β. Περιγράφεται ως αίσθημα σύσφιξης πίεσης ή βάρους
γ. Εκλύεται με την άσκηση, ψύχος, γεύμα
δ. Όλα τα παραπάνω

78. Ένας νέος με ινσουλινοεξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη μπορεί να παρουσιάζει :

α. Πολυδιψία, πολυουρία, απώλεια βάρους
β. Στηθαγχικού τύπου άλγος
γ. Θάμβος όρασης
δ. Τα Α και Γ είναι σωστά
ε. Όλα τα παραπάνω είναι σωστά

79. Ποια από τα παρακάτω συμπεριλαμβάνονται στα κύρια χαρακτηριστικά της

ειδικότητας της Γενικής Ιατρικής : (Τρεις απαντήσεις σωστές)
α. Η συνέχεια και η πρόσβαση στη φροντίδα
β. Η πρώτη επαφή με τον ασθενή
γ. Η νοσοκομειακή φροντίδα
δ. Η φροντίδα της οικογένειας
ε. Η εξειδικευμένη (επεμβατική) θεραπευτική

80. Η πρώτη εκδήλωση λοίμωξης αναπνευστικού σε ηλικωμένο ασθενή μπορεί να είναι :

(Τρεις απαντήσεις σωστές)
α. Η σύγχυση
β. Η ακράτεια
γ. Ο πυρετός
δ. Η πτώση
ε. Ο τρόμος

81. Ποιες από τις παρακάτω διαγνωστικές εξετάσεις θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται

σε προγράμματα διαλογής σε γυναίκες ηλικίας 50-64 ετών : (Τρεις σωστές απαντήσεις)
α. Μαστογραφία
β. Εξέταση τραχηλικού επιχρίσματος
γ. Μέτρηση αρτηριακής πίεσης
δ. Εμβολιασμός για ιλαρά
ε. Εμβολιασμός για γρίπη

82. Τα συχνότερα συμπτώματα / προβλήματα λόγω των οποίων προσέρχονται οι

ασθενείς στο γενικό ιατρό είναι:
α. Πυρετός
β. Αυχενική δυσκαμψία
γ. Βήχας
δ. Συχνοουρία
ε. Τα α και γ
στ. Όλα τα παραπάνω

83. Το συχνότερο αίτιο άλγος στο φάρυγγα είναι :

α. Η λοίμωξη από τον Haemophilus influenzae με κίνδυνο αιφνίδιας εμφάνισης
οξείας επιγλωττίτιδας
β. Η ιογενής φαρυγγίτιδα
γ. Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα και το περιαμυγδαλικό απόστημα
δ. Η κυνάγχη του Vincent

84. Κατά τη διερεύνηση ενός άλγους στο φάρυγγα ο ιατρός είναι δυνατό να επιλέξει
ορισμένες από τις ακόλουθες εξετάσεις εκτός από :
α. Εξέταση φαρυγγικού επιχρίσματος
β. Επιδερμικές δοκιμασίες (patch tests)
γ. Mono-test
δ. Προσδιορισμό επιπέδων αιμοσφαιρίνης, μέτρηση αριθμού λευκών αιμοσφαιρίων και
καθορισμός του τύπου αυτών

85. Ποιο από τα παρακάτω ανήκει στα βασικά καθήκοντα κατά τη διάρκεια φάσης λήψης
του ιστορικού :
α. Οικογενειακό αναμνηστικό
β. Αιτία προσέλευσης του ασθενούς
γ. Ατομικό αναμνηστικό
δ. Α+Γ
ε. Όλα τα παραπάνω

86. Ποιο από τα παρακάτω είναι σημαντικό κατά τη λήψη του ιατρικού ιστορικού όσον
αφορά τη συμπεριφορά του ιατρού :
α. Να απευθύνεται στον ασθενή με σεβασμό και διακριτικότητα
β. Να κάνει τον ασθενή να αισθάνεται άνετα
γ. Να χρησιμοποιεί ανοικτού τύπου ερωτήσεις
δ. Το α και το β
ε. Όλα τα παραπάνω
87. Ποιό από τα παρακάτω αποτελεί το συχνότερο σύμπτωμα πνευμονικής εμβολής :
α. Βήχας
β. Αιμόπτυση
γ. Δύσπνοια
δ. Αίσθημα παλμών
ε. Οίδημα κάτω άκρου

