Table of Contents Chapter 1

Chapter 2

Chapter 3

Chapter 4

Chapter 5

Chapter 6

Chapter 7

Chapter 8

Chapter 9

Chapter 10

Chapter 11

Chapter 12

Chapter 13

Chapter 14

Chapter 15

Chapter 16

Chapter 17

Chapter 18

Chapter 19

Chapter 20

Chapter 21

Chapter 22

Chapter 23

Chapter 24

Chapter 25

Chapter 26

Chapter 27

Chapter 28

Chapter 29

Chapter 30
Chapter 31

Chapter 32

Chapter 33

Chapter 34

Chapter 35

Chapter 36

Chapter 37

Chapter 38

Chapter 39

Chapter 40

Chapter 41

Chapter 42

Chapter 43

Chapter 44

Chapter 45

Chapter 46

Chapter 47

Chapter 48

Chapter 49

Chapter 50

Chapter 51

Chapter 52

Chapter 53

Chapter 54

Epilogue

Author Note

Description R-18 Matured content Naatasan si Margareth Montenegro na syang mag

manman sa isang terrorist group na nag operate sa buong bansa. Risky ang misyon
pero exciting ito para sa kanya. Matapos mahuli, mabaril at mag aagaw buhay iniwan
s'ya sa gubat sa pag-aakalang napatay siya ng mga ito. Alpha Marco is one of the
strong and wealthy alpha on the east searching and longing for his mate. He consume
his ten years of searching until one day along his way home he found a woman laying
on the ground covered with blood hardly breathing and dying. Finding a mate is one
of the happiest day for any kind of wolf but finding a dying mate for the first
time is one of his nightmare and heartbreaking scene. He will run and fight for her
life. He will kill if she die. He will use all his mighty power to punish those who
harm and wanted to kill his mate and that's his promise...

Margareth Montenegro's POV.

Tanay Rizal

"Kill her!"

Matigas na boses ng lalaki ang narinig ko bago ko naramdaman ang malalakas na sipa
at suntok sa katawan ko. Napaluhod at napa ubo ako sa sakit pero kailangan kong
maging matatag para maka-survive. Isang sipa pa sa sikmura ang naramdaman ko bago
ako tuluyang bumagsak sa lupa.

Nakapiring man ang mga mata kilala ko ang matigas na boses ni Gustavo, ang russian
national, pinuno ngayon ng isang branch ng isang international terrorist group dito
sa bansa.

Ang Hamas ang isa sa pinaka kinatatakutang grupo sa bansa. Walang awa kung pumatay
ang mga ito, nasaksihan ko kung gaano ka dumi ang mundong tinatahak ng grupo. Grupo
ng mga teroristang nagpapagulo sa buong bansa. Kailangan nilang mawala sa mundo at
iyon ang isa sa dahilan kaya ako nandito.

Si Gustavo Slovak, ang russian national na labas pasok ng bansa ang nag mamanage ng
operasyon sa bansa katuwang ang mga teroristang pilipinong pumasok sa grupo. Mga
kapwa ko pilipinong nabulag ng maling paniniwala na mas pinili ang ligaw na landas.

"Bitch tell us, who sent you here? What agency are you belong? Are you working with
the police or army? Maybe you're working in Interpol. Tell us, bitch!" Magkakasunod
na tanong nito sa kanya. Hawak ng mahigpit ang panga pilit itinataas niya ang mukha
ko habang nakatali ang mga kamay ko sa likod at naka luhod sa semento.

"L-listen... L-listen carefully. I... I don't know what are you talking about,"
Mariin kong tanggi. Mag Kamatayan na pero hinding-hindi ako aamin.

Kahit pa ma uwi ito sa pagbugbog sa akin. Kaya ko ang sakit lang naman ng katawan.
Alam ko na kaya ko.

I'm fully trained with this kind of situation and for my survival I need to control
myself. I could kill him with my bare hands. I'm not a civil secret agent for
nothing. I can easily twist his neck and break his back bone but still killing him
now is not my best option.

"Woman, won't you tell us so we can end your suffering? Why are you holding
yourself? Speak up." Mahinahon na ulit na boses nito. If I hadn't known tactical
interrogation ito baka pag bigyan ko pa siya. But knowing the situation, alam kong
hindi rin nila ako bubuhayin. "Are you protecting something or perhaps someone? You
know, you're going to die any moment. So, save yourself," pang-uuto pa niya sa akin
na ikinangisi ko.

In my mind, I need to buy some time to survive. Think Margareth. Think...

My team will come, alam kong magpapadala ang agency ng reinforcement. Maybe by this
time, on the way na sila. Pagpapalakas ko sa sarili para hindi ako mawalan ng pag
asa.

"Look Gustavo, I already told you the truth, the whole truth. I'm not a traitor,
nor working with that bastard government organisation. I'm one of you and I belong
to this group. I'm not engaged with any government group or agency. I pledge my
loyalty till my last breath and I meant that. Please believe me," sagot ko sa
kanya. Pinakita kong matatag ako habang nakatitig sa kanya.

Walang mababakas na takot sa mukha ko kahit dumudugo na ang labi at ilong ko sa

lakas ng impact ng kamay niya. Nakita niyang seryoso ako at walang pag-aalinlangan
at kaya ko makipagsabayan ng titig sa maitim niyang mata.

Binitawan niya ang mukha ko at saka hininga ng malalim.

"Why would I believe you? Tell me Margareth!" Pasigaw na tanong niya habang
nakatitig ng mariin sa mga mata ko.

Nag taas ako ng mukha at pinakita ang determination ko.

"Because we are family. You are my family. I love this family." Mabilis kong sagot
dahil mukhang humihina ang depensa niya. That's right, a little act and he will be
convinced.

"I'll do my own investigation. If I find out that you are lying, consider yourself
dead." Nakahinga ako ng maluwag. That's great, I still have some time. I hope
dumating sila on time at sana hindi ako mabigo.

"Allan," tawag nito sa right hand nito. "Put Margareth inside the cell. Make sure
she won't escape, lock her up and no food and water for two days," utos nito.

"Yes sir," sagot nito habang hila-hila ako sa braso. Para akong sako ng bigas na
inihagis sa loob ng madilim, makipot at napaka-duming selda. Tanging liwanag muna
sa dulo ng pasilyo ang makikitang kakarampot na liwanag.

"Mabuti naman at nahuli ka na. Lumabas din ang totoo, kaya pala laging sunog ang
mga operation na hawak ko dahil may hudas pala dito sa organization. Ako mismo ang
papatay sayo oras na bigyan ako ng go signal ni Gustavo kaya magbilang ka na ng
oras mo. Sisiguraduhin kong mawawalan ka ng hininga sa mga kamay ko." Gigil sa
galit na pahayag nito habang nanlilisik ang mga mata sa akin.

Alam ko sa sarili kong nagsasabi ito ng totoo. He is vicious. Noon pa man ay mainit
na dugo nito sa akin lalo na at mas may tiwala sa kakayahan ko si Gustavo. Tamang
hinala kahit totoo naman, hindi nga lang talaga ako mahuli-huli sa loob ng siyam na
buwan kong pagmamanman sa grupo.

Naging maingat ako. Wala akong iniwang bakas sa bawat galaw ko kaya labis akong
nagtataka kung bakit nagkaroon sila ng hinala sa akin.

Tanging kami lang ng commanding officer ko ang nakaka-alam ng misyong ito. Hindi
kaya? No! Hindi gagawin iyon ni Sir Conor.

Malaki ang tiwala ko sa kanya at sa agency kaya hindi ko sya pwedeng pag-isipan ng
masama.
Kung ganun ay sino at paanong na-pin-point nila ako? No, pero possible ang
impossible sa sitwasyon ko ngayon.

"Ano handa ka na bang mamatay?" Pang-aasar ng kumag na si Allan. "Eh kung pilipitin
ko kaya ang leeg nito?" Inis na bulong ko habang umikot ang mga mata ko.

"In your dreams, keep dreaming you fucking idiot." Naka-ngising pang-aasar ko rito
pabalik.

"Puro ka kasi hinala kaya ang laman ng utak mo walang sense. Ano pa ba namang
aasahan ko sa gaya mong utak kuneho at mukhang daga. Umalis ka sa harapan ko at
naalibadbaran ako sa pangit na pagmumukha mo." Mahabang litanya ko dahil talaga
namang nakakapanggigil ang pagmumukha nito.

Alam kong aalis ito pag pinintasan ko ang appearance nito. Masyado itong self
conscious, akala mo naman gwapo. Mukha namang patay na kuko sa paa ko.

"Bitch! Magbilang ka na ng oras mo," ngisi rin nito sa akin. "Hindi ka na

makakaligtas ngayon. Alam kong ikaw ang nag tip sa mga sundalo ng operasyon ko sa
Quezon Province. I always have my eyes on you and it's set only for you bitch."
Pikon na sabi nito na akala mo inagawan ng candy.

"Bobo ka kasi kaya naharang ang mga kargamento. Imbes sana iyon ang inaasikaso mo
nasa akin pala ang mga mata mo. Ayos, bullseye! Nasabat tuloy ang kargamento mo,
pera na naging bato pa. Kaninong kasalanan?" Nakangising pang-iinsulto ko pa rito.
Masyadong mapapel ang gago kaya tama lang sa kanya iyon. Naputulan tuloy sya ng
isang daliri sa kamay ni Gustavo dahil sa galit nito ng masabat ang mga baril na
kargamento. Galit na galit si Gustavo dahil malaking lugi sa kanila ang pagkaka-
harang ng mga bagong supply at naging tampulan ng sisi si Alan kaya heto nag-iinit
ang bunbunan sa akin.

Hindi ako nakokonsensya sa nangyari. Tama lang ang ginawa ko. Kaming mga alagad ng
batas ay nagsasakripisyo para sa bayan. Kagagawan ng mga taong halang ang
kaluluwang gaya nila kaya magulo ang bansa. How I wish I could kill them, but my
order is to find out who is the person behind this group. Who is the big hand who
keeps helping them to penetrate and continue harming the citizens and my country.
Involved sila sa kidnappings, human traffickings , mga pagpapasabog sa mga public
schools at establishments at kung hindi nasabat ng otoridad ang mga baril eh mas
marami pang inosenteng tao ang mawawalan ng buhay. Maraming mga kabataang kagaya ko
ang mawawalan ng mga magulang.

Nasubaybayan ko ang kalakaran ng grupo at aaminin ko, gaano man ako ka-handa ay
nanlulumo pa rin ako. Kailangan kong makipag barilan kasama sila. Nakita ko kung
paano sila pumapatay ng mga inosenteng sundalo na ang tanging kasalanan ay mag
serbisyo sa bayan. Nakakapanghina pero hindi ako pwedeng ma low moral. My mission
is my priority and I need to achieve my mission at all costs.

Kung kailan ito at nagtagumpay ako sa aking misyon na huli na si Gen. Chavez bilang
supplier ng mga baril ng grupo, heto nahuli ako. Nakakulong sa makipot madilim at
mabahong selda na kahit aso hindi gugustuhing tumapak man lang dito.

Tinalikuran ako ni Allan matapos kong makatanggap ng sapak at sabunot at may

kasabay pang suntok sa sikmura. Walang hiya talaga ang gagong iyon gigil na gigil
na masaktan ako. Alam ko ito na ang nakikita nitong pagkakataon kaya sigurado akong
hindi na nito palalagpasin.

Any moment maaaring kitilin nito ang buhay ko.

Ito na ang pagkakataon nitong maka-ganti sa akin.

Proven or not, alam ko sa sarili ko na hindi na ni Allan palalampasin ang

pagkakataong ito. Marumi siya kung maglaro. Alam ko kung gaano kawalang-hiya ang
mga tulad nya.

"Guys, I have faith to all of you. Please come and get me," bulong ko habang
pinipilit kong makatayo. Masama ang pagkaka bagsak ng likod ko sa sahig kanina.

"Let me survive, let me live." Pikit-matang usal ko sa sarili.

Dahil oras na bumalik si Gustavo at nalaman ang totoo, kahit dulo ng buhok ko
posibleng hindi na makita ni kuya Mateo. Siya ang kaisa-isang pamilyang meron ako.

"Hindi kita pwedeng iwan kuya, ako na lang ang meron ka." Napapikit na sabi ko
habang nag aalala para sa kapatid ko.

Margareth Montenegro's POV

"Pssst, pssst!" Napabangon ako ng nakarinig ako ng pagtawag. Tiningnan ko ang

orasan sa kamay ko alas dos na ng madaling araw.

"Psst," Isa pa ulit.

Nakita ko ang isang lalaking naka itim lahat ng suot mula ulo hanggang paa.
Itinulak nito ang naka plastic na tinapay at naka-pack na juice.

"Bilisan mo bago pa ako mahuli," sabi nito.

Dahil gutom na gutom talaga ako at kailangan ng lakas mabilis ko itong inabot at
kinain. Kung may lason siguro ito baka mamatay ako, okay na ito kesa mamatay ako sa
gutom.

Habang mabilis akong kumakain mahina itong nagsalita.

"Kailangan mong makatakas." Sabay abot sa akin ng stainless pin na pwedeng pang
bukas sa kahit anong lock. Alam ko ang pin na ito, gamit namin itong mga agent.
Yung sa akin nakuha nila ng mag body search sila. Nakuha ang sapatos kong suot ng
pinahubad sa akin. Hindi man nila nakita ng actual pero naka siksik naman yun sa
secret hole ng boots ko.

"Papatayin ka nila mamaya, pagsapit ng umaga." Magsisimula ako ng apoy pag labas
ko. After twenty minutes tatakas tayo pag nagsimula na ang apoy. Hindi mo ako
kailangang hanapin o hintayin para sa safety ng bawat isa sa sa atin . Kung
kinakailangan maghiwalay tayo ng daan gawin natin. Ang order ay maitakas kita rito
sa kahit anumang paraan at ano mang mangyari." Mahabang paliwanag nito sa akin.

"Thank you, code?" Tanong ko.

"Black Panther." maikli lang na sagot nito saka nawala sa paningin ko.

Sabi ko na nga ba darating ang tulong.

Ito ang nag iisang confirmation code na ibinigay ng superior ko na gagamitin ng

kahit sinong dadating for my rescue when it comes to worse time of my cover. Only
me and may superior knows this secret code. Masaya ako na dumating ang tulong para
makalabas ako at makaalis dito .

Dahan dahan akong gumapang pa lapit sa pintuan ng selda. Kinapa at inaabot ko ang
padlock at dahan dahang ipinasok ang stainless pin sa padlock sa labas. Isang
mabilis na ikot ng pin bumukas ito.

"Bingo," Natutuwang bulong ko sa sarili.

Kasabay ng sigawan sa labas ay naamoy ko ang amoy gasolina at saglit pa ay

nababalot na ng usok ang paligid.

"Now it's show time." Bulong ko sa sarili.

Sa tagal ko ng nag mamasid alam na alam at kabisado ko na ang bawat pasikot-sikot

ng buong kuta ng grupo. Mabilis kong hinanap ang exit point ng kuta at palihim na
lumabas sa backdoor.

Dahil na rin sa malakas na apoy nagsilabasan ang mga ito at nagtatakbuhan. Kanya-
kanyang kuha ng tubig para maapula ang apoy. Ginamit ko ang pagkakataon at humalo
sa mga nag-tatakbuhan at patalilis akong pumunta sa masukal na gubat.

Madilim at tanging liwanag ng buwan lamang ang tanglaw sa loob ng masukal at

mabatong kinalalagyan ko. Sanay na ako sa ganitong sitwasyon may combat training
ako ng nasa pma pa ako. Fully trained kami sa kagubatan at may mga survival
knowledge at skills ako na applicable sa ganitong pagkakataon. Wala akong kahit
anong armas, delikado ang lugar lalo na at pugad ito ng mga terorista . Tanging
sariling kakayahan ko lang ang panangga ko sa kahit anong panganib na paparating
pero no matter what makalabas man ako o hindi, mamamatay akong lumalaban.

Lakad takbo ang ginawa ko, kailangan kong maka baba ng bundok. Hindi ko na
alintanang nakapaa at tumatama ang talampakan sa matutulis na bagay na natatapakan
ko. Wala ang sakit na iyon sa posibleng sapitin ko once naabutan nila ako.

Mga tatlumpung minuto ang lumipas ng nakarinig ako ng magkasunod na putok. May
hinala na akong posibleng nasundan nila ako at they running after me.

Kailangan kong maka-takas, kailangan kong maka-layo. Kaya imbis na iyong daan pa
ibaba dapat ang landas na susundan ko ay pinili ko ang pakanan. Dahil kung alam na
nila na tumakas ako ay sa daan pa baba ng bundok ang dadaanan ko. Siguradong may
naghihintay sa akin doon. Kaya hindi ko pwedeng I compromised ang sarili ko. Hindi
nila ako pwedeng mahuli at talagang papatayin nila ako.

Labing limang minuto pa ang lumipas tanging pag takbo lang ang ginawa ko. Nakarinig
ako ng lagaslas ng tubig at hinanap ko ito. Kailangan kong makainom ng tubig,
sobrang uhaw at pagod ko na rin sa pagtakas. Nanuyo na rin ang lalamunan ko at nag
hahabol ng hininga. Siguro sa sandaling pagtigil ko eh makakapagpahinga ako kahit
ka konti lalo na at nakainom ako ng tubig.

Mabilis akong lumuhod at uminom ng tubig sa batis, kay ganda at liwanag ng buwan
ngayon lalo na at full moon pala.

Luminga ako sa taas ng bundok na pinanggalingan ko at nakita kong may mga ilaw na
papa-lapit sa pinag tataguan ko. Mukhang alam na nila ang daang tinatahak ko.
Posible kayang may tracking device silang nakakabit sa katawan ko ng hindi ko
nalalaman? How and when?

Tumakbo ulit ako dahil pakiramdam ko malapit lang sila. Hindi pa ako masyadong
nakaka layo ng may dumamba sa akin mula sa kaliwa ko. Tinulak niya ako dahilan para
bumagsak ako sa damuhan.

Mabilis ang naging reflex ko at na tuhod ko sya sa pagkalalaki niya at namilipit

ito sa sakit na gumulong sapo ang bagay na iyon. Mabilis akong tumayo at binigyan
ko ng pinakamalakas na suntok sa sikmura at isang palo sa batok na ikinabagsak nito
at nawalan ng malay. Kinuha ko ang baril nito at saka mabilis na tumakbo.

"Margareth! Margareth!" Narinig kong sigaw sa akin ni Allan. Kung ganun grupo nito
ang sumusunod sa akin.

"Tsk tsk tsk, sabi ko na nga ba at tatakas ka. Mabuti nalang at advance ako mag
isip kaya kahit saan ka magpunta mahahanap at matatagpuan din kita!" Sigaw nito.

Hindi ako sumagot at nakikiramdam sa paligid. Limang magkakasunod na putok ang

pinakawalan nito sa kinalalagyan ko na hindi tumama sa akin dahil naka kubli ako sa
malapad na bato.

Alam kong nasukol na nila ako sa pagkakataong ito pero hindi ako pwedeng sumuko.
Hawak ko ang caliber forty five na naagaw ko kanina, tanging ito lang ang
protection ko sa ngayon kaya hinawakan ko ng mahigpit habang naka-pikit saglit.

Tatlong putok pa pinakawalan nito

"Labas!" Sigaw nito.

Hindi ako kumilos at hinintay ang susunod na galaw ng grupo.

"Bang!" Putok ng baril mula sa likod ko. Bago pa ako maka lingon na manhid ang
kanang binti ko habang umaagos ang dugo.

Kagat labi kong tiniis ang sakit at tumayo ng tuwid. Namalayan ko nalang na
napapalibutan na nila ako. Sa bilang ko mukhang lagpas sampu silang lahat.

"Ano Margareth, sabi ko naman sayo diba save your energy and count your remaining
hours." Nakangising sabi nito sa akin. "Napagod ka pa tuloy at pinagod mo pa kami.
Kung sana sa kama mo kami pinagod eh nasiyahan pa tayo pareho," ngising demonyo
nitong saad.

"Magkamatayan na hinding hindi mo mahahawakan ni dulo ng mga daliri ko." Gigil na

sigaw ko dito, habang itinutok ang hawak na baril.

Pinagtawanan ako ng mga ito habang nagtangkang lumapit sa akin si Allan. Isang
hakbang palang nito ng iputok ko sa gitna ng hita nito ang baril na hawak ko.

Napamura ito sa sakit at namimilipit na hawak ang bahaging iyon.

"Tingnan natin kung magagamit mo pa i1yan!" Gigil na hiyaw ko. Noon ko pa gustong
gawin yan, mga panahong nakikita ko itong sapilitang ginagalaw ang mga babae bago
Ibenta sa black market.

"Hayop kang babae ka papatayin talaga kita!" Nanlilisik ang mga matang sigaw nito.

Sa masukal na gubat, sa ilalim ng bilog na buwan heto ako nakatutok sa akin ang
sampung baril na anumang oras ay kikitil ng buhay ko.

"Kunin n'yo yan kapag nanlaban barilin n'yo." Utos nito sa mga tauhan habang kanda
ngiwi sa sakit.

"Ibaba mo ang baril mo!" Utos ng isang malaking lalaki na ngayon ko lang ito unang
na kita.

Tiningnan ko lang ito pero hindi gumalaw.

Isa pang putok ang tumama sa balikat ko mula ito kay Allan habanyg maitim ang mga
matang nakatingin sakin na puno ng galit.

"It's payback bitch." Wika ulit nito sabay putok ulit na tumama naman sa isang hita
ko.

Alam ko na ang plano nito papatayin ako pa unti-unti, dahil hindi puro hindi fatal
ang tama ko.

Talagang pinapahirapan ako nito

Pinutok ko ang hawak ko at lima sa kanila tumba sa likod ni allan. Puro ulo
tinarget ko para siguradong dead on the spot ang mga ito.

Sa bilis ng kamay ko hindi inaasahan ng mga ito ang naging galaw ko, nagpaka play
safe sila dahil marami sila at nag iisa lang ako at babae pa. Maaaring mahina ang
palagay ng mga ito sa akin. Iyan ang kanilang pagkakamali.

I mean malaking pagkakamali dahil lima sa kanila ang paniguradong kasama ko sa

impyerno oras na tuluyan ako ng mga ito.

"Fuck bitch!" Binaril ulit ako ni Allan at tumama sa tiyan ko. Napa-ubo ako ng dugo
at pikit-matang tumayo ng tuwid. Gaganti pa sana ako ng putok ng wala ng lumabas na
bala.

"Ano Margareth wala kana bang bala? Just give up and accept defeat!" Sigaw nito sa
akin.

"No way!" Bulyaw ko rito.

"The worst you can do is kill me!" Matapang kong sagot at pilit tumatayo ng tuwid.

Hindi ako pwedeng sumuko bawat minuto ay mahalaga. Maaaring ilang minuto na lang
ang meron ako, pero ang ilang minutong iyon ay pwedeng mag salba ng buhay ko.

"As you wish bitch." Kasunod noon ang dalawang putok na tumama sa katawan ko.

Nanghihina man, ubod lakas kong ibinato sa mukha nito ang baril na hawak ko at
tumama sa mismong mata nito.

Napangiti ako sa ginawa.

"S-serve you r-right m-motherfucker."

My last word bago tuluyang nagdilim ang paningin ko at bumagsak sa lupa.

Alpha Marco POV

Madilim na ng matapos kaming sa meeting ng mga executive at stockholder ng Smith

and MN corporation. It's our monthly report at marami kaming kailangang pagtuunan
ng pansin lalo na at marami ang kakumpitensya sa negosyo. Bilang CEO kailangan ma
balance ko ang lahat, lalo na ang income at profit ng kumpanya.

I'm Marco Smith, a most sought bachelor in town. A well known and respected CEO, an
alpha in werewolf land.

At my 27 years of existence, I'm not giving up my hopes that one day magkikita rin
kami ng babaeng itinakda sa akin ng moon goddess. Ang kalahati na bumubuo sa
pagkatao ko, my mate.

Halos ma libot ko na ang buong mundo sa paghahanap sa kanya pero hindi ko siya
matagpuan.

Malimit akong pumunta at dumalo sa mga pack meeting at gatherings sa pag-asang nasa
ibang pack ito matapos akong mabigong matagpuan siya noong seventeen birthday ko sa
pack land namin ng unang beses na mag shift ako.

It's so sad na after ko mag first shift wala siya. In werewolf land malalaman mo
kung sino ang mate mo pagdating ng seventeen birthday mo. Kaya talagang excited
ako.

Sa pagdanan ng araw things remain the same. Nag mamanage ako ng kumpanyang pamana
ni alpha Marc Smith, my father a former alpha habang pinamumunuan ang akerele moon
pack.

Ang pack na pinamunuan pa at pinangangalagaan simula pa sa great grandfather ko.

Doing my duties and leading the pack at the same time was not an easy job, lalo na
at hindi ko pa natatagpuan ang mate ko. my luna, my pack future luna. I wonder
where is she or Is she really exist? Baka naman mate less talaga ako.

Nalungkot ako sa isiping yun. "Moon goddess won't let it happen. Alam ko." Sagot ng
wolf ko na si Kennedy.

I pray to her daily na kung wala pa siya ngayon sa mundo, sana isang araw isilang
na ito at tadhana ang mag tatagpo sa amin.

Papatayo sana ako ng swivel chair ko ng biglang nakaramdam ako ng sakit sa katawan
ko. Sunod sunod na sakit at napa-upo akong muli.

"What is that?" Tanong ko sa sarili.

My wolf Kennedy suddenly reacted.

"Something is wrong Marco, kanina pa ako restless parang may masamang nangyayari or
mangyayari," wika nito.

Hindi ko na sinagot ang wolf ko and I take control.

To make sure na walang problema o anu man nag mind link ako sa beta ko na si
Prouspur.

"Beta kamusta dyan sa pack house, is everything okay?" Tanong ko pa.

"Yes alpha." Mabilis na sagot ni Prouspur.

"Look hindi maganda ang pakiramdam ko, parang may hindi magandang mangyayari. Alert
all the pack warriors, guard the whole place and alert all the warriors in all
borders. Anything update me as fast as you can." Utos ko dito.
"Copy alpha." mabilis na sagot ni Prouspur.

"Right away." sabi nito bago ko pinutol ang mindlink connection namin.

Ito ang aming way of communications, segundo lang ay connected ka na at hindi na

kailangang maghintay gaya ng usual na telephone o cellphone.

Matapos ang isang oras nararamdaman kong nasa mind link ang beta ko.

"Alpha all Is set, kung tama man ang hinala mong may masamang mangyayari ay handa
tayo," Wika nito.

"Okay Prouspur ikaw na ang bahala, marami akong tatapusin dito sa opisina at baka
hating gabi na ako makauwi," sabi ko dito.

"Anong nararamdaman mo Marco?" Pagtatanong nito.

"Hindi ko alam, kanina pa ako kinakabahan. Restless din si Kennedy at halos ayaw
manahimik. Gustong siya ang mag take control. Tapos kani-kanina lang may naramdaman
akong sakit na bigla na lang sumulpot," paliwanag ko rito.

"Alpha hindi kaya may masamang nangyayari sa

mate mo?" Logical na tanong nito.

"Possible…"

Paano nga kung may masamang nangyari dito?

sa isiping iyon napatda ako at napatayo ng

kuyom ang kamao.

"No that can't be happen, hindi ko pa sya nahahanap. I have to go out there and
search for her," bulong ng isip ko.

"Take control while I'm not around," utos ko rito.

Kailangang mahanap ko ang mate ko bago pa maging huli ang lahat.

"Why I'm so stupid?" Inis kong sisi sa sarili.

"How on earth an alpha like me didn't manage to recognize the mate bond, iyung
sakit na iyon kanina is a sign that she's somewhere close here.

Closer, and the fuck of me just lock my self in that four corner of wall. I'm such
a idiot!" Gigil kong saad

"Stop blaming yourself, go and look for her," Paalala ng wolf ko na si Kennedy.

"Yeah, yeah right." Sagot ko lang at saka sumakay ng sasakyan ko.

I roam the streets, parks and some establishment inside the whole city. Pero wala
akong na napala and its past midnight na kaya nagdecide akong umuwi na. Iniwan ko
ang sasakyan sa tabi at mabilis na nagpalit ng wolf form ko. It's bright full moon
night, napakasarap sa pakiramdam tumakbo habang sumasayaw sa hangin ang mga
balahibo ko.

Ito ang pinaka relaxing time ko bilang wolf. Ang tumakbo habang bilog na bilog ang
buwan na para bang ibinibigay nito ang lahat ng kapangyarihan sa mga nilalang na
kagaya ko sa mga oras na ito.

Malapit na ako sa pack land ng tumigil ako sa isang sapa. Uminom ako saglit at
tumingin sa buwan.

"Moon goddess sana matagpuan ko na ang aking mate. Sana ito na ang huling kabilugan
na hihingin ko sa inyo ito. Please grant my wish, I'm so lonely without her by my
side," Usal ko.

Umihip ang hangin at naamoy ko ang amoy strawberry scent. Halo ito sa mga amoy ng
human scent. Nilingon ko ang paligid at napansin ko ang grupo ng mga lalaking
papalayo. Sa matalas na pang-amoy at pandinig masasabi kung malayo na ang mga ito
at more than kilometer ahead.

"Anong ginagawa ng mga tao sa border ng pack land. Hindi kaya mga hunter ang mga
ito?" Mga tanong sa isip ko.

"Pero wala akong naamoy na kakaiba," sagot ni Kennedy.

"let's go and follow the sweetest scent I ever smell," saka lumakad na ito.

Habang binabagtas ko ang masukal at mabatong parte ng gubat lalong mas lumakas ang
naamoy ko, ang mabagong amoy na nalalanghap ko.

It's my mate, she's here." Bulalas ko at tatalon talon sa malalaking bato para
mabilis ko siyang mahanap.

Malapit ko ng mahanap ang pinanggagalingan ng amoy ng manigas mga paa ko. Amoy
dugo, "What the fuck happened here?" Maang na tanong ko.

Tumalon ako sa likod ng malaking bato at nakita ang pinanggagalingan ng mabangong

amoy na iyun.

My mate.

She's here lying on the ground, full of blood. Wounded and bruised. "Goddess oh
goddess what happened to her?" Naghina ako sa nakita ko ng magsalita si Kennedy.

"Save mate... save mate... save her"

Mabilis akong nag-anyong tao at wala akong pakialam kung hubo't hubad man ako at
mabilis kong sinuri ang kondisyon nito. I thank goodness she is still alive and
breathing slowly.

Wala akong sinayang na oras at nag mind link ako sa pack warriors at beta na ihanda
ang hospital. "Find the best doctor who will attend my mate right away." Utos ko at
saka maingat na binuhat ko ito.

Mabilis na takbo ang ginawa ko habang hawak ko ang mate ko. Mas mahina na itong
humihinga at walang tigil na umaagos ang dugo. Sa takot na maubusan ito ng dugo mas
binilisan ko pa ang pagtakbo.

Fuck I'm a strong alpha pero heto ako umiiyak na tumatakbo para sa buhay ng mahal
ko.

Yes, I love her since the moment I laid my eyes on her. Ganon ka lakas ang mate
bond.
Narating ko ang hospital at agad ko itong inilapag sa hospital bed.

"Alpha kami na po ang bahala sa kanya." Sabi ng dalawang pack doctor.

"Sa labas po muna kayo please," mahinang pakiusap nito.

"Fuck, fuck just do your fucking job and save her." Malakas kong sigaw na nag pa
tigil sa sasabihin pa sana nito.

"I'm sorry alpha hindi po namin magagawa ng maayos ang trabaho namin kung nandito
ka," mahinahong pakiusap ulit nito.

"Nakikiusap po kami para sa kaligtasan ni luna."

Kita kung tinurukan ito ng kung anu anu pagkatapos nagsimula na silang lapatan ito
ng lunas.

Hinawakan ako ng lima sa pinaka malakas

na pack warriors at niyayang lumabas ng silid. Kung gugustuhin ko ipag tatapon ang
mga ito sa labas ng bintana magagawa ko, pero dahil buhay ng mate ko nakasalalay
lulugo-lugo akong lumabas.

"Beta go and summoned the healer witch," Utos ko pa rito.

"Leo pick the best warriors we have, lead and go to the west border and do your
best to get anything we can use to know what really happened to my mate."
Nanginginig sa galit na sabi ko.

Kulay pula na ang paningin ko at anumang oras makaka patay ako ng kahit na sino.

My mate here is dying I need to know who the hell have a guts to lay a fucking
fingers to her. How dare them hurt her this way. He must die.

I swear moon goddess I'm gonna kill them all if anything bad happens to her.

Isang tawag ang nagpabalik sa akin sa katinuan ko.

"Alpha," tinig ng doctor na gumagamot sa mate ko.

"Kumusta siya?" Mabilis na tanong ko.

"She's safe now na revive namin siya . Konting minuto pa sana kung nahuli ka baka
hindi na niya nakayanan. Masyadong maraming dugo ang nawala sa kanya kaya
kinailangan namin siyang salinan ng dugo." Mahabang paliwanag nito.

Pumasok ako sa loob at talagang nanlumo ako sa nakita ko. Puro pasa ang mukha nito.
Putok ang kilay at labi, may pasa din sa mata at pisngi.

Nakuyom ko ang kamao ko. Karumal dumal ang sinapit nito mukhang pinahirapan ito
bago pinagtangkaang patayin. Pito ang tama ng bala at laking pasalamat kong walang
tinamaang mga organ maliban sa bituka nito.

Napaiyak siya ulit, hindi niya mapigilang maluha. His really devastated seeing her
poor condition like this. Kaunting minuto pa sana kung hindi niya ito nakita
posibleng mamatay ito ng hindi niya nalalaman na nasa pack boarder lang ang babaeng
ilang taon niyang hinintay.

Hinawakan nya ang mga kamay nito at pinag bigkis.

"I'm sorry my luna hindi man kita na protektahan noon at nangyari ito sayo sa mga
panahong hindi pa kita na hahanap pero this time, pinapangako ko na walang sinuman
ang pwedeng manakit sayo.

I'll protect you in all coast, even if it's costing my own life." Hinalikan ko ito
sa noo saka kinuha ang upuang nasa tabi at naupo sa tabi ng kama nito.

"Matulog ka lang para gumaling ka na andito lang ako babantayan kita. You're safe
here my luna," bulong ko.

Alpha marco's POV

Isang buong linggo na ang lumipas ngunit wala pa ring malay ang babaeng natagpuan
ko. Halos maubusan ito ng dugo na naging dahilan para mauwi sa pagka coma ang
condition nito.

Ayon sa nalaman ko sa ginawang investigation na ginawa ng ipinadala ko na grupo na

mag imbestiga sa nangyari, ordinaryong mga human lang ang mga taong nakita kong
papalayo sa lugar kung saan natagpuan ko ang mate ko.

Wala ring trace ng wolfsbane o anumang bagay na mag-lead sa mga hunter na pumapatay
sa mga lobong gaya namin.

Ang ipinagtataka ko ay paanong nakarating sa lugar na iyon ang mga ito lalo na ang
mate ko? Anong kaugnayan nito sa mga ito at pinagtangkaang patayin ang isang walang
laban na babae?

Napakaliit ng katawan nito at dahil matangkad ito nagmumukha itong payat.

Wala pa akong makuhang identity nito. Gumamit na ako ng connection pero hindi namin
nalaman kung sino talaga siya. Para bang hindi ito nag-eexist. Kahit fingerprints
nito wala sa database. Napaka imposible kaya siguro hindi kami nagtatagpo dahil
maaring itinatago o kaya nakakulong ito. Maaaring tumakas ito dahil sa pang-aabuso
kaya puro pasa at bugbog sarado katawan at mukha nito.

Ang daming mga posibleng rason kung bakit ito nagkaganito pero isa lang ang alam
niyang sigurado may nagtangka sa buhay nito at muntikan na ko na itong hindi makita
pa.

Aalamin ko ang puno't dulo ng lahat ng mga ito. Kailangan kong malaman kung sino
ang nasa likod ng mga nangyari.

Hindi pwedeng walang managot sa nangyari sa mate ko lalo na at buhay nito ang
nanganib.

Maaaring hanggang sa mga oras na ito ay may banta pa rin sa buhay nito. Hanggang
hindi ko nalalaman ang buong katotohanan hindi ako matatahimik.

Ni hindi ko siya kayang iwan kahit saglit. Pakiramdam ko anytime ay may hindi
magandang mangyayari oras na mawala siya sa paningin ko.

Parang may harang na malaman namin ang katauhan niya, something is off. May taong
nag-cocontrol sa information na pwede naming ma-access. Lahat ay black dot sa akin

"Who are you mate?" nagtatakang tanong ko sa walang malay na babae. Sa tagal ko sa
human land ngayon lang ako naka engkwentro ng taong walang identity not unless naka
kulong ito or itinago simula pagkabata kaya wala itong kahit anong record man lang.

Sa isiping iyon parang hinihiwa ang puso ko sa posibility na sobrang nahirapan ito.
Baka inalila ito ng mga taong kumupkop dito, kaya ito tumakas siya at nauwi sa
pagtatangka sa buhay nito.

Maraming haka-hakang nabubuo sa isip ko dahil na rin sa aktwal na sitwasyon ng

matagpuan ko ito. Haka-hakang kahit alin man doon ang totoo, hindi maalis sa isipan
ko na pinag tangkaang patayin ito at nanganib ang buhay nito.

"Alpha, ako na muna ang magbabantay sa kan'ya." narinig kong sabi ni Celine, ang
asawa ng beta kong si Prouspur.

"Kumusta s'ya?" tanong pa nito.

"Wala pa ring pagbabago," malungkot na sagot ko. Kahit ako, hindi ko alam kung
kailan magkakamalay ito. Stable na daw ito ayon sa mga doctor na tumitingin dito
pero maging ang mga ito ay hindi alam kung kailan pwedeng magising ang mate ko.

Lahat kami sa pack house sobrang nalulungkot sa nangyari dito. Maging ang mga
elders ay nag-aalala sa kondisyon ng kanilang luna. Ang tagal namin siyang hinintay
pero sa kasamaang palad heto sya naka ratay at hindi namin alam kung kailan ito
posibleng magising.

Araw-araw hindi ko ito iniiwan. Halos dito na ako matulog sa takot na baka kapag
iniwan ko ito saglit ay may kung anong mangyari dito. Every minute ay napakahalaga,
hindi ko pwedeng ipag sapalaran ang buhay at seguridad ng mahal ko. Mas mabuting
ako ang narito at magbantay .

Nagbabakasakali ako na baka isang araw magising ito at gusto kong ako ang unang
makita nito pag mulat ng mga mata.

Hinaplos ko ang buhok nito saka hinalikan sa noo.

"I'll be back luna, please gumising ka na," bulong ko bago ako tuluyang tumayo at
lumabas pansamantala para maligo.

Margareth Montenegro POV

Luna, Luna Luna...

Mahinang boses ang naririnig ko na tila gumising sa akin. Gusto kong magmulat ng
mga mata ngunit madilim na paligid lang ang nakikita ko na para bang ito ang mundo
ko.

"Patay na ba ako?" tanong ng isip ko. Posibleng ito na ang napuntahan ko matapos
akong ma baril ng grupo ni Allan.

"Si kuya Mateo, paano si kuya, no hindi pwede, kailangan kong makauwi. Kailangan
kong mabuhay, kailangan kong lumaban. Hindi ko siya pwedeng iwan ng mag-isa, ako
nalang ang meron siya."

Ilang ulit kong sinubukang bumangon pero parang kahoy na tuod ang katawan ko. Gusto
kong magmulat ng mga mata pero puro dilim ang nakikita ko. Gusto kong sumigaw pero
walang boses na lumalabas sa lalamunan ko.
"My god nasaan ako? Ito na ba ang sinasabi nilang lugar ng kamatayan? No,

no please. Sana wag mo na kahit konting oras pa makita at makapag paalam ako sa
kuya Mateo ko. God please, hindi ako pwedeng mawala ng wala man lang nakakaalam
kung nasaan ako. Hindi ako susuko, kailangan kong maka uwi," piping dasal ko.

"I'll be back luna, please gumising ka na," nagmamakaawa na boses ng kung sino.

"Luna, sinu s'ya? Bakit palagi kong naririnig ang pangalan nya? Anong meron sa
kan'ya?"

"Alpha," narinig ko ang tinig ng isang babae.

"Sino sila bakit naririnig ko ang usapan nila?" tanong ko sa sarili ko. Nalilito
ako sa mga nangyayari.

May mga tinig pa akong naririnig na halos hindi ko na maunawaan. Nawala ang mga ito
at naging tahimik ang paligid ko. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon.
Nasa isip ko ang takot na posibleng wala na ako sa mundo pero sa puso ko
nararamdaman ko na safe ako sa kung saan man ako naroroon ngayon. Lalo na pag
naririnig ko ang tinig ng isang lalaki na nagpapabilis ng tibok ng puso ko.
Nagiging payapa din ang pakiramdam ko na tila ba isang himala na nararamdaman ko
ito sa isang tao na segurado akong isang stranghero.

Ramdam ko ang parang electric current na dumadaloy sa bawat himaymay ng katawan ko

everytime na nagdidikit ang mga balat namin.

May kakaiba sa lalaking iyon. Naramdaman kong iba't-ibang kamay ang humawak sa akin
ngunit tanging siya lang ang bukod tanging may ganong impact tuwing nagdidikit
kami.

"Hindi kaya s'ya ang angel ko?" tanong ng isip ko. Possible kayang kinuha niya na
ako at mga kaluluwa ang mga naririnig kong mga nag-uusap. Gusto kong tumayo at
tumakbo paalis sa kung nasaan man ako ngayon. Hindi ako dapat naririto marami akong
kailangang gawin at balikan..

"Please papa Jesus, 'wag muna ngayon please," pagmamakaawa at dasal ko.

Naging motivation ko ang lahat ng iniisip ko. Pilit akong gumagalaw, Sinubukan ko
ang lahat at nag simula ako sa mga paa at kamay ko. Dahan dahan at paulit-ulit kong
sinubukan hanggang sa mapagod ako at nawalan ng lakas.

Ilang saglit pa naramdaman ko na naman ang parang electric current na dumadaloy sa

buong katawan ko na nagsisimula sa marahang pag haplos sa pisngi ko.

"Luna," narinig kong mahinang sabi nito na ngayon ay nararamdaman kong hawak ang
kamay ko at marahang ginagalaw galaw. Pilit kong sinusubukang maigalaw ang mga
daliri sa kamay.

Parang nagbibigay ng lakas sa akin ang bawat daloy ng kung ano na nagmula sa haplus
nito. Ilang subok ko pa ng maigalaw ko ang hintuturo ko at napadiin ang pagtama ng
mga kuko sa palad nito.

Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak nito sa akin at tila ba nagbibigay assurance

na pwede ko itong gawin ulit kaya ginawa ko ng ilang ulit. Narinig ko ang sigaw at
tawag nito. Sabay pagdating ng mga kung sino sa lugar na kinahihigaan ko.
Nakakasilaw na ilaw ang pa-isa-isang nakita ko ng buksan ng kung sino ang talukap
ng aking mga mata.
Masakit sa mata, parang nagkaroon ng liwanag ang madilim kong paligid at parang ang
gaan ng ulo na sa sobrang kirot hindi ko mapigilang mapa daing na natigil din agad
ng walang boses na lumabas sa bibig ko.

Nasilaw ako sa bahagyang pagmulat ng aking mga mata kaya napapikit ako ng mariin.

"Anong mangyayari?" rinig kong tanong ng boses na palaging nagpapabilis ng tibok ng

puso ko.

"Oh goddess, is she really awake now?" tanong pa nito na inalis na ang pagkakahawak
sa kamay ko at may pumalit na kung sino para marahil suriin ang mga daliri ko.

"W-water," sa wakas nakapag palabas ako ng maikling salita.

"Water! Fuck where is the fucking water here?" tarantang tinig pa nito. Pasigaw
itong nag-utos sa kung sino matapos masiguradong walang nakitang tubig sa paligid.

"Where I'm I? Who is that guy?" Bakit pakiramdam ko parte siya ng pagkatao ko?

"God naguguluhan na ako, hindi kaya matapos kong mamatay napunta sa iba ang
kaluluwa ko?" maang na tanong ng isip ko.

Magulo pa sa akin ang lahat. Hindi pa rin ako makapagsalita dahil na rin siguro sa
natuyo at masakit ang lalamunan ko.

"Oh great, here, Luna have some," dining ko pang sabi ng lalaking panay ang tawag
ng Luna sa akin.

Pinatakan ng tubig ang bibig ko gamit ang bulak. Ngayon tuluyan ng nagliwanag ang
paningin ko. Kita ko ang purong puting paligid. Mga naka puting doctor at nurses na
nakapaligid sa akin. Ilang pares ng mga mata ang nakita kong nakatingin sa akin at
matamang naghihintay marahil ng results ng pagsusuri ng doctor na nasa paligid ko.

"She's fine now alpha, she's fully awake and out of danger," sabi ng doctor na
nakatingin sa tinawag niyang Alpha.

"How are you feeling today Luna? I mean Miss?" baling na tanong nito sa akin.

So ako pala talaga ang tinatawag na Luna and that's mean luna is miss. Now I fully
understand. Pero anong uri ng lenggwahe 'yon? Tagalog naman ang salita nila..

"I'm fine now doctor," mahinang tinig na sagot ko.

"Any pain?" pagsusuri nito sa akin.

Nagtataka ako nabaril ako at nag-agaw buhay sa pagkaka alala ko pero bakit wala
akong nararamdamang kahit anong sakit sa katawan? Gaano na kaya ako katagal dito?
Hindi kaya na-coma ako at inabot na ng ilang buwan or worst taon kaya tuluyan ng
naghilom ang mga sugat ko?

Umiling ako at tumango ito.

"Good, magpalakas ka muna at pwede na kayong maka uwi after two days," magalang na
sabi ng doktor. Nagpaalam ito sa akin matapos akong masuri at magalang na nagpaalam
sa tinatawag nilang Alpha.

Naiwan akong kasama ito mag-isa sa loob ng silid at abot-abot ang kaba ko sa mga
tingin at titig nito sa akin. May kakaiba sa mga mata ng taong kaharap ko na
matamang nakatingin sa akin. May kung anong enerhiyang humihigop sa pagkatao ko
palapit dito na hindi ko matukoy na kung ano.

Bumibilis ang tibok ng puso ko tuwing magtatama ang mga mata namin. Pakiramdam ko
mga matang may kung anong gustong sabihin sa akin.

"Anong meron sa lalaking kaharap ko at bakit kakaiba ang reaction ng isip at

katawan ko lalo na pag lumalapit ito?" mga tanong sa isipan ko.

Nakangiti itong naupo sa silyang nasa kanang bahagi ng hospital bed ko.

"How are you?" tanong ng baritonong boses nito na nagpapitlag sa tibok ng puso ko
at lalong nagwala sa kaba dahil sa napakalapit nito sa akin.

"I'm fine, who are you?" tanong ko dito. Kanina ko pa ito gustong tanungin at alam
kong ito na ang tamang pagkakataon dahil kami na lang ang tanging naiwan dito sa
loob ng silid.

Sa hitsura nito nakikita kong hindi ito kung sino lang dahil kita ko kung paano ito
mag-command at sundin ng mga tao sa paligid nito. Para bang batas ang salita nito,
may ganon siyang awra na nagbibigay sa akin ng warning sign na kailangan kong mag-
ingat lalo na at hindi ko siya kilala.

Pero sa puso ko alam kong safe ako sa kan'ya. Para bang kilalang-kilala ko s'ya at
poprotektahan niya ako anuman ang mangyari. Napailing ako, kailan pa ako umasa sa
isang lalaki?

"No matatag ako, hindi ko kailangan ng distraction," pero iba ang sumisigaw ng puso
ko.

Napatingin ako dito, lalo na at hindi agad ito nakasagot.

"I'm Marco, you're mate," kita ko sa mga mata nito ang tatag ng sinabi nito.

"Mate?" ulit ko. Wala akong naalala na naging kaklase ko siya.

Sa hitsura nito malabong makalimutan ko ang mukha nito incase man na naging kaklase
ko nga ito. Hindi ito ang mukha na maaari mong balewalain. Napaka gwapo nito at
napakaganda ng mga mata. Perpekto ang hugis ng mukha nito na miski ako mahihiyang
I-compare sa kutis nito na mukhang hindi man lamang tinutubuan ng kahit isang
pirasong pimples.

Halatang may sinasabi ito sa buhay the way he talk and the way he carry himself.
Nasa awra nito ang pagiging dominante. Sanay akong mag-analyze ng situation at ng
tao based na rin kung ano ang nakikita ko sa kaharap ko and the way this man
appeared in front of me I know something I have to be aware of. His dangerous in my
heart.

Margareth POV

"Mate," ulit ko uli sa sinabi nito sa akin. Tumango ito saka mataman uli akong
tinitigan. Ngunit mas nagulat ako ng tumayo ito at basta na lang ako niyakap ng
napaka higpit at sumiksik sa leeg ko.

"I'm glad you're safe, hindi ko alam ang gagawin ko kung may masamang nangyari
sayo, natakot ako ng husto ng makita kitang nag-aagaw buhay. Akala ko, akala ko
mawawala ka na sa akin," bulong nito sa akin habang nakasiksik pa rin ang mukha sa
balikat ko.

Awang ang labi at hindi ako nakakilos sa biglaang ginawa nito. Para bang wala akong
kakayahang kontrolin ang sitwasyon at ang tanging magagawa so sa ngayon ay hayaan
itong yakapin ako at hayaang ganito kami kalapit sa isa't-isa.

Tila ba nahanap ko ang tahanan ko na maging ako ay hindi ko alam na posible palang
maramdaman ko.

May kakaiba, kakaiba sa lalaking nakayakap sa akin. Hindi ko mawari at matukoy na

kung ano. Tila ba sa puso ko alam ko na may kaugnayan kami sa bawat isa pero ang
nakakapag taka ay bakit ganito ang nararamdaman ko gayong ngayon ko lang siya
nakita at nakilala.

"I'm glad I found you in a right time," tila wala sa sarili na sabi nito. So, siya
pala ang naglitas sa akin. S'ya pala nakatagpo sa akin at nagdala dito sa hospital.

"Thank you for saving my life. I owe you my life now," pasalamat ko dito.

Ito lang kasi ang tanging magagawa ko at wala naman akong kakayahan sa ngayong
bayaran ang lahat ng ginawa nito para sa akin.

Umiling ito habang mahigpit na nakayakap pa rin sa akin.

"No Luna, hindi ka dapat magpasalamat. tungkulin ko ang protektahan ka,"

madamdaming pahayag nito.

Nagtataka man ako sa kinikilos nito ay hindi na ako umimik. Siguro ay emotional
lamang ito na ligtas na ako at nagkamalay na. Maaaring dala lamang ito ng matinding
tensyon o emosyon dahil nasaksihan nito ang pag-aagaw buhay ko sa panahong mahina
ako at walang kakayahang alagaan ang sarili.

Malaking pasamat ko na ito ang nakatagpo sa akin. Hindi man niya ako kilala ay
iniligtas at inalagaan niya ako. Talagang utang ko sa kan'ya ang aking buhay.

"Ilang araw na ako rito?" naisip ko na itanong dito. Marahil naghahanap na sa akin
ang superior ko at nagtataka na out of radar ako for the first time in my mission.

Kailangan ko ng magreport agad lalo na ngayong nagkamalay na ako.

Palagi kasi akong gumagawa ng paraan para makapag bigay lang ng info, kaya alam ko
na sa situation ko ngayon nag-aalala na sila. Kailangan kong maka pag send ng
signal. Oo at safe ako rito pero may misyon akong kailangang tapusin. Hindi
makabubuti na patagalin ko ito lalo na at patuloy na gumagala at malayang
nakakapaghasik ng kasamaan ang mga tao sa likod ng muntikang pagkawala ko sa
mundong ito.

Maaaring sa tingin ng mga ito napatay nila ako, pero wala silang alam na para akong
virus na hindi mawala sa sistema nila at patuloy na gagawa ng paraan na magupo ko
ang teroristang grupo nila. One more click and their group is gone. Mailalantad ko
rin ang katotohanan sa likod ng maskara ng mga taong nakikinabang sa grupo. Ang
tanging kailangan ko na lang gawin ay ilabas ang lahat my ebedensya na nakalap ko
at iyan ang gagawin ko sa sandaling makalabas ako sa hospital na ito.

"Exactly ten day, today," sabi nito ng bitawan ako mula sa mahigpit na pagkakayakap
sa akin. Napansin ko ang pagka slang nito magsalita. Halata naman sa mukha nito na
hindi ito puro na filipino
"Ten days..." ulit ko sa sinabi nito. Kung ganun kailangan ko ng maka labas dito sa
lalong madaling panahon.

"Yeah ten days kang walang malay at ilang araw ka ring nag-agaw buhay," malungkot
na sabi nito.

Nararamdaman ko ang pag-aalala nito. Kita ko sa mukha nito na tila ba affected ito
sa nangyari sa akin. But how? I mean wala naman kaming kaugnayan sa isa't-isa. So,
anong pinanggalingan ng emosyon niyang nakikita ko sa mga mata na matiim na
nakatitig sa akin?

"May natatandaan ka ba sa mga nangyari sa'yo o kaya pangalan mo?" tanong nito sa
kin.

Napakunot noo ako. Sasabihin ko ba ang totoo? pero bakit parang nakaka konsensya na
magsisinungaling sa kan'ya at itatago ko ang identity ko. Para bang may pumipigil
sa akin na gawin ang malimit kong gawin na itago ang identity ko sa bawat
nakakasalamuha ko para sa kaligtasan ko.

"Ummm actually wala akong maalala," lihim akong napamura sa isip ko. Iyung
pakiramdam mo na nagi-guilty ako sa pagtatago ko ng pagkatao ko.

Nakita ko ang lungkot sa mga mata nito na ako mismo sa sarili ko gusto kong pawiin.

"Pero naalala ko pangalan ko," hindi makatiis na sabi ko pa dahil hindi ko kayang
tingnan ito ng ganito kalungkot.

Lihim akong napabuga ng hangin. It's against to protocol na sabihin ni katiting na

connection sa pagkatao ko lalo pa sa sitwasyon na nanganib ang buhay ko. Hindi ko
alam kung bakit for the first time magawa kong baliwalain ang safety precaution na
alam kong dapat na ginawa ko.

May kung ano sa lalaking kaharap ko.

Pilit ko mang arukin sa isip at puso ko hindi ko makuha ang sagot sa tanong ko.

Tila ba may kakayahan ang lalaking ito na baliin ang malakas na kontrol ko sa sarli
ko.

Nagliwanag ang mukha nito na para bang malaking bagay ang nalaman nito.

"Really, what's your name Luna?" masayang tanong nito.

"Margareth, my name is Margareth," mahinang sabi ko. Kahit na hindi pwede, nagawa
ko na sabihin dito ang pangalan ko sa dahilang ako mismo hindi sigurado.

"Margareth, such a beautiful name like you," nakangiting sabi nito habang titig na
titig sa akin na akala mo ako ang pinaka magandang bagay na nakikita nito.

Kung sa ibang pagkakataon, matagal ko na itong nasapak sa kakatitig nito. Walang

lalaking pinalampas ko ang ganyang tingin. Pero iba si marco, kakaiba ang effect ng
mga tingin nito. Nakakapang hina ng tuhod nakaka ubos ng lakas.

"Mag pahinga ka muna babantayan kita, mamaya ay gigisingin kita kapag pwede ka ng
kumain," mahabang sabi nito at saka inayos ang unan na nasa ulo ko.

"Kailangan mo ng mahabang pahinga para lumakas ka agad at maka abas ka na rito,"

sabi pa nito.
Napatango na lang ako dahil hindi ako sanay na may ibang tao na nag-aalaga sa akin
maliban sa kuya Mateo ko. Malakas at matatag ako at hindi umaasa sa kahit na
kanino. Nasanay ako na ako lang kaya ng maranasan ko ito ngayon bago ang lahat ng
ito sa kin.

Hindi ko maiwasang titigan ito habang abala sa pag-aayos ng kumot ng bahagyang

nagtama ang mga mata naming ng ayusin nito ang kumot sa parteng dibdib ko.

"Salamat Marco," ako na ang unang nagbawi ng tingin dahil hindi ko kaya ang
nanunuot na mga tingin nito lalo pa at nakayuko ito sa akin at ganito kalapit.

Kakaiba ang amoy ng pabango nito. Hindi nakakasawang amuyin ng masamyo ko ito ng
yumakap ito sa akin kanina pakiramdam ko nakadikit pa rin ito sa balat ko at
nanonoot sa ilong ko.

"Hay ano bang nangyayari sa akin nabaril lang ako nag ka ganito na ako," reklamo ko
sa isip ko.

Napangiti ako ng makita ko itong nakangiti din sa akin bago naupo sa tabi ko,"
sleep my Luna. You need plenty of rest to get better," sabi nito na full authority
ang tinig.

Ewan ko ba nagagawa ako nitong pasunurin sa mga sinasabi nito ng walang kahit na
anong reklamo. Ilang saglit pa hinila na ulit ako ng antok na nauwi sa malamim na
tulog.

Alpha Marco POV

Nagsasabon pa lang ako ng katawan ng makaramdam ako ng malakas na kalabog sa dibdib

ko. Napamaang ako sa sarili ko dahil hindi ko mawari kung ano ang posibleng dahilan
noon. Binilisan ko ang paliligo at bumalik agad ng hospital. Nadatnan kong
pinupunasan ni Celine ng basang towel ang mate ko saka inayos ang mahabang buhok
nito.

Nilapitan ko ito ng matapos si Celine at nagpaalam na uuwi para tingnan ang anak.
Tulad ng dati kong ginagawa kinakausap ko ito habang hawak ang isang kamay. Sa
ganitong gesture masaya at kuntento na kami ng wolf ko na si Kennedy. Masaya kaming
kasama at nahahawakan namin ito. Ang sarap sa pakiramdam na hawak ko ang kamay nito
na palaging hawak ko simula ng matagpuan namin ito.

Napangiti ako habang mataman na nakatitig dito. Napakaganda niya, hindi siya ang
uri ng babae na typical kong nakikila. May malakas na aura na bumabalot sa pagkatao
nito kahit nakahiga ito at walang malay.

Marahan na hinaplos ko ang pisngi nito. Naghilom na ang mga pasa at sugat na nasa
mukha nito ng matagpuan ko itong nag-aagaw buhay.

Sa muling pagbalik ng alaala ko sa panahon kung ano ang kalagayan nito ng matagpuan
ko ay biglang nagsikip ang paghinga ko. Masakit sa dibdib na kahit gaano ako
katatag at kalakas bilang alpha ay naging kahinaan ko.

Hindi ko alam kung ano ang magagawa ko ng oras na iyon kung sakaling tuluyan siyang
nawala sa akin.

Ang tagal namin itong pinangarap at ngayong nandito na siya hindi ko hahayaang
masaktan siyang muli. Aalagaan ko at mamahalin ko siya hanggang sa tumanda kaming
dalawa.
Napakaganda nito kahit nakahiga at walang malay. May mga pagkakataong hindi ko ma
control ang sarili at nahahalikan ko ito sa labi. Malaya kong nadarama ang
malalambot na labing kay tagal kong inaasam na matikman.

Ganito pala ang pakiramdam ng kasama mo ang mate mo. Ang saya ng paligid. Lahat
maganda sa paningin ko, ni hindi ko na naiisip ang mga trabahong dati rati ay
occupied ako at doon umiiikot ang mundo ko dahil ngayon, sa babaeng marahang
hinahaplos ko ang buhok na nasa harap ko na nakasalalay ang mundo ko. My mate, my
love, my life.

Marahan kong hinahaplos ang mga kamay nito ng maramdaman ko ang bahagyang paggalaw
ng hintuturo nito. Napahigpit ang pagkakahawak ko sa palad nito dahil akala ko
nagka ganon ito sa pwersa ng paraan ng pagkaka hawak ko. Pero ng ulitin ulit nito
ang ginawa napahinto ako at tinitigan ang gumagalaw na hintuturo nito.

Mabilis kong tinawag ang doktor at agad nag datingan kasama ang mga nurse. Tumabi
ako at hindi mapakali habang sinusuri ito. Kita ng mga mata ko ang paggalaw ng
talukap ng mga mata nito ng I-check ng doktor ang mga mata nito. Kumikibot-kibot
din ang labi nito na para bang may gusto itong sabihin.

"W-water" mahinang sabi nito.

Natatarantang naghanap ako ng tubig ngunit wala akong mahagilap kaya nagtawag ako
ng staff para magdala ng tubig at mapa-inom ko ito kaagad.

Mukhang nagkamalay na ito ng tuluyan ng magsimula itong kausapin ng doktor.

Parang nawala ang bigat ng batong nakadagan sa dibdib ko ng masiguro ko na gising

na nga ito at ligtas na.

Finally ligtas na siya. Gustong ko itong yakapin pero hindi ko magawa dahil wala
siyang idea sa kung ano ako. Kung ano kami, ayaw ko na mabigla s'ya at posibleng
matakot sa akin. Nahintay ko nga siya ng sampung taon kaya, kayang-kaya ko na
maghintay ulit ng ilang araw o linggo hanggang masanay siya sa lahat ng mga
makikita at malalaman niya.

Alam ko na mahiwaga ang mga uri naming mga lobo at maaaring hindi nag-e-exist sa
isip ng mga normal na tao.

Malayo ang mundo naming dalawa kahit pa sanay ako sa mundo ng mga tao at namumungay
ng normal doon. Hindi ko alam kung paano niya ako tatanggapin at may takot at kaba
akong naramdaman sa posibleng maging reaction nito sa oras na malaman niya kung
sino at ano ako.

Nag-open mindlink ako sa lahat na gising na ang Luna nila. Pinaalam ko rin sa open
mindlink na bawal ang magtanong rito ng kung ano dahil wala itong maalala maliban
sa pangalan nito.

Sumang-ayon naman ang lahat ng ipaalam ko na wala munang mag-shift o magpapalit

anyo malapit sa hospital at pack house hangga't wala pa itong alam tungkol sa aming
lahat. Mahirap na at baka ito pa ang maging dahilan para matakot ito sa amin,
tuluyang lumayo at iwan kami.

Hindi ko 'yon kakayanin, namin ni Kennedy. Manghihina kami at baka hindi kayanin
ang posibleng rejection na mangyayari oras na hindi kami tanggapin nito.

Ang rejection ang pinaka worst nightmare naming mga lobo. Maraming nababaliw at
nagiging wild ang isip dahil dito. Ang ibang hindi kinaya ay tuluyang namamatay
matapos iwan at ma-reject ng mga mate nila. Hindi ako handa na mangyari iyon kaya
gagawin ko ang lahat na matanggap kami nito.

ayaw ko mang itago pero kailangan. Ayaw kong matakot ito sa amin at lumayo. Hindi
na ako papayag na lumayo ito. Dito siya nababagay dito sa pack land kung saan
ligtas siya at kung saan bubuo kami ng isang pamilya.

Excited na ko sa magiging pups namin siguradong magiging maganda at gwapo ang mga
ito dahil maganda ang kanilang ina at sigurado akong makukuha nila ang genes ng
ina.

"My luna, my beautiful luna.

I'm glad I finally found you.

Welcome home baby," bulong ko rito matapos kong mahiga katabi nito. This is what I
want, her beside me, sleeping in my arm.

"I love you my luna," bulong ko pa saka ito hinalikan sa ulo saka pumikit at
natulog katabi ng mahal ko.

Alam ko hindi ito panaginip at pangarap lang. Totoo ang lahat na natagpuan ko na
siya at payapang natutulog katabi ko, kayakap ko.

" Maraming salamat po sa pagsubaybay ng story ni Margareth. "

Margareth POV

"Good morning Margareth. How's your sleep Luna?" nakangiting sabi ni Marco sa akin.
Tulad mga nauna ng mga naunang pagkakataon na malapit ito ay biglang bumibilis ang
tibok ng puso ko sa hindi ko mawaring dahilan.

Mukhang kailangan ko ulit magpatingin sa doktor dahil hindi na normal ang

nararamdaman ko. Marahil dulot ito ng pagkakabaril sa akin. Maaaring na phobia na
ako kaya sa tuwing may lalapit sa akin ay kinakabahan ako.

Pero ako mismo natigil sa pag-iisip dahil napagtanto ko na sa ibang tao hindi naman
ganito ang reaction ko. Napatingin ako sa nakangiting si Marco at napaawang ang
labi ko sa isang bagay na pumasok sa isip ko.

"Bakit sa kan'ya lang ako may ganitong epekto?" nakakunot ang noo na nakatingin ako
sa masayang mukha nito.

Fresh na fresh itong tingnan mukhang naka-uwi na ito at naligo na. Na-conscious
tuloy ako sa sarili ko. Amoy tao pa kaya ako? God it's eleven days na no shower,
wow pwede ko ng palakpak ang sarili ko.

Kailangan ko magtanong mamaya sa doctor kung pwede na akong maligo. Pakiramdam ko

naman mukhang okay pa naman ako kaya lang parang nakaka-low moral tumabi sa isang
ito.

Ang laki ng difference naming dalawa. Nakikita ko kung gaano kaaliwalas ang awra
nito at fresh na fresh samantalang mukha yata akong pulubi sa kanto.

Walang ligo at linis ng mukha. Bigla tuloy akong nahiyang mag-angat ng mukha at
tumingin dito.
"How are you?" marahang tanong nito.

"Umm, yeah, maayos ang tulog ko. Good morning too", saka lang ako nakasagot. Para
kasing nagha-hang ang utak ko at hindi mag-function ng maayos dahil sa presensya ng
nilalang sa harap ko na matamang nakatingin sa akin na lalong nagpadagdag ng kabog
sa dibdib ko.

"That's good, come I'll help you," sabay lapit nito sa akin na akmang bubuhatin
ako. Napamaang ako sa gesture nito. Para bang napaka-special ko rito kung umasta
ito. Nakakapanibago lalo na sa situation ko na never pa akong nag-entertain ng
lalaki sa buhay ko.

Hindi ko tuloy alam kung kikilos ba ako, aabutin ang kamay nito at hayaan itong
buhatin ako dahil naguguluhan ako ng sobra sa bawat kilos nito sa harap ko.

His seems a sweet and caring man pero kasi hindi ako handa sa ganitong sitwasyon.

Hindi sa mapili ako, marami rin may mga gwapong mukha akong nakita noong nasa pma
pa ako, kaya lang wala ni isa sa kanila nakakuha ng interest ko.

May mga nanligaw naman sa akin kaya lang wala eh. Akala nga ng iba lesbian ako
dahil seryosong tao ako bihira at makihalubilo. Hindi ako aloaf, wala lang akong
tiwala sa paligid ko.

Lagi akong may doubt sa bawat tao na nakakasalamuha ko, siguro dala na rin ng
pagiging agent ko na walang tiwala sa lahit na ano at sino.

Masyado ko sigurong isinapuso ang trabaho ko na kahit maiit na bagay ay pinag-

aaralan ko.

"It's okay I can manage, you don't have to do that. Please put me down," nag-iinit
ang mukha ko sa ginawa nito. Ganito ba reaction ko dahil no boyfriend since birth
ako at bago sakin na may presensya ng ibang tao sa paligid ko lalo na at sa akin
naka-focus ang attention nito?

Binaba naman ako nito pero sa loob na ng banyo. May nakahanda na rin na mga
gagamitin ko na hindi ko alam kung sino ang naghanda at naglagay dito lalo na at
puro bago ang mga ito. Isa pa halatang pang babae ang mga ito.

I'm not fan of pink color, pero na amazed ako ng makitang halos puro pink ang nasa
banyo. Hindi ko tuloy alam kung hospital pa ba ito o hotel room na pinasadyang i-
design para sa specific taste of one person.

"Alright Luna, e-arrange ko lang breakfast mo. Anything else you need here?" tanong
pa nito na nakatitig na naman sa akin.

Nagkibit balikat ako, mukhang andito naman ang mga kailangan ko kaya ano pa ba ang
hahanapin ko.

"Wala na, thank you," ngumiti pa ito bago lumabas. Hindi nakaligtas sa akin ang
kislap ng mga mata nito at ang matamis na ngiti sa labi na nagpalitaw ng pantay-
pantay na mapuputing ngipin.

"Be careful here. You're not fully recover yet okay," saka nito tuluyang isinara
ang pinto.

"Why so sweet and caring Marco?" tanong ng isip ko.

"Hindi ka dapat masanay ng ganito. alalahanin mo na kailangan mong makaalis as soon
as possible," paalala ng isang bahagi ng isip ko.

"Yeah right focus sa mission Margareth. Hindi mo kailangan ng distraction ngayon,"

pangaral ko sa sarili ko.

Ewan ko ba kung bakit masakit sa akin ang isipin na aalis ako at iiwan ito. Para
bang aalis akong hindi buo. Anong nangyayari sa akin? Tila may pinong kirot sa puso
ko na aalis ako sa lugar na ito at posible na ito na ang huli naming pagkikita
dahil oras na makaalis ako rito hindi na ako pwedeng bumalik sa lugar na ito.

Kung kinakailangan na burahin ko ang exsistance ko sa lugar na ito ay gagawin ko.

Kailangan kong maka-alis ng walang maiiwang bakas dito.

Bilang agent, Isa ito sa dapat na gawin ko para sa kaligtasan ko. Kung maaari at
may kakayahan akong burahin ang alaala ng kung sinong nakasalamuha ko ay gagawin
ko.

Pero dahil simpleng tao lang din ako ang tanging magagawa ko ay tuluyang lumayo at
siguraduhing hindi na kami muling magtatagpo.

Binilisan kong gawin ang mga dapat kong gawin dito sa loob. Thankful ako kay Marco
dahil puro mga kailangan ko ang naririto kaya hindi na ako nahirapan na hanapin ang
kailangan ko.

Lumalabas akong nadatnan ko ang doctor ko kausap si Marco.

"kumusta ang pakiramdam mo Luna?" bungad na tanong nito.

"So much better than yesterday doc," nakangiti kong sagot.

Nakarinig ako ng pag-angil. Lumingon ako at nakita ko si Marco na napalunok sa

sulok.

Saan kaya galing ang growl na 'yun? Nilibot ng mga mata ko ang kabuuang silid pero
wala naman akong nakitang malaking hayop.

Nakita kong parang natigilan ang doctor at naka-steady lang ang mga mata nito.
Ilang saglit pa ay mabilis itong lumabas matapos magpaalam at sinabing may
emergency ito.

"Paano kaya nito nalaman na may emergency siya? Wala naman akong nakitang tumawag
dito. Hindi kaya may something si doc? Alam mo na baka hindi stable."

Sa isiping iyon nanlaki ang mga mata ko paano kung mali ang mga gamot na nainom ko.
Oh great? Hindi nga ako namatay sa bala, mamatay naman yata akong nasa ospital due
of wrong prescription.

Napailing ako sa mga naiisip. Hay ako ang magkaka-something nito kakaisip sa kung
anu-ano.

"Ganun talaga kapag agent ka. Lahat ng nakikita mo maliit o malaking na bagay man
napagtutuunan mo ng pansin," sagot naman ng isip ko.

Wala ako sa sariling sumunod kay Marco ng ayain ako nitong kumain. As usual
attentive na naman ito sa akin na akala mo nabalda ako na kulang na lang ay subuan
ako.

Para tuloy akong naging bata bigla sa trato nito sa akin. Bigla ko tuloy naisip si
kuya Mateo. Ganitong-ganito siya kung alagaan ako.

Napailing ako sa pumasok sa isip ko at nag-pokus sa pagkain. Hindi ito ang tamang
oras para maging emotera.

Natapos kaming kumain at na iligpit na ni Marco ang lahat. Maya-maya pa ay sinabi

nitong pwede na akong umuwi ayon sa doctor at okay naman ang results ng mga test na
ginawa nila.

Saan ako uuwi? Hindi ako pwedeng tumuloy sa unit ko at maaaring may nagmamasid
doon. Kung sa hideout naman kailangan kong humingi ng permission ayon na rin sa
protocol. Pero kung doon ako tutuloy maaaring hindi ako safe sa lugar na 'yon dahil
may hudas sa agency na alam kong kasabwat ng grupo ni Gustavo.

Hindi pa ako pwedeng makita sa labas lalo na hindi ko pa na-susubmit ang full
report ko. Kung tama ang hinala ko may tao ang mga ito sa loob ng ahensya kailangan
kong mag-ingat. Kaya mabuti ng hindi ako magpaka-play safe. Ayaw kong e-risk ang
safety ko for the second time.

Sa paraan ng pagkakahuli at pagtatanong sa akin alam kong may nag-tip sa kanila,

lalo na at full details ang binigay nitong info ko.

"Pwede ba ako sa inyo kahit dalawang araw lang?" nag-aalangan na tanong ko kay
Marco.

Wala pa kasi akong secured na place na maiisip na pwede kong puntahan. Actually
kailangan ko lang mag-log in sa system ng agency at gawin doon ang full report ko
saka ako lalabas kapag nagtanggap na ni sir Conor.

Sa ganong paraan makakasigo ako sa safety ko at matatapos ko ang trabaho ko ng

walang naghihinala kung nasaan ako.

"Sure Luna, you can stay here. It's your place anyway," matalinghagang sagot nito.

Parang may kakaiba talaga.

"Ayan ka na naman sa something mo," paalala ng kaliwang bahagi ng utak ko.

For god sake bakit ba lagi nalang nagtatalo ang isip ko. Hindi naman ako dating
ganito. Lagi akong walang pakialam sa paligid ko at sariling buhay ko lang ang
focus ko.

"Sige salamat," maikling sagot ko lang. Wala naman kasi akong masabi.

Nagtataka ako sa maraming bagay para kasing may mali. Kunot noo akong nakatitig sa
labas ng bintana.

Nabaril ako hanggang sa nag-agaw buhay.

Marami akong tama na umabot sa pitong shot kung hindi ako nagkakamali pero bakit
wala akong naramdaman sakit sa katawan? Para bang gumising lang ako sa mahabang
tulog. Parang wala akong pinagdaanang trahedya sa kamay ng mga teroristang
minamatyagan ko.

May mali eh... Nararamdaman ko, Hindi ko lang matukoy kung ano. May biglang pumasok
sa isip ko at nagmadali akong pumasok sa loob ng banyo. Nadaanan ko si Marco na
nakasunod ang tingin sa akin ang mga mata. Dahil na rin siguro sa biglaan at
nagmamadali akong pumasok sa loob.
Agad kong itinaas ang hospital gown na suot ko at tanging underwear lang pala ang
suot ko. Hindi rin ito ang suot ko ng mabaril ako. Kung ganun binihisan nila ako.
Sino kaya? Hindi kaya si Marco dahil siya lang naman ang laging kasama ko?

"Of course naman, ten days kang walang malay," sagot ng isip ko.

Sa isiping 'yon ay nag-init ang mukha ko.

Napapikit ako sa nakita ko saka nagmulat at tinignan ulit. Napabuga ako ng hangin
ng wala akong makitang kahit anong bakas ng gunshot.

"Paano nangyari 'yun? Kahit gaano pa kagaling ang mga doctor, hindi mawawala ang
peklat na tama ng baril sa loob ng labing isang araw kahit pa lazer ang ginamit sa
balat."

Labis ang pag-ataka ko ng makitang makinis na ulit ang mga bahagi ng katawan kong
tinamaan ng bala.

May sumagi sa isip ko at agad kong tiningnan. Mas lalong nanlaki ang mga mata ko at
napaawang ang labi ko sa natuklasan. How come? How come na pati ang pilat ng
tinamaan ako by accident ng mag-firing test kami ng final assessment ko bago ang
graduation namin noon ay naglaho din na parang bula at walang kahit na anong bakas.

Nakatatak na ang pilat na 'yun sa katawan ko ng limang taon at hindi nawala sa

mahabang panahong lumipas. Punong-puno ako ng pagtataka. Anong klaseng treatment
ang ginawa nila sa akin? Paanong walang katiting na bakas ng insidenteng
pinagdaanan ko? Paano ako gagawa ng report kong wala akong ebidensya?

Hospital report.. Right pwede kong kausapin ang doctor para humingi ng hospital
records ko. Right! Hay tama talaga na presence of mind lagi pinapairal para
makapag-isip ng maayos.

Pero paano ko ipapaliwanag ang mga nawalang peklat? Lazer? Yeah, possible 'yun.
Mukhang mayaman naman si Marco at afford niya ang ganung treatment. Base na rin sa
kwartong kinalalagyan ko ngayon ay masasabi kong mayaman ang gumagamit.

Nakahinga ako ng maayos.

"Hmm walang kababalaghang nangyari. Modern medicine na ngayon kaya walang imposible
na treatment basta capable magbayad ang pasyente," bulong ng isip ko.

Nanlaki na naman ang mga mata ko.

Oh my god, magkano kaya ang bayad dito? Baka dito na maubos ang ilang taong savings
ko. Oh great, dapat nagpalipat ako ng normal ward at hindi ako dapat na nagtagal sa
vip room na kinalalagyan ko ngayon. Natampal ko ang noo ko sa naisip. Bakit hindi
ko ba maisip agad 'yon bago pa ako napasubo?

Siguradong masasaid ang saving ko.

Napabukas ako sa pintu ng malakas na pwersa. Malalaking hakbang na nilapitan ko si

Marco na matamang pinagmamasdan ang bawat hakbang ko papalapit sa kan'ya.

Dalawang hakbang pa sana ng bigla itong lumapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit.

"What's wrong?" bulong nito. Napamulagat ako sa ginawa nito ngunit hindi ako
nakapag protesta. Rinig ko ang malakas na tibok ng puso nito at ang kalmadong
paghinga na nagpawala sa kung anumang agam-agam ko.
"Marco magkano bill ko dito?" tanong ko habang nakayakap pa rin ito sa akin.

"Iyon ba ang inaalala mo kaya nagmadali lang makalapit sa akin?" tanong nito na
parang biglang nalungkot.

Nag-angat ako ng tingin at kita ko ang mga mata nitong malamlam na nakatingin sa
akin.

"Akala ko pa naman na-miss mo rin ako," madramang turan nito na nagpaawang sa mga
labi ko.

"Kung 'yun ang iniisip mo, kalimutan mo na 'yun. It's settled," sabi nito saka ako
binitiwan.

Awang ang labi kong sinundan ito ng tingin ng magpaalam itong kukuha ng isusuot ko.

Margareth POV

Dinala ako ni Marco sa bahay umano nito.

Hindi ko masasabing bahay ito dahil hindi naman ito mukhang bahay dahil mas mukha
itong malaking building na may pitong palapag. Napakalaki nito para masabing bahay
at napakalawak pa.

Pumasok kami sa front door at nadatnan ko sa receiving area nila ang isang malawak
at malaking sala na may ilang taong mukhang naghihintay sa amin. Dala ng
kagandahang asal ay bumati ako sa mga ito at ngumiti na ginantihan naman ng matamis
na mga ngiti ng mga ito.

"Magandang araw po," kiming bati ko sa mga ito. Tumayo ang isang babae at niyakap
ako na ikinabigla ko.

"I'm happy to see you hija. Were all happy to have you here. Please call me mommy
Helen," napamulagat ako sa sinabi nito.

Hindi ako kaagad nakasagot dahil sa akward na pakiramdam ko. Baka sweet lang talaga
ito kaya ganito ang sinabi nito sa akin.

Tumayo at lumapit din sa akin ang isang lalaki na kung hindi ako nagkakamali daddy
ni Marco lalo na at magkamukha ang mga ito. Kasabay nitong lumapit ang dalawang
babae na kamukha naman ng mommy nito.

"Welcome hija," sabay yakap din nito sa akin. I

"'m Marc, Marco dad," sabi nito saka ako binitiwan nito at saka naman yumakap sa
akin ang dalawang babaeng nagpakilalang Kim at Jean na mga nakababatang kapatid
pala ni Marco.

Ang sweet naman ng buong pamilya ni Marco kaya pala ganun din si Marco sanay na
yumakap as simple gesture.

"Kumusta ang pakiramdam mo hija?" tanong ng mommy nito ng naka upo na kami sa sofa.

"Okay naman po ako ngayon maayos na po pakiramdam ko. Magaling po ang treatment na
ginawa ng mga doktor sa akin," paliwanag ko sa mga ito.
"Mabuti naman kung ganun hija. Kailangan mong magpahinga pa rin ng maayos. Anything
you need, don't hesitate to ask. Okay?" malambing na sabi ng mommy nito. Nakakatuwa
silang pagmasdan. Kahit may edad na ang mga ito ang sweet pa rin sa isa't-isa isa.
Kaya ganun pala si Marco may pinagmanahan talaga ito.

Nagpahanda ang mommy nito ng meryenda at nang matapos kumain niyaya ako ni Marco na
umakyat sa taas para makapagpahinga umano.

Nalula ako sa laki ng bahay ng mga ito. Hindi ko inaasahang ganito kalawak at
kalaki ang kabahayan. Kaya pala hindi ako pinagbayad ng hospital bill ko dahil
mukhang barya lang dito ang perang ginastos sa akin. Gumagala ang mga Maya ko sa
paligid ng pumasok kami sa elevator at umakyat ng seven floor.

Kung nalula ako sa ibaba mas lalo naman dito sa taas. Napakaganda ng buong floor.
Halos puro mamahaling bagay ang nakikita ko. Naglakad kami sa pinaka dulo ng
pasilyo at awang ang labi ko ng pumasok ako sa loob matapos nitong buksan ang
pinto.

"Ito ang magiging kwarto mo. Sa kabilang pinto, next to this room is my own room"
sabi pa nito.

Puno ng paghangang pinagmasdan ko ang paligid. Napakaganda ng buong kwarto. Alam ko

na lahat ng bagay na naririto ay mamahalin at nakakatakot gamitin dahil baka masira
ko at magbayad ako sa huli.

Hindi naman sa kuripot ako. Lumaki kami ni kuya Mateo na tanging kaming dalawa pang
ang sandigan ng bawat isa. Malaking bagay sa akin ang every cent ng pinaghirapan ko
kaya hangga't maaari ayaw kong sayangin ang bunga ng pinagsikapan ko dahil dugo at
pawis ko ang kapalit ng bawat sentemong iyon.

Nilibot ko pa ang paningin ko at talaga namang nakakalula ang buong silid. "Salamat
Marco," sagot ko rito. Laking pasasalamat ko talaga sa kan'ya sa pagligtas sa buhay
ko at pag-aalaga ng personal sa akin sa hospital. Heto s'ya at pinatuloy pa ako sa
bahay nito at binigyan ng kwartong pang vip pa.

Ilang saglit pa ay nagpaalam na ito at iniwan akong mag-isa para makapagpahinga

umano.

Parang hinahatak ako na mahiga sa malambot at malaking kama kaya mabilis akong
sumampa at nahiga. Napapikit ako sa sarap ng pakiramdam ng pagkakahiga ko. Sa totoo
lang hindi naman talaga ako pagod dahil puro kain tulog ang ginawa ko nitong
nagdaang dalawang araw.

Nagkataon lang na maraming gumugulo sa isip ko kagabi kaya hindi na ako nakatulog
matapos kong magising na katabi ko si Marco sa hospital bed ko.

Hindi ako nagtanong dito kinaumagahan dahil wala akong lakas ng loob na tanungin
ito. Hinayaan ko lang ito hanggang sa inantok rin ako bago tuluyang sumikat ang
araw.

Ang lambot, parang bulak na nakabalot sa akin ang kumot. Sabayan pa ng malamig na
hangin mula sa nakabukas na sliding glass door sa veranda. Relaxing talaga kaya
ilang saglit pa nakaidlip na ako.

Marahil dala na rin ng puyat ng nagdaang gabi sabayan pa ng masarap na pakiramdam

sa kamang kinahihigaan ko ay tuluyan akong nakatulog.

Marco POV
Tahimik na ang paligid at tanging pintig ng puso ni Margareth ang mahinang musikang
banayad na naririnig ko. My mate, my beautiful luna. Para akong sinisilihan dito sa
loob ng silid ko. Gustong-gusto ko s'yang puntahan, gusto kong lagi s'yang nakikita
at nararamdaman ng mga palad ko.

Napakalakas ng hatak ng mate bond namin halos hindi ko makontrol si Kennedy ang
wolf ko na maya't-mayang gustong mag-take control at puntahan si Margareth sa
kabilang silid.

Paulit ulit na nakikipag-agawan ako ng control dahil ayaw nitong tumigil.

"Mate, mate, go and get her idiot, we need her. She needs us! Let's go and mate
with her now," nakakapagod ang paulit-ulit na makipag-agawan. Mabuti sana kung
magkaiba kami ng katawan.

"No kennedy, be patient, you might scare her and will cost us trouble. We need to
be gentle and take the process slow for the meantime," pakiusap ko dito dahil miski
ako gahibla na lang ang control ko sa sarili.

Sa lakas ng hatak ng mate bond maaaring anumang oras ay mawalan ako ng control at
tuluyang angkinin ito. Alam ko na hindi pa ito ang tamang pagkakataon kaya kahit
mahirap pilit na nilalabanan ko ang kagustuhan na mapasa-akin ito ng tuluyan.

"I wonder why I got such a weak human like you. I'm an alpha, a strong and powerful
alpha. You declined my claim to get my mate! How dare you?" galit na bulyaw ni
Kennedy sa akin.

Umiikot ang mata ko sa inis. Hindi nakakatulong sa situation namin ang pagiging
possessive ni Kennedy. Kung ako lang gustong gusto ko ng makasama si Margareth.
Ilang libong pagtitimpi ang ginawa ko 'wag ko lang s'yang ma hatak papasok ng
kwarto ko.

Nakakapang hina ng lakas makipagtalo kay Kennedy. Padabog itong dumapa sa

kaibuturan ng isip ko. Napabuntong hininga ako. Hay ang hirap ng sitwasyon namin ng
wolf ko. Nasa kabilang kwarto lang ang mate namin at para kaming hinahatak ng
napakabangong amoy nito para puntahan ito.

Kanina pa ako hindi mapakali, para sa aming mga wolf mahalaga na nasa tabi namin
ang mate namin. Sa kan'ya kami humuhugot ng lakas at enerhiya. Siya din ang
kahinaaan ko.

Natatakot akong makagawa ng hindi nito magugustuhan kaya minabuti kong maligo.

Nakatapat ako sa dutsa pero hindi nito mapawi ang init na nararamdaman ko.

In normal mating process, once na natagpuan namin ang mate namin right away
nagaganap ang mating. Pero hindi ito maaari sa situation ko ngayon lalo na at human
ang mate ko at wala siyang idea sa kung ano kami at bakit ginagawa ko ang lahat na
dumito siya sa abot ng aking makakaya.

Sa totoo lang natatakot akong i-reject nito.

Natatakot akong hindi nito matanggap kung ano kami at piliing bumalik sa mundo ng
mga tao. Hindi ko makakaya 'yun. Ang tagal ko siyang hinintay sana lang matanggap
niya ako, kami ni Kennedy.

May kakayahan akong magbasa ng isip ng bawat tao sa paligid ko. Alam ko kung masama
o mabuti ang intensyon nito. Wala akong makita o mabasang anuman kay Margareth
kahit ilang ulit ko itong sinubukan.

Nahihirapan din akong basahin ang mga galaw nito kahit pa malakas ang mate bond
namin. Napaka Ikli nito magsalita at very limited din ang mga expressions na
nakikita ko sa mukha nito.

Tila ba may bagay ito na hindi nito gustong sabihin sa akin. Kung sabagay bakit nga
naman siya magtitiwala agad sa akin gayong ilang araw n'ya pa lang akong kilala
mula ng magising siya.

Alam ko na matatalino ang mga human at hindi madaling magtiwala. Pero kakaiba ang
nakikita ko sa mate ko.

Napakalakas ng aura ng personality nito. Para bang ayaw nito akong makapasok sa
buhay nito. Napakalakas ng depensa nito at mukhang malaki ang wall na binuo nito sa
sarili. Kita ko kung paano ito tumingin para bang lahat ng bagay ay pinag-aaralan.

Lalo akong natakot ng sabihin nitong mag-stay siya ng ilang araw lamang dito. Sana
matanggap niya kami at 'wag layuan. Sana sapat ang ilang araw na iyon para
matutunan niyang tanggapin na dito siya nababagay sa amin.

Sana hindi dumating ang araw na kinatatakutan ko na oras na malaman nito ang
tungkol sa akin ay matakot ito at tuluyang iwan ako. Nakakatakot ang oras na
posibleng mawala ito.

Hindi ko sasayangin ang pagkakataon ngayong natagpuan ko na siya. Gagawin ko ang

lahat para tuluyang dumito siya.

Matapos kong maligo lumabas ako ng silid para silipin ito. Nakita ko itong
bahagyang nakaawang pa ang mga labi at mahimbing na natutulog. Hahakbang na sana
ako ng biglang mag-take control si Kennedy.

"Fuck Kennedy! Anong gagawin mo?" sigaw ko dito. Kita ko pa ang pagngisi nito.

"Gagawin ko ang dapat matagal mo ng ginawa." pasigaw na sabi nito saka lumapit sa
natutulog na si Margareth.

"No Kennedy, control yourself hindi siya pwedeng magising at makita tayong ganito!"
gigil na paliwanag ko rito. Pero ang matigas na ulo ng wolf ko ayaw makinig.

"Bakit hindi? mate natin siya, maintindihan n'ya ang lahat. Kaya siya binigay sa
akin ni moon goddess dahil alam niya na s'ya ang kahati ng buhay natin, so why
would I need to control my self? she's mine, she's ours let's claim her!" saka ito
mabilis na dumukwang at siniil ng halik sa mga labi si margareth.

"Fuck, tigilan mo yan Kennedy. Malilintikan ka sa akin sinasabi ko sa iyo!" galit

na galit na sigaw ko. Inikotan lang ako ng mga mata at saka tumabi sa tulog na
tulog na si Margareth. Fuck ang lakas ng hila ng mate bond at ang hirap e-control.

Rinig kung bahagyang umungol si Margareth at iba ang naging epekto nito sa akin.
Panay ang paghalik ni Kennedy dito at bumaba na sa leeg nito. Sa takot ko na baka
markahan nito si Margareth ay inipon ko ang buong lakas para mag-take control.

Segundo pa lang na nakabalik ako ng marinig kong tinawag nito ang pangalan ko.

"Marco.." namamaos ang boses na ungol nito.

"Hmmm," nakasubsub pa rin ako sa leeg nito at nakadagan dito habang hawak ng isang
kamay ko ang kaliwang dibdib sa loob ng blouse na suot nito.
"Great, just great Kennedy," gigil na saad ko dito.

"She taste good, feel so good," nang-aakit pa na sabi nito sa akin. Alam niya na
gahibla na lang ang natitirang control ko lalo na sa lagay namin.

Hindi ko mapigilang hindi kagatin ng marahan ang marking spot nito at bahagyang
sipsipin. Naramdaman kong hinahatak kami ng mate bond na gawin namin ang processo.

