Кралот Едип како трагичен лик

Романот "Кралот Едип" е творба напишана од древногрчкиот драматург Софокле. Ова

магистрално дело претставува врвот на класичната грчка трагедија и се вградува во
ткаењето на античката митологија. Првично изведена во 429 г.п.н.е., „Кралот Едип“
раскажува за животната приказна на Едип, син на Лај и Јокаста, чија судбина е предвидена
да биде трагична и неизбежна.
Во самото срце на трагичната приказна за „Кралот Едип“ стои ликот на Едип, обликуван
со драматични контури од Софокле. Тој е владетел, умник и човек на силна волја, но и
обичен човек чија судбина е најавена со безмилостна предвидливост. Едип, гледан како
симбол на човечката судбина, се измачува во борбата против неизбежното, одговарајќи на
својот предодреден крај со мешавина од одважност и одење во мракото на своите
постапки.Трагичноста на Едип ја гради својата есенција од неговата вина и неведение,
поставувајќи го како жртва на силите кои што го формираат и одредуваат. Софокле го
опишува како човек што со секој обид да избегне од предвидливата несреќа, само ја
одржува и ја превивува. Во моментите на разоткривање на својата вистина, Едип станува
симбол на универзалната трагичност, човек кој конечно осознава дека не може да избегне
од судбината што го чека. Во сите свои варијации и димензии, Едип како трагичен лик е
течење на силите на времето и судбината што го повлекуваат кон драматичниот крај на
својот живот.
Со завршувањето на приказната за Кралот Едип, трагичниот облик на неговата судбина ги
потсетува сите човечки срца дека, независно од интелигенцијата и мудроста, не можеме да
избегнеме од врзаноста на нашата сопствена трагична судбина. Преку оваа древна
приказна, грчките митолози не само создале лик што е символ на трагичност, туку и
глобална рефлексија на човековата немоќ пред неизбежната судбина. Во својата трагична
и истовремено патетична приказна, Кралот Едип остава неизбрислив отпечаток во
литературната историја, потсетувајќи не на унверзалната вистина за нашето човечко
постоење.