88. Ποιά από τα παρακάτω αποτελούν αίτια διάρροιας :

α. Οξεία γαστρεντερίτιδα
β. Αντιβιοτικά
γ. Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
δ. Καρκίνος του εντέρου
ε. Α, γ, δ
στ. όλα τα παραπάνω

89. Πιθανές παρενέργειες από τις στατίνες :

α. Αύξηση της κρεατινικής φωσφοκινάσης (CPK)
β. Ραβδομυόλυση
γ. Αύξηση των τρανσαμινασών
δ. Κνησμός
ε. Όλα τα ανωτέρω

90. Για την αντιμετώπιση της καρδιοαναπνευστικής ανακοπής πρέπει:

α. Να κληθεί βοήθεια άμεσα
β. Να ξεκινήσουν θωρακικές συμπιέσεις
γ. Να αναγνωριστεί ο καρδιακός ρυθμός
δ. Τα Β και Γ
ε. Όλα τα παραπάνω

91. Κατα τη διάρκεια της βασικής ΚΑΡΠΑ (Καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση) είναι

απαραίτητο να υπάρχουν τα εξής:
α. Εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό
β. Φιάλη Οξυγόνου
γ. Απινιδωτής
δ. Τα Α και Γ
ε. Όλα τα παραπάνω

92. Κατά τη διάρκεια της ΚΑΡΠΑ πρέπει:

α. Να χορηγηθεί απινίδωση σε όλες τις περιπτώσεις
β. Να χορηγηθεί απινίδωση μόνο όταν ο ρυθμός είναι απινιδώσιμος (κοιλιακή μαρμαρυγή/
άσφυγμη κοιλιακή ταχυκαρδία)
γ. Να έχει εξασφαλιστεί αγγειακή πρόσβαση (ενδοφλέβια ή ενδοοστική)
δ. Τα Β και Γ
ε. Όλα τα παραπάνω

93. Ποιο δεν είναι αληθές σχετικά με την υπέρταση:

α. Ορίζεται ως συστολική αρτηριακή πίεση ≥140mmHg και/ή διαστολική πίεση ≥90mmHg
β. Ορίζεται ως συστολική αρτηριακή πίεση ≥150mmHg και/ή διαστολική πίεση ≥90mmHg
γ. Συνιστάται αξιολόγηση του καρδιαγγειακού κινδύνου με το σύστημα SCORE στους
υπερτασικούς ασθενείς που δεν έχουν ήδη υψηλό ή πολύ υψηλό κίνδυνο
δ. Η αρχική θεραπεία περιλαμβάνει τους Ανταγωνιστές Μετατρεπτικού Ενζύμου Αγγειοτασίνης ή
Αποκλειστές Υποδοχέων Αγγειοτασίνης ΙΙ+Ανταγωνιστή διαύλων ασβεστίου ή διουρητικό
ε. Συνιστώνται υγιεινοδιαιτητικές αλλαγές για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της

94. Ποιο είναι το πιο συχνό νόσημα για το οποίο προσέρχονται οι ασθενείς στον
ρευματολόγο:
α. Σύνδρομο ινομυαλγίας
β. Ρευματοειδής αρθρίτιδα
γ. Οστεοαρθρίτιδα
δ. Μυοσίτιδα
ε. Σύνδρομο Sjogren

95. Στο διαγνωστικό αλγόριθμο της αρθρίτιδας το πρώτο ερώτημα που πρέπει να
απαντηθεί είναι:
α. Αν πρόκειται για οξεία ή χρόνια αρθρίτιδα
β. Αν πρόκειται για φλεγμονώδη ή μη φλεγμονώδη αρθρίτιδα
γ. Αν έχει προσβληθεί η σπονδυλική στήλη
δ. Αν υπάρχουν εξωαρθρικές εκδηλώσεις