"Marco anong ginagawa mo sa akin?" mahinang bulong nito.

Natauhan ako sa tanong nito pero hindi ko magawang umalis sa ibabaw nito. Nagtatalo
ang isip ko kung pakakawalan ko ang pagkakataong ito.

"Naakit akong halikan ka habang natutulog ka. Hindi ako nakapag pigil at tingin ko
hindi ko kayang hindi ko gawin ulit," namamaos na bulong ko dito na nag-angat ng
mukha para makita ito.

Kita ko ang gulat na nag-reflect sa mukha nito at pag-awang ng mga labi na hindi ko
napigilang siilin ulit ng halik. Halik na marahan lang, na kalaunan ay lumalim.

Darang na darang ako sa init na nagmumula sa amin. Napaungol ako ng makagat nito
ang labi ko na mas nagpa sidhi pa lalo ng nararamdaman ko.

Nakakawala sa sariling katinuan, lalo na ng maramdaman ko ang pagyakap nito at

pagganti sa mga halik ko.

"You're mine Luna, mine alone," bulong ko dito habang bumababa ang mga halik ko sa
leeg nito at balikat. Hindi ito sumagot at mahihinang halinghing lang ang patuloy
na lumalabas sa mga labi nito.

"I want you, badly," humihingal bulong ko pa dito.

Margareth pov.

"I want you," narinig ko na bulong ni Marco.

"M-Marco..." tanging lumabas sa labi ko.

Lintik kasi bakit ba ako nauutal at bakit kaya narito sa kwarto ko si Marco? Bakit
umabot kami sa ganito? Ang alam ko lang natulog ako, pero nagising ako sa mga halik
nito at panay pagdaanan ng kamay sa bawat bahagi ng katawan ko.

Naitulak ko s'ya ng matauhan ako.

Mukhang maging ito man ay nagulat dahil natigilan ito at mabilis na umalis sa
pagkakadagan sa akin at nahiga sa tabi ko saka ako mahigpit na niyakap.

"Fuck I'm so sorry Luna, please forgive me," sabi nito sabay higpit ng braso sa
baywang ko.

Hindi ako makakilos o makapagsalita agad. Tila ba may kung anong bumara sa
lalamunan ko na ni hindi ko magawang makapagpalabas ng kahit ano.

Nakailang buka at sara ang labi ko pero para akong naistatuwa habang yakap nito.
Anong nangyari? Napapa isip ko dahil maging ako para akong nawala sa sarili at
tangay na tangay ng sensasyong nararamdaman ko mula sa mga halik at mahigpit na
pagkakayakap ni Marco.

Napabuntong hininga ako at napaawang ang labi ng ma-realize kong wala na pala akong
pang-itaas na damit. Ang bilis ng the moves ni Marco hindi ko man lang namalayan.
Anong klaseng tulog ba kasi ang ginawa ko at tila nawalan ako ng pakiramdam sa
paligid.

"Mag-usap tayo!" matigas na sabi ko at saka inalis ang mga brasong naka pulupot sa
akin.

"Okay Luna," kita ko ang pag-aalala sa mukha nito saka bumangon at sumandal sa
headboard kagaya ko.

"First I need to know if what are you doing here in my room at this hour? Secondly
what are you doing? I mean what was just happened?" Malinaw sa akin ang nangyari
ngunit gusto kong marinig ang sagot nito.

Kita ko pa na bahagyang natigilan ito, pero sumagot din bago ang malalim na buntong
hininga nito.

"Actually maging ako rin hindi ko alam bakit nandito ako. Masyadong malakas ang
hatak ng koneksyon na siyang kumokonekta sa atin. Hindi ko mapigilang hindi ka
puntahan dito habang natutulog ka at mas hindi ko na-control ang sarili ko ng
madatnan kita rito. I'm sorry Luna, please 'wag ka sanang magalit o matakot sa
akin. Promise pipigilan ko ang sarili ko sa susunod," mahabang paliwanag nito.

Napaisip ako sa narinig. Bakit pareho kami ng pakiramdam? Ganun na ganun din ang
nararamdaman ko lalo na kapag malapit ito at magkadikit kami. Iba ang epekto sa
akin ng presensya nito. Parang may kung anong humihila sa akin palapit dito na ako
man hindi ko matukoy.

Napatingin ako rito at nakita ko itong matamang nakatingin din sa akin. Napabuntong
hininga din ako dahil wala akong masabi dito. Pakiramdam ko kasi masasaktan din ako
kapag nagalit ako dito.

"Luna, please say something," nag-aalalang sabi nito. Bakas sa mukha nito ang labis
na pag-aalala na para bang takot ito sa maaaring lumabas sa bibig ko.

"Luna..." napukaw lang ako sa pag-iisip ng hawakan nito ang mga kamay ko.

Great god, naramdaman ko na naman ang parang kuryenteng dumadaloy sa ugat ko kaya
napapiksi ako at nahila ko kamay ko.

"What was that?" hindi ko mapigilang itanong dito.

"That's our bond, our connection, I'm glad nararamdaman mo rin," natutuwang sabi
nito.

Napatingin ako dito..

"What do you mean?" nagtataka na tanong ko dito habang nakakunot noo at matamang
pinagmamasdan ang mukha nito na tila ba doon ako makakahanap ng kasagutan sa mga
tanong ko.

Hinawakan ulit nito ang kamay ko at parang nawala ang lahat ng agam agam ko. Parang
pinalis ng simpleng gesture na 'yun ang pag-aalala at alinlangan ko.
"This...." sabay taas ng magka hugpong naming mga kamay.

"Naniniwala ka ba sa soulmate?" seryosong tanong nito.

Maniniwala nga ba ako? Naniniwala nga ba ako? Hindi ko alam ang sagot sa tanong
nito dahil ni minsan hindi ito pumasok sa isip ko. Wala rin namang dahilan para
isipin ko 'yon eh.

"Hindi ko alam," tanging nasabi ko dahil sa totoo lang hindi ko talaga alam.

"Look, ako oo at ikaw ang soulmate ko," derechong sabi nito kaya napamulagat ako
dito dahil sa sinabi nito.

"Seriously?" nanlalaki ang mga matang napatitig ako dito.

Gusto ko sana na tanungin ko kung anong kaugnayan ng tanong nito sa amin at saan
patungo ang usapan naming ito ngunit nawala sa isip ko ang tanong na iyon ng muling
pisilin nito ang palad ko at muli na namang dumaloy ang parang kuryente sa bawat
himaymay ng mga ugat ko na tila mainit na bagay na nagpapula sa pisngi ko kaya
napatingin ako dito.

Tumango ito at hindi ko mapigilang matawa sa pinagsasasabi nito.

"Look Marco, hindi ko alam kung saan mo nakuha ang fact na yan. Regarding sa
soulmate, kung sino man nagsabi sayo niyan it's fake news parang sa social media
lang yan, marami ang hindi totoo. To tell you the truth I don't even know if that
soulmate thing is really exist."

Bigla akong tumatawa pang kasabi ko.

Malalaki na kami at nasa tamang edad para maniwala sa mga fantasy. Masyado na
yatang nadadala ito sa mga napapanood nito kaya pati sa sariling buhay gustong i-
apply ang mga nakikita sa palabas.

Grabe sya huh ang layo ng narating ng imagination n'ya. Natigilan ako sa pagtawa ng
makita kong lukot ang mukha nito at naningiit ang mga mata.

"Galit ba sya?" naitanong ko sa isip ko.

"It's sad that you can't figure it out, but I'm not giving up. I'll let you see how
the mate bond works in our lives. I know this thing is new to you but believe me, I
can't just let you go. Can you at least give me a chance?" matatag na sabi at
tanong nito sa akin habang malungkot ang mukhang nakatingin sa mukha ko

Really may ganun?

"Listen Marco, magulo sa akin ang lahat lalo pa at hindi naman kita kilala. Bigla
na lang tayong nagtagpo tapos sasabihin mong ako ang soulmate mo," naiiling kong
saad dito.

Paano niya nasasabi ang lahat ng 'yan na tila ba sigurado siya sa bagay na 'yon?
Hindi kaya may something din itong si Marco gaya ng doktor sa hospital na
pinanggalingan ko?

Sa totoo lang tiwala ang loob ko kay Marco na para bang ang tagal na naming
magkakilala. Yung pakiramdam na ligtas ako dito lalo na at ramdam ko ang presensya
niya pero kasi hindi logical sa akin ang lahat.
Bilang isang agent malakas ang instinct ko. Instinct na sinusunod ko sa bawat
desisyon ko at ang lahat ng iyon nauuwi sa successful na misyon ko.

"It's okay Luna matulog kana ulit, pasensya kana at nagising kita." Malungkot itong
tumayo at humakbang pa labas ng pintuan. Nakaka ilang hakbang pa lang ito ng
pumihit pabalik sa kin at malaking hakbang na lumapit sa akin saka mabilis na
naabot ang batok ko at siniil ako ng halik sa labi.

Napakapit ako sa mga braso nito dahil unti-unting nawawalan ako ng lakas pakiramdam
ko nakuha nito ang bawat lakas sa buong katawan ko. Ilang sandali pa ay binitawan
ako nito at hinalikan naman sa noo.

"Good night my Luna. See you tomorrow love," isang halik pa ulit sa labi bago ako
nito tuluyan iniwan nito at lumabas ng kwarto ko.

Naiwan akong tulala at pinanood ang tuluyang pagsara ng pinto.

"Lintik na Marco yan nasasanay na s'yang panay ang halik sa akin," kausap ko sa
sarili habang nakahawak sa labing kanina lang ay inaangkin nito.

Napapadyak ako ng paa. Hindi ko alam kung sa inis ba o frustration ng dahil sa

ginawa nito.

"Ano ka ba naman Margareth, nakipaghalikan ka sa hindi mo naman boyfriend," nausal

ko sa sarili habang nakatingin pa rin sa pintuang nilabasan nito na akala mo eh
saglit lang babalik ito.

"Shit! hindi ito maganda," piniling ko ang ulo ko saka nanghihinang naupo sa kamang
kanina lang ay kinahihigaan namin.

Wala sa sariling nayakap ko ang unang ginamit ko habang nakakagat labi ng mahiga
ako. Hindi pa rin kasi nawawala sa isip ko ang ginawang panghahalik ni Marco sa
akin. Ramdam ko pa rin ang mabilis na tibok ng puso ko at tila ba kaunti na lang ay
sasabog ito sa kaba.

Pinilit kong makatulog kahit pa halos hindi na ako dalawin ng antok. Ilang tupa na
rin ang nabilang ko sa isip ko bago ako tuluyang nagupo ng antok.

Kinabukasan maaga akong nagising dahil sanay ako ng maaga talagang bumangon sa
umaga. Dahil pakiramdam ko balik sa normal ang katawan ko nakailang push up ako
bago naligo.

Nagulat ako ng buksan ko ang laman ng cabinet na nasa dressing room.

"Wow!" tanging nasabi ko. Nakaawang pa rin ang labi ko ng buksan ko ang bawat pinto
ng aparador sa harap ko.

Para akong nasa high end na shopping mall. Isang hilera ng mga dress at kasunod
nito ang mga T-shirt, short skirt at jeans na kung titingnan mo eh puro bago lalo
na may mga tag price pa ang lahat ng narito. Sa kabilang pintuan naman mga personal
hygiene at mga undies.

Mas lalo akong napamulagat ng marating at buksan ko ang pinakadulong cabinet sa

dressing room. May silver door ito at hindi ko maitatangging nakaka lula and laman
nito ng mabuksan ko.

Puno ito ng sapatos at ang pinaka kanan naman at mga jewelries.

"My God ang yaman naman ng may-ari nito. Bakit kaya hindi nila I-lock ang pinto ng
last door? Risky sa magnanakaw ang mga ito. Masyadong mainit sa mata at nakakaakit
na kunin ng sinuman ang kahit isa lang sa mga bagay na ito oras na makita ito ng
gaya kong estranghero."

Panay ang gala ng paningin ko hanggang sa naisipan ko na kumuha ng damit. Hindi na

ako mahirapang mamili lalo na at ka-size ko kung sino man ang may-ari ng mga iyon.
Sana lang hindi siya magalit na kumuha at ginamit ko ang ilang damit n'ya.
Papalitan ko na lang once na makauwi na ako.

Lumabas ako matapos maligo. Dahil matalas ang memorya ko hindi ako nahirapan na
makababa sa baba. Sinundan ko ang daan na dinaanan namin ni Marco ng ihatid ako
nito sa kwartong ginamit ko.

May pailan-ilang tao akong nadaanan na yumuko sa akin ng makita ako. Nagtataka man
sa kinikilos ng lahat ipinag sawalang bahala ko na lang. Kailangan kong makainom ng
tubig at sobrang uhaw na ako lalo pa at pinagpawisan ako kanina.

"Good morning Luna," narinig kong bati ng nakangiti babae.

"Good morning, hi I'm Margareth," pakilala ko bago inabot ang kamay dito.

"Naku po wag na po, madumi po kamay ko naglilinis po kasi ako ng makita ko kayo,"
magalang at nahihiyang sabi nito.

"Ganun ba, pasensya ka na at naabala pa kita," hinging paumanhin ko.

"Walang anuman Luna, may kailangan po ba kayo?" magalang na tanong nito.

"Hmm yes, kailangan kong uminom ng tubig," nakangiting sagot ko dito.

"Mabuti pa po, sumama na kayo sa akin para makapag almusal. Doon ko na rin po kayo
bibigyan ng tubig," mahabang sabi nito.

Sumama akong maglakad kasama nito ng makarating kami sa pinaka-ground floor.

Nagtataka akong inilibot ang mga Maya sa paligid ng makarinig ng maraming tunog at
kalansing ng mga plato at kutsara.

"Anong meron?" curious na tanong ko.

"Ah, nasa table na po ang mga pack members," sagot nito habang tuloy-tuloy ang
paglakad hanggang sa nabungaran ko ang napakalaking lugar na puno ng mga taong
nakaupo na akala mo ay may fiesta.

Napamulagat ako sa bilang ng mga ito.

"Ganito talaga po kami kumain, sabay sabay po sa almusal," sabi pa ulit ng kasama
kong babae na narinig kong Pia ang pangalan.

Mabilis na tumayo at nakalapit sa akin si Marco.

"I'm glad you can join us. It's you're very first breakfast with us so let me
introduce you to everyone," hinawakan nito ang kamay ko at pinaupo katabi ng upuan
nito saka tumayo ito.

"Everyone, listen," kita ko ang pagtigil ng bawat isa at lahat ng attention ngayon
ay nakay Marco na.

"This woman beside me here is Margareth you're Luna, my Luna, my mate," saka nito
kinuha ang kamay ko at at pinagbigkis.
Malakas na palakpakan ang sunod na narinig ko saka sabay sabay na binati ako.

"Welcome Luna... our luna," napatingin ako kay Marco at kita ko ang saya sa mukha
nito. Paglipat ko ng paningin sa bawat isa napansin kong mga tahimik na ulit ang
lahat saka magkakasabay na ulit na nagsisikain.

Bakit ganito sila karami? Lahat ba sila dito nakatira kaya ganito kalaki ng bahay
na ito? Mukhang may mali, baka kulto sila. Hindi kaya?

Mga tanong na dumadaloy sa isipan ko

saka ako napabaling ng tingin sa lalaking nakahawak pa rin sa kamay ko at

nakapaskil ang masayang ngiti sa labi nito hahang hindi nakaligtas ang nangingislap
na mga mata sa paningin ko.

Who are you Marco? Who are you really? May bahagi ng puso ko ang gustong magtiwala
rito na mabuti itong tao pero ang isip ko, malabong pagkatiwalaan ko ito. Something
is really off in this place at wala akong balak na alamin 'yon dahil bukas na bukas
ay aalis ako at hindi na muling babalik sa lugar na ito.

"Oh no, nagbabalak ng umalis si Margareth, paano na kaya si Marco?"

Margareth pov

Nakatapos akong kumain na panay ang lagay ng kung anu-ano ni Marco sa plato ko ng
pagkain. Kung siguro ay hindi ko ito pinandilatan baka hindi ako nito tinigilan.
Napaka-attentive nito na akala mo wala akong sariling kamay.

Ang nakakainis lang ay hinayaan ko ito kahit pa gusto kong magreklamo. Masyado
kasing maraming tao at ayaw ko naman itong mapahiya sa harap ng mga ito kaya wala
akong nagawa kun'di pagbigyan at hayaan ito kahit na alanganin ako sa kinikilos
nito.

I'm not fan of a sweet guy, ako na yata ang babaeng walang gana pagdating sa
ganyang bagay. Kaya siguro hanggang sa ngayon ay dalaga pa ako at hindi nagkaka-
interest sa lalaki maliban dito kay Marco na masyadong pa-sweet ang drama nito.

Mukhang pinaninindigan talaga nito ang sinasabing soulmate niya kuno.

Niyaya ako nito sa sala para manood umano ng matapos kaming kumain ng may biglaang
video call itong kailangang sagutin. Umalis ito matapos kong tanguan ng magpaalam
sa akin. Kaya heto ako naiwan sa sofa kaharap ng kung sino na mga hindi ko kilala.

Nginitian ko sila at gumanti naman ng mga ngiti sa akin. Nagtataka ako kung kaano-
ano sila ni Marco at bakit ang dami nila dito. Para akong tuod na nakaupo habang
kaharap ang mga ito. Hindi ko kasi alam kung anong gagawin ko kasi mga nakatanga
lang ang mga ito at parang blanko ang mga mukha na magkaharap. Para bang nag-uusap
sila gamit ang mga mata.

Weird, tama weird sa pakiramdam. Hindi ko na lang pinansin kaya naisipan kung
tumayo para pumunta sa banyo. Iniwan ko ang mga ito na ganun pa rin ang ayos.

Nakaka ilang hakbang pa lang ako ng may humatak sa akin at malakas akong sinandal
ng pasakal sa dingding. Hindi ko napaghandaan ang galaw nito kaya malakas ang
naging impact sa akin na tingin ko bukol ang aabutin ko dahil sa malakas na pwersa
ibinigay nito sa akin kaya halos naalog ang ulo ko ng tumama ito sa pader.

Nilingon ko ang paligid at ng masiguro ko na walang ibang tao ay naging mabilis ang
naging galaw ng mga kamay ko at sinuntok ko ito sa sikmura kaya nabitawan ko nito.

Nakita ko itong naka-ngisi sa akin na akala mo ay kinaganda n'ya ito. Mabilis ang
naging galaw nito at nakalmot ako sa braso ng mahahabang mga kuko na ngayon ay
umaagos ang dugo at mahapdi ang balat ko.

Dahil sa ginawa nito ay tuluyan ng naubos ang pasensya ko at natabunan ng namumuong

inis kaya tinitigan ko ito ng masama. Alam ko na isang maling galaw pa nito ay
makakatikim ito sa akin at hindi ko maipapangako na hindi ako gaganti sa ginawang
pananakit ng babaeng kaharap ko sa akin.

Kita ko ang pagdating ng mga tao sa paligid. Great, just great nakakuha kami ng
attention ng mga tao sa paligid at heto kami dinumog ng mga tao na tila ba naaliw
sa isang magandang palabas.

"Bitch hindi nababagay ang isang weak human na katulad mo dito, lalo na kay marco!
Kaya lumayas ka na rito bago mo pa pagsisihan na tumapak ka sa lugar na ito!"
malakas na sigaw nito.

Rinig ko ang pagsinghap ng mga tao sa paligid ko at ng akmang magsilapit ito sa

babaeng nanakit sa akin ng napasigaw ako ng malakas.

"Walang lalapit at walang makikialam!" sigaw ko.

Kita ko ang pagkabahala at pagkagulat sa mata ng mga ito bago ko ibaling ang mga
mata ko sa babaeng kaharap ko. Wala na akong pakialam, sinagad ng babaeng ito ang
maikling pasensya ko at hindi ko mapapalampas ang pananakit na ginawa nito sa akin.

Nanggigigil ako na humarap dito habang naka-ngisi ito na tila ba may nakakatuwa sa
ginawa nito.

"Tingnan natin kung sino ang weak human ngayon," sabi ko sa isip. Ito yung babae
kanina na panay ang tapon ng masamang tingin sa akin sa tuwing magtatama ang mga
mata namin habang kumakain kami ng almusal. Panay din ang ikot ng mga mata na
inirapan ako na akala mo kinaganda n'ya 'yun.

Hinintay ko itong lumapit at tumayo ng tuwid. Wala pang ilang segundo inundayan ako
nito ng suntok sa mukha na naiwasan ko at gumalaw ang kanang kamay ko pailalim kaya
nakaisang malakas na jab ako sa sikmura na ikinagiwang nito.

Hindi ko pinalampas ang pagkakataong na nawalan ito ng focus at ilang malalakas na

suntok at sipa ang inabot nito mula sa akin sabay hila ng braso nito pagtalikod at
sinipa ko sa likod ng tuhod kaya padapa itong bumagsak sa sahig.

Pinilipit ko ang kanang kamay nito saka diniinan ang buto nito sa likod ng tuhod ko
para hindi ito makagalaw. Malakas ang babae. Kita ko sa kung paano ito
nagpupumiglas kaya mas lalong hinigpitan ko pa ang pagkakahawak sa braso nito sa
likod.

Gigil na gigil ako, na-trigger ng babaeng ito ang pagkawala ko ng control sa sarili
ng sakalin at kalmutin ako nito sa braso at leeg. Para itong mangkukulam sa
paningin ko sa haba ng mga kuko nito at talim ng mga matang galit at puno ng
emosyong hindi ko mailarawan.

Hindi ako papayag na may manakit sa akin ng wala akong ginagawa na kahit ano dito.
Wala siyang dahilan para saktan ako o maging ang dulo ng buhok at kuko ko.

"Ngayon sinung mahina?" Gigil na tulak ko dito.

"Kung gusto mo si Marco go and get him. Wala akong pakialam dahil wala rin akong
dapat pakialaman!" sigaw ko dito.

"Now listen, 'wag na 'wag kang magkakamaling kantiin ni dulo ng daliri ko dahil
kapag masaktan mo ulit ako sa susunod buhay mo ang kukunin ko!" Sigaw ko habang
buong pwersang nakatulod sa likod nito at hawak ng mahigpit ang kanang braso nitong
napilipit ko.

Rinig ko ang sighapan, bulungan, at dahan-dahang usapan ng mga ito. Hindi

nakaligtas sa akin na para bang masaya sila na makitang nasaktan ko ang malditang
babaeng ito.

Ewan ko kung anong nangyari dahil base sa nakikita ko humahaba pa lalo ang mga kuko
nito at unti-unting nagkakaroon ng balahibo ang mga braso. Nabitawan ko ito at
napaatras habang nanlalaki ang mga mata.

Kita ko rin ang nanlalaki na mga mata ng mga nakapaligid sa akin at sumigaw.

"Eva, no!" Rinig kong sigaw ng mga ito ngunit ilang saglit pa ay nagkapunit-punit
ang mga damit nito saka tumilapon sa akin at ng mag-angat ako ng tingin, kita ko na
wala na ang babaeng kanina lang ay nakaaway ko.

Nakatayo sa harapan ko ngayon ang isang napakalaking aso na nakalabas ang matatalim
na pangil. Nanlalaki ang mga mata ko sa realization na ito yung babae kanina at
ngayon ay handa akong lapain nito.

Napaatras ako at tumingin sa paligid. Wala akong maaaring magamit para ipagtanggol
ang sarili ko. Kita ko ang mabilis nitong pag-atake kaya napatakip ako ng mukha
bilang protection ng maramdaman ko ang mabilis na pagyakap ng kung sino sa akin at
tila malakas na pagyanig ng kung ano kaya na blangko ang isip ko at napapikit
habang mahigpit na yakap ng taong hindi ko inakalang mabilis na makakalapit at
yayakap sa akin upang protektahan ako.

Napasigaw ako ng makita ko ang pagtagas ng dugo mula sa balikat at leeg ni Marco ng
mag-angat ako ng tingin matapos kong magmulat ng mga mata.

"Oh my God!" naibulalas ko ng mapagtanto na iniharang nito ang sarili para maligtas
ako.

"Shift! " narinig kong sigaw ni Marco.

Kita ko ang pagpupumiglas ng babaeng kanina lang ay sumugod sa akin. Nakahubad ito
habang hawak ng dalawang lalake sa braso.

"Dalhin n'yo 'yan at ikulong sa dungeon. Ako ang magpaparusa sa kan'ya," sabi ng
galit na galit na si Marco.

Hinarap ako nito matapos mawala sa harap namin ang babae kanina.

"Are you okay luna?" sabay haplos sa mukha ko na nag-igting ang mga panga na
nakatingin sa dumudugong braso ko.

"I'll kill her!" kuyom ang kamaong binitawan ako nito.

Napatitig ako sa braso nito ng may naalala. Kanina, malalalim na sugat ang tinamo
nito matapos nitong iharang ang sarili para sa akin. Hinawakan ko ang dalawang
braso nito at parehong tiningnan saka nagtaas ng tingin sa leeg nitong kanina lang
ay umaagos ang dugo pababa sa balikat nito.

Wala ng bakas ng kahit anong sugat sa mga braso nito maging ang malalim na sugat sa
leeg nito. Tila ba naglahong parang bula matapos maghilom.

Hindi ko maipaliwanag kung paanong nangyari ang lahat ng 'yon dahil matibay na
ebedensya ang dugong mantsa sa puting polo na suot nito.

"Who are you? What are you?" habang gulat na gulat at hindi makapaniwalang tanong
ko. Humakbang akong paatras habang humahakbnag ito palapit na ikina iling ko.

"Wag kang lalapit! Dyan ka lang! Hindi mo ako pwedeng lapitan," sabi ko sabay ng
pag-iling ng ulo ko. Kita ko ang pagkatakot, pag-aalala at pagkadismaya ni Marco sa
nakitang reaksyon ko.

"Luna, please hear me out," hahakbang pa sana ito ng mabilis akong tumalikod at
kumaripas ng takbo at buong bilis na pumasok sa elevator paakyat sa silid ko.

"Shit! Hindi sila normal na tao! mga malalaking aso sila. No, mga lobo!" sigaw ng
isip ko.

Kailangan kong makaalis dito dahil baka kapag dumating ang oras na wala na silang
makaing karne ay ako ang katayin nila. Exaggerated na kung exaggerated pero buhay
ko na ang nakasalalay ngayon. Hindi ako maaaring magtiwala at makampante sa
paligid.

Kaya pala, kaya pala iba ang pakiramdam ko dahil kakaiba talaga pala sila. My
instinct always lead me to the right decision Maya tama lang pala na hindi agad ako
nagtiwala. Tama lang na sinunod ko ang instinct ko na hindi nagpatangay kay Marco.

Mabilis akong tumakbo at humihingal na nakapasok sa kwarto na tinuluyan ko. Ni-lock

ko ang pintuan at saka umupo sa sofa para pakalmahin ang sarili.

"God patay na ba ako at nasa ibang mundo ako ngayon? kaya ba wala akong
nararamdamang sakit at kahit anong sugat sa katawan dahil hindi na ito realidad?"

"NO.......!!!" Napasigaw ako sa naisip. Paano ako makaka balik?

Anong gagawin ko?

Ilang mahihinang katok ang narinig ko at nagdadalawang isip ako kung pag bubuksan
ko ba ito.

"Luna..." dining kong tawag sa akin ni Marco mula sa labas ng pintuan.

"Please papasukin mo ako," nasa boses nito ang pagmamakaawa sa akin. Ilang katok pa
at tahimik na ulit ang paligid.

Kailangan kong makatakas dito kahit safe ang pakiramdam ko. Hindi ako sigurado kung
ano ang kahihinatnan ng magiging buhay ko rito. Maaaring hindi ko pa nararamdaman
ang panganib na paparating kaya kailangan paghandaan ko habang maaga.

Mabilis na pinuntahan ko ang veranda at tiningnan ang paligid. Nanlumo ako na ito
lang ang tanging veranda, the rest mga wall na lang kaya mukha itong building na
malaki at mataas.

"Shit, paano ako makakaalis nasa seven floor ako. Mas mamatay ako kung tatalunin ko
ang building na ito para lang makatakas," bulong ko.

Nilibot ko ng tingin ang paligid at saka ko lang napansin ang malawak na kagubatan
pala ang nakapalibot sa lugar na kinatatayuan ko. Isa lang ang nasisiguro ko malayo
ito sa bayan kaya kung tatakas ako kailangan ko ng masusi at magandang plano.

Kailangang maka-isip ako agad ng paraan. Habang tumatagal mas lalong mapanganib
para sa akin ang manatili dito. Kaya pala tinawag ako ng babae kanina na human
dahil hindi pala sila mga totoong tao.

Hindi ko inaasahan na makakatagpo ako ng mga katulad nila dahil ni hindi ko naisip
na nag-e-exist sila dito sa mundo.

Napa isip ako kung ano pa bang uri ng nilalang meron sa lugar na ito, sa loob ng
malawak na gubat at kakahuyan. Hindi ko pwedeng indahin ang posibleng panganib na
maaaring maging bantang muli sa buhay ko.

Kung dito nga sa loob ng bahay nina Marco ay may naganap na ganun, hindi imposible
na mas higit pa doon ang makikita ko sa gubat na nakapaligid dito.

Paano na? Paano ako makatakas? Oo nga at fully train ako pero hindi ako handa sa
mga kagaya nila.

Napalingon ako ng bumukas ang pintuan. Sabagay bahay n'ya nga naman ito at pwede
s'yang mag labas masok kung gugustuhin n'ya. Kaso wala bang privacy ang bisita
n'ya? Baka wala sila ng gan'yang kagandahang asal dito dahil in the first place,
hindi naman sila normal na mga tao.

"Teka bisita nga ba ako? Baka pang ulam ako ng mga ito," umiiral na naman ang
pagka-advance ng utak ko.

Kita ko ang panlulumo ni Marco sa harap ko. Parang may kung anong humaplos sa puso
ko ng makita ko ang pag-aalala nito.

"I-iwan mo na ba ako?" mahinang tanong nito habang nakatitig na sa akin at tila

pinag-aaralan ang kilos at reaction ko.

"Alam kong nabigla ka sa natuklasan mo Margareth pero sana pakinggan mo muna ko."
Pakiusap nito saka marahan ang hakbang na lumapit sa akin na ikina-atras ko at
napaupo ako sa kama.

"Mahigit sampung taon kitang hinanap at hinintay pero kung hindi mo ako matatanggap
ay hahayaan kita, pero sana bago ka magdesisyon e-reject ako sana makita mo at
maramdaman mo na ikaw ang kulang na bumubuo sa pagkatao ko. Ikaw ang mate ko at
ikaw ang buhay ko. Ikaw ang babaeng itinakda ni Moon Goddess para sa akin at ikaw
ang magiging katuwang ko para pangalagaan ang pack land na ito.

Kung aalis ka, mawawalan ng halaga ang buhay ko, mawawalan ng isang inang gagabay
sa pack na ito. Please consider all this and think before you decide to leave me,"
pakiusap nito sa akin matapos ang mahabang paliwanag.

Naguguluhan ako sa narinig ko. Hindi ko ito inaasahan. Ang nasa isip ko lang ay
makabalik at tapusin ang misyon ko. Dalawang araw lang hiningi ko kay Marco para
makituloy dito sa bahay nito. Hindi ko inaasahan na may ganito ako kabigat na
tungkuling kailangan gampanan sa lugar na ito.

"Paano ako babalik, ang trabaho na matagal kong pinaghirapan? paano nga ba? Anong
isasagot ko? Handa nga ba ako?"
Maraming tanong sa isip ko na gumugulo sa akin. Gusto ko man sagutin agad ito ng oo
aalis ako bukas pero may kung ano na tila pumipigil sa akin.

Tila konektado kami, nararamdaman ko ang emosyon ni Marco na tila ba magkarugtong

kami. Hindi ko alam kung ginamitan ba ako nito ng kung ano kaya ganito ang
nararamdaman ko o epekto ito ng sinasabi nitong mate bond umano.

Magulo sa akin ang lahat at wala akong maisagot. Nagtititigan lamang kami hanggang
ako na mismo ang hindi nakatiis at nagbawi ng tingin.

"Kung aalis ba ako, pa-aalisin mo ba ako ng maayos?" tanong ko dito.

"Hi guys, sana nagustuhan nyo po ang chapter na ito. Next chapter po ulit ang isa
pang kilig moment nila Margareth and Marco. Maraming salamat sa pagsubaybay at
suporta sa story nila. Good day sa ating lahat."

Lumipas ang isang araw na hindi ako lumabas ng silid na kinaroroonan ko. Hinayaan
din ako ni Marco na manatili sa loob at hindi na rin ito nagpakita hanggang sa
lumalim na ang gabi matapos itong lumabas at iwan ako.

Bakas ang lungkot at panglulumo sa mukha nito at laglag ang balikat na tumalikod at
umalis palayo sa akin.

Hindi ko maintindihan kung saan nanggagaling ang emosyon na pilit kong nilalabanan.
Apektado ako na makitang malungkot si Marco. May kung anong nag-uutos sa akin na
lapitan ito at yakapin.

Pero kahit ganon, hindi ako nagpadala sa bugso ng damdamin ko. Kailangan kong
maunwaan ang lahat bago gumawa ng isang bagay na alam kong magiging malaking bahagi
ng buhay ko.

Marco behavior towards me is something I didn't expect at all. His calm and sweet
guy pero makikita mo ang malakas na awra ng pagiging isang malakas at matatag na
lalaki nito.

He has the power and money at natatakot akong magtiwala kahit pa sinasabi ng puso
ko na pagkatiwalaan ko ito. Siguro nga tama siya sa sinabi niya na bigyan ko siya
ng chance pero kasi kapalit noon ay ang mas matagal ko pang pananatili dito na alam
kong imposible dahil may misyon akong kailangang tapusin.

Misyon na maging buhay ko ang kapalit ay hindi ko susukuan. Hindi ako mapakali
biglang nagulo ang isip ko at heto ako kahit nakakulong lang sa kwarto maghapon
simula ng pumasok ako kanina ay wala akong malinaw na nabuong disisyon.

May babaeng naghahatid ng pagkain sa akin kapag oras na ng tanghalian at hapunan.

Malalim na ang gabi pero hindi pa rin ako dalawin ng antok. Binuksan ko ang sliding
door ng veranda at nagpasya na manatili saglit pero heto at madaling araw na ay
hindi parin ako dalawin ng antok.

Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang mga sinabi ni Marco. Hindi nakatulong ang
malamig na hangin para dalawin ako ng antok. Kaya kahit madaling araw na ay
nakatayo pa rin ako dito sa labas ng veranda at nakatingin sa kalawakan na tila ba
doon ako makakakuha ng kasagutan.

Napahawak ako sa grill at sumandal sa gilid. Napansin kong may isang tao din na
nasa katapat kong veranda at kita ko ang pigura nito at kapansin-pansing dito siya
sa akin nakaharap.

"Marco," nausal ko. Wala akong ibang naisip na taong posibleng nasa kabilang
veranda maliban kay Marco. Base sa pagkaka-alala ko magkatabi lang kasi ang kwarto
namin.

Kita ko ang paggalaw ng ulo nito na tila ba narinig niya ang pagtawag ko. Naglakad
ito hanggang makarating malapit sa kinatatayuan ko. Napasinghap ako ng bigla itong
tumalon mula sa kabilang veranda at ilang pulgada na bumagsak ito sa harap ko.

"Bakit ka tumalon? Magpakamatay ka ba?" naibulalas ko matapos makita ang biglaang

pag talon nito. Nasa seven floor kami at kung mahulog ito mula dito sa kinalalagyan
namin siguradong hindi ito mabubuhay.

"I'm sorry, natakot ka ba Luna?" seryoso ang mukhang tanong nito sa akin.

"Sino ba ang hindi? my god Marco, paano kung nahulog ka?" pinandilatan ko ito ng
mata na ikinatutuwa lang nito. Hindi mo alam na kahit pala malamlam ang sinag ng
buwan ay malinaw ang paningin nito.

"Anong nakakatawa?" Inis kong tanong dito dahil para lang itong naglalaro na hindi
man lang sineryoso ang mga sinabi ko.

Umiling ito saka sumandal katabi ko.

"Kahit gaano pa kataas ang building na ito ni galos wala akong makukuha kapag
nahulog ako mula dito," mayabang na sagot pa nito sa akin.

"Kung gagawin mo yan, siguraduhin mong wala ako. Ayaw kong mamatay sa takot ano!"
inis kong bulyaw dito.

"Nag-aalala kaba Luna?" tanong nito sa akin.

Nag-aalala nga ba ako?

"Kahit naman sinong normal na tao matatakot sa ginawa mo. Ang taas kaya ng
kinalalagyan natin," irap ko pa.

"I'm sorry kung nag-aalala ka. Bago ang lahat ng ito sa'yo, dapat hindi ko muna
ginawa 'yun," mahinahong sabi nito sa akin.

"Aba at may plano ka pa palang ulitin?" pinandilatan ko na naman ito na ikinatawa

nito.

Lintik na Marco ito, mukha ba akong katawa-tawa kung mainis?

"Ang cute mo magalit Luna," natutuwang sabi pa nito.

"Heh!" irap ko ulit dito. Mukha bang nakakatuwa ang lahat?

"Bakit andito ka?" tanong ko dito.

"Nakita kasi kita, kanina pa kita pinagmamasdan pero hindi mo ako napapansin kaya
hinayaan na lang kita at sinamahan kahit nasa kabila lang ako," paliwanag nito sa
akin.

"Ganun ba?" ang tanging nasabi ko.

Tumango ito bilang tugo.

"Ang lalim ng iniisip mo, okay ka lang ba?" Tanong nito habang katulad ko
nakatingin din sa pintuan ng silid ko.

"Pinag-isipan mo ba ang mga sinabi ko?" tanong pa nitong muli.

Sa totoo lang iyon nga ang laman ng isip ko. Kung katulad ng dating ako na walang
pakialam basta nagawa ang trabaho ko, siguradong bukas na bukas ay aalis na ako.
Pero iba ngayon sa ilang araw na kasama ko si Marco mula ng magkamalay ako para
bang may emosyon na umuusbong na bago sa akin.

"Yeah," Maikli kong sagot.

Katahimikan ang namagitan sa amin na para bang hinihintay niya akong magsalita
ulit.

"Marco, hindi kasi ako makatulog eh," panimula kong saad.

"Naguguluhan ako sa mga sinabi mo, wala rin kasi akong idea sa mga bagay na may
kaugnayan sa iyo o sa inyo," paliwanag ko.

"Tell me Luna, anong gusto mong malaman?" tanong nito.

"Ano ka ba? I mean anong uri ng nilalang kayo? Kumakain ba kayo ng tao?" magkasunod
na tanong ko.

Natawa ito ng malakas habang hawak ang tiyan.

"So, iyan ang nasa isip mo? Kung kumakain kami ng tao? My answer is no. Nag-
huhunting kami d'yan sa gubat ng pagkain, pero may mga alagang hayop naman kami at
maraming tanim na prutas at gulay. Kumakain din kami ng mga pagkaing kagaya ng
nakita mo sa table kanina ng mag-breakfast tayo. Katulad din kami ninyong mga tao
ang pinagkaiba lang ay mayroon kaming wolf at may kakayahan akong magpalit anyo,"
mahabang paliwanag nito sa akin.

Hindi ako makapagsalita kaagad. Hindi ko kasi akalaing darating sa puntong may
matatagpuan akong katulad niya.

"Marco paano kung hindi ko gustong mag-stay dito? Sasaktan o pipigilan mo ba ako?"
mahinang tanong ko.

Kita ko sa gilid ng mga mata ko na natigilan ito at hindi rin agad nakapagsalita.

"Nakapag-decide kana ba?" balik tanong nito sa akin.

Hindi ako makasagot at tahimik lang akong bumaling ng tinggin dito saka umiling.

"Hindi kita pipilitin Luna, anuman ang maging desisyon mo. Mahalaga sa akin ang
kaligayahan mo. Pero gaya ng sabi ko sa'yo kanina ng mag-usap tayo ay malaking
pagbabago ang mangyayari kapag iniwan mo kami," malungkot na paliwanag nito sa
akin.

"Pagbabago na gaya ng ano Marco?" hindi ko maiwasang itanong.

"Ang isang pack ay may isang ina na gagabay at mangangalaga katuwang ng alpha. Isa
akong alpha, ako ang pinuno ng buong pack na ito. Ikaw at ako ang lakas ng buong
pack. Ikaw ang ilaw na gumagabay sa bawat isa sa amin. Kung aalis ka bawat isa sa
amin ay manghihina ang buong pack land lalo na akong mate mo," paliwanag pa nito sa
akin.

"Anong mate?" tanong ko pa ulit. Malimit ko kasi itong marinig sa kan'ya.

"Ang bawat wolf na kagaya ko ay may Itinakda sa amin ang moon goddess na bubuo sa
amin. Pwedeng tao, vampire, witch or wolf din na kagaya namin. In my case ikaw ang
mate ko," sigurado na sagot nito.

Napatango ako at bumaling ng tingin dito.

"Paano ka nakakasiguro na ako nga ang mate mo?" nagtatakang tanong ko.

"Napakadali lang para sa amin, maamoy lang namin ang mate namin kilala na namin at
alam ko na ikaw ang babaeng itinakda para sa akin." siguradong sagot nito.

"Kung ganun, sigurado ka na talaga na ako nga ang mate mo?" nahihiwagaan na tanong
ko dito

"Yes Luna," tugun nito sa akin.

Wow, just wow, mahiwaga nga ang mundo. Nakakagulat at maging ang utak ko hindi pa
rin ma-process ang lahat ng impormasyong naririnig ko. Napatitig ako kay Marco at
hindi ko maiwasang itanong sa isip ko kung ano nga ba ang gagawin ko.

"May tanong pa ako Marco," sabi ko.

"Go ahead Luna," sagot naman nito.

"Paano kung hindi ko kayang gampanan ang responsibility ko bilang mate mo? I mean
wala akong kakayahan kagaya ng sa iyo. Isa lang akong normal na tao," seryosong
tanong ko kay Marco.

Kita ko ang pagguhit ng mga ngiti sa labi nito saka marahang hinawakan ang mga
kamay ko. Naramdaman ko na naman ang parang daloy ng kuryente na unti-unting
nananalaytay sa kaliit liitang bahagi ng mga ugat ko.

"Hindi ko kailangan ng makapangyarihang Luna. Sapat na sa amin na kasama ka namin.

Ikaw lang sapat na, kaya 'wag mong isiping mahina ka, dahil ikaw ang lakas naming
lahat Luna," madamdamin na saad nito.

Napakurap ako, parang hinaplos ang puso ko ng mga sinabi nito. Hindi ko na na-
control ang sarili ko at niyakap ko si Marco. Hindi ko alam kung ano ang nagtulak
sa akin na gawin 'yon dahil parang may kung anong bagay ang humihila sa akin para
yakapin ito.

"L-luna?" dinig kong nauutal na sabi nito.

Yumakap din sa akin si Marco ng napakahigpit.

"I'm happy, so happy na niyakap mo ako," sabi nito saka sumubsub sa leeg ko.

"Luna, my luna finally nahahawakan na kita. Nandito kana please don't go," pakiusap
ni Marco sa akin.

Hindi ako makasagot kaya tumango na lang ako.

"Really?" bulalas nito saka humiwalay sa pagka kayakap sa akin.

"Yeah," maikli kong sagot. Overwhelmed pa rin kasi ako sa mga narinig ko. Matipid
akong ngumiti kay Marco.

"I have to tell you something," panimula ko. Nabuo kasi sa isip ko ang isang
desisyon na sabihin dito ang totoo sa pagkatao ko.

Buong tapang na ipinagkatiwala ni Marco sa akin ang lahat ng tungkol dito kaya it's
fair na sabihin ko rin dito ang tungkol sa akin.

"What is it Luna?" sagot naman nito.

"I didn't lose my memory," kita ko ang pagliwanag ng mukha nito.

"I remember everything, clearly."

Hinawakan ni Marco ang kamay ko.

"Let's go inside, malamig na ang ihip ng hangin. Much better If we stay inside
while discussing all this," wika nito saka ako hinawakan sa kamay at naglakad
kasabay ko papasok ng kwarto.

Naupo kami sa sofang nasa loob ng kwatro ng makapasok kami.

"Thank you Luna.Thank you at binigyan mo ako ng chance. Sana matanggap mo ako kami
ng wolf ko," nagsusumamo na saad nito.

"Hindi ko kayang talikuran ang lahat ng hindi ko sinubukan, pero wag kang mag-
expect sa akin na tanggap ko na ang lahat dahil sa totoo lang ay hirap pa rin ang
isip kong tanggapin ang lahat," paliwanag ko pa.

"Mag-stay ako pero hindi ko maipapangakong hindi ako aalis. May kailangan akong
gawin na dapat kong balikan at tapusin," kita ko ang pagkunot ng noo nito sa mga
sinabi ko at pagsalubong ng kilay

"Isa akong secret agent at nagtatrabaho sa isang government link agency. nag-
undercover ako sa isang terrorist group na naka-base dito sa bansa at nahuli nila
ako at tinangkang patayin ng gabing matagpuan mo ako," paliwanag ko kay Marco.

Kita ko ang pagkuyom ng kamao nito at pagtangis ng bagang.

"Tell me more about them. I'll kill all of them for hurting you," galit na sabi
nito.

Hinawakan ko ang kamay nito at kita ko ang bahagyang pagkalma nito.

"It's okay Marco, sa batas sila mananagot," sabi ko habang hinahaplos ng marahan
ang kamay nito.

"Hindi ko hahayaang masaktan ka pa ulit ng dahil sa kanila. You have me Luna, I'll
protect you in all coast," sabi nito saka ako niyakap. Ramdam ko ang pagtaas at
baba ng dibdib nito na marahil sa emosyon na nararamdaman dahil sa mga sinabi ko.

Napangiti ako sa sarili ko. Ganito pala ang pakiramdam ng may isang taong willing
na gawin ang lahat para sa akin. Taong handang ibigay ang sarili para sa kaligtasan
ko. Kahit sa panaginip hindi ko inisip at hiniling na darating ako sa tagpong
hahayaan kong makapasok ang isang estranghero sa mundong binuo ko. Lalaking
magpapahina ng depensang binuo ko.

I might don't know what will happen tomorrow but I'm willing to gamble the wall I
built just to be with him and I hope I made the right decision.
I hope so…

Sana tama talaga na nagtiwala ako kay Marco sa unang pagkakataon at sana tama na
sinunod ko ang puso ko kaysa sa sinasabi ng isip ko.

Hindi ko man alam ang magiging resulta ng lahat ng ito ay susugal ako. Siguro ito
na ang tamang panahon para buksan ko ang puso ko sa isang taong gustong makapasok
at mahalin ko.

Sana hindi nga ako magkamali, sana….

"Hi, kumusta po kayo? Hello po sa mga silent readers ko d'yan. I dedicate this
chapter to miss SAFARA, Ms. ACALLY and Ms. NISSA GO. Maraming salamat po sa
pagsubaybay mga sissy. ☺ ♥ "

Naging maayos naman ang lahat kinabukasan, tulad ng dati maalaga pa rin si Marco.
Palaging sa akin ang atensyon niya at laging pinaparamdam nito na ako ang priority
niya sa lahat ng bagay. Maging ang mga magulang at kapatid ni Marco ay natuwa at
nag pasalamat sa akin na tinanggap ko ang pagiging mate ni Marco.

"Margareth, gusto mo bang lumabas ng pack land?" tanong ni Kim sa akin, ang bunsong
kapatid ni Marco habang kaharap ko ito sa hapag kainan.

"Going where?" maikling tanong ko lang. Wala naman kasi akong pwedeng puntahan at
kung maaari ay mas gusto kong manatili dito sa bahay. Mas ligtas dito at higit sa
lahat walang mga matang maaaring makakilala sa akin.

"Sa city mag -hopping tayo," masayang sabi nito sa akin. Napangiti ako, sa buong
buhay ko hindi pa ako nag-shopping na may kasamang ibang tao. Nasanay akong ako ang
gumagawa ng mga bagay na gusto at kailangan ko. Pareho kami ni kuya Mateo na naging
independent mula ng nawalan kami ng mga magulang dahil sa isang malagim na
insidente.

Nasanay kaming dalawa na tumayo sa sariling mga paa. Nakakapanibago ang ganitong
pakiramdam na bigla akong nagkaroon ng kapatid at malaking pamilya.

"Margareth, hello!" sabay pitik ng daliri sa harap ng mukha ko. Napapitlag naman
ako at bumalik sa realidad mula sa paglalakbay ng isip ko.

"I think, not this time Kim. I'm sorry, hindi ko pa kasi alam kung kakayanin ko ang
mag-stay sa labas ng matagal," pagdadahilan ko dahil ayaw ko munang lumabas sa
mataong lugar para na rin sa seguridad ko.

Hindi ako takot na may makakita at makakilala sa akin sa labas. Nag-iingat lang ako
dahil hindi ko makontrol ang sitwasyon. Maaaring may nag-aabang lang na lumitaw ako
at 'yon ang kailangan kong iwasan. Ayaw ko silang mapahamak dahil sa akin kahit pa
sabihing hindi sila mga ordinaryong tao at may kakayahan na ipagtanggol ang mga
sarili sa oras ng panganib.

Hindi ko alam kung hanggang saan ang kakayahan nilang ipagtanggol ang sarili sa
maaaring panganib na kaharapin nila kung sakali. Mas mabuti ng dumito ako habang
hindi ko pa nagagawa ang dapat kong gawin.

Alam kong masyadong risky pa sa ngayon kaya minabuti kong sa bahay na lang muna.
Hinatid ko si Kim sa garahe habang naghihintay na rin pala kasi si Jean at dalawa
silang mamamasyal.

Kung titingnan ko silang dalawa ay parang mga ordinaryong mga tao din sila. Walang
bakas ng kahit anong makikita ng pagka lobo nila. Ang gagandang babae rin ng mga
kapatid ni Marco at nagulat ako sa nalamang modelo pa pala si Jean.

Totoong mahiwaga ang mundo dahil nagawa nilang itago ang katauhan sa mapanghusgang
lipunan. Walang kahit anong maliit na bakas ng pagiging iba nila maging si Marco
din.

Kung hindi lamang nakita ng mga mata ko

ang pangyayari noong isang araw baka tinawanan ko pa kapag narinig ko ang tungkol
dito.

"Sure ka ayaw mo talagang sumama Margareth? It's fun!" pagkumbense pa ni Jean sa

akin.

Umiling ako at saka ngumiti dito.

"Hindi muna sa ngayon, kapag naka-recover na ang katawan ko, sure na sure na sasama
ako sa inyo," nakangiting sabi ko pa bago kumakaway at nagsimulang maglakad papasok
sa loob ng bahay.

Bahay na kung titingnan ay malayo sa normal na bahay dahil sa laki at sukat nito.

Bahay na alam kong puno ng karangyaan na malayo sa naging buhay ko.

Nadatnan ko si mommy Helen na nanood ng cooking show sa television.

"Hija, akala ko ay kasama ka nina Kim at Jean?" tanong nito sa akin. Narinig ko
kasing nagpaalam ang mga ito na aalis kaninang umaga at isasama daw ako.

"Hindi po m-mommy," medyo nauutal na sagot ko dahil magpahanggang sa ngayon ay

hindi pa rin talaga ako masanay-sanay na tawagin itong mommy.

Halos sampung taon ko na rin kasing hindi nababanggit iyon simula ng mawala ang mga
magulang ko. Parang may bikig sa lalamunan ko ng bigkasin ko ang salitang 'yon.
Muli kasing bumalik sa alaala ko ang tungkol sa mga magulang ko.

"Okay ka lang ba hija?" Nakakunot noo na tanong nito pa.

"Ayos lang po ako, hindi po muna ako sumama para makabawi ng lakas," pagdadahilan
ko.

Hinawakan nito ang mga kamay ko bago nagsalita.

"Salamat at pinili mong mag-stay dito kasama namin hija. Akala ko iiwan mo kami.
Nakita ko ang takot at labis na pag-aalala ni Marco ng araw na nagkulong ka sa
kwarto mo at iwasan siya," sabi nito saka ito ngumiti ng bahagya.

"Bilang ina niya ay kaligayahan kong makitang natagpuan na ng anak ko ang babaeng
para sa kan'ya. Halos sampung taon ka niyang hinanap at sobrang pag-aalala ko ng
makita ko ang kalunos lunos na sinapit mo. Salamat hija, salamat at lumaban ka,"
nakita ko ang pagtulo ng luha nito at hindi ko napigilang yakapin ito.

Nadadala ako ng bigat ng emosyon na naramdaman ko. Siguro ganito ako, mahina
pagdating sa isang ina dahil ako mismo hindi ko naranasang makasama ang aking mga
magulang habang lumalaki ako.

Pakiramdam ko nagkaroon ako ng bagong ina. Naramdaman ko sa bisig nito ang

pagmamahal na matagal na nawala sa akin ng mawala ang mga magulang ko. Sa aming
dalawa ni kuya Mateo, ako ang labis na naapektuhan ng mawala ang mga ito dahil
nakadepende ako sa kanila. Kaya buhat ng mangyari iyon pinilit kong magpakatatag at
tumayo sa sariling mga paa at 'wag umasa sa iba.

Akala ko nagtagumpay ako, pero heto ako sa bisig ng mommy ni Marco natagpuan ko ang
pagmamahal ng isang ina na akala ko hindi ko na mararanasan ulit.

Ramdam ko kung gaano ako kasabik magkaroon ng matatawag na pamilya.

Oo nga nariyan si kuya Mateo pero iba pa rin pala talaga ang may mga taong nasa
paligid ko na alam ko na pinapahalagahan ako.

Noon wala akong pakialam. Ikinulong ko ang sarili ko sa apat na sulok ng pader na
binuo ko. Malayo sa mga taong nagtatanong sa pagkatao ko at inaalam ang totoong
nangyari sa mga magulang namin ni kuya Mateo.

Napaluha din ako sa emosyong umusbong sa akin. Ang tagal ko ng hindi umiyak akala
ko matigas na ang puso ko pero heto ako parang batang nawala at natagpuan ang isang
ina.

"Sorry po, napaiyak ko pa kayo," nahihiyang sabi ko dito ng kumawala ako sa yakap
nito.

"No, it's okay hija, tears of joy yan," Nakangiti pa rin na sagot nito sa akin.
Napaka aliwalas ng mukha nito at para ko lang siyang nakatatandang kapatid.

"Ang ganda-ganda n'yo po," hindi ko mapigilang bulalas na ikinatawa naman nito.

"Pareho tayong maganda hija, like mother like daughter," sabi pa nito. Daughter,
ang sarap sa pakiramdam na may tumawag sa akin ng ganon.

Kung siguro hindi nawala ng maaga ang mga magulang ko alam ko na sa mga oras na ito
at may tumatawag din sa akin na ganyan.

"Hi love," boses ni Marco ang nagpalingon sa akin.

Lumapit ito at hinalikan sa pisngi ang ina saka naupo sa tabi ko at yumakap sa
akin.

"I missed you," bulong nito sabay halik sa punong tenga ko. Namumula ang mukhang
tumango ako dahil sobrang nahihiya ako na ganito ang gesture nito kahit kaharap pa
namin ang mommy nito.

Bumaling ako ng tingin at hindi nakaligtas sa mga mata ko ang nakangiting mukha ng
mommy nito.

"Sana magkaroon na kami agad ng mga apo. Excited na kami ng daddy mo Marco. Hindi
na kami bumabata at maging kayo din. Excited na ulit akong nag-alaga ng baby," mas
lalo akong nahiya sa narinig ko.

"Soon mom kapag ready na si Margareth. Right love?" nakangiting saad ni Marco
habang ginagap ang kamay ko at hinalikan.

Gusto kong lumubog sa kinauupuan ko. Pasaway na Marco, wala man lang privacy kong
makapaglandi. Hindi ba ito tinutubuan ng hiya sa katawan kahit saan na lang
nanghahalik? Sinulyapan ko ito na parang wala lang na halos nakakandong na ako sa
kan'ya na panay na naman yakap at halik ng katabi ko.

Napa buntong hininga ako.

"Masasanay ba akong ganito or sasanayin ko na ang sarili ko?" bulong ng isip ko

habang nakasandal sa balikat ni Marco.

"Gusto mo bang mamasyal?" maya-maya ay tanong nito sa akin.

"Saan naman?" tanong ko pabalik.

"Maraming pwedeng pasyalan dito mamaya kapag hindi na masyadong mainit para sa'yo
mamasyal tayo sa labas," malambing na bulong nito habang yakap ako ng mahigpit sa
baywang.

Ang sarap pala ng ganitong pakiramdam. Pakiramdam na payapa at kuntento ako sa

ganitong sitwasyon. Para bang si Marco lang pala ang kulang sa malungkot na mundo
ko. Hindi ko kasi iniisip ang tungkol dito dahil mas nag-pokus ako sa pag-aaral at
trabaho.

I felt so complete. Sapat na pala ang isang Marco para magkaroon ng direksiyon ang
buhay ko. Dati kasi akala ko ayos ng nabubuhay ako at nagagawa ko ang trabaho ko.
Doon ang sentro ng atensyon ko. Malayo sa kung ano ang nararanasan ko kasama si
Marco.

Tama nga na sinubukan ko and I'm glad I made a right decision.

Kita ko ang pag alis ng mama nito na kinindatan lang ako saka naglakad papasok ng
elevator.

"Basta hindi sa city at mataong lugar papayag ako. Mas gusto ko mamasyal sa tahimik
na lugar gaya ng maraming puno at greenland," mahinang sagot ko kay Marco. Halos
hindi kasi ako makapagsalita ng maayos sa lakas ng kabog ng dibdib ko lalo na
ganito kami kalapit ni Marco.

"Sure Luna, magustuhan mo doon. Masaya akong nature lover ka rin gaya ko," sabi
nito saka panay na naman ang halik sa batok ko habang nakapulupot ang mga braso sa
baywang ko.

" Marco," pagtawag ko dito.

"Yes Luna?" sagot nitong hindi man lang nag-angat ng mukha mula sa batok ko.
Nararamdaman ko na naman ang marahang pagkagat nito sa leeg ko particular sa
sinasabi nitong marking spot ko umano.

"Bitawan mo muna ako, baka may dumaan dito at makita pa tayong nag-lalampungan
dito. Nakakahiya kaya," hindi ko mapigilang reklamo ko pa. Natawa itong bahagya at
nag-angat ng mukha at inilapit ang mga labi sa punong tenga ko.

"No one will dare to come here and disturbed us Luna. This place is ours once we're
here," mayabang na sabi nito.

Kinurot ko ito, maharot masyado ang lalaking ito. Kung babae lang itong gaya ko
baka nabuntis na ito sa kanto.

"Hay naku Marco umayos ka!" irap ko dito.

"It's okay luna, kung hindi ka kumportable dito let's go somewhere. Somewhere, more
private," namamaos na bulong nito.

Para naman akong kinikilabutan sa pinagsasasabi nito. May pa somewhere private pa

siyang nalalaman ngayon. Nanlalaki ang mga matang napatingin ako dito saka
napatayo.

"May masama ka bang binabalak Marco?" bulalas ko habang nanlalaki ang mga mata.

"Hmm, para lang masolo kita at mayakap. Ayaw mo naman kasi dito," nakasimangot na
sabi nito.

Napamaang ako sa naging reaksyon nito.

"Akalain mo may pagka childish din pala ang isang Marco Smith," kausap ko sa
sarili.

Napatda ako ng mabilis ako nitong binuhat na akala mo wala lang ang bigat ko at
saglit lang nakapasok kami sa isang kwatro. Marahan ako nitong ibinaba sa sofang
nasa gilid ng kama.

"Now we're alone here, no one can see us so let me have you my mate," awang ang
labing napatitig ako kay Marco. Iba ang boses nito. Oo nga at boses ito ni Marco
pero mas buo mas malalim. Napaangat ako ng tingin at nagulat ako sa mga matang
nakita ko. Kakaiba ito wala na ang kulay blue na gustong-gusto ko kay Marco.

Puno ng emosyong nakatingin sa akin ang itim na itim na mata ni Marco. Kung hindi
ko alam na siya ito baka kumaripas na ako ng takbo.

"Marco.. " pagtawag ko dito dahil nakaluhod ito sa harap ko habang panay ang titig
sa akin habang nakangiti.

"I'm not Marco, I'm Kennedy, his alpha wolf," saad nito. Nalilitong napatingin ako
dito. Oo nga at nabanggit na ni Marco ang tungkol dito pero hindi ko inaasahang
makakaharap ko ito ngayon.

"Gaya ni Marco, gustong-gusto rin kitang hawakan at halikan. Gusto ko na lagi ka sa

tabi ko at ako lang ang nagpapangiti sayo. You're mine Luna, mine alone," mapag-
angkin na sabi nito.

So ito pala ang wolf ni Marco, napaka possessive at serious. Pero wala akong
nararamdamang kahit anong takot para rito. Naupo ito sa tabi ko at kinabig ako pa
upo sa hita nito.

"Kanina pa na ako ang kasama mo kaya lang hindi mo ako kilala. I'm sad Luna, so
sad," madramang sabi nito.

"Paano ko naman ikaw makikilala eh pareho lang kayo ni Marco?" naguguluhan na

tanong ko.

"Maaaring nasa iisang katawan kami pero magkaiba kami ng isip, idea at desisyon.
May kanya-kanya kaming takbo ng pag-iisip na hindi kailanman mababago ng kahit na
sino. Iba rin ang mga mata namin at mas malambing ako kaysa sa kan'ya," derechong
sabi nito sabay yakap na naman sa akin.

Gusto kong matawa dito iba rin ang angas ng isang ito. Too much na nga ang
kalandian sa katawan ni Marco mas pa pala ang isang ito. Paano ko kaya I handle ang
dalawang ito?

"Soon, kapag sanay kana makikilala mo na kami pareho kung sino sa amin ang kaharap
mo," sabi nito saka ako kinabig sa batok at siilin ng maalab na halik.

"Kennedy, Marco," pagtawag ko dito ng saglit na pakawalan nito ang mga labi ko saka
bumaba at naglandas ang mainit na halik nito mula sa punong tenga ko pababa sa leeg
at balikat ko.

"Great Luna, I'm happy na tinatawag mo ako sa pangalan ko," bulong nito sa punong
tenga ko habang naglalandas na rin ang mga kamay taas baba sa tiyan ko at ang isa
naka sapo na na sa kaliwang dibdib ko.

"Thank you po Ms. Gina Tongzo, Ms Mylene Amante, Feri Lyn and Ms Marivic Lantican
sa mga iniwan n'yo pong comments."

"Luna, my Luna, I love you. I want you badly," bulong ni Kennedy sa pagitan ng mga
halik na nag-lalandas sa leeg ko pababa sa dibdib ko. Nag-iinit ang buong katawan
ko hanggang sa pinakadulo ng daliri sa talampakan ko.

"Hmmm," tanging mahinang daing ang lumabas mula sa bibig ko. Nadadala ako sa mga
pinaggagawa nito na maging ako man ay nawalan na ng control sa sarili.

"Let me have you mate, let's mate," bulong pa nito na ang kamay nasa pagitan na ng
mga hita ko.

Lasing man sa sensasyon na ipinaparanas nito sa akin ay parang may bumbilya na

umiilaw sa isip ko na naging dahilan ng biglaang pagliwanag ng isip ko.

Let's mate? Anak ng pusa bibigay na ba ako?" tanong ko sa sarili ko. Hindi pa ako
nakakasagot ng haklitin nito ang short na suot ko.

Awang ang labing napatingin ako na sinamamtala nito at sinibasib ako ng halik sa
labi habang patuloy na naglalandas ang mga palad nito sa katawan ko. Hindi ko
magawan na magreklamo ng maramdaman ko ang mga daliri nitong humahaplos sa
kaselanan ko.

Wala akong control, hinayaan ko lang ito dahil darang na darang na ako.

"I can't wait any longer. Please say yes luna," pagmamakaawa nito na paos ang
boses.

Saglit na pinakawalan nito ang labi ko para sumagap ng hangin. Hinihingal at habol
ang hininga na napapikit ako ng bahagya nitong kagatin ang balat sa leeg ko saka
pinaraanan ng mainit at basang dila nito.

Grabe pala ang wolf ni Marco napaka-aggressive at dominante.

Sa isiping Marco, nasaan nga ba ang kaluluwa ng lalaking iyon? Wala ba siyang
control sa wolf niya ngayon? Bakit hinahayaan niyang mangibabaw ang control ng wolf
niya na ngayon ay nagsasawa na pala sa magkabilaang dibdib ko.

Humihingal na tumingin ako sa wolf ni Marco. Nakasubsob ito sa dibdib ko at panay

ang halik sa magkabilang bundok.

"You're smell driving me crazy luna," sabi nito na panay pa ang marahang pag-haplos
sa isa ko pang dibdib habang ang isa naman ay pinaraanan na ng dila nito saka
sinakop ng bigbig.
Ang init, para akong sinisilaban at lalo pa itong nagniningas ng sibasibin nito ang
kaliwa ko pang dibdib na akala mo uhaw sa gatas ng ina.

"Where is Marco?" naalala kong itanong sa kabila ng tagpong pinagsasaluhan namin.

Kailangan ko kasing paganahin ang matinong bahagi ng isipan ko.

"Do you want him?" pabulong na tanong nito sa akin pabalik.

Gusto ko nga ba si Marco?

"Walang problema sa akin kung itutuloy ninyo ni Marco, I'll let him take control.
We're same anyway," kibit balikat na sabi nito habang mapupungay na mga matang
nakatitig pa rin sa akin.

Hindi ako makasagot agad. Kapag sinabi kong si Marco, may possibility na hindi
namin maituloy ito. Pero kapag ginusto kong ituloy namin ito ng wolf niya
siguradong wala akong kawala. Aggressive at dominante ito kahit pa maingat ito sa
paraan ng paghawak sa akin. Alam ko na kapag nagtagal may posibilidad na bumigay
ako at hindi ko makayanan ang tukso lalo pa at mapanukso talaga ito.

"Magagalit ka ba kung gugustuhin kong si Marco ang kasama ko?" nag-aalangan na

tanong ko dito.

"No, either me or Marco we're the same, once he has you I can also feel everything"
paliwanag nito.

Napakagat labi ako at marahang tumango.

"Okay let me have Marco back please?" pakiusap ko dito.

"Sure Luna, but please let me do the thing that I'd love to do with you first,"
sabi nito saka ako hinawakan sa batok at siilin ulit ng halik habang ang mga kamay
patuloy na naglalandas sa katawan ko.

"Margareth," tinig na ni Marco ang nagpabalik sa aking katinuan ng maghiwalay ang

mga labi namin.

"Okay ka lang Luna?" tanong pa nito.

Napapikit ako, ako, okay? Hindi ako mukhang okay lalo na at hubo't hubad na pala
akong na nadaganan ng wala na rin palang pang-itaas na si Marco.

Hindi ko alam kung kailan natanggal ni Kennedy ang damit ko at maging ang pang-
itaas nito dahil talagang nawala ako sa sarili ng mga sandaling hinalikan ako nito
at tuluyang natanggay sa pang-aakit nito.

"I'm tired," ang tanging nasabi ko. Totoong pagod ang pakiramdam ko. Kinuha ng
pasaway na wolf ni Marco ang buong lakas ko. Umangat sa ibabaw ko si Marco at
narinig ko rin ang pagmumura nito.

"Shit Kennedy, what have you done?" mabilis nitong kinuha ang kumot at itinakip sa
akin.

I know marco is far different than his wolf. His calm at malakas ang self control.
Samantalang aggressive at dominant naman si Kennedy. May isang bagay akong na-
realize, pareho silang concerned sa akin. Hindi nila ako pinipilit or pinilit na
isagawa ang mate process.
Dalawa na lang ang kulang. Kailangan naming maging isa at ang marking na gagawin
nito sa leeg ko. Marka na habang buhay kong taglay. Marka na nagpapatunay na ako
ang mate niya at walang sino man ang maaaring umangkin sa akin maliban sa mate kong
si Marco.

"I'm sorry Luna, masyadong malakas ang control ni Kennedy na hindi ko kayang
paglabanan. Kanina kasing kayakap kita yung sweet scent mo ang humatak sa kan'ya
para lumabas. Hindi siya nakapag pigil lalo na at nanunuot ang mabangong amoy mo sa
buong sistema namin." Paliwanag nito sa akin habang marahang hinahaplos ang buhok
ko

"Palagi ba siyang maging ganyan?" tanong ko dahil gusto kong malaman ang lahat ng
posibleng mga bagay na kakaharapin ko.

"Hanggang hindi natin nagagawa ang mating process mas magiging possessive siya at
dominant, minsan aggressive kagaya kanina. May mga pagkakataong kahit ako hindi ko
siya ma-control. Masyadong malakas ang mate bond at habang tumatagal mas nagiging
aggressive siya dahil pakiramdam niya ay treat ang kahit na sino sa kan'ya."

mahabang paliwanag pa nito.

Napaisip ako tama si Marco, dahil maging ako hindi ko rin nga na-control ang sarili
ko kanina at nagpatangay ako kay Kennedy.

Kung siguro hindi umiiral at nagliwanag ang isip ko ay malamang nangyari na ng

tuluyan ang mating process sa mga oras na ito.

"Normally kailan nangyayari ang mating?" curious na tanong ko pa

"Right after we found our mate," derechong sagot nito. Napatango ako. Kung ganon
pala dapat nga maganap ang mating at wala akong magagawa para mapigilan ito.

"Sige magpahinga ka muna, gigisingin kita kapag aalis na tayo," sabi ni Marco.

"Please rest well," bulong nito saka ako hinalikan ng magaan sa labi at sa noo saka
mabilis na lumabas matapos ang marahang paghaplos nito sa mukha ko.

My goodness, naiwan ako sa kwartong hindi ko alam kung kanino. Ni hindi ko alam
kung saan pinagtatapon ng pasaway na Kennedy ang mga damit ko. Kipkip ko ang kumot
at saka tumayo at magsimulang hanapin bawat isa ang mga damit ko.

Napailing ako ng makitang punit ang mga ito. Walang hiyang wolf na iyon talagang
sinira pa talaga ang damit ko. May nakita akong nakapatong na T-shirt sa sandalan
ng sofa kaya mabilis ko itong kinuha at isinuot saka naglakad pabalik sa kama.

Amoy na amoy ko ang mabagong amoy ni Marco sa damit na isinuot ko. Nakakabit pa rin
ang amoy ng katawan nito sa damit na suot ko. Para bang napakasarap ng pabangong
iyon na nagpapa kalma sa kung ano mang tension na nararamdaman ko kani-kanina lang.
Para bang maamoy ko lang ito na rerelax ako.

Nakatulog ako matapos ang ilang saglit at mahinang pag-haplos sa pisngi pababa sa
labi ko ang nagpagising sa akin.

"Wake up Luna," tawag nito sa akin. Nasasanay na rin akong tawaging Luna na para
bang para sa akin talaga ang pangalang iyon.

"Hmm, what time is it?" mahinang tanong ko. inaantok pa kase ako, kung may oras pa
gusto ko pa sanang mahiga ulit at matulog.
"It's almost six in the evening," malambing na sabi nito saka ako hinalikan sa noo.

Halik na dumaloy na parang kuryente sa buong katawan ko ang epekto.

"Inaantok pa ako Marco," reklamo ko pa. Para kasing ang sarap mahiga sa kama.
Napaka relaxing sa pakiramdam at tila hinihila akong matulog ulit.

Nagtalukbong ako ng kumot at namaluktot.

"Hmm mukhang kailangan ko na ring magpahinga," saad nito saka tumabi sa akin at
yumakap. Hindi ko napigilan ang mga braso ko at yumakap sa leeg nito at sumubsob
ang mukha sa dibdib nito.

"Let's stay like this for a while," bulong ko dito. Ewan ko ba kung saan ako
humugot ng courage na gawin iyon. Para bang may bumubulong sa akin na gawin ko ito.

"Of course Luna," sabi nito saka ako hinapit palapit pa lalo sa kan'ya.

"Gusto ko rin na ganito nalang tayo. I'd love to see you like this, wearing my
clothes and lying with me in my bed," madamdaming saad nito sa akin.

Tama siya, maging ako man gusto ko na din na ganito kami. Pakiramdam ko komportable
at buo ako na kasama ko siya. Alam ko sa puso ko nagustuhan ko na siya at tanggap
ko na ang lahat kaya sumugal ako at hinayaan ko si Kennedy kanina.

Masaya ako na yakap ako ni Marco. Ganito pala ang pakiramdam na may nag-aalaga at
nagmamahal gaya ng ipinakita ni Marco. Alam ko masyado pang maaga dahil kakakilala
ko pa lang sa kanya, pero sa puso ko parang matagal na siyang bahagi nito.

Hindi man kami nagkakilala ng matagal na panahon pero ang puso ko ay kilalang-
kilala siya. Hindi ko alam kung paano nangyari ang mga bagay na ito. Siguro nga
parte ito ng pagiging mahiwaga ng mundo. Hiwaga ng pag-ibig.

Pag-ibig? Bakit parang sigurado ako gayong ni hindi ko pa ito nararanasan. Ito kaya
ang tinatawag ni Marco na mate bond? Kaya ba hindi ko magawang kontrolin ang sarili
ko dahil sa ito mismo ang nagkokonekta sa amin?

Nakatulog akong muli at madilim na ng magising habang mahigpit na yakap ni Marco.

Payapa ang naging tulog ko na bihirang mangyari sa loob ng ilang taong lumipas.

Namulatan ko si Marco na payapang natutulog at nababakas ang ngiti sa mga labi.

Marahan kong hinaplos ang mukha nito, nasa mga mata ko ang paghanga sa magandang
hugis ng mukha nito.

Bahagya itong gumalaw at nagmulat ng mga mata.

"Sorry kung naistorbo ko ang pagtulog mo. Hindi ko lang mapigilang hindi hawakan
ang mukha mo," nahihiyang paliwanag ko habang naka kagat labing nakatitig sa mga
mata nito.

Ngumiti ito saka ako hinapit sa baywang at pinatong ang binti nito sa mga hita ko.

"I love Luna, that's the sweetest thing I ever wish to experience from my mate
before. That's indicated that you're real. You're with me. I love you Luna,"
madamdaming pahayag nito saka ako hinalikan sa ulo.

"Hmm bakit ang yummy mo Marco?" hindi ko napigilang sabihin ko habang nag-angat ng
mukha para makita ko ang magiging reaction nito.
Natawa naman ito sa tanong ko at hinawakan ang mukha ko saka pinaraanan ng
hinlalaking daliri ang pang-ibabang labi ko.

"Ikaw rin naman Luna, napaka ganda mo at wala ng hihigit pa sa iyo," sabi nito.

Mukhang bolero ang Marco na ito kaya inirapan ko.

"Inuuto ba ako?" hindi ko maiwasang mapangiti at pinisil ko ang ilong nito.

"Marco, gusto kong makita yung aso mo, okay lang ba?" malambing na tanong ko.

Nagtataka na napatingin ito sa akin na nakakunot noo habang salubong ang kilay.

"Anong sabi mo, aso? saan ka nakakita ng aso?" litanya pa nito.

"Ah, diba lahat kayo sabi mo at may kanya-kanyang aso na nasa katawan ninyo,"
inosenteng paliwanag ko pa.

Natawa ito at ramdam ko ang paggalaw ng balikat nito.

"Luna wala tayong aso dito. Wolf ang na

kikita mo sa paligid at hindi aso gaya ng inaalala mo," hawak pa nito ang tiyan
habang tumatawa.

"Malay ko ba kung anong tawag sa inyo. nakita ko kasi kahapon ng magbagong anyo
'yung babaeng gusto akong patayin. Naging malaking aso siya," paliwanag ko pa.

Totoo naman kasi na malaking aso talaga ang nakita ko kahapon. Kasing tangkad ko
yata ito kung hindi ako nagkakamali.

"Okay luna, makikita mo mamaya si Kennedy, siguradong excited na iyon maka-bonding

at makasama ka," natutuwang sabi nito.

"Bakit mamaya? Hindi ba pwedeng makita ngayon?" nakasimangot na tanong ko pa.

"Sige wag ka nang magtampo, masusunod po ang gusto mo mahal kong Luna."

Tumayo ito at unti-unting nagtanggal ng mga damit sa sulok habang nakikiramdam ako
na nakaupo sa ibabaw ng kama.

"Ready?" tanong nito habang nakapikit ako at hinihintay ang sasabihin nito.

Sinabi nitong pumikit ako at magbilang ng isang minuto. Nagmulat ako ng mata ng
maramdaman kong may basang bagay na lumalandas sa leeg ko. Heto ang wolf ni Marco
napaka laking aso nga na mas matangkad pa sa akin. Kulay Itim ang mga matang
nakatingin sa akin at napakaganda ng kulay puting balahibo nito.

Isa itong patunay ng katotohanan na isa ngang lobo si Marco at ako daw ang mate
nito….

"Hello po Ms Jonel perote, Susan Bordado, Jefthah Ignacio foz and Ms marimar.
Nabasa ko po ang mga iniwan ninyong comment. Maraming salamat po sa lahat ng
nagbabasa ng akda ko. Sana napasaya ko pi kayo sa chapter na ito. "
"Kennedy," natutuwa na tawag ko dito. Tumungo ito at ibinaba ang ulo malapit sa
balikat ko na tila ba inaamoy ako. Marahan na itinaas ko ang aking kanang kamay at
nagsimula akong haplusin ito sa ulo ng marahan hanggang sa leeg nito. Nakita ko ang
pagpikit ng mga mata nito at marahang ungol habang hinahaplos ko ito.

Napakalambot at napakakintab ng balahibo nito na para bang nang-aakit sa akin na

ipagpatuloy ko pa ang ginagawang paghaplos dito.

"Nice to meet you, Kennedy," marahang bulong ko malapit sa tenga nito. Ipinatong
nito ang mukha sa balikat ko at ramdam ko ang paglapit nito sa leeg ko na para bang
inaamoy ako.

Sabi ni Marco normal lang daw ang ganito. Scenting mate ang tawag dito at isa sa
intimate na ginagawa ng mga lobo sa mate nila. Sapat na umano ito para ma-satisfied
ang bawat lobo na kasama ang mate nito bukod sa mating. Isa itong pagkakataon para
maramdaman ng bawat wolf ang actual connection nila ng taong itinakda ng tinatawag
nilang moon goddess. Sa una nahihiwagaan ako, pero nitong mga nakaraan unti-unting
nasasanay na rin ako sa mga nakikita, naririnig at nararanasan ko.

Maging ako man ay nagawa ko ng tanggapin ng maluwag sa loob ko ang lahat lalo pa at
parte na ito ng pagkatao ko. Hindi ko pwedeng takasan at talikuran na lang ang
lahat lalo pa ngayon na nakilala ko si Marco na naging parte na ng buhay ko sa
maikling panahong nakasama ko ito.

Marahan kong iniyakap sa leeg nito ang mga braso ko at ipina landas sa malambot at
makinis nitong balahibo ang mga palad ko. Napaka lambot, para akong humahaplos ng
bulak. I wonder, kung ano kaya ang shampoo na gamit nito at naging ganito kaganda
ang balahibo nito.

Ilang ulit kong ginawa iyon saka ko ito binitawan at umupo sa gilid ng kama

"Can I have Marco now, Kennedy?" tanong ko dito.

Marahan itong tumango at lumuhod sa harap ko saka ipinatong ang ulo sa kandungan
ko. Sa laki nito na mas mataas pa sa akin ay halos kapantay ko rin ito ng nakahiga
sa harap ko.

Pinaglandas ko ang palad ko sa ulo nito at maya-maya pa ay bigla nag-iba ang

appearance nito. Tumambad sa akin ang hubo't hubad na katawan ni Marco na
nakatingin sa akin ang mga mata na kulay asul na tila ba may kung anong
ipinahihiwatig.

Napatakip ako ng mga mata.

"My poor eyes, nakakita ako ng jumbo hotdog," bulong ko habang nakapikit pa.

Narinig ko ang malanding pagtawa ni Marco kaya dahan-dahang inalis ko ang mga kamay
ko at ng nagmulat ng mga mata ay napasigaw ako saka napapikit ng mariin kasabay ng
malakas na pagsigaw ko.

"Ano ba Marco, kailangan ba talagang naka-display ang katawan mo? Mag-damit at

magbihis ka kaya muna!" bulyaw ko pa. Marahan itong tumawa saka naramdaman kong
lumubog ang gilid ng kamang kinauupuan ko din.

"It's maybe a human thing na nakadamit lagi, but not me. Mas gusto kong walang
damit lalo na kapag natutulog ako. But since you're here with me at hindi ka
komportable ay magdadamit muna ako," panunukso pa nito sabay haplos sa braso na
ikina-nginig ng buong katawan ko.
Para kasi itong electric current na dumadaloy sa bawat maliliit na parte ng ugat sa
katawan ko. Ganito ang epekto ni Marco sa tuwing hahawakan ako nito. Ito rin ang
kaparehong pakiramdam na hindi ko kayang tanggihan oras na simulan ako nitong
halikan at yakapin.

Tama nga siya, masyadong malakas ang mate bond na nagdurugtong sa aming dalawa.

Ito pa namang si Marco na ito ay may pagka malandi din pala gaya ng wolf niya. Kaya
pala tandem sila. Bagay nga namang sila talaga ang pinagsama ng moon goddess nila.

Marahang binuksan ko ang kanang mata at sinilip ito. Nakahinga ako ng maluwag ng
makita kong naka suot na ito ng short at wala pa ring pang itaas. Habang nakaupo sa
tabi ko.

"Susmaryosep nakaka panuyo ng lalamunan," sigaw ng isip ko.

Tumayo ito at naglakad papasok sa isang sulok na may pintuan. Siguro ay para
tuluyang mag bihis o kumuha ng damit.

Matapos niyang magbihis niyaya ako nitong kumain ng dinner. Tulad ng dati ang sweet
na Marco ay halos subuan pa ako habang kumakain. Minsan nakakakilig, minsan naman
nakakainis. Ayaw ko pa naman sa lahat eh 'yung lagi na lang nakayakap at maya't
mayang nakahawak.

Sabi nga ng mga katrabaho ko stiff at cold ako. Anong magagawa ko hindi ako sanay
at lalong hindi ako lumaki na sana'y makita ng taong nagpapakita ng affection sa
akin.

Although and'yan naman si kuya Mateo, sweet and caring rin naman ang isang iyon
pero hindi naman katulad nitong si Marco na tutuk sa akin ang mga mata palagi.

"Kumusta na kaya si kuya?" naalala kong tanong sa sarili ko habang sumusubo ng

pagkain. Mula kasi ng mapunta ako dito ni hindi ko man lang siya tinawagan.

"Kung manghiram kaya ako ng cellphone kay Marco, papayag kaya siya?" naitanong ko
sa isip ko.

Hindi ko kasi maiwasang hindi mag-alala sa kuya Mateo ko. Kahit naman pareho kaming
abala sa mga trabaho namin ay palagi kaming naglalaan ng oras para kausapin namin
ang bawat isa. Kaya alam ko na sa mga oras na ito ay nag-aalala na ito sa akin
dahil wala man lang akong paramdam dito sa loob ng ilang buwan na lumipas.

"Luna, tahimik ka masyado," puna sa akin ni Marco. Napatingin ako dito at tipid na
ngumiti.

"What's wrong?" nag-aalala na tanong nito saka marahang ginagap ang kaliwang kamay
ko at pinagsalikop.

"I missed my brother, it's been a while since the last time I talk to him,"
marahang sabi ko saka inikot-ikot ang tinidor sa plato.

"Gusto mo bang dalawin natin siya?" seryosong tanong nito habang panay ang marahang
pagpisil sa palad ko.

"Really? papayagan mo akong puntahan siya?" hindi makapaniwala na tanong ko pa.

"Luna he's your brother, you're family, so, why would I not allow you to see him?"
malambing na sabi nito saka binitawan ang kamay ko at sinabing tapusin ko na ang
pagkain ko.
Tipid akong ngumiti, alam ko kasi na gustuhin ko man ay hindi pwede.

"I can't see him," maikling sagot sagot ko.

Gustuhin ko man na dalawin at puntahan si kuya Mateo ngayon ay hindi pwede at alam
kong nasa distino ito sa Mindanao.

"Why not? curious na tanong nito.

"Nasa Mindanao kasi siya ngayon. Doon siya nakadestino," saad ko. Mula kasi ng
maging sundalo si kuya at pumasok naman ako sa agency ay halos hindi na kami
magkita. Buti na lang napag kasunduan namin na tuwing pasko uuwi kami at mag-
celebrate ng magkasama. Pero heto nga last Christmas ng na-assign naman ako bilang
under cover sa Hamas hindi ako nakauwi kaya puro sa cellphone na lang kami nag-
uusap.

"Pwede mo naman siguro siyang tawagan," narinig ko na suggestion nito sa akin.

"Right, tatawagan ko siya after nating kumain" nakangiti ng sabi ko. Excited na
akong makausap ulit si kuya Mateo.

Mabilis akong natapos kumain. Pumunta kami ni Marco sa garden habang may dala itong
tea namin.

"Here," inabot nito sa akin ang isang latest iPhone model na agad ko namang kinuha.

Ilang ring pa at sumagot ang isang babae.

"Hello," malamyos na tinig nito.

Tiningnan ko ang naka-dial na number at baka nagkamali ako ng numero pero tama
naman ito. Hindi ako maaaring magkamali sa number ni kuya dahil memoryado ko ito
kahit pa wala akong dalang cellphone.

Kunot noo akong nakatitig sa screen ng masigurado kung ito nga ang number ni kuya
Mateo.

"Hello po?" ulit nito.

Lumunok ako para matanggal ko ang nakabara sa lalamunan ko.

"Hello, pwede ko bang makausap si kuya Mateo?" tanong ko dito.

"Hmm, saglit lang naliligo kasi si Mateo. Okay lang ba kung tumawag ka ulit o kaya
pa tawagin ko na lang siya after niya maligo?" tanong pa nito sa akin.

"Okay, walang problema," tanging nasabi ko dahil kung hihintayin ko si kuya ay baka
isang oras akong maghintay. Napakatagal pa naman nito kung maligo na akala mo
nagdarasal sa loob o kaya naman ay sinabon na rin ang dingding ng shower room nito.

Pinutol ko ang tawag at inilapag ang cellphone na hawak ko saka sumandal sa balikat
ng katabi kong si Marco.

"It's okay, makakausap mo rin siya mamaya," saad nito. Napakunot noo ako, paano
nito nalaman na hindi ko nakausap si kuya kahit saglit?

"Bakit alam mong hindi ko pa nakakausap si kuya?" nagtatakang tanong ko dito.

"Luna, malinaw ang pandinig naming mga labo. Sampung beses kesa sa tulad mong
normal na tao. Lahat malinaw na naririnig ko maging ang tibok ng puso at ang
paghinga mo," paliwanag nito.

"Kaya ko rin na magbasa ng isip ng mga tao, pero hindi ang sayo. Bilang Luna,
kapantay kita sa lahat kaya wala akong kakayahang malaman ang nasa isip mo,"
mahabang paliwanag pa nito.

Amazing, ang galing naman. Magsasalita pa sana ako ng tumunog ang cellphone na
kani-kanina lang ay gamit ko. Napangiti ako ng makita kong number ni kuya Mateo sa
caller.

"Hello kuya!" excited na bungad ko.

"Margareth Montenegro nasan ka?" madiing tanong nito. Patay mukhang hindi maganda
ang mood ni kuya at tinawag ako sa buong pangalan ko na ginagawa lamang nito sa
tuwing may nagawa akong kasalanan o kaya ay hindi nito gusto.

"I'm safe kuya," matipid kong sagot.

Alam ko kasing may alam na ito sa nangyari sa akin base na rin sa kung paano ako
nito kausapin.

Bumuntong hininga ito bago sumagot.

"Tumawag sa akin ang superior mo Margareth at sinabing missing ka at gumagawa sila

ng search and rescue operation sa area kung saan ka huling na assign," mahabang
paliwanag ni kuya.

"Expected ko na 'yan kuya, pero pwede bang 'wag mo munang sabihin na tumawag ako sa
iyo. Risky ang operation at sunog ang cover ko. Nahuli nila ako at pinagtangkaang
patayin. Pasalamat ko na lang at nakaligtas ako," pakiusap ko pa.

Alam ko na hindi ito ang tamang oras na sabihin dito ang nangyari sa akin pero
kailangan kong sabihin ang detalye dito dahil hindi rin naman ito titigil ng hindi
ako nagsasabi ng totoo.

Alam ko rin na magagalit ito sa sinabi at sasabihin ko pa lang pero kailangan.

Kailangan na alam n'ya na hindi siya pwedeng magtiwala sa kanit na sinong lalapit o
tatawag sa kan'ya at magtatanong ng tungkol sa akin.

Narinig ko ang pagmumura ni kuya sa kabilang linya matapos nitong marinig ang
sinabi ko.

"Yan na nga ang sinasabi ko sa iyo Maragareth. Bakit ba kasi ayaw mong makinig at
mag ibang linya ng trabaho?" gigil na sabi pa nito sa akin.

Hay heto na naman kami sa isang topic na lagi niyang sinasabi kada makausap ako.

"Pag-isipan ko," ewan ko kung saan ko nakuha ang sagot na iyon na bigla ko na lang
sinabi. Dahil kung noon, matigas na hindi ang maririnig nito mula sa akin.

"It's good then, mabuti kong ganon," tila nagustuhan nito ang sinabi ko matapos ang
buntong hininga.

Naalala ko ang babaeng sumagot sa tawag ko kanina kaya naisipan kong tanungin si
kuya.

"Kuya, sino 'yung babaeng sumagot sa tawag ko kanina?" pag-uusisa ko dito. Base
kasi sa pag-analyze ko mukhang special ito kay kuya dahil never pang may ibang
babae itong nakasagot ng tawag ko at kasama pa sa kung nasaan ang mga ito ngayon.

"My wife, Bianca, may ate ka na at magkakaroon ng mga pamangkin kaya tapusin mo na
'yan kung nasaan ka man at umuwi ka na dito para makilala mo na sila," excited na
sabi ni kuya.

Hindi ko inaasahan ang balitang ito ni kuya. Masaya ako na sa wakas may nakatagpo
na rin si kuya na mamahalin nito at aalagaan siya.

Sa buong buhay naming dalawa palagi na siya ang nag-aalaga at gumagabay sa akin.
It's good na finally may nagustuhan na rin si kuya at ngayon ay may asawa na.

Nagtataka man ako kung paanong nangyari ito ng ganon kabilis ay manahimik muna ako.
May mga alam akong naging girlfriend ni kuya ng ilang buwan at nauwi din sa break
up kaya paanong nakapag-asawa agad ito. Nakapagtataka hindi kaya napikot si kuya?

"Seryoso ka kuya?" hindi maka paniwalang tanong ko. Narinig ko ang pagtawa nito
saka sumagot.

