Współczynnik rozszerzenia (także: współczynnik pokrycia lub współczynnik objęcia) –

współczynnik liczbowy, przez który należy pomnożyć złożoną niepewność standardową

pomiaru uc(y) dla określenia szerokości przedziału wokół poprawionego wyniku
pomiaru obejmującego mierzoną wartość z zadanym prawdopodobieństwem. Połowę
szerokości tego przedziału nazywamy niepewnością rozszerzoną pomiaru i oznaczamy
symbolem U.

Współczynnik rozszerzenia zwykle oznaczamy małą literą k, przy czym:

U = k u c ( y ) {\displaystyle U=k\ u_{c}(y)}

Do celów szacowania niepewności całkowitej wyniku pomiaru używa się zawsze

cząstkowych niepewności standardowych. Ponieważ świadectwo wzorcowania zawiera
zwykle wyniki pomiarów podane z ich niepewnością rozszerzoną to musi ono podawać
także współczynnik rozszerzenia użyty dla obliczenia danej niepewności
rozszerzonej. Umożliwia to przeliczenie niepewności rozszerzonej na niepewność
standardową:

u c ( y ) = U k {\displaystyle u_{c}(y)={\frac {U}{k}}}

Przy wyborze wartości współczynnika rozszerzenia należy się kierować maksymalizacją

prawdopodobieństwa objęcia lub wymaganego poziomu ufności przedziału.

W praktyce metrologicznej współczynnik rozszerzenia k przyjmuje wartości od ok.

1,65 (stosowany zwykle w przypadku, gdy nie obserwujemy rozrzutu wyniku pomiaru, a
rozkład wyników ma charakter rozkładu prostokątnego), poprzez najczęściej spotykaną
wartość k=2 (ściśle rzecz biorąc jest to zaokrąglenie wartości k=1,96, gdy
decydującym czynnikiem niepewności jest rozrzut wyników pomiarów) aż do wartości
k=3.

Metodykę wyznaczania współczynnika rozszerzenia dla najczęściej spotykanego w

praktyce przypadku rozkładu będącego splotem rozkładu normalnego i prostokątnego
podaje Paweł Fotowicz [1].