96.Ποια από τις παρακάτω προτάσεις είναι λανθασμένη σχετικά με τις φλεγμονώδεις
αρθρίτιδες:
α. Η πρωινή δυσκαμψία παρατηρείται τις πρωινές ώρες
β. Το άλγος είναι πιο έντονο με την κίνηση και στο τέλος της ημέρας
γ. Το αλγος βελτιώνεται με τις κινήσεις
δ. Παρουσιάζουν σημεία τοπικής φλεγμονής
ε. Είναι πιο συχνές από τις μη φλεγμονώδεις

97. Στις φλεγμονώδεις αρθρίτιδες περιλαμβάνονται όλες οι παρακάτω εκτός από μία:
α. Ρευματοειδής αρθρίτιδα
β. Σπονδυλαρθρίτιδες
γ. Λοιμώδεις αρθρίτιδες
δ. Οστεοαρθρίτιδα
ε. Συστηματικές ρευματικές παθήσεις

98. Στον διαγνωστικό αλγόριθμο των αρθρίτιδων ποια είναι η σωστή πρόταση:
α. Ο ασθενής επισκέπτεται τον ρευματολόγο καταρχήν λόγω του πόνου που συνοδευεται με
διόγκωση και δυσκαμψία.
β. Πρωτίστως πρέπει να αποκλειστεί η αρθραλγία λόγω περιαρθρικής προσβολής.
γ. Πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ φλεγμονωδών και μη φλεγμονωδών αρθρίτιδων.
δ. Στη συνέχεια να αποκλειστούν συστηματικές ρευματικές και μη παθήσεις.
ε. Όλα τα παραπάνω

99. Αναιμία ορίζεται ως η μείωση σε επίπεδα κάτω του φυσιολογικού

α. Της αιμοσφαιρίνης
β. Του αιματοκρίτη
γ. Του μέσου όγκου ερυθρών (ΜCV)
δ. Του αριθμού των αιμοπεταλίων

100. Η αναιμία χρονίας νόσου οφείλεται:

α. στην παραγωγή φλεγνονωδών κυτταροκινών
β. στην αύξηση της παραγωγής εψιδίνης
γ. στη μείωση παραγωγής αιμοσφαιρίνης από τους ερυθροβλάστες
δ. σε όλα τα παραπάνω

101. Σχετικά με τους δείκτες φλεγμονής, ποια πρόταση είναι λάθος:

α. Η CRP και η ΤΚΕ είναι από τους πιο συνηθισμένους δείκτες φλεγμονής.
β. Το ανώτερο φυσιολογικό όριο της ΤΚΕ είναι 20mm.
γ. Η CRP είναι ο πιο ευαίσθητος και άμεσος δείκτης ενεργότητας της νόσου.
δ. Άλλοι δείκτες φλεγμονής είναι η φερριτίνη, η α1-αντιθρυψίνη, το ινωδογόνο και το
αμυλοειδές.
ε. Η CRP αυξάνεται εντός των πρώτων 6 ωρών από την έναρξη της φλεγμονής ενώ η ΤΚΕ μετά
από μία εβδομάδα.

102. Χαμηλή τιμή σιδήρου ορού και χαμηλή τιμή φερριτίνης ορού ανευρίσκονται σε:
α. αναιμία χρονίας νόσου
β. αιμοχρωμάτωση
γ. σιδηροπενική αναιμία
δ. ετεροζυγωτία β-θαλασσαιμίας

103. Σε αναιμία χρονίας νόσου ο σίδηρος πρέπει να χορηγείται

α. από του στόματος
β. ενδοφλεβίως
γ. είτε το α είτε το β
δ. δε χρειάζεται να χορηγηθεί σίδηρος

104. Ποια από τα παρακάτω μπορεί να αποτελούν συμπτώματα των νεφρικών

παθήσεων;
α. Πολυουρία
β. Άλγος
γ. Δυσουρία-επίσχεση ούρων
δ. Ακράτεια ούρων
ε. Όλα τα παραπάνω

105. Ποια από τις παρακάτω προτάσεις είναι λανθασμένη;