"Hundred percent sure baby sis," proud na sabi nito. Wow just wow talaga, anong
nakain ni kuya?

Matagal kaming nag-usap hanggang mag paalam ito at sinabing umuwi ako ng ligtas.
Napangiti ako, masarap sa pakiramdam na marinig kong masaya si kuya. Sa tagal na
naming magkasama ngayon ko lang siya nakausap ng ganito kasaya.

"Masaya din ako para sa'yo kuya," bulong ko matapos ibaba ang tawag nito.

"Happy ka na?" tanong na nagpabalik sa akin mula sa pag-iisip. Ngumiti ako kay
Marco saka inabot dito ang ginamit kong cellphone.

"Yeah, thank you," maikli kong sagot bago umupo sa katabing upuan nito.

"Kailangan kitang bilhan ng cellphone bukas para pwede mo siyang tawagan anytime at
pwede rin kitang makausap habang nasa trabaho ako," sabi nito.

Simula kasi ng natagpuan ako nito ay sa bahay na lang ito nagtatrabaho. Aalis man
ito saglit lang at sa opisina nito dito sa bahay malimit ginagawa ang mga video
conference nito.

"Okay," tanging nasabi ko.

"I'm happy seeing you happy like this," sabi pa nito saka hinawakan ang kamay ko at
pinagsalikop.

Let's ready may pupuntahan tayo.

Nagtataka ako dahil gabi na ay aalis pa kami.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko pa.

"Secret," maikling saad nito saka ako iginiya patayo at naglalakad papasok sa loob
para mag handa.

"Saan kaya ako dadalhin ni Marco?" nagtataka na tanong ng isip ko.

"Hello salamat po sa pagsubaybay ng My Secret Agent's Mate story. Sa gusto pong

sumali sa personal page/group na ginawa ko pls search Marie Dreame (Dragon1986.)
Hindi na po ako makapag accept ng friend request dahil umabot na po sa 5k ang
friends ko sa list kaya gumawa na po ako ng personal group ko. Sa mga hindi pa po
nakakabasa may story din po sina Bianca and Mateo title A soldier's Love,
Montenegro series 1. Free and completed na po ito.

Maraming Salamat po. "

Margareth POV.

Sinabi ni Marco na magsuot ako ng mahabang damit at jacket dahil malamig umano ang
lugar na pupuntahan namin. Kaya, naisipan kong isuot ang itim na joggers at isang
itim din na jacket na pinarisan ko ng itim na rubber shoes.

Gusto ko ng ganitong ayos, dito ako komportable.
na mga babaeng mahilig magsuot ng dress mga sexy
ang ganito lalo pa sa trabaho ko at sa mga taong
kasi ako ang klase ng babae na mahilig sa mataas
naka-sneakers at rubber shoes.
Hindi kasi ako katulad ng typical
na damit. Siguro nakasanayan ko na
nakapaligid sa akin. Hindi rin
na sapatos mas komportable akong

Pabor kasi ito sa tulad ko na mabilis maglakad at walang pakialam sa iba. Hindi rin
limitado ang galaw ko kaya mabilis kong nagagawa ang mga gusto kong gawin.

Noon akala ko may mali sa kasarian ko lalo na ng mahilig ako sa baril at martial
arts na tinutulan ng husto ni kuya Mateo.

Para sa kan'ya kasi ako ang baby sister niya at itinuring na batang babae. Katulad
n'ya nasa dugo ko rin ang pagiging pursigido kaya pumasok ako sa PMA para matupad
ang pangarap ko.

Parehong negosyante ang mga magulang namin. Malayo sa linya ng trabaho namin ni
kuya kaya naman marami ang nagtanong particular ang mga kaibigan ni kuya kung bakit
kami parehong napasok sa ganitong trabaho.

Siguro nga ay masyado ko lang iniidolo si kuya kaya kahit mahirap sa paningin ng
lahat at sumunod ako sa yapak nito.

Feeling ko bumalik ako sa totoo kong buhay. Malimit ganito ang mga damit ko sa
wardrobe ko. Majority black din mga kulay ng damit ko at pili lang din ang may
ibang kulay. Hindi kasi pansinin ang itim, pabor sa akin ang kulay na ito sa tuwing
may misyon akong kailangang gawin at tapusin.

Napangiti ako sa suot ko kulang na lang iyong black cap ko and I'm all set.
Naghanap ako pero wala akong makita kaya naisipan ko na lang itali paitaas ang
mahabang buhok ko.

Makalipas ang labinlimang minuto ay kumatok na si Marco. Alam kong siya iyon base
pa lang sa paraan ng pag-katok nito sa pinto. Ito ang advantage naming mga agent
marunong kaming mag differentiate ng mga bagay-bagay maging sa kilos at pananalita
ng mga taong nakakasalamuha namin.

Siguro nga sampung beses na mas matalas ang pakiramdam at pandinig ng mga lobo pero
alam ko na may kakayahan din akong tumbasan 'yon bilang tao. Mabilis akong mag-
analisa ng behavior ng kaharap ko base sa kung paano ito magsalita at kumilos.

"Ready love?" nakangiting tanong nito kasabay ng pagpasada ng tingin sa katawan ko.
Tumango lang ako kasabay ng maikling, "Yeah," bilang sagot sa tanong nito.

Hinawakan ni Marco ang kamay ko at pinagsalikop saka ako hinalikan sa ulo.

"Good, let's go," saad nito saka naglalakad palabas ng silid kasama ko.

Napababa ang mga mata ko sa mga kamay naming magkasalikop. Hindi ko maiwasang
mapangiti dahil sa unang pagkakataon hinayaan ko ang isang lalaking gaya niya na
hinawakan ako ng walang reklamo.

Narating namin ang parking lot at nanlaki ang mga mata kong tumingin sa buong
paligid. Wow, just wow talaga. Para akong nasa showroom ng mga branded cars na
magkakaiba man ang brand pero hindi mo maitatangging milyon ang halaga ng bawat
isa.

Nakasunod lang ako ng tingin kay Marco ng maglakad ito sa isang bolt na naka-attach
sa pader. Grabe napaka-high tech ng buong paligid at puro fingerprints nito ang
access.

Amaze pa rin ako sa mga nakikita ko sa paligid at tanging tunog ng auto lock ang
nagpabalik sa diwa ko. Hindi ako mahilig sa sasakyan, hindi ko rin naman kasi
afford ang kahit isa sa mga ito. Wala rin akong balak bumili kahit pa may pera ako
dahil hindi practical na uubusin ko ang savings ko para lang sa isang million cost
na expensive car na gaya ng mga nasa harap ko.

"Luna," pagtawag ni Marco ang narinig ko kasabay ng pagbukas ng passenger seat ng

sasakyan nito. Awang ang labi kong napatingin sa sasakyang napili nito. A Mercedes-
Benz G-Class, amounting starting at $130,900. Wow' his f-ucking rich guy. Bihira
lang ang meron nito at alam ko ring limited edition ito.

"Really? dito talaga tayo sasakay Marco?" hindi ko mapigilang itanong dito.

"Yeah, any problem with that?" tanong din nito pabalik sa akin. Umiling ako at saka
pumasok sa loob at naupo.

"So, what's in your mind? Seems something is running in that you're pretty little
head, Luna," tanong ulit nito matapos buksan ang engine ng sasakyan.

"Nothing much," maikli kong sagot.

"Just curious, where we are going at this hour? Isa pa kailangan ba talaga na ito
ang gamitin natin? With this you're expensive car? Wala na bang mas mura sa
sasakyang ito?" magkakasunod na tanong ko.

Tumawa lang ito ng bahagya habang nakatutok ang mga mata sa daan.

"Luna, first maganda kasi doon kapag gabi lalo na ngayon at maaliwalas ang
kalangitan. About naman sa car, this is my favorite among all of my cars. Since
special ka sa akin special car ko rin ang gusto kong gamitin natin. Gusto kong ikaw
lang ang nag-iisang babaeng makakasama ko dito. The rest they can have it,"
balewalang sabi nito na akala mo namimigay lang ng kape.

"Really Marco? Seriously?" magkasunod at hindi makapaniwala na tanong ko.

"Of course Luna. I have plenty of cars in my hands. You can choose yours once ready
ka ng magmaneho or if you don't like it, I can buy you new one. Just let me know
which brand and model you prefer," Seryosong sabi nito na hindi man lang nag-aalala
ng halaga ng bagay na sinasabi niya.
"No, I don't need car. I already have one and I don't need expensive car like this.
I'm fine with my own car," derecho na sabi ko. Hindi ko kasi gusto na bigyan ako ng
ganito ka mahal na sasakyan. Isa pa mahalaga sa akin na sariling sikap ko ang lahat
ng bagay na meron ako.

Hindi sa ma-pride ako. Practical lang ako. Maraming naghihirap sa mundo at

nasaksihan ito ng mismong dalawang mga Mata ko. Ayaw kong magsayang ng pera para
kang sa mga mamahaling bagay.

Kapag kasi nasanay ako ng gano'ng lifestyle ay magiging mataas din ang expenses ko
dahil mataas din ang halaga ng mga mamahaling bagay na tulad ng sinasakyan namin.

Mahalaga ang bawat sentimo ng perang meron ako sa account ko. Isa pa bunga iyon ng
ilang taon kong pagsisikap.

Sa nakikita ko kasi kay Marco willing itong ibigay ang kahit anong hilingin ko. I'm
not into fancy things, mas prefer ko ang simpleng buhay. Siguro kasi hindi ako
sanay ng ganito. Lumaki kasi akong laki sa sa hirap at itinaguyod ang sarili, kaya
alam ko kung paano pahalagahan ang bawat sentimong bunga ng pinaghirapan ko.

Hindi ko rin maatim na umasa sa iba para sa personal kong pangangailangan lalo na
ang mga materyal na pwede ko namang hindi bilhin.

Sabihin na nating mayaman talaga si Marco. Alam ko sa puso ko na ang perang meron
ito ngayon ay bunga din ng kanyang pagsisikap kaya ayaw kong gumastus ng ganito ka
mahal.

"Luna, ilang beses ko bang sasabihin sayo na kung ano mang meron ako ay sa'yo din
iyon. Para rin sa magiging mga anak natin," madamdaming saad nito matapos ihinto sa
gilid ng kalsada ang sasakyan.

Mga anak? Bigla kong naramdaman ang malakas na pintig ng puso ko sa sinabi nito.
Ganito na pala kalayo ang plano nito at naisip na magkakaanak na kami.

"Hindi ko nakakalimutan iyon Marco, pero hindi mo maalis sa akin na tanggihan iyang
alok mo. To be honest I'm not comfortable with this kind of topic. Don't look at me
like I'm into material things.

Should I say fancy things," litanya ko.

"I'm sorry Luna, please don't feel bad about it. Okay, if ayaw mo then fine. Ang
mahalaga naman ay pinag-usapan natin ito and we're clear about it. So if you're not
comfortable, then let it be. I won't interfere with your decisions, okay?"
mahinahong sabi nito matapos halikan ang mga kamay ko.

Napangiti ako, isa ito sa mga nagustuhan ko kay Marco,sa lahat ng bagay eh napaka-
understanding nito. Tumango ako sabay ng ngumiti ng matamis dito. Alam ko sa puso
ko masaya ako na may Marco akong kasama ngayon.

Mga kakahuyan ang nadadaanan namin at hindi ko maiwasang mamangha. Maayos kasi ang
kalsada kahit pa liblib ito at pa akyat ng bundok. Hindi na bilog ang buwan pero
maliwanag pa rin ang paligid.

Natutuwa ako sa mga panggabing ibon na lumilipad kapag tinatamaan ng liwanag mula
sa sasakyan.

"Ang ganda!" hindi ko mapigilang bulalas ng tumingin sa ibaba ng kinaroroonan

namin. Nasa pinaka taas kami ng bundok at kitang-kita ko ang mga stars na para bang
ang lapit lang sa akin na kaya kong abutin.
Kakaiba din ang kislap ng ilaw na nakikita ko mula sa kabahayan na nasa ibabang
bahagi ng bundok. Hindi ko akalain na may ganito pala kagandang lugar na nakatago
sa gitna ng gubat. Hindi ko rin inaasahan na marami palang nakatira sa ibaba ng
bundok kung saan kami nanggaling.

Sa bahay kasi nina Marco at puro puno ang nakikita ko. Wala naman kasi akong ibang
napuntahan na lugar maliban sa bahay at sa hospital na pinanggalingan ko.

Hindi ko rin binigyan ng pansin ang paligid dahil lutang ako ng mga oras na inuwi
ako ni Marco galing sa hospital sa bahay nito.

Malakas at malamig ang simoy ng hangin, para tuloy nasa Baguio ang pakiramdam ko.
Ibinuka ko ang mga braso at nakadipa ako habamg ninanamnam ang malamig na simoy ng
hangin.

"I'm glad nagustuhan mo," sabi ni Marco na nakangiting pinapanood ako.

"As I said I love nature and adventure, kaya sure na sure na nagustuhan ko talaga
dito," nakangiting ko ring saad.

Napangiti ako ng yakapin ako nito at ipinulupot ang mga braso sa baywang ko mula sa
likod ko.

Ramdam ko ang init ng katawan nito sa kabila ng malamig na ihip ng hangin.

Napasandal ako sa balikat nito at napapikit habang dinadama ang tahimik at payapang
lugar na kinatatayuan ko.

Hinawakan ako nito sa kamay at iginiya sa lugar na mas nagpaawang sa mga labi ko.

"Oh my god,' nanlalaking ang mga mata na naibulalas ko. Ang ganda ng buong lugar.
Napapalibutan ito ng mga wildflower at ang ganda rin ng lawa. Kumikinang ang tubig
mula sa sinag at liwanag ng buwan. May isang glasshouse din na nasa gilid ng lawa
at nakatayo ito sa ibabaw ng lawa at may hagdan pababa.

Saglit na pinaupo ako ni Marco at sinabing hintayin ko ito saglit. Pumunta sa likod
ng glass house si Marco at binuksan ang generator na s'yang nag-susupply ng
kuryente sa buong kabahayan.

"Amazing!" sabi ko sabay palakpak ng mga kamay.

Sinong mag-aakala na may ganito kaganda na lugar pala dito. Umakbay sa balikat ko
si Marco at hinapit ako papalapit dito.

"Let's go love, let's go inside," bulong nito sa akin.

Gustuhin ko mang mag-stay pa sa labas at pagsawain ang mga mata ko sa kagandahan ng

paligid pero pinili ko nalang na sumunod dito papasok. Excited din kasi akong
makita ang loob ng glass house ni Marco.

"I love this place, so much," nasabi ko ng makapasok kami. Ang galing ng design at
pagkakagawa ng bahay. Pakiramdam ko tuloy nasa ibang mundo ako dahil dito.

"Ito ang sanctuary ko Margareth, dito ako pumupunta kapag marami akong iniisip.
Kapag marami akong alinlangan at kapag nawawalan ako ng pag-asang matagpuan ka,"
madamdaming pahayag nito na ngayon ay nakatayo sa likuran ko at kasama kong
nakatingin sa lawa.

Hindi ko napigilan ang sarili kong humarap dito at yumakap ang isang braso ko sa
baywang nito habang ang kanang kamay ko ay marahang humahaplos sa pisngi nito.

Napapikit ito sa ginawa ko na para bang ninanamnam ang init na nagmumula sa bawat
haplos ng palad ko.

"Nandito na ako, hindi ka na malulungkot at hindi ka na dapat malungkot." Malambing

na sabi ko.

Kita ko ang pagguhit ng mga ngiti sa labi nito bago nagmulat ng mga mata. "Ikaw
lang Luna, ikaw lang sapat na." namamaos ang boses na sabi nito sa akin.

Tumango ako kasabay ng pagsilay ng mga ngiti sa labi. "I know Marco, I know,"
mahinang sabi ko saka ko inabot ang nakaawang na labi nito at marahang inilapat ang
labi ko na ikinagulat nito sa ginawa ko.

"Margareth love," usal nito.

Hindi ako sumagot at marahan kong iginalaw ang mga labi ko. Ginaya ko ang paraan ng
paghalik sa akin ni Kennedy noong isang araw. Marahan kong kinagat ang pang ibabang
labi nito at inulit ng ilang beses.

Narinig ko ang mga mahihinang ungol ni Marco na lalo pang nagpatindi sa pagnanasa
dumadaloy sa katawan ko. Never kong naisip na darating ako sa puntong ako ang unang
mag papakita ng motibo at unang manghahalik kay Marco.

May kung anong nagtulak sa akin na gawin ko ito at hindi ko matanggihan. For god
sake no boyfriend since birth ako pero tinalo ko pa ang babaeng nakarami na ng jowa
kung maka asta sa ginawa ko.

Aaminin ko hindi ako demure na babae dahil na rin sa pinapasukan kong trabaho at sa
school na pinasukan ko. Napapalibutan ako ng mga lalaking nagkalat at bumabaha ng
abs. Sanay akong makakita ng lalaki pero mga lalaking malaki ang pagkakaiba kay
Marco dahil wala ni isa sa kanila ang nakakuha ng interest at atensyon ko.

Gusto kong pagalitan ang sarili ko sa pinaggagagawa ko pero mas nanaig sa akin ang
naramdaman ko, ang init na nagmumula kay Marco...

Paalala spg alert,

May content po ang chapter na ito ng matured contents. To those who don't like to
read this chapter pwede nyo po skip.

Thank you.

Margareth

"Margareth, love….." mahinang daing ni Marco sa pagitan ng halikan namin. Tanging

mahinang ungol lang ang nasagot ko dahil lunod na lunod ako sa sensasyong
nararamdaman ko.

"F-uck, you're so hot Luna. I love to see you like this, so aggressive. Goddess
great, please stop kung hindi ka pa handa dahil baka hindi ko na mapigilan ang
sarili ko at tuluyang angkinin kita. Please stop habang kaya ko pa," namamaos na
bulong nito habang ang mga labi naglalandas na sa leeg ko. Napaliyad ang katawan ko
at pinulupot ko ang mga braso ko sa leeg nito.
"Marco, I'm ready," anas ko. Buo na ang pasya ko at sigurado ako na gusto ko rin
ito kaya bakit pa ako magpapakipot. Pinag-isipan ko narin naman ito ng matagal at
alam ko sa sarili ko na ito na ang tamang pagkakataon. Handa na akong mapasa kan'ya
habang buhay.

Alam ko na hindi ko rin naman ito matatanggihan dahil in the first place dito rin
naman kami mauuwing dalawa.

Binuhat ako ni Marco at dinala sa isang silid. Hindi ko na napagtuunan ng pansin

kung nasaan kami dahil agad akong sinibasib ng halik ni Marco sa mga labi habang
ang mga kamay ay naglalakbay sa buong katawan ko at mabilis na tinanggal bawat
damit na nakatakip sa katawan ko.

Saglit lang at natangal na nito ang mga damit ko at ni isa wala itong itinira.

"Beautiful Luna, your so beautiful Margareth," sabi nito habang nakatitig sa buong
katawan ko habang nakatayo at unti-unting tinatanggal ang mga saplot sa katawan.

Nag-iinit ang mukha ko sa kahihiyan. Ito ang unang beses na nagawa kong titigan ang
buong katawan ni Marco shamelessly. "Oh my God!" hindi ko mapigilang maibulalas ng
madapo ang mga mata ko sa bahagi ng pagkalalaki nito. Napalunok ako ng ilang ulit
bago ng taas ng tingin sa mukha ni Marco na ngayon ay matiim na nakatingin sa akin.

"Afraid Luna?" tanong nito habang gumagapang papalapit sa akin.

Hindi magkamayaw ang kaba sa dibdib ko lalo na ang lagkit ng mga tingin nito. May
bahagi ng isip ko ang nagsasabing tigilan ko ito at 'wag ituloy ngunit mas lamang
ang kagustuhan kong mapasa akin si Marco sa gabing ito.

Alam ko, wala akong pagsisisihan sa gagawin namin. Buong puso akong magparaya dahil
gusto ko rin ito at alam ko sa puso ko na gusto ko din si Marco.

Marahang nagsimulang halikan ako ni Marco sa mga labi hanggang sa dumapo ang
magagaang halik nito sa noo, mata at bahagyang nakagat nito ang tenga ko.

"Are you really ready Luna?" concern na tanong nito. Tumango ako at habang
nakakagat sa pang ibabang labi.

"Let's do the mating then," nakangiting sabi nito na ngayon ay hinahaplos ng

marahan ang pisngi ko habang nakatitig sa mga mata ko.

"M-marco sandali, 'yung ano mo kasi, hindi ba pwedeng I-adjust yan ng kaunti?"
derecho at wala sa sarili na tanong ko.

Napakunot noo ito na tila nag-iisip sa tanong ko.

"Anong ano?" nagtataka na tanong nito.

Napakamot ako ng ilong, shit paano ko ba sasabihin ng maayos?

"Ah, iyang nasa ibaba mo," namumula ang mukhang sabi ko.

"Hmm, kaya ka ba biglang nag-alangan Luna?" tanong nito.

"Nararamdaman ko kung ano ang nararamdaman mo kaya kung may takot ka sabihin mo
please," malambing na sabi nito.

"Hindi naman ako takot, kinakabahan lang ako kasi naman ang laki n'yan. Hindi naman
ganyan ang normal na size niyang..." nakangusong saad ko.

Napabuntong hininga ito bago ng salita.

"Don't worry Luna, akong bahala. I'll be gentle promise," pangako nito sa akin saka
itinuloy ang marahang paghalik na ngayon ay paibaba na sa kaliwang bahagi ng dibdib
ko.

Napasabunot ako sa buhok ni Marco kasabay ng pagdaan ng dila nito sa korona ng

bundok ko. Iba ang init na ibinibigay at binubuhay nito sa akin. Nakakalasing,
nakakapag pawala ng katinuan, nakakadala.

Kasabay ng pag-lasap nito sa tuktok ng dibdib ko ang marahang paghawak nito sa

kanang dibdib ko na unti-unting dumidiin at bumibilis katagalan.

Mabilis na lumandas pababa ang mga labi at halik nito na ikinagulat ko ng

maramdaman ko na lang siya na panay ang halik sa tiyan ko pababa sa pagkababae ko.
Gusto kong bumangon dahil sa hiya ngunit hindi ko magawa ng hawakan nito ng
mahigpit ang magkabilang hita ko.

"Stay still Luna," namamaos na sabi nito.

Wala akong nagawa kun'di ang humawak ng mahigpit sa unan at impit na mapadaing ng
biglang sibasibin nito ang sentro ng pagkababae ko

"Marco, ohhhhh," mga ungol na nagmula sa labi ko.

Nawala na ako sa sariling katinuan ko. Hindi ko na alam ang hitsura ko dahil lasing
ako sa sensasyon at nalunod ako sa init na ipinaranas sa akin ni Marco.

Kagat labi at pikit matang hinayaan ko si Marco na sambahin ako at pinagsawaan ang
bagay na iyon. May kung ano sa akin na tila gumuguhit sa tiyan ko na gustong
lumabas kaya napaungol ako ng malakas na kung may mga tao sa labas ay dinig na
dinig ako.

Nanginginig ang tuhod at naninigas ang kalamnan ko hanggang sa pinakadulo ng daliri

sa talampakan ko.

"Let it go baby. Just let it go," mga salitang naririnig ko pero hindi ko maunawaan
ang kung ano.

Lulong at tutok ang isip at atensyon ko sa sensasyong gusto kong makawala sa akin
hanggang hindi ko na napigilang mapasigaw.

"Marco… .." tanging nasambit ko bago ako nanghihina at bumagsak ang ulo ko sa unan.

Dahan-dahang gumapang paakyat sa ibabaw ko si Marco hanggang sa magpantay ang ulo

namin.

"Are you okay Luna?" namamaos ang boses nitong tanong. Boses na iba ang epekto sa
kalamnan ko. Para bang inaakit na naman ako.

Tumango ako dahil walang boses na kumawala sa akin.

"I know you're ready, it's time," sabi nito saka ako siniil ng maalab na halik.
Nalasahan ko pa ang kakaibang lasa na alam kong nagmula sa akin na lalong dumagdag
at nagpainit pa sa akin.

Hindi ko magawang mag komento dahil naramdaman ko na pinaghihiwalay nito ang mga
hita ko at inayos ang sarili sa ibabaw ko.

"I know it will be painful for you. You can scream or bite me or you can tell me to
stop if you can't handle the pain. Remember Luna I want you to be happy, I don't
want to hurt you, so please just bear this one, bear the pain. It will go off after
a while, okay?" mahabang paliwanag nito sa akin habang nakatitig sa mga mata ko.

"Okay," tanging nasabi ko dahil biglang pagpasok sa akin ni Marco na hindi ko

inaasahan.

Kagat labi kong tiniis ang sakit dahil parang hinati ako sa gitna at napupunit ang
kalamnan ko na dumadaloy ang sakit sa bawat himaymay ng katawan ko ng marahan itong
gumalaw papasok.

"F-uck Luna, your so fucking tight," mahinang bulong nito sa tenga ko sabay kagat
ng marahan at biglang buong lakas na umulos papasok sa akin.

Napasigaw ako sa sakit at hindi ko na kayang hindi makalmot ang likod nito kasabay
ng mariing kagat sa balikat nito. Lintik, sanay ang katawan ko sa sakit mula sa mga
training na pinagdaanan ko pero hindi ko inaasahan na ganito pala kasakit makipag-
s-ex.

"I'm sorry Luna, hindi ko kayang makitang magtagal ang nakabalatay na sakit sa
mukha mo kaya isinagad ko na para isahan lang," marahang sabi nito saka pinupunasan
ang luhang hindi ko naramdamang dumadaloy pala sa pisngi ko.

"Please don't move ang sakit eh," Hindi ko mapigilang paghikbi. Halos mapugto kasi
ang hininga ko sa tindi ng sakit ng biglaang pagpasok nito ng buto. Talo ko pa ang
nabaril sa sakit na naranasan ko.

"Shhh it's okay, gagalaw lang ako kapag kaya mo na," sabi nito na panay na naman
ang paraan ng halik at dila sa leeg ko kasabay ng mga kamay na nagpapala sa dibdib
ko.

Dumadaloy ang init na katawan ko at napapa-ungol ako sa bawat mariing pagsipsip ni

Marco sa balat ko. Dahil lutang ako sa sensasyong nararamdaman ko ay hindi ko na
binigyan ng pansin ang marahang paggalaw ni Marco sa ibabaw ko.

"I love you Margareth," bulong nito kasabay ng pabilis na mga ulos nito na halos
ikinalubog ko sa kamang kinahihigaan ko. Kakaiba ang lakas ni Marco, pakiramdam ko
kulang nalang ibaon nito ang sarili sa akin sa lakas ng pagbayo nito.

"Marco…" halinghing ko at saka inabot ang batok nito at siniil ng halik na

ginantihan naman nito.

Nakakabaliw ang ligayang dulot ng pag-iisa namin. Hindi ko inaasahang ganito

kasarap ang lahat. Napakapit ako ng mahigpit sa leeg nito at naipulupot ko ang mga
binti sa baywang nito.

"Luna…" bulong nito kasabay ng mas mabilis na galaw. "Ang sarap." Mga salitang
narinig ko mula dito ng bigla kong naramdaman ang matulis na bagay na bumaon sa
leeg ko.

Bahagyang nagdilim ang paningin ko ng narating namin ng sabay ang sukdulan at unti-
unting tangalin nito ang nakabaong pangil sa leeg ko at dilaan para magsara ang
sugat na nilikha nito.

Alam ko na natapos at kumpleto na ang mating process. Kumpleto na ang pagiging mate
ko ni Marco at malaking patunay doon ang makirot pa rin na pagkababae ko at ang
marka sa leeg ko.

Yumakap ako sa pawisang katawan nito at gumuhit sa mga labi ko ang isang ngiti.
Masaya ako at kuntento.

Finally nagawa namin ang mating. I'm fully marked and mated. His mine and I'm
forever his.

"Are you okay Luna?" nag-aalala na tanong nito saka marahang umalis sa ibabaw ko at
dahan-dahang hugutin ang nakabaong pagkalalaki nito.

"Yeah, I'm good Alpha," nakangiti na sagot ko. Mahigpit na yakap at mariing halik
ang iginawad nito sa labi ko bago ito tumayo at pumasok sa isang pinto na kung
hindi ako nagkakamali ay banyo.

Ilang saglit pa ay bumalik ito na may dalang basa at maliit na tuwalya. Nagtataka
man ngunit hindi ko nagawang mag tanong pa ng lumuhod ito sa harap ko at
paghiwalayin ang dalawang hita ko.

Halos matunaw ako sa hiya sa ginawa nito lalo pa at nakatutok ang mga mata nito sa
ngayon ay walang kahit anong takip man lamang na pagkababae ko.

"It will help you a little, para na rin maging komportable ka," sabi nito habang
marahang pinupunasan ng maligamgam at basang tuwalya.

"Kaya ko naman sigurong bumangon at tumayo hindi naman ako nalumpo ano. Hindi mo na
kailangan gawin yan," nasabi ko bigla dahil halos matunaw ako sa hiya.

"It's okay Luna, you have me. I can take care of you. Rest well, we still have a
long night," Sabi nito bago ginawaran ng halik ang pagkababae ko at saka tumayo at
inayos ang kumot at itinatakip sa nakalantad kong katawan.

Lumakad ito at hindi man lang nag-alangan na nakadisplay ang buong katawan nito sa
akin. Nakatatak na tuloy sa memorya ko ang bawat anggulo at sulok ng katawan ni
Marco.

Napalunok ako ng lumitaw sa isip ko ang hulma ng katawan ni Marco ng biglaang pag-
pikit ng mga mata ko.

Hindi ko tuloy maiwasang hindi mag-init sa isiping lahat 'yun ay nahawakan ko at

kanina lang ay dinadama ko habang pinapaligaya ako nito.

Napadilat ako ng mga mata. Hindi maganda ang iniisip ko, kakatapos lang namin pero
heto ako panay ang pag-iisip ng hulma ng katawan nito na tila maliit na apoy na
maaaring kumalat oras na hindi ko makontrol ang sarili ko.

Nakita ko si Marco na nakatayo sa pintuan ng banyo at nakatutok ang mga mata sa

akin. Ngumiti ito kasabay ng kindat nito bago pumasok sa banyo na saglit pa ay
narinig ko na bumuhos ang tubig.

"Ngayon ka pa talaga nahiya Margareth kung kailan bumigay ka na at wala ka ng

naitago sa kan'ya?" tanong ng kaliwang bahagi ng isip ko na hindi ko magawang
sagutin dahil nahihiya ako sa sarili ko at kay Marco.

Hindi ko alam kung nabasa ba nito ang laman ng isip ko kaya ganon ito makatingin
bago pumasok sa banyo. Hindi kaya alam nito na nagpapantasya ako kaya ganun ang
kilos nito? God, nakakahiya parang gusto ko tuloy bumuka ang lupa at kainin ng
lupa.
Puno pa rin kasi ako ng emosyon mula sa pinagsaluhan namin. Anuman ang mangyari
hindi ko ito pinagsisihan. Masaya ako kay Marco at alam kong mahalaga ako sa kan'ya
na maging buhay niya at kaya niyang ibigay para sa akin

Isang sulyap pa sa pintong pinasukan nito bago ako tuluyang hilahin ng antok.
Marahil dahil na rin sa pagod kaya agad akong nakatulog at hindi na namalayan ng
lumabas ng shower room si Marco matapos at hubo't hubad na tumabi sa akin.

Margareth POV

Mabango na amoy ng pagkain ang nagpagising sa akin kinaumagahan. Sandali kong

sinulyapan ang relo sa kamay ko at nakitang mag alas-nuebe na pala ng umaga kaya
nagpasya na akong bumangon sa kama.

Napapikit ako sa sakit na naramdaman ko mula sa pagkababae ko at sa balakang ko.

Pakiramdam ko parang na dislocate pa yata ang pelvic ko at matindi ang sakit na na
dumadaloy ngayon sa buong katawan ko.

Hindi ko alam kung kakayanin ko bang makatayo dahil sa matinding sakit na dumaloy
sa bawat himaymay ng kalamnan ko.

Nakailang buga ako ng hangin at kagat labi na humawak ako sa gilid ng kama para
kumuha ng suporta.

"Grabe ang sakit ng buong katawan ko," bulong ko sa sarili ko. Napailing na lang
ako ng bumalik sa isipan ko ang nangyari kagabi. Para kaming uhaw ni Marco na hindi
nilubayan ang bawat isa at paulit-ulit namin na ginawa ang bagay na 'yon hanggang
sa inabot na kami ng umaga kaya hindi na ako magtataka kung ganito ka indi ang
pinsalang inabot ko.

Pinilit kong makatayo kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Marahan akong naglakad
papasok ng banyo at naglinis ng sarili. Pasalamat ko na rin na kumpleto sa gamit at
nakahanda na ang mga ito. Hindi na ako nahirapan pa dahil naririto na rin ang lahat
ng kailangan ko.

Para bang pinaghandaan ito ni Marco dahil may pang babae din na gamit dito.

Napakunot noo ako, hindi kaya may ibang babae na dinala dito si Marco bukod sa akin
kaya may nga naka-handang gamit pangbabae dito? Sa isipin na 'yon ay may kung anong
sakit na gumuhit sa puso ko.

Napatitig ako sa repleksyon ko sa salamin na kaharap ko. Namamaga ang labi ko at

puno ng kiss mark ang buong leeg ko pababa sa balikat ko. Hinaplos ko ang bahaging
kinagat sa akin ni Marco kagabi at napaawang ang labi ko ng makita ang wolf mark na
makikita sa kanang bahagi ng leeg ko.

Hinaplos ko ito ng marahan at parang gumaan ang pakiramdam ko. Nakaramdam ako ng
saya na hindi ko inaasahang nararamdaman ko sa simpleng pag-haplos lamang sa
bahaging 'yon.

I'm fully marked for real at hindi mawawala ang marka ni Marco sa leeg ko kahit na
anong mangyari. Sa kan'ya na nga lang talaga ako at malaking bahagi ng pagkatao ko
ang marka ngayon sa leeg ko.

Guminhawa ang pakiramdam ko ng matapos akong makaligo. Ang sarap sa pakiramdam ng

maligamgam na tubig na nagpa-relax sa nananakit kong kalamnan kaya minabuti ko na
magtagal sa ilalim dutsa habang dinadama ang maligamgam na daloy ng tubig sa
katawan ko.

Lumabas akong nakatapis lang ng tuwalya. Wala rin akong dalang damit kagabi at
tanging ang damit na suot ko lamang kagabi ang meron ako kaya wala akong options
kung hindi ang isuot ulit ito.

Nanlumo ako ng hindi ko mahanap ang kahit isang piraso ng mga damit ko. Nalibot at
halos baliktarin ko na ang buong silid ngunit hindi ko ito makita. Kunot noo akong
lumabas ng silid at pumasok sa kusina at nadatnan ko si Marco na abala sa pagluluto
habang humihimig ng isang kantang hindi ako familiar.

Napalunok ako ng makita ko ang ayos nito. Tanging boxer shorts lang ang suot nito
at kita ko kung gaano kaganda ang katawan nito kahit nakatalikod. Nanunuot sa ilong
ko ang amoy ng niluluto nito pero ang atensyon ko nasa masarap na katawan na
nakalantad sa mga mata ko.

Hindi nakaligtas sa akin ang namumulang balat nito sa likod at bakas ng mga kuko na
ebedensya ng ilang ulit na pag-iisa namin.

"Ano ka ba naman Maragareth. Ang aga ng pagpapantasya mo," pangaral ko sa sarili.

Hindi pa ako nakakabawi ng tingin ng lumingon ang nakangiting si Marco.

"Good morning Luna, bakit bumangon ka na agad? Dadalhan sana kita ng breakfast sa
kwarto natin kaso narito ka na pala," sabi nito na ang mga mata ay hindi nakaligtas
sa akin ang pagpasada sa buong katawan ko.

Saka ko lang naalala na wala nga pala akong suot na damit at tanging ang puti at
maikling tuwalya lang nakatapis sa katawan ko. Hindi ko pa naayos ng mabuti ang
pagpunas ko sa buhok ko kaya tumutulo pa rin ang ilang patak ng tubig na naglandas
hanggang sa dibdib ko na sinundan naman nito ng tingin habang mariing nakakagat
labi.

Namumula ang mukha na napailing ako.

Alam ko na tulad ko ay apektado rin si Marco na magkalapit kami ng ganito at walang

maayos na balot ang katawan.

Lumapit ito sa akin at hinalikan ako sa labi kasabay ng pagpulupot ng dalawang

braso sa katawan ko.

"You're so beautiful baby, I'm so happy to have you in my life. Mine, akin ka
lang," bulong nito na ang mga labi nagsisimula ng gumapang sa leeg ko, partikular
sa mark na ginawa nito.

Iba na naman ang reaction ng katawan ko sa bawat halik at haplos nito sa akin.

"Marco…" pagtawag ko sa attention nito.

"Hmm, yes love?" tanong nito na ang mga kamay na tanggal na sa pagkakabuhol ang
tuwalya na suot ko hanggang sa tuluyang nalaglag at bumagsak sa sahig.

Ilang saglit pa nararamdaman ko na pumipisil na sa dibdib ko ang kanang palad ni

Marco habang ang isa ay hawak at panay din ang pisil sa magkabilang balakang ko.

Mabuti na lang at walang ibang tao sa lugar na ito at 'yon ang siniguro ni Marco ng
tanungin ko ito dahil nag-aalala ako sa ingay na nilikha namin.
Sagrado umano ang lugar na ito at tanging siya lamang ang may karapatan na pumunta
dito. Bilang alpha ng pack niya ay ito ang pinaka sanctuary niya kaya walang
sinuman ang pwedeng pumunta dito maliban sa kan'ya at sa akin.

Mahigpit umano niyang pinag-uutos na ang sinumang na mahuli na pumunta rito ay may
kakaharaping karampatang parusa.

Natampal ko ang braso ni Marco ng hapitin ako nito at idiin ako sa kan'ya.

My god pumunta ako dito sa kusina para tanungin kung nasaan ang mga damit ko, hindi
para I-display ang katawan ko kay Marco. Natauhan ang malabo kong diwa sa naiisip
ko.

"Wala kasi akong damit, nasaan pala ang mga damit na suot ko kagabi?" tanong ko
dito na nahihiya dahil pati mga underwear ko kasama nitong kinuha.

"You don't need that clothes while we're here," sabi nito na bahagyang sumisipsip
sa bahay ko sa leeg ko.

Napapiksi ako sa sinabi nito. Walang hiyang Marco na ito anong balak sa akin,
mapulmunya?

"Marco, I'm serious!" napalakas na sabi ko sabay padyak ng paa. Mahina lang itong
tumawa at nag-angat ng tingin at sumalubong sa akin ang namumungay na mga mata.

"Nilabhan ko muna Luna para malinis na kapag gusto mo ng isuot," saad nito.

"So, nasaan ang mga damit ko ngayon? Tuyo na ba?" magkasunod na tanong ko habang
naka-nguso na.

Umiling ito at napangiti sa reaksyon ko.

Nakasimangot talaga kasi ako dahil hindi ako sanay na maglakad sa loob ng bahay na
hubo't hubad. Hindi naman kasi ako gaya ni Marco na nakasanayan na nito.

Ibig sabihin lang nito wala talaga akong damit hanggang sa matuyo ang mga iyon.

Speaking of walang damit, oo nga pala literal na wala talaga akong kahit na anong
damit habang heto nakayakap na naman ng mahigpit sa akin si Marco.

Bumitaw ito sa akin at pinulot ang tuwalya na kanina ay ginamit ko saka ibinalot sa
akin. Hinawakan ako nito sa kamay at iginiya papasok sa kwartong ginamit namin
kagabi.

"Come with me," sabi nito sa akin ng nakapasok kami ng silid. Ngayon ko lang din
napansin ang isa pang pintuan papasok sa kung saan.

"Dito ang dressing room," turo nito sa isang pintuan.

"I don't have your clothes here yet kaya damit ko muna ang isuot mo. Sana okay lang
sa'yo," paliwanag nito pa.

Inabot nito sa akin ang isang plain cotton T-shirt. Dahil matangkad ito at malaki
ang katawan para tuloy itong dress ng isuot ko. Lagpas tuhod ko rin ito at
kumportable din akong suot ito.

"Salamat," tanging nasabi ko.

Inabot nito sa akin ang isang boxer short pero ng tingnan ko ito alam kong hindi
ito kasya sa akin. Halos doble ng kalahati ng baywang ko ang size nito.

Sinubukan ko parin itong isuot pero saglit lang nahulog din ito sa paanan ko.

"Masyadong malaki ito para sa akin Marco," marahang sabi ko.

"Yeah I can see that," sagot nito habang humuhimas ng batok at napatda ako ng
makita kong namumula ang mukha nito.

"My god, you're blushing huh," nakangiting saad ko. Ang cute niya kasing tingnan.

Kinuha ko ang pangtali sa buhok ko at ginamit na pangtali sa boxer na ibinigay ni

Marco para hindi malaglag ulit.

Matapos kaming mag almusal niyaya ako ni Marco na lumabas at bumaba sa lawa.
Napakaganda ng buong paligid ,para akong nasa paraiso, tama lang na tawagin itong
sanctuary dahil na rin sa ganda ng buong lugar.

Ngayon ko mas na-appreciate ang paligid. Kumikinang ang kulay asul na tubig,
napakalinaw nito na nakikita ko na pati ang mga bato at isdang malayang lumalangoy
sa malalim na tubig.

Sumandal ako sa balikat ni Marco habang nakaupo sa pinakadulong bahagi ng hagdan at

malayang dinadama ang malamig na tubig habang nakalubog ang mga paa sa tubig.

Napakatahimik ng buong lugar. Puro green ang buong paligid. Tama si Marco ng piliin
niyang gawaing sanctuary ang lugar na ito. Dito payapa ang kalooban ko. Dito
kuntento ako at dito ko napatunayan ang isang kulang sa buhay ko, ang isang Marco.
Siya lang sapat na.

Yumakap ako kay Marco na ngayon ay nakapatong ang kanang braso sa balikat ko.

"I'm complete, happy and satisfied Luna," malambing na sabi nito saka ako kinabig
palapit pa dito at hinalikan sa ulo.

Napapikit ako. Simula ng mangyari ang mating namin kagabi malaki ang pagbabago sa
emosyon ko. Hindi na ako tulad ng dati na stiff and cold. Natutunan kong palayain
ang matagal kong ng sinikil at itinagong emosyon. Natutunan ko narin na magpakita
ng affection at nagustuhan ko na rin ang pag-aalaga sa akin ni Marco.

"Ako rin Marco, masaya din ako at kuntento na kasama kita. Sana lagi tayong ganito.
Kung pwede lang," sabi ko habang nasa tahimik na lawa ang mga mata ko.

"I love you Luna," Madamdaming sabi nito.

Ngumiti ako at tinanggap ang isang maalab na halik mula sa lalaking mahal ko na
rin. Hindi ko alam kung kailan at saan ito nagsimula pero alam ko sa puso at isip
ko na mahal ko na ang isang Marco Smith. My alpha, my wolf mate.

"I love you to alpha…" bulong ko ng bitawan nito ang mga labi ko.

Hinawakan nito ang kamay ko at tumayo.

"Gusto mo bang mag-swimming o mamasyal?" tanong nito.

Mainit na ang sikat ng araw masarap sana kung mag swimming pero curious ako kung
saan kami pupunta at pwedeng mamasyal.

"Saan naman tayo mamamasyal? Ang ganda na dito unless may mas maganda pa kaysa dito
sure sasama ako," biro ko dito.

"Kung nagustuhan mo dito sigurado ako na mas magugustuhan mo doon," pahayag nito na
tila siguradong-sigurado sa sinabi.

Binuhat ako nito saka tumalon sa gilid ng lawa. Amazing talaga ang mga kakayahang
nakikita ko mula kay marco. No wonder isa itong Alpha at brilliant businessman in
town.

"Gusto kong maranasan na tumakbo kasama ka," malambing na sabi nito matapos akong
ilapag sa clearing.

"How? Hindi naman ako kasing bilis mo at wala akong kakayahan makipag habulan sa'yo
gaya ng bilis ninyong mga labo," sabi ko na naguguluhan sa gusto nito.

Tumawa lang ito habang naglalakad papunta sa likod ng isang puno.

Oo nga PMA graduate ako, mabilis din sa takbuhan kahit ilang kilometro pero hindi
ako kasing bilis ng mga lobong gaya ni Marco Fully trained din naman ako sa gubat
pero iba ang skills nila kumpara sa aming mga tao.

Tumambad sa akin ang wolf form ni Marco na si Kennedy. Masaya ito at kumakawag pa
ang buntot habang dinidilaan ang kamay ko. Yumuko ito at dumapa sa lupa habang
matiim na nakatingin sa mga mata ko.

Pareho sila ni Marco ng paraan ng tingin at titig, nakakapanginig ng laman.

Hinaplos ko ng marahan ang ulo nito na marahang gumagalaw na para bang inutusan
akong umakyat at sumakay sa likod nito.

Sinunod ko ang instinct ko at marahang umakyat. Napasigaw ako ng tumayo ito at

nagsimulang humakbang ng mabagal na para bang sinubukan kung kaya ko at handa ako.

Niyakap ko ang mga braso ko sa leeg nito at humawak ng mahigpit sa balahibo nito.

Nagsimulang humakbang si Kennedy ng ilang hamkbang. Sinabi kong ready na ako at

nagsimula itong tumakbo na sa una ay mabagal na ng magtagal ay naging kasing bilis
ng hangin.

Ang sarap pala ng ganito. Talo ko pa ang sumakay sa bus sa bilis ng takbo nito.
Nililipad ng hangin ang mahaba kong buhok at ramdam ko ang essence ng kagubatan.

"I'm happy, very happy. Thank you Marco," bulong ko dito habang mabilis itong
tumatakbo.

Alam ko na sa talas ng pandinig nito ay narinig nito ang sinabi ko at patunay doon
ang paggalaw ng dalawang malaking tenga nito bilang reaksyon sa sinabi ko.

Margareth POV

Sulit ang pagsama ko kay Marco mamasyal, talagang napakaganda ng lugar na

pinagdalhan nito sa akin. Dinala ako nito sa isang talon na talaga namang
nagustuhan ko ang ganda ng kagubatan.

Tama nga si Marco, magugustuhan ko dito napakamagical ng lugar at ramdam ko ang

kapayapaan ng paligid.

Iba talaga ang lugar kapag hindi pa pinapakialaman ng tao. Napakalinis at

napakalinaw ng tubig na dumadaloy dito hindi ko mapigilang hindi tumakbo papalapit
sa ilog at maligo.

"Masarap maligo dito love, dito muna tayo," sabi ni Marco na nasa likuran ko na
pala at nakapagpalit na ng anyo.

"Oo nga, ang ganda dito Marco," sabi ko habang ang mga mata nakatutok sa tubig na
walang sawang dumadaloy mula sa itaas ng talon.

"Mas maganda ka Luna," sabi ni Marco na ngayon ay nakayakap na mula sa likuran ko

at panay na naman ang halik sa batok ko. Para na naman tuloy akong papel na
nagliliyab sa init lalo na ramdam kong wala itong kahit anong saplot sa katawan.

Malakas na boltahe ng init ang enerhiya ang lumukob sa akin ng walang pasabi na
ipasok nito sa maluwag na t-shirt na suot ko at gagapin ang dalawang namimigat na
dibdib ko kasabay ng pag-landas ng mga halik nito sa punong tenga at leeg ko.

Napansin ko na malimit ganito maglambing si Marco. Gustong-gusto nito na panay ang

halik sa leeg ko at panay ang mga paraan ng dila nito particular sa marka na ginawa
nito kagabi.

Tila ba may kung anong special sa parte na 'yon ng leeg na na hindi pwedeng hindi
nito gagawin ang ganon kapag magkalapit kami.

"Do you want to swim now?" pabulong nanong nito. Dahil gusto ko talaga, tumango ako
kahit pa sobrang affected ako sa ginagawa ni Marco. Ang ganda kasi ng talon parang
hinihikayat akong lumusong at lumangoy. Siguro naman kapag ginawa ko 'yun ay
tuluyang mawawala ang init na sinimulan na buhayin ni Marco.

Hindi ko alam na magiging ganito ako pagkatapos ng mating namin. Pareho kami ni
Marco na laging uhaw sa bawat isa. Tama nga siya kung anong nararamdaman ko ay
naramdaman din niya.

Walang pakialam na naglakad ng hubo't hubad si Marco papuntang gilid ng talon.

Para itong Greek goddess na nasa kagubatan. Hindi ko tuloy maiwasang panuyuan ng
lalamunan ng naglandas ang mga mata ko mula sa mukha nito pababa sa proud na proud
na pagkalalaki nitong nakatayo at tila laging handa sa laban, laban na hindi ko rin
kayang tanggihan.

"Come on Luna, take of your clothes. Mababasa yan kapag hindi mo hinubad,"
nanunukso ang mga mata na sabi nito na hindi nakaligtas sa akin ang paguhit ng
pilyong ngiti sa labi nito.

Lintik na Marco ito, para-paraan din eh. Gusto lang nitong makitang hubad na naman
ako.

Total naisip ko na dalawa lang kami at walang ibang tao sa paligid kaya sinunod ko
ang sinabi nito. Hinubad ko ang damit na pinahiram ni Marco saka ko iniwan sa itaas
ng bato.

Kahit malamig ang simoy ng hangin tila nasa balat ko pa rin ang apoy na
naglalagablab matapos kong makita kung paano ako tingnan ni Marco. Tingin na akala
mo ay isa akong masarap na pagkain at katakam-takam sa paningin nito.

Agad akong sinalubong ng mainit na mga halik ni Marco ng makalapit ako dito. Sa
muling pag-landas ng mainit na mga palad nito sa bawat bahagi ng katawan ko ay
nadarang na naman ako sa apoy na sumilab nito kaya gumanti ako ng halik at
nangunyapit ang mga braso ko sa batok at leeg nito.

"I want you Luna, so much…" namamaos na bulong nito. Binuhat ako ni Marco at dinala
sa parte ng talon kung saan malayang dumadaloy ang tubig mula sa itaas nito.

Akala ko ay malalim ang bahaging ito ng talon pero namangha ako ng makita kong
bumabagsak ito sa isang malapad na bato kaya pala hindi lumalim ng husto ang
bahaging ito.

Buhat ako ni Marco ng lagpasan namin ang malakas na buhos ng tubig ng talon at
makapasok kami sa isang kweba. Nakakamangha na may ganitong lugar na nakatago sa
likod ng rumaragasang tubig na pinasukan namin.

Tila ito isang lagusan papunta sa kung saan at hindi maitatanggi na napakasagrado
nito. Maliwanag ang paligid dahil sa puting mga batong nakapalibot dito.

Tila ba isa itong magical place na hindi akalaing mapupuntahan ng ordinaryong taong
katulad ko.

Humahanga at hindi ako makapaniwalang inikot ko ang mga mata sa paligid.

"Ang ganda dito Marco, napakaganda," hindi ko mapigilan na mag-komento.

May kiniskis sa sulok si Marco at ilang saglit pa ay mas nagliwanag ang paligid ng
mabuhay ang isang lampara sa sulok.

Puno ng paghanga na pinagmasdan ko ang paligid. Wala akong nakikitang may buhay na
nakatira dito pero tila buhay na buhay ang lugar.

Marahang lumapit sa akin si Marco at binuhat ako papunta sa kung saan.

"Alam ko na magugustuhan mo dito. Kaya ka ibinigay ni Moon Goddess sa akin ay dahil

ikaw ang karugtong ko sa lahat ng bagay. Ito ang lugar namin ni Kennedy simula ng
maliit pa kami," sabi nito at saka ako ibinaba sa ibabaw ng puti at makinis na
bato.

"Natagpuan namin ito ni Kennedy ng minsang takasan namin ang royal guards at dito
kami dinala ng mga paa namin," natatawa na pag-kwento nito.

"Dahil nahumaling kami sa lugar na ito hindi namin namalayan ang oras hanggang sa
inabot kami ng tatlong araw paggala rito at makalabas sa dulong lagusan ng kweba.
Hindi ako makapaniwala noon na natuklasan ko ito kaya sinabi ko sa sarili ko na
dadalhin ko sa lugar na ito ang magiging Luna ko at dito kami titira," tila
nangangarap na sabi nito.

"Then?" tanong ko pa. Gusto ko kasing ituloy nito ang mga kwento sa akin dahil
bigla itong tumigil at tumitig sa akin.

"Hindi pwede Luna, hindi para sa iyo ang lugar na ito. Mas gusto ko na sa pack
house ka manatili at tumira. Doon mas komportable ka. Noon kasi, hindi ko alam na
hindi rin wolf na gaya ko ang mate ko kaya nangarap ako. Pero kinalimutan ko na ang
pangarap na pagtira dito ng matagpuan kita," madamdaming pahayag nito.

Hindi ko mapigilan ang luha na namuo sa sulok ng mga Mata ko. Nadala ako sa mga
sinabi ni marco. Sobrang overwhelmed ako na natagpuan ko ito, na may lalaking
mamahalin ako ng ganito na kayang isakripisyo ang sariling kagustuhan para sa akin.
"What's wrong Luna? Bakit ka umiiyak?" nag-aalala at nakakunot noo na tanong ni
Marco habang pinapahin ang luhang hindi ko napigilang pumatak at dumaloy sa pisngi
ko.

Yumakap ako kay marco at isinubsub ang mukha sa leeg nito.

"I'm just touch by what you have said. Thank you Marco, thank you for coming to my
life. I love you Alpha, I know I love you," humihikbi na sabi ko.

Ramdam ko ang pagpulupot ng mga braso ni Marco sa likod at baywang ko kasabay ng

isang malalim na buntong-hininga.

Ramdam at dinig ko ang marahang tibok ng puso nito na siyang nagpakalma sa akin
kasabay ng marahang paghagod ng palad nito sa likod ko.

Sapat na, sapat na ang ganito kasimple na gesture para tumigil ako sa pag-iyak.

"Ako ang dapat na magpasalamat dahil dumating ka sa buhay ko Luna. Nanghihina na

ako sa tagal ng panahong hindi kita natagpuan. Akala ko, akala ko mateless ako
dahil hindi katulad ng ibang lobong gaya ko na natagpuan nila ang mga mate nila.
Ako, isang mahabang sampung taon ang nakalipas bago kita natagpuan. Dispite of
that, masaya ako na ikaw ang mate ko. Sulit ang paghihintay ko dahil napakaganda ng
Luna ko," malambing na sabi nito saka pinaraanan ng hinlalaki na daliri ang pang-
ibabang labi ko.

"Alpha…" tanging nasambit ko ng dahan-dahang bumaba ang mukha nito at lumapat ang
labi ni Marco sa nakaawang na labi ko.

Sinamantala nito ang sandaling awang ang labi ko at pinalalim pa ang halik nito ng
galugarin ng dila ni Marco ang loob ng bibig ko.

Walang kahit anong narinig si Marco na pagtutol mula sa akin hanggang sa unti-
unting inihiga ako nito sa malapad na batong kinauupuan ko.

Hindi alintana sa akin ang malamig na puting batong nilapatan ng likod ko dahil mas
natalo ito ng apoy na nagliliyab sa katawan ko. Apoy na muling binuhay ni Marco at
pinagningas nito.

"Alpha…" tanging daing na kumawala sa akin ng bumaba ang mainit na mga halik nito
sa leeg ko at paraanan ng dila ang marka na nag-uugnay sa amin.

Ramdam ko, ramdam na ramdam ko ang koneksyon namin sa bawat paglapat ng balat at
dila nito sa katawan ko. Hindi ko inakala na ganito kasarap ang tagpong ito na ni
hindi ko inisip na malalasap ko.

"You're mine Luna," malalim ang boses na sabi nito. Napakagat labi ako, kahit hindi
ako tumingin sa mga mata nito at alam ko na si Kennedy ito. Hindi ito maitatanggi
at maitatago sa paraan ng agresibo na mga halik at galaw nito sa ibabaw ko.

"Kennedy…" daing ko.

"F-uck Luna, mas nag-iinit ako. I'm glad kilala mo na ako at si Marco. He have you
last night, let me have you now," sabi nito ng pumantay sa akin at sinibasib ako
ulit ng halik.

Halik na halos mawalan ako ng hangin sa baga kung hindi lang ako tinigilan nito.

"Akin ka lang Luna, sa akin ka lang. Sabihin mo akin ka lang," bulong nito sa
pagitan ng marahang pagkagat sa leeg at punong tenga ko.
Kahit kinakabahan ako sa galaw ni Kennedy sa ibabaw ko ay ipinanatag ko ang sarili
ko at nag-tiwala na hindi ako masasaktan nito gaya ni Marco.

Kahit pa sabihin na magaslaw at aggressive ito ay ako pa rin ang inaakala nito ng
paghiwalayin nito ang dalawang hita ko.

"Nararamdaman ko na nag-aalala ka. Tell me, natatakot ka ba sa akin?" seryoso ang

mga matang tanong ni Kennedy sa akin.

Umiling ako. Totoo na may kaba sa puso ko pero napanatag ako ng makita ko ang
concern ni Kennedy sa akin. Na sa kabila ng lahat ako pa rin ang priority nito at
inaalala.

"I'm fine, kinakabahan pang ako dahil masyado kang aggressive," sabi ko. Ayaw ko
kasing magsinungaling dito. Alam ko na ang pagsasabi ng totoong nararamdaman ko ay
maging magandang daan para magkaunawaan kami at pagtiwalaan namin ang bawat isa.

"I'm sorry Luna kung natakot ka but believe me, no matter what, I will never hurt
you. Never," malamlam ang mga matang sabi nito.

Alam ko na nasaktan ito sa sinabi ko kaya hinaplos ko ang pisngi nito at ngumiti.

"Alam ko 'yan Alpha, I trusted you. Alam ko na mahalaga ako sa'yo. I love you,"
sabi ko sabay kabig sa batok nito at sinalubong ko ng maalab na halik.

Alam kong nagulat ito ng hindi agad ito nakakibo at nakagalaw sa ibabaw ko kaya
pinaglandas ko ang mga palad ko sa likod nito at bahagyang pinisil ang matigas na
muscle sa balikat nito.

Tila sapat na ang ginawa ko para i-justify ang kagustuhan ko kaya sinibasib ako ng
halik ni Kennedy at nagsimula na rin itong lamasin ang dalawang dibdib ko.

Ang sarap, ang init. Halos hindi ko nakilala ang malakas na ungol na kumawala sa
akin ng sakupin nito at paglaruan ang tuktok ng dibdib ko at ang isang kamay ay
natagpuan ang pagkababae ko at agad na pinagpala.

Heaven, tama ito ang tamang diskrepsyon sa ligayang pinaranas sa akin ni Kennedy
lalo na ng ipasok nito ang dalawang daliri sa lagusan ko, sabay ng bahagyang
pagkagat sa kurona ng dibdib ko. Impit akong napadaing dahil panay din ang
pagmasahe nito sa kanang dibdib ko.

"Oh God Kennedy," daing ko ng lalong pagbutihin nito ang ginagawa. Nanunuyo ang
labi at lalamunan ko sa ginagawa nito sa katawan ko.

Awang ang labing tumingala ako ng dumaosdus ito pababa sa pagkababae ko.

"Let me taste you Luna," puno ng pagnanasa na sabi nito.

Segundo lang ang lumipas ng may basa at mainit na bagay na naglalandas sa hiwa ng
pagkababae ko. Alam kong iba ito, hindi ito kapares ng normal na dila ni Marco na
ilang ulit na pinagpala ang bahaging iyon.

Nakumpirma ko ang hinala ko ng dumagan sa magkabilaan hita ko ang malaki at

mabalahibong unahang paa ng wolf ni Marco. Ang lintik na Kennedy nagbagong anyo ng
walang pasabi.

Marahil naramdaman nito ang alinlangan ko kaya umangat ang ulo nito at inilapit ang
bibig sa akin saka dinilaan ang leeg ko pababa sa gitna ng dibdib ko.
Ilang daing, ungol at halinghing ang lumabas sa akin ng walang sabing paglaruan
nito ang dalawang dibdib ko hanggang sa paraanan nito ang tiyan at narating ang
pinaka triangular na sentro ng pagkababae ko.

Hindi ko mapigilan ang malakas na ungol na kumawala sa akin ng magsimula siyang

paligayahin ako hanggang sa hindi ko na nakontrol ang sarili ko at pinalaya ang
bunga ng init na binuhay nito sa akin.

Ang sarap ng ginawang 'yon ni Kennedy, hindi ko kailanman makakalimutan dahil

talagang kakaibang kiliti ang ligayang pinalasap nito sa akin. Tila ramdam ko pa
ang mainit, madulas at may kagaspangang dila nito na mas nagpabaliw sa akin.

Nanghihina at pawisan na ibinagsak ko ang katawa ko sa batong kinahihigaan ko.

Nakapikit at kagat labi na ninanamnam ko ang bawat hagod ng dila nito na sinisimot
ang katas na nagmula sa akin.

Ilang sandali pa ay naramdaman ko na nakapatong sa ibabaw ko ng katawan nito.

Nakapagpalit na pala ito muli ng anyo ng ganun kabilis. Agad nitong pinaghiwalay
ang mga hita ko at sinimulang ipasok ang matigas at galit na galit na pagkalalaki
nito.

"I promise, I'll always give you the best experience you never had before. I
promise," Sabi nito ng naipasok ng lahat matapos maisagad sa loob ko.

"That is my best experience Alpha," nakangiti at namamaos na sabi ko.

"Mas higit pa d'yan ang kaya ko kapag handa ka na," bulong nito saka hinawakan ang
kanang binti ko at isinampay sa kanang braso nito.

Inikot din nito ang kaliwang braso habang sapo ako sa ulo na nagsilbing unan ko.

Nagtataka man ay napagtanto ko ang dahilan nito ng umusad ito. Malaki nga ang
pagkakaiba nila ni Marco. Talagang napaka-aggressive nito na kung hindi naka-
suporta ang kaliwang kamay sa ulo ko ay nauntog-untog na ako sa lakas ng ulos nito.
Marahil kapag minalas pa ako ay bukol ang aabutin ko sana.

Walang pagtutol na hinayaan ko ito hanggang sa bumilis ng bumilis ang paglabas

masok nito sa lagusan ko na kulang na lang bumaon ako sa matigas na batong
kinahihigaan ko.

Magkaiba nga talaga sila ni Marco, malaking pagkakaiba….

"Kumusta po kayo mga minamahal Kong readers? Haha baka pwede po kayong paramdam
kahit ngayon lang. Feeling ko kasi ang pangit ng sinusulat ko at wala pa sa sampo
ang nag-iwan ng comments sa comment section. Haha char lang sana kasama ko pa rin
po kayo hanggang sa matapos ang story nina Marco at Margareth. Salamat po "

Margareth POV.

Naging masaya ang maghapon namin ni Marco, pinagsawa namin ang sarili sa paglangoy
matapos ang mainit na tagpo sa loob ng kweba. Puro prutas na nakuha nito sa gubat
ang tanging kinain namin sa buong maghapon. Papadilim na kami nakauwi at nagpasya
na sa glass house na din magpalipas ng gabi.
Buong magdamag nakontento kaming magkayakap ni Marco. Yakap na napakahigpit na tila
ba mawawala ako kapag binitiwan ako nito.

Naging masarap ang tulog ko magdamag habang tila musika sa pandinig ko ang mahinang
tibok ng puso ni Marco.

Kinabukasan kahit na masakit ang katawan ay maaga pa rin akong gumising.

Maaga kaming nakauwi sa pack house dahil kailangang pumasok ni Marco sa opisina.
May bigla kasing tumawag dito mula sa opisina nito at sinabing may emergency itong
kailangan na harapin. Ayaw pa sana nitong umuwi pero pinag-sabihan ko ito. Matagal
na rin kasi ng huling araw na pumasok ito ng trabaho simula ng natagpuan ako sa
gubat.

Sa akin na kasi napunta ang atensyon nito kaya hindi na nito binalikan ang trabaho
na alam kong masigasig niyang pinatakbo noong mga panahong wala pa ako sa tabi
nito.

"Luna, I'm sorry but I have to leave you here for a while. Please stay safe and if
anything you need here or you want, you can call me yeah," sabi nito sabay abot sa
akin ang isang box ng cellphone.

Hindi ko inaasahan na binilhan ako agad nito dahil pinag-usapan pa lang namin ang
tungkol dito bago kami umalis noong isang gabi. Hay, iba talaga kapag financially
stable, ang dali lang ng lahat at nagagawa ang gusto sa isang pitik ng daliri.

"Thank you," tanging nasabi ko kasabay ng pagbukas ng laman ng kahon. Napailing

nalang ako, as expected, hindi ito bibili ng basta lang.

"This is too much, too expensive for my taste," napapailing na sabi ko.

"Look Margareth, there's nothing in this world I can't give to you. You deserve
that Luna, please accept it," seryosong sabi nito.

Okay na ako sa simpleng android phone, pero sabagay free naman ito kaya sige na
tanggapin na lang.

"Naka-save na ang number ko d'yan, I'll call you once I reach my office," sabi nito
saka ako niyakap at hinalikan sa labi.

Lumabas ako at sinamahan ko ito hanggang sa garahe. Hindi ko maiwasang pagmasdan si

Marco. Napaka-confident nito, his looks says he has a money and he have it all. Ano
ba ang kabutihang nagawa ko para magkaroon ng isang Marco sa buhay ko?

"Marco, may ipakiusap sana ako sa'yo," sabi ko bago ito sumakay.

"Ano 'yon love?" nakangiting sagot nito.

Napakagat labi ako dahil nahihiya ako pero kailangan kong sabihin iyon para magawa
ko na ang mga bagay na laman ng isip ko.

"Kailangan ko ng laptop, yung bago at hindi pa nagagamit. Mag-login kasi ako sa

system ng agency at ayaw kong ma-trace nila ako thru IP address. Gagawa ako ng
report please," pakiusap ko.

Lumapit ito sa akin bago hinaplos ang kanang pisngi ko ng marahan.

"Sure Luna," sabi pa nito.

"Please 'wag na 'yon sobrang mahal. Sisirain at i-dispose ko lang din yan once
matapos ko ang report at mai-submit ko." paalala ko pa dahil maging ako
nanghihinayang din na binigyan ako ng mamahalin at bagong laptop.

"No problem," sumaludo ito sa akin bago humalik sa labi ko at sumakay ng sasakyan
nito.

Naglakad ako papasok bahay, marami akong nakitang mga kababaihang abala sa
paglilinis at paghahanda sa buong lugar.

"Ano kayang meron at bakit abala silang lahat parang may magaganap na malaking
okasyon?" mga tanong na nasa isipan ko.

"Margareth!" malakas na tawag sa akin ni Kim. Lumingon ako at hinanap ito sa

paligid, napangiti ako ng makitang papalapit ito sa akin at yumakap.

"Wow! Look at that!" bulalas nito na nakatingin sa leeg ko.

"Finally you and kuya are fully mated," masayang sabi nito.

"Let's go we should tell mom and dad," sabi nito na hawak ako sa braso at na
kasunod na naglalakad kasama nito.

"Mom! mom!" sigaw pa nito.

"Bakit ba Kim? Oh Margareth hija how are you?" nakangiting tanong nito mommy Helen
saka ako niyakap.

"Oh my god!" naibulalas din nito habang nakatingin sa leeg ko.

"You guys are mated," natutuwang sabi rin nito bago umupo sa sofa at niyaya akong
maupo sa tabi ko.

"I knew it, hindi n'yo matatangihan ang mate bond." saad pa nito.

"Kaya pala iba ang amoy na nasagap ko ng pumasok ako dito kanina. Finally hija,
masaya ako para sa inyong dalawa ng anak ko."

Alam ko na napaka importante ng mating sa mga lobo, lalo na kay Marco na isang
alpha. Ngayon ako na ang itinuturing nilang bagong ina ng buong pack at katuwang ni
Marco na nangangalaga sa pack land na ito.

Taglay ko na ang marka na pinapangarap ng maraming kababaihang lobo pero hindi

pinalad dahil sa akin ito napunta.

"Kaya pala maaga kaming pinapunta dito ni Marco. Kaya pala panay ang palinis ng
buong pack house," masayang kwento nito sa akin.

"Welcome to the family hija, officially you're Marco mate and a Luna of this pack.
Let's arrange the Luna celebration by tomorrow. I know matutuwa ang lahat," masaya
at excited na saad nito.

Nakakataba ng puso ang pagtanggap na ipinapakita nila sa akin. Hindi nila ako
itinuturing na iba, kundi kaisa nila. Napangiti ako, finally I have a big family to
call mine.

Naging mabilis ang maghapon dahil na rin sa presensya nina Kim at Jean kasama pa
ang mommy ni Marco na wala ng ginawa kung hindi ang alukin ako ng kung anu anong
pagkain na inihanda nito.
Hindi nagtagal dumating si Prouspur, ang beta ni Marco at ibinibigay sa akin ang
isang kahon na sigurado akong ito ang laptop na hiningi ko kay Marco kanina. "Tsk
ang bilis talaga ng isang iyon, hay Marco magiging dependant yata ako sa'yo."
naiiling na bulong ko.

Nagpaalam ako na akyat at titingnan ang padala ni Marco na sinang-ayunan naman nila
agad. Mabilis ang kilos ko papasok sa kwarto at excited na binuksan ang kahon.
Laking tuwa ko ng masigurado kong ito nga ang hinihingi ko, ang kailangan ko.

"Finally, makapag simula na akong magtrabaho. Hamas and your cohorts, get ready
dahil maniningil ako!" mga salitang dumadaloy sa isip ko habang sinimulang bukasan
ang laptop na hawak ko.

"It's your downfall ,so brace yourself!" Gigil na sabi ko bago ako nagsimula na
gawin ang matagal kong ng dapat na ginawa.

Matapos kong mag-login sa system ng Central Intelligence Agency at mabuksan ang

personal account ko ay nagulat ako ng makita ang status ko.

Terminated…

Unknown POV.

Umalis ako ng pack house matapos kong masaksihan ang masakit sa matang eksena nina
Marco at ng malanding babaeng niyakap at hinalikan nito sa labi bago umalis. Galit
na galit ako at halos sumabog ako sa galit sa nakita ko.

Nangangati ang mga kamay ko na hablutin ito at ilayo kay Marco. Palihim ko itong
pinagmamasdan at sinundan ng tingin hanggang sa makapasok ito sa loob ng pack
house.

Hindi maaari ang lahat ng ito. Marami na akong naisakripisyo para kay Marco, para
maging Luna. Hindi ako papayag na isang mahinang babae lamang ang magiging luna at
titingalain ko. Hindi isang weak at pabebeng human na kagaya ng bruhang iyon ang
kukuha sa posisyong matagal kong inaasam. Akin ang posisyon ng pagiging Luna, ako
ang nararapat at nababagay sa titulong 'yon wala ng iba.

Marami ng nawala sa akin dahil dito. Ne-reject ko ang mate ko sa pag-aakala na kami
ni Marco. Wala itong ibang tiningnan at babaeng napalapit dito maliban sa akin.
Masaya akong hindi nito natagpuan ang mate nito sa loob ng sampung taon at umasang
balang araw sa paglingon nito ay ako ang makikita nito.

Alam kong special ako kay Marco, nararamdaman ko iyon. Kung hindi lang sana
dumating ang babaeng iyon sana wala akong problema ngayon.

Ako na sana ang kinikilalang luna ng buong pack land.

Hindi ako papayag na mapunta lang sa wala ang lahat ng sakripisyo ko. Kumukulo ang
dugo ko sa galit ng madaanan ko ang mga alagang hayop sa pack land.

Sa tindi ng galit mabilis akong nagpalit anyo at kinagat at pinagkakalmot ang isang
kambing hanggang sa lumabas ang lamang loob nito at mabilis na binawian ng buhay.

Nagkukulay pula pa rin ang paningin ko sa galit. Gusto kong pumatay, gusto kong
patayin ang malanding babaeng iyon gaya ng ginawa ko sa wala ng hininga na kambing
sa harap ko.

Napa-ngisi ako, tama papatayin ko ang babaeng 'yon at ako ang magiging Luna. Akin
lang si Marco, walang makakaagaw dito kahit na sino, kahit pa ang mate niya na
mahinang tao. Hindi ako makakapayag na maging Luna ito dahil ako ang karapat dapat
sa posisyong 'yon. Tanging ako lang at wala ng iba.

Dadanak ang dugo kapag humadlang siya sa landas ko at 'yan ang sinisigurado ko.

"Hala sino kaya s'ya? Ano nga ba ang kaugnayan niya kay Marco? Paano na lang si
Margareth ngayong may nagbabalak sa kan'ya ng masama?"

Margareth POV.

Pinag-isipan ko sa loob ng maghapon kung ano nga ba ang dapat gawin. Kung tatawagan
ko ba si Sir Conor o magpapakita dito. Alinman sa dalawa kailangan kong lumantad.

Kailangan ko kasing malaman kung bakit terminated ang status ko. Hindi maganda ang
dating sa akin ng remarks sa personal account ko at ako mismo sa sarili ko Alam ko
na may dapat pa akong malaman.

Nagtatalo ang isipan ko sa mga bagay na pumasok sa utak ko. Kung pupunta naman ako
sa agency siguradong may nakakakilala sa akin doon at hindi safe para sa akin ang
lumabas at magpakita sa kahit kanino.

Hindi ko alam kung sino ang kalaban sa loob ng agency. Lahat ng tao doon wala muna
akong pwedeng pagkatiwalaan para na rin sa kaligtasan mo. Kailangan ko munang
malaman kung sino ang anay sa loob ng ahensya.

Anay na pinagkatiwalaan para gumawa ng tama para sa bansa pero katulad din sila ng
mga mapagkunwaring pulitiko na sinisira ang imahe ng gobyerno sa pagsuporta sa mga
terorista kapalit ng pera na sinasamba nila.

Matapos ang matagal na pag-iisip at pagtatalo ng isipan ko tinawagan ko si Sir

Conor, higit kanino man siya ang pinagkakatiwalaan ko sa agency.

Ayaw ko munang magpatalo sa hinala ko.

Susubukan ko muna ito at sa pagkakataong ito ko malalaman kung siya ba ay kalaban o

kaaway.

Nakailang ring din bago ito sumagot sa tawag ko.

"Hello?" sagot nito sa kabilang linya.

"Hello sir, this is Dragon 1O1 reporting." pakilala ko dito.

Narinig ko ang kaluskos at pagbagsak ng kung ano. Marahil nagulat ito sa biglaang
pagreport ko at napatayo.

"Dragon 101, where have you been all this time?" tanong nito na bakas ang pag-
aalala.

"I've been cage and shot Sir. Nasunog ang cover at operation ko at muntik na akong
bawian ng buhay," seryosong pahayag ko. Hindi pa rin kasi ako nakakabawi sa mga
nangyari at talagang matindi ang naging impact sa akin ng mga pangyayari.

"The agency declared you're missing in action. Nagsagawa na rin ako ng search and
rescue operation matapos mag-report si black panther na nakatakas ka. I'm glad
you're safe hija," mahabang paliwanag nito sa akin.

"Pero bakit terminated ang status ko sir?" Hindi ko mapigilang tanong dito.
Normally kasi ginagamit ang term na iyon sa amin sa agency kapag namatay ang agent
na may ari ng profile at account na 'yon.

"I'm the one who did that Dragon. I know deep inside of me saying you're alive. I
train you, I know you very well and I believe you will succeed in this mission and
you did." Seryosong pahayag pa nito.

"But, one thing is bothering me, everything is under control the whole time na ako
lang ang may hawak ng account mo. Pero ng magsimulang hawakan si Regalado ang sub
operasyon ay nagkaroon ng leak at glitch sa mga report mo. Kung ano man ang nalaman
mo at alam mo, sa akin ka direct na mag-report para mapangalagaan ko ang security
mo. Is that clear Dragon?" tanong ni Sir Conor.

"Yes Sir," ang tanging naisagot ko. Alam kong hindi ako magkamali na mag-tiwala kay
Sir Conor.

"Sundan mo ang link na ibibigay ko sa iyo. It will lead you to one of our top
security site aside sa account mo dito sa agency. I need you safe and alive to
finish this job Dragon so take care yourself well," paalala pa nito.

"yes sir, hindi ko po alam kung hanggang saan ang alam mo ngayon sa operation ko
pero may doubt po ako sa ilang taon d'yan sa loob ng agency. Alam ng head ng Hamas
ang trabaho ko at nakilala nila ako kaya nasunog ang cover ko. Aside that lahat ng
detalye na may kaugnayan sa akin sa ahensya ay nalaman nila kaya alam ko at
sigurado ako na may malaking taong nakasuporta sa kanila na nariyan sa loob ng
ahensya."

Marami akong gustong itanong at sabihin pero hindi pa ito ang tamang oras. Sapat na
sa akin na may hint si Sir Conor sa statado ng kung sinong ahas sa loob.

"Hanggang hindi natin napapatunayan ang mga hinala natin at wala tayong solid
evidence you better stay in a safe place. Gusto mo ba sa safe house sa Batangas?"
tanong pa nito.

Gustuhin ko man pero hindi ko kayang iwan si Marco.

"I'm fine and safe here Sir, thank you," sigurado na sagot ko. Alam kong gagawin ni
Marco ang lahat mapangalagaan lang ako at manatiling ligtas. Alam ko na sa lugar na
ito ligtas ako sa mga teroristang banta sa buhay ko.

"You're really smart Dragon, hindi ko ma-trace ang location mo. It's good, hindi
ako mag-aalala na ma-trace ka nila. Mag-iingat ka palagi okay. Mahalaga ang
kaligtasan at seguridad mo. Kailangan ng agency ang isang tulad mo," sabi pa nito
sa akin. Tanging sir yes sir lang ang nasabi ko bago tuluyang pinutol ang tawag ko.

Ginawa ko ang sinabi ni Sir Conor. Nag-login ako sa system at laking gulat ko ng
lumabas doon ang buong files ko. Kung ganon hindi lang ito basta connecting site
kundi main server ng agency.

Hindi ko alam kung ano ang tunay na estado ng posisyon ni Sir Conor sa agency. Pero
sa nakikita ko ngayon sa screen na nasa harap ko hindi ordinaryong opisyal lang
ito.

Wala ni isa sa amin ang may direct account at connection sa main server. May sarili
kaming site na para lang sa aming mga agent at handler nito. Hindi rin naman namin
kilala ang bawat kasapi ng ahensya dahil sa napakahigpit na policy nito. Tanging sa
site lamang kami malimit magkausap ni sir. Doon ako nag-rereport ng mga status ng
cover ko maging ng lahat ng detalye sa mga trabahong naka-assign sa akin.

Laking pasasalamat ko na na-save ko ang mga importanteng ebidensya sa tatlong email

ko. Ngayon, madali sa akin na gawin ang buong report.

Inabot ako ng gabi sa ginawa ko. Nakatutok ang mga mata ko sa laptop at doon
nakatuon ang buong atensyon ko. Gusto kong matapos ito ngayong gabi at maipasa ko
na kinabukasan.

Tunog ng nasa tabing cellphone ko ang siyang nagpatigil sa ginagawa ko.

"Hello," sagot ko na hindi man lang tingnan kung sino ang tumatawag.

"Hello Luna, how are you?" tanong ni Marco.

Napahawak ako sa dibdib ko, boses palang nito iba na ang dating sa akin. Ang lakas
ng pintig ng puso ko na para bang tumakbo ako ng ilang kilometro.

"Maayos naman, gumagawa ako ng report," saad ko.

"I hope hindi ka napagod masyado," malambing na sabi nito. Ano ba naman nakakapagod
sa ginagawa ko, ito ang isa sa pinakagusto kong gawin kaya nag-eenjoy ako na gawin
ito.

"Okay lang ako Marco, malapit na rin akong matapos," sabi ko pa.

"Ikaw, kumusta ang araw mo?" tanong ko dito.

"It's a very long day. I missed you so much love," madamdaming sabi nito. Kung
kaharap ko lang ito sigurado akong namumungay na naman ang mga mata mata nito na
nakatingin sa akin habang sinasabi 'yon.

"Hindi ka pa ba uuwi?" natanong ko dahil sa totoo lang namimiss ko na rin siya,

hindi ko nga lang masabi.

"I'd love to, but I still have a meeting to attend soon," sagot nito.

"Marami akong tatapusin at ayaw kong magdala ng trabaho sa bahay, gusto ko na pag-
uwi ko sa'yo lang ang buong atensyon ko," seryosong sabi nito.

Hay Marco talaga..

"So, what time ka makakauwi?" nag-aalala na tanong ko. Gabi na rin kasi at kung may
meeting pa ito sigurado akong baka abutin pa ito hanggang hatinggabi or worst ay
madaling araw pa.

"I'm not sure Luna, pero tatapusin ko agad ito ng makauwi na ako sa'yo. I missed
you badly," namamaos na sabi nito.

Napangiti ako sa sinabi nito, kahit kailan talaga napaka-sweet ni Marco. Sana ganun
din ako, kaya lang parang ang hirap sa akin magpakita ng emosyon.

Siguro kung hindi ko nakilala si Marco ay sigurado akong tulad pa rin ako ng dati
na walang pakialam sa ibang tao.

"I missed you too," mahinang sabi ko na hindi ko alam kung naririnig ba nito.
"Really, kailangan ko na talagang makauwi agad," naririnig ko na sabi nito bago ang
isang malalim na buntong-hininga.

"Luna pwede bang lumipat ka na ng room? Pwede bang pag-uwi ko ay sa kwarto ko na

ikaw madadatnan ko? I gladly seeing you in my room once I reach home," malambing na
sabi nito sa akin.

Hindi ako agad nakasagot at natahimik ako. Handa na ba ako? Tanong na nasa isipan
ko.

"Ano pa ba inarte mo binigay mo na ang lahat." sagot ng kabilang bahagi ng isip ko.

Napa buntong hininga ako.

"Sige susubukan ko," marahang sagot ko kay Marco na ngayon ay narinig ko ang
malakas na yes mula dito.

"Sige na Marco kailangan kong tapusin ang trabaho ko. Magkita na lang tayo pag-uwi
mo, okay?" sabi ko habang ang mga mata nagsimula ng pinasadahan ng tingin ang
report na ginawa ko.

"Sure Luna. Please eat your dinner on-time yeah," sabi pa nito bago tuluyang
pinutol ang tawag.

Hinarap ko ang naiwang trabaho ng maibaba ko ang tawag. Kaunti na lang at malapit
ko na itong matapos. Sabi nga ng mga bakla ilang kembot na lang.

Napangiti ako sa resulta ng ginawa ko. Sigurado akong magugulantang ang mga ito
oras na mailabas ko ang lahat ng laman sa report na ito. Ilang mga opisyal din ng
gobyerno ang madawit at masisira ang magandang imahe na panlabas ng mga ito. Mga
pulitikong walang ginawa kung hindi gatasan at bilugin ang ulo ng mga ordinaryong
mga mamamayang tulad ko.

Tinapos ko ang ginagawa at mabilis na ipinasa kay Sir Conor. Nasa akin pa rin ang
master list at copy lang ang binigay ko. Kailangan ko itong pangalagaan kapalit man
ng buhay ko.

Niligpit ko ang mga gamit at bumaba para mag dinner. Late na rin at ako na lang ang
mag-isang kumakain. Mabuti na lamang at may nakatabing pagkain sa kusina kaya ako
na rin ang nag-init at naghanda.

Maaga kasing kumain ang mga ito at ng tawagin ako para sumabay ay nasa kalagitnaan
ako ng ginagawa kaya hindi na muna ako bumaba.

Matapos akong kumain at niligpit ko ang pinagkainan at dinala sa kusina saka

nilagay sa sink para hugasan.

"Naku Luna, kami na po ang bahala sa mga 'yan," mabilis na lumapit sa akin ang
isang babae at alam kong kasambahay ito nina Marco.

Ngumiti ako dito bago sumagot.

"It's okay, ako ng bahala dito magpahinga na kayo," sabi ko.

"Pero Luna, trabaho po namin iyan, baka mapagalitan po kami ni Alpha Marco," maagap
na saad nito.

"Okay lang, kaya ko na ito. Ilang piraso lang naman ito at ako ng bahala kay Marco.
Sige na," seryosong sabi ko.
"Sige po Luna," sabi nito saka mabilis na yumuko.

Para hindi awkward, kinausap ko ito habang naghuhugas ng mga ginamit ko dahil
nakatayo lamang ito malapit sa akin.

"Anong pangalan mo?" tanong ko.

"Andrea po Luna," mabilis na sagot nito na ngayon ay nakangiti na.

"Masaya po akong kayo ang mate ni alpha at naging luna ng buong pack land," sabi
nito pa.

"Akala ko kasi si Miss Elise ang magiging luna namin dahil hindi matagpuan ni alpha
ang mate n'ya at tanging ito lamang ang nag-iisang malapit kay alpha maliban sa
dating Luna at mga kapatid nito." mahabang paliwanag nito.

Napatda ako sa narinig, iba ang dating sa akin ng pangalang iyon. May kung ano sa
akin na nagsasabi na hindi ko pwedeng pagkatiwalaan ang babaeng iyon.

"Bakit naman ayaw mo sa kan'ya? Hindi ba dapat mas magiging magaling siyang Luna
dahil hindi gaya ko na isang normal na tao ay may mas iba siyang kakayahan na wala
ako," nagtataka na tanong ko.

"Kung kami lang hindi namin gugustuhin na maging luna siya. Kung ngayon pa nga lang
na wala siyang karapatan ay malupit na ang pagtrato sa amin lalo na kapag nakuha
nito ang posisyong magbibigay sa kan'ya ng karapatang gawin ang lahat ng gusto
n'ya," paliwanag nito.

Napaisip ako. Sino kaya ang babaeng iyon at anong kaugnayan niya kay Marco at
nagagawa nitong itrato ng ganito ang mga pobreng kasambahay.

Umakyat ako at pumasok ng silid ko para maligo at magbihis saka lumipat at pumasok
ng silid ni Marco. Familiar ang silid na ito dahil dito ako ako nakatulog ng dinala
ako ni Marco rito.

Umakyat ako ng kama at nagtakip ng kumot matapos mahiga. Hindi parin mawala sa isip
ko ang tungkol sa Elise na iyon. Kailangan kong tanungin si Marco pag-uwi nito.
Tama tatanungin ko siya at kailangan niyang sabihin sa akin ang totoo dahil kung
hindi sigurado akong may kalalagyan siya sa akin…

Margareth POV

Mainit na mga labi ni Marco na nasa leeg ko ang gumising sa akin.

"Hi beautiful," bulong nito bago ako ginawaran ng halik sa labi.

"Hmm," tanging narinig nito mula sa akin dahil hindi ako nito binigyan ng
pagkakataong makapag salita.

"I'm happy to see you here, love," sabi nito sa pagitan ng paghalik sa akin.

Mabuti na lang at mukhang gaya ko halos maubusan rin ito ng oxygen kaya binitawan
ang labi ko nito saglit. Napakunot noo ako ng nakadapo ang mga mata ko sa wall
clock na nasa may paanan ng kama na kinahihigaan ko.
"Bakit ngayon ka lang? It's past midnight na," tanong ko dito dahil lagpas ala una
na pala ng madaling araw.

"Like what I said earlier, I have some meetings to attend. I didn't expect na aabot
ako ng ganitong oras dahil sa dami ng kanilang concerned and it's a long
discussion," sabi nito habang nagtatanggal ng necktie.

"Okay, kumain kana?" naitanong ko dahil halata sa mukha nito ang pagod. Pagod itong
napa buntong hininga.

"Yes love. Gusto ko sana umuwi ng maaga kaya lang hindi talaga pwede. Don't worry
tinapos ko na ang lahat para simula bukas kasama mo na ulit ako," sabi nito na
ngayon ay natanggal na ang suot na damit at tanging boxer at medyas na lang ang
naiwan.

Hindi ko maiwasang hindi mapalunok ng sariling laway habang pinapanuod ko kung

paano kumilos sa harap ko si Marco, ang biyaya ng langit na nasa harap ko. Bakit ba
ang perfect ng katawan ni Marco, isama pa ang napaka gwapong mukha nito at
napakalakas na sex appeal.

"I need to take shower love," sabi nito na muling dumukwang sa akin saka ako
mabilis na hinalikan sa labi at pumasok sa banyo.

Napangiti ako, para na kaming mag-asawa ni Marco. Lalo na ngayon na dito na ako
natulog sa kwarto nito. Katulad n'ya gusto ko rin siyang laging nakikita at kasama.
Weird man pero ganun talaga, ang lakas ng hatak ng mate bond sa amin na kahit anong
iwas ko hindi ko magawa na tanggihan.

Lumipas ang halos labinlimang minuto ay lumabas ng banyo si Marco. Ang lakas ng
amoy ng sabon na gamit nito na nanunuot sa ilong ko at ang bilis ng tibok ng puso
ko. Simple na bagay lang na ganito ang lakas na nf epekto sa akin ni Marco kaya
paano ko tatangihan ang bawat kagustuhan nito kung ako mismo hindi ko kayang
pigilan ang sarili ko.

Naramdaman ko itong na upo sa gilid ng kamang kinahihigaan ko at saka dahan-

bahagyang pumulupot ang mga braso sa akin. Ang lakas ng tibok ng puso ko ng I-angat
nito saglit ang ulo ko at ipinatong sa kaliwang braso nito.

Kahit katatapos lang maligo ni Marco ay ramdam ko ang init na nagmumula sa balat
nito. Napakainit, nakakapaso at nakakagawa. Tila ba nag-aapoy ito sa saglit na
pagkakadikit ng mga katawan namin.

"Hmmm," narinig kong ungol nito ng magsimulang halikan ako sa batok hanggang leeg
ko.

"Let's sleep," sabi nito saka niyakap ako ng napakahigpit. "Its late, sorry kung
nagising kita at naistorbo mo ang tulog mo," bulong ni Marco sabay ang marahang
paghalik sa ulo ko.

Napakagat labi ako. Paano ako makakatulog kung ganito na hindi ako mapakali habang
yakap ng mahigpit nito at ramdam kong wala itong kahit anong damit sa katawan.
Hindi rin ako mapakali na napakainit at nakakapaso ang balat nito na akalain mo na
may lagnat.

Kung sabagay sinabi sa akin ni Marco na talagang mas mainit ang temperature ng
katawan nila kesa sa katulad ko na normal na tao.

Sumagi sa isip ko ang sinabi nito na hindi ito nagsusuot ng damit kung matulog.
Lalo tuloy nag-init ang katawan ko sa mga pumapasok sa isipan ko.

"Grabe, ganito ba talaga mag-isip pag hindi na virgin?" naibulong ko sa sarili.

Pinakiramdaman ko ang katabi ko. Hindi na ito gumalaw pa at banayad na ang

panghinga habang ang binti ay nakapatong na sa mga hita ko. Para akong sinisilihan
at sinisilaban, hindi ako mapakali at gusto kong bumalikwas ng bangon at maligo
uli.