α. Η ορθή εκτίμηση της νεφρικής λειτουργίας γίνεται με τη μέτρηση ουρίας, κρεατινίνης
β. Η ορθή εκτίμηση της νεφρικής λειτουργίας γίνεται με τον προσδιορισμό του ρυθμού
σπειραματικής διήθησης
γ. Ο ρυθμός σπειραματικής διήθησης υπολογίζεται βάσει του τύπου Cockroft-Gault
δ. O ρυθμός σπειραματικής διήθησης εξαρτάται από την ηλικία, το φύλο και το BMI

106. H εργαστηριακή διερεύνηση των νεφρικών παθήσεων περιλαμβάνει:

α. Την εκτίμηση της νεφρικής λειτουργίας μέσω του GFR
β. Την ανάλυση των ούρων
γ. Τον απεικονιστικό έλεγχο των νεφρών
δ. Τη βιοψία νεφρού
ε. Όλα τα παραπάνω

107. Σχετικά με τη χρόνια νεφρική νόσο:

α. Η σταδιοποίηση της χρόνιας νεφρική νόσου γίνεται ανάλογα με το ρυθμό σπειραματικής
διήθησης, την αλβουμινουρία και το αίτιο.
β. Στο στάδιο 4 της χρόνιας νεφρικής νόσου ο ρυθμός σπειραματικής διήθησης είναι
<30ml/min/1.73m2
γ. Η πλειονότητα των ασθενών που θα παρουσιάσουν χρόνια νεφρική νόσο πάσχουν από
αρτηριακή υπέρταση και σακχαρώδη διαβήτη.
δ. Η αύξηση της ηλικίας και η αρρύθμιστη αρτηριακή πίεση ενδέχεται να επιταχύνουν την
εξέλιξη της χρόνιας νεφρικής νόσου.
ε. Όλα τα παραπάνω είναι σωστά.

108. Προκειμένου να προληφθεί η εμφάνιση και εξέλιξη της χρόνιας νεφρικής νόσου:
α. Χρειάζεται η τακτική παρακολούθηση των ομάδων υψηλού κινδύνου με τις κατάλληλες
μεθόδους.
β. Χρειάζεται η σωστή εκτίμηση της νεφρικής λειτουργίας με τον προσδιορισμός του ρυθμού
σπειραματικής διήθησης.
γ. Τα α και γ είναι σωστά.
δ. Είναι απαραίτητη η έναρξη φαρμακευτικής αγωγής με αναστολείς RAAS.
ε. Όλα τα παραπάνω είναι σωστά.

109. Για το βρογχικό άσθμα ισχύουν όλα τα παρακάτω εκτός από:

α. Είναι χρόνια φλεγμονώδης νόσος των αεραγωγών
β. Εκδηλώνεται ως εκπνευστικός συριγμός, δύσπνοια και βήχας
γ. Οφείλεται σε στένωση των αεραγωγών η οποία υποστρέφει αυτόματα ή κατόπιν θεραπείας
δ. Η διάγνωση μπορεί να τεθεί μόνο από την κλινικη εικόνα και οι αντικειμενικές μετρήσεις της
πνευμονικής λειτουργίας δεν είναι αναγκαίες.

110. Παράγοντες κινδύνου για την ΧΑΠ αποτελούν:

α. Η ρύπανση
β. Το κάπνισμα
γ. Κοινωνικοικονομικοί παράγοντες
δ. Γενετικοί παράγοντες
ε. Όλα τα παραπάνω

111. Η ταξινόμηση της καρδιακής ανεπάρκειας, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες

του 2016, βασίζεται:
α. Στην κλινική εικόνα του ασθενούς
β. Στα εργαστηριακά ευρήματα
γ. Στο κλάσμα εξωθήσεως της αριστερής κοιλίας
δ. Σε κανένα από τα παραπάνω

112. Ο διαγνωστικός αλγόριθμος της καρδιακής ανεπάρκειας σύμφωνα με τις οδηγίες

περιλαμβάνει:
α. Την εκτίμηση του ασθενούς πρωτίστως με διαθωρακικό υπερηχογράφημα
β. Την εκτίμηση πρωτίστως με τα νατριουρητικά πεπτίδια
γ. Τη συνολική εκτίμηση με βάση το κλινικό ιστορικό, τη φυσική εξετάση και το ΗΚΓ. Αν
προκύψουν ευρήματα, γίνεται περαιτέρω διερεύνηση.
δ. Κανένα από τα παραπάνω