Marami rin pumapasok sa isip ko lalo na ang mga sandali kung paano ako inaangkin ni
Marco. Hindi nakatulong sa akin ang sandaling pagpikit ng mga mata ko dahil tila
tukso na bumabalik sa alaala ko ang mainit na tagpo na pinagsaluhan naming dalawa.

Frustrated akong napabuga ng hangin. Mali na pumayag ako na matulog katabi ni Marco
dahil tila isang malaking parusa na katabi ko ito ngayon at nag-iinit ako.

Hindi rin nakatulong na yakap ako nito ng ganito kahigpit dahil ramdam na ramdam ko
ang matigas at mainit na pagkalalaki nitong nasalagitan namin na alam kong
nangangako at tila nag-aanyaya sa akin.

Hindi ko alam kung anong oras na ako nakatulog. Hinayaan ko na lang si Marco na
matulog dahil kita ko naman na pagod talaga ito. Ilang tupa rin ang paulit-ulit na
nabilang ko hanggang hilahin ako ng antok.

"Good morning Luna," nakangiting mukha ni Marco ang nakagisnan ko. Ipagpapalit ko
ang lahat sa akin makita ko lang ang mga ngiting ganito sa bawat umaga paggising
ko.

"Good morning alpha," bati ko kay Marco sabay yakap sa katawan nito. Napakainit ng
balat nito, hindi ko alam kong may lagnat ba ito at normal pa ba na ganito kainit
talaga lagi ang katawan ng mga labo. Mas mainit kasi ito kumpara kagabi habang
yakap ko ito.

"Bakit ganito kainit ang balat mo? May lagnat ka ba?" hindi ko mapigilan na tanong
ito.

Natawa ito ng mahina.

"Hindi kami nagkasakit na mga lobo love. Nasa mating process pa kasi tayo kaya
ganito kainit ang temperature ko. Don't worry it will go off soon," marahang
paliwanag nito habang panay haplos sa buhok ko.

"Kumusta ang tulog mo?" Tanong nito sa akin.

"Maayos naman, nakatulog din ako ng mahimbing," bulong ko habang gumagapang ang
init sa buong katawan ko.

Siguro masasanay na din ako na ganito ang epekto ni Marco sa akin tuwing magkadikit
ang katawan namin lalo na at nagsisimula ng gumapang ang mga kamay nito sa katawan
ko.

"I'm happy, very happy. At last nandito kana sa tabi ko. Gusto kong ganito tayo sa
araw-araw love," malambing na sabi nito na kinabig ako at mas mahigpit pa ang yakap
sa akin saka hinalikan ako sa leeg at sa tapat ng marka nito.

Mabilis na kumalat ang apoy sa buong katawan ko na napahawak ako sa braso nito bago
kumawala ang isang daing. Heto na naman ako darang sa epekto ng paglalapat ng
katawan namin ni Marco.
"I want you love," madamdaming sabi nito bago nagsimulang halikan ang buong mukha
ko pababa sa balikat at leeg ko. Napapansin ko kay Marco na masyado itong attached
sa marking nito. Para bang doon nanggagaling ang connection namin na maging ako
nagbabago ang pakiramdam ko oras na mahaplos ko ito.

"Hmm," tanging daing ko dahil heto ako nagsisimula na ring humaplos at humalik
dito.

"Marco ohhh," mga ungol na lumabas sa akin dahil mabilis na natanggal na ni Marco
ang lahat ng suot ko.

"Yes Luna moan for me," sabi nito sa pagitan ng paghalik at pamasahe sa dibdib ko.

"Marco…" tanging nasabi ko ng paghiwalayin na nito ang dalawang hita ko at agarang

ipasok ang kan'ya na tila sabik na sabik.

"I want pups Luna, let's have pups," namamaos na saad nito habang mabilis ang
paggalaw nito sa ibabaw ko.

Maging ako gusto ko na din, gusto Ibigay kay Marco ang hiling nito. Gusto ko rin
siyang bigyan ng anak na magbubuklod pa lalo sa amin. Anak na patunay ng pagmamahal
namin sa isa't-isa.

"Okay, sige pumapayag ako. Gusto ko na rin ng baby," pasinghap-singhap na sagot

dahil hindi ako makapagsalita dahil na rin sa ginawa namin. Lutang ang isip ko at
wala ako sa tamang wisyo para makipag-usap sa kalagitnaan ng pagtatalik.

Napaka aggressive ni Marco na akala mo hindi pa namin ginawa ang ganito.

"I-iwant m-more," kanda utal na bulong ko.

Hindi ito sumagot dahil pakiramdam ko ay gaya ko malapit na din nito maabot ang
sukdulan.

Ilang malalalim na ulos pa ang ginawa ni Marco na nagpasigaw sa akin at napakagat

ako sa balikat nito ng yakapin ka ito ng mahigpit saka naman sumabay na nanginig
ito sa ibabaw ko.

Hindi ko mabilang kung gaano katagal na nasa ibabaw ko lang si Marco at hindi
gumagalaw. Para bang feel at home siya doon at hindi nag-abala na hugutin man lang
ang kan'ya.

Napamulagat na lang ako ng nararamdaman ko ang pag kislot ng bahagi na iyon sa loob
ko. Natampal ko ito sa balikat ng bahagya itong tumawa.

"Ready for round two, Marga love?" nakangising tanong nito na nakatanggap ng irap
mula sa akin.

Wala bang kapaguran ang isang ito. Patanghali na at heto kami gumagawa ng milagro.

"Round two? Ayaw mo ba akong pakainin muna?" Reklamo ko dahil pakiramdam ko naubos
ang lakas ko samantalang itong lalaki sa ibabaw ko eh relax lang at mukhang hindi
napagod.

"Papahatid ako ng pagkain natin, huwag ka ng bumaba magpahinga ka na lang," sabi

nito saka umalis na sa ibabaw ko.

Isang magaang halik sa labi ang iniwan nito sa akin bago tumayo at pumasok sa
banyo.
Hindi ako nakatiis at tumayo na rin ako. Gusto kong maligo dahil pakiramdam ko
nanlalagkit ako. Naabutan ko na naliligo na si Marco at abala na nagsasabon ng
katawan.

May namumuong balak sa isip ko ngunit hindi ko pa naihahakbang ang mga paa ko
napalingon na agad ito. Alam ko sa sarili kong wala ingay na pumasok ako at buong
ingat na naglakad palapit dito.

"Ang bilis mo naman, dapat gugulatin kita eh," reklamo ko. Natawa ito ng makitang
nakasimangot ako.

"Sorry love, hindi ko alam na may masama ka palang binabalak," tumatawang sabi
nito.

"Sana pala nagkunwari akong hindi ko naririnig ang tibok ng puso mo at lalong hindi
ko naramdaman ang bawat hakbang mo."

Napamulagat ako sa sinabi nito.

"Seriously, gano'n katalas ang pakiramdam mo?" gulat na tanong ko.

"Hindi lang iyon, amoy mo pa lang ilang kilometro man ang pagitan alam at kilala ko
na ikaw 'yan," sabi nito saka ako inakay sa tapat ng dutsa.

"Grabe unique pala, ang dami mong pwedeng gawin," bulalas ko. Hanggang ngayon kasi
na amazed pa rin talaga ako. Tanging yeah lang ang sagot nito sa akin na abala sa
pagsasabon ng katawan ko.

Sabay kaming lumabas ng banyo matapos maligo. May nakahanda na ring pagkain. Maayos
at malinis na rin ang kama. Hindi na ako magtataka, siguradong nag-mind link na
naman si Marco habang naliligo kami para may maglinis at magdala ng pagkain namin
dito sa kwarto.

"Bakit hindi ka pumasok ngayong araw?" tanong ko kay Marco kasabay ng paghigop ako
ng kape sa harapan ko.

"I want to be with you all day today Margareth," sabi nito habang nakatingin sa mga
mata ko.

"Isa pa, kailangan kitang ipakilala sa pack members bilang official na Luna ng pack
at bilang mate ko. Inayos ko na ang Luna ceremony bukas," mahabang paliwanag nito.

"Ganon ba?" sabi ko saka ibinaling sa tasa ng kape ang mga mata ko.

"Bakit pakiramdam ko hindi ka masaya? May problema ba? Hindi ka pa ba handa?" Nag-
aalala na tanong nito sa akin.

Umiling ako bilang sagot dahil ang totoo kinakabahan akong baka hindi nila ako
matanggap.

"Hmm okay lang ako. Sa totoo lang nag-aalala lang ako. Paano kung hindi nila ako
gusto? Paano kung ayawan nila ako dahil isa akong tao? Paano kung hindi nila ako
matanggap dahil normal ako na tao at walang kakayahang tulad ng sa inyo?"
magkakasunod na tila wala sa sarili na tanong ko.

Hinawakan nito ang mga kamay ko saka marahang pinisil.

"Don't worry Luna, alam kong tatanggapin ka nila. Walang kahit na sino ang hahayaan
kong I-down ka. Ikaw ang Luna, ang mate ko. Sapat na 'yon para magustuhan ka nila,"
saad nito na ngayon ay marahang hinahaplos ang mga daliri ko na bahagyang nagpawala
ng takot at alalahanin ko.

Simpleng haplos lang ni Marco ay nawawala ang mga agam-agam sa puso at isipan ko.
Sapat na narito sa tabi ko si Marco para lumakas ang loob ko na humarap sa pack
land na sinasabi nito.

Sana nga, sana nga tama ang sinasabi ni Marco. Dahil hindi ko alam kung anong
gagawin ko oras na hindi nila ako magustuhan at piliting bumalik sa mundo ko.

Pakiramdam ko kasi dito na ako nabibilang. Ito na ang bagong mundo ko at tanggap ko
na 'yon. Maluwag na tinanggap ko ang lahat dito kasabay ng pagtanggap ko kay Marco
bilang mate nito at bilang lalaking mamahalin ko habang buhay.

Para tuloy na-low morale ako bigla. Hindi ganito ang isang Margareth Montenegro na
matapang at puno ng confidence sa buhay. Nagbago na ako. Maraming nagbago sa akin
at dahil iyon kay Marco. My alpha, my alpha mate..

Margareth POV.

Naging abala kami ni Marco sa buong maghapon dahil na rin sa paghahanda para sa
Luna ceremony kinabukasan. Halos mahilo ako sa mga gown na dinala ng stylist nito
at mga high-heel na ilang ulit kong pinalitan.

Hindi kasi ito ang uri ng mga sapatos na karaniwan na sinusuot ko sa tuwing may
okasyon.

Dati nakapag suot ako ng mga formal evening gown kaya lang ang lahat ng mga gown na
nasa harap ko ay napaka-daring para sa taste at style ko. Kung hindi mababa ang
neckline at halos lumuwa dibdib ko ay ang tataas naman ng slit na maexpose ang
buong hita ko.

Halos hindi ko masikmura na tingnan ang sarili ko sa huling gown na sinukat ko

dahil konting galaw ko lang ay luluwa talaga ang dibdib ko sa baba ng neckine at
may hiwa pa hanggang sa pusod ko.

Ano bang klase ng style ng pananamit ng mga tao dito kapag may okasyon? Daig pa
nila ang nagbibilad ng katawan kung ganito ang mga sinusuot nila.

Kung sabagay sabi nga ni Marco sanay silang nakikita na nakahubad. Walang issue
'yon at lalong walang malisya. Kaya kang para sa akin ang laswa namang tingnan kung
pipiliin ko ang alinman sa mga gown sa harap ko.

Ilang katok sa pinto ang nagpahinto sa ginawa kong pagsusukat.

"How's everything?" tanong ni Marco sa akin ng makapasok.

Nakangiwi akong tumingin dito dahil ang gown na suot ko ng humarap dito ay naka
lantad ang buong likod ko. Baka kapag ito ang isusuot ko bukas ay mapulmonya ako.

"What is this?" turo ni Marco sa mga gown na nakahelira sa harap nito.

"Ito ang ipapasuot mo kay Margareth Jemima?" galit na baking na tanong ni Marco
habang sinusuri ang mga gown na naka-display sa harap namin. Kita ko ang pagtiim ng
bagang nito at pagkuyom ng kamao na tila nagpipigil na magalit sa babaeng kaharap
na ngayon ay nakayuko at walang imik sa tabi ko.

"Wala na bang mas matino at maayos na gown na maisusuot si Margareth kaysa sa mga
ito? Anong klaseng mga gown ito at ang pangit lahat!" bulyaw pa nito.

Naawa akong napatingin sa babae na ngayon ay nasa sahig na nakatingin.

"My apologies Alpha, iyan po kasi ang inihanda at ipinadala ni Ms Elise. Sumunod
lang po ako dahil sabi niya babagay ang mga ito sa personality ni Luna Margareth,"
mahinang sabi nito na umagaw sa atensyon ko.

"That bitc-h," inis na sabi ng isip ko.

Tiningnan ko si Marco kung anu ang magiging reaction at response nito sa narinig.
Mukha kasing sinasabotahe ng Elise na 'yon ang isusuot ko kaya ganito ang mga
itsura ng lahat ng gown sa harap ko.

Iba ang dating sa akin ng bawat pagbangit ng pangalan nito. May kung ano sa isip ko
ang bumubulong na wag ko itong pagkatiwalaan. Negative ang vibes ko sa babaeng 'yon
unang beses ko pa lang marinig ang pangalan niya.

Mukhang kailangan kong paghandaan ang araw na magtatagpo kami dahil kung susundin
ko ang hint ko at ang instinct ko bilang isang agent alam ko na negatibo ang
personality nito para sa akin.

"My apologies Luna, hindi ka pa kasi nakilala ni Elise kaya hindi niya pa alam ang
personality mo at style mo. Papalitan ko ang mga 'yan at saka ka pumili ng bago
okay?" pahabang sabi ni Marco ng bumaling sa akin.

Tiningnan ko si Marco na parang wala lang dito ang nangyari. Kung ganon malaki ang
tiwala nito sa Elise na iyon at sa isiping 'yon ay nagkukukot ang kalooban ko sa
inis. Hindi maganda ang pakiramdam ko sa babaeng iyon. Mukhang kailangan kong
magingat at maging mapagmatyag dito.

Mukhang ito ang uri ng babaeng patalikod tumira at sa ginawa nito ngayon nabuo ang
impression ko na hindi maganda para rito.

Napailing ako ng makita ang mga pointed na mga sapatos, Ang taas ng mga ito na kung
hindi ako nagkakamali ay lahat five inches. Mukhang pinahirapan talaga ako nito
kapag isa sa mga sapatos na pinadala nito na nasa harap ko ang isusuot ko.

Nabuo ang plano sa isip ko, kailangan kong makilala ang Elise na iyon. Kailangan
kong makita kung anong klaseng tao ito. Hindi ko hahayaang may taong gumagalaw sa
likod ko ng pailalim at bigla na lang akong sakmalin.

Hindi ako praning, wala pang talaga akong tiwala sa ibang tao at sa paligid. Iba
talaga kasi ang pakiramdam ko sa Elise na 'yon. Pangalan pa lang nito ay malaki na
ang epekto sa mga tao sa paligid ko at maging kay Marco na tila ba kahit anong
pagkakamali na ginawa nito at agad na ipi-nagkibit balikat nito at inunawa kahit
walang malinaw na paliwanag kung bakit ganito ang mga gown na ipinadala nito.

"Halika muna sa labas. Magmerienda muna tayo habang hinihintay natin na dumating
ang mga gown na isusukat mo," sabi ni Marco at hinawakan ang kamay ko saka iginiya
palabas ng silid.

Lumipas ang gabi na hindi mawala sa isipan ko ang stunt ng Elise na iyon. Knowing
na sa kan'ya galing ang mga sinukat ko kanina at sa mga sinabi ng kasambahay na
nakausap ko. Hindi kaya isang tao lang ang mga ito.
"Hey," bati ni Marco na tumabi sa akin at yumakap.

"May itatanong ako. Sana okay lang sa'yo,," marahang sabi ko habang nakatingin sa
mga mata nito.

"Go ahead Luna," nakangiti na saad nito.

"Sino si Elise?" derecho na tanong ko.

"Why? Are you jealous of her Luna?" Nakangiting tanong pabalik nito.

"Wala lang curious lang ako," sagot ko pa.

"Hmm, she's my best friend. We've been close since childhood and she's like a
little sister to me," mabilis na sagot nito.

Sa naging sagot pa lang nito alam ko na may tiwala ito sa Elise na 'yon at
mahihirapan akong I-convince ito sa hinala ko. Kailangang kong makaharap ito at
mapag-aralan ang mga kilos nito.

Maaga kaming gumising kinabukasan dahil magsisimula ang ceremony ng alas nueve ng
umaga. May dumating na mag-aayos ng hair and makeup ko pero sinabi ko kay Marco na
ako ang personal na gagawa.

Bilang agent na train ako sa tamang makeup at pag-aayos ng sarili. Wala akong
tiwala sa paligid dahil pakiramdam ko may mga matang nakamasid at nagmamanman sa
bawat galaw ko.

Isa akong top agent at hindi nakalagpas sa matalas na pakiramdam ko ang lahat ng
ito. Tiningnan ko ang damit na napagkasunduan namin ni Marco. Isa itong simpleng
puting bestida na umabot sa sakong ko. Sweetheart neckline ito at fitted sa upper
body saka pabagsak ang pababang bahagi.

Comfortable ako sa suot ko at masaya ako na ito ang pinili ni Marco. Alam kong
pagkatapos ng celebration na ito magbabago ang lahat. Consider na kasal na kami ni
Marco at may karapatan na kami sa isa't-isa sa harap man ng pack member nito at ng
buong pack land. Solid na ang bond at wala ng sinuman ang maaaring humadlang dito.

Maraming tao sa labas ng packhouse kung saan gaganapin ang ceremony. Mga
nakangiting at masayang mukha ang bumungad sa akin. Hawak ni Marco ang kanang kamay
ko at inakay ako sa ginawang stage sa lugar.

Malamig ang simoy ng hangin. Marahil ay dahil sa mga kahoy na nakapaligid. Hindi
rin mainit ang sikat ng araw kahit pa malapit ng sumapit ang alas nueve ng umaga.
Ramdam ko ang kabang sumisibol sa dibdib ko ng igala ng mga mata ko sa dagat ng mga
taong nasa harap ko.

Hindi ko inaasahan na ganito karami ang members ng pack nina Marco. Itinaas ni
Marco ang kanang kamay ko at saka malakas na nagsalita.

"Good morning everyone, I'm very happy and proud to announce that I found my mate,
my Luna, you're Luna. I know all of you are aware that I searched and waited for
her for a very long time. I want you all to respect her as much as you respect me.
Any of you disrespecting her will face a very huge punishment and will cost you're
precious life," matatag na sabi ni Marco.

Mababakas sa kan'ya ang tapang at determination. Puno ng kapangyarihan ang bawat

salitang binitawan nito at wala ni isa ang nag lakas loob na suwayin ang bawat
sinabi nito.

"You're Luna, Margareth!" Malakas na sigaw nito habang hawak ang kamay ko at
nakataas pareho ng kaliwang kamay nito. Lahat ng kaba na meron ako ay napalis.
Sapat na ang hawak nito ang kamay ko at kasama ko itong hinarap ang lahat ng mga
tao sa paligid ko.

"Long live Luna!"

"Luna Margareth we love you!"

"We're happy to finally have you, Luna!"

"Moon goddess blessed you Luna!"

Mga sigaw mula sa mga ito.

Namasa ang mga mata ko. Hindi ito ang inaasahan ko at naiisip mula pa kagabi.

Napakainit ng pagtanggap nila at para bang isa akong kapamilya na nawalay sa

kanila.

Masaya nila akong tinanggap habang isinisigaw ang pangalan ko. Napuno ng
kaligayahan ang puso ko. Kaligayahan na ngayon ko lang naranasan, kaligayahan na
dulot ng pagtanggap nila sa akin kahit na iba ako at kaligayahan na lahat ito ay
dahil kay Marco.

Niyakap ko ng mahigpit si Marco ng bitawan nito ang kamay ko matapos ibaba. Puno
ako ng samu't saring emosyon na ngayon ko lang naramdaman.

Naramdaman ko ang paghagod ng kamay nito sa likod habang ang mga tao sa harap ko
patuloy na sumisigaw ng "mabuhay si Alpha Marco, mabuhay si Luna Margareth!"

"Like what I said, masaya silang lahat na nandito ka na. Tulad ko matagal ka rin
nilang hinintay," bulong nito saka inangat ang mukha ko at hinalikan sa labi.
Tanging ang hiyawan at palakpakan ng mga tao sa harap namin ang narinig ko at wala
akong pakialam na sinagot ang malalim at mapusok na halik ni Marco sa harap ng mga
naghiyawan at nag-palakpakan na mga pack members nito.

Ilang sandali pa ay naghiwalay kami ng halos maubusan ako ng hangin sa katawan.

Inabot ng isang matandang lalaki ang isang tsales na nasa tray kasama ng isang
matalim na kutsilyo na kumikislap sa tama ng sinag ng araw.

Napatingin ako sa mata ni Marco at pilit na inaarok ang laman ng isip nito.
Nagtatanong ang mga matang tumingin ako dito dahil pakiramdam ko may gagawin ito.

"Listen Luna, I know it's new to you, but I want you to understand that this ritual
is part of you're Luna ceremony," sabi nito saka hinawakan ako sa ilalim ng palad
ko.

"Pag-isahin ang mga dugo natin bilang tanda ng ating pag-iisa," sabi pa nito.

"Are you ready?" tanong ni Marco.

Kinakabahan na tumango ako habang nakatingin pa rin sa mukha nito na para bang doon
ako kumukuha ng lakas.

Inabot nito ang patalim mula sa katabing matandang lalaki na nagsisilbing pinuno sa
pagtitipon na ito. Isang mabilis na paghiwa sa palad nito saka itinapat sa tsales
na nasa gitna namin.

Pinanood ko ang unti-unting pag-agos ng dugo mula sa palad nito na para bang wala
itong nararamdaman na kahit na anong sakit. Nanlaki ang mga mata ko ng kusang
magsara ang sugat sa palad nito matapos ang ilang segundo.

Kinakabahan man ay binigay ko ang buong tiwala ko ng kunin ni Marco ang kamay ko at
gawin ang katulad ng ginawa nito sa sariling palad. Napapikit ako ng maramdaman ko
ang isang mabilisang paghiwa sa palad ko ngunit napamulat din agad ng wala akong
nararamdaman na kahit na anong sakit sa ginawa nito.

"Wala kang nararamdaman kahit anong sakit dahil complete na ang mate bond.
Nararamdaman mo na ang lahat ng emosyon ko at ganun din sa'yo. Bilang mate ko may
kakayahan ka ng labanan ang sakit physically. Kasama 'yan sa mga pagbabago sa'yo,"
paliwanag nito habang hawak ang pulsuhan ko.

Mabilis na naghilom ang sugat sa palad ko at wala itong iniwang bakas na kahit ano.
Kinuha ng matanda ang hawak na tsalis ni Marco at itinaas. Palakpakan ng mga tao
ang s'yang narinig ko kasabay ng pagbating "Congratulations Luna, welcome Luna!"

Bumaba kami ni Marco ng stage at magkasabay na naglakad sa gitna ng clearing.

Huminto kami sa isang maliit na hukay at iniabot sa akin ni Marco ang isang maliit
na puno.

Inilagay ko ito sa hukay at nilagyan ng lupa.

"Ang punong ito ang magsisilbing simbolo ni Luna Margareth," sabi ng matanda na
kasama namin kanina sa stage.

Umusal ito ng ilang latin words bago ibinuhos ang pinagsama naming dugo ni Marco sa
lupa na pinag lalagyan ko ng maliit na puno.

"Congratulations, the ceremony is completed. You're now officially a Luna of

akerele moon pack!" malakas na sabi ng matanda.

Naging masaya ang buong celebration. Maraming sumasayaw at nagtatawanan na mga tao
sa paligid ko. Lahat ay nagdiriwang at masaya para sa amin ni Marco. But one thing
I'm not aware of. May mga matalim na titig at nagbabanta na mga mata ang nakasunod
sa bawat kilos ko na gagawin ang lahat mawala lang ako sa kan'yang landas.

Unknown POV.

Nanlilisik ang mga mata na nakasunod ang mga tingin ko sa bawat galaw at bawat buka
ng bibig ng taong kinaiinisan ko ng sobra.

"Magsaya ka na ngayon babae ka at hindi magtatagal maglalaho ka sa mundong ito!"

mga salitang paulit-ulit na pumapasok sa isipan ko habang pinagmamasdan itong
tumatawa, masaya at puno ng kislap ng kasiyahan ang mga mata.

Mas lalo akong nag-aapoy sa galit ng makita ko kung paano ito hawakan at alagaan ni
Marco. Ako dapat iyon at hindi ang babaeng iyon. Kuyom ang kamao ko at galit na
naibato ang kupita ng champagne na hawak ko.

Hindi ko kayang may ibang babae na si Marco. Ako lang dapat at wala ng iba. Iniwan
ko ang luna ceremony na dapat ay akin dahil hindi katanggap-tanggap sa akin ang mga
nakikita ko. Gumuho na parang bula ang pangarap ko at naglaho ito sa isang
kisapmata.

Hindi ko matanggap na dito lamang hahantong ang ilang taong paghihintay ko.

Lahat ng kamalasan na ito ay dahil sa lintik na Margareth na iyon. Kung sana ay

hindi tanga ang inutusan kong magdala ng damit nito sana magmukha itong katawa-tawa
ngayon. Kung bakit ba naman kasi inayawan nito ang mga damit na ipinadala ko. Bagay
naman dito mukha itong bayarang babae.

Kahit isa sa mga plano ko walang nangyari, hindi rin nito isinuot ang mga sapatos.
Nagpagod lang akong lagyan ng maliit at matatalas na pako ang mga sapatos na alam
kong ikakasugat ng mga paa nito. Pati makeup na hinaluan ko ng kimikal ay hindi rin
nito ginamit. Naghihintay pa naman akong masira sana ang pagmumukha nito at ayawan
ni Marco.

Dinukot ko sa bulsa ang cellphone ng makarating ako sa tagong bahagi.

"Hello! We need to talk!" halos pa sigaw na sabi ko dahil talagang nagpupuyos ako
sa galit. Galit na tila apoy na rumaragas sa akin na nagiging pula ang lahat ng
makita ko at gusto kung sirain.

Agad sumagot ang tinawagan ko at sinabi ko ang pakay ko. Matapos marinig ang mga
sinabi nito ay agad kong pinatay ang tawag.

"Sige lang magsaya ka ngayon," isang matalim na tingin pa sa gawi ng mga ito ang
iniwan ko at tuluyang umalis sa lugar na 'yon.

Agad akong nagtanggal ng damit at nagpalit ng anyo ng lobo. Matalas na kuko sa mga
paa ko ang nakita ko ng muling magmulat ako ng mga mata. Agad akong tumakbo para
puntahan ang lugar na pinag-usapan namin ng taong kanina lang ay kausap ko sa
cellphone ko.

Mabilis kong narating ang lugar at agad na isinuot ang damit na kanina ay kagat ko
habang mabilis na tumatakbo.

Pumasok ako sa warehouse na nakatayo sa liblib na tagong bahagi ng gubat. Dito ko

matatagpuan ang taong kailangan ko.

"Mabuti at dumating ka," sabi ng lalaking kaharap ko na nakaupo at panay ang buga
ng usok ng sigarilyo habang nakataas ang mga paa sa center table.

"Alam mo ang dahilan kung bakit ako narito," nakairap na sagot ko at na upo sa
harap nito.

"So tell me, are you going to do it or not?" walang paligoy-ligoy na tanong ko.

Naiinip kasi ako sa maaaring isagot nito dahil hindi ako makapaghintay na gawin
nito ang gusto ko at mapasunod ito sa bawat sasabihin ko. Alam ko na hindi madali
pero alang-alang sa posisyon at pangarap na gusto kong makuha ay susugal ako.

"It depends, what are you going to do to convince me first?" nakangisi na tanong
nito habang ang mga mata ay naka tutok sa katawan ko, particular sa dibdib ko.

Alam ko na pinagnanasaan ako nito at noon pa willing itong gawin ang lahat maangkin
lang ako. Kaya alam kong tamang tao ang pinili ko dahil baliw na baliw ito sa akin.

"You can have me for a night, I can satisfy you and I know you will love it so
much," kagat labing sabi ko habang bahagyang gumalaw at ipinatong ang kanang hita
sa kaliwang hita kaya nahantad ang maputi at mala labanos kong binti.

Naka ilang lunok ito pero hindi sumagot at tila nag-isip pa muna.

"My condition ako," seryosong sabi nito.

"Okay," mabilis na sagot ko na pinag-aralan ang magiging sagot nito.

"Ayaw ko ng isang gabi lang. Mas malaki ang makukuha mo kapag ginawa ko ang gusto
mo," sabi nito.

"Meaning?" tanong ko, nakakaubos ng pasensya ang paikot-ikot nito pero kailangan
kong pagbigyan dahil kailangan ko at alam kong ito lang ang makakatulong sa akin.

"Gagawin ko ang gusto mo, papatayin ko ang Luna pero gusto kong maging akin ka sa
loob ng isang buwan," derecho na sabi nito na halos tumulo ang laway sa malagkit na
titig nito sa katawan ko.

"Isang buwan…" Napa isip ko, bakit hindi kong gagawin naman nito ang gusto ko at
walang problema. Bukod sa mawawala sa landas ko ang babaeng 'yon ay sigurado na
malulungkot si Marco at sa mga panahong 'yon ay ako ang kasama niya kaya sigurado
akong magiging akin na siya sa pagkakataong 'yon. Iyon ang sisiguraduhin ko.

"Sige," mabilis na sagot ko. Walang mawawala sa akin. Mag-eenjoy pa ako habang
unti-unting natutupad ang plano ko.

"Bakit hindi mo simulan ngayon," Naka-ngisi na sabi nito habang nagsimulang buksan
ang pinaka-unang butones ng kan'yang polo.

Napalunok ako ng tumambad sa akin ang katawan nito. Hindi man ito kasing gwapo ni
Marco pero may ibubuga ang hulma ng katawan.

Nag-iinit ang katawan na tinanggal ko ang suot kong bistida. Tumambad dito ang
malulusog at mamula-mulang dibdib ko dahil wala akong suot na bra. Naka ilang dila
ito sa labi bago tumayo at sinibasip ako ng halik sa labi habang ang mga kamay
mabilis na nahaklit ang panty ko at itinapon sa kung saan.

"Sabi ko na nga ba kailangan mo ako," bulong nito sa pagitan ng mga halik sa panga
pababa sa punong tenga ko.

Hindi ako sumagot at hinayaan ito na paligayahin ako.

Napaungol ako ng walang babala na ipasok nito ang dalawang daliri sa pagkababae ko
at saka naglabas pasok ng paulit-ulit.

"Very responsive ha," sabi nito saka ipinakita sa akin ang basang daliri bago
ipinasok sa bibig nito.

"Kung magkakasundo tayo ng ganito, gagawin ko ang lahat ng gusto mo," puno ng
pagnanasa na sabi nito saka hinatak ako pa upo sa sofa at saka pinaghiwalay ang mga
binti ko.

Napalunok ako ng magsimula itong haplusin at dilaan ang pagkababae ko na lalong

nagpainit sa akin. Sa kabila ng pagiging normal na tao nito ay magaling ito
magpaligaya. Alam na alam kung paano ako dalhin sa langit gamit ang dila at labi
nitong sabik at hayok na sinisipsip ang bawat katas ko.

Kaming mga lobo madali kaming mag-init at pagtatalik ang isa sa hobbies namin sa
buhay kaya hindi ko maikakaila na nagustuhan ko ang ginagawa nito.
"F-uck saka na tayo mag-foreplay, hindi ko na kayang magpigil. Bakit ba kasi ang
sarap mo?" halos pa ungol na sabi ni Edward na tumayo at hinawakan ako sa braso ng
mahigpit.

"Talikod!" utos nito sa akin. I liked him being rough like this. Dominante at may
control sa sitwasyon. Mas lalo akong ginaganahan kapag ganito ang taong
nagpapaligaya sa akin. Sinusunod ko ang sinabi nito at patalikod akong tumuwad
dito.

Kalabog ng bumagsak na pantalon nito na may belt ang tanging narinig ko bago ako
nakaramdam ng malakas na palo sa kanang pisngi ng pwet ko.

"Stay!" napasigaw ako ng ulitin nito ng magkakasunod. Lalo tuloy namasa ang kanina
pa basang triangulo sa gitna ko.

"That's for being naughty, future Luna," imbis na magalit mas lalo pang nakadagdag
sa init na rumaragasa sa katawan ko.

"Kapag hindi kapa tumigil sa mga pasakalye mo tatayo ako rito at maiwan kang mag-
isa," inis na sabi ko dahil ayaw ko sa lahat ay pinaghihintay ako.

"As you wish Luna," gigil na sabi nito at saka biglang ipinasok ang galit at
matigas na sandata na ikinabigla ko.

"Ahhhh!" napasigaw ako sa impact ng biglaang pasok nito. Halos nanginig ang laman
ko sa ligayang binibigay nito.

"Bakit ngayon mo lang ako pinatikim, ang sarap mo Elise," puno ng pagnanasa na
bulong nito.

Hindi pa ako nakakasagot ng naramdaman ko ang mahigpit na pagsabunot nito sa buhok

ko. Masakit at mahapdi ang anit ko dahil sa malakas na pwersa nito.

"Ngayon mo sabihin Elise, ngayon mo sabihin na hindi kami magaling magpaligaya na

mga tao !" pasigaw na sabi nito saka ako nakatanggap ng isang malakas na palo pa sa
kaliwang pisngi ng pwet ko.

Brutal ito sa kama at talagang nakakaubos ng lakas. Sanay akong makipagtalik basta
nagustuhan ko pero ngayon lang ako nakaranas ng masaktan habang nakikipagtalik.

"Fuck you!" pasigaw na sagot ko dahil gigil na din ako.

"As you wish baby I'm fucking you hard. Real hard," saka ito umulos ng malakas at
ilang ulit na nahampas ang mukha ko sa sandalan ng sofa. Mabuti na lang at malambot
ito dahil kung hindi sigurado akong magka bukol at pasa ang noo at pisngi ko.

Naisip ko bigla si Marco, ganito rin ba siya ka wild sa kama? Mas lalo akong nag-
init ng pumasok sa isip ko si Marco. Definitely he will be more aggressive than
this weak human behind me.

"Sige pa Marco, fuck me more. More please," mga daing at pagmamakaawa na lumabas sa
bibig ko habang nakapikit.

Parang walang naririnig ang kaulayaw ko. Marahil gaya ko darang na rin ito sa apoy
na nilikha naming dalawa kaya baliwala dito na ibang pangalan ang sinasambit ko
habang panay any mabilis at sagad na baon sa lagusan ko.

Ilang magkakasunod na ulos pa ang natanggap ko bago ibinaon ng ubod ng lakas ang
kanyang pagkalalaki saka ako kinagat sa batok at manginig kasabay ko.

"Ang hot mo Elise. Simula ngayon pag-aari na kita," sabi nito saka muling pinalo ng
malakas ang mahapdi ng pisngi ng pwet ko saka umalis sa likuran ko.

Nanghihina at habol hininga na bumagsak ako sa sofa at napangiti sa ginawa ko.

I think I found my new toy…

Ako ang dapat mag-control sa kan'ya at hindi siya. Ngayong napatunayan ko na baliw
ito sa akin, gagawin ko ang lahat mapasunod lamang ito at mapaikot sa palad ko.
Hindi ako papayag na may isang taong mag-control sa akin. Ako ang gagamit sa kan'ya
at hindi siya.

Ako ang karapat dapat na maging Luna at wala ng iba kaya gagamitin ko ang lalaking
kanina lang ay pinaligaya ako para makamit ko ang gusto ko.

Kung kinakailangang gamitin ko ang katawan ko gagawin ko makuha ko lang ang gusto
ko. Si Marco at ang maging Luna ng Akerele Moon Pack.

Bumangon ako ng makita kong naglalakad palapit sa akin ang ngayo'y wala pa ring
saplot na si Edward.

"So tell me, what's your plan?" Derecho na tanong ko. Hindi na ako nag-abalang
magbihis. Para ano pa? Alam kong hindi sapat ang isang beses dito at sigurado na
uulit pa ito ng isa bago ako umalis.

"Hanggang hawak ko ang mapa na binigay mo madali naming mapapasok ang pack
territory. Kailangan ko lang ng access sa mga bantay sa south wings para hindi sila
makahalata. Gawin mo ng maayos ang trabaho mo at sigurado na makukuha mo ang gusto
mo," sabi nito saka nagsindi ng sigarilyo.

Walang pakundangan itong nag-hithit buga sa harap ko na ikinalukot ng mukha ko.

Sensitive ang pang-amoy naming mga lobo sa ganitong amoy kaya ayaw kong tumira sa
human land dahil sa mga mabahong amoy na gaya nito.

"Gumawa ka ng paraan para hindi sila makatunog. Ihahanda ko ang mga gagamitin mo
para makatulog sila habang paparating kami," paliwanag pa nito sa akin.

"Ako ang papatay sa bagong Luna. Makikita mo kung paano maubos ang kan'yang dugo sa
katawan," nakangisi at mayabang na sabi pa nito.

Napangiti ako. Alam kong hindi ako magkamali sa paglapit dito lalo pa at isa itong
hunter. Hunter na sabik sa dugo ng mga lobo.

"Walang maghihinala dahil aakalain lamang nilang regular hunter kami na pumapatay
ng mga lobo. Isasama ko ang mga hunter sa baba ng bundok. Dadanak ang dugo ng mga
lobo at mapupunta sa'yo si Marco at ang trono."

"Maganda ang plano mo. Sana lang ay solid iyan at hindi kayo papalpak. Ibibigay ko
ang iba pang pabuya kapag nagawa mo ng maayos ang plano. Isa pa gusto kung mamatay
ang babaeng 'yon na naghirap ng sobra. Kung kaya mong dukutin at dalhin dito gawin
mo para ako mismo ang pumatay sa kan'ya para sigurado," saad ko.

"Sure Luna. Hindi ko hahayaang mawala ang masarap na putahe sa harap ko kaya
pagbubutihin ko ang trabaho ko," naka-ngising sabi nito sabay pisil ng dibdib ko.

"Sayong-sayo ako basta tuparin mo ang usapan," mabilis na sagot ko dahil

nagsisimula na naman itong mag-landas ang mga palad sa sensitibong parte ng katawan
ko.

Nakilala ko si Edward unexpectedly. Isa itong ligaw na hunter na nahumaling sa

akin. Ilang beses na sinubok maangkin ako ngunit hindi ako bumigay.

Pero sa pagkakataong ito wala akong pinagsisisihan. Si Edward ang tutupad sa mga
plano ko at magagamit ko ng husto ang talento nito para mawala sa mundo ko ang
bruhang babaeng iyon.

She will die soon. Sooner than expected..

"Ngayong nakilala na natin siya, mas makikilala pa natin si Elise sa mga susunod na
kabanata. Abangan kung ano ang kahihinatnan ng mga planong binuno nina Elise at
Edward."

Elise POV.

Magaan ang pakiramdam ko na iniwan ko si Edward na halos lupaypay sa lungga nito.

Napa-ngisi ako ng maalala kung paano ko ito binaliw sa alindog ko at halos mawala
sa sarili ng ako mismo ang magpaligaya dito.

Ngayon alam ko na ang kahinaan n'ya at kontrolado ko na ang sitwasyon. Hindi na

niya ako mapapasunod dahil siya mismo ang paglalaruan at gagamitin ko.

Kahit paano nawala ang bigat ng pakiramdam ko at matinding inis at galit.

Malaking tulong din na nakapag-relax ako at pinaligaya ni Edward ng ilang minuto na

kasama ko ito.

That man is greedy and hunger for s-ex. Alam ko na katawan ko lang talaga ang habol
nito at ngayong natikman na niya ako sigurado akong hahanap-hanapin niya ang
alindog ko.

Alam ko at sigurado ako sa naiisip ko dahil nakita ko kung paano tumirik ang mga
mata nito ng paligayahin ko ito gamit ang bibig at dila ko.

Nakapagpalit anyo na ako at ngayon ay nasa wolf form ko ako. Tahimik na

pinagmamasdan ko ang paligid ng pack territory at napangiti ako.

"Soon this whole place will be mine," bulong ko habang pinagmamasdan ang lawak ng
nasasakupan ng Akerele pack land. Sanay ako sa lugar na ito dahil malimit akong
gumala dito at may mga pagkakataon na nakikita ko ang nagpapatrolya na mga pack
guards.

"Good afternoon Elise," napakurap ako sa biglang boses na pumasok sa mindlink ko.

Alam ko na isa na naman ito sa pack warriors na gumagala sa lugar na ito at

nagbabantay. Hindi ko ito sinagot at taas noo akong tumayo sa kinatatayuan ko.

"Bakit ka narito? Anong kailangan mo sa lugar na ito at nag-iisa ka? Hindi mo ba

alam na mapanganib sa lugar na ito lalo pa at maraming mga lone wolf ang gumagala
sa labas ng pack territory, paano kung makita ka nila? Paano kung mapahamak ka?"
concerned na tanong nito na inikutan ko lang mata.

"Namamasyal ako, bakit bawal ba?" inis na sagot ko dito. Anong akala nito sa akin
mahina? Kung hindi n'ya alam yang mga lone wolf na sinasabi n'ya ang isa sa mga
dahilan ng kaligayahan ko sa buhay.

Mga sabik ang mga ito dahil wala silang mate at malimit agresibo kapag natagpuan
ko. Marami na rin akong natikman na gaya nila at napasunod para sa sarili kong
interest.

"Hindi ka dapat na narito, pinagbabawal ni alpha na may pumunta dito maliban sa

amin na nga pack guards. Umuwi ka na!" matigas na sabi nito.

Inis na naglakad ako palayo sa pangit at mabahong male wolf na kanina lang ay
kaharap ko. Naiinis ako sa paraan ng pagtrato nito sa akin. Hindi n'ya ba ako
kilala na baby ni Marco? Hintayin lang niyang maging luna ako at dudukutin ko ang
dila at mata n'ya.

Dahil kailangan na pag-aralan ko ang buong detalye ng defense and guarding position
ng mga pack warriors kaya minabuti ko na bantayan ang mga kilos ng nga ito.

Hindi pa ako nakakalayo ng may nag-mind link ulit sa akin na ilang pack guards.
Bakit ba kasi nakalimutan ko na kahit anong tago ko ay naamoy ako ng mga ito at
higit sa lahat kilala ako ng mga ito dahil na rin sa amoy ko.

Mas mapanganib tuloy na mag-stay ako kaya minabuti ko na umalis at magbantay ng mas
malayo. Pero dahil hindi ako train sa pagiging warriors ay nawalan ako focus ng may
kung anong malaking wolf na dumaan. Wolf na kilalang-kilala ko kahit ilang
kilometro pa ang layo, si Marco.

Amoy pa lang nito, alam ko na si Marco ito. Halos manginig ang kalamnan ko ng
manuot ang amoy nito. Amoy na hinahanap ko at inaasam na matikman pero tila
sinusubok ako ng tadhana dahil never ako nitong tiningnan ng may pagnanasa.

Panay ang spray ko ng neutralizer para hindi nito maamoy ang amoy ng pagnanasa ko
tuwing kasama ko ito. Alam ko na si Marco ang may pinaka malakas na pang-amoy at
pakiramdam kaya hirap akong gawin ang ganito sa tuwing kasama at malapit siya sa
akin.

Nanunuyo ang bibig ko na pinanood ko kung paano ito mamuno sa mga warriors
nakaharap nito. He's a man of my dreams, my love of my life pero nanganganib na
mawala ito dahil sa lintik na taong napadpad dito.

Nagsisisi ako na hindi ako ang nakatagpo dito. Kung sana naunahan ko si Marco ay
siguradong inuuod na ito ngayon sa ilalim ng lupa.

Kung bakit kasi umalis ako ng gabing 'yon at lihim na sumama sa isang wolf na
nakilala ko sa bar. Masyado akong nagtampisaw sa ligaya kaya nawalan ako ng focus
at attention kay Marco.

Inutusan ko ang isa sa alalay ko na atakihin ito ng unang araw na ipakilala ito ni
Marco sa lahat bilang mate at luna nito sa gitna ng pagkain ng almusal.

Wala man ako sa lugar na 'yon ay malinaw na narinig ko ang sinabi ni Marco dahil
nakabukas ang mindlink mg lahat ng pack members ng mga sandaling 'yon.

Matapos ipakilala ni Marco ang mahinang babaeng 'yon ay inutusan ko si Eva na

atakihin at patayin ito kapalit ng kalayaan ng kapatid nito.

Ipinakidnap ko kasi ang bunsong kapatid nito para mapasunod ko ito at hindi
magsalita ng kahit ano. Matalino ako at alam ko kung paano laruin ang utak at puso
ng kahit na sino, maging tao man 'yan o lobo.
I have a power to manipulate things in my own benefits. Kaya nararapat akong maging
luna dahil bukod sa isa akong shewolf ay malakas ako at matalino. Idagdag pa d'yan
na napakaganda ko na hindi matanggihan ng kahit na sino.

Iniwan ko ang lugar at umuwi sa bahay namin. Mabuti na lang at nakapag spray ako ng
neutralizer dahil kung hindi sigurado akong maamoy ng mga magulang ko ang human
smell na nakadikit sa katawan ko lalo na at wala pa akong ligo.

Mabilis akong umakyat sa loob ng silid ko at agad nagpalit anyo. Hindi ko na

kailangan magbihis dahil maliligo ako.

Habang nasa ilalim ng dutsa at nakapikit ay dahan-dahang pinasadahan ko ng kamay

ang dalawang bolang sana ibabaw ng dibdib ko at pinisil.

Kahit katatapos lamang namin ni Edward ay nag-iinit na naman ako. Ganito ako sa
tuwing nakikita at napalapit kay Marco.

Alam ko na malakas ang amoy na nakahalo sa hangin ng arousal ko pero wala na akong
nagawa. Kagat labi na dinama ko ang tatlong daliri na ngayon ay mabilis na
naglalabas masok sa lagusan sa gitna ng hita ko at iniisip na si Marco ang may gawa
nito.

How I wish matikman ko na si Marco.

Napangiti ako sa naisip, malapit na. Malapit ng matupad ang gusto ko. Ilang tulog
na lang ay makukuha ko na ang inaasam ko.

Hindi ko na kailangan na paligayahin ang sarili ko dahil si Marco mismo ang

magmamakaawa na gawin 'yun sa oras na matikman niya ang alindog ko.

Hindi ako maaaring magkamali, wala pang nakatanggi sa isang maganda at sexy na
Elise na tulad ko.

Margareth POV

Naging masaya ang naganap na luna ceremony kahapon. Ito ang unang araw na haharap
ako bilang official na luna ng pack land. Kinakabahan man ay panatag ako dahil nasa
tabi ko si Marco.

"Breakfast is ready love," sabi ni Marco ng pumasok itong may dalang tray ng
pagkain.

Napangiti ako ng lumapit ito sa akin at hinalikan ako sa noo. Napakaswerte ko

talaga sa isang ito. Aside sa sobrang maalaga ay napaka-sweet pa. Palagi akong ini-
spoiled kahit sa maliit na bagay.

"Thank you," sabi ko saka yumakap sa katawan nito na ginantihan naman ng mas
mahigpit na yakap.

"Go and freshen up," bulong nito saka ako binitawan.

Pumasok ako ng banyo at ginawa ang usual routine ko tuwing umaga. Ilang araw na rin
akong walang matinong ehersisyo kaya masakit na din ang katawan ko. Nabuo tuloy ang
plano sa isip ko na mula bukas mag-exercise na talaga ako.
Feeling ko kasi ang bigat na ng katawan ko. Bukod sa kain tulog na lang talaga
ginagawa ko ay palagi pa akong nakahiga. Basta kasi katabi si Marco palaging
nakayakap sa akin o kaya naman buhatin ako at paupuin mismo sa lap nito hanggang sa
makatulog na naman ako.

Sabay kaming kumain ni Marco at pareho kaming tahimik sa harap ng pagkain. Mas
gusto ko kasi na fucos ako sa kinakain ko at ayaw na ayaw ko ang maingay habang
kumakain ako.

Nakasanayan na rin ni Marco ang ganong ugali ko kaya magsasalita lamang ito kung
may itatanong na mostly ay kung gusto ko pa or may gusto pa ba ako.

Typical na caring si Marco na nakasanayan ko na rin. Dati ayaw ko na nakakakita ng

lalaking pasyadong pa-sweet. Nangingiwi ako at naaalibadbaran na panoorin ang
ganitong eksena kapag nakakakita ako.

Mukhang kahit sa ganitong bagay ay sinubok ako ng kapalaran dahil mas pa doon ang
natagpuan ko. Napaka-clingy nitong si Marco.

Matapos kumain ay sabay kaming bumaba ng magkahawak kamay. Nakakatuwa na isipin na

iba na ang priority ko at nagkaroon ng direksyon ang buhay ko.

Oo nga at maayos naman ang lahat sa akin noon pero para lang akong nabubuhay noon
para sa trabaho ko at kay kuya Mateo.

Ngayon iba na, palaging may Marco na kasali sa bawat bagay na naiisip ko.

Lumabas kami ng pack house at pumunta sa isang oval clearing. Dito nadatnan ko ang
mga kalalakihan na abalang nag-eensayo. Karamihan mga nakahubad damit pang-itaas at
kita ang mga nangingintab sa pawis na mga katawan.

"Luna!" malakas na tawag sa akin ni Marco ng makitang natingin ako sa mga ito.
Kinabig nito ang ulo ko at isiniksik sa balikat nito patalikod sa mga lalaking nasa
harap ko.

"All of you, go!" malakas na sigaw nito. Mabilis na nagtakbuhan ang mga ito paalis
at saglit pa ay kami na lang dalawa ang naiwan.

"What was that for?" nagtataka na tanong ko sa nakasimangot at lukot ang mukha na
si Marco.

"I hate it when I see you drooling with another man's body," that voice kilala ko
iyon. It's Kennedy. Mukhang nagselos ito ng makitang nakatingin ako sa mga lalaking
nadatnan namin kanina.

"Hey it's okay, 'wag ka ng magalit alpha," sabi ko saka niyakap ang dalawa kong
braso sa baywang nito.

Napapansin ko kasing tuwing ginagawa ko ito kumakalma si Marco.

"I know it's you Kennedy," nakangiting bulong ko.

"Hmm, I'm glad you know me well now my Luna. Finally you can recognise me,"
masayang sabi nito saka ako hinalikan sa labi. Tila nakalimutan na nito ang
pagseselos kanina kaya nakangiti na ulit ito.

Pareho lang sila ni Marco, oo nga magkaiba sila ng isip at katauhan pero iisa lang
sila sa katawan ni Marco. Pareho sila kung kumilos kapag nagagalit at alam na alam
ko kung paano aamuin ito

"I love you Luna. Nagseselos ako na nakatingin ka sa iba. Dapat ako lang ang
tinitignan ng mga mata mo," seryosong sabi nito.

Napaka possessive talaga ng wolf ni Marco. Hindi ko maalis sa kan'ya iyon dahil isa
itong alpha. Taglay nito ang lakas at pagiging dominante.

"Then show me that body of yours since ayaw mong tingnan ko ang iba, alpha," kagat
labi na sabi ko habang nakatingin sa mga mga mata nito.

Saglit pa ay mabilis itong nagtanggal ng pang-itaas na damit at itinapon sa upuang

katapat namin.

"Hmm pwede na," pang-aasar ko dito saka tumakbo palayo dito.

"Hey Margareth, bakit ka tumakbo?" tanong pa nito na ngayon ay nakasunod na

tumatakbo sa akin.

Kailangan kong tumakbo, kailangan kong magpapawis. Hinahanap na ng katawan ko ang

dati kong ginagawa.

"Nakita ko na yan, beside sanay na akong makakita ng ganyan lalo na noong nasa PMA
pa ako," walang pakialam na sagot ko na mas binilisan ko pa ang pagtakbo.

Hindi ako lumingon pero hindi nakaligtas sa pandinig ko ang mga angil na nagmula
kay Marco at saglit pa nadamba ako nito at bumagsak kami pareho sa damuhan.

"Come again, what did you said just now?" nakakunot noo na tanong nito.

Hindi ako makapagsalita dahil hinihingal pa ako. Nakabuka ang labi na napatingin
ako dito ng haklitin nito ang batok ka at saka siilin ng mapag-parusang halik.

"Hahalikan kita ng paulit-ulit na gaya nito hanggang sa wala kang maalala na ibang
katawan na nakita mo kung hindi sa akin. Maliwanag?" tiim bagang na saad nito.

Tumango na lang ako dahil habol ko pa rin ang hininga. Pareho lang ang dalawa,
kanina si Kennedy ngayon naman ang nagseselos na si Marco.

Isang maalab na halik pa bago ito umalis sa ibabaw ko at hinila ako patayo.

"We need to go back inside bago pa magbago ang isip ko at angkinin kita dito,"
seryosong sabi nito.

Nanlalaki ang mga matang sumabay ako ng lakad dito habang nakahawak sa baywang ko.

"My god Marco, grabe ka," natatawa pa na sabi ko.

"Why not, we can do it anytime, anywhere. We want it and it's hot Luna," bulong
nito na inaamoy na naman ang leeg ko.

"Naku, horny dog talaga itong Marco na ito," bulong ko sa sarili.

"Narinig ko 'yan," sabi nitong naka-ngisi.

"Sa'yo lang naman ako ganito Luna," namamaos na boses nito.

Binilisan ko ang hakbang bago pa may magawang scandal kami ni Marco dito sa labas.
Alam ko na kapag ganito na ang boses nito at gahibla na lang ang pagtitimpi nito.
Mahirap na baka biglang mag-take control si Kennedy at hubaran ako dito.

Ito ang isang bagay na na-realize ko sa kanilang mga lobo. Mabilis silang mag-init
lalo na at mate nila ang kasama. Ginagawa na nga namin sa gabi may bonus pa sa
umaga. Heto na at hindi pa nag tanghalian eh nag-iinit na naman siya.

Sa bilis ng hakbang ko mabilis naming narating ang silid namin. Ang walang pakialam
na Marco basta na lang naghubad sa harap ko.

Kita ko kung gaano ito ka handa at kahit na ang bilis ng lakad namin hindi man lang
ito hinihingal na gaya ko.

"Let's shower first," sabi ko. Pawisan kasi ako at hindi ako komportable sa katawan
ko.

Mabilis akong binuhat ni Marco at napasigaw ako ng isandal ako nito sa pader at
walang habas na inalis maging ang kahuli-hulihang saplot sa katawan ko habang
tumatama sa amin ang walang tigil na buhos ng tubig mula sa dutsa.

"Marco be careful, madulas ang sahig," paalala ko dito dahil wala itong pakialam sa
paligid.

Sa susunod hindi ko na ito gagalitin at i-inisin. Matindi magselos at ma-aroused si

Marco. Baka kapag laging ganito lamog palagi ang katawan ko.

Matapos ang ginawa namin na ritwal ni Marco ay nakaligo rin ako ng totoo. Panay na
naman sana ang haplos nito ng pinandilatan ko ito ng mga mata na tinawanan lang
ako.

Akala ko tapos na, inabot lang naman kami ng gabi na hindi nakalabas ng silid
namin. Mabuti at nagawa kong tapusin ang trabaho na naiwan ko ng isang gabi kaya
may nagawa akong matino.

Tagumpay ang ngiti na lumapit ako sa sofa na kinauupuan nito.

"Done?" tanong nito sa akin.

"Yeah, nagawa ko na lahat. Na-send ko na sa email ang buong report at pwede na

akong magpahinga," parinig ko dahil mukhang may binabalak na naman ito base sa mga
ngiti nito.

"Come here," Inabot nito ang kamay ko at hinila para makaupo sa kandungan nito.

"Siguradong may laman na ito," hindi ko alam kong ako ba ang kausap niya o ang
sarili.

Panay kasi ang marahang haplos nito sa tiyan ko habang naka subsob sa leeg ko.

Napangiti ako. "Gusto mo na talagang magka baby tayo?" marahang tanong ko.

"Oo, 'yan ang isa sa mga pangarap ko at gagawin ko kahit oras-oras makabuo lang
agad tayo agad,"

Nawindang ako sa sagot nito, aba at may balak pa talaga ito. Kaya pala maya't maya
na lang kung maka ungot sa akin.

"Matutupad iyon, tutuparin natin iyon alam ko na mangyayari iyon in a right time,"
sabi ko saka sumandal sa balikat nito.
Nasa ganong ayos kami ng nawalan ito ng imik at hindi gumagalaw. Nakita ko na
blanko ang mga mata nito at may kausap sa mind link. Sanay na ako sa ganitong
sitwasyon, dahil ganito sila mag-usap at dito sila connected sa bawat isa.

Nagulat ako sa mabilis na pagtayo ni Marco habang hawak ako sa baywang.

"Run fast Luna! You need to go and stay inside the basement. 'Wag kang lalabas doon
kahit na anong mangyari," seryoso na sabi nito habang hawak ang mga kamay ko at
halos patakbo na naglalakad papuntang pintuan.

"Luna!" sigaw ni Celine ang Beta female ng pack land.

"Follow me," sabi nito at saka mabilis na tumatakbo.

Kita ko ang mabilis na pag-palit anyo ni Marco at mabilis na tumalon kasabay ng

isang malakas na alulung.

Mga nag-iiyakan na mga bata at mga kababaihang nag-aalala ang nadatnan ko sa isang
silid na pinagdalhan sa akin ni Celine.

Napapalibutan ito ng metal na dingding at may double lock in and out ang lugar.
Tatlong magkakaibang security lock ang dinaanan ko bago ko tuluyang napasok ang
lugar na ito at masasabi ko na ligtas ang lugar na ito.

"Ito ang pinagawa ni Alpha na secured na lugar na ligtas para sa atin," paliwanag
ni Celine.

"Anong nangyayari sa labas?" matigas na boses na tanong ko. Nag-aalala kasi ako sa
nakita ko na reaction ni Marco. Alam ko na may hindi magandang nangyari kaya ganun
na lamang ito kumilos.

Natigil ang mahihinang usapan ng mga kababaihan at pati ang mga batang nag-iiyakan.

Aware ako na my Luna voice ako na kapag nagsasalita ako, automatically pakikinggan
ako at hindi balewalain ng kahit na sino.

"Napasok po tayo ng mga hunter. Nakapasok po sila sa territory at kasalukuyang

nakikipaglaban ang lahat ng lalaking lobo ng ating packland," sagot ng isang
babaeng na may hawak na sanggol.

"Hunter?" patanong na sabi ko.

"Opo Luna, sila ang mga taong pumapatay sa aming mga lobo at ipinagbibili ang mga
balahibo. Ang iba naman po, kapag nahuling buhay ay binebenta sa mayaman na tao
upang gawing personal pet ng mga ito," paliwanag ng taong lobo na kaharap ko.

Nalungkot ako sa narinig, kahit saan talaga may mga taong halang ang kaluluwa.

Biglang sumagi sa puso ko ang takot para kay Marco, alam ko na malakas ito pero
mapanganib sa labas.

"Mayroon ba sa inyo dito ang may kakayahang ipagtanggol ang sarili?" tanong ko
habang nililibot ang mga mata sa mga kaharap ko at hinihintay na may sumagot sa
tanong ko.

Lahat ng mga ito ay magkasabay na umiling habang nakatingin sa akin.

"Simula bukas mag-ensayo tayo para matuto tayo at kaya nating ipagtanggol ang ating
sarili kung sakaling may dumating na panganib. Hindi sa lahat ng oras ay nariyan
ang asawa at kapatid nating lalaki para ipagtanggol tayo. Gusto ko na magsanay tayo
para sa sarili nating proteksyon," full of determination na sabi ko.

Lahat ay natahimik at tumango bilang pagsang-ayon.

"Simula bukas, lahat ng babaeng edad katorse ay magsisimula na magsanay," final na

sabi ko.

"Alpha!" Malakas na sigaw na boses ng lalaki.

Napalingon ako sa lalaking nakatingin sa monitor. Abot ang kabang lumapit ako dito
at nakita ng mga mata ko ang apat na lalaking may hawak kay Marco. Umaagos ang dugo
sa katawan nito at kita ko ang panghihina nito habang nakatutok ang mga baril dito
at may kung anong nakakabit sa braso nito.

"Marco!" sigaw ko ng maramdaman ko ang sakit na tumama sa dibdib ko. Kasabay ng

usok na nagmumula sa hawak na baril ng isang lalaki sa monitor na pinapanood ang ko
pagguhit ng sakit sa buong sistema ko.

I felt the pain. Alam ko kung gaano kasakit ang balang tumama kay Marco dahil halos
mangapos ang hininga ko sa sakit na dulot nito.

Sana matapos namin ito ng ligtas si Marco. Sana makayanan niya ang sakit at hirap
na nakikita ko sa monitor na nakatutok sa lugar kung nasaan ito.

I need to help him, he needs me.

Margareth POV.

"Marco!" sigaw ko kasabay ng muling pagdakot ko sa dibdib ko ng muling nanoot ang

matinding sakit sa bawat himaymay ng kalamnan ko. Halos napaluhod ako sa sakit at
nanlalambot ang mga tuhod na pilit tumayo habang nanlalabo ang mga mata.

Ilang saglit ang lumipas ng makabawi ako ng lakas. Ilang ulit akong nagbuga ng
hangin para bumalik sa dati ang paghinga ko at ang nanlalabong mga mata ko.

Hindi ko alam kung bakit ganito katindi ang sakit pero isa lang ang sigurado ako,
mas matindi ang pinagdadaanan na sakit ni Marco.

"Open the door!" Hysterical na utos ko.

Natigilan ang mga tao sa paligid ko at wala ni isa ang narinig kong nagsalita.

"I said, open the door, now!" sigaw ko ulit.

"I'm sorry Luna, hindi kita susunduin dahil mahigpit na utos ni Alpha na bantayan
ko kayo rito at huwag hayaang masaktan ni dulo ng buhok mo," mahinahon na paliwanag
nito.

"Really? kahit utos ko?" nakataas ang kilay na tanong ko habang unti-unting
lumalapit dito.

Tumango ito at iyon ang huling signal na hinihintay ko.

Hindi nito inaasahan ang naging galaw ko ng mabilis na sinikmuraan ko ito at sinipa
ang likod ng tuhod kaya napaluhod ito at saka ko pinilipit ang braso nito habang
ang isang kamay ko hawak ang leeg nito.

"Listen, kapag may masamang nangyari kay Marco dahil hindi mo sinunod ang utos ko
mananagot ko sa mga kamay ko, naiintindihan mo?" gigil na pagbabanta ko dito.

Alam ko na hindi ito ordinaryong lobo lamang dahil hindi ito itatalaga ni Marco
para bantayan kami kung wala itong kakayahan. Hindi ako takot sa ginawa ko kahit pa
top warrior ito susugal ako dahil buhay ni Marco ang nakataya.

Malakas na singhap at nanlalaki ang mga mata ng mga tao sa paligid ko ang bumungad
sa akin ng mag taas ako ng tingin.

"Now open the door!" matigas na sabi ko.

Tumango ito at nagtipa ng security number.

"Bantayan mo sila, ikaw na ang bahala dito habang wala ako," sabi ko saka tinapik
ito sa balikat at nagsimulang maglakad palabas.

Ito ang may control ng system at magbubukas ng pinto kapag nasa harap na ako kaya
alam ko na makakalabas ako at tiwala ako na kaya nitong protektahan ang mga
kababaihang naiwan ko.

Higit na mas kailangan ako ni Marco. Kung mga ordinaryong mga tao lamang ang mga
sumugod dito ay hindi nalalayo ang kakayahan namin kaya alam ko na kayang-kaya ko
na makipagsabayan sa mga ito.

Napagana ko ang malakas na pakiramdam, narinig ko ang mga naglalabang lobo at

hunter. Mga malalakas na putok ng baril at ungol ng mga tinamaan na mga lobo.

Kung tama ang pagka intindi ko sa sinabi ni Celine gumagamit ng silver na bala kaya
mabilis silang nanghihina oras na tinamaan ng bala na ito.

Silver ang kahinaan ng mga lobo at talagang nanghihina sila oras na madikit dito o
kaya ay tamaan ng bala na gawa dito.

Pumasok sa isip ko ang hand cuffs na nakakabit kay Marco. Kung ganon kaya hindi ito
makagalaw at nanghihina ay dahil sa ikinabit sa kamay nito sabayan pa ng ilang tama
ng bala.

Mabilis ang naging galaw ko. Kailangan na makalapit ako kay Marco dahil mukhang
pinahirapan ito. Alam kong nanghihina ito ngayon dahil sa tama ng mga baril na may
wolfsbane. Hindi rin maghilom agad ang mga sugat nito dahil sa malakas na kemikal
na dulot ng wolfsbane.

Isang malakas na palo sa batok ang ginawa ko sa nakatalikod na lalaki. Segundo lang
at bumagsak ito sa sahig kaya mabilis akong lumuhod at hinawakan ito sa ulo at
panga saka pinilipit pa kanan.

Wala na itong buhay ng mabilis kong kinuha ang baril na hawak nito pati na rin ang
mga naka reserbang magasin sa katawan nito.

Hindi ako nag-aksaya ng oras at mabilis ang mga galaw na tinungo ang front door na
kinaroroonan ni Marco.

Malaking bagay na hindi ako affected ng silver at wolfsbane na ginamit ng mga ito
sa mga kasamahan ko na lobo. Malaking pagkakamali nila dahil hindi nila alam ang
kakayahan ko.

Ilang magaang hakbang pa ay nakalapit ako ng palihim sa kinaroroonan ni Marco.

Marahil naamoy ako nito at nag-angat ito ng ulo at pilit na nagmulat ng mga mata.

Itinapat ko ang daliri sa labi ko bilang signal na huwag itong gumalaw at huwag
gumawa ng ingay na nakuha naman nito.

Apat lang ang mga nakapaligid dito at alam kong kakayanin ko silang lahat. Asintado
na pinutok ko ang nakatutok na baril sa taong pinaka malapit kay Marco at sinunod
ang nasa kanan nito na ikinabigla ng mga kasama nito.

Naalertong gumala ang tingin ng dalawa habang nanlalaki ang mga mata sa nakitang
kasamahang halos sabay na bumagsak at may tama sa mga ulo.

Dito ako fully trained, malinaw ang pandinig ko at paningin ko kahit madilim ang
paligid.

Pabor sa akin ang lahat dahil hindi nila ako mabilis na makita dahil na rin sa itim
na damit ni Marco na suot ko.

Alertong iginala ko ang paningin ng magsimulang maglakad palapit sa kinaroroonan ko

ang isa pang lalaki habang ang isa nakatutok ang baril sa ulo ni Marco.

Pigil hininga akong nag bilang ng tatlong segundo saka pinutukan sa katawan ang
katabing armadong lalaki ni Marco.

I believe kakayanin na ni Marco iyon kahit na nanghihina ito ngayon.

Ilang putok ang tumama sa pader na pinagkukublihan ko. Hinihintay kong mas
makalapit ito ng magawa ko ang plano ko. I need him alive.

"Labas! Kung sino ka mang hayop ka lumabas ka!" sigaw nito. Hindi ako umimik at
gumalaw man lang. Nakasunod ang mga mata ko sa bawat hakbang na ginawa nito palapit
sa pinagkukublihan ko.

Nakita ko kung paano binalian ng leeg ni Marco ang lalaking binaril ko kanina at
lupaypay na bumagsak sa paanan nito.

Nawalan ng focus ang lalaki sa harap ko kaya kinuha ko ang pagkakataon para paluin
ito ng malakas na baril sa ulo.

Sapo ang ulo na nag-angat ito ng tingin.

"Ikaw?" tanging nasabi nito bago ko hinampas pa ng isang ulit sa ulo na ikinabagsak
nito ng tuluyan at nawalan ng malay.

Hindi ko pwedeng patagalin ang lahat bawat segundo ay mahalaga. Kailangan kong
bilisan para maisalba ang buhay ni Marco.

May dumating na dalawang lobo at agad na nag-anyong tao.

"Dalhin natin si Marco sa hospital. Ikaw na maiwan dito at ikulong mo ang lalaking
iyan. Itali mo ang mga paa at kamay bago ka pa matakasan. Wag mo munang gagalawin
hanggang hindi ako bumabalik," bilin ko habang mabilis na tumatakbo kasunod ng
lalaking may buhay kay Marco.

Mahigpit na hawak ang baril na nakasunod ako na tumatakbo sa mga ito at handa sa
kung ano ang posibleng mangyari.

"Luna, marami pa pong mga hunter sa labas. Kailangan po nating makaalis agad dito
bago pa lumala ang kondisyon ni Alpha," sabi nito habang tumigil kami saglit para
pag-aralan ang sitwasyon sa labas.

"Anuman ang mangyari, dalhin mo sa hospital si Marco. I-cover kita basta maging
alerto ka," sabi ko dito na gumagala ang mga mata sa labas at pinagmamasdan ang
galaw ng kalaban.

Tumango ito bago itinuro ang direksyon na tatahakin namin.

"Nasa mahigit limang po ang mga hunter, mag-ingat ka Luna," paalala ng lobo na
kasama ko.

"Mag-ingat ka po Luna," sabi pa ulit nito sa ikalawang pagkakataon na tinanguan ko.

"Bibilang ako ng tatlo saka ka tumakbo," sabi ko habang nag-load ng panibagong

magazine sa baril na hawak ko.

"Isa, dalawa, tatlo, go!" malakas na sigaw ko. Mabilis itong tumakbo habang karga
si Marco. Ilang magkakasunod na putok ang nakasunod dito ngunit laking pasasalamat
ko na hindi ito tinamaan.

Gumanti ako ng putok na nagpatumba sa ibang hunter na na kasunod kina Marco. Hindi
marahil akalain ng mga ito na may isang taong may kakayahang makipagsabayan ng
barilan sa mga ito.

Narating namin ang ospital na abala ang mga nadatnan namin na mga medical staff na
gamutin ang mga sugatan na lobo na naunang naihatid dito.

Maraming duguan at naghihingalo na mga lalaking lobo ang nakita ko. Marami ang mga
sugatan at ang iba ay nasa anyong tao na. Marahil hindi na nakapag palit ang mga
ito dahil sa malakas na epekto ng wolfsbane kaya ang iba ay nanatili pa rin sa wolf
form ng mga ito.

"Luna," magalang na bati sa akin ng doctor habang mabilis na sinuri si Marco.

"Kami na po ang bahala kay Alpha. Please sa labas na po muna kayo," pakiusap nito
sa akin na ang mga mata ay nasa baril na hawak ko.

Marahil ay natakot ito dahil amoy wolfsbane umano ito at may silver na bala sa loob
ng magasin nito.

"Okay," tanging nasabi ko at saka sinulyapan si Marco bago tuluyang lumabas.

Magkakasunod na mga lobo pa ang nakita kong isinugod sa hospital.

"Kumusta ang status doon?" tanong ko sa isang pack guard na nagdala ng pasyente.

"Masyado po silang marami Luna at puro may wolfsbane ang mga gamit nila kaya hindi
kami makalapit masyado. Mabilis din ang atake nila kaya marami ang sugatan," sagot
nito habang hinihingal pa.

"Ikaw, kayo, makinig kayong mabuti. Walang malay ngayon si Marco at nanganganib ang
buhay. I'll take charge," determinadong saad ko.

"Ikaw maiwan ka dito kasama ka," sabay turo sa katabi nito.

"Bantayan ninyong mabuti si Marco at protektahan. Walang kahit na sino ang pwedeng
lumapit sa kan'ya maliban sa mga doktor at nurse na tumitingin sa kan'ya. Kapag may
nakalagpas ni isa sa inyo mananagot kayo sa akin. Maliwanag ba?" bilin ko na agad
namang sumang-ayon ang kausap ko.

"Ikaw sumama ka sa akin." utos ko sa kaharap ko. Ito ang lobo na kasama ko na
naghatid at nagdala kay Marco dito sa hospital.

"Mind link Beta Prouspur now," Utos ko sa kaharap ko.

"Tell him na siya ang incharge sa pack perimeter. Alert all the pack guard and put
in high alert. Walang hahayaan na may makapasok at makalabas ng pack land mula
ngayon. Ang sinumang magtangka at sumuway ay hulihin n'yo," utos ko sa mga ito
habang naka bukas ang mind link ng lahat.

Malinaw ang ibinigay kong instruction. Hindi ako papayag na sirain ng mga ito ang
pack land. kailangan nilang magbayad. Hindi ko mapapalampas ang kapangahasan na
pagpasok nila dito at gulo na dala nila na naging dahilan ng panganib at perwisyo
sa aming lahat dito.

Kuyom ang kamao na tumakbo ako kasama ng dalawa na pack warriors.

Sila ang nagsisilbi na mata sa likod ko at suporta sa gagawin naming atake.

Hindi ko sila mabigyan ng baril dahil lahat ito at gawa sa silver at may wolfsbane.
Mas mapanganib sa kanila ang hawakan ito kaya hahayaan ko sila na makipaglaban ayon
sa kanilang sariling kakayahan.

"Luna, risky po ang pumasok sa loob, dito na lang po kayo. Kami na lang po ang
papasok sa loob," suggestions ng kasama ko.

Umiling ako, hindi ako makakapayag na hayaan sila habang nagtatago ako dito.
Ikinasa ko ang ripple na hawak ko at tiim ang bagang na sumagot dito.

"I can protect myself, you don't have to worry about me. Do your part and I'll do
mine," puno ng determinasyon na sagot ko bago pumasok sa lugar kung saan naglalaban
ang lobo at mga hunter.

Malalakas na putok kasabay ng mga ungol at sigawan ang tanging naririnig sa buong
lugar. Nagkalat ang mga dugo at amoy ng pulbura na nagmumula sa bawat bala ng putok
ng baril.

"Go," utos ko sa katabi ko. Tumango ito at mabilis na nawala sa paningin ko.

Kumubli ako sa isang puno at pinutukan ang mga hunter na nakita ng mga mata ko na
nasa kabilang bahagi ng kinaroroonan ko.

Walang nag-aakala na mula sa kalaban ang putok na iyon dahil puro anyong lobo ang
mga ito at walang karanasan gumamit ng ganitong armas. Higit kanino man walang
kakayahang humawak ng baril na silver coated at may wolfsbane ang isang lobo.

Narinig ko ang pag sigaw ng isang matangkad na lalaki.

"Hanapin ninyo ang Luna! Bring that bitch here, dead or alive!" sigaw nito.

Naningkit ang mga mata ko sa narinig. Kung ganon ako ang pakay ng mga ito.

Napa-ngisi ako, hindi ko hahayaang magtagumpay ang mga ito na makuha ako.
Mag-Kamatayan na pero lalaban ako. Hindi lang para sa sarili ko, kung hindi para sa
pack na pinangangalagaan ni Marco.

Pinuntirya ko ang lalaki na sa tingin ko ay pinuno ng mga ito. Isang asentadong

putok ang pinakawalan mo na tumama sa kanang hita nito saka sinunod ko ang kaliwa.

Namimilipit sa sakit na bumagsak ito sa lupa. Kinuha ko ang pagkakataon na

malapitan ito at sinipa ng malakas sa sikmura at isang malakas na tama ng siko ko
sa batok na ikinawala ng malay nito.

Tinawag ko ang isang lobo na kasama ko mula sa hospital na naiwang nasa tabi ko.

"Alam mo na ang gagawin mo. Dalhin sa kulungan iyan at itali," matigas na utos ko
dahil alam ko na pagkatapos ng lahat ng ito babalikan ko ito at sisingilin sa
kapangasang ginawa ng mga ito.

"Masusunod Luna," sagot nito saka mabilis na binuhat ang lalake at mabilis na
tumakbo paalis.

Pahina na ang putukan at kaunti na lang ang kalaban. Halos wala na rin akong
natitirang bala at self defense na lang ang laban ko kapag naubos ang mga ito.

Iginala ko ang paningin at hinanap ang posibleng posisyon ng kalaban bago ito
pinutukan. Bulls eye! Tumba ang tatlong magkasunod na binaril ko.

Labing limang minuto pa ang lumipas at natigil ang putukan.

Marahan akong lumabas sa pinag kublihan ko ng makita ko si Prouspur na papalapit sa

akin kasama ng ilang lobo na na nanatili sa kanilang wolf form.

"Luna, nagapi na natin sila. May ilang nakatakas at hinahabol na ngayon ng mga pack
warriors," report nito sa sitwasyon ng naganap na labanan sa pagitan namin ng mga
hunter.

"Siguraduhin mong ligtas ang buong lugar bago mo palabasin ang mga kababaihan na
nasa basement. Search the whole place to make sure na walang nakalusot sa atin at
nakatakas. Kailangan pagbayaran ng mga 'yan ang gulong ginawa nila rito," seryosong
utos ko.

"Copy Luna," sumaludo pa ito habang ang mga mata ay nasa baril na hawak ko.

"I have to go, I need to check Marco's condition. He was shot and hurt badly,"
malungkot na sabi ko.

"Go Luna, ako na ang bahala dito," sabi pa nito.

Tumango ako sabay talikod dahil hindi magkamayaw sa kaba ang dibdib ko.

I hope you're safe Marco...

Margareth POV.

Malungkot na mga mukha ang nakabakas sa bawat mukha ng mga lobo na nakikita ko sa
hospital ng makabalik ako. Bakas ang labis na lungkot at pag-aalala para kay Marco
bilang Alpha at pinuno ng pack land.
Tahimik akong naglakad papunta sa silid kung saan ko iniwan kanina si Marco.

Kahit puno ako ng lungkot at abot-abot ang kabang nararamdaman papalapit sa silid
kung saan ko ito dinala ay pinili kong maging mas matatag.

Ngayon ako mas kailangan ni Marco at ng buong pack. Hindi ako pwedeng panghinaan ng
loob. Kailangan nilang makita na matatag ako sa ganitong sitwasyon dahil nakikita
ko na lahat sila ay nanlulumo sa nangyari.

Bakit nga ba hindi? Kahit naman sino ay nag-aalala lalo na at marami ang
nanganganib ang buhay kahit pa sabihin na tapos na ang laban sa pagitan ng mga
hunter na sumugod sa amin.

Dahan-dahan na binuksan ko ang pinto at nanginig ang buong katawan ko sa naabutan

kong kalagayan ni Marco ng makalapit ako dito

"Luna," tawag ng doctor na lumapit sa akin na siyang gumagamot, tumitingin at nag-

momonitor sa lagay ni Marco.

"Kumusta ang lagay n'ya?" agad na tanong ko.

"Inoobserbahan pa pi namin ang lagay niya. Maraming dugo ang nawala sa kan'ya at
hindi naghihilom ang mga sugat sa katawan ni Alpha. Kung hindi siya magigising
within twenty four hours ay maaaring mauwi ito sa pagka coma," paliwanag nito
habang nakatingin sa nakaratay na si Marco.

"Magiging maayos ang lahat, gigising siya," mga salita na kusang lumabas sa bibig
ko. Hindi ko alam kung para sa kausap ko ito o sa sarili ko.

Walang kasing assurance na gagaling ito dahil sa ilang bala na may wolfsbane ang
bumaon sa katawan nito.

Wolfsbane ang pinaka-fatal para sa mga lobo. Isang oras lang ang maaaring itatagal
kapag hindi ito naagapan. Mapanganib ito para kay Marco lalo na apat na bala ang
tumama dito. Hindi man tinamaan ang maselan na organ nito pero sapat na ang lason
ng wolfsbane para kitilin ang buhay ni Marco just in hour.

Napahinto nito ang tibok ng puso ng sinumang lobo na tamaan nito oras na pumasok sa
dugo ang kemikal na ito. Kaya hindi ako mapanatag. Paano ako mapapanatag kung
nakikita ko ang kondisyon ng mahal ko na lumalaban para mabuhay.

Nanghihina akong na upo sa tabi ni Marco habang hawak ang kamay nito.

"Gigising ka, alam ko malalampasan mo ito. Kailangan kita Marco," sabi ko habang
pinagmamasdan ang maputlang mukha nito.

Puno ng benda ang iba't-ibang bahagi ng katawan nito. May tubo ring nakakabit sa
bibig at may aparato para sa pag-monitor ng tibok ng puso.

Hindi ko kayang tinginan ng ganito si Marco kaya ibinaling ko ang mga mata ko sa
pagpatak ng tubig sa drift ni Marco na para bang doon ako makakakuha ng sagot sa
mga tanong ko.

Natauhan lang ako sa pagkatulala ng maramdaman ko ang luhang dumadaloy ngayon na

walang tigil sa pisngi ko.

Ilang taon akong hindi umiyak, pinatay ko ang emosyon na meron ako dahil sa takot
na masaktan ako. Pero ngayon hindi ko kayang pigilan. Hindi ko kaya lalo na at si
Marco ang dahilan nito.

Tama siya I'm his strength and weakness. Tulad din sa akin, pareho lang kami dahil
naging mahina ako sa harap ni Marco pero naging malakas ako para rin sa kan'ya.

Bumabalik sa akin ang takot at alaala ng pagkawala ng mga magulang namin ni kuya
Mateo.

"Paano kung iwan din ako ni Marco,? No! Hindi ko kaya," piniling ko ang ulo ko.
Hindi ko dapat isipin 'yon, hindi ako iiwan ni Marco. Hindi niya ako kayang iwan
dahil ako ang buhay niya.

Alam kong matapang ito at lalaban para sa akin.

"Margareth..." mahinang tawag sa akin ni Kim na nakapasok na pala ng hindi ko

namamalayan.

Nag pahid ako ng luha saka bumaling sa mga ito. Kasama pala nito si Jean at panay
din ang pahid ng luha sa likuran ni Kim.

Nilalapitan at niyakap ko ang dalawa. Malaking bagay na narito ang mga kapatid ni
Marco, kahit paano gumaan ang loob ko.

"Kumusta na si kuya?" tanong ni Jean habang nagpupunas din ng luha.

"His condition is stable but we need to observe him as the doctor advises. He said
Marco needs to wake up within twenty four hours if not, he will end up in a coma."
paliwanag ko sa mga ito.

"Mum and dad already know what just happened. They are on their way here,"
malungkot na sabi ni Jean.

Tumabi ako ng lumapit ang dalawa kay Marco. Nakita ko ang sabay na pagpahid ng mga
luha saka nagsalita si Kim.

"Bagay nga kayo ni kuya. Pareho ninyong prenotektahan ang isa't-isa at ang buong
pack," marahang sabi nito sabay haplos sa maputlang pisngi ng kapatid

Hindi ako nagsasalita at tahimik na pinakinggan ang mga sinabi nito.

"Kung hindi hinarang ni kuya ang mga hunter papasok sa basement baka mas marami pa
ang napahamak," sabi pa ulit nito nito.

Alam ko ang sinasabi nito. Nakita ko kung paano kami ipinagtanggol ni Marco. Ginawa
nito ang lahat para hindi makalapit ang mga hunter sa basement. Malinaw na nakita
ko kung paano ni hinarang ang mga ito hanggang sa mabaril siya ng ilang ulit.

"Salamat Margareth, utang namin sa'yo ang buhay ni kuya at ng pack members na
pinoprotektahan mo. Kung hindi mo ginawa 'yun mas marami ang posibleng nasawi at
ipinag luluksa sa ngayon," sabi pa nito habang nakatingin kay Marco.

"Wag na nating pag-usapan iyon, ang mahalaga ay ligtas na si Marco at ang

karamihan. Tungkulin ko ang tulungan at pangalagaan ang buong pack at gagawin ko
ang lahat maging ligtas lang ang lahat,"

naluluhang sabi ko dahil hanggang ngayon ay emosyonal pa rin ako sa mga nangyari.

"Jean, Kim tutal andito kayo pwede ko bang iwan sa inyo si Marco? May kailangan
lang akong gawin," paalam ko.
"Sige, saan ang punta mo? Gusto mo bang samahan kita?" nasa tinig pa rin ni Jean
ang pag-aalala.

"It's okay, I can manage. Please stay with Marco while I'm not around." Seryosong
sabi ko dahil kanina pa nag-iinit ang mga palad ko na balikan ang mga taong dahilan
ng lahat ng ito.

Sabay na tumango ito saka ako tumalikod at mabilis na naglalakad palabas ng

hospital.

Naabutan ko ang ilang pack guard na nagpapatrolya sa paligid ng ospital.

Lumapit ang mga ito sa akin at saka ako binati.

"Luna," magkasabay na sabi ng mga ito saka yumuko ang ulo bilang tanda ng
paggalang.

"Sino ang pwedeng sumama sa akin pa punta sa dungeon?" matigas ang boses na tanong
ko. Marahil sa tindi ng galit ko ay hindi ko na magawang isipin ang mga tao sa
paligid ko.

"Ako po Luna," sabi ng mas batang lobo na sa tingin ko ay mga nasa edad dalawampu.

"Sige, lead the way," utos ko. Bilang luna nasa boses ko ang natural na
kapangyarihan na hindi kayang baliwalain ng kahit na sinong lobo sa loob ng Akerele
moon pack territory.

Mabilis naman itong sumunod at naunang naglakad sa akin. Nadatnan ko ang bungad ng
madilim na dungeon.

Masangsang ang amoy sa loob at amoy ko pa ang pinaghalong dugo at ibang mabahong
amoy na nagmumula sa loob.

Naabutan ko si Prouspur na kaharap ang nakataling lalaki. Ito ang lalaking binaril
ko sa mga hita at nag-uutos na kunin ako.

"Nagsalita na ba?" galit na tanong ko.

"Hindi pa po Luna" sabi ni Prouspur habang hawak ang isang mahabang latigo.

Lumapit ako at sinuri ang lalaki. Duguan man ito ngunit mukhang naagapan ang mga
hita nito na ngayon ay may puting benda.

"Sino ang gumamot dito?" galit na tanong ko pa. Walang karapatan na mabuhay ang mga
taong katulad nito na halang ang kaluluwa.

"Inalis ko po ang bala at tinalian ang sugat dahil baka maubusan ng dugo at mamatay
bago mo pa po abutan dito sa kulungan," tila natatakot na sagot ng isang matangkad
na lalaki.

Lumapit ako sa nakataling lalaki sa pader at marahas kong pinalo ang hita na may
benda. Kita ko ang pag-iwas ng tingin ng mga kasama ko habang matiim naman na
nakatutok ng tingin dito ang beta ni Marco.

Naka-ngisi akong humarap dito habang nakangiwi ito at namimilipit sa sakit.

Dinakot ko ang buhok nito saka isang sapak ang ibinigay ko bago bitawan at kinuha
ang upuang plastic saka na upo sa harap nito ng naka de-kwatro.
"Makinig ka, sa lahat ng ayaw ko ay 'yung sinungaling at hindi nagsasabi ng totoo,"

seryosong sabi ko saka tumayo at lumapit sa isang pack guard at kinuha ang matalim
na kutsilyo na hawak nito.

Lumapit ako ulit sa lalaki saka nagtanong.

"Anong pangalan mo?" Hindi agad ito ng salita kaya nag tanong pa ulit ako.

"Bakit nin'yo sinugod ang pack land at bakit mo ako pinadadakip sa mga tauhan mo?
Anong kailangan mo?" magkasunod na tanong ko.

Ngumisi lang ito bago ako dinuraan na tumama sa balikat at leeg ko. Gigil na
napapikit ako saka malakas na sinikmuraan ko ito.

"Wrong move!" sigaw ko saka ko saka hiniwa ang kanang braso nito ng patalim na
hawak ko.

"Now, tatanungin ulit kita. Kapag hindi ka sumagot ng maayos hindi lang 'yan ang
aabutin mo sa akin. Bawas na ang tatlong buhay mo, sinayang mo na ang isa kaya kung
ako sa'yo maging matalino ako para maligtas at humaba pa ang buhay mo!" naka-
ngising sabi ko habang matalim ang mga matang natatitig dito.

Sanay ako humawak ng ganitong sitwasyon. Tactical interrogation ang ginagawa ko at

alam ko na anumang oras ay bibigay ito.

"Sino ang nag-utos sa inyo para patayin ako?" derecho sa matang tanong ko dito.

Kita ko ang pag-ikot ng mga mata nito at pagngisi kaya sigurado akong may itinatago
ito.

"Isa, dalawa, tatlo. Sagot!" Bulyaw ko saka isang malakas na jab sa sikmura ang
natanggap nito mula sa akin na ikinaubo nito.

Kahit nahihirapan na huminga ay nagawa nitong sumagot ng pabalang.

"Wala kang makukuhang sagot mula sa akin bitch!" sigaw nito pabalik.

"Kung ganon matigas ka at hindi mo mahal ang buhay mo," nakangisi pa ring sabi ko.

"Beta, dalhin mo ang isa pa dito," utos ko na agad naman na sumunod at ilang saglit
pa ay hatak-hatak na nito ang isa pang sugatang hunter na namaril kasama ng mga
nanakit kay Marco. Ito ang lalaking lumapit sa pinagkukublihan ko matapos kong
barilin ang mga kasama nito.

Hawak ang patalim at iniikot-ikot ito sa palad ko na humarap dito.

"Ikaw, mahal mo ba ang buhay mo?" derecho na tanong ko.

Tumango ito ng sunod-sunod at saka sumagot ng opo.

"Kung ganoon 'wag mong gagayahin ang isang ito."

Lumapit ako sa lalaking nakatali sa dingding at hinawakan ang hintuturo nito at

saka mabilis na hiniwa habang nagpupumiglas ito.

Brutal na kung brutal pero wala akong pakialam. Hindi labag sa prinsipyo ko ang
ginagawa ko lalo pa at halang ang mga kaluluwa ng mga ito.
Iniwan ko ang lalaki at binalikan ang lalaking nakaluhod habang nakatali ang kamay
at paa sa likod.

"Gusto mong makipag laro kagaya niya?" Matalim ang mga mata habang tiim bagang na
tanong ko dito.

"H-hindi po. Ano po ang kailangan mo?" nangangatal na tanong nito.

"Good, madali ka palang kausap kaysa sa isang iyan." Turo ko sa lalaking

namimilipit sa sakit dahil halos maputol ang daliri nito at patuloy na umaagos ang
dugo.

Kita ko ang mga seryosong mukha ng mga kasama ko. Wala ni isa ang nakialam at
hinayaan ako na gawin ang lahat mapaamin lang ang mga ito.

"Anong alam mo? Bakit kayo sumugod dito? Anong kailangan ninyo?" galit na tanong
ko.

"Ang usapan naming mga hunter ay hulihin at kunin ang Luna patay o buhay," mabilis
na sagot nito.

Napatango ako sa sagot nito saka ngumiti.

"Sino ang nag-utos sa inyo?" tanong ko pa.

"Siya," turo nito sa lalaking nakatali sa dingding at halos mawalan ng ulirat. Kung
ganon hindi ako nagkamali na ito nga ang pinuno ng grupo.

"At bakit n'yo ako kailangan na patayin? Anong atraso ko sa inyo at pinag tangkaan
ninyo ang buhay ko at kailangan n'yo pang pumatay para makuha ako?" seryosong
tanong ko.

"Hindi ko po alam, sumunod lang kami sa usapan at instruction sa amin. Parang awa
mo na huwag mo akong patayin. May mga anak po akong maliit na naghihintay sa akin,"
pakiusap pa nito.

"Sana naisip mo iyan bago ka sumama sa kanila bago ninyo pasukin ang teritoryo ko!"
Gigil akong tumayo dahil ayaw kong madala sa emosyon ko lalo na kapag ganitong may
mga batang sangkot sa usapan.

Iniwan ko ito at binalikan ang lalaking nakatali sa dingding.

"Isang buhay na lang ang meron ka. Wala akong pakialam kung mabuhay ka o hindi.
Kaya kung ako sa'yo, pag-isipan ko bago ko ibuka ang bibig ko," banta ko dito
habang nag-aapoy sa galit ang mga matang nakatitig dito.

"Isa lang ang tanong ko at kapag hindi mo nasagot ng tama at totoo, babawiin ko ang
buhay mo," kita ko ang maka ilang ulit na pag lunok nito.

"Sino ang nag-utos na pasukin ang pack territory at patayin ako?" tanong ko.

"Si Elise, si Elise ang nag-utos sa akin na patayin ka!" Nanginginig sa takot na
sigaw nito dahil nakaumang sa leeg nito ang patalim na hawak ko.

"Lagot na si Elise, gigil pa naman sa kanya si Margareth ?"

Margareth POV.

"Sinong Elise?" halos pigil hininga na tanong ko kahit na may ideya na ako kung
sino ang tinutukoy nito. Gusto ko na marinig mismo mula rito ang katotohanan na
gusto kong malaman namin ng lahat ng naririto.

Hindi ito agad nagsalita kaya idiniin ko pa ang patalim na hawak ko.

"Sagot!" Nanlilisik ang mga matang sigaw ko.

"Si Elise, ang kaibigan ni Marco. Gusto ka niya na ipapatay dahil gusto niya si
Marco at gusto niyang maging Luna," paliwanag nito habang nanginginig. Nasa mga
mata nito ang hindi maitago ang takot sa akin.

"That bitch!" galit na sabi ni Prouspur.

"Matagal ng may gusto kay Marco iyon pero hindi ko alam na aabot sa ganito. Lalo na
at naging kababata namin ni Marco si Elise. Sinasabi ko na nga ba at may kakaiba sa
kabutihang pinakita niya." gigil na sabi pa nito.

Binalingan ko ito saka nagsalita.

"Go and get her. Gawin mo ang lahat mahuli mo at madala dito ng buhay. Kailangan na
makaharap ko siya at mapanagot sa kasalanan n'ya hindi lang para sa akin kun'di
para sa lahat. It's time for her to pay her crime," matigas na utos ko sa beta ni
Marco.

Kailangan kong balikan si Marco sa hospital. Hindi ako mapakali na iwan ito ng
matagal kaya kahit gustuhin ko na sumama sa mga ito ay hindi ko magawa.

May tiwala ako sa kakayahan ni Beta Prouspur at alam ko na kaya nitong dalhin sa
harap ko si Elise.

Higit kanino man mas higit na kailangan ako ngayon ni Marco. Kung maaari lamang na
hindi ko ito iwanan kahit saglit ay ginawa ko na pero may mga bagay ako na
kailangan na gawin at iwan ito pansamantala.

Kahit madaling araw at wala pang tulog hindi ko pwedeng unahin ang sarili ko dahil
marami akong kailangang gawin. Bukod sa pag-alam ng katotohanan sa likod ng mga
pangyayari kailangang alamin ko rin ang status at kondisyon ng maraming lobo at
pack guards na sugatan. Marami rin na mga pack warriors ang naghihingalo ng iwan ko
ang mga ito sa ospital.

Sana lang talaga ligtas sila dahil alam ko na malaking dagok ito sa buong pack land
oras na marami ang masawi sa mga ito.

"Babalikan ko si Marco sa hospital. Mag-report ka sa akin kung anuman ang maging

resulta ng operation n'yo. Alam ko na alam mo na ang gagawin mo at may tiwala ako
sa'yo," sabi ko saka tinapik ito sa balikat.

Sinulyapan ko ang dalawang lalaki na ang isa ay nakaluhod pa rin sa sahig at

marahil ay naihi na sa takot.

"Bantayan ninyo ang dalawang iyan. Kapag may isang nakatakas sa poder ninyo sa akin
kayo mananagot. Maliwanag?" malakas na sabi ko.

"Yes Luna," magkasabay na sagot ng mga kasama ko dito sa loob ng dungeon.

Isang sulyap pa at tuluyang iniwan ko ang mga ito at naglakad pabalik ng ospital na
kinaroroonan ni Marco.

Beta Prouspur POV.

Abala ako sa ginagawang pag papaamin sa lalaking nahuli namin at nakatali pa pader
sa harap ko ng dumating si Luna Margareth.

Nakatiim ang bibig nito at seryoso ang mukha na humarap sa akin.

Nababakas ang tapang sa awra nito habang nakasukbit sa balikat nito ang isang
mataas at mahabang uri ng baril.

"Sinong gumamot sa kan'ya?" matigas na boses na sabi nito.

Nakakatakot ang bawat hakbang nito papalapit sa kinaroroonan namin. Mababakas ang
labis na galit sa mga mata nito at hindi ako nagkamali ng sikmuraan nito ang
lalaking kanina pa paikot-ikot na sumasagot sa mga tanong namin.

Lahat kami ay nabigla sa ginawa nito lalo na sa lakas na nakita namin. Larawan ito
ng hindi basta babae lamang. Nasa awra nito ang kapangyarihan ng isang malakas na
babae na hindi namin nakita ng mga panahong kasama namin ito.

Oo nga at nakita namin kung paano ito nakipaglaban at ipagtanggol ang sarili ng
nakaaway nito ang isang shewolf sa hindi malamang dahilan pero hindi namin
inaasahan na ganito ito kalakas at may tinatagong galing sa pakikipaglaban.

Lahat kami ay nasurpresa ng lumabas ito ng basement at sumuong sa laban upang

iligtas ang buhay ni Alpha Marco. Naging malaking tulong sa amin ang kakayahan
nitong makipagsabayan ng barilan sa mga hunter na muntik ng umubos sa amin kanina
dahil sa gamit na wolfsbane at silver ng mga ito.

Hindi ko makakalimutan kung paano ko sinubukan na mapaamin ang hunter na nahuli

namin pero tila baliwala dito ang ilang hampas ko ng latigo. Ilang malalakas na
palo at suntok ang ginawa ko ngunit nanatiling tikom ang bibig nito.

Seryoso ang lahat at nagmamasid kami ng ibaba ni Luna ang baril na kinatatakutan
namin dahil sa lason na dulot nito at lumapit kay Gabriel isa sa mga pack warriors
na bantay para kunin ang patalim na hawak nito.

Lahat kami nanahimik ng nagsimula ito ng interrogation at naging mabilis dito na

makuha ang impormasyong kanina ko pa gustong malaman.

Nanginginig sa takot ang dalawa at halos panawan ng ulirat ang isa ng tigilan ito
ni Luna Margareth.

Nakakatakot ang awra na nakita ko dito. Hindi ko ito inaasahan sa isang maliit at
payat na babaeng katulad nito ay may ganitong kakayahan

Mabangis at mataktika nitong nagawa ang bagay na kanina ko pa ginagawa. Parang

sanay na sanay ito sa ganitong pagkakataon at hindi nakaligtas sa akin ang bilis at
liksi nito sa pakikipaglaban.

Napa bilib ako sa talento at kakayahan nito. Hindi ito ordinaryong babae. Kakaiba
ang lakas at determination na ipinakita nito sa aming lahat.

Masasabi ko na sanay ito sa pakikipaglaban, special siya na babae at marami siyang

katangian na miski ang malakas na she wolf ay hindi siya kayang pantayan. Maswerte
kami at ito ang ibinigay ni Moon Goddess na maging Luna at ina ng akerele moon
pack.

May kakayahan si Luna Margareth na pamunuan kami. Ipinakita niyang kaya niyang
pamunuan ang pack land sa gitna ng karahasang nangyari. Nakuha nito ng buo ang
tiwala at respeto ko ng i-take over nito ang control sa sitwasyon habang walang
malay si Alpha Marco at walang kakayahan na pamunuan ang buong Akerele moon pack.

"Kailangan nating mahanap si Elise. Bantayan ninyo ang bahay nila ng hindi tayo
matakasan. Ayoko na mabigo tayo at mapahiya kay Luna," mind link ko sa lahat ng
pack warriors.

"Yes Beta," sagot ng mga ito bago ko pinutol ang connection.

"Kayo na ang bahala dito, narinig ninyo ang bilin ni Luna. Itong isang ito ipasok
sa kulungan. Kapag pumalag at mag tangkang tumakas, patayin ninyo," utos ko.

Mababakas ang takot sa mga mukha ng mga ito ng iwan ko. Kailangan kong madakip si
Elise para pagbayaran ang katrayduran ginawa nito na kumitil sa buhay ng ilan sa
kasamahan kong lobo.

Tahimik na ang paligid matapos ang naganap na laban. Alam ko may mga nagluluksang
pamilya na nawalan ng mahal sa buhay ng dahil sa kasakiman ng isang masamang
nilalang.

Ilang sandali pa at narating ko ang bahay nina Elise. Tahimik at sarado ang mga
ilaw at wala akong maramdaman na kahit na anong movement sa loob.

Kasama ko ang anim na magaling na pack warriors ng pack. Nagpalit anyo ako at
mabilis na tumalon paakyat sa veranda ng isa sa mga silid ng bahay nina Elise.

Mahimbing marahil ang tulog ng mga ito at hindi namalayang nakapasok kami. Mabilis
ang kilos na hinahanap namin ang silid ni Elise. Kailangan na matagpuan namin ito
bago pa makatunog na narito kami.

"Nakita n'yo na?" tanong ko sa mind link namin ng grupo.

"Negative Beta," sagot ng mga ito.

Una kong pinasok ang pinakadulong silid at hindi nga ako nagkamali sa pang-amoy ko,
silid nga ito ni Elise.

Napa-ngisi ako sa naabutan kong eksena sa loob. Mukhang nagkaroon ng party pa dito
at may mga baso at bote ng alak na nagkalat.

Mukhang maagang nag-celibate si Elise at nagawa pang makipag-inuman at may

threesome pang naganap. Masyado naman yata itong masaya ngayon at hindi maikakaila
sa napasukan kong eksena.

Katabi ni Elise ang dalawang hubo't hubad na lalaki at nasa gitna nito si Elise na
mahimbing na natutulog. Tila ba payapa at wala itong kasalanang ginawa at masarap
ang tulog.

"Second floor, last door near fire exit. Bilisan ninyo," utos ko sa mind link
habang tahimik na nagmamasid sa paligid.

Minuto lang at nakapasok na ang mga ito.

Lumapit ako at hinila ang natutulog na si Elise.

Napabalikwas ito ng bangon pati ang mga kasama nito at mabilis na nag-sitayuan at
binalak lumabas pero mabilis na napigilan ng mga kasama ko.

Nanlalaki ang mga mata ni Elise habang nakatingin sa akin bago nagtanong.

"Anong ibig sabihin nito?!" galit na tanong nito, saka iwinaksi ang kamay ko na
mahigpit na nakahawak dito.

"Isusumbong ko kayo kay Marco! Wala kayong karapatang pasukin ang bahay ko at gawin
sa akin ang kabastusan na ito!" Hysterical na sigaw nito.

Sinampal ko ito ng malakas hanggang sa bumaling ang mukha nito pa kanan.

"Wala kang karapatan na banggitin ni dulo ng pangalan ni Alpha dahil nag-aagaw

buhay siya ngayon ng dahil sa iyo," angil ko dito.

Natigilan ito at hindi nakapagsalita. Saka lang bumukas ang bibig nito ng marahil
nag-sink in na ang mga sinabi ko.

"Anong nangyari kay Marco?" pasigaw na tanong nito.

Hindi ko ito sinagot dahil wala itong ni katiting na karapatan na malaman ang kahit
ano kay Marco.

Hawak ko ng mahigpit sa braso at kinaladkad ko palabas ng kwatro.

"Anong kaguluhan ito?" tanong ng kagigising lang na ama ni Elise na humahangos na

bumaba sa hagdan para pigilan kami.

"Beta?" sabay yuko sa harap ko ng tingnan ko ito ng masama.

"May ginawang katrayduran ang anak mo at mahigpit na ipinag-uutos ng Luna na dakpin

siya at ikulong," seryosong sabi ko.

Sa narinig nagsimulang mag-sisigaw si Elise.

"No! That bitch! Kagagawan niya ang lahat ng ito daddy. Wala akong ginawa at wala
akong kasalanan. Please help me!" Sigaw pa nito na pilit inaalis ang pagkakahawak
ko ng mahigpit.

Kita ko ang unti-unting paghaba ng mga kuko nito at alam kong any moment from now
magpapalit anyo ito kaya mabilis kong kinuha ang wolfsbane na nasa bulsa ko at
tinurukan ito sa leeg.

Lupaypay na bumagsak ito sa lupa na dilat ang mata.

"Kakausapin ko si Alpha," seryoso na sabi ng ama nito habang ang ina naman ay
nakatakip ang mga kamay sa bibig habang nanlalaki ang mga mata.

"Wala kang alpha na makakausap dahil nag-aagaw buhay siya ngayon. Bakit wala kayong
alam sa nangyaring kaguluhan na anak mo ang utak ng lahat? Wag ko lang malaman na
sangkot kayo rito dahil buburahin ko ang pamilya ninyo sa pack land na ito,"
seryosong sabi ko habang matalim ang mga matang nakatingin sa mga ito.

"Dalhin ninyo ang mga iyan!" matigas na utos ko saka tumalikod.

"Beta, please, baka nagkamali lang po kayo. Kaibigang matalik ni Alpha Marco si
Elise hindi niya magagawa iyon," sabi ng ina nito habang umiiyak na humawak sa mga
braso ko.

Tinanggal ko agad ito dahil ayaw ko ng drama.

"Nagkasala ang anak ninyo at hindi ninyo ako dapat pigilan na ipatupad ang batas
lalo na at utos iyon ng Luna. Maaaring hindi n'yo kilala ang anak ninyo ng mabuti
pero sana igalang ninyo ang bawat desisyon na ginawa ni Luna Margareth. Sinuman ang
sumuway at gumawa ng masama ay may karampatang parusa na naghihintay." Mahabang
sabi ko bago ko tuluyang iniwan ang mga ito.

Malaki ang naging kasalanan ni Elise at alam kong maging si Alpha Marco kung may
malay ito ay panigurado na makakatikim ng pinaka malupit na parusa si Elise sa mga
kamay nito.

Nadala namin si Elise sa dungeon. Pinaghiwalay ko ito at ng mga lalaki nito.

Hindi ko inaasahan na ganito ito dahil kilala itong tahimik at mahinhing babae ng
lahat. Wala sa personality na nakita namin na kaya nito na gumawa ng bagay na
ikakapahamak ng lahat. In this matter one thing I realized, looks can be deceiving.
Even the prettiest face have an ugly side too and that is Elise.

Tama nga ang kasabihang don't judge the book by it's cover.

Iniwan ko itong tulog sa kulungan saka umalis ng lugar na iyon para puntahan si
Luna Margareth.

Konting oras na lang umaga na pero heto ako hindi ko kasama ang mate ko dahil sa
kagagawan ni Elise. Sana lang talaga ligtas si Marco at walang masamang nangyari
dito.

Hindi ko alam kung ano ang magagawa ko oras na hindi nito nakayanan ang lahat.
Higit pa sa kaibigan ang turingan namin para kaming pinagbiyak na bunga at kambal
na lumaki. Hi's my dear brother at lahat gagawin ko maparusahan lang si Elise at
ang mga sangkot dito….

Margareth POV.

Kahit walang maayos na tulog ay maaga pa rin akong gumising kinaumagahan. Kailangan
ko ng pumunta sa clearing bago mag-alas diyes ng umaga para sa magaganap na funeral
ng mga nasawing lobo sa laban kagabi.

Pansamantalang iniwan ko si Marco kasama nina Mommy Helen at Daddy Marc. Tiwala
akong umalis dahil alam ko na hindi nila ito pababayaan.

"Good morning Luna," bati ng beta ni Marco ng naabutan ko ito sa sala na

naghihintay sa akin.

"Good morning," ang tanging nasabi ko dahil hanggang ngayon ay sobrang nalulungkot
pa rin ako sa mga nangyari.

Alam ko na hindi lang ako ang ganito ang nararamdaman dahil kahit ngayon pa pa lang
ramdam ko ang pagbabago sa paligid.

Napaka tahimik ng buong kabahayan, halos wala akong makitang ibang tao sa loob
maliban sa iilang Omega na naglilinis sa paligid.
"Kumusta ang lahat?" maikling tanong ko.

"Nasa kulungan na si Elise at ang mga kasabwat nito. Handa na rin po ang lahat para
sa funeral ceremony," saad nito pa.

"Okay, let's go. Kailangan natin matapos ito bago pa tuluyang tumirik ang araw,"
sabi ko at saka nagpatiunang naglakad.

Ni hindi ko nagawang kumain ng almusal. Hindi kasi ako nakaramdam ng gutom at tila
ba balewal sa akin ang hindi kumain ngayong umaga.

Paano nga naman ako gaganahan bukod sa maraming nagluluksa ngayon ay nasa panganib
pa rin ang buhay ni Marco.

Tahimik itong sumunod sa akin kasabay ng ilang pack guard. Wala ni isa ang bumasag
ng katahimikan dahil alam ko na lahat kami iisa ng nararamdaman.

Lahat kami ngayon ay galit, nagluluksa at malungkot at dahil 'yon sa kagagawan ni

Elise.

Nadatnan ko ang mga pack members na lahat ay nakaputi. May mga nag-iiyakan at
nagluluksa para sa nawalang mahal sa buhay.

Natahimik ang lahat ng makita akong papalapit, marahil ay nakikiramdam sa akin.

Siguro ganito na talaga ang dating ng awra ko sa kanila. Awra ng isang pinuno na
ngayon ay haharap sa kanila hindi lang basta babae at simpleng tao kun'di bilang
isang ina ng Akerele Moon Pack.

Hindi ko na pinatagal at lumapit ako sa pinaka sentro ng clearing at tumayo ng

tuwid

"In behalf of my Alpha, Marco. Narito ako ngayon sa harap ninyo at nakikiramay sa
pagkawala ng inyong mahal sa buhay. Nawala man sila sa atin ngunit hindi natin sila
makakalimutan sa sakripisyo na ginawa nila para sa kaligtasan natin."

Nagpahid ako ng luha saka lumunok ng ilang ulit dahil masyadong masakit para sa
akin ang mga nakikita ko. Parang bumabalik sa isip ko ang panahong ipinagluluksa ko
ng sabay ang mga magulang ko na sabay na mawala sila ng sabay.

"Hindi kailanman masasayang ang kanilang sakripisyo dahil na protektahan nila tayo.
Maging mabuti tayo sa isa't isa ng sa gayon ay maging masaya sila sa kung saan man
sila naroroon ngayon. Pinapangako ko sa harap ninyo at sa katawan ng mga kapatid
nating lobo na magkakaroon ng katarungan ang kanilang sinapit. Mananagot ang dapat
managot at 'yan ang sinisigurado ko," matatag at mahabang sabi ko habang kuyom ang
kamao sa tindi ng emosyon na meron ako ngayon.

Kung sana andito si Marco mas kaya nyang I-handle ang lahat ng ito.

Palakpak ng mga tao ang narinig ko habang pinagmamasdan ang mga bangkay na
tinabunan ng puting tela at saka pinatungan ng dayami.

Ibinibigay sa akin ang isang mahabang kahoy na may siga ng apoy sa dulo at iginiya
kami ni Beta Prouspur na lumapit sa mga elder.

Bilang pinuno simbolo ang apoy na ito ng pag papalaya sa kaluluwa ng mga mahal
namin sa buhay.

Ipinasa ko ang nag-aapoy na kahoy sa pinaka matandang pack elder at itinaas ito ng
kanang kamay kasabay ng mga salita na inusal nito sa hangin na bago sa akin at
hindi ko maunawaan.

Saglit pa ay sinimulan nitong pag-liyabin ang apat na sulok ng sahig na kahoy na

kinalalagyan ng mga bangkay at saka inilagay sa gitna ang ginamit na kahoy pang
siga.

Mabilis na kumalat ang apoy at saglit pa ay naglalagablab na malaking apoy ang

makikita namin sa harap namin.

Wala akong magawa kun'di panoorin kung paano unti-unting nilamon ng apoy ang buong
paligid.

Bago sa akin ang tradisyong ito at hindi normal sa paningin ko ang makakita ng mga
sinusunog na katawan ng tao.

Malakas na palakpakan ang narinig ko ng makita ang malaking usok na nagmula sa mga
katawang kinakain ng malakas na apoy.

Para sa mga lobo isang bagong paglalakbay ang haharapin ng mga namatay. Hindi ito
dapat ipag-luksa bagkus ay mas tamang ipagdiwang.

Matapos ang burial ceremony ay agad akong bumalik ng hospital. Inutusan ko si Beta
Prouspur na siyang pansamantalang mamahala sa pack land.

Gusto ko na tutukan ang pag-aalaga at pagbabantay kay Marco. Malubha pa rin ang
lagay nito dahil hindi pa rin ito nagigising magpahanggang sa ngayon.

Hindi ako pala dasal na tao pero sa pagkakataong ito panay ang dasal ko sa
panginoon na magising na ito at bumalik sa dati ang mahal ko.

"Kumusta ang burial hija?" tanong ni mommy Helen habang yakap ako matapos
salubungin ako ng yakap pagpasok ko.

"Naging maayos naman po. Malungkot lang ang lahat dahil sa nangyari at sa condition
ni Marco," marahang sabi ko saka bumitaw dito.

"Hindi ko akalaing magagawa ni Elise ang ganito. Matalik silang magkaibigan ni

Marco simula pagkabata. Tahimik at hindi palaaway ang batang iyon lalo pa halos
hindi ito makabasag pinggan sa harap naming lahat. Isa siyang mabuting bata kaya
nagtataka ako kung bakit umabot sa ganito," malungkot na sabi ng dating luna.

"Lahat kami na bigla sa nangyari. Parang ibang Elise ang kaharap namin at Elise na
gumawa at pasimuno ng nangyaring ito. Higit kanino man si Marco ang labis na
naapektuhan dahil itinuturing niya itong nakababatang kapatid," mahabang paliwanag
pa nito.

Alam ko ang tungkol doon dahil ng minsan na tanungin ko si Marco ay nasabi niya
iyon sa akin. Ngayon na napatunayan ko na tama ang hinala ko at sigurado ako,
walang magagawa si Marco sa parusang naghihintay dito.

"Mommy, sa tingin ninyo po ba magagawang patawarin ni Marco si Elise?" tanong ko.

Umiling ito bago malungkot na sumagot.

"I doubt, may mga nagbuwis ng buhay dahil sa nangyari na pagsugod ng mga hunter sa
atin. Nanganib din ang buhay ni Marco, kilala ko ang anak ko. Kahit kapamilya o
mahal sa buhay ang nagkasala ng mabigat lalo na ang pagtatraydor ay siguradong si
Marco mismo ang magpapataw ng parusa kay Elise," paliwanag pa nito.
Nakahinga ako ng maluwag. Kung ganon nabuo sa isip ko na hintayin na magkamalay si
Marco at ito mismo ang maggawad ng parusang nararapat para kay Elise at mga kasama
nito.

Nilapitan ko si Marco habang mahimbing pa ring natutulog at hinaplos ang mukha

nito. Napaka putla pa rin at para itong lantang gulay na nakaratay.

Hindi ganito ang Marco na malimit makasama ko sa maikling panahon. Isang malakas at
matapang na Marco ang laging nasa tabi ko.

Pumatak na naman ang mga luha ko na parang buhos ng ulan na hindi ko mapigilan.
Durog ang puso ko sa nakikitang kalagayan nito ngayon.

"Hija, gagaling si Marco. Alam ko na makakaya niya ang lumaban lalo na at narito ka
sa tabi niya," sabi ni mommy Helen habang hawak ang mga kamay ko.

Nagpahid ako ng luha at bahagyang ngumiti.

"Nakakalungkot po kasi mommy na makita na ganito si Marco. Never ko pong na picture

sa isip ko na darating ang araw na makikita ko siyang ganito," humihikbi na saad
ko.

Malakas ang control ko sa sarili pero hindi ko mai-apply sa sarili ko ngayon.

Nawala ang ilang taong binuo ko para mapatibay at mapatatag ang loob ko.

Bumalik ako sa dati na takot akong mawalan ng minamahal, ng mga taong malapit sa
akin. Hindi ko kaya, alam ko na hindi ko na kakayanin.

"Tama na hija, kumalma ka muna. Mabuti pa umuwi ka muna sa bahay. Ako na ang bahala
dito at titingin kay Marco. Kailangan mo ring magpahinga dahil halos wala ka pang
tulog simula kagabi. Kumain ka na rin anak. Sabi ni Prouspur ni hindi ka makapag-
almusal," mahinahon na sabi pa nito sa akin.

Mabigat man sa loob ko ay tumango ako. Kailangan ko ring mag bihis at maligo. Wala
pa akong kain mula kaninang almusal dahil wala akong ganang kumain kanina ng
padalhan ako ng pagkain.

Para akong batang sunod-sunuran sa ina na umuwi sa packhouse. Maayos at malinis na

ang buong paligid. Wala halos mababakas na kahit ano mula sa naganap na kaguluhan
kagabi. Tanging mga tama ng baril sa dingding ang nagpapaalala sa trahedyang
pinagdaanan namin kagabi ng pumasok ako ng bahay Umakyat ako sa silid matapos kong
batiin at kausapin ang mga omega na nag lilinis.

Wala sa sarili na umakyat ng hagdan hanggang sa makapasok ako ng kwarto namin ni

Marco.

Matinding lungkot ang bumalot sa akin pagpasok ko sa loob ng silid. Para bang
narito ang presensya ni Marco sa bawat sulok ng silid na ito. Nanunuot sa ilong ko
ang amoy ng pabango at katawan nito na lalong nagpatindi ng kalungkutan na
nararamdaman ko.

Bagsak ang balikat na pumasok ako ng banyo at naligo. Hindi ko alam kung gaano ako
katagal sa loob dahil kasabay ng buhos ng tubig kanina ay bumagsak na naman ang
luha na kanina ko pa pinipigilan na bumagsak.

Walang nakakaalam sa dipresyon na sinapit ko mula ng namatay ang mga magulang namin
ni kuya Mateo.
Itinago ko ang lahat maging ang emosyon ko para protektahan ang sarili ko. Naging
matatag ako at nakaya kong lagpasan 'yon ng mag-focus ako sa trabaho at ibinigay
ang buong atensyon ko.

Tinapos ko ang pagligo ng lumamig na ang pakiramdam ko. Agad nagbalot ng tuwalya at
nagmamadaling lumabas.

Laking pasasalamat ko ng may naabutan ako na pagkain sa loob ng silid dahil ngayong
na refresh ako ay talagang nakaramdam ako ng gutom. Hindi ko alam kung sino ang
nagdala dito dahil wala naman akong pinag-sabihan kanina ng pumasok ako rito.

Napangiti ako ng maalala na ganito palagi kapag naliligo kami ni Marco. Laging may
nakahanda na pagkain sa mesa at maaaring nakasanayan na ng Omega na nagdala ng
pagkain.

Wala man si Marco rito ramdam ko ang presensya niya. Presensya sa kung paano ako
alagaan ng mga nasasakupan nito. Isa siyang mabuting pinuno kaya kahit nasa ganoon
siyang kundisyon ay ginagawa ng nasasakupan nito ang tungkulin.

Naisipan ko na buksan ang television habang kumakain at natapat ako sa isang news
channel.

Mga ilang balita rin ang lumipas ng naagaw ang pansin ko sa flash report ng isang
newscaster.

"Nagbabaga at kakapasok pa lang na balita mula sa fort bonifacio sa taguig ang

ating natanggap. Nahaharap ngayon sa court martial at patong-patong na kaso ang
apat na heneral ng Arm Forces of the Philippines na sina General Sandro Alfonso,
General Macario Rosario, General Tadeo Alferal at si General Arnel Fermin. Ang mga
nasabing general ng Arm Forces ang itinuturong sangkot at protector ng kilalang
terrorist group ng bansa. Ang Hamas international terrorist group na pinamumunuan
ng isang Gustavo Slovak na isang Russian national na nakabase sa dito bansa.

May mga pulitikong pangalan ang nadawit at sangkot sa official at master list na
inilabas ng central security agency.

Sa ngayon wala pa tayong makuhang pahayag mula sa mga ito matapos hindi mag paubaya
na magbigay ng kahit anong komento ang bawat kampo.

Mula dito sa Fort Andres Bonifacio Taguig, ako si Ariane Diaz, nag-uulat."

Napapikit ako matapos kong marinig ang buong detalye ng report. Kung ganun mabilis
na kumilos si Sir Conor. Ilang araw pa lang ang nakalipas mula ng mai-submit ko ang
copy ng master list na nasa akin ay lumabas na ang report na ginawa ko. Alam ko na
sa mga ebidensya na nakalap ko ay mahihirapan silang makalusot sa batas kahit gaano
pa kalawak ang connection nila.

Ngayon batas ang maniningil sa kanila. May tiwala pa rin ako sa sistema. Hanggang
may mga taong kagaya ko na lumalaban para sa bayan masusugpo namin ang masasamang
tao sa lipunan.

Finally nagbunga ang lahat ng pinaghirapan ko. Sinubok man ako ng panahon ay nagawa
ko pa rin gawin ang misyon ko. Alam ko na may isa pa akong laban na haharapin oras
na magkaharap kami sa korte ay handa ako.

Hangga't buhay ako mananatili akong tinik sa kanilang lalamunan...

Unknown POV.

Fort Bonifacio, Taguig.

Naibalibag ko ang hawak na kopeta ng alak na hawak ko. Nagkakagulo na ang lahat ng
members ng triad dahil sa kinasangkutan ng mga pangalan namin na kaso na ngayon ay
mainit na usapin ng media at publiko.

Nakaladkad ang malinis at mabango na pangalan ko na matagal ko ng iniingatan ng

dahil sa sumabog na kwentong barbero na gawa-gawa ng isang pipitsugin na agent ng
central agency.

Akala ko pa naman ay napatay na ito ni Gustavo at ng mga tauhan. Akala ko ay

tahimik na ang lahat dahil malinis ang ginawa ng mga itong trabaho at walang kahit
na anong movement sa parte nito. Akala ko ay inuuod na ito sa ilalim ng lupa.

Pero lahat pala ng akala ko ay tanging akala na lamang ng lumabas sa media ang
lahat ng mga akusasyon laban sa amin ng mga member ko sa triad at koneksyon sa
Hamas international terrorist group.

Mga tanga talaga ang mga tauhan ni Gustavo, paano sila na lusutan ng naghihingalo
at sugatang babae sa gitna ng kagubatan? Malinaw ang video na ipinadala sa akin na
patay na ito ng iwan ng grupo ni Allan ang right hand ni Gustavo.

Nagngingitngit ako sa galit ng tumunog ang cellphone na nakapatong sa center table

ng library ko.

"Magnus," sagot ko kilala ko ang isang ito sigurado na umiikot na ang tumbong ng
duwag na ito sa takot na nadawit ang pangalan. Isa pa naman itong iginagalang na
senador at walang kahit na anong dumi na nakakabit sa pangalan.

"Senior, paano na tayo? Anong susunod na hakbang natin? Siguradong magulo ang lahat
at maraming maaaring mahukay na kung ano sa mga buhay natin ngayong magkakaroon ng
imbistigasyon. Mag-public announcement na kaya ako?"

mahabang sabi nito.

Tulad nga ng inaasahan ko ay sarili lang din nito ang gustong iligtas. Isa din
itong gahaman sa kapangyarihan na ayaw bumitaw. Naging parte ito ng triad dahil sa
impluwensya nito at kapangyarihan na magpaikot ng batas.

"Tumatanda ka na talaga Magnus, hindi ka na makapag-isip ng tama. Hindi mo ba alam

na sa bawat gulo na dumaan sa triad ay na lusutan nating lahat? Ano pa ang silbi ng
mga kapangyarihan na hawak natin at posisyon kung hindi natin magagamit?" nakangisi
na sabi ko dito.

Totoo naman talaga, napakarami ng kaso ang kinasangkutan ng grupo namin pero lahat
'yun ay na lusutan namin dahil may pera at kapangyarihan kami.

Kaya nga naka suporta ang triad sa grupo ni Gustavo dahil sila ang maliit na pawn
namin sa mata ng publiko at gobyerno. Sa kanila nakatutok ang atensyon ng publiko
imbes na sa amin na siyang tunay na nakikinabang sa bawat transaksyon ng grupo.

Kilala ang Hamas na international terrorist group sa bansa. Walang hindi

nakakakilala dito miski maliit na bata. Sa laki ba naman ng perwisyo na dulot ng
mga ito mula sa bombing, kidnaping, human trafficking at black market ay
namamayagpag ito.
Hindi nga lang sila masugpo dahil sa proteksyon ng triad na pinamunuan ko na
binubuo ng mga bigatin at makapangyarihang tao sa bansa.

Hindi nila kami kayang tibagin dahil marami kaming galamay sa bawat sulok ng bansa
at bawat departamento ng gobyerno. Isang hakbang pa lang nila ay alam na ng grupo
ko kaya nagtataka ako kung bakit nakalampas sa Hamas ang isang pipitsugin na agent
at babae pa ito.

"Arrange the meeting Magnus. We need to tackle this problem as soon as possible,"
utos ko dito. Wala akong pakialam kung isa itong senador dahil sa triad ako pa rin
ang pinuno at masusunod.

Agad na tinapos ko ang tawag dahil gusto ko na makaharap silang lahat. Kailangan na
pag-usapan namin ang susunod na hakbang para lalong hindi lumala ang sitwasyon at
magningas ang suspetsa ng publiko sa amin.

Alam ko na anumang oras ay may posibilidad na makalkal at lumabas ang tungkol sa

triad oras na ilabas ng babaeng yun ang nakalap na ebidensya ng kaugnayan ng grupo
namin sa Hamas.

Hindi magandang senyales at sitwasyon ito. Kahit isang uod ay kayang igupo ang
isang puno oras na dumikit at dumami ito kaya ngayon pa lang dapat na siyang
mawala.

Kung nakaligtas man siya sa kamay ng Hamas sa unang pagkakataon ay hindi ko

hahayaan na nakaligtas ito oras na kami ng taga triad ang kumilos. Sisiguraduhin ko
na wala na talaga itong hininga oras na bitawan ko ito.

Isa akong lawin na walang awang pumapatay para sa triad at para sa kapangyarihan
kaya oras na makuha ko ito ay titirisin ko ito ng lalamunin ng buo.

Tinawagan ko ang isa sa escort ko at pinahanda ang sasakyan ko. Kailangan na

makapunta ako sa lugar kung saan kami malimit mag-meeting ng mga member ko.

Lugar kung saan walang naghihinala sa amin at koneksyon namin sa isa't-isa. Isang
underground facility ang pinagawa ko sa isang hotel kung saan hindi naghihinala ang
mga tao. Dito may five exit at enter point kami na pinagawa ko personally para sa
mga members ng triad kaya hindi na namin kailangan na pumasok sa mismong lobby by
hotel.

May personal na lagusan ang mga ito na naka-konekta sa mga public roads kaya madali
para sa amin ang maglabas pasok ng maraming beses ng walang nakakakita.

Ganyan ako katalino at mag-isip. Sino ang maghihinala sa sa ilalim ng isang

pipitsugin na hotel nakatayo ang main office at hub ng triad? Wala, dahil malinis
akong gumalaw at magtrabaho kaya inabot na ng ilang dekada ang triad na matatag at
maimpluwensya, Namamayagpag at kinakatakutan ng lahat.

Mga seryoso na mga mukha ang napasukan ko sa lounge ng triad hub. Bakas sa mga
mukha ng mga ito ang pag-aalala sa posibleng pagkakadiin pa sa kasong
kinasasangkutan lalo na at binansagan pa itong trial of the century.

"Senior," sabay-sabay na bati ng mga ito ng makaupo ako sa upuang laan para sa akin

"Anong impormasyon ang nakuha mo tungkol sa lintik na agent na yan Salazar?" agad
na tanong ko sa taong itinanim ko sa central agency para maghalukay ng record ng
babaeng lihim na nakapasok sa Hamas ng walang kahirap-hirap.
"Sir, Senior, masyado po na mahigpit ang security ng ahensya at wala po akong
masyadong nakuhang impormasyon sa system dahil sa napakahigpit ng code at security
measures. Wala pong pagkakakilanlan ang agent na si Margareth Hence. Hindi rin ito
kilala ng mga iba pang agent sa loob ng ahensya. Mukhang isa po ito sa top agent ng
agency," sabi nito.

Napamura ako. Hindi pwedeng walang kaming makuhang kahit anong impormasyon sa
babaeng 'yon. Paano ko siya hahawakan sa leeg kung hindi ko alam kung paano
sisimulan?

"Hindi kita inilagay doon para 'yan lang ang makuha mong balita. Alamin mo kung ano
ang alam ng isang Margareth Hence na yan at anong mga ebidensya ang hawak niya
laban sa atin dahil kung tanga-tanga ka sa kangkungan tayong lahat pupulutin at
kapag nangyari 'yun ako mismo ang magbubura ng buong angkan mo! Maliwanag?" galit
na sigaw ko.

"Kayo!" malakas na sabi ko at turo sa mga matataas na lider ng bansa.

"Anong alam n'yo at nakalap n'yo na kahit anong impormasyon tungkol sa babaeng
'yan?" seryoso ang mga matang tiningnan ko ang mga itong mga nakayuko sa takot na
makita ang nag-aapoy sa galit na mga mata ko.

Kilala ako ng lahat. Wala akong sinasanto ng sa harap nila pinatay ko ang isa sa
kasapi ng triad na nahuli ko na ginugulangan kami. Sakim na kami pero mas sakim ito
nf gustuhin nitong lamangan kami kaya ngayon heto at kasama na siya ni kamatayan.

"Inaalam pa namin ang tunay na pagkakakilanlan ng babaeng 'yan Senior. Walang kahit
na anong identity niya ang lumabas sa system at sigurado akong peke ang pangalan na
ginamit ng pumasok siya sa Hamas," sagot ng isa sa kaharap ko na nakatalaga sa isa
ring government branch at may control my mga files at records ng mga tao sa bansa.

Napabuga ako ng hangin. Masyado yatang na understamate ang kakayahan ng agent na

ipinasok sa Hamas. Mukhang nagiging matalino na ang kung sinong namumuno ngayon ng
ahensya.

"Alright then, kailangan na makakuha tayo ng kahit na anong lead sa babaeng 'yan.
Kung kinakailangan na gamitin nin'yo ang inyong posisyon at kapangyarihan gawin
n'yo dahil oras na may inilabas na concrete na ebidensya ang babaeng 'yan ay lahat
tayo isa-isang babagsak!" matigas na sabi ko habang seryoso na nakatingin sa mukha
ng mga kaharap ko.

Tulad nila hindi maaalis sa akin ang hindi kabahan dahil alam ko kung paano kumilos
ng pailalim ang ahensya. Ilan na ba ang napatay ko sa mga agent nito ng nagtangkang
pakialaman ang tungkol sa triad. Noon, madali sa akin ang lahat dahil alam ko at
kilala ko ang kalaban pero ngayon nangangapa kami sa dilim dahil nakamaskara ito at
nagtatago sa ibang katauhan.

Agad na iniwan ko ang hub at umuwi ng bahay. Nadatnan ko ang asawa ko na abala sa
pagnonovena dahil oras ito ng kan'yang panalangin. Siguro nga ay kaya lagi akong
ligtas ay dahil araw-araw akong ipi-nagdadasal ng asawa ko. Hindi man ako
relihiyosong tao ay narito naman ang asawa ko na bukod sa backbone ko ay isa ding
trophy wife na ipinagmamalaki ko sa lahat ng tao.

Sa dami ba naman ng mga sinusuportahan nitong non government organization at

kabilaan ang awards ay sino ba ang hindi ito ipagmamalaki ito lalo na at isa ito sa
dahilan ng mabangong pangalan ko kaya talaga na dumikit ako dito.

Sa talino at kakayahan nito ay narating ko ang posisyon ko. Napabilis ang promotion
ko na kinaiingitan ng lahat ng kabaro ko. Ito ang kagandahan ng pinili kong
pakasalan ang anak ng chife of staff ng Arm Forces.

Mabilis na lumipas ang forty eight hours at wala pa rin akong makuha na kahit anong
lead sa pisting agent na 'yon hanggang dumating ang hapunan ay tulala ako ng
lumabas ang isa sa pangalan ko at iba pang mga heneral na sangkot sa Hamas.

Ito na nga ba ang kinatatakutan ko. May alam at nalaman ang babaeng 'yon na lingid
sa kaalaman naming lahat. Alam ko na kung anuman ang nakuha nito ay malaking
kasiraan ito sa pangalan at reputasyon ko.

Kuyom ang kamao na bumaba ako sa shooting range ko at talagang naubos ang bala ng
magasin ng baril na hawak ko sa tindi ng frustration.

Hindi maaari ito, hindi pwede na madawit ng ganito ang pangalan ko! Papatayin ko
ang lintik na babaeng 'yon bago pa siya makapag salita at tuluyang idiin ako at mga
miyembro ng triad!

Isa pang magasin ang naubos ko matapos tadtarin ng bala ang naka posisyon na target
ko. Kung sana ito ang lintik na babaeng hinahanap ko ay makakahinga hinga na ako ng
maluwag dahil gutay-gutay ang ulo at katawan nito.

Naghahabol ako ng hininga sa tindi ng galit at impact ng mabilis na kilos na ginawa

ko ng tumunog ang cellphone na hawak ko.

Agad ko itong sinagot ng makitang si Ahmel ito ang isa a itinanim ko sa ahensya.

"Siguraduhin mo lang na may maganda kang iba-balita dahil tatanggalin ko ang ulo mo
sa oras na sinayang mo ang oras ko!" gigil sa sabi ko ng masagot ang tawag nito.

"Sir, Senior, may nakuha na po akong impormasyon. Siya si Margareth Montenegro. May
email po akong ipinasa sa email mo. Nariyan po ang lahat ng nakuha ko na
impormasyon na tungkol sa kan'ya."

Hindi ko na pinatapos itong magsalita at agad na pinutol ang tawag saka mabilis na
binuksan ang email account ko na konektado sa triad.

Safe ang email na ito dahil sa security feature na ginawa ko dito. Kahit ang
pinakamagaling na IT ay hindi magagawang buksan ang system ng triad not unless isa
sa mga member ko ang mismong mag-leak ng impormasyon na wich is hindi nila
gugustuhin dahil hawak ko ang buhay ng bawat isa sa kanilang pamilya.

Ganito ko pinamunuan ang triad kaya wala ni isa ang may lakas ng loob na banggain
ako dahil alam nila na buhay nila ang kapalit sampo ng kanilang pamilya.

Nakakunot noo ako habang binabasa ang buong detalye tungkol sa babaeng dahilan ng
problema namin.

"Margareth Montenegro," basa ko sa pangalan nito. PMA graduate at may kapatid din
na sundalo na graduate din ng PMA.

Isang impormasyon ang nakakuha ng atensyon ko. Literal na nakuha ang interest ko ng
nabasa ko ang pangalan ng mga magulang nito.

Vicky Henares and Victor Montenegro.

That names seems so familiar to me. Tama very familiar dahil kung hindi ako
nagkakamali ay ito ang agent na pareho kong pinatay mahigit labinlimang taon na ang
nakalipas para patunayan ko ang sarili ko sa triad.
Tama sila ang mag-asawang agent na nahuli ng traid na nag-iimbestiga sa grupo.

Napa-ngisi ako. Like her parents papatayin ko rin siya kasama ng kapatid n'ya. Alam
ko kung paano laruin ang posisyon ko at magagamit ko ito para mapalabas sa lungga
niya ang babaeng 'yun. Meanwhile uunahin ko ang kapatid nito na si Mateo
Montenegro.

Babalian ko siya ng pakpak hanggang hindi siya makalipad at tuluyang malugmok sa

lupa. I know someone's strength, her family…

Tinawagan ko ang isa sa mga bata ko at kaklase ito ni Mateo Montenegro sa PMA.

"Macaraig, I have work for you to do…" sabi ko saka sinabi dito ang utos ko.

It's time for me to play games at paglalaruan ko ang isang Margareth Montenegro.

"Guys, kung nabasa nyo po dati ang My Rebel Wife Montenegro series 3 kilala nyo po
si Macaraig."

Margareth POV.

Matulin na lumipas ang isang linggo, wala pa ring malay si Marco. Halos dito na ako
tumira sa hospital sa pag-asan na isang araw gigising ito at ako ang unang
makikita.

Katulong ang buong pamilya ni Marco sa halos araw-araw na magkakasama kaming

nagbabantay at umaasang gigising ito anumang oras pero bigo ako.

Kakabalik ko lang mula sa packhouse ng makita ko na nagkakagulo ang mga doctor at

nurse sa loob ng kwarto habang pinapalabas si Mommy Helen at Jean ng doktor at
nurse na nasa loob.

"Ano po ang nangyari?" Nag-aalala na tanong ko.

"Nag-seizure si Marco at biglang nag-flat rate ang monitor ng heart niya," taranta
na sagot ni Mommy Helen.

"My God, Marco!" naibulalas ko at tinangkang pumasok sa kwarto ni Marco.

"I'm sorry Luna, please sa labas na po muna kayo sabi ng isang nurse na nakaharang
sa nakabukas na pintuan.

Kita ko sa mga kilos ng doctor ang labis na pag-aalala para sa Alpha nila at
paulit-ulit na ginagawa ang pag-revive kay Marco.

"Time of death 11:06am," deklara ng doctor na lalaki habang laglag ang balikat na
nakatingin kay Marco bago takpan ng puting kumot sa mukha.

Nalalalaki ang mga mata at awang ang labi na mabilis na tinabig ko ang kamay ng
nurse na nakaharang sa akin at tinakbo si Marco.

Hinawakan ko ang mga kamay nito at dinama ang pulsuhan. Nanginginig ang mga kamay
ko na tinanggal ang kumot at paulit-ulit na ginawa ang CPR na alam ko. Halo ang
pawis at luha na nakaluhod ako sa gilid ni Marco habang kinakausap ito sa pagitan
ng pag-iyak kasabay ng sunod-sunod na pag-pump sa dibdib nito.
"Please Marco, huwag mo akong iwan. Ikaw na lang ang meron ako. Hindi ko kaya,
hindi ko kakayanin. Please gumising ka na," paulit-ulit na sabi ko at panay pa rin
ang pump sa dibdib nito.

Nasuntok ko na ng malakas sa dibdib si Marco dahil sa frustration ng ilang ulit

pero wala pa rin na kahit anong changes dito. Walang kahit anong sign na indikasyon
na lumalaban ito.

Tunog mula sa monitor ang nagpatigil sa pag-iyak ko.

"Doctor! Nurse!" sigaw ko.

"Luna?" nagmamadaling sagot ng isang nurse na patakbong lumapit sa akin.

"Look," turo ko sa monitor na nakakabit kay Marco.

Agad naman itong nilapitan at sinuri ng mga doctor na kanina lang ay sinukuan na si
Marco. Kita ng dalawang mga mata ko ang unti-unting pagbabago ng mga guhit sa
monitor.

Nagkagulo ang lahat habang ako tulala na nakatayo sa sulok at tahimik na nanunuod.

I don't understand what really happened just now.

"May pag-asa pa, buhay si Marco. Alam ko nararamdaman ko na lalaban siya para sa
akin. Para sa amin," kausap ko sa sarili.

"Thank you Papa Jesus, thank you," usal ko habang ang mga mata ay nakatitig kay
Marco na ngayon ay napapalibutan ng apat na doktor.

"Luna," lumapit sa akin ang doctor na kanina lang ay nag deklara ng time of death
ni Marco.

"Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag ang nangyari pero isa lang alam ko. It's a
miracle. Miracle na na-revive mo si Alpha.

Maging ako kanina sigurado ako sa naging judgement ko. Pero may ibang plano si Moon
Goddess sa kan'ya kaya ibinalik niya sa atin si Alpha. His stable now, salamat at
hindi ka sumuko. Salamat Luna," sabi pa nito.

Nanghihina na upo ako sa sofa. Muntik na, muntik ng mawala sa akin si Marco.

Sunod-sunod na patak ng luha ko habang pinagmamasdan ito. Pumasok si mommy Helen

kasama si Jean at agad akong niyakap.

"Alam kong ikaw ang kailangan ng anak ko. Alam ko na malakas siya pero mas magiging
malakas siya dahil sa'yo," sabi nito sa pagitan ng pag-iyak.

Katulad ko emosyonal din siya hindi mawala sa amin ang sobrang ntakot at kaba sa
muntikan na pagkawala ni Marco ng tuluyan sa amin.

"Hija akala ko mawawala na ng tuluyan ang anak ko. Hinding-hindi ko mapapatawad si

Elise sa ginawa niya kay Marco. Siya ang may kasalanan ng lahat ng ito," galit na
sabi nito.

Sa ilang linggo na nakasama ko ito masasabi kong na isa itong mahinahon at

malambing na tao. Pero iba ang nakikita ko ngayon, puno ito ng galit, puot at
lungkot. Hindi ko siya masisisi ina siya at nasasaktan sa kalagayan ni Marco lalo
pa at muntik na itong mawala sa amin.

Tumayo ako at lumapit Kay Marco. Marahan kong kinuha ang kamay nito at pinag
salikop. Isa ito sa mga paboritong gawin ni Marco sa akin kaya alam ko na sa mga
pagkakataon na gaya nito ay magugustuhan nito ang ginawa ko.

Alam kong nararamdaman niya ako. Alam kong malakas ang bond connection namin at
alam kong isa ito sa naging daan para hindi tuluyang mawala sa akin si Marco.

Matapos masiguro na maayos na ang kalagayan nito ay nagpasya akong iwan ito saglit.
Isang magaang halik sa mga labi nito ang ginawa ko bago ng paalam kina mommy Helen
at Jean.

Kailangan na puntahan ko ang ugat ng lahat ng ito. Ito na ang tamang oras para
magkaharap kami at makita ito ng harapan.

Sinubukan ko na hindi ito makita at puntahan dahil alam ko sa sarili ko na baka

hindi ko makontrol ang emosyon ko at baka mapatay ko ito pero hindi ngayon. Hindi
sa mga oras na ito na halos magdilim ang paningin ko sa tindi ng pinipigil ko na
emosyon. It's time for me to see her.

"Jean, Mommy, kayo po muna dito. Aalis lang po ako saglit at babalik din agad,"
paalam ko sa dalawa.

"Saan ang punta mo hija? Gusto mo bang samahan ka ni Jean? Parating na rin naman si
Kim. Kung gusto hintayin mo na siya para may kasama ka. Ayoko na lumabas ka na mag-
isa anak," sabi nito.

"Hindi na po mommy, kaya ko na po. Sandali lang naman po ako at kaya ko na po

'yon." tanggi ko dahil ayaw ko na makita ng mga ito ang mga posibleng hindi
magandang mangyayari o gagawin ko.

Hindi ko kontrolado ang emosyon ko at hindi ko alam kung ano ang kahahantungan ng
paghaharap namin ng Elise na 'yon.

Kahit sabihin pa na galit ito kay Elise, alam ko na naging malapit silang lahat
dito. Ayaw kong makasama pa ito at magdulot pa ng additional stress sa kanila. Tama
na ang mga pinagdaanan nila.

Mataas ang araw at katanghaliang tapat ng makarating ako sa dungeon. Maangas na

mukha ng pack guard ang bumungad sa akin sa labas na akala mo mga hindi pahuhuli ng
buhay.

"Luna Margareth," sabay na bati ng tatlong guard na nasa harap.

"Kumusta ang status dito?" derecho na tanong ko.

"Maayos naman po Luna, palagi po kaming pinupuntahan ni Beta at tinitingnan ang

condition ng mga nakakulong," paliwanag ng pinaka pinuno ng mga ito.

"Buksan ninyo at papasok ako," matigas ang boses na utos ko.

Ito ang unang beses na maghaharap kami ni Elise ng personal at nakadepende dito
kung pahahabain ko pa ang buhay nito.

Pumasok ako at derecho na pinuntahan ang kulungan ng mga ito kasunod ang isa sa mga
pack warriors na kasama ko mula sa hospital.

Kahit madilim sa bahaging ito. Hindi nakaligtas sa mga mata ko ang isang babaeng
nakagapos ang mga paa at may silver collar sa leeg.

Nanghihina ito at tila naubusan ng lakas sa katawan.

"Bakit ganyan ang ayos n'yan?" tanong ko sa guard na nasa labas ng kulungan.

"Nilagyan po ni Beta Prouspur ng silver collar at silver sa paa para hindi po siya
makapag palit ng anyo at makontrol na rin namin. Isa pa naturukan na rin po namin
ng wolfsbane dahil malimit magwala. Panay ang sigaw at ayaw paawat," paliwanag
nito.

Malaking tulong talaga pala ang silver sa pagkakataon na gaya nito kahit pa
mapanganib ito sa normal na lobo. Kung sabagay nararapat lamang kay Elise ang
ganito dahil sa laki ng kasalanan nito sa buong pack.

Binuksan nito ang kulungan at agad akong pumasok. Marahil naamoy ako ni Elise at
agad itong nagtaas ng mukha.

"You bitch!" Sigaw nito na nanlilisik ang mga mata sa galit.

"What are you doing here? Masaya ka ba na nakulong ako dito? Kung inaakala mo na
magtagumpay ka hindi mangyayari 'yon. Magiging tinik ako sa lalamunan mo at
papatayin kita sa oras na magkaroon ako ng pagkakataon!" Galit na galit na sigaw
nito.

Hindi ako nakapagpigil at sinapak ko ito. Ang kapal ng mukha nito na hindi man lang
nagsisisi sa ginawa gayong marami ang namatay at napakarami ng sugatan at nag-agaw
buhay kasama na doon si Marco. Humihingal sa galit na ibinaba ko ang kamay ko
matapos ko itong bigyan ng magkasunod na sampal.

"Wala ka ni katiting na karapatan na pagbantaan ang buhay ko!" gigil na sabi ko.
Kuyom ang kamao na nagpipigil ako na huwag mapatay ang babaeng ito pero mukhang
nananadya pa at naka-ngisi akong ininsulto.

"Yan lang ba ang kaya mo?" sabay dura ng pinaghalong dugo at laway sa mukha ko.

Ilang lunok habang nakapikit ang mga mata ang ginawa ko para kontrolin ang sarili.

Nakatitig sa mga mata nitong ng pinahid ko ang dinura nito na tumama sa mukha ko at
saka ipinahid sa mukha nito bago magsalita.

"Marami akong kayang gawin, kaya kong pumatay sa isang iglap at kayang-kaya kitang
tanggalan ng hininga ngayon kung gugustuhin ko," seryosong sabi ko na hindi inaalis
ang nag-aapoy na titig sa mukha nito.

Kita ko ang paglumikot ng mata nito bago tumawa na parang baliw.

"Hahaha, talaga lang? Isang mahinang human na kagaya mo ang papatay sa akin?"
nangungutya ba tanong nito habang nakataas pa ang kanang kilay.

Itinaas ko ang kamay bilang pagtawag sa pack warrior na kasama ko at sabihin kung
ano ang kailangan ko.

Nanlalaki ang mga mata ni Elise ang bumungad sa akin ng balingan ko ito ng tingin.

"No! Hindi mo magagawa yan! Isusumbong kita kay Marco. Alam kong gawa-gawa mo lang
ang lahat ng ito para mapunta si Marco sa'yo!" Hysterical na sigaw nito.

Hindi ako umimik at nanatili na tahimik na nakatayo sa harap nito.

Kita ko ang pag pumiglas nito ng inabot ng lalaking inutusan ko ang isang mahabang
silver na latigo at silver knife.

"Hayop ka papatayin talaga kita!" sigaw pa nito habang ang mga mata nakatingin sa
hawak ko at panay ang pagpupumiglas.

"Kung kaya mo at magagawa mo," Naka-ngising saad ko habang iniikot-ikot ang

latigong hawak ko.

"Urgh…!" sigaw nito ng sa isang iglap tamaan ito ng latigo na hawak ko.

"Tama na!" sigaw pa nito ng tatlong magkasunod na palo pa ang ginawa ko.

Hindi ako umimik at matalim ang mga matang nakatingin dito habang binibigyan ito ng
parusang nararapat dito.

"Tama na…" Halos wala ng boses na sigaw nito dahil sa paulit-ulit na pagtama ng
latigong hawak ko.

"Kulang pa 'yan, kulang na kulang pa ang mga 'yan para sa buhay na kinuha mo!
Kulang pa yan sa ginawa mo kaya Marco!" gigil na sigaw ko kasabay ng paghampas dito
ng latigo.

Nanginginig ako sa galit na ibinaba ang hawak ko at kinuha ang silver knife na
hawak ng kasama ko.

Kahit halos mawalan ng ulirat nagpupumiglas pa rin si Elise ng makita ang hawak ko
na nangingintab sa tama ng ilaw.

"Anong gagawin mo?" takot na takot na sabi nito. Nanginginig ito sa sakit at pinag
halong takot sa ginawa ko ng walang habas na pagpalo dito.

"Diba sabi mo wala akong kakayahang patayin ka? Pwes, ipapakita ko sa'yo para
mapatunayan ko ang sinabi ko," sabi ko habang panay ang ikot ng hawak ko sa kamay
ko.

"Hindi mo magagawa yan! Alam ko na hindi mo kaya," tarantang sabi nito.

"At bakit hindi?" nakataas ang kilay na tanong ko. Hindi ito makapag salita at
napahiyaw na lang sa sakit ng hiwain ko ang braso nito at namimilipit sa sakit.

Alam kong brutal ang ginagawa ko pero ang kagaya nito ay walang karapatan na
mabuhay dahil puro kasamaan lang ang alam gawin sa buhay.

Itinaas ko ang hawak na patalim at handa na sana sa susunod kong gagawin ng

humahangos na dumating ang packguard.

"Luna, nagising na po si Alpha," sabi nito.

"For now, you're safe. Magdasal ka na kung marunong ka dahil alam ko na mas matindi
pa d'yan ang aabutin mo oras na binalikan kita rito," matalim ang tingin na
binitawan ko ang buhok nito na nadakot ko para sana sa susunod na parusa nito.

Ibinaba ko ang patalim na hawak ko at mabilis tumakbo palabas ng lugar na 'yon.

"Sabi ko na gigising ka Marco," bulong ko sa sarili habang mabilis na tumatakbo

pabalik ng hospital kung nasaan ito.
Tama talaga na nagtiwala ako, tama na ipinaglaban ko na nabuhay si Marco.

"Thank you so much po mga sissy sa suporta sobrang naramdaman ko po ang malakas na
suporta n'yo sa series 2 ng Montenegro series. Free and completed na po ang series
1 nito Title A Soldier's Love. Maraming salamat po."

Margareth POV.

Hindi ko alam kung paano ako nakarating ng ganun kabilis sa hospital. Baliwala sa
akin na habol hininga ako na pumasok sa loob ng kwarto na kinalalagyan ni Marco.

Nadatnan ko itong kausap ang doctor kasama sila Mommy Helen at Jean. Saka ko lang
napansin si Kim mula sa sulok ng igala ko ang paningin.

"Marco…" tawag ko dito saka mabilis na sinugod ng mahigpit na yakap.

"I missed you so much," madamdaming saad ko habang tumutulo ang luha. Puno kasi ako
ng samu't saring emosyon na sa wakas ay gising na ito at totoong ligtas na ito
malayo sa itsura ng lalaking idineklara na wala ng buhay an hour ago.

Hindi ko mapigilan ang sarili, siguro dahil na rin sa relief. Relief dahil gising
at buhay siya. Relief na alam kong hindi niya ako iiwan. Relief na alam ko na
makakasama ko pa siya ng matagal at bubuo ng aming sariling pamilya.

"Luna," sabi nito saka gumanti ng mas mahigpit na yakap sa akin.

"I missed you too, so much," malambing na sabi nito saka ako hinalikan sa ulo.

"Hindi ako mawawala. Hindi kita iiwan kahit kailan at kahit na anong mangyari. I
promise you that. Naririnig ko ang lahat ng sinabi mo kaya pinilit ko na magising.
Bawat salitang sinabi mo ay naging lakas ko para lumaban at para nabuhay. Thank you
Luna at hindi mo ako sinukuan. Thank you love," bulong pa nito na bahagyang lumayo
sa akin para halikan ako sa labi.

Wala akong pakialam sa paligid. Katulad ng dati nawawala ang pakialam ko basta
hawak at yakap ako ni Marco. Siya ang mundo ko, siya lang sapat na.

"Ehem… Ehem!" naririnig ko bago ako nito bitawan at bahagyang maghiwalay.

"I'm glad you're safe now anak," sabi ni Mommy Helen ng makalapit sa amin.

Nasa likod nito ang dalawang kapatid ni Marco habang parehong nakangiti at masayang
nakatingin sa amin.

Alam ko na tulad ko ay nakahinga rin sila ng maluwag na ligtas at gising na si

Marco. Wala na ang takot na isang linggo naming nilabanan habang nagdadasal para sa
kaligtasan ni Marco.

Wala dito si Daddy Marc dahil siya muna ang pansamantala na namamahala ng negosyo
at kumpanya ng pamilya na napabayaan na ng ilang araw dahil sa kalagayan ni Marco.

Umupo si Marco at sumandal sa headrest ng hospital bed nito saka ako niyakap sa
tabi nito at sinubsob ang mukha sa leeg ko.

"I'm fine now, safe and kicking. 'Wag ka ng mag-alala okay?" nakangiti pa na sabi
nito na akala mo ay walang nangyari at kanina lang ay hindi s'ya nag-agaw buhay.

Pinalo ko ito sa braso dahil kung makapagsalita akala mo malakas na at kaya na ulit
ang sarili.

"Nagagawa mo pang magbiro samantalang kanina lang akala namin mawawala ka na sa

amin ng tuluyan. Kung alam mo lang kung paano kami natakot kanina," sumisinghot na
sabi ko.

"Oo nga kuya, kanina lang na-declared na ang time of death mo. Buti hindi sumuko si
Margareth hanggang sa na-revive ka. Mabuti na lang talaga at nandito s'ya kanina,"
dagdag pa ni Jean.

"I know that, nakita at narinig ko ang lahat. To be honest, kasama ko si Moon
Goddess ng mga oras na 'yon. Pinakita niya ang lahat ng nangyayari sa akin kaya
nagmakaawa ako na pabalikin n'ya dito. Para lang akong nanood ng palabas na walang
kakayahan na baguhin ang eksena sa harap ko. Mabuti na lang at pinagbigyan ako ni
Moon Goddess ng makita niya kung paano hindi sumuko si Marga," madamdaming saad
nito.

Marami pa kaming napag-usapan na maging ako man ay hindi ko inaasahan. Mahiwaga ang
mundo, masyadong mahiwaga ang lahat ng naganap. Hindi ko na tinanong kung bakit at
paano ang mahalaga lang sa akin ngayon ay nakabalik na si Marco.

Matapos ang mga test at makita na maayos na ang lagay ni Marco ay umuwi na kami sa
pack house kasama ito.

Naging mabilis ang recovery nito dahil wala na ang epekto ng wolfsbane sa katawan
nito matapos ma-extract ng pack doctor na gumagamot sa kan'ya.

"Welcome back Alpha, Luna," magkaka sabay na bati ng mga omega sa amin ng nadatnan
naming abala ang lahat para sa pagbalik ng kanilang alpha.

"Salamat," maikling sabi ko habang tumango naman si Marco.

"Masaya po kami na nakauwi ka na at ligtas na po kayo Alpha," sabi pa ng pinaka

matanda sa mga ito na nakahilera sa receiving room ng pumasok kami.

"Salamat po," ang tanging nasabi ko dahil ang Marco na katabi ko ay halos
kaladkarin na ako papasok ng elevator paakyat sa kwarto namin.

"Please send food in my room," bilin ni Marco bago tuluyang magsarado ang pintuan
ng elevator.

"Bakit ka ba nagmamadali?" tanong ko dito dahil halos madapa ako sa bilis nitong
hila ako papasok ng elevator kanina lang.

"Gusto na kasi kitang masolo," sabi nito saka ako hinapit at siniil ng halik.

Wala akong nagawa kung hindi hayaan ito at mabilis pa sa hangin na binuhat ako nito
papasok sa silid namin.

"Hey, hey, stop!" sabi ko ng nakataas ang dalawang kamay para pigilan ito.

Para na naman agad itong susugod sa laban ng hindi man lang naghahanda.

"Why?" nakakunot noo na tanong nito.

"Baka mapano ka. Isa pa kalalabas mo lang ng ospital," nag-aalala na sabi ko.
Ngumiti ito saka tumayo at nagtanggal ng damit sa harap ko.

"Marco... " tawag ko dito dahil mukhang wala itong pakialam sa sinabi ko.

"Don't worry love, magaling na ako at wala ng kahit anong bakas o sugat sa katawan
ko. Look," mayabang na sabi pa nito sabay hagis ng damit sa sahig.

Tama nga siya, wala ng kahit anong bakas ng sugat sa katawan nito. Naghilom na ang
mga sugat na tinamaan ng bala at walang kahit na anong bakas na makikita.

Napalunok ako matapos suriin ang buong katawan nito.

"A-anong ginagawa mo?" nauutal na sabi ko ng maibaba nito ang pantalon na suot.

"Naghuhubad…" nakakalokong sagot nito na nasa mga mata ang kapilyuhan at saka
kumindat sa akin.

Namumula ang mukhang ibinaling ko sa sulok ng silid ang paningin dahil masyadong
appealing sa mga mata ko ang nakikita ko. Alam ko na distracted ako sa mabatong
tiyan nito at ang fit na fit na hulma ng katawan ni Marco.

Alam ko na hindi maganda na pumasok ito sa isip ko dahil nga kalalabas lang nito ng
ospital. Halos murahin ko ang sarili ko ng hindi ko maalis ang mga mata ko sa
magandang tanawin na nasa harap ko habang tila batang natutuwa naman si Marco na
pinapanood ang reaksyon ng mukha ko.

Nakalimutan kong hindi nga pala ito ordinaryong tao at mabilis mawala at maghilom
ang mga sugat nito. Mabilis din bumalik ang lakas ni Marco at alam ko na sa mga
oras na ito ay balik na sa normal ang lahat dito.

Napasigaw ako ng maramdaman kong umangat ako sa kama matapos buhatin ni Marco at
maglakad papasok ng shower room.

"Let's shower first, naiinis ako sa amoy na nakadikit sa katawan mo. Kaninong amoy
ba 'yan? Sino ang lumapit sa'yo habang tulog ako?" magkasunod na tanong pa nito
matapos akong ibaba at buksan ang dutsa.

"Hmm, amoy yan ng bruhang si Elise. Pinuntahan ko kasi siya," naka-irap na sabi ko.
Dahil siya lang naman ang nadikit sa akin at alam kong naamoy ito ni Marco.

"That bitch, I have to punish her by myself," tiim bagang na sabi nito.

Hinaplos ko ang braso nito para kumalma dahil kita ko ang epekto rito ng pinag-
usapan namin. Gusto ko muna na magpahinga ito saka na namin haharapin si Elise at
hahatulan ng nararapat na kaparusahan para dito.

Alam kong oras na magising si Marco ay babalikan niya ito kaya mas mabuting nasa
tabi ako nito para mapigilan ito sa posibleng gawin at binabalak nito kay Elise.

Agad naman itong kumalma matapos ang isang malalim na buntong hininga. Hindi ko
alam kung ano ang tumatakbo sa isipan nito dahil tahimik itong naligo kasabay ko at
hinayaan ko na lang hanggang sa makalabas kami ng banyo.

Masarap na amoy ng pagkain ang bumungad sa akin. Ilang araw na akong halos walang
maayos na kain dahil na rin sa pinagdaanan namin.

Excited tuloy akong lumapit sa table namin at naupo sa harap at agad na binuksan
ang mga takip ng pagkain.
Hindi na ako nag abalang magbihis at naupo na sa harap ng pagkain. Ngayon ako
nakaramdam ng gutom at pagod. Alam ko na makakatulog na ako ng maayos ngayon lalo
na at nakauwi na kami ni Marco at wala na akong aalalahanin na kung ano dito.

Tulad ko naging magana rin sa pagkain si Marco at tulad ng dati pareho kaming
tahimik na kumain hanggang sa makatapos kami ng sabay.

"I have to go out for a while after we finish eating love," paalam ni Marco.

"Where?" Tanong ko

"Matagal akong nag stay sa hospital kaya may mga kailangan akong gawin ngayong okay
na ako," paliwanag nito.

"Pero kakalabas mo lang ng ospital eh," reklamo ko pa. "Bakit hindi ka muna
magpahinga?" Tanong ko ulit.

"Don't worry love, nakabawi na ako. Saka bumalik na ang dating lakas ko. I'm fine
now," paliwanag nito.

Tanging okay lang ang naisagot ko dahil alam ko na nagsasabi ito ng totoo.

Nagbihis ito at agad lumabas matapos magpaalam at saka ako hinalikan sa labi.

Alam kong ligtas si Marco kaya magaan ang loob ko na nakatulog ng mahimbing
pagkaalis nito.

Marco POV

Kailangan na puntahan ko si Elise. Hindi mapalagay ang loob ko hanggang hindi kami
nag haharap nito. Kanina ko pa kasi pinipigilan ang sarili ko na puntahan Ito.

Kanina pa nagngingitngit ang kalooban ko at maging si Kennedy ay halos hindi

mapakali sa kaibuturan ng isip ko. Mabuti na lang at napakalma ako ni Margareth
dahil kung kami lang ni Kennedy kanina pa namin pinuntahan ito at nabali ang leeg
nito at napagpira-piraso ang bawat bahagi ng katawan nito.

Isa itong malaking insulto sa amin ni Kennedy. Bilang alpha deserve namin ang
loyalty ng bawat members ng pack land at ng lahat ng nasasakupan ko. Ang sinuman na
mag-tangka na sumuway ay may karampatang parusa.

Parusa na walang pinipili na kahit na sino basta nagkasala ay may naghihintay na

karampatang kaparusahan dito. Sobrang malaki at mabigat ang katrayduran na ginawa
ni Elise. Mas matindi pa ito sa rebilyon na usal na nagiging problema ng isang
pinuno na tulad ko.

Malaki ang perwisyo na ginawa ni Elise kaya hindi sapat dito ang basta makulong
lang. Ang dapat sa kan'ya ay makatanggap na pinakamalupit na parusa dahil sa dami
ng mga kapatid naming lobo ang namatay nasugatan at nasaktan dahil sa kagagawan
n'ya.

She needs to pay, kulang ang buhay n'ya bilang kabayaran sa lahat ng buhay na
kinuha niya. Inalisan niya ng karapatan na magkaroon ang mga ito ng mahabang buhay
kasama ang kanilang pamilya kaya labis ang lungkot at galit ko kay Elise na siyang
pasimuno ng lahat ng ito.

Sabay na yumuko at bumati sa akin ang dalawang pack guard na naabutan ko dito sa
dungeon. Ipinagawa ko ang lugar na ito para sa mga masasamang lobo at mga nagkasala
sa pack land.

Hindi ko akalain na isang araw ay isa sa mga taong may malaking bahagi ng buhay ko
ang nakaranas ng kalupitan ng lugar na ito. Taong pinagkatiwalaan ko at hindi
itinuturing na iba. Taong pinahahalagahan ko kahit na may mga negatibong bagay na
naririnig ako laban dito.

Para ko ng kapatid si Elise, higit kanino man ay siya lamang ang bukod tanging
hinayaan kong mapalapit sa akin, maliban sa mga kapatid ko. Masakit sa akin ang
ginawa nitong pagtatraydor pero kailangan kong parusahan ito sa paraang alam ko
lalo na at maraming buhay ang nawala dahil dito.

Double ang sakit na naramdaman ko dahil

the person I trusted the most stabbed me, behind my back. I hate to admit it, but
that is what happened at kailangan kong ipatupad ang batas, Kailangan niyang
managot at pagbayaran ang bunga ng kapangahasan na ginawa n'ya.

Naabutan ko itong nakasalampak sa sulok at nakasuot ng silver collar sa leeg at may

collar din sa paa. Sa ayos nito malabong makapag palit anyo ito dahil hindi
kakayanin ng katawan nito ang silver na nakakabit. Nanghihina at manghihina ito
hanggang sa masasaid ang lakas.

"Alpha.." mahinang tawag nito sa akin ng mag-angat ng tingin. Alam ko na alam

nitong narito ako sa paligid nito dahil malakas pa rin ang pang-amoy at senses
nito.

"Sabi ko na nga ba at hindi mo ako matitiis. Alam ko na hindi ka maniniwala sa mga

binebentang nila sa akin. Kilala mo ako mula pagkabata, alam ko na alam mo na hindi
ko magagawa ang mga 'yon. Alam ko at naniniwala ako na pakikinggan mo ako,"
mahabang sabi nito saka lumapit sa akin at nagtangkang yumakap.

Ilang hakbang pa atras ang ginawa ko. Kuyom ang kamao at nagbabagang mga mata akong
tumingin dito.

"Marco, please listen to me. Believe me, hindi ko magagawa ang mga iyon. K-
kasalanan ito ng Margareth na 'yon. Siya ang puno't dulo ng lahat ng ito. Noong
wala pa siya walang kaguluhang gaya nito at.. at alam ko na siya ang may gawa ng
lahat ng ito," kanda utal na sabi at paliwanag nito.

Hindi ako nagsasalita at hinayaan ko muna ito na magsalita gusto ko kasi na marinig
ang mga alibi at hinabi nitong kasinungalingan. I just can't believe na hindi ko
nakita ang dark side ni Elise sa likod ng mala angel na mukha at mahinhin na kilos
nito.

She's a devil in disguise. Nagtatago sa mapagkunwari at mapanlinlang na anyo. She

deserves to rot here in jail, no! She deserves to vanished this world.

Seryoso ang mukha at blanko ang mga mata na hinarap ko ito.

"Bakit naman gagawin ni Margareth iyon? Sa anong dahilan n'ya at bakit?"

pakunwaring tanong ko.

"Hindi mo kasi kilala ang babaeng 'yon Marco, posibleng gusto niyang pamunuan ang
packland. Kita mo nga at kontrolado niya ang lahat habang wala kang malay. Napaka
lupit niya at binugbog ako ng tudo kahapon. Tingnan mo, tingnan mo ang mga pasa at
sugat sa buong katawan ko lahat 'yan ay dahil sa kan'ya. Ginamitan n'ya ako ng
silver na latigo at hiniwa ng silver knife. Alam mo na may silver collar ako kaya
hindi nagkusa na maghilom ang mga sugat ko. Ngayon mo sabihin, ngayon mo sabihin na
hindi s'ya malupit," umiiyak na sabi nito.

Gusto kong pilipitin ang leeg nito sa kasinungalingan na sinasabi nito lalo na at
tungkol sa Luna ko. Isang kalapastangan ang bawat akusasyon nito sa mate ko at
maging si Kennedy ay gustong mag-take control para ito mismo ang pumatay dito.

Alam ko na kapag hinayaan ko si Kennedy ay mapapatay nito agad si Elise. Maging ako
ay hirap na kontrolin ito lalo pa at hindi nito matanggap ang kasinungalingan na
sinasabi nito laban sa mate namin.

If I hadn't known her this time maaring madala pa ako sa bait-baitang drama nito
lalo pa at panay ang iyak nito na posibleng paniwalaan ko kung nangyari ito noong
mga panahong hindi ko pa kilala ang tunay na likaw ng bituka nito.

Lihim akong napangisi ng makita ang mga pekeng luhang dumadaloy sa pisngi nito.

Alam ko na kung ginawa nga ito ng Luna ko ay deserve ni Elise ang natanggap nitong
parusa dahil kung kami lang ni Kennedy ay gustong-gusto ko ng baliin ang leeg nito
at tuluyang alisan ng hininga.

Naging bingi at bulag ako sa mga panahong pinaniniwalaan ko ito. Ngayon ko lang na
realize kung anong klase ng ahas ang nasa paligid ko. Masyado akong nagtiwa sa
isang ito hanggang ginamit ako at napa-ikot nito.

Dahan-dahan akong lumapit dito. Nasa mukha ni Elise ang pag-asa. Pag-asang
mabibilog nitong muli ang ulo ko at pinaniniwalaan ito kagaya ng dati.

Nagbabagang mga mata ang nakita nito ng makalapit ako sa mismong harap nito kaya
naka ilang lunok ito bago nagsalita.

"Alpha…" hindi na ito natapos ang sasabihin ng sakalin ko ito at halos mamuti ang
mga mata nito sa gulat at labis na takot.

"Kung akala mo mabibilog mo ang ulo ko Elise, nagkakamali ka. Hindi na ako ang
dating Marco na mabilis maniwala sa mga kasinungalingan na hinabi mo. Ang lakas ng
loob mo na magsalita laban sa Luna mo. You don't deserve even a smallest sympathy
from me!" gigil na sabi ko.

"Isang malaking kasalanan ang katrayduran na ginawa mo at ang pagbabalak na patayin

si Margareth. Alam ko na ang lahat at mapapatay kita ngayon dahil sa pagbibintang
mo sa mate ko," gigil na sabi ko at saka ito binitawan ng halos wala ng natirang
oxygen sa katawan nito.

"Pagbabayaran mo ang lahat Elise! Sinisigurado ko sa'yo na sisingilin kita sa bawat

buhay na kinuha mo!" Galit at matigas na sigaw ko.

"No Alpha, please forgive me. N-nagawa ko lang ang lahat ng 'yon dahil gusto kita.
No, dahil mahal na mahal kita. Hindi ko kayang makita kitang may kasamang iba.
Ikamamatay ko iyon Marco believe me. Please hindi ko kaya," nagmamakaawang sabi
nito na nakaluhod na sa paanan ko habang nakakapit sa pantalong suot ko.

Mabilis kong hinaklit ang braso nito saka itinulak ito palayo sa akin. Ni ayaw ko
na madikit dito at halos isumpa ko maging ang sarili mo na nabilog nito ang ulo ko
ng mga panahong buo ang tiwala ko dito.
"Hindi ka karapat-dapat mahalin, Elise dahil makasarili ka. Ihanda mo na bukas ang
sarili mo dahil bukas ko igagawad ang nararapat na parusa na naghihintay sa'yo.
'Wag kang umasa na magbabago pa ang lahat dahil ikaw mismo ang gumawa nito sa
sarili mo. Ikaw ang pumili ng lahat ng ito so enjoy your stay here," sabi ko at
walang lingon likod na naglakad palayo rito at palabas ng selda na kulungan nito.

Narinig ko pa ang pagtawag at pagmamakaawa ni Elise sa akin ngunit nanatiling

sarado ang isip ko sa lahat ng sinabi nito.

Deserve niya ang kaparusahan na 'yon at mas lalong deserve n'ya ang nabuong pasura
sa isipan ko para dito bukas. Her time is up at maniningil ako sa kan'ya sa harap
ng mga taong pinagkaitan niya na makasama ng mga ito ang ama, anak, mate at
kapatid. Sa dami ng namatay at nagsakripisyo ng gabing 'yon para lamang sa
kasakiman nito ay hindi lang buhay niya ang sisingilin ko.

Binuksan ko ang mindlink na connected sa lahat. Isang mensahe ang ipinarating ko sa

mga ito na alam kong hinihintay ng lahat.

Bukas maniningil kami at sigurado akong mabibigyan ko ng hustisya ang mga kapatid
na lobong napaslang ng mga sumugod na hunter sa nasasakupan ko.

Sisiguraduhin ko na magiging malupit ang parusa na ibibigay ko at walang kahit na

sino ang muling magtatangka na gumawa ng kahit anong labag sa batas ko...

Margareth POV.

Mahimbing umano ang tulog ko ng bumalik si Marco mula sa kung saan kaya hindi na
ako ginising nito ng makauwi. Nagising na lang ako kinaumagahan na nakaunan na ako
sa braso nito at nakapulupot na naman ang braso sa baywang ko kasabay ng
pagkakadagan ng mga binti nito sa hita ko.

Literal na Marco, pero hinding-hindi ako kailanman magrereklamo. Isang malaking

pasasalamat ko sa panginoon ang gumising sa umaga na nasa mga bisig nito.

Naramdaman ko ang pagbaon ng mukha ni Marco sa batok ko. Bago ako kinabig ng mas
mahigpit na yakap.

"Good morning love," sabi nito saka ako pinatakan ng mga halik mula sa batok pababa
sa naka-exposed ko na balikat.

"Good morning alpha," bati ko rin dito.

"How's your sleep my Luna?" tanong nito na ang mga kamay gumagalaw at bahagya na
pumipisil sa sensitibong bahagi ng katawan ko.

"Hmm, it was good," tanging nasabi ko dahil napakapit na ako sa braso nito.

"I missed you so much love," namamaos na bulong nito sa pagitan ng patak-patak na
halik sa leeg ko. Alam na alam ko kapag ganito na namamaos na ang boses ni Marco.

Napakagat labi ako ng marahang padaanan nito ng dila ang marka sa leeg ko.

"Ummm M-Marco," kanda utal na sabi ko.

Heto na naman ako parang apoy na kumalat ang init sa katawan ko at darang na naman
ako. Ganito ang epekto ni Marco sa akin sa bawat pagkakadikit ng mga katawan namin
ay sumasabog ako.

"Let me have you love. Sobrang na miss kita," pabulong na sabi pa nito.

Hindi ko na mapigilang hindi napasinghap ng paglaruan ng mga palad nito ang

magkabilang dibdib ko kasabay ng malalalim na halik na bumaon sa balikat at leeg
ko.

Ramdam na ramdam ko ang matigas na bagay na tumama at tumutusok sa likod ko. Parang
may sariling isip ang kanang kamay ko na gumapang papunta sa bagay na iyon at
hawakan sa unang pagkakataon.

Maging ako napakagat labi ng mahawakan ko ang mainit at matigas na nasa pagitan
namin. As usual kasi, hindi na naman pala nag-suot ng kahit ano si Marco.

"Fuck wife, that's good. Fucking feeling so good," humihingal na sabi nito saka
marahang kinagat ang balikat ko.

Para bang nagbigay ito sa akin ng enerhiya na haplusin iyon at pisilin. Ang mga
ungol at halinghing ni Marco ang mas lalo pang nagpa ningas sa apoy na nararamdaman
ko.

Kagat labi na umikot ako paharap dito, gustong-gusto ko kasi na makita ang bagay na
iyon.

Nakapikit at awang na mga labi ni Marco ang bumungad sa akin. Hindi ko natiis na
hindi halikan ang mamula-mulang mga labi nito at bahagyang kagatin ang pang ibabang
labi ng panggilan ko ito.

"Ohhhh… " ungol na kumawala dito ng bumaba ang halik ko sa leeg nito at padaanan ng
dila ang lalamunan nito.

Hindi man ako fully experience sa bagay na ito pero kapag pala nasa ganito ka ng
sitwasyon ay kusa ka na lang gagalaw at matututo.

Hinayaan ako ni Marco na gawin ang gusto ko. Isang halinghing pa mula dito ng
paglaruan ng dila ko ang maliit na nipple's ng magkabilang dibdib nito.

"Fuck wife, ohhhh don't stop please," halos hindi ko nakilala ang boses na sabi
nito. Hindi ko na pinatagal at bumaba ang mga labi ko sa bagay na gustong gusto ko
makita.

Nanginginig ang kamay ko na hinihimas ang bagay na pag-aari nito na tila handang-
handa na sa susunod na laban.

Umangat ang tingin ko para tingnan ang reaction nito dahil hindi ko alam kung tama
ba ang ginagawa ko.

Kagat labi na nakapikit ito habang nakahawak sa magkabilang gilid ng kumot ang mga
kamay nito.

May advantage talaga na hindi nagsusuot ng kahit anong damit si Marco sa gabi. Wala
ng seremonyas ng tanggalan ng damit and here we are ready na.

Ilang marahang haplos pa ang ginawa ko saka ko ginawa ang isang bagay na hindi ko
pa nagagawa sa buong buhay ko.

Parang nag-aanyaya ang galit na sandatai nito na lasapin ang unang katas na nasa
ibabaw ng ulo nito.

"Ohhhh shit!" hiyaw ni Marco ng biglang dilaan ko ang ulo nito bago isubo sa bibig
ko.

This is heaven. Iba pala ang pakiramdam kapag ako ang nagpapaligaya sa taong mahal
ko. Satisfied and contented ang pakiramdam ko lalo pa nakikita ko ang reaksyon kung
paano nababakas sa mukha ni Marco ang pinaghalo na excitement at pagnanasa.

"Love, I can't stand any longer," sabi nito na nakahawak na sa buhok ko.

Alam ko na ang ibig sabihin nito kaya binitawan ko ang galit na sandata nito. Ni sa
hinagap, hindi ko alam kung paano nagkasya sa pagkababae ko ang bagay na ito gayong
masyado itong malaki para sa normal na tao.

Lagpas ulo lang ang pinaglaruan ko pero ngalay ang bibig ko.

Nagmamadali na binuhat ako ni Marco at ihiniga sa kama saka pinaghiwalay ang mga
binti ko at saka mabilis na pumwesto sa gitna ko.

Kagat labi hinintay ko ang susunod na gagawin ni Marco para lang napahiyaw ako ng
biglang ipasok nito ang kan'ya sa lagusan ko "F-uck, so wet. Ang sikip mo pa rin,"
gigil na sabi nito saka isang malakas na ulos pa ang ginawa nito at tuluyan ng
naipasok ang lahat sa loob ko.

Hindi ako magkamayaw sa nararamdaman ko. Wala na akong pakialam sa paligid ko basta
magawa namin ni Marco.

"Fuck love, I can't stop. Please don't ask me to stop," sabi pa nito sa gitna ng
paglabas masok sa akin.

Ginalaw ko ang mga braso ko at mabilis na naipulupot sa batok at leeg nito saka
siniil ng malalim na halik. Masyadong maingay si Marco at napakalakas ng mga ungol
nito. Hindi ko gusto na ipaalam sa buong kabahayan na gumagawa kami ng milagro sa
mga oras na ito.

Alam ko na naririnig kami sa labas kahit pa sabihin na soundproof ang kwarto namin
na ito.

Malalakas ang pandinig ng mga lobo at posibleng rinig ang malakas na ungol at
halinghing ni Marco hanggang sa dulo ng pack house na ito.

"Hmm…" tanging nasabi ko ng maghiwalay kami at habol hininga na tinanggap ang mga
ulos na galing kay Marco.

"I'm cumming…" sabi pa nito at saka magkasunod na malakas na bayo pa bago nanginig
sa ibabaw ko.

"Fuck love, that's great. Ang hot mo sobra. Masyado mo akong binaliw sa ginawa mo,"
nakangiting sabi ni Marco habang hinahawi ang ilang hibla ng buhok sa mukha ko
kasabay ng pagpunas ng pawis sa noo ko.

"Ikaw kasi inakit mo ako," nakalabi na sabi ko. Masyado kasing kaakit-akit ang
katawan nito sabayan pa ng pang-aakit sa akin kanina.

Lagi na lang kami nauuwi sa ganito kapag umaga. Napapansin kong ito ang palaging
timing nito. Ganito rin kami ng nakaraan.

Nakangisi itong bumaba ang mukha sa leeg ko at bumulong na nagpawindang sa akin.

"Masarap kasi magpapawis sa umaga. Sa susunod alam ko na ang gagawin ko. Effective
pala ang ganon," bulong nito na double ang meaning ng dating sa akin kaya nahampas
ko ito sa balikat na ikinatawa naman nito.

"Umalis na na dyan. Ang bigat mo kaya," pakunwaring reklamo ko pa.

"Really, kanina naman ay kayang-kaya mo ako," pilyo na sabi nito na ikinapula ng

mukha ko.

"Heh! ang dami mong alam," napairap na lang ako dahil hindi ko alam ang isasagot
ko.

Tumatawa si Marco ng umalis sa ibabaw ko at saka naglakad na akala mo great god sa

kwarto papasok ng banyo.

"Hay naku Marco, naakit na naman ako sa iyo. Hindi talaga kita kayang tanggihan
kahit kailan," napailing na kausap ko sa sarili ko.

Bakit ko nga ba siya tanggihan gayong blessings sa akin ang gumising sa umaga yakap
at nararamdaman ang mainit na katawan ni Marco. Init na nagpapatunay na buhay ito
at kasama ko.

Bumukas ang pintuan ng banyo at sumungaw ang ulo ng pasaway na Marco.

"Hindi ka ba sasabay sa akin maligo?" nakangiting sabi nito sabay kindat pa.

"Sigurado ka bang sasabay lang?" nakanguso na tanong ko. Sa mga ngiti kasi nito
mukhang tagilid na naman ang lagay ko. Mukhang hindi pa ito nakakabawi sa akin.

"Depende kung maakit ka ulit sa akin," sabay tawa na sabi nito.

"Heh! Mauna ka ng maligo, mamaya na ako. Magpapahinga muna ako," sabi ko dahil
hanggang ngayon nangangatog pa ang tuhod ko. Masakit din balakang ko at mukhang na
sagad ako ni Marco.

"Sigurado ka Luna?" Mapang-akit na tanong pa nito sabay kagat labi na nakatingin sa

akin.

Nag-init ang pisngi ko at na hagip ko ang maliit na unan sa tabi ko saka naibato
kay Marco.

"Tigilan mo ako!" Pasigaw na sabi ko at saka inirapan ito.

Akala ko hanggang doon na lang 'yon at makikinig si Marco pero na gulat ako ng
maglakad ito palapit sa akin at walang pakundangang binuhat ako na akala mo eh
napaka gaan ko.

"Gusto ko na sabay tayo maligo," sabi nito habang naglalakad buhat ako papasok sa
banyo.

"Basta ligo lang ha?" naniniguro na tanong ko dahil mukhang hindi ko kakayanin kung
uulit na naman ito.

"I know, saka na kapag kaya mo na. Pasensya ka na kung masyadong naging harsh ako
kanina. Nawalan ako ng control at nasaktan kita," hinging paumanhin nito.

Napairap ko ng maisip ang dahilan kaya ako ganito.

"Bakit ba kasi ang laki at haba niyan?" nakangusong turo ko sa pagkalalaki nito.

"Hindi naman kasi ganyan ang sa normal na tao eh," oo nga pala nakalimutan ko hindi
nga pala ito basta tao lang kun'di isang lobo.