113. Ποια από τα παρακάτω φάρμακα θεωρούνται πρώτης γραμμής για την καρδιακή
ανεπάρκεια και ταυτόχρονα μειώνουν τη θνητότητα:
α.Αναστολείς μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης
β. Β ανταγωνιστές
γ. Ανταγωνιστές της αλδοστερόνης
δ. Διουρητικά
ε. Α+Β+Γ
114. Σύμφωνα με τη DIET προσέγγιση του ασθενούς με καρδιακή ανεπάρκεια, αυτή:
α. Έχει τέσσερις βασικούς τομείς
β. Περιλαμβάνει την έγκαιρη διάγνωση της νόσου
γ. Ακολούθως επιτάσσει την έναρξη των κατάλληλων φαρμακευτικών θεραπειών
δ. Θεωρεί σημαντική την εκπαίδευση των ασθενών και την τιτλοποίηση της δόσης των
φαρμάκων
ε. Όλα τα παραπάνω

115. Στην οξεία καρδιακή ανεπάρκεια:

α. Χρειάζεται η μέτρηση των νατριουρητικών πεπτιδίων σε κάθε ασθενή με οξέια δύσπνοια και
υποψία οξείας καρδιακής ανεπάρκειας.
β. Η αρχική εκτίμηση πρέπει να περιλαμβάνει το ΗΚΓ, την ακτινογραφία θώρακος και
εργαστηριακό έλεγχο.
γ. Το υπερηχογράφημα είναι απαραίτητο για την περαιτέρω εκτίμηση του ασθενούς.
δ. Όλα τα παραπάνω είναι σωστά.

117. Τα αποτελέσματα της χρόνιας κατανάλωσης αλκοόλ:

α. Aλκοολισμός που είναι μία χρόνια συστηματική νόσος
β. Το προσδόκιμο επιβίωσης μειώνεται κατά 10-12 χρόνια
γ. Οδηγεί σε υποθρεψία
δ. Έχει επιπτώσεις στο καρδιαγγειακό σύστημα
ε. Όλα τα παραπάνω

118. Αλκοολισμός και καρδιαγγειακό σύστημα:

α. Η χρόνια κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης υπέρτασης
β. Μπορεί να οδηγήσει σε συγκοπή
γ. Σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου
δ. Α+Γ είναι σωστά

119. Ασθενής 65 ετών προσέρχεται στο κέντρο υγειας με προκάρδιο άλγος από 45
λεπτών, εφίδρωση, βήχα και ένα επεισόδιο εμέτου πριν την έναρξη του άλγους. Στο ΗΚΓ
διαπιστώνονται ανασπάσεις του ST διαστήματος στις απαγωγές ΙΙ, ΙΙΙ και aVF με το κοίλο
προς τα κάτω. Ποια η πιθανή διάγνωση και ποιες οι επόμενες ενέργειες του γενικού
ιατρού:
α. Πρόκειται για πιθανό οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και ο ασθενής πρέπει να διακομιστεί στο
πλησιέστερο νοσοκομείο με ασθενοφόρο
β. Πρόκειται για πιθανή περικαρδίτιδα και ο ασθενής πρέπει να εκτιμηθεί από καρδιολόγο
γ. Η διάγνωση δεν είναι σαφής οπότε χορηγούμε παυσίπονα στον ασθενή και αναμένουμε να
εξελιχθεί η κλινική του εικόνα
δ. Συμβουλεύουμε τον ασθενή να μεταβεί ο ίδιος στο πλησιέστερο νοσοκομείο χωρίς συνοδεία
ιατρού

120. Τι φαρμακευτική αγωγή πρέπει να χορηγήσουμε στον παραπάνω ασθενή:

α. Παυσίπονα όπως παρακεταμόλη
β. Νιτρώδη εφόσον το επιτρέπει η αρτηριακή πίεση, ασπιρίνη και αντιαιμοπεταλιακά
γ. Αντιφλεγμονώδη για την αντιμετώπιση του θωρακικού άλγους
δ. Β- ανταγωνιστές και στατίνες
ε. Τίποτα από τα παραπάνω
121. Πως πρέπει να γίνει ο υπολογισμός στις δόσεις των φαρμάκων όταν χορηγούμε
φαρμακευτική αγωγή σε παιδιά;
α. Με τον ίδιο τρόπο που χορηγούμε φαρμακευτική αγωγή στους ενήλικες
β. Λαμβάνοντας υπόψη το σωματικό τους βάρος και υπολογίζοντας τη δόση ανάλογα με αυτό
σε mg/kg/ημέρα.
γ. Αν το παιδί είναι παχύσαρκο ή έχει χάσει βάρος ανάλογα με το σωματικό του βάρος.
δ. Τα β και γ είναι σωστά.
ε. Κανένα από τα παραπάνω δεν είναι σωστά.

122. Ποια από τις παρακάτω προτάσεις είναι λάθος?

α. Ο πυρετός και ο βήχας είναι από τα συχνότερα αίτια επίσκεψης στον παιδίατρο.
β. Η διάκριση μεταξύ ιογενών και βακτηριακών συμπτωμάτων μπορεί να γίνει από τα
συμπτώματα και τη λήψη του ιστορικού.
γ. Η αιτιολογία της πνευμονίας εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού.
δ. Στα βρέφη η πνευμονία εκδηλώνεται με πυρετό, βήχα και θωρακικό άλγος.
ε. Ο βήχας στα παιδιά αποτελεί αθώο σύμπτωμα τις περισσότερες φορές.

123. Προσυμπτωματικός έλεγχος για ύπαρξη διαβήτη ενδείκνυται σε

α. Όλα τα ενήλικα άτομα
β. Όλα τα υπέρβαρα ή παχύσαρκα ενήλικα άτομα που έχουν έναν παράγοντα κινδύνου για
ύπαρξη σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2
γ. Όλα τα άτομα που έχουν κληρονομικό ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1
δ. Σε όλα τα υπέρβαρα παιδιά και τους εφήβους

124. Για την παραμονή υγρού μετά από επεισόδιο οξείας μέσης πυώδους ωτίτιδας
συνίσταται:
α. Χορήγηση αντιβίωσης από το στόμα και spray κορτιζόνης από τη μύτη για 7 ημέρες και
επανεξέταση
β. Χορήγηση αντιβίωσης και sprayρινικού αποσυμφορητικούαπό τη μύτη για 7 ημέρες και
επανεξέταση
γ. Χορήγηση μόνο spray κορτιζόνης από τη μύτη για 14 ημέρες και επανεξέταση
δ. Καμία χορήγηση θεραπείας και επανεξέταση μετά από 4-6 εβδομάδες

125. Η διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή είναι απαραίτητη:

α. Μετά από αγγειοπλαστική ενός ή περισσοτέρων στεφανιαίων αρτηριών για 12 μήνες σε όλες
τις περιπτώσεις.
β. Μετά από αορτοστεφανιαία παράκαμψη σε όλες τις περιπτώσεις.
γ. Η διάρκεια της αγωγής εξαρτάται και από τον αιμορραγικό κίνδυνο.
δ. Η διάρκεια της αγωγής εξαρτάται και από πιθανόν προυπάρχον οξύ στεφανιαίο σύνδρομο.
ε. Τα γ και δ είναι σωστά.

126. Σε ασθενείς μετά από οξύ στεφανιαίο συμβάν:

α. Πρέπει να χορηγηθεί υπολιπιδαιμική αγωγή με στόχο την επίτευξη χαμηλού στόχου LDL.
β. Η πρώτη γραμμή θεραπείας είναι μία ισχυρή στατίνη στη μέγιστη ανεκτή δόση.
γ. Οι ασθενείς πρέπει εξαρχής να αντιμετωπίζονται με ισχυρή στατίνη και εζετιμίμπη και
αναστολείς PCSK-9.
δ. Aν δεν επιτευχθεί ο στόχος της LDL, η υπολιπιδαιμική αγωγή πρέπει να ενισχυθεί με
εζετιμίμπη και ακολούθως με αναστολείς PCSK-9.
ε. Τα α,β και δ είναι σωστά.