"At saan ka naman nakakita ng normal na sukat ng ari ng tao?" seryosong tanong nito
na nakakunot noo at naniningkit ang mga mata nito.

Patay nakalimutan ko na madali pala ma-trigger si Marco ng selos. Sensitive ito at

napaka-possessive pagdating sa akin lalo na kapag tungkol sa ibang lalaki ang
usapan.

"Ah, napanood ko sa porn," nahihiya na sagot ko. Mabuti na ito kesa sabihin ko na
marami akong nakita ng nasa PMA pa ako. Mahirap na baka lalong magalit ito hindi
ako palabasin ng kwarto at tuluyang hindi makalakad ng ilang araw.

Nakasimangot pa rin ito ng mag-angat ako ng tingin.

"Ayaw na ayaw ko na may naririnig akong tungkol sa ibang lalaki mula dyan sa labi
mo. Nagkakaintindihan ba tayo Luna?" malalim na boses na sabi nito.

Alam kong si Kennedy ang may control ngayon sa katawan ni Marco. Mas malala ang
pagka-possessive ng isang ito kaysa kay Marco. Kaya kailangan kong mapakalma ito
dahil kung hindi baka pulutin ako sa ibabaw na naman ng kama kasama ito.

"Yes Alpha," mahinahon na sabi ko sabay yakap sa leeg nito at kasabay ng marahang
pag haplos sa basang buhok nito.

Isang malalim na buntong hininga ang ginawa nito at saka sumubsob sa leeg ko at
hinalikan ang marka nito.

"You're mine Margareth. Mine alone," mapag-angkin na sabi pa nito.

"Gusto kong ako lang ang tinitingnan ng mga mata ko at lalong itong akin lang ang
makikita mo. Kahit oras-oras mo gustuhin it's yours love," malalim na boses na sabi
pa nito.

Para tuloy gusto kong maranasan na angkinin ulit si Marco na si Kennedy ang may
control.

"Lintik ka Margareth, halos hindi ka na nga makabangon dahil kay Marco iisa ka pa
kay Kennedy. Gusto mo talagang hindi makalakad ano?" Pasaring ng kaliwang bahagi ng
isip ko.

Napailing ako, ano na naman nangyayari sa akin? Nadikit lang ako kay Marco ay
nalilimutan kong masakit pa pala ang katawan ko.

Hay naku talaga hindi pwedeng laging ganito dahil nagustuhan ko na ang lahat at
hinahanap-hanap ko.

Bumalik ang katinuan ng isip ko ng marahang gumalaw ang mga kamay ni Marco sa buong
katawan ko. Tulad ng dati ay para akong maliit na bata na pinapaliguan nito.

Nasasanay na ako, mali pala dahil sanay na ako. Parte na nga ng buhay ko si Marco
at hindi ko na kaya na malayo dito. Hindi ko na kakayanin na maulit ang nangyari
dito na muntik ng mawala siya ng tuluyan sa akin.

Alam ko na balang araw ay darating kami sa tagpo na 'yun pero alam ko na kung
dumating man 'yun ay nakasama ko na siya ng matagal at handa na kami…
Margareth POV.

Pasalamat ko na lang at nadala sa lambing ko si Kennedy at nakabalik sa control si

Marco. Sanay na ako sa dalawang ito. Nasanay na akong biglang nag-appear si Kennedy
once na threaten ito at naramdaman nito na may something na hindi niya gusto sa
narinig nito.

Nakahinga ako ng maayos ng malambing na Marco na ulit ang kasama ko. Sabay kaming
natapos maligo ng walang siremonyas.

Sabi n'ya gusto n'ya lang akong kasama sa araw na ito at ayaw niyang maistorbo ng
kahit sino kaya hinayaan ko ito. Alam kong nag mind link ito sa kung sino dahil
hinatiran na lang kami ng pagkain sa kwarto.

Buong maghapong panay yakap nito sa akin. Ramdam ko na talagang na miss ako nito,
kung pwede lang na ganito kami palagi ay hiniling ko na. Malayo sa kahit anong
panganib at payapa. Pero Alam ko na hindi pwede dahil isa itong pinuno ng pack. Isa
siyang Alpha na may malaking responsibility sa mga nasasakupan.

Yumakap ako dito ng maidlip ito habang panay ang marahang haplos sa buhok ko.
Napakaswerte ko kay Marco kaya kahit anong mangyari mananatili ako sa tabi nito.

Alas kwatro na ng magising ako. Isang marahang tapik sa balikat ang nagpagising sa
akin at nakabihis na si Marco.

"Luna, we need to attend something important. Please wake up," sabi nito saka ako
hinalikan sa pisngi.

Agad naman akong bumangon at nag-linis ng katawan. Hindi na ako nag-tanong dahil
alam ko naman na hindi ako gigisingin ni Marco kung hindi ito importante.

Nagbihis lang ako ng usual jeans at T-shirt sabay ponytail ng mahabang buhok at
sneakers.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko habang naglalakad kami ng magka hawak kamay.

"It's judgement day for Elise and her family. Kasama na rin ang mga kasabwat nila
sa naganap na patayan," seryosong sabi nito na mas humigpit pa ang pagkakahawak sa
kamay ko.

Palubog na ang araw at nakahilera ang ilang nakagapos na lalaki habang may silver
collar at silver bond pa rin sa paa si Elise habang nakagapos sa isang puno.

May mag-asawa rin na nasa dulo ng mga ito habang panay ang iyak ng isang matandang
babae na hinala ko ay nanay ni Elise.

Maraming tao sa clearing. Kasing dami sila ng mga tao noong luna ceremony ko. Ang
kaibahan nga lang ngayon ay isa itong paghuhukom sa mga taong nagkasala sa pack
land.

Tumayo si Marco sa gitna at nagsalita.

"Bilang alpha ng Akerele Moon Pack, ibinibigay ko sa inyo ang pasya para sa
nararapat na kaparusahan sa taksil na si Elise. Anuman ang maging hatol ninyo ay
final at walang sinuman ang may karapatan na sumalungat!" malakas na boses na sabi
ni Marco.

Nakamasid ako sa paligid at kita ko sa mga mukha ng mga tao sa paligid ko ang galit
at pagkamuhi sa babaeng nasa harap namin.

"Kamatayan!"

"Patayin si Elise!"

"Sunugin ng buhay! Patayin ang taksil na yan!"

"Patayin!"

Magkasabay na sigaw ng mga tao sa likod ko.

Kita ko ang labis na takot sa mukha ni Elise na nanlalaki ang mga mata habang panay
ang pag-iling. Malakas na iyak naman ang siyang maririnig mula sa ina nito habang
yakap ng asawang katabi.

Nagtaas ng kamay si Marco na nagpatigil sa sigaw ng bawat isa.

"Kaparusahang kamatayan ang siyang hatol ko kay Elise. Simula ngayon, lahat ng
kapamilya, mula sa magulang, pinsan at lahat ng kadugo ni Elise ay idineklara ko na
hindi kaanib ng Akerele Moon Pack. Magsisilbi itong halimbawa sa sinumang
nagbabalak ng masama sa inyo. Pagkakasala ng kapamilya n'yo ay pagbabayaran ng
buong angkan ninyo!" Malakas na sigaw ni Marco.

Malakas na singhapan ang narinig ko marahil ay dahil hindi makapaniwala ang mga ito
sa narinig.

Nanlalaki ang mga matang napasigaw si Elise.

"No Alpha, hindi mo pwedeng gawin yan! Magkaibigan tayo at pati na rin ang pamilya
natin. Hindi mo magagawa yan!" Sigaw nito habang panay ang piglas sa tali.

Isang malakas na angil mula kay Marco ang nagpatahimik sa lahat. Dala ng labis na
galit ay alam ko na any moment from now on ay mag shift si marco. Nakalabas na ang
mahaba nitong pangil at kuko at maitim na maitim ang mga mata nito.

"Simula ng pinag tangkaan mo ng masama ang mate ko, ang Luna ng pack na ito ay
hindi na kita kaibigan Elise. Walang kaibigan sa mga taong nagkasala! Lahat ay
pantay kapag hustisya ang pinag-uusapan!" Galit na sigaw ni Marco.

"Tanga ka Marco, dahil nabilog ng babaeng iyan ang utak mo. Isang mahinang tao na
walang karapatang mamuno at maging Luna ng pack na ito!" wala sa sarili na sigaw ni
Elise.

Isang kisap mata at nakalapit si Marco dito. Napasinghap ako ng dukutin nito ang
puso ni Elise at itapon sa paanan nito.

Palakpakan ang mga tao sa paligid ko habang panay hagulhol ng ina nito at malungkot
na nakatingin ang ama nito na pinanood kung paano mawalan ng hininga ang nag-iisang
anak.

Awang ang bibig ni Elise at dilat ang mga mata habang unti-unting binabawian ng
buhay.

Marahas man ang kaparusahan pero ito ang batas ng mga lobo. Fair and square,
maraming buhay ang nawala kaya nararapat lamang na pagbayaran niya nito.

Lumapit si Marco sa anim na mga hunter na mga naka gapos din sa puno. Lahat ay
Nanginginig sa takot dahil alam ng mga ito na buhay nila ang kabayaran sa kanilang
ginawa.

Napansin ko ang lalaking nasa pinaka dulo Nakapikit mata ito at gumagalaw ang mga
labi na sa tingin ko ay umusal ng dasal.

Hindi ako nakatiis at nilapitan ko ito.

Agad naman itong nagdilat ng mga mata ng mapansin ang paglapit ko at mas nanging pa
sa takot.

Ito ang lalaking nakasaksi ng kalupitan ko sa loob ng kulungan.

"L-Luna, patawad po. Hindi rin namin alam na hindi pala masamang lobo ang pakay
namin. Sumama kami dahil na rin sa takot na maubos kami ng mga masasamang lobo na
pumapatay sa tribo namin. Hindi namin alam na personal interest pala ang lahat ng
ito," nanginginig sa takot na sabi nito na sinang-ayunan naman ng tatlo pang
kasama.

"Luna?" tawag sa akin ni Marco mula sa likuran ko.

Itinaas ko ang kanang kamay at binigyan ito ng sign na lumapit sa amin.

"Ngayon ipaliwanag mo sa kan'ya ang mga sinabi mo sa akin," seryoso na utos ko

dito.

Nagsimula itong magkwento at kita ko ang pagkuyom ng kamao ni Marco sa mga narinig.
Humaba ang mga matatalas na kuko nito at isa-isang pinutol ang tali ng limang
lalaking kausap namin.

"Palalayain ko kayo dahil tulad namin biktima din kayo. Pero sa susunod na maulit
pa ito, hindi na kayo makakaligtas sa parusang igagawad ko. Papanagutin ko ang mga
masasamang lobo na gumagambala sa inyo oras na matapos ang lahat ng ito. Umuwi na
kayo habang hindi pa nagbabago ang isip ko," utos ni Marco sa mga ito.

Kahit na nanghihina, mabilis na nag-sitayuan ang mga ito at umalis sa harap namin
saka sabay-sabay na tumakbo palayo habang sinusundan Ito ng ilang magagaling na
pack warriors na sa tingin ko ay maghahatid sa mga ito hanggang sa pack land
territory.

Isang taos pusong pasasalamat ang iniwan ng mga ito bago tuluyang nawala sa
paningin ko.

Isang sigaw ng lalaki ang narinig ko matapos ang isang malakas na tunog mula sa
suntok ni Marco.

"Ipaparanas ko sa iyo ang sakit na hindi mo pa nararanasan sa buong buhay mo,"

gigil na sigaw ni Marco sa pagitan ng magkasunod na suntok sa katawan nito.

"Kayo na ang bahala dyan!" matigas na sigaw ni Marco sa mga pack warriors.

"No! Pakawalan ninyo ako!" sigaw ng lalaki na nakita kong pinag kakalmot ng galit
na galit na mga labo hanggang sa bawian ng buhay.

Hinawakan ko ang kamay ni Marco para mapakalma ito. Panay ang hingal nito dahil sa
matinding galit at taas baba ang dibdib nito. Alam ko na malaking pwersa ang gamit
nito para mapakalma ang sarili kaya mas mabuting nasa tabi niya ako dahil kung
hindi ay baka kung ano ang nagawa nito.

Niyakap ako nito ng mahigpit at saka sumubsob sa leeg ko. Ito ang pinaka mabisang
paraan para ma control ko ang emosyon ni Marco. Puno ng pagmamahal na hinaplos ko
ng marahan ang likod nito hanggang sa tuluyang naging stable ang paghinga nito.

"Bakit mo pinakawalan ang apat?" Curious na tanong ko habang nakayakap ito sa akin.

"Gaya ng sabi ko sa'yo Luna, may kakayahan akong magbasa ng isip ng kahit na sino
maliban sa iyo. Nabasa ko ang isipan ng mga ito na nagsasabi sila ng totoo kaya
walang dahilan para parusahan ko sila. Sapat na nasaksihan nila ang kalupitan ng
naghihintay na parusa oras na tangkain nilang muling manggulo dito," paliwanag nito
bago nag-angat ng mukha at tinitigan ako sa mata saka marahang hinaplos ang mukha
ko.

"Isa kang mabuting Luna at mate ko. Napakaswerte ko na ikaw ang ibinigay ni Moon.
Goddess sa akin, sa amin ng pack na ito. We really appreciate your big effort and
support during war Luna," puno ng pagmamahal na sabi nito.

Tumango ako kasabay ng pagsilay ng ngiti sa labi. Mga ngiti na totoo na matagal na
ipinagdamot ko sa sarili ko.

"We need to go back home. It's a long day, let's rest", aya nito sa akin habang
hawak ang kamay ko.

Isang sulyap pa sa dalawang walang buhay na nilalang ang ginawa ko bago tuluyang
sumama kay Marco.

Hindi rin nakaligtas sa paningin ko kung paano mag-iyakan ang isang grupo ng mga
lobo na sa tingin ko ay kapamilya ni Elise kasama ng mga magulang nito at
napapalibutan ng mga pack warriors.

Naaawa man ako ay hinayaan ko na ipatupad ni Marco ang batas. Maaaring inosente ang
mga kapamilya ni Elise na siyang magbabayad ng malaking kasalanan nito ng itakwil
sila ni Marco pero Ito ang tama.

Bumalik kami ni Marco sa pack house. Laking pasasalamat ko at mukhang okay na ito.
Hindi na rin nakakunot noo at kuyom ang kamao.

Nadatnan namin ang dating luna at alpha ng pack land, ang mga magulang ni Marco.

"Mom, dad," bati ni Marco sa mga ito kasabay ng pag halik sa mukha ng ina at
pagyakap sa ama. Napaka sweet talaga ng pamilyang ito. Kahit na malalaki na sina
Marco at may edad na ang magulang nito ay lantaran pa rin kung magpakita ng
affection ang mga magulang ni Marco sa isa't-isa.

"Kami kaya pag tanda namin, sana ganito din kami," kausap ko sa sarili habang
pinapanood kung paano umupo sa tabi ni Daddy Marc si Mommy Helen at yumakap sa
baywang nito.

"Hija kumusta ka?" tanong ni Alpha Marc.

"Mabuti po daddy," maikling sagot ko ng yumakap din ito sa akin.

"I'm so proud of you hija, you're such a brave woman. Itinaya mo ang buhay mo para
sa pack na ito at kay Marco. Moon Goddess really know what's best for us," sabi
nito saka ginulo ang buhok ko.
Napangiti ako sa gesture nito. Para akong bumalik sa pagkabata ng mga panahong
ganito rin ang gesture na ginagawa ng papa ko sa akin.

Halos mapaluha ako ng bitawan ako nito at bahagyang ngumiti.

"Thank you dad. It's my duty to protect this pack as a mother and Luna," sabi ko.

Ginagap ni Marco ang kamay ko at saka ito dinala sa labi at hinalikan.

"I'm so proud of you Luna," madamdaming sabi nito habang nakatitig sa mga mata ko.
Ramdam ko ang katotohanan sa mga sinabi nito kaya napangiti ako.

"So tell me hija, paano ka natutong humawak ng baril at makipaglaban?" curious na

tanong ni mommy Helen.

"Ang payat mong babae kahit matangkad ka. Wala sa personality mo na mukhang bihasa
ka sa mga fighting at fully trained gaya ng kwentong kumakalat sa pack land," sabi
pa nito.

"Isa po akong alagad ng batas mommy," maikling sagot ko.

"Ah, kaya pala, isa ka bang pulis?" tanong naman ni daddy.

Umiling lang ako bago sumagot.

"Isa po akong undercover agent ng isang government link agency," paliwanag ko pa.

"Wow!" Bulalas ni mommy Helen na manghang-mangha sa sinabi ko.

"Naku Marco matinik pala itong mate mo. Mabuti iyan at walang babae ang mangahas
ulit na pagtatangka na agawin ka," nakaismid na sabi ni mommy Helen marahil ay
patungkol kay Elise.

"Hinding-hindi mangyayari iyon mom. Sa kan'ya lang ako at siya lang ang nag-iisang
mate ko," sagot i ni Marco sabay hapit sa baywang ko at halik sa labi ko.

Wala itong pakialam mag pakita ng apeksyon sa akin kahit nasa harap pa namin ang
mga magulang nito na parehong nakangiti sa amin.

Alam ko na isang pagsubok ang nalampasan namin ni Marco na magkasama. Alam ko rin
na hindi ito ang huling beses na makakaranas kami ng panganib lalo na at parehong
may nakaambang panganib sa bawat mundong ginagalawan namin.

Siya at ako ay mananatiling matatag at sabay na haharapin ang hamon ng buhay.

Anuman ang mangyari, mananatili ako sa tabi niya bilang luna at magiging ina ng mga
anak na hinahangad n'ya...

Margareth POV.

Bumawi si Marco sa akin sa mga panahon na nakaratay ito sa ospital. Hindi na muna
ito pumasok sa opisina at talagang gusto lang nito na palagi sa tabi ko.

Para bang takot ito na mawala ako sa paningin nito kahit saglit. Hindi ko alam kung
bakit parang paranoid ito kaysa sa akin na naka saksi ng kalagayan niya.
Ikatlong araw matapos ang lahat ay dinala ako nito pabalik sa glass house kung saan
naganap ang unang mating namin. Hindi ko kailanman makakalimutan ang napakagandang
lugar na ito habang buhay.

Isa itong malaking bahagi ng buhay ko na habang buhay na mananatili sa puso at

isipan ko. Lugar kung saan naging buo ako ng tanggapin ko si Marco.

Wala kaming sinayang na oras. Pinaparamdam ni Marco kung gaano niya ako kamahal sa
bawat minutong kasama ko siya. Wala na akong mahihiling pa dahil sa bawat minuto na
kasama ko si Marco ay kuntento at masaya ako.

Saya na, hindi ko inaasahan na nararamdaman ko dahil masyado akong nagpatalo sa

lungkot na nararamdaman ko matapos mawala ang mga magulong ko kaya pinili ko na
mag-isa at 'wag umasa sa iba.

Ngayon ko lang na-realize na hindi mo pala pwedeng sarilihin ang mundo kahit na
binuo mo ito para sa sarili mo dahil darating ang araw na may isang Marco na
papasukin ang matatag na mundo na binuo ko para protektahan ang sarili ko makasama
lang ako.

Walang oras na hindi ko nararamdaman kung gaano ako kahalaga sa kan'ya. Laking
pasasalamat ko na natagpuan ko siya at nagkaroon ako ng ibang pananaw sa buhay.

"Tahimik ka masyado love," puna ni Marco sa akin habang naka-unan ako sa mga hita
nito at nakahiga sa sofa habang nakatingin sa malinaw na tubig na lawa.

"I'm just thinking how lucky I am to have you Marco," madamdamin na saad ko.

Saglit na katahimikan ang lumipas bago sumagot si Marco sa sinabi ko.

"Ako ang pinaka-maswerte na nilalang sa mundo dahil ikaw ang mate ko. Ikaw ang
ibinigay ni Moon Goddess sa akin," sabi nito kasabay ng marahang pag-haplos sa
buhok ko.

"I love you Luna, I thank the moon goddess for giving you to me," sabi pa nito.
Ramdam ko ang katotohanan sa bawat sinabi nito dahil nararamdaman Ito ng puso ko.

"I love you too Alpha," naluluha na sabi ko.

Ni sa panaginip ay hindi ko inaasahan na magtatagpo ang landas namin ni Marco.

Never in my wildest dreams na nag-exist ang mga nilalang na katulad niya na isang
lobo at Alpha.

Totoong mahiwaga ang mundo, maraming bagay na hindi abot ng karaniwang pag-iisip at
imagination ng isang tao kasama na doon ang mga lobo na nabubuhay ng payapa sa
kagubatang ito.

Tanggap ko na kung ano siya, ano sila. Higit na payapa ang mundo niya na malayo sa
kinamulatan ko na nagkalat ang masasamang tao.

Napa buntong hininga ako. Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Marco ang laman ng
isip ko. Higit kaninuman ay alam ko na maintindihan ako nito pero hindi ko alam
kung paano mapapapayag ito sa kailangan kong gawin.

Kahapon bago kami umalis nakatanggap ako ng email mula kay Sir Conor na kailangan
ko nang mag-report sa agency at personal na humarap sa hearing sa senado para sa
mga sangkot na pulitiko at sa army court para naman sa mga general's na sangkot.

Alam ko na overprotective si Marco at alam ko na mahihirapan ako na makumbinsi ito.

Ngayon nga lang matapos ang kaguluhan ay halos ayaw na nito akong mawala sa
paningin at panay ang yakap sa akin. Talo pa ang batang nawalay sa ina ng ilang
taon.

Ilang buga ng hangin bago ako nakapag-salita.

"Alpha, may kailangan akong sabihin sa'yo," panimula ko dito at saka bumangon at
naupo katabi nito at yumakap sa leeg nito.

"What is it Luna?" agad na tanong nito.

Hindi agad ako makapag-salita dahil ang lakas ng kalabog ng dibdib ko. Hindi ako
natatakot kun'di ay kinakabahan ako na baka hindi ito pumayag na aalis ako.

"Bakit pakiramdam ko eh may malaki kang rebelasyon na sasabihin?" seryosong tanong

nito.

Napa-buntong hininga ako. Ang lakas talaga ng pang-amoy nito. Wala akong maitago
dito at mabilis itong magbasa ng kilos at galaw ko. Mabuti na lang at hindi niya
naman nababasa isip ko.

Napakunot noo tuloy ako. Hindi kaya nabasa nito at ang isip ko at ang bilis nitong
mag-react? Baka naman sinabi lang nito na kunwari hindi n'ya nababasa pero sa totoo
lang ay kaya n'ya.

"Nababasa mo na ba ang laman ng isip ko?" salubong ang mga kilay na tanong ko.
Mukhang naiisahanp ako nitong si Marco eh. Hindi ko tuloy mapigilan na maghinala.

"No Luna, kahit kailan hindi mangyayari iyon dahil tanging ikaw lang ang hindi ko
mabasa ang isip. Pantay tayo ng kakayahan at pareho ng nararamdaman kaya
nararamdaman ko ang uneasiness mo. Alam ko na may something bothering you," depensa
sa sarili at paliwanag pa nito.

Tinitigan ko ito habang inaarok sa mga mata ang katotohanan ng sinabi nito. Mukhang
nagsasabi naman ito ng totoo dahil wala akong nababakas na kakaibang galaw ng mga
mata nito. Steady rin ang facial reaction nito maging ang body movement na usual na
napapansin ko oras na nagsisinungaling ang isang tao.

Isa ito sa kakayahan ko. Fully trained ako kung paano kumilatis ng isang tao base
sa galaw at ugali na nakikita ko. Malaking bagay ang natutunan ko sa PMA maging ang
high grade na training na ibinigay sa akin ng agency.

Bumitaw ako kay Marco saglit at umupo ng maayos. Higit kailanman ito na ang tamang
pagkakataon na sabihin dito ang pasya ko. Matagal ko rin itong pinag-isipan at alam
ko na tama ang desisyon na gagawin ko.

Maraming nakasalalay sa desisyon na ginawa ko. Masaya at tahimik ako dito pero may
obligasyon din ako na kailangan na harapin. Ito na lang talaga, last na ito at
titigil na ako sa trabaho ko. Kailangan ko lang talagang tapusin dahil sa akin
nakasalalay ang lahat.

"Marco kailangan kong mag-report sa agency. May order si Sir Conor na kailangan na
personal akong mag-attend ng mga hearing sa senado at sa military court," mahinahon
na sabi ko kasabay ng paggagap ng kamay nito saka pinagsalikop.

Napatingin ito sa akin at kunot noong tumitig sa mga mata ko na tila inaarok kung
tama nga ang narinig nito.

"Kailangan mo ba talagang gawin iyan? Hindi ba pwede na dito ka na lang kung saan
ligtas ka?" seryosong tanong nito na umupo rin ng tuwid.

Ramdam ko ang tensyon dito ng nagsalita ito dahil sa mahigpit na pagkakasalikop ng

mga kamay namin na tila ba ayaw akong bitawan at pakawalan.

Alam ko na natatakot siya na mapahamak ulit ako. Kailangan na nakumbinse ko siya

dahil masasayang ang lahat ng hirap at sakripisyo ko sa oras na tumangi ito.

"Gusto ko kasing tapusin ang misyon ko Alpha. Ako ang star witness at tanging ako
ang pag-asa ng agency. Isa pa, gusto ko na rin na matapos ang kaso na ito. Promise,
once na matapos na ito mag-re-resign na ako at magiging full time wifey mo na ako,"
paglalambing ko pa dito.

Hindi ito umimik, nanatili itong tahimik habang ang mga mata nakatingin sa
magkasalikop na mga kamay namin.

"Ayaw kitang payagan Luna. Pakiramdam ko ay may hindi magandang mangyayari. Hindi
ka ligtas sa kanila, kahit pa sabihin na nakakulong na sila may mga taong sangkot
pa rin na may koneksyon sa kanila sa labas at ayaw kong mapahamak ka Luna. Hindi ko
kakayanin iyon. Makakapatay ako ng tao oras na may hindi magandang nangyari sa'yo
ulit. Malakas kasi ang pakiramdam ko na iba ito at hindi ako mapakali," tiim bagang
na sabi pa nito.

Natahimik din ako, ito ang kinatatakutan ko. Hindi ko tuloy alam kung paano ko ito
makukumbinsi na pumayag at payagan akong bumalik sa agency.

"Mag-ingat ako Marco, promise, saka hindi rin naman ako pababayaan ng agency eh. My
full security details na nakatutok sa akin kaya hindi ka dapat mag-alala,"
mahinahon na sabi ko. Alam ko na kailangan ko siyang makumbinsi dahil sa akin
nakasalalay ang tagumpay ng misyon ko.

Wala pa rin itong imik na tumayo saka nagpalakad-lakad sa harap ko.

"Kung ako lang ang masusunod, ayaw ko at hindi kita papayagan. Alam ko na may
kakayahan kang ipagtanggol ang sarili mo at napatunayan mo na iyon sa akin. Pero
Luna kinakabahan ako, hindi ba pwedeng dito ka na lang at hayaan ang agency mo na
siyang gumawa ng lahat total nakuha mo naman lahat ng ebidensya na kailangan nila?"
nag-aalala na tanong nito sa akin habang nakapamewang at salubong ang mga kilay.

Tumayo ako at yumakap sa likod ni Marco, ramdam ko ang tension sa katawan nito ng
mataas baba ang dibdib nito ng haplusin ko.

"Luna, please don't go," malungkot ang boses na pakiusap nito sa akin.

Sa puso ko, gusto ko s'yang sundin at pagbigyan. Pero may obligations ako para sa
agency at sa bayan.

"I'm sorry Marco, gustuhin ko man na pagbigyan ka ay hindi ko magawa. May sinumpaan
akong tungkulin sa bayan. Hindi rin ako mapapanatag na panoorin silang makalaya at
mabaluktot na muli ang batas at hustisya. Promise, pagkatapos nito dito na lang
ako. Mananatili ako sa tabi mo habang buhay," pakiusap ko pa.

Hinawakan nito ang dalawang kamay ko at pinag salikop.

"I don't know what to say Luna," bakas sa tinig nito ang pag-aalinlangan.

"Ang isip ko ay gusto kitang payagan pero ang puso ko gusto kong dito ka lang yakap
ko ng ganito at nakikita ng mga mata ko," madamdaming sabi nito.
Napa-buntong hininga rin ako, maging ako rin ay gusto ko rin na hindi umalis pero
sa isip ko ay may nagtutulak na bumalik si agency at gawin ang nararapat.

"Hindi ba talaga kita kayang pigilan?" sumusuko na tanong nito sa akin.

"I'm sorry Marco, pero buo na ang pasya ko," marahan na sabi ko.

"Kailan mo balak umalis?" tanong pa nito.

"Bukas, mag-re-report ako bukas sa agency," sigurado na sagot ko.

Huminga ito ng malalim bago muling nagsalita.

"Okay, pero may kondisyon ako," saad nito na tinanggal ang pagkakahawak sa kaliwa
kong kamay at umikot paharap sa akin.

"Ano yon?" tanong ko pa.

"Papayagan kitang lumabas ng packland at bumalik sa trabaho mo kung kasama mo ang

pinakamagaling at malalakas na pack warriors natin. Doon ka rin titira kasama ko sa
penthouse ko sa Taguig at ayaw ko na tumangi ka dahil hindi kita papayagan.
Naintindihan mo ba?" nasa boses nito ang kaseryosohan ng magtanong ito sa akin.

Wala akong nagawa kung hindi ang tumango. Mabuti na ito kesa hindi ako payagan, isa
pa makakasama ko rin siya sa bahay kaya pabor din ito sa akin.

"Sige pumapayag ako, ibig sabihin ba nito sa bahay mo sa Taguig ka rin titira?"
naninigurado na tanong ko pa.

"Of course, kung nasaan ka dapat ay naroon din ako," derecho na sagot nito.

"So, it's settled then. Doon muna tayo mag-stay habang tinatapos ko ang trabaho
ko," masayang nasabi ko.

"Mabuti na ang ganong set up at least mababantayan pa rin kita," nakangiti na sagot
nito.

Napasimangot ako bigla, akala n'ya naman kasi sa akin ay bata na laging gusto eh
nakasunod sa akin ang mga mata. Paano na lang kaya kung magkaanak pa kami? Baka mas
grabe pa ang pagka-over possessive nitong si Marco.

Sabagay mas mabuti na rin ang ganito. Bukod sa kasama ko si Marco sa iisang bahay
ay may proteksyon din na nakapaligid sa akin. Alam ko na hindi biro ang kasong
haharapin ko dahil hindi lang Hamas ang sangkot dito.

May mga bigating pangalan na sangkot sa pasabog na rebelasyon na inilabas ni Sir

Conor sa Media kaya sigurado ako na may mga taong nag-aabang sa paglabas ko.

"Sasamantalahin ko na rin 'yang pagkakataon para makapag pakasal tayo. Gusto ko na

maging legal sa batas ang kasal natin," biglang sabi ni Marco na iginiya akong
umupo ulit sa sofa.

"You have to call your brother and let him know about our relationship. We need to
meet him once we reach there," puno ng determination na saad pa nito.

Hindi ko ito inaasahan, nakakawindang din talaga minsan kung mag-isip itong si
Marco. Talo pa ang kidlat sa bilis ng decisions sa buhay na akala mo maglalaro lang
kami.
"Sigurado ka na ba? Hindi ba muna papalipasin na matapos ang trabaho ko?" tanong ko
pa.

"No Luna," matigas na sagot nito. "Sa akin ka titira, sa bahay kung saan kasama mo
ako. Hindi alam ng mga tao ang totoong relasyon natin at ayaw ko na may masabi ang
kapatid mo sa akin o sa atin. Ayaw kong masira ang reputasyon mo kapag nakita ng
media na kasama mo ako. Gusto ko na haharap tayo sa kanila na asawa mo ako," buo
ang loob na sabi nito.

Kung ganon wala na akong angal dahil para sa akin din naman ang lahat ng ito. Ako
palagi ang inuuna at iniisip ni Marco.

Ang sarap sa pakiramdam na ako ang priority niya at alam ko na pinoprotektahan at

susupurtahan niya ako sa anumang labang kakaharapin ko.

Sobra akong nagpapasalamat sa kan'ya na may isang Marco na nagpapahalaga at

nagmamahal sa akin ngayon.

"Thank you Alpha, I love you," bulong ko dito at saka yumakap ng mahigpit sa leeg
nito.

"I love you too, so much Luna," sagot nito saka ako hinalikan ng marahan sa ulo.

Napapikit ako sa gesture nito his so sweet and calm. Sana kung pwede lang na ganito
na lang kami. Sana… .

Margareth POV.

Malungkot ang lahat sa pack house ng malaman ng mga ito na aalis ako. Para bang
mawawalan sila sa isang ina ng matagal na panahon. Kita at ramdam ko ang
kalungkutan ng bawat isa ng humarap ako sa mga ito.

Nakakalungkot din palang umalis makalipas ang isang buwan na pananatili ko dito.
Hindi ko akalain na magiging malapit ako sa kanilang lahat at magiging ganito
kahirap ang pansamantalang iwanan sila para tapusin ang misyon ko at bumalik sa
city.

Hindi ko alam kung ano ang kahihinatnan ng pagbalik ko dahil hindi ko maikakaila na
nasa panganib ang buhay ko. Baka nga mas nanganganib pa ang buhay ko dahil sa
paglutang ko bilang testigo.

Hindi biro ang mga taong kakaharapin ko.

Mayaman, makapangyarihan at maraming koneksyon na kayang paikutin ang batas kaya

may kaba sa puso ko pero dahil gusto ko ng tapusin ang kasamaan nila ay determinado
ako.

Lalabas ako at matatag na haharap sa kanila. Nasa akin àng lahat ng ebidensya na
magdidiin sa kanila kaya alam ko na malakas ang stand by testimony ko.

"Luna, mag-ingat po kayo doon,"

"Luna, sana makabalik po kayo agad,"

"Luna, gabayan po sana kayo ni Moon Goddess,"

"Luna, hihintayin po naman ang pagbabalik ninyo," halos sabay-sabay na sabi ng mga
kaharap ko ng mag-paalam ako habang katabi ko si Marco.

Marami pa akong narinig ng magpaalam kami sa mga ito. Napaluha ako sa sobrang
emosyon. Hawak kamay kaming naglalakad papunta sa sasakyan ni Marco habang
nagpupunas ako ng luha at sumakay sa sasakyan at lumulan palabas ng pack territory.

Kasama namin ang ilan sa pinaka magagaling na warrior ng pack land ng umalis kami.
Mukha lang silang mga ordinaryong bodyguard at hindi mo akalaing isa pala silang
mga lobo.

Wala akong makitang kakaiba sa kanila, maging sa kilos at pananalita. Sabi ni Marco
sila din ang personal bodyguard niya kapag narito siya sa bayan dahil hindi niya
pwedeng ipakita kung ano siya sa sandali na may nagtangka sa buhay n'ya.

Front n'ya ang mga ito bilang personal bodyguard kaya naman normal na kasama n'ya
ang mga ito kahit saan specially now na kasama na niya akong babalik.

Sa pagpasok namin ng Maynila, siya si Marco Smith, ang isa sa kinikilala na

magaling na negosyante ng bansa. A well known CEO and a bachelor in town. Hindi na
ako magtataka kung sa pagbaba ko ng sasakyan nito ay may mga media na nakaabang sa
amin.

Isa siya sa hottest man sa listahan ng the hottest. Maraming mga mata ang nag-
aabang at mga mata na naghihintay na makalapit dito at makuha ang atensyon nito
kahit saglit lang at sa kahit anong paraan.

Naramdaman ko ang unti-unting pagpasok ng isang bagay sa kanang bahagi ng daliri ko

habang nakaupo ako sa back seat katabi ni Marco. Awang ang labing napatitig ako
dito at hindi ko inaasahan na makita ang isang diamond cut na sa tingin ko ay
engagement ring.

"M-marco," kanta utal na tawag ko sa pangalan nito.

Itinaas nito ang kamay ko bago dinala sa labi at marahang hinalikan.

"Bagay na bagay sa'yo," nakangiting sabi nito sa akin.

"This ring is belong to my great grandmother. One of my family heirloom. Pinapasa

ito sa pinaka panganay ng pamilya oras na mag-asawa ito and this time it's my turn,
so, i gave it to you my Luna. I'm so happy to give you this," nakatitig sa mga mata
ko na sabi nito.

Halos maiyak ako sa saya at pinaghalo na emosyon. Hindi ako mahilig sa jewelry pero
na appreciate ko ang bagay na ito.

"Salamat Alpha, iingatan ko ito," naluluha na sabi ko.

"My pleasure Luna," saka ako hinalikan sa labi.

Pumasok ang sasakyan namin sa isa sa pinakamataas at elegante na building na nasa

dulo ng street na dinaanan namin . Hindi maitatanggi ang yaman ng kung sino ang
nagmamay-ari nito sa kinang at ganda ng pagkakagawa at design ng matayog na
building sa harap ko.

"Good morning sir," bati kay marco ng mga guards na sumalubong sa amin pagbaba
namin sa front door ng building.
Dito sa lugar na ito, hindi maitatanggi kung gaano ka impluwensya ang lalaking
kasama ko. Bagay na bagay dito ang suot na business suit at lalong nagpapakita ng
pagiging magandang lalaki nito.

Bakas sa tindig at galaw nito ang hindi matatawaran na karisma at kapangyarihang

taglay hindi lang sa mundo ng mga lobo maging dito sa mundo ko kung saan isa siya
sa tinitingala pagdating sa business world.

Kasunod namin ang mga body guards ni Marco ng pumasok kami sa loob ng isang malaki
at malawak na opisina.

Isang babaeng naka-formal office attire ang sumalubong sa amin at bumati sa amin.

"Sir, everything is ready," sabi nito sabay sabi ng mga schedule ni Marco sa araw
na ito.

Hindi ko alam na ganito ito ka-busy at sobrang loaded ang schedule nito. Kaya pala
halos umagahin ito sa opisina noong nakaraang pumasok ito.

Tanging maikling okay lang ang sinagot nito habang naglalakad kasama ako hawak ng
mahigpit ang magkasalikop na kamay namin.

Pumasok kami sa isang glass door. Maraming mga tao ang naghihintay kay Marco dito
at kung hindi ako nagkamali ay conference room ito.

Nasa amin nakatutok ang mga mata ng nga Ito, particular sa akin at sa magkahawak
naming mga kamay.

"Good morning sir," sabay-sabay na bati kay Marco ng mga tao sa loob.

Hindi man lang ito nag-abala na sumagot kaya kimi akong ngumiti sa mga ito.

Naglakad kami ni Marco sa gitna at hawak kamay pa rin itong kasama ako.

"Listen everyone, this woman beside me is my wife. Maragareth smith," seryosong

sabi nito.

Kita ko kung paano lumaki ang mga mata ng ilan habang ang iba naman ay awang ang
labi at hindi rin nakaligtas sa mga mata ko ang ilang nagtaas ng kilay ng pagmasdan
ako mula ulo hanggang paa.

Nakasuot lamang ako ng simpleng maong jeans at simpleng rubber shoes na pinarisan
ko ng fitted T-shirt at naka-high ponytail.

Malayo marahil sa expectation ng mga ito na mala model na babae ang magugustuhan ni
Marco.

"Love, meet my executive and my staff," sabi nito.

Isang hi and hello lang ang sinagot ko ng isa-isang lumapit ang mga ito sa amin
para I-congratulate kami.

Hindi rin nagtagal at sinabi ni Marco na kailangan na namin umalis at mabilis na

naglalakad palabas ng silid na iyon.

"Are you okay love?" tanong nito habang hawak kamay kaming pumasok sa elevator
paakyat sa kung saan.

"Yeah, I'm fine," maikling sagot ko.

"Saan tayo pupunta?" hindi ko mapigilan na tanong dito.

"Sa penthouse, sa magiging bahay natin habang narito tayo sa city," patamad na
sagot nito saka ako hinapit sa baywang palapit dito at halikan sa labi.

"I missed you," mahinang bulong ni Marco.

"Missed me? magkasama naman tayo since kahapon," kunot noo na sabi ko.

"Ah, basta kahit minuto o segundo lang malayo ka sa akin namimiss kita," nakangiti
na bulong nito ng kabigin ako sa ulo palapit dito at halikan ang gilid ng ulo ko.

Napanguso na lang ako lumalala ang pagiging clingy nito. Wala naman akong magagawa
dahil possessive talaga sila lalo na ang wolf ni Marco.

Narating namin ang penthouse namangha ako sa mga nakita. Kung maganda ang nakikita
ko sa labas, mas higit na maganda ang nakikita ko dito sa loob ng penthouse ni
Marco. Nagpapatunay ito ng karangyaan ng taong nakatira dito.

Naupo ako sa sofa habang pumasok naman ng kusina si Marco. Saglit pa ay lumabas
itong may dalang juice at snacks.

"Mag merienda ka muna saka tayo maligo. Kailangan mo mag-palit mamaya at darating
dito ang judge na magkakasal sa atin," sabi nito at saka naupo sa tabi ko at ipinag
salin ako ng juice sa baso.

"Ngayon na ba tayo magpapakasal?" nanlalaki ang mga matang tanong ko.

Ngumiti ito saka sumubsub sa leeg ko at hinalikan ako doon.

"Yes love, gusto ko ngayon na para legal tayo dito sa city at walang kahit na sino
ang magtatangka na tingnan ka man lang dahil akin ka." Hay that possessive voice of
Marco para tuloy gusto ko munang umisa bago kami magpakasal mamaya.

"Hay naku Margareth ang lantod mo na!" Angil ng kabilang bahagi ng isip ko.

"Saan tayo magpapakasal?" hindi ko mapigilan na hindi magtanong dahil lahat ng

bagay si Marco ang nag-ayos.

"May kilala akong judge, inayos ko na ang lahat. Ikaw na lang ang kailangan na
maghanda. Kaya after, this maligo ka muna then take some rest."

"Okay," ang tanging nasabi ko dahil nag-iinit na naman ako at parang sinisilihan sa
tabi ni Marco.

Paano ba namang hindi kung ang katabi mo panay na naman ang haplos at halik sa leeg
at balikat ko.

Bigla tuloy akong nauhaw at napainom ng juice na hawak ko.

"Hmm Marco, hindi ka ba bababa at papasok saglit?" naiisip kong itanong dahil
kanina loaded ang schedule na sinabi ng secretary nito.

"Hmm, bukas na ako papasok, pinakansel ko na lahat ng appointment ko. I just want
to be with you today. Magiging busy ka na simula bukas kaya mas mabuting samahan
kita whole day. Isa pa, gusto ko na kasama mo ako habang naghahanda ka para sa
kasal natin," malambing na sabi nito sa akin.
Sabagay tama rin naman siya, bukas simula na ng paglilitis sa mga opisyal na
sangkot sa mga terorista. Hindi ito magiging madali lalo na at alam ko na hindi
sila basta susuko. Gagawin ng mga ito ang lahat para makalusot.

Napa-buntong hininga ako, ito na ang hinihintay ko ang makulong ang mga ito at
matigil ang mga masasamang gawain ng mga ito.

Nasa malalim akong pag iisip ng tumunog ang cellphone ko sa bulsa na agad naman na
sinagot ko.

"Sir, good morning po," bati ko kay Sir Conor ng masagot ang tawag nito.

"Nasaan ka ngayon Margareth?" derecho na tanong agad nito.

"Nasa city na po ako. Bukas ng madaling araw po ako pupunta ng agency," sagot ko.

"Okay then turn on your location and I'll send some of my men. I need to make sure
you're safe and protected. I need to make sure of your safety at all costs," sabi
pa nito.

"Its okay sir, I'm safe," maikling sagot ko.

"Beside may mga bodyguard ako na nakapaligid sa akin," paliwanag ko dahil ayaw ko
na may makaalam ng kinaroroonan ko.

Hindi sa wala akong tiwala kay sir. Alam ko na mapagkakatiwalaan ito at gagawin ang
lahat para sa proteksyon ko pero wala akong tiwala sa ibang tao lalo pa at galing
ang mga ito sa ahensya.

"Sige, kung iyan ang pasya mo. Magkita na lang tayo sa headquarter bukas," sabi
nito bago pinutol ang tawag.

"You have to rest first," Naririnig kong sabi ni Marco sa tabi ko bago ako iginiya
patayo.

"I'm okay, saka hindi naman ako pagod," mahinang sabi ko.

"So, pwede pala kitang pagurin," pilyo na sabi nito sabay pasok ng kamay sa ilalim
ng T-shirt na suot ko at marahang hinaplos ang tiyan ko kasabay ng marahang
paglandas ng mga labi nito sa leeg ko.

So, hayon na nga dahil marupok ako sa pang-aakit nito hapon na kami pareho
nakabangon.

Nauna na akong maligo dahil may tumawag pa kay Marco. Mabilis rin akong nakatapos
at nakapag palit ng damit na inihanda ni Marco para sa akin. Nagulat pa ako ng may
naghihintay na mag-aayos sa akin dahil ang alam ko ay isang simpleng kasal lang ito
at hindi na kailangan na magbihis at mag-ayos ng bonga.

Kaya pala may katawagan si Marco at hinihintay ang mga ito mabuti na lang talaga at
nauna na ako dahil kung hindi ay lalong nagtagal pa kami pareho.

Halos isang oras din ang lumipas heto ako kinakabahan na humakbang papasok ng hotel
room na pinagdalhan ng naghatid sa akin.

Awang ang labi ko ng makapasok at igala ang mga mata sa buong paligid. Hindi ako
makapaniwala na makita ang kuya ko rito kasama ang isang babaeng halata na ang
umbok na tiyan.
"Kuya… " sabay sugod ng yakap dito ng makalapit. Naluha ako sa labis na saya at
excitement.

"Paano ka nakarating?" nagtataka na tanong ko. Dahil hindi ko naman nasabi dito na
kasal ko ngayon dahil biglaan din at hindi sinabi ni Marco sa akin.

"Katawagan ko iyang magiging asawa mo," nakangiting sabi nito saka ako tinapik sa
balikat.

Oo nga pala ginamit ko minsan ang cellphone ni Marco ng unang pagkakataon na

tawagan ko si kuya Mateo.

Mukhang nag-usap at nagplano ang dalawang ito ng hindi ko nalalaman kaya heto kami
ngayon.

Hay Marco talaga full of surprises….

Margareth POV.

Si kuya Mateo ang naghatid sa akin sa harap ng altar kung saan naghihintay si Marco
katabi nina mommy Helen at daddy Marc. Hindi ko inaasahan na ganito ang makikita ko
pagbukas ng pintuan dahil malayo ito sa naka-picture na eksena sa isip ko.

Nagkamay sina Marco at Kuya Mateo ng makarating kami sa harap nito habang nagmano
naman ako sa mga magulang ni Marco.

"Welcome anak," masayang sabi ni Mommy Helen bago tuluyang inabot ang kamay ni
Marco at pinagsalikop ito paharap sa paring naghihintay sa amin.

Para akong lutang habang nagaganap ang seremonya ng kasal. Talagang nasurpresa ako
ng husto ni Marco at hindi ko inaasahan ang lahat ng ito o pumasok man lang sa
isipan ko.

Nagising lang ako sa katotohanan ng tanungin ng pari si Marco na hindi man lang
nito pinatapos at agad na nag-I do.

Tawanan ng mga tao sa paligid ang narinig ko at halos pangapusan ako ng hininga sa
kaba na nararamdaman ko kaya hindi ako agad nakasagot ng tanungin ako ng pari sa
harap ko.

"Margareth Montenegro, tinatanggap mo ba ang lalaking ito sa harap mo bilang iyong

asawa sa hirap at ginhawa?" tanong sa akin na muli ng pari sa harap ko.

Kita ko ang butil ng pawis na namuo sa mukha ni Marco at ilang ulit na paglunok
nito saka marahang pinisil ang kamay ko.

"O-opo f-father," kanda utal ko na sagot.

Lintik ngayon pa talaga ako inabot ng pagka eng-eng ko. Dito pa talaga kung kailan
kasalukuyang kasal ko. Gusto ko talagang bigwasan ang sarili ko sa katangahan ko.

Kung minsan talaga ganito ako lalo na kapag sobra ang kaba na nararamdaman ko. Si
Marco kasi binigla ako ng ganito heto tuloy ako nabuhol pati na ang utak ko.

Hindi nakalampas sa mga mata ko ang pag-aliwalas ng mukha ni Marco ng mag-angat ako
ng tingin matapos na makasagot ako sa tanong ng pari.

Marahil nakahinga ito ng maluwag sa naging sagot ko dahil hata dito ang matinding
kaba matapos na hindi agad ako makasagot. Kung bakit ba naman kasi ngayon pa ako
sinumpong ng phobia ko. Hay ewan ko ba sa sarili ko.

Saglit pa ng in-anunsyo na ng pari na kasal na kami at pwede na akong halikan ni

Marco.

Tawanan muli ang lahat ng hindi pa tapos ang pari sa sinasabi nito ng kabigin na
ako ni Marco at mabilis na siniil ng halik sa labi. Tulad kanina ng tanungin ito na
mag-I do ay hindi na naman natapos ang sasabihin ng pari at tila ba laging
nagmamadali.

Nakangiti akong humarap sa mga taong saksi sa kasal namin na masayang pumapalakpak
para sa amin ni Marco. Hindi rin maikakaila ang saya sa mukha ni Kuya Mateo na
katabi ang asawa na pala nitong si Bianca.

Nakakatuwa na may mag-aalaga ng iba na sa kapatid ko. Katulad ko kasal na ang mga
ito na naganap ng biglaan daw kaya hindi na ako hinintay.

Isa pa kung sakali na ipinaalam din nila sa akin ay sigurado ako na hindi rin naman
ako nakakapunta dahil nasa kalagitnaan ako ng misyon ko.

Ilang palitan ng kumustahan pa ng yayain kami ni Marco na pumunta sa wedding

reception namin. Hindi ko na naisip na sabihin kina kuya na meron pa palang ganon
dahil akala ko ay uwian na pagkatapos dahil hindi naman kami naghanda.

Nakalimutan ko na mayaman at maraming koneksyon si Marco kaya nagawa and lahat ng

Ito sa isang iglap lang.

Tumuloy kami sa restaurant ng hotel at doon na rin kami nagkaroon ng salu-salo

kasama ang ilang piling bisita na naging saksi sa kasal namin.

Dito ko nakausap at naka palagayan ng loob ang asawa ni kuya na si Bianca. Masyado
namang mahiyain ang isang ito pero hindi nawawala ang mga ngiti sa labi lalo na
tuwing kakabigin ito ni kuya at hahalikan sa ulo.

Napangiti ako sa gesture na nakikita ko. Sweet din pala ang kuya ko kahit napaka
angas at seryoso ang dating nito. Isang babae lang pala ang magpapatiklop dito.

Nakakapagod man ay hindi alintana sa akin ang lahat dahil masaya akong asawa ko na
si Marco at nakasama ko pa ang kapatid ko.

Lihim na pinagmamasdan ko si kuya pati na rin ang paminsan-minsan na pangungurot ni

Bianca dito ng lumapit sa akin si Marco at yumakap mula sa likod ko.

Malakas na boses na nagsalita ito ng pasasalamat sa lahat ng dumating at nakisaya

sa amin despite the short notice.

Isa-isang nagpaalam ang mga bisita hanggang sa sina kuya na ang huling nagpaalam
kasabay lang halos ng pamilya ni Marco.

Dahil hating gabi na minabuti na lamang ni Marco na dito na sa hotel sila

magpalipas ng gabi lalo pa at bawal mapagod at mapuyat ng husto ang buntis na si
Bianca sa triplets nila ni kuya.

Naalala ko tuloy ang tagpo ng tanungin ko si kuya kung paano nangyari na nakatatlo
agad sila. Ang lakas naman ng kamandag ng kuya ko.
Halos mabulunan ako sa narinig ko at nanlalaki ang mga mata na tinanong si kuya ng
sabihin nito kanina ang pagdadalang tao ni Bianca dahil pakiramdam ko ay nagbibiro
ito. Pero ng makita ko kung gaano ito ka seryoso sa sinasabi nito at kasaya ng
sabihin 'yun ay naniwala ako.

Napatanong tuloy ako kung paano nila nagawa 'yun na ikinaubo ni kuya at ikinapula
ng buong mukha ni Bianca.

Salubong ang kilay ko ng lumapat sa punong tenga ko ang mainit na labi ni Marco at
bumulong na gagawa rin daw kami ng triplets namin kaya wag daw akong mainggit at
hayaan sina kuya na mukhang aligaga na kung paano itatago sa harap ko ang asawa.

My bad, may pagkataklesa din talaga ako minsan. Masyado yata akong straight
magsalita kaya hindi kinaya ng powers ni Bianca which is normal na tanong lang
naman ito sa akin.

Madaling araw na ng makauwi at makapasok kami sa penthouse ni Marco.

Natawa pa ako ng buhatin ako nito dahil ganito daw ang ginagawa ng bagong kasal.
Hindi ko alam na may pamahiin din pala itong si Marco na narinig n'ya raw sa kung
sino. Hindi ko na inalam kung sino dahil nasa kamay ni Marco ang atensyon ko na
humahaplos sa tyan ko matapos akong ibaba sa ibabaw ng kama namin.

"Siguro naman may laman na 'to. Kahit hindi kasing dami ng kagaya sa kapatid mo
masaya na ako kahit may isa muna tayo. Ayaw ko na mahirapan ka sa biglang dami ng
anak natin. Pero kung sakali na nakabuo rin tayo ng katulad ng sa kanila ay
magiging masaya ako syempre," sabi nito.

Mukhang naiingit ito sa kapatid ko at panay na naman ang banggit tungkol sa anak.
Hay, sana nga meron na dahil excited na ako na bumuo ng sarili naming pamilya
kasama n'ya.

Handa ako na bigyan siya kahit ilang anak pa, dahil alam ko na ikasisiya niya at
mamahalin niya. Responsable siya at mapagmahal kaya sigurado ako na maswerte ang
magiging mga anak namin oras na lumabas na sila sa mundo.

Margareth POV

"Hey, let's rest maaga ka pa bukas it's almost one o'clock," paalala sa akin ni
Marco ilang saglit matapos naming napag-usapan ang tungkol sa mga anak.

Yumakap ako sa leeg nito at ginawaran ito ng isang malalim na halik sa labi.

"Thank you Marco, thank you for the surprise and the arrangement. Thank you for
everything," madamdamin na sabi ko habang yakap ko ito.

Hinaplos nito ang likod ko saka ako hinalikan sa ulo.

"Wala akong hindi kayang gawin para sa'yo my Luna."

Napapikit ako at nilasap ang oras na kasama ko ito. Hindi ko alam pero may kaba na
unti-unting nabubuhay sa dibdib ko.

Bigla rin sumagi sa isip ko ang sinabi ni Marco noong nasa glass house pa kami sa
packland na may kaba rin siyang nararamdaman na tila ba nagpapahiwatig ng hindi
magandang mangyayari.

Hindi ko alam kung ano 'yon o para saan ang kaba na 'yon pero kung sakali man na
mapahamak ako sa gagawin ko ay susulitin ko ang panahon na kasama ko si Marco.

"I love you Marco, so much," sabi ko saka mas hinigpitan ang yakap dito. Kung pwede
lang talaga na ganito na lang kami. Kung pwede lang na nasa tabi ako nito at hindi
kailangan na umalis mamaya para sumabak na naman sa mapanganib na trabaho ko. Kaya
lang alam ko na imposible iyon dahil simula mamaya maaaring magbago ang lahat.

Kasal na ako kay Marco at alam ko na sa oras na lumantad ako ay sigurado ako na
magiging mapanganib din para dito.

Maraming masasamang tao ang sangkot dito at alam ko na gagawin ng mga ito ang lahat
para mahanap ako at makakuha ng kahit ano na magagamit laban sa akin at hindi
impossible na si Marco 'yun.

Biglang lumukob ang matinding kaba sa akin kaya napabitaw ako kay Marco. Nasa mata
nito ang pagtatanong pero hindi nagsalita ng makitang mabilis na inabot ko ang
cellphone ko at tinawagan si Kuya Mateo.

Ilang ring ang lumipas bago Ito sumagot na nasa boses ang labis na antok. Alam ko
na nagpapahinga na ito sa mga oras na ito pero kailangan na malaman nito ang lahat
ng kailangan kong sabihin.

Hindi ako pwedeng makampanti lalo na at siya lamang ang nag-iisang kapamilya ko at
malapit sa akin bukod kay Marco.

Sinabihan ko itong mag-ingat lalo na silang mag-asawa dahil baka gamitin sila ng
kalaban laban sa akin. Narinig ko ang pagmumura ni kuya at sinabi na isipin ko ang
sarili ko dahil kaya niyang protektahan ang asawa at maging ang sarili niya.

Nakahinga ako ng maluwag ng masabi ko dito ang detalye ng kasong hawak ko. Tulad ng
dati nakasuporta si kuya sa lahat ng desisyon ko at sinabi niya na anuman ang
mangyari ay proud ito sa akin.

Ewan ko kung bakit ganito ang naiisip ko pero parang may bumubulong sa isip ko na
parang may hindi magandang mangyayari. Malakas ang instinct ko kaya may kaba sa
puso ko. Hindi ko nga lang masabi sa katabi ko na si Marco dahil alam ko na
posibleng hinndi na ako payagan lumabas nito.

Hindi ako ipokrita na sabihin na wala akong nararamdaman na kaba at takot na

haharap sa mga taong sangkot sa kasong ito dahil isa lang din akong normal na tao
na may asawa at kapatid na kailangan na isipin at protektahan sa ngayon.

Lumalaban ako para sa hustisya at kapayapaan. Gusto ko na tuluyang masugpo ang

Hamas at makulong ang mga taong nakikinabang sa likod nito.

"Change your clothes first, so, we can go to bed. You need a proper rest.," bulong
ni Marco bago tumayo at hinawakan ang kamay ko para hilahin patayo.

Napabuntong hininga ako at sinusunod ang sinabi nito. Pumasok ako ng banyo para
matanggal ang make up at makapag-quick shower na rin.

Handa na ang pantulog ko ng lumabas ako ng banyo. Ilang oras na lang itutulog ko at
hahanap ako ng paglilitis ng mga opisyal na sangkot sa Hamas terrorist group
mamayang alas nueve ng umaga.
Nauna na akong nahiga dahil naligo pa ang asawa ko. Hindi ko na ito nahintay at
tuluyang hinila ng antok.

Kinabukasan tunog ng malakas na alarm clock ang gumising sa akin. Patamad ko itong
inabot at tinanggal ang pagkakapulupot ng braso ni Marco sa katawan ko.

Napangiti ako ng makitang mahimbing pa rin ang tulog nito at awang ang mapupulang
labi habang bahagyang humihilik.

Saglit na hinaplos ko ang mukha nito bago pumasok ng banyo at maghanda para sa pag-
alis ko.

Alam kong pagod si Marco kaya hindi ko na ito ginising at hinalikan ko na lang ito
sa pisngi bago umalis.

Hindi ko rin alam kung nasaan ang mga bodyguard na kasama namin kahapon kaya
mabilis akong bumaba sa lobby at nagpatawag ng taxi sa security.

Agad naman itong sumunod matapos akong makilala at magalang na batiin ng good
morning.

Ilang saglit pa ay dumating ang taxi na tinawag nito at nagpahatid ako sa address
ng agency.

Dahil madaling araw pa lang at halos walang traffic kaya alam kong mabilis akong
makakarating ng headquarter.

Naisip kong ipaalam kay sir Conor na on the way na ako para alam nitong parating na
ako.

Ilang ring din ang lumipas bago ito sumagot.

"Margareth, hello?" bungad nito sa akin.

"Hello Sir, on the way na po ako," sabi ko dito.

"Good, 'wag mo itong ipapaalam sa kahit kanino. Walang nakakaalam ng paglabas mo at

ayaw kong mabulilyaso ang plano natin," paalala pa nito sa akin.

Tanging maikling yes sir ang nasabi ko bago tuluyang nagpaalam dito at ibaba ang
tawag ko.

Tiningnan ko ang orasang nasa bisig ko, malapit na palang mag-alas singko. Siguro
ay tulog pa si Marco sa mga oras na ito at hindi pa alam na nakaalis na ako.

Hindi ko na ito na tanong ng tungkol sa mga bodyguard na dapat kasama ko ngayon

dahil hindi na namin ito pinag-usapan kagabi dala ng pagkaabala sa naganap na
kasal.

Hindi ko rin alam kung gugustuhin ni Sir Conor na may kasama ako at makakapasok ng
ahensya dahil alam ko na napakahigpit ng siguridad doon at walang sinuman ang
nakapasok na ibang tao maliban sa aming mga agent nito.

Kinuha ko mula sa bulsa ng pantalon na suot ko ang cellphone ko at minabuti na mag-

compose ng message para kay Marco.

Ayaw ko na mag-alala ito paggising nito kaya minabuti kong mag-send na lang ng
message. Alam ko na mag-aalala ito at posible na magalit dahil umalis ako na hindi
kasama ang mga tauhan nito.
Ibinaba ko ang cellphone matapos na ipaalam kay Marco ang pag-alis ko at ang lugar
na pupuntahan ko at kung sino ang kausap ko. Mas mabuti ng alam nito ang bawat
movement ko at kung sino ang mga taong kasama ko.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko ng tumigil ang taxi na

sinasakyan ko sa harap ng agency na halos isang taon kong hindi napuntahan mula ng
pumasok akong spy sa Hamas terrorist group.

Pumasok at dumaan ako sa maliit at madilim na pasilyo para sa sikretong lagusan ng

building sa harap ko.

Pipindutin ko na sana ang code ko ng may humawak ng mahigpit sa braso ko na

ikinalingon ko.

"Don't try it Margareth," boses iyon ni sir Conor na seryosong nasa likod ko ng
lingunin ito.

"Ayaw kong ma-trace nila ang movement mo, maging ang pagpasok mo ngayon dito sa
agency," sabi nito saka itinipa ang sariling code at thumbprint nito.

Agad akong sumunod at isinuot ang itim na jacket na may hood. Pinayuko rin ako nito
habang naglalakad kasama niya.

Alam kong ginagawa nito ang lahat para pangalagaan ako at hindi ako nagkamali ng
ipagkatiwala ko rito ang buhay at kaligtasan ko para sa misyong ito.

"Naka-off ang lahat ng CCTV sa loob ng limang minuto kailangan mong makapasok sa
safe room bago pa ma-refresh ang lahat ng camera. I have controlled the system for
a minutes so please hurry," paliwanag ko at mabilis na naunang naglalakad papunta
sa opisina nito.

Minuto lang ang kalaban namin kaya mabilis na takbo ang ginawa ko sa habang
tinatahak ang pasikot-sikot na hallway ng ahensya.

Habol hininga akong nakarating sa opisina ni Sir Connor at laking pasasalamat ko na

umabot ako sa limang minuto na sinabi nito.

Ilang sandali pa at pumasok ito at agad na isinara ang pintuan ng opisina nito.

Agad naming sinimulan ang briefings sa magiging procedure ng paglilitis. Sinabi rin
nito na magiging mahirap ang magiging stand ko dahil gagawin ng kabila ang lahat
para baliktarin ang sinumang tumayong witness laban sa mga ito.

Ilang bigatin at magaling di umano na mga abogado ang kinuha ng mga ito kaya
kailangan palakasin ko ang depensa ko para sa labang ito.

Buo ang loob ko na haharap ako sa mga ito at buong tapang na ilalantad ko ang lahat
ng alam ko at mga ebidensya na hawak ko.

Alam kong handa ako, hindi sila maaaring ma abswelto kaya gagawin ko ang lahat
mapalabas lamang ang katotohanang pilit nilang tinatago ng pag tangkaan nilang
burahin ako sa mundo.

"Sir handa po ako, mas handa ako ngayon at 'wag po kayong mag-alala. Kaya ko po
silang harapin at patunayan sa korte ang mga sinabi ko sa report ko. Solid ang
ebidensya na meron tayo kaya tiwala ako sa stand natin sa laban na ito," matatag na
sagot ko.
Tinapik ako nito sa balikat bago nagsalita.

"Kilala kita Margareth, alam ko na hindi ako nagkamali sa'yo ng ilagay at piliin
kita para sa misyon na ito. Hindi pa man natatapos ang lahat gusto kong malaman mo
na proud na proud ako sa iyo. Katulad mo at ng paninindigan mo ang higit na
kailangan ng organisasyon na ito. Pinapangako ko na gagawin ko ang lahat para
protektahan ka," mahabang sabi nito sa akin.

Simula pa lang ay naging mabuti na ito sa akin, siya na ang halos tumayong ama ko
ng mawala ang mga magulang ko. Siya ang personal na kumausap sa akin na pumasok sa
agency ng makapagtapos ako sa PMA.

I know I won't reach this far without him, he's my mentor and a good father figure
to me.

"Anuman ang mangyari, nasa likod mo lang ako. Hindi kita pababayaan hija kayo ng
kapatid mo," puno ng emosyon na sabi nito.

Hindi ko alam pero tila may ibang ibig sabihin ito lalo na ng bangitin nito si
kuya. Wala kaming personal na kaugnayan dito at hindi rin siya napalapit dito kahit
kailan kaya nakapagtataka ang emosyon na sumungaw sa mga mata nito maging ang pag-
iba ng ekspresyon ng mukha nito.

Gusto ko sanang magtanong ngunit tila may pumipigil sa akin at minabuti na

manahimik na lamang. Baka wala lang 'yun. Masyado lang akong paranoid sa mga
nangyayari kaya lahat na lang kahit maliit na detalye ay pinag-iisipan ko.

"But being an agent, every single and smallest thing is a matter," sulsul ng
kabilang bahagi ng isip ko.

Napailing ako sa naiisip ko. Kailangan ko na mag-focus sa magaganap na paglilitis

mamaya. Hindi ko kailangan ng distraction na kagaya nito kaya hahayaan ko muna ito.

"Salamat po sir at palagi kayong nasa likod ko. Salamat sa lahat ng pag-guide ninyo
sa akin at pag-motivate sa bawat misyon ko," tapat at mula sa puso na sagot ko.

"Hija, hindi pa sapat yan. Kulang na kulang pa 'yan kung ako lang ang masusunod,"
malungkot na sabi nito.

Hindi ko alam kung ano ang pinanggalingan ng mga sinabi nito pero sa puso ko alam
ko na may pinanggagalingan ito. Nakapagtataka talaga dahil mula ng makasama ko ito
ngayon ko lang ito nakitang ganito. Siguro ay dahil sa muntikan ng pagkawala ko.

Hindi man sa ngayon, pero kapag natapos ang lahat ng ito ay aalamin ko. Malakas ang
kutob ko na may itinatago ito sa akin at mukhang sangkot dito maging ang kapatid
ko. Meanwhile kailangan ko munang mag-focus sa labang haharapin ko mamaya sa korte.
Alam ko na handa na ako pero Alam ko rin ang panganib na susuongin ko.

Mga ahas at mga ganid ang taong sangkot dito at alam ko na gagawin nila ang lahat
mawala lang ako sa landas nila at maipagpatuloy ang masasamang gawain nila. Napa-
ngisi ako, ito na ang tamang oras para magharap-harap kami...

Margareth POV.

Dumating ang oras na kinakailangan ko ng lumabas. Tinanggal ko ang face mask at

sunglasses na suot ko habang nakatayo ng taas noo sa witness stand.

Kitang-kita ko ang panlalaki ng mga ng apat na general at halos magkasabay na

napalunok ng titigan ko ng matalim ang bawat isa.

Bakas sa mga mukha ng mga ito ang kaba at takot lalo na ng titigan ko ang mga ito
habang naka-ngisi.

"Tama, kabahan kayo dahil ako ang virus na kikitil sa kaligayahan ninyo," mga
salitang tumatakbo sa isip ko habang naka-ngisi nakatingin sa mga ito.

Natahimik ang lahat ng tawagin ako at panumpain sa ibabaw ng bible na hawak ng

isang court staff kung saan nakapatong ang kanang palad ko.

"Sumusumpa ka ba na magsasabi ng totoo at pawang katotohanan lamang?" tanong ng

judge na nasa harap ko.

"Yes your honor," matatag na sagot ko.

Ilang tanong pa ang sinagot ko mula sa judge para sa validation ng stand ko

hanggang sa nag-simula na nga ang proceeding ng hearing.

Magaling at mukhang mga bigatin ang mga abogado ng kalaban na tinanong ako ng
paulit-ulit at hinahanapan ng butas ang bawat statement at sagot ko.

Anuman ang pagpapaikot na tanong ng mga ito ay nanatili ako na matatag at sigurado
sa bawat sagot ko. Tipid at maikli lang ang mga naging sagot ko kaya nakita ko kung
paano nahirapan ang mga abogado ng mga ito na igupo ang depensa ko.

Walang naging epekto sa akin ang usual na paikot-ikot na mga tanong ng mga abogado
sa harap ko dahil sanay ako na laruin ang investigation na gaya nito.

Matindi ang training ng physiological stress and distress na pinagdaanan ko during

my training days kaya walang sinabi ang mga ito kumpara sa mga emotional torture na
inabot ko.

Alam 'yan ng bawat heneral na nasa harap ko at kita ko sa mga mukha ng mga ito ang
hindi maikakaila na takot at pagkabahala sa bawat statement at akusasyon na
binitawan ko.

"Ms. Montenegro, maari ba na ulitin mo ulit ipaliwanag sa amin ang koneksyon nina
General Sandro Alfonso, General Macario Rosario, General Tadeo Alferal at General
Arnel Fermin sa Hamas international terrorist group particular sa kaugnayan nilang
lahat kay Gustavo Slovak na leader ng nasabing grupo?" tanong ng isa sa mga abogado
ng mga heneral na nasa harap ko.

Walang kahit anong nababakas na emosyon ng tumango ako saka mabilis na sumagot.

"Yes, your honor, ang pinaka misyon ko ng pumasok ako sa Hamas ay alamin at
kilalanin ang mga tao sa likod ng nasabing grupo," sagot ko saka tiningnan ang isa
sa heneral na matalim pa sa blade ang tingin sa akin habang ang iba ay tila mga
hindi mapakali.

"Si General Sandro Alfonso ang isa sa pinaka-una sa listahan na nahuli ko at

nakunan ng mga ebidensya. Siya ang main supplier ng mga baril na nanggaling sa west
part ng bansa. Illegal na pinapasok gamit ang sea base sa tulong naman ni Marine
General Macario Rosario na protektor nito. Sinabi ko na protektor dahil siya ang
nag-handle ng mga transaction kaya hindi nasasabat ng mga Marines at Army ang bawat
transaksyon sa lugar kahit pa tight ang security dito.
Sino nga naman ang huhuli sa kanila at mag-aakala na may illegal activities doon
gayong napakahigpit ng seguridad sa lugar. Yan ang sinamantala ng grupo para ilabas
ang mga baril at makapasok sa bansa hanggang sa mapunta sa kamay ng Hamas sa tulong
naman ni General Tadeo Alfera.

Si General Fermin, Arnel Fermin ang financer ng grupo at isa sa main protector sa
mga illegal activities gaya ng black market at kidnaping. Siya ang may mas malaking
access sa pera na kinikita ng grupo mula sa lahat ng transaction at siya rin ang
nag-uutos ng mga bombing sa bawat lugar para maiba ang atensyon ng pulisya oras na
may maliit na detalye na nagtuturo sa kanila."

Kita ko ang pagtakas ng kulay sa mga mukha ng mga taong nabanggit ko. Tama kabahan
sila dahil wala pa 'yan sa ebidensya na hawak ko. Testimony ko pa lang ito pero
alam ko na matindi ang epekto dito.

"Ms. Montenegro, paano mo mapapatunayan ang mga akusasyon mo sa mga kliyente ko,
gayong puro haka-haka lamang pala ang alam mo?" nang-iinsulto na tanong ng abogado
nito.

"Objection your honor may sapat na basehan ang testimony ng kliyente ko," mabilis
na sabad ng abogado ng panig ko.

"Objection overruled," sagot ng judge kaya ipinagpatuloy ng abogado ng mga sasakdal

ang pagtatanong sa akin.

"Uulitin ko Miss Montenegro, paano mo mapapatunayan ang mga akusasyon mo laban sa

mga kliyente ko," mapaglaro na tanong nito at matatapang ang mga mata na nakatutok
sa akin.

"Yes your honor, may mga ebidensya ako, sapat na ebidensya ng koneksyon ng bawat
ugnayan nila. Handa ako at sigurado ako sa ebidensya na hawak ko," matapang din na
sagot ko. Malakas na singhapan at bulungan ang narinig ko mula sa mga tao sa loob
ng court hanggang sa patigilin ito ng judge sa sabihin sa abogado my kaharap ko na
'wag mag paligoy-ligoy ng tanong at tanungin ako ng straight to the point.

"Anu-ano ang mga ebidensya na hawak mo Ms. Montenegro?" Tanong pa nito.

"Bukod sa mga nakita mismo ng mga mata ko may mga nakuha akong kupya ng transaksyon
na may pirma ni general Arnel Fermin. Mga larawan ng pagkikita nina General Sandro
Alfonso at General Macario Rosario. May video at ilang voice recording din ako ng
conversation ni General Tadeo Alfelar at ni Allan Dominguez ang right hand ni
Gustavo Slovak na pinuno ng Hamas group. Mga larawan at videos ng ilang ulit na
pagkikita nila ng pinuno ng Hamas na si Gustavo Slovak. Marami akong nakuha na
ebidensya kaya naman ng malaman ng Hamas ang koneksyon ko sa ahensya ay pinag
tangkaan nila akong patayin pero nakaligtas ako."

Marami pa ang ilang palitan ng tanong hanggang sa humingi ang depensa ng short
break at nag-usap-usap ang mga ito.

Agad na lumapit ang abogado namin at kinausap ako na ilalabas na namin ang mga
ebidensya na hawak ko at ng ahensya.

Hindi nagtagal at ipinagpatuloy na ang proceeding hanggang sa dumating sa punto na

isa-isang inilabas at i-prenisenta ang mga nakalap na ebidensya ko mula ng pumasok
ako sa grupo hanggang sa huling gabi ko sa grupo.

Malaking tulong ang voice recorder at camera na nakakabit sa kwintas na laging suot
ko. Special na device na gamit namin itong mga agent para sa coverage ng bawat
misyon namin.

Para na rin sa siguridad at proteksyon namin kung sakali na magkaroon ng operation

ang ibang government forces at mahuli ako kasama ng mga ito.

May direct link na ito na nag-save ng bawat footage at vedio na makukuha nito sa
personal account namin kaya nai-save ko ang lahat ng detalye na makuha ko. Hindi
aakalain ng kahit na kung sino na device ito dahil mukha lang itong mumurahin na
silver na kwintas.

Lahat ng mga dokumento na dumaan sa mga mata ko ay nagawan ko ng paraan na makakuha

ng malinaw na kopya at nai-save ko sa files ko. Kaya ng gumawa ako mg reports ay
may kumpleto akong support evidence na alam kong hindi nila malulusutan.

Matapos na pag-aralan ng judge at ng mga abogado ng bawat panig ang inilabas na

ebidensya na hawak ko ay pinabalik ako sa dati kong upuan.

Ilang tao pa ang tinawag bago lumabas ang isang tao na hindi ko alam na may bahagi
rin pala sa kaso na ito, si Sir Conor.

Isang rebelasyon ang inilabas nito na dahilan para magkagulo sa loob ng korte at
magwala si general Tadeo Alferal.

Inilantad ni Sir Conor ang ebedensya ng koneksyon ng apat na heneral at nang mga
pulitiko na nakita ko ang mga pangalan na may kaugnayan sa triad at sa Hamas
international terrorist group.

Dito malinaw na lumabas ang koneksyon ng bawat isa sa mga sangkot na heneral at ng
ilang senador ng bansa. Malinaw sa ebidensya ang mga pangalan at buong detalye ng
triad na binanggit ni sir Conor.

Tulad ko nakadetalye din ang bawat transaction at mga galaw ng organisasyon na

nagpapatunay ng mga krimen na kinasangkutan ng mga ito kaya alam ko na walang
ligtas ni isa sa mga ito dahil malinaw at matibay ang ebidensya na nagdidiin sa mga
ito.

Alam ko na hindi na sila makakaligtas sa pagkakataon na ito. Hindi na nila

matatakasan ang batas na uusig sa kanila at naniniwala ako na ito na ang tamang
panahon para singilin sila ng batas sa lahat ng krimen na ginawa nila.

Tapos na ang mga panahon na malaya sila habang inaabuso at gumagamit ang kanilang
kapangyarihan. Kapangyarihan na naging dahilan ng kasawian ng marami ng suportahan
nila at gamitin ang Hamas para sa personal na interest.

Tulad ko, matatag at sigurado ang naging sagot ni Sir Conor na siya palang personal
na nag-imbestiga sa mga ito.

Naging maingay at puno ng sigawan habang isinasalaysay ni sir Conor ang lahat ng
alam nito sa triad na naging dahilan ng pagwawala ni General Alferal at biglaan na
pagbagsak mula sa kinauupuan habang sapo ang dibdib so General Fermin.

Mabilis na nag-sitayuan ang mga tao sa loob ng court at napansin ko ang pagtalilis
ni General Macario Rosario. Agad na tumayo ako para sundan ito dahil walang
nakapansin dito ng palihim na dumaan Ito sa gilid ng Court.

Alam ko na may mga pulis at sundalo na nakapaligid sa lugar kaya hindi ito agad
makakatakas gaya ng hinala ko pero ayaw ko na pakasigurado dahil matinik na heneral
din ito.
Sa tagal nito sa serbisyo alam ko na marami ng hawak na tauhan ang isang ito. Mga
tauhan na pwede niyang gamitin para sa sariling interest lalo na sa panahong gaya
nito.

Alam ko na hindi nito sasayangin ang pagkakataon na makatakas lalo na at walang

nakapansin dito maliban sa akin dahil abala ang lahat sa nagwawala na si General
Alferal at sa inatake sa puso na si General Fermin.

Mabilis ang naging kilos ko dahil nasa magkabilang sulok kami ng courtroom kaya
malayo ang distansya sa akin. Hindi ko agad ito malapitan sa layo ng distansya at
bilis ng mga pangyayari.

Tinawag ko ang pansin ng isang batang sundalo na sumunod sa akin habang mabilis na
naglakad at halos patakbo na sinundan si General Rosario.

Saka pumasok ito sa isang pintuan na may nakalagay na mens comfort room kaya hindi
agad ako pumasok at inutusan ko ang sundalong kasama ko na pumasok para hanapin ito
sa loob na agad namang sumunod.

Ilang sandali pa ang lumipas pero hindi ito lumabas kaya minabuti ko na pumasok
para tingnan ang lahat nito para lang nagulat sa nakita ng nadatnan ko itong
nakahandusay sa sahig habang walang malay.

Agad na hinanap ko ang taong pakay at sinusundan ko para lang madismaya ng makitang
wala ito sa loob at walang bakas na nagsasabi na narito pa ito.

Ini-lock ko ang main door at mabilis na tiningnan ang bawat cubicle maging ang
kasuluk-sulukan nito para lang mabigo ng makita ko na wala Ito.

Hindi ako maaaring magkamali, dito siya pumasok at wala akong makitang lumabas ito.
Kung totoong lumabas ito sino ang nakasagupa ng batang sundalo na kasama ko na
naging dahilan ng pagkawala ng malay nito.

Puno ng katanungan na sinuri ko ang sundalo na kasama ko. Tinungo ko ang pinaka
sulok na cubicle malapit sa lugar kung saan nakahandusay ang sundalo na kasama ko.

Binuksan ko ang pintuan kahit pa out of order ito pero wala akong nakita. Mabilis
na itinipa ko ang number ni Sir Conor na agad naman nitong sinagot.

"Yes Margareth where are you?" tanong nito.

Sasagot pa sana ako ng isang malakas na bagay ang tumama sa likod ng ulo ko dahilan
ng pagdilim ng paningin ko at mabilis na pagbagsak ko sa malamig na semento malapit
sa tabi ng lalaking kanina lang ay sinusuri ko.

I guess he's here, still here...

"Thank you so much guys sa patuloy na pagtutok at pagsubaybay sa story nina Marco
and Margareth (My Secret Agent's Mate, Montenegro series 2).

Senior, Macario Rosario POV.

Dumating na ang kinatatakutan ng lahat at nagkakagulo na ang lahat ng membro ng

triad. Lahat ay gusto na makawala sa eskandalo na kinasangkutan ng mga pangalan
namin at halos lahat ay nababahala dahil hindi lamang ang connection ng triad sa
Hamas ang lumabas kun'di maging ang ilang pangalan na nakadikit sa triad.

Mga taong may malaki kaming pakinabang when it comes to cover our names everytime
we are dragged to a scandal like this. But this time is different, different in
that, we can't use any of them at all.

Lahat sila kan'ya-kan'yang ligtas sa sarili at ayaw masangkot sa gulo sa takot na

madawit ang pangalan sa scandal ng triad at Hamas.

Mukhang na pin point ng central agency ang koneksyon ng bawat grupo ko at maaaring
marami na silang nakuhang ebedensya at impormasyon kaya malakas ang loob na
pangalanan at idiin kaming lahat maging ang mga senador na member ng triad.

Panay ang suntok ng nakakuyom na kamao ko sa punching bag na nasa harap ko. I won't
let it happen, hindi ko hahayaan na mapabagsak nila kami. Hindi dahil sa isang
pipitsugin na agent na nakalunot sa matatalas na kuko ko.

Marami na akong nagawa at gagawin para maging manatiling malinis ang pangalan ko.
Marami ng nagbuwis ng buhay para sa triad na buong buhay na prinotektahan at
pinaghirapan ko.

Triad na kung saan ay hari ako, tinitingala, kinakatakutan at iginagalang ng lahat.

Kaya bakit ko hahayaan na malugmok ako. Para saan pa ang koneksyon, pera at
kapangyarihan kung hindi ko maisasalba ang sarili ko.

Maaaring nadungisan ang malinis na imahe ko sa publiko pero hindi nangangahulugan

na sumusuko na ako.

Pagbibigyan ko lang sila at sa sandaling makakita ako ng pagkakataon ay aatake ako.

Kailangan na makuha ko ang babaeng 'yun bago pa siya makarating sa korte bukas.
Hindi ako makakapayag na masira niya ang pangalan ko. Pangalan buong buhay na binuo
at iningatan ko. Pangalan na kinikilala ngayon sa mataas na antas ng lipunan.

Hindi ang isang pisting agent na katulad niya ang makakatalo sa akin. Maaaring
nakakuha nga sila ng impormasyon at katiting na ebidensya laban sa akin at sa
koneksyon ko sa Hamas pero sigurado ako na hanggang doon lang yun.

Napa-ngisi ako sa naiisip. Baliktarin ko ang langit at lupa mawalan lang ng saysay
ang mga sasabihin niya sa korte. Kung kinakailangan na sirain ko ang kridebilidad
n'ya ay gagawin ko.

Hindi ko hahayaan na masayang ang lahat ng sakripisyo ko para sa posisyon at

pangalan ko. No matter what, Kaya kong isakripisyo ang lahat maisalba ko lang ang
pangalan at reputasyon ko.

Humihingal na itinigil ko ang ginagawa ko na pag-suntok at nilapitan ang maliit na

table para abutin ang bote ng tubig at uminom. Agad na kinuha ko ang cellphone na
katabi nito para tawagan ang right hand ko.

Hindi na ako pwedeng magpatumpik-tumpik pa. Nasa bingit ng alanganin kaming lahat
at maaaring hindi gumana ang naunang plano dahil hindi gagana ang usual na ginagawa
ko na kumuha ng scapegoat para sumalo ng mga kinasangkutan kong issue gaya noon.

This time, madiin man ako at haharap sa kanila kailangan na makagawa ako ng paraan
para mawala sa akin ang atensyon nila at makatakas bukas sa korte.

Hindi ako makaalis o makalabas ng bahay sa dami ng sundalo na nakapaligid sa akin

at sa buong bahay ko. Alam ko na maging ang mga kapanalig ko ay ganun din kaya
ganun na lamang ang takot ng mga ito ngayon.

Hindi biro ang kaso na isinampa sa amin dahil ito ang unang beses na na-contemp
kami at na house arrest. Araw lang ang pagitan ng pumutok sa media ang balita at
heto kami lahat, hindi makagalaw. Mas malala pa ang aabutin ko kapag hindi ako
gumalaw at naging matalino.

Kung hindi ko mailigtas ang triad ay sarili ko muna ang iisipin ko sa pagkakataon
na ito. Alam ko na may mga gwardya na nakabantay sa labas kaya minabuti ko na
bilisan ang tawag hanggang sa masabi ko ang pakay ko.

Kung sakali man na madiin ako ay hindi ako magpapahuli ng buhay at sisiguraduhin ko
na mauuna ang pisti na agent na 'yun na mabulok sa hukay na gagawin ko para sa
kan'ya.

Kinabukasan…

Maaga pa lang ay nasa court room na kami para sa hearing. First hearing pa lang ito
at marami pa ang susunod. Sinigurado ko na mga top lawyer ng bansa ang nasa depensa
ko at malakas ang tiwala ko na magagawa nito na linisin ang pangalan ko kapalit ang
ilang milyon na binayad ko sa mga ito.

Ito ang unang beses na nakaharap ko ang agent na nag-bulgar at nagdiin sa amin.
Hindi ko inaasahan na mabigat ang mga ebidensya na hawak nito na maging ang
magaling na abogado na kinuha ko ay nawalan ng focus at humingi ng ilang minutong
break para sa consultation at short briefings.

Hindi rin nito inaasahan na concrete at solid ang ebidensya na iprenisenta ng

kalaban kaya lahat kami nadiin specially ay ako. Higit pa na nagkagulo ng ilabas ng
isa pang agent na hindi ko alam kung paano nakakuha ng ganun kalaking impormasyon
ng tungkol sa triad ang hayop na nasa harap ko para idiin ako at ang organization
na hawak ko.

It's doom, alam ko na wala na kaming kawala sa tibay at bigat ng ebidensya na hawak
ng mga ito. Malinaw at konkreto na maging ang asawa ko na katabi ko ay masama at
matalim ang mga mata na nakatingin sa akin.

Mga mata na dati ay puno ng paghanga at pagsamba sa akin dahil sa galing at talino
ko. Mga mata na proud na proud na nakatingin sa akin habang nagkukwento ito ng mga
achievement at nagawa ko sa bawat taong nakakasalamuha nito.

Hindi ako makakapayag na makulong ako kaya sinamantala ko na nagkagulo ang mga
taong kasama ko at mabilis na nakaalis ako ng walang nakapansin sa akin at agad
tinungo ang exit route na sinabi ko sa mga tauhan ko.

Dahil advance ako mag-isip ay Ito ang plan B ko. Kung sakali na madiin ako at alam
ko na posible na tuloy kulungan ako ay tatakas ako gamit ang exit point na nasa
plano at mapa na pinagawa ko.

Mabilis at masusi na pinag-aralan ko ang detalye ng court room kaya nakakuha ako ng
pagkakataon na utusan ang mga tauhan ko na butasin ang isa sa dulong cubicle ng
comport room.

Sa likod ang labas nito at walang masyadong security na napadaan dito. Nagtalaga
din ako mg mga tauhan ko na nakabihis sundalo para siyang magbantay sa lugar para
hindi maging kahina-hinala.

Alam ko na hindi ako pwedeng dumaan sa main door kaya ang exit point na pinagawa ko
kahapon ang gagamitin ko.
Mabilis na narating ko ang restroom kung saan punabutasan ko ang pinakadulong
cubicle para daanan ko sa pagtakas ko. Hindi ko pa na isasara ang pintuan ng
pumasok ang isang naka-uniform na sundalo.

Agad na sinikmuraan ko ito at mabilis na naagaw ang baril saka tinutukan sa

sintido.

"Bakit narito ka? Sinusundan mo ba ako? Sagot!" tanong ko dito saka mabilis na
ikinasal ang caliber 45 na baril nito na hawak ko.

"Tinawag ako ng isang babae para pumasok dito at tingnan ka dito sa loob," mabilis
na sagot nito.

Babae? Sinong babae ang nakapansin ng pag-alis ko gayong nagkakagulo sa loob ng

tumalilis ako at wala sa akin ang atensyon ko. Hindi kaya…?

"Sinong babae?" tanong ko.

"Yung babae sa witness stand kanina, nasa labas siya at naghihintay," sabi nito na
napalunok ng alisin ko ang pagkakatutok ng baril sa sintido nito.

Hindi nito inaasahan ang sunod na galaw ko ng hampasin ko ito sa ulo ng ulo ng
baril na hawak ko dahilan para mawalan Ito ng malay at bumagsak sa sahig.

Kung nasa labas ang babaeng 'yun magandang pagkakataon ito para makabawi at
makaganti dito. Mabilis na nagtago ako sa pinakadulong cubicle kung saan dapat ako
dadaan. Alam ko na hindi magtatagal ay papasok ito kaya nagtipa ako sa tauhan ko na
pumasok dito.

Hindi nga ako nagkamali, minuto lang ay pumasok ito at hindi nito inaasahan na nasa
likod ako ng pintuan at mabilis na inatake ito mula sa likuran.

Napa-ngisi ako ng bumagsak ito sa paanan ko halos katabi ng sundalo na naunang

pinukpok ko. Masyadong predictable ang kilos nito dahil kalkulado ko ang movement
nito kaya heto hawak siya ng tauhan ko palabas ng banyo gamit ang lagusan na ginawa
ko.

Nakalimutan yata ng isang ito na bukod sa leader ako mg triad ay isa rin akong
magaling, matinik at matalinong sundalo na nakapagtapos ng may mataas na parangal.

Napa-ngisi ako ng buhatin ito ng isa sa mga bata ko at mabilis na naipasok sa labas
ng naghihintay na sasakyan. May tauhan na ako sa exit point na siyang kunwari ay
mag-inspeksyon ng sasakyan namin kaya tiwala ako na makakalabas at makakatakas ako,
bunos pa na kasama ko ang pisting babaeng ito.

Nanginig ang kamay ko na humawak sa gilid ng upuan ko ng matapat kami sa checkpoint

na nakaharang sa daraanan ko. Alam ko na sa mga oras na ito ay marahil hinahanap na
ang babaeng ito lalo na at hindi ito pababayaan ng opisyal ng ahensya na nasa likod
nito.

Alam ko na bawing-bawi ako ngayong makuha ko ito. Bukod sa makakaganti na ako sa

ahensya na utak ng lahat ng Ito ay maparusahan ko pa ang walang malay na babae sa
tabi ko.

Nakahinga ako ng maluwag ng sumaludo sa akin ang dalawang sundalo na lumapit at

nag-check ng sasakyan namin. Alam ko na namarkahan na ng mga ito ang sasakyan ko
kaya kilala na ito ng mga bata ko.
Ilang saglit pa at tuluyan na kaming nakalabas. Nakahinga ako ng maluwag dahil
ligtas na ako. Maaaring nadungisan ang pangalan ko pero dahil hawak ko ang babaeng
ito ay mababago ko ang takbo ng kaso at yun ang sisiguraduhin ko.

Sisingilin ko ang babaeng ito at higit sa lahat gagamitin ko siya para malinis ang
pangalan ko. Siya ang dahilan kaya nakaladkad ako sa kahihiyan kaya siya rin ang
maglilinis ng putok na ibinato niya sa akin.

Dinukot ko ang cellphone ko at tinawagan ang taong pakay ko.

"Hello," mabilis na sagot nito.

Siya si Lester Macaraig ang isa sa bagong pasok sa triad at gusto maging member ng
grupo ko na ngayon ay under surveillance ng triad. Gusto nitong makapasok sa grupo
ko matapos makapagtapos sa PMA para sa koneksyon pera at kapangyarihan.

"Nagawa mo na ba ang pinapagawa ko sa'yo?" tanong ko.

"Yes sir, nataniman ko na po ng ebidensya si Montenegro at ang ka buddy n'ya na si

Macatangay. Any moment from now on sir ay mahuhuli na sila at ma-court martial,"
mayabang na sabi nito.

"Magaling, ngayon mo patunayan na karapat-dapat ka nga sa grupo ko. Oras na nagawa

mo ang inutos ko at nag-tagumpay ka na ma-set up at matanggal sa serbisyo si
Montenegro ay pasok ka na sa grupo ko. Maliwanag?" sabi ko dito.

As I said gagawin ko ang lahat para makaganti at uunahin ko ang kapatid nitong si
Mateo Montenegro. Sisirain ko ang pangalan niya na alam ko na mahalaga sa kanila at
saka ko sila papatayin katulad ng mga magulang nila na naging salot at tinik sa
landas ko.

Napa-ngisi ako na hinaplos sa mukha ang babaeng dahilan ng kaguluhan sa buhay ko.
Napailing ako, maganda ito. Sayang ang ganda nito dahil hindi na ito magtatagal sa
kamay ko. Oras na makuha ko at nagawa nito ang gusto ko ay tatapusin ko ang buhay
nito habang sinisira ko ang pangalan at reputasyon ng kapatid nito.

Ito ang kapalit ng pakikialam niya sa akin. Kung sana pala isinama ko na ang mga
ito ng napatay ko ang mga magulang nito noon ay hindi na ito naging tinik sa
lalamunan ko ngayon. Sayang, pero 'di bali, hawak ko naman na s'ya at sa akin na
nakasalalay ang buhay n'ya.

Sisiguraduhin ko na magbabayad siya ng mahal sa pakikialam n'ya. Sisingilin ko siya

ng higit pa sa buhay niya na maging siya mismo ay hindi n'ya inaasahan na
pagdadaanan n'ya sa mga kamay ko.

Pahihirapan ko siya ng sobra hanggang siya na mismo ang humiling na tapusin ko na

ang buhay n'ya...

Senior POV.

Dahil sa mahigpit na siguridad ng bansa ay hindi ako gumamit ng land base sa

pagtakas matapos akong ihatid ng mga tauhang kasama ko sa dito sa Tagaytay.

Alam ko na sa mga oras na ito ay alam na ng lahat ang pagtakas na ginawa ko lalo pa
at nawawala din ang babaeng ngayon ay mahimbing pa rin natutulog matapos na
maturukan ko ng tranquilizer para manatiling tulog ito.

Naghihintay ako mg chopper na maghahatid sa akin sa batanes at mula doon ay tatakas

ako papuntang Malaysia.

Masyado nila akong na-underestimate. Ito ang sinasabi ng mga matanda na papunta ka
pa lang ay pabalik na ako. Kahit sabihin na matalino ang mga ito wala sila kumpara
sa takbo ng utak ko. Advance ako mag-isip at malinis ang plano ko.

Hindi nagtagal at lumapag ang chopper na pag-aari ng triad. Syempre pa gamit namin
ang dummy account at dummy name kung saan nakapangalan ito.

Agad na inutusan ko ang tauhan ko na isakay ang babaeng hawak ko at ilang magaling
na tauhan ko ang sumama sa akin. Dahil daytime ang lipad nito ay hindi kami
nahirapan na makakuha ng clearance at agad nakakuha ng go signal para makaalis.

Napa-ngisi ako ng walang kahirap-hirap na nakaalis kami. Iba talaga kapag may pera
at kapangyarihan mabilis na nagagawa ang gusto in just snap of my fingers. Ito ang
hindi ko kayang pakawalan malaking bagay sa akin ang pera at kapangyarihan.

Mawala man sa akin ang kalayaan at ang posisyon na hawak ko sa gobyerno ay

mananatili na matatag ako bilang pinuno ng triad.

Alam ko na sa panahong ito ay mahigpit na ang siguridad sa bawat sulok ng bansa

kaya mabuti na nakaalis agad kami ng lungsod ng walang trace. Mas mahihirapan akong
makatakas oras na nagtagal pa ako kaya bago pa ako makalabas ng Courtroom ay
nakahanda na ang chopper na ito.

Napapikit ako ng sumagi sa isipan ko ang tagpo sa loob ng court room kanina. Kung
paano nadungisan ang pangalan ko at kung paano na diin sa bawat kasong
kinasangkutan ko.

Hindi ito ang buhay na pangarap ko. Malapit na sana akong mag-retiro pero heto ako,
imbes na karangalan ang matanggap ko ay naging isa akong pugante na hinahabol ng
batas dahil sa babaeng ito.

Gigil na tinapunan ko ito ng tingin, maraming nabuong plano sa isip ko kaya hindi
ako makapaghintay na makarating kami sa safe house ko sa Batanes. Syempre pa, hindi
ito nakapangalan sa akin kaya malabo na ma-trace ako dito kahit gaano pa kagaling
ang intelligence ng mga ito.

Ilang oras din ang inabot hapon na kami nakarating at nakababa ng Batanes. May
sariling helipad ang safe house ko dito para sa ganitong pagkakataon. Matagal ko ng
pinaghandaan ang mga bagay na tulad nito simula ng hawakan at pamunuan ko ang
triad.

Agad na dinala ng mga kasama ko sa isang kwarto ang babaeng hawak ko. Alam ko na
oras na gumising ito ay magsisimula na kami ng laro ka ipinagapos ko ito ng
mahigpit sa isang bakal na upuan kaharap ng isang kamera.

Agad na tinungo ko ang veranda at tinanaw ang malawak na karagatan. Bukas na bukas
ay aalis ako ng bansa kailangan ko lang na makuhanan ng video ang babaeng 'yun na
maglilinis ng pangalan ko.

Hindi na ako makapaghintay kaya inutusan ko ang mga tauhan ko na gisingin ito sa
anumang paraan. Maliwanag ang order mo na huwag gagalusan ang mukha nito dahil
kailangan malinis at maayos ang itsura nito oras na ipinadala ko ang video ng
confession nito.
Agad na kinuha ko ang cellphone sa bulsa ko at tinawagan si Macaraig. Kailangan na
magawa na nito ang utos ko bago pa ako humarap kay Margareth para may alas ako para
mapasunod ko ito.

"Sir," mabilis na sagot nito.

"Nagawa mo na ba ang utos ko?" agad na tanong ko.

"I'm sorry sir, nahuli po ako ni Montenegro at ngayon ay nakakulong ako dito sa
isang barracks kaya hindi ako makagalaw. Don't worry sir, tatakas po ako. Kung
hindi man ako nagtagumpay na ma-set up sila ng kaibigan n'ya ay ako mismo ang
papatay sa kan'ya," matigas na sabi nito.

Sa inis, napakuyom ako ng palad matapos ihagis sa labas ang kopita ng alak na hawak
ko. Hindi ko inaasahan na palpak din pala ang isang ito at puro dada.

"Kalimutan mo na ang tungkol d'yan. Mula ngayon wala ka ng kaugnayan sa triad at

oras na magsalita ka papatayin ko ang buong angkan mo kasama pati mga taong malapit
sa'yo! Naiintindihan mo?" galit na bulyaw ko.

Kumukulo ang dugo ko sa kapalpakan at katangahan ng isang 'to.

"Pero sir, paano po ako? Matatanggal po ako sa serbisyo," sabi nito.

Alam ko ang kaparusahan ngayong nahuli ito. Pero sa pagkakataon na ito wala akong
pakialam dahil bobo ito.

"Sa tingin mo may pakialam ako? Hindi mo nagawa ang pinaka simpleng trabaho na
pinaggagawa ko. 'Wag mong asahan ang tulong ko dahil palpak ang trabaho mo."

Hindi ko na hinihintay sumagot ito at agad na pinatay ang tawag. Palpak din ang
trabaho nito at dagdag pa sa problema ko. Ngayon paano ko mapapasunod ang isang
ito.

Alam ko na hindi biro ang makipaglaro dito lalo pa at napatunayan mismo ng mga mata
ko kung gaano ito ka determinado na makulong ako.

Hindi magiging madali sa akin na mapasunod ito at gawin ang gusto ko. Kailangan ko
maka-isip ng maayos na paraan, paraan na pwede kong magamit para mapasunod ito.

Nasa malalim akong pag-iisip ng humahangos lumapit sa akin ang tauhan ko.

"Sir, nasa balita po kayo ng lahat ng istasyon ng radyo at telebisyon," sabi nito.

Agad na pumasok ako at nilapitan ang nakabukas nga television. Halos lahat ng mga
balita ay tungkol sa naganap na atake sa puso ni General Fermin at ang isa naman ay
panggugulo sa korte ni General Alferal.

Malaking balita rin ang tungkol sa pagkakadawit ng ilang senador kaya panay ang
report ng mga hindi magkamayaw na media.

"Kapapasok lamang na mga balita, kinumperma ng tagapagsalita ng central command

agency ang pagkawala ng star witness at agent na si Margareth Montenegro. Inaalam
pa kung paano Ito nawala at biglang naglaho gayong bantay sarado ang buong paligid
my korte kung saan naganap ang tinatawag na trial of the century.

Samantha, Nawawala din si General Macario Rosario na isa sa mga heneral na sangkot
na sinasabing tumakas gamit ang butas na pader sa isang sulok ng korte.
Kasalukuyang inaalam ang kinaroroonan nito at kung sino ang mga sangkot kaya
nakatakas ito at kaugnayan nito sa pagkawala ni agent Montenegro.

Hindi namin inaasan na ang isang mailap na si Marco Smith ang CEO ng MN Smith
emparire ay makikita namin sa lugar na ito. Napag-alaman namin na hinahanap nito
ang nawawalang star witness na si Margareth Montenegro na ayon sa nakausap namin na
pulis na napag-tanungan nito at sinasabing asawa umano nito ang nasabing agent.
Inaalam pa po natin ang katotohanan sa likod ng balitang ito."

Marami pang mga balita ang napanood ko pero iisa lang ang malinaw doon hinahanap
ako at alam na ng mga ito na nakatakas ako tangay ang agent na ito.

Kailangan ko na magmadali dahil oras ang kalaban ko. Kailangan na magising na ang
babaeng hawak ko bago pa mag liwanag ng makaalis na ako papuntang Malaysia.

Dahil sa abala ako, hindi ko napansin ang isang balita na may malaking kaugnayan sa
babaeng hawak ko.

Samantala..

Tahimik na pinapanood ng dalawang tauhan ni Macario Rosario ang panawagan sa

telebisyon Marco Smith ang nagpakilala na asawa ni Margareth Montenegro.

Malaking halaga ang ini-offer nito sa sinumang makapagturo sa kinaroonan ng asawa

nito.

Isang plano ang nabuo sa isip ng dalawa at agad na tinawagan ang numero nito para
sa impormasyon na kailangan nito.

Mahalaga ang pera at malaking halaga ang ini-offer nito na hindi nila matanggihan.
Sa ilang taon nilang serbisyo kay senior ay hindi pa sila nakahawak ng gano'n
kalaking halaga. Kaya, kahit traydurin nila ang amo ay napagkasunduan ng dalawa na
lihim na kumilos para makuha ang pabuya.

Alam nila na papalubog na ang triad ad nakakulong na ang mga pinuno nito kaya
gagawin din nila ang sa tingin nila ay tama kapalit ay ang pera na babago sa buhay
ng kani-kanilang pamilya.

"Hello Ms Daisy Baylon, Nurhima Asimuddin, Anykka, Leonor, Pam mela Ignacio, Marlyn
Bacarisas, Sarah M. Amirel, Glory Mandate, Dhem j Cher, Ms Maricel Calangan, Cel
Lacupa Masiado, Mariz Tarrayo Bolancio, Liza Nopia, Christy Gayo, Imelda Moralde
Boboy, Acaly, Marimar, mardz and Sally Bering, thank you so much po sa walang
sawang pagsubaybay at pagbasa ng story na ito. Nababasa ko po ang bawat comments na
iniwan n'yo at masaya po ako na nagustuhan n'yo ang takbo ng story ko kahit pa
hindi ito ang usual na romance novel na nababasa n'yo.

Sa mga silent readers po dyan na alam ko po na nagbabasa rin. MARAMING SALAMAT PO.

Marco POV.

Mataas na ang sikat ng araw ng magising ako. Napabalikwas ako ng bangon ng na-
realize ko na wala sa tabi ko ang asawa ko at mag-isa na lang ako. May biglaang
malakas na kaba ang bumundol sa dibdib ko na nagpatigil sana sa pagtayo ko.

Sapo ang dibdib at ilang ulit na bumuga ako ng hangin para pakalmahin ang sarili
ko.
Alam ko na walang masamang nangyari sa luna ko dahil kung sakali man na meron ay
may nararamdaman akong sakit sa kahit anong parte ng katawan ko.

Napa-buntong hininga ako. Kung ganon para saan ang kaba na nararamdaman ko ngayon?
Ganito rin ang naramdaman ko ng biglang mag-paalam na babalik dito sa ciudad si
Marga para tapusin ang trabaho na naiwan nito.

Hindi ako ang klase ng tao na nagpapadala sa damdamin at hindi rin naman ako
emosyonal na tao kaya lang nag-iba ako simula ng natagpuan ko ang luna ko lalo na
sa kondisyon nito ng natagpuan ko ito na duguan at nag-aagaw buhay sa gubat.

Naging malaki ang impact noon sa akin na maging si Kennedy ay ayaw na ayaw na
mawala ito sa paningin namin.

Alas nueve na pala ng umaga, hindi ko man lamang namalayan ang oras na umalis ang
asawa ko. Natigilan ako sa naisip, oo alam ko na aalis ito pero bakit hindi ako
ginising nito ng umalis ito?

Salubong ang kilay na nag-mind link ako sa mga tauhan ko at nalaman ko na wala ni
isa sa mga ito ang sumama sa luna ko.

Galit na pinatawag ko ang mga ito para papuntahin lahat dito sa penthouse ko at
makausap ng personal.

Agad na tumayo ako at pumasok ng banyo saka mabilis na naghilamos at nag-

toothbrush. Kailangan ko pumasok sa opisina pero hindi ako mapakali hanggang hindi
ko nalalaman na maayos at ligtas ang luna ko.

Nadatnan ko na nakatayo at naghihintay ang mga tinawag ko na mga tauhan ko sa sala.

Seryoso ang mukha na humarap ako sa mga ito na lahat ay tahimik at mga nakayuko sa
takot na parusahan ko ang bawat isa sa mga ito.

"Alpha," magalang at sabay-sabay na bati ng mga ito ng makaharap ko.

"Nasaan kayo at wala ni isa sa inyo ang nakapansin na umalis ang luna n'yo? Bakit
wala ni isa sa inyo ang sumama sa kan'ya gaya ng mahigpit na bilin ko?" galit na
tanong ko.

Galit ako hindi lang sa kanila kun'di ay maging sa sarili ko dahil bakit hindi ako
nagising ng umalis ito? Gaano ba kahimbing ang tulog ko para makaalis ito ng hindi
ko namalayan at nararamdaman?

"I'm sorry Alpha, hinihintay namin ang order mo para sa schedule ni Luna Margareth.
Hindi po namin alam na aalis siya kaninang madaling araw dahil ang akala namin ay
tatanghaliin na po kayo ng bangon lalo na at katatapos lamang ng kasal n'yo at mag-
uumaga na ng makauwi kayo," paliwanag ng isa sa pack guards na kaharap ko.

Napabuga ako ng hangin, sa sobrang abala ko sa paghahanda ng kasal namin ay

nakalimutan ko ang tungkol dito. Paano ko nakalimutan at nawala sa isip ko ang
tungkol sa bagay na ito gayong ang security dapat ng luna ko ang top priority ko.

"Sino ang nakakaalam kung anong oras umalis at lumabas ng building na ito si
Margareth?" inis na tanong ko.

"Nagronda po ako sa paligid bandang alas sais ng kanina ng naamoy ko ang faint
smell ni Luna. Sinundan ko po ito at natunton ko sa lobby ang huling mark point
n'ya. Ayon sa tinanong ko na naka-duty na gwardya madaling araw ng umalis ito. Alas
singko kanina Alpha," paliwanag nito.
Kung ganon ilang oras lang pala ang tulog nito at nasa malalim na tulog ako ng
umalis dito kanina.

Iniwan ko ang mga kausap ko sa sala at mabilis na pumasok sa loob ng kwarto. Since,
walang kakayahan na makapag-mind link si Marga ay kailangan na tawagan ko ito at
alamin ang location nito ng sa gayon ay maipadala ko doon ang tauhan ko.

Malakas ang kabog ng dibdib ko ng buksan ko ang cellphone na hawak ko at nabasa ang
last message nito sa akin a while ago.

Ayon sa first message nito ay sa opisina ng head superior nito sa central agency
ito pupunta para personal na mag-report sa superior nito bago humarap sa hearing
ngayong alas nueve ng umaga.

Napatingin ako sa relo na suot ko. It's past nine o'clock. I'm sure by this time ay
nasa loob na ito ng court room at nakumpirma ko nga Ito sa pinakahuling text
message nito bago umano magsimula ang hearing.

Napangiti ako ng mabasa ko na mahal na mahal ako nito at uuwi ito sa oras na
matapos ang hearing nito mamaya.

Kahit paano ay gumaan ang pakiramdam ko. Agad na lumabas ako para utusan ang mga
tauhan ko na puntahan ang location nito para personal na bantayan kahit sa paligid
lamang ng lugar kung saan ito naroon.

"Mag-report kayo kaagad oras na nakarating na kayo at nakita n'yo na ang Luna ko.
Wag kayong magpapakita sa akin ng hindi n'yo siya kasama at lalong babalik dito ng
wala ang Luna ko. Maliwanag ba?" seryoso na sabi at tanong ko.

Sabay-sabay na yes Alpha ang narinig ko bago mabilis na nawala ang mga ito sa harap
ko. Gusto ko sana na ako ang personal na pumunta doon pero alam ko na hindi ito
magugustuhan ng asawa ko.

Kilala ko na ang ugali nito kahit pa maikling panahon ko lang ito nakasama. She's
stubborn and strong headed. Nakakatakot ito kung magalit kaya hindi ako magtatangka
na galitin ito kaya susundin ko ang gusto nito na maiwan ako dito.

Maaaring magalit ito na pinasunod ko ang mga tauhan ko sa kung nasaan ito dahil
ayaw nito na isama ang mga ito dahil na rin sa higpit ng seguridad umano sa agency
nito kaya umalis ito ng mag-isa ayon na rin sa message nito kanina.

Sinigurado ko na hindi siya lalapitan ng mga ito at mananatili lang sa lugar kung
saan about tanaw siya para na rin sa seguridad niya.

Ayaw ko na ipagkatiwala ang kaligtasan n'ya sa sinabi niyang ahensya. Dahil kung
talagang fully protected siya ay hindi mangyayari na masasaktan siya at nag-aagaw
buhay ng panahong natagpuan ko ito sa labas ng pack territory ko.

Alam ko na risky ang trabaho nito at pinagbigyan ko lang ito na tapusin ang misyon
na sinimulan nito. Alam ko na importante sa kan'ya ito at higit sa lahat ay hindi
rin naman niya ako susundin sa oras na hindi ko ito payagan kaya sumama ako para na
rin sa proteksyon nito.

Hindi ko lang akalain na pagdating dito ay hindi ito susunod sa usapan namin na
kailangan na kasama ang mga lobo na itinalaga ko para maging bantay nito dahil na
rin sa secrecy ng paglabas nito.

Naghihimagsik ang loob ko na naliligo. Pagkatapos talaga ng lahat ng ito ay

hinding-hindi ko na papayagan na bumalik pa ito sa dating trabaho at talagang last
na ito.

Mabilis na lumipas ang oras. Kanina pa nag-report sa akin ang mga tauhan ko na
nakarating na umano ang mga ito sa nasabing lugar. Nasa labas lang umano sila ng
Courtroom nagbabantay malayo sa kung nasaan ang Luna ko dahil mahigpit na
ipinagbabawal ang pumasok lalo na ang makalapit sa lugar.

Inutusan ko ang mga ito na talasan ang mga mata at pakiramdam sa paligid dahil
marami umano ang media at mga armadong mga pulis at sundalo sa lugar.

Hindi ako pwedeng magtiwala sa paligid Kaya kahit na naroon ang mga tauhan ko ay
tumayo ako mula sa upuan ko dito sa opisina at mabilis na inabot ang susi ng
sasakyan ko at lumabas ng opisina ko.

Nakita ko pa na hinahabol ako ng secretary ko para ipaalala ang susunod na meeting

ko kaya mabilis na ipinaalam ko na aalis ako at i-cancel n'ya ang lahat ng
appointment at engagement ko for today.

Mas mahalaga ang kaligtasan ng luna ko kaya 'yun ang uunahin ko kesa trabaho ko.

Ayaw ko na makampante dahil tila rumaragasa ang kaba sa dibdib ko. Pilitin ko man
na harapin ang trabaho ko pero wala akong nagawa simula ng pumasok ako at harapin
ang dapat na trabaho ko.

It's almost eleven o'clock ng makarating ako. Hinarang ako ng mga gwardya ng ilang
ulit para mag-inspeksyon sa loob ng sasakyan ko at para na rin makuha ang identity
ko.

Dati halos ayaw ko na may makaalam ng kung sino ako at iniiwasan ko ang mga lugar
na gaya nito na alam ko na may mga media na posibleng dumumog sa akin oras na
lumabas ako. Pero alang-alang sa Luna ko ay susugal ko.

Kung kinakailangan na ilabas ko ang real identity ko para maprotektahan lamang siya
ay gagawin ko.

Pababa na sana ako ng sasakyan ng may narinig akong kumosyon mula sa kung saan. Sa
malinaw at matalas na pandinig alam ko na nasa loob ito ng courtroom.

Ilang sandali pa ay may dumating na ambulansya at kita ko ng ipasok doon ang isang
lalaki.

Nag-mind link ako sa isa sa tauhan mo na pasukin sa loob at tingnan ang lagay ni
Margareth sa loob. Hindi ko pa sigurado ang nangyayari kaya hindi muna ako sumugod.

Pagkaalis ng ambulance ay agad naman na pumarada ang isang truck ng sundalo sa

harap ko sabay nag babaan ang mga armadong sundalo at pwumesto sa buong paligid
para siguro i-secure ang area ng ilabas ang ngayon ay nakaposas na dalawang may
edad na lalaki.

Maaaring tapos na ang hearing sa loob, kung ganon nasaan si Margareth dahil
hanggang sa ngayon ay hindi ko ito nakitang lumabas. Marahil sa ibang pinto ito
dumaan para maiwasan ang mga media na ngayon ay abala para kuhanan ng video at
larawan ang mga kaganapan.

Bubuksan ko na sana ang pintuan ng sasakyan ko ng nag-mind link ang lobo na

inutusan ko at sinabing hindi nito nakita si Margareth sa loob.

Hindi rin umano masundan ang amoy nito na humalo sa mga tao dahil bigla itong
nawala sa tracking nito.

Tatayo sana ako para lumabas ng may kung ano akong naramdaman na tumama sa likod ng
ulo ko. Kinapa ko ang batok ko pero walang kahit anong posibleng tumama dito mula
sa malambot na sandalan ng sasakyan ko.

Kung ganon hindi sa akin ang sakit na naramdaman ko kun'di sa asawa ko.
Nangigilalas na napatayo ako. Something is wrong at alam ko na may kinalaman dito
ang luna ko.

Agad na tinakbo ko ang pintuan para pumasok sa loob ng harangin ako ng mga pulis na
bantay doon.

"Sir, hindi po kayo pwedeng pumasok sa loob. Mahigpit na ipinagbabawal na may

makapasok na kahit na sino hanggang sa mga oras na ito. Pasensya na po," hinging
paumanhin ng pulis na kaharap ko.

"Sir, kailangan na makita at mahanap ko ang asawa ko. Nasa loob s'ya at nanganganib
ang buhay n'ya," frustrated na sagot ko.

"I understand Sir, kaya nga po kami narito ay para proteksyonan at siguraduhin ang
kaligtasan ng asawa mo. Please understand the process and protocol. Hindi
makabubuti na magpumilit kayo," paliwanag dito.

Wala akong nagawa at napa hilamos na lamang ng mukha na tumalikod at naglakad

palayo dito habang magkasunod sa akin ang kislapan ng camera at video ng mga media
na nasa paligid ko.

Sino nga ba naman ang mag-aakala na ang dating mailap na si Marco Smith ay narito
at halos nagwala sa harap ng mga ito.

Tama nga si Marga na hindi ako dapat pumunta rito. Pero dahil sa kaligtasan ng
asawa ko ay sumugal at sumugod ako.

Bahala na, basta kailangan na mahanap ko ang asawa ko dahil malakas ang kutob ko na
may hindi magandang nangyari.

Malakas ang connection ng mate bond at hindi ako maaaring magkamali.

"Oh, great Moon Goddess, 'wag naman sanang maulit na may mangyari na hindi maganda
sa luna ko," bulong ko.

Makakapatay na talaga ako ng ordinaryong tao oras na may masamang nangyari dito.
'Wag naman sana na tama ang basa ko sa nararamdaman ko. Sana hindi talaga siya
napahamak. Sana..

Marco POV.

Agad na nag-mind link ako sa mga tauhan ko na nasa paligid ng lugar ng makarating
ako sa sasakyan ko. Hindi na ako makagalaw dahil sa dami ng media na nasa paligid
ko at naghihintay ng pagkakataon na makausap ako.

Mahigpit ang utos ko na hanapin sa paligid si Marga at kung kinakailangan na

baliktarin nila ang lugar mahanap lamang ang luna ko ay gawin nila.
Malakas ang hinala ko na may nangyari rito. Agad na tinawagan ko ang cellphone nito
pero nakasarado na ito. Bagay na lalong nagpakaba sa akin at nagpalakas ng hinala
ko na may hindi magandang nangyari dito.

Pilitin ko mang itanggi ay hindi ito maikakaila ng biglaang sakit na naramdaman ko

kani-kanina lamang.

Kahit ayaw na ayaw ko ng media ay nanatili ako sa lugar na ito habang tinitingnan
ang mga kilos at pinakikinggan ang usapan ng lahat ng nasa paligid ko.

Ito ang kagandahan sa aming mga lobo. Na kahit malayo kami ay narinig ko ang mga
usapan ng mga ito.

Nakumpirma ko ang pagkawala ng asawa ko ng marinig ko ang usapan ng grupo ng ilang

sundalo na nag-uusap ilang metro ang layo sa akin.

Dinig ko kung paano nagkagulo sa loob at ang biglaang pagkawala ng isang heneral
kasabay ng pagkawala ni Margareth. Dito, halos sumabog ang dibdib ko sa kaba at
walang pakialam na lumabas ng sasakyan.

Hinarap ko ang media na naghihintay sa paglabas ko at sinabi ko na magbibigay ako

ng statement sa araw na ito pero sa conference room ng opisina ko. Binigyan ko ang
lahat my direct calling card ko na nakalink sa secretary ko para kumuha ng vip pass
na makapasok na building ko.

Sinabi ko sa mga ito na ang sinumang sumunod pa sa akin ay hindi ko papasukin kahit
pa nakakuha na sila ng vip access card.

Laking pasasalamat ko na epektibo ang ginawa ko at mabilis na nag-alisan ang kumpol

ng media na nakapaligid sa akin.

Sinugal ko na ang privacy na meron ako para makakilos ako at mahanap ang luna ko.
Kahit paulit-ulit na tanungin ko ang mga pack warriors na kasama ko ay wala ni isa
ang nakakuha ng kahit anong detalye tungkol sa asawa ko.

Agad na lumapit ako sa isang pulis na nakatalaga sa harap ng courtroom. Marahil ay

nakilala ako nito at agad na sumaludo sa akin.

"Good afternoon sir, bakit po kayo naririto?" agad na tanong nito.

"I need to talk to your superior," derecho na sabi ko.

"Regarding about what matter sir?" tanong pa ulit nito kaya nawalan na ako ng
pagtitimpi dahil humahaba ang oras na kausap ko ito.

"Listen, it's urgent. I need to know where my wife is and what's really happened to
her. She's missing," matigas na sabi ko.

Ipinaliwanag ko dito kung sino ang hinahanap ko kaya agad na sinamahan ako sa isang
grupo ng kapulisan na sa tingin ko ay may short meeting or briefings.

"Sir, siya po siya po head ng team namin dito. Tatawagin ko lang po," magalang na
paalam nito bago mabilis na naglakad palapit sa itinuro na pulis.

Kita ko ng itinuro ng pulis na kasama ko ang direksyon ko para siguro ipaalam ang
tungkol sa akin at mabilis naman akong nilapitan.

"Good afternoon Mr. Smith. I'm Major Laxamana," bati nito sabay abot ng palad para
nakipag-kamay sa akin na mabilis na inabot ko.
Sinabi ko dito ang tungkol sa pagkawala ng asawa ko at tinanong ko ito ng kung ano
ang lead nila sa disappearance nito.

Halos manlumo ako ng wala akong nakuhang sagot mula dito dahil ang mga ito ay
nangangapa rin sa dilim kung paano nawala ang asawa ko sa gitna ng courtroom kung
saan napakaraming tao at higit sa lahat ay napakahigpit ng siguridad.

Wala rin silang nasundan na lead dahil walang gumagana na cctv sa lugar matapos ang
ilang araw na pagkasira ng main server ng mga ito.

Tanging ang pagkawala lamang umano ang certain Macario Rosario ang nagbibigay ideya
na nawawala ito dahil tumakas umano ito gamit ang butas na dingding.

Posible din umano na matapos ang hearing ay umalis si Marga o kaya ay itinago ito
ang ahensya para sa seguridad nito.

Sa narinig ay agad akong nagpasalamat at patakbo na bumalik sa sasakyan ko. Mabuti

na lamang at nagpadala ng message kanina ang asawa ko kung nasaan ito at sino ang
kausap nito maging kung saan ang lugar ng opisina ng agency na pinagtatrabahuhan
nito.

Agad na nag-mind link ako sa mga tauhan ko na aalis ako pero 'wag silang tumigil sa
paghahanap sa lugar. Maaaring may makuha silang kahit ano na makapagturo kung
nasaan ang luna ko.

Dito sa lugar na ito huling nakita bago nawala si Marga. Malakas ang kutob ko na
may kaugnayan ang kaso na hawak nito sa biglaang pagkawala nito kaya hindi ako
titigil para mahanap ito.

Alam ko na kung tama ang hinala ko ay nanganganib ang buhay nito ngayon sa kamay ng
kung sino na kumuha dito. Hindi siya ligtas sa mga ito pero naniniwala ako sa
kakayahan ng luna ko na ipagtanggol ang sarili nito.

Pilit na kinalamay ko ang sarili at mabilis na nag-drive sa lugar kung saan sinabi
ni Marga na unang pinuntahan n'ya.

Kailangang makaharap ko ang superior nito at masiguro na hawak nito si Margareth.

Laking pasasalamat ko na lang na walang masyadong traffic at mabilis na narating ko
ang headquarters ng central command agency.

Tama nga si Marga, napaka higpit ng siguridad dito na kulang na lang ay baliktarin
ako bago ako nakapasok sa lobby.

Hinanap ko ang pangalan ng binanggit ni Marga na si sir Conor at pinakita ko ang

text message ng asawa ko para sa validation ng sadya ko.

May isang lalaki ang lumapit sa akin at dinala ako sa isang private office matapos
kaming umakyat sa 4rth floor ng building.

"Good afternoon Mr Smith, please have a sit," sabi nito na nakalahad ang kamay para
ituro sa akin ang kaharap na sofa.

Hindi na ako nag-paligoy-ligoy pa at mabilis na umupo at nagtanong dito.

"I know it's a serious matter and confidential but, I'd like to know the real
situation of my wife. I need to know her whereabouts," derecho na tanong ko.

Kita ko ang pag-buntonghininga nito bago sumagot.

"My apologies Mr. Smith but up to this moment we don't know where your wife is. She
suddenly got missing and we're doing our best to locate her," paliwanag nito.

"How on Earth she got missing in that crowded place Agent Robles?" kuyom ang kamao
na napalakas na tanong ko.

Hindi ako makapag-timpi gayong nakumperma ko ang hinala ko na nasa panganib nga ang
asawa ko.

"Nasaan ang superior mo? I need to talk to him!" halos pasigaw na tanong ko. Hirap
akong pigilan ang emosyon ko lalo na at nag-uumalpas ang kontrol ni Kennedy na alam
ko na posibleng sakalin nito ang lalaking kaharap ko kapag hindi nito nakuha ang
sagot sa tanong ko.

"He's not here, his doing his best to find your wife," seryoso rin na sabi nito. In
that case wala rin akong makukuhang sagot sa tanong ko. Kaya minabuti kong bumalik
sa opisina ko.

Halos sumabog ako sa galit at nasuntok ko ang pinaka head ng team ng pack warriors
na kasama ko ng humarap ito ng walang maibigay na kahit anong balita na may
kaugnayan tungkol sa pagkawala ni Margareth.

Tila ba bigla na lang itong naglaho na wala man lamang nakakita at maging ang amoy
nito ay nawala matapos linisin ang banyo gamit ang malakas na amoy ng kemikal na
bleach na naging dahilan ng paglaho ng natitirang scent nito sa lugar.

Ipinikit ko saglit ang mga mata ko. Kailangan kong kumalma para makapag-isip ng
mabuti at tama. Agad na tinawagan ko ang secretary ko para i-reschedule ng mas
maaga ang appointment ko sa mga media na kausap ko kanina.

It's time for me to do my next move..

Marco POV

Alas kwarto na ng hapon at ilang oras na ang lumilipas pero ni isa sa agency at
pulisya ay walang nakikipag-ugnayan sa akin para sa update ni Margareth.

Gumamit na ako ng koneksyon at ilang mga kilalang tao na ang tinawagan ko pero
nanatili akong bigo. Kung sana sa pack land nangyari ito mas madali akong
makakilos.

Limited ang bawat galaw ko lalo na at wala ako sa pack land. Dito, isa akong normal
na tao at hindi ko pwedeng ipakita kung ano ako. Pero, kung sa ganitong pagkakataon
na buhay na ng luna ko ang nataya ay walang pakundangan na gagamitin ko ito basta
nailigtas ko lang si Margareth.

Kung wala akong makuha na matinong sagot sa mga pulis at sa agency nito ay ako
mismo ang maghahanap ng sagot sa tanong ko. Hindi ko hahayaan na lumipas ang araw
na ito na walang ginagawa at naghihintay sa balita kung kumusta na ba ang kalagayan
nito.

Gagamitin ko ang media at publiko para mapadali ang paghahanap ko dito. Mas
maraming nakakaalam mas marami ang posible na tumulong sa akin at mas mapadali ang
paghahanap ko dito.
Mabilis na naligo ako at nagpalit ng damit.

Tamang-tama lamang at tumawag na ang secretary ko para sabihing handa na ang lahat
kaya mabilis na bumaba ako sa conference room kung saan gaganapin ang interview ng
media sa akin.

Seryoso ang mukha na pumasok ako at nadatnan ko ang lahat na nakaupo. Agad na
lumapit sa akin ang secretary ko at inabot ang papel kung saan nakalagay ang mga
tanong na sasagutin ko.

"Hindi na ako mag-paligoy-ligoy pa, pwede na natin simulan ito," mabilis na sagot
ko ng mabasa ko ang laman ng papel na nasa harap ko.

"Mr. Smith, Annette from daily report. Sir, totoo po ba na kasal na kayo at ang
nawawalang witness sa sinasabing trial of the century na si Margareth Montenegro
ang sinasabing ngayon ay asawa mo?" mabis na tanong nito na sinagot ko agad ng yes.

Kita ko ang pag-singhapan sa naging sagot ko pero hindi ko ito binigyan ng pansin.
Wala akong pakialam sa balitang tsismis dahil mas may pakialam ako sa pwede makuha
kong impormasyon sa oras na lumabas ang balitang ito.

Marami pa ang naging palitan namin ng tanong at sagot ng magbigay ako mg statement.

"Bilang asawa, gagawin ko ang lahat mahanap ko lamang ang asawa ko. Magbibigay ako
ng sampung milyon kapag may nakapag-turo sa akin ng kumpirmadong kinaroroonan ni
Margareth. Dodoblihin ko ng dalawampung milyon kapag naipaalam n'yo sa akin with in
4 hours," matatag na sabi ko sa harap ng kamera.

Nagbigay ako ng direct number ko para sa sinumang gustong tumawag at magbigay

impormasyon.

Ilang tanong pa ang sinagot ko bago ako nagpaalam at nagpasalamat sa lahat ng

dumalo.

Exactly 15mins ay sunod-sunod na ang balitang lumabas sa media kasama ang interview
at panawagan ko.

Nag-mind link na ako sa lahat ng warriors na pinapunta ko rito sa ciudad kasama ng

mga pack warriors na nauna ko ng kasama rito na i-verify ang lugar na maireport sa
akin oras na magsisimula na akong makatanggap ng tawag at text.

Hindi nga nagtagal at sunod-sunod na ang text messages na natanggap ko. Karamihan
sa mga ito ay alam ko na peke at gusto lamang makuha ang pabuya.

Napakaraming missed call ang natanggap ko pero isang text message ang kumuha ng
atensyon ko ng sabihin nito mismo ang lugar sa Batanes at kung sino ang dumukot at
ngayon ay kasama ng asawa ko.

Mabilis na ipinahanda ko ang personal chopper na usual na ginagamit ko kapag may

mga out of town meeting ako.

Gabi at madilim na ang buong lugar kung saan kami lumapag at mabilis na nagpalit
anyo para mabilis na makapunta sa lugar kung saan ay naroon si Margareth.

Mas minabuti ko na lumapag kami ilang kilometro malayo sa lugar para hindi
maghinala and mga ito na sila ang pakay namin.

Mabilis kaming nakalapit lalo na bukirin at kakahuyan ang buong lugar na tila
sinadya para pagtaguan.

Nanginginig ang buong laman ko sa nadatnan na scenario sa paligid. Amoy dugo ang
buong lugar at pinaghalong pulbura ng bala ng baril.

Maraming nakahandusay na mga duguang lalaki at mga wala ng buhay ang mga ito. Agad
na nagpalit anyo ako at sinuyod ang buong paligid kasama ang sampung pack warriors
na kasama ko ngunit bigo kami na mahanap si Margareth.

She's here, she was here before. Naamoy ko pa ang amoy ng luna ko at sigurado ako
na narito siya kanina pero bakit wala na ito rito. Anong nangyari? Posible bang
huli na kami o posibleng nakatakas ito?

Agad na tumakbo ako pababa para hanapin ito sa paligid hanggang sa tawagin ako ng
isang pack warrior na may hawak na duguang lalaki.

Gladly, may natira pa na buhay dito na pwedeng makapag sabi ng totoong nangyari
dito bago kami dumating.

Mabilis na hinawak ko Ito sa leeg at saka tinanong.

"Nasaan si Margareth? Nasaan ang babaeng bihag n'yo kanina?" matigas na tanong ko
habang nagbabaga ang mga mata na nakatitig dito.

Marahil ay natakot ito sa nakitang pag-iba ng kulay ko at pagbaba ng mga kuko sa

daliri ko na nakasakal dito kaya mabilis na sumagot ito.

"Hindi ko po alam kung nasaan s'ya ngayon. May dumating po na mga armadong lalaki
at kinuha ang bihag namin na agent," mabilis na sagot nito.

"Sinong kumuha sa kan'ya? Ano ang lagay n'ya?" magkasunod na tanong ko.

"Hindi ko po kilala pero lahat sila nakaitim at nakamaskara, magaling sila sa

barilan at high powered gun ang mga dala nila kaya naubos nila kami," paliwanag
nito.

Kung ganon, hindi basta lang ang kumuha dito at higit sa lahat mas nanganganib ang
buhay ni Margareth.

"Nakita ko na may mga tama ng baril 'yung babae matapos barilin ni Senior ng dapat
sana ay tatakas kami," sabi pa nito.

Halos nagdilim ang paningin ko sa narinig ko. Ito na nga ba ang kinatatakutan ko.
Gusto kong pilipitin ang leeg nito pero may kailangan pa akong malaman.

"Sinong Senior ang sinasabi mo? Siya ba ang sinasabi mong kumidnap kay Margareth sa
korte?" tanong ko pa.

"Oo s'ya nga, hindi ko alam kung nasaan na siya dahil nakatakbo ako papasok ng
gubat at hindi ko na alam kung anong nangyari dito- " mabilis na sagot nito na
hindi ko na pinatapos ng baliin ko ang leeg nito.

Nagkamali sila sa ginawa nila sa luna ko hahanapin ko sila maging sa kasuluk-

sulukan ng mundo.

Nilingon ko ang tracker na kasama ko.

"Track her location now!" matigas na sabi ko. Alam ko na ito na lang ang pag-asa ko
ngayon.
Sa lugar na ito mabilis na malalaman namin kung saan ito dumaan. Kung sakali na
hindi pa sila nakakalayo ay may pag-asa pa kami na masundan sila.

Lahat kami ay nagpalit anyo at sinundan ang faint smell ng luna ko na kahalo ng mga
tao. Lahat kami ay nanlumo ng makita namin ang bakas kung saan huling lugar na
nasundan ng tracker ko.

We missed her again. Were late dahil chopper din ang ginamit ng kung sino na kumuha
dito para mabilis na makaalis sa lugar na ito.

Isang makapanindig balahibong alulong ang pinakawalan ko tanda ng kalungkutan sa

pagkawala ng luna ko.

Mahahanap ko rin siya, hahanapin ko siya sa kahit anong paraan makita ko lang ulit
si Margareth.

"Hello, Ms Jonalyn Panganiban, Chona Flores Claro, lynlyn12345, Gina Dischusa

curativ, Irish Jasmine, Ronalyn Domingo, Caroline, M-jane and Cruz Roselle, Thank
you po sa mga iniwan n'yo na comments I really appreciate it po.

Thank you rin po sa inyong lahat na nakasubaybay sa story nina Marga at Marco ilang
chapter na lang at magpapaalam na tayo sa kanila.. Have a blessed day everyone

Margareth POV.

Malamig na buhos ng tubig ang gumising sa akin at nagpabalik ng ulirat ko matapos

akong mawalan ng malay habang hinahanap ko sa loob ng banyo si General Macario
Rosario na alam kong pumasok at hindi na lumabas.

Kunot noo at wala sa sariling inaalala ang mga nangyari, para lamang matilihan ng
ma-realize ko na nakagapos pala ako sa isang bakal na upuan.

Nag-angat ako ng tingin at nakasalubong ang mga mata namin ng lalaking may hawak pa
ng timba ng tubig.

"Mabuti naman at gising ka na. Masyado mo akong pinahirapan at tulog mantika ka pa

pala," nakangisi na sabi nito.

"Tawagin n'yo si Senior. Sabihin n'yo gising na ang laruan n'ya," sabi pa nito na
nabasa ko ang nakakaloko na mga ngiti sa labi. Maging sa kislap ng mga mata nito ay
nagpapahiwatig ng hindi magandang plano ng mga ito sa akin.

Hindi ako sumagot at pinili na manahimik para alalahanin ang lahat ng natandaan ko
bago ako nawalan ng malay.

Nasa courtroom ako at nakita ko na umalis si General Macario Rosario kaya sinundan
ko ito kasama ng isang sundalo na inutusan ko na pumasok sa banyo at tingnan ito.

Siya din ang sundalo na napasukan ko na nakahandusay bago ako nawalan ng malay at
bumagsak katabi nito.

Kung ganon ay nakuha ako ni General Macario Rosario. Siya ang nasa likod ng
pagkawala ng malay ko at sigurado ako na nagdala sa akin dito.
Ilang minuto pa ang lumipas ay bumalik ang inutusan ng kaharap ko para tawagin ang
amo nito. Inaasahan ko na kung sino dahil alam ko na siya lang naman ang may
dahilan para gawin sa akin ang ganito.

Siya ang may malaking motibo at higit sa lahat ay siya lamang ang higit na
makikinabang sa akin kung sakali

Pumasok si General Macario Rosario pero hindi ko inaasahan ang makikita ng mga mata
ko. Mga tao na narito sa harap ko at matalim ang mga mata na nakatingin sa akin.
Mata na nanoot sa kaibuturan ko ang galit at poot na laman ng kanilang puso at
isipan.

I'm in danger, alam ko na sa pagkakataon na ito ay mas lalong mapanganib sa akin.

Alam ko na hindi nila ako bubuhayin at lalong hindi pakakawalan.

"How are you Margareth?" matigas na tanong ni Gustavo ng makalapit sa akin.

Hindi na ako magtataka kung bakit narito at magkasama ang mga ito. Dahil ako mismo
ang nakasaksi ng koneksyon at mga krimen na ginagawa ng mga taong maitim ang budhi
sa harap ko.

"Why so silent?" tanong ni Gustavo

"Nalunok mo na ba ang dila mo?" sabay na tanong din ni Allan.

Hindi ko sinagot ang mga ito at nanatiling seryoso na nakatingin at tikom ang labi.

Marahil ay dala ng labis na galit agad na lumapit sa akin si Gustavo at sinakal

ako.

"You b-bitch!, You ruined everything! You destroy everything!" sigaw nito malapit
sa mukha ko.

Hindi maitatago ang labis na galit at poot na nakikita ko sa mga mata nito. Alam na
alam ko ang likaw ng bituka ng isang ito. Wala itong awa at alam ko na kapahamakan
ang naghihintay sa akin ngayong hawak nila ako.

"Leave her, Gustavo, don't harm her yet," naka-ngisi na sabi ni General Macario
Rosario habang ang mga kamay ay nakapasok loob ng bulsa ng pantalon.

Nakakunot noo ako sa narinig, mukhang may kailangan pa sa akin ang mga ito dahil
kung si Gustavo lang ang masusunod ay alam ko na sa mga oras na ito ay baka hindi
na ako humihinga.

Naglakad si General Rosario palapit sa sulok at may inayos na ngayon ko lang

napansin na nakatutok na camera pala sa akin. Nawala ang pansin ko duon ng biglang
hawakan ni Gustavo ang buhok ko saka mahigpit ang kapit na sinabunutan ako para
itaas ang mukha ko paharap dito.

"You're still lucky Margareth. You still have a few minutes left but that doesn't
mean that you're safe. Don't ever think about it, because, you'll be dead soon!"
gigil na bulyaw nito.

Alam ko na nagsasabi Ito ng totoo. If he thinks na gagawin ko ang kung anuman na

ipagagawa nila sa akin ay nagkakamali sila. Papatayin na rin naman nila ako at alam
ko na gagawin nila 'yun, so, bakit ko sila susundin?

I know I have a few minutes left like what Gustavo said, but I do believe that
certain minutes can possibly save me like before.
Hindi ako nawawalan ng pag-asa. I know Marco will look for me. Hahanapin n'ya ako
at sigurado ako na nararamdaman n'ya ang nararamdaman ko kahit pa gaano kalayo ang
distansya ko rito.

Bigla tuloy sumagi sa isip ko si Marco. Tama nga siya sa sinabi n'ya na may
nararamdaman siyang hindi magandang mangyayari. Kung sana nakinig ako ay wala ako
sa ganitong sitwasyon. Pero kung nanatili naman ako sa packland sigurado na hindi
rin nadiin sa kaso ang mga ito na ipinag-puputok ngayon ng mga butsi ng mga taong
kaharap ko.

"It's settled," naka-ngisi na humarap sa akin si Gen. Macario Rosario na paupong

humarap sa akin habang matalim ang mga mats.

"Ngayon, simulan na natin. Makinig kang mabuti Margareth, kung mahal mo pa ang
buhay mo susunod ka sa sasabihin ko. Gagawin mo ang ipag-uutos ko dahil kung
hindi-" hindi na nito na ituloy ang sasabihin nito ng malakas na iniumpog ko ang
ulo ko sa noo nito na ikinabigla nito.

"You bitch!" Akmang sasampalin ako ni Gustavo ng hawakan ni General Macario ang
pulsuhan nito ng nasalag ang akma sanang pagsampal nito sa akin.

"Not now Slovak, be patient," sabi nito saka binitawan ang kamay ko na hawak nito
at muling lumapit sa akin.

"Mukhang matigas ka at hindi madadala sa pakiusap," sabi nito saka dinukot ang
baril na hawak mula sa tagiliran na tinaasan ko lang ng kilay.

"Yan na ba ang kaya mo para mapasunod mo ako? Alam mo na hindi bago sa akin 'yan
general," nangungutya na sabi ko. Kung ito lang ang paraan para humaba pa ang oras
ko ay gagawin ko.

Alam ko at sigurado ako na kumikilos na by now ang agency. Para saan pa ang
tracking device na ikinabit ni Sir Conor kaninang umaga sa agency kung hindi nila
ako masundan.

Maaaring ipinain ko ang sarili ko pero kung ito lang ang natitirang pagkakataon
para tuluyan na mawasak ang grupo ni Gustavo at ang triad ay wala akong
pagsisisihan.

Alam ko na masasaktan si Marco, pero sa trabaho namin ay ganito talaga. Bayan muna
bago ang pamilya. Malaki ang responsibilidad na nasa mga balikat namin. Hindi lang
batas ang ipinatupad namin kun'di ang panatilihin ang kapayapaan at ang mga tulad
ng grupo nina Gustavo at General Macario Rosario ang salot at treat sa kapayapaan
na inaasam ng lahat.

"Kilala ko ang mga tulad mo Agent Montenegro. Nagmana ka sa mga magulang mo na

matigas at pakialamera. Tingnan mo tuloy maaga silang kinuha ni Lord. Hindi ba
matagal na silang nabubulok sa ilalim ng lupa ngayon?" nakangisi na sabi nito.

Napakuyom ang kamao ko at pilit na gumalaw para lumuwag ang tali sa mga kamay at
paa ko. Anong alam n'ya sa mga magulang ko? Bakit may alam s'ya sa pagkatao ng mga
ito? Hindi kaya isa s'ya sa mga taong sangkot sa pagkamatay ng mga ito na hinahanap
ko?

Isang malakas na tawa ang narinig ko sa apat na sulok ng silid na kinaroroonan ko.
Mga matang puno ng pang-uuyam at mga taong nangungutya ang tingin sa akin na tila
ina-understamate ang kakayahan ko ng isa-isang tingnan ko ng inikot ko ang paningin
ko.
"Nagtataka ka ba kung bakit alam ko ang tungkol sa mga magulang mo, ha Margareth
Montenegro?" ngising demonyo na tanong nito.

"Simplehan lang natin ang paliwanag para madali mong maunawaan. Total matalino ka
naman at alam ko na madaling paliwanagan ang agent na kagaya mo," tumatawa na sabi
ni Gen. Rosario.

Hindi ko gusto ang naririnig ko mula sa bibig nito pero nagtitimpi ako dahil gusto
ko rin malaman ang katotohanan sa likod ng pagkamatay ng mga magulang ko.

Nararamdaman ko na ito na ang sagot sa lahat ng katanungan ko dahil lahat ng taong

sangkot ay biglang naglaho at walang kahit na anong trace na buhay pa ang mga ito.

Tanging si General Rosario lamang ang mag-iisa na bumanggit at nagsalita ng tungkol

sa mga magulang ko.

"Wag ka ng magpaikot-ikot general. Alam ko na alam mo ang sasabihin mo. Bakit hindi
mo na simulan?" maangas na sagot ko habang pinag-aralan ang distansya at galaw ng
mga tao sa paligid ko.

"Masyado kang mainipin bata. Hindi pa nga ako nag-iinit eh kumukulo ka na d'yan.
Easy, take it easy," sabi nito na akma sanang hahawakan ang ulo ko pero umiwas ako
na ikina-atras nito sabay tawa.

Sige, take it easy. Tama yan para humaba pa ang buhay ko at makawala ako sa
pagakakgapos ko. Lumuluwag na ang tali sa nakatali kong mga kamay sa likod sa
paulit-ulit na pagkiskis ko sa mga ito Isa ito sa natutunan ko na survival skills
oras na mahuli ako. Tiwala ako na makakaalis ako dito kahit pa mahigpit na nakatali
ang mga paa ko. Basta matanggal ko lang ang mga nasa kamay ko ay kaya ko ng
makipagsabayan.

"Paano kung sabihin ko na ako ang pumatay sa mga magulang mo? Anong gagawin mo
Agent Montenegro?" nang-uuyam na tanong nito.

Napa-ngisi ako. At last, kilala ko na ang mukha sa likod ng maskara na nakita kong
bumangga sa gilid ng sasakyan namin at bumaril sa mga magulang ko.

"Sinungaling, bakit naman ako maniniwala sa'yo General? Sa tingin mo ganon mo lang
ako kadaling mapapaikot?" kunwari ay nagdududa na tanong ko.

Time.. time, I need to buy some time para humaba ang oras ko.

"At sinong may sabi na niloloko kita?" bakas sa mukha nito ang katotohanan ng bawat
salitang sinasabi nito pero mas mabuting ipakita ko na hindi ako naniniwala.

"At bakit kita paniniwalaan general? Namatay sa aksidente ang mga magulang ko kaya
impossible ang sinasabi mo. 'Wag na tayong maglokohan pa dahil hindi mo ako
maloloko," sagot ko.

Kailangan na makita n'ya na hindi n'ya ako kayang paikutin at paglaruan gamit ang
emosyon ko. Hindi uubra ang tactical interrogation na binabalak nito dahil matagal
na akong fully trained emosyonal interrogation na ginawa n'ya. Anuman ang mangyari
hindi ko siya susundin.

Isa lang naman ang gusto ko, ang malaman ang tunay na kaugnayan niya sa pagkamatay
ng mga magulang ko. Ngayon nga na alam ko na, paikutin ko siya hanggang sa ilantad
n'ya ang lahat ng alam n'ya habang kinakalag ko ang tali sa likod ko at habang
nagbibilang ng oras na matunton ako ni Sir Conor dito.
Hindi ako natatakot kun'di ay mas lalo pa akong naging matatag. Malaking bagay na
nalaman ko ang ginawa nito sa mga magulang ko para mas lalo na hindi ko pagsisihan
ang ginawa ko.

Masyado na siyang maraming taong pinatay. Maraming inosente na mga bata ang tulad
ko na nawalan ng mga magulang dahil sa pakinabang ng iilan. Hindi ko papayagan na
magpatuloy pa ito. Lahat ay gagawin ko para pagbayaran ng mga ito ang kasalanan
nila kahit pa buhay ko ang nakataya.

"Sige sabihin na natin na naniniwala ako general, bakit mo naman pinatay ang mga
magulang ko aber?"

Alam ko na magsasalita ito kapag ganito ang pagtatanong ko. Hindi ako luluhod at
magmamakaawa dahil sigurado ako na magsasalita ito ng kusa.

"Masyado kasing pakialamero at pakialamera ang mga magulang mo. Nag-imbestiga sila
sa triad kaya pinatay ko na agad bago pa nila malaman ang kahit na anong detalye sa
grupo ko."

Nanginginig ang kalamnan ko sa narinig ko mula rito na tila hayop lang na pinatay
nito ang mga magulang ko. Isang kumpirmasyon ang kailangan ko kapag nakita ko ito
at siya na ang ang taong sisingilin ko.

"Sige general, kung 'yan nga ang totoo. Matagal ng wala ang mga magulang ko at
hindi ko nga naranasan kung paano magkaroon ng mga magulang kaya bakit sinasabi mo
ang mga 'yan sa akin ngayon? Sa tingin mo ba may pakialam ako?" derecho na tanong
ko dito.

Kita ko na nagtinginan ang mga ito bago muling ibaling ang paningin at atensyon sa
akin.

Hindi n'ya magagamit ang emosyon ko at lalong hindi ko hahayaan na paglaruan n'ya
ang emosyon ko gamit ang mga magulang ko..

Margareth POV

"Masyado kang matigas Montenegro, wala ka bang pakialam sa mga magulang mo?" tanong
nito.

"Ikaw ang dahilan kaya ako ganito general, dahil hindi naging valuable ang mga
magulang ko na sinasabi mo. Wala akong emotional attachment sa kanila para
magkaroon ng pakialam sa sinabi mo. They're dead, wala na akong magagawa doon at
hindi ko na mababago 'yan," kibit balikat na sabi ko.

Alam ko na kailangan kong laruin ang isip nito. Dahil oras na nakita niya ang
kahinaan ko ay sigurado ako na gagamitin nito 'yun para i-blackmail ako. Alam na
alam ko ang likaw ng bituka ng mga tulad ng mga taong kaharap ko.

"Sige, kung 'yan ang sabi mo," sabi nito na nagkibit balikat at nagsimula na umikot
paikot sa kinauupuan ko kaya itinigil ko ang ginagawa na pagkalas sa tali ng mga
kamay ko.

"Ganito na lang para matapos na tayo. Gagawin mo ang gusto ko para magkasundo tayo.
Humarap ka sa camera na 'yan at sabihin mo na wala akong kasalanan at nagkamali ka
lang ng nakuhang impormasyon. Sa sabihin mo na binabawi mo na ang testimonya mo at
lahat ng akusasyon sangkot ang pangalan ko. Naiintindihan mo ba Montenegro?"
seryoso na sabi nito na tumigil sa harap ko at tinitigan ako.

Ito na nga ba ang sinasabi ko, may kailangan ang matandang ito kaya hindi pa ako
tinutuluyan. Alam ko na oras na gawin ko ang gusto n'ya ay katapusan ko na.
Makikipaglaro ako kung 'yun ang gusto n'ya para mapahaba ang oras ko.

"Anong kapalit general?" seryoso rin na tanong ko pa balik dito.

Ngumisi ito at tila nagustuhan ang sagot ko.

"Palalayain kita, makakauwi ka ng buhay at higit sa lahat maisasalba mo ang kapatid

mo," mabilis na sagot nito.

Napa tiim bagang ako sa sinabi nito. Mukhang may hindi magandang ginawa ang isang
ito sa kapatid ko. Kaya pala ang lakas ng loob na i-blackmail ako. Pero kilala ki
si kuya, fighter din siyang katulad ko at anuman ang mangyari sigurado ako na
gagawa ito ng paraan para makatakas at mailigtas ang sarili nito.

May tiwala ako sa kakayahan at talino ng kapatid ko. Mas may skills siya sa mga
bagay na ganito kumpara sa akin dahil malimit ay nasa battle ground ito.

"I doubt, general, hindi mo ako mabibilog sa ganyan mo. Let's be real here. Magkano
ang kaya mong ibayad kapalit ng malinis na pangalan mo?" kunwari ay tanong ko.

Kita ko ang mabilis na pag-aliwalas ng mukha nito.

"Woah, hindi ko akalain na matalino ka bata. Higit na matalino sa mga magulang mo.
Kung sana ay tulad mo sila mag-isip ay baka kasama mo pa rin sila hanggang ngayon."

Lihim na naikuyom ko ang kamao sa likod ko. Kaunting oras na lang makalakas ko na
ang tali sa likod ko. Kaya kahit nagngingitngit ang kalooban ko sa mga naririnig ko
dito ay pikit matang pinakinggan ko.

Hindi ako pwedeng magpadala sa emosyon ko. Alam ko na desperate na ito at gagawin
ang gusto ko sa pagkakataon na ito.

"Limang milyon, magbabayad ako ng limang milyon."

Napa-ngisi ako sa sinabi nito at saka umiling.

"Masyadong maliit ang limang milyon kumpara sa kalayaan at kita mo general," sabi
ko.

"Bakit 'di natin gawing fifty million? Take it or leave it," nakataas ang kilay na
sabi ko.

Hindi ko inaasahan ang biglaang kilos ni Gustavo ng hampasin ako sa sentido ng ulo
ng baril na hawak nito.

"Don't play games with us Margareth!" matigas na sabi nito.

Kahit nahihilo ay nag-angat ako ng mukha at matalim na tumingin dito habang

nakangisi.

"It's your choice general. It's up to you if you want your freedom and dignity or
your money," sabi ko sabay bahagyang pag-iling ng ulo.
Kaunti na lang, lumuluwag na ang tali sa kamay ko. Wàg sana silang makahalata na
nililintang ko sila.

"Okay deal, fifty million at linisin mo ang pangalan ko," sagot ni Gen. Macario
Rosario.

Sabi ko na nga ba at bibigay ito. Alam ko na sa kalakaran nito pera at

kapangyarihan umiikot ang buhay nito. Kaya nitong magtapon ng malaking halaga para
malinis lamang ang pangalan n'ya.

Mangyayari lamang ang bagay na 'yan kung gagawin ko nga ang iniuutos nito. Malinaw
pa ang takbo ng isip ko at hindi mangyayari ang bagay na inaasam nito.

Hindi ako papayag na hindi pagbayaran ni Gen. Rosario ang ginawang pagpatay sa mga
magulang ko sa harap ko. Malinaw pa sa alaala ko kung paano nito binaril ng
magkasunod ang mommy at daddy ko saka ako tinutukan sa ulo habang pumapalahaw ng
iyak.

Ako ang saksi sa lahat pero dahil bata ako at walang kakayahan ng mga panahon na
'yun ay natakasan nito ang batas at pinaglaruan ang hustisya na hinahangad ko para
sa mga magulang ko.

Kailanman hindi ko makakalimutan ang balat na nakikita ko sa braso nito ngayon na

nag-iisang palatandaan ko sa pagkakakilanlan ng taong pumatay sa mommy at daddy ko.

Palagi itong nakasuot ng long sleeve kapag nakikita ko noon kaya hindi ko nakita
ang balat sa braso ni Gen. Rosario. Kung sana noon ko pa ito nakita hindi na sana
kami umabot dito dahil ako mismo ang papatay sa kan'ya gamit ang mga kamay ko tulad
kung paano n'ya pinatay ang mga magulang ko.

"Sige general, I'm ready. Siguro naman ay maayos kang kausap," sabi ko na ngayon ay
tuluyan ko ng nakalas ang mahigpit na tali sa kamay ko.

"Geo, simulan na natin," utos nito sa tauhan na bahagyang nakatalikod sa akin kaya
hindi nito inaasahan ang biglaang pang-aagaw ko ng baril na hawak nito at mabilis
na pinutukan sa ulo si Allan sabay hatak kay general na bumagsak sa semento sa
kabiglaanan.

Dahil nakatali pa ang mga paa ko ay alam ko na kailangan ko pang makipaglaro.

"Paunang bayad general," sabi ko na naka-ngisi sa mga kaharap ko na nakatutok ang

mga baril sa ulo ko.

"What's the meaning of this Montenegro?" galit na sabi nito habang nakahiga pa sa
semento at nakatutok sa ulo nito ang baril na hawak ko.

Tumawa ako na ikinapatda ng lahat.

"Look general, as you can see, kayang-kaya kong makakawala dito. You should know by
now my ability and capability. Kaya kitang patayin in just a second with you
knowing it. But since matino akong kausap at marunong akong tumupad sa usapan
ibabalik ko sa'yo ang baril mo. Hindi ko kailangan yan. Siningil ko lang ang isang
'yan sa utang n'ya sa akin," nakangisi na sabi ko saka ini-abot dito ang palad ko
para makatayo Ito sa harapan ko.

Ibinalik ko sa kamay nito ang baril na hawak ko para makuha ang tiwala n'ya sa
akin.

"Let her go," utos ni General Rosario sa tinawag na Geo. Agad itong lumapit at
kinalag ang mahigpit na tali sa paa ko.

"But General, you shouldn't trust her. This woman here is like a poisonous snake
that can change her color anytime she has a chances," narinig ko na bulong nito.

Inikutan ko lang si Gustavo ng mga mata at muling umupo sa upuan na ilang oras na
nakagapos ako.

Itinutok ng mga ito sa akin ang kamera at sinabi na pagbilang nito ng tatlo ay
magsisimula na ako.

Like what he said pagbilang nga ng tatlo bigla akong tumayo at sinipa ang
pinakamalapit na tauhan ni Gustavo at nakaagaw ng baril na hawak nito.

Mabilis na naputukan ako ng nagmumura na si Gen. Rosario pero dahil hawak ko ang
tauhan ni Gustavo ay dito bumaon ang lahat ng bala na para sana ay sa akin.

Sa gitna ng palitan ng putukan ay may ilang malalakas na putok ng baril ang narinig
ko na ikinataranta ng mga kasama ko dito sa kwarto.

"Anong nangyari? Sinong sumugod dito!?" malakas na sigaw ni General Rosario.

Mukhang maswerte ako dahil umaayon sa akin ang tadhana at mukhang may rescue
operation na nangyari.

Tumakbo palabas si Gen Rosario para marahil tumakas ng pinutukan ko ito. Hindi ko
inaasahan ang galaw ni Gustavo ng barilin ako nito at makipagsabayan ng barilan sa
akin habang tumatakbo palabas si Gen. Rosario.

Hindi ko ininda ang sugat at tama ng baril na tumama sa akin para habulin sana si
Gen. Rosario ng bigla akong makatanggap ng sipa at suntok.

Hindi na ako magtataka kung wala akong nararamdaman na kahit anong sakit dahil nasa
leeg ko ang marka ni Marco. Ilang suntok at sipa pa ang magkasunod na pinakawalan
ni Gustavo na naiwasan ko hanggang sa nakikita ako ng tempo at nahawakan ko ang
bakal na silya na inupuan ko kanina at mabilis na hinampas at pinalo ko ang muka
nito.

Hindi ko na ito hinintay na makabawi ng lakas at sunod-sunod na hampas ang ginawa

ko na hindi nailagan nito.

Mabuti na lang at kaming dalawa na lang ang naiwan dahil isinama ni Gen. Rosario
ang mga tauhan nito ng mabilis na tumakas palabas.

Sa gitna ng malakas na putukan ay heto ako walang tigil na hinahampas ng ubod lakas
sa ulo at katawan si Gustavo na ngayon ay wala ng malay at mukhang nag-aagaw buhay.
Sabog ang mukha at duguan ito pero halos ayaw ko pang tigilan kung hindi ko lang
naalala na papatakas si Gen Rosario kasama ang mga tauhan nito.

Dahil hindi ko na magamit ang baril ni Gustavo ay iniwan ko ito at mabilis na

tumakbo palabas. Wala ng silbi ang baril nito dahil naubusan na ito ng bala ng
sunod-sunod na pinutukan ang lalaking hawak ko.

Malakas na putok ang umalingawngaw sa palig at pilit na hinahanap ko ang taong

pakay ko. Hindi s'ya pwedeng makatakas at lalong hindi ko siya hahayaan na
makatakas.

Sunod-sunod ang palitan ng putok kaya minabuti ko na mabilis na bumaba ng hagdan

para tingnan sa likuran kung doon dumaan so Gen. Rosario.
May pakiramdam ako na dito siya tatakbo dahil mula sa harap nanggagaling ang mga
putok ng baril. Malakas ang hinala ko na may sniper na naka-position sa labas kaya
halos nagkalat ang bangkay ng mga tauhan nina Gustavo ng madaanan ko sa sala.

Gumagapang na narating ko ang likuran ng bahay kung saan nakaharap ako sa

kakahuyan. Nakita ko ang iika-ikang si General Rosario na tumatakbo papasok sa
kagubatan kaya hinabol ko ito.

"General, hindi ka makakatas! Hindi kita hahayaang makatakas!" sigaw ko.

Nawala sa isip ko na may tama pala ako ng baril sa balikat at braso ko at ni walang
dalang armas na sumugod ako patakbo rito.

Isang putok ang umalingawngaw at isang mainit na bagay ang bumaon sa dibdib ko.

Napaatras ako ng biglaang pwersa na tumama sa akin at sa pagbaon nito sa katawan

ko.

Sa muling pag-angat ko ng tingin nakita ko ang mabilis na pagbagsak pahandusay sa

lupa ni Gen. Rosario matapos ang tatlong magkasunod na putok.

Napangiti ako. Hindi man ako ang nakabaril dito mukhang sini-swerte pa rin talaga
ako at may kung sino ang bumaril dito.

Nanlalabo ang mata na pilit akong humakbang para makalapit dito habang hawak ang
dibdib. Pero marahil hindi kinaya ng katawan ko ang mga tama ng baril na natanggap
ko ay unti-unting nanghihina ako at nanlalambot na bumagsak pero bago tuluyang
sumayad ang katawan ko sa lupa ay may kung sinong sumalo sa akin.

Sa nanlalabong paningin nakita ko ang mukha ni Arthur. Ang bestfriend ni kuya

Mateo.

"A-arth," pabulong na sabi ko dahil hindi ko na magawang ituloy ang kasunod ng

lumabas sa labi ko. Wala na akong lakas at parang hindi ko na kaya.

I'm not scared to die but I'm not happy either. Hindi ko alam kung bakit andito si
Arth at bakit all of people ay siya ang nakahanap at nag-rescue sa akin dito.

Hindi ako sigurado kung siya nga ba talaga ang nakita ko o hallucination ko lamang
ito.

Pero bakit hindi si kuya Mateo? Bakit si Art? Bakit hindi ang mga kasamahan ko ang
kasama nito na nag-rescue sa akin.

Maraming tanong ang gusto ko sanang itanong dito pero unti-unting nawawalan na ako
ng kontrol sa sarili at tuluyan ng nagdilim ang paningin ko.

"Pa Shout out kay MS. JEFTHAH IGNACIO FOZ CAMACHO. Ang galing n'ya po at mabilis na
nasagot ng tama ang pa quiz ko sa group page ko.

Sa gusto po na sumali sa personal page ko sa Facebook search n'yo lang po Dragon

1986 Yugto & Dreame Author and click join. Maraming salamat po.

Sino kaya si Arthur? Kakampi ba siya o kalaban? Abangan…"

Marco POV.

Dalawang linggo na ang lumipas pero hanggang ngayon ay wala pa rin akong makuha na
kahit anong impormasyon na nagtuturo kung nasaan ito.

Ginamit ko na ang lahat ng koneksyon ko gamit ang pera at maging ang mga kilala ko
pero walang nakakaalam kung nasaan ang asawa ko.

Walang araw na hindi ako nag-aalala sa kalagayan nito lalo pa at alam ko na sugatan
ito ng huling malaman ko ang status ni Margareth ng puntahan ko ang lugar kung saan
dinala ito ng lintik na heneral na dumukot sa kan'ya.

Binalikan ko ang lugar matapos hindi ko maabutan si Margareth pati ang mga taong
sinasabi na kumuha dito. Pero wala rin akong nakuhang kahit ano na makapagturo kung
nasaan ito.

Wala rin ang nasabing general sa lugar ng balikan namin. Mukhang nakatakas ito o
kaya naman ay kinuha ito ng mga taong kumuha kay Marga.

Frustrated na nasuntok ko ang pader na kaharap ko. Ayaw kong mawalan ng pag-asa na
makikita ko pa ang luna ko. Alam ko na buhay pa ito at nararamdaman ko ang mate
bond namin kahit malayo siya.

Sigurado ako na buhay pa siya hanggang sa mga oras na ito lalo pa at wala akong
nararamdaman na kahit ano sa katawan ko maliban na lamang ng gabi na sinundan ko
ito na ilang magkasunod sharp pain ang nararamdaman ko sa katawan ko.

Patunay iyon ng katotohanan na nabaril nga si Margareth at sugatan talaga ito.

Hindi ko mapigilan ang magalit, maging si Kennedy ay halos hindi ko na rin ma-
control at alam ko na labis itong nag-aalala sa luna namin. Alam ko na threaten si
Kennedy kaya hindi malayong mawalan ito ng control gaya ng kinatatakutan ko.

Nawawala ang luna namin at ito ang pinakamasakit at kinatatakutan namin pareho.
Kahit pa sabihin na matatag kami, na wala kaming kinatatakutan at higit sa lahat
matapang kami na pinuno ay may kahinaan din kami at 'yun ang mate at luna namin.

I can't afford to lose her, not now, not ever. Baliktarin ko man ang mundo ay
gagawin ko mahanap ko lamang siya at maibalik ng ligtas sa packland ko kung saan
ligtas ang luna ko.

Maraming pumapasok sa isipan ko pero wala akong magawang matino. Halos napabayaan
ko na ang kumpanya at mabuting narito si daddy at siya munang mag-manage ng
kompanya.

Si Prouspur muna ang pinamahala ko sa pack habang wala ako at abala ako sa
paghahanap sa luna ko. Day and night ay halos wala akong tigil sa paghahanap dito
na maging ang matulog at kumain ay halos kinalimutan ko.

Hanggang sa ngayon ay blanko pa rin ang pulisya sa status ni Margareth. Wala silang
maibigay na report sa akin maliban sa nag-iimbestiga pa ang mga ito sa kung ano ang
tunay na nangyari.

Ako pa ang nag-report sa mga ito ng lugar na pinuntahan ko na pinagdalhan kay

Margareth dahil wala silang idea sa lugar at pangyayari doon.

Naging sentro pa tuloy ako ng imbestigasyon ng sabihin ko ang tungkol doon. Marami
silang tanong kung bakit alam ko ang lugar at paano ako nakapunta at bakit wala
akong pulis na kasama.
Sa inis ko ay sinabi ko na lamang na may tumawag sa akin para mag-report kung
nasaan si Margareth at humihingi ng pabuya. Dahil desperate na akong mahanap ang
asawa ko ay pinuntahan ko gamit ang private chopper ko at mabilis na nakapunta pero
nakuha na ng kung sino ang asawa ko.

Palaisipan sa pulisya ang lahat ng ito lalo na at hindi nakikipag-cooparate ang

ahensya na pinagtatrabahuhan ni Margareth. Nagsasagawa umano sila ng sariling
investigation kaya hindi sila nag-release ng kahit anong impormasyon sa labas ng
ahensya.

Alam ko na top secret ang misyon ni Marga. Naniniwala ako na hindi man hawak ng
ahensya si Marga ay may alam ang mga ito. Sigurado ako na may mga impormasyon na
pwede kong makuha para mahanap ang asawa ko.

Dahil ayaw makipag-usap ng nasabing Sir Conor ay hindi na ako nagpumilit. Ilang
tauhan ko ang itinalaga ko na magbabantay sa mga tao sa ahensya twenty four hours a
day para magmanman sa lugar.

Naniniwala ako na kung sila ang dahilan kaya napahamak ang asawa ko ay sila din ang
mas higit na nakakaalam kung paano maliligtas ang luna ko, kaya mas nakatutok sa
kanila ang mga mata ko.

Masyadong top secret ang bawat galaw at operation ng ahensya. Maging ang magaling
na tracker ko ay nahihirapan na makakuha ng impormasyon. Ilang beses ko ng
sinubukan na kumuha ng impormasyon ng basahin ko ang isip ng mga taong humarap sa
akin sa ahensya pero nagsasabi sila ng totoo na wala silang alam.

Tulad ng dati madaling araw na naman ako nakauwi. Halos hindi na ako matulog at
kumain kakahanap ko sa luna ko pero ayos lang basta makita ko lang siya. Paakyat na
sana ako ng penthouse ko ng nag-mind link sa akin ang beta ko.

"Alpha, may nakuha po akong impormasyon. Bago sumikat ang araw ay lulusubin tayo ng
mga rouge," pagbibigay impormasyon sa akin ng beta ko na si Prouspur.

Hindi maganda ang ideya ang hayaan ko sila. Bilang alpha tungkulin ko na pamunuan
at protektahan sila sa panahon na gaya nito.

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa at agad na bumalik sa sasakyan at mabilis na

pinaharurut habang binabagtas ang daan papuntang pack land.

Mas mabilis sana kung tatakbo ako at mag-palit anyo pero risky ang sitwasyon ko
lalo na at marami pang tao sa lugar na dinadaanan ko.

Nang marating ko ang usual na lugar kung saan ako nag-pa-park ng sasakyan kapag
gusto ko na mag-shift ay agad na tumakbo ako palabas at walang sinayang na sandali
at pinalaya ko si Kennedy.

Habang mabilis na tumatakbo naalala ko na ito rin ang kaparehong daan na binaybay
namin ni Kennedy ng gabing natagpuan namin si Margareth dito sa gubat.

Hindi ko hahayaan na magtagumpay ang sinumang nagbabalak ng masama sa pack land ko.
Nag-mind link ako sa lahat ng warriors at pack guards na bantayan ng maigi ang
territory. Alam ko na ipinaglaban ito ni Margareth ng mga panahong mahina ako, kaya
gagawin ko ang lahat maipanalo ko lang ang laban na ito.

Gusto ko na kapag bumalik s'ya ay isang payapa at tahimik na packland ang

naghihintay sa kan'ya. Walang banta sa buhay n'ya at higit sa lahat ay magiging
masaya s'ya kasama mo habang bumubuo kami ng pamilya kasama ng mga pups namin.
Napabuntong-hininga ako ng marating ko ang lugar kung saan malaya at palagi kong
pinagmamasdan ang buong packland. Tahimik, napakatahimik at nakakatakot ang
katahimikan na nagbabadya ng panganib.

Iniwan ko ang lugar at mabilis na tinungo ang mark point ng mga warriors na
nagbabantay sa lugar. Mahigpit ang order ko na patayin ang sinumang magtangka na
pumasok at sumugod dito sa packland.

Kill without mercy ang utos ko. Gusto ko na maging halimbawa ito sa sinumang
nagbabalak ng masama sa amin.

Hindi pa ako natatapos sa briefings ko ng isang malakas na alulung ng lobo ang

narinig ko sa buong paligid. Hudyat ito na dumating na ang mga hinihintay namin.

Napa-ngisi ako. Ito na ang pagkakataon na hahayaan ko si Kennedy na mag-take

control. Alam ko ang kakayahan nito bilang alpha at sigurado ako na magtatagumpay
ito para kay Marga.

"Alpha, sumugod na po ang mga rouge," sabi sa mind link my isa sa warriors ko sa
north wings.

"Lahat ng makita n'yo patayin n'yo. Hold your position well and guard your
grounds,' utos ko ito.

Agad akong tumakbo sa lugar kung saan nagaganap ang labanan. Agad na dinamba ko ang
isang itim na lobong handang lapain ang isa sa tauhan ko at mabilis na kinalmot ang
tiyan.

Sa talas at haba ng mga kuko ko ay bumagsak itong umuungol habang walang tigil na
umaagos ang dugo sa nawarak na tiyan. Agad na nilapitan ko ito at kinagat sa leeg
hanggang sa mawalan ng buhay.

Dito ko ibinuhos ang lahat ng frustration ko sa pagkawala ng luna ko. Para akong
nauulol na walang awang pumapatay ng bawat madaanan ko.

They deserve that, they deserve to die. Kung sana hindi sla sumugod dito para
guluhin ang tahimik na teritoryo ko ay hindi mangyayari sa kanila ang lahat ng ito.

Sila ang humukay ng kanilang sariling libingan ng pinili nilang pasukin at guluhin
ang teritoryo ko.

Everyone knows my capabilities. Alam na alam nila kung gaano ako kalupit sa
kalaban. Walang sinuman ang sumubok na nakabalik ng buhay at 'yan din ang gagawin
at sisiguraduhin ko.

I'll kill them all at wala akong itinira na kahit isang buhay.

Ilang oras na ang lumipas at marami na sa mga warriors ko ang sugatan nagkalat na
din ang dugo na humalo sa hangin kaya amoy dugo na ang paligid.

Wala akong pakialam sa lahat ng napatay ko. Mahalaga na nailigtas ko ang packland
na nasasakupan ko.

Humihingal na binitiwan ko ang katawan ng isang lobo na muntik ng kumitil ng buhay

ko kanina kaya nag-pangbuno kami hanggang sa mapatay ko ito gamit ang matalas na
pangil ko ng sakmalin ko ang leeg nito hanggang sa humiwalay ang ulo sa katawan ng
kalaban ko.
Ito ang leader ng mga rouge na lobo na sumugod sa amin. Hindi matatawaran ang lakas
at kakayahan nito pero higit na malakas at determinado ako kaya napatay ko ito.

"Alpha, may mga nahuli po kami. Dadalhin na po ba namin sa dangueon?" tanong ng

head ng pack guards ko.

"Wag na, hintayin n'yo ako d'yan. Pupuntahan ko kayo," sabi ko.

Bakit pa kami mag-aaksaya ng oras at panahon para dalhin sila sa dangueon kung
pwede namang dito pa lang matapos na ang mga buhay nila gaya ng mga kasamahan nila.

Agad na nakarating ako sa lugar kung saan ilang sugatan at mga nanghihina na mga
lobo ang naabutan ko.

"Shift!" malakas na utos ko matapos akong makalapit at nakapagpalit ng anyo. Hindi

ko sila pwedeng kausapin gamit ang mindlink naming mga lobo dahil hindi kami
connected since hindi sila sakop ng nasasakupan ko.

Walang gumalaw sa mga ito kaya isang malakas na sipa ang pinakawalan ko sa isang
nakahandusay sa harap ko.

"I said shift! Baka naman gusto mo ng sumunod sa mga kasama mo?" gigil na sabi ko.

Siguro ay natakot ito kaya mabilis itong nagpalit anyo sa harap ko. Nakakunot noo
ako ng napag-sino ito. Kuyom ang kamao na nilapitan ko at inundayan ng malakas na
suntok.

I knew him, bakit hindi ko pa siya pinatay kasama ng anak n'ya? Sana pala hindi ko
sila binigyan ng tsansa para mabuhay dahil banta sila sa kapayapaan ng packland.

Ano pa ba ang aasahan ko. Like father, like daughter. Mga taksil! May pinag-manahan
din talaga pala si Elise dahil isa rin na traydor ang ama nito.

"Sinayang mo ang pagkakataon na mabuhay na binigay ko ng subukan mong bumalik sa

teritoryo ko at manggulo. Pagbabayaran mo ang kasalanan na ginawa mo kapalit ng
buhay mo!" galit na sigaw ko saka ito sinakal habang ginagawa nito ang lahat para
makapag pumiglas.

"H-hindi k-ko p-pagsisisihan ang lahat. Gagawin ko ang lahat mapatay lamang kita at
ipaghiganti ko ang anak ko maging ang ginawa mo sa buong angkan ko!" galit na sabi
nito.

Dahil sa sinabi nito ay lalong nag kulay pula ang paningin ko at agad na pinilipit
ang leeg ng traydor na kaharap ko. Wala akong panahon sa mga tulad nito at hindi ko
sasayangin ang oras ko sa walang kwenta niyang paghihiganti.

Walang puwang ang mga masasamang lobo na tulad nila sa mundo kaya mas mabuti na
ngayon pa lang ay mawala na sila sa mundo.

Inutusan ko ang mga warriors na kasama ko na patayin isa-isa ang nasa harap naming
mga lobo. Ayaw ko na silang bigyan pa ng pagkakataon na manggulo at maulit na naman
ito.

Rinig ko ang sigawan at pagmamakaawa ng ilang lobong nahuli namin pero wala na
akong pakialam. Walang halaga sa akin ang mga buhay nila at lalong wala akong
pakialam sa pagmamakaawa nila.

Sinayang nila ang mahabang buhay nila dapat dito sa mundo ng umanib sila sa grupo
ni Thomas na pasukin ang teritoryo ko. Malas nila na ngayon nila ito ginawa na
nawawala ang luna ko dahil sila ang napagbalingan ko.

"Hello guys, I'd like to say THANK YOU sa moderator ko na si Ms. MC KINLY INLAO,
s'ya po ang naka isip at nag-suggest ng chapter na ito. Hindi ko na sana isusulat
dahil maliit na detalye lamang po ito but when I realize na maganda ang suhestiyon
n'ya at kailangan din pala sa detalye ng story ay isinulat ko na rin po. Thanks
Sissy ."

Marco POV

Matapos naming mapatay ang mga lobong sumugod sa amin ay mahigpit ang utos ko na
hanapin ang kinaroroonan ng pamilya ni Elise. Naniniwala ako na sumanib ang mga ito
sa mga rouge na lobo at hindi nga ako nagkamali sa natuklasan ko.

Matapos ko silang mapalayas sa packland ay nakipag-sanib pwersa sila sa mga

masasamang lobo na pumapatay ng mga inosenteng lobo at tao. Sila din ang puno't
dulo ng kaguluhan sa tribo ng mga tao na naging dahilan para umayon ito sa mga
hunter na sumama para patayin kaming mga lobo dito sa pack land ko sa pag-aakala na
kami ang pumapatay sa mga ito.

Natatandaan ko pa ang pangako ko sa mga hunter na pinalaya ng luna ko na hahanapin

ko sila at pagbabayarin sa mga kasamaang ginawa sa mga ito.

Ngayon na ang tamang pagkakataon at inipon ko ang mga magagaling na pack warriors
ko at sinugod ang lugar na pinagtataguan ng mga ito.

Wala akong pinaligtas. Sinunog ko ang lahat ng tirahan ng mga ito kasama ng mga
katawan ng mga masasamang lobo na napatay namin. Tama na ang kaguluhan na dulot
nila sa mundo kaya ako na mismo ang bumawi ng hininga nila gamit ang mga kamay ko.

Hindi pa rin humuhupa ang galit ko kahit nakauwi na ako sa pack house ko. Mas lalo
akong nagngingitngit sa galit at pinaghalong lungkot ng makapasok ako sa kwarto ko.

Dito ramdam ko ang matinding emosyon na lumukob sa akin. Dito ang safe haven namin
ng luna ko at dito marami akong magandang alaala na nabuo kasama si Margareth.

Ilang sulyap na inikot ng nga mata ko ang paligid at saka mabilis na pumasok para
maligo. Maraming dugo ng masamang lobo ang nasa katawan ko kaya minabuti ko na
mabilis na maligo.

Pasikat na ang araw ng lumabas ako ng banyo. Mabilis akong nagbihis para umalis at
bumalik sa city para balikan ang paghahanap kay Margareth.

Ayaw kong magsayang ng oras dahil bawat minuto na wala ito ay nababaliw na ako,
kami ni Kennedy.

Pababa ako ng nakasalubong ko ang mommy ko. Tulad ko labis din siyang nag-aalala
para sa luna ko.

"Anak kamusta? May balita ka na ba sa kinaroroonan ni Margareth?" malungkot na

tanong nito.

Bakas sa mukha ng mommy ko ang pag-aalala lalo pa katatapos lamang ng gulo na

nangyari kani-kanina lang.
"Wala pa rin akong makuha na impormasyon kung nasaan siya mom pero hindi po ako
tumitigil sa paghahanap sa kan'ya," malungkot na sabi ko.

Sa harap ng mommy ko hindi ko kailangan na magkunwari at maging matapang dahil

kaunting tulak na lang sa akin ay nanghihina na ako.

I missed my luna so much. Gustong-gusto ko na siyang makita at makasama. Hindi ko

matagalan ang bawat araw na lumilipas na wala ito. Para na akong nababaliw kakaisip
at pag-aalala sa kan'ya. Sana lang talaga walang masamang nangyari kay Margareth
dahil alam ko mismo sa sarili ko na hindi ko mapigilan ang sarili ko na patayin
gamit ang mga kamay ko ang mga taong sangkot sa pagkawala nito.

Wala akong pakialam sa batas. May sarili akong batas na susundin kaya 'wag sanang
umabot sa punto na gumawa ako ng labag sa batas ng mga tao.

Wala sa sarili na yumakap ako sa mommy ko. Higit kaninuman ngayon ko kailangan ng
presensya ng mommy ko. Kailangan ko rin ng masasandalan sa mga oras na ito. Kahit
na isa akong alpha at pinuno ng pack na ito hindi ko maikakaila na natatakot ako
para sa luna ko.

"It's okay anak, naniniwala ako na mahahanap mo rin ang asawa mo. Let's go, let's
eat first. Ang sabi ng mga tauhan mo halos wala ka raw kain at tulog. Kumain ka
muna bago ka umalis."

Wala akong magawa kun'di ang pagbigyan ang mommy ko. Tama siya halos wala nga akong
kain at tulog sa loob ng dalawang linggo kaya nakadagdag ito sa panghihina ko.

Matapos kumain ay agad nagpaalam ako at mabilis na bumalik sa city para personal na
hanapin ang asawa at luna ko.

Marami akong tauhan na naghahanap dito kasama ng magaling na tracker ng packland

pero hanggang ngayon wala silang makuhang impormasyon sa kinaroroonan nito kaya
hindi ako sumusuko at tumitigil sa paghahanap.

Umaasa ako na isang araw matatagpuan ko siya at sa oras na mangyari 'yun ay

hinding-hindi ko na siya papayagan na bumalik sa trabaho n'ya na naging dahilan ng
ilang ulit na kapahamakan n'ya.

Kararating ko lang sa penthouse ko at nanlulumo na pinagmasdan ang paligid. Dito

ramdam ko ang presensya ni Marga. Hindi pa rin nawawala ang mabangong amoy nya na
nagpapakalma sa amin ni Kennedy.

Agad na kinuha ko ang unan na huling ginamit n'ya at mabilis na niyakap. Hindi ko
mapigilan ang hindi tumulo ang luha sa labis na lungkot at pag-aalala sa kan'ya.

"Where are you Margareth? Please come back my luna. I need you, I missed you so
much love," bulong ko habang nakapikit at mahigpit na yakap ang unan n'ya.

If I had known na mangyayari ito ay hindi ko papayagan na bumalik dito si Marga.

Part of me sinisisi ko ang sarili ko. Kung sana mas naging asawa ako na hindi ko
siya hinayaan na bumalik dito ay hindi sana mangyayari ito.

Kung sana ay gumising ako ng umalis ito ay sana sinamahan ko si Marga at

ipinagtanggol ko ito sa mga nagtatangka sa buhay nito.

Kung sana nasabihan ko ang mga pack guards ng schedule ng alis nito ay hindi siya
umalis ng mag-isa.

Kung sana hindi ako nagpukos sa kasal namin at sana hindi nawala sa isip ko na
maaga itong aalis ay sana kasama ko pa siya ngayon.

Maraming sana ang tumatakbo sa isip ko pero wala akong magawa kun'di ang sisihin ko
ang sarili ko. Malaking bahagi ng nangyari na ito ay dahil naging pabaya akong
asawa sa luna ko.

Hindi ko alam kung gaano katagal kong yakap ang unan ni Marga habang walang tigil
na bumubulong ang luha hanggang sa tuluyang nabasa ito.

Dito malaya kong napalaya ang damdamin ko na hindi ko maipakita sa kahit kanino
maging sa mommy ko. Saksi ang apat na sulok ng silid namin ni Margareth sa kahinaan
ko.

Nasa ganito akong ayos ng maramdaman ko na nasa mind link ko ang isa sa tracker ko
na nagbabantay at nag-iimbestiga sa central command agency.

"Alpha, may nakuha po akong mahalagang impormasyon tungkol kay Luna Margareth,"
sabi nito.

Napabangon ako sa narinig at mabilis na inayos ang sarili.

"Tell me everything. Anong nalaman mo?" mabilis na tanong ko. Hindi na ako
makapaghintay na malaman ang impormasyon na hawak nito.

"May sinusundan po kaming lalaki na nakadikit ang amoy ni Luna Margareth na lumabas
ng building ng central agency," sabi nito.

"Lalaki? Sinong lalaki? Ano pa ang alam n'yo? Ano pa ang nakuha n'yo?"

Marami akong tanong lalo pa at gusto kong malaman kung sino at anong kaugnayan ng
lalaking sinasabi nito.

"Ayon sa impormasyon na nakuha ko it's Arthur kaibigan at kaklase ng kapatid ni

Luna Margareth na si Mateo," sabi nito.

Kung ganon, all along may alam ang brother in-law ko sa kung nasaan ang asawa ko at
hindi man lang nag-abala na ipaalam sa akin.

Anong alam ni Mateo na hindi ko alam at bakit itatago nito si Margareth sa akin?

"Ano pa ang nalaman mo?" tanong ko.

"Dati po siyang nanliligaw ni Luna," sagot nito.

"Fuck! Go and get him, now!" sigaw ko sa mindlink namin. Knowing na may gusto sa
luna ko ang may hawak dito ay hindi ako pwedeng makampante. Isa siyang malaking
treat sa amin ni Kennedy.

Ilang minuto pa ay sinabi ng tauhan ko na dinala nila ang lalaking sinasabi nito sa
warehouse ko. Mabilis na bumaba ako at nagmamadali na puntahan ang lugar kung saan
inuutos ko itong dalhin.

Mabuti na lamang at malapit lang ito at agad akong nakarating. Naabutan ko ang mga
tauhan ko at ang natutulog na lalaki na nakagapos sa isang poste patayo.

Tinapik-tapik ko ang mukha nito na agad naman na nagmulat at nagsalubong ang mga
mata namin.

Kahit nagniningning ang kalamnan ko at gusto ko na pilipitin ang leeg nito ay hindi
ko ginawa. S'ya ang may alam kung nasaan ang luna ko at pipigilan ko muna ang
sarili ko kahit pa nanunuot ang amoy ng mate ko mula rito.

This fucker touch my luna at sigurado ako doon kaya dumikit ang amoy ni Margareth
dito. Selos na selos at galit ako pero wala muna akong gagawin hangga't hindi ko
alam kung nasaan ang mahal ko.

"Anong kinalaman mo sa pagkawala ni Margareth? Nasaan ang asawa ko at saan mo

dinala?" matigas ang boses na tanong ko.

Kita ko ang pagkunot ng noo nito saka salubong ang kilay.

"At sino ka naman?" mayabang na balik tanong nito.

Maikli ang pasensya ko kaya ginamit ko ang kakayahan ko na basahin ang laman ng
isip nito at tama nga ang hinala ko na alam na alam nito kung nasaan ang asawa ko.

"Let's go, 'wag n'yo munang papakawalan 'yan hangga't wala akong sinasabi. Bantayan
ninyong mabuti 'yan," sabi ko sa mind link at agad na lumabas kasama ang mga tauhan
ko.

This time alam ko na kung nasaan ang asawa ko. Malinaw na nabasa ko sa isip ng
lalaking kanina lang ay kaharap ko na hawak ito ng central agency at nakatago sa
basement ng ahensya.

That fucker, kaya pala ayaw akong kausapin at harapin hawak n'ya pala si Margareth
at tinatago sa basement. I'll kill him, halos mabaliw na ako kakahanap sa asawa ko
nasa building lang pala na 'yun nakatago.

Kaya pala malakas ang kutob ko na pa surveillance ang lugar na 'yon dahil tama ang
hinala ko.

Dala ang mga armadong tauhan ko ay sinugod ko ang agency. Makikipag-patayan ako
makuha ko lang ang asawa ko at never ko ng hahayaan na makita nila ni anino ni
Margareth.

"Hi po Ms Aer Melojon Daculan, Ms. Dragonfly, Ms Tin, and Ms Mhica Echalico.
Salamat po sa comment na iniwan n'yo."

Marco POV

Kasama ang grupo ng mga tauhan ko ay walang pag-aatubili na pinasok ko ang ahensya
na pinapasukan ni Margareth.

Masasabi ko na mahigpit talaga ang seguridad sa lugar na ito dahil agad na tumunog
ang alarm ng pumasok kami matapos marahil na-detect nito ang mataas na kalibre ng
baril na dala ng grupo namin.

Wala akong pakialam na naglakad sa loob papunta sa information desk pero bago pa
kami makarating doon ay ilang mga nakaitim na lalaki ang humarang sa amin at
tinanong ako kung anong kailangan ko.

Kilala ko ang isa sa mga ito, siya ang lalaking humarap sa aking ng unang beses na
pumasok ako rito at hinanap ang tinatawag ni Margareth na Sir Conor.
"Anong kailangan mo at bakit narito ka kasama ang napakaraming mga tauhan mo Mr.
Smith?" matigas na tanong nito ng humarang sa daan ko.

"Hindi ako aalis dito ng hindi mo hinaharap sa akin ang Conor na hinahanap ko,"
tiim bagang na sagot ko.

"What if, sabihin kong he's not here," seryoso rin na sagot nito.

Ngumisi ako dahil alam ko sa sarili ko na narito ito.

"Look Mr. Whoever you are, wala akong pakialam sa alibi mo. Iharap mo sa akin ang
Conor na hinahanap ko at tapos ang usapan na ito," sabi ko.

Hindi ako aalis dito ng hindi ko nakakaharap ang Conor na 'yan at lalong hindi ako
aalis ng hindi ko kasama at nakikita ang asawa ko.

"Hindi haharap sa inyo si Sir Conor. Umalis na kayo at 'wag kang magulo dito,"
palaban na sagot nito.

Marahil sa narinig ng mga kasama ko ay na-trigger ang mga ito at tinutok ang mga
hawak na baril sa mga kaharap namin at saka mabilis na ikinasa.

Alam ko na anuman ang mangyari ay handa silang tulad ko. Handang gawin ang lahat
makuha lamang nila ang kanilang luna.

"It's wrong move Mr. Smith. Nasa teritoryo ko kayo kayo at sa tingin mo hahayaan ko
kayong gawin ang gusto n'yo rito. Kung ako sa inyo ay aalis na ako ngayon din,
dahil hindi n'yo magugustuhan ang mangyayari oras na magmatigas at nagpumilit
kayo!" matigas na sagot ng taong kaharap ko sabay tutok din ng baril ng mga kasama
nito sa amin.

Kita ko ang mga pulang maliliit na ilaw sa katawan ko ng ibaba ko ang tingin ko.
Kung ganon may mga lazer na nakatutok sa amin bukod sa mga baril na hawak ng tauhan
ni Conor sa harap ko.

"Sa tingin mo matatakot ako? Handa akong makipag-patayan makuha ko lang ang asawa
ko!" galit na sabi ko saka mabilis na dinamba ito at pasakal na hinawakan ang leeg
nito sa itinaas sa ere na ikinapatda ng mga kasama nito.

Ayaw kong manakit pero nagmatigas siya at lalong hindi ko hahayaan na pigilan n'ya
ako na makuha ko ang asawa ko. Ilang beses na akong nag-pabalik-balik dito pero
dahil tuta siya ni Conor ay panay ang cover n'ya sa kung nasaan ito.

Maaaring wala siyang alam kay Margareth dahil nabasa ko ang laman ng isip nito
noong unang beses na humarap ito sa akin, pero sigurado ako na may alam siya sa
kinaroroonan ni Conor.

Kita ko ang mabilis na pagkasa ng mga baril ng mga lalaking kaharap namin maging ng
mga lalaking nasa first floor na nakatutok rin ang mga baril sa amin.

Kung ganon sa kanila galing ang mga red laser dot na nakatutok sa amin. Galit na
itinaas ko pa ang lalaking sakal ko gamit ang kanang kamay ko habang nagpupumiglas
ito.

Kita ko ang pagkagulat sa mata ng mga kaharap ko sa ginawa ko at nakita nilang

lakas kung paano ko nabuhat habang sakal sa leeg na nakataas sa ere ang lalaking
hawak ko.

"Makinig kayong lahat! Hindi n'yo ako mapipigilan kung 'yan ang balak n'yo! Hindi
ako aalis dito hanggang wala akong nakukuhang sagot mula sa Sir Conor n'yo! Ilabas
n'yo s'ya!" galit na galit na sigaw ko.

Nagwawala maging si Kennedy sa loob ko. Kung s'ya lamang ang masusunod ay pinatay
na namin ang lahat ng mga taong kaharap ko ngayon.

Kita ko ang determinasyon sa mukha ng mga kaharap ko. Determinasyon na pigilan ako
kahit pa maging buhay nila ang maging kapalit. Agent nga sila tulad ni Marga na
handang ibuwis ang buhay para lamang protektahan ang kailangan nilang protektahan.

Mabilis na inihagis ko ang lalaking hawak ko sa sahig na halos maputol na ang

hininga habang sakal ko. Alam ko na ilang saglit na lang ay mauubusan na ito ng
oxygen sa katawan kaya ibinaba ko na ito.

Hangga't maaari ay ayaw ko sanang manakit ng inosenteng tao lalo na at alam ko na

tinutupad lamang nito ang tungkulin gaya ng luna ko.

Isang putok ang kumawala mula sa kung saan pero dahil sa talas ng pakiramdam ko ay
naiwasan ko ito at bumaon sa pader sa likod ko. Agad na kumilos ang mga kasamahan
ko at mabilis na nalapitan ang mga taong gulat na gulat sa kilos, liksi at bilis ng
mga warriors na ngayon ay lahat sila nakadapa sa lupa habang nakatutok ang mga
baril sa ulo ng mga ito.

"Sige subukan n'yo pang paputukan kami! Hindi ako mangingimi na ubusin kayo dito!
Mag-kamatayan na kung mag-kamatayan pero hindi n'yo ako mapipigilan! Ilabas n'yo si
Conor ngayon din!" galit na sigaw ko. Nauubusan na ako ng pasensya at nagsisimula
ng maging kulay pula ang paligid ko. Alam ko na konti na lang ay lalabas ang
pagiging Alpha ko at malapa ko silang lahat dito.

Wala akong pakialam kung mapatay ko sila pero alam ko na hindi magugustuhan ni
Margareth na gawin ko ito sa mga kasamahan niya. Alam ko, kung gaano kahalaga dito
ang trabaho at mga kasamahan pero dahil sila ang dahilan kaya nasa ganito kaming
sitwasyon ay wala na akong magagawa at mapag-pilian. Sinagad na nila ang ang
pasensya ko ng itago sa akin ang asawa ko.

Hinahanap ko si Mateo at asawa niyang si Bianca pero tulad ni Margareth ay nawala

rin itong parang bula at walang makapagsabi kung nasaan ito.

"Ibaba n'yo ang mga baril n'yo!" malakas na sigaw at utos ng kung sino ang narinig
ko na umalingawngaw sa buong lugar.

Isang may edad na lalaki ang nakita ko na pababa ng hagdan. Sa kilos at tindig nito
mababakas ang mataas na outuridad maging sa boses nito. Isang utos lamang nito ay
agad na sinunod ng mga taong nakatutok ang mga baril sa amin mula sa itaas.

Matigas ang ekspresyon ng mukha na hinarap ko ito. Kung tama ang hinala ko ay ito
ang taong pakay at sadya ko. Ang taong may kinalaman kung nasaan ang asawa ko at
ang taong maka pagpapaliwanag at sasagot sa lahat ng katanungan ko.

"Anong ibig sabihin ng kaguluhan na ito Marco Smith?" seryoso at walang nababakas
na kahit ano sa mukha nito.

So kilala pala ako ng isang ito. Sana rin alam n'ya ang kakayahan kong patayin siya
gamit ang mga kamay ko para hindi siya magsinungaling sa akin. Oras na malaman ko
na pinapaikot ako nito ay magbabayad s'ya sa mga kamay ko mismo.

"Since kilala mo na ako mas mabuting sagutin mo ang tanong ko. Nasaan ang asawa
ko?" derecho na tanong ko.
Wala akong nakita na pagbabago sa ekspresyon nito. Tila ba inaasahan nito ang
tanong ko at walang pakialam na inikot ang mga mga sa mga tauhan ko na hanggang
ngayon ay hawak ang mga tauhan nito habang nakatutok ang mga baril sa ulo.

"I must admit magaling ang mga tauhan mo dahil napabagsak nila ang mga fully
trained na tauhan ko," sabi nito na tumango-tango sa harapan ko.

Wala akong pakialam sa complement nito sa mga tauhan ko dahil mas interesado ako sa
sasabihin nito tungkol sa kung nasaan ang luna ko. Hindi na ako makapaghintay kaya
humakbang ako malapit dito. Babasahin ko sana ang isip nito ng titigan ko sa mga
mata ng humakbang ito pagtalikod at nilapitan ang tauhan n'ya na nakadapa pa rin sa
sahig habang nakatukod ang isang paa ng tauhan ko sa likod bilang suporta na hindi
ito makatayo.

"I said, release them Smith," utos nito.

"Pakakawalan ko lamang sila kung sasabihin mo at sasagutin mo ang tanong ko. Nasaan
si Margareth?" matigas na sabi ko.

Umiling ito saka nagtaas ng kilay bago tumingin sa akin.

"I didn't know na ganyan ka masigasig na hanapin si Margareth. Sa tingin mo narito

siya?" sagot nito na tila sinusubukan ako pero wrong move dahil wala akong oras at
pasensya na makipaglaro sa kan'ya.

Mabilis pa sa kisapmata na nakalapit ako kay Conor at sa isang iglap ay hawak ko

ang leeg nito.

'Hindi ako nakikipaglaro sa'yo Conor. Sabihin mo kung nasaan ang asawa ko bago pa
kita mapatay sa harap ng mga tauhan mo at sa loob ng teritoryo mo!" singhal ko
dito.

Kita ko ang pag-ikot ng mga mata nito bago sumagot.

"Sige sasabihin ko. Bitawan mo ako!" matigas din na sagot nito.

Ginawa ko ang gusto nito at pinakawalan siya. Wag lang talagang magkakamali na
paikutin n'ya ako dahil hindi magugustuhan ni Conor ang nasa isip ko na gagawin
dito.

"Iwanan mo ang mga tauhan mo dito. Ikaw lang ang gusto kong makausap at wala ng
iba," sabi nito saka nilingon ang mga tauhan ko.

"Sige," ang tanging nasabi ko. Tiwala ako sa kakayahan ko na kahit na may binabalak
itong kung ano sa akin ay magagawa kong protektahan ang sarili ko.

"Follow me," sabi nito saka tumalikod at naunang naglakad habang nakataas ang
kanang kamay at pumitik ang isang daliri na marahil ay sign sa mga tauhan nito sa
itaas dahil sabay-sabay na ibinaba ng mga ito ang mga baril na hawak.

Sa pagitan ng mind link ay inutusan ko ang mga tauhan ko na ibaba ang mga baril at
pakawalan ang limang agent na nakahandusay sa sahig.

Isang sulyap ko pa sa mga ito at mabilis na sumunod kay Conor papasok ng isang
pintuan na sa tingin ko ay elevator.
Marco POV.

Malakas ang kabog ng dibdib ko habang tahimik kami parehong magkasama sa apat na
sulok mg elevator pababa sa kung saan. Hindi ito ang typical na basement na
inaasahan ko gaya ng pagka-intindi ko sa laman ng isip ng lalaking kinuha namin na
nakapagbigay ng lead sa kinaroroonan ni Margareth.

Limang palapag pa ang dinaanan namin bago narating ang lugar kung saan kami
tumigil. Hindi ko akalain na ganito ang structure ng building na ito. Kaya pala
hindi mahanap maski ng pinakamagaling na tracker ko si Margareth ay dahil sa
pinagtaguan dito.

Impossible na matunton ng tracker ko location nito dahil na rin sa posisyon ng

lugar kung saan ito naroon.

Nakasunod ako habang tumigil kami sa harap ng isang metal wall. Hindi ko akalain ko
na isa pala itong secret door dahil para lang itong ordinaryong dingding na may
maliit na LCD display pero laking gulat ko ng bumukas ang nasabing metal wall
matapos ipatong ni Conor ang kanang kamay sa screen.

Wow just wow, interested ako na magkaroon ng ganito pero hindi muna ngayon dahil
uunahin ko ang asawa ko. Malaking bagay at tulong ito sa additional security sa
pack oras na magkaroon ako ng ganito sa pack house.

Isa pang pintuan ang bumungad sa amin at bumukas ito matapos i-key in ng kasama ko
ang ilang digit na ni hindi ko pinansin kung ano dahil nakay Margareth ang atensyon
ko.

Alam ko na nasa paligid lamang siya at malapit na ako dahil naamoy ko mula sa
kinatatayuan ko ang mabangong amoy ng mate ko.

Halos sumabog sa kaba at excitement ang dibdib ko na sa wakas ay makikita ko na ito

matapos ang halos kalahating buwan na pagkawala at paghahanap dito.

Mabilis na pumasok ako sa loob at sinundan ang napakabangong amoy na nanunuot sa

ilong ko kaya natuntun ko ang pinagmulan kung nasaan ang luna ko.

Nanlumo ako sa makita ko matapos tumambad sa mga mata ko ang kalagayan ng asawa ko.
She's here lying on the bed with lots of tubes and cords all over her body. Hindi
ko alam kung para saan ang function ng mga ito pero isa lang ang alam ko malubha
ang kalagayan nito.

"What happened to you Luna?" hindi ko mapigilan na sabihin habang mahigpit na hawak
ang pinagsalikop na mga kamay namin. Hindi ko mapigilan ang hindi kabahan lalo na
at kakaiba ang amoy nito.

Mas malakas ang amoy na nanggagaling sa kan'ya na nanunoot sa ilong ko at maging si

Kennedy ay restless at panay ang ikot sa kaibuturan ko. Kakaiba ang impact nito sa
hindi maipaliwanag na dahilan at lalong nagpabilis ng tibok ng puso ko.

"Ito ang dahilan kaya itinago ko si Margareth sa kahit kanino, maging sa'yo. Kahit
na sa mga tauhan ko dito sa agency ay walang nakakaalam ng kondisyon niya. Wala
siyang kakayahan na protektahan ang sarili ngayon kaya ginawa ko ang lahat para
protektahan siya sa abot ng makakaya ko," malungkot na sabi nito.

Ni hindi ako nag-abala na lingunin ito dahil nasa asawa ko ang atensyon ko.
Nakahiga lamang ito tanging ang mahinang paghinga nito ang nagpapatunay na buhay pa
ang luna ko.
"What really happened Conor? Bakit umabot sa ganito? Bakit hinayaan mo na masaktan
ng ganito ang asawa ko?" puno ng pinaghalong emosyon na sabi ko.

Higit kaninuman siya ang may mas malaking responsibilidad kay Margareth. Alam ko na
risky ang trabaho nila pero naniniwala ako na may sapat na kakayahan ang ahensya
para protektahan ang bawat agent na hawak nila.

"Believe me, ginawa ko ang lahat para protektahan siya. Lahat ng security measure
ay ginawa namin para pangalagaan ang seguridad ni Margareth pero sadyang may mga
bagay na hindi natin hawak ay kontrolado. Nakuha siya ng mga kalaban namin hanggang
sa pinagtangkaan ang buhay n'ya. Mabuti na lamang at kinabitan ko siya ng tracking
device para kung sakaling may hindi magandang nangyari ay handa kami at mahahanap
namin s'ya. Hindi biro ang kalaban namin Marco, hindi lamang iisa ang naghahangad
ng buhay ni Margareth kapalit ng kalayaan nila. Mga taong halang ang kaluluwa at
gagawin ang lahat maisalba lamang ang kanilang reputasyon at pangalan. Gaano man
kami nag-ingat ay dumating kami sa ganitong sitwasyon dahil sa lawak ng koneksyon
ng kalaban namin. I hope you understand," mahabang paliwanag nito.

"Kaya kong protektahan ang asawa ko Conor, kung 'yan ang inaalala mo. Hindi mo
kailangan na itago ang asawa ko sa akin," galit na sabi ko ng lingunin ko ito
habang nanunumbat ang tingin.

"I believe in you, nakita ko kung paano mo napatumba ang mga magagaling na tauhan
ko. Naniniwala ako na kaya mo pero hindi ko pa pwedeng ibigay si Margareth sa'yo
ngayon. Critical ang kondisyon n'ya at hindi makabubuti ang ilabas s'ya dito. Isa
pa inilantad mo na ang sarili mo sa publiko kaya nasa nasa iyo ang mga mata ng mga
kalaban namin. Isa ito sa mga dahilan kaya hindi ko ipinaalam ang kalagayan ni
Margareth. Ayaw ko na matulad ka kina Mateo at sa asawa n'ya."

Napamaang ako sa sinabi nito.

"Why, what happened to them?" mabilis na tanong ko dahil simula ng may mangyari kay
Marga ay hindi ko na rin ito ma-contact. Wala rin akong balita sa asawa nito lalo
pa at wala naman akong personal contact dito maliban kay Mateo.

"Mateo is badly injured. Hanggang ngayon ay tulad rin siya ni Margareth na

nakaratay matapos mabaril ng kasamahan sa serbisyo na tauhan pala ni General
Macario Rosario at higit sa lahat miyembro rin ng triad. Hinahanap ng mga tauhan ko
si Lester Macaraig pero hanggang ngayon ay wala kaming makuhang impormasyon matapos
makatakas ng pagtangkaan nitong patayin si Mateo at kaibigan niya sa utos ni
General Rosario," paliwanag nito.

Kung ganon matindi ang galit at paghihiganti na ginawa ng triad at ng grupo nito sa
asawa ko kaya nadamay na rin pala kapatid nito maging ang asawa na si Bianca. Pero
nasaan ang asawa ni Mateo na si Bianca?

"How about my sister in-law? Where is she?" tanong ko.

"She's missing, still missing. Ginagawa ko ang lahat para mahanap siya. Ayaw ko na
magising si Mateo at sisihin ako na hindi ko sila na protektahan na magkapatid at
asawa nito gaya ng pangako ko."

Hindi ko alam na ganito na pala katindi ang sitwasyon. Ngayon, naiintindihan ko na

kung bakit itinago nito si Margareth sa akin. Mas mabuting narito nga siya kung
saan ligtas siya at alam ko na mapoprotektahan ni Conor.

"Tutulungan kitang mahanap si Bianca. I have resources and people na makakatulong

at mabilis na mahahanap siya. I just need some of her used clothes," sabi ko.
Gagawin ko ang lahat mahanap lamang ito lalo na at maselan ang kondisyon ni Bianca
at buntis pa ito.

Alam ko na kung gising rin si Mateo ay tulad ko rin na gagawin nito ang lahat
mahanap lamang ang asawa nito. Nakapagtataka na kahit alam ng mga ito na asawa ako
ni Margareth ay wala silang ginawa sa akin.

"Mag-ingat ka sa mga galaw mo Smith. Ngayong alam mo na ang tungkol dito, mas
kailangan mo ng triple na pag-iingat. Hindi ka nila pinunterya dahil alam nilang
naghahanap ka sa asawa mo at higit sa alam nilang wala ka rin alam. Pero sa oras na
lumabas ka rito ay maaaring magbago ang lahat," sabi nito.

"Paalisin mo na ang mga tauhan mo. Hindi makabubuti na narito sila. Magsisimula
silang maghinala sa lugar na ito. Magiging mainit ang mga mata ng kalaban natin sa
iyo. Higit sa lahat, mas maging alerto sila at hindi ko hahayaan na mangyari ang
kinatatakutan ko na matunton nila dito ang mga anak ko."

Nakakunot noo ako. Mga anak? Sino ang tinutukoy niya? Gusto ko sanang magtanong
pero inuna ko ang mindlink sa mga warriors na kasama ko para palabasin ang mga ito.
Mahigpit ang bilin ko na bantayan ang buong paligid at 'wag magpahuli sa kahit
kanino.

Mahalaga sa akin ang buhay at kaligtasan ng mga taong nakapaligid sa buhay ng mahal
ko kaya gagawin ko ang lahat para sa kanila.

Nilingon ko si Conor bago nagsalita.

"Wala na sila dito. I'm sure umalis na sila," sabi ko.

Kunot noo na tumingin ito sa akin.

"How did you know?" nagtataka na tanong nito.

"I know, alam na alam ko ang kilos nila," sabi ko na nagkibit balikat. Hindi ko na
kailangan na kailangan na magpaliwanag.

Hindi ko na tinanong ito tungkol sa sinabi nito dahil baka dito rin nakatira ang
pamilya nito para sa proteksyon ng sariling pamilya. Kung sabagay miski ako man ay
ganon ang gagawin ko lalo na at alam ko na nanganganib ang buhay ng pamilya ko.

Sumunod ako ng tawagin ako ni Conor para puntahan ang isang silid katabi ng silid
na Margareth. May connecting door lang kaming pinasukan na nagdurugtong sa dalawang
silid.

Maang na nakatingin ako sa nakahiga na si Mateo. Hindi ko inaasahan na narito rin

ito at nakaratay tulad ng asawa ko. Buong akala ko ay nasa ospital ito at
binabantayan ng mga tauhan ni Conor dahil wala ng ibang kapamilya ang asawa ko at
kapatid nito.

"I have lost my wife before dahil sa trabaho kong ito. Lumaking walang mga magulang
ang mga anak ko dahil lumaki silang wala sa poder ko para sa kaligtasan nila. Sapat
na ang tinatanaw ko silang dalawa mula sa malayo habang lumalaki sila," malungkot
na sabi nito.

Hindi ko alam kung bakit nito sinasabi sa akin ang mga bagay na ito pero nagkaroon
ako ng ideya sa tinatakbo ng bawat salitang binibitawan ng kaharap ko.

Gusto ko siyang tanungin pero hindi ko ugali ang mag-usisa kaya hinayaan ko siyang
magkusa.
"Gustuhin ko man na makasama sila ay hindi pa ito ang tamang panahon. Oras na
mabuwag ko na ang triad na dahilan ng pagkamatay ng asawa ko at ina ng mga anak ko
ay babalikan ko sila.

Pagbabayarin ko muna ang lahat ng may sala bago ko sila balikan dahil alam ko na
kapag hindi ko ginawa ang bagay na ito ay mananatili silang banta sa buhay ng
pamilya ko."

Hindi ako sumagot at nakinig lamang dito. May isang bagay na pumasok sa isipan ko.
Kung kinuha nila si Margareth nasaan si Gen. Rosario? Wala ito ng binalikan ko sa
safe house nito sa Batanes kaya posibleng nakatakas ito dahil walang balitang
makulong at nahuli ito. Not unless, possible rin na kinuha nina Conor.

"Nasaan si Gen. Rosario? Siya ang huling kasama ni Margareth sa Batanes?" hindi na
ako nag-atubili na magtanong dito.

"His wounded but still alive and breathing. Kaunting hininga lang natitira sa
kan'ya dahil pinagbabayaran n'ya na ang kasalan n'ya sa pamilya ko at sa bayan."
kuyom ang kamao at matigas na sabi ni Conor.

This man infront of me is the kind of man you wouldn't dare to missed with, tulad
ko may sarili rin siyang batas na sinusunod. Nakahinga ako ng maluwag, at least
hindi man hawak ng batas si Rosario ay naghihirap ito at pinagbabayaran ang ginawa
sa asawa ko. Kung ako lang ang masusunod ay baka hindi na ito humihinga sa mga oras
na ito at tuluyan ng namaalam sa mundo.

He's still lucky at hindi ako ang nakahuli sa kan'ya...

Marco POV.

Tatlong araw na hindi ako umalis sa tabi ni Margareth. Tiwala ako na magigising
siya kaya hangga't maaari ay ayaw ko na umalis sa tabi n'ya. Lumilipas kasi ang
araw pero wala pa ring pagbabago sa kondisyon n'ya.

Heto ako ngayon hawak ng mahigpit ang kamay niya habang panay ang marahang
paghaplos sa buhok at mukha nito. Hindi ako nawawalan ng pag-asa lalo na nakikita
ko ang magandang mukha n'ya na tila mahimbing na natutulog lamang.

Isang tikhim ang nagpalingon sa akin at nakita ko si Conor na kasama ang taong
hinihintay ko, ang pack doctor sa pack land kasama ang isa pa sa magaling na doctor
sa pack hospital.

Pinagtatalunan pa namin ni Conor ang tungkol dito dahil hanggang maari ay ayaw
niyang mag-papasok dito maliban sa doctor na tumingin sa luna ko at kapatid nitong
si Mateo.

Dapat sana ay ng araw na nakita ko si Marga ay pupunta na sila dito pero dahil
hindi pumayag si Conor for security reasons ay wala akong nagawa. Hindi ako pwedeng
magmatigas dahil alam ko kung paano niya inalagaan ang Luna ko at kapatid nito.

"Alpha," bati ng pack doctor na pumasok kasama ni Conor. Tumango lang ako dito at
hinayaan itong suriin ang asawa ko habang mataman na nakatutok ang tingin ni Conor
sa amin na alam kong nagbabantay ng bawat kilos at gagawin ng pack doctor na
dumating.
Alam ko na walang tiwala dito si Conor lalo na at hindi umano kilala o walang
record ang doctor na pinapunta ko. Pero dahil ginamit ko ang karapatan ko bilang
asawa at nagpumilit ako kaya nasa harap ko at sinusuri ng pack doctor ang luna ko.

"She's fine," pagkuwan ay sabi ng pack doctor na si Arianne.

"Bakit hindi pa siya nagigising?" agad na tanong ko.

"Maayos ang tibok ng puso n'ya at stable din ang daloy ng dugo n'ya. Malakas din
ang awra ng katawan n'ya at higit sa lahat ay may isang munting nabubuhay sa
sinapupunan n'ya," nakangiting sabi nito.

Pakiramdam ko ay nanlaki ang ulo ko sa narinig. Tama ba ang narinig ko at hindi ako
dinadaya ng sarili ko. Is she really pregnant? Magkakaanak na kami at magiging
daddy na ako.

Tulala pa rin ako sa narinig ko mula dito kaya hindi ko agad napansin ang pag-kunot
ng noo ni Conor kasabay ng pagsalubong ng kilay at saka nalukot ang mukha nito.

"Anong klaseng doctor ang pinapunta mo dito Smith? Hindi manghuhula ang kailangan
ko para kay Margareth. Pauwiin mo na 'yan dahil kapag hindi ako nakapagtimpi ay
baka ako kumaladkad palabas sa isang 'yan palabas," singhal nito sa akin.

Hindi ko ito pinansin at tumingin kay Arianne saka nakipag-mind link. Kailangan na
masiguro ko na tama nga ang narinig ko.

"Anong ibig mong sabihin? Sinasabi mo ba na buntis ang Luna mo?" kinakabahan na
tanong ko.

"Yes Alpha, kung hindi mo napapansin ay mas malakas ang amoy na nanggagaling kay
Luna Margareth dahil dinadala n'ya ang future Alpha ng packland," sabi nito sa mind
link namin.

Gusto kong sumigaw sa impormasyon na narinig ko pero hindi ko ginawa dahil kaharap
ko si Conor at hindi n'ya alam ang tungkol sa amin at sa lahi ko.

Magsasalita sana ako ng marinig ko na naman ang inis na reklamo ni Conor sa sulok
habang kusot ang mukha na nakatingin sa amin.

"Sinabi ko sa'yo na paalisin mo ang isang 'yan dahil ayoko ng nakikipag-lokohan

dito at 'wag mo ng papupuntahin 'yan ulit dito. Hindi ko sinabi na tumitig ka sa
kawalan na parang tanga dyan," inis na reklamo nito.

"Tumahimik ka nga masyado kang madaldal wala ka naman maitulong nakakarindi ka,"
inis din na sagot ni Arianne habang nakasimangot.

Wala akong magawa kun'di ang panoorin ang bangayan ng dalawa hanggang sa marindi
ako at pinatigil ito pareho.

"Tama na!" malakas na sigaw ko dahil nakukulili ako sa bangayan ng dalawang kaharap
ko.

"Siya kasi!"

"Tumahimik ka kasi!" sabay na sabi ng dalawa habang nakaturo ang hintuturo sa bawat
isa. Napapikit ako sa ingay ng dalawang ito. Hindi ko pinapunta si Arianne dito
para makipag-away kay Conor.
Kilala ko itong mahinahon pero bakit wala itong pasensya pagdating sa taong kaharap
namin na kusot ang mukha.

Nag-palipat-lipat ang tingin ko sa dalawa saka napagtanto ang isang bagay. Simula
ng maging pack doctor namin si Arianne ay wala pa akong lalaking nakitang hinayaan
nitong makalapit sa kan'ya. Wala rin akong nabalitaan na natagpuan na nito ang mate
nito not unless…

Napailing ako sa naisip ko pero nawala ang atensyon ko doon ng marinig ko ang ungol
na nagmumula sa luna ko. Nanlalaki ang mga mata na bumaling ako dito at kita ko ang
pagkibot ng labi nito saka ng paggalaw ng talukap nito.

"Luna? God she's awake!" bulalas ko. Sabay na lumapit naman kaagad sa akin ang
dalawang nag-aaway para tingnan si Margareth.

"What happened?" nag-aalala na tanong ni Conor.

Hindi pa ako nakakasagot ng agad na lumapit si Arianne at dinama ang pintig sa

gilid ng leeg ni Margareth sa taas ng mark ko at saka inilapat ang tenga sa tapat
ng puso ng luna k.

"She's awake Alpha," masayang turan nito saka may kinuhang kung ano sa bag na dala
nito at agad na ipinatak sa labi ni Margareth saka humingi ng baso ng tubig at agad
na pinatakan ng tubig gamit ang bulak ang bibig ni Margareth.

Lahat kami ay tahimik habang pinapanood ang ginagawa nito. Isang malalim na
paghinga ang pinakawalan ni Margareth na halos ikaputol ng hininga ko.

"Makakatulong sa kan'ya ang syrup na pinainom ko para lumakas s'ya agad at hindi
s'ya makaranas ng sore throat," sabi ni Arianne matapos muling hawakan ang pulsuhan
ng asawa ko.

Saglit pa ay nag-mulat na ng mga mata si Margareth. Mga matang kay tagal kong
hinintay na makita ako at matitigan ko.

"Marco," mahinang anas ng luna ko.

Wala akong sinayang na oras at mabilis na hinalikan ko ito sa labi saka sumiksik sa
leeg nito. I missed her, I missed her so much that it kills me. Halos mabaliw ako
na hindi ko siya nakita matapos biglang mawala.

Isang marahang paghaplos ang naramdaman ko na naglalandas sa ulo ko. Napapikit ako
habang dinadama ang palad nitong marahang naglalandas sa buhok ko. Hindi ko
maiwasan ang luhang pumapatak sa nakalandad na balikat nito na ngayon ay tuluyan ng
nabasa ng luhang dumaloy mula sa mga mata ko.

I'm crying like a baby, a big alpha like me have a tears flowing in my eyes like a
river. Hindi ko kailanman ikakahiya ito dahil ang luhang dumaloy sa pisngi ko ay
luha ng kaligayahan na hindi nawala sa akin ang mahal ko.

I felt so relief, relief na hindi s'ya nawala sa akin. Relief na buhay s'ya at
ngayon ay ligtas na. Relief na nakaligtas s'ya sa panganib na never ko na papayagan
na maulit.

"I'm sorry Marco, I'm so sorry kung nag-alala ka. Hindi ko ginusto na mangyari ang
ganito," mahinang sabi nito.

Hindi ako sumagot at nag-angat ng mukha mula sa balikat at leeg nito saka mabilis
na nagpahid ng luha sa mukha.
"It's okay, ang mahalaga ay ligtas ka na at maayos na ang kondisyon mo. Please,
kailangan mong mag-ingat dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ko oras na may
masamang nangyari sa'yo, sa inyo ng anak ko."

Kita ko ang kakaibang reaksyon na bumalatay sa mukha ng luna ko kasabay ng pag-

awang ng labi nito at panlalaki ng mga mata. Alam ko na tulad ko ay nagulat at na
surpresa rin siya. Bakit ba kasi una pa lang hindi ko na-realize na kakaiba ang
ibig sabihin ng malakas na amoy na nanggagaling dito.

Kung sabagay wala naman akong experience sa ganito. Wala rin ang mommy ko na siyang
may mas alam sa akin pagdating sa pagbubuntis ng isang babae.

"Ibig sabihin magiging lolo na ako," malakas na bulalas ni Conor na nasa likod pa
pala namin.

"Margareth dear, kumusta ang pakiramdam mo?" mabilis na tanong nito.

"Ayos lang po ako Sir. Nasaan po ako? Anong lugar 'to?" magkasunod na tanong nito.

Bumuntong-hininga si Conor at narinig ko ang malakas na tibok ng puso nito na tila

ba bigla itong kinabahan sa mga tanong ni Margareth. Napatingin ako dito makita ko
na pinagpawisan ito ng malagkit at mabilis na nagpunas ng noo.

"Narito ka sa underground ng agency. Dito kita dinala matapos kang i-rescue ng team
ni Black panther. I'm thankful na dumating sila on time matapos kong ipadala ang
location mo gamit ang mark point na nakuha ko sa tracker na ikinabit ko sa'yo.
Don't worry your safe here," paliwanag nito.

"Black panther…" narinig ko na usal ni Margareth. Napatingin ako dito dahil hindi
narinig ni Conor ang sinabi nito. Sa matalas na pandinig ay hindi nakaligtas sa
akin ang isa pang pangalan na lumabas sa labi nito ng ibulong nito ang pangalan ng
Arthur na 'yon.

Nagngingitngit ang kalooban ko na may ibang lalaki na kumuha sa atensyon ng luna ko

lalo na at mukhang ang lalaking ilang araw na hawak ko pa pala ang nagligtas dito.

Selos na selos ako knowing na nahawakan nito ang luna ko at malaking kumpirmasyon
na nasa katawan nito at dumikit ang amoy ng luna ko na naging dahilan para matunton
ko ang lugar na ito.

I know I'm selfish to think this way, pero kasi, hindi ko mapigilan ang inis na
lumukob sa akin. Sobrang nagseselos ako sa tuwing narinig ko ang pangalan ng Arthur
na 'yun.

"Hello po kay Ms. Cha Cha Blasa and Ms. Lyn Ana. Hi po sa lahat ng nagbabasa nito.
Alam ko po na marami ang silent readers na sumusubaybay ng story nina Marco and
Margareth. Dalawang chapter pa po at tuluyan na tayong magpaalam sa kanila."

Marco POV

"Gaano na ako katagal dito Sir?" tanong ni Margareth na akmang babangon pero
pinigilan ko ito. Alam ko na hindi pa kaya ng katawan n'ya lalo na at buntis s'ya
kaya kung kinakailangan na gamitin ko ang matalas na paningin ay gagawin ko. Maging
si Kennedy ay threaten na at gusto ng mag-take control pero hindi ko pinayagan kaya
ngayon halos marindi ako na panay ang sabi na 'wag kaming aalis sa tabi ng luna
namin.

"Almost three weeks, mabuti at ligtas ka na. Welcome back hija," sabi ni Conor na
nakita ko ang hindi maitago ang emosyon sa mukha.

"After this hindi ko na hahayaan na mapahamak ka. Ito na ang last assignment at
mission mo at maaaring huling tapak mo dito sa agency. Magbagong buhay ka, kayo ng
kapatid mo. Kung kinakailangan na lumabas kayo ng bansa gawin n'yo para sa
kaligtasan n'yo ni Mateo."

Ramdam ko ang katapatan ng sinabi nito sa asawa ko. Maging ako man ay ito ang
gagawin ko. Hindi ko na hahayaan na bumalik sa trabaho si Margareth dahil kung
kinakailangan na ikulong ko s'ya sa packland ay gagawin ko.

"Ano ang nangyari sa Hamas? Sa triad?" napabangon bigla na tanong ni Margareth na

pinanliitan ko ng mata habang salubong ang kilay kaya napalunok ito at mabilis na
humiga.

"Nabuwag na natin ang Hamas. Nagtagumpay tayo hija, nagkaroon ng counter attack ang
government natin matapos ilabas ang mga nakuha mong ebedensya. Maraming nahuli at
namatay na miyembro ng mga terorista. Simula ng nabulgar ang triad ay nag-kanya-
kaya na ang mga bigating pulitiko na sangkot. Continues pa rin ang trial sa apat na
heneral pero naka-detain na rin sa senado ang 2 senador na sangkot at protektor ng
triad," mahabang paliwanag ni Conor kay Margareth na mataman na makikinig.

"Si General Rosario Sir Conor anong nangyari sa kan'ya? Ang huling nakita ko ay
nagtangka siyang tumakas kaya hinabol ko siya hanggang sa nabaril ako pero may
bumaril sa kan'ya bago ako bumagsak at nasalo ni Arthur. Si Arthur nasaan siya?
Nakita ko si Arthur bago ako nawalan ng malay."

Napakunot noo na naman ako sa narinig ko. Nagbabaga ang paningin ko at nagkukukot
ang kalooban ko sa tuwing narinig ko ang pangalan ng Arthur na 'yun. Pipilipitin ko
talaga ang leeg ng gagong 'yon oras na balikan ko siya sa warehouse kung saan
nakagapos pa rin hanggang ngayon.

"Nawala sa track ko si Arthur pero pinapahanap ko na s'ya. Siya ang itinalaga ko na

mag-handle ng bawat rescue and search operation kapag kailangan mo ng tulong. Fully
trained s'ya sa operation kaya sa kanya ko binigay ang misyon. Isa pa kilala ka
niya at alam n'ya kung paano ka gumalaw kaya may tiwala ako sa kan'ya.

Mukhang may nakakaalam ng ugnayan mo sa kan'ya dahil nawala s'ya matapos ang huling
beses na dumalaw s'ya sa'yo dito sa agency. Si General Rosario naman ay nasa
kulungan natin sa basement. Araw araw kong nila latigo, pinapahirapan para magtanda
at madala para habang buhay n'ya na pagsisihan ang ginawa n'ya hindi lang sa bayan
kun'di maging sa atin, sa pamilya natin."

Napalunok ako sa tinatakbo ng usapan nina Conor at Margareth. Tiyak na magagalit

ang mga ito oras na malaman ang ginawa ko kay Arthur. Hindi ko gugustuhin na
nakaranas ng bangis ng buntis na si Marga at baka bigla na lamang itong magbagong
anyo oras na malaman nito ang ginawa ko.

Saglit pa ay tumayo ako at nagpaalam. Hindi ko gagawin ang makipag-mind link sa mga
tauhan ko sa harap ni Marga tungkol kay Arthur dahil baka mabuking ako lalo pa at
matalas ang pakiramdam nito.

Nagpaalam ako na gagamit ng banyo at agad na pumasok at mabilis na inutusan ang mga
tauhan ko na pakawan si Arthur. Inutusan ko ang head warrior ko na burahin ang
alaala nito para wala kaming sabit. Saka ko na sasabihin kay Marga kapag kalmado na
ang lahat.

Matapos gawin ang pakay ko ay agad na lumabas ako para lamang matulos sa
kinatatayuan ng marinig ko ang usapan ng mga tao sa loob ng silid na pinanggalingan
ko.

Walang normal na tao ang maaaring makarinig sa usapan nina Conor at Margareth sa
loob pero dahil na rin sa distansya at matalas na pandinig ko ay malinaw na narinig
ko ang pagtawag ng daddy ni Marga kay Conor.

Narinig ko ang buong usapan ng mga ito kung paano nakaligtas si Conor matapos
mabaril ni General Rosario bago sumabog ang sasakyan sa harap ni Marga mismo at
paano pinalabas na patay na ito para sa kaligtasan ng dalawang anak nito dahil
hindi umano titigil ang triad hanggang hindi siya napapatay maging ang natitirang
kapamilya at mga taong malapit sa kan'ya. Ibang bangkay ang ipinalit ng ahensya at
sila na rin ang nag-pagamot hanggang sa tuluyang bumago ng mukha ni Conor matapos
masunog ang ilang bahagi ng mukha at katawan dulot ng pagsabog. Rinig ko kung paano
nag-iyakan ang mga ito habang inaalala ang namatay na asawa at ina nina Marga na
siyang napuruhan ng pangyayari na 'yon.

Gusto kung lapitan para aluhin at yakapin si Margareth pero hinayaan ko ito na
makausap ang ama. Matagal itong mag-isa kaya hindi ko ipagdadamot ang sandaling ito
para magkasama sila.

Imbis na tumuloy ay lumabas ako sa connecting door kung saan naabutan ko si Arianne
na sinusuri si Mateo.

"Kumusta s'ya?" agad na tanong ko.

"Maayos ang lagay n'ya Alpha. Umaasa ako na magigising na rin s'ya tulad ni Luna
Margareth. Malakas na rin ang awra niya at mukhang lumalakas ang enerhiya ng
kan'yang katawan," sagot ni Arianne.

Nasa ganon kaming usapan ng bumukas ang mind link ko may pumasok na message mula sa
warrior at tracker na inutusan ko para hanapin ang asawa ni Mateo na si Bianca.

"Alpha nakuha na namin ang subject. Ihahatid namin siya d'yan sa agency," paalam sa
akin ni Carlos ang pinuno ng warrior ko.

Nakahinga ako ng maluwag, finally magiging maayos na rin ang lahat. Unti-unting
nagiging maayos ang mga bagay-bagay. Sana lang maginsing na si Mateo dahil alam ko
na magiging malaking epekto nito kay Marga oras na malaman niya ang tungkol dito.

Alam ko na labis itong mag-aalala at hindi ko gugustuhin 'yon. Kung kinakailangan

na itago ko ito ay gagawin ko maprotektahan ko lamang ang emosyon ni Margareth.
Hindi ko hahayaan na magkaroon ng kahit anong mga bagay na magdudulot ng isang
bagay na mamakaapekto sa pagbubuntis nito.

Ngayon ko mas nauunawaan ang ginawa ni Conor na pagtago kay Marga at kay Mateo.
Mahal namin sila at lahat ay gagawin namin para mapangalagaan at maprotektahan sila
sa abot ng aking makakaya.

Isang sulyap ang ginawa ko habang may ginagawa na kung ano si Arianne ay lumabas na
ako ng silid. Alam ko na malaki ang magiging tulong ni Arianne para gumaling ang
brother in law ko na si Mateo. Alam ko na hindi nito pababayaan gaya ng kung paano
ito alagaan ni Conor.

Napasukan ko si Marga na mag-isa na lang sa silid. Nakaupo na ito sa sofa at

kumakain na ng pipino. Napamaang ako dahil hindi ito ang dapat kainin nito lalo na
at kakagising lamang at walang kahit anong laman ang tiyan.

"Love 'wag muna 'yan ang kainin mo please. Magpapaluto muna ako. Much better na
warm food ang kainin mo," sabi ko na lumapit dito at akmang yayakapin siya ng
irapan ako at humaba ang nguso sabay ikot ng mga mata.

Salubong din ang kilay na tiningnan ako. Ano ang nangyari dito at ganito ang trato
sa akin? Wala naman akong ginawang kung ano at higit sa lahat concern ako rito.
Mukhang ni hindi man lamang ako na-miss ng asawa ko.

"Love, mamaya kana kumain n'yan please," pakiusap ko. Saan ba kasi nakuha ni Marga
ang lintik na pipino na kinakain nito at sino ba kasing poncio pilato ang nagbigay
ng pipino na tila sarap na sarap na sinasawsaw sa suka na may paminta at kung anu-
ano pa na nakahalo.

Pasalamat sila at wala kami sa packhouse dahil kung nagkataon lahat sila mananagot
sa akin.

"Bakit ba? Anong problema mo? Eh, sa ito ang gusto kong kainin eh," nakasimangot na
sabi nito.

"Saan mo nakuha 'yan? Sino ang nagbigay sa'yo?" gigil na tanong ko. Iniisip ko kasi
na baka sumakit ang tiyan nito at maapektuhan ang anak ko.

"Si Sir Conor, ah si daddy pala."

Hindi ako nakasagot sa sinabi nito. Tiklop ang buntot ko at hindi ko pwedeng
kalabanin ang biyenan ko. Dapat na rin pala akong masanay na tawagin ko itong daddy
kahit na hindi pa personal na sinasabi ng mga ito ang ugnayan na tila sekreto muna
sa hindi ko malamang dahilan.

Wala akong magawa kun'di ang panoorin kung paano tila sarap na sarap sa pagkagat ng
maasim na pipino si Margareth. Ni hindi ako nakaangal ng maubos nito ang lahat ng
laman ng plato nito na puno ng hiniwa na pipino.

Lintik, nalingon lang ako ganito na. Parang walang nangyari na pumasok ito ng banyo
para marahil maghugas ng kamay at saka mabilis na bumalik ng sofa at kumandong sa
akin.

Wow kung ganito naman pala ang resulta kapag kumain ito ng pipino ay baka pipino na
lang ipakain ko rito araw-araw.

"I missed you, Marco," sabi nito sabay lapat ng labi niya sa mga labi ko at mabilis
na pinaraanan ng dila ang pang-ibabang labi ko. God this is heaven. Bukas nga ay
magpapabili ako ng maraming pipino para rito.

Ni hindi ako nakasagot ng palalimin nito ang halik sa akin at napasandal ang ulo ko
sa sofa. Agad na hinawakan ako nito sa batok saka mabilis na sinibasib ng halik sa
labi.

I missed my luna too, pero iba pala kapag ang asawa ko na mismo ang nakamiss sa
akin. Ang hot ng dating, sulit na sulit tuloy ang halos isang buwan na pagkawala
nito kung ganito ba naman kapusok ang Luna ko.

Bumaba ang labi nito sa leeg ko saka bahagyang kinagat ang punong tenga ko. Ramdam
ko ang mainit na labi at hininga nito na nagpatigas sa bagay na naupuan ng luna ko
sa pagitan namin.

Halos maulol ako ng pagapangin ni Marga ang kamay mula sa likod ko hanggang sa
balikat at dibdib ko. Kagat labi na hinayaan ko ito dahil gustong-gusto ko rin ang
ginagawa nito lalo pa at panay ang paraan ng halik nito sa labi at leeg ko.

Isang bulong ang kumawala sa pagtitimpi na kanina ko pa pinipigilan dahil posible

na pumasok si Conor dito. Alam ko na safe kami kay Arianne dahil matalas ang
pakiramdam nito at mahalaga dito ang privacy namin pero hindi kay Conor.

May sa pusa si Conor at posible na mahuli kami, kaso ang asawa ko inakit ako ng
husto kaya bumigay ako. Sino ba naman ako ako para tumanggi?

"I want you Marco, I missed you, love," malamyos at namamaos na sabi nito.

"F-uck, iba talaga kapag ang asawa ko pala ang magsabi ng ganito. Kung mainit mas
matindi pa sa mainit ang epekto.

Hindi ako nakapagpigil at hinapit ko ito sa baywang saka mabilis na naipasok ang
kamay ko sa hospital gown na suot nito.

Shit ni hindi ko nga pala na kumusta man lamang ang sugat ng asawa ko ng hapitin ko
pa ito palapit sa akin. Nasa ganon kaming ayos ng tumunog ang malakas na alarm na
napabalikwas sa amin.

Humahangos na pumasok si Conor at sinabihan si Marga na pumasok sa safe room.

Itinuro nito kay Marga ang isa pang bahagi ng silid na isa palang hidden door. So,
bukod pa pala dito ay may safe room na nakatago. Iba talaga ang security measures
ni Conor, amazing.

F-uck hindi ako ready makipag-patayan ng ganito ang sitwasyon masakit ang puson at
lalong naninigas at matindi pa sa hard on ang alaga ko.

"Saka ka na bumawi Smith. Sinugod tayo ng mga tauhan ng triad at mukhang nalaman na
nila na narito si General Macario Rosario. Be ready," sabi ni Conor na nakangisi
habang nasa harap ng pantalon ko ang mga mata sabay umiling.

Gusto ko man murahain ang lahat ng tao sa paligid ko ay ni hindi ko naibuka ang
bibig ko ng hilahin ako ni Marga papasok sa sinasabing safe room pero bago ako
nakarating doon ay nahila ni Conor ang braso ko palabas at sinabihan ang asawa ko
na pumasok.

"Magbantay ka dito sa labas. Protect my daughter and my son!" matigas na sabi nito
saka mabilis na lumabas dala ang mataas na kalibre ng baril.

Wrong timing sila, lintik makakapatay na talaga ako ng tao...

Marco POV.

Malakas na putukan ang umalingawngaw sa buong paligid. Ramdam ko ang pagtama ng

malakas na kalibre ng baril sa paligid. Maging ang sigawan at takbuhan ng mga taong
narito sa loob ng building na kinaroroonan ko.

Agad na nag-mind link ako sa mga tauhan ko na nakaposte sa paligid ng buong

building para tumulong sa amin. Napansin ko na ilan lamang ang empleyado ng ahensya
na narito at hindi sila kasing dami ng mahigit isang daan na sumugod dito.

Malinaw ang report ng pack warriors ko umabot sa sampung sasakyan na puno ng

armadong kalalakihan ang pumarada sa harap ng building at pumapalibot sa lahat ng
exit point ng lugar.

Hindi ako kinakabahan para sa kaligtasan ko dahil kayang-kaya kong protektahan ang
sarili ko. Nag-aalala ako para kay Marga dahil bukod sa kagigising lamang nito ay
buntis ito.

Alam ko na hindi maganda dito ma-stress lalo na ang nangyari na pagsugod ng triad
sa amin. Masyado palang maraming tauhan ang lintik na triad na 'yan at masyadong
malakas ang loob nila para sugod dito. Malas lang nila at narito kami ng mga tauhan
ko dahil sigurado akong walang makakaligtas ng buhay oras na mahawakan ko ang bawat
isa sa kanila kapag tumapak sila dito sa lugar kung nasaan ako.

Nag-mind link ako kay Arianne para protektahan si Mateo. Bukod sa pack doctor ay
isa rin siyang magaling na warrior. Kaya, sigurado ako na kaya niyang alagaan ang
kapatid ng asawa ko.

Sa gitna ng malakas na putukan at ilang mga malalakas na pag-sabog ay sumabay din

na bumalot ang makapal na usok sa paligid. Sa amoy nito ay alam ko na teargas ang
dahilan niyo kaya tinalasan ko ang pang-amoy at pakiramdam ko.

Narinig ko ang mabilis na takbuhan ng mga taong pumasok dito sa amin maging ang
isang grupo na papunta ang direksyon sa lugar kung nasaan ako.

Agad na nagpalit anyo ako dahil mas mabilis ang kilos ko kung palalayain ko si
Kennedy. Pwede akong makipag-one on one sa kanila pero dahil ramdam ko na marami
sila ay hindi ako susugal. Mas higit na kailangan ng luna ko ang proteksyon ko kaya
hindi ko isusugal ang kaligtasan niya maging ni Mateo na hanggang sa mga oras na
ito ay wala pa rin malay tao.

Mabilis ang naging takbo ng kalaban palapit sa kinatatayuan ko pero dahil madilim
hindi napansin ng mga ito ang malaking bulto ko na nasa sulok na naghihintay sa
kanila.

Agad na dinamba ko ang isa at mabilis na kinalmot ang dibdib habang bumaon din ang
mga matatalas na kuko ko maging sa katawan ng katabi nito. Sa bilis at liksi ko ay
hindi inaasahan ng mga ito ang gagawin ko lalong-lalo na at hindi nila inaasahan na
may malaking lobo na narito at anumang oras ay handang putulin ang kanilang
hininga.

Narinig ko ang malakas na pag-daing ng dalawang lalaking nadaganan ko at hindi

makagalaw sa ilalim ko. Nakabaon ang parehong kuko sa paa at kamay ko saka mabilis
at ubod ng lakas na kinalmot ko ang dalawang lalaki sa ilalim ko.

Parehong naghihingalo ang dalawa kasabay ng malakas na sigaw ng bitawan ko at

mabilis na tumalon sa likod ng malaking pader. Malaking pagkakamali nila ang
ginawang pagsaboy ng teargas dahil hindi ako apektado nito at higit sa lahat
malinaw na nakikita ko ang bawat isa sa kanila.

Alam ko na hindi mabubuhay ang dalawa sa lamim ng pinsalang iniwan ko sa katawan

nila lalo na ng mabutas ko ang dibdib ng isa at mahatak palabas kasama ang puso
habang ang isa ay posibleng maubusan ng dugo dahil sa laki ng sugat na iniwan ko at
putol maging ang braso nito na kinagat ko.

"S-shit! Anong nangyari dito?" rinig ko na sabi ng isa sa mga lalaking parating ng
makalapit sa dalawang nakahandusay ang tatlo pang lalaki habang hawak ang maliit na
flashlight na nakatutok sa katawan ng mga kasamahan na pinatay ko.

"Mukhang kagagawan ito ng malaking hayop!" sigaw ng isa na umiikot ang mata at
sinusuyod ang paligid marahil para mahanap ako.

"Mag-ingat kayo, mukhang hindi lang tao ang narito sa basement. Mukhang may mga
alagang mababangis na hayop si Ledesma at pinakawalan ito. Talasan n'yo ang mga
mata n'yo. Baka leon o tigre ang posibleng makasagupa natin!" pasigaw na sabi ng
pinaka-leader ng grupo.

Napangiti ako. Mas higit pa ang bangis ko sa leon at tigre na sinasabi niya kaya
humanda sila. Kasabay ng ilang putok ay ang biglaang pagtalon ko ng mataas at
bumagsak ako sa mga lalaking nagkukubli sana sa sulok para marahil makipag palitan
ng putok sa mga tauhan ni Conor na nakasunod sa kanila.

Agad na binali ko ang leeg ng dalawang nagulat at walang awang binitawan ito
pabagsak sa sahig habang parehong walang buhay.

Magkasunod na putok ng M16 ripple ang tumama sa dereksyon ko pero dahil matalas ang
pakiramdam ko ay lumusot ito sa hangin kung saan ako dating nakatayo.

"Lumabas kang hayop ka!" sigaw ng lalaking marahil ay nakakita sa akin. Sunod-sunod
na putok ang pinakawalan nito sa direksyon ko hanggang sa naubusan ito ng bala at
tangkang magpapalit ng magasin kaya mabilis na tumalon ako sa direksyon nito at
sabay na kinalmot ang mukha, leeg at katawan ng taong pinunterya ko.

Nagkukulay pula ang paningin ko kaya wala akong awa sa kalaban ko. Mabilis na
tumakbo ang kasama nito habang ang isa naman ay bumaril sa direksyon ko at tinamaan
ako sa tagiliran.

Baliwala ang mga tama ng bala na pumasok sa katawan ko dahil anumang oras ay
maghihilom ito. Gawa lang sa normal na bala ito at walang epekto sa akin ang bawat
tama nga bala na pumasok sa katawan ko.

Nanlilisik ang mga mata na nilingon ko ang lalaking bumaril sa akin na ngayon ay
natataranta na umaatras patalikod sa takot.

Sa gilid ng mga mata ko nakita ko ang dalawang lalaking nakapasok sa kung nasaan si
Arianne at Mateo. Hindi ko kasi naisara ito dahil hindi ko alam ang code ni Conor.
Basta na lamang kasi umalis ang matandang 'yon ng walang pasabi na tumakbo at
iniwan ako matapos sabihin na protektahan ko ang mga anak n'ya.

Nanginginig ang kamay na itinutok nito sa akin ang baril pero bago pa nito muling
naiputok ay dinakot ko ang ulo nito at mabilis na ubod lakas ininalibag sa dulong
bahagi ng hallway.

Kahit hindi ko ito puntahan ay alam ko na wala n itong buhay ng bumagsak sa sahig
lalo pa at napakinggan ko kung gaano kalakas na tumama ang katawan nito maging ang
mahinang tibok ng puso nito ng bumagsak matapos ang malakas na pagtama at pagbagsak
ng katawan nito sa malamig na semento.

Sigurado akong lasog-lasog ang katawan nito. Talo pa niya ang bumagsak muna sa
sampong palapag Kaya sigurado ako na wala na itong buhay ng pumasok ako sa loob
kung nasaan si Mateo.

Tulad ng inaasahan ko ay nadatnan ko si Arianne na duguan ang mga kamay kabang

putol ang ulo ng dalawang lalaki na pumasok dito. Malaking bagay talaga na
nakapunta si Arianne dito kasama ang mga tauhan ko. Wala pang isang oras ay natigil
na ang putukan at ipaalam sa akin ng mga tauhan ko na marami silang napatay at may
ilang nahuli na sugatan.

Agad na nagpalit anyo ako at isinuot ang boxer short na inabot sa akin ni Arianne
na hindi ko malaman na galing kung saan.

Humahangos na bumungad sa harap ko si Conor habang sukbit pa rin ang mataas na

kalibre ng baril.

"Kumusta kayo rito-?" Hindi nito na ituloy ang sasabihin ng nag-taas baba ang pares
ng mga mata nito sa katawan ko.

"Don't tell me, umiskor ka habang pinapasabog ng triad ang lugar na ito!" singhal
nito sa akin.

Napalunok ako ang advance talaga mag-isip ng matandang ito at walang pakundangan
kung magsalita. Sa tingin n'ya ba uunahin ko 'yon kumpara sa kaligtasan ng mga anak
n'ya?

Hindi man lamang ba nito na kita na maraming dugo sa kamay at katawan ko?

"Ang dumi talaga ng bibig at utak mo," pa irap na sabat ni Arianne. Akma sanang
sasagot si Conor ng habol hininga na bumungad sa harap namin ang tauhan nito.

"Sir, we terminate all the subjects," sabi nito.

"Good, very good. Clear the area at walang maglalabas na kahit ano sa media. Ako ng
bahala sa lahat. Call the sanitation team at ipunin ang bangkay habang ang ibang
buhay pa ay ipasok sa kulungan," tiim bagang na sabi nito.

Kaya pala ang tapang ng luna ko. May pinag-manahan siya dahil nasaksihan ko ang
bangis ng isang Conor Montenegro.

"Where's my daughter?" biglang tanong nito sa akin ng bumaling sa akin ang paningin
at atensyon ko.

"She's inside, hindi ako makapasok dahil hindi ko alam ang code," irritable na
sagot ko. Ang matanda kasing ito sa harap ko akala mo ay ngayon lang nakakita ng
gwapo at maraming abs kung paano ako taasan ng kilay.

Naiingit siguro dahil mas malaki ang akin. I mean, mas malaki ang katawan ko.

"So bakit hubad ka? 'Wag mong sabihin na ginahasa ka ng miyembro ng triad na
sumugod dito?" kusot ang mukha na tanong nito.

Lintik na bitin na nga ako may father in-law pa ako na ususero. Totoo pala ang
kasabihan na masakit sa ulo ang biyenan. Actually dalawang ulo matapos n'ya akong
bitinin sa asawa ko.

Inikotan ko lang ito ng mata at hindi sinagot. Isa akong alpha at hindi ko
kailangan na magpaliwanag sa kahit kanino.

Tila napikon ito sa ginawa ko kaya nakatanggap ako ng batok sa likod ng ulo.

Nakita ko ang pag-halukipkip ni Arianne kasabay ng pag-angil nito. Isa nga namang
kalapastangan ang ginawa ni Conor sa akin lalo na at ginawa n'ya ito sa harap ng
pack member ko.

"Gusto mong makita kung bakit ganito ang suot ko?" salubong ang kilay na tanong ko
sabay palit anyo sa harap nito.

Kita ko ang panlalaki ng mga mata ni Conor kasabay ng pag-awang ng labi saka
lumabas ang salita sa bibig.
"Who are you? What are you?" matapang na tanong nito matapos marahil makabawi mula
sa ginawa ko.

"Isang lobo, taong lobo kagaya ng mate mo, Conor!" nakaismid na malakas na sabi ni
Arianne na nasa sulok.

I know it, sinasabi ko na nga ba. Iniwan ko ang dalawa na nagsimula na namang
magbangayan at mabilis na naglakad ako palapit sa secret door kung saan pumasok
kanina si Marga at mabilis na nagpalit anyo.

Hindi pa ako kumakatok ng biglang bumukas ang pintuan at iniluwa si Marga na

nakatakip ang mga mata ng dalawang palad noto.

"Gosh bakit ganyan ang ayos mo Marco? Asan ang damit mo?" tanong nito sabay alis ng
takip sa mata. Natawa ako sa ginawa nito parang kanina lang hindi n'ya ako inakit
at ngayon parang ayaw n'ya akong tingnan. Gustuhin ko man na yakapin ito pero hindi
ko ginawa.

Masyadong malakas ang amoy ng dugo ng mga taong napatay ko at ayaw ko na madikit
man lamang ito sa katawan ng mahal ko.

"As I wanted to ravished you right here right now Luna I won't do it yet. I need to
clean my self first," sabi ko sabay kindat at kagat labi na mabilis na pumasok sa
banyo.

Humanda talaga s'ya sa'kin pagkatapos nito at oras na makalabas ako.

"Hello, thank you Ms Cheng Jhoy Hito, Jhadu Medilo, Angelica Jane Frusa, Rams Dela
Cruz, Sheryll Mangilay and Filipinas Cakuza."

Marco POV.

Nagkalat ang mga tauhan ni Conor ng lumabas kami ni Marga sa safe room. Sumama kami
sa grupo nito na puntahan ang pinaka-underground pa na lugar at dito naabutan namin
ang mga tauhan umano ng triad na nahuli ng tauhan ni Conor.

Pinaalis ko ang lahat ng tauhan ko matapos magpasalamat si Conor sa mga ito sa

pagtulong na ginawa. Lihim na kinausap ko ang lahat na maging alerto pa lalo dahil
hindi pa ako dapat na makampante. Hanggang narito si Margareth ay may posibleng
banta pa rin sa buhay ng mahal ko.

Sigurado ako na may mga kasamahan at tauhan pa rin ang triad na nasa labas at hindi
napangalan kaya ayaw kong magbakasali at higit sa lahat maging kampante.

Mahigpit ang utos ko sa mga tauhan ko na maging mapagmatyag habang nakatalaga sa

palibot ng central agency. Alam ko na kaya kong protektahan ang luna ko pero mas
maigi na sa labas pa lang ay mapigilan na namin ang posibleng masamang mangyari.

Hanggang ngayon hindi pa namin napag-usapan namin ni Conor maging ni Margareth ang
nangyari kaya pareho kaming tahimik na nakatayo sa harap ng kulungan ng ngayon ay
lupaypay na si General Macario Rosario.

Alam ko na magtatanong si Conor sa nakita sa akin, sa ginawa ko kaya kailangan na

paghandaan ko.
Matalim ang mga mata na tumingin ang lintik na General Rosario sa asawa ko na
muntik ko ng dukutin ang walang kwentang mata na gamit nito. Kung wala lang ang
ibang tauhan ni Conor at ilang matataas na alagad ng batas ay pinasok ko na ito at
ako mismo ang tumapos sa buhay niya.

Siya ang dahilan ng lahat ng kaguluhan na ito, maging ang malungkot na pinagdaanan
ng mahal ko kaya hindi ako mangingimi na putulin ang hininga n'ya gamit ang
matatalim na mga kuko ko.

"Salamat General. kami na ang bahala sa kan'ya," sabi ng isang naka-uniform na

pulis na maraming abubot na star sa balikat. Hindi nakaligtas sa akin ang palitan
ng tango ng mga taong kaharap ko na tila ba nagkakaintindihan gamit ang simpleng
pag-tango

General? Alam ko na tama ang narinig ko. Kung ganon ay hindi lamang pala basta
pinuno ng agency so Conor kun'di ay isa rin pala na mataas na alagad ng batas.

Kunsabagay kaya nga s'ya naging pinuno mg ahensya ay dahil may kakayahan s'ya pero
hindi ko lang naisip na nasa serbisyo pala ito bukod sa pagiging pinuno ng central
agency.

"My pleasure General Reyes. Sa wakas ay nakuha na natin ang hustisya na matagal
nating pinaghirapan. Batas na ang bahala sa kan'ya," sabi ni Conor na tinawag na
General Condrado Montenegro ng lalaking kausap.

"Hayop ka Montenegro! Hindi man kita tuluyang napatay ay mamamatay ka-" hindi nito
natapos ang sasabihin ng biglang bigwasan ito ni Margareth at tamaan sa ulo na
biglang pagbagsak nito sa malamig na semento.

Nabaling ang tingin ko sa luna ko na parang walang nangyari na nakataas ang noo.

"He deserves that. Kulang pa 'yan," seryoso na sabi nito na hindi ko nakitaan ng
takot sa ginawa.

Mind link connection mula kay Arianne ang nagpatigil ng titig ko sa baddas na asawa
ko. Iba talaga ito, malakas na nga talaga at nakasapak na.

"Gising na raw si Mateo," baling ko kay Conor na hindi ko malaman kung nakangiwi o
nakangiti sa kaharap na opisyal dahil sa ginawa ng asawa ko sa general na ngayon ay
binuhat ng tauhan ng pulis na kaharap namin.

"Paano General Reyes, kayo na ang bahala. I have some errands to attend," sabi nito
at mabilis na nakipag kamay.

Mabilis na tumalikod ito at agad na naglakad nauna pa sa amin. Nagtataka na

tumingin sa Marga ng hawakan ko ito sa baywang at inakay kasunod ng ama nitong si
Conor.

Nadatnan namin na nakaupo na si Mateo habang sinusuri ni Arianne.

"Kumusta ka anak?" tanong ni Conor.

Kung ganon alam nito buhay ang ama at kilala nito si Conor.

"What happened to you kuya?" tanong ni Margareth na hindi nagtaka sa salitang

binibitawan ng ama. Mukhang nasabi na ni Conor ang tungkol dito at ito marahil ang
pinag-usapan ng dalawa habang nasa loob ako ng banyo kausap sa mind link ang mga
tauhan ko.
"Nasaan si Bianca? Alam n'yo ba kung nasaan s'ya? Nanganganib ang buhay n'ya," tila
wala sa sarili na sabi nito.

Napatingin sa akin ang nag-aalala na mukha ng asawa ko na sinundan din ni Conor.

"She's safe, nakuha na siya ng mga tauhan ko," sabi ko. Kita ko ang pag-aliwalas ng
mukha ni Mateo na alam ko na nakahinga ng maluwag. Kung sa akin din mangyari ang
ganito ay sigurado ako na labis na nag-aalala ako sa kalagayan ni Margareth.

"Anong nangyari kuya? Bakit ganyan ang ayos mo? Anong nangyari sa'yo?" sunod-sunod
na tanong ni Margareth sa kapatid.

"May tauhan ang triad sa distino kung nasaan ako at inutusan na i-sit up ako at
nadamay ang ka-buddy ko. Hindi s'ya nagtagumpay dahil nahuli ko s'ya at
napatunayang nagkasala s'ya kaya na Court martial at nasa process ng pagtanggal sa
serbisyo. Hindi ko inaasahan na makakatakas siya at kinidnap si Bianca. Pinuntahan
ko ang asawa ko kasama ang Buddy ko pero nauwi sa barilan at tinamaan ako ng hindi
namin nakuha si Bianca," malungkot na sabi nito.

"Hindi rin ako nakasama sa rescue operation sa'yo baby sis dahil napuruhan ako.
Malas lang ni Macaraig na nakaligtas ako dahil hahanapin ko siya maging sa dulo ng
mundo," matigas na sabi nito.

Nasa gano'n kaming pag-uusap ng dumating ang tauhan ko kasama si Bianca na agad
yumakap sa asawa. Bakas sa mukha nito ang labis na pagod at marahil takot dahil
napahagulhol ito ng makalapit sa asawa.

Wala sa sarili na niyakap ko ang asawa ko. Alam ko ang pakiramdam ng malayo sa
mahal ko kaya ramdam ko ang nararamdaman ng dalawa.

Napabuntong-hininga ako ng yumakap ang kanang braso ng asawa ko sa baywang ko at

sumandig sa balikat ko habang nakatingin sa kapatid.

"Let's go, kailangan mo na rin magpahinga," sabi ko saka hinalikan ito sa ulo.

Tumango ito at saka lumingon sa ama na tumango dito at sa kapatid na ngayon ay

panay ang halik sa ulo ng asawa habang mahigpit na magkayakap ang dalawa.

Alam ko na tapos na ang kabanata ng nagdaang pagsubok sa amin pero hindi pa ito ang
huli. Marami pa ang darating pero hindi ako natatakot na harapin ito.

Sabay naming haharapin ni Margareth ang lahat at mas magiging matatag kami kasama
ng magiging mga anak namin.

Hindi ko maiwasan na hindi haplusin ang tiyan ng luna ko ng makaupo kami sa sofa
habang nasa kandungan ko. Ito ang gusto ko, namin ni Kennedy. Hawak namin si
Margareth at yakap ng ganito kung saan ligtas s'ya kasama ko.

Soon babalik kami ng packland kung saan namin itutuloy ang buhay may asawa. Doon
kung saan ligtas s'ya at higit sa lahat kasama ko ang mahal ko bilang luna ko, my
wife, my love, my secret agent mate.

……........... .... Wakas…….......

"Hi guys may 1 Chapter pa po akong sinusulat. Hindi ko pa po tapos dahil nawalan
kami ng kuryente. wait nyo lang po I post ko po yan today once na bumalik na ang
kuryente ng kapit bahay namin, haha kidding Mag release po ako ng Epilogue later
check nyo na lang po update sa post ko. Thank you ?"
Marco POV

Maingay at maraming tao sa loob ng Pack house ko ang bumungad sa akin ng lumabas
ako ng kusina dala ang kinuha na beer para sa mga bwisita ko. It's a family day
kaya buo ang pamilya ko at pamilya ni Marga.

Dito na rin kasi nakatira ang father in-law ko na gumawa lang yata ng dahilan para
mapalapit kay Arianne matapos ma-basted ng sampung ulit.

It's been four years now at tatlong taon na rin ang panganay namin na si Khen na
nakita ko na abala makipaglaro sa triplets nina Mateo.

Ts,k matindi talaga ang kamandag ng isang 'yun nakatatlo agad samantalang isa lang
sa akin.

Napangiti ako ng makita na abala ang mga bata na naglalaro sa sala habang
nakasimangot ang masungit na si Liam habang nasa sulok at nagmamasid ang pangalawa
na si Leo na seryoso at tipid na tipid kung magsalita. Si Lyndon naman tulad ng
dati star ng pamilya na walang ginawa kun'di ang kumanta at sumayaw. Ang anak ko,
hayun nagmana sa akin na poging-pogi sa sulok at nakikipag-kulitan sa mga pinsan.

Naiingit ako kay Mateo, gusto ko rin na dumami pa anak ko kaya sinusubukan ko kahit
na sinusungitan na ako ng asawa ko dahil kakaungot ko. Bakit ba, eh gusto ko rin ng
maraming anak at malaking pamilya.

"Smith bilisan mo na d'yan!" sigaw ng asungot na si Arthur. Ewan ko ba kung bakit

narito na naman ang kumag na ito samantalang hindi ko naman namin kapamilya. Banas
na banas ako sa isang ito kada makikita ko ang pagmumukha nito.

Kasalanan ito ng magaling na father in-law ko eh, lagi na lang narito sa Arthur sa
packhouse ko dahil ito na ang namumuno ng central command agency matapos na bitawan
ito si Daddy Conor. Yes daddy na tawag ko wala akong choice eh.

Okay na rin naman kami ng isang 'yon, bawing-bawi na ako kay Arianne ng pahirapan
nito ang magaling na father in-law ko. Hindi umobra ang mate bond kay Arianne at
mas gusto niyang maging matandang lobo na walang mate kesa umano makapag-asawa ng
isang Condrado Montenegro. Mabuti na lang masigasing din ang lolo ng anak ko hayon
may Arianne na siya at mukhang magkakaanak na rin soon.

Alam na ng mga ito ang tungkol sa amin maging ni Arthur na kahit banas ako sa
pagmumukha nito ay mapagkakatiwalaan ko naman talaga.

"Bro," bati ko sa dalawa na nakaupo sa sofa. Sinundan ko ang tingin ni Mateo at

napailing ako. Tulad ko rin ang isang ito. Eagle eye kapag asawa ang pinag-uusapan.
Hindi pwede na malingat lang ng hindi tinatanaw ang maganda naming asawa na abala
sa mga anak namin kahit pa may kasambahay na nakaantabay sa mga ito.

Maswerte kami dahil pareho kaming nakatagpo ng ulirang asawa.

Isang tapik sa balikat ang naramdaman ko. Nakangisi na mukha ni Arthur ang bumungad
sa akin na tila alam na naman ang takbo ng isip ko.

"Hoy Smith, mamaya ka na mag-pantasya. Araw-araw naman kayong magkadikit ni Marga.

Lubayan mo muna ng mga mata mo baka maubos yan. Lagkit ng tingin eh," sabi nito.
Storbo talaga ang isang ito kahit kailan eh.

"Bakit na naman ba?" banas na sagot ko dito na tinawanan lang ni Mateo. Para tuloy
naging ka-buddy ko ang isang ito since bestfriend ni Mateo na laging nakabuntot
dito at paboritong alaga ng father in-law ko. Mabuti na lang at hindi nagustuhan ni
Marga ang isang 'to kun'di baka nai-salvage ko ito kung sakaling nagpuan ko ang
mate ko na may relasyon dito.

"Ayon oh, ayaw paistorbo. Sabi ko ikakasal na ako next month Smith. Baka gusto mo
mag-sponsor. Pwede mong bawasan ang yaman mo kahit piso lang," nakatawa na sabi
nito.

Nagliwanag ang mukha ko. Ito ang matagal ko ng hinihintay. Pagkakataon ko na ito na
mabaling sa iba ang atensyon nito kaya hindi ko na palalampasin pa dahil umuusok
lagi ang bunbunan ko kapag nakikita ko itong nakatingin sa luna ko.

Selos na selos pa rin kasi ako sa isang ito. Ewan ko ba, knowing na mahal na mahal
nito si Margareth since college days ay hindi ako kampante. Kahit sabihin na asawa
ko na ang luna ko ay threaten pa rin ako dito lagi.

"Sige, sagot ko ang buong expenses pati na rin ang honeymoon n'yo," mabilis na
sagot ko.

Kita ko ang pag-awang ng labi nito saka kumurap ng ilang ulit.

"Seryoso ka Smith? Aba dapat pala maghanap na ako ng magiging asawa ko hindi ko na
pala kailangan na mag-ipon ng pera at free of charge na pala ang wedding fees ko."

Nalukot ang mukha ko sa narinig ko. Bwisit talaga ang isang ito, hindi matinong
kausap. Kaya siguro hindi sinagot ni Marga ang kumag na ito ay dahil nakita na may
kakaiba sa pag-iisip nito. Paano kaya nakapasa sa PMA ang gagong 'to?

"Shut up!" angil ko sabay lagok ng beer.

Nakangisi na Mateo lang ang nakita ko sabay inom din ng beer saka binato ng buto ng
manok ang kaharap na si Arthur.

"Ang swerte talaga ng erpats n'yo, akalain n'yo 'yon napasagot din si doktora.
Sabagay kung ganyan ba naman kaganda at ka-sexy ang magiging asawa ko ay baka dito
na rin ako tumira," nakangisi na sabi na naman ng katabi ko na si Arthur.

Hay, mababaliw talaga ako basta ito ang kasama ko. Bukod sa ususero na pakialamero
din. Buti na lang hindi n'ya binabanggit si Marga dahil bibigwasan ko talaga s'ya.

"Alpha hinahanap ka na ng anak mo," malambing na boses ng luna ko ang nagpalingon

sa akin.

Mukhang matutulog na ang anak ko at naghahanap na sa daddy n'ya. Nasanay kasi ki

Khen na ako ang nagpapatulog dito.

"Under ka na naman Smith. Paano ba yan alagaan mo na anak mo," pang-aasar sa akin
ni Arthur na ikinatawa naming lahat. Alam na alam nila ang bagsik ni Khen kaya bago
pa mag-bagong anyo ang little alpha ko ay iaakyat ko na s'ya sa silid n'ya.

"Sige na, kami na ang bahala dito," sabi ni Mateo na tumango sa akin. Mabuti pa ang
isang ito napaka-understanding palibhasa tatay din na tulad ko.

Iniwan ko ang dalawa at naglakad papasok habang nakapatong sa balikat ng luna ko

ang kanang braso ko.

Napasukan ko ang anak ko na humihikab na habang nakanguso sa sulok. Hay manang-mana

rin talaga sa ina na maikli ang pasensya. Kaya under talaga ako ng dalawang ito
dahil mas matindi pa ito sa mabangis na lobo kapag nagagalit.

"Dad, I'm so sleepy now. Why did it take you so long to come here?" nakanguso pa na
tanong ni Khen.

"Kasi po little Alpha kausap ko Daddy Mateo mo at ninong Arthur mo," sabi ko.

Yeah, ninong ng anak ko si Arthur. Ang kumag na 'yon kabahagi na nga talaga ng
pamilya ko.

"I want to be like ninong pogi Daddy. I heard he is a strong, very strong and
handsome guy," sabi nito.

"Who said that?" tanong ko. Lintik pati anak ko naguguyo ng Arthur na 'yon eh.

"It's Ninong Arth, but I know better than him. You are stronger and more handsome,
Daddy," proud na sabi ng anak ko.

Tama yan, anak ko nga siya. Mabuti na hindi maloloko ng kumag na 'yon ang anak ko
dahil baka hindi na s'ya tuluyang makaapak dito.

Napangiti ako ng mailapag ko sa kama ang anak ko. Kaya pala tahimik na ito habang
karga ko ay nakatulog na sa balikat ko. Marahan ko siyang ibinaba sa kama niya at
pinagmasdan. Siya ang bunga ng pagmamahal ko sa ina niya at hindi maitatanggi 'yon
sa mukha ng anak ko na halos namana nito ang mukha sa akin particular ang mga mata.

Iniwan ko na mahimbing na natutulog ang anak ko saka pumasok sa silid namin.

Nadatnan ko itong kalalabas lamang ng shower room at nanonoot sa ilong ko ang
mabangong amoy ng paborito na shower gel gamit ni Margareth.

"Hindi mo na ako hinintay," sabi ko sabay lapit dito at halik sa labi. Shit naalala
ko, ayaw na ayaw nito ang amoy ng alak kaya mabilis na bumitaw ako at baka ma-bad
shot na naman ako sa Misis ko.

Mabilis na naligo ako at nag-toothbrush saka nag mumog ng sangkatirbang mouthwash.

Mahirap na at baka sa kabilang silid na naman ako mauwi kapag oras na hindi nito
gusto ang amoy ko.

Ewan ko ba recently lagi naman akong naliligo ng mabuti pero panay ang reklamo ni
marga na amoy aso daw ako. Lintik, muntikan kong ikapikon 'yun pero syempre tiklop
ako sa asawa ko kaya ang labas sa silid ako ni Khen inumaga.

Napangiti ako ng nadatnan ko ang ayos ng asawa ko. Nakatagilid ito at hantad ang
maputi at makinis na balikat. Hindi na ako nag-abala na magbihis dahil hindi ko na
kailangan ng damit. Agad na tinanggal ko ang tuwalya na nakatapis sa akin at tumabi
sa asawa ko.

Hmm, amoy pa lang n'ya tinitigasan na ako. Maging si Kennedy ay halos mabaliw na
naman na katabi ko ng ganito ang luna namin.

Wala akong sinayang na sandali at agad na yumakap sa asawa ko. Baliwala sa akin ang
malamig na buga ng aircon dahil mainit pa sa apoy ang pakiramdam ko. Ganito ako
kapag katabi ko at yakap ko ng ganito ang asawa ko.

"Marco…" ungol nito ng paraanan ko ng dila ang leeg nito kung saan naroon ang marka
na nakatatak sa kan'ya.

"I want you, Luna," bulong ko. Hindi ko na hinintay na sumagot ito ng mabilis na
kinabig ko ang asawa ko at sinibasib ng maalab na halik. Halik na tumupok sa aming
dalawa habang ang mga kamay ko at patuloy na gumagapang sa katawan na never kong
pagsasawaan.

Isang ungol ang kumawala sa labi nito ng bitawan ko s'ya at saka tuluyang tinanggal
ang kumot na tanging takip sa katawan nito. Ito ang gusto ko, nasanay na din ang
luna ko na walang damit sa gabi na gustong-gusto ko.

S-shit, lalong nanigas ang alaga ko ng dumapo ang kamay ko sa triangular na nasa
gitna nito. Walang pakundangan na pinasok ko ang tatlong daliri ko sabay na
pinaglaruan ang dungot sa ibabaw ng kanang dibdib ng nito habang ang isa ay panay
ang pamasahe sa kaliwa.

Ito ang gusto ko, ang mabaliw sa ligayang hatid ko sa asawa ko at tanging ako lang,
kami lang ni Kennedy ang hahanap-hanapin n'ya. Hindi ko na pinatagal ang seremonyas
ng maramdaman ko ang likidong gustong-gusto ko na lumabas dito.

Agad na ibuka ko ang dalawang hita nito at agad na pumasok sa loob. S-shit
napakasarap talaga, ang init, ang dulas at ang sikip pa rin kahit inaaraw-araw ko.
She really made for me. Perfectly fit for me.

"Ahhh Marco fast please," ungol ng asawa ko. Hindi n'ya kailangan na nagmamakaawa
dahil kahit hindi n'ya hilingin ay ibibigay ko ng buong puso.

Itinaas ko ang kanang binti nito sa balikat ko at umulos ng pasagad na ikinaliyad

nito habang awang ang labi na nakapikit.

I love seeing her like this. Kung paano nababakas sa mukha niya ang sarap at
satisfaction kung paano ko siya paligayahin.

"Hmmm," tanging nasabi nito ng paglaruan ng dila ko ang dibdib niya habang walang
tigil na bumabayo. I know she likes it, hindi 'yon maitatanggi sa nakikita ng mga
mata ko kung paano halos tumirik na naman sa sarap ang mata ng asawa ko.

F-fuck that facial expressions makes me really hard, fucking hard na hindi ko
mapigilan na hindi bilisan ang paggalaw ko sa ibabaw nito na halos tumama ang ulo
ng luna ko sa headboard ng kama namin pero balewala sa amin.

Ganito ako ka sabik sa asawa ko kahit pa gabi-gabi ako na humihiling dito na hindi
naman niya matanggihan.

Hindi ako nagkasya sa ginagawa ko, alam ko na malapit na ito kaya mabilis na
binuhat ko saka mabilis na pinadapa sa kama. This one is my favorite, sagad na
sagad at napapasigaw siya sa sarap kapag tinatamaan ko ang g-spot n'ya.

"God Marco, ang sarap," panay ang halinghing na sabi ng asawa ko. I know it, alam
na alam ko kung paano paligayahin ng husto ang asawa ko.

Hinawakan ko siya sa balikat at sa baywang saka mabilis na umulos. Hindi ko na

kayang pigilan alam ko na malapit na ako at ganun din s'ya kaya mas pinagbuti ko pa
ang ginagawa ko.

Kita ko kung gaano kahigpit ang kapit ng dalawang kamay nito sa bed sheet ng Kama
na tila ba doon kinukuha ng lakas kasabay ng mas mahigpit na lagusan nito na
sumakal sa alaga ko na lalong naghurumintado sa loob.
Ilang ubod lakas na ulos pa at sabay na sumabog ang katas ng kaligayahan namin.

This is heaven, ipagpapalit ko ang lahat kasama ko lang ng ganito ang luna ko.

"I love you Marco," mahinang bulong nito.

"I love you too luna," sabi ko sabay na sumiksik habang humihingal sa leeg nito.

Ang sarap, ang sarap ng amoy ng asawa ko at higit sa lahat ang sarap sa pakiramdam
na nasa loob ako nito habang mahigpit na sakal ang alaga ko.

"Round two love?" bulong ko dahil hindi pa rin humuhupa ang init na nararamdaman
ko.

"Bukas naman, nakarami kana eh." Napangiti ako sa sinabi nito dahil bago dumating
ang kapatid nito ay umisa muna ako. Marahil napagod na ang asawa ko kaya
pagbibigyan ko muna siyang magpahinga. Mamaya ulit, mamayang madaling araw….

Author note,

Hi everyone, MARAMING MARAMING SALAMAT po sa pagsubaybay at suporta sa story nina

Marco and Margareth na My Secret Agent's Mate (Montenegro series 2) Masaya po ako
na nakasama ko kayo sa loob ng isang buwan.

Tuluyan na po nating natapos ang story nila at sisimulan ko na po next month July 1
ang My Rebel wife (Montenegro series 3) pwede n'yo na pong i-add sa library ninyo.

Tulad po ng My Secret Agent's Mate ay sign story din po ang My Rebel Wife at may
contract din po under dreame so may possibility na mag lock po ang story any
moment. I can't promise na free din po ito hanggang matapos dahil nasa dreame ang
control dahil legal property na po nila ang story right after nag-sign ako ng
contract. Let's hope na sana tulad din ng story nina Marco ay matapos natin ng
free.

I-lo-lock po ito ng July 1 or 2 ayon sa schedule kaya kung gusto n'yo po basahin ay
pwede n'yo pa pong ulitin.

Pwede n'yo rin pong mabasa Ang series 1 na A Soldier's Love, story of Mateo and
Bianca it's free and completed po.

Kung gusto n'yo po akong i-follow sa daily update ng bawat story ko ay pwede po
kayong mag-join sa ginawa kong personal page under Dragon1986 Yugto & Dreame Author
♥

Maraming salamat

My Rebel Wife, BLURB

R-18 mature content

Daily update start on July 1-29, 10am.

"Kung magiging masaya ka na makita akong sobrang nasasaktan ng ganito, I'll let you
be but please don't go. Don't leave me, hindi ko kaya."
Pag-ibig…

Hanggang saan ka dadalhin ng katagang ito kung sa puso mo alam mong hindi ka
karapat-dapat para mahalin ng taong mahal mo?

Pag-ibig para sa bayan, buong katapatang sinumpaan na pangangalagaan. Kaya niya

kayang panindigan kung kapalit nito ay makuha ang taong labis na minamahal?

Magkaibang paniniwala, magkaibang batas na sinusunod at magkaibang prinsipyo.

Sino ang magwawagi sa labang ito?

Isang sundalong lumalaban para sa bayan o isang asawang nangako ng buong katapatan
para sa hukbong kan'yang kinalakihan?

Kasinungalingan, kataksilan at pagsasama na puno ng pagkukunwari. Makakaya ba ni

Yara na talikuran ang misyon para sa tahimik at masayang pamilya na kan'yang binuo?

Hanggang saan n'ya tutuparin ang pangako kung simula pa lang ay nabuhay siya sa
kasinungalingang binuo ng mga taong kan'yang minamahal?